ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΑΣ ΧΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Έχομε την μόνη ἀληθινη πίστη στον κόσμο, μια πίστη ποὺ δεν στηρίζεται σε μύθους, αλλά στον στερεὀ βράχο της αναστάσεως του Χριστού. Ας χαρώμεν λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, διότι δεν ζοῦμε μέσα εις το ψεύδος, αλλά ζοῦμεν μέσα εις την αλήθειαν, μέσα εις το φως που εσκόρπισε η ανάστασις του Χριστοῦ. Ο Χριστός που ανεστήθη είναι η χαρά του κόσμου. Όπως ψάλλει η Εκκλησία μας, «Χαράς τα πάντα πεπλήρωται της αναστάσεως την πείραν ειληφότα» (τροπάριον των αίνων του γ΄ήχου).

Χριστός ανέστη! Εις τον αυτόν, τον νικητήν του θανάτου και αρχηγόν της ζωής, αρμόζει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις πάντας τους αιώνας. Αμήν.

—————

————-

Κυριακὴ τοῦ Πάσχα νύκτα
Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

12 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ THΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Η πίστι μας, ἡ Ἐκκλησία μας, εἶνε, ἀγαπητοί μου, δεντρὶ ποὺ τὸ φύτευσε ἡ δεξιὰ τοῦ Ὑψίστου. Καὶ ὅπως τὸ δέντρο ἔχει ῥίζα, ἔτσι καὶ τὸ δέντρο αὐτὸ ποὺ λέγεται Ὀρθοδοξία ἔχει ῥίζα. Ποιά εἶνε ἡ ῥίζα; Δύο λέξεις· «Χριστὸς ἀνέστη». Ἢ ἀνέστη, ἢ δὲν ἀνέστη. Λέμε λοιπὸν σὲ ὅλους, ὅτι ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ εἶνε γεγονὸς ἱστορικό, τὸ μεγαλύτερο ἀπὸ ὅσα συνέβησαν στὴν ἱστορία. Γεγονὸς μὲ παγκόσμια ἀκτινοβολία, γεγονὸς ποὺ ἔσεισε καὶ τὸν ᾅδη ἀκόμα, γεγονὸς κοσμογονικό.
Θὰ μοῦ πῇ ὅμως κάποιος· Αὐτὰ εἶνε λόγια· ἐμεῖς θέλουμε ἀποδείξεις. Ἀποδείξεις; Πολλές, ἀμέτρητες, ὅπως οἱ ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου.
Ἂς στήσουμε σήμερα ἕνα δικαστήριο. Καὶ στὴν ἕδρα νὰ βάλουμε ὡς κριτὴ τὴν ἱστορία. Τὴν ἱστορία, ποὺ δὲν πείθεται μὲ μύθους καὶ παραμύθια, ἀλλὰ θέλει γεγονότα, τεκμήρια, ἀποδείξεις. Ἡ ἱστορία, λοιπόν, ζητάει μάρτυρες γιὰ τὴν Ἀνάστασι. Ὑπάρχουν; Βεβαίως. Κανένα ἄλλο γεγονὸς δὲν ἔχει τόσους μάρτυρες ὅσους ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Οὔτε ἡ ζωὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου δὲν εἶνε τόσο βεβαιωμένη· τέσσερις – πέντε ἱστορικοὶ μαρτυροῦν γι᾿ αὐτόν, καὶ μετὰ σιγή. Ἐνῷ ἡ Ἀνάστασι ἔχει πλῆθος μάρτυρες. Ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ἐκλέγουμε ἐνδεικτικῶς τέσσερις τριάδες, δηλαδὴ ἐν συνόλῳ 12 μαρτυρίες.

* * *

Πρῶτοι μάρτυρες παρουσιάζονται οἱ ΠΡΟΦΗΤΑΙ. Πρὶν ἀκόμα γίνῃ ἡ Ἀνάστασι, μαρτυροῦν γι᾿ αὐτὴν μὲ προτυπώσεις.

-Πρῶτος ὁ Μωϋσῆς γράφει γιὰ τὸ Χριστό· Read more »

Mέγα Σάββατο πρωϊ
Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΘA EΠIKΡATHΣH H ΔIKAIOΣYNH

«Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν»
(Ψαλμ. 81,8)

ΑΥΤΟΣ ὁ στίχος, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀκούσατε πρὸ ὀλίγου νὰ ψάλλῃ ὁ ἱερεύς, ἐνῷ κρατοῦσε κάνιστρο καὶ σκορποῦσε σ᾿ ὅλο τὸ ναὸ φύλλα δάφνης, ὡς σύμβολα νίκης καί θριάμβου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶνε παρμένος ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι. Ψάλλεται εἰδικῶς κατὰ τὴ λειτουργία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Δὲν ψάλλεται ἄλλοτε, μόνο σήμερα, μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, καὶ ἔχει κάποιο σκοπό. Ποιός λοιπὸν ὁ σκοπός; Ἔχει μεγάλη σημασία.
Ὁ στίχος αὐτὸς εἶνε τὸ προανάκρουσμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ποὺ θά ἑορτάσουμε σὲ λίγο, τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ πάνω σ᾿ αὐτόν.

