Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Ιούνιος, 2012

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 12th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.
H ΜΑΣΣΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ

Η ΜΑΣΣΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!  

________Στην τοπική μας εφημερίδα «Η ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ» πολύ πρόσφατα δημοσιεύθηκαν σε δυο ολοσέλιδες συνέχειες λαθνθασμένες πληροφορίες για την Μασσωνία. Λανθασμένες, όχι από την Εφημερίδα, αλλά από την πηγή προελεύσεως. Οι ανά τον κόσμο οπαδοί του Τεκτονισμού ή της Μασσωνίας  διαδίδουν ψευδώς, ότι αποτελούν φιλοσοφικό η φιλανθρωπικό Club και επομένως μια αθώα οργάνωση. ΟΥΔΕΝ ΨΕΥΔΕΣΤΕΡΟΝ ΤΟΥΤΟΥ! Η Μασσωνία είναι μία ΕΒΡΑΪΚΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ, υπό την στενή και την ευρεία έννοια του όρου, ΟΡΓΑΝΩΣΗ, η οποία με τα όργανά της, λέγε με ΛΕΣΧΗ BIELDEBERG κλπ., ενεργεί καταλυτικά σε βάρος της πανανθρώπινης Κοινωνίας, του Χριστιανισμού ιδιαίτερα, αλλά και των εθνικών συνόρων! Πιστεύει σε δικό της Θεό, τον οποίο ομομάζει ΜΕΓΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ (Μ.Α.Τ.Σ.), έχει δική της λατρεία, βαθμούς μυήσεως, και στοχεύει στην επικράτηση του Σιωνισμού ανά τον κόσμο! Αγρεύει τα θύματά της στους Αξιωματούχους των Κοινωνιών, τους οποίους μετατρέπει σε τυφλά της όργανα.
____________Περισσότερα θα διαβάσετε στο παρακάτω δημοσιευόμενο κείμενο-ομολογία ενός πρ,Μασσώνου.
___________Ακομη περισσότερα όμως θα δήτε στο Video, το οποιο σας παραθέτουμε στο τέλος της αναρτήσεώς μας.
Με αγάπη για την αλήθεια
ΑΙΓΙΟΝ, 25 Ιουνίου 2012
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΡΩΗΝ ΜΑΣΣΩΝΟΥ

Πηγή: http://greeknation.blogspot.com/2011/05/33.html#more

Δευτέρα, 30 Μαΐου 2011
Μαρτυρία πρώην Μασόνου 33ου βαθμού

Ο Jim Shaw υπήρξε Μασόνος σε ηγετική θέση (33ος βαθμός) πριν μεταστραφεί στον χριστιανισμό. Το βιβλίο ‘The DeadlyDeception’ (‘Η Θανατηφόρα Εξαπάτηση’) του TomMcKenney περιγράφει την ιστορία του. Η παρακάτω προσωπική του αφήγηση είναι από το βιβλίο ‘Προς Μία Παγκόσμια Δικτατορία’ του Gary Kah (Εκδόσεις ΣΤΕΡΕΩΜΑ). Στα αγγλικά ΕΔΩ.

“Αγαπητέ Φίλε,
Το να είσαι μέλος στην Μασονική Στοά σε πολλές περιπτώσεις έγινε οικογενειακή παράδοση, με τους νέους ανθρώπους να εισέρχονται στην Στοα γιατί ανήκαν σ’ αυτήν οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους. Εξ αιτίας του θαυμασμού που θρέφουν για κάποιους φίλους ή συγγενείς, οι άνθρωποί αυτοί μπαίνουν στην Στοά χωρίς δισταγμούς, σίγουροι πως το Τάγμα βασίζεται σε ευγενή ιδεώδη. Αυτή ήταν και η δική μου περίπτωση Από τότε πού ήμουν μικρό παιδί, η μητέρα μου με ενθάρρυνε να γίνω Μασόνος κάποια μέρα όπως ο θείος μου τον οποίο θαύμαζε πολύ. Η εντύπωση που είχε για τον Ελευθεροτεκτονισμό ήταν πώς αποτελούσε μια λέσχη όπου καλοί άνθρωποι συναντιόντουσαν για να σχεδιάσουν την βοήθεια σ’ αυτούς που την χρειάζονται.
Όταν μεγάλωσα, νυμφεύθηκα μια υπέροχη γυναίκα πού ήταν μέλος του Ανατολικού Αστέρος και της οποίας ο πατέρας ήταν Μασόνος. Παρόλο που ο πατέρας της δεν θα μου μιλούσε ποτέ για την Στοά εν τούτοις ήμουν περήφανος γι’ αυτόν.
Περιτοιχισμένος από ανθρώπους που αγαπούσα και ήταν Μασώνοι, τελικά αποφάσισα να μπω και εγώ στην Στοά.
Κάνοντας αίτηση για την εγγραφή μου ως μέλος στην…..την συνεχεια στο ιστολόγιο:http://mkka.blogspot.com

        ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 25 Ἰουνίου 2012


Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

­­

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ διά πνευματικούς λόγους ὑποβάλλει εἰς τούς περιποθήτους καί ἀγαπητούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς τήν συνημμένην ἐργασίαν διά τήν κατάγνωσιν τῆς αἱρέσεως καί κακοδοξίας τῆς ἱκανοποιήσεως τῆς Θείας δικαιοσύνης διά τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐργασία αὐτή δωρεάν διά τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς θά προσφέρεται εἰς τούς αἰτούντας διά τοῦ κυκλοφορηθέντος σχετικοῦ βιβλίου. Παρέχεται δέ ἡ ἄδεια ἀναδημοσιεύσεως ἐν ὅλῳ ἤ ἐν μέρει μέ ἁπλή ἀναφορά τῆς προελεύσεως.

 Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως

Ο Αντιοικουμενιστικος Αγωνας

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 7th, 2012 | filed Filed under: Eпископ Артемије, ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ

Ο Αντιοικουμενιστικος Αγώνας

Συνεντεύξεως του Μητροπολίτου Αρτεμίου

 

Εδω και πολυ καιρο ετοιμαζεται Πανορθοδοξη Συνοδος.

 Αυτή η Σύνοδος αν γινη, θα γινη, αλλά όχι με ορθόδοξο τρόπο. 
Τα θέματα που ορίστηκαν για την Σύνoδο έχουνε λυθεί από παλιά, ούτως ώστε να μην έχει νόημα να συζητείται τώρα ο Κανόνας των Αγιογραφικών βιβλίων, ποιά βιβλία ανήκουν εκεί, το ζήτημα της νηστείας, κλπ. 
Ένα και μόνο θέμα αξίζει για Πανορθόδοξη Σύνοδο –και εάν θα είναι Οικουμενική εξαρτάτατι από τις αποφάσεις της και αποδοχής των αποφάσεων από το πλήρωμα της Εκκλησίας- και αυτό είναι το ζήτημα της παπικής αιρέσεως. 
Ο Πάπας θα πρέπει να κληθεί σε αυτή την Σύνοδο, όχι βέβαια ώς επίσκοπος Ρώμης αλλά ως αιρετικός για να απολογηθεί. 
Να κριθεί. 
Μόνο έτσι αυτή η Σύνοδος θα είναι δικαιολογημένη. 
Χωρίς αυτό, ή με την υποστηρίξη του Βατικανού και του Πάπα για την σύγκληση της Σύνοδου, δεν μπορούμε να μιλάμε για Πανορθόδοξη Σύνοδο. 
Και ποιός την ετοίμαζει; 
Οι κορυφαίοι σύγχρονοι Οικουμενισταί. 
Ώστε, άν θα συγκληθεί μια τέτοια Σύνοδος, άν θα γίνει δεκτό το Πρωτείο του Πάπα (υπό οποιαδήποτε μορφή) είτε κάποια μορφή Ουνίας, δεν έχει καμμία σημασία. 
 Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τέτοιες ενέργειες δεν θα γίνουν δεκτές εκ μέρους της Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Εμείς θα πρέπει να παραμένουμε με την Αλήθεια, η οποία είναι πάντα η ίδια. 
Αυτό είναι που μας οι άγιοι Πατέρες παρέδωσαν, αυτό είναι που από αυτούς παραλάβαμε. 
Να παραμένουμε σε αυτή την οδό και με αυτή την Αλήθεια. 

 Άσχετα από τις επιπτώσεις που μπορεί να μας ακολουθήσουν – είτε σταύρωση είτε στέμμα στο κεφάλι.

________

  • Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης κ. Αρτέμιος αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι πρόκειται να κάνει χειροτονίες επισκόπων. Και πρόσθεσε: Αυτό θα ήταν δημιουργία μιας άλλης πραγματικότητας, εκτός των κόλπων της Σερβικής Εκκλησίας. Εγώ είμαι επίσκοπος της Σερβικής Εκκλησίας και δεν πρόκειται να δημιουργήσω κάτι άλλο.
  • Ο Μητροπολίτης Αρτέμιος δήλωσε ότι δεν αρνήθηκε ποτέ την χάρι στη Σερβική Εκκλησία και διέψευσε τις φήμες ότι προτίθεται να δημιουργήσει την δική του Εκκλησία. Εγώ ποτέ δεν έπαυσα να είμαι μέλος της Σερβικής Εκκλησίας, παρόλο που μερικοί νομίζουν ότι κάνω δική μου Εκκλησία, παρασυναγωγή, σέκτα κλπ. Αυτά δεν στέκονται.
  • Ένα άλλο φλέγον θέμα που αρκετά απασχόλησε το κοινό είναι η τυχόν κοινωνία του με διάφορες σχισματικές ομάδες. Και εδώ ο Μητροπολίτης Αρτέμιος ήταν κατηγορηματικός λέγοντας ότι τέτοιο θέμα δεν τίθεται κάν! Και σε συγκεκριμένες ερωτήσεις αρνήθηκε την πιθανότητα κοινωνίας με όποιες σχισματικές ομάδες των Ρώσων (σαν τον Αγαθάγγελο, πρώην Μητροπολίτη της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς) είτε με κάποιες Παλαιοημερολογητικές ομάδες (σαν τον Ωρωπού και Φύλης Κυπριανό).
  • Σχετικά με την πρόσκληση μετά την φετινή συνεδρίαση Ιεραρχίας (Μάϊος 2012) να «μετανοήσει», να δεχτεί δηλαδή τις αντικανονικές αποφάσεις και ως μοναχός πλέον να υπαχθεί σε κάποιον επίσκοπο της Σερβικής Εκκλησίας, αναφέρθηκε στη συνάντηση που είχε με τον Πατριάρχη Σερβίας κ. Ειρηναίο πέρυσι, και του γνωστοποίησε πως οι διαπραγματεύσεις μπορούν να γίνονται μόνο με την προϋπόθεση να τον δεχτούν ως επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης. Μετά την συνάντηση αυτή δεν υπήρχε άλλη επαφή ούτε ήρθε κανένα μύνημα από την άλλη πλευρά. Και πρόσθεσε πως μερικοί επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας δεν παύουν να διαδίδουν αναλήθειες και συκοφαντίες. Ενόψει και άλλων μέτρων εις βάρος του που προανήγγειλε η Ιερά Σύνοδος ο Μητροπολίτης Αρτέμιος σχολίασε πως δεν πρόκειται να δεχτεί όποιες άλλες αντικανονικές αποφάσεις ακολουθήσουν.

Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών για την επιστολή του οικ. Πατριάρχου προς τον Αρχιεπίσκοπο

 

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΕΩΡΗ

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΘΗΝΩΝ

 

Εἰσαγωγή. Τό ὕφος καί τό ἦθος τῆς Πατριαρχικῆς Ἐπιστολῆς.

Μεσούσης τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, στίς 16.3.2012, ὁ Οἰκουμενικός Πατρι­άρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀπέστειλε ἐπιστολή πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο, ἡ ὁποία ἀναφέρεται σέ θέματα τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως.

Ἡ  πατριαρχική ἐπιστολή μᾶς ὑπενθυμίζει ἄλλη παλαιότερη (τοῦ 2009), πα­ρομοίου περιεχομένου, μέ τήν ὁποία ὁ Πατριάρχης κατήγγειλε τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ὡς πρόξενο σχίσματος καί ζητοῦσε τήν ἐπι­βολή αὐστηρῶν ποινῶν στούς πρωτεργάτες της. Ὅμως ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἄλλως τά οἰκονόμησε καί -δόξα τῷ Θεῷ- ἡ ἐπιστολή αὐτή ἔγινε ἀφορμή, ὥστε γιά πρώτη φορά νά συζητηθεῖ ἀναλυτικά ἐπί διήμερον (15-16.10.09) στήν Ἱερά Σύν­οδο τῆς Ἱεραρχίας ἡ πορεία τοῦ Διμεροῦς Θεολογικοῦ Διαλόγου μέ τούς Ρω­μαιοκαθολικούς. Στή συζήτηση στήν Ἱεραρχία ἀποκαλύφθηκαν πρακτικές καί στοιχεῖα τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως τά ὁποῖα ἐπιμελῶς ἐκρατοῦντο κρυφά ἀπό τούς Ἱεράρχες μας. Ἡ Ἱεραρχία μας ὀρθῶς ἐνεργοῦσα δέν καταδίκασε τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» οὔτε τούς πρωτεργάτες της, ὅπως φορτικά τῆς εἶχε ζητηθῆ ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη. Δέν εἶναι τῆς παρούσης ὁ σχολιασμός ἐκείνης τῆς ἀποφάσεως, πού εἶχε τότε γίνει ἀπό μέλη τῆς Συνάξε­ώς μας.

Ὅμως διαβάζοντας τήν πρόσφατη ἐπιστολή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί βλέποντας τό ὕφος μέ τό ὁποῖο εἶναι γραμμένη, δέν μποροῦμε νά μήν ἐν­θυμηθοῦμε τήν παρ. 6 τοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς Ἱεραρχίας (16.10.2009), μέ τήν ὁποία ἀπευθύνεται στό πλήρωμα τῶν πιστῶν μέ τήν ἄκρως συγκινητική φρά­ση: ἡ Ἱεραρχία «παρακαλεῖ τούς πιστούς νά ἐμπιστεύονται τούς ποιμένες». Εἶναι πρόδηλη ἡ διαφορά ἤθους καί ὕφους τῆς παλαιᾶς συνοδικῆς ἀποφάσεως καί τῆς παρούσης πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς: Ἡ Ἱεραρχία ἐκφράζουσα τήν Ἐκκλησία – μάνα ἀπευθύνεται στά παιδιά της. Ὁ ἐπίσκοπος, ὡς πατέρας καί ὄχι ὡς πα­τριός, ὁμιλεῖ στά παιδιά του. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπευθύ­νεται μέ ἰδιαίτερο σεβασμό στά πρόσωπα τῶν πιστῶν καί κατανοεῖ τήν εὔλογη ἀνησυχία τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιά ὅσα τεκταίνονται στά πλαίσια τῆς Οἰ­κουμενικῆς Κινήσεως. Δυστυχῶς τέτοια ὑγιῆ ἐκκλησιολογικά στοιχεῖα δέν μπο­ροῦμε νά βροῦμε στήν πατριαρχική ἐπιστολή. Ἀντίθετα μέ πολλή λύπη διαπι­στώνουμε ἱεροκρατικές ἀντιλήψεις ἐπιβολῆς, φίμωσης καί πάταξης τῆς φωνῆς, τῆς ἀγωνίας καί τῆς ἀνησυχίας τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἄς ἐξετάσουμε ὅμως τά βασικά σημεῖα τῆς πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς:

Α´. Βατικάνεια Ἐκκλησιολογία

Τό πατριαρχικό ἔγγραφο, δυστυχῶς, ἑδράζεται ἐπί στοιχείων βατικανείου ἐκκλησιολογίας, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἕνας ἐπίσκοπος, ὡς δῆθεν «πρῶτος τῆς παγκοσμίου Ἐκκλησίας», μπορεῖ νά «ἀπολαμβάνει ἀνωτάτη, πλήρη, ἄμεση καί παγκόσμια κανονική ἐξουσία στήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία μπορεῖ πάντα ἐλεύθερα νά ἀσκεῖ»!

