Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΠΑΝΔΗΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΔΙΩΧΝΕΙ ΑΚΑΡΙΑΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ

————-

————-

Ομιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, στὴν Πτολεμαϊδα, στις 17.6.1973

Είσερχόμεθα σε περιοδο Κατακομβῶν. Ἡ δυνατή προσευχή το ὅπλο μας.
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΕΜΠΛΑΣΤΡΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟ!
Κλείνει σαν Νέρωνας, ὅλους τοὺς ναούς, τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Απαγορεύει ἀκόμα καὶ τὴν Θεία Κοινωνία στοὺς πιστούς!!! Συνένοχοι οἱ δειλοί και ἄπιστοι δεσποτάδες!!!
ΤΑΛΑΙΠΩΡΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ, ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΙΣΤΩΝ & ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΕΣΕΣ!!! Πολεμοῦν τὸν ΧΡΙΣΤΟ, τον Μεγάλο Ιατρό τῶν ψυχῶν και τῶν σωμάτων, ἐκτελῶντας ἐντολὲς τῆς λέσχης ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ, γιὰ νὰ ἐγκαταστήσουν τὴν παγκόσμια κυβέρνηση τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ στὴν Ἑλλάδα. Μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ Κορωνοϊου, ποὺ ἴσως τὸ τέρας τῆς ἄλογης ἐπιστήμης να τὸ φύτευσε, νὰ μᾶς τσουβαλιάσουν ὅλους στὴν παγκόσμια ὑποδούλωση χωρίς ἀντίσταση.
ΤΟ «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ», ΝΑ ΤΟ ΛΕΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΠΑΣΤΩΣ, Μ᾽ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΕΑ ΗΓΕΣΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΟΥ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟ ΜΑΣ

Ακοῦστε την ὁμιλία τοῦ γενναίου ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου, για να πάρετε δύναμη.
ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΗ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΙ, ΕΙΤΕ ΑΡΕΣΕΙ, ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΕΑ ΗΓΕΣΙΑ. ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΗ ΣΑΝ ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΤΟ· «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

———-

——–

Nα κανεις κανονικα το σταυρο

Kαι κάτι άλλο. Nα κάνεις το σημείο του σταυρού κανονικά. Γιατί δυστυχώς στα άπιστα αυτά χρόνια που ζούμε όλα έγιναν μόδα. Mόδα στα μαλλιά, μόδα στα ρούχα, μόδα στα παπούτσια, μόδα παντού. Έγινε μόδα δυστυχώς και η εκκλησία. Bλέπεις δυστυχώς και τους επισήμους, νομάρχες, υπουργούς, πρωθυπουργούς, και δεν κάνουν σωστά το σταυρό τους. Aυτό που κάνουν δεν είναι σταυρός. Eίναι εμπαιγμός και κοροϊδία. Eίναι θεομπαιξία. Eσείς να μην είστε θεομπαίκτες. Πως θα σε καταλάβω ότι είσαι χριστιανός; Aπό το σταυρό. Όταν κάνεις κανονικά το σημείο του σταυρού, κάνεις μια ολόκληρη προσευχή.
Λοιπόν, εσείς να κάνετε το σταυρό σας σωστά.

Πως θ᾿ απαλλαγουμε;

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;» σελ. 46-49
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ὤ ἡ ἁμαρτία! ὤ ἡ ἁμαρτία μου, ἡ ἁμαρτία σας! Ὅλες αὐτὲς οἱ ἁμαρτίες εἶνε ἕνα φοβερὸ κακό, ῥιζωμένο βαθειὰ μέσ᾿ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου.

Λέει κάποιος φιλόσοφος· Δῶστε μου μιὰ λίμνη ποὺ νὰ εἶνε πεντακάθαρη, μιὰ λίμνη ποὺ τὰ νερά της νὰ εἶνε καθαρὰ καὶ γλυκὰ ὅπως τὰ νερὰ τῆς Πρέσπας. Καὶ μετά, μέσα στὰ γλυκὰ νερὰ τῆς λίμνης, νά ᾿ρθῇ κάποιος καὶ νὰ ῥίψῃ μιὰ σταγόνα δηλητήριο, καὶ αὐτὸ νά ᾿χῃ τέτοια πικράδα, ὥστε ὅλο τὸ νερὸ τῆς λίμνης νὰ γίνῃ φαρμάκι. Τί δύναμι θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχῃ αὐτὴ ἡ σταγόνα, ὥστε νὰ κατορθώσῃ νὰ φαρμακώσῃ τὰ νερὰ ὁλόκληρης τῆς λίμνης;
Τέτοια δύναμι ἔχει ἡ ἁμαρτία. Γλυκὰ ἤτανε τὰ νερὰ τῆς ἀνθρωπότητος. Ἀλλὰ κατόπιν ἦρθε ἡ ἁμαρτία καὶ τάραξε ὁλόκληρο τὸ σύμπαν καὶ φαρμάκωσε τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.
Ὅλοι ἀναστενάζουμε, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ὑπάρχει μέσα μας. Μέσα μας ὑπάρχει τὸ φίδι αὐτό, ὁ ἑπτακέφαλος δράκων.
Τί δὲ᾿ θά ᾿δινε ὁ κόσμος, τί δὲ᾿ θά ᾿δινε ἡ ἀνθρωπότης, τί δὲ᾿ θὰ δίναμε κ᾿ ἐμεῖς, γιὰ γιὰ νὰ βγῇ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας τὸ κακὸ αὐτό, ποὺ μᾶς βασανίζει! Καὶ τὸ κακὸ αὐτὸ εἶνε ἡ ἁμαρτία.
Καὶ ἂν ἔλεγε ὁ Χριστὸς ὅτι, γιὰ νὰ ἀπαλλαγῆτε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, πρέπει νὰ πᾶτε κάτω στὸν Ἰορδάνη ποταμό, νὰ γδυθῆτε καὶ νὰ περάσετε τὸν Ἰορδάνη ποταμὸ ἑκατὸ φορές, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ κάνουμε.
Καὶ ἂν ἀκόμα μᾶς ἔλεγε ὁ Χριστὸς ὅτι, γιὰ νὰ συγχωρεθοῦν τ᾿ ἁμαρτήματά μας, πρέπει νὰ ἀνεβοῦμε ψηλὰ στὰ Ἰμαλάϊα, νὰ γίνουμε ἀλπινισταὶ καὶ ὀρειβάται καὶ νὰ φτάσουμε ἐπάνω στὴν κορυφὴ τῶν Ἰμαλαΐων, καὶ ἐκεῖ ψηλά, μέσ᾿ στὸ κρύο, νὰ σταθοῦμε δέκα χρόνια, ἔπρεπε νὰ τὸ κάνουμε.
Καὶ ἂν μᾶς ἔλεγε ὁ Χριστός, νὰ πᾶμε μέσα σὲ μιὰ σπηλιὰ νὰ κρυφτοῦμε καὶ νὰ ἀσκητεύουμε καὶ νὰ νηστεύουμε σὰν τοὺς ἀσκητάδες ἑκατό χρόνια, ἔπρεπε νὰ τὸ κάνουμε.

Μία λέξις· «Ἥμαρτον»!

Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;» σελ. 205-206
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η ειρηνη του κοσμου κρεμεται απο μια κλωστη

Κόσμε, γλέντα, διασκέδαζε, ὀργίαζε, μοίχευε, μάζευε λεπτά. Ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, Ἰοῦδαι τῆς ἀνθρωπότητος, κτίζετε κατοικίες, πολυκατοικίες καὶ διαμερίσματα· ἀγοράζετε αὐτοκίνητα, κόττερα καὶ ὅ,τι ἄλλο θέλετε. Μαζεύετε λοιπόν, γλεντᾶτε καὶ διασκεδάζετε· ἀλλὰ πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας κρέμεται ἡ σπάθη τοῦ Δαμοκλέους. Ἀπὸ μία κλωστὴ κρέμεται ἡ ζωὴ τοῦ κόσμου· καὶ ἐὰν αὐτὴ κοπῇ, οὐαί τῷ κόσμῳ.

