Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο ΙΓ΄, εδάφια 10-17

10 ῏Ην δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. 11 Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. 12 Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· 13 καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. 14 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.
15 Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16 Ταύτην δέ, θυγατέρα ᾿Αβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; 17 Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

             Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

           ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 825(2)

Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ (Λουκ. 13,10-17)
8 Δεκεμβρίου 2024 (2001)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου

Σαν τα ζωα καi χειρoτερα…

«…Καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές»

Και στα Αγγλικα:

 Like Animals and Even Worse. pdf

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 13,10-17), ἀγαπητοί μου, περιγράφει τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς συγκυπτούσης.

* * *

Στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ζοῦσε μιὰ γυναίκα, ἡ ὁποία ἀρρώστησε. Ἡ ἀρρώστια της δὲν ὠφείλετο σὲ φυσικὰ αἴτια, π.χ. σὲ κάποιο μικρόβιο, ἀλλὰ στὸν σατανᾶ! Ὁ σατανᾶς καμ­πύλωσε τὴ σπονδυλική της στήλη, ὥστε τὸ κεφάλι της ν᾿ ἀγγίζῃ τὸ χῶμα. Ὅποιος τὴν ἀν­­τίκρυζε, νόμιζε ὅτι περπατάει μὲ τὰ τέσσερα. Εἶχε γίνει πλέον σὰν τὸ κτῆνος.
Δὲν ἔβγαινε ἔξω. Ἔμενε στὸ σπίτι. Μόνο τὸ Σάββατο, ποὺ εἶνε ἡμέρα λατρείας τοῦ Ἰσ­ραήλ, πήγαινε στὴ συναγωγή, στὴν ἐκκλησία.
Ἀλλὰ θὰ πῆτε·
–Καὶ τί κέρδιζε; Ἀσθενὴς πήγαινε, ἀσθε­νὴς γύριζε· καμπούρα ἔμπαινε, καμπούρα ἔ­βγαινε…
Ὄχι, δὲν εἶνε ἔτσι. Αὐτὴ πίστευε στὸ Θεό. Δὲν γόγγυσε ποτέ ἐναντίον τῆς θείας προνοί­ας. Καὶ μιὰ μέρα ἀξιώθηκε νὰ δῇ τὸ Χριστό. Read more »

Κυριακὴ Ι΄ (Λουκ. 13,10-17)
7 Δεκεμβρίου

 H ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑ ΕΛΛΑΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

• Δὲ᾿ μᾶς σῴζει τίποτε· οὔτε τὰ κόμματα, οὔτε οἱ ἰδεολογίες. Καταπέσαμε, διότι φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό, κόψαμε τὴ ῥίζα μας· καὶ ῥίζα μας εἶνε ὁ οὐρανός. Διότι, ἐπαναλαμβάνω, ὁ ἄνθρωπος εἶνε κατ᾿ ἐξοχὴν μεταφυσικὸ ὄν. Ἂς ἐπανέλθουμε στὸ Θεό. Ἂς πλησιάσουμε κι ἂς ἀγγίξουμε τὸ Χριστό. Νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ συνδεθοῦμε μαζί του. Καὶ τότε, νὰ εἶστε βέβαιοι, ἡ Ἑλλὰς θ᾿ ἀνορθωθῇ καὶ πάλι.

    ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ τοῦ Κυρίου περιγράφει, ἀγαπητοί μου, τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Ἂς τὸ δοῦμε κάπως λεπτομερέστερα.
Ἤτανε, λέει, Σάββατο· ἡμέρα δηλαδὴ λατρείας τοῦ Θεοῦ καὶ ἀργίας. Οἱ Ἑβραῖοι καὶ μέχρι σήμερα, ὅπου κι ἂν βρίσκωνται, τὸ Σάββατο πηγαίνουν ὅλοι στὴ συναγωγή, κ᾿ ἐκεῖ γίνεται διδασκαλία καὶ ἑρμηνεία ψαλμῶν καὶ προφητειῶν. Τὸ τηροῦν τὸ Σάββατο.
Ἐδῶ μοῦ ᾿ρχεται νὰ κλαύσω. Διότι οἱ Ἑβραῖοι τηροῦν τὸ Σάββατο· ἀλλὰ ἐμεῖς τηροῦμε τὴν Κυριακή; Ἂν πᾶτε στὰ Ἰεροσόλυμα, τὸ Σάββατο στοὺς δρόμους αὐτοκίνητο δὲν κινεῖται. Μόνο δυὸ αὐτοκίνητα κινοῦνται· τὸ ἕνα εἶνε τῆς ἀστυνομίας, καὶ τὸ ἄλλο εἶνε τὸ ἰατρικό, κανένα ἄλλο. Ὅλοι στὶς συναγωγές. Ἐμεῖς; Στὴν Ἑλλάδα τὴ Δευτέρα δὲ᾿ μπορεῖς ν᾿ ἀνοίξῃς ἐφημερίδα· στάζει αἷμα ἀπὸ τὰ δυστυχήματα. Εἶνε μιὰ τιμωρία· διότι καταπατοῦμε τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς. Καλὰ εἶπαν, ὅτι στὴν Ἑλλάδα τὸ αὐτοκίνητο ἔφαγε τὴν Κυριακή…

