περίοδος Δ΄ – ‰Eτος IΘ΄
Φλώρινα – àριθμ. φύλλου
Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανὼν
Το[υ Μητροπολίτου Φλωρίνης Α’υγουστίνου

 Λυτρωσις και ειρηνη

«Λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν»

ΣΤΗΝ Ἐκκλησία μας ὑπάρχουν δύο παρακλητικοὶ κανόνες, ὁ Μεγάλος καὶ ὁ Μικρός. Ὁ Μεγάλος εἶνε ποίημα τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδώρου Δούκα τοῦ Λασκάρεως, ὁ δὲ Μικρὸς τοῦ εὐσεβοῦς μοναχοῦ Θεοστηρίκτου ἢ τοῦ γνωστοῦ ὑμνογράφου Θεοφάνους.
Ὁ Μικρὸς παρακλητικὸς κανὼν ψάλλεται ἰδίως τὴν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις ἀνάγκης ἢ κινδύνου. Σήμερα θὰ ποῦμε λίγα λόγια ἑρμηνεύοντας ἕνα τροπάριό του ποὺ λέει· «Λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν». Αὐτὸ τὸ τροπάριο ἔχει μέσα ἕνα μαργαριτάρι, μιὰ μεγάλη ἀλήθεια, ποὺ θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς ἐξηγήσω.

* * *

Τί μᾶς λέει ἐδῶ; Ὦ Παναγία, ὦ Ἁγνὴ Δέσποινα, σ᾿ εὐχαριστοῦμε ποὺ γέννησες τὸ Χριστό, τὴ λύτρωσι τοῦ κόσμου. Ἀλλὰ ποιά λύτρωσι; «…Ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν», λέει τὸ τροπάριο. Ὑπάρχουν δηλαδὴ δύο λυτρώσεις, ἡ μικρὰ καὶ ἡ μεγάλη. Ποιά εἶνε ἡ μικρὰ καὶ ποιά ἡ μεγάλη; Αὐτὸ θὰ ἐξηγήσουμε. Read more »

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
15 Αὐγουστίνου
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ποιά διδάγματα, ἀγαπητοί μου, ἀποκομίζου­με ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως; Ὅσα θὰ σᾶς πῶ, τὰ ἀντλοῦμε ὄχι ἀπὸ τὴν Καινὴ Δι­αθήκη, ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴν ἄλλη πηγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ἱερὰ παράδοσι. Τί λέει λοι­πὸν ἡ ἱερὰ παράδοσις γιὰ τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου;

* * *

Μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Χριστοῦ ἡ Παναγία ζοῦσε μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ μονογενοῦς Υἱ­οῦ της, καὶ εἶχε συνήθεια νὰ ἐπισκέπτεται τὸν τόπο τῆς προσευχῆς του, τὴ Γεθσημανῆ.
Πολλὲς φορὲς πῆγε ἐκεῖ. Ἀλλὰ κάποια μέρα πῆγε γιὰ τελευταία φορά. Τότε συνέβη κά­­τι ἔκτακτο. Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐ­μεῖς πιστεύουμε. Στὸ πέρασμα τῆς Θεοτόκου, καὶ μάλιστα ὅταν γονάτισε νὰ προσευχη­θῇ, τὰ δέντρα ἔγειραν, λύγισαν τὶς κορυφές τους πρὸς τὰ κάτω. Σὰν νὰ ἔκαναν μετάνοια νὰ τὴν προσκυνήσουν. Καί, ὅπως στὸν Εὐαγγελισμό, ἦρθε πάλι ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Κρατοῦσε κλάδο φοίνικος, σύμβολο νίκης κα­­τὰ τοῦ θανάτου. Χαιρέτισε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὴν εἰδοποίησε, ὅτι σὲ λίγο φεύγει πλέον ἀπὸ τὴ γῆ γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Υἱό της.
Γεμάτη ἱερὰ συγκίνησι ἡ Θεοτόκος κατέβηκε ἀπὸ τὸ λόφο τῆς Γεθσημανῆ καὶ ἦλθε στὸ φτωχικό της. Γνωρίζοντας ὅτι ἔφτασε τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς της σκούπισε, ὅπως λέει ἡ παράδοσις, καὶ εὐτρέπισε μὲ τὰ χέρια της τὸν οἰκίσκο, ἕτοιμη νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Κύριο, ποὺ ἐρχόταν νὰ τὴν παραλάβῃ. Κάλεσε δύο γειτόνισσες, χῆρες μὲ ὀρφανά, καὶ τοὺς μοίρασε τὸν φτωχικό της ἱματισμό. Μετὰ ἀ­νήγγειλε στὸ περιβάλλον της, ὅτι σὲ τρεῖς ἡ­μέρες ἀπέρχεται ἀπὸ τὴ γῆ. Τέλος ξάπλωσε στὴν κλίνη της, σταύρωσε τὰ ἅγια χέρια της, καὶ βυθίστηκε σὲ προσευχή.

* * *

Τὸ ὅτι ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος προετοιμάστηκε γιὰ τὸν θάνατό της πόσο μᾶς διδάσκει!
Εἶνε εὐλογία τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ νὰ εἰ­­δοποιοῦνται γιὰ τὸ θάνατό τους. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν μὲ ἀφοσίωσι στὸ Θεό, προαισθάνονταν τὸ θάνατό τους. Καὶ ὅπως αὐ­τὸς ποὺ πρόκειται νὰ ταξιδέψῃ ἑτοιμάζεται ἀπὸ μέρες, ἔτσι καὶ οἱ εὐλαβεῖς ψυχὲς προετοιμάζονται γιὰ τὸ αἰώνιο ταξίδι.
Εἶνε κακὸ ὁ αἰφνίδιος θάνατος. Ἀκούσατε τί λέει ἡ Ἐκκλησία; Νὰ μᾶς φυλάξῃ ὁ Θεὸς ἀπὸ πολλὰ δεινά. Ποιά δεινά; «Ἀπὸ λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ…» καὶ «…καὶ αἰφνιδίου θανάτου». Γιατί εἶνε κακό; Διότι δὲν δίνει στὸν ἄν­θρωπο οὔτε λεπτό. Μοιάζει μὲ τὸ γεράκι… Οἱ κόττες βοσκοῦν στὸ γρασίδι, καὶ νομίζουν ὅτι θὰ ἐπιστρέψουν στὸ κοττέτσι. Ἀμ᾿ δὲν θὰ ἐ­πιστρέψουν. Ἀπὸ πάνω, ξαφνικά, τὸ γεράκι πέ­φτει μὲ ὁρμὴ κι ἁρπάζει τὴν ὄρνιθα. Σὰν γεράκι καὶ ὁ θάνατος φτερουγίζει ὁρμητικὸς καὶ πέφτει· στὸ δρόμο, στὸ πεζοδρόμιο, στὸ ἀ­εροπλάνο, στὸ γραφεῖο…, ὅπου νά ᾿νε. Ἁρ­πά­ζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τοῦ λέει, Ἔλα ᾿δῶ!… Δὲν τὸν ἀφήνει νὰ πῇ τὸ «Μνήσθητί μου…».
Ἀλλὰ προσέξτε κάτι ἀκόμη. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2115

