Τὰ ἅγια Θεοφάνεια
6 Ἰανουαρίου

TO NEΡO
«Σήμερον τῶν ὑδάτων ἁγιάζεται ἡ φύσις…» (Μ. Ἁγ.)

Βρισκόμαστε, ἀγαπητοί μου, στὸ τέλος τῆς περιόδου ποὺ ὀνομάζεται Δωδεκαήμερο. Σήμερα, ἑ­ορτὴ τῶν Θεοφανείων, βλέπουμε τὸ καταπλη­κτικὸ θαῦμα, οἱ οὐρανοὶ νὰ ἀνοίγων­ται, Πνεῦ­μα ἅγιο ἐν εἴδει περιστερᾶς νὰ ἐμ­φανίζεται, ἡ ἁγία Τριὰς νὰ κηρύσσεται, καὶ πρὸ παντὸς νὰ δακτυλοδεικτῆται ὁ Ἰησοῦς στὸ θαυμάσιο διάγγελμα τοῦ οὐρανοῦ ὡς ὁ μόνος ἀσφαλὴς ὁδηγὸς τῆς ἀνθρωπότητος.
Ὁ Χριστὸς βαπτίσθηκε στὸν Ἰορδάνη. Ἡ ἀ­λήθεια αὐτὴ ἔχει πολλὲς πλευρές, ποὺ δὲν θὰ τὶς ἀναλύσουμε ἐδῶ. Ἀπὸ ὅλα τὰ θέματα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς σᾶς παρακαλῶ νὰ προσέ­ξετε μόνο τὸ ὑλικὸ ἐκεῖνο στοιχεῖο, ποὺ τιμᾶται τώρα ἰδιαιτέρως, δηλαδὴ τὸ νερό. «Σήμερον τῶν ὑδάτων ἁγιάζεται ἡ φύσις», ἀ­κοῦμε. Γιὰ τὸ νερὸ λοιπὸν θὰ πῶ κ᾽ ἐγὼ λίγα λόγια.

