περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2166

Κυριακὴ Α΄ Νηστειῶν – τῆς Ὀρθοδοξίας
17 Μαρτίου 2019
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τι εινε Εκκλησια;

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις μεγάλη. Δὲν ἑορτάζει ἕνας ἢ δύο ἢ τρεῖς ἢ σαράντα ἢ χίλιοι ἅγιοι· ἑορτάζει ἐ­κεί­νη ποὺ γέννησε ὅλους τοὺς ἁγίους καὶ μάρ­τυρας, ἡ «μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» (Σύμβ. πίστ. 9). Πανη­γυρίζει τὴν ἔνδοξη νίκη της, τὸν θρίαμβο ποὺ κατήγαγε ἐναντίον τῆς αἱ­ρέ­σεως τῶν εἰκονοκλαστῶν, καὶ τιμᾷ τὴ μνήμη «τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων» (Συνοδικόν).
Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς ἐξηγή­σω μὲ ἁ­πλᾶ λόγια τί εἶνε Ἐκκλησία, στὴν ὁποία κ᾽ ἐ­μεῖς ἀνή­κουμε, καὶ τί χρέος ἔχουμε ἀ­πέναντί της. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2164

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου (Ματθ. 6,14-21)
10 Μαρτίου 2019
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Αφανιζουσι τα προσωπα»

«Μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταί…· ἀ­φανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν» (Ματθ. 6,16)

Σήμερα, ἀδελφοί μου, εἶνε ἡ τελευταία ἡ­μέ­ρα τῶν Ἀπόκρεω ἢ ἀκριβέστερα τῆς Τυ­ρι­νῆς. Αὔριο Δευτέρα μπαίνουμε σὺν Θεῷ στὴν ἁ­γία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ὅπως πάντα τὶς καλὲς μέ­ρες ἡ νοικοκυρὰ καθαρίζει ὅλο τὸ σπίτι καὶ ἰδιαιτέρως τὴν εἴσοδο, ἔτσι κ᾽ ἐ­μεῖς αὔ­ριο νὰ πάρουμε μιὰ πνευματικὴ σκούπα καὶ νὰ σκουπίσουμε τὸ σπίτι αὐ­τὸ ποὺ λέγε­­ται ψυχή· πρέπει νά ᾽νε καθα­ρὸ ὅλη τὴν ὡραία αὐτὴ περί­οδο, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως αὔριο, ποὺ γίνε­ται ἡ εἴσ­οδος στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Γι᾽ αὐ­τὸ ἀκριβῶς, ἀπὸ ὅλες τὶς ἡμέρες τοῦ ἔτους, ἡ ἡ­μέρα αὐτὴ ὀνομάζεται Καθαρὰ Δευτέρα. Καὶ τὸ σπίτι λοιπὸν ἀλλὰ προπαντὸς ἡ καρδιά μας καὶ ἡ ζωή μας, ὅλα νὰ εἶνε καθαρά.
Ἐρωτῶ ὅμως· εἶνε αὔριο ἡ ἡμέρα καθαρή; Τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὰ ἡμερολόγια τὴ λέ­νε «Καθαρὰ Δευτέρα», ἀλλ᾽ ἐὰν κοιτάξου­­με ἔξω θὰ δοῦμε ὅτι ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶνε ἀκάθαρτη, ὄχι καθαρή. Καθαρὴ μέσα στὴν ἐκκλησία, ἔξω ὅ­μως ἀκάθαρτη. Γιατὶ ὀνομαζόμαστε μὲν Χριστι­ανοί, ἀλλὰ ζοῦμε εἰδωλολατρικά.
Ἂν ἤ­μασταν εἰδωλολάτρες, αὐτὸ δὲν θὰ ἦ­ταν παράδοξο· τώρα ὅμως τὸ νὰ ὀνομαζώμαστε Χριστιανοὶ καὶ νὰ γιορτάζουμε τὶς ἅγιες αὐ­­­τὲς ἡ­μέρες, ἀλλὰ νὰ ζοῦμε εἰδωλολατρικά, αὐ­­τὸ εἶ­νε μεγάλη ὑποκρισία. Ταιριάζει λοιπὸν καὶ σ᾽ ἐμᾶς ὁ τίτλος τοῦ ὑποκριτοῦ, αὐτὸ ποὺ λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο· «Μὴ γίνεσθε ὥσ­περ οἱ ὑ­­ποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρό­­σωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νη­στεύοντες» (Ματθ. 6,16). Καὶ ἀκριβῶς γιὰ τὴν ὑ­ποκρισία αὐτή, ποὺ δείχνουμε στὴ ζωή μας, θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ λίγα λόγια. Read more »

Oμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΛΑΣΗ & ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ – EYΑΓΓΕΛΙΟ ΚΡΙΣΕΩΣ

———————–

——————-

Oμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Πατῆστε τον παρακάτω τίτλο και διαβάστε το σε.ptf

ΣE NEKΡOTAΦEIO XOΡOI;

Δυο ὁμιλίες ἀπο την Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf

1)  EXOYME ΔIKH

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

2) ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

«Καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη…» (Ματθ. 25,32)

Χθές, ἀγαπητοί μου, ψυχοσάββατο, μνήμη δηλαδὴ τῶν προσφιλῶν μας νεκρῶν. Σήμε­ρα Κυριακή, Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω.
Τί εἶνε ἀπόκρεως; Ἀπόκρεως ἴσον ἀποχαιρετισμὸς τῆς κρεοφαγίας, προοίμιο τῆς ἁγί­ας καὶ μεγάλης τεσσαρακοστῆς, προανάκρου­σμα γιὰ ἀγῶνες πνευματικούς. Ἀλλὰ δυστυ­χῶς ὁ κόσμος, μὲ τὴ σατανικὴ ἰδέα ὅτι τὶς μέρες αὐτὲς ὅλα ἐπιτρέπονται, ἐκτρέπεται σὲ μεγάλες ἁμαρτίες. Σήμερα λοιπόν, ποὺ πολλοὶ ὀργιάζουν, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται στοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ φοβερώτερο εὐαγγέλιο ὅλου τοῦ χρόνου, τὸ εὐαγγέλιο τῆς μελλούσης κρίσεως. Ὅποιος τ᾿ ἀκούει κ᾿ ἔχει μέσα του ἕνα μόριο πίστεως καὶ λογικῆς, τρέμει.
Τὸ εὐαγγέλιο μᾶς προειδοποιεῖ ὅλους. Θὰ γίνῃ κρίσις, δικαστήριο παγκόσμιο, κι ὁ δικαστὴς ποὺ θὰ μᾶς κρίνῃ εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰ­ησοῦς Χριστός. Θὰ χωριστῇ ἡ ἀνθρωπότης σὲ δυὸ μεγάλες παρατάξεις· ἀπὸ τὴ μιὰ οἱ δίκαιοι, ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί. Καὶ θ᾿ ἀκουστοῦν δύο τελεσίδικες – ἀμετάκλητες ἀποφάσεις· ἡ μία «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν…», ἡ ἄλλη «Πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνι­ον…», στὴν αἰώνια κόλασι (Ματθ. 25,34,41).
–Κόλασις; Ποιός πιστεύει σήμερα κόλασι!
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει· Θὰ ἤθελα κ᾿ ἐ­γὼ νὰ μὴν ὑπάρχῃ, γιατὶ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ τὴ φοβᾶμαι· καὶ ὅμως ὑπάρχει κόλασις. Ὅσο βέβαιο εἶνε ὅτι ὑπάρχει νύχτα, τόσο βέβαιο εἶ­νε ὅτι ὑπάρχει κόλασις, κρίσις καὶ ἀνταπόδοσις.
Ποῦ τὸ στηρίζουμε αὐτό; Μήπως εἶνε ἕνας μῦθος μὲ τὸν ὁποῖο ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ ἀποκοιμί­ζουμε τὸ λαό; Ἡ ἀλήθεια τῆς μελλούσης κρίσε­ως καὶ ἀνταποδόσεως ἔχει ἰσχυρὰ στηρί­γματα. Τὸ ἕνα εἶνε, ὅτι τὸ φωνάζει ἡ δικαιοσύνη. Τὸ ἄλλο, ὅτι τὸ φωνάζει ὅλος ὁ κόσμος. Καὶ τὸ τρίτο καὶ σπουδαιότερο, ὅτι τὸ βεβαιώνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἐπιτρέψτε μου αὐτὰ νὰ τὰ ἀναλύσω. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2160