Κοίμησις Θεοτόκου (Λκ. 10,38-42· 11,27-28)
Τετάρτη 15 Αὐγούστου 2018
Τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η τιμη, η ευθυνη και ο πονος της Θεοτoκου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις· εἶνε ἑορτὴ θεομητορική, πρὸς τι­­μὴν δηλαδὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Θὰ ποῦ­με λίγες λέξεις γύρω ἀπὸ τὴν πάνσεπτη Κοίμησί της, ἡ ὁποία εἶνε καὶ τὸ ἐπιστέγασμα ὅ­λων τῶν θεομητορικῶν ἑορτῶν τοῦ ἔτους.

* * *

Ἡ Παναγία γιὰ τὶς δύο μεγάλες ἀρετές της, τὴν παρθενία καὶ τὴν ταπείνωσι, ἀξιώθηκε νὰ γίνῃ ἡ «καθέδρα» τοῦ «Βασιλέως» (Ἀκάθ. ὕμν. Α4), τὸ «δοχεῖον» καὶ «σκεῦος» ποὺ δέχθηκε μέσα του τὸ «μύρον τὸ ἀκένωτον» (ἔ.ἀ. καν. α΄1, θ΄3), τὸν Κύριον ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ποὺ εὐωδίασε τὰ πάντα.
Ὅση ὅμως ἦταν ἡ τιμὴ ποὺ ἀξιώθη­­κε, τόση ἦταν καὶ ἡ εὐθύνη ποὺ ἐ­πωμίσθηκε καὶ ὁ πόνος ποὺ δοκίμασε. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννήθηκε τὸ Θεῖο Βρέφος, ἐκείνη δὲν γνώρισε ἀ­νά­­παυσι· ἂν κάθε μάνα ἄξια τῆς ἀποστολῆς της στερῆ­ται ἀνέσεις καὶ διασκεδάσεις καὶ κάνῃ θυσίες γιὰ νὰ μείνῃ προσηλωμένη στὴν ἀγάπη τοῦ παιδιοῦ της, πόσο μᾶλλον ἡ Παναγία!
Καμμιά μάνα δὲν ὑπέφερε μαζὶ μὲ τὸ παιδί της ὅσο αὐτή. Γέννησε μέσα σ᾽ ἕνα σπήλαιο, σ᾽ ἕνα ἀχυ­ρῶ­να. Δὲν πέρασαν πολλὲς μέρες κι ὁ Ἡρῴδης ἀκόνισε τὸ μα­χαίρι του νὰ σφά­ξῃ τὸν Υἱό της. Νύχτα ἀ­ναγκάστηκε νὰ πάρῃ στὴν ἀγ­καλιὰ τὸν Νεογέννητο καὶ μαζὶ μὲ τὸν δίκαιο Ἰω­σὴφ κατέφυγε στὴν Αἴγυπτο (ὅ­σες μανάδες ἦρθαν πρόσφυγες ἀπ᾽ τὴ Μικρὰ Ἀσία μὲ μωρὰ στὴν ἀγκαλιὰ γιὰ ν᾽ ἀποφύγουν τὸν Κεμάλ, τὸ νέο Ἡρῴδη τῆς φυλῆς μας, μποροῦν κά­πως νὰ αἰσθανθοῦν τὸν πόνο τῆς Παν­­αγί­ας). Ὅταν γύρισαν ἀπ᾽ τὴν Αἴγυπτο, ὁ μικρὸς Ἰησοῦς δὲν πῆγε στὸ σχολεῖο· ἐργαζόταν ὡς ξυ­λουργὸς καί, κα­θὼς μεγάλωνε, ἡ Παναγία τὸν ἔβλεπε σὰν ἀστέρι ποὺ ἀνατέλλει· γιὰ τὴ μάνα δὲν ὑπάρχει ὡραιότερο ἀπ᾽ τὸ νὰ βλέ­πῃ τὸ παιδί της ν᾽ ἀνθίζῃ στὴν ἄνοιξι τῆς ζωῆς.
Μεγάλωνε ὁ Ἰησοῦς, κ᾽ ἡ Παναγία τὸν πρόσεχε. Ἀλλ᾽ ὅπως οἱ ἡμέρες δὲν εἶνε ὅλες ἡ­λι­όλουστες, ἔτσι καὶ στὴ ζωὴ τῆς Θεομήτορος ἦρθαν πάλι σύννεφα καὶ καταιγίδες. Ὁ Ἰησοῦς μεγάλωσε, βγῆκε στὸ δημόσιο βίο καὶ ἄρχισε τὸ κήρυγμα· ἀλλ᾽ ἐνῷ οἱ μικροὶ καὶ ταπεινοὶ τὸν ἄκουγαν, οἱ μεγάλοι, ἡ πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία, τάχθηκαν ἐναντίον του. Read more »

Παρακλήσεις Δεκαπενταυγούστου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τιμουμε την Παναγια;

.

