Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 148

Δεν θα σωθητε

Ἂς κοινωνᾶτε, ἂς ἐξομολογῆσθε· δὲ θὰ σωθῆτε, ἐὰν δὲν ἀνοίγετε καὶ τὸ στόμα σας γιὰ τὸ Χριστό. Ὁ χριστιανισμὸς ἔφθασε μέχρι σ᾿ ἐμᾶς διὰ τῆς διαδόσεως τοῦ εὐαγγελίου, ἡ ὁποία εἶνε ἱερὰ ὑποχρέωσις παντὸς Χριστιανοῦ. Καὶ εἶνε ψευτοχριστιανὸς αὐτὸς ὁ ὁποῖος δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του νὰ μιλήσῃ γιὰ τὸ Χριστό.

Φωτιζει ο Θεος τους πιστους

Φωτίζει ὁ Θεὸς καὶ τὸν πιὸ ἀγράμματο ἄνθρωπο ν᾿ à­ποστομώνῃ τὸν πιὸ αὐθάδη ἐπιστήμονα. Ἐγὼ δὲ θὰ ξεχάσω στὸ χωριό μου ἕναν παπᾶ ἀγράμματο, ποὺ ἔβαλε στὴ θέσι του ἕναν αὐθάδη φοιτητή.
Ἦρθε ἕνας τελοιόφοιτος φοιτητὴς τῆς ἰατρικῆς στὸ χωριό μου, ἄθεος καὶ ὀπαδὸς τοῦ Δαρβίνου. Ὁ φοιτητὴς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν πολὺ σπάνιο πρᾶγμα, κομήτης ἦτο.
Ἄ α α! κάνανε καὶ τὸν κοιτάζανε, λέει σπουδαῖα πράγματα! Καὶ αὐτὸς ἔλεγε· Δὲν ὑπάρχει Θεός καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Νά λοιπὸν καὶ ἔρχεται ὁ παπᾶς καὶ τοὺς ρωτᾷ·
―Τί συζητᾶτε αὐτοῦ.
―Μᾶς λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀπήντησαν.
―Κ᾿ ἐσεῖς δὲν τὸν βάζετε στὴ θέσι του; Read more »

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 152

Δημιουργῆστε παρέες καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή.

«…Καὶ ἂν ἀκόμα μείνῃς ἕνας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἂν ἀκόμη τὸ περιβάλλον σου εἶνε Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ κατακλυσμός, μπορεῖς ἂν θέλῃς, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, νὰ ζήσῃς ἠθικὸν βίον, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο.
Φτειάξτε παρέες, λέει ὁ Καρρέλ, δυὸ – δυό, τρεῖς – τρεῖς. Δημιουργῆστε παρέες σ᾿ ὅλη τὴν κοινωνία· καὶ μέσα στὸ Σικάγο, στὴ Νέα Ὑόρκη, στὸ Παρίσι, στὴν Ἀθήνα, παντοῦ· σὲ κάθε πόλι καὶ χωριό. Δημιουργῆστε παρέες, συντροφιὲς – συντροφιές καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή. Οἱ ὀλίγες αὐτὲς συντροφιὲς καὶ οἱ συνομιλίες οἱ χριστιανικὲς θὰ δημιουργήσουν ἕνα ἰσχυρὸ ῥεῦμα ἀντιστάσεως.
Ἀλλὰ γιατί νὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ νὰ θαυμάζουμε τὰ λόγια ἑνὸς ἐπιστήμονα, ποὺ εἶνε ἕνα μηδενικὸ μπροστὰ στὸ Χριστό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὅπου εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20).
Φτειάξτε τέτοιες ὁμάδες, ποὺ θὰ εἶνε μαζί σας ὁ Χριστός· ἔτσι θὰ σταθῆτε. Τώρα παίζετε μιὰ μὲ τὸ Χριστὸ μιὰ μὲ τὸν κόσμο. Δὲν εἶστε σταθερές.

Ὀργανωθῆτε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Νὰ κάνετε ἁλυσίδα. Τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ χριστιανισμοῦ, τοὺς πρώτους αἰῶνας, οἱ Χριστιανοὶ ἦταν ἑνωμένοι, εἶχαν ἁλυσίδα· τρεῖς, τρεῖς, τρεῖς…, πρὸς τιμὴν τῆς ἁγίας Τριάδος. Ὅπως στὴ Ῥωσία· ἐκεῖ ἕνα μικρὸ ἀθῷο παιδάκι, χαριτωμένο, πῆγε στὸν παπᾶ καὶ τοῦ λέει·
—Θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι στὸ αὐτί.
―Τί ἔχεις νὰ μοῦ πῇς; ρωτᾷ ὁ παπᾶς.
―Νά, λέει ὁ μικρός, τώρα γινήκαμε τρεῖς. Στὴ γειτονιά μου εἶνε ἄλλα δυὸ παιδιά, ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἰδέες τὶς χριστιανικές, καὶ γινήκανε τρεῖς.
Λοιπὸν κ᾿ ἐσεῖς, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, νὰ ὀργανωθῆτε κατὰ τριάδας. Σᾶς βάζω κανόνα· καθένας ἀπὸ σᾶς ὄχι μόνος του, ἀλλὰ τρεῖς-τρεῖς, τρεῖς-τρεῖς. Εἶστε 130; νὰ γίνετε 400, 500. Εἶστε σύμφωνοι;

Ἡ νίκη ἀνήκει στὸν Χριστό
(Μελετάτε τὴν Ἀποκάλυψι)

Ἐὰν ἡ μελέτη τῆς Ἀποκαλύψεως εἶνε πάντοτε ὠφέλιμος, πολὺ περισσότερο στὶς ἡμέρες τῶν μεγάλων θλίψεων. Τότε φαίνεται ἡ ἀξία τοῦ βιβλίου αὐτοῦ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Read more »