Ξυπνᾶτε

Ξύπνα, κόσμε. Ξυπνᾶτε, πλούσιοι καὶ φτωχοί. Ξυπνᾶτε, ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς τοῦ Ὑψίστου. Ξύπνα κ᾿ ἐσύ, Αὐγουστῖνε, διότι τὸ τέλος σου ἐγγίζει – ποιός ξέρει ἂν τὸ ἔτος αὐτὸ δὲν εἶνε τὸ τελευταῖο τῆς ζωῆς μου; Ξύπνα κ᾿ ἐσύ, Ἑλλάς, ποὺ κοιμᾶσαι ἐνῷ οἱ ἐχθροὶ ἑτοιμάζονται. Κλεῖσε τὰ κέντρα τῆς ἁμαρτίας, τὰ χαρτοπαίγνια, τὰ διαφθορεῖα. Εὑρισκόμεθα σὲ παραμονὲς φοβερῶν ἐξελίξεων. Τὸ «Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;…» μποροῦμε νὰ τὸ ἀλλάξουμε «Ἑλλάς μου Ἑλλάς μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;…».
Ἀλλ᾿ ὑπάρχουν μερικοὶ ποὺ συνεχίζουν νὰ κοιμῶνται. Τί νὰ πῶ γι᾿ αὐτούς; Ὑπάρχει στὴ φύσι ὁ ὕπνος ποὺ ξυπνᾷς· ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ ὕπνος ποὺ δὲν ξυπνᾷς. Εἶνε μιὰ φοβερὰ ἀσθένεια. Τὴν προκαλεῖ ἕνα ἔντομο, ἡ μῦγα τσετσέ – ἔτσι λέγεται. Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξῃ· ἅμα σὲ τσιμπήσῃ, σὲ πιάνει ὕπνος θανατηφόρος, μέχρι ποὺ πεθαίνεις πλέον. Ἀνατριχιάζετε ποὺ τ᾿ ἀκοῦτε; Ν᾿ ἀνατριχιάζετε ὅμως περισσότερο γιὰ τὸν θανατηφόρο ὕπνο ποὺ προξενεῖ ἡ ἁμαρτία. Γι᾿ αὐτὸν λέει ὁ προφήτης· Κύριε, «φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον…» (Ψαλμ. 12,4).
Εὔχομαι, μὲ τὸ κήρυγμα αὐτὸ κάποια ψυχὴ νὰ ξυπνήσῃ, νὰ πέσῃ στὰ πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ νὰ πῇ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Καὶ ἐλπίζω, τὰ λόγια αὐτὰ νὰ μποῦν στὴν καρδιά σας καὶ το ἔτος αὐτό  νὰ εἶνε ἔτος ἀφυπνίσεως, μετανοίας, ἐπιστροφῆς πρὸς τὸν Κύριο, γιὰ νὰ δοξάζωμε ὅλοι Πατέρα Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον τὸν κόσμον σου! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς!

Θὰ σωθοῦμε διὰ τῆς μετανοίας

Αὐτὸ τὸ «Κύριε, ἐλέησον» νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι. Νὰ τὸ ποῦνε τὰ μικρὰ παιδιά, ποὺ κρατοῦν στὴν ἀγκαλιά τους οἱ μητέρες. Νὰ τὸ ποῦν οἱ νέοι καὶ οἱ νεάνιδες. Νὰ τὸ ποῦν οἱ ἀσπρομάλληδες γέροντες. Νὰ τὸ ποῦν μικροὶ καὶ μεγάλοι, νὰ τὸ πῇ ὅλος ὁ λαός.
«Κύριε, ἐλέησον». Νὰ τὸ ποῦμε μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μας, καὶ θὰ μᾶς ἀκούσῃ ὁ Θεός. Read more »

Διαβαστε ολόκληρο ἄρθρο σε pdf,
πατὠντας τον παρακάτω τίτλο

Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Η ΥΓΕΙΑ.pdf

Πονημα ερευνητου Λ.Α.

Ὁ παρατηρητικός χριστιανός , ὁ ἔχων νοῦν, καθημερινά βλέπει, ἀκούει, καί διαισθάνεται ὅτι ὁ κόσμος μας δέν πηγαίνει καλά, ἡ ζωή στόν ὑποτίθεται πολιτισμένο ἄνθρωπο ὁλοένα καί παρεκκλίνει σέ κάτι νοσηρό, ἄσχημο, καί δαιμονικό θά λέγαμε χωρίς ὑπερβολή. Οἱ καθημερινές τραγικές εἰδήσεις τό ἐπιβεβαιώνουν δυστυχῶς μέ τά καθημερινά ὁλοένα αὐξανόμενα θλιβερά γεγονότα ἐγκληματικῶν πράξεων. Ὁ κόσμος μας φλέγεται. Ἡ κοινωνία μας τείνη νά γίνει ἕνα δραματικό θεατρικό ἔργο , ὅπως τοῦ Ντοστογιέφσκι, πού ἔγραψε τήν θεατρική ἐκείνη παράσταση: «οἱ δαιμονισμένοι». Τό ἐρώτημα λοιπόν ἀπό τόν γερμανικό τύπο ἦταν εὔλογο πρός τόν γερμανικό λαό: νά ἀνησυχοῦν οἱ γερμανοί γιά τήν σπουδαία πολιτικό τους ; (τήν Καγκελλάριο Μέρκελ) ἤ δέν πρέπει νά ἀνησυχοῦν;…

Τα ολεθρια αποτελεσματα της αμαρτιας

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 36-46
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου

Ἀλλά, ἀδελφοί μου, ὅποιος θέλει νὰ δῇ τί εἶνε ἡ ἁμαρτία, ἂς μὴν ἀκούσῃ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα· ἂς βουλώσῃ τ᾿ αὐτιά του στὸν διάβολο. Διότι, δυστυχῶς, στὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ ζοῦμε ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία ἑνὸς ἐκ τῶν μεγαλυτέρων προφητῶν τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ποὺ ἔλεγε· Θὰ ἔρθουν χρόνια τέτοια, ποὺ ἡ ἁμαρτία πλέον δὲν θὰ προκαλῇ τὴν φρίκη· οἱ ἄνθρωποι θὰ συνηθίσουν μ᾿ αὐτὴν καὶ θὰ παίζουν μαζί της.
Ἔτσι σήμερα παίζουμε μὲ τὴν ἁμαρτία. Πίνουμε τὴν ἁμαρτία ὅπως πίνουμε ἕνα ποτήρι νερό. Ἀλλ᾿ ἂν θέλουμε νὰ δοῦμε τὸν κίνδυνο ποὺ διατρέχουμε ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ μικρότερο ψέμα ἕως τὴν μεγαλυτέρα προδοσία τοῦ χριστιανισμοῦ, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ δοῦμε ἕνα κρυστάλλινο καθρέπτη ποὺ μᾶς παρουσιάζει ἡ ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ. Εἶνε ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου (βλ. Λουκ. 15,11-32).
Θὰ ἤθελα νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας ἐπάνω στὶς καταστροφικὲς συνέπειες, ποὺ δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο ἡ ἁμαρτία, ὅπως φαίνονται στὴν περίπτωσι τοῦ ἀσώτου υἱ

Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει τὴν περιουσία τοῦ ἀνθρώπου

