Αυγουστίνος Καντιώτης



Ο Καρναβαλος: Κανεις Ορθοδοξος χριστιανος δεν επιτρεπεται να λαμβανη μερος εις ειδωλολατρικας τελετας & συγκεντρωσεις, κατα τις οποιες φονευεται η αξιοπρεπεια του ανθρωπου, οργιαζει το κτηνος & θεοποιειται η σαρκα» 2) ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΟΖΑΝΗ 3) «Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» – Ας μας ελεησει ο Θεος, ας μας συγχωρεσει για οσα κανουμε

date Φεβ 6th, 2018 | filed Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὺγουστίνου Καντιώτου
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Φεβρουάριο 1952 αριθμ. φύλ. 125

Καλεσμα copyἜφθασαν, φίλοι ἀναγνῶσται, ἔφθασαν αἱ προφητευμέναι ἡμέραι, κατὰ τὰς ὁποίας οἱ ἄνθρωποι θὰ εὔχονται νὰ μὴ ἔχουν οὔτε μάτια, οὔτε αὐτιά, διὰ νὰ μὴ βλέπουν καὶ νὰ μὴ ἀκούουν τὰ φρικτὰ θεάματα καὶ ἀκροάσματα, τοὺς ἐξωφρενισμοὺς ἑνὸς κόσμου ἀποστατήσαντος ἀπὸ τοῦ Κυρίου καὶ συνεχῶς καταρρέοντος καὶ βυθιζομένου εἰς τὸν πολιτισμὸν Σοδόμων καὶ Γομόρρων. Τὸ ἐπληροφορήθητε; Εἰς τὴν ὡραίαν πρωτεύουσαν τῆς Πελοποννήσου ἑτοιμάζεται καὶ ἐφέτος καρναβάλι ποὺ θὰ σημειώση ρεκόρ, θὰ ὑπερβῆ εἰς ἐμφάνισιν, εἰς πολυτέλειαν καὶ τὰ καρναβάλια ἀκόμη τῆς Νικαίας, Βενετίας, Μασσαλίας καὶ εἴ τινος ἄλλης Εὑρωπαϊκῆς πόλεως. Βλέπετε συναγωνιζόμεθα βῆμα πρὸς βῆμα τὴν Δύσιν εἰς τὴν διαφθορᾶν.

– Ἀλλὰ τί εἶνε τὸ καρναβάλι;

– Μία ἀναδρομὴ εἰς τὸ παρελθὸν δὲν θὰ ἦτο ἄσκοπος.

Ἦτο ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἦτο ἄγνωστος. «Τῶ ἀγνώστω Θεῶ» ἦτο τὸ ἐπίγραμμα πλακὸς βωμοῦ ἐν Ἀθήναις. Ἐν σκότει διεπορεύετο ἡ Ἀνθρωπότης. Πηχτὸ τὸ σκοτάδι. Μεσάνυχτα εἶχεν ὁ κόσμος. Εἴδωλα παντοῦ. Τρομακτικὴ τις ἄγνοια ἐπεκράτει. Δεισιδαιμονία, εἰδωλολατρεία ἐβασίλευον. Τὰ πάντα, καὶ τὰ ρυπαρότερα τῶν ζώων καὶ τὰ εὐτελέστερα τῶν ἀντικειμένων, τὰ πάντα εἶχον θεοποιηθῆ. Καὶ αὐτὰ τὰ πάθη τοῦ ἀνθρώπου ἐθεοποιήθησαν. Ἡ μέθη εἶχε Θεὸν τὸν Βάκχον. Ἡ κλοπὴ τὸν Ἑρμῆν. Ἡ ἀκολασία τὴν Ἀφροδίτην. Ἡ μοιχεία τὸν Δία. Ἡ ἀγρία ἐκδίκησις τὸν Ἄρην… Φαντασθῆτε! Οἱ Θεοὶ προστάται τῆς κακίας, τῆς ἀνηθικότητος. Καὶ ἀνάλογος πρὸς τὴν ἠθικὴν τῶν θεῶν, βεβαίως ἦτο καὶ ἡ λατρεία, ἡ ὁποία ἀπεδίδετο εἰς τοὺς Θεοὺς παρὰ τῶν ἀρχαίων. Κατὰ τὴν ἡμέραν π.χ., κατὰ τὴν ὁποίαν ἑώρταζεν ὁ Βάκχος, κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Βακχείων, οἱ ἑορτασταὶ ἔκαμνον πομπήν, ἐξεκίνουν ἀπὸ τὸν Ναὸν τοῦ Βάκχου ἐφόρουν προσωπίδας, ἐκράτουν αἰσχρὰ σύμβολα, ἀναμιγνύονται ἄνδρες καὶ γυναίκες, ἐκραύγαζον, ἐβωμολόχουν, ἐτραγουδοῦσαν τὰ πλέον ἀηδῆ ἀσματα, διήρχοντο τὰς ὁδοὺς καὶ τὰς πλατείας, περιέπαιζον τοὺς διαβάτας, ἐχόρευαν, ἐμεθύοντο, ἐκυλίοντο εἰς τοὺς δρόμους, ἠσχημόνουν, … ἔπραττον καὶ ἔλεγον κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Θεοῦ των «ὅσα αἰσχρὸν ἐστὶ καὶ λέγειν».

