Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Κατά Ιωάννην, κεφ. Ζ’, εδάφια 37-52 και κεφ. Η΄, εδάφιο 12

37 ᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 Tοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη.
40 Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 42 Oὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 43 Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν. 44 Τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας.
45 ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 11812

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. 2,1-11)
8 Ἰουνίου 2025 (2005)
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Τα μεγαλεια του Θεου

«Ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 2,11)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὰ γενέθλιά της. Σὰν σήμερα παρουσιάστηκε στὸν κόσμο ἡ Ἐκκλησία.
Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χρυσᾶ νομίσματα, ποὺ σκορπάει σήμερα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς ἐξαργυρώσω ἕνα. Εἶνε ὁ τελευταῖ­ος στίχος τοῦ ἀποστόλου (βλ. Πράξ. 2,11). Τὸν ἀ­κούσατε;
Στὰ Ἰεροσόλυμα μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Χρι­στοῦ εἶχαν μαζευτῆ χιλιάδες Ἰουδαῖοι, γιὰ νὰ γιορτάσουν τὴν Πεντηκοστή τους. Ἦταν ἀπὸ κάθε μέρος· ἄλλοι ἀπὸ τὸ Ἀραρὰτ καὶ τὴν Ἀρμενία, ἄλλοι ἀπὸ τὸν Καύκασο καὶ τὰ μέρη τῆς Περσίας, ἄλλοι ἀπὸ τὴ Μεσοποταμία, ἄλλοι ἀπὸ τὴν Ἰουδαία καὶ τὴν Καππαδοκία, ἄλλοι ἀπὸ τὸν Πόντο, τὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἰ­ω­νία, ἄλλοι ἀπὸ τὴ Φρυγία καὶ τὴν Παμφυλία, ἄλλοι ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, τὴ Λιβύη καὶ τὴν Κυρήνη, ἄλλοι ἀπὸ τὴ Ῥώμη, ἄλλοι ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ τὴν Κύπρο, ἄλλοι ἀπὸ τὴν Ἀραβία. Καθένας μιλοῦσε τὴ δική του γλῶσσα. Μόλις ὅ­μως ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο οἱ ἀπόστολοι ἄρ­χισαν νὰ μιλοῦν ξένες γλῶσσες, κι ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆ­θος ἄκουγαν ἔκπληκτοι, καθένας στὴ γλῶσσα του, τὴ διδαχή τους, μὲ τὴ χάρι τοῦ ἁ­­γίου Πνεύματος. Ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ ξέρῃ ὅλες τὶς γλῶσσες; Δὲν ὑπάρχει. Τὸ πο­λὺ – πολὺ νὰ μάθῃ 6 – 7 γλῶσσες. Οἱ μαθη­ταὶ τοῦ Χριστοῦ ὅμως μιλοῦν ὅλες τὶς γλῶσσες. Καὶ τὸ σπουδαῖο ποιό εἶνε· ὅτι τὶς ἔμαθαν μέσα σὲ μιὰ στιγμή. Καὶ μόνο αὐτό; Read more »

Πατέρων Α΄ Οἰκ. Συνόδου  (Ἰω. 17,1-13)

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ

«Ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰωάν. 17,11)

            Η σημερινὴ ἡμέρα, ἀγαπητοί μου, ὀνομάζεται «ἑβδόμη Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα». Τί σημαίνει Κυριακή; Ὅπως δηλώνει τὸ ὄνομα, ἀνήκει στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ποὺ δημιούργησε καὶ συντηρεῖ καὶ προνοεῖ γιὰ ὅλα. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ τιμοῦμε τὴν ἡμέρα αὐτή· νὰ ἐκκλησιαζώμεθα, νὰ δοξολογοῦμε, νὰ εὐχαριστοῦμε, καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριο. Εἶνε ἀπαραίτητος ὁ ἐκκλησιασμός.
Ἀλλὰ ἡ σημερινὴ Κυριακὴ ὀνομάζεται εἰδικῶς Κυριακὴ τῶν πατέρων. Γιὰ ποιό λόγο; Πατέρες λέγονται ἐκεῖνοι ποὺ σύμφωνα μὲ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ ἔρχονται σὲ κανονικὸ ἐκκλησιαστικὸ γάμο καὶ φέρνουν στὸν κόσμο παιδιά. Παραπάνω ὅμως ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς αὐτοὺς πατέρες εἶνε οἱ πνευματικοὶ πατέρες, δηλαδὴ οἱ διδάσκαλοι, οἱ καθηγηταί, οἱ θεολόγοι, οἱ ἱεροκήρυκες, καὶ προπαντὸς οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἐπίσκοποι. Αὐτοὶ μὲ τὸ λόγο τους ἀναγεννοῦν ψυχές. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γεννᾷ πνευματικὰ τέκνα, ποὺ ἔχουν πνευματικὸ πατέρα τὸν κήρυκα, τὸν κληρικό. Γι᾿ αὐτὸ οἱ πνευματικοὶ πατέρες πρέπει νὰ τυγχάνουν τιμῆς καὶ σεβασμοῦ περισσότερο ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς πατέρας…