Ο προηγούμενος μήνας, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἰ­ούλιος, εἶνε γιὰ τοὺς γεωργοὺς ὁ μήνας τοῦ θερισμοῦ· τοῦτος ὁ μήνας ἔχει ἄλλες ἐρ­γασίες· ὁ ἑπόμενος πάλι, ὁ Σε­πτέμβριος, εἶ­­νε ὁ μήνας τοῦ τρύγου στ᾽ ἀμ­πέλια. Κάθε μήνας ἔ­χει τὶς δικές του γεωργι­κὲς ἐργασί­ες. Κάθε μήνας ὅμως χαρακτηρίζεται καὶ ἀπὸ τὶς δι­κές του ἐκκλησιαστικὲς ἑορτές. Ἀ­π᾽ αὐ­τῆς λοι­πὸν τῆς πλευρᾶς ὁ μήνας αὐτός, ὁ Αὔ­γουστος, ὀ­νομάζεται ὁ μήνας τῆς Παναγίας.
Διανύουμε τὸ Δεκαπενταύγουστο. Τὶς ἅγι­ες αὐτὲς δεκαπέντε μέρες ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τὰ παιδιά της νὰ προετοιμασθοῦν γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.

* * *

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου εἶνε ἕνα μικρὸ Πάσχα, τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ. Κι ὅπως πρὸ τοῦ Πάσχα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει νηστεία, ἔτσι καὶ τὴν περίοδο αὐτή, πρὸ τῆς Κοιμήσεως, ἔχει ὁρίσει νηστεία.
Οἱ Χριστιανοί, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς, πρέπει νὰ νηστέψουν ὅλοι, ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά. Νηστεία λοιπὸν αὐτὲς τὶς δεκαπέν­­τε μέρες, καὶ μάλιστα αὐστηρά. Μόνο Σάββα­­το καὶ Κυριακὴ ἐπιτρέπεται τὸ λάδι καὶ στὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος τὸ ψάρι· τὶς ἄλλες μέρες αὐστηρὰ νηστεία.
Νηστεύουν σήμερα οἱ Χριστιανοί; Ἐλάχιστοι δυστυχῶς. Ἦταν ἄλλοτε ἐποχὴ ποὺ ὅ­λοι νήστευαν. Ἰδίως στὸν Πόντο, στὴ Μικρὰ Ἀ­σία, στὴ Μακεδονία, στὰ εὐλογημένα αὐτὰ μέ­ρη, οἱ Χριστιανοὶ τηροῦσαν τὴ νηστεία αὐ­τὴ ὅ­πως τὴ Μεγάλη Σαρακοστή. Τώρα οὔτε ἡ νηστεία αὐτὴ τηρεῖται, οὔτε ἡ Τετάρτη καὶ Πα­ρασκευή, οὔτε καὶ ἡ Μεγάλη Παρασκευή. Μερι­κοὶ καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ σουβλάκια τρῶνε.
Καὶ εἶνε ἁμαρτία αὐτό; θὰ πῇ κάποιος. Πῶς δὲν εἶνε; Τὸ ἕνα δὲν εἶνε ἁμαρτία, τὸ ἄλλο δὲν εἶνε ἁμαρτία· ποιό λοιπὸν εἶνε ἁμαρτία; Ἡ νηστεία εἶνε ἐντολὴ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, καὶ πρέπει οἱ Χριστιανοὶ νὰ ὑπακούουν καὶ νὰ τὴν τηροῦν. Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶνε στὰ νοσοκομεῖα καὶ ἄλλους ἀσθενεῖς καὶ ἀδυνάτους, ὅλοι οἱ ἄλλοι πρέπει νὰ νηστεύουν.
Δὲ νηστεύουν λοιπόν; ἀθετοῦν τὴν ἐντολὴ αὐτή; Τί θὰ γίνῃ; Θά ᾽ρθῃ μέρα ―κ᾽ εἶ­νε κον­τά―, ποὺ θὰ πέσῃ πεῖνα. Πεῖνα μεγάλη, ὅπως τὸ ᾽41-᾽42-᾽43. Ἐμεῖς οἱ πιὸ μεγάλοι, ποὺ γε­ρά­σαμε, θυμούμεθα μὲ φρίκη ἐ­κεῖνες τὶς μέρες. Θά ᾽ρθῃ πάλι πεῖνα· θὰ ποῦμε τὸ ψω­μὶ ψωμάκι. Ὄχι πλέον μπίρες καὶ οὖζα καὶ κρασιὰ καὶ ἀ­σωτίες, ἀλλὰ καὶ τὸ νεράκι θὰ μᾶς λείψῃ καὶ θὰ τρέχουμε στὰ βουνὰ νὰ βροῦμε. Μήπως δὲν ὑ­πάρχουν καὶ σή­μερα χῶρες ὅπου μοιράζεται νε­ρὸ μὲ τὸ δελτίο καὶ πεθαίνουν παιδιὰ σὰν τὶς μῦ­γες; Ἐμᾶς μᾶς τά ᾽χει ἀκόμα ὁ Θεὸς ὅλα πλού­σια· ἐν τούτοις δὲν θέλουμε οὔτε Δεκαπεν­ταύγουστο οὔτε ἄλλες μέρες νὰ νηστέψουμε. Γι᾽ αὐτὸ θὰ μᾶς ἔρθῃ τιμωρία. Read more »

MEΓΑΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ

—————

————-

Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου
Τήν πρώτη πατῆστε τον τίτλο και κατεβαστέ την σε pdf

ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ 

ΣΤΕΝΟΣ Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Τῆς Ἁγίας Σκέπης
28 Ὀκτωβρίου

ΣΚΕΠΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Η Παναγία, ἀγαπητοί μου, τῆς ὁποίας τὴν Σκέπη ἑορτάζουμε, εἶνε πρόσωπο ἱ­ερό. Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ Υἱός της ἔγινε «σημεῖον ἀντιλεγό­μενον» (Λουκ. 2,34), ἔτσι καὶ ἐκείνη ποὺ τὸν φιλο­ξένησε στοὺς ἁγίους κόλπους της ὡς ἄνθρωπο. Μετὰ τὸν Χριστὸ ἡ Παναγία εἶνε σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Ἄλλοι τὴν ὑβρίζουν καπηλικώτατα, τὴ βλα­­σφημοῦν, τὴν περιφρονοῦν· ἄλλοι ὅμως τὴν ἀ­γαποῦν, τὴ σέβονται, τὴν τιμοῦν, τὴν ὑψώ­νουν ὣς τὰ οὐράνια. Οἱ πα­πικοὶ ἔφθασαν ἀκόμη καὶ στὴν αἵρεσι τῆς «Μαριολατρίας», δηλα­δὴ νὰ τὴ λατρεύσουν ὡς θεά, ὅπως ἔκαναν γιὰ ἄλλες γυναῖκες οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας.
Ἡ Ὀρ­θόδοξος Ἐκ­κλησία ἀπέχει καὶ ἀπ’ τοὺς προτεστάντες ποὺ τὴ θεωροῦν ὡς ἁ­πλῆ γυναῖ­­κα, καὶ ἀπ’ τοὺς φράγκους ποὺ τὴν ἔχουν σχε­δὸν θεοποιήσει μὲ τελετὲς καὶ ἀγάλ­ματα. Οἱ ὀρθόδοξοι ἀκολουθοῦμε τὴ μέση καὶ βασιλι­κὴ ὁδό· τὴν τιμοῦμε ὑπεράνω ὅ­λων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλ’ ὄχι ὡς Θεόν. Ἀπὸ κα­ταβολῆς μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου δὲ θὰ γεν­νηθῇ ἄλλο λογικὸ κτίσμα σὰν αὐτήν. Εἶνε ἡ «ἁ­γία ἁγίων μείζων» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ), ὑπερ­ά­νω τῶν ἁγί­ων ἀνδρῶν παλαιᾶς καὶ καινῆς δια­θήκης, ὑπερ­άνω πατριαρχῶν καὶ προφητῶν, ὑ­περάνω τοῦ τι­μίου Προδρόμου, ὑπεράνω πατέ­ρων καὶ μαρτύρων καὶ ὁσίων, ὑπεράνω ―προ­χω­ροῦμε― καὶ ἀγ­­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων. Ναί, ἀλ­λὰ Θεὸς δὲν εἶνε. Θεὸς ἕνας εἶνε, ὁ Κύρι­ος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χρι­στός. Ὅπως στὸν οὐρανὸ ―λέ­νε οἱ πατέρες― ὑ­­π­άρχει ἕνας ἥλιος, μία σελήνη καὶ πολλὰ ἄστρα, ἔτσι στὸν πνευματικὸ οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας ἥλι­­ος πνευματικὸς ἄδυτος εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, σελήνη – πανσέληνος ἡ Παναγία, καὶ ἑκατομμύρια ἄστρα οἱ ἅγιοι. «Οὐρανὸς πολύ­φωτος ἡ ἐκκλησία ἀνεδείχθη…» (κοντ. 13ης Σεπτ.) Read more »

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Μεταφρασμένη στα Σέρβικα και στα Ρουμανικά
Γενέσιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου
8 Σεπτεμβρίου

ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΝΤΥΜΕΝΗ Η ΠΑΝΑΓΙΑ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε χαρμόσυνος θεομητορικὴ ἑορτή. Ἑορτάζουμε τὴ γέννησι τῆς ὑπερ­α­γίας Θεοτόκου. Ποῖο εἶνε τὸ περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς καὶ τί συναισθήματα μᾶς δημιουργεῖ;

* * *

Ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔτσι καὶ ἡ Παναγία ἀπὸ κάποιους ἦρθε στὸν κόσμο. Ποιός γεννή­θηκε ἀπὸ βράχο; Καν­είς. Ἀπὸ μιὰ μάνα κ’ ἕνα πατέ­ρα γεννηθήκαμε ὅλοι. Καὶ ἡ Παναγία εἶ­χε γονεῖς· τὴ μητέρα της τὴν ἔλεγαν Ἄννα, τὸν πατέρα της Ἰωακείμ.
Ἦταν εὐλαβέστατοι ἄν­θρωποι, ἀλλὰ ἄτεκνοι. Καὶ τότε ἡ ἀτεκνία ἐ­θεωρεῖτο ὄνειδος. Ὅποιος εἶχε παι­­διά, αὐτὸς ἐθεωρεῖτο εὐτυ­χής. Ὅποιος εἶχε πολλὰ παιδιά (5, 6, 7, 8…), τὸν μακαρίζανε. Ἐκεῖ­νες ἦταν πα­τριαρχικὲς οἰκογένειες. Τώρα τὰ παιδιὰ τὰ θε­­­ωροῦν συμ­φορά. Γεννοῦν ἕνα, μετὰ βίας δύο, παραπάνω ὄχι, στόπ! Αὐτὸ εἶ­νε μιὰ κατά­ρα. Τὸ ἄ­τεκνο λοιπὸν ἐκεῖνο ἀνδρόγυνο παρα­κα­λοῦ­σε τὸ Θεὸ μέρα – νύ­χτα νὰ τοὺς δώσῃ παιδί, γιὰ νὰ τοῦ τὸ ἀφιε­ρώσουν.
Ποῦ σήμερα τέτοια μάνα! Δὲν ὑπάρχει πλέ­ον διάθεσι προσφορᾶς. Σὲ λίγο καιρὸ τρία ἐπαγγέλματα θὰ σβήσουν· ὁ ἀστυνομικός, ὁ νοσοκόμος, καὶ ὁ κληρικός. Γιατί νὰ φυλάῃ ὁ ἀστυνομικὸς τὴν τάξι καὶ νὰ κινδυνεύῃ; γιατί νὰ ξενυχτᾷ ἡ νοσοκόμος κον­­τὰ στὸν ἄρρωστο καὶ νὰ μὴν πάῃ νὰ τραγου­δή­σῃ στὸ κέντρο νὰ μαζέψῃ χρῆμα; Καὶ κορό­ϊδο εἶνε ὁ ἄλλος νὰ γίνῃ παπᾶς, γιὰ νὰ τοῦ κά­νουν στὸ δρόμο αἰσχρὲς χειρονομίες; Ὄχι. Θὰ ἐκλείψουν μερικὰ τέτοια ἀναγκαῖα ἐπαγγέλματα, καὶ αὐτὸ θὰ εἶνε σημάδι παρακμῆς.
Εἶχε λοιπὸν προχωρήσει πλέον ἡ ἡλικία τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννας. Μπορῇ ἀπὸ ἕνα κού­τσουρο νὰ βγῇ λουλούδι κι ἀπὸ ἕνα ξερὸ βρά­χο νὰ βγῇ κρίνος; Ἄλλο τόσο μπορεῖ ἀπὸ μιὰ στεῖρα γυναῖκα νὰ βγῇ τὸ ἄνθος ποὺ λέγεται παιδί. Ὅ,τι εἶνε τὸ ἄνθος στὴ φύσι κι ὅ,τι εἶνε ἕνα ἀστέρι στὸν οὐρανό, αὐτὸ εἶνε τὸ παιδὶ μέσα στὴν οἰκογένεια· δίνει παρηγοριά, χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι. Read more »

Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου
25 Μαρτίου
Δύο ἀπομαγνητοφωνημένες ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἡ πρώτης σὲ pdf, στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπή

1. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ «ΠΩΣ»

* * *

2. ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ!

«Εὐαγγελίζου, γῆ, χαρὰν μεγάλην· αἰνεῖτε, οὐρανοί, Θεοῦ τὴν δόξαν» (θ΄ ᾠδὴ Εὐαγγ.)

ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη, λαμ­πρά, πανέκλαμπρος. Προκαλεῖ ῥίγη συγ­κι­νήσεως στὸν Ἕλληνα καὶ τὸν Χριστιανό. Ἑορτὴ δι­πλῆ, ἐθνικὴ καὶ θρησκευτική.
Θὰ μιλήσουμε ἐπὶ τῆς θρησκευτικῆς σημα­σίας τῆς ἑορτῆς, καὶ τὸ θέμα, ὡς μεταφυσι­κό, εἶνε δυσκολώτερο· χρειάζονται εἰδικὲς κεραῖ­ες γιὰ νὰ συλλάβῃ κανεὶς τὰ μηνύματα.
«Εὐαγγελισμός»! Εἶνε λέξι τῆς ὡραίας ἑλ­ληνικῆς γλώσσης, ποὺ μόνο αὐτὴ γνωρίζει νὰ ἐκ­φράζῃ καὶ τὶς πιὸ ὑψηλὲς καὶ λεπτὲς ἔννοι­ες. «Εὐαγγελισμὸς» θὰ πῇ «καλὴ εἴδησις». Τώρα ἀνάξια τέ­κνα τῆς πατρίδος, ἐκχυδαϊσταί, ποὺ μισοῦν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα ―ἀλλοίμονο ἐάν ποτε ἐπικρατή­σουν―, ξέρετε πῶς θέλουν νὰ μεταφρά­σουν τὴ λέξι «εὐαγγελισμός»; Ἀκοῦ­στε καὶ φρίξτε· «καλὸ χαμπάρι» (τούρκικα δηλαδή) ἢ «καλὸ μαντάτο»! Καὶ τὸν ἀγγελιαφόρο ποὺ ἔφερε τὸ μήνυμα, τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, θέλουν νὰ τὸν μεταφράσουν «χαμπεροφόρο» ἢ «μαντα­τοφόρο»! Σὲ τέτοιο ἐκχυδαϊσμὸ θέλουν νὰ ῥίξουν τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἡ ὁποί­α σήμερα βρίσκει ἄσυλο στὴν Ἐκκλησία μας.
«Εὐαγγελισμὸς» ἴσον «καλὴ εἴδησις». Καὶ ποιά εἶνε αὐτὴ ἡ εἴδησις; Read more »

Παρακλησις προς την υπεραγια Θεοτοκο

«Διάσωσον ἀπὸ κινδύνων τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεὸν εἰς σὲ καταφεύγομεν ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν»

_________________________

________________________

(Παρακλητικὸς κανὼν)

