Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,41-56)

H ΠΙΣΤΙ ΣΤΟ ΘΑΥΜΑ

«Μὴ φοβοῦ, μόνον πίστευε…» (Λουκ. 8,50)

ΣΤΟΝ κόσμο αὐτόν, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχει στενοχώρια, θλῖψις, πόνος, βάσανα, δάκρυα. Δὲν ὑπάρχει μάτι ἀδάκρυτο. Κλαῖνε οἱ ἄντρες, κλαῖνε οἱ γυναῖκες, κλαῖνε τὰ παιδιά, κλαῖνε οἱ φτωχοί, κλαῖνε οἱ πλούσιοι. Μὲ κλάμα μπαίνουμε στὴ ζωὴ αὐτὴ καὶ μὲ κλάμα φεύ­γουμε. «Κοιλά­­δα κλαυθμῶνος» τὴν ὀνομάζει ἡ ἁγία Γραφή (Ψαλμ. 83,7· βλ. Κριτ. 2,5). Κι ἂν κατέβαινε ἄγγελος ἀπ᾽ τὸν οὐρανὸ νὰ μαζέψῃ τὰ δά­κρυα ποὺ χύνονται, θὰ ἔφτειαχνε μιὰ μεγάλη λίμνη· θὰ ἦ­ταν ἡ λίμνη τῶν δακρύων τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ὁ κόσμος κλαίει γιὰ διάφορες αἰ­τί­ες κ᾽ ἡ γῆ ἀναστενάζει. Ἀλλ᾽ ὑπάρχει ―δόξα τῷ Θεῷ― κάποιος ποὺ στεγνώνει τὰ δάκρυα τῆς ἀνθρω­πότητος. Κι αὐτὸς ὁ κάποιος, ποὺ σκουπίζει τὰ δάκρυα τῶν πονεμένων, εἶνε ὁ Κύριος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τὸν ἀκοῦμε σήμερα στὸ εὐαγγέλιο νὰ λέῃ· «Μὴ κλαίετε» (Λουκ. 8,52). Πῶς τὸ εἶπε αὐτὸ τὸ «Μὴ κλαίετε»;

* * *

Λέει τὸ εὐαγγέλιο ―ἐλπίζω νὰ τὸ προσέξατε―, ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν σὲ κάποια πόλι. Ἐ­κεῖ τὸν πλησίασε κάποιος, ἔπεσε στὰ πόδια του καὶ τὸν παρακαλοῦσε. Μὰ τί εἶχε ὁ ἄν­θρω­πος αὐτός; ἦταν φτωχὸς καὶ ζητοῦσε ἐ­λεημο­­σύνη, ἄσημος καὶ ἤθελε βοήθεια; Ὄχι. Ἦ­ταν πλούσιος μὲ ἀξίωμα καὶ σπίτι μέγαρο. Τί νὰ τὰ κάνῃ ὅμως αὐτά; Θὰ προτιμοῦσε νά ᾽νε φτω­χὸς καὶ ἄσημος καὶ νὰ κάθε­ται σὲ μιὰ καλύβα, παρὰ τώρα ποὺ τὰ εἶχε ὅλα κι ὅμως στὴν οἰ­κογένειά του ἦρθε ἡ συμφορά. Ποιά συμφο­ρά; Τὸ μονάκριβο κοριτσάκι ποὺ εἶχε, 12 χρο­νῶν, λουλούδι – κρίνο τοῦ οὐρανοῦ, ἔπεσε ἄρ­ρωστο στὸ κρεβάτι. Ἔφερε γιατρούς, ἀγόρασε φάρμακα, ἀλλὰ τὸ κοριτσάκι ἔσβηνε ὅπως σβή­νει τὸ καντήλι, ὅπως σβήνει ἡ λαμπάδα. Μόνη ἐλ­πίδα τοῦ ἔμεινε ὁ Χριστός. Πίστευε ὅτι, ἂν πάῃ σ᾽ αὐτὸν καὶ πέσῃ μπροστά του καὶ τὸν πα­ρακαλέσῃ, ἐκεῖνος μπορεῖ νὰ τὸ κάνῃ καλά. Καὶ ἦρθε. Γονάτισε μπροστά του καὶ τὸν παρακαλοῦσε. Κι ὁ Χριστὸς τὸν ἄκουσε καὶ ξεκίνησε μαζί του γιὰ τὸ σπίτι.
Καθὼς βάδιζαν, στὸ δρόμο μαζεύτη­κε κόσμος πολύς. Ἦταν τόσος ὁ συνωστισμός, ποὺ μῆ­λο νά ᾽ρριχνες δὲν ἔπεφτε κάτω. Ὅλοι ἔ­σπρω­χναν, κι ὁ Χριστὸς σ᾽ αὐτὴ τὴν τεράστια αὐθόρμητη διαδήλωσι δύσκολα περπατοῦσε.
Σὲ μιὰ στιγμὴ σταματᾷ, ῥίχνει μιὰ ματιὰ γύρω καὶ λέει· ―«Ποιός μὲ ἄγγιξε;» (ἔ.ἀ. 8,45). Ὁ Πέτρος λέει· ―Δάσκαλε, ἐδῶ ὅλοι σπρώχνουν, ὅ­λοι σ᾽ ἀγγίζουν, καὶ λὲς «ποιός μὲ ἄγγιξε;»; Μὰ ὁ Χριστὸς ἐννοοῦσε κάτι σπουδαῖο· ἐννοοῦ­σε, ὅτι κάποιος τὸν ἄγγιξε μὲ μεγάλη πίστι. «Κάποιος μὲ ἄγγιξε», ἐπιμένει ὁ Χριστός, «ἐ­γὼ αἰ­σθάνθηκα ὅτι βγῆκε ἀπὸ μένα δύναμι».
Τότε, καθὼς ἔγινε σιωπή, μέσα ἀπὸ τὸν κόσμο παρουσιάζεται μιὰ γυναίκα. Πλησίασε τρέ­μοντας σὰν τὸ φύλλο. ―Κύριε, λέει, ἐ­γὼ εἶ­μαι ποὺ σὲ ἄγγιξα· ἀλλά, συχώρεσέ με, ἤ­μουν ἄρ­ρωστη, ἔπασχα ἀπὸ γυναικεία ἀσθένεια, εἶ­χα αἱμορραγία. Στράγγισα χάνοντας τὸ αἷμα μου. Ἄρρωστη 12 χρόνια, ξώδεψα μιὰ περιου­σία σὲ γιατρούς καὶ φάρμακα, μὰ δὲν πέτυχα τίποτα. Ἡ μόνη ἐλπίδα μου ἤσουν ἐ­σύ. Καὶ ἦρθα λέγον­­τας μέσα μου· «Μόνο τὸ ροῦ­χο του ἔστω ν᾽ ἀγ­γίξω, θὰ γίνω καλά» (Ματθ. 9,21. Μᾶρκ. 5,28). Ἔτσι πλη­σίασα· καὶ μόλις σὲ ἄγγιξα θεραπεύθηκα. Τότε ὁ Χριστὸς εἶπε· «Θάρ­­σει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην» (Λουκ. 8,48).
Πρὶν τελειώσῃ τὰ λόγια αὐτὰ κ᾽ ἐνῷ δὲν εἶ­χαν ἀκόμα φτάσει στὸ σπίτι, ἔρχεται κάποιος ἀπὸ ἐκεῖ καὶ φέρνει στὸν Ἰάειρο τὸ θλιβερὸ ἄγ­γελμα· Τὸ κορίτσι σου πέθανε, μὴν ἐνοχλεῖς πλέον τὸν διδάσκαλο. Ὁ Χριστὸς ὅμως, ποὺ τ᾽ ἄκουσε, τοῦ λέει· «Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται» (ἔ.ἀ. 8,50). Φθάνουν στὸ σπίτι, ὅ­που εἶχαν μαζευτῆ καὶ ἔκλαιγαν γείτονες φίλοι καὶ συγγενεῖς. «Μὴ κλαί­ετε», τοὺς λέει ὁ Χριστός· «οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει», δὲν πέ­­θανε ἀλλὰ κοιμᾶται (ἔ.ἀ. 8,52). Κοιμᾶται; Ὅταν ἄ­κουσαν τὸ λόγο αὐτό, ἄρχισαν νὰ κοροϊδεύουν τὸ Χριστό. Ἐκεῖνος ὅμως, ἀφοῦ τοὺς ἔ­βγαλε ὅλους ἔξω, μπῆκε μέσα μὲ τοὺς τρεῖς μα­θητάς του καὶ τοὺς γονεῖς. Ἔπιασε τὸ χέρι τοῦ κοριτσιοῦ καὶ εἶπε· «Σήκω ἐπάνω»! Κι ἀ­μέσως ἔγινε τὸ θαῦμα, τὸ μεγάλο θαῦμα· τὸ κορί­τσι ἀναστήθηκε, κι ὅλοι εἶδαν καὶ θαύμασαν.

* * *

Στὸ εὐαγγέλιο αὐτό, ἀγαπητοί μου, βλέπου­με ὅτι τόσο τὸ ἕνα θαῦμα ὅ­σο καὶ τὸ ἄλλο ὀ­φεί­λονται στὴν πίστι. Ἡ αἱ­μορροοῦσα πίστευε ὅτι, καὶ μόνο ν᾽ ἀγγίξῃ τὸ ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ, φτάνει. Καὶ ὁ Ἰάει­ρος πίστευε, ὅτι ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ σώσῃ τὸ κορίτσι του. Τὴν πίστι αὐ­τὴ βράβευσε ὁ Χριστός· θεράπευσε τὴ γυναῖ­κα καὶ ἀνέστησε τὴν κόρη.
Ὅπως λοιπὸν πίστευαν αὐτοί, ἔτσι νὰ πιστεύ­­ουμε κ᾽ ἐμεῖς. Νά ᾽χουμε πίστι βράχο! Νὰ πιστεύουμε ὄχι 1 ἢ 2 ἢ 3%, ἀλλὰ 100%. Ὅπως εἴ­μαστε βέβαιοι ὅτι ὑπάρχει ἥλιος καὶ σελήνη καὶ ἀστέρια, ἔτσι μέσα στὴν ψυχή μας νὰ ὑπάρ­χῃ ἑ­δραία πεποίθησι καὶ βεβαιότης γιὰ τὶς οὐράνιες πνευματικὲς πραγματικότητες. Τί νὰ πιστεύουμε; Ὅ,τι διδάσκει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.
⃝ Νὰ πιστεύουμε πρῶτα – πρῶτα, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Αὐτὸ εἶνε τὸ ἄλφα, θεμελιώ­δης ἀλήθεια. Μόνο ἀνόητοι, ἀρνοῦνται νὰ πιστέψουν στὸ Θεό. Ἁπλῆ λογικὴ μᾶς ὁδηγεῖ νὰ παραδεχθοῦμε ὅ­τι ὑπάρχει Θεός. Ὅπως ἕνα σπίτι κάποιος τὸ χτίζει, ἔτσι καὶ τὴν πελώρια αὐτὴ οἰκοδομὴ μὲ τοὺς ἀναρι­­θμήτους ὀρόφους, μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρα­νοῦ, κάποιος τὴν ἔχτισε. «Πᾶς οἶκος κατα­σκευ­άζεται ὑπό τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατα­σκευάσας Θεός», λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἑβρ. 3,4). Ἕνα ρολόι κάποιος τὸ φτειάχνει· δὲ φυτρώνουν τὰ ρολόγια στὰ χωράφια. Ἀλλὰ τί εἶνε ἕνα ρολόι μπροστὰ στὸ μεγάλο ρολόι ποὺ λέγεται σύμπαν, ρολόι «ζενίθ», ποὺ εἶνε κουρ­δισμένο μὲ τέτοια ἀκρίβεια; Ἕνα ἄγαλμα κάποιος τὸ φτειάχνει. Μὰ τί εἶνε καὶ τὸ πιὸ τέλειο ἄγαλμα μπροστὰ στὸ ζωντανὸ ἄγαλμα ποὺ λέ­γεται ἄνθρωπος; Ἕνα μάτι, ἕνας παλμός, κ᾽ ἕνα κύτταρό του ἀκόμα φτάνει ν᾽ ἀποδείξῃ ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἕνα αὐτοκίνητο τρέχει, καὶ κάποιος τὸ ὁδηγεῖ· δὲν ὑπάρχει αὐτοκίνητο χωρὶς ὁδηγό. Μὰ τί εἶνε ἕνα αὐτοκίνητο ἐν συγκρίσει μὲ τὰ δισεκατομμύρια αὐτοκίνητα, τὰ ἄστρα, ποὺ τρέχουν στὸν οὐρανό; Ὑπάρχει λοιπὸν Θεός, εἶνε πίστις βαθειὰ μέσα μας. Μόνο ἄνθρωποι ποὺ σάλεψαν τὰ μυα­λά τους μποροῦν νά ᾽νε ἄθεοι. Ἡ Γραφὴ λέει· «Εἶπεν ἄ­φρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. 52,2).
⃝ Τὸ ἕνα λοιπόν, νὰ πιστεύουμε ὅτι ὑπάρχει Θεός. Τὸ δεύτερο, νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεὸς εἶ­νε τρία πρόσωπα· Πατήρ, Υἱὸς καὶ ἅγιο Πνεῦ­μα – Τριὰς ἁγία, σῶσε μας τοὺς ἁμαρτωλούς. Εἶνε τὸ μυστήριο τὸ μέγα καὶ ἀσύλληπτο.
⃝ Τὸ τρίτο εἶνε, νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος. Τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος κατέβηκε στὴ γῆ. Ὅπως ὁ ἀετὸς χαμηλώνει ἀπὸ τὰ ὕψη καὶ ἀγγίζει τὴ γῆ, ἔτσι ὁ Χριστὸς χαμήλωσε, ἦρθε ἐδῶ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος παίρνοντας σάρκα καὶ αἷμα ἀπὸ τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. Γεννήθηκε στὸ σπήλαιο, βα­πτίσθηκε στὸν Ἰορδάνη, σταυρώθηκε στὸ Γολ­γοθᾶ, ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν, ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανούς, καὶ τέλος πάλι θὰ ἔρθῃ «κρῖ­ναι ζῶντας καὶ νεκρούς» (Σύμβ. πίστ. 7). Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ Θεάνθρωπος.
⃝ Πίστευε ὅτι ὑπάρχει Θεὸς Τριαδικός, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεάνθρωπος· πίστευε ἀκόμα, ὅτι οἱ νεκροὶ θ᾽ ἀναστηθοῦν. Ὁ ἄνθρωπος δὲν ψο­φάει σὰν τὸ ζῷο, ἀλλὰ ζῇ αἰωνίως. Ἡ ζωὴ αὐ­τὴ εἶνε ἡ μικρή· πέρα ἀπὸ τὸν τάφο ἀρχίζει ἡ μεγάλη, ἡ αἰώνια ζωή. Μὲ τὸ θάνατο δὲν σβή­νουμε, ἀλ­λὰ γεννώμεθα σὲ μιὰ ἄλλη ζωή. Προσέξατε τί εἶ­πε ὁ Χριστός; «Δὲν πέθανε, ἀλλὰ κοιμᾶ­ται». Ὅ­πως ἕνας ποὺ κοιμᾶται ξυπνάει, ἔτσι εἶνε βέβαιο ὅ­τι καὶ οἱ νεκροὶ θ᾽ ἀναστηθοῦν. Ὁ ἅ­γι­ος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἔλεγε· «Ὁ ὕπνος τί εἶνε; Μικρὸς θάνατος, καὶ ὁ θάνατος μεγάλος ὕπνος» (ἡμ. ἔργ. σ. 188). Ὅσο εἶνε βέβαιο ὅτι τὸ παιδάκι ποὺ κοι­­μᾶται θὰ ξυπνήσῃ, τόσο βέβαιο εἶνε ὅ­τι ὅταν σαλπί­σῃ ἡ σάλπιγξ τοῦ ἀρχαγγέλου οἱ νεκροὶ θ᾽ ἀ­να­στηθοῦν (βλ. Ἰωάν. 5,25. Α΄ Κορ. 15,29. Α΄ Θεσ. 4,14). Γι᾽ αὐτὸ οἱ Χριστιανοὶ στὸν Πόντο, στὴ Μικρὰ Ἀσία, στὴ Μακεδονία πάνω στοὺς τάφους δὲν ἔγρα­φαν «Ἀπέθανε» ἀλλὰ «Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ».