Την συνεχεια: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?m=201405

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ
ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ

Κατά Ιωάννην, κεφ. ΙΖ΄, εδάφια 1-13

1 Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, 2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 3 Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν. 4 Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·
5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. 6 ᾿Εφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. Σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. 7 Νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· 8 ὅτι τὰ ῥήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.
9 ᾿Εγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, 10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 11 Καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. 12 Ὅτε ἤμην μετ’ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. 13 Νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Κατά Ιωάννην, κεφ. Θ΄, εδάφια 1-38

1Καί παράγων εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς. 2 Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ; 3 Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. 4 Ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι. 5 Ὃταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου. 6Ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ 7 καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. Ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων. 8 Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν; 9 Ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. Ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. 10Ἒλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί; 11 Ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος ᾿Ιησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. 12 Εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα.
13 ῎Αγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν. 14 Ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς. 15 Πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω. 16 Ἒλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. Ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; Καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.17 Λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν. Read more »

ΠΝΕΥΜΑ Ο ΘΕΟΣ

«Πνεῦμα ὁ Θεός καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ιωάν. 4, 24)

Ηχητικό τό τελευταῖο ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης,Πρεσπῶν & Ἐορδαίας
Αὐγουστίνου τήν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος του 1978

Περίληψη ὁλόκληρης τῆς ἀπογευματικης ὁμιλίας τοῦ π. Αὐγουστίνου

Ἔγινε στην αἰθουσα ὁδ. Ζωοδόχου Πηγῆς 44, στην Ἀθηνα, την Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος, στις 28-5-1978

Στὶς 26 Μαρτίου (1978) σᾶς μίλησα μὲ θέμα: Κλεῖστε τὶς τηλεοράσεις καὶ στὸ τέλος μοιράσαμε τὴ «Σπίθα». Πόσοι τὸ ἐφαρμόσατε; Οἱ περισσότεροι δὲν τὶς κλείσατε. Ἐν τούτοις ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἐφαρμόζουν τὰ λόγια αὐτά. Ἔλαβα γράμμα ἀπὸ τὸ Λονδῖνο· ἕνα Ἄγγλος διάβασε τὴν εἴδησι γιὰ τὸ κήρυγμά μας, καὶ ἀποφάσισε νὰ τὴν κλείσῃ. Εἶνε μιὰ παρηγορία αὐτὸ γιὰ τοὺς κήρυκας τοῦ εὐαγγελίου, ὅτι ὁ λόγος δὲν πάει χαμένος. Τηλεοράσεις, μανία! Καὶ ἄγγελος νὰ σᾶς τὸ πῇ, δὲν τὴν κλείνετε· καὶ ὅμως νομίζετε ὅτι εἶστε Χριστιανοί. Τώρα μάλιστα πᾶνε οἱ παλιές, οἱ ἀσπρόμαυρες, στὸ ρέμα, γιὰ ν᾿ ἀγοράσουν τὶς νέες, τὶς ἔγχρωμες, ποὺ θὰ στοιχίσουν τόσα χρήματα.
Σπείραμε ἀγκάθια· δὲν θὰ περάση πολὺς χρόνος καὶ θὰ θερίσουμε τὶς συνέπειες.
Ἀλλ᾿ ἐγὼ σήμερα θ᾿ ἀνοίξω ἄλλη τηλεόρασι, τὴν ἁγία Γραφή. Τί βλέπουμε ἐκεῖ; τὸ Πρόσωπο τὸ ὑπὲρ πᾶν Πρόσωπο, ποὺ εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός. Εἶνε ὁ ὡραῖος κάλλει, ὁ ποθητὸς τῶν ἐκλεκτῶν. Κάποια ψυχὴ εἶπε· «Τυράννησέ με, Θεέ μου, 100 χρόνια, ἀρκεῖ νὰ δῶ 1 στιγμὴ τὸ πρόσωπό σου». Ἀνοίγουμε λοιπὸν τὸ κανάλι ποὺ λέγεται Κατὰ ᾿Ιωάννην, στὸ 4ο κεφάλαιο. Τὸ μεγαλύτερο θαῦμα εἶνε ἡ μεταβολη τῆς καρδίας μας, ἡ ἀναγέννησίς μας. Περιγράφεται ἐκεῖ πῶς ἕνα κάρβουνο ἔγινε διαμάντι, πῶς ἕνα κοράκι ἔγινε περιστέρι. Εἶνε ἡ Σαμαρεῖτις, ἡ Φωτεινή. Βλέπουμε τὸ Χριστὸ νὰ ξεκινάῃ μὲ τὰ πόδια ἀπὸ τὰ ᾿Ιεροσόλυμα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1175(2)
Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰω. 4,5-42)
18 Μαΐου 2025 (2005)