Για την συνεχεια: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=44767

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκ. 18,35-43]

            Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

       ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ

«Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με (:Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με)»[Λουκ.18,38].

Προσήλθε, λοιπόν, αυτός ο τυφλός με την πεποίθηση ότι προσερχόταν στον Θεό που είναι σε όλα ισχυρός· και αποκαλεί τον Ιησού «υἱόν Δαυΐδ», διότι έχοντας ανατραφεί μέσα στον ιουδαϊσμό και έχοντας γεννηθεί εκεί ως εντόπιος, δεν αγνόησε όσα είχαν ειπωθεί εκ των προτέρων γι’ Αυτόν μέσω του νόμου βέβαια και των αγίων προφητών και ότι κατά σάρκα προερχόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Επομένως, επειδή ήδη είχε πιστέψει ότι, όντας Θεός ο Λόγος, υπέμεινε με τη θέλησή Του την κατά σάρκα γέννησή Του, εννοώ από την αγία Παρθένο, πλησιάζει τον Ιησού ως Θεό, λέγοντάς Του: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Πράγματι, μια πρόσθετη μαρτυρία ότι απηύθυνε αυτήν την ικεσία στον Κύριο, έχοντας αυτήν την πεποίθηση, αποτελούν τα ίδια τα λόγια του Χριστού: «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε(:Η πίστη σου σε έχει σώσει)». Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1303(2)

Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
24 Νοεμβρίου 2024 (2006)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ἡ χριστιανικη τελειοτης

«Πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ» (Λουκ. 18,22)

Οἱ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι ἀνεξαιρέ­τως, ὑπερηφανεύονται καὶ καυχῶνται γιὰ κάτι ποὺ ἔχουν· γιὰ πλοῦτο, ἀξιώματα, δό­ξα ἢ κάποιο ἄλλο φυσικὸ χάρισμα. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ μερικοὶ ποὺ καυχῶνται γιὰ κάτι ἀνώτερο, καὶ αὐτὸ εἶνε ἡ ἀρετή. Νομίζουν ὅτι ἔχουν ἀρετή, χριστιανοσύνη, καὶ καυχῶν­ται γι᾿ αὐτό. Ἂν κάποιος τοὺς ὑποδείξῃ, νὰ μετανοήσουν κι αὐτοὶ γιατὶ ἔχουν κακίες καὶ ἐλαττώματα, ἐξανίστανται. Ἐγὼ εἶμαι ὁ καλύ­τερος Χριστιανός! λένε. Κι ὅταν τοὺς ῥωτή­σῃς, Πῶς τολμᾷς καὶ τὸ λὲς αὐτό; σοῦ ἀπαν­τοῦν· Δὲν σκότωσα, δὲν πόρνευσα, δὲν μοίχευ­σα, δὲν ἀδίκησα, δὲν ἔκλεψα, δὲν πῆρα ψεύτικους ὅρκους στὰ δικαστήρια, δέν…
Δὲν ἀρνούμεθα ὅτι κι αὐτὰ ἔχουν ἀξία. Χρειάζεται ἡρωισμὸς γιὰ νὰ πῇς σήμερα ὄχι στὴν πορνεία, στὴ μοιχεία, στὴν κλοπή, στὴν ἀδικία. Ἀλλὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ὅτι αὐτὰ εἶνε ἡ ἀρνητικὴ ὄψι τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὅ­πως τὸ νόμισμα ἔχει δυὸ πλευρές, ἔτσι καὶ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἔχει δυὸ πλευρές· ἡ μία εἶνε ἡ ἄρνησις, τὸ ὄχι, ἡ ἄλλη εἶνε ἡ θέσις. Καὶ ποιά εἶνε ἡ θέσις· ὅτι ὁ Θεὸς ζητεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο κάτι ἀνώτερο. Ποιό εἶνε αὐτὸ τὸ ἀνώτερο, ποὺ ἂν δὲν τὸ ἀποκτήσουμε εἴμαστε ψεύτικοι Χριστιανοί, μᾶς τὸ ὑποδεικνύει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα (βλ. Λουκ. 18,18-27). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 820(2)

