Ἡ πρωτη σφραγιδα της Αποκαλυψεως – Τα δακρυα του Ἰωαννου (Απο βιβλο ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, «Τα Τεσσερα Χρωματα»)



ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (σελίδες 47-52)
2. – ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ
Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣ
- «Καὶ εἶδον, ὅτε ἤνοιξε τὸ ἀρνίον μίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγοντος ὡς φωνὴ βροντῆς˙ ἔρχου. Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν ἔχων τόξον˙ καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6, 1-2)
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄.
Ἡ πρωτη σφραγις
Τὰ δάκρυα τοῦ Ἰωάννου – Ὡς εἴδομεν εἰς τὸ προηγούμενον κεφάλαιον ἕνα βιβλίον μυστηριῶδες ἐσφραγισμένον μὲ ἑπτὰ σφραγίδας ἐθεάθη ἐν τῷ οὐρανῷ. Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἐν τῷ οὐρανῷ, οὔτε ἐκ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, οὔτε ἐκ τῶν ὑποκάτω τῆς γῆς ἠδύνατο νʼ ἀνοίξῃ καὶ νʼ ἀναγνώσῃ αὐτό. Ὁ Ἰωάννης βλέπων τὴν ἀδυναμίαν ταύτην ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων ἔκλαιε. Ἔκλαιε «πολὺ»* σημειώνει τὸ ἱερὸν κείμενον. Διότι ὁ Ἰωάννης δὲν ἦτο ἀναίσθητός τις ὕπαρξις. Δὲν ὡμοίαζε ποσῶς μὲ τοὺς κακοὺς ἐκείνους ποιμένας τῶν ἡμερῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν ἀναπαυτικωτάτων καὶ προσοδοφόρων αὐτῶν θρόνων βλέπουν τὴν ζοφερὰν τοῦ ποιμνίου των ἄγνοιαν, τὴν κακίαν διαρκῶς ἐξαπλουμένην καὶ περισφίγγουσαν ὅλας τὰς ἡλικίας καὶ τὰς τάξεις, τὸν λαὸν δυστυχοῦντα καὶ ὑποφέροντα ποικιλοτρόπως, τὸν ὁρίζοντα πλήρη συννεφῶν ἐπαπειλοῦντα ἔκρηξιν σφοδρᾶς καταιγίδος, τὸν ἄνθρωπον σταυρούμενον, τὴν γῆν σειομένην, τὸν ἥλιον ἐκλείποντα καὶ αὐτοί… παίζουν ὡς οἱ ἀγροῖκοι τῆς Ρώμης στρατιῶται παρὰ τὴν ρίζαν τοῦ Σταυροῦ. Ἐνῷ μιμοῦμενοι τὸν Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν, Παῦλον τὸν Ἀπόστολον καὶ τὸν λοιπὸν χορὸν τῶν ἀποστόλων, τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἁγίων, θὰ ἔπρεπε νὰ κλαίουν πολὺ καὶ νὰ πενθοῦν διὰ τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν ἀθλιότητα τῶν καιρῶν μας, διὰ τὰς φρικτὰς ὁράσεις τοῦ παρόντος καὶ του μέλλοντος, θεωροῦντες τὰς συμφορὰς τοῦ ποιμνίου των ὡς ἰδικάς των συμφοράς˙ ἐνῷ μιμούμενοι τὴν δραστηριότητα τῶν μεγάλων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἔπρεπε νὰ κάμουν τὸ πᾶν διὰ νὰ ρίψουν ὀλίγον φῶς, ἔστω ὀλίγας ἀκτῖνας εἰς τὸ ὁλονὲν ζοφούμενον σκότος, νὰ περιορίσουν τὸ κακόν, νὰ ἐπουλώσουν πληγάς, νὰ ἀπαλύνουν τὸν πόνον, αὐτοὶ ἀδιαφοροῦν, περὶ ἕν καὶ μόνον φροντίζοντες, περὶ τοὺ ἀθλίου αὐτῶν σαρκίου.