Δ Ε Ν  Τ Ο  Α Ν Τ Ε Χ Ω

Χριστέ μου, πώς μπορώ «σπίτι να μένω»
όταν εσύ κείσαι νεκρός εις τον Σταυρό,
και πώς νά μη αναπέμπω αίνον,
αλλά ν’ ακούω, τί λέει ή Υπουργός;

Όταν πεθάνη εκείνης ό πατέρας
δεν θα περάση ούτε να τον δή;
ένα κερί να τρέξη να τ’ ανάψη
και σ’ εκκλησιά διόλου δεν θα μπή;

Μά Εσύ, μόνο ό Πατέρας μας δεν είσαι.
Είσαι κι’ ό Πλάστης μας και ό Δημιουργός!
Ποιός Βασιλιάς θα συγκριθή με Σένα!
Ποιός Πρόεδρος και ποιός Πρωθυπουργός; Read more »

ΤΙ ΚΙ’ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟΝ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΑΠ’ ΤΟΝ ΘΕΟΝ

«ΙΗΣΟΥ ΟΝΟΜΑΤΙ, ΜΑΣΤΙΖΕ ΠΟΛΕΜΙΟΥΣ»*

«Που σου, θάνατε, το κεντρί;». ΦΤΟΎ σου!, Κρορωνοϊέ.

Τοῦ ἱερεως Ιωάννου Νικολόπουλου ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ 25.3.2020

«Πού εστιν ή τού κόσμου προσπάθεια;
Πού εστιν ή των προσκαίρων φαντασία;
Πού εστιν ό χρυσός και ό άργυρος;
Πού εστι των οικετών ή πλημμύρα και ό θόρυβος;
Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά..» (Νεκρώσιμος Ακολ.)

ΣΤΟΝ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ – «ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΩ»!
(Τον, τόν «ελαύνοντα» (Λουκ.8,29-30) έχοντα)

Μην κλαίς, τής γής ή δόξα πού σ’ αφήνει.
Κι’ εσύ γεννήθηκες φτωχός.
Εγένου «βασιλιάς» στη Νέα Κρήνη.
Στήν άκρη πιά σέ βάνει ό Θεός. Read more »

1. ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ…

Σχόλιο: Παρακολουθούμε ενεοί διάφορα τον τελευταίο καιρό… Εδώ όμως η φαιδρότητα δεν έχει όρια…
Για τον εν λόγω ιεράρχη τον οποίο γνωρίζω από 30τίας, θα αναφέρω ότι για τους υποψιασμένους η όλη εξέλιξη κάθε άλλο παρά έκπληξη ήταν. Ως δικαιολογία βέβαια να αναφέρουμε ότι στην Καλαμαριά γεννήθηκε ο γνωστός κωμικός Βασίλειος Τριανταφυλλίδης γνωστός κι ως Χάρρυ Κλυν, Θεός σχωρέσει τον… (Ακολουθοῦν 19 σχόλια)

Διαβαστε το κειμενο και τα σχόλια ἐδω:
http://trelogiannis.blogspot.com/2020/02/blog-post_296.html

2. ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ

Γραμμένο ἀπό τὸν σεβαστό ἱερέα
π. Ιωάννη Νικολόπουλου, ἀπό τὴν Καλαμαριά Θεσσαλονίκης

Προεισαγωγικά τώ Αναγνώστη:

–«Όταν ίδης τον αδελφόν αμαρτάνοντα, νουθέτησον, « δίδαξον, έλεγξον, επανόρθωσον, παίδευσον δίκαια πράττειν»» (Β΄Τιμ.3,16).
-«Μη παρεκκλίνης τής ορθής πίστεως, και των όσων, και των «ώς» = όπως, με ποιόν τρόπον, ιεροπρέπειαν, ήθος και σοβαρότητα παρέλαβες ταύτα, διενεργείν, πράττειν, τελετουργείν, ιερουργείν, τελεσιουργείν έν τοίς Ιεροίς Μυστηρίοις» (Β΄Τιμ.3,14).

Τ ο ι γ α ρ ο ύ ν

Τώ Ευαγγελίω στοιχών και τοίς Πατράσιν επόμενος, «Λ α β ώ ν» κ α γ ώ την Παρακαταθήκην, /// ίνα φυλάξω ταύτην έως τής Παρουσίας τού Ιησού Χριστού, ότε παρ’ Αυτού απαιτηθή επιστρέψαι ταύτην, και, ταίς χερσίν Αυτού, τού Ουρανίου Παντεπισκόπου –και ουχί τού, σχήμα εφήμερον-γήϊνον, φέροντος-, παραδώσαι αλώβητον, ώς άχραντον και αμώμητον αυτήν «ε ι λ η φ ώ ς», /// δεύτερον, τον τού Πρεσβυτέρου βαθμόν φέρων, τούνομα Ιωάννης τού Νικολοπούλου,
   Προβαίνω είς τά ακόλουθα: (Πατῆστε τὸν παρακάτω σύνδεσμο & διαβᾶστε τὸ ἄρθρο) σε pdf

«ΟΤΑΝ ΙΔΗΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΝ ΑΜΑΡΤΑΝΟΝΤΑ

ΝΟΥΘΕΤΗΣΟΝ, ΔΙΔΑΞΟΝ, ΕΛΕΓΞΟΝ...»

