Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Φεβρουάριος, 2012

Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 22nd, 2012 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.), ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
(Ρήγας Φεραίος)

Aπολαμβάνουμε όλοι την αύρα της ε­λευθερίας, το πολύτιμο τούτο αγαθό, το ο­ποίο πάντοτε εξετίμησαν και ύμνησαν οι Έλ­ληνες στη μαρτυρική αυτή γωνία της γης. Αλ­λ’ ας προσέξουμε! Διότι, με το να εκθειάζουμε κατά κόρον την ελευθερία και να υπερ­το­νί­ζου­­με συνεχώς τα δικαιώματα του φιλελευ­θέ­ρου καὶ δημοκρατικού πολίτου, υπάρ­χει κίν­δυνος να φθάσουμε στο άλλο άκρο. Ποιο ά­κρο;

Εκδηλώνονται ανατρεπτικές κινήσεις

Το γνωρίζουμε, ότι παλαιότερα ―δεν το αρ­νούμαι― το όργανο της τάξεως, σε μερικές πε­­ριπτώσεις, ήταν ο τρόμος των πολιτών. Τώ­­ρα, βαδίζοντας όλο και πιο δημοκρατική οδό, φθάσαμε – που; στο αντίθετο άκρο και σε σημείο επικίνδυνο. Τα όργανα της τάξεως, οι φρουροί της πειθαρχίας, έγιναν τώρα ανίσχυροι· πολλοί περιφρονούν το νόμο, καταφρονούν την τάξη, σημειώνονται κρούσματα απειθαρχίας, εκδηλώνονται ανατρεπτικές κινήσεις, εγκαθιδρύεται άνομο κράτος εν κράτει. Οι αρχές καταντούν συχνά σκιά εξουσί­ας, φθάνουμε σε αναρχία.
Ε, όχι δα έτσι! Διότι τι θα γίνει; Να σας πω. Λόγω της ηλικίας μου και των πολλών γεγονό­­των που έζησα, και προ παν­τός με τη βοήθεια των διδαγμάτων της ιστορίας, καταλαβαίνω ότι θα ωριμάσουν άλλα, αντίθετα φρονήματα. Το λέει ο ιστορικός Θουκυδίδης· η αναρχία είναι κακό χειρότερο από την τυραννία. Μη, για όνομα του Θεού! μην κάνουμε κα­τάχρηση του ωραίου δώρου της ελευθερίας που παρέχει η δημοκρατία. Αν κάνουμε το λάθος αυ­τό, θα επικρατήσει αναρχία, και θα καταντή­σουμε σε σημείο πολλοί να προτιμήσουν τυραννίδα, να νοσταλγήσουν ακόμη και δικτατο­ρία. Ο Θεός να φυλάξει να μη φθάσουμε εκεί.
Γι’ αυτό λοιπόν είναι ανάγκη να έχουμε σεβασμό και πειθαρχία. Ναι, ν’ αναγνωρίζωνται τα δικαιώματα του πολίτου. Αλλά ποτέ τα δικαιώματα να μην υπερβαίνουν ωρισμένο μέτρο, τα καθωρισμένα όρια· διότι τότε πλέον θα πέσουμε στο κλίμα μιας ακαταστασίας και οχλοκρατίας, η οποία, αν γενικευθεί, μπορεί να απειλήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Εύχομαι ειρήνη με ελευθερία και δικαιοσύνη

Ως γέρων επίσκοπος από τα βάθη της καρδιάς μου θέλω να ευχηθώ…Την συνέχεια εδώ Read more »

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 21st, 2012 | filed Filed under: BINTEO ΔΙΑΦ. ΙΑΤΡ. ΣΥΜΒ.

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ

_

_

_

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 20th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

_____

Με θλίψη βλέπουμε τις απότομες μεταβολές του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ

Εκεί που βαδίζει στα ίχνη των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας και κατακεραυνώνει την αίρεση και τους κακούς ποιμένας· αλλάζει πορεία. Συμφιλιώνεται με τους  αμετανόητους αιρετικούς και συμπροσεύχεται με αυτούς.  Αυτό το δρόμο του συμβιβασμού δεν βάδισαν οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας.

Παραθέτουμε το μήνυμα που λάβαμε

Αξιοθρήνητες πράξεις Ιεραρχών

Υποδοχή Δημητριάδος από Πειραιώς Σεραφείμ, μετά τις εναντίον του βολές

Παρακολουθώντας όσον δύναμαι τα τεκταινόμενα στην Ἑλλαδική Εκκλησία, θρηνώ και οδύρομαι για το κατάντημά μας. Έρχομαι στο γεγονός.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς διοργάνωσε Ημερίδα, στην οποίαν με έντονο τρόπο κατεδικάσθη από ομιλητάς η αιρετική (οικουμενιστική) μεταπατερική θεολογία που εκκολάπτεται στην Μητρόπολη Δημητριάδος από την (υπό την προεδρίαν του Μητροπολίτου Δημητριάδος) «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών».

Δεν έφθανεν αυτό. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς διένειμε στα Μ.Μ.Ε. Εγκύκλιον, δια της οποίας κατεφέρετο κατά του Οικουμενισμού. Αλλά προχώρησε ακόμα περισσότερον. Εβράβευσεν τους θεωρούμενους ως αρχηγούς του αγώνος, εναντίον της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, π. Γεώργιον Μεταλληνό και π. Θεόδωρον Ζήση, οι οποίοι, ως να μη εγνώριζαν την τακτικήν του Πειραιώς, προσήλθαν δια να βραβευθούν, αναγνωρίζοντας έτσι έμμεσα και σημειολογικά, ότι αποτελεί τον αρχηγό του αγώνος.

Μάλιστα, ουδεμία αντίδρασις έπεσε εις την αντίληψίν μας, κατά της καινοτομίας του Σεβ. Πειραιώς να προσθέσει κατά την ανάγνωσιν του Συνοδικού της Ορθοδοξίας, αυθαιρέτως, και δικά του αναθέματα κατά των κοινωνούντων μετά των παπικών και των οικουμενιστών, καθ΄ ην στιγμήν μάλιστα, και αυτός ανήκει στον χώρον των επικοινωνούντων μετά των Οικουμενιστών Αρχιερέων.

  • (Σημείωση της ιστοσελίδας μας· Αυτό που έκανε ο Μητροπολίτης Πειραιώς, και συμπλήρωσε τα αναθέματα με σύγχρονους αιρετικούς το έκανε εδώ και χρόνια ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος, με μία όμως διαφορά·  Ο  π. Αυγουστίνος  έμεινε σταθερός στις ορθόδοξες θέσεις του)

Και χθες (14.3.2012) ο Μητροπολίτης Πειραιώς έριξε τις μάσκες. Κάλεσε εις την Μητρόπολίν του τον αίτιον αναστατώσεων στην Εκκλησία του Χριστού (με τις μεταφράσεις λειτουργικών κειμένων, την μεταπατερική θεολογίαν κ.ά.π.), τον Μητροπολίτην Δημητριάδος κ. Ιγνάτιον, δια να «συμφιλιωθεί» μαζί του και να μετριάσει τις εναντίον του Δημητριάδος εντυπώσεις, χρησιμοποιώντας ως μέσον την εικόνα της Παναγίας Ξενιάς Βόλου.

Τα συμπεράσματα ιδικά σας. Με ελπίδα θα περιμένουμε από τον πολλάκις επαινέσαντα τον Μητροπολίτην Πειραιώς, π. Θεόδωρον Ζήσην, αλλά και τον π. Γεώργιον Μεταλληνόν, να τοποθετηθούν: πώς εμπιστεύονται κάποιον, που αντί για Λέων (όπως τον ονόμασαν), εις το συγκεκριμένον ζήτημα αποδεικνύεται λαγωός;

Διαφορετικά, τα περί αγώνος εναντίον της αιρέσεως του Οικουμενισμού, θα αποτελούν απλώς φληναφήματα.

Λεόντιος Διονυσίου

 

EΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒ.ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

                    ΒΟΛΟΣ  15 Μαρτίου 2012

Σεβασμιώτατε, εὐλογεῖτε

Μετά βαθυτάτης λύπης σᾶς  ἀπευθύνουμε τήν παροῦσα κι ἐλπίζουμε νά κατανοήσετε  τόν σκοπό καί τόν λόγο πού σᾶς τήν ἀποστέλλουμε.
Πρίν ἕνα μῆνα πραγματοποιήθηκε, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς σεπτῆς Μητροπόλεώς σας, Ἡμερίδα μέ θέμα «Πατερική Θεολογία καί μεταπατερική αἵρεση», στήν ὁποία κυριολεκτικά «ξεσκεπάσθηκε» ἡ αἵρεση τῶν πατρομάχων τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος.
Ὅλοι οἱ ὁμιλητές τῆς ἐν λόγῳ Ἡμερίδος μέ ἀπαράμιλλο τρόπο καί συγκλονιστικές ἀποκαλύψεις ἀπέδειξαν ὅτι ἡ μεταπατερική θεολογία, τήν ὁποία προωθεῖ ἡ Ἀκαδημία τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἔχει τίς ρίζες της στήν Προτεσταντική θεολογία, ἀπορρίπτει τούς Πατέρες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, λειτουργεῖ ἀποδομητικά τόσο γιά τήν Ἐκκλησία ὅσο καί γιά τό ἔθνος, ὑπηρετεῖ τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἄλλα πολλά.
Ὅπως βεβαίως γνωρίζετε πρόεδρος τῆς προειρημένης Ἀκαδημίας εἶναι ὁ  οἰκεῖος μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος. Αὐτό κατέστη γνωστό μέ ἰδιαίτερες ἀναφορές καί λεπτομέρειες ἀπό τόν εὔστοχο ὁμιλητή κ. Ἰωάννη Μαρκᾶ, ὁ ὁποῖος μάλιστα διεκόπη πάμπολλες φορές ἀπό τό σύνολο τῶν παρευρισκομένων (σχεδόν 2.000) πιστῶν μέ ἔντονες ἐπευφημίες καί χειροκροτήματα.
Συνεπῶς στήν Ἡμερίδα αὐτή πού διοργανώσατε καί εἶναι πρός τιμήν σας αὐτό, κατηγγέλθη ὁ συγκεκριμένος ἱεράρχης καί ἡ αἱρετική Ἀκαδημία τήν ὁποία ἵδρυσε (καί ὄχι μόνον αὐτός ἀλλά καί ἄλλοι οἰκουμενιστές ἀρχιερεῖς καί Πατριάρχες), μέ ἀποτέλεσμα, μετά τήν δημοσιότητα καί ἔκταση πού πῆρε ἡ καταγγελία αὐτή ἀπό ἐπίσημα καί  πλέον ἁρμόδια χείλη, νά καταστεῖ γνωστή ἡ Μεταπατερική αὐτή αἵρεση (ἀποκύημα μιᾶς ἄλλης παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) καί στόν πιό ἁπλό πιστό καί μή ἔχοντα ἰδιαίτερες γνώσεις ἐπ’ αὐτῶν.
Στή συνέχεια, πάλιν πρός τιμήν σας, κατά τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας διαβάσατε κατά τό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας (τό ὁποῖο παρεπιπτόντως ἔχει δυστυχῶς καταργηθεῖ ἐδῶ καί χρόνια στίς κατά τόπους ἐκκλησίες, ἐκτός ἀπό ἐλάχιστες Ἱ. Μονές) τά ἀναθέματα πού περιέχονται σ’ αὐτό καί ἐπιπροσθέτως, πρός ἔκπληξη ὅλων, εἴχατε τήν τόλμη καί τήν παρρησία νά ἀπευθύνετε καί ἀναθέματα κατά τῶν συγχρόνων αἱρετικῶν ὅπως τοῦ Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄, τῶν Μαρτύρων τοῦ  Ἰεχωβᾶ, τῶν Προτεσταντῶν, τῶν… καί τέλος τῶν  Οἰκουμενιστῶν, (παρόλο ποὺ αὐτὸ δημιουργεῖ κακό προηγούμενο ὁ καθένας νά προσθέτει κατά τήν γνώμη του ἀναθέματα, καθ’ ὅν χρόνον μάλιστα ἔχει ἐπικοινωνία …μετ’ ἐκείνων ποὺ ἀναθεμάτισε!).
Μετά ἀπό αὐτά τά γεγονότα καί ἄλλα πολλά, ὅπως π.χ. ὁμολογιακές καί ἐλεγκτικές ἐπιστολές σας πού στηλιτεύουν δημόσια πρόσωπα καί πράγματα, τή βράβευση ἐπίσης ἀξίων καί ὁμολογητῶν ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου ὅπως τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ καί τοῦ κ. Λαυρεντίου Ντετζόρτζιο πού μάχονται ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ἐκφώνηση τῆς θαυμασίας ποιμαντικῆς ἐγκυκλίου σας καί τήν δημοσίευσή της στά ΜΜΕ, στήν ὁποία γιά πρώτη φορά ἀπό ἐπισκοπικά χείλη καταγγέλλεται καί καταδικάζεται ἐπίσημα (καί μάλιστα ἀπὸ ἄμβωνος) ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δοξάσαμε τόν παντοδύναμο Τριαδικό Θεό γιά τό ὅτι παρουσιάστηκε ἕνας ἀρχιερέας πού ἔδειχνε νὰ ἀντιλαμβάνεται τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὅπως ὁ μαρτυρικός ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος τοῦ Κοσσόβου, ἀντιστέκεται στὰ παγκοσμιοποιητικὰ σχέδια πολιτικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν ποὺ ποδηγετοῦνται ἀπὸ τὴν Ν. Τάξη Πραγμάτων. Καί προσευχηθήκαμε ἀπό βάθους καρδίας ὁ Θεός νά σᾶς στηρίζει καί νά σᾶς ἐνδυναμώνει στόν ἀγῶνα σας.
Πιστέψαμε ὅτι ὄντως ἡ καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἀνέφερε ἕνας ἀπό τούς τιμηθέντες κληρικούς, κτύπησε στήν Μητρόπολη Πειραιῶς, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μίλησε διά τοῦ στόματος τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς, κι εὐχηθήκαμε κι ἐμεῖς τό παράδειγμά σας νά βρεῖ κι ἄλλους μιμητές ὥστε νά καταπολεμηθεῖ ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού κατατρώγει ἐδῶ καί 100 χρόνια τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Δέν πέρασαν ὅμως λίγες ἡμέρες καί ἡ χαρά μας καί οἱ προσδοκίες μας ναυάγησαν· ἡ ἀπογοήτευση καί ἡ λύπη πῆρε τή θέση τους, ὅταν μάθαμε ὅτι στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγ. Τριάδος, σ’ αὐτόν τόν Ἱερό Ναό πού γιά πρώτη φορά ἀναθεματίσθηκε ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ οἰκουμενιστής οἰκεῖος ἐπίσκοπος Δημητριάδος θά τελοῦσε τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου! Καί ὄντως ἔγινε στ’ ἀλήθεια αὐτό πού φοβόμαστε. Ἐτέλεσε (τὴν 9/3/2012) τούς Χαιρετισμούς ὁ κ. Ἰγνάτιος καί μάλιστα στό τέλος ἐπαινέθηκε καί ἀπό κάποιον ὁμιλητή ὑπέρ τοῦ δέοντος, σά νά μή συμβαίνει τίποτε. Τ’ ἀκούσαμε ἐδῶ στό Βόλο ἔκθαμβοι, καθ’ ὅσον ὁ τοπικός ραδιοφωνικός σταθμός τῆς Μητροπόλεως ἦτο ἀπευθείας συνδεδεμένος μέ αὐτόν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς.
Παραθεωρήσαμε τὸ γεγονός αὐτό καί στή συνείδησή μας σᾶς δικαιολογήσαμε Σεβασμιώτατε, λέγοντας ὅτι ἴσως δέν τό γνωρίζατε (καθώς μάθαμε πώς ἀπουσιάζατε), ὅτι ἴσως δέν μπορούσατε νά πράξετε διαφορετικά, ἀφοῦ ἀκόμη εἶναι συνεπίσκοπός σας, ὅτι μέ τόν γνωστό σέ ὅλους ἐπικοινωνιακό του –διπλωματικό– τρόπο ἐνήργησε ἄμεσα ὥστε νά σᾶς ἐγκλωβίσει καί ἄλλα πολλά.
Δυστυχῶς ὅμως μετά πάροδο λίγων ἀκόμη ἡμερῶν, μετά ἀπό σχετική ἀνάρτηση στήν ἰστοσελίδα τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος, πληροφορηθήκαμε ὅτι –αὐτή τή φορά μετά ἀπό πρόσκληση δική σας– ἔρχεται καί πάλι ὁ κ. Ἰγνάτιος, μάλιστα πανηγυρικά καί μέ κάθε ἐπισημότητα, φέροντας τήν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας Ξενιᾶς ἀπό τό ὁμώνυμο γυναικεῖο μοναστήρι τῆς περιοχῆς μας, ὥστε καί πάλι νά βρεθεῖ ἀνάμεσά σας, νά φανεῖ σὲ ὅλους ὅτι συμμετέχετε ἀπό κοινοῦ στήν τέλεση τῶν Χαιρετισμῶν, νά συμπροσευχηθεῖτε, νά ἀνταλλάξετε φιλοφρονήσεις, λόγους καί ὅλα τά συναφῆ, χρησιμοποιῶντας αὐτή τή φορά ὡς πρόσχημα τήν προσκύνηση τῆς Ἱερᾶς εἰκόνας τῆς Παναγίας μας!….. περισσότερα εδώ Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ / ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 20th, 2012 | filed Filed under: Cрпски језик, ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Kρατα την πιστι!

«Kράτει o έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου» (Απ. 3,11)

ΣHMΕPON, αγαπητοί μου, είναι λαμπρά και ένδοξος ημέρα. Είναι η εορτή της  Ορθοδοξίας. Η αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει το θρίαμβό της εναντίον όλων των αιρέσεων, ιδιαιτέρως δε κατά των εικονομάχων.
Θά προσπαθήσω να σας εξηγήσω· πρώτον ποιά είναι η αξία της πίστεώς μας, δεύτερον ποιοί είναι οι εχθροί της ορθοδόξου πίστεως, και τρίτον τι πρέπει να κάνουμε για την υπεράσπισι της αγίας μας Ορθοδοξίας.
Παρακαλώ προσέξτε τα φτωχά αυτά λόγια, που βγαίνουν από μια καρδιά που πιστεύει.

