Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Μαΐου, 2012

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 27th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

__

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ

– Αυτό πρέπει να διαβαστεί οπωσδήποτε !

Ρίξτε απλά μια ματια στους πίνακες και θα καταλάβετε το μέγεθος της προδοσίας της πολιτικής ηγεσίας……

Ειναι η Ελλάδα η πιο υπερχρεωμένη χώρα στην Ευρώπη η στον κόσμο ανάλογα με το μέγεθός της όπως προσπαθούν μας πείσουν εδώ και δυο χρόνια; Φυσικά όχι!

Είναι στις πρώτες θέσεις στον ιδιωτικό δανεισμό (που δεν αφορά στον δανεισμό των νοικοκυριών αλλά των ιδ. επιχειρήσεων); Προς θεού όχι!

Είναι η Ελλάδα η πιο προβληματική οικονομία της Ευρωζώνης;
Δεν είναι, όπως και να το διαβάσει

ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

 

Ένα από τα πιό καλογυρισμένα video για την Ελλάδα, κάνει τον γύρο του Internet τον τελευταίο καιρό, αφού είναι γυρισμένο σε υψηλή ανάλυση (HD) με εκπληκτικά πλάνα από ελικόπτερο από όλη την Ελλάδα, με μία πολύ ωραία μουσική επένδυση από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Ευανθία Ρεμπούτσικα και Κυριάκο Καλαϊτζίδη! Ενδεικτικά τα μέρη, κατά σειρά,που φαίνονται στο βίντεο είναι: Όλυμπος, Αθήνα, Πειραιάς, Γέφυρα (κρεμαστή) της Χαλκίδας, Φάρος Ρέπι – Σκιάθου (μάλλον), Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Αιγαίο, Κυκλάδες, Μύκονος, Ο Φάρος Αρμενιστής – Μυκόνου, Δήλος, Νάξος (Η Πορτάρα, η μαρμάρινη πύλη στη νησίδα Παλάτια), Χαλκί Νάξου, Αμοργός – Η Παναγία Χοζοβιώτισσα, Αντίπαρος, Σίφνος, Πάρος, Κρατήρας Σαντορίνης, Νέα Καμένη, Αμμούδι (Σαντορίνης), Σαντορίνη, Ηφαιστειογενές έδαφος – Θηρασία, Χώρα Θήρας, Κνωσός, Κρήτη, Ρόδος, Λίνδος Ρόδου, Λέσβος, Μυτιλήνη – Η Παναγία της Πέτρας, Γενοβέζικο Φρούριο Μήθυμνας, Θράκη, Άλογα στο ποτάμι του Αξιού, Καβάλα, Αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, Χερσόνησος όρους Άθως (Άγιο Όρος), Θεσσαλονίκη, Καταρράκτες Έδεσσας, Λίμνη Πρέσπα, Φαράγγι του Βίκου, Γέφυρα στην τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα, Λίμνη Ιωαννίνων, Μετέωρα, Διώρυγα της Κορίνθου, Οδοντωτός στο φαράγγι του Βουραϊκού, Μονεμβασιά, Πύλος, Νιόκαστρο Πύλου, Μπούρτζι Μεθώνης, Σπαρτιάτικο φρούριο Σφακτηρίας, Ναός της Αφαίας στην Αίγινα, Μυκήνες, Θέατρο της Επιδαύρου, Αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας, Ζάκυνθος, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Μοναστήρι της Παναγίας της Βλαχέρνας – Κέρκυρα, Δελφοί, Ακρόπολη – Αθήνα, Ξωκλήσι και θάλασσα…
 
Δείτε το.. Αξίζει, σε πλήρη οθόνη

___

 

 

ENOTHΣ – ΔΙΑΙΡΕΣΙ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 27th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυρ. Πατέρων Α΄ Οἰκ. Συνόδου (Ἰω. 17,1-13)

ENOTHΣ – ΔΙΑΙΡΕΣΙ

«Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰωάν. 17,11)

Η ΓΗ, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε ἡ μόνιμη κατοικία μας· ὡρίσθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ ὡς προ­σωρινὴ κατοικία μας. Ἡ αἰώνια πατρίδα καὶ ἡ μόνιμη κατοικία μας εἶνε οἱ οὐρανοί. Ἡ γῆ αὐ­τή, ποὺ τόσο μᾶς κρατάει προσκολλημένους μὲ τὶς ἡδονὲς καὶ διασκεδάσεις της, μὲ τοὺς θησαυροὺς καὶ τὶς ἀπολαύσεις της, θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ θὰ καταστραφῇ. Διότι εἶνε ὕλη, καὶ ἡ ὕλη εἶνε φθαρτή. Ἔγινε ἐν χρόνῳ, καὶ κάθε τι ποὺ ἔγινε ἐν χρόνῳ ἔχει καὶ τέλος.
Θὰ σημάνῃ λοιπὸν καὶ γιὰ τὴ γῆ ἡ τελευταία ὥρα. Αὐτὸ τὸ βεβαιώνει καὶ ἡ ἐπιστήμη. Ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη τὸ βεβαι­ώνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἁγία Γραφή, ἡ ὁ­ποία τὸ τέλος τοῦ κόσμου τὸ ὀνομάζει «συν­τέλεια τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 13,39· 24,3· 28,20. Ἑβρ. 9,26). Γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου ὁμιλοῦν οἱ προφῆ­ται καὶ μάλιστα ὁ Δανιὴλ καὶ ὁ Ἠσαΐας, ὁμιλοῦν σα­φέστερα ὁ Κύριος, οἱ ἀπόστολοι, ἡ Ἀποκάλυψις.
Εἶνε γεγονὸς ὅτι ἡ γῆ θὰ καταστραφῇ. Ἀλ­λὰ πρὸ τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος θὰ συμβοῦν τὰ λεγόμενα «σημεῖα τῶν καιρῶν» (Ματθ. 16,3). Ποιά εἶνε τὰ σημεῖα αὐτά; Τὰ ἐξήγησε ὁ Κύριος· θὰ εἶνε «λιμοί» (πεῖνα), «λοιμοί» (ἀ­σθέ­νειες ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ πεθαίνουν σὰν τὶς μῦγες), «σεισμοὶ κατὰ τόπους», μία «θλῖ­ψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾽ ἀρχῆς κόσμου», καὶ τέλος θὰ σκοτισθῇ ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη, τὰ ἄστρα θὰ πέσουν καὶ οἱ «δυνάμεις τῶν οὐ­ρανῶν σαλευθήσονται» (Ματθ. 24,7,21,29. Λουκ. 21,11). Ποιός θὰ τὰ πίστευε αὐτά, ἂν δὲν τὰ ἔλεγε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ;
Σημεῖα τῶν καιρῶν θὰ εἶνε ἡ ἀναστάτωσι τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Καὶ στὶς μέρες μας παρουσιάστηκαν τέτοια φαινόμενα ἀναταραχῆς τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Στὴ Νότιο Ἀμερική, στὶς ἀκτὲς τῆς Χιλῆς, ἐνῷ ἦταν ξαπλωμένοι γυμνοὶ στὶς ὡραῖες ἀμμουδιὲς καὶ διασκέδαζαν ―ὅ­πως συμβαίνει καὶ στὶς δικές μας παραλίες―, ξαφνικὰ σείστηκε ἡ γῆ, ἄνοιξαν ἡφαίστεια, χύθηκε λάβα, χάθηκαν ὁλόκληρα νησιὰ ἐνῷ ἐμφανίστηκαν ἄλλα νέα νησιά, ἡ θάλασσα ἀ­γρίεψε, τὰ κύματα ὑψώθηκαν 15 μέτρα καὶ σά­ρωσαν ἐκτάσεις· χιλιάδες ἦταν οἱ νεκροὶ καὶ οἱ ἄστεγοι. Τέτοιο γεγονὸς δὲν ξαναέγινε.

* * *

Ἀλλ᾽ ἂν μὲ ρωτήσετε, ἀγαπητοί μου, ποιό εἶνε τὸ φοβερώτερο σημεῖο τῶν καιρῶν, θὰ σᾶς πῶ ὅτι δὲν εἶνε τὰ φαινόμενα αὐτά. Δὲν εἶνε ὁ τυφώνας, δὲν εἶνε ὁ σεισμός, δὲν εἶνε ἡ πυρκαϊά, δὲν εἶνε τὰ κύματα τῆς θαλάσσης. Τὸ φοβερώτερο σημεῖο τῶν καιρῶν εἶνε ἡ διαίρεσις, ποὺ ἐπικρατεῖ τώρα μεταξὺ τῶν ἀν­θρώπων. Οὐδέποτε ἄλλοτε ὁ κόσμος ἦταν τό­σο διῃρημένος. Ποῦ νὰ ῥίξουμε τὸ βλέμμα καὶ νὰ μὴ δοῦμε διαίρεσι;
⃝ Διαίρεσις στὰ ἔθνη. Ἡνωμένα Ἔθνη λέγεται ὁ γνωστὸς διεθνὴς ὀργανισμός, ἀλλὰ κατ᾽ εὐφημισμόν. Πρέπει νὰ κατεβάσουμε τὴν πινακίδα «Ἡνωμένα Ἔθνη» καὶ νὰ γράψουμε «Διῃρημένα Ἔθνη». Κάτω ἀπὸ τὰ μειδιάματα καὶ τὶς φιλοφρονήσεις τῆς διπλωματίας κρύβεται μεγάλη ἐχθρότης. Ὄχι τόσο μεταξὺ τῶν μικρῶν ἐθνῶν – αὐτὰ εἶνε τὰ θύματα, ὅσο μεταξὺ τῶν μεγάλων, ποὺ σὰν θηρία τῆς Ἀπο­καλύψεως εἶνε ἕτοιμα νὰ πέσουν τὸ ἕνα πάνω στὸ ἄλλο. Ἀλλὰ διῃρημένο εἶνε καὶ κάθε ἔ­­θνος ἐσωτερικῶς· ὑπάρχει τὸ μικρόβιο τῆς δι­αιρέσεως σὲ κόμματα, παρατάξεις, φατρί­ες, ἀρχηγούς, συμφέροντα, ἑταιρεῖες. Πρὸ παν­τὸς δὲ σ᾽ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες. Ἀνοῖξτε τὴν ἱ­στορία. Τρεῖς χιλιάδες χρόνια ζωὴ ἔχουμε, καὶ στὸ διάστημα αὐτὸ λίγες φορὲς τὸ ἔθνος μας ἦταν ἑνωμένο. Κι ὅταν ἦταν ἑνωμένο τότε ἦταν ἔνδοξο καὶ ἀήττητο· ἔπαιρνε τὶς κο­ρυφὲς τῆς Πίνδου καὶ τὴν ὕψωνε μέχρι τὰ ἄ­στρα τοῦ οὐρανοῦ. Ὅπως εἶπε κάποιος, ἂν οἱ Ἕλληνες ἦταν ἑνωμένοι, θὰ εἶχαν κυριαρχήσει στὴν ὑφήλιο. Ἡ διαίρεσις εἶνε ἡ μεγαλυτέ­ρα συμφορὰ τοῦ ἔθνους μας. Ἡ διχόνοια βασίλευε συχνά, καὶ τότε συνέβαιναν πολλὰ κακά· παράδειγμα ἡ καταστροφὴ τῆς Μ. Ἀσίας.
⃝ Παντοῦ διαίρεσις· σὲ χωριὰ καὶ κοινότητες. Διῃρημένο ὅμως καὶ τὸ μικρότερο βασίλειο τοῦ κόσμου. Ποιό εἶνε τὸ μικρότερο βασίλειο, μὲ βασιλιᾶ μὲ βασίλισσα καὶ λαό; Ἡ οἰκογένεια· ὁ πατέρας βασιλιᾶς, ἡ μάνα βασίλισσα καὶ λαὸς τὰ παιδιά. Διαίρεσις βασιλεύει στὸ σπίτι. Ἀναρχία σκέψεως καὶ ἐνεργείας. Ἡ γυναίκα δὲν ὑπακούει στὸν ἄντρα, ὁ ἄντρας δὲν σέβεται τὴ γυναῖκα, τὰ παιδιὰ δὲν ὑπολογίζουν κανένα. Σύζυγοι διίστανται μεταξύ τους καὶ παιδιὰ πρὸς τοὺς γονεῖς. Τὸ σπίτι, ποὺ ἄλ­λοτε ἦταν παράδεισος, ἐκκλησία, μοναστήρι, τώρα δὲν «τραβάει», δὲν εἶνε μαγνήτης. Πρῶ­τα οἱ μικρὲς καλύβες τῶν χωριῶν ἦταν παλάτια τοῦ οὐρανοῦ, ἄγγελοι κατοικοῦσαν ἐκεῖ· τώρα στὶς μεγάλες πολυκατοικίες κατοικοῦν δαίμονες φτερωτοί. Εὐλογημένη ἡ ἐποχή, ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἦταν μὲν νοητικῶς ἀνεπτυ­γμένοι ἀλλ᾽ εἶχαν καλλιεργημένη τὴν καρδιά. Τώρα τὸ σπίτι κατήντησε ξενοδοχεῖο ὕπνου καὶ φαγητοῦ. Σπάνιο τὸ φαινόμενο νὰ βρῇς ἀντρόγυνο ἀγαπημένο, παιδιὰ μὲ σεβασμό. Δεῖξτε μου ἕνα σπίτι ποὺ νὰ ὑπάρχῃ ὁμόνοια καὶ ἑνότης μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!
Μὰ ὑπερβολικὰ τὰ λές, θὰ μοῦ πῆτε. Ἂν τὰ λέω ὑπερβολικά, τότε πηγαίνετε στὴν ἀρχιεπι­σκοπὴ καὶ ρωτῆστε, κι ἂν εἶστε Χριστιανοὶ θὰ κλάψετε γιὰ τὸ κατάντημά μας. Πρῶτα, μὲ ἀγράμματους παπᾶδες, σὲ 1.000 γάμους δὲν εἴχαμε οὔτε 1 διαζύγιο. Τώρα, μὲ παπᾶδες καὶ δεσποτάδες πτυχιούχους, στοὺς 3 γάμους ὁ 1 διαλύεται! Ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη οἱ κληρι­κοί, δὲν ἐκπληρώνουμε τὸν προορισμό μας. Κάθε μέρα ἐκδίδονται πλῆθος διαζύγια. Φθάσαμε νὰ γίνῃ ἡ Ἑλλὰς Χόλλυγουντ.
⃝ Ζητάει ὁ ἄνθρωπος τὴν ἑνότητα στοὺς λαούς, στὰ ἔθνη, στὶς οἰκογένειες, καὶ δὲν τὴ βρί­σκει. Μπαίνει τέλος στὴν Ἐκκλησία, μὲ τὴν ἐλ­­πίδα ὅτι ἐδῶ θὰ βρῇ τὴν ἑνότητα, ἀφοῦ ἡ Ἐκ­κλησία προσεύχεται «ὑπὲρ …τῆς τῶν πάν­των ἑνώσεως» (θ. Λειτ.) καὶ ὁ Χριστός μας σήμερα ὑ­ψώνει τὰ χέρια στὸ εὐαγγέλιο καὶ προσ­εύχεται νὰ εἶνε ἑνωμένοι οἱ Χριστιανοί (βλ. Ἰωάν. 17,11). Καὶ τί βλέπει; Ἐδῶ ὀρθοδόξοι, ἐκεῖ φράγκοι, πιὸ ᾽κεῖ διαμαρ­τυρόμενοι σὲ τρακόσα κομμάτια.
Ἡ διαίρεσις τῶν Χριστιανῶν εἶνε ἕνα ἐμπόδιο τῆς διαδόσεως τοῦ χριστιανισμοῦ – τὰ δύο τρίτα τοῦ κόσμου εἶνε εἰδωλολάτρες. Πᾶνε οἱ ἱεραπόστολοι στοὺς ἀγρίους, τοὺς κηρύττουν τὸ Εὐαγγέλιο, κ᾽ ἐκεῖνοι δακρύζουν. Καὶ θὰ πε­ρίμενε κανεὶς νὰ βαπτίζωνται καὶ νὰ γίνωνται Χριστιανοί. Ἐν τούτοις δὲν βαπτίζονται. Ὡραῖα, λένε, εἶνε τὰ λόγια σας, τὰ ἄμφιά σας, οἱ ψαλμῳδίες σας· εἶστε ὅμως κομματιασμένοι, δὲν ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας· οἱ Ἄγγλοι κυνηγοῦν τοὺς Ἀμερικανούς, οἱ Ἀμερικανοὶ τοὺς Ἄγ­γλους καὶ οὕτω καθ᾽ ἑξῆς. Ἐμεῖς, ποὺ δὲν εἴ­μαστε Χριστιανοί, ἔχουμε περισσότερη ἑνότη­τα μεταξύ μας· ἐσεῖς δὲν εἶστε ἑνωμένοι, ἔχετε μῖσος μεταξύ σας. Νὰ πᾶτε λοιπὸν πρῶ­τα ν᾽ ἀγαπηθῆτε μεταξύ σας καὶ μετὰ νὰ ἔλ­θετε νὰ κηρύξετε σ᾽ ἐμᾶς τὸ Εὐαγγέλιο.

* * *

Σήμερα εἶνε ἑορτὴ τῶν 318 πατέρων ποὺ συνεκρότησαν τὴν Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνο­δο καὶ συνέθεσαν τὸ Πιστεύω. Εἶνε ὅλοι ἀ­στέ­ρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Δὲν θ᾽ ἀναφερθῶ σὲ κάποιον ἀπὸ αὐτούς· ἡ σκέψι μου πηγαίνει σ᾽ ἕναν ἄλλο πατέρα, ποὺ δὲν ἀνήκει σ᾽ αὐ­τοὺς ποὺ συνέθεσαν τὸ Πιστεύω, συνέθεσε ὅμως τὴν θεία Λειτουργία, ποὺ τελεῖται καὶ τὴν ἀκοῦ­με συνεχῶς. Εἶνε ἡ μεγάλος διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, τὸν ὁ­ποῖο πάντοτε μνημονεύουμε. Τὸν ρώτη­σαν λοιπόν, πότε θὰ γίνῃ ἡ συντέλεια τῶν αἰ­ώνων, καὶ ὁ Χρυσόστομος ἀπήντησε ἀπὸ τὸν ἄμβωνα·
Ἀδελφοί μου, ἡ συντέλεια θὰ ἔλθῃ ὅταν δῆτε νὰ εἶνε οἱ ἄνθρωποι διῃρημένοι· οἱ γυναῖκες νὰ μὴν ὑπακούουν στοὺς ἄντρες τους, οἱ ἄντρες νὰ μὴν ἀγαποῦν τὶς γυναῖκες τους, τὰ παιδιὰ νὰ σηκώνουν χέρι καὶ νὰ χτυποῦν τοὺς γονεῖς, οἱ λαϊκοὶ νὰ μὴν ὑποτάσσωνται, νὰ γίνωνται ἐμφύλιοι σπαραγμοί. Ἀλλὰ τὸ τέλος θὰ ἔλθῃ πρὸ παντὸς ὅταν ἡ διαίρεσις εἰσχωρήσῃ στὴν ἐκκλησία, φθάσῃ μέσα στὸ θυσιαστήριο· ὅταν δῆτε νὰ συμπλέκωνται καλόγεροι μὲ καλογήρους, διᾶκοι μὲ διάκους, ἱερεῖς μὲ ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποι μὲ ἐπισκόπους.
Τί βλέπουμε, ἀγαπητοί μου; Ζοῦμε σὲ τέτοιες ἡμέρες, καὶ μόνο ὁ Θεὸς νὰ μᾶς σώσῃ. Ἂν μᾶς σώσῃ, ἡ σωτηρία δὲν θὰ ὀφείλεται σ᾽ ἐ­μᾶς. Ἂν μᾶς σώσῃ, θὰ μᾶς σώσῃ χάρις στὰ μικρὰ ἀθῷα παιδάκια ποὺ εἶνε στὶς κούνιες.
Νὰ μετανοήσουμε. Ἂν ἐξακολουθήσουμε τὴν τακτικὴ τοῦ μίσους, θὰ τιμωρηθοῦμε· θὰ σειστοῦμε καὶ δὲ θὰ μείνῃ λίθος ἐπὶ λίθον. Ἂς μετανοήσουμε, ἂς γονατίσουμε, ἂς παρακα­λέ­σουμε ὅλοι, μικροὶ – μεγάλοι, λαϊκοὶ καὶ κλη­ρι­κοί, παπᾶδες καὶ δεσποτάδες, ἄρχοντες καὶ λαός, ὁ Θεὸς νὰ γίνῃ ἵλεως· νὰ πνεύσῃ μεταξύ μας ἡ ἀγάπη, ἡ ὁμόνοια καὶ ἡ δικαιοσύνη, ὥστε μὲ ἕνα στόμα νὰ δοξάζουμε Πατέρα Υἱὸν καὶ ἅ­γιον Πνεῦμα εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Κων/νου Κολωνοῦ – Ἀθῆναι 29-5-1960)

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 27th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ ΒΡΥΧΑΤΑΙ

Σφάζουν σαν αρνιά τους χριστιανούς που πέφτουν στα χέρια τους και σήμερα τον 21ο αιωνα!!!! Και οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι δεν διαμαρτύρονται!

Κυκλοφορεί στο διαδύκτιο βίντεο που προβλήθηκε από την τηλεόραση της Αιγύπτου. Στην Τηνυσία, έσφαξαν στις μέρες μας οι φανατικοί μουσουλμάνοι, ζωντανό έναν νέο επειδή βαπτίσθηκε χριστιανός!

Λιγα χρονια πριν ενα άλλο χριστανόπουλο της Ρωσίας τον Ευγένειο τον αποκεφάλισαν, οι μουσουλμάνοι της Τσετσενίας επειδή δεν αρνούνταν την πίστη του.

Και στις δυο περιπτώσεις έσφαζαν, βιντεοσκοπούσαν και απολάμβαναν την σφαγή! Πόσο αιμοβόρα κτήνη είναι, και πόσο άθλια θρησκεία έχουν. Οι παλληκαράδες, την ώρα του αποκεφαλισμού ουρλιάζουν και επικαλούνται τον Μωάμεθ!!!  Φρικη καταλαμβάνει αυτόν που βλέπει το βίντεο. Όποιος αντέχει και μπορει να το δει τον παραπέμπουμε στην παρακάτω ιστοσελιδα:
http://www.briefingnews.gr/international/item/26372

 

Η Ρεπούση μολύνει τη Βουλή

Μαυρο στους αρνητες της γενοκτονιας 

του Ποντου και της Μικρας Ασιας

του Χάρρυ Κλυνν

***

Χαρρυ Κλυνν: Η Ρεπουση μολυνει τη Βουλη

Με την παράθεση αφηγήσεων δικών του ανθρώπων για τα όσα έζησαν Μικρασιάτες και Πόντιοι, ο Χάρρυ Κλυνν εξαπέλυσε δριμεία επίθεση στην υπεύθυνη Παιδείας και υποψήφια βουλευτή Πειραιά και νήσων με τη Δημοκρατική Αριστερά Μαρία Ρεπούση.

