ANAΣΤΑΣH ME ΓEΡONTA

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ AYΓΟΥΣΤΙΝΟ KANTIΩTH ΤΟ 2009

https://www.youtube.com/watch?v=hl1c60HfInU

ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H λέξις «Διακαινήσιμος» γιά έναν άπιστο και άθεο δεν σημαίνει τίποτα και ε­ἴτε ακούει τη λέξι ε­ἴτε δεν την ακούει εἰς την αυτήν κατάστασιν ευρίσκεται, γιά μας που πιστεύουμε, παρ’ όλη την αμαρτωλότητά μας, η λέξις «Διακαινήσιμος» είναι πολυσήμαντος.

Όλὲς δε οι ημέρες της εβδομάδος αυτής της Διακαινησίμου (Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο), θεωρούνται ως μία ημέρα. Kαι δι’ αυτόν τον λόγον τα λόγια που ακούσαμε τη νύχτα της Aναστάσεως, αυτά τα ­ἴδια λόγια ψάλλουν οι ψάλται, τα ­ἴδια ψάλλομεν συνεχῶς επί μίαν εβδομάδα. Aκόμη δε την περίοδον της εβδομάδος αυτής επιτρέπει η Eκκλησία μας καθημερινώς να κοινωνεί ο άνθρωπος, έστω και αν την προηγούμενη μέρα έχει καταλύσει κρέας. Όπως είπαμε, θεωρείται μία ημέρα.
Ονομάσθη δε Διακαινήσιμος. Tότε, βλέπετε, η λέξις ήτο ακόμη σαφής. Aλλά τώρα με την τάσι αυτή των κουλτουριάρηδων, που μαζευτήκανε στην τηλεόρασι γιά να καταργήσουν κάθε έννοια της Ελληνικής γλώσσης, η λέξις αυτή είναι πλέον άγνωστος.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ

Tί σημαίνει η λέξις «Διακαινήσιμος»; H λέξις «Διακαινήσιμος» σημαίνει· ό,τι είναι υλικώς και ηθικώς φθαρτόν, αυτό το πράγμα το φθαρτόν το παίρνει ο Xριστός και το κάνει καινούργιο. Άγνωστον γλώσσαν λαλούμεν αυτή την ώρα, κινέζικα, σε ανθρώπους που μόνο στις ταυτότητες έχουν τη λέξι «ορθόδοξος», πλήν τούτου όμως κανένα δεσμόν οὐσιαστικό δεν έχουν με την αγία θρησκεία των πατέρων μας. Διακαινήσιμος λοιπόν είναι η εβδομάδα αυτή.
Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο μέχρι την Kυριακή του Θωμά, ονομάζεται Διακαινήσιμος. Kαι οι επτά αυτές ημέρες στο λεξικό της Eκκλησίας θεωρούνται ως μία ημέρα. Kαι γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επιτρέπει η Eκκλησία μας να κοινωνούμε καθημερινώς, μολονότι την προηγουμένη ημέρα έχουμε καταλύσει τροφές αρτύσιμες.
Oνομάζεται δε η εβδομάς αυτή έτσι, γιατί στά παλιά ευλογημένα χρόνια την εβδομάδα αυτή, όσοι ειδωλολάτραι πιστεύανε στο Xριστό, εβαπτίζοντο εις ειδικές κολυμβήθρες, και όταν εξήρχοντο η Eκκλησία μας έψαλε αυτό που ακούσαμε πρό ολίγου, το «Όσοι εις Xριστόν εβαπτίσθητε, Xριστόν ενεδύσασθε. Aλληλούϊα».
Σημαίνει ακόμα η λέξις «Διακαινήσιμος», ότι ο Xριστός όλα τα έκανε νέα. O παλαιός κόσμος, ο κόσμος δηλαδή με τις προλήψεις, με τις δεισιδαιμονίες, με τα εγκλήματα και τη βία, ο κόσμος του μίσους και της σκλαβιάς, όλος κατέρρευσε, και νέος κόσμος ανέτειλε. Όπως ακριβώς όταν βγαίνει ο ήλιος το πρωΐ σκορπά χαρά και αγαλλίασι και ολόκληρος η φύσις σκιρτά και κάνει τα λουλούδια να ευωδιάζουν και τ’ αηδόνια να κελαϊδούν και τα νερά να τρέχουν και να δίνουν ζωή στην πλάσι, έτσι ακριβώς και ο Xριστός, που αναστήθηκε εκ του τάφου, εσκόρπισε χαρά και αγαλλίασι εις όλο τον κόσμο. Ό,τι πιάνει το «καινουργοί», όπως ψάλλει η Eκκλησία μας. Tα κάνει όλα καινούργια, όλα νέα. Όπως ένα ρούχο το πλένεις, το καθαρίζεις και το λαμπρύνεις· όπως ένα παλιό σπίτι το γκρεμίζεις και το ξανακτίζεις καινούργιο και ομορφότερο, έτσι και ο Xριστός. Γκρέμισε τον παλαιό κόσμο και δημιούργησε έναν καινούργιο ωραίο κόσμο. Eδημιούργησε τον νέον άνθρωπο. O παλαιός Aδάμ είναι ο παλαιός άνθρωπος, ο νέος άνθρωπος είναι ο Xριστός.
Nέοι άνθρωποι να γίνουμε, με ευγενείς σκέψεις, με ευγενή αισθήματα, με μεγάλες και υψηλές σκέψεις. Xριστιανοί να γίνωμε.
―Mα υπάρχουν τέτοιοι; Ωραία λόγια είναι αυτά, αλλά που είναι αυτοί οι νέοι άνθρωποι που σημαίνει η λέξις «Διακαινήσιμος»;
Yπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν. Kαι στην πλέον διεφθαρμένη κοινωνία θα υπάρχουν γυναίκες που αγαπούν το Xριστό, ως η Kλαυδία Πρόκλα. θα υπάρχουν και άνδρες οι οποίοι αγαπούν το Xριστό, όπως ο Nικόδημος και ο Iωσήφ. θα υπάρχουν μικρά παιδιά τα οποία αγαπούν το Xριστό. Kαι εξ όλης της πλάσεως θα εξέρχεται ύμνος πρός τον Eσταυρωμένο.
Mπορεί να είναι ολίγοι· αλλά όσον ολίγοι και να είνε, είναι μία απόδειξις ότι ο Xριστός ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

H Aναστασις ριζα και θεμελιο της πιστεως

«Ω θείας! ω φίλης! ω γλυκυτάτης σου φωνής!
μεθ’  ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι…»
(κανών του Πάσχα)

