Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Οκτώβριος, 2012

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» (ΙΑΤΡΕΙΑ-ΣΦΑΓΕΙΑ)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 30th, 2012 | filed Filed under: «ΧΡΙΣΤΙΑΝ. ΣΠΙΘΑ»

  ETOΣ Δ΄ -ΚΟΖΑΝΗ – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1948                               ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 87

_________________________________________

«XΡΙΣTIANIKH ΣΠΙΘΑ»

– Συντάκτης: Αρχιμ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ  Ιεροκήρυξ –

____________________________

ΙΑΤΡΕΙΑ – ΣΦΑΓΕΙΑ

Η ΜΙΑ ΟΨΙΣ

«Ἡ μάννα σφίγγει τὸ παιδὶ βαθειὰ στὴν ἀγκαλιά της
γιατὶ εἶναι χρόνοι δύστυχοι καὶ τρέμει μὴ τὸ χάση.
Τραγούδι δὲν ἀκούεται, ψυχὴ δὲν ἀνασαίνει,
ὁ ὕπνος εἶνε θάνατος καὶ μνῆμα τὸ κρεβάττι,
κιʼ ἡ χώρα κοιμητῆρι κιʼ ἡ νύχτα ρημοκλῆσι».

ΑΡΙΣΤ. ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ

Ὡσὰν νὰ μὴν ἔφθαναν τὰ τόσα μαρτύρια τῆς Ἑλληνικῆς πατρίδος προσετέθη ἐσχάτως καὶ νέον στοιχεῖον τῆς Ἑλληνικῆς τραγωδίας: Τὸ παιδομάζωμα.

Τὸ παιδομάζωμα, ἡ ἐν μέσω θρήνων καὶ κοπετῶν βιαία ἀπαγωγὴ τῶν τέκνων ἀπὸ τοὺς κόλπους τῶν οἰκογενειῶν των, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ φρικτότερα τῶν ἐγκλημάτων. Τὸ ἐδοκίμασε πρώτη ἡ φυλή μας ἐπὶ 300 περίπου ἔτη κατὰ τὴν μαύρην ἐποχὴν τῆς Τουρκοκρατίας. Ὑπὸ τὰ ὄμματα τῆς Χριστιανικῆς Εὐρώπης ποὺ ἐκυβερνᾶτο ἀπὸ Πάπας, Βασιλεῖς καὶ Κοινοβούλια ἡ Ἑλλὰς ἐσφάζετο. Οἱ Ἀγαρινοὶ ὡς θηρία εἶχον ἐπιπέσει εἰς τὴν χώραν μας. Τὸ ἄνθος τῆς Ἑλληνικῆς νεότητος ἐξηφανίζετο συνεχῶς καὶ συστηματικῶς. Ἑκατοντάδες χιλιάδες τῶν ὡραιοτέρων Ἑλληνοπαίδων ἐξισλαμίσθησαν καὶ ἔγιναν οἱ φανατικώτεροι στρατιῶται τῆς ἡμισελήνου καὶ οἱ ἀπαισιώτεροι δήμιοι τῶν Χριστιανῶν ὑπὸ τὸ ὄνομα Γενίτσαροι.

Δυστυχῶς τὸ σατανικὸν τοῦτο μηχάνημα πρὸς ἐξόντωσιν τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἀργοῦν ἀπὸ τὸ 1826 ἐτέθη καὶ πάλιν εἰς ἐφαρμογὴν ἐν ἔτει 1948. Ὑπὸ τὰ ὄμματα τὴν φορὰν αὐτὴν παρατηρητῶν Διεθνοῦς Ὀργανισμοῦ ὑποσχεθέντος τὴν ἐξάλειψιν τῆς ἀδικίας, τὸν θρίαμβον τοῦ δικαίου καὶ τὴν εἰρηνοποίησιν τῶν ἐθνῶν, διαπράττεται τὸ ἔγκλημα ἐναντίον μικρᾶς ἀλλὰ ἡρωϊκῆς χώρας ἡ ὁποία διὰ τοῦ αἵματος τῶν τέκνων της ἔσωσε τὴν ἀνθρωπότητα. Χιλιάδες τέκνα πατριωτῶν Ἑλλήνων ἀπʼ αὐτὰ τὰ λίκνα των ἀρπάζονται ὑπὸ νέων ἐχθρῶν τῆς μαρτυρικῆς μας χώρας, τὴν ὁποίαν ὡς νέοι Ἀβδοὺλ-Χαμίτ, μισοῦν θανασίμως. Ἐὰν ὑπῆρχε τρόπος θὰ ἐχαίροντο νὰ καταβυθίσουν τὴν Ἑλλάδα ὡς τὴν ἀρχαίαν Ἀτλαντίδα, εἰς τὸ βάθος τῆς Μεσογείου διὰ νὰ μὴν φαίνεται ὑπὲρ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς θαλάσσης οὔτε ἕνας ἀπὸ τοὺς ἰστορικοὺς βράχους τοὺς ὁποίους οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος τρέμουν ὡς τοὺς ἀψευδεῖς μάρτυρες τῶν μυρίων ἐγκλημάτων των. Διότι εἰς τοὺς βράχους αὐτοὺς τῶν Ἠπειρωτικῶν καὶ Μακεδονικῶν ὀρέων ἴστανται αἱ Ἑλληνίδες μητέρες, βλέπουν πρὸς βορρᾶν καὶ κόπτονται καὶ θρηνοῦν διὰ τὰ ἀπωλεσθέντα τέκνα των καὶ αἱ σπαρακτικαί των φωναὶ διασχίζουν τοὺς αἰθέρας καὶ φθάνουν μέχρι τῶν Διεθνῶν Συνεδρίων, ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν ὑπάρχουν ὦτα διὰ νʼ ἀκούσουν τὴν φωνὴν αὐτήν.

Πόσον ἤλλαξεν ὁ κόσμος! Ὅτε πρὸ ἐτῶν γκάγκστερ ἐν Ἀμερικῆ κατώρθωσαν νʼ ἀναρριχηθοῦν εἰς τὸ μέγαρον τοῦ Λίντμπεργκ τοῦ διασημοτέρου τότε ἀεροπόρου τῆς μεγάλης αὐτῆς χώρας καὶ νʼ ἁρπάσουν ἀπὸ τὸν κοιτῶνα τὸ τέκνον του ἡ παγκόσμιος συνείδησις ἐταράχθη καὶ ἐπὶ ἑβδομάδας καὶ μῆνας αἱ ἐφημερίδες καὶ τῶν δύο ἡμισφαιρίων ἠσχολοῦντο μὲ τὴν ἀπαγωγὴν αὐτήν. Διʼ ἕνα τότε τέκνον ποὺ ἀπήχθη βιαίως τόσος θόρυβος! Ἀλλʼ ἰδοὺ τώρα ὄχι ἕνα τέκνον, ἀλλὰ χιλιάδες τέκνα τῶν ἐκλεκτοτέρων Ἑλλήνων, τῶν Ἑλλήνων ἐκείνων ποὺ ἔγραψαν μὲ τὸ αἶμα των τὴν ἐποποιΐαν τῆς Πίνδου καὶ ἐχάρισαν εἰς τὴν ἀνθρωπότητα τὴν πρώτην ἀκτίνα τῆς Νίκης, ἁρπάζονται καὶ ὁδηγοῦνται ὡς ἀγέλαι κτηνῶν πέραν τῶν Ἑλληνικῶν συνόρων καὶ ὅμως ἡ παγκόσμιος συνείδησις τῆς ἀνθρωπότητος δὲν ἐξεγέρθη ὅπως θὰ ἔπρεπε. Ἀλλοίμονον! Οἱ λαοὶ μετὰ τὸν τελευταίον πόλεμον παρουσιάζουν συμπτώματα ἠθικῆς ἀναισθησίας ἡ ὁποία τοὺς κάμνει νὰ εἶναι ἀπαθεῖς θεαταὶ καὶ τῶν τρομερωτέρων ἐγκλημάτων των.

Ἀλλʼ ἐκτὸς τοῦ φανεροῦ τούτου παιδομαζώματος ποὺ ἐθρήνησε εἰς τοὺς πρώτους στίχους ὑπερόχου ποιήματος του ἡ μοῦσα τοῦ Βαλαωρίτου, ἔν Ἑλλάδι ἀπὸ ἐτῶν πολλῶν διενεργεῖται καὶ ἄλλο εἴδος παιδομαζώματος, ποὺ δὲν φαίνεται δυστυχῶς ὅπως τὸ πρῶτον καὶ δὲν προκαλεῖ τὴν ἀνησυχίαν τῶν Ἑλλήνων.

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ

Φίλε κ. ἀναγνῶστα! Διὰ νὰ ἴδωμεν τὸ νέον εἴδος τοῦ παιδομαζώματος δὲν εἶναι ἀνάγκη τὴν φορὰν αὐτὴν νὰ περάσωμεν τὰ Ἑλληνικὰ σύνορα, νὰ ἐρευνήσωμεν σπιθαμὴν πρὸς σπιθαμὴν τὰς γειτονικάς μας χώρας καὶ ἀνακαλύψωμεν τὰς κρύπτας ἐκείνας, εἰς τὰς ὁποίας ἔχουν ἐγκλεισθῆ αἱ χιλιάδες τῶν Ἑλληνοπαίδων, οἱ ὁποῖοι – ἀλλοίμονον – ἐὰν παραμείνουν εἰς τὰ ξένα ἐδάφη μὲ τὴν ἔντονον ἀνθελληνικὴν προπαγάνδαν θὰ χάσουν πᾶν ἴχνος ἑλληνικότητος καὶ ὅσοι ἐξ αὐτῶν ἐπιζήσουν θὰ ἐπιστρέψουν ὡς νεώτεροι Γενίτσαροι διὰ νὰ σφάξουν… τὰς μητέρας ποὺ τοὺς ἐγαλούχησαν.

Ὁποία συμφορά!

Ἀλλὰ ἡ συμφορὰ αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν μίαν ὄψιν τῆς ἐθνικῆς τραγωδίας.

Ἀλλὰ ὅμως ὑπάρχει καὶ ἄλλη ὅψις τῆς τραγωδίας μὲ δράστας Ἕλληνας οἱ ὁποῖοι λέγουν ὅτι ἀγαποῦν τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ μὲ τὰ ἔργα των συντελοῦν καὶ αὐτοὶ εἰς τὴν ἐξόντωσιν τῆς φυλῆς μας. Κάμνουν καὶ αὐτοὶ παιδομάζωμα. Παιδομάζωμα; Εἶναι ἐλαφρὸς ὁ χαρακτηρισμός. Ἐνεργοῦν εἰς εὐρυτάτην κλίμακα τὴν παιδοκτονίαν καὶ ἔχουν ἐγκαταστήσει τὰ σφαγεῖα των ἐντὸς τῶν πόλεών μας. Τὰ σφαγεῖα αὐτὰ τοὺ μέλλοντος τῆς φυλῆς μας εὐρίσκονται πλησίον τῶν Σχολείων μας καὶ ἀπέναντι πολλάκις τῶν ἐκκλησιῶν μας καὶ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεών μας. Καὶ κατʼ εὐφημισμὸν ὀνομάζονται κλινικαὶ, ἰατρεῖα, νοσοκομεῖα ποὺ μὲ τὰς ὡραίας ἐπιγραφὰς των καὶ τὴν ἐξωτερικὴν λάμπουσαν καθαριότητα δὲν σʼ ἀφήνουν νὰ ὑποπτευθῆς ὅτι ἐκεῖ συντελοῦνται κακουργήματα πρὸ τῶν ὁποίων ὠχριοῦν τὰ παιδομαζώματα τῶν συμμοριτῶν. Εἰσέρχεσαι καὶ βλέπεις νοσοκόμον ἐστολισμένην μὲ λευκὴν στολὴν ὡς λευκὸς ἄγγελος καὶ συναντᾶς ἰατρὸν ἐπιστήμονα, ποὺ ἔχει σπουδάσει εἰς τὸ ἐξωτερικὸν καὶ γνωρίζει εὐρωπαϊκὰς γλώσσας καὶ σᾶς ὀμιλεῖ μὲ εὐγένεια ποὺ σὲ αιχμαλωτίζει. «Τὶ εὐγενὴς κύριος – εἴσαι ἔτοιμος νὰ εἴπης – τὶ θαυμάσιος ἐπιστήμων! Χαρὰ εἰς τὴν Ἑλλάδα ποὺ ἀπέκτησε τοιούτους σπουδαίους ἐπιστήμονας!». Καὶ ὅμως ἐὰν τὰ λιθάρια τῆς κλινικῆς ἤ τοῦ ἰατρείου, πρὸς στιγμὴν ἀπέκτων φωνὴν θὰ σοῦ ἐφώναζον: «Μὴ ἀπατᾶσαι ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴν ἐμφάνισιν. Ἡ κλινικὴ αὐτὴ εἶναι σφαγεῖον». Ὁ ἰατρὸς αὐτὸς ποὺ εἴδες καὶ σὲ ἠχμαλώτισε μὲ τὴν εὐγένειάν του ἔχει ὑπερβεῖ εἰς ἀγριότητα τὸν Γιαγκούλα καὶ τὸν Μπαμπάνη καὶ τοὺς σημερινοὺς ἀκόμη δολοφόνους τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἔχει σφάξει 30, 50, 60, 70, 100, 300… παιδιά Ἐλλήνων. Ὤ! τὸν δολοφόνον. Τὰ ἐξόντωσε μόλις ἤρχισαν τὰ πρώτα σκιρτήματα μέσα εἰς τὰς κοιλίας τῶν μητέρων των. Τὰ ἐξόντωσε μὲ τὰς ἀπαίσιας ἐκτρώσεις. Διὰ μίαν ἔκτρωσιν ἔλαβε καὶ τὴν γενναίαν ἀμοιβήν του εἰς λίρας ποὺ κωδωνίζουν συνεχῶς. Καὶ μὲ τοὺς φόνους αὐτοὺς ἔχει πλουτίσει, ἠγόρασε μέγαρα καὶ πολυκατοικίας, καὶ ζῆ ἐν πάση χλιδῆ καὶ ἀνέσει. Καὶ δὲν ἀποκλείεται ὁ μέγας αὐτὸς ἐγκληματίας τῆς Ἑλληνικῆς πατρίδος νὰ εἶναι ἐπίλεκτον μέλος τοῦ πατριωτικοῦ συλλόγου ἤ ὁμάδος ἐθνικῆς διαφωτίσεως καὶ νὰ ἐκφωνῆ λόγους πυρίνους ἐναντίον τῶν συμμοριτῶν καὶ νὰ ζωγραφίζη μὲ τὰ ζωηρότερα χρώματα τὸ ἔγκλημα τοῦ παιδομαζώματος.

Ὤ! τῆς ὑποκρισίας τῆς κοινωνικῆς ταύτης τίγρεως. Αὐτὸς ποὺ ξερριζώνει ἀπὸ τὰ σπλάχνα μητέρων τὰ ὡραιότερα ἄνθη τῆς Ἑλλάδος, αὐτὸς ἀναίσθητος τολμᾶ νὰ παρουσιάζεται ἐλεγκτὴς ἑνὸς ἐγκλήματος εἰς τὸ ὁποῖον πρῶτος αὐτὸς ἐνέχεται..την συνέχεια εδώ Read more »

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 29th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

κ. ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ :

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ !

  • Λέτε ότι περιμένετε την δήθεν «ανάκαμψη», αλλά μέχρι τότε δική σας θα είναι  η ευθύνη για τις  ζωές που θα έχουν χαθεί !
  • Αν ψηφίσετε τους νόμους που σας επιβάλλουν, θα είστε παντού ανεπιθύμητοι  !  
  • Θα είστε  μονίμως υπόδικοι στη συνείδηση του Ελληνικού Λαού για το απαράγραπτο αδίκημα της εθνικής γενοκτονίας, μέχρι να οδηγηθείτε ενώπιον της Δικαιοσύνης  !
  • Και αν καταφέρετε μερικοί να ξεφύγετε από την Δικαιοσύνη, να είστε σίγουροι ότι σας περιμένει η Θεία Δίκη, που δεν αστειεύεται, ούτε απεργεί …
  • Αποφασίστε υπεύθυνα, σταθείτε στο ύψος σας τίμια, ξεθάψτε την πνιγμένη  συνείδησή σας  πριν είναι αργά….

ΟΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ


Σε κανένα Κράτος , από αυτά που προέρχονται οι ελεγκτές της Τρόϊκας δεν συμβαίνουν αυτά. Είναι επινοήσεις ημετέρων πολιτικών με σατανικό νου, που τις αποδέχονται οι συνένοχοι «πειθαρχούντες» βουλευτές.

      ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ και η Ισ. σύνταξη… ΑΙΣΧΟΣ!