Μια αμαρτωλη γυναικα

Τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, ἀγαπητοί μου, ἀνάβουμε λαμπάδα κι ἀκοῦμε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη». Στὰ παλιὰ τὰ χρό­νια τὰ εὐλογημένα οἱ ἄνθρωποι τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» τὸ ἔλεγαν πρωί, μεσημέρι, βράδυ ἐ­πὶ σαράντα μέρες. Τώρα ἀκούγεται μόνο τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως, καὶ μετὰ σβήνει πλέον καὶ στὶς καρδιές μας καὶ στὰ χείλη μας.
Τὸ «Χριστὸς ἀνέστη», ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ, εἶνε ἡ πιὸ τρανὴ ἀπόδειξις ὅτι ὁ Χριστὸς ζῇ καὶ βασιλεύει, ὅτι εἶνε Θεός, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή, κι ὅτι κανένας σατανᾶς δὲν μπορεῖ νὰ ξερριζώσῃ τὸ δέντρο ποὺ λέγεται Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Θεὸς ὁ Χριστός! Αὐτὸ φωνάζει καὶ ἡ σημερινὴ ἡμέρα. Ἀκούσατε τί εἶπε τὸ εὐαγγέλιο;

* * *

Μιλάει γιὰ μία γυναῖκα. Κατοικοῦσε σ᾿ ἕνα μικρὸ χωριὸ τῆς Σαμαρείας ποὺ λεγόταν Συχάρ. Αὐτὴ παντρεύτηκε, πῆρε ἄντρα, ἀλλὰ δὲν ἔζησε μαζί του πολύ. Σὲ λίγο τὸν ἄφησε καὶ πῆρε δεύτερον ἄντρα. Σύντομα ὅμως τὸν πέταξε κι αὐτὸν καὶ πῆρε τρίτο. Ἀλλὰ κι αὐτὸν τὸν χώρισε καὶ πῆρε τέταρτο. Δὲν ἄργησε νὰ παρατήσῃ κι αὐτὸν καὶ νὰ πάρῃ πέμπτον ἄν­τρα. Μὰ οὔτε ἐκεῖ σταμάτησε· ἔδωσε καὶ σ᾿ αὐ­τὸν μιὰ κλωτσιὰ καὶ πῆρε ἕκτον ἄντρα. Ἕξι ἄντρες ἄλλαξε! Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Κατά Ιωάννην, κεφάλαιο Ε΄, εδάφια 1-15

1 Μετά ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν ᾿Ιουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. 2 Ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, ἡ ἐπιλεγομένη ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 3Ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 4 Ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5 Ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ.
6 Τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7 Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8 Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9 Καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. Ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10 Ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11 Ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 Ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 Μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται.15 Ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ ΤΗΣ ΒΗΘΕΣΔΑ

Read more »

Εὐαγγέλια νέα σειρὰ

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2674
Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου (Ἰω. 5,1-15)
11 Μαΐου 2025

Ἕνας εινε ὁ γιατρος, ὁ Θεανθρωπος Χριστος!

«Ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ» (Ἰω. 5,15)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, τετάρτη Κυριακὴ με­τὰ τὸ Πάσχα, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὸ εὐαγγέλιο (βλ. Ἰω. 5,1-15) μᾶς διηγεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα, ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τὸ θαῦμα αὐτό, ὅπως καὶ ὅλα τὰ θαύ­ματά του, δὲν γράφηκε μόνο ὡς μία ἱ­στορι­κὴ πληροφορία· ἔχει σκοπὸ καὶ τὴ δική μας σωτηρία. Μπορεῖ νὰ μᾶς σώσῃ· ἀρκεῖ νὰ τὸ αἰ­­σθανθοῦμε καὶ σὰν δικό μας θαῦμα.
Εἶπα ὅτι μπορεῖ νὰ μᾶς σώσῃ. Πῶς; Ἐὰν πι­στέψουμε, ὅτι αὐτὸς ποὺ τὸ ἔκανε δὲν πέθανε· ζῇ καὶ βασιλεύει, δὲν ἔχασε τίποτε ἀπὸ τὴ δύναμί του· καὶ μπορεῖ νὰ κάνῃ κ᾽ ἕ­να ἄλλο θαῦ­­μα μεγαλύτερο, κι αὐτὸ νὰ γίνῃ σ᾽ ἐμᾶς, μέ­σα μας, στὸν ἑαυτό μας. Τὸ μεγά­λο θαῦμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶ­νε ἡ προσωπι­κὴ σωτη­ρία τοῦ καθενός μας. Κι ὅταν ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς ἀπολαύσῃ στὸν ἑαυτό του τὴ σωτηρία καὶ μπορῇ, νὰ πῇ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ γιατρός μου καὶ ὁ σωτήρας μου, τότε δὲν χρειάζονται ἄλ­λα θαύματα· αὐτὸς ὁ ἴδιος θά ᾽νε ἡ μεγαλύτε­ρη ἀπόδειξις ὅτι ὁ Κύριος εἶνε ὁ ἀληθινὸς σω­τήρας· τότε καθένας μας θὰ γίνῃ μιὰ σάλπιγγα, ποὺ θὰ κηρύττῃ, ὅτι κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανό, στὸ διάστημα καὶ στὸ σύμπαν, δὲν ὑπάρχει ἄλ­­λο ὄνομα ἱκανὸ νὰ σώσῃ παρὰ μόνο τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τότε ὁ καθένας θ᾽ ἀν­τιληφθῇ, ὅτι ἕνα φάρμακο μπορεῖ νὰ σώσῃ τὸν ἄν­θρωπο, ἡ πίστι στὸν σωτῆρα Χριστό.
Ἀλλὰ γιατί ἄρχισα ἀπὸ τὸ συμπέρασμα; Προέτρεξα. Ἔπρεπε προηγουμένως νὰ σᾶς διηγηθῶ τὸ θαῦμα· τὸ ἔχετε ὅμως ἀκούσει πολλὲς φορὲς κάθε Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου. Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Κατά Μάρκον, κεφ. ΙΕ΄, εδάφια 42-47 και κεφ. ΙΣΤ΄, εδάφια 1-8

Κεφ. ΙΕ΄ 42 Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστι προσάββατον, 43 ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. 44 Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. 46 Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.
Κεφ. ΙΣΤ’ 1 Καί διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 Ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1257(2)

Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, 4 Μαΐου 2025 (2006)
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ὁ αγαπων τολμα

«Εἰς τὸ μνῆμά σε ἐπεζήτησεν ἐλθοῦσα τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων Μαρία ἡ Μαγδαληνή· μὴ εὑροῦσα δὲ ὠλοφύρετο κλαυθμῷ βοῶσα· Οἴμοι, Σωτήρ μου, πῶς ἐκλάπης, πάντων Βασιλεῦ;…»

