Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Αύγουστος, 2011

ΦΡΙΚΗ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 14th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΦΡΙΚΗ

ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

AisxosΠριν από ένα χρόνο έγινε κάποιο βαρύ τροχαίο και μεταφέρθηκε ένας νέος 21 ετών σε μεγάλο νοσοκομείο των Αθηνών. Είχε το ατύχημα να είναι αυτός και οι γονείς του δωρηταί οργάνων. Τον θεώρησαν εγκεφαλικά νεκρό, του έκαναν νάρκωση και προχώρησαν στην αφαίρεση των οργάνων.

Παρ’ όλη την νάρκωση ο νέος καθ’ όλη την διάρκεια της αφαίρεσης των ζωτικών του οργάνων, μέχρι την αφαίρεση της καρδιάς του,  ο νέος φαινόταν ότι όχι μόνο αισθανόταν, αλλά και πονούσε, γιατί εδάκρυζε και ένας από τους γιατρούς του σκούπιζε τα δάκρυα.

Αν αυτοί δεν είναι χασάπιδες, τότε ποιοι είναι; Αν ήταν δικό τους το παιδί θα του αφαιρούσαν όλα τα όργανα για να πεθάνει μέσα σε φρικτούς πόνους;

Γιατί τουλάχιστον δεν του έδιναν μεγαλύτερη ναρκωση για να μην αισθάνεται. Μήπως φοβόταν να μη πεθάνει και χάσουν τον μεγάλο θησαυρό των οργάνων του;

____

Α Ι Σ Χ Ο Σ – Α Ι Σ Χ Ο Σ

ΣΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ

___

Κληρικούς και δασκάλους «επιστρατεύει» ο Υπουργός Υγείας στον αγώνα για αύξηση των δωρητών οργάνων στην Ελλάδα

Στις 11 Αυγούστου η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας παραχώρησε συνέντευξη τύπου με κύριο θέμα αυτό των μεταμοσχεύσεων.
Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος μεταξύ άλλων τόνισε: «Κυρίες και κύριοι, δίνουμε τη μάχη των μεταμοσχεύσεων, δίνουμε τη μάχη της δημόσιας υγείας.
Το ξέρετε.
Σας έχουμε ενημερώσει γι’ αυτό από τον καιρό που ανακοινώσαμε ότι θα καταθέσουμε νόμο στη Βουλή από την κατάθεση του νόμου, την ψήφισή του, την έναρξη των ενεργειών μας σε όλη την Ελλάδα να στείλουμε μήνυμα ότι πρέπει να ξεκολλήσουμε από την τελευταία θέση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είμαστε τελευταίοι, ουραγοί! 6,3 μεταμοσχεύσεις ανά 1 εκ. πληθυσμού είναι το ποσοστό μας, όταν της Ισπανίας είναι 34 ανά 1 εκ. και της Πορτογαλίας 31 ανά 1 εκ….
Και βάλαμε στόχο με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων το 6,3 να γίνει 7 το 2011 και 10% το 2012…

Θα κάνουμε προγράμματα κατάρτισης των κληρικών για να κάνουν κηρύγματα στις εκκλησίες, του προσωπικού των Νοσοκομείων που πολλές φορές είναι εχθρικό απέναντι στις μεταμοσχεύσεις, των δασκάλων στα σχολεία, των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων.
Θα ζητήσουμε στις πολιτικές Νεολαίες να κάνουν από κοινού εκδηλώσεις, θα κάνουμε από κοινού εμφανίσεις στα πολιτικά Κόμματα για να μην παραμείνουμε ουραγοί σε αυτό το πελώριο θέμα της δημόσιας υγείας.

Η Εκκλησία ξεπέρασε την Πολιτεία!
Και επιφανείς ιερωμένοι είναι κήρυκες και οι ίδιοι δωρητές οργάνων σώματος. Πρέπει να αφυπνιστούμε.
Υπήρξε και το θέμα των μεταμοσχεύσεων ένα σύμπτωμα της μεταπολιτευτικής ευδαιμονίας και γενικά της «ευδαιμονίας» των τελευταίων δεκαετιών».

Είναι σαφές ότι ο Υπουργός Υγείας πατάει πλέον πάνω σε λάθη που έπραξε στο παρελθόν η Διοικούσα Εκκλησία (όπως η απόφαση να γίνουν δωρητές σώματος Συνοδικοί Ιεράρχες) και τώρα αντιμετωπίζει την Εκκλησία ως σύμμαχο στον κοινό αγώνα να πειστούν οι πιστοί και οι πολίτες να γίνουν δωρητές σώματος. Κι όλα αυτά χωρίς να εξετάζονται ούτε από την πολιτική ούτε από την εκκλησιαστική ηγεσία βασικά ζητήματα βιοηθικής όπως ο «εγκεφαλικός θάνατος» βάσει των αρχών της ορθόδοξης ανθρωπολογίας και θεολογίας και της σχετικής με τις μεταμοσχεύσεις διδασκαλίας αγίων Γερόντων της εποχής μας.
από τα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

69717295

Κατασυκοφάντηση του επισκόπου Αρτεμίου από τη Σύνοδο της Σερβίας

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 13th, 2011 | filed Filed under: Eпископ Артемије

Κατασυκοφάντηση του επισκόπου Αρτεμίου από τη Σύνοδο της Σερβίας

http://thriskeftika.blogspot.com

Η Σύνοδος της Σερβικής Εκκλησίας εξέδωσε ανακοίνωση με αφορμή επίσκεψη του επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου στις Η.Π.Α. Στην ανακοίνωση τονίζεται ότι ο Αρτέμιος είναι απλός «μοναχός», «έχει καθαιρεθεί», είναι «πνευματικός ηγέτης παρασυναγωγής και παράνομης κοινότητας» και επισκέπτεται τις ΗΠΑ στοχεύοντας στη δημιουργία σχίσματος. Στην ανακοίνωση σημειώνεται με σκληρή γλώσσα ότι «ο προδότης (Αρτέμιος) έχει παραμείνει ένας προδότης – εκτός από το ότι στο μεταξύ έχει γίνει εκτός από ψευτοζηλωτής και ψευτοπατριώτης, ένας πραγματικός καταστροφέας της ειρήνης της Εκκλησίας και της ενότητας της Σερβίας».

Τέλος στην ίδια ανακοίνωση και σε σχέση με τον οικουμενισμό τονίζεται ότι «οι κατηγορίες περί οικουμενισμού είναι αποτέλεσμα παρανόησης από τον Αρτέμιο της αποστολής της Εκκλησίας του Χριστού Αυτή η παρανόηση προέρχεται, από τη μία πλευρά, από φανατισμό και αδυμανία κατανόησης της φύσης της Εκκλησίας, και από την άλλη από πολιτικά και ιδεολογικά κίνητρα».
Είναι σαφές. Οι Οικουμενιστές της Σερβίας συνεχίζουν να θορυβούνται από την αποδοχή που έχει ο αδίκως και αντικανονικώς από αυτούς τιμωρηθείς επίσκοπος Αρτέμιος. Τρίζουν τα δόντια τους εναντίον του και παρουσιάζουν την παναίρεση του οικουμενισμού ως δήθεν άγνωστη σε αυτούς, ενώ την ίδια στιγμή συμμετέχουν ενεργά σε συμπροσευχές με ετεροδόξους αλλά και αλλοθρήσκουν ενώ ποικιλοτρόπως εργάζονται για μία παγχριστιανική και πανθρησκειακή ενότητα, υποκλινόμενοι στον Πάπα και τους καρδιαναλίους του…

69717295

www.eparhija-prizren.org

Мина К: Возљубљеној браћи у Христу Србима из Америке

четвртак, 04 август 2011 17:35

επισκΑρτДоносимо коментар поводом тзв. Саопштења Синода, објављеног 3. јула 2011. на сајту који се налази под њиховом контролом – www.spc.rs.

Додатне податке о темама које се помињу у тексту, заинтересовани могу погледати у информативним емисијама на следећим линковима:

  • http://www.youtube.com/watch?v=DTErpsgfVYk
  • http://www.youtube.com/watch?v=p-iFGfurlfM
  • http://www.youtube.com/watch?v=nAA9DjOr30g

Уредништво

69717295

  • „Против неправде треба се борити.
  • Равнодушно гледати неправду
  • исто је што и творити неправду“
  • Свети Николај Охридски и Жички

И ако сам само посматрач у овим смутним временима, не могу да прећутим када је неправда у питању. Можда мој глас као јединке не значи много, али и то мало уме по некада да буде много. Када би свако као ја размислио и подигао свој глас против безакоња, авај колико би то гласова било? Колико би се гласова вазнело на небеса и колико би молитви као огањ отворило и небо и земљу?

Опширније.

.

The Sin Of Lucifer

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 10th, 2011 | filed Filed under: English

Kyriaki-Sunday Sermonette

Issue No. 1383

Nov. 8, 2007

The Sin Of Lucifer

Αρχαγγελ.Today is the feast-day of the angels and especially of the two chief angels, archangels Michael and Gabriel.

Angels! Who believes in angels today? People have become materialists unfortunately. And the following anecdote is characteristic.

When the Russian astronaut flew high with the spaceship and after returned back to Moscow, he ridiculed the Christian faith. He said he didn’t see angels or their feathers anywhere…This was also repeated by an atheist teacher in a school of a certain soviet village. Angels do not exist, she would say to the children. Our astronaut did not see angels. Then a small Russian, most intelligent, said: “Ms., he was flying too low, that is why he did not see them. What wisdom! As the gospel also says today, the mouths of small innocent children speak great truths (cp. Luke 10:21). This child said an astronomical truth. For truly, what was that distance that the astronaut traveled before the distances of light years that separate the stars? The universe that God built is grandiose.

We believe that God is creator, the maker “both of things visible and invisible” (Creed of Faith). What are the visible things? It is those things that the five senses apprehend: the mountains, the seas, the rivers, the trees, the birds, the animals…Last, at the pinnacle of visible creatures, is man. With one difference: that man is not only visible, he is also invisible, matter and spirit. And as a certain wise man would say, man is primarily not what is seen but what is unseen. He is a mixture of matter and spirit: matter is the corruptible body, and the soul an immortal and eternal.

The question arises. Beyond humans did God not create other beings? Of course he did. He set man in the middle; and on the one side he made material beings, and on the other side the immaterial beings, the angels. Concerning these holy Scripture speaks in many places. The word of God verifies, that the world of immaterial spirits exists. They are distinguished in orders. Their generals are Michael and Gabriel.

What work do angels perform? They are announcement-bearers. They transport heavenly messages. Such was for example the saying “Glory to God in the highest and on earth peace and good will among men” (Luke 2:14) which the chorus of angels sang on that unforgettable night of Christmas.

Also, angels are protectors of people. Each one of us has his angel, whom he must not embitter. A certain painter made a beautiful image, which represents a small child passing a dangerous narrow bridge and a winged angel protects him. That is why we humans must be grateful towards our angels.

Angels are not only heralds and guardians, they are also hymnologists. Here the birds hymn God in nature and the cantors in church; but at some point they grow tired. In heaven the angels are tireless chanters. Day and night they hymn the holy Trinity “with their mouths unceasingly, in unsilenced doxologies” (Divine Liturgy of Great Basil), and the hymn is heard: “Holy, holy, holy is the Lord sabaoth, the heaven and the earth are full of Your glory…” (divine Liturgy; Isaiah 6:3). Shall I say something more? It will appear unbelievable. At one time Chirstians would enter church not with sinful eyes, eyes of fornicators and adulterers and flesh-worshippers, but with transformed eyes, and – it is not a myth, it is reality – , during the time that priests would liturgize, they would see angels! The apolytikion of saint Spyridon says this, that, When, O saint, you liturgized, “you had angels liturgizing with you.”

So angels exist. As certain it is that man exists, so certain and more so is it certain that angels and archangels exist.

***

If you ask me, of the millions of angels who is the most brilliant, I will tell you: it was Lucifer, at the head of the heavenly powers. Why is he called thus? In the physical heaven thus is called the first and most brilliant star. In the morning, before the east, that illumines creation, a pre-announcer of the sun, and then we call him Dawn. At night, this same star, we call Aposperiti, and it appears again first after the setting of the sun. Its scientific name is Lucifer. So whatever that is in the physical heaven, this was the angel Lucifer in the spiritual horizon. But, but, he sinned! What did he do, fornication-adultery? No. These sins are serious too; but the most serious sin, the source of disaster for humanity, is one: the so-called luciferian sin, pride. He did not remain satisfied in the position which God had set him. In his intellect there became wedged the destructive idea: “I shall rise up to heaven, I shall set my throne above the stars…, I shall be elevated above the clouds, I shall become like the Most High” (Isaiah 14, 13-14). This thought was the seed of evil. And as soon as he reflected thus, immediately from being a brilliant spirit he became dark; from an angel he became satan. He even today in our society has his instruments.

So the moment that Lucifer was falling from heaven “as lightning” (Luke 10:18), another big event occurred. A trumpet was heard. It is that which we hear each time at divine liturgy, but do not pay attention to it: “let us stand aright, let us stand with fear” (divine liturgy). This, according to our tradition, the archangel Michael said. Immediately the angelic orders were called to arms, and they stood unshakable round about the throne of God. And they continue now to serve him with devotion.

***

From today’s feast-day we learn, my beloved, that there exists not only the material cosmos. Beyond matter there exists the spirit. The materialists say “From matter comes spirit”, which is an error/deception. What do we say “From spirit comes matter, and that one day we too shall take off the corruption of the body. Man shall reach the angelic height and even higher. Just as the angels day and night live near to God and hymn him, so in like manner we too shall be found in a new state.

What else are we taught. As I said, the gravest sin is pride. In truth it is a satanic sin. That is the root of the pre-paternal, or original, sin. Perform an experiment – I performed it many times. Gather together a dozen or so children and ask them: Who among you is the best child? They look among one another and no one recognizes the other; each one of these little twerps considers himself superior to the others. Pride in the hearts of the little ones, pride in the big ones, pride in women, pride in the nations. I was reading when I was small a noteworthy prophesy, which foretold that there shall be a first World War; it enumerated the tribulations that the peoples would suffer, and among other things – 100 years before the war occurred – it would say of germany: “And you, prideful Germany, shall fall…”. And truly she fell. She became prideful over her discoveries, she thought that through science she would be able to dominate the whole world. You would hear in the days of the invading occupation the Germans with their foreheads high, with the gait of a goose, singing “Germany above all”. They considered us [Greeks] an undeveloped people, which is not capable of anything but shepherding swine. Behold the pride. But you heard what the prophesy would say: “And you, O Germany, shall fall…”

And in general, whoever goes against God, shall fall, shall become ashes. God, the Almighty and All-Powerful, hates nothing else as much as He hates pride.

I remind you of the end of Kosmas the Aeotolean, who journeying various places and preaching concerning humility, used to say: “When we see some humble person, we see him as if he were an angel, his appearance makes us want to open our heart and put him inside; and when we see some prideful person, we see him as if he were the devil, we turn our face to the other side not to see him” (p. 116-117). Pride is a winged devil.

Let us humble ourselves then, let us apply the adage “know thyself” of our ancient forebears; let us live with humility and the deep sense of our sins, and then angels and archangels shall accompany us during our life until our last breath; amen.

+ bishop Augustine (Kantiotes)

ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΕΜΙΖΑΝ ΟΛH ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΖΑΜΙΑ!!! ΑΥΤΟ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 10th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ

Kolokotronis-tzami

ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ·

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=22841&Itemid=86 , ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ

100.000 μουσουλμάνοι για προσευχή στο ΟΑΚΑ! –  Τζαμί το Μαρούσι…

Η μεγαλύτερη θρησκευτική σύναξη μουσουλμάνων της Ευρώπης – πρακτικά η μετατροπή μιας ολόκληρης ιστορικής περιοχής του λεκανοπεδίου της Αττικής, του Αμαρουσίου, σε ένα τεράστιο τζαμί – αναμένεται να γίνει πράξη τις επόμενες ημέρες με αφορμή την τέλεση της εορτής της λύσης της νηστείας του Ραμαζανίου, καθώς η κυβέρνηση αποφάσισε την παραχώρηση του … ΟΑΚΑ (!) για να προσευχηθούν οι χιλιάδες λαθρομετανάστες ή και νόμιμοι μετανάστες.

Το ΟΑΚΑ και οι περιβάλλοντες χώροι υπολογίζεται ότι μπορούν να δεχθούν πάνω από 100.000 μουσουλμάνους με συνακόλουθα τα προβλήματα ασφάλειας στην περιοχή που είναι παντελώς ανέτοιμη να δεχθεί μια τέτοια εκδήλωση. Όλα αυτά σε ένα δήμο 60.000 ανθρώπων, συνολικά.

Στο ερώτημα «Και που θα προσευχηθούν οι μουσουλμάνοι;» η απάντηση δεν είναι εύκολη, ίσως γιατί το ερώτημα δεν έπρεπε καν να υπάρχει: Πρόκειται στην συντριπτική τους πλειοψηφία για λαθρομετανάστες ή για πρώην λαθρομετανάστες οι οποίοι βρίσκονται σε μία ξένη χώρα παρά την θέληση της ίδιας της χώρας και των πολιτών της, οπότε το τελευταίο πρόβλημα που θα έπρεπε να απασχολεί την ελληνική κυβέρνηση είναι το που θα προσευχηθούν οι παράνομοι διαβιούντες μουσουλμάνοι στην Ελλάδα, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι έτσι και κατά ένα περίεργο τρόπο έχουν βάλει ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα το θέμα.

Εδώ έφτασαν στο σημείο να πάρουν από το Πολεμικό Ναυτικό μια ολόκληρη έκταση στο Βοτανικό και να την μετατρέψουν σε … τζαμί για πρώτη φορά μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Τούρκους.

Μέχρι στιγμής οι μουσουλμάνοι έχουν δημιουργήσει δικούς τους χώρους λατρείας στο κέντρο της Αθήνας, αλλά εδώ και δύο χρόνια, ειδικά μετά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου του 2008 που αποδείχθηκε ότι «Ο βασιλιάς – το ελληνικό κράτος – είναι γυμνός» προβαίνουν σε συνεχή επίδειξη δύναμης με αυθαίρετες καταλήψεις της πλατείας Κοτζιά, ακόμα και των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου.

Και μετά απ’όλα αυτά η κυβέρνηση είχε την φαεινή ιδέα να μετατρέψει σε Μέκκα το Μαρούσι, μια Ολυμπιακή Πόλη που έχει συνδεθεί με ιστορικές στιγμές στην ελληνική Ιστορία και μάλιστα σε ένα χώρο όπως το ΟΑΚΑ στο οποίο η ίδια η χώρα έζησε την κορυφαία στιγμής της πριν από μόλις επτά χρόνια κατά την τέλεση των Ολιμπιακών Αγώνων!

Ποιος θα μπορέσει να ελέγξει κάπου 100.000 μουσουλμάνους, αν κάτι πάει στραβά, αν υπάρξει κάποια οργανωμένη προβοκάτσια, αν, αν… αυτό δεν δείχνει να το έχει σκεφθεί κάποιος υπεύθυνος ασφαλείας.

Ο δήμαρχος της πόλης Γιώργος Πατούλης, έστειλε μεν μια επιστολή αγωνίας στις ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας (Α.Διαμαντοπούλου) και Πολιτισμού (Π.Γερουλάνο) που έλαβαν αυτή την απόφαση, αλλά απάντηση δεν έχει πάρει και ούτε πρόκειται να πάρει εκτιμούμε γιατί απλώς δεν υπάρχουν απαντήσεις.

Στην επιστολή ο Γιώργος Πατούλης τονίζει απλά τα αυτονόητα (που στη Ελλάδα είναι πλέον είδος εν ανεπαρκεία): «Στο όνομα του σεβασμού των θρησκευτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, δεν μπορεί να παραβλέπεται και ο σεβασμός των δικαιωμάτων των Ελλήνων Πολιτών και των κατοίκων της τοπικής κοινωνίας του Αμαρουσίου» .

Σε δήλωσή του στο defencenet.gr που επικοινώνησε μαζί του, ο δήμαρχος Αμαρουσίου τονίζει ότι «Δεν είμαστε ούτε ισλαμοφοβικοί, ούτε έχουμε κάτι με τους μουσουλμάνους. Άλλωστε το Μαρούσι ως Ολυμπιακή Πόλη είναι φιλόξενη αι ανοικτή για όλους τους νόμιμα διαβιούντες στην Ελλάδα. Το είχαμε παραχωρήσει και πέρσι για κάπου 1000 μουσουλμάνους. Αλλά εδώ είναι κάτι το διαφορετικό. Όλη η Ευρώπη θα δει στις τηλεοράσεις της το μέρος όπου έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα να μετατρέπεται σε ένα τεράστιο τζαμί. Χωρίς να υπάρχουν στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει αξιοποιηθεί ούτε στο ελάχιστο η Ολυμπιακή περιουσία εδώ και επτά χρόνια και αντί να γίνει αξιοποίηση των τεράστιων πόρων που επένδυσε στο Ολυμπιακό Συγκρότημα ο ελληνικός λαός να διατίθεται για μετατροπή του σε τζαμί».

Σύμφωνα με πληροφορίες ο δήμος πρόκειται να απευθύνει επιστολή και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Χρήστο Παπουτσή για το θέμα ζητώντας εγγυήσεις για την ασφάλεια της πόλης.

XAΪΔΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΧΥΘΗΚΑΝ ΠΟΤΑΜΟΙ ΑΙΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Όταν βρουν τα ζόρια οι άρχοντες μας θα πάρουν τα αεροπλάνα και θα φύγουν στις ξένες χώρες που κάνουν τις επενδύσεις, για να μείνει ο λαός μόνος και να ξαναναστήσει την χώρα από τα ερείπια που θα αφήσουν.

Aλλά ας μη απελπιζόμεθα. Υπάρχει Θεός και θα επέμβει εάν εμείς το ζητήσουμε.

«Δεν θα νικήσουν οι άπιστοι, δεν θα νικήσουν οι μασόνοι και οι άθεοι, θα νικήσει ο Χριστός ον παίδες Ελλήνων υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας» (Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος).

GUARDIANS, BE VIGILENT!

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 9th, 2011 | filed Filed under: English, ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ

CHRISTIAN SPARK

Issue 268 – Athens – 1964
Metropolitan Augustine Kantiotes

(Republished at Athens in 1987 in ANTI-PAPAL DISCOURSES,

by Metropolitan Augustine Kantiotes, pp. 91-119)

GUARDIANS, BE VIGILENT!

“We shall not deny thee, O beloved Orthodoxy”

(Joseph Bryennios)

FYLAKES GRI. SPIUAYet again, my beloved readers, from our small guard-post, which for a twenty-year period we are keeping, as much as lies within our power, we shall shout to the pious/godly orthodox Greek people the saying: Guardians, be vigilant! The supreme duty before our orthodox faith does not permit us to be at rest, but obligates us, too, to cast forth a voice of protest, for whatever during these days of ours are occurring at the expense of the one, holy, catholic and apostolic Church, the Orthodox Church. The matter for which we shall protest, is the tactic (scheme) of the Ecumenical Patriarch before papists. More specifically. It is the … patriarch Athenagoras. For, unfortunately, [with] no existing powerful figure or personality of a hierarch at the Phanar, capable of reacting [dynamically] against the arbitrary and anti-canonical activities of one man, the Ecumenical Patriarchate in essence does not exist. There exists only Athenagoras, administrating this historic Patriarchate according to an absolutist, totalitarian manner, to the greatest harm of Orthodoxy. In other times, during which superior hierarchs lived at the Phanar, a patriarch like Athenagoras not only would not be able to stand upon the throne, but he would be introduced to the ecclesiastical court for the violation of sacred and holy Canons and would be sent to Mount Athos, so that he might wash away through the tears of sincere repentance his canonical crimes…

The Censure and Rebuke of the [“Christian] Spark” (Spitha) Constant

This is not the first time that “SPARK” is occupied with the anti-canonical activities of Athenagoras. For a twelve-year period and more we have not ceased ringing the bell of danger on account of this patriarch. In the midst of the silence of a cemetery the “Spark” raised the voice of protest and censure. Now if from that time it was heard, we would not have been found today before the sorrowful developments, which the foolish and unbridled tactic (scheme) of the patriarch. For the evil would have been cut out at its root. What first and what second should I mention of whatever we censured and rebuked patriarch Athenagoras in writing and orally? The “Spark” censured patriarch Athenagoras, because, in an official patriarchal document, a writing of a chide teacher of spiritualism, this same system in and of itself satanic, he characterized as being “worth of attentive study”, a fact, which becoming known broadly among spiritualists in Greece not a little strengthened their movement. The “Spark” censured, second, patriarch Athenagoras, because, while the Holy Synod of the Church of Greece by an encyclical condemned the shameful exhibition of the naked fleshes of Greek women in the notorious beauty contests as an act treading against Christian morality, the Patriarch the gates of the Patriarchate and received the star-Hellas and was photographed with her, and the picture was purposefully published in an Athenian newspaper for the strengthening of the worldly view that beauty contests are not prohibited since even a patriarch blesses them. The “Spark” censured, third, patriarch Athenagoras, because he entered into a mosque and prayed together with ottomans. The “Spark” censured, fourth, patriarch Athenagoras, because he performed a memorial petitionary service and petitioned that God place the unbaptized, the ottomans, in the dwellings of the elect and saints… But recently, also, when in the middle of Athens, there was an invasion of masons, who came from the ends of the earth to hold an international convention, the editor of the “Spark” at a conference of representatives of orthodox religious bodies, rose up and said that, so long as persistent rumors, not proved false, bear saying that patriarch Athenagoras and his first organ, Iakovos of America, are masons, masonry will raise impudently its head, boasting that among its elect members she has even peaks of the Orthodox Church. The the patriarch then Athenagoras we said then that our conference must turn and direct a fiery question to him telegraphically: “Your All-holiness, the masons who came here are boasting that you too are a mason. We entreat you, disprove the scandalous rumor, which is shaking Christian consciences”. Unfortunately however, at those conferences expediency prevailed, so that the Patriarchate might not be exposed!

Light or darkness? Behold the question, which on the occasion of the activities of the patriarch we persistently direct ourselves to the Phanar asking the orthodox there: what after all does the Patriarchate there represent? If this Patriarchate, which is considered to be the eye of Orthodoxy, was become endarkened (obfuscated) so that it is not capable of discerning between light and darkness, between truth and deception/error, between orthodoxy (right belief) and cacodoxy (wrong belief), this for the orthodox world signifies a great spiritual disaster. For here too the word of Christ can find application: “If, then, the light in you is darkness, how great is that darkness?” (Matt. 6:23).

Finally, growing tired from our constant protest, we were compelled in the “Spark” an open letter to patriarch Athenagoras. And we had hoped, that this letter, which moved [and touched the hearts] of the pious/godly greek people, would find some repercussion in those at the Phanar who are administrating and directing the lots of Orthodoxy. But unfortunately no attention was given to it. But quite the opposite, we collected not a few insults from the mouthpieces (spokesmen) of Athenagorian politique in America. Now we, upon seeing already that more than approximately three million orthodox Hellenes of America, Europe and Australia, dependent spiritually from the Ecumenical Patriarchate, are in danger on account of the tactic (scheme) of the patriarchate of suffering deep corruption of their religious and ethnic conscience, we – I say – through a special article clearly pointed out that there it is absolutely necessary that the this Hellenic homogeneity abroad must become dependent ecclesiastically upon the Authocephalos Church of Greece, which Church of Greece should be elevated to a Patriarchate. Thus Athenagoras and his “apprentices/helpers” would not be able to thresh Hellenism abroad, and to call Turkey their most beloved fatherland, and to embrace and hold joint prayer with the multi-named heretics of the West.

These things for twelve-year period we were saying and writing, re-echoing the thoughts and feelings of the faithful children of Orthodoxy domestically and abroad, which they would express to us, orally and in writing, their states of unrest for the tactics (schemes) of the patriarch. But unfortunately we were not heard. The appropriate measures were not taken. A strict line was not circumscribed. And patriarch Athenagoras strengthened his destructive journey. And behold the last events of the meeting of the patriarch and the pope – a meeting, which, wholly arbitrarily, and without previously coming to an understanding with the rest of the churches of Orthodoxy, he sought after and achieved – are coming to throw light upon the psychosynthesis of patriarch Athenagoras, and for it to be proved that this man thinking as he thinks, and acting as he  acts, ultimately ends up constituting a great danger for Orthodoxy.

New Heresy

Certain theologians, being influenced by the contemporary global currents, recently now suck on as a caramel candy the word ecumenicity, ecumenical spirit, ecumenical movement! A nice word! But beneath this word is hidden the most fearful danger for Orthodoxy. What danger? We shall present it with an example.

… A woman is faithful to her husband, She does not allow some third person to enter in to their relations. Constantly she remembers the public promises that she gave before God and men. But this same woman happens to be a woman of rare beauty, and she entices the gazes of many. On account, however, of the woman’s honorable nature (integrity), whoever would dare to approach her and make a proposition concerning immoral relations, immediately she would repel him with wrath. And if he would persist, a strong slap by the honorable woman on his impudent face would make him come to his senses. Degenerate subjects, knowing this full well, utilize another method. They try to ascertain in what things this same woman takes pleasure. If, that is, she loves poetry, philosophy, fine art etc.. And from these things the secret lover will be grabbed by, and with great skill he will look to begin an innocent conversation on the subjects that are to the woman’s liking. How beautiful is this poem! How nice is this icon (image)! How amazing is this theatrical work! How sweet the music! Thusly begins the dialogue…And the simple and unsuspecting woman is left to be led astray in long conversations with the imposter, whose heart, during which time his tongue utilizes rhetoric concerning philology (literature) and fine art, skips beats in the secret hope of dominating the woman. And, since through conversations there is created a climate of great familiarity and mutual understanding, then “the fateful [thing]” shall finally come, that is, the dishonorable act, the shameful union, which began with an innocent dialogue, just as at one time in Eden the most cunning serpent with a sweet dialogue succeeded in deceiving Eve.

