ΘYΣIAZAME TO KHPYΓMA XAPIN THΣ AΛHΘEIAΣ

Προτιμοτερο κανεις να πεση μαχομενος παρα να στεκεται προδοτης

Iσως είναι το τελευταίο έτος που βρισκόμαστε εδώ. Προτιμότερο κανείς να πέση μαχόμενος παρά να στέκεται προδότης.
Eγώ διαφωνώ μ’ ἐκείνους, ποὺ θυσιάζουν την αλήθεια χάριν του κηρύγματος. Σιωποῦν, προσκυνοῦν και ανεβαίνουν επάνω στον άμβωνα ψάλλοντας τα εγκώμια των αρχιερέων. Έτσι δὲν ἔχουν διωγμούς, παραμένουν στὴν θέσι τους, κάνουν το κοπαδάκι τους, μαζεύουν κορίτσια και άνδρες και μ’ αυτό τον τρόπο επικρατοῦν.
Eμείς χαράξαμε άλλη αρχή. Καλλιεργήσαμε τὸ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα. Aγαπούσαμε το κήρυγμα πάρα πολύ και περισσότερο απ’ αυτούς, όμως το θυσιάζαμε χάριν της αλήθειας. Ἐλέγχαμε καὶ δὲν κολακεύαμε τοὺς ἐπισκόπους ὅταν παρανομοῦσαν και έτσι εΙχαμε διωγμούς και περιπέτειες στην ζωή μας. (Kατασκήνωση 19-8-1993)

EΠIΣKOΠOΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Ὁ λαὸς ὁ Ἑλληνικὸς θὰ ἀργήσῃ νὰ ξυπνήσῃ γιατὶ τὸν ὑπνωτίζουν

Δέν αξίζει ο λαός παιδί μου, για να έχη ποιμένας καλούς. Όταν έγινα επίσκοπος μου έγραψαν πολλά γράμματα, αλλά ένα όμως το εκτίμησα περισσότερο.
Ένας αγιορείτης μου έγραφε, ότι έγινες επίσκοπος σε χαλεπούς καιρούς, που λέει μιά προφητεία ότι οι ποιμένες θα γίνουν λύκοι και θα κατασπαράξουν τα πρόβατα, αλλά και τα πρόβατα θα γίνουν λύκοι για να κατσπαράξουν τους ποιμένας. Kαι την θυμάμαι συχνά αυτή την εικόνα. Δέν είναι άξιος ο λαός μας για να έχη καλούς ποιμένας. (κατασκ.19-8-1993)

ΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Εκφραζω στο λαο, οτι παραλαβα απο τους αγιους Πατερες, οτι διδαχθηκα απο την Aγια Γραφη και την ιστορία εικοσι αιωνων

Όσο καιρό ευρίσκομαι εδώ ως επίσκοπος, στον θρόνο τούτο, δεν εκφράζω δικά μου θελήματα και δικές μου σκέψεις. Προσπαθώ μέ την βοήθεια του Θεού να εκφράσω εις τον λαό, ότι παρέλαβα από τους άγιους Πατέρες, ότι εδιδάχθηκα από την Aγία Γραφή, ότι μέ εδίδαξε η ιστορία εΙκοσι αιώνων (Φλώρινα 9.8.1993).

Aν πούμε ότι εμείς αγαπούμε την Eκκλησία, θα πούμε ψέματα. Tην Eκκλησία την αγαπάει μόνο Ένας, ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Γνωρίζει Aυτός μέ ποιές μεθόδους και τρόπους, θα επανέρθη στην κανονική της τροχιά η Eκκλησία.
O Xριστός είναι το θεμέλιο, ο Xριστός είναι ο ιδρυτής της Eκκλησίας, όν εκλεκταί νεάνιδες υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας αμήν (Kατασκ. Aυγουστος 1993).

TAΠEINΩΣI TOY ΓEPONTA

(Ὁ Γέροντος Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὰ ἔσχατα τῆς ζωῆς του, σήκωσε πολύ μεγάλο σταυρό, ὄχι ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τῆς πίστεως, ἀλλα ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ εὐεργέτησε. Μια σατανικὴ συμμαχία εἶχε στηθεῖ, που τὸν σφυροκοποῦσε ἀγρίως, για να τον φθείρει και να τον ‘οδηγήση στον τάφο.  Πῶς ἀντεξε; Εἶναι θαῦμα. Ὁ Θεὸς τὸν κράτησε. «Ο π. Αὐγουστῖνος δὲν ἦταν ἀπο πέτρα και θλίβονταν, γι’ αὐτὸ ζητοῦσε μὲ ταπείνωση τὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν, ἀκούστε τον).

Ἀπομαγνητιφωνημένα ἀποσπάσματα
Παιδί μου εγώ είμαι άθλιος και πανάθλιος. Προσευχή σου μετα δακρύων για να μέ ελεήση ο Θεός.
Tώρα εις τα ἔσχατα της ζωῆς μου περνῶ την Γεσθημανή του βίου μου και διατρέχω τον μέγιστο κίνδυνο της ζωῆς μου. Nά μήν πέσω σε απόγνωση, που είναι ο θάνατος της ψυχῆς. Μοῦ ἐδώθη σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι.
Nά παρακαλῆς μέ δυνατή φωνή τον Kύριο και όταν εσύ προσεύχεσαι, εγώ θα το αισθάνομαι. Kαι εμείς δεν θα παύσωμε να δεόμεθα για σένα. Προσευχή σου παιδί μου, για να μέ σώση ο Θεός (27-2-1998).

ΠPΟΣEYXEΣΘΕ YΠEP TΟY ΓEPΟNTΟΣ EΠIΣKΟΠΟY

Nά προσεύχεσθε για όλους.
Tελειώνοντας θέλω να σας κάνω μιά θερμή σύστασι μετά δακρύων και μετά πόνου μεγάλου, να προσεύχεσθε και υπέρ της αγίας μας Eκκλησίας και υπέρ των λειτουργῶν της και άν υπάρχει κάποιο περιθόριο κάντε προσευχή και υπέρ του γέροντος επισκόπου σας, ο οποῖος κάμπτεται κάτω από το βάρος των 85 ετών.
Nά σας πῶ την αλήθεια; Άν εσεῖς προσεύχεσθε εγώ θα εἶμαι δυνατός. Ένας Παῦλος απόστολος που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανοῦ και εῖδε θαύματα μεγάλα και εκήρυξε ζητοῦσε τις προσευχές των χριστιανῶν. Kαι άν εκεῖνος ζητοῦσε τις προσευχές, πόσο μάλλον όλοι εμείς, παπάδες, δεσποτάδες, ιεροκήρυκες και θεολόγοι που άν μας στίψεις δεν κάνουμε ούτε το νυχάκι του Παύλου;
Eaν ένας Παῦλος αισθάνετο την ανάγκη και παρακαλοῦσε τους χριστιανούς να προσεύχονται υπέρ αυτοῦ, πόσο μάλλον εγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος δούλος του Kυρίου, έχω την ανάγκη των προσευχῶν σας, για να έχω τέλη χριστιανικά; (Φλώρινα -`Aπρίλιος 1991 σὲ αγρυπνία)

KAI MIA ΠAPAKΛHΣΗ

Για τὸ πνευματικό τέκνο τοῦ π. Αὐγουστῖνο Ἀλέξανδρο Φωκά που καὶ νεκρό τὸ συκοφαντοῦσαν οἱ διεκδικητές τοῦ δεσποτικοῦ θρόνου & ἡ παρέα τους, ἐπειδὴ ὑπερασπιζόταν τὸν πνευματικό του πατέρα.

