[Αποσπάσματα από την 7η ομιλία που είχε εκφωνήσει ο μακαριστός άγιος γέροντας Αθανάσιος σχετικά με τις «Πράξεις των Αποστόλων» στις 11-11-84], [από το 27.14΄ έως 30.40΄ καθώς και από 40.04΄έως 52.11’]
Σε εποχες διωγμου και εκτροπης της Εκκλησιας μας
απο το κυριοτατο εργο της
(π. Αθανασιος Μυτιληναiος)
[…]Εάν είναι εποχή διωγμού και δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε στον χώρο τον δημόσιο [των ιερών ναών], τότε να κάνετε σε σπίτια τις συνάξεις αυτές. Κι αν πάλι κι αυτό είναι δύσκολο ένεκα του διωγμού, τότε ο καθένας στο σπίτι του να κάνει και την προσευχή του.
Ήταν πράξη της Εκκλησίας, θα μείνουμε έκπληκτοι. Σας θυμίζω μόνο τη ζωή των κατακομβών. Αγαπητοί μου, είναι καταπληκτικό. Παρότι είναι διωγμοί, αισθάνονται οι πιστοί ότι πρέπει να βρεθούν στην ευχαριστιακή σύναξη, δηλαδή στη Θεία Λειτουργία. Κι αυτό κοστίζει τη ζωή τους. Όταν πρέπει να πάνε κάθε βράδυ στη Λειτουργία, φεύγουν με χίλιες μύριες επιφυλάξεις από το σπίτι τους. Κάνουν ελιγμούς μέσα στους δρόμους από δω και από κει, κάνουν παραλλαγή ακόμη. Όπως και σήμερα ακόμη γίνεται αυτή η παραλλαγή. Φερειπείν, ένα κοριτσάκι που δεν επιτρέπεται, έως 18 χρονών, σε γνωστή χώρα να πάει στην Εκκλησία, γιατί απαγορεύει ο νόμος, κάνει παραλλαγή. Γίνεται γριούλα και κουτσαίνει λιγάκι. Κρατάει και μπαστουνάκι και κρέμεται από το χέρι της μαμάς, η «γιαγιά» δηλαδή, είναι η κόρη όμως, κάτω των 18 χρονών, ακριβώς για να πάει στην εκκλησία. Γίνεται μία παραλλαγή.
Έτσι, οι χριστιανοί την εποχή εκείνη πήγαιναν κάθε βράδυ στην κατακόμβη. Θα μπορούσαν να πουν: «Γιατί, αφού κινδυνεύει η ζωή μας, να μας συλλάβουν;». Και δεν ήταν καθόλου σπάνιο να συλλαμβάνονται μέσα στις κατακόμβες οι Χριστιανοί. Και ακόμη, δεν ήταν καθόλου σπάνιο να βάζουν φωτιά οι διώκτες στις οπές των κατακομβών. Και να παθαίνουν ασφυξία οι άνθρωποι μέσα. Ή, όταν τους συνελάμβαναν και τους οδηγούν στα θηρία και στο μαρτύριο το ποικίλο και να δημεύεται και η περιουσία τους. Δηλαδή ο πατέρας μου και η μάνα μου πήγαιναν στην Εκκλησία κάτω από τους διωγμούς και τις απειλές αυτές, έστω και αν ήξεραν ότι θα δημευθεί η περιουσία τους και σε μας τα παιδιά τους δεν θα είχαν τίποτα πια να μας δώσουν. Γιατί η περιουσία θα εδημεύετο υπέρ του κράτους. Επήγαιναν. Γιατί πήγαιναν άραγε; Έχετε διαβάσει διηγήματα, έχετε διαβάσει μαρτυρολόγια, έχετε δει ακριβώς πώς γίνονταν την εποχή όλα αυτά; Γιατί;