* * *

«Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν…». Ποιητὴς τοῦ ψαλμοῦ αὐτοῦ εἶνε ὁ Δαυΐδ· αὐτὸς ἔφτειαξε τὸ στίχο αὐτό. Λυπᾶται ὁ Δαυΐδ. Γιατί; Διότι βασιλεύει ἡ ἀδικία.
Λυπᾶται ὁ Δαυΐδ, γιατὶ διαβάζοντας τὴν ἱστορία βλέπει, ὅτι στὸν κόσμο αὐτὸν βασιλεύει ὄχι ἡ δικαιοσύνη ἀλλὰ ἡ ἀδικία, ὄχι ἡ ἀλήθεια ἀλλὰ τὸ ψεῦδος, ὄχι ἡ ἀγάπη ἀλλὰ τὸ μῖσος, ὄχι τὸ φῶς ἀλλὰ τὸ σκότος· δὲ᾿ βασιλεύει ὁ Χριστός, ἀλλὰ βασιλεύει ὁ σατανᾶς. Τὸν Ἄβελ, ποὺ ἦταν σὰν τὸ ἀρνί, τὸν σκότωσε ὁ ἀδελφός του ὁ Καΐν. Ὁ Ἰωσήφ, ποὺ ἦταν τὸ πιὸ διαλεχτὸ παιδὶ τῆς οἰκογενείας, πουλήθηκε καὶ κλείστηκε μέσ᾿ στὴ φυλακή, ἐνῷ οἱ μὲν ἀδελφοί του ζοῦσαν ἀμέριμνοι, ἐκείνη δὲ ἡ αἰσχρὰ γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ, ποὺ μὲ τὰ ψέματά της ἔγινε ἡ αἰτία νὰ φυλακισθῇ, γλεντοκοποῦσε μὲ τοὺς ἐρωμένους της.
Λυπᾶται ἀκόμα ὁ Δαυΐδ, γιατὶ καὶ στὴ ζωή, στὸ σύγχρονο κόσμο, βλέπει τὴν ἀδικία. Βλέπει νὰ τυραννιοῦνται οἱ φτωχοὶ ἀπὸ τοὺς πλουσίους, οἱ ἀδύνατοι ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς, οἱ ἀμόρφωτοι ἀπὸ τοὺς μορφωμένους, οἱ χῆρες καὶ τὰ ὀρφανὰ ἀπὸ τοὺς πλεονέκτας καὶ ἅρπαγας, ποὺ παίρνουν τὸ ψωμὶ ἀπ᾿ τὸ στόμα.
Λυπᾶται, στενοχωριέται, καὶ ἐκφράζει τὸ παράπονο· Θεέ μου, κοιμᾶσαι; δὲν τὰ βλέπεις αὐτὰ ποὺ γίνονται ἐδῶ κάτω στὴ γῆ; Ξύπνα, Θεέ μου, «κρῖνον τὴν γῆν» (Ψαλμ. 81,8).
Ὁ Δαυῒδ ὅμως, ὡς προφήτης, ἔβλεπε ὄχι μόνο τὰ περασμένα τῆς ἱστορίας, ὄχι μόνο τὰ τωρινὰ τῆς ζωῆς, ἀλλὰ καὶ τί θὰ συμβῇ στὸ μέλλον. (Ἐμεῖς δὲν ξέρουμε τί θὰ ξημερώσῃ αὔριο, τί μπορεῖ νὰ συμβῇ ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα.  Γι᾿ αὐτὸ ὁ Κύριος μᾶς φωνάζει· «Γρηγορεῖτε» – Ματθ. 24,42. Εἴμεθα σὰν τὰ ὀρνίθια ποὺ βόσκουν στὸ λιβάδι καὶ ξαφνικὰ πέφτει τὸ γεράκι καὶ τ᾿ ἁρπάζει. Ἀλλὰ ὁ Δαυῒδ ὡς προφήτης ἔβλεπε κι ἄλλα πράγματα.) Ἔβλεπε, ὅτι ὕστερα ἀπὸ χίλια χρόνια πάνω στὴ γῆ θὰ γίνῃ τὸ πιὸ μεγάλο δυστύχημα, θὰ γίνῃ τὸ πιὸ μεγάλο ἔγκλημα, τὸ πιὸ μεγάλο ἀνοσιούργημα. Διότι πολλὰ ἐγκλήματα γίνανε στὸν κόσμο· ἀλλὰ τὸ πιὸ μεγάλο εἶνε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος – τί ἔκανε; ὁ ἄνθρωπος σκότωσε τὸ Θεό! Ναὶ τὸ Θεό, ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο μὲ μορφὴ ἀνθρώπου, τὸν σκότωσε. Τὰ ἄλλα ἐγκλήματα, οἱ φόνοι ποὺ δικάζονται στὰ δικαστήρια, λέγονται ἀνθρωποκτονίες. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶνε μόνο ἀνθρωποκτονία. Αὐτὸ λέγεται θεοκτονία, καὶ οἱ δρᾶσται λέγονται θεοκτόνοι. «Τῶν θεοκτόνων ὁ ἑσμός…», ἔψαλλε στὰ ἐπιτάφια τροπάρια ἡ Ἐκκλησία μας (μακαρισμοί). Μὲ τέτοιο ἔγκλημα ποὺ ἔκανε ὁ ἄνθρωπος τὰ χέρια του τὰ ἔβαψε στὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου. Ἔ, αὐτὸ πιὰ ἤτανε τὸ κορυφαῖο ἔγκλημα, ἡ πιὸ μεγάλη ἀδικία στὸν κόσμο. Τὸ εἶδε κι αὐτὸ ὁ Δαυῒδ προφητικῶς (βλ. Ψαλμ. 21ο κ.ἀ.).
Ὅλα αὐτὰ βλέπει ὁ Δαυΐδ, γι᾿ αὐτὸ φωνάζει καὶ λέει· «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν»· ξύπνησε, Θεέ μου, καὶ δίκασε τὴ γῆ, κρῖνε ὅλους τοὺς δράστας τοῦ κακοῦ, γιὰ νὰ Read more »

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΣTAYΡΩΘΗΚΕ ΓΙΑ ΜΑΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ! Ὅπως, ἀγαπητοί μου, ἕνας πίνακας δὲν ἀποτελεῖται ἀπὸ μιὰ μόνο γραμμή, ἀλλὰ εἶνε σύνθεσις πολλῶν γραμμῶν, κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ ἡ Μεγάλη Ἑβδομὰς εἶνε ἕνας θαυμάσιος πίνακας μὲ πλῆθος λεπτομέρειες, μὲ πλῆθος γραμμές. Καὶ ἡ ἐλαχίστη ἀπὸ αὐτὲς ἔχει μεγάλη ἀξία. Δὲν μποροῦμε βέβαια τώρα νὰ παρουσιάσουμε ὅ­λες τὶς λεπτομέρειες τοῦ θείου δράματος. Θὰ συγκεντρώσουμε τὴ σκέψι μας σὲ ἕνα σημεῖο. Ποιό εἶν’ αὐτό;