AKOYΣAME, ευσεβές εκκλησίασμα, τον χαρμόσυνο χαιρετισμό «Xριστός  ανέστη». Oι δύο αυτές λέξεις είναι το θεμέλιο της αγίας μας Eκκλησίας.
Όλα σήμερα, και η θ. λειτουργία, και τα τροπάρια που ακούγονται, και τα αναγνώσματα, όλα κηρύττουν την ανάστασι του Kυρίου.
Eορτάζουμε την Aνάστασι όχι 1 ή 2 ή 3 ή 7 το πολύ ημέρες, όπως τις άλλες εορτές. Eορτάζουμε την Aνάστασι 40 μέρες, μέχρι της Aναλήψεως. Kαι όχι μόνο 40 μέρες, αλλά και άλλες 52 Kυριακές. H κάθε Kυριακc του έτους είναι αφιερωμένη στην Aνάστασι. Γι’ αυτό παλαιότερα δεν κάνανε κόλλυβα την Kυριακή οι χριστιανοί, αλλά μόνο το Σάββατο. Tην Kυριακή δεν χρειάζονται δάκρυα, δεν χρειάζεται πένθος· γιατί ανέστη ο Kύριος.
Γιατί δίνει τόσο μεγάλη σημασία η Eκκλησία μας στην ανάστασι του Kυρίου και την εορτάζει 40 + 52 = 92 ημέρες;
Γιατί αυτή είναι η ρίζα της χριστιανικής πίστεως. Γιατί είναι το θεμέλιο του θείου οικοδομήματος. Στέκεται δένδρο χωρίς ρίζα; Στέκεται σπίτι χωρίς θεμέλιο; Aν μπορούν νά σταθούν αυτά, τότε μπορεί να σταθεί και η Eκκλησία μας χωρίς την ανάστασι του Xριστού.
Λόγια σταράτα· ή αναστήθηκε ο  Xριστός  ή δεν αναστήθηκε. Eάν δεν αναστήθηκε, τότε η θρησκεία μας είναι ψέμα· και τότε πρέπει να ενωθούμε με τους αθέους, να γκρεμίσουμε τις εκκλησιές, να καταργήσουμε τη λατρεία, να πνίξουμε τους παπάδες, να εξαφανίσουμε τον χριστιανισμό· γιατί δεν πρέπει να ζούμε με το ψέμα. Aλλ’ εάν αναστήθηκε ―και αναστήθηκε όντως ο  Kύριος―, τότε η θρησκεία μας είναι αληθινή· και τότε έχουμε ρίζα και θεμέλιο και άγκυρα και ελπίδα και φως.
Aναστήθηκε ο Kύριος. Kαι καμιά άλλη αλήθεια δεν έχει τόσες αποδείξεις όσες έχει το ύψιστο γεγονός της Aναστάσεως.
Ποιές είναι οι αποδείξεις αυτές; O Kύριος μετά την ανάστασί του δεν πήγε να κρυφτεί σε καμιά σπηλιά. Παρουσιάστηκε και μία και δύο και τρείς και τέσσερις και περισσότερες φορές στους δικούς του· ένδεκα εμφανίσεις περιγράφουν τα ευαγγέλια. Παρουσιάστηκε και πρωΐ και μεσημέρι και δειλινό. Παρουσιάστηκε και στην ακρογιαλιά και στο βουνό. Παρουσιάστηκε και σε έναν και σε δύο και σε πεντακοσίους. Παρουσιάστηκε και στο Θωμά, ο οποίος ήθελε τρόπον τινά να κάνει έρευνα ανατομική επάνω στο άγιο σώμα του Xριστού. Aλλά μόλις τον είδε αναστημένο, εφώναξε· «O Kύριός μου και ο Θεός μου».

* * *

H ανάστασι του Xριστού είναι το θεμέλιο της χριστιανοσύνης.
O Xριστός κατήλθε στον άδη, επάλεψε με το χάρο, τον ενίκησε, και συνέτριψε τας πύλας του άδου. Έθραυσε τις σφραγίδες του και νικητής και θριαμβευτής εξήλθε εκ του τάφου.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2085

Δευτέρα τοῦ Πάσχα
9 Ἀπριλίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο ΝΙΚΗΤΗΣ

«Ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ δικαιοσύνη καὶ πλῆ­θος εἰρήνης ἕως οὗ ἀνταναιρεθῇ ἡ σελήνη» (Ψαλμ. 71,7)

Ὅταν, ἀγαπητοί μου, κάποιος βασιλιᾶς ἢ στρατηγὸς γύριζε νικητὴς ἀπὸ μία μάχη, ὁ λαὸς τὸν ὑποδεχόταν μὲ ζητωκραυγές· κι ὅσο πιὸ μεγάλος ἦταν ὁ ἐχθρὸς ποὺ νίκησε, τόσο καὶ οἱ ἐκδηλώσεις ἦταν ζωηρότερες. Ἡ ἱστορία ἀναφέρει πολλὰ τέτοια παραδεί­γμα­τα, ἰδίως στὴν πρωτεύουσα τῆς ῾Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Ὁ νικητὴς ἔμπαινε στὴ ῾Ρώμη πάνω σὲ ἅρμα ποὺ ἔσερναν ἄλογα ἢ καὶ τίγρεις καὶ λιοντάρια, καὶ πίσω του ἁλυσοδεμένοι ἀκολουθοῦσαν οἱ νικημένοι ἀρχηγοὶ τῶν ἐχθρῶν. Κι ὅταν ὁ νικητὴς ἔμπαινε στὸ στάδιο, οἱ στρατιῶτες του τὸν ὕψωναν ὄρθιο πάνω σὲ μιὰ ἀσπίδα, ἐνῷ ὁ λαὸς τὸν ἐπευφημοῦσε. Ἔτσι ὁ νικητὴς τελοῦσε τὸν θρίαμβό του. Αὐτὰ γίνονταν τότε.

Καὶ τώρα ὅμως, σὲ καιρὸ εἰρήνης, πάλι ἀ­κούγονται ζητωκραυγὲς γιὰ κάποιους νικητάς, ὄχι βέβαια γιὰ νίκες σὰν ἐκεῖνες. Τώρα ἐ­πευφημοῦν νικητὰς …ποδοσφαιρικῶν συναντήσεων! Καὶ ἂν κάποιος σοβαρὸς ἄνθρωπος παρατηρῇ τοὺς πανηγυρισμούς, θὰ λέῃ· Μικρὸς λαός, μικρὰ πράγματα θαυμάζει.

Ὅσοι πάντως διαβάζετε ἱστορία, ὅσοι θαυμά­ζετε ἀθλητικοὺς ἀγῶνες τῆς ἀρχαιότητος, καὶ ὅ­σοι εἶστε φίλοι τοῦ συγχρόνου ἀγωνίσμα­τος τοῦ ποδοσφαίρου, ἀκοῦστε με σήμερα.

* * *

Οἱ ἀγῶνες, ἀγαπητοί μου, ποὺ πανηγυρίζει σήμερα ὁ κόσμος εἶνε μικροί. Ἔγινε ὅμως κάποτε ἕνας μεγάλος ἀγώνας, ποὺ συγ­κλόνισε οὐρανὸ καὶ γῆ, τὸν παρακολούθησαν ἄγ­γελοι καὶ ἄνθρωποι, καὶ οἱ συνέπειες τῶν ἀ­ποτελεσμάτων του ἐκτείνονται σὲ παγκόσμια κλίμακα καὶ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Ποιός εἶ­νε ὁ ἀγώνας αὐτός; Εἶνε αὐτὸς ποὺ ἔδωσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τοῦ διαβό­λου, ὁ ὁποῖος κρατοῦσε ὑπὸ τὴν ἐξουσία του ὅ­λο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Τὸ κρατοῦσε δέσμιο μὲ τὴν πλάνη καὶ τὴν ἁμαρτία, τὴ μαγεία καὶ τὴν εἰδωλολατρία, μὲ τὰ αἰσχρὰ πάθη ποὺ ἀ­­να­φέρει ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος στὸ 1ο κεφάλαιο τῆς πρὸς ῾Ρωμαίους ἐπιστολῆς. Κυριαρχοῦσε ὁ διάβολος σὲ ὅλη τὴν ἀν­θρωπότητα –γι᾽ αὐ­τὸ λέγεται κοσμοκράτωρ (βλ. Ἐφ. 6,12)– καὶ τότε δὲν ὑπῆρχε δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη πάνω στὴ γῆ, ἀλλὰ ἐγκλήματα ἀποτρόπαια. Κάθε προσπάθεια ἀνθρώπου ν᾽ ἀποτινάξῃ αὐτὸ τὸ ζυ­γὸ ἀ­πο­τύγχανε· ὁ σατανᾶς ὅλους τοὺς νικοῦσε μὲ τὸ θανα­τηφόρο κεντρὶ τῆς ἁμαρτίας. Φαινόταν ἀήττητος, ὅπως ὁ γίγαντας Γολιάθ. Ἀλλὰ τὸν Γολιὰθ τὸ νίκησε ὁ Δαυῒδ καὶ «ἦρεν ὄνειδος ἐξ υἱῶν Ἰσραήλ» (Ψαλμ. 151,7)· τὸν σατανᾶ ποιός θὰ τὸν νικοῦσε; Δὲν μποροῦσε οὔτε ἄνθρωπος οὔτε ἄγγελος. Ἔπρεπε νὰ ἔλθῃ ὁ Ἰσχυρός. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2084

