Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

«Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν»

ΑΠΟΨΕ ἡ ὁμιλία θὰ εἶνε δογματική· θὰ μιλήσουμε πάνω σὲ ἕνα δόγμα τῆς πίστεως.
Τί θὰ πῇ δόγμα; Δόγμα εἶνε αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ παραδεχώμεθα ὡς ἀπόλυτη ἀλήθεια. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Πολλὰ πράγματα. Διδάσκει ―καὶ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ξέρῃ― τί εἶνε ὁ κόσμος, τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος, τί εἶνε τὸ σῶμα καὶ τί ἡ ψυχή, τί εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, τί εἶνε ἁγία Τριάς, τί εἶνε Θεὸς Πατήρ, τί εἶνε Υἱός, τί εἶνε Πνεῦμα ἅγιο, τί εἶνε παράδεισος καὶ τί κόλασις, τί εἶνε Ἐκκλησία, τί εἶνε τὰ μυστήρια, τί εἶνε ἡ βάπτισις, ὁ γάμος, ἡ θεία εὐχαριστία κ.τ.λ.. Ὅλα αὐτὰ εἶνε μαθήματα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ξέρῃ.
Δυστυχῶς ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Οἱ Χριστιανοὶ οὔτε τὸ ἀλφαβητάριο τῆς πίστεως δὲν ξέρουνε. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ τάχα ἐπιστήμονες. Ξέρουν πολλὰ ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία μας ἔχουν μεσάνυχτα. Καὶ πῶς νὰ ξέρουν, ὅταν στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε παρὰ μόνο Χριστούγεννα καὶ Πάσχα;
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, τί διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία μας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει δὲ μεγάλη σημασία τὸ δόγμα περὶ τῆς Θεοτόκου, διότι συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 10962

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
15 Αὐγούστου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Παναγια προτυπο του γυναικειου κοσμου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις μεγάλη. Στὴν καρδιὰ τοῦ καλοκαι­ριοῦ, ἔρχεται ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς ὑ­περαγίας Θεοτόκου, ποὺ εἶνε σὰν ἕνα μικρὸ Πά­σχα, πάσχα τοῦ θέρους. Κι ὅπως χαιρόμαστε γιατὶ ἀναστήθηκε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, χαιρόμαστε σήμερα γιατὶ καὶ ἡ κυρία Θεοτόκος μετέστη ἐκ τῶν ἐπιγείων στὰ ἐπουράνια.

* * *

Ἐξαιρετικὴ τιμὴ ἀπονέμει ἡ Ἐκκλησία μας στὴν Θεοτόκο. Αὐτὸ φαίνεται κι ἀπὸ τὸ ὅτι τὴν ὀνομάζει Παναγία. Ἅγιος! Ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶνε νὰ γίνουμε ἅγιοι. Τί θὰ πῇ ἅγιος; Καθαρός. Εἶνε σὰν τὸ χρυσάφι ποὺ δὲν ἔχει μέσα ἄλλες κατώτερες ὗλες, ἀλλὰ εἶνε ἄμικτο· αὐτὸ οἱ χρυσοχόοι λένε ὅτι εἶνε «εἰκοσιτεσσάρων καρατίων», χρυσὸς πεντακάθαρος. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ ἅγιος, εἶνε καθαρὸς ἀπὸ ἁμαρτίες.
–Μά, θὰ πῆτε, ἡ Γραφὴ λέει ὅτι, καὶ μία μέρα ἀκόμη νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος πάνω στὴ γῆ, θ᾿ ἁμαρτήσῃ (βλ. Ἰὼβ 14,4-5). Πῶς λοιπὸν λές, ὅτι ὁ ἅ­γιος εἶνε ὁ καθαρός; Εἶνε δυνατὸν νὰ γίνῃς ἅ­γιος; Πῶς γίνεται κανεὶς ἅγιος; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 7232

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
Πέμπτη 15 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Διδαγματα απο την Kοιμησι της Θεοτοκου

Ποιά διδάγματα, ἀγαπητοί μου, ἀποκομίζου­με ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως; Ὅσα θὰ σᾶς πῶ, τὰ ἀντλοῦμε ὄχι ἀπὸ τὴν Καινὴ Δι­αθήκη, ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴν ἄλλη πηγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ἱερὰ παράδοσι. Τί λέει λοι­πὸν ἡ ἱερὰ παράδοσις γιὰ τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου;

* * *

Μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Χριστοῦ ἡ Παναγία ζοῦσε μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ μονογενοῦς Υἱ­οῦ της, καὶ εἶχε συνήθεια νὰ ἐπισκέπτεται τὸν τόπο τῆς προσευχῆς του, τὴ Γεθσημανῆ.
Πολλὲς φορὲς πῆγε ἐκεῖ. Ἀλλὰ κάποια μέρα πῆγε γιὰ τελευταία φορά. Τότε συνέβη κά­­τι ἔκτακτο. Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐ­μεῖς πιστεύουμε. Στὸ πέρασμα τῆς Θεοτόκου, καὶ μάλιστα ὅταν γονάτισε νὰ προσευχη­θῇ, τὰ δέντρα ἔγειραν, λύγισαν τὶς κορυφές τους πρὸς τὰ κάτω. Σὰν νὰ ἔκαναν μετάνοια νὰ τὴν προσκυνήσουν. Καί, ὅπως στὸν Εὐαγγελισμό, ἦρθε πάλι ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Κρατοῦσε κλάδο φοίνικος, σύμβολο νίκης κα­­τὰ τοῦ θανάτου. Χαιρέτισε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὴν εἰδοποίησε, ὅτι σὲ λίγο φεύγει πλέον ἀπὸ τὴ γῆ γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Υἱό της.
Γεμάτη ἱερὰ συγκίνησι ἡ Θεοτόκος κατέβηκε ἀπὸ τὸ λόφο τῆς Γεθσημανῆ καὶ ἦλθε στὸ φτωχικό της. Γνωρίζοντας ὅτι ἔφτασε τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς της σκούπισε, ὅπως λέει ἡ παράδοσις, καὶ εὐτρέπισε μὲ τὰ χέρια της τὸν οἰκίσκο, ἕτοιμη νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Κύριο, ποὺ ἐρχόταν νὰ τὴν παραλάβῃ. Κάλεσε δύο γειτόνισσες, χῆρες μὲ ὀρφανά, καὶ τοὺς μοίρασε τὸν φτωχικό της ἱματισμό. Μετὰ ἀ­νήγγειλε στὸ περιβάλλον της, ὅτι σὲ τρεῖς ἡ­μέρες ἀπέρχεται ἀπὸ τὴ γῆ. Τέλος ξάπλωσε στὴν κλίνη της, σταύρωσε τὰ ἅγια χέρια της, καὶ βυθίστηκε σὲ προσευχή. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2215

