Τῶν ἁγίων Ἀναργύρων
1 Ἰουλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Νεαροι επιστημονες εργατες της αγαπης

Ο ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, αὐ­τὸς δηλαδὴ ποὺ δὲν συναισθάνεται τὶς ἁμαρτίες του καὶ δὲν μετανοεῖ ―γιατὶ ὅ­λοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί, ἀλλὰ ἄλλος μετανοεῖ καὶ ἄλλος δὲν μετανοεῖ―, ὁ ἁμαρτωλὸς λοι­πὸν ποὺ δὲν μετανοεῖ κατὰ τὴν ἁγία Γραφὴ μοιάζει μὲ ἕνα χωράφι χέρσο καὶ ἀκαλλιέργητο, ποὺ εἶνε γεμᾶτο ἄγρια χόρτα, ἀγκάθια καὶ φίδια. Εἶνε γῆ «ἐγγὺς κατάρας», ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἑβρ. 6,8). Ἀντιθέτως ὁ ἅγιος εἶνε σὰν τὸ καλλιεργημένο χωράφι, σὰν τὴν «καλὴ γῆ» ποὺ λέει ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως, ὅπου ὁ σπόρος ἀποδίδει ἀλλοῦ τρι­άν­τα, ἀλλοῦ ἑξήντα, κι ἀλλοῦ ἑκατὸ φορές (Ματθ. 13,8· Μᾶρκ. 4, 8). Ὁ ἅγιος εἶνε ἕνας ἐκ­λεκτὸς κῆ­πος τοῦ Θεοῦ. Κι ὅσο εὐχάριστο εἶνε νὰ περπατάῃ κανεὶς μέσα σ᾽ ἕνα περιβόλι, τόσο εὐ­χά­ριστο εἶνε νὰ διαβάζῃ τοὺς βίους τῶν ἁ­γίων· εἶνε περιβόλια πνευματικά.
Ἕνα περιβόλι πνευματικὸ εἶνε σήμερα καὶ οἱ ἅγιοι ποὺ ἑορτάζουμε, οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός. Καὶ ὅπως ὅταν πηγαίνουμε σὲ περιβόλι διαλέγουμε λουλούδια καὶ φτειάχνουμε ἕνα ὡραῖο μπουκέτο, ἔτσι καὶ σήμερα, περιδιαβάζοντας στὸν βίο τῶν δύο αὐτῶν ἁγίων, θὰ κόψουμε μερικὰ πνευματικὰ ἄνθη γιὰ νὰ σχηματίσουμε μιὰ ἀνθοδέσμη. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2299

Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
Δευτέρα 29 Ἰουνίου 2020 πρωὶ

Ο κορυφαιος αθλητης (β΄)
  Ο Χρυσοστομος υμνει τον Παυλο

Ἡ ἑορτὴ τῶν κορυφαίων ἀποστόλων μᾶς καλεῖ, ἀγαπητοί μου, νὰ τιμήσουμε τὸν ἀ­πόστο­λο Παῦλο. Ἀλλὰ τί εἶνε τὰ δικά μας ἐγ­κώ­μια γιὰ τὸν ἀθλητὴ αὐ­τὸν τοῦ πνεύματος; Πολλοὶ ἄλλοι τὸν ἐγκωμί­ασαν· ἀπ᾽ ὅλους διακρίνω ἕναν ἀντάξιο ὑ­μνητή του· εἶνε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἑπτὰ (7) ὁμιλίες ἔκανε γιὰ νὰ τὸν τιμήσῃ (βλ. Ἑ.Π. Migne 50,473-514).
Ὑπάρχει ἕνα ἀνέκδοτο. Ὅταν ὁ Χρυσόστο­μος ἦταν ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, πῆγε ἕνας ξένος καὶ ζήτησε νὰ τὸν δῇ. Ὁ διᾶκος τοῦ λέει· Περίμενε. Πάει στὸ δωμάτιό του καὶ βλέπει ὅτι ὁ Χρυσόστομος κουβεν­τιά­ζει μὲ κάποιον ἄλλο ξένο. Γυρίζει καὶ λέει· Αὐτὴ τὴν ὥρα δὲν μπορεῖ νὰ σὲ δεχτῇ, συν­ομιλεῖ μὲ κάποιον ἄλλο, περίμενε νὰ τελειώσῃ. Περίμενε ἐκεῖνος μιὰ ὥ­ρα, δυὸ ὧρες…· βγῆ­κε ἔξω, ἔκανε περίπατο, ξα­ναγύρισε, ἔφτασε ἀπόγευμα, βράδιαζε, μὰ ὁ Χρυ­σόστομος ἐξ­ακολουθοῦσε νὰ συνομιλῇ μ᾽ ἐκεῖνο τὸν ἄγνω­στο. Τί ἔμαθε ἔπειτα· ὅτι ὁ ξένος ἐ­κεῖνος –ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους– ἦ­ταν ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος! πῆγε στὸ κελλὶ τοῦ ἁγίου ἀρχιεπισκόπου καὶ τοῦ μετέδιδε τὸ πνεῦμα τῶν Ἐπιστολῶν του.
Καὶ πρά­γματι ἀπὸ ὅλους τοὺς πατέρας αὐ­τὸς ποὺ προσήγγισε καὶ ἑρμήνευσε πιὸ εὔστοχα τὸν ἀπόστολο Παῦλο εἶνε ὁ Χρυσόστομος. Σωστὰ εἶπαν· Στόμα Χριστοῦ εἶνε ὁ Παῦλος, καὶ στόμα τοῦ Παύλου ὁ Χρυσόστομος. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2298

Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
Κυριακὴ 28 Ἰουνίου 2020 ἑσπέρας

Ὁ κορυφαιος αθλητης (α΄)
Παυλος ο νικητης

Ἡ ὥρα αὐτή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὥρα προσ­ευχῆς καὶ κηρύγματος· συνεπῶς καὶ ἡ ἐμ­­φά­νισί μας πρέπει νά ᾽νε ἀνάλογη. Διανύουμε βεβαίως τὴν ἐποχὴ τοῦ θέρους· ἀλλ᾽ ἐ­ὰν σὲ αἴ­θουσες δικαστηρίων γυναῖκες καὶ ἄν­τρες πρέ­πῃ νά ᾽νε ντυμένοι εὐπρεπῶς γιατὶ ἐκεῖ λέ­νε εἶ­νε «ναὸς τῆς Θέμιδος», πόσο μᾶλλον ἐδῶ; Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἔρχομαι στὸ θέμα.

* * *

Οἱ ἀληθινὰ πιστοὶ στὸν Κύριο εἶνε, ἀδελφοί μου, πάντοτε λίγοι· ὁ πο­λὺς κόσμος συγκεν­τρώνεται ἀλλοῦ. Οἱ φίλα­θλοι, νέοι πρὸ παν­τός, πλη­­ρώνοντας μάλιστα καὶ εἰσ­ιτήριο, συν­ωστίζονται σὲ γήπεδα, παρα­κο­λουθοῦν ἀθλήματα, ποδο­σφαι­ρικοὺς ἰδίως ἀγῶνες.
Μπροστὰ στὸ πλῆθος ἐκεῖνο ἐ­μεῖς εἴμαστε μιὰ μικρὴ μειοψηφία. Τώρα ὅμως σᾶς καλῶ σ᾽ ἕνα ἄλλο στάδιο, ἀνώτερο, σ᾽ ἕ­να γήπεδο πνευ­μα­­τι­κό, ὅπου θὰ δῆτε ἕναν ἀ­γῶνα ὑπέροχο, μὲ θεατὰς ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους. Πρόκειται γιὰ μιὰ ὑπέροχη εὐγενικὴ ἀναμέτρησι, ἡ ὁποία τίμησε τὴν ἀνθρωπότητα, εὐεργέτησε τὸν κόσμο, δόξασε τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία, ὕ­ψωσε τὸν ἄνθρωπο ὣς τὸν οὐρανό.
Θὰ δῆτε ἕναν κορυφαῖο ἀθλητὴ ν᾽ ἀγωνίζε­ται, νὰ νικᾷ καὶ νὰ θριαμβεύῃ. Καὶ τὸ ὄνομά του ἀκόμα ἠλεκτρίζει. Καὶ δὲν εἶνε μόνος· κατεβαίνει στὸν ἀγωνιστικὸ χῶρο ἐπὶ κεφαλῆς ὁ­μάδος, ἑνὸς ἐκλεκτοῦ συνόλου – καὶ εἶνε ἀ­λήθεια ὅτι μία καλὰ δεμένη ὁ­μάδα ἐν­θουσι­άζει. Πρὸ ἡμερῶν συνάντησα ἕ­να νέο. –Χαρού­μενο σὲ βλέπω, λέω. –Νίκησε ἡ ὁ­μάδα μου, λέει. –Τοὺς ξέρεις αὐτοὺς ποὺ παί­ζουν; –Βέβαια. –Πόσοι εἶνε; –Ἕντεκα. –Μπορεῖς νὰ πῇς τὰ ὀνόμα­τά τους; Τ᾽ ἀνέφερε ὅλα χωρὶς νὰ κα­ταλά­βῃ ποῦ τὸ πήγαινα ἐγώ. –Ποιόν ἀπ᾽ αὐ­τοὺς θε­ωρεῖς καλύτερο; –Τὸν τάδε, λέει, κ᾽ ἔ­βγαλε τὸ πορτοφόλι του καὶ μοῦ ᾽δειξε μέσα τὴ φω­τογραφία του. Αὐτὸ ἦταν τὸ ἰδανικό του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 7892

Τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου
Δευτέρα 15 Ἰουνίου 2020 (2001)
Του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η αγια Μονικα προτυπο
(ως συζυγος, νυφη, μητερα)

Ἑορτάζοντας τὴ μνήμη τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου, ἀγαπητοί μου, μεγάλου πατρὸς τῆς Ἐκκλησίας, δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε τὸ πρόσωπο ποὺ ὕστερα ἀπὸ τὸ Θεὸ συνετέλεσε τὰ μέγιστα στὴν διαμόρφωσι τοῦ χαρακτῆρος του. Τὸ δὲ πρόσωπο αὐτὸ δὲν ἦτο ἄγ­γελος τοῦ οὐρανοῦ, Χερουβὶμ καὶ Σεραφίμ· ὑπάρχουν καὶ στὴ γῆ ἄγγελοι, ἔνσαρκοι ἄγγελοι. Καὶ ἔνσαρκος ἄγγελος, ποὺ ἐπάνω στὶς φτεροῦγες τῆς ἀγάπης ἐπῆρε τὸν ἱερὸ τοῦ­τον ἄνδρα καὶ τὸν ὕψωσε μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, εἶνε ἡ μητέρα του, ἡ ἁγία του μητέρα, ἡ Μόνικα.
Περὶ αὐτῆς θὰ ποῦμε λίγες λέξεις.

* * *

Ἡ ἁγία Μόνικα ὑπῆρξε ἡρωίδα. Καὶ ὅπως ἕνας ἥρωας παλεύει, ἔτσι καὶ αὐτὴ ἐπάλεψε. Σπανία γυναίκα. Τὸ εἶπα καὶ ἄλλοτε· πίσω ἀπὸ κάθε μεγάλον ἄνδρα ὑπάρχει κρυμμένη μία γυναίκα, ἡ ὁποία κρατᾷ τὰ μυστικὰ νήματα τῆς ἐξελίξεώς του. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 876

Τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου, 15 Ἰουνίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Μην απελπιζεσθε

(σελίδες ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου)

Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος εἶνε μιὰ σάλπιγγα τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ὁ ἦχος της φτάνει στὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Εἶνε ἕνας μεγάλος ποταμός, ποὺ ἀρδεύει τὸ γεώργιον τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἐκκλησία. Εἶνε ἕνας κῆπος μὲ ποικίλα ἔγχρωμα ἄνθη, ποὺ ἀποπνέουν ἄρωμα Ὀρθοδοξίας. Εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ δέκα μεγάλα πνεύματα ποὺ ἀνέδειξε ἡ ἀνθρωπότης.
Ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι· «Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα». Ἔτσι καὶ ἀπὸ λίγες σελίδες τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Αὐγουστίνου μποροῦμε ν᾿ ἀναλογισθοῦμε τὴν τεραστία φυσιογνωμία του.
Θὰ σταθοῦμε σὲ τρία σημεῖα τῆς ζωῆς του.

* * *

  Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος στὰ παιδικά του χρόνια ἦταν πολὺ ζωηρός. Τὸ σχολεῖο τὸ ἀπέφευγε. Γύριζε στοὺς δρόμους. Ἔκανε παιχνίδια μὲ τοὺς συμμαθητάς του. Πηδοῦσε φράχτες, ἀνέβαινε βουνά. Πῆγε κάποτε στὸν κῆπο ἑνὸς γείτονα καὶ ρήμαξε τὴν ἀχλαδιά του…
Ζωηρὸ παιδί. Ἀλλ᾿ εὐτύχησε νὰ ἔχῃ γονεῖς. Διότι πολλὰ παιδιὰ φαίνεται ὅτι ἔχουν γονεῖς μὰ δὲν ἔχουν. Τὸ νὰ γεννήσῃ κανεὶς παιδὶ εἶνε εὔκολο· εἶνε φυσικὸ φαινόμενο καὶ συναντᾶται σὲ ὅλη τὴν φυσιολογικὴ κλίμακα τῶν ζῴων. Ὄχι λοιπὸν τὸ γεννᾶν ἀλλὰ τὸ ἀνατρέφειν, αὐτό εἶνε τὸ δυσκολώτερο. Ἡ ἀνατροφὴ εἶνε «τέχνη τεχνῶν καὶ ἐπιστήμη ἐπιστημῶν».
Ὁ μικρὸς Αὐγουστῖνος εἶχε γονεῖς. Ὁ πατέρας του ὁ Πατρίκιος, ἂν καὶ εἰδωλολάτρης, ἦταν πολὺ αὐστηρός. Ἦταν χαλινάρι στὴν ζωηρότητα τοῦ παιδιοῦ του, καὶ πολλὲς φορὲς τὸ τιμωροῦσε αὐστηρά. Δὲν ἔμοιαζε μὲ τοὺς σημερινοὺς γονεῖς, ποὺ ἀνέχονται τὰ πάντα κι ἀφήνουν τὰ παιδιὰ ἀσύδοτα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1349