Κυριακὴ Θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 12,16-21· 14,35)
17 Νοεμβρίου 2024 (2001)
Ομιλια του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου

Το αγχος του πλεονεκτου

«Καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· Τί ποιήσω…;» (Λουκ. 12,17)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 12,16-21· 14,35). Μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ μιὰ παραβολὴ τοῦ Κυρίου. Σ᾿ αὐτὴν ὁ Χριστὸς ζωγραφίζει τὴν εἰκόνα τοῦ πλεονέκτου.
Μὲ τὴ φτωχή μου γλῶσσα θὰ προσπαθήσω ν᾿ ἀναπαραστήσω τὴν εἰκόνα τῆς σημερινῆς παραβολῆς.

* * *

Εἶνε νύχτα, ὅλοι κοιμοῦνται. Τὰ πουλιὰ κοιμοῦνται πάνω στὰ κλαδιὰ καὶ τὰ νήπια στὶς κούνιες τους. Οἱ ἐργατικοὶ ἄνθρωποι, μετὰ ἀ­πὸ τὸν κόπο καὶ τὸ μόχθο τῆς ἡμέρας, ἀναπαύονται στὰ σκληρὰ κρεβάτια τους. Κι αὐτοὶ ἀκόμα οἱ φυλακισμένοι κλείνουν τὰ βλέφαρά τους πίσω ἀπὸ τὰ κάγκελλα τῆς φυλακῆς.
Ἕνας μόνο δὲν κοιμᾶται. Σὰν τὸ φίδι στριφογυρίζει πάνω στὸ κρεβάτι του καὶ διαλογίζεται διαρκῶς· «Τί ποιήσω…;» (ἔ.ἀ. 12,17). «Τί νὰ κά­νω;…». Ποιός τὸ λέει αὐτό; Read more »

Κυριακὴ Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. 10,25-37)

 H EKKΛHΣIA IATΡEIO

ΘΑ σᾶς παρακαλέσω, ἀγαπητοί μου, νὰ κάνετε ὑπομονὴ ν’ ἀκούσετε ἕνα σύντομο κήρυγμα. Διότι νομίζω, ὅτι στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκ­κλησία ἡ θεία λειτουργία πρέπει πάντοτε νὰ συνοδεύεται ἀπὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου.
Ἀκούσατε τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶνε μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες παραβολές, ποὺ εἶπε ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε ἡ παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου.
Ὑπάρχει κανεὶς ποὺ δὲν ξέρει τὴν παραβο­λὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου; Ἀπὸ τὰ μικρά μας χρόνια ὁ καλός μας δάσκαλος μᾶς ἔμαθε αὐ­τὴ τὴν παραβολή. Ἂν καί, τώρα τελευταῖα, ὑ­πάρχει μία προσπάθεια δαιμόνων νὰ σβή­σουν τὰ θρησκευτικὰ μαθήματα ἀπὸ τὰ σχολεῖα. Ἀλλ’ ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι διατηροῦμε ζωηρὰ τὴν εἰκόνα τοῦ σχολείου, ὅπου ὁ καλὸς δά­σκα­λος, ὅπως ἡ κλῶσσα ταΐζει τὰ πουλάκια της, ἔτσι ἐτάιζε κ᾿ ἐμᾶς μὲ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ.
Γνωστὴ εἶνε ἡ παραβολή. Ἐν τούτοις δὲν τὴν ἐφαρμόζουμε. Καὶ μόνο αὐτὴν νὰ ἐφαρμόζαμε, μικροὶ καὶ μεγάλοι, πλού­σιοι καὶ φτωχοί, ὁ κόσμος αὐτὸς θὰ ἦταν πα­ράδεισος.
Τί μᾶς διδάσκει ἡ παραβολή; Ἕνα μεγάλο καὶ οὐράνιο δίδαγμα· τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ….