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 52

Πως θα γινουμε ζωντανοι Χριστιανοι

Λοιπὸν πρέπει νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας. Ἀλλὰ φαίνεται ὅτι εἶνε καὶ ἐκ Θεοῦ γεγραμμένα αὐτὰ νὰ συμβοῦν, διότι πέσαμε σὲ μιὰ ἀδράνεια ὅλοι μας. Περάσαμε σὲ μιὰ κατάστασι χλιαρότητος, εἴμεθα χλιαροὶ Χριστιανοί, δὲν εἴμεθα θερμοὶ καὶ ζωντανοὶ Χριστιανοί. Λέμε λέμε λέμε, ἀλλὰ δὲν ἔχομεν ἔργα, δὲν ἔχομεν ἀρετάς, ὁποίας εἶχαν οἱ ἅγιοι. Ὀρθῶς ἐλέχθη, ὅτι ὁ χριστιανισμὸς εἶνε δένδρο τὸ ὁποῖο ἐφύτευσε ὁ Θεός, ἐφύτευσε ἡ ἁγία Tριάδα· καὶ πᾶν δένδρον τὸ ὁποῖο φυτεύει ὁ Θεὸς δὲν ξερριζώνεται. Θὰ προσπαθήση βέβαια ἡ ἀθεΐα νὰ τὸ ξερριζώσῃ τὸ δένδρο αὐτό, θὰ καταβάλῃ μεγάλη προσπάθεια, ἀλλὰ παρ’ ὅλας τὰς προσπαθείας των δὲν θὰ ξερριζωθῇ τὸ δένδρο αὐτό. Ἐμεῖς βέβαια οἱ Χριστιανοί, ποὺ ἀνήκομεν στὸ δένδρο αὐτό, παρουσιάζουμε μία ξηρότητα, ἔχομε πολλὰ ξηράδια· καὶ ἔχομεν ἀνάγκη κλαδέματος, πρέπει νὰ τὸ ὑποστοῦμε. Ὅπως εἶπα καὶ ἄλλοτε, σήμερα τὸ δένδρο τῆς χριστιανοσύνης παρουσιάζεται μαραμένο, καὶ ἔχει ἀνάγκη ζωογονήσεως. Tὸ δένδρο τὸ φυσικό, γιὰ νὰ ζωογονηθῇ, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πότισμα καὶ κλάδεμα. Tὸ δένδρο τῆς χριστιανοσύνης, γιὰ νὰ ζωντανέψῃ, νὰ βγάλῃ ἀνθοὺς καρποὺς καὶ φύλλα, ἔχει ἀνάγκη δύο πραγμάτων· ἀπὸ τὰ δάκρυα τῶν μετανοούντων, ὅλων τῶν μετανοούντων, καὶ ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων.

Δάκρυα μετανοούντων καὶ αἵματα μαρτύρων

Ἐὰν λοιπὸν δὲν εἶνε θέλημά του νὰ μᾶς ζητήσῃ ὁ Θεὸς τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων, πάντως καὶ τὸ δάκρυ αἷμα εἶνε. Ἐφ’ ὅσον εἴμεθα στὸ δένδρον αὐτό, τοὐλάχιστον νὰ εἴμεθα διατεθειμένοι νὰ ἔχωμε τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας. Τότε θὰ ξαναζωντανέψῃ τὸ δένδρο αὐτό, τότε καὶ αὐτὴ ἡ ἀδελφότης θὰ ζωντανέψῃ. Read more »

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.5

Χριστιανος, ονομα και πραγματικοτης

Ἡ ὀνομασία μας, τὸ ὅτι λεγόμεθα Χριστιανοί, δὲν εἶνε ἀρκετό. Ἡ ὀνομασία πρέπει ν᾿ ἀνταποκρίνεται καὶ σὲ μιὰ πραγματικότητα. Ὅπως τὸ χαρτονόμισμα· δὲν ἀρκεῖ ἁπλῶς νὰ γράφῃ ἕνα ποσό, ἀλλὰ τὸ ποσὸν αὐτὸ ποὺ εἶνε γραμμένο ἐπάνω στὸ χαρτονόμισμα πρέπει ν᾿ ἀνταποκρίνεται σὲ ἕνα ἀπόθεμα χρυσοῦ. Δηλαδή, τὴν ὥρα ποὺ θὰ τὸ πᾶμε στὴν τράπεζα, νὰ μπορῇ ἡ τράπεζα νὰ μᾶς δώσῃ ἑκατὸ χρυσᾶ φράγκα, ἐὰν γράφῃ ἑκατό, ἢ χίλια, ἐὰν γράφῃ χίλια. Διότι ἀλλιῶς, θὰ εἶνε ἕνα ἁπλὸ χαρτί. Κατὰ παρόμοιο τρόπο δὲν ἀρκεῖ ἁπλῶς ἡ ὀνομασία μας, ὅτι λεγόμεθα Χριστιανοί, γιὰ νὰ δικαιώσῃ τὴν ὕπαρξί μας στὸν κόσμο αὐτόν.
Ἡ ὀνομασία δημιουργεῖ ὑποχρεώσεις, συνοδεύεται ἀπὸ ὑποχρεώσεις καὶ καθήκοντα. Αὐτὸ ἰσχύει γιὰ κάθε ὀνομασία. Εἶσαι μηχανικός, ὀνομάζεσαι μηχανικός; πρέπει νὰ εἶσαι εἰς θέσιν νὰ χτίζῃς σπίτια γερὰ καὶ στερεά. Ὀνομάζεσαι δάσκαλος; πρέπει νὰ εἶσαι εἰς θέσιν νὰ μάθῃς τὰ παιδιὰ γράμματα. Ὀνομάζεσαι γιατρός; δὲν ἀρκεῖ αὐτό· πρέπει καὶ νὰ εἶσαι εἰς θέσιν νὰ κάνῃς διάγνωσι, νὰ βρίσκῃς τὰ κατάλληλα φάρμακα, νὰ ὁρίζῃς τὴν κατάλληλη δίαιτα· τότε θὰ εἶσαι γιατρός, δὲν ἀρκεῖ μόνο τὸ ὄνομα καὶ ἡ φίρμα «εἶμαι γιατρός». Ὀνομάζεσαι πλοίαρχος καὶ καπετάνιος; δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ ἔχῃς τὸ ὄνομα, ἀλλὰ καὶ νὰ εἶσαι κυβερνήτης ἐπάνω στὸ πλοῖο καὶ μέσα στοὺς ὠκεανούς. Ὀνομάζεσαι στρατιώτης καὶ ἀξιωματικός; δὲν φτάνουν τὰ κουμπιὰ καὶ τὰ γαλόνια, δὲν φτάνουν οἱ στολές, οἱ παρελάσεις, οἱ τρομπέττες καὶ τὰ γυμνάσια· χρειάζεται κάτι παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα αὐτά· ποιό; ἡ ἀνδρεία, ἡ ἀπόφασις ἐν ἀνάγκῃ νὰ θυσιάσῃς ὄχι μία ζωή, χίλιες ζωὲς γιὰ τὴν πατρίδα· αὐτό κάνει τὸν στρατιώτη. Read more »

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.83

Ένα είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι έρχεται ο αντίχριστος. Και εδώ μας δίνει ο απόστολος Παύλος τα γνωρίσματα του, για να τον καταλάβουμε.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ

Από την διδασκαλία του αγίου Κοσμά «Ο αντίχριστος είναι· ο ένας ο Πάπας και ο έτερος είναι αυτός όπου είναι εις το κεφάλι μας, χωρίς να είπω το όνομά του, το καταλαβαίνετε, μα είναι λυπηρό να σας το είπω, διότι αυτοί οι αντίχριστοι είναι εις την απώλεια, καθώς το έχουν. Ημείς εγκράτεια, αυτοί απώλεια, ημείς νηστεία αυτοί πολυφαγία· ημείς δικαιοσύνη, αυτοί αδικωσύνη.

