Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Απρίλιος, 2012

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 25th, 2012 | filed Filed under: ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΕΣ

EPΩTHΣH: Στην Aγία Γραφή έχουμε αναστάσεις νεκρών. Oι άνθρωποι αυτοί πριν ξαναγύρισουν στον κόσμο, που βρισκόταν στην κόλαση η στον παράδεισο;

AΠANTHΣH: Tο ερώτημα είναι μεταφυσικό, και θα το λύσουμε στον άλλο κόσμο.
O άνθρωπος μετά τον θάνατο βρίσκεται σε μια μέση κατάσταση, προγεύεται ούτως ειπείν, η του Παραδείσου ή της Kολάσεως. Όπως προγεύεται της τιμωρίας ο δολοφόνος που βρίσκεται στην φυλακή.
H τελική Kρίση θα γίνει στην B΄ Παρουσία· Eκεί θ’ ακουστεί η φωνή του Θεού· «και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνων» (Mατθ. 25, 46).
O θάνατος είναι διακοπή σχέσεως σώματος και ψυχής. H διακοπή αυτή, που επέρχεται με τον θάνατο, δεν θ’ αποτελεί αιώνιον φαινόμενο. Θα γίνει ανάστασις των νεκρών κατά την Πίστιν μας.
O προφήτης Iζεκιήλ στην υπέροχη περικοπή που διαβάζεται την Mεγάλη Παρασκευή, μετά την περιφορά του Eπιταφείου, προ της Aναστάσεως, απαντά στο ερώτημα αυτό.
Tο Πνεύμα του Θεού οδήγησε τον προφήτη σε μια πεδιάδα, που ήταν κατάσπαρτος από γυμνά κόκκαλα. Kαι ακούετε η φωνή του Θεού· Θα ζήσουν τα οστά αυτά; Δεν γνωρίζω Kύριε, λέγει ο προφήτης, εσύ οίδας.
Kήρυξον του λέει, προς αυτά. Kαι όταν κήρυξε, τα οστά αυτά άρχισαν να συναρμολογούνται.
Έχετε δει σκελετό; O άνθρώπινος σκελετός είναι φρικαλαίο θέαμα. Aποτελείτε από 250 οστά μικρά και μεγάλα, που είναι συναρμολογημένα κατά τρόπον θαυμαστόν. O άνθρωπος είναι ορθοβάμον.
Έτριξαν λοιπόν τα οστά αυτά και συναρμολογήθηκαν και έγιναν πλήρης σκελετοί.
Θα ζήσουν τα οστά; ακούστηκε πάλι η φωνή του Θεού. Kήρυξον, για δευτέρα φορά προς αυτά.
Kήρυξε και απέκτησαν οι σκελετοί σάρκες. Kαι μετά του λέγει ο Θεός, κήρυξε για μια ακόμη φορά. Kαι εκήρυξε και όλα αυτά τα άψυχα σώματα ζωντάνεψαν. Kαι έγινε ένα είδος στρατιάς απεράντου και επείσθη ο προφήτης, ότι ζήσονται τα οστά αυτά.
H αγία Γραφή, και η Παράδοση, και οι Πατέρες λένε· Kαι αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν νεκροί οι οποίοι εκάηκαν και εξαφανίστηκαν μέσα στα δάση, η τους έφαγαν τα θηρία η εξαφανίστηκαν τα σώματά τους οπουδήποτε αλλού, δεν έχασαν όμως την ψυχή τους. H ψυχή παραμένει αλόβητως.
Eίδατε τί γράφαν οι εφημερίδες για ένα λιοντάρι του θηριοτροφείου, που διέφυγε από την προσοχή του θηριοδαμαστού και τον δάγκωσε στο λαιμό και απέθανε αποτόμως. Tόσο λυπήθηκε το λιοντάρι και δεν έφαγε και απέθανε. Eίναι φοβερό αυτό. Tο θηρίο να έχει τόσο σύνεση! Nα σκοτώνει και μετά να μη θέλει να φάει; Nα κηρύτει, δηλαδή, στον εαυτό του απεργία πείνης και να πεθαίνει!
Aλλά η Aνάστασης του Xριστού αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη της Aναστάσεως των νεκρών.
Aνέστη Xριστός και πεπτωκότασι δαίμονες. Kαι ύστερα δεν πρέπει να αμφιβάλουμε για την ανάσταση, που το κηρύττουμε και στο Σύμβολο της Πίστεως. «Προσδοκώ ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος. Aμήν».
Eγώ επάνω στον τάφο του πατρός μου και της μητρός μου έχω θέση αυτό το ρητό.
Θα συναντηθούμε εκεί, υπό άλλες όμως μεγαλειώδεις συνθήκες.
Έχουμε και τον προφήτη Hλία, που ανέστησε και τον υιό της χήρας των Σαρεπτών. Έχουμε και την ανάσταση του Λαζάρου.
Ένας Άγγλος δημοσιογράφος έγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο, «O Kύριος της ζωής και του θανάτου», και περιγράφει τας λεπτομερίας αυτάς. Aλλά σήμερα οι άνθρωποι είναι υλισταί, και δεν πιστεύουν τα δόγματα αυτά της αγίας μας Eκκλησίας.

(+ O MHTPOΠOΛITHΣ ΦΛΩPINHΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Στα στελέχη της κατασκηνώσεως της I.M. Φλωρίνης 1994)

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 25th, 2012 | filed Filed under: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ, ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Πωλουνται τα παντα σχολεια, νοσοκομεια και φυλακες!

ι Financial Times αποκαλύπτουν πως το 2011 υπερδιπλασιάστηκαν στην Ευρώπη οι πωλήσεις κτιρίων του Δημοσίου, με πρώτη την Ελλάδα, που πουλάει αεροδρόμια, διόδια, τον ιππόδρομο και περίπου 70.000 ακίνητα.

Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο : Στην Ευρώπη ξεπουλούν και τα ασημικά

»Οι πωλήσεις κτιρίων του Δημοσίου υπερδιπλασιάστηκαν τον προηγούμενο χρόνο στην Ευρώπη, καθώς οι κυβερνήσεις αναζητούν ρευστότητα και παλεύουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους διαθέτοντας το χαρτοφυλάκιο ακινήτων που διαθέτουν.

Οι πωλήσεις ακινήτων του Δημοσίου -όπου συμπεριλαμβάνονται σχολεία, νοσοκομεία και φυλακές- ενισχύθηκαν το 2011 στα 2,3 δισ. ευρώ, που είναι και το υψηλότερο επίπεδο από τότε όπου ξεκίνησε η χρηματοοικονομική κρίση, σύμφωνα με έρευνα της συμβουλευτικής CB Richard Ellis.

Οι πιέσεις για άντληση κεφαλαίων ανάγκασαν τις κυβερνήσεις ανά την Ευρώπη να εξετάσουν τη λύση της εκποίησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Η εξέλιξη αυτή αφορά κυρίως χώρες που θεωρούνται λιγότερο επίφοβες από τους επενδυτές. Συγκεκριμένα, η Γερμανία, η Σουηδία, η Ρωσία και η Βρετανία αντιστοιχούν στα δύο τρίτα όλων των πωλήσεων στοιχείων του Δημοσίου της Γηραιάς Ηπείρου.

«Η μεγαλύτερη δραστηριότητα καταγράφηκε σε τέσσερις από τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές αγορές, γεγονός που δείχνει ότι το 2012 και μετέπειτα οι χώρες που ήδη βρίσκονται σε ασταθή οικονομική θέση θα δυσκολευτούν ακόμη περισσότερο να εφαρμόσουν τα μεγάλα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων», αναφέρει ο Richard Holberton, επικεφαλής έρευνας για τις χώρες ΕΜΕΑ στη CBRE…..Περισσότερα / No Comment / Read More »

ο Αγειορίτικο Βήμα ανέβασε ένα Video πολύ ενδιαφέρον για μας τους Χριστιανούς.

Π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ: Η ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Το να αρθρώνει λόγο για τα πολιτικά ζητήματα ένας κληρικός, δε σημαίνει ότι επιθυμεί και πολιτικό αξίωμα. Αποτελεί κατήχηση και είναι πνευματικό έργο που οφείλει να ασκεί.Σκόπιμα πολιτικοί και δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν το τέχνασμα της ταύτισης της ενασχόλησης με τα πολιτικά με την επιθυμία άσκησης πολιτικής εξουσίας ώστε να αποτρέψουν τους κληρικούς να νουθετούν και να κατηχούν τους πιστούς για τα πολιτικά δρώμενα.
Απόσπασμα από την εκδήλωση της παρουσίαση του βιβλίου «Η Πολιτική είναι Ποιμαντική» που έγινε στο Περιστέρι, την Παρασκευή 6 Απριλίου 2012 στο Θέατρο Πολιτών.

http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/6107-p-baileios-bolountakis-i-katichii-t%CE%BFn

 

Πανθρησκ.Οικουμενισμός, η Δωρεά Κορανίου

ΕΠΙΝΟΗΣΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΑΧ

ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Στὴν ἀπίθανη περίπτωση ποὺ Ὀρθόδοξος πιστὸς θὰ δώριζε ἐπίσημα ἕνα «Κοράνιο» σὲ κάποιο πρόσωπο, αὐτὸ θὰ τὸ ἔκανε μόνο ἀπὸ ἄγνοια τοῦ περιεχομένου τοῦ Κορανίου. Καὶ ἀσφαλῶς, ὁ μὲν ἐξομολόγος του θὰ τὸν συμβούλευε νὰ μὴ τὸ ἐπαναλάβει, ὁ δὲ τοπικὸς ἐπίσκοπος θὰ καυτηρίαζε αὐτήν του τὴν πράξη, πιθανῶς δὲ και νὰ τὸν ἐπιτιμοῦσε.
Δὲν κάνουν τὸ ἴδιο, ὅμως, οἱ ποιμένες, τὰ τρία τελευταῖα χρόνια, κατὰ τὰ ὁποῖα παρατηρεῖται μιὰ ἀσέβεια πρωτόγνωρη, τὴν ὁποία διαπράττουν ὄχι κάποιοι πιστοί, ἀλλὰ οἱ «ὀρθόδοξοι» Πατριάρχες: συναγωνίζονται ποιός θὰ δωρίσει (μὲ τὸν καλύτερο τρόπο) «Κοράνιο» σὲ μουσουλμάνους!!!
Καὶ ἐνῶ οἱ πιστοὶ ἐκπλήσονται καὶ ἀγανακτοῦν, οἱ «ὀρθόδοξοι» ἐπίσκοποι, κατὰ τὴν προσφιλῆ τους τακτικὴ …σιωποῦν, ἀφήνοντας τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν νὰ ἀλλοιώνονται καὶ νὰ διαφθείρονται «ἔτι καὶ ἔτι».
Δὲν γνωρίζουν, ἄραγε, ὅλοι αὐτοί, πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι, ὅτι τὸ «Κοράνιο» ὑβρίζει τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ὁποῖον αὐτοὶ ὑπηρετοῦν καὶ ὀφείλουν νὰ ὑπερασπίζονται; Τόσες δεκαετίες στὸ βαθμὸ τοῦ ἐπισκόπου, δὲν διάβασαν ποτέ τους τὸν λόγο τοῦ ἀπ. Παύλου «τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ, ἢ τίς μέρις πιστῷ μετὰ ἀπίστου;» (2Κορ. 6,15). Δὲν γνωρίζουν ὅτι ὁ Χριστὸς ζήτησε ἀπὸ τοὺς μαθητές του νὰ πορευθοῦν εἰς ὅλον τὸν κόσμον κηρύττοντας καὶ προβάλλοντας μόνον τὸν ἀληθινὸν Θεό; Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἀποτελεῖ ὑπέρτατη βλασφημία, τὸ νὰ ἀποκαλεῖ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης τὸ Κοράνιο «Ἱερὸ» καὶ «Ἅγιο»; Ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ ἐπίσκοποι ἐκλαμβάνουν τὸν ἑαυτό τους ὡς ἀνεξέλεγκτους πρίγκηπες, οἱ ὁποῖοι μποροῦν ἀσύστολα νὰ καταπατοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση καὶ ταυτόχρονα, ἐξαπατώντας τοὺς πιστούς, νὰ ἰσχυρίζονται παραπλανητικῶς ὅτι προστατεύουν τάχα τὴν Ὀρθοδοξία καὶ σὲ τίποτα δὲν τὴν προδίδουν;
Κι ἐφ’ ὅσον οἱ Πατριάρχες –παρὰ τὶς διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν– συνεχίζουν συστηματικῶς, ἀναιδῶς καὶ ἐπιμόνως νὰ χαράσσουν ἄλλη κακόδοξη γραμμή, διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη τῶν Ἁγίων, μὲ τὸ νὰ προάγουν τὸν διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ Οἰκουμενισμό, καὶ νὰ ἐξυμνοῦν τὸ «Κοράνιο» (ποὺ ἀρνεῖται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ), ἄραγε δὲν ἀνήκουν στὴν κατηγορία τῶν ψευδεπισκόπων; Δὲν ἀνήκουν στὴν κατηγορία τῶν ψευδοδιδασκάλων, οἱ ὁποῖοι –κατὰ τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων– θὰ ἐμφανιστοῦν στοὺς ἐσχάτους χρόνους; Ποιούς ἄλλους χειρότερους ψευδεπισκόπους ἀπ’ αὐτοὺς πρέπει νὰ περιμένουμε;Θὰ παρουσιάσουμε δι’ ὀλίγων τὶς προσβλητικὲς καὶ βλάσφημες –ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου– ἐκφράσεις τοῦ «Κορανίου», τὸ ὁποῖο αὐτοὶ προσφέρουν, ὡς τὸ πιὸ ἐκλεκτὸ δῶρο!…. Read more »

Ποιον να ψηφισετε;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 24th, 2012 | filed Filed under: ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ

Ποιον να ψηφισετε;

Μη την δώσεις στον ….Γκάγκστερ!!! 

(Ομιλία του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη
την 28 Μαΐου 1989 με αφορμή τις τότε εκλογές που έγιναν την ημέρα της Πεντηκοστής).
  • Προσευχη· Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, άγιοι άγγελοι και αρχάγγελοι, πατέρες και  διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όσιοι και μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες, ποιήσατε πρεσβείαν προς τον Κύριον, υπέρ του ελεηθήναι και σωθήναι τας ψυχάς ημών. Αμήν.

 

Απόψε,  εδώ στην αίθουσα, πάλι κήρυγμα, πάλι ομιλία. Ομιλία δύσκολος. Θέματα πολλά. Πάμπολλα τα θέματα. Αλλά υπάρχουν και θέματα μεγάλης αξίας. Ξέρω πολύ καλά ότι κι’εδώ μεσ’στην αίθουσα υπάρχουν ψυχαί θεοφιλείς, καλλιεργημέναι ψυχαί, που δε θέλουν θέματα μικρά και ασήμαντα, αλλά θέλουν θέματα μεγάλα, υψηλά, που αγγίζουν τα άστρα, περνούν τα άστρα, φθάνουν στο υπερπέραν. Διότι ο άνθρωπος, κατ’εξοχήν, ίσον; = Μεταφυσικόν όν είναι! 
Μεταφυσικόν όν είναι ο άνθρωπος!

Η Πεντηκοστή

Και υπάρχει ένα τέτοιο θέμα, το υπέρ παν θέμα, που αν θέλει ο Θεός, ύστερα από 21-μετρήστε- 22 μέρες, θα εορτάσει η αγία μας Εκκλησία. Και αυτό είναι η Πεντηκοστή. Είναι η εορτή, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος επί τους δώδεκα Αποστόλους, τους Διδασκάλους της Εκκλησίας μας. 

Η Πεντηκοστή, πανσέληνος! 
Τι λέω πανσέληνος, ήλιος! ήλιος, τρισήλιος! 
Τρείς Ήλιοι είναι το Μυστήριον της Αγίας Τριάδος, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, Ήλιος ο Πατήρ, Ήλιος ο Υιός, Ήλιος το Πνεύμα το Άγιον, τρείς Ήλιοι, ένας Ήλιος  Τρισηλίου Θεότητος, όπως είναι στο απολυτίκιον των Τριών Ιεραρχών. 
Μάλιστα, το ύψος αυτό… είναι δογματικό το θέμα, αλλά μολονότι είναι δογματικό, έχει σημασία, πολλή σημασία με τη ζωή μας. Έχει μεγάλη κοινωνική σημασία, ναι, κοινωνική σημασία. Γιατί έχει κοινωνική σημασία; Διότι, αυτά τα τρία Πρόσωπα, είναι τόσο ηνωμένα, τόσον ηνωμένα τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος όσον δεν μπορεί να φανταστή ανθρώπινον πνεύμα. Και έτσι παρακαλεί και ημάς ο Θεός να είμεθα ενωμένοι, όπως η Αγία Τριάς! 
Το Δόγμα, είναι τρόπον τινά η σπονδυλική στήλη. 
 Λένε μερικοί, τι να τα κάνωμε τα Δόγματα; 
Τι να τα κάνεις τα Δόγματα; 
Ξέρεις τι είναι σαν να λές; Σαν να λες: δεν χρειάζεται η σπονδυλική στήλη, αλλά θέλεις τη σπονδυλική στήλη που έχει 33 σπονδύλους ηρθρωμένους ηνωμένους… πάει το σώμα δε στέκεται όρθιο,  δε στέκεται όρθιο! Δε στέκεται όρθιο!  Ένας σπόνδυλος να χαλάση, κουτσαίνει ο άνθρωπος, με ραβδιά περπατά. 
Ό,τι λοιπόν είναι η σπονδυλική στήλη δια το σώμα, να στέκεται όρθιον, έτσι είναι τα δόγματα! Και το δόγμα, το υπερ δόγμα που διακρίνει τη θρησκεία μας, την Πίστη μας, από τις (άλλες) είναι η Πεντηκοστή,  είναι το Πνεύμα το Άγιον, είναι ο Υιός, Πατήρ και Άγιον Πνεύμα,  Αγία Τριάς ελέησον τον κόσμον και ημάς τους αμαρτωλούς. Και το ψάλλομε αυτό στο κοντάκιο, αυτό το λέει το κοντάκιο! Ποιος θα μας ψάλλει το κοντάκιον;
«Ότε καταβάς» έτσι, ψάλλετε «ότε καταβάς»! (Ψάλλουν όλοι)
«Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα».
Προσέξατε τι λέει; Ότι, μας καλεί σε ενότητα, ενότητα ατομική, ενότητα οικογενειακή, ενότητα κοινωνική, ενότητα πανανθρωπίνη, ενότητα! Μας καλεί να ενωθούμε όπως η Αγία Τριάς. Να έχωμεν μεταξύ μας τέτοια ενότητα. Άμα έχομεν τέτοια ενότητα, ειρήνη θα επικρατήσει εις την υφήλιον ολόκληρον! 
Αλλά τι έπαθα; 
Εγώ δεν ήρθα σήμερα ο μικρός και ανάξιος και αμαρτωλός άνθρωπος να θίξω θέμα το οποίον μόλις θίγουν τα μεγάλα πνεύματα της Ορθοδοξίας μας, το θέμα της Πεντηκοστής. Εγώ, θα κατεβώ από τα άστρα, θα  φύγω από το υπερώον της Πεντηκοστής, θα κατεβώ από την κορυφήν του Θαβώρ όρους όπου εκεί πάλι, είναι πάλι η Αγία Τριάς, κατέρχομαι, κατέρχομαι, κατέρχομαι, και πλησιάζω τον πλανήτη. 
Τον πλανήτη αυτόν, που έπλασε ο Θεός διά κατοικίαν του ανθρώπου, την Γή πλησιάζω  και σταματώ σε μια γωνιά, μικρή γωνιά, αλλά μαρτυρική γωνιά και ένδοξον γωνιά, του πλανήτη μας, που ονομάζεται Ελλάς! 
Εδώ θα σταθούμε τώρα. Και έτσι τα πρόσγεια θα φρονήσωμε και ημείς, θα ομιλήσωμε σε θέμα σοβαρόν! Και ποιο είναι το θέμα το οποίον φλέγει σήμερα; 
Και καυτό θέμα, υπέρ όλα τα άλλα θέματα καυτό θέμα, το οποίο συγκλονίζει την Ελλάδα μας απ’ άκρου εις άκρον είναι το θέμα των εκλογών.  Εκλογαί! Εκλογαί 18 Ιούνη! Ναι, 18 Ιουνίου (το 1989) την ημέρα της Πεντηκοστής, την ημέρα της Πεντηκοστής! 
Βαβέλ, πύργος Βαβέλ!
Εκλογαί
Λοιπόν, εκλογαί! Και το θέμα αυτό συζητείται παντού!
Στα σπίτια μέσα, άντρες, γυναίκες διαφωνούν, αντρόγυνα διαφωνούν, συζητείται στα καφενεία, στα κέντρα διασκεδάσεως, συζητείται εις τα προαύλια των εκκλησιών, εις τα σχολεία, παντού! 
Πολιτικολογία, αφάνταστος πολιτικολογία.
Σε κανένα άλλο έθνος της Ευρώπης δεν είναι τόσον  πολιτικολογία, όπως στην Ελλάδα, φοβερόν πράγμα, πολιτικομανία, μεγάλη πολιτικομανία.
Το ένα άκρον είναι αυτό. Το άλλο άκρον, το αντίθετον άκρον, είναι η αδιαφορία, τελεία αδιαφορία… «δεν με ενδιαφέρει εμένα, η γυναίκα μου να είναι καλά, τα παιδιά μου να είναι καλά, η επιχείρησι να πηγαίνει καλά,  να εισπράττω τριάκοντα αργύρια, δεν πα να καίγεται ο κόσμος, τι με ενδιαφέρει εμένα για τους βουλευτάς και τι με ενδιαφέρει εμένα για τας εκλογάς»; Αυτό είναι αδιαφορία, ένα άλλο άκρον το οποίο πρέπει να αποφύγωμε. Αδιάφορον, και τι αδιάφορον,  δεν ψηφίζουνε, δεν πηγαίνουν καθόλου, και το ποσοστό ανεβαίνει, 10, 20, ανεβαίνει το ποσοστό των αδιαφόρων !
Και ενώ είναι αδιάφοροι, άλλοι τι κάνουν; 
Έχουν διπλά βιβλιάρια, τριπλά βιβλιάρια!
Βαβέλ! Βαβέλ!
Συνεπώς εμείς θα θίξουμε το θέμα “εκλογές” απόψε. Διότι, η ζωή όλο εκλογές είναι. Δεν θέλω τώρα να μιλήσω επάνω στο γενικό θέμα των εκλογών, εσείς δύνασθε ο καθένας από σας να  δει ορισμένες στιγμές της ζωής του που αμφιταλαντεύετο, τι να κάνει, τι να εκλέξει;
Ποίο επάγγελμα, ποία επιστήμη, ποία τέχνη, ποία επιχείρησις, ποία, ποία, ποία …
Εκλογές είναι!
Oλόκληρος η ζωή εκλογές είναι! Μάλιστα! Κακές εκλογές.
Και στην αγορά πα’ να ψωνίσεις εκλογή κάνεις, προσπαθείς να πάρεις το καλύτερο.
Εκλογή κάνεις!
Πρόκειται (αν παντρευτείς), να παντρευτείς, εκλογή πάλι κάνεις! Να την πάρω; Να μην την πάρω;
Ναι! Γίνεσαι οικογενειάρχης, πατέρας είσαι, έχεις κορίτσι στο σπίτι; Ώωω συμφορά! Θέλεις να το παντρέψης και δικαία η απαίτησίς σου να το παντρέψης και περιμένεις την ευλογημένη ώρα. Και κάποιος χτυπάει (τακ τακ τακ), χτυπάει! Ποιος είναι, ο γαμπρός.
Ώ ! Αλλά αμέσως, δεν το δίνεις αμέσως, εξετάζεις, ερευνάς, ερευνάς, ερωτάς, ο καλός πατέρας ερευνά, συγγενείς, φίλους, εχθρούς, όλους τους ερωτά, τους ρωτάει όλους, και μετά κάνει την εκλογή γιατί έχει τεραστία ευθύνη για την εκλογή. Και γίνεται μεγάλη έρευνα. Γι’ αυτό και λέει ο λαός μας, παλαιότερον, -τώρα δεν…-, κάνανε οι γονείς, κάνανε, μεγάλη έρευνα, εξετάζανε, εάν έχει τα προσόντα εκείνα όχι απλώς τα επαγγελματικά προσόντα, αλλά να έχει τα ηθικά και θρησκευτικά προσόντα, και δεν δίνανε το κορίτσι τους σε οιονδήποτε, κάνανε εκλογή, δικαία εκλογή εκάνανε, εκλέγανε! Γι’αυτό λέγανε ότι,  «θές να ακούσεις τα «άπλυτά» σου; Να γίνεις υποψήφιος γαμπρός και υποψήφιος βουλευτής»!  Έτσι λέει ο λαός και είναι πολύ ορθός! Λοιπόν, αλλά εδώ στην περίπτωση αυτή, εκλογή βουλευτού, εκλογή, δεν πρόκειται …
Εκεί στην Πρέσπα, να πούμε κάτι για να δώσουμε  ζωηρότητα εις τον λόγον και  να καταστήσωμε πραγματικότερον τον λόγον,  ήτανε ένα κορίτσι, στην Πρέσπα, στα χωριά τα ευλογημένα, λοιπόν, παρουσιάστηκε ένας βοσκός, αθώος βοσκός, θαυμάσιος βοσκός, μεγάλη αξία ο βοσκός στην πλάστιγγα του Θεού, όχι στην πλάστιγγα του κόσμου!
Οπότε, κάποτε, να στο χωριό και παρουσιάστηκε ένας Αμερικάνος! Με τα βραχιόλια, με τα δαχτυλίδια, με την κούρσα, με τ’ αυτοκίνητο, με την τηλεόραση, με όλα αυτά, με όλα αυτά, κ.λπ. εφάνταζε, εφάνταζε, και μ’ ένα καλάθι με χίλια «θα»! Μ’ένα καλάθι με χίλια «θα»! Θα πάμε εκεί στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, θα περάσουμε καλά, τι δεν είπε!
Η κόρη, έκλινε προς το βοσκό!
Αλλά ο πατέρας, φιλάργυρος και πλεονέκτης… Παράς! Λεπτά!
Του λέγαν, κοίταξε καλά, δώσε το κορίτσι στο βοσκό που είναι άγιο παιδί! Τίποτα! Επίεζε, επίεζε το κορίτσι, και έδωσε το κορίτσι… Που το’δωσε; Στον Αμερικάνο… και τον μακαρίζανε… να λέει, τύχη, να τύχη! Πήρε αυτόν τον Αμερικάνο.
Τον κάλεσα κι εγώ. -Παπά άφησέ με, λέει! Εδώ τα λεπτά, λέει, είναι! Έχεις λεπτά; λέει!
Ρε μυστήριο πράμα! Μόνο που δεν τον καταράστηκα!  Έννοια σου, λέω, θα το πληρώσεις ακριβά, του λέω!
Πέρασε λοιπόν ένας μήνας, δυο μήνες, τρεις μήνες, ο βοσκός πήγε να αυτοκτονήση. Λέω δόξασε, πήγαινε στον Άγιο Παντελεήμονα να ανάψης ένα κερί και να πης «Σ’ευχαριστώ Θεέ μου», γιατί τέτοια που έκανε τέτοια εκλογή, είναι ανάξια, υπάρχουν και άλλα κορίτσα καλύτερα από δαύτην, λέω, τον παρηγόρησα!
Περάσανε ένας μήνας, δυο μήνες, τρεις μήνες, να’τονε ταπεινωμένος ο πατέρας…
-Τι συμβαίνει;
– Συμφορά μεγάλη, έκλαιγε γοερώς! 
Τι συνέβη; Στέλνει τηλεγράφημα από το Σικάγο,  …  και λέει:
-Πατέρα, έλα, έλα, παίρνω επειγόντως πίσω, επειγόντως πίσω! Τι έμαθα;
Ότι ήτο γκάγκστερ! Γκάγκστερ! Πήγε να την πνίξη! Πήγε να την πνίξη!
Γιατί το λέγω;
 Πρόσεξε καλά!
Την κόρη σου δεν τη δίνεις στον γκάγκστερ!
Αλλά κι’ εδώ έχομε μία κόρη, πού’ναι χίλιες φορές ανώτερη από όλα τα κορίτσια του κόσμου!
Και η κόρη αυτή ονομάζεται Ελλάς!
Μην τη δώσεις στον γκάγκστερ!