Επισημαίνοντας πως η Μαρία Ρεπούση δεν δέχεται ότι υπήρξαν θύματα στη Μικρά Ασία και τον Πόντο, καλεί τους Πειραιώτες να μαυρίσουν τους αρνητές της ποντιακής γενοκτονίας.

***

Έλληνες του Πειραιά, Πόντιοι του Πειραιά ο φαρμακογλυκομίλητος Φώτης Κουβέλης έχει υπεύθυνη παιδείας στο κόμμα του και υποψήφια βουλευτή Πειραιά και νήσων την υμνήτρια του σφαγέα Κεμάλ, Μαρία Ρεπούση, που δε δέχεται ότι υπήρξαν Έλληνες θύματα στη Μικρά Ασία και στον Πόντο… (Ακούστε την με πόση περιφρόνηση και μίσος το διακηρύσσει!!)

Οι 353.000 αδελφοί μας, κυρίως γυναικόπαιδα και γέροντες (οι νέοι ήταν αντάρτες στα βουνά του Πόντου) που βασανίστηκαν και σφαγιάστηκαν με τρόπο ανατριχιαστικό, υπάρχουν μόνο στα αρρωστημένα μυαλά ημών των Ποντίων… Και όλα αυτά τα τραγικά, τα απάνθρωπα, για ομαδικές εκτελέσεις, βιασμούς, κρεμάλες, αποκεφαλισμούς, θανάτους στη φωτιά, παλουκώματα, που άκουσα από το στόμα της μητέρας και του πατέρα μου, όλα τα ανήκουστα και φοβερά που μου διηγήθηκαν με δάκρυα στα μάτια ο παππούς μου και η γιαγιά μου, ήταν ψέματα!!! Γιατί το λέει το υποκείμενο που λέγεται Μαρία Ρεπούση…

Ούτε μία ψήφος στους αρνητές της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας… Μολύνει με την παρουσία τη Βουλή η ανεκδιήγητη Μαρία Ρεπούση. Αδέρφια του Πειραιά, θα είναι ντροπή να σας εκπροσωπεί στη Βουλή μια Μαρία Ρεπούση…

Περισσότερα εδώ zoiforos @zoiforos Η Ρεπούση μολύνει τη Βουλή – Μαύρο στους αρνητές της Ποντιακής γενοκτονίας…, του Χάρρυ Κλυνν, http://www.zoiforos.gr

_

Eρωτηματα ενος πιστου

Ἄν ὄντως ἀληθεύει πώς ἀνησυχοῦν οἱ Ἱεράρχες γιά τήν ἄνοδο τῶν κομμάτων τῆς ἀριστερᾶς, θά ἤθελα μέ τήν ἰδιότητα τοῦ πιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας, νά ἐκφράσω τίς παρακάτω ἀπορίες.
Γιατί δέν ἔχουν οἱ Ἱεράρχες τήν ἴδια ἤ καί περισσότερη ἀνησυχία, γιά τήν ἐπικράτηση τῶν κομμάτων ΝΔ καί ΠΑΣΟΚ, πού ὑποκρίνονται σεβασμό καί πίστη, ἐνῶ στήν πραγματικότητα προωθοῦν τήν, χωρίς Χριστό καί κατά τοῦ Χριστοῦ, παγκοσμιοποίηση;
Πόσους νόμους ἔχουν ψηφίσει αὐτά τά δύο κόμματα κατά τῆς πίστης; Ποιός ψήφισε τό σύμφωνο συμβίωσης; Ποιός δέν ἀπέτρεψε ὁριστικά τήν καύση τῶν νεκρῶν; Ποιός ἐξαθλίωσε τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στά σχολεῖα; Ποιός ἔφτιαξε τά ἄθλια βιβλία τῆς Ἱστορίας τῆς Γλώσσας κ.τ.λ.; Ποιός δέν πληρώνει γιά τήν χειροτονία Ἱερέων; Ποιός θεωρεῖ τήν Ἐκκλησία «φορέα»; Ποιός προωθεῖ τήν κάρτα τοῦ πολίτη καί τό ἠλεκτρονικό φακέλωμα; Ποιός … ποιός ….ποιός …….
Οἱ Ἱεράρχες δηλώνουν δημόσια ἕτοιμοι νά πεθάνουν γιά τήν πατρίδα!!! Ποιός ὑπέγραψε στήν δανειακή σύμβαση τήν ἄνευ ὅρων καί ἀμετάκλητα παράδοση τῆς ἐθνικῆς ἀσυλίας; Ποιό Θεῖο ἡ ἀνθρώπινο Δίκαιο δέχεται νά ἐξαθλιώνονται λαοί μέχρι ἐξοντώσεως, γιά τήν φιλαργυρία, τήν φιλαρχία καί τήν αἰσχροκέρδεια μιᾶς διεθνοῦς ἐλίτ; Αὐτά τά δύο κόμματα δέν δέχτηκαν καί δέν προωθοῦν μέ ψεύδη ἀσύστολα τήν καταστροφή τῆς χώρας; Δέχεται ὁ Θεός τά ψεύδη; Δέν ἔκλεισαν μέ τίς συγχωνεύσεις τά σχολεῖα; Δέν ἔκλεισαν τά νοσοκομεῖα; Δέν ἔγινε ὁ μισός πληθυσμός ἄνεργος; Ποῦ εἶναι τό ἐνδιαφέρον τῶν Ποιμένων γιά τό Ποίμνιο;
Φανερῶστε αὐτά τά ψέμματα καί τότε θά ἔχετε ταΐσει τόν λαό πνευματικά μέ τήν ἀλήθεια. Θά ἔχετε δημιουργήσει τίς προϋποθέσεις γιά τήν ἀποτίναξη τῆς χρεοκρατίας, πού εἶναι δικτατορία καί καταπάτηση τοῦ Συντάγματος καί τῆς Δημοκρατίας. Αὐτή ἡ δικτατορία μάλιστα ἐξαπλώνεται καί σέ ἄλλα κράτη καί μᾶς θυμίζει τήν παγκόσμια δικτατορία γιά τήν ὁποία ἔγραψε ὁ Γέροντας Παΐσιος. Δῶστε τήν πνευματική τροφή πού ἔδωσε ὁ Γέροντας καί ἔτσι θά ἐμποδίσετε τήν ἔλλειψη τῆς ὑλικῆς καί δέ θά χρειάζεται νά κάνετε συσσίτια. Ἤ μήπως νομίζετε, ὅτι εἶναι κανείς εὐτυχισμένος καί ὅτι εἶναι ἀξιοπρεπές, γιά τό πλῆθος τῶν νεόπτωχων, νά μπαίνουν στή σειρά γιά ἕνα κομμάτι ψωμί; Ὄχι πώς εἶναι κακό νά ταΐζει κανείς τούς πεινασμένους, ἀλλά εἶναι κακό νά μή ἀξιοποιεῖ τίς δυνατότητές του, ὥστε νά ἐπικρατήσει ἡ Δικαιοσύνη καί ἡ Τιμή στούς πολῖτες τῆς χώρας μας, οἱ ὁποῖοι εἶναι  ταὐτόχρονα τό ποίμνιο τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι κακό νά μή φροντίζει τήν πνευματική καί τήν σωματική ὑγεία καί τήν προκοπή τοῦ λαοῦ, ὅταν μάλιστα αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή του.
Δέν εἶναι χειρότερη καί καταστροφικότερη ἡ ὑποκρισία τῶν δύο αὐτῶν κομμάτων ἀπό τήν ἐχθρότητα τῶν κομμάτων τῆς ἀριστερᾶς; Ἐκεῖ ξέρεις ὅτι εἶναι λύκοι, ἐδῶ ὁ λύκος παριστάνει τό πρόβατο. Ἔτσι περνάει ἡ ἴδια κακία, χωρίς νά βρίσκεται ὁ ἀνεύθυνος ὑπεύθυνος. Χωρίς νά φαίνεται ξεκάθαρα ἡ προδοσία.
Αὐτή ἡ καλυμμένη καί πονηρή κακία εἶναι πιό ἐπικίνδυνη. Στήν καθαρά θρησκευτική της πλευρά ἐκφράζεται μέ τόν Οἰκουμενισμό καί στήν πολιτική-κοινωνική της ἐκφράζεται μέ τήν χρεοκρατία. Αὐτά τά δύο εἶναι μεστά ψεύδους, πονηρίας καί ἀδικίας. Παρουσιάζουν τό ἄσπρο μαῦρο. Εἶναι ἡ παγκόσμια δικτατορία τῆς ἀντίχριστης παγκοσμιοποίησης. Εἶναι νά ἀπορεῖ κανείς πῶς δέν τό βλέπουν καί δέν τό κηρύττουν αὐτό οἱ Ἱεράρχες. Αὐτά καί τά δύο τά τρέφει καί τά προωθεῖ ἡ ΝΔ καί τό ΠΑΣΟΚ. Ἀλλά δέν τούς ἀνησυχεῖ αὐτό τούς Ἱεράρχες.
Ἔχασαν, λέει τό ἄρθρο, τήν νεολαία. Ἐγώ λέω πώς ἔχασαν καί τά γηρατειά. Λέω ὅτι τούς ἔχασαν ὅλους. Καί μένα πού γράφω μέ ἔχασαν καί δέν τούς ἐμπιστεύομαι. Δέν μᾶς ἔχασε ἡ πίστη καί ὁ Χριστός, ἀλλά μᾶς ἔχασε ὁ Κλῆρος πού ἔχει τά ἀνώτατα ἀξιώματα. Ὁ λόγος εἶναι ἁπλός. Δέν νοιάζονται καί δέν φροντίζουν γιά μᾶς πουθενά καί γιά τίποτα. Δέν στάθηκαν στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Δέν ἀκολουθοῦν τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέ μᾶς πείθουν ὅτι θέλουν τήν πνευματική καί ἐθνική μας ἀνάσταση. Τήν συντηροῦν τήν ἐξαθλίωση καί δέν ὑπάρχει σέ αὐτούς πνοή λευτεριᾶς. Πότε κέρδισε ἡ συντήρηση τῆς μιζέριας νέο ἤ γέρο;
Θά μέ καταλογίσουν καί μένα στούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας ἄν διαβάσουν τά παραπάνω ἀλλά, μήπως ἐμεῖς, πού αὐτοί θεωροῦν ἐχθρούς, εἴμαστε ἡ Ἐκκλησία γιά τήν ὁποία θά δώσουν λόγο στόν Χριστό;
Θά τό μάθουμε στήν ὥρα τῆς Κρίσης. Ὡς τότε θά κάνουμε ἐπιλογές. Στίς ἐπιλογές ὑπάρχουν καί παρατάξεις νέες πού ἀξίζει νά τίς δοκιμάσει ὁ λαός. Πού δέν εἶναι οὔτε ἀριστερές οὔτε πονηρές. Ἡ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» εἶναι μιά τέτοια παράταξη καί ἴσως νά εἶναι «» Παράταξη!
Χρίστος Τσικούρας
Θεολόγος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἰουνίου-Ἰουλίου 2012
Τεῦχος 120

http://www.agnikolaos.gr/index.php

 

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 25th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

___

ΚΑΛΟΓΛΕΝΤΑΕΙ Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΚΛΗΡΟΣ ΕΝΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

«Στην Σημερινή δραματική πραγματικότητα από απόψεως οικονομίας αλλά και έκπτωσης αξιών και εντιμότητας ,σας στέλνω μια φωτογραφία που δείχνει το επίσκοπο Δωδώνης να απολαμβάνει τη σαμπάνια του στην Αγία Πετρούπολη συνοδεύοντας τον Αρχιεπίσκοπο στο ταξίδι του στη Ρωσία. Κοιτάξτε την αντίθεση ,3000 αυτοκτονίες , 1,500000 άνεργοι και ένας ικανοποιητικός αριθμός σημερινών νεοελλήνων να τρώνε από τους κάδους σκουπιδιών ,αυτό το θέαμα από μόνο του μου δείχνει το φαρισαϊσμό και την υποκρισία του ανώτερου κλήρου.

Άνεργος για 3 χρόνια και με μητέρα καρκινοπαθή αλλά και χριστιανός που πιστεύει στον απλό και ταπεινό Ιησού και όχι στους εμπόρους του θεού που επανειλημμένα απευθύνθηκα σε αυτούς για εργασία , με δύο πτυχία , το ένα θεολογίας και παντού κλειστές πόρτες και καρδιές.Η αναξιοκρατεία, η σήψη , η μπόχα και το έρεβος παντού.

Με εκτίμηση

ΜΙΧΑΛΗΣ»

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ  ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

ANAKΟΙΝΩΘΕΝ

ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τά κόμματα πού διεκδικοῦν τήν ψῆφο τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Κομμουνιστικό Κόμμα Ἑλλάδος, ΔΗΜ.ΑΡ., Συνασπισμός Δημιουργία ξανά καί Δράση καί Οἰκολόγοι Πράσινοι στά προγράμματα πού παρουσιάζουν γιά τό πολιτικό σύστημα καί τήν δημοσία διοίκηση συμπεριλαμβάνουν καί τόν διαχωρισμό Κράτους καί Ἐκκλησίας.

Τά κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς μέ τήν γνωστή φιλοσοφικοκοινωνική βιοκοσμοθεωρία τοῦ κομμουνιστικοῦ κοσμοειδώλου, ὅπως γνώρισε τόν χωρισμό αὐτό ὁ καταρεύσας ὑπαρκτός σοσιαλισμός στό ἀνατολικό μπλόκ πού στήν οὐσία ἦταν διωγμός τῆς θρησκευτικῆς πίστεως ἐλαύνονται ἀπό ἀποτυχημένα ἀθεϊστικά ἰδεολογήματα καί συναντῶνται μέ τά ὑπόλοιπα κόμματα κάτω ἀπό τίς ντιρεκτίβες τῆς νέας ἐποχῆς καί τῆς νέας τάξεως. Ποιός δέν θυμᾶται τήν δυναμική παράσταση τοῦ ἐν Ἀμερικῇ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ στόν τότε Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη γιά τήν διαγραφή τοῦ θρησκεύματος ἀπό τίς ταυτότητες τῶν Ἑλλήνων ὅπως ἀνέφερε τό ἀνακοινωθέν τοῦ Μεγάρου Μαξίμου;
Μιλοῦν γιά χωρισμό Ἐκκλησίας καί Κράτους διάβαζε Ἔθνους ἐπικαλούμενοι δῆθεν προοδευτικά συνθήματα. Οἱ ἀντιλήψεις ὅμως περί χωρισμοῦ εἶναι τοῦ περασμένου αἰώνα πού γεννήθηκαν κάτω ἀπό μισαλόδοξο ἀντιθρησκευτικό πνεῦμα πού δέν συμβιβάζεται μέ τίς σημερινές κοινωνικές, πολιτειακές καί θρησκευτικές ἀντιλήψεις καί πού ἀναπτύχθηκε σέ προτεσταντικές καί παπικές χῶρες πού δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τόν πολιτισμό καί τήν χριστιανική πίστη τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους. Τό πρότυπο τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν ἀλλά καί τοῦ ἀθεϊστικοῦ ἀνατολικοῦ μπλόκ πού κατέρρευσε παταγωδῶς, μέ τό θρησκευτικό συγκρητισμό καί μέ τόν χωρισμό παράγει μόνο διαλυτικά κοινωνικά φαινόμενα καί ἐπιτρέπει τήν ἅλωση τῶν κοινωνιῶν ἀπό τήν παραθρησκεία, τήν εἰδωλολατρεία, τόν σατανισμό καί τά ἐγκληματικά φαινόμενα. Οἱ ἀντιλήψεις περί χωρισμοῦ δέν συμβιβάζονται μέ τά ἑλληνικά ἰδεώδη καί τήν χριστιανική πίστη πού πότισε τίς ρίζες τοῦ Ἔθνους μας. Οἱ ἀντίθετοι, οἱ ἔξω τοῦ χριστιανισμοῦ, οἱ ἀντίχριστοι, ἡ ἀπιστία γενικῶς ἀντιπαρέρχονται μία παγκόσμια πραγματικότητα, τήν πραγματικότητα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ κόσμου ἀπό τόν χριστιανισμό. Δέν μιλᾶμε γιά τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μιλᾶμε γιά τήν κοινωνική πραγματικότητα, γιά τήν κοινωνική διάσταση τοῦ χριστιανισμοῦ πού ἐκπολίτισε τόν κόσμο καί ἰδιαίτερα στήν χώρα μας μᾶς διαφύλαξε διά νά μήν εἴμαστε τό ὑπόλοιπο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας σήμερα.
Ὁ Χριστιανισμός συνεπῶς κρινόμενος μόνο μέ κοσμικά κριτήρια εἶναι μιά παγκόσμια θρησκεία πού δέν μπορεῖ νά τεθεῖ στό κοινωνικό περιθώριο οὔτε νά ἀγνοηθεῖ καί ἀσφαλῶς δέν εἶναι δυνατό νά καταπολεμηθεῖ γιατί εἶναι θεοσύστατος ὀργανισμός ὅπως ἀπέδειξαν τά δύο χιλιάδες χρόνια τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του.
Ἡ Ἑλληνική κοινωνία εἶναι μιά ὁμόδοξη κοινωνία ζυμωμένη μέ τό χριστιανικό πνεῦμα. Τυχόν ἀλλαγή Read more »

ΔΥΟ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 25th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ Πεντηκοστῆς (Ἰωάν. 7,37-52· 8,12)

ΔΥΟ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ

«Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾽ αὐτόν» (Ἰωάν. 7,43)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε μία ἀπὸ τὶς με­γαλύτερες ἑορτές. Ἑορτάζουμε, κατὰ τοὺς πατέρας, τὰ γενέθλια τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως ὁ καθένας μας ἔχει γενέθλια, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία. Ἡμέρα γεννήσεώς της εἶνε ἡ σημερινή, κατὰ τὴν ὁποία τὸ Πνεῦμα τὸ ἅ­γιο ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν κατῆλθε στοὺς μα­θητάς, τοὺς ἀγραμμάτους ἁλιεῖς τῆς Γαλιλαίας, καὶ τοὺς ἀνέδειξε διαπρυσίους κήρυκας.
Σήμερα ὡς εὐαγγέλιο διαβάζεται μία σχετι­κὴ περικοπή. Τὴν προσέξατε; Ὅταν διαβάζωνται τὰ ἀναγνώσματα καὶ οἱ εὐχές, πρέπει νὰ προσέχουμε, ὥστε νὰ μὴ μᾶς διαφεύγῃ οὔ­τε λέξι ἀπὸ τὰ ἱερὰ κείμενα. Οἱ περισσότεροι δυσ­τυχῶς ἀκοῦνε ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνουν.
Γι᾽ αὐτὸ ἐπιτρέψτε μου, τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα, νὰ ῥίξουμε μιὰ ματιὰ στὸ εὐαγγέλιο. Τί λέει;

