Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Φεβρουάριος, 2011

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ «ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 3rd, 2011 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ τῆς Χαναναίας

(Ματθ. 15,21-28)

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ «ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ»

  • Και εξελθών εκείθεν ο Ιησούς ανεχώρησεν εις τα μέρη Τυρου και Σιδώνος. και ιδού γυνή Χαναναία από των ορίων εκείνων εξελθούσα εκραύγαζεν αυτώ λέγουσα· ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαυΐδ· η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται. ο δε ουκ απεκρίθη αυτή λόγον. και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού ηρώτων αυτόν λέγοντες· απόλυσον αυτήν, ότι κράζει όπισθεν ημών. ο δε αποκριθείς είπεν· ουκ απεστάλην ει μη εις τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. η δε ελθούσα προσεκύνησεν αυτώ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. ο δε αποκριθείς είπεν· ουκ έστι καλόν λαβείν τον άρτον των τέκνων και βαλείν τοις κυναρίοις. η δε είπε· ναι, Κύριε· και γαρ τα κυνάρια εσθίει από των ψιχίων των πιπτόντων από της τραπέζης των κυρίων αυτών. τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή· ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις. και ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης.

ΚΥΡΙΟΣ ΕΥΛΟΓ.ιστ«Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον», εἶνε ἡ προτροπὴ τοῦ προφήτου Δαυΐδ (Ψαλμ. 102,1· 103,1). Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶνε εὐ­γνώ­μων στὸ Θεὸ γιὰ τὶς εὐεργεσίες του. Καὶ μία ἀπὸ αὐ­τές, ἀ­δελφοί μου, εἶνε ὁ ἐκκλησι­ασμός. Μι­κρὸ θεωρεῖτε τὸ ὅτι ἐπιτρέπει σ’ ἐμᾶς τοὺς βρωμεροὺς καὶ ἀκαθάρτους νὰ μπαίνουμε στὸ ναό του; Γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔχουν αὐτιὰ ν’ ἀ­κοῦ­νε, μάτια νὰ βλέπουν, καὶ πρὸ παντὸς καρδιὰ νὰ αἰσθάνωνται δὲν ὑπάρχει ἱερώτερος τόπος, τόπος μεγαλυτέρων συγ­κινήσεων. «Εὐφράνθην», λέει ὁ Δαυΐδ, αἰσθάν­θηκα χαρὰ καὶ ἀγαλ­λίασι, ὅταν μοῦ εἶπαν· Ἔλα νὰ πᾶμε στὸν οἶκο τοῦ Κυρίου (ἔ.ἀ. 121,1). Κι ἀλλοῦ λέει· Προτιμῶ νά ’μαι ἕνα χαλικάκι στὸ οἶκο τοῦ Θεοῦ μου, πα­ρὰ νὰ εἶμαι πρίγ­κιπας στὰ ἀνάκτορα (βλ. ἔ.ἀ. 83,11).
Εἶνε εὐλογία Θεοῦ νὰ βρισκώμαστε μέσα στὸ ναό. Στὸ ναὸ ἀκούγονται φωνὲς ἀπὸ τὰ οὐράνια, ἀπὸ τὰ ὑπερκόσμια· φωνὲς ἁγίων ἀγ­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων, φωνὲς μαρτύρων καὶ ἡρώων, φωνὲς προφητῶν καὶ πατριαρχῶν, φω­νὲς εὐαγγελιστῶν. «Σοφία. Πρόσχωμεν» (θ. Λειτ.).
Ἀπ᾽ ὅλες τὶς φωνὲς ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, σᾶς παρακαλῶ νὰ προσέξουμε μία. Εἶνε ἡ φω­νὴ μιᾶς δυστυχισμένης γυναίκας, ποὺ λέει· «Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ…» (Ματθ. 15,22). Ἀκολουθοῦσε πίσω ἀπὸ τὸν Κύριο, ὅπως βλέ­πουμε στὸ εὐαγγέλιο. Ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ τὸν παρακαλοῦσε· «Ἐλέησόν με». Μὰ τί εἶ­χε; ἦταν ἄρρωστη, τυφλή, κουφή, παράλυτη; Ὄχι, ἦταν ὑγιής. Ἀλλ’ ἐνῷ αὐτὴ ἦταν ὑγιής, δὲν ἦταν ὑγιὴς ἡ κόρη της. Καὶ ἡ μάνα θὰ προ­τιμοῦσε χίλιες φορὲς νά ’νε ἄρρωστη αὐτὴ πα­ρὰ ἡ κόρη της. Ἡ μεγάλη στοργὴ γιὰ τὸ παιδί της τὴν ἔκανε νὰ λέῃ ὄχι Ἐλέησε τὴν κόρη μου, ἀλλὰ «Ἐλέησόν με». Τὸ καλό, ποὺ θὰ κά­νῃς στὸ παιδί μου, εἶνε σὰ νὰ τὸ κάνῃς σ’ ἐμένα. «Ἐλέησόν με» λοιπόν. Τὸ φωνάζει μιὰ καὶ δυὸ καὶ περισσότερες φορές. «Ἐ­κραύγαζε», λέει τὸ εὐαγγέλιο (ἔ.ἀ.). Καὶ ὁ Κύρι­ος ἐπὶ τέλους τῆς λέει· «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενη­θή­τω σοι ὡς θέλεις». Καὶ ἡ δαιμονιζομένη κόρη θεραπεύθηκε «ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης» (ἔ.ἀ. 15,28).

* * *

Αὐτό, ἀδελφοί μου, ποὺ εἶπε ἡ Χαναναία, τὸ «Ἐλέησόν με», τὸ λέμε κ’ ἐμεῖς στὴν ἐκκλη­σία ἀπὸ τὴν ἀρ­χὴ τοῦ ὄρθρου ἕως ὅτου τελει­ώσῃ ἡ θεία λειτουργία. Ἂν μετρήσετε, θὰ δῆ­τε ὅτι τὸ «Ἐλέησόν με» ἢ «Κύριε, ἐλέησον» – τὸ ἴδιο εἶνε, τὸ ἐπαναλαμβάνουμε 40, 50, 60 φορές.
Καὶ ἐρωτῶ τὸν ἑαυτό μου καὶ ὅλους· ἆραγε τὶς δύο αὐτὲς λέξεις τὶς λέμε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ὅπως ἡ Χαναναία; Μὲ τὴν προσευχὴ αὐ­τή, ποὺ εἶνε ἡ μικρότε­ρη προσευχὴ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Τί εἶνε τὸ ἔλεος; «Ἐλέησόν με» σημαίνει, Σπλαχνίσου με, Θεέ μου, καὶ βοήθησέ με. Ἔ­λεος! φωνάζει ὁ κατηγορούμενος ποὺ κάθεται στὸ ἑδώλιο, ἔλεος ζητᾷ ἀπὸ τὸ δανειστή του αὐτὸς ποὺ χρωστάει, ἔλεος ζητᾷ ἀπὸ τὴ φυλακὴ ὁ καταδικασμένος εἰς θάνατον. Ἀλλὰ ἔλεος ζητᾷ κι ὁ ἁμαρτωλός. Ἡ θέσι του εἶνε χειρότερη ἀπ’ ὅλους αὐτούς.
Ζητάει ὁ ἁμαρτωλὸς νὰ τὸν ἐλεήσῃ ὁ Θεὸς γιὰ τὶς ἁμαρτίες του. Γιατὶ ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ παρέβη τὸν θεῖο νόμο, ὑπόκειται στὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἂς εἶνε πλούσιος, ἂς ἔχῃ καὶ τὸ μεγαλύτερο ἀξίωμα· πάνω ἀπ’ τὸ κεφάλι του εἶ­νε κρεμασμένο τὸ σπαθὶ τοῦ ἀρχαγγέλου, ποὺ θυμίζει τὴν ἀπόφασι· «ᾟ ἂν ἡμέρᾳ ἁμαρτήσετε, …θανάτῳ ἀποθανεῖσθε», θὰ πεθάνετε (Γέν. 2,17). Θάνατος λοιπὸν στὸν ἁμαρτωλό!
Ἂν ἐπρόκειτο γιὰ κάθε ἁμαρτία νὰ τιμωρού­μεθα ἀμέσως, πόσοι θὰ ζοῦσαν; Ὅλοι θὰ ἤμε­θα νεκροί, διότι ὅλοι εἴμεθα παραβάται. Ἀλλ’ ἐνῷ ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ φωνάζει Θάνατος στὸν ἁμαρτωλό! ἀπ’ τὸ ἄλλο μέρος ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἡ ἄπειρος φωνάζει Ἔλεος! Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ παλεύει μὲ τὴ δικαιοσύνη του καὶ τὶς περισσότερες φορὲς τὴ νικᾷ. Ἔ­χουμε πολλὰ τέτοια παραδείγματα.
Μιὰ ἀπὸ τὶς περιπτώσεις αὐτὲς διηγεῖται ἡ Παλαιὰ Διαθήκη· εἶνε ἡ περίπτωσι τῆς πόλεως Νινευή. Οἱ κάτοικοί της εἶχαν ἁμαρτήσει κι ὁ Θεὸς ἀποφάσισε νὰ καταστρέψῃ τὴ μεγά­­λη αὐτὴ πόλι. Πῆγε ἐκεῖ ἀπεσταλμένος ὁ προφήτης Ἰωνᾶς καὶ εἶπε· «Ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νι­νευὴ καταστραφήσεται» (Ἰων. 3,4)· τρεῖς μέρες ἀκόμη καὶ μετὰ ἡ πόλις θὰ καταστραφῇ. Τὸ πίστεψαν αὐτὸ οἱ Νινευΐται καὶ μετανόησαν. Νήστεψαν ὅλοι, ἀπὸ τὸ βασιλιᾶ μέχρι τὰ μικρὰ παιδιά· καὶ τὰ ζῷα ἀκόμα τὰ ἄφησαν νηστικά. Ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα κι ἀπὸ τὶς καλύβες ἀ­κουγόταν· Ἐλέησέ μας, Κύριε, ἐλέησέ μας! Κι ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή τους, τοὺς συγχώρησε καὶ δὲν κατέστρεψε τὴν πόλι. Τότε ὅμως λυπήθηκε ὁ Ἰωνᾶς, κι ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε· Ἰωνᾶ, ἐσὺ λυπᾶσαι γιὰ ἕνα λουλούδι ποὺ ξεραίνεται στὴ γλάστρα σου, κ’ ἐγὼ νὰ μὴ λυπηθῶ γιὰ τό­σα ἑκατομμύρια ἀνθρώπους; (βλ. ἔ.ἀ. 4,10-11).

* * *

Κ’ ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε ἀνάγκη τὸ ἔλεός του. Διότι ἔχουμε γίνει χειρότεροι ἀπὸ τὴ Νινευή. Ὅ,τι ἁμαρτήματα γίνονταν στὴ Νινευή, τὰ ἴδια κι ἀκόμη χειρότερα γίνον­ται στὶς δικές μας πολιτεῖες. Τί βλέπουν οἱ ἄγγελοι, τί βλέπει ὁ Θεὸς πάνω στὴ γῆ; Πέρα ἀπὸ τὰ σύγχρονα μέσα, τὰ κτήρια, τὶς κατακτήσεις τῆς ἐπι­στήμης, ὁ Θεὸς βλέπει τὸν ἔσω ἄνθρω­πο. Καὶ ὅ­­λοι οἱ ἄνθρωποι εἶνε βουτηγμένοι στὴν ἁμαρ­τία καὶ τὴν ἀκολασία. Ἡ γενεά μας εἶνε ἀξία μεγάλης τιμωρίας. Ποιός σήμερα πιστεύει, ποιός ἀγαπάει τὸ Θεό, ποιός ἐκτελεῖ τὶς ἅγιες ἐντολές του; Ὅπως τὸ παπὶ μόλις γεννηθῇ πέ­φτει στὸ νερὸ καὶ κολυμπάει, ἔτσι ὁ ἄνθρωπος μόλις πέσῃ ἀπὸ τὴν κοιλιὰ τῆς μά­νας του ἀμέσως εἶνε μέσα στὸ πονηρό, στὴν ἁμαρτία. Ἀ­κοῦς μικρὰ παιδιά, ποὺ ἀκόμη δὲ μποροῦν νὰ μιλήσουν, νὰ λένε λέξεις τέτοιες ποὺ ὅποιος τὶς ἀκούει κοκκινίζει. Βλέπεις νέους ν᾽ ἀσχημο­νοῦν στοὺς δρόμους σὰν σκυλιά, νὰ κάνουν πράγματα φρικτά. Βλέπεις κορίτσια, ποὺ ἂν οἱ γονεῖς ἤξεραν ποῦ πηγαίνουν – τί κάνουν, θὰ ἔλεγαν· προτιμότερο νὰ μὴ ἐγεννῶντο. Βλέπεις ἄντρες ν’ ἀφήνουν τὶς γυναῖκες τους στὸ δρόμο. Βλέπεις γυναῖ­κες νὰ διαλύουν τὸ γάμο, νὰ πατοῦν τὰ στέφανά τους. Βλέπεις ἀπ’ τὸ ἕνα μέρος φτωχοὺς νὰ ὑποφέρουν κι ἀπὸ τὸ ἄλλο πλουσίους νὰ σπαταλοῦν σὲ μιὰ νύχτα ἑκατομμύρια γιὰ τὸ κέφι τους. Καὶ τί δὲ βλέπει ὁ οὐρανός!
Ὑπῆρχε ἐποχὴ ποὺ σὲ ὅλη τὴν πατρίδα μας διαζύγιο δὲν ἔβγαινε. Ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν πή­γαιναν στὰ δικαστήρια, δὲν ὑπῆρχε ὅρκος, ὁ λόγος ἦταν συμβόλαιο. Κανείς δὲν τολμοῦσε τότε νὰ βλαστημήσῃ τὸ Θεό. Τώρα ἀλλοίμονο. Θά ᾽πρεπε, γι᾽ αὐτὰ τὰ ἁμαρτήματα, καμμιὰ νύχτα νὰ σείσῃ ὁ Θεὸς τὴν Ἑλλάδα.
Ὅ,τι κάνουμε, ὅ,τι λέμε, ὅ,τι σκεπτόμεθα ἐδῶ, εἶνε γραμμένα στὰ βιβλία τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ τὰ πληρώσουμε μὲ τόκο. Ἀναβάλλει τὴν ὀργή του ὁ Θεός, γιατὶ εἶνε μακρόθυμος καὶ πολυέλεος καὶ μᾶς ἀνέχεται. Γίναμε χειρότεροι ἀπὸ τὰ ζῷα, χειρότεροι κι ἀπὸ τὸ διάβολο. Τὸ δαχτυλάκι του μόνο νὰ κουνήσῃ ὁ Ἐ­σταυρωμένος, κάρβουνο θὰ γίνῃ ἡ γῆ. «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ σου, ἐσταυρωμένε Κύριε».

* * *

Τί πρέπει νὰ κάνουμε, ἀδελφοί μου; Νὰ λέμε τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Ἔχει μεγάλη δύναμι, ὅταν λέγεται μὲ καρδιὰ καθαρή.
Κάποτε ἕνας τσοπᾶνος ἀγράμματος πῆγε καὶ βρῆκε ἕναν καλόγερο πνευματικὸ νὰ ἐξομολογηθῇ. Εἶπε τὰ ἁμαρτήματά του ὅλα καὶ τὰ δάκρυά του ἔπεφταν ἀπὸ τὰ μάτια του σὰν κορόμηλα. Στὸ τέλος λέει· ―Γέροντα, ἐκεῖ στὸ βουνὸ ποὺ εἶμαι, πές μου μιὰ προσευχὴ νὰ τὴ λέω στὸ Θεό. Τοῦ ἄνοιξε τὰ βιβλία καὶ προσπάθησε νὰ τοῦ μάθῃ τὸ «Πιστεύω», τὸ «Πάτερ ἡμῶν». Αὐτὸς τὰ ξεχνοῦσε, δὲ μποροῦσε νὰ μάθῃ τίποτα. ―Τότε, παιδί μου, τοῦ λέει, θὰ σοῦ μάθω μιὰ μικρὴ προσευχή, νὰ τὴ λὲς παντοῦ πρωῒ – μεσημέρι – βράδυ, καὶ φτάνει αὐτή. Δυὸ λέξεις εἶνε· «Κύριε, ἐλέησον». Ὅ­ταν ὅμως ὁ τσοπᾶνος γύρισε στὸ βουνὸ ξέχασε τί τοῦ εἶπε ὁ πνευματικός, κι ἀντὶ νὰ λέῃ «Κύριε, ἐλέησον» ἔλεγε «Κύριε, μὴ μὲ ἐλεήσῃς». Ἐν τούτοις, ἐπειδὴ ἡ καρδιά του ἦταν καθαρή, ἡ προσευχή του ἔκανε θαύματα.
Τὸ «Κύριε, ἐλέησον» , ἀδελφοί μου, κάνει θαύματα. Ἂς λέμε λοιπὸν «Κύριε, ἐλέησον» γιὰ τοὺς ἄρχοντάς μας, «Κύριε, ἐλέησον» γιὰ τοὺς στρατιῶτες μας, «Κύριε, ἐλέησον» γιὰ τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά μας, «Κύριε, ἐλέησον» γιὰ τοὺς ἱερεῖς μας, «Κύριε, ἐλέησον» γιὰ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλούς. Ὅπως κάθε σπίτι ἔχει ἀπ᾽ ἔξω κουδούνι καὶ χτυ­πᾷς καὶ σοῦ ἀνοίγουν, ἔτσι σὰν κουδούνι τῆς Ἐκκλησίας εἶνε τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Τὸ χτυπᾶμε ἐδῶ, καὶ ἡ φωνή μας ἀκούγεται ὣς τὰ οὐράνια.
«Κύριε, ἐλέησον» λοιπόν. Ἂς τὸ λέμε κ’ ἐ­μεῖς θερμά, μὲ πίστι, μὲ μετάνοια, ὅπως ἡ Χαναναία. Καὶ τότε, ὅπως ἐκείνη ἄκουσε «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέ­λεις» (Ματθ. 15,28), ἔτσι κ’ ἐμεῖς θ᾽ ἀκούσουμε· Μεγάλη ἡ πίστι σας, ἂς γίνῃ ὅ,τι ζητᾶτε. Δι᾽ εὐ­χῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ἁγίων ἂς μᾶς ἐλεήσῃ καὶ προστατεύσῃ ὅλους ὁ Κύριος· ἀμή
ν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στὸν ἱ. ναὸ ῾Αγ. Ἀναργύρων Ἀττικῆς (Ἀθηνῶν) τὴν 11-2-1962.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 2nd, 2011 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου

(Β΄ Τιμ. 3,10-15)

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ

«Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12)

Serbik. SYNODO ιστΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει τὸ Τριῴ­διο. Τί εἶνε Τριῴδιο; Ἂν ρωτήσουμε τοὺς κοσμικοὺς ἀνθρώπους, θὰ μᾶς ποῦν· Τριῴδιο ἴ­σον χοροί, διασκεδάσεις, γλέντια, μάσκες, καρ­ναβάλια. Αὐτὸ ὅμως εἶνε πλάνη. Αὐτὸ δὲν εἶ­νε Τριῴδιο· εἶνε ἀντιτριῴδιο, ἀντίθετο μὲ τὸ Τριῴδιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας. Τρι­ῴ­διο εἶνε μία ἱερὰ περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστι­κοῦ ἔτους, περίοδος ἐντατικωτέρας ἀσκήσε­ως. Ὅπως ὁ στρατὸς ἔχει περίοδο ἀσκήσεων, γιὰ νὰ εἶνε οἱ στρατιῶτες πανέτοιμοι διὰ πᾶν ἐνδεχόμενον, ἔτσι καὶ τὸ Τριῴδιο εἶνε περίοδος ἱερῶν ἀσκήσεων τῶν Χριστιανῶν. Τὸ Τρι­ῴ­­διο εἶνε δέκα ἑβδομάδες· πρώτη ἡμέρα εἶνε σήμερα, καὶ τελευταία ἡμέρα εἶνε τὸ Μέγα Σάββατο, ὅταν ὁ ἱερεὺς γεμᾶτος ἐνθουσιασμὸ σκορπάει μέσ᾽ στὸ ναὸ δεξιὰ – ἀριστερά, πάνω – κάτω, φύλλα δάφνης καὶ ψάλλει «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν» (Ψαλμ. 81,8).
Τὸ Τριῴδιο, γιὰ νὰ ἐκφρασθῶ ἁπλούστερα, εἶνε μία σκάλα, ποὺ μᾶς ὑψώνει ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Μοιάζει μὲ τὴ σκάλα ποὺ εἶδε ὁ Ἰακώβ, ποὺ τὸ κάτω ἄκρο της πατοῦσε στὴ γῆ καὶ τὸ ἄλλο ἔφτανε στὸν οὐρανό. Μιὰ σκάλα λοιπὸν βλέπουμε μπροστά μας, καὶ σήμερα εἶνε τὸ πρῶτο σκαλοπάτι. Ἐμπρός, πλη­σιάστε καὶ πατῆστε τὸ πρῶτο σκαλοπάτι.
Στὸ πρῶτο σκαλοπάτι στέκεται ὁ τελώνης, ποὺ λέει· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτω­λῷ» (Λουκ. 18,13). Καὶ κοντὰ στὸν τελώνη τοῦ εὐ­αγγελίου στέκεται ὁ ἀπόστολος. Στὸ ἀποστο­λικὸ ἀνάγνωσμα σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος λέει, ὅτι ἡ ζωὴ εἶνε ἀγώνας, καὶ μᾶς προειδο­ποιεῖ· «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12).
Θὰ πῶ λίγες λέξεις ἐ­πάνω στὸν λόγο αὐτόν.

* * *

Ἂς προσέξουμε, ἀγαπητοί μου. «Οἱ θέλον­τες», λέει. Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι ὁ χριστιανι­σμὸς εἶνε ἐλευθερία, δὲν βιάζει κανένα. Εἶ­σαι ἐλεύθερος νὰ ἐκλέξῃς ἢ τὸν ἀνήφορο – ἀ­νήφο­ρος καὶ Γολγοθᾶς εἶνε ἡ ὁδὸς τοῦ καθή­κον­τος, ἢ τὸν κατήφορο τῆς κακίας καὶ τῆς δι­αφθο­ρᾶς· ἐλεύθερος νὰ ἐκλέξῃς ἢ τὴν στενὴ καὶ τε­θλιμμένη ἢ τὴν πλατειὰ καὶ εὐρύχω­­ρη ὁδό (Ματθ. 7,13-14)· ἐλεύθερος ν’ ἀκολουθή­­σῃς ἢ τὸ φῶς ἢ τὸ σκότος, ἢ τὸν Χριστὸ ἢ τὸν διάβολο.
Ἐλεύθερος εἶσαι· ἀλλ’ ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θὰ ἐκλέξῃς τὴν ὁδὸ τοῦ καθήκον­τος, τῆς ἀρε­τῆς, τοῦ Χριστοῦ μας, τότε πλέον πρέπει νὰ εἶσαι προετοιμασμένος· διότι στὸ δρόμο αὐτὸν θὰ συναντήσῃς πολλὰ ἐμπόδια. Ποιά εἶνε τὰ ἐμ­πόδια; Ἐμπόδια πρῶτα ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου. Ναί, ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου. Διότι ἐχθρὸς χειρότε­ρος ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας δὲν ὑ­πάρχει. Θὰ συναντήσῃς δηλαδὴ ἐμπόδια ἀπὸ κακίες καὶ πάθη, ἀπὸ τὸν «παλαιὸν ἄνθρωπον» ποὺ λέει ὁ ἀ­πόστολος Παῦλος (῾Ρωμ. 6,6· Ἐφ. 4,22· Κολ. 3,9). Θὰ συναντήσῃς ἀκόμη ἐμπόδια ἀπὸ τὸν διάβολο, ποὺ μέρα – νύχτα δὲν παύει νὰ μᾶς πειρά­ζῃ μὲ λογισμοὺς καὶ ἐπιθυμίες. Θὰ συναντή­σῃς τέλος ἐμπόδια κι ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀπὸ τὰ ὄργανα τοῦ διαβό­λου, κακοὺς καὶ ἀπίστους καὶ διεφθαρμένους ἀνθρώπους, ποὺ μὲ μυρίους τρό­πους ζητοῦν νὰ ἐμποδίσουν τὴν πορεία σου.
«Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται». Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀποδεικνύεται ἀληθινὸς διὰ μέσου ὅλων τῶν αἰώνων. Θέλετε παραδεί­γμα­τα; Ἀνοῖξτε λοιπὸν τὴν ἁγία Γραφὴ νὰ δῆτε.
Ἐδιώχθη ὁ Ἄβελ, ὁ ἁγνὸς καὶ δίκαιος ἐκεῖ­νος ἄνθρωπος, ἀπὸ τὸν Κάϊν τὸν δολοφόνο ἀ­δελφό του. Ἐδιώχθη ὁ Ἰακὼβ ἀπὸ τὸν Ἠσαῦ καὶ ἀναγκάστηκε νὰ ἐκπατρισθῇ μακριὰ ἀπὸ τὴ γῆ τῶν πατέρων του. Ἐδιώχθη ὁ πάγκαλος Ἰωσὴφ ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του, ποὺ τὸν φθό­νησαν καὶ τὸν πούλησαν στοὺς Αἰγυπτίους καὶ φυλακίστηκε συκοφαντημένος. Ἐδιώχθη ὁ Δαυῒδ ἀπὸ τὸν ἀχάριστο Σαοὺλ καὶ ἀπὸ τὸ παιδί του τὸν Ἀβεσσαλώμ. Ἐδιώχθησαν οἱ προ­­φῆται, ὁ Ἰερεμίας καὶ ὁ Ἠσαΐας· τὸν μὲν Ἰερε­μία τὸν ἔῤῥιξαν σὲ βόθρο, ὁ δὲ Ἠσαΐας πριονίστηκε μὲ πριόνι. Ἐδιώχθησαν οἱ Τρεῖς Παῖ­δες, ἐπειδὴ δὲν προσκύνησαν τὸ εἴδωλο, καὶ τοὺς ἔῤῥιξαν μέσα στὸ καμίνι. Ἐδιώχθη ὁ προ­φήτης Δανιήλ, ποὺ τὸν ἔῤῥιξαν στὸ λάκκο τῶν λεόν­των. Ἐδιώχθη ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἀ­πὸ τὴν αἰσχρὰ Ἡρῳδιάδα, καὶ τὸν ἀποκεφάλισαν.
Ἀλλὰ περισσότερο ἀπ᾽ ὅλους ἐδιώχθη ἕ­νας· κανείς ἄλλος δὲν ἐδιώχθη τόσο ὅσο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Διότι οἱ ἄλλοι κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον ὑπῆρξαν ἁμαρτωλοί, ἀλλὰ ἐκεῖνος ἦταν ὁ ἀναμάρτητος, ὁ ἅγιος τῶν ἁγίων. Ἐδιώχθη· νήπιο ἀκόμη ἦταν, καὶ ὁ Ἡρῴδης τρόχισε τὰ μαχαίρια του γιὰ νὰ τὸ σφάξῃ. Ἐδιώχθη ἀπὸ γραμματεῖς καὶ φαρισαίους, τοὺς διαστρεβλωτὰς τῶν ἀληθειῶν τοῦ Θεοῦ, ἐδιώχθη ἀπὸ τὸν Ἄννα καὶ τὸν Καϊάφα, ἐδιώχθη ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο, ἐδιώχθη ἀπὸ ἕναν ἀχάριστο λαὸ ποὺ φώναζε «Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν» (Λουκ. 23,21).
Τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ μιμήθηκαν ἔ­πειτα οἱ ἀ­πόστολοι. Ὅλοι εἶχαν μαρτυρικὸ τέλος. Κ’ ἐ­κεῖνος ποὺ ἐδιώχθη περισσότερο ἀπ’ ὅλους εἶνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως λέει σήμερα. Τὸν ἔῤῥιξαν στὶς φυλακὲς τῆς ῾Ρώμης καὶ ἀπὸ ᾽κεῖ ἔστειλε τὸ μήνυμα αὐτό, «Οἱ θέλοντες εὐσε­βῶς ζῆν… διωχθήσονται».
Ἐδιώχθησαν καὶ οἱ διάδοχοι τῶν ἀποστόλων. Ἐδιώχθη ὁ Μέγας Βασίλειος ἀπὸ μία μαφία, ποὺ ἐσχεδίαζε τὴν ἐκθρόνισί του· ἐδιώχθη ὁ Γρηγόριος, τὸν ὁποῖο πετροβόλησαν οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἀρείου· ἐδιώχθη πρὸ παντὸς ὁ Χρυσόστομος, ποὺ πέθανε στὴν ἐξορία λέγον­τας «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν».

* * *

Ὅλοι οἱ πιστοὶ διώκονται. Καὶ διὰ μέσου τῶν αἰώνων φθάνουμε στὴν ἐποχή μας. Καὶ σή­μερα διώκονται οἱ Χριστιανοί. Θέλετε παράδειγμα; Κάνετε τὸν κόπο ―ἂν τολμᾶτε―, νὰ περάσετε τὰ σύνορα καὶ νὰ μπῆτε στὴν Ἀλ­βανία, ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν ἑλληνικὲς πόλεις (τὸ Ἀργυρόκαστρο, ἡ Κορυτσά, ἡ Χειμάρρα…), εὐλογημένα μέρη, τὰ ὁποῖα ἁγιάσαμε μὲ ποταμοὺς αἱμάτων οἱ Ἕλληνες. Ἐκεῖ; μέχρι πρό τινος δὲν χτυποῦσε καμπάνα, δὲν λειτουργοῦσε παπᾶς, δὲν ἐβαπτίζοντο παιδιά, δὲν ἐν­ταφιάζοντο ἐκκλησιαστικῶς νεκροί, οὔτε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ σοῦ ἐπέτρεπαν νὰ κά­νῃς. Οἱ Χριστιανοὶ Ἕλληνες ἀντιμετώπιζαν ἐξορίες καὶ στρατόπεδα τοῦ Ἐμβὲρ Χότζα, γιὰ νὰ προστίθενται νέοι μάρτυρες στὸ μαρτυρολόγιο τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος. Καὶ σήμερα μὴ νομίζετε ὅτι ὁ διωγμὸς ἔπαυσε. Συ­νεχίζεται. Ὄχι ἴσως τόσο σκληρά, ἀλλὰ πάν­τως μὲ ποικίλους τρόπους ἡ εὐσέβεια ἐξακολουθεῖ νὰ καταδιώκεται.
Καὶ στὰ λεγόμενα ὅμως φιλελεύθερα καὶ δη­­μοκρατικὰ πολιτεύματα ἡ πίστι τοῦ Χριστοῦ διώκεται. Δὲν πᾶτε στὴ βουλὴ τῶν Ἑλλήνων; Ἐὰν εἴμεθα Χριστιανοί, τί περιμένετε νὰ δῆτε; Οἱ κομμουνισταὶ εἶχαν τὴν εἰκόνα τοῦ Μάρξ, αὐτὸς εἶνε ἀρχηγός τους. Ἐμεῖς; Οὔτε ἡ εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου ὑπάρχει στὴν αἴθουσα τῆς βουλῆς τῶν Ἑλλήνων! Κι ὅταν κάποιος βουλευτὴς τόλμησε νὰ ὑποδείξῃ ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρχῃ ἡ εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὸν εἰρωνεύθηκαν· «ὁ παπᾶς, ὁ παπᾶς!…». Διώκεται λοιπὸν ἡ πίστις μας ἐμ­μέσως καὶ ἀμέσως. Διώκεται ἀπὸ ῥαδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς σταθμοὺς ποὺ μιλοῦν ἐναντίον τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ε΄ ποὺ ἀπηγχονί­σθη στὴν πύλη τοῦ πατριαρχείου, διώκεται ἀ­­πὸ φύλλα ἐφημερίδων, διώκεται ἀπὸ παν­τοῦ.
Καὶ μέσα στὴν κοινωνία καὶ μέσα στὸ σπίτι ἀκόμα· ἡ εὐσεβὴς γυναίκα πιέζεται ἀπὸ τὸν ἄπιστο ἄντρα, τὰ παιδιὰ ἐμποδίζονται νὰ πλησιάζουν τὰ κατηχητικὰ σχολεῖα, τὴν ἐξομολόγησι, τὴ θεία κοινωνία. Διώκεται ὁ Ἐσταυρωμένος. Διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἡ προφητεία ἐπιβεβαιώνεται· «Οἱ θέλοντες εὐ­σεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται».

* * *

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, εἶπε ὅτι ἡ πίστις θὰ διωχθῇ. Δὲν εἶπε ὅμως καὶ ὅτι θὰ συντριβῇ. Ὄχι. Μιὰ ἰδέα, ὅσο τὴν πολε­μᾷς, τόσο ῥιζώνει. Εἶνε σὰν τὸ καρφί, ποὺ ὅσο τὸ χτυ­πᾷς τόσο βαθύτερα ἐμπήγνυται στὴ σάρκα τοῦ ξύλου. Καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ὅ­σο δι­ώκεται, τόσο κατακτᾷ τὶς ψυχές. Καμμία δύνα­μις, τὸ πιστεύω ἀκραδάντως, δὲ θὰ τὴ νικήσῃ. Ὅσοι διωγμοὶ κι ἂν γίνουν, ὅσοι ποταμοὶ αἱμά­των κι ἂν χυθοῦν, ὅσοι Νέρωνες καὶ Διοκλητι­ανοὶ καὶ Ἰουλιανοὶ Παραβάται κι ἂν παρουσια­στοῦν καὶ ὅποια μέσα κι ἂν μεταχειριστοῦν, ἡ πίστι μας ἔχει βαθειὰ ῥίζα· αὐτὸ ποὺ θὰ κά­νουν εἶνε νὰ ἐπισπεύσουν τὸν θρίαμβό της.
Οἱ πιστοὶ «διωχθήσονται», ἀλλ’ οὐ συντριβή­σονται. Ἄλλοι θὰ συντριβοῦν. Θὰ συντριβοῦν οἱ διῶκται. Παρ᾽ ὅλο τὸ αἷμα ποὺ χύνουν, παρ᾽ ὅλη τὴ βία ποὺ ἀσκοῦν, παρ᾽ ὅλα τὰ στρατόπε­δα καὶ τὰ μέσα ἐξοντώσεως ποὺ διαθέτουν, τὸ τέλος τους θά ’νε οἰκτρό. Ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ μας θὰ μείνῃ – ἰδιαιτέρως δὲ στὴν πα­τρίδα μας τὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία μὲ κάθε τρόπο καὶ σὲ ὅλες τὶς σελίδες τῆς ἱστορίας της αἰνεῖ καὶ δοξάζει Χριστὸν εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(«Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ Ἁγ. Γεωργίου πόλεως Φλωρίνης 12-2-1984)

DIN CARTEA “PICĂTURI DIN APA CEA VIE”

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 2nd, 2011 | filed Filed under: Român (ROYMANIKA)

PREDICA MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA LA
DUMINICA VAMEŞULUI ŞI A FARISEULUI

DIN CARTEA “PICĂTURI DIN APA CEA VIE”

(Luca 18, 10-14)

CE DAI?