Do you understand, my beloved, what we want to say? Our word is parabolical, in the form of a parable.

The woman, concerning whom we speak of above, is our Orthodox Church. She is the beauty. She is the one clothed with the sun, according to the marvelous icon of the Apocalypse or Revelation. She is the one drenched by the sun, wearing on her head the crown of twelve stars and the moon under her feet (Rev. 12:1). She, the Orthodox Church, remained faithful to the Lord, to the eternal Bridegroom. She guarded pure the oral and written tradition of the Lord and the apostles, according to the god-insprired advise: “Stand fast, and hold onto the traditions that you have been taught either by our word or by our letter” (2 Thess. 2:15). This, the Orthodox Church, for 19 centuries is waging a powerful and bloody struggle against the multi-formed deception/error, against the variously named heresies, which sought to defile and corrupt her purity. Now one of the most fearful heresies is also papism, which on account of its errors/deceptions, its absolutist, totalitarian spirit and the fearful crimes she provoked the creation of Protestantism and the dividing up of all of Christendom. Yes. The papists are heretics, as the orthodox periodical “Soter” (“Savior”) rightly stresses in its last issue. The Orthodox Church’s persistence in the piety/godliness of her fathers her enemies, and indeed papism, know full well. And because these enemies through many examples have been persuaded that through war upon one single front they are not able to capture the fort of Orthodoxy, they have lately moved on to another tactic (scheme). They began a new war. The war of peace. Worse than the war of the crusades. Do you not hear the speech of the serpent, who is seeking to corrupt the precepts of Orthodoxy out of our simplicity? (2 Cor. 11:3). Behold what the serpent is saying:

O Orthodox Church! Why do you remain afar? Do not be afraid of me. I am not a dragon. I am a sweet angel that brings you the message of peace. I have no aim to touch you on anything. Hold on to your dogmas and traditions… Those are for theologians…I invite you to may salon to converse about other matters. To create together a common front against hunger, against misery, against atheism, against communism, against war etc.. Do not these issues move or touch you? Does not this proposition enthuse you? Come then to conduct our dialogue on a high level, on the level of ecumenicity and mutual understanding, and you will see how beautiful our meeting will be!

Our Orthodox Church! Our pained and martyric Mother! Shall you accept this proposition? Shall you open dialogue with papism? And do you not see through that in this proposition the danger exists, through the incapability and unworthiness of those representing you, for there to be created a situation to a terrible degree favorable to your enemies, in which, without you realizing it, you will fall into the lap of papism and there will occur…union, the falsely named union, spiritual adultery, the most dishonorable act, which could ever possibly occur and for which there will be need for centuries of repentance, and the orthodox, who will want to play the role of mid-wife of the Orthodox Church, there shall come a time when they shall sigh and shall say: This tongue, which spoke rhetorically about ecumenism and mutual understanding, let it be cut. These feet, which would run to meet the portrayed, hypocritical friendship with Orthodoxy, let them rot. These hands, which signed letters and memoirs of ecumenicity, let them fall!

This, my beloved, in a parabolic and realistic word is the much spoken of theory of ecumenicity which these “chanoi” Mongolian monarchs, or fools, are gulping down.

The theory concerning the ecumenical movement, under which all the forms of heresy can be housed, even the most one-sided elements, constitutes, we repeat, danger for the Orthodox Church. Because it devalues the importance of dogmas, these eternal truths of divine revelation, which, being formulated marvelously in the brief terms and definitions of the Ecumenical Synods, are the bones and the spinal column, without which the body is transformed into a flabby and formless mass. It depreciates, devalues and undervalues the sacred and holy Canons, which the followers of ecumenicity call anachronistic, dated and rusted weapons. To speak generally, it undervalues Orthodoxy on the whole, concerning which the followers of ecumenicity say that it is selfish and self-pleasing and a blasphemy for us to think that she only she is the true Church, possessing pure and unadulterated the truth of divine revelation. Thus the dogmas and morality, indisruptively united in Orthodoxy, in the ecumenical movement are tending towards vaporization and for [only] the deceptive form of love to remain. Thus the theory of ecumenicity and grabbing [and bundling] together of peoples, being supported by worldly and political circles of the age, for the buttressing of a secure peace invading already into the spiritual world, in which compromises are unacceptable, it can provoke conflict, confusion and unrest, a real Babel. Dough is useless, if it is mixed with other elements and loses its operative energy. And Orthodoxy is excellent dough, the dough of truth which is able to knead the whole mixture, but with the prerequisite that it remains unmixed with alien elements, clean. It is for this reason that the enemies of Orthodoxy are followers of the theory of ecumenicity. And we do not hesitate for this reason to call ecumenicity a new heresy, against which the Orthodox Church must defend herself with every power.

An Untimely Meeting

By the germ of this new heresy, unfortunately, patriarch Athenagoras has been attacked, who with his ecumenical title wants to give, by his getting mixed up in the ecumenical movement, a different meaning from that meaning, which would beat the hearts of his predecessors. He wants to be called ecumenical by heretics, papists and protestants, why not also by Mohammedans. To all, to the right and to the left, everywhere he spreads smiles, embraces all, all for him are good and saints. What does it matter of they are not orthodox? Thusly Athenagoras succeeds in collecting from all the heretics and those thinking in a worldly manner praises and applause. And in his person is found the application of the Lord: “Woe unto you when all speak well of you!” (Luke 6: 26).

Athinag. MasonosBeing goaded as by a gadfly and inspired under these ideas concerning the ecumenical movement patriarch Athenagoras accepted or rather sought out to meet with the pope, without examining the motives from which the pope moving showed a wholly   eager disposition for the meeting, without previously asking and getting advise from  sister orthodox churches concerning this meeting, without, most important, being afraid of the grave consequences, which an untimely and superficial meeting with the pope would have upon all of Orthodoxy, with the pope, – I say – who, it is worthy of note, is not disposed to take even a single step back as regards the principles of papism. Now that the pope had no disposition for a sincere approachment, but under theatrical embracings were hidden the cunning designs of unrepentant papism, this is indicated by the following events.

1.      From the church of Bethlehem the pope directed to all Christians of the world the pronouncement, in which among other things he said the following:

‘The union of the Churches is not possible to be achieved at the      expense of the truths of the Faith. The door of the flock remains open. The   reception shall be very warm.”

Who does not understand what these words of the pope mean? A serious Athenian newspaper commenting on the pope’s pronouncement wrote:

“Obviously the pope means as              ‘truths of the faith’ the Catholic                               dogma, and as ‘flock’ with an open door (as many as are faithful enter in)                                 the Catholic Church. That is,         the lost sheep of Orthodoxy are invited to            return to the bosoms of Rome,                                which will eagerly forgive them! And to                           other such achievements with health, lord Athenagoras, embassador of                  your most beloved fatherland Turkey!…”

2.      The pope during his pilgrimage to the Holy Places was accompanied also by the patriarch of the uniates Maximos IV, a fact that testifies that he has no disposition [or intent] to abolish the deceptive schema/form of the unia. And in a sacred temple of the westerners, Saint Anna’s, the pope received all the hierarchs of the uniates, conversed with them most sweetly and blessed their “Christian” work in the midst of Orthodox.

3.      The throne, as a religious newspaper listed, upon which the pope would sit, was higher than the throne upon which the patriarch sat. A behavior reminding one of Ferrara. Where is the meeting on equal terms by the two sitting in First Seats?

4.      The pope denied to go through the pilgrimage route, for which the one orthodox person guarding it declared that only once it is opened for the catholic, the pope that is, pass through. Where is his humility? If it were possible at all the sites of worship at the holy land the flag of the Vatican would be waving!

5.      In a telegraph, which the reverend metropolitan Axomis lord Nicholaos sent to the pope by which it was being asked that the pope take back the libel of anathema that he submitted in 1054 upon the holy table of saint Sophia, Cardinal Humbertos, in answering said the pope did not lift the excommunication, but made mention of other things, concerning mutual humility, love, understanding, conciliation…

Despite all the above [considerations] the patriarch continues to persist, that the present pope is borne by pure dispositions, and for this reason a trip by the patriarch to Rome and Florentia is being pre-announced, for the Orthodox Church to thus suffer new humiliations. And what is worse, as his official document, the patriarch, expressing himself enthusiastically for the warm reception, which he chanced to receive in Greece during his last visit, says that the Greek people are for the catholics and seek union with them! In this regard we give patriarch Athenagoras the following answer. The honors, which he chanced to receive in Greece, were not being given for his person, because as patriarch until today he did nothing courageous (manly) and high, or sublime in behalf of our fatherland, in season or out of season and to the point of disgust speaking everywhere, wherever he stood, concerning his most beloved Turkey and exhibiting the  Turkish grandeur. So the honors were not referred to his person, but to the institution of the historical Ecumenical Patriarchate. Let it be allowed us to remind you as timely a certain myth, according to which a donkey driver loaded upon the poor four-footed animal on the left and right of its back two icons, of Christ and of the All-holy Virgin Mary: and seeing that the yoked beast, during its traveling in various places a large and innumerable crowd would come forth and get on its knees and worship, the miserable animal thought that these special honors were being render unto his being. And for this reason it began to become prideful, to stretch its ears and to walk majestically. But the donkey driver within a short time removed this self-deception from him. A few strong wippings and the dumb animal came to its senses… The myth is instructive! And as regards the other, that the Greek people is seeking union with the roman catholics, now that things are beginning to reveal themselves, Athenagoras and his entourage will learn in a short while, how mistaken his information is concerning the dispositions of the Greek people, which the persons who approached him during his visit here related to him. Let grace be unto those who for reasons of respect for the glorious history of the Ecumenical Patriarchate restrained the faithful people from entering into the Metropolitan church of Athens, when Athenagoras was liturgizing and his fame was being sung, and to shout, with a powerful voice, the [saying] anaxios! (“unworthy!”)

The Patriarch a Mason?

And how justified would this function be, if even there were no anti-canonical activities of the patriarch! Because after the surprise the Greek people by newspapers was informed that in Paris a book was published, entitled “The Sons of Light”, in which it is mentioned that patriarch Athenagoras is a mason. We asked for and saw the book. And truly, on page 313 the name of patriarch as a mason is mentioned.

Il avait des raisons plus particulieres de s’interesser a ce problime. Epris d’ idees oecumeniques, sans se douter alors qu’il reunirait un concile de ce nom, les movens qui pouvaient rapprocher l’Eglise romaine des Eglises protestantes et orthodoxies. Lui paraissaient d’un interet considerable et il placait en tete la maconnerie. Dans tous les pays protestants, de nombreux members du haut clerge etaient macons, tel le primat d’ Angeleterre, Fisher, archeveque de Cantoorbery. Mgr Roncalli avait suivi et encourage les efforts de certain orthodoxies pro-romains, notamment du comte Pangal, ancient minister des Affaires etrangeres du roi Carol et souverain grand commandeur de Roumanie, aujourd’hui decede, et de l’ ancient president du gouvernement de l’Ukraine, Marcotoune, 33 rue Cadet. Le patriarche de Constantinople Athanagore etait macon, egalement.

To be sure this book by the author Roger Peyrefitte, as is indicated on the cover, bears the character of a novel (roman). But we ask: If in a novel a common citizen is mentioned by name as a thief or fornicator or murderer, would he remain indifferent? Can one insult an honorable citizen in a novel? As many of those in Greece who read the book have been scandalized. And because also by other printed materials of a Kerkyrarian living in America there is the accusation that the patriarch and the archbishop of America are masons, the patriarch ought to, caring for his honor and esteem, disprove the accusation that he is a mason, an accusation having defrockment (unrobing) as a consequence, insomuch as masonry is a denial of Christ. So long, however, as the patriarch does not proceede to disprove this accusation, in the consciences of Christians, who read this book, in the daily Athenian newspapers and in printed materials out of America the dreadful news, the scandalization remains, in account no longer of journalists, but on account of the patriarch himself, who remains indifferent or does not want, for reasons he knows, to disprove this news. A Patriarch who is a mason on the ecumenical throne is an “abomination of desolation standing in a holy place”.  The non-disproval strengthens the suspicion that behind the last theatrical meeting of patriarch and pope is hidden the finger of international masonry operating abroad internationally, which seeks not the union of the “churches”, but the humbling and humiliation of Orthodoxy, which remains the hard core of the Christian world, which with a mania masonry seeks to smash to pieces. Now in the presence at the side of the patriarch of the big businessman of cinematography Sp. Skoura, whom the patriarch called great offikialion of the Great Church of Christ, rewarding thus the … shameful production of movies, constitutes a new proof of the superficiality with which the patriarch is utilizing the patriarchal office. Advisors of Skouras, are Anthony Papas and Pierre De Mets … Naturally, whoever gives money and fills the treasuries, he, regardless as to whatever he believes, is declared not only a benefactor but also an advisor. Thus mammon is governor of the Church.

Should we continue the revelations of the psychosynthesis of lord Athenagoras? We shall reach the root of the evil. We shall reach abnormal days for our nation, during which clerics “spotharchides” who ruthlessly seek to rise to high offices, trampling upon recognized values of contemporary clerics, have achieved in throwing themselves upon enviable hierarchical thrones like wildcats. How they rose up to the thrones the veteran honorable president of the orthodox society “Three Hierarchs”, Mr. Pan. Barymbopiotes, knows. And the very reverend Father Gervasios Paraskevopoulos, preacher and spiritual father of Patrans, published in this regard a revealing article in the periodical “Anaplasis” ( Re-Creation; Re-Formation”) (issue no. 21/1954, p. 301). Among those thusly entering the sheep pen, just as it is too, that the manner of election of the bishop is according to holy Chrysostom and other fathers of the Church the touchstone of his worthiness or unworthiness, then we say that patriarch Athenagoras did not enter into the administration of the Church by the door, but “from elsewhere”. He is neither god-elected nor people-elected. And according to saint Nicodemos the Hagiorite, one can not expect any good from such-kinds of bishops. Because deep spirituality is absent, humility is not there, Christian grandeur is lacking.

The Responsibilities

For all the above reasons set forth above we consider patriarch Athenagoras wholly unsuited to take on the highest problem, the untangling of the relations of the Eastern Church and the roman catholics. All and whatever things touch the hands of this patriarch, except for the mysteries, shall be transformed into a disaster and a curse. Athenagoras, whom for a series of years we censured for various activities of his, is a danger for the Church. Working to be people-pleasing (“anthropareskian”) he is displeasing to God and to Orthodoxy. A new Bekkos is being hatched. But for this, also at fault are the hierarchs in the Patriarchate. Because the majority of them have ended up becoming servile. And being indifferent for every thing and for whatever anti-canonical action of the patriarch, they are heard to be saying: “What do I care? Let him do whatever he wants”. No bishops unfortunately exist in the Patriarchate, but little [Lilliputian] episcopals (“episcopidia”), as the ever-memorable metropolitan of Samos, Irenaos, used to say. These “little episcopals” constitute the obedient organs, which Athenagoras send forth everywhere, for the achievement of the aims of the ecumenical movement. The Patriarchate, as we have said, in essence does not exist, but only man’s ego, capable [only] of corrupting orthodox consciences through flattery and of bringing the ship vessel of the Church into the center of the whirlwind, or tornado, precisely where the pope and the rest of the heretics desire her to be. Now the few thousand orthodox remaining in Constantinople are unable to react against the patriarch, as would have reacted of course were they to be found on free Greek turf.

But the bishops of Greece bear responsibility too, and indeed those of Northern Greece, who commemorate his name in the holy churches. Certain ones from among them, as professor Mr. N. Tomadakis, notes, are distinguished for their theological equipment, and they ought not to have allowed a theologically unequipped patriarch with his little episcopals to lead the church down a cliff. Until when, O shepherds, shall you remain indifferent? Until when shall you sleep? Until when shall you watch dispassionately the ship of the Church to be guided by an incapable man into rocks and reefs?  Do you not see that on the occasion of the untimely and foolish and vainglorious meeting of the patriarchate with the pope there is danger for a new shaking up of the Church to be created, and the old division into unionists and anti-unionists will return and knit new dramas? Or have you not heard that the patriarch during his last visit to Greece spread about unsparingly metals to journalists and other factors capable of influencing the common opinion, and that now these people with fanaticism are supporting the destructive for the Church tactic (scheme) of Athenagoras, and are strongly and skillfully and rabidly waging war against the archbishop lord Chrysostom, who for only this reason is worthy of religious and national gratitude? It was fortunate that at the last convening of the Holy Synod strong voices were heard, like that of the saint Trikkis, declaring that, if the patriarch continues following the same scheme, we shall not follow him. But this is not enough. Against the patriarch, whom the saint of Argolidos indicted and denounced for serious canonical transgressions, ecclesiastical justice must move as swiftly as possible. Athenagoras must be rendered incapable of doing harm to the Church. He must be defrocked and set outside of the battle. Some other hierarch, known for his orthodox views (phronemata) and excellently equipped theologically, must be elected and take the rudder of the Great Church of Christ and proceed to cleansing the manure of Avgeiou, which has gathered together around the Bosporos. Tolerance has lasted long enough, which for matters of such-kind of nature is transformed into guilt and crime. The banners of Orthodoxy must be raised by strong hands. Lay people and clergy, as many of us who believe in Orthodoxy, not only as a support but also as the purpose of our nation, as one man, seeing our most honorable orthodox faith in the greatest danger, are in duty bound to rise up and with a thunderous voice shout to Athenagoras and his company, followers of the new heresy of ecumenicity: STOP, sirs, you will not pass in Greece! We shall not permit you to bring us before an accomplished fact, against which the large mass of people will no longer will be able to react. We shall not allow you to sell us off to the pope.

Now to the new generation, the generation that is easily led astray by deceptive mottos, we turn and repeat the words of the ever-memorable Korais, who, living in the midst of a roman catholic environment and knowing the papists well, wrote the following most significant things to the accusers of Orthodoxy and praisers of roman Catholicism:

Batikano“For this superstition they deride us and to it they attribute the obstinacy   of the common people not become united with the papists, and its firm resistance         to those autocrats desiring to unite…But to this superstition (if superstition ever         gave birth to anything good) we Greeks of today owe our existence. Without this      most fortunate obstinacy of those before us, and superstition would increase still   more, and the highly populated orders of the western monastics would devour the           land of poor Greece, and the neronic criteria of the holy inquisition would burn          the Greeks, as they burned many thousands of westerners, and the Eastern             Church will become subjected, as a single head, to the pope.”

Finally, in these critical moments, during which Orthodoxy is in jeopardy, from this small guard-post we trumpet to all the faithful, Greek men and Greek women:

Orthodox! Remember whose Church you are children. Remember the rivers of blood that our fathers shed for the preservation of our faith to be unadulterated. Not even an iota did these people subtract or add to our faith. Remember the motto of the heroes of 21’. First for the faith and then for the fatherland those ever-memorable men struggled, who by their blood founded the unique throughout the world orthodox nation. All these, visible and invisible heroes and martyrs, shout to us from their graves: Children, stand upon the bulwark of Orthodoxy. GREEKS, BE VIGILENT!…

A Powerful Contender Against Papism

“The antichrist are: the one is the pope and the other is…Curse the pope, for he shall be the cause”

KOSMAS AETOLOS

(See our book by the same name, Athens, 1987 9th ed., pp. 286, 348)

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΕΡΙ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 9th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.
  • ΙΕΡΟΝ ΚΟΙΝΟΒΙΟΝ
  • ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
  • ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ
  • 613 00 ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑ

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΕΡΙ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

Για τα 30 χρόνια ἀπό την ἵδρυση της Ιερᾶς Μονῆς μας, μὲ ὁμιλητές Καθηγουμένους καὶ Μοναχοὺς ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἄλλες Ἱερὲς Μονὲς τῆς Ἑλλάδος.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Τετάρτη 31 Αὐγούστου 2011, Ἀπόγευμα, 6-8 μ.μ.: Ἔναρξη Συνεδρίου

Πέμπτη 1η Σεπτεμβρίου 2011, Πρωΐ: 6-10 π.μ.:  Θεία Λειτουργία, 11-1,30΄ μ.μ. Εἰσηγήσεις

Ἀπόγευμα: 5-8 μ.μ. Εἰσηγήσεις – Λήξη

CONCORDATUM?/ «CHRISTIAN SPARK» Metropolitan Augustine Kantiotes

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 9th, 2011 | filed Filed under: English, ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ

“The Latins are not only schismatics, but also heretics…” (Mark Eugenicos)

Let us remain in Orthodox

“The piety/godliness handed down to us by out fathers we shall not deny…In this we were born, in this we were baptized, in this we associated, in this we live and in this shall we fall asleep (die): and if the time invites us, we shall die a thousand times in its behalf and no one shall be able to separate us from this true confession. Do not move eternal bounds, nor transpose ancient legislations…Until the end, brothers in Christ, let us remain firm in Orthodoxy, let us keep godliness/piety unbroken, unshaken, and let us keep the faith sure, let us reverence the fathers, let us venerate the saints, let us fear the Lord, and let us not betray our salvation. No one compels us, nor is forced obviously, if we ourselves do not apostasize (fall away) from the good membership of the Church. Let us, then, manly and no one shall be able turn us over.»

  • JOSEPH BRYENNIOS
  • (See, “THE SURVIVING WORKS”, “TA EVRETHENTA”,
  • vol. A’, pp. 147,148, Leipsia, 1768)

Dedicated to the faithful children of the Orthodox Church struggling against papism, especially in the Hellenism abroad.

69717295

CHRISTIAN SPARK

Issue no. 186 – Athens – 1956

-SPITHA KONKORDATO(Republished at Athens in 1987 in ANTI-PAPAL DISCOURSES,
by Metropolitan Augustine Kantiotes, pp. 15-31)

CONCORDATUM?

(Pact?)

“Brethren, you were bought with a price [by the precious blood of the God-man]:
be not slaves of men” (1 Cor. 7:23)

Our small country, my beloved, our small country can be called the land of the most paradoxical and most abnormal treaties. Poor, weak, and materially destroyed, having gone through fire and sword, Greece turns to those outside and shouts: Help me…And immediately her good friends from east and west hasten!

A Marvelous Opportunity For Exploitation

But unfortunately in the eyes of most, so that we do not say all, the misfortune of Greece is presented for them as a wonderful opportunity for variegated oppression and manipulation/exploitation. They give one? Ten, 100, 1000 they want to collect. For the securing of capitals they want to bind Greece with powerful bonds, the so called pacts, which no one can change, can shake, because for every disavowal even of the least detail detail, our small country, like a robust and unruly child, will be apprehended from the ear and will be led accused to the international courts! The aliens want to have Greece fastened to the stake of their cheapest interests; they want to have Greece as a cow, which they will milk, their children, grandchildren for many decades, for centuries! The mechanism of milking is the shares. And in many cases the aliens have achieved their dark underground designs in our country. This is borne witness to by the 130 “free” years of the life of modern Greece. [trans. note – When Greece wanted to manufacture its own car the powers that be disallowed her, to mention only one example.]

Unfortunate fatherland! You were created free by your Creator. Freedom is your sweetest song. On behalf of freedom, as much as no other people, from the most ancient times you struggled bravely. On an infinite number of battlegrounds your elect children shed rivers of blood both in older times and now. You are called a free nation. But unfortunately you are a slave, under the hands of anonymous companies, economic megamonsters, who through thousands of means suck out even the least moisture. [trans. note: – George Sorros, the rest of the zionists, and organs of the dark powers are paying huge sums of money to the ganiseries of the spirit for the re-writing and plastering of heroic Greek history – and Greek citizen tax-payers too (!!!): “Bright Line” – “Photini Grammi” Issue no. 47, April-May-June 2011, p. 48.] How will you live? How will you progress? Water-works, lighting, land and air transportation, mines, all of whatever you have that is precious and you are not able to utilize for the lack of monies, the one after the other is going under the authority of alien companies. You have been bought out hundreds of times. In a short while yet and you will be called to pay tax even for the air that you breathe. Do not doubt quantitatively that, if it were possible for them to bind the air that you breathe, they would bind it and this common good of the Creator they would merchandize through a special bill as an anonymous company of the Greek atmosphere!

A Suspicious Pact

Greece: a country of the most paradoxical and abnormal, irregular treaties. But of all the political and economic treaties that Hellas has contracted with aliens, the worst will be that one, which in the skulls of certain Greeks for months is being studied and planned in the world abroad and on the lips of many is borne with the Latin name concordatum. Now what is the concordatum? An ecclesiastical agreement, a pact between the pope and Greece. A pact now by which no longer material goods (water, light, precious metals) he was aiming to subtract from the authority of Greeks and to place them under the control of alien companies, but according to a direct manner would come to strike the Hellenes on their most sacred sentiments; he would come to decrease the glory, to annihilate, to set at naught the most precious of all goods/blessings, the orthodox faith, for which our nation lives and breathes and has its reason for existence (raison de tra) in the world.

Concordatum! And, so that we may speak more simply and in more popular fashion, the pact between the pope and Greece, according to the Vatican’s theories concerning the concordat, would take on the following dialogue form.

Dialogue pope – Greece

POPE: Greece, I Love you! I also want to express my love in action. I see that one of your just causes, the just cause of the liberation of the mega-island of Cypress from the bonds of alien slavery, is not being recognized, but is being disdained, insulted and struck out against, because you are a small and weak country, and your enemies are big and powerful. Greece, I hear your sighs, your appeals and I hasten to help you. My power, material and spiritual is tremendous. Millions, hundreds of millions faithful are dependent upon me spiritually. A single motion of mine is enough. As a robot tribes and tongues will move on behalf of the sacred issue of Cypress. You see the representatives of many nations, who in the hall of the conferences of the United Nations are indifferent and yawn when hearing the word Cypress? These dead ones I will set into motion. With the means that I have at my disposal I will electrify them, I will make them loose the tongue-tier, to open their mouths, to speak rhetorically, to cast their vote on behalf of Cypress and thus Cypress will be loosed from her bonds and freedom will come into your bosom. It will come through me the all-powerful pope. But, in order for me to set into motion the whole mechanism of my vast empire, I ask one thing of you, the smallest thing. Just as so many other nations, I want you, too, to recognize my nation, to ordain a representative, to come to Vatican and worship my slipper which transmits a wealth of blessings to worshippers. This smallest thing I ask of you. If you do it, all my displeasures  towards you of past centuries will be erased, you will be called my beloved daughter and you shall have whatever you ask for. I shall fervently recommend you to all my nations. And as my first gift you will have the liberation of Cypress…

GREECE (represented by her politicians): Most Holy father, I have heard your sweetest speech and I am moved. O, how good you are! All love, all affection. The fanatic elder-monastics and theologians of my Church present you different. But now you present yourself before me under a new enticing form. As a meek lamb! How can I not love you? How can I not contract close relations with you? Here I maintain relations with tigers and lions and bears, with nations, that is, that are grabbing, bloodthirsty, vindictive, materialistic and atheist, and with you, the sweetest father of Christianity, I will not have relations? And only the fact that you show your eagerness to help me on the burning issue of the liberation of Cypress is enough for me. Above all is Greece, her national issues. Religions and churches for me are simply means for the realization of my nationalistic aims. Fortunately new precepts are prevailing among my political men, one of which during the last elections declared that he is even eager to cooperate even with the devil when he is about to achieve his aim. Besides, out of Rome came forth the motto: “The aim sanctifies (justifies) the means”. Consequently this time I will close my ears to every elder-monastic admonition and I will come towards you and will embrace to edge of your shoe. Most Holy father, bless us!

This is the genuine voice of Greece? No. It is the voice of Frankish-struck Greeks, liars, those opportunist politicians and diplomats who believe in nothing but only a fruitless nationalism. And these unfortunately, in the ignorance of the people, oftentimes speak and make decisions.

All of Greece is being dragged, falls and pays homage, worships the pope. And the pope blesses…

But, orthodox Greeks, breathe! The idea of dialogue has not taken on flesh and bones. The disaster has not been executed. The paying of homage did not take place. A concordatum was not signed. For the new archbishop of Athens, lord Dorotheos, sensed the danger in time, called to an emergency meeting the orthodox Hierarchy, the Hierarchy decided against whatever form of diplomatic relations of Greece with the pope, the government retreated, the issue was abandoned, and here the papist and papal-worshippers cry and lament, because they did not have the fortune to see nuncios, to kiss the hems of cardinals, who would come to greet in an official function Greece as a worshipper of the pope.

The danger, by virtue of the resistance offered by the official Church, has passed. It passed? No. The turf has not been made firm yet. Muffled knocks are being heard. The papal-worshippers are getting ready for a new outsurge. As a serious Athenian newspaper wrote, if the concordat is abandoned, the desire however of certain political factors (figures) was not abandoned, so that for “national” purposes they may seek at some convenient time the contracting of diplomatic relations with the pope. These gentlemen will present the issue as being purely political, in which they will not allow the official Church of Greece to have any involvement. What are you saying papal-worshipping sirs? The official Church may not have involvement in such a serious issue? But previously our nation must dissolve the official pact with the Orthodox Church, must abolish the first two articles of the Greek Constitution, must become discolored as an orthodox Kingdom, and our king, accepting in his palace courts those sent by the pope, must cease being commemorated in our churches as most pious, as defender of the orthodox faith, and only then, sirs, in the ignorance of the Hierarchy will you be able to discuss this “political” issue.