Την συνεχεια εδῶ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=32805

diaxor.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΟΖΑΝΗ

του ὰρχιμ. Παἰσιου Παπαδόπουλου

https://youtu.be/q8eBX6V5JjY

diaxor.

«Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» – Ας μας ελεήσει ο Θεός, ας μας συγχωρέσει για όσα κάνουμε.

Τα χρόνια περνάνε και φεύγουμε από την ζωή. Λέμε, ότι θα γεράσουμε και θα πεθάνουμε. Μπορεί όμως, να μη γεράσουμε και να φύγουμε νεώτεροι. Γι’ αυτό χρειάζεται από μέρους μας να είμαστε πάντα προσεκτικοί, να βιαζόμαστε, να καθαριζόμαστε, και έτσι σιγά σιγά να πλησιάζουμε τον Θεό.

Όσο μπορούμε, να τηρούμε αυτά που μας διδάσκουν οι πατέρες μας· δηλαδή να μαχώμεθα εναντίον των φαντασιών, εναντίον των λογισμών· να έχουμε μεταξύ μας αγάπη, προσοχή, να μην κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον, να μη σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον στην πτώση, να κάνουμε τον κανόνα μας και τα καθήκοντά μας, γιατί αύριο θα πεθάνουμε. Κι ό,τι έχουμε στον ντουρβά μας, αυτά θα πάρουμε μαζί μας στον ανήφορο. Βάλτε καλά πράγματα μαζί σας· βάλτε ψωμάκι, βάλτε τυράκι, βάλτε φρούτα. Μη βάζετε σκουπίδια και σκύβαλα και παλιοντενεκέδες και παλιοκούτια μέσα. Βάλτε καλά πράγματα, διότι μ’ αυτά θα περάσετε στον άλλο κόσμο.

Εδώ πέρασαν τόσα χρόνια. Τι καταλάβαμε; Εγώ κοντεύω τα 60, άλλος τα 30, άλλος τα 20. Τι καταλάβαμε; Σαν να ήρθαμε χθες στον κόσμο και τώρα φεύγουμε για τον άλλο κόσμο. Να οι ασθένειες, να οι καρκίνοι, κι ο ένας μετά τον άλλον φεύγουμε. Να, ο πατήρ Εφραίμ, ο μακαρίτης, έφυγε στα σαράντα του χρόνια. Εγώ τον προετοίμαζα, του έλεγα διάφορα για πείρα, ότι εγώ θα φύγω, θα κάνω αυτό και εκείνο. Να μην κάνει αυτό, να διορθώσει εκείνο και το άλλο· τον συμβούλευα. Εδώ μέσα ήτανε, να, εκεί κάτω καθόταν. Εδώ μέσα δεν ήτανε; Δεν μας έψελνε, δεν γύριζε, δεν μας λειτουργούσε; Είναι τώρα εδώ; Όχι. Πάει. Τώρα στον τάφο λειώνει κι η ψυχούλα του είναι στον ουρανό. Όπως τα λέω εγώ, έτσι τα έλεγε κι εκείνος. Κι όμως έφυγε. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο παπάς έφυγε κι εγώ έμεινα πίσω.

