Ο Γεροντας Γερβασιος Παρασκευοπουλος (1877-1964)

ήταν Έλληνας θεολογος και κληρικος- Θεωρειται μια απο τις σημαντικοτερες προσωπικοτητες της νεοτερης ιστοριας της Πατρας

Η ανακοίνωση της Μητρόπολης Ημέρα γιορτής για τους Πατρινούς, αλλά και για όλους τους Χριστιανούς.
Στην ταραγμένη εποχή του 21ου αιώνα, με τα συγκλονιστικά γεγονότα τόσο καθοριστικά για την ανθρώπινη ιστορία, ένα λαμπρό αστέρι πρόβαλε στο στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ο π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος που υπήρξε μια από τις σημαντικότερες θρησκευτικο-πολιτικές προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας της Πάτρας.
Διετέλεσε Ηγούμενος της Μονής Γηροκομείου Πατρών, καθώς και Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (1939-1941)….
Την συνεχεια: https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/7204952-paraskeyopoylos

Απο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» 1965
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης Αὺγουστίνου

† ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

(1877 – 1964)

Εἰς μνημόσυνον

(Εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 273/1964 φύλλον τῆς «Σπίθας» ἀναγγέλοντες τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ ἀειμνήστου π. Γερβασίου ἐγράφομεν, ὅτι τὸ ἐπόμενον φύλλον θὰ ἀφιεροῦτο εἰς τὴν μνήμην αὐτοῦ. Ἀλλὰ λόγω βαρείας ἀσθενείας τοῦ Συντάκτου τῆς Σπίθας(*) ἡ ὑπόσχεσις ἐκείνη δὲν ἐπραγματοποιήθη. Ἐπὶ τῆ συμπληρώσει ἔτους ἀπὸ τῆς ἐκδημίας αὐτοῦ θὰ προσπαθήσωμεν νὰ ἐκπληρώσωμεν τὸ χρέος δίδοντες μίαν σκιαγραφίαν τῆς ζωῆς καὶ τοῦ ἔργου τοῦ ἀειμνήστου τοῦτου ἱεραποστολικοῦ ἀνδρός).

«Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12)

Ὁ π. Γερβάσιος δὲν εἶλκε τὴν καταγωγὴν ἀπὸ τοὺς κατὰ κόσμον εὐγενεῖς. Δὲν ἐγεννήθη εἰς περιβάλλον «ἀριστοκρατικῆς» τινος οἰκογενείας, ἡ ὁποία καυχᾶται διὰ τὰ πλούτη καὶ τὴν δύναμίν της. Ἡ καταγωγή του ἦτο ταπεινή. Εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἡλίου ἕν μικρὸν καὶ ἄσημον χωρίον, Γρανίτσαν τῆς Γορτυνίας. Ὤ! Αὐτὰ τὰ μικρὰ καὶ ἄσημα χωρία, τὰ ὁποῖα οὐδὲ κἄν σημειώνονται εἰς τὸν γεωργαφικὸν χάρτην, πόσας φορὰς ἀναδεικνύονται ὑπέρτερα τῶν πόλεων, τῶν μεγάλων ἀστικῶν κέντρων. Μέσα ἀπὸ τὴν ὕπαιθρον, μέσα ἀπὸ τὰ χαμόσπιτα καὶ τὰς καλύβας ἐξέρχονται ὑπέροχοι ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν ὑψίστας εὐεργεσίας εἰς τὰς κοινωνίας καὶ τὰ ἔθνη. Ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ πού τόσον περιφρονεῖται, ὥς ποτε ἡ Ναζαρέτ, ἀνατέλλουν ἥλιοι, ὡς ἔλεγε χαρακτηριστικῶς ὁ ἀείμνηστος ἐθνικός μας ἱστορικὸς Παπαρρηγόπουλος πλέκων τὸ ἐγκώμιον ἐξόχου ἀνδρός, τοῦ Ἀσωπίου, ὅστις εἶλκε τὴν καταγωγήν του ἐκ τῶν ταπεινῶν του λαοῦ τάξεων. Καὶ ἐκ τοῦ μικροῦ καὶ ἀσήμου χωρίου τῆς Γορτυνίας ἐξῆλθε φῶς, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ φωτίση τὴν πρωτεύουσαν τῆς Πελοποννήσου καὶ νʼ ἀκτινοβολήση ἀκόμη πέραν τῶν ὀρίων αὐτῆς. Read more »

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (σελίδες 47-52)

2. – ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ

Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣ

• «Καὶ εἶδον, ὅτε ἤνοιξε τὸ ἀρνίον μίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγοντος ὡς φωνὴ βροντῆς˙ ἔρχου. Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν ἔχων τόξον˙ καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6, 1-2)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄.