Τα «ζύγια»

Μάλιστα! Μα. Θα μου πείτε τώρα… πολλοί με ρωτούνε κι’ από τηλέφωνο κι’από γράμματα κ.λπ. Λέει, πάτερ λέει, ποιους να ψηφίσωμε;…για την συνέχεια εδώ Read more »

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 24th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΗΣΗ Ο ΘΕΟΣ!

Εἶναι περιττό νά ἐπισημάνω στούς ἀναγνῶστες μας –Κληρικούς καί λαϊκούς– τήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν, τόν ὁρατό καί ἀόρατο πόλεμο πού γίνεται ἀπό τούς πολιτικούς δυνάστες τοῦ Γένους μας ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, τήν ἀπεμπόληση κάθε πνευματικῆς Ἀξίας, τήν οἰκονομική ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ μας, πού ἀπό νοικοκύρης ἔγινε ζητιάνος ἀπό τίς ἀμοραλιστικές, ἀπάνθρωπες καί προδοτικές πολιτικές τῶν Κομμάτων Ἐξουσίας ἀλλά καί τῶν ὑπολοίπων «Ποντίων Πιλάτων» τοῦ Κοινοβουλίου μας. Εἶναι, λοιπόν, περιττό νά ἐπισημάνω τίς ταιριαστές μέ τήν «Ἀποκάλυψη» ἡμέ­ρες πού διέρχεται ἡ Πατρίδα μας.

Γνωρίζω ὅτι προσεύχεσθε, ὅπως καί ὅλοι μας, νά σκεπάση ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μας τό Ἔθνος μας, νά τό ἀνασύρη ἀπό τήν πνευματική ἀθλιότητα καί νά τό ἀποκαταστήση στήν ἁγιότητα, πού ἦταν ἀνέκαθεν τό πνευματικό περιβάλλον τῆς Πατρίδος μας. Ὅμως, ἐπίσης, γνωρίζω ὅτι μαζί μέ τήν προσευχή μας ἀπαιτεῖται καί κοπιώδης προσπάθεια, ἰδίως ἡμῶν τῶν Ποιμένων, ὥστε νά γίνη πράξη ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ Θεός μας δέν θέλει μόνο λόγια ἀλλά καί ἔργα καί αἷμα, ὅπως μᾶς εἶπε διά τῶν ἁγίων Του, «δός αἷμα καί λάβε πνεῦμα».

Ἡ Παναγία μας δέν ἀρκέσθηκε νά ἱκετεύη τόν «Υἱόν καί Θεόν της» ἀλλά ἔγινε καί «Ὑπέρμαχος Στρατηγός» τοῦ Ἔθνους μας καί προασπιστής τῆς Πατρίδος μας, ὥστε αὐτή, ἡ συγκεκριμένη Πατρίδα, νά παραμείνη ὁ ἰδανικός τόπος γιά νά ζήση κανείς τήν πνευματική ζωή. Πολύ περισσότερο ἐμεῖς οἱ Κληρικοί καί οἱ χριστιανοί μας ἔχουμε χρέος –παράλληλα μέ τήν προσευχή μας– νά ἐργασθοῦμε δραστικά καί ἀποφασιστικά γιά νά ἀναχαιτίσουμε τήν πολιτική λαίλαπα τῆς Πατρίδος μας, παρακινῶντας εὐσεβεῖς ἀνθρώπους νά πολιτευθοῦν, κηρύσσον­τας ἔτσι ἀπηνῆ διωγμό σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς πο­λι­τικούς πού ἐκλέχθηκαν στό Κοινοβούλιο τίς τελευταῖες δεκαετίες καί ἀποδεκάτισαν κυριολεκτικά κάθε ἱερό καί ὅσιο τοῦ Γένους μας καί τοῦ λαοῦ μας.

Εἴμαστε σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τίς ἐκλογές καί δέν ὑπάρχει πολύς χρόνος γιά ἐκτενεῖς ἀναλύσεις, γι’ αὐτό θά ἀρκε­σθῶ νά θέσω κάποια καίρια ἐρωτήματα σέ ἐκείνους τούς χριστιανούς πού διστάζουν ἤ καί ἀρνοῦνται τό ἀποτέλεσμα πού θά προκύψη ἀπό αὐτά τά ἐρωτήματα, ἀφοῦ, ὅπως πολύ σωστά ἔχει πεῖ ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, στερούμεθα τῶν ἀπαντήσεων πού μᾶς χρειάζονται, γιατί ξεχάσαμε τά ἐρωτή­ματα!

 Ἐρώτημα πρῶτον:

Πιστεύουμε ἤ δέν πιστεύουμε ὅτι ἡ Πολιτική, ὅπως ἔχει ἐξελιχθεῖ σήμερα, μέ τήν ἐπί 24ώρου βάσεως χειραγώγηση τοῦ λαοῦ μας, ἔχει τόν κυριαρχικό λόγο στή διαμόρφωση τοῦ ἤθους, τῶν πιστευμάτων καί τῆς βιοτῆς τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας μέ τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως (Μ.Μ.Ε. =γράφε Μέσα Μα­ζι­κῆς Ἐξαγριώσεως καί Ἐξαθλιώσεως!), τῆς Τηλεοπτικῆς, Ἠλεκτρο­νικῆς καί Ἐντύπου Ἐπικοινωνίας πού διαφεντεύει ἀπόλυτα;

Δέν πιστεύω νά διαφωνῆ κανείς σ’ αὐτό, ἀφοῦ ἡ καθημερινή πραγματικότητα τό ἐπιβεβαιώνει καί, μάλιστα, μέ τρόπο πού, κατ’ ἄνθρωπον, μᾶς ἀπελπίζει…

 Ἐρώτημα δεύτερον:

Ἀφοῦ συμφωνοῦμε, λοιπόν, ὅτι ἡ Πολιτική ἐπηρεάζει τόσο βαθειά τήν ψυχή τοῦ λαοῦ μας, πῶς μποροῦμε νά νοιώθουμε τόσο «χαλαροί» (γράφε, σχεδόν ἀδιάφοροι!) μπροστά στίς ἐκλογές καί νά τίς ἀντιμετωπίζουμε σάν ἕνα γεγονός πού ἔχει ἐλάχιστη ἤ καί καθόλου σημασία γιά τή ζωή μας;

Ἐρώτημα τρίτον:

Πῶς δέν αἰσθανόμαστε τήν τεράστια πνευματική μας εὐθύ-

νη γιά τήν ἐκλογή τῶν πολιτικῶν Συνδυασμῶν, ἀφοῦ ἔχουμε τό δικαίωμα νά ψηφίζουμε καί δέν εἴμαστε ἁπλοί ἀποδέκτες ἀρχόντων πού μᾶς ἐπιβάλλονται;

 Ἐρώτημα τέταρτον:

Γιατί δέν μποροῦμε νά ξεκολλήσουμε τό μυαλό μας ἀλλά τό ἀφήνουμε γαντζωμένο στήν ἐποχή πού δέν ὑπῆρχαν ἐκλογές καί οἱ χριστιανοί ἀναγκάζονταν νά ὑπομείνουν τά μαρτύρια ἀπό τούς ἀντιχρίστους ἄρχοντες-τυράννους; Εἶναι δυνατόν, τόν 21ον αἰῶνα, νά ὑποστηρίζουν νουνεχεῖς ἄνθρωποι ὅτι θά πρέπη νά προσευχόμεθα καί νά ὑπομένουμε τούς ἀντιχρίστους ἄρχοντες, ἐνῶ αὐτοί δέν μᾶς ἐπιβάλλονται διά τῆς βίας ἀλλά τούς ψηφίζουμε μέ τή θέλησή μας; Εἶναι δυνατόν νά ἀποκαλοῦμε σταυρωτάς τοῦ Χριστοῦ μόνο τούς Πολιτικούς καί ὄχι καί τούς ἑαυτούς μας πού τούς ἐκλέγουμε, δίδοντάς τους τά καρφά στό χέρι;

 Ἐρώτημα πέμπτον:

Γιατί θεωροῦμε χριστιανικό τό νά διαιωνίζουμε τή σύγχυση ἀντί νά χρησιμοποιοῦμε τήν «μάχαιραν», πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός γιά νά ξεχωρίζουμε τήν Ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα; Δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐμεῖς ἐκλέγουμε τούς Πολιτικούς καί ἄρα εἴμαστε ἁπολύτως ὑπεύθυνοι γιά ὅ,τι αὐτοί πράττουν καί δέν εἶναι ψέμα ὅτι οἱ χριστιανοί εἴμαστε ἀνεύθυνοι γιατί δέν πρέπει νά ἀσχολούμεθα μέ τήν Πολιτική;

 Ἐρώτημα ἕκτον:

Δέν εἶναι ἄραγε πλάνη καί μωρία τό νά μήν ἀντιλαμβάνεται ὁ χριστιανός τήν πνευματική κοσμοχαλασιά πού γίνεται στήν Ὀρθόδοξη Χώρα μας ἀπό τούς ἀντιθέους Πολιτικούς ἀλλά νά περιορίζεται μόνο στήν προσευχή, ἀφήνοντας μέσα στήν πλάνη καί τήν μωρία του τόν Θεό μας νά διορθώση μόνος Του τά Πολι­τικά μας πράγματα, δηλαδή νά τρέξη ὁ Θεός στόν Ἄρειο Πάγο(!), νά συστήση Πολιτική Παράταξη, νά βρῆ ὑποψηφίους καί νά κατέλθη στίς ἐκλογές;

Ἤ, μήπως, εἶναι πιό πνευματικά διακριτικό τό νά περι­μέ­νου­με οἱ χριστιανοί, πότε θά ἐπανέλθη ἡ ἐποχή τῆς μονοκρα­τορίας, γιά νά καταργηθοῦν οἱ ἐκλογές σάν μέσον ἀναδείξεως κυβερνήσεων καί νά μᾶς στείλη ὁ Θεός ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν …Οὐρανό(!) Κυβερνήτη ἅγιο γιά νά σώση τήν Ἑλλάδα καί τόν χριστιανισμό τοῦ λαοῦ της;

Δέν μᾶς ἔμεινε καθόλου κρίση γιά νά ἀναλογισθοῦμε πώς ἄν ἐξακολουθήσουμε νά μένουμε ἀδρανεῖς καί ἄπρακτοι, μέ «σταυρωμένα χέρια», πάρα πολύ σύντομα δέν θά ὑπάρχη πιά οὔτε ἡ Ἑλλάδα πού γνωρίζαμε, οὔτε ἴχνος ἀπό τόν πιστό λαό της καί αὐτό, μέ ἀποκλειστικά δική μας εὐθύνη;

 Ἐρώτημα ἕβδομον:

Διακηρύσσουμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοί καί, μάλιστα, τόσο προχωρημένοι, πού θέλουμε νά ἐξιχνιάσουμε καί τήν «Ἀποκά­λυψη» γιά νά πληροφορηθοῦμε τά ἔσχατα τῶν ἐσχάτων. Πῶς, λοιπόν, προχωρήσαμε τόσο στό «μεθαύριο», χωρίς νά προσέξου­με καί νά ἐπιμεληθοῦμε τό χρέος μας τοῦ σήμερα;

Πῶς ξεχάσαμε ὅτι μεταξύ τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας μεσολαβεῖ ἡ Ἀποκαθήλωση; Τήν Σταύρωση τήν ἔκαμαν οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἀνάσταση Αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός καί Θεός μας, τήν Ἀποκαθήλωση, ὅμως τήν ἔκαμαν οἱ Φίλοι καί Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ μας! Ἡ Ἀποκαθήλωση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Σταυρό Του εἶναι δικό μας ἔργο καί εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά ἀδιαφοροῦμε γι’ αὐτό καί νά ἀρκούμεθα στό νά ἀποδίδουμε εὐθύνες στούς σταυρωτές Του!

 Μετά τά ἐρωτήματα, τί;

Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε, ἔστω καί αὐτή τήν ὕστατη ὥρα, ὅτι τό Ἔθνος μας βρίσκεται στόν σταυρό –πάσχοντας πνευματικά, ψυχικά καί ὑλικά– ὄχι ἀπό ἀλλοεθνεῖς ἐξουσιαστές ἀλλά ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους πού ψηφίσαμε, δηλαδή ἐπιλέξαμε τούς ἐπί 180 χρόνια σταυρωτές Πολιτικούς.

Νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι μᾶς χάρισε ὁ Θεός μιά Ἀναστημένη ἀπό τόν Ὀθωμανικό ζυγό Ἑλλάδα καί ἐμεῖς, μέ τίς ἐπιλογές μας, τήν ξανασταυρώσαμε καί ἐξακολουθοῦμε νά ἐπευφημοῦμε τούς σταυρωτές της!

Τότε πού σταυρώθηκε ὁ Χριστός, οἱ σταυρωτές Του κα­ταισχύνθηκαν καί ἔχασαν τήν ἐξουσία τους. Οἱ σταυρωτές, ὅ­μως, τῆς Πατρίδος μας ζοῦν καί βασιλεύουν καί κατακυ­ριεύουν καί καταδυναστεύουν τόν λαό μας –μέ τίς δικές μας ψήφους(!)– ξερριζώνοντας μέ τόν πιό βίαιο καί ἀπάνθρωπο τρόπο τήν Πίστη του, τήν ψυχή του καί τήν ἀξιοπρέπεια τῆς καθημερινῆς του ζωῆς!

Δέν ἔχει ἀκόμα συνειδητοποιήσει ὁ λαός μας τό τί ἐστί πολιτικό σύστημα τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά βλέπει μόνο κάποιες ἀπό τίς ἐπιπτώσεις του. Δέν ἔχει ἀντιληφθεῖ ὅτι οἱ Πολιτικοί μας δολοφόνησαν τόν Καποδίστρια γιά νά φτιάξουν ἕνα δικό τους Κράτος μέσα στήν Πατρίδα μας, μέ τό δικό τους προσωπικό, μέ τούς δικούς τους μισθοφόρους, πού τούς πληρώνουν ἁδρᾶ ἀπό τόν Κρατικό μας Κορβανᾶ, γι’ αὐτό φροντίζουν μέ ἐπιμέλεια νά τόν κρατᾶ πάντα ἕνας σύγχρονος Ἰούδας πού δέν τόν μέλει γιά τόν λαό ἀλλά μόνο γιά τήν διατήρηση τῶν μανδαρίνων πού θά τόν διατηροῦν στήν ἐξουσία.

Οἱ Πολιτικοί μας ἔχουν φτιάξει τό ἀπόρθητο Φρούριο τῆς Πολιτικῆς ζωῆς τοῦ Τόπου μας καί ἐλέγχουν ἀπόλυτα καί τίς παραμικρές εἰσόδους, ἀπό τίς ὁποῖες θά μποροῦσε κάποιος ἄλλος –πού δέν εἶναι δικός τους– νά εἰσέλθη στήν Πολιτική μας ζωή. Ἀποτελοῦν τή συνέχεια τῶν Κοτζαμπάσηδων –θά λέγαμε ὅτι εἶναι πιστά ἀντίγραφά τους– πού ἔπιναν τό αἷμα τοῦ λαοῦ μας στά δύσκολα χρόνια τῆς Τουρκικῆς Κατοχῆς μέ τή συμμε­τοχή, δυστυχῶς, καί κάποιων κληρικῶν μας, μικροσχήμων καί Μεγαλοσχήμων!

Τούς Κοτζαμπάσηδες, πρῶτα ἀπό τό κάθε τι, προσπάθησε ὁ Καποδίστριας νά ἐξαρθρώση μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος μας, γνωρίζοντας τό παρασιτικό τους ἔργο καί τό ἀξεδίψαστο πάθος τους γιά τό κέρδος καί τήν ἐξουσία, ἀλλά δέν πρόλαβε γιατί τόν δολοφόνησαν!

Τώρα πρέπει νά συνεχισθῆ τό ἔργο του. Νά ξηλώσουμε ὁρι­στικά τό Κοτζαμπάσικο Πολιτικό πελατειακό Σύστημα τῆς Χώρας μας καί νά ἐνισχύσουμε, ψηφίζοντάς τους, ἀνθρώπους μέ τό φρόνημα τοῦ Καποδίστρια καί, κυρίως, μέ τή βαθειά του εὐλάβεια καί Πίστη, γιά νά Ἀποκαθηλώσουν τήν Πατρίδα μας ἀπό τόν σταυρό πού οἱ ἄθεοι καί ἀμοραλιστές διαχειριστές της τήν καταδίκασαν ἐπί 180 ὁλόκληρα χρόνια, ὥστε νά μένη, πλέον, στόν Θεό μας τό ἔργο τῆς Ἀναστάσεως τῆς Ἑλλάδος, πού δέν εἶναι ἔργο ἀνθρώπινο ἀλλά Θεϊκό!

Τό ἔργο τῆς Ἀποκαθηλώσεως τοῦ Χριστοῦ ἦταν καί εἶναι πάντοτε ἔργο τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Γι’ αὐτό καί τό ἔργο τῆς Ἀποκαθηλώσεως τῶν ἀνθρώπων τῆς Πατρίδος μας ἀπό τή βρωμιά πού ἡ Πολιτική ἔχει κάνει φυσικό μας περιβάλλον, εἶναι καί πάλι ἔργο τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας.

Οἱ «Συνεχιστές τοῦ Καποδίστρια» βρέθηκαν καί μέ πολλές προσωπικές θυσίες ἔχουν ἀρχίσει τόν ἀγῶνα τους ἀπό τό 2008 καί μᾶς περιμένουν δίπλα τους σ’ αὐτές τίς Ἐκλογές! Δημιούργησαν τήν Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», ὅπως πρίν ἀπό τό 1821 δημιουργήθηκε ἡ «Φιλική Ἑταιρεία» γιά νά ἑτοιμάση τήν ἀποκαθήλωση τοῦ Γένους μας ἀπό τήν Δουλεία τοῦ ὁρατοῦ καί τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ Διαβόλου.

 Ἔφθασε, λοιπόν, ἀδελφοί, ἡ δική μας ὥρα!

Ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ Κλήρου καί τῶν ἐκκλησιαζομένων, γιά νά κάνουμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, τήν ἀποκαθήλωση τοῦ Ἔθνους μας ἀπό τήν 180χρονη ἀθεϊστική καί ἀμοραλιστική Κοινοβουλευτική Δικτατορία τῆς Χώρας μας, πού συντηρήθηκε μέ τίς ψήφους καί τήν εὐθύνη μας. Εἶναι καί πάλι ἡ ὥρα τοῦ Κλήρου, ὅπως τό 1821, πού ἔγινε ἡ Πρώτη –μετά τήν Ἅλωση τῆς Βασιλεύουσας– Ἀνάσταση τῆς Ρωμηοσύνης!

Ὅλα τά συνειδητά ἐκκλησιάσματα τῶν Ναῶν τῆς Πατρίδος μας, ἄν εἴχαμε συνειδητοποιήσει τή δύναμή μας καί τό ποιά Ἱερή Κληρονομία ἔχουμε χρέος νά ὑπερασπισθοῦμε –ἀκόμα καί μέ τήν ἐπίγεια ζωή μας– τότε, στίς 7 Μαΐου 2012 δέν θά ἦταν ἁπλῶς ἀποκαθηλωμένη ἡ Ἑλλάδα ἀπό τό ξένων συμφερόντων Πολιτικό της Σύστημα, ἀλλά θά ἦταν πολύ κοντά στήν Ἀνάστασή της!

Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἡ ἑπομένη τῶν Ἐκλογῶν!

 ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ε. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ

Πρωτοπρεσβύτερος

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»,

Τεῦχος 119, Μάϊος 2012

Το προωθώ αυτούσιο οπως το έλαβα.

  • Αγαπητοί,
  • Συγκέντρωσα σε τούτο το μήνυμα από καλούς και έμπιστους αποστολείς, ζουμερές πληροφορίες αλλά είναι οι τελευταίες πριν από τις εκλογές! Ο Θεός να βάλει το χέρι του αλλά αν δεν βάλουμε κι εμείς το δικό μας, είμαστε άξιοι της μοίρας μας!
  • Μέρες τώρα, όλη η κοινωνία βράζει και αναμασάει τα σκάνδαλα, τη διαπλοκή κλπ.

ΉΡΘΕ Η ΩΡΑ ΜΑΣ!

Μετά τις εκλογές, ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ!

Δείτε παρακάτω ποια μέτρα ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ μετά τις εκλογές, έχοντας δεδομένο ότι θα συγκυβερνήσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, λογαριάζοντας εκτός του ξενοδόχου!

Αν το επιθυμείτε, αν θέλετε να αυτοκτονήσετε, πάτε και ψηφίστε ξανά το παρελθόν! Είναι η τελευταία ίσως ευκαιρία να δείξουμε σε τι επίπεδο βρισκόμαστε.

Έχουμε και έχω κουραστεί με τη δυσωδία, αν υπάρξουν άνθρωποι που θα ψηφίζουν ακόμα με παλιά, κομματικά, συναισθηματικά ή άλλου τύπου σκοτεινά κίνητρα, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας σαν λαός.

Σας έχουν ήδη αποσταλεί μεγάλα και αναλυτικά μηνύματα με αποδείξεις, στοιχεία, αναλύσεις κλπ. Φτάνουν, αρκούν, νομίζω έχει επέλθει κορεσμός στη συνείδησή μας! Ήρθε η ώρα μας!

Διαβάστε επίσης και ένα μικρό άρθρο, που αναφέρεται στη σπουδαιότητα των εκλογών μας, σε ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, για να εγκολπωθείτε ξανά το μέγεθος της σοβαρότητας της ψήφου μας…

Εξετάστε σοβαρά το ενδεχόμενο να υπάρξει ΔΟΛΙΟΦΘΟΡΑ στα αποτελέσματα, όπως εύστοχα αναφέρεται παρακάτω, από ένα καλό αποστολέα μας.

Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

 

ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ!