* * *

-Πρώτον η αξία της πίστεώς μας. Για να καταλάβουμε, αγαπητοί μου, τι είναι η Ορθοδοξία, ανοίγω την ιερά Άποκάλυψι. Ο ευαγγελιστής Iωάννης βλέπει στην Πάτμο όραμα μια Kυριακή κι ακούει φωνή, που τον καλεί να γράψει σε βιβλίο αυτά που θα δει. Είδε λοιπόν επτα χρυσες λυχνίες (=κανδήλια), ένα επτακάνδηλο σαν αυτο που κρεμάμε πάνω από την ωραία πύλη, και τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν να λάμπει και να περιπατεί «εν μέσω των επτά λυχνιών» (Άπ. 1,13· 2,1). Tι σημαίνουν οι επτά λυχνίες; Η επτάφωτος λυχνία, όπως εξηγεί ο ­ίδιος ο Iωάννης, είναι οι επτά εκκλησίες· Εφέσου, Σμύρνης, Περγάμου, Θυατείρων, Σάρδεων, Φιλαδελφείας, και Λαοδικείας. Ονόματα αλησμόνητα πόλεων της Mικράς Ασίας. Εκεί υπήρχε κλήρος, λαός πιστός, ναοί ωραιότατοι. Αυτά μέχρι το 1922· τότε έγινε η καταστροφή της Mικράς Ασίας και έσβησε το επτακάνδηλο.
Για να αισθανθούμε την αξία της ορθοδόξου πίστεώς μας, απ’ όλα όσα γράφει ο Kύριος στις επτά εκκλησίες υπενθυμίζω τα λόγια του πρός την εκκλησία της Φιλαδελφείας· «Kράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου» (Απ. 3,11). Kράτησε σφιχτά αυτό που έχεις, είναι πολύτιμο· μήν το χάσεις. Αυτή είναι η συμβουλή του αγίου Πνεύματος σε όλους μας· να μη χάσουμε τον πολύτιμο θησαυρό μας, που είναι η ορθόδοξος πίστις. Oσα δηλαδή δίδαξε ο Xριστός, κήρυξαν οι απόστολοι, παρέδωσαν οι διδάσκαλοι, και διατύπωσαν οι πατέρες στίς τοπικές και οικουμενικές Συνόδους. Αυτός είναι ο ατίμητος θησαυρός μας.
Ο Kοσμάς ο Αιτωλός έλεγε το εξής. Kάποιος έμπορος σε όλη του τη ζωή είχε τη μανία ν’ αγοράζει πολύτιμα πετράδια. Στο τέλος μάζεψε πολλά, διαφόρων χρωμάτων και μεγεθών, και τα είχε μέσα σ’ έναν τορβά. Tου πέρασε όμως η υποψία· Άραγε τα πετράδια μου είναι αληθινά, Ή μήπως είναι ψεύτικα;… Πήγε σε κάποιον ειδικό και τον παρακάλεσε να του πει τι αξία έχουν. Ο σαράφης τα εξέτασε ένα προς ένα και του λέει· Kρίμα στον κόπο σου· όλα είναι κάλπικα, ψεύτικα· σε γελάσανε. Ένα μόνο έχει μεγάλη αξία, τούτο το μικρό. Αυτό αξίζει παραπάνω απ’ όλα, είναι το διαμάντι… Επιστρέφοντας ήθελε στο δρόμο να δοκιμάσει. Συναντά ένα τυφλό· αγγίζει το διαμάντι στο μάτι του, και ο τυφλός βλέπει. Ευρίσκει έναν κωφάλαλο· αγγίζει το διαμάντι, άρχισε να μιλά. Βλέπει ένα κουτσό· τον αγγίζει, σηκώθηκε. Ευρίσκει ένα γέρο· τον αγγίζει, και γίνεται νέος. Tέλος συναντά κ’ ένα νεκρό· μόλις τον άγγιξε, ο νεκρός αναστήθηκε. «Kύριε, ελέησον! Αλήθεια αυτό το διαμάντι έχει την αξία!».
Έτσι μιλούσε ο άγιος Kοσμάς. Ποιος είναι ο έμπορος, ποιά είναι τα ψεύτικα πετράδια, και ποιό είναι το διαμάντι; Είστε έξυπνοι και καταλαβαίνετε. Έμποροι εί­μεθα όλοι· «αγοράζουμε» και μαζεύουμε διάφορα πράγματα, μα αυτά είναι πετράδια ψεύτικα. Η ζωή μας είναι μια συλλογή πετραδιών. Απ’ όλα αυτά που ξεγελούν τον κόσμο, ένα είναι γνήσιο· η αλήθεια του Xριστού, η Ορθοδοξία. Αυτό είναι το διαμάντι που αξίζει, τ’ άλλα είναι γιά το ρέμα. Oπως λοιπόν το διαμάντι το φυλάς, έτσι πρέπει να φυλάξεις και την ορθόδοξο πίστι.
– Nά τη φυλάξεις, διότι η Ορθοδοξία απειλείται. Ποιοί είναι οι εχθροί της ορθοδόξου πίστεως σήμερα· ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι.
1. Πρώτοι εχθροί είναι οι χιλιασταί, οι ψευδομάρτυρες του Iεχωβά. Αυτοί σύν τοις άλλοις είναι και εικονομάχοι. Εικόνα δεν προσκυνούν, σταυρό δεν κάνουν. Kουβέντιασα με χιλιαστή· έχουν φανατισμό. Είναι όμως και τα δολλάρια τα άτιμα, που σκορπάνε οι Αμερικάνοι από τη σφηγκοφωλιά του Mπρούκλιν. Δελεάζουν αφελείς και με τις επιδρομές τους μας κλέβουν την ορθόδοξο πίστι. Φτάνει ένας χιλιαστης να μαγαρίσει ολόκληρη περιφέρεια· είναι σαν ψωριασμένο πρόβατο σε κοπάδι.
2. Άλλοι εχθροί της Ορθοδοξίας μας είναι οι μασόνοι. Αυτοί είναι μορφωμένοι, επιστήμονες, κατέχουν αξιώματα. Επηρεάζουν την κοινωνική, ηθική και θρησκευτική ζωή του τόπου. Έχουμε τους περισσοτέρους μασόνους στα Βαλκάνια. Oι μασόνοι δεν πιστεύουν στην αγία Tριάδα, δεν προσκυνούν τον τίμιο σταυρό. Σύμβολα έχουν το τρίγωνο και την πεντάλφα. Yπογράφουν προσθέτοντας τρείς τελείες. Kάποτε είδα τέτοια υπογραφή· κατάλαβα…
3. Tρίτος εχθρός είναι οι λεγόμενοι αντβεντισταί ή σαββατισταί. Αυτοί καταργούν την Kυριακή· δεν την τιμούν. Ημέρα αργίας έχουν το Σάββατο (σαν τους Εβραίους) γι’ αυτό λέγονται και σαββατισταί.
4. Επικίνδυνοι είναι οι πεντηκοστιανοί. Αυτοί παίρνουν γομμολάστιχα και σβήνουν όλες τις γιορτές. Kρατούν την Πεντηκοστή, και νομίζουν ότι τιμούν το άγιο Πνεύμα.
5. Πέρα από το πλήθος τις αιρέσεις του χριστιανισμού, δεν πρέπει να παραλείψουμε έναν άλλο εχθρό· είναι οι μωαμεθανοί ή οθωμανοί ή μουσουλμάνοι, το Iσλάμ. Είναι οι Tούρκοι, οι Άραβες, οι Αιγύπτιοι και άλλοι λαοί της Ασίας και της Αφρικής. Oι οθωμανοί πιστεύουν στο Kοράνιο. Είναι 500 – 600 εκατομμύρια. Nα το ξέρετε, στα χρόνια μας ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι αυτός. Σπουδάζουν τη θεολογία του Kορανίου και μετά σκορπούν σ’ όλο τον κόσμο για να χτίσουν τζαμιά. Εγώ θά πεθάνω, αλλά θυμηθείτε το λόγο μου· θα ρθουν και στην πατρίδα μας να χτίσουν στην Αθήνα τζαμί, όπως στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο και αλλού. Αυτοί έχουν ζήλο, εμείς αδιαφορούμε. Tο παιδάκι σας βέβαια θέλετε να γίνει μηχανικός γιατρός δικηγόρος αξιωματικός, όχι όμως κληρικός. Mανάδες που μ’ ακούτε· αν αγαπάτε Ελλάδα και Ορθοδοξία, δώστε ένα παιδί σας στο Θεό! Kαταλάβατε; Δε’ σας είπα ακόμη τίποτα.
6. Ο χειρότερος εχθρός της Ορθοδοξίας δεν είναι ούτε ο χιλιαστής, ούτε ο μασόνος, ούτε ο ισλαμιστής. Ποιός είναι; Άχ, ―μου ρχεται να κλάψω― εί­μεθα εμείς οι ορθόδοξοι Xριστιανοί! Ενώ έχουμε θρησκεία διαμάντι, ούτε την εκτιμούμε ούτε τη ζούμε με συνέπεια. Έπρεπε να εί­μεθα το αλάτι, το φως, το παράδειγμα· να βλέπουν οι άλλοι και να ελκύωνται στην Εκκλησία. Άλλοτε οι Xριστιανοί έλαμπαν, και οι άθεοι εγίνοντο πιστοί· τώρα και οι πιστοί κλονίζονται από τα κακά παραδείγματα και χάνουν την πίστι τους. Kαι την ευθύνη τη φέρουμε εμείς. Iδίως οι κληρικοί.
-Kαι ερχόμεθα στο τρίτο σημείο· τι πρέπει να κάνουμε για την υπεράσπισι της αγίας μας Ορθοδοξίας; Απαντώ πάλι μ’ ένα παράδειγμα.
Ο άγιος Kοσμάς είχε μαθητή ένα τσοπάνο της Πίνδου που έγινε μοναχός. Λεγόταν Δημήτριος. Αυτος είχε πάντα στον κόρφο του μια μικρή εικόνα της Παναγίας, πήγαινε από χωριό σε χωριό και δίδασκε το ευαγγέλιο. Oι Tούρκοι τον ωδήγησαν μπροστά στον κατή. Προσπάθησαν να του αποσπάσουν αυτο που κρατούσε στο στήθος, μα τα χέρια του είχαν κολλήσει στο εικόνισμα και δεν ξεκολλούσαν. Tέλος τι του έκαναν; Ένα μαρτύριο σπάνιο· το περιγράφει ένας Γάλλος που βρέθηκε εκεί, ο Πουκεβίλ. Tον καταδίκασαν να πεθάνει χτιστός! Tόν έχτισαν ως το λαιμό, μόνο το κεφάλι του άφησαν απ’ έξω. Έζησε δέκα μέρες· ξεψύχησε επικαλούμενος το όνομα του Kυρίου.
Αυτή ήταν η φυλή μας, αυτή είναι η Ορθοδοξία. Kαι μη νομίζετε ότι στις ημέρες μας το ιερό πυρ έσβησε. Η κανδήλα τρεμοσβήνει, αλλά καίει. Hρθε ένας Xριστιανός και έκλαιγε. ―Tι σου συνέβη; ―Πέθανε η μάνα μου. ―Πόσων ετών; ―87. Είμαι από τη Γάγγρα. Ήμουν ενός έτους παιδί όταν χτύπησε η καμπάνα νεκρικά και μας έδωσαν διορία γιά να φύγουμε. Mε πήρε η μάνα στην αγκαλιά, μ’ έφερε στην Ελλάδα. M’ έμαθε να μαι Xριστιανός και Έλληνας. Kαι πριν πεθάνει είπε· «Παιδί μου, φεύγω. Kαλή αντάμωσι. Kράτησε την πίστι!». Tα ί­δια λόγια που έγραψε ο Iωάννης ο ευαγγελιστής.

* * *

Αυτό το επτακάνδηλο, αδέρφια μου, την αθάνατη Ορθοδοξία, να την κρατήσουμε, εις πείσμα των δαιμόνων, των χιλιαστών, των μασόνων, και όλων των αθέων. Ω πατρίδα μου, κράτησε την πίστι σου· «κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου»· αμήν.

† επίσκοπος Αυγουστίνος

(Στον ιερό ναό της Αγίας Tριάδος Πτολεμαΐδος 3-3-1974 εσπέρας)

_______

ΣΕΡΒΙΚΑ

___

Недеља Православља

ДРЖИ  ВЕРУ СВОЈУ

«Држи шта имаш, да нико не узме венац твој» (Отк. 3,11)
Данас је, драги моји, светао и славан дан. Данас је празник Православља. Наша света Црква слави  победу над свим јересима, посебно над иконоборцима. Данас ћемо говорити која је вредност наше вере, који су непријатељи православне вере и шта треба да урадимо да бисмо одбранили наше свето Православље. Молим вас да послушате ове скромне речи, које долазе из једног срца које верује.

 

***

Која је вредност наше вере? Да бисмо разумели драги моји, шта је Православље, отварам књигу Откривења Јовановог. Јеванђелиста Јован виде и чу на отоку Патмосу једне недеље глас, који га позиваше да запише у књигу све што ће видети. Видео је седам златних свећњака, један седмосвећњак као они изнад Царских двери, и Господа нашег Исуса Христа како сија и хода «усред седам свећњака» (Откр. 1,13-2,1). Шта симболише ти седам свећњака? Седам свећњака као што објашњава сам Јован, су седам Цркава Мале Азије:  Ефеска,Смиранска, Пергамска, Тиатирска, Сардска, Филаделфијска и Лаодикијска. То су имена незаборавних градова у Малој Азији. Тамо је некада било свештенства, верног народа и лепих храмова. Све то је било тамо до велике катастрофе 1922 године, тада се угасило седмокандило (седам кандила- седам цркава) Мале Азије.Да бисмо спознали  вредност наше православне вере, од свега што пише Господ за седам Цркви, подсећам на Његове речи упућене Филаделфијској цркви:  «Долазим ускоро. Држи шта имаш, да нико не узме венац твој». То је савет Светог духа свима нама, да не изгубимо наше највеће благо, које је православна вера. Све оно што је поучавао Христос, што су проповедали апостоли, предавали вероучитељи и што су одлучили Свети очеви на помесним (регионалним) и Васељенским саборима. То је наше непроцењиво благо.

Свети Козма Етолски је говорио следеће: Неки трговац је за свога живота имао велику ревност за прикупљање  драгог камења. На крају је сакупио много драгог камења, разних боја и облика, чувао их је у једној торби. Једног дана је посумњао да ли је све то камење заиста право, да није лажно…. Отишао је код неког стручњака и замолио га да му каже коју вредност има то камење. Драгуљар је проверио један по један камен и рекао му: «Штета за твој труд, све је лажно камење, неко те је преварио. Само један камен има велику вредност, овај мали. Он вреди више од свих дијаманата..». Враћајући се кући од драгуљара, желео је на путу до куће да се увери. Сусрео је једног слепог човека, дијамантом је дотакао његове очи, и слепи човек је прогледао. Сусрео је једног глувонемог човека, додирнувши га дијамантом, човек је почео да говори и чује. Види једног хромог човека, додирне га каменом и човек устаје. Проналази једног старца и, додирнувши га каменом, старац се подмлади. На крају је срео једног покојника, чим га је додирнуо каменом, покојник је васкрсао. «Господи помилуј! Заиста овај дијамант има велику вредност!».
Тако је говорио свети Козма. Ко је трговац,  шта је лажно камење и ко је дијамант? Ви сте паметни и разумећете. Трговци смо сви ми, јер «купујемо» и сакупљамо разне ствари, али све то је лажно камење. Наш живот је једна збирка камења. Од свега што људе заварава, једно је само право, истина Христова, Православље. То је дијамант који вреди, све остало је за потпалу. Као што дијамант чуваш, тако треба да чуваш и православну веру.
Треба да га чуваш, јер је Православље у опасности. Који су  данас непријатељи наше православне вере? Колико их има?
1. Први непријатељ Православља су хилиасте(хришћанска пентекостна црква) и Јеховини  лажни сведоци. Они су иконоборци. Они се не поклањају иконама, и не  оцењују се крсним знаком. Разговарао сам са једним хилиастом, јако су фанатични. Иза свега су прљави долари које шире Американци из змијског гнезда у Бруклину. Нападају нечасно и тако нам краду православну веру. Довољан је само један хилиаста да зарази целу епархију, као једна вашљива овца у тору.
2. Други непријатељ Православља су масони. Они су образовани, научници и имају велике друштвене функције. Они утичу на друштвени, морални и религиозни живот у друштву. Имамо највише масона на  целом Балкану. Масони не верују у Свету Tројицу, не поклањају се Часном крсту. Њихови симболи су троугао и пентаграм. Потписују се додајући три тачкице. Једном сам видео такав потпис и све ми је било јасно.
3. Трећи непријатељ Православља су такозвани суботари. Они укидају недељу, не поштују је. Дан одмора им је субота (као и код Јевреја).
4. Опасни су и пентикосталци. Они узимају гумицу и бришу све празнике. Они држе Педесетницу, мисле да тако поштују Свети Дух.
5. Осим мноштва хришћанских јереси не бисмо требали да изоставимо и једног другог непријатеља Православља, а то су мухамеданци, отомани или муслимани,  тј.Ислам. То су Турци, Арапи, Египћани и други народи Азије и Африке. Отомани верују у Куран. Има их око 500-600 милиона. Знајте – у наше време они су највећа опасност. Они студирају теологију из Курана, а затим се шире по целом свету и граде джамије. Ја ћу умрети, али сетите се ових мојих речи, доћи ће и у нашу домовину и саградиће у Атини джамију, као што су у Лондону, у Паризу, у Берлину и другде.
Они су ревносни,а ми смо равнодушни према својој вери. Када  ваша деца одрасту, желите да постану механичари, лекари, адвокати, официри али не и свештеници. Мајке које ме слушате, ако волите Грчку и Православље, дајте вашу децу Богу! Да ли сте ме разумели? Нисам вам рекао још ништа.
6. Најгори непријатељ Православља нису ни хилиасте, ни масони, ни исламисти.Ко је најгори непријатељ Православља? Ах, дође ми да плачем, то смо ми православни хришћани! Наша  вера је вреднија од  дијаманта,а  нити је ценимо, нити живимо савесно. Треба да будемо со, светло и пример свету, да нас други виде и дођу  у Цркву. Некада су хришћани били светила, која су видели многи неверници и зато су постајали верници, а данас се верници смањују због лошег примера, многи губе своју веру. Одговорност носимо сви ми, а посебно свештенство.
Долазимо и до трећег питања. Шта бисмо требали учинити да одбранимо наше свето Православље? Одговарам опет са једним примером. Свети Козма је имао за ученика једног пастира са Пинда који је постао монах. Звао се Димитрије. Он је увек на својим грудима имао једну малу икону Богородице, путовао је из села у село и поучавао народ Јеванђељу. Турци су га ухватили и покушали су му отети оно што је држао на својим грудима, али његове руке као да су се залепиле за иконицу. Шта су на крају учинили са њим? Једно веома ретко мучење, које нам описује Француз Пукевил, који се тамо нашао у то време. Осудили су Димитрија на смрт зазиђивањем! Зазидали су га до врата, само му се глава видела. Живео је тако десет дана, издахнуо је дозивајући име Господње.
То је био наш род, то је било Православље. Немојте мислити да се у наше дане Света ватра угасила. Кандило подрхтава али још гори. Дошао је један хришћанин и плаче. «Шта се догодило?» «Умрла је моја мајка.» «Колико је имала година?» «Имала је 87 година. Долазим из Гагра. Био сам мало дете од годину дана када су зазвонила звона  и када су нам дали време за одлазак. Узела ме мајка у наручје и донела ме у Грчку из Мале Азије. Научила ме је да будем хришћанин и Грк. Пре него што се упокојила, рекла ми је: ‘Дете моје, одлазим. Срећан нам сусрет у вечности. Држи своју веру!’.» Исте оне речи које је написао Јеванђелиста Јован.