The all-cunning enemy is lying in wait to attack. He is looking for the opportunity to achieve what is longed for. For this reason the orthodox powers of the nation must be found in a state of sacred vigilance. For this reason we, too, publish the present writing and according to the measures of our powers we enlighten and prepare the pious/godly people to deal with the danger coming from Rome, the pope.
But what is papism?

What Papsim Is

Without reservation we say that papism is the overthrowing of the fundamental laws of the Church, of genuine Christianity. And behold why.

According to Scriptures the root, head, and foundation upon which the entire Christian edifice is supported is the God-man Redeemer, our Lord Jesus Christ. He is the Alpha and the Omega of our faith, of our hope and of our love. He is the Leader. The voice of the Father heard twice from heaven, at the Jordan river and on Mount Tabor, established Him as eternal Leader in the Church: “This is my beloved Son, in whom I am well decided (“eu-dokisa”); listen to him” (Matt. 3:17; 17:5). The faith in Christ, the active faith, which is exhibited through absolute obedience to his commandments, even the least of them, is a fundamental law of the Church. Without this faith the Church can not be conceived.

Moreover, a fundamental law in the Church, which the God-man Lord established, is: as often and whenever among the faithful there appear serious disagreements concerning things of the faith, things that need to be done, worship matters – these differences are not solved by one only member of the Church, however official is his position, holiness and wisdom might be; but these matters are solved by the collective whole, by the Church, coming together and convening in holy Spirit (Matt. 18:17). According to this manner, that argument concerning circumcision, which shook up the apostolic Church, was solved, during which both Peter and Paul and the rest of the apostles and disciples spoke and developed their views on the subject; but when the decision was made, all subjected themselves to the voice of the Church (Acts 15:6-29). No one of them set his own authority above the authority of the Church. The infallible criterion in the Church, even when the chiefs of the apostles were living, was the Synod (Council).

But both of these fundamental laws, which pertain to the administration of the Church, papism overturned. In the Church the leader is the pope. In the Church the pope possesses infallibility. In the Church the pope is everything. Being driven by the demon of luciferian pride the pope usurped all the authorities, set his throne above the clouds, opened his mouth and, as another Nebucadnezzer, said: Nations and peoples, do you see me? Fall down and worship, pay homage to me. “By divine right” I am above lay people, monastics, deacons, priests, bishops, metropolitans, archbishops, patriarchs, regional and even those ecumenical Synods. When I am found on my seat and speak, I speak in holy Spirit and my decisions are infallible. I am the one and only, unique referee of Christ upon the earth. The soldiers who are faithful to me preach to the whole world the motto:

“Just as one God exists, one sun for the day, one moon for the night, in like manner God gave to the Church only one leader, the pope.” But not only ecclesiastical, but also political leaders obligated to obey me in all things. The two swords in the Gospel (Luke 22:38) symbolize the spiritual and worldly authority, and I must hold and use these two swords. Every authority comes from me. Woe unto the one who set himself against my volitions…

The pope, being clad with such ideas, established in the world a tyranny, a tyranny in the name of the Crucified One, whom he would say, that he and only he would represent upon the earth. And this tyranny ended up being unbearable, especially when upon the papal throne there sat individuals, who had no internal relation with the Christian faith and life. Popes thieves and robbers, making unrestrained use of power, brought huge corruption to the flocks of the West. The people murmured. The godly would sigh. Courageous preachers of the divine word, who dared to protest against the antichristian live and conduct of the popes, were apprehended and burnt alive, as the famous Jerome Savonarola (1452-1498), whose statue  adorns today one of the squares of Florence. Rome, with the corrupt and unfaithful popes, who abolished every evangelical virtue, would appear already in the eyes of the peoples of the West as the whore of the seas, as the new Babylon. Finally the volcano of the wrath of the peoples erupted. In 1520 a revolution was preached and the strong struggle against the papists began. At the head of the struggle was Martin Luther, concerning whom Thomas Carlyle writes, that Luther took the ax of truth and with the surge of a hero attacked and crushed the idol of papism. The struggle lasted many decades. The civil war was raging. Blossoming cities were transformed into smoking ruins. The blood ran like a river. And the cause, the most serious of all, of that big disaster, which struck Europe, was the foolish, the antichristian ambition of the pope, so that all might fall down and embrace the edge of his foot and recognize him as the only leader of the Church upon the earth.

The popes, if they had even an ounce of real godliness or true piety, would be ashamed in projecting such foolish and antichristian ambitions, and, the worst of all, struggling for the enforcement of them upon the totality of Christianity. He who studies the history of this period oftentimes remembers J. Chrysostom, who, lamenting on account of the bad situations of the ecclesiastical divisions would preach, that the chiefest  cause of them is the controlling-spirit, philarchia.

“Nothing is capable of dividing the Church thusly as the controlling-spirit, nothing thus kindles the wrath of God as the dividing of the Church” (See 11th homily on his commentary on the epistle to the Ephesians: P.G 62.85).

The incarnation of the controlling-spirit (philarchia, love of rule [over others]) is cursed papism, according to which not only active faith, but blind belief in the pope, and even if he commands things contrary to the genuine spirit of the spirit of the Gospel, as immortal fathers of the catholic Church have interpreted this, is recommended as the ideal, as the highest virtue. The pope an idol, the pope God! Peoples and nations “hear him and only him”. And not only the ambition for the entire Christian world to subject itself to one single man alone, adorned with an absolutist, totalitarian authority over souls and bodies, is an anti-christian ambition, but also the means, which papism has always used for its prevalence in the world, these, too, are anti-christian. A ready proof [of this] we in Greece have the unia. What is the unia. A Dourian horse, a satanic machination of papism, for the plundering of the soul of the orthodox. The uniate bishops and priests, while in soul and body belong to the pope and by this fact ought to externally also appear for their distinction with the garb of a papal priest, nevertheless, in the middle of Athens shamelessly and impudently circulate with the garb of the orthodox cleric and with various means, which they abundantly have at their disposal, propagandize the idea of the subjection of Greece to the pope and these wolves in sheep’s clothing deceive harmless and meek souls and no police organ of the fatherland moves nor apprehends these liars and imposters, to shave their beards and take from them the honorable emblems of the orthodox cleric; and only against our orthodox old calanderist brothers, has the condemnatory mania of the orthodox nation repeatedly turned! The uniates act and flourish unbothered and they celebrate sumptuously the 50 year anniversary of the arch-liar, their leader Chalvatzi.

The orthodox hearing and seeing these things operated by papism, we recall the Revelation of John: “And I say another beast rising from the earth, and it had two horns similar to lamb, and he spoke as a dragon” (Rev. 13:11). And papism appears as a lamb, but is a two-horned monster.

Never Slaves the Pope’s Slaves

Our beloved readers! Against this monarchic, absolutist, totalitarian authority, the anti-christian ambition of the pope, the orthodox conscience revolts. Against the arrogant designs of Rome the ever-memorable Photios, Keroularios, Joseph Bryennios, Mark Eugenicos, George Scholarios [all] struggled and saved the independence of the Orthodox Church, which existed as the all-bright ship, the true ark of our pious/godly nation, during the darkest days of its history. In this Church there exists the genuine, unadulterated (or non-counterfeit), the exact, the uncircumscribed, the supreme precept, the clearest apprehension and procession of the immortal ideas of Christianity. Papsim as an administration is a cancer. As an idea it is a lie, a falsehood, a myth which the lack of learning and “rule-mania” (archomania, controlling-spirit or if it be allowed the “control-freakness”) of the ecclesiastical rulers of Rome fabricated. And such-kind of lies, falsehoods and idols orthodox Hellas shall never worship. For she hears the trumpet of the Apostle Paul: “You were bought for a price: do not become slaves of people” (1 Cor. 7:23). The pope-worshippers here badly assess the situation and think the moment has come…And in persisting it is possible they may be found before surprises. The spirit of resistance of our ever-memorable fathers against schismatics and heretics shall be rekindled. Here in Greece papism shall find Thermopylas and will be crushed. Orthodoxy ultimately shall conquer, shall triumph and under her wings there shall be glory and a great deal of rest.

But the issue concerning papism has not been exhausted. It shall continue for the fuller enlightenment of our orthodox people.

Stay Far Away From the Latins! (Papists)

“Flee from them, brethren, and from communion with them; for such-kinds as these are false apostles, cunning workers, transformed into apostles of Christ. And it is no wonder: “for satan himself transforms himself into an angel of light.” It is no wonder therefore, if also his ministers are transformed into servants of justice, whose end shall be according to their works…Stand [fast] holding onto the traditions, which have been handed down to you and have received, both the written and the unwritten, in order that you may not be abducted by the error/deception of unordained things and fall away from the same support. Now God can do all things…and rid us ourselves of the evil tares, which as clean and useful wheat he may gather into His storehouses.”

MARK EUGENICOS

(In John Karmiris’, The Dogmatic and Symbolic Monuments of the Orthodox Catholic Church, vol. I, Athens 1952, page 361-362)

Αντιδρασεις Μητροπολιτου για βρωμικο θεατρικο εργο

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 9th, 2011 | filed Filed under: EKKΛΗΣΙΑΣΤ. ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ

Για ασεβές θεατρικό έργο

«Εάν στην Ελλάδα παρουσιάζονται τέτοιου είδους έργα πού ειρωνεύονται τα όσια και τα ιερά της πίστεώς μας και υπάρχουν χριστιανοί Έλληνες πού πληρώνουν για να χειροκροτήσουν, για να ψυχαγωγηθούν, αυτό νομίζω ότι είναι κατάντημα. Εάν η πατρίδα μας περνάει μία κρίση η οποία είναι πρωτίστως ηθική, πνευματική και έπειτα οικονομική, ώστε άλλοι λαοί να μας «δείχνουν» και να εκφράζονται περιφρονητικά για εμάς, θα πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες πού έχουμε γι’ αυτόν εδώ τον τόπο, την ιστορία του, αλλά και το μέλλον του. Εκφράζοντας τις αντιρρήσεις μας για την παρουσίαση του έργου στην πόλη μας, ακούσαμε τον αντίλογο, ότι το έργο παρουσιάστηκε και μάλιστα με επιτυχία σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Απαντούμε ότι εδώ είναι Θράκη, είναι Ξάνθη, εδώ είναι σύνορα, όρια μιας περιοχής με ιδιαιτερότητες και για τον λόγο αυτό απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή από όλους μας. Θα θυμίσω τον σάλο που προκλήθηκε από τα Μέσα Ενημέρωσης σε πανελλήνιο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο μετά από περιστατικό πού συνέβη με ηθοποιό πριν μερικά χρόνια στον αυλόγυρο ενός τεμένους στα Πομακοχώρια της ορεινής περιοχής. Είναι απαράδεκτο Χριστιανοί Ορθόδοξοι να επισκεπτόμαστε τα μοναστήρια και παράλληλα να πληρώσουμε εισιτήριο για να δούμε αυτή την παράσταση και να χειροκροτούμε τα ανόσια».

Κοσμική ιστοσελίδα, που δεν γνωρίζει τι είναι ο χριστιανισμός απορεί για την στάση του και επιτίθεται εναντίον του, αλλά είναι παράσημο τιμής για εκείνον

  • «Απίστευτο και όμως αληθινό. Εν έτη 2011 η εκκλησία απαγορεύει στους πιστούς να παρακολουθήσουν θεατρική παράσταση. Σας φαίνεται απίστευτο; Κι όμως είναι πραγματικό! Μια από τις πιο επιτυχημένες παραστάσεις της φετινής σεζόν, τα «Κορίτσια με τα μαύρα», βρίσκεται καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού σε περιοδεία ανά την Ελλάδα…».

ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 9th, 2011 | filed Filed under: ΑΡΧΙΚΗ

ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Στην Ιερά Μονη του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στην Φλώρινα θα γίνει το ετήσιο μνημόσυνο στις 27-8-2011, ημέρα Σάββατο.

Την Παρασκευή, 26 Αυγούστου, το απόγευμα θα τελεσθεί η Παννυχίδα του Μνημοσύνου μετά τον εσπερινό (ώρα 6,30-8,30 μ.μ.).

Τρισάγιο στο μνήμα του Γέροντος θα τελεσθεί και τις δυο ημέρες.

69717295

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα Forest Hill, 201 Mahoneys Rd, FOREST HILL, της Αυστραλίας θα γίνει το ετήσιο μνημόσυνο στις 28-8-2011, ημέρα Κυριακή.

Kαι σε δεύτερο Ναό της Μελβούρνης:

Στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, 186 Victoria Parade, East Melbourne, της Αυστραλίας, θα γίνει ετήσιο μνημόσυνο στις 28-8-2011, ημέρα Κυριακή.

Kαι σε τρίτο ναό της Μελβούρνης:

Στον Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου, 23 Victoria Street, Coburg, θα γίνει το ετήσιο μνημόσυνο του αγωνιστού ιεράρχου της Φλώρινας, στις 28-8-2011, ημέρα Κυριακή

(Η αγγελία εδημοσιεύθη στην Ελληνική Εφημερίδα «Νέος Κόσμος» της Αυστραλίας με μεγάλη φωτογραφία).

  • Εάν σε κάποιους άλλους ναούς, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου τελέσουν Μνημόσυνο στην Μνήμη τους Γέροντος, ας μας ειδοποιήσουν και θα το αναρτήσουμε 1) προς ενημέρωση και 2) ως δείγμα Οικουμενικής και παγκοσμίου αναγνωρίσεως του αγωνιστού ορθοδόξου ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

69717295

ΕΤΕΛΕΣΘΗ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Στις 21 Αυγουστου 2011, ημέρα Κυριακή, στον κατάμεστο Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης, παρουσία τεσσάρων αρχιερέων του Κονίτσης, του Ελευθερουπόλεως, του Γόρτυνος, του Φλωρίνης και πλήθος πιστών ετελέσθη το μνημόσυνο.

  • Μίλησε ο Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως, παλαιός μαθητής του Γέροντος. Δημόσια και κατ’ επανάληψη ζήτησε συγνώμη από τον σεβάσμιο κεκοιμημένον επίσκοπο, γιατί ενώ ευεργετήθηκε πνευματικά από τον π. Αυγουστίνο και υπήρξε πνευματικός του πατέρας και οδηγός, τον εγκατέλειψε και δεν έμεινε μέχρι τέλους πιστός μαθητής του.
  • Και παλαιότερα, στην γιορτή του σεβάσμιου γέροντος Μητροπολίτου του είπε· «Φύγαμε Γέροντα, γιατί τα φτερά μας ήταν μικρά και δεν μπορούσαμε να πετάξουμε τόσο ψηλά».

Την ιδια μέρα πολλοί κληρικοί από τα χωριά της Φλώρινας και από την πόλη έκαναν μνημόσυνο.

69717295

  • Όπως πληροφορούμεθα πολλοί ευλαβείς χριστιανοί καθ’ άπασαν την Ελλάδα και το εξωτερικό θα δώσουν το όνομα του Γέροντος να μνημονευθεί την Κυριακή στις 28-8-2011 (ημέρα τις κοιμήσεως) στους ορθόδοξους ναούς και θα κάνουν επίσημο ετήσιο μνημόσυνο.

Οπως φαίνεται· Δεν εξέλειπε η ευγνωμοσύνη στην γη.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Afstralia_omogeneia_simeesΠ. Αmakedon04@optusnet.com.au

H Νέα Ενωση Χωριών της Φλώρινας Οργανώνει Ετήσιο Μνημόσυνο για τον Αγιο Γέροντα πρώην Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο, εις ένδειξη αγάπης, τιμής και σεβασμού προς τον Φλογερό Αγωνιστή της Ορθοδοξίας και Αξιο Ποιμενάρχη.

Το Ετήσιο Μνημόσυνο του θα τελεστεί στις 28 Αυγούστου 2011

στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα Forest Hill

201 Mahoneys Rd, FOREST HILL.

Μετα το πέρας της Θείας Λειτουργίας, στις 12:30μμ. θα ακολουθίσει ιδιαίτερη Τιμητική Εκδήλωση στην Αίθουσα Δεξιώσεων της Νέας Ενωσης Χωριών της Φλώρινας, στο 814 High street, Thornbury, όπου θα γίνει μια ιστορική αναφορά στη ξέχωρη ζωή και τους μεγάλους αγώνες του Παλαίμαχου Επισκόπου Αυγουστίνου. Προσκαλεσμένος Ομιλητής θα είναι ο νέος Θεολόγος και πνευματικό παιδί του Γέροντα, Νικόλαος Πανταζής, που θα μας αναπτύξει πολύ ενδιαφέρουσες και συναρπαστικές πτυχές από το βίο και την ηρωϊκή δράση του παγκοσμίου φήμης αυτού Μητροπολίτου. Θα προβληθούν επίσης και DVD καθώς και αποσπάσματα Ιερών Oμιλιών του Αγίου Γέροντος, επάνω σε θέματα μετανοίας και αγάπης. Είστε όλοι ευπρόσδεκτοι.

________

-9960961

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
Α.Φ.Μ. 090050859 * Ε´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ  ΑΝΤΙ ΜΝΗΣΟΣΥΝΟΥ


ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ (+ 28.8.2010)

Εἶναι βέβαιο, ὅτι, ἄν σήμερα ἦταν στὴ ζωὴ καὶ ἐν δράσει
ὁ ἀείμνηστος πατὴρ Αὐγουστῖνος,
ἀποκλείεται ἡ Ἑλλάδα
νὰ εἶχε φθάσει σὲ αὐτὴ τὴν ἠθικὴ κατάπτωσι
καὶ οἰκονομικὴ ἐξαθλίωσι
καὶ νὰ ὑποθηκεύεται καὶ νὰ ἐκποιῆται καὶ νὰ ἀπαλλοτριώνεται
ἀπὸ τοὺς ἀχρείους, ἀνεγκέφαλους καὶ ἀνίκανους ἰθύνοντες
ἡ ὡραία πατρίδα μας ἔναντι πινακίου φακῆς …


1. Ἡ παρουσίασι τῆς προσωπικότητος τοῦ εἰς πάντα διαπρέψαντος, ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ ἀνεπανάληπτου θρυλικοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου μᾶς εἶναι λίαν δυσχερής, διότι ἐμεῖς ὑπήρξαμε περιοδικῶς καὶ «κατὰ φεγγάρια», κατὰ τὴν σχεδὸν ἑξηκονταετῆ γνωριμία μας, πλησίον του. Ἐν τούτοις θὰ τολμήσωμε νὰ σταχυολογήσωμε μερικὰ ἀπὸ τὰ ὅσα συνεζητήσαμε μαζί του καὶ τὰ ὅσα ἐβιώσαμε κατὰ τὶς συναναστροφές μας μὲ αὐτὸν τὸν ταπεινὸ καὶ εὐλαβῆ ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου.

2. Μᾶς νουθετοῦσε νὰ γίνωμε ὑψιπετεῖς ἀετοί, ἀλλὰ ἐμεῖς ὡς κολοιοὶ (καλιακοῦδες) δὲν εἴχαμε τὸ ψυχικὸ σθένος νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε καὶ νὰ τὸν μιμηθοῦμε καὶ ἔτσι ὁ καθένας μας ἀκολούθησε τὴν πορεία του, ἐφ᾿ ᾧ ἐτάχθη, καθ᾿ ὅτι εἴμεθα ἀπὸ μετριότητες καὶ κάτω καὶ ἀσθενεῖς χαρακτῆρες καὶ προσκολημμένοι εἰς τὸν μάταιον τοῦτον κόσμον.

3. «Αὐγουστῖνοι» ἀναδεικνύονται κάθε 200 ἢ ἔστω 100 ἢ τὸ πολὺ 50 ἔτη.

4. Ξημερωνόταν ἐργαζόμενος πνευματικὰ στὸ ὑγρὸ καὶ ἄνευ παραθύρου ὑπόγειο τῆς ὁδοῦ Χριστοκοπίδου 12, στὴ συνοικία Ψυρή τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἀλλαχοῦ (στοὺς ἄνω χώρους μὲ παράθυρα παραχωροῦσε νὰ διαμένουν οἱ φοιτητὲς καὶ μαθητές του, διδάσκων αὐτοὺς διὰ τοῦ παραδείγματος νὰ μὴ εἶναι φίλαυτοι, ἐγωϊστὲς καὶ «βολευτάκηδες» καὶ «καλοπερασάκηδες», «μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν» Ἑβρ. 11,25).

5. Ἐξημερώνετο λοιπὸν μελετὼν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ συγγράφων πνευματικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα καὶ τὴν ἡμέρα ἀνηλίσκετο νὰ νουθετῇ καὶ νὰ συντρέχῃ τοὺς πάντες, ἐφαρμόζων τὸ Παύλειον : «…ἡ καθ’ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τὶς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τὶς σκανδαλίζεται καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι (θλίβομαι, καίομαι);» (Β΄Κορ. 11, 29).

6. Συνιστοῦσε σὲ ὅλους τὴν καθημερινὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τοὺς Πατέρας, ἰδίως τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον. Ὅταν ὡμιλοῦσε διαισθάνετο ὁ καθένας μας ὅτι ὑπέφερε, διότι ἐφήρμοζε τὸ: «ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα» (Β΄ Κορ. 4,13). Δὲν ἦταν ἐπιδειξίας ρήτωρ καὶ δὲν προσπαθοῦσε νὰ ἐντυπωσιάζῃ, ἀλλὰ νὰ κατασυγκινῇ καὶ νὰ πείσῃ τοὺς ἀκροατές του νὰ ἐφαρμόζουν τό « …ὑμῖν ὑπολιμπάνων, ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (Α’ Πέρ. Β, 21).

7. Μᾶς ἐτόνιζεν ὅτι πρέπει νὰ διδάσκωμε διὰ τοῦ παραδείγματος ρυθμίζοντες τὴν ὅλη ζωή μας σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, διότι διαφορετικὰ μὲ τὴν καλοπέρασι καὶ τὴν ἄνετη ζωή μας, κατασκανδαλίζουμε τοὺς εὐλαβεῖς καὶ γκρεμίζουμε ἀντὶ νὰ οἰκοδομοῦμε.

8. Ὁ ἴδιος ζοῦσε ἀσκητικώτατα. Τὸ λιτὸ φαγητό, ποὺ τοῦ ἐτύχαινε στὸ πιάτο, ἐὰν ἐτύγχανε νὰ εἶναι κρέας, προσέφερε τὸ ψαχνὸ στοὺς παρακειμένους φοιτητὲς καὶ αὐτὸς ἔτρωγε τὶς «λαποῦρες» καὶ «ἔγλειφε κανένα κόκκαλο». Ὄχι μόνο δὲν ἔτρωγε, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνῃ, ἀλλὰ οὔτε κἄν γιὰ νὰ ζῇ. Ἔτρωγε πρὸς δόξα Θεοῦ. Οἰνοπνευματώδη ποτὰ δὲν χρησιμοποιοῦσε ποτέ, μόνο νερὸ ἔπινε καὶ κανένα καφέ, γιὰ νὰ ἀποκτήσῃ νηφαλιότητα καὶ νὰ δύναται νὰ ἐργάζεται ἀπὸ βαθέων χαραμάτων μέχρι καὶ μετὰ τὶς μεταμεσονυκτίους ὧρες.

9. Ἐμάχετο συνεχῶς, ἀκαταπαύστως καὶ γενναίως γιὰ ἐλευθέρα καὶ ζῶσα Ἐκκλησία, γιὰ χωρισμὸ Κράτους καὶ Ἐκκλησίας, γιὰ ἀξιοκρατία στὴν Ἐκκκλησία καὶ τὴν Πολιτεία, κάθαρσι Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, γιὰ τὴν ἀξιοποίησι τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιὰ κοινωφελῆ ἔργα στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν κοινωνία, ἐναντίον τῶν καλλιστείων τῆς Ἐφημερίδος «Ἀπογευματινή», ποὺ ἐξεμαύλιζαν τὴ νεολαία, ἐναντίον τῶν ἐκτρόπων τοῦ καρναβάλου, ἐναντίον τῆς ἱδρύσεως καζίνο κ.λπ., κ.λπ.

10. Ἡ Φλώρινα εἶναι σχεδὸν ἡ μοναδικὴ πόλι τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ποὺ δὲν ἐπραγματοποιήθηκε τελικῶς τὸ καζίνο καὶ τὸ ἁμαρτωλὸ καὶ διεφθαρμένο κράτος πληρώνει ἀκόμη καὶ σήμερα γιὰ διαφυγόντα κέρδη στοὺς ἐκμαυλιστὲς τοῦ «λησταρχίου» καζίνο Φλωρίνης.

11
. Πρωτοστάτησε γιὰ οἰκολογικὰ προβλήματα καὶ ἀγωνίσθηκε ἐναντίον τῶν ἀπολύσεων τῆς ΔΕΗ. Ἐστηλίτευε δριμύτατα τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες, ποὺ «ἐρωτοτροποῦσαν» μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς προτεστάντες. Ὄχι μόνο δὲν «ἐθώπευε» τοὺς ἀντεθνικῶς καὶ ἀντικοινωνικῶς δρῶντες τῆς πολιτειακῆς, νομοθετικῆς, ἐκτελεστικῆς, διοικητικῆς καὶ δικαστικῆς ἐξουσίας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας τοὺς ἤλεγχε δριμύτατα δημοσίως ἐφαρμόζων τὸ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου «τὰ δημοσίως γενόμενα καὶ τὸν λαὸ σκανδαλίζοντα ταῦτα καὶ ἐλέγχομεν».

12. Ὅταν ὁ Κων/νος Καραμανλής, ὡς Ὑπουργὸς Κοινωνικῆς Προνοίας ἐξέδωσε Διάταγμα, Δῆμοι, Κοινότητες καὶ Ἱεροὶ Ναοὶ νὰ δίνουν εἰσφορὰ ὑπὲρ τῆς μασωνίας, οἱ σφενδόνες τοῦ εὐθαρσοῦς ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτη ἔδρασαν ἀστραπιαίως, οὕτως ὥστε ὁ Κων. Καραμανλὴς ἠναγκάσθη νὰ τροποποιήσῃ τὸ Διάταγμα καὶ νὰ δίνουν εἰσφορὰ ὑπὲρ τῆς μασωνίας μόνο οἱ Δῆμοι καὶ οἱ Κοινότητες καὶ ὄχι καὶ οἱ Ἱερὲς Μονὲς καὶ οἱ Ἱεροὶ Ναοί.

13. Ἐπειδὴ ὁ Κων. Καραμανλὴς αἰσχρολογοῦσε καὶ γιὰ «ψίλου πήδημα» ἐβλαστημοῦσε καπηλικώτατα, ὁ θρυλικὸς ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐξέδωσε στὸ περιοδικό του «ΣΠΙΘΑ» ἄρθρο νὰ ἀφορισθῇ ὁ Καραμανλὴς ὡς βλάσφημος.

14. Αὐτὲς τὶς πολεμικὲς ἐκστρατεῖες τοῦ ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου τὶς ἐκμεταλλεύτηκαν οἱ ἐχθροί του καὶ τὸν διέσυραν ὡς «Χομεϊνί», ὡς «καθυστερημένο», ὡς ὀπισθοδρομικό, φασίστα, ἐθνικιστὴ καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τὸν ἔσυραν στὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ δικαστήρια. Ἀλλὰ ὁ εὐθὺς καὶ εὐσυνείδητος ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος δὲν ἐπτοεῖτο καὶ ὅσο ὑψηλότερα ἵσταντο οἱ παρανομοῦντες, τόσο πιὸ δριμύτατος ἦταν ὁ φλογερὸς ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος, ἐνῷ ἀντιθέτως ἦταν ἐπιεικέσταστος πρὸς τοὺς ἀδαεῖς καὶ ἀδυνάτους. Μέχρι καὶ τὴν βασίλισσα Φρειδερίκη, ποὺ ὑποστήριζε τὴν πανθεϊστικὴ θεωρία τῆς μασωνίας : «ἕν τὸ πᾶν, ὁρατὰ καὶ ἀόρατα πράγματα καὶ ἄνθρωποι εἶναι ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ σὲ διαφόρους μορφάς», ὁ ἀδέκαστος ἱεροκήρυξ Αὐγουστῖνος ἐτόλμησε νὰ τὴν ἀποκαλέσῃ ὡς ἀσεβεστάτη καὶ ἐσταμάτησε τὸ πολυχρόνιό της. Ποτὲ δὲν ἐδείλιασε, ἀλλὰ μιμούμενος τὸν Ἰωάννη Πρόδρομο, ἐπαναλάμβανε πρὸς τοὺς ἰσχυρούς: «οὐκ ἔξεστι σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» καὶ τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε νὰ ὑπερασπισθῇ τὴν πτωχιὰ χήρα καὶ τὰ ἔβαλε μὲ τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία, ἡ ὁποία ἤθελε νὰ ἰδιοποιηθῇ δίπλα ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα ἕνα κῆπο μιᾶς πτωχιᾶς χήρας καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπεκάλεσε τὴν αὐτοκράτειρα Εὐδοξία ὡς «ἀδοξία» καὶ κακοὶ Ἱερεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς ἐκμεταλλεύτηκαν τὴν κατάστασι καὶ διέβαλαν τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο καὶ ἐστάλη στὴν ἐξορία τρεῖς φορές, ὅπου καὶ ἀπεβίωσε καθ᾿ ὁδὸν πρὸς τὴν ἐξορία στὴν Κουκουσό, ἐφαρμοζομένου τοῦ Γραφικοῦ: «…εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν…» (Ἰωάν. 15, 20).

