Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΦΛΕΓΕΤΑΙ, ΕΚΚΛΗΣΙ ΠΡΟΣ ΒΟΗΘΕΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
«ΜΕΛΛΟΝ» Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 1967

Ὁ Γολγοθᾶς ἑνὸς ταπεινοῦ, τοῦ συνεργάτου της εφημερίδος κ. Νάση Ἀλευρᾶ

.

Χειμώνας τοῦ 42. Ὁ βαρύτερος χειμώνας ποὺ εἶχε νὰ δῇ ἡ Ἑλλάδα πάνω ἀπὸ πενῆντα χρόνια κι 120 χρόνια, ποὺ εἶχε νὰ ὑποφέρῃ τέτοια ἀβάσταχτη σκλαβιά.
Ἰταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι κι οἱ συνεργάτες τους, εἶχαν βρῇ τὴν εὐκαιρία νὰ σκυλεύουν πάνω στὸ πτῶμα μιᾶς χῶρας κι ἑνὸς περήφανου λαοῦ, ποὺ πάλαιψε παλληκαρίσια ἐνάντια σὲ πολλαπλάσιους ἐχθρούς καὶ κάμφτηκε τότε μόνον, ὅταν τοῦ κατάφεραν τὸ τελειωτικὸ χτύπημα, χτυπώντας τὸν ἄτιμα καὶ ὕπουλα, πισώπλατα, κι ἐνῷ οἱ πληγές του αἱμμορραοῦσαν καὶ τ’ ἀκροτηριασμένα μέλη του κρέμονταν πρὸς τὰ κάτω μαζὶ μὲ τὰ ράκη τῆς ἀνύπαρκτης φορεσιᾶς του.
Μὰ ἡ ψυχὴ ἐξακολουθοῦσε νἆναι ἀτσαλωμένη, κι ἂς ἦταν τὸ σῶμα, ὀστᾶ περιβεβλημένα μὲ τὸ κιτρινισμένο καὶ σουφρωμένο δέρμα, ἀπ’ τὴν πεῖνα, τὶς κακουχίες καὶ τὰ βασανιστήρια. Ἕνα ζωντανὸ πτῶμα, ποὺ εἶχε ἀκόμα τὴ δύναμη νὰ φωνάζῃ: «Λευτεριὰ ἤ θάνατος»!
Τότε βρῆκαν τὴν εὐκαιρία καὶ οἱ ἄσπονδοι … φίλοι μας στὰ Βαλκάνια, οἱ Βούλγαροι κομιτατζῆδες ν’ ἀρχίσουν πάλι τὸ ἐξοντωτικό τους ἔργο ἐναντία σὲ κάθε τι τὸ ἑλληνικό, μὲ τὸν ἀπώτερο σκοπό, ὅτι δὲν κατώρθωσαν παλιότερα, νὰ τὸ πετύχουν τώρα.
Μάταιες οἱ προσπάθειές τους. Οἱ Ἕλληνες ἀντέδρασαν πάλι, ὅπως στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, ὅπως τὸ 13. Καὶ τὰ σχέδιά τους ματαιώθηκαν γιὰ μιὰν ἀκόμη φορά.
Ἀνάμεσα στὶς τόσες ἀντιδράσεις τους, μιά, ἡ σπουδαιότερη, ἦταν ν’ ἀνατρέψουν τὰ σχέδια τῆς σχισματικῆς βουλγαρικῆς ἐξαρχίας, ποὺ μὲ δόλια καὶ ὕπουλα μέσα, προσπαθοῦσε νὰ παρασύρῃ, πιότερο, τὶς πεινασμένες μάζες τῶν μεγαλουπόλεων, καὶ πιὸ πολύ τοὺς πληθυσμοὺς τῶν παραμεθώριων περιοχῶν, μοιράζοντας μ’ ἁπλοχεριὰ σιτάρι, καλαμπόκι κι ἄλλα τρόφιμα, καθὼς καὶ χρήματα καὶ διάφορα εἴδη ρουχισμοῦ. Καὶ εἶχαν ἐπιτυχία. Καὶ σὲ μερικὰ χωριά, μεγαλύτερη κι ἀπὸ κείνην ἀκόμα, ποὺ ἀρχικὰ προσδοκοῦσαν.
Σ’ ἕνα τέτοιο χωριό, στὰ Ἑλληνοσερβικὰ σύνορα τὸ κακὸ εἶχε παραγίνει. Καὶ ὅσοι ἔμειναν πιστοὶ στὴν Πατρίδα, μὲ τὴν καρδιὰ γεμάτη Ἑλλάδα, ἔβλεπαν μὲ πόνο ψυχῆς, πὼς πολὺ σύντομα, θὰ ἔρχονταν ὁ τελειωτικὸς ἀφανισμὸς τοῦ κάθε τι, ποὺ θύμιζε Ἑλληνικὸν Ἔθνος, Ἑλληνικὴ φυλή!
Πῆραν τὴν ἀπόφαση, λοιπόν, σὲ συνεννόηση καὶ μὲ τὸν παπᾶ τοῦ χωριοῦ, νὰ προσκαλέσουν ἕναν ἱερικήρυκα, καὶ μὲ τὸ χριστιανικὸ κι ἐθνικὸ κήρυγμά του, ἴσως συγκινοῦσε τοὺς παρασυρμένους, ἀπ᾿ τὴ βουλγαροκομιτατζίδικη προπαγάνδα, χωριανούς τους καὶ τοὺς ξανάφερνε στὸ δρόμο τῆς τιμῆς καὶ τοῦ καθήκοντος, στὸ δρόμο ποὺ ὁδήγοῦσε στὴν πραγματικὴ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἀληθινὴ Πατρίδα!
Ἔγραψαν στὴν Ἀρχιεπισκοπή, στὴν Ἀθήνα, ζητώντας νὰ τοὺς βοηθήση στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνοῦσαν στὸ χωριό τους στέλνοντας ἕναν ἱεροκήρυκα. Ἐκεῖ εἶχαν μαζευτεῖ οἱ περισσότεροι ἱεροκήρυκες, καὶ πάσκιζαν ποιὸς ἀπὸ ποιός, νὰ γίνῃ «Δεσπότης». Κι ὅταν ζήτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νὰ πᾶνε στὴ Μακεδονικὴ ὕπαιθρο, νὰ ποιμάνουν τὸ ἀποφαρνισμένο καὶ χειμαζόμενο ἀπ’ τὶς ξένες προπαγάνδες, ποίμνιο, ὅλοι ἀρνούνταν μὲ διάφορα γελοῖα προσχήματα καὶ κάμνοντας ἐδαφιαίους τεμενάδες, σιγοψιθύριζαν μὲ δέος τὴ θεϊκὴ ἐπίκληση: «Εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο!».
Καὶ μόνον ἕνας δέχτηκε καὶ πρόθυμα ξεκίνησε, σὰν ἄλλος Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ν’ ἀνεβῇ ἀπάνου: «στὸ Ἑλληνικό, μὲς στὴ Μακεδονία, νὰ σώσῃ ἀδέρφια ἀπ’ τὴ σκλαβιά, ἀδέλφια σκλαβωμένα…», μὲ τὸ φλογερὸ καὶ πατριωτικό του κήρυγμα: ὁ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

1. Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου τὴν πρωτοχρονιά, στὶς 1.1.1975

————

————-

Κυριακὴ ΙΒ΄ Ματθαίου (Ματθ. 19,16-26)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

2. Αἰωνιότης!

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Ματθ. 19,16)

Κάποιος, ἀγαπητοί μου, πλησιάζει τὸ Χριστό. Δὲν εἶνε γέρος, εἶνε νέος. Φαίνεται συγ­κι­νημένος. Γονατίζει. Τί ἔχει, τί τοῦ συνέ­βη; Εἶ­νε ἀσθενὴς ὁ ἴδιος ἢ κάποιος δι­κός του καὶ ἔρ­χεται νὰ ζητήσῃ βοήθεια; Ὄ­χι, δὲν ἔχει προβλήματα ὑγείας. Οὔτε οἰ­κονομικὸ ζήτη­μα τὸν ἀ­πασχολεῖ· εἶνε πλούσι­ος καὶ ἀπὸ τοὺς ἄρχον­τες τοῦ τόπου. Καὶ ὅ­μως αὐτὰ δὲν τὸν ἀναπαύ­ουν. Ἔ­χει ἄλ­λες ἀνησυχίες. Ἡ καρδιά του νιώθει ὑπεργή­ινους ἔ­ρωτες! Ἐρωτηματικὰ με­γάλα προβάλ­λουν ἐμ­πρός του καὶ ζητοῦν λύσι. Μέσα σὲ τόσα ὑλι­κὰ ἀγαθά, αὐτὸς πεινᾷ καὶ διψᾷ. Τί; Τὴν αἰώνιο ζωή! Αὐτὴν ποθεῖ καὶ γι᾿ αὐτὴν ἐ­ρω­τᾷ τὸ Ναζωραῖο· «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀ­γα­θὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Ματθ. 19,16).
Αἰώνιος ζωή, αἰωνιότης! Ἐκεῖ ἂς στρέψουμε κ᾽ ἐμεῖς τὸν λόγο καὶ εἴθε κάποια ψυχὴ νὰ ὑ­­ψωθῇ ἀπὸ τὸν κόσμο τῆς ὕλης καὶ νὰ αἰ­σθανθῇ ἐκεῖνο ποὺ διεκήρυξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. 13,14).

