Read more »

ΠΟΙΟΙ ΠΟΥΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

(Όταν τα πάντα σιγούσαν ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης ως στρατιωτικός ιεροκήρυκας (1949) είδε τον κίνδυνο που διέτρεχε η πατρίδα μας από το απαίσιο θηρίο της μασονίας και το πολέμησε)

Απόσπασμα από το ιστορικό, χριστιανικό, μηνιαίο αγωνιστικό φυλλάδιο «Χριστιανική Σπίθα».
Εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 1949, αριθμ. φυλ. 99

Σιγοῦν σήμερον αἱ θρησκευτικαὶ ὀργανώσεις. Σιγοῦν αἱ Θεολογικαί μας Σχολαὶ Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης! Σιγοῦν αἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικά. Σιγοῦν οἱ ἄμβωνες τῆς πρωτευούσης καὶ τῶν πόλεων εἰς τὰς ὁποίας δρᾶ ἡ μασονία. Σιγοῦν οἱ ἀρχιερατικοὶ θρόνοι. Καὶ ἐν μέσω τῆς ΕΝΟΧΟΥ ΣΙΓΗΣ τὸ θηρίον ἐξῆλθεν ἀφόβως ἐκ τῆς ἀβύσσου, προχωρεῖ, ἀνοίγει τὰς σιαγόνας του καὶ ἐτοιμάζεται νὰ καταβροχθίσει τὴν Ἐλλάδα μας…
Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί! Εἰς τὰ ὅπλα! Εἰς τὰ ὅπλα τοῦ Χριστοῦ!
Ἀλλὰ εἶναι λοιπὸν τόσος μέγας ὁ κίνδυνος ἐκ τῆς μασονίας; Δὲν βλέπετε ὅτι κινδυνεύομεν ἀπὸ τὸν ἄθεον κομμουνισμὸν καὶ σὺ ἀσχολεῖσαι μὲ τὰς ἀθώας περιστερὰς τῆς Στοᾶς;
Θὰ μᾶς ἐρωτήσουν ἴσως πολλοί! Ἀλλὰ διὰ νὰ ζυγίσωμεν πρεπόντως τὸν κίνδυνον τῆς ἐλληνικῆς φυλῆς ἐκ τῆς ἐξαπλώσεως τῆς μασονίας, άνάγκη διʼ ὀλίγων νὰ γνωρίσωμεν τὴν φύσιν τῆς μασονίας.
Η ΦΥΣΙΣ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ
Ἡ μασονία εἶναι πολύ ἐπικίνδυνη, διότι ἐνῶ τὸ σύστημα αὐτὸ ἔν τῆ ἐσχάτη ἀναλύσει του εἶναι ΣΑΤΑΝΑΣ, ἐν τούτοις ἀποκρύπτει τοῦς καταχθονίους σκοπούς του καὶ παρουσιάζεται ὡς ΑΓΓΕΛΟΣ ΦΩΤΟΣ…
Την συνέχεια: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=123&paged=2

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΣΟΝΙΑ;

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

«…Κακὸ ἕνας λύκος νὰ ὑποδύεται τὸ πρόβατο· μὰ τὸ χειρότερο εἶνε, ὅταν ἕνας ποιμένας τῶν προ­βάτων γίνεται λύκος! Τέτοιοι λύκοι εἶ­νε οἱ ποιμένες ἐ­κεῖνοι ποὺ ὄχι «διὰ τῆς θύρας» (Ἰω. 10,1-2) ἀλ­λὰ μὲ ποικίλα ἄτιμα μέσα κατώρθωσαν νὰ καταλάβουν ἀξιώματα στὴν ἐκκλησία καὶ τὴν πο­λιτεία. Κάνεις τὸ λύκο βοσκὸ καὶ περιμένεις προ­κοπή; Βοσκοὶ λύκοι! αὐτοὶ κατὰ τὸν ἀπόστο­λο Παῦλο εἶνε οἱ φοβερώτεροι ἐχθροὶ τῆς Ἐκ­κλη­σίας, δὲν «φείδονται τοῦ ποιμνίου» (Πράξ. 20,29). Ὁ Δαυῒδ τοὺς ζωγραφίζει (βλ. Ψαλμ. 9,26-33) καὶ πα­ρακα­λεῖ τὸ Θεὸ νὰ προστατεύῃ τοὺς φτωχοὺς ἀπ᾽ αὐ­τούς· «Ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός, …μὴ ἐπι­λάθῃ τῶν πενή­των» (ἔ.ἀ. 9,33). Ἡ ἀθεόφοβη ἀριστο­κρατία εἶνε ὁ μεγάλος κίνδυνος μιᾶς χώρας, γιὰ τὴν ὁ­ποία ὁ προφήτης θὰ ἔλεγε· «Οἱ ἄρ­χον­­­τες αὐ­τῆς ἐν μέ­σῳ αὐτῆς ὡς λύκοι ἁρπάζον­τες ἁρπά­γματα τοῦ ἐκ­χέαι αἷμα, ὅπως πλε­ονεξίᾳ πλεονεκτῶσι» (Ἰεζ. 22,27).
Ὅλες αὐτὲς τὶς ἀδικίες, τὶς δημόσιες προσ­­βολὲς τοῦ ἠθικοῦ νόμου, πρέπει νὰ τὶς καυτη­ριάζουν οἱ κήρυκες τοῦ Θεοῦ. Ἔχουν χρέος νὰ ἐ­λέγχουν τοὺς δρᾶστες τοῦ κακοῦ σύμφω­να μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου στὸν Τιμόθεο· «Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάν­των ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι» (Α΄ Τιμ. 5,20). Ἀκοῦτε; δὲν λέει «τὴν ἁμαρτίαν», λέει «τοὺς ἁμαρτάνοντας», αὐτοὺς ποὺ ἁρπάζουν τὰ πρόβατα».

2. ΠΟΠΣΜ και Παμμακεδονικες Ενωσεις «στριμωχνουν» τον Μητσοτακη

Read more »

Χριστιανική Σπίθα 1965
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

† ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ
(1877 – 1964)

Εἰς μνημόσυνον

(Εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 273/1964 φύλλον τῆς «Σπίθας» ἀναγγέλοντες τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ ἀειμνήστου π. Γερβασίου ἐγράφομεν, ὅτι τὸ ἐπόμενον φύλλον θὰ ἀφιεροῦτο εἰς τὴν μνήμην αὐτοῦ. Ἀλλὰ λόγω βαρείας ἀσθενείας τοῦ Συντάκτου τῆς Σπίθας ἡ ὑπόσχεσις ἐκείνη δὲν ἐπραγματοποιήθη. Ἐπὶ τῆ συμπληρώσει ἔτους ἀπὸ τῆς ἐκδημίας αὐτοῦ θὰ προσπαθήσωμεν νὰ ἐκπληρώσωμεν τὸ χρέος δίδοντες μίαν σκιαγραφίαν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ ἀειμνήστου τοῦτου ἱεραποστολικοῦ ἀνδρός).

«Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12)