15. Εὐτυχῶς κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ΄50 στὸν Ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο ἦταν ὁ ἐξ Ἰωαννίνων Σπυρίδων Βλάχος, ὁ ὁποῖος ἐκτιμοῦσε τὸν ἁγνὸ ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνο καὶ ὄχι μόνο δὲν τὸν κατέτρεχε, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐκάλυπτε ἐμμέσως. Π.χ., ὅταν ἡ βασίλισσα Φρειδερίκη ἐζήτησε ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα νὰ διώξῃ τὸν «ἔξαλλο», τὸν «καθυστερημένο», τὸν «φανατικό» Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ Μακαριώτατος, ὅπως ἀνεφέραμε καὶ στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 43,  ἐτόνισε στὴ βασίλισσα «Μεγαλειοτάτη, ἔχω πολὺ ἄσχημα νέα. Λαὸς καὶ κλῆρος τάσσεται παντοῦ ὑπὲρ τοῦ Αὐγουστίνου καὶ κινδυνεύει ὄχι μόνον ὁ ἰδικός σας θρόνος ἀλλὰ καὶ ὁ ἰδικός μου. Σᾶς συνιστῶ, Μεγαλειοτάτη, νὰ ζητήσετε συγγνώμην ἀπὸ τὸν Αὐγουστῖνον, διὰ νὰ δύνασθε τόσον ἐσεῖς νὰ παραμείνετε στὸν θρόνο σας, ὅσο καὶ ἐγὼ εἰς τὸν δικό μου θρόνο» …

16. Τότε ἡ θρασύδειλος βασίλισσα ἐθορυθήθη, ἐζήτησε συγγνώμη ἀπὸ τὸν εὐσυνείδητο ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνο καὶ ἔτσι δὲν ἐδιώχθηκε αὐτὴ τὴ φορὰ ὁ Αὐγουστῖνος.
Πῶς ἐκατατρόπωσε ἀκόμη καὶ τὸν παντοδύναμο Ἀστυνομικὸ Διευθυντὴ Ρακιντζή, φόβο καὶ τρόμο τῶν πάντων, ἴδετε στὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 33, σελ. 42.

Ὁ κοινωνικὰ ὀρθόδοξα καὶ ἐθνικὰ ἀγωνιστὴς Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐπέτυχε νὰ δημιουργήσῃ χριστιανικὴ πίστι, ἐθνικὴ συνείδησι καὶ ἀρίστη κοινωνικὴ συμπεριφορὰ ἀκόμη καὶ στοὺς ἀθίγγανους, τοὺς ὁποίους ἀποκαλοῦσε νεοφώτιστους καὶ δὲν ἐπέτρεπε σὲ κανένα νὰ τοὺς ὀνομάζῃ μὲ ταπεινωτικὲς ἄλλες ἐκφράσεις. Ἀντιθέτως σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀκόμη καὶ σήμερα πολλοὶ Ἕλληνες ζοῦν καὶ συμπεριφέρονται σὰν «γύφτοι».

17. Μὲ λίγα λόγια ὁ ἀνάργυρος, ἁγνὸς Ἕλλην πατριώτης καὶ ἀκραιφνὴς Ὀρθόδοξος κληρικὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν ἐπίστευε χρυσόν, ἀλλὰ Χριστὸν καὶ δὲν ἐζοῦσε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ γιὰ τὴν Ἐκκλησία.

18. Γιὰ τὸ κοινωνικὸ καὶ ἐθνικὸ αὐτοῦ ἔργο ὁ γράφων αὐτὲς τὶς πτωχὲς γραμμὲς ἐζήτησε ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν νὰ βραβευθῇ ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης γιὰ τὸ κοινωνικὸ αὐτοῦ ἔργο καὶ τὸ βραβεῖο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν νὰ συνωδεύετο μὲ 10.000.000 δρχ. ἀπὸ τὰ θυλάκια τοῦ γράφοντος. Παρέστη ἀνάγκη νὰ μεταβῶ νὰ συναντήσω προσωπικῶς μερικοὺς Ἀκαδημαϊκούς. Ἕνας ἀείμνηστος τέως Πρόεδρος Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν μοῦ ἐτόνισε: «Ἐπειδὴ βλέπω ὅτι εἶσαι ἁγνὸς καὶ ἰδεολόγος ἄνθρωπος, σοῦ λέγω μὴ προσπαθῇς ἀσκόπως, διότι καὶ ἐδῶ, ἐνῷ σὲ διαβεβαιοῦν ὅλοι μέχρι ποὺ νὰ εἰσέλθωμε στὴ συνεδρίασι, ὅτι ὑπερθεματίζουν τὴν πρότασί σου, μετὰ τὴν ψηφοφορία ψάχνεις νὰ εὕρῃς τὴν ψήφο σου» ….

19. Ὡς ἐκ τούτου γιὰ λόγους, ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ ἀναπτύξωμε ἐδῶ, δὲν ηὐδοκίμησε αὐτὴ ἡ προσπάθεια. Φυσικὰ ἐγὼ δὲν κατέθεσα τὰ 10.000.000 δρχ. στὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, ἀλλὰ στὸν γέροντα Αὐγουστῖνο, γιὰ τὸ κολοσσιαῖο κοινωνικὸ καὶ ἐθνικὸ αὐτοῦ ἔργο…

20. Δὲον νὰ σημειωθῇ ὅτι ὁ λίαν ταπεινὸς καὶ εὐλαβὴς αὐτὸς κληρικὸς δὲν ἐγνώριζε τὶς προσπάθειές μου γιὰ νὰ βραβευθῇ ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, οὔτε ἀργότερα ἀπὸ τὸ Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν, τὸ ὁποῖο τὸν ἐβράβευσε τὴν 23.1.2008 στὸ «Πνευματικὸ Κέντρο Ρουμελιωτῶν» μὲ ἀναμνηστικὴ ἀργυρὴ πλακέτα, καθὼς καὶ μὲ μεμβάνην, τῆς ὁποίας τὸ κείμενο ἔχει:

Ο ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ» ΚΑΙ ΤΟ «ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ»
ΑΠΟΝΕΜΟΥΝ ΜΕΤΑ ΒΑΘΥΤΑΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟΝ ΕΡΓΑΤΗΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΝ ΑΥΤΟΥ ΕΡΓΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ
ΥΠΕΡ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΙΝ ΔΕΙΝΟΠΑΘΟΥΝΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΔΙΩΚΕΤΟ, ΔΙΕΣΥΡΕΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΤΡΕΧΕΤΟ ΩΣ ΕΤΕΡΟΣ ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.

ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΤΗ 23Η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2008.

21. Ὁ θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος, ὅπως ἔχουμε προαναφέρει, οὐδέποτε ἦταν «καλοπερασάκιας», ἀλλὰ ἀσκητικώτατος καὶ διῆλθε ὅλο τὸ βίο του ἀγωνιζόμενος ἀκαταπαύστως γενναίως ὑπὲρ τῶν αἰωνίων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας,  Θρησκεία, Πατρίδα καὶ Οἰκογένεια, πρὸς πᾶσα κατεύθυνσι, κατατροπώνων τοὺς νοητοὺς λύκους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑλληνικῆς Πολιτείας, εὐεργετῶν τοὺς πάντες (κατὰ τὴν διάρκεια τῆς κατοχῆς 8.000 μερίδες συσσίτιο καθημερινῶς γιὰ τοὺς πτωχοὺς τῆς Κοζάνης προκαλῶν μὴν μῆνι τῶν Ἰταλῶν καὶ Γερμανῶν).

22. Τὸ μόνο μέγιστο ἀτόπημα τοῦ θρυλικοῦ γέροντος Αὐγουστίνου ἦταν νὰ πεισθῇ ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἐκκλησίας καὶ πολιτείας νὰ ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὸ λεκανοπέδιο Ἀττικῆς, ὅπου ἦταν «πατριάρχης» ἐγκαθιδρυμένος στὶς καρδιὲς τῶν εὐλαβῶν καὶ ἁγνῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Γενόμενος ὅμως Μητροπολίτης Φλωρίνης, ὅπου μετεβη στὴν ἄγονη καὶ λίαν ἀπομεμακρυσμένη κρίσιμη περιοχὴ τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποία θείᾳ προνοίᾳ τὴν μετέτρεψε σὲ «πνευματικὸ μπαξέ» ἀγωνιζόμενος λίαν ἐπιτυχῶς ἐναντίον τῶν Σλάβων, τῆς ἀμάθειας, τῆς πτώχειας καὶ τῆς ἀδιαφορίας καὶ ἔσωσε τὴν περιοχὴ ἀπὸ τὴν σκοπιανὴ καὶ βουλγάρικη προπαγάνδα.

23. Ἐὰν εἶχε μείνει στὸ λεκανοπέδιο Ἀττικῆς ὅμως, θὰ εἶχε συμβάλλει ἀφαντάστως στὴν κάθαρσι Ἐκκλησίας καὶ Κοινωνίας καὶ θὰ εἶχε προσφέρει χιλιαπλάσιο ἔργο ἀπ᾿ ὅτι στὴν ἀκριτικὴ περιοχὴ τῆς Φλωρίνης, τὴν ὁποία ὄντως ἀναγέννησε παντοιοτρόπως.

24. Ὅπως ὁ ἀρχιποίμην Θεάνθρωπος, ἔτσι καὶ ὁ ἄριστος καὶ ἀνεπανάληπτος ποιμὴν θρυλικὸς Γέρων Αὐγουστῖνος, διῆλθε τὴν ζωή του εὐεργετῶν Ἐκκλησία, κοινωνία καὶ τὸ Ἔθνος……..

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ θρυλικοῦ καὶ ἀνεπανάληπτου Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτη ο οποίος δὲν ἔχει ἀνάγκη τῶν εὐχῶν καὶ προσευχῶν μας, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας ἐμεῖς ἔχομε τὴν ἀνάγκη τῶν πρεσβειῶν του νὰ μᾶς συγχωρήσῃ, διότι δὲν τοῦ συμπαρασταθήκαμε περισσότερο καὶ νὰ μεσιτεύῃ στὸ Θεάνθρωπο καὶ ἐλεήμονα Χριστὸ νὰ μᾶς φωτίζῃ, νὰ μᾶς ἐλεῇ καὶ νὰ μᾶς σώζῃ ἀπὸ τὴν μεγίστη ἠθικὴ κατάπτωσι καὶ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, ποὺ μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἀνεγκέφαλοι καὶ ἐλεεινοὶ ἰθύνοντες.

Δημοσιεύουμε ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ πατρὸς Αὐγουστίνου στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγ. Κων/νου Ὁμονοίας τὸ 1962 ἀναφορικῶς μὲ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους:

«Δὲν ἔχω καιρὸ γιὰ νὰ ἀναπτύξω τὸ θέμα. Τοῦτο μόνο λέω. Σκοτειναὶ δυνάμεις, πολὺ σκοτεινὰ ἐργάζονται στὸ Ἔθνος μας γιὰ νὰ κάνουν τὴν Ἑλλάδα μᾶς ἄχρηστο κράτος. Ἀλλὰ ὄχι ἀδελφοί μου, τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικὸ δὲν θὰ γίνῃ ἄχρηστο, γιατί τὸ θέλουν 5-10. Τρίζουν τὰ κόκκαλα ὅλων τῶν ἀγωνιστῶν, γιὰ τὴν αἰσχρᾶν διαγωγή, τὴν ὁποία δείχνουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐπίσημοι, ἀπέναντι τοῦ ἑλληνικοῦ ράσου. Ξέρετε ποιὲς ἦταν οἱ διαθέσεις αὐτῶν, ποῦ ἀνάστησαν τὸ κράτος;
Ἑπτὰ χρόνια κράτησε ὁ πόλεμος. Ὁ Μωριᾶς ἐρημώθηκε, Μεσολόγγι δὲν ὑπῆρχε, τὰ πάντα ἦταν φωτιὰ καὶ ἐρημιά. Ὅταν τελείωσε ὁ πόλεμος, μαζεύτηκαν, γιὰ τετάρτη νομίζω φορά, ὅσοι ζήσανε, καὶ κάνανε συνέλευσι. Ἀγκαλιαζόταν, φιλιόταν καὶ ψάλλαν τὸ Χριστὸς Ἀνέστη…
Πρώτη ἀπόφασι καὶ πρῶτο ψήφισμα τῆς βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ποιὸ ἦταν;
«Ἀνακηρύττομεν ἡμεῖς οἱ ἀγωνισταὶ τοῦ 1821 ἐλευθερωτὴ τῆς πατρίδος τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν»
Τετάρτη Ἐθνοσυνεύλεσι – Η’ ψήφισμα. Ἡ Ἑλλάς, ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὰ ἐρείπια ἐκφράζει τὴν εὐγνωμοσύνη της στὸν Χριστὸ καὶ ὑπόσχεται·ὅτι «ὅταν φτάσουμε στὴν Ἀθήνα στὴν παλαιά μας τὴν πρωτεύουσα, θὰ κτίσουμε ναὸ καὶ τὸν ναὸν αὐτὸ θὰ τὸν ἀφιερώσουμε στὸν Σωτῆρα Χριστό, τὸν ἐλευθερωτὴ τῆς Ἑλλάδος».
Αὐτὰ ἔγιναν τὸ 1829. Ἀπὸ τότε μετρῆστε, περάσαν (2011- 1829=172), 149 χρόνια (ἡ ὁμιλία εἶναι τοῦ 1962 γι’ αὐτὸ ὁ Γέροντας ἀναφέρει μικρότερον ἀριθμὸν ἐτῶν), νέαι πόλεις παρουσιάσθηκαν.
Ἡ Ἀθήνα ξέρετε τὸ 1921 πόσο πληθυσμὸ εἶχε; Λασποχώρι ἤτανε, 2000 κατοίκους εἶχε, σὲ καλύβια κατοικούσανε καὶ τώρα ἡ Ἀθήνα ἔγινε μεγαλούπολις καὶ ἔφτασε τὸ 1.000.000 (ὁ πληθυσμὸς αὐτὸς ἦταν τὸ 1962). Μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια ἡ Ἑλλὰς ἐθαυματούργησε, μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια 30 πρωθυπουργοὶ περάσανε, 30 κυβερνήσεις ἀλλάξανε. Ἕξι βασιλεῖς ἀνέβηκαν στοὺς θρόνους μὲ τὰ πολυχρoνιά τους. Καὶ μέσα σ’ αὐτὰ τὰ χρόνια κτίσαμε σπίτια καὶ μέγαρα, μὰ τὸ ΤΑΜΑ δὲν τὸ ἐκπληρώσαμε καὶ τὴν ὑπόσχεσί μας δὲν τὴν κάναμε πρᾶξι.
Τὸ ναὸ αὐτὸ δὲν τὸν κτίσαμε. Εἶναι ἀνεκπλήρωτη ἡ ἐπίσημη ὑπόσχεσι, ποὺ ἔδωσε ἡ Ἑλλάς.
Καὶ ὅμως ἀγαπητοί μου, αὐτὴ ἡ ὑπόσχεσι, ποὺ δόθηκε, γιὰ νὰ κτισθῇ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, μέσα στὴν Ἀθήνα ἕνας ναὸς εἰς τὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστό, πρέπει νὰ ἐκτελεστῇ.
Ἀπὸ τὸ κράτος τὸ σημερινὸ δὲν περιμένω τίποτα, τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικό. Ἐσεῖς ψηφίζετε, δὲν ἀνήκω σὲ καμιὰ παράταξι, σᾶς τὸ δηλώνω καὶ οὔτε ἐπιθυμῶ τὰ λόγια μου νὰ γίνουν ἀντικείμενο ἐκμεταλλεύσεως πολιτικῆς. Μιλῶ πάνω ἀπὸ κόμματα, ὡς κληρικὸς Ἕλλην. Εἴτε ὁ α΄, εἴτε ὁ β΄, εἴτε ὁ γ΄ εἶναι στὰ πράγματα, οἱ ἴδιοι εἶναι, τοὺς γνωρίζω ὅλους πολὺ καλά, δὲν πιστεύουν στὸν Θεό.
Ἀπὸ τὸ κράτος τὸ Ἑλληνικὸ δὲν περιμένω τίποτα. Ἂς φυλάξῃ τὰ λεφτὰ του τὸ κράτος, γιὰ τὸν τουρισμό, γιὰ νὰ κάνῃ ξενοδοχεῖα λοὺξ ἐπάνω στὴν Πάρνηθα, γιὰ νὰ διασκεδάζουν οἱ πριμαντόνες τῆς Εὐρώπης. Ἂς ξοδεύῃ τὰ ἑκατομμύριά του τὸ κράτος μὲ τὸ φτυάρι γιὰ τὴν πορνεία καὶ τὴν μοιχεία… (θὰ μπορούσαμε νὰ προσθέσουμε το, ἄς ξοδεύῃ τὰ λεφτά, ποὺ παίρνει τὸ κράτος ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα τοῦ πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, γιὰ νὰ κάνῃ τζαμιὰ στo κέντρο τῆς Ἑλλάδos!!!…).
Δὲν θέλουμε τὰ ἑκατομμύρια του κράτους… Τὸν ναὸ θὰ τὸν φτιάξῃ ὁ φτωχός μας λαός.
Τὴν προηγούμενη Κυριακή, ποὺ κατέβηκα ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, ἕνας νέος μὲ πλησίασε καὶ μοῦ λέει·
Πάτερ, σοὺ δίνω μία ἐπιστολή. Ἀνοίγω τὴν ἐπιστολὴ καὶ βλέπω ἕνα μικρὸ βιβλιαράκι, ποὺ ἔλεγε ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες λησμονήσαμε τὸ ΤΑΜΑ αὐτό, τὴν ὑπόσχεσι αὐτή. Ἔλεγε καὶ κάτι ἄλλο. Ὅτι κάποιος ἀνώνυμος χριστιανὸς θυμήθηκε τὴν ὑπόσχεσι αὐτὴ τῶν προγόνων μας καὶ πῆγε στὴν τράπεζα καὶ κατέθεσε στὸ ταμεῖο κάποιας θρησκευτικῆς ὀργανώσεως 80.000 δραχμές. Καὶ κοντὰ στὸν ἀνώνυμο αὐτὸν δωρητὴ παρουσιάστηκαν καὶ ἄλλα πτωχαδάκια καὶ κατέθεσαν καὶ αὐτὰ γιὰ τὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ ἔφτασε τὸ ποσὸν 1.000.100 δχμ.
Ἀπὸ τῆς θέσεως αὐτῆς κάνω ἔκκλησι προφορικῶς, ἀλλὰ καὶ γραπτῶς θὰ τὴν διατυπώσω, στὸν νέον ἀρχιεπίσκοπο. Νὰ ἀγνοήσῃ τὸ κράτος, νὰ ἀγνοήσῃ πρωθυπουργούς, νὰ ἀγνοήσῃ ὑπουργούς, νὰ ἀγνοήσῃ τοὺς πάντας καὶ νὰ τὸ φωνάξῃ σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι θὰ δώσουν ὅλα τὰ φτωχαδάκια καὶ θὰ κτίσουμε ἕναν καινούριο ναὸ μέσα ἐδῶ στὴν Ἀθήνα καὶ ἐπάνω στὸν ναὸ ἀπ’ ἔξω θὰ γράψουμε «Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ, ὅν παῖδες ὑμνεῖτε εἰς πάντας τοὺς αἰώνας».
Θέλω ὅλοι σας σήμερα, ποὺ ἀκούσατε τὸ κήρυγμα, ἄλλοι νὰ γράψετε στὶς ἐφημερίδες, ἄλλοι νὰ πιάσετε βουλευτάς, ἄλλοι νὰ πιάσετε μικρούς, ἄλλοι νὰ γράψετε στὸν ἀρχιεπίσκοπο, γιὰ νὰ γίνῃ τὸ συντομώτερο μία ἐπιτροπή, νὰ γίνῃ ἔρανος στὴν Ἑλλάδα καὶ τότε ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὸν Μωριὰ καὶ ἀπὸ τὰ Ψαρὰ καὶ ἀπὸ τὴν Χίο καὶ ἀπ’ ὅλα τὰ μέρη τῆς πατρίδος θὰ φέρουμε λιθάρια γιὰ νὰ κτίσουμε τὸ ναὸ καὶ νὰ εἶναι ἅγια ἡμέρα, ποὺ θὰ μαζευτοῦμε ὅλοι μέσα στὴν ἐκκλησιὰ γιὰ νὰ ψάλλουμε «Τῇ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια» .

-9960961

Ο Μητροπολιτης Γορτυνος για τον

μακαριστο Μητροπολιτη Φλωρινης π. Αυγουστινο

1. Σήμερα, αδελφοί μου χριστιανοί, τελούμε μνημόσυνο του πνευματικού ημών πατρός και διδασκάλου, Επισκόπου πατρός Αυγουστίνου. Ο καλός ποιμήν της Επαρχίας αυτής, Μητροπολίτης πατήρ Θεόκλητος, όρισε την ταπεινότητά μου να ομιλήσω.
Το θέμα της ομιλίας μου θα είναι η μορφή του πατρός Αυγουστίνου. Παρά την δυσκολία μου, διότι εγώ δεν υπήρξα πιστό τέκνο του Γέροντος και παρά το ότι θα ομιλήσω σε σας που γνωρίζετε κάλλιον εμού τον πατέρα Αυγουστίνο και παρά την τρίτη ακόμη δυσκολία ότι εκείνος ομιλεί καλώς περί ενός προσώπου, που έχει τα χαρίσματα του προσώπου αυτού, διότι ο άγιος καταλαβαίνει τον άγιο, όμως δι᾽ ευχών του Ποιμενάρχου πατρός και των άλλων Αρχιερέων και πατέρων ιερέων, αλλά και όλων υμών, θα τολμήσω, αδελφοί μου χριστιανοί, να ομιλήσω περί της ιεράς μορφής του πατρός Αυγουστίνου, του νεωτέρου αυτού πατρός και διδασκάλου της Εκκλησίας μας.
2.(α) Ο πατήρ Αυγουστίνος, όπως τον εγνώρισα κατά την μαθητεία μου παρ᾽ Αυτώ, αγαπούσε πολύ, μά πάρα πολύ αγαπούσε, τον λόγο του Θεού, το ιερό κήρυγμα. Πίστευε το κήρυγμα ως ιερουργία και κηρύττοντας ένοιωθε ο ακροατής του ότι αυτός ο κήρυκας ζει ένα μυστήριο, ότι η καρδιά του πάσχει και ότι συνέχεται ολόκληρος από αυτά τα οποία κηρύττει. Πίστευε ως πανίσχυρο και παντοδύναμο τον λόγο του Θεού ο πατήρ Αυγουστίνος, όπως έτσι τον παριστάνει κάπου ο προφήτης Αμώς:
«Ο Κύριος ελάλησε», λέγει ο προφήτης• «μαραίνονται τα βοσκοτόπια και ξηραίνεται η κορυφή του καρμήλου» (1, 2).
(β) Ερωτώντας μας, όπως συνήθιζε να κάνει, για να διαγνώσει αν μελετούμε την Αγία Γραφή, μας έλεγε να του πούμε ποιές είναι οι εικόνες του λόγου του Θεού στην Αγία Γραφή. Και ήθελε ιδιαιτέρως να του λέγουμε απέξω εκείνο το χωρίο του αποστόλου Παύλου της προς Εβραίους επιστολής του, στο 4ο κεφ. στον 12 στίχ., ότι ο λόγος του Θεού ομοιάζει με μάχαιρα: «Ζών γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διικνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας» (στίχ. 12).
Την Αγία Γραφή ο πατήρ Αυγουστίνος την ήθελε ως το κύριο ανάγνωσμα των χριστιανών, ιδιαίτερα δε των κληρικών και των φοιτητών θεολογίας, των κηρύκων του θείου λόγου. Γι᾽ αυτό και συνεχώς και επίμονα μας έλεγε να μελετούμε την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη και έλεγε ωραία χωρία και από τις δύο αυτές Διαθήκες, ρωτώντας μας έπειτα πού, σε ποιό βιβλίο της Αγίας Γραφής, ευρίσκονται τα χωρία αυτά. Πόσο ταρασσόταν, θυμάμαι, όταν μας συνελάμβανε αγνοούντας την Αγία Γραφή και μας έλεγε με θυμό: «Τι θεολόγοι θα γίνετε εσείς, τί κήρυκες του λόγου του Θεού θα γίνετε, αφού δεν ξέρετε την Αγία Γραφή;». Η οργή αυτή του αγίου Γέροντος ήταν προφητική, διότι έβλεπε με το ενοικούν εις αυτόν Πνεύμα το σημερινό κατάντημά μας, όπου όχι μόνο από το κήρυγμα, αλλά και από την όλη ποιμαντική της Εκκλησίας έφυγε η βιβλική θεολογία. Και οι χριστιανοί μας σήμερα διαβάζουν άλλα βιβλία, θρησκευτικά βέβαια βιβλία και περιοδικά, αλλά όχι αυτήν ταύτην την Αγίαν Γραφήν.
3. (α) Τήν Αγία Γραφή ο πατήρ Αυγουστίνος την ήθελε με την ορθόδοξη ερμηνεία της, που την κάνουν οι άγιοι Πατέρες. Γι᾽ αυτό, όπως ενθυμούμαι, δεν μιλούσε μόνο για την αγάπη στην Αγία Γραφή, αλλά και για την μελέτη των Αγίων Πατέρων. Συχνά έλεγε τον λόγο, «ὁ θεολόγος γεννάται εις τας Γραφάς, όπως αυτάς ηρμήνευσαν οι άγιοι Πατέρες»! Είχε δε στο νου και στην καρδιά του δυνατή την επιθυμία να δημιουργήσει μια σχολή πατερικών μελετών στον άγιο Σάββα στην Κάζα και θυμάμαι ότι με απειλούσε λέγοντάς μου: «Εκεί θα σε κλειδώσω εσένα»! Η χειροτονία του όμως σε Επίσκοπο του ανέκοψε την ωραία του αυτή επιθυμία.
(β) Εξ όλων των Πατέρων ο Σεβασμιώτατος Γέροντας αγαπούσε, υπεραγαπούσε, τον ιερό Χρυσόστομο. Δεν εκοιμάτο, αν δεν έπινε «μια κούπα γάλα» από τον Χρυσόστομο, όπως συνήθιζε να λέγει. «Αλλ᾽ ω Χρυσόστομε, δεν θέλω να σ᾽ αφήσω», έλεγε άλλοτε. Ο δε μακαριστός πατήρ Επιφάνιος, άλλος αυτός ιερώτατος πατήρ και σεπτός Γέροντας, έλεγε για τον πατέρα Αυγουστίνο ότι είναι «επιμελέστατος μαθητής του ιερού Χρυσοστόμου».
4. Ως γνώστης της Αγίας Γραφής και των αγίων Πατέρων ο πατήρ Αυγουστίνος ήταν θεολόγος. Αγαπούσε ο Γέροντας την θεολογία και τις θεολογικές μελέτες και ετέρπετο και εθέλγετο, όταν συζητούσε για θεολογικά θέματα. Και απαιτούσε οι θεολόγοι να καταγίνονται με τοιαύτα θέματα. Αντίθετα ταρασσόταν και οργιζόταν όταν έβλεπε τους πτυχιούχους θεολόγους να είναι αδιάφοροι για τα θεολογικά γράμματα, μη έχοντας την επιθυμία να διαβάσουν Αγία Γραφή και Αγίους Πατέρες, και είπε, ενθυμούμαι κάποτε, στους μη θεολόγους μέλη της αδελφότητας: «αν βλέπετε θεολόγους να φλυαρούν και να χάνουν τον καιρό τους σε αδιάφορα πράγματα, να παίρνετε ένα ξύλο και να τους χτυπάτε. Σας το λέγω εγώ ο Αυγουστίνος»!
5. Δεν ήθελε όμως την θεολογία ο πατήρ Αυγουστίνος ως απράγμονα και επαγγελματική ή επιστημονική. Θυμάμαι, όταν φοιτητής της θεολογίας, διάβαζα κάποτε την Αγία Γραφή, μου είπε: «Τώρα πώς την διαβάζεις την Αγία Γραφή, για επιστημονικό λόγο ή για την ωφέλεια της ψυχής σου;». Ήθελε την θεολογία πάσχουσα για τον ευαγγελισμό των ψυχών• ήθελε να είναι μιά θεολογία ιεραποστολική και αγωνιζομένη και μαχομένη, για να κυριαρχήσει ο Χριστός, για να έρθει η Χριστοκρατία στην κοινωνία των ανθρώπων. Πολλές φορές μας έλεγε και επανελάμβανε: «Θεολογία η οποία δεν μάχεται να κατισχύσει το Ευαγγέλιο του Χριστού, είναι σατανική»! Και μας προέτρεπε, εμάς τους νεωτέρους τότε, να αποδείξουμε «ότι η θεολογία μάχεται και δεν είναι σατανική»!
6. (α) Αφού ο πατήρ Αυγουστίνος ήθελε αγωνιστική και πάσχουσα την θεολογία, ήθελε οι κληρικοί ιδιαίτερα και οι κήρυκες του θείου λόγου να έχουν πνεύμα θυσιαστικό και να καλλιεργούν μέσα τους τον πόθο για το μαρτύριο. Συχνά μας τόνιζε ο μακαριστός Γέροντας την αλήθεια αυτή σε ’μας τους φοιτητάς που ποθούσαμε το κήρυγμα. «Τότε θα είμαστε σωστοί ιεροκήρυκες», μας έλεγε, «όταν θα είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε γι᾽ αυτά που κηρύττουμε». Συχνά δε μας επανελάμβανε τον ωραίο αυτό λόγο του ιερού Χρυσοστόμου: «Το κήρυγμα δείται ανδρός γενναίου, φερεπόνου και ετοίμου προς θάνατον»! Και επίσης μας ετόνιζε εκείνο το «κακοπάθησον» του αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του Τιμόθεο (Β´ Τιμ. 2, 3) και μας συνιστούσε να το ζήσουμε σαν κήρυκες του λόγου του Θεού, αν θέλουμε να είμαστε καλοί ιεροκήρυκες. Μας έλεγε δε και το άλλο, το ωραίο εκείνο ιεραποστολικό δίστιχο: Να μη ζητάμε, μας έλεγε, από την Εκκλησία δόξες και τιμές και απολαύσεις, αλλά να ζητάμε «ένα βαρύ σταυρό, κομμάτι κρίθινο ψωμί και μακρυνόνε δρόμο»! Μας πρόβαλε δε ο πατήρ Αυγουστίνος σαν ένα τέτοιον πάσχοντα ιεροκήρυκα τον Παπουλάκο, που για την μαρτυρία του Ιησού Χριστού έφθασε μέχρι το δικαστήριο. Στον πατέρα Αυγουστίνο άρεσε πολύ η σκηνή του παπουλάκου στο δικαστήριο. Ο άθεος δικαστής του είπε με αυθάδεια:
«Δικηγόρο έχεις;». Και ο Παπουλάκος απάντησε με φωνή που έσεισε όλο το δικαστήριο: «Δικηγόρο –είπε- που θα με αθωώσει την ημέρα της Κρίσεως, διορίζω τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν»!!!
(β) Για να γίνουμε τοιούτοι κήρυκες του λόγου του Θεού, κήρυκες δηλαδή που να μην αρνηθούμε και το μαρτύριο, όταν μας λάχει, μας μάθαινε και μας κατάρτιζε ο πατήρ Αυγουστίνος να ζούμε από νεαροί ασκητικά, να μην αγαπούμε δηλαδή την άνεση και την καλοπέραση. Και ως παραδείγματα για το μάθημα αυτό μας έφερνε όχι μόνο από τους ασκητές και μάρτυρες της Εκλησίας μας, αλλά και από τους αγωνιστές της πατρίδος. «Καλό βόλι», μας έλεγε, «έλεγαν ο ένας στον άλλο οι στρατιώτες στον πόλεμο»! «Οι στρατιώτες στην Αλβανία –μας έλεγε άλλοτε- έτρωγαν κούμαρα• και όταν φυλάγαν σκοπιά, επειδή είχαν ημερόνυχτα να κοιμηθούν, με βελόνες κεντούσαν το κορμί τους για να μένουν άγρυπνοι». Του άρεσε δε το εθνικό τραγούδι:
«Μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά, στους βράχους πέφτει χιόνι»! Και τον είδα να συνταράσσεται και να δακρύζει, όταν ο τότε διευθυντής του οικοτροφείου μας και νυν Μητροπολίτης της Φλώρινας πατήρ Θεόκλητος τραγουδούσε με την από τότε καλλικέλαδο φωνή του: «Τον έσφαξαν τον Γρεβενών, τον άφοβο Δεσπότη, τον έσφαξαν τον άξιο του γένους πατριώτη». Με τέτοια παραδείγματα ασκητικότητας και κακοπέρασης ο πατήρ Αυγουστίνος ήθελε να μας διδάξει κι εμείς, ως κληρικοί και κήρυκες του Ευαγγελίου, να ζούμε ασκητικά και να μη σκανδαλίζουμε τον λαό με την καλοπέραση και την άνετη ζωή.
7. Τέλος, αδελφοί μου χριστιανοί, θέλω νας σας πώ δύο σύντομους λόγους του πατρός Αυγουστίνου από τα κηρύγματά του, που εκφράζουν την ψυχή του και που με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα όταν τους άκουσα.
(α) Σε κάποιο εσπερινό κήρυγμά του στον άγιο Κωνσταντίνο Ομονοίας, κατά το 1960, νομίζω, οργισμένος για το μελετώμενο από την κυβέρνηση κακό να στήσουν το άγαλμα του Ποσειδώνα στο λιμάνι του Πειραιά είπε στο πολυπληθέστατο ακροατήριο: «Το ακούσατε το άλλο; Έρχονται τα καράβια από μακρυά στο λιμάνι της πατρίδας μας. Και αντί να βλέπουν ερχόμενα την εικόνα της Παναγιάς και του αγίου Νικολάου, θέλουν να στήσουν το άγαλμα του Ποσειδώνα, του ψεύτικου θεού της αρχαιότητας. Εάν κάνουν κάτι τέτοιο, θα πάρω εκατό νέους και θα το τινάξουμε στον αέρα»!!! Όλο το ακροατήριο, θυμάμαι, ξέσπασε συγκινημένο σε ηχηρά χειροκτοτήματα. Που᾽ σαι πάτερ Αυγουστίνε τώρα, να φωνάξεις και να μας φανατίσεις και να μας συγκεντρώσεις όλους, για να κονιορτοποιήσουμαι τα σύγχρονα ειδωλολατρικά κατασκευάσματα που έκαναν και μελετούν και άλλα να μας κάνουν στην πατρίδα μας. Χριστιανοί μου, πατήρ Αυγουστίνος «απήν». Αλλά λέγει κάπου ο Χρυσόστομος, «καν Παύλος απήν, το Πνεύμα παρήν»! Και αυτό το Άγιο Πνεύμα που ανέδειξε στην Εκκλησία πατέρα Αυγουστίνο, με την ευχή αυτού, από τα νέα παιδιά, από την νέα γενεά, θα δώσει ο Χριστός και η Παναγιά να βγούν ιερείς και αρχιερείς με το πνεύμα του πατρός Αυγουστίνου.
(β) Και ένα άλλο δυνατό λόγο του Γέροντος θέλω να πω τελειώνοντας. Επηρεασμένος φαίνεται ο πατήρ Αυγουστίνος από το παιχνίδι «πατώ», που θα το έπαιζαν και στα δικά του παιδικά χρόνια, είπε κάποτε σφραγίζοντας ένα κήρυγμά του: «Τον κόσμο πατώ, τον κόσμο πατώ, το Ευαγγέλιο δεν το πατώ».
Για τον πατέρα Αυγουστίνο η κρίση του αμαρτωλού κόσμου ήταν σαν ένα βρωμερό πουκάμισο, που πρέπει κανείς να το βγάλει από πάνω του και να το πετάξει στο ρέμα.
«Τον κόσμο πατώ, το Ευαγγέλιο δεν το πατώ»! Αυτός ήταν ο πατήρ Αυγουστίνος, ο σωστός αγωνιστής Ιεράρχης. Ας έχουμε την ευχή Του και προσωπικώς του ζητώ συγγνώμην εις ό,τι τον ελύπησα.