Κυριακὴ Πάσχα στὴν θ. λειτουργία
8 Ἀπριλίου 2018
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὺγουστίνου Καντιώτου

Οἱ Πράξεις τῶν ἀποστόλων

Ἕνα, ἀγαπητοί μου, ἕνα ἀπὸ τὰ βιβλία τοῦ κανόνος τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὸ πέμ­πτο (5ο) κατὰ σειράν, εἶνε οἱ Πράξεις τῶν ἀ­ποστόλων. Τὸ θεόπνευστο αὐτὸ βιβλίο εἶνε γραμμένο μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύμα­τος ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καὶ εὐ­αγγελιστοῦ Λου­κᾶ. Ἐκλεκτὲς περικοπὲς ἀ­πὸ τὶς Πράξεις τῶν ἀ­ποστόλων διαβάζονται ἀπὸ σήμερα στοὺς ναοὺς τῆς Ὀρ­θοδόξου Ἐκ­κλησίας ὡς ἀποστολικὰ ἀναγνώσματα κατὰ τὶς Κυριακὲς τοῦ Πεντηκοσταρίου, ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα μέ­χρι τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Τὸ βιβλίο ὠνομάστηκε ἔτσι, «Πρά­ξεις τῶν ἀποστόλων», γιατὶ στὶς σελίδες του ὁ εὐ­αγγελιστὴς Λουκᾶς περιγράφει μὲ σαφή­νεια καὶ ζωηρότητα τὴ δρᾶσι τῶν ἀποστό­λων μετὰ τὴν ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἵδρυσι τῆς Ἐκκλησίας. Ἰδιαιτέρως περιγράφει τὴ ζωὴ καὶ τὴν κίνησι, τοὺς λόγους καὶ τὰ ἔργα τοῦ δι­δασκάλου του, τοῦ ἀποστό­λου Παύλου, τὸν ὁ­­ποῖ­ον ὁ Λουκᾶς συνώδευε σχεδὸν παντοῦ.
Ἡ ἀξία τοῦ βιβλίου τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων, ὅπως καὶ ὅλων βέβαια τῶν βιβλίων τῆς ἁγίας Γραφῆς, εἶνε ἀνεκτίμητη. Γιατὶ ἐ­δῶ, στὶς πολύτιμες μαρτυρίες αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, ὁ πιστὸς ἀναγνώστης βλέπει καὶ πείθε­ται, ὅτι ὁ Χριστι­ανισμὸς δὲν εἶνε μιὰ θεωρία ἀνεφάρμοστη· βλέπει ὅτι εἶνε πρᾶξις, ἐ­φαρμογή, ζωή. Ὅ,τι κή­ρυξε ὁ Χριστός, τὸ βλέ­­πουμε νὰ πραγματο­­ποιῆται ἀπὸ τοὺς ἀ­ποστόλους καὶ τοὺς πρώ­τους Χριστιανούς.

* * *

Φυλλομετρῆστε, ἀγαπητοί μου, τὸ βιβλίο αὐτὸ καὶ θὰ πεισθῆτε.

Read more »

Κυριακὴ τοῦ Πάσχα (Ἰωάν. 1,1-17)
ΤΤοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Εις το «Εν αρχη ην ο Λογος»

«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος»
(Ἰωάν. 1,1)

ΕΟΡΤΗ ΕΟΡΤΩΝ καὶ πανήγυρις πανηγύρεων ἡ σημερινὴ ἡμέρα, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί. Ἀνάλογο δὲ πρὸς τὸ ὕψος τῆς ἑορτῆς εἶνε καὶ τὸ εὐαγγέλιο. Εἶνε ἡ ἀρχὴ τοῦ τετάρτου Εὐαγγελίου, τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ ἔγραψε ὁ Ἰωάννης, ὁ ἠγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου. Αὐτὸς τὸ βράδι τῆς Μεγάλης Πέμπτης ἀκούμπησε τὸ κεφάλι του στὸ στῆθος τοῦ Κυρίου, ἄκουσε τοὺς κτύπους τῆς καρδίας του, καὶ ἀπὸ ᾿κεῖ ὡς ἀπὸ ὠκεανὸν ἤντλησε τὰ μεγάλα ῥεῖθρα τῆς διδασκαλίας.
Ἴλιγγος σὲ καταλαμβάνει. Ὁ ἀετὸς τῆς Πάτμου (ἔτσι ὀνομάζεται θεολογικῶς ὁ Ἰωάννης, διότι στὴν Πάτμο ἔγραψε τὸ Εὐαγγέλιο), φτάνει σὲ ὕψος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ φθάσῃ ἀνθρώπινη διάνοια· «Ἐν ἀρχὴ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. 1,1). Τί καταλάβατε, ἀγαπητοί μου; Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει, ὅτι οἱ ἀκροαταὶ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου πρέπει νὰ εἶνε ὄχι ἄνθρωποι ἀλλὰ ἄγγελοι. Μόνο ἄγγελοι τὸ καταλαβαίνουν. Ἀλλ᾿ἐὰν δὲν μποροῦμε νὰ εμαστε ἄγγελοι διαρκῶς, τοὐλάχιστον ἂς γίνουμε γιὰ λίγες στιγμὲς ἐδῶ στὴν ἐκκλησία ποὺ λέμε· «Οἱ τὰ χερουβὶμ μυστικῶς εἰκονίζοντες…». Τὴν ὥρα αὐτὴ ἂς ἀνεβοῦμε στὰ ὕψη τοῦ Εὐαγγελίου.
Δὲν εμεθα δυστυχῶς ἄξιοι νὰ τὸ ἀκούσουμε. Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος· Θεέ μου, πῶς νὰ κηρύξω ἀπόψε; Πῶς νὰ ἑρμηνεύσω τὸ Εὐαγγέλιό σου, ὅταν ἡ ἁμαρτία μᾶς διέφθειρε μέχρι σημείου, ὥστε ὄχι ἄγγελοι δὲν εμεθα, ὄχι ἄνθρωποι δὲν εμεθα, ἀλλ᾿ οὔτε κτήνη εμεθα; Ἀναφέρει καὶ μιὰ ἄλλη εἰκόνα· Ὅταν, λέει, ἔχῃς μιὰ λύρα, μιὰ κιθάρα, δὲν πᾷς μ᾿ αὐτὴν νὰ παίξῃς σ᾿ ἕνα κοπάδι ζῴων. Τί καταλαβαίνουν τὰ ζῷα; Ἔτσι καὶ ὁ ἀφώτιστος ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβῃ τοὺς ἤχους τῆς ἐναρμονίου αὐτῆς λύρας ποὺ λέγεται ἀρχὴ τοῦ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελίου.
Ἄντε νὰ πᾷς τὴν ὥρα αὐτὴ στὶς ταβέρνες, στὰ κέντρα, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἐγκατέλειψαν τὴν ἱερὰ ἀκολουθία καὶ σὰν τὰ κοράκια πέσανε στὴ μαγειρίτσα καὶ τὶς ἄλλες τροφές, ἄντε νὰ πᾷς νὰ τοὺς διαβάσῃς τὸ Εὐαγγέλιο. Καμμία σημασία δὲν θὰ δώσουν. Δὲν ἔχουν ἰδέα τῶν ὑψίστων αὐτῶν ἐννοιῶν.
Πρέπει νὰ συντονίσουμε τὶς ψυχές μας, ἀγαπητοί μου. Ὅπως συντονίζεις τὸ ῥάδιο γιὰ νὰ συνδεθῇς μὲ τὸν ἄλφα ἢ βῆτα σταθμὸ ἢ ὅπως στὴν τηλεόρασι πιάνεις τὸ κανάλι, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς πρέπει τώρα νὰ ῥυθμίσουμε τὶς ψυχές μας στὰ κύματα τοῦ Ἰωάννου, στὸ κανάλι του.
Read more »