Αἰπόλος
Ὁ π. Γερβάσιος δὲν εἶλκε τὴν καταγωγὴν ἀπὸ τοὺς κατὰ κόσμον εὐγενεῖς. Δὲν ἐγεννήθη εἰς περιβάλλον «ἀριστοκρατικῆς» τινος οἰκογενείας, ἡ ὁποία καυχᾶται διὰ τὰ πλούτη καὶ τὴν δύναμίν της. Ἡ καταγωγή του ἦτο ταπεινή. Εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἕν μικρὸν καὶ ἄσημον χωρίον, Γρανίτσαν τῆς Γορτυνίας. Ὤ! Αὐτὰ τὰ μικρὰ καὶ ἄσημα χωρία, τὰ ὁποῖα οὐδὲ κἄν σημειώνονται εἰς τὸν γεωργαφικὸν χάρτην, πόσας φορὰς ἀναδεικνύονται ὑπέρτερα τῶν πόλεων, τῶν μεγάλων ἀστικῶν κέντρων. Μέσα ἀπὸ τὴν ὕπαιθρον, μέσα ἀπὸ τὰ χαμόσπιτα καὶ τὰς καλύβας ἐξέρχονται ὑπέροχοι ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν ὑψίστας εὐεργεσίας εἰς τὰς κοινωνίας καὶ τὰ ἔθνη. Ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ πού τόσον περιφρονεῖται, ὥς ποτε ἡ Ναζαρέτ, ἀνατέλλουν ἥλιοι, ὡς ἔλεγε χαρακτηριστικῶς ὁ ἀείμνηστος ἐθνικός μας ἱστορικὸς Παπαρρηγόπουλος πλέκων τὸ ἐγκώμιον ἐξόχου ἀνδρός, τοῦ Ἀσωπίου, ὅστις εἶλκε τὴν καταγωγήν του ἐκ τῶν ταπεινῶν του λαοῦ τάξεων. Καὶ ἐκ τοῦ μικροῦ καὶ ἀσήμου χωρίου τῆς Γορτυνίας ἐξῆλθε φῶς, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ φωτίση τὴν πρωτεύουσαν τῆς Πελοποννήσου καὶ νʼ ἀκτινοβολήση ἀκόμη πέραν τῶν ὀρίων αὐτῆς.
Ἐξ οἰκογενείας βοσκῶν κατήγετο ὁ π. Γερβάσιος. Μικρὸς ἐβοήθει τὸν πατέραν του εἰς τὴν βοσκὴν προβάτων καὶ αἰγῶν. Ἡ μάνδρα, εἰς τὴν ὁποίαν συναθρίζονται τὰ πρόβατα, ἡ «στροῦγγα», τῶ ἦτο μία προσφιλὴς λέξις. Ὁ π. Γερβάσιος θὰ ἠδύνατο, ὡς ἄλλος Ἀμώς, νὰ εἴπη˙ «οὐκ ἤμην προφήτης ἐγώ, οὐδὲ υἱὸς προφήτου, ἀλλʼ ἤ αἰπόλος ἤμην καὶ κνίζων συκάμινα˙ καὶ ἀνέλαβέ με Κύριος ἐκ τῶν προβάτων, καὶ εἶπε Κύριος πρός με˙ βάδιζε προφήτευσον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ» (Ἀμὼς 7, 14-15). Γέρων πλέον, περὶ τὰς δυσμὰς τοῦ βίου του εὑρισκόμενος, ἀνεπόλει τὰς ἡμέρας τῆς παιδικῆς του ἡλικίας. Ἡ καρδία του ἦτο πλήρης εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἐκ τῆς στάνης τῶν ἀλόγων προβάτων ἔλαβεν αὐτὸν καὶ εἰς ποιμένα λογικῶν προβάτων ἀνύψωσεν. Εἰς τὰ πνευματικά του τέκνα ἔλεγε˙ Παιδιά μου, ὁ Κύριος μὲ ἔκανε ἄρχοντα. Μὲ ἐπῆρε ἀπὸ τὴν στροῦγγα καὶ μὲ ἔβαλεν εἰς τὸν θρόνον του… Ναί, ἄρχων! Ἀλλά χωρὶς χρυσίον καὶ ἀργύριον. Ἄρχων πνευματικός.
Ἐπίσκοποι Ἱερόθεος καὶ Νεκτάριος ἐμπνευσταὶ
Ἀλλὰ πῶς ἀπὸ τῆς μιᾶς ποίμνης εἰς τὴν ἄλλην ποίμνην εὑρέθη; Πῶς ἐξειλίχθη εἰς ἕνα πρώτου μεγέθους πνευματικὸν ὁδηγόν; Ἡ ἱστορία τοῦ π. Γερβασίου εἶνε πολὺ συγκινητικὴ καὶ διδακτική. Διότι καὶ εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἐκλεκτοῦ τούτου ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου φαίνεται ἡ θεία Πρόνοια, ἡ ὁποία διὰ ποικίλων μέσων κατευθύνει τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐκ τοῦ βάθους εἰς τὸ ὕψος ἀνάγει τὰ ἄτομα. Ἐκ τῆς κοπρίας ἀνιστὰ πένητα… Εἰς τὴν παιδικὴν ψυχὴν τοῦ π. Γερβασίου ὁ Οὐρανὸς εἶχε ἀνάψει πῦρ, σφοδρὸν πόθον γνώσεως καὶ ἀρετῆς. Ἡ ἱστορικὴ Μονὴ τοῦ Μ. Σπηλαίου, εἰς τὴν ὁποίαν ἐλειτούργει τότε Σχολαρχεῖον, ἠλέκτριζε τὸ πνεῦμά του. Read more »

Απο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης Αὺγουστίνου

† ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

(1877 – 1964)

Εἰς μνημόσυνον

(Εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 273/1964 φύλλον τῆς «Σπίθας» ἀναγγέλοντες τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ ἀειμνήστου π. Γερβασίου ἐγράφομεν, ὅτι τὸ ἐπόμενον φύλλον θὰ ἀφιεροῦτο εἰς τὴν μνήμην αὐτοῦ. Ἀλλὰ λόγω βαρείας ἀσθενείας τοῦ Συντάκτου τῆς Σπίθας(*) ἡ ὑπόσχεσις ἐκείνη δὲν ἐπραγματοποιήθη. Ἐπὶ τῆ συμπληρώσει ἔτους ἀπὸ τῆς ἐκδημίας αὐτοῦ θὰ προσπαθήσωμεν νὰ ἐκπληρώσωμεν τὸ χρέος δίδοντες μίαν σκιαγραφίαν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ ἀειμνήστου τοῦτου ἱεραποστολικοῦ ἀνδρός).

«Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν
ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ διωχθήσονται»
(Β΄ Τιμ. 3, 12)

Αἰπόλος

Ὁ π. Γερβάσιος δὲν εἶλκε τὴν καταγωγὴν ἀπὸ τοὺς κατὰ κόσμον εὐγενεῖς. Δὲν ἐγεννήθη εἰς περιβάλλον «ἀριστοκρατικῆς» τινος οἰκογενείας, ἡ ὁποία καυχᾶται διὰ τὰ πλούτη καὶ τὴν δύναμίν της. Ἡ καταγωγή του ἦτο ταπεινή. Εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἕν μικρὸν καὶ ἄσημον χωρίον, Γρανίτσαν τῆς Γορτυνίας. Ὤ! Αὐτὰ τὰ μικρὰ καὶ ἄσημα χωρία, τὰ ὁποῖα οὐδὲ κἄν σημειώνονται εἰς τὸν γεωργαφικὸν χάρτην, πόσας φορὰς ἀναδεικνύονται ὑπέρτερα τῶν πόλεων, τῶν μεγάλων ἀστικῶν κέντρων. Μέσα ἀπὸ τὴν ὕπαιθρον, μέσα ἀπὸ τὰ χαμόσπιτα καὶ τὰς καλύβας ἐξέρχονται ὑπέροχοι ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν ὑψίστας εὐεργεσίας εἰς τὰς κοινωνίας καὶ τὰ ἔθνη. Ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ πού τόσον περιφρονεῖται, ὥς ποτε ἡ Ναζαρέτ, ἀνατέλλουν ἥλιοι, ὡς ἔλεγε χαρακτηριστικῶς ὁ ἀείμνηστος ἐθνικός μας ἱστορικὸς Παπαρρηγόπουλος πλέκων τὸ ἐγκώμιον ἐξόχου ἀνδρός, τοῦ Ἀσωπίου, ὅστις εἶλκε τὴν καταγωγήν του ἐκ τῶν ταπεινῶν του λαοῦ τάξεων. Καὶ ἐκ τοῦ μικροῦ καὶ ἀσήμου χωρίου τῆς Γορτυνίας ἐξῆλθε φῶς, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ φωτίση τὴν πρωτεύουσαν τῆς Πελοποννήσου καὶ νʼ ἀκτινοβολήση ἀκόμη πέραν τῶν ὀρίων αὐτῆς.
Ἐξ οἰκογενείας βοσκῶν κατήγετο ὁ π. Γερβάσιος. Μικρὸς ἐβοήθει τὸν πατέραν του εἰς τὴν βοσκὴν προβάτων καὶ αἰγῶν. Ἡ μάνδρα, εἰς τὴν ὁποίαν συναθρίζονται τὰ πρόβατα, ἡ «στροῦγγα», τῶ ἦτο μία προσφιλὴς λέξις… Ἀλλὰ πῶς ἀπὸ τῆς μιᾶς ποίμνης εἰς τὴν ἄλλην ποίμνην εὑρέθη;…

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η «ΣΠΙΘΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ π. ΓΕΒΑΣΙΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Bαρεια ασθενεια του Συντακτου της Σπιθας & το θαυμα στον Ευαγγελισμο(*)

_________

____________

(*) ΤΙ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΩΜΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΩΝ ΩΝ ΑΝΤΑΠΕΔΩΚΕΝ ΗΜΙΝ;

Θαύμα στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός! Λίγες ώρες μετά το θαύμα, στις 7-10-1964, μίλησε στο ναό του Νοσοκομείο. Ιερεύς του νοσοκομείου ήτο ο π Ηλίας. Θέμα της ομιλίας ήτο· ΤΙ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΩΜΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΩΝ ΩΝ ΑΝΤΑΠΕΔΩΚΕΝ ΗΜΙΝ; Η ομιλία διασώθη, ακούστέ την· Το θαύμα θα το θυμούνται ακόμα, όχι μόνο ευλαβείς χριστιανοί, που είναι άνω των 60 ετών, αλλά και κάποιοι σημερινοί επίσκοποι που παρακολουθούσαν τότε τα κηρύγματά του και συμμετείχαν στους αγώνες του.