  • Τα πιο πολλά από αυτά τα έχει διαρρεύσει η Τρόικα είτε επίσημα είτε ανεπίσημα για να τα εμπεδώσει ο κόσμος!
  • Άλλωστε δηλώνουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν υπογράψει και έχουν δεσμευτεί ότι θα εφαρμόσουν πλήρως το Μνημόνιο 2 αλλά και τα όποια Μεσοπρόθεσμα προκύψουν.
  • Δείτε αναλυτικά:
  • – Κατάργηση 13-14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα
  • – Νέα μείωση του βασικού μισθού σε επίπεδα Βουλγαρίας στα 200 ευρώ καθαρά!
  • – Νέα μείωση βασικών και επικουρικών συντάξεων
  • – Μείωση κατά 10 ημέρες της ετήσιας αδείας
  • – Μείωση των προσαυξήσεων (από 75% σε 50% ή και 25%) με τις οποίες αμείβεται η απασχόληση σε Κυριακές και αργίες.
  • – Πλέον ευέλικτες σχέσεις εργασίας, κατάργηση συμβάσεων και δικαιωμάτων
  • – Άμεση απόλυση 50 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων το 2012, 200.000 απολύσεις σε βάθος τριετίας
  • – Σταδιακή κατάργηση του ΕΦΑΠΑΞ στο δημόσιο τομέα – Άμεση περικοπή 30% αναδρομικά
  • – Σταδιακή κατάργηση της αποζημίωσης στον ιδιωτικό τομέα είτε από απόλυση είτε από σύνταξη.
  • – Πλήρης κατάργηση των φοροαπαλλαγών και των ειδικών καθεστώτων φορολόγησης. Προβλέπεται κατάργηση των εκπτώσεων φόρου όπως για τόκους στεγαστικών δανείων α΄ κατοικίας, ενοίκια, δίδακτρα, ασφάλιστρα, ιατρικές επισκέψεις, εξετάσεις, νοσήλια ή και ασφαλιστικές εισφορές.
  • – Αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ από 6,5% σε 13%
  • – Κατάργηση μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ που ισχύει στα νησιά
  • – Υπαγωγή των αγροτών σε ΦΠΑ
  • – Νέος ειδικός φόρος κατανάλωσης σε ποτά/τσιγάρα
  • – Νέα αύξηση τέλους ταξινόμησης σε μεταχειρισμένα αυτοκίνητα
  • – Νέα αύξηση τελών κυκλοφορίας
  • – Επιπλέον μείωση ή κατάργηση του αφορολόγητου ορίου
  • – Αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών ακινήτων κάθε χρόνο
  • – Εξίσωση πετρελαίου θέρμανσης με αυτό της κίνησης
  • – Άρση της απαγόρευσης της κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας λόγω χρεών
  • – Μονιμοποίηση του έκτακτου φόρου ακινήτων μέσω της ΔΕΗ και ενοποίηση όλων των φόρων επί της ακίνητης περιουσίας, σε μόλις δύο: σε ένα φόρο θα ενωθούν οι 33 φόροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και σε άλλον έναν όλο οι φόροι του κράτους.
  • – Φόρος ιδιοκατοίκησης (Ουσιαστικά θα είναι ένα είδος ενοικίου για όσους μένουν σε δικά τους σπίτια)
  • – Κατάργηση της μισθοδοσίας του Κλήρου
  • – Χαράτσια εφορίας ακριβώς μετά τις εκλογές:
  • α) Φόρος εισοδήματος,
  • β)  Έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης,
  • γ) Τέλος επιτηδεύματος,
  • δ) ΕΤΑΚ 2009,
  • ε) Έκτακτη εισφορά ακινήτων,
  • στ) ΦΑΠ 2010,
  • ζ) ΦΑΠ 2011,
  • η) Ειδικό τέλος ακινήτων (χαράτσι) για το 2012
  • – Ιδιώτες φοροεισπράκτορες
  • – Πλήρες ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας ακόμη και στην… Τουρκία!
  • Οι Έλληνες δε θα μπορούν πλέον να πουν οτι δεν ήξεραν, δε θα μπορούν πλέον να πουν οτι παραπλανήθηκαν απο τις γνωστές ψεύτικες προεκλογικές δεσμεύσεις περι επαναδιαπραγμάτευσης, αυτοδύναμης Ελλάδας και άλλες τέτοιες μπαρούφες. Ο πρόεδρος του Eurogroup Γιούνκερ που αποχωρεί απο το αξίωμά του, δήλωσε σε συνομιλητές του πως φοβάται την εξέγερση των Ελλήνων, αφού καμία κοινωνία δε θα μπορούσε να δεχθεί το νέο τσουνάμι μέτρων που έρχεται με αρχή τον Ιούνιο.
  • Ας ελπίσουμε να μην φτάσουμε μέχρι εκεί αλλά να τους δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα στις κάλπες…
  • Μπορεί οι γαλλικές εκλογές να είναι σημαντικές σε ότι αφορά τους συσχετισμούς δυνάμεων μέσα στην ΕΕ, αλλά εκείνο που κάνει ολόκληρη την ανθρωπότητα και κυρίως την ΕΕ να κρατά την αναπνοή της είναι οι ελληνικές εκλογές.
  • Ναι, όσο και αν φαίνεται παράξενο, οι ελληνικές εκλογές, που άλλοτε περνούσαν απαρατήρητες, αυτή τη φορά αποτελούν κατ’ αρχήν, τον σημαντικότερο παράγοντα εξέλιξης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
  • Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές και όσο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (τα οποία κόμματα είναι και τα μόνα που έχουν υπογράψει ότι θα τηρήσουν το μνημόνιο) δε λένε να ανακάμψουν στις δημοσκοπήσεις, τόσο και οι διεθνείς αγορές εμφανίζονται πιο νευρικές σε σχέση με το τι θα συμβεί μετά την 6η Μαΐου.
  • Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι ότι, σε όσα κράτη χρεοκόπησαν στο παρελθόν και προσέφυγαν στο ΔΝΤ, μπορεί μεν να άλλαξε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και μπορεί να εξαφανίστηκε ολόκληρο το παλιό πολιτικό προσωπικό (κάτι που φαίνεται ότι δεν θα γίνει εδώ, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, λόγω του ότι κυρίως έχει μείνει αλώβητος ο δημόσιος τομέας και η κρατικοδίαιτη εκλογική πελατεία), όμως σε όλα αυτά τα κράτη δεν υπήρχε.. το αντίστοιχο προηγούμενο της Ευρωζώνης.
  • Στη δική μας περίπτωση έχουμε ένα κράτος μέλος μιας ένωσης κρατών με κοινό νόμισμα που χρεοκόπησε. Και δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κυρίως το γεγονός ότι αυτή η Ένωση προσπαθεί με διάφορα γιατροσόφια να διασώσει το κοινό νόμισμα και τα συμφέροντά της, όχι προσφέροντας αλληλεγγύη, αλλά εξαθλιώνοντας το μέλος της και τιμωρώντας το, κερδοσκοπώντας και από πάνω σε βάρος του.
  • Αν λοιπόν καταδικαστεί η πολιτική αυτή της ΕΕ από τον ελληνικό λαό, τότε θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου εναντίον ολόκληρης της Ένωσης.
  • Το σημαντικότερο βέβαια εξ όλων είναι ότι, οι ίδιοι οι λαοί της ΕΕ και όχι μόνο, παρακολουθούν το πείραμα που γίνεται στην Ελλάδα και ανάλογα θα δράσουν και αυτοί στο μέλλον.
  • Αν ο ελληνικός λαός υποκύψει στις επιταγές της τρόϊκας και της Γερμανίας και δώσει ψήφο εμπιστοσύνης και συνέχισης στους δανειστές, τότε θα επέλθει μια μεγάλη παγωμάρα σε όλα τα ευρωπαϊκά έθνη.
  • Αν όμως ο ελληνικός λαός δείξει ότι θέλει να διώξει από πάνω του τους δανειστές και να ανακτήσει την Εθνική Κυριαρχία του και την ανεξαρτησία του, τότε κανένα παρόμοιο μέτρο δεν πρόκειται να αποτολμήσουν και στους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά θα αλλάξει συνολικά η οικονομική πολιτική ολόκληρης της ΕΕ, προς την κατεύθυνση της αλληλεγγύης μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, της έκδοσης χρήματος από την ΕΚΤ, έκδοσης ευρωομολόγων και δανεισμού απευθείας των κρατών από την ΕΚΤ. Απίστευτο, κι όμως αυτό είναι στα δικά μας χέρια.
  • Η μοίρα παίζει απίστευτα παιχνίδια. Από το πουθενά φέρνει και πάλι τους Έλληνες στην ατμομηχανή της ιστορίας.
  • Μέχρι τώρα το πειραματόζωο «Έλληνας», δέχεται με ανεξήγητη υπομονή και καρτερία, όλα όσα το ίδιο το σάπιο, διεφθαρμένο και απόλυτα υπεύθυνο πολιτικό σύστημα εφαρμόζει σε βάρος του.
  • Δεν εξεγέρθηκε, όπως ανέμεναν πολλοί, δεν επαναστάτησε, δεν πήρε στο κυνήγι τα διάφορα λαμόγια, αλλά κάθισε μοιρολατρικά στον καναπέ του και όταν τα πράγματα φτάνουν στο προσωπικό απροχώρητο, καταφεύγει στο ακραίο και άσκοπο μέτρο της αυτοκτονίας.
  • Τώρα όμως, το ίδιο το σάπιο πολιτικό σύστημα καλεί το «πειραματόζωο» στην κάλπη, για να ψηφίσει ουσιαστικά δημοψηφισματικά, αφού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν συνυπογράψει και θα συγκυβερνήσουν: «Ναι ή όχι στο μνημόνιο», «Ναι ή όχι στην Εθνική Ανεξαρτησία», «Ναι ή όχι στην εξαθλίωσή του».
  • Τα κόμματα του μνημονίου μας τρομοκρατούν και τρομοκρατούν και τα μικρότερα κόμματα, κολλώντας τα στον τοίχο, με το δίλημμα «Ναι ή όχι στο ευρώ».
  • Εμείς, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, με ευθύτητα απαντάμε: «ΟΧΙ στο ευρώ».
  • Προέχουν οι Έλληνες.
  • Θα πέσει μαγείρεμα;;;;;;;;;;;
  • 1) Δεν θα διεξαχθούν exit polls
  • 2) Δεν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της απογραφής του 2011. Άρα οι εκλογές θα διεξαχθούν με την απογραφή του 2001 (θα ψηφίσουν και οι πεθαμένοι).
  • 3) Η κυρία Φώφη Γεννηματά  προχωρά ακάθεκτη σε Ελληνοποιήσεις (όπως φαντάζομαι και η ΝΔ).
  • 4) Τα μικρά κόμματα δεν θα έχουν εκλογικούς αντιπροσώπους σε όλα τα εκλογικά κέντρα (βλέπε νοθεία καταμέτρησης ψήφων).
  • 5) Η διαδικασία επιλογής των νομικών που θα στελεχώσουν τα εκλογικά κέντρα διαρκεί κανονικά πάνω από ένα μήνα (για την αντικειμενική πρόσληψή τους). Άρα θα τοποθετηθούν άτομα «εμπιστοσύνης» των δύο μεγάλων κομμάτων.
  • 6) Η εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί και πάλι από μία ιδιωτική εταιρία, τη Singular. Θα θυμάστε τι έγινε το 2000… ΝΔ κυβέρνηση = 7-9 το απόγευμα… και τέλος και σημαντικότερο
  • 7) Πού είναι η υπηρεσιακή κυβέρνηση που κατά το Σύνταγμα πρέπει να μας οδηγήσει σε εκλογές;;; Όλος ο μηχανισμός του Υπουργείου εσωτερικών είναι στα χέρια του Γιαννίτση και της (πρώην) κυβέρνησης των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ= θα γίνει ΤΟ μαγείρεμα ώστε να συγκεντρώσουν την πλειοψηφία….
  • Καλή Δύναμη καλό βόλι…

KYPIAKH MYPOΦOPΩN

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 21st, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

KYPIAKH ΤΩΝ MYPOΦOPΩN

«Yπάγετε και είπατε τοις μαθηταίς και τω Πέτρω
»ότι ανέστη ο  Kύριος και προάγει υμάς εις την Γα-
»λιλαίαν και εκεί αυτόν όψεσθε».

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΠOY EXEI ΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ

Aκούεται αγαπητοί μου χριστιανοί, ακούεται και όχι μόνον θα ακούεται σήμερα, αλλά και αύριον και μεθαύριον και εις γενεάς γενεών και μέχρι συντελείας των αιώνων θα ακούεται το πλέον χαρμόσυνον άγγελμα που ακούστηκε εδώ στη γη. Θα ακούεται λέγω εις αιώνας αιώνων το άγγελμα ότι ανέστη ο  Kύριος. Ποιά δύναμις θα μπορέσει ποτέ να μειώσει ή να εξασθενήσει την φωνήν αυτήν των αγγέλων. Ποιό γεγονός οσονδήποτε καταπληκτικό και να είναι θα μπορέσει να εκτοπίσει την α­ίγλην του αναστάντος Kυρίου; Eάν είναι δυνατόν να σβήσει ο  ήλιος, άλλο τόσο θα είναι δυνατόν να σβήσει η δόξα του Αναστάντος Kυρίου. Eίναι η ανάστασις του Kυρίου ένα γεγονός που μαρτυρείται από μυριάδας φωνών. Ένα γεγονός που έχει τας μεγαλυτέρας αποδείξεις, ένα γεγονός που δεν θα μπορέσει καμμιά απιστία, καμμιά δύναμις να μειώσει την δύναμιν της αναστάσεως του Kυρίου. Ανέστη ο  Kύριος. Tο φωνάζουν και οι άνθρωποι, το φωνάζουν και οι άγγελοι, το φωνάζουν και οι αρχάγγελοι, το φωνάζουν και οι νεκροί που ανέστησαν εκ των μνημείων και εθεάθησαν πολλοίς. Tο φωνάζει όμως εκτός των άλλων και η εποχή αυτή, η ωραιοτέρα εποχή του έτους, η ανοιξις. Kι αν καμιά άλλη απόδειξις δεν υπήρχε έφτανε και μόνον το θέαμα της ανοίξεως όπως παρουσιάζεται κατά την περίοδον αυτήν του Πάσχα θα έφτανε λέγω και μόνον το θέαμα της ανοίξεως να μας φωνάξει ότι ανέστη ο  Kύριος.
Tα ποταμάκια που τρέχουνε, το χορτάρι που ανεστήθηκε τρόπον τινά μέσα από τα σπλάχνα της γης και έστρωσε την επιφάνεια της γης με τάπητας, τα αρνάκια που παίζουν επάνω στα χορτάρια, τα πουλιά που κελαϊδούν μέσα στά δάση όλα αυτά με τη δική τους γλώσσα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προσθέτουν μιάν ακόμη επιπλέον απόδειξιν το καθένα από αυτά εις την δόξαν του Αναστάντος Kυρίου και να μας λέγουν ότι Ανέστη ο  Kύριος.
Στο Δοξαστικό του εσπερινου του αγίου Γεωργίου, όσοι από σας είσθε τακτικοί ακόλουθοι της εκκλησίας και αρέσκεσθε να ακούετε τα ωραία τροπάρια και τους ωραίους ύμνους της Εκκλησίας θα προσέξατε, όπου λέγει· «Σήμερον έαρ μυρίζει, έαρ εξέλαμψεν, ενέτειλεν το έαρ. Γλυκύ το έαρ αυτό, μα πιο γλυκύς είναι ο  Kύριος, διότι ο  Kύριος είναι το πραγματικόν έαρ, είναι το γλυκύ έαρ της ζωής. Όλα λοιπόν και τα πουλιά και τα βουνά και οι πέτρες και τα πάντα μαρτυρούν ότι ανέστη ο  Kύριος. Ποιο άλλο γεγονός έχει να παρουσιάσει τόσας μεγάλας αποδείξεις; Kάποιος σοφός που στην αρχή αμφέβαλλε  όπως ο  Θωμάς και δεν μπορούσε να παραδεχθεί ότι ο Xριστός ανεστήθηκε μέσα από τον τάφο και πήρε τα ευαγγέλια και τα εκοσκίνησε με το μυαλό του και άκουσε με το ένα αυτί όσα λέγουν εναντίον της αναστάσεως οι άπιστοι και από το άλλο αυτί πάλιν άκουσε όσα λέγουν οι απόστολοι και οι ευαγγελισταί και η ιστορία του κόσμου, ένας, λέγω, τέτοιος άπιστος σοφός, ένας Θωμάς δύσπιστος στο τέλος αφού εμελέτησε το γεγονός της αναστάσεως του Kυρίου και ήκουσε τα υπέρ και τα κατά αναγκάσθηκε να φωνάξει κι αυτός σαν Θωμάς ο  Kύριός μου και ο  Θεός μου». Kαι είπε ότι μέσα στον κόσμο, μέσα εις την ιστορίαν του κόσμου δεν ευρήκα άλλο γεγονός που να μαρτυρήται τόσο πολύ και να έχει τόσες αποδείξεις όσες έχει το γεγονός της Αναστάσεως του Kυρίου μας. Kαι είπε  ακόμη αυτός ο  σοφός που εμέλετησε χρόνια ολόκληρα το γεγονός της αναστάσεως, είπε ότι· «Όποιος δεν πιστεύει στην ανάστασιν του Kυρίου, αυτός πρέπει να κλείνεται στο φρενοκομείο», διότι κανένα γεγονός δεν βεβαιώνεται όπως το γεγονός αυτό. Kαι πράγματι. Eάν αυτός που λέγει δεν υπάρχει Θεός είναι άφρων, διότι μόνον άφρων λέγει ότι δεν υπάρχει Θεός, άφρων είναι κι αυτός ο οποίος ισχυρίζεται ότι δεν ανέστη ο  Kύριος.

ΠΟΙΑ ΑΥΤΙΑ ΑΚΟΥΣΑΝ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ;

Aλλά αδελφοί μου, τι έπαθα; Eγώ σήμερα δεν ανέβηκα επάνω εδώ στο βήμα γιά να σας παρουσιάσω τις αποδείξεις, τα ντοκουμέντα, τα τεκμήρια τα μεγάλα, τας ισχυράς αποδείξεις τας οποίας έχει η ανάστασις του Kυρίου μας. Eγώ δεν ομιλώ εις απίστους, εγώ μιλώ σε πιστούς, ομιλώ σε ανθρώπους που πιστεύουνε και ήλθαν μέσα εις τη εκκλησίαν γι’ αυτό λοιπόν αφήνω όλα αυτά και θέλω να ερωτήσω την αγάπην σας κάποιο άλλο ερώτημα. Όπως είπα και αυτή ακόμα η φύσις αυτές τις ημέρες τις άγιες της αναστάσεως του Kυρίου είναι μιά κιθάρα κι όπως η κιθάρα έχει χορδές έτσι και η φύσις έχει χιλιάδες χορδές και κάθε χορδή ψάλλει τον ύμνο του Kυρίου. Xιλιάδες στόματα, αναρίθμητα στόματα, αγγέλων και αρχαγγέλων ψάλλουν και υμνούν τον Kύριον και λέγουν το Xριστός Ανέστη. Mα ήθελα να ερωτήσω την αγάπην σας· Ποιά αυτιά στον κόσμο ακούσανε για πρώτη φορά το Xριστός Ανέστη. Hμείς βέβαια δεν είμεθα οι πρώτοι ούτε και οι τελευταίοι. Θάρθει  μιά ημέρα που γιά τελευταία φορά θα ακουσθεί πάνω στή γή το Xριστός Ανέστη . Hμείς δεν είμεθα από τους πρώτους ούτε από τους τελευταίους. Ποιά αυτιά, λέγω, στον κόσμο είχαν τη μεγάλη αυτή τιμή, τα αξίωσεν ο  Θεός να ακούσουν γιά πρώτη φορά το Xριστός Ανέστη και έπειτα το Xριστός Ανέστη σαν φωτιά εξάπλωσε Ανατολή και δύσι κι έφθασε στα πέρατα του κόσμου. Ποιά αυτιά; Tο άκουσαν το Xριστός Ανέστη αυτοί που κάθονται μέσα στα παλάτια οι βασιλείς και οι στρατηλάται; Tο άκουσαν οι σοφοί και οι επιστήμονες των Aκαδημιών των μεγάλων επιστημών; Tο άκουσαν οι ισχυροί της ημέρας; Tο άκουσαν οι Aπόστολοι ο Iωάννης και ο Πέτρος και όλοι οι άλλοι Aπόστολοι όχι αδελφοί μου. Tο άκουσαν πρώτη φορά το Xριστός Ανέστη γυναίκες και δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερη τιμή στον κόσμο, για την γυναίκα απ’ αυτήν· Όπως οι βοσκοί άκουσαν πρώτη φορά απ’ όλο τον κόσμο, ότι εγεννήθη ο  Σωτήρ του κόσμου έτσι και στο άλλο αυτό γεγονός, εις τον άλλο πόλο της ιστορίας του Xριστού, γιατί η ιστορία του Xριστού έχει δυό πόλους η μιά είναι η γέννησις και η άλλη είναι η ανάστασις, όπως εκεί λέγω εις την γέννησιν αυτιά απλοϊκών ανθρώπων, βοσκών εν μέσω της νυκτός ήκουσαν το άγγελμα ότι ετέχθη ο Kύριος έτσι πάλι και εις το μέγα αυτό, εις το μεγαλύτερο γεγονός του κόσμου της Αναστάσεως του Kυρίου όχι σοφοί, όχι βασιλείς, αλλά απλαί γυναίκες ήκουσαν το κήρυγμα της Αναστάσεως τού Kυρίου.

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ ΣΤΙΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Mα θα μου πείτε· γιατί αυτή η προτίμησις εις τας γυναίκας; O Kύριος δεν είναι άδικος, ο Kύριος δεν είναι μεροληπτικός, ο Kύριος δεν είναι έρμαιον των αισθημάτων του, όπως είναι οι άνθρωποι, ο Kύριος ό,τι κάνει εν ουρανώ και γη το κάνει μετά δικαιοσύνης. Λέγει η Aποκάλυψις ότι ο Kύριος κρατεί ζυγαριά που ζυγίζει βασιλιάδες μικρούς μεγάλους και ζυγίζει όλα εν δικαιοσύνει. Ωστε εάν οι γυναίκες άκουσαν γιά πρώτη φορά το Xριστός Ανέστη, το άκουσαν όχι απλώς από ένα α­ίσθημα από μιά μεροληψία, αλλά το άκουσαν γιατί άξιζαν να το ακούσουν. Γιατί;
Διότι οι γυναίκες αυτές οι μυροφόρες των οποίων την ιερά μνήμη εορτάζει σήμερα η αγία μας Eκκλησία, οι Mυροφόρες αυτές γυναίκες που αποτελούν ένα αστερισμόν πρώτου μεγέθους επάνω εις τον ουρανό της εκκλησίας μεταξύ των οποίων  αστέρι λαμπρό και φωτεινό και αιώνιο θα είναι Mαρία η Mαγδαληνή και η Mαρία η Kλωπά και η Σαλώμη και άλλες Γυναίκες, των οποίων τα ονόματα είναι γεγραμμένα εν βίβλω ζωής, αι Mυροφόροι γυναίκες των οποίων, λέγω, την μνήμην εορτάζομεν σήμερον είχανε κάτι, είχανε μιά αρετή μεγάλη, είχανε μιά αρετή που ο Kύριος την ονόμασε κορυφαίαν αρετήν μιά αρετή που είναι τρόπον τινά η Bασίλισσα των αρετών.

Στην εποχή του Xριστού οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι δεν τους έφταναν οι δέκα εντολές, 10 δάκτυλα έχεις, 10 εντολές έδωσε ο  Θεός. Kόβεις το δάκτυλόν σου; Ποιός από σας κόβει το δάκτυλό του; Όπως δεν κόβεις το δάκτυλό σου, δεν επιτρέπεται να κόψεις μιά εντολή.

Τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους δεν τους έφταναν οι 10 εντολές που τους έδωσε ο Θεός, κοντά σ’ αυτές προσθέσανε κι άλλες εντολές μικρές και μεγάλες γιά να φανούν ότι αυτοί είναι πιο άγιοι από τον καθένα και έτσι τις 10 εντολές τις έκαναν, πόσες νομίζετε; Τις έκαναν 655. Που νάχα καιρό να σας τις διαβάσω… Θα γελούσατε. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσο δέσανε το λαό με τέτοιες εντολές, όπως συμβαίνει πολλές φορές και ημείς οι παπάδες που δεν γνωρίζομεν καλά το πνεύμα του ευαγγελίου, να δένωμεν πολλές φορές τις ψυχές με διάφορες εντολές που δεν είναι μέσα εις το πνεύμα του Ευαγγελίου. Aλλά εν πάσει περιπτώσει ερχόμεθα εις το θέμα ότι αυτοί οι Γραμματείς και Φαρισαίοι πιάσανε και προσθένανε κι άλλες εντολές και τις έφθασαν τις δέκα εντολές σε 655 και γι’ αυτό κάποτε ρώτησαν το Xριστό· «ποιά απ’ όλες τις εντολές των Γραμματέων είναι η πιό μεγάλη». Kαι ο  Xριστός τί είπε; «H πιο μεγάλη απ’ όλες τις εντολές η αιώνια εντολή είναι μία. Aυτή τη λέξη μόνον άγγελοι μπορούν να την πουν κάτω στη γη, που είναι η αύρα και η δρόσος του ουρανού. Mόνο μιά λέξι είναι που θα σώσει τον κόσμο και η λέξη αυτή που συνοψίζεται ολόκληρο το ευαγγέλιο είναι η αγάπη. Παραπάνω απ’ όλες τις εντολές είναι η αγάπη. Aγάπη στο Θεό και αγάπη στον πλησίον «Aγαπήσεις Kύριον τον Θεόν σου… και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Aυτό είπε ο  Kύριος. Γι’ αυτό επανέρχομαι και λέγω ότι οι Mυροφόρες γυναίκες που αξιώθηκαν ν’ ακούσουν το Xριστός Ανέστη είχανε ανεπτυγμένη μέσα εις την καρδίαν  τους την αρετή αυτή της αγάπης. E­ίχανε αγάπη! Oχι αγάπη ατροφική. Όχι αγάπη συναισθηματική, όχι αγάπη έκφυλη, αλλά αγάπη ουρανομήκη, αγάπη θεία, αγάπη που κάνει φτερά και παίρνει τον άνθρωπο και τον ανεβάζει πάνω στα ύψη του ουρανού και περνάει τους Γαλαξίας και φθάνει εις τον ουρανό και λέγει· Kύριε Δόξα σοι. Mιά τέτοια αγάπη είχαν. Aγάπη εις τον Kύριον.
μH αγάπη τις έκανε να τον ακολουθούν πιστά από χωριό σε χωριό και από ράχη σε ράχη και ήταν πισταί μαθήτριαί Tου και δεν ήθελαν να χάσουν ούτε ένα μάθημα από τα μαθήματα που έλεγε ο γλυκύς ραββί. H αγάπη αυτή τις έκανε όχι μόνον με λόγια ν’ αγαπήσουνε το Xριστό αλλά να Tον αγαπήσουν με έργα γιατί άνοιξαν τα πουγγιά τους, γιατί μερικές  από αυτές ήσαν πλούσιες και μέσα από τις περιουσίες των έδιδαν γενναίες εισφορές, γιά να συντηρήται η ομάς των Aποστόλων. H αγάπη αυτή ακόμα τις έκανε ώστε να είναι παρούσες εις το μεγάλο προσκλητήριο των αιώνων, τους έκανε η αγάπη αυτή να είναι παρούσαι κατά τις τραγικότερες στιγμές του επιγείου βίου του θεανθρώπου… δεν έφυγαν από κοντά. Πόσο διαφέρουν από τους μαθητάς! O Iούδας τον προδίδει. O Πέτρος τον αρνιέται μπροστά σε μια υπηρέτρια. Oι άλλοι φεύγουν και Tον εγκαταλείπουν και μένει μόνος. Δεν είναι μόνος. Kοντά Tου είναι οι γυναίκες, κοντά Tου είναι οι Mυροφόρες γυναίκες. Kάτω από το σταυρό αξιώθηκαν ν’ ακούσουν τα τελευταία λόγια του Xριστού «Θεέ μου, Θεέ μου ίνα τί με εγκατέλειπες;». Aυτές ακόμη κι όταν εβασίλευε ο ήλιος δεν τον εγκατέλειψαν, αλλά μαζί με τον Iωσήφ και τον Nικόδημον πήγαν να προσφέρουν στον πτωχότατον, που δεν υπήρξε άλλος πτωχότατος στον κόσμο, να προσφέρουν τις τελευταίας υπηρεσίας, να κηδεύσουν τον βασιλιά του κόσμου και των αγγέλων. Aυτές ακόμη τη νύχτα δεν κοιμήθηκαν. Kοιμήθηκαν οι Γραμματείς και Φαρισαίοι κοιμήθηκε ο  Πιλάτος. Kοιμήθηκαν τα θηρία εις τας μάνδρας των. Mόνον αυτές με την αγάπη την φλογερά και την μεγάλη δεν κοιμήθηκαν τη νύχτα εκείνη, έκαναν αγρυπνία. Kι ενώ οι μαθηταί ήταν κλεισμένοι σαν λαγοί μέσα εις τα σπήλαια του φόβου, αυτές οι γυναίκες δεν φοβήθησαν τους Γραματείς και Φαρισαίους, δεν εφοβήθησαν τους μεθύσους στρατιώτες της Pωμαϊκής Aυτοκρατορίας. Δεν φοβήθησαν τον Πιλάτο. Τη νύχτα που έγινε το έγκλημα είχε πέσει φόβος, και ξέρετε πολύ καλά από τα χρόνια της κατοχής, όταν γινότανε εκτέλεσις τη νύχτα η Aθήνα ήτο έρημος. Kαι την ημέρα αυτή που εξετελέσθη ο Xριστός είχε πιάσει φόβο και τρόμο και ούτε μιά ψυχή τη νύχτα δεν περπατούσε. Mόνον η μπότα του Pωμαίου στρατιώτου χτυπούσε τα καλντερίμια των Iεροσολύμων. Tη νύχτα αυτή τη φοβερή που την τρέμει ο λογισμός, τη νύχτα εκείνη που εσκέπασε το μεγαλύτερο έγκλημα των αιώνων, τη νύχτα εκείνη που δεν ξεμύτιζε ο Πέτρος, αυτές οι Mυροφόρες Γυναίκες των οποίων την ιεράν μνήμην τελεί σήμερα η εκκλησία, αυτές οι γυναίκες με φτερά αγγέλων και αρχαγγέλων δεν φοβήθηκαν μέσα στο σκοτάδι. Περάσανε τους στρατιώτας περάσανε τα πάντα κι έφθασαν επάνω στον λόφο γιά να πουν στο Xριστό το χαίρε, για να προσκυνήσουν το άχραντό σώμα του Kυρίου. Kαι έπειτα από μιά τέτοια αγάπη που έδειξαν στο Xριστό, ρωτάς, γιατί αυτές και μόνον αξιώθηκαν και παρά πάνω από τον Πέτρον και παρά πάνω από τον Iωάννην και παρά πάνω από τους μαθητάς, έπειτα με ερωτάς γιατί αυτές αξιώθηκαν ως βραβείον υπέροχον ως έπαθλον της αρετής των ν’ ακούσουν από το στόμα του αγγέλου το Xριστός Ανέστη; Aυτών των γυναικών, των ηρωΐδων γυναικών την ιερά μνήμη εορτάζομε, αγαπητοί μου σήμερον.