* * *

Εἶνε ἕνα ἐρώτημα, ποὺ ὁ ὑμνῳδὸς τῆς Ἐκ­κλησίας θέτει στὸ στόμα τῆς ὑπεραγίας Θεο­τόκου. Σὲ γλῶσσα λυρικὴ καὶ ποιητικὴ παρουσιάζει τὴν Παναγία νὰ στέκεται κάτω ἀπὸ τὸ σταυρὸ τοῦ ἀγαπητοῦ Υἱοῦ της καὶ νὰ ἐ­ρωτᾷ μὲ πόνο· Υἱέ μου, ποιά εἶνε ἡ αἰτία τῆς ἀδίκου σφαγῆς σου; Εἶνε ὁ ὕμνος ποὺ ἀκούγεται κατὰ τὴ διάρκεια ὅλης τῆς Με­γάλης Τεσσαρακοστῆς κάποια βράδια στὸ τέλος τοῦ μεγάλου ἀ­πο­δείπνου· «Σφαγήν σου τὴν ἄ­δικον, Χριστέ, ἡ Παρθέ­νος βλέπουσα ὀ­δυρομένη ἐ­βόα σοι· Τέκνον γλυκύτατον, πῶς ἀ­δίκως θνῄ­σκεις; πῶς τῷ ξύ­λῳ κρέμασαι, ὁ πᾶ­σαν γῆν κρεμάσας τοῖς ὕδασι; Μὴ λίπῃς μό­νην με, Εὐεργέτα πολυέλεε, τὴν Μητέρα καὶ δούλην σου δέομαι».
Τὸ ἴδιο ἐρώτημα κάνει καὶ ἕνας ἐκ τῶν μεγαλυτέρων πατέρων τῆς ἀρχαίας ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος. Στὰ Μονολόγιά του, ποὺ περιέχουν κατανυκτικὲς προσ­­ευχές, καθὼς βλέπει τὸν Κύριο ἐπάνω στὸ σταυρό, λέει· Κύριε, ὅταν ῥίπτω τὸ βλέμμα ἐ­πάνω στὴν γλυκυτάτη μορφή σου, ἀπορῶ καὶ ἐρωτῶ· ἐρωτῶ τὴ γῆ, ἐρωτῶ τὴ θά­λασσα, ἐ­ρωτῶ τὰ ἄστρα, ἐρωτῶ τοὺς ἀν­θρώπους, ἐ­ρωτῶ τοὺς δικαστάς, ἐρωτῶ τὴ φύσι· ποιά ἡ αἰτία τῆς ἀδίκου σφαγῆς τοῦ Ἀμνοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Υἱοῦ τῆς Παρθένου; Καὶ τί ἀπαντᾷ ὁ ἴ­διος· Ἡ αἰτία τῆς σφαγῆς τοῦ Ἰησοῦ εἶνε κάτι πού, ὅσο καὶ ἂν τώρα ἔχῃ ξεθωριάσει στὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων, δὲν παύει νὰ εἶ­νε φοβερὸ καὶ τρομερό. Ποιό εἶν’ αὐτό; Read more »

Mεγάλη Πέμπτη
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΣHMEΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ…»

«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας» (ἀντίφ. ιε΄ ὄρθρ. Μ. Παρ.)

 ΟΣΟ, ἀγαπητοί μου, προχωρεῖ ἡ ἀκολουθία καὶ πλησιάζει ἡ στιγμὴ τῆς σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ, τόσο οἱ ὕμνοι καὶ τὰ τροπάρια γίνονται γλυκύτερα. Προκαλοῦν συγκίνησι· μόνο χυδαῖες ψυχὲς παραμένουν ἀσυγκίνητες.
Παγκόσμιος θρῆνος. Ὁ ἐκκλησιαστικὸς ποιητὴς καλεῖ νὰ συμμετάσχουν στὸ θρῆνο καὶ στὸ πένθος ἄγγελοι, ἄνθρωποι ἀλλὰ κι αὐτὰ τὰ ἄψυχα δημιουργήματα. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρει καὶ τὴ γῆ. «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας», λέει. Ἐπιτρέψτε μου, μολονότι εἶστε κουρασμένοι, νὰ πῶ λίγες λέξεις στὸ σημεῖο αὐτό· πενθεῖ ἡ γῆ.

* * *

   Ἀλλὰ ΤΙ ΕΙΝΕ Η ΓΗ; Ἡ γῆ, ἀπαντοῦν οἱ ἀστρονόμοι, εἶνε ἕνας πλανήτης, ἕνα ἀπὸ τὰ ἄπειρα οὐράνια σώματα ποὺ ὑπάρχουν. Ἐν συγκρίσει μὲ τὰ ἄλλα οὐράνια σώματα ἡ γῆ εἶνε ἕνας μικρὸς κόκκος. Ἂν γιὰ μᾶς ἡ ὑδρόγειος σφαῖρα φαίνεται μεγάλη, ἐν συγκρίσει ὅμως μὲ ἄλλες σφαῖρες, ποὺ στροβιλίζονται στὸ ἄπειρο, εἶνε πολὺ μικρή.
Καὶ ὅμως ἡ γῆ ἔχει κάτι μοναδικό. Εἶνε οὐράνιο σῶμα εὐλογημένο, καλλωπισμένο, ὡραιότατο. Εἶνε, ὅπως εἶπε κάποιος ἀστρονόμος, «τὸ διαμάντι τῶν ἀστέρων». Ἐδῶ ὑπάρχει βλάστησι, χλόη, ἄνθη, δέντρα, καρποί· ἐδῶ ὑπάρχουν ψάρια, ζῷα, πουλιά· ἐδῶ ὑπάρχουν ὅλα τὰ στοιχεῖα ποὺ εἶνε ἀναγκαῖα γιὰ τὴν ὕπαρξι τῆς ζωῆς. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα στοιχεῖα εἶνε τὸ νερό. Ἐδῶ ὑπάρχουν νερὰ ἄφθονα· πηγές, ποταμοί, λίμνες, θάλασσες καὶ ὠκεανοί, πού καλύπτουν τὰ τρία τέταρτα τῆς ἐπιφανείας τῆς γῆς.
«Ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας», λέει ὁ ὕμνος. Πολλοὶ αὐτὸ τὸ Read more »

»ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΥΔΩΡ»

Μεγάλη Παρασκευὴ

«Χριστιανική Σπίθα», του Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αυγουστίνου Καντιώτου, αρ. φ. 116, Απρίλιος 1951

«Εἶς τῶν στρατιωτῶν λόγχη αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε,

καὶ εὐθὺς ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ». (Ἰωάνν. 19,34)

Πόσον ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον! Θέλετε νὰ πεισθῆτε; Ἐπισκεφθεῖτε νοερῶς τὴν Ἐδέμ. Δὲν ὑπῆρχεν, ἀγαπητοί μου, δὲν ὑπῆρχεν, ὑπὸ τὸν ἥλιον ὡραιότερον τοπίον ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐξέλεξε καὶ ἐφιλοτέχνησεν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν κατοικίαν τοῦ ἀνθρώπου. Ὠνομάζετο Παράδεισος. Ἔξοχος συλλογὴ φυσικῶν καλλονῶν. Κῆπος Θεοῦ, ένώπιον τοῦ ὁποίου ὠχριοῦν οἱ περίφημοι κῆποι τῆς Σεμιράμιδος καὶ οἱ ὡραιότεροι σύγχρονοι κῆποι, τοὺς ὁποίους καλλιεργοῦν χεῖρες ἐπιστημόνων κηπουρῶν. Παράδεισος. Ἔδαφος καθαρόν, ἀπηλλαγμένον ἀκανθῶν ἐστρωμμένον μὲ φυσικοὺς τάπητας, μὲ χλωρίδα θαυμασίαν. Τὸ πράσινον ἐβασίλευεν ἐκεῖ. Πίδακες, ρέοντα ὕδατα, ἄνθη μυρίπνοα, χλόη πλουσία, δένδρα πανύψηλα, λυγίζοντα τοὺς κλάδους των ὑπὸ τὸ βάρος τῶν καρπῶν, ποίμνια βόσκοντα καὶ αὐτοὶ ἀκόμη οἱ λέοντες καὶ αἱ τίγρεις ἕζων ἐν εἰρήνη μὲ τὰ ὑπόλοιπα ζῶα καὶ ἔπαιζον ὡς ἀρνία ἄκακα-ἀναρίθμητα σμήνη ὠδικῶν πτηνῶν ποὺ συνέθετον ὕμνους εἰς τὸν Πλάστην τῶν ὅλων, ἐσχημάτιζον τὸ φυσικὸν περιβάλλον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου φιλοστέργως ἐτέθη ἡ κορωνὶς τῆς δημιουργίας, ὁ βασιλεὺς, ὁ ἄνθρωπος.