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης το 1964 ήτο ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος των κακών επισκόπων και των κακών αρχόντων με τους αγώνες του.
Στις αρχές Αυγούστου το 1964 μπήκε επειγόντως στο Νοσοκομείο του Ευαγγελισμού για μια απλή επέμβαση. Έπαθε μόλυνση κατά την εγχείρηση και έμεινε 65 ημέρες στον Ευαγγελισμό με υψηλό πυρετό, που έφτανε στους 40 βαθμούς κελσίου. Έπαθε σηψαιμία. Στα σημεία που του έκαναν ενέσεις, για να πέσει ο πυρετός, μάζευαν πύον και άνοιγαν μεγάλες ουλές. Τα σημάδια των ουλών, όπως έλεγε, τα έφερε στο σώμα του ως το βαθύ του γήρας. Κάποια μέρα διηγούμενος το θαύμα αυτό του Θεού, που έγινε χάρη στις προσευχές των πιστών, μας έλεγε:
«Οι γιατροί του Ευαγγελισμού έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά ο πυρετός δεν έπεφτε. Σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά και όρισαν την ημέρα και την ώρα ακόμη του θανάτου μου· μάλιστα κάποιος, -να σας πει ο π. Ιερόθεος ποιός-, (ο θεολόγος Κ. Κούρκουλας), ετοίμασε και τον επικήδειο μου. Ο Διευθυντής της κλινικής κ. Απόστολος Δεληβελιώτης έστειλε στο θάλαμο έναν νεαρό γιατρό, για να βρίσκεται δίπλα μου, τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου και να μου κλείσει τα μάτια.
Εγώ, τον έβλεπα και παραξενευόμουν που δεν έφευγε. Άρχισα να του μιλώ για την άλλη ζωή και την αιωνιότητα. Εκείνος με κοίταζε περίεργα, δεν καταλάβαινα το γιατί. Της 12 η ώρα τα μεσάνυχτα, που οι γιατροί όρισαν ως ώρα του θανάτου μου, μ’ έπιασε δυνατό ρίγος. Ο νεαρός γιατρός σηκώθηκε και με κρατούσε. Όταν συνήλθα έβαλε θερμόμετρο και είδε ότι ο πυρετός έπεσε απότομα. Τηλεφώνησε τον διευθυντή του κ. Δεληβελιώτη και εκείνος δεν το πίστευε. Του είπε να ξαναβάλει το θερμόμετρο. Υπήκουσε. Ο πυρετός έπεσε και ο οργανισμός ήταν στην φυσιολογηκή του θερμοκρασία.
Ο διευθυντής δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ήρθε στο νοσοκομείο εκείνη την ώρα τα μεσάνυκτα, για να βάλλει ο ίδιος θερμόμετρο. Τότε φώναξε: Εδώ έχουμε 100% θαύμα!
Βγάλτε του τους ορούς, δεν χρειάζεται καμιά βοήθεια από εμάς.

Ο κ. Απόστολος Δεληβελιώτης ανήγγειλε στον π. Αυγουστίνο την θαυμαστή θεραπεία και του είπε· ότι μετά από 65 μέρες θα έβγαινε το πρωϊ από το Νοσοκομείο υγειής. Ο π. Αυγουστίνος κατά την έξοδό του πήγε στον ναό, για να λειτουργηθεί και να ευχαριστήσει το Θεό. Στο τέλος της θείας λειτουργίας έκανε κήρυγμα στο προσωπικό του νοσοκομείου και στους πιστούς, που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο ναό.

Μετά από εκείνο το θαύμα, ο γιατρός κ. Απόστολος Δελβελιώτης με την συνοδεία του, πήγε στο Άγιον Όρος. Κάποιος φωτισμένος μοναχός από τα Καρούλια τους είδε και με αγωνία ρωτούσε να μάθει για την υγεία του φλογερού ιεροκήρυκα π. Αυγουστίνου. Τους διηγήθηκε ένα όραμα που είδε, και είχε σχέση με τον π. Αυγουστίνο. Ακούστέ το, όπως μας το διηγήθηκαν κάποιοι αδελφοί. Read more »

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ! Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ «ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ» ΤΡΟΦΙΜΩΝ! ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΟΠΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΟΙ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΠΕΙΝΑΣΗ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«…Αὐτὴ τὴν ἐποχή κυκλoφοροῦν συνθήματα μυστηριώδη, ποὺ ἐπιδροῦν στὸν ψυχικὸ κόσμο τοῦ ἀνθρώπου ὡς κάποιο χάπι ὑπνωτικοῦ… Ετσι εὐρισκόμεθα μπροστὰ σ᾽ἕνα περίεργο φαινόμενο, τὸ ὅποῖο παρασύρει τὸν κόσμο καὶ ἔχει τὰ γνωρίσματα τοῦ μύθου.

Ἡ ἀνθρωπότης πλήρωσε ἀκριβὰ τοὺς μύθους ποὺ κάποιοι ἐπιτήδειοι ἔπλασαν καὶ κυκλοφοροῦν. Γι᾽αὐτὸ χρειάζεται ὁ χριστιανός, ποὺ γνωρίζει τὴν Ἀλήθεια, νὰ προσέχῃ καὶ νὰ μὴ παρασύρεται ἀπὸ τοὺς μύθους τοῦ αἰῶνος (ἴδε Β´Τιμ. 4,4). Ἡ δὲ Ἐκκλησία ὁφείλει νὰ παρακολουθῇ τὰ παγκόσμια ρεύματα, νὰ ἐξετάζει καὶ νὰ ἐρευνᾶ, καὶ ὅπου ἀνακαλύπτει μύθους, ἱκανοὺς νὰ ἀπατήσουν τὸν λαό, μὲ ἐλεγκτικὸ κήρυγμα νὰ διαλύῃ τὸ ψεῦδος. Καὶ ὅπως ἕνα μπαλλόνι ποὺ βρίσκεται στὸν ἀέρα ἄν τὸ τρυπήσῃς μὲ μιὰ βελόνα, ἀμέσως σκάει, διαλύεται καὶ πέφτει, ἔτσι καὶ οἱ μύθοι, ἐντυπωσιακά μπαλλόνια διαλύονται ἄν ἀσκηθῆ ἐναντίον των ὁ ἔλεγχος τῆς ἀλήθειας. Ἕνας τέτοιος μύθος εἶνε -ἄς μὴ ταραχθῃ κανείς- καὶ ἡ Ε.Ο.Κ., ποὺ λέγουν ὅτι θὰ σώσῃ τὴν Ἑλλάδα. …»….

Την συνεχεια: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=51185

Παραγει προϊοντα η Ελλαδα;

Η λανθασμενη αντιληψη πως η χωρα μας δεν παραγει τιποτα

https://www.pentapostagma.gr/2019/08/.html

Οι περισσότεροι Έλληνες πιστεύουν πως η χώρα μας δεν έχει κανένα προϊόν που να παράγει, οπότε δεν θα υπάρξει ποτέ και ανάκαμξη της οικονομίας. Πόσο αληθινή όμως είναι αυτή η άποψη;

Η Ελλάδα παράγει μια σειρά από προϊόντα:

– Έχει πλεόνασμα στα φρούτα που ανέρχεται στο 130% της ετήσιας κατανάλωσης! Παράγουμε πορτοκάλια, ροδάκινα, λεμόνια, μήλα, βερύκοκα, κεράσια και πόσα ξεχνάω. ΟΚ, δεν παράγουμε μπανάνες ή μάνγκο.
– Είμαστε η 2η παραγωγός χώρας ελαιόλαδου στον κόσμο και μάλιστα καλύπτουμε το 73% της ετήσιας ζήτησης των ΗΠΑ σε ελιές και νομίζω είναι 55% στο λάδι.
– Επίσης είμαστε ο 3ος μεγαλύτερος προμηθευτής των ΗΠΑ (25% περίπου) σε πρόβειο ή αγελαδινό γάλα και στα παράγωγα τους (τυριά, γιαούρτια κτλ). Δηλαδή ταΐζουμε μια κοινωνία 300 εκ. κατοίκων, αλλά δεν μπορούμε να καλύψουμε τις διατροφικές ανάγκες 10εκ: είχα διαβάσει «άρθρο» που έλεγε ότι εισάγουμε γιαούρτι επειδή δεν παράγουμε
-Είμαστε η 3η παραγωγός χώρας σε κρόκο (το saffron της Κοζάνης που αποτελεί τροπικό έδεσμα σε άλλες χώρες).
– Θα είχαμε πλεόνασμα στην παραγωγή μαλακού σιταριού, αν από το 1984 δεν μας υποχρέωνε η ΕΕ να το μειώνουμε συστηματικά (από τότε παρουσιάζει μείωση, αλλά και πάλι είναι σε υψηλά επίπεδα).
– Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καλλιέργησιμης γης, όπου μπορούν να φυτρώσουν τα πάντα.
– Είμαστε η μόνη χώρα στην οποία παράγεται η μαστίχα: για να θυμηθούν λίγο οι μαστιχοπαραγωγοί της Χίου τι έχουν υποστεί από τότε που μπήκαμε στο ευρώ, ειδικά τώρα που θα τους πατήσουν κάτω με νέους φόρους.
– Βγάζουμε 160.000 τόνους ψαριών το χρόνο, δηλαδή το 125% των ετήσιων αναγκών μας. Αν συνυπολογίσουμε τις ιχθυοκαλλιέργειες, τότε αγγίζουμε το αστρονομικό 220%! Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1767

Κυριακὴ Θ΄ (Θ΄ Ματθ.) (Α΄ Κορ. 3,9-17)
18 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε» (Α΄ Κορ. 3,9)

Μία ἀπὸ τὶς ἀνάγκες ποὺ ἔ­χει ὁ ἄνθρωπος ἐ­δῶ στὴ γῆ εἶνε ἡ στέγη, τὸ σπίτι. Βράδιασε; Ὅπως τὸ πουλὶ κι αὐ­τὸ τὸ ἄγριο θηρίο γυρίζει στὴ φωλιά του, καὶ δὲν ὑπάρχει ζων­τα­νὸ ποὺ νὰ μὴν ἔχῃ φωλιά, ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος ἔ­χει ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα μέρος ποὺ θὰ στεγά­σῃ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν οἰ­κογένειά του. Κανείς δὲν θέλει νά ᾽νε ἄ­στεγος· ὅλοι προσπαθοῦν νὰ χτίσουν ἕνα σπίτι. Κάνουν τὰ πάντα γι᾽ αὐτό· καὶ οἰκόπεδα ἀγοράζουν, καὶ χρή­ματα δανείζον­­ται, καὶ τότε θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους εὐτυ­­χῆ ὅταν μπορέσουν νὰ μποῦν μέσα στὸ σπίτι.
Σπίτια διάφορα, μεγάλα, πολυώροφα, παλά­τια, οὐρανοξύστες. Ὁ κόσμος θεωρεῖ αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦν σὲ τέτοια μέγαρα εὐτυχισμένους. Ἀλλὰ εἶνε ἔτσι; Ὅταν ὁ Θεὸς σείει τὴ γῆ, τότε τὰ σπίτια πέφτουν κ᾽ οἱ ἄνθρωποι φο­νεύονται. Τὸ εἶπε κι ὁ Χριστός· ὅταν στὰ Ἰερο­σόλυμα τοῦ ἔδειχναν τὶς μεγάλες οἰκοδομὲς εἶπε· Ὅλα αὐτὰ θὰ γκρεμιστοῦν, δὲ θὰ μείνῃ «λίθος ἐπὶ λίθῳ» (Λουκ. 19,44). Τὰ καλύβια εἶνε εὐλογη­μένα· τὰ μέγαρα ποὺ στήθηκαν μὲ ἀδικίες καὶ πλεονεξίες, ἂν ἕνας ἄγγελος Κυρίου τὰ πιά­σῃ καὶ τὰ στύψῃ, θὰ στάξουν αἷμα ἀ­δικημένων.
Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, σᾶς ἀπασχολῶ μὲ τὰ σπίτια, μικρὰ καὶ μεγάλα; Διότι γι᾽ αὐτὸ μᾶς μιλάει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος· ὁλόκληρος ὁ σημερινὸς ἀπόστολος λέει γιὰ κάποια οἰ­κοδομή. Θὰ ἤμουν εὐτυχής, ἂν μποροῦσα νὰ κάνω τὸν καθένα σας νὰ ἐπιθυμή­σῃ ν᾽ ἀγορά­σῃ ἕνα διαμέρισμα σ᾽ αὐτήν! Εἶνε μιὰ μεγάλη – τεράστια οἰκοδομή· ἀρχίζει ἀπὸ ᾽δῶ στὴ γῆ καὶ φτάνει μέχρι τὸν οὐ­ρανό· χωράει μέσα ὅ­λους, ὄχι μόνο τοὺς βασιλιᾶδες ἀλλὰ καὶ τοὺς πιὸ φτωχούς· οἰκοδομὴ ἀ­θάνατη καὶ αἰωνία. Ποιά ἆραγε νὰ εἶνε αὐτὴ ἡ οἰκοδομή; καὶ πῶς μπορεῖ καθένας μας ν᾽ ἀποκτήσῃ ἕνα μέ­ρος σ᾽ αὐ­τήν, νὰ συμπεριληφθῇ στοὺς ἐνοίκους της; Μᾶς τὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε» (Α΄ Κορ. 3,9). Ἡ οἰκοδομὴ αὐτὴ εἶνε ἡ Ἐκκλησία.

* * *

Ἀλλ᾽ ὅταν λέμε «Ἐκκλησία», ἀγαπητοί μου, δὲν ἐννοοῦμε τὸ κτήριο τοῦ ναοῦ. Τὰ κτήρια μπορεῖ νὰ τὰ γκρεμίσουν οἱ ἄπιστοι καὶ μιὰ μέρα νὰ μὴν ὑπάρχῃ καμμιά ἐκκλησιὰ πάνω στὴ γῆ. Ἡ οἰκοδομὴ ὅμως τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐκκλη­σία, εἶνε κάτι ἄλλο, πολὺ μεγαλύτερο καὶ ὑψη­λότερο. Ἡ Ἐκκλησία θὰ ὑπάρχῃ στὶς σπηλιὲς καὶ τὰ δάση, ὅπως τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2216

Κυριακὴ Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. 14,22-34)
18 Αὐγούστου 2019
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο Χριστος φερνει τη γαληνη

«Καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος» (Ματθ. 14,32)