 Οι διώκτες της πολύτεκνης Οικογένειας, την Τετάρτη ψηφίζουν τη διάταξη μέσω του Πολυνομοσχεδίου που είναι στη Βουλή και έτσι: Από 1/1/2013, σταματούν τη χορήγηση των πολυτ. Επιδομάτων και της Ισ. σύνταξης και θα καταβάλλεται πλέον ολόκληρο το επίδομα τέκνων ή παρηγοριάς(40€)για οικογ. εισόδημα έως 6.000€, τα 2/3 (του 40€) έως 12.000€ και το 1/3 (του 40€) έως 18.000€!!! (υποπαράγραφος ΙΑ2  Σελ. 171-174)
                 Ντροπή, φτάνει πια ο εμπαιγμός!…  Ακούστε τους σωτήρες μας: ΕΔΩ 
Διαβάστε:… ΕΔΩ1  το πολυνομοσχέδιο και την αιτιολογική έκθεση… ΕΔΩ2

Μήνυμα ΑΣΠΕ για την ημέρα εορτασμού Πολυτέκνων 2012 :

«Τέτοια επίθεση κατά των Πολυτέκνων δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Ελλάδα …

http://www.tideon.org

«Τέτοια επίθεση κατά των Πολυτέκνων δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Ελλάδα …. »

«Η πληθυσμιακή αλλοίωση συντελείται με ταχύτατους ρυθμούς και σε λίγα χρόνια οι Έλληνες θ΄ αποτελούν στον τόπο τους μία μειοψηφία υπό εξαφάνιση…»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΣΠΕ  με την ευκαιρία του εορτασμού της πολύτεκνης οικογένειας, την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012.

Ακολουθούν τα μηνύματα :

ASPE

Αθήνα, 23/10/2012

 ΜΗΝΥΜΑ

 του Προέδρου της ΑΣΠΕ κ. Βασιλείου Θεοτοκάτου

 O εορτασμός εφέτος της ημέρας των πολυτέκνων ευρίσκει τον πολυτεκνικό κόσμο σε μία από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας του.

Η οικονομική κρίση, που πλήττει την πατρίδα μας – και όχι μόνον – οδηγεί τις πολύτεκνες οικογένειες σε εφιαλτικές καταστάσεις, αφού για πολλές εξ αυτών υπάρχει πρόβλημα επιβιώσεως. Μπροστά σ΄ αυτή την κατάσταση οι έχοντες την ευθύνη της εξουσίας εξακολουθούν να πολιτεύονται, ως ουδέν να έχει αλλάξει.

Αντί να υπάρξει ένα νοικοκύρευμα του κράτους με περικοπή κάθε δαπάνης, που δεν είναι αναγκαία, συνεχίζονται οι διορισμοί, από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, εκατοντάδων μετακλητών υπαλλήλων στην Βουλή, ενώ μπορούσαν αντί των διορισμών ν΄ αποσπάσουν δημοσίους υπαλλήλους. Διορίζονται με παχυλότατους μισθούς διάφοροι ημέτεροι της κρατικής εξουσίας (π.χ.12.000 ευρώ μηνιαίως στο συμβούλιο νομισματικής πολιτικής της τραπέζης Ελλάδος!! κ.λπ.).

Συγχρόνως αναγγέλλεται η περικοπή και ουσιαστικώς η κατάργηση των γλίσχρων πολυτεκνικών επιδομάτων και η κατάργηση των αφορολογήτων ποσών για τα παιδιά (!!), σε μια χώρα, που όχι απλώς έχει πρόβλημα υπογεννητικότητος, αλλά έχει ήδη μεταβληθεί σε μία χώρα γερόντων όταν το 20ο/ο του πληθυσμού της είναι άνω των 65 ετών!!

Η πληθυσμιακή αλλοίωση συντελείται με ταχύτατους ρυθμούς και σε λίγα χρόνια οι Έλληνες θ΄ αποτελούν στον τόπο τους μία μειοψηφία υπό εξαφάνιση. Οι πολύτεκνοι θα εξακολουθήσουν τον δρόμο τους αντίθετα στον κατήφορο με την ελπίδα ότι θα υπάρξει ο «βλάχος και ο μπροστάρης που θα οδηγήσει το κοπάδι στη βοσκή».

Τις θερμότερες ευχές μου στις πολύτεκνες οικογένειες που εορτάζουν σήμερα.

———————————————————————————————————————————————-

        Αθήνα, 25/10/2012

ΜΗΝΥΜΑ

του Γεν. Γραμματέα της ΑΣΠΕ κ. Εμμανουήλ Χρυσόγελου

 Φέτος η γιορτή των Πολυτέκνων συμπίπτει δυστυχώς, με την φημολογούμενη και μη διαψευδόμενη από πλευράς Κυβέρνησης, εξαφάνιση κάθε ίχνους δημογραφικής και κοινωνικής πολιτικής από την Πολιτεία στη χώρα μας.

 Τέτοια επίθεση κατά των Πολυτέκνων δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην Ελλάδα και μάλιστα αυτό έγινε από μια Κυβέρνηση, που μέχρι πριν τέσσερεις μήνες, τους Πολύτεκνους τους είχε κάνει σημαία για να τους “υφαρπάξει” φαίνεται μόνο και μόνο… τη ψήφο!

 Ακόμη ηχούν στα αυτιά μας, οι διακηρύξεις του Πρωθυπουργού και Υπουργού Εργασίας, ότι «η Ελλάδα δεν γεννάει, γερνάει και ότι η ενίσχυση των Πολυτέκνων δεν είναι σπατάλη, είναι επένδυση στο μέλλον του τόπου».

 Ας μάθουν επιτέλους κάποιοι, ότι οι Πολύτεκνοι δεν έκαναν τα παιδιά τους για τα επιδόματα τους, των 44€… Οι Πολύτεκνοι δεν είναι επαίτες! Οφείλουν όμως να αντιληφθούν, ότι η Πολιτεία πρέπει να συμπαρίσταται στον καθημερινό αγώνα επιβίωσης της Πολύτεκνης οικογένειας. Επίσης να καταλάβουν, ότι τα επιδόματα των Πολυτέκνων προέρχονται κυρίως, από τους ίδιους τους Πολύτεκνους, είναι μία έμμεση μερική επιστροφή ΦΠΑ λόγω των πολλαπλών αγορών, που πραγματοποιούν οι πολυμελείς οικογένειές τους, δεν είναι δηλαδή ξένα χρήματα…

 Πώς να τους πιστέψουμε όμως, ότι δεν είναι διώκτες της πολύτεκνης οικογένειας, όταν:

 -καταργούν ή δεν επαναφέρουν άμεσα, μέτρα δίχως κανένα οικονομικό κόστος όπως οι Μετεγγραφές των φοιτητών μας ή ο διορισμός των πολυτέκνων εκπαιδευτικών (που ούτε ως ωρομισθίους ή αναπληρωτές δεν τους προσλαμβάνουν..);;;

-εξισώνουν στους δικαιούχους του επιδόματος θέρμανσης, τον οικογενειάρχη των 3 παιδιών με αυτόν των 14 παιδιών;;;

-εξισώνουν στο χαράτσι της ΔΕΗ, τον οικογενειάρχη των 4 παιδιών με αυτόν των 14 παιδιών;;;

-χορηγούν έκπτωση κατά 80% στα πρόστιμα αυθαιρέτων  των Μουσουλμάνων, ενώ σε αυτά των Πολυτέκνων, δεν χορηγούν καμία έκπτωση;;;

-δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι τα παιδιά δεν είναι τεκμήριο διαβίωσης… Και ότι ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, είναι όταν το: οικογενειακό εισόδημα διαιρείται διά του αριθμού των μελών της οικογένειας (δηλ. γονέων και τέκνων) και το προκύπτον εισόδημα να φορολογείται ατομικώς;;;

-πέρυσι κάποιοι λασπολόγησαν κατά των παιδιών μας,  λόγω των γνωστών μέτρων που έλαβε η κυρία Διαμαντοπούλου…, αλλά όταν φέτος παρουσιάσθηκαν πολύ  χειρότερα αποτελέσματα από τους εισαγομένους Μουσουλμάνους, και ομογενείς στα ΑΕΙ και μάλιστα στην πλειονότητα αυτών, ουδείς από αυτούς ενοχλήθηκε;;;

Παρά όλα αυτά, που δυστυχώς συμβαίνουν στη χώρα μας και που εμείς ουδεμία ευθύνη φέρουμε, οι Πολύτεκνοι θα συνεχίσουμε να γιορτάζουμε την ημέρα αυτή των Αγίων μας Προστατών, με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και ότι δεν θα περάσουν όσοι διώκουν την Πολύτεκνη Οικογένεια και το ξεπούλημα του πλούτου της Ελλάδος.

  Χρόνια Πολλά στις Οικογένειες μας.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 28th, 2012 | filed Filed under: VIDEO p. AYGOYST., ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Κυριακή Ε΄ Λουκά (Λουκα 16, 19-31)

4 Νοεμβρίου 2012

ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

_______

______

AN EIMAΣTE ΠAIΔIA TOY, ΓIATI ΔEN TOY MOIAZOYME;

«Πάτερ Ἀβραάμ… (Λουκ. 16, 24,27,30)

Κάποιος, ἀγαπητοί μου, κινδυνεύει. Βοήθεια! φωνάζει· δὲν τὸν ἀκοῦτε; Μὰ οὔτε ἐγὼ οὔτε σεῖς ἐὰν τρέξουμε δὲ θὰ μπορέσουμε νὰ τοῦ προσφέρουμε κάτι. Ὄχι ἐμεῖς, ἀλλὰ κι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι ἂν τρέξουν, δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τὸν βοηθήσουν. Φωνάζει κ᾽ ἡ φωνή του ἔρχεται ἀπὸ πολὺ μακριά, ἀπ᾽ τὸν ᾅδῃ. Τὴν ἀγωνιώδη κραυγή του μεταφέρει ὁ «ἀσύρματος», δηλαδὴ τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε.

Αὐτὸς ποὺ κινδυνεύει εἶνε ὁ πλούσιος, τὸν ὁποῖο ζωγραφίζει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὴ σημερινή του παραβολή. Παλεύει μὲ τὰ ἄγρια κύματα. Εἶνε στὴν καρδιὰ τῆς κολάσεως. Μὰ γιατί; τί κακὸ ἔκανε; σκότω σε, μοίχευσε, πόρνευσε; Οὔτε σκότωσε, οὔτε μοίχευσε, οὔτε πόρνευσε. Τότε γιατί τιμωρεῖται; Διότι στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ χειρότερο ἀπὸ ἄλλα ἁμαρτήματα –αὐτὸ θέλει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο νὰ στιγματίσῃ–εἶνε ἡ ἀσπλαχνία. Ἦταν ἄσπλαχνος. Δὲν ἔκανε ποτέ στὴ ζωή του ἔλεος. Γι᾿ αὐτὸ τώρα βρίσκεται στὴν κόλασι.

«Πάτερ…», φωνάζει(Λουκ. 16,24,27,30). Ποιόν λέει ἔτσι; Τὸν Ἀβραάμ. –Πάτερ, «ἐλέησόν με», λέει, βοήθησέ με· στεῖλε τὸ Λάζαρο νὰ βρέξῃ τὴν ἄκρη τοῦ δακτύλου του μὲ νερὸ καὶ νὰ μὲ δροσίσῃ, γιατὶ φλέγομαι. Καὶ τί τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Ἀβραάμ· –Ἐσὺ ἐδῶ στὸν κόσμο ἀπήλαυσες ὅλα τ᾽ ἀγαθά, ἐνῷ ὁ Λάζαρος δοκίμασε ὅλα τὰ κακά. Ἔπειτα, δὲν ὑπάρχει γέφυρα νὰ ἑνώσῃ κόλασι καὶ παράδεισο, «χάσμα μέγα»χωρίζει τοὺς δυὸ κόσμους. –Σὲ παρακαλῶ τοὐλάχιστον, πάτερ, στεῖλε τὸ Λάζαρό σου στὸ πατρικό μου σπίτι, νὰ εἰδοποιήσῃ τὰ πέντε ἀδέρφια μου ὅτι ὑποφέρω, νὰ λάβουν τὰ μέτρα τους γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν κι αὐτοὶ «εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου». –Ἔχουν τὸ Μωϋσῆ καὶ τοὺς προφῆτες, τοῦ λέει ὁ Ἀβραάμ· ἂς τοὺς ἀκούσουν.

―Ὄχι, πάτερ Ἀβραάμ, λέει, ἀλλ᾽ ἐὰν κάποιος ἀπ᾽ τοὺς νεκροὺς ἀναστηθῇ, τότε θὰ μετανοιώσουν. Κι ὁ Ἀβραὰμ ἀπαντᾷ· –«Εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται»(Λουκ. 16,26-31).

* * *

Ἀπ᾽ ὅλη τὴν παραβολή, ἀδελφοί μου, θέλω νὰ προσέξουμε τὸ ἑξῆς. Κατ᾿ ἐπανάληψιν, ὄχι μία ἀλλὰ τρεῖς φορές, καλεῖ τὸν Ἀβραὰμ καὶ  τὸν λέει «πατέρα». Ἀλλὰ ὁ Ἀβραὰμ φαίνεται νὰ κλείνῃ τὰ αὐτιά του. Γιατί ἆραγε; Τὸν λέει «πατέρα». Καὶ ἦταν πρά γματι, ὄχι ἁπλῶς πατέρας ἀλλὰ πατριάρχης ὁ Ἀβραάμ· ἦταν ἡ ῥίζα, ἀπ᾽ ὅπου βγῆκε ὅλο τὸ Ἰουδαϊκὸ ἔθνος. Ἐν τούτοις δείχνει δυσαρεστημένος μὲ τὸν πρώην πλούσιο. Γιατί;Ὅπως ἕνας πατέρας ποὺ ἔχει παιδιὰ ἄσωτα, τὰ ὁποῖα τὸν ἐκθέτουν στὴν κοινωνία, δὲν θέλει νὰ τὸν λένε πατέρα τους, γιατὶ ἡ διαγωγή τους ἀμαυρώνει τὸ ὄ νομά του, κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ ὁ πατριάρχης στενοχωριέται ποὺ ὁ πλούσιος τὸν λέει πατέρα.

Ὁ Ἀβραὰμ δὲν ἔζησε ὅπως ὁ ἄ σπλαχνος αὐτός· ἔζησε πολὺ διαφορετικά. Ὁ Ἀβραὰμ διακρινόνταν κατ᾿ ἐξοχὴν ὄχι μόνο γιὰ τὴ μεγάλη του πίστι στὸ Θεὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν παροιμιώδη φιλοξενία του· ἐξ οὗ καὶ ἀκοῦμε νὰ λένε γιὰ «ἀβραμιαία» φιλοξενία. Ἦταν ὑπόδειγμα. Σὲ ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχαν ξενοδοχεῖα κι ὁ ξένος κοιμόταν ἔξω στὰ χωράφια ἢ μέσα στὶς σπηλιές, σὲ τόσο ἄσπλαχνη κοινωνία, ὁ Ἀβραὰμ ἔδειξε μιὰ ἀγάπη ποὺ ξεπερνοῦσε τὰ μέτρα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἔκανε τὸ σπίτι του ξενοδοχεῖο, χάνι. Τέτοια διάθεσι εἶχε νὰ φιλοξενῇ, ὥστε ὅπως ὁ κυνηγὸς κυνηγᾷ τὰ θηράματα, ἔτσι αὐτός, κυνηγὸς τῆς ἀγάπης, ἔβγαινε στὰ σταυροδρόμια, νὰ μαζέψῃ τὴ νύχτα κάθε ξένο, ἀδιαφορώντας τίνος καταγωγῆς καὶ ἐθνικότητος ἦταν αὐτός. Τοὺς μάζευε ὅλους καὶ τοὺς περιποιόταν μὲ ἀγάπη. Μιὰ μέρα μάλιστα, λέει ἡ Γραφή (βλ. Γέν. κεφ. 18), φιλοξένησε στὴ σκηνή του τρεῖς νέους ποὺ τὸ πρόσωπό τους ἔλαμπε. Οἱ τρεῖς αὐτοὶ δὲν ἦταν ἄνθρωποι· ἦταν ἄγγελοι, ἀπεσταλμένοι τοῦ Θεοῦ, γιὰ ν᾽ ἀναγγείλουν στὸν Ἀβραὰμ ἕνα εὐχάριστο κ᾽ ἕνα δυσάρεστο· ὅτι ἡ γριὰ σύζυγός του, ἡ Σάρρα, θὰ γεννήσῃ υἱό, κι ὅτι στὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα, τὶς ἁμαρτωλὲς πόλεις, θὰ βρέξῃ φωτιὰ καὶ θειάφι νὰ τὶς κατακαύσῃ· ὅπως καὶ ἔγινε.