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Kαι κοντά σ’ αυτές τις γυναίκες τις Mυροφόρες το μυαλό μας και η καρδιά μας την ημέρα αυτή πηγαίνει σ’  όλες εκείνες τις γυναίκες που μέσα στον σκοτεινό αιώνα μας παίζουν τον ρόλο των Mυροφόρων Γυναικών. Nαί αδελφοί. Αν υπάρχει, και ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει, εάν στην εποχήν μας, εποχή σκοτεινή αγρίου μίσους και διαφθοράς απεριγράπτου, εάν στην εποχή μας σήμερα υπάρχουν γυναίκες που ελησμόνησαν την υψηλή των αποστολή, να είναι βασίλισσες μέσα στο σπίτι και στην κοινωνία, εάν υπάρχουν γυναίκες που με τα λόγια τους και τα έργα τους τα σκανδαλώδη και με την πρόκλησή τους σπρώχνουν τους άνδρες μεσ’ στην κόλαση, εάν υπάρχουν τέτοιες γυναίκες, είναι αλήθεια όμως ότι υπάρχουν και από το άλλο μέρος οι άλλες γυναίκες. Οι γυναίκες εκείνες που κρατάνε τας παραδόσεις τις ιερές και τις θείες, οι γυναίκες εκείνες που είναι μακρυά από χορούς, πάρτυ και χαρτοπαίγνια, οι γυναίκες εκείνες που τα ονόματά τους δεν τα γράφουν οι στήλες των εφημερίδων αλλά το ονόματά των είναι γραμμένα μέσ’ στις καρδιές παντός ανθρώπου.
Ω αδελφοί μου, θα έπρεπε νάχω χρόνον πολύ, για να ξετυλίξω μπροστά σας την υπέροχο αυτή ταινία. Θάρθει μιά μέρα που αυτός ο κινηματογράφος του διαβόλου θα παύσει και θα έχουμε νέους κινηματογράφους. Nέοι κινηματογράφοι που δεν θα πάρουσιάζουν τα αστέρια του Xόλλυγουντ, αλλά θα παρουσιάζουν τα καινούργια αστέρια, τα αστέρια της αρετής. Θάρθει μιά μέρα που μιά ταινία θα παρουσιάζει μπροστά στά μάτια των θεατών όχι τις πόρνες της Aποκαλύψεως, όχι τα γύναια της εσχάτης παρακμής, όχι την Πομποΐα και την Bαβυλώνα, αλλά θα έρθει ημέρα κατά την οποίαν εξαγνισμένος ο κινηματογράφος θα μας παρουσιάζει δύο ταινίες. Mιά ταινία· Τις μυροφόρες του Xριστού. Kαι μιά δευτέρα ταινία τις μυροφόρες της πίστεως, της σημερινής γενεάς. Nα τις μετρήσω; 4-5 θα σας αναφέρω και θα τελειώσω τον λόγον.
1) Mιά είναι η κόρη εκείνη η φτωχή που με τη βελόνα της τη νύχτα κεντά, γιά να ζήσει τον ανάπηρο πατέρα της. Nά, μια μυροφόρος που πρέπει να πέσουν μπροστά της να την προσκυνήσουν οι ηγέτιδες τάξεις της κοινωνίας, που περνούν αργόσχολοι τον καιρό τους μέσα στά χαρτοπαίγνια και μέσα στην διαφθορά.
2) Mιά γυναίκα στοργικιά που κατορθώνει με την αγάπη της, να μαλακώσει την καρδιά του άγριου ανδρός  της, που καμμιά δύναμη ούτε της αστυνομίας, ούτε των δικαστήριων θα μπορούσε να μαλακώσει. Mιά γυναίκα η οποία πήρε ένα άγριο άνδρα και τα υπέμεινε όλα και κατώρθωσε τον λύκο να τον κάνει αρνί και να τον κάνει άνθρωπο του Θεού, να μιά νέα μυροφόρα.
3) Μιά χήρα που έμεινε με 4-5 παιδιά κι έζησε τιμία ζωή κι έγινε καθαρίστρια και τα πάντα υπέμεινε, να, μιά νέα μυροφόρα που σκορπάει τα μύρα μέσα στην κοινωνίαν μας.
4) Δίπλα σας είναι. Δίπλα σας είναι οι Mυροφόρες. Πηγαίνετε δίπλα σ’ αυτό το νοσοκομείο, πηγαίνετε παρά κάτω στά άλλα νοσοκομεία και θα δήτε μέσα κοπέλλες, αγνές σάν τα κρίνα. Kοπέλες που μπορούσαν και αυτές, να αποκατασταθούν και να δημιουργήσουν οικογενείας, οι κοπέλλες αυτές με τη λευκή στολή ως άγγελοι και αρχάγγελοι επάνω στά κρεββάτια των πονεμένων, νέες αδελφές, νέες μυροφόρες σκορπούν μέσα στον κόσμον του πόνου και των θλίψεων τα μύρα της αγάπης των.
5) Kαι τί να πούμε πλέον. Ποιός ύμνος, ποιό τραγούδι, ποιός ποιητής, ποιός ζωγράφος θα μπορέσει να ζωγραφίσει, τη μάνα, τη γλυκειά μάνα που από μικρά παιδιά μας πήρε και μας ανέστησε και της οποίας το μνημόσυνό της θα είναι αιώνιον! Nά λοιπόν Mυροφόρες γυναίκες. Mυροφόρες γυναίκες που υπάρχουν. Γι’ αυτό τελειώνω τον λόγον εν πολλή συγκινήσει και αφήνω τους άνδρες κι έρχομαι πρός σας τις γυναίκες·
Γυναίκες του Xριστού·  Kρατήστε ψηλά τα λάβαρα. Kλείστε τα αυτιά σας με βουλοκέρι. Ελληνίδες της πατρίδος μας, αγνά λουλούδια και τριαντάφυλλα των κάμπων και των βουνών μας, κλείστε τ’ αυτιά σας στις συρίνες των αθέων και κρατείστε μέσ’ στην καρδιά σας ακοίμητο την κανδήλα της Ορθοδόξου Πίστεως. Eσείς Mαννάδες, εσείς αδελφάδες, εσείς νοσοκόμες, εσείς δασκάλες, εσείς τα μύρα, εσείς του άνθους, εσείς το έαρ, μή ακολουθήτε τον συρμόν, τα ξόανα του Συρμού, βαδίσατε σταθεραί, πισταί, φλογεραί. Aς μή γράφουν οι εφημερίδες για σας, το άγαλμά σας ας μή το στήνουν αγαλματοποιοί. Tο άγαλμά σας είναι ψηλά, πάνω στους Γαλαξίας του ουρανού και κάθε καρδιά στον κόσμο, όταν πλησιάζει το τέλος της ζωής του «Mανούλα μου» θα πεις. Nαί αδελφοί μου, αυτή είναι η δόξα των Mυροφόρων.
Kαί τέλος ας κλείσω την ομιλία μου με κάποια προφητεία της Aποκαλύψεως έρχεται ο  αντίχριστος. Έρχεται ο  Aρμαγεδών. Θα κοσκινίσει τη γη. Θα αδειάσουν οι εκκλησιές, κι αν εμείς βάζω και τον εαυτόν μου, κι αν ημείς οι άνδρες όταν έλθει ο  Αντίχριστος κι όταν ανοίξουν και πέφτουν από τον ουρανόν αι φιάλαι της Aποκαλύψεως και πυρκαϊά ολόκληρο τον κόσμο κι αν τα πάντα στον κόσμο αλλάξουνε, εγώ ένα πράγμα πιστεύω, δεν θα αλλάξει η καρδιά της γυναίκας που αγαπάει το Xριστό. Kι αν ημείς οι άνδρες προδώσουμε τον Χριστό, -δεν πρόδωσε το Xριστό γυναίκα, όχι- αν ημείς οι άνδρες γίνωμεν πάλι Iούδαι και πάλιν τον σταυρώσωμεν, εσείς γυναίκες μείνετε κοντά στο Xριστό 5, 10, 15. όσες είστε, Kοντά στο Xριστό μυροφόρες μείνετε γιά να έχετε την δόξαν του Xριστού μας «όν παίδες υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας» Aμήν.

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, προ του 1967 στον ιερό ναό του Αγίου Θωμά στο Γουδί Αθηνών)

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ Η ΠΙΣΤΙ ΜΑΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 20th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ (Ἰωάν. 20,19-31)

 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ Η ΠΙΣΤΙ ΜΑΣ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή. Εἶνε ἡ δευτέρα Κυριακὴ τοῦ Πάσχα ἢ Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ. Καὶ λέγεται Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ, γιατὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ὥρισε νὰ δια­βά­ζεται τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ τὸ Θωμᾶ.

* * *

Τί ἦταν ὁ Θωμᾶς; κανένας πλούσιος, κανένας ἐπιστή­μων, κανένας διάσημος τῆς ἐπο­χῆς ἐκείνης; Τίποτε. Ἕνα ἀγράμματο φτωχα­δάκι ἦταν. Καὶ ὅμως ἔγινε πασίγνωστος. Καὶ ἐνῷ μεγάλοι καὶ τρανοὶ λησμονήθηκαν, αὐτὸς ζῇ στὴ μνήμη ὅλων. Τί συνέ­βη ἆραγε; Κάτι ἄλ­λαξε στὴ ζωὴ τοῦ Θωμᾶ, καὶ τὸ πτωχαδάκι ἔγινε μιὰ μεγάλη φυσιογνωμία. Τί συνέβη;
Μιὰ μέρα ἄκουσε νὰ τὸν καλῇ μιὰ φωνή. Μιὰ φωνὴ πιὸ γλυκειὰ κι ἀπ’ τὴ φωνὴ τῆς μά­νας, φωνὴ ποὺ ἀπευθύνεται σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο καὶ μακάριοι ὅσοι τὴν ἀκοῦνε. Εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας. Εἶδε ὁ Χριστὸς τὸ Θωμᾶ καὶ διέκρινε ὅτι μέσα του κρύβεται ἕνα διαμάντι. Διαμάντι ἦταν ἡ καλή του διάθεσι. Ἔλα μαζί μου, τοῦ εἶπε ὁ Χριστός. Κι ἀμέσως ὁ Θωμᾶς ἄφησε τὰ πάν­τα καὶ τὸν ἀκολούθησε. Κάθησε τρία χρόνια κοντά του. Ἄκουσε τὰ λόγια του, λόγια ποὺ δὲν ἀκούστηκαν ποτέ ἄλλοτε στὸν κόσμο. Εἶδε τὰ θαύματά του, ποὺ εἶνε ἄ­­πειρα – ἀμέτρητα. Εἶδε τὴν ἁγία ζωή του. Ἔ­τσι πίστεψε καὶ εἶπε· Αὐτὸς εἶνε ὁ Χριστός, ἐκεῖνος ποὺ λένε οἱ προφητεῖες ὅτι θὰ ἔρθῃ. Πίστεψε, ὅτι ὁ Ναζωραῖος θὰ συντρίψῃ τὶς λεγεῶνες τῆς ῾Ρώμης, θὰ διώξῃ τοὺς κατακτητάς, θὰ στήσῃ θρόνο μεγάλο, θὰ ἱδρύ­σῃ βασί­λειο, τὴν πιὸ μεγάλη αὐτοκρατορία, καὶ θὰ γίνῃ ὁ βασιλεὺς τῆς ἀνθρωπότητος.
Αὐτὰ πίστεψε καὶ ἦταν χαρούμενος. ᾿Αλλ’ ὅ­ταν τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης στὴ Γεθ­σημανῆ ―ἦταν κι αὐτὸς ἐκεῖ― εἶδε νὰ πιά­νουν τὸ Χριστό, νὰ τὸν δένουν χωρὶς νὰ προβάλλῃ καμμιά ἀντί­στασι, νὰ τὸν φέρνουν στὸν Ἄννα, στὸν Κα­ϊάφα, στὸ πραιτώριο, νὰ τὸν ῥα­πίζουν, νὰ τὸν φτύνουν, καὶ τέλος νὰ τὸν ὁδηγοῦν στὸ Γολγοθᾶ καὶ νὰ τὸν σταυρώνουν χωρὶς νὰ τοὺς ῥίχνῃ ἀστροπελέκια – ὅ­πως θὰ μποροῦσε, ὁ Θωμᾶς παραξενεύτηκε. Κι ὅ­ταν ἔμαθε ὅτι ξεψύχησε, εἶπε τὸ «Τετέλεσται» (Ἰωάν. 19,30), καὶ τὸν ἔβαλαν μέσ’ στὸ μνῆ­μα ὅ­πως ὅλους τοὺς κοινοὺς ἀνθρώπους, τότε πλέον ἔπαψε νὰ πιστεύῃ. Ψέμα ἦταν ὅλα, σκέ­φτηκε. Ἔφυγε, πῆγε πάλι στὶς δουλειές του καὶ ἄρχισε ν᾿ ἀσχολῆται μ’ αὐτὲς ὅπως πρίν. Ἀπομακρυνόταν ἀπὸ τοὺς ἄλλους μαθητάς. Κάποια μέρα ποὺ συναντήθηκε μαζί τους, τοῦ εἶπαν· ―Θωμᾶ, ἔχασες! ―Τί ἔχασα; ―Εἴδαμε τὸν Κύριο. Ἀναστήθηκε. Ἔπρεπε νὰ ἤσουν μαζί μας. ―Δὲν πιστεύω τίποτα. ―Δὲν πιστεύεις ἐμᾶς, ποὺ μᾶς γνωρίζεις τόσα χρόνια; δὲν δέχεσαι τὴ μαρτυρία μας; ―Ἐὰν δὲν βάλω τὸ δάχτυλό μου στὰ σημάδια ποὺ ἄφησαν τὰ καρφιὰ στὰ χέρια του καὶ ἡ λόγχη στὴν πλευρά του, «οὐ μὴ πιστεύσω» (Ἰωάν. 20,26). Δὲν πιστεύω, ἂν δὲν τὸν δῶ, λέει.
Πέρασε ἔτσι μιὰ βδομάδα, ποὺ ὁ Θωμᾶς πάλευε μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας, καὶ με­τὰ ἀπὸ ὀχτὼ μέρες οἱ μαθηταὶ ―μαζὶ τώρα μὲ τὸ Θωμᾶ― ἦταν πάλι κλεισμένοι μέσα στὸ ὑ­περῷο. Ξαφνικά, «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων» (ἐ.ἄ. 20,26) νά ὁ Χριστός. ―Θωμᾶ, ἔλα, τοῦ λέει. Ὁ Θωμᾶς πλησιάζει, βάζει τὸ δάχτυλό του ―ὅ­πως εἶνε ζωγραφισμένο στὴν εἰκόνα― στὴν πλευρὰ καὶ στὰ χέρια τοῦ Χριστοῦ, καὶ τότε φωνάζει· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (ἐ.ἄ. 20, 29). Ἔτσι ἔπαψε πλέον νὰ εἶνε ἄπιστος, ἔγινε πιστὸς καὶ ἀφωσιωμένος στὸ Χριστό.
Ἀπὸ τότε ὁ Θωμᾶς, αὐτὸ ποὺ πίστεψε δὲν τό ’κρυψε, ὅπως δυστυχῶς κάνουμε ἐμεῖς. Τέτοια πίστι δὲν ἔχει ἀξία. Αὐτὸ ποὺ πιστεύεις, πρέπει νά ’χῃς θάρρος νὰ τὸ πῇς παντοῦ, ἀκόμη κι ἂν βρεθῇς μέσα σὲ χιλιάδες ἀπίστους. Τώρα καταντήσαμε καὶ τὸ σταυρό μας νὰ ντρεπώμεθα νὰ κάνουμε. Στὴ Θεσσαλονίκη ἕνα πτωχαδάκι πῆγε σ’ ἕνα ἑστιατόριο νὰ φάῃ καὶ θεώρησε καθῆκον νὰ κάνῃ τὸ σταυρό του· ὅταν τὸν εἶδαν οἱ ἄλλοι, ἄρχισαν νὰ κοροϊδεύουν… Ὁ Θωμᾶς δὲ ντράπηκε, μέσα σὲ ἀπίστους καὶ εἰδωλολάτρες ποὺ μισοῦσαν τὸ Χριστό, νὰ τὸν κηρύξῃ. Πῆγε ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, ἀπὸ πόλι σὲ πόλι, ἀπὸ χώρα σὲ χώρα.
Πέταξε σὰν ἀετός. Καὶ παντοῦ ἔλεγε· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ὄχι ἁπλῶς «ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός». Ἐκεῖνο τὸ «μου» ἔχει σημασία. Εἶδες; ἡ γυναίκα λέει «ὁ ἄντρας μου», ἡ μάνα λέει «τὸ παιδί μου», ὁ ἄρρωστος λέει «ὁ γιατρός μου». Τὸ «μου» αὐτὸ τοῦ Θωμᾶ σημαίνει, ὅτι ὁ Χριστὸς πρέπει νὰ γίνῃ δικός μου, «ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Τὸ ὅτι εἶνε Κύριος ὅλου τοῦ κόσμου εἶνε γεγονός· ἀλλὰ πρέπει νὰ γίνῃ καὶ δικός σου, νὰ δημιουργήσῃς στενὴ τρυφερὰ σχέσι μὲ τὸ Χριστό, τόσο νὰ τὸν ἀγαπήσῃς.
Ἔτσι ὁ Θωμᾶς ἔφθασε μέχρι τὶς Ἰν­δί­ες. Ἐ­κεῖ πίστεψαν πολλοί, καὶ ἐκεῖ αὐτὸς βρῆκε θάνατο μαρτυρικό. Γι’ αὐτὸ οἱ χριστιανοὶ τῶν Ἰνδιῶν ὀνομάζονται χριστιανοὶ τοῦ Θωμᾶ.

* * *

Αὐτὸς ἦταν ὁ Θωμᾶς, ποὺ ἀπὸ ἄπιστος ἔγινε πιστὸς καὶ σήμερα ἑορτάζουμε τὴν ψηλάφησί του. Στὶς μέρες μας ὑπάρχουν πολλοὶ ἄ­πιστοι. Ψέμα, σοῦ λένε, εἶνε ἡ θρησκεία· οἱ πα­πᾶδες κοροϊδεύουν τὸν κόσμο, ἐκ­μεταλλεύονται τὸ λαό… Νομίζουν πὼς ἔτσι θὰ σβήσουν τὴν πίστι. Ἐμεῖς τί ν’ ἀπαντήσουμε; Θὰ ὑπενθυμίσου­με μερικὰ ἁπλᾶ πράγματα.
1. Τὸ νερό. Ἄνθρωπε ἀχάριστε, πίνεις νερά­κι· σκέφτηκες ποιός χαρίζει τὸ νερό; Ἂν στερέψουν οἱ πηγές, θὰ ποῦ­με τὸ νερὸ νερά­κι. Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια οἱ ἄν­θρωποι πίστευαν. Παρατηροῦσα· προτοῦ νὰ πιοῦν νερὸ ἔκαναν τὸ σταυρό τους. Εἴδατε τώρα πίνοντας νὰ κά­νῃ κανεὶς σταυρό; Τίποτα! Τὴ γουλιὰ ἔχουν στὸ στόμα, καὶ τὸ Χριστὸ βλαστημᾶνε. Ἐνῷ τὸ πουλάκι· πίνει νερὸ καὶ ὑψώνει τὸ κεφαλάκι του στὸν οὐρανό, σὰ νὰ λέῃ «Χριστέ, σ’ εὐχαριστῶ». Ἐσὺ γιατί δὲν πιστεύεις;
2. Ὁ ἥλιος. Ἄκου ἐκεῖ, λένε μερικοί, «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν» νὰ μπῇ ὁ Χριστός; Αὐτὸ εἶν’ ἀπίστευτο, ἀπαράδεκτο… Ἀπίστευτο; Ὅταν ἤμουν στὸ σχολειό, ὁ καλός μας δάσκαλος μᾶς ἔλεγε· Λῦστε μου τὸ αἴνιγμα «Κλεί­νω τὸ σπιτάκι μου, κι ὁ κλέφτης εἶνε μέσα». Ποιός εἶν’ ὁ κλέφτης; ρωτούσαμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ στὸ σπίτι τοὺς γονεῖς. Ποιά ἦταν ἡ λύσις· ὁ ἥλιος! Αὐτὸς περνάει τὰ τζάμια χω­ρὶς νὰ τὰ σπάσῃ καὶ εἶνε μέσα στὸ σπίτι. Καὶ ὁ ἥλιος λοιπὸν φωνάζει «Χριστὸς ἀνέστη».
3. Ὁ ἀέρας. Κλειστὸ εἶ­νε τὸ σπίτι, κι ὅμως ὁ ἀέρας μπαίνει. Πῶς; Ἀ­πὸ μιὰ χαραμάδα. Μιὰ μικρὴ τρυπίτσα νὰ βρῇ, περνάει καὶ φτάνει μέ­χρι τὰ ἔγκατα τῆς γῆς. Αὐτὸς λοιπὸν ποὺ ἔ­­κα­νε τὸν ἀέρα καὶ τὸν ἥλιο, δὲ μποροῦσε ὁ ἴ­διος νὰ μπῇ«κεκλεισμένων τῶν θυρῶν»;
4. Τὰ δέντρα. Τὸ χειμῶνα εἶ­νε γυμνὰ – ξερά, ἀλλὰ τὴν ἄνοιξι; «Σήμερον ἔαρ μυρίζει» (ἐξαπ. Θωμ.). Κάθε φύλλο ποὺ βγαίνει, κάθε λουλούδι, κάθε καρπός, ὅλα φωνάζουν «Χριστὸς ἀνέστη».
5. Νά καὶ ὁ σπόρος. Ὁ γεωργὸς τὸν θάβει στ’ αὐ­λάκι ὅπως ὁ νεκρο­θάφτης τὸ νεκρό. Ὁ σπόρος σαπίζει, καὶ μετὰ ζων­τανεύει καὶ βγαίνει. Καὶ κάθε φορὰ ποὺ φυτρώνει ἕνα στάχυ – ἕνας βλα­στός, λέει «Χριστὸς ἀνέστη». Ἐσὺ ἀμφιβάλλεις;
6. Τὸ ἀβγὸ ποὺ μοιράζουμε τὸ Πάσχα. Ἔχει σημασία. Γιατί; Μέσα στὸ ἀβγὸ εἶνε θαμμένο, κλεισμένο σὰν σὲ τάφο μὲ μαρμάρινη πλάκα, ἕνα πουλάκι. Ἡ κλῶσσα τὸ θερμαίνει καὶ ὕ­στερα ἀπὸ 40 μέρες νάτο, μὲ τὴ μυτίτσα του σπάει τὴ φλούδα· καὶ μόλις βγῇ ἔξω, εἶνε σὰν νὰ κελαϊδῇ «Χριστὸς ἀνέστη».
7. Τὸ ῥαδιόφωνο καὶ ἡ τηλεοράσι τέλος. Ὅ­λα εἶνε κλειστά, ἀλ­λὰ μ’ ἕνα κουμπὶ τὸ σπίτι γεμίζει φωνὲς καὶ εἰκόνες ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς. Πῶς γίνεται, τί λέει ἡ ἐπιστήμη; Ὑπάρ­χουν τὰ λεγόμενα ἑρτζιανὰ κύματα, ποὺ τοὺς ἔ­­δωσε ὁ Θεὸς δύναμι νὰ μεταφέρουν ὅλα αὐ­τὰ μέσα στὸ σπίτι. Τὰ κτίσματα λοιπὸν μποροῦν νὰ κινοῦνται ἔτσι, ὁ Κτίστης δὲν μπορεῖ;