* * *

Ὁ κόσμος, ἀγαπητοί μου, εἶνε σύνθεσις ὑ­λι­­κῶν στοιχείων. Δὲν ξέρω σὲ πόσα τὰ ἀνεβά­­ζει σήμερα ἡ ἐπιστήμη· οἱ ἀρχαῖοι σοφοί, ὅ­πως ὁ Δημόκριτος, ἔλεγαν ὅτι τὰ σπουδαιότερα στοιχεῖα ἀ­πὸ τὰ ὁποῖα συντίθεται ὁ κόσμος εἶνε τέσσερα. Καὶ σήμερα μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι στὴ φύσι τέσσε­ρα εἶνε τὰ κυριώτε­ρα στοιχεῖα. Στὶς ὡραῖες εὐχὲς τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ ἀ­κοῦμε· «Σὺ ἐκ τεσσάρων στοιχείων τὴν κτίσιν συναρμόσας…»· σύ, Κύριε, συνέ­θεσες τὴν κτίσι ἀπὸ τέσσερα στοιχεῖα. Τὸ ἕνα στοιχεῖο ποιό εἶνε; Τὸ πιὸ εὐτελές· ἡ γῆ, τὸ χῶμα. Ποιός τοῦ δίνει σημασία; Κι ὅμως, τί ἀν­εκτίμητη ἀξία ἔχει! Ἀπ᾽ αὐτὸ προερχόμε­θα, ἀ­πὸ αὐτὸ τρεφόμεθα, καὶ σ᾽ αὐ­τὸ καταλήγουμε. «Γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύ­σῃ», εἶπε ὁ Θε­ός (Γέν. 3,19). Ἀλλοίμονο ἂν ἡ ἐ­πιφάνεια τῆς γῆς δὲν ἦ­ταν ἀπὸ γόνιμο χῶμα· θὰ πεθαίναμε ὅ­πως ὁ Μίδας, ποὺ ἐπιθύμησε ὅ,τι ἀγγίζῃ νὰ γί­νεται χρυσὸ καὶ ἔτσι πέθανε ἀπ᾽ τὴν πεῖνα. Μῦ­θος εἶνε αὐτό, ἀλλὰ ἐκφράζει μιὰ ἀλήθεια· ὅτι κινδυνεύουμε νὰ πεθάνουμε ἐν μέσῳ πλού­του, τὸν ὁποῖο θεοποιήσαμε. Τὸ δεύ­τερο στοιχεῖο, πάνω ἀπὸ τὸ χῶμα, εἶνε λε­πτότερο· εἶνε τὸ ὕ­δωρ, τὸ νερὸ γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ μιλήσουμε, σύνθεσις ὑ­δρογόνου καὶ ὀξυγό­νου. Τὸ τρίτο στοιχεῖο, πάνω κι ἀπὸ τὸ νερό, εἶνε ὁ ἀέρας. Εἶνε λεπτότερο, ἀλλὰ ἔχει κάποιο βάρος· κάτι ζυγίζει κι αὐτό, πολὺ ἐλαφρότερα βέβαια ἀπὸ τὰ ἄλλα. Καὶ τὸ τέταρ­το στοιχεῖο, ἀκόμα λεπτότερο, εἶνε τὸ πῦρ, ἡ φωτιά. Τὰ τέσσερα αὐτά, συνδυαζόμενα, ἀπαρτίζουν τὸν κόσμο.
Καὶ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα σύνθεσις ὑλικῶν στοιχείων εἶνε. Ἔχει τὴ δική του χημικὴ σύστασι· τόσο νερό, τόσο φωσφόρο, τόσο σίδηρο, τόσο λίπος, τόσο μαγνήσιο, τόσο ἄνθρακα, τόσο ἀσβέστιο. Ἀλλὰ τὸ κυριώτερο στοιχεῖο του εἶνε τὸ νερό. Ὀρθὰ εἶπε κάποιος, ὅ­τι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἕ­να ποτάμι ποὺ ῥέει ἀ­καταπαύστως. Νερὸ εἴμαστε. Ἡ ἁρμονικὴ σύνθε­σις τῶν στοιχείων αὐ­τῶν στὸ σῶμα εἶνε ἡ ὑ­γεία· ἡ δυσαρμονία εἶνε ἀσθένεια καὶ θάνατος.

Λίγα λόγια λοιπὸν μόνο γιὰ τὸ νερό.