Κοίμησις Θεοτόκου (Λκ. 10,38-42· 11,27-28)
Πέμπτη 15 Αὐγούστου 2019
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤO ΣΩΣΙΒΙΟ

«Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, ἦταν ἀκούραστος. Στὰ τρία περίπου χρόνια τῆς δημοσίας δράσεώς του ἐπάνω στὴ γῆ ἔτρεχε δεξιὰ καὶ ἀριστερά, πήγαινε ἀπὸ μέρος σὲ μέρος κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, μ᾽ ἕνα σκοπό· νὰ σώσῃ ψυχὲς μὲ τὸν θεῖο λόγο καὶ μὲ τὴ χάρι τῶν θαυμάτων του. Σὰν τὸ βοσκὸ ποὺ δὲν ἀναπαύεται ἂν δὲν βρῇ τὸ πλανεμένο πρόβατο, σὰν τὸ γιατρὸ ποὺ δὲν ἡσυχάζει μέχρι νὰ κάνῃ τὸν ἄρρωστο καλά, ἔτσι καὶ ὁ Χριστός. Οἱ ἄνθρωποι ἦταν πλανεμένοι κ᾽ ἔπρεπε νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ νὰ βροῦν πάλι τὸ δρόμο τους· ἦταν ἄρρωστοι ψυχικὰ καὶ σωμα­τικά, καὶ περίμεναν νὰ τοὺς θεραπεύσῃ.
Τὸ μεγάλο αὐτὸ ἐνδιαφέρον βλέπουμε καὶ στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, ποὺ διαβάζεται πρὸς τιμὴν τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας.

* * *

Καταπονημένος, ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστὸς μετὰ ἀπὸ πεζοπορία φτάνει σ᾽ ἕνα μικρὸ χωριό, τὴ Βηθανία, ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὰ Ἰεροσόλυμα. Ἐκεῖ κατοικοῦσε μία φιλική του οἰ­κογένεια ποὺ τὴν ἀποτελοῦσαν τρία ἀ­δέρφια, ὁ ἀγαπητός του Λάζαρος καὶ οἱ δύο ἀ­δελφές του Μαρία καὶ Μάρθα. Ἡ ἐπίσκεψι τοῦ Κυρίου στὸ σπιτάκι τους ἔφερε χαρὰ ποὺ δὲν περιγράφεται. Θὰ φιλοξενοῦσαν στὸ φτω­χικό τους τὸ μεγάλο Ξένο! Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι χαίρον­ται ὅ­ταν φιλοξενοῦν κάποιον ἐπίσημο· μὰ ὑπάρχει πιὸ ἐπίσημος καὶ πιὸ μεγάλος ἀπὸ τὸ Χριστό; Μεγάλη πράγματι ἡ τιμὴ αὐτή.
Τί χαρὰ καὶ τί εὐτυχία θὰ ἦταν καὶ γιὰ σένα νὰ φιλοξενήσῃς στὸ σπίτι σου τὸ Χριστό! Ἂν ὅμως τὸ ἐπιθυμῇς, μπορεῖς καὶ τώρα νὰ τὸν φιλοξενήσῃς. Ἐρω­τᾶς τὸ πῶς; Ὑπάρχουν ἀρ­κετοὶ τρόποι. Θυμήσου π.χ. ἐκεῖνα τὰ λόγια του· «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. 25,40). Αὐτὸν τὸν ἴδιο δηλα­δὴ φιλοξενεῖς ὅταν κάνῃς ἐλεημοσύνη στὸν φτω­χὸ καὶ ἀδύνατο. Τὸν φιλοξενεῖς ἀκόμη ὅ­ταν κοινωνῇς τὰ ἄχραντα μυστήρια· γίνεσαι τότε ὁλόκληρος ἕνα ἀνάκτορο, μέσα στὸ ὁ­ποῖο ἔρχεται καὶ κατοικεῖ ὁ Χριστός. Τὸν φιλο­ξενεῖς ὅμως καὶ ὅταν προσηλώνεσαι καὶ ἀκοῦς μὲ προθυμία τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὸ τὸ τελευταῖο ἔκανε καὶ ἡ Μαρία ἡ ἀ­δελφὴ τοῦ Λαζάρου, ὅπως ἀκούσαμε· κάθισε κοντὰ στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄκουγε μὲ προσοχὴ τὴ διδασκαλία του. Τὰ λόγια του ἦ­ταν γι᾽ αὐτὴν χρυσάφι καθαρὸ ποὺ ἔπεφτε ἐξ οὐρανοῦ, δροσιὰ τῆς ψυχῆς της. Ἄκουγε τὸν Κύριο καὶ δὲν χόρταινε. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2213

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Τρίτη 6 Αὐγούστου 2019
Toυ Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ν᾽ αξιωθουμε της δοξης Του!