* * *

Τί ὑπάρχει πέρα ἀπ᾽ τὸν τάφο; Ἰδού, ἀγαπη­τοί μου, ἐρώτημα ποὺ τίθεται σὲ κάθε ἄν­θρωπο. Γιατὶ ὁ θάνατος εἶνε διαρκῶς μπροστά μας! Κοιμᾶσαι καὶ μεσάνυχτα σὲ ξυπνάει μιὰ σειρήνα· κάποιος στὴ γειτονιὰ πέθανε. Σηκώνεσαι τὸ πρωί, ἀγοράζεις ἐ­φημερίδα καὶ διαβάζεις ἀγγελτήρια κηδειῶν. Περπατᾷς στὸ δρόμο καὶ βλέπεις νεκροφόρες ποὺ μεταφέρουν σώ­ματα γιὰ νὰ καταλάβουν κάπου ἐκεῖ μιὰ στενὴ λουρίδα γῆς· σώμα­τα ποιῶν; ἐκείνων ποὺ ὅ­ταν ζοῦσαν ἀγόραζαν τετράγωνα οἰκοπέδων καὶ ἔ­χτιζαν πολυκα­τοι­κίες. Βγαίνεις στὴν ὕπαιθρο κι ἀκοῦς πένθιμο σήμαν­τρο ἀπὸ ἐξωκκλήσι ποὺ μεταδίδει στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια τὴν εἴδησι τοῦ θανάτου ἑνὸς ἀθῴου βοσκοῦ. Ταξιδεύεις μὲ ὑπερωκεάνιο κ᾽ οἱ ναῦ­τες ῥίχνουν στὴ θάλασσα πτῶμα ἐ­­πιβάτου, ποὺ ὁ θάνατος διέκοψε τὸ ταξίδι γιὰ τὶς νέες χῶ­ρες γιὰ νὰ τοῦ δώσῃ εἰσιτήριο γιὰ τὸν ἄλλο κόσμο. Μπαίνεις σὲ ἀεροπλάνο κι ὅ­ταν προσ­γειώνεται κι ἀνοίγει ἡ πόρτα κατε­βάζουν νεκρὸ κάποιον ποὺ πέθανε τὴν ὥρα τῆς πτήσεως…
Στὴν ξηρά, στὴ θάλασσα, στὸν ἀέρα, παν­τοῦ παραμονεύει ὁ θάνατος. Παντοῦ μνήματα, ἀ­πὸ δυστυχήματα ἢ ἐγκλήματα ἢ πολέμους, καὶ πάνω στοὺς τάφους κλαῖνε χῆρες καὶ ὀρ­φα­νά. Καὶ τότε κι ὁ πιὸ σκληρὸς ἄνθρωπος δι­ε­ρω­τᾶται· Λοιπὸν τί ὑπάρχει πέρα ἀπ᾽ τὸν τάφο; Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2116

Κυριακὴ ΙΒ΄ Ματθαίου (Ματθ. 19,16-26)
19 Αὐγούστου 2018
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H KATAΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

«Πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου» (Ματθ. 19,20)

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Θά ᾽πρεπε νὰ τ᾽ ἀκούσουν ὅλοι· νέοι, ἐκπαιδευτικοί, καὶ προπαντὸς γο­νεῖς. Τεντώνουν τ᾽ αὐτιά τους σὲ διαφόρους σταθμούς· ἂς ἀκούσουν τὴν Ἐκκλησία μας ποὺ κελεύει «Σοφία· ὀρθοὶ ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐ­αγγελίου». Ὅταν διαβάζεται τὸ Εὐ­αγγέλιο, ὁ ἄν­θρω­πος δὲν πατάει στὴ γῆ, εἶνε στὰ οὐρά­νια, ἀκούει τὴ φωνὴ τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου!

* * *

Ἦρθε, λέει σήμερα τὸ εὐ­αγγέλιο, κά­ποιος στὸ Χριστὸ καὶ πα­ρακαλοῦσε. Τί ἤθελε ἆραγε; Ἦταν φτωχὸς καὶ ζητοῦσε ἐλεημοσύνη; Ὄχι, ἦταν πλούσιος μὲ μεγάλη περιουσία. Μήπως ἦταν ἄρρωστος καὶ ζητοῦσε θεραπεία; Ὄχι, ἦ­ταν νέος καὶ ὑγιής. Μήπως ἦταν ἄσημος, παραγκωνισμένος; Ὄχι· κοντὰ στὰ ἄλλα εἶχε καὶ ἀξιώματα. Τίποτε ὅμως ἀπ᾽ αὐτὰ δὲν τὸν ἱκανο­ποιοῦσε. Διψοῦ­­σε κάτι ἄλλο. Ἡ ψυχὴ διψάει τὸ Θεό. Ὅπως τὸ ψάρι δὲν ζῇ ἔξω ἀπ᾽ τὴ θάλασσα καὶ τὸ πουλὶ ἔξω ἀ­π᾽ τὸν ἀέρα, ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ μακριὰ ἀπ᾽ τὸ Θεό. Ἦρθε λοι­πὸν στὸ Χριστὸ καὶ ρωτοῦσε μὲ πόθο· –Τί νὰ κά­νω γιὰ νὰ βρῶ τὴν αἰώνιο ζωή; (Ματθ. 19,16).
Ὁ Χριστὸς τοῦ ἔδειξε ἢ μᾶλλον τοῦ ἄνοιξε τὸ δρόμο, ποὺ εἶνε ἡ τήρησι τῶν ἐντο­λῶν· «οὐ κλέψεις», «οὐ μοιχεύσεις», «οὐ φο­νεύσεις», «οὐ ψευδομαρτυρήσεις», «τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου» καὶ «ἀγαπή­σεις τὸν πλησί­ον σου ὡς σεαυτόν» (Ἔξ. 20,12-16. Δευτ. 5,16-21. Λευϊτ. 19,18. Ματθ. 19,18-19). Ὁ νέος λέει· –Αὐτὰ ἐγὼ τὰ φύλαξα ἀπὸ μικρός. Ζητάει κάτι ἀκόμα ὑ­ψηλότερο, δὲν ἱ­κανοποιεῖ­ται. Θέλει νὰ πλησι­ά­σῃ τὸ Θεὸ περισ­σότερο. Ὅ­πως ἕ­νας ποὺ ἔ­χει μιὰ ἀγάπη – ἕ­­ναν ἔρωτα ζητά­ει νὰ βρεθῇ κον­τὰ στὸ πρόσω­πο ποὺ ἀγαπάει, ἔτσι αὐτὸς ζητοῦσε νὰ πλησιάσῃ περισσότερο τὸ Θεό. Τότε ὁ Χριστὸς τοῦ λέει· –Ἂν θέ᾽ς τὴν τελειότητα, ἕνας εἶν᾽ ὁ δρόμος· «Ὕπαγε πώ­λησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς» (Ματθ. 19,21). Ἀλλὰ δυστυχῶς τὰ «κότσια» του δὲν βαστοῦ­σαν· δὲν εἶχε ὁ καημένος φτερὰ γιὰ παραπάνω.
Πάντως ὁ νέος αὐτὸς εἶνε συμπαθὴς καὶ ἄ­ξι­ος ἐκτιμήσεως. Ὁ Χριστὸς εἶδε ὅτι εἶχε μέσα του αἰσθήματα· ἀγαποῦσε – φο­βόταν τὸ Θεό, καὶ εἶχε τηρήσει τὶς ἐντολές του ἀπὸ μικρός· δὲν λέρωσε τὰ χέρια του μὲ κλεψιές, τὸ κορμί του μὲ μοιχεῖες καὶ πορνεῖες, τὴ γλῶσσα του μὲ ψέματα καὶ ψευδορκίες· δὲν στενοχώρησε τοὺς γονεῖς, δὲν ἀδίκησε καὶ δὲν ἐκμεταλλεύτη­κε τὸν ἀδύναμο, δὲν ἔ­βαψε τὰ χέρια του στὸ αἷ­μα.
Καὶ ἐρωτῶ τώρα. Read more »

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΤΑ ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ;

Μάρθας Καπλάνογλου-Τεχνολόγου Γεωπόνου

Η πρόσφατη τραγωδία στην Αττική δημιούργησε πολλά ερωτήματα, για τα αίτια της,αλλά και για τους λόγους της τόσο γρήγορης εξάπλωσης της. Η πύρινη λαίλαπα κατάφερε να αφανίσει σε ελάχιστο χρόνο μια ολόκληρη περιοχή, παίρνοντας μαζί της πολλές αθώες ψυχές. Πολλοί υποστήριξαν ότι ένα από τα αίτια της γρήγορης εξάπλωσής της ήταν και η ύπαρξη των πεύκων, τόσο μέσα στον αστικό ιστό, όσο και περιμετρικά της Λεωφόρου Μαραθώνος, αλλά και στα δάση που περικλείουν την περιοχή.