3. Η αδιαφορiα για τους αμαρτaνοντας ειναι αμαρτiα. pdf

Aλλα δυο ἄρθρα τοῦ π. Ιωάννου

4. ΣΩΣΕ ΜΑΣ 

5. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΩΣ)

«ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΗΜΩΝ ΕΜΠΙΜΠΡΑΜΕΝΩΝ
ΗΜΕΙΣ ΑΔΟΜΕΝ» (Αισωπος…)*
Αιδως! Οιμοι! Φευ!

Τοῦ ἱερεως Ιωάννου Νικολόπουλου
ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει σχεδόν πάντοτε. Μόλις εκλεγή ό επίσκοπος, και σέ λίγες μέρες ξεχάση την υπόσχεση ότι θα είναι ένας απλός στρατιώτης τού Χριστού διαρκώς, νυχθημερόν σε εμπόλεμη κατάσταση, και πλάϊ στο ιερό, το πρώτιστο καθήκον «τής καθαράς και αμιάντου θρησκείας, ήτις είναι ή χήρα και το ορφανό» (Ιακ.1,27). Όταν αρχίσουν τά δώρα «άτινα καμμύουσιν = αποτυφλοί (στραβώνουν) οφθαλμούς και μωραίνουσι νόας». Όταν αρχίσουν τά «τραλαλά κι’ ό χορός κρατεί καλά». Όταν «ή κολακεία πάει γόνα» και «οί εθιμοτυπικές σκέψεις και συνεχείς επισκέψεις» αί αποβλέπουσαι είς προσωπικάς των ή ετέρων εξυπηρετήσεις, εκδουλεύσεις, ή επιλύσεις προβλημάτων απιθάνων περιστατικών και διαπλοκών, πού δεν αφήνουν χρόνο να δούν τη μύτη τους οί ίδιοι και οί επιτελικοί τους. Όταν οί έγγαμοι κληρικοί -τρίς και μία- «λίαν πατρικώς!» υποχρεούνται να απομακρύνωνται τής οικιακής εστίας, συχνότατα στερούμενοι των οικογενειακών υποχρεώσεων και οικογενειακής τραπέζης, αφιστάμενοι μέχρις Επανομής, Μηχανιώνας, Ορμύλιας, Εδέσσης (και βάλε) έως προκεχωρημένων μεσημβρινών ωρών και βαθυτάτης νυκτός, μη μέλοντος τού Επισκόπου περί Πρεσβυτέρας (πολυτέκνου ίσως και εγκυμονούσης), τέκνων οίκοι (πολλάκις έν ασθενεία), παραλαβής και συνοδεύσεως τέκνων από σχολικών μονάδων και Βρεφονηπιακών Σταθμών, κηδεμονίας γερόντων έν ταυτώ κ.λ.π. και τόσα, άπειρα άλλα, γνωστά τοίς πάσι, τά οποία αντιπαρέρχομαι, Τ ό τ ε όλα ξεχνιούνται, και μονομιάς αντιστρέφονται.

Ερωτώ, όμως, ευθέως τον Επίσκοπον Ιουστίνον, αν έχη μείνει τίποτε προεπισκοπικό-Καντιωτικό μέσα του. Έχει εγκύψει ποτέ εις το ώς άνω χωρίον, περί τού «ποία εστί καθαρά και αμίαντος θρησκεία»; Εάν όχι. Γνωρίζει ότι, Read more »

Συμβουλη του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου

πρὸς τοὺς μαθητάς καὶ φοιτητάς, στην εορτή των Τριων Ιεραρχων, στις 30.1.1978

«…Στοὺς μαθητὰς καὶ φοιτητάς μας θὰ πῶ·
Παιδιά, ἀγαπῆστε τὴ γνῶσι. Ἔχει ἀξία. Καὶ πρέπει ἐμεῖς νὰ διαπρέπουμε στὶς ἐπιστῆμες. Εἶνε ντροπὴ νὰ μᾶς νικοῦν ἄλλοι λαοί. Οἱ πρό­γονοί μας ἦταν οἱ πρῶτοι στὰ γράμματα καὶ τὶς ἐπιστῆμες· δὲν πρέπει ἐμεῖς νὰ μείνουμε οὐραγοί. Ἀγαπῆστε τὴ μελέτη· τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τὴ νύχτα νὰ σᾶς βλέπουν σκυμμένους στὰ βιβλία σας. Μακριὰ ἀπὸ μάταιες διασκεδάσεις, μακριὰ ἀπὸ κέντρα διαφθορᾶς.
Ἀγαπῆστε τὴ γνῶσι, ἀλλὰ παραπάνω ἀγα­πῆ­στε τὴν ἀρετή, τὴν προγονικὴ ἀρετή, ποὺ ἔ­κανε ἄλλοτε θαύματα στὸν κόσμο. Μὴ λησμο­νεῖ­τε, ὅτι ἕνα γραμμάριο ἀρετῆς ἀξίζει πα­ρα­πάνω ἀπὸ τόννους ἐπιστημονικῆς γνώσεως. Δῶστε μου, παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, δῶ­στε μου ἕ­­­να γραμμάριο ἀρετῆς, ἕνα δράμι λεβεν­τιᾶς! Γιατὶ ἡ ἀρετὴ εἶνε παραπάνω ἀπὸ τὴ γνῶσι.
Ἀγαπῆστε τὴ γνῶσι, ἀγαπῆστε τὴν ἀρετή, καὶ προπαντὸς ἀνοῖξτε σὰν τριαντάφυλλα τοὺς κάλυκές σας καὶ ἀγαπῆστε τὸ Χριστό· τὸν ὁποῖον, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑ­περ­υψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Άς βάλουμε παντού μυρτιάς κλαδιά
κι’ ανθούς απ’ τής χαράς το περιβόλι.
Τη δάφνη ολούθε άς στρώσουμε, παιδιά,
για τού Σχολειού μας σήμερα τη σχόλη.