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Όμως η Αγία Γραφή μας λέγει να το ειπώ: Σήμερον αύριον καρτερούμεν πείνες, δίψες, πανούκλες λοιμικές· θανατικά μεγάλα, να μη προφθάσουν οι ζωντανοί να θάψουν τους νεκρούς. Σήμερον αύριον καρτερούμεν σεισμούς, πολέμους και ακαταστασίες. Και θέλουν πέσει όλα τα βουνά κάτω και όλος ο κόσμος να αποθάνει.
Ημέρες του αντιχρίστου

Θα έρθουν χρόνια φοβερά και απαίσια και θα παρουσιαστεί ο αντίχριστος. Ο Θεός να μας φυλάει για να μη ζήσουμε στις ημέρες του αντίχριστου. Αν και εγώ πιστεύω, ότι θα έρθει στις μέρες μας. Από ώρα σε ώρα έρχεται. Έξω από τις πόρτες μας είναι ο αντίχριστος, και δεν το καταλάβαμε. Ο Θεός να μας φυλάει, να μας δίνει υπομονή, διότι έρχεται. Αυτά που ακούμε, αυτά που βλέπουμε, αυτά που αισθανόμεθα, το μαρτυρούν. Να είμαστε έτοιμοι. Διότι θα είναι πάνοπλος ο αντίχριστος. Και θα κάνει πράγματα, τα οποία θα εντυπωσιάζουν και θα προξενούν κατάπληξη στον κόσμο και θα κλονίζουν την πίστη. Όπως συμβαίνει ήδη σήμερα. Πηγαίνετε στα χωριά να δείτε. Εγώ γυρίζω, πάω στα χωριά. Κι ακούω, ότι και τσοπαναραίοι ακόμα, και γεωργοί και οι πάντες σου λένε· Θεός, τι Θεός; Θεός είναι σήμερα η επιστήμη… Φανταστείτε τότε τι θα γίνει, όταν παρουσιαστεί κι ο αντίχριστος στον κόσμο, τι κατάπληξη θα τους κάνει.
Μπορεί επί των ημερών μας ο αντίχριστος να πάρει τους ανθρώπους και να τους πάει στο φεγγάρι. Μπορεί ακόμη να κάνει άλλα καταπληκτικά και φοβερά πράγματα· εκείνο που λέει «Και σημεία απ’ του ουρανού μεγάλα έσται» (Λουκ. 21,11). Εγώ θεωρώ «σημεία απ’ ουρανού» τις ακτίνες του θανάτου. «Σημεία εν… σελήνη», λέει. Αποκλείεται, ν᾽ ανεβούν επάνω στη σελήνη, να κάνουν σταθμό και από εκεί να πυροβολούν τη Γη; Και άλλα φοβερά σημεία θα κάνει. Αυτός θα είναι ο αντίχριστος. Read more »

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.81

(Τα παρακάτω λόγια ελέχθηκαν στον Κύκλο Αγίας Γραφής ἀνδρῶν στη Φλώρινα, ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, στην Β΄ Θεσσαλονικής κεφ. 2, το 1976)

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

Ένα σημείο θα είναι η αποστασία. Ο απόστολος Παύλος λέγει «εάν μη έλθει η αποστασία πρώτον» (Β΄ Θεσ. 2,3).
Τι λέγεται αποστασία; Αποστασία είναι να φύγει ο άνθρωπος από το Θεό, που είναι το κέντρο της ζωής. Αποστασία και επανάσταση κατά του Θεού είναι, όταν δεν θέλει ο άνθρωπος να ακούει για το Θεό και δεν θέλει να συμμορφώνεται με το άγιο θέλημα του.

Όταν γίνει η αποστασία, λέει εδώ ο απόστολος, τότε θα έλθει ο αντίχριστος, «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας, ο αντικείμενος…». Ποιος είναι αυτός ο αντίχριστος; Είναι μεγάλο το ζήτημα. Υπάρχουν αντίχριστοι πολλοί και μικροί, και υπάρχει ο αντίχριστος ο ένας και μεγάλος. Αντίχριστος είναι αυτός που πάει κόντρα με το Χριστό. Αυτός ο ένας, ο κατ’ εξοχήν αντίχριστος, θα έχει τεραστία δύναμη.

Νομίζω, ότι τώρα αρχίζουμε κάπως να καταλαβαίνουμε τα περί αντίχριστου. Οι προηγούμενες γενεές δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν. Το Ευαγγέλιο είναι αιώνιο. Το θέμα αυτό του αντίχριστου ήταν σκοτεινό. Τώρα αρχίζουμε να τον βλέπουμε πως θα είναι. Θα έχει τέτοια δύναμη στα χέρια του, που θα λες, Αυτός είναι Θεός, τι άλλο περιμένουμε; Θα καταργήσει όλες τις θρησκείες. Θα γκρεμίσει τα πάντα και θα πει· Εγώ είμαι ο Θεός· τι κάθεστε κι ακούτε τους παπάδες και δεσποτάδες σας; Δε βλέπετε εγώ τι κάνω;… Και πράγματι στην εποχή του αντίχριστου θα δοκιμαστεί η πίστη μας. Θα σβήσει τρόπον τινά η ιδέα του Θεού. Γι’ αυτό τώρα ακούμε στην Ευρώπη να φωνάζουν· Δεν υπάρχει Θεός, πέθανε ο Θεός· Θεός, σου λέει, είναι η επιστήμη!…

Τώρα τελευταία ακούστηκε κάτι, που αναστάτωσε την Ευρώπη. Σ’ ένα εργοστάσιο της Αμερικής σατανικά μυαλά προσπαθούν να κατασκευάσουν ένα νέο όπλο, που μπροστά του δεν θα είναι τίποτα όλα τα σημερινά όπλα. Τι όπλο θα είναι αυτό; Ακτίνες θανάτου, θανατηφόρος ακτινοβολία. Θεέ μου Θεέ μου, δεν θα υπάρχει χειρότερο όπλο! Ότι έκανε ο Θεός για το καλό του ανθρώπου, ο αντίχριστος θα το κάνει για το κακό του…

Θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος, ο αντίπαλος του Χριστού, στη γη. Αλλά προσέξτε τι λέει παρακάτω, θα έρθει σύντομα το τέλος του αντίχριστου. Πυρίκαυστος θα γίνει και θα καταστραφεί. Τώρα βρισκόμαστε στην περίοδο της αποστασίας.

Οι κατεχοντες και «το κατεχον»

Ἀπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 113

Τώρα, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δὲν θὰ ἔρθῃ ὁ ἀντίχριστος. «Νῦν τὸ κατέχον οἴδατε». Τί ἐννοεῖ ὅταν λέγει «τὸ κατέχον»; Ἐννοεῖ τὴν ἐξουσία, ἡ ὁποία δὲν ἦταν χριστιανική.
Τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐκήρυττε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, μιὰ αὐτοκρατορία κυριαρχοῦσε πέρα ὡς πέρα στὴν οἰκουμένη, ἡ Ῥωμαϊκή. Καὶ πάνω στὸ θρόνο ἦταν ἕνα τέρας. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ σκληροὺς τυράννους, ὁ Νέρων, ποὺ ἔμοιαζε μὲ ἀντίχριστο. Γι᾿ αὐτὸ τὸν ὠνόμαζαν οἱ Χριστιανοὶ ἀντίχριστο. Ἀλλὰ ἐκεῖνος ἦταν μικρὸς ἀντίχριστος. Τὸ τί ἔκανε εἰς βάρος τῶν Χριστιανῶν, γιὰ νὰ τοὺς ἐξοντώσῃ, ὅλοι θὰ τὰ ξέρετε ἀπὸ τὸ σχολεῖο.
Ἔβαλε φωτιά, γιὰ νὰ δῇ πῶς καίγεται ἡ Ῥώμη. Καὶ ἐνῷ λαμπάδιαζε ὁ τόπος, αὐτὸς ἀπολάμβανε. Ὅταν ξεσηκώθηκε ὁ κόσμος ἐναντίον του, εἶπε ὅτι δὲν φταίει αὐτὸς καὶ ὅτι τὴ φωτιὰ τὴν ἔβαλαν οἱ Χριστιανοί. Ἔπιαναν τότε τοὺς Χριστιανούς, τοὺς ἔβαζαν μέσα σὲ τομάρια, τοὺς ἔδεναν, τοὺς ἄλειφαν μὲ εὔφλεκτες ὗλες καὶ τοὺς ἔκαιγαν τὴ νύχτα σὰν λαμπάδες.
Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ ὁ Νέρων ἦταν καὶ πολὺ ἀνήθικος, ἦταν διεφθαρμένος. Ἐτόλμησε νὰ παρουσιαστῇ καὶ νὰ τελέσῃ τοὺς γάμους του δημοσίᾳ, ὄχι μὲ γυναῖκα ἀλλὰ μὲ ἕνα νέο (καὶ σήμερα σιγὰ – σιγὰ ἐκεῖ πᾶμε…). Καὶ χειροκροτήθηκε ἀπὸ τὸν κόσμο. Κι ὅταν ἦρθε ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, οἱ διεφθαρμένοι Ἕλληνες τὸν ὑποδέχθηκαν στὸν Ἰσθμὸ τῆς Κορίνθου καὶ τοῦ προσέφεραν 150 στεφάνια χρυσᾶ.
Τὸ ἴδιο δὲν γίνεται πάντοτε; Ὅποιος εἶνε «τὸ κατέχον», ὅποιος εἶνε ἐξουσία, χειροκροτεῖται. Ὅταν ὅμως πέσῃ, ὤ τότε!… Ἔτσι εἶνε ὁ ὄχλος καὶ ὁ λαὸς αὐτός. Σ᾿ ἀνεβάζει σ᾿ ἀνεβάζει συνεχῶς, καὶ μετὰ σοῦ δίνει μιὰ σπρωξιά, σὲ πετάει κάτω, καὶ δὲ᾿ σοῦ δίνει πλέον καμμία σημασία.
Ψέμα εἶνε αὐτὸ ποὺ λέει ὁ κόσμος, μακάριοι οἱ κατέχοντες. Καὶ οἱ Τοῦρκοι τώρα κατέχουν τὴν Κύπρο, ἀλλὰ δὲν ξέρουμε τί γίνεται παραπίσω.
Δέστε τί λέει ἐδῶ· «Καὶ νῦν τὸ κατέχον…». Τὸ «νῦν»· δηλαδὴ τώρα, αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ κατέχεις. Αὔριο θὰ τὸ κατέχῃς; μεθαύριο θὰ τὸ κατέχῃς; Ἔχεις τώρα στὴν τσέπη σου 500.000 δραχμές· θὰ τὶς ἔχῃς αὔριο; Δὲν ξέρω τί μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ νὰ τὶς χάσῃς. Μπορεῖ νὰ γίνῃ ἕνα παγκόσμιο κρὰχ καὶ νὰ μὴν ἔχουν καμμιὰ ἀπολύτως ἀξία· οὔτε γιὰ πέντε χαλίκια νὰ μὴν ἀξίζουν.
Μὴ λοιπὸν καυχᾶσαι γιὰ «τὸ κατέχον», γιὰ τὸ σήμερα.

Η ειρηνη του κοσμου κρεμεται απο μια κλωστη

Ἀπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 46

Κόσμε, γλέντα, διασκέδαζε, ὀργίαζε, μοίχευε, μάζευε… Ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας κρέμεται ἡ σπάθη τοῦ Δαμοκλέους. Ἀπὸ μία κλωστὴ κρέμεται ἡ εἰρήνη· καὶ ἐᾲν αὐτὴ κοπῇ, οὐαί τῷ κόσμῳ.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον τὸν κόσμον σου. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ ἁμαρτωλή, σὲ μιὰ ἐποχὴ τραγική, σὲ μιὰ ἐποχὴ ἀποστασίας ἀπὸ τὸν Θεό· ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ μεγάλης διαφθορᾶς καὶ ἀπιστίας. Ποτέ μὰ ποτέ ἡ ἀνθρωπότητος δὲν ἐβλασφήμησε καὶ δὲν ἐγκλημάτησε ὅπως στὶς ἡμέρες μας. Ποτέ δὲν ἐψεύθησαν μικροὶ καὶ μεγάλοι ὅπως ψεύδονται χυδαίως σήμερα. Ποτέ ἡ ἀνθρωπότης δὲν ἐξέκλινε ἐκ τῆς τροχιᾶς τῆς ἠθικῆς ὅπως ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ ἡμέρες μας εἶνε ὅπως προφήτευσε ὁ Χριστός. Διαβάστε τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ δῆτε τί λέει· τὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ εἶνε «ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε».
Θεέ μου Θεέ μου, ὁποία ἐκπλήρωσις τῆς προφητείας!

Γινεται διχασμος

Γίνεται διχασμός. «Σημεῖον ἀντιλεγόμενον» εἶνε ὁ Χριστός (Λουκ. 2,34). Δὲν γνωρίζομε τί συντελεῖται μέσα εἰς τὰ σπίτια τῶν ἀνθρώπων. Ὑπάρχει τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν. Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ καῖσαρ παλεύουν μέσ᾿ στὸν αἰῶνα μας. Γι᾿ αὐτὸ εἶνε ἀνάγκη, ἐσεῖς ὅλες νὰ μιμηθῆτε τὰ παραδείγματα τῶν ἁγίων. Ἐπιλέξατε ἑκουσίως καὶ ὄχι ἀκουσίως τὸ δρόμο αὐτό· διότι ἂν χρησιμοποιούσαμε ἄλλα μέσα καὶ τρόπους, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶστε 500, 600, 700 κ.λπ., ἐνῷ τώρα εἶστε μόνο 70, καὶ αὐτὲς πάλι ε­ἴσαστε ὅπως ὁ Πέτρος· ἔχετε μὲν τὴν διάθεσι, ἀλλὰ δὲν γνωρίζομε τὴν ἀδυναμίαν τὴν ὁποίαν ἔχομε καὶ ἡ ὁποία ὑπάρχει μέσα εἰς τὰ στήθη μας.
Eἶθε λοιπὸν ἡ «Φαβιόλα», τὴν ὁποίαν συνιστῶ νὰ τὴ διαβάσετε, νὰ γίνῃ ὑπόδειγμά σας, νὰ προσπαθήσετε νὰ τὴ ζήσετε.
Nὰ ἀναστήσουμε ὅλα τὰ ἡρωϊκὰ ἐκεῖνα πρότυπα τῶν μαρτύρων, διὰ νὰ ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἔζησε μόνο τὴν ἐποχὴ τῆς Φαβιόλας καὶ τῶν ἄλλων μαρτύρων, ἀλλὰ ὅτι ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

 Έλληνας που θελει να γινη Επισκοπος
στην νεα ουκρανικη εκκλησια, και ας μην την αναγνωριζει καμμια Ορθοδοξη Εκκλησια

Ο Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος  κληρικός της Mητροπόλεως Δημητριάδος της Εκκλησίας της Ελλάδας, πρόκειται σύμφωνα με πληροφορίες ρωσικών ΜΜΕ να είναι ο πρώτος Έλληνας «επίσκοπος» της νέας ουκρανικής εκκλησίας!… (https://www.pentapostagma.gr)

Μπραβω του! Να γίνη επίσκοπος ‘αδιαφορωντας αν του βάλη την μιτρα ορθοδοξος κανονικος επισκοπος ή διάβολος!!!