Ἀδὰμ ὠνομάζεται ὁ πρώτος ἄνθρωπος. Ἔζη εἰς τὸν παράδεισον μόνος. Θὰ ἔμενε διὰ παντὸς μόνος; Ὄχι! Ὁ Θεὸς εἴχε τὰ σοφά, τὰ ἀνεξιχνίαστα σχέδιά Του. Ἡ Ἁγία Γραφὴ μὲ τὴν ἀπλουστάτην γλῶσσαν, μὲ τὴν ὁποίαν διηγεῖται τὰ ὕψιστα γεγονότα, περιγράφει καὶ τὸ ἐξαίσιον γεγονὸς τῆς δημιουργίας καὶ ἐτέρου ὄντος, ὁμοίω τῶ πρώτω.

Ἦτο Read more »

Μεγάλη Τετάρτη
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Βλεπε, χρηματων εραστα»

ΑΠΟΨΕ, ἀγαπητοί, εὑρισκόμεθα στὸ μέσον τῆς ἑβδομάδος τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου, στὸ μέσον τοῦ θείου δράματος. Πολλὰ εἶνε τὰ πρόσωπα ποὺ ἐμφανίζονται σ᾿ αὐτό· ἄντρες, γυναῖκες, παιδιά, ἱερεῖς, γραμματεῖς, φαρισαῖοι, Ἑβραῖοι, Ῥωμαῖοι… Πρωταγωνιστὴς εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅλα δὲ τὰ ἄλλα πρόσωπα στρέφονται γύρω ἀπὸ αὐτόν.
Ἀλλ᾿ ἐὰν ὑπάρχῃ ἕνα πρόσωπο ποὺ προκαλεῖ τὴ φρίκη, αὐτὸ εἶνε ὁ Ἰούδας. Ὁ Ἰούδας ἀνῆκε στὸν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἄκουσε τὴν ὑπέροχο διδασκαλία του, εἶδε τὰ πρωτοφανῆ θαύματά του, εἶδε τὸν ἄμεμπτο βίο του, τὴν ἀγάπη καὶ τὴ στοργή του, ἀφοῦ καὶ τὰ δικά του πόδια ἔπλυνε κι ἀφοῦ καὶ σ᾿ αὐτὸν ἔδωσε ἐκ τοῦ ἁγίου ἄρτου. Ὅλα τὰ ἀπήλαυσε. Ἐν τούτοις αὐτὸς ἔγινε προδότης. Ποιός τὸ περίμενε;
Κάθε ἄνθρωπος ἀλλὰ ἰδιαιτέρως ὁ Ἰούδας ἀποτελεῖ ἕνα μυστήριο. Ὅσο καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε λύσι στὸ μυστήριο αὐτό, ἀγαπητοί μου, ἀδυνατοῦμε. Ἐρωτοῦν μερικοί· Ἀφοῦ τὸν ἤξερε ὁ Χριστός, πῶς τὸν ἐξέλεξε μεταξὺ τῶν δώδεκα μαθητῶν του;… Καὶ πράγματι· ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε τὸ μέλλον τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ὡς Θεὸς ἐγνώριζε τὸ μέλλον καὶ τοῦ Ἰούδα, ὅπως ἐγνώριζε καὶ τὸ μέλλον τοῦ Πέτρου. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐγνώριζε ὅτι θὰ τὸν προδώσῃ, γιατί τὸν ἐξέλεξε; Κάποιος εὐσεβὴς καθηγητής, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξα φοιτητής, ἀπήντησε ὡς ἑξῆς.
Αὐθάδης ἡ ἐρώτησις. Ἕνας γιατρὸς ἐξετάζει τὸν ἄρρωστο, προβλέπει τὴν πορεία τῆς νόσου καὶ λέει στοὺς συγγενεῖς· Δὲν ἔχει ζωή· δυὸ – τρεῖς μέρες θὰ ζήσῃ… Καὶ πράγματι σὲ τρεῖς μέρες πεθαίνει. Εἶνε ὑπεύθυνος ὁ γιατρὸς γιὰ τὸν θάνατο τοῦ ἀσθενοῦς; Ὄχι ἀσφαλῶς. Ἐὰν Read more »

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Πατήστε και κατεβάστε τις σε pdf

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ «ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ»

Μ. ΤΡΙΤΗ  «ΟΛΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ»

Μ. ΤETAΡΤΗ «Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

Μ. ΠΕΜΠΤΗ «ΑΠΟ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ»

Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ «ΑΙΜΑ & ΥΔΩΡ»

M. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ «Ο ΠΑΜΒΑΣΙΛΕΥΣ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ «ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ»

Mεγάλη Tετάρτη
Του Μητρπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο ΙΟΥΔΑΣ  (φιλαργυρiα, απελπισια, αυτοκτονια)

«Ὤ τῆς Ἰούδα ἀθλιότητος! Ἀφ᾿ ἧς ῥῦσαι ὁ Θεὸς τὰς ψυχὰς ἡμῶν»

(αἶνοι Μ. Τετάρτης)

ΧΘΕΣ ἡ ἁμαρτωλὸς γυναίκα. Σήμερα παρουσιάζεται ἡ σκοτεινὴ μορφὴ τοῦ Ἰούδα, ποὺ ἡ προδοσία του ἀποτελεῖ ἕνα μυστήριο. Γι᾿ αὐτὸν θὰ ποῦμε λίγες λέξεις.