Σάν λάβαρο το χέρι άς υψωθή,
σημάδι τής τιμής με περιφάνεια,
κι’ απ’ τής καρδιάς τά βάθη άς ξεχυθή
γαλάζιο φώς, γραμμάτων λάμψη ουράνια!

Κι’ ελάτε να πιαστούμε σέ χορό
απ’ τής αυλής ολόγυρα τη βρύση,
να πούμ’ ένα τραγούδι χαρωπό,
πού ό αντίλαλος ώς πέρα ν’ αντηχήση.

Τρείς Άγιοι περπάτησαν στη γή
και τη «σοφία» έχουν κατηχήσει.
Καθήκον χρέος μας όπως Αυτοί:
«Κανένας α-σοφος πάνω στην κτίση». Read more »

ΔΥΟ e-mail ANAΓNΩΣTOY MAΣ & Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

1. Subject: Βαπτιση
Message Body:

• 1. Χαίρετε μπορείτε να μας ενημερώστε αν ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι που έχει υιοθετήσει ένα μικρό παιδί, αν μπορεί να πάει να το βαπτίση;
  Καὶ  β) e-mail μετα τὴν ἀπάντηση
  2. Σας ευχαριστώ πολύ, απλά ταραχτήκαμε όταν ακούσαμε ότι εδώ στη Μελβούρνη και σε ορθόδοξο ναό θα γίνη η βάπτιση στις 15 Δεκεμβρίου.
  Δυστυχως το μικρό παιδί είναι παρμένο από την Βραζιλία, μετά από παραχωρήσει σπέρματος, σ’ έναν από τους δυο ομοφυλόφιλους. Δεν ξέρω τι να πω!!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Οἱ Ἐκκλησία μας καθιέρωσε τὸν νηπιοβαπτισμό γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους γονείς, ποὺ σέβονται τὶς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ γάμος εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ 7 Μυστήρια. Ἡ Ἐκκλησία μας εὐλογεῖ τὸ γάμο ἀνδρα μὲ γυναῖκα καὶ εὔχεται τὴν τεκνογονία. Τὴν ὁμοφυλοφιλία ὄχι μόνο δὲν τὴν εὐλογεῖ, ἀλλὰ καὶ τὴν καταδικάζει ἡ Ἁγία Γραφή.

Διαβάστε τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή, α, 26-28:

• «Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,  ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες. Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα..».

Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἡ τιμωρία εἶναι φοβερὴ γιὰ αὐτὰ τὰ σιχαμερὰ ἁμαρτήματα. (Διαβάστε Γένεση 19, 4-29).

• Ὁ Θεὸς κατέστρεψε δύο πόλεις τὰ Σόδομα και τα Γόμορρα ἐξ αιτίας αὐτῶν τῶν φρικτων ἁμαρτημάτων, στο νότιο άκρο της Νεκράς θάλασσης.

Ἀν ἔχετε γνωστοὺς καὶ τοὺς ἀγαπᾶτε φροντίστε νὰ διορθώσουν αὐτὸ τὸ φοβερὸ ἁμάρτημα, ποὺ τὸ ὡραιοποιοῦν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ τὸ προβάλλουν μὲ τὶς παρελάσεις «ὑπερηφανείας». Εἶναι σημεῖο τῶν καιρῶν φοβερό.
Ὅταν καταπατοῦν βασικὲς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου, δὲν μποροῦν νὰ βαπτίσουν παιδί μὲ τὸν νηπιοβαπτισμό. Γιατὶ δὲν μποροῦν νὰ τὸ μεγαλώσουν φυσιολογικά καὶ δὲν μπορουν νὰ τὸ ἀναθρέψουν χριστιανικά.
Για τὴ βάπτισή του θὰ ἀποφασίση τὸ παιδὶ μόνο του, ποὺ δὲν φταίει σὲ τίποτε, ὅταν μεγαλώση. Και θα το ζητήση μόνο του, ἂν δὲν ἔχει καταστραφεῖ ψυχικά, από το περιβάλλον που θα μεγαλώση.
Εἴμαστε σὲ ἄσχημα χρόνια καὶ δὲν πρέπει νὰ παίζουμε μὲ τὴν ἁμαρτία. Χρειαζεται μεγάλη προσοχὴ καὶ προσευχή Read more »

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Ιερέως Ιωάννου Γ. Νικολοπούλου

• Προσημείωσις: Ιούδας σημαίνει στα εβραϊκά «εξομολόγησις» (Γένεσις 29,35). Τί τραγικώτερον, από τού να σού υπομιμνήσκη μια ζωή το όνομά σου, ότι κάποια στιγμή αυτό πρέπει να το υλοποιήσης; Κι’ εσύ (κάποια συγκεκριμένη στιγμή στο μέλλον), αντί, παράλληλα με το «ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον» (Ματθ.27,4) να προστρέξης στον προδομένο Διδάσκαλο και Ευεργέτη σου ζητώντας συγγνώμην ε ξ ο μ ο λ ο γ ο ύ μ ε ν ο ς το σφάλμα σου, εχόμενος με συνέπεια και αντίκρυσμα στο νόημα και το περιεχόμενο, πού διά βίου ενέκλειε-σού θύμιζε το όνομά σου (Ίούδας=εξομολόγησις), -εσύ λέγω- προτίμησες ν’ απωλεσθής κρεμώμενος, ατιμωτικά αυτοκτονών (απαγχονιζόμενος από δένδρου) και, διαρρηγνυομένης τής κοιλίας σου πιπτοντός σου επί αιχμιρού λίθου, να εκχυθούν και διασκορπισθούν τά σπλάχνα σου έν τη γή.