«Θαβὼρ καὶ Ἑρμὼν ἐν τῷ ὀνόματί σου ἀγαλλιάσονται» (Ψαλμ. 88,13)
Δεσποτικὴ ἑορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου· ἑορτάζει ὁ δεσπότης Χριστός. Ἑορτάζου­με τὴ Μεταμόρφωσί του. Ποιό εἶνε τὸ ἱ­στο­ρι­κὸ τῆς ἑορτῆς αὐτῆς; Εἶνε ἕνα γεγονὸς ποὺ συν­έβη πρὸ τῆς σταυρώσεως.
Λίγες μέρες ἐνωρίτερα ὁ Κύριος ἄρχισε ν᾽ ἀναγγέλλῃ στοὺς μαθητάς του, ὅτι θ᾽ ἀνεβῇ στὰ Ἰερο­σό­λυμα, καὶ ἐκεῖ πρόκειται νὰ πάθῃ πολλὰ ἀ­πὸ τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμματεῖς· θὰ τὸν συλ­λάβουν, θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ τὴν τρί­τη ἡ­μέρα θ᾽ ἀναστηθῇ (βλ. Ματθ. 16,21). Μόλις τ᾽ ἄ­κουσαν οἱ μαθηταὶ ἀνατρίχιασαν. Ὥστε θὰ χάσουν τὸν Διδάσκαλό τους, ποὺ τὸν εἶχαν ἀ­κολουθήσει κάνοντας θυσία, καὶ θὰ θανατωθῇ λὲς καὶ εἶ­νε κάποιος κακοῦργος; Ἀντέδρασαν, ὁ Πέτρος μάλιστα πιὸ ζωηρά· Δὲν σ᾽ ἀφήνουμε, Κύριε, νὰ πᾷς στὰ Ἰεροσόλυμα, ὄχι! Καὶ τότε ὁ Χριστὸς ἀπήντησε χαρακτηρίζοντας τὸν Πέ­τρο αὐστηρά· «Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σκάν­δα­λόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλ­­λὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων» (ἔ.ἀ. 16,23). Αὐτὸ ποὺ θεωρεῖς ἐσὺ κακὸ γιὰ μένα, αὐτὸ θὰ γίνῃ ἡ πιὸ μεγάλη εὐεργεσία τοῦ κόσμου. Γιατὶ ἂν ὁ Χριστὸς δὲν θυσιαζόταν, δὲν θὰ ὑπῆρχε Ἀνάστασις, Πεν­τηκοστή, Ἐκκλησία, σωτηρία τοῦ κόσμου· ἀπὸ τὸ σταυρὸ πηγάζουν ὅλα τὰ καλά. Αὐτὸ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ καταλάβῃ τότε ὁ Πέτρος.
Ἐπειδὴ λοιπὸν ἡ ἀναγγελία τοῦ πάθους ἔρ­­ριξε τοὺς ἀποστόλους σὲ μελαγχολία, ἀφοῦ δὲν μποροῦσαν νὰ συλλάβουν τὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ τοὺς παρηγορή­σῃ ἔ­κανε τὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως. Read more »

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Υπακοη στο Χριστο

«Καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17,5)

ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ δεσποτική. Καὶ ὀνομάζεται δεσποτική, διότι σή­μερα ἑορτάζει ὁ Δεσπότης. Ὁ κόσμος, ὅταν ἀκούῃ «δεσπότης», ἐννοεῖ τὸν ἐπίσκοπο, τὸ μητροπο­λίτη, τὸν ἀρχιεπίσκοπο, τὸν πατριάρχη. Κα­κῶς αὐτοὶ λέγονται ἔτσι. Δεσπότης εἶνε ἕνας καὶ μό­νο, ὁ Χριστός, ὄχι ἄλλος· αὐτὸς εἶνε ὁ Ἀ­φέν­της, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.
Δεσπότης εἶνε αὐτὸς ποὺ ἐξουσιάζει. Καὶ ὁ Χριστὸς ἐξουσιάζει ὅ,τι βλέπου­με καὶ δὲ βλέ­πουμε· ξηρὰ καὶ θάλασσα, γῆ καὶ οὐρανό, ἥλιο καὶ ἄστρα, ἀνθρώπους καὶ ἀγγέλους. Ἀλλ᾽ ἐν­ῷ εἶνε «ὁ βα­σιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων» (Α΄ Τιμ. 6,15), ἐν τούτοις στὴ γῆ δὲν παρουσιάστηκε μὲ τὰ ἐμβλήματα τῆς ἐξουσί­ας, ὡς δυνατός, πλούσιος, ἔνδοξος· παρουσι­άστη­κε ὡς ὁ πλέον ταπεινὸς καὶ φτωχὸς ἄν­θρωπος. Γεννήθηκε σὲ μιὰ σπηλιά. Ἔζησε μὲ σύντροφο τὴ φτώχεια. Δούλευε σὰν τελευταῖ­­ος ἐργάτης. Ἦταν γνωστὸς σὰν υἱὸς τῆς Μα­ρίας καὶ τοῦ τέκτονος. Κι ὅταν κάποτε τὸν ρώ­τησαν «Ποῦ μέ­νεις;» ἀπήντησε· «Ἐλᾶτε νὰ δῆ­τε» (Ἰω. 1,38). Καὶ σὲ κάποιον ποὺ ἤθελε νὰ γίνῃ ἀ­κόλουθός του εἶπε· «Τὰ κοράκια ἔχουν φωλιές, ἀλ­λὰ ὁ υἱὸς τοῦ ἀν­θρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφα­λὴν κλί­νῃ» ( Ματθ. 8,20). Καὶ πράγματι στὸ τέλος ἔκλινε τὴν κε­φα­λὴ στὸ σταυρὸ τοῦ Γολγο­θᾶ. Καν­είς ἄλλος δὲν ἔ­ζησε τόσο φτωχικά. Γι᾽ αὐ­τό, ἐν­ῷ ἄλ­λοι παρου­σιάζον­ται ὡς προστάτες τῶν ἀδυ­νάτων ἀλ­λὰ ζοῦν σὲ παλάτια καὶ κρεμλῖνα, αὐ­τὸς εἶνε ὁ ἀληθινὸς προστάτης τῶν φτω­χῶν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1092

Τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος
27 Ἰουλίου
Ομιλια του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Οι πιστοι εν διωγμω

«Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου…» (Λουκ. 21,17)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, αὐτὰ τὰ λόγια; Εἶνε προφητεία, ποὺ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὅ,τι εἶπε ἐκεῖνος, ἔγινε, καὶ γίνεται, καὶ θὰ γίνεται μέχρι κεραίας. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Ἀκοῦμε λοιπὸν τὸν Κύριο νὰ λέῃ· «Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» (Λουκ. 21,17).
Σὲ ποιούς λέει τὰ λόγια αὐτά; Τὰ λέει στοὺς μαθητάς του στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίας δράσεώς του. Τί ἀντίθεσι μὲ τὸ Μωάμεθ, τὸν ἱδρυτὴ τῆς θρησκείας τῶν μουσουλμάνων! Αὐτὸς μὲ ἄλλο τρόπο μάζεψε ὀπαδούς. Ἐλᾶτε κοντά μου, λέει, καὶ θά ᾿χετε πλούτη, θά ᾿χετε ἀργύριον καὶ χρυσίον, θά ᾿χετε ἠδονὰς καὶ ἀπολαύσεις, θά ᾿χετε χαρέμια, θά ᾿χετε ὅλα τὰ ἐπίγεια ἀγαθά. Ἀντιθέτως ὁ Κύριος· δὲν ὑπεσχέθη οὔτε δόξες, οὔτε χρῆμα, οὔτε ἡδονάς, ἀλλὰ τί; Διωγμό! Θὰ διωχθῆτε, εἶπε, ἀπὸ μικροὺς καὶ μεγάλους, ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ φίλους, «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου». Καὶ πράγματι εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ἀπὸ τὴ γέννησί του, ὁ χριστιανισμὸς ἐγνώρισε τὸν διωγμό.
Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος, τὸ βλέπουμε νὰ ἐκπληρώνεται μέσα στὴν ἱστορία. Τὸ βλέπουμε ἐν πρώτοις στὴν ἱστορία τῶν δώδεκα ἀποστόλων. Ποιός ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶχε τέλος εἰρηνικό; Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰωάννη κανείς ἄλλος· ὅλοι μαρτύρησαν. Ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία τοῦ Χριστοῦ· οἱ κορυφαῖοι Πέτρος καὶ Παῦλος μαρτύρησαν ἐπὶ Νέρωνος στὴ Ῥώμη. Ὁ Ἀνδρέας σταυρώθηκε ἀνάποδα στὴν Πάτρα. Ὁ Ἰάκωβος ἐσφάγη σὰν ἀρνὶ στὰ Ἰεροσόλυμα… Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1601

Τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος
ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

H Πατριδα, τo ονομα και το επαγγελμα

τοῦ αγιου Παντελεημονος

ΔΕΝ ΕΙΝΕ, ἀγαπητοί μου, ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ὁμιλῶ στὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Παντελεήμο­νος· πολλὲς χρονιὲς ἔχω μιλήσει. Τί νὰ πῶ σή­μερα; νὰ ἐπαναλάβω τὰ ἴδια; Δὲν τὸ συνηθίζω. Προσπαθῶ ὅπως ἡ κλῶσ­σα νὰ σκαλίζω τὸ ἱερὸ ἔδαφος, νὰ ἐ­ρευνῶ δηλαδὴ Πα­λαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη καὶ τοὺς βίους τῶν ἁ­γίων, γιὰ νὰ προσ­φέρω κάποια νέα πνευματικὴ τρο­φή, ἔστω καὶ πενιχρά, στὰ πνευματικά μου τέκνα.
Καὶ ὁ βίος τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος, ποὺ ἑορτάζουμε, εἶνε πλούσιος σὲ διδάγματα. Ὁ ἅγιος Παντελεήμων εἶνε πολύεδρο διαμάντι, ποὺ ἀκτινοβολεῖ ἀπὸ κάθε πλευρά. Θὰ ἐξετά­σουμε λοιπὸν ἐδῶ τὸν βίο του ἀπὸ τρεῖς πλευ­ρές. Θὰ δοῦμε ποιά εἶνε ἡ πατρίδα του, ποιό εἶ­νε τὸ ὄνομά του, καὶ ποιό τὸ ἐπάγγελμά του.

* * *

⃝ Καὶ πρῶτα, ἀγαπητοί μου, ἡ πατρίδα του, ὅπου γεννήθηκε καὶ ἔζησε τὸν 4ο (Δ΄) αἰῶνα.
Κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο κάπου γεννιέται. Καὶ ὁ τόπος ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἥλιου ἢ μεγάλωσε τοῦ εἶνε ἀγαπη­τός, εἶνε ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα του. Ἀπὸ τὸν κανόνα αὐτὸν δὲν ἐξαιρέθηκε οὔτε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Γεννήθηκε στὴ Βη­θλεὲμ καὶ μεγάλωσε στὴ Ναζαρέτ· ἔτσι ἔγινε γνωστὸς ὡς Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖ­ος. Καὶ ἡ ἐπι­γραφὴ ποὺ ἔ­βαλε ὁ Πιλᾶτος στὸ σταυρό του ἦ­ταν «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰου­δαί­ων» (Ἰω. 19,19). Ἀπ᾽ ἐδῶ ἡ Ναζαρέτ, τὸ μικρὸ αὐ­τὸ χωριό, ἔχει σήμερα δόξα καὶ τιμὴ μεγαλύτερη ἀπὸ τὴ Νέα Ὑόρκη καὶ κάθε μεγαλούπολι.
Ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἢ ἡ τιμὴ ἢ ἡ ντροπὴ τῆς πατρίδος του. Καὶ ὁ ἅγιος ποὺ ἑορτάζουμε εἶχε πατρίδα, τὴν ὁποία τίμησε. Ποιά ἦ­ταν ἡ πατρίδα τοῦ ἁγίου Παντελε­ήμονος; Ἡ Νικομήδεια. Τὸ ὄ­νομά της μᾶς φέρνει δάκρυα. Μαχηταὶ τῆς στρατιᾶς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀξιώθηκαν νὰ φθά­σουν ἐκεῖ καὶ νὰ προσκυνήσουν στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ποὺ ὑπῆρχε κάποτε καὶ τώρα ἔχει μεταβληθῆ σὲ ἀχυρῶνα…
Ἡ Νικομήδεια εἶνε μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες πόλεις τοῦ ἑλ­ληνισμοῦ, μὲ πολλὰ μνημεῖα. Γιὰ μικρὸ διάστημα, δέκα περίπου χρόνια, ὑπῆρ­ξε καὶ ἕδρα τῆς ῾Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατο­ρίας. Τότε ἔζησε ἐκεῖ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀ­γριωτέ­ρους διώκτας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Διοκλη­τιανός (284-305 μ.Χ.)· ἐκεῖ ὑπεγράφη τὸ δι­άτα­γμα τοῦ τε­λευ­ταίου καὶ σκληροτέρου διωγμοῦ κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2209

Τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος
Σάββατο 27 Ἰουλίου 2019
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Μαθημα αγαπης

«Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 15,17)

«Ἑορτὴ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος». Δὲν ἔχει μόνο ὁ οὐρανός, ἀγαπητοί μου, ἀστέρια· ἔχει καὶ ἡ Ἐκκλησία τὰ δικά της· καὶ ἀ­στέρια τῆς Ἐκκλησίας εἶνε οἱ ἅγιοι (μάρτυρες, ὁμολογηταί, ὅσιοι, διδάσκαλοι καὶ πα­τέρες). Λάμπουν στὸν οὐρανὸ τ᾽ ἀστέρια, ἀλλὰ λάμπουν καὶ στὸ νοητὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλη­σί­­­ας οἱ νοητοὶ ἀστέρες, οἱ ἅγιοι· λάμπουν μὲ τὴ ζωή, τὶς ἀρετές, τὰ θαύματά τους. Καὶ ὅ­πως στὸν οὐρανὸ «ἀστέρι ἀπὸ ἀστέρι διαφέρει στὴ λάμψι» (Α΄ Κορ. 15,41), ἔτσι καὶ μεταξὺ τῶν ἁ­γίων ὑπάρχει διαφορά. Καὶ ἕνα ἀστέρι «πρώτου μεγέθους» εἶνε ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ μεγα­λομάρτυς καὶ ἰαματικὸς Παντελεήμων. Ἂς τολμήσω νὰ ψελλίσω λίγες λέξεις πλέκον­τας ταπεινὸ ἐγκώμιο στὴ μνήμη του.

* * *

Ὁ ἅγιος Παντελεήμων γεννήθηκε τὴν ἐπο­χὴ τῶν φρικτῶν διωγμῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἐ­πὶ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286-305 μ.Χ.), σὲ μία χώρα ποὺ τὸ ὄνομά της προκαλεῖ δάκρυα, στὴ χώρα ποὺ γέννησε τοὺς περισσοτέρους ἁγίους καὶ μάρτυρες, στὴ Μικρὰ Ἀσία. Ἰδιαίτερη πατρίδα του ἦταν ἡ Νικομήδεια τῆς Βιθυνίας. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ναός του, ἀλλὰ μιὰ ἀποφράδα ἡ­μέρα τοῦ Αὐγούστου 1922 τὰ παιδιὰ τῆς Ἄγαρ τὸν μετέτρεψαν σὲ ἀχυρῶνα. Σήμερα στὴ Νικομήδεια δὲν χτυπᾶνε καμπάνες. Πιστεύω ὅ­μως, ὅτι μιὰ μέρα θὰ χτυπήσουν πάλι ἐκεῖ!… Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1360

Τῆς ἁγίας Παρασκευῆς
26 Ἰουλίου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Σεμνη ιεραποστολος με οπλο τη Γραφη

ΕΟΡΤΗ. Ἑορτάζουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου, τὴν ἑορτὴ τῆς μεγαλομάρτυρος ἁγί­ας Παρασκευῆς. Ἀλλὰ πῶς ἑορτάζουμε; Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγάλο θέμα. Διότι λέει κάπου στὴ Γραφὴ ὁ Θεός· «Μισῶ τὶς ἑορτὲς καὶ πανηγύ­ρεις σας» (βλ. Ἀμ. 5,21· Ἠσ. 1,14). Γιατί; Διότι ὑπάρχουν δύο τρόποι ἑορτασμοῦ· ὁ εὔκολος καὶ ὁ δύσκολος. Ὁ εὔκολος εἶνε, νὰ ’ρθοῦμε ν᾽ ἀ­νά­ψουμε τὸ κερί μας καὶ νὰ προσ­κυνήσουμε τὴν εἰκόνα. Κανείς δὲν τὰ κατηγορεῖ αὐτά· δὲν εἴμεθα προτεστάνται καὶ χιλιασταί. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ περιοριστοῦμε σ᾽ αὐτὸ τὸν εὔκολο ἑορτασμό. Ὁ ἄλλος, ὁ δύσκολος ἑορτασμός, ποιός εἶνε; Γιατί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τοὺς ἁγίους; Τοὺς παρουσιάζει ἐνώπιόν μας ὡς πρότυπα, ὡς μοντέλλα. Διότι οἱ ἅγιοι ἀπέδειξαν, ὅτι αὐτὰ ποὺ διδάσκει ὁ Χριστός, δὲν εἶνε θεωρία, δὲν εἶνε οὐτοπία, δὲν εἶνε ἀπραγματοποίητα. «Καὶ ποιός τὰ κάνει!…», ἀκοῦμε συνήθως. Οἱ ἅγιοι διαψεύδουν αὐτὸ τὸν ἰσχυρισμό· διότι ἀπέδειξαν μὲ τὴ ζωή τους, μὲ τὸ κήρυγμά τους καὶ μὲ τὸ αἷ­μα τους, ὅτι αὐτὰ μποροῦν νὰ ἐκτελεσθοῦν. Ἀπέδειξαν, ὅτι ὁ Χριστὸς ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς αἰῶνας αἰώνων στὸ πρόσωπο τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων.
Καὶ ὄχι μόνο στὴν παλαιὰ ἐποχή. Καὶ σήμε­ρα ὑπάρχουν ἅγιοι, στὸν αἰῶνα αὐτόν, ὅπως λ.χ. ὁ ἅγιος Νεκτάριος ποὺ ἔζησε στὶς ἡμέρες μας καὶ οἱ ἅγιοι τῶν χωρῶν ὅπου ὑπάρχει ἀθεΐα. Δὲν ὑπάρχει ἐποχὴ χωρὶς νὰ ἔχῃ τοὺς ἁγίους καὶ μάρτυράς της.
Δὲν εἶνε ἕνας καὶ δύο· εἶνε ἀναρίθμητοι, ἕνας ἀστερισμός, ἕ­νας γαλαξίας. Ἕνα ἀστέρι ἀπὸ τὸν γαλαξία αὐτόν, ἀ­στέρι πρώτου μεγέθους, εἶνε καὶ ἡ ἁγία Παρασκευή.
Δὲν θὰ διηγηθῶ τὸν βίο της. Θὰ σᾶς δώσω μὲ λίγες γραμμὲς μία εἰκόνα της. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2208