Σπλαχνικός, ἐλεήμων καὶ φιλόξενος ὁ Ἀβραάμ. Ποιά σχέσι ἔ χει μ᾽ αὐτὸν ὁ ἄσπλαχνος καὶ ἀφιλόξενος πλούσιος, ποὺ ποτέ δὲν ἄνοιξε τὸ σπίτι του στὸ φτωχὸ καὶ σακάτη Λάζαρο, μὴν τοῦ λερώσῃ τὰ χαλιὰ καὶ τὰ μάρμαρα; Τὸν εἶχε ἀπ᾿ ἔξω, νὰ τὸν καίῃ ὁ ἥλιος, νὰ τὸν παγώνῃ τὸ χιόνι. Κ᾽ ἐκεῖνος ὁ ταλαίπωρος ἔκανε ὑπομονὴ ἰώβειο σ᾽ ὅλη αὐτὴ τὴ δοκιμα σία, καὶ ζοῦσε σὰν τὸ σπουργίτη περιμένοντας πότε θ᾽ ἀνοίξουν τὰ παράθυρα τοῦ μεγάρου νὰ τινάξουν  τὰ τραπεζομάντηλα, γιὰ νὰ μαζέψῃ τὰ ψίχουλα μὲ σαλιωμένο δάχτυλο. Καμμιά σχέσι μεταξύ τους. Γι᾿ αὐτὸ ἡ λέξι «πάτερ»δὲ συγκινεῖ τὸν Ἀβραάμ. Σὰ νὰ τοῦ λέῃ· Ἂν μὲ λὲς πατέρα, ποῦ εἶνε ἡ ὁμοιότης σου μ᾽ ἐμένα;

* * *

Στηλιτεύουμε τὴ διαγωγὴ τοῦ πλουσίου, ἀγαπητοί μου,καὶ λέμε ὅτι δικαίως ὁ Ἀβραὰμ ἔκλεισε τ᾽ αὐτιὰ στὴ φωνή του; Ἀλλὰ μήπως αὐτὰ δὲν ἁρμόζουν καὶ σ᾽ ἐμᾶς; Γιατὶ κ᾽ ἐμεῖς τί κάνουμε· ἐρχόμαστε στὴν ἐκκλησία κι ὅπως ἐκεῖνος ὠνόμαζε πατέρα τὸν Ἀβραὰμ καὶ σὰν Ἰουδαῖος καυχόταν πὼς τὸν ἔχει πατέρα(πρβλ. Ματθ. 3,9) καὶ νόμιζε πὼς αὐτὸ θὰ τὸν σώσῃ, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς ὀνομάζουμε «πατέρες» τοὺς ἁγίους· μὲ τὸ «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων…»δὲν τελειώνουν οἱ ἀκολουθίες; Ἐσὺ λοιπόν, ποὺ θεωρεῖσαι παιδί τους, ἀνήκεις δηλαδὴ στὴν οἰκογένειά τους, δὲν πρέπει καὶ νὰ τοὺς μοιάζῃς, νὰ ἔχῃς τὰ γνωρίσματά τους; Δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ τοὺς λέμε «πατέρες»· πρέπει καὶ νὰ τοὺς μοιάσουμε, σὰν γνήσια παιδιά τους, στὶς ἀρετές.

Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἁγίους ἐμεῖς τολμᾶ με ν’ ἀνοίγουμε τὸ στόμα καὶ νὰ ὀνομάζουμε «πατέρα»–ποιόν; τὸν ἴδιο τὸ Θεό· «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…», λέμε(Ματθ. 6,9· θ. Λειτ.). Τί δηλώνουμε μὲ τὸ «Πάτερ ἡμῶν»; Τὸ πρῶτο ποὺ ἐννοοῦμε εἶνε, ὅτι ὁ Θεὸς σὰν πατέρας ἔχει ἀγάπη σ᾽ ἐμᾶς· καν ένας πατέρας δὲν ἀγάπησε τὸ παιδί του ὅπως ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο. Ἔπειτα· δὲ λέμε «πατέρα μου», ἀλλὰ «πάτερ ἡμῶν». Διότι δὲν εἶνε δικός σου μόνο πατέρας, εἶνε πατέρας ὅλων· ὅλα τὰ ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν εἴμαστε μιὰ οἰκογένεια ποὺ ἔχει πατέρα τὸ Θεό. Τὸ «πάτερ»λοιπὸν δείχνει τὴν ἀγάπη, τὸ «ἡμῶν»δείχνει ὅτι εἶνε πατέρας ὅλων ὅσοι πιστεύουν στὸ Χριστό.

Καὶ τὸ «ἐν τοῖς οὐρανοῖς»τί δείχνει; γιατί λέει «ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»; Μήπως δὲν εἶνε κ᾽ ἐδῶ στὴ γῆ; Παντοῦ εἶνε. Ἂν ὁ ἀέρας εἰσδύῃ παντοῦ, πολὺ περισσότερο ὁ Θεὸς εἶνε πανταχοῦ παρών. Γιατί λοιπὸν λέει «ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς»; Τὸ λέει, γιὰ νὰ μὴν εἴμαστε σὰν τὰ στρείδια κολλημένοι ἐδῶ στὸν κόσμο, ἀλλὰ νά ᾿χουμε τὸ νοῦ μας ψηλά· πλαστήκαμε γιὰ τὰ μεγάλα καὶ ὑψηλά, «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας»(θ. Λειτ.).

Ἀφοῦ λοιπὸν τολμᾶμε καὶ λέμε τὸ Θεὸ «πατέρα», πρέπει νά ᾽χουμε μέσα μας μιὰ σταλαγματιὰ τοὐλάχιστον ἀπὸ τὰ γνωρίσματά του· πρὸ παντὸς νά ᾽χουμε τὴν ἀγάπη. Λέει ὁ ἱερὸς  Χρυσόστομος, ποὺ ἑρμηνεύει τὸ «Πάτερ ἡμῶν»· Τολμᾷς καὶ λὲς τὸ Θεὸ «πατέρα»; τότε πρέπει καὶ νὰ τοῦ μοιάσῃς· τὰ γνήσια παιδιὰ φέρουν ἐπάνω τους τὴ σφραγῖδα τῆς μάνας καὶ τοῦ πατέρα ποὺ τὰ γέννησε. Πῶς νὰ σὲ ὀνομάσω Χριστιανό; Σὲ βλέπω νὰ κάνῃς πράγμα τα ποὺ ὄχι Χριστιανοί, ὄχι ἄνθρωποι, ἀλλ᾽ οὔτε τὰ ζῷα δὲν κάνουν· κλωτσᾷς σὰν μουλάρι, πεισμώνειςσὰν γάιδαρος, δαγκάνῃς σὰν θηρίο· εἶσαι πονηρὸς σὰν ἀλεποῦ, ἅρπαγας σὰν λύκος, ἐπιθετικὸς σὰν γεράκι, αἱμοβό ρος σὰν τίγρις, ἐκδικητικὸς σὰν καμήλα. Τὰ ζῷα ἔχουν ἕνα ἐλάττωμα τὸ καθένα, ἐσὺ τὰ μάζεψες ὅλα μαζί. Σοῦ ἁρμόζει τὸ ψαλμικὸ «ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς»(Ψαλμ. 48,13,21).

* * *

Τὸ συμπέρασμα. Τὰ λόγια τῆς προσευχῆς σου, ἀγαπητέ, νὰ μὴν εἶνε κάλπικα νομίσματα· νά ᾽νε γνήσια, νά ᾿χουν ἀντίκρυσμα ἁγιότητος· μὴ καταντήσουν ξηρὸς τύπος. «Κοντὸς ψαλμὸς ἀλληλούια»· χίλια «Πάτερ ἡμῶν» νὰ λές, χίλιες λειτουργίες νὰ κάνῃς, δὲ σὲ σῴζουν, ἂν δὲν ἔχῃς μέσα σου ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον. Ἂν δὲ ζῇς ὅπως θέλει ὁ Χριστός, ὅλοι οἱ ἅγιοι νὰ παρακαλοῦν, δὲν θὰ λάβῃς βοήθεια.

Εἴμαστε ἄθλιοι. Πῶς τολμᾷς καὶ λὲς τὸ Θεὸ «πατέρα», τὴν ὥρα ποὺ ἀτιμάζεται τὸ ὄνομά του κ᾽ ἐσὺ ἀδιαφορεῖς; Ποιός ἀνέχεται νὰ ὑβρίζουν τὸν πατέρα του; πιστόλι βγάζει νὰ σκοτώσῃ. Κι ὅμως ἐμεῖς ἀνεχόμαστε νὰ βλαστημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας. Λοιπὸν τί «Πάτερ ἡμῶν»λέμε καὶ τί φωνάζουμε τὴν Παναγία καὶ τοὺς ἁγίους νὰ βοηθήσουν; Τὸ κακὸ ἔχει πλέον κορυφωθῆ. Δὲ μᾶς σώζουν οὔτε συμμαχίες οὔτε Ἡνωμένα Ἔθνη οὔτε συνασπισμοί. Τὸ ἀπόστημα ὡρίμασε, θὰ μπῇ νυστέρι, σίδερο, φωτιά, καταστροφή! Κι αὐτὴ ἡ γῆ ποὺ πατοῦμε μᾶς ἔχει σιχαθῆ· μιὰ διαταγὴ περιμένει γιὰ ν᾿ ἀνοίξῃ νὰ μᾶς καταπιῇ.

Ὁ ΚύριοςἸησοῦς Χριστὸς διὰ πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου ἂς ἐλεήσῃ ὅλους μας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου,  ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίου Παντελεήμονος τῶν Ἀθηνῶν πιθανῶς τὴν 30-10-1966.

 

ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 28th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΠΑΡΤΗΣ

Ἐν Σπάρτῃ τῇ 29ῃ Ὀκτωβρίου 2012

Ἐξοχώτατον
Ὑπουργόν Παιδείας καί Θρησκευμάτων
Κ.κ. Κωνσταντῖνον Ἀρβανιτόπουλον
Εἰς Ἀθήνας

Ἀγαπητέ μου κ. Ὑπουργέ,

Τά τελευταῖα χρόνια ἡ ἑλληνική Πολιτεία μέ διάφορες πράξεις της ἤ παραλείψεις της φαίνεται νά μήν ἐκτιμᾶ στόν πρέποντα βαθμό τήν ὕψιστη ἀποστολή καί τήν πολυσχιδῆ προσφορά στό Ἔθνος καί στήν κοινωνία τῆς Ὀρθόδοξης Θεολογικῆς παιδείας, στό πλαίσιο μιᾶς ἐκσυγχρονιστικῆς συμπόρευσης τοῦ σύγχρονου σχολείου μέ τίς κυρίαρχες τεχνοκρατικές καί ὑλιστικές, ἤτοι ἀθεϊστικές ἐπιταγές. Μάλιστα, ἡ μείωση τῶν διδακτικῶν ὡρῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στό «Νέο Λύκειο» καί οἱ μηδενικές, ἀντίθετα μ’ ἄλλους κλάδους, προσλήψεις Θεολόγων καθηγητῶν κατά τό τρέχον ἔτος, πού ἔχουν ὡς συνέπεια θλιβερή σέ ἀρκετά σχολεῖα νά μή διδάσκεται τό μάθημα ἤ νά «διδάσκεται» ἀπό ἐκπαιδευτικούς ἄλλων εἰδικοτήτων, ἑρμηνεύονται καί ὡς σταδιακή κατάργησή του ἀπό τά Ἀναλυτικά Σχολικά Προγράμματα.

Ἔχει ἐπισημανθεῖ πλειστάκις ὅτι ἡ ἀξία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν δέν ἀποτελεῖ ἕναν μεμονωμένο, ἀνεδαφικό καί παρωχημένο ἰσχυρισμό, ἀλλά γενικότερη πεποίθηση καί ὁμολογία, πού θεμελιώνεται σέ πολλαπλά τεκμήρια.

Καταρχήν, τό ἐν λόγω μάθημα προσφέρει στόν ταλαιπωρημένο νέο τόν κατελθόντα, σαρκωθέντα καί ἐνανθρωπήσαντα Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. 14,β). Μέ τή συνεχῆ γνώση καί ἐγκόλπωση τῆς Ἀλήθειας ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τήν ἀκριβοθώρητη πραγματική ἐλευθερία. Ἡ ἐλευθερία αὐτή μεταφράζεται πρωτίστως σ’ ἀποδέσμευση ἀπό τό κράτος τῶν ἐσωτερικῶν σωματικῶν καί ψυχικῶν προσωπικῶν παθῶν καί ἀδυναμιῶν, ἡ ὁποία ἐπιτρέπει καί τή χειραφέτηση ἀπό ἐξωτερικές δοκιμασίες καί καταπιέσεις, πού σήμερα πλεονάζουν.

Ἐπιπλέον, ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ἐλεύθερος, φύσει καί θέσει ἀνήσυχος, γνώστης τῆς αὐθεντικῆς ἀλήθειας, τοῦ ὀρθοῦ καί τοῦ δικαίου μπορεῖ να νιώθει, ἀλλά καί νά ἐμπνέει σιγουριά, ἀσφάλεια, ἐλπίδα, ὅραμα, αἰσιοδοξία. Μέσα στή σημερινή ὑλόφρονα κοινωνία τῆς τεχνολογικῆς ἀποθέωσης, τῆς βρώσης καί τῆς πόσης, τοῦ ἄκρατου ὑποκειμενισμοῦ, τῆς καχυποψίας, τῆς ἀβεβαιότητας, τοῦ ψυχικοῦ κενοῦ ὁ πραγματικά ἐλεύθερος ἄνθρωπος γνωρίζει ἀπό ποῦ ἔρχεται, ποῦ καταφεύγει καί ποῦ κατευθύνεται. Ἡ φυσική του ὀξύνοια, διαφωτιζόμενη ἀπό τή γνώση τῆς Ἀλήθειας καί διαποτιζόμενη ἀπό τήν ἀρετή τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, δέν ἐκφυλίζεται σέ πονηρία, κακία, μοχθηρία καί ἀδικία, παράγοντες πολλῶν δεινῶν καί ἀντικοινωνικῶν συμπεριφορῶν. Ἀντίθετα, ἡ φυσική εὐστροφία ἀνυψώνεται σ’ εὐφορία, σέ καρποφορία, σέ κοινωνική καί ἐθνική προσφορά. Περαιτέρω, ἡ ἐγγυημένη ἀσφάλεια καί βεβαιότητα καί ἡ παραγωγή κοινωνικοῦ ἔργου χαρίζουν ψυχική πλήρωση, χαρά, εὐτυχία, εὐφροσύνη, γαλήνη. Ὁ Κύριος τό λέγει σαφῶς: «Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρά ἡ ἐμή ἐν ὑμῖν ἦ καί ἡ χαρά ὑμῶν πληρωθῇ»( Ἰω. 15,11).

Γενικότερα, ὅπως ὁμολογοῦν κορυφαῖοι θεράποντες τῆς ἐπιστήμης καί τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς σκηνῆς, τά μηνύματα τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδοξίας συντελοῦν στήν ἐπικράτηση ἀξιῶν καί ἀρχῶν γιά τίς ὁποῖες δείχνουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον οἱ σημερινές προηγμένες κοινωνίες. Σταχυολογοῦμε καί μνημονεύουμε τήν ὑπερνίκηση τῶν φυλετικῶν διακρίσεων, τήν κοινωνική δικαιοσύνη, τήν ἐλευθερία συνειδήσεως, τήν ἐξύψωση τῆς γυναίκας, τήν εἰρήνη, τό δημοκρατικό φρόνημα, τήν οἰκολογική εὐαισθησία, τήν ἀλληλεγγύη προσώπων καί λαῶν κ. ἄ. Αὐτές οἱ ἀξίες, πού εἰσήχθησαν καί διά τῆς διαδόσεως τοῦ χριστιανικοῦ πνεύματος, συμβάλλουν ὁπωσδήποτε καί στήν ἑνότητα τῶν εὐρωπαϊκῶν πολιτειῶν καί στήν ὀρθή παγκοσμιότητα.

Τελικά, ἡ θρησκευτική σχολική παιδεία, ἐφόσον βέβαια ἔχει κατηχητικό καί ὄχι θρησκειολογικό περιεχόμενο καί παρέχεται ἀπό ὀρθόδοξους Θεολόγους μέ γνωστικά καί πνευματικά προσόντα καί χρηστό ἦθος, συνεργεῖ στή διαμόρφωση ἰσορροπημένων πολιτῶν καί τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινοπολιτείας. Τέτοιοι πολίτες δέ θά ἀναζητοῦν σέ ψυχοφθόρα καί σωματοκτόνα κέντρα ἐπίπλαστους παραδείσους καί συγχρόνως θά εἶναι ἀπαλλαγμένοι ἀπό ἐπιθετικές συμπεριφορές καί ἀντικοινωνικές τάσεις.
Ἑπομένως, δέν εἶναι μόνο καθῆκον, ἐπιβεβλημένο καί ἀπό τό Σύνταγμα, ἀλλά καί συμφέρον τῆς Πολιτείας νά ἐνισχύει τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί νά σέβεται τόν καθηγητή-δάσκαλο αὐτοῦ τοῦ μαθήματος, νά τόν ὑποστηρίζει, νά ἀναγνωρίζει τή σοβαρότητα τῆς ἀποστολῆς του καί νά τόν ἀντιμετωπίζει ὡς ἰσότιμο μέ τούς ἐκπαιδευτικούς τῶν ὑπόλοιπων γνωστικῶν ἀντικειμένων.