______

OI ΠΡΟΦΗΤΕΙEΣ TOY AΓIOY KOΣMA TOY AITΩΛΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 9th, 2011 | filed Filed under: AΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ

OI ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ TOY AΓIOY KOΣMA TOY AITΩΛΟΥ

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

AG. KOSMAS

«Έκαστω δίδονται η φανέρωσις του Πνεύματος προς
το συμφέρον. Ω μεν γαρ δια του Πνεύματος δίδοται
λόγος σοφίας, άλλω δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό
Πνεύμα, ετέρω δε πίστις εν τω αυτώ Πνεύματι, άλλω
δε χαρίσματα ιαμάτων εν τω αυτώ Πνεύματι άλλω δε
ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δε προφητεία… Πάντα
δε ταύτα ενεργεί το έν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν
ιδία εκάστω καθώς βούλεται»
(Α΄ Κορ. 12,7-11)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο άγιος Κοσμάς, όπως και εις πρόλογον του παρόντος βιβλίου εσημιώσαμεν, δεν είχε μόνον το χάρισμα της διδασκαλίας, δεν είχε μόνον το χάρισμα του ποιείν θαύματα, αλλ’ είχεν ακόμη και το χάρισμα της προφητείας. Ο Άγιος ήτο προφήτης, προφήτης μ.Χ. Διότι υπάρχει προφητικόν χάρισμα και μετά της ενανθρώπησιν του Θείου Λόγου, ως εκτός άλλων μαρτυρεί και η έμπροσθεν περικοπή της επιστολής του μακαρίου αποστόλου των εθνών Παύλου.
Ο δια προσευχής, νηστείας και πάσης ασκήσεως καθαρθείς νους του Αγίου εγένετο ακηλίδωτον κάτοπτρον της Θεότητος, εδέχετο τας ελλάμψεις του Αγίου Πνεύματος και ως από υψηλλοτάτης κορυφής έβλεπεν ό,τι δεν ηδύναντο οι πολλοί των ανθρώπων να ίδουν. Το καθαρόν της διανοίας του όμμα έβλεπε το απώτερον μέλλον ως παρόν και προέλεγε γεγονότα, εκ των οποίων άλλα μεν μετά παρέλευσιν ετών και δκαετηρίδων πολλών συνέβησαν, άλλα δε δεν εκπληρώθησαν ακόμη και αναμένουν την εκπλήρωσίν των εις το προσεχές μέλλον. Η προφητική του δύναμις, δια της οποίας διέκρινε τα άγνωστα, εβύθιζε το βλέμμα εις το ψυχικόν βάθος των συνομιλητών του, και προέβλεπε τα γεγονότα, προεκάλει δε τον θαυμασμόν και αυτών των απίστων. Ούτω λέγεται ότι ο Αλή πασάς εις μουσουλμάνον όστις είχε σκανδαλισθή δια την τιμήν που απέδιδεν εις τον Άγιον, είπε: «Πω! Είσαι ζουρλό, καημένε Σέχη. Νάξερες, δεν έλεες έτζι. Τούτο το καλόγερο, ωρέ Χατζή, ήτο αληθινό προφήτη… Ήρθε σπίτι μου στο Τεπελένι και με ευχήθηκε, ωρέ, και είπε όλα όσα έκαμα, σαν να τάχε γράμμένα στο κιτάπι».
0 άγιος Κοσμάς όντως προφήτευε! Πλείστοι προφητικοί λόγοι αυτού διεσώθησαν δια της παραδόσεως από γενεάς εις γενεάν μεταδιδόμενοι. Εκάστη πόλις ή χωρίον εξ εκείνων, τα οποία επισκέφθη ο μέγας ούτος ιεραπόστολος, κάποιον προφητικόν λόγον του διασώζει. Βεβαίως δύσκολον είνε να περισυλλέξη τις όλας τας προφητείας του Αγίου, και ακόμη δυσκολώτερον να απαλλάξη τον πυρήνα της προφητείας από τον φλοιόν, το περίβλημα, το οποίον εις πολλάς εξ αυτών προσέδωκεν ο λαός.
Η ανάμνησις του προφητικού χαρίσματος του αγίου Κοσμά ζωηροτέρα διατηρέιται εις την Ήπειρον, ελευθέραν και υπόδουλον. Άξιον ιδιαιτέρας μνείας είνε το γεγονός, ότι κατά την νικηφόρον προέλασιν των ελληνικών στρατευμάτων εις την Β. Ήπειρον κατά τον Ελληνοϊταλικόν πόλεμον του 1940-41, στρατιωτική μονάς υπό τον Μάστρου Αιτωλικού έφεδρον ανθυπολοχαγόν Νικ. Ι. Τσακαλώζον, δημοδιδάσκαλον, διανυκτερεύουσα εις το χωρίον Προγονάτι της περιφέρειας Κουρβέλεσι, ανεκάλυψεν εις αλβανικήν γλώσσαν χειρόγραφον, όπες περιείχε νέας ανεκδότους προφητείας του αγίου Κοσμά. Αυταί μεταφερθείσαι εις την Ελληνικήν γλώσσαν εδημοσιεύθησανμ εις το περιοδικόν «Ηπειρώτικη Εστία» (αριθμ. τευχών 51-53/1956, σελ. 678).
Ας προς δε το αντικείμενον, εις το οποίον αποβλέπουν αι προφητίαι, εξ αυτών άλλαι μεν αναφέρονται εις την απελευθέρωσιν του Έθνους, η οποία εις τα τρέμοντα χείλη του Αγίου εφέρετο ως «το ποθούμενον», άλλαι δε εις το μέλλον προσώπων και πόλεων, και άλλαι τέλος προλέγουν την εξέλιξιν του κόσμου εις το απώτερο μέλλον, τας καταπληκτικάς εφευρέσεις και ανακαλύψεις εν ταις εσχάταις ημέραις.
Όσας προφητείας ηδυνήθημεν ν’ ανεύρωσιν εις βιβλία, εφημερίδας και περιοδικά, δημοσιεύομεν μετά τινών αναγκαίων παρατηρήσεων κάτωθι του κειμένου και υποσημειώσεων. Σήμερον ίσως αι δημοσιευόμεναι προφητείαι δεν κάμνουν τόσην εντύπωσιν εις τους αναγνώσταςμ αλλ’ εις τας ημέρας της ζωής του Αγίου, οι εις την απελευθέςρωσιν το Γένος εμαρτύρει καθημερινώς κάτω από την φρικτήν δουλείαν της ημισελήνου, οι προφητικοί λόγοι του Αγίου, οι εις την απελευθέρωσιν του Γένους ιδία αναφερόμενοι, εξήσκουν τεραστίαν επίδρασιν επί των πνευμάτων των υποδούλων, ανεπτέρωνον το ηθικόν αυτών και ως ζωογόνος ήλιος ελπίδων κατηύγαζον το Πανελλήνιον. Είνε δε γεγονός ότι οι ήρωες του 1821 ενεθαρρύνοτνο εις τον υπέρ όλων αγώνα ενθυμούμενοι τας προφητείας του Αγίου, και προς τον Θεόν της δικαιοσύνης απευθυνόμενοι τας πρεσβείας του αγίου Κοσμά επεκαλλούντο δια την νικηφόρον έκβασιν του απολευθερβτικού των αγώνος, ως δεικνύει το δίστιχον τούτο:
«Βόηθα μας, άι – Γιώργη, και συ, άγιε Κοσμά, να πάρουμε την Πόλι και την Αγιά Σοφιά».


ΠΡΟΦΗΤEΙΕΣ

  • 1) «Αυτό μία μέρα θα γίνη Ρωμαίικο και καλότυχος όποιος ζήση σε εκείνο το βασίλειο».

    (Συνήθιζε να λέγη εις διάφορα μέρη της υποδούλου Ελλάδος, τα οποία μετά ταύτα απηλευθερώθησαν).

    2) «Ω ευλογημένο βουνό, πόσες ψυχές γυναικόπαιδα θα σώσης όταν έλθουν τα χαλεπά χρόνια!».

    (Είπε την προφητείαν αυτήν εν Σιατίστη και αλλαχού αντικρύζων τα βουνά, τα οποία κατά τους χρόνους της Ελληνικής Επαναστάσεως έγιναν κρησφύγετα των γυναικοπαίδων).

    3) «Καλότυχοι σεις, οι οποίοι ευρέθητε εδώ πάνω εις τα ψηλά βουνά, διότι αυτά θα σας φυλάξουν από πολλά δεινά. Θα ακούτε και δεν θα βλέπετε τον κίνδυνο. Τρεις ώρες ή τρεις μέρες θα υποφέρετε».

    (Ελέχθη εις την περιφέρειαν Σιατίστσης)

    4) «Το ποθούμενον θα γίνη στην Τρίτη γενεά. Θα το ιδούν τα εγγόνια σας»

    (Ελέχθη εν Χειμάρα. Η σπουδαιοτάτη αυτή προφητεία του Αγίου, η οποία έτρεφε την γλυκυτέραν ελπίδα του υπόδουλου Γένους, έλαβε καταπληκτικήν επαλήθευσιν. Διότι οι χρόνοι της απελευθερώσως του Έθνους είνε πράγματι η Τρίτη γενεά από των χρόνων που προεφήτευσεν αυτήν ο Άγιος, καθόσον, ως γνωστόν, εκάστη γενεά υπολογίζεται εις 25 έτη.

    5) «Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά σεις να μην αλλάξετε την πίστι σας, όπως θα κάμουν οι άλλοι»

    (Ελέχθη εν Σιατίστη)

    6) «Σας λυπάμαι για την περηφάνεια, οπού έχετε. Το ποδάρι μου εδώ δεν θα ξαναπατήση. Και εάν δεν αφήσετε αυτά τα πράγματα που κάνετε, την αυθαιρεσία και ληστεία, θα καταστρφήτε. Σε κείνο το κλαρί, που κρεμάτε τα σπαθιά σας, θαρθή μια μέρα που θα κρεμάσουν οι γύφτοι τα όργανά τους».

    (Ελέχθη εις το χωριόν Άγιος Δονάτος Σουλίου)

    7) «Θάρθουν οι κόκκινοι σκούφοι κι ύστερα οι Άγγλοι επί 54 χρόνια, και κατόπιν θα γίνη Ρωμαίικο».

    (Ελέχθη εν Κεφαλληνία περί της απελευθερώσεως της Επτανήσου. Κόκκινοι σκούφοι ονομάζονταν οι Γάλλοι στρατιώται ως εκ του χρώματος των καλυμμάτων της κεφαλής κατά τους ναπολεοντείους χρόνους. Η προφητεία αυτή εύρε καταπληκτικήν εκπλήρωσιν, διότι μετά τους Ενετούς εις την Επτάνησον εγκαταστάθηκαν οι Γάλλοι, και μετά την αναχώρησιν τούτων ήλθον οι Άγγλοι, των οποίων η παραμονή διήρκησε 54 έτη).

    8) Τα όρια του Ρωμαίικου θάνε η Βωβούσα (ο ποταμός Αώος)».

    (Ελέχθη εν Παλαιά Άρτη)

    9) «Εκείθε θάρθη το Ρωμαίικο».

    (Την προφητείαν αυτήν είπεν ο Άγιος εν Πρεβέζη δεικνύων το μέρος της Στερεάς, από το οποίον θα προήρχετο ο στρατός της ελευθερίας. Η προφητεία επραγματοποιήθη τω 1912)

    10) «Τα βάσανα είνε ακόμη πολλά. Θυμηθήτε τα λόγια μου· προσεύχεσθε, ενεργείτε και υπομένετε στερεά. Έως ότου να κλείση αυτή η πληγή του πλατάνου, το χωριό σας θάνε σκλαβωμένο και δυστυχισμένο».

    (Ελέχθη εις Τσαραπλανά, το σημερινον Βασιλικόν της Ηπείρου. Η πληγή του πλατάνου έκλεισε τω 1912, έτος απελευθερώσεως της Ηπείρου).

    11) «Πότε θαρθή το ποθούμενον;», ηρώτησαν τον Άγιον εις Τσαπλανά της Ηπείρου. «Όταν σμίξουν αυτά», απάντησε ο Άγιος δεικνύων δύο δενδρύλλια.

    (Τα δενδρύλλια εμεγάλωσαν, επάχυναν και έσμιξαν τω 1912)

    12) «Το ποθούμενον θα έρθη όταν θαρθούν δύο πασχαλιές μαζί».

    (Πράγματι τω 1912 αι εορταί Ευαγγελισμού και Πάσχα συνέπεσαν)

    13) «Άμα κλείση το δένδρον και κλεισθή μέσα το παλούκι, τότε θα έλθη το ποθούμενον. Θα γίνη κάποιο σημάδι και να μη φοβηθήτε. Να πηγάινετε βασίλεμα ηλίου σ’εκείνα τα βουνά (της Ομάλιας και της Μερόπης), όπου θα γλυτώσουν πολλές ψυχές. Μαζί σας μη πάρετε τίποτε, μόνον τις ψυχές σας να γλυτώσετε. Και δεν θα βαστάξη το κακό περισσότερο από 24 ώρες».

    14) «Τα χωριά του κάμπου θα πάθουν χαλάστρα, ενώ στις ποδιές του Κισσάβου θα κοιμηθούν σκλάβοι και θα ξυπνήσουν ελεύθεροι».

    (Ελέχθη εν Λαρίση)

    15) «Αν το κυπαρρίσι αυτό ξεραθεί από την κορυφή, η Ελλάς θα ελευθερωθεί· αν ξεραθεί από κάτω δεν θα ελευθερωθει».

    [Ελέχθη εν Ζελενίτσα (Πρασιά) της Ευρυτανίας]

    16) «Με δυσκολία θάρθη».

    (Εννοείται το ποθούμενον)

    17) «Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στην Άσπρη Θάλασσα, θάρθη το ποθούμενον».

    18) «Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θάρθη το ποθούμενον»

    19) «Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθή το ζήτημα της Πόλης».

    20) «Θάρθη ξαφνικά. Να έχετε ένα σακκούλι σιτάρι κρεμασμένο στη θύρα. Αυτό θα σας εμποδίση φεύγοντας. Μη το αφήσετε. Να το πάρετε μαζί σας, για να φάνε τα παιδιά σας».

    21) «Στην Αυλώνα θα γίνη χαλασμός. Θα έλθουν στρατεύματα να ελευθερώσουν τον τόπον».

    22) «Στο Μπουκορμέ θα χυθή πολύ αίμα».

    23) «Όταν ακούετε ότι ο πόλεμος άρχισε, τότε κοντά είνε».

    24) «Όσα χωριά είνε κοντά σε δρόμο πολλά θα τραβήξουν».

    25) «Η Δρόπολις θα πάθη, διότι ο τόπος είνε γυμνός».

    26) «Η Δρόπολις θα είνε γεμάτη στρατεύματα».

    27) «Θα χαθεί η σοδιά της χρονιάς από την εύφορη Δρόπολι και – μάνα μου! – αίμα που έχει να χυθεί».

    28) «Λάκκοι και βράχοι στη Δρόπολι θα είνε γεμάτοι φεύγοντας».

    (Εις το αλβανικό χειρόγραφον, η προφητεία αυτή έχει ως εξής: «Τα βουνά, οι χαράδρες και οι κάμποι της Δρόπολις θα γεμίσουν προσφυγιά»).

    29) «Εις τα χωριά Πέμπελη σεις άδικα θα φοβάσθε· τίποτε δεν θα πάθετε. Μόνον τα παιδιά σας που θα είνε στους δρόμους θα κλαίτε».

    30) «Οι αντίχριστοι θα φύγουν, αλλά θάρθουν πάλι· έπειτε θα τους κινηγήσετε ως την Κόκκινη Μηλιά».

    31) «Θάρθη όταν έρθουν δύο καλοκαίρια και δύο πασχαλιές μαζί».

    32) «Ξένος στρατός θα έλθη, Χριστό θα πιστεύη, γλώσσα δεν θα ξέρη…».

    33) «Θάρθη και μια φορά ασκέρι ξένο που το Χριστό θα πιστεύει. Αλλά σεις δεν θα το ξέρετε».

    34) «Με άλλους θα κοιμηθήτε και με άλλους θα ξημερώσετε».

    35) «Θα ιδήτε τρεις φαμίλιες σ’ ένα σπίτι».

    36) «Εσείς θα πάτε να κατοικήσετε αλλού και άλλοι θάρθουν να κατοικήσουν σε σας».

    37) «Θα δήτε 40 άλογα να τα δένουν σε ένα παλούκι».

    38) «Πολλοί θα χάνωνται από την πείνα».

    39) «Οι πλούσιοι θα γίνουν πτωχοί και οι πτωχοί θα πεθάνουν».

    40) «Μια χούφτα μάλαμα μια χούφτα αλεύρι».

    41) «Θα έρθη καιρός που οι Ρωμιοί θα τρώγωνται αναμεταξύ τους. Εγώ συστήνω ομόνοιαν και αγάπην».

    42) «Θα ιδήτε και τακτικό στρατό, θα ιδήτε και ρέμπελο (αντάρτικο)· από αυτούς θα υποφέρετε».

    43) «Θα σας ζητήσουν τα ντουφέκια· να έχετε διπλά· να δώσετε το ένα και να κρατήσετε το άλλο. Ένα ντουφέκι εκατό ψυχές θα γλυτώση».

    44) «Θα έρθη καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα μπάλαλα».

    45) «Η αιτία του γενικού πολέμου θα είνε από τη Δαλματία».

    46) «Η αιτία του γενικού πολέμου θάρθη από τη Δαλματία. Πρώτα θα διαμελισθεί Αυστρία και ύστερα η Τουρκία».

    47) «Ο χαλασμός θα γίνη από ένα κασσιδιάρη».

    48) «Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πέννα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μια με την πέννα».

    49) «Αν βρεθούν 3 δυνάμεις σύμφωνες, τίποτε δεν θα πάθετε».

    50) Αν το ζήτημα λυθεί με τον πόλεμο, θα πάθετε πολλές καταστροφές· σε τρεις χώρες μια θα μείνη…».

    51) «Θα έρθη καιρός που δεν θα ακούτε (=μαθαίνετε) τίποτε».

    52) «Ό,τι σας ζητούν, να δίνετε· ψυχές μόνον να γλυτώνετε».

    53.    «Αν βρίσκουν στο δρόμο ασήμι, δεν θα σκύβουν να το πάρουν. Για ένα όμως στάχυ θα σκοτώνωνται ποιος να το πρωτοπάρη…».

    54.    «Το κακό θα σας έρθη από τους διαβασμένους».

    55.    «Ή τρεις μέρες ή τρεις μήνες ή τρία χρόνια θα βαστάξη».

    56.    «Θάρθη καιρός που δεν θα υπάρχη αυτή η αρμονία που είνε σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου».

    57.    «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων».

    58.    «Στην Πόλι θα χυθεί πολύ αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη(=πλεύση)».

    59.    «Καλότυχος όποιος ζήσει μετά το γενικό πόλεμο. Θα τρώγη με ασημένιο κουτάλι…».

    60.    «Μετά το γενικό πόλεμο θα ζήση ο λύκος με το αρνί».

    61.    «Θάρθη πρώτα ένα ψευτορωμαίικο· να μην το πιστέψετε θα φύγη πίσω».

    62.    «Θα μαζωχτή το χιλιάρμενο στο Σκάλωμα (Άγιοι Σαράντα) και θάρθουν κοκκινογέλεκοι, να πολεμήσουν για σας».

    63.    «Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από του Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το 1/3 θα βαπτισθή και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά».

    64.    «Τόσα πολλά θα γίνουν, που οι μανάδες θα γεννήσουν πρόωρα από το φόβο τους».

    65.    «Ζώα δεν θα μείνουν· θα τα φάνε. Φάτε και σεις μαζί μ’αυτούς. Στα Τζουμέρκα θα πάρετε σπόρο».

    66.    «Σπίτια μεγάλα μη κάμνετε. Λιάσες να κάμνετε να μη σας έρχονται μέσα».

    67.    «Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν».

    68.   «Θα βάλουν φόρο στις κόττες και στα παράθυρα».

    69.    «Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτας. Δεν θα προφθάσουν όμως».

    70.    «Οι Τούρκοι θα μάθουν το μυστικό 3 μέρες γρηγορώτερα από τους Χριστιανούς».

    71.    «Όταν ακούσετε ότι ο πόλεμος πιάστηκε από κάτω, τότε κοντά θα είνε».

    72.    «Αν ο πόλεμος πιαστή από κάτω, λίγα θα πάθετε· αν πιαστή από πάνω, θα καταστραφήτε».

    73.    «Οι βράχοι και οι λάκκοι θα είνε γεμάτοι κόσμο».

    74.    «Θάρθη ξαφνικά· ή το βόδι στο χωράφι ή το άλογο στ’αλώνι».

    75.    «Λυπηρόν είνε να σας το ειπώ· σήμερον, αύριον καρτερούμεν δίψες, πείνες μεγάλες που να δίδωμεν χιλιάδες φλουριά και να μην ευρίσκομεν ολίγον ψωμί».

    76.    «Μετά τον πόλεμο οι άνθρωποι θα τρέχουν μισή ώρα δρόμο, για να βρίσκουν άνθρωπο και να τον κάμουν αδελφό».

    77.    «Αμπέλια μη φυτεύετε, διότι θα χαλάσουν καθώς εκείνα στη Δρυϊνούπολι».

    78.    «Θα γίνει ένα χαρτοβασίλειο, που θα έχει μέγα μέλλον στην Ανατολή».

    79.    «Ο κόσμος τόσον θα πτωχεύση, που θα ζώνεται με κλιματσίδες».

    80.    «Κ αιτία θα έλθη από τα Δειλειατά».

    81.    «Η Γαλλία θα ελευθερώση πολλά ελληνικά μέρη και ιδίως οι Ιταλοί».

    82.    «Η Γαλλία θα ελευθερώση την Ελλάδα, την Ήπειρο η Ιταλία».

    83.    «Από τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλι. Καλόν είνε τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν είνε μακρυά η Πόλι· εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν. Ο στρατός αυτός δεν θαφθάσει εις την Πόλι, στη μέση του δρόμου θα μάθει ότι ο πόλεμος ετελείωσε».

    84.    «Θα έρθη καιρός, που θα φέρη γύρες ο διάβολος με το καλάθι του».

    85.    «Θα βλέπετε να πηγαίνουν άλλοι επάνω και άλλοι κάτω».

    86.    «Η λευτεριά θάρθη από κάτω από όπου χύνονται τα νερά».

    87.    «Από πάνω και από τη σκάλα χαασμό μη περιμένετε».