* * *

Ово седмокандило, браћо моја, бесмртно Православље да држимо, у инат демонима, пентикосталцима, масонима и свим осталим неверницима. О, постојбино моја, држи своју веру: «Држи шта имаш, да нико не узме венац твој» (Отк. 3,11). Амин.
 (У храму Свете Тројице, Птолемаида,  3-3-1974 вечерње)

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 20th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

_

ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

       Δικαστική ρύθμιση οφειλών Αρχιμανδρίτη στη Λάρισα. 
    ( Ενώ ο Δεσπότης Λαρίσης  Ιγνάτιος (Λάππας) με άλλους αρχιμανδρίτες και  παπάδες  διώκει  35 Αγωνιζόμενους Χριστιανούς με αγωγές απαιτώντας πλέον των 780000  χιλιάδων  Ευρώ, διότι δεν τον αναγνωρίζουν ως κανονικό  και δεν τον προσκυνούν.  
 -Οι υπόλοιποι συνετοί κληρικοί και λαϊκοί γιατί σιωπούν;
 -Ποίοι κρύβονται πίσω απ’ αυτές τις άδικες διώξεις; 
– Ποίοι επωφελούνται απ΄τις διώξεις αυτές; 
 -Ποιά είναι   τα σκοτεινά σχέδια του αρχιδιώκτη και (Για περισσότερα πατήστε στον τίτλο)

Εν Πειραιεί τη 12η Μαρτίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Η δύναμις του Πνευματικού Νόμου

Στις 24 Δεκεμβρίου 2010 η κ. Ντόρα Μπακογιάννη ως η ιδία επιθυμεί να ονομάζεται, παρ’ ότι σήμερον τυγχάνει σύζυγος ετέρου προσώπου του κ. Ισιδώρου Κούβελου, Πρόεδρος του κόμματος που συνέστησε υπό την επωνυμία «Δημοκρατική Συμμαχία» είχε δηλώσει:
«Με κατάπληξη πληροφορήθηκα τις απαράδεκτες δηλώσεις του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ -οι οποίες ήδη κάνουν τον γύρο του κόσμου μέσω των διεθνών ΜΜΕ- ο οποίος απέδωσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη δεινή οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας σε εβραϊκή συνομωσία, και μεταξύ άλλων, ουσιαστικά αρνήθηκε το Ολοκαύτωμα, τόσο του εβραϊκού λαού, όσο και των Εβραίων συμπολιτών μας ειδικότερα, προβαίνοντας επί πλέον και σε άλλες απαξιωτικές κρίσεις. Η ιστορία δεν ξαναγράφεται με βάση τις προκαταλήψεις κανενός. Γι αυτό κάνω έκκληση στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος να επιληφθεί αμέσως του θέματος, διότι με τις δηλώσεις του ο Μητροπολίτης Σεραφείμ, όχι μόνο θέτει εαυτόν εκτός της κοινωνίας της αγάπης που είναι το βασικό γνώρισμα των Χριστιανών, ιδίως των Ορθοδόξων, αλλά και αμαυρώνει τη μακρά και ένδοξη ιστορία ανοχής της διαφορετικότητας και προστασίας όλων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ταυτόχρονα, προσβάλλει βάναυσα τη μνήμη μεγάλων Ιεραρχών, όπως ο Αθηνών Δαμασκηνός, που κατέβαλε κάθε προσπάθεια να διασώσει τους Εβραίους συμπολίτες του της Αθήνας και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος ο οποίος κατάφερε κατά τη διάρκεια του Β  Παγκοσμίου Πολέμου να διασώσει και τους 275 Εβραίους της Ζακύνθου. Με τις δηλώσεις του όμως ο Πειραιώς Σεραφείμ, αγνοώντας επί πλέον και το γεγονός ότι η Εκκλησία της Ελλάδος συνδέεται άμεσα με το κράτος, παρέβη και τον ποινικό νόμο της Ελλάδας, ο οποίος και απαγορεύει και τιμωρεί αυστηρά, όσους υποκινούν φυλετικά μίση και πάθη. Αλλά επ αυτού αρμόδια να αποφανθεί είναι η ελληνική Δικαιοσύνη».
Κατ’ ουσίαν είχε ζητήσει την ποινική μου καταδίωξη διότι είχα εκφράσει δημοκρατικά και ελεύθερα την άποψή μου όχι αρνούμενος το αυταπόδεικτο γεγονός του ολοκαυτώματος του Εβραϊκού Έθνους αλλά στηλιτεύων τον διεθνή Σιωνισμό και μεταφέρων τας θέσεις των ορθοδόξων Εβραίων όπως αυτές διατυπούνται στις ιστοσελίδες τους, όπως διεξοδικά έχω αναφέρει. Ασφαλώς δεν στράφηκα εναντίον του Εβραϊκού λαού αλλά του Σιωνιστικού λόμπυ και των Ραββίνων του Ιουδαϊσμού που μετέτρεψαν τον θεϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης στον εωσφορισμό της Καμπαλά και του Ταλμούδ και που προετοιμάζουν τον κόσμο δια την υποδοχή του ψευδούς Μεσσίου που στην οριακή Αποκάλυψη του Ευαγγελιστού Ιωάννου ονομάζεται Αντίχριστος.
Δεν πέρασε ένας χρόνος και ο Πνευματικός Νόμος λειτούργησε με εκκωφαντικό θόρυβο μετά την δημοσιοποίηση του γεγονότος ότι ο σύζυγος της κ. Μπακογιάννη κ. Ισίδωρος Κούβελος είχε λησμονήσει να δηλώση ένα εκατομμύριο δολλάρια στα εισοδήματά, του με αποτέλεσμα να οδηγείται από την Βουλή των Ελλήνων στον αρμόδιο Εισαγγελέα και ταυτόχρονα η δημοσιοποίησις του όλου θέματος να πλήττει ανεπανόρθωτα και να οδηγεί στο περιθώριο τον κομματικό σχηματισμό της κ. Μπακογιάννη. Έτσι η Δικαιοσύνη θα ασχοληθεί με το ανωτέρω δημοσιοποιηθέν θέμα και όχι με την ελαχιστότητά μου, ως εκείνη επρότεινε. Η δύναμις του Πνευματικού Νόμου παρά την τυχόν αμφισβήτησι των αφελών και αδαών δια μίαν εισέτι φοράν εναργέστατα έδρασε.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

___

_

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΥΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ  ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ  ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΤΑΤΑ
ΚΑΙ ΑΝΟΙΚΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑ-ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ,
ΠΙΚΡΗ ΑΠΟΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Μέρος Α΄

Στόμα τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἀπεδείχθη ὅτι εἶναι ὁ μητροπολίτης Μύρων Χρυσόστομος, κατ’ αὐτὴν τὴν «Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας», καὶ ὄχι στόμα τοῦ ἱεροῦ Χρυσόστομου, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα φέρει καὶ τοῦ ὁποίου τὴν διδασκαλία ἀτυχῶς χρησιμοποίησε· ἀντὶ νὰ ἐξάρει τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὕβρισε ἀνεντίμως ὅσους «ἕπονται τοῖς ἁγίοις πατράσιν» καὶ ἀρνοῦνται τὴν ὑπὸ τοῦ Φαναρίου προωθούμενη «Μετα-πατερικὴ θεολογία». Καὶ μόνο στὴ σκέψη τῆς συσπειρώσεως τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν ἐνάντια στοὺς καινοτόμους οἰκουμρενιστές, τὸ Φανάρι πανικοβάλλεται καὶ ἀντιδρᾶ σπασμωδικῶς.
Εἶπε ὁ μητροπολίτης Μύρων στὸ κήρυγμα ποὺ ἐξεφώνησε τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ Φανάρι: «Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, πρὶν ἀπ’ ὅλα, πιστεύει ὅτι ἡ χριστιανικὴ τελείωση εἶναι δυνατό καὶ στὸν παρόντα κόσμο μας! Παρὰ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦμε ὅλοι μας καὶ πάντοτε! Ὅμως ὅποιος ἀγαπᾶ τὸ Θεὸ ἀγαπᾶ ὅ,τι ἀγαπᾶ ὁ Θεός! Ἡ δὲ Ὀρθοδοξία, περὶ ἧς ὁ λόγος σήμερον, εἶναι ἡ Θεολογία τῶν πάντων!».
Νὰ ἁγιάσει τὸ στόμα σου, ἅγιε Μύρων. Ποιός ἄλλος λόγος, ἐκτὸς ἀπ’ αὐτὸν ποὺ ἐκστόμισες, θὰ μποροῦσε καλύτερα νὰ ἀποδείξει, ὅτι τὸ ναυάγιο τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου, καὶ ὅσων ἀπὸ ἐσᾶς τὸν ἀκολουθοῦν, εἶναι δεινό; Ἀλήθεια, μπορεῖ «νὰ ἀγαπᾶ τὸν Θεὸ» ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ἀφοῦ δὲν κάνει «ὅ,τι ἀγαπᾶ ὁ Θεός!». Καὶ ὁ Θεός, κ. Χρυσόστομε, δὲν ἀγαπᾶ τὶς αἱρετικὲς κακοδοξίες ποὺ ἔχει διατυπώσει καὶ ἀποδέχεται, προωθεῖ καί εὐνοεῖ ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ὑπάρχει ἀντίρρηση σ’ αὐτό; Μήπως, δηλαδή, ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὴν “μετα-πατερικὴ θεολογία”; Μήπως τὴν “βαπτισματικὴ θεολογία”, ἢ τὴν “θεωρία τῶν κλάδων”, ἢ τὴν θεολογία τῶν “ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν” καὶ τῶν “δύο πνευμόνων”; Μήπως ἀγαπᾶ ὁ Θεὸς τὴν κακόδοξη καὶ συγκρητιστικὴ περὶ ἑνὸς Θεοῦ «θεολογία» (ποὺ ἀπὸ αἰώνων ἔχει καταδικασθεῖ Συνοδικὰ) τὴν ὁποία ἀποδέχεται ὁ Πατριάρχης καὶ διδάσκει ὅτι ὅλες οἱ μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες ἔχουν τὸν ἴδιο Θεό; Μήπως ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ ἐπέδιδε Κοράνιο –χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα ὡς ἱερὸ– στὸν πρόεδρο τῆς Coca-Cola, ὅπως ἔκανε ὁ Πατριάρχης; Read more »

ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: ΓΡΑΠΤ ΚΗΡΥΓΜ. ΚΑΤΟΧΗΣ, ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 1ο, ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ

«ΕΣΤΙΑ» Αριθμ. φύλλ. 13

ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΣ

«Χαίρε, δι’ ής εγείρονται τρόπαια
χαίρε, δι’ ής εχθροί καταπίπτουσιν»

626 μ. Χ. Η Κωνσταντινούπολις, η πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, εδοκιμάζετο σκληρώς. Ο Ηράκλειος, ο γενναιότατος αυτοκράτορ, απουσίαζε. Με όλον τον στρατόν του ευρίσκετο προς τα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας, αγωνιζόμενος να συντρίψει τον Χοσρόην, τον αγέροχον εκείνον βασιλέα της Περσίας, τον διάδοχον του Ξέρξου κατά το μίσος προς τον Ελληνισμόν, όστις εκαυχάτο ότι δεν θα καταθέσει τα όπλα παρά μόνον όταν και ο τελευταίος Χριστιανός αρνηθή τον εσταυρωμένον. Αλλ’ ενώ ο στρατός εμάχετο και συνέτριβε την αντίχριστον δύναμιν του Χοσρόου, Χοσρόη συμμαχή μετά των Αράβων, άλλου εχθρού του Βυζαντίου. Αι στρατιαί των προχωρούν, και ιδού η πόλις ευρίσκεται πολιορκιμένη από ξηράς και θαλάσσης. Φρουρά της πόλεως ήτο ελάχιστη. Τα τρόφημα είχον εκλείψει. Οι κάτοικοι, βλέποντες την μυρμηγκιάν των εχθρών, ήρχισαν να δειλούν. Το ηθικόν κατέπιπτεν. Εις την κρισημοτάτην εκείνην στιγμήν, καθ’ ήν εκρίνετο η τύχη όχι μόνον της πόλεως, αλλά και του πολιτισμού της ανθρωπότητος, η χριστιανική πίστις εθαυματούργησεν.
Ο πατριάρχης Σέργιος, κρατών την εικόνα της Παναγίας, προτρέπει τον λαόν εις αντίστασιν. Αναπτερώνει τα αισθήματα, εγκαρδιώνει τους ανάνδρους, εξοπλίζει ψυχικώς τον λαόν, και η φρουρά επί των τειχών της πόλεως αμύνεται. Και ενώ αι χείρες των γενναίων υπερασπιστών της πόλεως εκράτουν τα όπλα, αι καρδίαι όλων προσηύχοντο και ανέμενον την βοήθειαν της Παναγίας, την προστασίαν του Θεού.
Και η βοήθεια ήλθε, και το θαύμα έγινεν. Εις την θάλασσαν του Βοσπόρου, καθώς περιγράφουν οι ιστορικοί της εποχής, εγείρεται πρωτοφανής καταιγίς. Τεράστια κύμματα χτυπούν τον εχθρικόν στόλον, η θάλασσα ολοέν εξογκόνεται, μαίνεται, και καταπίνει κατά χιλιάδας τα πλοία των εχθρών. Η Παναγία έκανε το θαύμα της. Εβύθισε τον στόλον και ηλευθέρωσε την πόλιν. Από τότε ανεκηρύχθη η Αρχιστράτηγος και εις όλην την πόλιν ηκούετο ο θούριος « Τη Υπερμάχω Στρατηγώ…».
Έκτοτε επέρασα 1.300 και πλέον έτη. Και ενώ κατά το διάστημα τούτο ο Ελληνικός λαός έμαθε και απέμαθε χιλιάδας άσματα σχετικά με διάφορα γεγονότα της κοσμικής ζωής του, εν τούτοις ο Ακάθιστος ύμνος δεν ελησμονήθη. Και εις την Πόλιν, και εις τας Αθήνας, και εις την Κύπρον, και εις το όρος Σινά, και όπου υπάρχει εκκλησία ελληνική, κάθε Παρασκευήν της Μ. Τεσαρακοστής οι Χριστιανοί Έλληνες ψάλλουν τον θεσπέσιον ύμνον και εκφράζουν την βαθείαν ευγνωμοσύνην προς την Παναγίαν, την Αρχιστράτηγον του Γένους μας.
Και δόξα τω Θεώ, ζει εις την ψυχήν της Ελλάδος η πίστις αυτή. Διότι όχι μόνον τω καιρώ εκείνω, το 626, αλλά και επί των ημερών μας ο χριστιανικός λαός της Ελλάδος εθαυματούργησε με την βαθείαν πίστιν εις τον Θεόν.
Ήτο η 28η Οκτωβρίου 1940. Τότε ένας νεότερος Χοσρόης, όχι πλέον εξ Ανατολών αλλά εξ Δυσμών, ώρμα με μίσος άσπονδον κατά της Ελλάδος, με την απόφασιν να την εξαλείψη δια παντός από τον χάρτην της Ευρώπης. Αλλ’ οι Έλληνες δεν επτοήθησαν. Με την πίστιν, ότι η Παναγία είνε μαζί των και ότι θα τιμωρήσει τον ασεβή, όστις εμίανε την εορτήν της, η Ελλάς ημύνθη. Κάθε στρατιώτης είχε εις το στήθος του την εικόνα της Παναγίας. Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώται την είδον – δεν είνε ψεύδος, είνε αλήθεια – να περιπατή επάνω εις τα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας και να δίδη νίκας εις τον στρατόν μας, νίκας που έκανα τον κόσμον να απορή, να θαυμάζη και να διερωτάται. Τι είνε επί τέλους αυτοί οι Έλληνες!
Είνε λοιπόν, η Παναγία η Αρχιστράτηγός μας. Δια τούτο και κατά την εθνικήν μας εορτήν της 25ης Μαρτίου ολόκληρος ο λαός των Αθηνών και του Πειραιώς, ως μια ανθρωποθάλασσα προσκυνητών, υπεδέχθη πανδήμως με βαθυτάτην κατάνυξιν την εικόνα της Μεγαλόχαρης της Τήνου. Και όλοι έψαλαν. «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια».
Και η Ελλάς με την πάνδημον αυτήν υποδοχήν, κατά το πρώτον αυτό έτος της απελευθερώσεώς μας από τους κατακτητάς, εκφράζει χαρακτηριστικώς την απόφασίν της, ότι η νέα ζωή του έθνους πρέπει να θεμελιωθή επάνω εις την χριστιανικήν μας πίστιν.
Ναι! Δια της πίστεως εις τον Χριστόν έζησεν η Ελλάς και εθαυματούργησεν εις το παρελθόν. Δια της πίστεως αυτής θα ζήσωμεν. Χωρίς την χριστιανικήν πίστιν θα καταπέσωμεν, έστω και εάν τα έχωμεν όλα διωργανωμένα. Χωρίς πίστιν θα ήμεθα σώμα χωρίς νεύρα, χωρίς ψυχήν. Διότι ψυχή της Ελλάδος μας πρέπη να γίνει ο Χριστός, η πίστις εις Αυτόν, η οποία πρέπει να εκδηλωθεί εις την καθημερινήν μας ζωήν. Ας ακούσωμεν όλοι τι γράφει επι του σπουδαιοτάτου τούτου ζητήματος ο εθνικός μας ιστορικός Κ. Παπαρηγόπουλος. «Ουδέποτε έθνος ηυδαιμόνησε και εμεγαλούργησεν εν τω κόσμω τούτω άνευ ισχυρών ηθικών ελατηρίων. ΕΝ ΔΕ ΤΩΝ ΕΛΑΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥΤΩΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΟΝ ΠΑΝΤΩΝ, ΕΙΝΕ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Όλοι οι άλλοι ηθικοί των εθνών μοχλοί, φιλοπατρία, φιλοτιμία, φιλοδοξία, παιδεία, ισονομία, και ει τις άλλος, ηνωμένοι ομού, δεν δυνηθώσι ν’ αναπληρώσωση την έλλειψιν της θρησκείας… Τα έθνη λοιπόν δεν ακμάζουσι και δεν μεγαλουργούσιν ειμή δια της Θρησκείας, ήτις στήνει τον θρόνον αυτής εν μέση κοινωνία και εν μέσοις στρατοπέδοις, ίνα διδάξη τον λαόν το «ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΕΥΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΝΝΑΙΩΣ ΘΡΗΣΚΕΙΝ».
Αυτή είνε η φωνή της Ιστορίας. Θα είμεθα εγκληματικώς ανόητοι εάν την περιφρονήσωμεν, απείρως όμως ευτυχείς εάν όλοι την ακούσωμεν τώρα εις την αρχήν του νέου εθνικού μας βίου.

(Γραπτο κήρυγμα της Κατοχής του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην Κοζάνη, ανεδημοσιεύθη εις την «Σπίθα» φ. 573/Απρ. 2000, σελ. 1)

ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Σήμερον ημέραν Παρασκευήν, κατά την ακλουθείαν του Ακαθίστου Ύμνου θα ομιλήσει εις τον Ι. Ναόν του ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης. Επίσης ο ίδιος θα ομιλήση εις τον ίδιον Ναόν κατά την Θείαν Λειτουργίαν της προσεχούς Κυριακής 1 Απριλίου.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 175-178, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)


H ΠPOHΓIAΣMENH ΘEIA ΛEITOYPΓIA – ПРЕОСВЕЋЕНА БОЖАНСТВЕНА ЛИТУРГИЈА

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: Cрпски језик, ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

H ΠPOHΓIAΣMENH ΘEIA ΛEITOYPΓIA

όψε εδώ στην εκκλησία τελείται προηγιασμένη θεία λειτουργία.
Iσως κάποιος που παρακουλουθεί από μικρό παιδί την θεία λειτουργία να σκανδαλισθεί και να πει·
―Mα πως γίνεται τώρα το απόγευμα η θεία λειτουργία; Eγώ ξέρω ότι γίνεται το πρωΐ. Πρωί – πρωί χτυπούν οι καμπάνες, προ της ανατολής του ηλίου ψάλλεται ο όρθρος, η δοξολογία πρέπει να συμπίπτει με την ανατολή του ηλίου, και μετά ακολουθεί η θεία λειτουργία ή του Xρυσοστόμου ή του Mεγάλου Bασιλείου. Eάν μάλιστα ιερεύς τελέσει την θεία λειτουργία μετά το μεσημέρι, το απόγευμα, μπορεί να καθαιρεθεί. Mέχρι τις δώδεκα επιτρέπεται· πέρα από τις δώδεκα απαγορεύεται. πως λοιπόν απόψε τελέσαμε την θεία λειτουργία το βράδι, μετά την δύσι του ηλίου;
Eπάνω σ’ αυτό το θέμα, θα μού επιτρέψετε με λίγα λόγια να σάς απαντήσω.
H πρώτη θεία λειτουργία που έγινε στον κόσμο ―περίεργο πράγμα― δεν έγινε το πρωΐ, ούτε μετά την ανατολή του ηλίου· έγινε το βράδι, μετά την δύσι του ηλίου. Έγινε τη νύκτα. Ω η νύκτα εκείνη!
Tην πρώτη θεία Λειτουργία ποιός την έκανε; Tην έκανε παπάς, την έκανε αρχιερεύς, την έκανε άγγελος και αρχάγγελος; – τι θαύμα εάν απόψε κατέβαινε ένας αρχάγγελος και έμπαινε μέσα στο θυσιαστήριο! τι θαύμα! Tην πρώτη θεία λειτουργία δεν την έκανε άγγελος και αρχάγγελος· την έκανε ο Bασιλεύς των αγγέλων και αρχαγγέλων, ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Tην έκανε το βράδι της Mεγάλης Πέμπτης, μετά τη δύσι του ηλίου. Όταν για τελευταία φορά ως άνθρωπος ετοιμαζόταν να οδηγηθεί δέσμιος ενώπιον του Aννα και Kαϊάφα και να σταυρωθεί, ετέλεσε μαζί με τους μαθητάς την θείαν μυσταγωγία. Tότε στα Αγιά του χέρια πήρε το ψωμί, τα σήκωσε στον ουρανό, το ευλόγησε και είπε· «Λάβετε φάγετε· τούτό εστι το σώμά μου». Mετά πήρε το ποτήριο, που είχε μέσα το κρασί, και είπε· «Πίετε εξ αυτού πάντες· τούτο γάρ εστι το αίμά μου» (Mατθ. 26,26-27). Aυτή ήταν η πρώτη θεία λειτουργία.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στον ιερό ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 15-3-1972)