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου
24 Φεβρουαρίου 2019
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ· 12.672

• (Πρὶν ἀπὸ 70 περίπου χρόνια, τὸ 1952, στὸ περιοδικὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα» ὁ ἱερομόναχος Αὐ­γουστῖνος Καντιώτης, παρακολουθώντας μὲ πόνο ψυχῆς τὴν πορεία τοῦ λαοῦ μας, ἔθιγε μία πληγὴ τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας, ποὺ σήμερα ἔχει γίνει ἀσυγκρίτως σοβαρώτερη· ἦταν ἡ δι­άλυσι τῆς οἰκογενείας. Μέσα σὲ δέκα χρόνια τότε, ἀπὸ τὸ 1940 μέχρι τὸ 1950, τὰ διαζύ­για εἶχαν σχεδὸν εἰκοσαπλασιασθῆ, ἀπὸ 700 ἔφτασαν τὰ 13.000 περίπου. Ἔκρουε λοιπὸν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου μὲ ἕνα ἄρθρο, ποὺ ἀντὶ γιὰ τίτλο εἶχε ἕνα θλιβε­ρὸ ἀριθμό· 12.672. Ἦταν ὁ ἀριθμὸς τῶν διαζυγίων. Σήμερα, ποὺ τὸ κακὸ ἔχει πάρει ἀνεξ­έ­λεγκτες πλέον διαστάσεις, ἀξίζει νὰ τὸ θυμηθοῦμε. Στὸ ἄρθρο αὐτὸ διαπίστωνε τὴν σοβαρότητα τοῦ κακοῦ, ὑπογράμμιζε τὰ αἴτια τῆς συμφορᾶς καὶ ἐπρότεινε μέτρα θεραπείας). Ἂς τὸν ἀκούσουμε ὅλοι, λαὸς καὶ ἄρχοντες, καὶ ἂς βάλουμε μυαλὸ ὅσο ὑπάρχει καιρός)

12.672, ἀγαπητοί μου! Ἕνας ἀριθμὸς γίνεται τίτλος ἄρθρου; περί­εργο! θὰ πῆτε. Τί σημαίνει ὁ πενταψήφιος αὐ­τὸς ἀριθμός; Τί σημαίνει; Σημαίνει, νὰ κρυφτοῦμε ὅλοι στὶς τρύπες καὶ τὰ σπήλαια τῆς γῆς κ᾽ ἐκεῖ νὰ κλαῖμε. Ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς δηλώ­νει τὰ θύματα μιᾶς συμφορᾶς, γιὰ τὴν ὁ­ποία θρηνεῖ ἡ Ἑλλάδα. Ἂν –μὴ γένοιτο– γινό­ταν στὴν πρωτεύουσα σεισμὸς καὶ γκρεμί­ζονταν 12.672 σπίτια, οἱ κυβερνῶντες θὰ τὸ χαρακτήριζαν ὡς ἐθνικὴ συμφορά. Ἀλλὰ ἐδῶ πρόκειται γιὰ κάτι τραγικώτερο· θρηνοῦμε τὴν καταστροφὴ ὄχι ἀψύχων ἀλλὰ ἐμψύχων οἰ­κοδομῶν· θρηνοῦμε ὄχι φόνους ἀλλὰ κάτι χειρότερο, τὴν διάλυσι τοῦ γάμου τῶν ὀρθοδό­ξων, τὴν διάσπασι τῆς οἰκογενείας, τὸν χω­ρισμὸ τῶν συζύγων, ποὺ εἶνε κάτι χειρότερο ἀ­πὸ φόνο. Γι᾽ αὐτὸ πυκνὰ σύννεφα ὀργῆς τοῦ Θεοῦ συσσωρεύονται καὶ ἡ γῆ τῆς πατρίδος μας σείεται.

* * *

Ὁ βαθμὸς σοβαρότητος τῆς συμφορᾶς εἶ­νε μεγάλος καὶ πρέπει νὰ μᾶς ἀφυπνίσῃ.
Διαζύγιο. Ἦταν κάποτε ἐποχὴ ποὺ τὸ διαζύγιο καὶ ὡς λέξις ἀκόμα προξενοῦσε τρόμο μεγαλύτερο ἀπὸ τὴ λέξι θάνατος· τώρα, Read more »

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Εκφωνήθηκε στις 20-2-1949, από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Λαρίσης. Περιέχεται στο βιβλίο του Μητροπολίτου «ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ» σελ. 148, έκδοση 1950

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΣΩΤΟΙ

« Καὶ ἐκεῖ δεισκόρπισε τὴν οὐσίαν αὑτοῦ ζῶν
ἀσώτως» (Λουκ. ιε΄, 13)