    88.    «Ένα ψωμί θα χαθή το μισό, και ένα ολόκληρο».

    89)   «Θα έρθη καιρός που μια γυναίκα θα διώχνη δέκα Τούρκους με τη ρόκα».

    90)    «Τον Πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία».

    91)    «Ο χαλασμός στον τόπο θα γίνη από ένα όνομα αξιωματούχου…(δυσανάγνωστον)».

    92)    «Πολλά χωριά θα καταστραφούν, οι τρεις χώρες θα γίνουν μία».

    93)    «Να έχετε τρεις θύρες· αν σας πιάσουν τη μία, να φεύγετε από την άλλη».

    94)    «Πίσω από τη μία θύρα να κρυφθή κανείς, γλυτώνει· θα είναι βιαστικό».

    95)    «Να παρακαλήτε να είναι μέρα και όχι νύκτα, καλοκαίρι και όχι χειμώνας».

    96)    «Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θάχουν αγάπη στα δένδρα».

    97)    «Οι άνθρωποι θα καταντήσουν γυμνοί, γιατί θα γίνουν τεμπέληδες».

    98)    «Από ψηλά, μέσα από το λιμάνι θάρθη ο χαλασμός».

    99)  «Θα σας ρίξουν παρα πολύ· θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν».

    100)  «Εσείς θα σώσετε άλλους και οι άλλοι εσάς».

    101)  «Εσείς θα φύγετε απ’ τ’ αριστερά βουνά· από τη δεξιά μεριά όχι· από τις σπηλιές μη φοβάστε».

    102)   «Θαρθή ξαφνικά· τα’ άλογα θ’ απομείνουν ζεμένα στις δουλειές τους και σεις θα φύγετε».

    103)   «Θάνε όγδοος αιώνας που θα γίνουν αυτά».

    104)   «Να κρυφθήτε ή κοντά στην πόρτα ή κοντά στην πλάκα, αν είναι βιαστικό και γρήγορο».

    105)  «Πολλά θα συμβούν. Οι πολιτείες θα καταντήσουν σαν παράγκες».

    106)   «Θαρθεί καιρός που θα βγει ο καταραμένος δαίμονας από το καυκί του».

    107)   «Θαρθεί μια φορα ένας ψευτοπροφήτης· μη τον πιστέψετε και μη τον χαρήτε. Πάλι θα φύγη και δεν θα μεταγυρίση».

    108)  «Θαρθεί καιρός που οι χριστιανοί θα ξεσηκωθούν ο ένας κατά του άλλου».

    109)  «Νάχετε το σταυρό στο μέτωπο, για να σας γνωρίζουν ότι είσθε χριστιανοί».

    110)   «Δεν θα φθάση ο στρατός στην Πόλι· στη μέση του δρόμου θάρθη το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο».

    111)  «Πήγαινε και στο δρόμο θ’ ανταμειφθής».

  • (Ελέχθη εν Δερβιτσάνη περί τινος, όστις ειρωνεύθη τον Άγιον. Ούτος μετ’ ολίγον ετραυματίσθη καθ’ οδόν υπό τινος εχθρού του).

  • 112)   «Ειπέ εις τα είδωλα εκείνα να μην έρθουν εδώ, αλλά να γυρίσουν εις τα οπίσω».

  • (καθώς ο Άγιος εδίδασκεν εις Άσσον της Κεφαληνίας, διέκοψε μίαν στιγμήν το κήρυγμά του και απέστειλεν έναν ακροατήν του εις την οικίαν του άρχοντος του οποίου ειπών τους λόγους τούτους. Ούτος απελθών εύρε 4 κυρίας της αριστοκρατίας ασεμνώς ενδεδυμένας, «κατά τον τότε ενετικόν συρμόν ξεστήθωτες», αι οποίαι ήσαν έτοιμοι να έλθουν και παρακολουθήσουν το κήρυγμα του Αγίου).

    113.    «Φτιάνετε σπίτια τορνευτά και δεν πρόκειται να κατοικήσετε σ’ αυτά».

  • (Είπε τούτους λόγους ο Άγιος εις Άσσον της Κεφαληνίας, όταν μίαν ημέραν διήρχετο προ μίας νεοκτίστου οικίας. Μετ’ ολίγον όλοι οι ιδιοκτήται απέθανον πλην μιας μοναχής).

    114.    «Το παιδί αυτό θα προκόψει, θα κυβερνήση την Ελλάδα και θα δοξασθεί».

  • (Ελέχθη περί του Ιωάννου Κωλέτη).

    115.    «Θα γίνης μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσης όλη την Αρβανιτιά, θα υποτάξης την Πρέβεζα, την Γάργα, το Σούλι, το Δέλβινο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι του Κουρτ πασά. Θα αφήσης μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Αυτή είνε η θέλησι της θείας πρόνοιας. Ενθυμού όμως εις όλην την διάρκειαν της εξουσίας σου να αγαπάς και να υποερασπίζεσαι τους χριστιανούς, αν θέλης να μείνη η εξουσία εις τους διαδόχους σου».

  • (Ελέχθη εν Τεπελένι περί του Αλή πασά).

    Εκτός τούτου, ο άγιος Κοσμάς εις το Δελβικάκιον, όπου δεν είχε τύχει καλής υποδοχής εκ μέρους των κατοίκων, προφήτευσε και την γέννησιν του Αλή πασά, ειπών ότι θα γεννηθή θηρίον, το οποίον θα τους επολέμει. Και όχι μόνον περί του Αλή πασά, αλλά και περί άλλων προσώπων προεφύτευσεν ο άγιος Κοσμάς. Ούτως, ότε εις Κεφαλληνίαν συνήντησε τον πρεσβύτατον κατά την ηλικίαν ιερομόναχον Γ. Κλαδάν, αρχιερατικόν επίτροπον, προσεφώνησε τούτον ως αρχιεπίσκοπον. Πράγματι δε μετ’ ολίγον χρόνον εγένετο ούτος αρχιεπίσκοπος. Εις την Κεφαλληνίαν επίσης εξέφερε μίαν προφητείαν δια τον πλοίαρχον Αντώνιον Γκεντιλίνην, όστις με το πλοίον του μετέφερε τον Άγιον εις την Άσσον. Όταν ο πλοίαρχος εξωμολογήθην εις τον Άγιον, απέκρυψεν απ’ αυτού ένα σφετερισμόν φεσίων, τον οποίον είχε κάμει εις βάρος συνεταίρου του όστις εναυάγησε και επνίγη εις την Μαύρην Θάλασσαν. Ο Άγιος, με την προφητικήν δύναμιν που είχεν, υπενθύμισε προς έκπληξιν πάντων το γεγονός τούτο εις τον πλοίαρχον και προέτρεψεν αυτόν ν’ αποστείλη το αντίτιμον των φεσίων εις τους συγγενείς του θύματος η, εάν δεν υπήρχον συγγενείς, ν’ αποστείλη τούτο εις τον δεσπότην της Σμύρνης, ίνα διανείμη αυτό εις τους πτωχούς. Άλλοτε πάλιν ο Άγιος, κηρύττων εις την θέσιν Άγιοι Πάντες της Ι. Μονής Προυσού μόλις αντικτυσεν άγνωστον τινα, ο οποίος είχε φονεύσει ένα μοναχόν, αμέσως διείδε τον εγκληματίαν, αυτός δε ηναγκάσθη προ της θεϊκής ακτινοβολίας του Αγίου και ωμολόγησε το έγκλημά του.

    116)   «Θα βγούν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται».

    117)  «Θα δήτε στον κάμπο αμάξι χωρίς άλογα να τρέχη γρηγορώτερα από τον λαγό».

    118)  «Θαρθεί καιρός που θα ζωσθεί ο τόπος με μία κλωστή».

    119)   «Θαρθή καιρός που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρυνό μέρος σε άλλο, σαν νάνε σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την Πόλι στη Ρωσία».

    120)  «Θα δήτε να πετάνε οι άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο. Όσοι θα ζουν τότε θα τρέξουν στα μνήματα και θα φωνάζουν: Εβγάτε σεις οι πεθαμένοι να μπούμε μεις οι ζωντανοί».

    121)  «Το κακόν θα έλθη μέχρι τον Σταυρόν και δεν θα μπορέσει να πάη κάτω. Μη φοβηθήτε. Μη φύγετε από τα σπίτια σας».

  • (Ελέχθη εις την περιοχήν Πολυνερίου Γρεβενών. Πράγματι τω 1940 οι Ιταλοί έφθασαν μέχρι την τοποθεσίαν Σταυρός, όπου είχε κηρύξει ο Άγιος, και εσταμέτησαν).

    122)  «Όταν θα πέση ο κλώνος (που είναι στημένος ο Σταυρός), θα γίνη μεγάλο κακό, που θα έλθη από μέρος όπου θα δείξη ο κλώνος· και όταν θα πέση το δένδρον, θα γίνη ένα μεγαλύτερον κακόν».

  • (Ελέχθη εις το χωρίον Τσιράκι (σήμερον Άγιος Κοσμάς) Γρεβενών. Πράγματι τω 1940 έπεσεν ο κλώνος και ο Σταυρός προς το μέρος της Αλβανίας, όθεν επετέθησαν οι Ιταλοί, και τω 1947 το δένδρον, ότε η περιοχή κατεστράφη εντελώς από τον συμμοριτοπόλεμον».

«ΚYΡIE, ΣΩΣΟΝ ΜΕ»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 9th, 2011 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. 14,22-34)

«ΚYΡIE, ΣΩΣΟΝ ΜΕ»

«…ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με» (Ματθ. 14,30)

ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ιστ.Ο Χριστός, ἀγαπητοί μου, δὲν ἔζησε πολὺ στὰ Ἰεροσόλυμα, ἐκεῖ ποὺ ἦταν οἱ γραμματεῖς, οἱ φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς. Τὸν περισσότερο χρό­νο τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς του τὸν ἔ­ζησε κοντὰ στὴ λίμνη Γεννησαρὲτ ἢ θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, ἐ­­κεῖ ποὺ οἱ ψαρᾶδες ἔῤῥιχναν τὰ δίχτυα τους γιὰ νὰ ζήσουν. Ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ψαρᾶδες διάλεξε καὶ τοὺς ἀποστόλους του, μὲ τοὺς ὁποίους ἀ­νεγέννησε τὸν κόσμο.
Στὴ λίμνη αὐτὴ ὁ Χριστὸς ἔκανε καὶ τὸ θαῦμα ποὺ περιγράφει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Ποιό θαῦμα; Ἐὰν σᾶς ἔλεγαν ὅτι ἄνθρωπος περπάτησε πάνω στὴ θάλασσα, ποιός θὰ τὸ πίστευε; Καὶ ὅμως· «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀν­θρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27).
Ἂς ἀναπαραστήσουμε τὴ σκηνὴ αὐτή.

* * *

Μιὰ νύχτα, περασμένα μεσάνυχτα, ἕνα μικρὸ καΐκι ταξίδευε στὰ νερὰ τῆς Γαλιλαίας. Μετέφερε τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ. Εἶνε εὐχάριστο τὸ ταξίδι ὅταν ἡ θάλασσα εἶνε ἤ­ρε­μη. Σὲ λίγο ὅμως ἄρχισε νὰ φυσάῃ, ὁ ἄνεμος δυνάμωσε, ἔγινε πολὺ ἰσχυρός, καὶ τὸ κα­ΐκι ἔπεσε σὲ φοβερὰ τρικυμία. Σὰν καρυ­δότσουφλο, πότε ὑψωνόταν καὶ πότε βυθιζόταν. Οἱ ἀπόστολοι κινδύνευαν ἀπὸ στι­γμὴ σὲ στιγμὴ νὰ πνιγοῦν. Τελικῶς τί ἔγινε;
+++Δὲν πνίγηκαν, σώθηκαν. Πῶς; Τὴν ὥρα ποὺ αὐτοὶ κινδύνευαν, πάνω ἀπ’ τὸ βουνὸ κάποιος τοὺς παρακολουθοῦσε. Ὅλη νύχτα δὲν κοι­μήθηκε. Κοιμοῦνται τὰ πουλιά, κοιμοῦνται τὰ ζῷα, κοιμοῦνται οἱ ἄνθρωποι, τὰ νήπια καὶ οἱ γέροντες, κοιμοῦνται ὅλοι. Ἕνας δὲν κοιμᾶ­ται, εἶνε ὁ ἀκοίμητος ὀφθαλμός· ἕνας δὲ γνω­ρίζει ὕπνο. Εἶνε ὁ Χριστός! Πάνω ἐκεῖ, γονατι­σμένος, ὕψωνε τὰ χέρια στὸ οὐρανὸ καὶ προσ­ευχόταν· παρακαλοῦσε τὸν οὐράνιο Πατέρα γιὰ τοὺς μαθητάς του. Προσευχόταν ὁ Χριστός. Κι ὅταν εἶδε ὅτι κινδυνεύουν ἦρθε κοντά τους· βρέθηκε ἐκεῖ στὴ λίμνη, καὶ περπατοῦσε πά­νω στὰ κύματα. Μέσ’ στὸ σκοτάδι οἱ μαθηταὶ νόμισαν πὼς βλέπουν φάντασμα καὶ φοβισμέ­νοι ἐκραύγασαν. Εἶνε ποτὲ δυνατὸν νὰ περπα­τᾷ ἄνθρωπος πάνω στὸ νερό; Ἀμέσως ὅμως ὁ Χριστὸς τοὺς εἶπε· ―«Μὴ φοβεῖσθε» (Ματθ. 14,27), ἐγὼ εἶμαι. —Ἂν εἶσαι σύ, Κύριε, φωνά­ζει ὁ Πέ­τρος, πές μου νὰ ’ρθῶ κοντά σου περπα­τών­τας κ’ ἐγὼ πάνω στὸ νερό. ―Ἔλα, τοῦ λέει ὁ Κύριος. Καὶ πράγματι ὁ Πέτρος κατέβηκε ἀπ’ τὸ πλοῖο κι ἄρχισε νὰ βαδίζῃ πάνω στὰ κύματα. Βλέποντας ὅμως δυνατὸ τὸν ἄνεμο φοβή­θηκε, ἄρχισε νὰ βυθίζεται καὶ φώναξε «Κύριε, σῶσόν με» (ἔ.ἀ. 14,30). Ἀμέσως ὁ Χριστὸς ἅ­πλωσε τὸ σπλαχνικὸ καὶ παντοδύναμο χέρι του καὶ τὸν ἅρπαξε. Μόλις μπῆκαν μαζὶ στὸ πλοῖο, κόπασε ὁ ἄνεμος κ’ ἔγινε γαλήνη. Ὅ­σοι ἦταν στὸ καΐκι ἔπεσαν ὅλοι καὶ τὸν προσκύνησαν λέ­γον­τας· «Ὄντως εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ».

* * *

Τί μᾶς διδάσκει, ἀγαπητοί μου, τὸ θαῦμα; Μᾶς διδάσκει ὅτι, ὅπως ὁ Πέτρος καὶ οἱ ἄλλοι μαθηταὶ κινδύνευαν νὰ πνιγοῦν μέσ᾿ στὴν ἀ­γριεμένη θάλασσα, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουμε ἀπὸ πολλοὺς κινδύνους.
Κινδυνεύουμε σωματικῶς. Κινδυνεύουμε ἀπὸ ἀσθένειες. Τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος! Ἐκεῖ ποὺ κάθεσαι, ἐκεῖ ποὺ κρατᾷς τὸ ποτήρι, ἐκεῖ ποὺ μιλᾷς μὲ τὸν ἄντρα σου ἢ τὴ γυναῖκα σου, ἐ­κεῖ ποὺ περπατᾷς ἢ ἐκεῖ ποὺ ταξιδεύεις, μιὰ σταγόνα αἷμα νὰ γλιστρήσῃ καὶ νὰ πάῃ στὸν ἐγκέφαλο ἢ στὴν καρδιά, καὶ μένεις μὲ τὸ πο­τήρι στὰ χείλη, δὲν προλαβαίνεις νὰ πιῇς τὸν καφφέ. Κινδυνεύουμε ἀπὸ τὸ θάνατο. Ποιός ἀπὸ μᾶς ξέρει, ἂν θὰ ζήσῃ ὣς τὸ βράδυ; Κινδυνεύουμε στὰ δάση ἀπὸ ἄγρια θηρία, στὰ χωράφια ἀπὸ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, στὶς ἀσχολίες μας ἀπὸ διάφορα δυστυχήματα, ἰδίως στοὺς δρόμους ἀπὸ τὰ τροχαῖα. Χιλιάδες εἶνε τὰ θύματα κάθε χρόνο ἀπὸ τὰ αὐ­το­κίνητα. Ἔχουμε τόσους νεκροὺς καὶ τραυμα­τίες, ὅσους δὲν εἴχαμε στὶς πιὸ μεγάλες μά­χες ποὺ κάναμε στὰ βουνὰ γιὰ τὴν πατρίδα. Ἔχουμε νεκροὺς ὅσους δὲν ἔχουν ὅλα τὰ Βαλκάνια. Κινδυνεύουμε ὅμως καὶ στὰ ἄλλα μέσα συγκοινωνίας· ἀεροπλάνο, πέντε λεπτὰ προτοῦ νὰ προσγειωθῇ στὴν Κοζάνη, δέχτηκε κεραυνό, ἔσπασαν τὰ φτερά, ἔπεσε καὶ ἔ­γινε συντρίμμια, μὲ πλῆθος θύματα· μόνο ἀ­πὸ τὰ δαχτυλίδια προσπαθοῦσαν ν’ ἀναγνωρίσουν τοὺς ἐπιβάτες· θρῆνος καὶ κοπετός…
Ἰδού ἡ ἐποχή μας! Τὴν συγκρίνει κανεὶς μὲ ἄλλες ἐποχές, χωρὶς ῥαδιόφωνα, χωρὶς τηλεοράσεις, χωρὶς ἁμάξια πολυτελείας, χωρὶς πλούτη, μὲ τὰ λυχνάρια καὶ τὰ δᾳδιά, μὲ τὰ γα­ϊδουράκια καὶ τοὺς ἁπλοῦς ἀνθρώπους… Ὦ ἅγιε κόσμε ἀθάνατε, ποὺ ἔφυγες πιὰ ἀπὸ τὰ μάτια μας, κ᾿ ἦρθε ἕνας ἄλλος αἰώνας, ποὺ θέλει νὰ λέγεται πολιτισμένος, ἀλλὰ ἡ ἱστο­ρία θὰ τὸν γράψῃ ὡς τὸν ἀπαισιώτερο αἰῶνα τῆς καταστροφῆς! Τώρα κινδυνεύουμε – ἀπὸ ποῦ· ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη. Μιὰ προφητεία λέει· «Τὰ ἄθεα γράμματα θὰ καταστρέψουν τὴν ἀν­­θρωπότητα». Τί ἐννοεῖ; Δὲν κινδυνεύει ὁ κό­σμος ἀπ’ τὸ γεωργὸ ποὺ σκάβει τὴ γῆ, ἀπ’ τὸ βοσκὸ ποὺ βόσκει τὰ γιδοπρόβατά του· κινδυνεύει ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ βγαίνουν ἀπ’ τὰ πανε­πιστήμια, καὶ μὲ τὸ μυαλό τους —μυαλὸ σατανικό— σκέπτονται πῶς νὰ βροῦν τὰ πιὸ φονικὰ ὅπλα. Ἔγραψαν λ.χ. οἱ ἐφημερίδες, ὅτι ἀνεκαλύφθη τὸ νετρόνιο· τί θὰ πῇ νετρό­νιο; Ὅπως παίρνεις καὶ ῥίχνεις ντι-ντι-τὶ καὶ σκο­τώνεις τὶς μῦγες, ἔτσι ἡ βόμβα νετρονίου θὰ καθαρίζῃ τοὺς ἀνθρώπους. Ἔρχονται φοβε­ρὲς ἡμέρες· ἕνα ἀεροπλάνο, ἕνα μαυροπούλι τοῦ σατανᾶ, θ᾿ ἀνεβῇ ψηλὰ χιλιάδες μέ­­τρα καὶ —Θεέ μου! προσευχη­θῆ­τε— μία βόμ­βα στὴ μία πόλι, καὶ τέλος! ἄλλη βόμβα στὴν ἄλλη, καὶ τέλος· ἄλλη βόμβα στὴν τρίτη πόλι, καὶ τέλος… Γῆ Μαδιάμ, θὰ ἐρημωθῇ ὁ κόσμος.
Κινδυνεύουμε λοιπὸν σωματικῶς. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς κινδυνεύουμε ψυχικῶς. Μὲ ποιά γλῶσ­σα, ἀδελφοί μου, νὰ περιγράψουμε τοὺς ψυχι­κοὺς κινδύνους; Δυστυχῶς ὅμως τοὺς ὑποτιμοῦμε. Ἂς παρακαλέσουμε τὸ Θεό, νὰ μᾶς φωτίσῃ νὰ τὸ καταλάβουμε. Κινδυνεύουν ὄχι τόσο τὰ κορμιά μας ὅσο οἱ ψυχές μας. Ἂς εἰ­ρωνεύωνται κάποιοι νεαροί, ποὺ περιφέρον­­ται μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα καὶ μὲ τὴν ἀθεΐα καὶ ἀπιστία στὰ μυαλά. Ψυχή! σοῦ λένε, μὰ ὑπάρ­χει ψυχή;… Μάλιστα, κύριοι· ὑπάρχει ψυ­χή, ὑ­πάρχει κόλασις, ὑπάρχει παράδεισος. Νὰ εἶ­στε ἀπολύτως βέβαιοι, ὅτι ὑπάρχει Θε­ός, ἄλ­λη ζωή, αἰωνιότης. Κινδυνεύουν λοιπὸν οἱ ψυ­χές μας. Ἀπὸ ποῦ; Ἀπὸ τρεῖς ἐχθρούς. Πρῶ­τον, ἀπὸ τὴ σάρκα μας. Ὅπως εἶπε ὁ ἅ­γιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἡ σάρκα εἶνε ἕνα κτῆ­νος, ἕνα γουρούνι, ποὺ ζητᾷ νὰ μᾶς κυλήσῃ μέσα στὴ λάσπη καὶ στὸ βόρβορο. Δεύτερον, κινδυ­νεύουμε ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς διαφθορᾶς, ποὺ δελεάζει καὶ ἐπηρεάζει. Καὶ τρίτον, κινδυνεύουμε ἀπὸ τὸ σατα­νᾶ, ὁ ὁποῖ­ος «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ», κυκλοφορεῖ σὰν λιοντά­ρι ποὺ βρυχᾶ­ται ψάχνοντας ποιόν νὰ καταπιῇ (Α´ Πέτρ. 5,8). Κινδυνεύουμε μέρα – νύχτα. Εἴ­μαστε βαρκοῦ­λες. Ἐμεῖς εἴμαστε τὸ μικρὸ πλοιάριο τῆς Γεν­νησαρέτ. Μπορεῖ μιὰ βαρκούλα νὰ περάσῃ τὸ πέλαγος καὶ τὸν ὠκεανό; «Ἐδῶ καράβια πνί­γον­ται», ὅπως λέει ἡ παροιμία, καὶ οἱ «βαρκοῦλες ἀρμενίζουν»; ἐδῶ ὑπερωκεάνια χάνονται, κ’ ἐσύ, βαρκούλα, ποῦ πᾷς;
Ἀλλ’ ἂς φύγουμε ἀπὸ τὸ ἄτομό μας καὶ ἂς δοῦμε τὸ σύνολο. Κινδυ­νεύουμε ἀκόμα καὶ ἐ­θνικῶς. Τὸ βλέπουμε ἐδῶ στὴν ἀκριτι­κὴ γωνιά μας. Ποῦ εἴμεθα, μὲ ποιούς συνορεύουμε, ποιοί μᾶς περιβάλλουν; Φοβοῦμαι, δὲ θέ­λω νὰ τὸ πῶ, τρέμει ἡ καρδιά μου, γιατὶ εἶμαι Ἕλληνας Χριστιανὸς καὶ πονῶ. Κινδυνεύουμε καὶ δημογραφικῶς νὰ ξεκληριστοῦμε τελείως ὡς φυ­λὴ· νὰ μὴ μείνῃ πλέον οὔτε ἕνας Ἕλληνας πά­νω στὴ γῆ, νὰ σβήσῃ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ἔθνος.
Κινδυνεύουμε λοιπὸν ἀτομικῶς, κινδυνεύ­ουμε οἰκογενειακῶς, κινδυνεύουμε ἐθνικῶς, κινδυνεύουμε τέλος πανανθρωπίνως· ἐκτὸς τῶν πολέμων, πάει νὰ διαταραχθῇ ἡ ἰ­σορροπία στὴ φύσι, ἡ ἀτμόσφαιρα, οἱ πάγοι στοὺς πόλους, ἡ χλωρίδα καὶ ἡ πανίδα (φυτὰ καὶ ζῷα)· ἡ γῆ νὰ γίνῃ ἕνας γυμνὸς σφόνδυλος, κι ὁ σατα­νᾶς νὰ τοῦ δώσῃ μιὰ κλωτσιὰ νὰ τὸν ἀφανίσῃ.