* * *

Ὅσο ἀξίζει, ἀγαπητοί μου, ἕνα δράμι ἀπὸ τὴν πίστι ἐκείνη τῶν προγόνων μας, δὲν ἀξίζει ὁ κόσμος ὅλος. Ἔχουμε τὴν πίστι αὐτή; Δὲν τὴν ἔχουμε. Οὔτε παπᾶδες καὶ δεσποτάδες. Ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας. Γι᾽ αὐτὸ σὰν τὸν Ἰάειρο ἂς γονατίσουμε μπροστὰ στὸ Χριστὸ κι ἂς τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς δώσῃ πίστι· τίποτε ἄλλο. Δός μας πίστι, Κύριε! (πρβλ. Λουκ. 17,5). Ἡ πίστι εἶνε τὸ φῶς ποὺ φωτίζει καὶ θερμαίνει. Ἡ πίστι παρηγορεῖ, ἐνισχύει, κάνει θαύματα. Τὸ κυριώτερο, ἡ πίστις μᾶς ἑνώνει μὲ τὸ Χριστό· κι ὅταν εἴμαστε ἕνα μὲ τὸ Χριστό, ἔχουμε τὰ πάντα.
Εἴθε ὁ Κύριος νὰ μᾶς ἐλεήσῃ, ὥστε νὰ κλείσουμε τὰ μάτια στὸ μάταιο τοῦτο κόσμο πιστεύοντας σ᾽ αὐτὸν καὶ λέγοντας μαζὶ μὲ τὸ λῃστή· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (ἔ.ἀ. 23,42).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό της Ἁγίας Τριάδος Πτολεμαΐδος 29-10-1978)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ  ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ

ΠΡΩΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΤΩΝ TIMIΩΝ ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ

ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ

• Αγαπητη κ. Καπλανογλου διαβασα στην ιστοσελιδα οσα δημοσιευσατε για τον π. Αυγουστίνο και θα ηθελα να κανω καποιες παρατηρησεις.
• Καλά κάνετε που δίνετε στην δημοσιότητα κάποια αδιάψευστα στοιχεία για τον άγιο Γέροντα, γιατί κάποιοι γνωστοί άγνωστοι ρασοφόροι και μη, έδωσαν προ της παραιτησεως του μια διαφορετική εικόνα για την κατάσταση της υγείας του. Τον γίγαντα αυτό της Oρθοδοξίας τον παρουσιασαν σαν ενα αβουλο ον, που τα ειχε χαμενα και δεν ήταν σε θέση να βάλει ούτε την υπογραφή του. Αυτό είναι βλασφημία κατά του Θεού, που τιμησε και κρατησε τον άγιο Γέροντα σε πλήρη πνευματικότητα και άρτια ψυχικη κατάσταση.

• Στο βίντεο που αναρτήσατε βλέπουμε τον π. Αυγουστινο με άνεση να υπαγορεύει κείμενο για πρόλογο βιβλίου, μετά την παραίτησιν του, που και ένας νέος θα τον ζήλευε! Τον βλέπουμε να κάνει παρατηρήσεις και να διορθώνει. Τον βλέπουμε να διαβάζει και να υπογράφει πολλά χρόνια μετά την παραίτησή του και ρωτω: Τί λένε οι συκοφάντες των γηρατειών του; Δεν ντρέπονται;

• Ο Θεός τους έδωσε ένα χαστούκι και όπως φαίνεται δεν το κατάλαβαν. Κράτησε τον  Γέροντα στην ζωή 10 χρόνια μετά την παραίτηση του και τους έβγαλε ψεύτες. Έφτασε στην ηλικια των 104 ετων  και μεχρι τελευταία στιγμή εκκλησιαζοταν, μοιραζε αντιδωρο και εδινε την ευλογια του στους πιστους. Να δουμε οι συκοφάντες των γηρατειών του τι τέλος θα έχουν και τι απολογία θα δωσουν στο Θεο αν δεν μετανοησουν.
• Η γνωστη συνηθεια των ανωνυμων σχολιαστων και επιστολογράφων δεν ειναι πλεον ανεκτη. Ας μας πουν ποιους ονομάζουν στο σχόλιο τους “ψευδάδελφους”; Μηπως αυτούς που εμειναν πιστοι στον γεροντα τους και του έκλεισαν τα ματια????
• Μιλανε για αποκαλυψεις, ποιοι; Αυτοι που ειναι κατηγορουμενοι για υπεξαιρεση χρηματων απο τα ιδρυματα!
• Αρκετα προβληματα εχουν με την δικαιοσυνη, να μην προκαλουν κι αλλο. Ας αφησουν ησυχο το γεροντα και ας σταματησουν τα αφιερωματα που σκοπο εχουν να αποπροσανατολισουν τον κοσμο, για να κερδίζουν στο ονομα του υλικα και πνευματικα αγαθα.
• Αυτα για τωρα. Θα επανελθω αν χρειαστει με περισοτερα.
  

Με τιμη

Ν. Ζαχάρωφ

——-

• Συγκεντρώθηκαν στο κακουργοδικείο για να υπερασπιστούν έναν θεολόγο, που ήτο με περιοριστικούς όρους ελεύθερος. Το κατηγορητήριο βαρύ. Καταχρήσεις πολλών εκατομμυρίων. Ποιοί τον υπερασπίστηκαν; Ένας δεσπότης!!! Ξέρει αυτός για ποιο λόγο!!!
• Ποιοι τον υπερασπίστηκαν; Οι αδίστακτοι εχθροί των γηρατειών του σεβάσμιου Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, οι γνωστοί – άγνωστοι θρησκευτικοί κουκουλοφόροι.
• Ένας ρασοφόρος που ο αναίσθητος προσπάθησε να δικαιολογήση τον κατηγορούμενο φίλο του ρίχνοντας το βάρος στον τιμιώτατο Γέροντα!!! Ο ρασοφόρος αυτός που έπεσε σε ανηθικότητες στο παρελθόν και έφυγε πριν από πολλά χρόνια από τον Μητροπολίτη Φλωρίνης και έκτοτε δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτόν, καλό θα είναι να κρεμάσει το πατραχήλι του και να μετανοήσει για τα ψέματά του.

____________________

_________________

Οι πρώην ανώνυμοι σχολιασταί απέκτησαν όνομα (πνγ), πιθανόν να μας λένε να πνιγούμε.

Διαβάστε το σχόλιο που μας έστειλαν με e-mail:

• Αποστολέας πνγ Add contact
• Παραλήπτης     akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr Add contact
• Ημ/νία     Τρι 22:42
• Σχόλιο και το παραθέτουμε·
• ποιοι είστε;
• είστε λαϊκοί;
• τι σχέση έχετε με τον γέροντα;
• γιατί χρησιμοποιείτε το όνομά του στο ιστολόγιό σας;

ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΘΕΣΑΝ

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ,

ΓΙΑΤΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Ο σεβαστός Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης όταν οι ανώνυμοι επιστολογράφοι και σχολιασταί (γνωστοί σ’ εκείνον και σε μας εχθροί του), έριχναν δηλητηριώδη βέλη εναντίον του και εναντίον των ιερέων και λαϊκών που έμεναν πιστοί κοντά του και τον παρουσίαζαν πανελληνίως να μην επικοινωνεί με το περιβάλλον του λόγω γήρατος, έδωσε στις 12-12-2000 την ευλογία του σε μία ομάδα 7 κοριτσιών από το μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου της Φλώρινας και από την Κοζάνη να συνεχίσουν την έκδοση των βιβλίων του. Όρισε και την υπεύθυνη. Ρώτησε μία-μια τις κοπέλλες αν δέχονται ως υπεύθυνη την Ανδρονίκη Καπλάνογλου. Από τότε με την ευλογία του εκδώσαμε πάνω από 10 βιβλία του.

Πριν απο την έκδοση κάθε βιβλίου κάναμε πρόχειρη εκτύπωση και το παραδίδαμε στον Γέροντα. Παίρναμε την ευλογία του και το εκδίδαμε. Υπάρχει άφθονο φωτογραφικό και ηχητικό υλικό από αυτή την εργασία. Αν κάποιος αμφιβάλλει ότι ο Γέροντας των 90 και 100  ετών ήταν σε θέση να παρακολουθεί την εργασία μας, μπορεί να δει το βίντεο.

• Ο σεβάσμιος Γέροντας των 98 ετών υπαγορεύει τον πρόλογο στο πρώτο βιβλίο-λεύκωμα·  “Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΤΟΥ 2000, Διδάσκει- Συμβουλεύει – Ελέγχει – Καθοδηγεί”, που εκδόθηκε το 2001. Είναι έγχρωμο και αποτελείται από 160 σελίδες. Υπάρχει πρόλογος του αειμνήστου Μητροπολίτου και σ’ άλλο βιβλίο, αλλά ίσως κάποια άλλη φορά το δημοσιεύσουμε.
  

Ερωτούν; Ποιοί είμαστε, Τι σχέση έχουμε με τον π. Αυγουστίνο και γιατί χρησιμοποιούμε το όνομά του στο ιστολόγιό μας. Πιστεύουμε ότι αρκεί η απάντηση που έδωσε ο επίσκοπος στον πρόλογο του πρώτου βιβλίου.

Οι τελευταίες φωτογραφίες του βίντεο δείχνουν τον σεβάσμιο Γέροντα των 101 χρόνων, στις  5-8-2007, να  παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον ένα DVD αφιερωμένο στους αγώνες του, με θέμα· “ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ”. Μεταφέραμε τον υπολογιστή μας στο σπίτι του, πριν το εκδώσουμε. Το είδε το DVD με μεγάλο ενδιαφέρον και μας έδωσε την ευχή του. Επομένως δεν είμαστε ανώνυμοι, ούτε άγνωστοι στον Γέροντα, είμαστε πνευματικά του παιδιά και με την ευλογία του κάνουμε ό,τι κάνουμε.
Το ότι ο αγνός αυτός αγωνιστής ιεράρχης είχε και γυναίκες ως συνεργάτες, αυτό είναι κάτι φυσικό στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο π. Αυγουστίνος δεν περιφρονούσε τις γυναίκες και δεν ήτο ποτέ μισογύνης. Αυτό ας το ακούσουν οι ανώνυμοι σχολιαστές μας που μας απαγορεύουν να μιλούμε ακόμα και από το διαδίκτυο!

Κυριακὴ ΣΤ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,26-39)

Συγχρονοι Γαδαρηνοι

«Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾽ αὐτῶν…» (Λουκ. 8,37)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Θὰ προσπαθήσω νὰ μιλήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια, ὥστε νὰ μὲ καταλάβουν ὅλοι.

* * *

Στὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ ὑ­πῆρ­χε στὴ Γαλιλαία ἕνα μεγάλο χωριὸ κοντὰ στὴ λίμνη, ποὺ λεγόταν Γάδαρα καὶ οἱ κάτοικοι Γαδαρηνοί. Ἐκεῖ λοιπὸν πῆγε – ποιός; Ἐκεῖνος ποὺ εἶνε παραπάνω ἀπ᾽ ὅ­λους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς βασιλιᾶ­δες καὶ τοὺς αὐτοκράτορες· ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Τί ἔπρεπε νὰ κάνουν οἱ κάτοικοι; τί θὰ περιμέναμε; Ν᾽ ἀφήσουν τὶς δουλειές τους ὅλοι, νὰ βγοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό, νὰ κόψουν λουλούδια καὶ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν. Τὸ ἔκαναν; Τίποτα. Δὲν ἦ­ταν εἰς θέσιν νὰ ἐκτιμήσουν τὴ μεγάλη τιμὴ ποὺ τοὺς ἔκανε. Ἔκαναν μόνο τὸ ἀντίθετο· τοῦ εἶπαν· Φῦγε, φῦγε!
Κι ὁ Χριστός; Ὤ ἡ φιλανθρωπία του! Τὸ δαχτυλάκι του μόνο νὰ κουνοῦσε, μποροῦσε νὰ τοὺς κάνῃ κάρβουνο. Μποροῦ­σε τὴν ὥρα ἐκεί­νη νὰ στείλῃ ἄγγελο νὰ τοὺς πατάξῃ. Μποροῦσε νὰ πῇ στὰ ἄστρα νὰ πέσουν στὰ κεφά­λια τῶν ἀχαρίστων. Δὲν τοὺς τιμωρεῖ· «ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν» (Λουκ. 8,37).
Τὸν ἔδιωξαν! Γιατί ὅμως; Τὸ λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα. Ἔξω ἀπ᾽ τὸ χωριὸ ἦταν ἕνας ἄν­θρωπος δυστυχισμένος. Ἄρρωστος; Χίλιες φορὲς νὰ ἦταν ἄρρωστος. Εἶχε κάτι χειρότερο ἀπὸ ἀρρώστια· ἦταν δαιμονισμένος.
―Δαιμονισμένος; Ἄκου τώρα στὴν ἐποχὴ τῆς ἐπιστήμης νὰ μιλάῃ γιὰ δαιμονισμένους…
Καὶ ὅμως ὑπάρχουν. Κ᾽ ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ μὴν ὑπάρχουν, ἀλλ᾽ ὑπάρχουν. Ὅποιος ἀμφιβάλλει, ἂς πάῃ στὴν Κεφαλονιά, ποὺ εἶνε ὁ ἅ­γιος Γεράσιμος, κ᾽ ἐκεῖ θὰ δῇ δαιμονισμένους, ποὺ βρίζουν καὶ βλαστημοῦν, μὰ μόλις πλη­­σι­ά­σῃ ὁ σταυρὸς τοῦ ἁγίου Γερασίμου, τὰ δαι­μόνια φωνάζουν «Μᾶς ἔκαψες!», καὶ βγαίνουν.
Δαιμονισμένος λοιπὸν ἦταν κι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ἐκεῖ ἔξω ἀ­π᾽ τὰ Γά­δαρα. Ἐκεῖ καθόταν. Ἢ μᾶλλον δὲν καθόταν οὔτε στιγμή. Γύριζε δεξιὰ – ἀριστερά. Ἔ­σκι­ζε τὰ ροῦχα του καὶ περιπλανιόταν γυμνός. Δὲν κατοικοῦσε σὲ σπίτι, τὴ νύχτα δὲν κοιμό­ταν σὲ κρεβάτι· πήγαινε στὰ νεκροταφεῖα, σὰν βρυκόλακας, κ᾽ ἔμενε μέσ᾽ στὰ μνήματα. Ἔ­πε­φτε κάτω, σπαρταροῦσε κ᾽ ἔβγαζε ἀφρούς. Τὸν ἔπιαναν, τὸν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες, καὶ ἔ­σπαζε τὶς ἁλυσίδες σὰν κλωστές. Εἶχε μία τρο­μακτικὴ δύναμι, ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος ὅλης τῆς περιφερείας· κανείς δὲν τολμοῦσε νὰ περάσῃ ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο.
Τώρα ὅμως ποὺ πλησίασε ὁ Χριστὸς ἄρχι­σε νὰ τρέμῃ. Ἔτρεμε αὐτός, ποὺ τρομοκρατοῦ­σε τὸν κόσμον ὅλο. Ὅπως τὰ φύλλα σείονται ἀπ᾽ τὸ σφοδρὸ ἄνεμο, ἔτσι καὶ ὁ δαιμο­νιζό­με­­νος μόλις ἀντίκρυσε τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Γιατὶ αὐτὸς εἶνε ὁ ἰσχυρότερος ὅλων.
Ὁ Χριστὸς διέταξε τὰ δαιμόνια, ποὺ ἦταν φωλιασμένα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, νὰ φύγουν. Καὶ ἔφυγαν. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ φύγουν, παρακάλεσαν νὰ τοὺς ἐπιτρέψῃ νὰ πᾶνε κάπου ἀλλοῦ. Ποῦ; Παντοῦ πάει τὸ δαιμόνιο· σὲ ἐρημιές, σὲ δάση, σὲ ποτάμια, σὲ θάλασσες, σὲ δέντρα, σὲ σπηλιές, σὲ σπίτια. Πάει καὶ σὲ ζῷα ἀκόμα. Τὰ δαιμόνια λοιπὸν παρακάλεσαν, ἂν φύγουν ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο αὐτόν, νὰ τοὺς ἐ­πιτρέψῃ νὰ πᾶνε σὲ ἕνα κοπάδι ἀπὸ χοίρους ποὺ ἔβοσκαν ἐκεῖ κοντά. Καὶ ὁ Χριστὸς ἐπέτρεψε. Καὶ μόλις τὰ δαιμόνια μπῆκαν στοὺς χοίρους, τὰ γουρούνια, ποὺ ὣς τότε ἔ­βοσκαν ἥσυχα, ἀγρίεψαν, ἄρχισαν νὰ γρυλίζουν, νὰ ὠρύωνται καὶ νὰ τρέχουν. Πῆγαν στὴν ἄκρη ἑνὸς βράχου, κι ἀπὸ ᾽κεῖ ἔπεσαν μέσα στὰ νερὰ τῆς λίμνης καὶ πνίγηκαν ὅλα.
―Μὰ γιατί νὰ γίνῃ αὐτό; ποιός ὁ λόγος;
Ἦταν μιὰ τιμωρία. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ὅ­­τι στὴν παλαιὰ διαθήκη ὁ νόμος τοῦ Μωϋσέ­ως δὲν ἐπέτρεπε στοὺς ἰ­ουδαίους τὸ χοιρινὸ κρέας. Ἡ ἀπαγόρευσι αὐτὴ στὴν καινὴ διαθήκη καταργήθηκε· γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς δὲν ἰσχύει. Ἀπὸ τὸ Μωϋσῆ ὅμως πῆρε τὴ διάταξι αὐτὴ ὁ Μωάμεθ, τὴν πέρασε στὸ Κοράνιο καὶ τὴν τηροῦν καὶ οἱ μουσουλμᾶνοι. Μέχρι σήμε­ρα Ἑβραῖ­ος ἢ Τοῦρκος χοιρινὸ δὲν τρώει. Θεωροῦν τὸ χοῖρο ἀκάθαρτο ζῷο. Γι᾽ αὐτὸ δὲν τρέφουν γουρούνια. Νηστεύουν ἀπὸ χοιρινὸ κρέας. Αὐτοὶ τηροῦν τὶς νηστεῖες τους· ἐμεῖς δυστυχῶς δὲν τηροῦμε τὶς νηστεῖες μας, γίναμε χειρότεροι ἀπὸ Ἑβραίους καὶ Τούρκους.
Τότε λοιπόν, ἐνῷ ἡ ἐντολὴ ἔλεγε νὰ μὴ βόσκουν χοίρους, οἱ Γαδαρηνοὶ ἔβοσκαν. Ἦταν λαίμαργοι, καὶ ἔτρωγαν. Ἦταν καὶ φιλάργυροι καὶ πλεονέκτες, καὶ ἔβγαζαν χρήματα ἀπ᾽ τὸ ἐμ­πόριο αὐτὸ. Γι᾽ αὐτὸ ἡ καταστροφὴ τῆς περιουσίας αὐτῆς ἦταν τιμωρία.
Δίνουν καὶ σ᾽ ἐμᾶς ἕνα δίδαγμα. Περιουσία, ποὺ ἀποκτᾶται μὲ μέσα διαβολικά, θὰ ἐξανεμισθῇ. Μὲ τὸ Εὐαγγέλιο λεφτὰ δὲν κάνεις· μὲ τὸ διάβολο γίνεσαι ἑκατομμυριοῦχος. Ἀλλὰ «τὰ διαβολομαζώματα γίνονται ἀνεμοσκορπίσματα», ὅπως λέει ἡ παροιμία. Προτιμότερο νὰ τρῶς ξερὸ τὸ ψωμί σου μὲ τὸ Χριστό, παρὰ νὰ τρῶς τὰ καλύτερα φαγητὰ μὲ τὸ διάβολο.
Τιμωρήθηκαν λοιπὸν ἐκεῖνοι. Γι᾽ αὐτὸ τοῦ εἶ­παν ὅλοι, Φῦγε. Καὶ ὁ Χριστὸς ἔφυγε ἀπὸ τὸ μέρος τους. Ἕνας μόνο, ὁ θεραπευθείς, ἤθελε νὰ μένῃ κοντά του. Ἀπὸ τόσο κόσμο ποὺ εἶ­χε τὸ χωριό, αὐτὸς μόνο σώθηκε, αὐτὸς ἦ­ταν ὁ ἐκλεκτός. Φτάνει ἕνας, δὲν ἔχει ἀνάγκη ὁ Χριστὸς ἀπὸ πολλούς. Ὅσο ἀξίζει ἕνα διαμάν­τι, δὲν ἀξίζουν ἑκατομμύρια χαλίκια. Προτιμό­τερος ἕνας ποὺ πιστεύει, παρὰ ἑ­κατομμύρια ἀπίστων, φαύλων καὶ διεφθαρμένων.
Ὁ ἕνας αὐτός, ποὺ θεράπευσε ὁ Χριστός, ἦρθε καὶ κάθησε κοντά του σὰν ἀρνάκι. Τὸν βρῆκαν «ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα» (ἔ.ἀ. 8,35). Ὁ λύκος ἔγινε ἀρνί. Ἔχει τὴ δύναμι ὁ Χριστὸς καὶ τὸν πιὸ ἄγριο νὰ τὸν ἐξημερώνῃ.