* * *

Ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, νερὸ φυσικό, νερὸ ἰαματικό, καὶ νερὸ ἁγιασμένο.
⃝ Τὸ φυσικὸ νερό. Βρίσκεται ἄφθονο στὸν πλανήτη μας. Ἀναβλύζει ἀπὸ πηγές· τρέχει σὰν ῥυάκι, σὰν χείμαρρος, σὰν ποταμός. Κατα­λήγει καὶ συλλέγεται σὲ μικρὲς ἢ με­γάλες λίμνες, στὶς θάλασσες καὶ τοὺς ὠκε­ανούς. Πῶς οἱ τεράστιοι αὐτοὶ ὄγκοι ὑδάτων κρατιῶν­ται καὶ δὲν φεύγουν ἔξω στὸ διάστημα; Τοὺς συγ­κρα­τεῖ ἡ ἕλξι τῆς γῆς, λένε. Ἀλλ᾽ αὐτὸ κα­­τὰ βάθος εἶνε κάτι ἀνεξήγητο. Τὴ Με­γάλη Παρα­σκευὴ ἀ­κοῦμε· «Σήμερον κρεμᾶ­ται ἐπὶ ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας» (Θ΄ ὥρ.).
Τὸ νερὸ εἶνε ἀγαθὸ ἀνεκτίμητο. Ἀλ­λὰ εἴμεθα ἀγνώμονες, ὅπως εἶπα καὶ ἄλλοτε. Βλέπεις τὸ πουλάκι; πίνει νερὸ καὶ ὑ­ψώνει τὸ κεφάλι πρὸς τὸν οὐρανό. Σὰν νὰ λέῃ· Θεέ μου, σ᾽ εὐχαριστῶ γιὰ τὸ δῶρο σου. Ὁ ἄν­θρωπος δείχνει ἀγνωμοσύνη καὶ ἀχαριστία. Γίναμε γε­ώδεις, σαρκικοί, χωρὶς με­ταφυσικὲς ἀνατάσεις. Παλαιότερα οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἀγράμματοι ἀλλὰ εὐγνώμονες. Ἐγνώρισα παπποῦ­δες, ποὺ προτοῦ νὰ πιοῦν ἕνα ποτήρι νερὸ ἔκαναν τὸ σταυρό τους. Εἴδατε κανένα σήμε­ρα νὰ τὸ κάνῃ αὐτό; Θά ᾽ρθῃ ὅμως ὥρα ποὺ θὰ δίνῃς μιὰ λίρα καὶ ἕνα ποτήρι νερὸ δὲν θὰ ὑπάρχῃ. Τότε θὰ ἐκτιμήσουμε τὴν ἀξία τοῦ νε­ροῦ, ποὺ εἶνε δῶρο καὶ εὐλογία Θεοῦ· ἡ στέρησίς του δημιουργεῖ τὴν ἀφυδάτωσι καὶ ὁδη­γεῖ στὸ θάνατο. Δὲν ζῇ ὁ ἄνθρωπος χωρὶς νερό.
⃝ Προχωροῦμε τώρα σὲ ἄλλη βαθμῖδα. Εἶνε τὰ ἰαματικὰ νερά. Γιὰ ὅλα προνόησε ὁ καλὸς Θεός. Ὑπάρχει νερὸ τὸ ὁποῖο, ὅπως ξέρουν οἱ μεταλλωρύχοι, προτοῦ νὰ βγῇ ἔξω, περνάει, ἐ­κεῖ στὰ ἔγκατα τῆς γῆς, μέσα ἀπὸ στρώματα, ποὺ τὸ ἐμπλουτίζουν μὲ διάφορα μεταλλικὰ συστατικά, ἰδίως δὲ μὲ ῥαδιενέργεια. Εἶ­νε ὀνομαστὲς διάφορες πηγές, ποὺ τροφοδο­τοῦν μὲ ὑγιεινὸ πόσιμο νερὸ ἐμφιαλωμένο, καθὼς καὶ ἄλλες ἰαματικὲς πηγές, θερμὲς ἢ ψυ­χρές, μὲ θαυμαστὲς θεραπευτικὲς ἰδιότητες, καὶ χιλιάδες ἄνθρωποι συρρέουν ἐκεῖ. Εἶνε μία εὐλογία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν πατρίδα μας.
⃝ Πάνω ὅμως ἀπὸ αὐτά, στὴν ἀνωτάτη βαθμῖ­δα, εἶνε τὸ νερὸ τὸ ἁγιασμένο. «Σήμερον τῶν ὑ­δάτων ἁγιάζεται ἡ φύσις…». Γιὰ νὰ λά­βῃ καν­εὶς τὸ ἁγιασμένο νερό, χρειάζεται πίστις. Ἂν δὲν θέλῃς νὰ πιστέψῃς, δικαίω­μά σου. Τότε ὅ­­μως, καὶ χίλια ἐπιχειρήματα νὰ φέρω, Κικέρων καὶ Δημοσθένης καὶ Πλάτων καὶ Ἀριστοτέλης νὰ γίνω, δὲν πρόκειται νὰ σὲ πείσω. Ἡ πίστις εἶνε μυστήριο. Ἄλλος πιστεύει, ἄλλος δὲν πιστεύει. Ποιό εἶνε τὸ ἁγιασμένο νερό; Εἶνε τὸ νερὸ τοῦ ἁγιασμοῦ, ποὺ λαμβάνουμε σήμερα, καὶ τὸ νερὸ τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, τὸ νερὸ τῆς κολυμβήθρας μας. Προτοῦ νὰ τὸ εὐλογήσῃ ὁ ἱερεύς, εἶνε ἕνα κοινὸ νερὸ ὅπως τὰ ἄλλα. Ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς πῇ «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος», ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς πῇ «Βαπτίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος», τὴν ὥρα ἐκείνη ―κατὰ τὴν πίστι μας― τὸ νερὸ παίρνει «ῥαδιενέργεια», χάρι, πνευματικὴ δύναμι. Γίνεται φοβερὸ γιὰ τὸν διάβολο καὶ τοὺς δαίμονας. Καὶ ποιά ἡ ἐνέργειά του; Τὸ μὲν κοινὸ νερὸ καθαρίζει τὸ σῶμα ἀπὸ τὸν φυσικὸ ῥύπο, τὸ δὲ ἁγιασμένο νερὸ μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, τὸ ἀδαμιαῖον σύμπλεγμα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ προσωπικὲς ἁμαρτίες. Ὁ ἄνθρωπος, ἀπὸ μαῦρος σὰν τὰ φτερὰ τοῦ κόρακα, γίνεται λευκὸς σὰν τὸ περιστέρι, ποὺ πέταξε σήμερα πάνω ἀπὸ τὰ ῥεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου.