„… Dau zeciuială din toate câte câştig” (Luca 18, 12)

[…]

“Astăzi, în toate lăcaşurile Bisericii Ortodoxe, se citeşte Evanghelia care conţine „Pilda Vameşului şi a Fariseului”. Pilda este cunoscută tuturor. Vemeşul şi fariseul s-au dus la Templu şi s-au rugat. Dar Dumnezeu îl găseşte drept pe vameş, iar pe fariseu îl osândeşte. Rugăciunea vameşului este primită, dar rugăciunea fariseului nu este primită.
Dar ce rău a făcut fariseul, încât să nu-i fie ascultată rugăciunea? Fariseul, aşa cum arată şi cuvântul, se considera un om drept, un om sfânt. Respecta poruncile lui Dumnezeu. Postea şi făcea milostenie. Dar postul şi milostenia sunt virtuţi, cine poate să le osândească? Da, sunt virtuţi, dar când se fac aşa cum vrea Dumnezeu. După cum şi în cea mai bună mâncare, dacă arunci câteva picături de otravă, mâncarea nu mai este potrivită pentru hrană, aşa şi cu virtutea: oricât de strălucită şi de mare ar fi, dacă nu se face din dragoste de Dumnezeu, ci de paradă şi slavă, atunci virtutea aceasta îşi pierde valoarea. Apostolul Pavel spune undeva: Şi dacă cineva şi-ar împărţi toată averea în milostenii, dar nu face asta din dragoste faţă de aproapele, cu nimic nu se foloseşte (vezi I Corinteni 13, 3).
Să luăm de pildă fariseul. Era milostiv. Dădea ceva peste ceea ce poruncea Legea lui Moise. Legea mozaică spunea că din roada pământului – grâu, porumb, struguri, vin, ulei – trebuia să se dea „zeciuială”, adică o zecime din recoltă (vezi Deuteronom 14, 22). Dar fariseul dădea o zecime şi din alte lucruri, pe care nu le hotăra Legea.
Milostenia fariseilor era substanţială. Dar când a venit Ioan Botezătorul, le recomanda celor care se pocăiau să facă milostenie mai multă decât făceau fariseii. Zicea Ioan: „Cine are două haine, să dea una; cine are două pâini, să dea una…” (vezi Luca 3, 11). Adică: Milostenia lui Ioan ajungea la jumătate din avere. Dar Domnul nostru Iisus Hristos a mers şi mai departe şi a arătat oamenilor, care caută desăvârşirea, vârful milosteniei. Iar vârful este: „Vinde-ţi averile tale şi dă-le săracilor!” (Matei 19, 21). Toate pentru ceilalţi! Ameţeşti când auzi cuvântul acesta.
Şi se naşte întrebarea: Poate cineva să se ridice la vârful milosteniei? Există oameni, care au împlinit acest cuvânt al lui Hristos şi au pus la dispoziţie întreaga lor avere, ca să fie miluiţi oamenii săraci şi nenorociţi. Da, au existat şi există. Un exemplu este Sfântul Ioan Gură-de-Aur, care a oferit întreaga lui avere părintească pentru săraci. Dar şi mulţi alţii, bărbaţi şi femei, pe care îi amintesc Sinaxarele, au pus la dispoziţia săracilor toată averea lor. Şi astăzi există oameni, care le jertfesc pe toate pentru dragostea lui Hristos. Puţini, desigur, dar suficienţi ca să demonstreze, că vorba lui Hristos despre desăvârşire se împlineşte şi astăzi.
Din nefericire însă, cei mulţi nu numai că nu împlinesc cuvântul lui Hristos, dar îl şi batjocoresc. Sunt oameni, care îndumnezeiesc materia, adoră banul, se închină mamonei şi au o inimă învârtoşată. Sărăcia şi nenorocirea omenirii nu-i mişcă deloc. Aşa cum zice poporul: „Nu dau apă nici îngerului lor”.
Dar oare nu se împlineşte cuvântul de mai sus al Înaintemergătorului Ioan, care recomandă să se dea jumătate? Din nefericire, nici acest cuvânt nu este îndeplinit de către cei mai mulţi oameni. Să dea jumătate? Şi chiar cei care strigă că trebuie să se împartă bunurile pământului, ca să aibă toţi la fel, o strigă pentru alţii. Dacă trebuie să se împartă ale lor, nu acceptă.
Rămâne să vedem acum, dacă oamenii îndeplinesc ceea ce a îndeplinit fariseul. Din nefericire, creştinii de astăzi se dovedesc inferiori şi fariseului în chestiunea milosteniei. Nu dau o zecime. Ce zic? Nu dau nici o sutime, nici o miime din veniturile lor. Vreţi exemple? Într-un sat se făcea colectă pentru Crucea Roşie, care oferă multe poporului nostru. Ar fi trebuit ca în ziua colectei toţi elinii să ofere o generoasă contribuţie pentru Crucea Roşie. Aşadar, într-un mare sat, cât credeţi că a adunat colecta? O sumă foarte mică: O mie de drahme!… Dar când, în seara aceleiaşi zile, au venit în sat cântăreţe din Tesalonic şi au dansat şi au cântat, au adunat – cât credeţi? Optzeci de mii de drahme! Sume uriaşe se oferă pentru lucruri inutile şi vătămătoare. Zici că lumea are drept lozincă: „Toate pentru diavolul, nimic pentru Hristos!”

***

Aşadar, creştinii vremii noastre au rămas mult în urmă în ceea ce priveşte milostenia. Nu toate, nu jumătate, dar nici o zecime din veniturile lor nu dau la săraci. O, dacă ar fi dat o zecime din veniturile lor în fiecare an, aşa cum făcea fariseul, ce sumă uriaşă de bani s-ar fi adunat! Câţi oameni săraci n-ar fi fost ajutaţi! Câţi nefericiţi n-ar fi fost uşuraţi! Câte aşezăminte de binefacere nu s-ar fi făcut! Ne arătăm mai prejos de fariseul, care a fost osândit nu pentru că a făcut milostenie, ci pentru că a făcut-o de paradă.
Iubiţii mei creştini! Acum când se deschide Triodul să-l auzim pe Sfântul Ioan Gură-de-Aur, care ne recomandă continuu să facem milostenie. Să deschidem cele dinlăuntru ale noastre şi să ne arătăm iubitori de oameni şi milostivi. Să imităm eroic exemplele sfinţilor, care nu din prisosul lor, ci şi din lipsa lor dădeau milostenie.”

TRAD.: FRĂŢIA ORTODOXĂ MISIONARĂ “SFINŢII TREI NOI IERARHI”

Eπιστολη Πειραιως προς Επισκοπον Ρασκας – Πριζρενης Αρτεμιον

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: Eпископ Артемије
images-1ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτή Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Τηλ. Κέντρο 210 4514833
Fax 210 4518476

Ἀριθμ. Πρωτ. 115 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 31ῃ Ἰανουαρίου 2011

.

Πρός Τόν
Πανιερώτατον
Ἐπίσκοπον Ράσκας ,Πριζρένης
Κοσυφοπεδίου καί Μετοχίων
Κύριον κ. Ἀρτέμιον
(Εmail: monahdamjan@gmail.com)
Εἰς ΣΕΡΒΙΑΝ

«»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Επ. ΑΡΤ. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ-ΠΑΠΙΣΜΟΣΠανιερώτατε, Πολυτίμητε καί Πεφιλημένε Ἀδελφέ,

Μετ’ ἀφάτου πόνου, πικρίας καί ὀδύνης ἐδέχθην καί ἀνέγνωσα τά ἀποστελέντα μοι Ὑμέτερα ἔγγραφα, τόσον πρός τήν ΔΙΣ τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον καί πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας, τούς συγκροτούντας μετά τῶν ὑπ’ αὐτούς ποιμνίων τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, Ἀποστολικήν, Ἀδιαίρετον, Ἀκαινοτόμητον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί ἐν ταὐτῷ ἀνέγνωσα ἐπισταμένως καί τήν ὑπ’ ἀριθμ. 1410/2010 Ἀπόφασιν τοῦ Στ΄ Ποινικοῦ τμήματος τοῦ Ἀνωτάτου Ἀναιρετικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (Ἀρείου Πάγου) καί πάνυ εὐλαβῶς καί εὐσεβάστως προάγομαι ὅπως ἀναφέρω Ὑμῖν τά κάτωθι:

1. Ἀκραδάντως πιστεύω καί δημοσίᾳ ταπεινῶς διακηρύσσω μέ τήν 20ετή ἐμπειρίαν ἐνασχολήσεως μετά τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης ὡς Ἐκκλησιαστικός Ἀνακριτής καί Γραμματεύς τῶν Συνοδικῶν Δικαστηρίων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Πανιερότης κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῶν Ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Τοπικῶν, ἅς ἐκεῖναι ἐκύρωσαν (ΚΕ΄, ΟΔ΄ καί ΟΕ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων, ΣΤ΄ τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Θ΄ καί ΙΖ΄ τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ΙΒ΄, ΠΖ΄ καί ϞΣΤ΄ τῆς Καρθαγένης καί Α΄ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας) καί κατά τόν Εὐαγγελικόν Θεῖον Νόμον τυγχάνει ὁ Κανονικός Ἐπίσκοπος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐπισκοπῆς Ράσκας, Πριζρένης, Κοσσυφοπεδίου καί Μετοχίων, τῶν καθ’ Ὑμῶν ἐνεργηθέντων ὑπό τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ὡς καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δίχα Κανονικοῦ κατηγορητηρίου καί προσάψεως πραγματικῶν περιστατικῶν, Κανονικῶν ἀνακρίσεων καί διερευνήσεως τοῦ κατηγορητηρίου, Κανονικῆς δίκης καί Ἀπολογίας καί ἐνδίκων μέσων καί εἰδικώτερον:

  • α. τῆς ἀπό 11/2/2010 Ἀποφάσεως τῆς ΔΙΣ περί τῆς προσωρινῆς ἀπομακρύνσεως Ὑμῶν ἐκ τῆς καθ’ Ὑμᾶς Θεοσώστου δικαιοδοσίας,
  • β. τῆς ἀπό 2/5/2010 Ἀποφάσεως τῆς Ἱεραρχίας περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς ἐκπτώσεως Ὑμῶν ἐκ τῆς Ὑμετέρας Κανονικῆς δικαιοδοσίας,
  • γ. τῆς ἀπό 18/9/2010 Ἀποφάσεως τῆς ΔΙΣ περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς τῆς ἀορίστου ἀργίας ἀπό πάσης ἱεροπραξίας, καί
  • δ. τῆς ἀπό 18/11/2010 Ἀποφάσεως τῆς Ἱεραρχίας περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς τῆς καθαιρέσεως ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης Ὑπουργήματος καί τῆς ἐπαναφορᾶς Ὑμῶν εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν, παραβιασάντων καταφώρως πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικοῦ Δικαίου καί Κανονικῆς δικονομικῆς εὐταξίας καί κανονικῶς πασχόντων ἀκυρότητα μέ ἄμεσον ἀποτέλεσμα αἱ ὡς εἴρηται Ἀποφάσεις νά ἀποβαίνουν ἄκυροι, ἀνεπέρειστοι καί ἀνυπόστατοι καί νά τιτρώσκουν ἀνεπανορθώτως καί βαναύσως τήν Κανονικήν ἀξιοπιστίαν τῶν εἰρημένων Διοικητικῶν καί Δικαστικῶν ὀργάνων τῆς ἁγιωτάτης Ἁγιοσαββαϊτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, ὡς καί τήν ἐν ταῖς Αὐτοκεφάλοις Ὀρθοδόξοις Ἐκκλησίαις ἰσχύουσαν Κανονικήν Ἀρχήν τῆς ταυτότητος τῶν ποινῶν.


2. Ὡς πασιδήλως ἀπεδείχθη δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 1410/2010 Ἀποφάσεως τοῦ Στ΄ Τμήματος τοῦ Ἀνωτάτου Ἀναιρετικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (Ἄρειος Πάγος) ἀφορώσης εἰς τήν ἀπόρριψιν τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Κi.Br 1181/01 Ἐντάλματος συλλήψεως τοῦ Ἀνακριτοῦ τοῦ Ἀνωτέρου Δικαστηρίου τῆς Σερβίας καί ἐκδόσεως τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Συμεών Βιλόφσκι, Πρωτοσυγκέλλου τῆς καθ’ Ὑμᾶς Ἱ. Ἐπισκοπῆς ἀντικανονικῶς καί αὐτοῦ καθαιρεθέντος καί ἀφορισθέντος, ἡ Ἁγιοσαββαϊτική Ἐκκλησία τῆς Σερβίας μετά τῆς Σερβικῆς Πολιτείας ὑπείκουσαι εἰς τά κελεύσματα τοῦ δαιμονιώδους Ἀμερικανοσιωνιστικοῦ παράγοντος τοῦ ἐπιβουλευθέντος τήν κοιτίδα τοῦ Ὀρθοδόξου Σερβικοῦ Ἔθνους ἐν Κοσσιφοπεδίῳ καί Μετοχίοις καί μεθοδεύοντος τήν Ἰσλαμοποίησιν τῆς Εὐρώπης διά τήν ἀπομείωσιν τῶν Χριστιανικῶν καταβολῶν αὐτῆς καί τῆς ἰδιοπροσωπείας της, διά τήν ἐπίτευξιν κατά τήν γνώμην του εὐχερεστέρας ἀποδοχῆς τοῦ ἀναμενομένου ὑπ’ αὐτοῦ «Μεσσίου τῆς δόξης» πού ταυτοποιεῖται ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ αἰσχίστου Ἀντιχρίστου καί παραδόσαντος αὐτήν εἰς τάς αἱματοβαμμένας χεῖρας τῶν ἰσλαμιστῶν Κοσσοβάρων, πού ἐν 21ῳ αἰ. ὑψώνουν ἐν Εὐρώπῃ τό ψευδές κοσμοείδωλο τοῦ Θεοκρατικοῦ Ἰσλάμ, πού ἀντιφατικῶς διακηρύσσει μέν ὅτι ὁ Ἰησούς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθής Μεσσίας καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πού ἐνσαρκώθη ἐκ τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά πού διαστρεβλώνει καί ἐκμηδενίζει τό σωτηριῶδες ἔργον Του, τήν διά τοῦ Σταυροῦ ἄφατον κένωσιν καί τήν διά τῆς Ἀναστάσεως ἔνδοξον συνανάστασιν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, μέ τό δέλεαρ τῆς μετοχῆς εἰς τούς Εὐρωατλαντικούς σχηματισμούς καί ὑπό τήν ἀπειλήν τῶν «κατευθυνομένων» Διεθνῶν Δικαστηρίων, ἐχάλκευσαν τήν κακοηθεστάτην καί χυδαίαν κατ’ αὐτοῦ καί κατ’ ἐπέκτασιν καθ’ Ὑμῶν, κατηγορίαν τῆς δῆθεν καταχρήσεως ἐξουσίας καί νοσφίσεως καί ὑπεξαιρέσεως συνολικοῦ ποσοῦ 27.640.125 δηναρίων ἤτοι 349.857 Εὐρώ τῆς ὡς εἴρηται διώξεως καί κατηγορίας ἀποβάσης προσχηματικῆς καί σκοπούσης «γιά νά ἐπιδεινωθεῖ ἡ θέση τοῦ ἐκζητουμένου <π. Σ. Βιλόφσκι> λόγῳ τῶν θρησκευτικῶν καί ἐθνικῶν του φρονημάτων κατά τρόπο καί βαθμόν τέτοιον, ὥστε σέ περίπτωση ἐκδόσεώς του νά κινδυνεύει νά ὑποστεῖ κατάφωρη προσβολή τοῦ δικαιώματός του γιά δίκαιη δίκη στό ἐκζητοῦν Κράτος <Σερβία>» ὡς ἡ προμνησθεῖσα ἀπόφασις τοῦ Ἀρείου Πάγου ἐν τῇ αἰτιολογίᾳ αὐτῆς ἐν σελίδι 8 διαλαμβάνει. Ἐπιπροσθέτως ἡ ἐλλείψει στοιχείων ἀποφυλάκισις ὑπό τῶν Σερβικῶν ἀρχῶν τοῦ φερομένου ὡς δῆθεν συναυτουργοῦ τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Συμεών Βιλόφσκι ἐν τῇ δῆθεν ὑπεξαιρέσει καί νοσφίσει τοῦ προμνησθέντος χρηματικοῦ ποσοῦ κ. Predrag Suboticki, ἐργολάβου κατασκευῶν, τόν παρελθόντα Δεκέμβριον, ἀποδεικνύει ἔτι ἐναργέστερον τόν κατά τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Πανιερότητος καί τοῦ Πανοσιολ. Πρωτοσυγκέλλου Ὑμῶν δόλιον καί ἐγκληματικόν σχεδιασμόν τῶν κατ’ ἐντολήν τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων διωξάντων Ὑμᾶς.