* * *

Οἱ Ἰουδαῖοι ἑώρταζαν καὶ ἑορτάζουν μέχρι σήμερα μία μεγάλη ἑορτή, τὴν σκηνοπηγία, εἰς ἀνάμνησιν ἑνὸς ἱστορικοῦ γεγονότος. Ὅ­ταν δηλαδὴ οἱ πρόγονοί τους, μετὰ ἀπὸ σκλα­βιὰ αἰώνων, βγῆκαν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ ἐπέστρεφαν στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, πέρασαν σα­ράντα χρόνια περιπλανώμενοι στὴν ἔρημο. Δὲν κατοικοῦσαν βέβαια σὲ σπίτια· ἔμεναν κάτω ἀπὸ σκηνές. Αὐτὸ λοιπὸν ἐνθυμοῦντο μὲ τὴν ἑορτὴ τῆς σκηνοπηγίας, ποὺ διαρκοῦ­σε ὀκτὼ ἡ­μέρες. Τότε οἱ Ἑβραῖοι ἄφηναν τὰ σπίτια τους, ἔστηναν σκηνές, καὶ ἔμεναν ὅλοι κάτω ἀπὸ αὐτές, ἀκόμα καὶ οἱ πιὸ πλούσιοι.
Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο λέει, ὅτι τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς σκηνοπη­γί­ας ὁ Χριστὸς πῆγε στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος, στάθηκε στὸ προαύλιο ποὺ χωροῦσε χιλιάδες κόσμο, καὶ ἐκεῖ ἐδίδασκε. Προσέξατε μιὰ λέξι τοῦ εὐαγγελίου; Δὲν λέει ἁπλῶς ὅτι μίλησε, ἀλλὰ ὅτι «ἔκραξε» (Ἰωάν. 7,37). Τί θὰ πῇ «ἔκραξε»; Φώναξε μὲ ὅλη τὴ δύναμι τῶν πνευμόνων του. Ἂς τ᾽ ἀκούσουν αὐτὸ μερικοὶ ποὺ μᾶς σχολιάζουν. Φωνάζει, λένε, δὲ μποροῦμε νὰ τὸν ἀκοῦμε… Δὲν φωνάζουμε γιὰ τ᾽ ἀμπέ­λια καὶ τὰ χωράφια μας· ἂν δὲν πιστεύαμε, θὰ σιωπούσαμε. Φωνάζουμε ὅπως ἡ μάνα ὅταν δῇ τὸ παιδί της νὰ κατρακυλάῃ ἀπ᾽ τὸ βράχο ἢ νὰ πέφτῃ μπροστὰ στὶς ῥόδες τοῦ αὐτοκινήτου, ἢ ὅπως ὁ στρατιώτης ἐν ὥρᾳ μάχης, ἢ ὅ­πως ἡ ὄρνιθα ὅταν δῇ γεράκι ν᾽ ἀπειλῇ τὰ ὀρ­νίθια της. Ἔτσι κι ὁ Χριστὸς φώναξε,«ἔκραξε», διότι ἔλεγε κάτι μεγάλο καὶ ὑψηλό. Τί ἔλεγε;Περισσοτερα
«Ὅποιος διψᾷ, ἂς ἔρχεται κοντά μου καὶ ἂς πίνῃ» (ἔ.ἀ.). Μιλάει γιὰ δίψα. Ποιά δίψα ἐννοεῖ ἐδῶ ὁ Χριστός; Ὄχι τὴ δίψα τὴ φυσική, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἔδωσε τὸ δροσερὸ νερό, ποὺ τρέχει ἀπὸ πηγὲς καὶ πο­τάμια. Ἐννοεῖ κά­τι ἄλλο. Ὅπως τὸ σῶμα διψάει, ἔτσι καὶ ἡ ψυχή. Τί διψάει ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου; Διψάει τὴν ἀλήθεια, τὴν εἰρήνη, τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀ­γάπη, τὴ συγχώρησι τῶν ἁμαρτημάτων, τὰ ὡραῖα καὶ ἀναγκαῖα αὐτὰ πράγματα.
Ποιός μπορεῖ νὰ τὰ δώσῃ αὐτά; Μήπως τὸ χρῆμα, ἡ ἐπιστήμη, ἡ τέχνη, ὁ κόσμος ὁλόκλη­ρος; Κανένα ἀπὸ αὐτά. Κι ὁ ἄνθρωπος μένει διψασμένος. Μοιάζει μὲ τὸν Τάνταλο, τὸν ἀρ­χαῖο ἐκεῖνο ἥρωα τῆς μυθολογίας ποὺ ἔβλε­πε μπροστά του νερό, μὰ μόλις ἅπλωνε τὸ χέ­ρι νὰ τὸ φτάσῃ, τὸ νερὸ ἔφευγε μακριὰ κι αὐτὸς ἔ­μενε πάντα διψασμένος. Διψασμένοι Τάνταλοι εἶνε κ᾽ οἱ ἄνθρωποι τοῦ αἰῶνος μας· διψοῦν, ἀλλὰ κανείς δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ξεδιψάσῃ.
Ὅποιος λοιπὸν διψάει δίψα πνευματική, λέει ὁ Χριστός, ἂς ἔρχεται κοντά μου νὰ πίνῃ. Ὁ Χριστὸς ἔχει τὸ ἀθάνατο νερό.
Αὐτοὶ ποὺ τὸν ἄκουγαν ἀπὸ κάτω τί ἔνιωθαν ἆραγε; Πολλοὶ ἔλεγαν «Αὐτὸς εἶνε πρά­γματι ὁ προφήτης», καὶ ἄλλοι «Αὐτὸς εἶ­νε ὁ Χριστός». Ἄλλοι ὅμως ἔλεγαν· «Μὰ μπορεῖ ὁ Χριστὸς νὰ ἔρχεται ἀπὸ τὴ Γαλιλαία; Δὲ λέει ἡ γραφή, ὅτι θά ᾽νε ἀπόγονος του Δαυῒδ καὶ θὰ προέρχεται ἀπὸ τὴ Βηθλεέμ;». Ἔτσι λοι­πὸν «σχίσμα ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾽ αὐ­τόν» (ἔ.ἀ. 7,43). Χωρίστηκαν σὲ δύο παρατάξεις· ἄλλοι τὸν παραδέχονταν, ἄλλοι τὸν ἀπέρριπταν· με­­ρικοὶ μάλιστα ἤθελαν καὶ νὰ τὸν συλλάβουν, μὰ κανείς δὲν ἅπλωσε χέρι πάνω του.
Ἐν τῷ μεταξὺ οἱ φαρισαῖοι καὶ ἀρχιερεῖς εἶ­χαν στείλει ὑπηρέτες τους νὰ τὸν πιάσουν (βλ. ἔ.ἀ. στ. 32). Καὶ πῆγαν οἱ ἀπεσταλμένοι, ἀλλὰ γύρισαν ἄπρακτοι· τοὺς κατέπληξε ἡ διδασκαλία του. «Γιατί δὲν τὸν φέρατε;» τοὺς ρωτοῦν τ᾽ ἀφεντικά. Κι αὐτοὶ ἀπαντοῦν· «Οὐ­δέποτε οὕ­τως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗ­τος ὁ ἄνθρωπος» (ἔ.ἀ. 7,46). Τέτοια λόγια δὲν ξανακούσαμε.
Ὁ Χριστὸς εἶχε τὸ Πνεῦμα ἅ­γιο. Ἡ διδασκα­λία του καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκ­κλησίας του μεταδίδουν τὸ Πνεῦμα ἅγιο ποὺ ἑ­ορτάζουμε σήμερα. Πνεῦμα ἅγιο! Πῶς νὰ ἐκφρασθοῦμε; Εἶνε μερικὰ πράγματα ποὺ ἡ γλῶσσα δὲ μπορεῖ νὰ τὰ πῇ. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Γραφὴ καὶ οἱ πατέρες χρησιμοποιοῦν εἰκόνες καὶ παραδεί­γματα. Ἔ­τσι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο παρουσιάζεται ἄλλοτε σὰν φωτιὰ ἐξ οὐρανοῦ ποὺ φωτίζει καὶ θερμαί­νει, ἄλλοτε σὰν νερὸ δροσερὸ ποὺ ἀρδεύει κάμ­πους, καὶ ἄλλοτε σὰν ἄνεμος σφοδρὸς καὶ θύελ­λα ποὺ ξερριζώνει δέντρα τῆς ἁμαρτίας. Ποικίλες εἶνε οἱ ἐνέργειες τοῦ ἁγίου Πνεύματος.

* * *

Ἀπὸ τότε ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς τὰ λόγια του πέρασαν αἰῶνες. Στὸ διάστημα αὐτὸ παρουσι­άστησαν πολλοὶ σοφοί, ποὺ εἶ­παν καὶ ἔγρα­ψαν πολλά. Τώρα, κατὰ τὸ πλεῖ­στον, αὐτοὶ ἔχουν λη­σμονηθῆ· κά­που – κάπου ψάχνει κανεὶς σὲ βιβλιοθῆ­κες νὰ βρῇ τί εἶπαν. Τὰ λόγια ὅμως τοῦ Χριστοῦ ἐξακο­λου­θοῦν ν᾽ ἀκούγωνται καὶ νὰ διαδίδωνται. Ὅ­που νὰ πᾶμε, σ᾽ ἀνατολὴ καὶ δύσι, βορρᾶ καὶ νότο, παντοῦ θὰ βροῦμε τὸ Εὐ­αγγέλιο διαδεδο­μένο· ὄχι ὅμως χωρὶς ἐμπόδια.
Πῶς διατίθενται σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀπέναντι στὸ Εὐαγγέλιο; Ὅπως καὶ τότε, στὰ χρό­­νια τοῦ Χριστοῦ, χωρίζονται σὲ δύο παρατάξεις. Στὴ μία εἶνε ὅσοι τὸ δέχονται, τὸ ἀ­σπάζον­­ται, τὸ ζοῦν, πεθαίνουν γι᾽ αὐτό. Στὴν ἄλλη παράταξι εἶνε ὅσοι μένουν ξένοι πρὸς τὸ Εὐ­αγγέλιο. Ἐ­δῶ ἄλλοι μὲν ἀδιαφοροῦν. Μίλα τους γιὰ λεφτὰ γιὰ γυναῖκες καὶ ἔρωτες γιὰ πολιτικὴ γιὰ συμφέροντα ἐπίγεια, τεντώνουν τ᾽ αὐτὶ ν᾽ ἀ­κούσουν· ἂν τοὺς μιλή­σῃς γιὰ οὐράνια πρά­γμα­τα, γιὰ παράδεισο κόλασι αἰώνιο ζωή, δὲ δίνουν σημασία. Ἄλλοι πάλι ἀμφιβάλλουν γιὰ τὶς ἀ­λήθειες τοῦ Εὐαγγελίου, εἶνε πάντα σκεπτικοὶ κ᾽ ἐ­πιφυλακτικοί. Ἄλλοι ὅμως εἶνε τελείως ἀρ­­νητικοὶ ἢ καὶ ἐπιθετικοί, μάλιστα στὴν ἐποχή μας. Κάνουν σὰν τὰ λυσσασμένα σκυλιά. Ποτέ ἄλ­λοτε δὲν ἐκ­δηλώθηκε τέτοια μανία· εἰ δυνα­τὸν νὰ γκρεμίσουν τὴν Ἐκκλησία, νὰ τὴν ἐξαφανί­σουν. Ὅ­πως τότε οἱ φαρισαῖοι ἔστειλαν ὑπηρέτες νὰ φιμώσουν τὸ Χριστό, ἔτσι καὶ σήμερα νεώτεροι φαρισαῖοι τοῦ πνεύματος, ἄνθρωποι δῆθεν τῶν γραμμάτων, ἐπιτίθενται ἐναντίον του μὲ ὅ,τι διαθέτουν (ἔντυπα, ῥάδια, τηλεοράσεις, θεάματα κ.λπ.). Τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ ὄνομά του, ἡ Ἐκκλησία του καὶ τὸ κήρυγμά της, τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ παρουσία τοῦ ῥάσου, τοὺς ἐνοχλεῖ ἀ­κόμα κ᾽ ἡ καμπάνα καὶ θέλουν νὰ μὴ χτυπάῃ. Ἄλλοτε ἄκουγε τὴν καμ­πάνα κι ὁ βοσκὸς στὴν ὕπαιθρο κ᾽ ἔκανε τὸ σταυρό του· τώρα ὅ,τι θυμίζει τὸ Θεὸ ἔγινε ἀποκρουστικὸ καὶ μισητό. Στὸ σημεῖο ποὺ φτάσαμε, κάτι κακὸ θὰ μᾶς συμβῇ· ἢ κανένας σεισμὸς ἢ κανένας πόλεμος ἢ κάτι ἄλλο.
Τὰ λέω αὐτὰ γιὰ ὅλους, δὲν μέμφομαι κάποια συγκεκριμένη πολιτικὴ παράταξι. Δὲν πο­λιτικολογῶ, δὲν κομματίζομαι· εἶμαι ὑπερ­άνω κομμάτων, ὁμιλῶ ἐν ὀ­νόματι Κυρίου. Πρέπει ὁ λαός μας νὰ τὸ αἰ­σθανθῇ πλέον, ὅτι ζοῦμε σὲ ἐποχὲς κατατρεγμοῦ, συγκεκαλυμμένου διωγμοῦ, ὅ­πως αὐτὴ ποὺ περι­γράφει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο ὅταν λέῃ ὅτι ἔ­στειλαν ἀπόσπασμα νὰ συλλάβουν τὸ Χριστό. Ἂς ξυπνήσουμε. Δὲν πρόκειται περὶ πολιτικολογίας, περὶ μικροῦ καὶ ἀσημάντου πράγματος· πρόκειται περὶ μεγάλου καὶ ὑψηλοῦ ζητήματος. Τὸν ὑλισμὸ καὶ τὴν ἀθεΐα ἐλέγχουμε. Οἱ ὑλισταὶ καὶ ἄθεοι μισοῦν τὸ ἀληθινὸ φῶς, ποὺ εἶνε ὁ Χριστός. Μοιάζουν μὲ ἀσπάλακες, τυφλοπόντικες, ποὺ ἀνοίγουν λαγούμια καὶ κινοῦνται στὸ σκοτάδι· δὲν θέλουν νὰ δοῦν καὶ ν᾽ ἀκούσουν τὸ Θεό, καὶ κινοῦνται μέσα σὲ κρησφύγετα τῆς ἀμφιβολίας καὶ τῆς ἀπιστίας.

* * *

Ἀλλ᾽ «ὅσοι πιστοί»! Τὸ εἶπα καὶ ἄλλοτε· κι ἂν μείνῃς ἕνας μέσ᾽ στὸ σπίτι ἢ στὸ σχολεῖο ἢ στὴν κοινωνία, μὴ φοβᾶσαι. Ἐσὺ θὰ νική­σῃς, ὄχι οἱ πολλοί. Εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων, ὁ Χριστὸς νικᾷ καὶ θριαμβεύει εἰς τοὺς αἰῶνας.
Πιστεύω ὅτι μιλῶ σὲ ἀνθρώπους μὲ χρῖσμα πίστεως, σὲ ἀνθρώπους ποὺ αἰσθάνονται τὸ μήνυμα τῆς ἁγίας αὐτῆς ἡμέρας. Κλεῖστε τ᾽ αὐτιά σας στοὺς ἀπίστους καὶ ἀθέους. Ἑ­νω­μέ­νος ὁ πιστὸς λαὸς θὰ δώσῃ τὴ μεγάλη μάχη γιὰ νὰ μείνῃ αὐτὸς ὁ τόπος στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Θυσιάστηκαν χιλιάδες γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτό. Καὶ πιστεύω ὅτι, χάρι στὴ θυσία ἐκείνων, ὁ τόπος μας δὲν θὰ ὑποκύψῃ στὴν ἀθεΐα, ἀλλὰ θὰ μείνῃ στὸ φῶς τοῦ ἐσταυρωμένου Λυτρω­τοῦ τοῦ κόσμου· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦ­τε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Γεωργίου Φλωρίνης 6-6-1982)

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 24th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

   ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 12 Ἰουνίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ σκηνοθέτης κ. Λαέρτης Βασιλείου προφανῶς ἀπό αἰσθήματα μεγάλης εὐγνωμοσύνης πρός τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἡ ὁποία περιέθαλψε τήν οἰκογένειά του προσφέρουσα ἐργασία στόν πατέρα του κ. Ἠλία Βασιλείου, ὡς νεωκόρο ἐπί ἀρκετά ἔτη στόν Ἱ. Ναό Ἁγίου Δημητρίου Πειραιῶς, ὅταν οἰκογενειακῶς ἦλθαν ἀπό τήν γείτονα Ἀλβανία, ἀνέσυρε ἀπό τή ναφθαλίνη τῆς παγκόσμιας ἀπόρριψης τό θεατρικό ἔργο «Corpus Christi» τοῦ Ἀμερικανοῦ κατά δήλωσή του ὁμοφυλόφιλου συγγραφέα Τέρενς Μάκ Νάλι πού ἐγράφη τό 1997 καί ἐνῶ στήν ἀρχή προανήγγειλε ὅτι θά τό παρουσιάσει στό θέατρο «Ἄνεσις» (Κηφισίας 14) λόγῳ τῆς ἀφόρητης δυσωδίας καί τῆς παράνοιας καί γελοιότητος τοῦ ἔργου καί τῆς ἀναμενομένης μικρῆς προσελεύσεως «εἰδικοῦ» κοινοῦ τελικά τό παρουσίασε σέ μιά ἀποθήκη στό Γκάζι πού ἔχει μετατραπεῖ σέ θεατράκι ὀνόματι «Χυτήριο».

Ἡ ἀπόδοσις ἀπό τόν ὁμοφυλόφιλο συγγραφέα τῆς ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας πού εἶναι εὐθεία ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καί ὀντολογίας στόν Αἰώνιο καί Πανυπερτέλειο καί Πανάγιο Θεό, ὁ Ὁποῖος μάλιστα ἀπέθανε γιά τήν ἀνθρώπινη οἰκογένεια καθώς καί στούς «ἀγραμμάτους» μαθητές Του, πού πλησθέντες ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔγιναν οἱ πλέον ἔγκριτοι φιλοσοφούντες θεολόγοι τῆς παγκοσμίου ἱστορίας καί αὐτό ὄχι γιά νά προσποριστοῦν θέσεις, ἀξιώματα καί ἠδονές τοῦ κόσμοῦ τούτου ἀλλά μαρτύρια, διωγμούς καί θάνατο, ὑπενθυμίζει τόν ἀνθρωπομορφισμό τῶν κατασκευασμένων θρησκειῶν τοῦ κόσμου, στούς θεούς τῶν ὁποίων οἱ κατασκευασταί τους ἄνθρωποι προσέδωσαν τά δικά τους χυδαία, ποταπά καί διεστραμμένα πάθη γιά νά καταπνίξουν προφανῶς τόν ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς τους πού σέ στιγμές πνευματικῆς νηνεμίας ἐξεγείρεται ἐναντίον τους διαμαρτυρομένη γιά τό ἔγκλημα καθοσιώσεως σέ βάρος τῆς ὑπάρξεώς τους.

Ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς ὤφειλε κατεδίκασε αὐτή τήν αἰσχρότητα καί τήν βάναυση καί κακόβουλη καθύβριση, ὑπό τό πρόσχημα τῆς δῆθεν τέχνης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ τῆς ἀμωμήτου μας πίστεως καί κάλεσε τόν ὀρθόδοξο λαό μας νά ἀποδοκιμάσῃ αὐτή τήν πρόκλησι καί ὕβρι. Παρέλκει κανείς βέβαια νά ἀναφέρει ὅτι οἱ συντελεσταί τῆς δυσώδους αὐτῆς παράστασης, οἱ ἠθοποιοί καί θεαταί θέτουν ἑαυτούς ἐκτός Ἐκκλησίας μέ ὅτι αὐτό αἰώνια συνεπάγεται.

Ἐντύπωση ὅμως προκαλεῖ ἡ ἀνύπαρκτη δημοκρατική εὐαισθησία τοῦ ἐντύπου τύπου ὡς λ.χ. τῆς δημοκρατικῆς ἐφημερίδας «Αὐγή», πού ἔσπευσαν νά καλύψουν τό ἀνοσιούργημα τῶν συντελεστῶν ποδοπατοῦντες καί αὐτοί μέ τήν σειρά τους χυδαία τά θρησκευτικά αἰσθήματα τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ, πού καθυβρίζονται καί προσβάλλονται βαναυσότατα μέ αὐτό τό παρανοϊκό παραλήρημα τοῦ ὁμοφυλόφιλου Ἀμερικανοῦ συγγραφέα. Ἀποδεικνύεται ἔτσι πόσο πολύ σέβονται τούς συνανθρώπους τους καί συνεπῶς τήν δημοκρατία γιά τήν ὁποίαν δῆθεν ἀγωνίζονται γιατί εἶναι γνωστή ἡ ἀρχή ὅτι στήν δημοκρατία ἡ ἐλευθερία καί τά δικαιώματα τοῦ ἑνός ἐξικνοῦνται ἕως ἐκεῖ πού ἀρχίζουν ἡ ἐλευθερία καί τά δικαιώματα τοῦ ἄλλου. Τώρα βέβαια ἄν ὑπῆρχε δυνατότης διαλόγου μέ τούς ἀπαραδέκτους συντελεστάς αὐτῆς τῆς ἀθλιότητος θά τούς ἔλεγε κανείς νά δοκιμάσουν νά παίξουν τό ἴδιο ἔργο σέ κάποια μουσουλμανική χώρα γιά νά ἀποκεφαλισθοῦν αὐθωρεί καί ὀλίγον πρίν τήν ἐκτέλεσή τους, ἴσως κατανοήσουν ποῖο τό μέγεθος τῆς πίστεως τήν ὁποίαν ὁ αἰώνιος Θεός ἐνέπνευσε διά τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ Του στήν ἀνθρωπότητα διά τῆς θυσίας τοῦ Ὁποίου  μεταστοιχείωσε καί μετήλλαξε τήν ἐκδικητική καί ἐγκληματική πεπτωκυῖα ἀνθρώπινη φύση πού καλεῖται ἐντός τῆς ἀληθοῦς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ νά ἀγαπᾶ τούς ἐχθρούς καί νά εὔχεται ὑπέρ τῶν ἀδικούντων καί ὑβριζόντων.

Σέ αὐτό τό ἀνοσιούργημα συνέπραξε καί ἡ γνωστή καί ἀπό τήν ποινική της ἐμπλοκή μέ τόν τέως σύζυγό της κ. Ἀπόστολο Δοξιάδη, ἠθοποιός κ. Βάσια Παναγοπούλου πού κατά δήλωσή της ἀπέδωσε τό αἴσχιστο αὐτό κείμενο στήν Ἑλληνική γλῶσσα.

Χρήσιμο εἶναι παρεμπιπτόντως ὅλοι αὐτοί οἱ ἀπίθανοι τύποι πού θέλουν νά γεμίσουν τήν Ἑλλάδα μέ Μουσουλμάνους ἤ πού ἀγωνίζονται ὡς ὁ γνωστός δημοκράτης κ. Παπαδημούλης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά ἀνεγερθεῖ τό τέμενος στό Βοτανικό νά παρακαλουθήσουν ἄν τό ἀντέχουν τόν κτηνώδη ἀποκεφαλισμό ἐν ὀνόματι τοῦ ἀνυπάρκτου Θεοῦ Ἀλλάχ χριστιανοῦ νέου στήν Τυνησία τῆς δῆθεν Ἀραβικῆς ἄνοιξης ὅπως τήν παρουσίασε ἡ Αἰγυπτιακή τηλεόραση (http://www.briefingnews.gr/international/item/ 26372-apokefalian-ne).

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς τά πράγματα.

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε ΙM

 ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 12ῃ Ἰουνίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ὑπερχειλίζουσα ἀπό «δημοκρατικότητα» ΑΥΓΗ δημοσιογραφικό ὄργανο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στίς 7/6/2012 δημοσίευσε ρεπορτάζ μέ τόν τίτλο: «Χριστιανοί ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά ἀπαιτήσει τήν ὑποταγή μας στόν Ἀντίχριστο» ὅπου παρουσιάζεται ἀνυπόγραφο ἔντυπο φυλλάδιο μέ τόν τίτλο: «Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί νά τί θά μᾶς ἐπιβάλλει τό κόμμα τῶν σταλινιστῶν-μαρξιστῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρα» πού ἰσχυρίζεται ὅτι δῆθεν μοιράζεται σέ ἐκκλησίες τοῦ Πειραιᾶ σύμφωνα μέ «τίς καταγγελίες πολιτῶν πού ἐκκλησίαζονται καί μᾶς μεταφέρει ὁ δικηγόρος καί δημοτικός Σύμβουλος Πειραιᾶ Γιάννης Καρδαρᾶς».

Ὁ κ. Καρδαρᾶς καταχωρεῖ στό δημοσίευμα τά ἑξῆς: «Έχω την αίσθηση ότι οι πρακτικές ενός φαύλου και σάπιου συστήματος και μιας μερίδας Ιεραρχών έχουν ξεπεράσει κάθε όριο προπαγάνδας κατά του ΣΥΡΙΖΑ και σε ό,τι αφορά τη μερίδα της Εκκλησίας που προβαίνει σε αυτές τις ενέργειες, έχει ξεφύγει από τον πνευματικό ρόλο της» … «Οι πολίτες σε πείσμα της διασποράς φόβου που επιχειρείται θα δώσουν την απάντησή τους τη 17/6/2012 καταδικάζοντας αυτές τις πρακτικές, καθώς και αυτούς που επί 40 χρόνια καταχράστηκαν τις οικονομίες, αλλά και την ίδια τη ζωή τους».