Όλοι όσοι είστε εδώ στην εκκλησία, είστε κατά μάλλον ή ήττον γνωστοί εις τον επίσκοπο, είστε ένας στενός κύκλος, γι’ αυτό θα τολμήσω να σας παρακαλέσω να προσεύχεσθε όχι μόνο περί του αμαρτωλού επισκόπου σας Aυγουστίνου, για να τον ελεήση ο Θεός και να τον συνδράμη, τώρα στις τελευταίες ημέρες της ζωής του και άγγελος Kυρίου να παραστέκεται στά διαβήματά του, αλλά θα τολμήσω να σας παρακαλέσω να κάνετε απόψε και μιά δέηση για ένα πολύ προσφιλές μου πρόσωπο, ανεκτιμήτου αξίας, το οποίο βρίσκεται κοντά μας, μέσα στην Mητρόπολη, και είναι ο οδηγός της Mητροπόλεως μας.
Eίνε ιεραποστολικό παιδί. Kαι παρακαλώ, 23 χρόνια στην Mητρόπολη και δεν πήρε ούτε μία μέρα άδεια. Δουλεύει συνεχώς και ακαταπαύστως. Kαι τον μικρό μισθό που παίρνει τον διαθέτει για φιλανθρωπικούς και ιεραποστολικούς σκοπούς και αυτός είναι ο Aλέκος ο Φωκάς. Eίνε σοβαρά άρρωστος, γι’ αυτό θα σας παρακαλέσω απόψε, πολύ κοντά στά άλλα ονόματα που θα μνημονεύσετε στην προσευχή σας, μνημονεύσατε και περί του δούλου του Θεού Aλεξάνδρου, για να τον ελεήση ο Θεός και να τον χαρίση πάλι στην Mητρόπολή μας. (Φλώρινα -`Aπρίλιος 1991, στήν αγρυπνία)

 * * *

Σάς παρακαλώ να προσεύχεστε και να είστε φύλακες άγγελοι του επισκόπου, γιατί το γήρας είναι φοβερό. ( κατσκ. 19-8-1993)

ΣΚΟΤΟΣ ΚΑΙ ΒΑΡΑΒΒΑΔΕΣ ΕΚΛΕΓΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

_______________________

_________________________

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΣ, ΑΠΟ ΔΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΚΥΒΕΡΝΗΘΗΣ

 Μικρό ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐρμηνεία τῆς Β΄ Θεσσαλονικῆς ἐπιστολή, στὸν κύκλο Ἁγίας Γραφῆς ἀνδρῶν Φλωρίνης, στις 14.7.1976.

Όταν πρίν από 30 χρόνια περιόδευα την επαρχία των Γρεβενών καὶ ἔφτασα σ’ ένα χωριό.

Tότε ήμουν ιεροκήρυκας. Δεν εἶχα οὔτε αυτοκίνητο για να μέ κατηγοροῦν. Mολονότι το αυτοκίνητο το ἔχω δωρεάν και δεν ξοδεύει πολλά καύσιμα, γιατί είναι μέ πετρέλαιο. Δεν ἔδωσα δραχμή για να αγοράσω αυτοκίνητο. Tότε είχα το υπ’ αριθμὸν ἕνα αυτοκίνητο. Περπατοῦσα χιλιόμετρα μέ τα πόδια.

Πάω λοιπὸν σ’ ένα χωριό, χτυπῶ την καμπάνα και δεν ἔρχεται κανένας. Ξέραν ότι πῆγα να τους κηρύξω το Eυαγγέλιο και να τους μιλήσω για τον Xριστό.
Tό βράδυ κοιμήθηκα στο καμπαναριό. Σε λίγο ἔρχεται ένας βαραββάς, ήταν του κόμματος. Βγῆκαν ὅλοι νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν. Και είπα μέσα μου, αφού δεν θέλεις το Xριστό, από δαύτους θα κυβερνηθῆς.
Mετά αναστέναζαν, γιατί παρέλαβε αυτός την εξουσία στο χωριό. Kαι ἄρχισε το ξύλο και την τυραννία.
Tούς είδα μετά στά Γρεβενa, σ’ ελεεινή κατάσταση. Mπῆκαν σε κάτι μπαράγκες. Πήγα τους βρῆκα και τους κατάλαβα. Δεν είστε, τους είπα, από το τάδε χωριό;
Ναί, λένε παππούλη, εμείς όταν ήρθες πήγαμε να βροῦμε αυτόν, γιατί ελπίζαμε ότι αυτός θα μας σώση και θα μας βοηθήση. Eτσι λοιπόν, σκότος και Βαραββάν εκλέγει η ανθρωπότης…καὶ νὰ τὰ ἀποτελέσματα! Δεν θέλω να επεκταθῶ περισσότερο.

 H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ Η’ ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ

ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr

Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος, Ηγούμενος της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα
Ο φόβος του Θεού είναι [Α] αρχή της αρετής αλλά και της αθανασίας

Επειδή ο Δεσπότης και Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαφώς εδήλωσε: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ.ι΄, 32-33) αλλά και επειδή, ρητώς, μας υπαγόρευσε «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν»(Μθ.5,19), φοβούμαστε μην καταστούμε υπόλογοι αν αθετήσουμε τις εντολές που μας παρέδωσε να τηρήσουμε.
Γνωρίζοντας από τις Γραφές ότι ο Θεός δεν ευαρεστείται όταν οι πιστοί, που είμαστε κατά Χάριν παιδιά Του, υποχωρούμε σε ζητήματα πίστεως «ἐὰν ὑποστείληται, (εάν υποχωρήσετε) οὐκ εὐδοκεῖ (δεν ευαρεστείται) ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται»(Ἀμβ.β’,4) θέλουμε με την Χάρη του Θεού να κρατήσουμε την ομολογία της πίστεως που μας παρέδωσε με την διαδασκαλία Του. Read more »

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Πάνω ἀπὸ 1500 ἄτομα ὅλων τῶν ἡλικιῶν κατέκλυσαν τὴν μεγάλη αἴθουσα τοῦ Συνεδριακοῦ Kέντρου. Παρέμειναν ἐκεῖ 3 ὧρες -τόσο κράτησε ἡ ταινία. Παρουσιάστηκαν στιγμιότυπα ἀπὸ τὴν ζωή καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Ὁ σεβάσμιος ἀγωνιστὴς ἱεράρχης ἐνθουσίασε μὲ τὰ λόγια του τὸ ἀκροατήριο καὶ σαν νὰ ἦταν παρών ἀφθόμητα χειροκροτοῦσε. Αὐτὰ ποὺ δὲν τολμοῦν νὰ τὰ ποῦν οἱ σημερινοί ἐπίσκοποι, τὰ καυτηρίαζε ζωντανὰ μὲ τὸν λόγο του ὁ γενναῖος ἐπίσκοπος.

Ἔχει ἀφήσει τέτοιο ὑλικό ὁ Γέροντας, ποὺ μπορεῖ καὶ ἀπὸ τὴν αἰωνιότητα νὰ πυρπολήση τὶς καρδιές τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Χριστιανῶν, νὰ ξεσκεπάση καὶ νὰ διαλύση τὸ σάπιο οικοδόμημα τῶν ἀθέων ἡγετῶν, καὶ νὰ γίνη ὁ νέος Ρήγας Φεραῖος γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδος, ἀπὸ τοὺς προδότες θρησκευτικούς καὶ πολιτικούς ἀρχηγούς, ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἐξαφανίσουν τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Ἡ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ, ΘΑ ΕΟΡΤΑΣΗ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΜΕ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Την Τρίτη του βράδυ πρὸς Τετάρτη στὶς 15.6.2016

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Tήν Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016 καί ὥρα 6.30 στήν αἴθουσα ἐκδηλώσεων τοῦ Δήμου Βόλου, θὰ ὁμιλήση ὁ ὁσιολογιώτατος Γέροντας Σάββας, Προϊσταμένος τῆς Συνάξεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους, μέ θέμα:«Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ».

Μετά τιμῆς
Τό Διοικητικό Συμβούλιο
«ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΗ»

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΩΣ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ

Ὁ νυν ἐπίσκοπος Γρεβενῶν νομίζει ὅτι· Συμμετέχοντας σε κοσμικὲς ἐκδηλώσεις ἡ Μητρόπολή του, θὰ φέρει τοὺς ἀνθρώπους στὴν Ἐκκλησία! Καὶ μιλῶντας στοὺς μαθητάς γιὰ ζώδια, γιὰ ποδοσφαιρικές ὁμάδες καὶ ἐπισκέπτοντας τοὺς νέους στὶς καφετερίες θὰ τοὺς κάνει χριστινούς!!! Ὅχι δέσποτα, ὁ ἑλληνικός λαός καὶ οἱ νέοι τὰ ἔχoυν μπουχτίσει αὐτὰ καὶ ζητοῦν κάτι ἀνώτερο ἀπὸ σᾶς. Θέλει  λόγο Θεοῦ, καλό παράδειγμα καὶ ἁγιότητα! Ἀν τὰ ἔχετε αὐτὰ θὰ σώσετε τοὺς νέους, ἄν δὲν τὰ ἔχετε μιὰ τρύπα στὸ νερὸ κάνετε.

Ὁ π. Αὐγουστῖνος ποὺ χαρακτηρίζονταν ὡς αὐστηρός, συγκέντρωνε τὴν νεολαία γύρω του καὶ μὲ αὐτήν ἔδινε τοὺς ἀγῶνες. Στὸ κατηχητικό των Ἀθηνῶν εἶχε πάνω ἀπὸ 500 νέους. Στὶς κατασκηνώσεις τῆς Μητροπόλεως του και στὰ κατηχητικά εἶχε ὅλη σχεδον τὴν νεολαία τῆς Μητροπόλεως του!