Πονηροι διπλωματιες

Ο Πρεσβης των ΗΠΑ συναντα τον Οικουμενικό Πατριαρχη στην Αθηνα

«Είναι πάντα μεγάλη τιμή να συναντώ τον Παναγιώτατο», δήλωσε ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ μετά τη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

https://www.pentapostagma.gr/2019/05

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΠΛΩΜΑΤΗΣ;

Σύμφωνα με δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ, επιχείρησε να εξαγοράσει βουλευτές της πΓΔΜ για να ψηφίσουν υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών.

Το είδαμε στο voicenews.gr, triklopodia.gr, newsnowgr.com κτλ, με αρχική πηγή το slpress.gr.

Πονηρος, πονηροτατος ο βουλευτης

Απὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 84

…Ὑποψήφιος πολιτευτής. Ἄ, τὸν εἴδατε; Θέλει νὰ καταλάβῃ κάποιο ἀξίωμα στὴν πατρίδα μας. Θὰ τὸν δῆτε ἐπάνω στὰ μπαλκόνια τὶς παραμονὲς τῶν ἐκλογῶν. Θὰ τὸν δῆτε νὰ παρουσιάζεται ἀπὸ τὰς ἐφημερίδας καὶ νὰ ὑπόσχεται καὶ νὰ λέγῃ ὅλο «θά»· ἐὰν καθήσετε ἀπὸ κάτω, θ᾿ ἀκούσετε ὅλο «θά». Θὰ κάνω τοῦτο, θὰ κάνω ἐκεῖνο, θὰ μεταβάλω σὲ παράδεισο τὴν γῆ τῆς Ἑλλάδος… Καὶ μετά, ὅταν μὲ αὐτὲς τὶς ὑποσχέσεις κατορθώσῃ νὰ καταλάβῃ τὴν θέσι καὶ ἀνέβῃ στὰ ὕψιστα ἀξιώματα, τότε ὅλα αὐτὰ τὰ «θὰ» θὰ τὰ λησμονήσῃ· τὰ γράφει στὰ παλιά του τὰ παπούτσια· καὶ ὁ κόσμος μάταια θὰ περιμένῃ ἀπ᾽ αὐτὸν νὰ πραγματοποίησι τὶς ὑποσχέσεις του.

Σχολὴ τοῦ διαβόλου ἡ διπλωματία

Ὑπάρχει λοιπὸν ὁ πονηρὸς ὁ πονηρότατος βουλευτής. Ἀλλ᾿ ἐὰν θέλετε, ἀδελφοί μου, νὰ δῆτε τὴν πονηρία εἰς τὸ ὕψος της, εἰς τὴν μεγαλοπρέπειά της, εἰς τὸ ζενίθ, ἢ μᾶλλον εἰς τὸ ναδὶρ τῆς ἀνθρωπίνης κακίας, θὰ τὴν δῆτε σὲ ἕνα ἐπάγγελμα. Κατηραμένο νά ᾿νε, εἰς αἰώνας αἰώνων.
Ὑπάρχουν πονηροὶ ὑποψήφιοι γαμπροί, ὑπάρχουν πονηρὲς ὑποψήφιες νύφες, ὑπάρχουν πονηροὶ ὑποψήφιοι βουλευταὶ καὶ δήμαρχοι. Ἀλλὰ ἐκεῖνο προπαντὸς τὸ ἐπάγγελμα ποὺ ὅπως εἶπα ἐνσαρκώνει εἰς τὸν μεγαλύτερο βαθμὸ τὴν πονηριά, εἶνε ἡ διπλωματία, ἡ δαιμονικὴ ἐκείνη τέχνη, ποὺ στοίχισε εἰς τὴν ἀνθρωπότητα ποταμοὺς αἱμάτων καὶ πυραμίδες ἀνθρωπίνων ὀστέων. Τὸ ἐπάγγελμα αὐτὸ θὰ πρέπῃ νὰ ἐξαλειφθῇ.
Ἡ διπλωματία δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ σχολὴ τοῦ διαβόλου, στὴν ὁποίαν οἱ ἄνθρωποι μαθαίνουν νὰ κρύβουν τὰ καταχθόνια σχέδιά τους στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τους. Read more »

Διωχνουμε μια διεφθαρμενη εξουσια
και ερχεται χειρoτερη

Απὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ.. 114

Τὸ κακὸ βρίσκεται μέσα μας. Τώρα, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εἶνε ἡ Ῥωμαϊκὴ αὐτοκρατορία. Καὶ ὅσο εἶνε ὁ Νέρων στὰ πράγματα, δὲν θὰ γίνῃ τίποτα, μὴ φοβᾶστε.
Αὐτὸ δὲν εἶνε περίεργο; Δηλαδὴ ἤθελε ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ εἶνε ὁ Νέρων στὰ πράγματα; Ἂν ζοῦσε σήμερα ὁ ἀπόστολος, θὰ τὸν λέγανε χουντικό.
Ὅμως δὲν εἶνε αὐτὸ τὸ πνεῦμα τοῦ Παύλου. Εἶνε σκοτεινὸ τὸ χωρίο. Γιατὶ δὲν τὸν ὀνομάζει. Δὲν λέει, ὅτι εἶνε ὁ Νέρων. Λέει, «τὸ κατέχον νῦν». Ξέρετε καλὰ ποιός μᾶς κυβερνάει, ποιόν ἔχουμε ἀφέντη τώρα, ποιός ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία. Διότι δὲν ἦταν μόνο δικτάτωρ ὁ Νέρων. Ἦταν κάτι χειρότερο ἀπὸ δικτάτωρ. Οἱ σημερινοὶ δικτάτορες θὰ ἦταν παιχνιδάκια καὶ ἀθῳότητες μπροστὰ σ᾿ ἐκεῖνον.
Γιατί ἆραγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν τὸν ὀνομάζει; Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὅτι δὲν ὀνομάζει τὸ Νέρωνα, γιατὶ δὲν ἤθελε ν᾿ ἀνακατευτῇ σὲ πολιτικὲς διαμάχες. Ἔπεσε ὁ Νέρων, καὶ παρουσιάστηκαν ἄλλοι Νέρωνες. Ἔπεσε ὁ Χίτλερ· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Χίτλερ; Ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Μουσσολίνι; Ἔπεσε ὁ Στάλιν· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Στάλιν;
Τὸ κακὸ εἶνε ἀπὸ μέσα. Καὶ εἶνε ὡραιότατος ἐκεῖνος ὁ μῦθος τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, ποὺ μιλάει γιὰ τὴ Λερναία Ὕδρα. Μῦθος εἶνε, ἀλλ᾿ ἐκφράζει μιὰ ἀλήθεια. Λέει, ὅτι κάτω στὴν Πελοπόννησο ἦταν ἕνα φοβερὸ θεριό, ποὺ εἶχε ἐννιὰ κεφάλια. Κόβανε τὸ ἕνα κεφάλι, κ᾿ ἔβγαινε ἄλλο. Κουράζονταν νὰ κόβουν κεφάλια. Ὅσο αὐτοὶ κόβανε, βγαίνανε συνεχῶς ἄλλα. Μέχρις ὅτου παρουσιάστηκε ὁ Ἡρακλῆς· ὁ ὁποῖος, γιὰ νὰ μπόρεσῃ νὰ ἐξοντώσῃ τὸ θηρίο, πῆρε βοηθὸ ἕνα φίλο του, τὸν Ἰόλαο. Καὶ ἐνῷ ὁ Ἡρακλῆς ἔκοβε τὰ κεφάλια, ὁ φίλος του τὰ ἐκαυτηρίαζε.
Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ ἀνθρωπότητα σήμερα. Κόβουν ἕνα τύραννο ἢ μιὰ διεφθαρμένη ἐξουσία, καὶ βγαίνουν ἄλλες. Καὶ χρειάζεται ἕνας Ἡρακλῆς κ᾿ ἕνας Ἰόλαος, γιὰ νὰ ἐξοντώσουν αὐτὴ τὴ Λερναία Ὕδρα.