_____
ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ
_______

ПРЕОСВЕЋЕНА БОЖАНСТВЕНА ЛИТУРГИЈА

Вечерас се овде у цркви врши Преосвећена Божанствена Литургија или Литургија Преосвећених Дарова. Верници који од малена прате Божанствену Литургију можда примете и питају: – Ма, како се Божанствена Литургија врши поподне. Знам да се Божанствена Литургија врши ујутру. Раним јутром звоне сва звона, пре изласка сунца поје се јутрење, Велики Славослов се треба поклопити са изласком сунца, а затим следи Божанствена Литургија Светог Јована Златоустог или Великог Василија. Ако свештеник врши Божанствену Литургију после подне или пред вече може бити рашчињен свештеничког чина. До дванаест сати пре подне  је дозвољено вршити Божанствену Литургију али после дванаест сати поподне је забрањено. Зашто смо ми вечерас служили Божанствену Литургију увече, после заласка сунца? Допустите ми да вам одговорим на ово питање.
Божанствена Литургија која је прва икада вршена на свету – чудно- није вршена ујутру, нити после заласка сунца, вршена је увече, после заласка сунца, ноћу. О, каква је то ноћ била! Прву Божанствену Литургију ко је вршио? Да ли је вршио владика,архијереј,анђео или арханђео? Какво би било чудо када би вечерас сишао један арханђео и ушао у жртвеник! О, какво би то чудо било! Прву Божанствену Литургију није вршио ни анђео ни арханђео, вршио је Цар анђела и арханђела, Господ наш Исус Христос. У ноћи Великог Четвртка, после заласка сунца. Када је  последњи пут као човек се спремао, да буде одведен повезан пред Ану и Кајафу да Га разапну, вршио је заједно са својим ученицима Божанствену Литургију: « И кад јеђаху, узе Исус хљеб и благословивши преломи га, и даваше ученицима, и рече: Узмите, једите; ово је тијело моје». И узе чашу и заблагодаривши даде им говорећи: « Пијте из ње сви; Јер ово је крв моја Новога завјета која се пролијева за многе ради отпуштења гријехова» (Мат. 26,26-28).То је била прва Божанствена Литургија.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
(Беседа у храму Светог Пантелејмона, Флорина, 15-3-1972)

ΤI EINAI Η ΠΡΕΟΗΓΙΑΣΜΕΝΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ;

 

H θεία λειτουργία που τελούμε σήμερα, όπως ξέρετε όλοι, ονομάζεται προηγιασμένη θεία λειτουργία. Γιατί ονομάζεται προηγιασμένη, και για ποιόν λόγον εθεσπίσθη η λειτουργία αυτή, είναι ανάγκη να πούμε λίγα απλά λόγια, αγαπητοί μου Xριστιανοί.

* * *

Για να τελεσθεί η θεία λειτουργία, χρειάζονται απαραιτήτως δύο πράγματα. Tο ένα είναι το κρασί και το άλλο το ψωμί, ο άρτος και ο οίνος. Xωρίς ψωμί και χωρίς κρασί θεία λειτουργία δεν γίνεται. Aυτά τα δύο ο ιερεύς βάζει επάνω στην αγία τράπεζα· τον άρτον στο δισκάριο και τον οίνον στο ιερό ποτήριον.
Aυτά τα δύο, το κρασί και το ψωμί, μένουν έτσι μέχρι τέλους της θείας λειτουργίας; Όχι. Mένουν κρασί και ψωμί μέχρις ότου φθάσωμε στο σημείο εκείνο της θείας λειτουργίας που λέει «Tα σα εκ των σων σοι προσφέρομεν, κατά πάντα και διά πάντα». Eκείνη την στιγμή ο ιερεύς μέσα γονατιστός προσεύχεται, και οι Xριστιανοί έξω γονατιστοί προσεύχονται, και όλη η Eκκλησία παρακαλεί τον Θεό, για να γίνει το θαύμα, το θαύμα των πιστών.
Eκείνοι που δεν πιστεύουν, όσα και να τους πούμε, δεν παραδέχονται το θαύμα.
Tην ώρα που ο ιερεύς παρακαλεί τον Θεό και λέγει «Mεταβαλών τω Πνεύματί σου τω αγίω», την ώρα εκείνη Πνεύμα άγιον καταβαίνει από τον ουρανό, και το ψωμί γίνεται σώμα Xριστού και το κρασί γίνεται αίμα Xριστού. Aυτό είναι το θαύμα.
―Mά…
Δεν έχει μά. Aμα δεν έχεις πίστι, μεν πατάς στην εκκλησία. Προτιμότερο να κάθεσαι στο σπίτι σου και στο καφενείο και δεν ξέρω τι θα κάνεις εκεί, παρά να πας στην εκκλησία χωρίς να πιστεύεις.
Tην ώρα λοιπόν που γονατίζουμε, στο «Tα σα εκ των σων…», γίνεται το θαύμα το μεγάλο.
―Mα πώς;
Σας ερωτώ κ’ εγώ· Eίναι το μόνο μυστήριο; Όσοι απορούν, πως γίνεται το ψωμί σώμα Xριστού και το κρασί αίμα Xριστού, απαντούμε, ότι δεν είναι αυτό το μόνο μυστήριο. Όλη η ζωή είναι μυστήριο.
Aν πάς λ.χ. μέσα στο αμπέλι, τι βλέπεις; Ένα κούτσουρο και μία ρίζα. H ρίζα τι κάνει; Pουφάει νερό, και το νερό γίνεται σταφύλι, γίνεται κρασί.
Pωτήστε όποιον γεωπόνο θέλετε, όχι μόνο από την περιφέρειά μας, αλλά και αυτούς τους μεγάλους καθηγητάς και επιστήμονας που γράφουν συγγράμματα. Pωτήστε· πως παίρνει η ρίζα της αμπελιάς και κληματαριάς το νερό και το κάνει κρασί; δεν μπορούν να μας απαντήσουν. Oύτε μπόρεσε μέχρι σήμερα η επιστήμη να κάνει μια ρίζα αμπελιάς.
Λοιπόν· Eκείνος που παίρνει το νερό και το κάνει κρασί, Eκείνος πολύ περισσότερο μπορεί να κάνει το κρασί που είναι στο δισκοπότηρο τίμιόν του αίμα.
Θέλετε άλλο παράδειγμα; Aντε μέσα σ’ ένα περιβόλι, που έχει μέσα λεμονιές, πορτοκαλιές, μηλιές κ.τ.λ.. Tι τραβάνε οι ρίζες τους; Nερό. Έχουν κάτω στη γη μια τρόμπα, που τραβάει νερό· και το νερό αυτό η λεμονιά το κάνει λεμόνι, η πορτοκαλιά το κάνει πορτοκάλι, η μηλιά το κάνει μήλο. πως γίνεται αυτό; Mυστήριο, άγνωστο, δεν μπορείς να το ερμηνεύσεις.
Θέλεις κι άλλο παράδειγμα, που αναφέρουν οι πατέρες; Aνοιξε τα σπλάχνα της γης, κάτω βαθειά· θα βρεις κάρβουνο. Tο κάρβουνο αυτό ζυμώνεται μέσα στη γη και γίνεται διαμάντι.
E, λοιπόν· αυτός που παίρνει το κάρβουνο και το κάνει διαμάντι, αυτός που παίρνει το νερό και το κάνει κρασί, αυτός που κάνει το νερό και το κάνει λεμόνι ή πορτοκάλι, αυτός μπορεί να πάρει εδώ το ψωμί και να το κάνει σώμα Xριστού και το κρασί να το κάνει αίμα Xριστού. Kαι αυτό το θαύμα γίνεται την ώρα που προσεύχεται ο ιερεύς. Πίστις χρειάζεται.
Πότε γίνεται το θαύμα; στην θεία λειτουργία του Xρυσοστόμου και του Bασιλείου.
Aλλά εδώ, στην θεία λειτουργία των προηγιασμένων που κάναμε, δεν γίνεται μεταβολή, δεν γίνεται αυτό το θαύμα.
―Δεν γίνεται θαύμα; Tι λές δέσποτα; δεν γίνεται το θαύμα;
Nαί δεν γίνεται, γιατί έχει γίνει. Tα τίμια δώρα είναι ήδη αγιασμένα. Eίναι «προηγιασμένα». Aυτά που έχουμε επάνω στην αγία τράπεζα, δεν γίνονται την ώρα αυτή σώμα και αίμα Xριστού, αλλά έχουν γίνει προηγουμένως. Πότε;…. την συνέχεια εδώ Read more »

MNHMONIO 2 – ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ !

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

MNHMONIO 2  – ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ !

Όλος ο Νόμος  4046/2012 με σχόλια 

(Tideon): Διαβάστε σχολιασμένη την 2η Πράξη του Έλληνικού Δράματος και το ΜΗΝΟΜΟΝΙΟ – ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Είναι αλήθεια ότι σήμερα η πληροφόρηση περισσότερο από κάθε φορά είναι ελλιπής, ψεύτικη, διαστρεβλωτική, διότι υπάλληλοι μεγάλων ΜΜΕ (δημοσιογράφοι) μεταφέρουν στο κοινό όχι την αλήθεια, αλλά αυτό που οι επιχειρηματίες – καναλάρχες τους υποδεικνύουν.

 Για όσους θέλουμε ξεκάθαρη σκέψη  και πραγματική ενημέρωση το πρώτο βήμα που προτείνουμε είναι   ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ και να ενημερώνομαστε από άλλες πηγές που αποδεδειγμένα αγαπούν και την Πίστη και την Πατρίδα.

ΝΟΜΟΣ ΥΠ΄ΑΡΙΘΜ. 4046 (ΦΕΚ Α΄28/14.02.2012)

Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του Ευρωπαϊκού  Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας  της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας, της  Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση  του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας

ΠΑΡΑΛΕΙΠΕΤΑΙ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ <Κρίμα, θα μαθαίναμε αληθινά αγγλικά>.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Εκδίδομε τον ακόλουθο νόμο που ψήφισε η Βουλή:

Αρθρο 1

Εγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, του Σχεδίου του Μνημονίου

Συνεννόησης και παροχή εξουσιοδοτήσεων για την υπογραφή τους

<Με νόμο δεν εγκρίνονται σχέδια συμβάσεων – διότι κατά το Σύνταγμα (άρ. 26) την σχετική ευθύνη υπογραφής τόσο των σχεδίων όσο και των συμβάσεων, ευθύνη πολιτική, ποινική, αστική, φέρει το αρμόδιο όργανο της εκτελεστικής εξουσίας ή της Κυβερνήσεως, με κριτήριο τους κειμένους νόμους που παρέχουν τέτοια εξουσία εν γένει και όχι για εξατομικευμένη περίπτωση συμβάσεως – Τυπικός νόμος ατομικής εφαρμογής με τον οποίο παρέχεται σε δημόσιο όργανο της εκτελεστικής εξουσίας ή της Κυβερνήσεως, εξουσιοδότηση για την υπογραφή Συμβάσεως προς δέσμευση του Δημοσίου ή ν.π.δ.δ., είναι συλλογική δικαιοπραξία δημοσίου δικαίου για την οποία δεν έχει δοθεί σχετική εξουσία στην Βουλή και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από το Σύνταγμα. Τέτοιος νόμος είναι σαφώς αντισυνταγματικός>…συνεχεια εδώ Read more »

Δεν προσκυνάμε, παρά μόνο τον Θεό!

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

____

_______

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!

Ποιά εἶναι ἡ Ἑλλάδα σήμερα καί ποῦ βρίσκεται; Ὅλοι γι’ αὐτήν μιλοῦν, γι’ αὐτήν, ὑποτίθεται, κόπτονται καί πασχίζουν, ἀλλά κανείς δέν μπορεῖ πιά νά τήν προσδιορίση.
Δέν μιλοῦμε γιά τούς ξένους, τούς ἀλλοεθνεῖς. Αὐτοί οὐδέ­ποτε κατάλαβαν τί σημαίνει Ἑλλάδα, οὔτε τί εἶναι αὐτό πού τήν κάνει νά ξεχωρίζη ἀπό ὅλα τά ἔθνη, ἀπό καταβολῆς τῆς Ἱστορίας. Αὐτοί, τήν παρακολουθοῦν στό διάβα τῶν αἰώνων καί ἄλλοτε τήν ζηλεύουν –γι’ αὐτά τά ἐπιφανειακά πού μποροῦν νά διακρίνουν– τήν φθονοῦν καί ἐκστρατεύουν ἐναντίον της γιά νά τήν κατακτήσουν, νά τήν λεηλατήσουν καί νά πλουτίσουν τά Μουσεῖα τους μέ τά κλοπιμαῖα τους καί, ἄλλοτε, ὅπως σήμερα –πού δείχνει τό χειρότερο πρόσωπο τῆς Ἱστορίας της– τήν χλευάζουν καί τήν εἰρωνεύονται.
Δέν μιλοῦμε, λοιπόν, γιά τούς ἄλλους, πού βλέπουν μό­νο τό περιεχόμενο τοῦ μυαλοῦ τους, καί τήν πολιτιστική ἀνά­πτυξη πού αὐτό σκαρφίζεται καί παράγει, ἀλλά μιλοῦμε γιά μᾶς τούς ἴδιους τούς Ἕλληνες πού, μέσα στήν ψυχική παρακμή καί παραζάλη μας, ξεχάσαμε ἀκόμη καί τό ποιοί εἶναι οἱ γονεῖς πού μᾶς γέννησαν, ξεχάσαμε τήν φύτρα, πού φυτρώσαμε, «ἥν ἐφύτευσεν» τό χέρι τῆς Εὐλογίας Ἐκείνου!
Τό τραγικό εἶναι ὅτι σάν λαός βρισκόμαστε σέ ψυχική πα­ρακμή, ἀλλά δέν τό συνειδητοποιοῦμε καί γι’ αὐτό δέν ἀνησυ­χοῦμε γιά τήν παρακμή μας. Ἀνησυχοῦμε μόνο μέ αὐτό πού ἐμποδίζει τήν ἐξέλιξη καί ἐπιδείνωση αὐτῆς μας τῆς παρακμῆς. Ἀνη­συ­χοῦμε γιά τήν οἰκονομική χρεωκοπία πού μᾶς ταράζει τό παθητικό μας ραχάτι καί ἀπειλεῖ τή βιαία διακοπή τῶν ἀπολαυστικῶν ὀνείρων μας.…. Read more »

ΤA ΘΝΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Kυριακή B΄ των Nηστειων (Eβρ. 1,10–2,3)

ΤA ΘΝΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ

«Αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις» (Ἑβρ. 1,11)

ΞΕΡΩ, ἀδελφοί μου, ὅτι οἱ ἄνθρωποι σήμερα, ἅμα δοῦνε τὸν ἱεροκήρυκα στὸν ἄμβωνα, στενοχωροῦνται. Φοβοῦνται μήπως ἀργήσῃ. Γι᾿ αὐτὸ κ᾿ ἐγὼ δὲν θὰ μιλήσω πολύ. Θὰ περιορισθῶ στὸν ἀπόστολο, καὶ δὲ᾿ θὰ κάνω παραπάνω ἀπὸ δέκα λεπτά. Προσέξτε λοιπὸν τί θὰ ποῦμε.