* * *

Ἀπὸ ποιούς γεννήθηκε ὁ Ἰούδας; Ποιά μάνα τὸν γέννησε; Πολλὲς εἶνε οἱ παραδόσεις. Ἂν θέλετε, ἀνοῖξτε τὶς Διδαχὲς τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἐδῶ δὲν θ᾿ ἀναφέρω λαϊκὲς παραδόσεις. Θὰ βασισθῶ στὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ Εὐαγγέλιο δὲ᾿ λέει γιὰ τὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα του· λέει γιὰ τὴν πατρίδα καὶ τὸν τόπο του.
Ὁ Ἰούδας ἦταν ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς μαθητὰς ποὺ κατήγετο ἀπὸ τὴν Ἰουδαία. Οἱ ἄλλοι μαθηταὶ κατήγοντο ἀπὸ τὴ Γαλιλαία· ἄνθρωποι ταπεινοί, φτωχαδάκια, ἔπιαναν ψάρια καὶ ζοῦσαν μεροδούλι – μεροφάι. Ὁ Ἰούδας ἦταν Ἰουδαῖος. Οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ, κοντὰ στὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραήλ, κοντὰ στοὺς ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς, εἶχαν διαμορφώσει ἄλλο χαρακτῆρα, ἐγωϊστικὸ καὶ ὑπερήφανο, σὰν τοὺς ὑποκριτὰς γραμματεῖς καὶ φαρισαίους.
Ἐν τούτοις καὶ ὁ Ἰούδας ἑλκύσθηκε ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔγινε ἀπόστολός του. Τρία χρόνια ἔμεινε κοντά του. Ἄκουσε κι αὐτὸς τὰ λόγια του. Ἄκουσε λόγου χάριν τὸ Χριστὸ νὰ λέῃ· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», ὅτι ὅλο τὸ χρυσάφι τῆς γῆς δὲ᾿ φτάνει γιὰ ν᾿ ἀγοράσῃ κανεὶς μία ψυχή (Μᾶρκ. 8,36-37). Ἄκουσε, ὅτι δὲ᾿ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ δουλεύῃ «Θεῷ καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ. 6,24). Ἄκουσε, ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ Χριστιανοῦ εἶνε μιὰ ζωὴ ἐμπιστοσύνης στὸ Θεό· «ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ», ποὺ «οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν…, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά» (Ματθ. 6,26).
Παρ᾿ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἄκουγε, δὲν ἔμεινε τίποτε στὴν καρδιά του. Καὶ εἶνε αὐτὸ ἕνα δίδαγμα. Τὰ λόγια ποὺ ἀκοῦμε δὲν πρέπει νὰ μένουν στὴν ἐπιφάνεια. Πρέπει, ὅπως ὁ σπόρος, νὰ εἰσχωροῦν βαθειὰ στὴν καρδιά· καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ νὰ καρποφορήσουν.
Ἄλλο δίδαγμα εἶνε, ὅτι ὁ Χριστὸς ἀγαποῦσε τὸν Ἰούδα ὅπως καὶ τοὺς ἄλλους μαθητάς. Ὁ Ἰούδας ἀπελάμβανε ὅλες τὶς εὐεργεσίες τοῦ Χριστοῦ. Τοῦ ἐμπιστεύθηκε μάλιστα τὸ ταμεῖο τῆς ἀδελφότητος. Διότι οἱ μαθηταί, ἀφ᾿ ὅτου πῆγαν κοντὰ στὸ Χριστό, δὲν εἶχαν πλέον δικό τους πουγγί. Κοινόβιο. Ὦ κοινόβιο, πότε θὰ ἐπικρατήσῃς στὸν κόσμο!
Κοινόβιο εἶχαν οἱ πρῶτοι Χριστιανοί. Ὅπως κοινόβιο ἔχουν τὰ μοναστήρια. Τὰ καλύτερα μοναστήρια εἶνε κοινόβια. Ἐνῷ τὰ ἄλλα, τὰ ἰδιόρρυθμα, ἔχουν πολλὲς ἐλλείψεις.
Κοινόβιο λοιπὸν οἱ μαθηταὶ μὲ κοινὸ ταμεῖο. Καὶ ταμίας ὁ Ἰούδας. Αὐτὸς εἶχε τὸ ταμεῖο.
Ἀλλὰ τὸ χρῆμα ἔχει μιὰ μαγεία. Εἶνε νὰ μὴν πιάσῃς χρῆμα στὰ χέρια σου. Ἔπιασες; εἶνε ἀσθένεια, φοβερὸ πρᾶγμα. Ἐξασκεῖ ἐπιρροή, καὶ μάλιστα τὸ χρυσὸ νόμισμα, ἡ λίρα. Ρώτησαν κάποτε τὸ φιλόσοφο Διογένη·
―Γιατί τὸ χρυσάφι ἔχει κίτρινο χρῶμα;
Κι αὐτὸς ἀπήντησε·
―Γιατὶ τὸ κυνηγοῦν πολλοί, κι ἀπὸ τὸ φόβο του κιτρίνισε.
Οἱ πάντες κυνηγοῦν τὸ χρῆμα. Αὐτὸ λοιπὸν ἐπηρέασε καὶ τὸν Ἰούδα. Σιγὰ – σιγὰ νικήθηκε ἀπὸ τὸν πειρασμό. Ἔκλεβε τὸ Read more »

ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔ/ΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Γραφεῖα: Ζήνωνος 3, 104-31 Ἀθήνα, τηλ. & fax: 210-5230.948, κιν. 6987 353063 e-mail:epalxeis@otenet.gr