Την συνέχεια: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=30295

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΓ΄ – Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1300(2)

Κυριακὴ Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. 10,25-37)
10 Νοεμβρίου (2024) 2006

«Κανε κ᾿ ἐσυ το ἴδιο»

«Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως» (Λουκ. 10,37)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ζοῦμε σὲ μιὰ «γενεὰν ἄπιστον καὶ διεστραμμένην», ὅπως λέει λόγος τοῦ Χριστοῦ (Ματθ. 17,17), καὶ διστάζω νὰ μιλήσω. Ἀλλὰ μὲ ἐνθαρρύνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος μοῦ λέει· Λάλησε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ· κι ἂν δὲν σ᾿ ἀ­κούσουν ὅλοι, θὰ σ᾿ ἀκούσουν οἱ μισοί· κι ἂν δὲν σ᾿ ἀκούσουν οἱ μισοί, θὰ σ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα· καὶ δέκα ἀκόμη νὰ σ᾿ ἀκούσουν, φτάνει· καὶ ἕνας νὰ σ᾿ ἀκούσῃ, φτάνει· διότι ὅσο ἀξίζει μιὰ ψυχή, δὲν ἀξίζει ὁλόκληρος ὁ ὑλι­κὸς κόσμος. Τὸ εἶπε ὁ Κύριος· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36). Τολμῶ λοιπὸν νὰ πῶ λίγα ἁπλᾶ λόγια ἐπάνω στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή (βλ. Λουκ. 10,25-37). Read more »

Εὐαγγέλια νέα σειρὰ
36. Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,41-56)
1971(2) Ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων – στ. 48 & 50

Περίοδος Γ΄- Ἔτος ΙΣΤ΄
Ἀριθμ. φύλλου 697(2)

Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,41-56)
27 Ὀκτωβρίου 2024 (1999)
Τοῦ Μητροπλίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου,

Ὁ Ἰατρος των ψυχων και των σωματων

«Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε» &
«Μὴ φο­βοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται»
(Λουκ. 8,48 & 50)

Δύο, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὰ θαύματα ποὺ δι­ηγεῖται σήμερα ὁ εὐαγγελιστὴς Λου­κᾶς. Τὸ ἕνα εἶνε ἡ θεραπεία ἑνὸς ἀσθενοῦς, καὶ τὸ ἄλλο εἶνε ἡ ἀνάστασι μιᾶς νεκρῆς. Ἂς δοῦμε μὲ ἁπλᾶ λόγια τὰ δύο αὐτὰ θαύματα.

* * *

Λέει τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 8,41-56), ὅτι ὁ Χριστὸς περιοδεύοντας ἔφτασε σὲ μία πόλι. Ἀμέσως ἀπὸ στόμα σὲ στόμα διαδόθηκε, ὅτι ἦρθε ὁ Χριστός. Ἔκλεισαν τὰ μαγαζιά. Οἱ ἐργάτες ἄ­φησαν τὰ ἐργαστήριά τους, οἱ γυναῖκες ἄφησαν τὶς δουλειὲς τοῦ σπιτιοῦ καὶ τὰ παιδιὰ βγῆκαν στὸ δρόμο. Ὅλοι εἶχαν τὴν περιέργεια νὰ τὸν δοῦν, ὅλη ἡ πόλι ἦταν στὸ πόδι γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθῇ. Τόσος ἦταν ὁ κόσμος, ποὺ βελόνα νὰ ἔρριχνες δὲν ἔπεφτε κάτω. Ὅλοι σπρώχνονταν γιὰ νὰ δοῦν τὸ Χριστό.
Καθὼς ὁ Χριστὸς περπατοῦσε στὸ δρόμο, νά καὶ πέφτει στὰ πόδια του κάποιος, μὲ δάκρυα στὰ μάτια, καὶ λέει· Χριστέ, ἐλέησέ με.
Τί συνέβη; Τί εἶχε πάθει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος; Ἦταν ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς τῶν Ἰ­ου­δαίων. Λεγόταν Ἰάειρος. Εἶχε ἕνα κοριτσά­κι δώδεκα χρονῶν, μονάκριβο, ποὺ ἀρρώστη­σε καὶ κινδύνευε νὰ πεθάνῃ. Οἱ γιατροὶ δὲν μποροῦσαν νὰ κάνουν τίποτε. Καὶ τώρα, ποὺ ἄκουσε ὅτι ἦρθε ὁ Χριστός, πῆγε γονάτισε καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ πάῃ στὸ σπίτι του, γιὰ νὰ κάνῃ καλὰ τὸ παιδί του.
Ἀλλ᾿ ἐνῷ ὁ Χριστὸς προχωροῦσε νὰ πάῃ στὸ σπίτι τοῦ Ἰαείρου, ἀπότομα σταματᾷ. Στρέφεται κ᾿ ἐρωτᾷ· Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1111(2)