Ὁ κίνδυνος στὴ ζωὴ αὐτή, ἀγαπητοί μου, ἐλλοχεύει παν­τοῦ. Τὸ ζοῦμε καθημερι­νῶς. Κινδυνεύουμε σωματικῶς, κινδυνεύουμε καὶ ψυχικῶς. Κινδυνεύει τὸ σῶμα ἀπὸ γνω­στὲς καὶ ἄγνωστες, αἰσθητὲς καὶ ἀνεπαίσθητες ἀπειλές· ἀπειλεῖται ἡ ὑγεία, ἡ ἀσφάλεια, ἡ ἀρτιμέλεια, αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ ζωή μας.
Κινδυνεύει ὅμως καὶ ἡ ψυχή μας ἀπὸ ποικί­λες προσβολές· ἀπὸ τὸν διάβολο καὶ τοὺς δαί­μονες, ἀπὸ κακοὺς ἀν­θρώπους καὶ τὸν ἁ­μαρτωλὸ κόσμο ἐν γένει, μὰ καὶ ἀπὸ αὐτὸν τὸν πα­λαιὸ ἑαυτό μας μὲ ὅλα του τὰ πάθη, τὶς ἀδυνα­μίες του καὶ τὶς κακὲς συνήθειές του. Θέλγη­τρα καὶ φόβητρα τριγύρω, ζιζάνια καὶ τριβό­λια στὴ συμβίωσι, πλά­νες καὶ ἀλλοιώσεις στὸ φρόνημα, ἐξασθένησι καὶ παράλυσι στὴ διάθεσι, παγίδες καὶ γλιστρήματα στὴν πορεία.
Ἡ αἴσθησι τοῦ κινδύνου μερικὲς φορὲς ἐν­τείνεται καὶ κάποιες στιγμὲς κορυφώνεται. Καὶ τότε, παρὰ τὴν ἰδέα ποὺ εἴχαμε γιὰ τὸν ἑ­αυτό μας, φαίνεται στὴν πρᾶξι πόσο μικρὲς εἶ­νε οἱ δυνά­μεις μας. Λίγοι ἄνθρωποι τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας ἀποδεικνύονται γενναῖοι καὶ μένουν ἀκλόνητοι. Οἱ περισ­σότεροι –κακὰ τὰ ψέματα– καμπτόμεθα, χάνουμε τὸ θάρρος, ὀ­λιγοπιστοῦμε, σαστίζουμε, δὲν ἐλέγχου­με τὶς ἀντιδράσεις μας, δὲν ξέρουμε τί λέμε καὶ τί κάνουμε. Δὲν ὁμιλοῦμε ἐδῶ γιὰ ἀπίστους.
Καὶ μεταξὺ τῶν θεωρουμένων πιστῶν πολλοὶ δυστυ­χῶς στὴν δεδομένη δύσκολη στι­γμὴ ὀλιγοπιστοῦν καὶ παραφέρονται· μερικοὶ κλαῖ­νε καὶ παραπονοῦνται στὸ Θεό, ἄλλοι δυσανασχε­τοῦν καὶ γογγύζουν στὸν Κύριο ὅπως οἱ Ἑ­βραῖοι στὴν ἔρημο, ἄλλοι ἀνοίγουν τὸ βρωμε­ρό τους στόμα, ὑβρίζουν τὰ θεῖα καὶ βλασφημοῦν χυδαῖα. Καὶ κάποιοι –ποὺ ἴσως ζητοῦσαν ἀ­φορμή– καταντοῦν σὲ ἀπιστία καὶ ἀ­θεΐα· εἶνε ὅμως ἀδικαιολόγητοι.
Ὅλοι πάντως οἱ κίνδυνοι, ὅλες οἱ ἀπειλὲς καὶ ὅλες οἱ δοκιμασίες, ὅλα εἶνε ἐν γνώσει τοῦ Θεοῦ· τίποτα δὲν συμβαίνει ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ Κυρίου, τίποτα δὲν διαφεύγει ἀπὸ τὸ μάτι του. Αὐτὸ τὸ εἴδαμε καθαρὰ καὶ στὴ σημερινὴ περικοπὴ τοῦ εὐαγγελίου.
Σὲ θανάσιμο κίνδυνο βρέθηκαν οἱ μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὴν ὥρα τοῦ κινδύνου ἐ­πεμβαίνει ὁ ἴδιος καὶ τοὺς σῴζει. Ποιός ἦταν ὁ κίνδυνος καὶ πῶς τοὺς ἔσωσε ὁ Κύριος; Read more »

περίοδος Δ΄ – ‰Eτος IΘ΄
Φλώρινα – àριθμ. φύλλου
Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανὼν
Το[υ Μητροπολίτου Φλωρίνης Α’υγουστίνου

 Λυτρωσις και ειρηνη

«Λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν»

ΣΤΗΝ Ἐκκλησία μας ὑπάρχουν δύο παρακλητικοὶ κανόνες, ὁ Μεγάλος καὶ ὁ Μικρός. Ὁ Μεγάλος εἶνε ποίημα τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδώρου Δούκα τοῦ Λασκάρεως, ὁ δὲ Μικρὸς τοῦ εὐσεβοῦς μοναχοῦ Θεοστηρίκτου ἢ τοῦ γνωστοῦ ὑμνογράφου Θεοφάνους.
Ὁ Μικρὸς παρακλητικὸς κανὼν ψάλλεται ἰδίως τὴν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις ἀνάγκης ἢ κινδύνου. Σήμερα θὰ ποῦμε λίγα λόγια ἑρμηνεύοντας ἕνα τροπάριό του ποὺ λέει· «Λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν». Αὐτὸ τὸ τροπάριο ἔχει μέσα ἕνα μαργαριτάρι, μιὰ μεγάλη ἀλήθεια, ποὺ θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς ἐξηγήσω.

* * *

Τί μᾶς λέει ἐδῶ; Ὦ Παναγία, ὦ Ἁγνὴ Δέσποινα, σ᾿ εὐχαριστοῦμε ποὺ γέννησες τὸ Χριστό, τὴ λύτρωσι τοῦ κόσμου. Ἀλλὰ ποιά λύτρωσι; «…Ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν», λέει τὸ τροπάριο. Ὑπάρχουν δηλαδὴ δύο λυτρώσεις, ἡ μικρὰ καὶ ἡ μεγάλη. Ποιά εἶνε ἡ μικρὰ καὶ ποιά ἡ μεγάλη; Αὐτὸ θὰ ἐξηγήσουμε. Read more »

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
«ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σοφία Σειρὰχ 4, 28)

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
14.8.2019

Ἀπὸ 1ης Ἰουλίου 2018 μέχρι καὶ 14 Αὐγούστου 2018 ἐμφανιζόταν ὁ εἰς πάντα διαπρέψας ἰδανικὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου, ἀείμνηστος πρώην Μητροπολίτης Φλωρίνης κυρὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης (δέον νὰ σημειωθῇ ὅτι τὸν περίφημο Αὐγουστῖνο τὸν κατέτρεχαν οἱ πάντες μέχρι καὶ τὸ τάγμα τοῦ μακαρίτου Παντελεήμονος Χίου Φωστίνης, ὁ ὁποῖος εἶχε γίνει τυμβωρύχος καὶ τόνιζε ὅτι ὁ Αὐγουστῖνςο ἦταν δῆθεν γόνος μὲ ἀφροδισιακὰ νοσήματα καὶ δὲν θὰ ζοῦσε οὔτε 60 χρόνια. Ὅμως ὅλα αὐτὰ τὰ σατανικὰ φληναφήματα ὁ Θεὸς τὰ διέψευσε καὶ ἐκοιμήθη πλήρης ἡμερῶν, 104 ἐτῶν. Σαράντα ὀκτὼ (48) ὧρες μετὰ τὴν κοίμησή του τοῦ σταύρωναν τὰ ζεστὰ χέρια καὶ ἐκεῖνος τὰ ἐσήκωνε καὶ εὐλογοῦσε τὰ πλήθη, τοῦ τὰ ξανακατέβαζαν καὶ πάλι τὰ ἐσήκωνε καὶ εὐλογοῦσε τὰ πλήθη συνεχῶς. Ὤ τὶ ἐκπλήξεις ἔχουμε νὰ δοῦμε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. Πόσοι Πατριάρχες, Ἀρχιεπίσκοποι καὶ Μητροπολίτες ψετοάγιοι θὰ κριθοῦν ἀπὸ ρακένδυτους ἀλλὰ ταπεινοὺς καὶ εὐλαβεῖς μοναχοὺς) καὶ μᾶς ἐτόνιζε κάθε ἡμέρα: «Μὴ ἀποκάμετε, μὴ ἀποθαρρύνσθε, νὰ ἐπιμείνετε, μὴ πτοεῖσθε, μὴ σᾶς κυριεύσει ἀβελτηρία καὶ ἀκηδία, ὁ Θεὸς θὰ κάνῃ τὸ θαῦμα του, θὰ νικήσετε».

Τὴν 14.8.2018 βιώσαμε τὴν Ἀναβλάστηση ἑνὸς κορμοῦ κούφιου καὶ πλήρως ἀπεξηραμένου, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται στὴν ἕδρα τοῦ Σωματείου «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», τοποθετημένος παραπλεύρως τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Γιάτρισσας
Τὸ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ αὐτὸ ΓΕΓΟΝΟΣ δημοσιεύθηκε, κατόπιν εὐλογίας τοῦ Ἁγ. Ὄρους, στὸ Περιοδικό μας Φωτεινὴ Γραμμὴ τεῦχος 76 σελίδες 59 – 62 καὶ ὀπισθόφυλλο.

Πάρα πολλὲς ἄλλες φορὲς δημοσιεύσαμε ἄρθρα γιὰ τὴν Παναγία, διάφορες εἰκόνες τῆς ὁποίας κοσμοῦν τὰ ἐξώφυλλα πολλῶν τευχῶν τῆς ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, ὅπως π.χ. 48,52,58,62 καὶ μὲ αποκορύφωμα τὸ τεῦχος 76.