Ὁ ἄσωτος κληρονόμησε ἀπὸ τὸν πατέρα του μία τεραστία περιουσία, καὶ αὐτὴ τὴν κατεσπατάλησε «ζῶν ἀσώτως» (Λουκ. 15,13). Κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις καθένας ἀπὸ μᾶς μπορεῖ νὰ φαντασθῇ, ποιά ζωὴ ὀργίων, διασκεδάσεων καὶ σπατάλης ἔζησε ὁ ἄσωτος υἱός.
Ἀλλ᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σὲ κάθε ἁμαρτωλό. Δὲν ξέρω στὸν κόσμο αὐτὸ νὰ ὑπάρχῃ ἄλλο πρᾶγμα περισσότερο πολυέξοδο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
Κάθε κράτος δημοσιεύει ἀπολογισμό, καὶ μέσα σ᾿ αὐτὸν σημειώνονται τὰ διάφορα κονδύλια ποὺ ξοδεύει γιὰ τὶς διάφορες ἀνάγκες του.
Ἐὰν μποροῦσε καὶ ὁ διάβολος νὰ μᾶς δημοσιεύσῃ τὸν ἀπολογισμὸ τῆς ἁμαρτίας, θὰ βλέπατε τεράστια ποσὰ νὰ ξοδεύωνται γι᾿ αὐτήν. Ἡ ἁμαρτία εἶνε ἡ μεγάλη φαγάνα τοῦ ἀτομικοῦ, οἰκογενειακοῦ καὶ ἐθνικοῦ προϋπολογισμοῦ.
Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει τὴν περιουσία τοῦ ἀνθρώπου.
Καὶ ἐξηγοῦμαι. Ἐλάχιστα εἶνε τὰ χρήματα ποὺ δίδει ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεό. Ἐλάχιστα εἶνε τὰ χρήματα ποὺ δίδει γιὰ νὰ βοηθήσῃ τὸν πλησίον. Ἀλλὰ ἐλάχιστα εἶνε καὶ τὰ χρήματα ἐκεῖνα ποὺ ξοδεύει γιὰ τὶς πραγματικές του ἀνάγκες· γιὰ τὸ ψωμί του, γιὰ τὸ ροῦχο του, γιὰ τὸ παπούτσι του, γιὰ τὰ φάρμακά του. Καὶ ἂς ἀνεβαίνῃ ὁ τιμάριθμος. Τὰ πολλὰ χρήματα τὰ ξοδεύει ὄχι στὰ ἀναγκαῖα πράγματα, ἀλλὰ στὰ περιττά, στὰ εἴδη πολυτελείας καὶ ἄλλα ἁμαρτωλὰ πράγματα.
Θέλετε ἀποδείξεις; Ἀνοῖξτε τὶς ἐφημερίδες, καὶ θὰ δῆτε. Πάρτε κιμωλία καὶ γράψτε. Read more »

ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ

Βοηθητικο φυλλαδιο ἐξομολογήσεως

ΟΛΟΙ είμεθα αμαρτωλοί. Δεν υπάρχει κάτω στη γη άνθρωπος, πού δεν άμαρτάνει. Όποιος λέει ότι δεν έχει αμαρτήματα, αυτός είνε μεγάλος ψεύτης. Όλοι έχουμε αμαρτήματα, και μάλιστα πολλά. Αμαρτάνουμε με όλες μας τις αισθήσεις. Αμαρτάνουμε με τα μάτια, με τα αυτιά, με τη γλώσσα, με τα χέρια, με τα πόδια, με το μυαλό, με την καρδιά. Κάθε μέρα πολλές φορές παραβαίνουμε το θέλημα του Θεού. Πολλά τα αμαρτήματα μας. Και καθώς τα σκεπτόμαστε, πολλές φορές μας πιάνει απελπισία. Ο διάβολος μας αποθαρρύνει. Νομίζουμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να φυγή το βάρος τους από πάνω μας. Αλλ’ όσα κι αν εΐνε, δεν υπερβαίνουν την αγάπη του Θεού. Πόσο μας αγαπά ο Θεός! Συγχωρεί όλα τα αμαρτήματα μας, αρκεί να τα εξομολογηθούμε με ειλικρίνεια και με συντριβή. Γι’ αυτό μην απελπίζεσαι. Ό,τι κι αν έχης κάνει, συγχωρείται, αρκεί να πάς στον πνευματικό και να έξομολογηθής με αληθινή μετάνοια, με συντριβή, και με πίστι ότι το «Αίμα Ιησού Χρίστου καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας». Για να διευκολύνουμε τους χριστιανούς μας στο μυστήριο της Εξομολογήσεως, τυπώσαμε το μικρό αυτό φυλλάδιο. Αναφέρει τα σπουδαιότερα αμαρτήματα, πού συνήθως κάνουμε. Διάβασε το φυλλάδιο αυτό και σημείωσε ποιά από τα αμαρτήματα αυτά έχεις κάνει και εξομολογήσου τα με ειλικρίνεια. Σκέψου μήπως έχεις κάνει και τίποτε άλλο, πού δεν αναγράφεται εδώ.

Α’. Αμαρτήματα προς τον Θεό

1. Πιστεύεις στο Θεό, στην Άγια Τριάδα, στη Θεότητα του Χριστού, στην εκκλησία, στα μυστήρια της; Πιστεύεις ότι υπάρχει παράδεισος και κόλασι; Πιστεύεις ότι με το μυστήριο της Εξομολογήσεως δίδεται η άφεσι των αμαρτιών;
2. Μήπως βλασφήμησες το όνομα του Χριστού, της Παναγίας, του Σταυρού, των Αγίων;
3. Μήπως άκουσες άλλους να βλασφημούν και δεν διαμαρτυρήθηκες, αλλά στάθηκες απαθής;
4. Μήπως γόγγυσες εναντίον του Θεού για ωρισμένες θλίψεις πού σε βρήκανε και είπες λόγια ασεβή;
5. Μήπως μίλησες με ασέβεια για τα θέματα της θρησκείας ή κορόϊδεψες πρόσωπα και πράγματα της Εκκλησίας;
6. Μήπως ωρκίστηκες, και μάλιστα ψεύτικους όρκους, σε δικαστήριο ή οπουδήποτε άλλου;
7. Πηγαίνεις κάθε Κυριακή πρωί στην εκκλησία ή απουσιάζεις χωρίς να ύπάρχη σοβαρώτατος λόγος;
8. Μήπως εργάζεσαι την Κυριακή χωρίς να ύπάρχη σοβαρός λόγος, ή ταξιδεύεις το πρωί της Κυριακής;
9. Διαβάζεις καθημερινά την Άγια Γραφή, πού είνε ο λόγος του Θεού;
10. Προσεύχεσαι πρωί και βράδυ και στο τραπέζι όταν κάθεσαι να φας, ή μήπως τρως και κοιμάσαι χωρίς προσευχή;
11. Νηστεύεις τις μέρες πού ορίζει ή Εκκλησία μας (Τετάρτες, Παρασκευές, Σαρακοστές κ.τλ.);
12. Έχεις στο σπίτι σου εικονοστάσι ή ντρέπεσαι να κρέμασης εικόνα στο σπίτι ή να κάνης το σταυρό σου;
13. Μήπως κατέφυγες σε μέντιουμ, μάγισσες, χαρτορρίχτρες, καφετζοϋδες;
14. Προσπαθείς να κοινωνής τακτικά ή αμελείς και κοινωνείς 3-4 φορές το χρόνο, κι αυτές ανεξομολόγητος;
15. Μήπως έχεις προλήψεις και δεισιδαιμονίες;
16. Αγαπάς, ευγνωμονείς και δοξάζεις πάνω άπ’ όλα το Θεό;

«Πάτερ, ήμαρτον είς τον ούρανόν και ενώπιον σου»

Β’. Αμαρτήματα προς τον πλησίον

Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 228-232
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η Θεια Χαρις

Λοιπόν, μπορεῖ νὰ ἔρθῃ μιὰ μέρα νὰ στερεύσῃ τὸ ὑδραγωγεῖο καὶ νὰ μὴν ἔχῃς ἕνα ποτήρι νερό. Ἀλλὰ ἕνα ἄλλο ὑδραγωγεῖο δὲν θὰ στερεύσῃ ποτέ. Ποιό εἶνε αὐτὸ τὸ ὑδραγωγεῖον; Εἶνε χτισμένο ἐπάνω στὸ βράχον τοῦ Γολγοθᾶ. Αὐτὲς οἱ σταγόνες ποὺ ἔπεσαν ἀπὸ τὶς πληγὲς τοῦ Ἐσταυρωμένου τὴν ἡμέρα ἐκείνη, μαζευτήκανε ὅλες καὶ ἐγέμισαν τρόπον τινὰ ἕνα τεράστιο τεπόζιτο ποὺ λέγεται Θεία Χάρις. Ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου, ἀπὸ τὰς πληγὰς ποὺ ἐδημιούργησαν τὰ καρφιὰ τοῦ Σταυροῦ, ἀπὸ τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου, ἐβγῆκε αὐτὴ ἡ τεραστία δύναμις, ἡ ὁποία εἶνε ἐγκεκλεισμένη ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅπως μὲ σωλῆνες φεύγει τὸ νερὸ καὶ ἔρχεται στὸ σπίτι σου καὶ ἀνοίγεις τὴν κάνουλα καὶ παίρνεις νερὸ καὶ δροσίζεσαι, ἔτσι ἀκριβῶς ἀπὸ τὴν οὐράνιον δεξαμενὴν τοῦ Γολγοθᾶ, ἀπὸ τὸν τίμιον Σταυρόν, ἔρχεται μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησία αὐτὸ τὸ μυστήριον, αὐτὴ ἡ θεία δύναμις, ἡ τεραστία δύναμις ποὺ λέγεται Χάρις. Καὶ ἡ Χάρις αὐτὴ τρέχει μὲ ἑπτὰ κάνουλες. Ἑπτὰ κάνουλες ἔχει ἡ Ἐκκλησία. Ἑπτὰ κάνουλες εἶνε τὰ ἑπτὰ μυστήρια. Ὅπου νὰ πάρῃς ὅμως, ὅπου νὰ ἀνοίξῃς, ἀπὸ ὁποιαδήποτε στρόφιγγα κι ἂν ἀνοίξῃς, ἀπὸ ὁποιαδήποτε κάνουλα, τρέχει τὸ ἴδιο νερό, τρέχει ἡ Θεία Χάρις.
Ἄλλη στρόφιγγα τρέχει περισσότερο καὶ ἄλλη ὀλιγώτερο. Πάντως ἀπὸ ὅλες τὶς ἑπτὰ στρόφιγγες, ἀπὸ τὶς ἑπτὰ κάνουλες, τρέχει τὸ ἀθάνατο νερό, τρέχει ἡ τεραστία δύναμις τοῦ Θεοῦ.