Γιατι, κανεις Ελληνας Πατριωτης δεν θα πρεπει να απεχει απο ΑΥΤΕΣ τις Εκλογες

Αυτά που θα διαβάσετε φίλοι μας παρακάτω , έχουν χαρακτηριστεί από το ξενοκρατικό πολιτικό μας σύστημα «άκρως απόρρητα ».
Αναρωτηθήκατε γιατί ,κανείς δεν μας εξηγεί πλέον τι σημαίνει η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση , αλλά , αντί αυτού , έχουν μετατρέψει τις Ευρωεκλογές σε 1ο ημίχρονο Εθνικών εκλογών ; Αναρωτηθήκατε γιατί οι περισσότεροι Πρωθυπουργοί στην ΕΕ είναι «πιτσιρικάδες »; Read more »

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 52-54

Πως θα γινουμε ζωντανοι Χριστιανοι

.

Λοιπὸν πρέπει νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας. Ἀλλὰ φαίνεται ὅτι εἶνε καὶ ἐκ Θεοῦ γεγραμμένα αὐτὰ νὰ συμβοῦν, διότι πέσαμε σὲ μιὰ ἀδράνεια ὅλοι μας. Περάσαμε σὲ μιὰ κατάστασι χλιαρότητος, εἴμεθα χλιαροὶ Χριστιανοί, δὲν εἴμεθα θερμοὶ καὶ ζωντανοὶ Χριστιανοί. Λέμε λέμε λέμε, ἀλλὰ δὲν ἔχομεν ἔργα, δὲν ἔχομεν ἀρετάς, ὁποίας εἶχαν οἱ ἅγιοι. Ὀρθῶς ἐλέχθη, ὅτι ὁ χριστιανισμὸς εἶνε δένδρο τὸ ὁποῖο ἐφύτευσε ὁ Θεός, ἐφύτευσε ἡ ἁγία Tριάδα· καὶ πᾶν δένδρον τὸ ὁποῖο φυτεύει ὁ Θεὸς δὲν ξερριζώνεται. Θὰ προσπαθήση βέβαια ἡ ἀθεΐα νὰ τὸ ξερριζώσῃ τὸ δένδρο αὐτό, θὰ καταβάλῃ μεγάλη προσπάθεια, ἀλλὰ παρ’ ὅλας τὰς προσπαθείας των δὲν θὰ ξερριζωθῇ τὸ δένδρο αὐτό. Ἐμεῖς βέβαια οἱ Χριστιανοί, ποὺ ἀνήκομεν στὸ δένδρο αὐτό, παρουσιάζουμε μία ξηρότητα, ἔχομε πολλὰ ξηράδια· καὶ ἔχομεν ἀνάγκη κλαδέματος, πρέπει νὰ τὸ ὑποστοῦμε. Ὅπως εἶπα καὶ ἄλλοτε, σήμερα τὸ δένδρο τῆς χριστιανοσύνης παρουσιάζεται μαραμένο, καὶ ἔχει ἀνάγκη ζωογονήσεως. Tὸ δένδρο τὸ φυσικό, γιὰ νὰ ζωογονηθῇ, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πότισμα καὶ κλάδεμα. Tὸ δένδρο τῆς χριστιανοσύνης, γιὰ νὰ ζωντανέψῃ, νὰ βγάλῃ ἀνθοὺς καρποὺς καὶ φύλλα, ἔχει ἀνάγκη δύο πραγμάτων· ἀπὸ τὰ δάκρυα τῶν μετανοούντων, ὅλων τῶν μετανοούντων, καὶ ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων.

Δάκρυα μετανοούντων καὶ αἵματα μαρτύρων

Ἐὰν λοιπὸν δὲν εἶνε θέλημά του νὰ μᾶς ζητήσῃ ὁ Θεὸς τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων, πάντως καὶ τὸ δάκρυ αἷμα εἶνε. Ἐφ’ ὅσον εἴμεθα στὸ δένδρον αὐτό, τοὐλάχιστον νὰ εἴμεθα διατεθειμένοι νὰ ἔχωμε τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας. Τότε θὰ ξαναζωντανέψῃ τὸ δένδρο αὐτό, τότε καὶ αὐτὴ ἡ ἀδελφότης θὰ ζωντανέψῃ.
Ἔτσι περνοῦμε τὴν ζωήν μας, «ἐν ματαιότητι» ποὺ λέει καὶ ἡ εὐχή. Δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ μαζευώμεθα ἐδῶ, δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ ψάλλωμε. Δὲν πρόκειται νὰ περνοῦμε ἔτσι, τραλαλὰ τραλαλὰ τραλαλά, ἀλλὰ εἶνε ἀνάγκη νὰ δημιουργήσωμε μιὰ νέα κατάστασι, ἑνὸς ζωντανοῦ χριστιανισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιτυγχάνεται διὰ τῶν δακρύων τῆς μετανοίας καὶ διὰ τῶν αἱμάτων τοῦ μαρτυρίου. Αὐτὰ τὰ δύο πρέπει νὰ προσέξουμε, γιὰ νὰ φθάσωμε στὸν Κύριο.

