Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Ιούλιος, 2011

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 30th, 2011 | filed Filed under: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

ΘΕΟΤΟΚΟ«Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού,
δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών,
ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα.
Ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια»

Παράκλησις!  Ακούει την λέξιν ο άπιστος, ειρωνεύεται, κινεί περιφρονητικώς τους ώμους του και ερωτά:  Υπάρχουν λοιπόν εις τον 20όν αιώνα, αιώνα διασπάσεως του ατόμου, υπάρχουν τόσο καθυστερημένα πνεύματα, ώστε να προσεύχονται, να κάμνουν δεήσεις και παρακλήσεις και να πιστεύουν εις τον κόσμον υπερφυσικών δυνάμεων;  Προσευχή!  Παράκλησις!  Του φαίνεται, παράξενον ακατάληπτον το φαινόμενον της προσευχής.  Δεν το πιστεύει ο άπιστος!  Όπως ακριβώς ένας άγριος της κεντρώας Αφρικής δεν πιστεύει τον Ευρωπαίον, ο οποίος του λέγει, ότι υπάρχει μηχάνημα –ο ασύρματος- με το οποίον ημπορεί να μεταδώσει την φωνήν του εις απόστασιν εκατοντάδων χιλιομέτρων και ν’ ακούσει από το άλλο άκρον της γης την φωνήν ανθρώπων, τους οποίους ουδέποτε είδεν.  Αλλ’ ο άπιστος δεν παραδέχεται ύπαρξιν πνευματικού κόσμου.  Είναι υλιστής και γνωρίζει μόνον να ζυγίζει και να μετρά την ύλην.  Δι’ αυτόν μόνον ύλη υπάρχει.  Όλα είναι ύλη.  Ύλη είναι ο θεός του.  Πέραν απ’ αυτήν δεν υπάρχει τίποτε.  Ο δυστυχής!  Πιστεύει εις την ύλην, εις την δύναμιν της ύλης, πιστεύει ότι ένα ελάχιστον μόριον της ύλης που λέγεται άτομον εγκλείει μέσα του μυστηριώδεις δυνάμεις, αι οποίαι δια της επιστήμης αποδεσμευόμεναι δύνανται να συνταράξουν ωκεανούς, να αλλάξουν την κοίτην των ποταμών και να βυθίσουν στόλον ολόκληρον θωρηκτών.  Πιστεύει εις την ύλην και τα θαύματά της!  Αλλ’ εάν τον ερωτήσης:  Ποίος έκανε, ποίος έπλασε την ύλην, το πρώτον μόριον της ύλης;  Ποίος εφωδίασε την ύλην με μυστηριώδεις δυνάμεις;  Ο άπιστος, ο υλιστής δεν απαντά, δεν δύναται ν’ απαντήση.  Τι ν’ απαντήση;

Διότι πέραν από τας δυνάμεις του υλικού κόσμου υπάρχουν αι απείρως μεγαλύτεραι δυνάμεις του πνευματικού κόσμου.  Τας αισθάνονται, τας ζουν οι πιστοί του Κυρίου μαθηταί, οι αληθινοί χριστιανοί!  Εάν ο άπιστος έκαμνε τον κόπον και ηρώτα χιλιάδας συγχρόνων ανθρώπων του τι φρονούν περί προσευχής, θα ήκουε από τα στόματα μυριάδων ανθρώπων και των πέντε ηπείρων, μικρών και μεγάλων, αναλφαβήτων και σοφών επιστημόνων, ότι η προσευχή κάμνει θαύματα, ενώνει ουρανόν και γην, εξυψώνει την ζωήν των ανθρώπων εις άφθαστα ύψη.  Βιβλιοθήκη ολόκληρος θα εσχηματίζετο εάν ήθελε κανείς να καταγράφει εις βιβλία τα άπειρα της προσευχής θαύματα.  Αι μητέρες θα εδιηγούντο τα θαύματα που είδαν.  «Είχα το παιδί μου – θα έλεγε εις τον άπιστον η μητέρα- το είχα βαρειά άρρωστον  Τα φάρμακα που ηγόρασα από τα φαρμακεία πανάκριβα, μηδέν αποτέλεσμα.  Οι ιατροί που εκάλεσα έκαμναν ιατροσυμβούλιον, διεφώνησαν, διεκπληκτίσθησαν και επί τέλους μου είπαν:  Δεν υπάρχει σωτηρία.  Έτσι μόνη μου ελπίδα έμεινε η βοήθεια του Παντοδυνάμου.  Ήτο νύκτα, μεσάνυκτα.  Το παιδί εκαίετο εις τον πυρετόν.  Παραληρούσε.  Μα εγώ δεν απηλπίσθηκα.  Γονάτισα.  Έκαμα την προσευχήν μου.  Τα μάτια μου εγέμισαν δάκρυα.  Θεέ μου, βοήθησέ με.  Σώσε το παιδί μου.  Παναγία κάμε το θαύμα σου!  Και το θαύμα έγινε.  Το πρωί το παιδί ήτο απύρετο.  Άπιστε!  Συ που δεν πιστεύεις εις την δύναμιν της προσευχής σε ερωτώ εγώ η μητέρα που είδα το θαύμα μέσα εις το σπίτι μου, ποίος έκανε καλά το παιδί μου;»  -Πόσα  τέτοια θαύματα έχουν να διηγηθούν εις τον άπιστον αι πισταί, αι χριστιαναί μητέρες.  Και πόσα άλλα θαύματα έχουν να εξιστορήσουν με όλην την δραματικότητά των οι ηρωικοί στρατιώται του τελευταίου μας πολέμου, που μέσα από χαλάζι σφαίρες εσώθησαν με την προσευχήν που έβγαινε από την καρδίαν των.  Κύριε!  Σώσον μας!  Θαύματα λοιπόν αι μητέρες.  Θαύματα οι στρατιώται.  Θαύματα έχει να διηγηθεί κάθε πιστόν τέκνον του Θεού που εις διαφόρους περιστάσεις της ζωής του έμαθεν από της μικράς του ηλικίας να χρησιμοποιή τον μυστικόν ασύρματον της προσευχής.  Ο Θεός ακούει και σπεύδει εις την βοήθειαν του πλάσματός του.
Η προσευχή!  Η παράκλησις!  Δύναμις αόρατος τεραστία του ανθρώπου που γνωρίζει να την χρησιμοποιεί κατά την διδασκαλίαν του Θεανθρώπου.  Και την δύναμιν της διαλαλούν όχι μόνον μικροί και ασήμαντοι οι οποίοι όμως δια την αθωότητα της καρδίας των ευρίσκονται πλησιέστερον προς την Θεότητα, αλλά και σοφοί επιστήμονες διεθνούς φήμης, οι οποίοι εβραβεύθησαν με το βραβείο Νόμπελ.  Και αυτοί πιστοποιούν τα θαυμαστά αποτελέσματα της προσευχής!  Αναφέρομεν εκ των πολλών τον Γάλλον επιστήμονα  Αλέξιον Καρρέλ βιολόγον και φυσιολόγον παγκοσμίου φήμης, του οποίου το σύγγραμμα «ο άνθρωπος, σ’ αυτό το άγνωστον» έχει μεταφρασθεί εις πλείστας γλώσσας.  Γράφει ο Καρρέλ: «Η σημερινή αντίληψις, ότι η προσευχή, ημπορεί να επηρεάσει και να θεραπεύσει παθολογικάς καταστάσεις, εξάγεται από παρατηρήσεις που εκάμαμεν εις αρρώστους, οι οποίοι εις έναν λεπτόν έγιναν καλά από κάθε λογής αρρώστειαν, όπως φυματίωσιν των οστών και του περιτοναίου, ψυχρά αποστήματα, πληγάς, καρκίνον κλπ.  Η προσευχή!  Και εις πολλάς περιστάσεις δεν είναι ανάγκη ο ίδιος ο άνθρωπος να προσεύχεται ή να έχει μέσα του θρησκευτικήν πίστιν· αρκεί κάποιος που ευρίσκεται κοντά του να προσεύχεται…  Και τα γεγονότα αυτά (θεραπεία ασθενών δια της προσευχής) δεν ηθέλησαν ποτέ να τα κοιτάξουν οι υγιεινολόγοι, οι ιατροί, οι παιδαγωγοί και οι κοινωνιολόγοι.»  Πιστεύουν λοιπόν και οι επιστήμονες της ολκής ενός Καρρέλ, κλίνουν το γόνυ ενώπιον της Ανωτάτης θελήσεως του Δημιουργού και επικαλούνται την προστασίαν Του.
Η προσευχή!  Η παράκλησις!  Ακριβώς διότι η προσευχή έχει τοιαύτην δύναμιν, δι’ αυτό και οι πιστοί χριστιανοί τώρα εις τους εσπερινούς του Δεκαπενταυγούστου τρέχουν χαρούμενοι εις τους Ι. Ναούς και στα εξωκλήσια της θεομήτορος Κόρης δια να προσευχηθούν θερμότερον προς τον Λυτρωτήν του κόσμου, τον οποίον ηξιώθη να γεννήσει η αγνή και η Ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ.  Ακούοντες δε οι πιστοί τον γλυκύτατον παρακλητικόν κανόνα προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον τα μάτια των δακρύζουν· κάτι το αόρατον, το μυστηριώδες αισθάνονται εις τα βάθη της ψυχής των.  Λες δεν πατούν την στιγμήν εκείνην την γην.  Η ψυχή απογειούται, μεταφέρεται εις κόσμους υπερκοσμίους, παίρνει νέας δυνάμεις δια να συνεχίσει τον σκληρόν αγώνα της ζωής, τον αγώνα της πίστεως και της αρετής.
Χριστιανοί Έλληνες!  Η εφετεινή περίοδος της Νηστείας της Θεοτόκου συμπίπτει με το ιστορικόν γεγονός, ότι 21 έθνη τας ημέρας αυτάς συσκέπτονται επάνω εις τα μεγάλα προβλήματα της παγκοσμίου ειρήνης.  Κρίσιμοι ημέραι δια την Πατρίδα μας, η οποία προσδοκά Δικαιοσύνην, και δια την Ανθρωπότητα ολόκληρον, η οποία κουρασμένη διψά ειρήνην.  Κρίσιμοι αι ημέραι.  Ο Σατανάς το παν θα πράξει να τορπιλίσει την ειρήνην και να σπείρει νέους σπόρους μίσους.  Δι’ αυτό τας ημέρας αυτάς, κατά τας οποίας συνεδριάζουν τα έθνη, ημείς οι χριστιανοί έλληνες που πιστεύομεν εις την δύναμιν της προσευχής ας πέσωμεν εις τα γόνατα.  Ας παρακαλέσωμεν θερμώς τον ουράνιον Πατέρα.  Ας ζητήσουμεν και την μεσιτείαν της Υπεραγίας Θεοτόκου.  Πόσες φορές η Υπεραγία Θεοτόκος δεν έκαμε τα θαύματά της και δεν επροστάτευσε την μικράν μας, την μαρτυρικήν μας Πατρίδα;  Ας προσευχηθώμεν λοιπόν και τώρα με πίστιν ακράδαντον.  Και να είσθε βέβαιοι ότι αι προσευχαί μας θα επηρεάσουν τας αποφάσεις του Συνεδρίου κατά τρόπον μυστηριώδη, δια ν’ αξιωθώμεν ν’ ακούσωμεν:  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.  ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 28th, 2011 | filed Filed under: ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ, ΠΑΤΡΙΩΤ. ΕΛΛΗΝΙΚΟΤHTA ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ

ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΜΕ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΥΒΙΣΜΟΥ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΑΝ ΣΤΟΧΟΥΣ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ

  • ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ιστΦωτογράφισαν την πύλη της Μονής του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος όπου ευρίσκεται το σκήνωμα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Το μίσος των απύθμενο. Υβρίζουν χυδαιότατα και σήμερα τον κεκοιμημένο Μητροπολίτη από τις ιστοσελίδες των. Τον θεωρούν υπ’ αριθμό ένα εχθρό της προπαγάνδας των.

___

Αναφέρουμε έναν τίτλο από κάποιο σκοπιανό μπλόκ· με ημερομηνία·

  • «21 Σεπτεμβρίου 2010
  • Αυγουστίνος Καντιώτης: Ψόφησε.-…..»

Τον κοσμούν με υβριστικά επίθετα  και αμφισβητούν τα πάντα για την προσφορά του, ακόμα και τα συσσίτια των 8150 πιάτων ημηρεσίως, που έκανε την κατοχή στην Κοζάνη, που όποιον γέροντα Κοζανίτη να βρούν μπορεί να τους διαβεβαιώση.

Στην συνέχεια πάνε εκεί που τους πονάει και γράφουν·

  • «Ο “μακεδονομάχος” ιεράρχης
  • Το παραπάνω απόσπασμα του Λιθοξόου μπορεί να κατανοηθεί καλύτερα όταν συσχετιστεί με την πολιτική του ενάντια στις τοπικές ομάδες πληθυσμού που δεν πληρούσαν τα “ορθά εθνικά κριτήρια”. Από την εποχή που το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας περιήλθε στο ελληνικό κράτος, ξεκίνησε μια πολιτική εκκαθαρίσεως σε καθετί που θα θύμιζε το “βουλγαρικό”, στην πραγματικότητα οι τοπικές μειονότητες της Φλώρινας και της ευρύτερης Μακεδονίας ήταν διακριτές από το βουλγαρικό στοιχείο και ανέπτυσσαν μια διαφορετική εθνική συνείδηση καθώς ήθελαν να απεξαρτηθούν από τις πιεστικές επιρροές της Βουλγαρίας όσο και της Σερβίας. Οι σχετικές πληροφορίες είναι πολύ γνωστές όσο κι άφθονες για να αναφερθώ εκτενώς κι εδώ αλλά θα επισημάνω μερικά εκκρεμή ζητήματα.
  • α. Η πολιτική της γλώσσας
  • Το μένος του εναντίον της γλωσσικής ομάδας των Σλαβομακεδόνων έχει καταγραφεί πολλές φορές. Όμως επάνω στη φόρα έκανε ορισμένους συμβιβασμούς που βασίζονται στην παπατζίδικη αρχή του να βαφτίζεις το κρέας ψάρι. Επειδή ακριβώς οι ντόπιοι δεν είχαν όλοι επαρκή γνώση των ελληνικών, ο Καντιώτης έβγαζε ανακοινώσεις και λόγους στα… σέρβικα και στα ρουμάνικα! Η ιστοσελίδα του βρίθει από την τριγλωσσία και θα βρείτε πολλά σχετικά κείμενα. Η επιλογή των γλωσσών δεν είναι τυχαία, σέρβικα για να τον καταλαβαίνουν οι Σλαβομακεδόνες (γιατί τα βουλγάρικα είναι εξοβελιστέα) και ρουμάνικα για τους βλαχόφωνους (φαίνεται πως απεχθανόταν και τους Βλάχους ο καθαρόαιμος από την Πάρο) εκτός βέβαια και για τη σκοπιμότητα της εξωτερικής πολιτικής με τις μητροπόλεις της Σερβίας και της Ρουμανίας, εξάλλου ήταν και ένθερμος οπαδός του Μιλόσεβιτς και του Κάρατζιτς. Αλλά υπάρχει και μια άλλη πτυχή, μερικές φορές περιλάμβανε και τούρκικα όταν απευθυνόταν στο κατάλληλο εκκλησίασμα. «Μπου ντουνιά τσέρκι φιλέκ. Ασκουλσουν τσαβαρινέ» (Ο κόσμος είναι ένας γύρος και χαρά σε κείνον που τον φέρνει βόλτα). «Γκατζέτατζι, πολιτίκατζι, κερχανατζί έφιμπι μποκ ντιρ…» (Δημοσιογράφος, πολιτικός και νταβατζής, τα ίδια σκατά είναι). Όπως λέει ο Ιός (30/3/2003), η αναφορά προέρχεται από επιφυλλίδα του «Εκκλησιαστικού Αγώνος», επίσημου οργάνου της δικής του παρεκκλησιαστικής οργάνωσης (Ιούνιος 1968). Στην ίδια επιφυλλίδα αναφέρεται και ότι «κάθε κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου[sic] είναι και ένα φροντιστήριο τουρκικής λαογραφίας».

Ενοχλούνται που η ιστοσελίδα μας έχει μεταφράσεις κηρυγμάτων του σεβαστού γεροντος ιεράρχου π. Αυγουστίνου και σε άλλες γλώσσες ιδιαίτερα Σέρβικα και Ρουμανικά. Ευχαρίστως θα βάζαμε και Βουλγαρικά, αν είχαμε κάποιον χριστιανό Βούλγαρο συνεργάτη· καθότι το πατριαρχείο της Βουλγαρίας κρατά ορθοδοξη γραμμή και δεν συμμετέχει στα οικουμενιστικά και μασωνικά συμβούλια.

Στην συνέχεια τον κατηγορούν·

  • «γ. Η πολιτική της καταστροφής
  • Είναι επίσης γνωστό πως ο Καντιώτης κατεδάφισε επί χούντας τις σλαβικού ρυθμού εκκλησίες της Φλώρινας….»

Και παρακάτω επαινούν τον φίλο τους τον Αγγελόπουλο, που έκανα καλή προπαγανδα για την πτώση των Ελληνικών συνόρων στην φλώρινα·

  • «δ. Εξοντώνοντας τον Αγγελόπουλο
  • Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού του Θεόδωρου Αγγελόπουλου πέρασε από πολλές περιπέτειες κατά τα γυρίσματα της ταινίας στη Φλώρινα. Ο αφιονισμένος Καντιώτης έβριζε κι αφόριζε – και είχε τελικά δίκιο. Μία από τις ωραιότερες σκηνές της ταινίας γυρίστηκε στον Σακουλέβα ποταμό και αναπαριστά τη φρίκη του χωρισμού από τα σύνορα. Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι συνοδεύει την κόρη του στη μια όχθη του Σακουλέβα και στην άλλη εμφανίζεται ο γαμπρός. Έτσι τελείται ένας γάμος από απόσταση καθώς το ποτάμι είναι το όριο που χωρίζει δύο χώρες και μια εθνότητα. Η εντελώς βουβή σκηνή – μόνο ο ήχος από τη φύση ακούγεται – δεν θα μπορούσε να αποτελέσει καλύτερο σχόλιο στη ματαιότητα της “εθνικής πολιτικής” ένθεν κακείθεν των συνόρων…».

Ας χαίρονται τον Αγγελόπουλο οι πολιτικοί μας, που τον τίμησαν στα «ΠΡΕΣΠΕΙΑ», για «την προσφορά του» στην Φλώρινα!!! Ας χαίρονται και τους Σκοπιανούς που δεν τους έχουν εχθρούς!

69717295

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 104η ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΦΛΩΡΙΝΑ 2/2/1970

(«Aπό τους πρώτους που αντιλήφθηκε τον κίνδυνο που διέτρεχε  η Μακεδονία από την προπαγάνδα γειτονικών λαών ήταν ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Κατήγγειλε και αποκάλυψε τους σκοπούς της νεοσύστατης τότε λεγόμενης «Μακεδονικής Εκκλησίας» και προέτρεψε τους κληρικούς της Μητροπόλεως του να συλλέξουν και απο το μικρότερο ακόμη χωριό τα στοιχεία εκείνα που βροντοφωνούν ότι η Μακεδονία ήτο είνε και θα μείνει πάντα Ελληνική. Μίλησε και αγωνίστηκε για την Ελληνικότητα της Mακεδονίας, όταν ακόμη οι πολιτικοί μας σιωπούσαν, γιατί δεν έβλεπαν η δεν λογάριαζαν τον κίνδυνο. Αυτό οι Σκοπιανοί δεν μπορούν να του το συγχωρέσουν. Τον απείλησαν κατ’ επανάλειψη ότι θα τον εκτελέσουν. Στο Σκοπιανό ραδιόφωνο τον αποκαλούσαν εχθρό της Μακεδονίας. Σήμερα υπάρχουν ιστοσελίδες του διαδικτύου που τον υβρίζουν κατά τον ελεεινότερο τρόπο. Τον ονομάζουν «ιερό εξεταστή», «μπουλτουζέρι των ναών», «Χουϊμενή της Μακεδονίας» κ.τ.λπ.)

«H MAKEΔONIA MAΣ HTO, EINAI KAI ΘA EINAI ΠANTA EΛΛHNIKH»

«H Mακεδονία, αγαπητοί μας, υπήρξε ανέκαθεν χώρα Ελληνική. O Στράβων, ο πατήρ της γεωγραφίας, πρό δύο χιλιάδων περίπου ετών, βασιζόμενος εις πλήθος μαρτυριών και παρατηρήσεων, κατά τρόπον αναμφισβήτητον διεκήρυξεν εις τον κόσμον, ότι η Mακεδονία είναι Ελληνική· «Έστιν ουν Eλλάς και η Mακεδονία». Της Μακεδονίας τέκνα υπήρξαν ένδοξοι άνδρες, οι οποίοι διέπρεψαν εις τέχνας και επιστήμας και συνετέλεσαν ουκ ολίγον εις την δημιουργία του Ελληνικού θαύματος. Να αναφέρωμε ονόματα; Αρκεί και μόνο το όνομα του μεγίστου φιλοσόφου της αρχαιότητος Αριστοτέλη, ο οποίος, ως γνωστόν, εγεννήθη εις τα Στάγειρα της Χαλκιδικής. Μαθητής δε αυτού υπήρξεν ο ενδοξότερος βασιλεύς της Ελλάδος ο Μέγας Αλέξανδρος ο Μακεδών. Ούτος, εμπνεόμενος από τα ιδεώδη, τα οποία του ενέπνευσε ο μέγας διδάσκαλός περί ενότητος της Ελληνικής φυλής και του προορισμού αυτής εν τω κόσμω, ώρμησεν εκ της Μακεδονίας και ως αετός ετάνυσε τας πτέρυγάς του και έφθασε μέχρι του Νείλου και του του Γάγγη ποταμού, όχι ως κατακτητής, αλλ’ ως αναμορφωτής, σκορπίζων παντού τα σπέρματα της Ελληνικής φιλοσοφίας και προετοιμάζων δια της Ελληνικής γλώσσης, ως όργανου κοινής συνεννοήσεως των υπό το σκήπτρόν του λαών, το έδαφος δια την υποδοχήν του Χριστιανισμού εις τα έθνη.

ΚΑΝΕΙΣ ΕΧΘΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΙΩΣΕΙ

Ελληνική χώρα υπήρξε η Μακεδονία. Χώρα μαρτύρων και ηρώων. Kατά την διαδρομήν των αιώνων και χιλιετιών βάρβαροι εξ ανατολών και βορρά και δυσμών επέδραμον κατά της Mακεδονίας, επυρπόλησαν και ελεηλάτησαν, αιχμαλώτισαν και εφόνευσαν μυριάδας Eλλήνων Mακεδόνων, αλλά παρ’ όλας τας φοβεράς δοκιμασίας το δένδρον του Ελληνισμού δεν εξερριζώθη. Oύτε αι προπαγάνδαι των γειτονικών λαών, παρ’ όλα τα σατανικά μέσα, τα οποία μετεχειρίσθησαν δια τον παντελή αφελληνισμό της Mακεδονίας, επέφεραν αξιόλογα αποτελέσματα. Oύτε το άφθονο χρήμα ούτε η βία και η τρομοκρατία κατώρθωσαν να αλλοιώσουν τον ελληνικόν της χαρακτήρα. Δια δε της ανταλαγής των πληθυσμών και της εγκαταστάσεως εν αυτή του μεγαλυτύρου αριθμού των εκ Μ. Ασίας και Θράκης προσφύγων νέον αίμα μετηγγίσθη, και η Μακεδονία ανέθαλε και εγένετο το εκλεκτότερο τμήμα της Ελληνικής Πατρίδος. Μιά σύγκριση της Ελληνικής Μακεδονίας πρός τις γειτονικές μας χώρες αρκεί ν’ αποδείξει την υπεροχή εις όλους τους τομείς της ανθρωπίνης δραστηριότητος.

ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Εν τούτοις δέν έπαυσαν αι ιοβόλοι γλώσσαι των εχθρών να εξακοτίζουν εκάστοτε το δηλητήριο του ψεύδους και της συκοφαντίας και να προπαθούν ν’ αμφισβητήσουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Δημοσιεύουν άρθρα εις εφημερίδας του ξένου τύπου και κυκλοφορούν βιβλία προπαγανδιστικά. Τελευταία ολίγον πέρα των συνόρων της περιοχής μας συνεστήθη η λεγόμενη Μακεδονική Εκκλησία με έδρα τα Σκόπια, της οποίας ο βαθύτερος σκοπός είναι πολιτικός, αποβλέπων εις αναζωογόνηση παλαιών ονείρων.
Προς απόκρουση των επιχειρημάτων των ανωτέρω εχθρών εργάζεται δραστηρίως η εν Θεσσαλονίκη εδρεύουσα Εταιρεία των Μακεδονικών Σπουδών, η οποία μεταξύ των άλλων περισυλλέγει όλα τα στοιχεία εκείνα, τα οποία αποτελούν αναφισβήτητα τεκμήρια της δια μέσου των αιώνων διατηρηθείσης ελληνικότητος της Μακεδονίας.

ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ

Αρχαίοι σταυροί, επιτύμβιοι πλάκες, επιγραφαί ναών, εξωκκλησίων και διαλελυμένων μονών, εικόνες βυζαντινής περιόδου, τέμπλα, σκεύη λειτουργικής χρήσεως, ως δισκοπότηρα, αντιμήνσια και επιτάφιοι, εκκλησιαστικά βιβλία, όλα αυτά εις τα οποία σημειώνονται χρονολογίαι, ονόματα δωρητών, κτιτόρων και ανακαινιστών, ζωγράφων, γεγραμμένα όλα εις την Ελληνικήν γλώσσα είναι αποδεικτικά στοιχεία της Ελληνικότητος της Μακεδονίας. Δυστυχώς τα πολύτιμα αυτά στοιχεία λόγω φθοράς και αδιαφορίας συνεχώς εξαφανίζονται.
Η Ιερά μας Μητρόπολη η οποία υπήρξε μία εκ των επισκοπών της Ελληνικής αρχιεπισκοπής Αχρίδος, έχει να παρουσιάσει τοιαύτα στοιχεία. Ο διαπρεπής καθηγητής κ. Μουτσόπουλος έχει ερευνήσει τον αρχαιολογικόν χώρον του νομού Φλωρίνης, ιδιαιτέρως της νήσίδος του Αγίου Αχιλλείου και εξέδωκε περισπουδάστους συγγραφάς, δια των οποίων διαφωτίζεται το παρελθόν της ενδόξου ιστορίας της Φυλής μας.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΘΕΙ

Επιθυμούντες όπως και η Ιερά Μητρόπολης συμβάλει εις την έρευνα και παρουσίαση των εκκλησιαστικών στοιχείων, τα οποία αποδεικνύουν την Ελληνικότητα της περιοχής μας, εκδίδομεν την παρούσαν εγκύκλιον και θερμώς παρακαλούμεν και προτρέπομεν τους εφημερίους μας, όπως αν συνεργασία μετά των διδασκάλων η άλλου τινος λογίου περιγράψουν εις ειδικήν έκθεσην όλα τα εκκλησιαστικά ιστορικά μνημεία, ναούς, εξωκκλήσια και διαλελυμένας μονάς. Eις την έκθεσην ταύτην θα αναφέρουν και την ιστορίαν των μνημείων τούτων, ως και παν ό,τι η παράδοσης διασώζει περί αυτών. Επίσης εξ αφορμής της ετοιμαζομένης εθνικής εορτής επί τη συμπληρώσει 150 ετών από της απελευθερώσεως της Ελλάδος εκ του τουρκικού ζυγού παρακαλούμεν όπως εις την έκθεσην συμπεριληφθεί και σύντομος βιογραφία των κληρικών, οι οποίοι εκοπίασαν, εμόχθησαν και εθυσιάσθησαν κατα τα τελευταία 150 έτη (1820-1970) εις θρησκευτικούς και εκκλησιαστικούς μακεδονικούς αγώνας. Η όλη έκθεση δέον να συνοδεύεται με φωτογραφίας των ναών και των εξωκκλησίων εκάστης ενορίας.
Η έκθεσης που θα περιέχει τα ανωτέρω στοιχεία μετά των φωτογραφιών θα υποβληθεί στην Ιερά Μητροπόλη μέχρι τέλους Απριλίου το βραδύτερο, και, εφ’ όσον θα είναι καλώς συντεταγμένη και περιέχει τα ζητούμενα στοιχεία, θα δημοσιευθεί εις το δημοσιογραφικό όργανο «Σάλπιγξ Ορθοδοξίας».
Αιδεσιμώτατοι! Και το μικρότερο χωριό της περιφερείας μας έχει την ιστορίαν του, ιστορία δακρύων και αίματος, ιστορία λίαν συγκινητική και διδακτική δια την νέα γενεά. Εις την ιστορία αυτή η Εκκλησία, ως κλήρος και ευσεβής λαός, κατέχει την σπουδαιοτέραν θέσιν, διότι η Ορθόδοξος Εκκλησία υπήρξε πάντοτε η ψυχή του αγωνιζομένου Έθνους. Αλλά δυστυχώς η ιστορία αυτή κινδυνεύει να λησμονηθεί. Λαοί δε οι οποίοι λησμονούν την ιστορίαν των προγόνων των, είναι ανάξιοι να ζούν. Ας επαναφέρωμε εις την μνήμην των νεωτέρων τας ενδόξους ημέρας του παρελθόντος. Η ωφέλεια θα είναι μεγίστη, θρησκευτική και εθνική.

+ Φλωρίνης Αυγουστίνος»

(Προς το χριστεπώνυμον πλήρωμα, Aθήναι 1973, σελ. 349-351).

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ

Kαι δεν είναι αυτή η μοναδική εγκύκλιος. Στη συνέχεια και μέχρι των ημερών μας έγραψε και έστειλε κατά καιρούς και άλλες εγκυκλίους αλλά και πολλά άλλα κείμενα και δηλώσεις και προσφωνήσεις και ομιλίες ασχολούμενος με το ί­διο θέμα.
Tο 1989, όταν έρχεται στο προσκήνιο το Mακεδονικό ζήτημα, σε συνεδρίαση της Διαρκούς I. Συνόδου (βλ. εφημ. «Mεσημβρινή», φ. 14-4-1989), ο π. Aυγουστίνος πήρε το λόγο και σθεναρά εξήγησε, ποιά θέση πρέπει να λάβει η Eκκλησία. Nωρίτερα είχε απομακρύνει από την Μητρόπολη Φλωρίνης τον  πρωην αρχιμ. Nικόδημο Tσαρκνιά, ο οποίος, όπως αποκαλύφθηκε πολύ αργότερα σε δημοσιεύματα εφημερίδων, ήτο μισέλλην, συνεργάτης των Σκοπιανών και προδότης της Eλληνικής Mακεδονίας.

Πόσο συκοφαντικά για τον π. Aυγουστίνο έγραφε σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Γιάννης Kάτρης στις 4-4-1982, και ο «Ριζοσπάστης» σε άρθρο του ο Χ. Καψάλη στις 18-7-1982, και η «Ελευθεροτυπία στις 16/1/2000. Σήμερα, που έχουν αποκαλυφθεί τόσες αλήθειες, καταλαβαίνει κανείς, πόσο επιφανειακά κρίνουν ορισμένες φορές μερικοί δημοσιογράφοι, πόσα ψεύδη μας γράφουν προσπαθώντας να κατευθύνουν και όχι να εκφράσουν την κοινή γνώμη, όπως έχουν καθήκον να κάνουν.
Eπίσης δικαιώνεται ο π. Aυγουστίνος Καντιώτης ο οποίος χρόνια τώρα βροντοφωνάζει· «H Mακεδονία ήτο, είναι και θα είναι Ελληνική», ενώ πριν μερικά χρόνια πολλοί αντιδρούσαν και ί­σως κάποιοι να σκέπτονταν ότι ο γέροντας επίσκοπος έπαθε γεροντική άνοια. Tώρα απεδείχθη, γιατί ο π. Aυγουστίνος έλεγε ό,τι έλεγε και με τόση επιμονή.
Tο 1987 δεν τον λύγισαν οι απειλές των ψευτομακεδόνων του Kαναδά και της Aυστραλίας, οι οποίοι μεθόδευαν ακόμη και τη δολοφονία του. «Δεν φοβούμαι τον θάνατο για ένα τέτοιο εθνικό θέμα. Γιατί ο θάνατος ενός iεράρχου θα γίνει ρίζα για τη λύση του», δήλωσε σε εφημερίδα των Αθηνών που του ζήτησε συνέντευξη, γι’  αυτό το θέμα. (εφημ. «Eλεύθερη Ωρα», φ. 10-11-1987).
Στις 30-12-1992 δεν δίστασε ν’ απαντήση στις προκλητικές δηλώσεις του Aμερικανού προέδρου Mπούς για το Mακεδονικό.
Στο βιβλίο του «H Mακεδονία μας», που εκδίδεται επανειλημμένως, βλέπει ο αναγνώστης λίγα δείγματα από τα πολλά που είπε και έκανε ο επίσκοπος για το μεγάλο αυτό εθνικό ζήτημα.

TYΦΛOI, KOYΦOI, AΛAΛOI

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 20th, 2011 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. 9,27-35)

TYΦΛOI, KOYΦOI, AΛAΛOI

π. ΑΥΓ. ΣΤΟΝ ΑΝΒΩΝΑ copyΠΟΛΛΕΣ θρησκεῖες, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν στὸν κόσμο. Ἀλλ᾽ ἂν ῥωτήσετε ὄχι μόνο τοὺς ἀνθρώπους μὰ καὶ τὶς πέτρες ἀκόμα, θὰ φωνάξουν, ὅτι ἡ μόνη ἀ­ληθινὴ εἶνε αὐτὴ ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴ διδασκαλία του καὶ τὸ τίμιο αἷμα του.
Γιατὶ ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε ἕνας ἁπλὸς ἄν­θρω­πος. Εἶνε Θεός! Τὸ κηρύττει ἡ διδασκαλία του, τὰ ἀθάνατα λόγια του· τὸ βεβαιώνουν τὰ ἀμέτρητα θαύματά του, ποὺ ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων.

* * *

Καὶ σήμερα τὸ εὐαγγέλιο μᾶς διηγεῖται δύο θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστός. Τὸ ἕνα. Κα­θὼς μπῆκε σὲ μιὰ πόλι, ἄ­κουσε πίσω του φωνές. Τί ἔλεγαν· «Ἐλέησον ἡμᾶς…» (Ματθ. 9,27).

Εἶνε τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ποὺ λέμε κ᾽ ἐμεῖς στὴν ἐκκλησία στὴ λατρεία μας. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ βάζει τὸ πετραχήλι ὁ παπᾶς, μέχρις ὅτου τελειώσῃ, δέκα, εἴκοσι, τριάντα καὶ περισσότε­ρες φορὲς λέμε «Κύριε, ἐλέησον». Ἀλλὰ πῶς τὸ λέμε; Τὸ δικό μας «Κύριε, ἐλέη­σον» βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ παγωμένη· ἐνῷ τὸ «Κύριε, ἐλέ­ησον» τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου βγαίνει σὰν φωτιὰ ἀπὸ τὴν καρδιά, μὲ πίστι καὶ δάκρυα.

Ἂν πᾶτε στὴ ῾Ρωσία, τὸ «Κύριε, ἐλέησον» δὲν τὸ λέει μόνο ὁ ψάλτης. Σ᾽ ἐμᾶς τὸ λέει ὁ ψάλτης ἐνῷ ἄλλοι, ἰδίως οἱ γυναῖκες, κουβεν­τιάζουν. Θέλεις νὰ κουβεντιάσῃς; βγὲς ἔξω. Μέσα στὴν ἐκκλησία τὰ στόματα κλειστά, οἱ καρδιὲς στὸ Θεό. Τὸ «Κύριε, ἐλέησον», ποὺ λέει ὁ ψάλτης, πρέπει νὰ τὸ λένε ἀπὸ τὴν καρδιά τους ὅλοι οἱ Χριστιανοί. Καὶ τότε φτάνει ἕνα «Κύριε, ἐλέησον» νὰ κάνῃ θαῦμα, ὅ­πως ἔκανε τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ποὺ ἔλεγαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.

Ποιοί ἦταν αὐτοί, ποὺ πίσω ἀπὸ τὸ Χριστὸ φώναζαν «Ἐλέησον ἡμᾶς…»; Ἦταν δυὸ δυσ­τυχισμένοι. Τί ἦταν, φτωχοί; Μπορεῖ νά ᾽σαι φτωχὸς καὶ νά ᾽σαι εὐτυχισμένος, χαρούμενος, νά ᾽χῃς παράδεισο μέσα σου· μπορεῖ νά ᾽σαι φτωχὸς καὶ νά ᾽χῃς μιὰ καλὴ γυναῖκα καὶ καλὰ παιδιά, καὶ δὲ χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο· μπορεῖ νά ᾽σαι φτωχὸς καὶ νὰ εἶσαι ὑ­γιής. Αὐτοὶ ἦταν δυστυχεῖς, γιατὶ δὲν εἶχαν τὴν ὑ­γειά τους, δὲν εἶχαν μάτια.

Ποιός ἀπὸ σᾶς, ἂν τοῦ δώσουν ἕνα τσουβά­λι δολλάρια ἢ μιὰ βαλίτσα λίρες, δίνει τὰ μάτια του; Κανείς. Ἄρα λοιπόν, ἐσὺ ποὺ ἔχεις τὰ μάτια, δόξαζε τὸ Θεό, εἶσαι πλούσιος. Ἅμα ἔ­χῃς τὴν ὑγειά σου, εἶσαι ἕνας πλούσιος. Ὁ Ὠ­νάσης ἦταν ὁ πιὸ πλούσιος στὸν κόσμο· τὸν πῆ­γαν στὰ καλύτερα νοσοκομεῖα, ἔφεραν τοὺς καλύτερους γιατρούς. Τί ἔλεγε· Κάντε με καλά, καὶ σᾶς δίνω ὅλα τὰ καράβια μου! Ἄ­ρα λοιπόν, ἐσὺ ποὺ ἔχεις μάτια καὶ βλέπεις, αὐ­τιὰ καὶ ἀκοῦς, καρδιὰ καὶ χτυπᾷ, ἔχεις ὑ­γεία, ἔχεις ἕνα θησαυρό.

Αὐτοὶ ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ Χριστὸ καὶ φώναζαν «Κύριε, ἐλέησον», δῶσ᾽ μας τὸ φῶς μας, ἦταν τυφλοί. Τό ᾽παν μιὰ φορά, τό ᾽παν δυό, τό ᾽παν δέκα φορές, μὰ ὁ Χριστὸς δὲν ἀ­παντᾷ. Γιατί ἆραγε; δὲν ἀ­κούει; Ἂν ἀ­κούῃ! ῥαντὰρ εἶνε. Ἂν τὰ δικά μας ῥαν­τὰρ ἀ­κοῦνε ἀπὸ τόσο μακριά, ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ μεγάλο ῥαντὰρ ποὺ ἀκούει τὶς φω­νὲς ὅλων, ὅσο μακριὰ κι ἂν βρίσκωνται. Εἴτε στὴ σπηλιὰ εἶσαι εἴτε στὸ Βό­ρειο Πόλο εἴτε στὸ Νότιο Πόλο ἢ πάνω στὰ ἄστρα ἢ στὰ βάθη τῆς θαλάσσης ἢ τῆς γῆς, ὁ Θεὸς εἶνε ὅλο αὐτιά. Γιατί ὅμως ἐδῶ δὲν ἀ­παντᾷ; Δοκιμάζει τὴν πίστι τους.

Μπαίνει ὁ Χριστὸς σ᾽ ἕνα σπίτι, μπαίνουν κι αὐτοὶ καὶ τὸν πλησιάζουν μὲ δάκρυα. Πιστεύ­ετε, τοὺς ρωτάει, ὅτι μπορῶ νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ ζητᾶτε; Κι ὅταν εἶδε ὅτι ἡ πίστι τους εἶνε βράχος, τότε ἄγγιξε μὲ τὰ ἅγιά του δάκτυλα τὰ μάτια τους καὶ οἱ τυφλοὶ εἶδαν τὸ φῶς τους. «Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς…».

Τὸ δεύτερο θαῦμα. Μόλις ἔφυγαν οἱ τυφλοί, νά καὶ ἔρχεται ἕνας ποὺ ὑπὸ τὴν ἐπήρεια δαιμονίου δὲν ἄκουγε καὶ δὲ μιλοῦσε κα­θόλου· ἦταν κωφάλαλος. Ὁ Χριστὸς ἔβγαλε τὸ δαιμόνιο, καὶ ἄνοιξαν τὰ αὐτιά του καὶ ἄκουγε καὶ ἄρχισε ἡ γλῶσσα του νὰ μιλάῃ.

Αὐτὰ τὰ θαύματα ἔκανε ὁ Χριστός· θεράπευσε δυὸ τυφλοὺς καὶ ἕνα κωφάλαλο. Ὁ λα­ὸς θαύμασε τὰ πρωτάκουστα αὐτὰ σημεῖα. Δὲν πί­στεψαν ὅμως ὅλοι. Ἅμα κάποιος εἶνε προκα­τειλημμένος, χίλια θαύματα νὰ δῇ κι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς νὰ κατεβῇ στὴ γῆ, δὲ πιστεύει. Καὶ τὴν ἡμέρα ἐκείνη κάτι φίδια φαρμακερά, παιδιὰ τοῦ διαβόλου, σκοτεινοὶ καὶ ὑπερή­φανοι ἄνθρωποι, οἱ φαρισαῖοι, ὄχι μόνο δὲν πίστεψαν, ἀλλὰ ἄρχισαν νὰ διαβάλλουν τὸ Χριστὸ λέγοντας, ὅτι βγάζει τὰ δαιμόνια μὲ τὴ δύναμι τοῦ σατανᾶ! Ὑπάρχει χειρότερη βλασφημία;

* * *

―Τί μ᾽ ἐνδιαφέρουν ἐμένα αὐτά; θὰ πῇς. Ἐγώ, δόξα τῷ Θεῷ, ἔχω μάτια καὶ βλέπω, ἔχω αὐτιὰ κι ἀκούω, ἔχω γλῶσσα καὶ μιλάω…

Ἂν σ᾽ ἐνδιαφέρῃ; Πολὺ μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα! Γιατὶ ὑπάρχουν δύο εἰ­δῶν τυφλοί· τυφλοὶ σωματικῶς καὶ τυφλοὶ πνευ­ματικῶς· καὶ ὑπάρχουν κουφοὶ σωματικῶς καὶ κουφοὶ πνευματικῶς· καὶ ὑπάρχουν ἄλαλοι σωματικῶς καὶ ἄλαλοι πνευματικῶς.

Ποιοί εἶνε τυφλοὶ στὴν ψυχή; Νά, οἱ φαρισαῖοι. Δὲν εἶδαν τὰ θαύματα; Καὶ ὅμως δὲν πίστεψαν. Μάτια εἶχαν καὶ μάτια δὲν εἶχαν. Ὅ­πως τότε ἐκεῖνοι, ἔτσι καὶ σήμερα νεώτεροι γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι βλέπουν θαύματα τοῦ Χριστοῦ τῆς Παναγίας τῶν ἁγίων, καὶ δὲν πιστεύουν. Τυφλοὶ εἶνε. Νά κάποιοι ποὺ πῆ­γαν στὸ πανεπιστήμιο καὶ στὸ ἐξωτερικὸ κ᾽ ἔ­μαθαν μερικὰ γράμματα, καὶ τώρα κάθονται διπλοπόδι στὸ καφενεῖο μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα καὶ λένε πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός. Ποιοί τὸ λένε; Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔμαθαν ἀκόμα τὸ ἄλ­φα τῆς ἐπιστήμης. Ξέρετε πῶς μοιάζουν; Σὰν νὰ πῇ κάποιος, ὅτι ἕνα ἐργοστάσιο, μὲ τόσες μηχανὲς καὶ τροχοὺς καὶ μοτέρ, φύτρωσε μόνο του, ὅπως τὰ μανιτάρια πάνω στὴν κοπριά. Τὸ λέει κανείς; Δὲν τὸ λέει. Ὅποιος πῇ τέτοιο πρᾶγμα, θὰ τοῦ φορέσουν ζουρλομανδύα καὶ θὰ τὸν πᾶνε στὸ φρενοκομεῖο. Τὸ ἐργοστά­σιο τῆς Δ.Ε.Η. κάποιος τὸ ἔφτειαξε. Καὶ τί εἶν᾽ αὐτὸ μπροστὰ τὸ μεγάλο ἐργοστάσιο ποὺ λέγεται ἥλιος καὶ φωτίζει τόσους αἰῶνες δωρεάν; Αὐτὴ τὴ Δ.Ε.Η. τοῦ οὐρανοῦ ποιός τὴν ἔ­φτειαξε; Θέλεις ἄλλο ἐργοστάσιο; Νά τὸ χῶ­μα ποὺ πατᾷς! Τὸ σπέρνεις καὶ βγαίνουν ἀπὸ μέσα λουλούδια, θάμνοι, δέντρα (ἀχλαδιές, μηλιές, πλατάνια…,). Ποιός τὸ ἔκανε; Ὅλοι οἱ γεωπόνοι νὰ μαζευτοῦν, ἕνα σπόρο δὲ φτειά­χνουν οὔτε θὰ φτειάξουν ποτέ. Στὸ φεγγάρι δὲν ὑπάρχει οὔτε νερὸ οὔτε φροῦτο οὔτε δρόσια οὔτε ἀέρας· τίποτα, ξεραΰλα. Ἄχ, τυφλὲ ἄνθρωπε, ὅλα σοῦ τὰ δίνει ὁ Μεγαλοδύναμος, καὶ δὲν ἔχεις μάτια νὰ τὰ δῇς καὶ νὰ τὸν δοξάσῃς. Νά λοιπὸν τυφλοὶ ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο.

Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ κουφοί. Ποιοί εἶνε κουφοί; Ἔχουν αὐτιά, καὶ αὐτιὰ δὲν ἔχουν. Προχθὲς ἦρθε στὸ γραφεῖο τῆς μητροπόλεως μιὰ γυναίκα καὶ ἔκλαιγε. ―Τί ἔχεις; τῆς λέω, πέθανε τὸ παιδί σου; ―Μακάρι νὰ πέθαινε. Ἄχ, ἦταν καλὸς μαθητής, ἔπαιρνε καλοὺς βα­θμούς. Τελευταῖα ἔμπλεξε μὲ παρέες καὶ ξενυχτάει. Τὸν συμβουλεύω ἐγώ, τὸν συμβουλεύει ὁ ἄν­τρας μου, μὰ αὐτὸς δὲν ἀκούει. Αὐτιὰ δὲν ἔ­χουν τὰ παιδιὰ σήμερα… Δυστυχισμένοι γονεῖς! Δὲν ἀκοῦνε οἱ μικροὶ τοὺς μεγάλους, τὰ παιδιὰ τὸν πατέρα, οἱ μαθηταὶ τὸ δάσκαλο, οἱ Χριστιανοὶ τὸ δεσπότη, τὸν ἱεροκήρυκα· δὲν ἀ­κοῦνε τὸ Χριστό, τὸ Θεό.

Τυφλοὶ ἄνθρωποι, κουφοὶ ἄνθρωποι. Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ ἄλαλοι. Ἀπ᾽ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ μπορεῖ νὰ λένε γιὰ χωράφια, γιὰ δουλειές, γιὰ ἔρωτες, γιὰ γυναῖκες, γιὰ λεπτά, γιὰ πολιτική… Γιὰ ἕνα μόνο δὲ μιλᾶνε· γιὰ τὸ Θεό! Γλῶσσα ἔχουν καὶ γλῶσσα δὲν ἔχουν. Προσευχὴ δὲν κάνουν. Ποῦ καταντήσαμε!

Τί τὸ ὄφελος λοιπὸν νά ᾽χῃς μάτια καὶ νὰ μὴ βλέπῃς τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ; Τί τὸ ὄφελος νά ᾽χῃς αὐτιὰ καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς τὸ Εὐαγγέλιο; Τί ὄφελος νά ᾽χῃς γλῶσσα καί, ἐνῷ ἡ μπουκιὰ εἶνε στὸ στόμα σου, ἐσὺ νὰ βλαστη­μᾷς τὰ θεῖα; Καὶ ὁ διάβολος ἀκόμα τρέμει ὅ­ταν ἀκούῃ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μας.

* * *

Ἀδέρφια μου, σᾶς μιλῶ μὲ πόνο καὶ ἀναστε­ναγμό. Φθάσαμε στὸ τέλος. Θὰ ἔρθῃ μεγάλη καταστροφή. Διότι φύγαμε ὅλοι ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἄνθρωπε, σοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς μάτια, γιὰ νὰ βλέπῃς τὰ μεγαλεῖα του καὶ νὰ λὲς «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε…» (Ψαλμ. 103,24). Σοῦ ἔδωσε αὐτιά, γιὰ ν᾽ ἀκοῦς τὸ λόγο του. Σοῦ ἔδωσε γλῶσσα γιὰ νὰ τὸν ὁμολογῇς. Σοῦ ἔδωσε καρδιὰ γιὰ ν᾽ ἀγα­πᾷς· ν᾽ ἀγαπᾷς ὅλους (πατέρα, μάνα, παιδιά, πατρίδα, ὅ,τι ἱερὸ καὶ ὅσιο), μὰ πάνω ἀπ᾽ ὅλα ν᾽ ἀγαπᾷς Αὐτόν.

Χριστιανοί! τὰ λόγια αὐτὰ φυ­τέψτε τα στὴν καρδιά σας. Τυφλοί! ἂς παρα­καλέσουμε τὸ Θεὸ ν᾽ ἀνοίξῃ τὰ μάτια μας νὰ τὸν δοῦμε. Κουφοί! ἂς τὸν παρακαλέσουμε ν᾽ ἀνοίξῃ τ᾽ αὐτιά μας ν᾽ ἀκούσουμε τὴ φωνή του. Ἄλαλοι! ἂς τὸν παρακαλέσουμε, ἡ γλῶσσα μας νὰ γίνῃ κιθάρα, καὶ μέρα – νύχτα νὰ ὑμνῇ Πατέρα Υἱὸν καὶ ἅ­γιον Πνεῦμα, εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Γεωργίου Ἀναρράχης – Ἑορδαίας 10-8-1975)

‘ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ’ 4-10-87

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 20th, 2011 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΩΣ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΟΣ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 4-10-87

__________

__________

_________

_____________

_____________

____________

________

MHNYMATA ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 20th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Afstralia_omogeneia_simeesΠ. Αmakedon04@optusnet.com.au

H Νέα Ενωση Χωριών της Φλώρινας Οργανώνει Ετήσιο Μνημόσυνο για τον Αγιο Γέροντα πρώην Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο, εις ένδειξη αγάπης, τιμής και σεβασμού προς τον Φλογερό Αγωνιστή της Ορθοδοξίας και Αξιο Ποιμενάρχη.

Το Ετήσιο Μνημόσυνο του θα τελεστεί στις 28 Αυγούστου 2011

στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα Forest Hill

201 Mahoneys Rd, FOREST HILL.

Μετα το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στις 12:30μμ. θα ακολουθίσει ιδιαίτερη Τιμητική Εκδήλωση στην Αίθουσα Δεξιώσεων της Νέας Ενωσης Χωριών της Φλώρινας, στο 814 High street, Thornbury, όπου θα γίνει μια ιστορική αναφορά στη ξέχωρη ζωή και τους μεγάλους αγώνες του Παλαίμαχου Επισκόπου Αυγουστίνου. Προσκαλεσμένος Ομιλητής θα είναι ο νέος Θεολόγος και πνευματικό παιδί του Γέροντα, Νικόλαος Πανταζής, που θα μας αναπτύξει πολύ ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές πτυχές από το βίο και την ηρωϊκή δράση του παγκοσμίου φήμης αυτού Μητροπολίτου. Θα προβληθούν επίσης και DVD καθώς και αποσπάσματα Ιερών Oμιλιών του Αγίου Γέροντος, επάνω σε θέματα μετανοίας και αγάπης. Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.

8d074ba8587b

ΝΤΡΕΠΟΜΑI

(Η επιστολή εστάλη σε άλλη ιστοσελίδα και κοινοποιήθηκε σε εμάς.

Δεν βάζουμε όλο το κείμενο και ας μας συγχωρέσει ο αδελφός Νικόλαος από την Αυστραλία)

Αγαπητέ εν Χριστώ αδερφέ …

Χαίρομαι χαρά Χριστού που κατέχεις ασφαλώς το ίδιο δυναμικό πνεύμα της αλήθειας και της αγωνιστικότητας του Αγίου μας Πατρός Αυγουστίνου και ξεσκεπάζεις με θάρρος και μαχητικότητα τα κακώς κείμενα και τις ανεπίτρεπτες προδοσίες που έλαβαν χώρα κατά την Εξόδιο Ακολουθία του σφοδρότερου και φοβερότερου Αντι-αιρετικού Μητροπολίτη, του πιο Αντιπαπικού και Αντι-Οικουμενιστή Αγωνιστή Ιεράρχη που έχει η σύγχρονη Εκκλησιαστική Ιστορία να παρουσιάσει με ολόχρυσες σελίδες.