Τὰ 7 Μυστήρια

Λοιπόν, ἡ μιὰ κάνουλα εἶνε τὸ πρῶτον μυστήριον, τὸ Βάπτισμα. Ἡ δεύτερη κάνουλα εἶνε τὸ Χρίσμα. Ἡ τρίτη κάνουλα εἶνε ἡ Θεία Εὐχαριστία. Ἡ τετάρτη εἶνε ἡ Μετάνοια. Ἡ πέμπτη εἶνε ἡ Ἱερωσύνη. Ἡ ἕκτη εἶνε ὁ Γάμος. Τελευταία εἶνε τὸ Εὐχέλαιον.
Μὲ τὴν πρώτη, ὅταν ἀνοίξῃς τὴν πρώτη στρόφιγγα τῆς Θείας Χάριτος, τότε ἐκεῖ μέσα ὁ ἄνθρωπος βαπτίζεται εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Μὲ τὴ δεύτερη στρόφιγγα πλουτίζεσαι ἀπὸ τὰ χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Μὲ τὴν ἄλλη κάνουλα, τῆς Θείας Εὐχαριστίας, παίρνεις μέσα σου τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ γίνεσαι ἕνα μὲ τὸ Χριστό, ἑνώνεσαι μὲ τὸ Χριστό.
Μὲ τὴν ἄλλη στρόφιγγα πλύνεσαι ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτημάτων.
Μὲ τὴν ἄλλη κάποιος χριστιανὸς γίνεται ἱερεὺς τοῦ Ὑψίστου, παίρνει δύναμη γιὰ νὰ διοικήσῃ τὸν λαό.
Μὲ τὴν ἄλλη, ἄνδρας καὶ γυναίκα ἑνώνονται γιὰ νὰ δημιουργήσουν τὴν οἰκογένεια.
Καὶ μὲ τὴν τελευταία ὁ ἀσθενὴς παίρνει δύναμι διὰ τοῦ Εὐχελαίου.

Τὸ ἅγιο Βάπτισμα

Τὸ Βάπτισμα εἶνε, ὅπως βλέπετε, πρῶτο.
«Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται»(….). Εἶνε ἀναγκαῖον τὸ Βάπτισμα. Read more »

ΤA OΛΕΘΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ εἶνε ὁ μεγαλύτερος διαφημιστὴς τῆς ἁμαρτίας. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος ποὺ νὰ τὴν διαφημίζῃ τόσο πολύ. Διότι αὐτὸς εἶνε ὁ καταστηματάρχης, αὐτὸς εἶνε ἡ βιομηχανία, αὐτὸς εἶνε ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐγέννησε τὴν ἁμαρτία, καὶ ἑπομένως αὐτὸς ἔχει συμφέρον νὰ τὴν διαφημίζῃ.

Ρεκλαμάρει τὴν ἁμαρτία ὁ σατανᾶς. Τὴν χρωματίζει. Ἀποκρύπτει τὶς καταστροφικές της συνέπειες καὶ τὴν παρουσιάζει μὲ τὰ πλέον ἑλκυστικὰ χρώματα καὶ μὲ τὰ μεγαλύτερα θέλγητρα. Τὴν παρουσιάζει μέσα σ᾿ ἕνα κάνιστρο μὲ ὡραῖα λουλούδια καὶ ἔτσι ἐξαπατᾶ τοὺς ἀνθρώπους.
Τὴν ἀρωματίζει καὶ φωνάζει· «Δεῦτε πρός με…». Ἐλάτε κοντά μου, μικροὶ καὶ μεγάλοι, γιὰ ν᾿ ἀπολαύσετε τὶς ἡδονές, τὶς διασκεδάσεις καὶ τὰ θέλγητρα τῆς ζωῆς.

Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου

Ἀλλά, ἀδελφοί μου, ὅποιος θέλει νὰ δῇ τί εἶνε ἡ ἁμαρτία, ἂς μὴν ἀκούσῃ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα· ἂς βουλώσῃ τ᾿ αὐτιά του στὸν διάβολο. Διότι, δυστυχῶς, στὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ ζοῦμε ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία ἑνὸς ἐκ τῶν μεγαλυτέρων προφητῶν τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ποὺ ἔλεγε· Θὰ ἔρθουν χρόνια τέτοια, ποὺ ἡ ἁμαρτία πλέον δὲν θὰ προκαλῇ τὴν φρίκη· οἱ ἄνθρωποι θὰ συνηθίσουν μ᾿ αὐτὴν καὶ θὰ παίζουν μαζί της.
Ἔτσι σήμερα παίζουμε μὲ τὴν ἁμαρτία. Πίνουμε τὴν ἁμαρτία ὅπως πίνουμε ἕνα ποτήρι νερό. Ἀλλ᾿ ἂν θέλουμε νὰ δοῦμε τὸν κίνδυνο ποὺ διατρέχουμε ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ μικρότερο ψέμα ἕως τὴν μεγαλυτέρα προδοσία τοῦ χριστιανισμοῦ, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ δοῦμε ἕνα κρυστάλλινο καθρέπτη ποὺ μᾶς παρουσιάζει ἡ ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ. Εἶνε ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου (βλ. Λουκ. 15,11-32).
Θὰ ἤθελα νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας ἐπάνω στὶς καταστροφικὲς συνέπειες, ποὺ δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο ἡ ἁμαρτία, ὅπως φαίνονται στὴν περίπτωσι τοῦ ἀσώτου υἱοῦ.

Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει
τὴν περιουσία τοῦ ἀνθρώπου

Ὁ ἄσωτος κληρονόμησε ἀπὸ τὸν πατέρα του μία τεραστία περιουσία, καὶ αὐτὴ τὴν κατεσπατάλησε «ζῶν ἀσώτως» (Λουκ. 15,13). Κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις καθένας ἀπὸ μᾶς μπορεῖ νὰ φαντασθῇ, ποιά ζωὴ ὀργίων, διασκεδάσεων καὶ σπατάλης ἔζησε ὁ ἄσωτος υἱός. Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 101
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η ελπιδα σας στο Θεο