* * *

Ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε τὸ θαῦμα αὐτό, ἀγαπη­τοί μου, πέρασαν σχεδὸν δύο χιλιάδες χρόνια. Ἐν τούτοις μέχρι σήμερα μέσα ἀπὸ δαιμονικὰ στόματα, μέσα ἀπὸ ἀντίχριστα λαρύγγια, ἐξακολουθεῖ νὰ ἀκούγεται πρὸς τὸ Χριστὸ ἡ ἴδια ἐκείνη φωνὴ τῶν Γαδαρηνῶν· Φῦγε, φῦγε!…
Ὑπάρχουν σπίτια ποὺ πέταξαν καὶ ἔκαψαν τὶς εἰκόνες, ἔσβησαν τὰ καντήλια· δὲν ἐκκλησιάζονται, μένουν ἀλειτούργητοι· σταυρὸ δὲν κάνουν, βλαστημᾶνε τὸ Θεό, δὲν ἔχουν ἰδέα τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶνε σπίτια ἀπίστων καὶ ἀθέων. Διώχνουν τὸ Χριστό. Σὰν τοὺς Γαδαρηνούς, τοῦ λένε· Φῦγε, δὲν σὲ θέλουμε.
Ὑπάρχουν ἀθεϊστικὰ καθεστῶτα τῆς Ἀνατολῆς, ποὺ μὲ τὴ νομοθεσία καὶ τὴ διοίκη­σί τους περιορίζουν, ἀπωθοῦν στὸ περιθώριο, ἐξ­οβελίζουν ἢ καὶ διώκουν ἀπροκαλύπτως τὴν Ἐκκλησία. Παπᾶς ἐκεῖ δὲν μπορεῖ νὰ ἐρ­γασθῇ, τὸ ῥάσο ἀπαγορεύεται. Ἐκκλησίες πα­λαι­ὲς γκρεμίζονται, καινούργιες δὲ χτίζον­ται, μνη­μεῖα κατεδαφίζονται, τοιχογραφίες καταστρέ­φονται, μοναστήρια δὲ λειτουργοῦν, ὅ­λα εἶνε κλειστά. Ἀκόμα καὶ στὰ νεκροταφεῖα ξερριζώνουν τοὺς σταυροὺς ἀπὸ τοὺς τάφους καὶ ἀλλάζουν τὰ χριστιανικὰ ὀνόματα, νὰ μὴν ἀ­κούγωνται πλέον. Μὲ ὅλα αὐτὰ λένε· Φῦγε, Χριστέ, δὲν σὲ θέλουμε.
Ὑπάρχουν καὶ χριστιανικὰ λεγόμενα κράτη τῆς Δύσεως, ποὺ καλλιεργοῦν ἄθρησκη παιδεία· καταργοῦν τὴν προσευχὴ στὰ σχολεῖα, ἀπαγορεύουν τὴν ἐπίσκεψι ἱερέως γιὰ ἐξομολόγησι τῶν μαθητῶν, ἀδυνατίζουν καὶ ἀλλοιώνουν τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Κλονίζουν τὶς βάσεις τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογενείας, ἐξαχρειώνουν τὴ δημόσια ζωή. Παρὰ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ συντάγματος, στὴν πρᾶξι λένε· Φῦγε, Χριστέ, δὲν σὲ θέλουμε.
Μὲ ὅλα αὐτὰ ἀσφαλῶς ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει νὰ ζημιω­θῇ· δὲ μποροῦν νὰ τὸν βλάψουν. Κά­ποτε στὴ Θεσσαλονίκη εἶδα ἕ­ναν ταλαίπωρο νὰ τρέχῃ, νὰ σκαρφαλώνῃ σ᾽ ἕνα τηλεγραφόξυ­λο, κι ἀπὸ ᾽κεῖ νὰ φτύνῃ. Ἦρθαν πυροσβέστες. ―Τί κάνεις; τοῦ λένε. ―Θὰ σβήσω τὸν ἥ­λιο… Τρελλὸς ὅποιος νομίζει πὼς μπορεῖ νὰ σβήσῃ τὸν ἥλιο, τρελλὸς καὶ ὅποιος τὰ βάζει μὲ τὸ Χριστό, «τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης» (ἀπολυτ. Χριστουγ.)· θὰ γίνῃ στάχτη.
Δὲν ἔχει ἀνάγκη ὁ Χριστὸς ἀπὸ μᾶς· ἐμεῖς ἔ­χουμε ἀνάγκη ἐκεῖνον, ὅπως ἔχουμε ἀνάγ­κη τὸν ἥλιο. Καὶ ἂν ἐμεῖς τὸν ἐγκαταλείψουμε καὶ τὸν διώξουμε, ἄλλοι τὸν δέχονται. Αὐτὴ τὴν ὥρα στὴν Ἀφρικὴ τὸν πιστεύουν καὶ τὸν καλοῦν. Καὶ στὴ ῾Ρωσία, στὴ Μόσχα καὶ τὸ Στάλινγκραντ, ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ κλαῖ­νε στὶς ἐκκλησίες ὅταν περνοῦνε τὰ ἅγια.
Αὐτὰ εἶχα νὰ πῶ στὴν ἀγάπη σας. Εὔχομαι τὰ φτωχὰ τοῦτα λόγια, ποὺ τὰ λέω ἀπὸ πίστι, ν᾽ ἀγγίξουν τὶς καρδιές σας. Σὰν τὸ δαιμο­νι­σμέ­νο ποὺ θεραπεύτηκε, νὰ μείνουμε κ᾽ ἐ­μεῖς κον­τὰ στὸ Χριστὸ γιὰ πάντα· κι ὅταν φτά­σῃ ἡ τελευταία μας στιγμή, νὰ ποῦμε «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42).

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Γεωργίου Ξινοῦ Νεροῦ – Φλωρίνης 20-10-1985)

СВЕТИ ЈОВАН ЗЛАТОУСТИ ИЗ ДУБИНЕ ВЕКОВА

«ОСУЂУЈЕ» ПОСЕТЕ ДВА «ПРАВОСЛАВНА» ПАТРИЈАРХА ЈЕВРЕЈСКИМ СИНАГОГАМА

СВЕТИ ЈОВАН ЗЛАТОУСТИ:

(”Беседе против Јудеја”)

◊ ”…Синагога је ….. и од било које крчме. И то зато што није само место разбојника и превараната, него и прибежиште демона, и то не само Синагоге, него још више душе Јудеја. (Беседа 1, 4)

◊ Избегавајте њихова сабрања и њихове Синагоге…(Беседа 1, 5)

◊ …зар се не плашиш да долазиш и да се причешћујеш са светог престола и да учествујеш у причешћу светом Крвљу, ти који општиш са онима који су пролили крв Христову? Зар се не ужасаваш, зар се не плашиш када си учинио такво безакоње? (Беседа 2, 3)

◊ Они су распели Христа коме се ти поклањаш. Како дакле одлазиш тим убицама? (Беседа 4, 3)

◊ Шта трчиш да видиш у синагоги богоборних Јудејаца? Требало би да седиш у својој кући и да уздишеш за њих и да проливаш сузе, јер се боре против заповести Божије, зато што са собом имају ђавола који игра (Беседа 4, 7)

◊ … следиш онима који се у инат увек труде да чине и говоре оно што се супротставља Закону Божијем, и хиташ у њихове Синагоге? И не бојиш се да можда не удари гром са висине и да ти сажеже главу? (…) … хиташ да идеш тамо где се вређа Отац, хули се на Сина и не прихвата се Свети и Животворни Дух? И не бојиш се, нити се ужасаваш, одлазећи на скверна и нечиста њихова места? Које ћеш оправдање имати и како ће ти бити опроштено када својом вољом гураш самога себе у пропаст? (Беседа 6, 6)

_______________________________________________

◊  Требало би да се плашите да у онај Дан не чујете од Онага који ће Вам судити: ”Идите, не познајем Вас. Зашто сте општили са онима који су ме разапели? (Беседа 6, 7)

–

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠΡΩΗΝ ΜΑΣΩΝΟΥ

_____

______

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ; ΛΥΣΗ Η ΕΠΙΘΕΣΗ

ΛΑΖΑΡΟY ΑΡΑΒΑΝΗ

Σκέφτομαι, τήν ἐπίθεση πλέον καί ὄχι τήν ἄμυνα, καθώς πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι οἱ συκοφάντες ὅπου δήλωσαν ὅτι ὁ γέροντας Καντιώτης . . . δέν ὑπῆρξε προοδευτικός ἄνθρωπος ἀλλά ὀπισθοδρομικός. Καί ἐρωτῶ σήμερα ἡ περίφημη αὐτή μόδα, εἶναι προοδευτική; ὅταν τό γύμνωμα καί ὁλόκληρη ἡ «φιλοσοφία»της ἀνήκη στόν πρωτογονισμό τῆς Ἀφρικῆς ;
Ἡ ποιμαντική τοῦ μακαριστοῦ γέροντα Αὐγουστίνου Καντιώτη ἦταν ἡ μαχητικότης καί ἡ ἐπίθεση!!!
Θά πάρω λοιπόν μία πρόταση ἀπό τά γραφόμενα τοῦ μακαριστοῦ γέροντα καί θά ζητήσω νά τήν κάνουμε πράξη. Θά τό ζητήσω ἀπό τίς ὀρθόδοξες χριστιανές γυναῖκες ὅπου τόν ἐπίστευσαν καί τόν ἀγαποῦσαν.
Ὅταν κάποτε ἀναφέρθηκε γιά τήν ἐνδυμασίαν στό συγγραφικό του ἔργο : ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΠΛΗΓΑΙ στό θέμα: Ἡ ΜΟΔΑ, στό τέλος ἐκείνου τοῦ πολύ ὄμορφου κηρύγματος ἀνέφερε μεταξύ ἄλλων καί τό ἑξῆς: « Ἄν δέν ἤμασταν μαϊμοῦδες, νά μιμούμαστε τόν ἐκφυλισμό τῶν εὐρωπαίων καί τῶν Ἀμερικανῶν, θά εἴχαμε φτιάξει δική μας χριστιανική μόδα , σεμνή ἀπέριττη, σύμφωνα μέ τά ἀρχαία πρότυπα.»

ΠΡΟΤΑΣΗ

Καλοῦνται στό ὄνομα , στήν μνήμη, καί στήν ἀγάπη ὅπου εἶχαν οἱ ὀρθόδοξες γυναῖκες ὅπου ἐπίστευσαν στήν δύναμη τῶν ἱερῶν λόγων του νά παρακινήσουν Ἕλληνες ὀρθόδοξους ἐπιχειρηματίες νά ράβουν ροῦχα κατά τό πρότυπο τοῦ σεβάσμιου ἀγωνιστή τῆς ὀρθοδοξίας μας. Θεωρῶ ὅτι ἐάν ὑπάρχει μία τέτοια παραγωγική μονάδα ὀρθόδοξων ἐνδυμάτων θά ἐφοδιάζει ὅλα τά καταστήματα ὅπου θά ἔχουν συνεργασία. Κατά αὐτό τόν τρόπο θά ἀγοράζουμε ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ἀπό αὐτά τά καταστήματα. Καταστήματα ὅπου θά γνωρίζουμε ἀπό ὀρθόδοξα χριστιανικά περιοδικά, τήν ἐφημερίδα τοῦ ὀρθοδόξου τύπου, καί ἀπό τίς ὀρθόδοξες ἱστοσελίδες στό διαδίκτυο. Την πρώτη ὕλη; Ἀπό τούς Ἕλληνες βαμβακοπαραγωγούς μας, καί τούς ἀγρότες μας ὅπου καλλιεργοῦν τό ἀρχαῖο ἐκεῖνο σπόρο ὅπου δημιουργοῦσαν ὑφάσματα: τό λινάρι . (Ἀπό τή Βικιπαίδεια, τήν ἐλεύθερη ἐγκυκλοπαίδεια
Ἀγγειόσπερμο, ποῶδες, δικότυλο φυτό, τό λινάρι ἀνήκει στήν τάξη Λινώδη καί στήν οἰκογένεια Λινίδες μέ 230 περίπου εἴδη τῶν εὔκρατων περιοχῶν καί τῶν περιοχῶν τῆς Μεσογείου. Τό λινάρι καλλιεργεῖται γιά τίς κλωστικές ἴνες του ἀπό τίς ὁποῖες κατασκευάζονται λινά νήματα καί ὑφάσματα. Ἡ καταγωγή του εἶναι ἀπό τήν Ἀσία καί εἶναι ἕνα ἀπό τά ἀρχαιότερα κλωστικά φυτά. Δείγματα λινῶν ὑφασμάτων βρέθηκαν σέ ἀνασκαφές σέ ἄριστη κατάσταση καί χρονολογοῦνται ἀπό τή νεολιθική ἐποχή.)
Στήν βιοτεχνία αὐτή νά ἐργάζονται πολύτεκνες μητέρες (4 ὥρο, λόγο τῶν οἰκογενειακῶν βαρῶν) καί ἄλλες γυναῖκες ὅπου ὅπου ἔμειναν χῆρες καί καλοῦνται νά θρέψουν μόνες τά παιδιά τους.
ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ, ΟΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΡΟΤΥΠΟ.
Ἐπίσης μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νά ἐνημερώσουμε καί ὅλους τούς Ἑλληνικούς συλλόγους ὅπου γῆς καί νά ἐφοδιάζουμε Ἕλληνες καί ξένους μέ τήν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ.
Τά πρότερα καί σημερινά χρόνια τῆς ἐπικυριαρχίας τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδος μας, ὅπως καί τὸ ρίζωμα τῶν γραικύλων μέσα στήν πατρίδα μας πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦμε νά ἐκλείψουν.