Νοερῶς, ἀγαπητοί μου, βρισκόμαστε στὸ Γολγοθᾶ. Εἶνε ἡ ὥρα 3 μετὰ μεσημβρίαν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Ὁ Ἐσταυρωμένος, ἀφοῦ ἤπιε ὣς τὴν τελευταία σταγόνα τὸ πικρὸ ποτήρι, ποὺ πικρότερο ἄνθρωπος δὲν ἤ­πιε, ἔγειρε τὴν κεφαλὴ καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦ­μα στὸν οὐράνιο Πατέρα. Στιγμὴ συγκλονιστική. Καὶ ἐνῷ ἡ ψυχή του κατεβαίνει στὸν ᾅδη, γιὰ νὰ κηρύξῃ καὶ στὰ ἐκεῖ πνεύματα τὸ ἄγγελμα τῆς λυτρώσεως, στὸ σῶμα του, σὲ ὁλόκληρο τὸ σῶμα, ἁπλώνεται ἡ ὠχρότης τοῦ θανάτου. Τὰ χέρια ἐκεῖνα, ποὺ ὅπου ἄγ­γι­ζαν ἔκαναν καὶ τὶς πέτρες νὰ τινάζουν ῥόδα (τυφλοὺς νὰ βλέπουν, κουφοὺς ν᾿ ἀκοῦ­νε, λεπροὺς νὰ καθαρίζωνται, νεκροὺς ν᾿ ἀνα­σταίνωνται), μένουν ἀσάλευτα. Τὰ πόδια ἐκεῖ­να, ποὺ ἔτρεχαν κάτω ἀπὸ τὶς καυστικὲς ἀ­κτῖνες νὰ φέρουν τὸν Ἰησοῦ καὶ στὰ πιὸ ἀπόμακρα σημεῖα τῆς Ἁγίας Γῆς γιὰ νὰ κηρύξῃ τὴν ἀλήθεια, εἶνε τώρα ἀκίνητα, μαρμαρωμένα. Τὸ στόμα ἐκεῖνο, ἀπ᾿ τὸ ὁποῖο βγῆκαν ἀστεί­ρευτοι ποταμοὶ θείας διδασκαλίας, σιγᾷ. Τὰ μάτια ἐκεῖνα, μὲ τὰ ὁποῖα κοίταξε τὸν Πέτρο καὶ τὸν ἔκανε νὰ συναισθανθῇ τὴν πτῶσι του καὶ ν᾿ ἀναλυθῇ σὲ δάκρυα, σβήνουν. Καὶ ἡ καρδιὰ ἐκείνη, ποὺ ἔκλεινε μέσα της ἕναν ὠ­κεανὸ ἀγάπης, παύει νὰ πάλλῃ. Ὁ Ἰησοῦς νεκρός. Οὐρανὲ καὶ γῆ, βυθιστῆτε στὸ πένθος! Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄, Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1255(2)
Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ (Ἰω. 20,19-31), 27 Ἀπριλίου 2025 (2006)

Ἡ πιστι στην Ἀναστασι

«Ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου» (Ἰω. 20,28)

Βρισκόμαστε, ἀγαπητοί μου, σὲ νέα περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἡ ὁποία λίγεται Πεντηκοστάριο γιατὶ διαρκεῖ 50 ἡμέρες. Ὅ­πως κάθε κύκλος ἔχει ἕνα κέντρο, ἔτσι καὶ ὁ νέος αὐτὸς κύκλος τοῦ Πεντηκοσταρίου ἔχει κέν­τρο τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ποὺ εἶνε «ἑορτῶν ἑ­ορ­τὴ καὶ πανήγυρις πανηγύρεων», «ἡ βασι­λὶς» (βασίλισσα) τῶν ἑορτῶν ὅλου τοῦ ἔτους (καν. Πάσχ. η΄ ᾠδ.). Γι᾿ αὐτὸ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας· «Αὕτη ἡ ἡ­μέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. 117,24· στίχ. ἀναστ. ἀκολ.).
Αὐτὸ ποὺ ἑορτάζουμε τώρα εἶνε τὸ πιὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς παγκοσμίου ἱστορίας. Ἑορ­τάζουμε τὸ ὅτι, μέσ᾿ στὰ δισεκατομμύρια τῶν ἀνθρώπων, ἕνας καὶ μόνο, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μὲ τὴ θεϊκὴ δύναμι ποὺ ἔχει ἀ­νέ­­στησε ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του ἐκ νεκρῶν. Τὸ πιστεύεις; εἶσαι Χριστιανός· δὲν τὸ πιστεύεις; δὲν εἶσαι Χριστιανός. Εἶνε θεμελιώδης ἀλήθεια αὐ­τή. Γι᾿ αὐτὸ τὴν ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς πίστεως· «Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Πον­τίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀνα­στάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς» (ἄρθρ. 4-5).
Ἀλλ᾿ ἀκούω ἀντιρρήσεις· δὲν ἀκοῦτε σεῖς; Στὴν ἐποχὴ τῶν πυραύλων, λένε, ἐσὺ μιλᾷς πε­ρὶ ἀναστάσεως; Ποιός τὰ πιστεύει αὐτά; Ἐγὼ πι­στεύω στὴν ἐπιστήμη καὶ θέλω ἀποδείξεις… Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 953(2)