    Νὰ ἔχῃς πίστι στὸ Θεὸ καὶ νὰ κάνῃς προσευχή, καὶ ὁ Θεὸς θὰ βοηθήσῃ περισσότερο ἀπὸ δικηγόρους καὶ περισσότερο ἀπὸ ἀνθρώπους. Τοῦ κόσμου τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἔχῃς, ἅμα ὁ Θεὸς δὲν θέλῃ, δὲν γίνεται τίποτε.
    Ὅσα καὶ νὰ ποῦμε, χιλιάδες κηρύγματα ν᾿ ἀκούσετε, ἂν δὲν ἔρθῃ τὸ ἅγιο Πνεῦμα γιὰ νὰ μᾶς στερεώσῃ, νὰ μᾶς στηρίξῃ καὶ νὰ μᾶς βοηθήσῃ, ἂν δὲν ἔρθῃ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, τίποτε δὲν κάνουμε. Γι᾿ αὐτὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Aὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι, παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καd στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ» (B΄ Θεσ. 2,16-17).
Σᾶς τὰ εἶπα αὐτά, λέει, καὶ παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ σᾶς στηρίξῃ, νὰ σᾶς δυναμώσῃ, νὰ σᾶς βοηθήσῃ, γιὰ νὰ μὴν πέσετε στὴν ἁμαρτία.
Πέτρος νά ᾿σαι, Παῦλος νά ᾿σαι, ἀσκητὴς Ἀντώνιος νά ᾿σαι, στὰ βουνὰ νὰ πᾷς, μὴν ἔχεις αὐτοπεποίθησι. Νὰ φοβᾶσαι τὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ μὴν τοῦ ἔχῃς ἐμπιστοσύνη. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας μας εἶνε ὁ ἑαυτός μας. Οἱ ἄλλοι δὲν μποροῦν τόσο νὰ σὲ βλάψουν, ὅσο μπορεῖς νὰ βλάψῃς ἐσὺ τὸν ἑαυτό σου, μὲ τὶς βλακεῖες σου, μὲ τὶς ἀνοησίες σου, μὲ τὰ ἐγκλήματά σου, μὲ τὶς ἀπατεωνίες σου καὶ μὲ τὰ σφάλματά σου. Ἐσύ λοιπὸν εἶσαι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ ἑαυτοῦ σου.
Na μὴν ἔχουμε ποτέ ἐμπστοσύνη στὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ νὰ μᾶς στερεώσῃ στὴν πίστι. Γιατὶ ἂν ἔρθῃ κανένας διωγμὸς ἐδῶ πέρα ―καὶ προφητεύω ὅτι θὰ ἔρθῃ―, θὰ γίνουν φοβερὰ πράγματα· τότε θὰ πέσῃ τὸ κόσκινο τὸ μεγάλο. Καὶ θὰ εἴμεθα τότε εὐτυχεῖς, ἂν μείνουν μέσα στὴν πόλι 100 – 200 Χριστιανοί. Tοὺς ἄλλους θὰ τοὺς πάρῃ τὸ ῥεῦμα. Θὰ τοὺς σηκώσῃ ὡς ἄχυρο, ποὺ τὸ φυσᾷ, τὸ σηκώνει καὶ τὸ πετᾷ ὁ ἄνεμος. Ἔτσι θὰ τοὺς σηκώσῃ ὅλους αὐτὴ ἡ θύελλα τοῦ διαβόλου, αὐτὸς ὁ ἄνεμος. Kαὶ θὰ μείνουν μόνο τὰ βράχια. Ὅσοι εἶνε σταθεροί, μόνον αὐτοὶ θὰ μείνουν κοντὰ στὸ Θεό. Τοὺς ἄλλους θὰ τοὺς πάρῃ τὸ ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ καὶ θὰ τοὺς καταστρέψῃ καὶ θὰ τοὺς διαλύσῃ.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 30-35
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ

Παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ

Θέλετε ν᾿ ἀναφέρωμε παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή; Σᾶς λέω τρία – τέσσερα.
Τὰ τροπάρια τῆς Τυρινῆς μιλοῦν περὶ παραδείσου. Ἄχ, λέει, χάσαμε τὸν παράδεισο!
Ἀδάμ, τί ἔκανες καὶ ἔχασες τὸν παράδεισο;
Ὁ Ἀδὰμ ζοῦσε μέσα στὸν παράδεισο. Πόσα χρόνια; Ἄλλοι λένε ὅτι ἔζησε ἑκατὸ χρόνια, ἄλλοι δέκα μῆνες, ἄλλοι μιὰ ἑβδομάδα· καὶ μετὰ ἄγγελος – ἀρχάγγελος μὲ πυρίνη ῥομφαία τὸν ἐξεδίωξε. Γιατί; Τί ἔκανε ὁ Ἀδὰμ καὶ τὸν ἐξεδίωξε; Σκότωσε, φόνευσε, πόρνευσε, ἔκανε ἐγκλήματα; Ὄχι. Παρέβη μιὰ μικρὰ ἐντολή.
Ἦταν βαρειὰ ἡ ἐντολὴ ποὺ τοῦ ζήτησε ὁ Θεὸς νὰ τηρήσῃ; Ὄχι, ἦταν μιὰ πολὺ μικρὰ ἐντολή.
Τί τοῦ εἶπε ὁ Θεός; Ὅτι ὅλο τὸ δάσος εἶνε δικό σου, ὅλα τὰ καρποφόρα δέντρα εἶνε στὴ διάθεσί σου. Ὅπου θέ᾿ς ἁπλώνεις τὸ χέρι σου καὶ ἁρπάζεις ὅποιον καρπὸ θέλεις καὶ τὸν γεύεσαι. Δικά σου εἶνε τὰ ποτάμια, δικά σου τὰ δέντρα, δικοί σου οἱ καρποί· ἕνα μόνο δέντρο, σὲ παρακαλῶ, μὴν τὸ πειράξῃς.
Ἦταν δύσκολη ἡ ἐντολή; Ὄχι.
Ἂν τοῦ ἔλεγε ὁ Θεός, ὅτι ἀπὸ ἕνα μόνο δέντρο θὰ τρῶς καὶ ἀπ᾿ τ᾿ ἄλλα δὲν θὰ τρῶς, θὰ ἦταν μιὰ δύσκολη ἐντολή. Ἀλλὰ δὲν εἶπε αὐτὸ ὁ Θεός· τοῦ ἔδωσε μιὰ μικρὰ ἐντολὴ καὶ εὔκολη.
Τί κάνει αὐτός; Πλησίασε τὸ δέντρο καὶ πιθανὸν νὰ εἶπε·
-Ἔ, καὶ τί εἶνε νὰ φάω ἕναν καρπό; Εἶνε τίποτα; Δὲ᾿ βαριέσαι, δὲν εἶνε τίποτα.
Κ᾿ ἔτσι ἔκοψε τὸν καρπό, παρέβη τὴν ἐντολή. Καὶ λόγῳ τῆς παραβάσεως, τῆς μικρᾶς καὶ ἀσημάντου ἐντολῆς, ἐξεβλήθη τοῦ παραδείσου. Καὶ κάθησε ὁ Ἀδὰμ ἀπέναντι τοῦ παραδείσου καὶ ἔκλαυσε πικρῶς. Μιὰ μικρὰ ἐντολὴ παρέβη ὁ Ἀδάμ καὶ ἔχασε τὸν παράδεισο.
Θέλετε ἄλλο παράδειγμα; Read more »

ΑΠΟΓΕΙΩΘΕΙΤΕ, ΞΕΚΟΛΛΗΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΣΠΗ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 23-25
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας», μιὰ προτροπὴ ποὺ ταιριάζει μὲ τὴν Ἀνάληψι. Σὰ᾿ νὰ μᾶς λέῃ ἡ Ἐκκλησία· Ἄνθρωποι, ἀπογειωθῆτε! Μὴ μένετε κολλημένοι στὰ γήινα ὅπως τὰ στρείδια στὸ βράχο. Ἡ γῆ αὐτὴ δὲν εἶνε πατρίδα σας. Πατρίδα σας εἶνε ὁ οὐρανός, ἐκεῖ ποὺ εἶνε ὁ Χριστός, οἱ ἄγγελοι, οἱ ψυχὲς καὶ τὰ πνεύματα τῶν προγόνων σας.

Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε τὴ σκέψι μας, τὰ αἰσθήματά μας καὶ τὴ βούλησί μας στραμμένα διαρκῶς στὰ χαμηλά. Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; Σὰν τὰ τετράποδα, ποὺ ἔχουν τὸ κεφάλι κάτω. Ἀλλ᾿ ὁ ἄνθρωπος εἶνε τὸ μόνο πλάσμα ποὺ στέκει ὀρθό. Γιατί μᾶς ἔκανε ὄρθιους ὁ Θεός; Γιὰ νὰ βλέπουμε τὸν οὐρανό. Κατὰ μία ἐτυμολογία αὐτὸ σημαίνει καὶ ἡ λέξι ἄνθρωπος. Ἐν τούτοις ἐμεῖς δὲν τιμοῦμε τὸν ἑαυτό μας. Τὸν ὑποβιβάζουμε στὴν τάξι τῶν ζῴων. Μοιάζουμε μὲ τοὺς χοίρους, ποὺ ἔχουν τὸ ῥύγχος καὶ τὰ μάτια συνεχῶς κάτω, στὴ λάσπη, καὶ ποτέ δὲν ὑψώνουν τὸ βλέμμα ἐπάνω παρὰ μόνο μιὰ φορά. Πότε; Ὅταν τοὺς πᾶνε στὸ σφαγεῖο καὶ τοὺς ἀναποδογυρίζουν γιὰ νὰ μπῇ τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό· τότε γιὰ πρώτη φορὰ τὰ μάτια τους ἀντικρύζουν οὐρανό. Ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς. Λησμονοῦμε ποιά εἶνε ἡ πατρίδα μας κι ὅτι ἐδῶ στὴ γῆ εἴμεθα πρόσκαιροι καὶ παρεπίδημοι· καὶ μόνο ὅταν πλέον ἔρθῃ ἡ μάχαιρα τοῦ ἀρχαγγέλου, τὴν τελευταία στιγμή, βλέπουμε ἔκπληκτοι ποιός ἦταν ὁ προορισμός μας. Μὰ τότε εἶνε ἀργά.
Ἄνθρωπος εἶνε αὐτὸς ποὺ βλέπει πρὸς τὰ ἄνω, αὐτὸς ποὺ σκέπτεται τὸ Θεό, αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾷ τὸν πλησίον, αὐτὸς ποὺ ἔχει εὐγενῆ αἰσθήματα· πίστι, ἐλπίδα, εὐσυνειδησία, στοργή, δικαιοσύνη, πατριωτισμό, αὐτοθυσία… Ὤ τί ὡραῖο πρᾶγμα εἶνε ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶνε πράγματι ἄνθρωπος! ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Τώρα ὅμως κατήντησε σὰν τὰ κτήνη καὶ χειρότερα, ἀφοῦ τὰ πάθη του τὸν ἀποκτηνώνουν, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 26-29
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ» (Ματθ. 3,2· 4,17). Ἡ μετάνοια σῴζει τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ ὅταν λέμε στὸν α΄ ἢ στὸν β΄ νὰ μετανοήσῃ, ἀπαντᾷ: Γιατί νὰ μετανοήσω; Ἐγὼ δὲ᾿ σκότωσα, δὲν ἔκλεψα· εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος.
Ὅπως συνέβη κάποτε σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς Πίνδου. Εἶπα σὲ κάποιον γέροντα βοσκό…

Την συνέχεια εδω: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=51948#more-51948

Ποια εινε τα μικρα αμαρτηματα;

Ν᾿ ἀρχίσωμε;
Μιὰ λέξις. Τί εἶνε μιὰ λέξι; Ἀπ᾿ τὸ πρωῒ ὣς τὸ βράδυ λέμε ὅλοι χιλιάδες λέξεις. Ἂν ἔβγαινε μιὰ φορολογία γιὰ τὶς λέξεις ποὺ λέμε -μόνο αὐτὴ ἡ φορολογία δὲν βγῆκε-, ποὺ νὰ λέῃ· «Ὅσο περισσότερα θὰ λές, τόσο περισσότερα θὰ πληρώνῃς». Μακάρι νά ᾿βγαινε αὐτὴ ἡ φορολογία. Θὰ πλουτίζαμε, ἐμεῖς τὸ φλύαρο γένος τῶν Ἑλλήνων, θὰ πλουτίζαμε τὸ Ἑλληνικὸ κράτος. Φορολογία ἐπὶ τῶν λέξεων καὶ ἐπὶ τῶν φράσεων. Κάθε λέξι κ᾿ ἕνα φράγκο. «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου», λέει ὁ ψαλμός (Ψαλμ. 140,3).
Θέλετε παράδειγμα γιὰ νὰ δῆτε τί μπορεῖ νὰ κάνῃ μιὰ λέξι, τί μπορεῖ νὰ κάνῃ μιὰ κουβέντα ποὺ πετᾷς;
Ἦταν ἕνα ἀνδρόγυνο ποὺ εἶχε ἀγάπη καὶ ὁμόνοια. Πέρασαν 5-10 χρόνια μαζί. Καὶ ξαφνικὰ μιὰ μέρα ὁ ἄνδρας θύμωσε, ὠργίστηκε ἀπὸ τὸ τίποτε καὶ πάνω στὸ θυμό του πέταξε μιὰ λέξι πολὺ προσβλητικὴ γιὰ τὴ γυναῖκα του· δὲν τὴν πίστευε, ἀλλὰ ἔτσι πάνω στὸ θυμό του τὴν εἶπε. Καὶ ἡ γυναίκα τί ἔκανε – ἢ μᾶλλον ὁ σατανᾶς, ποὺ περίμενε τόσα χρόνια γιὰ νὰ τοὺς διαλύσῃ; Ἅρπαξε τὴ λέξι αὐτὴ καὶ τὴν κόλλησε μέσα στὸ μυαλὸ τῆς γυναικός. Χίλιες καλὲς λέξεις εἶχε πεῖ ὁ ἄντρας στὴ γυναῖκα του, χίλιες ἀποδείξεις εἶχε ἡ γυναίκα τῆς ἀγάπης τοῦ ἀνδρός· ἀλλὰ κατώρθωσε ὁ διάβολος, αὐτὴ τὴ λέξι ποὺ εἶπε ἐπάνω στὸ θυμό του ὁ ἄντρας νὰ τὴν κολλήσῃ μέσ᾿ στὸ μυαλό της. Ὅπως ὁ μαραγκὸς κολλάει τὰ σανίδια μὲ ψαρόκολλα, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος ἐκόλλησε μέσα στὸ μυαλὸ τῆς γυναικὸς τὴ λέξι αὐτή.
Ἦρθε καὶ σ᾿ ἐμένα.
-Δὲν ἔπρεπε νὰ μοῦ τὴν πῇ αὐτὴ τὴ λέξι.
Τῆς λέω·
-Μόνο αὐτὴ τὴ λέξι σοῦ εἶπε; Δὲν σοῦ εἶπε ἄλλες λέξεις; Δὲν σοῦ εἶπε «ἄγγελέ μου», δὲν σοῦ εἶπε «χαρά μου», δὲν σοῦ εἶπε «ἀγάπη μου»;
-Μοῦ τὰ εἶπε, λέει. Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν τὰ λαμβάνω αὐτὰ ὑπ᾿ ὄψι· αὐτὴ τὴ λέξι παίρνω.
-Εἶσαι ἄδικη, τῆς λέω.
-Ὄχι, μοῦ ἀπαντᾷ· αὐτὴ τὴ λέξι τὴν κρατάω μέσα στὴν καρδιά μου, δὲν τὴν ἀφήνω.
Τὴν εἶπε στὴ γειτονιά. Καὶ ἡ γειτονιά, ἀντὶ νὰ ῥίξῃ νερὸ νὰ σβήσῃ τὴ φωτιά, ἔρριξε πετρέλαιο. Γειτόνισσες, σατανᾶδες ὁλόκληροι, τὴ φούντωσαν τὴ γυναῖκα.
Ἔφτασε στοὺς δικηγόρους – ἄλλη δουλειὰ ποὺ δὲν θέλουν οἱ δικηγόροι. Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 18-23
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

7. Το μεγαλυτερο κακο

Κοντὰ σὲ μιὰ συντροφιὰ νέων, ποὺ διασκέδαζε, βρέθηκε κ᾿ ἕνας ἀσπρομάλλης γέρος. Τὴν ὥρα ἐκείνη ποὺ διασκεδάζανε ἔθεσε στοὺς νέους ἕνα πρόβλημα. Τοὺς ρώτησε νὰ τοῦ ποῦν·
-Ποιό εἶνε τὸ πιὸ μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο;
Ὁ ἕνας νέος εἶπε· Τὸ μεγαλύτερο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ φτώχεια. Ὁ ἄλλος εἶπε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε ἡ ἀσθένεια. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ πυρκαγιά. Ὁ ἄλλος εἶπε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε τὸ ναυάγιο στὸν ὠκεανό. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε ὁ σεισμός. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι εἶνε ὁ ἐμφύλιος πόλεμος, καὶ ὁ ἄλλος εἶπε ὁ παγκόσμιος πόλεμος.
Καὶ ὁ γέρος, ποὺ καθότανε ἐκεῖ στὴ γωνιὰ καὶ ἄκουγε, εἶπε·
Παιδιά μου, κακὰ εἶνε αὐτὰ ὅλα. Κακὸ εἶνε καὶ ἡ φτώχεια, κακὸ εἶνε καὶ ἡ ἀρρώστια, κακὸ εἶνε καὶ ἡ πυρκαγιά, κακὸ εἶνε καὶ τὸ ναυάγιο στοὺς ὠκεανούς, κακὸ εἶνε καὶ ὁ ἐμφύλιος πόλεμος. Κακὰ εἶνε ὅλα αὐτά· ἀλλὰ τὸ πιὸ μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ ἁμαρτία!
Ὤ ἡ ἁμαρτία! οἱ ἁμαρτίες μου, οἱ ἁμαρτίες σας, οἱ ἁμαρτίες μας!