Σήμερα τό βλέπουμε μέσα ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, καί τό ἀπαράδεκτο ἔνδυμα τῆς παλιομόδας ὅπου ἔχουμε δεχθεῖ στή ζωή μας. Ἕνα ἔνδυμα-κουβάρι ὅπου μᾶς ἔδεσε τελικά χειροπόδαρα (ἡ μόδα). Τό καλύτερο παράδειγμα-μάθημα στήν ἱστορία μας γιά τούς μετέπειτα Ἕλληνες μᾶς τό χάρισε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, μέσα ἀπό τόν περίφημο γόρδιο δεσμό, ἀντί νά καθήσει λοιπόν νά τό ξεμπερδέψει (ἐκεῖνο τόν πολύπλοκο κόμπο) στήν προτροπή τῆς πονηρῆς ἀσιάτισσας μάγισσας, τόν ἔκοψε μονομιᾶς μέ τό ξίφος του.
Ἄλλο παράδειγμα ἐπίθεσης εἶναι: ὅταν ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Ἰωάννης Βατάτζης (Ἅγιος κατόπιν τῆς ἐκκλησίας μας) ποῦ χρειάστηκε νά μονομαχήσει μέ τόν σκληρό Ἀζατίνη, Σουλτάνο τοῦ Ἰκονίου, ποῦ συχνά πυκνά λεηλατοῦσε τίς πόλεις μας ποῦ ἦταν κοντά στόν ποταμό Μαίανδρο. Ἄκουσε τότε νοερά θεία φωνή, ποῦ τοῦ ἔλεγε:“Ὁ σταυρωθείς ἐγήγερται, ὁ μεγάλαυχος πέπτωκεν, ὁ καταπεσών καί συντριβείς ἀνώρθωται” καί πῆρε εὐθύς τέτοια δύναμη, ὥστε ὅρμησε καί κατανίκησε τόν τρομερό Σουλτάνο!!!
Οἱ σημερινές συχνές καί ἀσταμάτητες πολεμικές ἐπιθέσεις τῶν ξένων ἀνθελλήνων, καί ντόπιων γραικύλων, ὅπου μᾶς δέσαν αἰχμάλωτους, καί τά κάνουν ὅλα “μαλλιά-κουβάρια”, μέ ὅλα τά ἀνορθόδοξα εἰς βάρος τῶν Ἑλληνορθόδοξων Ἑλλήνων πρέπει νά σταματήσουν. Η ΑΜΥΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ, ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ: ΕΠΙΘΕΣΗ . –

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ «ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Αναγνώστες που διάβασαν τα αποσπάσματα της Εισηγήσεως μου στο Πολεμικό Μουσείο θέλησαν επιπλέον εξηγήσεις πάνω σε διατυπωθείσες απόψεις μου, γι’ αυτό, θα προσπαθήσω να εξηγήσω περισσό­τερο τις διατυπώσεις μου:

1. Ερώτηση:
Η φράση η Εκκλησία είναι το περιέ­χον και όχι το περιεχόμενο του Κράτους, σημαίνει ότι η Εκκλησία διεκδικεί Κρατική εξουσία;
Δεν εννοώ με την διατύπωση μου αυτή ότι ή Εκκλησία διεκδικεί την κρατική εξουσία, αλλά ότι έχει η Εκκλησία την ύψιστη Εξουσία, που είναι ή Πνευματική Εξουσία. Και η Πνευματική Εξουσία «τα πάντα ανακρίνει και υπό ουδενός ανακρίνεται».
Αυτός πού αρνείται να συμμορφωθεί με τις οδηγίες της Εκκλησίας, πού είναι οδηγίες του Χριστού, και υπακούει στις αντιχριστιανικές οδηγίες των πολιτικών, παύει να είναι χριστιανός και πρέπει να το γνωρίζει καλά. Γιατί δεν πρόκειται για μια οποιαδήποτε πτώση του, μια οποιαδήποτε αμαρτία, που από αδυναμία όλοι μπορεί να διαπράξουμε, αλλά πρόκειται για ενσυνείδητη αντίδραση στις οδηγίες του Θεού και υιοθέτηση άλλων οδηγιών, εντάλματα και επινοήματα ανθρώπων. Ή Εκκλησία οφείλει, λοιπόν, λόγω της Πνευματικής Της εξου­σίας, δηλαδή της ευθύνης Της, να ειδοποιεί τους ανθρώπους, ότι με την τακτική τους αυτή, έχουν αλλοιώσει στην ζωή τους τον Χριστιανισμό και γι’ αυτό τους αποκόπτει.
Οι πολιτικοί μας, όμως, θεωρούν ότι αυτοί ως Κράτος πρέπει να προσδιορίζουν και την Εκκλη­σία, ότι ή Εκκλησία είναι ένας επιπλέον φορέας της δικαιοδοσίας τους, και γι’ αυτό Της απαγορεύουν να πληροφορεί τον λαό για την αντιχριστιανικότητα της πολιτικής τους, κάνοντας τους κριτική στο νο­μοθετικό τους έργο. Αυτό είναι ωμή καθυπόταξη της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία μας ποτέ δεν επεθύμησε πολιτική εξουσία αλλά και ουδέποτε εγκατέλειψε την πνευ­ματική της εξουσία για να υποκύψει στον αυταρχισμό του κράτους, παρά μόνο όταν οι Κληρικοί Της ήσαν σε πνευματική παρακμή.  Είναι, επίσης, έξω από την Θεανθρώπινη Φύση Της να θελήσει να επιβάλει δια της βίας την Πίστη στους ανθρώπους. Πρέπει, όμως, και το Κράτος να σεβασθεί την πλειοψηφία και όχι να πλαστογραφεί την μειοψηφία ανυψώνοντας την πάνω από την πλειοψηφία.
Στην Πατρίδα μας αυτό γίνεται συστηματικά μετά τον Καποδίστρια και μέχρι και σήμερα. Η πλειοψη­φία των πολιτικών -κυρίως αυτών που κυβερνούν-επειδή στην πράξη είναι άθεοι ή αδιάφοροι περί την Πίστη, προσπαθούν με κάθε τρόπο εδώ και χρό­νια να γκρεμίσουν οτιδήποτε χριστιανικό σ’ αυτό τον τόπο, παρουσιάζοντας μια πλαστή κοινή γνώμη ώστε η Ελληνική κοινωνία να εμφανίζεται αποχριστιανισμένη.
Αυτό το κατορθώνουν εκτός της νομοθεσίας τους, και με το να τοποθετούν σε καίριες θέσεις, κυρίως στα Μ.Μ.Ε. ότι πιο σάπιο σε πνευματική ποιότητα έχει να παρουσιάσει η σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία. Γι’ αυτό είναι καιρός να μετρηθούμε. Πόσοι είμαστε και πόσοι είναι. Και τότε τα λέμε καλύτερα.

2. Ερώτηση:

Πώς η Εκκλησία μπορεί να ευλογεί πιστούς να εισέλθουν στη πολιτική;

Είναι εντολή της Εκκλησίας να «προΐστανται κα­λών έργων οι πεπιστευκότες τω Θεώ». Και είναι υποχρέωση των Ποιμένων της Εκκλησίας να ευλο­γούν και να ενθαρρύνουν και να συμπράττουν με τούς πιστούς στα καλά έργα. Δεν υποκαθιστούμε την Εκκλησία δίδοντες ευλογία σε πιστούς ανθρώ­πους να πολιτευθούν. Είμαστε υποχρεωμένοι από την Εκκλησία να το κάνουμε, γιατί ή πολιτική, όταν εμπνέεται και πηγάζει από την Εκκλησία, δεν είναι μια βρώμικη ενασχόληση, αλλά έργο Θεού. Ενεργοποίηση της Παλαιάς Διαθήκης με το Φως της Καινής.
Δεν είναι άλλο πράγμα η πνευματική ζωή και άλλο η πολιτική. Εδώ βρίσκεται η πλάνη πού έχουν πολ­λοί και γι’ αυτό νομίζουν πως εμείς καινοτομούμε. Όμως πρέπει να ξέρουν ότι διαφωνούν όχι μ’ εμένα άλλά με τον Μακρυγιάννη, τον Κολοκοτρώνη, τον Καποδίστρια, τον Παπαδιαμάντη.
Είναι, άραγε, τυχαίο ότι αυτοί, πού ανέφερα, ήσαν Ρωσόφιλοι; Και ήσαν Ρωσόφιλοι, γιατί πίστευαν ότι τα ομόθρησκα κράτη θα μας ενίσχυαν την πνευ­ματικότητα μας, όπως πεντακάθαρα διακήρυξε ο Καποδίστριας (ο οποίος, σημειωτέον, με τον φωτισμό του από την Ορθόδοξη Πίστη, έκανε κράτος όχι μό­νο την Ελλάδα αλλά και την Ελβετία και εν πολλοίς τη Γερμανία και την Ολλανδία) στην μέχρι πρότινος ανέκδοτη Εγκύκλιο Επιστολή του, γραμμένη τό 1819 στην Κέρκυρα: «Τό καλλιώτερον δι’ ημάς Σχολείον είναι εκείνο, το οποίον μας προοφέρουοι τα ομό­θρησκα μας χριστιανικά Έθνη και τα Έθνη τα ελευθέρα. Εις την Ρωσσίαν μεν εμπορούμεν ημείς να ίδωμεν πώς εκ της Εκκλησίας πηγάζουσιν η του Έθνους ευδαιμονία και αι πρόοδοι του πολι­τισμού. Εις δε την Ελβετίαν, την Αγγλίαν και την Αμερικήν δυνάμεθα να μάθωμεν με το ελκυστικόν των παραδειγμάτων την επιστήμην και την τέχνην της ελευθερίας».
Κοντολογίς, για να ύπαρξη πραγματική αναγέν­νηση στον τόπο μας, πρέπει να ξεχάσουμε όσα περί πολιτικής μάθαμε μετά τον Καποδίστρια και να επανασυνδεθούμε με τους Πατέρες μας, που έκαμαν την Πατρίδα μας να μεγαλουργήσει.
Πρέπει να μας γίνει συνείδηση, ότι, η πολιτική για την Ελλάδα, δεν είναι κομματικό ζήτημα, ούτε καν εθνικό. Είναι καθαρά πνευματικό! Διότι ή πολιτική ρυθμίζει το πρόγραμμα, το περιεχόμενο και το ήθος της καθημερινής μας ζωής. Κακά τα ψέματα! Αν δεν αλλάξει ριζικά η πολιτική ζωή του τόπου μας ή Λειτουργική ζωή δεν θα κρατήσει για πολύ τον λαό μας. Και το λέω αυτό, όχι γιατί αμφισβητώ την Θεία και Ουράνια Δύναμή Της, αλλά γιατί ο αγώνας είναι συντριπτικά άνισος και μόνο οι ήρωες της πίστεως θα αντέξουν μέχρι τέλους. Οι υπόλοιποι, όμως, δεν μας ενδιαφέρουν; Πρέπει να τους αφήσουμε αβοήθητους, χωρίς καμμία προσπάθεια να αλλάξουμε τις πνευ­ματικές συνθήκες της Πατρίδος μας;

(από το βιβλίο του π.Βασιλείου Βολουδάκη ,»Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ»)

Οδηγουν τη χωρα στη δουλεια & την ανωμαλια – Που ειναι η Ν.Δ.;

Ο τεράστιος κίνδυνος -που ίσως μόνο το defencenet.gr έχει επισημάνει από το σύνολο των ελληνικών ΜΜΕ- τού να μην δεχθούν οι ιδιώτες κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων το υψηλό «κούρεμα» του 50 ή 60% πλέον αναδύεται ανάγλυφος, και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά: ‘Οταν περίπου ένας στους τρεις δεν είχαν δεχθεί το κούρεμα του 21%, πώς θα δεχθούν το κούρεμα του 60%;

Βέβαια, όπως γράφουμε σε άλλο σημείο της α’ σελίδας, σε άρθρο-βόμβα που δημοσίευσε η βρετανική εφημερίδα The Telegraph και στο οποίο επικαλείται δηλώσεις αξιωματούχου της ΕΕ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι έτοιμοι να κηρύξουν επίσημη χρεοκοπία της Ελλάδας, αν οι τράπεζες αρνηθούν να αποδεχθούν απώλειες ύψους 140 δισ. ευρώ στα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους!
Το τραγικό είναι ότι όλο αυτό το παιχνίδι γίνεται εν αγνοία της Ελλάδας, καθώς η κυβέρνηση Παπανδρέου αντιμετωπίζετι ως τοπική κυβέρνηση αποικίας, η οποία απλά υποχρεούται να εφαρμόσει τα μέτρα που λαμβάνει το μητροπολιτικό κεντρο.
Εδώ πλέον υπάρχει τεράστιο πολιτικό θέμα, όχι μόνο για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και για τη Ν.Δ.: Μπορεί μία κυβέρνηση με λαϊκή αποδοχή της τάξεως του 19% ή και ολιγότερο, όπως καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις να πάρει στο λαιμό της ολόκληρο το Έθνος;
Τα περί δήθεν «κατάργησης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και εφαρμογής της δημοσκοπικής δημοκρατίας» που είπε ο Ε. Βενιζέλος στη Βουλή στις 14/10, σε περίπτωση που δεχθούμε ότι η κυβέρνηση δεν έχει την λαϊκή εντολή, είναι επιεικώς ανοησίες.
Πέρα από την ανάγκη να υπάρξει νωπή λαϊκή εντολή για τέτοια τεράστια ζητήματα, υπάρχει και το Σύνταγμα που τους απαγορεύει ρητά να κάνουν κάτι τέτοιο: Χρειάζονται τα τρία πέμπτα των βουλευτών και δεν τα έχουν.  Είναι παράνομοι λοιπόν και καταπατούν το Σύνταγμα, και αυτό οδηγεί στο εδώλιο Ειδικού Δικαστηρίου. Βαρύ, αλλά σαφές.
Από εκεί και πέρα, τεράστιες ευθύνες έχει και η Νέα Δημοκρατία, πλέον. Δεν μπορεί να ακολουθεί μια πολιτική αναμονής τύπου «ώριμου φρούτου». Η χώρα κινδυνεύει. Όπως οι ίδιοι οι κυβερνητικοί λένε, «είμαστε σε πόλεμο». Που σημαίνει, ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις ωσάν να βρισκόμασταν εν ειρήνη. Άρα χρειάζεται ειδική δράση. Πιο κάτω από το 31-32% που δίνουν οι δημοσκοπήσεις δεν μπορεί να πάει. Άρα δεν διακινδυνεύει τίποτα. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα, το αναφέρουμε απλά για τους φοβικούς της Ν.Δ..
Το θέμα είναι ότι πρέπει να σηκωθεί λάβαρο Επανάστασης, ναι, Επανάστασης, αν δεχθούμε ότι η χώρα εκχώρησε εθνική κυριαρχία παρά την θέληση του λαού της. Δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία να συμπεριφέρεται ως μέρος του συστήματος, σε τέτοιες ώρες.
Σε διαφορετική περίπτωση, τον λόγο πρέπει να έχει απευθείας ο λαός. Έχουμε καταπάτηση του Συντάγματος, και ο τελευταίος Συνταγματολόγος το δέχεται – με εξαίρεση τον Ε.Βενιζέλο – και οι πολίτες, έχουν τη συνταγματική υποχρέωση να προστατέψουν το Σύνταγμα.
Δεν είναι ομαλές οι καταστάσεις. Είναι ανώμαλες και προκειμένου να αποκατασταθεί η συνταγματική ομαλότητα, όλες οι μέθοδοι, ακόμα και αυτές που υπό δημοκρατικές συνθήκες θα ήταν μη αποδεκτές, τώρα είναι.
Για να επανέλθουμε στις εξελίξεις, σημειώνουμε ότι ο κίνδυνος πιστωτικού γεγονότος οφείλεται στο ότι οι γραφειοκράτες και οι πολιτικοί της Ευρώπης αποφασίζουν χωρίς να μας ρωτήσουν, κούρεμα 50 ή 60%, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα το δεχθούν -για πολλούς και ποικίλους- λόγους οι ιδιώτες. Και έτσι τους εκβιάζουν με… πτώχευσή μας!
Εδώ είναι η μέγιστη τραγωδία και το γεωπολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει φέρει η κυβέρνηση Παπανδρέου-Βενιζέλου την χώρα: Ότι επιτρέπουν σε ξένους να αποφασίζουν πότε θα πτωχεύσει και αν θα πτωχεύσει η Ελλάδα, επιστρέφοντάς τη στον 19ο αιώνα, όταν οι πτωχεύσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και οι Ευρωπαίοι έστελναν τα πολεμικά τους στον Πειραιά και τον απέκλειαν για να εκβιάζουν πειθάρχηση στις εντολές τους!
Γιατί τα κάνουν αυτά οι Ευρωπαίοι, βασικά οι Γερμανοί: Για να μην πληρώσουν ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης, ύψους 450 δισ. ευρώ, ποσό που υπερβαίνει ακόμα και τα συνολικά κεφάλαια του ευρωπαϊκού ταμείου διάσωσης των 440 δισ. ευρώ! Αν είχε γίνει δεκτή η γαλλική πρόταση για «προικοδότηση» με δύο τρισεκατομμύρια ευρώ του EFSF (πρόταση που ήθελαν και οι ΗΠΑ και η Ρωσία), τότε η Ελλάδα θα διασωζόταν χωρίς πτώχευση. Αλλά το Βερολίνο είχε άλλη άποψη.
Θα περάσει ο εκβιασμός των Γερμανών και κατά δεύτερο των Ολλανδών και Φινλανδών στις αγορές; Σοβαροί οικονομικές αναλυτές λένε πως σε ένα βαθμό ναι, σε κάποιο άλλο όχι. Που σημαίνει πτώχευση και ενεργοποίηση των CDS, αλλά και έναρξη πιθανού ντόμινο πτωχεύσεων στην ευρωζώνη…

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ, ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ, ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

www.sofokleous10.gr

Η Ευρώπη εκβιάζει και λεηλατεί τους πολίτες της, έχοντας «εκποιήσει» ήδη τη Δημοκρατία – προωθώντας την κεντρική διακυβέρνηση των επί μέρους κρατών, από μία μη εκλεγμένη και ανεξέλεγκτη εξουσία, υπάλληλο των τραπεζών
“Μπορεί κανείς για κάποιο συγκεκριμένο, μικρό χρονικό διάστημα, να διαχειριστεί το σύνολο των πολιτών μίας χώρας, σαν να πρόκειται για ηλιθίους – ορισμένους από αυτούς, ίσως για πάντα. Εν τούτοις, είναι αδύνατον να τα καταφέρει με όλους και για μεγάλο χρονικό διάστημα” (A. Lincoln).
Ανάλυση
Έχουμε την άποψη ότι, ο χρόνος των αριθμών, όπως και των «ψυχρών» οικονομικών αναλύσεων, έχει πλέον παρέλθει– πόσο μάλλον όταν οι περισσότεροι οικονομολόγοι είναι πλέον πεπεισμένοι ότι, ο πλανήτης δεν διοικείται πια από τους πολιτικούς, αλλά από τις τράπεζες στο παρασκήνιο, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει ελεγχόμενα….