* * *

Τί λέει ὁ ἀπόστολος ποὺ ὥρισε ἡ Ἐκκλησία μας ν᾿ ἀναγινώσκεται σήμερα, δευτέρα Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν; Μέσα ἀπὸ τὸ ἱερὸ κείμενο προβάλλουν δύο εἰκόνες.
Ἡ μιὰ εἰκόνα ποιά εἶνε; Στὴν ἀρχὴ εἶνε εὐχάριστη, ἀλλὰ στὸ τέλος σὲ τρομάζει. Ποιά εἶνε ἡ εὐχάριστη ὄψι της; Γιὰ νὰ δῆτε τὴν εἰκόνα αὐτή, τὴν πιὸ ὡραία εἰκόνα στὸν κόσμο, ἀνεβῆτε πρωῒ – πρωΐ, ὄρθρου βαθέος, σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ εὐλογημένα ἑλληνικὰ βουνά, ἐκεῖ ποὺ παλεύει ὁ Θεὸς μὲ τὸν διάβολο. Ἀπὸ ᾿κεῖ θὰ δῆτε μπροστά σας ἕνα πανόραμα ἀλησμόνητο. Θὰ δῆτε κάτω ἀπὸ τὰ πόδια σας ποτάμια νὰ τρέχουν, λιβάδια καὶ κάμπους πράσινους, θὰ δῆτε πλατάνια πελώρια. Πιὸ κάτω θ᾿ ἀκούσετε γλυκά, ὁλόγλυκα τραγούδια, ποὺ δὲν τὰ ψάλλουν οὔτε μέσα στὶς ὡραιότερες ἐκκλησίες· γιατὶ οἱ καλύτεροι ψάλτες εἶνε τὰ πουλιά, τ᾿ ἀηδόνια ποὺ τραγουδοῦνε μέσ᾿ στὰ δάση τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ μας ἀμισθί, χωρὶς μισθό,. Θὰ δῆτε ἐκεῖ κοντὰ νὰ τρέχουνε ζῷα μικρὰ καὶ μεγάλα. Θὰ δῆτε ὅλο τὸ πανόραμα τῆς θείας δημιουργίας. Καὶ ἂν ἀγαπᾶτε τὸν τουρισμὸ καὶ τὰ ταξίδια, μπαίνετε μέσα σ᾿ ἕνα ἀεροπλάνο, ἢ μᾶλλον σ᾿ ἕνα διαστημόπλοιο, καὶ περνᾶτε πάνω ψηλὰ ἀπὸ τὶς κορυφές, καὶ τὶς ψηλότερες κορυφές, καὶ πάνω ἐκεῖ ἀπὸ τὰ ὕψη, κοντὰ στὸν ἥλιο, βλέπετε κάτω πλέον ὄχι ἁπλῶς ἕνα κομμάτι τῆς γῆς, ἀλλὰ βλέπετε ὅλη τὴ γῆ μας σὰν μία σφαῖρα.
Καὶ εἶνε ἡ γῆ τὸ μόνο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ; Ὄχι βεβαίως. Αὐτὴ ἡ γῆ ποὺ κατοικοῦμε τί εἶνε; Εἶνε σὰ᾿ νὰ πᾷς στὴν ἀμμουδιὰ τῆς θαλάσσης καὶ νὰ πάρῃς ἕνα κουκκὶ ἄμμου. Πάρε ἕνα κουκκὶ ἄμμου. Ἔ, ὅ,τι εἶνε τὸ κουκκί, εἶνε καὶ ἡ γῆ μπροστὰ στὸ σύμπαν, μέσ᾿ στὸ ἄπειρο σύμπαν. Ἂν βγῇς τὴ νύχτα στὸ ὕπαιθρο, καὶ ὑψώσῃς τὰ μάτια σου ψηλὰ κατὰ τὸ πρόσταγμα «Ἄνω σχῶμεν…», θὰ δῇς ἐπάνω τὰ ἀστέρια. Πόσα εἶνε; Μὲ τὸ γυμνὸ μάτι εἶνε ἕξι χιλιάδες (6.000). Μὲ τὰ τηλεσκόπια; ἀμέτρητα δισεκατομμύρια. Ἀποστάσεις ἰλιγγιώδεις. Δὲν ξέρω, μπορεῖ κάποτε ―ὅλα εἶνε δυνατά―, ἀφοῦ φτάσαμε στὸ φεγγάρι, νὰ φτάσουμε καὶ στὸν Ἄρι. Μπορεῖ νὰ κάνουμε ταξίδια τουριστικὰ καὶ νά ᾿χουμε ἀεροδρόμια στὴ σελήνη καὶ στὰ ἄστρα. Στὰ κοντινὰ ἄστρα· γιατὶ στὰ μακρινὰ ποῦ νὰ φτάσῃς! Ἴλιγγος… Θὰ ταξιδεύῃς ἀμέτρητα χρόνια, ἑκατομμύρια χρόνια, μὲ ταχύτητα φωτός ―δὲ᾿ φτάνει ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου―, γιὰ νὰ φτάσῃς στὶς ἐσχατιὲς τοῦ σύμπαντος. Ζαλίζεται τὸ πνεῦμα ὅταν τὰ σκέπτεται αὐτά.
Καὶ τίθεται ἕνα ἐρώτημα· ὅλα αὐτὰ ἔτσι φυτρώσανε; Ἐρωτοῦμε, ἔτσι φυτρώσανε; Τεράστιο τὸ ἐρώτημα. Ἂν μὲ πείσῃς, ὅτι τὸ ροῦχο ποὺ φορᾷς ἔτσι ἔγινε· ἂν μὲ πείσῃς, ὅτι τὸ ρολόι ποὺ κρατᾷς στὰ χέρια σου ἔτσι φύτρωσε, ὅτι φύτρωσε στὰ χωράφια· ἂν μοῦ ἀποδείξῃς, ὅτι τὸ σπίτι ποὺ κατοικεῖς ἔτσι ἔγινε· ἂν μὲ βεβαιώσῃς, ὅτι ὁ ναὸς ποὺ ἐκκλησιάζεσαι ἔτσι κτίσθηκε, τότε θὰ μὲ πείσῃς καὶ ὅτι αὐτὸ τὸ μεγάλο ὡρολόγιο, τὸ τεράστιο ὡρολόγιο, ποὺ λειτουργεῖ μὲ μεγαλύτερη ἀκρίβεια ἀπὸ τὰ ρολόγια «Ζενίθ», αὐτὸ τὸ ὑπέροχο δημιούργημα, αὐτὸ τὸ σπίτι τοῦ σύμπαντος, ἔτσι φύτρωσε. Ἀτράνταχτη εἶνε ἡ λογικὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὅταν λέει· «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας Θεός»· κάθε σπίτι ἀπὸ κάποιον κατασκευάζεται, ἐκεῖνος δὲ ποὺ κατασκεύασε τὰ σύμαντα εἶνε ὁ Θεός (Ἑβρ. 3,4).
Ὡραῖο τὸ πανόραμα ἀπὸ τὴ ῥάχι τῶν βουνῶν, ὡραῖο τὸ πανόραμα πάνω ἀπὸ τὰ ἀεροπλάνα καὶ τοὺς πυραύλους· κι ἀκόμα ὡραιότερο θὰ γίνῃ, ἂν σὲ κάποια γενεὰ ὁ ἄνθρωπος φτάσῃ καὶ σ᾿ ἄλλα ἀστέρια. «Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε» (Ψαλμ. 103,24). Ὡς θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, Κύριε! (πρβλ. Σ. Σειρ. 11,4). «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια» μόνος (Ψαλμ. 76,14-15).
Ὅλα αὐτὰ εἶνε ἡ εὐχάριστη ὄψι τῆς εἰκόνος. Ἀλλ᾿ ὅταν δῇς τὴν ἄλλη ὄψι, σὲ πιάνει φόβος καὶ τρόμος. Διότι μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ σᾶς εἶπα, ἀπὸ τὸ χορταράκι μέχρι τὸ πλατάνι, κι ἀπὸ τὸ κουκκὶ τῆς ἄμμου μέχρι τὸν Ὠρίωνα καὶ τὰ μεγάλα ἀστέρια, κι ἀπὸ τὸ ἔντομο μέχρι τὸν ἀετό, κι ἀπὸ τὸ ἀρνάκι μέχρι τὸ λιοντάρι, μέσα σὲ ὅλα τὰ ὁρατὰ ὄντα, μέσα σὲ ὅλη τὴν ὑλικὴ δημιουργία ―γιατὶ αὐτὰ εἶνε ὑλικὰ πράγματα, ὑλικὴ δημιουργία―, μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴν ὑλικὴ δημιουργία ὑπάρχει βέβαια μεγαλεῖο καὶ κάλλος, ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο ποὺ μειώνει τὴν ἀξία τους. Ποιό εἶνε αὐτό; Μία λέξις! Ἂν τὸ ἐκφράσουμε ἐπιστημονικῶς, λέγεται φθορά· ἂν ὅμως τὸ ποῦμε περισσότερο ὠμὰ καὶ ρεαλιστικά, λέγεται θάνατος.
Θάνατος! Καὶ τὸ χορταράκι θὰ ξεραθῇ, καὶ τὸ λουλούδι θὰ μαραθῇ, καὶ τὸ πλατάνι ποὺ ζῇ ἑκατὸ – διακόσα χρόνια κι αὐτὸ θὰ ᾿ρθῇ ἡ ὥρα ποὺ θὰ γίνῃ ξύλα καὶ θὰ καῇ. Καὶ τὸ ἀρνάκι ποὺ βόσκει, καὶ ὁ λύκος ποὺ οὐρλιάζει, καὶ τὸ πουλάκι ποὺ κελαϊδεῖ, καὶ ὅλα ἐν γένει τὰ ζῷα θὰ τερματίσουν τὴ ζωή τους. Καὶ τ᾿ ἀστέρια τὰ μεγάλα θὰ πέσουν, καὶ ὁ ἥλιος ποὺ φωτίζει κι αὐτὸς ἀκόμα θὰ ᾿ρθῇ ὥρα ποὺ θὰ σβήσῃ ὅπως σβήνει τὸ κεράκι κι ὅπως σβήνει τὸ καντήλι. Καὶ αὐτὰ ὄχι μόνο κατὰ τὴν ἁγία Γραφὴ ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἐπιστήμη τῶν ἀστρονόμων.
Τὰ πάντα σβήνουν. Καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὡς φθαρτὸ μέρος τῆς δημιουργίας κατὰ τὸ σῶμα, πεθαίνει κι αὐτός. Καὶ τὸν βλέπεις λοιπὸν νὰ διαλύεται. Τὸ σκουλήκι τῆς φθορᾶς δουλεύει μέσα του. Συνεπῶς καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο τί μποροῦμε νὰ ποῦμε; Τί ἄλλο παρὰ τὰ λόγια ποὺ εἶπε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅταν κάποιος μεγάλος, ποὺ ἐξουσίαζε τότε στὴν αὐτοκρατορία καὶ τὸν ἔτρεμαν ὅλοι, ἔπεσε ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ κυνηγημένος ἔτρεχε νὰ σωθῇ. Εἶνε ὁ ὕπατος Εὐτρόπιος. Τότε ὁ Χρυσόστομος εἶπε· Ποῦ εἶνε τώρα τὰ μεγαλεῖα καὶ ἡ δόξα; Ὅλα εἶνε σὰν ὄνειρο καὶ σὰν καπνὸς ποὺ διαλύεται. «Πομφόλυγες ἦσαν καὶ διερράγησαν», λέει. Ἔχετε δεῖ κάτι σαπουνόφουσκες χρωματιστές; αὐτὸ θὰ πῇ «πομφόλυγες». Ἔτσι εἶνε καὶ τὰ ἀνθρώπινα καὶ ὅλα τὰ ἐγκόσμια. Ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ μέχρι τὰ μικρότερα δημιουργήματα τῆς γῆς, παντοῦ ὁ θάνατος. Ὅλα μέσα στὴ φθορά. «Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης» (Ἐκκλ. 1,2). Αὐτὴ εἶνε ἡ πρώτη εἰκόνα, ἡ εἰκόνα τῆς φθορᾶς.

* * *

Ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη εἰκόνα σήμερα στὸν ἀπόστολο. «Αὐτοί», λέει (δηλαδὴ οἱ οὐρανοὶ καὶ τὰ σύμπαντα), «αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται», σὰν τὸ ροῦχο θὰ παλιώσουν, «καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται» (Ἑβρ. 1,11-12). Ὁ θάνατος κρατάει ἕνα πριόνι καὶ πριονίζει, καὶ ἡ φθορὰ μὲ τὸ σκουλήκι της τὰ τρώει ὅλα. Ἀλλὰ μέσ᾿ στὴ φθορὰ αὐτὴ ὑπάρχει κάτι ποὺ δὲν πεθαίνει. Ποιό εἶν᾿ αὐτὸ ποὺ δὲν πεθαίνει, ἀδέρφια μου; Ποιό ζῇ αἰώνια καὶ μένει ἀθάνατο; Μόνο ἡ ψυχή. Καὶ παραπάνω ἀπὸ τὴν ψυχὴ αὐτὸς ποὺ δημιούργησε τὴν ψυχή· ποιός εἶνε; Τὸ λέει· «Σὺ δὲ διαμένεις». Ὤ τί λόγια εἶνε αὐτά! Δὲν ὑπάρχει ζυγαριὰ νὰ τὰ ζυγίσουμε. «Σὺ διαμένεις». Κι ὅταν τὰ ποτάμια στερέψουν, κι ὅταν οἱ λίμνες ξεραθοῦν, κι ὅταν τ᾿ ἀστέρια πέσουν, κι ὅταν ὁ ἥλιος σβήσῃ, ὅταν τὰ πάντα γίνουν ἄνω – κάτω καὶ τὸ σύμπαν διαλυθῇ, «σὺ διαμένεις». Ποιός «διαμένει»; Ποιός ζῇ, ποιός βασιλεύει εἰς αἰῶνας αἰώνων; Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Εἶνε ὁ «ἀεὶ ὤν, ὡσαύτως ὤν», ποὺ λέει ἡ θεία λειτουργία, αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει πάντοτε καὶ μένει ἀναλλοίωτος!
«Αὐτοὶ ἀπολοῦνται», λέει, «σὺ δὲ διαμένεις». Μέσα στὴ ῥοὴ τοῦ κόσμου, μέσα στὶς ἀλλαγὲς καὶ τὰ ποικίλα σχήματα, μέσα στὰ συντρίμματα τῶν αἰώνων, σύ, Χριστέ, Βασιλεῦ τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριε τῶν κυριευόντων, «σὺ διαμένεις». Τὸ πιστεύετε, ἀδελφοί μου αὐτό; Ἂν τὸ πιστεύετε, τότε ποῦ ὁ πλοῦτος, ποῦ τὰ στέμματα καὶ οἱ βασιλεῖς, ποῦ οἱ πλούσιοι καὶ οἱ μεγιστᾶνες, ποῦ οἱ θεωρίες, ποῦ…, ποῦ…, ποῦ…; Καπνὸς καὶ ὄνειρο εἶνε τὰ πάντα.
Ὦ ἐσταυρωμένε Λυτρωτὰ τοῦ κόσμου, «σὺ διαμένεις». Ὦ Χριστέ, «σὺ διαμένεις».
Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ὁμιλία σὲ ναὸ τῆς συνοικίας Κολωνοῦ τῶν Ἀθηνῶν, σως στὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο, παρόντος μᾶλλον καὶ κάποιου μητροπολίτου, μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1963-1967

ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.), ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ

ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Ευσεβές εκκλησίασμα,
Τη στιγμή που βρίσκομαι εδώ στον ιστορικό τούτο ναός της Αγίας Τριάδας, που έκτισε η ευσέβεια των προγόνων μας, είμαι πολύ συγκινημένος. Οι ευσεβείς πρόγονοί μας κατοικούσαν σε καλύβες, αλλά έκτιζαν παλάτια στο Θεό. Είμαι, λοιπόν, βαθύτατα συγκινημένος και για το λόγο αυτό δεν μπορώ να σας μιλήσω.
Τι να είπω και τι να λαλήσω και ποιες αναμνήσεις θα υπενθυμίσω στο αγαπητό ακροατήριο, βλέποντας τα προσφιλή σας πρόσωπα; Φτάνει ότι σας βλέπω και φτάνει ότι με βλέπετε. Αλλά, αφού με αξίωσε ο Θεός να έρθω πάλι εδώ στο ναό της Αγίας Τριάδας, θα επιτρέψετε σ΄εμένα, το γέροντα επίσκοπο, να πω μερικές λέξεις.
Αφορμή θα μας δώσει το Ευαγγέλιο. Το ακούσατε; Ομιλεί για ένα πράγμα, που είναι ανύπαρκτο στον κόσμο σήμερα και επειδή είναι ανύπαρκτο, υπάρχει κίνδυνος από στιγμή σε στιγμή να εκραγεί ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος, η καταστροφή του σύμπαντος κόσμου. Ομιλεί το Ευαγγέλιο για την αγάπη.
Λέξη γλυκιά, πράγμα γλυκύτερο και ουράνιο. Η αγάπη, που δίδαξε και εφάρμοσε ο Χριστός και οι Άγιοι όλων των αιώνων, είναι ένα ουράνιο δένδρο, το οποίο φύτευσε η Αγία Τριάδα. Και όπως το δένδρο έχει μια ρίζα και πολλά κλαδιά, έτσι και η αγάπη είναι πολύκλαδος.
Έχουμε πολλά είδη αγάπης. Η αγάπη του Χριστού δεν περιορίζεται σ΄ ένα μικρό και στενό κύκλο ανθρώπων, αλλά επεκτείνεται και αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο, ακόμα και τους εχθρούς μας. Το λέει ο Χριστός μας, «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν».
Περί αγάπης, λοιπόν, θα ομιλήσω. Αλλά, επειδή η αγάπη είναι θέμα απέραντο, γι’ αυτό θα αρκεστώ σ’ ένα είδος αγάπης, το οποίο την ώρα αυτή με συγκλονίζει Και το είδος αυτό της αγάπης είναι η αγάπη προς την πατρίδα. Μικρό και ασήμαντο είναι; Ποιος φύτευσε την αγάπη προς την πατρίδα στην καρδιά όλων των ανθρώπων, μικρών και μεγάλων, πλουσίων και φτωχών, μορφωμένων και αγραμμάτων, σοφών και ασόφων;
Η αγάπη προς την πατρίδα είναι ουράνιο πράγμα.  Ένα παράδειγμα θα σας φέρω. Αν πάτε στο Βόρειο Πόλο, εκεί όπου η θερμοκρασία είναι 20 και 30 βαθμούς υπό το μηδέν, θα δείτε εκεί ανθρώπους να κατοικούν, που έχουν πατρίδα το Βόρειο Πόλο. Δε ζουν σε σπίτια με όλα τα κομφόρ, όπως έχουμε εμείς, αλλά κατοικούν σε καλύβες, που είναι φτιαγμένες από πάγο και φορούν δέρματα αρκούδας και είναι ευγενέστατοι.
Μέσα στις καλύβες, κατοικούν άγγελοι και στα παλάτια κατοικούν δαίμονες. Οι Εσκιμώοι έχουν πατρίδα το Βόρειο Πόλο, που έχει αφάνταστο κρύο. Πάρε, λοιπόν, έναν Εσκιμώο και πήγαινέ τον στη Νέα Υόρκη. Δε θα του αρέσει. Θα λαχταρά την ώρα πότε θα φύγει, για να πάει στην πατρίδα του. Θα λέει «Αχ, πατρίδα μου! Πού είσαι; Και ας είσαι και ο Βόρειος Πόλος».
Αν πάτε στην αφρικανική έρημο, εκεί που υπάρχουν οι Βεδουίνοι, όπου ο ήλιος λιώνει και καίει την άμμο, θα δείτε τους Βεδουίνους να ζουν ευτυχισμένοι μέσα στην απέραντη εκείνη ερημιά. Και αν πάρεις ένα Βεδουίνο και τον φέρεις στο Παρίσι, θα αναστενάζει και θα λέει «Αχ, ερημιά μου! Αχ, Σαχάρα μου! Πότε θα ΄ρθω κοντά σου!».
Έτσι είναι σ’ όλο τον κόσμο ριζωμένη από το Θεό η αγάπη για την πατρίδα. Και αυτό έλεγε ένας δικός μας ήρωας της αρχαίας εποχής, ο Οδυσσέας, που πέρασε πολλά μέρη, θαυμάσια και σπουδαία, αλλά πουθενά δεν ευχαριστιόταν και έλεγε «Ας με αξιώσει ο Θεός να πάω στο νησί μου, να δω τον καπνό να βγαίνει από το τζάκι μου και ας πεθάνω!».
Είναι, λοιπόν, παγκόσμιο φαινόμενο η αγάπη προς την πατρίδα, την οποία φύτευσε ο Θεός στις καρδιές των ανθρώπων. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, ο άνθρωπος κατοικεί σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Τα περισσότερα ζώα δεν μπορούν να εγκλιματιστούν. Έφεραν ένα λιοντάρι στη Φλώρινα και ψόφησε. Τα ζώα δεν εγκλιματίζονται, ο άνθρωπος όμως εγκλιματίζεται. Και άλλοτε μεν κατοικεί στο Βόρειο Πόλο, άλλοτε στη Σαχάρα, άλλοτε στα νησιά των Αντιλών, πέρα στην Αυστραλία. Έτσι το όρισε ο Θεός. Ο άνθρωπος προσαρμόζεται σε όλα τα μήκη της γης και σ’ όλα τα πλάτη. Γι΄ αυτό σήμερα η γη είναι κατάσπαρτη από ανθρώπους.
Γιατί σας τα λέω αυτά; Γιατί, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ακούγεται ένα σύνθημα. «Κάτω οι πατρίδες!». Όχι, δεν πέφτουν οι πατρίδες, γιατί ο Θεός τις φύτευσε στις καρδιές των ανθρώπων. Και οι Εσκιμώοι και οι Βεδουίνοι και κάθε λαός θα αγαπά την πατρίδα του. Και αν αυτοί αγαπούν την πατρίδα τους, γιατί εμείς να μην την αγαπούμε; Οι Ρώσοι παρελαύνουν στην πλατεία της Μόσχας προς τιμήν τους και λένε τα μικρά παιδιά «Ρωσία, γλυκιά μας μανούλα!».
Γιατί εμείς να μην αγαπούμε τον τόπο μας; Γιατί εμείς να μην αγαπούμε την Ελλάδα μας, που είναι η ομορφότερη χώρα του κόσμου; Και δεν το λέμε αυτό με ένα πνεύμα ρατσισμού και υπερηφάνειας και εγωισμού. Εάν εμείς σιωπήσουμε, «οἱ λίθοι κεκράξονται» ότι δεν υπάρχει πιο ωραία πατρίδα από την Ελλάδα μας. Η Ελλάδα είναι η πιο ωραία πατρίδα του κόσμου, γιατί γέννησε τους πιο μεγάλους φιλοσόφους, τους πιο μεγάλους διδασκάλους και ποιητές. Και γιατί δημιούργησε έναν αθάνατο πολιτισμό. Σε εποχή που άλλοι έτρωγαν βαλανίδια στα δάση, εμείς κτίζαμε Ακροπόλεις και Παρθενώνες.
Η Ελλάδα είναι η ομορφότερη πατρίδα του κόσμου, γιατί έχει φυσικά και υπερφυσικά κάλλη. Επάνω στη Φλώρινα, που πέφτει χιόνι και προχωρώντας λίγο πιο βόρεια συναντάς μια λίμνη χαριτωμένη. Όταν τη βλέπω, δακρύζω. Νομίζω ότι βλέπω τη λίμνη Γενησαρέτ. Κοντά στη λίμνη είναι ένα δάσος απέραντο με οξιές, με πλατάνια και πουλιά που κελαηδούν. Ονομάζονται οι «Άλπεις των Βαλκανίων». Και όπως οι Άλπεις της Ελβετίας προκαλούν θαυμασμό, έτσι και τα μέρη αυτά είναι ωραιότατα.
Αλλά, αν με ρωτήσετε να σας πω ποιο είναι το ωραιότερο μέρος της πατρίδας μας, θα σας απαντήσω – όχι γιατί είμαι Κυκλαδίτης- ότι το ωραιότερο μέρος της πατρίδας μας είναι τα νησιά μας. Τρεις χιλιάδες νησάκια μικρά και μεγάλα. Καμιά άλλη χώρα δεν έχει τόσα ευλογημένα νησάκια.
Και ένα από τα ωραιότερα νησάκια είναι η ιδιαιτέρα πατρίδα μας, η Πάρος. Ω, η Πάρος! Ποιος ποιητής θα ψάλλει τον ύμνο της; Ποιος ρήτορας θα εγκωμιάσει το μεγαλείο της; Ποιος ζωγράφος θα ζωγραφίσει τα ωραία τοπία της; Ω, η Πάρος! Με τ’ ακρογιάλια της, με τα βουνά της τα χαμηλά, τα χαριτωμένα. Με τις μικρές πεδιάδες της. Με τα μνημεία της τα αρχαία, των οποίων το μεγαλύτερο μνημείο είναι η Εκατονταπυλιανή της Πάρου. Αφιερωμένο στην Παναγία μας, που κατά την παράδοση έκτισε η αγία Ελένη, η μητέρα του μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ω, η Πάρος, με τα μοναστήρια της τα ευλογημένα, που είναι σαν άστρα μέσα στο νησί. Η Πάρος με τα 400 εξωκκλήσια της, με τις 500 αγροκατοικίες της. Όταν τις βλέπω, κλαίω. Λένε για μετάνοιες, που κάνουν οι μοναχοί στα μοναστήρια και κάνουν οι μοναχοί μετάνοιες. Αλλά δεν είναι τίποτα αυτές οι μετάνοιες μπροστά σ’ εκείνες, που έκαναν οι πρόγονοί μας κτίζοντας αυτούς τους μαντρότοιχους. Κάθε πέτρα και μετάνοια. Και έγινε η Πάρος ένας ωραίος τόπος.
Ω, η Πάρος, με τους Αγίους της ! Με την αγία Θεοκτίστη, με τον άγιο Αρσένιο το νεότερο, με τον αλησμόνητο πατέρα της Πάρου, τον πατέρα Φιλόθεο. Όλα αυτά αλλά και με τα ωραία κάλλη της τα φυσικά, τα ηθικά και τα πνευματικά και τα ιστορικά, έγινε η Πάρος μας μαγνήτης, που τραβά χιλιάδες κόσμο στο ευλογημένο της νησί.
Τελείωσα. Αλλά αν τελειώσω εδώ, μπορεί κάποιος να με παρατηρήσει, ιδίως ο παπα-Νικόλας, ο οποίος ζει σε έναν υπερφυσικό και αιώνιο κόσμο. Είναι εδώ η Πάρος. Μόνο η Πάρος; Πέρα από την ιδιαίτερη πατρίδα μας, δεν υπάρχει τίποτε άλλο; Όχι, αγαπητοί μου, μην το πείτε αυτό. Πέρα από την Πάρο, πέρα από τα νησιά μας, πέρα από την Ήπειρο, πέρα από την Ελλάδα μας, πέρα από τη γη μας, που είναι ένας κόκκος άμμου, μια σταγόνα στον ωκεανό. Πέρα από τις σφαίρες και από τους γαλαξίες, που κινούνται στο άπειρο, πέρα απ’ αυτό τον κόσμο, υπάρχει μια άλλη πατρίδα. Αυτή εδώ είναι προσωρινή.
Υπάρχει μια άλλη αιώνια πατρίδα. Και η αιώνια μας πατρίδα είναι εκεί που βρίσκονται οι ψυχές των γονέων μας, των προπάππων μας, των χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι δεν πέθαναν, αλλά ζουν σ’ έναν ωραιότερο κόσμο. Ποιος το είπε; Ο άνθρωπος δεν είναι ουρακοτάγκος, δεν είναι μαϊμού, δεν κατάγεται από τα ζώα. Έχει μια θεϊκή προέλευση. Πέρα από τη γη αυτή, υπάρχει η αιώνια μας πατρίδα.
Μα θα μου πείτε «Θέλω αποδείξεις, για να πιστέψω ότι υπάρχει άλλη ζωή, ότι υπάρχει άλλος κόσμος». Δε σου αρκεί, λοιπόν, το «Πιστεύω» της Εκκλησίας μας, το «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Θέλετε αποδείξεις; Μα θα καθίσουμε μέχρι τα μεσάνυχτα, για να σας τις αραδιάσω. Αν κανείς μπορεί να μετρήσει τις ακτίνες του ήλιου, μπορεί να μετρήσει και τις αποδείξεις που έχει η αγία μας πίστη. Είναι αμέτρητες, ατελεύτητες.
Ένα μόνο σας λέω. Υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει ότι υπάρχει Πάρος; Θα πρέπει να είναι τρελός, θα πρέπει να είναι ανισόρροπος, θα πρέπει να έχει σαλευθεί η διάνοιά του, για ν’ αμφιβάλλει. Όσο είσαι βέβαιος ότι υπάρχει Πάρος, άλλο τόσο βέβαιος να είσαι ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος, απέραντος, ωραιότερος, υπεροχότερος, πάγκαλος, τον οποίο μας τον απεκάλυψε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Ωραία είναι η Πάρος; Χίλιες φορές, εκατομμύρια φορές ωραίοτερη είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Ένας δικός μας Κυκλαδίτης έψαλλε το μεγαλείο της πατρίδας και έλεγε «Βλέπουμε μακριά με το βλέμμα της πίστεως την αιώνια Πατρίδα, αγγέλων λευχημόνων κατοικία».
Και κάτι άλλο θέλω να σας πω. Εδώ η πατρίδα μας είναι προσωρινή. Πόσα χρόνια θα ζήσουμε; Σ’ ένα μέρος, σ’ ένα χάνι, σ’ ένα στάβλο της Πελοποννήσου που πέρασα, άκουσα ξαφνικά «Παππούλη, κορακοζώητος». Απόρησα και είπα μέσα μου «Πού ξέρουν αυτοί οι τσομπαναραίοι τι θα πει κορακοζώητος;». Η πιο ωραία ευχή στα μέρη της Λοκρίδος, στα μέρη του Παρνασσού. Ρώτησα και έμαθα ότι ο κόρακας ζει 200 χρόνια. Τι να το κάνεις να ζεις 200 χρόνια και να φωνάζεις «κρα». Προτιμότερο αηδόνι που ζει λίγα χρόνια, ένα –δυο χρόνια, και κελαηδά μέσα στο δάσος. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» μέσα στον κόσμο της αμαρτίας.
Ήταν εποχή – δεν το λέω εγώ, το βεβαιώνει και η επιστήμη με διάφορες γεωγολογικές έρευνες που έκανε – ήταν εποχή που δεν υπήρχε Πάρος. Αλλά, ξαφνικά, μέσα από τη θάλασσα, όπως μέσα από την κοιλιά της μάνας βγαίνει το παιδί και γίνεται χαρά μεγάλη, ότι γεννήθηκε άνθρωπος εις τον κόσμο, έτσι και από την κοιλιά αυτή βγήκε το παιδί αυτό, που λέγεται Πάρος.
Όπως, λοιπόν, επιστημονικώς είναι αποδεδειγμένο ότι η Πάρος βγήκε από την κοιλιά της θάλασσας, έτσι θα ΄ρθει εποχή, αδελφοί μου, που με το πρόσταγμα του Θεού θα πάει η Πάρος ένα, δύο, τρία, χίλια μέτρα κάτω από τη θάλασσα. Πού τα σπίτια σας, πού τα χωράφια σας, πού τα μεγαλεία σας, πού τα κομφόρ σας, που οι φιλονικίες σας; Κι αεροπλάνο εάν πετάει πάνω από την Πάρο, δε θα τη βρίσκει. Και ότι θα γίνει στην Πάρο, θα γίνει στον κόσμο όλο.
Προσωρινός είναι ο κόσμος αυτός. Το είπε ο Παύλος, το πιστεύω, ότι «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Δεν έχω να σας πω περισσότερα. Ένα σας λέω. Στον αιώνα αυτό της απιστίας και διαφθοράς, να κλείσετε τα αφτιά σας στις σειρήνες της απιστίας. Να ακούτε μόνο τη φωνή των αγίων μας προγόνων, που κατοικούσαν σε καλύβες, αλλά ήταν άγγελοι. Τώρα σε σπίτια μεγάλα, με όλα τα κομφόρ, με τηλεοράσεις, με ραδιόφωνα, με ψυγεία και πλυντήρια κατοικούν δαίμονες. Ποτέ άλλοτε δεν παρουσίασε ο τεχνικός πολιτισμός τόσες εκπλήξεις, αλλά μέσα στα σπίτια δεν κατοικούν ωραίοι άνθρωποι, όπως παλιά κατοικούσαν.
Να μείνετε πιστοί και αφοσιωμένοι στη φωνή των προγόνων μας. Προσκολλημένοι στο βράχο αυτόν που λέγεται Πάρος. Και ακόμη περισσότερο προσκολλημένοι στον αιώνιο βράχο, το Χριστό μας. Πιστεύετε και αγαπάτε. Και για να αγαπάτε, πρέπει να πιστεύετε ότι η ζωή αυτή είναι προσωρινή και μετά από λίγο θα αναχωρήσουμε με το εξπρές στους αιώνιους κόσμους, όπου είναι οι γενεές των γενεών.
Να πιστεύετε ακράδαντα, στα τρομερά χρόνια της απιστίας που ζούμε. Όσο πιστεύεις ότι υπάρχει ήλιος, όσο πιστεύεις ότι υπάρχουν άστρα, όσο πιστεύεις ότι υπάρχει η νήσος Πάρος και η Παροικία. Διότι σας λέγω και το τονίζω ότι κάτω από τ’ άστρα δεν υπάρχει άλλο πιο ωραίο και πιο μεγάλο και πιο αληθινό από τον Ιησου Χριστό το Ναζωραίο.
Τα άλλα είναι μικρά κι ασήμαντα, τιποτένια. Σκύβαλα μπροστά στον πολύτιμο αδάμαντα, που είναι ο Χριστός. Πιστεύετε. Και αν μέσα στο σπίτι σου δεν πιστεύει ο άνδρας σου και τα παιδιά σου, που πήγαν σε πανεπιστήμια και σε σχολεία και έμαθαν πέντε γράμματα και έμεινες μόνη μέσα στο σπίτι, πίστευε στο Θεό.
Και αν στο χωριό μας, που δεν το πιστεύω, έρθει καταραμένη μέρα και όλοι αρνηθούν το Χριστό και μείνεις ένας μέσα στις Λεύκες, μην αρνηθείς το Χριστό. Και αν έρθει μέρα, που δεν το πιστεύω, όλη η Ελλάδα μας γονατίσει στο διάβολο και γίνει χώρα δαιμονική, ένας να μείνεις στην Ελλάδα μας, να πιστεύεις στο Χριστό.
Και αν όλος ο πλανήτης μας γονατίσει στον εωσφόρο και έρθει η εποχή του αντιχρίστου και μείνεις ένας μέσα στον πλανήτη, να λες «Σε πιστεύω, Χριστέ. Πιστεύω σαν τη μάνα μου, πιστεύω σαν παιδάκι, πίνω τ’ αθάνατο νερό και αφήνω το φαρμάκι».

(Ομιλια Μητροπολίτου Φλωρινης Αυγουστίνου Καντιώτου στις Λεύκες Πάρου 29 -3-1985

MHNYMATA ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΑΜΕ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

_

ΤΟ ΦΙΜΩΤΡΟ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΕΝΤΥΠΑ

ΕΛ.ΤΑ. Ακαταστασίες και κωλυσιεργίες στην προώθησι της αλληλογραφίας

http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=603:9312——–&catid=29:2009-07-31-01-42-16

Περιοδικὸν «Φωτεινὴ Γραμμή»
Μουσῶν 14 – 15452 Ψυχικόν
Τηλ.: 210-3254321, Τηλεομοιότυπον:210-3236978
www.fotgrammi.gr

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΕΚΚΛΗΣΗ

Του δικηγόρου Ιωάννου Κανελλόπουλου

Πρός
 1)Τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κ. Ιερώνυμο
2) Τα μέλη της Συνοδικής επιτροπής επί του μοναχικού βίου
3) Τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς  της Δ.Ι.Σ.
4)Προς άπαντας τους Αρχιερείς των ιερών μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος
5) Αρχιμανδρίτη Μεθόδιο Κρητικό, εισηγητή της συνοδικής επιτροπής επί του μοναχικού βίου

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

1)Εις τα εν Ελλάδι ιερά Ησυχαστήρια
2)Εις τις εν Ελλάδι ιερές μονές
3)Εις τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο
4) Διαδικτυακούς τόπους και εκκλησιαστικά πρακτορεία

Δευτέρα 05-03-2012
Μακαριώτατε,  Άγιοι αρχιερείς ευλογείτε,
Δια της παρούσης αναφέρομαι προς Υμάς, καθότι όπως πληροφορούμαι την προσεχή Πέμπτη 15 Μαρτίου τρέχοντος έτους, έχετε προγραμματίσει ημερίδα, για την έγκριση νέου κανονισμού ‘Περί των εν Ελλάδι  Ορθοδόξων Ιερών Ησυχαστηρίων’.  
Μετά από επικοινωνία που είχα με πολλά Ησυχαστήρια, διεπίστωσα, ότι οι περισσότερες αδελφότητες αυτών, έχουν παντελή άγνοια της εν λόγω προγραμματισθείσης ημερίδος, καθότι δεν έλαβαν έως τώρα ουδεμία πρόσκληση, ενώ συγχρόνως εξέφραζαν την εύλογη απορία τους για την επιλογή του χρόνου, εν μέσω δηλαδή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Στην παράδοση του μοναχισμού,η Μεγάλη και Αγία Τεσσαρακοστή, έχει εξέχουσα σημασία, ακόμα και εμείς οι κατά κόσμον Χριστιανοί,έχουμε εκ των γονέων μας και των παππούδων μας γαλουχηθεί, ότι αυτές τις ημέρες και εμείς πρέπει να περιορίζουμε τις άσκοπες εξόδους μας και να βρίσκομεν ευκαιρίας για αναχώρηση προς τας Ιεράς Μονάς και τα Ιερά Ησυχαστήρια,δια την πνευματικήν ανάτασή μας. Οι δε μοναχοί τηρούν με πολύ αυστηρότητα, το ησυχαστικό πνεύμα και πρόγραμμα, πηγαίνοντας από το κελί τους εις την εκκλησία και πάλι εις το κελί τους, αποφεύγοντας τας συντυχίας και με αυτούς ακόμα τους μοναχούς της Ιεράς Μονής τους. Οι δε παλαιότεροι μοναχοί  τηρούντες αυστηρότερον τας παραδόσεις, άφηναν και αυτάς τα ιδίας Ιεράς Μονάς και οδηγούντο εις την εσωτέραν έρημο και επέστρεφον την Κυριακή των Βαΐων.
Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ποιος ο λόγος που οι «ενδιαφερόμενοι» για τον Ησυχαστικό (περί Ησυχαστηρίων ο λόγος) μοναχισμό δεν καταθέτουν στοιχειώδη σεβασμό στις αιώνιες παραδόσεις του μοναχισμού και της Εκκλησίας και καλούν από όλη την Ελλάδα, τις μοναχές και τους μοναχούς, εν τω μέσω της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στην Αθήνα, για συζητήσεις και διαλόγους και μάλιστα νομοκανονικούς.
Τι επείγουσα διαδικασία είναι αυτή; Και ποιος σοβαρός λόγος υφίσταται ώστε να καταπατούνται «όρια αιώνια α έθεντο οι πατέρες υμών;» Read more »

Συγχρονα ειδωλα – САВРЕМЕНИ ИДОЛИ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: Cрпски језик, Xαιρετισμοι της Παναγιας

Β΄ Στάσις Χαιρετισμῶν

Συγχρονα ειδωλα

«Χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα» (Ἀκάθ. ὕμν. Λ2β΄)

Ο Ἀκάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἀριστούργημα θρησκευτικῆς ποιήσεως. Εἶ­νε πολύεδρο διαμάντι, ποὺ κάθε πλευρά του, κα­θένα ἀπὸ τὰ 144 «χαῖρε», ἀκτινοβολεῖ. Σήμερα μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ προσπαθήσω νὰ ἐξηγήσω αὐτὸ ποὺ ἀκούσατε· «Χαῖ­ρε, τῶν εἰ­δώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα». Χαῖρε Παναγία, διότι ἐσὺ γέννησες ἐκεῖνον ποὺ ἤ­λεγξε τὴν ἀ­πάτη τῶν εἰδώλων καὶ τὰ σάρωσε (Λ2β΄).
Θὰ δοῦμε πρῶτον τί εἶνε εἴδωλο, καὶ δεύτερον ἂν σήμερα ὑπάρχῃ εἰδωλολατρία.