Διότι, πώς ἀλλιῶς μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ ἡ ἔμμεση, ἀλλά σαφής ἀπαίτηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου νά ἐγκρίνει αὐτός σέ ποιά θεολογικά συνέδρια θά στέλνει ἐκπρόσωπο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί θά μποροῦν νά συμμετέ­χουν οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;

Πῶς ἀλλιῶς μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ τό ὕφος τῆς πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς, ὁ συντάκτης τῆς ὁποίας ἀπευθύνεται ὡσάν σέ ἕνα ὑπό τήν κανονική του δικαιο­δοσία ἁπλό κληρικό; Εἶναι ὕφος αὐτό ἐπιστολῆς σέ ὁμότιμο «ἀδελφό», συνεπί­σκοπο καί μάλιστα Ἀρχιεπίσκοπο Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας; Τό ταπεινό φρόνη­μα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν παραβλέπει ἀσφαλῶς τήν πρός τό πρόσωπό του ἀπρεπῆ λεκτική συμπεριφορά, ὅμως τά θέματα κανονικῆς τάξεως στή διοί­κηση τῶν Ἐκκλησιῶν ἐπιβάλλουν τόν ἐνδεδειγμένο σεβασμό πρός τόν πρῶτον τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος…η συνεχεια εδώ Read more »

Τo μεγαλειο της Ελλαδος

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 7th, 2012 | filed Filed under: ΠΑΤΡΙΩΤ. ΕΛΛΗΝΙΚΟΤHTA ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Τo μεγαλειο της Ελλαδος


Ἀγαπητά μου παιδιά!
ΜΕ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ συγκίνησι σᾶς χαιρετῶ ὁ γέρων ἐπίσκοπος, ποὺ μὲ ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ ὑπηρετῶ ἐπὶ 60 ἔτη Ἐκκλησία καὶ γένος.
Εἶσθε παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἡ δὲ Ἑλλὰς εἶνε μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες χῶρες τοῦ κόσμου. Σ᾿ ἐποχὴ ποὺ ἄλλοι λαοὶ ζοῦσαν μὲ πρωτόγονο τρόπο, τὸ ἔθνος μας ἔκτιζε Παρθενῶνες καὶ ἁγιες – Σοφιές. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν στὰ Ἰεροσόλυμα πληροφορήθηκε ὅτι Ἕλληνες θέλουν νὰ τὸν δοῦν, αἰσθάνθηκε ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ εἶπε· «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάν. 12,23).
Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶνε μιὰ προφητεία. Διότι ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ Μ. Ἀλέξανδρο ἔφθασε μέχρι τὸ Γάγγη ποταμό, συνετέλεσε δὲ στὸ νὰ διαδοθῇ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ νὰ γίνῃ πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ. Ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς ὄχι μόνο ἔγινε πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ ἀλλὰ καὶ δέχθηκε ἀπὸ τοὺς πρώτους τὸ σπόρο τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ σὰν καλὴ γῆ ἀπέφερε πλουσίους καρπούς, μαρτυρεῖται μὲ πολλοὺς τρόπους. Τὸ μαρτυρεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ κήρυξε στὸν Ἄρειο Πάγο καὶ ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τῶν Ἑλλήνων ὡς ἀνθρώπων εὐλαβεστάτων, ἔστω κι ἂν ἦταν εἰδωλολάτρες. Τὸ μαρτυροῦν οἱ θεόπνευστες ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τὶς ὁποῖες ἔστειλε σὲ ἑλληνικὲς πόλεις καὶ περιοχὲς ὅπως ἡ Θεσσαλονίκη, οἱ Φίλιπποι, ἡ Κόρινθος, ἡ Μικρὰ Ἀσία καὶ ἡ Κρήτη, εἶνε δὲ ὅλες γραμμένες στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ποὺ ὑπέστησαν φρικτὰ μαρτύρια γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὴν πίστι στὸ Χριστό. Τὸ μαρτυροῦν μεγάλοι Ἕλληνες διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι στὴν ὡραιότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου, τὴν ἑλληνική, ἔγραψαν τὰ σοφά τους συγγράμματα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ τάφοι καὶ τὰ μνημεῖα τῶν ἀθανάτων νεκρῶν. Κατὰ δὲ τὸ πρόσφατο παρελθὸν ἡ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας ἦταν τὸ μόνο ἔθνος ποὺ ἀντιστάθηκε στὸ μαῦρο ἀλλὰ καὶ στὸν κόκκινο φασισμό, δύο ἀντιχριστιανικὰ ρεύματα ποὺ σὰν πεινασμένα θηρία ζητοῦσαν νὰ καταβροχθίσουν τὸ χριστιανικὸ κόσμο, καὶ εἶπε τὸ ἱστορικὸ ΟΧΙ τὸ 1940 προκαλώντας τὸν παγκόσμιο θαυμασμό.
Ἀγαπητά μου παιδιά!
Σεῖς εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, οἱ συνεχισταὶ τῆς ἐνδόξου πατρίδος μας, στὴν ὁποία πρέπει νὰ προσθέσετε νέες σελίδες δόξης. Ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι εiμεθα ἡ δύσι· ἀπερχόμεθα ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν. Σεῖς εἶσθε ἡ ὡραία ἀνατολή, ποὺ γλυκοχαράζει. Ὁποιαδήποτε τέχνη ἢ ἐπιστήμη κι ἂν διαλέξετε, μὴ ξεχνᾶτε ὅτι κορυφαῖοι ἐπιστήμονες ὑπῆρξαν Ἕλληνες στὴν καταγωγή. Ποιόν πρῶτο καὶ ποιόν δεύτερο νὰ μνημονεύσουμε. Πατέρας τῆς ποιήσεως εἶνε ὁ Ὅμηρος. Τῆς φιλοσοφίας ὁ Πλάτων. Τῆς ρητορικῆς ὁ Δημοσθένης. Τῆς ἱστορίας ὁ Θουκυδίδης. Τῆς γεωμετρίας ὁ Ἀρχιμήδης. Τῆς ἀτομικῆς ἐπιστήμης, ποὺ ἄλλαξε τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴ ροὴ τῆς ἱστορίας, ὁ Δημόκριτος. Ὅλα τὰ σπέρματα τῆς ἐπιστήμης βρίσκονται στὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας. Ἐσεῖς τὰ νεώτερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος θὰ μορφωθῆτε καὶ θὰ συντελέσετε ὥστε ἡ Ἑλλὰς νὰ γίνῃ μιὰ χώρα εὐτυχισμένη.
Ἀγαπητοί μου κατασκηνωταί!
Ἐδῶ στὴν κατασκήνωσι τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως ὁ ἀρχηγὸς καὶ τὰ στελέχη καλλιεργοῦν στὴν ψυχή σας τὸ ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικὸ συναίσθημα, ποὺ εἶνε σφιχτοδεμένα. Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλλάς! τὸ σύνθημά σας. Μὲ τὸ σύνθημα αὐτὸ θὰ μπορέσετε νὰ πῆτε στοὺς μεγαλυτέρους σας· «Ἁμὲς δὲ γ᾿ ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες», δηλαδὴ «Ἐμεῖς οἱ νέοι θὰ γίνουμε πολύ καλύτεροι ἀπὸ σᾶς», ὅπως ἀπαντοῦσαν οἱ ἔφηβοι τῆς Σπάρτης ἀκούγοντας τοὺς γέροντες νὰ διηγοῦνται τὰ κατορθώματά τους. Ὁλοψύχως εὔχομαι κ᾿ ἐγώ, νὰ φανῆτε ἀντάξιοι τῶν προγόνων. Ὅ,τι διδαχθήκατε ἐδῶ, προσπαθῆστε νὰ τὸ ἐφαρμόσετε καὶ νὰ τὸ διαδώσετε. Ἂν ἀκολουθήσετε κ᾿ ἐσεῖς αὐτὸ τὸ δρόμο, ἔχουμε ἐλπίδα πὼς θ᾿ ἀνατείλουν καλύτερες ἡμέρες γιὰ τὴ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας.
Κι ὅταν γίνετε ἄνδρες καὶ ἔλθῃ ἡ ὥρα νὰ ὑπηρετήσετε ὡς στρατιῶτες καὶ ἀξιωματικοί, νὰ διακριθῆτε γιὰ τὴ θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα. Τὴν πατρίδα νὰ τὴν ἔχετε παραπάνω κι ἀπ᾿ τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς σας· αὐτὴ στὴν καρδιά σας, κατὰ τὸ ῥητὸ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, νὰ κατέχῃ θέσι ὑψηλότερη «πατρός τε καὶ μητρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων». Καὶ ἂν ―πρᾶγμα ποὺ κανεὶς δὲν εὔχεται― ἐχθροί, εiτε ἀπ᾿ τὴν ἀνατολὴ εiτε ἀπ᾿ τὴ δύσι εiτε ἀπ᾿ τὸ βορρᾶ εiτε ἀπ᾿ τὸ νότο, ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς Ἑλλάδος μας, ν᾿ ἀκουσθῇ πάλι, κι ἀπ᾿ τὸ δικό σας στόμα, τὸ «Μολὼν λαβὲ» τοῦ Λεωνίδα στὶς Θερμοπύλες καὶ τὸ «ΟΧΙ» τοῦ Δαβάκη στὴν Πίνδο, καὶ νέες σελίδες δόξης νὰ γραφοῦν. Σὰν παιδιὰ Ἑλλήνων Μακεδόνων μὴ λησμονεῖτε, πὼς οἱ παπποῦδες σας ἀγωνίσθηκαν στὰ ὀροπέδια τῆς Μακεδονίας καὶ χάρις στοὺς ἀγῶνες ἐκείνους ἡ Ἑλλὰς σήμερα εἶνε ἐλεύθερη. Καὶ πρέπει νὰ μείνῃ ἐλεύθερη. Πάντοτε νὰ σκέπτεσθε, ὅτι πρέπει νὰ πράξετε τὸ καθῆκόν σας σὰν ἀπόγονοι ἡρώων τῆς φυλῆς μας.
Ἂν ἔχετε τέτοιο φρόνημα, τότε ἡ Μακεδονία, ἡ χώρα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, ποὺ ὅπως μαρτυροῦν ἀναρίθμητα μνημεῖα ἦταν καὶ εἶνε ὡς τώρα ἑλληνική, θὰ μείνῃ καὶ γιὰ πάντα ἑλληνική.

Κείμενο ἐνθυμίου στὴ λῆξι τῆς σειρᾶς τοῦ γυμνασίου τοῦ ἔτους 1994(5-8-1994)(βλ. περιοδικὸ Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας 1994 σελ…)
(Μ. Ἀστραπὴ τ. 107, Ὀκτ. 1997

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 7th, 2012 | filed Filed under: «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ», ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

(Ποιημα ευλαβούς ιερομονάχου)

 

  • Εἰς τόν Παναγιώτατον διά τήν ἐπίσκεψή του,
  • εὐχόμεθα εἰς τόν Θεόν νά εἶναι ἡ στερνή του.
  • Γιατί δέν ἔρχεται ἐδῶ γιά νά μᾶς ἐνισχύσει,
  • ἀφοῦ καί εἰς τήν πίστην του οἰκτρά ἔχει ναυαγήσει.
  •  Μεγάλο κακό ἔκανε σ᾿ἀνατολή καί δύση,
  • γιατί ἀπ᾿ ὅπου πέρασε ναυάγια ἔχει ἀφήσει.
  • Κ᾿ ἄν γιά τοῦτα τά κακά ἔχει ὄντως μετανιώση,
  • εὐχόμεθα εἰς τόν Θεόν ἄφεση νά τοῦ δώση.
  •  Γιατί ἔχει ὥς ἄνθρωπος ἀνάγκη μετανοίας
  • διά νά γίνει μέτοχος τῆς ἄνω Βασιλείας.

Μ. Κ.   21. 6. 2012


MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 7th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΕΘΝΩΝ

ΑΠΟΣΠAΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

_

_

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ
___

___

        ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

 _                     

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 14 Ἰουνίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

­­

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε πρός τόν Ἐξοχώτατον κ. Πρωθυπουργόν τήν κάτωθι ἐπιστολήν.

  • ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
  • ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
  • ᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190
  • 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
  • Τηλ. 210 4514833
  • Fax  210 4518476
  • ᾿Αριθ. Πρωτ. 782
  • ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 21ῃ Ἰουνίου 2012

     Πρός τόν Ἐξοχώτατον Κύριον Ἀντώνιον Σαμαρᾶν
Πρωθυπουργόν-Πρόεδρον Ν.Δ.
Λεωφ. Συγγροῦ 340
176 73 ΚΑΛΛΙΘΕΑ

Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,

Ἐκφράζοντες εἰς Ὑμᾶς θερμάς συγχαρητηρίους προσρήσεις διά τήν ἀνάδειξι εἰς τήν Πρωθυπουργία εὐχόμεθα ἀπό καρδίας ἐπιτυχία εἰς τό δυσχερέστατο Ὑμέτερο καθῆκον καί ἀμέριστη τή βοήθεια καί τή χάρι τοῦ Παναγίου Θεοῦ.

Ἀνεγνώσαμεν μετά πολλῆς ὀργῆς καί βαθυτάτου ἀποτροπιασμοῦ ἐπιστολή τοῦ ἀξιοτίμου κ. Νίκου Σωτηροπούλου, Ὑπευθύνου Τομέως Πολιτισμοῦ τῆς ΟΝΝΕΔ δημοσιευθεῖσα εἰς τό δημοσιογραφικόν ὄργανο τοῦ ὁμίλου κ. Ἀλαφούζου «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (http://news.kathimerini.gr/ 4dcgi/_w_articles_columns_2_19/06/2012_486087) τῆς 19/6/2012, τοῦ ὁποίου μάλιστα τό τηλεοπτικόν ὄργανον ΣΚΑΪ ἐνεφάνιζε τόν ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΤ ὡς προηγούμενον τῆς ΝΔ), συμπαραστάσεως εἰς τούς συντελεστάς τοῦ ἀθλιοτάτου καί χυδαιοτάτου καί                                                ἀνεπερείστου θεατρικοῦ ἔργου Corpus Christi τοῦ κατά δήλωσίν του ὁμοφυλοφίλου Ἀμερικανοῦ συγγρα-φέως Τέρενς Μάκ Νάλι καταδικασθέντος πρότριτα καί ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (http://www.ecclesia.gr/greek/ holysynod/anakoinothenta.asp?id=1518&what_sub=announce) ὡς ἀήθης ἐπίθεσις καί προσβολή κατά τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, μέ τήν φαιδροτάτη ἐπιχειρηματολογία «ὅτι διώχθηκαν γιά προσβολή τῶν θείων. Αὐτή ἡ κίνηση προβληματίζει κάθε φιλελεύθερο πολίτη, ὁ ὁποῖος βιώνει καθημερινῶς πλέον τόν σταδιακό ἐκφασισμό τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἡ Ἑλλάδα δέν εἶναι καί δέν πρέπει νά γίνει Ἰράν. Εἶναι κομμάτι τοῦ δυτικοῦ κόσμου καί ἡ ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης, τῆς τέχνης καί τῆς ἐπιστήμης εἶναι ἀπολύτως κατοχυρωμένη».

Ὥστε κατά τόν ὑπεύθυνον τομέως Πολιτισμοῦ τῆς Νεολαίας τοῦ Ὑμετέρου κόμματος, Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε, ἡ κακόβουλος ἀπόδοσις εἰς τόν αἰώνιο Θεό χυδαίων, διαστροφικῶν καί βορβορωδῶν παθῶν διά τῶν ὁποίων ἀνατρέπεται πλήρως ἡ ἀνθρωπίνη φυσιολογία καί ὀντολογία ἀποτελεῖ «ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης τῆς τέχνης καί τῆς ἐπιστήμης»;

Συνεχίζει ὅμως ὁ φέρελπις αὐτός νεανίας τοῦ Ὑμετέρου κόμματος: «Ἡ ὕπαρξις ἤ ἡ στενή ἐφαρμογή προδήλως ἀντισυνταγματικῶν καί ἀντιθέτων μέ τήν κοινοτική καί Εὐρωπαϊκή νομοθεσία διατάξεων, ἀλλά καί τήν πρόσφατη νομολογία μας, εἶναι ἐξόχως προβληματική. Διώξεις φρονημάτων, ὅπως ἐκεῖνες πού ὁδήγησαν τόν Σωκράτη στό κώνειο, ἐπιστήμονες στά κρεματόρια τῶν ναζί καί καλλιτέχνες στά γκουλάγκ τοῦ Στάλιν, πρέπει νά ἀποδοκιμάζονται» ἀποδεικνύων ὅτι εἶναι παντελῶς ἄμοιρος καί ἄγευστος τοῦ νομικοῦ μας πολιτισμοῦ, παρ’ ὅτι φέρει τόν βαρύγδουπο τίτλο τοῦ ὑπευθύνου τομέως Πολιτισμοῦ, διότι ὁ ποινικός νομοθέτης προβλέπει τήν διάταξι διά τήν κακόβουλο βλασφημία τῶν θείων (ἀδίκημα πού στοιχειοθετεῖται ἐκ τοῦ σεναρίου τοῦ συγκεκριμένου θεατρικοῦ ἔργου) ὄχι ἀσφαλῶς διά νά προστατεύσει τό πλησσόμενο πρόσωπο τοῦ Παναγίου Θεοῦ, μή ἔχοντος ἀνάγκη ἀνθρωπίνης προστασίας καί ποινικῆς καταστολῆς, ἀλλά τήν κοινωνική συνοχή διότι ἀντιλαμβάνεται κάθε ἐχέφρων τί μπορεῖ νά προκύψη ὅταν ὁ εἷς ἐξυβρίζει χυδαία τόν Θεό τοῦ ἑτέρου μή σεβόμενος τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τοῦ ἄλλου καί ἐν προκειμένῳ τῆς πλειονοψηφίας τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους. Διά τόν λόγο αὐτό δέν διώκεται ἡ ἀρνητική κριτική οἱασδήποτε θρησκευτικῆς παραδοχῆς ἤ καί ἡ ἀμφισβήτησις τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ ἀλλά μόνο ἡ κακόβουλος βλασφημία. Συνεπῶς ἡ σύγχυσις τῶν ἐννοιῶν πού προκύπτει ἐκ τῆς ἐπιστολῆς τοῦ κ. ὑπευθύνου τομέως πολιτισμοῦ τῆς ΟΝΝΕΔ εἶναι πρόδηλος.

Κατακλείει τήν ἐπιστολή του ὁ ἀνωτέρω γράφων: «Ὡς ὀργάνωση νέων τῆς Νέας Δημοκρατίας συμπαραστεκόμαστε στούς ἠθοποιούς πού διώχθηκαν. Γιατί θεωροῦμε πώς ἀνοιχτή κοινωνία εἶναι ἐκείνη ὅπου ὅποιος διαφωνεῖ ἤ ἀμφισβητεῖ τήν πλειοψηφία ζεῖ μέ ἀσφάλεια καί ἐλευθερία».

Διερωτώμεθα, ὁ συγκεκριμένος ἐκφράζει τήν νεολαία τῆς ΝΔ ἤ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ διότι κατά μυστηριώδη σύμπτωσι οἱ ἕωλες, ψευδεπίγραφες, ἀνεπέρειστες καί ἀπαράδεκτες ἀπόψεις του ἐκφράζουν ad hoc τό κοσμοείδωλο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῶν ἀφεντικῶν τῆς Νέας Τάξης. Παραμένει δέ ἀνεξήγητο διά ποῖο λόγο ὁ ὑπεύθυνος τομέως Πολιτισμοῦ τῆς Νεολαίας τοῦ Ὑμετέρου κόμματος ἔσπευσε νά στέρξει εἰς βοήθεια τῶν βλασφήμων ὡσάν νά προσπαθεῖ νά λάβει πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης ἐκ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῶν ὁμοφρόνων του.

Ἐάν δέν ἀποκηρυχθοῦν αὐθωρεί ἀπό τό Ὑμέτερο κόμμα οἱ σχετικές δηλώσεις δυστυχῶς ἡ ὑφέρπουσα ἄποψις ὅτι «ἄσπρος σκύλος, μαῦρος σκύλος τό ἴδιο εἶναι» ἔχεται ἀληθείας. Δέν λησμονοῦμε ἄλλωστε τό γεγονός ὅτι ἐπί Πρωθυπουργίας Κων. Καραμανλῆ καί Ὑπουργίας Μαριέτας Γιαννάκου ἀπεπέμφθησαν ἀπό τήν μαθητική κοινότητα οἱ Κληρικοί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πού ἐνεργοῦσαν ὡς πνευματικοί σύμβουλοι γεγονός πού ἐπί 20ετία δέν εἶχε διανοηθεῖ νά πράξει τό ΠΑΣΟΚ.

Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε, ἀναγνωρίζω τό Ὑμέτερο βαρύ φορτίο πού ἀναλάβατε διά τήν διάσωσι τῆς φιλτάτης ἡμῶν Πατρίδος καί ἀναγνωρίζω τήν ἀλλαγή πλεύσεως τοῦ Ὑμετέρου κόμματος τό ὁποῖο ἐπανατροχιάζετε ἐπί τῶν ἀρχῶν τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά ἡ ἀντιμετώπισις συμπεριφορῶν ὡς τοῦ συγκεκριμένου κυρίου, θά πρέπει νά ἀποτελέσει πρωταρχική μέριμνα τῆς Ὑμετέρας διαχειρίσεως διότι πρακτικές καί ἀντιλήψεις ὡς ἡ συγκεκριμένη ὡδήγησαν σέ αὐτή τήν ἔκπτωσι καί ἐκπτώχευσι τοῦ δημοσίου βίου, ἐπειδή ἀρνηθέντες τήν πνευματική διάστασι τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί βυσσοδομοῦντες κατά τοῦ αἰωνίου Θεοῦ ἀποκαθηλώσαμε καί ἀπομειώσαμε τίς ἀξίες καί τά ἰδεώδη μέ προφανῆ συνέπεια τήν τραγική καθημερινότητα πού βιώνουμε κατά τήν μεγαλειώδη ρήση τοῦ Ντοστογιέφσκι: «Χωρίς Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται».

Κατακλείων θά ἤθελα δημοσίᾳ νά μᾶς δηλώση ὁ κ. ὑπεύθυνος τομέως Πολιτισμοῦ τῆς ΟΝΝΕΔ, ἐάν χορηγῆ τήν ἄδεια καί τήν ἔγκρισί του νά παρουσιάσωμε «καλλιτεχνικό» θεατρικό δρώμενο εἰς τό ὁποῖο θά ἐμφανίζωνται ὁ μέν πατήρ του ἐκδιδόμενος εἰς τήν ὁδόν Συγγροῦ, ἡ δέ μήτηρ του ἐκπορνευομένη εἰς τήν ὁδό Φυλῆς. Ἀναμένω τήν παροχή τῆς σχετικῆς ἀδείας ἀπό τόν «φιλελεύθερο» καί προοδευτικό καί φέρελπι αὐτό νεανία, διότι εἰς τό ὄνομα τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως τῆς τέχνης θά συγγραφεῖ καί θά παρουσιαστεῖ ἕνα τέτοιο χυδαῖο, ἐξυβριστικό, ἀνυπόστατο καί βορβορῶδες ἔργο.

Μετά τιμῆς καί εὐχῶν

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

 

ΠΩΣ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 7th, 2012 | filed Filed under: Eпископ Артемије

Τα δάκρυα του μητροπολίτου Αμφιλοχίου 

(Επιστολή Μητροπολίτου Ράσκας Αρτέμιου)

Την ημέρα του εορτασμού του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς 14 Ιουνίου 2012 εις τη μονή Τσέλιε κοντά στο Valjevo, μπροστά στους λίγους προσκυνητές διεξήχθη μια πρωτοφανής σκηνή. Ο μητροπολίτης Αμφιλόχιος επάνω στον τάφο του αγίου Γέροντος εξεφώνησε ένα βαθύ εξομολογητικό, αλλ’ ευσεβιστικής χροιάς λόγο.

Άρχισε με τα δάκρυα, όπως κάθε ειλικρινά μετανοημένος αμαρτωλός θα άρχιζε την εξομολόγησή του: «Αββά! Συγχώρεσε Αββά! Συγχώρεσε Αββά!…». Και αντί να συνεχίσει να απαριθμεί τις αμαρτίες και τα παραπτώματά του (σ. μτφρ.: προς τον γέροντά του άγιο Ιουστίνο) δια τα οποία μετανοεί και ζητάει συγχώρηση (και είχε όντως λόγους να μετανοεί), αυτός συνέχισε όχι μόνο με δικαιολογίες αλλά και με απίθανα ψέματα και κατηγορίες για τον πλησίον του. Και ποιον άλλον θα κατηγορούσε παρά τον αδελφόν του Αρτέμιον; Γι΄ αυτόν με σπαραξικάρδια φωνή και δάκρυα έλεγε:

  • «Ο αδελφός μας Αρτέμιος εκλήθη να είναι σήμερα εδώ.
  • Διατί αρνήθηκε να παρευρεθεί στον τάφο του αγίου Γέροντος;
  • Διατί δραπετεύει απ’ αυτόν;
  • Διατί απομακρύνεται από τα Άγια του Θεού;
  • Διατί σχίζει τον χιτώνα τον Αγιοσαββιτικό, τον χιτώνα του αγίου πατρός Ιουστίνου;
  • Δεν είναι καλό αυτό…».

Ο πρώτος ισχυρισμός στην απαρίθμιση των αμαρτιών του άλλου (του Αρτεμίου) είναι ψεύτικος –«ο αδελφός μας Αρτέμιος εκλήθη να είναι σήμερα εδώ».

Ένεκα της αλήθειας του Θεού οφείλει να απαντήσει και να δείξει: πότε αυτός (ο Αρτέμιος) εκλήθη, από ποιον εκλήθη και με ποιο τρόπο εκλήθη και με ποιο τρoπo εκλήθη; Και τότε μόνο θα γίνει κατανοητό, διατί ο Αρτέμιος δεν ήλθε. Και ξέρει αυτός πολύ καλά τους λόγους και τις αιτίες της διετούς απουσίας του Αρτεμίου από την αγία μονή Τσέλιε, μέσα εις την οποία εκάρη μοναχός πριν από 52 χρόνια. Και (οφείλει) να παρουσιάσει τους λόγους και τις αιτίες, των οποίων αυτός προσωπικά ήτο ο κυριότερος αλλά όχι και μοναδικός υπεύθυνος. Θα πρέπει να εξηγήσει, τι τον κατηύθυνε και τίνος απόφαση εκτελούσε όταν, παραβαίνοντας τον Καταστατικό Χάρτη της Σερβικής Εκκλησίας και καταπατώντας τους αγίους Κανόνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, απομάκρυνε και εδίωξε τον αδελφό του Αρτέμιο από την επισκοπική του έδρα της μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης, όταν με τον έτερο αδελφό του παρανόμως εισέβαλε εις την ξένη μητρόπολη, εξεδίωκε και καθαιρούσε τους μοναχούς από μοναστήρια του Κοσσόβου και των Μετοχίων, αφήνοντας πίσω του πνευματική ερήμωση, όταν εισήγαγε καινοτομίες στην λατρεία και πνευματική ζωή, ρημάζοντας και καταστρέφοντας όλα όσα, αυτός ο Αρτέμιος, έκανε και δημιούργησε σχεδόν είκοσι χρόνια.

Αντί να αναλογισθεί αυτές και τις άλλες ανομίες του, αυτός ρωτάει τον «αδελφό Αρτέμιο» διατί «σχίζει τον χιτώνα τον Αγιοσαββιτικό, τον χιτώνα του αγίου πατρός Ιουστίνου», διατί δημιουργεί σχίσμα «πρώτη φορά στην ιστορία της Αγιοσαββιτικής Σερβικής Εκκλησίας». Αφού τόσο καλά γνωρίζει την ιστορία της Σερβικής Εκκλησίας, θα έπρεπε να γνωρίζει και για τα δύο πρόσφατα σχίσματα (αμερικάνικο και μακεδονικό)(3), όπως και δια ποιον λόγο δημιουργήθηκαν. Και εάν θα ήθελε πιο αντικειμενικά να εξετάσει τα πιο πρόσφατα γεγονότα στην Σερβική Εκκλησία, θα έπρεπε να διερωτηθεί: αλήθεια ποιος είναι σε σχίσμα και με ποιον; Είναι σε σχίσμα αυτός που προσπαθεί να παραμείνει σε κοινωνία με τους Αγίους Πατέρες, με τον Άγιο Σάββα, τον άγιο Ιουστίνο του Τσέλιε, να φυλάει τις παραδόσεις τους και να ακολουθεί τον δρόμο τους, τον δρόμο του Θεανθρώπου Χριστού, ή εκείνοι που έχουνε παρεκκλίνει από τον δρόμο αυτό και έχουνε λοξοδρομήσει στην ζούγκλα του Οικουμενισμού, του Παπισμού και λοιπών παρεκτροπών;

Αρκετό θα ήταν (σ. μτφρ.: για να αντιληφθεί ποιος δημιουργεί το σχίσμα) να ρίξει μόνο μια ματιά στο χέρι του και στο καρδινάλιο δαχτυλίδι που υπάρχει σ΄ αυτό, καθώς και στο καρδινάλιο σταυρό που του δώρισε ο «Άγιος Πατήρ» Πάπας! Αυτό θα του υπενθυμίσει τις συμπροσευχές με διάφορους αιρετικούς, τη συναίνεση σε απαράδεκτα πράγματα, που όλα απομακρύνουν από την Εκκλησία του Θεού και οδηγούν σε αίρεση και σχίσμα. Ας αναρωτηθεί εάν τέτοιος ήταν ο δρόμος του αγίου Γέροντος Ιουστίνου, πάνω στον τάφο του οποίου αυτός ούτως μοιρολογεί.

Ύστερα ερωτά: «Διατί (ο Αρτέμιος) απομακρύνεται από τα αδέρφια του;». Μήπως πρόκειται για εκείνα τα αδέρφια, το ένα εκ των οποίων δεκαπέντε χρόνια κοπιάζει, ώστε να του «σπάσει την σπονδυλική στήλη»(4), το άλλο εδώ και δέκα χρόνια περιμένει(5) και εντατικά δουλεύει για την απομάκρυνση του αδελφού Αρτεμίου από την έδρα της θεόσδοτης μητροπόλεώς του; ή μήπως εκείνο του αδελφού Αρτεμίου απεεκλίτο(6) το οποίο δεν σταματά «ευκαίρως, ακαίρως» να συκοφαντεί και να κατηγορεί τον αδελφό Αρτέμιο για οτιδήποτε, χωρίς να προσκομίζει την παραμικρή απόδειξη εκτός από σκαιούς και υβριστικούς λόγους;

Και συνεχίζει: «Τον καλέσαμε να συζητήσουμε. Δεν θέλει. Γιατί δεν θέλει;».

Γιά όλα τα παραπάνω, αγαπητέ μου αδελφέ· επειδή όλα έως τώρα έχουν ειπωθεί και συντελεστεί. Τι εξυπηρετεί η περαιτέρω συζήτηση πάνω σ’ επώδυνα τραύματα; Δεν θέλει (σ. μτφρ.: ο Αρτέμιος) να συζητήσει, όχι «επειδή ασφαλώς φαντάζεται τον εαυτό του Άγιο του Θεού και υπερηφανεύεται»(7), αλλά επειδή απαξιώθηκε και περιφρονήθηκε ως ακάθαρτο κουρέλι («ως ράκκος αποκαθημένης», Ησ. ξδ΄ 6). Ο Θεός όμως γνωρίζει την καρδία του καθενός και τι έχει μέσα, και σύμφωνα με αυδυζητήσει, όχι επειδ΄πεεκλτά θα κρίνει.

Προαναγγέλλεις «ανακομιδή λειψάνων του Αγίου Αββά» για το επόμενο έτος. Μήπως και τότε ο Αρτέμιος θα κληθή όπως εκλήθη και φέτος; Και εάν κληθεί, με ποια ιδιότητα θα κληθεί; (σ. μτφρ. ως μοναχός ή ως επίσκοπος;). Σκέψου λίγο, έχεις χρόνο. Μεγάλη είναι η χρονιά.

Και στο τέλος η διακαής του ευχή: «Ο Θεός να του δώσει (του Αρτεμίου) σοφία και γνώση και πρωτίστως μετάνοια και ταπείνωση…».

Ούτως προσεύχεται για τον πλησίον εκείνος που δεν έχει αμαρτίες, για τις οποίες θα είχε ανάγκη να μετανοεί, και ο οποίος έχει τόση ταπείνωση, ώστε να μην χρειάζεται περισσότερη.

Μη με παρεξηγήσει ο αδερφός Αμφιλόχιος με το να τροποποιήσω λίγο την ευχή του, διότι κατ’ εμέ θα έπρεπε να είναι: «Ο Θεός να ΜΑΣ δώσει…». Τέτοια ευχή ίσως, άμα είναι εκ καρδίας, θα εισακουόταν από τον πανεύσπλαγχνο και πανσυγχωρητικό Κύριο.

19-6-2012                                                + Ο Μητροπολίτης Ράσκας Αρτέμιος

______________________________

(1) Εννοεί εδώ τον πρώην Ερτζεγοβίνης Αθ. Γιέφτιτς, που εχρημάτησε για ένα χρονικό διάστημα (το 2010) εναλλάξ με τον Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο, Τοποτηρητής της μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης.

(2) Εννοεί την θητεία του ως Τοποτηρητή της μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης.

(3) Και τα δυό του δευτέρου ήμισυ του 20ου αιώνα.

(4) Πρόκειται για τον επίσκοπο Μπάτσκας Ειρηναίο Μπούλοβιτς ο οποίος πρίν από δεκαπέντε χρόνια δήλωσε, και αυτό δημοσιεύτηκε σε σερβική εφημερίδα, ότι επιθυμεί να «σπάσει την σπονδυλική στήλη» του Αρτεμίου.

(5) Ο λόγος είναι για τον Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο, ο οποίος δίνοντας συνέντευξη (αμέσως μετά την καθαίρεση του Αρτεμίου τον Νοέμβριο 2010) σε σερβική εφημερίδα, σε σχόλιο του δημοσιογράφου ότι η απόφαση για καθαίρεση του Σεβ. Αρτεμίου ελήφθη πολύ σύντομα, απήντησε χαρακτηριστικά: «Εμείς περιμέναμε την απόφαση αυτή δέκα ολόκληρα χρόνια! Αυτό είναι η ολοκλήρωση όλων εκείνων των ενεργειών που έγιναν έως τώρα». Στην ίδια συνέντευξη ο Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος δήλωσε ότι ο Αρτέμιος είναι «σαν τον ναρκομανή»! Και πρόσθεσε: «Ο Αρεμιος﷽﷽﷽﷽﷽ν ναρκομανό τα αδέρφιακεεκλτέμιος πλέον δεν είναι εκείνος ο άνθρωπος τον οποίον γνωρίζω εδώ και πενήντα χρόνια. Φαίνεται ότι κατελήφθη από το πονηρό πνεύμα… Μόνο ο άνθρωπος που έχασε τα λογικά του δύναται να συμπεριφέρεται σαν τον Αρτέμιο… Σαν να παίρνει ναρκωτικά, δεν ξέρω πώς αλλιώς να εξηγήσω τη συμπεριφορά του… Το φάρμακο για τον Αρτέμιο είναι η μετάνοια. Φοβάμαι όμως πως η πνευματική του πλάνη είναι τόσο μεγάλη ώστε να είναι ήδη αργά».

(6) Αναφέρεται στον πρώην Ερτζεγοβίνης Αθ. Γιέφτιτς.

(7) Έτσι τον χαρακτήρισε στην Ομιλία του ο Αμφιλόχιος στη μονή Τσέλιε.

 

 

Εδημοσιεύθη στην ιστοσελίδα μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης – http://www.eparhija-prizren.org/episkop/tekstovi/774-suze-mitropolitove.html

ΘΕΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 7th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Kυριακη B΄ Mατθαίου (Mατθ. 4,18-23)

ΘΕΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας…» (Ματθ. 4,18)

ΤΟ σημερινὸ εὐαγγέλιο ὁμιλεῖ γιὰ ψαρᾶδες, φτωχαδάκια ποὺ ἔμεναν γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη τῆς Γαλιλαίας σὲ μικρὲς καλύβες. Ξυπνούσανε τὴ νύχτα, ῥίχνανε τὰ δίχτυα τους, πότε πιάνανε πότε δὲν πιάνανε ψάρια, τὰ πουλούσανε, κ᾿ ἔτσι ζούσανε τὶς φτωχιὲς οἰκογένειές των. Μεροδούλι μεροφάϊ.