3. Πικράν καί ἀλγεινήν ἔκπληξιν ἔχομεν δοκιμάσει ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ Ὀρθοδόξῳ Καθολικῇ Ἐκκλησία ὡς ἁπλά μέλη Αὐτῆς, ἐκ τῆς παρατηρουμένης καί καθ’ ἡμέραν ἐπιδεινουμένης τραγικῆς πορείας τῆς Ἁγιοσαββαϊτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, πρός ἥν οἱ πάντες ἀναφερόμεθα κατά τό παρελθόν μετά βαθέος σεβασμοῦ καί ἐμπιστοσύνης, διότι ἐν δυσχειμέροις χρόνοις καί πεισιθανάτοις καιροῖς, ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας καί προνοῶν ὑπέρ Αὐτῆς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶχεν ἀποστείλει τόν ἄγγελόν του, τόν Ὑμέτερον μέντορα καί ποδηγέτην, τόν βαθυνούστατον θεολόγον καί ἀκραιφνέστατον ἥρωα, τόν οἰκουμενικόν φωστῆρα τῆς Τρισηλίου Θεότητος, τόν ἐν Ἁγίοις ὅσιον καί Θεοφόρον Ἰουστῖνον Πόποβιτς, διά τῶν συγγραφῶν τοῦ ὁποίου ἐπλήγησαν θανασίμως οἱ «τετραπάχυντοι» δαίμονες τοῦ συγκρητιστιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Παπισμοῦ καί ἀντιχρίστου Διαφωτισμοῦ. Ἡ διάκρισις τῶν γεγονότων ἐμποιεῖ εἰς ἡμᾶς πάντας πληγήν καί πόνον. Ἀδυνατοῦμεν ἀνθρωπίνως νά κατανοήσωμεν πῶς εἶναι δυνατόν τά ἔκγονα τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰουστίνου καί Ὑμέτεροι κατά πνεῦμα ἀδελφοί, νά προβαίνουν εἰς ἀθέσμους συμπροσευχάς καί συναγελασμούς μετά τῶν ἀμεταμελήτων καί ἀμετανοήτων κακοδόξων καί αἱρετικῶν Παπικῶν σφαγέων, δημίων καί ὀλετήρων τοῦ Ἔθνους των, οἵτινες κατακρεούργησαν κατά τήν φασιστικήν κατοχήν τῆς πατρίδος των, διά τῶν Ρ/Καθολικῶν Κροατῶν Οὐστάσι 800.000 Σέρβους Νεομαρτύρες καί «ἁγιοποίησαν» προσφάτως τόν πνευματικόν καί ἠθικόν αὐτουργόν τῆς ἐγκληματικῆς γενοκτονίας, Ρ/Καθολικόν «Ἀρχιεπίσκοπον» Ζάγκρεμπ Ἀλουΐσιον Στέπινατς. Ἡ παρουσία γνωστῶν Ἀρχιερέων μετά τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου κυροῦ Παύλου εἰς τήν ψευδήν καί ἀνυπόστατον «λειτουργίαν» τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν εἰς τό Ζάγκρεμπ τῆς Κροατίας διά τήν «ἁγιοποίησι» τοῦ εἰρημένου στυγνοῦ ἐγκληματίου καί μετά δαιμόνων αὐλιζομένου ἐν τῇ Κολάσει δέν μπορεῖ νά αἰτιολογηθῇ ἐκ λόγων ἀβροφροσύνης ἤ οἰκουμενιστικῆς ἐμπνεύσεως καί κατευθύνσεως λήθης παρά μόνον ὑπό τῶν ἐν τοῖς ὕπερθεν ἀναφερομένων. Ἐν ταὐτῷ ἡ πρό ὀλίγων ἡμερῶν τήν 27/1/2011 πρόσκλησις καί συμπροσευχή ἐν τῷ Παρεκκλησίῳ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Βελιγραδίου ἐπί παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ. Εἰρηναίου, τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ «Ἀρχιεπισκόπου» Βελιγραδίου Stanislav Hocevar καί τοῦ Παπικοῦ Νουντσίου Orlando Antonini καταδεικνύουν ἐναργῶς καί ἐπιρρωνύουν τούς ἀληθεῖς λόγους τῆς Ὑμετέρας ἀντικανονικῆς διώξεως καί ἀθέσμου καταδίκης, διότι ἀναδεικνύεσθε urbi et orbi ἡ παρατεινομένη φωνή τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου καί ὁ μόνος τελικῶς ἀληθής μαθητής αὐτοῦ.

4. Δικαίως ἐπικαλεῖσθε τόν ἱερόν Χρυσόστομον καί τό μαρτύριον καί τήν μαρτυρίαν αὐτοῦ διότι ἀναδεικνύεσθε «καί τρόπων μέτοχος καί θρόνων διάδοχος» τῶν ἁγίων Πατέρων καί Ὁμολογητῶν.

Κατασπαζόμενος τήν πάνσεπτον ἡμῶν Δεξιάν καί ἐξαιτούμενος τάς θεοπειθεῖς τῆς Ὑμετέρας Πανιερότητος ἀδελφικάς εὐχάς διατελῶ Ὑμέτερος ἐν Χριστῷ ἀδελφός.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
______________

STA SERBIKA

______________

РЕПУБЛИКА ГРЧКА
МИТРОПОЛИЈА ПИРЕЈСКА
Бр. Прот. 115
Пиреј 31-1-2011

Преосвећеном Епископу
рашко-призренском и косовско-метохијском
Господину г. Артемију
С Р Б И Ј А

Преосвећени, Многопоштовани и Љубљени Брате,

Са неизрецивим болом, горчином и патњом примио сам и прочитао дописе које сте ми послали, како онај упућен Светом Архијерејском Синоду СПЦ, тако и други упућен свим Православним Јерарсима широм васељене, који заједно са својим стадима сачињавају Једну, Свету, Католичанску, Апостолску, Недељиву, Неизмењену Цркву Христову, и такође веома пажљиво прочитах Одлуку Шестог Кривичног Одсека Врховног Суда Републике Грчке (Арео Пага) под бр. 1410/2010, и са великом смерношћу и побожношћу хитам да Вам поручим следеће:

1. Непоколебиво верујем и са смирењем јавно објављујем, имајући 20-годишње искуство бављењем Црквеним Правом као Црквено-судски истражитељ и Секретар Великог Црквеног Суда Грчке Цркве, да је Ваше Цењено Преосвештенство, сагласно Божаственим и Свештеним Канонима Светих Седам Васељенских Сабора, као и Помесних које су они потврдили (25, 74. и 75. Светих Апостола, 6. Другог Васељенског Сабора, 9. и 17. Четвртог Васељенског Сабора, 12, 87. и 96. Картагенског Сабора и 1. Кирила Александријског), као и сагласно Еванђелском Божанском Закону, Канонски Епископ Најсветије Епископије рашко-призренске и косовско-метохијске, и поред постојања против Вас донетих Одлука, од стране Светог Архијерејског Синода као и од стране Светог Архијерејског Сабора, без Канонске оптужнице и прилагања стварних чињеница, Канонских истражних радњи и испитивања оптужнице, Канонског суђења и Одбране, и могућности правних лекова, и то:
а) Одлуке Светог Архијерејског Синода од 11-2-2010 о Вашем привременом удаљавању са Ваше богомчуване Епархије
б) Одлуке Светог Архијерејског Сабора од 2-5-2010 о наметању Вам казне коначног уклањања са Ваше Канонске службе
в) Одлуке Светог Архијерејског Синода од 18-9-2010 о наметању Вам казне неограничене забране свештенодејства
г) Одлуке Светог Архијерејског Сабора од 18-11-2010 о наметању Вам казне рашчињења са високог Архијерејског Достојанства и Вашег враћања у ред монаха,
с обзиром да ове Одлуке флагрантно крше сваки појам Канонског Права и Канонског процесног поретка, и да у канонском смислу немају валидност, са непосредном последицом да су поменуте Одлуке неважеће, неосноване и непостојеће, и да непоправљиво и грубо повређују Канонску веродостојност наведених Управних и Судских органа најсветије Светосавске Српске Цркве, као и Канонско Начело адекватних казни, које важи у Аутокефалним Православним Црквама.

2. Као што је несумњиво потврђено снагом Одлуке Шестог Одсека Врховног Суда Републике Грчке (Арео Пага) под бр. 1410/2010, која се односи на одбацивање Налога за хапшење, издатог од стране Истражног Судије Вишег Суда Србије под бр. Ki.Br 1181/01, и изручењe Високопреподобног Архимандрита Симеона (Виловског), Вашег Архијерејског Заменика, који је такође антиканонски рашчињен и одлучен, Светосавска Српска Црква и Српскa Државa, будући потчињене наредбама демонског Америчко-ционистичког фактора, који угрожава колевку Православног Српског Народа на Косову и Метохији, и ради на Исламизацији Европе кроз слабљење њених Хришћанских темеља и њене особености, ради постизањa, по његовом мишљењу, лакшег прихватања од њега очекиваног „Месије славе“, који се препознаје у лицу најсрамнијег Антихриста, и који ју је предао у окрвављене руке Шиптара исламиста, који у 21. веку у Европи промовишу лажљиву слику света Теократског Ислама, који контрадикторно проповеда да је, са једне стране Исус Христос истински Месија и Логос Божији који је оваплоћен од Бога и Приснодјеве Марије, али који изопачује и поништава Његово спаситељско дело – кроз Крст неизрециву кенозу и кроз Васкрсење славно саваскрсење људске личности, са мамцем учешћа у Евро-атлантским интеграцијама и под претњом „контролисаних“ Међународних Судова, исконструисалe су против њега, и следствено томе против Вас, злобну и опаку оптужбу тобожње злоупотребе службеног положаја и крађе и проневере суме од 27.640.125 динара тј. 349.857 евра, те се испоставља да је већ поменуто кривично гоњење и оптужба исценирано са циљем „да би се погоршао положај траженога (о. Симеонa Виловског) због његових верских и националних убеђења, на такав начин и у толикој мери да у случају изручења поднесе флагрантно кршење свога права на праведно суђење у држави која га тражи (Србији)“, као што наведена Одлука Арео Пага у свом образложењу на 8. страни износи. Уза све то и пуштање из притвора прошлог децембра, због недостатка доказа, од стране српских органа г-на Предрага Суботичког, грађевинског предузимача, оптуженог као тобожњег саучесника Високопреподобног Архимандрита г. Симеона Виловског у тобожњој злоупотреби и проневери већ наведене суме, још јасније потврђује подмукли и злочиначки план Ваших гонитеља, по налогу антихристовских сила, против Вашег Цењеног Преосвештенства и Вашег Високопреподобног Архијерејског Заменика.

3. Горко и болно изненађење доживели смо као чланови Најсветије Православне Католичанске Цркве, због уочене, и свакодневно појачаване, трагичне путање Светосавске Српске Цркве, према којој смо се у прошлости сви односили са дубоким поштовањем и поверењем, јер је у злокобним годинама и смртоносним временима, Устројитељ Цркве и Њен Промислитељ Господ Наш Исус Христос послао свога ангела, Вашега ментора и васпитача, дубокоумног теолога и непатвореног хероја, васељенско светило Тросунчаног Божанства, међу Светима преподобног и Богоносног Јустина Поповића, чијим су списима смртно рањени „угојени“ беси синкретистичког Екуменизма, Папизма и антихристовског Просветитељства. Сагледавање догађаја изазива у свима нама ране и бол.

Као људи у немогућности смо да схватимо како је могуће да потомци преподобног Оца нашег Јустина и Ваша духовна сабраћа учествују у безаконим заједничким молитвама и скупљањима са непокајаним и непреумљеним злославним и јеретичким Папистичким кољачима, џелатима и погубитељима свога Народа, који су током фашистичке окупације њихове отаџбине искасапили, преко Римокатоличких Хрватских Усташа, 800.000 Српских Новомученика, и недавно прогласили за „светог“ духовног и моралног подстрекача злочиначког геноцида, Римокатоличког Кардинала Загребачког Алојзија Степинца.

Присуство познатих Архијереја са блаженопочившим Патријархом г-ном Павлом на лажној и непостојећој „литургији“ јеретичких Паписта у Загребу, ради проглашења за „светитеља“ поменутог суровог злочинца, који се налази у Паклу у друштву са демонима, не може се оправдати разлозима пристојности или екуменистичког надахнућа и диригованог заборава, већ само разлозима претходно наведеним.

Уз то, пре неколико дана, 27-1-2011, позив и молитва у капели светога Јована Богослова на Богословском Факултету у Београду, Надбискупа Станислава Хочевара и папског Нунција Орландо Антонинија, уз присуство Сватјејшег Патријарха Иринеја, недвосмислено и јасно показују и потврђују истините разлоге Вашег антиканонског прогона и безаконе осуде, јер се urbi et orbi показујете као продужени глас преподобног Јустина (Поповића) и, коначно, једини његов истински ученик.

4. С правом призивате светог Златоуста и његово страдање и сведочанство, јер се показујете ‘и нравом причастник и престолом намјесник’ Светих Отаца и Исповедника.

Целивајући Вашу најцењенију десницу и просећи моћне братске молитве Вашег Преосвештенства, остајем Ваш у Христу брат.

Митрополит Пирејски
+ Серафим

Превод са јелинског
Архимандрит Симеон

sxed. 1

ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Επιστολή ανοιχτής υποστήριξης προς το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ράσκας κ. Αρτέμιο απέστειλε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ με την οποία τον αναγνωρίζει ως τον κανονικό – και επομένως εν ενεργεία – επίσκοπο Ράσκας και Πριζένης.
Αρα – εκ των πραγμάτων – έστω και αν δεν κάνει ονομαστική αναφορά – θεωρεί μοιχεπιβάτη τον υπό της Εκκλησίας της Σερβίας εκλεγέντα επίσκοπο Ράσκας κ. Θεοδόσιο και εξ υπαρχής άκυρη (και όχι απλά ακυρωτέα) την καθαίρεση και εκθρόνισή του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου. Προχωρά μάλιστα ένα βήμα παραπάνω και παρομοιάζει την περίπτωσή του Αγίου Ράσκας με την περίπτωση του Ιερού Χρυσοστόμου.
Η ενέργεια αυτή του Σεβασμιότατου Πειραιώς θα οδηγήσει σε καταλυτικές εξελίξεις διότι, όπως κατ’ επανάληψη έγραψα, τρεις σύννομοι με το κανομικό δίκαιο τρόποι υπάρχουν για την ανατροπή των αποφάσεων μιας συνόδου.
α.) Νέα απόφαση της ιδίας συνόδου που να αναιρεί την προηγούμενη απόφαση,
β.) Σύγκληση μείζονος Συνόδου με την προσφυγή, εκ μέρους του Σεβασμιότατου κ. Αρτεμίου, με έκκλητο στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, και
γ.) Κατάλυση των αποφάσεων της εκθρόνισης και καθαίρεσης του Σεβασμιότατου κ. Αρτέμιου από άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες ή μεμονωμένους επισκόπους, οι οποίοι θα κατέλυαν στην πράξη τις καταδικαστικές αποφάσεις και θα τις θεωρούσαν εξυπαρχής άκυρες και θα ήσαν πρόθυμοι να έλθουν σε εκκλησιαστική κοινωνία με τον επίσκοπο Αρτέμιο.
Αρα με την επιστολή του Αγίου Πειραιώς η τρίτη προυπόθεση αποκτά εκκλησιαστική ισχύ η οποία αφ’ εαυτής ανατρέπει το εκκλησιαστικό σκηνικό που υφίστατο μέχρι τώρα.
Να προσθέσουμε το πιο σημαντικό της επιστολής. Η ρήση του Αγίου Πειραιώς ότι η περίπτωση του Μητροπολίτη Ράσκας βασίζεται στο προηγούμενο του Ιερού Χρυσοστόμου δεν έχει μόνον την έννοια ότι και οι δύο εκθρονίσθησαν αντικανονικώς αλλά ότι και οι δύο έχουν τώρα την αναγνώριση κανονικών επισκόπων. Στην περίπτωση του Αγίου Ράσκας την υποστήριξη του Σεβασμιότατου Πειραιώς.
Ως γνωστόν την καθαίρεση και εκθρόνιση του Ιερού Χρυσοστόμου ουδέποτε δέχτηκε ο Πάπας της Ρώμης – ο οποίος φυσικά τότε ήταν ορθόδοξος επίσκοπος- και εξαιτίας της μη αναγνώρισης της καθαίρεσης του οποίου ο Πάπας έβγαλε από τα δίπτυχα τον μοιχεπιβάτη που διαδέχθηκε τον Ιερό Χρυσόστομο με αποτέλεσμα να προέλθει το λεγόμενο Α΄ Σχίσμα Ανατολής και Δύσεως.
Δύσκολον φυσικά να προβλεφθούν οι εξελίξεις αλλά το βέβαιο είναι ότι αν τον Μητροπολίτη Πειραιώς ακολουθήσουν και άλλοι επίσκοποι ή ίσως και Ορθόδοξες Εκκλησίες όπως λ.χ. η Εκκλησία της Βουλγαρίας – μεταξύ των επισκόπων της οποίας ο Σεβασμιότατος Ράσκας έχει πολλούς υποστηρικτές – τότε οι καταλυτικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν θα είναι ραγδαίες και καθοριστικές.
Αλλά και μόνος να παραμείνει ο Μητροπολίτης Πειραιώς στην εκκλησιαστική αναγνώριση του Αγίου Ράσκας, αφού τον δέχεται σε εκκλησιαστική κοινωνία και είναι έτοιμος να συλλειτουργήσει μαζί του, το υφιστάμενο μέχρι τώρα εκκλησιαστικό σκηνικό ανατρέπεται de facto άρδην.
Η ενέργεια του Σεβασμιότατου Πειραιώς είναι μια γενναία πράξη που ανατρέπει άρδην το εκκλησιαστικό σκηνικό στη Σερβία επειδή ο Σεβασμιότατος Ράσκας κ. Αρτέμιος βρίσκεται σε εκκλησιαστική-ευχαριστιακή κοινωνία με ένα από τους επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας – δηλαδή τον Αγιο Πειραιώς -και επομένως εμμέσως και με τους υπόλοιπους επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφού ο Σεβασμιότατος κ. Σεραφείμ είναι κανονικός επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος και βρίσκεται σε κοινωνία με όλους τους Ορθόδοξους επισκόπους και όλες τις Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Άρχισε η εφαρμογή του σχεδίου της κας Διαμαντοπούλου για την καθιέρωση ως επίσημης της αγγλικής γλώσσας στην εκπαίδευσή μας !