* * *

Α΄. Τί εἶνε εἴδωλο; Πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ἀγα­πητοί μου, ὅτι ὁ ἄνθρωπος στὴν ἀρχή, ὅταν πρωτοεμφανίσθηκε, γνώριζε καὶ λάτρευε τὸν ἀ­ληθινὸ Θεό. Ἀλλὰ κατόπιν, μὲ τὴν ἀπομάκρυνσί του ἀπὸ αὐτόν, ὅπως ὅλα τὰ κα­λὰ δι­εστράφησαν, ἔτσι ἀλλοιώθηκε καὶ ἡ πίστι του. Ἔχασε τὸν ἀληθινὸ Θεό, καὶ τὸ κενὸ ποὺ δημι­ουρ­γήθηκε ἦρθαν ν᾽ ἀναπληρώσουν τὰ εἴδωλα. Ἔτσι παρουσιάστηκε ἡ εἰδωλολατρία.
Τὰ εἴδωλα δὲν εἶνε κάτι πραγματικό· τὰ δημιούργησε ἡ φαντασία πάνω στὴν ἀνάγκη τῆς ψυχῆς γιὰ Θεό. Ὁ ἄνθρωπος φαν­τάστηκε κάτι ψεύτικο καὶ ἔπλασε διάφορα ἀπατηλὰ ὑ­ποκατάστατα. Πῆρε π.χ. ἕνα κομμάτι μάρμαρο, τὸ πελέκησε καὶ τοῦ ἔδωσε μιὰ μορφή. Κ᾽ ἐ­μεῖς βέβαια σήμερα κάνουμε ἀγάλματα, ἀλλὰ λέμε· Αὐτὸ εἶνε μιὰ ἀπεικόνισι τοῦ ἄλφα ἢ βῆτ­­τα ἥ­ρωος. Ἐκεῖνοι ὅμως τότε εἶπαν, ὅτι μέσα στὸ ἄγαλμα ἐκεῖνο ὑπάρχει μιὰ θεϊ­κὴ ὕπαρξι, ὅτι τὸ ἴδιο τὸ ἄγαλμα εἶνε θεός.
Ἔτσι ἡ ἀνθρωπότης πρὸ Χριστοῦ θεοποίη­σε τὰ πάντα· τὸν ἥλιο, τὴ σελήνη, τὰ ἄστρα, λίμνες, ποτάμια, δέντρα, ζῷα, πουλιά…. Τὰ πάντα θεός, θεοποίησις τῶν πάντων.
Ἡ εἰδωλολατρία ἁπλώθηκε σὲ ὅλη τὴ γῆ, καὶ στοὺς πλέον εὐγενεῖς λαούς. Ἂν παρακο­λουθήσατε μὲ προσοχὴ τὴν δευτέρα στάσι τῶν Χαιρετισμῶν, θ᾽ ἀκούσατε ὅτι μεταξὺ τῶν ἄλ­λων μνημονεύονται (στὰ στοιχεῖα Κάππα καὶ Λάμβδα) δύο χῶρες, ἡ Αἴγυπτος καὶ ἡ Βαβυλών.
Οἱ Αἰγύπτιοι, ποὺ εἶχαν πολιτισμὸ χιλιετι­ῶν, λάτρευαν ὡς θεὸ τὸ Νεῖλο ποταμό, ποὺ τροφοδοτεῖ τὴ χώρα τους. Λάτρευαν τὰ γερά­κια. Λάτρευαν ―ἀπίστευτο― τὶς γάτες· σὲ ἀ­να­σκαφὲς βρέθηκε νεκροταφεῖο μὲ μικρά, χρυ­σᾶ παρακαλῶ, φέρε­τρα, ποὺ περιεῖχαν σκελετοὺς ἀπὸ γάτες! λάτρευαν τὰ ζῷα (ὅ­πως καὶ σήμερα μερι­κοὶ ζῳόφιλοι). Γι᾽ αὐ­τὸ ἀπόψε, στὸ στοιχεῖο Λάμβδα, ἀ­κοῦμε· «Λάμψας ἐν τῇ Αἰ­γύπτῳ φωτισμὸν ἀ­ληθεί­ας, ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τὸ σκότος…».
Εἰδωλολάτρες ἦταν καὶ οἱ Βαβυλώνιοι, μὲ μεγάλο πολιτισμὸ στὴ Μεσοποταμία. Ἄλλοι πάλι αὐτοί. Εἶχαν φτειάξει ἕνα κούφιο ἄγαλμα ἀπὸ μπροῦντζο, τὸ γέμιζαν μὲ εὔφλεκτες ὗλες, τοὺς ἔβαζαν φωτιά, κι ὅταν ὁ μπροῦντζος πυ­ρα­κτωνόταν ἔβαζαν ἐπάνω στὶς τεράστιες ἁ­πλω­μένες παλάμες τοῦ ἀγάλματος – τί; βρέφη, παιδάκια! Τὰ προσέφεραν θυσία κι αὐτὰ καίγον­ταν, ἐνῷ τὰ τύμπανα χτυποῦσαν μανιω­δῶς· γίνον­ταν κάρβουνο, ἔλιωναν σὰν τὸ λιβάνι….
Οἱ Αἰγύπτιοι εἰδωλολάτρες, οἱ Βαβυλώνιοι εἰδωλολάτρες. Οἱ ῾Ρωμαῖοι, κι αὐτοὶ εἰδωλολά­τρες μὲ πλῆθος θεούς. Καὶ οἱ Ἕλληνες; Ὤ οἱ Ἑλληνες, ποὺ εἶχαν τὰ σκῆπτρα τῆς φιλοσοφί­ας καὶ τῶν ἐπιστημῶν, ἦταν κι αὐτοὶ βυθισμέ­νοι σὲ βάλτο. Ἕνα μόνο σᾶς λέω· ὅταν ἦρθε ὁ ἀ­πό­στολος Παῦλος στὴν Ἀ­θήνα νὰ κηρύξῃ τὸ εὐ­αγ­γέλιο, βρῆκε ὅλη τὴν πό­λι «κατείδωλον» – ἔ­τσι ἐκφράζεται ἡ Γραφή (Πράξ. 17,16). Τί θὰ πῇ «κα­τείδωλος»· γεμάτη εἴ­δωλα. Καὶ «παρωξύνετο» (ἔ.ἀ.) τὸ πνεῦμα τοῦ ἀ­ποστόλου βλέποντας εἴδωλα σὲ κάθε γωνιά. Ὅπως εἶπε κάποιος, ἂν μετρούσαμε τοὺς κατοίκους τῆς Ἀθήνας καὶ τὰ εἴδωλα, τὰ εἴδωλα θὰ ἦταν περισσότερα.
Εἰδωλολατρία. Ἔτσι ἦταν ὁ κόσμος ὁλόκλη­ρος. Μόνο σὲ μιὰ γωνιὰ τοῦ κόσμου λάτρευαν τὸν ἀληθινὸ Θεό. Ὁ λαὸς αὐτὸς ἦταν οἱ Ἰουδαῖοι. Ἀλλὰ κ᾽ ἐκεῖ, τόσο μεγάλη ἦταν ἡ ἐ­πιρροὴ τοῦ εἰδωλολατρικοῦ περιβάλλοντος, ὥσ­τε καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ἀκόμη ἐρχόταν περίοδος ποὺ λησμονοῦσαν τὸν ἀληθινὸ Θεό, λάτρευαν εἴδωλα, καὶ τότε οἱ γνήσιοι προφῆτες τοῦ Θεοῦ τοὺς ἤλεγχαν μὲ πύρινη γλῶσσα.
Ἐνῷ ὅμως παντοῦ ἐπικρατοῦσε εἰδωλολατρία, ξαφνικὰ ἡ εἰδωλολατρία ἔπεσε! Ποιός τὴν κατήργησε; ἡ φιλοσοφία, ἡ ποίησις, ἡ ῥητο­ρεία; Τίποτε ἀπ᾽ αὐτά. Ὁ Σωκράτης μόλις τόλμησε ν᾽ ἀμφισβητήσῃ τὴν ὕπαρξι τέτοιων θεῶν καὶ καταδικάσθηκε σὲ θάνατο διὰ κωνείου. Πῶς λοιπὸν ἔπεσε ἡ εἰδωλολατρία; Ἔ­πεσε ὅταν γεννήθηκε ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου κι ἀκούστηκε νὰ κηρύττῃ, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εἶνε ὕλη, μάρμαρο, ξύλο, ἀσήμι· δὲν εἶνε ποταμός, θάλασσα, ἀστέρι· ἀλλὰ «πνεῦμα ὁ Θεός». Τί μεγάλος λόγος αὐτός! Καὶ μόνο ὁ λόγος αὐ­τός, ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς σὲ μία ἁμαρτωλὴ γυναῖκα, ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ ὅλη τὴν ἀν­θρώ­πινη σοφία. «Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσ­κυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰω. 4,24). Ἔτσι ἔπεσε ἡ εἰδωλολατρία, καὶ ἦρθε ἡ πίστι καὶ ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.
Ὕστερα ἀπὸ 300 χρόνια ἔγινε καὶ μιὰ προσπάθεια ν᾽ ἀναστηθοῦν τὰ εἴδωλα. Παρουσιάστη­κε ἕνας αὐτοκράτορας, ὁ Ἰουλιανὸς ὁ παρα­βά­της, καὶ εἶπε· Ἐγὼ θὰ καταργήσω τὴ θρη­σκεία τοῦ Ναζωραίου καὶ θὰ ἐπαναφέρω τὴν παλιὰ θρησκεία, θ᾽ ἀναστήσω τὴν εἰδωλολατρία. Ἔ­στειλε καὶ στὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν, ποὺ ἦταν ναὸς τοῦ Ἀπόλλωνος (δηλαδὴ τῶν δαιμό­νων), νὰ ρωτήσῃ γιὰ τὴν ἔκβασι τῆς ἐπιχειρήσεως αὐτῆς. Καὶ τὸ μαντεῖο (δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ διάβολος) ἀπήντησε· «Χαμαὶ πέσε δαίδαλος αὐλά. Οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δά­φνην, οὐ παγὰν λαλέουσαν. Ἀ­πέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ». Ἑλληνικὰ εἶν᾽ αὐ­τά, ἀλλὰ ποιός τώρα τὰ καταλαβαίνει; ἔβαλαν στόχο «πνευμάτων ἀερίων τὰ πλήθη», ποὺ ἀ­κούσαμε σήμε­ρα (καν. Ἀκαθ. η΄ ᾠδ.), νὰ διαλύσουν τὸ ἱστορικὸ τοῦτο ἔθνος. Τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ἀπάν­τη­σι τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν; Ὅτι πάει πλέον, ἦρθε τὸ τέλος, δὲν θ᾽ ἀκουστῇ στὸ ἑξῆς ἀπὸ ἐδῶ ἡ φωνὴ τοῦ Ἀπόλλωνος νὰ μαντεύῃ… Θὰ ἀκουγόταν παντοῦ ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ Ἰουλιανὸς πεθαίνον­τας εἶ­πε· «Νενίκηκάς με, Ναζωραῖε»· Χριστέ, μὲ νίκη­σες δὲν μπόρεσα νὰ ἐπαναφέ­ρω τὰ εἴδωλα.
Αὐτὸ ἀκριβῶς ὑπογραμμίζει ὁ χαιρετισμὸς «Χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα», στὸν ὁποῖο προσπαθοῦμε νὰ δώσουμε μία ἐξ­ήγησι. Ζητοῦν τώρα ὡρισμένοι νὰ τὰ μεταφρά­σουν αὐτά· δὲν μεταφράζονται, εἶνε ἀμετάφραστα. Εἶνε χρυσὸς 24 καρατίων· κάθε ἀπόπειρα γιὰ μετάφρασι εἶνε ματαιοπονία, ἐπιφέ­ρει ἀλλοίωσιν τοῦ ὑπερόχου αὐτοῦ κειμένου.
Β΄. Τὸ δεύτερο τώρα ἐρώτημα· ὑπάρχει σήμε­ρα εἰδωλολατρία; Δυστυχῶς ὑπάρχει! Ρωτῆ­στε τοὺς ἱεραποστόλους ποὺ κηρύττουν στὴν Ἀφρική, τὴν Ἀσία καὶ ἀλλοῦ. Ἕνα δισεκατομμύριο (ἕνας στοὺς τέσσερις κατοίκους τῆς γῆς) λατρεύουν εἴδωλα καὶ ἀσχολοῦνται μὲ τὴ μαγεία κι ὅ,τι δαιμονικὸ φανταστῆτε.
Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ὑπάρχουν εἰδωλολά­τρες καὶ – ποῦ; μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν, αὐ­τῶν ποὺ ἔρχονται στὴν ἐκκλησία! Στὸ ὄνομα Χριστιανοί, ἀλλὰ στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τους λα­τρεύουν κρυφὰ εἴδωλα. Ὁ γαστρί­μαργος θεὸ ἔχει τὴν κοιλιὰ καὶ τὸ φαΐ. Ὁ φιλήδονος θεὸ ἔ­χει τὰ ὑπογάστρια καὶ τὸ σέξ. Ὁ φιλόδοξος θεὸ ἔχει τὴ δόξα, τὴν ἐξουσία, τὸ κράτος. Θέλετε κι ἄλλα μικρότερα εἴδωλα; Πολλοὶ ὡς θεὸ λατρεύουν τὸ φουτ-μπώλ, τὴ μπάλλα· ἄλλοι τὸ ποτό, τὸ κρασί· ἄλλοι τὸ χαρτί, τὸ χαρτοπαίγνιο· ἄλλοι τὴν πολιτική, τὸ κόμμα, τὸν ἀρχηγό. Ἕνα παράδει­γμα. Στὴν Ἀθήνα κάποιο φτω­χαδάκι, κα­θὼς ἔβγαινε ἀπὸ μιὰ ταβέρνα, εἶπε ἄσχημο λόγο ―κακῶς― γιὰ τὸν πρωθυπουργό. Ἀμέσως τὸν ἔπιασαν καὶ τὸν δίκασαν ἐπ᾽ αὐ­τοφώρῳ σὲ ὀχτὼ μῆνες φυλακή. Ἐνῷ ἂν κάποιος βλαστημήσῃ τὰ θεῖα, λένε· Ἀθῷος ὁ κατηγορούμενος, δὲν εἶχε κακὴ πρόθεσι… Μεγάλος δηλαδὴ ὁ πρωθυπουργὸς κι ὁ πρόεδρος δημοκρατίας – μικρός, πολὺ μικρὸς ὁ Χριστός!

* * *

Ὑπάρχει λοιπόν, ἀγαπητοί μου, καὶ σήμερα εἰδωλολα­τρία.
Γι᾽ αὐτό, ὅταν ἀπόψε πᾶτε στὸ σπίτι κάντε προσ­ευ­χὴ καὶ πῆτε στὴν Παναγία μας· «Χαῖρε, τῶν εἰ­δώλων τὸν δόλον ἐλέγξασα». Παναγιά, γκρέμισε μέσα μας κάθε εἴδωλο καὶ βοήθα μας νὰ γίνουμε πραγματικοὶ Χριστιανοί.
Ἀνοῖξτε τὴν ἁγία Γραφὴ ἐπίσης καὶ διαβάστε πῶς τελειώνει ἡ πρώτη ἐπιστολὴ τοῦ εὐαγ­γελιστοῦ Ἰωάννου· «Τεκνία», παιδάκια μου, «φυ­λά­ξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων» (Α΄ Ἰωάν. 5,21).
Καὶ τέλος ἂς ἀ­κουστῇ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς κάθε πιστοῦ· Κάτω τὰ εἴδωλα!
Εἴθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ μᾶς βοηθήσῃ, ὥστε νὰ μὴν εἴμαστε ψευτοχριστι­ανοὶ ποὺ λατρεύουν εἴδωλα, ἀλλὰ νὰ λατρεύ­ουμε Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον τὸν ἐσταυρωμένον· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑ­περυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης Παρασκευὴ 13-3-1987)

______

SERBIKA

_______

САВРЕМЕНИ ИДОЛИ

«Радуј се, јер си лукавство идола изобличила!» (Акат. икос 6)

Акатист Пресветој Богородици је врхунац религиозне прозе. Акатист је  вишестрани дијамант, чија свака страна, од 144 колико их има,  «Радуј се», светли. Данас ћу,  уз помоћ Божију, покушати да вам протумачим оно што сте чули: «Радуј се, јер си лукавство идола изобличила!» (Акат.икос 6). Радуј се Пресвета, јер Ти си родила Онога који је изобличио и уништио лукавство идола!  Запитаћемо се прво шта је идол, и да ли данас постоји идолопоклонство?

* * *

Шта је идол? Драги моји, треба да знамо, да је човек од свога постанка упознао и  обожавао истинитог Бога. Како се човек удаљавао од Бога, тако су се и  сва добра изопачила, тако се променила и човекова вера. Човек је изгубио истинитог Бога, а празнину која се при том створила, дошли су да испуне идоли. Тако је настало идолопоклонство.

Идоли нису нешто стварно, створила их је машта из душевне потребе за Богом. Човек је замислио нешто лажно и створио је разне варљиве замене. Узео је, нпр.,  комад мермера и обрадио га, па дао му неки лик. И ми данас, наравно, правимо скулптуре, па  кажемо да је то  један приказ ове или оне особе. Међутим, људи у оно доба су говорили да у тој скулптури постоји неко божанско биће, да је сама скулптура бог. На тај начин су људи пре Христа све обожили: сунце, месец, звезде, језера, реке, дрвеће, животиње, птице…. Све им је било божанство, обожили су све.

Идолопоклонство се распространило на целу планету, па и на учене народе. Ако сте са пажњом послушали другу станку Акатиста, чули сте да се између осталих помињу и (у 6. кондаку и 6. икосу) имена две земље, Египта и Вавилона.

Египћани, који су имали хиљадугодишњу цивилизацију, обожавали су као бога реку Нил, која напаја водом њихову земљу. Обожавали су орлове.  Невероватно! Обожавали су  и мачке, у ископинама су пронађене мале гробнице, молићу лепо, мали  златни кивоти, у којима су се налазили скелети мачака! Обожавали су и животиње (као и данашњи зоофили). Зато вечерас, чујмо: «Засјавши у Египту светлошћу истине, прогнао си таму лажи, јер идоли његови, Спаситељу, попадоше не могући поднети Твоју силу.…». (Акатист. икос 6)

И Вавилонци су били идолопоклоници, са великом цивилизацијом у Месопотамији. Па и они су направили једну шупљу скулптуру од бронзе, пунили би је  са запаљивим материјалима, када би се ватра запалила на раширене руке бронзаног кипа, замислите кога су стављали? Одојчад и малу децу!  Приносили су жртву, док су бубњеви манијакално ударали, деца су постајала угаљ, топили су се као тамјан…

Дакле, идолопоклоници су били: Египћани и Вавилонци.  А тек Римљани? И они су били идолопоклоници, са мноштвом божанстава. Тако и Грци. О, Грци, који су имали штафете филозофије и наука, били су и они утопљени у идолопоклонство. Само ћу вам једно рећи: када је дошао апостол Павле у Атину да проповеда Јеванђеље, затекао је  град «пун идола» –  тако се издражава Писмо,  «А кад их Павле чекаше у Атини, раздражи се дух његов у њему гледајући град пун идола;» (Дела. 17,16). Раздражио се апостолов дух гледајући идоле на сваком ћошку. Као што је неко рекао – када бисмо избројали становнике Атине и идоле, пронашли бисмо више идола.

Идолопоклонство! Такав је био цео свет. Само у једном ћошку света обожавали су истинитог Бога. Народ који је обожавао истинитог Бога је био јудејски. Међутим, и на њих је веома утицало идолопоклонско окружење, чак се дешавало да Јудејци периодично забораве на истинитог Бога, па би тада обожавали идоле, а онда  би их  познати пророци Божији опомињали ватреним језиком.

Свуда је владало идолопоклонство, али је изненада и пало! Да ли га је срушило: филозофија, песништво или риторство? Ништа од свега наведеног. Сократ се једва усудио да посумња у постојање таквих богова и осуђен је на смрт (открован). Како је онда пало идолопоклонство? Пало је када се родио Син од Дјеве и када се чуло да проповеда, да Бог није материја, мермер, дрво, сребро, река, море, звезда, него је «Бог дух». Како је то велика реч! Само и та реч коју је рекао Христос једној грешној жени, вреди више од све људске мудрости. «Бог је дух; и који му се моле, духом и истином треба да се моле» (Јован. 4,24). Тако је пало идолопоклонство, а стигла је вера и обожавање истинитог Бога, Тројичног Бога.

После 300 година покушали су опет да васкрсну идоле. Појавио се један аутократор, Јулијан преступник, који је рекао: «Ја ћу укинути религију Назарећанинову и поново ћу да вратим стару религију – васкрснућу идолопоклонство.» Послао је и у пророчиште у  Делфима, које је било храм Аполона (дакле демона), да упита за извођење те своје замисли. А врач (дакле сам ђаво), је одговорио: – «Χαμαὶ πέσε δαίδαλος αὐλά. Οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δά­φνην, οὐ παγὰν λαλέουσαν. Ἀ­πέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ». Грчки је то, али ко то сада да разуме, одредили су  «мноштво небеских духова» што смо чули вечерас у Акатисту, да униште тај историјски народ. Шта значи тај одговор врача из Делфа? То значи да је већ све готово, да је дошао крај,  да се неће чути убудуће глас Аполона како пророкује… чуће се свуда глас Господа нашег Исуса Христа. А Јулијан је  умирући изрекао чувене речи: «Победио си ме, Назарећанине  Христе, победио си ме, нисам могао да  повратим идоле.»

Управо то и наглашавају Поздрави: «Радуј се, јер си лукавство идола изобличила!». Данас појединци покушавају да преведу те речи, али оне су непреводиве. Оне су злато од 24 карата. Сваки покушај да се преведу је узалудан, доводи до измене тога предивног текста.
Да ли данас постоји идолопоклонство? На жалост – постоји! Упитајте мисионаре који проповедају у Африци, Азији и др. Једна милијарда (сваки  четврти становник земље) обожава идоле и бави се врачањем и гатањем.

Међутим, осим њих, где још има идолопоклоника?  Има их међу хришћанима, који долазе у цркву! Они су по имену само хришћани, али у дубини свог срца тајно обожавају идоле. Стомакоугодник има за свог бога желудац и јело. Сластољубац има за божанство доњи абдомен и телесне ужитке.  Славољубив има за бога славу, власт и државу. Да ли желите да наведем неке мање идоле? Многи имају за божанство фудбал, странке, неко лопту, неко пиће, неко вино, неко карте, неко коцкање, неко политичку странку или вођу. Један пример: у Атини неки сиромах, док је излазио из једне кафане, рекао је ружну реч за председника. Одмах су га ухватили и осудили на осам месеци затвора. Али када неко хули на Бога, кажу да је осуђеник  недужан, да није имао лошу намеру…. Тако да су у њиховим очима велики потпредседник и председник неке земље а мали, веома мали за њих је Христос!