* * *

―Ὤ, ἀπελπιστικὰ εἶν’ αὐτὰ ποὺ μᾶς λές!…
Ὄχι, ἀγαπητοί μου. Βλέποντας τοὺς κινδύ­νους ποὺ διατρέχουμε ἂς ἔχουμε ψηλὰ τὸ μέ­τωπο. Ἀπελπίζονται οἱ ἄπιστοι καὶ αὐτοκτο­νοῦν. Ὅσοι πιστεύουν στὸ Θεὸ δὲν ἀπελπίζον­ται. Γνωρίζουν ὅτι, πέρα ἀπὸ τὴν ὕλη, τὶς φυσι­κὲς δυνάμεις καὶ τὸ χρῆμα, ὑπάρχει ὁ μεγά­λος Θεός, ὑπάρχει ὁ Χριστός, ποὺ ζῇ καὶ βασι­λεύει εἰς τοὺς αἰῶνας. Τί χρειάζεται; Νὰ κάνου­με ὅπως ὁ Πέτρος, ποὺ φώναξε «Κύριε, σῶ­σόν με». Ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς ὅλοι νὰ φωνάξουμε· Κύριε, σῶσε μας! Παρακαλέστε, ἀδέρφια μου, τὸ Θεό· Κύριε, σῶσε τὸν κόσμο, τὴν Ἑλλάδα μας, τὴ Μακεδονία μας· σῶσε τοὺς γονεῖς μας, τὰ παιδιά μας, τὴν οἰκογένειά μας, ὅ,τι φίλτατο ἔ­χουμε ἐπὶ τῆς γῆς, διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπερ­­α­γίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ἁγίων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό της Ἁγίας Παρασκευῆς Πισοδερίου – Φλωρίνης 31-7-1977)

_____________

ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

______________

PREDICA MITROPOLITULUI AUGUSTIN DE FLORINA LA DUMINICA A IX-A DUPĂ RUSALII

(MATEI 14, 22-34)

VIAŢA NOASTRĂ – O MARE FURTUNOASĂ

Iubiţii mei, aţi auzit sfânta şi sfinţita Evanghelie. Evanghelia de astăzi demonstrează că Hristos nu este doar om ca noi, ci este şi Dumnezeu. Este Dumnezeul-Om. Acest lucru îl predică minunea pe care aţi auzit-o. O minune mare, de trei ori mare, care a avut loc în continuarea celeilalte minuni, despre care a vorbit Evanghelia din duminica trecută. Acolo se spunea că Hristos cu cinci pâini şi doi peşti a săturat cinci mii de oameni în pustie. După aceasta, Domnul S-a suit în munte, ca să se roage singur, în noapte. Ucenicii au urcat la porunca Lui într-o barcă mică din lacul Ghenizaret sau marea Galileii, ca să iasă pe malul celălalt. Călătoreau singuri, fără Domnul. La început era linişte. Dar, deodată, şi în timp ce mijea de ziuă, s-a ridicat un val puternic. Barca se zdruncina şi era în pericol să se scufunde. Atunci s-a arătat acolo Hristos păşind pe deasupra apelor. Înfricoşătoare privelişte. Ucenicii, doar ce L-au văzut, s-au tulburat şi au spus că este o nălucă. Însă nu era o nălucă. Era El însuşi.
Petru şi-a făcut curaj şi a spus:
– Tu eşti Doamne? Dacă eşti Tu, spune-mi să vin la Tine, păşind şi eu pe deasupra apelor. Domnul i-a făcut acest dar.
-Vino, i-a spus. Şi Petru a început să păşească pe deasupra valurilor. Văzând însă vântul puternic, s-a înfricoşat şi a început să se scufunde.
– Doamne, mântuieşte-mă!, strigă cu agonie.
Hristos îşi întinde imediat mâna şi îl prinde.
– “Puţin credinciosule” – îi zice – “de ce te-ai îndoit?” (Matei 14, 31).
Şi imediat ce au intrat în barcă s-a făcut linişte. L-au slăvit pe Dumnezeu şi I-au spus lui Hristos: “Cu adevărat, Tu eşti Fiul lui Dumnezeu!” (Matei 14, 33).
***
Aceasta este pe scurt Evanghelia de astăzi. Minunea aceasta arată că Hristos stăpâneşte peste toate: soare, lună, stele, pământ, vânturi, mare, lacuri, râuri, copaci, animale, toate. Este Stăpânul a toate.
Şi noi, iubiţii mei, cu toate că ne aflăm pe uscat, totuşi călătorim pe mare, suntem într-o barcă. Care este această barcă? Viaţa omenească. Din ziua în care se naşte omul până la sfârşitul vieţii, el este în această barcă, care e în pericol din parte valurilor, a valurilor sălbatice.
Care sunt aceste valuri? Un val este boala. În timp ce eşti sănătos, deodată te îmbolnăveşti, cazi la pat, eşti în pericol să mori; acesta este un val imens. Vrei altul? Iată, văduvia; în timp ce eşti căsătorit, îţi pierzi femeia şi rămâi singur. Ce lovitură este şi pentru femeie să-şi piardă bărbatul şi să rămână văduvă cu copii mici! Dar şi pentru copii este un mare val să fii orfan. Un val este şi şomajul; să fie cineva fără loc de muncă, să caute de muncă şi să nu poată găsi. Un val este şi sărăcia: să nu aibă omul cele indispensabile să-şi acopere nevoile. Dar valuri nu sunt oare şi nedreptatea, calomnia sau divorţul?… Plină de valuri este viaţa aceasta. Şi în sfârşit cel mai sălbatic val: moartea, pierderea vieţii, val care vine să afunde trupul nostru în mormânt. Dar vorbind limba Evangheliei, trebuie să spunem că cel mai groaznic din toate valurile este – care? Păcatul! Cel care persistă nepocăit, în păcat, fie că acesta se numeşte furie sau mânie, ori desfrânare, adulter sau prostituţie, ori furt sau crimă, ori alt păcat, acesta se scufundă nu în mormânt, ci în iad – sufleteşte şi trupeşte.
Ce trebuie să facem acum? Să deznădăjduim? Nu, iubiţii mei. Să prindem şi noi curaj, să avem o credinţă nezdruncinată în Dumnezeu. Bunul Dumnezeu vine şi îl ajută pe om, nu îl lasă. Şi omul credincios vede pretutindeni mâna lui Dumnezeu. O vede continuu în viaţa lui; şi atunci când este mic, şi când creşte şi când se face bătrân, întotdeauna el vede mâna lui Dumnezeu. Şi nu doar persoane, ci şi grupuri, familii şi popoare şi societăţi, văd ocrotirea Lui.
Mica noastră patrie a văzut de multe ori în istorie mâna lui Dumnezeu. În 1922, în Asia Mică, de pildă, a fost o mare nenorocire. Au venit turcii, au masacrat, au ucis, au ars, au devastat totul. S-a vopsit cu sânge valul Mării Egee. Marea s-a înroşit de sângele victimelor. Toţi erau disperaţi. Unul singur nu a disperat: episcopul Smirnei, ultimul ierarh al cetăţii, etno-martirul Hrisostomos. A liturghisit pentru ultima dată în biserica Sfintei Fotini şi a spus cu lacrimi în ochi: “Dumnezeu ne încearcă credinţa. Îndrăzniţi, eleni, vor răsări şi zile mai bune!…”. Şi, într-adevăr, au venit zile mai bune. Cei aproximativ două milioane de refugiaţi, care au plecat atunci din Asia Mică, au venit în Ellada, au lucrat cinstit şi au făcut pământul să înflorească ca nişte rodii. Prin sudoarea lor, ţara noastră a devenit în puţin timp atât de îndestulată, încât a început să facă şi export din produsele ei valoroase în alte ţări din afară. Şi doar din punct de vedere material? Chiar şi etnic de mult bine a beneficiat ţara noastră. A ieşit şi de aici “din amar dulce”, din nenorocirea naţională un important beneficiu naţional. S-a constatat că sunt în afara teritoriilor ei şi turcii şi bulgarii şi sârbii şi alţii, iar Ellada a câştigat o admirabilă uniformitate. A devenit una din cele mai omogene ţări. Iată mâna lui Dumnezeu!
Cele cinstite şi scumpe ştim că sunt în pericol.
Şi astăzi, patria noastră este încercată. Precum în vremurile strămoşilor noştri, aşa şi în zilele noastre, este încercată în marea furtunoasă a ameninţărilor şi a capcanelor diplomatice. Doar credinţa, nezdruncinata credinţă, poate să facă minunea. E suficient ca Ellada să repete Domnului strigătul lui Petru: “Doamne, mântuieşte-mă!” (Matei 14, 30).
Şi astăzi, familia, ca instituţie, este afectată de valurile concepţiilor, obiceiurilor şi legilor moderne. Criminalitatea pruncilor este în creştere. Sfântul Cosma Etolianul, care este sărbătorit în august, zicea: Când veţi vedea că se golesc bisericile, se vor umple închisorile. Şi s-au umplut deja de criminali şi de terorişti. Aceste lucruri păţeşte cel care fuge de Dumnezeu. Soţii, care îşi văd barca luând apă, să îngenuncheze şi să strige: “Doamne, mântuieşte-ne casa! Întindeţi mâna şi păzeşte-ne, să nu ne scufundăm!”
Şi credinţa fiecăruia dintre noi este încercată astăzi. Are de înfruntat vânturile rătăcirii, curentele raţionalismului, furtunile ereziilor, valurile ironiei, batjocurile puţinei credinţe. “Doamne, mântuieşte-ne!”, să spună fiecare din noi şi “Înmulţeşte-ne nouă credinţa!” (Matei 14, 30; Luca 17,5).
***
Iubiţii mei, aceste puţine lucruri am vrut să vi le spun. Toţi în acestă viaţă suntem încercaţi. Încercăm necazuri. Necazurile sunt valurile, care lovesc barca vieţii noastre zi de zi. Călătorim pe o mare în furtună. Dar să nu deznădăjduim! La capăt ne aşteaptă limanul.
Într-un sat din regiunea noastră a avut loc un deces. A murit nu vreun bătrân, ci o copilă tânără de douăzeci de ani. În floarea vârstei. A venit moartea şi a luat-o pe această fată binecuvântată, pentru care părinţii ei îşi făceau vise de aur. A luat-o şi se tânguieşte acum întreg satul. Ne vom duce acum să cântăm acolo slujba de ieşire, înmormântarea, şi să-i mângâiem pe cei îndoliaţi, pe cei ce plâng. Mângâierea noastră este credinţa în învierea de obşte.
Câţi vrem să ne mântuim, aici pe acest pământ vom trece prin necazuri, multe necazuri. Nu o spun eu. O spune de Dumnezeu insuflatul cuvânt: “Prin multe necazuri trebuie să intrăm noi în Împărăţia lui Dumnezeu” (Fapte 14, 22); ca să ne învrednicim adică împărăţiei celei cereşti, se cuvine să trecem prin furtuna necazurilor. Dar să nu deznădăjduim! Cine Îl iubeşte pe Dumnezeu şi rămâne credincios Lui, la sfârşit, şi din necazuri va ieşi folosit.
De aceea, să răbdăm necazurile cu nădejdea în Dumnezeu şi cu curaj în victorie. Un poet credincios a scris:
“Şi chiar dacă nu-mi rămâne-n lume
Un loc unde să mă sprijin sau să stau,
Acolo sus e Dumnezeul meu;
Cum aş putea să deznădăjduiesc?”.
Şi să presupunem că m-au părăsit toţi, şi rude şi prieteni şi cunoscuţi, şi că mă aflu într-o situaţie dificilă şi nu am unde şi nu am pe ce să mă sprijin şi unde să stau, acolo sus este Dumnezeul meu, cum pot să deznădăjduiesc?
Aşadar, în Domnul nostru Iisus Hristos, Care trăieşte şi împărăţeşte în veci, să avem nădejdea noastră, credinţa noastră, şi Dumnezeu nu ne va părăsi niciodată. Amin.

†Episcopul Augustin
(Sfânta Biserică a Sfântului Gheorghe Tripotamou – Florina 16.08.1992)

Like this:

_

ΘΡΑΣΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ: Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ -Παντε Ασλακοφ στην αντεπιθεση

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 9th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Πέμπτη, 18 Αυγούστου 2011

Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Λιουμπκο Γκεοργκιεφσκι, ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΝΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΣΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΥΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ

Την ιστορική αλήθεια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αποκαθιστά ο πρώην πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Λιούμπκο Γκεοργκιέφσκι, σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Μιλένκο Νεντελκόφσκι του τηλεοπτικού σταθμού Kanal 5, των Σκοπίων.

Ο Γκεοργκιέφσκι αντικρούει με αδιάψευστα ιστορικά στοιχεία τις ανιστόρητες θέσεις των Σλαβομακεδόνων περί ύπαρξης «Μακεδονικού» έθνους και «Μακεδόνων» και διακηρύττει, ότι Ο Μέγας Αλέξανδρος πολέμησε ως Έλληνας, μετέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό στα πέρα του τότε κόσμου και έχτισε ένα ελληνικό κόσμο.

«Εάν αποδείξουμε ότι οι αρχ. Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, τότε αυτόματα ισχυριζόμαστε ότι εμείς είμαστε αυτοί οι αρχαίοι Μακεδόνες. Πρώτα από όλα, ακόμα και αν ίσχυε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήταν Έλληνες, δεν σημαίνει ότι είναι οι σημερινοί Σκοπιανοί (απόγονοι τους), γιατί η ιστορία της περιόδου γνωρίζει μόνο 3 πολιτισμούς σε αυτήν την περιοχή των Βαλκανίων…τους Έλληνες, τους Ιλλυριούς και τους Θράκες. Οι Μακεδόνες δεν υπήρξαν ως… άλλος πολιτισμός» τονίζει κατά την έναρξη της συνέντευξης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όποιον και αν συμβουλεύτηκα λέει το ακριβώς αντίθετο από εσάς.

ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ: Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, σας διαβεβαιώ. Τώρα, το δεύτερο σημείο είναι ότι, εάν υπάρχει κάποια βάση για εμάς να αποδείξουμε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες είναι διαφορετικοί από τους αρχαίους Έλληνες, το συμπέρασμα μας θα είναι ότι είναι, ήταν κάτι διαφορετικό από τους σημερινούς Σκοπιανούς. Στο μεταξύ είναι και κάτι άλλο. Δεν ξέρω αν είναι γενετικά οι ίδιοι, αλλά ξέρω ότι 120-130 χρόνια πριν τον Μέγα Αλέξανδρο, ο προ-προ-προ… παππούς του Αλέξανδρος Α’ [ο επονομαζόμενος Φιλέλλην] λαμβάνει μέρος στους Ολυμπιακούς αγώνες στην Ελλάδα και αποδεικνύει την Ελληνική του καταγωγή από την Πελοπόννησο.

Από τότε και μέχρι την Γέννηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Μακεδονία είναι μέρος του Ελληνικού Κόσμου και παίρνει μέρος σε όλους τους αγώνες, σε όλα τα συμβούλια, σε όλες τις μάχες και σε όλα τα πολιτιστικά και πνευματικά γεγονότα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πριν λίγο σας διάβασα ότι δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, πριν λίγο σας διάβασα ότι δεν τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους.

ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ: Κοιτάξτε, μπορούμε να επικαλεστούμε πολλές παραθέσεις από γνώστες, αλλά σας λέω πως η Μακεδονία λειτουργούσε τότε. Όλες οι ημερομηνίες είναι γνωστές.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μα υπήρξαν μεγάλοι πόλεμοι. Ο Φίλιππος τους κατέλαβε, τους σκότωνε Εάν ήταν τόσο στενά δεμένοι γιατί σκότωνε ο ένας τον άλλο;

ΓKEOΡΓΚΙΕΦΣΚΙ: Το πιο σημαντικό πράγμα είναι το ακόλουθο… ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος είχαν σκοπό να ενώσουν τον ελληνικό κόσμο {..} είχαν σκοπό να νικήσουν τον μεγάλο εχθρό του ελληνικού κόσμου, την Περσία και τελικά ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος, ή καλύτερα ο Αλέξανδρος σε αυτήν την περίπτωση, όπου και αν κέρδισε, κέρδισε με το ελληνικό όνομα , από οπουδήποτε πέρασε άφησε ένα ίχνος της παρουσίας του. Είναι ίχνος της ελληνικής του καταγωγής. Και έχουμε εκατοντάδες μνημεία όπου αρχίζει με τις λέξεις Εγώ ο Έλλην/Του Έλληνος Αλεξάνδρου.

Έτσι μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, ο κόσμος που αφήνει πίσω, είναι ένας Ελληνικός κόσμος και ονομάζεται «Ελληνοποίηση της Μεσογείου». Ο Αλέξανδρος κάνει το μεγάλο μπαμ του ελληνικού ονόματος {…} και πρόσφατα δεν ανακήρυξαν [σ.σ. Έλληνες] τον Μ. Αλέξανδρο ως τον Μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών για το τίποτα, {σ.σ. τον ανακήρυξαν} διότι ανύψωσε τον Ελληνικό πολιτισμό στο ύψιστο σημείο…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εάν ο ελληνικός πολιτισμός είναι τόσο μεγάλος, εάν ο Αλέξανδρος ήταν τόσο μεγάλος και τον εξέλεξαν ως τον μεγαλύτερο Έλληνα, γιατί ως το 1990 δεν ήθελαν να ακούνε γι’ αυτόν; Γιατί μέχρι το 1990 δεν ήθελαν να ακούσουν για τους Μακεδόνες; Γιατί το όνομα Μακεδονία ήταν απαγορευμένο στην Ελλάδα;

ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ : Δεν είναι έτσι…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πώς δεν είναι έτσι Λιούμπκο; Έτσι είναι. Μιλούσε στους στρατιώτες του σε 2-3 γλώσσες.

ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ : Πάντα νοιαζόντουσαν για το Ελληνικό πνεύμα. Μην έχουμε παραισθήσεις, έτσι.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Τότε γιατί ο Φίλιππος τους πολέμησε; Γιατί τους νίκησε;

ΓΚΕΟΡΓΚΕΦΣΚΙ: Στάσου Μιλένκο. Γιατί η Αθήνα και η Σπάρτη πολέμησαν μεταξύ τους; Γιατί η Θήβα και η Σπάρτη πολεμούσαν μεταξύ τους; Όλες οι πόλεις πολεμούσαν μεταξύ τους

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν ξέρω, εάν καταλαβαίνεις πώς αυτό ακούγονται αυτά που λες στους ανθρώπους που μας παρακολουθούν.

ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ: Kοίτα, δεν θέλω εμείς να έχουμε κακές παραισθήσεις. Ο κόσμος που έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ένας ελληνικός κόσμος, ο κόσμος που ο Μέγας Αλέξανδρος αφήνει πίσω του είναι ένας ελληνικός κόσμος. Αυτοί είναι ξεκάθαροι δείκτες που ο παγκόσμιος επιστημονικός κόσμος έχει αναγνωρίσει και μέχρι σήμερα βλέπουμε όλα τα μνημεία, που έχουν μείνει από αυτήν την περίοδο, να έχουν αυτό το όνομα και επώνυμο. Γιατί δεν θέλουμε να το καταλάβουμε;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Περίμενε ένα λεπτό, εξήγησέ μου γιατί, εάν αυτό ήταν αλήθεια, γιατί οι Έλληνες δεν το εκτιμούσαν ως το 1990;

ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ: Πώς μπορείς να λες ότι δεν το εκτίμησαν;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αφού δεν το έκαναν. Δεν υπήρχε περιοχή με το όνομα Μακεδονία στην Ελλάδα, δεν υπήρχε αεροδρόμιο να λέγεται Μακεδονία, δεν υπήρχε Μέγας Αλέξανδρος, δεν υπήρχαν τίποτα από αυτά…

ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ: Περίμενε, υπήρχε άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη Θεσσαλονίκη από τουλάχιστον όταν ήμουν 5 χρονών και επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Θεσσαλονίκη. θυμάμαι αυτό το άγαλμα. Έχεις δίκιο για το αεροδρόμιο…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν υπήρχε περιοχή με αυτό το όνομα…

ΓΚΕΟΡΓΚΙΕΦΣΚΙ: Ναι, άλλαξαν το όνομα της περιοχής αρκετές φορές, αλλά να ισχυρίζεσαι ότι δεν εκτιμούσαν το πνεύμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν είναι καθόλου αληθινό…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρώτον, δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, δεύτερον δεν έμοιαζαν καθόλου, τρίτον πολεμούσαν μεταξύ τους…

ΓΚΕΟΡΓΚΕΦΣΚΙ: Μα όλες οι ελληνικές πόλεις πολεμούσαν μεταξύ τους…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μιλούσαν διαφορετική γλώσσα {…} λες ότι ένωσε τον ελληνικό κόσμο. Για παράδειγμα, αν ο Γκορμπατσώφ ήταν υπέρ της ένωσης της Γερμανίας αλλά δεν ήταν Γερμανός, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω.

ΓΚΕΟΡΓΚΕΦΣΚΙ: Mιλένκο, κοίτα… . ολόκληρη η κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν Ελληνική και ως σήμερα η λέξη είναι Ελληνική {…} μπορούμε να λέμε μεταξύ μας ιστορίες για παρηγοριά, αλλά αυτά είναι τα ιστορικά γεγονότα! Μέχρι να αποδείξουμε με επιστημονικά επιχειρήματα ότι αυτά τα γεγονότα δεν είναι αληθινά… εντάξει…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Νομίζω ότι αρκετοί σπουδαίοι επιστήμονες δεν συμφωνούν με τις απόψεις σου και το ξέρεις, αληθινά δεν συμφωνούν.

ΠΗΓΗ: neoskosmos.com

69717295

Σε σκοπιανή ιστοσελίδα απαντα ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Μελίτης Π. Αναστασιάδης!

Και επιτίθεται σε όσους εξάσκησαν κριτική στις ψευδείς αντεθνικές του δηλώσεις:

  • flag1«…Σύσσωμη -σχεδόν- η πολιτική ηγεσία του τόπου της Φλώρινας “έτρεξε” να κάνει το “πατριωτικό της καθήκον” και να αυξήσει τις μετοχές της στο ιδιότυπο χρηματιστήριο του Εθνικισμού… Άλλος πουλάει “ντοπιοσύνη” άλλος εθνικοφροσύνη άλλος ότι μπορεί. Και όλα αυτά στην καμπούρα μας και στα χωριά μας….Σέβομαι και τιμώ όλους τους συγχωριανούς μου και τους συνδημότες μου στο Δήμο Φλώρινας ανεξάρτητα από το τι κόμμα ψηφίζουν, τι θεό πιστεύουν, τι γλώσσα μιλάνε, σε ποια φυλή ή έθνος ανήκουν…»

Εθνικιστές και νεοναζί ονομάζει εκείνους που αγαπούν την Ελλάδα!!! Και περιμένει·

  • «Να καταδικάσει το Δημοτικό Συμβούλιο την παρουσία νεοναζί στην Φλώρινα!!!

Και η σκοπιανή ιστοσελίδα γράφει·

  • «Α. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
  • Στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία / Ilinden 19-20 Ιουλίου 2011 μια δημοσιογράφος από την Δημοκρατία της Μακεδονίας πήρε συνέντευξη από τον πρόεδρο του χωριού Ovtsarani- Μελίτης Φλώρινας Πάντε Ασλάκοφ ή Παναγιώτη Αναστασιάδη όπως είναι το ονοματεπώνυμό του στα ελληνικά. Η συνέντευξη δόθηκε στην εφημερίδα «Ντνεβνικ» (Κλίκ εδώ). Σε μια από τις ερωτήσεις ο Πάντε αναφερόμενος στη σύνθεση του πληθυσμού της Ovcharani- Μελίτης και της ευρύτερης περιοχής, της λέει: «‘Έχουμε και πρόσφυγες που ήρθαν από την Τουρκία (Ματζίρι οτ Τούρτσια) και (Αρναούτι) – Αρβανίτες» δηλ. Αλβανόφωνους. Η δημοσιογράφος, εκ παραδρομής, έγραψε στην εφημερίδα της «έχουμε Τούρκους και Αλβανούς» με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένα άνευ προηγουμένου “πανηγύρι” επιθέσεων με υβριστικές δηλώσεις από πολιτικούς παράγοντες της Φλώρινας –και όχι μόνο- εναντίον του Πάντε Ασλάκοφ με ένα τρόπο, ύφος και τόνο που μόνο Ευρωπαϊκή χώρα δεν θυμίζει…
  • Β. ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ (Οι “μουγγοί” εμίλησαν)
  • Ξαφνικά ω! του θαύματος! αυτοί που παρίσταναν τους “μουγγούς” και ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΑΝ ΑΧΝΑ για την ΕΤΗΣΙΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΩΝ ΝΕΟΝΑΖΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (24/7/2011) την οποία όφειλαν όχι μόνο να καταδικάσουν αλλά κυρίως να αποτρέψουν, ξαφνικά μίλησαν! Όμως, δεν μίλησαν για να καταδικάσουν την ετήσια παρουσία νεοναζί στη Φλώρινα αλλά ελάλησαν για να προβούν σε αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος και της ετυμηγορίας των πολιτών της Μελίτης. Άρχισαν ο ένας μετά τον άλλον να ζητούν δηλώσεις μετανοίας και υποταγής από εκλεγμένους Δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους, να πρωτοστατούν και να προτρέπουν σε πολιτικό λυντσάρισμα των Μακεδόνων Ακτιβιστών ενώ κάποια blog ζήτησαν την παρέμβαση Εισαγγελέα ακόμη του Πρωθυπουργού για να απομακρύνουν από πρόεδρο τον Πάντε Αναστασιάδη…».

αυτονομ.Η καλή αγωνιστική στάση του Μητροπολίτου Θεοκλήτου τους κάθισε στο στομάχι. Θυμήθηκαν τους αγώνες του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου και χρησιμοποιώντας τον τίτλο· «Ο Χομεϊνί της Μακεδονίας» από το περιοδικό «ΜΟΓΛΕΝΑ» φύλ. του 1983, του σκοπιανού  καθηρημένου παπά Νικοδημου Τσιαρκνιά, κάνουν επίθεση εναντίον του κεκοιμημένου επισκόπου.

Και η σκοπιανή ιστοσελίδα συνεχίζει·

  • 4) Και αν νομίσατε πως η ελληνοορθοδοξία της «Αγάπης» θα έλειπε από αυτό το… “εθνικό έπος” γελιέστε!!! Απ’ την Μητρόπολη Φλώρινας στο παρελθόν δεν γλίτωσε ούτε ο μεγάλος “ανθέλλην” Θεόδωρος Αγγελόπουλος, θα “κολλούσε” σε μικρούς “ανθέλληνες” τύπου Πάντε Ασλάκοφ; Ο μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας Θεόκλητος, άξιος διάδοχος και συνεχιστής του «Χομεϊνί της Μακεδονίας» Καντιώτη, κινούμενος εντός των εθνικοπατριωτικών πλαισίων παρέα με τους υπόλοιπους “μουγγούς” προέβη κι αυτός (μη χάσει;!) σε δήλωση στην οποία κατηγορεί τον Παναγιώτη Αναστασιάδη ως «εντεταλμένο πράκτορα».

  • Αυλαία: Καντιώτη ΖΕΙΣ εσύ τους οδηγείς μαζί με τον Χριστόδουλο-Κεραυνό, τον Στόχο και την Χρυσή Αυγή…»

4996201

Μία εξαιρετική έκθεση στην Οξφόρδη αποδεικνύει περίτρανα το αυτονόητο!

Η Μακεδονική Γη ήταν πέρα για πέρα Ελληνική και μάταια προσπαθούν οι βόρειοι γείτονές μας να πείσουν τον κόσμο για το αντίθετο. Το Μουσείο Τεχνών και Αρχαιολογίας Ashmolean του περίφημου Πανεπιστημίου της Οξφόρδης διοργανώνει μία μοναδική (αφού για πρώτη φορά παγκοσμίως θα παρουσιαστούν στο κοινό) έκθεση με τίτλο «Από τον Ηρακλή στον Μέγα Αλέξανδρο, θησαυροί από τη βασιλική πρωτεύουσα των Μακεδόνων, ένα Ελληνικό Βασίλειο στην Εποχή της Δημοκρατίας». Ο τίτλος, από μόνος του μας δίνει πολλά μαθήματα! Η «πρωτεύουσα των Μακεδόνων είναι ένα Ελληνικό Βασίλειο». Μπορούν να το χωνέψουν αυτό οι κάτοικοι των Σκοπίων επιτέλους; Μπορεί το ‘Ελληνικό αυτό Βασίλειο στην εποχή της Δημοκρατίας» να μας δώσει και σήμερα μαθήματα Δημοκρατίας και να τελειώσουν οριστικά οι ατελέσφορες και εθνικά ζημιογόνες διαπραγματεύσεις με τους γείτονες για το θέμα του ονόματος; Μπορεί άραγε ο Έλληνας Πρωθυπουργός, υπό την αιγίδα του οποίου τελεί η έκθεση στην Οξφόρδη, να αναλάβει εθνικό ρόλο και να διαμηνύσει προς κάθε κατεύθυνση πως δεν υπάρχει καμία άλλη Μακεδονία; Ονειρεύομαι; Μπορεί και ναι, αλλά το γεγονός παραμένει: η έκθεση που ξεκίνησε στις 7 Απριλίου θα διαρκέσει μέχρι τις 29 Αυγούστου 2011. Μήπως όσοι βρίσκονται στην Αγγλία αυτή την περίοδο θα έπρεπε να την επισκεφθούν; Διαβάστε την ακόλουθη είδηση που μας έστειλε ο Χ.Μ. και στη συνέχεια το σύντομο εισαγωγικό κείμενο στα αγγλικά από την επίσημη ιστοσελίδα του Μουσείου. Διαδώστε το και σε άλλους. Η απάντηση στα Σκόπια έρχεται από την…Οξφόρδη! Με μια σεμνή τελετή εγκαινίων άνοιξε. στο Μουσείο Ασμόλιαν της Οξφόρδης η μεγάλη έκθεση για το βασίλειο των αρχαίων Μακεδόνων, του οίκου των Τεμενιδών, με τίτλο: «Από τον Ηρακλή στο Μέγα Αλέξανδρο: Θησαυροί από τη βασιλική πρωτεύουσα των Μακεδόνων, ένα…ελληνικό βασίλειο στην εποχή της δημοκρατίας». Θεωρείται ίσως η σημαντικότερη αρχαιολογική έκθεση για την Ελλάδα στη Βρετανία. Περιλαμβάνει πρόσφατα ευρήματα από τις συνεχιζόμενες ανασκαφές στις Αιγές, την πρωτεύουσα του βασιλείου του Φιλίππου Β’, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τα περισσότερα από τα εκθέματα, περίπου το 80%, προβάλλονται για πρώτη φορά στο κοινό, με την Οξφόρδη να επιλέγεται λόγω της στενής σχέσης με την ελληνική αρχαιολογία και ιδίως το Μανόλη Ανδρόνικο, που ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Παράλληλα, το Μουσείο Ασμόλιαν αποτελεί πόλο έλξης για ακαδημαϊκούς και φοιτητές από όλο τον κόσμο. Το 2010, μετά τη μεγάλη ανακαίνιση του μουσείου, 1,2 εκατομμύρια επισκέπτες πέρασαν τις πύλες του. Τα εκθέματα παρουσιάζουν. Μία πιο καθημερινή και ολοκληρωμένη εικόνα της περιόδου της ακμής του βασιλείου των Μακεδόνων, αλλά και των περιόδων πριν από το Φίλιππο. Η έκθεση χωρίζεται σε τρία τμήματα: αντικείμενα που σχετίζονται με το βασιλιά και τις δραστηριότητές του, αντικείμενα που δείχνουν την ξεχωριστή θέση των γυναικών των Μακεδόνων και εκθέματα από την καθημερινή ζωή στο Παλάτι των Αιγών. Μεταξύ άλλων μπορεί να δει κανείς προσωπικά αντικείμενα του Φιλίππου, όπως το σπαθί του, λόγχες του και τις επικαλαμίδες του, την πρώτη ιστορικά προτομή του Αλέξανδρου, ένα εντυπωσιακό και σχεδόν ανέπαφο στεφάνι από σκαλιστά χρυσά φύλλα βελανιδιάς, μία τοιχογραφία ιδιαίτερης σημασίας που απεικονίζει τον Αλέξανδρο και τον πατέρα του σε σκηνή από κυνήγι, καθώς και δεκάδες εντυπωσιακά και ζηλευτά ακόμα και σήμερα γυναικεία κοσμήματα. Οι υπεύθυνοι της έκθεσης χαρακτήρισαν το Παλάτι των Αιγών ως το πιο σημαντικό κτίριο της αρχαίας Ελλάδας μετά τον Παρθενώνα. Η ψυχή της έκθεσης, η διευθύντρια της 17ης Εφορίας Αρχαιοτήτων και μαθήτρια του Ανδρόνικου, Αγγελική Κοτταρίδη τόνισε ότι αποδεικνύεται από τα ευρήματα πως ό, τι ήταν ο Περικλής και η Αθήνα τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή κέντρο διανόησης και τεχνών, ήταν ο Φίλιππος και η αυλή του τον επόμενο αιώνα. Ο διακεκριμένος ιστορικός της Οξφόρδης, Ρόμπιν Λέιν Φοξ, στη σύντομη εισαγωγική παρουσίαση της έκθεσης δάκρυσε ενώπιον συναδέλφων του και δημοσιογράφων, λέγοντας ότι πρόκειται για την κορυφαία αρχαιολογική έκθεση που έχει γνωρίσει. Κατά τον κ. Λέιν Φοξ, το ιστορικό μήνυμα της έκθεσης είναι ταυτόχρονα και πολιτικό: «Οι Μακεδόνες ήταν ένα ελληνόφωνο βασίλειο στη βόρεια Ελλάδα και όσοι Σκοπιανοί υποστηρίζουν ότι εκεί βρίσκεται η Μακεδονία επιδεικνύουν άγνοια και η θέση τους είναι εξωφρενική. Είναι σαν να λένε ότι η Οξφόρδη βρίσκεται στη Λευκορωσία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ. Η έκθεση θα συνεχιστεί έως τις 29 Αυγούστου. Στη συνέχεια, κάποια από τα εκθέματα, ένας περιορισμένος αριθμός, θα ταξιδέψουν έως το Λούβρο για μια γενικότερη έκθεση για τους αρχαίους Μακεδόνες. Το εισαγωγικό κείμενο στα αγγλικά έχει ως εξής:. In the groundbreaking exhibition ‘Heracles to Alexander the Great’ the Ashmolean will show more than 500 extraordinary objects, most of which go on display for the first time anywhere in the world. These recent finds were discovered in the royal burial tombs and the palace at Aegae, the ancient capital of Macedon. They rewrite the history of early Greece and tell the story of the royal court and the kings and queens of Macedon, descendants of Heracles whose rule culminated in the empire of Alexander the Great. Aegae remained relatively unknown until 30 years ago when excavations uncovered the unlooted tombs of Philip II and his grandson Alexander IV. Recent work at the site by the 17th Ephorate of Prehistoric and Classical Antiquities, and the Aristotle University of Thessaloniki, has continued to unearth a startling wealth of objects – from beautifully intricate gold jewellery, silverware and pottery, to sculpture, mosaic floors and architectural remains. ΠΗΓΗ:  http://www.ashmolean.org/exhibitions/heracles/

OMNISCIENCE

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 7th, 2011 | filed Filed under: English

Drops From The Apostle
by

the blessed bishop Father Augustine Nicholas Kantiotes, pp. 100-103

THE SIXTH SUNDAY OF MATTHEW

Matthew 9:1-8

(July 24, 2011; St. Christine; St. Theophilos Zanchinthou Neo-Martyr)

OMNISCIENCE

Wherefore think ye evil in your hearts?