Ἐσεῖς οἱ γυναῖκες Read more »

ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 13

Μέσα στὴ Θεσσαλονίκη ἔρριξε τὰ δίχτυα του ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Ἡ θάλασσα εἶνε γεμάτη ψάρια, ἀλλὰ δὲν τὰ πιάνει ὅλα ὁ ψαρᾶς. Μιὰ μικρὰ ποσότητα πιάνει. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔπιασε μιὰ μικρὰ μειονότητα. Πόσοι νὰ ἦταν; Ἑκατό – διακόσοι, δὲν ἦταν παραπάνω. Μακάρι νὰ ζοῦσαν σήμερα ἐκεῖνοι οἱ Χριστιανοί, καὶ ἂς λείπανε αὐτὰ τὰ 500 ἑκατομμύρια. Τσοῦρμο ὁλόκληρο, μὲ ὄνομα χριστιανικό, ἀλλὰ ἄχρηστο.
Προτιμότερο νὰ ἔχῃς ἕνα διαμάντι στὸ χέρι σου, παρὰ ἕνα βουνὸ ἀπὸ χαλίκια. Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι πετοῦν τὰ διαμάντια, ἀπορρίπτουν τὸ Χριστό, καὶ κρατοῦν τὰ χαλίκια, κρατοῦν τὶς ἁμαρτίες τους. Ἀνόητε ἄνθρωπε, τί κάνεις; Τὰ χαλίκια, ποὺ κρατᾷς, δὲν ἔχουν ἀξία· τὸ διαμάντι ἔχει.
Ἀδάμαντες ἦταν τότε οἱ Χριστιανοί· σήμερα εἶνε χαλίκια ἄχρηστα. Ἀναστενάζουν οἱ ἄγγελοι, καὶ μόνο αὐτοὶ οἱ ψευτοχριστιανοὶ δὲν ἀναστενάζουν· καὶ νομίζουν, ὅτι εἶνε καὶ οἱ καλύτεροι Χριστιανοί. Read more »

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 120

Το κυκλωπειο δικαιο των μεγαλων εθνων

Θὰ σᾶς μιλήσω μὲ μιὰ εἰκόνα, γιατὶ αὐτὰ εἶνε θεωρητικὰ καὶ δὲν τὰ πολυκαταλαβαίνετε. Στὴν παλιὰ μυθολογία λέει ὁ Ὅμηρος, ὅτι ὑπῆρχαν κάτι τέρατα γίγαντες. Τοὺς ἔλεγαν κύκλωπες. Αὐτοὶ δὲν εἶχαν κανένα νόμο. Ἢ μᾶλλον εἶχαν ἕνα νόμο, τὸν κυκλώπειο νόμο, τὸ κυκλώπειον δίκαιον. Θυμᾶστε τί ἔγινε, ὅταν ἔπεσε στὴ σπηλιὰ τοῦ κύκλωπα ὁ ταλαίπωρος Ὀδυσσέας μὲ τὰ παλληκάρια του; Ὅταν βασίλεψε ὁ ἥλιος, μπῆκε στὴ σπηλιὰ ὁ κύκλωπας. Ὁ Ὀδυσσέας μὲ τοὺς συντρόφους του, ὅταν ἀντίκρυσαν ἕνα τεράστιο ἄνθρωπο ὕψους 5 – 6 μέτρων, μονόφθαλμο, τοὺς ἔπιασε φόβος καὶ τρόμος. Τρύπωσαν ὅπου μποροῦσαν νὰ κρυφτοῦν. Αὐτὸς τοὺς εἶδε. Ἄρμεξε τὰ πρόβατα, ῥούφηξε τὸ γάλα, καὶ μετὰ ἤθελε καὶ μεζέ. Ξάπλωσε τὸ χέρι του, ἅρπαξε ἕναν ἀπὸ τοὺς συντρόφους τοῦ Ὀδυσσέα καὶ κρὰπ τὸν ἔφαγε. Μετὰ ξαναξάπλωσε τὸ χέρι του καὶ ἅρπαξε ἄλλον. Ἔπεσε φόβος καὶ τρόμος στὴ μικρὴ ἐκείνη συντροφιά. Ὁ κύκλωπας, ἀντὶ νὰ συγκινηθῇ, ποὺ ἦταν ξένοι ἄνθρωποι καὶ ναυαγοί, καὶ νὰ τοὺς φιλοξενήσῃ, τοὺς πέρασε γιὰ τίποτε περιστέρια ἢ γιὰ τίποτε ποντίκια καὶ τοὺς ἔκανε μεζέδες. Κλεισμένοι μέσα στὴ σπηλιὰ τοῦ κύκλωπα, ἦταν μπροστά του σὰν κουνουπάκια. Ἀλλὰ γιά κοιτάξτε νὰ δῆτε· τὸ μυαλὸ ἔχει μεγάλη δύναμι. Τὸ μυαλὸ ἐνίκησε καὶ συνέτριψε τὸ γίγαντα. Ὁ Ὀδυσσέας εἶχε μυαλό. Σκεπτόταν τί νὰ κάνῃ, πῶς νὰ γλυτώσῃ αὐτὸς καὶ τὰ παλληκάρια του ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ κύκλωπα. Σκέφτηκε, ὅτι θὰ ὑπάρχῃ κάποιος τρόπος. Τὴν ἄλλη μέρα νά ᾿τος πάλι ὁ κύκλωπας ξαναῆρθε. Ἅρπαξε ἄλλον καὶ τὸν ἔφαγε. Τότε ὁ Ὀδυσσέας πάει κοντά του καὶ τοῦ λέει· ―Μεγαλειότατε ἀφέντη, ἔχω νὰ σοῦ δώσω ἀπὸ τὴν πατρίδα μου ἕνα κρασὶ περίφημο, γλυκύτατο· τό ᾿χω μέσα στὸ ἀσκί. Τώρα ποὺ ἔφαγες τὸ σύντροφό μας, θὰ σοῦ δώσω νὰ πιῇς καὶ λίγο κρασί, γιὰ νὰ τὸν χωνέψῃς. ―Φέρ᾿ το, λέει ὁ κύκλωπας. Τοῦ βάζει μιὰ κούπα μεγάλη καὶ γκρούουου τὴν κατεβάζει. Βάζει καὶ δεύτερη καὶ τρίτη· ἄδειασε ὅλο τὸ ἀσκί. Ἄρχισε ὁ κύκλωπας νὰ ζαλίζεται καὶ νὰ μεθᾷ. Ὅταν ζαλίστηκε γιὰ τὰ καλά, ἔπεσε ἀνάσκελα καὶ κοιμόταν, ὅπως, ἂν εἴδατε κανένα φαγᾶ, ὅταν φάῃ καὶ πιῇ μέχρι σκασμοῦ. Τότε πλησίασε ὁ Ὀδυσσέας καὶ τὸν τύφλωσε μ᾿ ἕνα δαυλό. Ἔτσι γλύτωσαν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ κύκλωπα.

Αὐτὸ τὸ μῦθο σᾶς τὸν εἶπα, γιὰ νὰ δῆτε ὅτι δὲν εἶχε νόμο ὁ κύκλωπας· οὔτε νόμο συμπαθείας, οὔτε νόμο φιλοξενίας, οὔτε τίποτα. Δὲν εἶχε γιὰ τίποτε τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸ εἶνε τὸ κυκλώπειον δίκαιον. Νόμος, σοῦ λέει, εἶμαι ἐγώ· «τὸ κράτος εἶμαι ἐγώ».
Αὐτὸ τὸ δίκαιο ἔχουν τὰ κράτη – νὰ μὴν κοροϊδευώμεθα, ἔτσι εἶνε ὁ κόσμος. Ποῦ ἡ δημοκρατία; Οἱ νόμοι κάθε ἐποχῆς ―καὶ τώρα, ἐπὶ τῆς σημερινῆς καταστάσεως― τέτοιοι εἶνε. Διαβάστε γιὰ νὰ τὸ δῆτε.