Περισσότερα…

Ιδου ποιοι κρυβονται πισω απο το «παγκοσμιο

και δήθεν αντικαπιταλίστικό κίνημα των «αγανακτισμένων» Ο.Π

Πριν  διαβάσετε  το αποκαλυπτικό άρθρο  για το ποιός  κρύβεται πίσω απο  το  «παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό κίνημα»  στο οποιο  ανεπιτυχώς  προσπάθησαν  κάποιοι να εντάξουν και τους αγανακτισμένους Έλληνες, είναι απαραίτητο να  δείτε τί έγραψε η «Κλασσικοπερίπτωση» για την  συγκέντρωση  του περασμένου  Σαββάτου  στο  Σύνταγμα: Το κίνημα των «πολυ-αγανακτισμένων» και η «Ισλαμική αδελφότητα» μαζί χθές στο Σύνταγμα

Να το ξεκαθαρίσουμε πρίν  βιαστεί οποιοσδήποτε  να μας κολήσει τη ταμπέλα του  ρατσιστή, του χρυσαυγίτη, ή του Ελλαδέμπορου, ότι  όχι μόνο δεν έχουμε απολύτως καμία σχέση  με δαύτους, αλλά αντιθέτως έχουμε  αρθρογραφήσει δεκάδες φορές εναντίον τους , καταγγέλοντάς τους  ως πεμπτοφαλλαγίτες της Νεας Εποχής…..

Χθές λοιπόν  είδαμε  και μια παρέα  Συρίων αγανακτισμένων, να  φωνάζει  έχοντας  όχι την  κανονική σημαία  της  Πατρίδας τους,  που επίσης υποφέρει απο ένα καθεστώς το οποίο  σκοτώνει τους πολίτες , αλλά μια  Ισλαμική  παραλλαγή αυτής της σημαίας  (η κόκκινη γραμμή είχε αντικατασταθεί απο την πράσινη  της «Ισλαμικής αδελφότητας»).
Να θυμίσουμε  ότι  η «Ισλαμική αδελφότητα» είναι αυτή  που καπέλωσε σχεδόν  σε όλες  τις εξεγερμένες χώρες της  Β. Αφρικής  τα λαϊκά κινήματα  και που δεν δίστασε να συνεργαστεί  με το ΝΑΤΟ , την CIA  και τις άλλες  «δημιοκρατικές δυνάμεις» της Ευρώπης  τις οποίες δήθεν μισεί και απεχθάνεται….

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/10/blog-post_18.html

Πριν και μετα την 19η Οκτωβρη

Sofokleous 10.gr

Σε νέες βάσεις θέτει το σύγχρονο ελληνικό δράμα η μεγαλειώδης διαδήλωση που έγινε την Τετάρτη 19 Οκτώβρη στην Αθήνα, καθώς η συμμετοχή ξεπέρασε μετά βεβαιότητας τα 250.000 άτομα με πολλές αξιόπιστες πηγές να κάνουν λόγο ακόμη και για 400.000 άτομα, ενώ εξ ίσου μαζικές συγκεντρώσεις, με πρωτοφανή συμμετοχή, έγιναν σε δεκάδες ακόμη πόλεις της Ελλάδας. Το πρόβλημα της «διάσωσης» της Ελλάδας (που μόνο κατ’ ευφημισμό έχει αυτή την ονομασία, όπως δηλαδή η αφιλόξενη θάλασσα του Πόντου καλείται Εύξεινος και το ξύδι γλυκάδι) έπαιρνε ως δεδομένη την ικανότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου να επιβάλλει ότι μέτρο κρίνει σκόπιμο, ακόμη κι αν δεν συνοδευόταν από καμιά νομιμοποίηση στη συνείδηση των πολιτών……

Περισσότερα…

Ιδου ποιοι κρυβονται πισω απο το «παγκοσμιο

και δήθεν αντικαπιταλίστικό κίνημα των «αγανακτισμένων» Ο.Π

Πριν  διαβάσετε  το αποκαλυπτικό άρθρο  για το ποιός  κρύβεται πίσω απο  το  «παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό κίνημα»  στο οποιο  ανεπιτυχώς  προσπάθησαν  κάποιοι να εντάξουν και τους αγανακτισμένους Έλληνες, είναι απαραίτητο να  δείτε τί έγραψε η «Κλασσικοπερίπτωση» για την  συγκέντρωση  του περασμένου  Σαββάτου  στο  Σύνταγμα: Το κίνημα των «πολυ-αγανακτισμένων» και η «Ισλαμική αδελφότητα» μαζί χθές στο Σύνταγμα

Να το ξεκαθαρίσουμε πρίν  βιαστεί οποιοσδήποτε  να μας κολήσει τη ταμπέλα του  ρατσιστή, του χρυσαυγίτη, ή του Ελλαδέμπορου, ότι  όχι μόνο δεν έχουμε απολύτως καμία σχέση  με δαύτους, αλλά αντιθέτως έχουμε  αρθρογραφήσει δεκάδες φορές εναντίον τους , καταγγέλοντάς τους  ως πεμπτοφαλλαγίτες της Νεας Εποχής…..

Χθές λοιπόν  είδαμε  και μια παρέα  Συρίων αγανακτισμένων, να  φωνάζει  έχοντας  όχι την  κανονική σημαία  της  Πατρίδας τους,  που επίσης υποφέρει απο ένα καθεστώς το οποίο  σκοτώνει τους πολίτες , αλλά μια  Ισλαμική  παραλλαγή αυτής της σημαίας  (η κόκκινη γραμμή είχε αντικατασταθεί απο την πράσινη  της «Ισλαμικής αδελφότητας»).
Να θυμίσουμε  ότι  η «Ισλαμική αδελφότητα» είναι αυτή  που καπέλωσε σχεδόν  σε όλες  τις εξεγερμένες χώρες της  Β. Αφρικής  τα λαϊκά κινήματα  και που δεν δίστασε να συνεργαστεί  με το ΝΑΤΟ , την CIA  και τις άλλες  «δημιοκρατικές δυνάμεις» της Ευρώπης  τις οποίες δήθεν μισεί και απεχθάνεται….

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/10/blog-post_18.html

Πριν και μετα την 19η Οκτωβρη

Sofokleous 10.gr

Σε νέες βάσεις θέτει το σύγχρονο ελληνικό δράμα η μεγαλειώδης διαδήλωση που έγινε την Τετάρτη 19 Οκτώβρη στην Αθήνα, καθώς η συμμετοχή ξεπέρασε μετά βεβαιότητας τα 250.000 άτομα με πολλές αξιόπιστες πηγές να κάνουν λόγο ακόμη και για 400.000 άτομα, ενώ εξ ίσου μαζικές συγκεντρώσεις, με πρωτοφανή συμμετοχή, έγιναν σε δεκάδες ακόμη πόλεις της Ελλάδας. Το πρόβλημα της «διάσωσης» της Ελλάδας (που μόνο κατ’ ευφημισμό έχει αυτή την ονομασία, όπως δηλαδή η αφιλόξενη θάλασσα του Πόντου καλείται Εύξεινος και το ξύδι γλυκάδι) έπαιρνε ως δεδομένη την ικανότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου να επιβάλλει ότι μέτρο κρίνει σκόπιμο, ακόμη κι αν δεν συνοδευόταν από καμιά νομιμοποίηση στη συνείδηση των πολιτών……

Περισσότερα…

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ

«Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγετε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείον εστι της τροφής και τω σώμα του ενδύματος; εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματθ. 6, 25-26).

Αγωνία παγκόσμια

Αν ανοίξουμε τις καρδιές των σημερινών ανθρώπων, θα δούμε ότι είναι γεμάτες αγωνία, ανησυχία, φόβο. Για πολλά αγωνιούν οι άνθρωποι και γίνονται δυστυχισμένοι· αλλά η σοβαρώτερη αγωνία που τους καταλαμβάνει, είναι από τη μέριμνα για το μέλλον…

Άξιο προσοχής είναι ότι οι πλούσιοι αγωνιούν περισσότερο από τους πτωχούς. Αγωνιούν και οι εκατομμυριούχοι, αυτοί που δεν ξέρουν τί έχουν…

Αλλά αγωνία έχουν και οι φτωχές τάξεις… Αγωνιούν όλοι οι άνθρωποι σ’ Ανατολή και Δύσι. Υπάρχει αγωνία παγκόσμιος. Πάντοτε υπήρχε, αλλα σήμερα εντάθηκε περισσότερο.

Η επιστήμη δεν μπόρεσε να μειώσει την αγωνία

Θα περίμενε κανείς η επιστήμη με την πρόοδο της να μειώσει την αγωνία. Και όμως ενώ κατώρθωσε τόσα η επιστήμη και χάρισε ανέσεις και πλούτη στον άνθρωπο, του αύξησε την αγωνία. Διότι στο ένα χέρι κρατά την πενικιλλίνη, και στο άλλο της βόμβες. Αγωνιά η ανθρωπότης μήπως από ώρα σε ώρα εκραγεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο Αρμαγεδών(Αποκ. 16,16). Πάνω απ’ τα κεφάλια όλων των λαών κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη…

Αγωνιά ο άνθρωπος. Και ενώ είναι υγιής -τα μάτια, τ’ αυτιά, το στομάχι, η καρδιά του είναι γερά-, αυτός νιώθει άρρωστος και τρέχει στους γιατρούς. Έχει εφιάλτες, παίρνει υπνωτικά χάπια. Αγωνιά για όλα. Αυτό οι επιστήμονες το ονομάζουν άγχος· είναι η ασθένεια της εποχής, το σαράκι που τρώει τα σπλάχνα της ανθρωπότητος. Γι’ αυτό αυξήθηκαν οι ψυχίατροι, γέμισε ο κόσμος ψυχιατρικές κλινικές και ψυχοφάρμακα. Και θεραπεία ουσιαστική δε’ βρίσκεται.

Και όμως υπάρχει φάρμακο

Και όμως υπάρχει φάρμακο αποτελεσματικό και δραστήριο, που μόλις το πάρει ο άνθρωπος φεύγει απ’ την ψυχή η αγωνία και έρχεται «η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν»(Φιλ. 4,7). Το φάρμακο είναι η πίση. Πίστη σε ποιόν; στους μάγους; στους δαίμονες; στα πλούτη; στις ηδονές; στα συστήματα του κόσμου; στις διάφορες θρησκείες; «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 12). Πίστη στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και στα λόγια του, που έχουν ανεκτίμητη αξία.

Ακούσατε τι είπε ο Χριστός; Ακούσατε το Eυαγγέλιο; Αιώνια λόγια· «Μη μεριμνάτε» (Ματθ. 6,25), μήν έχετε αγωνία. Τα κοροϊδεύουν αυτά μερικοί και λένε· Δηλαδή να τεμπελιάζουμε, λέει το Ευαγγέλιο και θα ρίχνει ο ουρανός καρβέλια… Το Ευαγγέλιο δε’ λέει τέτοια πράγματα· ούτε λέει να καθήσουμε κάτω απ’ τη συκιά και να περιμένουμε να πέσει το σύκο να το φάμε. Το Ευαγγέλιο καταδικάζει την τεμπελιά και την αδράνεια. Αυτός που είπε το «μη μεριμνάτε», είπε και το «εργάζεσθε»( Γεν. 2, 15· Ματθ. 21,28· Ιωάν. 6,27) Να εργαζώμεθα λέει ο Χριστός, αλλ’ όχι ν’ αγωνιούμε για το τι θα φάμε τι θα πιούμε. Αυτή η αγωνία είναι αμαρτία. Γιατί; Διότι υπάρχει Θεός και αυτός φροντίζει. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια διδάσκει το Ευαγγέλιο.

Υπάρχει Θεός που είναι Πατέρας, μήν απελπίζεσαι

Υπάρχει Θεός! Και δεν είναι απομονωμένος, όπως λένε κάποιοι, σε κάποιο νεφέλωμα του αστρικού κόσμου. Είναι πατέρας μας, μας έπλασε, βρίσκεται δίπλα μας και ενδιαφέρεται. Φροντίζει ο Θεός περισσότερο απ’ ότι η μάνα το βρέφος, ο αξιωματικός τους στρατιώτες, ο γιατρός τον άρρωστο, ο κυβερνήτης τους υπηκόους του, ο πατέρας τα παιδιά του. Ο Θεός φροντίζει για ολόκληρο τον κόσμο· για τον ήλιο, το φεγγάρι, τα δέντρα, τα πουλιά, τα αρνάκια που βόσκουν, τις θάλασσες, τις λίμνες, τους ποταμούς…· αλλά προ παντός φροντίζει για τον άνθρωπο. Λίγο να μας αφήσει, δεν μπορούμε να ζήσουμε. Δύο – τρία λεπτά να λείψει ο αέρας, θα πάθουμε όλοι ασφυξία.

Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι

Ω Θεέ μου, πόσο μας αγαπάς και φροντίζεις για μας τους αμαρτωλούς! Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι, και πως υπάρχουν στόματα που βλαστημούν το Θεό. Πως μας ανέχεται! Αντί για ευχαριστώ, εμείς τον προκαλούμε. Κάθε τικ-τακ της καρδιάς μας είναι και μία ευεργεσία του. Ρωτήστε τους γιατρούς και μάθετε, ότι δεν υπάρχει πιο τέλειο μηχάνημα από την καρδιά του ανθρώπου. Δόξα τη ευσπλαχνία σου, Κύριε! Δόξα τη μακροθυμία σου! Δόξα τη παντοδυναμία σου! Δόξα τη αγάπη σου!

Αδελφοί μου! Μην έχουμε την αγωνία και το άγχος των απίστων και των ανθρώπων του μαμωνά. Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο· Υπάρχει Θεός πατέρας, υπάρχει η θεία του πρόνοια. Σ’ αυτόν η ελπίδα μας στις δύσκολες στιγμές, σ’ αυτόν η απόλυτη εμπιστοσύνη μας.

Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας, για να δείτε θαύματα

Μην ανοίξετε σήμερα εφημερίδες και ραδιόφωνα. Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας. Θυμηθείτε, από μικρά παιδιά μέχρι τώρα, πόσες φορές σας έσωσε. Από πάνω σας ήταν και είναι συνεχώς απλωμένο το χέρι του Θεού. Ανοίξτε την ιστορία του έθνους μας, και θα δείτε πόσες φορές η πατρίδα μας πλησίασε στην καταστροφή, και ο Θεός «δια θαυμάτων» μας έσωσε, όπως είπε ο Καποδίστριας. Ανοίξτε και την παγκόσμια ιστορία, και θα δείτε, ότι ο Θεός μεριμνά, ενδιαφέρεται για κάθε πλάσμα του. Υπάρχει πατέρας, ερωτά η Αγία Γραφή, που όταν το παιδί του  ζητήσει ψωμί, θα του δώσει πέτρα; ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι; Αν οι σαρκικοί πατέρες δεν το κάνουν αυτό, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας (βλ. Ματθ. 7, 9-11· Λουκ. 11, 11-13).

Ένας είναι ο πατέρας μας. Και αν οι πάντες μας εγκαταλείψουν, κι αν σείεται η γη και γίνει κόλαση ο κόσμος, και εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει»(Ψαλμ. 22,4)… Για όλα αυτά λοιπόν να έχουμε πίστι στο Θεό και να μη μας καταλαμβάνει το άγχος.

(Απόσπασμα ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Φλώρινα 1-7-1979, εις τον ναό του Αγίου Παντελεήμονος)

__________

ΣΕΡΒΙΚΑ

_________

СТРЕС И ЊЕГОВО ЛЕЧЕЊЕ

«Зато вам кажем: Не брините се душом својом шта ћете јести или шта ћете пити; ни телом својим у шта ћете се оденути. Није ли душа претежнија од хране, и тело од одела? Погледајте на птице небеске како не сеју, нити жању, ни сабирају у житнице; па Отац ваш небески храни их. Нисте ли ви много претежнији од њих?» (Мат. 6, 25-26).

Светска агонија

Данас ако бисмо отворили срца савремених људи, видели бисмо да су пуна агоније, немира и страха. Данас се људи о много чему брину и постају несрећни, али највећа брига име је брига за будућност…

Вредно пажње је и то да се богаташи брину више него сиромашни. Брину се и милијардери, они који и не знају шта све имају…

Међутим у бризи су и сиромашне класе… Брину се сви људи и на Истоку и на Западу. Постоји светска брига. Увек је постојала, али у наше време још је израженија.