Ντρέπομαι για λογαριασμό της Μητροπόλεως Φλωρίνης και άλλο περισσότερο θα ντρεπόμουν, θα κρυβόμουν και θα εξαφανιζόμουν από προσώπου γης, εάν κατείχα αναξίως, σιωπηλώς και δειλώς, την Μητροπολιτική θέση του Αγίου Πατρός και Μεγίστου εν Επισκόποις Αυγουστίνου. Ντρέπομαι για λογαριασμό του Επισκόπου Θεοκλήτου που συνειδητά αρνείται να ακολουθεί την ίδια γραμμή, τον ίδιο αγώνα και την ίδια δυναμική μαρτυρία και ομολογία που επισφράγησε ηρωϊκά ο πανένδοξος και αγιασμένος πια Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης.

Με ποιό δικαίωμα κρίνω τον Μητροπολίτη Θεόκλητο;

Πρώτον, ‘κρίνω την δικαίαν κρίσην’, δεν καταδικάζω. Γράφω με σεβασμό και παρρησία. Είχα την μέγιστη ευλογία να είμαι, έστω και σαν ανάξιο τέκνο του Αγίου μας Γέροντα Μητροπολίτη Αυγουστίνου αλλά και ως Θεολόγος καταθέτω την συνειδητή μου δήλωση αληθείας και εκδήλωση αγανακτισμού προς την επώδυνα αισθητή σιωπή και επάρατη δειλεία του Μητροπολίτη Θεοκλήτου. Του απευθύνω μετά τρόμου, χωρίς να το εύχομαι, το Αποκαλυπτικό και αφυπνιστικό: «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις …  καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος». (Αποκ. 21, 8)

Είναι απιστία και αδικαιολόγητη δειλία να μην αναφερόμαστε στον Αντι-Οικουμενιστικό και Αντι-Παπικό έργο του Αγίου Μητροπολίτη Αυγουστίνου. Είναι βδέλυγμα να σιωπούμε και να αμαυρίζουμε την Πανιερωτάτη Εξόδιο με ανίερες και ανόσιες παρουσίες και ανέντιμες κολακείες. Ντρέπομαι που ανέχτηκε ο Μητροπολίτης Θεόκλητος να συμβούν όλα αυτά τα τραγελαφικά και άκρως ασέβαστα παρέκτροπα προς το πανσέβαστο και ιερώτατο πρόσωπο του τιμωμένου Αρχιερέως Αυγουστίνου.

Ντρέπομαι που συνεχίσει να ανέχεται να συνεργάζεται με πρόσωπα…., όπως τον «Πρωτο»-σύγκελλο Ιουστίνο Μπαρδάκα, που πρωτεύει στην απάρνηση του πνεύματος του π. Αυγουστίνου αλλά και πρωτεύει στην προδοσία τιμής προς πανέντιμα και εξέχοντα πνευματικά παιδιά του Αγωνιστή Ιεράρχη, όπως ο αδικημένος και δεδιωγμένος ένεκεν δικαιοσύνης Δεινότατος (με ‘Δ’ κεφαλαίο) και Εντιμότατος (με ‘Ε’ κεφαλαίο) Θεολόγος, Νικόλαος Σωτηρόπουλος.

Μέχρι τον θάνατό μου θα διατυμπανίζω την τρομακτική Χρυσοστόμεια προειδοποίηση: «Οι άδικοι και ψευδείς αφορισμοί επιστρέφουν αείποτε ως κατάρες εκ Θεού στα πρόσωπα που τους εκτελούν!» Ντρέπομαι για τον Αρχιμ. Ιουστίνο και ντροπή του μέγιστη που αρνήθηκε να διαβαστεί η βαρυσήμαντη ομολογιακή Επικήδεια Επιστολή του Νικολάου Σωτηροπούλου. Δεν θίγει μόνο εμάς, που προσμέναμε «χωρίς ανάσσα» να ακούσουμε αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα κατάθεση, (μαζί με άλλες εξ’ ίσου σημαντικές από άλλα επίσης στενά πρόσωπα του Αγίου Γέροντα Αυγουτίνου), αλλά υποβιβάζει και εξεφτελίζει τον ίδιο τον εαυτό του με αυτές τις αισχρές απαρνήσεις και αηδιαστικές προφάσεις περί «ελλείψεως χρόνου». Μάλλον «επισκοπής ορέγεται» και δεν ενδιαφέρεται να προασπίσει επαξίως το όνομα, την τιμή και το Εργο του Επισκόπου Αυγουστίνου.

Χαίρομαι όμως και δοξάζω τον Θεό που υπάρχουν ακόμη Ιεράρχες, Ιερείς και λαϊκοί ανά τον κόσμο, ιστοσελίδες όπως η δική σας αλλά και η http://www.augoustinos-kantiotis.gr/ που δεν φοβούνται την προσωρινή υπερίσχυση «Ρήματος τυρράνου»………

Ο σεισμοποιός και τρομοποιός «πάγκος» της Αδεκάστου Κρίσεως θα είναι πιό φρικτός, και για μένα που τα γράφω.

Χαίρετε και ομολογείτε ευκαίρως ακαίρως!

Νικόλαος Πανταζής

(Δίδω ελευθέρως την άδεια σε όλους τους παραλήπτες να δημοσιεύσουν την επιστολή μου όπως και όπου νομίζουν)

69717295

ΤΟΣΟ ΣΤΕΡΕΨΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ;

Δέστε έναν «χριστιανό πατριώτη», που ζητά την ψήφο μας!!!

Έβγαλε μερίδα από την βασιλόπιτα για τον Αλλάχ!!!

Το βίντεο είναι από το «ΟΛΑ» του Θέμου Αναστασιάδη που μεταδόθηκε από τον «Αντέννα» τον Ιανουάριο του 2009. Δείχνει τον πρόεδρο του Λάος Γιώργο Καραγκιοζοφέρη να κόβει την πίττα της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας, αρχές Ιανουαρίου 2009. Πρόεδρος της Ένωσης είναι ο Αιγύπτιος Ναΐμ Ελγαντούρ, παντρεμένος με την εξισλαμισμένη Ελληνίδα Άννα Στάμου. Η Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας πρωτοστάτησε και στην προσευχή 5.000 μουσουλμάνων στην Πλατεία Κοτζιά. Κι όπως θα δείτε στο βιντεάκι, ο λαοπλάνος Καρατζαφέρης έκανε την απίστευτη… «επιπολαιότητα» να κόψει ένα κομμάτι της πίττας για τον Αλλάχ!!!
Η ιστοσελίδα της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας είναι η http://www.greeksrethink.com/

Όπως φαίνεται οι μουσουλμάνοι τους ενδιαφέρουν περισσότερο από τους χριστιανούς!

_______________________

_________

69717295

  • ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ
  • ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
  • ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
  • τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
  • e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
  • Α.Φ.Μ. 090050859 * Ε´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

ΧΡΗΜΑΤΑ   ΓΙΑ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΚΟ ΤΕΜΕΝΟΣ, ΕUROVISION

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑ, ΑΦΙΟΝΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΜΑΥΛΙΣΤΙΚΑ ΘΕΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΦΥΛΟΥΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ! ! !

ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ   ΟΥΤΕ ΣΑΛΙΟ ΓΙΑ ΕΡΓΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ,

ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΛΗΘΩΡΑ ΑΛΛΩΝ ΚΟΙΝΩΦΕΛΩΝ ΤΟΜΕΩΝ

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ …

Η ΛΑΙΛΑΠΑ ΤΩΝ ΠΥΡΚΑΪΩΝ

1. Ἀναφορικῶς μὲ τὴν λαίλαπα τῶν πυρκαϊῶν καὶ τὴν μετατροπὴν τῆς Ἑλλάδος, ἀπὸ τὶς πυρκαϊὲς καὶ τὰ ἐπακόλουθα των, σὲ Σαχάρα ἔχομε ἀναπτύξει ἐπανειλημμένως εἰς τὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 87 καὶ τεῦχος 37, σελ. 153.

Παρακαλοῦνται οἱ φίλοι ἐπισκέπτες τῆς ἱστοσελίδος μας, καθὼς καὶ οἱ ἐπισκέπτες ἄλλων σοβαρῶν καὶ δυναμικῶν ἱστοσελίδων, οἱ ὁποῖες ἔχουν τὴν εὐγενῆ καλωσύνη καὶ ἀναρτοῦν κείμενά μας, νὰ ἰδοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ κείμενά μας.

2. Ὅμως, τὸ πρόβλημα εἶναι ὑπαρκτὸ καὶ δὲν ἔχουν ληφθῆ μέτρα γιὰ ἐξοπλισμὸ καὶ ἐπάνδρωσι τῆς Πυροσβεστικῆς Ὑπηρεσίας, διότι προφανῶς οἱ ἰθύνοντες καὶ οἱ «ἀετονύχηδες» συνεργάτες τους-«πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς δὲν λαμβάνουν γιὰ μίζες ἀμύθητα ποσά, ὅπως μὲ τὶς ἀγορὲς τοῦ αἰῶνος γιὰ ἄχρηστο πολεμικὸ ἐξοπλισμό (ὅπου ὑπάρχουν «χοροὶ» δεκάδων καὶ ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων εὐρώ) ἢ τὰ ἄλλα δημόσια ἔργα (ἀπὸ τὰ ὁποῖα λαμβάνουν οἱ «μιζαδόροι» ἰθύνοντες τεράστια λαδώματα, ποὺ ἐπαρκοῦν ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ τρισέγγονα καὶ τετρασέγγονα τους).

Η ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙΣΑ   ΜΟΜΑ καὶ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ

«ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ» ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ -ΑΕΤΟΝΥΧΗΔΩΝ

1. Τὰ δαιμόνια τῆς φιλαργυρίας, τῆς φιλαυτίας, τοῦ φιλοτομαρισμοῦ καὶ τοῦ μόνιμου «βολεύματος» ἦσαν κυρίως τὰ κίνητρα τῶν ἰθυνόντων καὶ τῶν «πατριαρχῶν» τῆς διαπλοκῆς καὶ «ἀετονύχηδων», ποὺ δροῦν στὰ παρασκήνια καὶ ἔκαναν τὸ πᾶν νὰ καταργήσουν τὴν ΜΟΜΑ, ποὺ κατεσκεύαζε ἄριστα καὶ σὲ πολὺ χαμηλὸ κόστος σοβαρότατα ἔργα ὑποδομῆς.

2. Σὰν νὰ μὴ ἔφθαναν τὰ πολλαπλάσια ποσά, ποὺ καταβάλλονται γιὰ εὐτελῆ, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, δημόσια ἔργα, ἔδωσαν (παραθέτουμε μόνον ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὰ ἄπειρα) καὶ προσφάτως οἱ ἀθεόφοβοι ἰθύνοντες, χάριν τῆς μίζας, κονδύλι τουλάχιστον 37 ἑκατ. Εὐρώ, στὴν ἀνάδοχο ἑταιρία ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, γιὰ τὸ ἔργο «Κατασκευὴ Ὑποδομῆς ἀπὸ τὸ 14ο ἕως τὸ 25ο χιλιόμετρο, Μεγάλη Σήραγγα τῆς Νέας Σιδηροδρομικῆς Γραμμῆς Ὑψηλῶν Ταχυτήτων Λιανοκλάδι – Δομοκός»,  πρὶν κὰν γίνει τὸ ἔργο! (Ἐφημερίδα Ἐλευθεροτυπία 11.7.2011).

3. Δέον νὰ σημειωθῇ, ὅτι οἱ ἀνάδοχοι-ὑπεργολάβοι συστήνουν μὲ συνεργάτες των πληθώρα ἄλλων ἐργολαβικῶν ἑταιριῶν, οἱ ὁποῖες μὲ τὴ σειρά τους ἀναθέτουν τὴν ἐκτέλεσι τῶν ἔργων σὲ μηχανικοὺς-βιοπαλαιστές, ποὺ μία ζωὴ ἀγωνίζονται νὰ βγάζουν τιμια τῶν ἄρτον τὸν ἐπιούσιον μὲ τὸν ἱδρῶτα των. Ἀφοῦ ὁλοκληρώσουν τὰ ἔργα αὐτοὶ οἱ βιοπαλαιστὲς-ὑπεργολάβοι, πηγαίνουν νὰ ἐξαργυρώσουν τὶς προχρονολογημένες ἐπιταγές, τὶς ὁποῖες ὅμως εὑρίσκουν ἀκάλυπτες, ἀλλὰ δὲν δύνανται νὰ κάνουν ἀγωγές, διότι οἱ πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς ἔχουν ἤδη πτωχεύσει τὶς σκοπίμως ἱδρυθεῖσες ὑπεργολαβικὲς ἑταιρἰες. Ἔτσι τοὺς μένουν οἱ ἀκάλυπτες ἐπιταγὲς ἀπλήρωτες, γιὰ νὰ ταπετσάρουν τοὺς τοίχους τῶν γραφείων τους, μέχρι ποὺ νὰ τὰ κλείσουν, ἀδυνατοῦντες νὰ πληρώσουν φόρους, ἀσφάλιστρα ἐργαζομένων, ἐνοίκια καὶ λοιπὰ ἔξοδά των…

4. Ἄν ὑπῆρχε χρηστὸ κράτος δικαίου καὶ ὄχι μιζαδόρων, κομπιναδόρων καὶ «πατριαρχῶν» διαπλοκῆς καὶ ἄν δὲν ἦσαν λαδιάρηδες οἱ νομοθέτες καὶ διοικοῦντες, θὰ ἔπρεπε νὰ τίθεται προϋπόθεσις πρῶτον νὰ προσκομίζουν ἐξοφλητικὲς ἀποδείξεις τῶν ὑπεργολάβων, ποὺ πραγματικὰ διεκπεραίωσαν τὸ ἔργο, καὶ μετὰ νὰ ἐξοφλοῦντο οἱ κομπιναδόροι ἀνάδοχοι.

Ὅλες αὐτὲς οἱ λεπτομέριες δὲν λαμβάνονται ὑπ’ὄψιν ἀπὸ τοὺς νομοθέτες καὶ τὴν φαύλη διοίκησι, διότι δὲν δύνανται νὰ κάνουν διαφορετικὰ ἀπὸ τὶς προτροπὲς τῶν ἐντολέων των…

5. Οἱ μικρὲς τιμωρίες, ποὺ ἐπιβάλλουν ἐνίοτε οἱ νομοθέτες καὶ ἡ διοίκησις-ἐκτελεστικὴ ἐξουσία, καταντοῦν «τὶ μωρίες», ἐφαρμοζομένης ἀπολύτως τῆς θεωρίας τοῦ μαθητοῦ καὶ φίλου τοῦ Σόλωνος Ἀνάχαρσι (6η ἑκατοναετία πρὸ Χριστοῦ): «ὅλοι οἱ ἀνθρώπινοι νόμοι ὁμοιάζουν μέ δίκτυ ἀράχνης, πού πιάνει ὅλα τά μικρά ζουζουνάκια καί ὅλα τά μεγάλα τά ἀφήνει καί διαπερνοῦν».

Περισσότερα ἴδατε ἐκτενῶς στὴν ἱστοσελίδα μας

«Σὲ ποιοὺς κολοφῶνες δόξης θὰ μπορούσαμε νὰ ἤμαστε & ποῦ καταντήσαμε μὲ τὴ πολιτικὴ σαλαμιοῦ» ἀπὸ 1.7.2011.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ» ΚΑΙ

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

1. Ἀντὶ οἱ ἄφρονες, ἀνεγκέφαλοι, ἀνίκανοι καὶ φαῦλοι ἰθύνοντες νὰ μετεκπαιδεύσουν σωστὰ τοὺς χιλιάδες «περιεργαζόμενους» τεμπέληδες, ποὺ διόριζαν κατὰ κόρον στὴν Ὀλυμπιακή, τὸν ΟΣΕ, τὸν ΟΤΕ, τὴν ΔΕΗ καὶ σὲ πληθώρα ἄλλων «ὑπὸ διάλυσι» κρατικῶν φορέων καὶ ἀπομυζοῦσαν σὰν λαίμαργες βδέλλες τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου ἑλληνικοῦ λαοῦ, τὰ τεράστια κονδύλια τῆς ΕΟΚ καὶ τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης καθὼς ἐπίσης καὶ τὰ τεράστια θαλασσοδάνεια, τοὺς κρατοῦν τώρα, μέχρι νὰ τοὺς «ἀποσπάσουν» σὲ κάποια ἄλλη ὑπηρεσία, στὸ περιθώριο, ἐκτὸς ἐργασίας ἀλλὰ συνεχίζουν νὰ τοὺς μισθοδοτοῦν χωρὶς κἄν νὰ ἀπασχολοῦνται ἐπὶ τόσο καιρό….

2. Στὴν Γερμανία, ὅπου ὑπάρχει χρηστὸ κράτος δικαίου καὶ δὲν ἐπιπλέουν καὶ ἀναδεικνύονται οἱ «φελλοί», οἱ παλλακίδες, οἱ ἀνώμαλοι, οἱ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς καὶ οἱ ἀετονύχηδες, ἀλλὰ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον πρυτανεύει ἡ ἀξιοκρατία, δὲν συμβαίνουν τέτοια παρατράγουδα.

Ὅταν κατέρρευσε ὁ ὑπαρκτὸς σοσιαλισμός, οἱ κρατικὲς ἐπιχειρήσεις, ὡς π.χ. τὸ περίφημο ἐργοστάσιο ὀπτικῶν εἰδῶν, μικροσκοπίων κ.λπ JENA, δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ἀνταγωνισθοῦν τοὺς Ἰάπωνες, Κορεάτες καὶ Κινέζους καὶ ἔκλεισαν. Αὐτοὺς τοὺς ἄριστους τεχνικοὺς δὲν τοὺς ἄφησαν οἱ Γερμανοὶ νὰ κάθωνται καὶ νὰ τοὺς πληρώνουν, ἀλλὰ τοὺς ἔδωσαν σκάλες, πριόνια, ψαλίδες καὶ τοὺς ἔβαλαν π.χ. νὰ κόβουν τὰ κλαδιά, ποὺ ἐμπόδιζαν τὰ φανάρια τῶν δρόμων καὶ τὰ σήματα τῶν πινακίδων, ὥστε νὰ ἀποφεύγωνται τὰ ἀτυχήματα…

3. Οἱ «κουτόφραγκοι» Γερμανοὶ τοιουτοτρόπως ἀπησχόλησαν ὅλο τὸ ἐργατοϋπαλληλικὸ προσωπικὸ μετατρέποντες τὴν πρώην Ἀνατολικὴ Γερμανία σὲ ἕνα ἀπέραντο ἐργοτάξιο καὶ σὲ ἔργα ὑποδομῆς καὶ δὲν δημιούργησαν βιομηχανίες τεμπέληδων, ἀργόσχολων καὶ παρασίτων, ὅπως στὴν Ἑλλάδα…

4. Τοιουτοτρόπως προσήρμοσαν ἀμέσως καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Γερμανία, γιὰ νὰ ἐπεκταθῇ καὶ ἐκεῖ τὸ οἰκονομικὸ θαῦμα.

5. Ἀλλὰ οἱ Γερμανοὶ πολιτικοὶ καὶ ἐν γένει ἰθύνοντες δὲν εἶναι «βολευτές» καὶ δὲν κόπτονται νὰ βολεύουν τὸν ἑαυτό, οὔτε τὰ διάφορα κομματόσκυλα, γιὰ νὰ μετατρέπωνται σὲ λαίμαργες βδέλλες, ὅπως εἰς τὸ μεγάλο «κηφηνεῖο» ἡ Ἑλλάς. Οἱ Γερμανοὶ ἰθύνοντες ἐμφοροῦνται ἀπὸ πατριωτισμό, κοινωνικὴ εὐαισθησία, καὶ ὄχι ἀναλγησία. Γι’ αὐτὸ μετέτρεψαν τὴν Γερμανία σὲ «ἀτμομηχανή» τοῦ συρμοῦ, ποὺ λέγεται Ἑνωμένη Εὐρώπη.

ΠΥΡΚΑΪΕΣ

Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

1. Ἐνῷ στὴν Ἑλλάδα χρειαζόμεθα πολλαπλάσιο σωστὸ ἐξοπλισμὸ μέσων πυροσβέσεως καὶ διπλάσιους πυροσβέστες, συνεχίζουν νὰ σπαταλοῦν τοὺς ἐθνικοὺς καὶ κοινοτικοὺς πόρους καὶ τὰ θαλασσοδάνεια γιὰ τοὺς τεμπέληδες τῆς Ὀλυμπιακῆς, τοῦ ΟΣΕ καὶ τῶν ἄλλων κρατικῶν φορέων καὶ οἱ ἀπασχολούμενοι γιὰ τὴν πυρόσβεσι νὰ μὴ ἐπαρκοῦν γιὰ νὰ δημιουργῶνται τρεῖς «βάρδιες».

2. Στὰ κρατικὰ νοσοκομεῖα τὸ ὑπηρετοῦν προσωπικὸ νὰ μὴ ἐπαρκῇ καὶ ἐὰν δὲν ἔχει κανένας νὰ πληρώνῃ «ἀποκλειστικὲς» νοσοκόμες, δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ ἔχῃ ἐγκαίρως, οὔτε ἕνα ποτήρι νερό.

Οἱ περιορισμένοι πόροι γιὰ τὴν ὑγεία νὰ σπαταλῶνται γιὰ μηχανήματα καὶ λοιπὸ ἐξοπλισμό, πληρώνοντας πολλαπλάσια ποσά ἀπ᾿ ὅ,τι ἡ πραγματικὴ ἀξία τους καὶ ἀπ᾿ ὅ,τι πληρώνουν ἄλλα νοσοκομεῖα ἄλλων χωρῶν, ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀξιοκρατία καὶ ἡ χρηστὴ διοίκησι. . .

3. Ἀκόμη καὶ ὁ κ. Μητσοτάκης, ποὺ ἦταν ὑπὲρ τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας, ἐδιόρισε τὸν γαμπρὸ τοῦ φίλου του Μπακατσέλου, τὸν κ. Εὐάγγελο Βενιζέλο, ὡς σύμβουλο τῆς Ὀλυμπιακῆς μας, προσθέτοντάς του ἄλλη μία ἀργομισθία στὶς τόσες ἀργομισθίες καὶ πηγὲς εἰσοδήματος, ποὺ εἶχε ὁ κ. Εὐάγγελος Βενιζέλος…

4. Ἀπεναντίας χιλιάδες λαμπροὶ ἐπιστήμονες ἀδυνατοῦντες νὰ εὕρουν κάποια ἐργασία στὴν μητέρα Ἑλλάδα, ἀναγκάζονται καὶ παίρνουν τὰ «μάτια» τους καὶ φεύγουν στὶς ξένες χῶρες, ὅπου κατορθώνουν διὰ τῆς ἀξιοκρατίας νὰ ἀναδεικνύωνται καὶ νὰ ἀριστεύουν, διότι, δυστυχῶς, τὶς καίριες θέσεις στὴν Ἑλλάδα τὶς καταλαμβάνουν σὰν τὰ μανιτάρια κατὰ χιλιάδες ἀνθρωπάκια μὲ κομματικὲς ταυτότητες καὶ κλίκες τῶν ἑκάστοτε ἰθυνόντων. Αὐτονόητο εἶναι αὐτὰ τὰ ἀνθρωπάκια, ποὺ ἀναρριχῶνται στὶς ὑψηλὲς θέσεις, ὡς σύμβουλοι, ὄχι μόνο δὲν ἀποδίδουν, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας ἐμποδίζουν καὶ μερικοὺς, ποὺ ἔχουν ἱκανότητες καὶ «μεράκι» νὰ ἐργασθοῦν γιὰ τὸ καλὸ τοῦ τόπου («…ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. Ματθ. 23, 14).)…

5. Ἀνεγκέφαλοι καὶ ἀχρεῖοι νομοθέτες καὶ ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία, παραβλέποντας, στὴ πράξι, τὴν δυστυχία τοῦ Λαοῦ, συνεχίζουν νὰ εἶναι παράνομοι Ἰοῦδαι, μὴ βουλόμενοι συνιέναι, καὶ νομοθετοῦν ἀγρίως ἐναντίον τοῦ Λαοῦ, ἐνῷ ἀντιθέτως «εὐλογοῦν τὰ γένια των».

Παραδείγματος χάριν γιὰ τὸ Β’ τρίμηνο τοῦ 2011  μὲ κοινὴ ὑπουργικὴ ἀπόφασι τοῦ Ὑπουργοῦ  Ἐσωτερικῶν Χάρη Καστανίδη καὶ τοῦ ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν Φίλιππου Σαχινίδη κατανεμήθησαν ἄλλα 13.504.656 εὐρώ (!) στὰ πολιτικὰ κόμματα:

  • ΠΑΣΟΚ :                             5.436.332,61
  • ΝΔ :                                      4.249.890,51
  • ΚΚΕ :                                   1.306.274,48
  • ΛΑΟΣ :                                 1.089.378,37
  • ΣΥΡΙΖΑ :                                972.624,83
  • ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ  ΠΡΑΣΙΝΟΙ :  450.155,20
    (Πηγή: www.athina984.gr).

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΕΣ καὶ ἄλλες περιπτώσεις

1. Ὑπάρχουν λαμπροὶ νέοι, ποὺ ἀγαποῦν τὴν μητέρα Ἑλλάδα καὶ ἰδεολογικῶς προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους  ἀνιδιοτελῶς, γιὰ νὰ προλαμβάνωνται νίλες καὶ συμφορὲς ἀπὸ τὴ λαίλαπα τῶν πυρκαϊῶν καὶ τὶς ἐπακόλουθες συμφορὲς τῶν κατολισθήσεων, τῆς ξηρασίας κ.λπ., κ.λπ. Αὐτοὶ οἱ νέοι ὄχι μόνο δὲν προσλαμβάνονται στὸ Πυροσβεστικὸ Σῶμα, ἀλλὰ οὔτε κἄν μηχανικὰ μέσα καὶ ἐξοπλισμὸ δὲν τοὺς διαθέτουν γιὰ νὰ μάχωνται ἐναντίον τῶν πυρκαϊῶν. . .

Γι’αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει οὔτε σάλιο, ἀλλὰ γιὰ τὰ γένια τῶν κομάτων, τὸ μωαμεθανικὸ τέμενος καὶ τὸν ἐκμαυλισμὸ τῆς νεολαίας ὑπάρχουν ἄφθονα χρήματα. . .