* * *

Αὐτά, ἀγαπητοί μου, μᾶς δίδει ἀφορμὴ νὰ ποῦμε σήμερα τὸ γεγονὸς τῆς βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη. Πρὶν τελειώσω ὅμως θέλω νὰ δώσω μία ἀπάντησι σ᾽ ἐκείνους ποὺ ρω­τοῦν· Ἐμεῖς βαπτιζόμεθα, διότι εἴμεθα ἁ­μαρτωλοί· ὁ Χριστὸς γιατί βαπτίσθηκε, ἀφοῦ οὔ­τε μὲ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα οὔτε μὲ προσω­πικὲς ἁμαρτίες ἐβαρύνετο; «Ἀνομίαν – ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν» (Ἠσ. 53,9· Α΄ Πέτρ. 2,22), γι᾽ αὐτὸ σήμερα ψάλλουμε «Ὦ ἀναμάρτητε Χριστέ…» (ἑσπ.). Πῶς καὶ γιατί ὁ ἀναμάρτητος βαπτίζεται;
Θὰ χρειαζόταν μακρὰ θεολογικὴ ἐξήγησις. Ἕνα μόνο λέγω. Κατὰ τοὺς πατέρας ὁ Κύριος βαπτίσθηκε ὄχι διότι τὸ εἶχε ἀνάγκη, ἀλλὰ γιὰ νὰ φανερωθῇ καὶ βεβαιωθῇ ποιός εἶ­νε. Ὁ ἀφα­νὴς ἐργάτης τῆς Ναζαρέτ, ὁ ἄγνωστος στοὺς πολλούς, νὰ γίνῃ γνωστὸς στὴν ἀν­θρωπότητα, ὅτι εἶνε ὁ Μεσσίας καὶ Λυτρω­τὴς τοῦ κόσμου. Ἦταν ἡ ἐπίσημη στιγμή, ποὺ οἱ οὐρανοὶ ἀπηύθυναν τὸ σπουδαιότερο διάγγελμα, παγ­κό­σμιο διάγγελμα ―ἐμπρὸς στὸ ὁποῖο ὠχρι­οῦν τὰ διαγγέλματα τῶν ἐπιγείων κυβερνη­τῶν― καὶ ὁ Πατὴρ διεκήρυξε· «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱ­ός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα», ποὺ ἀργότερα θὰ ἐπαναληφθῇ μὲ τὴν συμπλήρωσι «αὐτοῦ ἀκούεται» (Ματθ. 3,17· 17,5). Τὸ οὐράνιο αὐτὸ διάγγελμα μᾶς δείχνει, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε ὁ μόνος ἀσφαλὴς ὁδηγός μας.
Παρακαλῶ, ἀδελφοί μου, νὰ μοῦ πῆτε εἰλικρινά· ποιόν ἔχετε ὁδηγὸ στὴν προσωπική σας ζωή; Ὤ ἐὰν θέταμε ὁδηγό μας τὸ Χριστό! Καὶ ἀλλοίμονο ἐὰν θέτουμε ὁποιονδήποτε ἄλλο ὡς ὁδηγό. Ὁ Χριστὸς εἶπε· «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. 14,6). Ἀδιάψευστα λόγια διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Ἐὰν ὁ Χριστὸς γινόταν ὁ ὁδηγὸς τοῦ ἀτόμου, τῆς οἰκογενείας, τῆς κοινωνίας, τοῦ ἔθνους, τῆς ἀνθρωπότητος ὁλοκλήρου, ὤ ποία εὐλογία! παράδεισος θὰ γινόταν αὐτὸς ὁ κόσμος.
Τώρα ἔχουμε ἄλλους ὁδηγούς, ἐπιγείους «θεούς», ποὺ τοὺς ἔχουμε μυθοποιήσει, γιὰ νὰ μᾶς διαψεύσουν μετὰ ἀπὸ λίγο παταγω­δῶς. Καὶ γι᾽ αὐτό, ἀντὶ εὐλογία ἔχουμε κατάρα, διάλυσι τῶν πάντων καὶ χάος.
Εἴθε ὁ Κύριος νὰ μᾶς χαρίσῃ τὴν εὐλογία του διὰ μεταλήψεως καὶ ῥαντισμοῦ τοῦ ἁγιασμένου ὕδατος, καὶ νὰ ὑ­μνοῦμε καὶ δοξάζουμε τὸ ὄνομά του, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης 6-1-1988 ἡμέρα Τετάρτη)