Τὰ προσωνύμια τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ὑπερβαίνουν τὰ 100, ὅπως ἀναλυτικῶς ἀναπτύξαμε στὸ συνημμένο ἀπὸ 12.8.2014 ἄρθρο μας:…

Διαβάστε το ἄρθρο εδω: http://www.fotgrammi.gr/work

ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (εκπαιδευτικου-χημικού)

https://fdathanasiou.wordpress.com/2017/08/19

Από τα τέλη περασμένου (20ου αι), τα Εγκώμια της Παναγίας και ο Επιτάφιος άρχισαν δειλά-δειλά να εισέρχονται στη λατρεία, και να «εξαπλώνονται», συν τω χρόνω, σ’ Ενορίες της Ελλαδικής Εκκλησίας, ακόμα και σ’ Ελληνορθόδοξες Ενορίες της Διασποράς, ακόμα και σε Μοναστήρια, (εκτός από τα Αγιορείτικα Μοναστήρια).Το αυτό έθιμο κατακτά έδαφος στην εποχή των καινοτομιών και της φολκλορικής «ορθοδοξίας»! Στην Εκκλησία, λοιπόν, στην οποία ο Οικουμενισμός επιτρέπει ανεξέλεκτα στον καθένα να αυτοσχεδιάζει, ο Επιτάφιος και τα Εγκώμια της Θεοτόκου είναι μια ακολουθία που αρέσει, γιατί προσφέρει …θέαμα. Μια μεταλλαγμένη Μαριολατρεία κάνει προσπάθεια να προστεθεί στα ήδη «διεμβολήσαντα» τον ορθόδοξο χώρο!

Τα εγκώμια της Παναγίας.

Ξεκίνησαν από τις Κυκλάδες, κατά το μέσα του 19ου αι. προκαλώντας σύγχυση στην Εκκλησία. Το θέμα έφθασε στην Ιερά Σύνοδο (Απρίλιος 1865). Και υπό την Προεδρία του αοιδίμου Μητροπολίτου Αθηνών Θεοφίλου, συζήτησε το θέμα. Και οι Συνοδικοί Αρχιερείς, «επόμενοι τοις αγίοις Πατράσιν», δεν επέτρεψαν την εισαγωγή τους στη λατρεία, έστω και αν ήταν ύμνοι που εξυμνούσαν την Μητέρα του Χριστού. Το σκεπτικό τους ήταν, πως τιμούμε δέοντως την Παρθένο, όταν σεβόμαστε την τάξη της Εκκλησίας, και όχι όταν την καταφρονούμε. Απέστειλαν λοιπόν «προς τους κατά το Κράτος Σεβασμιωτάτους Ιεράρχας», την υπ’αριθμ 135, αριθμ. πρωτ. 4319, 21/4/1865, Εγκύκλιο, «περί απαγορεύσεως Επιταφίου ύμνου εις την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου», επισημαίνοντας: «… η τοιαύτη ακολουθία είναι ασυνήθης και πάντη ξένη εις την καθ’ όλου ορθόδοξον Ανατολικήν του Χριστού Εκκλησίαν». (δημοσιεύεται στην συνέχεια)

Τα λεγόμενα «εγκώμια της Παναγίας» δεν ανήκουν στους επίσημους ύμνους της ᾿Εκκλησίας, με τους οποίους οι άγιοι πατέρες όρισαν εδώ και αιώνες να τιμούμε αυτήν την σημαντική εορτή. Γι᾿ αυτό και δεν υπάρχουν στο μηναίο στην ακολουθία της 15ης Αυγούστου, ούτε στον εσπερινό ούτε στον όρθρο ούτε στα μεθέορτα. Read more »

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

«Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν»

ΑΠΟΨΕ ἡ ὁμιλία θὰ εἶνε δογματική· θὰ μιλήσουμε πάνω σὲ ἕνα δόγμα τῆς πίστεως.
Τί θὰ πῇ δόγμα; Δόγμα εἶνε αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ παραδεχώμεθα ὡς ἀπόλυτη ἀλήθεια. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Πολλὰ πράγματα. Διδάσκει ―καὶ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ξέρῃ― τί εἶνε ὁ κόσμος, τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος, τί εἶνε τὸ σῶμα καὶ τί ἡ ψυχή, τί εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, τί εἶνε ἁγία Τριάς, τί εἶνε Θεὸς Πατήρ, τί εἶνε Υἱός, τί εἶνε Πνεῦμα ἅγιο, τί εἶνε παράδεισος καὶ τί κόλασις, τί εἶνε Ἐκκλησία, τί εἶνε τὰ μυστήρια, τί εἶνε ἡ βάπτισις, ὁ γάμος, ἡ θεία εὐχαριστία κ.τ.λ.. Ὅλα αὐτὰ εἶνε μαθήματα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ξέρῃ.
Δυστυχῶς ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Οἱ Χριστιανοὶ οὔτε τὸ ἀλφαβητάριο τῆς πίστεως δὲν ξέρουνε. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ τάχα ἐπιστήμονες. Ξέρουν πολλὰ ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία μας ἔχουν μεσάνυχτα. Καὶ πῶς νὰ ξέρουν, ὅταν στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε παρὰ μόνο Χριστούγεννα καὶ Πάσχα;
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, τί διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία μας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει δὲ μεγάλη σημασία τὸ δόγμα περὶ τῆς Θεοτόκου, διότι συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 10962

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
15 Αὐγούστου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Παναγια προτυπο του γυναικειου κοσμου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις μεγάλη. Στὴν καρδιὰ τοῦ καλοκαι­ριοῦ, ἔρχεται ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς ὑ­περαγίας Θεοτόκου, ποὺ εἶνε σὰν ἕνα μικρὸ Πά­σχα, πάσχα τοῦ θέρους. Κι ὅπως χαιρόμαστε γιατὶ ἀναστήθηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, χαιρόμαστε σήμερα γιατὶ καὶ ἡ κυρία Θεοτόκος μετέστη ἐκ τῶν ἐπιγείων στὰ ἐπουράνια.

* * *

Ἐξαιρετικὴ τιμὴ ἀπονέμει ἡ Ἐκκλησία μας στὴν Θεοτόκο. Αὐτὸ φαίνεται κι ἀπὸ τὸ ὅτι τὴν ὀνομάζει Παναγία. Ἅγιος! Ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶνε νὰ γίνουμε ἅγιοι. Τί θὰ πῇ ἅγιος; Καθαρός. Εἶνε σὰν τὸ χρυσάφι ποὺ δὲν ἔχει μέσα ἄλλες κατώτερες ὗλες, ἀλλὰ εἶνε ἄμικτο· αὐτὸ οἱ χρυσοχόοι λένε ὅτι εἶνε «εἰκοσιτεσσάρων καρατίων», χρυσὸς πεντακάθαρος. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ ἅγιος, εἶνε καθαρὸς ἀπὸ ἁμαρτίες.
–Μά, θὰ πῆτε, ἡ Γραφὴ λέει ὅτι, καὶ μία μέρα ἀκόμη νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος πάνω στὴ γῆ, θ᾿ ἁμαρτήσῃ (βλ. Ἰὼβ 14,4-5). Πῶς λοιπὸν λές, ὅτι ὁ ἅ­γιος εἶνε ὁ καθαρός; Εἶνε δυνατὸν νὰ γίνῃς ἅ­γιος; Πῶς γίνεται κανεὶς ἅγιος; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 7232

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
Πέμπτη 15 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Διδαγματα απο την Kοιμησι της Θεοτοκου

Ποιά διδάγματα, ἀγαπητοί μου, ἀποκομίζου­με ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως; Ὅσα θὰ σᾶς πῶ, τὰ ἀντλοῦμε ὄχι ἀπὸ τὴν Καινὴ Δι­αθήκη, ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴν ἄλλη πηγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ἱερὰ παράδοσι. Τί λέει λοι­πὸν ἡ ἱερὰ παράδοσις γιὰ τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου;

* * *

Μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Χριστοῦ ἡ Παναγία ζοῦσε μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ μονογενοῦς Υἱ­οῦ της, καὶ εἶχε συνήθεια νὰ ἐπισκέπτεται τὸν τόπο τῆς προσευχῆς του, τὴ Γεθσημανῆ.
Πολλὲς φορὲς πῆγε ἐκεῖ. Ἀλλὰ κάποια μέρα πῆγε γιὰ τελευταία φορά. Τότε συνέβη κά­­τι ἔκτακτο. Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐ­μεῖς πιστεύουμε. Στὸ πέρασμα τῆς Θεοτόκου, καὶ μάλιστα ὅταν γονάτισε νὰ προσευχη­θῇ, τὰ δέντρα ἔγειραν, λύγισαν τὶς κορυφές τους πρὸς τὰ κάτω. Σὰν νὰ ἔκαναν μετάνοια νὰ τὴν προσκυνήσουν. Καί, ὅπως στὸν Εὐαγγελισμό, ἦρθε πάλι ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Κρατοῦσε κλάδο φοίνικος, σύμβολο νίκης κα­­τὰ τοῦ θανάτου. Χαιρέτισε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὴν εἰδοποίησε, ὅτι σὲ λίγο φεύγει πλέον ἀπὸ τὴ γῆ γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Υἱό της.
Γεμάτη ἱερὰ συγκίνησι ἡ Θεοτόκος κατέβηκε ἀπὸ τὸ λόφο τῆς Γεθσημανῆ καὶ ἦλθε στὸ φτωχικό της. Γνωρίζοντας ὅτι ἔφτασε τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς της σκούπισε, ὅπως λέει ἡ παράδοσις, καὶ εὐτρέπισε μὲ τὰ χέρια της τὸν οἰκίσκο, ἕτοιμη νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Κύριο, ποὺ ἐρχόταν νὰ τὴν παραλάβῃ. Κάλεσε δύο γειτόνισσες, χῆρες μὲ ὀρφανά, καὶ τοὺς μοίρασε τὸν φτωχικό της ἱματισμό. Μετὰ ἀ­νήγγειλε στὸ περιβάλλον της, ὅτι σὲ τρεῖς ἡ­μέρες ἀπέρχεται ἀπὸ τὴ γῆ. Τέλος ξάπλωσε στὴν κλίνη της, σταύρωσε τὰ ἅγια χέρια της, καὶ βυθίστηκε σὲ προσευχή. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2215