2. Σάλιο δὲν ὑπάρχει καὶ γιὰ πληθώρα ἄλλων λίαν εὐαίσθητων καυτῶν κοινωνικῶν θεμάτων.

Παραδείγματος χάριν, παρ’ ὅλον τοῦ ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα (βλ. Νόμος 3794 /2009,  ἄρθρο 39 παρ. 4) ἔδιδε τὴν δυνατότητα σὲ ἐκπαιδευτικοὺς μὲ ποσοστὸ ἀναπηρίας 67%

καὶ ἄνω, ὑπὸ προϋποθέσεις, νὰ διορίζωνται σὲ θέσεις ἐκπαιδευτικων ἀνεξαρτήτως Α.Σ.Ε.Π. καὶ πέραν τῶν ὁριζόμενων ὰπὸ τὶς σχετικὲς διατάξεις ποσοστῶν, ἔρχονται οἱ σοσιάλ-ληστὲς καὶ μὲ τὸ Νόμο 3848 /2010 ἄρθρο 9 παρ. 2 καταργοῦν αὐτὸ τὸ κοινωνικὸ εὐεργέτημα.

Σὲ ἕνα χρηστὸ κράτος δικαίου θὰ ἔπρεπε τοὺς ἔχοντες ἀναπηρία ἐκπαιδευτικοὺς νὰ τοὺς μετεκπαιδεύουν μὲ ταχύρρυθμα σεμινάρια καὶ νὰ τοὺς ἐντάσσουν στὴν ἐκπαίδευσι. Τέτοιες περιπτώσεις πρέπει νὰ τύχουν κάθε ὑποστηρίξεως.

3. Ἀντὶ νὰ ἀξιοποιοῦν καὶ τὸν στρατὸ, γιὰ νὰ προλαμβάνωνται λαίλαπες τῶν πυρκαϊῶν μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες δυσμενεῖς συνθῆκες, ποὺ ἀκολουθοῦν μετὰ τὶς πυρκαϊές, κινδυνεύουν πολλὲς φορὲς καὶ τὰ στρατόπεδα καὶ οἱ ἴδιοι οἱ στρατιῶτες νὰ γίνουν παρανάλωμα πυρός, διότι ἰθύνοντες, πιστὰ ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ἔχουν διαλύσει ἀκόμη καὶ τὸν στρατό. . .

4. Ὡς γνωστόν, οἱ ὀργανώσεις μας κάθε ἔτος κάνουν πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις καὶ πέραν τῶν λίαν διαφωτιστικῶν- καὶ ἀνεπιθύμητων γιὰ τοὺς ἰθύνοντες ὁμιλιῶν- βραβεύομεν καὶ ἥρωας ἤθους, ἀρετῆς, εὐπρέπειας, εὐποΐας καὶ καρτερίας.

5. Τὸ 2008 ἐβραβεύσαμε μεταξὺ τῶν ἄλλων προσωπικότητων καὶ τοὺς ἐθελοντὲς πυροσβέστες καὶ τὰ θύματα τῶν πυρκαϊῶν.

6. Τότε οἱ ἐθελοντὲς πυροσβέστες δὲν ἦταν ὀργανωμένοι, ἐσχάτως ὅμως ὀργανώθησαν.

ὀργάνωσίς τους «Πανελλήνια Ἕνωση Ἐθελοντῶν Πυροσβεστικοῦ Σώματος», μᾶς ἔγραψε νὰ τοὺς συνδράμωμε, ὡς ἡ κατωτέρω ἀπὸ 7.7.2011 ἐπιστολή τους.

7. Ἐπειδὴ τὰ οἰκονομικά μας εἶναι λίαν περιορισμένα καὶ ὑπολογίζομε καὶ τὴν τελευταία δεκάρα ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, γιὰ νὰ δυνάμεθα νὰ πραγματοποιήσωμε τοὺς σκοπούς καὶ τὶς προοπτικὲς τῶν ὀργανώσεών μας, ἀναγκαζόμεθα καὶ ἐργαζώμεθα ἀπὸ βαθέων χαραμάτων μέχρι καὶ τὶς πρῶτες μεταμεσονύκτιες ὧρες ἐπὶ 365 ἡμέρες τὸ ἔτος παρὰ τὸ λίαν προκεχωρημένον τῆς ἡλικίας μας καὶ προπαντὸς ἐπισφαλὲς τῆς ὑγείας μας.

8. Ἀδυνατοῦντες, λοιπόν, νὰ συνδράμωμεν τοὺς ἀξίους κάθε ὑποστηρίξεως ἐθελοντὲς πυροσβέστες, ἀναρτοῦμε τὴν ἔκκλησί τους γιὰ βοήθεια καὶ παρακαλοῦμε ὅλους τοὺς εὐλαβεῖς καὶ μὲ ἐθνικὴ εὐσυνειδησία ἀναγνῶστες τοῦ περιοδικοῦ μας καὶ τῆς ἱστοσελίδος, καθὼς καὶ τοὺς ἀναγνῶστες τῶν δεκάδων ἄλλων σοβαρῶν ἱστοσελίδων, οἱ ὁποῖες ἀναρτοῦν θέματά μας, νὰ συνδράμωμε παντοιοτρόπως, ὅλοι μαζὶ τοὺς ἥρωες ἐθελοντὲς πυροσβέστες.

Διὰ κατανόησίν σας καὶ ἔμπρακτον εὐσυνείδητον γενναία συνδρομή σας  θερμότατα εὐχαριστοῦμε ἐκ τῶν προτέρων.

ΕΥΧΟΜΕΘΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΜΕ ΛΙΓΩΤΕΡΕΣ ΠΥΡΓΑΪΕΣ.

ΤΑ Δ.Σ. ΤΟΥ ΙΠΗΠΑ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΜΑΣ

Υπακοη στο θελημα του Θεου

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 20th, 2011 | filed Filed under: Român (ROYMANIKA), εορτολογιο

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος

6 Αὐγούστου

Υπακοη στο θελημα του Θεου

«Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπη­τός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17,5)

metamorfosiΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΜΑΣ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ μόνη ἀληθινὴ στὸν κόσμο. Ὅσο διαφέρει τὸ διαμάντι ἀπὸ τὰ χαλίκια, τόσο διαφέρει ἡ δική μας θρησκεία ἀπ᾽ ὅλες τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου. Καὶ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή, διότι αὐτὸς ποὺ ἵδρυσε τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία δὲν εἶνε ἕ­νας ἄνθρωπος ὅπως ὅλοι ἐμεῖς, ἀλλὰ εἶνε Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε Θεός. Τὸ φωνάζουν οἱ ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, οἱ προφῆται, μυριάδες ἄνθρωποι· τὸ φωνάζουν καὶ τὰ ἀμέτρητα θαύματα ποὺ ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θαύματά του εἶνε αὐτὸ ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα· ἡ Μεταμόρφωσις.

Ἂς δοῦμε μὲ λίγα λόγια τὸ θαῦμα αὐτὸ καὶ τί μᾶς διδάσκει.

* * *

Ὅταν ὁ Χριστὸς γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Παν­α­γία, φαινόταν στὸν κόσμο σὰν ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος, σὰν ὁ πιὸ φτωχὸς ἄνθρωπος. Ὅ­λοι ἐμεῖς κάποιο σπιτάκι ἔχουμε, κανείς δὲν εἶνε ἄστεγος· ἐκεῖνος δὲν εἶχε ποῦ νὰ μείνῃ. Ὅταν κάποιος θέλησε νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, ὁ Χριστὸς τοῦ εἶπε· «Τὰ πουλιὰ κ’ οἱ ἀλεποῦδες ἔχουν φωλιές, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔ­χει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ», δὲν ἔχει ποῦ νὰ γείρῃ τὸ κεφάλι του (Ματθ. 8,20· Λουκ. 9,58). Ροῦχα πολυτελῆ δὲ φοροῦσε, λεπτὰ στὴν τσέπη δὲν εἶχε, μὲ τὰ πόδια βάδιζε ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ εὐαγγέλιο. Βλέπον­τάς τον λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι ἔτσι, δὲν μποροῦσαν νὰ φανταστοῦν ὅτι κάτω ἀπὸ τὴν ταπεινὴ αὐτὴ ἐμφάνισι κρύβεται τὸ θεῖο μεγαλεῖο, κρύβεται ἡ θεότης.

Ξέρετε τί ἔκανε ὁ Χριστός; Κάτι σὰν ἐκεῖνο ποὺ ἔκανε κάποτε ἕνας βασιλιᾶς τῆς ῾Ρωσίας πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια, τὸν καιρὸ τῶν τσάρων. Αὐτὸς μέσα στὸ παλάτι φοροῦσε κορώνα στὸ κεφάλι, ἦταν ντυμένος τὴ στολὴ μὲ τὰ σπαθιὰ καὶ τὰ διάσημα, κι ὅταν ἔβγαινε ἔξω ὅλοι τὸν προσκυνοῦσαν. Καταλάβαινε ὅμως, ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶνε τυπικὰ καὶ κρύβουν ὑποκρισία. Γι᾽ αὐτὸ τί ἔκανε· μιὰ νύχτα ἔβγαλε τὴν κορώ­να, τὰ σπαθιὰ καὶ τὰ μεταξωτὰ ροῦ­χα, ντύθηκε τὰ ροῦχα ἑνὸς ζητιάνου, πῆρε ἕ­να ῥαβδὶ καὶ ξυπόλητος ἄρχισε νὰ περιοδεύῃ ἀνάμεσα στοὺς ὑπηκόους του. Ὅλοι τὸν ἔ­διω­χναν, ἔβαζαν καὶ τὰ σκυλιὰ νὰ τὸν κυνηγοῦν· κανείς δὲ φανταζόταν, ὅτι κάτω ἀπ᾽ τὰ κουρέλια κρύβεται ὁ αὐτοκράτωρ πασῶν τῶν ῾Ρωσιῶν· μόνο μιὰ καλύβα ἔξω ἀπ’ τὴ Μόσχα ἄνοιξε καὶ τὸν δέχτηκε… Κάτι παρόμοιο λοι­πὸν ἔκανε καὶ ὁ Χριστός μας. Δὲν παρουσιάστηκε πάνω στὴ γῆ ὡς βασιλεὺς τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, μὲ τὸ ἐκθαμβωτικὸ μεγαλεῖο τῆς θεότητός του. Παρουσιάστηκε ὡς ἕνας φτωχὸς κοινὸς ἄνθρωπος, καὶ γι᾽ αὐτὸ λίγοι τὸν πίστεψαν.

Ἀλλὰ σήμερα, τὴν ἁγία αὐτὴ ἡμέρα, ὁ Χριστὸς ἔδειξε ὅτι εἶνε Θεός. Πῶς τὸ ἔδειξε; Μὲ τὸ θαῦμα ποὺ ἔκανε. Ἡ Μεταμόρφωσις εἶνε ἕνα θαῦμα διαφορετικὸ ἀπὸ τὰ ἄλλα. Ἔκανε θαύματα ὁ Χριστὸς στὴ φύσι· στὴ θάλασσα, στὴν ξηρά, στὰ δέντρα, σὲ πολλὰ κτίσματά του· ἀλλὰ τὸ θαῦμα αὐτὸ τὸ ἔκανε πάνω στὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του. Δηλαδή;

Πῆρε τοὺς τρεῖς μαθητάς, τὸν Πέτρο τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη, κι ἀνέβηκαν σ᾽ ἕνα ψη­λὸ βουνό, ποὺ μέχρι σήμερα ὑπάρχει καὶ αὐ­τὴ τὴν ἅγια ἡμέρα ἀνεβαίνει ἐκεῖ ὁ πατρι­άρχης τῶν ῾Ρωμαίων – τῶν Ἑλλήνων καὶ γίνεται πάντοτε θεία λειτουργία εἰς τιμὴν καὶ μνή­μην τοῦ γεγονότος. Ἐνῷ λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἦ­ταν στὸ Θαβὼρ μὲ τοὺς τρεῖς μαθητάς, ξαφνι­κὰ τί ἔγινε· τὸ ταπεινό του πρόσωπο, ποὺ δὲν διέφερε ἀπὸ τὸ πρόσωπο κάθε ἀνθρώπου, ἄ­στραψε σὰν τὸν ἥλιο, λὲς καὶ κατέβηκε ὁ ἥ­λιος κάτω στὴ γῆ, καὶ τὰ φτωχά του ροῦχα, ποὺ ὕφανε στὸν ἀργαλειὸ ἡ Παναγία, ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς. Ἦταν μία θεία μεγαλοπρέ­πεια! Δίπλα του, δεξιὰ καὶ ἀριστερά, παρουσι­άστηκαν δυὸ γνωστὲς φυσιογνωμίες καὶ συν­ωμιλοῦσαν μαζί του· ὁ ἕνας ἦταν ὁ Μω­υσῆς, πού ᾽χε πεθάνει πρὶν δυὸ χιλιάδες χρόνια, καὶ ὁ ἄλλος ὁ Ἠλίας, ποὺ τὸν πῆρε στὸν οὐ­ρανὸ ὁ Θεὸς ὅπως γνωρίζουμε. Ὁ Πέτρος ἔκ­θαμβος λέει· Ἐδῶ νὰ μείνουμε, Κύριε, νὰ μὴν κατεβοῦ­με πλέον κάτω (μπροστὰ σ’ ἐκεῖνο τὸ θέ­αμα λησμόνησε γυναῖκα, παιδιά, συγγενεῖς)· ἂν θέλῃς, νὰ φτειάξουμε τρεῖς σκηνές· μία γιὰ σέ­να, μία γιὰ τὸ Μωυσῆ, καὶ μία γιὰ τὸν Ἠ­λία (γιὰ τὸν ἑαυτό του δὲν ἤθελε τίποτε· τοῦ ἔ­φτανε ποὺ ἔβλεπε τὸ Χριστό). Κ’ ἐνῷ ἔ­λεγε αὐ­τά, μιὰ νεφέλη, ἕνα σύννεφο φωτεινό, τοὺς σκέπασε, κι ἀπὸ τὴ νεφέλη ἀκούστηκε φωνὴ νὰ λέῃ· «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπη­τός, ἐν ᾧ εὐ­δόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17,5). Μόλις οἱ τρεῖς μαθηταὶ ἄκουσαν τὰ λόγια αὐ­τά, ἔπεσαν ἔντρομοι μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ. Ὁ Χριστὸς πλησιάζει, τοὺς ἀγγίζει καὶ λέει· «Σηκω­θῆτε καὶ μὴ φοβεῖσθε». Ὅταν σήκωσαν τὰ μάτια εἶδαν μόνο τὸν Ἰησοῦ. Καὶ καθὼς κατέβαι­ναν ἀπὸ τὸ Θαβὼρ τοὺς ἔδωσε ἐντολή· «Μὴν πῆτε σὲ κανένα αὐτὸ ποὺ εἴ­δατε, μέχρις ὅτου ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀ­ναστηθῇ ἐκ νεκρῶν».

* * *

Αὐτὸ εἶνε τὸ σημερινὸ θαῦμα. Δὲν τὸ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι; δικαίωμά τους. Ἐμεῖς τὸ πιστεύουμε. Σήμερα ὁ Χριστὸς μὲ τὴ μεταμόρ­­φωσι τοῦ προσώπου του ἔδειξε ὅτι εἶ­νε Θεός.

Ὅλα ὅσα ἀκούσαμε εἶνε διδακτικά· τὸ Θαβώρ, ἡ νεφέλη, ὁ Μωυσῆς, ὁ Ἠλίας, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος, ὁ Ἰωάννης, ὅλα διδάσκουν. Ἀλλὰ ἐγὼ ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ θέλω νὰ προσέξετε ἕνα μόνο· τὴ φωνὴ ποὺ ἔλεγε «αὐτοῦ ἀκούετε».

Ἔδωσε ἐντολὴ ὁ οὐρανὸς ν᾽ ἀκοῦμε τὸ Χρι­­στό. Αὐτὸς εἶνε ὁ ἀρχηγός μας κ’ ἐμεῖς πρέπει νὰ πειθαρχοῦμε σ’ Αὐτόν, ὅ,τι λέει νὰ τὸ ἐκτελοῦμε. Αὐτὴ εἶνε ἡ ὑποχρέωσι κάθε Χριστιανοῦ· εἴτε παπᾶς εἴτε πατριάρχης εἴτε λα­ϊ­κὸς εἶνε, ὅ,τι νά ᾽νε, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ βαπτίστηκε στὴν κολυμβήθρα καὶ δὲν εἶνε πλέον εἰ­δωλολάτρης ἄπιστος καὶ ἄθεος ἀλλὰ ἔγινε Χριστιανός ―πῆρε τὸ ὄνομα τὸ ἀνώτερο ἀπ᾽ ὅλα―, ἀπὸ τὴν ὥρα αὐτὴ ἀνήκει πλέον στὸ Χρι­στό. Καὶ ὅπως ὁ μαθητὴς ὑπακούει στὸ δά­σκα­λο, ὁ στρατιώτης στὸν ἀξιωματικό, ὁ ἀσθε­νὴς στὸ γιατρό, ὁ ναύτης στὸν πλοίαρχο, ἔτσι ἐ­μεῖς πρέπει νὰ ὑπακούουμε στὸ Χριστό.

Καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· ὑπακούουμε ἐμεῖς στὸ Χριστό; Ἂς βάλῃ ὁ καθένας τὸ χέρι στὴν καρδιὰ καὶ ἂς ἐξετάσῃ. Τί ζητάει ὁ Χριστός;

⃝ Ἂς πάρουμε μία ἐντολή. Μᾶς λέει, ὅτι πρέπει ἕξι μέρες νὰ δουλεύουμε, ἀλλὰ τὴν Κυρι­ακὴ ὅλοι στὴν ἐκκλησία (βλ. Ἔξ. 20,8-10· Δευτ. 5,12-15). Τὸ κάνουμε; Δὲν τὸ κάνουμε. Ἐλάχιστες οἱ ἐξαιρέσεις. Στὴν Πρέσπα εἶνε ἕνα μικρὸ χω­ριό, ἡ Ὀξυά, κοντὰ στὴ λίμνη. Πῆγα, χτύπησα τὴν καμπάνα. Δεκαοχτώ κάτοικοι; δεκαοχτὼ παρόντες, οὔτε ἕνας δὲν ἔλειπε! Κατὰ κανόνα ὅμως ὁ κόσμος δὲν ἐκκλησιάζεται.

⃝ Ἄλλη ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ εἶνε νὰ ἐξομολο­γούμεθα. Ἂν σᾶς ρωτήσω ἕναν – ἕνα, κι ἀ­πὸ σᾶς ὡρισμένοι δὲν ἔχουν ἐξομολογηθῆ ἀφ’ ὅτου γεννήθηκαν. Ἐλάχιστοι ἐξομολογοῦν­ται, πολὺ λίγοι· οἱ περισσότεροι εἶνε ἀνεξομολόγητοι.

⃝ Μᾶς λέει ὁ Χριστὸς νὰ μελετοῦμε τὴν ἁγία Γραφή. Τὸ κάνουμε; Εἶμαι σίγουρος ὅτι ῥαδι­όφωνο ἀκοῦτε, τηλεόρασι βλέπετε, ἐφημερίδες διαβάζετε, ἀλλὰ Εὐαγγέλιο; τίποτα!

⃝ Μᾶς λέει ὁ Χριστός, ὅτι οἱ σύζυγοι πρέπει νὰ εἶνε ἀγαπημένοι. Οὔτε αὐτὴ ἡ ἐντολὴ ἐκ­τελεῖται. Καὶ ἐνῷ στὰ παλιὰ τὰ εὐλογημένα χρόνια καὶ ἡ λέξις διαζύγιο ἦταν ἄγνωστος, τώρα ἄνοιξε φάμπρικα τοῦ διαβόλου καὶ τὰ ζευγάρια διαλύονται. Ξένες γυναῖκες, διεφθαρ­μένες, μᾶς ἦρθαν· γιατὶ ἔπεσε χρῆμα· κι ὅ­που πέσῃ χρῆμα, ἐκεῖ ἔρχεται διαφθορά.

* * *

«Αὐτοῦ ἀκούετε», εἶνε ἡ ἐντολὴ τοῦ οὐρανοῦ. Ἐμεῖς ὅμως φράξαμε τ᾽ αὐτιά μας μὲ βουλοκέρι καὶ δὲν θέλουμε ν᾽ ἀκούσουμε. Ἀλλοῦ τεντώνουμε τὸ αὐτὶ ν’ ἀκούσουμε τὰ ψέματα· τὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς λέει τὰ σωστά, δὲν θέλουμε νὰ τὴν ἀκούσουμε.

Τί θὰ γίνῃ; Ἐμένα ῥωτᾶτε; Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς ὁ Χριστός· ἐμεῖς τὸν ἔχουμε ἀνάγκη. Ἀνοῖξτε τὶς προφητεῖες· τί λέει ὁ Ἠσαΐας; «Ἐ­ὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε». Ἂν μ’ ἀκούσετε, θὰ ἔχετε ὅλα τ’ ἀγαθὰ τῆς γῆς· ἐὰν δὲ μ’ ἀκούσετε, «μά­χαι­ρα ὑμᾶς κατέδεται», θὰ περάσετε ἀπ᾽ τὸ μαχαίρι, θὰ σᾶς φάῃ τὸ μαχαίρι (Ἠσ. 1,19-20).

Καὶ ἔρχεται, ἔρχεται τιμωρία μεγάλη· ἀστρο­πελέκια, σεισμοί, πόλεμοι, «Ἁρμαγεδών» (Ἀπ. 16,16). Σὲ μία νύχτα θ᾽ ἀδειάσουν οἱ πόλεις κι ὅσοι προλάβουν θὰ πιάσουν τὰ βουνά. Διότι ὅλοι μας, παπᾶδες – δεσποτάδες, μικροὶ – μεγάλοι, φύγαμε ἀπ’ τὸ Θεό, δὲν τὸν ἀκοῦμε.

Μακάριος ὅποιος ὑπακούει στὸ Χριστό.

Ταῦτα, ἀγαπητοί, καὶ εἴθε ὁ Θεὸς διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου νὰ ἐλεήσῃ καὶ νὰ σώσῃ ἡμᾶς· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Oμιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό της Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου Ἀρδάσσης – Ἑορδαίας 6-8-1976)

__________

STA ROYMANIKA

____________

MITROPOLITUL AUGUSTIN DE FLORINA

PREDICĂ LA SCHIMBAREA LA FAŢĂ

ASCULTARE FAŢĂ DE VOIA LUI DUMNEZEU

Şi iată glas din nori zicând: Acesta este Fiul Meu cel iubit, întru Care am binevoit. Pe Acesta să-L ascultaţi!”

(Matei 17, 5)

Religia noastră, iubiţii mei, este singura adevărată în lume. Pe cât se deosebeşte diamantul de pietriş, atât se deosebeşte religia noastră de toate religiile din lume. Şi este singura adevărată, pentru că Cel care a întemeiat Sfânta noastră Biserică nu este un om, ca noi toţi, ci este Dumnezeu şi om, Dumnezeu-Om. Domnul nostru Iisus Hristos este Dumnezeu. O strigă îngerii şi arhanghelii, proorocii, miriade de oameni. O strigă şi nenumăratele minuni pe care le-a făcut, le face şi le va face până la sfârşitul veacurilor. Iar una din cele mai mari minuni ale Sale este aceasta pe care o sărbătorim astăzi: Schimbarea la Faţă. Să vedem în câteva cuvinte această minune şi ce anume ne învaţă.

Când Hristos s-a născut din Preasfânta, s-a arătat în lume ca un om comun, ca cel mai sărac om. Noi toţi avem o căsuţă; nimeni nu este fără acoperiş. El nu a avut unde să locuiască. Când cineva a vrut să-L urmeze, Hristos i-a spus: „Păsările şi vulpile au cuiburi, dar Fiul Omului nu are unde să-Şi plece capul” (Matei 8, 20; Luca 9, 58). Haine scumpe n-a purtat. Bani în buzunar nu a avut, pe jos mergea din sat în sat ca să propovăduiască Evanghelia. Aşadar, văzându-L oamenii aşa, nu au putut să-şi imagineze că sub această înfăţişare smerită se ascunde dumnezeiasca măreţie, se ascunde Dumnezeirea.
Ştiţi ce a făcut Hristos? Ceva asemănător cu ce a făcut odată un împărat din Rusia, înainte cu mulţi ani, în vremea ţarilor. Acesta, în palat, purta coroană pe cap, era îmbrăcat în veşmânt, cu sabie şi însemnele regale, iar când ieşea afară toţi i se închinau. A înţeles însă că toate acestea sunt formale şi ascund o ipocrizie. De aceea, ce a făcut? Într-o noapte şi-a scos coroana, sabia şi hainele de mătase, s-a îmbrăcat în hainele unui cerşetor, a luat un toiag şi a început să se plimbe desculţ printre supuşii săi. Toţi îl alungau. Puneau şi câinii să-l alunge. Şi nimeni nu-şi închipuia că sub zdrenţe se ascunde ţarul tuturor ruşilor. Doar o colibă din afara Moscovei s-a deschis şi l-a primit… Aşadar, ceva asemănător a făcut şi Hristosul nostru. Nu S-a arătat pe pământ ca un împărat al îngerilor şi arhanghelilor, cu măreţia orbitoare a Dumnezeirii Sale. S-a arătat ca un om comun şi sărac, şi, de aceea, puţini au crezut în El.
Dar astăzi, în această sfântă zi, Hristos a arătat că este Dumnezeu. Cum a arătat-o? Prin minunea pe care a făcut-o. Schimbarea la Faţă este o minune diferită de celelalte. Hristos a făcut minuni în natură: pe mare, pe uscat, în copaci, în multe făpturi ale Sale; dar această minune a făcut-o asupra propriei Sale Persoane. Adică?