______________

STA SERBIKA

________________

БОГОЈАВЉАЊЕ (6/19 Јануар)

ВОДА

«Данас се   водена  освећује природа…» (В.Осв.)

Драги моји, на крају смо периода који се назива Дванаестодневница, видимо чудо, небеса се отварају. Дух свети у виду голуба да се јавља, света Тројица се објављује, а пре свега се Исус пројављује као једини сигуран вођа човечанства. Христос је крштен у Јордану. Та истина има много страна, али нећемо то сада анализирати овде. Од свих тема поводом данашњег празника молим вас да обратите пажњу на ону материјалну твар, која се данас поштује  посебно, а  то је вода. „Данас се  водена освећује природа“, чујемо. О води ћу дакле и ја рећи мало речи. .

* * *

Свет је драги моји  скуп материјалних елемената. Не знам колико данас до тога држи наука, али стари мудраци, као Демокрит, су говорили да постоје четири најважнија елемента од којих се сачињава свет. И данас можемо рећи да у природи имамо четири важна елемента. У предивним молитвама Великог Освећења чујемо: «Ти си од четири елемента творевину саставио…». Који је први и најнесавршенији елемент? Ко јој придаје важност? Али, какву  непроценљиву вредност има! Од ње смо постали, од ње се хранимо, и у њој завршавамо. «Јер си прах, и у прах  ћеш се вратити», рекао је Бог (Прв.Мојс. 3,19). Тешко нама да површина земаљска није од плодне земље, умрли бисмо као Мида, који је желео све што дотакне да се претвори у злато и тако је умро од глади. То је један мит, али издражава једну истину, да смо у опасности да умремо у богатству које смо обожили. Други елемент, вреднији од земље, је истанчанији, то је вода, вода о којој ћемо говорити, скуп водоника и кисеоника. Трећи елемент, важнији од воде је ваздух. Најлакши је али и он нешто тежи, најлакши је од свих елемената. А четврти елемент још лакши је ватра. Та четири елемента заједно сачињавају свет.