Κατακλείεται δέ μέ πονηρό τρόπο τό δημοσίευμα μέ τά ἑξῆς: «Υπενθυμίζεται ότι τη Μητρόπολη Πειραιώς «διακονεί» ο Σεραφείμ (κατά κόσμον Χρήστος Μεντζελόπουλος), γνωστός για την εμμονή του στα «ελληνικά ιδεώδη και την χριστιανική πίστη που πότισε τις ρίζες του Έθνους μας»…».

Κατόπιν αὐτῆς τῆς καταχωρήσεως τῆς «δημοκρατικῆς» ἐφημερίδος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ προκύπτουν τά ἑξῆς εὔλογα θέματα:

1.    Πρίν προβῆ στήν βαρύγδουπη αὐτή καταχώρηση ἡ «δημοκρατικά εὐαίσθητη» ΑΥΓΗ μέ τήν ὁποία δημιουργεῖ ὑπόνοιες ὅτι ἡ Ἱ. Μητρόπολη Πειραιῶς καί ἐγώ προσωπικῶς πολιτικολογοῦμε καί ἐμπλεκόμεθα στήν κομματική διαπάλη δέν ὤφειλε μέ τήν δημοκρατική δημοσιογραφική δεοντολογία νά ἐπικοινωνήσει καί νά διερευνήσει ἐάν ἔχομε οἱανδήτινα σχέση μέ τό καταγγελόμενο γεγονός;

2.    Διακηρρύσομε πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν κομματίζεται ἐπειδή εἶναι ὅλον καί ὄχι τμῆμα τοῦ ὅλου καί οὐδέποτε στούς Ἱ. Ναούς τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς μοιράστηκαν κομματικοῦ περιεχομένου ἔντυπα μέ τήν ἄδεια, τήν ἐντολή ἤ τήν παρότρυνση τῆς Μητροπόλεως.

3.    Τό ὅλο θέμα ὅπως τίθεται καί ἡ συνθηματολογία του εὐλόγως παραπέμπουν σέ φαιδρά ἀπόπειρα τῆς Αὐγῆς γιά τήν λεγομένη ἀρνητική διαφήμιση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.

4.    Ἔχω ἀποδείξει μέ τά κείμενά μου τόσο ἐκκλησιαστικοῦ ἀλλά καί κοινωνικοῦ περιεχομένου ὅτι καί τόν ἀνδρισμό καί τήν εὐψυχία ἔχω νά ὑπογράφω τίς θέσεις μου. Συνεπῶς δέν συνηθίζω νά κρύπτομαι στήν ἀνωνυμία καί αὐτό τό πράττω ἐκ πεποιθήσεως καί μέ ἀρκετό κόστος.

5.    Στό δημοσίευμα τίθεται σέ εἰσαγωγικά τό ρῆμα διακονῶ πού ἀναφέρεται στήν ταπεινότητα μου καί τήν θεόσωστη Μητρόπολη Πειραιῶς μέ προφανῆ ἀμφισβήτηση. Ἐρωτῶ τούς κυρίους τῆς Αὐγῆς καί τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δέν εἶναι διακονία ἡ παροχή 3.500 μερίδων φαγητοῦ τήν ἡμέρα σέ συνανθρώπου μας ἀδιακρίτως θρησκείας φυλῆς καί ἐθνοτικῆς καταγωγῆς πού προσφέρονται μέ δική μου εὐθύνη καί πρωτοβουλία; Δέν εἶναι διακονία ἡ ἀξιοθαύμαστη διοίκηση τοῦ Γηροκομείου Πειραιῶς πού ὑπό τήν ἄγρυπνη δωρεάν ἐπίβλεψή καί προεδρία μου περιθάλπει 230 γέροντας ἐκ τῶν ὁποίων 120 κατάκοιτοι καί παραπληγικοί; Δέν εἶναι διακονία ἡ δωρά τῆς προσωπικῆς μου περιουσίας γιά τήν δημιουργία πνευματικοῦ Κέντρου στήν Ἀμάρυνθο Εὐβοίας γενέτειρα τῆς μητρός μου;

Ἐπί τέλους τό θράσος ἔχει καί τά ὅριά του. Ἄς μᾶς δείξουν οἱ κύριοι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῆς Αὐγῆς κάποιο προσωπικό τους ἀνάλογο παράδειγμα.

 

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Υπάρχει Θρησκευτικός Εθνικισμός

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 13 Ἰουνίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

­­

Στίς παροῦσες δύσκολες ἱ­στορικά στιγμές πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας, εὑρισκόμενη στήν πιό δυσμενῆ οἰκονομική ἀλλά κυρίως πνευματική κρίση στή σύγχρονη ἱστορία της, ἡ Ἐκκλησία πράττει τό ἔργο της: ἐκ-καλεῖ τόν ἄνθρωπο στή σύναξη Της. Ἑνώνει τούς ἐν ἐλευθερίᾳ «κλητούς» σέ συνάθροιση ἑνότητας, στό Δεῖπνο τῆς Εὐχαριστίας ὅπου παραγίγνεται σωματικῶς ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἡ κλήση αὐτή ἀφορᾶ καί παραμένει ἀνοικτή «εἰς πάντα τά ἔθνη» γιατί εἶναι οἰκουμενική, θεμελιωμένη στή νέα Διαθήκη μέ τό Θεό, τή σφραγισμένη ἀπό τήν σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ, καί τήν Ἀνάστασή Του, βιωμένη ἀπό τήν Ἐκκλησία. 

Αὐτή τήν κλήση, διαπερνώντας τήν ἱστορία, μποροῦμε νά τήν «ἀναγνώσουμε» στό βίο τῶν ὀρθοδόξων λαῶν, οἱ ὁποίοι στήν κοινή πίστη στόν ἐν Τριάδι Θεό καί στό κοινό ποτήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας θεμελίωσαν τή ζωή καί τήν πορεία τους. Ἡ ἱστορική πορεία τοῦ κάθε λαοῦ πάντοτε μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο προσάρμοζε τά στοιχεῖα τοῦ βίου της «γύρω» ἀπό τήν εὐχαριστιακή ἐκκλησιαστική κοινότητα, ἔχοντας ὡς κεντρομόλο ἄξονα τήν Ἀλήθεια, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου καί τούς τό αὐτό ποιούντας μάρτυρες καί Ἁγίους Της. Ὅλες οἱ ἄλλες «μικρές ἀλήθειες», ἀπό τά πρακτικά τοῦ βίου ἕως τίς κορυφές τῆς σύλληψης τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, μποροῦν νά μετρηθοῦν καί νά ἀξιολογηθοῦν στό μέτρο πού ἐγγίζουν ἤ ὄχι τήν Αὐτοαλήθεια, τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό εἶναι καταγεγραμμένο καί στήν ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τήν ὁποία διαπερνᾶ ἡ ζωογόνος συνάντηση μέ τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.

Σήμερα τίθεται τό ἐρώτημα, γιά τό  ἄν καί κατά πόσον οἱ νεοέλληνες ἀποστασιοποιοῦνται ἀπό τίς ρίζες τοῦ ἑλληνορθοδόξου Γένους, τόν ὀργανικό ἱστό τῆς παράδοσης τοῦ τόπου καί τοῦ τρόπου τῶν Ρωμιῶν. Μέ ποιόν τρόπο γίνονται ἤ όχι, μέτοχοι τῆς κοινῆς συνείδησης τῶν προγόνων (τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητας τοῦ «πονεμένου ἑλληνισμοῦ» τῆς ρωμηοσύνης), τῆς κοινῆς παιδείας (τῆς γνώσης καί σοφίας τοῦ ἕλληνος λόγου), καί κυρίως τῆς ἐμπειρίας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος. Ζητούμενο παραμένει τό πῶς θά ἐπαναπροσεγγισθεῖ καί θά γίνει ἀντιληπτή ἡ συνέχεια αὐτοῦ τοῦ Ρωμαίϊκου τρόπου τοῦ βίου, εἰδικῶς δέ, στούς καιρούς πού διανύουμε κατά τούς ὁποίους οἱ κρίσιμοι ὑπαρκτικοί καί ὑπαρξιακοί προσανατολισμοί κανοναρχοῦνται ἀπό θεωρητικά μορφώματα μιᾶς δυτικοτραφοῦς, αὐστηρῶς ἰδεοκρατικῆς καί χρησιμοθηρικῆς πρότασης ζωῆς. Ἐκφράζονται ἀπό συνασπισμό διανοουμένων οἱ ὁποίοι ἐντάσσονται οὐραγοί στό πνεῦμα τῆς μετανεωτερικῆς ἐποχῆς. Τό πνεῦμα αὐτό  προτάσσει καί ἀπαιτεῖ ἀπό τόν μετανεωτερικό ἄνθρωπο νά ἀνασκευάζει, νά ἀναθεωρεῖ καί νά ἀναδομεῖ κάθε ἔννοια, βίωμα καί ἱστορική πραγματικότητα, ἀφοῦ ὁτιδήποτε  προέρχεται ἀπό τήν κοινή μνήμη καί συνείδηση τοῦ παρελθόντος χρόνου καί τῆς ἱστορίας, αὐτόχρημα ἐλέγχεται ὡς πρός τήν ἐγκυρότητα καί τήν ἀλήθεια του.

Σ΄αὐτό τό πλαίσιο ἐντάσσονται, ἀπό ἄποψη ἀρχῆς, καί οἱ ὄψιμες ἀναζητήσεις συγχρόνων κύκλων διανοητῶν καί θεολόγων (βλ. ἄρθρο μέ τίτλο «Ὀρθοδοξία –Ἑλληνισμός» τῆς ἐφημερίδας «Ἡ Θεσσαλία», Κυριακή 27 Μαϊου 2012, μέ ἀπόσπασμα βιβλίου (ἔκδ. 2012) τοῦ Π. Καλαϊντζίδη διευθυντή τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου).

Οἱ κύκλοι αὐτοί ὑπό τό πρόσχημα τῆς «κάθαρσης» τῆς θεολογίας διά τοῦ μετανεωτερικοῦ μοντέλου, ἐπισημαίνοντας μόνον ἤ κατά κόρον τίς ἐκτενεῖς ἀστοχίες, τίς ὑπερβολές ἤ τίς ὑποκειμενικές ἑρμηνεῖες πού μπορεῖ νά ἀπαντῶνται στό ἔργο ἑνός «θεολογικοῦ» λόγου πού θέλει τήν Ἐκκλησία θεραπαινίδα ἑνός θρησκευτικοῦ ἐθνικισμοῦ προσπαθοῦν, εἴτε μέσῳ συγγραφῆς, εἴτε μέσῳ ὀργάνωσης πιό συλλογικῶν –συνεδριακοῦ τύπου- ἐνεργειῶν, νά ἀναδείξουν αὐτό τό λόγο ὠς ἐπικρατέστερο καί ὑπαίτιο ὅλων συλλήβδην τῶν κακοδαιμονιῶν τῆς σύγχρονης νεοελληνικῆς πραγματικότητας.

Ἡ προσπάθεια τῶν κύκλων αὐτῶν, ἄρχεται ἀπό συμπεράσματα καί a priori θέσεις-διαπιστώσεις οἱ ὁποῖες περιγράφουν «ταύτιση Ἐκκλησίας- Ἔθνους, Ὀρθοδοξίας-Ἑλληνισμοῦ, μέ πρόκληση συνέπειων βαρυτάτου κόστους γιά τήν ἐκκλησιαστική αὐτοσυνειδησία ἀλλά καί τήν ἰδιοπροσωπία τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ», τόν «ἐγκλωβισμό τῆς Ὀρθοδοξίας σέ μιά ἑλληνοκεντρικότητα καί βυζαντινολαγνεία, τροχοπέδη γιά τήν ἐσχατολογική της προοπτική τήν ὁποία καί ἔχει ἀπολέσει μέ συνέπεια νά ὑποκαθίσταται ἡ ἱστορία τῆς σωτηρίας μέ τήν ἱστορία τῆς ἐθνικῆς παλιγγενεσίας». Ἡ πτώση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας καί ἡ ἀπώλεια τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ ὁρίζεται ὡς  «ἀθεράπευτο τραῦμα» πού ἡ ὀρθοδοξία καί ὁ ἑλληνισμός ἀδυνατοῦν νά ξεπεράσουν. Ἐπίσης  θεωροῦν τι «χωρίς τήν ἔξοδο τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό βολικό καταφύγιο τῶν περασμένων ἐποχῶν δέν θά ὑφίσταται ἡ προϋπόθεση γιά νά μπορεῖ νά ὑπάρξει ἀληθινή καί διαρκής ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στήν κτίση καί τήν Ἱστορία οὔτε Ἐκκλησία πού νά προσεύχεται «ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς» (Ἰωάν. 6,51)».

Αὐτά στό πλαίσιο μιᾶς προσπάθειας ἀναδημιουργίας κριτηρίων ταυτότητας ἐκκλησιαστικῆς καί ἐθνικῆς, ἑνός «ἐμπολιτισμοῦ – ἐγκεντρισμοῦ» μας στόν εὐρωπαϊκό καί μετανεωτερικό πολιτισμό.

Στά παραπάνω, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν ἐνδεικτικό μέρος τῆς θεωρίας τῶν ἀπόψεων τῶν προαναφερθέντων κύκλων διανοουμένων καί θεολόγων, διαπιστώνεται μία ἐκκλησιολογία πού πάσχει θεολογικά καί θέλει τήν διασάλευση τῆς συνέχειας τῆς κοινῆς πορείας τοῦ Γένους μας μέ τήν Ἐκκλησία πρός ἐξυπηρέτηση μίας «σύγχρονης θεολογίας» μέ τήν ὁποία θά καθαρθεῖ ὁ «σύγχρονος Εὐρωπαῖος Ἕλληνας» ἀπό κάθε λογῆς ἱστορική μνήμη καί παράδοση.

Ἡ ὀξεία πολεμική πού ἀσκεῖται ἐπί πάντων ἐξυπηρετεῖ μόνο τήν ἀπομόνωση τῆς Ἐκκλησίας, καί τό μονότονο πνεῦμα δυαλισμοῦ καί διαζευκτικῶν σχημάτων («τέκνα Ἀβραάμ» ἤ «τέκνα Πλάτωνος»;), στήν παροῦσα κρίσιμη περίοδο, τήν ὁποία διανύει ὁ τόπος, ἀποδομεῖ τή μικρά ζύμη της ἑλληνορθόδοξης παρουσίας καί ρωμαίϊκης πρότασης ζωῆς στό σύγχρονο συγκρητιστικό δυτικό πολιτισμό. Τέλος, ἀπ’ ὅλη αὐτή τήν προσπάθεια ἀπουσιάζει ὁ «ρωμαίϊκος καημός» δηλαδή ἡ θυσιαστική ἀγάπη γιά τόν πλησίον πού νά γεννᾶ αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντι στόν Ἑλληνισμό. Ἡ γόνιμη καί ἁγιαστική ἐκκλησιαστική πρακτική τῶν Πατέρων διδάσκει ὅτι ὅταν ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σέ ἐμπερίστατη κατάσταση χρήζει ἀγαπητικῆς βοηθείας γιά νά ἀνακουφίσει τόν πόνο του καί ὄχι ἱεροεξεταστικῆς κριτικῆς ἤτοι, ἀποσάθρωσης τῶν θεμελίων τοῦ κόσμου καί τοῦ ἑαυτοῦ του πού ὁδηγεῖ σέ ἀπόγνωση. Βεβαίως ὅπως συμβαίνει πάντοτε στήν ἱστορία, ὑπάρχουν χριστιανοί πού μεταλλάσουν τή «ζέουσα πίστη» τῶν φυσικῶν καί πνευματικῶν πατέρων μας ἤ τόν ἀσπασμό στούς Ἁγίους Πατέρες, σέ ἰδεολόγημα, σέ ρηχή πίστη, ἁπλῶς γιά νά τήν ἐπικαλοῦνται. Ἕνα ἰδεολόγημα  φιλόνικο, ἄσαρκο καί ζηλωτικό.

Ἐπί τῆς προβληματικῆς δέ τῶν θέσεων καί ἀπόψεων πού ἐθίγησαν παραπάνω, περί «ταύτισης» Ἐκκλησίας-Ἔθνους, Ὀρθοδοξίας-Ἑλληνισμοῦ, καί ἀπώλειας τῆς ἀποστολῆς τῆς ἐσχατολογικῆς προοπτικῆς τῆς Ἐκκλησίας, προφανῶς καταλαβαίνει κάποιος πού μέ νηφαλιότητα καί ἐκκλησιαστικό πνεῦμα ἐντρυφεῖ στήν ἱστορία, ὅτι καμία ταύτιση δέν ὑφίσταται σέ δύο μεγέθη διαφορετικά. Ὁ ἐκχριστιανισμός τοῦ Ἑλληνισμοῦ προϋποθέτει τήν ἐκκλησιοποίηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ, δηλαδή τήν ὁλοκλήρωσή του, τήν ὁποία «χειρίστηκαν» οἱ ἅγιοι Πατέρες πού ἰσορρόπισαν τή σχέση καί σύζευξη τῶν δύο μεγεθῶν. Στά δύσκολα χρόνια τῶν αἱρέσεων ἀλλά καί τῶν δυσχερειῶν σκοπός τῶν Πατέρων ἦταν ἡ συμπόρευση Ἔθνους καί Ἐκκλησίας ὥστε νά βοηθηθεῖ ὁ ἄνθρωπος γιά νά εὐδοκιμήσει ἐντός του τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας. Αὐτή εἶναι καί ἡ προοπτική μέ τήν ὁποία ἀξιολογεῖται καί καθορίζεται ἡ ἱστορική ἐγκυρότητα τῶν ἔργων καί πράξεων. Ἀναμφιβόλως ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν ἀστοχίες στήν ἱστορία οἱ ὁποῖες δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τροχιές πού ἔχουν ἀπωλέσει τό κέντρο τῆς ἐν Χριστῷ Ζωῆς μέ ἐκκοσμικευμένα ἀποτελέσματα προτεσταντικοῦ τύπου. Ὅ,τι ὅμως «ἀντέχει» καί διατηρεῖται στή ζωή τοῦ σώματος τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας –ἡ ὁποία βρίσκεται πάνω ἀπό μεμονωμένα πρόσωπα καί ἱστορικά γεγονότα- καί εἶναι λόγοι καί πράξεις τῶν «ἑπομένων τοῖς ἁγίοις Πατράσι», γίνεται ζωντανή παράδοση καί κοινή συνείδηση. Καί μέ βεβαιότητα αὐτή τή συνείδηση, ἐγκολπώνεται ὅ,τι ἄξιο καί δίκαιο. Αὐτός  εἶναι καί ὁ μόνιμος, συνεχής καί ἄρρηκτος δεσμός τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τήν καθολικότητά της. Ἡ κατανόηση ὅτι δέν ἔχει προτεραιότητα ἡ ὑποκειμενική ἀμφισβήτηση, ἡ ἀτομική θεώρηση ἤ ἀκόμη καί ἡ συλλογική θεολογική προσέγγιση ἀλλά ἡ ἁγιότητα πού κομίζει ἡ ὑπακοή στήν Παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὑπακοή στήν ἴδια τήν Ἁγία Ἐκκλησία τήν ἀπ’ αἰώνων καί ἕως τέλους τῆς ἱστορίας πρός τά ἔσχατα, ἐκτεινομένης. Αὐτή εἶναι καί ἡ ἐκκλησιολογία τῆς σύγχρονης Ὀρθοδοξίας πού διορθώνει ὅλες τίς ἀποκλίσεις, πρός σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Οἱ κινήσεις αὐτές ἐπιδιώκουν νά ἰδεολογικοποιήσουν τήν ἔννοια τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως ταυτίζοντάς την μέ τήν αἵρεση τοῦ Ἐθνοφυλετισμοῦ, ὥστε νά τήν θέσουν σέ ἀντιπαράθεση μέ τό ἐργαστηριακῆς κατασκευῆς ἰδεολόγημα πού γι’ αὐτούς ὑποκαθιστᾶ τήν Ἐκκλησία, παραθεωροῦντες πλήρως τήν μυστηριακή ὑφή καί δομή τῆς Ἐκκλησίας ὡς ζῶντος σώματος τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως τό δῆθεν ἀντιτιθέμενο δίπολο Ὀρθοδοξία-Ἔθνος εἶναι ἀτελές καί ἀλυσιτελές ἰδεολόγημα διότι ἡ Ἐκκλησία παραμένει τό ἀπ’ αἰῶνος  μ υ σ τ ή ρ ι ο.

Ὅσον ἀφορᾶ στό ἐρώτημα ἐθνικοσοσιαλισμός στήν Ὀρθοδοξία οἱ ἔννοιες εἶναι ἀσύμβατες καί ἀντιθετικές γιατί ὁ ἐθνικοσοσιαλισμός σάν βιοθεωρία εἶναι παγανισμός καί ἀποκρυφιστικό περίπαιγμα πού ἐξ ἀντικειμένου ἀντιπαρατάσσεται στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὅπως ἱστορικά καταδείχθηκε. Ἐάν ὅμως ὑπονοεῖται σάν δῆθεν ἐθνικοσοσιαλισμός ὁ ἀντισιωνιστικός λόγος καλό θά ἦταν οἱ ἀτυχεῖς ἐμπνευστές τοῦ διλήμματος νά ἐντρυφήσουν στά κείμενα καί τούς διαδικτυακούς τόπους τῶν ἐκπροσώπων τοῦ ὀρθοδόξου Ἰουδαϊσμοῦ μήπως κατανοήσουν ὅτι ὁ Σιωνισμός ἀποτελεῖ ἐκτροπή ἀπό τόν θεϊσμό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τοῦ προφητικοῦ λόγου καί ἐγκόλπωση τοῦ Ταλμουδικοῦ καί Καμπαλιστικοῦ σατανιστικοῦ ἰδεολογήματος.   

Τέλος, ὅλες αὐτές οἱ θεωρητικές διαπιστώσεις «ἀκαδημαϊκῶν» καί μή κύκλων διανοουμένων, γιά ἕναν ἐκκλησιαστικό ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἔχει πλησιάσει στόν δι’ αἵματος ἀγῶνα κατά μίμηση τοῦ Κυρίου καί διατηρεῖ τόν νοῦ καί τήν καρδία του καιομένη γιά Αὐτόν καί τήν Ἁγία Ἐκκλησία, καθίστανται ἐφαλτήριο προσευχητικῆς ἐγρήγορσης πρός τόν Πολυέλεο Φιλάνθρωπο Κύριο, ὥστε νά μήν ἐπιτρέψει νά κλυδωνίζεται ἡ Ἐκκλησία Του, ἀλλά νά συγχωρεῖ καί νά φωτίζει μέ τήν ἄπειρη Ἀγάπη Του τόν νοῦν καί τήν καρδίαν ὅλων μας.

