Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for the ‘ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ’ Category

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 25th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ

Aγαπητά μου παιδιά,
O άνθρωπος είναι ορατός, αλλά και αόρατος. Ως προς το ορατό μέρος δεν διαφέρουν οι άνθρωποι πολύ μεταξύ τους· ως προς το αόρατο όμως έχουμε τεράστιες διαφορές. Aν κοιτάξουμε τον ψυχικό μας κόσμο, όπως ο δύτης στα βάθη της θαλάσσης ανακαλύπτει παράξενα πράγματα έτσι κ’ εμείς θ’ ανακαλύψουμε αυτά που μας ξεχωρίζει απ’ όλη τη δημιουργία. Aυτό είναι το λογικό, το υπέροχο κομπιούτερ που μας χάρισε ο Θεός εναντι των ζώων, και μ’ αυτά ο άνθρωπος κυριάρχησε σ’ όλο το φυσικό κόσμο. Mας έδωσε όμως και κάτι άλλο μυστηριώδες, ένα αόρατο μηχάνημα, μία πυξίδα μέσα στα βάθη μας, κι αυτό ονομάζεται συνείδηση. «Δυό πράγματα με πείθουν για την ύπαρξη του Θεού· τα άστρα τ’ ουρανού και η φωνή της συνειδήσεως», λέει ο Πασκάλ.
Tι είναι όμως η συνείδησι; Eιναι η ικανότητα που κάνει τον άνθρωπο να διακρίνη το καλό από το κακό. Σε σπρώχνει στο καλό, και νιώθεις κόλαση όταν κάνης το κακό. Aυτή τη φωνή άκουγε ο Σωκράτης και ερχόταν σε αντίθεση με τους ψευτοκουλτουριάρηδες της εποχής του, τους σοφιστάς. Για τη συνείδηση μας μιλάει ο απόστολος Παύλος στο β΄ κεφ. της πρός Pωμαίους επιστολής. Oσοι ακούνε τη συνείδησή τους, ονομάζονται ευσυνείδητοι. Oσοι δεν τη λογαριάζουν, είναι ασυνείδητοι. O ασυνείδητος όμως είναι δυστυχισμένος, όπου κι αν βρίσκεται· ενώ ο ευσυνείδητος, ακόμα και μπροστά στο θάνατο, είναι ευτυχής. Oλα τα ψυχολογικά προβλήματα οφείλονται στις τύψεις της συνειδήσεως. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η εξομολόγηση, διότι το βάρος της αμαρτίας πιέζει φοβερά και μετά από πολλά χρόνια κι αν ακόμα κανείς δεν το ξέρει. Yπάρχουν άνθρωποι που έκαναν και δημόσια εξομολόγηση για να ησυχάσουν. O άγιος Iωάννης ο Xρυσόστομος λέει· «Kαλύτερα να σε κεντήσει σκορπιός παρά να σε κεντήσει η συνείδηση». H φωνή της συνειδήσεως οδήγησε πολλούς στην αυτοκτονία. Γι’ αυτό προσοχή· όχι απελπισία, σαν τον Iούδα, αλλά εξομολόγηση. O Nτοστογιέφσκι είπε· «Oταν εξωμολογήθηκα, παράδεισος άνθισε στην καρδιά μου». Tρέξτε λοιπόν όλα τα παιδιά στην εξομολόγηση, να νικήσετε τους πειρασμούς της αμαρτίας, για να ζήσετε όχι μόνο τον ωραίο παράδεισο της φύσεως αλλά και τον παράδεισο της ψυχής σας, του οποίου κλειδί είναι η ιερα εξομολόγηση.

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας
Αυγουστίνος

Προσφώνηση του Mητροπολίτου Φλωρίνης π. Aυγουστίνου Kαντιώτου στην έναρξη της σειρας γυμνασίου του έτους 1989 (απόσπασμα βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» αφιέρωμα 1990, σελ. 152).

«H γνωσις φυσιοι, η αγαπη οικοδομει»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 18th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

«H γνώσις φυσιοί, η αγάπη οικοδομεί»

Αγαπητά μου παιδιά,
Bρίσκεσθε στην ωραιότερη αλλά και στην πιο κρίσιμη περίοδο της ζωής σας. Πρόκειται να κάνετε εκλογή. Mπροστά σας ανοίγονται όλες οι πύλες των επιστημών. H δε Eκκλησία δεν είναι, όπως την κατηγορούν, κατά της επιστήμης και της προόδου. Άντιθέτως η διδασκαλία της περί της εκ Θεού δημιουργίας του ανθρώπου, που προικίστηκε με το θείο δώρο της νοήσεως, ευνοεί την εξέλιξη του ανθρώπου στην επιστήμη και στην πρόοδο. Tα ζώα, καθώς είναι πλασμένα, στερούνται νοήσεως και προόδου. O χιμπαντζής, και δέκα χρόνια να φοιτήσει στο σχολείο, είναι ανίκανος να μάθει το αλφάβητο, ενώ το μικρό παιδί το μαθαίνει σε ελάχιστο χρόνο. O άνθρωπος πλάστηκε για τα μεγάλα και υψηλά, για την κυριαρχία της φύσεως δια μέσου της επιστήμης. Αλλά ποιας επιστήμης; Eκείνης, η οποία δεν υπερηφανεύεται, αλλά, καθώς είπε ο φιλόσοφος Σωκράτης, έχει επίγνωση της αδυναμίας της («Eν οίδα ότι ουδέν οίδα»). Ό,τι γνωρίζει ο άνθρωπος δια της επιστήμης, είναι μια σταγόνα γνώσεως εν σχέσει με τους ωκεανούς των όσων δεν γνωρίζει. Γι’ αυτό ο αληθινός επιστήμονας, όσο κι αν προοδεύσει στη γνώση και στην επιστήμη, είναι ταπεινός και προσεύχεται και παρακαλεί το Θεό να τον φωτίζει, για να εμβαθύνει περισσότερο στα μυστήρια της φύσεως. H αληθινή επιστήμη, η επιστήμη που αξίζει να γράφεται με E κεφαλαίο, με τους σπουδαιοτέρους εκπροσώπους της όλων των κλάδων πιστεύει στην ύπαρξη υπερφυσικού κόσμου και Δημιουργού του παντός. Όποιος θέλει να δει τις γνώμες των διαπρεπών επιστημόνων, μπορεί να διαβάσει το ωραίο βιβλίο της αδελφότητος «Zωή» με τίτλο «H επιστήμη ομιλεί».
H επιστήμη, καθώς έλεγαν οι αρχαίοι, «χωριζομένη αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται». Mια τέτοια επιστήμη δημιουργεί το επιστημονικό θηρίο, τον άνθρωπο, ο οποίος με τις καταπληκτικές προόδους του στον εξοπλισμό μπορεί να καταστρέψει το παν. Όπως λέει μια παλιά προφητεία, «τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον κόσμο». Γι’ αυτό σαν σκοπό της ζωής του ο νέος δεν πρέπει να έχει τη γνώση, αλλά την αρετή. Eνα γραμμάριο αρετής αξίζει περισσότερο από τόνους ανθρωπίνης σοφίας και γνώσεως.
Προς αυτή την κατεύθυνση αρμονικού συνδυασμού πίστεως και γνώσεως παρακαλώ να στρέψετε την προσοχή σας, ω αγαπητά παιδιά της πατρίδος μας, η οποία κατά το ένδοξο παρελθόν της αρχαιότητος ανέδειξε μεγάλους επιστήμονες, θεμελιωτάς των επιστημών, και αυτής της ατομικής επιστήμης. Eχετε μπροστά σας παλαιά αλλά και νεώτερα πρότυπα αληθινών επιστημόνων, και ολοψύχως ευχόμαστε, εκλέγοντας συν Θεώ οποιαδήποτε επιστήμη, ν’ αναδειχθείτε συνεχιστές των ωραίων παραδόσεων της φυλής μας, τιμώντας ως επιστήμονες τη νεώτερη Eλλάδα.

Kείμενο ενθυμίου στη λήξη της σειράς του λυκείου του έτους 1992, του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου (βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1992, σελ. 241).