Κυριακὴ Ἁγίων Πάντων (Α΄ Ματθαίου)
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ομολογια πιστεως

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ἄπιστοι καὶ ἄ­θεοι, ποὺ ἀ­νοίγουν τὰ στόματά τους καὶ χλευάζουν τὰ ὅσια καὶ ἱερά, καὶ προσπαθοῦν νὰ ξερριζώσουν ἀπ’ τὶς καρδιὲς τῶν ἀν­θρώ­­πων τὴν πίστι στὸ Θεό. Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς λένε μὲ τρόπο δόλιο· Καλὰ εἶν’ αὐτὰ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ κηρύττει ἡ ᾿Εκκλησία, ἀλλὰ ποιός τὰ κάνει;… Ὁ λόγος αὐτὸς σπέρνει ἀ­πιστία. «Ποιός τὰ κάνει;…»· θέ­λουν δηλαδὴ νὰ ποῦν, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο πάλιωσε πλέ­ον. Ἀλλὰ ὁ ἥλιος μπορεῖ νὰ παλιώσῃ, τὸ Εὐ­αγ­γέ­λιο δὲν παλιώνει. Αὐτοὶ δὲν πιστεύουν, γι᾿ αὐ­τὸ θέ­λουν ἕνα καινούργιο «εὐ­αγγέλιο», ἀντιευαγγέ­λιο, «εὐαγγέλιο» τοῦ ἀντιχρίστου. Τί ἔ­χουμε ν’ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτούς; Ὅτι, καὶ ἕνας ἀκόμη μέσ᾿ στὰ δισεκα­τομ­μύρια ἂν παρουσι­αστῇ νὰ ἐ­φαρμόζῃ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀρκεῖ αὐ­τὸς ν’ ἀ­ποδείξῃ, ὅτι ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγε­λίου εἶ­νε δυνατή. Ἐφ’ ὅσον ἕνας τὸ ἐφήρμοσε, μποροῦν νὰ τὸ ἐφαρμόσουν καὶ οἱ ἄλλοι· διό­τι ὅ­λοι οἱ ἄνθρωποι εἶνε τοῦ αὐτοῦ φυράματος. Read more »

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΗΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ;

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Εγινε στην Αθηνα, στις 17.6.1962

_______

________

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2292

Πέμπτη τῆς Ἀναλήψεως
28 Μαΐου 2020
Ομιλία του Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

Να ξαναγινουμε αετοi!

Δὲν ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, λαὸς χωρὶς θρη­σκεία· ὅλοι ἔ­χουν τὴ θρησκεία τους. Καὶ ὑ­πάρχουν πολλὲς θρησκεῖες. Ἀλλ᾽ ἂν μὲ ρωτήσετε, ποιά ἀπ᾽ ὅλες εἶνε ἡ ἀληθινή, ὄχι μόνο ἐγὼ ἀλλὰ καὶ οἱ πέτρες ἀκόμα θὰ φωνάξουν καὶ ἡ θάλασσα καὶ οἱ ποταμοὶ καὶ τὰ ὄρη καὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐ­ρανοῦ θ᾽ ἀπαντήσουν, ὅτι ἡ ἀ­ληθι­νὴ θρησκεία, θρησκεία διαμάντι – χρυ­σάφι – ἥλιος ποὺ φωτίζει καὶ θερμαί­νει, εἶνε ἡ ἁγία μας πίστι, ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία.
Καὶ εἶνε ἀ­ληθινή, γιατὶ τὴ θρησκεία αὐτὴ δὲν τὴν ἔκανε ἄνθρωπος, ὅπως τὶς ἄλλες· τὴν ἔ­κανε ὁ Χριστός, ποὺ εἶνε ὄχι ἁ­πλὸς ἄνθρωπος ἀλ­λὰ Θεάνθρωπος. Αὐτὴ εἶνε ἡ βάσι – ἡ ῥίζα τῆς πίστεώς μας. Κι ὅπως τὸ δέν­τρο δὲν στέκεται χωρὶς ῥίζα, ἔτσι καὶ ἡ δική μας πίστι δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ χωρὶς τὴ ῥίζα, χω­ρὶς τὸ δό­γμα – τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός.
Θεός! Τὸ φωνάζει ἡ διδασκαλία του, τὰ ἀ­μέτρητα θαύματά του, ἡ ἁγία ζωή του. «Ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ἡ ἀρετή σου, Χριστέ», ψάλλουμε μαζὶ μὲ τὸν προφήτη Ἀββακούμ (Ἀβ. 3,3· καταβ. Ὑπαπ.). Θεός! τὸ φωνάζουν καὶ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο καὶ ὁ σημερινὸς ἀπόστολος.
Read more »

Περίοδος Δ΄ – Eτος KΓ΄
Φλώρινα – αριθμ. φύλλου 1259

Τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου
Tου Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου

ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ Η ΕΛΛΑΣ;