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, παράκλησις πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο Μαρία.
―Ὄχι, λένε. Ἐμεῖς δὲν θέλουμε παρακλήσεις καὶ εὐχέλαια καὶ ἁγιασμούς.
Ποιοί εἶνε αὐτοί; Εἶνε οἱ ἄθεοι. Καὶ ἐκτὸς ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶνε καὶ οἱ χιλιασταὶ ἢ γιεχωβῖτες καὶ ἄλλοι ἀκόμη αἱρετικοί, ὅπως οἱ διαμαρτυρόμενοι. Ὅλοι αὐτοὶ ἀφρίζουν ἀπὸ τὴν κακία τους ὅταν ἀκοῦνε, ὅτι ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι κάνουμε Παράκλησι πρὸς τὴν Παναγία. Αὐτοὶ λένε καὶ γράφουν, ὅτι μόνο στὸ Γιεχωβᾶ κάνουμε προσευχὴ καὶ ὄχι σὲ ἄνθρωπο. Ἡ Παναγία εἶνε ἄνθρωπος…
Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀντιχρίστους; Ἀπαντοῦμε συντόμως τὰ ἑξῆς.
Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν λέμε, ὅτι κάνουμε τὴν προσευχή μας στὴν Παναγία, ἀλλ᾿ ὅτι μὲ τὶς δεήσεις καὶ τὶς παρακλήσεις, ποὺ κάνουμε πρὸς τὴν Παναγία, τὴν παρακαλοῦμε νὰ προσευχηθῇ αὐτὴ στὸ Χριστὸ γιὰ μᾶς. Ἀλλὰ τὸ νὰ ζητοῦμε τὴν προσευχὴ τῆς Παναγίας, αὐτὸ δὲν τὸ ἀπαγορεύει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἁγία Γραφή, ποὺ κρατᾶνε στὰ χέρια τους κι αὐτοὶ οἱ θεομπαῖκται χιλιασταί. Ἄνοιξε, ἄνθρωπέ μου, ἄνοιξε τὴν ἁγία Γραφή, τὴν Καινὴ Διαθήκη, Ἐπιστολὴ Ἰακώβου, κεφάλαιο 5ο, στίχο 16. Ἐκεῖ θ᾿ ἀκούσῃς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο νὰ λέῃ· «Ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε·πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ἰακ. 5,16). Ἀκοῦτε, Χριστιανοί μου; Νὰ ἐξομολογῆσθε, λέει, τὶς ἁμαρτίες σας. Νὰ προσεύχεσθε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο· γιατὶ ἡ προσευχή, ὅταν γίνεται ἀπὸ ἕνα δίκαιο ἄνθρωπο, ἔχει πολλὴ δύναμι. Καὶ σὰν ἀπόδειξι τῆς δυνάμεως, ποὺ ἔχει ἡ προσευχὴ τοῦ δικαίου ἀνθρώπου, ἀναφέρει ἕνα παράδειγμα ἁγίου. Τρία χρόνια καὶ ἕξι μῆνες εἶχε νὰ βρέξῃ. Ὅλα εἶχαν ξεραθῆ. Τὰ πηγάδια καὶ οἱ ποταμοὶ στέρεψαν. Τὰ ζῷα ψοφοῦσαν. Οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν. Δυστυχία μεγάλη. Ποιός σταμάτησε τὸ κακό; Ποιός ἔκανε τὸν οὐρανὸ νὰ γεμίσῃ ἀπὸ σύννεφα, νὰ πέσῃ βροχὴ καὶ νὰ ποτίσῃ κάμπους καὶ βουνά; Ὁ προφήτης Ἠλίας. Αὐτὸς μὲ τὴν προσευχή του ἔκλεισε καὶ ἄνοιξε τὸν οὐρανό.
Ἡ προσευχὴ τοῦ προφήτου Ἠλία εἶχε δύναμι. Καὶ ὄχι μόνο τοῦ προφήτου Ἠλία, ἀλλὰ καὶ οἱ προσευχὲς τῶν ἄλλων ἁγίων, ποὺ ἀναφέρει ἡ Γραφή, εἶχαν δύναμι. Καὶ τώρα ἐρωτοῦμε τοὺς γιεχωβῖτες: Ἐὰν οὶ προσευχὲς τοῦ προφήτου Ἠλία καὶ τῶν ἄλλων ἁγίων ἀκούγωνται καὶ γίνωνται θαύματα, πῶς δὲν θ᾿ ἀκούγωνται οἱ προσευχὲς καὶ οἱ δεήσεις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου; Ποιός ἅγιος καὶ ποιά ἁγία μπορεῖ νὰ συγκριθῇ μὲ τὴν ἁγιότητα τῆς Θεοτόκου; Read more »

Ἀπόδοσις Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

Oμιλία Μητροπολιτου Φλωρίνης
π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Ἄσπρο Χωριό Πάρου

Τι σημαινει το «Μενουνγε…»;

«Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν  λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν»(Λουκ. 11,28)