Ἡ πρωτη σφραγις

Τὰ δάκρυα τοῦ Ἰωάννου – Ὡς εἴδομεν εἰς τὸ προηγούμενον κεφάλαιον ἕνα βιβλίον μυστηριῶδες ἐσφραγισμένον μὲ ἑπτὰ σφραγίδας ἐθεάθη ἐν τῷ οὐρανῷ. Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἐν τῷ οὐρανῷ, οὔτε ἐκ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, οὔτε ἐκ τῶν ὑποκάτω τῆς γῆς ἠδύνατο νʼ ἀνοίξῃ καὶ νʼ ἀναγνώσῃ αὐτό. Ὁ Ἰωάννης βλέπων τὴν ἀδυναμίαν ταύτην ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων ἔκλαιε. Ἔκλαιε «πολὺ»* σημειώνει τὸ ἱερὸν κείμενον. Διότι ὁ Ἰωάννης δὲν ἦτο ἀναίσθητός τις ὕπαρξις. Δὲν ὡμοίαζε ποσῶς μὲ τοὺς κακοὺς ἐκείνους ποιμένας τῶν ἡμερῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν ἀναπαυτικωτάτων καὶ προσοδοφόρων αὐτῶν θρόνων βλέπουν τὴν ζοφερὰν τοῦ ποιμνίου των ἄγνοιαν, τὴν κακίαν διαρκῶς ἐξαπλουμένην καὶ περισφίγγουσαν ὅλας τὰς ἡλικίας καὶ τὰς τάξεις, τὸν λαὸν δυστυχοῦντα καὶ ὑποφέροντα ποικιλοτρόπως, τὸν ὁρίζοντα πλήρη συννεφῶν ἐπαπειλοῦντα ἔκρηξιν σφοδρᾶς καταιγίδος, τὸν ἄνθρωπον σταυρούμενον, τὴν γῆν σειομένην, τὸν ἥλιον ἐκλείποντα καὶ αὐτοί… παίζουν ὡς οἱ ἀγροῖκοι τῆς Ρώμης στρατιῶται παρὰ τὴν ρίζαν τοῦ Σταυροῦ. Ἐνῷ μιμοῦμενοι τὸν Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν, Παῦλον τὸν Ἀπόστολον καὶ τὸν λοιπὸν χορὸν τῶν ἀποστόλων, τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἁγίων, θὰ ἔπρεπε νὰ κλαίουν πολὺ καὶ νὰ πενθοῦν διὰ τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν ἀθλιότητα τῶν καιρῶν μας, διὰ τὰς φρικτὰς ὁράσεις τοῦ παρόντος καὶ του μέλλοντος, θεωροῦντες τὰς συμφορὰς τοῦ ποιμνίου των ὡς ἰδικάς των συμφοράς˙ ἐνῷ μιμούμενοι τὴν δραστηριότητα τῶν μεγάλων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἔπρεπε νὰ κάμουν τὸ πᾶν διὰ νὰ ρίψουν ὀλίγον φῶς, ἔστω ὀλίγας ἀκτῖνας εἰς τὸ ὁλονὲν ζοφούμενον σκότος, νὰ περιορίσουν τὸ κακόν, νὰ ἐπουλώσουν πληγάς, νὰ ἀπαλύνουν τὸν πόνον, αὐτοὶ ἀδιαφοροῦν, περὶ ἕν καὶ μόνον φροντίζοντες, περὶ τοὺ ἀθλίου αὐτῶν σαρκίου.

Read more »

Χριστιανική Σπίθα», Ιουλίου 1965, φυλ. 282
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2324

Ἐξιστορησι των επεισοδιων στην «Αρζεντινα»
(απο την εφημεριδα «Χριστιανικη Δημοκρατια», φ. 5/2-7-1953)

(Τὸ βράδυ τῆς 27ης πρὸς τὴν 28η Ἰουνίου 1953 ὁ Χριστιανικὸς λαὸς ἔδωσε μιὰ ἱστορικὴ μάχη στὸ παρὰ τὸ Καλαμάκι – Ἀθηνῶν κοσμικὸ κέντρο «Ἀρζεντίνα», ὅπου ὑπὸ ἰσχυρὴ ἀστυνομικὴ προστασία διεξήχθη ἡ εἰδωλολατρικὴ ἑορτὴ τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς προαγωγείας τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας, ἡ ἐπονομαζομένη –πρὸς ἐξαπάτησιν τῆς κοινωνίας– «Καλλιστεῖα»)

Ἡ διενέργεια τῶν Καλλιστείων προκάλεσε διαμαρτυρίας ἀ­πὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς χώρας, Χριστιανικῶν καὶ μὴ Σωματείων, εἰς τὰς ὁποίας ὅμως δὲν ἐδόθη ἡ πρέπουσα σημασία ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν. Τοῦτο ὁδήγησε τὸν Χριστιανικὸν Σύλλογον «Μέγας Ἀθανάσιος» νὰ προβῆ εἰς τὰς γνωστὰς ἀποδοκιμασίας ἔξω ἀπὸ τὸ «ΡΕΞ» κατὰ τὸν προκριματικὸν διαγωνισμὸν τῶν Καλλιστείων. Παρὰ ταῦτα ὅμως οἱ ἁρμόδιοι «ἀγρὸν ἠγόρασαν». Τέλος, ἡ φαυλότης καὶ ὁ ἀντιχριστιανισμὸς τοῦ σημε­­ρινοῦ χρεωκοπημένου ὑλιστικοῦ Κράτους ἀπεκορυφώθη ὅ­ταν ἔ­γραφε στὰ παληά του τὰ παπούτσια τὸ διάβημα τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκ­κλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἐζήτησε τὴν κατάρ­γησιν τῶν προαγωγικῶν καὶ ἀντιχριστι­ανικῶν καλλιστείων.
Τὰ χριστιανικὰ Σωματεῖα τοῦ «Μεγάλου Ἀθανασίου» καὶ «Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ» ὀργάνωσαν τὴν ἀποδοκιμασίαν τοῦ κακοῦ. Τὸ κακὸν ἀντιμετωπίσθη διὰ δύο μέσων, α΄) τῆς προσευχῆς καὶ β΄) τῆς διαμαρτυρίας.
Ὁ λαὸς προσεύχεται. Ὑπέροχος μεγαλειώδης καὶ συγ­­κινητικὴ ἦ­το ἡ συγκέντρωσις στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου [Ψυρρῆ] Ἀθηνῶν. Εἰδοποιημένοι ἀπὸ ἔκτακτη ἔκδοσι τῆς «Σπίθας», ἄρχισαν ἀπὸ νωρὶς νὰ προσέρ­χων­ται στὸ ναὸ γιὰ τὴν ὁλονύκτια προσευχή. Στὶς 9 μ.μ. ὁ ναὸς ἤτανε κι᾽ ὅλας πλήρης. Read more »

ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 

  Συνέντευξη με τον αείμνηστο ‘Αντώνη Ιωαννίδη

————-

————-

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2326

Καλλιστεια στο Πασαλιμανι – Η δικη

(†) Ἀντώνη Π. Ἰωαννίδη

Τὸ 1953 προηγήθηκε ἀρχικὰ ἕνας προκριματικὸς διαγωνισμὸς τῶν εἰδωλολατρικῶν καλλιστείων στὸ «Ρέξ» τῶν Ἀθηνῶν μὲ ἀποδοκιμασίες τῶν πιστῶν ἔξω ἀπὸ τὸ κινηματοθέατρο. Ἔπειτα, τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου 27 πρὸς Κυριακὴ 28 Ἰουνίου, ἔγινε ἡ κυρίως τελετὴ τῶν καλλιστείων στὸ παραθαλάσσιο κέντρο διασκεδάσεως «Ἀρζεντίνα» στὸ Καλαμάκι – Ἀθηνῶν, ὅπως εἴδαμε ἤδη. Αὐτὴ ἦταν ἡ κεντρικὴ καὶ ἐναρκτήρια ἐκδήλωσι μὲ δρακόντεια μέτρα ἀσφαλείας. Κατόπιν ἀκολούθησαν ἄλλες τέτοιες ἐκδηλώσεις σὲ συνοικίες, ὅπως ἡ ἀκόλου­θη. Στὶς 29 Αὐγούστου δηλαδή, Σάββατο βράδυ πρὸς Κυριακὴ 30 Αὐγούστου, θὰ γίνονταν καλλιστεῖα στὸν κινηματογράφο «Παλλὰς» στὸ Πασαλιμάνι τοῦ Πειραιῶς. Οἱ διαμαρτυρίες ἐπαναλήφθηκαν καὶ ἐδῶ ἀπὸ ἐργαζόμενα παλληκάρια τοῦ Πειραιῶς, ποὺ συνελήφθησαν καὶ μετὰ ἀπὸ δύο μῆνες, τὸν Ὀκτώβριο, γινόταν ἡ δίκη τους, γιὰ τὴν ὁποία ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔγραψε ἄλλο ἄρθρο στὴ «Σπίθα»)

Ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος πονοῦσε γιὰ τὴν ἐκ­μετάλλευσι τῶν ἀνθρώπων καὶ εἰ­δικὰ τῶν γυναικῶν. Ἐκεῖνα τὰ χρόνια ἄρ­χιζαν νὰ καθιερώ­νωνται τὰ καλλιστεῖα. Ὁ Γέροντας τὰ ὠ­νόμαζε «ἐμπόριο λευκῆς σαρκός», καὶ ἄρχισε τὰ πύ­ρινα κηρύγματα γιὰ τὴν ἀφύπνισι τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴ δρᾶσι μέσῳ συλλαλητηρίων γιὰ τὴ ματαίωσι τῶν καλλιστείων. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2316

«Χριστιανικὴ Σπίθα» (φ. 146/Ἰούλ. 1953)
τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Αστυνομια Πομπηΐας ἢ Ελλαδος;

(Τὸν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1953, ἐπὶ κυβερνήσεως Ἀλεξάνδρου Παπάγου, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἡγεῖται ἑνὸς ἀγῶνος τῶν πιστῶν κατὰ τοῦ αἰσχροῦ θεσμοῦ τῶν καλλιστείων, ποὺ διοργανώνει μὲ τὴν προστασία τοῦ κράτους στὸ παραλιακὸ κέντρο «Ἀρζεν­τίνα» στὸ Καλαμάκι ὁ δημοσιογράφος ἀρχισυντάκτης τῆς ἐφημερίδος «Ἀκρόπολις» Ἀχιλλέας Μαμάκης.)