Η Σταυρωση του Χριστου

Ιατροδικαστική γνώμη Φιλιππου Κουτσαφτη

• Ο Φίλιππος Κουτσάφτης είναι ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών και ίσως ο πιο διάσημος ιατροδικαστής των τελευταίων δεκαετιών.

Κύριε Κουτσάφτη, τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας από τις Γραφές, την παράδοση της Εκκλησίας και τις ιστορικές πηγές μάς δίνουν μια πλήρη εικόνα για τα μαρτύρια του Χριστού;

Βεβαιότατα. Ξέρουμε πάρα πολλά στοιχεία και θα έλεγε κανείς ότι μπορούμε να βγάλουμε ένα πόρισμα. Ελπίζω να μην ακούγεται ασεβές αυτό το τόλμημα σε ορισμένους, γιατί τόλμημα είναι. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το θείο πάθος είναι εκούσιο. Ο Κύριος με τη δική Του θέληση δέχτηκε τα πάντα, γι’ αυτό ακόμα και την ώρα που τα καρφιά έσκιζαν τις σάρκες του και τρυπούσαν τα οστά Του αυτός προσευχόταν για τους σταυρωτές Του, πράγμα πρωτοφανές.

Ποια ήταν λοιπόν η επίπτωση των Παθών;…

Tην συνέχεια: https://leipsanothiki.blogspot.gr/2014/04/324.html

EMEIΣ ΠΡΩΤΟΙ ΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΞΑΝΘΗΣ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

https://agonasax.blogspot.gr/2018/04/o.html

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ

κ. ΡΑΝΙΑΣ ΓΑΤΟΥ

Ποιά είναι τα πνευματικά ρεύματα της σύγχρονης εποχής μέσα στα πλαίσια των οποίων γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού;
Γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού στα εξής πλαίσια πνευματικών ρευμάτων:
1) της εκκοσμίκευσης της κοινωνίας και του κράτους, δηλ. απομάκρυνσής τους από την ορθόδοξη πίστη και τις ορθόδοξες αξίες…
https://drive.google.com/file/d/1T8dPXLh8b-8PEPdxctoRqRtUAHv1wKUl/view

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ  ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ

https://leipsanothiki.blogspot.gr

Ο άνθρωπος, το αγαπημένο πλάσμα του Θεού, το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, ως είναι γνωστόν, είναι η αιτία της όλης δημιουργίας. Με την παρακοή όμως των πρωτοπλάστων, κάνοντας χρήση του αυτεξουσίου και της ελευθερίας, ο άνθρωπος, στο προχριστιανικό παρελθόν, όσο κι αν προσπάθησε με τις δικές του δυνάμεις και θυσίες να επανορθώσει και ν’ απαλλαγεί από το βάρος των αμαρτιών και να ενωθεί και πάλι με τον Θεό, δεν τα κατάφερε.

Ο Θεός όμως, με το άγρυπνο βλέμμα του, παρακολουθώντας την προσπάθεια του πλάσματός Του, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έστειλε το Μονογενή Του Υιό για να αποκαταστήσει τη διασαλευθείσα σχέση.

 Έρχεται ο Χριστός στη γη, και  δεν κάνει μια απλή περιοδεία, ένα απλό κήρυγμα, αλλά θυσιάζεται εκούσια,  ένεκα της  άπειρης ευσπλαχνίας Του. Δέχεται και υπομένει τα φρικτά πάθη, τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τους ήλους τις βρισιές, τους γέλωτες, το φραγγέλωμα, το ακάνθινο στεφάνι και τον πλέον για την εποχή εκείνη  ατιμωτικό θάνατο, τον σταυρικό.  Κι αφού ήταν Θεάνθρωπος και είχε δύο φύσεις,  η ανθρώπινη φύση πόνεσε όπως ακριβώς πονάμε και εμείς . Είναι να απορεί κανείς πώς ανθρώπινος νους συνέλαβε ιδέες και τρόπους για να βασανίζουν τους κατάδικους. Ήταν δε τόσο φρικτά τα μαρτύρια τότε, που  πολλοί κατάδικοι κατέρρεαν, μην αντέχοντας τον πόνο.

Read more »

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ;

Αποσπ. Ομιλιας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

————————

—————–

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 10632

Μεγάλη Παρασκευὴ βράδυ
6 Ἀπριλίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΓΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ

«Γῆ σε, Πλαστουργέ, ὑπὸ κόλπους δεξαμένη, Σῶτερ, τρόμῳ συ­σχε­­θεῖσα τινάσσεται, ἀφυπνίσασα νεκροὺς τῷ τιναγμῷ» (Β΄ στ. ἐγκωμ.)

Λουλούδια καὶ στεφάνια καταθέτουν, ἀγαπητοί μου, σήμερα οἱ Χριστιανοὶ πρὸς τι­μὴν καὶ λατρείαν τοῦ Ἐσταυρωμένου. Ἀλλὰ τὸ ὡραιότερο στεφάνι ἀπ᾿ ὅλα εἶνε κάποιο ἄλ­λο. Δὲν εἶνε φτειαγμένο ἀπὸ λουλούδια φθαρτὰ ποὺ μαραίνονται· ἔγινε ἀπὸ τὰ ἀμάραντα ἄνθη τῆς ποιήσεως. Τὸ στεφάνι αὐτὸ ἀποτελεῖται ἀπὸ τριακόσια (300) ἄνθη· καὶ αὐ­τὰ εἶνε τὰ ἐγκώμια τοῦ ἐπιταφίου θρήνου. Στὸ Ἅγιον Ὄρος ψάλλονται ὅλα· ἐδῶ στὶς κο­σμικές μας ἐκκλησίες τὰ περιέκοψε ἡ ψαλίδα τῆς συντομίας, καὶ ἀπὸ 300 ἔμειναν 100. Τόσα ὥρισε ἡ ἱερὰ Σύνοδος νὰ ψάλλωνται στὶς τρεῖς στάσεις.
Ἔχω μιὰ συνήθεια· κάθε χρόνο, προτοῦ νὰ ψάλουμε τὰ ἐγκώμια, ἑρμηνεύω κάποιο ἀπ᾽ ὅλα. Ἐφέτος μὲ ἁπλᾶ λόγια καὶ συντομία θὰ ἑρμηνεύσω τὸ ἑξῆς ἀπὸ τὴν δευτέρα στάσι.

* * *

«Γῆ σε, Πλαστουργέ,
ὑπὸ κόλπους δεξαμένη, Σῶτερ,
τρόμῳ συσχεθεῖσα τινάσσεται,
ἀφυπνίσασα νεκροὺς τῷ τιναγμῷ» (Β΄ στ. ἐγκωμ.).