I-a luat pe cei trei ucenici – Petru, Iacov şi Ioan, şi s-au suit pe un munte înalt, care există până astăzi, iar în această sfântă zi urcă acolo patriarhul romeilor–elini şi are loc întotdeauna Dumnezeiasca Liturghie în cinstea şi pomenirea evenimentului. Prin urmare, în timp ce Hristos era pe Tabor cu cei trei ucenici, deodată ce s-a întâmplat? Smerita Lui Faţă, care nu se deosebea de faţa oricărui om, a strălucit ca soarele – parcă se coborâse soarele pe pământ – şi hainele lui sărace, pe care le-a ţesut în război(ul de ţesut) Preasfânta, s-au făcut albe ca lumina. Ce măreţie dumnezeiască! Lângă El, de-a dreapta şi de-a stânga, s-au arătat două fizionomii cunoscute şi vorbeau împreună cu El. Unul era Moise, care murise înainte cu 2000 de ani, iar celălalt Ilie, pe care l-a luat Dumnezeu la cer – precum ştim. Petru uluit, zice: Să rămânem aici, Doamne; să nu mai coborâm de aici (în faţa acelei privelişti uitase de femeie, copii, rude); dacă vrei, să facem trei colibe: una pentru Tine, una pentru Moise şi una pentru Ilie (pentru el însuşi nu voia nimic; îi era de-ajuns că-L vedea pe Hristos). Şi în timp ce zicea acestea, un nor luminos i-a acoperit şi din nor s-a auzit un glas zicând: „Acesta este Fiul Meu Cel iubit, întru care bine am voit. Pe Acesta să-L ascultaţi” (Matei 17, 5). Doar cei trei ucenici au auzit aceste cuvinte şi au căzut speriaţi cu faţa la pământ. Hristos se apropie, îi atinge şi le zice: „Sculaţi-vă şi nu vă temeţi”. Când şi-au ridicat ochii, L-au văzut doar pe Iisus. Şi în timp ce coborau de pe Tabor le-a poruncit: „Să nu spuneţi nimănui ceea ce aţi văzut, până când Fiul Omului nu va învia din morţi”.

Aceasta este minunea de astăzi. Nu cred în ea necredincioşii? Alegerea lor. Noi credem în ea. Astăzi Hristos prin transfigurarea feţei Sale a arătat că este Dumnezeu.
Toate câte le-am auzit sunt spre învăţătură: Taborul, norul, Moise, Ilie, Petru, Iacov, Ioan, toate învaţă. Dar eu din toate acestea vreau să luaţi aminte doar la un lucru: La glasul care a zis „Pe Acesta să-L ascultaţi!”.

Cerul a dat o poruncă să-L ascultăm pe Hristos. Acesta este Conducătorul nostru şi noi Acestuia trebuie să ne supunem, ca orice zice să îndeplinim. Aceasta este datoria fiecărui creştin; fie preot, fie patriarh, fie laic, orice ar fi, din clipa în care s-a botezat în cristelniţă şi nu mai este un idolatru necredincios şi un ateu, ci s-a făcut creştin – a primit numele cel mai înalt din toate –, din ceasul acela, de acum aparţine lui Hristos. Şi aşa cum un elev ascultă de învăţător, soldatul de ofiţer, bolnavul de medic, marinarul de căpitan, aşa şi noi trebuie să ascultăm de Hristos.

Se naşte întrebarea: Ascultăm noi de Hristos? Să-şi pună fiecare mâna pe inimă şi să examineze. Ce cere Hristos?

Să luăm o poruncă. Ne spune că trebuie ca şase zile să lucrăm, dar duminica toţi la biserică (veţi Ieşire 20, 8-10; Deuteronom 5, 12-15). Facem asta? Nu o facem. Cu foarte mici excepţii. În Prespe este un sătuc, Oxia, în apropierea unui lac. Am fost acolo şi am tras clopotul. 18 locuitori? 18 prezenţi. Niciunul nu lipsea! Însă în mod regulat lumea nu merge la biserică.

Altă poruncă a lui Hristos este să ne spovedim. Dacă vă întreb pe rând, unul câte unul, şi unii dintre voi nu s-au spovedit de când s-au născut. Foarte puţini se spovedesc, foarte puţini; cei mai mulţi sunt nemărturisiţi.
Ne zice Hristos să studiem Sfânta Scriptură. O facem? Sunt sigur că ascultaţi radioul, vă uitaţi la televizor, ziarele le citiţi, dar Evanghelia? Nimic!
Ne zice Hristos că soţii trebuie să se iubească. Nici această poruncă nu se ţine. Dacă în binecuvântaţii ani de demult cuvântul „divorţ” era necunoscut, acum s-a deschis fabrica diavolului şi cuplurile se destramă. Femeile străine şi stricate au ajuns şi la noi, pentru că căzut banul; şi unde cade banul, acolo vine stricăciunea (căderea morală).

„Pe Acesta să-L ascultaţi!” este porunca cerului. Noi însă ne-am astupat urechile cu dopuri de ceară şi nu vrem să auzim. În altă parte ciulim urechea, ca să auzim minciunile; dar glasul lui Hristos, care ne spune cele bune şi drepte nu vrem să-l ascultăm.
Ce se va întâmpla? Pe mine mă întrebaţi? Nu are nevoie de noi Hristos. Noi avem nevoie de El. Deschideţi profeţiile! Ce zice Isaia? „Dacă veţi vrea şi Mă veţi asculta, bunătăţile pământului veţi mânca”. Iar de nu Mă veţi asculta, „sabia vă va mânca”, veţi trece prin sabie (Isaia 1, 19 – 20).

Şi vine, vine pedeapsa cea mare: trăsnete, cutremure, războaie, „Armaghedonul” (Apocalipsa 16, 16). Într-o noapte se vor goli oraşele şi toţi care vor avea timp vor fugi în munţi, ca să nu fie prinşi. Pentru că noi toţi, preoţi – episcopi, mici – mari, L-am părăsit pe Dumnezeu. Nu-L ascultăm.
Fericit este cel care-L ascultă pe Hristos.
Acestea, iubiţilor, şi fie ca Dumnezeu prin mijlocirile Preasfintei Născătoare de Dumnezeu să ne miluiască şi ne mântuiască pe noi. Amin.

† Episcopul Augustin

(Omilia Mitropolitului de Florina, părintele Augustin Kandiotis în Sfânta Biserică a Schimbării la Faţă a Domnului, Ardassis-Eordeea, 06.08.1976, într-o zi de vineri)

ДА ЛИ СУ ЈЕВРЕЈСКЕ СИНАГОГЕ МЕСТО СЛУЖЕЊА БОГУ ИЛИ ЂАВОЛУ?

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 19th, 2011 | filed Filed under: Cрпски језик

ДА ЛИ СУ ЈЕВРЕЈСКЕ СИНАГОГЕ МЕСТО СЛУЖЕЊА БОГУ ИЛИ ЂАВОЛУ?

У ДИРЕКТНОЈ СУПРОТНОСТИ  ХРИСТОВИМ РЕЧИМА, «ВЕРУЈУ» ЦАРИГРАДСКОГ ПАТРИЈАРХА

ALL RIGHTS RESERVED, ONE TIME EDITORIAL USE ONLY, NO MAGS, NO AR

ПОРУКА ЦАРИГРАДСКОГ ПАТРИЈАРХА г. ВАРТОЛОМЕЈА УПУЋЕНА ЦЕНТРАЛНОМ

ИЗРАЕЛСКОМ САВЕТУ (20.1.2010)

”Високопоштованом г-ну Мојсеју Константину, Председнику Централног Израелског Савета Грчке, благодат и мир од Бога.
Са великом жалошћу сазнали смо у Цариградској Патријаршији за нови покушај изазивања пожара у згради Јеврејске Синагоге у Старом Граду у Хања.
Зато Вам и овом нашом Патријарашком Граматом јављамо да осуђујемо тај чин, као и сваки покушај насиља и тероризма а особито против места где се служи Богу, и изражавамо Вам најдубљу жалост наше најсветије Цариградске Цркве нашу лично због овог догађаја, и молимо се да Бог сачува Вас и Јеврејску заједницу у Грчкој од сваког напада.
Поводом тога, призивамо на Вас благодат и безграничну милост Божију.

20 Јануар 2010.

Ватрени молитвеник Богу
Цариградски Патријарх Вартоломеј”

ГОСПОД НАШ ИСУС ХРИСТОС:

(Обраћајући се свом ученику и писцу књиге Откровења, Еванђелисту Јовану:)

Ieros Xrus-5”И анђелу Цркве у Смирни напиши: ТАко говори Први и Послењи, који беше мртав и оживе; Знам дела твоја, и невољу и сиромаштво – али си богат – и хулу оних који говоре да су Јудејци а нису, него синагога сатанина…” (Отк. 2, 8-9)

СВЕТИ ЈОВАН ЗЛАТОУСТИ:

(”Беседе против Јудеја”)

◊  ”Пошто, дакле, не знају Оца, распели су Сина и одбацили помоћ Духа, ко неће са смелошћу рећи да је њихова синагога збориште демона? Тамо се не прославља Бог, него је то место идолопоклоништва”  (Беседа 6, 6; стр. 321)
◊  Немој ми само рећи да се тамо налази закон и књиге прорка. То није довољно да учини место светим… Пошто је чак и Ђаво наводио речи Писма, зар су тако његова уста освећена?
(Беседа 6, 6; стр. 321)
◊  Код Јевреја не постоји више ни жртва нити свештенство (Беседа 5, 12; стр. 291)
◊  Њихов ”свештеник” је нечист и богохулан и безбожан и разгневљује Бога (Беседа 6, 5; стр. 317)

«ΡΙΧΝΩ ΤΟΝ ΚΟΥΒΑ ΜΟΥ ΒΑΘΕΙΑ»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 19th, 2011 | filed Filed under: ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.), ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Η ΠΑΠΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 19th, 2011 | filed Filed under: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ

Η ΠΑΠΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΛΑΘΗΤΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

-1-2

() ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ

«Σᾶς ρωτᾶ ποτέ ἡ γυναίκα σας πόσο ἁλάτι πρέπει νά βάλει στό φαγητό; Ἀσφαλῶς ὄχι· ἔχει τό ἀλάθητο. Ἀφῆστε τόν Πάπα νά τό ἔχει ἐπίσης, ἄν θέλει».

[Συνέντευξη στὴν ἐφημ. “ Ἔθνος”, 20-3-1970]

«ΑΓΙΟΣ» ΒΕΛΑΡΜΙΝΟΣ

(Ἡ ρωμαιοκαθολική «ἐκκλησία» τιμᾶ τήν μνήμη του στίς 17 Σεπτεμβρίου)

«Ἄν κάποια ἡμέρα ὁ Πάπας ἐπιβάλει ἁμαρτίες καί ἀπαγορεύσει ἀρετές, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νά πιστέψει ὅτι οἱ ἁμαρτίες αὐτές εἶναι καλές καί ὅτι οἱ ἀρετές ἐκεῖνες εἶναι κακές». [Theologia, Bellarmino, De Romano Pontifice, βιβλ. 4, κεφ. 23]

-3Ἅγιος  Ἰουστίνος Πόποβιτς:

(Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη του στίς 14 Ἰουνίου)

«Τὸ δόγμα περὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλὰ παναίρεσις. Διότι καμμία αἵρεσις δὲν ἐξηγέρθη τόσον ριζοσπαστικῶς καὶ τόσον ὁλοκληρωτικῶς κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καὶ τῆς ᾿Εκκλησίας Του, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ Παπισμὸς διὰ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα-ἀνθρώπου. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία· τὸ δόγμα αὐτὸ εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατὰ τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ».

[᾿Ιουστίνου Πόποβιτς, ῎Ανθρωπος καὶ Θεάνθρωπος, ἐκδ. “᾿Αστήρ”, ᾿Αθήνα 1993, σελ. 159]

(†) ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑΖΙΑΝΖΟΥ ΠΑΥΛΟΣ

(Βοηθός Ἐπίσκοπος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς γιά τό Μεξικό. Πρώην παπικός μοναχός, πού μετεστράφη στήν Ὀρθοδοξία, ἀλλά δολοφονήθηκε το 1984, ἀμέσως μετά ἀπό Θεία Λειτουργία)

-4«Ὡς κορώνα καὶ κορυφὴ τῆς παντοδυναμίας του ὁ Πάπας κατέχει ἀκόμη ἕνα τρομερὸ προνόμιο, μοναδικὸ στὸν κόσμο. ¨Ἕνα τερατῶδες καὶ ἐξωτικὸ προνόμιο, ποὺ οὔτε οἱ πιὸ ποταπὲς εἰδωλολατρίες δὲν εἶχαν τὴ φαντασία νὰ τὸ συλλάβουν:  εἶναι ἀλάθητος θείῳ δικαίῳ, σύμφωνα μὲ δογματικὸ ὅρο τῆς Συνόδου τοῦ Βατικανοῦ ποὺ ἔγινε στὰ 1870. Ἀπὸ τότε, σ’ αὐτὸν ἡ ἀνθρωπότης ὀφείλει νὰ ἀποτείνῃ τοὺς λόγους ποὺ προηγουμένως ἀπηύθυνε στὸν Κύριο: “Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις” [Ἰωάν. 6:68]. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιὰ νὰ ὁδηγῇ τὴν Ἐκκλησία “εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν” [Ἰωάν. 16:13]. Δὲν ὑπάρχει ἀνάγκη τῆς Ἁγίας Γραφῆς οὔτε τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, διότι ὑπάρχει πλέον ἕνας θεὸς πάνω στὴ γῆ μὲ ἐξουσία νὰ ἀχρηστεύῃ καὶ νὰ διακηρύσσῃ ὡς πλανερές τὶς διδασκαλίες τοῦ Οὐρανίου Θεοῦ. Μὲ βάσι αὐτὸ τὸ ἀλάθητο, ὁ Πάπας εἶναι ὁ μόνος κανόνας τῆς Πίστεως καὶ μπορεῖ νὰ ἐκφράσῃ καινούργια δόγματα, ἀκόμη καὶ ἀντίθετα πρὸς τὸ κριτήριο ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα ὅλοι οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ τὰ παραδεχθοῦν γιὰ νὰ μὴν ἀποκοποῦν ἀπὸ τὴ σωτηρία».  [Παύλου Μπάλλεστερ-Κονβαλιὲρ «Γιατὶ ἐγκατέλειψα τὸν παπισμὸ» – “Θεοδρομία” Τεῦχος 1, Ἰαν. – Μάρτ. 2006]

69717295

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ

Η ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΛΑΤΙΝΙΣΜΟΥ

Στήν ἔγκριτη ἐφημερίδα Gurdian δημοσιεύθηκε ἀνταπόκρισις ἀπό τό Δουβλῖνο, τήν Ἰρλανδική Πρωτεύουσα, γιά τήν ἐπίθεση πού ἐξαπέλυσε ὁ Ἰρλανδός Πρωθυπουργός Ἔντα Κένι ἀλλά καί τό Ἰρλανδικό Κοινοβούλιο μέ ψήφισμά του κατά τοῦ Βατικανοῦ καί τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς γιά τήν συγκάλυψη τρομακτικῶν σκανδάλων παιδεραστίας καί παρά φύσιν ἀσελγῶν πράξεων κατά ἀνηλίκων παίδων τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν Κληρικῶν ἀπό τήν Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία τῆς Ἰρλανδίας καί τό Βατικανό.

Τό γνωστό σκάνδαλο Σμάϊθ προκάλεσε τό 1994 τήν κατάρρευση τοῦ κυβερνητικοῦ συνασπισμοῦ «Φιάνα Φάϊλ» καί τῶν Ἐργατικῶν.

Τά χρόνια πού ἀκολούθησαν ἑκατοντάδες θύματα Ῥωμαιοκαθολικῶν Κληρικῶν προέβησαν σέ καταγγελίες δι’ ὅσα τραγικά ὑπέστησαν στάς χεῖρας των. Προσφάτως ἡ ἀνεξάρτητη ἐπιτροπή Κλόϊνι τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου κατηγόρησε ἐπίσημα τήν Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία ἀλλά καί τό Βατικανό ὅτι παρεμποδίζουν μεθοδικῶς τήν ἔρευνα ἐδῶ καί τρία χρόνια μολονότι ἔχουν δεσμευθεῖ δημόσια ὅτι θά συνεργαστοῦν μέ τίς ἀρχές προκειμένου νά ἐξιχνιαστοῦν τά εἰδεχθῆ καί φρικώδη ἐγκλήματα παιδεραστίας.

Αὐτό ὡδήγησε τόν Πρωθυπουργό Ἔντα Κένι νά ἐκραγῆ μετ’ ὀργῆς ἐντός τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου καί νά δηλώσει ὅτι: «δυστυχῶς ἀποκαλύφθηκαν ἡ δυσλειτουργία, ὁ ἐλιτισμός καί ὁ ναρκισσισμός πού κυριαρχοῦν στήν κουλτούρα τοῦ Βατικανοῦ».

Ἡ Κυβέρνηση καί σύσσωμη ἡ ἀντιπολίτευση ἐνέκριναν ὁμοφώνως ψήφισμα πού κατηγορεῖ τό Βατικανό καί τήν Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή ὅτι μεθοδικῶς καί ἀναισχύντως ἐμπόδισαν τήν ἀποκάλυψη τῶν ἐγκλημάτων παιδεραστίας πού συγκλονίζει τήν Ἰρλανδία, χώρα γνωστή γιά τήν πίστη της στόν Παπισμό.

Ἡ μεταστροφή τῆς ὀργῆς ἀπό τήν ἐγχώρια Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία πρός τό κέντρο τοῦ Παπισμοῦ, τό Βατικανό, ὀφείλεται καί σέ ἔγγραφο τοῦ Βατικανοῦ πρός τήν Ἰρλανδική Ῥωμαιοκαθολική Ἱεραρχία πού ἦρθε στό φῶς κατά τήν διάρκεια τῆς ἐρεύνης γιά τήν ὑπόθεση ἡ ὁποία διεξήχθη μέ ἐντολή τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἰρλανδίας, ἔγγραφο τοῦ ἔτους 1997, ἐπί ἡμερῶν τοῦ προσφάτως «ὁσιοποιηθέντος» καί καταστάντος «μακαρίου» πάπα Ἰωάννου Παύλου τοῦ Β΄ μέ τό ὁποῖον καθορίζοντο οἱ διαδικασίες παραπομπῆς ὑποθέσεων κακοποιήσεως ἀνηλίκων μέ τοσοῦτον ἀναίσχυντον καί ἐλεεινόν προσδιορισμόν ὥστε νά χαρακτηρίζονται ἁπλῶς ὡς «κατευθυντήριες γραμμές».

Ὁ Ἰρλανδός Πρωθυπουργός Κένι δήλωσε στά Ἰρλανδικά ΜΜΕ ὅτι τό Σαββατοκύριακο πού πέρασε ἔλαβε χιλιάδες μηνύματα ὑποστηρίξεως γιά τήν στάση του.

Ἀντιδρώντας στό ὁμόφωνο ψήφισμα τοῦ Ἰρλανδικοῦ Κοινοβουλίου πού καταδίκαζε τόν ρόλο τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς Ἱεραρχίας καί τοῦ Βατικανοῦ στήν ὑπονόμευση τῶν θεσμῶν τῆς «προστασίας τῆς παιδικῆς ἡλικίας» τό Βατικανό ἀνεκάλεσε τόν Νούντσιό του ἀπό τήν Ἰρλανδία «Ἀρχιεπίσκοπο» Τζουζέπε Λεάντζα.

Ἡ Κυβέρνηση ὅμως τῆς Ἰρλανδίας δήλωσε ὅτι δέν ἐκπλήσσεται ἀπό τήν ἀνάκληση τοῦ Νουντσίου ἀλλά περιμένει τό Βατικανό νά ἀπαντήσῃ στίς τρομακτικές κατηγορίες γιατί ἡ «Ἐκκλησία» ἔπαιξε ρόλο στήν συγκάλυψη τῆς σεξουαλικῆς κακοποίησης παιδιῶν.

Τά ἀνωτέρω φρικώδη καί εἰδεχθῆ δέν μᾶς ἐκπλήσσουν καί ἐμᾶς οὐδόλως, διότι ὥς καί παλαιότερον ἔχομε καί δημοσίᾳ διακηρύξει ὁ Ῥωμαιοκαθολικισμός καί ὁ Παπισμός δέν εἶναι Ἐκκλησία Χριστοῦ ἀλλά πολιτικό-οἰκονομικό-θρησκευτικό σύστημα, ἐστερημένο τῆς Θ. χάριτος καί τῶν ζωοποιῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, τό ὁποῖον ἀδιαπτώτως καί διϊστορικῶς συνεχίζει τήν ἐγκληματική του διαδρομή καί πορεία καταπατώντας ἀσυστόλως τούς Θ. καί Ἱ. Κανόνας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐπιτάσσοντες καί ῥητῶς προβλέποντες τήν ἄμεσον καθαίρεσιν τῶν κανονικῶν ἐγκληματιῶν, νοθεύων τήν «παραδοθεῖσαν ἅπαξ τοῖς ἁγίοις πίστιν» καί εἰσάγων τήν ἐνδοκοσμική σκοπιμότητα καί μεταπτωτική φθορά στόν πνευματικόν χῶρον, ὑποθάλπει τό κακούργημα τῆς παιδεραστίας παρά τίς φραστικές δῆθεν στηλιτεύσεις του.

Ἡ πρόσφατος μάλιστα «ὁσιοποίησις» τοῦ καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς θητείας του ἐπιδοθέντος μετά πάσης ἐπιμελείας στήν συγκάλυψιν χιλιάδων ἀνά τόν κόσμον ἐγκλημάτων παιδεραστίας ἀπό τούς Ῥωμαιοκαθολικούς θρησκευτικούς λειτουργούς, πάπα Ἰωάννη Παύλου τοῦ Β΄ μετά πάσης τιμῆς καί μεγαλοπρεπείας στό Βατικανό ἀποδεικνύει ἐναργέστατα τό ἀμεταμέλητον τοῦ Ῥωμαιοκαθολικισμοῦ-Παπισμοῦ καί καθιστᾶ διά μίαν εἰσέτι φοράν πασίδηλον τό γεγονός ὅτι ἡ διαχρονική καί διϊστορική καταδολίευσις τοῦ Χριστιανικοῦ καί Εὐαγγελικοῦ μηνύματος ἀνά τήν ὑφήλιον, ὀφείλεται κατά βάσιν σ’ αὐτήν τήν ἐκτροπήν ἐκ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας πού συνέβη μέν τό 1054 μ.Χ. ἀλλά πού ἔμελλε νά ἀποβῆ ὁ ὀλετήρας ὁμοῦ μετά τῆς ψευδοῦς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ τῆς πνευματικῆς εὐλογίας καί δυνατότητος τῆς ἀνθρωπότητος πού ἀπέρρευσε ἀπό τόν ζωοποιό Σταυρό καί τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἐπιπρόσθετος ἀπόδειξις τῶν ἀνωτέρω ἀποτελεῖ ἡ κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ σημερινοῦ πάπα Βενεδίκτου 16ου στήν Κροατία στίς 4 καί 5 Ἰουνίου, ἰδιαιτέρα τιμή πού ἀπεδόθη στόν ἐγνωσμένο ἐγκληματία τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου καί πνευματικό ταγό τῶν φασιστῶν Οὐστάσι τῆς Κροατίας, Καρδινάλιο τοῦ Ζάγκρεμπ Ἀλοΐσιο Στέπινατς, ὁ ὁποῖος κατεδικάσθη γιά ἐσχάτη προδοσία καί ἐγκλήματα πολέμου καί παρά ταύτα ἀνεκηρύχθη ὡς δῆθεν «μακάριος» ἀπό τήν Ῥωμαιοκαθολική παρασυναγωγή καί τοῦ ὁποίου τήν εἰκόνα προσπαθεῖ νά ὡραιοποιήση τό περιοδικό «ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» (Μαΐου-Ἰουνίου 2011, τ.1069, σελ. 27-29), πού διευθύνεται ἀπό τόν Ἰησουΐτη κ. Θεόδωρο Κοντίδη καί κυκλοφορεῖται ἀπό τό «Ἰνστιτοῦτο Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν» πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις (Μιχ. Βόδα 28), ὅταν τυγχάνει ἀπολύτως ἐξηκριβωμένον ἱστορικῶς ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἱερεῖς τῶν φασιστῶν Οὐστάσι πού δολοφόνησαν 800.000 ὀρθοδόξους Σέρβους κατά τήν διάρκεια τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς τῆς Γιουγκοσλαβίας ὑπήγοντο στόν «Ἀρχιεπίσκοπο» Ζάγκρεμπ Ἀλουΐσιο Στέπινατς καί ὅταν ὑφίσταται τό ἡμερολόγιο τοῦ Στέπινατς ὅπου ὁ ἴδιος ἰδιογράφως ὁμολογεῖ πλήρως τά θηριώδη ἐγκλήματα τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν ἐγκληματιῶν, τούς βιαίους ἐκλατινισμούς τῶν ὀρθοδόξων Σέρβων καί δηλώνει τό βύθιο μῖσος του κατά τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γράφοντας στίς 27 Μαρτίου 1941 σελ. 172, βιβλ. 4ο «Τό πνεῦμα τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι κάτι τό τόσο τρομερό τό ὁποῖο μόνο ὁ παντοδύναμος καί παντογνώστης Θεός δύναται νά ἀνέχεται…» καί στίς 28 Μαρτίου 1941, σελ. 176, βιβλ. 4ο «Τό σχίσμα τῆς ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἡ μεγαλύτερη κατάρα ἐν Εὐρώπῃ, σχεδόν μεγαλύτερη καί ἀπό τόν Προτεσταντισμό…». Καί αὐτό προσπάθησε νά διορθώσει ὁ ψευδοάγιος τοῦ Βατικανοῦ στυγνός ἐγκληματίας Ἀλοΐσιος Στέπινατς μέ τήν σφαγή 800.000 Ὀρθοδόξων Σέρβων.

Νά λοιπόν, γιατί εἶναι ἀδύνατος ἡ ἕνωσις μέ τόν διεθνῆ ἐγκληματία καί ὑποκριτή Ρωμαιοκαθολικισμό καί ἀλυσιτελής ὁ μετ’ αὐτοῦ διάλογος καί ἐμεῖς τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Μιᾶς , Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας θά πρέπει «οὔτε χαίρειν» σέ αὐτούς νά λέγωμε ὡς μᾶς συνιστᾶ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης διότι δέν θεωρῶ ὅτι ἔχωμεν ἐμεῖς περισσότερη ἀγάπη ἀπό τόν «μαθητή τῆς ἀγάπης».

Ἡ μόνη ἀληθής ἕνωσις πού μπορεῖ νά γίνει εἶναι νά ἀποπτύσσουν οἱ κακόδοξοι τάς αἱρετικάς των δοξασίας καί εἰσηγήσεις τοῦ βυθίου δράκοντος καί νά ἐπανέλθουν ἐν πλήρη μετανοίᾳ στήν καλλιέλαιον τῆς Ἐκκλησίας ἐγκεντριζόμενοι σέ Αὐτήν.