Το Συνέδριο της 3 & 4. Φεβ.2011 έχει τίτλο ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ενώ:

  • Οργανώνεται σε ελληνικό χώρο
  • Από Κρατικό συνδιοργανωτή
  • Απευθύνεται σε Έλληνες κυρίως εκπαιδευτικούς
  • Η ιστοσελίδα του είναι μόνο στην αγγλική !
  • Και η δυνατότητα επικοινωνίας είναι επίσης γραμμένη στην αγγλική !

Και μη μας πουν ότι πρόκειται για ευρωπαϊκό πρόγραμμα … διότι και η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα και έχουμε οι πολίτες της  την αξίωση να πληροφορούμαστε  στην εθνική μας γλώσσα κάθε δραστηριότητα του Κράτους.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ «ΠΡΩΗΝ ΕΘΝΙΚΗΣ» ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Περισσότερα· http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=2129:2011-02-02-09-46-29&catid=132:2008-12-11-23-17-50&Itemid=510

ΑΠΙΣΤΕΥΤO

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΑΠΙΣΤΕΥΤO

Την Τρίτη 8/2/2011 το Πανεπιστήμιο Αθηνών βραβεύει τον συντάκτη του Μνημονίου σε ειδική εκδήλωση προς τιμήν του!

http://www.interel.uoa.gr/el/palaio_pan.html ).

  • Την ώρα που μισθοί και συντάξεις κόβονται και επιδόματα καταργούνται ο πρωτομάστορας του Μνημονίου λαμβάνει τη μέγιστη Ακαδημαϊκή τιμή.
  • Την ώρα που για κάθε πέντε εργαζόμενους που θα αποχωρούν θα προσλαμβάνεται μόνο ένας, ο ιθύνων νους των άδικων και αντιλαϊκών αυτών μέτρων βραβεύεται για την προσφορά του στη Χώρα!
  • Την ώρα που οι απολύσεις και η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας οδηγούν σε εργασιακό μεσαίωνα, οι πνευματικοί ταγοί του τόπου οργανώνουν φιέστες για τους δήμιους.
  • Την ώρα που οι Έλληνες πολίτες πεινάνε, οι Πρυτάνεις του Πανεπιστημίου Αθήνας με τους χορτασμένους καρεκλοκενταύρους καθηγητάδες, αποκομμένοι από το κοινωνικό γίγνεσθαι, βαυκαλίζονται με τα μεγαλεία αυτών που οδηγούν τους Έλληνες στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
  • Αναρτήθηκε από ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ στις 5:03 μ.μ

Ανοικτή επιστολη προς τον Μητροπολιτην Ναυπακτου κ. Ιερόθεον

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Ανοικτή επιστολή προς τον Μητροπολίτην Ναυπάκτου κ. Ιερόθεον

Εν Αγρινίω τη 11 Οκτωβρίου του σωτηρίου έτους 2010.

Σεβασμιώτατε π. Ιερόθεε, προσκυνώ.

Με την παρούσα επιστολή μου θα σε πικράνω, διότι το περιεχόμενό της είναι καρπός της αληθείας, και η αλήθεια είναι πικρή, όμως είναι Αλήθεια, και θα παραμένη Αλήθεια, και θα υπερέχη η Αλήθεια, και θα θριαμβεύη η Αλήθεια, γιατί η Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Θεός! Ο Χριστός είπε: «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία, και πας ο ων εκ της Αληθείας ακούει μου της φωνής» (Ιωάν. ιη΄ 37).

  • Σεβασμιώτατε,
  • Όταν εξελέγης και έγινες ελέω Θεού αρχιερεύς, σε επισκέφθηκα, ήσουν μόνος εις το γραφείον σου, και ασπάσθηκα την δεξιάν σου ιεροπρεπώς, μετά του προσήκοντος εις την αρχιερωσύνην σου σεβασμού. Όμως με κράτησες όρθιον, δεν είπες, Κάθησε, παπούλη μου, να σε γνωρίσω… Τότε μεταφέρθηκα νοερώς εις την Έδεσσαν, και βλέπω τον μακαριστόν ιεράρχην κυρόν Καλλίνικον Πούλον, να σ’ έχη πλάι του και συνεργόν του εις το έργον της Ιεράς Μητροπόλεως. Ακόμη, την μακαριστή οσία Παρασκευή Καραγιάννη, ήτις έγινεν ολοκαύτωμα εις το έργον της Χριστιανικής Ενώσεως Αγρινίου…
  • Και ο μεν Καλλίνικος ήταν ανεψιός της πρεσβυτέρας μου, η δε Παρασκευή, αν δεν απατώμαι, ήταν θεία σου. Και τους δύο τους βλέπω να λυπούνται για την στάσι σου, η οποία μαρτυρεί, όχι αρχιερέα εισερχόμενον δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αλλαχόθεν, ως «κλέπτης και ληστής».
  • Απόδειξις πρώτον, ότι υποδέχεσαι τον αδελφόν του πάπα, οικουμενιστήν, λεγόμενον Οικουμενικόν Πατριάρχην, ορθότερον δε οικουμενιστήν αιρεσιάρχην, Βαρθολομαίον, και μάλιστα επισήμως.
  • Δεύτερον, ότι απαγορεύεις τους κήρυκες του Ευαγγελίου, οι οποίοι ανάλωναν τον βίον τους εις το Ευαγγέλιον και εις το έργον της Ορθοδοξίας με κόπους, στερήσεις, κινδύνους και θυσίας, όταν εσύ δεν είχες ακόμη γεννηθή, π. Ιερόθεε. Παράδειγμα: Απαγορεύεις τον Νικόλαον Σωτηρόπουλον, ο οποίος από μικρό παιδάκι είχε την ακατάσβεστη φλόγα της αγίας Πεντηκοστής να κατακαίη τους πολεμίους του Σταυρού και εχθρούς της αγίας μας Ορθοδοξίας.
  • Και εσύ, ένα χθεσινό παιδάκι, επειδή θεία συγκαταβάσει ανήλθες εις τον θρόνον ως αρχιερεύς, αντί να ταπεινωθής, για να σε υψώση ο Θεός, έγινες δεσπότης, και για να δείξης την αλαζονικήν δεσποτικήν σου εξουσίαν απηγόρευσες αυτόν να κηρύττη Χριστόν και Ευαγγέλιον, άνευ ουδεμιάς αιτίας… Διατί όλα αυτά τα ολισθήματά σου, π. Ιερόθεε;
  • Σεβασμιώτατε,
  • Μετά βαθυτάτης λύπης σε βλέπω να είσαι δίψυχος. Παρουσιάζεσαι εις τον λαόν του Θεού ως Ορθόδοξος αρχιερεύς, ενώ η καρδιά σου είναι της Νέας Εποχής… Και δια τούτο, εάν δεν καθαρίσης τη θέσι σου, πριν είναι αργά, τότε θα δώσης φρικτήν απολογίαν και θα λάβης μεγάλο κρίμα εν τη φοβερά εκείνη ημέρα της παγκοσμίου Δίκης, που ο Κύριος ως Δίκαιος κριτής θα ανταποδώση ενί εκάστω κατά τα έργα αυτού. Πιστεύεις αυτά, π. Ιερόθεε; Εάν ναι, δείξε την πίστιν σου εκ των έργων σου. Θα το αποδείξης πρώτον, εάν αποκηρύξης τον οικουμενιστήν, λεγόμενον πατριάρχην, Βαρθολομαίον, και όλους τους συνεργούς του. Δεν διστάζω να τους ονομάσω προβατοσχήμους λύκους· τον πάπαν, θηρίον της Αποκαλύψεως, καταραμένον από τον άγιόν μας ισαπόστολον Κοσμάν τον Αιτωλόν· τον λυκοποιμένα Μεσσηνίας, τον λεγόμενον Χρυσόστομον· εκείνον τον άγριον κύνα του Καναδά Σωτήριον· εκείνον της Αυστραλίας «τον πάνθηρα» Στυλιανόν, που ξέρει μόνον ο άθλιος να αφορίζει τους πιστούς εργάτες του Αμπελώνος του Κυρίου· εκείνον τον άλλον άθλιον, τον Σύρου, Δωρόθεον ονομαζόμενον. Και τι να είπωμεν για τον Πρεβέζης Μελέτιον και άλλους, που είναι μυστικοί συνεργάτες αυτών; Αλλοίμονό τους!!!
  • Σύνελθε, πάτερ Ιερόθεε, και κάνε αναθεώρησιν των ενεργειών σου. Τότε ο Θεός θα ευλογή και θα αγιάζη την ζωήν σου και τα έργα σου.
  • Άκουσε ένα γέροντα, 90 ετών, που 58 χρόνια ο Κύριος τον ανέχεται εις το φρικτόν θυσιαστήριον, και δεν θα μετανοιώσης ποτέ, διότι σε αγαπά και θέλει το καλό σου.
  • Είθε ο Θεός να σε φωτίση να διαχωρίσης τις ευθύνες σου με γενναίες αποφάσεις.
  • Μετά της εν Κυρίω αγάπης και του προσήκοντος εις την αρχιερωσύνην σου σεβασμού διατελών, ασπάζομαι την δεξιάν σου ο ελέω Θεού ευτελής ιερεύς γέρων Γεώργιος Θεολογίτης. Κύριε, ελέησον!

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

_______


______

1489372

ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΠΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΑΓΩΝΕΣ, ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

6ο τελευταίο απόσπασμα του DVD

ΕΛΛΑΣ-ΕΟΚ, Ε.Ε.- STOP

ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΠΕΛΑΡΓΟΥ» ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 16-12-1990 ΚΑΙ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ




5ο Δεκαπεντάλεπτο απόσπασμα του DVD

ΕΛΛΑΣ-ΕΟΚ, Ε.Ε.- STOP

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ «ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΠΕΛΑΡΓΟΥ» ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 16-12-1990. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΟΤΙ· Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.

_________________

______________

4ο Δεκάλεπτο απόσπασμα του DVD

ΕΛΛΑΣ-ΕΟΚ, Ε.Ε.- STOP

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ MHTΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. AYΓΟΥΣΤΙΝΟΥ KANTIΩΤΟΥ KATA ΤΗΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ· «ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ ΠΕΛΑΡΓΟΥ», ΠΟΥ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 16-12-1990

Ο Θ. Αγγελόπουλος, όπως αναφέρει ο αγωνιστής ιεράρχης της Φλώρινας π. Αυγουστίνος, πήρε 600.000.000 δραχμές από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να γυρίσει την ταινία! Και ενισχύθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο!!!


____________________

3ο Δεκαπεντάλεπτο απόσπασμα του DVD

ΕΛΛΑΣ-ΕΟΚ, Ε.Ε.- STOP

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης που φύλαγε άγρυπνος της Θερμοπύλες του Βορρά, καταγγέλλει την προπαγάνδα του Αγγελόπουλου και των εχθρών της Ελλάδος, που ζητούν την πτώση των Συνόρων· “Το Μετέωρο βήμα του πελαργού», που γυρίστηκε στην Φλώρινα γι’ αυτό τον σκοπό και επιχορηγήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση με 600.000.000 δρχ. και ενισχύθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο είναι σχοινί για να πνιγεί η Ελλάς.

_____________

ΕΛΛΑΣ-ΕΟΚ, Ε.Ε.- STOP

  • Ο αγωνιστής Μητροπολίτης της Φλώρινας π. Αυγουστίνος Καντιώτης προειδοποίησε από το 1977, για τις ολέθριες συνέπειες που θα έφερνε στην Ελλάδα η ένταξή της στην Ε.Ο.Κ. και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το DVD ΕΛΛΑΣ-ΕΟΚ, Ε.Ε.- STOP περιέχει αποσπάσματα ομιλιών του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου την περίοδο 19-11- 1990 ως 17-12-1990.

(Το DVD ολόκληρο έχει διάρκεια 1 ώρα και 20 λεπτά. Στην ιστοσελίδα παραθέτουμε τα δύο πρώτα δεκάλεπτα)

____________________________

__________________________


____________________________

Στο περιοδικό «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», που 60 χρόνια εκδίδει ο Μητροπολίτης, φυλ. 386, Ιουνίου-Ιουλίου 1977, ονόμασε την Ε.Ο.Κ. «ΕΤΑΙΡΙΑ ΛΕΟΝΤΩΝ», και έγραφε·

«…Αντιληφθήκατε, παρακαλώ τον κίνδυνο; Είναι κίνδυνος που απειλεί αυτήν ταύτην την υπόστασιν του Ελληνικού Έθνους, το οποίο διακρίνεται εν μέσω λαών δια τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της εθνικής ταυτότητος του. Εκδιώκεται το θρησκευτικόν μάθημα από τα σχολεία των άλλων κρατών της Ε.Ο.Κ; Πρέπει να εκδιωχθεί και από το ιδικόν μας εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Εισάγεται εκεί ως μάθημα αναγκαίον η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση της νεολαίας; Πρέπει να εισαχθεί και εδώ. Εγκρίνεται εκεί το αυτόματο διαζύγιο; Και εδώ πρέπει να εγκριθεί. Εψηφίσθη εκεί ως νόμιμος πράξη η αμβλωση; Και εδώ πρέπει να ψηφισθεί. Απαλλάσσονται πάσης ποινικής και ηθικής ευθύνης οι ομοφυλόφιλοι; Και εδώ πρέπει να γίνει το ίδιο. Εις όλα πρέπει να συμπορευώμεθα με την Ε.Ο.Κ. Η νομοθεσία πρέπει να εκσυγχρονισθεί συμφώνως προς τα πρότυπα της Ε.Ο.Κ. Έτσι η Ελλάς, δεμένη πλέον εις το άρμα της Ε.Ο.Κ., κινδυνεύει να χάσει την ηθική και θρησκευτική της ταυτότητα και να γίνει αγνώριστος. Όχι Έλλην, αλλ’ Ευρωπαίος, ιδού το ιδανικό των νεωτέρων Ελλήνων, οι οποίοι έχουν θαμβωθεί από τα «κάλλη» της Ε.Ο.Κ.

ΕΟΚΚαι μόνο δια τον κίνδυνο αυτό της αλλοιώσεως του χαρακτήρα της Ελλάδος έπρεπε ν’ αποκρουσθεί η ένταξις. Με την ακώλυτον εισέλασιν αισχρών εραστών του μαμωνά, ανθρώπων τυχοδιωκτών, αμοραλιστών, υλιστών και αθέων, η Ελλάς, η προσφιλής μας Πατρίς, κινδυνεύει να γίνει «Γαλιλαία των εθνών». Και να ομιλήσωμεν σαφέστερον, θα γίνει διεθνές πορνείον. Ποιός τίμιος άνθρωπος ενοικιάζει, και με υπέρογκα ακόμη μισθώματα, το πτωχικόν του σπίτι, δια να γίνει οίκος ανοχής; Και πως θα επιτρέψουμε, αυτός ο μικρός οίκος, ο οποίος εθεμελιώθη με τα αίματα των προγόνων μας, να γίνει διεθνής οίκος ανοχής; Και αν ακόμη η Ε.Ο.Κ. επρόκειτο να στρώσει τους δρόμους μας με χρυσόν και να ικανοποιήσει όλας τας υλικάς επιθυμίας και ανάγκας μας, και πάλι δεν θα επιτρέπετο να δεχθώμεν την ηθικήν κατάπτωση και το “ξεπούλημα”».

Προτιμότερο πτωχοί με τον Χριστό, παρά εκατομμυριούχοι με τον διάβολο!

Οι ανησυχίες του γέροντος αγωνιστού ακρίτα ιεράρχου, που φύλαγε άγρυπνος τις Θερμοπύλες του Βορρά, επαληθεύονται σήμερα. Όλα αυτά τα ηθικά κακά, που αναφέρει ο Γέροντας το 1977, ήλθαν στην Ελλάδα και έγιναν νόμοι του κράτους. Και τρώγοντας ανοίγει η όρεξη των μεγάλων· Οι ισχυροί της γης ζητούν παράλογα πράγματα από την Ελλάδα και επειδή δεν βρίσκουν καμμία αντίσταση, την οδηγούν στο χείλος του ηθικού και οικονομικού γκρεμού. Μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων σήμερα, αρκεί για να μας το βεβαιώσει.

***************************************

ΣΗΜΕΡΑ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΤΑ ΟΛΕΘΡΙΑ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ Ε.Ο.Κ.