Κοίμησις Θεοτόκου (Λκ. 10,38-42· 11,27-28)
Πέμπτη 15 Αὐγούστου 2019
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤO ΣΩΣΙΒΙΟ

«Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, ἦταν ἀκούραστος. Στὰ τρία περίπου χρόνια τῆς δημοσίας δράσεώς του ἐπάνω στὴ γῆ ἔτρεχε δεξιὰ καὶ ἀριστερά, πήγαινε ἀπὸ μέρος σὲ μέρος κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, μ᾽ ἕνα σκοπό· νὰ σώσῃ ψυχὲς μὲ τὸν θεῖο λόγο καὶ μὲ τὴ χάρι τῶν θαυμάτων του. Σὰν τὸ βοσκὸ ποὺ δὲν ἀναπαύεται ἂν δὲν βρῇ τὸ πλανεμένο πρόβατο, σὰν τὸ γιατρὸ ποὺ δὲν ἡσυχάζει μέχρι νὰ κάνῃ τὸν ἄρρωστο καλά, ἔτσι καὶ ὁ Χριστός. Οἱ ἄνθρωποι ἦταν πλανεμένοι κ᾽ ἔπρεπε νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ νὰ βροῦν πάλι τὸ δρόμο τους· ἦταν ἄρρωστοι ψυχικὰ καὶ σωμα­τικά, καὶ περίμεναν νὰ τοὺς θεραπεύσῃ.
Τὸ μεγάλο αὐτὸ ἐνδιαφέρον βλέπουμε καὶ στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, ποὺ διαβάζεται πρὸς τιμὴν τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας.

* * *

Καταπονημένος, ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστὸς μετὰ ἀπὸ πεζοπορία φτάνει σ᾽ ἕνα μικρὸ χωριό, τὴ Βηθανία, ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὰ Ἰεροσόλυμα. Ἐκεῖ κατοικοῦσε μία φιλική του οἰ­κογένεια ποὺ τὴν ἀποτελοῦσαν τρία ἀ­δέρφια, ὁ ἀγαπητός του Λάζαρος καὶ οἱ δύο ἀ­δελφές του Μαρία καὶ Μάρθα. Ἡ ἐπίσκεψι τοῦ Κυρίου στὸ σπιτάκι τους ἔφερε χαρὰ ποὺ δὲν περιγράφεται. Θὰ φιλοξενοῦσαν στὸ φτω­χικό τους τὸ μεγάλο Ξένο! Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι χαίρον­ται ὅ­ταν φιλοξενοῦν κάποιον ἐπίσημο· μὰ ὑπάρχει πιὸ ἐπίσημος καὶ πιὸ μεγάλος ἀπὸ τὸ Χριστό; Μεγάλη πράγματι ἡ τιμὴ αὐτή.
Τί χαρὰ καὶ τί εὐτυχία θὰ ἦταν καὶ γιὰ σένα νὰ φιλοξενήσῃς στὸ σπίτι σου τὸ Χριστό! Ἂν ὅμως τὸ ἐπιθυμῇς, μπορεῖς καὶ τώρα νὰ τὸν φιλοξενήσῃς. Ἐρω­τᾶς τὸ πῶς; Ὑπάρχουν ἀρ­κετοὶ τρόποι. Θυμήσου π.χ. ἐκεῖνα τὰ λόγια του· «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. 25,40). Αὐτὸν τὸν ἴδιο δηλα­δὴ φιλοξενεῖς ὅταν κάνῃς ἐλεημοσύνη στὸν φτω­χὸ καὶ ἀδύνατο. Τὸν φιλοξενεῖς ἀκόμη ὅ­ταν κοινωνῇς τὰ ἄχραντα μυστήρια· γίνεσαι τότε ὁλόκληρος ἕνα ἀνάκτορο, μέσα στὸ ὁ­ποῖο ἔρχεται καὶ κατοικεῖ ὁ Χριστός. Τὸν φιλο­ξενεῖς ὅμως καὶ ὅταν προσηλώνεσαι καὶ ἀκοῦς μὲ προθυμία τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἔκανε καὶ ἡ Μαρία ἡ ἀ­δελφὴ τοῦ Λαζάρου, ὅπως ἀκούσαμε· κάθισε κοντὰ στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄκουγε μὲ προσοχὴ τὴ διδασκαλία του. Τὰ λόγια του ἦ­ταν γι᾽ αὐτὴν χρυσάφι καθαρὸ ποὺ ἔπεφτε ἐξ οὐρανοῦ, δροσιὰ τῆς ψυχῆς της. Ἄκουγε τὸν Κύριο καὶ δὲν χόρταινε. Read more »

Μ Ε Γ Α Λ Ο Υ   Β Α Σ Ι Λ Ε Ι Ο Υ
(Ε.Π.Μ. Τόμος 31. Άσκητικαί Διατάξεις, Κεφ.Γ΄, παραγρ.2, σελ.1345)
—- . —-

Μετάφρασις π. Ίωάννου Νικολοπούλου

Αν κάποιος άνδρας λέγει, δεν παραβλάπτομαι συναναστρεφόμενος με γυναίκες, ακόμη συνεσθίων και πίνων μαζί τους, αυτός ή δεν είναι αρσενικός, ή είναι ένα παραδοξότατο κατασκεύασμα-πλάσμα, το οποίο στέκεται στο μεταίχμιο των δύο φύσεων (άρρενος και θήλεως) … / ή, εάν, κολυμβών μέσα στα πάθη, δεν συναισθάνεται σέ ποία κατάσταση βρίσκεται, μιμείται αυτούς πού μεθάνε και είναι παράφρονες, οί οποίοι, τά πιο μεγάλα δεινά πού τούς έχουν βρεί δεν τά συναισθάνονται, και νομίζουν ότι είναι εκτός τού πάθους και απαλλαγμένοι απ’ αυτό. Άς τοποθετηθούμε για λίγο εκτός τής λογικής και εξωπραγματικά, ότι (δηλαδή) είναι δυνατόν κάποιος να μη επιρεάζεται από το σαρκικό πάθος, συναναστρεφόμενος με θήλεις-γυναίκες. Αλλά και αν αυτός (ίσως) δέν πάσχει, δεν μπορεί εύκολα να πείση και τούς άλλους-γύρω ότι (όντως) «ού πυρούται» (Α΄Κορ.7,9) δεν πάσχει, ότι δεν υποφέρει από σαρκικές επιθυμίες. Έξ’ άλλου, χωρίς στην πραγματικότητα να έχη κατωρθωθεί κάτι από μέρους τού ισχυριζομένου ότι ζεί έν απαθεία, αυτός φέρει μεγάλη τήν ευθύνη, ένεκα καί τού σκανδαλισμού πού προκαλεί στούς γύρω, οί οποίοι κρίνουν ώς ακατόρθωτη αυτή την συμπεριφορά, και άκρως επικίνδυνη.
Άκόμη, άς παρατηρήσωμε και κάτι άλλο. Ότι δηλαδή, και αν ό άνδρας (τυχόν) δεν προσβάλλεται από τούς σαρκικούς λογισμούς-πειρασμούς, δεν μπορεί αυτός ν’ αμφισβητήση και να προδιαγράψη, ότι και ή γυναίκα πλάϊ του, υπάρχει-ευρίσκεται-διατηρείται έξωθεν των τού σώματος τοιούτων σαρκικών παθών και προσβολών. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει. Διότι πολλάκις εκείνη, έχουσα ασθενή, πιο αδύναμον σέ αντίσταση λογισμόν, και το σαρκικόν πάθος πιο έντονο, υφίσταται προσβολή και ηθική ζημία, από τίς επιπόλαιες συναναστροφές και συχνές συναντήσεις και επαφές μετά των ανδρών.
Και αν ακόμη δεν συμβαίνει τίποτε απ’ όσα προείπαμε, είναι ανάγκη, εάν δεν μπορούμε τελείως και απολύτως να επιτύχωμεν τούτο, τουλάχιστον ν’αποφεύγωνται οί συχνές και παρατεταμένες συναντήσεις και συναναστροφές ανδρών με γυναίκες, όχι από αντιπάθεια και μίσος προς το γυναικείο φύλο («γένος» σημειοί ό Πατήρ, όπερ λάθος, διότι «γένος Θεού» καλούμεθα υπό τού Παύλου και είμεθα πάντες οί άνθρωποι, άρρενες και θήλεις, Πραξ.17,28-29). Μακριά (έστω) ίχνος μίσους, (άπαγε!). Ούτε θα απαρνηθούμε οί άνδρες τούς συγγενείς (μας) τού ετέρου φύλου, τάς γυναίκας, τη μάνα πού μάς γέννησε, τίς αδελφές μας, τίς εξαδέλφες μας κ.λ.π., αλλά και τίς πνευματικές μας γυναίκες συγγενείς, πού μπορεί τόσο να μάς ωφελούν πνευματικά, φέρουσαι την ανθρωπίνην (γενικώτερα) φύσιν, όπως (εξαιρέτως) αί μοναχαί, αί οποίαι έχουν αναλάβει (και αυταί) τον προσωπικό τους αγώνα, έχουσαι αποδυθεί είς τούς υπέρ τής αγνείας κόπους και τά παλαίσματα, συναθλούσαι σέ παράλληλα πνευματικά σκάμματα. Διαρκώς αγρυπνούντες, να έχωμεν έν υπομνήσει και να φυλαγώμαστε, αποφεύγοντας τίς συχνές συναντήσεις, για να μή παρασυρθούμε και εμπέσωμεν είς πάθη, από τά οποία πιο πάνω σημειώσαμε ότι πρέπει να έχωμεν οριστικώς απομακρυνθεί, χαρακτηρίσαντες ταύτα ώς άπό Θεού απηγορευμένα.