* * *

Μὴν ἀκοῦτε, ἀδελφοί μου, τὶς φλυ­α­ρίες ἡ­μι­μαθῶν καὶ ἀγραμμάτων. Νὰ πιστεύετε στὸ Χριστὸ ὅπως οἱ πρόγονοί μας, μὲ πίστι βαθειά. Κλεῖστε τ’ αὐτιά σας στὴν ἀθεΐα καὶ ἀ­πιστία. Κρατῆστε βαθειὰ μέσα σας τὴν πίστι. Νὰ λέτε κ’ ἐσεῖς ὅπως ὁ Θωμᾶς «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Καθόλου μὴ δειλιάζετε.
Ἀλλὰ ἡ πίστι σας νὰ μὴν εἶνε νεκρά. Ἡ ἁγία Γρα­φὴ λέει· «ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι» (Ἰακ. 2,17). Ἡ πίστι σας νά ’νε ζων­τανή. Νὰ φανερώνετε παντοῦ ὅτι πιστεύετε. Νὰ τὸ δείχνετε μὲ ἔργα. Αὐτὸ σημαίνει· στὴ ζωή σας καμμιά βλαστήμια, καμμιά κλοπή, καμμιά μοιχεία, καμμιά πορνεία, κανένα διαζύγιο. Νὰ βα­σιλεύῃ ὁ Χριστὸς στὰ σπίτια σας, στὶς οἰκογένειές σας, στὰ παιδιά σας, παντοῦ.
Θὰ σᾶς πῶ ἕνα λόγο, ἀκοῦστε με. Πιστεύω. Ἂν δὲν πίστευα, θὰ ἔσπαζα τὴ ῥάβδο αὐτὴ ποὺ κρατῶ καὶ θὰ γινόμουν ἕνας ἐπαγγελματίας. Ἀλλὰ πιστεύω στὸ Χριστό. Ὅλα εἶνε ψέματα, ἕνα εἶνε ἀληθινό. Κάτω ἀπὸ τὰ ἄστρα δὲν ὑπάρχει ἄλλο, παρὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστός· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦ­τε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερο ναὸ του Ἁγιου Θωμᾶ Ζέρβης – Ἐδέσσης 7-5-1989

_

H ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΜΑΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 19th, 2012 | filed Filed under: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

H ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ μία δημοκρατικὴ χώρα, στὴν ὁ­ποία, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ναοὺς τῶν ὀρ­θοδόξων ὑπάρχουν καὶ λειτουρ­γοῦν λατρευτικοὶ χῶροι καὶ ἄλλων χριστιανι­κῶν δο­γμάτων. Μεταξὺ αὐτῶν, σὲ ἀστικὰ ἰ­δί­ως κέν­τρα, εἶνε καὶ οἱ αἴθουσες τῶν λεγομέ­νων προτεσταν­τῶν ἢ εὐ­αγ­γελικῶν ἢ διαμαρτυρομένων ἢ πεν­τηκοστιανῶν ἢ ὅπως ἀλλιῶς θέλουν νὰ ὀνομάζωνται ὅσοι ἀσπάζονται καὶ ἀκολουθοῦν τὴν διδασκαλία καὶ τὶς ἀρχὲς τῶν θρησκευτικῶν αὐτῶν κοινοτήτων.
Ἡ δρᾶσις τῶν ὁμάδων αὐτῶν δὲν εἶνε βέβαια κάτι εὐχάριστο γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας. Ποιά ὅ­μως εἶνε ἡ ἐνδεδειγμένη στάσι ἑνὸς ὀρθοδό­ξου ἀ­πέναντί τους; Θεωρῶ, ὅτι τὸ καλύτερο ποὺ ἔχουμε νὰ κά­νουμε εἶνε νὰ γνωρίσουμε καλύτερα τὴν Ἐκ­κλησία μας, τὴν Ὀρθοδοξία.

* * *

1. Δὲν θέλω, ἀγαπητοί μου, ν᾽ αὐξήσω τὸν φανατισμό, ποὺ ἴσως ὑπάρχει –κακῶς― σὲ ὡ­ρισμέ­νους ἑκατέρωθεν. Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς θέλει φανατικούς. Ὁ φανατικὸς ἐχθρεύεται ὅ­σους δὲν συμ­φωνοῦν μὲ τὰ φρονήματά του. Ὁ φανατικὸς μισεῖ, ὁ Χριστιανὸς ἀγαπᾷ. Ἀ­γαπᾷ ὅ­λους, ἀ­κόμα καὶ τοὺς ἐ­χθρούς του, ἀγαπᾷ κ᾽ ἐ­κείνους ποὺ ἔχουν διαφορετικὴ θρησκεία.
Ὄχι λοιπὸν μὲ φανατισμό, ἀλλὰ μὲ ἀγάπη πρέπει νὰ ζοῦν οἱ Χριστιανοί, ἔστω καὶ ἂν ἔ­χουν τὶς θρησκευτικές τους διαφορές. Ὁ καθένας εἶνε ἐλεύθερος νὰ ἐκλέξῃ ὅποιο θρήσκευμα θέλει. Ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἔχει κατανο­ήσει καλὰ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγνω­ρίζει στὸν καθένα τὸ δικαίωμα αὐτό. Ἀγάπη καὶ ἐλευθερία· αὐτὲς εἶνε δύο βάσεις, πάνω στὶς ὁποῖες στήριξε τὴ θρησκεία του ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, καὶ γι᾽ αὐτὸ θὰ παραμείνῃ αἰωνία. Ἐκεῖνος ποὺ κήρυξε τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλ­λήλους» (Ἰω. 13,34), εἶπε καὶ τὸ «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Ματθ. 16,24). Ἀκοῦτε; «Ὅποιος θέλει…». Ὁ Χριστὸς δὲν χρησιμοποιεῖ βίαια μέσα γιὰ νὰ κάνῃ τὸν ἄλλο νὰ τὸν ἀκολουθή­σῃ. Διότι αὐτὸ δὲν εἶνε πίστις, εἶνε βία. Ὁ Μω­άμεθ χρησιμοποίησε τὸ σπαθὶ γιὰ νὰ ἐξαναγ­κάσῃ, ὁ Χριστὸς μόνο τὸ λόγο του. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους· ὄχι μόνο στὸ ζήτημα τῆς πίστεως, ἀλ­λὰ καὶ σὲ κάθε ἄλλο ζήτημα. Μᾶς λέει στὴν ἁ­γία Γραφή· Ἐμπρός σου, ἄνθρωπε, ἔβαλα δύο πράγματα· τὴ φωτιὰ καὶ τὸ νερό. Ὅπου θέλεις ἁπλώνεις τὸ χέρι σου. Ἐὰν τὸ βά­λῃς στὴ φωτιά, θὰ καῇς· ἐὰν τὸ βάλῃς στὸ νερό, θὰ δροσιστῇς. Διάλεξε ὅ,τι θέλεις (βλ. Δευτ. 30,19. Σ. Σειρ. 15,16).
Ἐλεύθεροι εἶνε οἱ συνάνθρωποί μας νὰ δια­λέξουν τὴ θρησκεία τους καὶ νὰ ζήσουν σύμφω­να μὲ τὶς δικές τους θρησκευτικὲς ἰδέες. Τὸ καθῆκον ποὺ ἔχουμε ἐμεῖς ἀπέναντί τους εἶ­νε νὰ τοὺς ἀγαποῦμε καὶ ποτέ νὰ μὴν τοὺς μισοῦμε γιὰ τὸ ζήτημα τῆς θρησκείας. Διότι τὸ μῖσος, ὁποιαδήποτε πρόφασι καὶ ἂν ἔχῃ, εἶνε μῖσος, κάτι ξένο πρὸς τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Τὸ μῖσος εἶνε τοῦ διαβόλου, ἡ ἀγάπη εἶνε τοῦ Χριστοῦ. Ἀπέναντί τους λοιπὸν ὀφεί­λουμε μόνο ἀγάπη.
2. Ἀλλ᾽ ἐὰν ἀπέναντι σ᾽ αὐτοὺς ὀφείλουμε ἀγάπη, ἔχουμε ὅμως καὶ ἄλλο καθῆκον ἀπέναντι σ᾽ ἐμᾶς. Ποιό εἶνε τὸ καθῆκον αὐτό; Ἂς τὸ ἀκούσουν ὅλοι· νὰ μείνουμε πιστοὶ καὶ ἀ­φω­σιωμένοι στὴν Ὀρθόδοξο Ἀνατολικὴ Ἐκκλη­σία μας, νὰ κρατήσουμε σφιχτά, παντοτεινά, αἰώνια τὴν Ὀρθόδοξο πίστι μας. Διότι ἡ πίστις ἡ Ὀρθόδοξος εἶνε ἕνας θησαυρός, ποὺ πρέπει πολὺ νὰ τὸν προσέξουμε καὶ νὰ τὸν φυλάξουμε μέσα στὴν καρδιά μας.
Καὶ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας εἶνε θησαυρὸς πολύτιμος, αὐτὸ θ᾽ ἀποδείξουμε ἐ­δῶ. Παρακαλῶ νὰ δώσετε μεγάλη προσοχὴ σὲ ὅσα θὰ σᾶς πῶ. Διότι πρέπει, ἔστω καὶ μὲ λίγα λόγια, νὰ γνωρίσουμε ποιά εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Δυστυχῶς δὲν τὴν γνωρίζουμε καλά. Καὶ γι᾽ αὐτὸ ἴσως πολλοὶ σήμερα τὴν περιφρονοῦν. Μοιάζουμε μ᾽ ἐκεῖνο τὸν χωρικὸ ποὺ ἔπεσε στὰ χέρια του ἕνα τσὲκ χιλίων δολλαρίων κι αὐτός, ἀγράμματος, δὲν ἦταν εἰς θέσιν νὰ ἐκτιμήσῃ τί ἀξία ἔχει· τὸ πέρασε ὅτι εἶνε ἕνα χαρτὶ χρωματισμένο, τό ᾽ρ­ριξε στὴ φωτιὰ καὶ τό ᾽καψε ὁ ἄθλιος. Ποὺ ἂν τὸ κρατοῦσε, ἂν ρωτοῦσε κάποιον ποὺ ξέρει νὰ διαβάζῃ, ἂν τὸ πήγαινε σὲ μιὰ τράπεζα, θὰ τὸ ἐξαργύρωνε, κ᾽ ἐκεῖ ποὺ εἶχε καλύβα θὰ ἔ­κτιζε ἀνάκτορο. Κάτι παρόμοιο παθαίνουμε καὶ μερικοὶ ὀρθόδοξοι. Ἔχουμε στὰ χέρια μας ἕ­να θησαυρό, δὲν τὸν γνωρίζουμε, καὶ γι᾽ αὐ­τὸ τὸν περιφρονοῦμε καὶ τὸν ἀφήνουμε ἐκτεθειμένο στοὺς κλέφτες. Εἶνε λοιπὸν καιρὸς νὰ τὸν ἐκτιμήσουμε καὶ νὰ τὸν φυλάξουμε. Γι᾽ αὐτὸ λέμε τώρα τὰ λόγια αὐτά.

* * *

1. Θησαυρὸς ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μας. Γιατί; Διότι πρῶτα-πρῶτα ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, στὴν ὁποία ἀνήκουμε κ᾽ ἐμεῖς, εἶνε ἡ ἀρχαιό­τερη ἀπὸ ὅλες τὶς λεγόμενες ἐκκλησίες. Κι ἀπὸ τὴν Παπικὴ «ἐκκλησία», κι ἀπὸ τὶς Προτε­σταντικὲς «ἐκκλησίες». Πόσων χρονῶν εἶ­νε ὁ Παπισμός; Ἄρχισε τὸ 800 μ.Χ., συνεπῶς εἶ­νε 1.200 περίπου ἐτῶν. Πόσων χρονῶν εἶνε ὁ Προ­τεσταντισμός; Ἄρχισε τὸ 1450. Τότε ἕ­νας Γερ­μανὸς μεταρρυθμιστής, ὁ Λούθηρος, κήρυξε ἐπανάστασι κατὰ τοῦ Πάπα καὶ ἔστρεψε μεγάλο μέρος τῆς Εὐρώπης στὴ νέα ὁμολογία, τὴν ὁποία ὠνόμασε «ἐκκλησία» τῶν Εὐαγγελικῶν. Ἀριθμεῖ ζωὴ πέντε αἰώνων. Πέντε αἰώνων ὁ Προτεσταντισμός, δώδεκα αἰώνων ὁ Παπισμός (τοῦ ὁποίου λίγοι ὀπαδοὶ ὀνομάζονται οὐνῖτες). Ἀλλὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ ζωὴ ἔχει ἡλικία δεκαεννέα (19) αἰώνων· εἶνε ὁ πρῶτος καὶ ἀρχέγονος Χριστιανισμός. Ἡ Ἀ­νατολικὴ Ὀρθό­δοξος Ἐκκλησία εἶνε ἡ κούνια τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐδῶ στὴν Ἀνατολικὴ Ἐκ­κλησία ἔζησε τὰ πρῶ­τα χρόνια, μεγάλωσε καὶ ἀνδρώθηκε καὶ αὐ­ξήθηκε σὲ δέντρο μεγάλο ὁ Χριστιανισμός. Ἀνοῖξτε τὰ Εὐαγγέλιά σας. Μελετῆστε τὶς Πρά­ξεις τῶν ἀποστόλων.
Διαβάστε τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου. ῾Ρίξτε ἔστω καὶ μιὰ ματιὰ στὸ τελευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὴν Ἀ­ποκάλυψι. Τί θὰ δῆτε; Ὅτι οἱ πρῶτες ἐκκλησίες ἱδρύθηκαν στὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς. Ὁ Παῦλος κηρύττει τὸ Χριστὸ στὶς πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τῆς Μακεδονίας. Κήρυξε καὶ ἵδρυσε ἐκκλησίες στὴν Καβάλα (τοὺς Φιλίππους, ὅπως λεγόταν τότε ἡ πόλις αὐτή), στὴ Θεσσαλονίκη, στὴ Βέροια, στὴν Ἀθήνα, στὴν Κόρινθο, στὴν Πρέβεζα (Νικόπολις λεγόταν τότε), στὴν Κύπρο καὶ στὴν Κρήτη. Καὶ πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῶν με­ρῶν αὐτῶν ἔ­γραψε τὶς περίφημες ἐπιστολές του ὁ Παῦ­λος (πρὸς Ἐφεσίους, Φιλιππησίους, Κορινθίους, Θεσσαλονικεῖς).
Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Παύλου εἶνε ἱδρυμένη ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἀγαπημένου μαθητοῦ τοῦ Κυρί­ου μας. Καὶ ὁ Ἰωάννης ἔδρασε στὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς καὶ ἔγραψε καὶ αὐτὸς ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῶν μερῶν αὐτῶν. Ἰδί­ως ἡ Ἀποκάλυψις γράφτηκε γιὰ νὰ ἐνισχύσῃ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἀνατολῆς. Μέσα στὰ ἄλλα ὁ­ράματα ποὺ εἶδε ὁ Ἰωάννης, εἶδε καὶ τοῦτο τὸ ὅραμα. Εἶδε «ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς, καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὅμοιον υἱῷ ἀνθρώπου, ἐνδεδυμένον ποδήρη καὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖς μαστοῖς ζώνην χρυσῆν· ἡ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ καὶ αἱ τρίχες λευκαὶ ὡσεὶ ἔριον λευκόν, ὡς χιών, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός, καὶ οἱ πόδες αὐτοῦ ὅμοιοι χαλκολιβάνῳ, ὡς ἐν καμίνῳ πεπυρωμένοι, καὶ ἡ φωνὴ αὐτοῦ ὡς φωνὴ ὑδάτων πολλῶν, καὶ ἔχων ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ αὐτοῦ ἀστέρας ἑπτά, καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ῥομφαία δίστομος ὀξεῖα ἐκπορευομένη, καὶ ἡ ὄψις αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος φαίνει ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ» (Ἀπ. 1,13-16). Τί σήμαινε τὸ ὅραμα; Ὁ «ὅμοιος υἱῷ ἀνθρώ­που» εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Οἱ «ἑπτὰ λυχνίαι» εἶνε οἱ ἑπτὰ ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς· ἡ μία ἡ Ἔφεσος, ἡ ἄλλη ἡ Σμύρνη, ἡ τρίτη ἡ Πέργαμος, ἡ τετάρτη τὰ Θυάτειρα, ἡ πέμπτη οἱ Σάρδεις, ἡ ἕκτη ἡ Φιλαδέλφεια, ἡ ἑβδόμη ἡ Λαοδίκεια. Καὶ οἱ «ἑπτὰ ἀστέρες» εἶνε οἱ ἑπτὰ ἐπίσκοποι τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν.
Οἱ λυχνίες αὐτὲς ἔλαμπαν ἐπὶ δεκαεννέα αἰῶνες. Ἔσβησαν τῷ 1922, ὅταν διώχθηκε ἀ­πὸ τὰ μέρη αὐτὰ ὁ Χριστιανισμός. Ἔσβησαν; Ὄχι. Καῖνε οἱ λυχνίες. Ἁπλῶς ἄλλαξαν τόπο. Ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ φεύγοντας ἀπὸ τὸ μαχαίρι τοῦ Κεμὰλ ἦρθαν στὴν Ἑλλάδα, συνεχίζουν τὴν ἱστορία τῶν ἐκκλησιῶν αὐτῶν.

* * *

Ὤ ἡ Ὀρθοδοξία μας, ἀγαπητοί μου! Δὲν εἶνε χθεσινή. Δὲν εἶνε μηνῶν καὶ ἐτῶν, ὅπως εἶνε μερικὲς παραφυάδες τῶν προτεσταν­τῶν. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ὁ ἀρχαιότερος, ὁ ἀρ­χικὸς φάρος ποὺ ἄναψε στὴν Ἀνατολὴ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο διὰ τοῦ Παύλου καὶ τοῦ Ἰωάννου. Ἀπ᾽ αὐτὸν τὸν φάρο, ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ φῶς, διαδόθηκε ὁ Χριστιανισμὸς στὰ ἄλλα μέρη τῆς Εὐρώπης.
Χαίρετε, ἀδελφοί μου, διότι ἀνήκετε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, ἡ ὁποία πρώτη ἔλαβε τὸ φῶς ἀπὸ τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου καὶ αὐ­τὴ μετέδωσε καὶ στοὺς ἄλλους λαοὺς τῆς Εὐρώπης τὸ φῶς τοῦ χριστιανισμοῦ.
2. Ἀλλὰ εἶνε καὶ ἡ πληρέστερη ἀπ᾽ ὅλες τὶς λεγόμενες ἐκκλησίες, ἡ μόνη πλήρης Ἐκ­κλησία. Ἔχει ὅλα τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀπαρτίζουν τὸ γνήσιο τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δὲν τῆς λείπει τίπο­τε. Ὅ,τι ἔχουν οἱ ἄλλοι, τό ᾽χουμε κ᾽ ἐ­μεῖς, καὶ μάλιστα καθαρώτερο καὶ ἁγνότερο, γιατὶ εἶνε ἀπὸ τὴν πηγή. Τὸ Εὐαγγέλιο π.χ. ἔ­χουν ἐ­­κεῖ­νοι, τὸ Εὐαγγέλιο κ᾽ ἐμεῖς. Μήπως γράφει περισσότερα τὸ δικό τους, ποὺ δὲν τὰ γράφει τὸ δικό μας; Τὰ ἴδια «γράμματα» ἔχουμε.
Καὶ ὄχι μόνο δὲ μᾶς λείπει τίποτε, ἀλλ᾽ ἐπὶ πλέον ἐμεῖς ἔχουμε κ᾽ ἐκεῖνα ποὺ αὐτοὶ δὲν ἔχουν. Αὐτοὶ τὰ ἔχασαν, εἶνε φτωχότεροι. Ἔ­χασαν πολλά, κι ἄφησαν ν᾽ ἀνακατευτῇ μὲ τὸ χρυσάφι σκουριά. Ἡ Ὀρ­θοδοξία εἶνε χρυσάφι καθαρό, θησαυρὸς ἀκέραιος. Δὲν τοῦ λείπει τίποτε ἀπ᾽ ὅ,τι παρέδωσαν οἱ πρῶτοι Χριστιανοί. Θὰ φέρω μερικὰ παραδείγματα.
⃝ Ἐμεῖς ἔχουμε τὶς εἰκόνες· αὐτοὶ δὲν ἔχουν. Κι ὅταν τοὺς ρωτᾷς Γιατί δὲν ἔχετε, σοῦ ἀπαν­τοῦν· Δὲ γινόμαστε εἰδωλολάτρες, δὲν προσ­κυ­νᾶμε εἴδωλα· μόνο τὸ Θεὸ προσκυνᾶμε… Ἐπ᾽ αὐτοῦ ἔχουμε νὰ τοὺς ποῦμε τὰ ἑξῆς. Κάνετε λάθος. Οἱ ὀρθόδοξοι δὲν λατρεύουμε τὶς εἰ­κόνες. Οἱ εἰκόνες εἶνε τὰ βιβλία τοῦ λαοῦ. Ἐ­κεῖνος ποὺ δὲν ξέρει γράμματα, ἢ ξέρει μὲν ἀλ­λὰ λησμονεῖ, βλέπει τὴν εἰκόνα καὶ διδάσκε­ται. Ἄλλωσ­τε ἕνα πρόσωπο ποὺ ἀγαποῦ­με θέλουμε νὰ τὸ βλέπουμε· κι ἂν εἶνε μακριὰ ἢ πέ­θανε, τοῦ κάνουμε μιὰ φωτογραφία, τὴν κορνιζώνουμε, τὴν κρεμᾶμε στὸ γραφεῖο ἢ στὸ σπίτι, καὶ χαιρόμαστε νὰ τὸ βλέπουμε. Ἐὰν λοιπὸν στολίζουμε σπίτια καὶ γραφεῖα μὲ εἰκό­νες, πο­λὺ περισσότερο τοὺς ναούς. Στοὺς προτεστάν­τες, ποὺ σὰν νέοι εἰκονομάχοι ἀ­πο­στρέφον­ται τὶς εἰκόνες, λέμε· Ξεκρεμάστε σεῖς ἀπὸ τὰ σπί­τια σας τὶς εἰκόνες τῶν γονέων σας, καὶ τότε κ᾽ ἐμεῖς θὰ ξεκρεμάσουμε ἀ­πὸ τὴν ἐκκλησία μας τὶς ἱερὲς εἰκόνες. Οἱ εἰ­κόνες στόλιζαν πάν­τα καὶ θὰ στολίζουν τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν τὶς λατρεύουμε· τοὺς ἀποδίδουμε τι­μητικὴ προσκύνησι. Ἀσπα­ζόμεθα ὄχι τὰ ξύλα καὶ τὰ χρώματα ἀλλὰ τὰ ἱ­ερὰ πρόσωπα ποὺ εἰ­κονίζουν· ἂν ζοῦσαν ἀ­νάμεσά μας, θὰ πέφτα­με στὰ πόδια τους καὶ θὰ τὰ φιλούσαμε. Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾷ ἀ­σπάζεται τὴ φωτογραφία τοῦ ἀγαπημένου συγγενοῦς του, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς φιλοῦμε τὶς εἰ­κόνες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων.
⃝ Ἔχουμε λοιπὸν εἰκόνες, καὶ γι᾽ αὐτὸ ἡ Ὀρ­θόδοξος Ἐκκλησία εἶνε πληρέστερη ἀπὸ τὴ δική τους «ἐκκλησία», ποὺ εἶνε γυμνή. Ἔχου­με ἐπίσης ἑπτὰ μυστήρια, ποὺ ἔχουν ἱδρυθῆ ἀπὸ τὸ Χριστὸ καὶ τοὺς ἀποστόλους. Εἶνε οἱ ἑπτὰ κολῶνες, στὶς ὁ­ποῖες στηρίζεται τὸ οἰκοδόμη­μα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ πρώτη εἶνε τὸ βάπτι­σμα. Ἡ δευτέρα τὸ χρῖσμα ἢ ἅγιο μύρο. Ἡ τρίτη ἡ θεία κοινωνία. Ἡ τετάρτη ἡ μετάνοια καὶ ἐξομολό­γησις. Ἡ πέμπτη ὁ γάμος. Ἡ ἕκτη ἡ ἱερωσύνη. Καὶ ἡ ἑβδόμη τὸ εὐχέλαιο. Οἱ προ­τεστάν­τες τελοῦν μόνο ἕνα βάπτισμα καὶ μιὰ κοινωνία, ἀλλ᾽ ὄχι ὅπως τὰ τελοῦσε ἡ πρώτη Ἐκ­κλη­σία. Ἄλλα μυστήρια δὲν ἀναγνωρίζουν. Ἐξ­ομολόγησι δὲν ἔχουν. Ποῦ ἐξομολογοῦν­ται; Ἱερωσύνη δὲν ἔχουν. Ποῦ εἶνε οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ἱερεῖς τους; Δὲν μᾶς χρειάζονται, λένε. Ναί, ἀλλὰ τὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων ὑπῆρ­χαν ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς καὶ διάκονοι. Ἐπίσκο­ποι δὲν ἦταν ὁ Τίτος καὶ ὁ Τιμόθεος, στοὺς ὁποίους γράφει ὁ Παῦλος; Πρεσβύτεροι δὲν ἦταν ἐκεῖ­νοι ποὺ κάλεσε ὁ Παῦλος στὴ Μίλητο καὶ τοὺς ἔδωσε τὶς τελευταῖες του συμ­βουλές; Γιὰ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς ἐπισκόπους εἶπε ὁ Χριστός· «Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁ­μαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς» (Ἰω. 20,22). Αὐτοὶ εἶνε οἱ ἀντιπρόσωποί του ἐπὶ τῆς γῆς. Ἔχουν λάβει εἰδικὴ χάρι νὰ διδάσκουν, νὰ λειτουργοῦν καὶ νὰ κυβερνοῦν τὶς ψυχές. Εἶνε ἄγγελοι Κυρίου παντοκράτορος. Γι᾽ αὐτὸ ἕνας ἅγιος εἶπε· Ἂν δῶ στὸ δρόμο ἕνα παπᾶ καὶ ἕναν ἄγγελο, θὰ προσκυνήσω πρῶτα τὸν παπᾶ καὶ μετὰ τὸν ἄγγελο· διότι ὁ ἄγγελος δὲν ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρῇ ἁμαρτίες, ἐνῷ ὁ παπᾶς τὴν ἔχει.
⃝ Στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία ἔχουμε ἀκόμη ὕμνους, ποὺ οἱ προτεστάντες δὲν ἔχουν. Αὐτοὶ ἔχουν μερικὰ τραγουδάκια, ποὺ ψάλλουν ὅλοι μαζί, ἀλλ᾽ αὐτὰ δὲν συγκρίνονται μὲ τὴν ποίησι τῆς ὑμνολογίας μας (τροπάρια, ἀπολυτίκια καὶ ἄλλους ὕμνους). Καμμιά θρησκεία δὲν ἔχει τοὺς ὕμνους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἶνε μοναδικοί. Ποῦ ἀλλοῦ μπορεῖ ν᾽ ἀκούσῃ καν­εὶς τὸ «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται», ἢ τὸ «Σήμε­ρον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου», ἢ τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια», ἢ τὸ «Δεῦτε πάντα τὰ ἔθνη, γνῶτε τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τὴν δύνα­μιν», ἢ τὰ Ἐγκώμια τοῦ Ἐπιταφίου «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ» καὶ «Αἱ γενεαὶ πᾶσαι», ἢ τὸ «Ἄξιόν ἐ­στι» ἢ τὸ «Τῶν ἁγίων Πατέρων ὁ χορός»; Τέτοιους ὕμνους ἔχει μόνο ἡ Ἐκκλησία μας· εἶνε μοναδικὰ κειμήλια ποὺ τὴν στολίζουν.
Αὐτὰ δὲν μπορεῖ κανείς ἀπὸ τοὺς ξένους σοφοὺς καὶ ἐπιστήμονες νὰ τὰ δημιουρ­γήσῃ. Οὔτε εἰκόνες, οὔτε μυστήρια, οὔτε ἐκ­κλησιαστικοὺς ὕμνους ἔχει ἡ λατρεία τῶν προτεσταν­τῶν· ἡ αἴθουσά τους μοιάζει μᾶλ­λον μὲ σχολεῖο.
3. Εἴδαμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ἡ ἀρχικὴ καὶ ἡ πλήρης Ἐκκλησία. Εἶνε, ἀκόμη, ἡ πιὸ ἔν­δοξη. Ποιός ῥήτορας ἢ συγγραφέας ἢ ποιη­τὴς θὰ μπορέσῃ νὰ περιγράψῃ τὴ δόξα της; Δικές της εἶνε οἱ ἑπτὰ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι. Νίκαια, Κων­σταντινούπολις, Ἔφεσος εἶνε πόλεις τῆς Ἀνα­τολῆς, στὶς ὁποῖες συγκροτήθηκαν οἱ Σύνοδοι αὐτὲς καὶ καθώρισαν μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος δό­γμα­τα καὶ κανόνες, τί νὰ πιστεύ­ουμε καὶ πῶς νὰ ζοῦμε. Σ᾽ αὐτὴν ἀνήκουν οἱ μάρτυρες. Τὰ χώματά της εἶνε βαμμένα μὲ τὸ αἷμα ἑκατομμυρίων μαρτύρων. Οἱ ἅγιοί της τι­μῶνται σὲ κάθε τόπο· ὁ ἅγιος Δημήτριος στὴ Θεσσαλονίκη, ὁ ἅγιος Σπυρίδων στὴν Κύπρο, ὁ ἅγιος Πολύκαρπος στὴ Σμύρνη, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν Κωνσταντινούπο­λι, ὁ ἅγιος Βασίλειος στὴν Καισάρεια… Ὁ κατάλογος τῶν ἁγίων της εἶνε ἀτελείωτος.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ἡ Ἐκκλησία τῶν ἡρώων καὶ τῶν μαρτύρων. Αὐτὴ πάλεψε ἐναντίον τυράννων καὶ αὐτοκρατόρων. Αὐτὴ νίκησε τοὺς αἱρετικούς, παλαιοτέρους καὶ νεωτέρους. Αὐ­τὴ ἀγωνίστηκε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον στὸ ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ, γιὰ νὰ διαδοθῇ καὶ ἐπικρατήσῃ τὸ Εὐαγγέλιο. Εἶνε δοξασμένη καὶ ζηλευτὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκ­κλησία· τὸ ἀναγνωρίζουν καὶ οἱ ἐχθροί της.
Ἀλλὰ γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει κ᾽ ἕνα ἄλλο ἰδιαίτερο θέλγητρο, ποὺ μᾶς συγκινεῖ καὶ μᾶς κάνει νὰ τὴν ἀ­γαποῦμε καὶ γι᾽ αὐτό. Ὅπως παραδέχονται ὅ­λοι οἱ ἱστορικοί, αὐτὴ ἔσωσε τὴν Ἑλληνικὴ φυλή. Χω­ρὶς Ὀρθοδοξία Ἑλληνικὸ γένος δὲν θὰ ὑ­πῆρ­χε σήμερα. Αὐτὴ σὰν γλυκειὰ μάνα παρηγοροῦ­σε τοὺς Ἕλληνες 400 ὁλόκληρα χρόνια μέσ᾽ στὸ μαῦρο σκοτάδι τῆς δουλείας τῶν Τούρκων. Αὐ­τὴ ἵδρυσε τὰ κρυφὰ σχολειά, ὅ­που σεβάσμιοι ῥασοφόροι δίδασκαν τὰ σκλαβόπουλα «γράμματα – σπουδάγματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράματα». Αὐ­τὴ διέθετε τὰ μοναστήρια της ὡς ἄσυλα τῶν κα­ταδιωκομένων. Αὐτὴ ἔσωσε κείμενα, γλῶσσα, ἱστορία, μνημεῖα, ἤθη καὶ ἔ­θιμα, ὅλα τὰ τιμαλ­φῆ μας. Γι᾽ αὐτὸ ὠνομάστηκε κιβωτὸς τοῦ γένους. Ὅπως ἡ κιβωτὸς τοῦ παλαιοῦ κόσμου ἔ­σωσε τὸ Νῶε καὶ τὴν οἰκογένειά του ἀπ᾽ τὸν κα­τακλυσμό, ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ νέα κιβωτός, σῴζει τὴν Ἑλλάδα ἀπ᾽ τὸν ἀφανισμό. Γι᾽ αὐτὸ ἕνας ποιητής μας, ὁ Κρυστάλλης, ἔγραψε· «Θρη­­σκεία! γλυκειὰ μάνα», σὺ χύνεις «βαθειά μας, στὴν ψυχή, γλυκὲς χρυσὲς ἐλπίδες!».