Наука није могла да умањи агонију

Очекивао би неко да ће наука својим напретком да је умањи. Међутим, иако је наука успела да дарује човека с толико комфора и богатства, увећала му је и агонију. Зато што у једној руци држи пеницилин, а у другој бомбе. Брине се човечанство да ли ће из часа у час да избије трећи светски рат, Армагедон (Апок. 16,16). Изнад глава свих народа  виси смртоносна сабља…

Брине се човек. Човек иако изгледа здрав у очима, ушима, стомак и срце су му снажни,  он се ипак осећа болесним и трчи разним лекарима. Има кошмаре, пије пилуле за сан. Брине се за све. Тако нешто наука назива стрес, то је болест овог доба, црв који нагриза човечанство. Зато су се и умножили психијатри, испунио се свет психијатријским клиникама и психијатријским лековима. А терапија се, у ствари, и не проналази.

Међутим – лек  постоји.

Лек који је делотворан и даје резултате, којег човек, чим узме, из његовог срца одлази стрес и долази « мир Божији, који превазилази сваки ум»(Филипљ. 4,7). Лек је ВЕРА. Вера у кога? Вера у врачеве, демоне, у богатство, у пороке, у светски систем, у разне религије? «Таштина над таштинама, све је таштина» (Проп. 1,12). Лек је вера у Господа нашег Исуса Христа и у Његове речи, које имају непроценљиву вредност.

Чујте шта је рекао Христос! Послушајте Јеванђеље. То су вечне речи : «Не брините се» (Мат. 6,25). Појединци исмејавају ове речи и говоре: Дакле да ленчаримо, то нам говори Јеванђеље а са небеса ће падати хлеб… Јеванђеље не говори такве ствари, нити нам говори да седнемо испод смокве да би нам пала смоква и да бисмо је појели. Јеванђеље осуђује лењост и нерад.  Онај који је рекао: «Не брините се», рекао је и «ради» (Ген. 2,15. Мат. 21,28) и «трудите се» (Јован 6,27). Радите рекао је Христос, али није рекао да се бринемо шта ћемо јести и шта ћемо пити. Таква брига је грешна. Зашто? Зато што постоји Бог и Он се брине. Овој великој истини нас учи Јеванђеље.

Постоји Бог који је Отац, немојте очајавати. Постоји Бог! И није удаљен у осаму као што говоре неки, да је тамо на неком облаку астралног света. Он је наш Отац, створио нас је, налази се поред нас и брине се о нама. Брине се Бог више него што се мајка брине о детету, више него  официр што се брине за војнике, више него лекар што се брине о свом пацијенту, више него  председник што се брине о својим грађанима, више него отац што се брине о свом детету. Бог се брине о целом свету. Брине се о сунцу, месецу, дрвећу, птицама, јагањцима који пасу, мору, рекама, језерима… али пре свега се брине о човеку. Мало ако нас остави, не можемо да живимо. Два – три минута ако нам недостаје ваздух, добићемо гушење.

Чудим се да постоје неверници!

О, Боже мој, колико нас волиш и колико се бринеш за нас грешнике! Чудим се да постоје неверници, и да постоје уста која хуле на Бога. Како нас само трпи! Уместо да захваљујемо Богу, ми Га изазивамо. Свако тик-так нашег срца је једно Његово доброчинство. Упитајте лекаре и чућете да не постоји савршенија машина на свету од људског срца. Слава Твојој милости, Господе! Слава Твојој дуготрпељивости! Слава Твојој Свемогућности! Слава Твојој љубави!

Браћо моја! Немојмо држати у себи агонију и стрес неверних људи мамониних. Нисмо сами на овом свету. Постоји Бог Отац, постоји Његова божанска брига. Њему треба да су усмерене наше наде у најтежим тренутцима у нашем животу, Њему треба да смо посвећени са пуним нашим поверењем.

Отворите књигу свога живота, да бисте видели чуда.

Данас немојте отварати новине и радио. Отворите књигу свога живота. Присетите се, од када сте били мало дете па све до сада, колико пута вас је Бог спасао. Изнад вас је и непрестано је испружена рука Божија. Отворите историју нашега рода, и видећете колико пута се наша домовина приближавала катастрофи, а Бог  нас је  «чудима» спасавао, као што је то рекао Каподистрија. Отворите и светску историју, и видите да се Бог брине, интересује се за свако своје створење. „Који је од вас човек од кога ако син његов заиште хлеба, камен да му да? Или ако рибе заиште да му да змију?“ (види Мат.  7,9-11 и Лука 11,11-13).

Само је један наш Отац. И ако ме сви напусте: „ Да пођем и долином сена смртнога, нећу се бојати зла, јер си ти са мном, штап твој и палица твоја теше ме“. (Псал. 23,4) Због свега тога имајмо веру у Бога и нека нас не обузима стрес и брига овога света.

(Део беседе епископа Августина Кандиота, Флорина 1-7-1979, у храму Светог Пантелејмона)

ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΠΤΙΣΕΙ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών»

• Το παρόν, με την φροντίδα του βαπτίζοντος ιερέως, δίδεται ευθύς μετά την βάπτισιν εις τους γονείς και εις τον ανάδοχον του βαπτισθέντος. Παρακαλώ να μη καταστραφεί, αλλά ν’ αναγνωσθεί  ως ανάμνησις του ευτυχούς οικογενειακού γεγονότος της βαπτίσεως. Ιδιαιτέρως παρακαλώ την μητέρα, όταν το παιδί μεγαλώσει και μάθει γράμματα, να παραδώσει το παρόν εις το παιδί, και δια μίαν ακόμη φοράν να υπενθυμίσει εις αυτό τας ιεράς υποχρεώσεις, τας οποίας ανέλαβε κατά την ώραν του βαπτίσματος. Και το παιδί ας κάμει μίαν προσευχήν και υπέρ εμού του επισκόπου, ίνα εύρω έλεος κατά την φοβεράν ημέραν της Κρίσεως, ότε μεταξύ άλλων ο Κριτής θα ζητήσει και από εμέ λόγον δι’ όλα τα παιδιά της επαρχίας μου.

Αγαπητοί γονείς του νεοφωτίστου

Προ ολίγου έγινε μυστήριον. Το μυστήριον του Βαπτίσματος. Τον αγαπητόν σας τέκνον εβαπτίσθη. Τι σημαίνει εβαπτίσθει; Όπως διδάσκει η αγία μας Εκκλησία, κάθε άνθρωπος που πίπτει από την κοιλίαν της μητέρας του ομοιάζει με ένα μήλο που πίπτει από την μηλιά. Αλλά μηλιά που η ρίζα της δεν είναι γερή, αλλ’ έχει προσβληθεί από ασθένειαν, και δι’ αυτό τα μήλα που κάνει η μηλιά αυτή δεν είναι γερά, αλλ’ έχουν μέσα τους σκουλήκι. Σκουληκιασμένη μηλιά σκουληκιασμένα μήλα κάνει. Έτσι και οι άνθρωποι που έρχονται εις τον κόσμον φέρουν μέσα των ένα φοβερό σκουλήκι, το σκουλήκι αυτό είναι η αμαρτία. Διότι η ρίζα, από την οποίαν προέρχονται όλοι οι άνθρωποι, είναι αμαρτωλή. Και ποία είναι ρίζα; Είναι το πρώτον ανδρόγυνον. Είναι  ο Αδάμ και η Εύα. Και επειδή, όπως είναι γνωστόν, οι πρώτοι αυτοί γονείς ημάρτησαν, η αμαρτία μετεδόθη κληρονομικώς εις όλους τους ανθρώπους. Διά τούτο κάθε άνθρωπος που γεννάται εις τον κόσμον, είναι ψυχικώς ακάθαρτος. Τούτο πιστεύουν και όλοι οι λαοί  του κόσμου, από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι σήμερον. Δι’ αυτό, μόλις γεννηθεί ένα παιδί, το υποβάλλουν εις διαφόρους τελετάς καθάρσεως. Αλλά την αλήθεια ότι ο άνθρωπος γεννάται ψυχικώς ακάθαρτος βεβαιώνει προπαντός η Αγία Γραφή. Εις τον πεντηκοστόν Ψαλμόν, τον Ψαλμόν της μετανοίας, ο αμαρτωλός άνθρωπος θρηνεί δια την αμαρτωλότητά του και λέγει προς τον Κύριον: «Ιδού γαρ εν ανομίας συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου». Με απλά λόγια: Ω Κύριε! Λυπήσου με, διότι να! Από αμαρτωλούς γονείς έγινεν η σύλληψίς μου και μέσα εις καθημερινάς αμαρτίας ήτο η μητέρα μου όταν ήτο έγκυος.

Ο λόγος, λοιπόν, δια τον οποίον είναι ανάγκη να βαπτίζεται ο άνθρωπος, είναι το προπατορικό αμάρτημα. Ο άνθρωπος πριν βαπτισθεί ομοιάζει εις την ψυχήν του με ένα χωράφι γεμάτο αγκάθια. Τα αγκάθια πρέπει να καούν δια να γίνει το χωράφι καρποφόρον. Ο αβάπτιστος άνθρωπος ομοιάζει ακόμη με σπηλιά, που μέσα της φωλιάζουν λησταί ή άγρια θηρία και φαρμακερά φίδια. Δια να γίνει η σπηλιά κατοικήσιμος, δια να γίνει ένα ευλογημένο μαντρί προβάτων, οι λησταί ή τα άγρια θηρία και τα φίδια πρέπει να φύγουν.

Αγκάθια, λησταί, άγρια θηρία και φαρμακερά φίδια είναι το κακό που υπάρχει μέσα μας, είναι η αμαρτία και τα πονηρά πνεύματα που κυριαρχούν εις τον κόσμον, εις τους αβαπτίστους και τους απίστους ανθρώπους. Πως θα φύγουν; Πως το χέρσο χωράφι θα γίνει περιβόλι; Πως η σπηλιά θα γίνει οίκος Θεού; Πως η μαύρη από την αμαρτίαν ψυχή θα γίνει λευκή σαν το χιόνι; Πως ο ακάθαρτος θα γίνει καθαρός; Με το Βάπτισμα. Με το Βάπτισμα και μόνον. Ναι. Αυτή είναι η διδασκαλία της αγίας μας Θρησκείας. Αυτή είναι η Πίστις μας. Ο ίδιος ο Κύριος είπεν: «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται» (Μάρκ. 16,16). Αυτό κηρύττομε, αυτό διαλαλούμε κάθε φοράν που απαγγέλομεν το Σύμβολον της Πίστεως και λέγομε: ,«Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».

Ω Αγία Τριάς! Οποίαν δύναμιν έχει το Άγιον Βάπτισμα!

Εν πρώτοις ο ιερεύς του Υψίστου εμφυσά εις το πρόσωπο του παιδιού που πρόκειται να βαπτισθεί, εμφυσά τρεις φορές, σφραγίζει αυτό με το σημείον του Τιμίου Σταυρού εις το μέτωπον και το στήθος, θέτει την χείρα επάνω εις την κεφαλήν αυτού, και αρχίζει να διαβάζει τους εξορκισμούς. Ο ιερεύς, οπλισμένος με την δύναμιν του Χριστού, απευθύνεται προς τον Σατανάν και διατάσσει αυτόν να εξέλθει. «Ορκίζω σε, Διάβολε, παμπόνηρο, και ακάθαρτο, και μιαρόν, και εβδελυγμένον, και αλλότριον πνεύμα, κατά της δυνάμεως Ιησού Χριστού, του πάσαν εξουσίαν έχοντος εν ουρανό και επί της γης, του ειπόντος το κωφό και αλάλω δαίμονι· Έξελθε από του ανθρώπου και μηδέποτε εισέλθεις εις αυτόν… Έξελθε και αναχώρησον από του προς το Άγιον Βάπτισμα ευτρεπιζομένου… Ο Ων, Δέσποτα Κύριε, εξέλασον (=εκδιώξον) απ’ αυτού παν πονηρό και ακάθαρτο πνεύμα κεκρυμμένον και εμφωλεύον αυτού τη καρδία. Πνεύμα πλάνης, πνεύμα πονηρίας, πνεύμα ειδωλολατρίας και πάσης πλεονεξίας, πνεύμα ψεύδους και πάσης ακαθαρσίας, της ενεργουμένης κατά την διδασκαλίαν του Διαβόλου».

Ύστερον από τους φρικτούς αυτούς εξορκισμούς στρέφεται προς δυσμάς ο βαπτιζόμενος, και ο ίδιος, αν είναι ενήλικος, ή, αν είναι νήπιον, δια του στόματος του αναδόχου – που πρέπει να είναι πρόσωπο ευσεβές, και όχι βλάσφημο, ανήθικο, αλειτούργητο και άπιστον – εμπτύει, φτύνει δηλαδή, τον Σατανάν, και επισήμως δηλώνει, ότι εγκαταλείπει, ότι μισεί και αποστρέφεται, ότι απαρνείται και αποκηρύσσει τον Σατανάν, και όλα τα έργα αυτού, και όλα τα όργανά του, και όλην την λατρείαν του, και όλην την πομπήν του, όλην την παράταξίν του. Κατόπιν ο βαπτιζόμενος στρέφεται προς ανατολάς και δηλώνει επισήμως, ότι συντάσσεται με τον Χριστόν, ότι ανήκει πλέον εις την παράταξιν των ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν εις τον Χριστόν, ακολουθούν τον Χριστόν, και είναι έτοιμοι και το αίμά των να θυσιάσουν δια την Πίστιν του Χριστού. Και την Πίστιν αυτήν, την μόνην αληθινήν Πίστιν εις τον κόσμον, ομολογεί δημοσία με την απαγγελίαν του «Πιστεύω».

Έπειτα από τους φρικτούς εξορκισμούς και την απαγγελίαν του «Πιστεύω» αρχίζει η ακολουθία του Αγίου βαπτίσματος. Όλη η ακολουθία είναι συγκινητική. Το συγκ…

Είναι η στιγμή κατά την οποίαν ο ιερεύς …

Μέσα εις την ιεράν κολυμβήθραν τρεις φορές και …

«Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού… εις το όνομα του Πατρός και του Υιού· και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν». Οποίον θαύμα συντελείται κατά την στιγμήν εκείνην! Ανάστασις γίνεται. Ο αμαρτωλός άνθρωπος θάπτεται εκείνην την στιγμήν μέσα εις την ιεράν κολυμβήθραν, και από την ιεράν κολυμβήθραν ανασταίνεται νέος άνθρωπος, καθαρός και ολόλαμπρος! Αφήνει η ψυχή το ακάθαρτον και βρωμερόν υποκάμισαν της αμαρτίας και φορεί λευκήν, ολόλευκον στολήν. Εάν είχομεν τα μάτια των αγγέλων, την στιγμήν που βγαίνει από την κολυμβήθραν βαπτισμένος ο άνθρωπος θα τον εβλέπαμεν να λάμπη, ν’ αστράπτει από την καθαρότητα και το φως. Ο βαπτιζόμενος φορεί τον ίδιον τον Χριστόν. Επειδή όμως έχομεν σωματικά μάτια και με σωματικά μάτια δεμ ημπορούμεν να ίδωμεν το πνευματικόν αυτό γεγονός, το θαύμα που γίνεται εις την ψυχήν του βαπτιζομένου, δια να δείξωμεν την λευκότητα και λαμπρότητα της ψυχής του ενδύομεν αυτόν εξωτερικώς λευκήν ενδυμααίαν.

Αχ! Αν οι άνθρωποι που βαπτίζουν τα παιδιά των σήμερα επίστευον εις το μυστήριον, όπως επίστευον οι χριστιανοί των πρώτων αιώνων! Θα ησθάνοντο την μεγαλυτέραν χαράν και συγκίνησιν. Αλλά σήμερον, δυστυχώς, οι άνθρωποι βλέπουν όλα τα πράγματα υλιστικώς. Εάν κάποιος, την ώραν που βαπτίζεται ένα παιδί, του εχάριζε χίλιες λίρες, οι γονείς του παιδιού θα εξετρελλαίνοντο από την χαράν των. Αλλ’ ω γονείς! Αυτό που χαρίζει ο Χριστός εις το παιδί που βαπτίζεται , είναι πιο μεγάλο. Είναι μία δωρεά που αξίζει περισσότερον από όλο το χρυσάφι και τα διαμάντια της γης. Είναι μία δωρεά αφάνταστος. Το παιδί του πιο πτωχού, του πιο ασήμου και περιφρονημένου ανθρώπου, το παίρνει ο Χριστός και το υιοθετεί. Το κάνει ιδικό του παιδί. Το θέτει υπό την προστασίαν του. Άγγελοι και αρχάγγελοι το προστατεύουν. Ο Σατανάς δεν ημπορεί να του κάμει κακό. Και αυτά, που του δίνει τώρα ο Χριστός, είναι σαν ένας αρραβών, σαν μία εγγύησις, ότι, εάν ο βαπτισθείς τηρήσει τας υποσχέσεις, που έδωκε κατά το βάπτισμα, ο Χριστός θα του δώσει μεγαλύτερα πράγματα, που μάτι δεν είδε, αυτί δεν άκουσε και μυαλό ανθρώπου δεν εφαντάσθηκε ποτέ. Θα του δώσει όχι φεγγάρια και αστέρια, αλλά τέτοια πράγματα, που δεν συγκρίνονται με κανένα υλικόν πράγμα και δεν τελειώνουν ποτέ. Θα του δώσει τα αγαθά της επουρανίου βασιλείας του, του Παραδείσου.