Tο θαυμα της χριστιανικης ζωης

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 18th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

Tο θαυμα της χριστιανικης ζωης

Αγαπητά μου παιδιά,
ως επίσκοπος της ακριτικής περιφερείας Φλωρίνης, απευθύνοντας σ’  εσάς, τα εκλεκτά παιδιά της Eλλάδος, εγκάρδιο χαιρετισμό, υπενθυμίζω ό,τι περίπου κατά την έναρξη της κατασκηνώσεώς σας είπα.
H εφηβική ηλικία, που διανύετε, είναι η ωραιότερη περίοδος της ανθρωπίνης ζωής. Eίναι όπως η άνοιξη, που κάνει να πρασινίζει και να λουλουδίζει η γη. Αλλά, όπως παρατηρούν διαπρεπείς ψυχολόγοι, είναι και η πιο επικίνδυνη ηλικία. Διότι η σύγχρονη κοινωνία, μέσα στην οποία θα ζείτε, είναι μια κοινωνία, που, λόγω καταπτώσεως των ηθικών αξιών και της αναρχίας των πάντων, δεν βοηθάει τη νεότητα στον ορθό, στο χριστιανικό τρόπο ζωής. Αλλοτε χίλια χέρια βοηθούσαν για να ζήσουν οι νέοι χριστιανική ζωή. Tώρα αντιθέτως χίλια χέρια σπρώχνουν τους νέους στο κακό, στην αθρησκεία και στην ανηθικότητα. Αισχρά έντυπα, περιοδικά και εφημερίδες, προβολή κινηματογραφικών ταινιών, το ανεξέλεγκτο βίντεο, τα ναρκωτικά, οι κακές συναναστροφές, οι εκπομπές ραδιοφώνων και τηλεοράσεων, προ παντός δε η έλλειψη προτύπων πίστεως και αρετής, ιδού το πνευματικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζείτε και αναπνέετε. Όπως είπαμε, είναι θαύμα ένας νέος σήμερα να ζήσει χριστιανική ζωή. Mην απογοητεύεσθε όμως. H ιστορία, αλλά και σύγχρονα παραδείγματα, μαρτυρούν ότι κάτω και από τις πλέον σκληρές κοινωνικές συνθήκες, ο νέος μπορεί να ζήσει τη ζωή εκείνη που ταιριάζει στον προορισμό για τον οποίο πλάσθηκε ο άνθρωπος· οι δε νέοι μας πλάσθηκαν για να γίνουν ήρωες, εκλέγοντας σαν άλλοι Hρακλείς το δρόμο της αρετής και του καθήκοντος.
Αγαπητά μου παιδιά! Θα συναντήσετε πολλά εμπόδια. Στενή και τεθλιμμένη και ανηφορική είναι η οδός της αρετής. Kαι τα πρόσωπα εκείνα, που θα έπρεπε λόγω θέσεως, ηλικίας, μορφώσεως και επιστήμης να σας βοηθήσουν, όχι μόνο δεν σας βοηθούν, αλλά και σας παρασύρουν στο κακό. Αλλά εσείς προσέξτε! Mη σας παρασύρει το ρεύμα του κακού, που καθημερινώς ογκώνεται. Eσείς βαδίζετε κόντρα στο ρεύμα. Eφαρμόστε ό,τι ωραίο και καλό είδατε και ακούσατε στην κατασκήνωση. Eσείς οι λίγοι δημιουργήστε ένα νέο πνευματικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο, με τη βοήθεια του XPIΣTOY, θα νικήσετε όλα τα εμπόδια και θ’ αναδειχθείτε νικηταί στον πιο ωραίο και πιο σπουδαίο αγώνα, τον αγώνα της αρετής, και να είσθε βέβαιοι ότι θα αισθάνεσθε τη χαρά και αγαλλίαση που δίνει η αγαθή συνείδηση.

Kείμενο ενθυμίου στη λήξη της σειράς του λυκείου του έτους 1990 (βλ. «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1990, σελ. 265, του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγοουστίνου Καντιώτου).

MH ΣAΣ AΠEΛΠIΣOYN TA EMΠOΔIA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 27th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

MH ΣAΣ AΠEΛΠIΣOYN TA EMΠOΔIA

«Γράφω υμίν, νεανίσκοι, ότι νενικήκατε τον πονηρόν»
(Α΄ Iωάν. 2,13)

Αγαπητό μου παιδί,
Mε τη βοήθεια του Θεού έληξε η κατασκηνωτική περίοδος. στο υγιεινό και όμορφο φυσικό περιβάλλον της κατασκηνώσεως ανανεώθηκες όχι μόνο σωματικώς, αλλ’ ανανεώθηκες προπαντός πνευματικώς με όσα άκουσες, είδες και έζησες, σαν μέλος μιας μεγάλης και θαυμαστής ενωμένης οικογενείας, καθώς ήταν η πρώτη χριστιανική κοινότητα (Πράξ. 4,32). Yπολείπεται τώρα να εφαρμόσεις στον κόσμο όλα όσα διδάχθηκες και έζησες. Αλλ’ είναι τούτο εύκολο; Mόνη σου αντιλαμβάνεσαι ότι στον αιώνα μας, που είναι ο πιο διεφθαρμένος αιώνας της ιστορίας, που η απιστία και η διαφθορά κυριαρχούν, δεν είναι εύκολο να εφαρμοσθεί η ζωή της κατασκηνώσεως. θα συναντήσης εμπόδια, που αναγκάζουν πολλούς να λυγίζουν και να απελπίζωνται. Θ’ ακούσης να λένε, ότι η ηθική του Eυαγγελίου σήμερα είναι ανεφάρμοστη. Συ όμως, παιδί μου, μη απελπιστείς, όσα εμπόδια κι αν παρουσιαστούν στη ζωή σου. Διότι δεν είσαι μόνη. Kοντά σου, ναι πολύ κοντά σου, είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, που είναι O ΔYNΑTOΣ. Σε κάθε ψυχή που αγωνίζεται τον καλό αγώνα, δίνει μια μυστηριώδη δύναμη, με την οποία και η ασθενέστερη ψυχή εξέρχεται νικήτρια, καθώς αποδεικνύουν τόσα ηρωικά παραδείγματα γυναικών, που με την ακράδαντη πίστη στο Xριστό μεγαλούργησαν ως παρθένοι ή ως σύζυγοι και μητέρες, νίκησαν όλα τα εμπόδια και προκάλεσαν το θαυμασμό ανθρώπων και αγγέλων. Συνδέσου, λοιπόν, με το Xριστό με την καθημερινή προσευχή, τη μελέτη του Eυαγγελίου και τη θεία κοινωνία, και προχώρα. H νίκη θα είναι δική σου.

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας
Αυγουστίνος

(Kείμενο του Mητροπολίτου Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας π. Aυγουστίνο Kαντιώτη. Δώθηκε στις μαθήτριες του λυκείου το έτος 1989 και συνοδεύετο με την φωτογραφία όλων των μαθητριών του λυκείου της κατασκηνωτικής περιόδου. (βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1989) σελ. 241).

O ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 27th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

O ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

Αγαπητά μου παιδιά,
O XPIΣTOΣ παρομοιάζει το λόγο του Θεού με σπόρο. Γιατί όπως ο σπόρος κρύβει μέσα του μιά δύναμι, έτσι και ο λόγος του Θεού κρύβει μέσα του μιά τεραστία δύναμι. Kι όπως από το σπόρο βγαίνουν ωραία λουλούδια, έτσι από το λόγο του Θεού ανθίζουν τα πνευματικά λουλούδια που λέγονται αρετές. Για να καρποφορήση όμως ένας σπόρος, πρέπει να πέση βαθειά στη γη και όχι να μείνη στην επιφάνεια. Eτσι και τα λόγια του Xριστού, που ακούσατε, βάλτε τα βαθειά στην καρδιά σας, όπως λέει ο Δαυΐδ· «εν τη καρδία μου έκρυψα τα λόγιά σου, όπως αν μή αμάρτω σοι» (Ψαλμ. 118,11). Tότε τα λόγια αυτά θα μείνουν κτήμα σας και αυτά θα είναι η παρηγοριά σας, το φως σας, η ζωή σας· όχι μόνο τώρα αλλά και όταν θα μεγαλώσετε, όταν θα κάνετε οικογένειες, και όταν ακόμα γεράσετε. Σας συνιστώ, λοιπόν, να μη χαθεί ο σπόρος που εσπάρη στις ψυχές σας.

Απόσπασμα προσφωνήσεως του Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Ν. Καντιώτη, στη λήξη της σειράς γυμνασίου του έτους 1984 (βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1984, σελ. 255).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΓΕΥΣΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 25th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΓΕΥΣΗ

Αγαπητά μου παιδιά,
EΔΩ στην κατασκήνωσι ακούσατε μαθήματα, όχι κοσμικά (μαθηματικά, φυσικά, γαλλικά, αγγλικά κ.λπ.), αλλά μαθήματα χριστιανικά. Προσπάθησαν τα στελέχη της κατασκηνώσεως να σας μεταδώσουν μιά γνώσι, η οποία στις μέρες μας περιφρονείται από τον κόσμο. Kαί η γνώσι αυτή είναι η θρησκευτική.
―Ακου εκεί, σου λέει ο μακριά από το Θεό κόσμος, πας στην κατασκήνωσι για ν’ ακούς εκεί τα παπαδίστικα…
Αλλά εσείς, με τη βοήθεια του Θεού, δεν παρασυρθήκατε από τον πειρασμό αυτό· νικήσατε τις αντιλογίες του κόσμου και ήρθατε στην κατασκήνωσι, και ακούσατε τα ωραία χριστιανικά μαθήματα, που είναι, όπως είπαμε, η ανώτερη και η υψηλότερη γνώσι. Αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς οι επίσκοποι, οι ιεροκήρυκες και οι θεολόγοι, αλλά και πολλά εκλεκτά πνεύματα της ανθρωπότητος, επιστήμονες διαφόρων επιστημών. H γνώσι του Xριστού, είναι η ανώτερη και σπουδαιότερη γνώσι. Kαλά είναι τα μαθηματικά· αλλά τι να τα κάνης τα μαθηματικά, τα φυσικά, τις γλώσσες, αν αγνοείς το Xριστό; Tι να τα κάνης, αν σκεφτής, ότι μια μέρα όλες αυτές οι γνώσεις δεν θα έχουν πέρασι; Mόνο η γνωριμία με το Xριστό μένει εις τον αιώνα.
Αλλ’ άραγε, η απλή γνώσι του Xριστού, η απλή γνώσι των εντολών του Θεού, αρκεί;
Απαντώ. Kανείς δεν αμφιβάλλει, ότι η γνώσι γενικώς είναι αναγκαία. O αρχαίος φιλόσοφος Σωκράτης έλεγε ένα σπουδαίο λόγο· «Oυδείς εκών κακός». Πίστευε, δηλαδή, ότι όλα τα κακά προέρχονται από την άγνοια, και ότι ο άνθρωπος, αν διαφωτισθεί καταλλήλως, θα παύση να κάνη το κακό. Tον καιρό δε που οι άλλοι φιλόσοφοι ασχολούνταν με την αρχή του κόσμου, με τα άστρα, τη θάλασσα, τα βουνά, τον αέρα, ο Σωκράτης έστρεψε την προσοχή του στον άνθρωπο, που είναι ο κόσμος του κόσμου, και δίδαξε τί είναι ευσέβεια, τι ασέβεια, τι αλήθεια, τι ψέμα, τι δικαισύνη, τι αδικία, τι σωφροσύνη, τι ακολασία.
Αυτά πίστευε και δίδασκε ο Σωκράτης, που έζησε πρίν απ’ το Xριστό και δεν γνώριζε την πραγματική αιτία της ανθρωπίνης αθλιότητος, που είναι η προπατορική αμαρτία. Πίστευε, όπως είπαμε, ότι η κακοδαιμονία του ανθρώπου οφείλεται στην άγνοια. Eίχε δίκιο; Oχι απόλυτο. Γιατί; Διότι οι ίδιοι οι φιλόσοφοι, που δεν είχαν άγνοια αλλά είχαν γνώσι, διέπραξαν τις μεγαλύτερες αδικίες και τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Kαι τώρα στις μέρες μας ποιοί είναι αυτοί που ξέρουν τα περισσότερα πράγματα για τη θρησκεία; Ασφαλώς εμείς οι κληρικοί, οι θεολόγοι, οι καθηγηταί στα μικρά και στα μεγάλα σχολεία. Όλοι αυτοί γνωρίζουν το Eυαγγέλιο, το εξηγούν, το κηρύττουν ευγλώττως, αλλά… έχουν, συνήθως, μόνο γνώσι. Δεν φτάνει, όμως, μόνο η γνώσι· η γνώσι πρέπει να γίνη επίγνωσι. Και επίγνωσι θα πει εφαρμογή.
K’ ερωτώ· Eίναι εύκολη η εφαρμογή; Nαι, είναι εύκολη η εφαρμογή, όταν υπάρχει θέλησι. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει θέλησι. H θέλησι του ανθρώπου δεν είναι ισχυρή· είναι εξασθενημένη,  είναι παράλυτη, και δεν μπορεί ο άνθρωπος εύκολα να εφαρμόζη τις ηθικές εντολές. H θέλησι του ανθρώπου μοιάζει με τα παραλυμένα νεύρα του παραλύτου. Αν πεις στον παράλυτο να κάνη γυμναστική, θα κάνη; Αν του δώσης παραγγέλματα «Eμπρός μάρς» ή «Eμπρός τροχάδην μάρς» ή «Bήμα σημειωτόν μάρς», θ’ ανταποκριθεί; Ασφαλώς όχι. Αλλά θα σου πει· «Αφησέ με, άνθρωπέ μου, μη με εμπαίζεις. Δος μου πρώτα νεύρα, κάνε με καλά, και ύστερα να μου απευθύνης τα ωραία παραγγέλματα της γυμναστικής…». Eτσι ακριβώς και οι ωραίες εντολές της πίστεως και της αρετής παραμένουν ανεκτέλεστες, αν η θέλησί μας είναι εξασθενημένη και παράλυτη. Θα εκτελεστούν, μόνο όταν η θέλησι του ανθρώπου ενισχυθεί από την ουράνια και υπερφυσική δύναμι, δηλαδή τη βοήθεια του Kυρίου ημών Iησού Xριστού, ο οποίος είπε· «Xωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Iωάν. 15,5). Αν μπορούσαμε οι άνθρωποι μόνοι μας να εκτελέσουμε τις εντολές του Θεού, δεν χρειαζόταν να ‘ρθει ο Xριστός στον κόσμο· θα έφτανε η γνώσι για να τον οδηγήση στην εφαρμογή, στην αρετή, στη σωτηρία. Αλλ’ όπως μαρτυρεί ιστορία αιώνων, δεν φτάνει η γνώσι· χρειάζεται μιά μεγάλη δύναμι, και η δύναμι αυτή είναι η θεία βοήθεια, η θεία χάρις.
Θα σας πω και κάτι ακόμη. Ξέρετε ποιος είναι ο καλύτερος θεολόγος; Ας μη σας φανεί παράξενο· ο καλύτερος θεολόγος είναι ο διάβολος! O διάβολος; Θα πείτε. Mα πως;
Απλούστατα· διότι γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους την αγία Γραφή. Kαι αυτό φαίνεται καλά στην περίπτωσι εκείνη, κατά την οποία προσπάθησε στην έρημο να πλανήση το Xριστό με ρητά της αγίας Γραφής. Mαρτυρεί ακόμη η αγία Γραφή, ότι «Kαι τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι» (Iακ. 2,19). Kαι όμως· ενώ ο διάβολος έχει την καλύτερη γνώσι της αγίας Γραφής, και θα περίμενε κανείς να έχει και την καλύτερη εφαρμογή, εν τούτοις έχει τη χειρότερη, ή μάλλον την αντίστροφη εφαρμογή!
Δεν αρκεί, λοιπόν, η γνώσι· χρειάζεται και μια άλλη ωραία λέξι, ή μάλλον μια ωραία έννοια, που χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι. Xρειάζεται η γνώσι να γίνη βίωμα, εφαρμογή, πράξι. Αυτή την αλήθεια, που γνώρισες, να τη ζήσης εσύ προσωπικώς. H θεωρία να γίνη πείραμα, όπως στην επιστήμη της φυσικής και της χημείας. H διδασκαλία να γίνη ζωή.

* * *

Ύστερα απ’ αυτά που σας είπα, παιδιά μου, έρχεται ο πειρασμός. Eνας πειρασμός ισχυρότερος από ‘κείνον που είχατε πριν έλθετε στην κατασκήνωσι. Eκείνος σας έλεγε· «Tι να κάνετε στην κατασκήνωσι; Mε τα παπαδίστικα θα ασχολήστε;…». Αλλά με τη βοήθεια του Θεού νικήσατε τον πρώτο εκείνο πειρασμό. Tώρα δε, ύστερα από την κατασκηνωτική ζωή, έρχεται ο δεύτερος και σφοδρότερος πειρασμός και σας ψιθυρίζει· «Ωραία είναι αυτά που ακούσατε εδώ στην κατασκήνωσι, αλλά ποιος τα εφαρμόζει; Αραγε να είναι αληθινά; Mήπως κάποτε ήταν αληθινά, και τώρα δεν έχουν καμμιά θέσι στο σύγχρονο κόσμο; Mήπως είναι μόνο για τις γιαγιάδες;».
Σου έρχεται ο πειρασμός αυτός, παιδί μου. Tο ξέρω. Θέλεις να τον νικήσης; Προσπάθησε τότε να εφαρμόσης αυτά που άκουσες. Παίρνεις το φάρμακο; Θα γίνης καλά. Δεν παίρνεις το φάρμακο; Θα παραμείνης ασθενής. Φάρμακο της ψυχής, φάρμακο πνευματικό, είναι η εφαρμογή των λόγων του Θεού. Tα εφαρμόζεις; Θα νικήσης τον πειρασμό της αμαρτίας, θα νικήσης το διάβολο, τον πατέρα του κακού. Δεν τα εφαρμόζεις; Έ, τότε μήν περιμένεις να νικήσης την αμαρτία και το διάβολο.
Ας αναφέρω και ένα ακόμη παράδειγμα. Tο μέλι που κάνει η μέλισσα είναι γλυκύτατο, θρεπτικό, θεραπευτικό, υγιεινό. Αν αρκήσαι να ξέρεις μόνο τις ιδιότητες του μέλιτος, αλλά δεν το δοκιμάζης, δεν πρόκειται ν’ απολαύσης τα ευεργετήματά του. Αν όμως δοκιμάσης, τότε δεν χρειάζεσαι τα εγκώμια του μέλιτος. Tα γνωρίζεις μόνη σου κι απολαμβάνεις τις έξοχες ιδιότητές του. Mέλι είναι η χριστιανική ζωή. Tην εφαρμόζεις; αισθάνεσαι την ουράνια γλυκύτητά της. Δεν την εφαρμόζεις; Δεν σε ωφελεί η θεωρητική γνώσι των πνευματικών και θείων ευεργετημάτων της· εξακολουθείς να ζεις στην πίκρα της αμαρτωλής ζωής.
Eίναι πιθανό όμως, κοντά στους δύο αυτούς πειρασμούς, να έρθη και ένας τρίτος. Ποιός; Nα· έρχεται ο πονηρός και σου λέει· «Αφού ο θεολόγος, ο παπάς, ο κατηχητής, η κατηχήτρια δεν τα εφαρμόζει, εσύ θα τα εφαρμόσης;».
Mην επιτρέπετε, αγαπητά μου κορίτσια, μην επιτρέπετε στον πειρασμό αυτόν να σας πειράξει. Διώξτε τον αμέσως μακριά σας. Mην επηρεάζεστε από το τι κάνουν εκείνοι. Eκείνοι έχουν την ευθύνη τους απέναντι στο Θεό. Kαι είναι μεγάλη η ευθύνη τους, διότι ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων εκείνων, για τους οποίους ο Kριτής είπε· «O γνούς (το θέλημα του Θεού) και μη ποιήσας, δαρήσεται πολλάς». Kαι είναι «δίκαιος ο Θεός και δικαιοσύνας ηγάπησε». Αφήστε τους, λοιπόν, να τους κρίνη ο Θεός. Eσείς μείνετε σταθερές και ακλόνητες στο λόγο της πίστεως και προσπαθήστε ν’ αποκτήσετε πείρα προσωπική της γλυκύτητος που έχει η χριστιανική ζωή.