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΑ ΣΦΥΡΟΚΟΠΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ


ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΤΕ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΡΙΕΣ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ, ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Πώς αντέχετε και δεν απογοητεύεστε μετά από τέτοιες εκδηλώσεις αχαριστίας;

π. Αυγ. 1971Aπάντηση: Δεν σημαίνει ότι μετά από κάποια εκδήλωση αχαριστίας ότι πρέπει να απογοητευόμεθα.
Aισθάνομαι πικρία, αλλά δεν απογοητεύομαι. Γνωρίζω καλύτερα από σας την κοινωνία, γιατί πέρασαν πολλά χρόνια και έχουν δει πολλά απ’ αυτά τα μάτια μου.
Eξακολουθώ να σπέρνω. Eξακολουθώ να κηρύττω τον λόγο του Θεού. Eίμαι μια βρύση, που βγάζει λίγο νερό και περνάει έστω από σκύλο βρώμικο και ακάθαρτο.
H βρύση πρέπει να υπάρχει. Kαι εάν υποθέσουμε λέει ο  ιερός Xρυσόστομος, ότι μέσα σε έναν αιώνα, ένας πάει σ’ αυτόν να ξεδιψάσει, την αποστολή της την εξεπλήρωσε. Γι’ αυτόν τον έναν ήταν ανάγκη να υπάρχει η βρύση. «Eίς ποιών το θέλημα του Θεού ή μύριοι παράνομοι».
Γράφω τώρα ένα περίεργο άρθρο στην «Σπίθα», με τον τίτλο «Δενμεμέληδες», το πήρα από τον ιερό Xρυσόστομο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι περιγράφω. Nα το διαβάσετε.
Oύτε να ενθουσιάζεστε, ούτε να απογοητεύεστε ποτέ και να σπέρνετε συνεχώς και ακαταπαύστως.
Mη περιμένετε τίποτε από την κοινωνία. Kέντρα διασκεδάσεων, ντισκοτέκ, και όλα τα έργα της διαφθοράς. Eίναι γενεά άπιστος καί διεστραμένη. Kάπου κάπου παρουσιάζεται κάποιος νέος, πού θέλει να σωθεί. Aλλά όπως λέει ο πατήρ Iερόθεος, οι γονείς έχουν έναν θερμοστάτη και μόλις ανεβεί η αγάπη τους στο Θεό, κάνουν το παν για να την κατεβάσουν.

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας
Aυγουστίνος
Σε στελέχη της κατασκηνώσεως 4-9 1983

ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Μυστικό Σχέδιο: H Ανεξαρτησία της ΚΡΗΤΗΣ

Συντάχθηκε απο τον/την knossopolis

ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ;

Η Κρήτη λόγο της θέσης της εχει τεράστια Στρατηγική σημασία. Ελέγχει την Ευρωπη, την Αφρική, την μέση Ανατολή και την Ασία καθως και τις Θαλλάσιες οδούς εμπορίου και τα πετρελαια της διορυγας του Σουέζ.

ΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου. Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.

Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ’ τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.

Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μ εγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ’ αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια, συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί).

Η ΚΡΗΤΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΡΑΤΟΣ»

Ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ»

ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

kritiΩς εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς, λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία, ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση).

Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνιας»,σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ «ΥΠΟΠΤΑ» ΑΤΟΜΑ ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Η «Ανεξάρτητη Κρήτη» δεν φαίνεται να αποτελεί στόχο μόνο μιας χώρας, ή τουλάχιστον, οι διασπαστικές κινήσεις δεν υποκινούνται μόνο από μία, αλλά περισσότερες (κατά κύριον λόγο, Τουρκία, Ισραήλ, Γερμανία, Αγγλία, Η.Π.Α)

Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ

Μια πρώτη αναφορά, μαρτυρείται απ’ τον οπλαρχηγό της κρητικής αντίστασης κατά των Γερμανών, Καπετάν Μανώλη Μπαντουβά.

Όπως αφηγήθηκε ο ίδιος, στον συγγραφέα Αντώνη Σανουδάκη, του προτάθηκε από τον Βρετανό πράκτορα των Βρετανικών Ειδικών Δυνάμεων (Special Operations Executive), Μόντι Γουντχάουζ (Monty Woodhouse), που βρίσκονταν τότε στο νησί και συνεργάζονταν με τις ντόπιες δυνάμεις, να ηγηθεί (ο Μπαντουβάς) αυτονομιστικής κίνησης με την οικονομική στήριξη της Αγγλίας. Σε αντάλλαγμα, ο Μπαντουβάς θα χριζόταν πρώτος πρόεδρος της αυτόνομης Κρήτης.

Ο Μανώλης Μπαντουβάς, αντέδρασε σαν γνήσιος Έλληνας και δη Κρητικός: Αρνήθηκε, κι όπως λέγεται, συνέλαβε επί τόπου τον Γουντχάουζ και τον διέταξε να εγκαταλείψει την Κρήτη άμεσα.

Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΙΣΡΑΗΛIΝΩΝ

Το θέμα άρχισε να ανακινείται πάλι στα τέλη της δεκαετίας του 70 και γνώρισε μια έξαρση στην δεκαετία του 80.

Το 1975 η αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηναϊκή» (26-6-1975) απεκάλυπτε σε δημοσίευμα της ότι από το 1963 οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες επιδίδονταν στη δημιουργία σεναρίων, τα οποία στόχευαν στη συγκρότηση αυτονομιστικών κινήσεων στη Κρήτη.

Εδώ αξίζει να γίνει μνεία και στην αυτονομιστική δραστηριότητα που ανέπτυξε μεταπολιτευτικά ομάδα 6 Εβραίων στα Χανιά, λόγος ο οποίος έγινε και η αιτία απελάσεώς τους, ενώ άπλετο φως στις ισραηλινές ραδιουργίες ρίχθηκε το 1976, όταν ο καταδικασθείς από δικαστήριο του Ηρακλείου αυτονομιστής Ε. Ράμελ, αποφυλακίστηκε κατά τρόπο ανεξιχνίαστο, για να γίνει αργότερα γνωστό ότι επρόκειτο για αξιωματικό της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας ΜΟΣΑΝΤ.

Το 1977, πράκτορες της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Μοσάντ, «μεταμφιεσμένοι» σε επιχειρηματίες-επενδυτές, περιέτρεχαν τη Μεγαλόνησο και προσπαθούσαν να πείσουν τους εύπορους κυρίως Κρήτες, ότι η Κρήτη είναι αυτάρκης και θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητη. Προς τιμήν τους, η συντριπτική πλειοψηφία των Κρητικών που άκουσαν αυτή την θεωρία, κυνήγησαν τους Ισραηλινούς πράκτορες με πέτρες και μπαλωθιές.

Το ενδιαφέρον που επεδείκνυαν ανέκαθεν οι Ισραηλινοί για την παρουσία της Κρήτης ως κέντρο του «ιουδαϊκού πολιτισμού» είναι πασίγνωστο. Για την ενίσχυση αυτών των ανυπόστατων θεωριών τους, οι Εβραίοι μετέρχονται διάφορα μέσα, ανάμεσα στα οποία εντάσσεται και η ρίψη προκηρύξεων με εμπρηστικό περιεχόμενο σε κάθε γωνιά του νησιού (Αύγουστος 1977).

Η επιδίωξή τους για να πείσουν ότι η Κρήτη αποτελεί πανάρχαια ιουδαϊκή εστία εστιάζεται σε μια προπαγανδιστική διαδικασία ψευδεπίγραφων επιστημονικών ερευνών, στα πλαίσια των οποίων εντάχθηκε και η κυκλοφορία του βιβλίου «Ιουδαϊκή Κρήτη». Η συγγραφή του ήταν έργο του Εβραίου καθηγητή και στελέχους της ΜΟΣΑΝΤ, Άνκορι, η δε έκδοσή του εξυπηρετούσε προφανείς σκοπιμότητες.

Παράλληλα με το εβραϊκό αυτό σύγγραμμα που πλαστογραφούσε βάναυσα τις ιστορικές καταβολές του κρητικού πολιτισμού, προκειμένου να εδραιώσει τα ψευδώς υποστηριζόμενα από τους Εβραίους, πραγματοποιήθηκαν αλλεπάλληλες μυστικές επισκέψεις εβραϊκών πλοίων στο θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Οι επισκέψεις αυτές είχαν το χαρακτήρα ερευνητικών ταξιδιών και αποσκοπούσαν στη δήθεν πραγματοποίηση υποθαλάσσιων ερευνών, με σκοπό την ανακάλυψη…αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία θα καταδείκνυαν την…εβραϊκή ιστορία της Κρήτης. Στην πραγματικότητα, αυτά τα «ευρήματα» που αναζητούσαν, τα είχαν ρίξει εκ των προτέρων στη θάλασσα οι ίδιοι οι Ισραηλινοί και δεν ήταν τίποτε άλλο από…τεχνητά οξειδωμένες μαρμάρινες πλάκες και υδρίες, έτσι ώστε να δείχνουν «αρχαιοφανείς», τις οποίες στην συνέχεια ανέσυραν ως…ευρήματα.

Ο Τζβη Άνκορι, προκειμένου να ενισχύσει την ανυπόστατη αυτή θεωρία του, συμμετείχε σε όλα τα κρητολογικά συνέδρια, στα πλαίσια των οποίων πραγματοποιούσε…επιστημονικές ανακοινώσεις.

Αρχικά επιδίωξή του ήταν να καταστήσει αποδεκτό το ιστορικό ψεύδος ότι ο Μινωικός Πολιτισμός προήλθε…από Εβραίους. Στη πορεία της ιστορικής παραχαράξεως και πλαστογραφίας όμως, καθώς διαπίστωνε ότι οι επιστημονικοφανείς ανακοινώσεις του ετύγχαναν μιας γενικής ανοχής, διεύρυνε το αρχικό σχέδιο εβραιοποίησης των νησιών του Αιγαίου πελάγους και της Κρήτης, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό και τη Σπάρτη. Η ασέβεια μάλιστα και το θράσος του Άνκορι δεν είχαν όρια, αφού δε δίστασε να καταφύγει στην επίκληση κίβδηλων επιχειρημάτων, ανάμεσα στα οποία ήταν το εξωφρενικό ότι ο Γεώργιος Πλήθων…ήταν Εβραίος.

Ασφαλώς και το διαστρεβλωτικό έργο του Άνκορι δε διεξαγόταν σε άγονο έδαφος. Οι ευνοϊκές συνθήκες για τη παρουσίαση αυτής της ανυπόστατης θεωρίας, είχαν διαμορφωθεί ήδη από το 1965 με μια σειρά άρθρων του Εβραίου…αρχαιολόγου Σάιρους Γκόρντον, ο οποίος υποστήριζε αντιεπιστημονικά την…σημιτική προέλευση του Μινωικού Πολιτισμού.

Η ανάμειξη του Άνκορι στο «ερευνητικό» αυτό θέμα κατά κάποιο τρόπο διαστρεβλωτικό, γίνεται κατανοητό ότι δεν ήταν πρόσκαιρη. Αποτελούσε αναπόσπαστη πτυχή ενός ευρύτερου ανθελληνικού σχεδίου το οποίο υφίσταται και προβλέπει, μεταξύ άλλων, την απόσπαση της Κρήτης, μόλις οι συγκυρίες το επιτρέψουν, από τον ελλαδικό κορμό.

₪₪₪₪₪ ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ₪₪₪₪₪

ΣτΕ: Αντισυνταγματικός ο νόμος «ιθαγενοποίησης» αλλοδαπων

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΣτΕ: Αντισυνταγματικός

ο νόμος «ιθαγενοποίησης» αλλοδαπών

Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι κατά τις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές έχουν μόνο οι Έλληνες πολίτες, αποκλειομένων των αλλοδαπών και τα αντίθετα που προβλέπει ο νόμος 3838/2010 περί ιθαγενοποίησης είναι αντισυνταγματικά, έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας με σημερινή απόφασή του.

Ειδικότερα, η επταμελής σύνθεσης το Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικό το νόμο 3838/2010 που προβλέπει την ιθαγενοποίηση των αλλοδαπών που διαμένουν στην χώρα μας. Και για το λόγο αυτό παρέπεμψε το όλο αυτό «καυτό» ζήτημα προς οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Αναλυτικότερα, το Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (πρόεδρος ο Σωτ. Ρίζος και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Ε. Αντωνόπουλος) υπογραμμίζει στην υπ΄ αριθμ. 350/2011 απόφασή της ότι τόσο η άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν όσο και η άσκηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι για την ανάδειξη των οργάνων της τοπικής αυτοδιοίκησης «επιφυλάσσεται μόνο στους Έλληνες πολίτες και δεν μπορεί να επεκταθεί και στους μη έχοντες την ιδιότητα αυτή, χωρίς αναθεώρηση της σχετικής διατάξεως του Συντάγματος».

Κατά συνέπεια οι ρυθμίσεις των άρθρων 14 έως 21 του Ν. 3838/2010 «είναι ανίσχυρες» ως αντίθετες προς τα άρθρα 1, 52 και 102 του Συντάγματος, προσθέτει το ΣτΕ.

Ακόμη, σημειώνεται στη δικαστική απόφαση ότι οι εκλογές για την ανάδειξη αιρετών οργάνων των ΟΤΑ έχουν «καθαρά πολιτικό χαρακτήρα εν όψει των αρμοδιοτήτων που ασκούν οι οργανισμοί αυτοί, αλλά και διότι η εκλογή αυτή ανάγεται στην πολιτική ζωή της χώρας γενικώς».

Εξάλλου, συνεχίζουν οι δικαστές, «η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης αποτελεί λειτούργημα απαραίτητο για την πραγμάτωση της λαϊκής κυριαρχίας, ως τοιαύτης νοουμένης της ασκούμενης από το λαό ως εκλογικό σώμα απαρτιζόμενο μόνο από τους έχοντες δικαίωμα ψήφου Έλληνες πολίτες».

Παράλληλα, οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι τα άρθρα 1Α και 24 του Ν. 3838/2010 είναι αντίθετα σε πλειάδα άρθρων του Συντάγματος (άρθρα 1, 4, 21, 25 και 108) εφόσον δεν προβλέπεται από αυτά «διαδικασία για τη διαπίστωση από τα διοικητικά όργανα, της συνδρομής in concreto (σ.σ.: στη συγκεκριμένη περίπτωση), της ουσιαστικής προϋποθέσεως γνήσιου δεσμού των αλλοδαπών προς το ελληνικό έθνος, ενώ και τιθέμενη τυπική προϋπόθεση της «νόμιμης διαμονής» έχει αναιρεθεί κατά το απώτερο και πρόσφατο παρελθόν» με νομοθετικές «εξαιρετικές» διατάξεις (π.χ. Ν. 3536/2007, κ.λπ.), «ούτως ώστε να καθίσταται αδύνατη η διάγνωση της συνδρομής έστω και αυτής της προϋποθέσεως».

Σε άλλο σημείο της απόφασης οι δικαστές επισημαίνουν ότι ο Έλληνας νομοθέτης εναρμονιζόμενος προς τις συνταγματικές επιταγές, «εμερίμνησε να διαφυλάξει την εθνική ομοιογένεια του κράτους, μεταξύ των άλλων, και δια της θεσπίσεως δικαίου ιθαγένειας, του οποίου οι ρυθμίσεις εβασίζοντο, κατ΄ αρχήν, στο σταθερό κριτήριο του «δικαίου του αίματος» (ius sanguinis), δηλαδή την καταγωγή από Έλληνες γονείς».

Σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις – συνεχίζει η απόφαση του ΣτΕ – το Σύνταγμα διαχρονικά περιέλαβε διατάξεις οι οποίες «καθιέρωσαν την πολιτογράφηση ενηλίκων (συμπλήρωση του 21ου έτους) αλλοδαπών αλλογενών, δηλαδή την βάσει ειδικής διαδικασίας και κατόπιν αιτήσεως του ενδιαφερομένου απονομή της ιθαγένειας με εξατομικευμένη κρίση συλλογικού οργάνου της διοικήσεως που διαγιγνώσκει την συνδρομή ορισμένων ουσιαστικών προϋποθέσεων».

Οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ακόμη ότι ο Ν. 3838/2010 εισάγει ένα νέο τρόπο κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας. Όμως η «πολιτογράφηση αυτή γίνεται με βάση αμιγώς τυπικές προϋποθέσεις (χρόνος «νόμιμης» διαμονής του αιτούντος αλλοδαπού ή της οικογένειας του, φοίτηση σε ελληνικό σχολείο επί ορισμένο χρόνο, ανυπαρξία καταδίκης για ορισμένα σοβαρά ποινικά αδικήματα), χωρίς εξατομικευμένη κρίση περί της συνδρομής της ουσιαστικής προϋποθέσεως του δεσμού προς το ελληνικό έθνος του αιτούντος την πολιτογράφηση αλλοδαπού, δηλαδή την εκ μέρους εθελούσια αποδοχή των αξιών που συνάπτονται προς τον ελληνισμό και την εντεύθεν απόκτηση ελληνικής συνειδήσεως».

Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχει προσφύγει εκλογέας, Έλληνας πολίτης και ζητάει να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική η από 30.4.2010 απόφαση του υπουργού Εσωτερικών που καθορίζει τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίζονται κατά την αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο, όπως και η από 7.5.2010 εγκύκλιος του ίδιου υπουργού που δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι (μόνο για τις θέσεις δημοτικών συμβούλων, συμβούλων δημοτικών διαμερισμάτων και τοπικών συμβούλων) στους ομογενείς και στους νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών για την ανάδειξη τους στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση.

Να σημειωθεί ότι παρέμβαση στην εν λόγω υπόθεση υπέρ της επίμαχης υπουργικής αποφάσης έχει ασκήσει η Ελληνική Ένωση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και η αλβανικής ιθαγενείας Έντα Γκέμυ η οποία είχε υποβάλει αίτηση για να μετάσχει στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2010 (Δήμος Νικαίας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη).

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΚΑΡΤΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΚΑΡΤΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ

kastelorizo-efylakasΜας το στέλνει η κυρία zaf politi και είναι μιά εξαιρετική πρωτοβουλία του Δρ. Νίκου Λυγερού, ο οποίος είναι Έλληνας μαθηματικός, συγγραφέας, ποιητής και ζωγράφος που κατέχει έναν από τους υψηλότερους δείκτες ευφυΐας (IQ) στην κλίμακα Stanford-Binet, με 189 βαθμούς. Γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο.