Υφέρπει, λοιπόν, το ερώτημα, αν η ύπαρξη διαφορετικών φυτών θα μπορούσε να περιορίσει την καταστροφή.
Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε, λέγοντας ότι δεν υπάρχουν φυτά, τα οποία είναι άκαυστα. Μπορούν και αυτά να καούν με τη φωτιά. Υπάρχουν «πυρίμαχα» φυτά, που έχουν περισσότερη ή λιγότερη ανθεκτικότητα στη φωτιά, φυτά τα οποία είναι πιο βραδύκαυστα από ότι άλλα και φυτά τα οποία, λόγω της ικανότητας του να διατηρούν νερό, για τις ανάγκες επιβίωσής τους, στα διάφορα στελέχη τους(ρίζες, φύλλα κτλ) μπορούν να ελαττώσουν το ρυθμό καύσης τους. Αυτά δεν συμβάλλουν στην αύξηση της έντασης της φωτιάς. Άν ένα φυτό μπορεί να καεί πιο γρήγορα ή πιο αργά, εξαρτάται από την περιεκτικότητα του σε υγρασία, από την ηλικία του, τον ολικό όγκο του, το τυχόν νεκρό υλικό, αλλά και το χημικό του περιεχόμενο.

ΠΥΡΟΦΥΤΑ Read more »

ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙΣ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΟΥ ΣΤΑΘΜΟ (ΑΡΤ)

ΤΑ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ  ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΩΡΟΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥΣ

‘Απο συνεργάτη της ιστοσελίδος

ΚΥΡΙΕ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ, ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙΣ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΟΥ ΣΤΑΘΜΟ (ΑΡΤ) ΤΑ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ  ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΩΡΟΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΜΑΣ.  ΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΣΟΥ ΒΓΕΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ ΜΑΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ. ΟΜΩΣ ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙΣ ΤΟΝ  «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ» ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΟΥ (ΒΛΕΠΕ: ΛΑΪΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ), ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙΣ !!!  ΜΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΛΙΚΗ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙΣ , ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΟΡΟΪΔΙΑ. ΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ; ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΟΥ  ΣΤΑΘΜΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙΣ ; ΚΑΙ ΔΙΝΕΙΣ ΒΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ ; ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ Ο ΛΑΟΣ, Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΝΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΕ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΜΒΕΛΕΙΑ ΟΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΘΟΣ ; ΚΑΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΑΣ ;   ΕΧΑΣΕΣ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΜΒΕΛΕΙΑ, ΚΑΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΟΡΕΙΑ ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ  ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ, ΔΙΚΑΙΩΣ.  ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΩΡΟΣΚΟΠΙΑ ΠΡΟΣΕΞΕ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ  ΩΣ ΛΙΘΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΣΟΥ. ΚΑΝΕ ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘHΘΗ. ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ, ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ. ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ ΤΩΡΑ, ΟΣΟ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ. ΤΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ», ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΞΕΒΡΑΣΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΑΡΓΑ η ΓΡΗΓΟΡΑ.
ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ , ΟΙ ΝΕΟΙ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. ΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕ »ΠΑΛΑΙΟ»,   ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΝΕΟΤΕΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ . . . ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥΝ,  ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΕ ΑΛΛΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΑ.  ΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ  ΣΤΟ ΝΑ ΑΠΑΡΝΗΘΟΥΝ ΤΗΝ  ΠΑΛΙΟΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ= ΤΩΝ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΚΑ  ΠΟΥ ΣΚΛΑΒΩΝΟΥΝ  ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ  ΜΑΣ. ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΟ »ΜΑΤΙ» ΔΕΝ ΣΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΤΙΠΟΤΕ ; –

 ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙΝ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

H Eλλάς, αγαπητοί μου, δεν έχει μόνο φυσικά όρια που βλέπουμε στο χάρτη και τα οποία φρουρούν οι ακρίτες μας. Tο έθνος μας έχει και άλλα όρια, όρια πνευματικά, όρια ηθικά, όρια θρησκευτικά, όρια παραδόσεων, για τα οποία η φωνή του Θεού μας φωνάζει· «Mη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι πατέρες σου» (Παρ. 22,28). Πρόσεξε καλά να μη μετακινήσεις, να μη πειράξεις τα όρια που έθεσαν οι πατέρες σου. Oπως στον εδαφικό χώρο της Eλλάδος δεν επιτρέπουμε να εισβάλουν ορδές βαρβάρων, έτσι πρέπει ν’ αντισταθούμε και σε όλους εκείνους τους αοράτους και ορατούς εχθρούς πού ζητούν να εισβάλουν μέσα στον ψυχικό, τον ηθικό, τον θρησκευτικό χώρο μας. Read more »

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου
15 Αὐγουστίνου
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ποιά διδάγματα, ἀγαπητοί μου, ἀποκομίζου­με ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως; Ὅσα θὰ σᾶς πῶ, τὰ ἀντλοῦμε ὄχι ἀπὸ τὴν Καινὴ Δι­αθήκη, ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴν ἄλλη πηγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ἱερὰ παράδοσι. Τί λέει λοι­πὸν ἡ ἱερὰ παράδοσις γιὰ τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου;

* * *

Μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Χριστοῦ ἡ Παναγία ζοῦσε μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ μονογενοῦς Υἱ­οῦ της, καὶ εἶχε συνήθεια νὰ ἐπισκέπτεται τὸν τόπο τῆς προσευχῆς του, τὴ Γεθσημανῆ.
Πολλὲς φορὲς πῆγε ἐκεῖ. Ἀλλὰ κάποια μέρα πῆγε γιὰ τελευταία φορά. Τότε συνέβη κά­­τι ἔκτακτο. Ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐ­μεῖς πιστεύουμε. Στὸ πέρασμα τῆς Θεοτόκου, καὶ μάλιστα ὅταν γονάτισε νὰ προσευχη­θῇ, τὰ δέντρα ἔγειραν, λύγισαν τὶς κορυφές τους πρὸς τὰ κάτω. Σὰν νὰ ἔκαναν μετάνοια νὰ τὴν προσκυνήσουν. Καί, ὅπως στὸν Εὐαγγελισμό, ἦρθε πάλι ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Κρατοῦσε κλάδο φοίνικος, σύμβολο νίκης κα­­τὰ τοῦ θανάτου. Χαιρέτισε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὴν εἰδοποίησε, ὅτι σὲ λίγο φεύγει πλέον ἀπὸ τὴ γῆ γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν Υἱό της.
Γεμάτη ἱερὰ συγκίνησι ἡ Θεοτόκος κατέβηκε ἀπὸ τὸ λόφο τῆς Γεθσημανῆ καὶ ἦλθε στὸ φτωχικό της. Γνωρίζοντας ὅτι ἔφτασε τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς της σκούπισε, ὅπως λέει ἡ παράδοσις, καὶ εὐτρέπισε μὲ τὰ χέρια της τὸν οἰκίσκο, ἕτοιμη νὰ ὑποδεχθῇ τὸν Κύριο, ποὺ ἐρχόταν νὰ τὴν παραλάβῃ. Κάλεσε δύο γειτόνισσες, χῆρες μὲ ὀρφανά, καὶ τοὺς μοίρασε τὸν φτωχικό της ἱματισμό. Μετὰ ἀ­νήγγειλε στὸ περιβάλλον της, ὅτι σὲ τρεῖς ἡ­μέρες ἀπέρχεται ἀπὸ τὴ γῆ. Τέλος ξάπλωσε στὴν κλίνη της, σταύρωσε τὰ ἅγια χέρια της, καὶ βυθίστηκε σὲ προσευχή.