• ΓΟΝΕΙΣ, που αξιωθήκατε σήμερον να βαπτίσετε το παιδί σας. Να έχετε χαράν. Διότι το παιδί σας έγινε παιδί του Θεού. Εβαπτίσθη, εφωτίσθη, εμυρώθη, ηγιάσθη, απελούσθη εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Χαίρουν οι ουρανοί. Χαρήτε και σεις μαζί με τους αγγέλους Αλλά προσέξετε, παρακαλούμεν, προσέξετε πολύ. Εις τα ιδικά σας χέρια και εις τα χέρια του αναδόχου ο Χριστός εμπιστεύεται ένα θησαυρόν. Είναι το παιδί που έγινε σήμερον παιδί του Θεού. Προσέξετε να μη φύγει από το μαντρί του Χριστού και το παραλάβει ο εχθρός ημών Διάβολος. Φυλάξετέ το μακράν από τα σατανικα έργα. Η ψυχή του πρέπει να μείνει καθαρά, όπως είναι καθαρά η βαπτιστική στολή του. Καθαρά τα αυτιά του από το ν’ ακούει αισχρά πράγματα. Καθαρά τα μάτια του από το να βλέπει αισχρά θεάματα. Καθαρά η γλώσσα του από ψέμματα και βλασφημίας. Καθαρό το κορμί από κάθε αμαρτία. Καθαρά η ψυχή του από κάθε κακία. Καθαρός όλος ο άνθρωπος. Έτσι το παιδί σας θα παραμείνει ένας άγγελος, όπως είναι αυτήν την στιγμήν. Και αυτό θα είναι η χαρά και η ανάπαυσίς σας.

Εάν όμως δεν προσέξετε, εάν με το κακόν παράδειγμά σας γίνετε αιτία, το παιδί που εβαπτίσθει να αφήσει τον δρόμον του Θεού και να πάρει τον δρόμον της αμαρτίας, τότε η ευθύνη σας θα είναι πολύ μεγάλη. Διά κάθε αμαρτίαν, που θα κάμει το παιδί σας, θα δώσετε λόγον εις τον Θεόν. Πατέρας ή μάνα, που με το κακόν παράδειγμα σκανδαλίζει το παιδί, σκοτώνει μέσα εις την ψυχήν του παιδιού ό,τι καλόν έλαβεν από τον Θεόν, αυτός ο πατέρας ή η μάνα θα τιμωρηθεί, όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, ως παιδοκτόνος.

Γονείς! Να τρέμετε δια τα παιδιά σας. Διότι η εποχή, εις την οποίαν ζώμεν, είναι εποχή μεγάλης ασεβείας και διαφθοράς. Ολίγοι άνθρωποι θα σωθούν και θα ίδουν πρόσωπον Θεού.

Ως επίσκοπος χαίρω δια την βάπτισιν του παιδιού σας και εύχομαι ολοψύχως το παιδί σας να προοδεύσει και να ευτυχήσει. Να προοδεύσει και ευτυχήσει όχι ψευδή πρόοδον και ευτυχίαν, αλλ’ αληθινήν πρόοδον και ευτυχίαν. Η δε αληθινή πρόοδος και ευτυχία είναι εκείνη, την οποίαν δίδει όχι ο αμαρτωλός κόσμος, αλλ’ ο Χριστός.

Εν Φλωρίνη τη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΙΝ ΤΟΥ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΕΞΕΦΡΑΖΕ  Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Το ανακοίνωσε σε στελέχη της κατασκηνώσεως της Μητροπόλεως του, στις 29-7-1993
Διαβάστε απομαγνητοφωνημένα τα λόγια του:

«Τώρα βρίσκομαι σε δύσκολη θέση· Είχα επικοινωνία με το πατριαρχείο, αλλά αυτοί κοιμούνται βαθιά. Το μείζον θέμα είναι η Πίστις. Έχουμε τα πιστευτέα, τα πρακτέα και τα λατρευτέα. Έχουμε τα δόγματα, γι’ αυτά τα δόγματα έκαναν αγώνα οι Πατέρες μας. Σήμερα όμως δεν τα προσέχουν αυτά.
Στην Αυστραλία ο αρχιεπίσκοπος δημοσίευσε άρθρα υπέρ του Καζαντζάκη. Αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλος χειρότερος υβριστής του Χριστού από τον Καζαντζάκη… Τον μηνύσαμε εμείς στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και εκείνοι πέρασαν τώρα 5 χρόνια και δεν έκαναν τίποτε απολύτως. Η μήνυση που τον καταγγείλαμε είναι γραμμένη στο βιβλίο μας “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ”.
Υπάρχουν πολλά επισκοπίδια εκεί πέρα. Δεν έχουν ποιμένας. Επισκοπίδια τα ονομάζει ένας σοφός ιεράρχης ο Σάμου Ειρηναίος.
Το μείζον θέμα δεν είναι που πάει στην Αυστραλία ο Ιερουσαλύμων(*), αλλά αυτά που λέει ο Αυστραλίας Στυλιανός. Αυτά, μου είπαν, είναι ξεπερασμένα πράγματα. Τι; τους λέω. Σύμφωνα με τους Κανόνας της Εκκλησίας μας τα πιστευτέα είναι τα ανώτερα απ’ όλα. Αν παρουσιαστούν στην Εκκλησία μας τοιαύτα πρόσωπα που κηρύττουν εναντίον της Πίστεως μας επιτρέπει –είναι η μόνη φορά που επιτρέπεται- ο επίσκοπος να μηνύεται και σ’ άλλας επισκοπάς.

Τους έστειλα τηλεγράφημα και τους εδήλωσα· εάν δεν τακτοποιηθεί το θέμα αυτό, εγώ θα παύσω το μνημόσυνο του Πατριάρχου [Βαρθολομαίου] και τότε δεν θα μπορώ να σταθώ στην Μητρόπολή μου».

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

«Παλαιότερα [το 1971] που κόψαμε το μνημόσυνο του πατριάρχου [Αθηναγόρα] είμεθα τρείς [επίσκοποι], ο μακαρίτης Αμβρόσιος [ο Ελευθερουπόλεως], ο Παύλος της Παραμυθίας που απέθανε [και ο ίδιος] και πράγματι έφερε αποτέλεσμα, γιατί  είχαν σκοπό να φέρουν την πλήρη επικοινωνία με τους καθολικούς και να κοινωνήσουν εκ του αυτού ποτηρίου, αλλά δεν επέτρεψε ο Θεός…»

______

(*) Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος μια που εύκολα βάζει το επιτίμιο της ακοινωνησίας στους άλλους και όχι στον ευατό του, που συμπροσεύχεται με όλους τους διαβόλους, έβαλε το επιτίμιο της ακοινωνησίας και στον τότε πατριάρχη Ιεροσαλύμων! Αν θυμόμαστε καλά, το έβαλε κάποιο διάστημα και στον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

___________________________

ΣΗΜΕΡΑ H ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΝΕΥ ΕΜΠΟΔΙΩΝ ΕΠΙΤΕΛΕΙΤΑΙ.

• Έφτασαν «ορθόδοξοι επίσκοποι» να υποδέχονται τον Πάπα με το «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!!!! Και εκείνος ο δαίμονας είπε·
• «Eλπίζω ότι δε θα είναι μακριά η ημέρα που θα γιορτάσουμε την ένωση του κοινού ποτηρίου καθολικοί και ορθόδοξοι μαζί».
• Ο Θεός να βάλει το χέρι του και να μας σώσει από τα επισκοπίδια, που κάνουν τούμπες μπροστά στον πάπα.

________

ΣTA ΡOYMANIKA

_______

DUMNEZEU SĂ NE IZBĂVEASCĂ DE EPISCOPAŞII CARE FAC TUMBE ÎNAINTEA PAPEI

BĂTRÂNUL ŞI LUPTĂTORUL IERARH AL FLORINEI, PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS,

ŞI-A EXPRIMAT INTENŢIA DE A ÎNTRERUPE POMENIREA PATRIARHULUI BARTOLOMEU

A comunicat aceasta la cadru unei tabere a Mitropoliei lui, pe 27-07-1993.

Citiţi cuvintele sale transcrise după o înregistrare:

„Acum mă aflu într-o poziţie dificilă. Am luat legătura cu Patriarhia, dar aceştia dorm profund. Cea mai importantă temă este Credinţa. Avem credinţa, morala şi cultul. Avem dogmele; pentru aceste dogme Părinţii noştri au dat lupte. Astăzi însă, nu mai sunt atenţi la acestea.

În Australia, Arhiepiscopul [Stelian] a publicat articole în favoarea lui Kazantzakis. Mă îndoiesc că ar exista un hulitor al lui Hristos mai rău decât Kazantzakis… L-am reclamat noi pe [Stelian al Australiei] Patriarhiei Ecumenice, dar aceia – deşi au trecut de atunci cinci ani, n-au făcut absolut nimic. Memoriul prin care l-am denunţat este cuprins în cartea noastră „Ortodoxia împotriva ecumenismului”.

Există mulţi episcopaşi [επισκοπίδια] pe acolo. Nu au păstor. Episcopaşi îi numeşte un înţelept ierarh – Irineu de Samos.

Tema cea mai importantă nu este unde se duce în Australia Patriarhul Ierusalimului ([1]), ci cele pe care le zice Stelian al Australiei. Mi-au spus: Astea sunt lucruri învechite. Ce? – le zic. Conform Canoanelor Bisericii noastre temele credinţei sunt superioare tuturor celorlalte. Dacă se ivesc în Biserica noastră astfel de persoane, care propovăduiesc împotriva credinţei noastre, este permis – este unicul caz când este permis  – ca episcopul să fie reclamat şi în alte episcopii.

Eu le-am trimis o telegramă şi le-am declarat: Dacă această problemă nu se va rezolva, eu voi înceta pomenirea Patriarhului [Bartolomeu] şi atunci nu voi mai putea rămâne în Mitropolia mea”.

O MAI VECHE ÎNTRERUPERE A POMENIRII

„Mai demult [în anul 1971], când am întrerupt pomenirea Patriarhului (Athenagora) am fost trei [episcopi], fericitul întru adormire Ambrozie [de Elefteropol], Pavlos al Paramithiei, care a murit [şi mitropolitul Augustin – n.n.] şi, într-adevăr, a avut un rezultat, pentru că aveau ca scop să treacă la deplina comuniune cu catolicii şi să se împărtăşească din acelaşi potir, dar n-a îngăduit Dumnezeu…”

ASTĂZI, TRĂDAREA CREDINŢEI ORTODOXE SE FACE FĂRĂ PIEDICI

Au ajuns „episcopi ortodocşi” să-l primească pe papa cu cuvintele „Binecuvântat este cel ce vine întru numele Domnului”!!!! Şi acel demon a spus:

„Sper că nu va fi departe ziua când vom sărbători unirea potirului comun împreună – catolici şi ortodocşi”.

Dumnezeu să-şi pună mâna Sa şi să ne mântuiască de episcopaşi, care fac tumbe înaintea papei.

[1] Patriarhul Bartolomeu impune cu mare uşurinţă epitimia neîmpărtăşirii altora, şi nu lui însuşi, care se roagă împreună cu toţi diavolii; dar a pus epitimia neîmpărtăşirii şi asupra Patriarhului de atunci al Ierusalimului! Dacă ne gândim bine, a pus această epitimie o perioadă de timp şi Arhiepiscopului Hristodul.

_____

Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΤΟΥ κ ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΡΑΒΑΝΗ

Διερωτηθήκατε λοιπόν ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες γιατί ἐπιζητεῖ ἕνα πολύ μεγάλο ποσοστό ἐργαζομένων ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ τόν παχουλό μισθό τους;  ὅπως καί οἱ συνδικαλιζόμενοι ὑποστηρικτές τους (ὅπου ἔκαμαν ἐπάγγελμα τόν συνδικαλισμό;) γιατί κόπτωνται γιά αὐτό ὅπου ὀνομάζουμε χρῆμα ἐκ τοῦ μισθοῦ;  ἤ ἀλλιῶς: αὐτό τό τρυφερό παχουλό και βρώμικο «γουρουνάκι» ; ; ; ; Γιά ἕνα καί μόνο λόγο: ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΝ  ΕΙΣ ΤΡΟΧΙΑΝ ΤΟΝ ΣΚΟΥΠΙΔΟΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ.