И људско тело је састављено од материјалних елемената. Има свој хемијски састав, толико воде, толико фосфора, толико гвожђа, толико масноће, толико магнезија, толико минерала, толико азбеста. Међутим његов најважнији елемент је вода. Тачно је неко рекао да је човек једна чаша која непрестално тече. Вода смо. Хармоничан однос тих елемената у телу је једнак здрављу, а дисхармоничан однос тих елемената у телу је једнак болести и смрти. Само мало речи о води.

* * *

Постоји драги моји: природна, исцелитељска и освећена вода. Природна вода се налази у изобиљу на нашој планети. Извире из разних извора. Тече као речица, као водопад, као река. Долази и слива се у мала и велика језера, у мора и у океане. Како те огромне количине воде се држе и не оду у свемир? Придржава их привлачност земље, кажу. Међутим то је у суштини нешто необјашњиво. На Велики Петак чујемо „Данас виси на дрвету Онај, Који је на водама основао земљу …. Вода је непроценљиво благо. Ми смо незахвални, као што сам и пре говорио. Видиш ли птичицу; пије воду и подиже главу ка небу. Као да говори:“ Боже мој, хвала ти на твом поклону“. Човек показује незахвалност и неблагодарност. Постали смо земљани, телесни, без натприродних узвишења. У старо време су људи били неписмени, али су били благодарни. Упознао сам старије људе који пре него што су пили воду су се  крстили. Да ли сте видели некога у данашње време да то чини? Доћи ће време када ћеш давати једну лиру а неће бити довољно за једне чаше воде. Тада ћемо ценити вредност воде која је дар и благослов Божији, ускраћење воде ствара дехидрацију и води у смрт. Не живи човек без воде.

Настављамо сада ка следећој степеници. То је исцелитељска вода. О свему се побринуо добри Бог. Постоји вода  која, као што знају рудари, пре него што изађе напоље, пролази кроз земљину кору која је обогаћује са разним минералним састојцима, као и  са радиоенергијом. То су познати разни извори, који се напајају са здравом водом за пиће, као и други исцелитељни извори, топли и хладни, са чудесним исцелитељским својствима, хиљаде људи се тамо окупља. То је један благослов Божији за нашу домовину.

Изнад свега тога на првој лествици је вода освећена. «Данас се водена освећује природа…». Да би неко пио освећену воду, потребна је вера. Ако не желиш да верујеш, твоје право. Тада и хиљаду примера да ти наведем,да постанем Цицерон, Димостен, Платон и Аристотел, нећу те уверити. Вера је тајна. Неко верује, неко не верује. Шта је освећена вода? То је вода освећења, коју узимамо данас, и вода светог крштења, вода из наше крстионице. Пре но што је благослови свештеник, то је обична вода као и све друге воде. Али од часа када свештеник каже: «Крсти се слуга Божији у име Оца и Сина и светог Духа», у онај час – по нашем веровању- вода добија «радиоенергију», благодат, духовну силу. Постаје страшна за ђавола и демоне. Које је њено дејство? Обична вода чисти тело од природне прљавштине, а освећена вода нас чисти од праочинског греха, од адамског бремена, али и од личних грехова. Човек се преображава од црног као крила гавранова постаје бео као голуб, који је данас пролетео над воденом стихијом Јордана.