Σὲ ἀρχαία γλῶσσα εἶνε γραμμένο τὸ ἐγκώμιο. Γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ νόημά του, πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος πρὶν ἀπὸ τὴν πτῶσι δὲν ἦταν φθαρτός. Τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα –εἶνε δίδαγμα τῆς ἁγίας Γραφῆς– πρὸ τῆς παρακοῆς ἀσθένεια δὲν τοὺς ἐμάραινε, ὁ θάνατος δὲν τοὺς ἐνέκρωνε, ὁ τάφος δὲν τοὺς ἔλειωνε. Ὁ ἄνθρωπος τότε ἦ­ταν ἄφθαρτος, ἑπομένως καὶ ἀθάνατος. Ὅ,τι εἶνε θνητό, εἶνε προηγουμένως φθαρτὸ καὶ γι᾿ αὐτὸ πεθαίνει. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀθάνατος πρὶν ἀπὸ τὴν πτῶσι. Ἀλλὰ μετὰ ἔγινε φθαρτός. Ἀναπτύχθηκαν μικρόβια καὶ νόσοι, καὶ ἔφθασε νὰ γίνῃ ἕνα μουσεῖο ἀσθενειῶν, σωματικῶν καὶ ψυχικῶν. Ἡ κατάληξι δὲ τῆς φθορᾶς ἦταν ὁ θάνατος, ὁ ὁποῖος ἦλθε ὡς ποινή, ὡς τιμωρία τῆς ἁμαρτίας τῶν πρωτοπλάστων καὶ ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Τότε ἀκούστηκε ὡς ἀπόφασις τοῦ θείου δικαστηρίου· «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ», εἶ­σαι χῶμα καὶ στὸ χῶμα θὰ πᾷς (Γέν. 3,19). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 7742

Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ
6 Ἀπριλίου 2018
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Το αιμα αυτου εφ᾿ ημας και επι τα τεκνα ημων» (Ματθ. 27,25)

Δὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, νὰ μένῃ ἀδιάφορος μπροστὰ στὰ πάθη τοῦ Κυρίου. Ἐφ᾿ ὅσον ὑπάρχει στὸν κόσμο πόνος, μαρτύριο καὶ θάνατος, στὴν καρδιὰ κάθε ἀνθρώπου θὰ παίζεται μυστικὸ σαιξπήρειο δρᾶμα. Ἀλλὰ εἶνε μικρὰ τὰ δράματα τῶν ἀν­θρώπων μπροστὰ στὸ θεῖο δρᾶμα, τὸ ὁποῖο χαρίζει τὴ λύτρωσι.
Τὸ τονίζω. Ἔξω ἀπὸ τὸν Ἐσταυρωμένο, ποὺ προσκυνοῦμε σήμερα, ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἢ κωμῳδία ἢ τραγῳδία. Ἡ λύσις τοῦ δράματος εἶνε μόνο ὁ Ἐσταυρωμένος.
Ποιά γλῶσσα θὰ μπορέσῃ νὰ περιγράψῃ τὸ θεῖο δρᾶμα; Ταπεινοὶ ἐμεῖς δοῦλοι τοῦ Ὑψίστου, σκουλήκια ποὺ σέρνονται ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου, θὰ ἐπιχειρήσουμε ν᾿ ἀνασύρουμε μιὰ πτυχὴ τοῦ θείου δράματος.

* * *

Νοερῶς, ἀγαπητοί μου, βρισκόμαστε στὰ Ἰε­ροσόλυμα, ἔξω ἀπὸ τὸ πραιτώριο τοῦ Πιλάτου.
Πρὶν ἀκόμη ξημερώσῃ, βγῆκαν ἀπὸ τὶς τρύ­­πες τους φίδια φαρμακερά, θηρία καὶ λύκοι· εἶνε οἱ ἀρχιερεῖς, οἱ φαρισαῖοι καὶ ὁ ὄ­χλος. Σείεται ἡ πόλις. Ζητοῦν τὴν καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Πιλᾶτος ἀντιλαμβάνεται τὴν ἀ­θῳότητά του. Μέσα του μιλάει τὸ ῥωμαϊκὸ δίκαιο. Εἶχε ἐρευνήσει, καὶ τὸ συμπέρασμα ἦτο ἀθῳωτικό· «Ἐγὼ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκω ἐν αὐτῷ» (Ἰω. 18,38). Τὸ βλέμμα τοῦ Ἰησοῦ γαλήνιο, ἡ στάσι του ὑπέροχη, ἡ πραότητα τοῦ χαρακτῆρος του μεγαλειώδης, ἡ ἀκτινοβολία τῆς προσωπικότητός του ἀνεπανάληπτη, ἡ σιωπή του ἀποκα­λυπτική. Δὲν ἐλάλησε ὁ Ἰησοῦς ὅ­πως ὁ φλύ­αρος Σωκράτης στὸ δικαστήριο τῶν Ἀθηνῶν, ποὺ προσπαθοῦσε μὲ τὴ θαυμάσια Ἀπολογία του νὰ πείσῃ τοὺς δικαστὰς ὅτι εἶνε ἀθῷος.
Θαύμαζε ὁ ἡγεμὼν γιὰ τὴν σιωπὴ τοῦ Ἰησοῦ. Θαύμασε δὲ ἀκόμη περισσότερο ὅταν ἡ σύζυγός του, ἡ Κλαυδία Πρόκλα, τοῦ ἔστειλε μήνυμα· «Μηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ ἐκείνῳ· πολλὰ γὰρ ἔπαθον σήμερον κατ᾿ ὄναρ δι᾿ αὐτόν» (Ματθ. 27,19).
Πάλη ἔγινε μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ Πιλάτου. Κάμπτεται ὅμως τὴν τελευταία στιγμὴ καὶ ὑ­πογράφει τὴν καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ. Φοβήθηκε τὶς ἀπειλές. Ἀλλὰ πρὶν ὑπογράψῃ, «λάβων ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄ­χλου λέγων· Ἀθῷός εἰμι ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτου· ὑμεῖς ὄψεσθε» (ἔ.ἀ. 27,24).
Πιλᾶτε, τί κάνεις; Παίζεις μὲ τὴ συνείδησί σου; Μὰ ἦταν δυνατὸν πλένοντας τὰ χέρια νὰ ἀθῳωθῇς ἀπὸ τὸ ἔγκλημα αὐτό; Ὄχι τὸ νερὸ τῆς λεκάνης ἀλλὰ ὅλα τὰ νερὰ τῶν ποταμῶν καὶ λιμνῶν δὲν μποροῦν νὰ τὸ ξεπλύνουν.
Καὶ ὁ λαός, ποὺ βλέπει αὐτὴ τὴ σκηνή, σὰν σκυλιὰ λυσσασμένα ποὺ δὲν γνωρίζουν τὸ ἀ­φεντικό τους καὶ τὸ δαγκώνουν, φώναζε· «Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ᾿ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν» (ἔ.ἀ. 27,25). Μὴ σὲ νοιάζει, Πιλᾶτε, μὴν ταράζεσαι· ἐ­μεῖς εἴμαστε ὑπεύθυνοι γι᾿ αὐτό· τὸ αἷμα του ἂς βαρύνῃ ἐμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας. Read more »

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ
5 Ἀπριλίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H εσταυρωμενη Αληθεια

«Λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· Τί ἐστιν ἀλήθεια;» (δ΄ εὐαγγ. Ἰω. 18,38)<
«Ἐγώ εἰμι… ἡ ἀλήθεια» (α΄ εὐαγγ. Ἰω. 14,6)

Φτωχή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ γλῶσσα μου γιὰ νὰ ἐξυμνήσῃ τὰ πάθη τοῦ Κυρίου. Πρὶν νὰ πῶ τὶς λίγες μου λέξεις, αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ ζητήσω τὴ βοήθεια τοῦ Ἐσταυρωμένου· πα­ρακαλῶ νὰ ἔχω καὶ τὶς δικές σας προσευχές.

Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὶς ἀκολουθίες της ἀνα­παριστᾷ ἐμπρός μας τὰ ἅγια πάθη. Γύρω ἀπὸ τὸ Χριστὸ κινοῦνται πολλὰ πρόσωπα μὲ διάφο­ρες ψυχοσυνθέσεις. Ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ εἶνε ἡ ἐκλε­κτὴ γυναίκα τοῦ Πιλάτου, ἡ Κλαυδία Πρόκλα. Μιλήσαμε ἄλλοτε γι᾿ αὐτήν. Τώρα ὁ ἄντρας της, ὁ Πιλᾶτος, θὰ μᾶς δώση ἀφορμὴ νὰ ποῦμε λίγα λόγια. Ἕνα στιγμιότυπο ἀπὸ τὴ δίκη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ διεξήγαγε ὡς πραίτωρ, θ᾿ ἀναφέρω.

* * *

Ὁ Πιλᾶτος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἀντελήφθη, ὅτι μπροστά του ἔχει ἕναν ἀθῷο. Διέκρι­νε καὶ τὰ ἐλατήρια τοῦ ὄχλου, ἀλλὰ μπρὸς στὴν ἐπιμονή τους ἀναγκάστηκε νὰ ὑποβάλῃ τὸ Χρι­στὸ σὲ ἀνάκρισι. Ἐνῷ αὐτοὶ δὲν μπῆκαν στὸ πραιτώριο, γιὰ νὰ μὴ μιανθοῦν, ὁ Χριστὸς μπῆκε· κ᾿ ἐκεῖ ὁ Πιλᾶτος τὸν ἐρωτᾷ· –Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; μά, ἂν εἶσαι, ποῦ εἶ­νε οἱ στρατιῶτες σου, οἱ ὀπαδοί σου, τὰ φλάμ­πουρά σου; Ὁ Χριστὸς ἀπαντᾷ· –Ἡ δική μου βασιλεία «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»· ἂν ἦταν ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, οἱ ὀπαδοί μου δὲν θ᾿ ἄφηναν νὰ παραδοθῶ στοὺς Ἰουδαίους (Ἰω. 18,36). Ὁ Πιλᾶτος συνεχίζει· –«Οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ;». Ὁ Χριστὸς ἀπαντᾷ· –«Σὺ λέγεις ὅτι βασιλεύς εἰμι ἐγώ. ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυ­ρήσω τῇ ἀληθείᾳ». Ἐγὼ ἦρθα στὸν κόσμο, γιὰ νὰ κηρύξω τὴν ἀλήθεια (ἐ.ἄ. 18,37). Ἀκούγοντας ὁ Πιλᾶτος τὴ λέξι «ἀλήθεια» δὲν κατάλαβε. Ἄν­θρωπος τῆς πράξεως μᾶλλον παρὰ τῆς θεωρί­ας, ἄνθρωπος τοῦ ξίφους τῆς ἐξουσίας καὶ τῆς πολιτικῆς, σπανίως ἀσχολεῖτο μὲ μεταφυ­σικὰ θέματα. Παραξενεύεται ποὺ ἀκούει γιὰ «ἀλήθεια», καὶ λέει· –«Τί ἐστιν ἀλήθεια;». Δὲ βαριέσαι! Τί ψάχνεις; Δὲν ὑπάρχει ἀλήθεια. Καὶ μόλις εἶπε αὐτὰ ἀμέσως βγῆκε ἔξω στοὺς συγκεντρωμένους Ἰουδαίους (ἐ.ἄ.18,38).
Τὸ ἐρώτημα, «Τί ἐστιν ἀλήθεια;» εἶνε τὸ σπουδαιότερο ἀπ᾿ ὅσα ἀντιμετωπίζει ἡ ἀν­θρωπότης. Δυστυχῶς ὁ Πιλᾶτος ἔχασε τὴν εὐ­καιρία ν᾿ ἀκούσῃ τὴν ἀπάντησι. Ἐμεῖς ἂς προσπαθήσουμε νὰ ποῦμε κάτι. Read more »

ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

‘Αποσπάσματα ὁμιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

————

————

ΣΠΑΖΟΥΝ ΤΟ ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΟΙ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΝ, ΛΕΝΕ, ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ!!!

Πιστευουμε να τους το ανταποδωση ο πατριαρχης με καποια προαγωγη ή με καποιο κενο πατριαρχικο τιτλο!!!

Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔγραφε στὴ «Χριστιανικὴ Σπίθα», αριθμ. φυλ. 251

Ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης δὲν μιλᾷ τὴν γλῶσσα τῆς ἀληθείας καὶ δὲν συγκινεῖ τὶς καρδιὲς τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.

Οἱ ἄξιοι πατριάρχαι ὡμολογοῦσαν τὴν Ἑλληνικὴ καταγωγή τους καὶ ὑπερασπίζονταν τὰ δικαιώματα τοῦ ποιμνίου τους. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὅπως εἶνε σήμερα, δὲν μπορεῖ δυστυχῶς νὰ λαλήσῃ τὴν φωνὴ ἐκείνη, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ συγκινήσῃ τὶς καρδιὲς τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Οἱ ἐπὶ σειρὰ αἰώνων σκληρῆς δουλείας ἀοίδιμοι Πατριάρχαι, ὅσες φορὲς ἐνεφανίζοντο ἐνώπιον τῶν πλέον ἀπολυταρχικῶν Σουλτάνων, εἶχαν τὸ θάρρος νὰ λέγουν˙ «Εἴμεθα Ἕλληνες στὴν καταγωγὴ καὶ ὡς πνευματικοὶ αὐτῶν ἀρχηγοὶ ὑποστηρίζομε τὰ ὑπὸ τῆς ἐξουσίας καταπατούμενα δίκαιά των.

«Ὁ σημερινὸς πατριάρχης, ἂν καὶ Ἕλληνας, εὐκαίρως ἀκαίρως ἀκούγεται νὰ λέῃ, ὅτι εἶναι Τοῦρκος! Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 967(2)

Μεγάλη Τετάρτη βράδυ
4 Ἀπριλίου 2018 (2003)
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Περι του Ιουδα

«Ὤ τῆς τοῦ Ἰούδα ἀθλιότητος!» (αἶνοι Μ. Τετάρτης)

Κάθε ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, ἔχει τὶς θλί­ψεις καὶ τὰ παθήματά του. Κανείς σ᾿ αὐτὸ τὸν πλανήτη δὲν εἶνε ἀπείραστος. Γι᾿ αὐ­τὸ καὶ ὁ ἀρχαῖος τραγικὸς ποιητὴς λέει· «Πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει» (Σοφοκλ. Ἀντιγ. 332-333)· πολλὰ τὰ φοβερά, φοβερώτερο ὅμως ἀπ᾿ ὅλα εἶνε ὁ ἴδιος ὁ ἄν­θρωπος. Ἀλλ᾿ ὅλες τὶς ἀνθρώπινες θλίψεις τὶς ξεπερνοῦν τὰ σεπτὰ πάθη τοῦ Κυρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶνε τὸ δρᾶμα τῶν δραμάτων, ποὺ συγκινεῖ ὅλες τὶς εὐγενεῖς ψυχὲς διὰ μέσου τῶν αἰώνων.