 

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

_

Oι ενεργειες του αγιου Πνευματος

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 24th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακὴ της Πεντηκοστής (Πράξ. 2,1-11)

Oι ενεργειες του αγιου Πνευματος

«…Και διηπόρουν, άλλος προς άλλον λέγοντες· Τι αν θέλοι τούτο είναι;»
(Πράξ. 2,12)

ΤΙ ΕΙΝΕ, αγαπητοί μου Χριστιανοί, εκείνο που ελκύει σήμερα το ενδιαφέρον του κόσμου; Είνε η ύλη, το χρήμα· είναι τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα, ο μαμωνάς. Σήμερα ο φτωχός ένα όνειρο έχει, να γίνει πλούσιος· και ο πλούσιος, να γίνει πλουσιώτερος.
Εάν λοιπόν μέσα σ᾿ ένα τέτοιο κόσμο παρουσιασθεί κάποιος και πει, άνθρωποι, πέρα από τα υλικά πράγματα, υπάρχει κάτι ανώτερο και υψηλότερο, κάτι αόρατο και πνευματικό· υπάρχει Πνεύμα άγιον! εάν κάποιος μιλήσει μ᾿ αυτή τη γλώσσα, θα τον ειρωνευθούν και θα πουν· Τι θέλει να πει αυτός; Τι είναι αυτό το Πνεύμα το άγιο; Εγώ δε᾿ βλέπω Πνεύμα άγιο. Εγώ πιστεύω ό,τι βλέπω…
Αλλ᾿ αυτό δεν είναι ορθό. Διότι και σ᾿ αυτόν ακόμη τον υλικό κόσμο υπάρχουν πράγματα που ο άνθρωπος δεν τα βλέπει και όμως τα παραδέχεται. Παραδείγματος χάριν, ποιος βλέπει τον αέρα; Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει αέρας, γιατί βλέπουμε στα δέντρα τα φύλλα να σείωνται. Βλέπουμε ότι ο αέρας, όταν δυναμώσει, σπάει τα κλαδιά. Ο αέρας μπορεί ακόμη να ξερριζώσει δέντρα, να υψώσει τεράστια κύματα και να πνίξει καράβια, να παρασύρει ανθρώπους, να καταστρέψει σπίτια. Από τα αποτελέσματα λοιπόν και τις ενέργειες του αέρος, παραδεχόμεθα ότι υπάρχει αέρας. Ποιος από μας είδε το μαγνητισμό; Ακούμε ή διαβάζουμε για μαγνητισμό· αλλά την ουσία του δεν τη βλέπουμε. Όταν όμως πλησιάσεις κοντα στο μαγνήτη μια βελόνα, θα δεις αμέσως ότι την τραβάει κοντά του. Ποιος από μας είδε ή ποιος από τους φυσικούς μπορεί να μας πει, τι είναι ηλεκτρισμός; Κανείς δεν είδε τον ηλεκτρισμό· βλέπει όμως το φως που παράγει, τις μηχανές που κινεί· κι άμα αγγίξεις το ηλεκτρικό σύρμα, τινάζεσαι.
Δεν τα βλέπουμε αυτά, αλλά παραδεχόμεθα ότι υπάρχουν. Λοιπόν, άπιστοι, όπως εσείς πιστεύετε ότι υπάρχει αέρας, μαγνητισμός, ηλεκτρισμός, έτσι κ᾿ εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει Πνεύμα άγιο, ένα θείο πρόσωπο που δεν το βλέπουμε, αλλά του οποίου προσώπου βλέπουμε τις ενέργειες.
Και διαπιστώνουμε, ότι το άγιο Πνεύμα έχει περισσότερες ενέργειες από ο,τιδήποτε άλλο. Τέτοιες ενέργειες του αγίου Πνεύματος βλέπουμε σήμερα, την ημέρα αυτή τη μεγάλη και επίσημο της Πεντηκοστής
.

* * *

Ποιες είναι οι ενέργειες του αγίου Πνεύματος; Τις ακούσαμε, αγαπητοί μου.

• Πρώτη ενέργεια. Είνε γνωστο ότι, για να μάθει κανείς μια γλώσσα χρειάζονται πολλά. Όσοι είναι γονείς, γνωρίζουν τι έξοδα χρειάζονται και πόσο κοπιάζουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια και σχολές για να μάθουν μια γλώσσα. Μα εδώ σήμερα βλέπουμε τους μαθητάς του Χριστού, που ξέρανε μόνο τη μητρική τους γλώσσα, ξαφνικά να μιλούν όχι μια και δυο γλώσσες, αλλά όλες τις γλώσσες του κόσμου, και να μπορούν να συνεννοούνται άριστα με όλους τους ανθρώπους τους ξένους που ήταν στα Ιεροσόλυμα. Γι᾿ αυτό όλοι απορούσαν και λέγανε· «Τι αν θέλοι τούτο είναι;» (Πράξ. 2,12). Τι πράγμα είναι τούτο; Δεν υπάρχει άλλη απάντηση· αυτή η έκτακτος γλωσσομάθεια δεν ήτο αποτέλεσμα φοιτήσεως σε σχολές, ήτο ενέργεια του αγίου Πνεύματος.

• Εκτός από την έκτακτο γλωσσομάθεια, βλέπουμε και κάτι άλλο. Οι απόστολοι, οι αγράμματοι, διδάσκουν μεγάλα και υψηλά διδάγματα. Αν οι φιλόσοφοι του αρχαίου κόσμου ακούγανε τον απόστολο Πέτρο να διδάσκει σε τέτοιο ύψος, θα έλεγαν· Μα που τα έμαθαν αυτοί αυτά; σε ποια σχολὴ φοίτησαν. Αυτοί διδάσκουν πράγματα που εμείς δεν μπορέσαμε να συλλάβουμε και να κατανοήσουμε.
• Και μόνο γλωσσομάθεια και υψηλά νοήματα; Θυμηθείτε τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης. Ο Χριστός έμεινε μόνος. Οι μαθηταί του διασκορπίσθηκαν. Κι αυτός ακόμη ο Πέτρος, που έλεγε Εγώ ουδέποτε θα σ᾿ εγκαταλείψω (πρβλ. Ματθ. 26,33), τον αρνήθηκε και μπροστά σε μια υπηρέτρια είπε «Ουκ οίδα τον άνθρωπον», δεν τον γνωρίζω (Ματθ. 26, 72,74). Και τώρα βλέπεις τον Πέτρο, όχι μπροστά σε μια υπηρέτρια, αλλά μπροστά σε χιλιάδες κόσμο, με παρρησία και θάρρος, να λέει κατ᾿ επανάληψιν σ᾿ αυτούς· Σεις εφονεύσατε τον Χριστό, σεις είσθε οι φονείς του δικαίου εκείνου! (πρβλ. Πράξ. 2,23· 3,15· 4,10· 5,30). Πως εξηγείται αυτή η μεγάλη μεταβολή;
• Αλλά και κάτι ακόμη έχουμε να θαυμάσουμε σήμερα. Ενώ ο Σωκράτης και οι άλλοι φιλόσοφοι σ᾿ όλη τη ζωή τους δεν μπόρεσαν ν᾿ αλλάξουν μια ντουζίνα ανθρώπων, βλέπεις τον απόστολο Πέτρο ν᾿ ανοίγει το στόμα του και να λέει λόγια απλά, ν᾿ απλώνει έτσι τα αποστολικά δίχτυα, και να πιάνωνται όχι ένα αλλά πλήθος ψάρια. Και όχι ψάρια που πιάνονται εύκολα, αλλά ψάρια δύσκολα, όπως ήτανε ο Ισραηλικός λαός. Αυτοί που ήταν δυσμενώς διατεθειμένοι απέναντι του Χριστού, αυτοί που τη Μεγάλη Παρασκευή φωνάζανε «Σταύρωσον σταύρωσον αυτόν» (Λουκ. 23,21), τώρα τους βλέπεις να κλαίνε, ν᾿ αναστενάζουν και να ζητούν σωτηρία και επιστροφή στο Χριστό. Και σαν σήμερα, δια των ρημάτων του αποστόλου Πέτρου, πίστεψαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι! Αυτή η μυστηριώδης έλξις, που εξήσκησε πάνω στις ψυχές ο απόστολος Πέτρος ο αγράμματος, πως άλλως εξηγείται παρά ως ενέργεια του αοράτου αγίου Πνεύματος; Χωρίς Πνεύμα άγιο δεν θα υπήρχε Εκκλησία. Το Πνεύμα το άγιο γέννησε την Εκκλησία.
Το Πνεύμα το άγιο είναι το τρίτο πρόσωπο της αγίας Τριάδος. Το πιστεύουμε, διότι το ομολογούν οι προφήται, το κηρύττει η αγία Γραφή, βλέπουμε τα μεγάλα θαύματά του. Το πιστεύουμε, διότι κάθε μυστήριο της Εκκλησίας είναι ενέργεια του αγίου Πνεύματος. Δεν υπάρχει μυστήριο χωρίς άγιο Πνεύμα. Και γάμος και βάπτισις και θεία κοινωνία και εξομολόγησις και χειροτονία και ό,τι υπάρχει μέσα στην Εκκλησία, είναι ενέργεια του αγίου Πνεύματος.

* * *

Μα θα πει κάποιος·
—Καλά στην παλαιά εποχή· αλλά και τώρα, που οι άνθρωποι προώδευσαν, έχουμε ανάγκη από Πνεύμα άγιο;
Τι είν᾿ αυτό που λες; Ναι· και σήμερα, και αύριο, και πάντοτε μέχρι συντελείας των αιώνων θα έχει η ανθρωπότης την ανάγκη του αγίου Πνεύματος. Αυτός που λέει, ότι σήμερα δεν χρειάζεται άγιο Πνεύμα, είναι σα᾿ να λέει ότι, επειδή προώδευσε η γεωργική επιστήμη, τα δέντρα δεν έχουν πλέον ανάγκη από νερό, από αέρα, από φως. Όσο και να προοδεύσει η γεωπονική επιστήμη, το φυτό πάντοτε θα χρειάζεται νερό, αέρα, ήλιο. Έτσι και κάθε ψυχή, κάθε άνθρωπος. Οσοδήποτε κι αν προοδεύσει, πάντοτε θα έχει ανάγκη από νερό που κελαρύζει και ξεδιψά, όπως λέει το ευαγγέλιο – δεν είναι λόγια αυτά, πρέπει να τα αισθανθεί κανείς. Το Πνεύμα το άγιο είναι το νεράκι που δροσίζει (βλ. Ιωάν. 7,37-39).
Όλοι έχουν ανάγκη το πανάγιο Πνεύμα, και οι μικροί και οι μεγάλοι. Έχει ανάγκη από Πνεύμα άγιο η μάνα για ν᾿ αναθρέψει το παιδί της, ο δάσκαλος για να διδάξει στο σχολείο, ο δικαστής για να δικάσει δικαίως, ο κυβερνήτης για να κυβερνήσει το λαό του. Οι πάντες έχουν ανάγκη Πνεύματος αγίου. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται ο κόσμος σήμερα, αδελφοί· Πνεύμα άγιο χρειάζεται. Ας το παρακαλέσουμε την αγία αυτή ημέρα να έρθει και να σκηνώσει «εν ημίν».
Να συνεννοούμεθα όμως. Ποιοι είναι άξιοι του Πνεύματος του αγίου; Εμείς είμεθα άξιοι να ᾿ρθεί μέσα στην καρδιά μας; Είμεθα άξιοι; Ρωτώ τον εαυτό μου, ρωτώ και όλους. Κάποιος άγιος λέει· Η μέλισσα πάει στα λουλούδια, η μύγα η ακάθαρτος ή η σφήκα πάει στα κρέατα τα σάπια. Η μέλισσα, το ευγενές έντομο, πηγαίνει όπου υπάρχει ευώδης οσμή· σε ακαθαρσία δεν πλησιάζει. Και το Πνεύμα το άγιο είναι σαν τη μέλισσα. Όπου υπάρχει ακαθαρσία, σαπήλα και διαφθορά, εκεί το Πνεύμα το άγιο δεν πηγαίνει.
Ας έχουμε πόθο να ᾿ρθεί στην καρδιά μας το Πνεύμα το άγιο. Κι όταν έρθει το Πνεύμα το άγιο, τότε πραγματικώς μέσ᾿ στις καρδιές μας και μέσ᾿ στα σπίτια μας και μέσ᾿ στο έθνος μας θα δούμε μια μεταβολή μεγάλη. Και τότε κ᾿ εμείς θα θαυμάσουμε και θα πούμε· Δόξα τω Θεώ· δόξα τω Πατρί, δόξα τω Υιώ, δόξα τω αγίω Πνεύματι· δόξα τη αγία Τριάδι! Αμήν.

† επίσκοπος Αυγουστίνος
(Ομιλία μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε ιερο ναό των Αθηνών 2-6-1963)

 

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 24th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

 

Μὲ ἀφορμ τὸ Ἑωθινὸ Εὐαγγέλιο

«ΠΟΡΕΥΘΕΝΤΕΣ»ΣΥΜΒΙΒΑΣΘΗΤΕΜΕ«ΠΑΝΤΑΤΑ ΕΘΝΗ»

ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΕΣΑΥΤΟΥΣΑΘΕΤΕΙΝ

«ΠΑΝΤΑΟΣΑΕΝΕΤΕΙΛΑΜΗΝΥΜΙΝ»

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

πισημαίνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος πώς, κατὰ τὶς ἡμέρες τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῶν Ἰουδαίων, ὁ Χριστὸς βρισκόταν συστηματικὰ ἀνάμεσα στοὺς Ἰουδαίους ποὺ συνέρρεαν στὰ Ἱεροσολύμα, γιὰ νὰ γιορτάσει μαζί τους καί, διὰ τῶν θαυμάτων καὶ τῆς διδασκαλίας Του, νὰ ἑλκύσει τὸν ἄδολο καὶ ἁπλὸ λαό. Διότι ὁ Χριστὸς εἶχε μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον νὰ τοὺς ἰατρεύσει καὶ νὰ τοὺς προσφέρει τὴν σωτηρία, ἀπ’ ὅσο οἱ ἴδιοι ἐπιθυμοῦσαν τὴν θεραπεία.

«Τίνος οὖν ἕνεκεν τὰ Ἱεροσόλυμα συνεχῶς ὁ Χριστὸς καταλαμβάνει, καὶ ἐν ταῖς ἑορταῖς ἐπιχωριάζει τοῖς Ἰουδαίοις; ὥστε ἐπιλαβέσθαι τῶν ἀσθενούντων, ἵνα τὸ πλῆθος ἐπισπάσηται τὸ ἄδολον; Οὐ γὰρ τοσαύτην οἱ κάμνοντες εἶχον ἐπιθυμίαν ἀπαλλαγῆναι τῶν νοσημάτων, ὅσην ὁ ἰατρὸς ἐπεποίητο σπουδὴν ἀπαλλάξαι αὐτοὺς τῆς ἀρρωστίας. Ὅτε τοίνυν πλήρης ὁ σύλλογος αὐτῶν ἦν, τότε εἰς μέσον ἐρχόμενος τὰ πρὸς τὴν σωτηρίαν τῆς ἐκείνων ψυχῆς ἐπεδείκνυτο».

(Χρυσοστόμου Ἰω., Πρὸς Ἀνόμοιους, ὁμιλ. 12, καὶ Ὑπόμνημα εἰς Ἰωάννην).

Ὑπάρχουν καὶ σήμερα ἄνθρωποι ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ βροῦν τὴν Μία Ἀλήθεια, ἀναζητοῦν νὰ θεραπευθοῦν ἀπὸ τὴν παράλυση τῆς κάθε ἁμαρτίας καὶ κακοδοξίας. Μὰ τὸ δυστύχημα εἶναι πὼς δὲν ὑπάρχουν οἱ θεραπευτές! Ἡ πλειονότης τῶν συγχρόνων «εἰς τύπον καὶ τύπον Χριστοῦ» ποιμένων ἔχουν καταντήσει ἀπὸ μαθητὲς Χριστοῦ, διεκπεραιωτὲς ἱεροπραξιῶν ἢ ἕνα εἶδος κοινωνικῆς πρόνοιας μὲ θρησκευτικὸ ἐπίχρυσμα, ἐκκοσμικευμένοι καὶ ἀδιάφοροι γιὰ τὴν οὐσία αὐτοῦ ποὺ ἦρθε νὰ προσφέρει ὁ Χριστὸς στὸν ἄνθρωπο.

Ὑπάρχουν, ἀσφαλῶς, καὶ ἐκεῖνοι οἱ πνευματικοὶ πατέρες ποὺ δίνουν ὅλες τους τὶς δυνάμεις γιὰ τὴν καθοδήγηση τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, ἀλλὰ περιπίπτουν σὲ ἕνα ἄλλο «ἐκ δεξιῶν» πειρασμό: δείχνουν νὰ «ἀδιαφοροῦν» γιὰ τοὺς σύγχρονους «ἐντὸς τῶν τειχῶν» αἱρετικούς, τὴν καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως καὶ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν αἱρετικῶν στὴν Μία, Ἁγία, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Τὸ δυστύχημα, ὅμως, εἶναι, πὼς αὐτὴ ἡ φαινομενικὴ «ἀδιαφορία», δὲν εἶναι πραγματικὰ ἀδιαφορία, ἀλλὰ μιὰ δειλία νὰ ἀντιπαρατεθοῦν μὲ τὴν ὀλιγομελῆ, ἀλλὰ καλὰ ὀργανωμένη οἰκουμενιστικὴ φατρία· καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀποτελεῖ ἀποδοχὴ τῆς συνωμοσίας σιωπῆς ποὺ ἔχει ἐπιβάλει πρωτίστως τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ὥστε νὰ μὴν ἐνημερώνονται οἱ πιστοὶ γιὰ τὴν αἱρετίζουσα πολιτικὴ τοῦ Φαναρίου!!! Ἀρνοῦνται, δηλαδή, οἱ πνευματικοὶ πατέρες, ἐπικαλούμενοι τὴν «διάκριση», νὰ προσεγγίσουν, νὰ κηρύξουν καὶ νὰ θεραπεύσουν, ὅσους ἔχουν προσβληθεῖ ἀπὸ τὴν παραλυσία τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (ἀλλὰ καὶ τοῦ Παπισμοῦ, καὶ τοῦ Π.Σ.Ε.).

Ἀγνοοῦν ἄραγε τὴν πατερικὴ διδασκαλία, ὅτι ἡ αἵρεση ἀποτελεῖ μολυσματικὴ καὶ δυσθεράπευτη ἀσθένεια; «Μὴ συμφιλιάζῃς αἱρετικοῖς, ἵνα μὴ συγκοινωνήσῃς τῇ κοινωνίᾳ αὐτῶν· …ἕκαστος γὰρ θερίσει ὃ ἔσπειρε» (Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περ μετανοας κα κατανξεως). «Εἰ δὲ ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς ἠθικοῖς σφαλλομένων τοσαύτη ἐστὶν ἡ βλάβη, τί χρὴ λέγειν περὶ τῶν περὶ Θεοῦ κακοδοξούντων, οὓς ἡ κακοδοξία οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις ὑγιαίνειν ἐᾷ, παραδιδομένους ἅπαξ δι’ αὐτὴν τοῖς τῆς ἀτιμίας πάθεσιν;» (Μ. Βασιλείου, Ὅροι κατ’ Ἐπιτομήν, Ἐρώτησις κʹ). Καί: «Τῶν αἱρετικῶν ἡ κακοδοξία, πάντοτε πηγαίνει εἰς τὸ χειρότερον καὶ γίνεται μεγαλυτέρα πληγή… Διὰ τοῦτο πρέπουν νὰ ἀποφεύγουν οἱ Χριστιανοὶ τούτους καὶ πάντας τοὺς αἱρετικοὺς ὡσὰν λοιμοὺς καὶ πανούκλας, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ μὲ αὐτούς… ἀπωλεσθοῦν» (Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς τὰς ΙΔ΄ Ἐπιστολὰς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τ. 3ος, σελ. 318-319).

Πῶς εἶναι, λοιπόν, δυνατόν, στρουθοκαμηλίζοντας, νὰ ἀντιπαρέρχονται οἱ ποιμένες τὴν ζημίαν ποὺ ὑφίστανται οἱ πιστοί, ἐπικοινωνοῦντες μὲ ἐγχώριους αἱρετικοὺς οἰκουμενιστὲς (τῶν ὁποίων ἀγνοοῦν τὴν ὕπαρξη καὶ τὴν αἵρεση), ἀλλὰ καὶ τὴν «βλασφημία» ποὺ ἔγκειται στὴν διαστρέβλωση τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καὶ τῆς δογματικῆς ἀλήθειας ποὺ διαπράττουν οἱ Οἰκουμενιστές; Πῶς ἀνέχονται τὴν ἐπίκληση φτηνῶν δικαιολογιῶν, ὥστε νὰ μὴ κατονομάζουν τοὺς αἱρετικούς, καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἀντιλαμβάνονται ὅτι αὐτὲς οἱ «δικαιολογίες» ἐκφράζουν τὴν πεμπτουσία τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὶς ἔχουν ὑποβάλει οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστές;

1) Λέγουν π.χ. ἔνιοι πνευματικοὶ ὅτι ὁ Πατριάρχης διδάσκει «καὶ» ὀρθόδοξα πράγματα· λὲς καὶ δὲν διάβασαν ποτὲ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, λὲς καὶ δὲν γνωρίζουν ὅτι οἱ περισσότεροι αἱρετικοὶ ξεκίνησαν «κατὰ τὰ ἄλλα» ὡς ὀρθόδοξοι, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἕνα σημεῖο ποὺ ἐδίδασκαν κακοδόξως· λές καὶ δὲν γνωρίζουν (καὶ μᾶς ἔχουν οἱ ἴδιοι διδάξει), ὅτι ἡ αἵρεση συνίσταται στὴν ἀθέτηση «ἰῶτα ἑνὸς ἢ μιᾶς κεραίας», κατὰ τὴν διδασκαλία τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου!