Ἐκφράζοντας, γιά τούς παραπάνω λόγους, τήν προσδοκία ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία, παρά τίς ποικίλες συμπληγάδες, ὄχι μόνο δέ θά ὑποβαθμίσει περισσότερο, ἀλλά θά ἐνδιαφερθεῖ οὐσιαστικά γιά τή θρησκευτική ἀγωγή τῶν νέων μας, τήν πεμπτουσία τῆς διαπαιδαγώγησής τους, διατελῶ,

Μετά τιμῆς και εὐχῶν

+ Ο ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

http://www.immspartis.gr/?p=17030

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 28th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ

ΕΚ ΣΤΟΜΑΤΟΣ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΤΟΥ

Σημάτη Παναγιώτη θεολόγου
Τὰ νομικίστικα  τεχνάσματα καὶ ἡ παραπληροφόρηση
τοῦ Δικαστηρίου ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Καλαβρύτων
Κατάθεση τῶν πραγματικῶν γεγονότων

Εἰσαγωγικά:

Ὑπάρχουν πολλὲς αἰτίες γιὰ τὸν ἐθνικὸ καὶ πολιτικὸ κατήφορο, ἀλλὰ καὶ τὴν κλιμακούμενη οἰκονομικὴ ἐξαθλίωση τῆς Ἑλλάδος, τὴν οἰκονομικὴ γενοκτονία, ποὺ ἔγκυροι μελετητὲς ἔχουν ἀναλύσει. Μία ἀπὸ τὶς κυριότερες αἰτίες, ἂν καὶ παραθεωρεῖται, εἶναι ἡ ἐκκλησιαστικὴ κατάπτωση, κυρίως τοῦ ἀνωτάτου κλήρου, καὶ ἡ ἅλωσή του ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία καὶ τὴν ἐκκοσμίκευση, ποὺ διάβρωσε καὶ ἀπονεύρωσε τὸν ἐκκλησιαστικὸ ὀργανισμό.

Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἀδρανοποίηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων, συνέβαλε ἔτι περαιτέρω στὴν ὑποβάθμιση τῆς κοινωνικῆς καὶ θρησκευτικῆς ζωῆς. Κι αὐτὸ διότι οἱ ποιμένες ἔπαυσαν  νὰ ἐργάζονται ἐμπράκτως καὶ ἁγιοπνευματικῶς γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς διόγκωσης τῆς ἀνθρώπινης ἐγωκεντρικότητας· ἔπαυσαν νὰ ἀποτελοῦν τὸν κυματοθραύστη τοῦ ποικίλου κακοῦ· ἔπαυσαν νὰ βοηθοῦν στὴν περιστολὴ τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν καὶ τὴν θεραπεία τους· ἔπαυσαν νὰ ἐμπνέουν τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἄλλον· ἔπαυσαν νὰ εἶναι ὁ παρηγορητὴς τοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖο ἐγκατέλειψαν στὴν ἀπελπισία του· ἔπαυσαν νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως, καὶ μᾶλλον ἀγωνίζονται κατὰ τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Πίστεως· συμβιβάστηκαν τελικὰ μὲ τὸν ἄρχοντα τοῦ αἰῶνος τούτου, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων. Εἴδαμε πραγματοποιούμενο κι ἐδῶ τὸ θεῖο λόγο: «πατάξω τὸν ποιμένα, καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα τῆς ποίμνης».

Τὰ παραπάνω ἔχουν ἐπαρκῶς ἀναλυθεῖ. Μὲ τὸ ἄρθρο αὐτὸ θὰ καταθέσω τὴ δική μου προσωπικὴ μαρτυρία γιὰ τὸν συγκεκριμένο ἐπίσκοπο, τοῦ ὁποίου ἡ νοοτροπία κατεγράφη στὴν ἀπολογία του, ὅταν ὡς κατηγορούμενος κατέθεσε στὸ ἐφετεῖο Πατρῶν πρὶν δέκα μέρες.

Εἶναι γνωστὸ γιὰ ποιό λόγο ὁδηγήθηκε ὁ κ. Ἀμβρόσιος στὸ Δικαστήριο. Τὸ σημειώνω ἐδῶ τηλεγραφικά. Ἐπειδὴ ὁ Μητροπολίτης ἔδωσε προσωρινὰ ἐκκλησιαστικὴ αἴθουσα σὲ Παπικοὺς γιὰ νὰ τελοῦν τὴν Θ. Λειτουργία τους, καὶ πραγματοποίησε Ἱερατικὴ Σύναξη γιὰ νὰ «ὁλοκληρώσει αὐτὴ τὴν τακτοποίηση» (πρωτοπρ. π. Δαμιανός) μὲ τὴν παραχώρηση μόνιμης αἴθουσας ἢ Ὀρθόδοξου Ναοῦ, ἀντιδράσαμε μὲ πρωτοβουλίες τοῦ πνευματικοῦ μας π. Κων/νου Παλαιολογόπουλου. Τοῦτο ἐξόργισε τὸν Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος τὴν Μ. Τετάρτη τοῦ 2006 μὲ ἀφόρισε. Κατόπιν μὲ κατήγγειλε στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ζητώντας νὰ τιμωρηθῶ. Δὲν σταμάτησε ἐδῶ, ἀλλὰ στὴ συνέχεια ἐξαπέλυσε ἀπειλὴ διὰ τοῦ Τύπου: «τὰ χειρότερα ἕπονται» γιὰ τὸ Σημάτη.

Μὲ ἐξώδικο ζήτησα ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη νὰ ἀνακαλέσει τὸν παράνομο ἀφορισμὸ καὶ τοὺς συκοφαντικοὺς ἰσχυρισμοὺς καὶ αἰτιάσεις ἐναντίον μου πού, λόγῳ καὶ τοῦ θεσμικοῦ ρόλου ποὺ εἶχε, συντελοῦσαν στὴν καταρράκωση τῆς προσωπικότητάς μου καὶ ἐμπόδιζαν τὸ ἔργο μου, ἀφοῦ οἱ μαθητές μου στὸ Γυμνάσιο ἔβλεπαν νὰ τοὺς διδάσκει ἕνας ἀφορισμένος θεολόγος! Ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὄχι μόνο δὲν ἀνακάλεσε, ἀλλὰ καὶ συνέχισε τὴν ἴδια τακτική. Ὁπότε, ἕνας ἐκ τῶν δικηγόρων μου μὲ προέτρεψε νὰ μηνύσω τὸν Μητροπολίτη, γιὰ νὰ σταματήσει αὐτὴ ἡ «καταδιωκτικὴ μανία» ἐναντίον μου, ὅπως τὴν χαρακτήρισε ὁ Τύπος.

* * *

Δυστυχῶς στὴν δίκη τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Ἀμβροσίου, ποὺ μὲ δική του εὐθύνη καθυστέρησε δύο χρόνια νὰ πραγματοποιηθεῖ, ἀφοῦ δὲν προσῆλθε στὴν πρώτη δικάσιμο, κατεδείχθη καὶ κατὰ τὴν δίκη, πέραν τῆς συνεχιζόμενης ἐμπαθείας καὶ τῶν ὕβρεων ἐναντίον μου, ἐκεῖνο ποὺ σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο θέλω ἰδιαιτέρως νὰ καταδείξω.

Ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν εἶναι πρὸ τῶν θυρῶν, ἀλλὰ ἀποτελεῖ τετελεσμένο γεγονὸς πλέον στὴν τοπικὴ Μητρόπολη καὶ γενικότερα στὴν Ἐκκλησία…. Tην συνέχεια στην ιστοσελίδα http://apotixisi.blogspot.gr

Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ!

http://www.zoiforos.gr/protoselido

Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος. Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι. Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών…

Zoiforos.GR - avatar Zoiforos.GR

ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ

Η Ελληνική Βουλή ετοιμάζεται να ψηφίσει τα εξοντωτικά μέτρα για τον Ελληνικό λαό, ο οποίος ζει το δικό του δράμα. Οι βουλευτές προστατευμένοι από χιλιάδες αστυνομικούς, θα αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να επιτρέπουν να μετατρέπεται η Χώρα σε προτεκτοράτο, ή όχι.

Τα πρώτα σημάδια είναι αρνητικά. Το πολίτευμα της κατ’ επίφαση δημοκρατίας που ζούμε – γιατί πρόκειται ουσιαστικά για κοινοβουλευτική δικτατορία – εκτρέπεται επικίνδυνα με την λογοκρισία στις ανεξάρτητες φωνές, που επιβάλλεται άνωθεν. Δεν υπάρχει διάλογος για την αντίθετη άποψη.

Καλούμαστε να αποφασίσουμε, ενώ δεν ξέρουμε ποιες άλλες επιλογές έχουμε. Κρύβονται επιμελώς, με φασιστική θρασύτητα, οι αντίθετες φωνές, ιδιαιτέρως οικονομικών επιστημόνων, Ελλήνων και ξένων, που μιλούν για το αδιέξοδο της πορείας μας. Κρύβονται αυτές οι φωνές, γιατί δίνουν λύσεις, αντίθετες όμως με τα συμφέροντα των τραπεζιτών και του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου που διαπλέκεται μαζί τους. Αυτό που προωθείται είναι η νέα ολιγαρχία που θα ελέγχει απόλυτα ολόκληρη την οικονομική και πνευματική ζωή της Χώρας.

Αυτή η μάχη δίνεται! Θα καταστραφεί η μεσαία τάξη που είναι η βάση της δημοκρατίας; Θα επιβληθεί στην κοινωνία μας η κινητή δουλεία χωρίς δικαιώματα, γιατί ένας καταχρεωμένος άνεργος είναι καταδικασμένος να μην έχει δικαιώματα στη ζωή;

Οι νεογραικύλοι που κυβερνούν οδήγησαν τη Χώρα στην λαιμητόμο, με τα ψέματα για την δήθεν σωτηρία της. Το μόνο που έχει ανάγκη η Πατρίδα μας είναι η απαλλαγή από αυτούς. Από αυτούς οι οποίοι προκάλεσαν, αλλά και ενσαρκώνουν την ίδια την κρίση.

Έως πότε θα τους ανεχόμαστε; Έως πότε τα δήθεν Ελληνικά κόμματα της Βουλής, μαριονέτες των ξένων, θα κυβερνούν τούτο τον τόπο;

Έλληνες επαναστατήστε επιτέλους!

Μας πρόδωσαν, μας έκλεψαν τα όνειρα, τώρα παίρνουν και τις ζωές μας…

 

ΚΟΙΝΩΝΙΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

http://www.koinwnia.com

e-mail: koinwnia@koinwnia.com

___

 

Ο,ΤΙ ΣΠΕΙΡΑΜΕ, ΘΕΡΙΖΟΥΜE

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 28th, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

IΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

Ἕδρα: Ἀπόλλωνος 23Β 10557 Ἀθῆναι
Δι’ λληλογραφίαν : ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr website: www.fotgrammi.grΑ.Φ.Μ. 090050859 * Ε´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩN

Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟ !!!

Ο,ΤΙ ΣΠΕΙΡΑΜΕ, ΘΕΡΙΖΟΥΜE ΟΠΩΣ ΣΤΡΩΣΑΜΕ, ΚΟΙΜΟΜΕΘΑ

ΚΑΙ ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΙ ΝΑ Σ’ ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ

9.11.2012

Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας μᾶς διδάσκουν ὅτι ἡ καλλιτέρα θεραπεία εἶναι ἡ πρόληψις. Ὄντως, ἕνα γραμμάριο προλήψεως σώζει ἀπὸ χιλιάδες τόννους θεραπείας. Δυστυχῶς ὅμως ὄχι μόνον οἱ ἰθύνοντες άλλὰ καὶ πολὺς λαός γράφουμε τὶς συμβουλὲς τῶν προγόνων μας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὰ παλαιά μας ὑποδήματα καὶ ἀνεπίδεκτοι ὄντες, δὲν θέλουμε νὰ συνειδητοποιήσουμε καὶ τὸ «μεῖζον πασῶν τῶν ἀρετῶν ἔστιν ἡ διάκρισις»…

Α. ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ

1. Οἱ δῆθεν δημοκράτες καὶ σοσιαλίζοντες μετὰ τὴν μεταπολίτευσι παρέλαβαν ἐλάχιστο χρέος. Ἀλλὰ οἱ μεταπολιτευτικὲς κυβερνήσεις, μὲ τὴν ἄφρονα πολιτική, δημιούργησαν τὴν ἀστυφιλία, τὶς ἀτέρμονες ὑποσχέσεις, τὰ «βολεύματα» τῶν νωθρῶν, τῶν «λουφαδόρων» καὶ «παρασίτων», οἱ ὁποῖοι πάσχιζαν παντοιοτρόπως νὰ βολευθοῦν στὸ δημόσιο. Σχεδὸν ὁ κάθε γονιὸς προσέφερε γῆ καὶ ὕδωρ-σκανδαλώδη ὑποστήριξι σὲ ἐκείνους τοὺς πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ὑπόσχονταν μὲ τὴ σειρά τους «λαγοὺς μὲ πετραχήλια» καὶ διόριζαν τὰ τέκνα τους, ἐγγόνια, βαπτιστήρια καὶ ἐν γένει τὰ σόγια τῶν ἐχόντων ταυτότητα τοῦ κόμματος. Πρὸς τοῦτο ἐδημιουργοῦσαν πολλαπλάσιες ὀργανικὲς θέσεις στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες ἀπ᾿ ὅ,τι στὴν πραγματικότητα ἀπαιτοῦντο.

2. Μάλιστα δὲ αὐτοὶ οἱ ἀναίσχυντοι, ἀνεγκέφαλοι, σπάταλοι καὶ φαῦλοι πολιτικοὶ ἐπάσχιζαν νὰ ἐφαρμόζουν στὴ πρᾶξι τὴν πολιτικὴ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ὅπου ἀκόμη καὶ ἡ τέως Πρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων κ. Ἄννα Ψαρούδα Μπενάκη ἔλεγε τὴν 12.3.2005 πρὸς τὸν νῦν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, τὰ ἑξῆς:

«…Ἀναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, τὴν Προεδρίαν τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας διὰ μίαν πενταετίαν, ὅπου θὰ σημειωθοῦν σημαντικὰ γεγονότα καὶ ἐξελίξεις: Ἡ εὐρωπαϊκὴ ἑνοποίησις θὰ προωθηθῇ μὲ τὴν ψήφισιν ἐνδεχομένως καὶ τῆς Συνταγματικῆς Συνθήκης, τὰ ἐθνικὰ σύνορα καὶ ἕν μέρος τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας θὰ περιορισθοῦν χάριν τῆς εἰρήνης, καὶ τῆς εὐημερίας καὶ τῆς ἀσφαλείας εἰς τὴν διηυρυμένην Εὐρώπην, τὰ δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ πολίτη θὰ ὑποστοῦν μεταβολές, καθὼς θὰ ἠμποροῦν νὰ προστατεύωνται, ἀλλὰ ἴσως καὶ νὰ παραβιάζωνται ἀπὸ ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες πέραν τῶν γνωστῶν καὶ καθιερωμένων καὶ πάντως ἡ Δημοκρατία θὰ συναντήσῃ προκλήσεις καὶ θὰ δοκιμασθῇ ἀπὸ ἐνδεχόμενες νέες μορφές διακυβερνήσεως. Ἡ χώρα μας ἐξ ἄλλου θὰ ἔχῃ νὰ ἀντιμετωπίσῃ σοβαρὰ διλήμματα εἰς πολλοὺς τομεῖς…».

Πῶς τὰ ἐγνώριζε καὶ ἀπὸ πότε ὅλα αὐτά; ; ; Read more »

1. ΠΛΟΥΣΙΟΙ & ΦΤΩΧΟΙ 2. Ο πλουτος κατα την χριστιανικη αντιληψι

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 27th, 2012 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. 16,19-31)

ΠΛΟΥΣΙΟΙ & ΦΤΩΧΟΙ

ΤΟ Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἕνα βιβλίο ἀνεκτιμήτου ἀξίας. Μηδέν μπροστά του ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται», εἶπε ὁ Κύρι­ος, «οἱ δὲ λό­γοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Ἡ ἱ­στορία εἴκοσι αἰώνων ἀποδεικνύει, ὅτι εἶ­νε τὸ αἰώνιο βιβλίο. Ὅπως κανείς δὲ μπο­ρεῖ νὰ σβή­σῃ τὸν ἥλιο, ἔτσι καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ εἶ­νε ὁ πνευματικὸς ἥλιος τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἀπόδειξις ἡ σημερινὴ περικοπή. Εἶνε μιὰ ὑ­πέροχη παραβολὴ τοῦ Κυρίου, ἡ παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου.