* * *

Ποιός πρόσεχε αὐτοὺς τοὺς ψαρᾶδες; Κανείς. Τί εἶπα; κανείς; Λάθος. Τοὺς πρόσεξε ἕνας! Κι ἅμα σὲ προσέχῃ αὐτὸς ὁ ΕΝΑΣ, ἂς μὴ σὲ προσέξῃ ὁ κόσμος ὅλος. Ὅλο τὸ ντουνιᾶ νά ᾿χῃς μαζί σου, ἅμα δὲν ἔχῃς τὸ μεγαλοδύναμο, τὸ Θεό, τίποτα δὲ᾿ μπορεῖ νὰ κατορθώσῃς. Ἐνῷ λοιπὸν κανείς δὲν τοὺς πρόσεχε, τοὺς πρόσεξε τὸ μάτι τοῦ Θεοῦ. Ἀπόδειξις, ὅτι πῆγε ὁ Χριστὸς ἐκεῖ στὰ χωριά. Πήγαινε συχνὰ καὶ τοὺς δίδασκε.
Ἄλλη τρανὴ ἀπόδειξις εἶνε, ὅτι ὁ Χριστὸς διάλεξε τοὺς μαθητάς του ἀπὸ τοὺς ψαρᾶδες. Ὅταν ἀπεφάσισε νὰ ἐκλέξῃ τρόπον τινὰ τὸ ἐπιτελεῖο του, τοὺς ἀποστόλους του, ποῦ πῆγε παρακαλῶ; Τὸ Εὐαγγέλιο τὸ σημειώνει, κ᾿ ἔχει μεγάλη σημασία. Τρεῖς ἦταν τότε οἱ μεγάλες πόλεις στὸν κόσμο· ἡ Ῥώμη, ἡ Ἀθήνα, καὶ τὰ Ἰεροσόλυμα. Ὁ Χριστὸς δὲν πῆγε οὔτε στὴ Ῥώμη, οὔτε στὴν Ἀθήνα, οὔτε στὰ Ἰεροσόλυμα. Δὲν διάλεξε οὔτε στρατηγούς, οὔτε βασιλεῖς, οὔτε φιλοσόφους καὶ ῥήτορες, οὔτε γραμματεῖς καὶ φαρισαίους. Γιατί; Ἂν διάλεγε ῥήτορες καὶ φιλοσόφους, θὰ λέγανε· Νίκησε γιατὶ εἶχε κοντά του γραμματισμένους. Ἂν διάλεγε στρατηγοὺς καὶ βασιλεῖς, πάλι θὰ λέγανε· Νίκησε τὸ σπαθί. Καὶ ἂν διάλεγε πλουσίους, θὰ λέγανε· Νίκησε ὁ παρᾶς, τὸ χρῆμα. Αὐτοὶ ποὺ διάλεξε ὁ Χριστὸς ἦταν ἄοπλοι, οὔτε σουγιᾶ δὲν εχανε. Ἕνα σουγιᾶ μόνο εἶχε ὁ Πέτρος· κι ὅταν τὸν ἔβγαλε τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης κ᾿ ἔκοψε τὸ αὐτὶ τοῦ Μάλχου, ὁ Χριστὸς τὸν μάλωσε καὶ τοῦ εἶπε· Ἄ, σὲ παρακαλῶ «βάλε τὸ σουγιᾶ στὸ θηκάρι» (Ἰωάν. 18,11)· ἐμεῖς δὲν πολεμοῦμε μὲ τέτοια ὅπλα, διαφορετικὰ εἶνε τὰ ὅπλα τῆς πίστεως…
Λοιπὸν οἱ ἀπόστολοι ἤτανε ἄοπλοι, φτωχοὶ – πάμπτωχοι, καὶ ἀγράμματοι· δὲν ἦταν εἰς θέσιν οὔτε τὴν ὑπογραφή τους νὰ βάλουν. Αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς κατὰ κόσμον τιποτένιους, αὐτούς διάλεξε.
―Ἐμεῖς, μᾶς ρωτᾶνε πολλὲς φορὲς οἱ γραμματισμένοι, βγάλαμε πανεπιστήμιο· πῶς νὰ πιστέψουμε ὅτι ὁ χριστιανισμὸς εἶνε πράγματι ἀπὸ τὸ Θεό;
Ἀπαντοῦμε μὲ μιὰ λέξι· δὲν χρειάζεται τίποτε ἄλλο. Οἱ ἀπόστολοι! Κανένας ἄλλος (οὔτε ἱδρυτὴς θρησκείας, οὔτε ἱδρυτὴς αὐτοκρατορίας, οὔτε ἄλλος ἀπὸ ᾿κείνους ποὺ δημιούργησαν μεγάλα ἔργα), κανένας δὲν διάλεξε τόσο ταπεινοὺς συνεργάτες. Ἂν οἱ ἀπόστολοι δὲν εἶχαν τὴ δύναμι ἀπὸ τὸ Θεό, ἦταν ἀδύνατον νὰ κατηχήσουν τὸν κόσμο. Ἑπομένως ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀπὸ τὸ Θεό.
Πῆγε λοιπὸν ὁ Χριστὸς στὰ χωριουδάκια, διάλεξε αὐτούς, τοὺς ἔκανε μαθητὰς καὶ ἀποστόλους, καὶ δι᾿ αὐτῶν κατήρτισε τὸ σχέδιο τῆς ἐκχριστιανίσεως ὅλου τοῦ κόσμου.
Ὁ Χριστὸς λοιπὸν πέρασε τὴ ζωή του στὰ χωριά. Δὲν εἶνε μικρὸ δίδαγμα αὐτό. Μποροῦσε νὰ γεννηθῇ μέσ᾿ στὴν Ἀθήνα κάτω ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολι, ἢ στὴ Ῥώμη κάτω ἀπὸ τὸ Καπιτώλιο, ἢ στὴν Αγυπτο κάτω ἀπὸ τὶς πυραμίδες. Ποῦ γεννήθηκε; – ὅλα ἔχουν σημασία. Σ᾿ ἕνα χωριό, στὴ Βηθλεέμ. Ποῦ πέρασε τὰ περισσότερα χρόνια του; Στὸ χειρότερο χωριό, τὴ Ναζαρέτ, ἕναν ἀγκαθότοπο. Γι᾿ αὐτὸ περιπαικτικὰ τὸν λέγανε Ναζωραῖο, καὶ αὐτὸ γράψανε καὶ πάνω στὸ σταυρό του· «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων» (Ἰωάν. 19,19).
Τί σημαίνουν αὐτά; Ὁ Χριστὸς προτίμησε νὰ ἐκλέξῃ μαθητὰς ἀπὸ τὰ χωριά. Προτίμησε νὰ ζήσῃ τὰ περισσότερα χρόνια τῆς ζωῆς του σ᾿ ἕνα χωριὸ ἄξεστο κ᾿ ἐλεεινό. Προτίμησε ὡς ὄνομά του τὸ Ναζωραῖος – οὔτε Ἀθηναῖος οὔτε Ῥωμαῖος. Ἔδειξε ἔτσι, ὅτι ἀγαπάει τὰ χωριά, ἀγαπάει τὸν βίο τῆς ὑπαίθρου.
Χαρακτηριστικὸ εἶνε καὶ τὸ ἑξῆς. Κανένας τσοπάνος, κανένας ψαρᾶς, κανένας χωρικὸς δὲν τὸν κάρφωσε. Αὐτοὶ ἀφήνανε ἀλέτρια  καὶ δίχτυα καὶ τρέχανε νὰ τὸν ἀκούσουν. Σὰν τὸ παιδάκι ποὺ βυζαίνει τὸ βυζὶ τῆς μάνας του, σὰν τὴ μέλισσα ποὺ κάθεται πάνω στὸν ἀνθό, σὰν τὸ διψασμένο ἐλάφι ποὺ τρέχει στὴν πηγή, ἔτσι αὐτοὶ τρέχανε κοντά του καὶ λέγανε· «Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰωάν. 7,46).
Ποιοί τὸν πολέμησαν; – ἔχει σημασία αὐτό. Οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι· αὐτοὶ ποὺ κάθονταν μέσα στὰ Ἰεροσόλυμα, αὐτοὶ πού ᾿χαν τὰ χρήματα. Ἄλλοτε πήρανε πέτρες νὰ τὸν πετροβολήσουν, ἄλλοτε πήρανε σχοινιὰ νὰ τὸν δέσουν, μὲ τὴν κατηγορία ὅτι «ἐξέστη», τρελλάθηκε (Μᾶρκ. 3,21). Αὐτὴ ἦταν ἡ συμπεριφορὰ τῶν ἀνωτέρων λεγομένων τάξεων ἀπέναντί του. Δὲ᾿ σταυρώθηκε ὁ Χριστὸς σὲ χωριό· στὴν πρωτεύουσα, ἔξω ἀπ᾿ τὰ Ἰεροσόλυμα σταυρώθηκε. Αὐτὸ ἔχει σημασία.
Γι᾿ αὐτὸ τὰ χωριὰ εἶνε εὐλογημένα. Τὰ εὐλόγησε ἐκεῖνος τότε, ὅταν ξυπόλητος περνοῦσε βουνὰ καὶ λαγκάδια γιὰ νὰ τὰ ἐπισκεφθῇ. Κι ὅπως τότε τὰ εὐλόγησε, ἔτσι καὶ μέχρι σήμερα. Ὁ Χριστὸς εὐλόγησε, εὐλογεῖ καὶ θὰ εὐλογῇ τὸ χωριό. Γιατί; Γιὰ δύο λόγους·
Πρῶτον, διότι οἱ χωρικοὶ εἶνε ἡ βάσις τῆς κοινωνίας. Δὲν τὸ καταλάβαμε ἐμεῖς οἱ Νεοέλληνες αὐτό. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἀναγνώριζαν, ὅτι θεμέλιο μιᾶς εὐημερούσης κοινωνίας εἶνε ἡ γεωργία. Τὰ προϊόντα τῶν γεωργῶν καὶ τῶν ψαράδων καὶ τῶν βοσκῶν εἶνε στὸ τραπέζι καὶ τοῦ πλουσιωτέρου ἀνθρώπου. Ἂν παύσουν αὐτοὶ νὰ ἐφοδιάζουν, πῶς θὰ ζήσουν οἱ λεγόμενες ἀνώτερες τάξεις; Εὐλογημένα λοιπὸν τὰ χέρια  τους. Ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, γιατὶ καὶ αὐτὸς ἔτσι ἔζησε.
Δεύτερον· εὐλογημένα τὰ χωριά, διότι ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουν λιγώτερο. Δὲ᾿ λέμε ὅτι στὰ χωριὰ κατοικοῦν ἄγγελοι· ὄχι.  Ἀλλ᾿ ἂν πάρουμε ζυγαριὰ καὶ ζυγίσουμε, θὰ δοῦμε ὅτι τὰ ἁμαρτήματα ποὺ κάνουν οἱ τσοπαναραῖοι καὶ οἱ βοσκοὶ καὶ οἱ ψαρᾶδες καὶ ὅλοι ἐν γένει οἱ χωρικοί, εἶνε πολὺ ἐλαφρότερα ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα ποὺ κάνουν στὶς πόλεις, ποὺ κατήντησαν Σόδομα καὶ Γόμορρα!
Στὶς μεγαλουπόλεις, μαζὶ μὲ τὸ λυσσασμένο κυνηγητὸ τοῦ χρήματος, ὑπάρχει μελαγχολία ποὺ ὁδηγεῖ σὲ αὐτοκτονίες, ὑπάρχει ἐγκληματικότης καὶ ἀνασφάλεια. Στὰ χωριὰ ὑπάρχει περισσότερη ἀνθρωπιά, καὶ ἐν καιρῷ πολέμου μεγαλύτερη ἀσφάλεια. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς εἶπε, ὅτι θά ᾿ρθῃ ὥρα ποὺ τὰ βουνὰ τῆς ὑπαίθρου θὰ μᾶς σώσουν· στὶς σπηλιὲς θὰ πᾶνε οἱ ἄνθρωποι.
Ἐμεῖς προσευχόμεθα καὶ λέμε· Μακριά ὁ πόλεμος! Εἶνε φρικτὸ πρᾶγμα. Καὶ ἂν γίνῃ πόλεμος, αὐτὴ τὴ φορὰ δὲν θὰ εἶνε ὅπως τὰ παλιὰ τὰ χρόνια. Θὰ πέσουν «φιάλαι» τῆς Ἀποκαλύψεως (Ἀπ. 16,1-4,8,10,12,17), ἀτομικὲς βόμβες. Καὶ δὲ᾿ θὰ πέσουν στὴν ὕπαιθρο· θὰ πέσουν στὶς μεγάλες πολιτεῖες· «Ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη…» (ἔ.ἀ. 14,8· 18,2). Ὑπὸ τὴν «Βαβυλῶνα» ἐννοοῦνται οἱ μεγάλες πόλεις. Διότι αὐτὲς ἁμάρτησαν πάρα πολύ. Ἐκεῖ ἡ ἀθεΐα, ἐκεῖ ἡ φιλαργυρία, ἐκεῖ ἡ ἀδικία, ἐκεῖ ἡ διαφθορά, ἐκεῖ ἡ μόδα καὶ ἡ ἀναισχυντία. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς εἶπε· «Ὅταν δῆτε τὶς γυναῖκες νὰ περπατοῦν γυμνὲς στὸ δρόμο, τότε ἦρθε τὸ τέλος τοῦ κόσμου». Καὶ τώρα περπατοῦν γυμνές. Γιατί ἀφήσαμε τὴ δική μας ὡραία ἐνδυμασία, καὶ ἀντιγράφουμε μόδες διεφθαρμένων λαῶν;

* * *

Τελείωσα, ἀγαπητοί μου. Συνοψίζω καὶ λέγω, ὅτι ὁ Χριστὸς πῆγε στὸ χωριό· διάλεξε τοὺς μαθητάς του ἀπὸ τοὺς ψαρᾶδες· εὐλόγησε, εὐλογεῖ καὶ θὰ εὐλογῇ τὰ χωριὰ γιὰ τοὺς λόγους ποὺ επαμε. Γι᾿ αὐτὸ λέγω τώρα σὲ ὅσους κατοικοῦν στὴν ὕπαιθρο·
Ἀγαπητὰ παιδιὰ τῆς πατρίδος καὶ τῆς πίστεως· κλεῖστε τ᾿ αὐτιά σας στὶς φωνὲς τοῦ κόσμου καὶ τοῦ σατανᾶ. Μείνετε πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι στὸ Θεό, καὶ ὁ Χριστὸς θὰ εἶνε μαζί σας. Καὶ ἂν ὅλοι γονατίσουν καὶ προσκυνήσουν τὸν διάβολο, ἕνας ἐσὺ νὰ μείνῃς,  νὰ μὴ γονατίσῃς!
Δὲν θὰ νικήσῃ ἡ ἀθεΐα! Ὑπάρχει μέσα στὴν Ἀποκάλυψι προφητεία. Ὁ Ἰωάννης εἶδε νὰ παλεύουν διάφορα θηρία. Στὸ τέλος ὅμως δὲ᾿ νίκησε κανένα ἀπὸ αὐτά. Ποιός νίκησε; Νίκησε τὸ ἀρνίον! (βλ. Ἀπ. 17,14). Τὸ ἀρνίον θὰ νικήσῃ τὰ θηρία; Ναί! Τὸ ἀρνίον θὰ νικήσῃ καὶ τὴν ἀρκούδα καὶ τὴν τίγρι καὶ ὅλα. Τὸ δὲ ἀρνίον εἶνε ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του  Ἁγιου Νικολάου Βροντεροῦ – Πρεσπῶν 1-7-1973)

H ΩΡΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 7th, 2012 | filed Filed under: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, εορτολογιο

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΘΑ ΤΕΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΠΠΩΝΟΣ

H ΩΡΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

«Ἀδελφοί, ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (Ῥωμ. 13,13-14)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου. Ἐὰν ἐξετάσουμε τὸν ἅγιο Αὐγουστῖνο κατὰ κόσμον, χωρὶς ἀμφιβολία ἦταν χαρισματοῦχος μὲ ἔξοχα τάλαντα· ῥήτορας σπάνιος, συγγραφεὺς ἐμπνευσμένος, δημιουργὸς μὲ πλούσια φαντασία, μεγαλοφυΐα, πνεῦμα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ σπανίως παρουσιάζονται. Ἀλλὰ τί νὰ τὰ κάνῃς ὅλα αὐτά; Τὸ σπουδαιότερο ἀπ᾿ ὅλα γιὰ τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο εἶνε, ὅτι ἦταν ἅγιος. Περιφρονημένη σήμερα ἡ ἀξία τῆς ἁγιότητος. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ὡραιότερος τίτλος ἀπὸ αὐτόν. Μία εὐσεβὴς ψυχὴ λέει· «Θέλω νὰ γίνω ἅγιος, ὅσο κι ἂν μοῦ στοιχίσῃ». Ἅγιος θὰ πῇ καθαρὸς ἀπὸ ἁμαρτία.

* * *

Ἅγιος λοιπὸν ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος. Ἀλλὰ ἦταν ἅγιος ἐκ γενετῆς; Ὄχι. Κάθε ἄνθρωπος γεννιέται μὲ τὸ λεγόμενο προπατορικὸ ἁμάρτημα. Ὅπως ψάλλει ὁ Δαυΐδ, «ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου» (Ψαλμ. 50,7). Νιώθει ἔνοχος γιὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ἀλλ᾿ ἔνοχος καὶ λόγῳ τῶν προσωπικῶν του ἁμαρτημάτων. Γι᾿ αὐτὸ ζητάει τὴ λύτρωσι. Ξέρετε πῶς μοιάζει; Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ἔπεφτε στὸ λαβύρινθο τῆς ἀρχαίας μυθολογίας. Ποιός νὰ τὸν βγάλῃ ἀπό ᾿κεῖ; ἡ φιλοσοφία; ἡ ποίησις; ἡ πολιτική;… Μόνο ὁ μίτος, τὸ νῆμα. Καὶ ποιός εἶνε ὁ μίτος; Ἡ πίστις στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ μετανοεῖ εἰλικρινῶς, βρίσκει τὴ λύτρωσι. Αὐτὸ βλέπουμε στὸν βίο καὶ τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου.
Ἁμαρτωλὸς ἦταν, μεγάλος ἁμαρτωλός. Παρασύρθηκε ἀπὸ τὸ ῥεῦμα τοῦ κακοῦ στὴν παιδικὴ καὶ νεανική του ἡλικία. Ἡ ἁγία μητέρα του, ἡ Μόνικα, προσευχόταν στὸ Θεὸ καὶ ἔκλαιγε γι᾿ αὐτόν. Τότε ἕνας ἐπίσκοπος ποὺ τὴν ἄκουσε τῆς εἶπε· «Παιδί, ποὺ ἡ μάνα του κλαίει τόσο πολὺ γι᾿ αὐτό, εἶνε ἀδύνατον νὰ χαθῇ». Καὶ πράγματι ὁ Αὐγουστῖνος ἐν τέλει μετανόησε. Μιὰ μέρα, ἐκεῖ ποὺ καθόταν στὸ περιβόλι του κάτω ἀπὸ μιὰ συκιά, ἄκουσε μία μυστηριώδη φωνὴ νὰ τοῦ λέῃ· «Πάρε καὶ διάβασε». Μόλις ἄνοιξε τὴν ἁγία Γραφή, τὰ μάτια του ἔπεσαν στὸ ῥητὸ «Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας» (Ῥωμ. 13,13-14). Τότε ἦλθε σὲ μετάνοια, μετάνοια βαθειά. Καὶ ὄχι ἁπλῶς ἐξωμολογήθηκε τὰ ἁμαρτήματά του, ἀλλὰ καὶ τὰ ἔγραψε σὲ βιβλίο ποὺ λέγεται «Ἐξομολογήσεις».
Ἔτσι ὁ Αὐγουστῖνος ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη ἄρχισε πλέον μιὰ νέα ζωή.