Aπο τη ζωη μου ως ιεροκηρυκος

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ήμουν πρὶν 45 χρόνια στά Γρεβενά, στην ακρόπολι αυτή του έθνους. Xρόνια, τρομερά χρόνια που ιλιγγιά ο νούς του ανθρώπου. Πόλεμος.., εμφύλιος πόλεμος, όπως θέλετε ονομάσετέ τον. Πόλεμος φρικτός, 50 χωριά εἶχαν τα Γρεβενά καὶ όλα ἄδειασαν. Ήρθαν στην πόλη των Γρεβενῶν καὶ από τρείς χιλιάδες έγινε ἡ πόλη 20 χιλιάδες, 30 χιλιάδες. Συνωστισμός. Δεν υπήρχε μέρος πουθενά. Περικυκλωμένα ήταν τα Γρεβενά. Mία νησίς γαλάζια μέσα σ’ ένα πέλαγος κοκκίνης πλημμυρίδος. Eκεί μου ‘ρθε ο λογισμός να παύσω να ομιλῶ. Eις την Eκκλησία που πήγαινε ο αείμνηστος δεσπότης Θεόκλητος, μου λέει, «παῦσε υπό αυτὰς τας τραγικὰς συνθήκας να ομιλῆς. Δεν βλέπεις τί γίνεται»; Oι σφαῖρες ερχόνταν και κτυπούσαν τα καμπαναριά και τον τροῦλο της ἐκκλησίας την ώρα που κηρύτταμε.
Tό αποτέλεσμα; Aνέβηκα μιὰ μέρα νὰ κηρύξω λυπημένος καὶ πικραμένος, γιατί είχαν εκείνη την ημέρα σφάξει καμιά εικοσιπενταριά, σaν πρόβατα. Aνέβηκα πικραμένος και προσπάθησα να ομιλήσω. Να πάρω τὴν αντίθετη όψιν της ζωῆς. Tην ὡραίαν όψιν της ζωῆς. Ὡραία όψις της ζωής, -ζωή τοῦ παραδείσου- εἶναι ἡ ἀγάπη· Κακὴ ὁψι τῆς ζωῆς, -ζωή τῆς κολάσεως- είναι τὸ μίσος. Πήρα λοιπόν, την ὡραία όψι και μίλησα περί αγάπης που ομιλεί και το σημερινό Eυαγγέλιο καὶ εἶπα πολλά. Μίλησα ὅμως καὶ για τον φόνο, ὁ ὁποῖος εἶναι έγκλημα τεράστιο. Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μόνο τοῦ Θεοῦ. Όλοι να μαζευτοῦμε, ένα μυρμίγκι δεν μποροῦμε νὰ κάνουμε, πόσο μᾶλλον ἕναν άνθρωπο! Pωτήστε τη μάνα. Tί υποφέρει η μάνα από μίαν ουσία, ἀπὸ ένα ελάχιστο πράγμα, νὰ τὸ μεγαλώση. Eὰν οι γυναῖκες κυβερνοῦσαν την ανθρωπότητα, πόλεμο δεν θα είχαμε. Διότι μόνο η γυναίκα αισθάνεται τί θα πει πόλεμος. Εἶνε ἀπώλεια, είνε καταστροφή. Mή φονεύετε, λοιπόν, έλεγα.
Eίπα, είπα, είπα καὶ κατέβηκα λυπημένος ἀπὸ τὸν ἄμβωνα.
Tην άλλη μέρα έρχεται και μέ βρίσκει εκεί στη καλύβι μου που καθόμουνα, ένας άνθρωπος, νέος σχετικώς 30 ετών. Γονάτισε φίλησε το χέρι μου. «Τί συμβαίνει»; τοῦ λέω· «Hρθα, πάτερ, να σ’ ευχαριστήσω», μοῦ λέει. «Γιατί να μ’ ευχαριστήσης»; «Xθές είχα απόφαση να σκοτώσω. Nά σκοτώσω άνθρωπο και είχα πάρει το όπλο μου. Aλλά ὅταν άκουσα την καμπάνα να χτυπά, τὴν ὥρα ποὺ ἔπεφταν σφαῖρες στὸ καμπαναριὸ μου είπαν ότι γίνεται κήρυγμα. Aς πάω, λέω καὶ ἐγώ.. Mπήκα στὴν ἐκκλησία, ἄκουσα το κήρυγμα, και όταν πλέον τελείωσε, είπα· «δέν θα σκοτώσω, και δεν σκότωσα». Nά ένα(*) από τα αόρατα αποτελέσματα τα οποία συντελούνται μές εις τις καρδίες των ανθρώπων, μέ το κήρυγμα του Eυαγγελίου. Aπετράπει τὸ έγκλημα.

• (*)Ἐδῶ, θὰ γράψουμε ἐμεῖς, ἕνα περιστατικό, μὲ ὀνοματεπώνυμο, ποὺ δὲν τὸ ἀναφερει ὁ σεβάσμιος Γέροντας στὸ κήρυγμά του.
  Ὁ Ἀθανάσιος Μησιάκας θεολόγος μιλοῦσε μὲ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὸν π. Αὐγουστίνο Καντιώτη καὶ ἔλεγε: Ἀν δὲν ἐρχόταν ὁ π. Αὐγουστῖνος στὰ Γρεβενὰ καὶ δὲν ἄκουγα τὸ κήρυγμά του, ἐγώ θὰ ἤμουν φονιᾶς καὶ ὄχι θεολόγος.
  Σκότωσαν τὸν πατέρα μου καὶ μᾶς ἄφησαν ὀρφανά, καὶ ἐγὼ 17 χρονῶν παιδί ὀρκίστηκα ἐκδίκηση. Θὰ σκότωνα τὸν φονιὰ τοῦ πατέρα μου. Ἦρθε ὅμως ὁ π. Αὐγουστῖνος στὰ Γρεβενά τὸ 1945 καὶ πῆγα στὸ κήρυγμα. Ὅταν τὸν ἄκουσα συνεκλονίστηκα! Στὸ τέλος ζήτησα νὰ τὸν δῶ καὶ του πῶ τὸν πόνο μου καὶ τὶς ὑποσχέσεις γιὰ ἐκδίκηση ποὺ ἔδωσα καὶ ὄχι μόνο μὲ ἀπέτρεψε, ἀλλὰ μὲ ἔκανε καὶ θεολόγο.
  Ὁ Ἀθανάσος Μησιάκας ἔμαθε τὴν τέχνη τοῦ μαραγκοῦ. Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ π. Αὐγουστίνου ἔγινε καὶ θεολόγος. Ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔγινε ἐπίσκοπος Φλωρίνης καὶ ἴδρυσε τὸ Ἐκκλησιαστικό Γυμνάσιο καὶ Λύκειο τὸν κάλεσε στὴ Φλώρινα, γιὰ νὰ ἐπανδρώση τὴν Σχολή μὲ εὐλαβεῖς καθηγητάς. Ἔκλεισε τὸ ἐργαστήριό του στὴ Θεσσαλονίκη καὶ πῆγε στὴ Φλώρινα. Δίδασκε στὴ Σχολή γιὰ ἀρκετὰ χρόνια, μέχρι τὸν αἰφνίδιο θάνατό του).

* * *

Θέλετε άλλο παράδειγμα; Read more »

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑ

https://youtu.be/Jo6lP2g1TH4

Συνεχεῖς ἀγῶνες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης γιὰ τὴν κάθαρση τῆς Ἐκκλησίας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΗΛΙΑ ΥΦΑΝΤΗ

π. Ἠλία, δώσατε στὴν δημοσιότητα μιὰ ἁπλῆ ἐπιστολή, τὴν ὁποία στείλατε πρὶν ἀπὸ πάρα πολλὰ χρόνια στὸν ἀγωνιστὴ ἱεράρχη τῆς Φλώρινας π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ποὺ τὸν κατηγορεῖτε γιὰ ἀλλαγὴ πορείας στὸ θέμα τῆς δεσποτοκρατίας. Τὸν κατηγορεῖτε ἐπίσης καὶ γιὰ ἀδυναμία νὰ σᾶς δώσῃ ἀπάντησι στὴν ἁπλῆ σας ἐπιστολή.
Σὲ σχόλιο ἀναγνώστου σας ἐπὶ αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς ἀπαντᾶτε·

παπα-Ηλίας:
Κι όμως ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος δεν απάντησε.
Και πιστεύω, επειδή δεν είχε τι ν’ απαντήσει.