Μάνα τού Ιούδα, τραγική, τού γιού τής απωλείας,
πού την καρδιά του γέμισε πάθος φιλαργυρίας!

Με φίλημα Τον πρόδωσε στους άνομους Εβραίους,
αντί να εκφράση στο Χριστό … ευγνωμοσύνης χρέος.

Στο σατανά παρέδωσε τη σκοτεινή ψυχή του.
Ξεχύθηκαν τά σωθηκά μέσ’ από το κορμί του.

Κι’ ή Παναγιά, πού ένιωσε και το δικό σου δράμα,
στο σπίτι της σέ μάζεψε και ζούσατε αντάμα.

Τί έφταιξες, πού έγινε το σπλάχνο σου προδότης,
και πέθανε είς το Σταυρό τού κόσμου ό Δεσπότης; Read more »

Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ   Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Υ
(Ε.Π.Μ. Τόμος 31. Άσκητικαί Διατάξεις, Κεφ.Γ΄, παραγρ.2, σελ.1345)
—- . —-

Μετάφρασις π. Ίωάννου Νικολοπούλου

Αν κάποιος άνδρας λέγει, δεν παραβλάπτομαι συναναστρεφόμενος με γυναίκες, ακόμη συνεσθίων και πίνων μαζί τους, αυτός ή δεν είναι αρσενικός, ή είναι ένα παραδοξότατο κατασκεύασμα-πλάσμα, το οποίο στέκεται στο μεταίχμιο των δύο φύσεων (άρρενος και θήλεως) … / ή, εάν, κολυμβών μέσα στα πάθη, δεν συναισθάνεται σέ ποία κατάσταση βρίσκεται, μιμείται αυτούς πού μεθάνε και είναι παράφρονες, οί οποίοι, τά πιο μεγάλα δεινά πού τούς έχουν βρεί δεν τά συναισθάνονται, και νομίζουν ότι είναι εκτός τού πάθους και απαλλαγμένοι απ’ αυτό. Άς τοποθετηθούμε για λίγο εκτός τής λογικής και εξωπραγματικά, ότι (δηλαδή) είναι δυνατόν κάποιος να μη επιρεάζεται από το σαρκικό πάθος, συναναστρεφόμενος με θήλεις-γυναίκες. Αλλά και αν αυτός (ίσως) δέν πάσχει, δεν μπορεί εύκολα να πείση και τούς άλλους-γύρω ότι (όντως) «ού πυρούται» (Α΄Κορ.7,9) δεν πάσχει, ότι δεν υποφέρει από σαρκικές επιθυμίες. Έξ’ άλλου, χωρίς στην πραγματικότητα να έχη κατωρθωθεί κάτι από μέρους τού ισχυριζομένου ότι ζεί έν απαθεία, αυτός φέρει μεγάλη τήν ευθύνη, ένεκα καί τού σκανδαλισμού πού προκαλεί στούς γύρω, οί οποίοι κρίνουν ώς ακατόρθωτη αυτή την συμπεριφορά, και άκρως επικίνδυνη.
Άκόμη, άς παρατηρήσωμε και κάτι άλλο. Ότι δηλαδή, και αν ό άνδρας (τυχόν) δεν προσβάλλεται από τούς σαρκικούς λογισμούς-πειρασμούς, δεν μπορεί αυτός ν’ αμφισβητήση και να προδιαγράψη, ότι και ή γυναίκα πλάϊ του, υπάρχει-ευρίσκεται-διατηρείται έξωθεν των τού σώματος τοιούτων σαρκικών παθών και προσβολών. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Διότι πολλάκις εκείνη, έχουσα ασθενή, πιο αδύναμον σέ αντίσταση λογισμόν, και το σαρκικόν πάθος πιο έντονο, υφίσταται προσβολή και ηθική ζημία, από τίς επιπόλαιες συναναστροφές και συχνές συναντήσεις και επαφές μετά των ανδρών.
Και αν ακόμη δεν συμβαίνει τίποτε απ’ όσα προείπαμε, είναι ανάγκη, εάν δεν μπορούμε τελείως και απολύτως να επιτύχωμεν τούτο, τουλάχιστον ν’αποφεύγωνται οί συχνές και παρατεταμένες συναντήσεις και συναναστροφές ανδρών με γυναίκες, όχι από αντιπάθεια και μίσος προς το γυναικείο φύλο («γένος» σημειοί ό Πατήρ, όπερ λάθος, διότι «γένος Θεού» καλούμεθα υπό τού Παύλου και είμεθα πάντες οί άνθρωποι, άρρενες και θήλεις, Πραξ.17,28-29). Μακριά (έστω) ίχνος μίσους, (άπαγε!). Ούτε θα απαρνηθούμε οί άνδρες τούς συγγενείς (μας) τού ετέρου φύλου, τάς γυναίκας, τη μάνα πού μάς γέννησε, τίς αδελφές μας, τίς εξαδέλφες μας κ.λ.π., αλλά και τίς πνευματικές μας γυναίκες συγγενείς, πού μπορεί τόσο να μάς ωφελούν πνευματικά, φέρουσαι την ανθρωπίνην (γενικώτερα) φύσιν, όπως (εξαιρέτως) αί μοναχαί, αί οποίαι έχουν αναλάβει (και αυταί) τον προσωπικό τους αγώνα, έχουσαι αποδυθεί είς τούς υπέρ τής αγνείας κόπους και τά παλαίσματα, συναθλούσαι σέ παράλληλα πνευματικά σκάμματα. Διαρκώς αγρυπνούντες, να έχωμεν έν υπομνήσει και να φυλαγώμαστε, αποφεύγοντας τίς συχνές συναντήσεις, για να μή παρασυρθούμε και εμπέσωμεν είς πάθη, από τά οποία πιο πάνω σημειώσαμε ότι πρέπει να έχωμεν οριστικώς απομακρυνθεί, χαρακτηρίσαντες ταύτα ώς άπό Θεού απηγορευμένα.