Στὴν ἀρχαιότητα ὑπῆρχε μία πόλι, ποὺ οἱ κά­τοικοί της ζοῦσαν μὲ σύνθημα «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13 = Α΄ Κορ. 15,32). Φαΐ, πιοτό, κι ἀκολασία. Καὶ γιὰ νὰ μὴ τοὺς ἐνοχλῇ κανείς, τοὺς προστάτευε ἡ ἀ­στυ­νομία τους, ἀστυνομία ἀντάξια τῆς πόλεως.
Ἡ πόλις αὐτὴ ἦταν ἡ Πομπηΐα, στὴν ἐπαρχία Καμπανίας τῆς κοσμοκράτειρας ῾Ρώμης. Σήμερα δὲν ὑπάρχει. Στὶς 24 Αὐγούστου τοῦ 79 μ.Χ. τὸ πρωὶ ἄνοιξε ὁ κρατήρας τοῦ γει­τονι­κοῦ ἡφαιστείου, τοῦ Βεζουβίου, ξέρασε φωτιὰ καὶ λάβα, κ᾽ ἔθαψε τὰ πάντα 7 μέτρα βαθειὰ μέσα σὲ τέφρα. Τὸ 1592 ἀρχαιολόγοι ἔ­καναν ἀνασκαφή, ξέθαψαν κτήρια, εἴδωλα, καὶ πτώματα ἀ­πανθρακωμένα σὲ σκηνὲς τό­σο αἰσχρές, ὥστε κρίθηκε σκόπιμο νὰ κλειστοῦν σὲ ἰδιαίτερο θά­λαμο τοῦ μουσείου τῆς Νεαπόλεως, ὅπου γιὰ νεαροὺς ἐπισκέπτες ἡ εἴσοδος ἀπαγορεύεται.
Δὲν μᾶς διδάσκει, ἀγαπητοί μου, δὲν μᾶς φοβίζει ἡ Πομ­πηΐα μὲ τὸ οἰκτρὸ τέλος της;

* * *

Καὶ τώρα ἀπὸ τὴν Πομπηΐα στὴν Ἀθήνα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2316

Κυριακὴ & Ἀπόδοσις Κοιμήσεως Θεοτόκου
23 Αὐγούστου 2020 ἑσπέρας

Αστυνομια Πομπηΐας ή Ελλαδος;

(Τὸν Ἰούλιο τοῦ ἔτους 1953, ἐπὶ κυβερνήσεως Ἀλεξάνδρου Παπάγου, ὁ ἱεροκήρυκας τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἡγεῖται ἑνὸς ἀγῶνος τῶν πιστῶν κατὰ τοῦ αἰσχροῦ θεσμοῦ τῶν καλλιστείων, ποὺ διοργανώνει μὲ τὴν προστασία τοῦ κράτους στὸ παραλιακὸ κέντρο «Ἀρζεν­τίνα» στὸ Καλαμάκι ὁ δημοσιογράφος ἀρχισυντάκτης τῆς ἐφημερίδος «Ἀκρόπολις» Ἀχιλλέας Μαμάκης.)

Στὴν ἀρχαιότητα ὑπῆρχε μία πόλι, ποὺ οἱ κά­τοικοί της ζοῦσαν μὲ σύνθημα «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13 = Α΄ Κορ. 15,32). Φαΐ, πιοτό, κι ἀκολασία. Καὶ γιὰ νὰ μὴ τοὺς ἐνοχλῇ κανείς, τοὺς προστάτευε ἡ ἀ­στυ­νομία τους, ἀστυνομία ἀντάξια τῆς πόλεως.
Ἡ πόλις αὐτὴ ἦταν ἡ Πομπηΐα, στὴν ἐπαρχία Καμπανίας τῆς κοσμοκράτειρας ῾Ρώμης. Σήμερα δὲν ὑπάρχει. Στὶς 24 Αὐγούστου τοῦ 79 μ.Χ. τὸ πρωὶ ἄνοιξε ὁ κρατήρας τοῦ γει­τονι­κοῦ ἡφαιστείου, τοῦ Βεζουβίου, ξέρασε φωτιὰ καὶ λάβα, κ᾽ ἔθαψε τὰ πάντα 7 μέτρα βαθειὰ μέσα σὲ τέφρα. Τὸ 1592 ἀρχαιολόγοι ἔ­καναν ἀνασκαφή, ξέθαψαν κτήρια, εἴδωλα, καὶ πτώματα ἀ­πανθρακωμένα σὲ σκηνὲς τό­σο αἰσχρές, ὥστε κρίθηκε σκόπιμο νὰ κλειστοῦν σὲ ἰδιαίτερο θά­λαμο τοῦ μουσείου τῆς Νεαπόλεως, ὅπου γιὰ νεαροὺς ἐπισκέπτες ἡ εἴσοδος ἀπαγορεύεται.
Δὲν μᾶς διδάσκει, ἀγαπητοί μου, δὲν μᾶς φοβίζει ἡ Πομ­πηΐα μὲ τὸ οἰκτρὸ τέλος της;

* * *

Καὶ τώρα ἀπὸ τὴν Πομπηΐα στὴν Ἀθήνα.
Ἐδῶ καὶ τρεῖς μῆνες ἑτοιμαζόταν ἡ εἰδωλο­λατρικὴ ἑορτὴ τῶν καλλιστείων. Ξεσηκώθηκε ἐναντίον τους ἡ κοινὴ γνώμη. Τριμελὴς ἐπιτρο­πὴ συνοδικῶν ἀρχιερέων ἐπισκέφθηκε τὸν πρω­θυπουργό, τοῦ παρέδωσε ὑπόμνη­μα καὶ ζή­τησε τὴν κατάργησι τῶν καλλιστείων. «Θὰ μελε­­τήσω τὸ ζήτημα», ἀπήντησε, ἐνῷ δὲν χρειαζόταν καμμία μελέτη παρὰ μόνο ἄμεση ἐνέργει­α. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», φυλ. 221, Νοέμβριος του 1959