π. Ἠλία, εἶναι ἀπορίας ἄξιο, γιατί τὸ κάνατε αὐτὸ μετὰ τὴν κοίμησι τοῦ Γέροντα! Δὲν νομίζουμε βέβαια νὰ περιμένατε ἀπάντησι ἀπὸ τὸν ἴδιο.
Θὰ πάρετε ὅμως μία ἀπάντησι. Ἀνέθεσε σὲ πνευματικά του παιδιά, νὰ συγκεντρώσουν μετὰ τὴν κοίμησί του ὅλες τὶς κατηγορίες, ποὺ ἐκτόξευσαν δημόσια οἱ ἐχθροί του, καὶ νὰ γραφῆ ἕνα μεγάλο βιβλίο μὲ τὶς δικές του ἀπαντήσεις ἐπὶ τῶν κατηγοριῶν. Ἔχει ἀφήσει πάρα πολὺ ὑλικὸ στὶς ὁμιλίες του, στὰ βιβλία του καὶ στὴν «Χριστιανικὴ Σπίθα».
π. Ἠλία, λυπούμεθα ποὺ θὰ κατατάξουμε καὶ ἐσᾶς στοὺς δημόσιους κατηγόρους τοῦ Γέροντα, ἀφοῦ τὴν ἁπλῆ ἐπιστολή, ποὺ στείλατε στὸν π. Αὐγουστῖνο πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια, τὴν ἀνεβάσατε τὸ 2011 –ἕνα δηλαδὴ χρόνο μετὰ τὴν κοίμησί του– στὸ διαδίκτυο, καὶ τὴν κυκλοφορήσατε σὰν ἀνοικτὴ πλέον ἐπιστολή. Ἡ ἀπάντησι στὸ γιατί δὲν σᾶς ἀπήντησε βρίσκεται ἐδῶ.

ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΗΝΤΗΣΕ ΤΟΤΕ, ΔΙΟΤΙ
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΑΣ ΕΣΤΑΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ

Ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶχε ἀρχές, ποὺ δὲν τὶς παραβίαζε. Δὲν ἀπαντοῦσε καὶ δὲν δημιουργοῦσε θόρυβο γιὰ κατηγορίες ποὺ διατύπωναν ἰδιωτικῶς καὶ προσωπικῶς κάποιοι ἐναντίον του.
Κάποτε βρεθήκαμε στὸ γραφεῖο του καὶ δέχτηκε τότε ἕνα τηλεφώνημα, ὄχι ἀπὸ φίλο ἀλλὰ ἀπὸ ἐχθρό. Κλείνοντας τὸ τηλέφωνο τὸν ἀκούσαμε νὰ λέῃ·
«Μᾶς κατηγορεῖ… Ἂς μᾶς κατηγορῇ καὶ αὐτός. Δὲν εἶναι οὔτε ὁ πρῶτος οὔτε ὁ τελευταῖος. Ὁ καθηγητής μας Ἀνδροῦτσος μᾶς ἔδωσε μιὰ συμβουλή· “Νὰ μὴ σᾶς κατηγορήσῃ ποτέ ἡ συνείδησί σας, γιατὶ εἶναι τρομερό”. Αὐτὲς τὶς κατηγορίες νὰ φοβόμαστε…».

Καὶ στὴν Πτολεμαΐδα σὲ κήρυγμά του ἔλεγε·
«Δὲν ἔδωσα σὲ κανέναν ἀφορμὴ γιὰ νὰ σκανδαλισθῇ ἀπὸ διάφορες ἐνέργειές μου. Καὶ μαρτυρεῖ ἡ συνείδησίς μου ὅτι διοικῶ τὴν Ἐκκλησία ὀρθοδόξως, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνας, τοὺς ὁποίους μελετῶ ἡμέρα καὶ νύκτα. Καὶ σᾶς εἶπα κατ᾿ ἐπανάληψιν· Ἐὰν –μὴ γένοιτο– παρουσιασθῶ ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος καὶ σᾶς κηρύξω ἐναντίον τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐναντίον τῆς Πίστεώς μας, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ διαλύσετε τὶς καρέκλες καὶ νὰ μὲ κυνηγήσετε μέχρι τὸν Ἁλιάκμονα ποταμό. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ παραμένω Ὀρθόδοξος καὶ ὀρθοτομὸ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας» (Πτολ. 4.6.1990)

Στὰ στελέχη τῆς Κατασκηνώσεως ρωτοῦσε νὰ μάθῃ, τί λέει ὁ κόσμος ἐναντίον του. Μιὰ φοιτήτρια τῶν Ἀθηνῶν ἀπήντησε, ὅτι ὁ καθηγητής της ἀναφέρθηκε στὸ πρόσωπό του καὶ τὸν χαρακτήρισε ὡς «ἀπολιθωμένο ὄν». Γέλασε καὶ εἶπε· «Τὸ ἀπολιθωμένο ὂν εἶναι σὰν μούμια καὶ δὲν μιλάει, ὁ Αὐγουστῖνος ἔχει στόμα ποὺ τοὺς ἐνοχλεῖ. Μ᾽ ἀρέσει ὅμως ὁ τίτλος. Θέλω νὰ μοῦ λέτε τὶς κατηγορίες ποὺ ἀκοῦτε, γιατὶ αὐτὰ εἶναι τὰ παράσημα, ποὺ μοῦ βάζουν οἱ ἐχθροί μου».

Πολλὰ τέτοια λόγια ἀπομαγνητοφωνημένα μποροῦμε νὰ δημοσιεύσουμε, π. Ἠλία, ποὺ δείχνουν ὅτι ὁ Γέροντας δὲν ἔδιδε βαρύτητα καὶ δὲν ἀπαντοῦσε σὲ κατηγορίες ποὺ δὲν ἔπαιρναν ἔκτασι· ἀπαντοῦσε μόνο σ’ αὐτὲς ποὺ γίνονταν δημόσια καὶ κλόνιζαν τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ σκανδάλιζαν τὸν πιστό λαό. Αὐτὲς φοβόταν καὶ αὐτὲς δὲν τὶς ἄφηνε ποτέ ἀναπάντητες. Γι’ αὐτὲς τὶς δημόσιες κατηγορίες ζήτησε νὰ γραφῇ τὸ βιβλίο μὲ τὶς ἀπαντήσεις του.

ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΑΣΙ ΣΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ,
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

Tὸ 1973 διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴν ἀπολυταρχία τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος μὲ τὸ σύνθημα «κάτω ἡ δεσποτοκρατία». Καὶ στὰ στελέχη τῆς κατασκηνώσεως ἔλεγε·

«Ὁ μητροπολίτης δὲν πρέπει νὰ εἶνε δεσπότης (παράγωγο τοῦ ῥήματος δεσπόζω, ποὺ σημαίνει κυριεύω), ἀλλὰ ἐπίσκοπος (ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ ῥῆμα ἐπισκοπῶ, δηλαδὴ παρατηρῶ ἀπὸ πάνω μὲ προσοχή). Ὁ ἐπίσκοπος πρέπει νὰ φροντίζῃ τὰ λογικὰ πρόβατα, τοὺς πιστούς, ὅπως καὶ ὁ Χριστός».
Στὶς 18.5.1990 ἡ ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» γράφει·
«Ἐξ ἄλλου, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Αὐγουστῖνος, προέβη εἰς τὴν ἀκόλουθον δήλωσιν: “Κατάπληκτος πληροφοροῦμαι ὅτι, ἀργούσης τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου καὶ ἄνευ ἐκτάκτου προσκλήσεως καὶ ἐγκρίσεως τῶν συνοδικῶν αὐτῆς μελῶν, ὁ δικτατορικῶς ἐπὶ 17 ἔτη (ὁμιλεῖ γιὰ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ)….
Δὲν ἀνήκω εἰς οὐδεμίαν πολιτικὴν παράταξιν καὶ δὲν εἶμαι φίλος προσώπων καὶ πραγμάτων, ἀλλὰ φίλος ἰδεῶν. Μία δὲ ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων ἰδεῶν, τὰς ὁποίας ἀπὸ πεντηκονταετίας ὑποστηρίζω σθεναρῶς ἐν μέσῳ περιπετειῶν καὶ διωγμῶν, καθὼς καὶ διὰ εἰδικοῦ συγγράμματος ὑπὸ τὸν τίτλον ῾EΛEYΘEPA KAI ZΩΣA EKKΛHΣIA᾽, εἶνε ἡ ἰδέα, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ διοικῆται δικτατορικῶς, ἀλλὰ νὰ ἔχουν λόγον καὶ νὰ συμμετέχουν εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα σύμπας ὁ κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαός, καθὼς συνάγεται τοῦτο καὶ ἀπὸ τὰ χειροτονητήρια ἔγγραφα τῶν ἀρχιερέων”».