* * *

Τὸ ὅτι ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος προετοιμάστηκε γιὰ τὸν θάνατό της πόσο μᾶς διδάσκει!
Εἶνε εὐλογία τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ νὰ εἰ­­δοποιοῦνται γιὰ τὸ θάνατό τους. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν μὲ ἀφοσίωσι στὸ Θεό, προαισθάνονταν τὸ θάνατό τους. Καὶ ὅπως αὐ­τὸς ποὺ πρόκειται νὰ ταξιδέψῃ ἑτοιμάζεται ἀπὸ μέρες, ἔτσι καὶ οἱ εὐλαβεῖς ψυχὲς προετοιμάζονται γιὰ τὸ αἰώνιο ταξίδι.
Εἶνε κακὸ ὁ αἰφνίδιος θάνατος. Ἀκούσατε τί λέει ἡ Ἐκκλησία; Νὰ μᾶς φυλάξῃ ὁ Θεὸς ἀπὸ πολλὰ δεινά. Ποιά δεινά; «Ἀπὸ λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ…» καὶ «…καὶ αἰφνιδίου θανάτου». Γιατί εἶνε κακό; Διότι δὲν δίνει στὸν ἄν­θρωπο οὔτε λεπτό. Μοιάζει μὲ τὸ γεράκι… Οἱ κόττες βοσκοῦν στὸ γρασίδι, καὶ νομίζουν ὅτι θὰ ἐπιστρέψουν στὸ κοττέτσι. Ἀμ᾿ δὲν θὰ ἐ­πιστρέψουν. Ἀπὸ πάνω, ξαφνικά, τὸ γεράκι πέ­φτει μὲ ὁρμὴ κι ἁρπάζει τὴν ὄρνιθα. Σὰν γεράκι καὶ ὁ θάνατος φτερουγίζει ὁρμητικὸς καὶ πέφτει· στὸ δρόμο, στὸ πεζοδρόμιο, στὸ ἀ­εροπλάνο, στὸ γραφεῖο…, ὅπου νά ᾿νε. Ἁρ­πά­ζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τοῦ λέει, Ἔλα ᾿δῶ!… Δὲν τὸν ἀφήνει νὰ πῇ τὸ «Μνήσθητί μου…».
Ἀλλὰ προσέξτε κάτι ἀκόμη. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2115

Κοίμησις Θεοτόκου (Λκ. 10,38-42· 11,27-28)
Τετάρτη 15 Αὐγούστου 2018
Τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η τιμη, η ευθυνη και ο πονος της Θεοτoκου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­γυρις· εἶνε ἑορτὴ θεομητορική, πρὸς τι­­μὴν δηλαδὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Θὰ ποῦ­με λίγες λέξεις γύρω ἀπὸ τὴν πάνσεπτη Κοίμησί της, ἡ ὁποία εἶνε καὶ τὸ ἐπιστέγασμα ὅ­λων τῶν θεομητορικῶν ἑορτῶν τοῦ ἔτους.

* * *

Ἡ Παναγία γιὰ τὶς δύο μεγάλες ἀρετές της, τὴν παρθενία καὶ τὴν ταπείνωσι, ἀξιώθηκε νὰ γίνῃ ἡ «καθέδρα» τοῦ «Βασιλέως» (Ἀκάθ. ὕμν. Α4), τὸ «δοχεῖον» καὶ «σκεῦος» ποὺ δέχθηκε μέσα του τὸ «μύρον τὸ ἀκένωτον» (ἔ.ἀ. καν. α΄1, θ΄3), τὸν Κύριον ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ποὺ εὐωδίασε τὰ πάντα.
Ὅση ὅμως ἦταν ἡ τιμὴ ποὺ ἀξιώθη­­κε, τόση ἦταν καὶ ἡ εὐθύνη ποὺ ἐ­πωμίσθηκε καὶ ὁ πόνος ποὺ δοκίμασε. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννήθηκε τὸ Θεῖο Βρέφος, ἐκείνη δὲν γνώρισε ἀ­νά­­παυσι· ἂν κάθε μάνα ἄξια τῆς ἀποστολῆς της στερῆ­ται ἀνέσεις καὶ διασκεδάσεις καὶ κάνῃ θυσίες γιὰ νὰ μείνῃ προσηλωμένη στὴν ἀγάπη τοῦ παιδιοῦ της, πόσο μᾶλλον ἡ Παναγία!
Καμμιά μάνα δὲν ὑπέφερε μαζὶ μὲ τὸ παιδί της ὅσο αὐτή. Γέννησε μέσα σ᾽ ἕνα σπήλαιο, σ᾽ ἕνα ἀχυ­ρῶ­να. Δὲν πέρασαν πολλὲς μέρες κι ὁ Ἡρῴδης ἀκόνισε τὸ μα­χαίρι του νὰ σφά­ξῃ τὸν Υἱό της. Νύχτα ἀ­ναγκάστηκε νὰ πάρῃ στὴν ἀγ­καλιὰ τὸν Νεογέννητο καὶ μαζὶ μὲ τὸν δίκαιο Ἰω­σὴφ κατέφυγε στὴν Αἴγυπτο (ὅ­σες μανάδες ἦρθαν πρόσφυγες ἀπ᾽ τὴ Μικρὰ Ἀσία μὲ μωρὰ στὴν ἀγκαλιὰ γιὰ ν᾽ ἀποφύγουν τὸν Κεμάλ, τὸ νέο Ἡρῴδη τῆς φυλῆς μας, μποροῦν κά­πως νὰ αἰσθανθοῦν τὸν πόνο τῆς Παν­­αγί­ας). Ὅταν γύρισαν ἀπ᾽ τὴν Αἴγυπτο, ὁ μικρὸς Ἰησοῦς δὲν πῆγε στὸ σχολεῖο· ἐργαζόταν ὡς ξυ­λουργὸς καί, κα­θὼς μεγάλωνε, ἡ Παναγία τὸν ἔβλεπε σὰν ἀστέρι ποὺ ἀνατέλλει· γιὰ τὴ μάνα δὲν ὑπάρχει ὡραιότερο ἀπ᾽ τὸ νὰ βλέ­πῃ τὸ παιδί της ν᾽ ἀνθίζῃ στὴν ἄνοιξι τῆς ζωῆς.
Μεγάλωνε ὁ Ἰησοῦς, κ᾽ ἡ Παναγία τὸν πρόσεχε. Ἀλλ᾽ ὅπως οἱ ἡμέρες δὲν εἶνε ὅλες ἡ­λι­όλουστες, ἔτσι καὶ στὴ ζωὴ τῆς Θεομήτορος ἦρθαν πάλι σύννεφα καὶ καταιγίδες. Ὁ Ἰησοῦς μεγάλωσε, βγῆκε στὸ δημόσιο βίο καὶ ἄρχισε τὸ κήρυγμα· ἀλλ᾽ ἐνῷ οἱ μικροὶ καὶ ταπεινοὶ τὸν ἄκουγαν, οἱ μεγάλοι, ἡ πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἡγεσία, τάχθηκαν ἐναντίον του. Read more »

Ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο: «ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ, Νάρκη στὴ διοίκησι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας
& στὸν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό, τὴν πυροδοτεῖ ὁ πατριάρχης».
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ»

Ναρκη στη διοικησι της Ελλαδικης Εκκλησιας
& στον Αποδημο Ελληνισμο, την πυροδοτει ο πατριαρχης