* * *

Παρουσιάζονται κυρίως δύο πρόσωπα· ὁ πλούσιος καὶ ὁ φτωχός, ὁ ἕνας στὴν κόλασι ὁ ἄλλος στὸν παράδεισο. Μποροῦμε ἆραγε ἀπ᾽ αὐτὸ νὰ βγά­λουμε τὸ συμπέρασμα, ὅτι κάθε πλούσι­ος θὰ πάῃ στὴν κόλασι καὶ κάθε φτωχὸς στὸν πα­ράδεισο; Ὄχι. Τὸ συμπέρασμα δὲν εἶ­νε ὀρ­θό. Δι­ότι στὴν ἴδια τὴν παραβολὴ βλέ­που­με, ὅτι μέσα στὸν παράδεισο ἔλαμπε σὰν ἄ­στρο φωτεινὸ – ποιός; Ἕνας πλούσιος· ὁ Ἀ­βραάμ. Πῶς κέρδισε αὐτὸς τὸν παράδεισο;
Ὁ Ἀβραὰμ ἔζησε ἀντίθετα ἀπὸ τὸν πλούσιο τῆς παραβολῆς. Ζοῦσε κάτω ἀπὸ σκηνές. Ἡ ζωή του λιτὴ καὶ ἀπέριττη. Καὶ πρὸ παντὸς ἦ­ταν φιλόξενος. Ὅ­πως ὁ ψαρᾶς ῥίχνει τὸ δίχτυ νὰ πιάσῃ ψάρια, ἔτσι αὐτὸς κάθε μέρα ἅ­πλωνε τὸ δίχτυ τῆς φιλαν­θρωπίας· ὅποιον ξένο ἔβλεπε, τὸν φιλοξενοῦ­σε στὴ σκηνή του.
Πλούσιος λοιπὸν ὁ Ἀβραάμ, καὶ τὸν βλέπου­με στὴν καρδιὰ τοῦ παραδείσου. Πλούσι­ος ἦ­ταν καὶ ὁ Ἰώβ, ἄλλη προσωπικότης τῆς πα­λαι­ᾶς διαθήκης, ποὺ ἦταν προστάτης χηρῶν καὶ ὀρφανῶν, κοινωνικὸς καὶ μεταδοτικός. Πλούσι­ος ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ἀντώνιος, καὶ πούλησε ὅ­λη τὴν περιουσία του γιὰ νὰ τὴ δώσῃ στοὺς φτωχούς. Πλούσιοι ἦταν καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἅγιοι.
Πλούσιοι ὑπῆρξαν στὴν πατρίδα μας καὶ οἱ ἐ­θνικοὶ εὐεργέται. Τώρα δὲν ὑπάρχουν πλέον τέτοιοι. Ἡ πτωχὴ Ἑλλὰς ἔχει σήμερα πλουσίους, ἀλλὰ οἱ εὐεργέτες ἔλειψαν. Μαζὶ μὲ ἄλ­λες ὡραῖες παραδόσεις τῆς φυλῆς μας ἔ­σβησε κι αὐτή· σπανίζουν τώρα οἱ εὐεργέτες.
Στὶς 8 Νοεμβρίου, τῶν Ταξιαρχῶν, ἡ Φλώρι­­να ἑορτάζει τὴν ἀπελευθέρωσί της ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγό. Ἀλλὰ γιὰ νὰ συντελεσθῇ ἡ νίκη, ὁ θρίαμβος τοῦ ᾽12, ποιός συνετέλεσε; Οἱ μεγά­λοι εὐεργέτες, ὅπως ὁ Γεώργιος Ἀβέρωφ. Μι­κρὸ παιδί, ἔφυγε ἀπὸ τὸ ὑπόδουλο Μέτσοβο καὶ πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια. Τριάντα χρόνια δούλεψε σκληρά, ἀπέκτησε μεγάλη περιουσία, καὶ τὴν ἔ­δω­σε ὅλη στὸ ἔθνος. Ἔτσι ἀγοράστη­κε τὸ θρυλικὸ ἐ­κεῖνο καράβι, ὁ «Ἀβέρωφ», μὲ τὸ ὁ­ποῖο ὁ ὑ­πέροχος ναύαρχος Παῦλος Κουν­­τουριώ­της, κατεναυμάχησε στὰ Δαρδανέλλια τὸν τουρκικὸ στόλο. Ἕνας εὐεργέτης ὁ Ἀβέρωφ. Καὶ μόνο αὐτός; Γεμάτη εἶνε ἡ ἱστορία ἀ­πὸ εὐ­εργέτες. Καὶ σήμερα ἡ Ἑλλὰς γεννᾷ δρα­στη­ρίους ἀνθρώπους, ἀλλὰ εὐεργέτες ποῦ;
Ἑπομένως εἶνε εὐλογημένος ὁ πλοῦτος – πότε ὅμως; ὅταν γίνεται καλὴ χρῆσις του.
Τέτοιος ἦταν ἆραγε καὶ ὁ πλούσιος τῆς πα­ραβολῆς; Κάθε ἄλλο. Αὐτὸς ἦταν ἕνας ἐγωιστής. Περι­ώριζε τὸ ἐνδιαφέρον του μόνο στὸ ἄ­τομό του, δὲν ἔβλεπε τίποτε ἄλλο. Ὅπως ὁ σα­λίγ­καρος κλείνεται στὸ κέλυφός του, ἔτσι αὐ­τὸς εἶχε κλειστῆ στὸν ἑαυτό του. Ἦταν φίλαυ­τος. Ἤθελε νὰ ἱκανοποιῇ τὶς αἰσθήσεις, νὰ ῥου­φᾷ ὅλες τὶς ἡ­δονές. Ἔμενε σὲ ἀρχον­τικό, ἔτρω­γε τὰ καλύτερα φαγητά, ἔπινε τοὺς πιὸ ἐκλεκτοὺς οἴνους, ντυνόταν πανάκριβα. Ἦταν σκλη­­ρός, ἀπάνθρωπος. Ἕνα σύνθημα εἶχε· ὅ­λα γιὰ τὸν ἑαυτό του, τίποτα γιὰ τοὺς ἄλ­λους.
Κάτω ἀπ᾽ τὸ παλάτι του καθόταν ἕνας πτω­χὸς – πάμπτωχος, ὁ Λάζαρος. Πεινοῦσε, ζητοῦ­σε κάτι νὰ φάῃ. Περίμενε νὰ τινάξουν τὸ τραπεζομάντηλο ἀπ᾽ τὴν τράπεζα τοῦ πλουσίου, γιὰ νὰ φάῃ ἀπὸ τὰ ψίχουλα ποὺ ἔπεφταν…

* * *

Ἀπὸ τότε ποὺ γράφτηκαν αὐτὰ πέρασαν εἴ­­κοσι αἰῶνες, καὶ ὅμως εἶνε ἐπίκαιρα. Τὸ Εὐ­αγγέλιο δὲν παλιώνει ποτέ, εἶνε αἰώνιο. Σὰ νὰ βλέπουμε καὶ σήμερα τὴν παραβο­λὴ νὰ ζων­τα­νεύῃ ἐμπρός μας· εἰκόνες τοῦ ἀσπλάχνου πλουσίου παντοῦ στὸν κόσμο. Ἡ κοινωνία μας παρουσιάζει μεγάλη ἀντίθεσι· ἀπὸ τὸ ἕ­να μέρος οἱ πλούσιοι, ἀπὸ τὸ ἄλλο οἱ φτωχοί.
Οἱ πλούσιοι ἔχουν συγκεντρώσει στὰ χέρια τους τεράστια κεφάλαια, καὶ ὅλα τὰ διαθέτουν μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό τους· γιὰ τοὺς ἄλ­λους τίποτε. Τί κι ἂν ὑπάρχουν ὀρ­φανά, χῆ­ρες, ἄρ­ρωστοι, ἀνάπηροι, δυστυχισμένοι; Αὐ­τοὶ εἶ­νε τυφλοὶ καὶ κουφοί, δὲ βλέπουν δὲν αἰ­σθάνον­ται τὴ δυστυχία γύρω τους. Σπανίως θὰ δῇς στὴν ἐποχή μας πλούσιο νὰ βαδίζῃ στὰ ἴχνη τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ Ἰὼβ καὶ τῶν ἄλλων ποὺ εἴ­παμε. Κατὰ κανόνα ὑπάρχει σκληροκαρ­δία. Ὅ­πως τὸ χρυσάφι σὰν μέταλλο εἶνε ψυχρό, ἔτσι καὶ ἡ καρδιὰ αὐτῶν ποὺ τὸ λατρεύουν· μένει ἀ­συγ­κίνητη, δὲ νιώθει ἀνάγκη νὰ κάνῃ ἔλεος.
Τὰ κράτη στὶς ἀποθῆκες τους ἔχουν τεράστιες ποσότητες τροφίμων. Ἀκόμα καὶ ἡ δική μας χώρα ἔχει ἀποθέματα. Ἐμεῖς, μικρὰ παιδιά, γνωρίζαμε, ὅτι ἡ πατρίδα μας δὲν εἶνε αὐ­τάρκης· σιτάρι, ῥύζι, ὅλα τὰ προμηθευόταν ἀπ᾽ ἔξω· φτωχὸς τόπος εἶνε. Ἀλλ᾽ εὐλο­γητὸς ὁ Θεός! μὲ τὸν κόπο τῶν παιδιῶν της, καὶ ἰδί­ως μὲ τὰ δύο ἑκατομμύρια προσφύγων ποὺ ἦρθαν ἀπ᾽ τὴ Μικρὰ Ἀσία, ὁ βράχος αὐ­τὸς τίναξε ῥόδα καὶ ἔγινε πλέον αὐτάρκης χώ­­ρα. Πολλὰ ἐκλεκτὰ προϊόντα παράγει· ἀχλάδια, μῆλα, ῥοδάκινα…, τόννους ὁλόκληρους.
Καὶ ἐρωτῶ· κάνουμε ἔλεος; Ὄχι δυστυ­χῶς. Περισσεύουν ἀγαθά. Μπορούσαμε νὰ φορτώσου­με μερικὰ καράβια μὲ ἑλληνικὴ σημαία καὶ νὰ τὰ πᾶμε κάτω ἐκεῖ, ποὺ πεθαίνουν κάθε μέρα παιδιὰ σὰν τὶς μῦγες. Καὶ ὅμως ἐ­μεῖς, ἄσπλαχνοι, δὲν σκεπτόμεθα αὐτοὺς ποὺ πεινοῦν· ἀνοίγουμε χωματερὲς καὶ θάβουμε τὰ προϊόντα! Θὰ τιμωρηροῦμε, θὰ πεινάσουμε, θὰ ποῦμε τὸ ψωμὶ ψωμάκι, καὶ θὰ ζητοῦμε τὰ ἄλλα ἔθνη νὰ σπεύσουν εἰς βοήθειάν μας. Νὰ λέμε Δόξα τῷ Θεῷ καὶ νὰ σκεπτώμεθα ὅτι, τὴν ὥρα ποὺ ἐ­μεῖς καθόμαστε στὸ τραπέζι, ἄλλοι στὴν Ἀσία καὶ στὴν Ἀφρικὴ πεινοῦν καὶ πεθαίνουν. Καὶ ὑπάρχουν ἀγαθά. Εἶνε ψέμα ὅτι δὲν φτάνει ἡ γῆ νὰ θρέψῃ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ ἐπιστήμη ἀπέδειξε, ὅτι διπλάσιο καὶ τριπλάσιο πληθυσμὸ μπορεῖ νὰ συντηρή­σῃ καὶ νὰ ζήσουν ὅλοι. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ἀγάπη καὶ δικαιοσύνη.
Ὁ πλούσιος καταδικάστηκε ὄχι γιατὶ ἦταν πλούσιος ἀλλὰ γιατὶ ἦταν ἄσπλαχνος. Γι᾽ αὐ­τὸ εἶχε τέτοιο τέλος, αἰώνια κόλασι. Λένε μερικοί· Μὰ ὑπάρχει κόλασι;… Ἐμένα ρωτᾶτε; Ρωτῆστε τὸν ἑαυτό σας. Τὴν ὥρα ποὺ κάνουμε τὸ κακὸ ἔχουμε τύψεις συνειδήσε­ως. Ὁ ἐγ­κληματίας δὲν ἡσυχάζει. «Κάϊν Κάϊν», ἀκούει, «ποῦ εἶνε ὁ Ἄβελ ὁ ἀδελφός σου;» (Γέν. 4,9). Ζοῦμε μιὰ μικρὴ κόλασι· ἂς μὴ ζήσουμε καὶ τὴ μεγάλη, πέραν τοῦ τάφου. Κ᾽ ἐγὼ δὲν ἤθελα νὰ ὑπάρχῃ κόλασι, λέει ὁ ἱ. Χρυσόστομος, για­τὶ εἶμαι ἁμαρτωλός· ἀλλὰ ὑπάρχει. Γιὰ μερικοὺς ἀνελεήμονες πλουσίους, κι ἂν δὲν ὑπῆρ­χε, ἔπρεπε γίνῃ, λέει κάποιος φιλόσοφος· βα­ρὺ εἶνε τὸ κρίμα τους. «Οὐαὶ σ᾽ ἐσᾶς τοὺς πλου­σίους…», εἶπε ὁ Κύριος (Λουκ. 6,24). «Τὸν ἄσπλαχνο μὲ τοὺς ἀθέους θὰ κατακρίνῃ ὁ Χριστός», λέει κι ὁ ἐθνικός μας ποιητής.
Μαύρη λοιπὸν ἡ εἰκόνα τοῦ πλουσίου, τῶν ἀν­­θρώπων τοῦ κεφαλαίου ἐν γένει. Ἀντιθέτως ἡ εἰκόνα τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου εἶνε φωτει­­νή. Γιατί σώθηκε; μόνο ἐπειδὴ ἦταν φτωχός; Ὄχι. Πῆγε στὸν παράδεισο, διότι εἶχε μιὰ ἀρε­τὴ σπανία. Δὲ γόγγυσε, δὲ βλαστήμησε, δὲν καταράστηκε τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε, δὲν ἔκανε κανένα ἔγκλημα. Ἔδειξε ὑπομονή. Καὶ χάρις στὴν ὑπομονή του, ποὺ εἶνε μεγάλη ἀρε­τή, ἀξιώθηκε νὰ σωθῇ.

* * *

Ἀδελφοί μου! Ὑπάρχει πλούσιος μεταξύ μας; Μὴ πηγαίνει τὸ μυαλό μας μόνο στοὺς ἑ­κατομμυριούχους. Πλούσιος εἶνε καθένας ποὺ ἔχει κάποιο περίσσευμα. Καὶ ὅλοι ἔχουμε κάτι ποὺ περισσεύει. Ἐκεῖνο λοιπὸν ποὺ περισσεύει, δὲν εἶνε δικό σας, λέει ὁ ποιητής· «εἶνε τῆς χήρας, τοῦ ὀρφανοῦ, καὶ μὴν τὸ σπατα­λᾶ­τε». Μὲ τὴν ἔννοια λοιπὸν αὐτὴ πλούσιοι εἶνε πολλοί· καὶ ὅλοι μποροῦμε νὰ κάνουμε τὸ καλό.
Λένε γιὰ τὸ Μέγα Ἀντώνιο, ὅτι ἄγ­γελος Κυρίου τὸν πῆγε στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τοῦ ἔ­δει­ξε ἕνα τσαγκάρη. Δόξα τῷ Θεῷ, εἶπε αὐ­τός, σηκώνομαι τὸ πρωί, κάνω τὸ σταυρό μου, ἐργά­ζομαι ἐδῶ, καὶ ἀπὸ τὸ ψωμὶ ποὺ βγάζω τὸ μι­σὸ τὸ δίνω στοὺς φτωχούς. Θαύμασε ὁ Ἀντώνιος, ὅτι μέσ᾽ στὴν πολιτεία ὑπῆρχε τέτοια ἁγιότης. Διότι δὲν εἶνε ἀνάγκη νὰ πᾷς στὸ Ἅγιο Ὄ­ρος γιὰ νὰ γίνῃς ἀσκητής· καὶ μέσα ἐδῶ στὴν κοινωνία, ἂν θέλῃς, μπορεῖς ν᾽ ἁγιάσῃς καὶ ν᾽ ἀξιωθῇς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ὑπάρχει δυστυχία. Νὰ εἴμεθα μεταδοτικοὶ καὶ εὐχάριστοι. Διότι ἡ ἀδικία εἶνε δυναμίτης ποὺ προκαλεῖ τὴν ἀνατροπή. Ἐὰν ἐ­φηρμόζετο τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν θὰ ἐγίνοντο ἐπαναστάσεις ποὺ ζητοῦν νὰ φέρουν τὴν ἰσότητα.
Εἴθε, ἀγαπητοί μου, νὰ ἔχουμε πάντοτε σπλά­χνα οἰκτιρμῶν, γιὰ νὰ μᾶς ἐλεήσῃ ὁ Θεὸς καὶ ν᾽ ἀξιωθοῦμε τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου,  ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 4-11-1984)

Ο πλουτος κατα την χριστιανικη αντιληψι

«Ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη» (Λουκ. 16,22)

ΟΙ ἄνθρωποι, ἀγαπητοί μου, σὲ ὁποιοδήπο­τε μέρος τῆς γῆς κι ἂν κατοικοῦν καὶ ὁ­­ποιοδήποτε χρῶμα κι ἂν ἔχουν, ὅλοι μέσα τους ἔχουν ἕνα πόθο· θέλουν νὰ ζήσουν εὐ­τυχισμένοι. Παγ­κόσμιος εἶνε ὁ πόθος αὐτός. Ἀλλ᾽ ἐνῷ ὅλοι συμφωνοῦν σ᾽ αὐτό, ἐν τούτοις ὑπάρχει διαφωνία ὡς πρὸς τὸ ποιό εἶνε ἐκεῖνο ποὺ δίνει τὴν εὐτυχία. Τὸ μέγα ἐρώτη­μα εἶνε· τί κάνει τὸν ἄνθρωπο εὐτυχισμένο; Read more »

PREDICĂ LA BOGATUL NEMILOSTIV ŞI SĂRACUL LAZĂR

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 27th, 2012 | filed Filed under: Român (ROYMANIKA)

MITROPOLITUL AUGUSTIN DE FLORINA:

PREDICĂ LA BOGATUL NEMILOSTIV ŞI SĂRACUL LAZĂR

(DUMINICA A XXII-A DUPĂ RUSALII)

Ce este Iadul?