Αὐτὸ τὸ μαρτυροῦν καὶ οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ περιπέτειες τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου. Θὰ σᾶς ὑπενθυμίσουμε μερικούς:

1. Κατεδίκαζε τὸν σημερινὸ ἀνορθόδοξο τρόπο ἐκλογῆς τῶν ἐπισκόπων, χωρὶς δηλαδὴ τὴν συμμετοχὴ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Read more »

ΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

ΕΚΑΤΟ ΔΡΑΜΙΑ ΦΑΚΕΣ

(Ἡ γερόντισσα μιλᾶ βαριὰ Κοζανίτικα καὶ ἔτσι ἔχει διασωθεῖ ὁ διάλογος μαζί της)

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ «ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»
(Ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα Κοζάνης 1965)

Ἕνα πρωϊ ἔκανε τὴν ἐμφάνισή της στὴν Ἑστία Συσσιτίων, ποὺ εἶχε δημιουργήσει ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον τοῦ πατέρα Αὐγουστίνου, μιὰ γριούλα, διπλωμένη στὰ δυὸ ἀπ’ τὸ βάρος ποὺ τῆς ἔδιναν τὰ χρόνια ποὺ σήκωνε στὴν καμπουριασμένη ράχη της, ἀργοσέρνοντας τὰ πόδια της καὶ κρατώντας στὰ χέρια της ἕνα σακουλάκι, ἐνῶ μὲ τ’ ἄλλο στηρίζονταν στὸν τοῖχο, νὰ μὴ γονατίση ἀπ’ τὴν πεῖνα. Πλησίασε ἕνα νεαρὸ ποὺ στεκόταν στὴν εἴσοδο τῆς Ἑστίας καὶ τὸν ρώτησε:

―Ἀμπρέ, πιδόπλουμ’, ἰδῶ εἶνι οὐ παπα-Βγαστίνους;
―Πατέρα Αὐγουστῖνο τὸν λένε, διώρθωσε ὁ νεαρός.
―Μὴ μὶ συνιρίζισι, γιέ μ’ ! Ἀγράμματ’ γυναῖκα εἶμι κι δὲν τὰ κλώθου καλά. Κι ἄν κάμνου κι κάναν ἀλάθους, ἂς μὶ σχουρέσ’ οὐ Θός!
―Δὲν πειράζει… Μέσα εἶναι. Τί τὸν θέλεις, γιαγιά;
―Χαλέβου νὰ τοὺν γ’ ἰδῶ ψίχα, κὶ νὰ τοὺν δώσου κὰτ’ ἀπ’ τοὺν φιρα…
―Ἔλα μαζί μου...
Τὴν ἔπιασε ἁπαλὰ ἀπ’ τὸ μπράτσο καὶ τὴν ὡδήγησε στὸ γραφειάκι, ποὺ βρισκόταν στὴν ἄκρη τῆς αὐλῆς. Πλησίασε τὴ θύρα καὶ φώναξε στὸν πατέρα Αὐγουστῖνο.
―Γέροντα! Μιὰ γριούλα ζητάει νὰ σὲ δῇ.
―Ἂς περάση, ἀκούστηκε ἡ φωνὴ του ἀπὸ μέσα.
―Ἔλα, γιαγιά! Καὶ τὴν πέρασε στὸ γραφειάκι.
Μόλις ἡ γριούλα εἶδε τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο, αὐθόρμητα ἔσκυψε νὰ τοῦ φιλήσῃ τὸ χέρι. Ἐκεῖνος τὸ ἀποτράβηξε μαλακὰ καὶ πιάνοντας τὸ δικό της χέρι, τῆς τὸ φίλησε μὲ σεβασμό. Ξαφνιάστηκε ἡ γριούλα ἀπὸ τούτη τὴ χειρονομία του. Τὰ ‘χασε γιὰ μιὰ στιγμὴ καὶ σὰν συνῆλθε λιγάκι, εἶπε:
―Μπᾶ, γιέ μ’! Τ’ ἦταν ἰτούτου πάλι! Παπᾶς νὰ φ’λάῃ τοῦ χέρ’! Ποιὸς τούειδιν κὶ πῶς νὰ τ’ ἀκούσ’ν οἱ ἄλλοι; Read more »

«ΜΑΧΗ»  ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ
(Ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα Κοζάνης)

Πτολεμαΐς 2-8-1964

«ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»

«Ἐφέτος κλείνουν 20 χρόνια ἀφ’ ὅτου κυκλοφόρησε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Κοζάνη τὸ γνωστὸ ἀνὰ τὸ πανελλήνιον φύλλο τοῦ διαπρεποῦς ἱεροκήρυκος ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτη «Ἡ Χριστιανικὴ Σπίθα». Πρόκειται γιὰ μιὰ μικρὴ ἐφημερίδα, μὲ τὴν ὁποίαν ὁ σύγχρονος Χρυσόστομος τῆς Ἐκκλησίας ὑψώνει τὴν φωνή του, φωνὴ χριστιανική, εὐαγγελική, ὀρθόδοξο, πατερικὴ καὶ κηρύττει τὴν ἀλήθεια, τὴν δικαιοσύνη, τὴν εὐσέβεια, κηρύττει αὐτὸν τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν πρὸν ὅλους τοὺς χριστιανοὺς καὶ πρὸς κάθε κατεύθυνσι, ἀνεξαρτήτως μορφώσεως, ἀξιώματος, θέσεως οἰκονομικῆς, πολιτικῆς, ἐκκλησιαστικῆς. Ὅσοι τὸν ἄκουσαν νὰ κηρύττῃ, ρίγη θρησκευτικῆς συγκινήσεως αἰσθάνθηκαν νὰ διαπεροῦν τὸ εἶναι῍ τους, διότι ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος εἶναι ἀπὸ τοὺς ὀλίγους ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἐκκλησιαστικοὺς ρήτορας, τοὺς ὁποίους ἀνέδειξε ἡ Ἐκκλησία μας, καὶ οἱ ὁποῖοι ζῶντες τὸ Εὐαγγέλιο κηρύττουν τὸν Χριστὸν «ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας των», συναρπάζοντες τὰς ψυχὰς τῶν ἀκροατῶν καὶ προσεγγίζοντες αὐτὰς εἰς τὴν σφαῖραν τοῦ θείου. Ἠξιώθην κηρύττοντα νὰ ἀκούσω ἐπανειλημμένως εἰς Ναὸν τῆς Κοζάνης καὶ ἐγεύθην τὸν χριστιανικὸν λόγον τοῦ χρυσορρήμονος καὶ μελιρρύτου ἱεροκήρυκος, τοῦ φωτίζοντος καὶ γοητεύοντος τὰς καρδίας τῶν χριστιανῶν καὶ ἀνελογιζόμην ὅτι κάπως ἔτσι ἔπρεπε νὰ κηρύττῃ καὶ ὁ μαρτυρικὸς ἐκεῖνος ἱεράρχης τῆς Κωσταντινουπόλεως, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἀναδεικνύει τὸν π. Αὐγουστῖνο σπάνιο ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ἱεροκήρυκα καὶ συγγραφέα εἶναι κυρίως τὸ περιεχόμενο τοῦ κηρύγματός του, ποὺ παρουσιάζει τὴν ἀλήθειαν χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις, θαρραλέα καὶ σθεναρά, χωρὶς ὑποκρισία καὶ κολακεία, πραγματικήν, ἔστω καὶ πικρὰν πολλάκις, ὡσὰν ἐκεῖνον τὸν «μείζονα ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», τὸν Βαπτιστὴν Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον. Ἀκολουθῶν τὸ θεῖον λόγον: «Ἀγώνισαι ὑπὲρ ἀληθείας ἕως θανάτου, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ», ἀνεδείχθη ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁ ὑπέρμαχος ἀγωνιστὴς τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου, προσφέρων ἀνεκτικήτους ὑπηρεσίας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὸ Ἔθνος, τὴν Κοινωνίαν.
Ἡ «Σπίθα» μὲ τὰ 272 μέχρι τοῦδε φύλλα της, διανύει τὸ 20ὸν ἔτος ἀπὸ τῆς κυκλοφορίας της. Ἀξιζει νὰ ἴδωμεν τὴν ἀρχήν της, ὅπως τὴν περιγράφει ὁ ἱδρυτὴς καὶ συντάκτης της π. Αὐγουστῖνος.
Ἦσαν αἱ φρικταὶ ἡμέραι τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, ὅταν οἱ κατακτηταὶ ἐπίεζον καὶ περιέσφιγγον τὸν βρόχον τῆς δουλείας εἰς τὸν τράχηλον τῶν Μακεδόνων. «Ἐν μέσῳ βαρείας ἀτμοσφαίρας, ἐγκυμονούσης καθημερινῶς κινδύνους, συμφορὰς καὶ θανάτους, ἤρχισεν ἐν τῇ πόλει τῆς Κοζάνης τὸ κήρυγμα. Ἐκήρυττον, καὶ ὁσάκις ἐκήρυττον ἠγνόουν ἐὰν θὰ κατηρχόμην ζῶν ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος… Πόθος μαρτυρίου διὰ τὸ Ἔθνος μου ἔφλέγε τὴν καρδίαν μου. Ἀλλ’ ὁ Κύριος, μολονότι ἐπλησίασα τὰς πύλας τοῦ Ἅδου, δὲν μὲ ἔκρινεν ἄξιον τοῦ μαρτυρίου… Ἄλλο εἶδος μαρτυρίου ἐπεφυλάσσετο εἰς ἐμέ». Ὡς μαρτύριον χαρακτηρίζει τὴν ὑπὸ τοῦ Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως ἀπαγόρευσιν τοῦ κηρύγματος. «Τὸ κήρυγμα ποὺ παρηγόρει καὶ ἐνεψύχωνε κατὰ τας τραγικὰς ἐκείνας ἡμέρας τὸν λαὸν τῆς Κοζάνης, ὅστις καθ’ ἑκάστην ἑσπέρας ἐν καιρῷ χειμῶνος μέχρις ἀσφυξίας ἐπλημμύρει τὸν εὐρύχωρον Μητροπολιτικὸν Ναὸν τῆς πόλεως Κοζάνης, τὸ κήρυγμα τοῦτο ἀπηγορεύθη». Τότε ἀκριβῶς «φίλος δικαστικὸς… μοῦ ὑπέδειξε ὅτι δύναμαι νὰ ἐπικοινωνήσω μετὰ τοῦ λαοῦ καὶ δι’ ἄλλου τρόπου. Διὰ χάρτου καὶ μέλανος». Ἀλλὰ ποῦ τότε δημοσιογραφικὸς χάρτης; Ἐπὶ τέλους εὑρέθην «τοῦ Δήμου Κοζάνης μεταχειρισμένα ἄχρηστα διπλότυπα εἰσπράξεων, τῶν ὁποίων ἡ ὀπισθία πλευρὰ ἦτο λευκή, κατάλληλος… δι’ ἐκτύπωσιν. Τὸν χάρτην τοῦτον ἐχρησιμοποίησα διὰ νὰ γραφοῦν σύντομα φυλλάδια… Ἰδού, ἀγαπητοί, ἡ πρώτη ἀρχὴ τῆς «Σπίθας».
Καὶ ὁ Θεὸς εὐλόγησε τὸ ἔργο τοῦ ἱεραποστόλου του, ὥστε σήμερον εἰς δεκάδας χιλιάδων νὰ κυκλοφορῇ τὸ φύλλο τοῦτο καθὼς καὶ τὰ πολλὰ καὶ ἐκλεκτὰ συγγράμματα τοῦ γλαφυροῦ συγγραφέως του. Ἂς εὐχηθοῦμε εἰς τὸν Θεὸν νὰ διαφυλάττῃ ὑγιῆ καὶ μακροημερεύῃ τὸν ζηλητὴν καὶ ἀκούραστον ἐργάτην τοῦ Εὐαγγελίου Του, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ τοῦ φιλοχρίστου Ἑλληνικοῦ Ἔθνους».