Κυριακὴ ΣΤ΄ τοῦ Λουκᾶ (Λουκ. 8,26-39)
20 Ὀκτωβρίου 2024 (2004)
τοῦ Μητροπλίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου,

Οι ἄλλοι δαιμονιζομενοι…

«…ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν» (Λουκ. 8,30)

Ἄπειρα εἶνε, ἀγαπητοί μου, τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 8,26-39).
Ποιό εἶνε τὸ θαῦμα; Λέει, ὅτι ὁ Χριστὸς πῆ­γε «εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν» (ἔ.ἀ. 8,26). Ἔ­χει σημασία αὐτὸ ποὺ σημειώνει. Γιατὶ διαφέ­ρει χώρα ἀπὸ χώρα, χωριὸ ἀπὸ χωριό, πόλις ἀ­πὸ πόλι. Ὅπως τὰ χωράφια διαφέρουν, ἄλ­λο εἶνε γόνιμο κι ἄλλο εἶνε ἄκαρπο ἢ χέρσο ἢ πετρῶδες ἢ ἀκανθῶδες, ἔτσι διαφέρουν καὶ οἱ ψυχὲς ἀπὸ τόπο σὲ τόπο.
Πῆγε λοιπὸν στὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν. Τί ἄνθρωποι κατοικοῦσαν ἐκεῖ; Ὑλισταί, κερδοσκόποι, ποὺ πέρα ἀπὸ τὸ συμφέρον τους, πέρα ἀπὸ τὸ ἐμπόριο καὶ τὰ λεφτά, δὲν ἔβλεπαν τίποτ᾿ ἄλλο. Ἄνθρωποι «μπίζνες» ὅπως λένε στὴν Ἀμερική, ἄνθρωποι τῆς ὕλης. Θεός τους τὸ χρῆμα.
Καὶ ἀπόδειξις· ἐνῷ ἡ θρησκεία τους ἀπηγό­­ρευε νὰ τρέφουν χοίρους καὶ νὰ τρῶνε χοι­ρι­νὸ κρέας, αὐτοὶ δὲν τὸ ὑπολόγιζαν. Μέχρι σήμε­ρα ἑβραῖοι καὶ μουσουλμᾶνοι χοιρι­νὸ δὲν τρῶνε· τηροῦν τὶς διατάξεις τους. Οἱ Γαδαρη­νοὶ ὅμως ἔτρεφαν κοπάδια ἀπὸ χοίρους. Γιατί; Γιὰ νὰ κάνουν ἐμπόριο, νὰ πουλοῦν στοὺς εἰδωλολάτρες, στοὺς Ῥωμαίους λεγεωναρίους καὶ στρατιῶτες, καὶ νὰ πλουτίζουν. Τὸ ἐμ­πόριο τοὺς ἐνδιέφερε. Καὶ γι᾿ αὐτὸ ἔδιωξαν τὸ Χριστὸ ἀπὸ τὴ χώρα τους. Δὲν σὲ θέλουμε, φύγε! τοῦ εἶπαν (βλ. ἔ.ἀ. 8,37). Προτιμοῦσαν τοὺς χοίρους, τὸν χρυσὸ παρὰ τὸν Χριστό! Read more »

Τρεῖς ὁμιλίες τοῦ Μητροπλίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου,
στὴν Εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακης του Σπορέως

Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΟΥ

«Ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. 8,11

Βρισκόμαστε, ἀγαπητοί μου, στὸ φθινόπωρο. Σὲ λίγο θὰ μποῦμε στὸ χειμῶνα. Ἔτσι ὥρισε ὁ πάνσοφος Θεός. Αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ τῶνἐποχῶν (φθινόπωρο, χειμώνας, ἄνοιξι, καλοκαίρι) εἶνε ἔργο τῆς θείας προνοίας. Ἀλλοίμονο ἂν τὸ ἔτος ἦταν ὅλο χειμώνας ἢ ὅλο καλοκαίρι. Αὐτὴ ἡ ποικιλία –τὸ λέω μὲ πεποίθησι– δὲν ὑπάρχει ἀλλοῦ στὸ σύμπαν. Στὰ ἑκατομμύρια τῶν ἑκατομμυρίων ἀστέρων δὲν ὑ πάρχει ζωή. Ὁ πλανήτης μας εἶνε διαμάντι, μέσα σ᾿ ἕνα πλῆθος κοινῶν λίθων….

Πατῆστε τον τίτλο και διαβᾶστε τη συνεχεια στο φυλλάδιο τῆς «ΚΥΡΙΑΚΗΣ»

Read more »

Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλου 1006(2)

Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ (Λουκ. 6,31-36)
29 Σεπτεμβρίου 2024 (2003)

Περι προορισμου του ἀνθρωπου

«Καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου» (Λουκ. 6,35)

Ἕνα, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προβλήματα εἶνε τὸ πρόβλημα «ἄνθρωπος». Τὸ πρόβλημα αὐτὸ συνίσταται στὰ ἑξῆς ἐρώτηματα· τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος; ποιά ἡ ἀρχή του; ποιό τὸ τέλος του; ποιός ὁ προορισμός του; Σ᾿ αὐτὰ ματαίως ἡ φιλοσοφία διὰ μέσου τῶν αἰ­ώνων προσπάθησε νὰ δώσῃ ἀπάντησι. Λαβύρινθος, μέσα στὸν ὁποῖο περιπλανᾶται τὸ ἀν­θρώπινο πνεῦμα. Ἀλλὰ σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 6,31-36) δίνει τὴν ἀπάντησι. Μέσα σὲ τρεῖς λέξεις δίδεται ἡ λύσις τοῦ προβλήματος. Λέει ὁ Κύριος· «Καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου» (ἔ.ἀ. 6,35). Τρεῖς λέξεις, ποὺ ζυγίζουν περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ βιβλία ποὺ ἔγραψαν φιλόσοφοι καὶ κοινωνιολόγοι περὶ τοῦ ἀνθρώπου.
Θὰ προσπαθήσω νὰ διατυπώσω μερικὲς σκέ­ψεις ἐπάνω στὸ ῥητὸ αὐτὸ τοῦ Κυρίου μας. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Κ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1005(2)

Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5,1-11)
22 Σεπτεμβρίου 2024 (2003)

Περι πνευματικης ἁλιειας

«Χαλάσατε τὰ δίκτα ὑμῶν εἰς ἄγραν» (Λουκ. 5,4)

Τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 5,1-11), ἀγαπητοί μου, διηγεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα, τὰ ἄπειρα θαύματα, ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἀλλὰ τὸ θαῦμα αὐτό, ποὺ διηγεῖται σήμερα ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἐπαναλαμβάνεται διὰ μέσου τῶν αἰώνων, μέχρι τῶν ἡ­μερῶν μας. Ποιό εἶνε τὸ θαῦμα;