* * *

Στὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο βλέπουμε, ἀγαπητοί μου, δύο πράγματα· τὸ βάθος καὶ τὸ ὕψος. Ἔφθασε σὲ πυθμένα ἁμαρτίας, ἀλλὰ κατόπιν καὶ σὲ ὕψη ἁγιότητος διὰ τῆς μετανοίας.
Ἡ ζωή μας ῥέει συνεχῶς ὅπως τὸ ποτάμι. Συνήθως κινεῖται σ᾿ ἕνα κύκλο καθημερινῶν ἀσχολιῶν καὶ συνηθειῶν· γι᾿ αὐτὸ τὴ λένε ρουτίνα καὶ κάποιος φιλόσοφος εἶπε· Ὅποιος ἔζησε μία ἡμέρα, ἔζησε ἑκατὸ χρόνια. Γιατὶ ὅ,τι συμβαίνει σὲ μία ἡμέρα, κατὰ κανόνα ἐπαναλαμβάνεται ὅλες τὶς ἄλλες ἡμέρες μὲ μικρὲς παραλλαγές· φαγητό, πιοτό, ὕπνος κ.λπ., τετριμμένα πράγματα. Ἐν τούτοις μέσα στὴ ῥοὴ τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἔρχονται καὶ ὡρισμένες στιγμὲς ποὺ ξεχωρίζουν. Ποιές εἶν᾿ αὐτές; Ἂν ρωτήσῃς τὸν καθένα γύρω σου, Ποιά εἶνε ἡ σπουδαιοτέρα στιγμὴ ἢ ὥρα τῆς ζωῆς σου; θ᾿ ἀκούσῃς διάφορες ἀπαντήσεις. Ὁ ἕνας θὰ πῇ· Ἡ ἡμέρα ποὺ γεννήθηκα. Ὁ ἄλλος θὰ πῇ· Ὅταν μοῦ ἔπεσε τὸ λαχεῖο. Ὁ ἄλλος θεωρεῖ ἡμέρα μεγάλη ὅταν μετὰ ἀπὸ κόπο πῆρε τὸ πτυχίο του. Ὁ ἄλλος θεωρεῖ ἡμέρα χαρᾶς καὶ εὐτυχίας τὴν ἡμέρα τοῦ γάμου του. Οὔτε ἐγὼ τὸ ἀρνοῦμαι. Ὁ ἄλλος θεωρεῖ σπουδαία ἡμέρα τῆς ζωῆς του ὅταν πῆρε κάποιο ἀξίωμα. Ὁ καθένας, καὶ ὁ πιὸ ἄσημος, ἔχει μέσ᾿ στὴ ρουτίνα τῆς ζωῆς, στιγμὲς ἐξαιρετικές.
Ἀλλ᾿ ἐὰν ρωτοῦσες τὸ Μέγα Κωνσταντῖνο, Ποιά εἶνε ἡ σπουδαιοτέρα ἡμέρα τῆς ζωῆς σου; δὲ θὰ σοῦ ἔλεγε, Ἡ ἡμέρα ποὺ ἔγινε στρατηγὸς ἢ βασιλιᾶς; Θ᾿ ἀπαντοῦσε· Ἡ σπουδαιοτέρα ὥρα μου ἦταν ὅταν εἶδα στὸν οὐρανὸ τὸ σημεῖον τοῦ σταυροῦ μὲ τὴν ἐπιγραφὴ «Ἐν τούτῳ νίκα». Ἂν ρωτοῦσες τὸ Μέγα Ἀντώνιο, Ποιά εἶνε ἡ σπουδαιοτέρα ἡμέρα τῆς ζωῆς σου, θ᾿ ἀπαντοῦσε· Ὅταν στὴν ἐκκλησία ἄκουσα τὸ «Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς…» (Ματθ. 19,21). Ἂν ρωτοῦσες τὴ Μαρία τὴν Αἰγυπτία τὴν ἁμαρτωλόν, Ποιά εἶνε ἡ σπουδαιοτέρα σου ὥρα; θὰ ἔλεγε· Ἡ ὥρα ποὺ προσκύνησα τὸ σταυρὸ στὰ Ἰεροσόλυμα. Κι ἂν ρωτήσῃς τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη ἑορτάζουμε, θὰ σοῦ πῇ· Ἡ ὥρα τῆς μετανοίας μου, ὅταν ἔκλαψα γιὰ τὸ παρελθόν μου καὶ ἐπέστρεψα στὸ Χριστό.
Δὲν γνωρίζω ἂν ζῆτε ἐσεῖς τὸ Χριστὸ συνειδητά, διότι οἱ πιὸ πολλοὶ τὸν ζοῦν τυπικά. Ἂν λοιπὸν τὸν ζῆτε συνειδητά, σᾶς ἐρωτῶ· Ὑπάρχει στὴ ζωή σας αὐτὴ ἡ ὥρα; Μπορεῖ νά ᾿ρχεστε στὴν ἐκκλησία, ν᾿ ἀνάβετε κεριά, νὰ κάνετε σταυροὺς καὶ μετάνοιες, νὰ νηστεύετε, ν᾿ ἀκοῦτε ὁμιλίες· ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ μιὰ ὥρα σημαντική, ποὺ τότε χτυποῦν τὰ σήμαντρα τῶν οὐρανῶν γιὰ τὴν ψυχή μας. Αὐτὴ ἡ ὥρα στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ὀνομάζεται ὥρα τῆς χάριτος. Τότε ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται γιὰ τὸν ἑαυτό του ὅτι εἶνε ἕνα μηδὲν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, συγκλονίζεται, κλαίει κι ἀναστενάζει, καὶ λέει στὸ Θεὸ ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ τὸ «Ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου» (Λουκ. 15,18,21). Τὴν ἔχουμε λοιπὸν ἐμεῖς αὐτὴ τὴν ὥρα; Θέλω νὰ ἐλπίζω, ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπὸ σᾶς τὴν ἔχουν ζήσει. Ἦταν κι αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ζοῦσαν προηγουμένως μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό. Ἀλλὰ μὲ διαφόρους μεθόδους τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου (ετε ἀπὸ ἕνα κήρυγμα, ετε ἀπὸ ἕνα βιβλίο, ετε ἀπὸ μιὰ περιπέτεια, ετε ἀπὸ μιὰ ἀσθένεια, ετε ἀπὸ ἕνα διωγμό, ἢ ἀπὸ διάφορα ἄλλα συμβάντα εὐχάριστα ἢ δυσάρεστα – πολυποίκιλος εἶνε ἡ σοφία καὶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ) ἔφθασαν κάποτε νὰ ποῦν τὸ «Ἥμαρτον». Καὶ εἶνε ἁγία ἡ ὥρα ποὺ κατέφυγαν στὸ ἐξομολογητήριο καὶ ἐξωμολογήθηκαν τὰ ἁμαρτήματά τους καὶ αἰσθάνθηκαν νὰ ἐλαφρώνῃ ἡ ψυχή τους, νὰ πετᾷ μὲ φτερὰ ἀγγέλου.
Δὲν εἶνε παραμύθια αὐτά. Δοκίμασε, καὶ θὰ δῇς ὅτι ἡ μετάνοια καὶ ἐξομολόγησις εἶνε ἐκτόνωσις, ἀπαλλαγὴ ἀπὸ ἕνα βάρος τῆς ψυχῆς, μέσα στὴν ὁποία συνωθοῦνται οἱ ἐνοχές. Ὁ ἄνθρωπος ὑποφέρει, καθὼς ἀκούει νὰ τοῦ φωνάζουν ὅλα, καὶ οἱ πέτρες καὶ τὰ δάση καὶ τὰ φύλλα τῶν δέντρων καὶ τὰ ἀστέρια, ὅλα τοῦ λένε μιὰ φωνή· Εἶσαι ἔνοχος, εἶσαι ἁμαρτωλός!… Ὅσο καὶ ἂν ἡ θεωρία τοῦ Μὰρξ προσπαθῇ νὰ ἐξαφανίσῃ τὸ ασθημα τῆς ἐνοχῆς, αὐτὸ μένει στὰ βάθη τῆς ψυχῆς. Καὶ ἡ αἰτία τοῦ δράματος τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶνε τόσο τὰ ἐξωτερικὰ γεγονότα ―εἶνε καὶ αὐτά, δὲν τὸ ἀρνοῦμαι―, ὅσο εἶνε τὸ ἐσωτερικὸ αὐτὸ βάρος, τὸ ἀφόρητο βάρος τῶν τύψεων, ποὺ καὶ γλῶσσες ψυχολόγων καὶ τραγικῶν ποιητῶν περιέγραψαν. Ἐσωτερικὸ εἶνε τὸ δρᾶμα τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀναστενάζει ὁ ἄνθρωπος, σὰν ἄλλος Προμηθεὺς δεσμώτης ἁλυσοδεμένος στὴν κορυφὴ τοῦ Καυκάσου, καὶ ζητεῖ τὴ λύτρωσι. Καὶ ἡ λύτρωσις δὲν ἔρχεται παρὰ μόνο διὰ τῆς μετανοίας καὶ καταλλαγῆς μὲ τὸ Θεό.
Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ἐρωτῶ· Ἔχεις αἰσθανθῆ στὴ ζωή σου αὐτὸ τὸ πρᾶγμα; ἐξωμολογήθηκες τὰ ἁμαρτήματά σου ὅπως ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος; Τότε εἶσαι εὐτυχής, ζῇς πραγματικά, αἰσθάνθηκες νὰ πνέουν ἐπάνω σου οἱ αὖρες τοῦ παναγίου Πνεύματος. Σ᾿ ἕνα νεκροταφεῖο ὑπάρχει μιὰ ἐπιγραφὴ ποὺ λέει· «Ἐδῶ εἶνε θαμμένος ἕνας γέροντας 80 ἐτῶν. Ἔζησε 7 χρόνια καὶ 7 μῆνες». Πῶς, ἀφοῦ ἔζησε 80 χρόνια, σημειώνει ὅτι ἔζησε 7 χρόνια καὶ 7 μῆνες; Δὲν ὑπάρχει ἀντίφασις· διότι ἐννοεῖ ζωὴ πραγματική, τὴ ζωὴ ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ μετανόησε καὶ γνώρισε τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ μας.
Ἀδελφοί μου· τὸ εἶπε ὁ σοφὸς Σολομῶν, ποὺ εἶχε ὅλα τ᾿ ἀγαθὰ τῆς γῆς· «Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης» (Ἐκκλ. 1,2). Πλοῦτος, δόξα, γνῶσις, ἐπιστήμη, τὰ πάντα μάταια. Ἕνα μόνο ἀξίζει· νὰ βγῇ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ λαβύρινθο, νὰ πιστεύσῃ στὸν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Ναζωραῖον, νὰ χύσῃ δάκρυα μετανοίας. Ὅπως λοιπὸν ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος μετανόησε καὶ εἰσῆλθε στὴ σφαῖρα τῆς ἁγιότητος, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου, διὰ πρεσβειῶν του νὰ εἰσέλθουμε σὲ νέα ζωή, ζωὴ ἁγιότητος, στὴν ὁποία μόνο ὑπάρχει ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του  Ἁγιου Παντελεήμονος Φλωρίνης 15-6-1984)

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 6th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

        ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

 _                     

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 14 Ἰουνίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

TYNHSIOS MARTYS.mp4

­­

Ἡ Αἰγυπτιακή τηλεόραση προσφάτως παρουσίασε στήν παγκόσμια κοινότητα ἕνα τρομακτικό, ἀποτρόπαιο καί τραγικό video ἀποκεφαλισμοῦ διά μαχαίρας νεαροῦ Τυνησίου Χριστιανοῦ ἀπό φανατικούς κουκουλοφόρους ἰσλαμιστές πού ἀφιονισμένα διάβαζαν ἐδάφια τοῦ Κορανίου πράττοντας τό ἐγκληματικό τους ἀνοσιούργημα. Τό ἀποτρόπαιο αὐτό γεγονός ἔγινε στήν ἄλλοτε κοσμοπολίτικη Τυνησία πού φρόντισαν οἱ λεγόμενες Δημοκρατικές δυνάμεις τῆς Δύσης ΗΠΑ, Ἀγγλία, Γαλλία καί Σία νά γκρεμίσουν στήν ἀγκαλιά τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ πού μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν Ἀραβικῆς Ἄνοιξης, ἐπιχειρεῖ τήν ἐπανίδρυση τοῦ Χαλιφάτου. Τήν ἴδια ἀμετανόητη πρακτική ἄλλωστε ἐπιδεικνύουν οἱ συγκεκριμένοι διατάκτες τοῦ διεθνισμοῦ καί στήν περίπτωση τῆς πολύπαθης Συρίας ὅπου ἐπιμελῶς ἀποκρύπτουν ὅτι διεξάγεται ἐνδοϊσλαμικός θρησκευτικός πόλεμος μεταξύ τῶν ἀλεβίδων πού κυβερνοῦν καί πού ἀνήκουν στό σιϊτικό μετριοπαθές Ἰσλάμ καί τῶν ἐξτρεμιστῶν Σουνιτῶν πού ἀποτελοῦν τήν πλειονοψηφία τῆς χώρας οἱ ὁποίοι ἐξοπλίζονται ἀφειδῶς ἀπό τό Σουνιτικό κατεστημένο τοῦ Ἀραβικοῦ Συνδέσμου καί τό διεθνιστικό κατεστημένο τῆς Δύσης μέ προφανῆ στόχο τήν ἐνσωμάτωση καί τῆς Συρίας στό «ποθητό» Χαλιφάτο.

Δημοσιοποιοῦμε τό φρικῶδες video τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ τοῦ νέου μάρτυρος τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καί τό παραδίδομε σέ μαρτύριο καί μαρτυρία ὅλων τῶν ὑγιειῶς σκεπτομένων συνανθρώπων μας καί δηλώνουμε ὅτι γονυπετεῖς καί ἔνδακρεις προσκυνοῦμε καί ἀσπαζόμεθα νοερῶς τό μαρτυρικό νεανικό λείψανο καί τά τίμια καί ἄχραντα αἵματα τοῦ ἀνωνύμου νεομάρτυρος τοῦ 2012 (http://www.briefingnews.gr/ international/item/ 26372-apokefalian-ne).

Ἔκθαμβοι καί μετ’ ἀφάτου συγκινήσεως κατορθώσαμε νά παρακολουθήσωμε τό φρικτό μαρτύριο τοῦ νεαροῦ Τυνησίου Χριστιανοῦ μάρτυρος διαπιστώνοντες αὐτά πού διαβάζουμε στά μαρτυρολόγια νά σφαγιάζεται «ὡς ἀμνός ἄμωμος ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτόν ἄφωνος, οὐκ ἀνοίγει τό στόμα αὐτοῦ», νά μήν ταράσσεται τό σῶμα ἀπό τόν ἀποκεφαλισμό, νά μήν ἀλλοιώνεται ἡ μορφή καί τό πρόσωπο, νά διατηρεῖ ὑπερκόσμια γαλήνη, εἰρήνη καί βεβαιότητα. Τό γεγονός μᾶς ὑπενθύμισε ἐντόνως καί τήν ὁμοία μαρτυρική σφαγή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ρώσου νεομάρτυρος Εὐγενίου (Ροντιόνωφ), 19 ἐτῶν τόν ὁποῖον Τσετσένοι Ἰσλαμιστές ἀποκεφάλισαν τό 1996 γιατί ἀρνήθηκε νά ἀφαιρέσει τόν σταυρό πού ἔφερε ἐπάνω του (βλ. http://www.youtube.com/watch?v= iF_B0y-qNhA).

Τίθεται τό ἐρώτημα τά ἀνθρωπόμορφα τέρατα πού διαπράττουν αὐτά τά ἐγκλήματα εὐθύνονται γιά τά ἀνοσιουργήματά τους; Ἡ ἁπλοϊκή ἀπάντησις ναί, ἀλλοιώνει πλήρως τήν ἀλήθεια καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι γιά τήν κτηνώδη διαστροφή τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν εὐθύνεται ἡ κατασκευασμένη ἀπό μῖσος καί κακότητα θρησκευτική τους παραδοχή. Αὐτή τούς ἐμπνέει διαχρονικά ὅπως ἀποδεικνύεται καί ὄχι γιά τούς χρόνους ἐκείνους, μέσα ἀπό τίς σοῦρες τοῦ Κορανίου «(Ἡ μετάνοια 9:5) «Ὅταν παρέλθωσι οἱ ἱεροί μῆνες τότε φονεύετε τούς πολυθεϊστάς ὅπου ἄν συναντήσητε, ζωγρεῖτε πολιορκοῦντες καί ἐνεδρεύοντες αὐτούς», καθώς καί μέ τή σούρα (Ὁ Μωάμεθ 47:4-10) «Ὁπόταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερρῶς τά δεσμά τοῦ αἰχμαλώτου. Μετά δέ τήν κατάπαυση τῆς μάχης ἄφετε ἐαυτόν ἐλεύθερον ἤ ἀνταλλάξατε ἀντί λύτρων. Πράττετε οὕτως ἐάν ἐβούλετο ὁ Θεός θά ἐθριάμβευε ὁ ἴδιος ἐπ’ αὐτῶν ἀλλά ὑποβάλλει ὑμᾶς εἰς τόν πόλεμον διά νά δοκιμάσει τούς μέν διά τῶν δέ. Ὁ Θεός δέν θά ἀπωλέσῃ τά ἔργα τῶν πεσόντων ἐν τῇ μάχῃ ὑπέρ πίστεως. Θά εἰσαγάγῃ αὐτούς εἰς τόν Παράδεισον ὅν ἤδη ὑπέδειξεν αὐτοῖς. Ὅσοι πιστοί ἐάν συνδράμετε τόν Θεόν εἰς τήν μάχην Αὐτοῦ κατά τῶν ἀπίστων καί ὁ Θεός θά συνδράμει ὑμᾶς κατευθύνων τά ὑμέτερα διαβήματα» (Πρβλ. σοῦρες Τά Λάφυρα 8:73,76. Ὁ Σίδηρος 57:10), ὡς καί μέ τή σούρα (Ἡ Βοῦς, 2:189) «Μάχεσθε μέχρις ὅτου ἀποσοβηθῇ ἀφ’ ὑμῶν ὁ κίνδυνος τοῦ πειρασμοῦ, καί ὅταν δέν ὑπάρχῃ ἄλλη λατρεία εἰμή ἡ τοῦ μόνου Θεοῦ. Ἄν οἱ ἐχθροί θέσωσι τέρμα εἰς τάς πράξεις αὐτῶν, τότε ἄς παύσωσι αἱ ἐχθροπραξίαι, ἐκτός ἄν πρόκειται περί ἀσεβῶν», πού μέ πάθος διαβάζουν τήν φρικτή διαστροφή ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπο δῆθεν εὐαρεστεῖται ὁ Πανάγιος Θεός ὁ ἀπό ἄπειρη ἀγάπη κατασκευάσας τά σύμπαντα ἐκ τοῦ μηδενός. Τυφλωμένοι ἀπό τά ψεύδη τοῦ θρησκευτικοῦ τους συστήματος πού στόχο ἔχει τήν διά πυρός καί σιδήρου ἐπικράτηση καί κατάκτηση τῶν λαῶν, δέν βλέπουν οἱ δύστυχοι τήν ὀμορφιά τοῦ κόσμου, τήν γλυκήτητα τῶν ἀνθέων, τήν ἀπίθανη ὡραιότητα τῶν γαλαξιακῶν σχηματισμῶν, τήν ὑπέροχη ἔκφραση ἁρμονίας τῶν ὠκεανῶν, τῶν δασῶν, τῶν ποταμῶν, τῆς κτίσεως γενικότερα. Εἶναι ἐξόχως τραγικό νά πιστεύουν ὅτι ὁ Δημιουργός αὐτῆς τῆς ὡραιότητος, ὁ Θεός τῆς Διαθήκης πού δέν θέλησε τήν θυσία τοῦ Ἰσαάκ ἀλλά τήν ἀντικατέστησε μέ ἐρίφιο, νά ἀπαιτεῖ καί νά ἀποδέχεται εὐάρεστα τήν σφαγή νέων ἀνθρώπων. Βέβαια στήν μαρτυρική μας χώρα ὀφείλουμε τήν ὀρθόδοξη καί ἑλληνική αὐτοσυνειδησία μας στίς χιλιάδες νεαρῶν ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν πού στά πέντε μαῦρα ἀτέλειωτα ἑκατόχρονα τῆς Ἰσλαμικῆς σκλαβιᾶς σφαγιάσθησαν γιά τήν εἰς Χριστόν πίστι καί ἐνδυνάμωσαν τήν φλόγα τῆς ἐλευθερίας.

