ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
ΑΛΜΩΠΙΑΣ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 191, Διεκπ. 109
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΓ´
Ἐν Φλωρίνη τῇ 1η Φεβρουαρίου 1968
«ΚΑΤΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΕΘΙΜΩΝ ΚΑΙ ΗΘΙΚΩΝ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ»
Πρὸς τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφέρειας
Πλησιάζει, ἀγαπητοί μᾶς πλησιάζει πνευματικὰ τέκνα, πλησιάζει περίοδος τῶν Ἀπόκρεω. Κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ στὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ λαμβάνουν χώρα διάφορες κοσμικὲς ἐκδηλώσεις τὶς ὁποῖες δὲν μποροῦμε νὰ ἀφήσουμε ἄνευ παρατηρήσεως καὶ ἐλέγχου. Οἱ ἐκδηλώσεις αὐτὲς εἶναι οἱ ἑξῆς:
Οἱ ἄντρες μεταφιέζονται σὲ γυναῖκες. Οἱ γυναῖκες μεταφιέζονται σὲ ἄντρας. Φοροῦν προσωπίδες (μάσκες) ποὺ παριστάνουν μορφὲς ζώων, ἀκόμα δὲ καὶ τὸν διάβολο μὲ κέρατα καὶ μὲ οὐρά. Ἐξέχονται στοὺς δρόμους, ἐπισκέπτονται οἰκίας ἀστειολογοῦν αἰσχρολογοῦν, βρωμολοχούν, πίνουν κατὰ κόρον οἶνον καὶ ὑνοπνευματώδη ποτὰ μεθοῦν. Ἄλλοι δὲ μὲ τὴν πρόφαση ὅτι θέλουν νὰ βοηθήσουν τις ἀπορώτερες τάξεις καὶ νὰ συμβάλουν στὴν ἐνίσχυση τῶν οἰκονομικῶν ποικίλης φύσεως συλλόγων διοργανώνουν χοροεσπερίδας, στὶς ὁποῖες μέχρι τῶν πρωϊνῶν ὡρῶν χορεύουν χορούς ξένους πρὸς τὰ ἑλληνικὰ ἔθιμα, χορούς που προέρχονται ἀπὸ διαφθαρμένα κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ. Ἄλλοι μὲ τὴ βοήθεια κοινοτικῶν καὶ δημοτικῶν συμβουλίων διοργανώνουν καρναβαλικὲς τελετὲς κατὰ τὶς ὁποῖες διαπράττονται διάφορες ἀσχήμιες.
Ὅλα δὲ τὰ ἀνωτέρω εἶναι λείψανα τοῦ ἀρχαίου εἰδωλατρικοῦ κόσμου, τῆς λατρείας του Βάκχου τῆς Ἀφροδίτης καὶ τῶν ἄλλων αἰσχρῶν θεῶν, ψευδοθεῶν, ἀντίκεινται στὴν διδασκαλία τοῦ χριστιανισμοῦ, εἰς τὸ ὕψος τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς ἡ ὁποία καταδικάζει μεταμφιέσεις, προσωπίδες, ἁμαρτωλὰ συμπόσια, μέθες, αἰσχρολογίες, βωμολοχίες, αἰσχροὺς χορούς, καρναβολικὲς τελετές, τὰ ὁποῖα δὲν συμβιβάζονται καθόλου πρὸς τὴν ἁγία περίοδο τοῦ Τριωδίου τὴν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὠρίσε ὡς περίοδος πνευματικῆς περισυλλογῆς καὶ προπαρασκευῆς διὰ τὴν μεγαλύτερη τῶν Ἑορτῶν τῆς χριστιανοσύνης, τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα.
Μεγάλη Διδάσκαλοι καὶ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶναι ὁ Μέγας Βασίλειος καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος διὰ τῶν φλογερῶν αὐτῶν κηρυγμάτων δημοσίως ἤλεγξαν τὶς παρεκτροπὲς αὐτές. Τοπικαὶ δὲ καὶ Οἰκουμενικαι Σύνοδοι ποὺ συγκροτήθηκαν ἀπὸ τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἴμεθα ἄξιοι νὰ λύσουμε τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων, ἐξέδωκαν Κανόνες μὲ τοὺς ὁποίους καταδικάζονται οἱ ἀταξίες αὐτὲς ποὺ συμβαίνουν ἰδίως κατὰ τὴν περίοδο τῶν Ἀπόκρεων, εἰς δὲ τοὺς παραβάτας ὁρίζονται πνευματικαὶ ποιναὶ ποὺ θὰ μέχρι ἀφορισμοῦ, δηλαδὴ διαγραφῆς ἐκ τῶν μελῶν της Ἐκκλησίας. (Βλεπε ΞΒ´ Κανόνα τῆς ΣΤ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ΚΒ´ τῆς 7ης Οικουμενικῆς Συνόδου). Οἱ δὲ Κανόνες αὐτοὶ εἰς τὸ δικό μας μοναδικὸ εἰς τὸν κόσμο ὁρθόδοξο Βασίλειο δὲν εἶναι, δὲν πρέπει νὰ εἶναι νεκροὶ νόμοι, ἀλλὰ νόμοι ἐν ἐνεργείᾳ, κανόνες ὀρθοδόξου βίου πρὸς τοὺς ὁποίους πρέπει νὰ προσαρμόσει τὴ ζωὴν τοῦ κάθε ἕλληνας καὶ κάθε ἑλληνίδα σὲ ὁποιαδήποτε κοινωνικὴ θέση καὶ ἂν εὑρίσκεται. Δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε ποτὲ ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, ὅτι διὰ τῶν πρώτων ἄρθρων τοῦ ἰσχύοντος συντάγματος, ἐνόρκως καὶ ἐπισήμως διακηρύττομαι ἐνώπιον ὅλου τοῦ κόσμου ὅτι ἡ ζωή μας ἰδιωτικὴ καὶ δημόσια πρέπει νὰ ρυθμίζεται σύμφωνα μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Read more »