Ὅ,τιδήποτε ἄλλο εἶναι καταδικασμένο a priori σέ παταγώδη ἀποτυχία ὅπως καί τά ἀνωτέρω γεγονότα πασιδήλως ἀποδεικνύουν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΕΔΙΩΧΘΗ ΑΠΟ ΦΘΟΝΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 19th, 2011 | filed Filed under: εορτολογιο

Τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος
27 Ἰουλίου

ΕΔΙΩΧΘΗ ΑΠΟ ΦΘΟΝΟ

«Ηδει γὰρ ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν» (Ματθ. 27,18)

AgiosPantel.ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ἀγαπητοί μου, τιμοῦμε τὴν ἱερὰ μνήμη τοῦ μεγαλομάρτυρος Παντελεή­μο­­νος. Τὸ θέμα μας θὰ εἶνε τὸ ἐρώτημα· Ποιά ἡ αἰτία τοῦ διωγμοῦ τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος; Σ᾿ αὐτὸ θὰ δώσουμε μία σύντομη ἀπάντησι.

* * *

Ὁ ἅγιος Παντελεήμων ἔζησε καὶ ἤθλησε στὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν, ὅταν στὴ ῾Ρώμη αὐ­τοκράτωρ ἦταν ὁ Διοκλητιανός. Γεν­νήθηκε στὴ Νικομήδεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὁ πατέρας του ἦταν εἰδωλο­λά­τρης, ἀλλὰ ἡ μητέρα του ἦταν ἀπὸ τὶς γυναῖ­κες ποὺ φύτευαν βαθειὰ στὴν καρδιὰ τῶν παιδιῶν τους τὴν πίστι στὸ Χριστό. Διδά­χθηκε λοιπὸν ὁ ἅγιος Παντελεήμων ἀ­πὸ τὴ μη­τέρα του τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως.
Ἦταν εὐφυής. Εἶχε κλίσι στὰ γράμματα. Σπούδασε τὴν ἰατρικὴ κοντὰ σὲ δι­α­κεκριμέ­νους ἐπιστήμονες. Ἀ­νεδεί­χθη κορυφαῖος ἰατρός. Πολλοὶ ἰατροὶ ὑ­πῆρ­χαν τότε, ὅπως ὑπάρ­χουν καὶ σήμερα. Εἶ­­νε ὅ­μως σπάνιο νὰ βρεθῇ γιατρὸς Χριστιανός. Ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον εἶνε ἄπιστοι, ὑλισταί. Καὶ νά ᾿ταν καμμιὰ ἀξία; ὁ Θε­ὸς νὰ σᾶς φυ­λάῃ, μὴν πέσετε στὰ χέρια τους.
Ὁ ἅγιος Παντελεήμων διέφερε. Κατὰ τί διέφερε; Διέφερε σὲ τρία σημεῖα.
⃝ Πρῶ­τον ὡς πρὸς τὸ χρῆμα· ἐκεῖνοι ἦταν φι­λάργυροι· ἐκμεταλλεύοντο τοὺς ἀσθενεῖς καὶ θησαύριζαν· ὁ ἅγιος Παντελεήμων ἦταν ἀν­ιδιοτελής, ἰδεολόγος. Ἀσκοῦ­σε τὴν ἐπιστήμη ὡς ἱεραποστολή. Τὸν ἔβλεπαν νὰ ἐπισκέπτεται τὴ νύχτα σὰν ἄγγελος τὶς καλύ­βες. Ἐνῷ οἱ ἄλλοι πήγαιναν μόνο στὰ σπίτια τῶν μεγά­λων, αὐτὸς πήγαινε στὶς φτωχο­συνοικίες καὶ ὑπηρετοῦσε τοὺς ἀσθενεῖς.
⃝ Τὸ δεύτερο στὸ ὁποῖο δι­­έφερε ἀπὸ τοὺς ἄλ­­λους. Ὅπως εἶπε διάσημος Ἕλλην καθηγητὴς τοῦ πανεπιστημίου, οἱ ἰατροὶ συχνὰ ἀ­σκοῦν τὴν ἰατρικὴ ὡς κτηνιατρική· εἶνε κτη­νί­ατροι μᾶλλον παρὰ ἰατροί. Δὲ βλέπουν τί­ποτε ἄλλο παρὰ μόνο φλέβες, κόκκαλα, σάρ­κες, ἱστούς, καρδιές, πνευμό­νια. Ὁ ἄνθρωπος εἶνε καὶ αὐτὰ ἀσφαλῶς· ἀλ­λὰ πίσω ἀπὸ αὐτὰ ὑπάρχει κάτι τὸ ἀόρατο· ὑ­πάρχει ἕνα «μοτεράκι», ποὺ κινεῖ τὴν βιολογι­κὴ – σωματι­κὴ ὕπαρξι τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὁ γιατρός, ὅ­ταν δὲ «βλέπῃ» τὸ «μοτεράκι» αὐ­τό, εἶνε τυφλός, δὲν εἶνε εἰς θέσιν νὰ ἀσκήσῃ τὸ ἔργο του. Τὸ «μοτεράκι» αὐτὸ εἶνε ὁ ψυχικὸς πα­ρά­γων, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Πλῆθος πειρά­ματα καὶ παρατηρήσεις ἀπέδειξαν, ὅτι ἡ ψυ­χὴ μὲ τὰ πάθη, τὴν ἐνοχή, τὸ ἄγχος της ἐπιδρᾷ πολὺ στὸ σῶμα. Ὑπάρχει ἀλληλεπί­δρα­σι μεταξὺ σώματος καὶ ψυχῆς. Αὐτὸ ποὺ ψάλ­λει ἡ Ἐκκλησία μας τὸ Δεκαπενταύγουστο εἶ­νε καὶ ἐπιστημονικῶς ἀληθές· «Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα, ἀσθε­νεῖ μου καὶ ἡ ψυχή» (Μικρ. Παρακλ. κανών). Καὶ τὰ δύο ἀσθενοῦν· ἀλλὰ ἡ πηγὴ – ἡ ῥίζα τοῦ κακοῦ εἶνε ἡ ἁμαρτία. Ἔκανε λοιπὸν ὁ ἅγιος Παντε­λεήμων τὴν ὀρ­θὴ διάγνωσι· ἔβλεπε ὅτι, ὅταν ἡ ψυχὴ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν ἐνοχή, τὸ σῶμα ζω­ογονεῖται, ὁ ἄνθρωπος ἀναπνέει. Πολλὲς ἀσθέ­νειες (ἀποπληξίες, ἐμφράγματα, καρκίνοι) ἔ­χουν τὴν αἰτία τους στὸν ψυχικὸ κόσμο· κά­ποια πίκρα ἀπὸ τύψεις ἢ ἀπὸ συκοφαντία ἢ διαβολὴ ἢ ἀδι­κία ἢ παραγκωνισμὸ ποτίζουν μὲ φαρμάκι τὸ σῶμα.
⃝ Διέφερε λοιπὸν πρῶτον διότι δὲν ἀπέβλεπε στὸ χρῆμα, δεύτερον διότι ἔβλεπε τὸν ἄν­θρωπο ὡς ψυχοσωματικὴ ὁλότητα, καὶ τρίτον διότι, ἐκτὸς τῶν ἄλλων φαρμάκων ποὺ εἶχαν καὶ οἱ ἄλλοι ἰατροί, ὁ ἅγιος Παντελεήμων διέθετε ἕνα σπάνιο – μοναδικὸ φάρμακο, καὶ αὐ­τὸ ἦταν ἡ πίστις. Πίστευε βαθειά. Γι᾿ αὐτό, μα­ζὶ μὲ τὰ φάρμακα ἀπὸ βότανα τῆς γῆς ποὺ χορη­γοῦσε, γονάτιζε δίπλα στὸ προσκέφαλο τοῦ ἀ­σθενοῦς, προσευχόταν καὶ ―ἂς μὴν πιστεύ­ουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς πιστεύουμε― ὁ ἀ­σθε­νὴς ἐ­θεραπεύετο. Καὶ μέχρι σήμερα βλέπουμε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ σὲ κλινικές, νοσοκομεῖα καὶ θεραπευτήρια. Εἶνε πράγματι τεραστία ἡ δύναμις τῆς πίστεως, φάρμακο θεραπείας ψυχικῶν καὶ σωματικῶν νοσημάτων.
Αὐτὸς ἦταν ὁ ἅγιος Παντελεήμων. Καὶ γι’ αὐ­τὸ στὸ ἰατρεῖο του σχημάτιζαν κάθε μέρα οὐ­ρὰ οἱ ἀσθενεῖς, ἐνῷ στοὺς ἄλλους γιατροὺς τῆς Νικομηδείας δὲν πήγαιναν πλέον. Αὐτὴ ὅμως ἡ προτίμησις ἄναψε στὶς καρδιὲς τῶν συναδέλφων του τὴν κίτρινη λαμπάδα τοῦ φθό­νου. Τὸν φθόνησαν, τὸν μίσησαν. Ἔβλεπαν ὅ­τι, ὅσο ἦταν αὐτὸς γιατρὸς στὴ Νικομήδεια, αὐτοὶ ἔπρεπε ν᾿ ἀλλάξουν ἐπάγγελμα· ὅλοι ἔτρεχαν στὸν ἅγιο Παντελεήμονα. Καὶ ἀσθενεῖς, ποὺ ἐκεῖνοι τοὺς ἀπήλπιζαν, εὕρισκαν τὴ θεραπεία τους κοντά του. Ἰδού λοιπὸν ἡ αἰτία τοῦ φθόνου. Γι’ αὐτὸ τὸν κατεδίωξαν. Τὸν μή­νυσαν στὶς ἀρχές. Μὲ ποιά κατηγορία, ὡς τί; ὡς φιλάργυρο; ὡς πλεονέκτη; ὡς μοιχό; ὡς πόρνο; ὡς κίναιδο; ὡς ἐγκληματία; Τίποτε ἀ­πὸ αὐτά. Ἐὰν τὸν κατηγοροῦσαν γι᾿ αὐτά, μέ­σα στὸ παρηκμασμένο τότε καθεστώς, θὰ ἀ­πηλλάσ­σετο. Τὸν κατηγόρησαν μὲ μιὰ κατηγορία ποὺ ἔπιανε. Ἔτσι εἶνε, ἀλλάζουν οἱ κατηγορίες γιὰ τοὺς πιστοὺς κατὰ ἐποχή· χρησιμοποι­εῖται ἄλλοτε ἡ ἄλφα, ἄλλοτε ἡ βῆτα, ἄλλοτε ἡ γάμμα κατηγορία. Δὲν θὰ ἐπεκταθῶ ἐπ’ αὐ­τοῦ, νὰ σᾶς παρουσιάσω πῶς, ἀπ’ τὸν καιρὸ ποὺ φτειάσαμε βασίλειο, μὲ διάφορες ψευτο­κατηγορίες, μὲ ταμπέλλες ποὺ κολλοῦν φθονεροὶ στὶς πλάτες ἀξίων ἀνθρώπων, τοὺς ἐξ­οντώνουν ―ἐνῷ κατὰ βάθος δὲν πιστεύ­ουν τὶς κατηγορίες― καὶ πῶς κρίνουν πλέον τοὺς ἀνθρώπους μὲ κριτήρια ὄχι σταθερά (ἠθικά), ἀλλὰ μεταβλητά (πολιτικὰ κ.λπ.).
Τὸν κατηγόρησαν λοιπὸν μὲ τὴν φοβερὰ τότε κατηγορία ὅτι εἶνε Χριστιανός. Καὶ ἔ­φτανε ἡ κατηγορία αὐτὴ νὰ ὁδηγήσῃ τὸν ἄν­θρωπο στὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα. Συνε­λή­φθη, ὡδηγήθη ἐνώπιον τῶν ἀρχῶν, ὡμο­λόγησε μὲ παρρησία τὴν πίστι του, ὑπεβλήθη σὲ παντοειδῆ μαρτύρια, καὶ ἔτσι ἡ ἁγία του ψυχὴ σὰν ὁλόλευκο περιστέρι πέταξε στὰ οὐ­ράνια σκηνώματα, γιὰ νὰ συναγάλλεται μὲ ἁ­γίους ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους.

* * *

Ἰδού, ἀγαπητοί μου ἡ αἰτία τῆς καταδιώξεως καὶ τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου Παντελεή­μονος· ὁ φθόνος.
῎Ω ὁ φθόνος, μεγάλο – ἀ­βυσσαλέο πάθος! Εἶνε σκουλήκι καὶ ἔχιδνα ποὺ κατατρώει τὰ σπλάχνα τοῦ φθονεροῦ, ἀλλὰ εἶνε καὶ ὁ τά­φος μεγάλων ἀνδρῶν. Τρο­μερὰ τ᾿ ἀποτελέ­σματά του. Ἂν ἀνοίξουμε τὴν ἱερὰ ἱστορία, θὰ δοῦμε, ὅτι αὐτὸς ὑπῆρξε ἀρχὴ τῆς καταστροφῆς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. «Φθόνῳ δι­αβόλου», λέει ὁ Σολομῶν, «θάνατος εἰσῆλ­θεν εἰς τὸν κόσμον» (Σ. Σολ. 2,24). Φθόνησε ὁ σατανᾶς τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου, καὶ τὸ φθο­νεῖ. Γιὰ τὸ πρῶτο αἷμα ποὺ χύθηκε πάνω στὴ γῆ αἰτία ἦταν ὁ φθόνος· ὁ Κάϊν φθόνησε τὸν ἀδελφό του Ἄβελ καὶ τὸν ἐφόνευσε «εἰς τὸ πεδίον» (Γέν. 3,8). Ἀπὸ φθόνο ὁ Ἠσαῦ κατεδίωξε τὸν Ἰακώβ (βλ. ἔ.ἀ. 27,41), τὰ ἕντεκα παιδιὰ τοῦ Ἰακὼβ κατεδίωξαν τὸν Ἰωσὴφ τὸν πάγκαλο (βλ. ἔ.ἀ. κεφ. 37ο), ὁ βασιλεὺς Σαοὺλ κατεδίωξε τὸν Δαυΐδ (βλ. Α΄ Βασ. 19,10), καὶ μακρὰ σειρὰ ἁγίων ἀνθρώπων ἐξωντώθηκαν.
Παραδείγματα ἔχουμε καὶ στὴ δική μας ἐ­θνικὴ ἱστορία. Μεγάλοι ἄνδρες ἐξωντώθηκαν, ὅπως ὁ δίκαιος Ἀριστείδης στὴν ἀρχαιότητα, ὁ Σωκράτης ποὺ ἤπιε τὸ κώνειο, στὰ νεώτερα χρόνια ὁ Χαρίλαος Τρικούπης, κ.ἄ..
Ἀλλὰ τί χρειάζονται τὰ ἄλλα παραδείγματα; ῾Ρῖξτε ἕνα βλέμμα στὸ πραιτώριο καὶ στὸ Γολγοθᾶ. «Ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο θέλετε ν᾿ ἀ­πο­λύσω», ἐρωτᾷ ὁ Πιλᾶτος, «τὸν Βαραββᾶ ἢ τὸν Ἰησοῦν;». Ὅλοι φωνάζουν· «τὸν Βαραββᾶ». Καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς ψυχολογικώτατα σημειώνει· «ᾜδει γάρ», ἐγνώριζε δηλαδὴ ὁ Πι­λᾶ­τος, «ὅτι διὰ φθόνον παρέδωκαν αὐτόν» (Ματθ. 27,18). Ὁ φθόνος τῶν γραμματέων καὶ φα­ρισαίων, ποὺ σὰν πυγολαμπῖδες ἔσβηναν πλέ­ον ἐμπρὸς στὸν ἥλιο-Χριστό, ὡδήγησε τὸν Κύριό μας στὸ Γολγοθᾶ.
Ἔκτοτε, ἀδελφοί μου, εἶνε γενικὸς κανών·  ἂν παρουσιασθῇ κάποιο ἀνάστημα, κάποια φυ­σιογνωμία ἱκανή, ποὺ θὰ πράξῃ τὸ καθῆκον, προκαλεῖ φθόνο καὶ ἐπισύρει διωγμό. Οἱ ἀσή­μαντοι δὲν ἐνοχλοῦν· καταδιώκον­ται ἐκεῖνοι ποὺ προσφέρουν ὠφέλεια καὶ δίνουν ζωὴ γύρω τους. Τὸ εἶπε καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Πάν­τες οἱ θέλον­τες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β´ Τιμ. 3,12)· θὰ διωχθοῦν ὅσοι πιστεύουν στὸ Χριστὸ καὶ ζητοῦν νὰ ζή­σουν μὲ τὶς ἐντολές του. Εἶνε ὁ κλῆρος τους.
Ὅσοι εἶνε ζωντανοί, εἴτε διὰ τοῦ λόγου εἴ­τε διὰ τοῦ παραδείγματος προκαλοῦν σεισμό. Ὁ σεισμὸς ὅμως αὐτὸς εἶνε σωτήριος. Μακά­ριες οἱ κοινωνίες ποὺ ἔχουν τέ­τοιους ἄνδρες, εἴτε στὴν ἐπιστήμη εἴτε στὸ στρατὸ εἴτε στὴν πολιτικὴ εἴτε στὸν ἱερὸ κλῆρο· διότι αὐτοὶ ἀ­ποτελοῦν τοὺς παράγοντας ὀρθῆς ἀγωγῆς.
Προσευχηθῆτε, ἀδελφοί, τὸ νόσημα τοῦ φθό­νου νὰ ἰαθῇ, νὰ ἐκλείψῃ. Καὶ εἴθε ὁ Κύριος διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Παν­τελεήμονος ν᾿ ἀ­παλ­λά­ξῃ τὶς καρδιὲς ὅλων μας ἀπὸ αὐτὸ καὶ νὰ πορευ­ώμε­θα ἐν ἀρετῇ καὶ ἀγάπῃ πρὸς δόξαν Θεοῦ· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης 27-7-1976)

ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ ΖΗΤΗΣΑΝ ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ – «Ελληνες αντισταθειτε»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 19th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΖΗΤΗΣΑΝ ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

www.marketbeast.gr

ΠΑΡΘΕΝ.Την ώρα που στις Βρυξέλλες οι διαβουλεύσεις έπαιρναν φωτιά προκειμένου να επιτευχθεί μία συμφωνία τόσο για το δεύτερο πακέτο στήριξης για την Ελλάδα, όσο και για τα μέτρα που απαιτούνται για τη σταθεροποίηση της ζώνης του ευρώ, κάποιοι από τους εταίρους μας αποφάσισαν να ζητήσουν περίεργες εγγυήσεις προκειμένου να μη βρεθεί η Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού.

Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, επικαλούμενη διπλωματικές πηγές, οι Φινλανδοί ζήτησαν την υποθήκευση του Παρθενώνα, ως εγγύηση για τη συμμετοχή τους στο νέο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα. 

«Ως απαραίτητη συνθήκη για τη χορήγηση του νέου δανείου, η Φινλανδία κατά τη διάρκεια των πυρετωδών διαπραγματεύσεων στη Σύνοδο Κορυφής, ζήτησε ως εγγύηση δημόσια αγαθά όπως μερικά ελληνικά νησιά και την Ακρόπολη και μερικά ελληνικά νησιά» γράφει η Ιταλική εφημερίδα.

Μάλιστα οι Φινλανδοί «κοστολόγησαν» τον Παρθενώνα στα 300 εκατομμύρια ευρώ!

Στο τέλος του άρθρου, η Corriere della Sera θέτει και ένα ρητορικό ερώτημα: «Άραγε θα άφηναν τον Παρθενώνα στο σημείο και θα τον νοικιάζανε ή θα τον έπαιρναν μαζί τους στο Ελσίνκι»;

-9960961

Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου: «Ελληνες αντισταθείτε»

Σε σθεναρή και άκαμπτη αντίσταση σε όλα τα επίπεδα και προς κάθε κατεύθυνση κάλεσε όλους τους Έλληνες ο πρώην Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, στην ομιλία του με θέμα «Παράδοση – Θρησκεία – Πολιτισμός», η οποία έγινε την Κυριακή, στο πλαίσιο του 1ου Πανκαλαμπακιώτικου Χοροστασιού.

Ο Πανοσιολογιότατος π. Αθανάσιος είπε χαρακτηριστικά ότι «επιβάλλεται αντίσταση στον αφελληνισμό και την παραχάραξη της ιστορίας μας, αντίσταση στην περιθωριοποίηση και τον υποβιβασμό των αρχών της πίστεως και της πατρίδος μας, αντίσταση στην ποδηγέτηση και τον έλεγχο των επιλογών και της συνειδήσεώς μας, αντίσταση στους σχεδιασμούς και τις επιβολές της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και της Νέας Εποχής και των εγχώριων εντολοδόχων τους. Αντίσταση οργανωμένη και όχι επιφανειακή, που θα στηρίζεται στον προσωπικό μας αγιασμό και τον αναβαπτισμό μας, στα νάματα της ελληνορθόδοξης παραδόσεώς μας. Αντίσταση οργανωμένη σε προσωπικό, οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο».

Ο π. Αθανάσιος προκάλεσε αίσθηση με την αναφορά του σε δαίμονες της κολάσεως, οι οποίοι ξεχύθηκαν να ξεριζώσουν από την ψυχή του Έλληνα την ορθόδοξη πίστη του και την εθνική του συνείδηση, έχοντας ως σκοπό τους την ολοκληρωτική υποδούλωση της πατρίδας μας και του λαού μας στους σχεδιασμούς της παγκοσμιοποίησης, της Νέας Τάξης Πραγμάτων κα της Νέας Εποχής, καθώς και με το κάλεσμά του να κάνουμε τα σπίτια μας κρυφά και νέα σχολειά, για να γαλουχήσουμε τα παιδιά μας με τις παραδόσεις του γένους μας υποκαθιστώντας την πλημμελή σχολική εκπαίδευση που τους παρέχεται.

Αιχμή του δόρατος, για την βίαιη και άμεση υπαγωγή μας στον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό που παρακολουθεί, χαρακτηρίζει, στιγματίζει και ενοχοποιεί ό,τι και όσους επιθυμεί, είπε πως είναι οι ηλεκτρονικές κάρτες και κυρίως η κάρτα του πολίτη, που συνιστά οξύτατη απειλή για τις ατομικές μας ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο π. Αθανάσιος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην οικονομική ανέχεια της χώρας μας -η οποία είπε ότι τελεί υπό κατάρρευση, με μια κυβέρνηση υπό ξένη κηδεμονία και υπουργούς υπό επίβλεψη- με κύριους υπεύθυνους πολυεθνικές εταιρείες, οικονομικούς κολοσσούς, εταιρείες κατασκευής οπλικών συστημάτων, πανίσχυρα οικονομικά κέντρα και νεόκοπους κροίσους.

Ο πρώην Ηγούμενος του Μεγάλου Μετεώρου αναφέρθηκε και στις πρακτικές και τις μεθόδους αυτών που κινούν τα νήματα της ιστορίας του πλανήτη και παράγουν ιδεολογία και νοθευμένο τρόπο ζωής, «των διαφόρων, δηλαδή, κλειστών ομάδων προωθήσεως και ελέγχου της εξουσίας με πρωτοπόρους τον διεθνή σιωνισμό, την μασσωνία, τα οικονομικά λόμπυ των πολυεθνικών, τις λέσχες επιλεγμένων ατόμων, όπως η Μπίλντεμπεργκ, που κατασκευάζουν ηγέτες μαριονέτες, πειθήνεια εκτελεστικά όργανα δικά τους, πριν ακόμη οι λαοί τούς επιλέξουν και τούς ψηφίσουν», προσθέτοντας ότι μέσω αυτών των εκλεκτών και δοτών κυβερνά τον κόσμο μια πανίσχυρη πολιτική, οικονομική, κοινωνική και θρησκευτική ολιγαρχία.

Αναφερθείς στην κρίση που βιώνουμε ως έθνος, ο π. Αθανάσιος σημείωσε ότι πρόκειται πρωταρχικά για μία κρίση ταυτότητος, μια κρίση αυτοσυνειδησίας και αυτοπροσδιορισμού, στην οποία έχουμε οδηγηθεί διότι δεν αναζητούμε πλέον τις απαντήσεις, το νόημα και το σκοπό της ζωής μας στην πατροπαράδοτη ορθόδοξη πίστη μας, στη ζωή της Εκκλησίας, στην χάρη και τα μυστήριά της.

«Απεμπολίσαμε αρχές και αξίες, αλλάξαμε ήθη και συμπεριφορές, θέσαμε άλλους στόχους και προτεραιότητες, νοθεύσαμε τα μέσα και τις διαδικασίες, απωλέσαμε το μέτρο, εγκαταλείψαμε την χαρμολύπη. Βγάλαμε τον Θεό από την ζωή μας και επιχειρούμε να τον γνωρίσουμε με την ανθρώπινη λογική μας, η οποία φθάνει, όμως, στην ανάγκη της πίστεως, αλλά όχι, όμως, στον ίδιο τον Θεό», τόνισε χαρακτηριστικά.
Οδηγός στην ομιλία του π. Αθανασίου για την πορεία της παράδοσής μας ήταν ο Φώτης Κόντογλου, αναφορές του οποίου χρησιμοποίησε ο πρώην ηγούμενος πολλές φορές.

Εφημερίδα «Μετέωρα» 15/07/2011- Αρθρογράφος: Γιώργος Μπακόλας

c680bbdafd02

Ο οικουμενισμος και το θηριο

_______


_________

Ελαχιστο Δωρο

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 16th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Ελαχιστον Δωρον

ευλογ. 1999Ευχαριστούμε τον π. Νικόδημο για το απολυτίκο που συνέταξε και μας το έστειλε ως ευλογία για τη γιορτή του. Του ευχόμαστε να ακολουθεί τα βήματα του π. Αυγουστίνου και να μάχεται υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως μέχρι θανάτου και ο Κύριος θα του χαρίσει τον στέφανο της ζωής.

Θα του γράψουμε όμως κάτι, που είπε πριν από πολλά χρόνια ο αγωνιστής ιεράρχης π. Αυγουστίνος Καντιώτης, ο σεβαστός Γέροντας όλων των αγωνιζομένων ορθοδόξων χριστιανών·

«Είμαι οξύς και απότομος, γι’ αυτό δεν κινδυνεύω να αγιοποιηθώ…».

π. Νικόδημε το κέρασμα που στείλατε για την γιορτή σας είναι αντίθετο με αυτά τα λόγια του Γέροντος όμως τo παραθέτουμε λόγω της γιορτής σας και σας ευχαριστούμε.