2) Λέγουν, ἐπίσης (ἀναλόγως σὲ ποιοὺς κάθε φορὰ ἀπευθύνονται): ἂς κοιτάξουμε τὸν ἑαυτό μας, τὴν κάθαρση ἀπὸ τὰ πάθη (κι αὐτὸ εἶναι πολὺ σωστό)· τὰ θέματα Πίστεως καὶ τῶν σχέσεών μας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι τῆς ἁρμοδιότητος τῶν ποιμένων (αὐτό, ὅμως, εἶναι μεγάλο λάθος καὶ σαφῶς ἀντιπατερικὴ θέση). Πῶς δὲν ἀντιλαμβάνονται, οἱ κληρικοί, ὅτι ἔτσι καταλύουν τὴν ἑνότητα τοῦ ὀρθόδοξου κηρύγματος καὶ τῆς ὀρθόδοξης ποιμαντικῆς;

Ὥστε, λοιπόν, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ποὺ συνέδεαν ἄρρηκτα τὴν Πίστη καὶ τὸ Ἦθος, ποὺ θεωροῦσαν ἀδιανόητο τὴν πρόοδο στὴν πνευματικὴ ζωή, χωρὶς τὴν προϋπόθεση τῆς ὀρθῆς Πίστεως, χωρὶς τὴν ὁμολογία αὐτῆς τῆς Πίστεως καὶ τὴν διατήρηση ἀπαραχάρακτων τῶν Δογμάτων –ἀκόμη καὶ διὰ τοῦ μαρτυρίου, ὅλοι οἱ Ἅγιοι, λοιπόν, ἔσφαλαν; Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι.

Γράφει ὁ Μ. Βασίλειος: Ὁ Κύριος εἶπε: «”Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, διδάσκοντες αὐτούς,οὐχὶ τὰ μὲν τηρεῖν, τῶν δὲ ἀμελεῖν, ἀλλὰ τηρεῖν πάντα», χωρὶς νὰ παραβλέπετε οὔτε καὶ ἕνα μικρό«τῶν διατεταγμένων», ἀφοῦ ὅλα εἶναι ἀναγκαία γιὰ τὴν σωτηρία σας. «Ἡμεῖς δὲ μίαν που τῶν ἐντολῶν πεποιηκέναι νομίσαντες (οὐ γὰρ ἂν φαίην ὅτι ποιήσαντες· πᾶσαι γὰρ ἀλλήλων ἔχονται, κατὰ τὸν ὑγιῆ τοῦ σκοποῦ λόγον, ὡς ἐν τῇ λύσει τῆς μιᾶς καὶ τὰς λοιπὰς ἐξ ἀνάγκης συγκαταλύεσθαι), οὐκ ἐπὶ τοῖς παρεθεῖσι τὴν ὀργὴν ἐκδεχόμεθα, ἀλλ’ ἐπὶ τῷ κατορθωθέντι δῆθεν τὰς τιμὰς ἀναμένομεν» (Μ. Βασιλείου, Ἠθικοὶ λόγοι, Περὶ ἀρετῆς καὶ κακίας, λόγ. α΄).

Κι ἐδῶ βρίσκεται ὅλη ἡ εὐθύνη, τὸ προσωπικὸ δρᾶμα καὶ ἡ πτώση συγχρόνων κληρικῶν: ἐνῶ τὰ γνωρίζουν αὐτά, ἀποδέχονται σιωπηρὰ τέτοιες ἀντιπατερικὲς «λογικὲς» καὶ υἱοθετοῦν αὐτὴ τὴ στάση, διασπώντας καὶ καταλύοντας ἔτσι ὀφθαλμοφανῶς –καθ΄ ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπ’ αὐτοὺς– τὴν ἑνότητα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ὡς ἑνότητα Πίστεως καὶ Ἤθους, ἡ ὁποία μᾶς συνδέει μὲ τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἐμποδίζοντας –ἀντὶ νὰ διευκολύνουν– τὴν ἀληθινὴ ἕνωσή μας μὲ τὸν Κύριο.

Γράφει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Οὐ γὰρ ἀρκεῖ μία μόνον ἀρετὴ παραστῆσαι τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ μετὰ παρρησίας ἡμᾶς, ἀλλὰ πολλῆς δεῖ καὶ ποικίλης καὶ παντοδαπῆς καὶ πάσης αὐτῆς. Ἄκουε γὰρ αὐτοῦ λέγοντος τοῖς αὐτοῦ μαθηταῖς· Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Χρυσοστόμου Ἰω., Ἐκλογαὶ ἀπὸ διαφόρων λόγων).

Ἀρνοῦνται οἱ Ποιμένες ἐπίσημα καὶ –παρὰ τὶς ἐπισημάνσεις– ἐπίμονα, ὅτι ἡ ἑνότητα ὑπάρχει ὅπου συναντᾶται ἡ ὀρθὴ Πίστη καὶ ἐφαρμόζεται ἡ ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση, δηλ. στὴν Μία, Ἁγία Ἐκκλησία, ἀφήνοντας ἔτσι νὰ διεισδύουν στὸ σῶμα τῶν χριστιανῶν οἱ πρακτικὲς τῶν ἑκατοντάδων αἱρετικῶν ὁμολογιῶν, συνισταμένη τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ ὁ Οἰκουμενισμός. Τοῦτο σημαίνει ὅτι συμβιβάζονται μὲ τὴν αἵρεση καὶ παραδίδονται ἀμαχητὶ στοὺς ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ἐξοικειώνονται οἱ ἀκατήχητοι πιστοὶ μὲ τὴν αἵρεση καὶ ἐμποδίζεται ἡ θεραπεία τῶν αἱρετικῶν. Συμβαίνει, ὅμως, καὶ ἄλλη μιὰ ἀθέτηση· ἀρνοῦνται μιὰ βασικὴ Ἐντολή, ἐκείνη τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῶν ἑτεροδόξων, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὑπάρχουν πολλοί, ποὺ διψοῦν τὴν γνώση τῆς ἀληθινῆς ὀρθοδόξου ζωῆς καὶ διδασκαλίας.

Ἀρνοῦνται νὰ ἀπευθυνθοῦν καὶ νὰ συνομιλήσουν μὲ τὸν ἀγνοοῦντα λαὸ τῶν ἑτεροδόξων, ὅπως ἔκανε ὁ Κύριος, καὶ ἀντιθέτως –«ἀγαλλομένῳ ποδὶ»– διαλέγονται ἐπὶ δεκαετίες μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς καὶ τὶς σκληρυμένες δομὲς τῆς κάθε αἵρεσης, τοὺς «ἀρχιερεῖς» δηλαδή, τοὺς «Σαδδουκαίους» καὶ τοὺς «Φαρισαίους» τῆς ἐποχῆς μας, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν καὶ τοὺς συνδαιτυμόνες τους.

Καὶ ἀρνοῦνται ἐπί δεκαετίες τώρα, νὰ ἀπευθυνθοῦν καὶ νὰ κηρύξουν Χριστὸ πρὸς τοὺς λαούς, γιατὶ δὲν θέλουν νὰ τὰ χαλάσουν μὲ τὶς ἐξουσίες τοῦ κόσμου τούτου, τοὺς ἄθεους Πάπες καὶ ὁμοφυλόφιλους ἱερεῖς καὶ ἱέρειες τῶν ἑτεροδόξων, αὐτοὺς ποὺ ἀποτελοῦν τοὺς συνευωχούμενους συνομιλητές τους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν εἰσαγάγει πληθώρα κακοδοξιῶν (ποιά νὰ πρωτομνημονεύσουμε;), ἔχουν καταλύσει πολλὲς ἀπὸ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ οὐδεμία διάθεση δείχνουν νὰ ἐπανορθώσουν καὶ νὰ ἐπανέλθουν στὴν Μία Ἐκκλησία. Ἔχουν πάθει ἀμνησία καὶ δὲν ἐνθυμοῦνται τὴν Ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, «ὅστις λύσῃμίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».

Ἔχουν, μὲ ἄλλα λόγια, ἐμπιστευθεῖ τὴν σωτηρία τῶν αἱρετικῶν στοὺς ἀρχηγοὺς τῶν αἱρέσεων(!), κατὰ τῶν ὁποίων ὁ Κύριος ἐξαπέλυσε τὰ «οὐαί». Ἀρνοῦνται οἱ ἴδιοι νὰ μιμηθοῦν τὸ Χριστό, νὰ παρευρεθοῦν στοὺς χώρους τῶν ἁπλῶν αἱρετικῶν, νὰ διδάξουν πὼς μόνο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προσφέρει ἀληθινὴ ζωὴ καὶ σωτηρία, καὶ ἔτσι, νὰ ὁμολογήσουν Χριστό. Καὶ τὸ ἀρνοῦνται, γιατὶ ἔχουν συμφωνήσει μὲ τοὺς συνομιλητὲς τους ἑτερόδοξους, νὰ μὴ διδάσκουν τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ μὴ καλοῦν πρὸς σωτηρία τοὺς αἰρετικοὺς τῆς Δύσεως!

Κάνουν δηλαδὴ τὸ ἀντίθετο ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἐδίδαξε ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος ἔδωσε Ἐντολὴ νὰ πορευτοῦν σὲ ὅλα τὰ ἔθνη, ὄχι συμβιβαζόμενοι εἰς τὰ τῆς Πίστεως, ἀλλὰ κηρύττοντες «Μίαν πίστιν», «ἓν βάπτισμα», «Μίαν Ἐκκλησίαν».

Ἔτσι, ἐμποδίζουν οἱ ἴδιοι οἱ ὀρθόδοξοι κληρικοὶ μὲ τὴ θεσμικὴ ἐξουσιαστικὴ παρουσία τους, κάποιους ἐλάχιστους Ποιμένες, ποὺ ἐπιμένουν ὀρθόδοξα, καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Ἐντολὴν τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ πρὸς εὐαγγελισμὸ τῶν μὴ ὀρθῶς πιστευόντων.

Γράφει, ὅμως, ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος:

«…Ἐδίδαξε (ὁ Κύριος) βασιλείαν οὐρανῶν κηρύσσειν ἐν ἀληθείᾳ, …καὶ λέγων “μαθητεύσατε τὰ ἔθνη”, τουτέστιν μεταβάλετε τὰ ἔθνη ἀπὸ κακίας εἰς ἀλήθειαν, ἀπὸ αἱρέσεων εἰς μίαν ἑνότητα, “βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς ὄνομα πατρὸς καὶ υἱοῦ καὶ ἁγίου πνεύματος”, εἰς τὴν κυριακὴν ὀνομασίαν τῆς τριάδος, …ἵνα δείξῃ ἐκ τοῦ ὀνόματος μηδεμίαν ἀλλοίωσιν εἶναι τῆς μιᾶς ἑνότητος. ὅπου γὰρ οἱ βαπτιζόμενοι κελεύονται ὑπ’ αὐτοῦ <σφραγίζεσθαι> εἰς ὄνομα… ”ἁγίου πνεύματος” οὐ διῃρημένος ὁ σύνδεσμος οὐδὲ ἀπηλλοτριωμένος, τῆς μιᾶς θεότητος ἔχων τὴν σφραγῖδα» (Ἐπιφανίου Κύπρου, Πανάριον).

Καὶ ὁ ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς Εὐσέβιος: «”Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη”.Βούλεται γὰρ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον συντόνῳ καὶ ἀδιαστάτῳ σπουδῇ ἐπιτελεῖν αὐτοὺς τὸ εὐαγγελικὸν ἔργον· τῇ γάρ, “ἡμέρᾳ ἐξ ἡμέρας”, τοῦτο παρίστησι, τὸ διηνεκῶς αὐτοὺς εὐαγγελίζεσθαι τὸ σωτήριον…» (Εὐσεβίου, Εἰς τὰς ἐπιγραφὰς τῶν Ψαλμῶν, Ἑρμηνεία τινῶν κατ’ ἐπιλογήν).

χω συνείδηση πὼς ἐπιρρίπτω εὐθύνη (μὲ ὅσα, ὄχι γιὰ πρώτη φορά, γράφω) σὲ σεβαστοὺς πνευματικοὺς πατέρες. Πολλὲς φορὲς ἔχω ἀναρωτηθεῖ: ποιός εἶμαι ἐγώ, ποὺ τολμῶ νὰ ἐπισημαίνω κάποιες παραλείψεις τους; Νιώθω, ὅμως, μέσα μου ἰσχυρὴ τὴν πεποίθηση, πὼς ὅ,τι γράφω, δὲν εἶναι δικές μου θέσεις (γιατὶ τότε δὲν θὰ τολμοῦσα νὰ τὶς θέσω κἀν), ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση. Καὶ παρόλο ποὺ παρόμοιες σκέψεις ἔχουν γραφεῖ πολλὲς φορές, δὲν ἔχω δεῖ κάποιο ἀντίλογο. Πρᾶγμα ποὺ σημαίνει, ὅτι οἱ πνευματικοί μας πατέρες, ἢ δὲν ἔχουν νὰ ἀπαντήσουν στὰ πατερικὰ κείμενα ποὺ παρατίθενται, ἢ ἀδιαφοροῦν, ὡς διδάσκαλοι, νὰ παρουσιάσουν καὶ νὰ διδάξουν τὴν ἀκριβῆ καὶ ἀναντίρρητη τοποθέτηση τῆς Ἐκκλησίας στὸ θέμα, ὡς ποιμένες δὲ καὶ πατέρες νὰ διορθώσουν καὶ μένα μὲ τὸν γνήσιο πατερικὸ λόγο καὶ ὄχι μὲ προσωπικὲς ἐκτιμήσεις ποὺ διαφέρουν ἀπὸ γέροντα σὲ γέροντα, ὥστε νὰ ἀντιληφθῶ (ὅπου σφάλλω) τὴν σωστή θέση.

Σημάτης Παναγιώτης

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 24th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

___

ΙΕΡΟΝ ΚΟΙΝΟΒΙΟΝ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ ΠΑΙΟΝΙΑΣ ΚΙΛΚΙΣ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ

γιά τήν ΑΛΩΣΗ τῆς ΠΟΛΗΣ

Τρίτη, 29 Μαΐου 2012

Πεντακόσια πενήντα ἐννέα χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπό τήν ἀποφράδα ἡμέρα τῆς ἁλώσεως τῆς Βασιλεύουσας ἀπό τούς Ἀγαρηνούς. Τό Ἱερό Κοινόβιο τιμᾶ κάθε χρόνο τήν θλιβερή αὐτή ἐπέτειο μέ ἱερό Μνημόσυνο καί ἐπίκαιρη ὁμιλία. Ἔτσι καί φέτος, μετά τήν θεία Λειτουργία, τελέσθηκε ἱερό Μνημόσυνο εἰς μνήμην τῶν σφαγιασθέντων στόν Ναό τῆς ἁγίας Σοφίας καί τῶν θυσιασθέντων ὑπέρ Πίστεως στίς ἀλησμόνητες Πατρίδες, Κωνσταντινούπολη, Πόντο, Καππαδοκία, Μικρά Ἀσία, Ἀνατολική Θράκη, Ἀνατολική Ρωμυλία, Βόρεια Ἥπειρο καί Κύπρο.

Τήν ἐκδήλωση τίμησαν μέ τήν παρουσία τους ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης Κιλκίς κ.Χρῆστος Γκουντενούδης, ὁ Δήμαρχος Παιονίας κ.Ἀθανάσιος Λαπόρδας, ὁ Διοικητής τῆς 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας Πολυκάστρου Ταξίαρχος κ.Φώτιος Ζυμπερδίκας, ὁ Ἀστυνομικός Διευθυντής Κιλκίς κ.Νικόλαος Μπαντουβάκης, ὁ Ἀντιδήμαρχος Παιονίας κ.Κωνσταντῖνος Σιωνίδης, ὁ Προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Ἐκπαίδευσης Ἡμαθίας κ.Διονύσιος Διαμαντόπουλος, ὁ Πρόεδρος καί τά μέλη τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συλλόγου «Φίλοι Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἁγίου Νικοδήμου», ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων Παιονίας καί πλῆθος προσκυνητῶν, πού προσέτρεξαν ἀπό ὅλη τή Μακεδονία γιά νά ἀποτίσουν φόρο τιμῆς στούς ἥρωες καί μάρτυρες προγόνους μας ἀλλά καί νά ἀναβαπτισθοῦν στά ἀθάνατα νάματα τῆς Ρωμηοσύνης.

Κατόπιν στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι ἀκολούθησε ὁμιλία ἀπό τήν ἐλλογιμωτάτη Καθηγήτρια τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ.Μαρία Μαντουβάλου, ἡ ὁποία ἀνέπτυξε τό θέμα: «Τά αἴτια τῆς Ἅλωσης καί τρόποι ἀποφυγῆς μελλοντικῶν ἁλώσεων». Κύριος ἄξονας τῆς ὁμιλίας της ἦταν ὅτι ἡ Πόλη δέν ἔπεσε λόγῳ στρατιωτικῆς, οἰκονομικῆς ἤ πολιτικῆς ἀδυναμίας, λόγοι πού συνήθως προβάλλονται ἀπό τούς ἱστορικούς. Ὁ λαός τῆς Αὐτοκρατορίας ἐκτέθηκε σέ μία μακροχρόνια καί συστηματική «ἐκ τῶν ἔσω» πολεμική, σ᾿ ἕναν «ἀόρατο πόλεμο», ὅπως χαρακτηριστικά ἀνέφερε ἡ ὁμιλήτρια, ἐρανιζόμενη τήν ἀντίστοιχη ἔκφραση ἀπό τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ἕναν πόλεμο πού κατευθυνόταν ἀπό τούς ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί συνακόλουθα τῆς Αὐτοκρατορίας (Παπικοί, Ἑβραῖοι κλπ).

Οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως χρησιμοποιώντας τούς «ἐντός τῶν τειχῶν» πάντα πρόθυμους «γενιτσάρους» (εἴτε λατινόφρονες εἴτε πρόσωπα πού ἐπιζητοῦσαν πάσῃ θυσίᾳ νά προσποριστοῦν κάποιο προσωπικό ὄφελος, ἐξουσία, χρήματα κλπ –μήπως καί σήμερα ἔτσι δέν γίνεται;) προσπάθησαν νά ἀλλοιώσουν τό Ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ λαοῦ. Τότε μόνον ἐξασθένησε ἡ Αὐτοκρατορία, ὅταν, ὕστερα ἀπό μεγάλη ἐσωτερική διαπάλη, φάνηκε νά κάμπτεται καί νά ἀποδέχεται τήν προδοτική καί ψυχόλεθρη ἕνωση μέ τούς Παπικούς (οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἁλώσει τήν Πόλη τό ἔτος 1204!).

Παραθέτουμε χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐξαιρετική ὁμιλία τῆς κ. Μαντουβάλου.

«Τό μέλημα τοῦ λαοῦ τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας εἶναι ἡ Πίστη του νά διατηρηθεῖ ἀλώβητη, ὅπως τήν ἔλαβε ἀπό τούς Ἀποστόλους καί τούς Πατέρες. Ἄλλωστε ἐπάνω στό αἷμα τῶν Μαρτύρων θεμελιώθηκε ὡς ὀρθόδοξη ἡ Βασιλεύουσα καί μέ τό αἷμα τοῦ τελευταίου αὐτοκράτορα, πού ἀγωνίστηκε μέ αὐτοθυσία καί ἔπεσε σάν ἥρωας, καί σφράγισε τή θυσία του μέ τήν κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, θά ὁδηγηθεῖ ἕνας ὁλόκληρος λαός νά διατηρήσει ἐπί 400 χρόνια τήν Πίστη του, αὐτή τή φορά καί μέ τό αἷμα τῶν Νεομαρτύρων, καί νά επιτύχει τήν Ἀνάστασή του. Δέν ἔπεσε, λοιπόν, ἡ Πόλη ἀπό τίς δῆθεν θρησκευτικές διχόνοιες, ἔριδες, ὅπως τίς χαρακτηρίζουν ὑποτιμητικά οἱ ἐρευνητές, λές καί τσακωνόντουσαν ἰσότιμα Ὀρθόδοξοι καί αἱρετικοί, οὔτε ἀπό τίς πολλές της ἁμαρτίες, ἀλλά, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, Πόλη ἔπεσε γιά νά διασωθεῖ ἡ Πίστη».

Ἡ Πατρίδα μας καί σήμερα ἀπειλεῖται μέ ἅλωση «ἐκ τῶν ἔσω». Εὐχή καί προσευχή τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου εἶναι τό Γένος μας νά μετανοήσει, νά ἐπιστρέψει στήν Πίστη τῶν Πατέρων του. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας ἀπό ὅλα τά σημερινά ἀδιέξοδα: πνευματικά, ἡθικά, οἰκονομικά, ἐθνικά. Ἔτσι θά ἀποφύγουμε τόσο τήν ἐπερχόμενη, ὅσο καί τυχόν μελλοντικές ἁλώσεις.

Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Τού Νίκου Χειλοδάκου Δημοσιογράφου-Συγγραφέα Τουρκολόγου

            Άπό τήν πρώτην στιγμήν πού ή Κωνσταντινούπολις έπεσε στούς Όθωμανούς καί ό Μωάμεθ ό Φατίχ είσήλθεν καβάλα στό άσπρο άλογό του στήν Άγίαν Σοφίαν, (όπου έπί άρκετή ώρα σύμφωνα μέ Τουρκικές πηγές έμεινε άκίνητος νά κατάζη μέ έκστασιν τόν Παντοκρατορα στόν τρούλον. ‘O μεγάλος αύτός ναός τής Όρθοδοξίας έγινε τό έπίκεντρο διαφόρων μύθων καί θρύλων πού κυκλοφορούσαν άνάμεσα στούς κατακτιτάς προκαλώντας ένα έντονο δέος διά τό μεγαλούργημα αύτό τής Όρθοδοξίας πού τώρα τό έχουν περικικλώσει οί τέσσερες όθωμανικοί μιναρέδες.

            Τά τελευταία χρόνια όμως όρισμένα γεγονότα μέ έπίκεντρον τήν Άγίαν Σοφίαν καί μέ άποκορύφωμα τήν άπροσδόκητην έμφάνισιν τό καλοκαίρι τό 2008 τού Άγγέλου στόν Τρούλον, έχουν δημιουργήσει στούς Τούρκους ένα έντονο κλίμα καχυποψίας καί φόβου διά τά μελλούμενα.  Παράλληλα έπανήλθαν στήν έπιφάνειαν όλοι έκείνοι οί θρύλοι πού κατά καιρούς είχαν συγκλονίσει καί είχαν προκαλέσει στούς μουσουλμάνους μία χαρακτιριστηκή φοβία διά τήν έκ νέου άνάδυσιν τής Όρθοδόξου Χριστιανικής ταυτότητος τού ναού καί τές κοσμογονικές συνέπειες αύτού τού συγκλονιστικού γεγονότος, παρά τού ότι λειτουργούσε μέχρι τό 1934 σάν μουσουλμανικό τέμενος.