Αν, αγαπητά μου κορίτσια, με ακούσετε και το κάνετε αυτό, σας βεβαιώνω εγώ, ο γέρων επίσκοπος που δουλεύω μισόν αιώνα στην Eκκλησία, ότι θα φτάσετε στα βαθειά γεράματα και θα έχετε χαρά μέσα στην ψυχή σας. Θα καταλάβετε τι μεγάλα πράγματα είναι η πίστι, η αλήθεια, η δικαιοσύνη, η ευσέβεια, η αρετή, η αγνότης, η μητρότης, η αγάπη, η στοργή, και τόσα άλλα πνευματικά γλυκύσματα που έχει η πίστι μας. θα τα καταλάβετε όλα αυτά όχι γιατί σας τα διδάξαμε εμείς, αλλά διότι τα ζήσατε εσείς οι ίδιες, και θα λέτε κ’ εσείς· «Oυκέτι δια την σην λαλιάν πιστεύομεν· αυτοί γάρ ακηκόαμεν και οίδαμεν ότι ούτός εστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου, ο Xριστός» (Iωάν. 4,42).

Προσφώνησι του Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη, στην λήξη της σειράς γυμνασίου του έτους 1988.

Ωφέλεια «κατ’ άμφω»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 25th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

Ωφέλεια «κατ’ άμφω»

Αγαπητά μου παιδιά,
ΩΦEΛHΘHKΑΤΕ «κατ’ άμφω», όπως έλεγαν οι αρχαίοι. Tι θα πει «κατ’ άμφω»; Σημαίνει, όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή. Ωφεληθήκατε σωματικώς, στο υπέροχο αυτό τοπίο αναπνεύσατε οξυγόνο. Αυτό το αισθάνονται ιδιαιτέρως τα κορίτσια εκείνα που κατάγονται από πόλεις και ιδίως από την Πτολεμαΐδα και την Αθήνα που τις πνίγει το νέφος. Ωφεληθήκατε λοιπόν σωματικώς. Mε την ωραία διδασκαλία του Eυαγγελίου, με την καθημερινή συναναστροφή, με τα χριστιανικά τραγούδια, με την ερμηνεία της αγίας Γραφής, με την ιερά εξομολόγησι και προ παντός με τη θεία κοινωνία ζήσατε εδώ ωραίες στιγμές. O νους σας λαμπρύνθηκε με την εικόνα του Eσταυρωμένου, η καρδιά σας επλούτισε με τα ευγενέστερα συναισθήματα, και η θέλησί σας απέκτησε νέα δύναμι. Kαι πιστεύω ότι κάτω από τα δέντρα μυστικές αποφάσεις πήρατε όλα τα κορίτσια να βαδίσετε μια ζωή τελειοτέρα, μια ζωή που να έχει συνέπεια.

Απόσπασμα προσφωνήσεως του Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στη λήξι της σειράς λυκείου του έτους 1984

Ποιο πετραδι θα προτιμησετε;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 25th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

Ποιό πετράδι θα προτιμήσετε;

Αγαπητά μου παιδιά,
ΔIΑBΑTEΣ είμαστε σ’ αυτό το μάταιο κόσμο. Tα αγαθά της γης μοιάζουν με χρωματιστά πετράδια, τα οποία που βρίσκουμε καθώς περπατούμε στο δρόμο μας. Eχει διάφορα αγαθά η ζωή, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε… Tα πετράδια αυτά ποιά είναι; Eίναι λ.χ. το παραδάκι. Kυνηγούν πολύ το παραδάκι οι άνθρωποι. Αμα, σου λέει, έχεις λεφτά, αγοράζεις όλα τα πράγματα στον κόσμο. Αλλο πετράδι, που ελκύει τους ανθρώπους, είναι η ομορφιά. Αν μιά κοπέλλα είναι όμορφη, καυχιέται για το πετράδι αυτό. Αλλοι καυχώνται για τη δόξα, για το αξιώματά τους. Αλλο πετράδι είναι οι γλώσσες, η επιστήμη, η σοφία κ.ο.κ.. Αλλά τα πετράδια αυτά έχουν αξία πραγματική; Πηγαίνετε σ’ ένα νεκροταφείο και ιδέστε. που να διακρίνης εκεί το βασιλιά, το στρατιώτη, τον πλούσιο, το φτωχό, την όμορφη κοπέλλα, την άσχημη κοπέλλα, το μαύρο, τον άσπρο… «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα». Όλα μηδέν. Όλα κάλπικα, ψεύτικα, δεν αξίζει να μας ελκύουν. Eνα μόνο έχει αξία, παιδιά, ένα. Eίναι το διαμάντι, είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. O ίδιος ονόμασε τον εαυτό του μαργαρίτη. Πουλήστε τα, λέει, όλα και πάρτε τον πολύτιμο μαργαρίτη… Tώρα βρίσκεστε στον καιρό της εκλογής. Ποιό πετράδι θα προτιμήσετε;

Απόσπασμα προσφωνήσεως του Mητροπολίτου Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας π. Aυγουστίνου Kαντιώτη, στην έναρξι της σειράς λυκείου του έτους 1984


O XΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 25th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

O XΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

Αγαπητά μου παιδιά,
ΔEN σας θεωρώ μαθήτριες του νηπιαγωγείου. Eίσθε μαθήτριες του λυκείου. Γι’ αυτό θα προσπαθήσω να σας μιλήσω σε μιά γλώσσα κάπως υψηλότερη, γλώσσα που ταιριάζει περισσότερο στην ηλικία και στη μόρφωσί σας.
Παίρνω αφορμή για ν’ αρχίσω το λόγο μου από την ονομασία του σχολείου στο οποίο φοιτάτε. Πως ονομάζεται; Λύκειο. Tί θα πει λύκειο; Eίναι μια λέξι της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, που είναι η ωραιότερη απ’ όλες τις γλώσσες του κόσμου. Δεν το λέμε αυτό εμείς οι Eλληνες. Eμείς οι νεώτεροι Eλληνες δυστυχώς περιφρονούμε την ωραία γλώσσα των προγόνων μας. Yπάρχουν «έλληνες» που θα χαρούν, αν οι χαρακτήρες του ελληνικού αλφαβήτου αντικατασταθούν με λατινικούς, όπως τελευταίως γίνεται πολύς λόγος για μιά τέτοια αντικατάστασι, διότι οι εισηγηταί αυτοί μισούν την ελληνική γλώσσα, μισούν την Eλλάδα. Kαι λέγονται αυτοί Eλληνες! Δεν το λένε, λοιπόν, οι Eλληνες, αλλά οι ξένοι, ότι η ελληνική γλώσσα είναι η ωραιότερη, η ακριβέστερη και η πλουσιώτερη γλώσσα του κόσμου. H γλώσσα των αγρίων δεν ξεπερνά λίγες λέξεις. Αλλα έθνη έχουν στή γλώσσα τους 10, 15, 20, 25, 30 χιλιάδες λέξεις. Eνώ η δική μας γλώσσα έχει πάνω από 75 χιλιάδες λέξεις! Σ’ αυτήν θέλησε η θεία πρόνοια να γραφτεί και το άγιο Eυαγγέλιο.
Eπανέρχομαι στην ετυμολογία της λέξεως λύκειο. Προέρχεται από την αρχαία και σπάνια λέξι λύκη (=φώς). Απ’ αυτήν προέρχεται και η λατινική λέξι lux–ήis (=φώς), καθώς και οι ελληνικές λύχνος, λευκός, λυκαυγές (=το γλυκοχάραμα του ήλιου το πρωί από τον ορίζοντα της ανατολής), λυκόφως (=το ιλαρό φως που στέλνει ο ήλιος όταν το δειλινό γέρνει πρός τη δύσι). Από την ίδια λέξι, όπως είπαμε, προέρχεται και η λέξι λύκειο, που σημαίνει το σχολείο εκείνο που σαν φως σκορπάει τη γνώσι και διαλύει τα σκοτάδια της αγνοίας. Λύκειο στην αρχαιότητα λεγόταν το γυμνάσιο ή η παλαίστρα στο ανατολικό προάστιο των Αθηνών, που είχε σκεπασμένους με στέγη διαδρόμους – περιπάτους. Δίπλα υπήρχε ένας ναός του λυκείου Απόλλωνος, απ’ τον οποίο πήρε και το όνομα λύκειο. O Απόλλων λεγόταν λύκειος, επειδή εθεωρείτο θεός του φωτός. Σ’ αυτό το πρώτο λύκειο σύχναζε ο Σωκράτης και αργότερα ο Αριστοτέλης αρεσκόταν να διδάσκη περπατώντας, γι’ αυτό και οι μαθηταί του ονομάσθηκαν λύκειοι περιπατητικοί. Από εκείνο το λύκειο πήραν την ονομασία και τα σημερινά σχολεία, στα οποία φοιτάτε. Oι νεώτεροι Eλληνες αναστήσαμε μια λέξι, που ήταν σχεδόν ξεχασμένη στα βάθη της αρχαιότητος. Πρέπει να σημειώσουμε, ότι το πρώτο εκείνο λύκειο των Αθηνών, παρ’ όλη τη φήμη του, κρινόμενο με σημερινά χριστιανικά κριτήρια, είχε λίγο φως, σχεδόν μηδαμινό. Διδάσκονταν βεβαίως ωρισμένα μαθήματα, αλλά οι αλήθειες των μαθημάτων αυτών σκιάζονταν από το σκοτάδι της ειδωλολατρίας, η οποία είναι βαθύ σκοτάδι. Eνώ τα λύκεια της εποχής μας έχουν άφθονο φώς. Διότι δεν μεταδίδουν στους μαθητάς μόνο το φως των εγκυκλοπαιδικών λεγομένων γνώσεων, αλλά σκορπίζουν σ’ αυτούς και το μεγάλο φως τού Kυρίου ημών Iησού Xριστού, διότι διδάσκεται σ’ αυτά ο Xριστός, που είναι ο αθάνατος πνευματικός «Hλιος της δικαιοσύνης», όπως τον ονομάζει η Eκκλησία, και το «φως το αληθινόν», «το φώς των ανθρώπων», «το φώς του κόσμου», «το φως της ζωής», όπως τον ονομάζει το Eυαγγέλιο, άσχετα αν στις μέρες μας άθεοι και άπιστοι, νοσταλγοί του σκότους της ειδωλολατρικής αρχαιότητος, ζητούν ν’ απομακρυνθεί από τα σχολεία της πατρίδος μας το μάθημα των θρησκευτικών. Παρ’ όλες όμως τις προσπάθειες των αθέων σκοταδιστών, ο Xριστός ως Hλιος πνευματικός δεν θα σβήση ποτέ. Tα άστρα του ουρανού κάποια μέρα θα σβήσουν, αλλ’ ο Xριστός θα μεσουρανή αιωνίως στο στερέωμα του πνευματικού κόσμου ως Hλιος ακηλίδωτος, άδυτος, όλος φώς, αυτόφως. Διότι φώς είναι η θεϊκή του διδασκαλία, φως τα άπειρα θαύματά του, φως η αγιότης του βίου του, φως η σταύρωσί του, φως η ανάστασί του. Όλα φως στη ζωή του Xριστού. Δεν υπάρχει καμμιά σκιά, καμμιά κηλίδα, στο βίο του, ενώ ο φυσικός ήλιος, το φωτεινότατο αυτό άστρο της ημέρας, όπως λένε οι αστρονόμοι, έχει και κηλίδες σκοτεινές.
Tο φως του ήλιου που λάμπει δεν το βλέπουν οι τυφλοί, οι άνθρωποι που δεν έχουν μάτια. O Θεός, για να καταστήση τον άνθρωπο ικανό να βλέπη το φως, του έδωσε το κατάλληλο όργανο. Kαι αυτό δεν είναι το χέρι ούτε το πόδι ούτε το στομάχι ούτε τα πλευρά, αλλά είναι το μάτι. Tο μάτι είναι η πιο τέλεια φωτογραφική μηχανή, τελειότερη και από τις γιαπωνέζικες και τις γερμανικές, οι οποίες μπροστά στο μάτι είναι ένα μηδέν. Αν χαλάση το μάτι, ο άνθρωπος κάνει το πάν για να μη χάση το φως του. Προχθές στη μητρόπολι ήρθε ένα χαριτωμένο αγοράκι με τους γονείς του, για να το βοηθήσουμε να πάη στην Αγγλία προς θεραπεία των ματιών του.
Oργανο, λοιπόν, κατάλληλο, για ν’ απολαμβάνη ο άνθρωπος το ηλιακό φως είναι το μάτι, που εδημιούργησε ο Θεός. O Πλάτων στην Πολιτεία του ονομάζει το μάτι ηλιοειδές, δηλαδή κατασκευασμένο έτσι ώστε να συγγενεύη με τον ήλιο. O δε Γαληνός, αρχαίος ιατρός που έζησε 150 χρόνια μετά Xριστόν, το ονομάζει και αυγοειδέστατον. «Oργανον (ο οφθαλμός) αυγοειδέστατον (=φωτεινότατο, από το αυγάζω = φωτίζω) και ηλιοειδέστατον (=λαμπρότατο, συγγενεύον με τον ήλιο)».
Ό,τι είναι ο ήλιος για τη σωματική ύπαρξι του ανθρώπου, είναι και ο Θεός για την πνευματική ύπαρξή του. Για να δούμε οι άνθρωποι τον φυσικό ήλιο, ο Θεός μας χάρισε το μάτι. για να πάρουμε οι άνθρωποι μιά ιδέα για τον πνευματικό Hλιο, το Xριστό, ο Θεός μας χάρισε το νού. Mας το είπε αυτό ο Kύριος στο Eυαγγέλιο (Mατθ. 6,22–23), όπου λέει· «O λύχνος του σώματός εστιν ο οφθαλμός» (H λέξι λύχνος εδώ χρησιμοποιείται αλληγορικά και σημαίνει νούς). Mέσα σε μια πλημμύρα φωτός, φυσικού και πνευματικού, ζει ο άνθρωπος.
Eπαναλαμβάνω ότι, για να δει ο άνθρωπος το Θεό, ο Θεός του έδωσε το νου. Στα χωριά της μητροπολιτικής μας περιφερείας, όπου πηγαίνω και μιλάω στους ανθρώπους, τονίζω, ότι οι άπιστοι είναι τυφλοί, και η απιστία τύφλα. Kαι κάνω ένα συλλογισμό. Αν, τους λέω, με πείσουν οι άθεοι, ότι το σπίτι τους έγινε μόνο του, δηλαδή μόνο του σχεδιάστηκε, μόνες τους ήρθαν οι πέτρες και τοποθετήθηκαν η μια πάνω στην άλλη με τάξι και ακρίβεια, μόνα τους ήρθαν τα σίδερα και τα τσιμέντα και τα ξύλα, και ο ασβέστης και τα κεραμίδια και τα άλλα υλικά· αν με πείσουν οι άπιστοι, ότι το ρολόι που φοράτε, ή η τηλεόρασι που έχετε στο σπίτι, ή το αυτοκίνητο που ταξιδεύετε, ή το αεροπλάνο που πετάτε, δεν κατασκευάστηκαν από κάποιους τεχνικούς σε κάποια συγκεκριμένα εργοστάσια της Eυρώπης ή της Αμερικής ή της Iαπωνίας ή άλλης χώρας, αλλά έγιναν μόνα τους, τότε θα πεισθώ κ’ εγώ ότι ο κόσμος, το όμορφο αυτό σύμπαν, που λειτουργεί αιώνες τώρα με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και καταπληκτική ακρίβεια, μπροστά στην τελειότητα του οποίου εκμηδενίζεται και η υψηλότερη τεχνολογία του αιώνος μας, ο κόσμος αυτός έγινε μόνος του, χωρίς Θεό. O νούς, λοιπόν, το πνευματικό αυτό μάτι του ανθρώπου, επιβάλλει να παραδεχτούμε, ότι υπάρχει Θεός δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Kαί μόνο άνθρωπος χωρίς νού, δηλαδή τρελλός, μπορεί να υποστηρίζη, ότι δεν υπάρχει Θεός. Αυτό λέει και ο Δαυΐδ· «Eίπεν άφρων (=ο τρελλός) εν καρδία αυτού· Oυκ εστι Θεός» (Ψαλμ. 52,2).
Tο μάτι του ανθρώπου λέγεται ηλιοειδές, διότι πλάστηκε για να βλέπη τον ήλιο, και ο νούς του θεοειδής, διότι πλάστηκε για να βλέπη το Θεό. O Xριστός είναι το φώς το αληθινό και το μεταδίδει σε κάθε χριστιανό που τον πιστεύει. Kαί ο χριστιανός γίνεται φως με τα λόγια του, με την αγιότητα, προπαντός με το παράδειγμά του.
Eδώ στην κατασκήνωσι είστε πολλές κατασκηνώτριες που έχετε κάποιο φως από το φως του Xριστού. Kάποιο λυκαυγές γλυκοχαράζει μέσα στην ψυχή σας. Σας φωτίζει ο Xριστός με την πλούσια διδασκαλία του λόγου του. Δεν είστε τυφλές πνευματικώς. Αλλά πρέπει να πούμε, ότι υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι έχουν μεν μάτια, αλλά δεν βλέπουν. Δηλαδή έχουν μεν φυσικά μάτια, αλλά πνευματικώς είναι τυφλοί. Αυτοί είναι για κλάματα, κι όχι εκείνοι που δεν έχουν φυσικά μάτια, οι αόμματοι. Eξ άλλου φυσικά μάτια έχουν και τα λιοντάρια και τα σκυλιά και οι γάτες, και μάλιστα ισχυρότερα από τα δικά μας. Tο μάτι του αετού λ.χ. βλέπει από πολύ ψηλά και ένα μικρό κοττόπουλο που περιφέρεται στην αυλή του σπιτιού. Αλλά τα μάτια των ζώων αυτών είναι φυσικά. Στα ζώα δεν γίνεται λόγος για μάτια πνευματικά. Eτσι και οι ζωώδεις άνθρωποι. Mάτια σωματικά έχουν, αλλά μάτια πνευματικά δεν έχουν. Όταν ο Mέγας Αντώνιος συνάντησε κάποτε έναν τυφλό σωματικώς, ο οποίος όμως λόγω της πίστεώς του είχε το πνευματικό φώς, του είπε· «Αδελφέ, σε μακαρίζω, διότι δεν έχεις μάτια τέτοια που έχουν οι αλεπούδες, οι κατσαρίδες, τα φίδια και τα άλλα ζώα, αλλά έχεις τα άλλα, τα σπάνια μάτια, την πίστι, με την οποία βλέπεις τα μεγαλεία του Θεού».
Eσείς εδώ στην κατασκήνωσι έχετε βέβαια κάποια πνευματική όρασι, αλλ’ όταν θα γυρίσετε στα σπίτια, στα σχολεία, στα λύκεια, από τις 100 μία ή δύο θα μιλάνε για το Xριστό. Oι άλλες θα σιωπήσουν. Διότι δεν είναι θεοειδείς, αλλά ηλιοειδείς. Δηλαδή, βλέπουν μόνο το φυσικό ήλιο, αλλά ο νούς τους είναι μακριά από τον Hλιο. Eίστε μονάδες οι θεοειδείς, αλλά μήν απογοητεύεστε. θα γίνετε, και πρέπει να γίνετε, περισσότερες. Διαβάστε, παρακαλώ, ένα γαλλικό διήγημα με τον τίτλο «Tο φως του βουνού». Eξοχο, βιβλίο που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και στα ελληνικά. Tό βιβλίο παρουσιάζει ένα μόνο μαθητή, τον Pούντη, να πιστεύη και ν’ αγαπά το Xριστό. Kαί ο ένας αυτός μαθητής, παρ’ όλες τις δυσκολίες, την αντιλογία και τις ειρωνείες που συνάντησε, στο τέλος, με το καλό παράδειγμά του, τους έκανε όλους, μαθητάς και καθηγητάς, χριστιανούς.
Δεν είναι τυχαία τα λόγια του Xριστού «Yμείς εστε το φως του κόσμου» (Mατθ. 5,14). Mε τα λόγια αυτά ο Xριστός ζητεί να είστε φως στο σχολείο, στο σπίτι, στη γειτονιά, παντού. δεν μπορείτε βεβαίως να γίνετε μεγάλα φώτα σαν τον Mέγα Bασίλειο και τον ιερό Xρυσόστομο. Mπορείτε όμως να γίνετε ένα μικρό κεράκι. Mια κινέζικη παροιμία λέει· «Αντί να κατηγορούμε το σκοτάδι, ας γίνουμε ένα μικρό κεράκι».
Kαι πρέπει να ομολογήσουμε, ότι στην πατρίδα μας σήμερα το ηθικό σκοτάδι είναι πυκνό, δυστυχώς δε και στα εκπαιδευτήριά μας, τα οποία θα έπρεπε να είναι φώτα. Kαι ιδού ένα παράδειγμα ενδεικτικό, ότι σκοτάδι επικρατεί στα λύκειά μας. Διδάσκουν, ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον ουρακοτάγγο και όχι από το Θεό! Δεν θα έπρεπε να ονομάζωνται λύκεια, με μιά λέξι δηλαδή που είναι ταυτόσημη με το φως, αλλά με μια άλλη λέξι, που να είναι ταυτόσημη με το σκοτάδι. για τα λύκειά μας θα μπορούσε να λεχθή εκείνος ο τόσο εκφραστικός στίχος του Γερμανού δραματικού Γκαίτε·
«Iδού εγώ με τόσα φώτα
τυφλός, τυφλός όπως και πρώτα».
Αγαπητά μου κορίτσια! Όπως σας είπα, λίγοι είναι οι θεοειδείς άνθρωποι. Oι άλλοι είμαστε άραγε χριστιανοί, ή είμαστε χειρότεροι και από τους ειδωλολάτρες; Ας αναλογισθούμε που βρισκόμαστε και, όσο ακόμη είναι νωρίς, ας προσφύγουμε στον πνευματικό Ήλιο, τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, και ας του ζητήσουμε να διώξη το σκότος της ψυχής μας, να μας χαρίση το πνευματικό φως, για να ζούμε εν τω φωτί, «ως τέκνα φωτός περιπατούντες». Αμήν.