ΚΥρ...Christ, beloved, was in a city of the Holy Land. He was in Capernaum, which He Himself called «His own city,» because this city became the center of His ministry.                                                                                            In that city, then, the following event took place. Some compassionate men picked up and brought a paralytic before Christ. They brought him with the unshakable faith that Christ would be capable of curing him. Christ was, is, and shall be the unique physician of humanity, because He is, as we’ve said in our previous homily, the true God.                                                 When those compassionate people brought the paralytic before Christ, Christ wasn’t alone. Many people were there listening to Him, among them some scribes. The scribes were people who studied and interpreted the law of Moses, which was the only legal basis on which the Hebrews regulated their personal, domestic, social, and national matters. The scribes were the theologian-preachers and lawyers of that time. They had a special place among the people. Whoever saw them on the streets bowed reverently and greeted them with respect. They, along with the pharisees, were considered the holy men of their time.                                                                              These scribes were present when the paralytic was brought to Christ. They stood silently, watching to see what Christ was going to do, so that they—these saints —could find another opportunity to make accusations against Him.                                                                                                      Holy men? Outwardly, the scribes seemed holy, important interpreters and preachers of divine law. But inwardly, what were they? People are ignorant of the inner side of man. Only one person knows the inner workings of man. He is God. And God is Christ, the true God. That’s why, as we see in today’s Bible reading, Christ unmasked the hypocrisy of these people. In one moment, He turned and said to them: «Why do you think evil in your hearts?» When Christ started the paralytic’s healing saying, «My son, your sins are forgiven,» the scribes, without saying a word, thought to themselves that Christ had blasphemed. Christ, knowing their inner thoughts, revealed the evil in their corrupt hearts. It was an astonishing revelation, revealing even more than the miracles of the healings that Christ is the true God. After this revelation, the scribes should have humbled themselves and, with contrite hearts, fallen at Christ’s feet, confessing their sinfulness and asking for God’s mercy. They should have said to Christ: «We are sinners, even though we appear to be holy; forgive us for the hatred and evil we have in our hearts.» But the scribes did not acknowledge their sinfulness; egoistically and haughtily, breathing hatred against Christ because of this public revelation, they allied themselves with the high priests to get rid of Christ.                                                                                                         The words of Christ to the scribes—»Why do you think evil in your hearts»—are fearsome words that we must pay particular attention to. These words, as we have said, prove the divinity of Jesus Christ. Only God knows the depths of the heart of man. And man, no matter how wise or educated he may be, even if he distinguishes himself in psychology, knows the least little bit about himself. Man remains a mystery, as a certain doctor-philosopher of our age says. What man hides in his heart, only God, only Christ, truly knows, just as He knew what was in the hearts of the scribes. People today have opened psychiatric clinics to investigate, they say, the sicknesses of the soul. They try to heal these sicknesses, but in spite of all their shock treatments and medications, the soul of man, in its inner depths, remains a mystery. Even the greatest psychiatrists are fooled. Seeing a temporary calm in the face of their patient, they think he is well and allow him to return to society. But alas! A few days, maybe even a few hours later, the psychologically sick person has committed an awful crime.

The heart of man remains unknown. Next to you your relative may be sleeping—your friend, your husband, your wife—but you don’t know what is going on inside him. Only one person knows the depths of the human heart: He is Christ.

Christ not only knows the depth of the heart of everyone, but also everything else that is happening or will happen, even in the most distant future of humanity. Everything that has happened, everything that will happen today, everything that will happen after centuries and millennia—all this, in detail, Christ knows. As one of the wise writers of the Old Testament, Sirach, says: «The eyes of the Lord are many times brighter than the sun, seeing all of the ways of man and penetrating secret places.»

From the little we have written, it is shown that the Lord is omniscient; He knows everything. The Lord knows everything. What a fearful truth! If people believed this and thought about it, this truth alone—that the Lord sees and knows everything—would be sufficient to prevent people from committing every evil.  It is said that an evil woman tried to tempt an ascetic to sin with her. The ascetic pretended to consent. But he proposed that they sin at noontime in the square of the city. «No!» said the woman, «we can’t do that.»

«Why not?» asked the ascetic. «Because people will see us.»

«But, woman, wherever we go, even if we shut ourselves up in the darkest cave, God sees us. We’re ashamed to be seen by people, yet we are not ashamed to be been by God?»

The sinful woman repented and was saved. She was saved by these words of the ascetic.

Beloved! Yes, there is, in spite of what the atheists say, an eye that sees everything, an ear that hears everything, and a hand that writes everything down. It is Christ Who sees, hears, and knows everything. And one day He will judge the world. «Why do you think evil in your hearts?»

Τo Μαργαριταρι

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 5th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

(Από βιβλίο για παιδιά· “ΒΟΣΚΕ ΤΑ ΑΡΝΙΑ ΜΟΥ”)

Τo Μαργαριταρι

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Θ. ΚοινωνιαΘΑ ἔχετε ἀκούσει ὅτι ὑπάρχουν κάτι πολύτιμα πετράδια ἀστραφτερά, ποὺ ἀξίζουν ἑκατομμύρια δραχμές. Πολύτιμα πετράδια εἶναι τὰ διαμάντια, εἶναι τὰ μαργαριτάρια. Ἔχουν καὶ αὐτὰ τὴν ἱστορία τους. Ἐὰν ρωτούσαμε ἕνα διαμάντι πῶς ἔγινε καὶ αὐτὸ μποροῦσε νὰ μᾶς ἀπαντήση, θὰ μᾶς ἔλεγε τὴν ἱστορία του. Θὰ μᾶς ἔλεγε˙

Ἐγὼ κάποτε ἤμουνα ἕνα κάρβουνο κλεισμένο βαθειὰ μέσα στὴ γῆ. Ἐκεῖ ἔμενα χιλιάδες χρόνια. Κάποτε, χωρὶς νὰ ξέρω νὰ σᾶς πῶ πῶς ἐγινε, μέσα μου κάτι ἄλλαξε. Ἐκεῖ ποὺ ἤμουν κάρβουνο, ἐγινα διαμάντι. Τὸ πῶς, σᾶς εἶπα, μὴ μὲ ρωτάτε. Αὐτὸ εἶναι μυστήριο, ἔνα ἀπὸ τὰ πολλὰ μυστήρια ποὺ κρύβει ὁ φυσικὸς κόσμος. Τὰ ξέρει μόνο Ἐκεῖνος ποὺ δημιούργησε τὸ σύμπαν. Ἀπὸ ʼκεῖ μέσα ποὺ ἤμουνα ἦρθαν καὶ μʼ ἔβγαλαν οἱ ἄνθρωποι, γιατὶ λένε πὼς ἔχω μεγάλη ἀξία. Μὲ παίρνουν. Μὲ πηγαίνουν στὰ ἐργοστάσια. Μὲ πλένουν. Μὲ καθαρίζουν. Μὲ κατεργάζονται, ὅπως λένε. Καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν κατεργασία βγαίνω ἕνα διαμάντι, ποὺ οἱ ἔμποροι μὲ πουλοῦν ἀκριβὰ καὶ μόνο πλούσιοι καὶ βασιλιᾶδες μποροῦν νὰ μὲ ἀγοράσουν. Δὲν θὰ μὲ βρῆς στὶς καλύβες καὶ στὰ σπίτια τῶν φτωχῶν. Κατοικῶ στὰ μέγαρα καὶ τὰ παλάτια. Ἀλλὰ ἀλλοίμονο! Ὅπως ἤμουν κάποτε κλεισμένο μέσα στὴν γῆ, ὅταν ἤμουν κάρβουνο, ἔτσι καὶ τώρα εἶμαι κλεισμένο σὲ θησαυροφυλάκια, καὶ μὲ φυλᾶνε φύλακες, γιατὶ ὑπάρχει φόβος νὰ μὲ κλέψουν. Εἶμαι, βλέπετε, τὸ διαμάντι καὶ ἡ ἀξία μου εἶναι μεγάλη. Ἄν θελήσω τώρα νὰ σᾶς πῶ σὲ πόσα χέρια ἔπεσα, πόσα στέμματα βασιλιάδων καὶ σπαθιὰ στρατηγῶν ἔχω στολίσει, καὶ πόσοι φόνοι καὶ ἐγκλήματα ἔχουν γίνει ἐξ αἰτίας μου, ἡ ἱστορία μου θὰ εἶναι πολύ μεγάλη…

Ἀλλὰ δὲν εἶναι τὸ διαμάντι τὸ μόνο πολύτιμο πετράδι. Κοντὰ στὸ διαμάντι πολύτιμο πετράδι εἶνε καὶ τὸ μαργαριτάρι. Ἔχει κι αὐτὸ τὴν ἱστορία του, ποὺ καμμιὰ ἄλλη φορά, ἀγαπητά μου παιδιά, θὰ τὸ παρακαλέσουμε νὰ μὰς τὴν πῆ. Εἶνε μιᾶ ἱστορία πολύ περίεργη. Τὸ μαργαριτάρι δὲν βγαίνει ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς γῆς ἀλλʼ ἀπὸ τὰ σπλάχνα ἑνὸς θαλλασσινοῦ ὀργανισμοὺ ποὺ λέγεται κοχύλι καὶ ζῆ σὲ μακρινὲς θάλασσες.

* * *

Ἀλλὰ σήμερα ποὺ μὲ ἀκοῦτε νὰ μιλῶ γιὰ διαμάντια καὶ μαργαριτάρια, ἴσως παραξενευθῆτε καὶ μοῦ πῆτε˙

̶ Γιατί μᾶς μιλᾶς γιʼ αὐτὰ τὰ πολύτιμα πετράδια; Ἐμεῖς εἴμαστε ὅλα φτωχὰ παιδιά. Καὶ να θέλαμε ἀκόμα νʼ ἀγοράσουμε τέτοια πολύτιμα πετράδια, δὲν μποροῦμε…

Τὸ ξέρω, παιδιά μου. Ἀλλὰ ὑπάρχει λόγος σοβαρὸς ποὺ σᾶς μιλάω γιὰ διαμάντια καὶ μαργαριτάρια. Σᾶς μιλάω μὲ μιὰ γλῶσσα, μὲ τὴν ὁποία μιλάει ἠ ἁγία Γραφή. Λέγεται γλῶσσα ἀ λ λ η γ ο ρ ι κ ή. Καὶ ἀλληγορικὴ γλῶσσα εἶναι κάτω ἀπὸ τὰ συνηθισμένα πράγματα ποὺ βλέπουμε ἐμεῖς νὰ ἐννοοῦμε κάτι ἄλλα πράγματα.

Ποιό, λοιπόν, εἶναι τὸ μαργαριτάρι; Ἐλᾶτε, παιδιά μου, νὰ σᾶς τὸ δείξω.

* * *

Ὅλοι ξέρετε, ὅτι στὸ ἱερὸ βῆμα κάθε ναοῦ ὑπάρχει μία τράπεζα. Ἡ τράπεζα αὐτὴ ὀνομάζεται ἁ γ ί α   τ ρ ά π ε ζ α. Καὶ τὴν ὀνομάζουμε ἔτσι, γιὰ νὰ τὴν ξεχωρίσουμε ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα τραπέζια τῶν σπιτιῶν μας, ὅπου τρῶμε καὶ πίνουμε κάθε μέρα. Φαγητὰ ὑλικά καὶ ἐπίγεια ἔχει τὸ τραπέζι τοῦ σπιτιοῦ μας, ἀλλὰ φαγητὸ οὐράνιο καὶ ἄφθαρτο ἔχει ἡ ἀγία τράπεζα. Καὶ ὅποιος φάη αὐτὸ τὸ φαγητό, αὐτὸς θὰ ζήση αἰώνια.

Ἐπάνω στὴν ἀγία τράπεζα ὁ ἱερεὺς ποὺ λειτουργεῖ βάζει ἄρτο (=ψωμί), ἕνα τεμάχιο (=κομμάτι) ἄρτου, ποὺ εἶναι παρμένο ἀπὸ ἕνα ἄρτο ποὺ ὀνομάζεται προσφορά. Ἄρτο βάζει σὲ ἕνα χρυσὸ ἤ ἀσημένιο σκεῦος ποὺ ἔχει ἀριστερά του καὶ λέγεται ἅγιο δισκάριο. Καὶ οἶνο (=κρασί) βάζει σὲ ἕνα ἐπίσης χρυσὸ ἤ ἀσημένιο ἱερὸ σκεῦος ποὺ ἔχει στὰ δεξιά του καὶ λέγεται ἅγιο δισκοπότηρο. Αὐτὰ τὰ εἴδη δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ ποὺ τρῶμε καὶ πίνουμε. Δὲν διαφέρουν ὥς τὴ στιγμή, ποὺ ὁ ἱερεὺς σκυμμένος μὲ φόβο θὰ ζητήση ἀπὸ τὸ Θεό, νὰ γίνη τὸ θαῦμα˙ ὁ ἄρτος, δηλαδή, νὰ γίνη σῶμα Χριστοῦ καὸ ὁ οἶνος αἷμα Χριστοῦ. Ὅταν ὁ ἱερεῦς κάνη τὴν ἐπίκλησι αὐτή, τότε γίνεται τὸ θαῦμα. Ὀ ἄρτος σῶμα Χριστοῦ, καὶ ὁ οἶνος αἷμα Χριστοῦ.

Μή, παιδί μου, μὴ ρωτήσης τὸ πῶς. Γιατὶ εἶνε μυστήριο. Εἶναι, δηλαδή, ἕνα πρᾶγμα ποὺ συμβαίνει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς νὰ τὸ καταλάβη. Τὶ εἴδαμε στὴν ἱστορία τοῦ διαμαντιοῦ; Ὅτι τὸ κάρβουνο ἔγινε διαμάντι. Ἔ λοιπόν, ὁ Θεός, ποὺ κάνει τὸ κάρβουνο διαμάντι καὶ βγάζει μέσʼ ἀπʼ τὸ κοχύλι τὸ μαργαριτάρι, ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κάνει καὶ τὴ θαυμαστὴ αὐτὴ μεταβολὴ στ[ον ἄρτο καὶ στὸν οἶνο τῆς ἀγίας τραπέζης. Καὶ σʼ αὐτὴ τὴν ἀγία τράπεζα μᾶς καλεῖ ἡ γλυκειὰ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ κάθε φορὰ ποὺ τελεῖται θεία λειτουργεία ἐπαναλαμβάνεται ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ ἱερέως˙ «Λάβετε, φάγετε, τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα, τὸ ὑπὲρ ὐμῶν κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τὸ αἷμα μου, τὸ τῆς καινῆς διαθήκης, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ πολλῶν ἐκχυνόμενων εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Ἐλᾶτε, λέει, χριστιανοί μου, ἐλᾶτε νὰ κοινωνήσετε. Κοινωνώντας παίρνετε μέσα σας τὸ Χριστό. Μέσα στὶς φλέβες σας θὰ κυλήση τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ χύθηκε πάνω στὸ σταυρὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου.

Νά λοιπὸν τὸ μαργαριτάρι. Τὸ μαργαριτάρι εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία. Κάθε ψίχουλο ἀπὸ τὸν ἁγιασμένο ἄρτο καὶ κάθε σταγόνα ἀπὸ τὸν ἁγιασμένο οἶνο περιέχουν μιὰ ἀνεκτίμητη ἀξία. Ὅσο ἀξίζει ἕνα ψίχουλο καὶ μιὰ σταγόνα τῆς Θείας Κοινωνίας, δὲν ἀξίζουν ὅλα τὰ διαμάντια καὶ τὰ μαργαριτάρια τοῦ κόσμου. Γιʼ αὐτὸ στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν λέμε «πρόσεχε τοὺς μαργαρίτας», σημαίνει πρόσεχε τὴ Θεία Κοινωνία, πρόσεχε μὴν πέση τίποτε ὅταν κοινωνεῖς.

Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, ποὺ ὑπῆρχε εὐσέβεια, ὄταν τὰ παιδιὰ πήγαιναν στὴν ἐκκλησία καὶ κοινωνοῦσαν τὰ ἄχραντα μυστήρια, κάθε μητέρα ἔλεγε˙ Πῆρες, παιδί μου τὸ μαργαριτάρι, πῆρες τὸ Χριστό˙ φύλαξέ το μέσα στὴν καρδιά σου…

* * *

Τώρα ποὺ πλησιάζει ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, συνήθεια εἶνε, ὅλα τὰ παιδιὰ νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία τὴ Μεγάλη Πέμπτη ἤ τὸ Μέγα Σάββατο καὶ νὰ κοινωνοῦν τὰ ἄχραντα μυστήρια. Κʼ ἐσεῖς μαζὶ μὲ τʼ ἄλλα παιδιὰ θὰ πᾶτε νὰ κοινωνήσετε. Ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέξετε. Γιατὶ πολλὰ παιδιὰ δὲν κοινωνοῦν ὅπως θέλει ὁ Θεός. Σπρώχνονται, φωνάζουν, κάνουν διάφορες ἀταξίες μέσα στὸ ναό, καὶ ὅταν βγαίνουν ἐξω δὲν σκέπτονται τὶ κοινώνησαν. Μὰ ἐσεῖς προσέξτε. Πρὶν κοινωνήσετε, νὰ πάτε νὰ ἐξομολογηθῆτε τὰ ἀμαρτήματά σας στὸν πνευματικὸ πατέρα. Νὰ προετοιμασθῆτε. Νὰ διαβάσετε ἀπὸ τὴν ἱερὰ Σύνοψι τὴν ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως (ὑπάρχει καὶ βιβλιαράκι ποὺ περιέχη τὴν ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως). Νὰ ζητήσετε κατόπιν συγγνώμη ἀπὸ τοὺς γονεῖς, τοὺς δασκάλους, τʼ ἀδέλφια καὶ τοὺς συμμαθητὰς ποὺ ἔχετε λυπήσει, κʼ ἔτσι, μὲ μιὰ καρδιὰ καθαρὴ ἀπὸ μίσος καὶ κακία, μὲ μιὰ καρδιὰ γεμάτη ἀπὸ πίστι στὸ Θεὸ καὶ ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ στὸν πλησίον, νὰ πάτε στὴν ἐκκλησία. Νὰ σταθῆτε ἐκεῖ μὲ πολλή εὐλάβεια. Καὶ ὅταν σᾶς προσκαλέση ὁ ἱερεὺς νὰ προσέλθετε νὰ κοινωνήσετε, νὰ μὴ σπρώξετε γιὰ νὰ κοινωνήσετε ἀπὸ τοὺς πρώτους. Ἀλλά, παιδί μου, ἀφοῦ κοινωνήσουν ὅλα τὰ παιδιά, προσπάθησε νὰ κοινωνήσης ἀπὸ τοὺς τελευταίους. Κοινωνώντας ἔτσι, θὰ πάρης τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, τὸ δὲ πολύτιμο μαργαριτάρι εἶναι ὁ Χριστός.

Σʼ ὅλους τοὺς μαθητὰς καὶ τὶς μαθήτριες τῶν κατηχητικῶν σχολείων εὔχομαι, τώρα τὶς ἄγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος νὰ προσέλθουν καὶ νὰ κοινωνήσουν τὰ ἄχραντα μυστήρια. Ἀλλʼ ὅχι μόνο τὴ Μ. Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα. Εὔχομαι τακτικὰ νὰ κοινωνοῦν. Νὰ παρακινήσουν δὲ καὶ τοὺς γονεῖς τους, νὰ κοινωνήσουν κι αὐτοί ὅπως πρέπει. Τότε ὁ Χριστὸς θὰ εἶνε στὸ σπίτι καὶ θὰ γιορτάσουν τὸ Πάσχα μὲ ἀνείπωτη χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι.

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη

Ὁ πνευματικός σας πατέρας

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ Π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 5th, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΙΝΕΣΟΥΜΕ

ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

  • Έτσι θα θέλαμε τον μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητο, να έχει φωνή σε όλα τα θέματα, αφού μπορεί να βάζει στην θέση τους εχθρούς της πατρίδος. Θα θέλαμε αυτή τη φωνή της διαμαρτυρίας να την υψώση και στον πατριάρχη του Βαρθολομαίο, που και στα ραμαζάνια τρώει και κοράνια μοιράζει και με τους παπικούς είναι και με τους προτεστάντες και τα γκουρού συμπροσεύχεται· Αν βαδίσει αυτό το δρόμο θα είναι γνήσιο πνευματικό παιδί του π. Αυγουστίνου.
  • Και μιά ερώτηση· Μήπως πρέπει να μιλήσει και ο πρωτοσύγκελλος του Μητροπολίτου Θεοκλήτου π. Ιουστίνος Μπαρδάκας που είναι ντόπιος κάτοικος της Μελίτης και οι δηλώσεις του Αναστασιάδη προσβάλλουν πρώτον εκείνον και την οικογένειά του;

10/8/2011

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ Π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ

Μέ βαθιά λύπη καί ἀγανάκτηση πληροφορήθηκα ἀπό τόν τύπο τίς δηλώσεις σέ ἐφημερίδα τῶν Σκοπίων τοῦ προέδρου τῆς Τοπικῆς Κοινότητας Μελίτης Παναγιώτη Ἀναστασιάδη.
Ὁ κ. Ἀναστασιάδης εὑρισκόμενος προφανῶς σέ ἐντεταλμένη ἀποστολή δήλωσε σέ ἐφημερίδα τῶν Σκοπίων πώς στήν Τοπική Κοινότητα τῆς Μελίτης «ζοῦν περίπου 2.300 Μακεδόνες, λίγοι Ἀλβανοί, Τούρκοι καί ἐλάχιστοι Ἕλληνες». Ἐπί τῆς δηλώσεώς του ἔχουμε νά παρατηρήσουμε τά ἑξῆς:

1. Τήν Μελίτη καί τούς κατοίκους της τούς γνωρίζω ἀπό τό ἔτος 1967. Ἀπό τή θέση τοῦ πρωτοσυγκέλλου ἀλλά καί ἀπό αὐτή τοῦ πνευματικοῦ πατρός εἶχα τήν εὐκαιρία νά γνωρίσω σέ βάθος τούς καλοκάγαθους κατοίκους της μέ τούς ὁποίους συνδέθηκα πνευματικῶς τόσο πολύ, ὥστε να θεωρῶ τήν Μελίτη ὡς «ἰδίαν πόλιν». Ἀγάπησα ὅλους του Μελιτιῶτες, χωρίς διακρίσεις καί διαχωρισμούς. Ἀλλά καί οἱ κάτοικοι τῆς Μελίτης μέ ἀγάπησαν ὅλοι καί συνεχίζουν νά μέ ἀγαποῦν. Τήν ἀγάπη τους αὐτή εὐκαίρως ἀκαίρως τήν ἐκφράζουν πρός τό πρόσωπό μου, πολλές φορές κατά τρόπο ζωηρό.

2. Κατά συνέπεια, γνωρίζω πρόσωπα, πράγματα καί καταστάσεις ὅσο ἐλάχιστοι. Γι’ αὐτό καί ἐξεπλάγην μέ τίς δηλώσεις τοῦ κ. Ἀναστασιάδη. Οἱ δηλώσεις του ἀποτελοῦν μνημεῖο ἀνακριβειῶν, ἐσκεμμένων παραποιήσεων καί ἀνθελληνικοῦ παραληρήματος. Χρειαζόταν πολύ θράσος, στοιχεῖο πού ἀφθονεῖ μᾶλλον στόν κ. Ἀναστασιάδη, γιά νά ἐπονομασθοῦν οἱ ἐντόπιοι κάτοικοι τῆς Μελίτης «Μακεδόνες» μέ σλαβικό φρόνημα, οἱ Πόντιοι «Τούρκοι», οἱ Ἀρβανίτες «Ἀλβανοί». Στή Μελίτη, κ. Ἀναστασιάδη, ζοῦν μόνον Ἕλληνες Μακεδόνες εἴτε αὐτοί ἔχουν ἐντόπια καταγωγή, εἴτε ποντιακή, εἴτε ἀρβανίτικη. Ἐάν ἐσεῖς καί οἱ ὁμοϊδεάτες σας θέλετε νά προσδιορίζεστε ἀλλιῶς, εἶναι δικαίωμά σας. Δέν ἔχετε ὅμως τό δικαίωμα νά προσβάλετε τόν εὐγενῆ λαό τῆς Μελίτης μέ αὐτόν τόν αἰσχρό τρόπο. Ἐπιτέλους, ἀφῆστε τούς Μελιτιῶτες νά ζήσουν ἥσυχα καί εἰρηνικά, μακριά ἀπό φαντάσματα καί τυφλούς φανατισμούς πού μόνον κακό κάνουν.

3. Καί κάτι ἀκόμα. Ἡ ἄγνοια τοῦ κ. Ἀναστασιάδη γιά τή Μελίτη φαίνεται καί στό ὅτι δέν γνωρίζει τόν ἀκριβῆ ἀριθμό τῶν κατοίκων της. Ὡς πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Διαμερίσματος τῆς Μελίτης ἤλπιζα ὅτι θά εἶχε μιά πιό σαφῆ γνώση τοῦ τόπου πού γεννήθηκε καί ζεῖ. Δυστυχῶς ὅμως στερεῖται καί αὐτῆς τῆς ἁπλῆς γνώσεως. Θά ἔπρεπε, λοιπόν, νά γνωρίζει, ὅτι ὁ πληθυσμός τῆς Τοπικῆς Κοινότητος τῆς ὁποίας τυγχάνει πρόεδρος εἶναι περίπου 1450 ἄτομα (ἀπογραφή 2011) καί ὄχι 2300, ὅπως ἰσχυρίζεται στή συνέντευξη.

4. Καί τό τελευταῖο. Ὅλους αὐτούς πού ἀμφισβητοῦν τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας τούς προτρέπω νά ἐπισκεφθοῦν τά δεκάδες ἀρχαιοελληνικά, βυζαντινά καί μεταβυζαντινά μνημεῖα πού βρίσκονται στό κράτος τῶν Σκοπίων. Ἐκεῖ εὔκολα θά διαπιστώσουν ὅτι ὅλα μαρτυροῦν ὅτι ὁ τόπος αὐτός ἦταν ἑλληνικός. Πῶς, λοιπόν, μποροῦμε νά κλείσουμε τά μάτια μας σέ αὐτήν τήν ἱστορική ἀλήθεια; Στ’ ἀλήθεια, δέν σᾶς δίδαξαν τίποτε, ἀγαπητέ κ. Ἀναστασιάδη, τά ἐρείπια τοῦ βυζαντινοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Γεωργίου (6ος-10ος αἰώνας) καί οἱ ἑλληνικές ἐπιγραφές στίς εἰκόνες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Προφήτου Ἠλία (τέλη 19 αἰώνα) στή Μελίτη;

5. Ὡς ἐπίσκοπος τοῦ τόπου διαμαρτύρομαι ἐντόνως γιά τίς ἀπαράδεκτες καί ψευδεῖς δηλώσεις τοῦ κ. Ἀναστασιάδη. Ὅμως δέν ἀνησυχῶ. Καί δέν ἀνησυχῶ διότι οἱ Φλωρινιῶτες πλήν μελανῶν ἐξαιρέσεων, ὡς τοῦ κ. Ἀναστασιάδη, παραμένουν προσηλωμένοι στήν πίστη τῶν προγόνων τους, μακριά ἀπό κάθε ἀντορθόδοξη καί ἀνθελληνική προπαγάνδα. Αὐτή εἶναι ἡ πιό ἡχηρή ἀπάντηση σέ ὅλους αὐτούς πού ἀμφισβητοῦν τήν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδας μας καί παραχαράσσουν.