Ἀθήνα, 16 Ἀπριλίου 2015

Καταγγελία

Ἡ Διοίκηση καὶ τὰ μέλη τῆς Πολιτιστικῆς καὶ Κοινωνικῆς Ἑταιρείας «Ἐπάλξεις»
α) Καταγγέλομε τὴν ἀπρεπῆ, ἀπάνθρωπη καὶ ἐγκληματικὴ συνήθεια τῆς ῥίψεως, κατὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως, κροτίδων, πυροτεχνημάτων καὶ λοιπῶν ἐκρηκτικῶν μηχανισμῶν, μὲ ἀποτέλεσμα ὄχι μόνον τὸν ἐκφοβισμὸ τῶν πιστῶν, ἰδιαιτέρως τῶν μικρῶν παιδιῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν σωματικὴ βλάβη, τὸν ἀκρωτηριασμό, τὴν τύφλωση καὶ αὐτὸν τὸν θάνατο συμπολιτῶν μας, ὅπως συνέβη καὶ κατὰ τὸ τρέχον ἔτος.
β) Καταγγέλομε, ἐπίσης, τὴν ἀδιαφορία τῶν ἀρχῶν γιὰ τὴν μὴ ἔγκυρη καὶ ἔγκαιρη διαφώτιση τοῦ λαοῦ περὶ τῶν κινδύνων ποὺ ἐγκυμονοῦν τέτοιες βάρβαρες συνήθειες, ὅπως καὶ γιὰ τὴν μὴ λήψη τῶν ἀπαραιτήτων μέτρων πρὸς πρόληψη τέτοιων ἐπικινδύνων ἐνεργειῶν.
γ) Ταυτοχρόνως, ζητοῦμε τὴν πλήρη ἀπαγόρευση τῆς χρήσεως ὁποιουδήποτε ἐκρηκτικοῦ μέσου πρὸς ἀποτροπὴ τῶν κατ’ ἔτος καταστρεπτικῶν ἀποτελεσμάτων. Ἀρκετὰ τὰ τροχαῖα ἀτυχήματα καὶ δυστυχήματα. Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ προκαλοῦνται παρόμοια ἀτυχήματα καὶ δυστυχήματα εἰς βάρος ἀθώων καὶ τὶς περισσότερες φορὲς εἰς βάρος τῶν ἰδίων τῶν πιστῶν.
δ) Ζητᾶμε, ἐξάλλου, ἀπὸ τὴν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ μεριμνήσῃ, ὥστε νὰ δημιουργηθοῦν ὁμάδες περιφρουρήσεως σὲ ὅλες τὶς ἐνορίες τῆς χώρας πρὸς προστασία τῶν πιστῶν καὶ ἀποφυγὴ ἐκτρόπων, ἀφ’ ἑτέρου δὲ νὰ μεταθέσῃ τὴν ὥρα τῆς Ἀναστάσεως σὲ πρωϊνὴ ὥρα, ὅπως γινόταν παλαιότερα, καὶ ὅπως ἀναφέρουν τὰ ἱερὰ κείμενα («τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων» (Ματθ., κη’ 1), «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μάρκ., ιστ’ 2), «τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων ὄρθρου βαθέος» (Λουκ., κδ’ 1) , «τῇ δὲ μιᾷ τῶν σαββάτων πρωῒ σκοτίας ἔτι οὔσης» (Ἰωάν., κ’ 1). Ἔτσι, οἱ ἀνέορτοι μπορεῖ νὰ μὴν παραμείνουν ἄυπνοι μέχρι πρωΐας, ἑπομένως οἱ φιλέορτοι θὰ ἀπολαύσουν τοῦ μυστηρίου τῆς χάριτος, ὅπως γίνεται καὶ μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων.
Ἐπαναλαμβάνοντες τὸν ἀναστάσιμο χαιρετισμὸ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ ἐλπίζοντες ὅτι θὰ ὑπάρξῃ ἀνταπόκριση διατελοῦμε μὲ τιμή,

Γιὰ τὶς Ἐπάλξεις
Β. Τσούπρας

Αποστολέας Ε.ΠΑ.Μ ΑΧΑΪΑΣ

Το ελέγξαμε, και δεν φαντάζεσαι τι ανακαλύψαμε!

Το καταθέτουμε υπ’ όψιν της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους & της Δικαιοσύνης, και αναμένουμε να συμβάλλουν με το έργο τους αποτελεσματικά και καθοριστικά στην Δικαίωση του λαού και της πατρίδας μας.

Έλεγξέ το, διάδωσέ το!

https://youtu.be/vuL301CaCd0

Σεραφειμ των Ελληνων για τα ψευτο-επιστημονικα ντοκιμαντερ του ΣΚΑΪ

H ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ!

Δε μας εκπλήσσει το γεγονός ότι το ΣΚΑΙ πρωτοστατεί και πλειοδοτεί, τις παραμονές των μεγάλων εορτών της χριστιανωσύνης, σε βρωμερότητες και ελεεινότητες, επενδεδυμένες με ψευδο-επιστημονικό-επιστημονικοφανή μανδύα, που καθάπτονται της αμωμήτου ημών Πίστεως, σαν κι αυτές που καταγγέλει ο ευθαρσής μητροπολίτης Πειραιώς.
Έκπληξη, όμως, που τάχιστα μετατρέπεται σε αγανάκτηση προκαλεί η στάση της διοικούσας Εκκλησίας απέναντι στο συγκεκριμένο κανάλι.
Και τούτο γιατί η τελευταία (αρχιεπισκοπή Αθηνών και κάποιες ιερές μητροπόλεις) συνεργάζεται με τον ειρημένο τηλεοπτικό δίαυλο στα πλαίσια της πληρέστερης διεξαγωγής του φιλανθρωπικού και κοινωνικού της έργου.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και το γεγονός ότι ο εκκλησιαστικός οργανισμός ΑΠΟΣΤΟΛΗ της αρχιεπισκοπής Αθηνών δε δίστασε να συνεργαστεί και με το ελεεινό και τρισάθλιο ποιοτικά, δυσώνυμο the voice, κατασκανδαλίζοντας το λαό του Θεού και προάγοντας εντελώς ανεύθυνα, άκριτα και επιπόλαια την εκκοσμίκευση εντός του εκκλησιαστικού σώματος.
Προ ετών είχαμε το θλιβερό γεγονός της διαξαγωγής συναυλίας με κοσμική μουσική, μουσικά όργανα και λαικούς τραγουδιστές των οποίων τα άσματα δεν εκπέμπουν ευωδία Χριστού αλλά κοσμική δυσωδία, εντός του ιερού ναού του αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών με την παρουσία δύο αρχιεπισκόπων (Τιράνων και Αθηνών) που, Read more »

Μεγάλη Τρίτη βράδυ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

TO TΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

«Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή…»
(δοξ. ἀποστ. αἴν. Μ. Τετάρτης

ΑΠΟΨΕ, εὐσεβὲς ἐκκλησίασμα, σ᾿ ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς ᾿Ορθοδοξίας μας ψάλλεται τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς. Ὅλοι τρέχουν στοὺς ναοὺς νὰ τ᾽ ἀκούσουν καὶ θαυμάζουν τὸν ψάλτη ποὺ θὰ τὸ παρατείνῃ πε­ρισσότερο. Ἀλλ᾽ ἐὰν τοὺς ρωτήσῃς, τί κατάλαβαν ἀπ᾽ αὐτό, οἱ περισσότεροι δὲν ξέ­ρουν ν᾿ ἀπαντή­σουν. Σὰ νὰ εἶνε κινέζικα. Γι᾿ αὐτὸ θὰ μοῦ ἐ­πιτρέψετε νὰ πῶ λίγα λόγια γιὰ τὸ τροπάριο.