Χαίρω, εὐσεβὲς ἐκκλησίασμα, χαίρω ποὺ  εὑρίσκομαι σήμερα κοντά σας, ἐδῶ στὸν  ταπεινὸ ναὸ τοῦ εὐλογημένου χωρίου ῎ Ασπρο Χωριό. Χαίρω παραπάνω ἀπ᾿ ὅ,τι ἂν  ἤμουν σήμερα στὴ μητρόπολί μου, στὸν  ὡραῖο μητροπολιτικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου  Παντελεήμονος Φλωρίνης· χαίρω ἀκόμη  περισσότερο ―πιστεύσατέ με, μὲ βαθειὰ  συγκίνησι σᾶς τὸ λέγω― ἀπὸ τὸ νὰ ἤμουν  στὴ μητρόπολι τῶν Ἀθηνῶν καὶ νὰ  λειτουργοῦσα καὶ νὰ ὡμιλοῦσα.
Γιατί; Δὲ᾿ σᾶς τὸ λέγω ἀπὸ κολακεία, ἀλλὰ  τὸ πιστεύω. Μὲ δίδαξε τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιο  νὰ ἔχω μιὰ ἄλλη ζυγαριὰ καὶ νὰ μετρῶ·  διαφορετικὰ ζυγίζει ὁ κόσμος καὶ  διαφορετικὰ ζυγίζει ὁ Χριστός. Ἔμαθα  λοιπὸν ἀπ᾿ τὸ Εὐαγγέλιο νὰ μετρῶ, ὅτι ὁ  χριστιανισμὸς δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς  μεγάλες ἐκκλησίες, ἀπὸ τοὺς παπᾶδες καὶ  δεσποτάδες ποὺ τραγουδοῦνε ὄμορφα καὶ  μιλοῦνε ὄμορφα, ἀλλὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν  καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Δῶστε μου, δῶστε  μου –Ἔχει ἡ Ἑλλάδα 10.000 ἐξωκκλήσια,  ἔχει μοναστήρια, ἔχει ὄμορφες  ἐκκλησίες· ἀλλὰ ἆραγε νὰ ἔχῃ καὶ 10.000  Χριστιανούς; Ἀμφιβάλλω. Δῶστε μου μιὰ  ψυχὴ ποὺ ν᾿ ἀγαπάῃ τὸ Θεό, δῶστε μου μιὰ  ψυχὴ ν᾿ ἀγαπάῃ τὸν πλησίον, δῶστε μου  μιὰ ψυχὴ – μιὰ καρδιὰ νά ᾿χῃ μέσα τὸ  Χριστό, καὶ νὰ πέσω νὰ τὴν προσκυνήσω.
Αὐτὴ ἡ καρδιὰ –Χθὲς τὸ βράδυ ἤμουν πολὺ  συγκινημένος. Στὸ ἄκρο τοῦ χωριοῦ μου  πῆγα καὶ εἶδα μιὰ ψυχή. Ἦταν σ᾿ ἕνα  δωμάτιο μικρό, στενό· ἔπρεπε νὰ σκύψω  νὰ μπῶ μέσα. Σ’ ένα δωμάτιο μικρὸ  πολὺ στενόχωρο 2 επί 2· καὶ πάνω σὲ μιὰ καρέκλα  ἀκίνητος, μολύβι, μάρμαρο, μιὰ ψυχή.  Παράλυτος, τυφλὴ τελείως, δὲν ἔβλεπε  καθόλου. Μὰ διαρκῶς ἀπὸ τὰ χείλη της  ἔβγαινε «Δόξα σοι, ὁ Θεός», «Δόξα σοι,  ὁ Θεός». Ἔ, μιὰ τέτοια ψυχὴ δὲν ἀξίζει  παραπάνω ἀπὸ ἕναν πλούσιο, ἀπὸ ἕνα  ἄνθρωπο ποὺ κάθεται μέσ᾿ στὸ παλάτι,  μέσα στὰ σπίτια τὰ μεγάλα καὶ κολυμπάει  στὰ πλούτη, κ᾿ ἔχει τὸ ψωμί, κ᾿ ἔχει τὴ  μπουκιὰ στὸ στόμα καὶ βλαστημάει τὸ Θεό;  σᾶς ἐρωτῶ. Ἀλλιῶς μετράει ὁ Θεός,  ἀλλιῶς ζυγίζει ὁ κόσμος τὰ πράγματα.
Ἔμαθα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο νὰ ἐκτιμῶ τὸ  χριστιανισμὸ ὄχι ἀπὸ τὶς μεγάλες  ἐκκλησιές. Ὑπῆρξε ἐποχὴ ποὺ δὲν  ὑπῆρχαν ἐκκλησιές· οἱ Χριστιανοὶ  διωγμένοι πηγαίνανε μέσ᾿ στὶς σπηλιές,  μέσ᾿ στὶς χαράδρες. Ἂν κανεὶς ἀπὸ σᾶς  πέρασε ἀπὸ τὴ Ῥώμη, θὰ εἶδε ὅτι κάτω ἀπὸ  τὴ Ῥώμη εἶνε οἱ κατακόμβες· καὶ μέσα ἀπ᾿  τὶς κατακόμβες προσκυνοῦσαν τὸ Θεό.  Ἦταν ἐποχή, ποὺ τὶς φυλακὲς τὶς κάνανε  ἐκκλησιὲς καὶ πίσω ἀπὸ τὰ σίδερα  ἐλατρεύανε τὸ Θεό.
Ἔτσι, λοιπόν, εἶνε. Κ᾿ ἕνα μικρὸ χωριό,  ἕνα μικρὸ χωριὸ ποὺ οἱ ἄνθρωποι  πιστεύουν στὸ Θεό, καὶ μιὰ καλύβα –  ὑπάρχουν καλύβες, ποὺ  κατοικοῦν ἄγγελοι. Ἐδῶ στὶς  καλυβοῦλες, στὸ νησὶ αὐτὸ ἄλλοτε  κατοικούσαν ἄγγελοι. Τώρα στὰ μεγάλα σπίτια  καὶ στὶς πολυκατοικίες τῶν Ἀθηνῶν  κατοικοῦν ζῷα, κτήνη, δαίμονες.  Ψεύτικος πολιτισμός. Δὲν ἐξαρτᾶται ὁ  πολιτισμὸς ἀπὸ τοὺς δρόμους καὶ τὰ  γεφύρια· ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς καρδιές.  Ὅπου εἶνε καρδιὰ εὐγενικιά, ἐκεῖ ᾿νε  καὶ ὁ Χριστός μας.
Λοιπόν, θέλω νὰ ἐλπίζω ὅτι καὶ σήμερα,  πού ᾿μαι ἐδῶ στὸ χωριό, στὸ Ἄσπρο Χωριό,  βρίσκω τέτοιες ἐκλεκτὲς ψυχές. Καὶ  χαίρω καὶ συγκινοῦμαι.

* * *

Θὰ σᾶς ὁμιλήσω. Ἀλλὰ νὰ σᾶς πῶ δικά μου  λόγια; Τὰ δικά μου λόγια δὲν ἔχουν ἀξία.  Ὁσονδήποτε σοφὸς καὶ νὰ εἶνε ὁ ἄνθρωπος,  τὰ λόγια τοῦ ἀνθρώπου πέφτουν – οἱ  σοφοὶ καὶ ἐπιστήμονες πέφτουν ἔξω. Καὶ  αὐτὰ ποὺ φαίνονται σήμερα ἀληθινά,  ὕστερα ἀπὸ λίγα χρόνια θά ᾿ρθῃ ἡ  ἐπιστήμη νὰ τὰ διαψεύσῃ· διαρκῶς τὰ  διαψεύδει καὶ διαρκῶς προχωρεῖ σὲ  ἄλλες ἀλήθειες.
Ὅλοι, λοιπόν, ψεύδονται καὶ ὅλοι  σφάλλουν. Μέσ᾿ στὰ ἑκατομμύρια τῶν  ἀνθρώπων ἕνας δὲν ἔσφαλλε. Ἕνας!…  Ἀκούσατε τὸν Ἀπόστολο (βλ. Φιλιπ. 2,5-11);  Ἕνας εἶν᾿ αὐτός!… Παραπάνω ἀπὸ σοφούς,  παραπάνω ἀπὸ ἐπιστήμονας, παραπάνω ἀπὸ  πατριάρχας, παραπάνω ἀπὸ προφήτας,  παραπάνω ἀπὸ ὅλους εἶνε Ἕνας.  Στέκεται πολὺ ψηλά, ἄστρο αἰώνιο,  ἥλιος αἰώνιος ποὺ φωτίζει. Ὁ ἥλιος θὰ  σβήσῃ, μὰ αὐτὸς δὲ᾿ θὰ σβήσῃ ποτέ. Εἶνε ὁ  Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὅ,τι εἶπε,  βγῆκε σωστό. Ὅ,τι προεῖπε, θὰ βγῇ·  μέχρι κεραίας.
Λοιπόν, ἀπὸ τὰ λόγια αὐτοῦ θὰ πάρω ἕνα  λόγο μόνο καὶ θὰ τὸν παρουσιάσω σ᾿ ἐσᾶς.  Ἕνα λόγο. Ποιός εἶν᾿ ὁ λόγος του;  «Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν  λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες  αὐτόν» (Λουκ. 11,28).
Εἶνε χρυσάφι τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ·  καὶ ἂν τὰ ἀκούσετε καὶ τὰ ἐφαρμόσετε, θὰ  γίνετε πλούσιοι, οἱ πλουσιώτεροι ἄνθρωποι τοῦ κόσμου.
―Περίεργον πρᾶγμα. Ἐμεῖς ποὺ  κατοικοῦμε ἐδῶ στὰ βράχια; ―μᾶς  κοροϊδεύεις, δέσποτα;― ποὺ δὲν ἔχομε  τίποτα; Ἕνα κατσικάκι ἔχομε, ἕνα  προβατάκι, καὶ μερικὰ ἀγελάδια· θὰ  γίνωμε πιὸ πλούσιοι;
Ναί, θὰ γίνεται πλούσιοι, πλούσιοι πνευματικῶς,  πλούσιοι χριστιανικῶς· Αὐτὸς εἶναι ὁ πλοῦτος ὁ πολὺς  καὶ μεγάλος. Λοιπόν, θὰ ἐξηγήσουμε τί  σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά.
Λέγει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα (βλ. Λουκ.  10,38-42· 11,27-28), ὅτι ὁ Χριστὸς ἐδίδασκε.  Ποιούς ἐδίδασκε, ποιοί τὸν ἄκουαν,  ποιοί τεντώνανε τὸ αὐτί τους καὶ ἄκουαν τὸ Χριστό; Ἤτανε οἱ σοφοί; ἤτανε  ἐπιστήμονες; ἤτανε στρατηγοί; ἤτανε  ναύαρχοι; ἤτανε βασιλιᾶδες, ποὺ  φοροῦσαν κορῶνες; Ἦταν…;  ἦταν…; ἤτανε…; Ὄχι. Κανένας ἀπὸ  δαύτους δὲν τὸν ἄκουγε. Αὐτοὶ ἔκλειναν τ ᾿ αὐτιά τους· καὶ κατηγοροῦσαν τὸ  Χριστό· καὶ αὐτοὶ τὸν σταυρώσανε ἔξω ἀπὸ τα Ἰεροσόλυμα. Ποιοί τὸν ἀκούγανε;  Μμ, ἐμένα ρωτᾶτε; Ρωτῆστε Read more »