Ἐκλέγουμε 300 στὴ Βουλὴ καὶ μετὰ ψηφίζουν νόμους χωρὶς νὰ σὲ λογαριάζουν

Ποῦ ἡ δημοκρατία; Read more »

Κηρυγμα κατα της εκκοσμικευσης του Κληρου απο τον μητροπολιτη Πατρων

https://www.dogma.gr/ellada/kirygma-kata-tis-ekkosmikefsis-tou-klirou-apo-ton-mitropoliti-patron/11797/

Μεγαλη Συναυλια Αγαπης στην Ιερα Μητροπολη Πατρων

http://anastasiosk.blogspot.com/2018/12/blog-post_80.html

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 133

ΘΑ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Θὰ συλληφθοῦν στὰ δίχτυα τῆς ἀπάτης αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν διάθεσι, ποὺ δὲν ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια, ποὺ τοὺς ἀρέσει νὰ ζοῦνε στὸ ψέμα.
Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια εἶνε πολὺ λίγοι. Δὲν βλέπετε κάθε βράδυ τί γίνεται μὲ τὰ ῥαδιόφωνα καὶ τὰ ἄλλα μέσα ἐνημερώσεως; Αὐτὸς ὁ κόσμος εἶνε ἀνόητος, εἶνε τρελλοκομεῖο. Ὁ ἱστορικὸς τοῦ μέλλοντος ―ἐὰν σωθῇ τίποτε μὲ τὴν ἀπάτη ποὺ κυκλοφορεῖ― θὰ τὸ γράψῃ. Οἱ περισσότεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ῥαδιοφωνικοὺς σταθμούς εἶνε μεγάλοι ἀπατεῶνες. Ἁπλώνουν κάθε βράδυ τὰ δίχτυα τους. Τ᾿ ἁπλώνουν ὅπως ὁ ψαρᾶς. Ἔχουν μέσα μασκαρᾶδες, λωποδύτες, ἀπατεῶνες, ψεῦτες… Καὶ ἀπατοῦν τὸν κόσμο κι ἁρπάζουν ὅ,τι μποροῦν.
Βλέπεις τὸν ἄλλο, τὸ χάνο, νὰ κάθεται ὧρες ὁλόκληρες καὶ ν᾿ ἀκούῃ τὸ ῥαδιόφωνο. Ὁ ἕνας ἀκούει τὸ Βελιγράδι, ὁ ἄλλος τὴ Σόφια, ὁ ἄλλος τὰ Τίρανα, ὁ ἄλλος τὴ Μόσχα, ὁ ἄλλος τὴν Ἀγγλία, ἄλλος ἀκούει ἀπὸ ᾿δῶ κι ἄλλος ἀπὸ ᾿κεῖ. Καὶ κάθεται καὶ τοὺς θαυμάζει καὶ τοὺς πιστεύει. Ἆ, σοῦ λέει, τὸ εἶπε τὸ ῥαδιόφωνο, τὸ εἶπε ἡ τηλεόραση, τὸ ἔγραψε ἡ ἐφημερίδα!
Δὲν πρέπει ὁ ἄνθρωπος, ὅπως κατήντησαν αὐτά, οὔτε νὰ τ᾿ ἀνοίγῃ. Θὰ εἶνε πολὺ καλύτερος ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δὲν ἀσχολῆται μ᾿ αὐτά. Τώρα ὅλοι πέφτουν στὰ δίχτυα αὐτὰ καὶ δημιουργεῖται ἕνα πνεῦμα πλάνης. Τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης εἶνε σὰν μιὰ ἀσθένεια. Ἂν δὲν προλάβουμε νὰ καταπολεμήσουμε τὴν ἀσθένεια ἐγκαίρως, ἐπεκτείνεται καὶ δημιουργεῖται ῥεῦμα πλάνης. Read more »

Φωτιζει ο Θεος τους πιστους

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 148

Φωτίζει ὁ Θεὸς καὶ τὸν πιὸ ἀγράμματο ἄνθρωπο ν᾿ à­ποστομώνῃ τὸν πιὸ αὐθάδη ἐπιστήμονα. Ἐγὼ δὲ θὰ ξεχάσω στὸ χωριό μου ἕναν παπᾶ ἀγράμματο, ποὺ ἔβαλε στὴ θέσι του ἕναν αὐθάδη φοιτητή.
Ἦρθε ἕνας τελοιόφοιτος φοιτητὴς τῆς ἰατρικῆς στὸ χωριό μου, ἄθεος καὶ ὀπαδὸς τοῦ Δαρβίνου. Ὁ φοιτητὴς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν πολὺ σπάνιο πρᾶγμα, κομήτης ἦτο.
Ἄ α α! κάνανε καὶ τὸν κοιτάζανε, λέει σπουδαῖα πράγματα! Καὶ αὐτὸς ἔλεγε· Δὲν ὑπάρχει Θεός καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Νά λοιπὸν καὶ ἔρχεται ὁ παπᾶς καὶ τοὺς ρωτᾷ·
―Τί συζητᾶτε αὐτοῦ.
―Μᾶς λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀπήντησαν.
―Κ᾿ ἐσεῖς δὲν τὸν βάζετε στὴ θέσι του;
―Μὰ αὐτὸς ἔχει ἐπιχειρήματα, τοῦ εἶπαν.
―Ποιό ἐπιχείρημα ἔχεις, τοῦ λέει ὁ παπᾶς.
―Νά, λέει, ποιός εἶδε τὸ Θεό;
―Πῶς σὲ λένε; τὸ ρωτάει ὁ παπᾶς.
―Γιῶργο, ἀπήντησε.
―Ἔλα δῶ, βρὲ Γιῶργο, ἀνέβα πάνω στὸ πεζούλι (ἦταν καλοκαίρι κι ὁ ἥλιος ἔκαιγε). Σήκωσε τὸ κεφάλι σου καὶ κοίταξε κατάματα τὸν ἥλιο.
―Ἄ, ἀστειεύεσαι ρὲ παππούλη; νὰ τυφλωθῶ; ἀπαντᾷ ὁ ἄθεος φοιτητής. Δὲ μπορῶ νὰ κοιτάξω τὸν ἥλιο.
—Βρὲ ἠλίθιε, τοῦ λέει τότε ὁ παπᾶς, τὸν ἥλιο δὲ μπορεῖς νὰ κοιτάξῃς, καὶ τὸ Θεὸ θέλεις νὰ δῇς;
Ἁπλοϊκὸς ἄνθρωπος ἦταν ὁ παπᾶς, καὶ ἔβαλε στὴ θέσι του τὸν ἄθεο φοιτητή. Τί θεολογία, τί φιλολογία κ.λπ.; Καὶ μόνο αὐτός; Τόσοι καὶ τόσοι ἄλλοι εἶνε, ποὺ τοὺς φωτίζει ὁ Θεός. Φωτίζει ὁ Θεὸς τοὺς πιστούς. «…Γέγραπται γάρ· Ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. Ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;» (Α΄ Κορ. 1,19-20).