  • Επι τη Εορτή του Μεγάλου Αγίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου, του οποίου αναξίως όντως το όνομα φέρω, προσφέρω σαν ελάχιστον κέρασμα, το παρόν, απλόν και ταπεινόν Απολυτίκιον διά τον Νέον Αγιον Αυγουστίνον…

π. Νικόδημος

Απολυτίκιον Αγίου Φλωρίνης Αυγουστίνου Ηχος πλ. α΄. Τὸν Συνάναρχον Λόγον

  • Αυγουστίνον τον Νέον ανευφημήσωμεν, τον Ιεράρχην Φλωρίνης και Πάρου Μέγαν βλαστόν, του Χριστού και της Ελλάδος Θείαν Σάλπιγγα. Ορθοδοξίας τον Φρουρόν, των αιρέσεων εχθρόν και Φάρον Ορθοπραξίας, πρεσβεύει γαρ τω Κυρίω, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Δείγμα οικουμενικής αναγνώρισης

[Το απολυτίκο που συνέταξε ο π. Νικόδημος, την ίδια ημέρα που το αναρτήσαμε στο ιστολόγιό μας, ήρθε με e-mail μεταφρασμένο και μελοποιημένο στα Ρουμανικά, από Ρουμάνο ευλαβή ιερομόναχο.

Μπορείτε να το ακούσετε από το YouTupe

Στα ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

____________

____________

Troparul Sfântului Ierarh Augustin cel Nou,
Mitropolitul Florinei

Glasul al V-lea, podobie: “Pe Cuvântul cel împreună…”

Pe vlăstarul cel mare ce-n Paros a-nflorit,
Pe Ierarhul din Florina să-l cinstim cu toţi,
Pe-Augustin cel Nou şi trâmbiţa cea cu bun glas
A lui Hristos şi a Eladei, iar eresului vrăjmaş
Şi farul ortopraxiei; căci Domnului se şi roagă
Să dăruiască milă tuturor.

Ευχαριστούμε τον π. Νικόδημο και για τα ορθοδοξότατα κείμενα που στέλνει στα Αγγλικά για την ιστοσελίδα του Γέροντος

______________________

AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

___________________

Η Ορθοδοξη Αγιοκαταταξη

αγ.Σας ευχαριστώ ταπεινώς για την μεγάλη τιμή που κάνετε σε μένα τον ‘άτιμο’ να φιλοξενείτε αυτά τα κείμενα, δεν θα πω «μου» διότι, πραγματικώς δεν είναι δικά «μου», του Θεού είναι, Θεού το δώρον, εμείς «ανάξιοι δούλοι είμαστε και ποιούμε μόνο αυτό που οφείλουμε».  Τα συγχαρητήρια και τα συμπροσευχητήρια ανήκουν σε σας, την Αγίαν Μονήν σας και το θεάρεστο έργο που παντιοτρόπως επιτελεί, ακόμη και μέσω της ιεροπρεπούς ιστοσελίδος σας ως ομολογία πίστεως και μαρτυρία Χριστού.

Οσο για την φράση του Αγίου μας Γέροντα που λίαν επιτυχώς επικαλείστε, μου προξένησε μέγα και βαθύ χαροποιό χαμόγελο, διότι είχα την εξαίρετη ευλογία όχι μόνο να τον ακούσω προσωπικώς να το λέει με την χαρακτηριστική αυτή αυστηρότατη φωνή του, (η οποία φωνή, σε προσωπικές όμως στιγμές ήταν πράγματι, η πιό τρυφερή φωνή που έχω στη ζωή μου ακούσει!) αλλά και να τον βλέπω να παίρνει ολοζώντανα αυτό το οξύ και απότομο ύφος, το οποίο μάλιστα, σε έκανε κάποτε και να γελάς από άγια χαρά. Επιτρέψτε μου επί τούτου να πω και κάτι τολμηρό, αλλά θα το πω και ας με συγχωρέσει ο Αγιος Γέροντας: Ο π. Αυγουστίνος είχε επίσης, μαζί με τα τόσα αναρίθμητα άλλα, έντονο το ιερότατο, αγαθότατο και αναγκαιότατο δώρο του αληθινού και πηγαίου «χιούμορ», της αθωάς παιδικής αστειότητας, κάτι που είχε Πρώτος ο Χριστός μας παιδόθεν, «διότι είδον αστείον το παιδίον» (Εβρ. 11, 23) δηλαδή πολύ Χαριτωμένο, με κεφαλάιο ‘Χ’, της Χάριτος Θεϊκής. Θα επικαλεστώ τώρα το «θεολογούμενο» και θα ισχυριστώ εν Χριστώ, εν ταπεινώση, το εξής: «Αυτή η άσπυλη και αμώμητη ‘αστειότητα’ είναι ένα από τα πολύ σπάνια προπτωτικά και όχι μεταπτωτικά φαινόμενα και είναι μάλιστα αναμάρτητη, ακατηγόρητη». Αυτήν είχε πολύ έντονα ο Αγιος Γέροντας Αυγουστίνος, και όλοι μάλιστα οι Σύγχρονοι Αγιοι Γέροντες, ακόμη και οι Αποστολικοί πρώτοι Αγιοι Πατέρες! Ζηλών εζήλωκα με ζήλο ιερό αυτούς που είχαν την σπάνια, άκρως προσωπική ευκαιρία, να εμπειρευτούν εκδηλώσεις και εκφάνσεις από αυτό το ανέσπερο «χιούμορ» του Αγίου μας Γέροντα και να ζήσουν άγιες χαρές.

Σχετικώς τώρα με τις δηλώσεις του, πάλι συγχωρέστε με που θα το πώ, και πάλι τώρα χαμογελώ, «μα δεν μας πείθει…» Είμαι κατά βάθος πεπεισμένος, (και οι πληροφορίες που έχω δεν είναι επί του παρόντος, για να μην μας παρεξηγήσουν για μία «πρόωρη επιχείρηση αγιοκατατάξεως»), ότι αυτά που έλεγε ο Αγιος Γέροντας, περιείχαν ασύλληπτο Θεολογικό υπόβαθρο διότι

  • α) όσο ήταν εν ζωή ήθελε διαρκώς να εμμένει στον θέσφατο και ασφαλέστατο της ταπεινώσεως χώρο, και
  • β) αποτελούσε ένα άριστο πνευματικό «καμουφλάζ», μια ιερή συγκάληψη της αδιαμφισβήτητης και πανθομολογουμένης πια αγιότητός του. Αντί για «διἀ Χριστόν σαλότητα», ας το ονομάσουμε «διά Χριστόν οξύτητα» η «διά Χριστόν αποτομότητα»…

Τελειώνοντας, ας πούμε και λίγα τινά για την «Ορθόδοξη Αγιοκατατάξη», μιας και σχεδόν πάντοτε, χρησιμοποιώ τον όρο «Αγιος» όταν αναφέρομαι στον Αγιο Γέροντα Αυγουστίνο. Ζητώ όμως ειλικρινώς συγνώμη διότι δεν θέλω να παρεξηγηθώ, όλα όσα λέγονται δεν λέγονται σαν αντίλογο η διαφωνία με κανένα, αλλά σαν ταπεινή συνεισφορά της εσφαλμένης ίσως τοποθετήσεώς μου.

Κατά την θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, η Πιστοποίηση ενός Αγίου, (και όχι «Αγιοποίηση» όπως αστόχως διατείνεται η Αιρεσιαρχική Παπική ψευδοεκκλησία, αλλά και εσφαλμένως χρησιμοποιείται από μερικούς δυστυχώς Ορθοδόξους), αποδίδεται πρώτον και κύριον από το πλήρωμα της Εκκλησίας, δηλαδή την συνείδηση του ενεργού Πιστού και Θεοσεβούς Λαού, προς εκείνους οι οποίοι ιδιαιτέρως ξεχώρισαν για την αγία, ενάρετη και θαυματουργική ζωή τους, και έπειτα επέρχεται η πιστοποίηση της επισήμου Εκκλησίας. Αμετάκλητη και αναλοίωτη σφραγίδα της αγιότητός τους, οι παρακάτω τρεις επουσιώδης μαρτυρίες:

  • α) το Ορθόδοξο φρόνημα, (άμωμη πίστη και αδιάφθορο δόγμα)
  • β) ο αγιότατος βίος (διά κατορθώσεως πασών των αρετών, καθάρσεως και θεώσεως) ι οποίος Οσιακός Βίος επισφραγίζεται με Οσιακό η Μαρτυρικό θάνατο, και,
  • γ) τα υπερφυσικά σημεία και οι μαρτυρίες θαυμάτων, εν ζωή και μετά θάνατον. (χωρίς τα θαύματα να επιβάλονται)

Αυτά τα τρία έχει, είχε και κατείχε «κατά κόρον» ο όντως Αγιος Γέροντας Αυγουστίνος. Μόνο και μόνο οι βαρυσύμαντες, ιερότατες μαρτυρίες των υπολοίπων Συγχρόνων Αγίων Γερόντων προς εκλεκτά πνευματικά παιδιά του Αγίου μας Γέροντα, είναι υπεραρκετές για μία αβρή και αβλαβή πιστοποίηση. Οχι μόνον δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία περί της αγιότητός του από την Τοπική, κρατούσα Εκκλησία, αλλά η αδιάψευστη συνείδηση του πληρώματος ολοκλήρου του Πιστού Λαού, ιδίως των μυριάδων επωνύμων, αυτοπτών και αυτηκόων μαρτύρων, αλλά και των κατά τόπων Μητροπολιτών, καταμαρτυρούν την μεγάλη του αγιότητα. (τώρα που με ακούει ο Γέροντας, αν μπορούσε, θα με καλπάζωνε η θα έλεγε, να’ναι ευλογημένο, πέστα αφού πια ανεχώρησα από τον κόσμον, νενίκηκα τον πονηρόν και έλαβον τον στέφανον της δικαοσύνης)…

Ο σεβαστός καθηγητής μου Θεολογίας, Στυλιανός Παπαδόπουλος, μας είχε ορθώς διδάξει για την μέγιστη διαφορά της Αγιοκατατάξεως μετά της αγιοποιήσεως, και κάτι άλλο πολύ σημαντικό είχε επισημάνει: «Το ότι προς το παρόν αρνείται η Εκκλησία να προχωρήσει στην αγιοκατάταξη ενός μαρτυρουμένου Αγίου, αυτό δεν σημαίνει και πως αρνείται την ήδη ανεγνωρισμένη αγιότητά του, αλλά έρχεται τελικώς και επισφραγίζει, επικυρώνει και πιστοποιεί.» Αριστο παράδειγμα ο Αγιος Εφραίμ Νέας Μάκρης, τόσα χρόνια είχε «καθυστερήσει» η Αγιοκατάταξή του, αλλά αυτό δεν σήμαινε πως δεν ήταν Αγιος. Και τον μεγάλο Αγιο του αιώνα μας, τον Επίσκοπο Αιγίνης Νεκτάριο, τον θεωρούσαν κυριολεκτικώς Αγιο ακόμη εν ζωή (!), και αμέσως μετά την αγία κοίμησή του, το ευσεβές πλήρωμα της Εκκλησίας, η καθολική συνείδηση του πιστού λαού του Θεού τον διακήρυσσε παντού Αγιο, εκτός βέβαια από τους κακοβούλους και κακοθελητές συκοφάντες και διώκτες του, αυτοί πάντοτε θα υπάρχουν, όπως υπάρχουν και για τον Αγιό μας Γέροντα Αυγουστίνο.

επισκ. Αυγ.Δεν σκοπεύω να διδάξω κανένα, αλλά ας μην διστάσουμε να τον επικαλούμε Αγιο, έστω και με λειτουργική έννοια, διότι είναι ακόμη λειτουργός του Υψίστου παρά τω θρόνω νυν του υψίστου. Εάν είναι πραγματικώς Αγιος η όχι, ο Θεός θα το δείξει, μέσω της Εκκλησίας Του, μέσω του κλήρου και του πιστού αλλά και αξιοπίστου Λαού…

Η Ορθοδοξία όμως δεν βιάζεται χρονικώς, αλλά «βιάζεται» ιεροπρεπώς και ενδομύχως. Οι Σύγχρονοι, Μεγάλοι «Βιαστές» Αγιοι Γέροντες, «ων ουκ ην άξιος ο κόσμος» Πορφύριος, Παϊσιος, Ιάκωβος, Γεώργιος Καρσλίδης, Ιουστίνος Πόποβιτς, Σωφρόνιος, Κλεόπας Ηλιέ, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Εφραίμ Κατουνακιότης, Εφραίμ Φιλοθεϊτης, Εφραίμ Βατοπαιδινός, Ισαάκ ο Αθωνίτης, Ιερώνυμος Αιγίνης, Αμφιλόχιος Μακρής, Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Σίμων Αρβανίτης, Αθανάσιος Μυτιληναίος, Ευμένιος Σαριδάκης, Φιλόθεος Ζερβάκος και το νυν αγιασμένο πια πνευματικοπαίδι του, Γέρων Αυγουστίνος, (η λίστα είναι καθαρώς συμβολική, χωρίς πρωτεραιότητα η σειρά αξίας) και γιατί όχι, (χωρίς καμία προκατάληψη ανδροκρατίας), η Αγία Σοφία της Κλεισούρας, Οσία Λαμπρινή, Αγία Ματρώνα η Τυφλή, Οσία Ξένη Αιγίνης, Γερόντισσα Ακυλίνα της Σίψας, Γερόντισσα Γαβριηλία κλπ. Αλλά και πόσους άλλους και άλλες να αναφέρω από αυτό το πάνδημο και πάμφωτο Μέγα Νέφος Αγίων, και αγιασμένοι λαϊκοί ακόμη όπως δειγματολειτπτικώς, ο Οσιος Νικόλαος Σαββούδης, (ίδε τα αξιόλογα Βιβλία του Αγίου Ορους, «Ασκητές μέσα στον κόσμο'» Α και  Β), «επιλείψει γάρ με διηγούμενον ο χρόνος», έχουν πάντως όλοι και όλες ήδη αρπάξει σφιχτώς και καλώς κρατύνονται τα σκήπτρα της του Θεού βασιλείας!

Η Μία και Μόνη Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία, περιχαρώς προσμένει και ευφροσύνως αναμένει την ημέραν εκείνην και ώραν, όταν Νέοι Βίβλοι Υμνολογίας ανοίγονται, Συναξάρια Νέα καταγράφονται, Εορτολόγια αρτίως ορίζονται, ημερονηνίες προσδιορίζονται, Εγκώμια πλέκονται, Στεφάνοι χρυσοί εν εικονίσμασι τοποθετούνται και Αγιοι Γέροντες και Αγίες Γερόντισσες παρ’ ημίν Θεοπρεπώς Αγιογραφούνται, όπως αξίως τιμώνται δι΄ημών, υπέρ ημών και παντί τω ευφραινωμένω Ορθοδόξω Λαώ, προς δόξαν της Παναγίου και Αδιαιρέτου Τριάδος… Αμήν, γένοιτο!

Σας ευχαριστώ για την πολύτιμη φιλοξενία. Ευλογέιτε!

Μοναχός Νικόδημος


troparul mitropolitului augustin de florina

The will of God

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 15th, 2011 | filed Filed under: English

The will of God

Now crisis, (judgment) is upon this world;” (John 12, 31)

«Νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου» (Ιωάν. 12,31)

The crisis of the whole world is this.

The crisis of each and every one of us, is this.

14Whether we like it or not, whether we believe in God or not, whether we are in His Church or in a false, heretical dogma, a deceiving denomination,,whether we are Popes, Patriarchs, Archbishops, Bishops, Priests, Monks, Married or lay, dedicated or missionaries, we are all subject to this divine, pre-eternal and eternally ongoing valid law:
“Do God’s will or do your own will.”
This is the Divine Sword that Christ came to use.
This is the discriminating Fire that Christ already lit.
God or “mammon”, our will or His, either one or the other!
And the exact judgement that we will definitely face, will be exclusively, collectively and entirely based on this and only this :
“Did we do God’s will or did we do our own will?”
Our own will covers everything ungodly, everything sinful, illegal and independent.
God’s will includes everything blessed, everything He asked us to do in His love everything that is pleasing to Him everything that is beneficial for our eternal soul and contributing to our salvation.

No special theology is needed, to understand this preliminary and primary belief and dogma of doing God’s will. Even the “simple” Lord’s Prayer, instructed to us by Christ Himself, begins with the very core principal request: ‘Yennithito to thelima su’, Your will be done! The very first thing that Christ urges us to ask for, is not health, not wealth, not progress, not prosperity, but to ask God so that He can help us to do His will.

“To do God’s will” is the centre of salvation, it is the holy of holies. To do God’s will is the most sacred aim of every faithful and every soul who claims to believe in God and love God. “If you love Me, do my will!” (John 14, 15). To do God’s will is the ultimate of all gifts, the spiritual peak of all blessings. To do God’s will is the actual, literal “kingdom of heaven!” Christ urges us to “seek first His Kingdom and His righteousness and then everything else will be added” This righteousness is an interpretation of God’s kingdom, that is why Saint David the Psalmist exclaims: “Blessed be You, oh Lord, teach me Your judgments (Your Will).” (Ps. 118, 12) Christ means and implies that:

  • · we should first be genuinely interested in being very well taught and deeply educated in what exactly is God’s will,
  • · we should readily be wanting from the heart to do God’s will
  • · if we don’t want this eagerly, then we can somehow force ourselves to do so, and
  • · then we will experience the kingdom of heaven.

All Saints who experienced this kingdom and were elevated to great heights of holiness, primarily achieved this, because they enforced God’s will. They also forced themselves and grasped this grace by “force” – “The kingdom of heaven experiences violence, and men of violence take it by force.” (Math. 11, 12) If we find ourselves not being interested or not wanting to do God’s will, then we should “force” ourselves, just like we force an infant to take its necessary medication when it refuses. This blessed “violence” is only done against our own will, against our ego and our evil self, but never against others. We can never and should never force others, but “whoever wishes in free will” may follow God’s will. (Mark 8, 34) Whoever decides to follow his own will does not glorify God but glorifies himself and the devil.

The whole of the Satanic law is this: “Do what you want” – «Do what thou wilt shall be the whole of the Law» (The Book of the Law, by Aleister Crowley). Crowley was mostly known as “the Great Beast”, due to the fact that the was a self-declared Satanist, despite any failed attempts to deny this and pseudo claims that “he only borrowed various terms and notions from various religious sources because he liked to be defiant, sarcastic or witty, only for the purpose of shocking and disturbing people”, though this excuse in itself is a disturbing statement indeed. Even the very own biographer and literary executor of Aleister Crowley, John Symonds, reveals to us and writes: «Crowley’s philosophy takes a bit from here and a bit from there…  but… he was more a Satanist than anything else.  ‘I serve my great Master Satan’, he wrote in one of his franker confessions, ‘and that august Council composed of Beelzebub, Lucifuge, Asmodeus, Belphegor, Baal, Adrammelech, Lilith and Nahema.'» (John Symonds, The Great Beast).

Aleister Crowley is the author of “The Book of the Law”. He is also the founder of the Global Religion “Thelema” which is in fact a transliteration of the common Greek noun “thelima”, «will», “desire” = thelisi, pothos, and also from the verb “thelo”, to will, to have desire, purpose. Aleister Crowley developed this satanic religion under demonic inspiration and evil mixture of included notions from Eastern and Western Mysticism (a diplomatic disguise word for “demonism”) ideas from Yoga, Occultism and especially from the Hebrew Qabalah… (another promoted fashion by celebrities).

All followers of Crowley and his “Thelema” religion, are called “thelemites” and are fanatically, passionately instructed to “seek out and follow their own will, their own desires, even (in extent) the will of God’s opponent, the devil” by restoring “devil worship” through “Magick” (Magic with a “k”), a term that Aleister Crowley formulated as being different to the magic of the occult and defined it as “»the Science and Art of causing Change to occur in conformity with Will», including both «mundane» acts of will as ritual magic…” (Book of the Law). Crowley regarded this “Magick” as “the essential method for a person to reach true understanding of the self and to act according to one’s true will” (truly demonic will) which he also considered as the reconciliation «between freewill and destiny”, which in God’s eyes, is the enmity of God and the reconciliation between paranormal activity and demonic phenomena dominating the lives of those who embrace such mystic philosophy.

We must be extremely cautious on what role models we expose our children. Their “fruits” of the lives of these celebrities have a lot to reveal to us. A simple search on Wikipedia shows “Aleister Crowley was also bisexual, a recreational drug experimenter and a social critic. In many of these roles he ‘was in revolt against the moral and religious values of his time’, espousing a form of ‘libertinism’ based upon the rule of «Do What Thou Wilt». Because of this, he gained widespread notoriety during his lifetime, and was denounced in the popular press of the day as «the wickedest man in the world!»

Another satanic law being outlined is that “there is no God but man”, therefore, man replaces God and places himself in his position and role of God, in every aspect of life. This is the spirit of the Antichrist. Anyone who does not believe in God, automatically constitutes himself as god and deifies his own human personal will as “divine” will. Anyone who does not believe in God and stubbornly follows his own will, in fact, subconsciously declares the existence of God and verifies the narration of the fall of the “protoplasts”, the first created ones, Adam and Eve. There, Satan, embodies the snake, and this is what “Avatar” means, “an evil embodiment”, an unlawful “inter-course with humans and extra terrestrial (demonic) beings”, an “incompatible interlink”, and “cloning” into a “new creation”, a “new being”, or to be “Born Again” in a redeeming way.

All of the above terms, some of them biblical too, reveal the evilness of our antichristian age. There is so much profound Satanism in all aspects of our life, in Cinema, on daytime television, even within children’s stories, comics or toys, that it is just not funny at all. What is even more weird is that people are not reacting at all to this profound, preoccupying, predominant evilness. They are getting accustomed to it.

And this is the greatest trick and deception of the devil, to make you believe that he “does not exist” and that all this occultist imagery and staggering, petrifying witchcraft (such as “Harry Potter”, Halloween and the subtle, suspicious Avatar which are all full of evil representation, satanic depictions & subliminal messages) is supposedly just symbolism at its best.

The aim of the devil is make people, even the elderly, even young kids, through cinema movies, television, video clips and video games, to make them get used to these images, to get them acquainted with these evil notions and ideas and gradually become familiarised to any demonic representations and ghostly activity, so when it all actually happens, when Satan arrives and his super “god-man” Antichrist appears in person, in real, they will not be afraid, shocked or surprised. They will follow him because they will be subjected to his comforts, conformed to his convenient enterprises and slaves to the rhythm of their own will in tune to the will of Satan.

One of the most astonishing, most powerful and ever awakening questions that I ever received by a young child whilst I was teaching in Class and narrating the fall of Adam and Eve, was: – “Sir, wasn’t Eve surprised at all that the snake actually spoke?”…

Wow!!! What a simple but unusual observation! What a remarkable theological truth! It sounds so logical, yet it is so revealing. Eve was not surprised because she was used to it, she was familiarised with the fact that the snake, and all other animals spoke and had a very individual way of communication with Adam and Eve, as friends to friends. This communication stopped after the fall, after the sever distortion of nature, due to the severe breaking of that relationship, due to the satanic law of ignoring the will of God and following the will of our own sinful self.

A final chapter in this indispensable yet inexhaustible topic is, that once we establish that we need to do God’s will, we then need to establish:

  • what exactly is God’s will
  • how is it expressed, how is it channelled to us humans, and
  • how are re-assured that we are doing God’s will?

We really don’t need to perplex, jeopardize and deceive ourselves with any special mystical insights, philosophical or metaphysical paths, para-psychological practices which can never direct us to the will of God but to the will of Satan. It is such a simple process to learn the will of God that I will present it in point form, for testimony and peace of mind:

  • Wanting to do God’s will, presupposes a preliminary faith in God. We firstly need to establish the existence of God, by readily wanting to believe in Him in advance and sternly examining our heart to see if we are actually prepared to proceed in such enormous leap. All stumbling blocks and vast hindrances must ruthlessly be identified, severely battled and effectively removed. If we are utterly bound by logic and ego, if we are biased and proud, sarcastic or negatively disposed to the issue of God’s existence, then we will never succeed and there is no point in being curious or testing the field.
  • We must begin through Him and intensely honestly pray to Him, asking God to “help and boost our unfaithfulness”.
  • We also approach holy men of God, saintly elders, ascetics or god-fearing priests who are renowned for their spirituality and ask them to pray for us and to fervently beseech God for a sign or a way in order for us to get closer to Him, even (most preferably) through a sacred revelation or a miraculous transformation (of course without ever expecting it or demanding it, this would be the worse…) We should never have the trivial, arrogant, cunning and conceited expectation of “God proving Himself to us if He exists”. He doesn’t need to do this, we cannot contest or provoke God, He will not be a “servant”of our impudent demands or contemptible commands. At the end of the day, it is not at all honourable and dignifying of us to have such supercilious and superficial thoughts, to have such reproachful poor mentality and place irrational preconditions. Faith starts from the heart, and comes from the heart. Faith is regenerated in a clean and humble heart that is free from prejudice, unfairness, ungodliness and idolatry.
  • We then establish the reality of the God-Man Jesus Christ as a true historical figure. We perform a personal study of good faith, examining closely and deeply all external and internal testimonies, especially His Holy Scripture, and most preferably, the whole New Testament, with a spirit of humbleness and sinfulness. But we must be especially alert of the critical necessity of a guide, a mentor for the proper translation of Christ’s Teachings and His will contained within the Bible. That guide, is the Holy Church of God. Not any “Church” or any Christian Community that call themselves “Church”, but His One and Only True Living Church, His Holy Body of believers that are united in the One Truth, in the One Chalice and enjoy a common Sacramental Communion. The Great conquering truth is that, the basis of truth is not Holy Scripture in general, not any global modern translations and individual versions, not even the original Ancient Greek Text itself, but the nucleus basis of Truth is the Church Herself. The Apostles, the Church are the ones who produced the Bible and not the other way round.
  • We therefore proceed to establish the fact that He created, He built His Church on the foundations of the Apostles, on the foundations of Truth. We search and examine to see which out of all these literally thousands of existing adversary “Churches” of today, have faithfully kept intact, unadulterated, incorrupt the teachings of Christ and of the Apostles. We look to see which preserves His Truth and which one maintains “Apostolic Succession”, that is, the authority of canonical priesthood traced back to the very Apostles, the validity of Sacraments and common global recognition through a Patriarchate Structure. Thus we attain a sound knowledge of the history of the Church of Jesus Christ, we closely observe all beliefs, all their items of faith, the actual content and nature of faith, and identify an official compilation, Symbol of Faith, their Creed, their dogma.
  • We must then examine We also must learn the actual, specific, principal “Name” of the Church that helps it differentiate from other false, erroneous and deceiving groups: ORTHODOX, which means proper worship, true Faith, which has the wholeness of truth (not sporadically) and is intended for the whole world.
  • If we are not members of that Orthodox Church, we become so by receiving a full canonical Baptism (not just Chrismation) regardless of what denomination we were in previously. If we are already members, then we are inactive and need to become more active in the faith and the life of the Church, to gradually get to know more about God so we can then learn what He wants. We will also carry out a further, extensive study on the Sacred writings of the Great Holy Fathers of the Church along with the close, in depth, imitating study of the Lives of Saints fundamental testimony and guidance of all recent Holy Elders & Newly Canonised Saints.
  • It is highly imperative, of extreme critical importance that we find and submit to the mandatory discerning guidance of an experienced, canonical and wise Spiritual Father/Confessor. He will mainly assist us in knowing and doing God’s will. His role is exclusive but not autonomous or independent from us. Our elementary contribution is required which forms an indisputable precondition: A long term fast, fervent prayer and special spiritual exercise = “askisis”, and “kanonas” (atonement) needs to take place that will prepare the mind and constitute our heart to receive and perceive the will of God. We must at first note and always keep in mind, that it is not an easy task to “enter the mind of God” and “determine His will”. There are great ascetics, hermits, stylites, who went to gigantic and super-human lengths of askisis, not forty-day fast, or 40 consecutive Liturgies, but forty whole years on a pole, in a cave, in a desert, to find out the will of God, and even after that (!) were still not over-confident…

We are not trying to scare or perplex anyone. This is only mentioned so that no one falls in evil pride of claiming to be able to easily know, effortlessly determine or effect God’s will. The oceanic depth of the will of God first requires simple steps of floating, paddling, swimming then diving in head first or scuba-diving…

As an epilogue, I will try to simplify the Orthodox Dogmatic Theology concerning God’s will, by analysing this Divine dual, twofold will.