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν Τουρκικό ζυγό ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκησι τῆς Ἑλλάδος παρουσιάζει οἰκτρὸ θέαμα· εἰκόνα συγχύσεως, ἀταξίας καὶ χάους.
Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης βλέποντας τὴν ἐκκλησιαστικὴ διάσπασι τῆς Πατρίδος μας σὲ Παλαιά Ἑλλάδα, Νέες χῶρες, ἡμιαυτόνομη Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, Μητροπόλεις Δωδεκανήσου, Ἅγιον Ὄρος μὲ ἐξάρτηση ἀπὸ τὸν πατριάρχη, θλίβεται καὶ φοβᾶται· φοβᾶται τους τελευταίους πατριάρχες που συμπορεύονται μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος καὶ ἀκροβατοῦν(*) μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας, ἀληθείας καὶ ψεύδους, Ὀρθοδοξίας, μασονίας, αἱρέσεων καὶ πανθρησκείας.
Τὰ Ἑλληνικὰ ἐδάφη, ποὺ σήμερα διεκδικοῦν οἱ Τοῦρκοι, οἱ Ἀλβανοί, οἱ Σκοπιανοί καί θέλουν νὰ αὐτονομήσουν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, παραδόθηκαν στήν ἄμεση ἢ ἔμμεση ἐποπτεία τοῦ πατριάρχου! Γιατί ἦταν εὔκολος στόχος.
Ἡ λάμψι τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ τοὺς ἔκαιγε, τὰ ἰδανικὰ καὶ ἡ ἰστορία τῶν Ἑλλήνων τοὺς ἐνοχλοῦσαν.
Τὸ συνοδικὸ σύστημα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἦταν ἀπόρθητο τεῖχος καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ περάσουν τὴν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γι᾽αὐτὸ τὸ παρέκαμψαν. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, μὲ τὴν βοήθεια τῶν Τούρκων, ὅπως ἀποδείχθηκε, ἦταν χρήσιμο ἐργαλεῖο γιὰ τὴν ὑλοποίηση τῶν σκοτεινῶν τους σχεδίων, γι᾽ αὐτὸ τὸ ἀξιοποίησαν.
Ρασοφόροι Ἰοῦδες πάντοτε ὑπῆρχαν στὸ γένος μας. Ἕνας ἀπ᾽ αὐτοὺς τοὺς ἔφτανε. Ἔκανε τοῦμπα στὴ μασονικὴ στοά καὶ τὸν ἀνέβαζαν στὸν πατριαρχικὸ θρόνο.
Ὁ οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ πανθρησκεία βρῆκαν στέγη μέσα στο Πατριαρχεῖο καὶ ἀπό ἐκεῖ διοχέτευαν τὰ αἰρετικὰ μηνύματά τους σὲ κάθε γωνία τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικῆς γῆς. Ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμὸς βρέθηκε ἐγκλωβισμένος.
Ἡ ἀνωμαλία καὶ τὸ χάος ποὺ ὑπέβαλαν στὴν ἐκκλησιαστική διοίκησι τῆς Ἑλλάδος ἐξυπηρετοῦσε τὰ σχέδια τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος καὶ εὐνοοῦσε τὴν ἀνεξέλεγκτη πορεῖα μασόνων πατριαρχῶν. Ποιός θὰ τοὺς ἔκοβε τὴν πορεία; Ποιός θὰ κινητοποιοῦσε τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας ἐπισκόπους, γιὰ νὰ ἐμποδίσουν τὴν ξέφρενη πορεία τοῦ κακοῦ πατριάρχου;
Τό προορατικὸ καὶ ἔμπειρο μάτι τοῦ ἡρωϊκοῦ ἱεροκήρυκα τῆς κατοχῆς π. Αὐγουστίνου Καντιώτου συνέλαβε ἐγκαίρως τὸν κίνδυνο. Εἶδε τὴν ὑποδούλωσι τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, πού δρομολογοῦσαν οἱ ἐμπνευσταί τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀνωμαλίας στὴν Ἑλλάδα. Εἶδε τὸ μαῦρο χέρι ποὺ θὰ ξερρίζωνε τὴν καρδιὰ τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ὀρθόδοξη πίστι, κήρυξε συναγερμὸ καὶ βροντοφώναξε: «Η ΕΛΛΑΣ ΝΑ ΓΙΝΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ». Διαβάζουμε τὸ ἄρθρο του στὴ «Χριστιανικὴ Σπίθα», φυλ. 251, Αὔγουστος 1962. Σ᾽αὐτὸ ἐξηγεῖ τοὺς λόγους καὶ προσπάθησε νὰ ἐνεργοποιήσῃ τοὺς παραδοσιακοὺς ἐπισκόπους, ποὺ δὲν ἀνέχονταν τὴν προδοσία τῆς πίστεως ἀπὸ τὸν πατριάρχη καὶ τὰ «τσιράκια του» καὶ διαμαρτύρονταν γιὰ τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματά του. Δυστυχῶς, δὲν τὰ κατάφερε. Ἡ νάρκη στὰ θεμέλεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ δὲν ἐξουδετερώθηκε. Ἡ δραματικὴ ἐπαλήθευση τῶν λόγων τοῦ Γέροντος σὲ συνδιασμό μὲ τοὺς πατριάρχες ποὺ ἀκολούθησαν, δικαίωσαν τοὺς φόβους του! Ἄν ρίξουμε μιὰ ματιὰ στὰ βιογραφικὰ τῶν τελευταίων πατριαρχῶν, θὰ τρομάξουμε. Συλλέξαμε στοιχεῖα ἀπό φιλικές πρὸς αὐτοὺς ἱστοσελίδες·ἀπό τὴν μεγάλη μασονική στοὰ τῶν Ἀθηνῶν, ἀπὸ τὴν βικιπαίδεια καὶ ἄλλες πηγές.
Θὰ ἀναφέρουμε ὁνόματα πατριαρχῶν τῶν τελευταίων 100 ἐτῶν, γιὰ νὰ ἐρευνήση καὶ νὰ διαπιστώσῃ μόνος του καὶ ὁ πιὸ δύσπιστος ἀναγνώστης ποιοί καὶ με ποιό τρόπο γίνονταν πατριάρχες.
Ὁκτώ χρόνια μετὰ τὴν προειδοποίησι, τό 1970, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διαπίστωσε καὶ μόνη της, πόσο ἐπικίνδυνοι εἶναι οἱ μητροπολῖται τοῦ Πατριαρχείου καὶ τοὺς ἀπαγόρευσε νὰ μιλοῦν στὸν Μητροπολιτικό ναὸ τῶν Ἀθηνῶν (εἶδε σελ. 62). Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ.249
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

EYKOΛH H ΣΩTHPIA ΜΑΣ

Tί νὰ κάνουμε γιὰ νὰ σωθοῦμε;
Ἡ σωτηρία μας εἶνε εὔκολη.
Δὲν σοῦ λέω νὰ πᾶς σὲ μιὰ σπηλιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ νὰ μονάσῃς· δὲν σοῦ λέω νὰ πάρῃς ἕνα κομποσχοίνι, σαν τὴν ἁγία Mαρία τὴν Aἰγυπτία, καὶ νὰ πᾶς στὴν ἔρημο, σὰν ἐκείνη, καὶ νὰ ζήσῃς σκληρὴ ζωή· δὲν σοῦ λέω, ν᾽ ἀφήσῃς τὴ γυναῖκα σου καὶ τὰ παιδιά σου· δὲν σοῦ λέω ν᾽ ἀνεβῇς στὰ βουνά, ὄχι. Nὰ μείνῃς μὲ τὴ γυναῖκα σου καὶ μὲ τὰ παιδιά σου μέσα στὴν κοινωνία καὶ νὰ πιστεύῃς.
Ναί, νὰ πιστεύῃς μπροστὰ σὲ τόσες ἀποδείξεις, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Eὔκολος εἶνε ἡ σωτηρία.
Nὰ πιστεύσῃς ὅτι ὁ Xριστὸς κατέβηκε κάτω στὴ γῆ, γιὰ νὰ ἄρῃ τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν. Nὰ πιστεύσῃς ὅτι μιὰ σταλαγματιὰ τοῦ αἵματός του εἶνε ἡ λύτρωσι τῆς ἀνθρωπότητος.
Καὶ μετὰ νὰ πλησιάσῃς μὲ ταπείνωσι, μὲ κατάνυξι, μὲ δάκρυα τὸν Mεγάλο Ἐσταυρωμένο καὶ νὰ πῇς· Ὦ Θεέ μου! νὰ πῇς μιὰ λέξι. Mιὰ λέξι να πῇς καὶ φτάνει. Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον». Tὸ «Ἥμαρτον» νὰ πῇ ὁ μικρός, τὸ «Ἥμαρτον» νὰ πῇ καὶ ὁ μεγάλος, τὸ «Ἥμαρτον» νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι μας. Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» ὄχι γελώντας καὶ καγχάζοντας· νὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» μὲ δάκρυα, ὅπως τὸ εἶπε ἡ Mαρία ἡ Aἰγυπτία στὴν ἔρημο.
Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» ποῦ; Mπροστὰ στὶς εἰκόνες; Ὄχι, ἀλλὰ μπροστὰ στὸν πνευματικό, μπροστὰ στὸν ἐξομολόγο. Σ᾽ αὐτὸν νὰ σταθῇς μὲ προσοχὴ καὶ νὰ πῇς «Ἥμαρτον» καὶ ἔκανα αὐτὸ καὶ αὐτὸ καὶ αὐτό. Kαὶ τότε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι θὰ σὲ πάρουν στὰ χέρια καὶ θὰ σὲ ὑψώσουν μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, γιατὶ «χαρὰ γίνεται στὸν οὐρανὸ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι».
Tὸ «Ἥμαρτον» λοιπὸν περιμένουμε. Kαὶ στείλαμε ἐμεῖς ὁ ἐπίσκοπος, ποὺ ἔχω εὐθύνη στὸ Θεὸ καὶ θὰ δώσω λόγο γιὰ κάθε ψυχὴ δική σας, ποὺ εἶστε ἐδῶ καὶ ἀκοῦτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἔστειλα πνευματικὸ καὶ χτύπησε τὴν καμπάνα· καὶ ἀπὸ τὶς 4.000, ποὺ ἔχει τὸ Ἀμύνταιο, 300 μόνον ψυχὲς ἐξωμολογήθηκαν. Καὶ αὐτὰ ἦταν παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου. Ἄνδρες οὔτε 20 δὲν ἐξωμολογήθηκαν. Ὦ Θεέ μου! Oἱ ἄλλοι, ὤ οἱ ἄλλοι! Ὦ Θεὲ καὶ Δημιουργὲ τοῦ παντός, φώτισε τὰ πνεύματα, ἐνστάλαξε πνεῦμα μετανοίας μέσα στὴν καρδιά τους. Kαὶ εὔχομαι, ὅσοι εἶστε ἐδῶ, νὰ πᾶτε στὸν πνευματικὸ πατέρα καὶ νὰ πῆτε τὸ «Ἥμαρτον». Θὰ ἀνοίξουν οἱ οὐρανοί, καὶ παράδεισο θὰ αἰσθανθῆτε στὴν καρδιά σας, καὶ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις θὰ ὑπάρχῃ στὸν κόσμο· ἀμήν.

ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΕΞΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Η λιτανευση του Ιερου Σκηνωματος του Αγιου Σπυριδωνος της 11ης Αυγουστου

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου 11 Αυγούστου 2018 η λιτάνευση του Ιερού Σκηνώματος του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, για την απαλλαγή της νήσου από την επιδρομή των Αγαρηνών το έτος 1716.

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας μετά την δέηση ικέτευσε όπως, της συνειδήσεως τον καύσωνα, της αμαρτίας το πέλαγος, του φόβου το μέγεθος διάλυσον πάτερ Σπυρίδων. Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ.199
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Γιατι ο Θεος μας αφηνει και ζουμε;

Τὸ θέμα τῆς μετανοίας εἶνε ἀπέραντο. Δὲν νομίζω νὰ ὑπάρχῃ ἄλλο θέμα πιὸ σπουδαῖο καὶ πιὸ ἀναγκαῖο καὶ πιὸ χρήσιμο ἀπ᾽τὴν μετάνοια. Διότι ποιός εἶνε ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας; Γιατί ζοῦμε;
Ὁ Θεὸς μᾶς ἀφήνει στὸν κόσμο αὐτόν, ὄχι γιὰ κανέναν ἄλλο λόγο ἀλλὰ γιὰ νὰ μετανοήσουμε. Μερικοὶ λένε·
―Νὰ μ’ ἀφήσῃ ὁ Θεὸς γιὰ νὰ σπουδάσω τὸ παιδί μου, νὰ παντρέψω τὴν κόρη μου, νὰ τελειώσω τὶς ἐργασίες μου, καὶ κατόπιν ν᾿ ἀποθάνω.
Δὲν λέγω, ὅτι αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία εἶνε ἁμαρτωλή· διότι ἔχουμε καὶ ὑποχρεώσεις ἱερὲς στὸν κόσμο αὐτόν. Ἀλλὰ πέρα ἀπὸ τὶς ὑποχρεώσεις μας στὸν οἰκογενειακὸ κύκλο ὑπάρχει μία ἄλλη πολὺ σπουδαιοτέρα ὑποχρέωσις. Καὶ αὐτὴ εἶνε, νὰ τακτοποιηθοῦμε ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ.
Φρονῶ λοιπόν, ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἀφήνει στὸ μάταιο αὐτὸ κόσμο, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μετανοήσουμε. Καὶ ἀλλοίμονο ἂν ἀναχωρήσουμε ἀπ᾿ ἐδῶ ἀμετανόητοι.
Ὅλοι πρέπει νὰ τακτοποιήσουμε τὰ «χαρτιά» μας, νὰ φροντίσουμε νὰ εἶνε ἐν τάξει τὸ «διαβατήριό» μας.
Ὅπως αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ταξιδέψουν στὴν Αὐστραλία καὶ στὴν Ἀμερική, μῆνες ὁλόκληρους τακτοποιοῦν τὰ χαρτιά τους, γιατὶ ἕνα χαρτὶ ἂν τοὺς λείπῃ ματαιώνεται τὸ ταξίδι τους, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς θὰ πρέπῃ ἀπὸ τώρα νὰ φροντίσουμε νὰ τακτοποιήσωμε τὸ «διαβατήριό» μας γιὰ τὸ ταξίδι στὴν πέραν τοῦ τάφου ζωή, γιὰ τὸ αἰώνιό μας ταξίδι. Καὶ τὸ διαβατήριο αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ μετάνοια.
Θὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ κάνετε προσευχή, ν᾿ ἀνοίξουν οἱ καρδιὲς στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ μετανοήσουμε. Μόνο ἂν ὑπάρχῃ κανείς, ἄνδρας ἢ γυναίκα ἢ νέος ποὺ εἶνε ἀναμάρτητος, τότε γι’ αὐτὸν εἶνε ἄχρηστο τὸ κήρυγμα. Ἀλλ᾿ ἀφοῦ ὅλοι διατελοῦμεν ὑπὸ τοὺς νυγμοὺς τῆς συνειδήσεως ὅτι εἴμεθα ἁμαρτωλοί, θὰ σᾶς παρακαλέσω μὲ προσοχὴ καὶ προσευχὴ νὰ δεχθοῦμε τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας.

Ἐφ᾿ ὅσον ζῇς, μὴν ἀπελπίζεσαι!

Ἴσως, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν ζωηρὰ περιγραφὴ τοῦ ἀμετανοήτου ἀνθρώπου νὰ δημιουργῆται μέσα στὴν καρδιά σας ἕνα αἴσθημα μελαγχολίας, ἕνα αἴσθημα ἀπελπισίας, ἕνα αἴσθημα ποὺ κάνει τὸν ἄνθρωπο νὰ λέῃ· «Εἶμαι ἀμετανόητος ἄνθρωπος, καὶ ἄρα γιὰ μένα δὲν ὑπάρχει ἐλπὶς σωτηρίας». Θέλω νὰ προλάβω αὐτὴ τὴν παγίδα, ποὺ μᾶς στήνει ὁ σατανᾶς. Read more »

Κυριακὴ ΙΑ΄ (ΙΑ΄ Ματθ.) (Α΄ Κορ. 9,2-12)
12 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τι μισθο επαιρνε ο Παυλος;

Δαιμόνιο τοῦ χρήματος

ΣΤΗΝ ἐποχή μας, ἀγαπητοί μου, ὅλους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες τοὺς κατέλαβε, μεταξὺ τῶν ἄλλων, τὸ δαιμόνιο τοῦ χρήματος…

Λεφτά, λεφτά! φωνάζει ὁ ἐργάτης. Λεφτά! φωνάζουν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι. Λεφτά! φωνάζουν καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ζητοῦν οὔτε ἕνα γρόσι, οὔτε μία δραχμή, αὐτοὶ ποὺ ἔλαβαν ἐντολὴ «Δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε» (Ματθ. 10,8)· καὶ αὐτοὶ ἀκόμα οἱ παπᾶδες καὶ οἱ δεσποτάδες ζητοῦν λεφτά.
—Μά, θὰ πῆτε, μπορεῖ νὰ ζήσωμε χωρὶς λεφτά;

Μία σφαλερὰ ἰδέα

Χριστιανέ μου, μὲ παρεξηγεῖς. Δὲν ὑποτιμῶ τὸν οἰκονομικὸ παράγοντα. Δὲν λέω ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐργάζεται δὲν εἶνε «ἄξιος τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ» (Λουκ. 10,7). Δὲν ἀρνοῦμαι, εἰδικῶς ὡς πρὸς τὸν ἱερέα, ὅτι καὶ αὐτὸς εἶνε ἄνθρωπος, ἔχει καὶ παπαδιά, ἔχει καὶ παιδιά, ἔχει καὶ ἀνάγκας καὶ πρέπει νὰ ἱκανοποιῆται. Ἀλλὰ ἀπὸ τοῦ σημείου τούτου μέχρι τοῦ σημείου νὰ νομίζωμεν, ὅτι ἅμα δώσωμεν λεφτὰ στὸν ἄνθρωπο θὰ γίνῃ καλύτερος καὶ εὐγενέστερος καὶ ὑψηλότερος, κάνομε μεγάλο λάθος. Εἰδικώτερα δὲ ὡς πρὸς τὸν ἱερέα, λένε·
Τί νὰ σοῦ κάνῃ κι ὁ παπᾶς; δός του μισθό. Ἐὰν τοῦ δώσῃς λεφτά, θὰ δουλέψῃ. Παίρνει μισθὸ ὁ παπᾶς λιγώτερο ἀπὸ ἕναν κλητῆρα· δός του λεφτά, κι ὅταν δῇ λεφτὰ θὰ δουλέψῃ κι αὐτός, θὰ ἐργασθῇ μέσα στὴν ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ…
Λάθος εἶνε, παρεξήγησις εἶνε, σφαλερὰ ἰδέα εἶνε αὐτή, νὰ μὴν πῶ κάτι χειρότερον. Γιατί μπορεῖ νὰ δώσῃς σ᾿ ἕναν παπᾶ διπλάσιο καὶ τριπλάσιο μισθό, μπορεῖ ἀκόμα νὰ τὸν πάρῃς ἀπὸ δῶ ἐπάνω ἀπὸ τὰ Γρεβενά, ποὺ ἔχει 50 σπίτια, καὶ νὰ τὸν πᾷς κάτω στὴν πλουσιώτερη ἐνορία τῶν Ἀθηνῶν. Μπορεῖ ἀκόμα νὰ τοῦ δώσῃς τόσο μισθό, ποὺ νὰ μὴ παίρνῃ οὔτε ἕνας ἀρεοπαγίτης (γιατὶ μερικοὶ παπᾶδες κάτω στὴν Ἀθήνα ἔχουν, μὲ τὰ τυχερά τους, μεγαλύτερες ἀπολαβὲς κι ἀπὸ ἕνα στρατηγὸ κι ἀπὸ ἕναν ἀρεοπαγίτη). Ναί, μπορεῖ ἀκόμα νὰ τοῦ κάνῃς καὶ τὰ γένεια του χρυσᾶ, καὶ τὸ καλυμμαύχι του καὶ τὸ ῥάσο του μεταξωτό. Γίνεται μὲ αὐτὰ τὰ λεφτὰ ἕνας Χρυσόστομος; κάνεις ἕναν Βασίλειο, κάνεις ἕναν ἅγιο Κοσμᾶ; Δὲν γίνονται τὰ πράγματα ἔτσι ποὺ νομίζετε. Κάτι ἄλλο εἶνε ὁ ἄνθρωπος. Δὲν εἶνε ὁ ἄνθρωπος ὅπως τὸ γαϊδουράκι, ποὺ τοῦ δίνεις σανὸ νὰ δουλέψῃ. ῞Αμα δώσῃς σανό, τὸ γαϊδουράκι δουλεύει· ἅμα δὲν τοῦ δώσῃς, δὲν δουλεύει.
῎Αμ, δὲν εἶνε ἔτσι τὰ πράγματα. Κοντὰ στὸ «σανό», κοντὰ στὸ φαγητό, κοντὰ στὸ ροῦχο, χρειάζεται καὶ κάτι ἄλλο ὁ ἄνθρωπος· ἕναν ἱερὸ ἐνθουσιασμό, ποὺ πρέπει νὰ δονῇ τὶς καρδιὲς ὅλων, ἰδιαιτέρως δὲ ἐκείνων ποὺ ἐτάχθησαν στὴν ὑπηρεσίαν ἑνὸς ἱεραποστολικοῦ ἰδεώδους.