Στά πλαίσια τοῦ Ἰσλαμικοῦ φονταμενταλισμοῦ ὅπως εὐθαρσῶς κατήγγειλε ὁ ἔγκριτος καί δυναμικός δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλας στό πολυσήμαντο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ τό Ἰρανικό Πρακτορεῖο εἰδήσεων καθώς καί δεκάδες Τουρκικά καί διεθνῆ ΜΜΕ σκορπώντας ἐνθουσιασμό στούς ἁπανταχοῦ Μουσουλμάνους διεκήρυξαν ὅτι:«Ἡ Ἄγκυρα ἀνακάλυψε τό ἐπωνομαζόμενο “Εὐαγγέλιο τοῦ Βαρνάβα”», «πού θά γκρεμίσει τόν Χριστιανισμό καί θά ἐπιφέρει παγκόσμια ἀνατροπή ἰσορροπιῶν καί πού θά διαλύσει τά θεμέλια πάνω στά ὁποῖα χτίστηκε ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία»

Ὁ Τοῦρκος ὑπουργός Πολιτισμοῦ καί Τουρισμοῦ κ. Ἐρτουγκρούλ Γκιουνάϊ εἶπε ὅτι ἡ Τουρκία ἔχει στήν κατοχή της ἕνα χαμένο ἀντίγραφο τῆς Βίβλου ἡλικίας 1500 ἐτῶν γραμμένο μέ χρυσόσκονη πάνω σέ δέρμα στά Ἀραμαϊκά. Τά τουρκικά ΜΜΕ καί πληθώρα ἀκαδημαϊκῶν θριαμβολογοῦν ὑποστηρίζοντας ὅτι «ἡ βίβλος» πού ἀνεκάλυψαν εἶναι τό «Εὐαγγέλιο τοῦ Βαρνάβα» «ἡ μεγαλύτερη καί σημαντικότερη ἀνακάλυψη τῆς παγκόσμιας ἱστορίας». Τό συγκεκριμένο μεταφέρθηκε στό Μουσεῖο Ἐθνογραφίας τῆς Ἄγκυρας καί πρόκειται νά ἐκτεθῆ. Θριαμβολογοῦν ὅτι μέ τό κείμενο αὐτό ἀποδεικνύεται δῆθεν ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι ἡ μόνη «παγκόσμια θρησκεία», ὅτι «στό ἀπόκρυφο αὐτό κείμενο», ὅπως λένε οἱ Μουσουλμάνοι, «ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ Βαρνάβας ἀποκαλύπτει πώς ὁ Χριστός ἦταν ἁπλός προφήτης καί ὄχι υἱός τοῦ Θεοῦ, πρόδρομος τοῦ ἑνός καί μοναδικοῦ Προφήτη Μωάμεθ». Τό πόσο φαιδρό καί ἀνόητο καί γελοῖο εἶναι τό συγκεκριμένο θέμα παρέλκει νά πεῖ κανείς γιατί τέτοιο κείμενο τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Βαρνάβα πού ἔζησε τόν Α΄ αἰ. μ.Χ. καί πού συμμετεῖχε ἐνεργά στήν δημιουργία τῆς πρώτης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας καί δικαίως συγκαταριθμεῖται μεταξύ τῶν Ο΄ Ἀποστόλων (Πραξ. 4:36) καί πού ὀνομάζετο Ἰωσής καί ἀπεκλήθη ὑπό τῶν δώδεκα Ἀποστόλων Βαρνάβας, ὡς «Υἱός παρακλήσεως», στενός συνεργάτης τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου στήν Ἀποστολική τοῦ περιοδεία σέ Ἀντιόχεια, Λύστρα, Ἰόνιο, Δέρβη κλπ, πού μετεῖχε στήν Ἀποστολική Σύνοδο τῶν Ἱεροσολύμων περί τῆς περιτομῆς καί ἀνέλαβε μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά μεταφέρει τίς ἀποφάσεις της στούς ἐξ Ἐθνῶν Χριστιανούς, πού ἔγινε πρῶτος Ἐπίσκοπος Κύπρου καί θανατώθηκε μέ λιθοβολισμό ἀπό τούς διῶκτες του εἰδωλολάτρες, οὐδέποτε συνεγράφη ἀπό τόν ἴδιο, διότι θά τό ἐγνώριζε αὐτό ἡ πρώτη Ἐκκλησία καί στήν ὑποθετική περίπτωση πού εἶχε τό περιεχόμενο πού ἀναφέρουν οἱ Μουσουλμάνοι χαλκευτές καί δῆθεν «ἐρευνηταί» θά ἐπιχειρεῖτο τουλάχιστον ἀντίκρουση πού θά εἶχε καταγραφεῖ σέ κάποιο κείμενο ἤ ἀναφορά, ἀντιρρητικά τουλάχιστον καί πολεμικά κατά τοῦ δῆθεν «Ἀποστόλου καί μάρτυρος», ὁ ὁποῖος πράγματι κατά τίς πηγές μαρτύρησε ὡς Χριστιανός Ἐπίσκοπος καί Ἀπόστολος στήν Κύπρο, καί ἀσφαλῶς ὄχι ὑπερασπιζόμενος ἕνα ψέμμα καί μία ἀπάτη πού ὁ ἴδος μάλιστα εἶχε ἀποκαλύψει. Παραδόξως ὅμως γιά τούς «ἀγαπητούς» Μουσουλμάνους σέ κανένα κείμενο τῶν πρώτων αἰώνων τῆς Χριστιανοσύνης ἤ τῶν Ἀπολογητῶν Πατέρων δέν ὑφίσταται ἡ παραμική νῦξις τέτοιου θέματος. Εἶναι ἑπομένως πασίδηλο λογικῶς καί ἐπιστημονικῶς ὅτι προκείται περί γελοίας κατασκευῆς ὅπως τά ἄλλα δῆθεν «ἀπόκρυφα» τοῦ Σιωνιστικοῦ μπλόγκ «Εὐαγγέλιο Ἰούδα», «Εὐαγγέλιο Μαγδαληνῆς», «Εὐαγγέλιο Θωμᾶ», καί ούκ ἔστιν ἀριθμός.     

Τό κρίσιμο ἐρώτημα πού δέν μπορεῖ νά ἀπαντήσει ὁ δύστυχος Ἰσλαμισμός εἶναι τό ἀκόλουθο: Ποῖος λέγει τήν ἀλήθειαν; Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος, πού ἐγεννήθη στόν κόσμον αὐτόν ὑπερφυσικῶς, διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί ὄχι κατά τήν φυσικήν ὁδόν τῶν ἀνθρώπων ὅπως ἀποδέχεται καί διακηρύσσει πλήρως καί ὁ Μωάμεθ στό Κοράνιόν του, καί τοῦ ὁποίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τό κήρυγμα ἀποτελεῖ συμπλήρωσιν καί ὁλοκλήρωσιν τῆς εἰς τούς Προφήτας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γενομένης ὑπό τοῦ Θεοῦ Ἀποκαλύψεως, ὁ δέ Λόγος Του καί ἡ Ἀνάστασίς Του μᾶς δίδεται ἀψευδής διά τῶν μέ τόν θάνατο τους μαρτυρησάντων τήν Ἀλήθειαν ἤ ὁ λόγος καί οἱ πεποιθήσεις ἑνός κοινοῦ ἀνθρώπου τοῦ Ἄραβα ἐμπόρου Μωάμεθ υἱοῦ τοῦ Ἀμπνταλάχ καί τῆς Ἄμινα Μπίντ Οὐαχάμπ, πού ἔζησε ἑξακόσια χρόνια μετά τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί πού γεννήθηκε ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται κατά φύσιν καί πού ἀνατρέπουν πλήρως καί οὐσιαστικῶς ὅλον τό περιεχόμενον τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ διά τῶν προφητῶν καί τοῦ ἐνσαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Υἱοῦ Του, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ὅταν ληφθῇ ἐπιπροσθέτως ὅτι ὁ Μωάμεθ ὑπ’ οὐδενός ἐπροφητεύθη διότι ὁ ἰσχυρισμός του στή σούρα τοῦ Κορανίου (Πολεμική παράταξη 61:6) «Ὁ δέ Ἰησούς Υἱός τῆς Μαριάμ εἶπε πρός τόν λαόν αὐτοῦ Ὦ υἱοί Ἰσραήλ ἐγώ εἰμί Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ πεμφθείς πρός ὑμᾶς ὅπως κυρώσω τήν πρό ἐμοῦ ἀποσταλεῖσαν Πεντάτευχον καί εὐαγγελίσωμαι ὑμῖν τήν ἔλευσιν ἑτέρου Ἀποστόλου μετ’ ἐμέ οὗ τό ὄνομα Ἀχμέτ» καθώς καί ἡ θέσις τῶν Μουσουλμάνων ἑρμηνευτῶν ὅτι δῆθεν στό Εὐαγγελικό ἐδάφιο Ἰω. 16, 7 «Ἐάν μή ἀπέλθω ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς, ἐάν δέ πορευθῶ πέμψω αὐτόν πρός ὑμᾶς» ὑπῆρχε ἀρχικά ἡ λέξις περικλυτός καί ὄχι Παράκλητος ἡ ὁποία σημαίνει ἔνδοξος καί εἶναι συνώνυμος τῆς κορανικῆς λέξεως Ἀχμέτ εἶναι ἐντελῶς ἀνάξια ἀντικρούσεως διότι προσκρούουν στήν ἐπί ἕξι αἰῶνες μέχρι τῆς ἐμφανίσεως τῆς δῆθεν «ἀποκαλύψεως» τοῦ Κορανίου, χριστιανική πίστη, Οἰκουμενικές Συνόδους, θεολογία, συγγραφική δραστηριότητα, παγχριστιανική πεποίθηση καί ἐπιστήμη καί μάλιστα στήν κοινή λογική διότι εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νά ἀνέμενε ὁ Θεός ἕξι ὁλοκλήρους αἰῶνες ἀπό τήν ὑπερφυσική ἐνσάρκωση, δράση καί παρουσία τοῦ Μεσσίου καί ἀνάληψή του στούς οὐρανούς γιά νά ἀποστείλει τήν δῆθεν σφραγίδα πάντων τῶν προφητῶν δηλαδή τόν κοινόν ἄνθρωπον Μωάμεθ. Ἀντιθέτως ὁ ἀληθινός Παράκλητος, τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό Πανάγιον Πνεῦμα ἐπεφοίτησε πενήντα μέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί δέκα μετά τήν ἀνάληψη Του στούς μαθητάς καί Ἀποστόλους Του ἱδρύοντας τήν Ἐκκλησία Του πού εἶναι τό σῶμα Του μέ ἐκεῖνον κεφαλή, ἐνδυναμώνοντας τούς κρυβομένους καί τρομοκρατημένους μαθητάς τοῦ Χριστοῦ γιά νά κηρύξουν σέ ὅλο τόν κόσμο τό Εὐαγγέλιο τῆς υἱοθεσίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό Πατέρα καί νά ἀδιαφορήσουν γιά τήν προσωπική τους τύχη καί γιά τά τρομακτικά βάσανα καί τελικά τόν μαρτυρικό καί ἐπώδυνο θάνατο, πού θά «κέρδιζαν» ἀπό ὅλη αὐτή τήν πνευματική προσπάθεια. Ὅταν ληφθῆ ἐπίσης ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Μωάμεθ κατά τά ἀνωτέρω ἐπέβαλε τήν θρησκεία του μέ τήν βία, τόν θάνατο καί τήν ἐξουσία ὅπως περίτρανα ἀποδεικνύεται καί σήμερα καί τό κυριώτερον ἐάν ἦσαν ἀληθεῖς οἱ δῆθεν ἀποκαλύψεις πού ἐγένοντο σέ αὐτόν ἀπό τόν φερομένον σάν ἀρχάγγελον Γαβριήλ, θά ἔπρεπε ὁ Θεός νά εἶναι ἐντελῶς παράφρων, ἐφ’ ὅσον ἄλλα ἐκήρυσε καί ἀπεκάλυπτε ἐπί αἰῶνες στό ἀνθρώπινον γένος καί ἑξακόσια χρόνια μετά τήν τελευταίαν του ἀποκάλυψιν «μετέβαλε γνώμην» καί ἄλλαξε ῥιζηδόν τήν περί τοῦ Ἑαυτοῦ του γνωστοποίηση. Ἐπειδή ὅμως αὐτό εἶναι βλασφημία καί ὕβρις κατά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὅπως τό μεγαλειῶδες σύμπαν, «τό ἔργον τῶν χειρῶν Του» ἀποδεικνύει μέ τήν ὑπερμαθηματικήν ἀκρίβειαν τῶν δισεκατομμυρίων γαλαξιακῶν σχηματισμῶν εἶναι ἡ πανσοφία, εἶναι ἡ ἀπόλυτος ἀλήθεια, εἶναι ἡ ἀπόλυτος ἀγάπη, λογικῶς  εἶναι ἐντελῶς  ἀδύνατον νά ἔχει συμβεῖ καί κατά λογική ἀκολουθία τό συμπέρασμα πού ἐξάγεται εὐχερῶς εἶναι, ὅτι ὁ κοινός ἄνθρωπος Μωάμεθ διεμόρφωσε ἑξακόσια χρόνια μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας, σκέψεως καί ἀντιλήψεως τό θρησκευτικό του σύστημα πού ἀποτελεῖ συμπίλημα ἀρχαίων ἀραβικῶν θρησκευτικῶν δοξασιῶν ἰουδαϊκῶν καί χριστιανικῶν ἀντιλήψεων καί τό χρησιμοποίησε γιά νά συνενώσει τίς Ἀραβικές φυλές τῆς ἐποχῆς του καί γιά νά δημιουργήσει τό θεοκρατικό, ἡγεμονικό του καθεστώς, κατακτώντας τήν ἐξουσία καί δημιουργώντας κράτος. Ὡς ἐκ τούτων ὁ Ἰσλαμισμός ἀποτελεῖ βαθυτάτη πλάνη καί ἡ θρησκευτική παραδοχή αὐτοῦ δέν ἀποτελεῖ ἀποκάλυψη τοῦ ζῶντος Θεοῦ ἀλλά ἀνθρωποπαθές κατασκεύασμα πού οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τήν ἀλήθεια τοῦ ἀποκαλυφθέντος στήν Παλαιά Διαθήκη Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος κόσμου Ἑνός καί μοναδικοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ, στούς γενάρχες τοῦ ἑβραϊκοῦ ἔθνους Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ καί ἐξαιρέτως στόν Προφήτη Μωϋσῆ καί κατά τήν Καινή Διαθήκη ἐνσαρκωθέντος ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Λόγου Αὐτοῦ σέ ἐκπλήρωση τῶν ἀνά τούς αἰώνας προφητειῶν γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἑπομένως ὅσα ψευδοκείμενα καί ἄν κατασκευάσουν καί ὅσους μάρτυρες Χριστοῦ καί ἄν ἀποκεφαλίσουν σάν ὄργανα τοῦ Διαβόλου τήν ἀλήθεια τοῦ ἑνός καί μόνου Θεοῦ τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποτέ δέν θά μπορέσουν νά ἀπομειώσουν καί νά συσκοτίσουν.

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

 

«ΜΙΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΙΑ» ΒΙΒΛΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ 30χρονα της επισκοπικης διακονιας του μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 6th, 2012 | filed Filed under: ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ

Πατήστε παρακάτω, στον τίτλο του βιβλίου

«ΜΙΑ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑΕΤΙΑ»

TA ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΕ ΔΙΣΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 5th, 2012 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

___

___

ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΜΑΝΔΡΙ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 5th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Η Γυναικεία Σερβική Μοναστική αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αναλήψεως –Ζίτσας στο Ovčarsko-kablarskoj klisuri, διέκοψε την κοινωνία με το Πατριαρχείο Σερβίας και κατηγορεί τον Πατριάρχη Σερβίας για Οικουμενισμό.

Συγκεκριμμένα η ηγουμένη της  Ιεράς Μονής Αναλήψεως (Επισκοπή Ζίτσας) ανακοίνωσε ότι διακόπτει κάθε σχέση με το Πατριαρχείο Σερβίας λόγω Οικουμενισμού και προσχωρεί  στον επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο.

Μετά την ανακοίνωση ο Επίσκοπος Ζίτσας, Χρυσόστομος με τη βοήθεια της τοπικής αστυνομίας και μερικών κληρικών προσπάθησαν να καταλάβουν το μοναστήρι και να εκδιώξουν τις μοναχές.