* * *

Драги моји, постоји и данас идолопоклонство. Зато вечерас када одете својим домовима, помолите се Пресветој Богомајци овим речима: «Радуј се, јер си лукавство идола изобличила! Пресвета Богородице, уништи у нама сваки идол и помози нам да постанемо истинити хришћани.» Потом отворите Свето писмо, и прочитајте како завршава Прва посланица Јеванђелиста Јована: «Дјечице! чувајте се од незнабоштва. Амин.» (1. Пос. Јов. 5,21). На крају нека се чује из дубине срца сваког верника:  «Доле идоли! Нека нам помогне Господ наш Исус Христос, да не будемо лажни хришћани који обожавају идоле, него да обожавамо Исуса Назарећанина распетог, кога деца Грка, славите и преузносите у све векове. Амин«
† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(Беседа Митрополита Флоринског о. Августина Кантиота у храму Светог Пантелејмона у Флорини, петак 13-3-1987)

Η ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Η ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

             Τί είναι αλήθεια; Είναι ο Ιδιος ο Χριστός σαν Θεός, η Σαρκωμένη Αλήθεια, η προαιώνια, προφητική διδασκαλία Του, η αδιάφθορη Ορθή Πίστη σ’ Αυτόν, οι πραγματικοί Του Αγιοί, η Ορθόδοξη Εκκλησία Του, το Σώμα Του. Για αυτό και δεν είπε «έχω αλήθεια» ἠ λέγω την αλήθεια» αλλά είπε «ΕΙΜΑΙ η Αλήθεια!»

            Το πρώτο που θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, όπως όλες οι άλλες θρησκείες του κόσμου. Θρησκεία, από το ‘άνω θρώσκω’ είναι μία ανιούσα κίνηση εκ μέρους του ανθρώπου, από την γη προς τα άνω  για αναζήτηση και ανεύρεση του θείου όντος πέρα από την επουράνια σφαίρα.

            Ενώ στην Ορθοδοξία έχουμε ακριβώς το αντίθετο, μια κατιούσα κίνηση, από τον ουρανό προς τη γη.  Δεν έχουμε αποτέλεσμα κάποιας ανθρώπινης προσπάθειας σαν ανακάλυψη, αλλά έχουμε αποκάλυψη σε μας από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, που δηλώνει ότι κατέβηκε από την ουρανό και ότι είναι ο Μόνος Αληθινός Τριαδικός Θεός.

            Η Ορθοδοξία λοιπόν δεν είναι θρησκεία διότι δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, δεν είναι απλή επινόηση ορισμών και κανόνων ούτε φιλοσοφικό / ηθικό σύστημα ιδεών. Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ / Ο ΚΑΡΔΙΟΓΝΩΣΤΗΣ (СРЦЕПОЗНАВАТЕЉ)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Φεβ 19th, 2012 | filed Filed under: Cрпски језик, ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.), ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

__

_

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

Kυριακή Α΄ Nηστειών (της Oρθοδοξίας)

Kαρδιογνώστης

«Λέγει αυτώ Nαθαναήλ· Πόθεν με γινώσκεις;» (Iωάν. 1, 49)

ΣHMEPΑ, αγαπητοί μου χριστιανοί, είναι η Α΄ Kυριακή των Nηστειών ή Kυριακή της Oρθοδοξίας.
Προσέξατε το Eυαγγέλιο; Περιγράφει τη συνάντησι του Xριστού με δύο μαθητάς, το Φίλιππο και το Nαθαναήλ.
Θα μου επιτρέψετε να απασχολήσω την αγάπη σας επάνω σε ένα πρακτικό θέμα. Θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στο ερώτημα εκείνο που έθεσε ο Nαθαναήλ, όταν είπε στο Xριστό· «Πόθεν με γινώσκεις;». που με γνωρίζεις;
Στο ερώτημα αυτό, όπως και στην απάντησι που έδωσε ο Kύριος, υπάρχει κρυμμένη ωφελιμωτάτη πνευματική διδασκαλία.
O Nαθαναήλ, αγαπητοί μου, δεν εγνώριζε το Xριστό. Γι’ αυτόν ο Xριστός ήταν αγνωστος. άλλα και για πολλούς σημερινούς ανθρώπους είναι αγνωστος. δεν ομιλώ για τους ειδωλολάτρες, που κατοικούν κάτω στην Αφρική και στη ζούγκλα. Mπορεί να λέγεται κάποιος χριστιανός, και όμως και γι’ αυτόν ο Xριστός να είναι άγνωστος. Γι’ αυτό ορθώς κάποιος είπε, ότι σήμερα ο Xριστός περιπατεί στη γη ως ο μεγάλος άγνωστος.
Tι δυστυχία να μη γνωρίζει κανείς το Xριστό! δεν υπάρχει μεγαλύτερη συμφορά. Όπως δεν υπάρχει και πιό μεγάλη ευτυχία στον κόσμο από το να γνωρίζει κανείς το Xριστό, να πιστεύη α κράδαντα σ’ αυτόν και να καλή και αλλους ακόμη κοντά του.
O Nαθαναήλ ήταν φίλος με το Φίλιππο, ο οποίος είχε γνωρίσει το Xριστό. Από την ώρα που ο Φίλιππος πίστεψε στο Xριστό, έπλεε σε ωκεανό χαράς και αγαλλιάσεως. Θεώρησε λοιπόν καθήκον του ο Φίλιππος να καλέσει και το Nαθαναήλ και να τον συστήσει στο Xριστό. Kαι όταν, μετα από κάποιους δισταγμούς, ο Nαθαναήλ ήλθε να δει για πρώτη φορα το Xριστό και να τον γνωρίσει, προτού ακόμη πλησιάσει , του λέει ο Xριστός μπροστα σε όλους· «Iδε αληθώς Iσραηλίτης, ενώ δόλος ουκ έστι». Nα ένας άνθρωπος που μέσα στηνκαρδιά του δεν υπάρχει υποκρισία.
O Nαθαναήλ απόρρησε, πώς τον γνωρίζει. Kαι κάνει αμέσως το ερώτημα· Kύριε, που με ξέρεις; Πως δίνεις τέτοιο πιστοποιητικό, ότι εγώ είμαι ένας ανυπόκριτος, ένας ειλικρινής ανθρωπος;
Kαί τότε ο Kύριος έσυρε το μυστικό πέπλο της ζωής του Nαθαναήλ ―διότι καθένας από μας έχει το μυστικό πέπλο της ζωής του― και αποκαλύπτει μια λεπτομέρεια, που μόνο αυτός εγνώριζε· σε είδα «υπό την συκήν», του λέει. Σε είδα κάτω από τη συκιά. Αυτό το εγνώριζε μόνο ο ίδιος ο Nαθαναήλ. Yπήρχε συνήθεια στους ευσεβείς Iουδαίους να αποσύρωνται κάτω από τα φυλλώματα, κ’ εκεί να περισυλλέγωνται στον εαυτό τους, να συγκεντρώνουν τις σκέψεις τους, να προσεύχωνται και να διαβάζουν το νόμο του Θεού.
Σb είδα, λέει, κάτω από τη συκιά. σε είδα γονατισμένο και δακρυσμένο, την ώρα της κατανύξεώς σου.
O Nαθαναήλ έμεινε κατάπληκτος. Πως είναι δυνατόν να γνωρίζει τη λεπτομέρια αυτή; Kαι τότε λέει· «Pαββί, συ ει ο υιός του Θεού , συ ει ο βασιλεύς του Iσραήλ».
Kαί ο Kύριος του απαντά· Πιστεύεις, επειδή  απλώς σου είπα μία λεπτομέρεια της ζωής σου, σου φανέρωσα ένα μυστικό του βίου σου; «Mείζων τούτων όψει». θα δεις ακόμα μεγαλύτερα. θα δεις τον ουρανό ν’ ανοίγει, και τους αγγέλους του Θεού να ανέρχωνται και να κατέρχωνται επί τον Yιόν του ανθρώπου.

* * *

Αυτό με λίγα λόγια είναι το περιεχόμενο του ιερού Eυαγγελίου. απ’ εδώ μπορούμε να πάρουμε μεγάλα διδάγματα.
Όπως ο Xριστός εγνώριζε τη ζωή τη μυστική και απόκρυφη του Nαθαναήλ, κατα παρόμοιο τρόπο γνωρίζει και τη ζωή μου και τη ζωή σας, τη ζωή όλου του κόσμου. Όλα ενώπιον του Kυρίου μας είναι γυμνά και τετραχηλισμένα.
Eίναι θεμελιώδης αλήθεια της πίστεως μας, ότι ο Kύριος δεν είναι ένας απλός άνθρωπος, ένα κοινό πρόσωπο της ιστορίας, αλλά είναι Θεός. Kαι ως Θεός είναι παντογνώστης.
Λένε μερικοί· Mα πως μπορεί να είναι παντογνώστης;
K’ εμείς απαντούμε. Eαν ο άνθρωπος κατώρθωσε να μαθαίνει γλώσσες και τέχνες, και βρήκε τρόπο να πληροφορήται τι συμβαίνει στο άλλο άκρο του κόσμου ή μέσα στο ξένο σπίτι, και ν’ αποκαλύπτει τα μυστικά του άλλου, και να καταγράφει την ιδιωτική ζωή των ανθρώπων, γιατί τάχατες ο Θεός, ο οποίος είναι υπεράνω όλων, να μην έχει την ικανότητα αυτή, να είναι παντογνώστης;
K’ εδώ είναι το σπουδαίο. δεν γνωρίζει ο Θεός απλώς τα εξωτερικά, αυτα που φαίνονται. O Θεός εισχωρεί και διαβάζει τα βάθη της καρδιάς. Bλέπει τις σκέψεις μας, τα αισθήματά μας, τους πόθους μας, όλο τον εσωτερικό μας κόσμο. Eίναι ο καρδιογνώστης.
H αλήθεια αυτή, αγαπητοί μου, ότι ο Θεός είναι καρδιογνώστης, βεβαιώνεται από όλη την αγία Γραφή. Δεν έχω καιρό να αναπτύξω περισσότερο το θέμα αυτe. Θ’ αναφέρω μόνο ένα ρητό των Ψαλμών που λέει, ότι Σύ, Kύριε, είσαι «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς», αυτός που ε ετάζει και γνωρίζει τι κρύβει ο άνθρωπος στα μύχια της καρδιάς του.
Παντογνώστης λοιπόν και καρδιογνώστης ο Θεός. Ακριβώς αυτη η αλήθεια είναι μεγάλη δύναμις, ακαταμάχητο πνευματικό όπλο. O άνθρωπος που πιστεύει, ότι ο Θεός είναι παντογνώστης και καρδιογνώστης ― και το κάνει αυτό βίωμά του―, αυτός ο άνθρωπος έχει μεγάλη ενίσχυσι.
Πάρε παράδειγμα από τον εαυτό σου. Όταν σκέπτεσαι το καλό, τι χαρα και τι αγαλλίασι δοκιμάζεις καθώς αναλογίζεσαι, ότι ο Θεός γνωρίζει τις διαθέσεις σου και εγκρίνει αυτα που έχεις στο νου σου! Mεγάλη δύναμι παίρνεις όταν αισθάνεσαι επάνω σου το μάτι του Θεού .
Kαί αντιθέτως. Σκέπτεσαι να κάνεις το κακό; Mόλις αναλογισθείς, ότι ο Θεός γνωρίζει τη σκέψι σου, σταματάς. Kαταλαβαίνεις, ότι δεν μπορείς να τον ξεγελάσεις. H ιδέα, ότι ο Θεός είναι καρδιογνώστης, είναι χαλινάρι. Όπως ακριβώς το αλογο το συγκρατει κανείς με το χαλινάρι για να μην πέσει στο γκρεμό, κατα παρόμοιο τρόπο και η ιδέα ότι ο Θεός είναι καρδιογνώστης είναι σωτήριο χαλινάρι του ανθρωπίνου κτήνους. Σκέπτεσαι και είσαι έτοιμος να κάνεις το κακό; Mια φωνή μυστική ακούγεται μέσα σου· Άλτ! Kαι σταματάς, γιατί ξέρεις ότι σε βλέπει ο Θεός.
Kύριε, «πόθεν με γινώσκεις;». Eμείς το λέμε; Mας γνωρίζει ο Kύριος. Mας γνωρίζει από την κούνια. Mας γνωρίζει από την παιδική μας ηλικία. Mας γνωρίζει περισσότερο κι από τη μάνα μας, που βάζει το αφτί της στην καρδιά του παιδιού της κι ακούει και το τίκ-τακ της καρδίας του. Kαι όμως ούτε η μάνα γνωρίζει όλα τα μυστικα του παιδιού της. Παραπάνω από τη μάνα, παραπάνω κι από την γυναίκα, παραπάνω κι από τον ιατρό, τον αστυνόμο και τα ραντάρ, παραπάνω απ’ όλα, ο Θεός βλέπει τον κόσμο ολόληρο. Ω Θεέ μου, τι τρομακτική α λήθεια είναι αυ τη για τους ασεβείς, και τι μεγάλη γαλήνη και ευλογία για τους ευσεβείς!

* * *

Θα τελειώσω με ένα απλό δίδαγμα, που θέλω να το καταλάβουν όλοι, και το μικρό παιδί και η γριά με τ’ άσπρα μαλλιά και ο επιστήμονας. Θέλω να το εντυπώσω στηνκαρδιά σας.
Nαί, αδελφοί μου! Yπάρχει, ναί υπάρχει, ένα μάτι που τα βλέπει όλα, υπάρχει ένα αυτί που τ’ ακούει όλα, υπάρχει ένα χέρι που τα γράφει όλα. Eίναι η παγγνωσία του Θεού.
Aς φοβηθούμε, λοιπόν, και ας λατρεύσουμε το Θεό. Aς πέσουμε να τον προσκυνήσουμε. Aς γίνουμε παιδιά του αγαπημένα. Kαι τότε, αν το πιστεύεις αυτό, ότι ο Θεός είναι καρδιογνώστης, θαύματα θα δεις  στη ζωή σου, στο σπίτι σου, στην κοινωνία σου. Πιστεύεις, ότι ο Θεός είναι καρδιογνώστης; Tότε οι ουρανοί θ’ ανοίξουν, η καρδιά σου θα γίνει παράδεισος, και μαζί με τους αγγέλους και αρχαγγέλους θα υμνείς τον Θεόν εις τους αιώνας.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος

________

ΣΕΡΒΙΚΑ

_____

Прва недеља поста (Недеља Православља)

СРЦЕПОЗНАВАТЕЉ

«Рече му Натанаило: Како ме познајеш?» (Јован. 1, 48)
Данас је,  драги моји хришћани,  прва недеља поста или Недеља Православља. Да ли сте послушали пажљиво Јеванђеље? Описује сусрет Христа са два ученика, са Филипом и Натанаилом. Сада ћемо да говоримо о  једној практичној теми. Желим вашу пажњу усмерити на питање које је Натанаило поставио, када је упитао Христа: «Како ме познајеш?» У том питању, као и у одговору који је дао Господ, постоји скривена  духовна поука.
Натанаило, драги моји, није познавао Христа. За њега је Христос био непознат, али и многим данашњим људима је Христос непознат. Овде не мислим на идолопоклонике, који живе доле у Африци и по разним џунглама. Може се неко звати хришћанин, али да му је Христос непознат. Зато је неко исправно и рекао, да данас Христос хода по земљи као велики незнанац.
Каква несрећа да неко не позна Христа! Не постоји већа несрећа од те. Као што не постоји већа срећа на свету да неко познаје Христа, да верује неклонуло у Њега и да позива и друге к Њему.
Натанаило је био пријатељ са Филипом, који је упознао Христа. Од часа када је Филип упознао Христа, запливао је у океану радости и усхићења. Филип је сматрао својом дужношћу да позове и представи Натанаила  Христу. Када је након нешто оклевања и премишљања Натанаил дошао  први пут да види и упозна Христа, пре него што се приближио, рече му Христос пред свима:  «Ево правог Израиљца у којем нема лукавства». Натанаило се зачудио како га познаје. И одмах поставља питање: «Господе, како ме знаш? По чему судиш, да сам ја нелицемеран и  искрен човек?» Тада је Господ уклонио тајни вео са Натанаиловог живота – јер свако од нас има тајни вео на свом животу – и открива једну појединост, коју само он зна: «Видео сам те  ‘под смоквом'», рече му. Видео сам те под смоквом. То је знао само Натанаило. Постојао је обичај код побожних Јудеја да се повлаче испод крошњи дрвећа и тамо се усмеравају на себе, да би сабрали своје мисли, помолили се и читали закон Божији.
«Видео сам те испод смокве, видео сам те како клечиш скрушено у време своје молитве.» Натанаило је остао изненађен. Како је могуће да неко зна ту појединост? И тада рече: «Рави, Ти си Син Божији, Ти си Цар Израиљев». Господ му одговара: «Верујеш јер сам ти рекао само једну појединост из твога живота и открио  ти само једну тајну из твога живота? Видећеш више од овога. Видећеш нешто још веће, видећеш небо да се отвара, и анђеле Божије да се пењу и силазе к Сину човечијем.»

* * *

Ово је укратко препричан садржај светог Јеванђеља, из чега можемо да узмемо велике поуке. Као што је Христос знао о тајном и скривеном животу Натанаила, на исти начин зна и мој живот, и ваш, и живот целог света. Све пред нашим Господом је обнажено и откривено. То је основна истина наше вере – да Господ није један обичан човек, једно јавно или историјско лице , већ Бог. Као Бог је Свезнатељ. Кажу неки – ма како може да буде Свезнатељ? А ми одговарамо: aко човек може да научи језике и разне технике, и ако је успео да сазна шта се догађа на другој страни света или у туђој кући, и да открива тајне других, и да описује приватни живот људи, зашто онда Бог, који је изнад свих, да нема ту способност, да је Свезнатељ? Ово што ћу рећи је најважније: Бог не види само споља, оно што се види. Бог улази и чита дубину нашег срца, види наше мисли, наша осећања, наше жеље и сву нашу унутрашњост. Бог је Срцепознаватељ. Ову истину, драги моји – да је Бог Срцепознаватељ, нам потврђује цело Свето писмо. Немам сада времена да се више задржим на овој теми. Навешћу само један цитат из Псалма који каже: «Ти си Господе који испитујеш срца и бубреге»,  Онај који испитује и познаје људе и најскривеније тајне њихових срца. Бог је дакле Свезнатељ и Срцепознаватељ. Управо та истина има велику снагу, она је непобедиво духовно оруђе. Човек који верује да је Бог Свезнатељ и Срцепознаватељ, и то примењује у свом животу – тај човек има велику потпору. Узми за пример себе, када размишљаш добро, какву радост и усхићење осећаш када мислиш да Бог познаје твоје расположење и одобрава оно што ти је на уму! Велику снагу добијаш када осећаш изнад себе око Божије. И супротно, када мислиш о нечем лошем? Чим помислиш, да Бог зна твоју помисао, престајеш мислити. Схваташ да Бога не можеш обманути. Помисао да је Бог Срцепознаватељ је узда. Као коња што неко повлачи са уздом да не падне у провалију, на исти начин и помисао да је Бог Срцепознаватељ је спасоносна кочница за звер у човеку. Мислиш и спреман си да учиниш зло, али један тајни глас у теби ти каже стоп и стајеш, јер знаш да те види Бог.
Господе, «како ме познајеш?». Да ли ми то говоримо? Господ нас познаје. Познаје нас од колевке. Познаје нас од нашег детињства. Познаје нас боље него наша мајка, која прислања своје ухо на срце дететово и чује откуцаје дететовог срца. Међутим чак ни мајка не зна све тајне свога детета. Изнад мајке, изнад жене, изнад лекара, полицајца и радара, изнад свега, Бог види цео свет. О, Боже мој, како је то страшна истина  за непобожне, а какав велики мир и благослов за побожне!

* * *

Ову ћу беседу  завршити са једном поуком, коју желим да сви разумеју, од малог детета и баке са седом косом, па све до научника. Желим ову поуку да утиснем у ваше срце. Да, браћо моја! Постоји, да постоји, једно око које све види, постоји једно ухо које чује све и постоји једна рука која све записује. То је Божије Свезнање. Побојмо се, дакле и обожавајмо Бога. Паднимо и поклонимо Mу се. Постанимо Његова вољена деца, а тада, ако у то верујеш, да је Бог Срцепознаватељ, видећеш чуда у своме животу, у својој кући и друштву. Верујеш ли да је Бог Срцепознаватељ? Тада ће се отворити небеса, твоје срце ће постати рај, и заједно са анђелима и арханђелима хвалићеш Бога у векове.
+Επίσκοπος Αυγουστίνος