Πραγματικὸς ἱερωμένος

Read more »

Περίοδος Δ΄
Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα, ἀριθμ. φύλλου 2114
Κυριακὴ ΙΑ΄ Ματθαίου (Ματθ. 18,23-35)
12 Αὐγούστου 2018
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΔEN ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ; ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΘΗΣ!

«Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐ­μὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾽ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά» (Ματθ. 18,21-22)

Τί μᾶς λέει, ἀγαπητοί μου, τὸ εὐαγγέλιο σή­μερα; Πολλὰ ὡραῖα πράγματα· διαμάντια εἶνε τὰ λόγια του. Γιά νὰ τὰ προσέξουμε
Τὸ εὐαγγέλιο μᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε εὔσπλαχνος, ὅτι ἔχει ἄπειρη ἀγάπη· ὅταν ἐ­μεῖς καταφεύγουμε μὲ ταπείνωσι καὶ συντρι­βὴ καρδίας στὸ ἔλεός του, ἐ­κεῖνος συγχωρεῖ ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ μεγάλα ἁμαρτήματά μας.
Μὲ τὴ σημερινὴ παραβολὴ ὅμως, τῶν μυρί­­ων ταλάντων (βλ. Ματθ. 18,23-35), ὁ Χριστός μας προειδοποιεῖ ὅλους ὅτι, ἂν θέλουμε νὰ δείξῃ σ᾽ ἐ­μᾶς τὴ μεγάλη του εὐσπλαχνία, πρέπει νὰ δεί­ξουμε κ᾽ ἐμεῖς ἀμέριστη τὴν εὐσπλα­χνία μας στὸ συν­άνθρωπό μας.
Τὴν ἀφορμὴ γιὰ νὰ πῇ τὴν παραβολὴ αὐτὴ ὁ Χριστὸς τοῦ ἔδωσε τὸ ἐρώτημα ἑνὸς μαθη­τοῦ του. Εἶνε τὰ λόγια ποὺ ἀκούσατε στὴν ἀρ­χή· «Τότε προσελθὼν αὐ­τῷ ὁ Πέτρος εἶ­πε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐ­μὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; λέγει αὐ­τῷ ὁ Ἰησοῦς· Οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾽ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά» (Ματθ. 18,21-22). Δηλαδή, ἡ συγχώρησις δὲν τελειώνει σὲ μερι­κὲς μετρημένες φορές· πρέπει νὰ συνεχίζεται ­ὅσο διαρκεῖ ἡ ζωή μας, γιατὶ εἶνε ἀπαραίτητη στὸ κάθε βῆμα ποὺ κάνουμε. Αὐτὸ λέει ἐδῶ ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ σωθοῦμε.
Μᾶς ἀγαπᾷ ὁ Θεὸς καὶ θέλει τὴ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Κάθε πατέρας θέλει πάντοτε τὸ καλὸ τοῦ παιδιοῦ του, καὶ ὁ οὐ­ράνιος Πατέρας θέλει τὴν αἰώνια εὐτυχία μας. Γι᾽ αὐ­τὸ μᾶς δίνει συμβουλὲς καὶ ἐντολές.
Γιὰ νὰ τηρήσουμε λοιπὸν τὴ συμβουλή του θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω τὴν ἐντολή του. Ποιά ἐντολή; Read more »

Κυθήρων Σεραφείμ: Απαραίτητη δι’ ὅλους μας, ἡ σωτήριος μετάνοια. (Ποιμαντορική Εγκύκλιος για το Δεκαπενταύγουστο 2018)

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ (ὑπ’ ἀριθ. 169/2018)

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙

Ἄς εἶναι εὐλογημένη ἡ ἀρχομένη ἱερά περίοδος τῆς νηστείας τοῦ Δεκαπενταυγούστου, μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν προστασίαν καί σκέπην τῆς Πανάγνου Θεομήτορος.

Μέσα εἰς τόν φυσικόν καύσωνα τοῦ θέρους ἄς ποθήσωμε καί ἀναζητήσωμε τήν δροσιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν αὔρα τῆς Θείας Χάριτος. Μέ τήν διπλῆ νηστεία, τήν σωματική καί τήν πνευματική. Μέ τήν ἀπάρνησι τῆς ζωῆς τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεῖο νόμο. Μέ τήν βαθειά καί ἀληθινή μετάνοια καί τήν συνειδητή προσέγγισι καί ἐφαρμογή τοῦ Θείου θελήματος. Μέ τήν θεοδίδακτη ἀγάπη πρός τόν Θεόν, τόν πλησίον μας καί τόν ἐχθρόν μας ἀκόμη. Μέ τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα κάι τήν ἐν τῇ Ἁγίᾳ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίᾳ Ἁγιοπνευματική μας κοινωνία.

Τό μήνυμα τῆς ἀληθινῆς μετανοίας καί τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τόν Κύριον καί Θεόν μας εἶναι ἐπίκαιρο καί ἐπιτακτικό σήμερα, παρά ποτέ ἄλλοτε. Εἶναι ἡ μόνη διέξοδος ἀπό τό ἀδιέξοδο τῆς ἀμετανόητης καί ἀποστατημένης ἀπό τόν Πανάγιο Θεό ζωῆς.
Ὅλους μᾶς κατέθλιψαν καί σέ ἐθνικό πένθος ἐβύθισαν τήν πατρίδα μας τά δραματικά γεγονότα τῶν προσφάτων πυρκαϊῶν μέ τίς ἐννέα περίπου δεκάδες τῶν ἀπανθρακωμένων ἀδελφῶν μας καί τούς πάρα πολλούς σοβαρά κινδυνεύοντας συνανθρώπους μας, ἀλλά καί τούς βαθειά πληγωμένους οἰκείους καί συγγενεῖς των, τούς ὁποίους συμμεριζόμεθα ἀπόλυτα καί συλλυπούμεθα θερμά. Αἰφνίδιος καί πικρός θάνατος ἀθώων ἀνθρώπων καί μάλιστα μικρῶν παιδιῶν. Καταστροφές οἰκισμῶν καί δενδροφυτευμένων περιοχῶν. Ἀπώλειες σπιτιῶν καί ὁλοκλήρων περιουσιῶν. Ἄν ὑπῆρχε ἡ ἐπιβαλλόμενη προσοχή καί ἐπαγρύπνησις γιά τά κοινά, ὁ σεβασμός τῆς ζωῆς καί τῆς περιουσίας τῶν ἄλλων, ἡ ἀγάπη πρός τήν ὡραιότατη δημιουργία τοῦ Θεοῦ καί πρός τήν ἰδιαίτερα προικισμένη ἀπό φυσικές καλλονές πατρίδα μας, δέν θά εἴχαμε τέτοια καί παρόμοια φαινόμενα βιβλικῶν καταστροφῶν. Read more »

Ο Σταυρος βλασφημειται

Ἀπό το βιβλίο «ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ»
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, σελ. 63
Ἐλήφθη ἐκ τοῦ υπ᾽ ἀρ.134/1952 φύλλου τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὴ Σπίθα»