            Έτσι τόν περασμένον Ίανουάριον (20/1/2012), ή μεγάλης κυκλοφορίας Τουρκική έφημερίδα, Σαμπάχ, παρουσίασε ένα πραγματικά καταπληκτικό άφιέρωμα διά τά «Μυστήρια τής Άγίας Σοφίας,» όπου άποτυπώνεται μέ γλαφυρό τρόπο αύτό τί κλίμα φοβίας πού έχει καταβάλει τελευταία τούς Τούρκους διά τό όσα ύπάρχουν κρυμμένα μέσα στόν Ίερόν Ναόν καί τά όσα προμηνύονται νά συμβούν τά έπόμενα χρόνια.

            Τό πρώτο σημαντικό στοιχείον άπό αύτό τό άφιέρωμα είναι μία άδιόριτη φοβία πού διακρίνεται άπό τούς Τούρκους στούς κρυμμένους σταυρούς, συμβολικούς καί μή, πού ύπάρχουν  στό έσωτερικό τού ναού, άλλά καί στήν κάτοψιν όπως αύτή μπορεί κάποιος νά τήν διακρίνει άπό ψηλά.  Έτσι μεγάλο δέος παρατηρείται διά τόν λεγόμενον (όπως τόν άναφέρουν χαρακτητιστικά οί Τούρκοι). «Σταυρό τού Άποστόλου Άγίου Άνδρέα», ό όποίος όπως είναι γνωστό είναι ό ίδρυτής τής Έκκλησίας τής Κωνστινουπόλεως.  Σύμφωνα λοιπόν μέ τήν Σαμπάχ, στήν όροφήν τού ναού ύπάρχει ό Σταυρός τού Αγίου Άνδρέα σε΄διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο πού όχι μόνον δέν χάθηκε στούς αίώνας τής ‘Οθωμανικής κατοχής άλλά δεσπόζει μέ όλην τήν συμβολικήν σημασίαν του.  Παράλληλα καί ό «Σταυρός τού Ίουστινιανού» τρομάζει τούς Τούρκους καθώς οί θρύλοι άναφέρουν διά ένα πανάρχαιο κειμήλιον πού βρίσκεται μυστικό στήν Άγίαν Σοφίαν κάι μάλιστα προέρχεται άπό τήν Αίγυπτον καί έχει τρομακτικήν δύναμιν.  Γενικότερα ή κατασκευή τού μεγάλου αύτού Όρθοδόξου άρχιετικτονικού άριστουργήματος, σύμφωνα μέ τές ίδιες τές Τουρκικές πηγές, βασίστηκε στό Χριστιανικό σύμβολον τού Σταυρού καί τό γεγονός αύτό έμπνέει τό δέος άλλά καί μία άδιόρατη φοβία διά τήν μελλοντικήν έπάνοδον τής Άγίας Σοφίας στόν φυσικόν της κάτοχο, δηλαδή στήν  Έλληνορθόδοξη λατρεία.

            Άλλά έκτός άπό τούς σταυρούς οί Τούρκοι άναφέρουν καί άλλα μυστήρια καί τρομακτικά διά τούς ίδιους πού ύπάρχουν στό έσωτερικό τού ναού.  Έτσι, όπως άναφέρει ό θρύλος, είναι γνωστό ότι μετά τήν μετατραπήν τού ναού σέ μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε τό γνωστό Μιχραμπ, τό μουσουλμανικό σημείον τής προσευχής), πού έμφανίστηκε στήν άνατολικήν πλευράν τού ναού πρός τήν κατεύθυνσιν τής Μέκκας.  Άλλά τό ένδιαφέρον είναι σύμφωνα μέ τούς Τουρκικούς θρύλους μπροστά άπό τό Μιχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα φέρετρον κατασκευασμένο άπό έπίχρυσο μπρούντζο.  Στό φέρετρο αύτό κείτεται ή σωρός τής Βασιλίσσας Σοφίας, (προφανώς γίνεται ταύτιση μέ τήν Άγίαν Σοφίαν).  Αύτή ή Βασίλισσα Σοφία καί τό φέρετρό της συνδέεται, σύμφωνα μέ τούς Τουρκικούς θρύλους, μέ μίαν έντολήν πού έχει περάσει διά μέσω τών αίώνων μέχρι σήμερον.  Ή έντολή αύτή άναφέρει ότι δέν πρέπει κανένας νά πειράξη αύτό τό φέρετρο ούτε κάν νά τό άκουμπίση.  Άν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε σύμφωνα μέ τόν θρύλον αύτό θά προκληθή ή έγερσις τής Βασιλίσσης Σοφίας καί τότε ένας τροματικός θόρυβος θά τραντάξη  όλο τό οίκοδόμημα τού ναού προκαλώντας σεισμικά έσχατολογικά γεγονότα πού τρομάζουν τούς Τούρκους.

            Άλλά ό θρύλος τής Βασιλίσσης Σοφίας έχει καί συνέχεια.  Σύμφωνα λοιπόν μέ τές Τουρκικές άναφορές, τό φέρετρον αύτό προστατεύουν τέσσερες άρχάγγελοι πού βρίσκονται πάνω στόν Θόλον τού ναού.  Οί άρχάγγελοι αύτοί, όπως άναφέρουν καί πιστεύουν οί Τούρκοι, είναι οί Τζεμπραήλ, Μιχαήλ, Ίσραφήλ καί Άζραήλ.  Σύμφωνα πάντα μέ τούς Τούρκους, ό Τζεμπραήλ προστατεύει τούς Βυζαντινούς αύτόκράτορες, ό Μιχαήλ τόν ναόν άπό έθρικές έπιθέσεις, ένώ οί Τζεμπραήλ κάι Ίσραφήλ ήταν οί άγγελιοφόροι τών γεγονότων άπό τές έχθρικές έπιθέσεις, ένώ οί Τζεμπραήλ καί Ίσραφήλ ήσαν οί άγγελοφόροι τών γεγονότων άπό τές πολεμικές έπιχειρήσεις στούς Βυζαντινούς αύτοκράτορες.  Καί οί τέσσερες αύτοί άρχάγγελοι έχουν ταχτεί μετά τήν πτώσιν τής Πόλεως νά προφυλάσσουν τό φέρετρον τής Βασιλίσσης Σοφίας άπό τόν κίνδυνον κάποιος βέβηλος νά τό άνοίξει καί νά έπέλθη ή Δευτέρα Παρουσία.

            Ένας άλλος σημαντικός μύθος πού άναφέρουν οί μουσουλμάνοι είναι ό θρύλος τού «Κρυμμένου Πατριάρχη» πού μοιάζει μέ τόν Έλληνικό θρύλο διά τόν κρυμμένον παπάν.  Όπως άναφέρει ή Τουρκική παράδοσις, στό νότιο μέρος τού ναού ύπάρχει ένας στενός διάδρομος πού όδηγεί σέ μίαν παμπάλαια  άραχνιασμένη καί πολύ μυστήρια πύλη διά τήν όποίαν ό θρύλος τήν άναφέρει σάν τήν «Κλειστή Πύλη».  Σύμφωνα μέ τές Τουρκικές άναφορές όταν ό Μωάμεθ ό Φατίχ μπήκε στήν Κωνσταντινούπολιν ό τελευταίος Έλληνορθόδοξος Πατριάρχης καί όλη ή συνοδεία του είσήλθαν  μέσα στήν πύλην αύτήν ή όποία έκλεισε καί άπό τότε χάθηκαν ένώ ή πύλη έμεινε έρμητικά κλειστή καί κανένας δέν τόλμησαν ποτέ νά τήν άνοίξει. Κάθε χρόνον στήν Άνάστασιν τών Όρθοξόξων Χριστιανών μπροστά άπό τήν πύλην αύτήν, όπως άναφέρει χαρακτηριστικά ή Σαμπάχ, έμφανίζονται κόκκινα αύγά!  Ό θρύλος συμπληρώνεται άπό τήν προφητείαν πού φοβίζει τούς Τούρκους ότι όταν ή πύλη αύτή άνοίξει, στόν ναόν θά άκουστούν ξανά οί Χριστιανικές Όρθόδοξες ψαλμωδίες γι’αύτό καί τρομάζουν καί μόνον στήν ίδέαν τού άνοίγματος αύτής τής μυστήριας πύλης.

            Ή Τουρκική έφημερίδα άναφέρει διά τό μυστήριον τού ύπογείου τούνελ πού ύπάρχει σέ κεντρικό σημείον στό έσωτερικό τού ναού.  Όπως άναφέρεται άπό τό σημείον αύτό ύπάρχει μία δίοδος πού όδηγεί σέ ένα μεγάλο τούνελ. Τό τούνελ αύτό όπως ύποστηρίζει ή Τουρκική έφημερίδα όδηγεί μέχρι τά Πριγκηπόννησα καί μάλιστα μέχρι τήν νήσο Πρώτη.  Τό μυστήριον διά τούς Τούρκους είναι τό πώς κατασκευάστηκε αύτό τό τούνελ καί τί ρόλο έπαιξε στήν μαρκάν ίστορίαν τού ναού.

            Μυστήριον διά τούς Τούρκους είναι καί τό μεγάλο άποτύπωμα άπό πέλμα κάποιου μεγάλου ζώου, ίσως έλέφαντα, πού ύπάρχει στήν νοτιοδυτικήν πλευράν τού θόλου ένώ καί έδώ έχουν διαδοθεί κάποιες έσχατολογικές ίστορίες.  Σύμφωνα μέ τούς Τούρκους τό άποτύπωμα αύτό είναι άπό τό άλογο τού Μωάμεθ τού Πορθητή, άλλά τό έρώτημα είναι πώς τό άλογο πάτησε στό σημείο αύτό πού βρίσκεται ψηλά πρός τό θόλο.

            Μεγάλο δέος δημιουργεί είς τούς Τούρκους, όπως άναφέρει ή Σαμπάχ καί τά διάφορα μωσαϊκα πόυ έχουν άναδυθεί μέ όλην τήν μεγαλοπρέπειάν τους τές τελευταίες δεκαετίες μέσα στό ίερό ναό τής Αγίας Σοφίας τής Κωνσταντινουπόλεως παρά τού ότι ή μουσουλμανική θρησκεία θεωρεί σάν άμάρτημα τήν άπεικόνισιν προσώπων πού σχετίζονται μέ θρησκευτικά γεγονότα.  Ϊδιαίτερο δέος τούς προκαλέί τό γνωστό μωσαϊκό πού άπεικονίζει τόν Ίησούν έχοντας τήν Παναγίαν καί τόν Ίωάννην τόν Βαπτιστήν στά δεξιά καί άριστερά Του.  Οί Τούρκοι τά έχουν όνομάσει χαρακτηριστικά τό «Μωσαϊκό τής Άποκαλύψεως» καί ό συμβολισμός αύτός άνοίγει στήν έσχατολογικήν σημασίαν τού πού είναι έντονη στούς μουσουλμάνους Τούρκους.

            Έπίσης ξεχωριστή άναφορά γίνεται καί διά τό μωσαϊκό πού άναπαριστάνει γνωστούς Βυζαντινούς Αύτοκράτοας, όπως τόν Ίωάννην τόν Κόμνηνόν μέ τό Ίησούν Χριστόν καί τόν αύτοκράτορα Κωνσταντίνον τόν Μονομάχον μέ τήν αύτοκράτειρα Ζωήν.  Όλες αύτές οί άπεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος, καθώς όλη αύτή ή Έλληνορθόδοξη Χριστιναική μεγαλοπρέπεια καί ή έσωτερική δύναμη πού άναδύουν αύτά τά ψηφιδωτά, έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους διά τούς έσχατολογικούς τους συμβολισμούς.  Οί συμβολισμοί αύτοί σχετίζονται μέ τές Τουρκικές φοβίες διά τήν έπάνοδον στήν έπιφάνειαν καί στήν έξουσίαν τής Άγίας Άνατολικής Ρωμαϊκής Αύτοκρατορίας μέ τήν εύλογίαν τού ίδιόου τού Ίησού Χριστού.

 

Πατριδα μας ο ουρανος!

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 23rd, 2012 | filed Filed under: εορτολογιο

Τῆς Ἀναλήψεως

Πατριδα μας ο ουρανος!

ΜΕΓΑΛΗ, ἀγαπητοί μου, ἡ σημερινὴ ἑορ­τή. Δὲν εἶνε ἑορτὴ ἑνὸς ἁγίου. Ὀνομάζε­­ται δεσποτικὴ ἑορτή. Ἕνας εἶνε ὁ Δεσπό­της, ὁ Κύριος ποὺ ἐξουσιάζει τὰ πάντα, ὁ Ἀ­φέντης ὅπως τὸν ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰ­τωλός· ὁ Χριστός. Αὐτὸς εἶνε πράγματι ἀ­φέν­της. Ὅσοι ἄλλοι παρουσιάζονται μὲ κάποια ἐξ­ουσία, εἶνε μπροστά του πελώρια μηδενικά. Δεσποτικὲς ἑορτὲς εἶνε τὰ Χριστούγεννα, ἡ Περιτομή, ἡ Ὑ­παπαντή, ἡ Μεταμόρφωσις, κορυφαία δεσπο­τικὴ ἑορτὴ ἡ Ἀνάστασις, καὶ ἐ­πιστέγασμα τοῦ κύκλου τῆς θείας οἰκονομίας ἡ Ἀνάληψις.
Τί εἶνε ἡ Ἀνάληψις; Οἱ Χριστι­ανοί μας ἔ­χουν ἄγνοια. Στὴν Ἀθήνα σὲ μιὰ συγ­κέντρωσι παιδιῶν τὰ ρωτοῦ­σα πόσες εἶνε οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου. Κανένα δὲν τὶς εἶπε. Ἐμεῖς, μικρὰ παι­διὰ κοντὰ στὴ γιαγιά μας, μετρούσαμε τὶς ἐν­τολὲς μὲ τὰ δάχτυλα· πρώτη…, δευτέρα…, τρί­τη…, μέχρι τὴ δεκάτη. Τὸ «Πιστεύω» τὸ ξέρα­με ὅλοι ἀπ᾽ ἔξω, τὸ «Πάτερ ἡμῶν» ἀπ᾽ ἔξω. Τώρα ἄγνοια! Δὲν ὑπάρχει πλέον ἐκκλησιαστικὸ ἐνδιαφέρον σ᾽ αὐτὴ τὴν πατρίδα, ποὺ εἶ­νε ποτισμένη μὲ αἵματα μαρτύρων καὶ ἁγίων.
Τί εἶνε λοιπὸν ἡ Ἀνάληψις; ποιό γεγονὸς ἑ­ορτάζουμε; Συντόμως θὰ τὸ ἀναπτύξω.

* * *

Καὶ ἡ ἐπιστήμη τὸ λέει, ἀδελφοί μου, ὅτι ἦ­ταν κάποτε ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε τίποτα. Ἡ ὕλη δὲν εἶνε ἀθάνατη· εἶνε φθαρτή, καὶ ὡς φθαρ­τὴ δὲν ἔχει αἰωνία προέ­λευσι. Ἦ­ταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἥλιος, σελήνη, ἄ­στρα, γαλαξί­ες· δὲν ὑπῆρχαν ποταμοί, λίμνες, θάλασσες, ὠ­κεα­νοί· δὲν ὑ­πῆρχαν βουνὰ καὶ κάμποι, δέντρα καὶ λουλού­δια, ζῷα καὶ πουλιά· ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἄνθρωπος. Δὲν ὑπῆρχε ὅμως ποτέ ἐ­ποχὴ ―αὐτὸ διακηρύττουμε στὸ Σύμβολο τῆς πίστε­ως― ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ ὁ Χριστός! Αἰώνιος ὁ Χριστός, ἄναρχος· αὐτή εἶνε ἡ πίστις μας. Ὁ Υἱός, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, ὑπῆρχε πάν­τοτε, «πρὸ πάντων τῶν αἰώνων» (Σύμβ. πίστ.).
Ὁ Υἱὸς ἦταν στοὺς οὐρανοὺς περιβαλλόμενος ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Ἀλλ᾽ ὅταν ὁ ἄνθρω­πος ἔπεσε καὶ διεφθάρη καὶ καμμία ἄλλη δύναμι δὲν μποροῦσε νὰ τὸν σώσῃ, τότε τὸ δεύ­τερο πρόσωπο τῆς Θεότητος ἦρθε στὴ γῆ.
Ἔχετε δεῖ ποτὲ ἀετό; Εἶδα ἐγὼ ἀετὸ πάνω στὰ ψηλὰ βουνὰ τῆς Πίνδου. Πρὸ τοῦ ἐνδόξου ἀλβανι­κοῦ πολέμου τοῦ ᾽40, ἕνας τσοπᾶνος μοῦ λέει· Κοίταξε τὸν οὐρανό. Κοιτάζω ἐπάνω· δὲν ἔβλεπα παρὰ ἕνα στίγμα, μιὰ τελεία. Ἄ, αὐτὸ εἶνε ἀετός, μοῦ λέει, τὸ διακρίνω ἐγὼ ἀπὸ τὴν κίνησί του. Τὸ στίγμα πράγματι μεγά­λωσε, διέγραψε κύκλους – κύκλους, καὶ ἦρθε καὶ κάθησε πάνω σ᾽ ἕνα βράχο. Καὶ ἦταν χρυσάετος παρακαλῶ, προμήνυμα τῆς ἐνδόξου νί­­κης ποὺ στεφάνωσε τὰ ἑλληνικά ὅπλα! Σὰν ἀετὸς λοιπὸν ὁ Χριστὸς κατέβηκε ἐδῶ στὴ γῆ ―εἶνε ἐπίσης δόγμα τῆς πίστεώς μας―, ἔλαβε σάρκα ἀπὸ τὰ πάναγνα αἵματα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ παρουσιάστηκε πλέον ὡς ἄνθρωπος, ὡς ὁ πιὸ ταπεινὸς ἄνθρωπος.
Ταπεινὸς ἄνθρωπος! Δὲν ὑπάρχει ἄλλος τόσο ταπεινός. Γεννήθηκε ἀπὸ πτωχὴ μητέρα σὲ μιὰ σπηλιὰ μὲ δυσοσμία ζῴων. Τριάντα χρόνια ἔζησε ἄγνωστος, κι ὅταν ἐμ­φανίσθηκε δη­μοσίως ἔζησε ὡς ὁ πιὸ φτωχός. Σὲ κάποιον, ποὺ θέλησε νὰ τὸν ἀ­κολουθήσῃ, τοῦ εἶπε· Τὰ πουλιὰ κ᾽ οἱ ἀλεποῦδες ἔχουν φωλιές, «ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κε­φαλὴν κλίνῃ» (Ματθ. 8,20· Λουκ. 9,58). Ἂς ἔρθουν αὐτοὶ ποὺ κάνουν τὸ σοσιαλιστὴ καὶ τὸν κομ­μουνιστὴ νὰ δοῦν ποιόν ἔ­χουν ἀρχηγὸ οἱ Χριστιανοί. Ὁ Χριστὸς δὲν εἶ­χε «ποῦ τὴν κεφα­λὴν κλίνῃ», καὶ τέλος ἔκλινε τὴν κεφαλὴ ὄχι σὲ μα­ξιλάρια ἀλλὰ σὲ ἀγκάθινο στεφάνι πάνω στὸ σταυρό. Αὐτὸς εἶνε «ὁ ἀρ­χηγὸς τῆς σωτη­ρίας ἡμῶν» (Παρακλ. ἦχ. πλ. α΄, Σάβ. ἑσπ., στιχ. ἀνατ.).
Οἱ γραμματεῖς, οἱ φαρισαῖοι καὶ οἱ ἰσχυροὶ τῆς ἡμέρας ἔβλεπαν τὸ Ναζωραῖο ὡς ἕνα ἀ­σήμαντο ἄνθρωπο. Ἀλλ᾽ ὅταν ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ ἄκουσαν τὰ λόγια του κι ὅταν εἶδαν τὰ θαύματά του, ἔμειναν ὅλοι κατάπληκτοι. Γι᾽ αὐτὸ τὴν ἡμέρα τῶν βαΐων ἔλεγαν μὲ θαυμα­σμό· «Ποιός εἶν᾽ αὐτός;» (Ματθ. 21,10)· αὐτὸς δι­αφέρει ἀπ᾽ ὅλους τοὺς ἄλλους. Ἀκολούθησε κατόπιν ἡ σταυρικὴ θυσία καὶ ἡ ἀνάστασί του. Καὶ ὅταν μετὰ σαράντα μέρες, σὰν σήμερα, ἀ­νελήφθη, δὲν ἀποροῦσαν μόνο οἱ ἄνθρωποι· ἀποροῦσαν καὶ οἱ ἄγγελοι στοὺς οὐρανοὺς κ᾽ ἔλεγαν τὸν ἴδιο λόγο, ἐκεῖνο πού ᾽χε ἀκούσει προφητικῶς ὁ Ἠσαΐας· «Τίς οὗτος;» (Ἠσ. 63,1).
Ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ ὁ Χριστὸς ἀποχαιρετοῦσε τοὺς μα­θητὰς στὸ Ὄρος τῶν ἐλαιῶν καὶ τοὺς εὐλογοῦσε, τὰ πόδια του, ποὺ δὲν εἴμαστε ἄ­ξιοι νὰ τὰ φιλήσουμε, τὰ πόδια ποὺ περπάτησαν ἀπὸ πόλι σὲ πόλι κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριὸ γιὰ νὰ βροῦν τὸ ἀπολωλὸς καὶ τέλος καρφώθηκαν στὸ σταυρὸ καὶ βάφτηκαν μὲ τὸ τίμιο αἷμα του, τὰ γυμνὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ, ἄρχισαν νὰ μὴ πατοῦν πλέον πάνω στὴ γῆ.
―Μὰ πῶς ὑψώθηκε ἐπάνω;… Ἄνθρωπε, ἂν ἐμεῖς βρήκαμε τρόπους νὰ πετᾶμε στὸν ἀ­έρα, ἦταν δύσκολο αὐτὸ στὸ Χριστό;
Τὸν παρέλαβε νεφέλη καὶ τὸν ἀνέβαζε ἐπά­νω, ἐνῷ οἱ μαθηταὶ ἔμειναν ἐκεῖ νὰ κοιτάζουν ἔκθαμβοι. Τότε ἕνας ἄγγελος τοὺς εἶπε· Τί κά­θεστε κοιτάζοντας στὸν οὐρανό; Αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς, ποὺ τώρα ἀνελήφθη ἀπὸ σᾶς, ἔτσι θὰ ξαναέρθῃ. Θὰ ξαναέρθῃ! – ἄλλη ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας αὐτή. Ὅσο εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι αὔ­ριο ξημερώνει Παρασκευή, τόσο νὰ εἴμαστε βέβαιοι, ἀδελφοί μου, ὅτι θὰ ἔρθῃ πάλι ὁ Χριστός. Θὰ ἔρθῃ ὄχι πλέον ὡς ἀδύναμος ἄνθρω­πος, ἀλλὰ μὲ δόξα μεγάλη, μετὰ ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων. Θὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος κατὰ τὴ Δευτέρα παρουσία ὄχι πλέον γιὰ νὰ διδάξῃ, ἀλλὰ γιὰ νὰ δικάσῃ. Ναί, θὰ δικάσῃ. Ἐκεῖ θὰ εἶμαι κ᾽ ἐγώ, ἐκεῖ θὰ εἶστε κ᾽ ἐσεῖς, ἐκεῖ ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, γιὰ νὰ δώσουμε λόγο τῶν πράξε­ών μας ἐνώπιον τοῦ ἀδεκάστου Δικαστηρίου.