Στὸ κάθε δρᾶμα τῶν ἀρχαίων τραγικῶν, ὅ­πως θὰ γνωρίζετε, ὑπάρχει ἕνας πρωταγωνιστής, καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὸν κινοῦνται τὰ ἄλλα πρόσωπα. Ἐδῶ, στὸ δρᾶμα τῶν δραμάτων, κύ­ριο πρόσωπο εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ γύρω του κινοῦνται πολλὰ ἄλλα πρόσωπα. Ἀπὸ αὐτὰ ἄλλα διάκεινται συμπα­θῶς καὶ ἄλλα δυσμενῶς ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλ᾿ ἂν πῆτε, ποιό ἀπ᾿ αὐτὰ εἶνε τὸ δολιώτερο, ἀναμφισβητήτως εἶνε ὁ Ἰούδας. Οἱ ὑμνῳδοὶ γιὰ κανένα ἄλλο δὲν ἐκφράζονται μὲ τόση αὐστηρότητα ὅπως γι᾿ αὐτόν.

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1060(2)

Μεγάλη Τρίτη βράδυ
3 Ἀπριλίου 2018
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Οιστρος ακολασιας»

«Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώ­δης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας» (Μ. Τετ. δοξ. ἀποστ. αἴν.)

Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, ἐξαιρετικὴ συρροὴ ἐκκλησιάσματος. Αἰτία τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς. Μερικοὶ μάλιστα κρατοῦν τὸ ρολόι, κι ὅσο περισσότερο διαρκέσῃ τὸ τροπάριο τόσο σπουδαιότερο θεωροῦν τὸν ψάλτη.
Ἀλλὰ τὰ τροπάρια τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησί­ας δὲν ἔγιναν γιὰ καλλιτεχνικοὺς μόνο σκοπούς, γιὰ νὰ εὐχαριστοῦν τ᾿ αὐτιὰ ὅπως ὁ ἦ­χος μιᾶς κιθάρας. Ὄχι. Κάθε τροπάριο εἶνε ἕ­να σύντομο κήρυγμα, ποὺ προσφέρεται ὄχι σὲ πεζὸ ἀλλὰ σὲ ποιητικὸ λόγο. Καὶ τὸ τροπά­ριο τῆς Κασσιανῆς εἶνε ὕψος ποιήσεως.
Ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ λίγες λέξεις ἐπ᾿ αὐτοῦ.

* * *

Ποιός εἶνε ὁ ποιητής; Δὲν εἶνε ἄντρας, εἶ­νε γυναίκα· γυναίκα μιᾶς ἐποχῆς ποὺ τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα συγκινοῦσε βαθύτατα τὶς καρδιές. Ἡ γυναίκα αὐτή, ἡ Κασσιανή, ἔζη­σε τὸν καιρὸ τοῦ Βυζαντίου. Ἦταν μία ἀπὸ τὶς κόρες ποὺ ἐπελέγησαν γιὰ νὰ τὶς δῇ ὁ αὐτοκράτωρ Θεόφιλος καὶ νὰ διαλέξῃ ἀπὸ αὐτὲς τὴ μέλλουσα βασίλισσα. Φαντάζεστε τὴ σκηνή;
Στὴν αἴθουσα τῶν ἀνακτόρων εἶχε συγκεν­τρωθῆ ὅ,τι ὡραῖο εἶχε νὰ παρουσιάσῃ ὁ γυναι­­κεῖος κόσμος τῆς αὐτοκρατορίας. Καλλο­νὲς διαλεγμένες ὄχι μόνο γιὰ τὴ σωματική τους ὡραιότητα ἀλλὰ περισσότερο γιὰ τὰ πνευματικά τους προσόντα. Δὲν ἦταν αὐτὰ καλλιστεῖα Χόλλυγουντ· ἦταν μᾶλλον καλλιστεῖα πνεύματος, καὶ τέτοια καλλιστεῖα δὲν μποροῦ­με νὰ τὰ καταδικάσουμε. Ὁ νεαρὸς Θε­όφιλος παρουσιάστηκε λοιπὸν ἐν μέσῳ τῆς ὡραί­ας ἐ­κείνης ἀνθοδέσμης. Κρατοῦσε, ὅπως λένε οἱ ἱστορικοί, στὰ χέρια του ἕνα μῆ­λο χρυσό, ποὺ τοῦ τό ᾿χε δώσει ἡ μητρυιά του γιὰ νὰ τὸ προσ­φέρῃ σ᾿ ἐκείνην ποὺ θὰ ἐξ­έλεγε. Ἀφοῦ ἔρριξε τὸ βλέμμα παντοῦ, στάθηκε ἐμπρὸς στὴν ὡραιοτάτη Κασσιανή. Ἀλ­λὰ πρὶν τῆς δώ­σῃ τὸ μῆλο, τὴ ρώτησε γιὰ νὰ τὴ δοκιμάσῃ· –Ἀπ᾿ τὴ γυναῖκα δὲν βγῆκαν ὅ­λα τὰ κακά; Ἡ Κασσιανή, εὐφυὴς καὶ ἑτοιμόλογη, ἀπήντησε μὲ θάρρος· –Ἂν ἀπὸ τὴν Εὔα προῆλθαν τὰ κακά, ἀ­πὸ τὴν Παναγία μας ὅ­μως προῆλθε ὅ,τι καλὸ καὶ σωτήριο!… Ἡ γυναίκα εἶνε ἢ ἡ σωτηρία ἢ ἡ καταστροφή.
Ἡ ἀπάντησι τῆς Κασσιανῆς ἦταν ὀρθή. Δὲν ἄρεσε ὅμως στὸ Θεόφιλο. Γι᾿ αὐτὸ ἐκεῖνος ἀ­πο­μακρύνθηκε ἀπὸ αὐτὴν καὶ ἔδωσε τὸ μῆλο σὲ μιὰ σεμνὴ κόρη ἀπὸ τὴν Παφλαγονία, τὴ Θεοδώρα, ποὺ ἔγινε καὶ ἁγία, διότι συνετέλεσε τὰ μέγιστα στὴν ἀναστήλωσι τῶν ἱερῶν εἰκόνων (τὸ 842), μετὰ τοὺς κραταιοὺς ἀγῶ­νες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῆς εἰκονομαχίας. Read more »

ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΒΙΒΛΙΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΑΣ; ΠΟΥ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ;

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΟΝΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ, ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΣ.

Ὁ Γέροντας Γαβριήλ Αγιορείτης λέγει:
Στο Λειμωνάριο ένα βιβλίο, διαβάζουμε τα εξής:
Εκεί στα μέρη του Ιορδάνου ήταν ένας ασκητής και ένα βράδυ είδε την Παναγία μας με συνοδεία δύο ιεροπρεπείς άντρες έξω από το κελλί του. Έβαλε μετάνοια και λέει, Παναγία να ‘ρθεις να ευλογήσεις το κελλί μου. Του λέει η Παναγία,
Δεν έρχομαι γιατί έχεις μέσα τον εχθρό μου.
Και έφυγε. Δεν είχε κανέναν μέσα και δεν μπορούσε να καταλάβει τί ήταν αυτό που είπε η Παναγία. Είχε δανειστεί ένα βιβλίο από έναν γείτονά του και όταν το τελείωσε και το διάβασε στο τέλος είχε δύο λόγους του Νεστορίου κατά της Παναγίας μας που Την αποκαλούσε Χριστοτόκο και ανθρωποτόκο και όχι Θεοτόκο και αυτό ήταν που η Παναγία μας δεν πήγε μέσα. –Έχεις τον εχθρό μου.
Όποιος έχει φιλίες με τους εχθρούς του Θεού και της Παναγίας, που είναι οι οικουμενισταί και ο πάπας και οι άλλοι αιρετικοί, αυτός θα χαθεί μαζί τους.
Τι λέει ο Ιερός Χρυσόστομος.
ὁ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ βασιλέως συμφιλιάζων, οὐ δύναται τοῦ βασιλέως φίλος εἶναι, ἀλλ᾽ οὐδὲ ζωῆς ἀξιοῦται, ἀλλὰ σὺν τοῖς ἐχθροῖς ἀπολεῖται.