Πως να παρομοιασουμε την αμαρτια;

Ἡ ἁμαρτία δὲν εἶνε, ὅπως εἶπαν μερικοί, δημιούργημα τοῦ Θεοῦ – ἄπαγε τῆς βλασφημίας. Ὁ Θεὸς ἐποίησε ὅλα «καλὰ λίαν» (Γέν. 1,31), ὅλα ὡραῖα. Καὶ ὡς κορωνίδα τῆς δημιουργίας ἐποίησε τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος, τὸ ἀριστούργημα ὅλων τῶν δημιουργημάτων, προικίστηκε μὲ ἐξαίρετα δῶρα. Τὰ σπουδαιότερα ἀπὸ αὐτὰ εἶνε δύο· ὁ νοῦς καὶ ἡ ἐλευθέρα βούλησις. Ἐὰν ἔκανε καλὴ χρῆσι τῶν δώρων αὐτῶν, τότε κοντὰ στὸ «κατ᾿ εἰκόνα» θ᾿ ἀποκτοῦσε τὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν» (ἔ.ἀ. 1,26), θὰ ἀνερχόταν σὲ ὑψηλὲς βαθμῖδες, θὰ ἔφθανε στὴν θέωσι, θὰ ἐθεοῦτο. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔκανε καλὴ χρῆσι τῶν δώρων αὐτῶν. Δὲν ὑπήκουσε στὸ Θεό, παρέβη τὸ θέλημά του, ἔπεσε. Κι ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς πτώσεως, μέσα στὴν ψυχή του βλάστησε μία νοσηρὰ κατάστασις, ἡ ἁμαρτία, ποὺ δεσπόζει πλέον στὸν κόσμο. Μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, διὰ τῆς ἐπαναλήψεως καὶ τῆς ἕξεως, ἡ ἁμαρτία γιγαντώθηκε.
Πῶς νὰ παρομοιάσουμε τὴν ἁμαρτία; Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος λέει, ὅτι μοιάζει μὲ ῥεῦμα ποταμοῦ, ποὺ τὸ καλοκαίρι φαίνεται ἥσυχο καὶ τὸ διαβαίνεις εὔκολα, ἀλλὰ τὸ χειμῶνα ὀγκώνεται ξαφνικά, γκρεμίζει γεφύρια, πλημμυρίζει κάμπους, πνίγει ζῷα καὶ ἀνθρώπους, προκαλεῖ φόβο. Μικρὸ τὸ κακὸ ποὺ προξενοῦν οἱ ποταμοὶ μπροστὰ στὸν κατακλυσμὸ τῆς ἁμαρτίας.
Φιλόσοφοι προσπάθησαν ν᾿ ἀνακόψουν τὸ ῥεῦμα τῆς ἁμαρτίας, ὕψωσαν ἀναχώματα· εἶπαν καὶ ἔγραψαν πολλά. Ἀλλ’ ἡ ὁρμὴ τοῦ ῥεύματος τῶν παθῶν ἦταν τόση, ὥστε παρέσυρε τὰ πάντα, ὅπως τὸ κῦμα τὰ παιχνίδια τῶν παιδιῶν στὴν ἀκροθαλασσιά. Πανίσχυρη ἦταν ἡ ἁμαρτία, κι ὁ ἄνθρωπος ἀναστέναζε κάτω ἀπὸ τὸ κράτος της. Ἐκφραστὴς τοῦ πανανθρώπινου πόνου εἶνε στοὺς μὲν ἀρχαίους χρόνους ὁ ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει θεοπνεύστως τὸ δρᾶμα κι ἀναστενάζει·«Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος·τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (ἔ.ἀ. 7,24). Στοὺς δὲ νεωτέρους χρόνους ὁ ποιητὴς Σαίξπηρ· αὐτὸς στὰ δράματά του δὲν κάνει τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ περιγράφῃ τὴν ἐναγώνια πάλη, ποὺ ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ κάνῃ ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, καὶ τέλος τὴν ἄδοξη ἧττα του. Εἴτε βασιλιᾶς εἴτε αὐτοκράτωρ εἴτε φιλόσοφος, ὅλοι ὁμολογοῦν τὴ δυναστεία τῆς ἁμαρτίας. «Ἐβασίλευσεν», «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία» (ἔ.ἀ. 5,20-21), ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

8. Η αμαρτια το επτακεφαλο
θηριο της Αποκαλυψεως

Ἂν θέλετε νὰ δῆτε κάποια εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας, ν᾿ ἀνοίξετε τὴν Ἀποκάλυψι. Ἀνοῖξτε στὸ 12ο κεφάλαιο, κ᾿ ἐκεῖ θὰ δῆτε τὴν φοβερὰν εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας.
Πῶς εἶνε ἡ ἁμαρτία, πῶς παρουσιάζεται; Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 247
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Να εξομολογηθητε, και μετα να κοινωνησετε

Δόξα τῷ Θεῷ, στὴ πόλι σας ὑπάρχουν πνευματικοὶ πατέρες. Νὰ μεταβῆτε, νὰ ἐξομολογηθῆτε τὰ ἁμαρτήματά σας καὶ νὰ πλησιάσετε τὸ μέγα μυστῆριο τῆς Θείας κοινωνίας. Καὶ ὄχι μόνον ᾿σεῖς νὰ κοινωνήσετε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἶμα τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλά καὶ ὅλη ἡ οἰκογένεια. Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια ―τὰ πρόλαβα ἐγὼ τὰ χρόνια αὐτά― τέτοιες μέρες ὅλοι, ὅλη ἡ οἰκογένεια πήγαινε στὴν Ἐκκλησία. Ὅπως τώρα τρέχουν ὅλοι στὰ ντισκοτέκς, ὅπως τρέχουν στοὺς κινηματογράφους, ὅπως στὰ θέατρα, στὰ παλιὰ τὰ χρόνια ὅλη ἡ οἰκογένεια πήγαινε στὴν ἐκκλησία. Μπροστὰ πήγαινε ὁ πατέρας, πίσω ἡ μάνα, μετὰ τὰ 4, 5, 6, 7, 8 παιδιά. Ὅλοι κοινωνούσανε καὶ φεύγανε σὰν ἄγγελοι· Καὶ μέσ᾿ τὸ σπίτι παράδεισος ἤτανε. Διότι ὅπου εἶνε ὁ Χριστὸς ἐκεῖ εἶνε ἡ χαρὰ. Ὅπου εἶνε ὁ Χριστὸς ἐκεῖ εἶνε ἡ ἀγάπη. Ὅπου εἶνε ὁ Χριστὸς ἐκεῖ εἶνε ὁ παράδεισος. Δὲν ᾿νε ψέματα αὐτά, εἶνε ἀλήθεια. Ζωντανὴ ἀλήθεια.
Ὤ, Θεέ μου! ποῦ πῆγε αὐτὴ ἡ κοινωνία; Μᾶς ἔφαγε ὁ διάβολος. Φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό καὶ κτήνη γινήκαμε.
Ἀδελφοί μου,
μολονότι ἁμαρτω­λὸς καὶ ἀνάξιος δοῦλος τοῦ Θεοῦ, σας προειδοποιῶ καὶ σᾶς λέγω·Ἡ μετάνοια θὰ μᾶς σώσῃ. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ φάρμακο ποὺ θὰ θεραπεύσῃ τὴν ἀνθρωπότητα. Νὰ μετανοήσουμε ὅλοι, Ἀνατολὴ καὶ Δύσις, Ἀμερικὴ καὶ ῾Ρωσία, Εὐρώ­πη καὶ Βαλκάνια.
Νὰ μετανοήσουμε ὅλοι, μεγάλοι καὶ μικροί, γυναῖκες καὶ ἄντρες, ἀγράμματοι καὶ σο­φοί, κλῆρος καὶ λαός. Ὅλοι ν᾽ ἀλλάξουμε δρό­μο, ν᾽ ἀκολουθήσουμε τὸ δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Διότι ἕνας εἶναι ὁ δρόμος ποὺ σῴζει, μόνο αὐ­τός, δὲν ὑπάρχει ἄλλος. Διαφορετικά, τί μᾶς περιμένει; Μόνο ἁμαρτίες κάνουμε· βλαστήμιες, ψευδορκίες, μοιχεῖες, πορνεῖες, κλεψιές, ἀτιμίες, καταχρήσεις, διαρρήξεις, ἐγκλήματα… Εἴμαστε δέντρα ἄκαρπα. Τί περιμένουμε; Τσεκούρι καὶ φωτιά. Δηλαδή; Πόλεμος, πυρηνικὸς ὄλεθρος, μία βόμβα σὲ κάθε πρωτεύουσα, ποὺ θὰ πέφτῃ ἀπὸ τ᾽ ἀεροπλάνα, τὰ «μαυροπούλια» τοῦ θανάτου, καὶ σβήσαμε…