Δεκαπενταύγουστος
Παρακλητικὸς Κανὼν

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ἐμεῖς, ἡ σύγχρονος γενεά,

τιμουμε πρεποντως την Παναγια;

   ΣΤΟΝ Παρακλητικὸ κανόνα ψάλλουμε· «Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν». Παναγία, λέμε, εἶσαι πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ ἄστρα· εἶσαι καθαρωτέρα καὶ λάμπεις περισσότερο ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου.
Μὲ τέτοιες ἐκφράσεις καὶ λέξεις ἐγκωμιάζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας τὴν Παναγία, ποὺ ἀνεδείχθη καὶ ὑψώθη διὰ τῆς ἀπολύτου ὑπακοῆς στὸ θεῖο θέλημα.
Δὲν εἴμεθα προτεστάντες. Αὐτοὶ λένε, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε μὲν μιὰ ἀξιόλογος γυναίκα, ἀλλὰ ποτέ τους δὲν ἐκφράζουν σ᾿ αὐτὴν εὐλάβεια, τιμὴ καὶ προσκύνησι. Δὲν εἴμεθα χιλιασταί. Αὐτοὶ περιφρονοῦν τελείως τὴν Παναγία καὶ σχίζουν καὶ ποδοπατοῦν τὴν ἁγία της εἰκόνα. Οἱ δὲ βλάσφημοι καὶ ἄθεοι ὑβρίζουν μὲ τὶς χυδαιότερες φράσεις τὸ πάντιμο ὄνομά της. Δὲν εἴμεθα ὅμως οὔτε καὶ παπικοὶ τῆς Δύσεως, ποὺ πῆγαν στὸ ἄλλο ἄκρο κ᾿ ἔχουν φθάσει μέχρι θεοποιήσεως τῆς Παναγίας, διότι κι αὐτὸ εἶνε πλάνη.

_________

______________

Οἱ πιστοὶ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τιμοῦμε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. Τὴν τιμοῦμε ὀρθῶς. Τὴν τιμοῦμε ὡς κατ᾿ ἐξοχὴν ὑπερέχον πρόσωπο, ποὺ βρίσκεται δίπλα στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. Μετὰ τὴν ἁγία Τριάδα ἡ Παναγία ἵπταται στοὺς πνευματικοὺς οὐρανοὺς ὡς μετέωρο ἀρετῆς, ὡς σελαγίζον ἄστρο, ὡς ἥλιος φωταυγής, ὡς ὄρθρος φαεινός, ὡς κρίνο εὔοσμο, ὡς ἀγλαόκαρπο δένδρο… Ὅ,τι καὶ ἂν πῇ κανεὶς γιὰ τὴν Παναγία, εἶνε κατώτερο τῆς πραγματικότητος.
Τιμοῦμε τὴν Παναγία. Οἱ ἄλλοι ἅγιοι γιορτάζουν μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, ἀλλὰ ἡ Παναγία πολλὲς φορές. Στὶς 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε τὰ γενέθλιά της, στὶς 21 Νοεμβρίου τὰ εἰσόδιά της, στὶς 25 Μαρτίου τὸν Εὐαγγελισμό της. Τὶς δὲ πέντε πρῶτες ἑβδομάδες τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, κάθε Παρασκευή, ὅπου ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, προσέρχονται καὶ προσεύχονται μὲ τοὺς ὡραιότατους ὕμνους τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας.
Ἀλλ᾿ ἂν μ᾿ ἐρωτήσετε, ποιά εἶνε ἡ κορυφὴ ὅλων τῶν ἑορτῶν τῆς Παναγίας, θὰ σᾶς ἀπαντήσω, ὅτι εἶνε ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου.
Προετοιμαζόμεθα γι᾿ αὐτὴν μὲ μιὰ μικρὰ ἀλλ᾿ αὐστηρὰ νηστεία.
Ἂν πᾶτε Read more »