* * *

Στὰ παλιὰ εὐλογη­μένα χρόνια, τὸν 9ο μ.Χ. αἰῶνα, στὴν Κωσταντινούπολι, ποὺ εἶνε ἡ πό­λις τῶν ὀνείρων μας, βασιλεὺς τῆς Βυ­ζαντι­νῆς αὐ­τοκρατο­ρίας στέφεται ὁ νεαρὸς Θεό­φιλος (829-842). Ἦταν ἄ­γαμος. Ἡ καλὴ μητρυιά του, ἡ Εὐφροσύνη, θέλοντας νὰ τὸν παν­τρέ­ψῃ, κάλεσε ἀπ᾿ ὅλα τὰ μέρη τοῦ ἀπεράντου κράτους, σὰν μιὰ ἀνθοδέσμη ἀπὸ λουλούδια τῆς νεότητος, ἐκλεκτὲς κοπέλλες, γιὰ νὰ δια­λέξῃ ἀπ᾽ αὐτὲς τὴν σύζυγό του. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα ἡ Εὐφροσύνη τοῦ ἔδωσε ἕνα χρυσὸ μῆ­λο, γιὰ νὰ τὸ προσ­φέρῃ σ᾿ αὐτὴν ποὺ θὰ διά­λεγε. Ὁ Θεόφιλος στάθηκε μπροστὰ στὴν Κασ­σιανὴ κ᾽ ἦταν ἕ­τοιμος νὰ τῆς τὸ προσ­φέ­ρῃ, ἀλλὰ τῆς εἶπε κά­τι, ποὺ ἡ Κασσιανὴ τὸ θεώ­ρησε προσβλητικὸ γιὰ τὶς γυναῖκες· «Ἐκ γυναικὸς ἐρρύη τὰ φαῦλα», ἀπ᾽ τὴ γυναῖκα ἀ­πέρρευσαν τὰ κακά· ἐννοοῦσε τὴν Εὔα. Ἐκείνη, εὐφυὴς καθὼς ἦταν, τοῦ ἀπήν­τησε· «Ναί, ἀλλ᾽ ἀπὸ τὴ γυναῖκα προέρχονται καὶ ὅλα τὰ καλά», καὶ ἐννοοῦσε τὴν Παναγία.
Γυναῖκες, ἀκοῦτε; Ἔχετε τεραστία δύναμι. Ἢ Εὖες θὰ γίνετε, ἢ Παναγίες. Ἢ θ᾿ ἀνεβά­σετε τοὺς ἄντρες σας στὸν οὐρανό, ἢ θὰ τοὺς ῥίξετε στὸν ᾅδη· διαλέξτε καὶ πάρτε. Πόσα ἀκούω ἀπὸ ἄντρες! Ἄχ, λένε, δὲν εἶ­σαι παν­τρεμένος, νὰ δῇς τί τρα­βᾶμε. Ἂν ἤ­σουν στὴ θέσι μας, θὰ προτιμοῦσες νὰ πεθά­νῃς παρὰ νά ’χῃς κοντά σου μιὰ κακιὰ γυναῖκα…
Ἡ ἀπάντησι τῆς Κασσιανῆς δὲν ἄρεσε στὸν Θεόφιλο. Ἡ εὐφυΐα της ἔθιξε τὸν ἐγωισμό του (ὑπάρχουν γυναῖκες εὐφυέστερες τῶν ἀν­δρῶν). Τὴν ἀπέρριψε λοιπὸν καὶ ἔδωσε τὸ μῆ­­λο στὴν Θεόδωρα, ποὺ ἦταν βέβαια καλλο­νή, ἀλλὰ δὲν εἶχε τὸ σπινθηροβόλο πνεῦμα τῆς Κασσι­ανῆς. Ἡ Κασσιανὴ ἔχασε τὸ θρόνο ἀπὸ μία ἀ­πάντησι! Ἔχασε θρόνο ἐπίγειο, ἀλλὰ κέρδισε τὸν οὐ­­ράνιο βασιλέα, τὸν Κύριο ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστό.
Κάθε ψυχὴ εἶνε νύφη καὶ ὁ Χριστὸς εἶ­νε ὁ ὡραῖος Νυμφίος. Τὸ κάλλος του εἶνε ἄφθαρτο, αἰώνιο, ἀληθινό. Δυστυχῶς σήμερα οἱ ἄν­θρωποι δὲν ἐκτιμοῦν τὸ Νυμφίο Χριστό. Ὅ­ποιος ὅμως, εἴτε ἄντρας εἴτε γυναίκα, λά­βει ἰδέα τῆς ὡραιότητός του, δὲ συγ­­κινεῖται πιὰ ἀπὸ κανένα ἄλλο φθαρτὸ ἀν­θρώπινο κάλλος.
Μπορεῖ Read more »

Μεγάλη Τρίτη βράδυ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΚΑΣΣΙΑΝΗ ΚΑΙ Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

«Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή…» (δοξ. ἀποστ. αἴν. Μ. Τετ.)

ΑΠΟΨΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ ὅλους τοὺς να­οὺς παρατηρεῖται κίνησις. Τρέχουν στὴν ἐκκλησία. Τοὺς τραβάει τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς. Ἂν ὅμως τοὺς ρωτήσῃς, τί σημαίνουν τὰ λόγια τοῦ τροπαρίου, δὲ μποροῦν νὰ ποῦν.
Γιὰ νὰ μὴ συμβῇ καὶ σ᾽ ἐμᾶς αὐτό, πολὺ σύν­τομα θὰ ἐξετάσουμε δύο πράγματα· πρῶτον ποιά εἶνε ἡ Κασσιανή, καὶ δεύτερον ποιά εἶνε ἡ ἁμαρτωλὴ γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ τὸ τροπάριο.