* * *

Αὐτή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία μας. Ἀρχαία, ἀφοῦ ἄρχισε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκο­στῆς καὶ συνεχίζει. Πλήρης, δὲν τῆς λείπει τίποτε. Δὲν μπορεῖς νὰ πῇς· Φεύγω, γιατὶ βρῆ­κα κάπου ἀλλοῦ κάτι ποὺ αὐτὴ δὲν ἔχει. Προσ­­φέρει ὅλα ὅσα ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν σωτηρία μας. Καὶ ἔνδοξη ὅσο καμμιά ἄλλη θρησκεία.
Αὐτὴν κληρονόμησε ἡ πατρίδα μας. Τὸ σπουδαιότερο ποὺ μᾶς ἄφησαν οἱ πατέρες μας δὲν εἶνε τὰ χωράφια, τὰ σπίτια, τὰ χρήματα· εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις. Αὐτὴ εἶνε ὁ θησαυρὸς ὁ ἀνεκτίμητος. Κράτα λοιπὸν καλὰ τὸ θησαυρὸ αὐτόν.
«Κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβει τὸν στέφα­νόν σου» (Ἀπ. 3,11). Κλεῖσε τ᾽ αὐτιά σου στοὺς ἐ­χθρούς. Μεῖνε πιστὸς στὴν Ἐκκλησία ποὺ βαπτίσθηκες· προτίμησε θάνατο μᾶλλον παρὰ νὰ χάσῃς τὴν Ὀρθόδοξο ὁμολογία. Λέγε σ᾽ ἀνθρώ­­πους καὶ δαίμονες· Ὀρθόδοξος γεννήθηκα – Ὀρθόδοξος θὰ πεθάνω. Ἔχω ῥίξει τὴν ἄγ­κυρά μου ἐδῶ καὶ κανένα κῦμα δὲν μὲ παρασύρει ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὅσο γιὰ τοὺς ἄλλους ποὺ εἶνε ἔξω ἀπὸ τὴ μάνδρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ εὐ­χηθοῦμε, καὶ αὐτοί, καὶ ὅλοι οἱ ἄλ­λοι ποὺ βρίσκονται μακριά, νὰ ἐπιστρέψουν στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Εἴθε ὁ Κύριος νὰ εὐδοκήσῃ ὥστε νὰ παύσουν αἱρέσεις καὶ σχίσματα, νὰ ἑνωθοῦν ὅλοι στὴν Ὀρ­θοδοξία, νὰ γίνῃ ὁ κόσμος «μία ποίμνη εἷς ποιμήν» (Ἰω. 10,16), πρὸς δόξαν τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Γεωργίου Νέου Μυλοτόπου – Γιαννιτσῶν, 5-4-1942 Μ. Σάββατον)

Δραματικές εξελίξεις στο Άγιον Όρος:

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 19th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Δραματικές εξελίξεις στο Άγιον Όρος:

 Ανακηρύσσεται ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ

και καλεί … Ρωσία;;; 

Πολύ άσχημα εξελίσσεται για την Ελλάδα ένα άλλο μέτωπο, στο οποίο μέσα στην τρικυμία των ημερών δεν έχει δοθεί η πρέπουσα προσοχή: Για πρώτη φορά από την απελευθέρωση της Μακεδόνιας τίθεται θέμα απόσχισης του Αγίου Όρους από τον εθνικό κορμό. Και λέμε από τον εθνικό κορμό γιατί ως γνωστόν το Άγιο Όρος δεν υπάγεται τυπικά στην ελληνική διοίκηση, αλλά είναι…..αυτοδιοικούμενο.Αύριο έχουμε συνεδρίαση της Διπλής Σύναξης του Αγίου Όρους, για να συζητήσει το θέμα της φορολόγησης των ακινήτων των Ιερών Μονών, τα οποία βρίσκονται εκτός της χερσονήσου, το θέμα το οποίο έχει δημιουργήσεη την μετωπική σύγκρουση με την ελληνική Πολιτεία με ανοικτό το ενδεχόμενο να ζητηθεί από την … Ρωσία να επέμβει δυναμικά!

Κατά την πρώτη και έντονα φορτισμένη συνεδρίαση που είχε πραγματοποιηθεί στα τέλη Απριλίου, η Διπλή Σύναξη της Ιεράς Κοινότητος, στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι αλλά και οι ηγούμενοι των είκοσι μονών, είχε αποφασιστεί να δοθεί στην ελληνική Πολιτεία διορία μέχρι τις 15 Μαϊου για να δουν εάν θα υπάρξει ανταπόκριση στα αιτήματά τους, να μην υπάρχουν τόσο μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις.

Πληροφορίες εκκλησιαστικών κύκλων, αναφέρουν ότι το ανώτατο διοικητικό όργανο της μοναστικής κοινότητας αυτή φορά θα κάνει την απειλή πράξη και θα ανακηρύξει, περίπου, την ανεξαρτησία του Αγίου Όρους!

Μάλιστα επειδή αναγνωρίζουν ότι κινδυνεύουν να μην παίρνουν ούτε δεν θα παίρνουν ούτε καν φορολογική ενημερότητα, ενώ κινδυνεύουν να υποστούν όλα όσα προβλέπονται για όσους δεν πληρώνουν φορολογικές οφειλές δηλαδή οι ηγούμενοι θα συλλαμβάνονται ως φοροφυγάδες και θα κατάσχεται η περιουσία τους!

Θεωρούν ότι πίσω από αυτή την κίνηση βρίσκονται συγκεκριμένα συμφέροντα που επιδιώκουν την … τουριστική αξιοποίηση του Αγίου Όρους.

Η Διπλή Ιερά Σύναξη στο τελεσίγραφο που θα δώσει αύριο ζητούν «Να σταματήσει αυτό το έγκλημα των αιώνων, που θα σημάνει το τέλος της Ορθοδοξίας, που έχει πνεύμονά της και ανάσα της Άγιο Άθωνα, που σεβάστηκαν Αυτοκράτορες αλλά και Κατακτητές»!

Σε διαφορετική περίπτωση, απειλούν ότι «Το Άγιον Όρος θα διακόψει κάθε σχέση με το Ελληνικο κρατος και θα ζητηση την προστασια του ΠΟΥΤΙΝ την επόμενη δεκαετία. 

Εκτός και αν αυτοί που επιμένουν στην πρακτική της φορολόγησης των Αγιορειτών, έχουν άλλα πράγματα στο νου τους…defencenet

 


 

«Ποτε θα κανη ξαστερια» για την Βoρειο Hπειρο

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 19th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Δελτίο Τύπου Μητ. Κονίτσης:

«Ποτε θα κανη ξαστερια» για την Βoρειο Hπειρο

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ. 28

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 1ῃ Μαΐου 2012

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 156ῃ

ΘΕΜΑ: «Πότε θὰ κάνῃ ξαστεριά» γιὰ τὴν Βόρειο Ἤπειρο.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

-Α-

Στοὺς καιρούς μας ἐπικρατεῖ ἡ σύγχυση καὶ ἡ κοινωνικὴ ἀναστάτωση. Ὅλα ἔχουν γίνει ἄνω – κάτω. Ὅλα βρίσκονται σὲ μιὰ συνεχῆ δίνη, ἀκόμη καὶ αὐτὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα, ὥστε πολλοὶ νὰ πιστεύουν -χωρὶς νὰ λαθεύουν – ὅτι πηγαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο. Ἀφήνουμε τὸ Κυπριακό, τὴν Θράκη, τὸ Σκοπιανὸ καὶ τὸ Αἰγαῖο, κι’ ἐρχόμαστε στὸ ζήτημα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Γιὰ παράδειγμα, στὴν Ἱστορία ποὺ διδάσκεται στὰ Λύκεια τῆς Ἀλβανίας, οἱ μαθητὲς διαβάζουν κι’ ἀκοῦνε τὰ ἀνιστόρητα ἐκεῖνα, ὅτι τάχα τὰ Ἰωάννινα καὶ ὁλόκληρη ἡ ἐλεύθερη Ἤπειρος εἶναι … ἀλβανικὲς περιοχές, ποὺ κάποτε θὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν σημερινὴ Ἀλβανία καὶ θ’ ἀποτελέσουν τὴν … «Μεγάλη Ἀλβανία», μαζὶ καὶ μὲ τὶς περιοχὲς τῆς Φλώρινας καὶ τῆς Καστοριᾶς.

Ὅμως, τὸ ἐξοργιστικὸ δὲν εἶναι τὸ τὶ ὑποστηρίζουν οἱ Ἀλβανοί, ἀλλὰ τὸ τὶ κάνουν οἱ ἰθύνοντες στὴν Ἑλλάδα. Γιατί, ἐπὶ τέλους, οἱ γείτονες «γράφουν» τὴν Ἱστορία στὰ μέτρα τους κι’ ὅπως τοὺς ἀρέσει. Τὸ ἐξοργιστικὸ εἶναι, ὅτι οἱ ἡμέτεροι, ὅταν τοὺς θέτουν τὸ ζήτημα αὐτό, ἀπαντοῦν ὅτι τὸ … μελετᾶνε! Θαυμάσια δικαιολογία, γιὰ νὰ καλύπτουν τὴν ἀδράνεια καὶ τὴν ἀδυναμία τους γιὰ μιὰ δυναμικὴ ἐθνικὴ ἐξωτερικὴ πολιτική. Θυμίζει τὴν στρουθοκάμηλο, ποὺ ὅταν τὴν σημαδεύουν οἱ κυνηγοί, κρύβει τὸ κεφάλι της στὴν ἄμμο, νομίζοντας ὅτι ἔτσι θὰ γλυτώσῃ ἀπὸ τὸν κίνδυνο …

-Β-

Ἀλλὰ στὴν Βόρειο Ἤπειρο δὲν εἶναι μόνο τὸ παραπάνω πρόβλημα. Εἶναι πολλά, Καὶ πρῶτα – πρῶτα, εἶναι ἡ διάσπαση τῆς Βορειοηπειρωτικῆς Ἡγεσίας. Ἐμεῖς τὴν ἔχουμε ἐπισημάνει ἀπὸ καιρό. Μάλιστα, στὴν περυσινὴ ἐκδήλωση στὸ Δελβινάκι, σὲ μιὰ δραματικὴ ἀποστροφὴ τῆς ὁμιλίας μας, κάνοντας λόγο γι’ αὐτὸ τὸ θλιβερὸ γεγονὸς τῆς διασπάσεως, ἀναφέραμε – μεταξὺ τῶν ἄλλων – καὶ τοὺς στίχους ἀπὸ τὸν «Ὕμνον εἰς τὴν Ἐλευθερίαν» τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, ποὺ λένε ὅτι οἱ Ἕλληνες «ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά». Γιατί, πράγματι, τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων, ὅσες φορὲς στὴν μακραίωνη ἱστορία του διχάστηκε, τὸ βρῆκαν συμφορὲς καὶ δεινά, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα δὲν μπόρεσε νὰ τὰ ξεπεράσῃ. Δυστυχῶς ἡ Ἡγεσία, μέσα, ἔδειξε νὰ κωφεύῃ στὴν δραματικὴ μας ἔκκληση. Καὶ τὸ κακὸ συνεχίζεται ἐπὶ μεγίστῃ ζημίᾳ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ.

-Γ-

Πέρα ἀπὸ αὐτό, ὑπάρχουν καὶ δύο ἄλλα, ἐξ ἴσου σημαντικά, προβλήματα. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ πολυσυζητημένη «ἀπογραφή» τοῦ πληθυσμοῦ στὴν Ἀλβανία. Τὸ ἄλλο ἀφορᾷ στὰ Κοιμητήρια γιὰ τὰ ὀστᾶ τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν καὶ Ὁπλιτῶν, ποὺ ἔπεσαν στὸν νικηφόρο πόλεμο τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον τῆς Ἰταλίας τὸ 1940-1941.

Γιὰ τὸ πρῶτο γράφτηκαν καὶ εἰπώθηκαν πολλά. Οἱ Ἀλβανοὶ εἶχαν βάλει σὲ ἐνέργεια πολλὲς μεθοδεύσεις, προκειμένου νὰ φανῇ ὅτι οἱ Βορειοηπειρῶτες δὲν ξεπερνοῦν τὸν ἀριθμὸ τῶν 58.000, ὅπως ὑποστήριζε ὁ ἀλήστου μνήμης Ἐνβὲρ Χότζα. Βέβαια, τὸ καθεστὼς τοῦ κομμουνιστοῦ ἐκείνου δικτάτορα ἔπεσε ἐδῶ καὶ χρόνια, καὶ ὑποτίθεται ὅτι ἔχει ἤδη ἐγκαθιδρυθῆ δημοκρατικὸ πολίτευμα. Τὰ πράγματα, ὅμως, δείχνουν ὅτι καὶ τὰ δύο πολιτεύματα, στὴν Ἀλβανία τοῦ χθὲς καὶ τοῦ σήμερα, εἶναι δυὸ ὄψεις τοῦ ἴδιου νομίσματος. Πάντως, μέχρι στιγμῆς κανεὶς δὲν γνωρίζει ἄν καὶ τὶ ἀπέδωσε ἡ περιβόητη ἐκείνη «ἀπογραφή», τὴν ὁποία οἱ Βορειοηπειρῶτες καταγγέλουν γιὰ νοθεία καὶ ἀπειλοῦν νὰ προσφύγουν σὲ διεθνῆ φόρα, ὥστε νὰ φανῇ ὁ ἀκριβὴς ἀριθμὸς τῶν Ἑλλήνων τῆς πολύπαθης χώρας τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Γιὰ τὸ δεύτερο, ἔχουν γίνει ἀρκετὲς συζητήσεις, ἀλλὰ καὶ κάποιες ἐνέργειες, ὅπως ἡ δημιουργία κοιμητηρίου στὴν περιοχὴ τῆς Κλεισούρας, ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπή, μέσα. Ἐν τούτοις, ὅμως, τὸ θέμα χρονίζει. Οἱ Ἀλβανοὶ κωλυσιεργοῦν καὶ ἀρνοῦνται πότε νὰ μὴ γίνῃ ἡ συλλογὴ τῶν ὀστῶν τῶν πεσόντων, πότε νὰ μὴ δημιουργηθῇ ἑλληνικὸ κοιμητήριο στὴν Κορυτσᾶ κ.ο.κ. Ἔτσι, ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει πράξει τὸ στοιχειῶδες χρέος πρὸς τοὺς νεκροὺς ἥρωές της, ὅπως τὸ ἔπραξαν πρὸ πολλοῦ οἱ Ἰταλοὶ γιὰ τοὺς σκοτωμένους ἀξιωματικοὺς καὶ στρατιῶτες τους. Κι’ αὐτὸ – ἐπειδὴ τὸ θέμα ἀπαραδέκτως ἐκκρεμεῖ – δὲν τιμᾷ τὴν Πατρίδα μας.

-Δ-

Βέβαια, τὸ Βορειοηπειρωτικὸ ἔχει κι’ ἄλλες ἀρνητικὲς παραμέτρους, ποὺ μαζὶ μὲ τὰ προαναφερθέντα δὲν προοιωνίζονται αἴσια τὴν ἔκβαση τοῦ ἐθνικοῦ αὐτοῦ θέματος. Ὁ «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος» (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.) καὶ ἡ «Συντονιστικὴ Φοιτητικὴ Ἕνωση Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος (Σ.Φ.Ε.Β.Α.), καθὼς καὶ ἡ Μητρόπολή μας, ποὺ προσπαθεῖ νὰ βαδίζῃ στὸν δρόμο ποὺ χάραξε ὁ ἀοίδιμος ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, παρακολουθοῦν ἄγρυπνα τὴν πορεία τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ. Γι’ αὐτό, κάθε χρόνο, τὸν Μάϊο, ἡ Μητρόπολη ὀργανώνει τὶς ἐκδηλώσεις μνήμης στὸ ἡρωϊκὸ Δελβινάκι. Ἔτσι κι’ ἐφέτος, τὴν Κυριακή, 13 Μαΐου 2012, τὸ πρωΐ, θὰ τελεσθῇ ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία, στὸν κεντρικὸ Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Δελβινακίου. Στὴν συνέχεια θὰ ψαλῇ μνημόσυνο τῶν πρωτεργατῶν καὶ τῶν πεσόντων στὸν Αὐτονομιακὸ Ἀγῶνα τοῦ 1914, καθὼς καὶ τρισάγιο στὸν τάφο τοῦ Δρυϊνουπόλεως ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ. Θὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, ἡ εἰρηνικὴ πορεία μέχρι τὸ ἡρῶον τῆς κωμοπόλεως, ὅπου καὶ θὰ ἀναγνωσθῇ τὸ σχετικὸ Ψήφισμα. Ἡ ὅλη ἐκδήλωση θὰ κλείσῃ μὲ τὸν Ἐθνικὸ Ὕμνο.

Πρέπει νὰ γνωρίζετε, ὅτι ἡ φωνή μας φθάνει μακριὰ καί, μάλιστα, στὸν πολιτικὸ κόσμο, στοὺς πνευματικοὺς ἀνθρώπους, στὸν φοιτητόκοσμο, στοὺς ἐργαζόμενους καὶ στὸν ἀπόδημο Ἑλληνισμό. Γι’ αὐτό, χρέος μας εἶναι ἡ ὁλόθυμη συμμετοχή μας στὴν ἐκδήλωση αὐτή, σύμφωνα μὲ τὸ παραπάνω πρόγραμμα. Νὰ εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι ὁ Ἀναστὰς Κύριος, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου θὰ δώσῃ στὴν Βόρειο Ἤπειρο τὴν ἐθνική της ἀποκατάσταση. Θὰ γίνῃ κι’ ἐκεῖ «ξαστεριά».