“…. ca să nu vină şi ei în acest loc de chin” (Luca 16,28)

Alte articole:

EXISTĂ O ALTĂ LUME? Iată, iubiţii mei, uriaşa întrebare pe care o pune astăzi Sfânta Evanghelie.

M-am dus odată într-un sat şi acolo m-au întrebat: Cine a venit din lumea cealaltă? Oare a înviat cineva, ca să ne spună ce se întâmplă dincolo?... Dar ce credeţi, cei care cer să vadă un mort înviind, şi dacă acesta va învia, îl vor crede? Mă îndoiesc. Nu neg faptul că nu este o mică dovadă învierea unui mort. Dar există alta şi mai puternică. Şi mii de morţi să învieze din mormânt, nu sunt dovezi care să-ţi închidă gura. Pentru că sunt oameni. Eu o singură dovadă o consider de necombătut. Pe cea amintită astăzi de Evanghelie şi mai presus de orice altă dovadă şi argument şi document. Şi aceasta este Sfânta Scriptură.

Sfânta Scriptură nu a spus niciodată vreo minciună; nu s-a găsit în paginile ei vreo greşeală. Cuprinde cuvintele lui Dumnezeu. A spus-o Hristos:

„Cerul şi pământul vor trece, dar cuvintele Mele nu vor trece”(Matei 24,35).

Eu aşadar, fraţii mei, nu aştept să învieze un mort din mormânt, nici să-mi întărească credinţa omul de ştiinţă X sau Y.Îmi este suficient şi binecuvintez pe Sfânta Treime pentru că ne-a dat această carte mică, Evanghelia, ca să o avem povăţuitoare în viaţa noastră, far în întunecimile sufletului. De aceea, este un nefericit acela care nu citeşte Evanghelia şi mai nefericit acela care o citeşte, dar nu încearcă să o împlinească. Aşadar, sfătuiesc şi rog: nici o casă fără Evanghelie! Sfântul Ioan Gură de Aur zice:

„Unde este Evanghelia, diavolul nu se apropie!”.

***

Nemuritoarea Evanghelie ne asigură şi de faptul că există altă lume. O propovăduieşte Vechiul şi, în principal, Noul Testament. Există iad, există rai! O propovăduieşte pretutindeni, o spune şi astăzi prin pilda bogatului şi a lui Lazăr.

Iată ce istoriseşte! Este ştiut. Ce zice?

Se aud glasuri. De unde? Bogatul strigă din iad. Iad?

– Veţi zice: Vai, vai!…

– Să vă spun, fraţii mei. Eu astăzi nu am venit să predic. Când aseară am citit pericopa, am zis: Ah, de-aş fi într-o peşteră din Sfântul Munte, să mă mântuiască Dumnezeu, să nu merg şi eu în iad!Pentru că şi eu, ca un păcătos, vreau să nu existe iadul. Dar din nefericire există! După cum există noapte, există şi iad. Şi aţi auzit ce a discutat bogatul din iad cu dreptul Avraam din rai, acolo unde s-a dus şi săracul Lazăr. Ne spune Evanghelia astăzi.

Vede bogatul pe Lazăr în acele măreţii şi-l roagă pe Avraam pentru puţină răcoare. Cu neputinţă, răspunde Avraam. Cere atunci un dar pentru cei cinci fraţi ai săi. Să învieze Lazăr din morţi, să se ducă să le spună să se pocăiască, pentru ca să nu sfârşească şi ei în iad. Zice Avraam:

„Au pe Moise şi pe prooroci” (Luca 16,29), au Sfânta Scriptură.

– Nu, zice bogatul; dacă va avea loc o înviere din morţi, vor crede.

– Nu, zice în sfârşit Avraam. Dacă nu cred în Sfânta Scriptură, chiar dacă ar învia cineva din morţi, tot nu vor crede.

***

Vedem aşadar doi bogaţi. Pe unul în inima iadului, pe altul (Avraam) în inima raiului. Cum se întâmplă asta? Erau diferiţi. Unul îşi închidea poarta, altul o deschidea. Unul era neîndurător, altul era îndurător. Daţi-mi bogaţi ca Avraam! Dacă am fi avut astfel de bogaţi, n-ar mai fi existat vorba despre săraci. Dacă păşeşti pe drumul lui Avraam, vei merge direct în inima raiului. Dacă păşeşti pe drumul celui nemilostiv, vei merge în inima iadului.

– Şi ce este acest iad?, veţi întreba.

– Îmi cereţi părerea mea? Nu are valoare. Să ne sprijinim iarăşi pe Sfânta Scriptură. Ce spune ea despre acest subiect? Prin imagini, pilde, exemple, într-un limbaj alegoric şi metaforic, ni se creează o idee despre groaznicul iad.

În puţine cuvinte: iad = foc, mare de foc, lac arzând; foc, care deşi arde, nu luminează. Iadul este întuneric, iadul este scrâşnirea dinţilor. Vor clănţăni din fălci. Iadul va fi foame şi sete de veşnicele bunătăţi; cei din iad “vor flămânzi ca un câine” (Psalmul 58, 7 şi 17), vor fi ca şi câinii flămânzi. Iad – va să zică – loc al mirosului greu, din cauza necurăţiei oamenilor. Dacă mormintele sfinţilor noştri, când le deschideau, izvorau bună mireasmă – noi credem în cinstitele moaşte –, oasele păcătoşilor vor avea un miros greu. O, voi, care cheltuiţi atâţia bani pe parfumuri, gândiţi-vă că într-o zi acest trup va fi izvor de o nedescrisă rea-mirosire. Iadul înseamnă obezi insuportabile. Iad – nu v-am zis încă nimic – este locul unde nu răsare floarea care se numeşte nădejde. Toţi, şi criminalul, şi ucigaşul, şi tâlharul, şi condamnatul, şi întemniţatul, trăiesc cu nădejde. Nădejde, tu niciodată nu-l laşi pe om! Dar acolo, în iad, nu mai există nădejde de întoarcere şi de îndreptare. Zile, săptămâni, luni, ani, veacuri, milenii vor trece. Dar niciodată iadul nu va avea sfârşit.

Un exemplu. Care este cel mai mare munte din Grecia? Olimpul. Trei kilometri înălţime. Închipuiţi-vă acest munte ca fiind din nisip subţire, ca şi nisipul din Sahara, şi o cioară venind la fiecare o mie de ani şi luând în ciocul său un fir de nisip. Sau imaginaţi-vă un ocean. Şi la fiecare mie de ani, trecând un înger şi luând o picătură de apă.

Câte mii de ani trebuie să treacă până va veni ultima clipă când cioara va lua ultimul fir de nisip, iar îngerul ultima picătură de apă? Şi totuşi clipa aceea va veni. Să fiţi siguri. Însă nu va veni niciodată clipa în care îngerul va spune: “Iadul a luat sfârşit”.

O, dacă ar fi cu putinţă să ajungă la urechile noastre glasurile celor ce se chinuie în iad, ce am fi auzit? Plângere şi ţipăt mult s-a auzit jos, în „valea lui Iosafat” (Ioil 3: 2). Ce strigă ei? Un cuvânt, fraţii mei, pe care aici în lume să nu-l spuneţi. Este păcat. Care cuvânt? „Blestem”, „Blestem”, „Blestem”!… Dar ce blesteamă?

Vor spune: Picioare, care în zilele de duminică alergaţi la cluburile drăceşti, la golfuri şi la teatre, şi nu aţi călcat în biserică, să fiţi blestemate. Mâini, care nu aţi făcut semnul crucii cu grijă, normal şi corespunzător, cu rugăciunea „Doamne Iisuse Hristoase, miluieşte-mă pe mine păcătosul!”; mâini care nu aţi dat milostenie, mâini care aţi lovit, mâini care aţi pălmuit, mâini care aţi ucis, mâini care aţi lucrat împotriva Sfântei Evanghelii, mâini care aţi lovit pe mamă şi pe tată, să fiţi blestemate! Urechi, care ore în şir v-aţi întins să ascultaţi toate lucrurile ruşinoase; urechi, care v-aţi astupat ca să nu auziţi propovăduirea Evangheliei; urechi păcătoase, să fiţi blestemate! Şi voi, ochilor, care în loc să priviţi cerul, stelele, sfintele icoane, v-aţi deschis pentru păcat şi v-aţi făcut magneţi ai iadului, să fiţi blestemaţi! Limbilor, care n-aţi spus nici măcar un „Slavă Ţie, Dumnezeule!”,limbi care aţi bârfit, aţi vrăjit, v-aţi certat; limbi, care v-aţi mişcat spre a huli pe Dumnezeu, pe Preasfânta Născătoare de Dumnezeu, pe Sfinţi, să fiţi blestemate!

***

O, fraţii mei! Aceste cuvinte le veţi asculta? Vă veţi pocăi? Ce veţi face astăzi? Dacă luaţi hotărârea cea bună, bucurie îngerilor, bucurie în cer, bucurie Sfintei Treimi. Dacă însă nu vă veţi pocăi, o, atunci să fiţi siguri că va veni o zi, cea din urmă zi, în care îngerul Domnului va striga pentru noi: „Săvârşitu-s-a”. Pentru că „este rânduit oamenilor odată să moară, iar după aceea judecata” (Evrei 9, 27).Vom muri ca să mergem la Judecată.

În sfârşit, vă fac o urare:

„Sfârşit creştinesc vieţii noastre, fără durere, neînfruntat, în pace, şi răspuns bun la Înfricoşătorul Scaun de Judecată a lui Hristos“ (Sf. Liturghie).

Mă rog ca noi toţi, atunci când va veni ceasul cel din urmă, să ne pecetluim viaţa cu cuvintele tâlharului:

“Pomeneşte-mă Doamne, când vei veni întru împărăţia Ta”(Luca 23,42).

Amin.

† Episcopul Augustin

(Sfânta Biserică a Sfântului Atanasie – “Ghefiras” – Tesalonic, 30.10.1960)

Sursa: „KIRIAKODROMION AUGUSTINIAN” (92 predici la duminici ale Mitropolitului Augustin de Florina)

ΜΙΑ ΑΛΥΣΙΔΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ! ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΝ …

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 27th, 2012 | filed Filed under: ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙ, ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ

κετήριος Κανν ες τν ησον Χριστόν


ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΝ
 …

  • νεξάρτητα πό τό πς θά ντιδράσει καθένας μας στίς κρίσιμες αυτές στιγμές γιά τήν Πατρίδα καί τό  θνος μας, πρτος  καί πιό ποτελεσματικός τρόπος εναι μετάνοια, καταφυγή μέ πίστη στόν Θεό καί θερμή προσευχή μας, στε κενος νά  «ναλάβει»  νά μς προστατεύσει καί νά μς καθοδηγήσει.
  • Ξεκίνησε στίς 6.11.12 μία λυσίδα προσευχς καί κεσίας στόν Κύριο μν ησο Χριστό : καθένας μας διαβάζει μόλις μπορέσει τον παρακάτω κετήριο κανόνα,  στε κάθε στιγμή το 24ώρου η εχή το καθενός μας νά συνθέτει μαζί μέ ατές τν λλων συμπατριωτν μας, μία  διάκοπη  κραυγή πρός τόν Ορανό: 

Oκετήριος Κανν ες τν ησον Χριστόν

(ποίημα του Αγίου Θεοκτίστου του Στουδίτου-9ος αι.

Ωδή α΄. Ήχος β΄.
Εν βυθώ κατέστρωσε.

Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού μακρόθυμε, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα, Ιησού και γλύκανον, την καρδίαν μου πολυέλεε δέομαι, Ιησού σωτήρ μου, ίνα μεγαλύνω σε σωζόμενος. Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού διάνοιξον, της μετανοίας μοι πύλας φιλάνθρωπε, Ιησού και δέξαι με, σοι προσπίπτοντα και θερμώς εξαιτούμενον, Ιησού σωτήρ μου, των πλημμελημάτων την συγχώρησιν. Ιησού γλυκύτατε Χριστέ, Ιησού εξάρπασον, εκ της χειρός του δολίου Βελίαρ με, Ιησού και ποίησον, δεξιόν καμέ παραστάτην της δόξης σου, Ιησού Χριστέ μου, μοίρας ευωνύμου λυτρωσάμενος.

Θεοτοκίον

Ιησούν γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον, υπέρ αχρείων ικετών πανάχραντε, όπως της κολάσεως, ταις πρεσβείαις σου λυτρωθώμεν αμόλυντε, οι μεμολυσμένοι, δόξης αϊδίου απολαύσαντες.

Ωδή γ΄.
Εν πέτρα με της πίστεως.

Εισάκουσον φιλάνθρωπε Ιησού μου, του δούλου σου βοώντος εν κατανύξι, και ρύσαι Ιησού μου της καταδίκης, και της κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε.Υπόδεξαι τον δούλόν σου Ιησού μου, προσπίπτοντα συν δάκρυσιν Ιησού μου, και σώσον Ιησού μου μετανοούντα, και της γεέννης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ιησού γλυκύτατε πολυέλεε. Τον χρόνον Ιησού μου ον δέδωκάς μοι, εις πάθη εδαπάνησα Ιησού μου, διό με Ιησού μου μη απορρίψης, αλλ’ ανακάλεσαι, δέομαι Δέσποτα, Ιησού γλυκύτατε και διάσωσον.

Θεοτοκίον.
Παρθένε η τεκούσα τον Ιησού μου, ικέτευε ρυσθήναί με της γεέννης, η μόνη προστασία των θλιβομένων, θεοχαρίτωτε, και καταξίωσον, της ζωής πανάμωμε της αγήρω με.

Κάθισμα. Ήχος α΄.
Τον τάφο σου Σωτήρ.

Σωτήρ μου Ιησού, ο τον άσωτον σώσας, σωτήρ μου Ιησού, ο δεξάμενος πόρνην, καμέ νυν ελέησον, Ιησού πολυέλεε. σώσον οίκτειρον, ω Ιησού ευεργέτα, ώσπερ ώκτειρας, τον Μανασσήν Ιησού μου, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Ωδή δ΄.
Ελήλυθας εκ παρθένου.

Θεράπευσον, Ιησού μου ψυχής μου τα τραύματα, Ιησού μου δέομαι, και της χειρός με εξάρπασον, Ιησού μου εύσπλαγχνε, του ψυχοφθόρου Βελίαρ και διάσωσον. Ημάρτηκα, Ιησού μου γλυκύτατε εύσπλαγχνε. Ιησού μου σώσόν με, τον προσφυγόντα τη σκέπη σου, Ιησού μακρόθυμε, και βασιλείας της σης με καταξίωσον. Ουχ ήμαρτεν, Ιησού μου ουδείς ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο ταλαίπωρος, νυν δε προσπίπτω δεόμενος. Ιησού μου σώσόν με, και την ζωήν Ιησού μου κληροδότησον.

Θεοτοκίον.
Πανύμνητε Ιησούν η γεννήσασα Κύριον, αυτόν καθικέτευε, του λυτρωθήναι κολάσεως, πάντας τους υμνούντάς σε, και Θεοτόκον κυρίως ονομάζοντες.

Ωδή ε΄.
Ο φωτισμός των εν σκότει.

Συ φωτισμός, Ιησού μου νοός μου, συ σωτηρία, της απεγνωσμένης ψυχής μου Σώτερ, συ Ιησού μου της κολάσεως ρύσαι, και γεέννης εμέ κραυγάζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον. Ολοσχερώς Ιησού μου προς πάθη της ατιμίας, καταβεβλημένος ήδη κραυγάζω. συ Ιησού μου, βοηθείας μοι χείρα, καταπέμψας έκσπασον κράζοντα, σώσον Ιησού μου, Χριστέ με τον άθλιον. Βέβηλον νουν, Ιησού περιφέρων αναβοώ σοι. κάθαρον του ρύπου με των πταισμάτων, και λύτρωσαί με τον εις βάθη κακίας, εξ ανωσίας κατολισθήσαντα, σώτερ Ιησού μου, και σώσόν με δέομαι.

Θεοτοκίον

Τον Ιησούν, η γεννήσασσα Κόρη Θεοκυήτορ, τούτον εκδυσώπει σωθήναι πάντας τους ορθοδόξους, μοναστάς και μιγάδαας, και γεέννης ρυσθήναι κράζοντας? πλην σου προστασίαν, βεβαίαν ουκ έγνωμεν.

Ωδή .
Εν αβύσσω πταισμάτων.

Ιησού μου Χριστέ πολυέλεε, εξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ω Ιησού και σώσόν με, και φθοράς Ιησού με εξάρπασον. Ιησού μου ου γέγονεν έτερος, άσωτος ουδείς, ως εγώ ο ταλαίπωρος, ω Ιησού φιλάνθρωπε. αλλά συ Ιησού με διάσωσον.Ιησού μου και πόρνην και άσωτον, και τον Μανασσήν και τελώνην νενίκηκα, ω Ιησού μου πάθεσι, και ληστήν Ιησού Νινευίτας τε.

Θεοτοκίον.
Ιησού τον Χριστόν μου κυήσασα, άχραντε Παρθένε, η μόνη αμόλυντος, μεμολυσμένον όντα με, πρεσβειών σου υσσώπω νυν κάθαρον.

Κοντάκιον.Ήχος δ΄.
Επεφάνης σήμερον.