(Όσοι επιθυμούν, μπορούν να διαβάσουν το βιογραφικό του εδώ: http://www.biblioasi.gr/author_info.php?authors_id=42753).

. . . . .Καλούμε όλους τους Έλληνες, Ελλάδας, Κύπρου και Διασποράς, να στείλουν μια οποιαδήποτε κάρτα ή επιστολή στο Καστελόριζο. Επιμένουμε να σταλεί ταχυδρομικώς, ούτως ώστε να αναγκαστούν τα πλοία να μεταφέρουν τα μηνύματα φυσικά (και όχι ηλεκτρονικά) στο νησί. Να φανεί έμπρακτα και απτά το ενδιαφέρον μας για το μικρό αλλά τόσο σημαντικό κομμάτι αυτό του Ελληνισμού. Μια υλοποιημένη και όχι άυλη παρουσία μας σηματοδοτεί πολλά. Μια μικρή θυσία, να αγοράσουμε, να γράψουμε και να ταχυδρομήσουμε μια κάρτα, θα αναδείξει στους πάντες πως αυτό το νησί που δένει Ελλάδα και Κύπρο δεν το ξεχνάμε, και δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα Τούρκο στρατοκράτη να το επιβουλεύεται.

Στέλνοντας μια κάρτα στους συμπατριώτες μας που κατοικούν στο ακριτικό νησί του Καστελόριζου δείχνουμε με ένα απλό και φιλικό τρόπο, αλλά εξόχως έμπρακτο και συμβολικό, την ευγνωμοσύνη και τη συμπαράστασή μας. Δεν ξεχνάμε την Κυρά της Ρω. Δεν ξεχνάμε τους αγώνες των Καστελορίζιων το 1821 και την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Αναγνωρίζουμε πως η παρουσία τους στο νησί αυτό δεν αποτελεί μόνο απλή περίπτωση διαβίωσης, αλλά ταυτόχρονα είναι εξέχουσας σημασίας για την γεωπολιτική και οικονομική συνεκτικότητα των δύο κρατών του Ελληνισμού.

Στείλτε λοιπόν μια κάρτα! Στείλτε μια κάρτα, πείτε το στους φίλους και στους συγγενείς σας, ανακοινώστε το σε ιστολόγια και σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Καλέστε και άλλους συμπολίτες μας να πράξουν το ίδιο. Εμείς δημιουργούμε ρεύμα υπέρ των συμφερόντων του Ελληνισμού, εμείς πολλαπλασιάζουμε την γεωπολιτική και τοποστρατηγική ισχύ του Καστελόριζου αναβαθμίζοντας το στην συλλογική, εθνική μας μνήμη και στις καρδιές μας.

Οι συμβολικές μας πράξεις κατατροπώνουν τις νέο-οθωμανικές γελοιότητες περί αμφισβήτησης και στέλνουμε ένα πανίσχυρο μήνυμα κοινωνικής αλληλεγγύης προς δικούς μας και προς ξένους επιβουλείς: Οι μεν, ΜΗΝ ξεχνάτε το Καστελόριζο! Οι δε, ΜΗΝ αγγίζετε το Καστελόριζο!

kastelorizo-mikΣτείλτε τις κάρτες σας στις ακόλουθες διευθύνσεις:

Δημαρχείο Μεγίστης ή Δημοτικό Σχολείο

Μεγίστη

851 11

Καστελόριζο

Δωδεκάνησα

Ελλάδα

Καλούνται επίσης οι Ομογενείς και οι φοιτητές μας να στείλουν κάρτα από όλες τις γωνιές του πλανήτη:

Megisti Municipality or Elementary School

Megisti

851 11

Kastelorizo

Dodekanisa

GREECE

Διαβάστε ολόκληρο το σχετικό δημοσίευμα του Δρ Νίκου Λυγερού εδώ:

http://www.efylakas.com/archives/8339

ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ

Οι ψυχανώμαλοι άνθρωποι και τα διεστραμμένα μυαλά των ανθρώπων δεν στρέφονται εναντίον του Μωάμεθ, που είχε χαρέμι από γυναίκες. Δεν  βγάζουν έργα για να παρουσιάσουν την ανήθικη ζωή του, που μοιάζει με την δική τους, αλλά στρέφονται. εναντίον του αναμάρτητου Ιησού. Ο Χριστός τους καίει. Σαν δαιμονισμένοι επιτίθενται εναντίον του και σαν λυσασμένα σκυλιά ορμούν για να δαγκώσουν τον Ευεργέτη τους.

Τέτοια διεστραμμένα μυαλά έχει η Κίρκη Καραλή η κόρη της δημοσιογράφου Σεμίνας Διγενή. Την βρωμιά της ψυχής της την εκσεσφενδόνισε σε ποιόν; Στον Θεάνθρωπο Ιησού. Έγραψε έργο βλάσφημο. Ταλαίπωρο διεφθαρμένο  γύναιο, εσύ βλάπτεσαι. Η ακαθαρσίες που πετάς στο Χριστό επιστρέφουν στην κεφαλή σου.

Ο σεβαστός μας Γέροντας π. Αυγουστίνος μας έλεγε για κάποιον τρελό της Θεσσαλονίκης που σκαρφάλωσε επάνω σ’ ένα τηλεγραφόξυλο και έφτυνε για να σβήσει τον ήλιο, αλλά τα σάλια του έπεφταν στην κεφαλή του.

Μάθε αγράμματη γυναίκα ότι η Μαρία η Μαγδαλινή ήταν πάνω από 60 χρονών και όχι νεαρή κοπελίτσα.

Πήραμε μήνυμα· «ΕΠΕΙΓΟΝ – ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ – ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ» για να ενημερώσουμε τους χριστιανούς για την ύβρη, αλλά δεν θέλουμε να διαφημίσουμε και να δώσουμε περισσότερα στοιχεία για το διεστραμμένο έργο. Πιστεύουμε ότι κανείς λογικός άνθρωπος, που σέβεται τον εαυτόν του δεν  βλέπει τέτοια πορνογραφήματα

Ολοι στην εκκλησια! (TOŢI LA BISERICĂ!)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 1st, 2011 | filed Filed under: εορτολογιο

Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου
2 Φεβρουαρίου

Ολοι στην εκκλησια!

ipapantiΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑ­παπαντῆς. Τέτοια μέρα στὴν Κωνσταν­τινούπολι, στὸ ναὸ τῶν Βλαχερνῶν (ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ ψάλαμε τὸ «Τῇ ὑ­περ­μάχῳ…») πή­γαινε ὁ λαὸς καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ παρακαλοῦ­σαν τὸ Θεό. Τότε, ποὺ οἱ ἄνθρωποι πίστευ­αν, ἡ ἑορτὴ αὐτὴ ἐτιμᾶτο ἰδιαιτέρως.

* * *

Τί ἑορτάζουμε σήμερα. Σ᾽ ἕνα μικρὸ χωριὸ ζοῦσε μιὰ πολὺ φτωχιὰ μάνα. Γέννησε τὸ μο­νάκρι­βο παιδί της ὄχι σὲ σπίτι οὔτε κἂν σὲ κα­λύβα ἀλλὰ μέσα σ᾽ ἕνα σταῦλο. ῾Ρουχαλάκια νὰ τὸ σκεπάσῃ δὲν εἶχε· τὸ ἀκούμπησε πάνω στὰ ἄχυρα. Ἐνῷ ἔκανε κρύο, θερμάστρα δὲν εἶχαν· τὰ ζῷα, τὸ βόδι καὶ τὸ γαϊδουράκι, ἦρ­θαν κοντὰ στὸ βρέφος καὶ μὲ τὴν ἀνάσα τους ζέσταναν τὸ κορμάκι του. Ὅλοι καταλαβαίνετε, ὅτι τὸ παιδάκι αὐ­τὸ ἦταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ μάνα ἡ Παναγία Θεοτόκος. Κανείς δὲν τοὺς ἔδινε σημασία. Ὅπως καὶ μέχρι σήμερα· οἱ ἄν­θρωποι προσέχουν κάποιον ὅ­ταν ἔχῃ τὸ πορτοφόλι του γεμᾶτο, ὅ­ταν κατέχῃ περιουσία. Σ᾽ ἕνα φτωχὸ ἄν­θρωπο δὲ δίνουν μεγάλη ἀξία. Κανείς λοιπὸν δὲν πρόσεξε καὶ τὴ φτωχιὰ αὐτὴ μάνα ποὺ κρατοῦσε στὴν ἀγ­καλιὰ τὸ βρέφος της. Ὕστερα ὅμως ἀπὸ σαράντα μέρες φανερώθηκε ποιά ἦταν αὐτὴ καὶ ποιός ἦταν τὸ βρέφος ἐκεῖνο.
Σύμφωνα μὲ τὸ Μωσαϊκὸ νόμο, ποὺ κ’ ἐ­μεῖς τὸν τηροῦμε, κάθε μάνα ὅταν γεννοῦσε τὸ πρῶτο της ἀρσενικὸ παιδί, ὕστερα ἀπὸ σαράν­τα μέρες ἔπρεπε νὰ τὸ πάῃ στὸ ναό. Κι ἂν ἦ­ταν πλούσια, ἔπρεπε νὰ θυσιάσῃ ἕνα ἀρνάκι· ἂν ἦταν φτωχιά, ἕνα ζευγάρι τρυ­γό­νια ἢ περιστέρια, γιὰ νὰ εὐχαριστήσῃ τὸ Θεό. Γιατὶ τὰ παιδιὰ ἔρχον­ται ἀπὸ τὸ Θεό, ὄχι ἀπὸ τοὺς ἀν­θρώπους. Ἡ Παναγία μας λοιπόν, ποὺ δὲ μπο­ροῦσε νὰ προσφέρῃ κάτι ἄλλο, ἀγόρασε ἕνα ζευγάρι περιστέρια καὶ τὰ πῆγε μαζὶ μὲ τὸν δίκαιο Ἰω­σὴφ στὸ ναὸ τοῦ Σολο­μῶντος, ἔχον­τας στὴν ἀγκαλιὰ τὸ βρέφος της, τὸ Χριστό.
Ἔφθασαν κι ἀνέβηκαν τὰ σκαλιά. Ὅταν μπῆ­καν στὸ ναό, βρέθηκε μπροστά τους ἕνας γέροντας μὲ ἄσπρα μαλλιὰ ἀ­κουμπισμένος στὸ ῥαβδί του, ὁ Συμεών. Πολλὲς μανάδες πλούσιες εἶχαν φέρει τὰ βρέφη τους στὸ ναό. Σὲ καμμιά ἀπ’ αὐτὲς δὲν εἶχε δώσει ἰδιαίτερη σημασία. Μόλις ὅμως εἶδε τὴ φτωχιὰ αὐτή, τὴν ὑ­ποδέχθηκε μὲ τιμὴ μεγάλη. Μὲ τρεμάμενα χέ­ρια πῆρε τὸ βρέφος στὴν ἀγκαλιά του, ὕψω­σε τὰ μάτια στὸ Θεό, καὶ εἶπε ἐ­κεῖνο ποὺ ἀκοῦ­με στὴν ἐκκλησία στὸ τέλος τοῦ ἑσπερινοῦ· «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα…» (Λουκ. 2,29). Εἶνε τὰ λόγια τοῦ Συμεών. Εἶχε διαβάσει τὰ βιβλία τῶν προφητῶν, εἶδε ἐκεῖ ὅτι μιὰ μέρα θὰ ᾽ρθῇ ὁ Μεσσίας, καὶ λαχταροῦσε νὰ τὸν δῇ. Κι ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε νὰ τὸν δῇ καὶ νὰ τὸν πάρῃ στὴν ἀγκαλιά του. Γι’ αὐτὸ λέει· Τώρα, Κύριε, ἔγινε αὐτὸ ποὺ ποθοῦσα· ἂς πεθάνω.
Μετὰ ὁ γέροντας στράφηκε στὴν Παναγία· Αὐτὸ τὸ παιδὶ ποὺ κρατᾷς στὰ χέρια σου, τῆς εἶπε, θὰ χωρίσῃ τὸν κόσμο σὲ δυὸ μεγάλες πα­ρατάξεις. Θὰ εἶνε «σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Ἄλλοι θὰ τὸν πιστεύουν, θὰ θυσιάζουν καὶ τὴ ζωή τους γι᾽ αὐτόν, κι ἄλλοι θὰ τὸν μισοῦν καὶ θὰ τὸν πολεμοῦν μὲ λύσσα· ἀπὸ τὴ μιὰ θὰ εἶνε οἱ ἄπιστοι, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ πιστοί. Μὰ στὸ τέλος δὲ θὰ νικήσουν οἱ ἄ­πιστοι, οἱ ἄθεοι, οἱ ἀντίχριστοι· θὰ νικήσῃ ὁ Χριστός, αὐτὸ τὸ βρέφος ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο τόσο ταπεινά. Τέτοιο νόημα εἶχαν τὰ λόγια τοῦ Συμεὼν ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ εἶνε «εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστα­σιν πολλῶν… καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λουκ. 2,34). Κ’ ἐσένα, εἶπε στὴν Παναγία, μαχαί­ρι δίκοπο θὰ περάσῃ τὴν καρδιά σου, θὰ πονέ­σῃς πολύ (ἔ.ἀ. 2,35). Καὶ ἦρθε πράγματι ἡ Μεγάλη Παρασκευή, ποὺ ἡ Παναγία εἶδε τὸ παιδί της στὸ σταυρό. Πόσο πόνο αἰσθάνθηκε μόνο οἱ μανάδες μποροῦν νὰ τὸ καταλάβουν.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Συμεὼν τὴν ὥρα ἐκείνη στὸ ναὸ βρέ­­θηκε καὶ μιὰ γερόντισσα προχωρημένης ἡλικίας, ὀγδον­­τατεσσάρων χρονῶν, ἡ Ἄν­να. Παρθένο κορίτσι εἶχε παν­τρευτῆ, ἔζησε ἑ­φτὰ χρόνια μὲ τὸν ἄντρα της, κι ὅταν ἐκεῖνος πέθανε δὲν πῆρε πλέον ἄλλον· ἔμεινε χήρα πιστὴ στὴ μνήμη του. Ἀπὸ τότε κάθε μέρα πρωῒ – βράδυ πήγαινε στὸ ναό, νήστευε καὶ προσ­ευχόταν. Τὴν ἀξίωσε λοιπὸν ὁ Θεὸς νὰ δῇ κι αὐτὴ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ δοξολογήσῃ τὸ Θεό.