Παρά τη συμπαράσταση πολλών πιστών κατοίκων οι μοναχές εκδιώχθηκαν με εντολή του οικουμενιστή δεσπότη και δεν τις επέτρεψε να πάρουν ούτε τα ρούχα τους! Δεν τις επέτρεψε ούτε τρισάγιο να κάνουν στους τάφους των κεκοιμημένων μοναχών! Το τρισάγιο έγινε έξω από τη Μονή. Δειτε στο βίντεο:

____


____

Τα μηνύματα από την επίσκεψη του Πατριάρχη Σερβίας κ. Ειρηναίου στο Ζάγκρεμπ

  • Αποδέχεται ο κ. Ειρηναίος την Εκκλησία των Σκοπίων, ως Εκκλησία Μακεδονίας;
  • Θεωρεί πλέον καθεστώς τις συμπροσευχές, και εμπόδιο για την διακοινωνία τους ορθόδοξους πιστούς, που χαρακτηρίζει «ζηλωτές»!

Από την πρόσφατη επίσκεψη του Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίου στο Ζάγκρεμπ, λάβαμε διάφορα και παράξενα μηνύματα. Θα αναφερθούμε σε μερικά από αυτά, που απορρέουν από την εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης της Κροατίας στις 9-6-2012.

http://www.hrt.hr/index.php?id=enz&tx_ttnews[cat]=486&cHash=e886305835 – εκμπομπή της 9-6-2012

Μαζί με τον Πατριάρχη στο Ζάγκρεμπ πήγε και η ΔΙΣ, μέλος της οποίας είναι, από τον Μάϊο 2009 συνεχόμενα, και ο επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος Μπούλοβιτς (ο οποίος συνεχίζει την θητεία του στη ΔΙΣ, όλως ατάκτως, ακόμα ένα χρόνο τουλάχιστον). Όλη η σερβική αντιπροσωπεία φαίνεται άριστα στο video στα 1:30-1:49, όπου δείχνει την συνάντησή τους με τον καρδινάλιο Josip Bozanic, παπικό αρχιεπίσκοπο του Ζάγκρεμπ, μαζί με όλους τους παπικούς επισκόπους της Κροατίας.

Ο Πατριάρχης και τα μέλη της ΔΙΣ τίμησαν με την παρουσία τους το πρώτο σερβικό Ορθόδοξο λύκειο στην Κροατία, το οποίο τελεί υπό την αιγίδα της Ορθόδοξης Μητροπόλεως Ζάγκρεμπ της Σερβικής Εκκλησίας, του Μητροπολίτου Ιωάννη, διευθυντής του οποίου χρηματίζει ο πρωτοπρεσβύτερος της εν λόγω Μητροπόλεως Slobodan Lalic (βλ. video 6:10).

Παράξενο βέβαια είναι ότι προσκεκλημένοι στην επίσημη εκδήλωση ήταν όχι μόνο οι αντιπρόσωποι των διάφορων δογμάτων (Παπικοί, Ευαγγελικοί, Πεντηκοστιανοί) και θρησκειών (Μουσουλμάνοι, Εβραίοι), αλλά προσκεκλημένος ήταν και αντιπρόσωπος της λεγομένης σχισματικής Μακεδονικής Εκκλησίας (των Σκοπίων) εν Κροατία. Η δήλωση του «πρεσβυτέρου» της σχισματικής Μακεδονικής Εκκλησίας Kirko Velinski  βρίσκεται στο video στο 7:22-7:30.

Το ερώτημα που τίθεται άμεσα είναι: τι νόημα έχει η παρουσία του ιερέα της ψευτο-Μακεδονικής Εκκλησίας στην εκδήλωση που ετοιμάζει η Σερβική Εκκλησία, παρουσία μάλιστα του Πατριάρχου και των μελών της ΔΙΣ; Την ώρα που γνωρίζουμε πως η Σερβική Εκκλησία υποστηρίζει την δημιουργία και υπόσταση της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, προκαθήμενος της οποίας είναι ο Ιωάννης Βρανίσκοφσκι (και τα μέλη της Ιεραρχίας της, συμπεριλαμβανομένου και του προκαθημένου, θεωρούν τους εαυτούς τους και δηλώνουν ότι οι ίδιοι είναι Μακεδόνες)! Ειδικά όταν ο επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος Μπούλοβιτς τελεί μέντωρ του προκαθημένου της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος Ιωάννη Βρανίσκοφσκι και προβάλλει τα δικαιώματά της. Πώς δηλαδή, είναι δυνατόν, αφ΄ ενός να υποστηρίζουν την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος και από την άλλη να έχουν κοινωνία με τους κληρικούς της λεγομένης Μακεδονικής Εκκλησίας αναγνωρίζοντάς την; Πράγμα που δεν έγινε για πρώτη φορά.

Ειδικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνέντευξη που παραχώρησε ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος (στο video 11:11-25:05), όπου μεταξύ άλλων εξέφρασε θέσεις για τις σχέσεις με την Ρωμαιοκαθολική «Εκκλησία».

Συγκεκριμένα, ερωτηθείς για τις σχέσεις της Σερβικής Εκκλησίας με το Βατικανό, εάν δηλαδή αυτές έχουνε παγώσει τελευταία, ο Πατριάρχης διαψεύδει τέτοιες φήμες λέγοντας ότι οι «σχέσεις μας με το Βατικανό είναι καλές…, εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με το Βατικανό. Μικρό πρόβλημα έχουνε με τους Ρώσους (εννοεί οι Παπικοί το Βατικανό) λόγω της Ουνίας, και αυτό λίγο αντανακλάται και στις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Γι΄ αυτό θα ήταν καλό να βρεθεί μια λύση, που θα συνέβαλε στην περαιτέρω προσέγγιση και στην βελτίωση των σχέσεων».

Εν όψει του εορτασμού 1700 ετών του Διατάγματος των Μεδιολάνων στο Nis το 2013, ο Πατριάρχης παρατήρησε ότι «αυτό θα είναι ευκαιρία να καθίσουμε, η Ορθόδοξη και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, και να συζητήσουμε, διότι χωρίς συζήτηση δεν θα βρούμε την λύση. Εμείς μόλις λάβαμε την απόφαση (προφανώς εννοεί την πρόσφατη Ιεραρχία το Μάιο 2012) να κληθούν οι Προκαθήμενοι των άλλων Εκκλησιών, συμπεριλαμβανομένου και του Βατικανού. Δεν τους έχουμε καλέσει ακόμα, αλλά λάβαμε την απόφαση να προσκαλέσουμε Προκαθήμενους των άλλων Εκκλησιών».

Τελειώνοντας την συνέντευξη ο παρουσιαστής ρώτησε τον Πατριάρχη εάν θα δεχόταν, μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Ζάγκρεμπ καρδινάλιο Josip Bozanic, να πάει στο Jasenovac (όπου οι Ούστασι σφάξανε 800.000 Σέρβους το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο) και στο Vukovar (όπου δήθεν οι Σέρβοι έκαναν γενοκτονία των Κροατών το 1991) για να κάνουν συλλείτουργο.

Ο Πατριάρχης του είπε χαμογελώντας, βρισκόμενος στην αμηχανία και σκεπτόμενος πώς να απαντήσει, ώστε να μη θεωρηθεί η απάντησή του αρνητική, ότι «σύμφωνα με κάποιες αποφάσεις και την μέχρι τούδε πράξη, δεν μπορούμε να κάνουμε συλλείτουργο· μπορούμε να παριστάμεθα όμως στις ρωμαιοκαθολικές Λειτουργίες, όπως και αυτοί στις δικές μας, πράγμα που γίνεται συχνά -σε μεγαλές εορτές σαν το Πάσχα, τα Χριστούγεννα κλπ- αλλά δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε συλλείτουργο με την σημερινή κατάσταση».

Ενώ να κάνετε την συμπροσευχή, τον ρώτησε ο παρουσιαστής;

«Εγώ δεν θα είχα καμμία αντίρρηση, του απάντησε ο Πατριάρχης (με το χαρακτηριστικό χαμόγελο), αλλά εμείς έχουμε τους ζηλωτάς, οι οποίοι θα είχανε εκμεταλλευτεί το γεγονός αυτό, και στη συνέχεια αυτό θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στον λαό μας. Εμείς όμως προσευχόμεθα να εκπληρωθεί ο λόγος του Κυρίου “ίνα πάντες έν ώσιν”».

Σκηνές από τη συνάντηση του Πατριάρχη και της ΔΙΣ με τον καρδινάλιο Josip Bozanic και τους παπικούς επισκόπους φαίνονται καλά στο εξής βίντεο (0:41 μέχρι το τέλος)

http://www.youtube.com/watch?v=glX9GepnU48&feature=channel&list=UL

ΕΝΘΡΟΝΗΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 4th, 2012 | filed Filed under: ΒΙΟΓΡΑΦ. π. ΑΥΓΟΥΣΤ.

 

ΕΝΘΡΟΝΗΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

 (Ἐξεφωνήθη eις τον Μητροπολιτικό Ναό Αγιου Παντελεήμονος Φλωρίνης.. Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης κατὰ τὴν εἰς ἐπίσκοπον χειροτονίαν του ἐν τῶ Ἱ.Ναῶ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου – Ὁμονοίας – Ἀθηνῶν.

 

Σεπτοὶ ἱεράρχαι, τίμιον πρεσβυτέριον, ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, πιστὲ καὶ μαρτυρικὲ λαὲ τῆς Μακεδονίας, τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα τῆς ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως.

Κατὰ τὴν εὔσημον ταύτην στιγμὴν ἐκ βάθους καρδίας εὐχαριστῶ τὸν ἐν Τριάδι Θεὸν, τὸν οὕτω πως τὰ κατʼ ἐμὲ οἰκονομήσαντα, ὥστε ὁ μέχρι χθὲς ἀποδοκιζόμενος καὶ διωκόμενος ὑπὸ τῆς Ἐπισήμου Ἐκκλησίας νὰ τιμᾶται σήμερον τόσον ἐπισήμως καὶ νὰ ἀνέρχεται τὰς βαθμῖδας ἐπιφθόνου ἀρχιερατρικοῦ θρόνου, προκαλῶν τὴν ἀπορίαν καὶ τὴν κατάπληξιν διὰ τὴν τόσο ἀπότομον μεταβολήν. Δόξα τῶ Θεῶ τῶ μεταστρέφοντι βουλὰς ἀρχόντωνˑ «τῶ ἐγείροντι ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψοῦντι πένητα, τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ». (Ψαλμ. 112, 7-8).

Εὐχαριστῶ τὸν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον διὰ τὴν ἐπιμονὴν ἥν ἐπιδείξατο ὑπὲρ ἐμοῦ, κατανικῶν πᾶν ἐμπόδιον καὶ διαλύων πᾶσαν κατʼ ἐμοῦ προκατάληψιν. Εὐχαριστῶ τὸν Συνοδικὸν ἐκπρόσωπον Σεβ. Μητροπολίτην Ξάνθης κ. Ἀντώνιον, ὅστις κατʼ ἐπανάληψιν ὕψωσε τὴν φωνήν του ἐν τῆ Ἱ. Συνόδω, ὑπὲρ τῆς ἐμῆς ἐλαχιστότητος˙ τὸν Σεβ. Μητροπολ. Καστορίας κ.Δωρόθεον, τοποτηρητὴν τῆς Μητροπόλεως κατὰ τὸ διάστημα τῆς χηρείας της, εἰλικρινῆ ἐπιδείξαντα ἀπέναντί μου ἀγάπην καὶ χαρὰν ἀνυπόκριτον ἐκδηλώσαντα ἐπὶ τῆ ἐκλογῆ τῆς ταπεινότητός μου˙ τὸν Σεβ. Μητρ. Ἐλευθερουπόλεως κ. Ἀμβρόσιον, τοῦ ὀποίου ἡ παρουσία ἰδιατέρως μὲ συγκινεῖ, διότι, μοῦ ὐπενθυμίζει κοινοῦς ἀγῶνας ὑπὲρ ἀνορθόσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων, ὡς καὶ τὴν ἀτρόμητον φωνήν του ὑπὲρ ἐμοῦ κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν σκληρῶν δοκιμασιῶν μου ὡς ἱεροκήρυκος. Ἐπίσης εὐχαριστῶ τοὺς Σεβ. Μητροπολίτας Δράμας κ. Διονύσιον καὶ Σιδηροκάστρου κ. Ἰωάννην, εἰλικρινεῖς φίλους, οἰ ὀποῖοι διὰ τῆς παρουσίας των λαμπρύνουν τὴν τελετὴν ταύτην. Εὐχαριστῶ δὲ καὶ τὰς πολιτικὰς καὶ τὰς στρατιωτικὰς ἀρχὰς, αἱ ὁποῖαι μὲ ὐποδέχονται ὡς σύμβολον ἀρρήκτων σχέσεωνἘκκλησίας καὶ Ἔθνους, Ἔθνους ἐξ ἀρχαιοτάτων χρόνων θρησκεύοντος, ὡς καὶ τὸν εὐσεβῆ λαόν, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον ἐκ τῆς περιοχῆς ταύτης, ἀλλὰ καὶ ἐκ διαφόρων πόλεων καὶ χωρίων τῆς Μακεδονίας συνέρρευσαν ἐδῶ κατὰ τρόπον συγκινητικὸν διὰ νὰ ἐκδηλώση τὰ αἰσθήματα τῆς ἀγάπης του πρὸς ἐμέ. Ἰδιατέρως δὲ εὐχαριστῶ τοὺς ἐκ μακρᾶν ἀποστάσεως ἐλθόντας, τὰς ἑκατοντάδας τῶν Ἀθηναίων ἀκροατῶν μου, ἐκ τῶν ὁποῖων μετὰ πολλῆς ὀδύνης καὶ δακρύων ἀπεσπάσθην, μετὰ ἀδιάλειπτον πνευματικὴν ἐργασίαν καὶ ἀγῶνας 15 ἐτῶν. Πάντων τούτων μνησθείη Κύριος τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης.

* * *

Ἡ συγκίνησις, τὴν ὁποίαν δοκιμάζω, εἶνε μέγιστη. Εἶνε ἐκ τῶν συγκινήσεων ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ ἐκφρασθοῦν διὰ τῆς γλώσσης. Συγκινοῦμαι, διότι περὶ τὰς δυσμὰς τοῦ βίου μου ἔρχομαι νὰ ὑπηρετήσω ἐκ νέου τὸν ἀκριτικὸν τοῦτον λαὸν, τὸν ὁποῖον πρὸ εἰκοσιπενταετίας εἶχον ὑπηρετήσει ὡς ἱεροκῆρυξ, ἐν ἡμέραις ἐθνικοῦ μαρτυρίου. Συγκινοῦμαι, διότι πατῶ τὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονικῆς γῆς, τὰ ποτισμένα μὲ τὰ αἵματα μυριάδων ἡρώων καὶ μαρτύρων. Συγκινοῦμαι, διότι ἐδῶ, εἰς τὴν εὐγενῆ χώραν τῶν Μακεδόνων, φαίνονται ἀκόμη τὰ ἴχνη τῆς πορείας τοῦ κορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ὁποίου ἡ καρδία ἰδιαιτέραν ἔτρεφε ἀγάπην πρὸς τοὺς Μακεδόνας χριστιανούς, ὡς δεικνύουν αἰ τρεῖς ἐπιστολαί του πρὸς πόλεις τῆς Μακεδονίας. Συγκινοῦμαι, διότι ἐδῶ διακρίνονται καὶ τὰ ἴχνη τῆς πορείας νεωτέρου ἀποστόλου τῆς Ἐκκλησίας, μιμητοῦ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅστις κατʼ ἐπανάληψιν περιώδευσε τὴν περιοχὴν ταύτην, καὶ ἔφθασε μέχρι Σκοπίων, Δυρραχίου καὶ Κρόϊας, κηρύττων τὰ μεγαλεῖα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς ἐπισκοπὴν ὅπου διέλαμψαν κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας Ἱεράρχαι ἀκτινοβολοῦντες ἀπὸ σοφίαν καὶ ἀρετὴν, τῶν ὁποίων τελευταίος ἧτο ὁ ἀπὸ Πελαγωνείας ἀείμνηστος σοφὸς Ἱεράρχης Χρυσόστομος Καβουρίδης, ὁ πνευματικος πατὴρ τοῦ νῦν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Κωμόπολις δὲ τῆς περιοχῆς σεμνύνεται διὰ τὴν μνήμην μεγάλου ὁμολογητοῦ τῆς Πίστεώς μας, τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γερμανοῦ. Πῶς νὰ μὴ συγκινοῦμαι πατῶν τὴν ἱερὰν αὐτὴν γῆν, πλήρη ἀναμνήσεων παλαιοτέρας καὶ νεωτέρας ἱστορίας; Πῶς νὰ μὴ συγκινοῦμαι γενόμενος ἐπίσκοπος τῆς Φλωρίνης, ἡ ὁποία φυλάσσει τὰς πύλας τῆς Πατρίδος; Πᾶς λίθος εἰς αὐτὸν τὸν τόπον κράζει φωνῆ μεγάλη. Κωφὸς ὅστις δὲν ἀκούει τὴν κραυγὴν καὶ ἀναίσθητος ὅστις δὲν αἰσθάνεται τὸ ἱερὸν ρίγος.