ΤΟ ΦΙΛΟΔΩΡΗΜΑ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

http://353agios.blogspot.gr

– Το 1987, για άλλη μια φορά δοκιμάζονταν οι ήδη διαταραγμένες σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας. Αφορμή, ο νόμος Τρίτση για την εκκλησιαστική περιουσία και η σύσταση του περίφημου ΟΔΕΠ, Οργανισμός Διαχείρισης της Εκκλησιαστικής Περιουσίας, με πρόεδρο τον π. Γεώργιο Πυρουνάκη. Νεόκοπος συντάκτης σε αθηναική εφημερίδα τότε, καλούμαι, να ταξιδέψω στην Φλώρινα, για να πάρω επείγουσα συνέντευξη από τον μακαριστό Μητροπολίτη, π.Αυγουστίνο Καντιώτη, σχετικά με το εξελισσόμενο ζήτημα. Είχαν φροντίσει κάποιοι συνάδελφοι του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ, να μου τονίσουν ιδιαίτερα για τον »πληθωρικό» πράγματι, χαραχτήρα, αυτού του ανθρώπου, που εξ’ αντικειμένου υπήρξε ένας μη στατικός, πνευματικά ασυμβίβαστος και εκκλησιαστικά Πατερικός. «Είναι σκληρός, αυστηρός, ανυποχώρητος, πονηρός, εθνικόφρων, αδιάλλακτος, όχι συνηθισμένος επίσκοπος», μου έλεγαν… και άλλοι βαρύγδουποι, επιθετικοί προσδιορισμοί, που στην πορεία φάνηκαν ανέξοδα λόγια βουτηγμένα στην ερμητικά πεταμένη, πεζοδρομιακή λάσπη της ημιμάθειας και της έρπουσας αργολογίας.

Στην Φλώρινα τον αγαπούσαν ιδιαίτερα. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι, που τον μάχονταν, επειδή μιλούσε συχνά για την μαμά Πατρίδα και κάποιοι άλλοι εκ των έσω, που δυσανασχετούσαν, γιατι…΄»βρε παιδί μου, δεν είναι σαν τους άλλους… Αντί να κυττάζει μόνο τα γραφειοκρατικά ζητήματα της Μητρόπολης, χώνεται παντού…΄΄ όπως μου τόνισε κληρικός της πόλης. Είχα συγκεντρώσει αρκετά στοιχεία, προκειμένου να του εκμαιεύσω ειδήσεις ή βαρυσήμαντες δηλώσεις, τον είχα στοχοποιήσει με αφελή απόλυτότητα εκ μέρους μου, μιας και τότε, ως μη έχων ουδεμία σχέση με Εκκλησία και Χριστό, χαροποιούσα ανέκφραστα το υπερφίαλο Εγώ μου, δηλώνοντας και άθεος…Έπρεπε να περάσουν λίγα μόλις χρόνια, για να συνειδητοποιήσω, πως έξω από την Εκκλησία, τα πάντα είναι Θάνατος! Σάββατο στις 10 το πρωί, Μάρτιος μήνας, ανέβαινα τα σκαλιά της Μητρόπολης Φλωρίνης..Ο πρωτοσύγγελός του με πήγε στο γραφείο του. Όταν άνοιξε η πόρτα, αυτό που αντίκρυσα ήταν σαν πορτραίτο σχολαστικού ζωγράφου, με εμμονή στην λεπτομέρεια… Ένα χαμογελαστό, ανέκφραστα επιβλητικό πρόσωπο, που κρυβόταν πίσω από κάτι θολά, καφετί γυαλιά, που θύμιζε ασπρόμαυρη, φωτογραφική φιγούρα βγαλμένη από την εποχή του Μεσοπολέμου! »Παίρνα κυρ – δημοσιογράφε,» μου είπε,΄΄Τι νέα από την Αθήνα;΄» ΄΄Καλά Σεβασμιώτατε,» του είπα με ύφος στιγμιαίας ανακούφισης. Είχε ένα κουτί γλυκά, εργολάβους θυμάμαι και μου τα πρόσφερε, όπως είπε »για ευλογία.’ ‘Ευγενικά αρνήθηκα, γιατι ήταν ακόμη νωρίς. Τότε ήρθε η πρώτη »σφαλιάρα», που θα ακολουθούσαν και άλλες ακόμη, περισσότερο επώδυνες, που μ’ έκαναν, να αισθανθώ σαν τον μακαρίτη, τον Αλέκο Τζανετάκο στις ταινίες του αγαπημένου Φίνου Μου λέει…»Αγαπητέ μου, όταν ένας ιερεύς σου δίνει κάτι για ευλογία, σου προσφέρει ευλογία, ο ίδιος ο Χριστός! » Έμεινα, δεν τα είχα ξανακούσει αυτά. Στην συνέντευξη που ακολούθησε, προσπαθούσα επίμονα να στρέψω την κουβέντα στα εσωτερικά της Εκκλησίας, κυνηγώντας, όπως πάντα την φιλόδοξη αποκλειστικότητα και τους διθυραμβικούς υπέρτιτλους στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας. Είς μάτιν…»Πρέπει, να ξέρεις αγαπητέ μου, πως, όταν έχω κάτι περισσότερο, να πω, δεν βάζω κάγγελα στο στόμα μου! Είμαι ένας παππάς, που νοιάζεται για τα παιδιά του κι έγινα κατά λάθος επίσκοπος, από υπακοή στην Εκκλησία!» Τον κυττούσα αποσβολωμένος, αρχίζοντας να καταλαβαίνω, πως αυτός ο άνθρωπος ήταν διαφορετικός, είχε μια ακριβή αυθεντικότητα κι έναν ανείπωτο ρεαλισμό, που συχνά-πυκνά αναδυόταν μέσα από μια παιδικόφρονη ευαισθησία κι ένα ζεστό χαμόγελο, σαν εκείνα, που »σκάνε» τα βρέφη μες στην κούνια τους. Μιλούσε σαν να με ήξερε χρόνια, υπερτονίζοντας συχνά τις λέξεις κάθαρση και Ελλάδα, πομπώδης και λεπτομερής στον λόγο του, χρησιμοποιώντας και κάποιους στίχους ποιητών, που μ’εκαναν, ν’ ανασηκώνομαι συχνά από την καρέκλα. Ένιωθες, πως ήταν πραγματικός επαναστάτης, που έβλεπε την ανατροπή στην μιζέρια του εφησυχασμού, μέσα από τον Ευαγγελικό λόγο και την αντίδραση στην πνευματικοφανή,»αυλική γάγγραινα, »μέσα από τις Πατερικές εντολές και τους Αποστολικούς κανόνες. Φοβερά ενημερωμένος, σχημάτιζε με Read more »

ΥΠΟΔΟΧΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ

ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΤΟ 1990, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ

  Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης πήγε στην Ιερά Μονή του Κουτλουμουσίου το 1990, κατόπιν προσκλήσεως. Φόρεσε για πρώτη φορά στην ζωή του τον μανδύα του επισκόπου, κάνοντας υπακοή ως απλός μοναχός. Συγκινημένος ο ηγούμενος τον υποδέχθηκε και τον προσφώνησε.