Κυριακὴ Γ΄ Νηστειῶν (Μᾶρκ. 8,34 – 9,1)
23 Μαρτίου 2025 (2003)

Ἡ ψυχὴ

«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,37)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, βρισκόμαστε στὸ μέσον, στὴν καρδιὰ τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Εἶνε ἡ Τρίτη (Γ΄) Κυρια­κὴ τῶν Νηστειῶν. Ἡ Ἐκκλησία μας ὑψώνει στοὺς ναοὺς τῶν ὀρθοδόξων τὸν τίμιο σταυ­ρὸ καὶ ψάλλει· «Τὸν σταυρόν σου προσκυνοῦ­μεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου ἀνάστασιν δοξάζομεν».
Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε (βλ. Μάρκ. 8,34 – 9,1). Περιέχει ἕνα λόγο, ποὺ ὅποιος τὸν ἀκούσῃ καὶ τὸν προσέξῃ, ὁ λόγος αὐτὸς συντρίβει καὶ τὴν πιὸ σκληρὴ καρδιά. Ποιός εἶνε ὁ λόγος αὐτός; «Τί δώσει ἄνθρωπος ἀν­τάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (ἔ.ἀ. 8,37).
Περὶ ψυχῆς ὁμιλεῖ ὁ Κύριος. Περὶ ψυχῆς θὰ ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς λίγα λόγια.

* * *

Ψυχή!… λένε σήμερα οἱ ἄνθρωποι –καὶ μάλιστα ὡρισμένοι δῆθεν μορφωμένοι καὶ ἐπιστήμονες– καὶ κοροϊδεύουν τὸ θεμελιῶδες αὐ­τὸ δίδαγμα τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ὑπάρχει, σοῦ λένε οἱ κράχτες τῆς ἀπιστίας καὶ τοῦ ὑλισμοῦ, δὲν ὑπάρχει ψυχή, παραμύθια εἶν᾿ αὐ­τά· ὕλη καὶ μόνο ὕλη ὑπάρχει… Καὶ κάποιος χειροῦργος καθηγητὴς τῶν Ἀθηνῶν, ὅταν στὸ χειρουργεῖο ἄγγιζε τὰ σπλάχνα, ἔψαχνε ὁ ἀ­νόητος νὰ βρῇ ἐκεῖ τὴν ψυχή· ζητοῦσε νὰ τὴ βρῇ μέσα στὰ ἔντερα τοῦ ἀνθρώπου! Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄  Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1049(2)
Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν (Μᾶρκ. 2,1-12).   16 Μαρτίου 2025 (2004)
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Τεσσερις συνοδοι της μετανοιας

«…Παραλυτικὸν φέροντες αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων» (Μᾶρκ. 2,3)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, Δευτέρα (Β΄) Κυρι­ακὴ τῶν Νηστειῶν τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ ἑορτάζεται ἕνας ἅγιος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς· ὑπάρχουν πολλοὶ ἅγιοι Γρηγόριοι, καὶ πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοὺς ἄλλους αὐτὸς ἐπονομάζεται Παλαμᾶς.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἔχει μία θαυ­μάσια ὁμιλία ἐπάνω στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Θὰ τολμήσω νὰ πάρω μερικὰ ἄνθη καὶ θὰ τὰ προσφέρω στὴν ἀγάπη σας, σὰν μιὰ μικρὰ ἀνθοδέσμη.