Ἡ σημερινή, ἀγαπητοί μας ἀκροαταί, ἡ σημερινὴ Κυριακή, ἡ Β΄ Κυριακὴ τοῦ Τριῳδίου, εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν γλῶσσαν ὀνομάζεται Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου, ἔλαβε δὲ ὡς γνωστόν, τὸ ὄνομα αὐτὸ ἀπὸ τὴν περίφημον παραβολὴν τοῦ Κυρίου, τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, τὴν παραβολὴν τοῦ Ἀσώτου, ἡ ὁποία ἐχαρακτηρίσθη ὡς ὁ ἀδάμας καὶ ἡ κορωνὶς ὅλων τῶν ἐν ταῖς Ἁγίαις Γραφαῖς ἀναφερομένων παραβολῶν.
Περὶ τῆς παραβολῆς αὐτῆς σοφὸς συγγραφεὺς εἶπεν, ὅτι καὶ ἐὰν ἀκόμη οὐδεμίαν ἄλλην διδασκαλίαν ἔκαμνεν ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἔφθανεν ἡ παραβολὴ αὕτη ν’ ἀποδείξῃ, ὅτι Ἐκεῖνος, ὅστις τὴν εἶπε, δὲν ἦτο ἁπλῶς ἕνας μέγας φιλόσοφος, ἀλλὰ Ἐκεῖνος, εἰς τὸν ὁποῖον τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητος κατεσκήνωσε σωματικῶς. Διότι μόνον ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἔπλασε τὴν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου καὶ γνωρίζει λεπτομερῶς τὰς μυστηριώδεις αὐτῆς κινήσεις, τὰ σκοτεινὰ σπήλαια καὶ τὰς ἀβύσσους, εἰς τὰς ὁποίας δύναται νὰ καταπέσῃ αὕτη, ἀλλὰ καὶ τὰ φωτεινὰ ὕψη, εἰς τὰ ὁποῖια δύναται νὰ ἀνέλθῃ, μόνος ὁ Θεὸς ὁ καρδιογνώστης θὰ ἠδύνατο νὰ μᾶς δώσῃ τὴν πιστὴν εἰκόνα, τὴν ἀκτινογραφίαν οὕτως εἰπεῖν, τῆς καρδίας τοῦ ἀποστάτου καὶ τοῦ ἐπιστρέφοντος ἀνθρώπου, τὴν παραβολὴν τοῦ ἀσώτου, ὁμοίαν τῆς ὁποίας ματαίως θ’ ἀναζητήσωμεν εἰς τὴν παγκόσμιον φιλολογίαν. Μέσα εἰς τὰς πλήρεις οὐσίας λέξεις τῆς παραβολῆς συμπτύσσεται ὅλον τὸ δρᾶμα τῆς ἀνθρωπότητος, ἀλλὰ καὶ ὑποδεικνύεται ἡ λύσις τῆς τραγῳδίας μας. Θὰ ἤξιζε δὲ διὰ τοῦτο ἡ ἀμίμητος αὐτὴ παραβολὴ καὶ μὲ εἰκόνας καὶ μὲ ποιήματα καὶ μὲ καθημερινὴν μελέτην καὶ ἀποστήθισιν νὰ γίνῃ πνευματικὸν κτῆμα τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων, καὶ αἱ ἀθάνατοι ἰδέαι αὐτῆς νὰ ριζώσουν εἰς τὴν καρδίαν πααντὸς τέκνου τῆς γῆς. Ὤ! ποῖον θησαυρὸν ἔχομεν ἡμεῖς οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὰς χεῖράς μας καὶ δυστυχῶς δὲν θέλομεν νὰ τὸν ἐκμεταλλευθῶμεν. Δι’ αὐτὸν καὶ μόνον τὸν λόγον θὰ ἔπρεπε νὰ ὀνομασθῶμεν ἄσωτοι, ὡς μὴ χρησιμοποιοῦντες τὸ θαυμάσιον μέσον τῆς σωτηρίας, τὸ ὁποῖον προσφέρει ἡ παραβολή.
Εἰς τὰ ὀλίγα λεπτὰ τὰ ὁποῖα διαθέτει ἡ ραδιοφωνικὴ αὐτὴ ἐκπομπὴ εἶνε φύσει ἀδύνατον ν’ ἀναπτύξωμεν ὅλον τὸ περιεχόμενον τῆς θαυμασίας αὐτῆς παραβολῆς. Ἀλλ’ ἄς προσπαθήσωμεν νὰ δώσωμεν ἔστω μίαν ἀμυδρὰν εἰκόνα τοῦ ἀσώτου, τοῦ συγχρόνου ἀσώτου, ὅπως παρουσιάζεται σήμερον μὲ τὰς μυρίας παραλλαγάς του εἰς τὴν γενεάν μας…

Για τὴ συνέχεια ἐδῶ: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=32971

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2157

Κυρ. Τελώνου & Φαρισαίου (Λουκ. 18,10-14)
17 Φεβρουαρίου 2019
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΑΝΑΒΑΙΝΩΜΕΝ!»

«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι» (Λουκ. 18,10)

Ἡ ζωὴ αὐτὴ ποὺ ζοῦμε ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ζυμωμένη μὲ δάκρυα. Κανείς ἐν τού­τοις δὲν μπορεῖ ν᾽ ἀρνηθῇ, ὅτι ἔχει καὶ ὧρες χα­ρᾶς, μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι χαρὰ ἀπὸ χαρὰ διαφέ­ρει. Χαρὰ τοῦ φιλαργύρου π.χ. εἶνε τὸ κέρδος, χαρὰ τοῦ φιλοδόξου τὰ ἀξιώματα, χαρὰ τοῦ σαρκολάτρου ἡ ἡδονή, χαρὰ τοῦ φιλάθλου ἡ νίκη τῆς ὁμάδος του, χαρὰ τῆς νέας οἱ ἀρρα­βῶ­­νες καὶ ὁ γάμος της…· θὰ ἐμάκραινε πολὺ ὁ λόγος ἂν ἤθελα νὰ σᾶς παρουσιάσω ὅλο τὸ δειγματολό­γιο τῆς ἐγκοσμίου χαρᾶς.
Ἂν ὅμως φύγουμε ἀπὸ τὸν κόσμο μὲ τὴ δι­αφθορά του καὶ πᾶμε ἐκεῖ ποὺ ἔζησαν καὶ ζοῦν ἅγιοι ἄνθρωποι καὶ τοὺς ρωτήσουμε, ποιά εἶ­νε ἡ ὥρα ποὺ τοὺς δίνει χαρά, θὰ μᾶς ποῦν, ὅτι αὐτὴ εἶνε ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς, ὅταν γονατί­ζουν μπροστὰ στὸν Ἐσταυρωμένο καὶ λένε «Ὁ Θεός, ἱ­λά­σθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13).
Ἀκριβῶς τὴ χαρὰ αὐτή, ποὺ δοκιμάζει ὁ ἄν­θρωπος ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεὸ καὶ τὴν προσευχή, μᾶς περιγράφει σήμε­ρα τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Οἱ πρῶτες λέξεις του εἶνε «Ἄνθρω­ποι δύο ἀνέβησαν…» (ἔ.ἀ. 18,10). Δὲν θὰ ἐξηγήσω ὅ­λο τὸ εὐαγγέλιο· θὰ ῥίξω ἕνα βλέμμα μόνο στὶς πρῶτες αὐτὲς λέξεις του καὶ θὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας ἰδί­ως στὴ λέξι «ἀνέβησαν». Ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται νὰ μὴ ἔχῃ κάποια σημασία, ἀλλ᾽ ἐὰν ἐμβαθύνουμε στὴν ἔννοιά της, θὰ συλλάβου­με τὸν πολύτιμο μαργαρίτη· ἔκτακτα νοήματα, ὑπέροχες σκέψεις, εὐγενῆ συν­αισθήματα, ποὺ περικλείει ἡ λέξις αὐτή. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ (: Κατα Ματθαιον Ευαγγελιο, κεφ. 15, χωρια 21 εως 27)
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ
(Απόσπασμα από την ομιλία ΝΒ΄ από το Υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)

«Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται (:Και αφού έφυγε από κει ο Ιησούς, αναχώρησε προς τα μέρη της Τύρου και Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία που βγήκε από τα σύνορα εκείνα, Του φώναξε δυνατά: ‘’Ελέησέ με, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ. Η κόρη μου κατέχεται από δαιμόνιο και υποφέρει φρικτά’’)»[Ματθ.15,21-22].
Ο ευαγγελιστής Μάρκος λέγει ότι δεν μπόρεσε να εισέλθει στην οικία διαφεύγοντας την προσοχή του πλήθους[Μαρκ.7,24: «Καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἀπῆλθεν εἰς τὰ μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ εἰσελθὼν εἰς οἰκίαν οὐδένα ἤθελε γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνήθη λαθεῖν(:Έπειτα ο Ιησούς έφυγε από εκεί και πήγε κοντά στα σύνορα της Τύρου και της Σιδώνος. Κι αφού μπήκε σ’ ένα σπίτι, όπου διάλεξε να μείνει, δεν ήθελε να γίνει γνωστό ότι ήταν εκεί. Αλλά δεν μπόρεσε να ξεφύγει την προσοχή του κόσμου)»]. Read more »

Κυριακὴ τῆς Χαναναίας (Ματθ. 15,21-28)
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΜΙΑ ΑΓΡΑΜΜΑΤΗ

Περιμένετε βέβαια λόγον. Θὰ μιλήσω, ἀγα­πητοί μου· ἂν καὶ σήμερα νομίζω, ὅτι δὲν πρέπει νὰ μιλήσω ἐγὼ ἀλλὰ κάποιος ἄλλος. Καὶ αὐτὸς ὁ ἄλλος, τὸν ὁποῖο προβάλλει ἡ ἁ­γία μας Ἐκκλησία, εἶνε παρακαλῶ μιὰ γυναίκα. Δὲν εἶνε μορφωμένη, ἐπιστήμων, θεολόγος, ἱ­ε­ροκή­ρυκας, ἐπίσκοπος· ἀγράμματη εἶ­νε, δὲν φοίτησε σὲ σχολεῖα. Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ λύκεια καὶ πανεπιστήμια, ὅταν λείπῃ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶνε «ἀρχὴ σοφίας»; (Ψαλμ. 110,10. Παροιμ. 9,10. πρβλ. Σ. Σειρ. 1,14). Αὐτὴ εἶχε μέσα της τὸ φῶς ποὺ ἔχει κάθε ἄν­θρωπος· τὸ λογικό, τὴ συνείδησι, τὸ αὐτεξού­σιο – ἐλευθερία. Φωτιζόταν ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς περισσότερο ἀπ᾽ ὅ,τι οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι πρόγονοί μας καὶ ἀπ᾽ ὅ,τι οἱ Ἰουδαῖοι διὰ τῆς ἱερᾶς ἀ­ποκαλύψεως τῆς Παλαι­ᾶς Διαθήκης.
Γυναίκα ἀγράμματη. Καὶ μόνο ἀγράμματη; καὶ εἰδωλολάτρις. Ζοῦσε σὲ βαθὺ σκοτάδι. Δὲν εἶ­χε χάσει ὅμως αὐτὸ τὸ ἀμυδρὸ φῶς. Αὐτὴν λοιπὸν προ­βάλλει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Καὶ τὸ ὄνομά της; «Χαναναία» (Ματθ. 15,22). Δὲν εἶ­νε τοῦτο τὸ μικρό της προσωπικὸ ὄνομα· εἶνε τὸ ἐ­θνικὸ ὄ­νομά της (ὅπως π.χ. ἡ γυναίκα τῆς Φλωρίνης λέγεται Φλωρινιώτισσα), δηλώνει ὅμως καὶ τὸ θρή­σκευμά της· καταγόταν ἀπὸ χαναανιτικὰ φῦ­λα, ἀπὸ χώρα ὅ­που ἐπικρατοῦσε ἡ χαναανιτι­κὴ θρησκεία, ἡ πλήρης εἰδωλολατρίας καὶ ὀργίων.

* * *

Αὐτή, ἀγαπητοί μου, προβάλλεται ὡς παρά­δειγμα μεγάλης πίστεως. Πῶς; Ἀκοῦστε. Read more »

Κυριακὴ ΙΣΤ΄ (ΙΣΤ΄ Ματθ.) (Maτθ. 25,14-30)
3 Φεβρουαρίου
Tου Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου

ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΦΤΩΧΟΣ ΕΧΕΙ ΤΑΛΑΝΤΟ!

Πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ!…(Ματθ. 25-26)

Κυριακὴ ΙΣΤ΄ (ΙΣΤ΄ Ματθ.) (Β΄ Κορ. 6,1-10)

Oσο υπαρχει καιρος!…

«Καιρω δεκτω επηκουσα σου» (Β΄ Κορ. 6,2 = Ἠσ. 49,8)

Θὰ παρακαλέσω, ἀγαπητοί μου, νὰ προσέξετε. Ἀπ᾿ ὅλα ὅσα ἀκούσατε σήμερα, θὰ ἑρμηνεύσουμε μόνο αὐτὲς τὶς λίγες λέξεις τοῦ ἀποστόλου, ποὺ εἶνε καὶ προφητεία τοῦ Ἠσαΐου· «Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου» (Β΄ Κορ. 6,2=Ἠσ. 49,8). Ἐὰν νιώσετε καὶ ἐφαρμόσετε τὰ λόγια αὐτά, κερδίσατε τὸ πρῶτο λαχεῖο. Διαφορετικά, ἐγὼ νίπτω τὰς χεῖρας μου.
Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Θ᾿ ἀρχίσω ἀπὸ κάπως μακριά.