* * *

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ βγῆκε στὸ δημόσιο βίο, δὲν ἔμεινε σ᾿ ἕνα μέρος. Ἐκινεῖτο συνεχῶς, τὰ ἅγια πόδια του βάδιζαν. Περπατοῦσε. Πήγαινε ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, ἀπὸ πόλι σὲ πόλι. Περιώδευε ὅλη τὴν Παλαιστίνη. Ἔτσι ὁ Χριστός μας ἔ­φτα­σε σὲ μιὰ χαριτωμένη λίμνη, ποὺ ἔγινε πλέον ξακουστή. Εἶνε ἡ λίμνη τῆς Γαλιλαίας, ἡ λίμνη Γεννησαρέτ.
Ἐκεῖ στὰ ἀκρογιάλια τῆς λίμνης κατοικοῦ­σαν φτωχοὶ ἄνθρωποι, ψαρᾶδες· μεροδούλι – μεροφάϊ. Ποιός τοὺς ἔδινε σημασία; Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἦρθε ἐκεῖ ἐπίτηδες, νὰ δῇ τὴ φτωχο­λογιά. Γιατὶ εἶνε ἅγια ἡ φτώχεια, καὶ τὴν ἔζησε καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Κανείς ἄλλος δὲν ἔ­ζησε τόσο φτωχὰ ὅσο ἐκεῖνος, κανείς ἀπὸ αὐ­τοὺς ποὺ κάνουν τοὺς προστάτες τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ἐργατῶν ἀλλὰ ζοῦν τὴν πιὸ πλούσια ζωή. Ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε ὄντως φίλος τῶν φτωχῶν.
Ἦρθε λοιπὸν ὁ Φτωχὸς κοντὰ στοὺς φτωχούς, ἦρθε κοντὰ στοὺς ψαρᾶδες. Κι αὐτοὶ τὸν ὑποδέχθηκαν μὲ χαρά. Καὶ ἄρχισε νὰ διδάσκῃ τὰ θεϊκά του λόγια. Ἔμειναν κατάπλη­κτοι. Ὅπως ἡ μέλισσα κρεμιέται ἀπὸ τὸ ἄν­θος, ἔτσι καὶ ὁ λαὸς ἐκεῖνος κρεμόταν ἀπὸ τὰ πανάχραντα χείλη τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἔλεγαν ποτέ νὰ μὴν τελειώσῃ. Read more »

Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν (Μᾶρκ. 8,34 – 9,1)

ΠΕΡΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

• «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυ­χὴν αὐτοῦ;
• ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36-37)

ΕΩΡΤΑΣΑΜΕ, ἀγαπητοί μου, τὴ μεγάλη ἑ­ορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Καὶ σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσι, διαβάζεται ἕνα εὐαγγέλιο σπουδαιότατο. Μέσα σ’ αὐτὸ ὑπάρχει ἕ­να ῥητό, ποὺ καὶ μόνο αὐτὸ φτάνει γιὰ νὰ σωθῇ κανείς· τέτοια δύναμι ἔ­χει. Ὅποιος τὸ ἐν­νοή­σῃ βαθειά, μαθαίνει τὴν ἀξία τῆς ψυχῆς του καὶ ποιός εἶνε ὁ προορισμός του.
Ποιό εἶνε τὸ ῥητό; Θὰ τὸ πῶ. Ἀλλὰ θὰ τὸ προσέξῃ κανείς; Τὸ ῥητὸ αὐτὸ λέει· «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅ­λον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,36-37). Περὶ ψυχῆς ὁμιλεῖ τὸ εὐ­αγγέλιο σήμερα. Περὶ ψυχῆς λοιπὸν θὰ μιλήσουμε κ’ ἐμεῖς ὅσο μποροῦμε ἁπλούστερα.

* * *

―Περὶ ψυχῆς; Ἄκου ἐκεῖ! Τώρα ποὺ προώ­­δευσε ἡ ἐπιστήμη καὶ φτάσαμε στὰ ἄστρα, ἐ­σὺ μᾶς λὲς παραμύθια; Τί ψυχὴ καὶ Θεός; Τώρα καὶ στὰ σχολειὰ διδάσκουν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν διαφέρει ἀπὸ τὸ ζῷο· ὅ­πως ψο­φάει τὸ ζῷο, ἔτσι τελειώνει κι ὁ ἄνθρωπος…
Αὐτὰ λένε τώρα. Δὲν εἴ­μα­στε πιὰ στὰ χρόνια ποὺ οἱ πρόγονοί μας, λόγου χάριν στὸν ἀ­λη­σμόνητο Πόντο, στὶς εὐχές τους ἔλεγαν «Κα­λὴ ψυχή, κα­λὸ πα­ράδεισο». Πᾶνε τώρα αὐτά. Τί ἔχουμε λοι­πὸν ν’ ἀπαντήσουμε σ᾽ αὐτούς;
Ἀπαντοῦμε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε διπλός, ὁ­ρατὸς καὶ ἀόρατος. Read more »