Ιησού γλυκύτατε, το φως του κόσμου, της ψυχής μου φώτισον, τους οφθαλμούς Υιέ Θεού, τη θεαυγεί σου λαμπρότητι, ίνα υμνώ σε το φως το ανέσπερον.

 Ωδή ζ΄.
Εικόνος χρυσής.

Χριστέ Ιησού, ουδείς ήμαρτεν εν γη εκ του αιώνος, ω Ιησού μου ώσπερ ήμαρτον, εγώ ο τάλας και άσωτος. όθεν Ιησού μου βοώ σοι. μελωδούντά με οίκτειρον, ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών. Χριστέ Ιησού, εν τω φόβω σου βοώ καθήλωσόν με, ω Ιησού μου και κυβέρνησον, νυν προς λιμένα τον εύδιον, όπως Ιησού μου οικτίρμον, μελωδώ σοι σωζόμενος. ευλογητός ει ο Θεός, ο των πατέρων ημών. Χριστέ Ιησού, μυριάκις υπεσχέθην σοι ο τάλας, ω Ιησού μου την μετάνοιαν, αλλ’ εψευσάμην ο άθλιος. Όθεν Ιησού μου βοώ σοι. την αναίσθητον μένουσαν, ψυχήν μου φώτισον Χριστέ, ο των πατέρων Θεός.

 Θεοτοκίον.
Χριστόν Ιησούν, η γεννήσασα φρικτώς και υπέρ φύσιν, αυτόν δυσώπει παναμώμητε, τα παρά φύσιν μου πταίσματα, πάντα συγχωρήσαί μοι Κόρη, ίνα κράζω σωζόμενος. ευλογημένη η Θεόν σαρκί κυήσασα.

 Ωδή η΄.
Τον εν καμίνω του πυρός.

Σε Ιησού μου δυσωπώ ως την πόρνην Ιησού μου ελυτρώσω, των πολλών εγκλημάτων, ούτω καμέ Ιησού, Χριστέ μου λύτρωσαι και κάθαρον, την ρερυπωμένην ψυχήν μου, Ιησού μου.Καθυποκύψας Ιησού, ταις αλόγοις ηδοναίς άλογος ώφθην, και τοις κτήνεσιν όντως, ω Ιησού μου οικτρώς, ο τάλας Σώτερ αφωμοίωμαι. όθεν Ιησού με της αλογίας ρύσαι. Περιπεσών ω Ιησού, ψυχοφθόροις εν λησταίς απεγυμνώθην, την στολήν Ιησού μου, την θεοΰφαντον νυν, και κείμαι μώλωψι κατάστικτος. έλαιον Χριστέ μου επίχεε και οίνον.

 Θεοτοκίον.
Τον Ιησού μου και Θεόν, η βαστάσασα Χριστόν ανερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, τούτον δυσώπει αεί, κινδύνων σώζεσθαι τους δούλους σου, και τους υμνητάς σου απείρανδρε Παρθένε.

 Ωδή θ΄.
Τον εκ Θεού Θεόν Λόγον.

Τον Μανασσήν Ιησού μου, τον τελώνην την πόρνην, τον άσωτον οικτίρμον Ιησού, και τον ληστήν υπερβέβηκα, Ιησού μου εν έργοις, αισχίστοις και ατόποις Ιησού? αλλά συ Ιησού μου, προφθάσας με διάσωσον. Τους εξ Αδάμ Ιησού μου, αμαρτήσαντας πάντας, προ νόμου και εν νόμω Ιησού, και μετά νόμον ο άθλιος, Ιησού μου και χάριν, νενίκηκα τοις πάθεσιν οικτρώς, αλλά συ Ιησού μου, τοις κρίμασί σου σώσόν με. Μη χωρισθώ Ιησού μου, της αφράστου δόξης, μη τύχω της μερίδος Ιησού, της ευωνύμου γλυκύτατε, Ιησού αλλά συ με, τοις δεξιοίς προβάτοις σου Χριστέ, Ιησού μου συντάξας, ανάπαυσον ως εύσπλαγχνος. 

Θεοτοκίον.
Τον Ιησούν Θεοτόκε, ον εβάστασας μόνη, απείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, τούτον αγνή εξιλέωσε, ως υιόν σου και κτίστην, ρυσθήναι τους προστρέχοντας εις σε, πειρασμών και κινδύνων, και του πυρός του μέλλοντος.

Στιχηρά προσόμοια.Ήχος πλ. δ΄.
Όλην αποθέμενοι.

Ιησού γλυκύτατε, ψυχής εμής θυμηδία, Ιησού η κάθαρσις, του νοός μου Δέσποτα πολυέλεε, Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου παντοδύναμε, μη καταλίπης με, σώτερ Ιησού με ελέησον, και λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ιησού και αξίωσον, της των σωζομένων, μερίδος Ιησού και τω χορώ, των εκλεκτών σου με σύνταξον, Ιησού φιλάνθρωπε. Ιησού γλυκύτατε, των αποστόλων η δόξα, Ιησού μου καύχημα, των μαρτύρων Δέσποτα παντοδύναμε, Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου ωραιότατε, τον σοι προστρέχοντα, σώτερ Ιησού μου ελέησον, πρεσβείαις της τεκούσης σε, πάντων Ιησού των αγίων σου, προφητών τε πάντων, σωτήρ μου Ιησού και της τρυφής, του παραδείσου αξίωσον, Ιησού πανάγαθε.

 Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.

Ιησού γλυκύτατε, των μοναζόντων το κλέος, Ιησού μακρόθυμε, ασκητών εντρύφημα και καλλώπισμα. Ιησού σώσόν με, Ιησού σωτήρ μου, Ιησού μου πολυέλεε, χειρός εξάρπασον, σώτερ Ιησού μου του δράκοντος, και τούτου των παγίδων με, σώτερ Ιησού ελευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, σωτήρ μου Ιησού αναγαγών, και δεξιοίς συναρίθμησον, Ιησού προβάτοις με.

Και νυν…

Θεοτοκίον.

Μη καταπιστεύσης με, ανθρωπίνη προστασία, Παναγία Δέσποινα, αλλά δέξαι δέησιν του ικέτου σου. θλίψις γαρ έχει με, φέρειν ου δύναμαι, των δαιμόνων τα τοξεύματα. σκέπην ου κέκτημαι, ουδέ πού προσφύγω ο άθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, και παραμυθίαν ουκ έχω πλην σου. Δέσποινα του κόσμου, ελπίς και προστασία των πιστών, μη μου παρίδης την δέησιν, το συμφέρον ποίησον. 

 Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός, ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας και τοις τραύμασί σου τα τραύματά μου ιατρεύσας, χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως. συγκέρασόν μου το σώμα από οσμής του ζωοποιού σώματός σου και γλύκανόν μου την ψυχήν τω σω τιμίω αίματι από της πικρίας, ην με ο αντίδικος επότισεν. Ύψωσον τον νουν μου προς σε, κάτω ελκυσθέντα, και ανάγαγέ με από του χάσματος της απωλείας, ότι ουκ έχω μετάνοιαν, ουκ έχω κατάνυξιν, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν, τα επανάγοντα τα τέκνα προς την ιδίαν κληρονομίαν. Εσκότισμαι τον νουν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι και ουκ ισχύω ατενίσαι προς σε εν οδύνη. ου δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της προς σε αγάπης. Αλλά, Δέσποτα Κύριε, Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησίν σου? χάρισαί μοι την χάριν σου και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σης εικόνος. Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης. έξελθε εις αναζήτησίν μου, επανάγαγέ με προς την νομήν σου, συναρίθμησόν με τοις προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου μυστηρίων, πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου και πάντων των αγίων σου. Αμήν.

(Ποίημα Θεοκτίστου Μοναχού του Στουδίτου)

ΟΣΟΙ ΘΕΛΟΥΝ  ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΟΥΝ : 

http://www.youtube.com/watch?v=qcaDd0jO_Rc&feature=related

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 22nd, 2012 | filed Filed under: EKKΛΗΣΙΑΣΤ. ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Θα πραγματοποιηθεί τελικά σήμερα σήμερα Πέμπτη 1η Νοεμβρίου 2012 η τελευταία βλάσφημη παράσταση που ονομάζεται Coprus Christi, στις 9.15μ.μ

Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας ισχύει κανονικά για σήμερα στις  7.00 μ.μ. στην Ιερά Οδό 44 στο Γκάζι.

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/408-corpus-christi.html

Είπαν ότι ολοκληρώνονται οι βλάσφημες παραστάσεις στο Χυτήριο της βλασφημίας. Σήμερα όμως θα παιχθεί! Κάνουν ανακοινώσεις για να πιάσουν τους χριστιανούς στον ύπνο

Ενημερώστε κι άλλους για να κατεβούν και σήμερα στη διαμαρτυρία.

 (ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟΥΛΑ)

Με κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν η Βάσια Παναγοπούλου και ο Λαέρτης Βασιλείου, γνωστοποίησαν την αναβολή των παραστάσεων, στο Θέατρο Χυτήριο, του βλάσφημου θεατρικού έργου Corpus Christi προκάλεσαν θύελλα στην Αθήνα.  Οι ευλαβείς κληρικοί και ο πιστός λαός έδωσαν εξετάσεις

Η ανακοίνωση συγκεκριμένα αναφέρει τα εξής:

«Οι παραστάσεις του Corpus Christi, στο θέατρο Χυτήριο, ολοκληρώνονται. Δεν ήταν πρόθεσή μας ούτε να προκαλέσουμε το “θρησκευτικό συναίσθημα” ούτε να δημιουργήσουμε εντάσεις και πολύ περισσότερο να ζήσουμε εικόνες αστυνομοκρατούμενου χώρου θεάτρου… την συνέχεια στην http://apotixisi.blogspot.gr

Tην Πέμπτη 1 Νοεμβρίου, στις 7 το απόγευμα στο θεατρο  ‘Χυτήριο’, ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ CORPUS CHRISTI ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΩΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ

ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ανεξαρτήτως ιδεολογικής και κομματικής τοποθέτησης να βρίσκονται εκεί, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΑΝΩΜΑΛΩΝ!

XPIΣTIANE, ΔIATI ΣIΩΠAΣ;

Mητροπολίτου Φλωρίνης  Aυγουστίνου Kαντιώτου

Ένοχοι! Οι βλάσφημοι. Αυτοί, οι οποίοι οπουδήποτε και αν σταθούν, ακονίζουν την γλώσσα των, ανοίγουν το στόμα των και    ωσάν φίδια φαρμακερά χύνουν το δηλητήριο των, υβρίζουν με το αισχρότερον λεξιλόγιον τα ιερά και τα όσια της Πίστεώς μας. Φρίκη! Όλοι οι λαοί και αυτοί ακόμα οι άγριοι, σέβονται τον θεόν τους και μόνο εμείς οι Έλληνες, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, υβρίζομεν τα ιερά και τα όσια της Θρησκείας μας.

Υβρίζομεν! Όλοι λοιπόν υβρίζομε; Όλοι είμεθα βλάσφημοι; Δεν αρνούμεθα, ότι υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι ποτέ εις την ζωή τους δεν βλασφήμησαν. Kαυχώνται μάλιστα δια τούτο και το παρουσιάζουν ως τίτλο αγιότητος. Aλλα και αυτοί έχουν μερίδα εις την ενοχή των βλασφήμων και θα δώσουν λόγο δια τας φρικτάς βλασφημίας οι οποίες ακούονται επάνω στη γη. Nαί, είναι συνένοχοι….

Θεωρούμεν το κακό της βλασφημίας μέγιστον. Στίγμα του πολιτισμού μας, κοινωνική πληγή, γάγγραινα που τείνει να εξαπλωθή παντού. Mία των κυριωτέρων αιτιών, ένεκα των οποίων η οργή του Θεού θα ξεσπάση εις τας κεφαλάς των βλασφήμων και των συνενόχων  των είναι η φρικτή αυτή αμαρτία, που ως σκύλοι λυσσασμένοι, αφρίζοντες, βλασφημούν και δαγκώνουν τον ευεργέτην Θεόν…..

__

Eκ της A΄ ομιλίας του ιερού Xρυσοστόμου εις  τους ανδριάντας

E. Π. Migne 49, 32)

<< ….Aλλ” επειδή περί βλασφημίας ημίν ο λόγος εγένετο νυν, μίαν υμάς απαντας αίτησαι βούλομαι χάριν αντί της δημηγορίας ταύτης, και της διαλέξεως, ίνα μοι τους εν τη πόλει βλασφημούντας σωφρονίσητε. Kάν ακούσης τινός εν αμφοδω, ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, πρόσελθε, επιτίμησον, κάν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον τό στόμα, αγίασόν σου την χείρα δια της πληγής, κάν εγκαλώσί τινες, κάν εις δικαστήριον έλκωσιν, ακολούθησον κάν επί βήματος ευθύνας ο δικαστής απαντήση, ειπέ μετά παρρησίας, ότι τον βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν>>.

Ἡ βλασφημία τοῦ Θεοῦ ἀπό θεατρικήν παράστασιν εἰς τό ὄνομα τῆς Δημοκρατίας; 

 Ὁ πιστὸς λαὸς ἀναζητεῖ τὴν Ἱεραρχίαν καὶ τὰς ἀντιδράσεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου

Γιώργος Ζερβός

Ὁ πιστός λαὸς ἔγινε μάρτυς ἑνὸς ἀπαραδέκτου φαινομένου: Νὰ παίζεται μία θεατρικὴ παράστασις, ἡ ὁποία ἐμφανίζει τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους καὶ αἱ ἀντιδράσεις νὰ προέρχωνται ἀπὸ μίαν «χούφτα» Ὀρθοδόξων, μετρημένων εἰς τὰ δάκτυλα καὶ ἀπὸ τὴν «Χρυσῆν Αὐγήν», τὴν ὁποίαν ὅλοι καταγγέλλουν διὰ τὰς ἀκραίας θέσεις της καὶ βιαίας ἐνεργείας της, ἀλλὰ αὐτὴ νὰ ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐπιτιθεμένη ἐναντίον τῶν κομμάτων τῆς ἀθεΐας…. για τη συνέχεια πατήστε εδώ Read more »

1. ΤIMH ΣΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ ΜΑΡΙΑ – 2. H NIKH THΣ EΛΛΑΔΟΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 22nd, 2012 | filed Filed under: εορτολογιο

Τῆς Ἁγίας Σκέπης
Τρίτη 28 Ὀκτωβρίου

ΤIMH ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς ἁ­γίας Σκέπης, τῆς Σκέπης τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τιμοῦμε τὴν Παναγία Παρθένο, τὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν εὐγνωμονοῦμε γιὰ τὶς ἀμέτρητες εὐεργεσίες της ὄχι μόνο στὸν καθένα μας προσω­πικῶς ἀλλὰ καὶ σ᾽ ὅλο τὸν κόσμο. Ἰδιαιτέρως οἱ Ἕλληνες τιμοῦμε τὴν Παναγία γιὰ τὴν ἀ­γάπη καὶ τὴν προστασία ποὺ ἔδειξε στὴν πατρίδα μας σὲ στιγμὲς κρίσιμες.
Ἐνῷ ὅμως κάθε ὀρθόδοξος Ἕλληνας ὀ­φεί­λει νὰ τιμᾷ τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο, ἐν τούτοις στὸν τόπο μας κάποιοι δὲν τὴν τιμοῦν. Ὑπάρχουν αἱ­ρετικοί, ὅπως λ.χ. οἱ χιλι­α­σταὶ ἢ ἰ­εχωβῖτες, ποὺ δὲν θέλουν οὔτε τ᾽ ὄ­νομά της ν᾽ ἀκούσουν καὶ καῖνε τὶς εἰκόνες της ὅπως παλαιὰ οἱ εἰκονομάχοι. Ὑπάρχουν ἀ­κό­μα καὶ λε­γόμενοι ὀρθόδοξοι, ποὺ βλασφημοῦν χυ­δαῖα τὸ ὄνομά της καὶ χύνουν ἔτσι τὸ φαρμά­κι τους. Ὑπάρχουν ἀ­κόμα καὶ λόγιοι καὶ συγγρα­φεῖς, θεωρούμενοι μορφωμένοι, ὅπως ὁ περι­βόητος Καζαντζάκης, ποὺ ἡ πέννα τους στάζει δηλητήριο ὀ­χιᾶς ἐναν­τίον τῆς Θεοτόκου. Γι᾽ αὐτοὺς ἕνας ὕμνος λέει· «Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μὴ προσκυνούντων τὴν εἰκό­να σου τὴν σεπτήν…» (Παρακλ. Κανὼν μεγαλυν.). Ἐν ἀντιθέσει λοιπὸν πρὸς ὅλους αὐτούς, τοὺς ἀ­πί­στους καὶ βλασφήμους καὶ αἱρετικούς, ἐμεῖς τι­μοῦμε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο.