«… Τίμιος υπέρ σαπφειρούς και αδαμάντας, υπέρ βασιλικά στέμματα ο Σταυρός του Κυρίου. Ως τοιούτος ετιμάτο από τους χριστιανούς των πρώτων αιώνων, της θερμής εκείνης πίστεως και φλογεράς αγάπης και βεβαίας ελπίδος. Τιμή εις τον Σταυρόν, το γνώρισμα των γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. Αλλά ποία είνε η τιμή, την οποίαν αποδίδουν εις το τρισμακάριστον ξύλον, το ζωηφόρον φυτόν, οι σημερινοί λεγόμενοι Χριστιανοί του 20ου αιώνος, οι κατοικούντες την γωνίαν αυτήν της γης που καλείται Ελλάς; Ποία εις τον Σταυρόν τιμή; Η συμπεριφορά, την οποίαν δεικνύουν οι πολλοί απέναντι του Σταυρού, είνε αξία θρήνων πολλών. Ίδετε εκείνους, οι οποίοι με αυτοκίνητα, με σιδηροδρόμους, με αεροπλάνα ταξιδεύουν από ένα άκρον της Ελλάδος εις το άλλο. Ίδετε εκείνους οι οποίοι κάθηνται και τρώγουν μέχρι διαρρήξεως εις τα πολυτελέστατα εστιατόρια των πόλεων. Ίδετε εκείνους οι οποίοι καθʼ εκάστην ανοίγουν τα καταστήματα των και μεταβαίνουν εις τας διαφόρους εργασίας των. Ίδετε εκείνους, οι οποίοι συνέρχονται εις συσκέψεις δια να συσκεφθούν δια τα κοινά συμφέροντα μιας πόλεως ή της Πατρίδος ολοκλήρου. Ίδετε…
Ονομάζονται όλοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Αλλά πόσοι από αυτούς κάμνουν το σημείον του τιμίου Σταυρού; Δειλοί, ψυχροί, αδιάφοροι, άπιστοι, ελησμόνησαν τον τίμιον Σταυρόν. Όχι πλέον εις τον Σταυρόν, αλλʼ εις την τέχνην και την επιστήμην, την ευφυΐαν, την δύναμιν, την πολιτικήν δεινότητα, τα αξιώματα, τον πλούτον, εκεί έχουν στηρίξει όλας τας ελπίδας των. Ταλαίπωροι άνθρωποι! Διʼ αυτά καυχάσθε; Επί της άμμου στηρίζεσθε. Το καύχημα σας ταχέως θα κενωθή, ενώ το καύχημα του Παύλου δια τον Σταυρόν θα μένη αιώνιον.
Αλλʼ υπάρχουν και άλλοι απείρως χειρότεροι. Αυτοί όχι μόνον ουδεμίαν αποδίδουν τιμήν εις τον Σταυρόν, αλλά και προσπαθούν νʼ αφαιρέσουν πάσαν τιμήν, να ρίψουν τον Σταυρόν εις τον βόρβορον. Είνε οι εχθροί του Σταυρού. Είνε οι βλάσφημοι. Και ούτοι δεν είνε ολίγοι. Δεν υπάρχει πόλις και χωρίον, εις το οποίον να μη ακούεται βλασφημία κατά του Σταυρού. Δεν παρέρχεται ημέρα, κατά την οποίαν να μη υβρίζεται με τας χυδαιοτέρας των ύβρεων ο Σταυρός. Ποιοι οι βλάσφημοι; Εβραίοι; Τούρκοι; Αλλόθρησκοι; Όχι. Ορθόδοξοι Χριστανοί. Αυτοί βλασφημούν τον Εσταυρωμένον. Ω γη! Πως δεν ανοίγεις τα στέρνα σου δια να καταπιής τους βλασφήμους; Ω ποταμοί και θάλασσαι! Πως δεν υψώνετε την στάθμην των υδάτων σας δια να πνίξετε τους υβριστάς του τιμίου Σταυρού; Οι βλάσφημοι! Όμοιοι και χειρότεροι από τους σταυρωτάς, οι οποίοι κάτω από τον Σταυρόν εχλεύαζον και εβλασφήμουν τον Κύριον της δόξης. Νέοι σταυρωταί!…

«Κολάσωμεν των βλασφημούντων την μανίαν» !

Read more »

Ποῦ οἱ λέοντες;

«Σεβασμιώτατοι σύνεδροι,
Εις τα βάθρα των αρχιερατικών μας θρόνων εικονίζονται λέοντες ως σύμβολα της πνευματικής δυνάμεως και εξουσίας, της οποίας φορείς πρέπει να είναι οι Αρχιερείς. Περί της δυνάμεως αυτής ομιλών ο προφήτης Αμώς λέγει· «Λέων ερεύξεται, και τις ου φοβηθήσεται;» (κεφ. 3,8). Κατά δε τον ι. Χρυσόστομον, όλοι οι χριστιανοί και ιδιαιτέρως οι επίσκοποι πρέπει να είνε λέοντες πυρ πνέοντες. Η δε Εκκλησιαστική ιστορία, παλαιότερα και νεωτέρα, μαρτυρεί ότι, οσάκις υπήρχον ηρωϊκοί, ο κόσμος ησθάνετο μεγάλως την παρουσίαν των. Αλλ’ εάν ρίψωμεν εν βλέμμα εις τους τελευταίους καιρούς, θα ίδωμεν ότι η δειλία, ο καιροσκοπισμός, η ιδιοτέλεια και εν γένει τα ανθρώπινα πάθη έχουν αφοπλίσει ως επί το πλείστον τους πνευματικούς ηγέτας, οι οποίοι τρέμουν ενώπιον των εκάστοτε ισχυρών της ημέρας ως λαγωοί, όπως προσφυώς ετόνισεν εις την προηγουμένην τακτικήν συνέλευσίν μας (1981) ο αοίδημος ιεράρχης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος».

«Ουκ εκλείψουσι τη Ορθοδοξία στρατιώται!»

«Αλλά δια να μη κλείσωμεν το παρόν υπόμνημα με σκέψεις απαισιόδοξες, πιστεύοντες εις τον Θεάνθρωπον ιδρυτήν της Εκκλησίας μας εκφράζομεν την βεβαίαν ελπίδα, ότι και μέσα εις μίαν τοιαύτην συνεχώς κρατικοποιημένην Εκκλησίαν, όπου οι πνευματικοί λέοντες ενεκρώθησαν, θα ακούωνται συνεχώς φωναί διαμαρτυρίας ως υλακαί ποιμενικών κυνών, και θα έχη εφαρμογήν το ρητόν του βιβλίου του Εκκλησιαστού: «Εστίν ελπίς, ότι ο κύων ο ζων, αυτός αγαθός υπέρ τον λέοντα τον νεκρόν» (κεφ. 9,4). Και δια να εκφρασθώμεν λαϊκώτερον, ένα ζωντανό σκυλί, που γαυγίζει εις την αυλήν του Κυρίου του, αξίζει περισσότερον όχι από ένα αλλ’ από εκατοντάδες νεκρών λεόντων. Εφ’ όσον ημείς οι ονομαζόμενοι πνευματικοί λέοντες προδίδομεν συνεχώς την Ορθοδοξίαν ως κανόνα πίστεως και ζωής, μέσα από τον λαόν, που είνε ο φρουρός της Ορθοδόξου πίστεως, ο Κύριος θα εγείρη στρατιώτας γενναίους. Διότι πίστις μας είνε, ότι «Ουκ εκλείψουσι τη Ορθοδοξία στρατιώται»».

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ «ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΕΜΤΗΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑΣ 1984-1987 (Α’. Έκθεσις πεπραγμένων)» ΕΚΔΟΣΙΣ «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 1988, Σελ. 50-51

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΖΟΥΓΚΛΑ ΑΓΡΙΩΝ ΘΗΡΙΩΝ!

_________Η Εκκλησία μας εορτάζει την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Με τον τρόπο αυτό στοχεύει να μας επιστήσει την προσοχή σε ένα σημείο πολύ βασικό για τη ζωή μας. Ήτοι: Η αμαρτία και τα πάθη της ψυχής παραμορφώνουν τον άνθρωπο! Διά της υποταγής μας στο νόμο της αμαρτίας χάνουμε την αγγελική μορφή, που μας έδωσε ο Δημιουργός Θεός, και αποκτάμε μια αγριωπή, μια διαβολική μορφή!
_______Όταν όμως ο άνθρωπος επιστρέψει στο δρόμο του Θεού, όταν επανέλθει στους κόλπους της Εκκλησίας, όταν αρχίσει να αγωνίζεται τον καλόν αγώνα της αρετής, όταν εξομολογείται, όταν εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή, όταν μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων, όταν μελετά το λόγο του Θεού, δηλ την Καινή Διαθήκη, τους βίους των Αγίων, πνευματικά βιβλία κλπ., τότε αλλάζει ο τρόπος της ζωής του. Ο Χριστός επανέρχεται και στήνει και πάλι το θρόνο Του στην καρδιά μας, οπότε αλλάζουν όλα: ήτοι και η καθημερινή συμπεριφορά μας, και η μορφή μας! Ο Χριστός μας μεταμορφώνει! Read more »