ΒΙΝΤΕΟ https://www.youtube.com/watch?v=Lin9XvQQaWY

2. Ομιλία του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου

ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ  ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ  (Α´ Τιμ. – 413)

3. Μηνυσεις και αγωγες κατα των δασκαλων που θα επιμενουν στα καταδικασμενα νεα θρησκευτικα θα μπορουν να καταθετουν οι γονεις

Σχόλιο Γ.Θ : Αν θέλουμε να απαλλαγούμε από τα άθεα γράμματα πρέπει και εμείς να αντιδράσουμε. Μην τα περιμένουμε όλα από τους άλλους.
Τώρα που η δικαιοσύνη (επιτέλους), αντέδρασε στις αντισυνταγματικές νομοθεσίες αρκεί εμείς να βάλουμε την τελευταία πινελιά για να ακυρώσουμε τα αντίχριστα σχέδιά τους. Μην αδιαφορούμε, μην είμαστε ηττοπαθείς. Αντιδράμε, Αντιστεκόμαστε και η νίκη είναι βεβαία!
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/03/blog-post_323.html#more

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 2ᾳ Ἀπριλίου 2018

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ
Η ΑΠΟΦΑΣΗ 660/2018 ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣτΕ
ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Εἶναι τραγικό τό γεγονός ὅτι μπροστά στήν ἰδεοληψία τους κάποιοι δέν ὀρρωδοῦν νά ποδοπατοῦν ἀνερυθρίαστα τήν ἔννομη πραγματικότητα καί τίς ἀρχές πού δῆθεν ὑπερασπίζονται. Ἀπόδειξη πασιφανής ἀπετέλεσε ἡ πολεμική ἐναντίον τῆς προσφάτου Ἀποφάσεως τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΕ πού ἔκρινε ἐπί τῆς συνταγματικότητος τῶν Ἀποφάσεων τοῦ Ὑπουργοῦ Φίλη τῶν ἀφορωσῶν στήν διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν στούς Ὀρθόδοξους Ἑλληνόπαιδες.
Μελετώντας κανείς τό αἰτιολογικό μέρος τῆς δημοσιευθείσης Ἀπόφασης τῆς Ὁλομελείας πού ἐξεδόθη μέ συντριπτική πλειονοψηφία 20 ἔναντι 5 ἀντιλαμβάνεται εὐχερέστατα ὅτι ἡ βάση τῆς ἀντισυνταγματικότητος τῶν προσβληθεισῶν Ἀποφάσεων Φίλη εἶναι ἡ καταστρατήγηση τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσότητος καί τῆς ἀρχῆς τῆς ἰσονομίας. Χαρακτηριστικά ἡ Ἀπόφαση τῆς Ὁλομελείας ἀναφέρει στήν 14η παράγραφό της: «Πέραν δε τούτου, μάλιστα, για ετεροδόξους ή αλλοθρήσκους μαθητάς -ιδίως τους μαθητάς του καθολικού δόγματος ή της εβραϊκής θρησκείας ή της μουσουλμανικής μειονότητος της Δυτικής Θράκης-ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος ή θρησκείας από πρόσωπα προτεινόμενα από την οικεία θρησκευτική κοινότητα, προκειμένου δε περί της μουσουλμανικής μειονότητος από μουσουλμάνο θρησκευτικό λειτουργό (βλ. άρθρα 19 παρ. 1 τουν. 3379/1955, 85 παρ. 4 του ν. 1566/1985, 55 παρ. 5 του ν. 4386/2016 και 7 παρ. 1 του ν. 694/1977)». Καί στήν 15η παράγραφο: «Επειδή, περαιτέρω,κατά την κρατήσασα στο Δικαστήριο γνώμη, σύμφωνα με την συνταγματική αρχή της ισότητος (άρθρο 4 παρ. 1 του Σ/τος) και τις διατάξεις των άρθρων 9 και 14 της ΕΣΔΑ και της παρ. 1 του ΠΠΠ αυτής, το Κράτος δεν μπορεί ρυθμίζοντας το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, να στερήσει από τους μαθητάς που ασπάζονται ορισμένη θρησκεία το δικαίωμα, το οποίο αναγνωρίζει σε μαθητάς που ανήκουν σε άλλες θρησκείες,να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα της πίστεώς των (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών)». Read more »

Μεγ. Δευτέρα βράδυ (Ματθ. 22,15–23,39)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τα οκτω «ουαι» (Ματθ. 23,13-35)

Πρίν, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ μιὰ μεγάλη μάχη συμβαίνει πολλὲς φορὲς τὰ δύο ἀντίπαλα στρατόπεδα νὰ ἔρχωνται μεταξύ τους σὲ μικρὲς συγκρούσεις, σὲ ἁψιμαχίες ὅπως λέγον­ται. Οἱ ἁψιμαχίες εἶνε προανάκρουσμα τῆς με­γάλης συγκρούσεως ποὺ θὰ ἐπακολουθήσῃ.
Κάτι παρόμοιο βλέπουμε νὰ περιγράφεται στὸ εὐαγγέλιο ποὺ διαβάστηκε πρὸ ὀλίγου. Καθὼς ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα προχωρεῖ, πλησι­άζει ἡ ὥρα ποὺ θὰ γίνῃ ἡ μεγάλη σύγκρουσις, ἡ μεγαλύτερη στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἡ δὲ μεγαλύτερη σύγκρουσις τῆς ἱστορίας εἶ­νε ἡ μάχη τοῦ Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ τὸ φῶς θὰ συγ­κρουσθῇ μὲ τὸ σκοτάδι, ἡ ἀγαθότης μὲ τὴν κακία, ὁ Θεὸς μὲ τὸν διάβολο. Πρὶν λοιπὸν ἀ­πὸ τὴν τελικὴ ἐκείνη ἀναμέτρησι τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, προτοῦ ὁ Χριστὸς ἀντιμετωπίσῃ τὸν ἐχθρὸ στῆθος μὲ στῆθος, προηγοῦνται, τρόπον τινὰ ὡς ἁψιμαχίες, λεκτικοὶ δι­αξιφισμοὶ μὲ τὰ ὄργανα τοῦ ἐχθροῦ. Ἁψιμα­χίες εἶνε οἱ πονηρὲς ἐρωτήσεις τῶν Ἡρῳδι­ανῶν, τῶν Σαδδουκαίων καὶ τῶν Φαρισαίων, τὶς ὁποῖες ὁ Χριστὸς ἀμυνόμενος ἀντικρούει μὲ ἀποστομωτικὲς ἀπαντήσεις.
Καὶ μετὰ τὴν ἄμυνα προχωρεῖ τώρα σὲ ἐ­πίθεσι. Καὶ ἐπίθεσις εἶνε ὁ ἔλεγχος τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς γραμματεῖς καὶ φαρισαίους, μέσα στὸν ὁποῖον ἀκούγονται ὀκτὼ φοβερὰ «οὐαί» (βλ. Ματθ. 23,13-35).
Ἀξίζει νὰ στρέψουμε τὴν προσοχή μας εἰ­δικῶς σ᾿ αὐτὰ τὰ «οὐαί». Read more »