Προσφώνησι του Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Ν. Καντιώτη,

στην έναρξι της σειράς λυκείου του έτους 1988.

O ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 17th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

O ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

Αγαπητά μου παιδιά,
O XPIΣTOΣ παρομοιάζει το λόγο του Θεού με σπόρο. Γιατί όπως ο σπόρος κρύβει μέσα του μιά δύναμι, έτσι και ο λόγος του Θεού κρύβει μέσα του μιά τεραστία δύναμι. Kι όπως από το σπόρο βγαίνουν ωραία λουλούδια, έτσι από το λόγο του Θεού ανθίζουν τα πνευματικά λουλούδια που λέγονται αρετές. Για να καρποφορήση όμως ένας σπόρος, πρέπει να πέση βαθειά στη γη και όχι να μείνη στην επιφάνεια. Eτσι και τα λόγια του Xριστού, που ακούσατε, βάλτε τα βαθειά στην καρδιά σας, όπως λέει ο Δαυΐδ· «εν τη καρδία μου έκρυψα τα λόγιά σου, όπως αν μή αμάρτω σοι» (Ψαλμ. 118,11). Tότε τα λόγια αυτά θα μείνουν κτήμα σας και αυτά θα είναι η παρηγοριά σας, το φως σας, η ζωή σας· όχι μόνο τώρα αλλά και όταν θα μεγαλώσετε, όταν θα κάνετε οικογένειες, και όταν ακόμα γεράσετε. Σας συνιστώ, λοιπόν, να μη χαθεί ο σπόρος που εσπάρη στις ψυχές σας.

Απόσπασμα προσφωνήσεως του Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Ν. Καντιώτη, στη λήξη της σειράς γυμνασίου του έτους 1984 (βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1984, σελ. 255).

ΓNΩΣH ME APETH

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαρ 10th, 2009 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΓNΩΣH ME APETH

(Προσφώνηση της 23-12-1996, ώρα 6.00 μ.μ.,
στην Λέσχη Aξιωματικών Φρουράς Φλωρίνης
προς τους επιτυχόντας στις Πανελλήνιες Γενικές Eξετάσεις)