* * *

Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πρόκειται νὰ φύγῃ στὸ ἐξωτερικό, φροντίζει νὰ κάνῃ τὰ χαρτιά του ἐντὸς τῆς προθεσμίας ποὺ ὁρίζει ἡ πρεσβεία. Γενικὰ ὅποιος θέλει νὰ ταξιδέψῃ, ρωτάει πότε φεύγει τὸ λεωφορεῖο ἢ τὸ τραῖνο ἢ τὸ πλοῖο ἢ τὸ ἀεροπλάνο, καὶ προσπαθεῖ νὰ ἔ­χῃ τὸ εἰσιτήριο στὸ χέρι καὶ νὰ βρίσκεται ἐγ­καίρως στὸ σταθμό. Καὶ ὁ νέος ποὺ θέλει νὰ σπουδάσῃ, διαβάζει καὶ ὑποβάλλει τὰ χαρτιά του μέσα στὸ χρόνο ποὺ ὁρίζει τὸ ὑπουργεῖο, ὥστε νὰ μπορέσῃ νὰ δώσῃ ἐξετάσεις. Καὶ ὁ ἔμ­πορος ποὺ χρωστάει γραμμάτια, προσπαθεῖ νὰ τὰ ἐξοφλήσῃ προτοῦ νὰ διαμαρτυρηθοῦν… Τί θέλω νὰ πῶ· ὅπως ὑπάρχει προθεσμία γιὰ νὰ βγάλῃς εἰσιτήριο ἢ διαβατήριο ἢ μηχανογραφικὸ γιὰ ἐξετάσεις ἢ ἐξοφλητικὸ ἑνὸς λογαριασμοῦ, ὅπως ὑπάρχει ὡρισμένος καιρὸς γιὰ νὰ πᾷς στρατιώτης ἢ γιὰ νὰ πιάσῃς δουλειὰ ἢ γιὰ νὰ παντρευτῇς κ.λπ., ἔτσι ὑ­πάρχει καὶ κάποιος καιρός, γιὰ μιὰ ἄλλη ὑπόθεσι, πολὺ σπουδαιότερη ἀπὸ κάθε ἄλλη.
Ποιά εἶνε ἡ ὑπόθεσι αὐτή; Δὲν μᾶς ἔφερε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο γιὰ ταξίδια καὶ ἐπιχειρήσεις, γιὰ διπλώματα καὶ τίτλους, γιὰ προῖκες καὶ παντρειές. Δὲν εἶν᾿ αὐτὸς ὁ μεγάλος σκοπός μας. Ποιός εἶνε ὁ σκοπός μας; Τὸ λέει κα­θαρὰ σήμερα ὁ ἀπόστολος. Ὅπως ὑπάρχει καιρὸς γιὰ ὅλα τὰ ἐγκόσμια πράγματα, ἔτσι ὑ­πάρχει καιρὸς γιὰ κάτι ἄλλο ποὺ εἶνε τὸ σπου­δαιότερο ἀπ᾿ ὅλα. Ἀλλὰ ποιός τὸ νιώθει; Πρέπει νὰ κατεβῇ ἄγγελος, νὰ στάξῃ στὴ νεκρωμένη καρδιά μας μιὰ σταγόνα ἀπὸ τὴν πίστι καὶ τὴν ἀγάπη τῶν ἁγίων. Τότε θὰ αἰσθανθοῦ­με αὐτὸ ποὺ λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος.

«Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου». Δηλαδή, Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2150

Κυριακὴ ΙΕ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 19,1-10)
27 Ἰανουαρίου 2019
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Μετανοια εμπρακτη

«Ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ. 19,8)

Στὸν κόσμο αὐτόν, ἀγαπητοί μου, τὰ διάφο­­ρα πράγματα δὲν ἀλλάζουν· στὴ φύσι γύρω μας τὸ λιθάρι μένει λιθάρι, τὸ κάρβουνο μένει κάρβουνο, τὸ ξύλο μένει ξύλο κ.λπ.. Ἀλλ᾽ ἐνῷ στὸν φυσικὸ καὶ ὑλικὸ κόσμο δὲν γίνονται ἀλλαγές, στὸν πνευματικὸ ὅμως κόσμο, τὸν κόσμο τῆς θείας χάριτος, δηλαδὴ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γίνονται ἀλ­λαγές, μεγάλες ἀλλαγὲς καὶ θαυμαστὲς μεταβολές· σκοτεινὲς καὶ μαῦ­ρες ψυχές, σὰν τὰ φτε­ρὰ τοῦ κόρακα, μποροῦν νὰ γίνουν φωτεινὲς καὶ λαμπρές, πιὸ λευκὲς κι ἀπὸ τὸ χιόνι!
Μιὰ τέτοια θαυμαστὴ μεταβολὴ μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο· μᾶς διηγεῖ­ται τί ἦταν ὁ Ζακχαῖος προτοῦ νὰ συναντηθῇ μὲ τὸ Χριστό, καὶ τί ἔγινε κατόπιν.

* * *

Τί ἦταν ὁ Ζακχαῖος στὴν κοσμική του ζωή; Ἦταν «ἀρχιτελώνης», ἐπὶ κεφαλῆς δηλαδὴ τῶν τελωνῶν τῆς περιοχῆς, τῶν ὑπαλλήλων ποὺ εἰσέπρατταν τοὺς φόρους ἀπὸ τὸ λαό. Ἡ θέσι του αὐτὴ τοῦ ἐξασφάλιζε μιὰ ἄνετη ζωή· «οὗτος ἦν πλούσιος», ὅπως ἀκούσαμε σή­­μερα (Λουκ. 19,2). Ὁ τρόπος ὅμως ποὺ οἱ τελῶ­νες εἰσέπρατταν τοὺς φόρους ἦταν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖ­στον σκλη­ρὸς καὶ ἀπάνθρωπος· ἀδικοῦ­σαν τὸν κόσμο. Οἱ τελῶνες δυνάστευαν τὸν πληθυσμὸ μὲ τὴ βία ποὺ ἀσκοῦσαν καὶ ἔ­κλεβαν τὸν πολίτη ἐξ­ογ­κώνον­τας τὸ ποσὰ ποὺ ὤ­φειλε νὰ καταβά­λῃ. Κλέφτες οἱ τελῶνες, καὶ ὁ Ζακχαῖος ἀρχηγὸς τῶν κλεπτῶν. Γιατί; Διότι οἱ τελῶνες τὴν ἐποχὴ ἐκείνη νοίκιαζαν τοὺς φόρους ἀπὸ τὸ κράτος, καὶ κατόπιν εἰσέπρατ­­ταν ἀπὸ τὸν κάθε φορολογούμενο ποσὰ ὑπερ­βολικά· ἔδιναν στὸ κράτος δέκα, καὶ εἰσ­έπρατταν ἀπὸ τὸ λαὸ ἑκατό. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2148

Κυριακὴ ΙΒ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 17,12-19)
20 Ἰανουαρίου 2019
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Σ᾽ ευγνωμονουμε, Κυριε, για τις ευεργεσiες σου!

«Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ;» (Λουκ. 17,18)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Ὁ εὐαγγελιστὴς Λου­κᾶς μᾶς διηγεῖται ἕνα θαῦμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸ ὀποῖο θεράπευσε δέκα ἀρρώστους ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ λέπρα, ἀνίατη τότε. Μὲ τὸν ἔλεγχό του ὅμως μπορεῖ νὰ θερα­πεύ­σῃ καὶ ἄλ­λους πολλούς, ποὺ πάσχουν ἀπὸ μιὰ ἄλ­λη χειρότερη ἀσθένεια, ἀ­σθένεια ψυχική. Κι αὐτὴ εἶνε ἡ ἀχαριστία. Τὴν εἰκόνα τῆς ἀχαριστί­ας ζωγραφίζει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο.
Τρομερὴ ἀσθένεια ἡ λέπρα. Τὸ μικρόβιο φώ­λιαζε στὸ αἷμα, ἐρέθιζε τὸ δέρμα, ἔφερνε κνη­σμό – φαγούρα, ὁ ἀσθενὴς δὲν μποροῦσε οὔτε νὰ κοιμηθῇ, ὅπως ὁ Ἰώβ. Οἱ δέκα λεπροὶ δὲν εὕ­ρισκαν ἡσυχία οὔτε μέρα οὔτε νύχτα. Ἡ ἀ­σθένεια δη­μιουργοῦσε ἕλκη· ὁ λεπρὸς γέ­μιζε λέπια, οἱ σάρκες σάπιζαν, ἔ­βγαζαν πύον, ἔπεφταν. Ἀνέ­διδε δυσοσμία, ἦ­­ταν ἄσχη­μος, πα­ρα­μορ­φωμένος, ἀπομονω­μένος ἀπ᾽ ὅλους.
Ὅταν ἀπὸ μακριὰ εἶδαν νὰ ἔρχεται πε­ζῇ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶπαν· Αὐ­τὸς μό­νο μπορεῖ νὰ μᾶς θεραπεύσῃ! Ἔβαλαν φωνή· «Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» (Λουκ. 17,13).
Τὸ λέμε κ᾽ ἐμεῖς αὐτὸ πολλὲς φορὲς στὴν ἐκκλησία. Ἀλλὰ τὸ δικό τους «Κύριε, ἐλέησον» βγῆκε ἀπ᾽ τὴν καρ­διά τους σὰν πυρωμένη λάβα. Τὸ φώνα­ξαν μὲ πίστι ἀκράδαντη ὅτι ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ τοὺς γιατρέψῃ. Κι ὁ εὔσπλαχνος καὶ οἰ­κτίρμων Κύριος, μ᾽ ἕνα του λόγο, ἐ­λέησε τὰ πλά­σματά του. Ε­ἶπε νὰ πᾶνε στοὺς ἱερεῖς, «καὶ ἐν τῷ ὑπάγειν… ἐκαθαρίσθησαν» (Λουκ. 17,14).
Τί ἔπρεπε τώρα νὰ κάνουν; Πρῶτο καθῆκον ἦταν νὰ γυρίσουν, νὰ φιλή­σουν τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, νὰ ποῦν τοὐλάχιστον ἕ­να εὐχαριστῶ. Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ ἕναν, ποὺ γύρισε κ᾽ εὐχαρίστη­­σε, οἱ ἄλ­λοι, σὰν νὰ μὴ συνέβη τίποτα, ἀδιαφό­ρησαν καὶ πῆγαν στὰ σπίτια τους ξεχνώντας τὸν Εὐερ­γέτη. Νά γιατί εἶπα, ὅτι τὸ σημερινὸ εὐαγ­γέλιο εἶνε ἡ εἰκόνα τῆς ἀχαριστίας.

* * *

Ἀχάρι­στοι, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε μόνο οἱ δέ­κα αὐτοὶ λεπροί· ὑπάρχουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Read more »

Κυριακὴ μετὰ τῶν Φώτων 09-01-1966

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2145

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα (Ματθ. 4,12-17)
13 Ἰανουαρίου 2019

ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν᾽ ΑΛΛΑΞΗ!

«Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε…» (Ματθ. 4,17)

Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί μου, ἑ­ωρτάσαμε ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι τὶς μεγάλες ἑ­­ορτές. Τὴ νύχτα τῶν Χριστουγέννων ἀκούσα­­με τὸ ἐμβατήριο «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14). Μετὰ ἑπτὰ ἡμέρες, τὴν 1η Ἰανουαρίου, ζή­σαμε τὴν ἑορτὴ τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ὁποία δόθηκε στὸ Θεῖο Βρέφο τὸ ὄνομα Ἰησοῦς. Καὶ στὴν ἑ­ορ­τὴ τῶν Φώτων βρεθήκαμε νοερῶς στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου, εἴδαμε τοὺς οὐρανοὺς νὰ ἀ­νοίγωνται, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο νὰ κατέρχεται «ἐν εἴδει περιστερᾶς» καὶ τὸν οὐράνιο Πατέρα νὰ βεβαιώνῃ «τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές» (ἀπολυτ. Φώτ.).
Σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα, βλέπουμε ὅτι ὁ Κύριος –ἀφοῦ μετὰ τὸ βάπτισμα, ὅπως δι­ηγοῦνται τὰ Εὐαγγέλια, πέρασε τὸν Ἰορδάνη, βγῆκε στὴν ἔρημο, ἔμεινε ἐκεῖ σαράντα ἡ­μέρες, νήστεψε, προσευχήθηκε, πάλεψε μὲ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ νίκησε κάθε πειρασμό– ἐμφανίζεται πλέον στὸν κόσμο ὡς ὁ μο­ναδι­κὸς Διδάσκαλος. Σήμερα τὸ εὐαγγέλιο μᾶς πα­ρουσιάζει τὸν Κύριο ν᾽ ἀρχίζῃ τὸ κοσμοσω­­τή­­ριο ἔργο του, τὸ ἔργο τοῦ διδασκάλου. Καὶ εἶ­­νε ἰδι­αι­τέρως ἐνδιαφέρον καὶ ὠφέλιμο νὰ μάθουμε ποιός ἦταν ὁ πρῶτος λόγος, ἡ πρώ­τη λέξι του.

* * *

Ἡ τελευταία λέξις, ἀγαπητοί μου, μὲ τὴν ὁ­ποία σφράγισε τὰ χείλη του τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰ­η­σοῦς Χριστός, εἶνε ἡ λέξις «Τετέλεσται» (Ἰω. 19,30). Ἀλλ᾽ ὅπως ἡ τελευταία λέξις ἔχει μεγάλη σημα­σία, τὸ ἴδιο καὶ ἡ πρώ­τη λέξις του. Ποιά λοι­πὸν ἦταν ἡ πρώτη λέ­ξι ποὺ εἶπε ἀρχίζοντας τὸ διδακτικό του ἔργο; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 7452

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων (Μᾶρκ. 1,1-8)
30 Δεκεμβρίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνησ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Eνας ενσαρκος αγγελος

«Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου» (Μᾶρκ. 1,2 = Μαλ. 3,1)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἄγγελος. Ποιός ἄγγελος, ὁ Μιχαὴλ ἢ ὁ Γαβριὴλ ὁ ἀρχάγγελος; Οὔτε ὁ ἕνας οὔτε ὁ ἄλλος. Ὁ ἄγγελος ποὺ ἑορτάζει εἶνε… ἄνθρωπος. Μὰ ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ εἶνε ἄγγελος; Ναί, ὑπάρχει. Ἄνθρωπος ἦταν, καὶ ἔγινε ἄγγελος. Ποιός εἶνε αὐτός; Ἂν κοιτάξουμε στὶς εἰκόνες, θὰ δοῦμε ἕναν ἅγιο ποὺ τὸν ζωγραφίζουν μὲ φτερά. Ποιός εἶνε; Εἶνε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Τὸν ζωγραφίζουν μὲ φτερά, γιατὶ ἦταν ἄνθρωπος σὰν κ᾿ ἐμᾶς, ἀλλὰ ἔζησε σὰν ἄγγελος.