ΕΑΝ, ἀγαπητοί μου, ἀνοίξουμε τὴν παγκόσμιο ἱστορία, θὰ δοῦμε ὅτι πέρασαν ἄνδρες ἔξοχοι, ποὺ προσέφεραν μεγάλες ὑπηρεσίες στὸν κόσμο, καὶ γι᾿ αὐτὸ τοὺς δόθηκε τὸ ὄνομα «μέγας». Παράδειγμα ὁ Ἀλέξανδρος, ποὺ ἔφθασε μέχρι τὶς Ἰνδίες, ἵδρυσε τὴ μεγάλη ἑλληνικὴ αὐτοκρατορία, καὶ ἔσπειρε παντοῦ τὸ σπόρο τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὡς πρόδρομο τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνος, ἔτσι καὶ ὁ βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ποὺ ἑορτάζει σήμερα ὠνομάστηκε μέγας. Γιατί ἆραγε; Τί ἔπραξε, ὥστε νὰ ὀνομασθῇ ἔτσι;
Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1672

Τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου & Ἑλένης
Tο[υ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ελλας, «εν τουτω νικα»!

Εορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ μεγάλη, τοῦ ἁ­γίου Κωνσταντίνου καὶ τῆς ἁγίας Ἑλένης. Τὴν ἑορτάζουμε ὄχι μόνο ἐμεῖς ἀλλὰ καὶ ἄλ­λοι ὀρθόδοξοι λαοί. Στὴν Ὀρθοδοξία χιλιάδες εἶ­νε ἐκεῖνοι ποὺ φέρουν τὰ ὀνόματα τῶν ἁγίων αὐτῶν· μικροὶ τοῦ λαοῦ ἀλλὰ καὶ μεγάλοι ἄρ­χοντες, πρίγκιπες καὶ βασιλεῖς τοῦ Βυζαντίου, ἀπ᾽ τοὺς ὁποίους ἐνδοξότερος εἶνε ὁ Κωνσταν­τῖνος ΙΑ΄ ὁ Παλαιολόγος, ποὺ ἔ­πεσε μαχόμενος ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων τοῦ ἱεροῦ καθήκοντος.
Τὸ ἐπίθετο Μέγας δίδεται ἀπὸ τὴν ἱστορία σὲ πρόσωπα ἐξαίρετα, σὲ μεγά­λες φυσιογνωμίες τῆς ἀνθρωπότητος. Μέγας λ.χ. ὠνομάστη­­κε τὸ εὐγενὲς τέκνο τῆς Μακεδονίας ὁ Ἀλέξαν­δρος, ποὺ ἔφθασε μέχρι Νείλου καὶ Ἰνδι­ῶν καὶ ἵδρυσε τὴ μεγάλη ἑλληνικὴ αὐτοκρατο­ρία, ποὺ προετοίμασε τὸ ἔδαφος γιὰ τὸ χριστιανισμό.
Ἀλλ᾽ ἐὰν ὁ Ἀλέξανδρος εἶνε μέγας μιὰ φορά, ἑκατὸ φορὲς μέγας εἶνε ὁ Κωνσταντῖνος. Κι αὐτὸ δὲν εἶνε ἕνας κενὸς τίτλος· εἶνε μία πραγματικότης. Διότι ἡ ἱστορία –ὄχι ἡ μυθολογία– μαρτυρεῖ, ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστὸς διὰ τοῦ τιμίου του αἵματος, στὰ πρῶ­τα χρόνια διώχθηκε ἀπηνῶς· ἀπὸ Ἑβραίους, ἀπὸ εἰδωλολάτρες, ἀπὸ ἡγεμόνες καὶ βασιλεῖς, ἀπὸ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους. Πολεμήθηκαν ἀγρίως οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων· μὲ διαβολὲς καὶ συκοφαν­τίες, μὲ φωτιὰ καὶ σίδερο, μὲ φυλακὲς καὶ ἀγ­χό­­νες, μὲ ὅλα τὰ μέσα κακουργίας ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπινοήσῃ τὸ ἀνθρώπινο μυαλό. Τοὺς πολέμη­σαν Δέκιοι, Διοκλητιανοί, Νέρωνες – πόσα χρόνια, παρακα­λῶ· τρεῖς αἰῶνες, τόσο βάσταξαν οἱ δι­ωγμοί. Ἑκατομμύρια μάρτυρες ἀνέδειξε τό­τε ἡ θεία πρόνοια· ἄντρες, γυναῖκες, παιδιὰ προτίμησαν νὰ θυσιαστοῦν, γιὰ νὰ μείνουν πιστοὶ στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία του Ἐκ­κλησία.
Τριακόσα χρόνια! Καὶ πότε σταμάτησε ὁ δι­ωγμός, σὲ ποιά χρονικὴ στιγμή; Ὅ­ταν βασί­λευσε ὁ Κωνσταντῖνος. Ἡ ἱστορία βεβαιώνει, ὅτι αὐτὸς εἶν᾽ ἐκεῖνος ποὺ ἔπαυσε τὸ διωγμό.
Read more »

ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΠΡΕΣΠΑΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΦΛΟΓΕΡΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΡΕΜΟΥΝ & ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟ ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ

15 Μαΐου 1988

________________

________

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2289

Τοῦ ἁγ. ὁμολογητοῦ Γερμανοῦ Κων/λεως
Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Αγωνισθητε για την Ορθοδοξια

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας τι­μᾷ τὸν ἅγιο Γερμανὸ πατριάρχη Κωνσταν­τινουπόλεως. Ποιός εἶνε ὁ ἅγιος Γερμανός;

Ἀπὸ τότε ποὺ ἡ πάλλευκη ψυχή του φτερού­γισε στὸν οὐρανὸ –κατὰ πᾶσαν πιθανότητα, νὰ μὴν πῶ βεβαιότητα, στὴν Πρέσπα τῆς Φλω­ρί­νης– πέρασαν πάνω ἀπὸ 1.200 χρόνια. Ὁ παν­δαμάτωρ χρόνος ἔσβησε πολλὰ ὀνόματα ἰσχυ­ρῶν, τὸ ὄνομα ὅμως τοῦ ἁγίου Γερμανοῦ ἐξα­κολουθεῖ νὰ λάμπῃ στὴν Ὀρθοδοξία. Read more »

Τῆς ἁγίας μάρτυρος Γλυκερίας
13 Mαΐου 2020
Toθ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Το χρεος ολων μας

ZΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ ἕναν αἰῶνα θετικὸ καὶ ρεαλιστικό, αἰῶνα ὀρθολογισμοῦ. Οἱ ἄνθρωποι ἀμφιβάλλουν γιὰ ὅλα μέχρις ὅτου ἐξετάσουν καὶ πεισθοῦν μόνοι τους γιὰ τὸ κάθε τι. Ἔτσι ἀμφιβάλλουν καὶ γιὰ τὴ θρησκεία, γιὰ τὴν πίστι μας, καὶ ζητοῦν ἀποδείξεις· χωρὶς ἀποδείξεις δὲν πιστεύουν. Ὑπάρχουν λοιπὸν ἀποδείξεις, ὅτι ἡ δική μας πίστι, ἡ ὀρθόδοξος χριστιανικὴ πίστις, εἶνε ἡ ἀληθινή; Ὑπάρχουν· καὶ μάλιστα ἀποδείξεις πολλές. Ἀλλ᾿ ἀπ᾿ ὅλες πιὸ μεγάλη ξέρετε ποιά εἶνε; Ὁ ιδιος ὁ ἑαυτός σου. Ἂν τὸ θέλῃς, σὺ ὁ ιδιος μπορεῖς νὰ αἰσθανθῇς μέσα στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου ὅτι ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινὴ στὸν κόσμο. Πῶς; Κάνε δοκιμή. Read more »

Ἐπιφανίου, Γερμανοῦ, Θεοδώρου, Ἰω. Βλάχου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Αρχαιοι και νεοι αγιοι

«Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῖς» (Ψαλμ. 67,36)

Σημερα ἀγαπητοί μου εἶνε ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Ἂν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκ­κλησίας, θὰ δοῦμε ὅτι ἑορτάζουν τέσσερις ἅ­γιοι, ποὺ σὰν ἀστέρια φωτίζουν τὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ προβάλλονται ὡς ὑποδεί­γματα. Ἔζησαν σὲ διά­φο­ρες ἐποχὲς καὶ συνθῆ­­κες, ἀλλὰ μετέχουν ὅλοι στὴν ἴδια ἁγιότητα.