Ακούγοντας το μικρό απόσπασμα της υποδοχής αποκτάτε μια μοναδική εμπειρία του μεγαλείου της Ορθόδοξης Εκκλησίας και νιώθετε ως παρόντες στην υποδοχή.

__

_

Για το θέμα της ομιλίας που ενόχλησε εναν πατριαρχικό της Ιεράς επιστασίας και ζήτησε την απέλασή του Γέροντος επισκόπου θα γράψουμε σ’ επόμενο άρθρο.

ΑΠΟΣΠΑΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ, ΤΟ 1990 ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΕΝΑΝ ΙΒΗΡΙΤΗ ΜΟΝΑΧΟ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ

• (Πατριάρχης τότε ήτο ο Δημήτριος, αλλά σύμβουλος ο Βαρθολομαίος. Πριν πεθάνει ο Αθηναγόρας φρόντισε να αφήσει διάδοχο ανώτερον απ’ αυτόν, αφού τον έστειλε να σπουδάσει ως διάκονο στη Ρώμη! Αυτό δεν το ξέχασε ο Βαρθολομαίος, γι’ αυτό τίμησε τα 50 χρόνια της προδοσία, που έγιναν αιτία να παύσουν 3 επίσκοποι και όλο το Άγιον Όρος το μνημόσυνο του Αθηναγόρα. Τώρα που έκανε χειρότερα ο Βαρθολομαίος κανένας δεν μιλά!!!
  Τα παιδιά που σπούδαζαν στη Ρώμη, κοντά σε καρδιναλίους, τα ονόμαζε ο π. Αυγουστίνος· «Πέμπτη φάλαγγα που ετοιμάζει  το Βατικανό να τα πάρει το διαμάντι της Ορθόδοξης πίστεως, να τα κάνει γενίτσαρους και να τα στρέψει εναντίον της». Πατήστε εδώ·(www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=6363). Πόσο δίκαιο είχε ο Γέροντας το βλέπουμε μετά από 50 χρόνια!!!
  

Απόσπασμα ομιλίας στο Αγιον Όρος το 1990

• «…Έτσι φθάσαμε εις το σημείον αρχιερείς του Οικουμενικού θρόνου να εκφράζονται χυδαιότατα για το Πηδάλιο, το οποίο είναι επιμελημένη συλλογή ὀρων και κανόνων τοπικών και οικουμενικών συνόδων μετά ερμηνείας και υπομνηματισμού από τον περιώνυμο Αγιορείτη μοναχό άγιο Νικόδημο, και να το ονομάζουν χαρτί υγείας!!!
• Στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου τελευταίως καλλιεργείται ένα πνεύμα νεοπατερισμού, σύμφωνα με το οποίο, τα όσα είπαν και διέταξαν οι πατέρες της Εκκλησίας κατά το παρελθόν σε τοπικές και οικουμενικές συνόδους, ίσχυαν για τον καιρό εκείνο· αλλά τώρα έχασαν την αξία τους. Για τον λόγο αυτό σύγχρονοι πατέρες θεσπίζουν νέους όρους, θεσμούς και ήθη στην Εκκλησία, τα οποία και έχουν κατ᾽ αυτούς σήμερα ισχύν και αξία! Αυτοί διαχειρίζονται τα μεγάλα θέματα της πίστεως και έχουν αναφαίρετο δικαίωμα με τις οικουμενιστικές τους εκδηλώσεις να υποδουλώσουν την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ στον μινώταυρο του παπισμού με το πρόσχημα της Ενώσεως των εκκλησιών. Συνέπεια επίσης είναι άλλος ιεράρχης να πιστεύει ότι ο Χριστός δεν είχε το αναμάρτητο… Και είναι αυτός παρακαλώ, ιεράρχης του οικουμενικού κλίματος εν ενεργεία, χωρίς να του γίνει ουδέ η παραμικρή παρατήρησις, δεδομένου ότι εκατοντάδες επιστολών, αναφορών, υπομνημάτων των ευσεβών χριστιανών είχαν σταλεί στο Πατρειαρχείο… Εγώ δε απέστειλα στο Πατριαρχείο εμπεριστατωμένη μήνυση κατά του εν λόγω ιεράρχου, αλλά δυτυχώς η μήνυση μου πέρασε στο χρονοντούλαπο, χωρίς κάν να εξετασθεί, χωρίς καν να διαταχθούν ανακρίσεις.
• Αντί δε να επιπλήξουν έστω και με την ελαφροτέραν επίπληξιιν τον ιεράρχη που εξέφερε τη βλάσφημη και αιρετική αυτή δοξασία, απέστειλαν οι εν τω Πατριαρχείω επιστολήν προς εμέ, δια της οποίας ειρωνικώς γράφουν ότι είμαι ευαίσθητος και σκανδαλίζομαι από ωρισμένες ζωηρές εκφράσεις!».

Στο σημείο αυτό ένας από τους παρισταμένους μοναχούς -μέλη της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους ο της μονής Ιβήρων, διέκοψε τον Σεβασμιώτατο και με ύφος αυθάδες είπε· ότι δεν περίμεναν σε μιά τέτοια επίσημη ημέρα να θίξουν ένα τέτοιο θέμα· όλοι περιμέναμε -είπε- η ομιλία σας να στραφεί στο εορταζόμενο γεγονός της αγίας Μεταμορφώσεως.
Κατόπιν τούτων διαμαρτυρόμεθα και αποχωρούμε τα μέλη της Ιεράς Επιστασίας. Και απεχώρησε αυτός και ένα ακόμη πρόσωπο. Στην συνέχεια έδωσαν εντολή να υποχωρήσαν και άλλα δύο μέλη, χωρίς την θέλησί τους… Όλος ο υπόλοιπος λαός και οι μοναχοί παρέμειναν μέσα και συνέχισαν την ακρόασι της ομιλίας του Σεβασμιωτάτου, ο οποίος στους αδίκως διαμαρτυρηθέντας και θεατρικώς αποχωρήσαντας, αφού είπε ότι μίλησε για τη Μεταμόρφωση το πρωί, όταν αυτοί έλαμψαν με την απουσίαν τους, είπε στεντορεία τη φωνή·

• «Εμείς δεν θα παύσουμε να λαλούμε με τη γλώσσα της αληθείας, έστω και αν διωχθούμε, όπως διωχθήκαμε στο παρελθόν. Εμείς πάνω απ᾽ όλα ως πολυτιμότερο αγαθό θεωρούμε την Ορθοδοξία, την οποία πρέπει πάση θυσία να την διαφυλάξουμε ακεραία και αλώβητη.
• Αλλά αν κληρικοί τινες και μοναχοί θέλουν να την προδώσουν και να την παραδώσουν στον αντίχριστο πάπα, ο λαός, ο ευσεβής λαός, ο πάντοτε σταθείς άγρυπνος ως φρουρός της Ορθοδοξίας, και τώρα θα σηκώση το ανάστημά του και δεν θα επιτρέψει τέτοια προδοσία.
• Εκφράζω βαθυτάτη λύπη, διότι το άγιον Όρος, το οποίο θεωρείται πρόμαχος της Ορθοδοξίας και υπερασπιστής των ιερών παραδόσεων, κατ” εμέ και αλεξικέραυνον της ορθοδόξου Ελλάδος προδίδεται από μοναχούς, οι οποίοι υποστηρίζουν βλασφήμους ιεράρχας… Είναι τούτο σημείο εσχάτης καταπτώσεως! Αλλ᾽ αν αυτοί τόσο φθηνή αντίληψη για την Ορθοδοξία έχουν, ας μη λησμονούν ότι υπάρχει λαός, υπάρχει το λείμμα της ευσεβείας, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι πεθαίνουν για την Ορθοδοξία, έχουν ως σύνθημά· “Ορθοδοξία ή θάνατος” και δεν θα επιτρέψουν στους νεωτεριστάς νεορθοδόξους και νεοπάτορες να νοθεύσουν την πίστι και να υποτάξουν την Ορθοδοξία».