Τῆς ἁγίας Παρασκευῆς
Παρασκευὴ 26 Ἰουλίου 2019
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Θυσια εξ αγαπης

Ποιά, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἁγία Παρασκευή, ποὺ ἑορτάζουμε; ποιός εἶνε ὁ βίος της, τὰ ἔργα καὶ τὰ θαύματά της; Δὲν εἶνε εὔκολο νὰ τὰ διηγηθῇ κανεὶς λεπτομερῶς. Ἂς πλησι­άσουμε εὐλαβῶς τὴν ἱερὰ μορφή της.

* * *

Ἡ ἁγία Παρασκευὴ γεννήθηκε στὴν πρωτεύουσα τοῦ ἀρχαίου κόσμου, τὴ ῾Ρώμη, ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἀντωνίνου (138-161 μ.Χ.). Οἱ εὐκατάστατοι γονεῖς της, ὁ Ἀγάθων καὶ ἡ Πολιτεία, ἦ­ταν Χριστιανοί, ἀλλὰ ἄτεκνοι. Ἔταξαν λοιπόν, ἂν ἀποκτήσουν παιδί, νὰ τὸ ἀφιερώσουν στὸν Κύριο. Ὁ Θεὸς τοὺς ἔδωσε πράγματι αὐ­τὴ τὴν κόρη· καὶ ἐπειδὴ γεννήθηκε ἡμέρα Πα­ρασκευὴ τῆς ἔδωσαν καὶ τὸ ὄνομα Παρασκευή. Τὴν ἀνέθρε­ψαν χριστιανικά. Ἀλλὰ τὸ κορίτσι αὐτὸ εἶχε τὸ δυσ­τύχημα νὰ πεθάνουν καὶ οἱ δύο γονεῖς της ὅ­ταν ἐκείνη ἦταν ἀκόμη μικρή. Εἶχε ὅμως τὴ μεγάλη εὐλογία, ὅτι ἡ πίστι στὸ Χριστὸ εἶχε ῥιζώσει ἐγκαίρως μέσα της.
Καθὼς μεγάλωνε, ἡ ἀγάπη στὸν Κύριο ἄναψε φωτιὰ στὴν ψυχή της. Ἡ ἁγία αὐ­τὴ φλόγα, ποὺ δὲν εἶνε ἀπὸ τὴ γῆ ἀλλ᾽ ἀνάβει ἀπὸ τὸν οὐρανό, εἶνε τό­σο δυνατή, ὥστε ὅλα τὰ ποτάμια δὲν μποροῦν νὰ τὴ σβήσουν (πρβλ. ᾎσμ. 8,7). Εὐτυχι­σμέ­νοι ὅσοι τὴν αἰσθάνον­ται. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου
Τοῦ προφήτου Ἠλιοὺ
20 Ἰουλίου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Θαυματα της προσευχης

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους ἁγίους τῆς πίστεώς μας, ὁ ἔνδοξος προφήτης Ἠλίας. Ἔζησε πρὸ Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶνε καὶ «ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ» (ἀπολυτ.). Εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον δημοφιλεῖς ἁγίους· πολλοὶ φέρουν τὸ ὄνομά του, σὲ πολλὲς κορυφὲς εἶνε κτισμένα ἐκκλησάκια ἐπ᾿ ὀνόματί του, καὶ πολλὰ χωριὰ ἑορτάζουν τὴ μνήμη του.
Νὰ διηγηθοῦμε τὸν βίο του; Χρειάζεται ὥρα κ᾿ ἐσεῖς δὲν ἔχετε τώρα πολλὴ ἀντοχή. Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράζω, θὰ πῶ μερικὰ πράγματα οὐσιώδη ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ προφήτου Ἠλιού. Θ᾿ ἀναφέρω τρία θαύματα, ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔκανε.