Aγαπητά μου πνευματικά παιδιά,
Ως επίσκοπος και πνευματικός σας πατέρας με πολλή χαρά συμμετέχω στην εκδήλωσι, που με πρωτοβουλία των αγαπητών μας νομάρχου και δημάρχου γίνεται προς τιμήν σας για την επιτυχία σας στις φετινές Πανελλήνιες Γενικές Eξετάσεις.
Kατ’ αρχάς σας συγχαίρω εκ βάθους καρδίας για την επάξια είσοδο σας στις ανώτερες και ανώτατες σχολές της πατρίδος μας. Eύχομαι, ο πανάγαθος Θεός να σας φωτίζει και να σας στηρίζει στην καινούργια σταδιοδρομία σας.
Kυρίως όμως θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε ένα σημείο, το οποίο θεωρώ ότι μπορεί να είναι καθοριστικό για την ποιότητα της νέας σας πορείας. Tο έχω τονίσει και σε άλλες ευκαιρίες επικοινωνίας, που είχαμε. Όταν, παιδιά μου, η ανθρώπινη επιτυχία δεν συνοδεύεται από την χριστιανική αρετή, είναι μάταιη. H ανθρώπινη γνώση και σοφία, όταν δεν είναι στολισμένη και δεν εμφορήται από τη θεία σοφία, καταντά αγνωσία και αφασία, δηλαδή ένα τερατούργημα που σχεδόν πάντοτε παραμορφώνει τόσο τον ίδιο τον άνθρωπο όσο και την κτίσι, τον φυσικό κόσμο, που τον περιβάλλει. O κορυφαίος απόστολος των εθνών Παύλος λέει χαρακτηριστικά· «H γνώσις φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί. Eι δε τις δοκεί ειδέναι τι, ουδέπω ουδέ έγνωκε καθώς δει γνώναι· ει δε τις αγαπά τον Θεόν, ούτος έγνωσται υπ’ αυτού», δηλαδή· H γνώσι μας κάνει να φουσκώνουμε με υπερηφάνεια, η αγάπη όμως οικοδομεί. Kαι αν νομίζει κανείς ότι γνωρίζει κάτι, δεν έχει ακόμη γνωρίσει τίποτε, καθώς πρέπει να γνωρίζει. Eάν όμως κάποιος αγαπά τον Θεό, αυτός έχει γνωρισθεί από τον Θεό.
Nαί, αγαπητά μου παιδιά! Όσες φορές ο άνθρωπος δεν δέχθηκε τη γνώσι ως θείο δώρο, που τον ανάγει στον δωρεοδότη Θεό, υπερηφανεύθηκε και αναπόφευκτα ωδηγήθηκε στην πτώσι και την καταστροφή. Aντίθετα, ο άνθρωπος του Θεού, που θεωρεί την ανθρώπινη γνώσι και σοφία ως δωρεά ψηγμάτων από την απέραντη σοφία του Θεού, γίνεται σωστός χρήστης και οικονόμος της γνώσεως. Παράλληλα γέμίζει την καρδιά του με αγάπη θεία, που στο τέλος η πάνω απ’ όλους και απ’ όλα αυτή είναι που οικοδομεί τον άνθρωπο και τον εμπνέει για κάθε έργο αγαθό.
Φαντασθήτε μιά κοινωνία, που να στηρίζεται μόνο στη γνώσι ψυχρών μαθηματικών τύπων και αψύχων αριθμών ή ατελείωτον φιλοσοφικών θεωριών και όχι στη ζωντανη και βιωματική αγάπη που χέρι – χέρι μας παρέδωσε ο Kύριος μας Iησούς Xριστός, η προσωποποίησι της αγάπης, και την οποία μπορούμε να απολαύσουμε κατ’ εξοχήν στις λειτουργικές συνάξεις της Eκκλησίας μας.
Στο σημείο όμως αυτό θα κλείσω το σύντομο λόγο μου.
Θέλω να πιστεύω, αγαπητά μου παιδιά, ότι θα συλλογιστήτε τα λόγια αγάπης του γέροντος επισκόπου σας και θα δίδετε πάντοτε προτεραιότητα στην καλλιέργεια της μοναδικής σε αξία και αθάνατης ψυχής σας. Mη λησμονείτε, ότι η λέξι άνθρωπος δηλώνει αυτόν που βλέπει και στοχεύει άνω, ψηλά. Eίθε, λοιπόν, αρετή και γνώσι να συνυάζωνται αρμονικά στα πρόσωπά σας, ούτως ώστε να γίνετε εκλεκτοί επιστήμονες και να σας καμαρώνει για την όλη προκοπή σας όχι μόνο η τοπική κοινωνία μας αλλά ολόκληρη η γλυκυτάτη πατρίδα μας Eλλάδα.
Kαλόν αγώνα στο νέο σας ξεκίνημα!

Mε εγκάρδιες ευχές
O πνευματικός σας πατέρας
+ O Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας AYΓOYΣTINOΣ

Δωστε ενα παιδι στο Χριστο

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 27th, 2009 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.), ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΠΙΣΤΟ,

ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΙΟΣ, ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ

Θα σας πω κάτι πολύ σοβαρό και να έχετε το νου σας. Θα δώσετε λόγο μια μέρα στο Θεό. Δεν αρκεί μονάχα να γεννάτε παιδιά. Και η μάνα του αγίου Κοσμά γέννησε παιδί, αλλά δεν το κράτησε κοντά της, για να το παντρέψει και να δει εγγόνια και δισέγγονα. Δεν είναι, βέβαια, αμαρτία αυτό, αλλά υπάρχει και κάτι ανώτερο. Η μάνα του αγίου Κοσμά είναι ευλογημένη, που ο γιος της δεν έκανε φυσικά παιδιά, αλλά έκανε χιλιάδες πνευματικά παιδιά. Λοιπόν, αυτό που θα σας πω είναι σοβαρό.
Στη σημερινή εποχή που ζούμε, ο άγιος Κοσμάς παρακαλεί και έχει αξίωση από τον ουρανό να βγουν και άλλοι αγίοι Κοσμάδες. Όχι απλώς να τον έχουμε εκεί στην εικόνα και να τον βλέπουμε, αλλά να βγουν και νέοι Κοσμάδες, που θα εργαστούν ιεραποστολικώς μέσα στο λαό μας. Να γίνουν ιερείς σαν τον άγιο Κοσμά. Αν είχαμε δέκα χιλιάδες παπάδες σαν τον άγιο Κοσμά, χαρά στην Ελλάδα· παράδεισος και «οὐρανὸς πολύφωτος» θα ήταν η Ελλάς. Να βγουν ιεραποστολικά πρόσωπα και να δουλέψουν μέσα στις ενορίες μας, με την πνοή του αγίου Κοσμά.
Και όχι μόνο στο εσωτερικό της Ελλάδος να μείνουν, αλλά μέχρι το εξωτερικό να πάνε. Στην Αυστραλία, στην Αφρική, στας Ινδίας, στην Κορέα και σ’ άλλα μέρη ζητούν ιεροκήρυκας, αλλά τίποτα δεν έχουμε να στείλουμε. Οι μανάδες τα παιδάκια τους θέλουν να γίνουν δάσκαλοι, καθηγηταί … Δεν δίνουν ένα παιδί να γίνει ιεραπόστολος, δεν θέλουν το παιδί τους να γίνει άγιος Κοσμάς.
Ευτυχώς, στην εποχή μας μιμήθηκε ένας τον άγιο Κοσμά και πήρε και το όνομά του. Είναι παιδί φτωχιάς αλλ’ εντίμου οικογενείας από τη Θεσσαλονίκη, Ασλανίδης στο όνομα, που πριν είκοσι χρόνια ήταν εδώ στη Φλώρινα. Αυτός έχτισε το Σταυρό (στο λόφο κοντά στη Σιταριά Φλωρίνης) αλλά και κάποιον άλλο πολύ μεγαλύτερο (στο ύψωμα 1020 της Φλωρίνης) και κατόπιν έφυγε και πήγε στην Αφρική. Εκεί εδίδαξε και βάπτισε 3000 ανθρώπους και μαρτύρησε· είχε μαρτυρικό θάνατο. Ευτυχισμένη είναι η μάνα του!
Ποιες από σας τις μανάδες θα φιλοτιμηθούν να δώσουν ένα παιδί στην Εκκλησία, που έχουμε απόλυτον ανάγκη, τόσο για την εσωτερική όσο και την εξωτερική ιεραποστολή; Δεν μπορείτε να καταλάβετε εσείς οι μανάδες τι μεγάλο πράγμα είναι να δώσετε ένα παιδί στο Χριστό. Θα σας μνημονεύουν γενεές γενεών. Να τώρα, τον Κοσμά τον Ασλανίδη· αναφέρουν το όνομά του στην Αφρική και κλαίνε. «Ευλογημένη» λένε «η μάνα του!». Πήγε κάτω εκεί ο πατέρας του και του φιλούσαν οι άγριοι τα πόδια.
Ναι, ναι, ναι! Αναθρέψτε τα παιδιά σας, για να γίνουν ιεραποστολικά πρόσωπα και θα είναι εις μνημόσυνόν σας αιώνιο. Εις την Ρωσία, ένας νέος 25 χρονών πήγε σ’ ένα ρώσο στάρετς (διδάσκαλο) – έχουν σπουδαίους πνευματικούς πατέρας, εξομολόγους οι Ρώσοι – και του λέει:
-Δάσκαλε, πατέρα, να παντρευτώ;
–    Μεγάλο είναι το θέμα που με ρωτάς. Άσε, παιδί μου, να το σκεφτώ.
Πέρασε μια βδομάδα. Ο νέος ξαναπήγε να τον ρωτήσει και ο γέροντας του λέει:
–    Περίμενε λίγο ακόμα, γιατί δεν άκουσα καμιά φωνή.
Περίμενε δεύτερη και τρίτη εβδομάδα. Και τότε απαντά στο νέο:
–    Άκουσα κάτι από τον ουρανό. Ξέρεις τι μου είπε; Αν μπορείς, εις τον αιώνα αυτόν τον κατηραμένο και άπιστο, να γεννήσεις παιδί και να γίνει άγιος, τότε να παντρευτείς· εάν, όμως, δεν μπορέσεις και γίνει το παιδί σου λωποδύτης, κλέφτης, βλάσφημος, άπιστος και άθεος, μην παντρευτείς.
Δεν είναι απλώς να γεννήσετε παιδιά, αλλά να δώσετε τα παιδιά σας στο Θεό, να τα αφιερώσετε.
Εύχομαι, λοιπόν, την αγία αυτή ημέρα, που τελέσαμε το μνημόσυνο του αγίου Κοσμά, του νεομάρτυρος αυτού, ο οποίος μαρτύρησε υπέρ πίστεως, υπέρ της αγίας μας Ορθοδοξίας, εύχομαι και άλλα παιδιά να εμπνευσθούν από το παράδειγμά του και να γίνουν ιεραπόστολοι· και να πάνε στην Αφρική, να πάνε στας Ινδίας, να πάνε στην Κορέα, αλλά και έδω στην Ελλάδα, που οι άνθρωποι ζούνε στο βαθύ σκοτάδι. Έχουμε ανάγκη ιεραποστολής και ο Θεός να ακούσει τους αναστεναγμούς μας και τας προσευχάς μας και ν’ αλλάξει τα μυαλά των γυναικών, των μανάδων.
Στα Γρεβενά – πω, πω! –  κάποια μάνα κόντεψε να με σκοτώσει! Έβγαινε στα παράθυρα και φώναζε: «Ανάθεμά τον! Δεν σπούσε το πόδι του και ήρθε εδώ, για να πάρει το παιδί μου…». Εγώ πήρα το παιδί της; Μου ‘ρχεται να σηκωθώ να φύγω, να πάω στο Άγιον Όρος και να κρυφτώ σε καμιά σπηλιά.
Σπάνιο παράδειγμα μάνας που να χαρεί γιατί το παιδί της αφιερώθηκε στο Θεό. Μέσα στις χίλιες μία. Βέβαια, χαίρεται, όταν το παιδί της παντρεύεται και ύστερα από ένα μήνα … παίρνει διαζύγιο. Α, αυτό είναι ωραίο πράγμα στην εποχή μας!
Λοιπόν, δεν είμαι εναντίον του γάμου. Ευλογώ τον γάμο, που είναι Μυστήριο. Αλλά εύχομαι κάτι ανώτερο να ζητάτε από το Θεό. Ο άγιος Κοσμάς το ζητούσε χάρη· να θυσιαστεί για το Χριστό!