* * *

Данас ћемо рећи ове речи поводом Христовог крштења на Јордану. Пре него што завршим желим дати одговор онима који питају: Ми се крстимо, јер смо грешни,  али зашто се  Христос крстио, ако није отежан ни са праочинским грехом ни са личним греховима? “Он греха не учини“ (Исаиј. 53,9, А.Петр. 2,22), зато данас појемо „О безгрешни Христе…“ (веч.). Како и зашто се безгрешни крсти? Овде би било потребно дуго теолошко објашњење. Једно само кажем. По очевима Господ је крштен не зато што је то било неопходно, већ да се пројави и увери ко је. Невидљиви радник Назарета, непознат многима, да постане познат човечанству, да је Месија и Избавитељ света. Био је то званични тренутак, небеса су поручила најважнију поруку, светску поруку, пред којом падају поруке земаљских владара- и Отац је објавио“ Ово је син мој љубљени“ где ће се касније опет поновити са допуном: “који је по мојој вољи“ (Мат. 3,17-17,5).Небеска порука нам показује да је Господ наш Исус Христос, наш једини  сигуран водич.

Молим вас, браћо моја, да ми искрено кажете, кога имате за водича у свом личном животу? О, када бисмо имали за свог водича Христа! Тешко нама ако поставимо било кога другог као свог водича. Христос је рекао: „ Ја сам пут, истина и живот“ (Јова. 14,6). Необориве речи кроз векове. Када би Христос био водич особе, породице, друштва, народа,човечанства,о какав благослов! Рај би био овај свет.

Данас имамо друге водиче, земаљске «богове»,које смо створили као мит, ……. Зато уместо благослова имамо проклетство, распад свега и свеопшти хаос. Нека нам Господ дарује благослов његов кроз узимање и кропљење освећеном водом, да славимо и хвалимо име његово, Оца и Сина и светог Духа, у векове векова, амин.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Св Пантелејмон Флорина  6 -1-1988 , дан Среда)

ΡΙΨΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Russian Orthodox Music 13

______________________

____________________________

Ο «ορθόδοξος» πατριάρχης Βαρθολομαίος διακόπτει τον αγιασμό των υδάτων και τους αφήνει όλους άφωνους, για να ακούσουν τον ιμάμη!!! Μπορείτε να το δείτε και μόνοι σας.

Αυτό ζητά η παγκοσμιοποίηση.

Ο κ. Ιωαννίδης Τρύφων μας έστειλε το εξής e-mail και το δημοσιεύουμε ευχαρίστως.

• Καλησπέρα και χρόνια πολλά. Χαιρόμαστε που διαβάζουμε και βλέπουμε βιντεακια με κηρύγματα του γέροντος μας πατρός Αυγουστίνου, αλλα στο θεμα του παναγιωτάτου πατριάρχη μας κάνετε ένα λάθος και καλό ειναι να επανορθώσετε.
• Δεν σταμάτησε ο παναγιώτατος πατριαρχης μας τον αγιασμο των υδατων προς τιμην του ιμαμη, οπως εχετε την εντυπωση, αλλα σταμάτησε για να τελειώσει ο ιμαμης, επειδη τα ηχεία του τζαμιού είχαν πολυ δυνατη ενταση. Το τζαμί ειναι ακριβως μπροστα από το πατριαρχειο μας και κάλυπταν την ακολουθία του αγιασμου… Σας το λεω επειδή πήγα και άκουσα τον ανυπόφορο θόρυβο, που δημιουργεί το τζαμί.
• Είμαι σιγουρος πως θα διορθώσετε το λανθασμένο δημοσιευμα σας….
• Ο Θεος μαζι σας και η ευχη του γεροντος μας πατρος Αυγουστινου απο τον παραδεισο να σας φωτισει.

Βλέποντας το βίντεο καταλήξαμε σ’ αυτό το συμπέρασμα, γιατί ο πατριάρχης μας έδωσε πάρα πολλές αφορμές. Μακάρι να κάνουμε λάθος και ο πατριάρχης μας να είναι ορθοδοξότατος
Μη ξεχνάτε· Πήγε στην συναγωγή των Έβραίων της Αμερικής και τιμήθηκε απ’ αυτούς. Χάρισε κοράνιο αντί Ευαγγέλιο σε φίλο του. Συμπροσεύχεται με τους καθολικούς και με άλλους αιρετικούς.

_______________________________