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτουυ

ΕΙΣ ΝΗΣΟΝ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ

«Οὐκ ἔσται πόρνη ἀπὸ θυγατέρων Ἰσραὴλ»(Δευτερ. 23, 18)
«Πόρνους καὶ μοιχοὺς κρινεῖ ὁ Θεός»(Ἑβρ. 13, 4)

Κοινωνικὰ προβλήματα
Δόξα Θεῶ! Ἰδοὺ καὶ πάλιν, ἀγαπητοί μας, ὁ ἱεροκῆρυξ εἰς τὸν ἄμβωνα τοῦτον. Διότι μήπως ἄμβων, καὶ μάλιστα ἄμβων πανελλήνιος, δὲν εἶνε αἱ στήλαι τῆς μικρᾶς ταύτης θρησκευτικῆς ἐφημερίδος, τὴν ὁποίαν μὲ τὴν μικρὰν ὑλικὴν βοήθειαν καὶ πρὸ παντὸς μὲ τὴν μεγάλην ἠθικὴν ὑποστήριξην καὶ συμπαράστασιν φίλων ἀναγνωστῶν ἐπὶ μίαν δεκαπενταετίαν συνεχῶς ἐκδίδομεν; Καὶ ὅμως καὶ ἐκ τοῦ ἄμβωνος τούτου σκοτειναὶ δυνάμεις ζητοῦν νὰ μᾶς καταβιβάσουν. Ἀλλʼ ἡμεῖς μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου θὰ ἀνερχώμεθα εἰς τὸν ἄμβωνα τοῦτον διὰ νὰ κηρύττωμεν κατὰ δύναμιν τὴν ἀλήθειαν, νὰ διδάσκωμεν καὶ παρηγορῶμεν τὸν λαόν, νὰ ἐλέγχομεν τὰ δημόσια σκάνδαλα καὶ καυτηριάζωμεν τὰς κοινωνικὰς πληγάς….

Tην συνέχεια:http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=47866#more-47866

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ

ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΜΕΣΑ.

Τοῦ συνεργάτου μας Λ.Α. (ἐξ Ἀθηνῶν)

Ἀγαπητέ μου Ἀρχιεπίσκοπε καί ἐπίσκοποι, θά ἤθελα νά σημάνω συναγερμό στίς συνειδήσεις σας, καλοπροαίρετα˙ ὅπως σημάνουν οἱ καμπάνες γιά μία πραγματική ἐλεύθερη Ἑλλάδα ἀπό τά δεσμά τῆς ἀκολασίας πού πληγώνουν θανάσιμα τήν πατρίδα μας. Τόπο καί χρόνο συνενώνει ἡ ἱστορία, καί τόν ἁπλώνει ὡς κόκκινο χαλί γιά νά διαβῆτε ἐσεῖς τώρα καί νά φθάσετε στό τέλος τῆς θητείας σας, ἀλλά καί νά κοιτάξτε πίσω, τά βήματα σας, αὐτά πού ἀφήσατε, καί δέν τά μεριμνήσατε, αὐτά πού δέν τά ἐπισκοπήσατε˙ ἦρθαν καί παρῆλθαν βασιλεῖς, πρωθυπουργοί Ἀρχιεπίσκοποι καί ἐπίσκοποι, πού κυβερνῆσαν καί ἐπισκοπῆσαν τήν μικρή, ἀλλά ἡρωική μας χώρα˙ χώρα ἡρώων καί ἁγίων.

Read more »

Μητροπολιτης Φλωρινης Αυγουστινος Καντιωτης:

Η αιθουσα της Ιεραρχιας δεν ειναι αιθουσα καποιας μασονικης στοας, οπου ωρισμενα μονο ατομα συνεδριαζουν & λαμβανουν μυστικας αποφασεις. Οχι!

(Ας το ἀκούσουν αὐτὸ ὅλοι οἱ δεσποτάδες & ἰδιαίτερα ο Καλαμαριας Ιουστῖνος Μπαρδάκας, ποὺ ἔκανε πρόταση στὴν Ιεραρχία να μην ενημερώνεται ὁ πιστός λαός, για τὸ τί λέγεται στην ιεραρχία, για νὰ μὴν ὑποστοῦν bullying οἱ δεσποτάδες!!!)

«Ἀφοῦ δὲν μπορέσαμε νὰ ὁμιλήσουμε ἐνώπιον τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς ἱεραρχίας, ἀπευθυνόμεθα πλέον πρὸς εὐσεβὴ λαὸν τῆς Πατρίδος, ὁ ὁποῖος ζωηρῶς ἐπιθυμεῖ νὰ πληροφορηθῇ τὰ ἐν τῇ Ι. Συνόδῳ, καὶ νὰ ἐκφράσῃ καὶ αὐτὸς την κρίσιν του καὶ τὰ αἰσθήματά του. Ἐρήμην τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐπικίνδυνο νὰ λαμβάνωνται ἀποφάσεις.
Ἡ αἴθουσα τῆς Ἱεραρχίας δὲν εἶναι αἴθουσα κάποιας μασονικῆς στοᾶς, ὅπου ὡρισμένα μόνο ἄτομα συνεδριάζουν καὶ λαμβάνουν μυστικὰς ἀποφάσεις. Ὄχι!
Ἡ αἴθουσα τῆς Ἱεραρχίας πρέπει νὰ εἶναι ὡς τὸ ὑπερῷον τῆς Πεντηκοστῆς, ὅπου ἔπνεε ἡ αὔρα τοῦ Παναγίου Πνευματος· «Οὖ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία» (Β´ Κορ. 3, 17).