Θ Ρ Η Σ Κ Ε Ι Α

Τού Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Όταν χρησιμοποιούμε τή λέξη «θρησκεία», πρέπει πρώτα απ’ όλα να γνωρίζουμε ότι αυτή δεν έχει καμμία σχέση με την πίστη στο Θεό. Ό δεσμός των Χριστιανών, και των πρό Χριστού Ίσραηλιτών, με το μόνο υπαρκτό Θεό δεν είναι θρησκεία, είναι πίστη.
Ή Χριστιανική πίστη είναι συμφωνία και συμβόλαιο μεταξύ Θεού και ανθρώπων, των Χριστιανών, ή μονη αιώνια και σωτήρια αλήθεια. Έκφράζεται και διατυπώνεται στη θεόπνευστη Βίβλο, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Παίρνει το όνομά της από το όνομα τού Χριστού, τού οποίου ετυμολογικώς είναι παράγωγο. Και έχει φορέα την εκκλησία των Χριστιανών και εκκλησία τού Χριστού ασφαλώς.
Ή Χριστιανική πίστη είναι και διδασκαλία και προαίρεση και πνευματική βασιλεία. Έπαναλαμβάνω δεν είναι θρησκεία, όπως δεν ήταν τέτοια ούτε ή ατελής αλλ’ αληθινή λατρεία τής Π. Διαθήκης. Τόσον ή παλιά κι’ ατελής όσο και ή νέα και τέλεια πίστη στον αληθινό Θεό στη Βίβλο δεν λέγεται «θρησκεία» ποτέ. Έξω και ξένες από την πίστη είναι ή αθεϊα και ή θρησκεία.
«Θρησκεία» είναι όλες οί βλακείες και παλαβομάρες πού λέν και κάνουν οί άνθρωποι, όταν χάσουν ή κι’ έξ αρχής δεν έχουν την πίστη στον αληθινό Θεό κι’ απομακρυνθούν απ’ αυτόν ή δεν τον έχουν γνωρίσει ποτέ. Είναι το υποκατάστατο τής πίστεως, Read more »

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ ΑΘΕΟΙ Ή ΜΑΣΟΝΟΙ!!!

Ο Ιερώνυμος Λαρίσης εξέλεξε και επέμεινε  να είναι στην επιτροπή παρουσίασης του θρησκευτικοῦ περιοδικού της Μητροπόλεως Λαρισης ενα προσωπο που εκανε πολιτικη κηδεια στο παιδι του! Εξελεξε τον συνταξιουχο αστυνομικο κ. Πετρουλάκη ‘Άγγελο, τον υπερασπιστή τοῦ αθεου Καζαντζακη και υβριστή του π. Αυγουστίνου Καντιώτη. Ἔφυγε ὁ ἀγωνιστής τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως για την θριαμβεύουσα Ἐκκλησία και ἀκόμα τον πολεμάνε (ἐμμέσως) οι δεσποτάδες. Κάνωντας συνεργάτες τους υβριστάς του! Ἀλλα τα σκάγια τους ἐκεῖ που βρίσκεται δεν τον πιάνουν  και επιστρέφουν στις κεφαλές τους.

Λάρισα: Βιβλίο Εκκλησίας «Αχιλλιου Πολις»
https://www.youtube.com/watch?v=jFhkZl09klQ

https://youtu.be/jFhkZl09klQ

Η ενέργειά του αυτή ως φαίνεται  ενθαρρύνθηκε και από την εύνοιά του αυτή να μιλά εντός του αγίου Αχιλλίου
Ο κος Πετρουλάκης είναι ψευτοκουλτουργιάρης και έχει άποψη επι παντός επιστητού. Σκοτώθηκε το παιδί του με μοτοσυκλέτα και του έκανε πολιτική κηδεία….

Διαβασε ενα βιβλίο: «Ο ανεπιθύμητος νεκρός» και εκανε τις δικές του σκεψεις

• …Τις περιπέτειες του νεκρού, πλέον, Νίκου Καζαντζάκη. Είναι η εποχή που ήδη μεσουρανεί στην Ελλάδα στο σκοτεινό άστρο τού Αυγουστίνου Καντιώτη, μητροπολίτη Φλώρινας, ενός ρασοφόρου που μόνο την Αγάπη δεν διακήρυττε.
• Στους παλαιότερους είναι γνωστός ο Καντιώτης για τις μεσαιωνικές αντιλήψεις του, την ανελευθερία και την οπισθοδρόμηση που εξέφραζε. Η επιρροή του σε παραεκκλησιαστικούς κύκλους ήταν μεγάλη και τα αντιδημοκρατικά του αισθήματα κραυγαλέα. Ο Καντιώτης είναι αυτός που ηγείται τής πολεμικής εναντίον τού Καζαντζάκη, τον χαρακτηρίζει αντίχριστο και προσπαθεί τόσο να τον αφορίσει η Ιερά Σύνοδος, όσο και να μην δεχτεί η επίσημη Εκκλησία να γίνει θρησκευτική ταφή του. Το πρώτο δεν το πέτυχε. Το δεύτερο, όμως, το πέτυχε. Έτσι στην Αθήνα, όπου μεταφέρεται η σορός του, δεν τον δέχεται κανένας ναός, παρά το ότι ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής αποφασίζει πως η κηδεία του θα γίνει δημοσία δαπάνη. Αλλά, η ισχύς του Καραμανλή δεν φτάνει μέχρι την Ιερά Σύνοδο, όπου αποφασίζει ο αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος, υποκύπτοντας στις επιθυμίες τού Καντιώτη.

Με τους δυο αυτούς άξονες ο Γιώργος Πράτανος στήνει ένα μυθιστόρημα – ημερολόγιο. Στόχος του η περιγραφή της ρέουσας ατμόσφαιρας των ημερών (26 Οκτωβρίου – 6 Νοεμβρίου), με σύντομες αναφορές σε στοιχεία που βοηθούν τον αναγνώστη (τον αμύητο) στην κατανόηση του διαμετρήματος του Καζαντζάκη και το πώς αντιμετωπίστηκε από την εποχή του.

Ολοκληρο το αρθρο τοῦ Πετρουλάκη: https://www.larissanet.gr/2019/08/09/giorgos-pratanos-o-anepithymitos-nekros/

Η ΚΗΔΕΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Νοέμβριος 1957 αριθ. φύλλου 199. Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Διαβᾶστε τις φρικτες βλασφημιες του Καζαντζακη ἐδῶ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=52351