* * *

Μικρὸ παιδί, ἀγαπητοί μου, ἔζησε κοντὰ στὸν πατέρα του, ποὺ λεγόταν Ζαχαρίας κ᾽ ἦταν ἱερεύς, καὶ στὴ μητέρα του, ποὺ λεγόταν Ἐλισάβετ. Αὐτοὶ ἦταν ἅγιοι ἄνθρωποι, καὶ τὸ παιδὶ αὐτὸ ἦταν ἀπὸ τὸ Θεό.
Μόλις μεγάλωσε ἔφυγε ἀπὸ τὸ χωριό του, ὄχι νὰ πάῃ νὰ μαζέψῃ λεφτά, ἀλλὰ γιὰ ἕνα μεγάλο σκοπό. Ποῦ πῆγε; Πέρα ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη, ἐκεῖ ποὺ ἦταν ἡ ἔρημος. Εἶχε ἐκεῖ φαγητὸ καὶ κουζίνα; Ὄχι. Εἶχε στρῶμα καὶ κρεβάτι; Ὄχι. Εἶχε σπίτι; Ὄχι. Ὡς ἄγγελος ζοῦσε. Τὸ ῥοῦχο του ἦταν φτειαγμένο ἀπὸ τρίχες καμήλου. Τὸ ποτό του δὲν ἦταν κρασί, οὖζο καὶ μπίρες. Τέτοια πράγματα δὲν ἔβαζε στὸ στόμα του. Πήγαινε στὸ ποτάμι καὶ μὲ τὶς χοῦφτες του ἔπινε ἀπὸ τὸ νερὸ τοῦ Ἰορδάνου. Τροφή του, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, ἦταν «ἀκρίδες καὶ μέλι ἄγριον» (Ματθ. 3,4). Τί ἦταν αὐτὲς οἱ «ἀκρίδες»; Δύο ἑρμηνεῖες ὑπάρχουν. Κάτω στὴν Ἀραπιά, ποὺ ὑπάρχουν ἀκρίδες, τὶς πιάνουν, τὶς ξηραίνουν στὸν ἥλιο καὶ τὶς παστώνουν μὲ ἁλάτι. Καὶ ὅπως ἄλλοι τρῶνε τὶς γαρίδες καὶ τοὺς ἀστακούς, ἔτσι ἐκεῖ τρῶνε καὶ τὶς ἀκρίδες. Ἀλλὰ καὶ δεύτερη ἑρμηνεία ὑπάρχει, ποὺ λέει ὅτι «ἀκρίδες» εἶνε οἱ ἄκρες ἀπὸ τὰ ἄγρια χόρτα. Εἴτε τὸ ἕνα εἶνε εἴτε τὸ ἄλλο, ἡ τροφή του ἦταν πολὺ ἁπλῆ. Συντροφιά του εἶχε ὄχι ἀνθρώπους ἀλλὰ τὰ ἄγρια θηρία, τὰ λιοντάρια καὶ τοὺς λύκους, ποὺ στέκονταν σὰν ἀρνάκια κοντά του.
Μετὰ ἦρθε στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ καὶ κήρυξε στὸν κόσμο μετάνοια. Νὰ μετανοήσουν οἱ φτωχοί, οἱ πλούσιοι, οἱ βασιλιᾶδες, οἱ γέροι μὲ τ᾿ ἄσπρα μαλλιά, οἱ γυναῖκες καὶ οἱ ἄντρες, νὰ μετανοήσουν ὅλοι, ἀφοῦ ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη μετανοίας. Καὶ ὁ κόσμος ἐρχόταν. Ὅπως τὸ μελίσσι τρέχει στὰ λουλούδια, ἔτσι ἔτρεχαν στὸν Ἰωάννη, σ᾽ αὐτὸ τὸν ἔνσαρκο ἄγγελο. Καὶ τί ἔκαναν κοντά του; Ἐξωμολογοῦντο «τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν» (Ματθ. 3,6).

* * *

Ὅπως ἔκαναν αὐτοὶ ποὺ πήγαιναν στὸν Ἰωάννη, ἔτσι νὰ κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου. Κάθε ἄνθρωπος ποὺ αἰσθάνεται τὸν ἑαυτό του, πρέπει νὰ πηγαίνῃ νὰ ἐξομολογῆται. Καὶ ἀφοῦ ὁ Ἰωάννης ἔζησε σὰν ἄγγελος, ἔτσι νὰ ζοῦμε κ᾿ ἐμεῖς· σὰν ἄγγελοι.
Ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἕνα μεγάλο προορισμό. Τὸ ἀκοῦμε κάθε φορὰ ποὺ λέμε τὸ «Πάτερ ἡμῶν»· «Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ματθ. 6,10). Παρακαλοῦμε τὸ Θεό, ὅπως οἱ ἄγγελοι πάνω στὰ οὐράνια κάνουν τὸ θέλημά του, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς κάτω στὴ γῆ· νὰ κάνουμε ὄχι τὸ κέφι τοῦ διαβόλου ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ξέρουμε. Εἶνε γραμμένο στὸ Εὐαγγέλιο. Κι ὅταν κάνουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὰ χωριά μας, οἱ πολιτεῖες, ἡ ἀνθρωπότης ὅλη θὰ γίνῃ παράδεισος. Δὲν θὰ ὑπάρχουν κλέφτες, φονιᾶδες, ψευδομάρτυρες, πόρνοι, μοιχοί, πλεονέκτες καὶ ἅρπαγες, ἀλλὰ θὰ ὑπάρχῃ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2142

Κυριακὴ πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25)
23 Δεκεμβρίου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὺγουστίνου Καντιώτου

O IHΣΟΥΣ ΕΙΝΕ Ο ΣΩΤΗΡΑΣ

«Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. 1,21)