There are two different types of God’s Wills:

A) The “kat’ evdokian” will of God, implemented as “Akriveian”, and

B) the “kata parahorisin” will of God, carried out as “Economy”.

The preposition “Kata” means “according to”.

A) The term “Evdokian” means deep, revered pleasure, divine contentment, sacred satisfaction, and is usually implemented and referred to as “Akriveia” = accuracy, but not austerity with the extreme harshness, biased meaning of the word. “Akriveia” means correctness, exactness, precision in wanting to do the right thing, the right way. “Akriveia” means truth, truth means Orthodoxy, Orthodoxy means Christ Himself.

B) The term “parahorisin” means divine concession, condescending grant, tolerating compromise. In other words it simply means, Gods does not really want something, but allows it to happen, for educational and salvational reasons that we cannot ever see or perceive.“Economy” or “Oikonomia” is dispensation, exemption, leniency. It discloses a sense of compromise and should be executed under rare reasons and critical cases. “Economy” is divine philanthropy, a special allowance of forgiveness, a holy grant of compassion and sympathy. “Economy” should never be carried out at the expense of “Akriveia” = accuracy, or at the tragic sacrifice of dogma, nor should it ever be cunningly practiced as the norm, the usual, or become the standard way of doing things.

In our day and age, modern or worldly Christians will appeal and abuse the condescending, compromising will of God and take pleasure and comfort in the suspicious umbrella of always resorting and referring to the Second Will of God, the “kata parahorisin”, while always appealing to “economy”. Even Ecclesiastical Leaders of today, often cannot understand and undermine the Akriveian, accuracy of the Holy Fathers, and claim to now be better than them, appear more forgiving than them, and promote themselves as more tolerating than them, towards theological differences… (GOD FORBID!!!) Alimono.

Our perpetual aim, in all our “filotimo” (kind disposition, respectful approach of dignity, a term that Holy Elder & New Saint Paisios really loved using), should always be to desire the implementation of God’s good pleasing will, the “kat’ evdokian” thelema. Some of us though, sometimes in life, we need to go through the path of the condescending, granting will of God, the “kata parahorisin” thelema, and that’s ok, as long as we have honest intentions, “kali diathesi”, as long as our approach and appeal is genuine. God is the one Who examines hearts and test “kidneys” = good will, desires. In Jeremiah 17:10 we see this remarkable classification: “I the LORD search the mind and try the heart, to give to every man according to his ways, according to the fruit of their practices.»

One Great New Saint of our times, indisputably equal to St Symeon the New Theologian, is Saint Athanasios Mytilineos the New Theologian. He whole-heartedly followed and accurately expressed God’s will from very young, in a very remarkable way:

«When I was very young, and others would tease me at school or question me why I prayed, why I fasted, why I remained a virgin, I humbly yet firmly and confidently affirmed: – ‘I am simply doing God’s will, I am doing what God wants, I am doing it because Christ asked me to do this for Him, for His favour. I thus found no ‘obligation’, no upset, no imposition, but an internal sacred compelling which makes us realise that «the yoke of Christ is easy and the burden is truly light.» (Math. 11, 30)

May we all refuse to be “thelemites of sinful ourselves” and persistently pursue to be thelemites of our glorious God. If we always want things to be done the right way, we thus want Orthodoxy. And if we want Orthodoxy, we have nothing to fear, because we are safely embracing and following the True Will of God!

Monk Nicodemus

Σεμνη ιεραποστολος με οπλο την Γραφη

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 11th, 2011 | filed Filed under: εορτολογιο

Τῆς ἁγίας Παρασκευῆς
26 Ἰουλίου

Σεμνη ιεραποστολος με οπλο την Γραφη

agia_paraskeyhΕΟΡΤΗ. Ἑορτάζουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου, τὴν ἑορτὴ τῆς μεγαλομάρτυρος ἁγί­ας Παρασκευῆς. Ἀλλὰ πῶς ἑορτάζουμε; Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγάλο θέμα. Διότι λέει κάπου στὴ Γραφὴ ὁ Θεός· «Μισῶ τὶς ἑορτὲς καὶ πανηγύ­ρεις σας» (βλ. Ἀμ. 5,21· Ἠσ. 1,14). Γιατί; Διότι ὑπάρχουν δύο τρόποι ἑορτασμοῦ· ὁ εὔκολος καὶ ὁ δύσκολος. Ὁ εὔκολος εἶνε, νὰ ’ρθοῦμε ν’ ἀ­νά­ψουμε τὸ κερί μας καὶ νὰ προσ­κυνήσουμε τὴν εἰκόνα. Κανείς δὲν τὰ κατηγορεῖ αὐτά· δὲν εἴμεθα προτεστάνται καὶ χιλιασταί. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ περιοριστοῦμε σ’ αὐτὸ τὸν εὔκολο ἑορτασμό. Ὁ ἄλλος, ὁ δύσκολος ἑορτασμός, ποιός εἶνε; Γιατί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τοὺς ἁγίους; Τοὺς παρουσιάζει ἐνώπιόν μας ὡς πρότυπα, ὡς μοντέλα. Διότι οἱ ἅγιοι ἀπέδειξαν, ὅτι αὐτὰ ποὺ διδάσκει ὁ Χριστός, δὲν εἶνε θεωρία, δὲν εἶνε οὐτοπία, δὲν εἶνε ἀπραγματοποίητα. «Καὶ ποιός τὰ κάνει!…», ἀκοῦμε συνήθως. Οἱ ἅγιοι διαψεύδουν αὐτὸ τὸν ἰσχυρισμό· διότι ἀπέδειξαν μὲ τὴ ζωή τους, μὲ τὸ κήρυγμά τους καὶ μὲ τὸ αἷ­μα τους, ὅτι αὐτὰ μποροῦν νὰ ἐκτελεσθοῦν. Ἀπέδειξαν, ὅτι ὁ Χριστὸς ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς αἰῶνας αἰώνων στὸ πρόσωπο τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων.
Καὶ ὄχι μόνο στὴν παλαιὰ ἐποχή. Καὶ σήμε­ρα ὑπάρχουν ἅγιοι, στὸν αἰῶνα αὐτόν, ὅπως λ.χ. ὁ ἅγιος Νεκτάριος ποὺ ἔζησε στὶς ἡμέρες μας καὶ οἱ ἅγιοι τῶν χωρῶν ὅπου ὑπάρχει ἀθεΐα. Δὲν ὑπάρχει ἐποχὴ χωρὶς νὰ ἔχῃ τοὺς ἁγίους καὶ μάρτυράς της.
Δὲν εἶνε ἕνας καὶ δύο· εἶνε ἀναρίθμητοι, ἕνας ἀστερισμός, ἕ­νας γαλαξίας. Ἕνα ἀστέρι ἀπὸ τὸν γαλαξία αὐτόν, ἀ­στέρι πρώτου μεγέθους, εἶνε καὶ ἡ ἁγία Παρασκευή.
Δὲν θὰ διηγηθῶ τὸν βίο της. Θὰ σᾶς δώσω μὲ λίγες γραμμὲς μία εἰκόνα της.

* * *

Ἡ ἁγία Παρασκευὴ γεννήθηκε τὸν 2ο αἰῶ­να στὴν πρωτεύουσα τοῦ κόσμου, στὴν κοσμοκράτειρα ῾Ρώμη, ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς. Γεννήθηκε ἡμέρα Παρασκευή, καὶ γι᾽ αὐτὸ τὴν ὠνόμασαν Παρασκευή. Διακρινόταν γιὰ τὸ κάλλος της. Σὰν κόρη πλουσίας οἰκογενείας μποροῦσε νὰ συνάψῃ γάμο μὲ τὸ λαμ­πρότερο πατρίκιο. Ἐν τούτοις σκέφθηκε κάτι ἀνώτερο. Μὴ παρεξηγηθοῦν αὐτὰ ποὺ λέμε. Δὲν περιφρονοῦμε τὸ γάμο. Κ’ ἐμεῖς δὲν γεννηθήκαμε ἀπὸ βράχο· ἀπὸ μάνα γεννηθήκαμε. Ἡ Ἐκκλησία δὲν περιφρονεῖ τὸ γάμο· τιμᾷ ὅμως παραπάνω τὴν παρθενία.
Ἡ ἁ­γία Παρασκευὴ ἐξέλεξε ὡς ὕψιστο σκο­πὸ τὴν παρθενία. Ἀφωσιώθηκε ἐξ ὁλοκλήρου, σῶμα καὶ ψυχή, στὸ Νυμφίο μὲ νῦ κεφαλαῖο· Νυμφίος. Ὁ δὲ Νυμφίος, «ὁ ὡραῖ­ος κάλλει παρὰ πάντας βροτούς» (ὄρθρ. Μ. Σαββ., ἐγκ.), ―δὲν εἶνε λόγια αὐτά, εἶνε μιὰ πρα­γματικότης― εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χρι­στός, τὸν ὁποῖον ὑ­μνοῦν οἱ στρατιὲς τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων. Ὡς νύμφη Χριστοῦ λοιπὸν ἡ ἁ­γία Παρασκευὴ εἶνε ὑπόδειγμα γιὰ τὶς γυναῖ­κες ἐκεῖνες ποὺ ἐκλέγουν τὸν ἄγαμο βίο, τὴν παρθενικὴ ζωή.
Εἶνε ἀκόμη ὑπόδειγμα ἱεραποστολικῆς δρά­­σεως. Γεμάτη ἔνθεο ζῆλο, ἐργάσθηκε ὡς ἱερα­πόστολος. Πέταξε ἀπὸ χώρα σὲ χώρα, μὲ φλο­γερὴ καρδιὰ διέδωσε τὰ ῥήματα τοῦ Ναζωραίου, καὶ σὰν μαγνήτης εἵλκυσε στὴν ἁγία μας πίστι πλήθη ἀνθρώπων. Ἡ ἐργασία της εἶνε πρότυπο γιὰ τὶς ἱεραποστολικὲς κινήσεις ποὺ ἐργάζονται γιὰ τὴν διάδοσι τοῦ εὐαγγελίου.
Εἶνε ἐπίσης γιὰ τὶς γυναῖκες ὑπόδειγμα σεμνότητος. Ντυνόταν σύμφωνα μὲ τὴν παραγγελία τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ὁρίζει οἱ γυ­ναῖκες νὰ στολίζωνται μὲ τὴ ντροπή (βλ. Α΄ Τιμ. 2,9). Ἡ σεμνότης εἶνε στολίδι τῆς γυναίκας. Μπορεῖ μιὰ γυναίκα νὰ μὴν εἶνε ὡραία στὴν ὄψι, νὰ εἶνε ἄσχημη, ἀλλὰ νὰ εἶνε ὡραία στὴν ψυχή. Ἔχουμε παραδείγματα ἀνδρῶν ποὺ πῆ­ραν ὡραῖες γυναῖκες ἀλλὰ μὲ κακία καὶ μοχθη­ρία στὴν ψυχή, καὶ κατέληξαν σὲ διαζύγιο. Ἐνῷ ἄλλοι, ποὺ πῆραν ἄσχημες γυναῖκες ἀλ­λὰ μὲ ὡραία ψυχή, ἔζησαν εὐτυχισμένοι. Τὸ κάλλος, ὅταν δὲν συνοδεύεται ἀπὸ ἀρετὴ καὶ σεμνότητα, γίνεται παγίδα καὶ ὄλεθρος. Δὲν τὸ λέω ἐγώ, τὸ λέει ὁ σοφὸς Σολομῶν, ποὺ ἐ­γνώριζε καλὰ τὴν γυναικεία φύσι. Αὐτὸς στὶς Παροιμίες του γράφει· «Ὥσπερ ἐνώτιον ἐν ῥινὶ ὑός, οὕ­τως γυναικὶ κακόφρονι κάλλος» σὰν σκουλαρίκι στὴ μύτη γουρούνας, ἔτσι μοιάζει ἡ ὀ­μορ­φιὰ σὲ γυναῖκα κακόφρονα (Παρ. 11,22)· δὲν τῆς ταιριάζει δηλαδή. Ἀλλὰ σήμερα ἡ μόδα κα­τώρθωσε νὰ διαστρέψῃ καὶ τὴν αἴσθησι τοῦ κάλλους· κατήντησε, ὡραῖο νὰ θεωρῆται τὸ ἄ­σχημο. Γιὰ νὰ τὸ καταλάβετε αὐτό, φαν­ταστῆ­τε ὅτι παραγγέλλετε σὲ κάποιον νὰ κατα­σκευ­άσῃ μιὰ εἰκόνα τῆς ἁγίας Παρασκευῆς, καὶ ἐνῷ περιμένετε νὰ τὴν κατασκευάσῃ ὅπως τὴ γνω­ρίζουμε, αὐτὸς τὴν ζωγραφίζει χωρὶς σκέπασμα – μαντήλα στὸ κεφάλι, μὲ κομμένα τὰ μαλ­λιά, μὲ τὰ μάτια βαμμένα, μὲ τὰ νύχια κόκκινα, μὲ τὰ στήθη προτεταμένα, μὲ τὰ χέρια ξεμπρά­τσωτα, μὲ τὰ πόδια γυμνά. Ἐσὺ θὰ τὴν πάρῃς ποτὲ τὴν εἰκόνα αὐτή; Ποιός θὰ τολμήσῃ μιὰ τέτοια εἰκόνα, καρικατούρα τῆς ἁγίας φυσιογνωμίας της, νὰ τὴ βάλῃ στὸ εἰκο­νοστάσι; Αὐτὸ τί σημαίνει; ὅτι δὲν εἶνε ἔτσι τὸ ἀληθινὸ κάλλος. Γι’ αὐτὸ ἡ κάθε γυναίκα δὲν ἀξίζει νὰ ἔχῃ τέτοια πρότυπα. Χριστιανὲς γυναῖκες, ἂν θέλετε νὰ εἶστε ὀρθόδοξες καὶ νὰ διατηρήσετε τὴν τιμὴ ποὺ σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός, νὰ ἔχετε ὡς πρότυπο τὴν ἁγία Παρασκευή.
Καὶ δόξα τῷ Θεῷ, παρ’ ὅλο τὸν ἐκφυλισμό, ὑπάρχουν ἀκόμα μερικὲς γυναῖκες ποὺ μοιάζουν στὴν ἐμφάνισι μὲ τὴν ἁγία Παρασκευή. Τὴν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου ἤμουν στὴν Πρέσπα, στὸ ἱστορικὸ νησάκι. Βγαίνοντας ἀ­πὸ τὴν ἐκκλησία εἶδα μιὰ γερόντισσα ντυμένη σὰν τὴν Παναγία. Θαύμασα. Δίπλα της ἦ­ταν ἕνα δεσποινάριο μὲ παντελόνι, μὲ τὰ μαλ­­λιὰ κομμένα, μὲ τὰ μάτια καὶ τὰ νύχια βαμ­μένα, μὲ τὰ πόδια γυμνά. Λέω στὴ γριά· ―Νὰ σὲ ντύσουμε ὅπως εἶν’ αὐτὸ τὸ κορίτσι; ―Ὄχι, λέει· ἐγὼ ἀπὸ τὴ γιαγιά μου εἶμαι ντυμένη ἔ­τσι. ―Νὰ σοῦ δώσουμε μιὰ λίρα, ἀλλάζεις; ―Ὄ­χι. ―Ἂν σοῦ δώσουμε ἑκατὸ λίρες; ―Μω­ρὲ ὅλο τὸν κόσμο νὰ μοῦ δώσῃς, ἐγὼ δὲν ἀλ­λάζω!… Πρὸ καιροῦ πάλι βρέθηκα σὲ μιὰ κορυφὴ τοῦ Βιτσίου ὕψους 1.500 περίπου μέτρων, στὸ χωριὸ Τριανταφυλλιά. Τοὺς μάζεψα ἐκεῖ καὶ τοὺς μίλησα μὲ ἁπλοϊκὴ γλῶσ­σα. Βλέπω μέσα στὴν ἐκκλησία, οἱ περισσότερες γυναῖκες ἦταν ντυμένες σὰν τὴν Παναγιὰ καὶ τὴν ἁγία Παρασκευή. Μὲ συγκίνησε τὸ φαινόμενο. Καὶ σκεφθῆτε· πρὸ ἐτῶν κάποιος νομάρχης πῆγε ἐκεῖ καὶ τοὺς εἶπε· «Ντροπή σας! Νὰ ἀλλάξετε, νὰ φορέσετε καινούργιες ἐνδυμασίες!». Αὐτὸς εἶνε ὁ κόσμος… Ὑπάρχουν λοιπὸν καὶ σήμερα γυναῖκες ποὺ μιμοῦν­ται τὴν ἁγία Παρασκευή.
Θέλω νὰ τελειώσω μὲ μιὰ τελευταία πινελλιὰ στὴν εἰκόνα τῆς ἁγίας Παρασκευῆς. Θὰ μοῦ πῆτε· Ἐγὼ δὲ γίνομαι καλόγερος, ἐγὼ δὲ θὰ μείνω ἄγαμος, ἐγὼ δὲ γίνομαι ἱεραπόστολος… Πολὺ καλά. Θὰ σοῦ ζητήσω λοιπὸν κάτι εὔκολο. Δὲ σοῦ λέω νὰ σηκώσῃς τὸ Βίτσι ἢ τὰ Ἱμαλάια ἢ τὶς Ἄλπεις, ὅ­πως οἱ ἅγιοι· ἐσὺ σή­κωσε ἕνα «πετραδάκι». Ἂν ὅμως δὲν τὸ ση­κώ­σῃς, θὰ ὀργιστῶ πολύ. Ποιό εἶνε τὸ πετρα­δά­κι· εἶνε, νὰ τηρήσῃς κάτι ποὺ σήμερα τόσο περιφρονεῖται. Ποιό εἶν’ αὐτό; Ὅτι στὸ τέλος τῆς ζωῆς της ἡ ἁγία Παρασκευή, γιὰ τὴν ἱεραποστολικὴ δρᾶ­σι της, προκάλεσε τὸ θυμὸ τῶν εἰ­δωλολατρῶν. Τὴ συνέλαβαν, τὴν ὡδήγησαν ἐ­νώπιον τοῦ κριτηρίου, καὶ ὁ τύραννος τὴ ρώτησε· ―Εἶ­σαι Χριστιανή; ―Εἶμαι Χριστι­α­νή, ἀ­πήν­τησε. ―Θὰ σὲ ῥίξουμε στὴ φωτιά· ἂν θέ’ς νὰ ζήσῃς, προσκύνησε τὰ εἴδωλα. Τότε ἐ­κείνη ἀπήντησε μ᾽ ἕνα ῥητό ―αὐτὸ εἶνε τὸ σπουδαῖο ποὺ θέλω νὰ προσέξετε. Τί ἀπήντη­σε· μ’ ἕνα ῥητὸ τοῦ προφήτου Ἰερεμίου· ―«Θεοί, οἳ τὸν οὐ­ρανὸν καὶ τὴν γῆν οὐκ ἐποίησαν, ἀπολέσθω­σαν» (Ἰερ. 10,11)· θεοί, λέει, ποὺ δὲν δη­μιούργησαν τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ, «ἀπολέ­σθωσαν», νὰ χαθοῦν, νὰ γίνουν στάχτη τὰ εἴ­δωλά σας!… Ἦταν δηλαδὴ ὡπλισμένη μὲ τὴν ἁγία Γραφή. Τέλος χέρια βαρβάρων τὴν ἔῤῥιξαν σὲ «πολυ­ώδυνα βάσανα» κ’ ἔτσι ἐτελειώθη.

* * *

Αὐτό, ἀγαπητοί μου, συνιστῶ καὶ γιὰ ὅλους ἐμᾶς. Ὁ Χριστιανὸς χωρὶς ἁγία Γραφὴ εἶνε ἄοπλος. Σᾶς ἐρωτῶ μὲ ὅλη τὴν ἀγάπη· διαβά­ζετε ἁγία Γραφή, ποὺ εἶνε προνόμιο γιὰ μᾶς ὅτι γράφτη­κε στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα; Γιὰ τὴν τηλε­όρασι διαθέτουμε πολλὲς ὧρες· Γραφὴ ποιός διαβάζει; Πολὺ λίγοι. Ἄλλοι λαοὶ διαβάζουν, οἱ Ἕλληνες ὄχι. Δῶστε μου, δῶστε μου μιὰ κοι­νωνία, ἕνα ἔθνος, μιὰ πόλι, μιὰ οἰκογένεια, ὅπου μικροὶ – μεγάλοι νὰ διαβάζουν τὴν ἁγία Γραφή, κ᾽ ἐγὼ ὑπογράφω συμβόλαιο· αὐτὴ θὰ γίνῃ ἡ εὐτυχεστέρα χώρα τοῦ κόσμου. Σᾶς βάζω κανόνα, νὰ πάρετε στὰ χέρια τὸ Εὐαγγέλιο καὶ νὰ τὸ διαβάζετε ἡμέρα καὶ νύχτα.
Εἴθε ὁ Θεός, διὰ πρεσβειῶν τῆς ἁγίας Παρα­­σκευῆς, νὰ μᾶς δώσῃ τὴν ἀπόφασι νὰ μελετοῦ­με Γραφή· μπορεῖ νὰ περάσῃ ἡμέρα χωρὶς φαγη­τό, χωρὶς τηλεόρασι, χωρὶς ῥαδιόφωνο ἢ χω­ρὶς ἀέρα καὶ χωρὶς ἥλιο· χωρὶς Εὐαγγέλιο ὄχι!

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στην Ἁγια Παρασκευη πόλεως Φλωρίνης 25-7-1988)

O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 630 ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 10th, 2011 | filed Filed under: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ

O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 630 ΠΑΤΕΡΕΣ

ΤΗΣ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΝ ΤΟΝ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΙΣΜΟ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ:

-4[Ἀπευθυνόμενος σέ “ἱεράρχες” τῆς Ἀρμενικῆς, Αἰθιοπικῆς καί Συριακῆς Κοινότητας, στίς 26-10-2009, στή Νέα Ὑόρκη]

  • «Ὁ θεολογικός διάλογος μεταξύ τῶν δύο Χριστιανικῶν Οἰκογενειῶν μας ―πού εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί οἱ Ἀρχαῖες Ἀνατολικές Ἐκκλησίες [=οἱ Μονοφυσίτες]― ἔβαλε καί ἐπισήμως ἕνα τέλος στίς παρεξηγήσεις τοῦ παρελθόντος. Δέν εἶναι ἡ θεολογία πού μᾶς χωρίζει. Μᾶλλον, εἴμαστε ἑνωμένοι στή δέσμευσή μας νά θέσουμε τά ποιμαντικά, λειτουργικά, ἐκκλησιαστικά ζητήματα στά ὁποία θά οἰκοδομήσουμε τήν ἑνότητά μας ὅλο καί περισσότερο». www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=816

ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ:

  • -5«11η Ιουλίου: Κατά τήν ἡμέρα αὐτή, γίνεται ἀνάμνηση τοῦ θαύματος πού ἔγινε ἀπό τήν ἁγία Εὐφημία, ὅταν, κατά τήν ἐποχή τοῦ [Βασιλέως] Μαρκιανοῦ, συντάχθηκαν δύο τόμοι πού περιεῖχαν τόν ὅρο τῆς Συνόδου, πού ἔγινε στή Χαλκηδόνα [πρόκειται γιά τήν Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, τό 451 μ.Χ.] καί ἦταν ἕνας [τόμος] τῶν Ὀρθοδόξων καί ἕνας τῶν Μονοφυσιτῶν. Γιά νά πάψει λοιπόν ἡ ἔριδα μεταξύ τῶν δύο πλευρῶν, ἀποφασίστηκε νά τεθοῦν καί οἱ δύο τόμοι μέσα στή λάρνακα τῆς ἁγίας Εὐφημίας, γιά νά φανεῖ ποιόν ἀπό τούς δύο θά δεχτεῖ ἡ Ἁγία. Μετά τήν ἀποσφράγιση τῆς λάρνακας, βρέθηκε ὁ μέν τῶν αἱρετικῶν τόμος στά πόδια τῆς Ἁγίας πεταμένος, ὁ δέ τῶν ὀρθοδόξων στό στῆθος της».  www.saint.gr/2119/saint.aspx

Ἀπολυτίκιο Ἁγίας Εὐφημίας:

[Ἦχος γ’. Θείας πίστεως]
«Λίαν εὔφρανας, τούς Ὀρθοδόξους, καί κατῄσχυνας τούς κακοδόξους, Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε. Τῆς γάρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας ἅ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε δωρήσασθαι ἡμῖν τό μέγα ἔλεος».

_______________

______________

-8Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης:

«[Τούς αἱρεσιάρχες τῶν Ἀντιχαλκηδονίων – Μονοφυσιτών] τόσοι ἅγιοι Πατέρες πού εἶχαν θεῖο φωτισμό καί ἦταν σύγχρονοί τους “δέν τούς κατάλαβαν καί τούς παρεξήγησαν”, καί ἐρχόμαστε ἐμεῖς μετά ἀπό τόσους αἰῶνες νά διορθώσουμε τούς ἁγίους Πατέρες; Ἀλλά καί τό θαῦμα τῆς ἁγίας Εὐφημίας δέν τό ὑπολογίζουν; Καί αὐτή “παρεξήγησε” τόν τόμο τῶν αἱρετικῶν; Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι καράβι τοῦ κάθε ἐπισκόπου νά κάνει ὅ,τι θέλει».
[Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἅγιον Ὅρος 2004, σ. 690-691]