* * *

 Τὸ ἕνα εἶνε, ὅτι κάποτε μὲ τὴν προσευχή του ἔγινε ἀνομβρία κ᾿ ἔπεσε πεῖνα στὴν Ἰουδαία. Πείνασε κι ὁ ἴδιος – γιατὶ καὶ οἱ ἅγιοι πεινοῦν. Πῆγε σ᾿ ἕνα χωριὸ καὶ τοῦ ἔκλεισαν ὅλοι τὶς πόρτες. Μόνο ἕνα σπίτι, μιὰ καλύβα, ἄνοιξε. Ποιός ἔμενε ἐκεῖ, κανένας πλούσιος; Μιὰ φτωχιὰ χήρα μὲ τὰ παιδιά της. Αὐτὴ τὸν δέχτηκε. Δὲν εἶχε τίποτα νὰ τὸν φιλοξενήσῃ· μόνο μιὰ φούχτα ἀλεύρι καὶ λίγο λάδι. Ἐν τούτοις δὲν ἀρνήθηκε. Μόλις τὸν εἶδε ―καὶ δὲν ἤξερε ποιός εἶνε αὐτὸς ὁ γεροντάκος―, λέει· Πέρασε μέσα, γέροντα. Ἀμέσως πῆρε τὸ ἀλεύρι, τὸ ζύμωσε, ἔκανε πίττα καὶ τοῦ ἔδωσε νὰ φάῃ, ποὺ ἦταν κουρασμένος ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία. Αὐτὰ ἔγιναν στὰ Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας. Κι ἀπὸ τότε ―ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους, ἐμεῖς πιστεύουμε―, ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη πλέον στὸ σπίτι τῆς χήρας δὲν ἔλειψε τὸ ἀλεύρι καὶ τὸ λάδι (βλ. Γ΄ Βασ. 17,8-16).
Τί σημαίνει αὐτό; Ὅπου εἶνε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τὰ πάντα εἶνε πλούσια. Μπορεῖ νὰ ἔχῃς ἀπέραντα χωράφια, ἀμπέλια καὶ ἐλαιοστάσια, μπορεῖ νά ᾿χῃς σακκιὰ ἀπὸ λίρες καὶ ἀργύρια, μπορεῖ νὰ τά ᾿χῃς ὅλα, καὶ νὰ πεθάνῃς ἀπὸ τὴν πεῖνα· καὶ μπορεῖ νά ᾿χῃς μιὰ φούχτα ἀλεύρι, λίγη γῆ, μιὰ γλάστρα χῶμα, κι αὐτὸ νὰ σὲ θρέψῃ, ἀρκεῖ νὰ εὐλογήσῃ ὁ Κύριος. Αὐτὰ δὲν εἶνε λόγια, εἶνε γεγονότα. Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει· «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33,11 καὶ ἀρτοκλ.). Τὸ πᾶν λοιπὸν εἶνε ἡ εὐλογία. Μερικοὶ ὑπερεκτιμοῦν τὴν ἐργασία· ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὴν ἐργασία εἶνε ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
   Τὸ ἄλλο θαῦμα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1188

Τῆς ὁσίας Μακρίνης
19 Ἰουλίου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Πολυτεκνη οικογενεια

Ἡ ἁγία Μακρίνα, ἀγαπητοί μου, ἔζησε τὸν τέταρτο (Δ΄) αἰῶνα σὲ μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Γεννήθηκε τὸ 327 μ.Χ.. Ἀνῆκε σὲ πολύτεκνη οἰκογένεια καὶ ἦταν τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο παιδί. Ἡ μητέρα της, ἡ ἁγία Ἐμμέλεια, εἶχε σύζυγο τὸν Βασίλειο, καὶ ἀπὸ τὸ γάμο τους ἀπέκτησαν δέκα παιδιά, τέσσερα ἀγόρια – ἕξι κορίτσια. Ἡ οἰκογένεια αὐτὴ εἶνε ὑπόδειγμα οἰκογενείας.
Ἡ ἁγία Μακρίνα, ὡς μεγαλύτερη, ἀναδείχθηκε δεύτερη μάνα τοῦ σπιτοῦ. Φρόντιζε μὲ στοργὴ γιὰ τ᾿ ἀδέρφια της καὶ συνέβαλε στὴν διαπαιδαγώγησί τους. Τρεῖς ἔγιναν ἐπίσκοποι· ὁ ἕνας εἶνε ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ δεύτερος εἶνε ὁ Γρηγόριος Νύσσης, ὁ τρίτος εἶνε ὁ Πέτρος ἐπίσκοπος Σεβαστείας· τὸ τέταρτο ἀγόρι, ὁ Ναυκράτιος, ἔγινε μοναχός. Εἶχε δὲ καὶ πέντε ἀδελφές. Ὁ πρῶτος ἀπὸ τὰ ἀγόρια, ὁ Μέγας Βασίλειος, εἶνε καύχημα τῆς Ἐκκλησίας· σοφὸς ἱεράρχης, ποὺ σπούδασε τὴν ἑλ­ληνικὴ σοφία στὴν Ἀθήνα, μετὰ ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του, καὶ τέλος ἔγινε ἐπίσκοπος Καισαρείας. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ἀρχὴ εἶχε κλίσι στὸ δικηγορικὸ ἐπάγγελμα καὶ διέπρεπε σ᾿ αὐτό. Ἀλλὰ ἡ ἁγία Μακρίνα ἐπέδρα­σε στὸν χαρακτῆρα του καὶ τὸν ἔστρεψε σὲ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ μελέτες, κα­θὼς καὶ τὰ ἄλλα μικρότερα ἀδέρφια της. Ὑ­πάρχει μία ὡραία εἰκόνα, ποὺ παριστάνει τὴν ἁγία Μακρίνα νὰ περιποιῆται τὸ μικρότερο ἀδελφό της τὸν Πέτρο. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 8792

Κατάθεσις τῆς ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου
2 Ἰουλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΧΩΡΙΣ ΝΑΟΥΣ;

.

«Εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς» (Ἑβρ. 9,6-7)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζουμε τὴν κα­­τάθεσι τῆς τιμίας ἐσθῆτος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου «ἐν τῇ ἁγίᾳ σορῷ». Tί σημαίνει αὐ­τό; Ὅτι σὰν σήμερα τὸ ἱερὸ ἔνδυμα, ποὺ φο­ροῦ­σε ἡ Παναγία ὅταν ἦταν στὴ γῆ, τοποθετήθη­κε μὲ τιμὴ μέσα σὲ εἰδικὴ θή­κη, γιὰ νὰ φυ­λάσσεται ἐκεῖ καὶ νὰ προσ­κυνῆ­ται. Πότε συν­έβη αὐτό; Ἐπὶ Λέ­οντος τοῦ Μεγάλου (457-474 μ.X.). Ποῦ; Στὸ Βυζάντιο, στὸ ναὸ τῆς Θε­ο­τόκου τῶν Βλα­­χερ­νῶν στὴν Κων­σταν­τινού­πολι. Καὶ πῶς βρέ­θηκε ἐκεῖ τὸ φόρεμα τῆς Θε­οτόκου ἀπὸ τὴν Πα­λαιστίνη; Δυὸ ἀδέρφια, ἀξιωματοῦχοι ἀπὸ τὴν Kων­σταν­τινού­πολι, ὁ Γάλβιος καὶ ὁ Κάν­δι­δος, εἶχαν πάει στοὺς Ἁγίους Τόπους νὰ προσ­­κυ­νή­σουν, κ᾿ ἐκεῖ, κοντὰ στὴ Γαλιλαία στὸ σπί­τι μιᾶς γρι­ᾶς Ἑβραί­ας, εἶδαν νὰ φυ­λάσσεται τὸ φόρεμα τῆς Πανα­γίας. Βρῆκαν λοι­πὸν τρόπο, ἔκλεψαν τὸν πο­­λύ­­τιμο θησαυ­ρό, τὸν ἔφεραν στὴν Πόλι καὶ ἔκτισαν πρὸς τι­μήν του ἕνα ναό. Ἀργό­τερα ὅμως τὸν παρέδωσαν στὸν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος τὸν το­πο­θέτησε στὸν δικό του ναὸ τῶν Βλαχερνῶν ὅπως εἴπαμε.
Tὸ ἱστορικὸ αὐτό, σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ τὸν ση­μερινὸ ἀπόστολο, μᾶς δίνει ἀφορμὴ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν ἀνέγερσι τῶν ἱερῶν ναῶν. Παρακαλῶ προσέξτε.

* * *

Δὲν ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, λαὸς ἄθρησκος. Κ᾿ ἐκεῖ ἀκόμη ποὺ ἔχουν ἀθεΐα καὶ κα­ταδι­ώ­κουν τὴ θρησκεία, ναί, κ᾿ ἐκεῖ ὑ­πάρχει λαὸς ποὺ πιστεύει στὸ Θεὸ καὶ τὸν λατρεύει σὲ μέ­ρη ποὺ δὲν φτάνει ἡ ἀστυνομικὴ παρακολούθησις. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1356

Τῶν ἁγίων Ἀναργύρων
1 Ἰουλίου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Νεαροι επιστημονες εργατες της αγαπης

Ο ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, αὐ­τὸς δηλαδὴ ποὺ δὲν συναισθάνεται τὶς ἁμαρτίες του καὶ δὲν μετανοεῖ ―γιατὶ ὅ­λοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ἀλλὰ ἄλλος μετανοεῖ καὶ ἄλλος δὲν μετανοεῖ―, ὁ ἁμαρτωλὸς λοι­πὸν ποὺ δὲν μετανοεῖ κατὰ τὴν ἁγία Γραφὴ μοιάζει μὲ ἕνα χωράφι χέρσο καὶ ἀκαλλιέργητο, ποὺ εἶνε γεμᾶτο ἄγρια χόρτα, ἀγκάθια καὶ φίδια. Εἶνε γῆ «ἐγγὺς κατάρας», ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἑβρ. 6,8). Ἀντιθέτως ὁ ἅγιος εἶνε σὰν τὸ καλλιεργημένο χωράφι, σὰν τὴν «καλὴ γῆ» ποὺ λέει ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως, ὅπου ὁ σπόρος ἀποδίδει ἀλλοῦ τρι­άν­τα, ἀλλοῦ ἑξήντα, κι ἀλλοῦ ἑκατὸ φορές (Ματθ. 13,8· Μᾶρκ. 4, 8). Ὁ ἅγιος εἶνε ἕνας ἐκ­λεκτὸς κῆ­πος τοῦ Θεοῦ. Κι ὅσο εὐχάριστο εἶνε νὰ περπατάῃ κανεὶς μέσα σ᾽ ἕνα περιβόλι, τόσο εὐ­χά­ριστο εἶνε νὰ διαβάζῃ τοὺς βίους τῶν ἁ­γίων· εἶνε περιβόλια πνευματικά.
Ἕνα περιβόλι πνευματικὸ εἶνε σήμερα καὶ οἱ ἅγιοι ποὺ ἑορτάζουμε, οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός. Καὶ ὅπως ὅταν πηγαίνουμε σὲ περιβόλι διαλέγουμε λουλούδια καὶ φτειάχνουμε ἕνα ὡραῖο μπουκέτο, ἔτσι καὶ σήμερα, περιδιαβάζοντας στὸν βίο τῶν δύο αὐτῶν ἁγίων, θὰ κόψουμε μερικὰ πνευματικὰ ἄνθη γιὰ νὰ σχηματίσουμε μιὰ ἀνθοδέσμη.

* * *

❀ Τὸ πρῶτο λουλούδι – πρῶτο δίδαγμα ποὺ παίρνουμε ἀπὸ τὸν βίο τῶν ἁγίων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, εἶνε ἡ ἀγάπη, ὅπως τὴν περιέγραψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος σήμερα στὴν ἀ­ποστο­λικὴ περικοπή (Α΄ Κορ. 12,27–13,8· βλ. 13,1-8). Εἶ­χαν μεταξύ τους ἀγάπη. Ἦταν ἀδέρφια, ἀπὸ μιὰ μάνα κ’ ἕνα πατέρα. Φτάνει ὅμως αὐτό; Read more »