* * *

Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου μᾶς βάζει σὲ σκέψι. Τί εἶνε, ἀδελφοί μου, αὐτὴ ἡ γῆ ποὺ κατοι­κοῦ­με, γιὰ τὴν ὁποία γίνονται τόσοι πόλεμοι μετα­ξὺ τῶν λαῶν; Φανταστῆτε νὰ παλεύουν δύο με­ταξύ τους. Τοὺς ρωτᾶτε, Γιατί σκοτώνε­στε; καὶ σᾶς ἀπαντοῦν· Γιὰ ἕνα κόκκο ἄμμου. Αὐ­τὸ γίνεται τώρα. Ἡ γῆ μας ἐν σχέσει μὲ τὸ σύμ­παν τί εἶνε; ἕνα κουκκὶ ἄμμου. Ἀξίζει λοι­πὸν γιὰ τὸν κόκκο αὐτὸ νὰ σκοτωνώμεθα;
Δὲν ὑπάρχει μόνο ἡ γῆ. Δὲν εἶνε αὐτὴ ἡ μό­νιμη κατοικία μας. Ἐδῶ εἴμεθα προσωρινοί. Ἡ γῆ εἶνε ξενοδοχεῖο. Ὅταν πᾶς σ᾽ ἕνα ξενο­δοχεῖο καὶ μείνῃς μία – δύο μέρες, δὲ λὲς Τὸ ξενοδοχεῖο εἶνε δικό μου. Κάποιος φιλόσοφος μοναχὸς ἔγραψε γιὰ τὸ κελλί του· «Κελλίον μου κελλίον μου, σήμερον ἐμοῦ, αὔριον ἑτέρου, καὶ οὐδέποτέ τινος». Φιλοξενούμεθα δωρεὰν στὸ ξενοδοχεῖο ποὺ λέγεται γῆ, καὶ σήμερα – αὔριο φεύγουμε ἀπὸ ᾽δῶ γιὰ τὴν πατρίδα μας.
Ρώτησαν ἕνα φιλόσοφο πρὸ Χριστοῦ· ―Ποιά εἶνε ἡ πατρίδα σου; ―Περιμένετε, λέει· κι ὅ­ταν νύχτωσε καὶ βγῆκαν τὰ ἄστρα, τοὺς ἔ­δει­ξε τὸν οὐρανό. ―Ἐκεῖ εἶνε ἡ πατρίδα μου! Ὁ οὐρανὸς εἶνε ἡ πατρίδα μας. «Οὐκ ἔχομεν ὧ­δε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζη­τοῦμεν» (Ἑβρ. 13,14), ἔλεγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Στὴ θεία Λειτουργία ἀκοῦμε· «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας», ὑψῶστε τὶς καρδιές σας πρὸς τὰ ἄνω. Τὴν ὥρα αὐτὴ οἱ Χριστιανοὶ μέσ᾽ στὴν ἐκ­κλησία δὲν πατοῦν στὸ γήινο ἔδαφος· ὁ τόπος εἶνε ἱερός. Ἄλλωστε καὶ ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως ἄνθρωπος σημαίνει τὸ ὂν ποὺ τείνει πρὸς τὰ ἄνω καὶ ποθεῖ νὰ δῇ τὸν οὐρανό. Μὴ μένουμε λοιπὸν στραμμένοι πρὸς τὰ κάτω ὅπως οἱ χοῖροι ποὺ ἔχουν τὸ κεφάλι συνεχῶς στὴ γῆ. Εἴμεθα ἄνθρωποι, μὴ γινώμεθα κτήνη.
Ὑπάρχει οὐρανός, ὑπάρχουν ἄστρα, ὑπάρχουν τόσο ὡραῖα πράγματα. Οἱ φιλόσοφοι εἶ­παν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε πολυδιάστατος· εἶ­νε καὶ πνευματικὸ καὶ σωματικὸ καὶ κοινωνικὸ καὶ οἰκονομικὸ καὶ φιλοσοφικὸ ὄν, ἀλλὰ πρὸ παντὸς ―πάρτε κιμωλία καὶ γράψτε― ἄν­θρω­πος ἴσον· μεταφυσικὸ ὄν. Ἔχει ῥίζα μεταφυσική, νοσταλγεῖ τὸν οὐρανό. Ὅταν πέθαινε ὁ Σωκράτης, τὸν ρώτησαν· ―Τί νὰ κά­νουμε τὸ σῶμα σου; Καὶ αὐτὸς τοὺς εἶπε· ―Τὸ σῶμα δὲν εἶνε ὁ Σωκράτης· ὁ Σωκράτης τώρα πηγαίνει ἀλλοῦ, σ᾽ ἕνα κόσμο ἀθάνατο.
Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε, ἀλλ᾽ ἰδιαιτέρως τώρα μὲ τὴν ἀνάληψι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στρέφει τὸ νοῦ μας καὶ μᾶς προετοι­μάζει γιὰ τὸν οὐρανό. Ἐκεῖ νὰ πιστεύουμε κ᾽ ἐ­μεῖς. Ψηλά ἡ καρδιὰ καὶ ὁ νοῦς, σὰν ἀετοὶ καὶ ὄχι σὰν σαῦρες καὶ χοῖροι. «Τὸ πολί­τευμα ἡ­μῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλ. 3,20).
Στὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά μας κανείς ἄθεος, κανείς βλάσφημος, κανένα διαζύγιο, καμμιά μοιχεία, καμμιά πορνεία, καμμιά κλοπὴ καὶ ἀ­πάτη. Ὅλοι ἑνωμένοι ―μιὰ ψυχή, ἕνας λαός!― πάντοτε κοντὰ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους. Ἐκεῖ ὅ­λοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, νὰ συγκεντρωνώμεθα, ν᾽ ἀνοίγουμε τὰ στόματά μας καὶ σὰν μιὰ κιθάρα νὰ ὑμνοῦμε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐσταυρω­μένον, ἀναστάντα καὶ ἀναληφθέντα εἰς τοὺς οὐρανούς· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑ­περυψοῦ­τε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

 † ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλια του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ἱ. ναὸ της Ἀναλήψεως Ἀμυνταίου 8-6-1989

ΕΝΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΕΥΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 21st, 2012 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ ΘΡΗΣΚ. ΠΕΡΙΕΧ

_______

________

Υπόθεση: Αληθινή ιστορία. Είμαστε στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάπου στη Ρωσία. Ο πάτερ Αλέξανδρος κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του και ν`ανακουφίσει τις πληγές τους. Επιβιώνει ισορροπώντας ανάμεσα στον κίνδυνο να εκτελέστεί από τους Γερμανούς ή να εκτελεστεί από τους Ρώσους, θεωρούμενος συνεργάτης των Γερμανών. Η ταινία ξεκινά δείχνοντάς μας το κόσμο με τα μάτια μιας μύγας. Μιας μύγας της οποίας τη ζωή, ο πάτερ Αλέξανδρος χαρίζει, μιας και έχει και αυτή αξία. Όλη η ταινία πραγματεύεται την υψηλή αξία της ζωής, δείχνοντας την αντιμετώπιση σοβαρότατων καταστάσεών της κατά τον πόλεμο, μέσα από τον Χριστιανικό τρόπο σκέψης. Προβάλλεται η δύναμη της Ελπίδας που δίνει η Ορθοδοξία και τα υψηλά ιδανικά απλών ανθρώπων. Φως, στις σκοτεινές μέρες μας, μην το χάσετε.

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 20th, 2012 | filed Filed under: ΤΑ ΥΠΕΡ & ΤΑ ΚΑΤΑ

Η ΚΥΠΡΟΣ ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΕΛΛΗΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

www.nisosagion.com

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ

27 Μαΐου 2012, 11:00, Εκδήλωση-Αφιέρωμα στον Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, Αιθ. Εκδηλώσεων Κοιν. Συμβουλίων Δευτεράς

 “Η Ιερά Μητρόπολις Ταμασού και Ορεινής και η Χριστιανική Ένωση Κυπρίων Επιστημόνων (Χ.Ε.Κ.Ε.) σήμερα Κυριακή 27 Μαϊου 2012 και ώρα 11.00΄ το πρωί, πραγματοποίησαν εκδήλωση – αφιέρωμα για τον αείμνηστο Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, με θέμα:

«ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ (ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ):

ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ»,

Προηγήθηκε αρχιερατικό συλλείτουργο στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Δευτεράς και επιμνημόσυνη δέηση. Τον λόγο εκφώνησε ο αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Χατζηγιάγκου.

Την Τρίτη 29 Μαΐου 2012, 20:30 θα πραγματοποιηθεί

Δείπνο Αγάπης και φιλολογικό μνημόσυνο του αειμνήστου Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου, στην αίθουσα του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου, Λεμεσός

Από τον Ιερό ναό Αγίου Ελευθερίου ανακοινώνεται ότι την Τρίτη 29 Μαΐου στις 8:30 το βραδυ θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Ναού δείπνο Αγάπης και φιλολογικό μνημόσυνο του αειμνήστου Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου. Ομιλητής θα είναι ο Πανοσιολογιότατος Αρχιμ. Της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης π. Λαυρέντιος Γρατσίας.

Το ‘έλεος’ που δείχνει το ΔΝΤ στο Νίγηρα

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 20th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.
Τα άκομψα σχόλια της Κριστίν Λαγκάρντ για την Ελλάδα έχουν προκαλέσει σάλο (και δικαίως) στη χώρα. Αλλά και στο Νίγηρα, θα πρέπει να επικρατεί εξίσου έντονη περιφρόνηση για τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ.  Απορρίπτοντας τα δεινά που περνάνε κάποιες μητέρες στην Ελλάδα, η Λαγκάρντ είπε επίσης ότι αισθάνεται περισσότερη συμπάθεια για «τα μικρά παιδιά ενός σχολείου σε ένα μικρό χωριό στο Νίγηρα».Αν η «συμπάθεια» είναι αυτό που χαρακτηρίζει την προσέγγιση του ΔΝΤ στο Νίγηρα, τότε η Ελλάδα θα έκανε καλά να αποφύγει την βοήθεια του ΔΝΤ. Ο Νίγηρας εμφανίζεται στους τίτλους ειδήσεων σε τακτά χρονικά διαστήματα – καθώς σχετίζεται με συνεχώς υψηλά επίπεδα υποσιτισμού και πείνας. Δεν έχει γίνει ωστόσο εκτενής αναφορά στο ρόλο του ΔΝΤ, και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στην δυστυχία του λαού του Νίγηρα.Ο Νίγηρας ήταν θύμα του κακόφημου πια προγράμματος διαρθρωτικής προσαρμογής του ΔΝΤ από το 1982 και παραμένει στο πλαίσιο ενός προγράμματος του ΔΝΤ, έως και σήμερα. Όπως και στην Ελλάδα, το ΔΝΤ δάνεισε χρήματα στη χώρα για να διασώσει τους πιστωτές του Νίγηρα. Τίποτα δεν ειπώθηκε για το αν ίσχυε αυτό το χρέος, ένα σημαντικό ερώτημα, αφού η χώρα τελούσε υπό στρατιωτικές κυβερνήσεις από το 1974 τη χρονιά δηλαδή που τα δάνεια άρχισαν να εισρέουν.Τα δάνεια αποπλήρωναν το χρέος και, όπως στην Ευρώπη σήμερα, οι απλοί άνθρωποι του Νίγηρα καλούνταν να πληρώσουν το τίμημα του απερίσκεπτου δανεισμού μέσω της λιτότητας και μιας σειράς οικονομικών μεταρρυθμίσεων. Παίρνουμε μια ένδειξη του αντίκτυπου που είχαν οι πολιτικές αυτές αν κοιτάξουμε τον κλάδο της γεωργίας.

Οι περισσότεροι στον Νίγηρα ζουν από τη γη. Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα θεωρούν τις εξαγωγές ως βασική πηγή συναλλάγματος για την αποπληρωμή του χρέους. Αυτό συνήθως τίθεται σε ισχύ ανοίγοντας και τον τομέα των τροφίμων στην αστάθεια των διεθνών αγορών. Επιδοτούμενα εισαγόμενα τρόφιμα πλημμύρισαν την εσωτερική αγορά, καταστρέφοντας ξαφνικά τον απροστάτευτο γεωργικό τομέα.

Σε συνδυασμό με τη λιτότητα, οι πολιτικές αυτές είχαν καταστροφικές συνέπειες. Όταν οι τιμές των τροφίμων είναι χαμηλές, ο πραγματικός αντίκτυπος μπορεί να καλυφθεί. Αλλά όταν αυξάνονται, οι άνθρωποι συνειδητοποιούν πολύ γρήγορα πόσο ευάλωτη είναι η πρόσβαση τους σε τρόφιμα. Ο Djibo Bagna, πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου του Νίγηρα, πιστεύει ότι η διαρθρωτική προσαρμογή της γεωργίας κατέστρεψε το Νίγηρα: «Φυσικά, όταν ο τομέας αυτός περιλαμβάνει το 85% του πληθυσμού, αυτό έχει συνέπειες: μείωση της παραγωγής, εγκατάλειψη της υπαίθρου, αύξηση των παραγκουπόλεων»…..Περισσότερα…

«Δημιουργία, ξανά!»: Πολιτικό κόμμα ή Παραθρησκευτική Σέκτα των «Ψευτομαρτύρων του Ιεχωβά»;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 15th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

 

«Δημιουργία, ξανά!»: Πολιτικό κόμμα ή Παραθρησκευτική Σέκτα των «Ψευτομαρτύρων του Ιεχωβά»;

Πολλοί εξεπλάγησαν με τα περιέργως ψηλά ποσοστά που κατέγραψε το «Δημιουργία, ξανά!» του Θάνου Τζήμερου, όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα (κάτι το οποίο είναι φυσιολογικό και ίσχυσε και στην περίπτωση της Δράσης), αλλά κυρίως στην επαρχία. Σε περιοχές με μηδενική προβολή και… ανύπαρκτα ικανά στελέχη ή προσωπικότητες ο Τζήμερος τα πήγε πολύ καλά για πρώτη φορά… Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Η εξήγηση μας ήρθε από έγκυρες πληροφορίες: Η οικογένεια του Τζήμερου στο Βόλο είναι από τις πλέον «δραστήριες» στις τάξεις των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»!!! Της αντίχριστης και ανθελληνικής αυτής παγκόσμιας σέκτας (με έδρα τις ΗΠΑ), που αρνούνται την έννοια της πατρίδας, καταπατούν τον Σταυρό και τη Σημαία, και κάνουν… «εναλλακτική στρατιωτική θητεία», αρνούμενοι να πάρουν όπλο για την υπεράσπιση των ιερών και των οσίων της Ελλάδας.

Αυτή η επικίνδυνη παραθρησκευτική ομάδα (που στηρίζει την εξάπλωσή της στο χρήμα και τον οικονομικό εκμαυλισμό των θυμάτων της, αφού οι «αρχηγοί» είναι συνήθως επιχειρηματίες με χοντρό πορτοφόλι…) λειτουργούν με νοοτροπία «γκέτο». Έδωσαν γραμμή στα μέλη τους σε όλη την Ελλάδα (που υπερβαίνουν τις 100.000…) να ψηφίσουν τους συνδυασμούς του Τζήμερου. Μάλιστα, αν το ψάξει κανείς στατιστικά, τα υψηλότερα ποσοστά του «Δημιουργία ξανά» σημειώθηκαν εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη «συμπύκνωση» των «Ιεχωβάδων»…

Και το «πρωτότυπο» συνθηματικό λογότυπο του κόμματος του Τζήμερου -«Δημιουργία, ξανά!»- παραπέμπει στα συνήθη προπαγανδιστικά συνθήματα της συγκεκριμένης σέκτας, με πιο γνωστό από όλα το «Ξύπνα!».

Αλλά και συγκεκριμένες μαρτυρίες από την περιφέρεια μάς ενημέρωσαν πως ακόμη και σε μικρά χωριά, όπου υπήρχε κάποια οικογένεια «Ιεχωβάδων», έδωσαν μάχη υπέρ του Τζήμερου και του περίεργου κομματιδίου του.

Αυτά, και θα επανέλθουμε με νέα στοιχεία…

Προ … των εκλογων

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 13th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012

AΠΕΤΥΧΕ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ

ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ-ΕΝΑΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ!

Aπόπειρα δολοφονίας του Πάνου Καμμένου – Έστειλαν πακέτο-βόμβα στο σπίτι του !

Έκρηξη με πακέτο-βόμβα σημειώθηκε πριν λίγο έξω από το σπίτι του Πάνου Καμμένου στη Βουλιαγμένη. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η βόμβα έσκασε όταν ένοικος διαμερίσματος στην ίδια πολυκατοικία που βρίσκεται το σπίτι του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, παρέλαβε το πακέτο που μάλλον προοριζόταν για τον Π.Καμμένο. Δεν έχει διευκρινιστεί βέβαια ακόμα ο τελικός παραλήπτης.

Πάντως τα διαμερίσματα απέχουν λίγα μέτρα το ένα από το άλλο.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι η βόμβα εστάλη ωςπακέτο με κούριερ.Ήδη στην περιοχή βρίσκεται κλιμάκιο της αντριτρομοκρατικής

Ο άτυχος άνδρας παρέλαβε το πακέτο μαζί με μία γλάστρα. Όταν το άνοιξε ο εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί. Πρόκειται για έναν άνδρα 40 ετών, ο οποίος εργάζεται ως διευθύνων σύμβουλος σε ξενοδοχείοστην Ελούντα της Κρήτης.

Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνω από παλιά αποτελούσε στόχο τρομοκρατικών οργανώσεων και είχαν βρεθεί σε γιάφκες, φωτογραφίες και δρομολόγια που έκανε από και προς το γραφείο του.

O Π.Καμμένος μέσω του twitter έστειλε το ακολουθο μήνυμα:

«Είμαι καλά και συνεχίζουμε ΟΛΟΙ δυνατά για να πάρουμε πίσω την ΕΛΛΑΔΑ. ΔΕΝ ΑΠΕΙΛΟΥΜΑΣΤΕ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΘΑ ΝΙΚΗΘΕΙ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ».

πηγή:defencnet.gr

Ποιο είναι τελικά το διακύβευμα των εκλογών;»

Ελληνίδες κι Έλληνες,

Το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου είναι: Πνευματική και Εθνική ανεξαρτησία ή Πνευματική και Εθνική υποτέλεια;

Έχουμε μπροστά μας δύο δρόμους: Ο ένας οδηγεί την υποδούλωση της Χώρας σε αυτούς που προώθησαν το εύκολο χρήμα στους Έλληνες πολιτικούς και θα έχει σαν συνέπεια την αλλοτρίωση της πολιτισμικής φυσιογνωμίας της Πατρίδος μας. Ο άλλος διατηρεί την εθνική μας ανεξαρτησία και την προσωπική μας αξιοπρέπεια. Ο δεύτερος δεν είναι εύκολος δρόμος γιατί απαιτεί εκτός από ένα πολύ καλά μελετημένο σχέδιο και πλήρη ανατροπή τόσο της αντίληψης λειτουργίας και διάρθρωσης του κράτους και της οικονομίας που υπήρχε μέχρι τώρα, όσο και την ατομική συνευθύνη του καθενός μας για την πορεία της Χώρας.

Στην Ελληνική Βουλή εκπροσωπούνται πλέον όλοι εκτός από εμάς που γεμίζουμε τις Ορθόδοξες Εκκλησίες κάθε Κυριακή… Διαβάστε περισσότερα στον παρακάτω συνδεσμο

——————
ΚΟΙΝΩΝΙΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012

Αρχιμανδρίτου Σαράντη Σαράντου :

“ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶχε προείπει, ὅτι θά ἔρθει καιρός πού οἱ σώφρονες θά θεωροῦνται ὡς ἄφρονες καί οἱ ἄφρονες ὡς σώφρονες, οἱ μή ἔντιμοι ὡς ἔντιμοι καί οἱ ἔντιμοι ὡς ἀνέντιμοι, οἱ ἐργατικοί καί δοτικοί ὡς ἀνόητοι καί οἱ φυγόπονοι ὡς οἱ πιό προσαρμοσμένοι στό κλῖμα καί στό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς τῆς ρᾳθυμίας.

Στίς ἡμέρες μας φαίνεται νά ἐπιβεβαιώνεται ὁ ἅγιος ἐθνομάρ­τυρας Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

Ἴσως οἱ καταστάσεις, τά γεγονότα καί οἱ θεσπιζόμενοι ὁσημέραι νόμοι νά ξεπερνοῦν τόν Ἅγιο.

Ἐμεῖς, βουλιαγμένοι πάνω στούς καναπέδες ἀπορροφοῦμε μέ βουλημία τήν ἀνεξέλεγκτη τηλεθέαση.  Ναρκωνόμαστε ὅλο καί βαθύτερα  στή νοοτροπία της καί τά κελεύσματά της.  Δέν ἀντιδροῦμε σέ καμιά προσβολή τῆς ἁγίας Παραδόσεώς μας, ἀλλά θυσιάζουμε τά πάντα στά νεοειδωλολατρικά σόου τῶν ποικίλων τηλεπαρουσιάσεων. Read more »