Θ Ρ Η Σ Κ Ε Ι Α

Τού Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Όταν χρησιμοποιούμε τή λέξη «θρησκεία», πρέπει πρώτα απ’ όλα να γνωρίζουμε ότι αυτή δεν έχει καμμία σχέση με την πίστη στο Θεό. Ό δεσμός των Χριστιανών, και των πρό Χριστού Ίσραηλιτών, με το μόνο υπαρκτό Θεό δεν είναι θρησκεία, είναι πίστη.
Ή Χριστιανική πίστη είναι συμφωνία και συμβόλαιο μεταξύ Θεού και ανθρώπων, των Χριστιανών, ή μονη αιώνια και σωτήρια αλήθεια. Έκφράζεται και διατυπώνεται στη θεόπνευστη Βίβλο, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Παίρνει το όνομά της από το όνομα τού Χριστού, τού οποίου ετυμολογικώς είναι παράγωγο. Και έχει φορέα την εκκλησία των Χριστιανών και εκκλησία τού Χριστού ασφαλώς.
Ή Χριστιανική πίστη είναι και διδασκαλία και προαίρεση και πνευματική βασιλεία. Έπαναλαμβάνω δεν είναι θρησκεία, όπως δεν ήταν τέτοια ούτε ή ατελής αλλ’ αληθινή λατρεία τής Π. Διαθήκης. Τόσον ή παλιά κι’ ατελής όσο και ή νέα και τέλεια πίστη στον αληθινό Θεό στη Βίβλο δεν λέγεται «θρησκεία» ποτέ. Έξω και ξένες από την πίστη είναι ή αθεϊα και ή θρησκεία.
«Θρησκεία» είναι όλες οί βλακείες και παλαβομάρες πού λέν και κάνουν οί άνθρωποι, όταν χάσουν ή κι’ έξ αρχής δεν έχουν την πίστη στον αληθινό Θεό κι’ απομακρυνθούν απ’ αυτόν ή δεν τον έχουν γνωρίσει ποτέ. Είναι το υποκατάστατο τής πίστεως, Read more »

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ’΄Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ;

Τού Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Πολλοί λέγουν ότι ό Χριστιανισμός είναι μία έκ των θρησκειών. Άλλοι ότι είναι ή καλυτέρα έν των θρησκειών, και άλλοι ότι είναι ή μόνη θρησκεία. Τίποτε έξ όλων αυτών δεν αληθεύει. Ό Χριστιανισμός δεν είναι απλώς θρησκεία, είναι θρησκεία μόνον είς μίαν πτυχήν του.
Είς την Γραφήν ουδέποτε ό Χριστιανισμός ονομάζεται θρησκεία, παρ’ όλον ότι και αυτός αναφέρεται πλειστάκις με ποικίλα άλλα ονόματα, και ή λέξις «θρησκεία» χρησιμοποιείται κατ’ επανάληψιν με διάφορον έννοιαν. Αλλά τί εσήμενεν είς τούς χρόνους των αποστόλων ή λέξις αυτή; Τόσον κατά την κλασσικήν αρχαιότητα όσον και κατά την ελληνιστικήν εποχήν, είς την οποίαν έζησαν ό Κύριος και οί απόστολοι, «θρησκεία» ελέγετο ή ιεροπραξία. Διά τούτο, και όταν ακόμη επρόκειτο περί μιάς θρησκείας, εχρησιμοποιείτο ό πληθυντικός «θρησκείαι», δηλαδή σειρά ιεροπραξιών ενός θρησκεύματος.
Ή Καινή Διαθήκη ονομάζει θρησκείαν την ιουδαϊκήν θρησκείαν με τον μωσαϊκόν νόμον (Πραξ.26,5) και την ανορθόδοξον λατρείαν των αγγέλων από μερικούς αιρετικούς (Κολος.2,18). Όμιλεί δε άπαξ και περί θρησκείας εντός τού Χριστιανισμού, αλλά δεν εννοεί ακριβώς τον Χριστιανισμόν.
Συγκεκριμένως ό Ίάκωβος λέγει, ότι «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος παρά τώ Θεώ και πατρί αύτη εστίν, επισκέπτεσθαι ορφανούς και χήρας έν τη θλίψει αυτών, άσπιλον εαυτόν τηρείν από τού κόσμου» (Ίακ.1,27). Λέγει δηλαδή θρησκείαν εδώ ό Ίάκωβος την λατρείαν, την οποίαν μάλιστα εννοεί κατά τρόπον εντελώς λογικόν και πνευματικόν, διότι την καθορίζει ώς ελεημοσύνην και αγνότητα. Τά δύο αυτά βεβαίως δεν είναι ούτε το άπαν τού Χριστιανισμού ούτε και το ήμισυ.
Όλα τά θρησκεύματα και ή πρό Χριστού αληθινή θρησκεία των Έβραίων λέγονται θρησκείαι πλήν τού Χριστιανισμού. Και τούτο, διότι τών μέν άλλων θρησκειών ή όλη ουσία ήτο ή λατρεία. Τά μέλη αυτών ηδύναντο να είναι αισχροί, άδικοι, φονείς, και να θρησκεύουν, χωρίς να τούς ελέγχη ή θρησκεία των. Read more »