* * *

Αὐτὴ εἶνε μὲ λίγα λόγια ἡ σημερινὴ ἑορτή. Τί μᾶς διδάσκει;
⃝ Πρῶτον. Ὅπως ἡ Παναγία ἔφερε τὸ παιδί της στὸ Θεό ―ποὺ αὐ­τὸ γιὰ τὸ Χριστὸ δὲν ἦ­ταν ἀναγκαῖο―, ἔτσι κάθε μάνα πρέπει νὰ δί­νῃ σωστὴ ἀνατρο­φὴ στὸ παιδί της. Οἱ πρῶ­τες λέ­ξεις ποὺ θὰ τοῦ μάθῃ νὰ εἶνε Θεός, Χρι­στός, Παναγία. Νὰ παίρνῃ τὸ χεράκι του καὶ νὰ σημει­ώνῃ τὸ σταυρό, νὰ τοῦ δείξῃ νὰ γονα­τίζῃ μπρο­στὰ στὴν εἰ­κόνα καὶ νὰ κά­νῃ προσ­ευχή. Νὰ τὸ πηγαίνῃ στὴν ἐκκλησία. Τώρα ὁ κόσμος ἄλλαξε· πηγαίνουν οἰκογενεια­κῶς στὸν κινηματογρά­φο, στὸ γήπεδο, στὰ θέατρα, στὰ κέν­τρα· τὴν Κυρια­κὴ ὁ ἄντρας πάει γιὰ κυνήγι, ἡ γυναί­κα ἀσχολεῖ­ται μὲ ἄλ­λες δουλειές. Ἡ Παναγία ὅμως σαράντισε τὸ παιδί της. Ἔννοια σου, μά­να· ἂν δὲ μάθῃς τὸ παιδί σου ν᾽ ἀ­γαπάῃ τὸ Θεό, θὰ ᾽ρθῇ ὥρα ποὺ θὰ σὲ ποτίσῃ φαρμά­κι. Παιδιὰ ποὺ δὲν ἀγαποῦν τὸ Θεό, δὲ θ᾽ ἀγαπήσουν οὔτε τὸν πατέ­ρα τους. Γονεῖς, συνηθί­στε νὰ ἐκ­κλησιά­ζε­στε οἰ­κο­γενειακῶς, νὰ προσεύχεστε οἰκογενεια­κῶς, νὰ κάθεστε στὸ τραπέζι οἰκογενειακῶς.
⃝ Τὸ δεύτερο. Μέσα στὸ ναὸ δὲ βλέπουμε μό­νο τὴν Παναγία καὶ τὸ Χριστό· βλέπουμε καὶ τοὺς γέρους, τὸν Συμεὼν καὶ τὴν Ἄννα τὴν πρε­σβύτιδα. Θὰ μποροῦσαν νὰ ποῦν· Γέροι ἄνθρωποι εἴμαστε, δὲ βαστᾶμε, ἂς μείνουμε στὸ σπίτι σήμερα ποὺ κάνει κρύο, κοντὰ στὸ τζάκι… Δὲν τὸ εἶπαν. Εἶχαν ζῆλο καὶ πήγαιναν. Καὶ τοὺς ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ δοῦνε τὸ Χριστό. Ἔτσι νὰ κάνουμε κ’ ἐμεῖς. Ὅλη τὴ βδομάδα δουλειά, σὰν τὰ μυρμήγκια. Κυριακὴ πρωῒ ὅμως, μόλις χτυπᾷ ἡ καμπάνα, νὰ τρέχουμε στὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ τὸν εὐχαριστήσουμε, νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεός του. Ἐν τούτοις δὲν συμβαίνει αὐτό. Οἱ ἐκκλησιὲς εἶνε ἔρημες. Ἀπὸ τοὺς ἑκατὸ Χριστιανοὺς δυὸ – τρεῖς ἐκκλησιάζον­ται, οἱ ἄλλοι ἀπουσιάζουν. Γι’ αὐτὸ ὁ Συμεὼν καὶ ἡ Ἄννα μᾶς φωνάζουν σήμερα· Γέροι – γρι­ές, μικροὶ – μεγάλοι, ὅλοι στὴν ἐκκλησιά! Θὰ μοῦ πῆτε· Καλά, ὁ Συμεὼν πῆγε στὸ ναὸ κι ἀ­ξιώθηκε νὰ πάρῃ στὴν ἀγκαλιά του τὸ Χριστό· ἂν πάω ἐγὼ στὴν ἐκκλησιά, τί θὰ καταλάβω; Νά ᾽ξερα, ὅτι θὰ πάρω κ’ ἐγὼ τὸ Χριστὸ στὴν ἀγκαλιά μου… Ὦ Χριστιανέ μου! ἂν πιστεύ­ῃς, ὄχι στὴν ἀγκαλιά σου, ἀλλὰ μέσα στὴν καρδιά σου παίρνεις τὸ Χριστὸ ὅταν ἔρχεσαι στὴν ἐκκλησία. Τὰ παλαιὰ τὰ χρόνια, ὅταν ἔ­βγαιναν τὰ ἅγια, γονάτιζαν ὅλοι καὶ ἡ καρδιά τους χτυποῦσε καὶ κλαίγανε. Γιατί; Γιατὶ τὸ ψωμάκι πάνω στὴν ἁγία τράπεζα καὶ τὸ κρασάκι μέσ᾽ στὸ δισκοπότηρο, ἂν πιστεύῃς, εἶνε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός! Δὲν τὸ πιστεύεις; τότε βγὲς κ’ ἐσὺ ἔξω, πήγαινε στὸ καφενεῖο, παῖξε τὸ κομπολόι σου, παῖξε πρέφα, κάνε ὅ,τι θέ’ς. Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς τὰ βρωμερὰ σκουλή­κια ὁ Χριστός. Καὶ ὅλοι μας νὰ τὸν ἀρνηθοῦ­­με, ἀναρίθμητοι ἄγγελοι μέρα – νύχτα τὸν δοξολογοῦν κι αὐτὲς οἱ πέτρες οἱ ἄψυχες θὰ φω­νάζουν ὅτι αὐτὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς Θεός. Ἂν τὸ πιστεύῃς λοιπόν, μεῖνε στὴν ἐκκλησία. Μὴ χασμουριέσαι, γιατὶ εἶνε ἁμαρτία. Μὴ λές, πότε νὰ τελειώσῃ. Τὸ μυαλό σου νά ᾽νε ἐκεῖ στὰ ἅγια. Διότι ὅποιος κοινωνάει, ἔχει τὸ Χρι­στὸ ὄχι πιὰ στὴν ἀγκαλιὰ ὅπως ὁ Συμεών, ἀλ­λὰ μέσ᾽ στὴν ψυχή του, στὴν καρδιά του, μέσ᾽ στὸ αἷμα του, μέσ᾽ στὸ εἶναι του. Αὐτὸ ποὺ ἀ­πολαμβάνουμε οἱ Χριστιανοὶ στὴν Ἐκκλησία εἶνε πολὺ ἀνώτερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἀπήλαυσε ὁ Συμεὼν καὶ ἡ Ἄννα στὸ ναό. Ἐδῶ γίνεται τὸ θαῦμα, ἡ ὑπαπαντὴ τοῦ Χριστοῦ σὲ κάθε θεία λειτουργία.

* * *

Δὲν εἴμαστε ἄξιοι ν’ ἀντικρύ­σουμε τὰ τελού­μενα μυστήρια. Ἄχ, μάτια ἁ­μαρτωλά, χέρια ἁρπακτικά, κορμιὰ ποὺ κάνετε ἀτιμίες!… Ὅ­λοι ἂς σκύψουμε τὸ κεφάλι. Ἔπρεπε ἡ Ἐκ­κλη­σία, ὅπως τὴν παλιὰ ἐποχή, νὰ κρατάῃ κόσκινο. «Ὅσοι πιστοί»! Τότε ἀπὸ τοὺς ἑκατὸ θὰ μένανε πέντε. Οἱ ἄλλοι; ὅποιος βλαστημάει, ὅποιος κλέβει, ὅποιος μοιχεύει, ὅποιος παίζει τυχερὰ παιχνίδια, ὅποιος ψευδορκεῖ…, δὲν θὰ εἶχαν εἴσοδο. «Ὅσοι εἶνε πιστοί», ναί· ὅσοι ἄ­πιστοι, ὄχι. Δὲν μπορεῖς ἔτσι νὰ μπαί­νῃς στὴν ἐκκλησία, ὅπου γίνεται τὸ θαῦ­μα. «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας» (θ. λειτ.). Πρέπει νὰ καθα­ριστοῦμε καὶ νὰ ὑψωθοῦμε, γιὰ νὰ κοινωνήσου­με τὸν Κύριο, στὸν ὁποῖο ὀφείλουμε τὰ πάντα.
Ἀδέρφια μου, κλεῖστε τ᾽ αὐτιά σας μὲ βουλοκέρι· μὴν ἀκοῦτε τί λένε οἱ ἄθεοι καὶ οἱ ἄπιστοι, μὴ ἀπατᾶσθε. Πολλὰ θὰ δοῦμε, ἀλλὰ στὸ τέλος δὲ θὰ νικήσουν αὐτοί, θὰ νικήσῃ ὁ Χριστός, νὰ εἶστε βέβαιοι γι’ αὐτό. Κλάψτε γιὰ τ’ ἁμαρτήματά σας, κρατῆστε τὴν πίστι σας, ζῆ­στε μὲ ἁγνὸ αἴσθημα, μὲ τὴν οἰκογένεια καὶ τὰ παιδιά σας. Προχω­ρῆστε ἀφωσιωμένοι στὸν Κύριο ὁ­λο­ψύχως. Καὶ εὔχομαι νὰ εἶστε εὐλογημένοι, ἑνωμένοι καὶ πάντα ἀγαπημένοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ σωτῆρι ἡμῶν· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, ποὺ ἔγινε στὸ ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος (Ἁγ. Ἰγνατίου) Σ. Σ. Βεύης – Φλωρίνης τὴν 2-2-1968.

____________

ROYMANIKA

_____________

OMILIE A MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA

LA ÎNTÂMPINAREA DOMNULUI

2 februarie

TOŢI LA BISERICĂ!


Astăzi, iubiţii mei, este sărbătoarea Întâmpinării. Într-o asemenea zi, în Constantinopol, în biserica din Vlaherne (unde pentru prima dată am cântat „Apărătoare Doamnă…”) mergeau poporul şi împăratul şi se rugau lui Dumnezeu. Atunci, când oamenii credeau, sărbătoarea aceasta era deosebit de cinstită.
***
Ce sărbătorim astăzi? Într-un mic sat trăia o mamă foarte săracă. A născut pe unicul ei copil nu în casă, nici măcar într-o colibă, ci într-un staul. Hăinuţe să îl acopere nu avea; l-a aşezat pe paie. Deşi era frig, sobă nu aveau; animalele, boul şi măgăruşul, au venit aproape de copil şi prin respiraţia lor încălzeau trupuşorul lui. Toţi înţelegeţi că acest copilaş a fost Domnul nostru Iisus Hristos, iar mama Lui Preasfânta Născătoare de Dumnezeu. Nimeni nu le-a dat atenţie. Ca şi până astăzi: oamenii sunt atenţi la cineva când acela are portofelul plin, când deţine avere. Unui om sărac nu-i dau o mare valoare sau importanţă. Aşadar, nimeni n-a luat aminte şi la această mamă săracă care ţinea în braţe pe pruncul ei. Însă mai apoi, după patruzeci de zile, s-a văzut cine era ea şi cine era acel Prunc.
Conform legii mozaice, pe care şi noi o ţinem, fiecare mamă când năştea pe primul copil de parte bărbătească, după patruzeci de zile trebuia să-l ducă la templu. Dacă erau  bogaţi, trebuiau să jertfească un mieluşel; dacă erau săraci, o pereche de turturele sau de porumbei, pentru a mulţumi lui Dumnezeu. Deoarece copiii vin de la Dumnezeu, nu de la oameni. Preasfânta noastră deci, care nu putea să ofere altceva, a cumpărat o pereche de porumbei şi i-a dus împreună cu dreptul Iosif în templul lui Solomon, avându-L în braţe pe Pruncul ei, pe Hristos.
Au ajuns şi au urcat pe scări. Când au intrat în templu, a apărut în faţa lor un bătrân cu părul alb sprijinindu-se în toiag, Simeon. Multe mame bogate aduseseră pruncii lor la templu. Niciuneia din acestea nu i-a dat o atenţie deosebită. Însă, doar ce-a văzut-o pe această sărmană, a primit-o cu mare cinste. Cu mâinile tremurânde a luat pruncul în braţele sale, şi-a înălţat ochii la Dumnezeu şi a spus ceea ce auzim în biserică la sfârşitul vecerniei: „Acum slobozeşte pe robul Tău, Stăpâne..” (Luca 2, 29). Sunt cuvintele lui Simeon. Citise cărţile profeţilor, văzuse acolo că într-o zi va veni Mesia şi dorea foarte mult să-L vadă. Şi Dumnezeu l-a învrednicit să-L vadă şi să-L poarte în braţele lui. De aceea zice: Acum, Doamne, s-a împlinit ceea ce am dorit; să mor. Apoi, bătrânul s-a întors spre Preasfânta Fecioară Maria: Acest Copil, pe Care îl ţii în mâinile tale, i-a spus, va împărţi lumea în două mari tabere. Va fi „semn ce va stârni împotriviri (semn de împotrivire)”. Unii Îl vor crede, îşi vor jertfi şi viaţa pentru El, dar alţii Îl vor urî şi vor lupta împotriva Lui cu turbare; pe o parte vor fi necredincioşi, iar pe altă parte credincioşi. Dar la sfârşit nu vor învinge necredincioşii, ateii, antihriştii; va învinge Hristos, acest prunc care a venit în lume atât smerit. Un astfel de înţeles au avut cuvintele lui Simeon că Hristos va fi „spre căderea şi ridicarea multora… şi ca un semn care va stârni împotriviri” (Luca 2, 34). Şi ţie – a spus către Fecioara Maria – sabie cu două tăişuri va trece prin inima ta, vei avea de suferit mult (Luca 2, 35). Şi, într-adevăr, a venit Marea Vineri, în care Preasfânta a văzut pe Copilul ei pe cruce. Câtă durere a simţit doar mamele pot să o înţeleagă.
În acel moment, în afară de Simeon, în templu se afla şi o bătrână înaintată în vârstă, de 84 de ani, Ana. De copilă-fecioară fusese căsătorită, trăise 7 ani cu bărbatul ei şi când acela a murit, nu şi-a mai luat altul; a rămas văduvă, credincioasă  amintirii lui. De atunci, în fiecare zi, dimineaţa – seara, mergea la biserică, postea şi se ruga. A învrednicit-o deci Dumnezeu să-L vadă şi ea pe Hristos şi să-L slavoslovească pe Dumnezeu.
***
Aceasta este în puţine cuvinte sărbătoarea de astăzi. Ce ne învaţă?
Întâi: După cum Maica Domnului şi-a adus copilul la Dumnezeu – lucru care referitor la Hristos n-ar fi fost necesar –, aşa fiecare mamă trebuie să dea o bună şi sănătoasă educaţie copilului ei. Primele cuvinte pe care le va învăţa să fie: Dumnezeu, Hristos, Maica Domnului. Să-i apuce mânuţa şi să-şi facă cruce, să-i arate să îngenuncheze înaintea icoanei şi să facă rugăciune. Să-l ducă la biserică. Acum lumea s-a schimbat; merg cu familia la cinematograf, pe terenul de sport, la teatre, în cluburi; duminica bărbatul merge la vânătoare, femeia se preocupă cu alte lucruri. Însă Maica Domnului l-a dus la biserică pe copilul ei la patruzeci de zile. Ia aminte, mamă: Dacă nu-l înveţi pe copilul tău să-L iubească pe Dumnezeu, va veni clipa în care te va adăpa cu otravă. Copiii care nu-L iubesc pe Dumnezeu nu-l iubesc nici pe tatăl lor. Părinţi, obişnuiţi-vă să mergeţi la biserică cu familia, să vă rugaţi împreună cu familia, să staţi la masă cu familia.
Al doilea: În biserică nu vedem doar pe Maica Domnului şi pe Hristos; îi vedem şi pe bătrâni, pe Simeon şi pe Ana bătrâna. Ar putea ca unii să spună: Noi suntem oameni bătrâni, nu mai putem, să rămânem astăzi acasă că e frig, lângă vatră… Nu au spus aşa ceva. Aveau râvnă şi mergeau. Şi Dumnezeu i-a învrednicit să-L vadă pe Hristos. Aşa să facem şi noi. Toată săptămâna muncă, ca furnicile. Duminică dimineaţă însă, doar ce bate clopotul, să alergăm la biserica lui Dumnezeu, să-I mulţumim, să-I cerem mila Lui. Cu toate acestea, nu se întâmplă aşa. Bisericile sunt goale. Dintr-o sută de creştini doi-trei vin la biserică, ceilalţi lipsesc. De aceea Simeon şi Ana ne strigă astăzi: bătrâni – bătrâne, mici – mari,  toţi la biserică! Îmi veţi spune: bine, Simeon s-a dus la biserică şi s-a învrednicit să primească în braţele lui pe Hristos; dacă eu merg la biserică, ce voi primi? Dacă aş fi ştiut că voi primi şi eu pe Hristos în braţele mele… O, creştinul meu! Dacă crezi, nu în braţele tale, ci în inima ta Îl vei primi pe Hristos, când vii la biserică. În vremurile de demult, când scoteau cele sfinte (adică Sfintele Taine), îngenuncheau toţi şi inima lor bătea şi plângeau. De ce? Pentru că pâinica de pe Sfânta Masă şi vinuţul din Sfântul Potir, dacă crezi, este însuşi Hristos! Nu crezi asta? Atunci ieşi tu afară, du-te la cafenea, joacă-te cu brăţările din bile, joacă-te „prefa” (preferans), fă ce vrei. Hristos nu are nevoie de noi, viermii murdari. Chiar dacă noi toţi ne-am lepăda de El, nenumăraţi îngeri zi şi noapte Îl slavoslovesc şi aceste pietre neînsufleţite vor striga că Acesta este adevăratul Dumnezeu. Aşadar, dacă crezi asta, rămâi în biserică. Nu căsca, pentru că e păcat. Nu zi: Când o să se termine? Mintea ta să fie acolo, la cele sfinte. Deoarece cel ce se împărtăşeşte, Îl are pe Hristos nu numai în braţe, ca Simeon, ci în sufletul lui, în inima lui, în sângele lui, în fiinţa lui. Ceea ce primim noi creştinii în Biserică este mult mai înalt decât ce au primit Simeon şi Ana în templu. Aici are loc minunea, întâmpinarea lui Hristos în fiecare Liturghie.
***
Nu suntem vrednici să zărim Tainele ce se săvârşesc. Ah, ochi păcătoşi, mâini răpitoare, trupuri care faceţi cele ce nu se cuvin!… Toţi să plecăm capul. Ar fi trebuit ca Biserica, precum în vremurile vechi, să menţină sita. “Câţi suntem  credincioşi”! Atunci, din o sută ar fi rămas cinci, ceilalţi? Cine înjură, cine fură, cine desfrânează, cine joacă jocuri de noroc, cine se jură mincinos…, nu ar fi avut intrare. “Câţi suntem  credincioşi”, da; câţi sunt necredincioşi, nu. Nu poţi aşa să intri în biserică, unde are loc minunea. „Sus să avem inimile!” (Dumnezeiasca Liturghie). Trebuie să ne curăţim şi să ne înălţăm, ca să ne împărtăşim cu Domnul, Căruia îi datorăm toate.
Fraţii mei, astupaţi-vă urechile cu dop de ceară. Nu ascultaţi ce zic ateii şi necredincioşii, nu vă lăsaţi rătăciţi. Multe vom vedea, dar la sfârşit nu vor învinge aceştia, va învinge Hristos, să fiţi siguri de asta. Plângeţi pentru păcatele voastre, păstraţi-vă credinţa, trăiţi cu simţământ curat, cu familia şi copiii voştri. Înaintaţi afierosiţi Domnului cu tot sufletul. Şi mă rog să fiţi binecuvântaţi, uniţi şi întotdeauna iubiţi în Hristos Iisus, Mântuitorul nostru. Amin.
+ Episcopul Augustin
(Omilie a Mitropolitului de Florina, Părintele Augustin,
transcrisă după o înregistrare, care a avut loc în biserica Sfântul

Pantelimon (Sfântul Ignatie) S.S. Vevis – Florina, 02.02.1968)

Sursa:sfmariamagdalena.blogspot.com