(Ἀπό  τὸ περιοδικό «Χριστιανικὴ Σπίθα», ἀρ. φυλ. 436, Ὀκτώβρ.- Νοεμβρίου 1984)

Κερκυρας Νεκταριος: «Ο Αρχιεπισκοπος

κατελυσε το συνοδικο μας συστημα»

Σκληρή επιστολή του Μητροπολίτη Κερκύρας κατά του Αρχιεπισκόπου
«Ο Αρχιεπίσκοπος κατέλυσε το συνοδικό μας σύστημα» τονίζει ο κ. Νεκτάριος σε επιστολή-κόλαφο που έστειλε στη ΔΙΣ
Συνεχίζεται η κόντρα μεταξύ Αρχιεπισκόπου και μητροπολίτη Κερκύρας που άρχισε την περίοδο της καραντίνας με αφορμή τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στα μέτρα της κυβέρνησης. Ο σεβασμιότατος εμμένει στη θέση του ότι υπάρχει ζήτημα κατάλυσης του συνοδικού συστήματος κατά το διάστημα αυτό, ενώ ζήτησε και πάλι έκτακτη σύγκληση της Ιεραρχίας, ώστε να δοθούν οι όποιες διευκρινίσεις και να φύγουν τα γκρίζα σύννεφα. Read more »

«Χριστιανική Σπίθα», Μάρτιος 1973, φυλ. 348β´
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΚΑΡΠΟΣ ΣΑΤΑΝΙΚΗΣ ΣΠΟΡΑΣ

• (Ὡς ἐσημειώσαμεν, καὶ ἄλλοτε εἰς τὴν «Σπίθαν» ἠσχολήθημεν μὲ τὸ θέμα τοῦ διαζυγίου. Εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 95/1949 φύλλον ἐγράφομεν, ὅτι τὸ διαζύγιον εἶνε εἶς τῶν καρπῶν τῆς σπορᾶς τοῦ Ἀντιχρίστου. Κατωτέρω δημοσιεύομεν σχετικὴν περικοπὴν τοῦ ἄρθου ἐκείνου, τὸ ὁποῖον ἐδημοσιεύθη καὶ εἰς τὸ ἡμέτερον βιβλίον «Ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός», Βόλος 1950, σελ 77-81).

«Ἀλλά, Ἑλλάς, γλυκυτάτη Πατρίς, τί ἔπαθες; Σύ, ποὺ παρήρχοντο ἔτη καὶ δεκαετίαι, καὶ τὰ ἀρχεῖα τῶν Ἱ. Μητροπόλεών σου δὲν ἀνέγραφον οὔτε ἕν διαζύγιον, τί ἔπαθες κατὰ τοὺς τελευταίους τούτους χρόνους, ὥστε εἰς μὲν τὴν σημερινὴν Πρωτεύσουσάν σου, σύγχρονον Βαβυλῶνα, νὰ ὑπάρχη σύλλογος παρανόμως συζώντων, οἱ ὁποῖοι πληθύνονται ὡς ἡ ἄμμος τῆς ἀκτῆς τοῦ Φαλήρου, εἰς πόλιν δὲ τῆς Πελοποννήσου ὁ ἐκεῖ Ἱεράρχης νὰ θρηνῆ διὰ τὸ πλῆθος τῶν αἰτήσεων πρὸς ἔκδοσιν ποὺ κατακλύζουν τὰ Γραφεῖα τῆς Μητροπόλεώς του;
Καὶ ἡ Ἑλλάς, ἡ Χριστιανικὴ Ἑλλάς, κλαίουσα ἐπὶ τῶν ἠθικῶν της ἐρειπίων μὲ ὀργὴν δακτυλοδεικτεῖ τοὺς ἐνόχους τῆς μεγάλης συμφορᾶς της!
Ἔζη ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ Εὐαγγέλιον. Ἀλλʼ αἴφνης ἐν μέσω τοῦ λαοῦ της, μόλις ἀναπνεύσαντος ἐκ τῆς Τουρκικῆς δουλείας, ἐναφανίσθησαν τὰ νεώτερα φῶτα, οἱ πρόδρομοι καὶ οἱ κήρυκες τοῦ Ἀντιχρίστου. Ποῖοι; Διάφοροι νέοι, ψευδοδιανοούμενοι, οἱ ὁποῖοι μετέβησαν διὰ σπουδὰς εἰς τὰς μεγαλουπόλεις τῆς Εὐρώπης, καὶ ἀντὶ νὰ σπουδάσουν τὴν Ἐπιστήμην καὶ νὰ γνωρίσουν τὸ βάθος, τὴν καλὴν ὄψιν τοῦ πολιτισμοῦ, αὐτοὶ οἱ ἀνόητοι προσειλκύσθησαν ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειαν, ἐμαγεύθησαν ἀπὸ τὰς βιτρίνας τοῦ ἁμαρτωλοῦ περιβάλλοντος τῆς Εὐρώπης, ἔγιναν τακτικοὶ θαμῶνες τῶν νυκτερινῶν κέντρων, ἐμολύνθησαν ψυχικῶς καὶ σωματικῶς, ἔφαγαν ʽʽμὲ τὴν κουτάλαʼʼ τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἁμαρτίαν τῆς Δύσεως καὶ ἔπειτα τὰ οἰκτρὰ αὐτὰ ναυάγια τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πίστεως ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Πατρίδα καὶ αὐτοετιτλοφορήθησαν ὡς ἀνώτερα πνεύματα, ὡς διαφωτισταί, ὡς μεταρρυθμισταί, ὡς σωτῆρες τῆς Ἑλλάδος. Read more »