* * *

Ἀρχαιότερος εἶνε ὁ ἅ­γιος Ἐπιφάνιος ἐπί­σκοπος Κύπρου. Τὸν τιμοῦν ἰδιαιτέρως σήμερα στὴ μαρτυρική μας μεγαλόνησο. Τί ἦ­ταν; Ἄνθρωπος. Κανείς δὲ γεννήθηκε ἅγιος· γίνεται ἅγι­ος. Ἅμα θέλῃ ὁ ἄν­θρωπος, ἢ γί­νε­ται ἔν­σαρκος ἄγγελος, ἢ κα­τέρ­χεται στὴ βαθμῖδα τῶν ζῴων καὶ καταντᾷ χει­ρό­τερος καὶ τῶν ζῴ­ων. Γεννήθηκε τὸ 310 στὰ ἅ­για μέρη τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ γονεῖς Ἑβραί­ους πτωχοὺς γεωργούς. Γρήγορα τὸν εἵλκυσε ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, προσῆλθε στὸν ἐπίσκοπο Ἐλευθερουπόλεως Λουκιανὸ καὶ ζήτησε τὸ ἅγιο βάπτισμα. Ἐν συνεχείᾳ ἔζησε ἐ­κεῖ αὐ­στη­ρὰ ζωὴ σὲ μοναστήρι ὡς ἱερεύς. Ἡ φήμη του ὡς μορφω­μένου ἀσκητοῦ διεδόθη. Ὅταν στὴν Κύπρο ἐ­κενώθη ὁ ἀρχιεπισκοπι­κὸς θρόνος τὸν ἐξέλεξαν ποιμενάρχη τους. Ἔ­τσι ἔγινε ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τὸ ἔτος 367. Ἔζησε βίον ἅ­γιον προσευχῆς, νηστείας, με­λέτης τῶν Γραφῶν. Μιλοῦσε πέντε γλῶσσες. Ὁ λόγος του καὶ τὰ συγγράμματά του ἦταν μαστίγιο καὶ κεραυ­νὸς κα­τὰ τῶν αἱρέσεων. Ἔ­ζησε ἑ­κατὸ σχεδὸν ἔτη καὶ εἶχε διαύγεια πνεύ­ματος. Στὰ πνευματικά του παιδιά, στοὺς ἱερεῖς καὶ διακό­νους, ἔλεγε· Φεύγω ἀπὸ τὸν κό­­­σμο αὐ­τόν· ζη­τῶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Παρέ­δω­σε τὸ πνεῦμα μέσα στὸ πλοῖο, καθὼς ἐπέστρε­φε στὴν Κύπρο μετὰ ἀπὸ ταξίδι στὴν Κων­σταν­τινούπολι. Εἶνε ἀληθὲς ὅτι ὡς ἄν­θρω­πος τότε γιὰ ἕνα δι­άστημα, ἀπὸ ἀφέλεια, εἶχε παρα­συρθῆ καὶ συμφώνησε μ’ ἐκείνους ποὺ ἐξώρι­σαν τὸν ἱε­ρὸ Χρυσόστομο. Στὸ τέλος ὅμως διεπίστωσε τὴν ὑποκρισία καὶ τὶς μηχανορρα­φίες, ποὺ εἶ­χαν στηθῆ εἰς βάρος τοῦ μεγάλου ἐκείνου πατρός, καὶ ἀηδιασμένος ἀπεχώρησε. Τὸν ἔθαψαν μὲ μεγάλες τι­μὲς στὴν ἐπισκοπή του καὶ ἀργότερα τοῦ ἔκτισαν ναό. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου

Τοῦ ἁγίου Χριστοφόρου
Tου Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

KAΘE MEPA ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει ἁγίους, ὁσίους καὶ μάρτυρας. Σήμερα ἑορτάζει ὁ ἅγιος μάρτυς Χριστοφόρος. Ἀλλὰ ποιός ἦτο ὁ ἅγιος Χριστοφόρος;

* * *

Ἔζησε τὴν ἐποχὴ τοῦ Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Κατήγετο ἀπὸ μέρος βαρβαρικό. Οἱ γονεῖς καὶ οἱ πρόγονοί του ἦταν ἀνθρωποφάγοι, καὶ αὐτὸς ἦτο βάρβαρος κατὰ τοὺς τρόπους. Ἦταν, ὅπως τὸν περιγράφουν, γίγας στὸ σῶμα, μὲ δύναμι τεραστία, ἀλλὰ στὴ μορφὴ δύσμορφος, πάρα πολὺ ἄσχημος. Γι᾿ αὐτὸ σὲ εἰκόνες τὸν ζωγραφίζουν μὲ κεφάλι σκύλου, σὰ᾿ νὰ ἦταν σκύλος. Αὐτὸ δὲν εἶνε ὀρθό. Διότι δὲν εἶχε κεφάλι σκύλου· τὸ κάνανε οἱ ἁγιογράφοι, γιὰ νὰ δείξουν πόσο ἄσχημος ἦτο.
Γύρω ἀπὸ τὸν βίο του ὑπάρχουν δύο παραδόσεις, ἡ ἀνατολικὴ καὶ ἡ δυτική. Σύμφωνα μὲ τὴν ἀνατολικὴ παράδοσι, σὲ κάποιο πόλεμο ὁ ἅγιος Χριστοφόρος συνελήφθη αἰχμάλωτος, καὶ ὡμολόγησε ὅτι πιστεύει στὸ Χριστό. Τὸν ἔστειλαν τότε στὴν Ἀντιόχεια μὲ συνοδεία διακοσίων στρατιωτῶν. Ἐκεῖ ὅλοι αὐτοὶ βαπτίσθηκαν ἀπὸ τὸν ἅγιο ἱερομάρτυρα Βαβύλα. Ἔπειτα τὸν ἔφεραν ἐμπρὸς στὸ βασιλιᾶ. Ἐκεῖνος ἐξεπλάγη ἀπὸ τὴν ἀσχημία τοῦ προσώπου του καὶ σκεπτόταν, μὲ ποιό τρόπο νὰ τὸν πάρῃ στὴν εἰδωλολατρία. Ἔβαλε λοιπὸν δύο ἁμαρτωλὲς γυναῖκες, δύο πόρνες, τὴν Καλλινίκη καὶ τὴν Ἀκυλίνα, νὰ τὸν προσελκύσουν. Ἀλλ᾿ ἀντὶ νὰ παρασυρθῇ ἀπὸ αὐτές, προσείλκυσε αὐτὸς ἐκεῖνες μὲ τὴ διδασκαλία του στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ. Μάλιστα οἱ δύο αὐτὲς γυναῖκες μαρτύρησαν, τὶς σούβλισαν γιὰ τὸν Κύριο, καὶ ἑορτάζουν μαζί του τὴν ίδια ἡμέρα. Μετὰ ἀπ᾿ αὐτὰ ὠργισμένος ὁ βασιλιᾶς διέταξε νὰ κλείσουν τὸν ἅγιο Χριστοφόρο μέσα σ᾿ ἕνα χάλκινο σκεῦος καὶ ν᾿ ἀνάψουν ἀπὸ κάτω φωτιά. Ἀλλ᾿ αὐτὸς ἔμεινε ἀβλαβής. Ἔπειτα τὸν ἔρριξαν μέσα σ᾿ ἕνα πηγάδι. Τέλος τὸν ἀπεκεφάλισαν, καὶ ἔτσι ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1884

Τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης
Τρίτη 5 Μαΐου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑ

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, 5 Μαΐου, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη μιᾶς ἐνδόξου καὶ λαοφιλοῦς παρθενομάρτυρος, τῆς ἁ­γίας Εἰρήνης. Πολλοὶ ναοὶ τιμῶνται ἐπ᾽ ὀνόματί της καὶ πανηγυρίζουν σήμερα.
Δὲν θὰ διηγηθῶ λεπτομερῶς τὸν βίο της. Θὰ προσπαθήσω περισσότερο ν᾽ ἀντλήσουμε κάποιο δίδαγμα ἀπὸ τὴν ἱστορία της.

* * *

Ἡ ἁγία Εἰρήνη ἦταν μοναχοκόρη μὲ εὐγε­νῆ καταγωγή. Γεννήθηκε στὴν περσικὴ πόλι Μαγεδὼν μέσα σὲ ἀρχοντικὸ σπίτι κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Πατέρας της ἦταν ὁ βασιλίσκος Λικίνιος καὶ μητέρα της ἡ Λικινία. Τὸ ἀρχικὸ ὄνομα τῆς κόρης ἦ­ταν Πηνελόπη. Ὅπως ἔδειξε μὲ τὴ ζωή της, δὲν τὴν θάμπωσαν οὔτε τὰ πλούτη τοῦ πατέ­ρα της οὔτε τὰ μεγαλεῖα τοῦ νῦν αἰῶνος καὶ ἡ δόξα τοῦ κόσμου τούτου.
Ὁ ἄπιστος πατέρας, φροντίζοντας γιὰ τὴν ἀνατροφή της ἀλλὰ καὶ φοβούμενος μήπως ἡ πίστι τῶν Χριστιανῶν ποὺ τότε διαδιδόταν τὴν ἐπηρεάσῃ, δαπάνησε πολλὰ χρήματα καὶ ἔ­­χτι­σε γιὰ τὴ μοναχοκόρη του ἕνα πύργο, ὅ­που τὴν ἔκλεισε ἀπὸ πολὺ μικρή, ὅταν ἦταν μό­λις ἕξι χρονῶν, γιὰ νὰ μὴ μπορῇ νὰ ἔχῃ καμμία ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Χριστιανούς. Τὴν παρέδωσε σὲ ἕνα σοφὸ γέροντα διδάσκαλο, τὸν Ἀπελλιανό, καὶ τοῦ ἀνέθεσε τὴν διαπαιδαγώγησί της. (Ὁ Ἀπελλιανὸς εἶνε αὐτὸς ποὺ στὸ τέλος ἔγραψε καὶ διέσωσε τὶς πληροφορίες γιὰ τὴν ἡρωικὴ ἄθλησί της).
Παρ᾽ ὅλα ὅμως τὰ μέτρα τοῦ πατέ­ρα ἡ κό­ρη ἄκουσε γιὰ τὴ χριστι­ανικὴ πίστι, ἑλκύσθηκε καὶ ἄρχισε νὰ μαθητεύῃ σ᾽ αὐτὴν μὲ ἐνδιαφέρον. Ὅλα τὰ κατηύ­θυνε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ κατὰ θαυμαστὸ τρόπο· δημιουργήθηκαν δι­άφορες κατάλληλες συνθῆκες, ποὺ ὁ πατέρας δὲν μποροῦσε νὰ ἐλέγξῃ, καὶ τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου ἄρχισε νὰ φωτίζῃ τὴν ψυχή της. Read more »