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 56
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ποιος θα θεραπευση την πασχουσα ανθρωποτητα;

1. Συνταγὲς ἀνθρώπινες

Νοσεῖ, λοιπόν, ἡ ἀνθρωπότης· τὸ φωνάζουν καὶ οἱ πέτρες ἀκόμη.
Καὶ τώρα ποῖος θὰ θεραπεύσῃ αὐτὴν τὴν πάσχουσαν ἀνθρωπότητα;
Ἰδού, στὸ κρεβάτι τοῦ ἀσθενοῦς βλέπω ἰατρικὸ συμβούλιο. Ὅπως ὅταν εἶνε πολὺ βαρειὰ ὁ ἀσθενὴς στὰ μεγάλα νοσοκομεῖα συσκέπτονται οἱ γιατροὶ καὶ ἔχουν ἰατρικὸ συμβούλιο, γιὰ νὰ δοῦν ἂν ὑπάρχει τρόπος θεραπείας, κάπως ἔτσι καὶ στὸ κρεβάτι τῆς ἀνθρωπότητος βρίσκονται γιατροὶ καὶ γίνεται ἰατρικὸ συμβούλιο. Ἰατρικὸ συμβούλιο δὲ ἐννοῶ μὲ τοὺς κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, φιλοσόφους, κυβερνήτας κρατῶν, οἱ ὁποῖοι συσκέπτονται ἐὰν ὑπάρχει θεραπεία στὸν κόσμον.
Καὶ διχάζονται οἱ γνῶμες.
α. Ἄλλοι μὲν ἀπαισιόδοξοι λένε· Ὄχι, δὲν ὑπάρχει πλέον θεραπεία εἰς τὸν κόσμο. Ἐκεῖ ποὺ ἔφτασε ἡ ἀνθρωπότητα, παρ᾿ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα ποὺ ἐσημείωσε στὸν φυσικὸ κόσμο, ὁδηγεῖται πρὸς αὐτοκτονία. Καὶ ὅπως ἕνας ἀπελπισμένος παίρνει τὸ πιστόλι καὶ τινάζει στὸν ἀέρα τὰ μυαλά του, ἔτσι καὶ ἡ ἀνθρωπότητα βρῆκε τεράστιο πιστόλι, βρῆκε τὴν πυρηνικὴν ἐνέργεια, καὶ ὁδηγεῖται πρὸς αὐτοκτονία. Ἑκατὸ βόμβες νὰ πέσουν στὸν πλανήτη μας, ὁ πλανήτης καταστρέφεται. Οὔτε ἔντομον, οὔτε πνοὴ ζωῆς θὰ ὑπάρχῃ ἐπὶ τῆς γῆς. Αὐτοὶ εἶνε οἱ ἰατροί, αὐτοὶ εἶνε οἱ φιλόσοφοι οἱ ἀπαισιόδοξοι.
β. Ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη μερίδα, ἡ ὁποία εἶνε ὑπεραισιόδοξη. Λένε· Δὲν πάσχει ἡ ἀνθρωπότητα, μὴν ἀκοῦτε τοὺς ἱεροκήρυκες καὶ τοὺς ἀπαισιοδόξους· ἡ ἀνθρωπότητα προχωρεῖ μὲ γοργὸ βῆμα πρὸς μεγάλες ἐξελίξεις· ἐντὸς ὀλίγου θὰ πλησιάσουμε τὰ ἄστρα καὶ θὰ κατοικήσουμε εἰς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. Μὴ ἀπελπίζεστε, λέγουν αὐτοί, γιατὶ ἐμεῖς εἴμεθα αἰσιόδοξοι. Ἐμεῖς ἐλπίζομε. Καὶ ὅταν τοὺς ρωτήσουμε τοὺς ἀξιοτίμους αὐτοὺς γιατρούς, τοὺς θεραπευτὰς αὐτῶν τῶν νοσημάτων τῆς ἀνθρωπότητος, ποιά εἶνε τὰ φάρμακά σας; Αὐτοὶ ἔχουν συνταγὲς πρόχειρες, ἔχουν συνταγὲς οἱ ὁποῖες λήγουν εἰς τὰ νεώτερα εἰς ―ισμος (λ.χ. καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, κ.λπ.). Ἔχουν διάφορες συνταγές. Ἔχουν διάφορα χάπια καὶ νομίζουν οἱ ταλαίπωροι, ὅτι μὲ χάπια θὰ θεραπευθῇ ἡ ἀνθρωπότητα…
Ἔχουμε λοιπὸν τοὺς ἀπαισιοδόξους, ποὺ λέγουν ὅτι εἶνε ἐγγὺς θανάτου ἡ ἀνθρωπότης. Ἔχουμε τοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι λένε ὅτι βαδίζουμε πρὸς πρόοδον.
γ. Ἔχουμε καὶ μιὰ ἄλλη τρίτη κατηγορία ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν, ὅτι ὑπάρχει τρόπος θεραπείας.
Ἀντὶ νὰ κάθεστε σὰν τὶς γριὲς στὰ παραγώνια ἐν καιρῷ χειμῶνος καὶ νὰ ἐλεεινολογῆτε τὸν ἑαυτό σας καὶ νὰ κλαῖτε, δὲν χρειάζονται οὔτε δάκρυα οὔτε μοιρολόγια, χρειάζονται γρόνθοι, χρειάζεται ἐπανάστασι, λέγουν αὐτοί.
Ὁμολογοῦμε, ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα νοσεῖ καὶ ὅτι εἶνε ἐγγὺς θανάτου καὶ δὲν θεραπεύεται οὔτε μὲ χάπια οὔτε μὲ συνταγὲς οὔτε μὲ σκέψεις ἀπαισιοδόξους. Ἡ ἀνθρωπότητα εἶνε βαρέως ἀσθενής, ποὺ πρέπει νὰ μπῇ στὸ χειρουργεῖο. Δὲν θεραπεύεται παθολογικῶς· θεραπεύεται χειρουργικῶς. Πρέπει νὰ μπῇ στὸ χειρουργεῖο. Γιὰ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὑπέστη χειρουργικὴ ἐπέμβασι ἡ ἀνθρωπότητα μία, δύο φορές. Δὲν ἀντέχει πλέον τρίτη χειρουργικὴ ἐπέμβασι. Καὶ φρονοῦν αὐτοί, ὅτι μὲ τὸ αἷμα, μὲ τὴν ἐπανάστασι, μὲ τὸ αἱματοκύλισμα, θὰ ἔλθῃ ἡ θεραπεία τῆς ἀνθρωπότητος.

Ἕνας καὶ μόνο εἶνε ὁ Ἰατρός

Τί ἔχομε νὰ ποῦμε ἐμεῖς; Ἐμεῖς στὸ συνέδριον αὐτὸ τῶν φιλοσόφων καὶ κοινωνιολόγων λέγομεν· Δὲν συμφωνοῦμε οὔτε μὲ τοὺς ἀπαισιοδόξους, οὔτε μὲ τοὺς ὑπεραισιοδόξους, οὔτε μὲ τοὺς ἐπαναστάτας ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ζητοῦν μὲ αἱματηρὲς ἐπαναστάσεις καὶ ἐμφυλίους σπαραγμοὺς νὰ θεραπεύσουν τὴν ἀνθρωπότητα. Ἐμεῖς δὲν προσκυνοῦμεν ἰατροὺς ἐπιγείους. Ἀποκαλυφθῆτε, κύριοι! Read more »