«Χριστιανική Σπίθα», Μάρτιος 1973, φυλ. 348
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΑΥΤΟΜΑΤΟΝ ΔΙΑΖΥΓΙΟΝ;

Σημεῖο τῶν καιρῶν

(Καὶ ἄλλοτε ἡ «Σπίθα» ἠσχολήθη μὲ τὸ θέμα τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου. Οἱ λεγόμενοι «ἀλύτρωτοι» κινοῦνται ἐκ νέου. Πᾶσαν προσπάθειαν καταβάλλουν νὰ ἐπιτύχουν τὴν αὐτόματον διάλυσιν τοῦ γάμου. Τὸ Ὑπουργεῖον τῆς Δικαιοσύνης δεικνύεται δυστυχῶς εὐνοϊκὸν ἀπέναντί των. Καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπέστειλε πρὸς τοὺς Ἱεράρχας ἐγκύκλιον, διὰ τῆς ὁποίας ζητεῖ τὴν γνώμην αὐτῶν, ἐὰν εἶνε ἀνάγκη νὰ δειχθῆ συγκατάβασις τῆς Ἐκκλησίας…

Τῶ 1920 ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐντόνως διεμαρτυρήθη διʼ Ὑπομνήματός της πρὸς τὴν Κυβέρνησιν διὰ τὸ περιβόητον «ἀσυμβίβαστον τῶν χαρακτήρων» ὡς λόγον διαζυγίου, καὶ ἐτόνισεν ὅτι τοιαῦται ἀπαιτήσεις τῆς Πολιτείας θὰ ὁδηγήσουν εἰς χωρισμὸν τῆς Ἐκκλησίας ἀπʼ αὐτῆς. Σήμερον, ὅτε πλέον τίθεται θέμα αὐτομάτου διαζυγίου, ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει ἐντονώτερον νὰ διαμαρτυρηθῆ, καὶ ἐπʼ οὐδενὶ λόγω νὰ ὑποχωρήση εἰς τὴν ἐξωφρενικὴν ἀπαίτησιν. Διότι ὑποχώρησις εἰς τὴν ἀπαίτησιν αὐτὴν θὰ σημάνη κατερείπωσιν τῆς οἰκογενείας καὶ καταρράκωσιν τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπενθυμίζομεν ταπεινῶς καὶ προηγούμενον ἄρθρον τῆς «Σπίθας» ὑπὸ τὸν τίτλον «Ὄχι ὑποχωρήσεις» (ἀριθμ. Φύλ. 324/1971). Ἐκεῖ ἐφιστᾶτο ἡ προσοχὴ ἐπὶ δογματικῶν θεμάτων. Ἐδῶ ἐπὶ ἠθικοῦ. Οὔτε προδοσία πίστεως οὔτε προδοσία ἠθικῆς. Πίστις καὶ ἠθικὴ εἶνε ἀλληλένδετα καὶ ἀχώριστα. Ἰσχύει καὶ περὶ αὐτῶν τὸ «Ἄ ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω». Ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἀναμένει παρὰ τῆς Ἐκκλησίας του ἡρωϊκὴν ἀντιμετώπισιν τῆς προπετοῦς καὶ αὐθάδους καὶ ὅλως ἐξωφρενικῆς καὶ ἀπαραδέκτου ἀπαιτήσεως. Ἡ Ἐκκλησία δὲν ὑπάρχει διὰ νὰ ἱκανοποιῆ τὰ ἁμαρτωλὰ θελήματα τοῦ κόσμου˙ ὑπάρχει διὰ νὰ διδάσκη καὶ νὰ φρονιματίζη τὸν κόσμον.

Δημοσιεύομεν ἐνταῦθα ἡμέτερον Ὑπόμνημα ὑποβληθὲν τῆ Ἱερᾶ Συνόδω εἰς ἀπάντησιν πρὸς τὴν ἐγκύκλιον αὐτῆς ἐπὶ τοῦ θέματος τοῦ αὐτομάτου διαζυγίου). Read more »

[Έγινε στην Ιερά Μονή του οσίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά. Ο διάκονος που χαστουκίζεται είναι ο αγωνιστής, σεβάσμιος γέροντας τώρα, ἀρχιμανδρίτης τῶν Πατρῶν Νικόδημος Πετρόπουλος και ο λαϊκός που διαμαρτύρεται είναι ο Γεώργιος Σαβόπουλος από την Κεφαλονιά]

Read more »

«Χριστιανική Σπίθα», Οκτωβριος-Νοέμβριος 1970, φυλ. 338
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ

(Τὸ θέμα τοῦ ὅρκου εἶνε ἐκ τῶν θεμάτων ἐκείνων, εἰς τὰ ὁποῖα πολλάκις ἐπανέρχεται ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος εἰς τὰς ὁμιλίας του. Χαρακτηριστικῶς ἀναφέρομεν, ὅτι ὅλαι σχεδὸν αἱ 21 ὁμιλίαι του εἰς τοὺς Ἀνδριάντας καταλήγουν εἰς τὸ θέμα τοῦ ὅρκου. Ἐθεώρει τὸν ὅρκον ὡς ἕν τῶν μεγαλυτέρων ἁμαρτημάτων, καὶ προσεπάθει διὰ τῶν ὁμιλιῶν του νὰ ἐξαλείψη παντελῶς τὸν ὅρκον. «Οὐκ ἀποστήσομαι – ἔλεγεν – ἕως ἄν κατορθώσητε, ἐπειδὴ τὸ ζητούμενον ἡμῖν οὐ τοῦτό ἐστιν, ἤ ὀλιγάκις εἰπεῖν, ἤ πολλάκις, ἀλλὰ μέχρι τότε λέγειν, ἕως ἄν ὑμᾶς πείσωμεν». Κατωτέρω δημοσιεύομεν περικοπὰς ἐκ τῶν ὁμιλιῶν τοῦ ἱεροῦ πατρός, παραθέτοντες καὶ τὴν μετάφρασιν αὐτῶν).

Ο ΠΟΛΥΟΡΚΟΣ ΕΙΝΕ ΚΑΙ ΕΠΙΟΡΚΟΣ

• «Οὐδὲ τοῦτο μόνον τὸ δεινὸν ἔχει ὁ ὅρκος, ὅτι καὶ παραβαινόμενος καὶ φυλαττόμενος κολάζει τοὺς ἁλισκομένους, ὅπερ ἐν οὐδενὶ τῶν ἄλλων ἁμαρτημάτων συμβαίνον ἴδοι τις ἄν˙ ἀλλὰ καὶ ἕτερον οὐκ ἔλαττον τούτου κακόν. Τί δὲ τοῦτό ἐστι; Τὸ μηδὲ βουλομένοις μηδὲ σπουδάζουσι δυνατὸν εἶναι εὐορκῆσαι πολλάκις. Ὁ γὰρ διηνεκῶς ὀμνύς, καὶ ἐκὼν καὶ ἄκων, καὶ ἀγνοῶν καὶ εἰδώς, καὶ σπουδάζων καὶ παίζων, καὶ ὑπὸ θυμοῦ πολλάκις ἐκφερόμενος καὶ ὑπὸ ἑτέρων πολλῶν, ἐπιορκήσει πάντως. Καὶ πρὸς ταῦτα οὐδεὶς ἀντερεῖ˙ οὕτως ἐστὶν ὡμολογημένον καὶ δῆλον, ὅτι τὸν πολύορκον ἀνάγκη καὶ ἐπίορκον εἶναι» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου Ὁμιλία ΙΔ΄ εἰς τοὺς Ἀνδριάντας, Ἐ. Π. Migne 49, 114).

Μετάφρασις
Δὲν εἶνε αὐτὸ τὸ μόνον κακὸν ποὺ ἔχει ὁ ὅρκος, ὅτι δηλαδὴ τιμωρεῖ αὐτοὺς ποὺ τὸν χρησιμοποιοῦν καὶ ὅταν τὸν παραβαίνουν καὶ ὅταν τὸν τηροῦν, πρᾶγμα ποὺ δὲν βλέπει τις νὰ συμβαίνη εἰς κανένα ἀπὸ τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα˙ ἀλλʼ ἔχει καὶ ἄλλο κακόν, ὄχι μικρότερον ἀπὸ αὐτό. Ποῖον εἶνε αὐτό; Τὸ ὅτι δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ ὁρκισθοῦν ἀληθῶς καὶ αὐτοὶ ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι θέλουν καὶ προσπαθοῦν νὰ ὁρκίζονται ἀληθῶς. Διότι αὐτὸς ποὺ συνεχῶς ὁρκίζεται, εἴτε μὲ τὴν θέλησίν του, εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν άγνοία εὑρισκόμενος, εἴτε σοβαρολογῶν εἴτε παίζων, εἴτε ὑπὸ θυμοῦ πολλάκις ἀναγκαζόμενος εἴτε ὑπὸ πολλῶν ἄλλων, πάντως θὰ ἐπιορκήση. Οὐδεὶς θὰ ἀρνηθῆ τὴν ἀλήθειαν αὐτήν˙ ἔτσι γίνεται φανερὸν καὶ ὑπὸ πάντων ὁμολογεῖται, ὅτι ὁ πολύορκος εἶνε κατʼ ἀνάγκην καὶ ἐπίορκος.

ΜΗ ΑΝΑΓΚΑΖΗΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΟΡΚΙΖΩΝΤΑΙ

• «Οὐχ οὕτω στένω καὶ δακρύω σφαζομένους ἀκούων τινὰς ἐν ταῖς ὁδοῖς, ὡς στένω καὶ δακρύω καὶ φρίττω, ἐπειδὰν ἴδω τινὰ πλησίον τῆς τραπέζης ταύτης ἐλθόντα, καὶ τὰς χεῖρας θέντα, καὶ τῶν Εὐαγγελίων ἀψάμενον καὶ ὀμνύοντα. Περὶ χρημάτων ἀμφιβάλλεις, εἰπέ μοι, καὶ ψυχὴν ἀναιρεῖς;

Read more »