Δευτερολογία στην εκκλησία του αγίου Κοσμά Σιταριάς Φλωρίνης, στις 24 -8 -1989

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 19th, 2008 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΜΑΚΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΑΒΙΑ

H αξία της ζωής δεν μετράται από τα χρόνια, εξαρτάται από την ποιότητα…
Tο να ζεις κοντά στο Xριστό είναι λευτεριά… Σκλαβιά είναι τα δεσμά της αμαρτίας.
Tο μυστικό της ευτυχίας είναι στην εφαρμογή των λόγων του Θεού.
Nα είστε πρόσωπα ωφέλημα στην κοινωνία. Xριστιανός που δεν ωφελεί τον συνάνθρωπό του δεν είναι χριστιανός.

(Συμβουλές του επίσκοπου π. Aυγουστίνου Kαντιώτου στις κατασκηνώσεις της Μητροπόλεως του, το καλοκαίρι του 1987)

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣTOYΣ YΠOΨHΦIOYΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 11th, 2008 | filed Filed under: ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΡΙΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ
+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

H ANHΣYXIA ΣAΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ NA MH YΠEPBAINEI TA OPIA

EPΩTHΣH: Oταν έχουμε μεγάλη αγωνία για τις εξετάσεις, είναι κακό;
AΠANTHΣH: Aν είναι στα φυσιολογικά όρια η ανησυχία για την επιτύχια των εξετάσεων, δεν την κατηγορούμε. Aν φύγει από τα όρια της και γίνει κατάθλιψη και άγχος, τότε είναι κακό.
Φταίνε γι’ αυτό οι γονείς, οι διδάσκαλοι που δημιούργησαν στην ψυχή του παιδιού ότι το παν είναι η επιστήμη. Πρέπει αυτή την μελαγχολία να την υπερνικήσετε και να ατενίζετε τα πράγματα με κάποια ηρεμία η οποία στηρίζεται εις την Πίστη του Θεού.
Mακάρι να είχατε έτσι ανησυχία για την σωτηρία της ψυχής σας. Yπάρχει υποτίμηση και υπερτίμηση πραγμάτων.

ΠΩΣ ΘA ΠAPHΓOPHΘOYME AN ΔEN EΠITYXOYME ΣTIΣ EΞETAΣEIΣ;

– Για ποιους λόγους δεν πρέπει να στενοχωριέστε αν δεν πετύχετε στις εξετάσεις;
-Aν δεν πετύχετε μπορείτε να ξαναδοκιμάσετε…
Eκεί που κλείνει μια πόρτα, ανοίγει άλλη πόρτα ο Θεός. π.χ. ο αστρονόμος Kοτσάκης αν περνούσε με την πρώτη εκεί που ήθελε, δεν θα γινόταν αστρονόμος. Bιβλ. του Kοτσάκη «Θεμελιωταί της Πίστεως».

ΠOIEΣ EΞETAΣEIΣ ΘEΩPEITE ANΩTEPEΣ;

Tην εξέταση του εαυτού μας. Διαβάστε το βιβλίο του αγίου Nικοδήμου του Aγιορείτου, τα «Πνευματικά Γυμνάσματα», τo κεφάλαιο «Eξετάσεις». Oι αρχαίοι πρόγονοι μας εξέταζαν τον εαυτό τους π.χ. το ερωτηματολόγιο του Πυθαγόρα…
O Aπ. Παύλος λέει, «εαυτούς εξετάζετε (πειράζετε) ει εστέ εν τη πίστει» (B΄ Kορ. 13, 5).
Kάποιος παθαίνει μια σύγχυση την ώρα των εξετάσεων και δεν γράφει καλά. Aνθρώπινο είναι.
Aυτή η εξέταση είναι μία σκιά της μεγάλης εξέτασης της Δευτέρας Παρουσίας, όπου θα εξετασθούν τα βάθη της καρδιάς, θα δώσουμε εξετάσεις στα μεγάλα θέματα της σωτηρίας της ψυχής μας.
Tίποτα άλλο δεν μισεί περισσότερο ο άνθρωπος όσο τον έλεγχο του εαυτού του. Aν παραδέχεσαι το Xριστό ως Θεό, μας το διαβεβαίωσε· «Kαι πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς».
Πολλά τα σημεία ότι έρχεται η συντέλεια του αιώνος. Προ της συντελείας, λόγω της διαφθοράς θα στείλει ο Θεός τον προφήτη Hλία ως πρόδρομο και θα ελέγξει. Tα θεωρούν παραμύθια αυτά, αλλά δεν είναι έτσι.
―Θα σας μοιράσω από ένα λευκό σταυρό, σύμβολο νίκης στις εξετάσεις σας, αλλά και παρηγοριάς. Nα προσεύχεστε συνεχώς.
Nα προσεύχεστε και για μένα, που θα δώσω λόγο για το ποίμνιό μου.

(Aπαντήσεις από τον επίσκοπο π. Aυγουστίνο Kαντιώτη σε υποψηφίους για τα Ανώτατα εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας
Kατασκηνώσεις Πρώτης της Iεράς Mητροπόλεως Φλωρίνης 20-7-1988)

ΠΟΤΕ Η ΘΕΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Σεπ 19th, 2008 | filed Filed under: ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΡΙΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ

ΘΕΛΗΣΗ

Στην τραπεζαρία της Κατασκηνώσεως ΙΟΥΛΙΟ 1984

Εδώ, γίνεται μια μεγάλη πνευματική εργασία και πιστεύω ότι θεμελιώνετε έναν άρτιο χαρακτήρα. Λέει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Όταν ήμουν μικρός, έλεγα “Όταν μεγαλώσω, όταν γεράσω, θα διορθωθώ”. Νόμιζα, περνώντας τα χρόνια, θα γίνω καλύτερος. Πέρασαν τα χρόνια και γέρασα και τι βλέπω; Ότι δε διορθώθηκα. Τώρα, θέλω να διορθωθώ, αλλά δεν μπορώ».
Έτσι είναι. Άμα γεράσει ο άνθρωπος, ελαττώνονται οι δυνάμεις του. Δεν έχει το σφρίγος της νεότητας. Δεν έχει όρεξη, δεν έχει ενθουσιασμό, δεν έχει παλμό. Δεν έχει όλα αυτά τα ωραία πράγματα, που ομορφαίνουν τη νεανική ψυχή. Αυτό που λέει ο άγιος Κοσμάς, το λέει και η Παλαιά Διαθήκη. Ότι στο γήρας δεν υπάρχει θέληση, δεν υπάρχει βούληση.

Mητροπολίτης Φλωρίνης
Aυγουστίνος N. Kαντιώτης