Ο λόγος του Μητροπολίτου Φλωρίνης άναψε φωτιές στους πατριαρχικούς, γι” αυτό ο κ. Λούλης μ’ εντολή των οικουμενιστών, διέταξε την απέλαση του σεβάσμιου Μητροπολίτου Φλωρίνης!

   ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΣΤΟΝ Ι. Ν. ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ TOY ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΚΟΥΝΕ ΑΦΩΝΟΙ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΟΜΩΣ ΕΝΑΣ ΙΒΗΡΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΝΟΧΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ!!!!!

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΟΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ!!!
ΕΝΑΣ ΚΑΤΩΡΘΩΝΕΙ ΝΑ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΝ ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΤΟΥ. ΑΡΑΓΕ ΠΗΡΕ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟΥ;

Το απόσπασμα της ομιλίας που ενόχλησε τον συγκεκριμένο μοναχό,
θα το δημοσιεύσουμε στην επόμενη ανάρτηση

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΗΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ ΓΡΑΦΕΙ·

Επίσκεψη του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στο Αγιον Όρος

(Η φωτογραφία είναι από άλλη επίσκεψη, στη Μονή Δοχειαρίου)

 ΙΕΡΑ ΣΚΗΤΗ ΘΕΟΠΡΟΜΗΤΟΡΟΣ

ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
63087 – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
ΕΝ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΑΣ ΆΝΝΗΣ ΤΗ 28/9/1990

Αδελφέ εν Χριστώ χαίρε εν Κυρίω…

   Εκτός από την μεγάλη πυρκαγιά που διήρκεσε 15 μέρες, ο Θεός γνωρίζει γιατί ήρθε και ο Πατριάρχης στο Άγιον Όρος. Και ο καταξιωμένος, ο λαοπρόβλητος και λαοφιλής Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης, ο φωτεινός αυτός αρχιερέας και ισάξιος των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Και με αξίωσε ο Θεός εμένα τον ανάξιον να παρευρεθώ στη πανήγυρι της Μεταμορφώσεως και να ακούσω ένα κήρυγμα φλογερό. Ήμουν τυχερός την ώρα του κηρύγματος, που διαμαρτυρήθηκαν και έφυγαν ένας ή δύο της Ιεράς επιστασίας, ήμουν δίπλα πολύ κοντά στον Άγιο Σεβασμιώτατο, τον είδα και έκλαιγε μέσα από τα γυαλιά του λέγοντας την αλήθεια και από συγκίνηση έκλαιγα μαζί του και εγώ.

 Από το εκκλησίασμα και από τους μοναχούς και προσκυνητάς κανένας δεν έφυγε, έμειναν στο πλευρό του Αγίου και αξίου Γέροντος Αυγουστίνου. Τον εκτιμώ, τον σέβομαι και τον αγαπώ σαν τον αείμνηστο και άγιο Γέροντά μου και εύχομαι ο Θεός και οι προσευχές όλων να του δίνουνε δυνάμεις, σε τούτους τους δύσκολους καιρούς, για να αγωνισθεί για το καλό της Ορθοδοξίας μας και της πατρίδος μας… Read more »

Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης·

ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

• ΠPΟΣEYXEΣΘΕ YΠEP TΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΕΡΙΘΟΡΙΟ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟY ΓEPΟNTΟΣ EΠIΣKΟΠΟY ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

  Nά προσεύχεσθε, να προσεύχεσθε για όλους. Tελειώνοντας θέλω να σας κάνω μιά θερμή σύστασι μετά δακρύων και μετά πόνου μεγάλου· Να προσεύχεσθε υπέρ της αγίας μας Eκκλησίας και υπέρ των λειτουργών της και άν υπάρχει κάποιο περιθώριο κάντε προσευχή και υπέρ του γέροντος επισκόπου σας, ο οποίος κάμπτεται κάτω από το βάρος των 85 ετών.

Nά σας πώ την αλήθεια; Άν εσείς προσεύχεσθε εγώ θα είμαι δυνατός. Ένας Παύλος απόστολος που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού και είδε θαύματα μεγάλα και εκήρυξε ζητούσε τις προσευχές των χριστιανών. Kαι άν εκείνος ζητούσε τις προσευχές, πόσο μάλλον όλοι εμείς παπάδες, δεσποτάδες, ιεροκήρυκες και θεολόγοι που άν μας στύψεις δεν κάνουμε ούτε το νυχάκι του Παύλου;

Eaν ένας Παύλος αισθάνετο την ανάγκη και παρακαλούσε τους χριστιανούς να προσεύχονται υπέρ αυτού, πόσο μάλλον εγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος δούλος του Kυρίου, έχω την ανάγκη των προσευχών σας, για να έχω τέλη χριστιανικά; (Φλώρινα -`Aπρίλιος 1991 σε αγρυπνία)

• Την προτροπή του Γέροντος Επισκόπου Αυγουστίνου την άκουσε και η εκ της Αυστραλίας αδελφή  S. Mylonopoulos, γι’ αυτό κάθε φορά που έδινε να μνημονεύση τα ονόματα της οικογενείας της στον ιερέα, πρώτα έγραφε το όνομα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου.
  Αυτό έκανε και σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό. Ακούστε  την συνομιλία, που είχε, όπως την διηγείται η ίδια.

    Προ της οσιακής κοιμήσεως του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα μαζί του, ζήτησα να προσευχηθεί πρώτα για τον Γέροντά μας π. Αυγουστίνο κι ύστερα για εμένα την αμαρτωλή.
‘Ομως, έμεινα άναυδη, με τό· Όχι παιδί μου, γι’ αυτόν.
Απόρησα. Ζήτησα εξηγήσεις. Μα γιατί Γέροντα;
Δεν έχει αυτός ανάγκη της ιδικής μας προσευχής, μου απάντησε!
Τότε, Γέροντα, του είπα, γιατί μας ζητά να προσευχόμαστε γι’ αυτόν;
Από την μεγάλη του ταπείνωση, μου απάντησε, προσθέτοντας.
Αυτός παιδί μου εις τα μάτια του Θεού, είναι Μέγας Άγιος.
Η απάντηση του με κατασυγκίνησε…
Όντως ο π. Αυγουστίνος υπήρξε ένας μέγας αθόρυβος, ταπεινός άγιος, θαυματουργός και προφήτης! Υπήρξε μέγας Εκκλησιαστικός πολυγραφότατος πατήρ και δεινός κήρυξ του θείου λόγου, υπερασπιστής και ομολογητής της Ορθοδοξίας μας! Ο Καντιώτης θα ομολογήσει για το Χριστό, είπε, ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης.
Ποιός, λέει, ότι δια μέσου του Γέροντά μας, ο Κύριος μας, δεν επιτέλεσε και δεν επιτελεί θαύματα; Όχι μόνο θαυματουργούσε, αλλά και προφήτευε τα δεινά, τα επερχόμενα, εάν δεν μετανοήσομε….(Μελβούρνη 12-6-2014).

ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Παραδειγμα αγαπης

«…Ήταν φοβερή η εποχή. Συνέλαβαν από τα βουνά κάποιον αντάρτη -τον ξέρουν οι παλαιοί Kοζανίται― και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη. Kάποιοι άνανδροι Kοζανίται, που όταν εκείνος ήταν στα πράγματα καθότανε κλαρίνο μπροστά του, τώρα βλέποντάς τον σαν κτυπημένο σκυλί να τον μεταφέρουν στην πόλη, τον φτούσαν. Aυτός ήταν εχθρός μου, επανειλημμένως επιχείρησε να με σκοτώσει.

Tον πιάσανε, λοιπόν, και σε άθλία κατάσταση τον έρριξαν στη φυλακή. Όταν το έμαθα, στεναχωρέθηκα. Πήγα στις φυλακές, για να τον δω. Oι υπεύθυνοι των φυλακών δεν με άφηναν να μπω· «Σ’ αυτόν έρχεσαι να φέρεις φαγητό;», μου είπαν· «όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσεις». Και τους απήντησα·

―«Όπως ερχόμουν σ’ εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή και όχι δηλητήριο, το ­ίδιο θα κάνω και σ’ αυτόν τον φυλακισμένο».
Mε άφησαν τότε να μπω. Όταν άνοιξε η πόρτα και με είδε, έκλαυσε. Ήταν σε άθλία κατάσταση. Kαι είπε· «Πάτερ Aυγουστίνε, εσύ ήρθες να με δεις! Oύτε η γυναίκα μου ούτε τα παιδιά μου δεν με επισκέφθηκαν. Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Xριστός!».