Βλέπετε πόσα νέα παιδιά φεύγουν από την ζωή; Έτσι κι εμείς. Περπατάμε στις σκάλες· ξαφνικά γλιστράς, πέφτεις με το κεφάλι και μένεις στον τόπο. Τελείωσε η υπόθεση. Βγαίνουμε έξω. Ξέρουμε αν θα γυρίσουμε; Μπαίνεις μέσα στο αυτοκίνητο, συγκρούεσαι και μένεις στον τόπο. Η ζωή τελειώνει. Τι θα πει νέος, τι θα πει γέρος; Άπαξ και αποφασίσει ο Θεός να σε πάρει, θα σε πάρει! Πάρε όσα μέτρα θέλεις. Θα σε πάρει στο «άψε-σβήσε». Άλλοι παθαίνουν τροχαία σοβαρά και βγαίνουν σώοι και άλλοι όχι. Να, ο πατέρας Εφραίμ. Άμα θα δείτε το αυτοκίνητο, θα πείτε· «Μπορεί, να σκοτώθηκε άνθρωπος εδώ μέσα;». Και σκοτώθηκε κατά τον χειρότερο τρόπο. Κι άλλου έγινε «τρίο καρό» το αυτοκίνητο και βγήκε σώος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν ήρθε ακόμη η ώρα του. Αν δεν στείλει τον Στρατηγό ο Θεός από πάνω, αν δεν έλθει ο Αρχάγγελος, δεν φεύγει ο άνθρωπος με τίποτε. Άρα, λοιπόν, στο χέρι του Θεού είναι η ζωή μας. Δεν είναι το θέμα της ηλικίας· είναι το θέμα της αποφάσεως του Θεού.

Επειδή δεν ξέρουμε, πότε θα παρθεί η απόφαση, να την έχουμε στο μυαλό μας. Θα πεθάνουμε. Πού θα πάμε; Απορώ και με τον εαυτό μου. Βρε, ταλαίπωρε άνθρωπε, δεν μπορείς, να συνειδητοποιήσεις, ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα φύγεις; Έφυγες. Πού θα πας; Στην άλλη ζωή. Θα γυρίσεις εδώ; Όχι. Τελειώνει εκείνη; Όχι. Θα περάσεις από το δικαστήριο; Ναι. Γιατί δεν τακτοποιείσαι τώρα· να προπαρασκευαστείς, για να περάσεις σωστά στον άλλο κόσμο που θα ζήσεις αιώνια; Εδώ φροντίζεις για όλα· για την υγεία σου, για εκείνο, για το άλλο, για όλα φροντίζεις, αλλά για την ψυχή σου δεν φροντίζεις, Ναι, δεν φροντίζω. Γιατί; Γιατί είναι η ανθρώπινη αδυναμία, είναι και ο διάβολος· μας παρασύρουν και οι επιθυμίες μας, και δεν προετοιμαζόμαστε γενναία. Πίστεψέ το, ότι φεύγεις από την ζωή κι αφήνεις πίσω τον κόσμο. Σταμάτησε η καρδιά σου; Τέρμα, μέσα σε λεπτά φεύγεις από τον κόσμο· αναχώρησες, τέρμα! Δεν ήξερα, ότι θα φύγω τόσο σύντομα· δεν ήξερες; Δεν τα διάβαζες; Δεν έβλεπες τους πεθαμένους, πώς πηγαίνουν; Τα τροχαία δεν τα άκουγες; Κι όμως αυτή είναι η αλήθεια.

Ο Θεός θα μας καταδικάσει, και πρώτο εμένα, γιατί τα λέω αυτά και δεν τα εφαρμόζω. Τα λέμε, τα πιστεύουμε και ζούμε σαν να μην είναι αλήθεια αυτά που λέμε, σαν να είναι μια θεωρία, μια φιλοσοφία ενός φιλοσόφου, στον αέρα λόγια. Και όμως είναι αλήθεια. Θα γίνουν αυτά. Μπορούμε, να τη χωνέψουμε αυτήν την αλήθεια; Τότε να δεις, πώς αλλάζει η ζωή μας! Τότε να δεις, τι προσοχή θα έχουμε και τι ενδιαφέρον!

Αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε· να προσέχουμε τον εαυτό μας και να λέμε: «Μήπως δεν θα ξημερώσω;». Ξημέρωσε. «Θα νυχτώσω; Τουλάχιστον την τελευταία ημέρα ας κάνω κάτι». Μου ήρθε ένας κακός λογισμός; Αμέσως να τον διώξω. Γιατί να τον αφήσω; Να τον μειώσω. Έρχεται ο λογισμός· «πες αυτόν τον λόγο». Γιατί να τον πω; Εκεί που θα κάνω πέντε αργολογίες, να πω πέντε ευχές.

Άμα σε ξαπλώσει ο Θεός στο κρεβάτι, θα έρθουν τα δαιμόνια και τότε θα δεις τι έχεις κάνει. Πάει όμως, τελείωσε η υπόθεση· σε πήρε ο Θεός. Το ψέμα τελείωσε εδώ. Είσαι στον ύπνο και κοιμάσαι και βλέπεις όνειρο ότι είσαι στρατηγός, σκοτώνεις, ρημάζεις, φωνάζεις, φτιάχνεις, κηρύττεις· κι άμα ξυπνήσεις, τι είσαι; Ένας απλός καλόγερος. Έτσι και τότε θα μας συμβεί. Θα ξυπνήσουμε στην άλλη ζωή και θα περάσουμε στον άλλο κόσμο. Τέρμα. Η ζωή τελειώνει. Δεν μπορούμε, να το βάλουμε στο μυαλό μας. «Πας άνθρωπος ψεύστης», λέει η Γραφή. Όχι ότι λέει ψέματα, αλλά ο ίδιος είναι ένα ψέμα.

Ας μαςελεήσει ο Θεός, ας μας συγχωρέσει για όσα κάνουμε. Να παρακαλούμε τον Θεό νύχτα-μέρα, να φωνάζουμε «ήμαρτον». Και όταν σφάλουμε σε κάτι, να σηκώνουμε τα μάτια και να λέμε: «Συγνώμη, έσφαλα» και μετά να τρέχουμε στον πνευματικό, να το εξομολογούμαστε, να φεύγει, να μην το έχουμε μέσα μας. Και εάν ξαναπέφτουμε, να το ξαναλέμε, να το ξεκαθαρίζουμε. Κι αν κάνουμε έτσι, τότε θα περάσουμε στην Βασιλεία του Θεού. Και εκεί επάνω είναι ανάπαυση· «Ουκ έστι θλίψις, ουκ έστι πόνος, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών ημών». Αιώνια ζωή, ανάπαυση μέσα στο φως του Θεού. Μέσα στο άκτιστο φως του Θεού ως άγγελος θα ψέλνεις τον Τρισάγιο ύμνο. Εκεί επάνω είναι τα πάντα εν ειρήνη· και μόνο που ξέρεις ότι πέρασες στη Βασιλεία του Θεού και δεν πρόκειται πλέον να δεις θλίψη και στενοχώριες στους αιώνες των αιώνων, είναι αρκετό.

Λοιπόν, εφόσον εμείς ήρθαμε εδώ, για να περάσουμε σ’ αυτόν τον Παράδεισο και σ’ αυτήν την ανάπαυση, εκεί να τείνουμε τώρα. Άνθρωποι είμαστε. Θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όχι απελπισία, όχι απόγνωση. Αυτά είναι του διαβόλου. Εμείς με ελπίδα κάποια μέρα θα τον φέρουμε «βόλτα» το διάβολο και θα περάσουμε μέσα στην Βασιλεία του Θεού.

Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Από το βιβλίο: Γέροντος Εφραίμ Προηγουμένου Ι.Μ. Φιλοθέου, Η τέχνη της σωτηρίας. Έκδ. Ι.Μ. Φιλοθέου, Άγιον Όρος 2005.

Ομιλία ΙΑ’. Αντιμετώπισις των πειρασμών, σελ. 181, 187 (αποσπάσματα)

     Add A Comment

You must be logged in to post a comment.