Ἀρκετοί ἐργαζόμενοι (καί φυσικά ὄχι ὅλοι) ὁμοιάζουν μὲ τὰ κακομαθημένα ἐκεῖνα παλιόπαιδα ὅπου ἀφοῦ πρῶτα οἱ κακοὶ γονεῖς τους (οἱ ἑκάστοτε κυβερνήσεις) τοὺς γλυκάναν  πρῶτα μὲ  τὸ «μαλὶ τῆς γριᾶς» (τὸ γνωστὸ σκουπιδοφάγι ὅπου παρασκευαζόνταν μὲ ζάχαρη ἀπὸ ἕνα μηχάνημα , καὶ ὅπου πουλιόνταν στὰ πανηγήρια  καὶ τὰ λούνα πάρκ). Ἀφοῦ λοιπὸν γλυκαθῆκαν ἐκεῖνα τὰ παλιόπαιδα (ὁ κακομαθημένος λαὸς ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ) τρώγοντας τὸ ρὸζ ἐκεῖνο «ὄνειρό» τους, μαζὶ μὲ τὶς «σιχαμερές τους μύξες»  , δηλαδὴ τὴν κραιπαλώδη συνήθεια τους ὅπου συνιθίσαν στὴν ἀνήθικη διασκέδαση (πορνοκαταναλωτισμό, ἀνήθικη σάτιρα, αἰσχρολόγια, κλπ)  καὶ τὸν  ἐθιστικὸ καταναλωτισμὸ (βλέπε: τσιγάρο, οὐίσκη, ἠδίποτα «κυριῶν» , κλπ) ξαφνικά  λοιπόν τούς τό στερήσαν (βλέπε: ΟΧΙ τσιγάρο στις καφετέριες, κλπ, πανάκριβα τά τσιγάρα, περικοπή μισθῶν, ἀπολύσεις) καί ἐπακόλουθο ἦταν νά κατσουφιάσουν καί νά γίνουν κλαψιάρηδες, γκρινιάρηδες (μπέμπες, καί μπέμπηδες) καί νά διεκδικοῦν διά ἀπεργιῶν σύν ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΩΝ, τά δῆθεν πρώην δικαιώματα τους, τά κραιπαλώδει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Βγῆκε ὅμως κάποιος συνδικαλιστικὸς φορέας, πολιτικὸ κόμμα, ἤ ἐργαζόμενος νὰ κάνει κινητοποιήσεις γιὰ τὴν ΩΦΕΛΙΜΗ & ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ;;;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΚΑΝΕΝΑΣ !!!
«ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΠΑΧΟΥΛΟ ΜΙΣΘΟ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ»  (λένε οἱ θιγμένοι) ἀσχέτως ἐὰν ἐκεῖνος ὁ τρισάθλιος μισθός, ὁ πορνομισθός, ντύνει ὡς πόρνες τὶς γυναίκες (ἀπὸ τὴν σιχαμερὴ μόδα), ΑΣΧΕΤΩΣ ἐὰν ὁ μαφιόζικος  ἐκεῖνος μισθὸς ἀγοράζει διαβολοπαιγνίδια γιὰ ἀγόρια ὅπου τὰ κάνουν μαμόθρεφτα, βλακόμετρα, καὶ μισάνθρωπους, ΑΣΧΕΤΩΣ ἐὰν ἐκεῖνος ὁ βρωμομισθὸς ἀγοράζει  βρωμο- ἀρώματα καὶ καλυντικὰ ὅπου προκαλοῦν καρκίνους στὶς γυναῖκες καὶ στὰ μικρὰ κοριτσάκια. Ἀσχέτως ἐὰν ἐκεῖνος ὁ ἀλητομισθὸς ἀγοράζει ἀντιχριστα περιοδικὰ, ἐφημερίδες, καὶ βιβλία ὅπου πολεμοῦν, τραυματίζουν καὶ σταυρώνουν κατὰ πολλαπλὴ φορὰ τὸν Χριστό, ΑΣΧΕΤΩΣ ἐὰν ἐκεῖνος ὁ μισθὸς δὲν ἀνακυκλώνεται μέσα στὴν πατρίδα μας ἀλλὰ τὸν δίνουμε γιὰ νὰ θρέφουμε τὰ  θρασύτατα θηρία τοῦ κόσμου, τοὺς δράκους τῆς Κίνας (βλέπε: ὅλα ἀπό ἐκεῖ τά ἀγοράζουμε), τὶς λεοπαρδάλεις τῆς Ἀμερικῆς και  τοὺς  παπαγάλους ψευτοδιανοούμενους και ψευτοπολιτισμένους τῆς Εὐρώπης, (τραγούδια  πόπ , ρόκ, κλπ,  τρόφιμα, ἔνδυση κλπ) καὶ τελειωμὸ νὰ μὴν ἔχει . Καὶ σταματῶ ἐδῶ γιὰ νὰ δώσω τὸν λόγο σὲ μία μικρὴ κοπέλα ἀπὸ τὴν Ἀμερική, ὅπου συντάραξε μὲ τὶς ἀλήθειες τῆς τὴν παγκόσμια κοινὴ γνώμη.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΦΤΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΟΙ «ΚΑΛΟΙ»  ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ! (ἀπό Project Team)
Στὴν Ἀμερική, στὰ πλαίσια μίας τηλεοπτικῆς ἐκπομπῆς, ἡ κόρη ἑνὸς διακεκριμένου δημοσίου προσώπου ρωτήθηκε τὸ ἑξῆς:
«-Πῶς ἦταν δυνατὸν ὁ Θεὸς νὰ ἐπιτρέψει νὰ συμβεῖ κάτι τέτοιο;» (ἡ ἐρώτηση σχετιζόταν μὲ τὰ γεγονότα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου).
Ἡ κοπέλα ἀπάντησε μὲ ἕνα ἰδιαίτερα ἀξιοσημείωτο τρόπο:
«-Προσωπικὰ πιστεύω ὅτι, ὅπως ἐμεῖς, ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς θὰ πρέπει νὰ νιώθει βαθύτατα λυπημένος γιὰ αὐτὸ τὸ συμβὰν ὅμως, ἐδῶ καὶ πολὺ καιρὸ κάνουμε ὅτι μποροῦμε ὥστε νὰ Τὸν ἀπομακρύνουμε ἀπὸ τὰ σχολεῖα, τὶς κυβερνήσεις καὶ τὴ προσωπικὴ ζωή μας. Πιστεύω δὲ ὅτι, καθὼς ὁ Θεὸς ἐκφράζεται μὲ ἀξιοπρέπεια, καὶ ἐπειδὴ ἔτσι κι ἀλλιῶς προίκισε τὸν ἄνθρωπο μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία θελήσεως, τελικὰ ἴσως ἀναγκάστηκε νὰ περιορίσει τὴν παρουσία Του στὰ γεγονότα ποὺ ἀφοροῦν τὴ ζωή μας. Μὲ ποιὰ λογικὴ περιμένουμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μᾶς εὐλογήσει καὶ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν προστασία Του, τὴ στιγμὴ ποῦ ἀπαιτοῦμε νὰ ἀποσυρθεῖ ἀπ’ τὴ ζωή μας;».
Καὶ συνέχισε λέγοντας:
–«Λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψη τὰ πρόσφατα γεγονότα – τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις, δολοφoνίες στὰ σχολεῖα κ.λ.π. – πιστεύω ὅτι ὅλα αὐτὰ ξεκίνησαν ἀπὸ τότε ποὺ κάποια κυρία κίνησε ἀγωγή, ζητώντας τὴν κατάργηση τῆς προσευχῆς στὸ χῶρο τῶν σχολείων… (Madeleine Murray Ὁ’Hare – ἐν τῷ μεταξὺ ἔπεσε θύμα δολοφονικῆς ἐπιθέσεως)
.κι ἐμεῖς, «οἱ προοδευτικοί» βεβαίως, συμφωνήσαμε.
Στὴ συνέχεια ἐμφανίσθηκε κάποιος ποὺ εἶπε ὅτι θὰ ἦταν προτιμότερο, ἡ Ἁγία Γραφή, νὰ ἀποσυρθεῖ ἀπὸ τὰ σχολεῖα. κι ἐμεῖς συμφωνήσαμε.
(Ἡ Ἁγία Γραφὴ λέει: νὰ μὴν σκοτώνεις, νὰ μὴν κλέβεις καὶ νὰ ἀγαπᾶς τὸν πλησίον σου ὅπως τὸν ἴδιό σου τὸν ἑαυτό.)
Στὴ συνέχεια, ἕνας διακεκριμένος γιατρὸς (Dr. Benjamin Spock) εἶπε ὅτι δὲν θὰ πρέπει νὰ χειραγωγοῦμε τὰ παιδιά μας, ὅταν συμπεριφέροντε μὲ ἄσχημο τρόπο, διότι ἐνδέχεται νὰ παραμορφωθεῖ ἡ ἀδύναμη προσωπικότητά τους καὶ νὰ τραυματιστεῖ ἡ αὐτοεκτίμησή τους. Σκεφτήκαμε ὅτι ἕνας εἰδικὸς θὰ πρέπει νὰ ξέρει τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέει. (Ὁ γιὸς τοῦ Dr. Spock αὐτοκτόνησε)
κι ἔτσι συμφωνήσαμε.
Κάποιος ἄλλος πάλι ἰσχυρίσθηκε ὅτι οἱ διδάσκαλοι, στὰ σχολεῖα, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ τιμωροῦν τοὺς μαθητὲς ὅταν παρουσιάζουν ἀπρεπῆ συμπεριφορά. Οἱ σχολικὲς ἀρχὲς συμφώνησαν ὅτι τὸ σῶμα τῶν διδασκάλων δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀγγίζει τοὺς μαθητές, σὲ περίπτωση ἀπρεποῦς συμπεριφορᾶς, γιὰ νὰ ἀποφεύγεται ἡ δυσφήμηση καὶ κάθε πιθανὴ ἀγωγή! (Ὑπάρχει μία τεράστια διαφορὰ ἀνάμεσα στὴν ἐπιβολὴ τῆς πειθαρχίας, τὴν προσβολή, τὸ ἄγγιγμα, τὴν χειραγωγία, τὸ νὰ δώσεις ἕνα σκαμπίλι, μία κλοτσιὰ κ.λ.π.!)
.κι’ ἐμεῖς συμφωνήσαμε.
Τότε, κάποιος εἶπε: Γιατί νὰ μὴν ἐπιτρέπουμε στὶς κόρες μας νὰ κάνουν ἔκτρωση, ἂν τὸ ἐπιθυμοῦν οἱ ἴδιες; Καὶ βέβαια, γιὰ λόγους εὐθιξίας, δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ τὸ ἀναφέρουν οὔτε κὰν στοὺς γονεῖς τους.
κι ἐμεῖς συμφωνήσαμε.
Στὴ συνέχεια, κάποιο ὑψηλὰ ἱστάμενο μέλος τῆς βουλῆς, ἰσχυρίστηκε ὅτι βασικὰ δὲν ἔχει καμιὰ σημασία τὸ τί κάνουμε στὴ σφαίρα τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς ἐν ὅσο ἀποδίδουμε στὸ χῶρο τῆς ἐργασίας μας.
Συμφωνώντας μὲ αὐτὸ τὸ πράγμα,
ἀποκριθήκαμε ὅτι δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει τὸ τί κάνει ὁ καθένας στὴ προσωπικὴ ζωή του, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κράτους, ἐν ὅσο ἔχουμε τὶς δουλειές μας καὶ ἐν ὅσο ἀνθίζει ἡ οἰκονομία τοῦ κράτους μας!
Κάποιος ἄλλος πάλι πρότεινε: Ἂς τυπώσουμε περιοδικὰ μὲ φωτογραφίες γυμνῶν γυναικῶν ἐκθειάζοντας τὴν παρουσίαση τῆς φυσικῆς ὀμορφιᾶς τοῦ γυναικείου σώματος, διότι καθένας ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἐκφράζει τὶς ἀπόψεις τοῦ ἐντελῶς ἐλεύθερα.
κι ἐμεῖς συμφωνήσαμε!!!
Στὴ συνέχεια μπῆκε στὸ χορὸ καὶ ἡ βιομηχανία τῆς ψυχαγωγίας λέγοντας: Ἂς δημιουργήσουμε τηλεοπτικὲς σειρὲς καὶ κινηματογραφικὲς ταινίες ποὺ νὰ παρουσιάζουν σκηνὲς πάθους καὶ βίας. Ἂς δημιουργήσουμε μουσικὴ ποὺ νὰ ἐνθαρρύνει τὴν βία, τὴ χρήση ναρκωτικῶν, δολοφονικὲς ἐπιθέσεις, τὴν αὐτοκτονία καὶ κάθε εἴδους διαβολικῆς συμπεριφορᾶς. Γιὰ νὰ μπορεῖ δὲ τὸ παιδὶ νὰ ἐξοικειωθεῖ, ἀπὸ τὰ πρῶτα βήματά του, μὲ αὐτὸ τὸ περιβάλλον, ἂς δημιουργήσουμε τὰ κατάλληλα Videogames. Σκεφτήκαμε δὲ ὅτι ὅλα αὐτὰ δὲν ἔχουν ἀπολύτως καμία ἐπίπτωση ἀφοῦ πρόκειται ἁπλὰ καὶ μόνο γιὰ προϊόντα ψυχαγωγίας, τὰ ὁποῖα, ἔτσι κι ἀλλιῶς, δὲν πρόκειται νὰ τὰ πάρει κανείς στα σοβαρά.
Ἐκ τῶν ὑστέρων ἀναρωτιόμαστε γιατί τὰ παιδιά μας δὲν ἔχουν συνείδηση, γιατί δὲν μποροῦν νὰ διακρίνουν ἀνάμεσα στὸ σωστὸ καὶ τὸ ἐσφαλμένο, γιατί δὲν τοὺς πειράζει ἂν θὰ σκοτώσουν κάποιους ἄγνωστους, τοὺς συμμαθητές, ἢ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό τους. Ἴσως βροῦμε τὴν ἀπάντηση ἂν μελετήσουμε τὰ δεδομένα μὲ κάπως περισσότερη σοβαρότητα! Προσωπικὰ πιστεύω ὅτι ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ὅτι ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΠΕΙΡΑΜΕ».
Εἶναι πραγματικὰ πολὺ περίεργο νὰ βλέπει κανεὶς μὲ ποιὰ εὐκολία ἀπωθοῦμε, οἱ ἄνθρωποι, τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ συνέχεια ἀναρωτιόμαστε γιατί ἡ προσωπικὴ καὶ ἡ κοινωνική μας ζωὴ ὁδηγεῖται στὴν κόλαση. Δὲν εἶναι πραγματικὰ πολὺ περίεργο τὸ ὅτι πιστεύουμε μὲ μεγάλη εὐκολία ὅσα διαβάζουμε στὶς ἐφημερίδες, ἐνῷ θέτουμε ὑπὸ ἀμφισβήτηση ὅσα γράφει ἡ Ἁγία Γραφή;
Πραγματικά, δὲν εἶναι περίεργο μὲ ποιὰ εὐκολία προωθοῦμε mail μὲ διάφορες διασκεδαστικὲς φάρσες καὶ ἀστεία, ἐνῷ, ὅταν πρόκειται γιὰ μηνύματα ποὺ ἀφοροῦν τὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ, οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς, εἴμαστε πολὺ σκεπτικοὶ στὸ κατὰ πόσο θὰ προωθήσουμε ἕνα τέτοιο μήνυμα καὶ σὲ ἄλλους ἀνθρώπους;
Δὲν εἶναι περίεργο τὸ ὅτι ἐνῷ στὸ χῶρο τῶν ἠλεκτρονικῶν πληροφοριῶν κυκλοφοροῦν τόσα πολλὰ ἀνόητα, αἰσχρὰ καὶ κακόγουστα ἄρθρα, ὡστόσο, θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἀνάρμοστο, βαρετὸ ἢ καὶ ἀκατάλληλο νὰ συζητοῦμε δημόσια γιὰ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὸν Θεὸ καὶ τὴν πνευματικὴ καλλιέργειά μας;
Σὲ τί συμπέρασμά μας ὁδηγεῖ μία τέτοια διαπίστωση; Δὲν εἶναι παράξενο τὸ ὅτι, διαβάζοντας π.χ. αὐτὸ τὸ μήνυμα σκεφτόμαστε ὅτι ἴσως δὲν θὰ ἦταν καὶ τόσο καλὸ νὰ τὸ προωθήσουμε στὸ σύνολο τῶν φίλων μας, διότι, δὲν ξέρουμε τὸ πὼς θὰ τὸ ἀξιολογήσουν καὶ ποιὰ εἶναι ἡ γνώμη ποῦ θὰ σχηματίσουν γιὰ τὸ ἄτομό μας;
Πέραν τούτου, πῶς ἀντιμετωπίζουμε τὴ διαπίστωσή του ὅτι συνήθως δίνουμε πολὺ μεγάλη βαρύτητα στὸ τί σκέφτονται γιὰ ἐμᾶς οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι ἐνῷ δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ ἰδιαίτερα τὸ τί ἄποψη ἔχει γιὰ ἐμᾶς ὁ Θεός;

«OI ΔΟΚΟΥΝΤΕΣ ΑΡΧΕΙΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ KATAKYΡΙΕΥΟΥΣΙΝ ΑΥΤΩΝ

ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΥΤΩΝ ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΣΙΝ…»

Επίκαιρη ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

___

____

____

_______________

ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ

ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ: ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

_______

MITROPOLITUL AUGUSTIN DE FLORINA

CONTRA HOLEREI IEHOVISTE

IEHOVIŞTII

Fragment din Enciclica Episcopală nr. 72 din 7.02.1969

A apărut un pericol. Un pericol mare. Un pericol duhovnicesc. Un pericol care ameninţă fiinţa noastră morală, religioasă, dar şi naţională. Iar acest pericol provine de la o erezie, care este cea mai înfricoşătoare şi mai periculoasă din toate ereziile, cu care s-a confruntat Biserica de la întemeierea ei până astăzi. Această erezie este erezia iehoviştilor (hiliaştilor) sau – aşa cum îşi zic de obicei, a Martorilor lui Iehova…

Ce învaţă iehoviştii? Învăţă lucruri groaznice şi blasfemiatoare, lucruri faţă de care oricine trebuie să-şi astupe urechile, ca să nu le audă. Iehoviştii învaţă contrar acelora pe care le învaţă creştinismul. Pentru că aceşti eretici în primul şi în primul rând neagă fundamentul credinţei creştine. Iar fundamentul credinţei noastre este adevărul că Hristos nu este un simplu om, ci este şi Dumnezeu, Care a plecat cerurile şi S-a coborât aici pe pământ şi a purtat trup şi S-a făcut Om, ca să ne mântuiască. Iisus Hristos este Dumnezeu Cel ce S-a făcut Om. Iată marea taină. Da! Hristos este adevăratul Dumnezeu. Că este Dumnezeu o proclamă Sfânta Scriptură din prima ei pagină până la ultima. Este adevărul pe care l-au propovăduit cu mare glas primii ucenici şi apostoli ai Domnului şi pentru acest adevăr s-au jertfit. Este adevărul, pentru care s-au luptat marii Dascăli şi Părinţi ai Bisericii. Este adevărul pentru care şi-au vărsat sângele milioane de credincioşi. Este adevărul, pe care-l propovăduiesc oamenii, îngerii şi arhanghelii. Dar şi însăşi făpturile neînsufleţite, materiale – soare, lună şi stele, pământ, râuri şi mări, munţi şi copaci, mărturisesc şi ele în felul lor că Creatorul lor este Hristos. Citiţi, vă rog, primul capitol din Evanghelia după Ioan, ca să vedeţi acolo cu ce mare putere Apostolul şi Evanghelistul Ioan proclamă că Hristos este Dumnezeu şi că „toate prin El s-au făcut şi fără de El nimic nu s-a făcut din ce s-a făcut” (Ioan 1, 3).

…Adevărul pe care-l propovăduieşte Sfânta Scriptură este pâine curată, este lapte pur, necontaminat, este carne aleasă. Dar adevărul îl iau iehoviştii şi-l amestecă cu minciunile lor. Este ca şi cum ar azvârli stricnină[1] în făină, în lapte şi în carne. Cine bea lapte contaminat, mănâncă pâine şi carne frământată cu otravă, va muri. Mă înţelegeţi? Ceea ce oferă prin învăţătura lor iehoviştii este hrană otrăvită, înveninată, intoxicată. Nu mai este carne, ci o cantitate mică de hrană conţinând otravă (destinată otrăvirii unor animale), pe care câinele o înfulecă încrezător şi moare…

Duşmani ai credinţei, dar şi duşmani ai patriei. Ei strigă: „Jos graniţele! Jos patria! Jos steagurile! Jos armele!”. Ipocriţii! Nu vor arme, dar dacă magazinul sau casa lor e spartă de vreun hoţ, aleargă şi cer ajutorul poliţiei şi a altor autorităţi, ca să-şi apere interesele lor materiale, mizerabile…

Tu, care nu cunoşti Sfânta Scriptură trebuie să te fereşti de discuţia cu ei, aşa cum te fereşti de un om care este plin de microbii unei boli contagioase. Iehoviştii sunt o holeră şi trebuie să fugi departe de ei, să nu ai nicio legătură cu ei. Dacă este prietenul sau rudenia ta şi-ţi spune să-ţi părăseşti credinţa, să-l renegi, să-l dezaprobi. Nici „Bună-ziua!” să nu-i dai. Asta te sfătuieşte Evanghelistul Ioan: „Dacă cineva vine la voi şi nu aduce învăţătura aceasta, să nu-l primiţi în casă şi să nu-i ziceţi: Bun venit! Căci cel ce-i zice: Bun venit! se face părtaş la faptele lui cele rele” (II Ioan 10-11).

Dar înainte de toate vă rog pe voi, iubiţii mei fii duhovniceşti, să vă procuraţi neapărat Sfânta Scriptură, Vechiul şi Noul Testament, tâlcuit de teologii Bisericii Ortodoxe şi să studiaţi zi şinoapte.Deoarece numai unde există o profundă cunoaştere a Sfintei Scripturi şi aplicarea poruncilor Domnului, acolo ereticii nu pot să pătrundă. Este o ruşine pentru noi ca iehoviştii să citească zi şinoapteScripturile, ca să strâmbe, să altereze înţelesurile şi să-i înşele pe oameni spre desăvârşita lor pierzare, iar noi ortodocşii să nu le studiem. Să studiem deci Scripturile, ca să ne mântuim şi să ne păzim de rătăcirea şi păcatul veacului acestuia înşelător…

Nu vrem să se piardă nicio oaie, ci toate oile noastre, toţi creştinii-ortodocşi, să rămână în staulul, care este Biserica noastră Ortodoxă. Cine rămâne în staul se mântuieşte, cine însă pleacă din staul se pierde. Îl mănâncă lupii. Şi lupi groaznici, lupi îmbrăcaţi în piei de oi sunt hiliaştii sau Martorii lui Iehova.