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

ТОМИНА НЕДЕЉА

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 19th, 2012 | filed Filed under: Cрпски језик

МИТРОПОЛИТ ФЛОРИНСКИ о. АВГУСТИН КАНТИОТ

ПОСЛАНИЦА ЗА МНОГЕ ПРИМАОЦЕ

ТОМИНА НЕДЕЉА

РЕЧИ ХРИСТОВЕ УПУЋЕНЕ СУ СВИМА

Данас је, драги моји хришћани, друга Недеља од Васкрса или, како често кажемо – Мала Пасха, коју још називамо и Томина недеља. У свим храмовима Православне цркве читано је Јеванђеље, које сте управо чули. Ово Јеванђеље – премда је прошло много времена од тога чудесног појављивања Господа пред ученицима Његовим, дакле, ако је, кажем, и прошло 19 векова, и у тих 19 векова много се разних догађања збило, ни један догађај није успео да засени овај велики догађај васкрсења Господа нашег Исуса Христа. Ово Јеванђеље је једно од најважнијих, јер речи које је рекао васкрсли Господ, поводом Његовог појављивања пред апостолом Томом, те речи и данас имају своје значење и поучавају нас. Зато што се те речи Господње одазивају нашим друшевним потребама. Оне се не односе само на апостола Тому; не односе се на једанаест ученика, већ на читаво човечанство. Односе се на сваког човека, у било које време да живи и на било ком месту. Зато што човек, колико год и да узнапредује – технички и научно, и у било којем месту и времену да живи, у дубини његовог бића одвија се драма. Живи у стрепњи и агонији. Живи под осећајем кривице, и то оне коју производи грех. Данашње Јеванђеље требало би да чује цео свет, обе хемисфере, зато што те речи, које је рекао Господ, имају и данас своје значење. Шта нам говоре те речи? Послушајте у наставку.

НЕКА ПОСЛУША ЈЕВАНЂЕЉЕ УЗНЕМИРЕНИ СВЕТ

Нека чује свет, како су ученици били затворени у једној кући и како се нису усуђивали да изађу из те куће, чак ни прозор да отворе, нити су имали било какву комуникацију са другима, «због страха од Јудеја». Међутим, драги моји, да ли је данас боље стање? То што се догодило једанаесторици ученика, догађа се и данас, драги моји. Народи мали и велики затворени су у једној великој кући, то јест, затворени су својим географским границама, на својим просторима, и забравили су врата и прозоре; и боје се једни других, имају један страх, страх много већи од ученика Христових. Данас се људи не боје страха Јудејског, јер људи у двадесетом веку имају један други страх, за који сумњам да се икада у човечанству појавио сличан овом данашњем.

Тако велик страх, стрепња и агонија која гуши цео свет, сумњам да ће проћи. Ужасан страх – страшна фобија обухвата душе људи – од којег дрхте мали и велики, леви и десни, на целој планети по свим ширинама и дужинама. Људи су оптерећени огромним страхом и прибојавају се да ће се сваког трена, услед неке пакости ђаволске, отворити небески водопад и пасти на земљу потапајући је, као што се догодило у  Нојево време; или – да ће пасти ватра и све спалити. Дакле, постоји велики страх. Затворени су људи у својим кућама и боје се највеће фобије коју ствара данашње човечанство.

ХРИСТОС ОДГОНИ СТРАХ И ДАЈЕ МИР

Колико би свет био срећнији, када би било могуће у кући тога страха, на тим светским скуповима, где се окупљају великани и мућкају својим главама у потрази за решењем људских проблема, колико би, кажем, био срећнији свет на обе земљине полулопте, Истоку и Западу, када би се усудили позвати Христа, показујући веру своју у Онога који живи и царује у векове, и Он, Христос, да «створи се», каже, «између узнемирених ученика». Могао би се васкрсли Господ и данас појавити и донети највећи поклон узнемиреном свету. Од свих дарова, којима је обогатио овај свет, најдрагоценији поклон је донео управо на данашњи дан. Дар небески, дар који не познаје земља, поклон који доноси васкрсли Господ, у једној речи, речи за којом чезне свет, толико жељеној, која радује срца свих људи – од одојчета па све до стараца – реч коју смо чули данас, а зове се мир.

Велику вредност има ова реч. Зато и кажем: спалите све књиге, а нека остане Јеванђеље Христово, које нам каже да је дошао међу њих и рекао им «мир вам» – и мир даде им. Заиста, Христос је мир света који даје мир. Треба да будемо сви вредна деца мира и да задобијемо тај Христов непроцењиви поклон свету. Зато и рекох да је ово Јеванђеље најважније. Требало би да га чује узнемирени свет, и у њему слатки глас васкрслог Господа, где каже: «мир вам». Међутим, узнемирен свет ратним страхом, очекује рат који се у Откровењу назива Армагедон. Колику би корист имао узнемирени свет, када би отворио своју душу и послушао ову велику поруку васкрслог Господа.

СВЕТО ЈЕВАНЂЕЉЕ НЕКА ЧУЈУ И  МУДРЕ СТАРЕШИНЕ НА ПРОЧЕЉУ

Осим узнемиреног света, добро би било да данашње Јеванђеље чују, драги моји, и сви остали. Требало би да га чују интелектуалци и научници нашег доба.  Данас су они ти који сумњају и говоре: „Ми нисмо неке старе бакице и деца с веронауке, ми смо мудри и велики, ми живимо у XX веку, у време нуклеарне енергије, ми не можемо слушати то о чему данас говори Црква.“ Данас, ови интелектуалци који имају сумње, те мудре старешине на зачељу, требало би сви они да дођу у цркву и да чују данашње Јеванђеље.

ДАНАШЊА НЕДЕЉА ЈЕ ПОСВЕЋЕНА СУМЊИЧАВИМ ЉУДИМА

Данашња недеља је недеља сумњичавих, неверних, јер је такав био и апостол Тома. Једну седмицу борио се између вере и невере, имајући мноштво питања у вези с Васкрсењем Господњим. Сумњао је да је Христос васкрсао. Господ није отерао Тому, није забранио испитивање, није га искушао – не за оно у шта је сумњао и због чега је ројио питања у својој души. Због њега, који је исказао толику сумњичавост, Христос се посебно појавио, позвао га и рекао му: Дете моје, зашто сумњаш? Дођи и провери, додирни својим прстом моје ране и уверићеш се да сам ја Господ. Заиста, апостол Тома, који је био пун сумњи и није желео веровати никоме, и који је говорио да неће поверовати док не види, он, након тих доказа и уверивши се на своје очи – исповедио је своју веру. Вера Томина није слепа вера. Не. То није вера безумних старица, него вера просветљена, која не произилази из онога што је неко рекао, већ у пламену сумњи испитана, у жељи да се ослони на документе – на доказе.  И данас постоје савремене Томе. Данас те Томе славе. Не славе само који носе то име, већ и они који сумњају и гомилају питања у својој души. Данас њих позива Христос и говори им: Дођите, децо моја! Ви, који сумњате у мене, дођите код мене, додирните ме, испитајте ме, претражите, просејте; узмите Јеванђеље да просејете једном, и два, и три, и четири пута, и уверићете се, браћо моја: ако постоји догађај на свету, који сведочи тако силно, такав је непоновљив у историји – васкрсење Господње. Тада ће и они исповедити Томину веру.

ТРЕБА ЈЕВАНЂЕЉЕ ДА ЧУЈЕ И  УНУЧАД АРИЈЕВА,  ЛАЖНИ ЈЕХОВИНИ СВЕДОЦИ

Требало би, кажем, да чује Јеванђеље узнемирени свет, неверници и маловерни. Ко би још требало да га чује? Арије, свакако. Али, он је давно умро. Но, да ли је? У нашем комшилуку је. Ево, говорићемо једноставно. Има једно старо претказање, које говори да, када се буде приближавао Други долазак Христов, појавиће се и унучад Аријева. Појавили су се. Ти унуци Аријеви, плаћени службеници с лева и десна, су, другим речима говорећи – Јеховини сведоци, који су с њим у сродству. Јер, шта је у своје време говорио Арије, то би данас говорили и Јеховини сведоци да су у Цркви. Шта то говоре? Они узимају гумицу и бришу из Јеванђеља да је Христос Бог. Дођите, дакле, да послушате Тому, који је био поред  Христа. По неверству, ви, Јеховини сведоци, треба да сте ближе Христу него што је то био апостол Тома. Тома, који Га је видео, додирнуо и опипао, рекао је: «Господ мој и Бог мој». А ко сте ви да сумњате? Ако један Тома исповеда и каже: «Господ мој и Бог мој», ко сте ви, који долазите са толиком дрскошћу да кажете како Христос није Бог? Данас, када неверни Тома исповеда свим својим бићем ове речи, где си ти, који негираш догму на коју се ослања хришћанство?

ТРЕБА ДА ЧУЈУ ЈЕВАНЂЕЉЕ СВЕТСКИ КОНГРЕСИ, КОЈИ ГОВОРЕ О МИРУ

Зато сам, браћо моја, и рекао да је данашње Јеванђеље веома важно. Треба да чују и светски скупови о миру нашег Христа. Треба да га чују маловерни и неверници, интелектуалци, да би осетили и они ауру васкрсења Господњег. Треба да чују и Јеховини сведоци и остали јеретици, из уста Томиних: «Господ мој и Бог мој».

ТРЕБА ДА ЧУЈУ ПРОТЕСТАНТИ И ПЕНТАКОСТАЛЦИ (ДУХОВЊАЦИ)

Треба и они да чују. Завршавам. Треба да чује ово и последња категорија. Која је то? Протестанти – еванђелисти, који су преплавили и испунили Грчку к`о инсекти воћњак. Као што бубе падају на воћњак и све огуле до коже, тако и у нашој благословеној домовини чине јеретици. Откровење говори да ће се појавити бубе. А те бубе су заправо јеретици. Шта је посао протестаната? Они узимају ђаволску гумицу и кажу: Ми не прихватамо свештенство. Они су махом сви свештеници, али не прихватају ни свештеника ни свештенство – не признају их.

ТРЕБА ДА ЧУЈЕМО И МИ, ПРАВОСЛАВНИ ХРИШЋАНИ, КОЈИ ИМАМО ЈЕРЕТИЧКА УБЕЂЕЊА

Заједно са протестантима и ми православци би, нажалост, требало да послушамо, јер, премда и немајући јеретичка убеђења, (прихватамо свештенство и тајне), ни ми не указујемо према свештенству одговарајућу побожност. Дођите, протестанти, дођите ви, који сте скупили у своје торбе доларе са свих страна света, да бисте нам променили веру. Дођите овде у цркву, данас је празник Светог Томе, и чујте Јеванђеље. Шта нам говори Јеванђеље? Од свих речи из Јеванђеља најважнија реч је она коју ћу вам рећи. То није «Мир свима», нити «Господ мој и Бог мој». То је нешто што је по значењу једнако речи: «Мир свима».

ХРИСТОС ДАНАС ПРЕДАЈЕ ВЛАСТ АПОСТОЛИМА И ЊИХОВИМ НАСЛЕДНИЦИМА

Данас, када Христос пође са овога света, да ли сте размишљали о томе да треба да стигне до трећег неба? До трећег неба! Изнад галаксија, Месеца и Венере, у свет духова, у који не стиже ниједан свемирски брод или ракета, горе на Небеса. Христос се припрема да оде на права Небеса, бесмртна Небеса, где су духови бестелесни и бесмртни. Господ данас предаје своју власт. Коме је предаје? Да ли сте чули? Предаје власт – данас. Какве су то речи! Предаје ли своју власт свима овде на земљи? Дођите протестанти да чујете, да ли свима предаје Христос своју власт? Не. Коме, дакле? Предаје је једанаесторици. А коме, након што се они упокоје? – Њиховим наследницима, а наследници својим наследницима. И тако један златни ланац, односно власт, која се преноси из поколења у поколење, стиже до нас, до свештенства, до свештеника. То је свештеничка власт. Чујте речи Христове: „Примите Духа Светог, којима опростите гријехе, опраштају им се; и којима задржите, задржани су“ (Јн. 20, 22-23). Хајде, пробај те речи уклонити! Оне су непобитне. На њима, тим Христовим речима, темељи се свештеничка власт – «Примите Духа Светог». Дајем вам огромну снагу. Држите у својим рукама…

КАНОНСКИ РУКОПОЛОЖЕН СВЕШТЕНИК

ИМА ВЛАСТ И АКО ЈЕ ГРЕШАН 

Да, драги моји, тај свештеник са поцепаном мантијом, тај неписмени свештеник, кога исмејавају научници с лева и десна, тај поп када држи светиње са епитрахиљем, није више поп, није више Антоније, особа А или Б, Коста или Јован. У тај час, када стави епитрахиљ, светињу над светињама, у тај час има духовну власт, држи кључеве раја – духовне кључеве, које не држи нико на свету. «Примите Духа Светог, којима опростите гријехе, опраштају им се; и којима задржите, задржани су (Јн. 20, 22-23)». Коме опростите, и ја ћу им опростити. Видимо из тих Христових речи да постоји свештеничка власт. Ту власт је дао Васкрсли Исус апостолима, а не анђелима и арханђелима. Није рекао ни једном анђелу: «којима опростите гријехе, опраштају им се…»

Власт је дао свештеницима. Свештеници врше ту власт у име Христово. Да, када грешник клечи пред духовним оцем, у часу, када сузе лију из његових очију, у ономе часу као да је пред њим сам Христос, и свештеник, у име Христово, обраћа се сваком исповеднику овим речима: „Дете, опраштају ти се греси твоји“. Шта сам рекао? Зар ништа? Имате ли очи? Имате ли срца? Имате ли веру? Ако имате веру – улазите у цркву, ако немате вере – немојте улазити. Боље да седите у вашим кућама. Црква се моли само за оне који са вером и страхом Божијим прилазе цркви; дакле, имате ли вере? Баците поглед на Свету Трпезу. Шта је на Светој Трпези? Шта свештеник приноси? Хлеб и вино. Тако виде и протестанти, тако виде и неверници, тако виде и атеисти. Шта ради свештеник са хлебом и вином? Хлеб треба да постане Тело Христово, а вино Крв Христова. Треба да се догоди велико чудо. Једите, пијте…. Ко ће хлеб учинити Телом Христовим и ко ће од вина створити Крв Христову? Хиљаду лаика да се сакупи, па и 10 хиљада нека их буде, цео свет нека се сакупи – не може учинити ту тајну. Један поп, само један поп, који има дату му власт с више, он када благослови хлеб и вино – дешава се чудо над чудима. Сада је то Крв Христова, Тело Христово. То је, дакле, власт, коју данас примају свештеници од Васкрслог Господа. Зато и закључујемо, каже нам Богу знан светитељ: „Замисли, да на путу, на каквој раскрсници, сретнеш заједно свештеника и анђела. Кога ћеш првог поздравити? Анђела, можда? Не“, одговара светитељ. „Најпре ћеш поздравити свештеника. Целиваћеш прво свештеничку руку, а тек потом руку анђела.“ Зашто? Зато што је Христос дао већу власт свештенику него анђелима. Зато што ни једном анђелу није рекао: опраштајте. Само је свештенику дао ту власт. Неко ће ми рећи: „Значи поп је анђео?“ Сви ћете ми рећи: „Треба и свештеник да живи попут анђела.“ Слажем се. Упитаћете ме: „Да ли ви, свештеници, живите као анђели на земљи?“

Сви ћете бити спремни да ми кажете како се неки свештеник, или владика, понаша овако или онако. Како би требало да буде? Многи говоре: „Не идем ја у цркву. Нисам присталица идеје покривања грехова и злочина свештеничких.“ Не. Напротив, присталица сам црквеног поретка. Црква нека се очисти од својих трулих чланова и нека се врати у стару славу Светих отаца. Све до овог дела се слажем, али да неко каже да не иде у цркву због грешног свештеника – да ли си ти светац да тако нешто кажеш? Ту је велико отуђење. Човече мој! Света Литургија има исту снагу било да је врши најгрешнији или најсветији свештеник. И најгрешнији свештеник на свету, ако је правилно примио свештенство, и најсветији, имају исту вредност у тој Литургији. Не треба да постоји никаква сумња у то.

Ову беседу завршавам малом анегдотом. Један је хришћанин имао вагу и на којој је премеравао свештенике. Неки му се није допадао и одлучио је да више не иде ни у једну цркву, јер су му се сви свештеници чинили недостојни. Ни један свештеник није био достојан да га причести, да га исповеди; очекивао је да пронађе свештеника, који је анђео и арханђео – он да га причести и крсти… Шта је учинио Бог? Послушајте: Једног дана тај хришћанин, који је држао ђаволску вагу и мерио све свештенике, владике – не налазећи међу њима ниједног достојног да га причести Светињом над светињама – тај велики фарисеј нашао се у пустињи и, пролазећи кроз њу, ожедне и наиђе на мало чисте кристалне воде, оде до речице, заграби својим длановима да се освежи и рече себи: „Како је ова вода слатка! Тако слатку воду нисам пио никада у свом животу – од када сам се родио.“ Интересовало га је одакле излази та вода и крену он обалом реке идући ка извору. Када је стигао на извор, имао је шта и да види. Није могао да дише од смрада и нечистоће. У речном извору налазио се мртав пас, кроз чију утробу је пролазила вода коју је пио. Зачудио се и упитао: „Шта је ово?“ Анђео му се јави и рече: „Видиш ли: вода, коју си пио и која те је освежила, јесте наше Православље. Таква вода не постоји на свету. Угинули пас је грешни свештеник. Нека је пас и угинуо, проћи ће кроз њега струја нашег Православља.“

Немојте слушати протестанте. Дођите – овде у цркву. Када и најгрешнији свештеник држи Светиње над светињама, гледајте га као анђела. Он тада није више свештеник Свевишњега. Он тада има власт с неба. Треба да га поштујемо. Поштујући и најгрешнијег свештеника, поштујемо Христа, Кога, децо, славите и преузносите у све векове.

(Беседа епископа Флоринског о. Августина Кандиота у  храму светог Александра Новог, Фалир, Атина, Томина недеља  16-4-1961)

 

HΡΩΕΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 19th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου (Ἰωάν. 5,1-15)

HΡΩΕΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

ΘΑ ῥίψω, ἀγαπητοί μου, ἕνα λακωνικὸ σύν­θημα. Καὶ θὰ παρακαλέσω ὅλοι, ἄντρες καὶ γυναῖκες, νὰ τὸ προσέ­ξετε καὶ ν’ ἀνταποκριθῆτε σ’ αὐτό. Τὸ σύνθημα εἶνε· Φανῆτε ἥρωες! Διότι ζοῦ­με σὲ χαλεποὺς καιρούς. Φανῆτε ἥρωες! Κι ὅταν λέγω ἥρωες τί ἐννοῶ;
Ἄλλη γλῶσσα ἔχει ὁ κόσμος, ἄλλη ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί· ἄλλο τὸ λεξιλόγιο τοῦ κόσμου, ἄλ­λο τὸ λεξιλόγιο τοῦ Θεοῦ. Ἥ­ρω­ας στὴ γλῶσ­σα τοῦ κόσμου εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ὡ­πλισμένος ἀγωνίζεται μὲ γενναιότητα, ὑ­περασπίζει τὴν πα­τρίδα, νικᾷ καὶ θριαμβεύει, καὶ ἡ πατρὶς εὐ­γνωμονοῦσα τοῦ στήνει ἡρῷο καὶ ἄγαλμα. Στὴ γλῶσ­σα τοῦ Θεοῦ, στὴ γλῶσσα τῆς πίστε­ως, ὁ ἥ­ρωας παίρνει ἄλλη ἔννοια· προσ­λαμβάνει βά­θος καὶ ἔκτασι, ἀνάγεται σὲ ἐπίπεδο ὑψηλό­τερο καὶ πνευματικώτερο. Ἥρωας ἐδῶ εἶ­νε ὄχι ἐ­κεῖνος ποὺ νικᾷ ἁπλῶς ἐξωτερικοὺς ἐ­χθρούς, ἀλλ’ ἐκεῖνος ποὺ νικᾷ τοὺς τρεῖς μεγάλους ἐ­χθροὺς τοῦ ἀνθρώπου· τὴν σάρκα, τὸν κόσμο, καὶ τὸν διάβολο. Ἡ μεγαλυτέ­ρα νίκη εἶ­νε νὰ νικήσῃ καν­εὶς τὰ πάθη του. Ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ πρόγονοί μας, ὑψίστη νίκη εἶνε «τὸ νικᾶν ἑαυτόν», νὰ νικᾷ καν­εὶς τὸν κακὸ ἑαυτό του.
Ὑπὸ τὴν ἔννοια αὐτὴ ἥρωας εἶνε ὁ Χριστι­ανὸς μαχητής. Κι ὅπως ὁ στρατιώτης εἶνε ὡ­πλισμένος μὲ ὅπλα, ἀμυντικὰ καὶ ἐπιθετικά, ἔτσι καὶ ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἑλκύεται ἀπὸ τὸν ἡ­ρωισμὸ τῆς ἁγιότητος· διότι ἥρωας ἴσον ἅγι­ος καὶ ἅγιος ἴσον ἥρωας, τὸ ὑψηλότερο εἶδος ἡ­ρωισμοῦ εἶνε ἡ ἁγιότης. Ὅποιος λοιπὸν θέλει νὰ γίνῃ ἥρωας τῆς ἁγιότητος, πρέπει νὰ εἶνε ὡπλισμένος μὲ ἱερὰ ὅπλα.
Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ ὅπλα αὐτὰ ποὺ πρέπει νὰ ἔ­χῃ ὁ Χριστιανός ―ὅπλο δυστυ­χῶς σήμερα σκουριασμένο, μὲ τὸ ὁποῖο ὅμως οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων νικοῦ­σαν―, εἶνε ἡ ὑπομονή!
Ὅταν οἱ κουλτουριάρηδες, οἱ ἄθεοι καὶ ἄ­πιστοι ἀκοῦνε τώρα τὴ λέξι αὐτή, χλευάζουν καὶ μυκτηρίζουν τὸν χριστιανισμό, διότι στὸ λεξιλόγιό του περιέλαβε τὴν ὑπομονή. Ἀλλ’ ἂς μὴ μᾶς ἐπηρε­ά­ζῃ ἡ γνώμη τους. Τὸ Εὐαγγέλιο κατατάσσει τὴν ὑπομονὴ μετα­ξὺ τῶν πρώτων ἀρε­τῶν· τὴν θεωρεῖ θεμελιώ­δη. Οἱ κατήγοροι λένε· Ὄχι ὑπομονή· ἐμεῖς ἀντιθέτως, ἐπανάστασι, ἐπίθεσι, γροθιά, φωτιά!… Κα­τηγοροῦν τὴν πίστι μας, ὅτι ἀνέχεται τὴν κα­κομοιριά, τὴ δουλεία, τὴν ἐκμετάλλευσι, τὴ φτώχεια, τὴν ἀδικία. Ἐμεῖς, λένε, δὲν θέλουμε ὑπομονὴ καὶ πραότητα· κηρύττουμε ἐξέγερσι, διεκδίκησι, σύγκρουσι, βία· μόνο ἔ­τσι θὰ πάῃ μπροστὰ ὁ κόσμος…
Τί ἔχουμε ν’ ἀπαντήσουμε, ἀγαπητοί μου; Ἀπαντοῦμε, ὅτι ἡ ὑπομονὴ δὲν εἶνε ἀδυναμία τῶν δούλων, ὅπως λένε αὐτοί. Εἶνε δύναμις τῶν ἐλευθέρων καὶ ἀληθινὰ ἡρωικῶν ψυχῶν. Εἶνε ἡ καρτερία, ποὺ ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Εἶνε ἡ ἀντοχὴ τῆς ψυχῆς στὶς ἀν­τι­ξοότητες, ποὺ τὴν κάνει νὰ μὴ πτοῆται ἐμ­πρὸς σὲ δοκιμασίες καὶ ἐμπόδια, ἀλλὰ νὰ τὰ ὑ­περπηδᾷ ὅλα καὶ νὰ βγαίνῃ νικήτρια. Ἡ ὑπομο­νή, ἐν συνδυασμῷ μὲ τὴν ἐπιμονή, ὁ­δηγεῖ στὴν ἐπιτυχία. Ἡ ὑπομονὴ εἶνε ἡ ἀρετὴ ποὺ συνέστησε ὁ Κύριος ὅταν εἶπε· «Ὁ ὑπο­μείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 10,22· 24,13).
Λοιπόν, φανῆτε ἥρωες μὲ ὅπλο τὴν ὑπομο­νή. Χωρὶς ὑπομονὴ δὲν ἐπιτυγχάνεται τίποτα. Τὸ μήνυμα αὐτὸ ἀκούγεται τώρα καὶ ἀπὸ τὸ σημερινὸ εὐαγγέ­λιο.

* * *

Ἡ Κυριακὴ αὐτή, ἀγαπητοί μου, προβάλλει ἐμπρός μας ἕνα τέτοιον ἥρωα. Ποιός εἶνε αὐ­τός; Εἶνε ἕνας ἀσθενής. Στὴν ἀρχὴ βεβαίως εἶχε κι αὐ­τὸς τὴν ὑ­γεία του. Ἀλλὰ ―πῶς μεταβάλλονται τὰ ἀνθρώπινα!― κάποια στι­γμὴ ἔ­πεσε στὸ κρεβάτι παράλυτος· εἶχε προσ­βλη­θῆ ἀ­πὸ γενικὴ παράλυσι. Πόδια εἶχε καὶ πό­δια δὲν εἶχε, χέρια εἶχε καὶ χέρια δὲν εἶχε. Ἦ­ταν ἕ­νας ἄταφος νεκρός. Καὶ πόσον καιρὸ ἔ­ζησε ἔτσι; Ὄχι ἕνα καὶ δύο, ἀλλὰ τριανταοχτὼ ὁ­λό­κληρα χρόνια, ἦ­ταν κατάκοιτος ἐπάνω στὸ κρεβάτι. Ὁποιοσδήποτε ἄλλος στὴ θέσι του θὰ γόγγυζε, θὰ βλασφημοῦσε, θὰ καταριόταν, δὲν ἀποκλείεται καὶ ν’ αὐτοκτονοῦσε. Αὐτὸς δὲν παραπονέθηκε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ· ὑπέμενε καρτερικῶς καὶ ἀνδρείως ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα. Καὶ ἐνῷ ἔβλεπε ἄλλους νὰ θεραπεύωνται, διότι προλάβαιναν κ’ ἔπεφταν πρῶ­τοι στὴν κολυμβήθρα, αὐτὸς παρέμενε ἔτσι. Μέσ᾽ στὴν καρδιά του ὑπῆρχε ἐλπίδα καὶ πίστι στὸ Θεό.
Ὁ παράλυτος αὐτὸς ἦταν ἕνας νέος Ἰώβ ―ἔτσι τὸν ὀνομάζω―, ὅπως ὁ Ἰὼβ τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Ἐκεῖνος ὑπέμεινε ὅλα τὰ βάσανα καὶ τὶς θλίψεις ἀγόγγυστα, καὶ μάλιστα εἶπε ἐκεῖ­νο τὸ μεγάλο λόγο ποὺ ἀκοῦμε στὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐ­λο­γημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος» (Ἰὼβ 1,21 καὶ θ. Λειτ.)· δόξασε δηλαδὴ τὸ Θεό. Ἔτσι καὶ ὁ νέος αὐτὸς Ἰὼβ ὑπέμεινε τὸ μαρτύριό του.
Γι’ αὐτό, μετὰ ἀπὸ τὴ μακρὰ δοκιμασία, ἔ­λα­βε βραβεῖο· πῆρε στεφάνι, ὅπως οἱ νικη­ταὶ σὲ πολέ­μους ἢ ἀθλητικοὺς ἀγῶ­νες. Στεφάνι ὄχι φθαρτό, ἀλλὰ ἀμάραντο, αἰώνιο· καὶ ὄχι ἀ­πὸ χέρια ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Χριστό μας. Ἐκεῖνος τὸν εἶδε, τὸν εὐσπλαγχνίσθη, καὶ τοῦ ἔδωσε βραβεῖο διπλό· ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὸν ἔκανε ψυχικῶς καλά, ἀφ’ ἑτέρου τοῦ ἔδωσε τὴ σωματικὴ ὑγεία.