« … Ν ΥΝ  Υ Π Ε Ρ  Π Α Ν Τ Ω Ν  Α Γ Ω Ν ! »

(«Πέρσαι» τού Αισχύλου στ. 402-405)

Toῦ π. Ιωάννου Νικολοπούλου

«Ώ, παίδες Έλλήνων, ίτε, ελευθερούτε Πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, Θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε Προγόνων. Νύν υπέρ πάντων αγών!»
Μετάφραση: «΄Ω, τέκνα τών Έλλήνων, προχωρείτε. Έλευθερώστε την Πατρίδα, τούς παίδας, τάς γυναίκας, τούς ναούς τών πατρώων Θεών, τούς τάφους των Προγόνων. Τώρα υπέρ άνω όλων ό αγών!»

΄Υμνος, στρεφόμενος κατά τής δουλείας. Ό πιο υπέροχος ύμνος, προς την «Έλληνική Φιλοπατρία και Άρετή». Όμοιός του, δεν έχει ακουστεί ούτε έχει τονισθεί, διά μέσου των αιώνων. / Άς ανατρέξουμε πίσω στα ιστορικά γεγονότα.
Είναι Σεπτέμβρης τού τού 480 π.Χ. Ό Ξέρξης, έχει ήδη κάψει την Άθήνα, και με την περσική του άμαξα, χρυσοστολισμένος πάει να θρονιαστή περήφανος στο όρος Αιγάλεω για νά αποθαυμάση τη … βεβαία του (!) νίκη, τών (έστω 670 πού τού απέμειναν, από τά 1207 πού είχε, ένεκα των απωλειών πλοίων του).
Οί αντιπροσωπείες των Άθηναίων και των κατοίκων τών διαφόρων άλλων ελληνικών πόλεων, έφτασαν εσπευσμένα στο Μαντείο των Δελφών, για ν’ ακούσουν τον χρησμό τής Πυθείας, πώς «τά ξύλινα τείχη, δηλαδή τά πλοία, θα τούς έσωζαν».
Ό Θεμιστοκλής ό Άθηναίος, ό Κορίνθιος Στρατηγός ΄Αδείμαντος, καί ό Σπαρτιάτης Ναύαρχος Ευρυβιάδης, συσκέπτονται αγωνιωδώς, βεβιασμένα, για να καταλήξουν σέ μια κοινώς αποδεκτή από τούς τρείς απόφαση, περί τού πώς θα κινηθούν ώς προς την αντιμετώπιση τού περσικού στόλο, ό οποίος αριθμούσε (ώς ήδη είπομεν) 670 πλοία, έναντι (μόνον) 366 τής ελληνικής πλευράς (ώς καταγράφει ό Ίστορικός Ήρόδοτος, και ώς αναλυτικά θα υπομνήσω έν πίνακι, είς υποσημείωσιν τού κειμένου).
Την κρισιμοτάτην εκείνη στιγμήν, σέ λογομαχία καί επιμονήν τού Θεμιστοκλέους να εγκρίνουν τον δικό του σχεδιασμό οί άλλοι δύο, επειδή αντιμίλησε στον Άδείμαντο ό Θεμιστοκλής, ό συμπαρών Ευριβιάδης σήκωσε τη μαγκούρα του να χτυπήση τον Θεμιστοκλή, ό οποίος ψύχραιμα τού απήντησε με την παροιμιώδη εκείνη φράση (του): « Πάταξον μέν, άκουσον δέ»! Και, μετά την έκβασιν τής Ναυμαχίας, απεδείχθη πόσο δίκαιο είχε ό Θεμιστοκλής. Ευτυχώς, πού για μια φορά δυό Έλληνες, δεν τά κάναν (όπως σχεδόν πάντα) «μούσκεμα», μάλιστα μπροστά στη θάλασσα!! Τί καλά άν, όχι ή Πυθεία (σήμερον), αλλ’, έστω ό «Γεραμπής» (!), φώτιζε τον… τόσο Φιλλέληνα(!) Πατριάρχη μας Βαρθολομαίο, να τολμήση ν’ ανοίξη τον «τζενιέ» του, και να υποβάλη στο φίλο και πάτρωνά του ΄Ερντογκάν, κάποια, έστω την παραμικράν εισήγησίν του, υπέρ τής Όρθοδόξου -τής Κοιτίδος τού Πολιτισμού, καί Θεματοφύλακος των Πατρώων Παραδόσεων- Ίδανικών τής Πίστεως- Έλλάδος, ώς ιχνογράφημα και φαντασία τού γeναιόφρονος Θεμιστοκλή. « Οί καιροί ού μενετοί»! Δεν υπάρχουν περιθώρια αναβολής. Read more »

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ, ΔΕΝ Σ’ ΑΛΛΑΖΩ
ΣΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ !

Ποιημα τoῦ σεβάσμιου ἱερέως Ιωάννου Νικολοπούλου

Αφού μ’ εγκαταλείψανε Παπάδες και Δεσπότες,
πού από Γκεσέμια* γίνανε πανάθλιες, γκιόσες* κότες,
τού Αυγουστίνου έτρεξα τον τάφο να φιλήσω,
με τη δική του την ευχή, προβλήματα να λύσω.

Πρωτόειπα. Τίμιε Γέροντα, για πές μου, τί είχες κάνει
στή Ρούμελη, στα Γρεβενά, Φλώρινα και Κοζάνη
κι’ ή Μάνα μας ή Εκκλησιά, «Άγιο» δεν σ’ έχει κάνει;

Κι’ από το μνήμα ένιωσα μία φωνή να βγαίνη
και μέχρι τά μεσούρανα ψηλά να ανεβαίνη.

Παπά μου, δόξες και τιμές στον κόσμο δεν εζήτησα.
Γι’ αδικημένους και φτωχούς πάντοτε εξαγρύπνησα.
Ωσάν το φίδι απέφευγα πάντα κάθ’ αμαρτία*.
Την τυραννία απόδιωχνα, σκόρπαγα ελευθερία.
Δε συμβιβάστηκα ποτέ με την παρανομία,
Παρέμεινα αδιάλλακτος μέσα στην Κοινωνία.
Στα ιερά καθήκοντα ήμουν έν μετανοία.
Άρτον οκνόν δεν έφαγα*. Μακράν ή ακηδία*.

Ό Άρχοντας τής Πίστης μου, «φωτιά ήρθε ν’ ανάψη»*,
Γι’ αυτό κι’ εγώ δε δίστασα, πλάϊ να έχω κάψει
ό,τι σαπρό εφύτρωνε, αντίθετο απ’ την τάξη,
το ήθος, τήν ευπρέπεια.
Έμπρακτα κάθε αρετή να είν’ έν παρατάξει.

Κανόνες κι’ Ευαγγέλιο είχα στην αγκαλιά μου.
Μ’ αυτά τά δυό -πνευματικά- έθρεψα «τά παιδιά μου»*.
Ποτέ δεν εκατάντησαν στα πόδια «πατητήρι»! Read more »

Τι λέει για τους κακούς ὲπισκόπους ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστινος
Διαβαστε: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=73574

«ΧΡΙΣΤΟ Η ΒΕΛΙΑΛ;»(Β´ Κορινθιους 6,15)

«Παρεθηκε σοι πυρ και υδωρ·
ου εαν θελης, εκτενεις την χειρα σου»(Σοφ. Σειρ. 15,16).

—- . —-

Τού Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Αν αυτό το λέν λατρεία. Αν αυτό είν’ προσευχή,
Και ‘γώ τά «Πρωτόκιά» μου τά πουλώ για μια φακή!
Δεν αντέχουνε τά μάτια. Δεν αντέχει ή ακοή,
Γιατί μέσα στους ναούς μας διάολος πλέον κατοικεί.

Παντού έχει εισχωρήσει ή ΤV με το γυαλί.
Για επίδειξη και σόου πλέον όλους προκαλεί.

Είν’ ή μίτρα στο κεφάλι ίσια και φανταχτερή;
Μην είναι στραβό το γένι; Διόρθωσέ το με το χτένι
Διάκε μου, τί καρτερείς;
Το ωμόφορο στο σβέρκο να το φτιάξης δε μπορείς;
Το μαντήλι στη ματσούκα ξέχασες για να το βάλης. Read more »

Δ Ι Π Λ Ο Υ Σ   Σ Κ Ο Π Ο Σ
ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

(Α΄ Κορ.14,19 – Πράξ.2,42)

Ίερέως Ίωάννου Νικολοπούλου
Έξομολογητικά προς Έπίσκοπον

Με κακό οδηγό, Ίουστίνε μου,
«επιβάτης» δε μένει κανένας.
Προσοχή λιγοστή, έστω, δείξε μου.
Έχετ’ άπαντες σώας τάς φρένας.

Τά φθεγγόμενα δεν είναι κηρύγματα
όταν μένουν’ «ηθικολογία».
Σάν, Χριστό δεν εγκλείουν για στήριγμα(;)
Αποβαίνουνε «μωρολογία»!

Ή ευθύνη βαρύνει Έσένανε.
Μη μάς στείλης ξανά Τροχαλάκη!
Έχορτάσαμ’ από «αλογόμυγες».
Άσχολήσου με μάς … λιγουλάκι! Read more »

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

«Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει;
τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη….(Παροιμ. 29, 10-31)

To ἄρθρο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό
https://agonasax.blogspot.com/2019/07/29-10-31.html

(ΜΕΡΟΣ Α΄)