* * *

Στὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ σὲ μιὰ πόλι τῆς Γα­λιλαίας, τὴν Καπερναούμ, ζοῦσε κάποιος ἀσθενής. Ἦταν παράλυτος σωματικῶς ἐξ αἰ­τίας τῶν ἁμαρτιῶν του. Ῥίζα ὅλων τῶν ἀσθενειῶν εἶνε ἡ ἁμαρτία. Καὶ ἐπιστημονικῶς ἀκόμη εἶνε ἀποδεδειγμένο, ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἐκτὸς τῶν ἄλλων συνεπειῶν ποὺ ἔχει, τσακίζει τὰ νεῦρα τοῦ ἀνθρώπου· τὸν ὁδηγεῖ συντομώτερα στὸν τάφο. Γνώρισα στὴν Ἀθήνα, στὸ Ἄ­συλο τῶν Ἀνιάτων ἕνα νέο, ἀθλητὴ πρώτης τάξεως. Σήκωνε –ὅταν ἦταν καλά– 150 κιλὰ σὰν νὰ ἦταν πούπουλο. Κατόπιν, δὲν μποροῦ­σε νὰ σηκώσῃ οὔτε τὸ κουτάλι του. Γιατί; Διότι ἔπεσε στὴν πορνεία καὶ στὴ μοιχεία, μὲ δεκάδες γυναῖκες. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ παραλύσῃ. «Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος», λέει ἡ Καινὴ Διαθήκη (Ῥωμ. 6,23).
Παρέλυσε λοιπὸν ὁ ἀσθενὴς τοῦ εὐαγγελίου ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν του. Καὶ κανένας γιατρὸς καὶ κανένα φάρμακο δὲν μποροῦσε νὰ τὸν θεραπεύσῃ. Ξαφνικά, ἕνα ἀστέρι φώτισε τὸν σκοτεινὸ οὐρανὸ τῆς ζωῆς του. Ἄ­κου­σε, ὅτι ἦρθε στὴν Καπερναοὺμ ὁ Χριστός. Τότε μιὰ ἐλπίδα γεννήθηκε στὴν καρδιά του. Εἶπε μέσα του· Αὐτὸ ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ κά­νουν οἱ γιατροὶ καὶ τὰ φάρμακα, θὰ τὸ κάνῃ ἐκεῖνος· ὁ Χριστὸς θὰ μὲ κάνῃ καλά! Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΜΒ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2660
Κυριακὴ Α΄ Νηστειῶν – τῆς Ὀρθοδοξίας
9 Μαρτίου 2025

Θεομισητη λατρεια και φρικτη ἀσεβεια

«Οὐαί, ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν,
σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνο­μοι·
ἐγκατελίπατε τὸν Κύριον καὶ
παρωργίσατε τὸν ἅγιον τοῦ
Ἰσραήλ» (Ἠσ. 1,4)

Προσπαθῶ, ἀγαπητοί μου, νὰ λαλῶ ἀ­λήθειαν. Αὐτὰ ποὺ θὰ ποῦ­με θὰ εἶνε ἔλεγχος, ὅπως ἐπιβάλλει τὸ πνεῦ­μα Παλαιᾶς καὶ Και­νῆς Διαθήκης στὸν ἐργάτη τοῦ εὐαγγελίου. Χωρὶς ἔλεγχο μετάνοια δὲν ἐπέρχεται.
Μόνο μωροὶ μισοῦν τὸν ἔλεγχο· οἱ σοφοὶ τὸν ἀ­γαποῦν (βλ. Παρ. 9,8). Ἐλπίζω ἐσεῖς ν᾽ ἀγαπᾶτε τὸν ἔλεγχο, ποὺ στρέφεται ὄχι μόνο σὲ ἄλλους ἀλλὰ καὶ στὸν ἑ­αυτό μας, στ᾽ ἁμαρτήματά μας. Μὲ τὴν ἐλπίδα αὐτὴν προχωρῶ. Ἀφορμὴ μᾶς δίνουν θεόπνευστα λόγια.

* * *

Ὁ προφήτης Ἠσαΐας, σὲ ἐποχὴ διαφθορᾶς τοῦ Ἰσραήλ, εἶπε κατ᾽ ἐντολὴν Θεοῦ· «Οὐ­αί, ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτι­ῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι…» (Ἠσ. 1,4). Ὁ ἔ­λεγ­χός του, τὸ «κουστούμι» αὐτό, ταιριά­ζει καὶ στὰ δικά μας μέτρα, στὴν ἐ­ποχή μας. Read more »