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, τοῦ ὁποίου τὴν θεία γέννησι θὰ ἑορτάσουμε σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστὸς ἔσωσε τὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος θὰ εἶχε καταστραφῆ ἐὰν δὲν ἐρχόταν ἐκεῖνος.
Ἡ διαφθορὰ τῶν ἀνθρώπων ἦταν μεγάλη, ἀφάνταστη. Δὲν ἦταν μία φυλὴ ἢ ἕνα ἔθνος μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό· ὅλα τὰ ἔθνη ζοῦσαν στὴν ἁμαρτία. Κι αὐτοὶ ἀκόμα οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ ἀποτελοῦσαν τὸν περιούσιο λαὸ τοῦ Θεοῦ, εἶχαν παρεκτραπῆ σοβαρά. Ἡ ἁμαρτία, σὰν μία μεταδοτικὴ νόσος –δὲν ὑπάρχει περισσότερο κολλητικὴ ἀσθένεια– εἶχε μεταδοθῆ παντοῦ.
Τὴν εἰκόνα τῆς διαφθορᾶς ἐκείνης μᾶς δίνει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Ἀκούσατε πολλὰ ὀνόματα, πάνω ἀπὸ σαράντα. Τὰ ὀνόματα αὐτὰ δὲν εἶνε ὀνόματα ἁγίων· πολλοὶ ἀπ᾽ αὐτούς, ἄντρες καὶ γυναῖκες, εἶχαν διαπράξει μεγάλα ἁμαρτήματα, ἐγκλήματα σοβαρά. Γιὰ παράδειγμα ἂς δοῦμε μερικούς.
Ὁ Ἰακὼβ (Ματθ. 1,2) ἐξαπάτησε τὸν γέροντα πατέρα του καὶ μὲ τὴν ἀπάτη πῆρε τὰ πρωτοτόκια, τὰ ὁποῖα κανονικὰ ἀνῆκαν στὸν ἀδελφό του τὸν Ἠσαῦ (βλ. Γέν. 27ο).
Ἁμάρτησε ὁ Ἰακώβ, ἁμάρτησαν καὶ οἱ ἕντεκα γυιοί του (Ματθ. 1,2). Αὐτοί, ὅπως γνωρίζουμε, φθόνησαν τὸν ἀδελφό τους τὸν Ἰωσήφ, τὸν πούλησαν σὰν σκλάβο σὲ Αἰγυπτίους ἐμπόρους, καὶ εἶπαν ψέματα στὸν πατέρα τους ὅτι τὸν ἔφαγε κάποιο θηρίο (βλ. Γέν. 37ο).
Ἁμάρτησε ἐπίσης ὁ Δαυΐδ (Ματθ. 1,6-7). Ποιά ἦταν τὰ ἁμαρτήματά του; Μεγάλα καὶ βαρειά, μοιχεία καὶ φόνος. Πῆρε κατ᾽ ἀρχὴν παρανόμως τὴ Βηρσαβεέ, σύζυγο ἑνὸς ἀξιωματικοῦ του, τοῦ Οὐρία, καὶ συζοῦσε μαζί της ἀναίσχυντα, γινόμενος ἔτσι δημόσιο σκάνδαλο. Καὶ μόνο αὐτό; Γιὰ νὰ σκεπάσῃ τὸ ἕνα ἁμάρτημά του, διέπραξε κι ἄλλο ἔγκλημα πιὸ βαρύ, προκάλεσε φόνο, σκότωσε τὸν σύζυγο τῆς Βηρσαβεέ, τὸν Οὐρία (βλ. Β΄ Βασ. 11ο).
Ἁμάρτησε καὶ ὁ γυιὸς τοῦ Δαυΐδ, ὁ Σολομῶν (Ματθ. 1,6-7). Βρῆκε αὐτὸς ἀπὸ τὸν πατέρα του ἰσχυρὴ βασιλεία καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴ σοφία καὶ ἄλλα εἰρηνικὰ ἔργα του, ἀλλὰ τόσο στὰ νιᾶτα του ὅσο καὶ στὸ τέλος τῆς ζωῆς του ἦταν ἐπιρρεπὴς στὰ θέλγητρα τῆς σαρκός, συζεύχθηκε μὲ πολλὲς γυναῖκες καὶ κατήντησε «ὁ ἐραστὴς τῆς σοφίας ἐραστὴς πορνῶν γυναικῶν» (Μ. Καν. ᾠδ. ζ΄· βλ. Γ΄ Βασ. 11,1 κ.ἑ.).
Ὁ Ὀζίας (Ματθ. 1,8-9), ποὺ λέγεται καὶ Ἀζαρίας (βλ. Δ΄ Βασ. 15ο καὶ Β΄ Παραλ. 26ο), κατεκρίθη, γιατὶ αὐτὸς, ἐνῷ ἦταν ὄχι ἱερεὺς ἀλλὰ βασιλεύς, μπῆκε στὸ ναό, πῆρε τὸ θυμίαμα καὶ προσέφερε λατρεία, ἁμάρτημα γιὰ τὸ ὁποῖο τιμωρήθηκε μὲ λέπρα. (Ἂν τότε αὐτὸς λεπρώθηκε ἐπειδὴ θυμίασε χωρὶς νὰ ἔχῃ ἄδεια, φαντασθῆτε τί ἔχουν νὰ πάθουν ἐκεῖνοι οἱ σημερινοὶ χριστιανοὶ ποὺ χωρὶς τὴν ἄδεια τοῦ πνευματικοῦ τους πλησιάζουν καὶ κοινωνοῦν καὶ δέχονται στὴν ἀκάθαρτη ὕπαρξί τους ἐκεῖνον τὸν Καθαρό, ποὺ οὔτε οἱ ἄγγελοι δὲν μποροῦν ν᾽ ἀτενίσουν).
Ἁμάρτησε ὁ Ὀζίας, ἁμάρτησε καὶ ὁ Μανασσῆς (βλ. Ματθ. 1,9-10· βλ. Δ΄ Βασ. 21,1-18 καὶ Β΄ Παραλ. 33,1-20), διότι ἀρνήθη τὴ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ λάτρευσε τὰ εἴδωλα.
Ἀλλ᾽ ἀρκετὰ τὰ παραδείγματα αὐτά. Δὲν εἶνε ἀνάγκη νὰ ἐξετάσουμε τί ἔκαναν οἱ ἄλλοι ποὺ ἀναφέρονται στὸν κατάλογο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Ἐκεῖνο ποὺ βλέπουμε εἶνε, ὅτι μέσα στὸν κατάλογο αὐτὸν τῶν προγόνων τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν ἁμαρτωλοὶ μεγάλοι· ἄλλοι ἀπατεῶνες ὅπως ὁ Ἰακώβ, ἄλλοι μοιχοὶ ὅπως ὁ Δαυΐδ, ἄλλοι πόρνοι ὅπως ὁ Σολομῶν, ἄλλοι εἰδωλολάτρες ὅπως ὁ Ὀζίας, ἄλλοι φθονεροὶ ὅπως τὰ ἀδέρφια τοῦ Ἰωσήφ.
Καὶ ἂν αὐτὰ τὰ ἁμαρτήματα συνέβαιναν μεταξὺ τῶν Ἰουδαίων, ποὺ ἦταν ὁ ἐκλεκτὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, φανταστῆτε τώρα τί φοβερὰ ἁμαρτήματα θὰ συνέβαιναν μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν – εἰδωλολατρῶν. Ἐκεῖ ὄχι πλέον ἄνθρωποι ἀλλὰ καὶ οἱ θεοὶ ἁμάρταναν. Οἱ θεοί, κατὰ τὴν ἑλληνικὴ μυθολογία, ἔκαναν τὰ μεγαλύτερα ἐγκλήματα· ὁ Ζεὺς ἦταν μοιχός, ὁ Ἄρης αἱμοβόρος, ὁ Βάκχος μέθυσος, ἡ Ἥρα ζηλότυπη, ἡ Ἀφροδίτη ἀσελγής, ὁ Ἑρμῆς κυνηγὸς τοῦ κέρδους κ.τ.λ.. Read more »