* * *

Ὁ ἥρωας λοιπὸν τῆς Βηθεσδὰ φωνάζει σὲ ὅλους ἐμᾶς· Φανῆτε ἥρωες! Καὶ πρέπει νὰ τὸν ἀκούσουμε. Διότι, ἐὰν συγκρίνουμε τὸν ἑ­αυτό μας στὴν ὑπομονὴ μὲ τὸν πολύαθλο Ἰὼβ ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ νέο Ἰώβ, τὸν παράλυτο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, θὰ δοῦμε, ἀγαπητοί μου, ὅτι εἴμεθα γενεὰ ἀνυπόμονος.
Οἱ νέοι τὰ θέλουν ὅλα ἕτοιμα καὶ χωρὶς ἀ­ναβολή. Δὲν ἔχουν καθόλου ὑπομονή. Μικρὰ παιδιά, κακομαθημένα, χτυποῦν τὸ χέρι πάνω στὸ τραπέζι καὶ ἀπαιτοῦν ὅ,τι τοὺς ἀρέσει. Καὶ ἡ μάνα, κακὴ παιδαγωγός, τοὺς δίνει ὅ,τι ζητήσουν. Ἀντὶ νὰ τ᾽ ἀφήσῃ ἐκεῖ νηστικά, νὰ τοὺς κόψῃ τὸ θέλημα, νὰ τὰ μάθῃ νὰ περιορίζουν τὶς ἀπαιτήσεις τους. Καὶ φθάσαμε νὰ παρατηροῦνται, γιὰ πρώτη φορά, αὐτοκτονί­ες παιδιῶν καὶ νέων. Γιατί; Διότι δὲν συνήθισαν ἀπὸ μικρὰ στὴν ἄσκησι τῆς ὑπομονῆς.
Ἀκριβῶς διότι λείπει ἡ ὑπομονή, κλονίζεται καὶ ἡ οἰκογένεια. Παλαιότερα ὑπῆρχαν γυ­ναῖ­κες ἡρωΐδες. Ὑπέμεναν τὸν ἄντρα τους. Τέτοια ἦταν ἡ ἁγία Μόνικα, ἡ μητέρα τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, τοῦ ὁποίου φέρω ἀναξίως τὸ ὄνομα. Ἦταν σπουδαία γυναίκα. Ὁ σύζυγός της ἦταν βάναυσος· ἀλλ’ ἐκείνη τὸν ὑπέμενε καὶ τέλος τὸν κέρδισε. Διότι γυναίκα στολισμέ­νη μὲ ὑπομονὴ κερδίζει τὸν ἄντρα· ἐνῷ μὲ τὴν ἀνυπομονησία, τοὺς θυμοὺς καὶ τὶς ἔ­ριδες διαλύει τὸ σπίτι. Μία σοβαρὰ αἰτία τῶν διαζυγίων σήμερα εἶνε ἡ ἔλλειψις ὑπομονῆς, τὴν ὁποία βέβαια πρέπει νὰ ἔχῃ καὶ ὁ ἄντρας.
Ἰδού, ἀγαπητοί μου, γιατί ἔρριξα τὸ σύν­θη­μα «Φανῆτε ἥρωες!…», τὸ ὁποῖο ἰσχύει καὶ ἐ­πὶ εὐρυτέρας βάσεως. Εὑρισκόμεθα, ὅ­πως εἶ­πα, σὲ χαλεποὺς καιρούς. Τὸ ἔ­θνος μας ἀπειλεῖται ἀπὸ ἄγρια θηρία τοῦ δρυ­μοῦ, ἕτοιμα νὰ ἐπιπέσουν ἐναντίον του· καὶ εἴμεθα ἐγ­καταλελειμμένοι ἀπὸ ὅλους· διότι στὸν κόσμο βασιλεύουν ὁ μαμωνᾶς, τὰ τριάκοντα ἀρ­γύρια, τὰ ἰδιοτελῆ συμφέροντα. Ἀπειλεῖται ἐπίσης ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ Ὀρθοδοξία μας, ποὺ ἔθρεψε τὸ γένος στὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς. Ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ Ἐκκλησία, δὲν θὰ ὑ­πῆρχε Ἑλληνισμός· θὰ ἤμεθα ὅλοι ἢ Φράγκοι ἢ Τοῦρκοι. Μᾶς ἔσωσε ἡ Ἐκκλησία. Γι’ αὐτὸ ἕ­­νας ποιητής μας, ὁ Κώστας Κρυστάλλης, ἔγραψε·
«………………Θρησκεία! γλυκειὰ μάνα,
τί ὄμορφη δίνεις ἐσὺ λαλιὰ καὶ στὴν καμπάνα,
καὶ πόσο ἐκείνη ἡ λαλιὰ σαλεύει τὴν καρδιά μας!
Πόσες, ἐκεῖνος ὁ σταυρὸς ἀπ’ τὰ καμπαναριά μας
στὴν ἀντηλιάδα χύνοντας, τόσες χρυσὲς ἀχτίδες,
χύνει βαθειά μας, στὴν ψυχή, γλυκὲς χρυσὲς ἐλπίδες!».
Ἡ Ἐκκλησία λοιπὸν ἡ ὀρθόδοξος βάλλεται. Βάλλεται ἀπ’ ἔξω καὶ ἀπὸ μέσα. Ἐξωτερικῶς μὲν ἀπὸ ἀθέους καὶ ἀπίστους, ἀπὸ ἐκπαιδευτικοὺς ποὺ διδάσκουν ὑλισμό, ἀπὸ ῥαδιόφωνα καὶ τηλεοράσεις ποὺ διακωμῳδοῦν τὴν εὐ­σέβεια, ἀπὸ ἐφημερίδες καὶ περιοδικὰ ποὺ ὑ­ποσκάπτουν τὴν πίστι. Ἐσωτερικῶς δὲ ὑπονο­μεύεται ἀπὸ ἀναξίους κληρικοὺς καὶ ἀρχιερεῖς ποὺ προδίδουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια.
Ἀλλὰ τὴν περίοδο αὐτή, σεῖς παιδιὰ τῆς Ἐκ­κλησίας, φανῆτε ἥρωες! Αὐτὸ ἐπιτάσσει τὸ χρέος. Ὄχι ἁπλῶς νὰ πηγαίνουμε στὴν ἐκ­κλη­σία, ὄχι ἁπλῶς νὰ διαβάζουμε τὴ Γραφή, ὄχι ἁ­πλῶς νὰ κοινωνοῦμε τῶν ἀχράν­των μυστηρί­ων, ὄχι ἁπλῶς νὰ πηγαίνουμε σὲ προσ­κυ­νή­ματα, ἀλλὰ καὶ νὰ ἔχουμε μέσα μας τὴν ἀ­πόφασι «Πεθαίνω γιὰ τὴν πατρίδα, πεθαίνω γιὰ τὴν πίστι!». Ὅλοι ἂς ἔχουμε τὴν ἡρωϊκὴ ἀ­πόφασι. «Ὧδε ἡ ὑπομονὴ τῶν ἁγίων» (Ἀπ. 14,12).
Ἐὰν ὑπάρχουν τέτοιοι μαχηταί, νὰ εἶστε βέ­βαιοι, δὲ θὰ νικήσουν οἱ ἄπιστοι καὶ οἱ ἄθεοι· θὰ νικήσῃ ἡ Ἐκκλησία, θὰ νικήσῃ ὁ Χριστός· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦ­τε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 29-5-1983)

ΟΧΙ! ΟΧΙ! «ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ» ΑΛΛΑ «ΟΙ ΝΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΝΕ…»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 18th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Τετάρτη, 16 Μαΐου 2012

ΟΧΙ! ΟΧΙ! «ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ» ΑΛΛΑ «ΟΙ ΝΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΝΕ…»

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ  ΔΙΑΡΚΩΣ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!
ΧΘΕΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ!
ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ! 
Με ενδιαφέρον διαβάσαμε το άρθρο του κ. Δημήτρη Παπαθανασίου στην εφημερίδα «ΕΛ. ΤΥΠΟΣ» της 10ης Μαΐου με τον τίτλο: «Ναζί τα φάγανε…»

            Με εύστοχες επισημάνσεις σε διάφορες πτυχές του περίφημου ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, με το οποίο, δια του οποίου και από του οποίου ο ανεκδιήγητος τέως Υπουργός των Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου έδεσε χειροπόδαρα τους Έλληνες, έθεσε τη Χώρα μας υπό μόνιμη κατοχή και έφερε μια απαραμύθητη δυστυχία στο μέσο Έλληνα, ο κος Παπαθανασίου τονίζει ότι ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζοζέ Μπαρόζο, αντί να ζητήσει συγνώμην για τα μέτρα της περίφημης Τρόικας, εξακολουθεί να απειλεί, «συνεχίζει να κουνάει το δάκτυλο»: Όπως επί λέξει γράφει «ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ο κ. Μπαρόζο και τα εδώ φερέφωνά του, όπως ο Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, ο Χρυσοχοΐδης και ο Λοβέρδος, να αφήσουν τους αφορισμούς και να εγκύψουν με τη δέουσα σοβαρότητα σε ένα ζήτημα που μόνο ανατριχίλα προκαλεί στην ελληνική κοινωνία.  Κι αν δεν μπορούν, καλύτερα να σωπάσουν…» και καταλήγει : Ναι, ναζί τα φάγανε…»…. συνέχεια εδώ http://www.mkka.blogspot.com/2012/05/blog-post_16.html

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ΑΠΟ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 18th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ΑΠΟ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚA: ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ή ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ;

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

19 Μαϊου 1912

ώρα 4 μ.μ.

 

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 16th, 2012 | filed Filed under: ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ δεν επαρουσιάσθη ως φάντασμα. Είχε σώμα πραγματικό, το οποίο μπορούσαν όχι μόνο να το δούν αλλά και να το ψηλαφήσουν οι μαθηταί. Ανεστήθη ο Χριστός. Δεν είναι αυτό ψεύδος. Είναι γεγονός, το σπουδαιότερο γεγονός της παγκοσμίου ιστορίας. Και μία ισχυρά απόδειξις της Αναστάσεως είναι, ότι οι μαθηταί, από την ώρα που είδαν τον Χριστό αναστάντα, άλλαξαν ψυχικώς. Έφυγε απ’ αυτούς η λύπη, ήλθε η χαρά· έφυγε η δειλία, ήλθε η παρησία και το θάρρος. Οι λαγοί έγιναν λέοντες. Οι δυστυχείς και απελπισμένοι έγιναν οι περισσότερο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου. «Εχάρησαν ουν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριο» (Ιωάν. 20,20).

Εχάρησαν οι μαθηταί. Και μαζί με τους μαθητάς εχάρη και η υπεραγία Θεοτόκος. Εχάρησαν ακόμη οι άγγελοι εις τον ουρανό. Χαίρει όμως με την ανάσταση του Χριστού και ολόκληρος η φύση, η οποία τώρα την άνοιξη ενδύεται την εορταστική ατολή της δια να εορτάση την Ανάσταση.

(Από το βιβλίο «ΠΑΣΧΑ» του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, σελ. 190)

H Aναστασις ριζα και θεμελιο της πιστεως -ВАСКРСЕЊЕ ЈЕ ПОБЕДА И ТЕМЕЉ НАШЕ ПРАВОСЛАВНЕ ВЕРЕ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 13th, 2012 | filed Filed under: Cрпски језик, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ANAΣTAΣH ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ  π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 2009


_____

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

H Aναστασις ριζα και θεμελιο της πιστεως

«Ω θείας! ω φίλης! ω γλυκυτάτης σου φωνής!
μεθ’  ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι…»
(κανών του Πάσχα)

AKOYΣAME, ευσεβές εκκλησίασμα, τον χαρμόσυνο χαιρετισμό «Xριστός  ανέστη». Oι δύο αυτές λέξεις είναι το θεμέλιο της αγίας μας Eκκλησίας.
Όλα σήμερα, και η θ. λειτουργία, και τα τροπάρια που ακούγονται, και τα αναγνώσματα, όλα κηρύττουν την ανάστασι του Kυρίου.
Eορτάζουμε την Aνάστασι όχι 1 ή 2 ή 3 ή 7 το πολύ ημέρες, όπως τις άλλες εορτές. Eορτάζουμε την Aνάστασι 40 μέρες, μέχρι της Aναλήψεως. Kαι όχι μόνο 40 μέρες, αλλά και άλλες 52 Kυριακές. H κάθε Kυριακc του έτους είναι αφιερωμένη στην Aνάστασι. Γι’ αυτό παλαιότερα δεν κάνανε κόλλυβα την Kυριακή οι χριστιανοί, αλλά μόνο το Σάββατο. Tην Kυριακή δεν χρειάζονται δάκρυα, δεν χρειάζεται πένθος· γιατί ανέστη ο Kύριος.
Γιατί δίνει τόσο μεγάλη σημασία η Eκκλησία μας στην ανάστασι του Kυρίου και την εορτάζει 40 + 52 = 92 ημέρες;
Γιατί αυτή είναι η ρίζα της χριστιανικής πίστεως. Γιατί είναι το θεμέλιο του θείου οικοδομήματος. Στέκεται δένδρο χωρίς ρίζα; Στέκεται σπίτι χωρίς θεμέλιο; Aν μπορούν νά σταθούν αυτά, τότε μπορεί να σταθεί και η Eκκλησία μας χωρίς την ανάστασι του Xριστού.
Λόγια σταράτα· ή αναστήθηκε ο  Xριστός  ή δεν αναστήθηκε. Eάν δεν αναστήθηκε, τότε η θρησκεία μας είναι ψέμα· και τότε πρέπει να ενωθούμε με τους αθέους, να γκρεμίσουμε τις εκκλησιές, να καταργήσουμε τη λατρεία, να πνίξουμε τους παπάδες, να εξαφανίσουμε τον χριστιανισμό· γιατί δεν πρέπει να ζούμε με το ψέμα. Aλλ’ εάν αναστήθηκε ―και αναστήθηκε όντως ο  Kύριος―, τότε η θρησκεία μας είναι αληθινή· και τότε έχουμε ρίζα και θεμέλιο και άγκυρα και ελπίδα και φως.
Aναστήθηκε ο Kύριος. Kαι καμιά άλλη αλήθεια δεν έχει τόσες αποδείξεις όσες έχει το ύψιστο γεγονός της Aναστάσεως.
Ποιές είναι οι αποδείξεις αυτές; O Kύριος μετά την ανάστασί του δεν πήγε να κρυφτεί σε καμιά σπηλιά. Παρουσιάστηκε και μία και δύο και τρείς και τέσσερις και περισσότερες φορές στους δικούς του· ένδεκα εμφανίσεις περιγράφουν τα ευαγγέλια. Παρουσιάστηκε και πρωΐ και μεσημέρι και δειλινό. Παρουσιάστηκε και στην ακρογιαλιά και στο βουνό. Παρουσιάστηκε και σε έναν και σε δύο και σε πεντακοσίους. Παρουσιάστηκε και στο Θωμά, ο οποίος ήθελε τρόπον τινά να κάνει έρευνα ανατομική επάνω στο άγιο σώμα του Xριστού. Aλλά μόλις τον είδε αναστημένο, εφώναξε· «O Kύριός μου και ο Θεός μου».

* * *

H ανάστασι του Xριστού είναι το θεμέλιο της χριστιανοσύνης.
O Xριστός κατήλθε στον άδη, επάλεψε με το χάρο, τον ενίκησε, και συνέτριψε τας πύλας του άδου. Έθραυσε τις σφραγίδες του και νικητής και θριαμβευτής εξήλθε εκ του τάφου.
O Xριστός δεν ζει την ταπεινή ζωή των πέντε αισθήσεων, όπως εμείς. O Xριστός ζει στην σφαίρα του πνεύματος, στο πλήρωμα της ζωής.
O Xριστός δεν ζει απλώς όπως ζουν οι ισχυροί της γης. O Xριστός ζει ως Θεός. Kαι όχι απλώς ζει, αλλά και νικά και θριαμβεύει. Nικά και θριαμβεύει πρώτον μέσα στην ανθρώπινη καρδιά, όπου κρύβονται μυστήρια αθάνατα, αγώνες, θυσίες, ιδανικά.
Nικά και θριαμβεύει ο Xριστός μέσα στην παγκόσμιο ιστορία, στην οποία εμφανίζονται νέοι άνθρωποι, αναστημένοι από τον κόσμο των παθών και της φθοράς. δεν θα νικήσει η άρκτος, δεν θα νικήσει ο  λέων, δεν θα νικήσει η λεοπάρδαλις και τ’ άλλα άγρια θηρία· δεν θα νικήσουν τα άθεα συστήματα, που επικρατούν πρός καιρόν επί της γης. H τελική νίκη είναι του εσφαγμένου Aρνίου. Tό δε Aρνίον το εσφαγμένον είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός.
Nικά και βασιλεύει ο Xριστός στις καρδιές των ανθρώπων, νικά στην παγκόσμιο ιστορία, αλλά προπαντός νικά και θριαμβεύει μέσα στην Oρθόδοξο Eκκλησία του. Θα ήταν μακρός ο  λόγος, αν θα ήθελα να αποδείξω, κατά ποίον τρόπο νικά και θριαμβεύει ο  Xριστός στην Oρθόδοξο Aνατολική μας Eκκλησία.
Nικά. Tο υποσχέθηκε ο Xριστός· και ο λόγος του είναι αληθινός, και μύρια παραδείγματα αποδεικνύουν την αλήθειά του. Eίπε ο Xριστός· «Δεν θα σας αφήσω ορφανούς». «Θα είμαι μαζί σας μέχρι τερμάτων αιώνος», λέγει σήμερα το ωραίο τροπάριο του κανόνος.
Eίναι μαζί μας ο  Xριστός. Πού είναι μαζί μας; Eδώ, μέσα στην Eκκλησία. H Eκκλησία, όπως είπε ο ομώνυμός μου άγιος, ο  ι. Aυγουστίνος, είναι ο  Xριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Aυτός είναι ο  ωραιότερος ορισμός της Eκκλησίας.
Eφ’ όσον υπάρχει η Eκκλησία, υπάρχει και ο  Xριστός· και εφ’ όσον υπάρχει ο  Xριστός, υπάρχει και η Eκκλησία. Mέχρι συντελείας των αιώνων ο  Kύριός μας θα νικά. Έως ότου μαρμαίρουν τα άστρα και ανατέλλουν οι ήλιοι και υψώνονται τα όρη και ρέουν οι ποταμοί· έως ότου υπάρχει πνοή, έως ότου υπάρχει καρδιά που χτυπά· έως ότου τα άνθη φυτρώνουν επί της γής, έως ότου υπάρχει έαρ γλυκύτατο, μέχρι της συντελείας του αιώνος, ο  Kύριός μας θα παραμένει ο  μόνος νικητής και θριαμβευτής.
Όσοι είναι πιστοί, όσοι έχουν τον Xριστό στην καρδιά τους, αυτοί Tον λατρεύουν και αισθάνονται ιερό ρίγος στο αντίκρυσμά του. Tον αισθάνονται τόσο κοντά τους, όσο τον αισθάνονταν οι ψαράδες της Γαλιλαίας, που εκεί στην ακρογιαλιά άκουαν τα υπέροχα λόγια του. Tον αισθάνονται τόσο κοντά, όσο τα νήπια και παιδιά εκείνα που έψαλλαν το «ωσαννά». Tον αισθάνονται όπως οι απλοϊκοί μαθηταί του. Tον αισθάνονται όπως ο  ευαγγελιστής Iωάννης, ο  αγαπημένος του μαθητής, ο  οποίος έπεσε επί το στήθος και άκουσε τους κτύπους της αγίας του καρδίας. Tον αισθάνονται όπως οι δύο μαθηταί του που επορεύοντο πρός Eμμαούς και συναντήθηκαν με τον Άγνωστο. Kαι όταν συναντήθηκαν με τον Άγνωστο, έλυσαν το πρόβλημα της ζωής των. Aισθάνθηκαν την καρδιά τους να θερμαίνεται και είπαν· «Oυχί η καρδία ημών καιομένη ήν εν ημίν…;».
Eτσι τον αισθάνονται επί αιώνες ολοκλήρους μυριάδες μαρτύρων, οι οποίοι εβάδισαν στο μαρτύριο με το «Xριστός ανέστη».
Έτσι τον αισθάνεται προπαντός η Eλληνική μας φυλή, στην οποία σήμερα αντηχεί ως θριαμβευτικός ύμνος το «Xριστός ανέστη». Tο «Xριστός ανέστη» είναι κατ’ εξοχήν ύμνος της χριστιανικής μας πατρίδος. Bουνοί και νάπαι, όρη και κάμποι και πάσα η Eλληνική γη αντηχούν από τον ύμνο των αιώνων· «Xριστός ανέστη»!
Yπάρχει κανένας ορφανός; Mετά το «Xριστός ανέστη» δεν πρέπει να κλαίει την ορφάνια του, γιατί γι’ αυτόν στοργικός πατέρας είναι ο  Xριστός. Yπάρχει κανένας πτωχός; Aς μή θρηνεί την πενία του, διότι ο  Xριστός είναι η πηγή όλων των αγαθών. Yπάρχει κάποιος απελπισμένος; Aς πάρει θάρρος, γιατί ελπίς του κόσμου βεβαία και ασφαλής είναι ο  Kύριος ημών Iησούς Xριστός.

* * *

Eμείς, αγαπητοί μου, γνωρίζουμε τον Xριστό, ή εξακολουθεί να είναι ο  Άγνωστος X;.
Δεν γνωρίζουμε, τί τέξεται η επιούσα, δεν γνωρίζουμε ποιά τροπή θα πάρει ο  κόσμος. Ένα όμως γνωρίζουμε πολύ καλά, και σημειώσατέ το. Aς εξέλθουν οι δαίμονες από τον Άδη, ας σείεται η γη, ας πέφτουν τα άστρα, ας γίνεται άνω κάτω ο κόσμος· ένα είναι βέβαιο και υπερβέβαιο. Πιστεύσατέ το, αδελφοί μου, και βουλώστε τ’ αυτιά σας στις σειρήνες της απιστίας και αθεΐας. Kρατήστε καλά την πίστι και την ελπίδα σας στο Θεό. Kαι να είστε βέβαιοι και υπερβέβαιοι, ότι στο τέλος θα νικήσει ο Xριστός.
O Xριστός νικά, ο Xριστός θριαμβεύει, ο  Xριστός είναι ο  παμβασιλεfς του κόσμου. «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Xριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών». Kαι ας του ε­πωμεν κ’ εμείς τό, «Ω θείας! ω φίλης! ω γλυκυτάτης σου φωνής! μεθ’ ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι, μέχρι τερμάτων αιώνος, Xριστέ, ην οι πιστοί, άγκυραν ελπίδος κατέχοντες, αγαλλόμεθα».
O Xριστός να είναι μαζί σας. O Xριστός να είναι στις οικογένειές σας και σ’ ολόκληρη την πατρίδα μας. O Xριστός να είναι προστάτης όλων μας. Eίναι αδύνατον, ο  Θεάνθρωπος Kύριος ημών Iησούς Xριστός να μή προστατεύσει το έθνος μας. Kαι αυτό όχι γιά μας, αλλά γιά το πλήθος των μαρτύρων, που έχει να παρουσιάσει η ευλογημένη αυτή γή, σε κάθε γωνία της.
«Xριστός ανέστη!».

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας Aυγουστίνος

Αποσπάσματα δύο ομιλιών· Aμύνταιο 10-4-1972 και Πτολεμαΐδα B΄ Aνάστασι 1968)

______

ΣEΡBIKA

________

ВАСКРСЕЊЕ ЈЕ ПОБЕДА  И ТЕМЕЉ НАШЕ ПРАВОСЛАВНЕ ВЕРЕ

«О, како је божанствен и драг и веома сладак Твој глас! Јер си Ти, Христе, истински обећао да ћеш са нама бити до свршетка света…» (Пасхални канон).
Данас смо чули, поштовани, радостан поздрав «Христос васкрсе». Ове две речи су победа и темељ наше свете Цркве. Све данас проповеда васкрсење Господње, почевши од Божанствене Литургије, тропара које смо чули, па све до читања. Васкрсење не славимо 1, 2, 3 или 7 дана, као све остале празнике. Васкрсење славимо 40 дана, све до Вазнесења. Не само тих 40 дана, већ и све остале 52 недеље у години прослављамо васкрсење Христово. Свака недеља у години је посвећена Васкрсењу. Зато у стара времена хришћани нису правили кољиво у недељу него само суботом. У недељу нису потребне сузе, није потребно жалити јер је васкрсао Господ. Зашто наша Православна црква придаје велику важност васкрсењу Господњем и слави 40+ 52 = 92 дана?
Зато што је то корен наше хришћанске вере. Зато што је корен божанског здања. Да ли дрво може стајати без корена? Да ли кућа може да стоји без темеља? Ако они могу да стоје, онда може да стоји и наша Православна црква без васкрсења Христовог… Read more »