Του Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Το βιβλίο τής Παλαιάς Διαθήκης «Παροιμίαι» ή «Σοφία», όπως το λέν οί αρχαιότεροι πατέρες, τελειώνει μ’ ένα ποίημα 22 στίχων, πού είναι αλφαβητάριο, δηλαδή αλφαβητική ακροστιχίδα όπως ό σήμερα λεγόμενος «Ακάθιστος Ύμνος».
Όπως ό Άκάθιστος αποτελείται από 24 στροφές, όσα είναι και τά γράμματα τού ελληνικκού αλφαβήτου, και κάθε στροφή του αρχίζει μ’ ένα γράμμα τού αλφαβήτου, από την πρώτη «Άγγελος πρωτοστάτης» μέχρι την εικοστή τετάρτη «Ώ πανύμνητε», έτσι και το έν λόγω βιβλικό ποίημα έχει 22 στίχους (πού σ’ εμάς φαίνονται σά δίστιχα), όσα είναι και τά γράμματα τού εβραϊκού αλφαβήτου, και κάθε στίχος αρχίζει μ’ ένα γράμμα κατ’ αλφαβητική σειρά. Βέβαια στη μετάφραση των Έβδομήκοντα, και σ’ όποια άλλη μετάφραση, ή αλφαβητική ακροστιχίδα έχει χαλάσει λόγω τής μεταφοράς σέ άλλη γλώσσα με άλλες λέξεις. Ύπάρχει μόνο στο εβραϊκό κείμενο.
Τέτοια αλφαβητάρια στην Π. Διαθήκη υπάρχουν πολλά, περιφημότερα δε είναι τρία. Ό Ψαλμός 118 πού είναι ό μεγαλύτερος και λέγεται σηνήθως «Άμωμος», το έν λόγω ποίημα στο τέλος των Παροιμιών, και οί «Θρήνοι» πού είναι ομάδα πέντε ακροστιχίδων με τη μεσαία τριπλή.
Το έν λόγω ποίημα των Παροιμιών είναι «το αλφαβητάριο τής άξιας γυναίκας». Περιγράφει με στοιχεία πρακτικής, και όχι με ορισμούς, την άξια γυναίκα, αυτή πού είναι το πρότυπο συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς, αυτή πού αξίζει να την παντρευτή ένας άντρας. Το ποίημα δηλαδή, καθώς είναι και αλφαβητάριο, έχει το εξής νόημα. «Το άλφα και το ωμέγα πού πρέπει να ξέρη ένας νέος, όταν ψάχνη κοπέλλα για να (την) παντρευτή, είναι όσα λέγονται σ’ αυτό το ποίημα. Αυτό το ποίημα είναι το προσπέκτους τής άξιας συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς, πού θα κάνη τον άντρα της ευτυχισμένο». Διότι αρχίζει με τά λόγια «Γυναίκα άξια ποιος μπορεί να βρή»; Και τελειώνει με τη φράση «Κι’ επαινέστε (παινέψτε, εγκωμιάστε) στις αγορές τον άντρα πού τη διάλεξε».
Στη συνέχεια παραθέτω μεταφρασμένο στη σημερινή μας γλώσσα το έκ των Ο΄ κείμενο. Στο τέλος σχολιάζω μερικές λέξεις και φράσεις και πράγματα, για να γίνη όσο το δυνατόν περισσότερο κατανοητό, και να το ξαναχαρούμε όλοι.

΄Η  ά ξ ι α   γ υ ν α ί κ α

Γυναίκα άξια ποιος μπορεί να βρή;
Μια τέτοια γυναίκα είναι ακριβώτερη από τά πολύτιμα πετράδια.
Ή σκέψη τού αντρός της γι’ αυτήν είναι γεμάτη σιγουριά.
Μιάς τέτοιας γυναίκας δεν τής λείπει τίποτε χρήσιμο.
Σ’ όλη τη ζωή κάνει για τον άντρα της όλα τά καλά. Read more »

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ
—- . —-

Τοῦ Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μόλις είχε γίνει 30 ετών. Ένας άντρας ψηλός λεπτός αθλητικός και ιδιαίτερα τριχωτός, δρομέας ταχύτητος πού κάποτε ξεπέρασε στο τρέξιμο άλογα. Και ήταν πολύ αγνός κι’ απόλυτα πιστός στο Θεό. Και είναι ό πρώτος πού έμεινε άγαμος παρθένος.
Ό Θεός πρό Χριστού σέ δύο μόνο ανθρώπους «ώφθη», στο Μωϋσή και σ’ αυτόν.
Τον έθλιβε πολύ το γεγονός ότι οί πατριώτες του είχαν εξοκείλει σέ τέτοια διαφθορά διαστροφή και δυσσέβεια, πού πόρνευαν όλοι τελεστικά με ιέρειες πόρνες και ιερείς κιναίδους, και έκαιγαν τελεστικά τά κάτω των δώδεκα ετών παιδιά τους ζωντανά στην πυρά τού Βάαλ Μολόχ. Τούς έπειθαν να το κάνουν αυτό οί κίναιδοι ιερείς τού κιναιδικού αυτού ψευτοθεού. Διότι οί κίναιδοι φθονούν θανάσιμα τά μικρά παιδιά, και τούς αρέσει να τά βλέπουν να καίγωνται ζωντανά. Οί ανθρωποθυσίες και οί καννιβαλισμοί τής αρχαιότητος οφείλονται στον κιναιδισμό των εξωθούντων. Αυτό φαίνεται και στις Βάκχες τού Ευριπίδου. Ή ανθρωποθυσία και ό καννιβαλισμός είναι προεκτάσεις τού κιναιδισμού.
Και το Παλληκάρι αποφάσισε να ρισκάρη τά νιάτα του, το κεφάλι του, και τούς προκάλεσε σέ κρίση εκείνους τούς κιναίδους «προφήτας τής αισχύνης» και δολοφόνους των νηπίων για το τίνος ό Θεός είναι αληθινός, με στοίχημα τά κεφάλια τους. Όποιου ό Θεός θα ρίξη φωτιά από τον ουρανό στο θυσιαστήριό του, αυτός θα κόψη το κεφάλι τού άλλου. Ή (διαζευκτικό) εκείνοι να τού κόψουν το κεφάλι, ή αυτός να τούς κόψη τά κεφάλια. Read more »