* * *

Ἀλλʼ ἐκ παραλλήλου πρὸς τὸ βαθὺ αἴσθημα τῆς συγκινήσεως, ἡ ψυχή μου δοκιμάζει καὶ τὶ αἴσθημα τοῦ φόβου. Διότι καλοῦμαι νὰ ἐκτελέσω τὸ καθήκον τοῦ ἐποσκόπου εἰς ἐποχὴν ἄκρως τεταραγμένην καὶ ἀνήσυχον. Εἰς ἐποχὴν, καθʼ ἥν ἡ ἀνθρωπότης διέρχεται κρίσιν συνειδήσεως, καὶ κοινωνικοὶ σχηματισμοὶ συντελοῦνται ἐν τῶν κόσμω. Εἰς ἐποχὴν καθʼ ἥν ἔχει ἐφαρμογὴν ἡ προφητεία τοῦ ἀποστόλου Παύλου˙ «Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί. Ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλάζονες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσποδνοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ἤ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι». (Β΄ Τιμ. 3, 1-5)….συνεχεια εδω Read more »

Ομολογια πιστεως

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούν 1st, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ Ἁγίων Πάντων (Α΄ Ματθαίου)

Ομολογια πιστεως

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ἄπιστοι καὶ ἄ­θεοι, ποὺ ἀ­νοίγουν τὰ στόματά τους καὶ χλευάζουν τὰ ὅσια καὶ ἱερά, καὶ προσπαθοῦν νὰ ξερριζώσουν ἀπ’ τὶς καρδιὲς τῶν ἀν­θρώ­­πων τὴν πίστι στὸ Θεό. Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς λένε μὲ τρόπο δόλιο· Καλὰ εἶν’ αὐτὰ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ κηρύττει ἡ ᾿Εκκλησία, ἀλλὰ ποιός τὰ κάνει;… Ὁ λόγος αὐτὸς σπέρνει ἀ­πιστία. «Ποιός τὰ κάνει;…»· θέ­λουν δηλαδὴ νὰ ποῦν, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο πάλιωσε πλέ­ον. Ἀλλὰ ὁ ἥλιος μπορεῖ νὰ παλιώσῃ, τὸ Εὐ­αγ­γέ­λιο δὲν παλιώνει. Αὐτοὶ δὲν πιστεύουν, γι᾿ αὐ­τὸ θέ­λουν ἕνα καινούργιο «εὐ­αγγέλιο», ἀντιευαγγέ­λιο, «εὐαγγέλιο» τοῦ ἀντιχρίστου. Τί ἔ­χουμε ν’ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτούς; Ὅτι, καὶ ἕνας ἀκόμη μέσ᾿ στὰ δισεκα­τομ­μύρια ἂν παρουσι­αστῇ νὰ ἐ­φαρμόζῃ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀρκεῖ αὐ­τὸς ν’ ἀ­ποδείξῃ, ὅτι ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγε­λίου εἶ­νε δυνατή. Ἐφ’ ὅσον ἕνας τὸ ἐφήρμοσε, μποροῦν νὰ τὸ ἐφαρμόσουν καὶ οἱ ἄλλοι· διό­τι ὅ­λοι οἱ ἄνθρωποι εἶνε τοῦ αὐτοῦ φυράματος.
᾿Αλλ’ ἐρωτῶ· ἕνας μόνο ἐφήρμοσε τὸ Εὐ­αγγέλιο; Ὄχι ἕνας ἀλλὰ πολλοί. Πόσοι; Τὸ φω­νάζει ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τῶν ἁγίων Πάντων. Σήμερα δὲν ἑορτάζει ἕνας ἅγιος, δὲν ἑορτά­ζουν δύο ἅγιοι ἢ δέκα ἢ ἑκατὸ ἢ τριακόσοι ἢ πεντακόσοι ἢ χίλιοι ἅγιοι. Ἐὰν μπορῆτε νὰ με­τρήσετε τὰ ἄ­στρα τοῦ οὐρανοῦ, τότε θὰ μπορέσετε νὰ μετρήσετε καὶ τοὺς ἁγίους ποὺ ἑ­ορτάζουμε σήμερα, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους. Οἱ ἅγιοι εἶνε ἀπ᾿ ὅλο τὸν κόσμο. Εἶνε ἄντρες ἀλλὰ καὶ γυναῖκες καὶ παιδιά. Εἶνε γέροι ἀλλὰ καὶ νήπια. Εἶνε ἀπ’ ὅλα τὰ ἐ­παγ­γέλματα· βοσκοί, γεωργοί, ἐργάται, διδά­σκαλοι, καθηγηταί, φιλόσοφοι, ποιηταί, ῥήτορες, βασιλεῖς, στρατηγοί. Εἶνε ἀπ’ ὅλα τὰ μέ­ρη τῆς γῆς· Ἕλ­ληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, ῾Ρου­μᾶνοι, ῾Ρῶσοι, παντοῦ ὅπου ὑπάρχει ᾿Ορθοδοξία. Ἅγιοι ἑκατομμύρια. Καὶ ὅλοι αὐτοὶ τί μᾶς φωνάζουν; Δι­αψεύδουν τοὺς ἀπίστους καὶ λένε· Ἐμεῖς δὲ ζήσαμε στὸ φεγγάρι οὔτε στὰ ἄστρα, ἐδῶ κάτω στὴ γῆ ζήσαμε· ἐφ’ ὅ­σον λοιπὸν ἐμεῖς ἐφαρμόσαμε τὸ Εὐαγγέλιο, μπορεῖτε κ᾽ ἐσεῖς νὰ τὸ ἐφαρμόσετε. Μᾶς φω­­νάζουν μὲ σάλπιγγες οὐ­ράνιες νὰ τοὺς μιμηθοῦ­με, νὰ ζήσουμε κ’ ἐ­μεῖς ὅπως ἐ­κεῖ­νοι.

* * *

Πῶς ἔζησαν οἱ ἅγιοι, τὸ λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα. Ἕνα ἀπὸ τὰ γνωρίσματα τῶν ἁγίων εἶ­νε – ποιό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· Ὅποιος μὲ ὁ­μολογήσῃ, θὰ τὸν ὁμολογήσω κ’ ἐγὼ μπροστὰ στὸν οὐράνιο Πατέρα (βλ. Ματθ. 10,32). Κα­θῆκον μας δηλαδὴ εἶνε ἡ ὁμολογία.
Τί θὰ πῇ ὁμολογία; Αὐτὸ ποὺ πιστεύεις νὰ μὴν τὸ κρύβῃς, ἀλλὰ νὰ τὸ λὲς μὲ τὸ στόμα σου. Σωστὸ εἶν’ αὐτό. Ὅπως ἕνας νέος ποὺ ἀ­γαπάει μιὰ νέα δὲν κρύβει τὸν ἔρωτά του, ἀλλ’ ὅπου νὰ σταθῇ μὲ ὅλα τὰ μέσα (μὲ νεύ­ματα, μὲ λουλούδια, μὲ γράμματα, μὲ ποιήματα, μὲ τραγούδια, μὲ κάθε τρόπο) ἐκφράζει τὸν ἔρωτά του, φανερώνει τὴν ἀγάπη του, ἔ­τσι κ’ ἐσύ. Ἂν εἶσαι Χριστιανός, ἂν αἰσθάνεσαι ἀγάπη γιὰ τὸ Χριστό, νὰ τὸν ὁμολογῇς παντοῦ, νὰ τὸν κηρύττῃς θερμά. Αὐτὸ ἔκαναν οἱ ἅγιοι Πάντες· ὡμολόγησαν τὸ Χριστό.
Ποῦ τὸν ὡμολόγησαν; Ὄχι μόνο στὰ χρόνια τὰ ἥσυχα, ἀλλὰ καὶ στὰ χρόνια τὰ δύσκολα, στὰ φοβερὰ χρόνια τῶν διωγμῶν. Τότε ἕνα ἔγ­κλημα ὑπῆρχε· τὸ νὰ λέῃ κανεὶς ὅτι εἶνε Χριστιανός. Τὸ νὰ ὁμολογήσῃ ὅτι εἶνε Χριστια­νὸς ἀποτελοῦσε αἰτία συλλήψεώς του. Τὸν ἔ­πιαναν, τὸν ὡδηγοῦσαν στὸ δικαστήριο καὶ τοῦ ἔκαναν τὴν ἐρώτησι· Εἶσαι Χριστιανός; Τὸ νὰ πῇς σήμερα, Εἶμαι Χριστιανός, δὲν κοστί­ζει τίποτα· τότε τὸ νὰ πῇς, Ναὶ εἶμαι Χριστι­ανός, κόστιζε τὸ κεφάλι σου! Εἶσαι Χριστι­ανός; ρωτοῦσαν τότε, δυὸ λέξεις. Καὶ ἄλ­λοι μὲν ἀρνοῦντο, ἄλλοι δὲ ὡμολογοῦσαν καὶ ἔ­λεγαν «Εἶμαι Χριστιανός». Καὶ ἐφυλακίζοντο, ἐστεροῦντο τὰ δικαιώματά τους, ἀπελύοντο ἀπὸ τὶς θέσεις τους, ὑπεβάλλοντο σὲ φοβε­ρὰ μαρτύρια, γιὰ τὰ ὁποῖα ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος σήμερα (βλ. ῾Εβρ. 11,33–12,2), καὶ τέλος τοὺς κατεδίκαζαν σὲ θάνατο καὶ τοὺς ἐκτελοῦσαν. Κ’ ἐ­κεῖνοι μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ ὡμολο­γοῦ­σαν τὸ Χριστό, δὲν τὸν ἀρνοῦντο.
Θέλετε ἕνα παράδειγμα; Θὰ μποροῦσα νὰ διηγηθῶ πολλά, ἀλλὰ δὲν ἔχετε ὄρεξι. Ἐνῷ τὸ βράδυ στὴν τηλεόρασι ἀκοῦτε ἐπὶ ὧ­ρες τὶς ψευτιὲς τοῦ κόσμου, στὴν ἐκκλησία στενο­χω­ριέστε, δὲ βλέπετε τὴν ὥρα πότε νὰ πῇ ὁ ἱερεὺς τὸ «Δι᾿ εὐχῶν». Τέτοια εἶνε ἡ γενεά μας. Λοιπὸν μόνο ἕνα μαρτύριο θὰ σᾶς διηγηθῶ.
Ἦταν μιὰ γυναίκα 25 ἐτῶν, πλούσια, μορφω­μένη καὶ ὡ­ραία. Ἦταν παντρεμένη· εἶχε ἄν­τρα σπουδαῖο, μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε ἀποκτήσει ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι. Τὴν ἔπιασαν, τὴν ὡ­δήγησαν μπροστὰ στὸ δικαστήριο. ―Εἶσαι Χρι­στιανή; ―Εἶμαι Χριστιανή. ―Ἐσύ, μιὰ τόσο σπουδαία γυναίκα, νὰ εἶσαι Χριστιανή; ―Εἶ­μαι, δὲν τὸ ἀρνοῦμαι. Τὴν φυλάκισαν καὶ τὴν κατεδίκασαν εἰς θάνατον. Καὶ ἐνῷ ἦταν ἕτοιμοι τὴν ἄλλη μέρα νὰ τὴν ἐκτελέσουν, πῆγε τὸ βράδυ ὁ πατέρας της καὶ ὁ ἄντρας της. Ὁ πατέρας πέφτει στὰ πόδια τῆς κόρης· ―Παιδί μου, τί εἶν’ αὐτὸ ποὺ κάνεις; γιατί νὰ μᾶς στε­ρήσῃς τὴν παρουσία σου; Ἀρνήσου, πὲς ὅτι δὲν εἶσαι Χριστιανή. ―Ὄχι, πατέρα. ―Μὰ δὲ μᾶς ἀγαπᾶς; ―Σᾶς ἀγαπῶ, ἀλλὰ παραπά­νω ἀ­γαπῶ τὸ Χριστό. Ἔρχεται καὶ ὁ ἄντρας της, ποὺ τὴν ἀγαποῦσε, καὶ μὲ δάκρυα στὰ μά­τια τῆς λέει·―Πῶς τὸ κάνεις αὐτό; δὲν ἀ­γαπᾷς τὸ παιδί σου; δὲν ἀγαπᾷς ἐμένα; Τί ἀ­παν­τάει ἐκείνη ἡ εὐλογημένη; Λόγια ποὺ δὲν ὑπάρχει ζυγαριὰ νὰ τὰ ζυγίσῃ καὶ καμμιά γυναίκα δὲν τὰ λέει σήμερα· ―Κ’ ἐ­σένα ἀγαπῶ, καὶ τὸ παι­δὶ ἀγαπῶ· ἀλλὰ χί­λιες φορὲς περισσότερο ἀγα­πῶ τὸ Χριστό!… Γυναῖκες, ἂν κάνετε εἴ­δωλα τοὺς ἄντρες καὶ τὰ παιδιά σας, θὰ κολαστῆτε.
Ζοῦμε βέβαια τώρα σὲ ἐποχὴ φιλε­λευ­θέρου δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, κανείς δὲ μᾶς διώκει. Ἀλλὰ «ῥόδα εἶνε καὶ γυρίζει», ἀλλάζει ὁ κόσμος. Δὲν ἀποκλείεται νὰ βρεθοῦ­­με κ’ ἐ­μεῖς σὲ δοκιμασία. Φαντασθῆτε λ.χ. ν’ ἀ­παγορευθῇ ὁ ἐκκλησιασμός, ὅπως ἔγινε ἀλ­λοῦ. Σᾶς ἐρω­τῶ· ἐὰν βγῇ ἕνα τέτοιο διάτα­γμα καὶ λέῃ ὅτι «Ὅποιος πάῃ στὴν ἐκκλησία, θὰ ἐκτε­λῆται», ποιός θὰ τὸ ἀψηφήσῃ; Οὔτε ὁ πα­πᾶς δὲ θὰ πάῃ! Γιατὶ δὲν εἴμαστε θερμοὶ Χριστιανοί, δὲν ἔχουμε μέσα μας τὴ φωτιὰ τοῦ ἁγίου Πνεύ­μα­τος ὥστε νὰ προτιμήσουμε τὴ θυσία. Εἴμεθα ὕλη καὶ μόνο ὕλη, κοιλιὰ καὶ ἔντερα καὶ ἔρωτες αἰσχροί, τίποτα περισσότερο.

* * *

Σᾶς ὁμιλῶ μὲ σκληρὰ λόγια. Ἀλλὰ πρέπει ἀπὸ τώρα νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας γιὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως. Κ’ ἐπειδὴ εἶ­νε δύσκολο νὰ φθάσουμε ἀπ’ εὐθείας στὴ μεγάλη ὁμολογία καὶ στὸ μαρτύριο, ἂς ἀρχίσου­με μὲ μικρὲς ὁμολογίες. Ποιές εἶνε οἱ μικρὲς ὁ­μολογίες; Λόγου χάριν· σηκώνεσαι τὸ πρωί; κάνε τὸ σταυρό σου· μιὰ ὁμολογία εἶνε αὐτή, μικρὰ ὁμολογία. Πηγαίνεις στὸ χωράφι; κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁμολογία εἶνε αὐτή. ᾿Ε­πιστρέφεις, κάθεσαι στὸ τραπέζι, ἔχεις ὅλα τ’ ἀγαθὰ ἐκεῖ; κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁ­μολο­γία εἶνε αὐτή. ᾿Ακοῦς τὴν καμπάνα νὰ χτυπάῃ; κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁμολογία εἶνε κι αὐ­τή. Περνᾷς ἀπὸ ἐκκλησία; κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁμολογία εἶνε αὐτή. Μπαί­νεις στὸ αὐτοκίνητο; κάνε τὸ σταυρό σου. Ποιός κάνει σήμερα τὸ σταυρό του ξεκινών­τας; Κανείς. Κ’ ὕστερα κλαῖμε ὅταν σκοτώνων­ται ἄνθρωποι. Στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε τροχαῖα δυστυχήματα ὅσα σὲ καμμιά ἄλλη χώρα· γιατὶ μπαίνουν στὰ αὐτοκίνητα ὄχι μόνο χωρὶς σταυρὸ ἀλλὰ καὶ μὲ βλαστήμιες. Πρὶν πιάσῃς τὸ τιμόνι κάνε τὸ σταυρό σου· μικρὰ ὁμολογία τῆς πίστεως εἶ­νε. Πᾷς στὸ καφενεῖο, ἀκοῦς τὸν ἄλλο νὰ ὑ­βρί­ζῃ τὸ Χριστό, τὸ Θεό, τὴν Παναγία; ἔχεις γλῶσσα; νὰ ὑπερασπισθῇς! Ἂν ὕβριζε τὸν πατέρα ἢ τὴ μά­να σου, τί θὰ ἔκανες; ἔτσι θὰ σι­ωποῦσες; Ἂν πιστεύῃς, δεῖξε τὴν πίστι σου.
Ἂς ὁμολογοῦμε, ἀγαπητοί μου, τὸ Χριστὸ παντοῦ καὶ πάντοτε. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἔδωσε ὁ Θε­ὸς τὴ γλῶσσα. Τὰ ζῷα δὲ μιλᾶνε· ὁ ἄνθρωπος μόνο ἔχει αὐτὸ τὸ προνόμιο. Καὶ λέμε τόσα λόγια. Ἂν μετρήσῃς, μέσα σὲ μιὰ μέρα ἄλλος λέει 100 λέξεις, ἄλλος λέει 500, ἄλλος 600, ἄλλος 1.000· γιὰ ἔρωτες, γιὰ γυναῖ­κες, γιὰ συνοικέσια, γιὰ διαζύγια, γιὰ φαγητά, γιὰ ροῦχα, γιὰ λεφτά, γιὰ σπίτια, γιὰ κόμματα, γιὰ ὅ,τι φανταστῇς. Ἀπ’ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βρά­δυ πριόνι τὸ στόμα· ἀλλ’ οὔτε μιὰ λέξι γιὰ τὸ Χριστό! Τίποτα. Ἂν τὸν ἀγαπᾷς τὸ Χριστό, ποῦ εἶνε ἡ ἀγάπη σου; Ὅ,τι ἀγαπάει κανείς, τὸ λέει, δὲ ντρέπεται, δὲ δειλιάζει.
Δυστυχῶς ὅμως δὲν εἴμαστε μόνο δειλοί. Ἀντὶ ν’ ἀ­κούγεται ὁ­μο­λογία, ἀκούγεται βλασφη­μία. Θεέ μου, πῶς μᾶς ἀνέχεσαι! Ἕνα σκύλο ἔ­­χεις, τοῦ πετᾷς ἕ­να κόκκαλο, καὶ κουνάει τὴν οὐρά του, σὰ νὰ λέῃ· Εὐχαριστῶ, ἀφεν­τι­κό. Κ᾽ ἐμεῖς, ποὺ δεχόμαστε τόσα δῶρα, ποιό εἶνε τὸ εὐχαριστῶ; Εἴμαστε ἀγνώμονες, ἀχάριστοι.
Ν’ ἀγαπᾷς τὸ παιδί σου, ν’ ἀγαπᾷς τὸν ἄν­τρα σου, ν’ ἀγαπᾷς τὴν οἰκογένειά σου, ν’ ἀγα­πᾷς τοὺς ἀνθρώπους· ἀλλὰ παραπάνω ν’ ἀγα­πᾷς τὸ Χριστό· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό των Ἁγίων Πάντων Δροσεροῦ – Ἑορδαίας 9-6-1985)