* * *

Ἡ Κασσιανὴ γεννήθηκε καὶ ἔ­ζη­σε στὸ Βυζάντιο τὸν 9ο μ.Χ. αἰῶνα. Αὐτοκράτωρ ἦταν ὁ νεαρὸς καὶ ἄγαμος Θεόφιλος. Ἡ μητέρα του Εὐφροσύνη, γιὰ νὰ βρῇ νύφη κατάλληλη γιὰ τὸ γυιό της, διέταξε τοὺς ἐπάρχους τῆς αὐ­το­κρατορίας, νὰ στείλουν στὴν Κωνσταντινού­πο­­λι κορίτσια ποὺ διακρίνονταν γιὰ τὸ κάλλος τους. Ἡ διαταγὴ ἐξετελέσθη· ἀπ᾽ ὅλα τὰ μέρη ἦρθαν νεάνιδες, κρίνα πάνω στὸ ἄνθος τους, καὶ ὡρίστηκε νὰ παραταχθοῦν στὰ ἀνάκτορα. Σ᾽ αὐτὴν ποὺ θὰ ἐξέλεγε ὁ Θεόφιλος, θὰ ἔδινε ἕνα χρυσὸ μῆλο.
Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα, ὁ Θεόφιλος κοντοστάθη­κε μπροστὰ στὴν Κασσιανή, ποὺ ἔλαμπε. Καθὼς ἦταν ἕτοιμος νὰ τῆς δώσῃ τὸ μῆλο, τῆς εἶπε· «Ἐκ γυναικὸς ἐρρύη τὰ φαῦλα», ἀ­πὸ γυ­ναῖκα δηλαδὴ πήγασαν τὰ κακά – κ᾽ ἐν­νοοῦ­σε τὴν Εὔα. Ἡ Κασσιανὴ μποροῦσε νὰ σιωπή­σῃ. Εἶνε καὶ ἡ σι­ωπὴ στολίδι τῆς γυναίκας· ὅ­ποια σιωπᾷ ἔχει ἕνα μεγαλεῖο, ἡ φλύαρη γίνεται ἀποκρουστική. Ἡ Κασσιανὴ ὅμως θεώρησε τὸν λόγο αὐτὸν προσβολὴ τοῦ γυναικείου φύλου. Ἀντὶ νὰ σιωπήσῃ ἀπήντησε· καί, εὐ­φυὴς καὶ ἑτοιμόλογη ὅπως ἦταν, τοῦ εἶ­πε· «Ἀλλὰ καὶ ἐκ γυναικὸς ἐρρύη τὰ κρείττω», ἀλλὰ καὶ ἀπὸ γυναῖκα πήγασαν τὰ καλύτερα – κ᾽ ἐννοοῦσε τὴν Παναγία.
Δυὸ γνῶμες. Ἡ μία εἶνε· ἀπ᾽ τὴ γυναῖκα ὅ­λα τὰ κακά. Ἡ ἄλλη· ἀπ᾽ τὴ γυναῖκα ὅλα τὰ καλά. Μὲ ποιά συμφωνεῖς; θὰ μὲ ρωτήσετε. Καὶ οἱ δυὸ ἔχουν ἀλήθεια, καὶ οἱ δύο ἐκφράζουν ὄ­ψεις ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ πράγματος· τονίζουν τὴν μεγίστη ἀξία ποὺ ἔχει ἡ γυναίκα στὸν κόσμο. Ὄντως μιὰ κακὴ γυναίκα εἶνε πη­γὴ συμφορᾶς, μπορεῖ νὰ σπρώξῃ τὸν ἄντρα μέχρι τὸν ᾅδη, ἐνῷ μιὰ καλὴ γυναίκα μπορεῖ νὰ ὑψώσῃ τὸν ἄντρα μέχρι τὰ ἄστρα. Σύμβολο τῆς μιᾶς κατηγορίας ἡ Εὔα, τῆς ἄλλης ἡ Παναγία. Συνεπῶς καὶ οἱ δύο προτάσεις ἦταν ὀρθές.
Ἀλλὰ ὁ Θεόφιλος δὲν ἔδωσε τὸ μῆλο στὴν Κασσιανή. Γιατί; Ὑπάρχει τὸ ἑξῆς ψυχολογι­κὸ φαινόμενο. Οἱ ἄντρες ἀγαποῦν τὶς ὄμορφες ἀλλ᾽ ὄχι καὶ ἔξυπνες γυναῖκες. Αὐτὸ ἔχει μία ἐξήγησι· ὅτι ὁ ἀντρικὸς ἐγωισμὸς δὲν ἀν­έχεται νὰ εἶνε πιὸ ἔξυπνη ἡ σύζυγος.
Ὁ Θεόφιλος λοιπὸν εἶδε ὅτι ἔχει ἐμπρός του μιὰ γυναῖκα ὡραία ἀλλὰ καὶ πολὺ εὐφυέστερη ἀπ᾽ αὐτόν. Ἔτσι προσ­πέρασε τὴν Κασσιανὴ κ᾽ ἔδωσε τὸ μῆλο σὲ μία ἄλλη κόρη, ὡ­ραία κι αὐτὴ καὶ σεμνή, τὴν Θεοδώρα ἀπὸ τὴν Παφλαγονία, ποὺ ἔγινε αὐτοκράτειρα, ἀξιώθη­κε νὰ ὑπερασπίσῃ τὶς ἱερὲς εἰκόνες καὶ εἶνε ἁγία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ ἡ Κασσιανή; Ἔ­χασε ἕνα θρόνο – ἕνα στέμμα, ἀλλὰ κέρδισε κάτι ἀ­νώτερο· τὸ χάρισμα τῆς ποιήσεως, ποὺ τὴν κο­σμοῦσε καὶ μὲ τὸ ὁποῖο ἔμεινε στὴν ἱστορία.
Ἀπεσύρθη ἀπὸ τὰ ἐγκόσμια, ἔχτισε μοναστήρι, ἔζησε βίον παρθενίας μέχρι τέλους, καὶ ἔγραψε διάφορα ποιήματα – ὕμνους, ποὺ εἶνε ἐγκατεσπαρμένοι στὰ λειτουργικά μας βιβλία. Τὸ ἀριστούργημα ὅμως τῶν ποιημάτων της εἶ­νε τὸ ἀποψινό· «Κύριε, ἡ ἐν ­πολ­λαῖς ἁμαρτί­αις περιπεσοῦσα γυνή…» (δοξ. ἀποστ. αἴν. Μ. Τετ.).

* * *

Ποιά, τώρα, εἶνε αὐτὴ ἡ ἁμαρτωλὴ γυναίκα, ποὺ λέει τὸ τροπάριο; Εἶνε ἡ ἴδια ἡ ποιήτρια; Ὄχι. Ποιά εἶνε; Ἂν θέλετε, ἀνοῖξτε τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο καὶ διαβάστε τοὺς τελευταίους στίχους τοῦ 7ου (Ζ΄) κεφαλαίου (7,36-50)· ἐκεῖ θὰ δῆτε ποιά εἶνε ἡ γυναίκα αὐτή.
Λέει τὸ Εὐαγγέλιο, ὅτι Read more »

Μεγάλη Δευτέρα βράδυ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΤO ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ· ΜΙΣΗΣΤΕ ΤΗ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ!

«Ὁ Ἰούδας τῇ γνώμῃ φιλαργυρεῖ…» (κάθ. ὄρθρ. Μ. Τρίτ.)

  ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, «τὰ πάθη τὰ σεπτά», τὸ θεῖο δρᾶμα. Κεν­τρικὸ πρόσωπο τοῦ δράματος εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ γύρω του κινοῦνται καὶ δροῦν πολλὰ πρόσωπα. Ἄλλα ἀπὸ αὐτὰ εἶνε φωτει­νά, ἄλλα σκοτεινά. Ἀλλ᾽ ἂν μὲ ῥωτήσετε ποιό εἶ­νε τὸ πιὸ σκοτεινό, θὰ σᾶς πῶ· ὁ Ἰούδας. Γι᾽ αὐτὸν ἀ­πόψε λέει κάτι ἡ ὑ­μνολογία καὶ περισ­σότερα θὰ πῇ τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης.
Στὴν ἀρχὴ τῆς ἀκολουθίας ἀκούσαμε· «Ὁ Ἰ­ούδας τῇ γνώμῃ φιλαργυρεῖ, κα­τὰ τοῦ Διδασκάλου ὁ δυσμενής· κινεῖται, βουλεύ­εται, μελετᾷ τὴν παράδοσιν…» (κάθ. ὄρθρ. Μ. Τρίτ.). Γιὰ τὸν Ἰούδα λοιπὸν θὰ πῶ κ᾽ ἐγὼ λίγα λόγια. Read more »