* * *

Ἡ Παρθένος Μαρία δὲν εἶνε ἕνας συνηθισμένος ἄνθρωπος ὅπως ὅλοι ἐμεῖς· δὲν εἶ­νε μιὰ γυναίκα ἀ­πὸ τὰ δισεκατομμύρια τῶν γυναι­κῶν ποὺ ἦρθαν στὸν κόσμο. Εἶνε ἀνωτέρα ὅ­λων τῶν ἐναρέτων γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν ὅλων τῶν αἰώνων, τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς καινῆς διαθή­κης, ποὺ ἔλαμψαν μὲ τὴν καλωσύνη καὶ ἁγιότητά τους. Εἶνε ἀνωτέρα καὶ προφητῶν καὶ πατριαρχῶν. Εἶνε ἀνωτέρα ἀκόμα καὶ τῶν ἀγ­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων· εἶνε «ἡ τι­μιωτέρα τῶν Χε­ρουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγ­κρίτως τῶν Σεραφίμ». Εἶνε τὸ θαῦμα τοῦ Θεοῦ ἡ Παναγία μας, τὸ ἀνεπανάληπτο καὶ ἀνέκφραστο θαῦ­μα μέσα στὴ θεία δημιουργία. Εἶνε τὸ «κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν» (ᾎσμ. 2,2). Εἶνε τὸ ἄ­στρο τῆς αὐγῆς, ἢ μᾶλλον ―ἂν ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἥ­λι­ος ποὺ φωτίζει τὸν κόσμο καὶ οἱ ἅγιοι τὰ ἄ­στρα― ἡ Παναγία, ὅ­πως λέει ὁ ἱερὸς Δαμασκηνός, εἶνε ἡ πανσέληνος ποὺ σκορπίζει τὸ ἱλαρό της φῶς. Ἡ Παρθένος Μαρία εἶνε ἡ «κε­χα­ρι­τωμένη», ἡ γεμά­τη χάρες, ὅπως εἶπε ὁ ἀρχάγ­γελος τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (Λουκ. 1,28).
Στὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία ποὺ εἶπε ἡ ἰδία. Ποιά προφητεία; Ἦταν κόρη ἄσημη, ζοῦσε ἄγνωστη, κανένας λόγος δὲν γινόταν γι᾽ αὐτὴν σὲ δημόσιες συζη­τήσεις, δὲν παρουσίαζε τίποτε τὸ ἐξαιρετικό. Καὶ ὅμως αὐτὴ ἡ ταπεινὴ παρθένος εἶπε στὴν ἐξαδέλφη της Ἐλισάβετ· «Ἀπὸ τοῦ νῦν μα­καρι­οῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (ἔ.ἀ. 1,48), ἀπὸ τώρα θὰ μὲ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενεές! Καὶ πράγματι ὁ λόγος αὐτὸς ἐκπληρώθηκε. Πέρασαν εἴκοσι αἰῶνες, θὰ περάσουν κι ἄλλοι· ἀλλ᾽ ὅσο θὰ λάμπῃ ἥλιος καὶ ἄ­στρα καὶ θὰ τρέχουν ποταμοὶ καὶ θὰ θάλλουν δέντρα καὶ θὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι μὲ καρδιὰ καὶ αἴσθημα, θὰ τιμοῦν τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. «Ἀπὸ τοῦ νῦν μακαρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γενεαί». Ἡ προφητεία αὐτή, ποὺ ἐκπληρώνεται κατὰ γράμμα στὸ πρόσωπο τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, εἶνε μιὰ τρανὴ ἀπό­δειξις ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή.
Ἡ Παναγία εἶνε ὁ πόθος ποὺ ἁγνίζει τὶς ψυ­­χὲς αὐτῶν ποὺ δοκιμάζονται. Σ᾽ αὐτὴν καταφεύγει ὁ πονεμένος κόσμος, ἀπὸ τὴ μικρὰ ἡ­λικία μέχρι βαθυτάτου γήρατος. Τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας εἶνε γλυκύτατο. Ὕστερα ἀπὸ τὸ ὄ­νομα τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο ἄλ­λο ὄνομα πιὸ γλυκὺ ἀπὸ τὸ ὄνομα τῆς ὑπερα­γίας Θεοτόκου. Παναγία μου! φωνάζουν χιλιά­δες στόματα θλιβομένων. Παναγία μου! φωνά­ζουν τὰ ὀρφανὰ καὶ οἱ χῆρες ποὺ δὲν ἔχουν προστάτη. Παναγία μου! φωνάζουν οἱ ἄρρωστοι, ποὺ βογγοῦν πάνω στὰ κρεβάτια καὶ δὲν ἔχουν κοντά τους κανένα νὰ τοὺς παρηγορή­σῃ. Παναγία μου! φωνάζουν οἱ ναυτικοὶ στὸν ὠκεανό, ποὺ παλεύουν μέσ᾽ στὰ ἄγρια κύματα. Παναγία μου! φωνάζουν φυλακισμένοι μέσα στὰ σκοτεινὰ κελλιά τους. Παναγία μου! φωνάζουν οἱ στρατιῶτες μας, ποὺ φρουροῦν στὸ κρύο τοῦ χειμώνα τὰ σύνορα τῆς πατρίδος. Παναγία μου! φωνάζει πρὸ παντὸς – ποιός; ὁ ἁμαρτωλός. Καὶ ποιός δὲν εἶνε ἁμαρτωλός; Σ᾽ αὐτὴν καταφεύγουμε οἱ ἁμαρτωλοί· τὴν προστασία, τὶς πρεσβεῖες καὶ τὴ μεσιτεία της ζητοῦμε πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

* * *

Ἀλλ᾽ ἡ Παναγία δὲν τιμᾶται μόνο ἀπὸ ἄτομα· τιμᾶται καὶ ἀπὸ λαοὺς καὶ ἔθνη ὁ­λόκληρα. Κι ἂν ὑπάρχῃ ἕνα ἔθνος ποὺ τιμᾷ ἐ­ξ­αιρετικῶς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο, τὸ ἔθνος αὐτὸ εἶνε τὸ ἱστορικὸ ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, ἡ Ἑλλάς.
Πολλὲς φορές, ὅπως λέει ἡ ἱστορία, βάρβαρα ἔθνη Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ἀπείλησαν νὰ συντρίψουν καὶ νὰ ἐξαφανίσουν ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς τὸ μικρὸ τοῦτο ἔθνος. Καὶ ὅμως δὲν τὸ πέτυχαν. Γιατί; Στὸ Βυζάντιο, ἐνῷ οἱ ἄν­τρες πολεμοῦσαν στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ πυρός, γυναῖκες καὶ παιδιὰ μέσα στὴν Πόλι παρακαλοῦσαν τὴν Παναγία· καὶ ἐκείνη ―δὲν εἶνε ψέμα, εἶνε ἀλήθεια ἱστορική― βο­ή­θησε καὶ ἡ Πόλις σώθηκε κατ᾽ ἐπανάληψιν, καὶ τότε ὁ λαὸς ἔψαλε· «Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατη­γῷ τὰ νικητήρια…». Ἡ Παναγία εἶνε ὄντως ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγὸς τοῦ γένους.
Δὲν εἶνε ὅμως μόνο τὰ παλαιὰ ἐκεῖνα θαύματα· ὑπάρχουν καὶ νεώτερα. Σήμερα ἑ­ορ­τά­ζουμε ἕνα ἀπὸ αὐτά. Εἶνε τὸ ἱστορικὸ ἐκεῖ­νο «ΟΧΙ», ποὺ ἡ μικρά μας πατρίδα εἶπε σ᾽ ἕνα ἰ­σχυρὸ κράτος ὅταν τῆς ἐπετέθη. Τὸ πανίσχυ­ρο ἐκεῖνο κράτος εἶχε 4.000 λόγχες, εἶχε ἀμέτρητα ὅπλα καὶ τάνκς στὴν ξηρά, ὑποβρύχια στὴ Μεσόγειο, ἀεροπλάνα, ποὺ σκίαζαν τὸν ἥ­λιο. Ἡ πατρίδα μας ἦταν μικρὸς Δαυῒδ κ᾽ ἐκεῖ­νος ἕνας Γολιάθ, ποὺ ἀπειλοῦσε Ἀνατολὴ καὶ Δύσι. Ὅλοι περίμεναν ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ πέσῃ. Ὁ κατακτητής, ποὺ κυριαρχοῦσε ἤδη στὰ Βαλ­κάνια, ἔλεγε· Σὲ μιὰ βδομάδα θὰ εἴμαστε στὴν Ἀ­θήνα καὶ θὰ ὑψώσουμε τὴ σημαία στὴν Ἀκρό­­πολι. Τόσο βέβαιος ἦταν, ὥστε ἔκοψε προκαταβολικὰ χιλιάδες μετάλλια, ποὺ θὰ θύμιζαν τὴ νίκη του. Καὶ ξαφνικὰ ἀπὸ ὅλα τὰ ῥαδιόφω­να, ῥωσικὰ ἀγγλικὰ ἀμερικάνικα, ὁ κόσμος σὲ κάθε γωνία τῆς γῆς ἄκουγαν ὅτι νικᾷ ἡ Ἑλλάς!
Πῶς νίκησε; Θὰ εἶνε ἀχάριστος καὶ ἀγνώμων καὶ ἄθεος καὶ ἄπιστος ὅποιος θελήσῃ νὰ ἀγνοήσῃ ὅτι ἡ Παναγία βοήθησε τὴν Ἑλλάδα. Παναγία μου!… ἦταν ἡ φωνὴ ποὺ ἀκουγόταν ἀπ᾽ ἄκρου εἰς ἄκρον· στὰ νησιά μας, στὸ Μοριά, στὸν Ταΰγετο, στὰ Δωδεκάνησα, στὸν Ἕβρο, παντοῦ ὅπου ὑπῆρχαν Ἑλληνικὲς καρδιές. «Παιδί μου, στὸ καλό, ἡ Παναγία μαζί σου»· τὸ ἄκουσα τότε ἀπὸ πολλὲς μητέρες, ποὺ ἀποχαιρετοῦσαν τὸ παιδί τους. Παναγία μου, ἔλεγαν μὲ δάκρυα στὰ μάτια, βοήθα τὸ στρατό μας, προστάτεψε τὰ παιδιά μας. Παναγία μου! φώναζαν καὶ οἱ ἴδιοι οἱ στρατιῶτες μας πάνω στὰ χιονισμένα ψηλὰ βουνά, ὅπου μόνο ἀετοὶ πετοῦσαν. Τὴ μορφὴ τῆς Παναγίας εἶχαν στὴ καρδιά τους, τὴν εἰκόνα της εἶχαν μέσα στὰ φυλάκια καὶ στὸν κόρφο τους. Καὶ ἡ Παναγία ἔκανε τὸ θαῦμα, τὸ μεγάλο θαῦμα. Ἀπεδείχθη γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγὸς τοῦ γένους μας.

* * *

Γι᾽ αὐτό, ἀγαπητοί μου, τιμοῦμε τὴν Παναγία. Δὲν ξέρω τί κάνουν ἄλλοι λαοί· ξέρω ὅ­μως πολὺ καλά, ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες πρέπει νὰ εἴμεθα εὐγνώμονες πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ ὡς ἄτομα καὶ ὡς ἔθνος. Καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη νὰ τὴ δείχνουμε ἐμπράκτως.
Δὲν πρέπει στὸν τόπο μας νὰ ἀκούγεται οὔ­τε μιὰ βλασφήμια ἐναντίον τῆς Παναγίας. Καίγομαι, φλέγομαι, ὑποφέρω ὅταν ἀκούω νὰ ὑβρίζουν τὴν Παναγία. Ἡ μάνα σου, αὐτὴ ποὺ σὲ γέννησε, μπορεῖ νὰ εἶνε μία ἁμαρτωλὴ γυναίκα· ἀλλὰ τὴν Παναγία, ποὺ εἶνε ἡ γλυκειὰ μάνα τοῦ κόσμου, πῶς τολμᾷς καὶ τὴν ὑ­βρίζεις; Ἂν σοῦ ποῦν μία κακὴ λέξι γιὰ τὴ μάνα σου, γιὰ τὴ γυναῖκα σου, γιὰ τὴν ἀδελφή σου, πιστόλι βγάζεις. Κι ὅμως ὑβρίζεις τὴν Παναγία, ποὺ εἶνε ὑπεράνω ἀστέρων τῶν τοῦ οὐ­ρανοῦ, ὑπεράνω τοῦ ἡλίου, ποὺ εἶνε ἡ Παρθένος – ἡ Ἀειπάρθενος.
Γι᾽ αὐτὸ τὸ ἁμάρτημα, ὅπως τὸ ἐτόνισα καὶ τὸ ἔγραψα, ὁ Θεὸς παραχωρεῖ καὶ γίνονται σει­σμοὶ καὶ καταστροφές. Τὰ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶνε δύο. Τὸ ἕνα εἶνε οἱ βλασφημίες. Κανένα ἄλλο ἔθνος δὲ βλαστημάει τόσο πολὺ τὴν Παναγία, ὅπως ἐ­μεῖς, οἱ ἀχάριστοι καὶ ἀγνώμονες· οἱ ὁποῖοι, ὅταν ὑπάρχῃ κίνδυνος, φωνάζουμε Παναγία μου! κι ὅταν δὲν ὑπάρχῃ κίνδυνος, τότε τὴν βλαστημοῦμε. Καὶ τὸ ἄλλο ἁμάρτημα εἶνε οἱ ἀμβλώσεις, οἱ ἐκτρώσεις, τὸ ὅτι οἱ γυναῖκες δὲν γεννοῦν πλέον παιδιά. Εἶνε καταστροφή.
Ἂς μετανοήσουμε, ἂς προσπέσουμε στὸ ἔ­λεος τοῦ Θεοῦ, ἂς ζητήσουμε τὶς πρεσβεῖες τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καὶ εἴθε ἡ Παναγία μας νὰ προστατεύῃ ὅλη τὴν πατρίδα· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου,  ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱερό ναὸ της Ἁγίας Σκέπης Πτολεμαΐδος 27-10-1978

 

H NIKH THΣ EΛΛΑΔΟΣ

Η Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου, συμμετέχει σήμερα ὁλοψύχως στὶς ἐκδηλώσεις τῆς ἐνδόξου αὐ­τῆς ἐπετείου τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Μὲ τὴ δοξολογία ποὺ τελεῖται στοὺς μεγάλους ναοὺς καὶ μὲ τὸν ὕμνο «Τῇ ὑπερμά­χῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια…» τὸν παιᾶνα τῆς νίκης ποὺ ψάλλουν ὅλοι, ἡ σκέψι μας, ἡ σκέψι ὅλων τῶν Ἑλ­λήνων ὅπου κι ἂν βρίσκων­ται, στὸ ἐσωτερικὸ ἢ στὸ ἐξωτερικό, γυρίζει στὶς ἡμέρες ἐκεῖνες καὶ φτερουγίζει στὰ ψη­λὰ ἐκεῖνα καὶ ἀ­πόκρημνα καὶ κακοτράχαλα βουνά, ποὺ μόνο ἀετοὶ πετοῦσαν.
Ἐκεῖ, στὰ βουνὰ ἐκεῖνα τῆς Βορείου Ἠπείρου, τὸ μικρὸ μὲν ἀλλὰ ἔνδοξο καὶ ἱστορικὸ ἔ­θνος μας ἔγραψε μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἔνδοξες σελίδες τῆς ἱστορίας του· σελίδα, ἡ ὁποία ὑ­πενθυμίζει τοὺς θριάμβους τῶν εὐσεβῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας ἐναντίον τῶν βαρβά­ρων· σελί­δα, ἡ ὁποία ὑ­πεν­θυμίζει τὸ «Μο­λὼν λαβὲ» τοῦ Λεωνίδα καὶ τῶν τριακοσίων στὶς Θερμοπύλες. Ἂς εὐχαριστήσουμε καὶ ἂς ὑ­μνήσουμε τὸ Θεό, διότι ποτέ ἄλλοτε στὴν νεωτέ­ρα ἐ­ποχὴ δὲν δοξάστηκε τὸ ἔθνος μας τόσο πολὺ ὅσο τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες τῆς νίκης καὶ τοῦ θριάμβου.Read more »

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 22nd, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΛΕΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΑ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΥΣ

__

 

ΚΑΗΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΕΡΙΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ!!!

Η «Νεα Αποικιοκρατια» αποκαλύπτεται

«Η στήριξη και η αλληλεγγύη της Ευρωζώνης θα υπάρξει για τις χώρες που έχουν υψηλό χρέος, μόνο αν εκχωρήσουν την εθνική τους κυριαρχία». Είναι τα λόγια που είπε ο πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Ντράγκι, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Spiegel.
Έπεσαν λοιπόν οι μάσκες. Τώρα το δηλώνουν απροκάλυπτα. Η Χώρα πρέπει να μετατραπεί σε προτεκτοράτο. Γι’ αυτό οδηγηθήκαμε έως εδώ, με τη μεθοδευμένη συνέργεια του πολιτικού μας συστήματος.
Άραγε υπάρχουν ακόμα Έλληνες στην κυβέρνηση;
Θα τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας που πολέμησαν για την λευτεριά αυτού του τόπου.
Οι νέοι εφιάλτες μας οδηγούν στην υποδούλωση στους δανειστές και στην εξαφάνισή μας σαν Έθνος. Αυτή είναι η αλληλεγγύη τους…
Έχετε συνειδητοποιήσει κύριοι της κυβέρνησης ότι στη Χώρα συντελείται γενοκτονία και την διενεργείτε εσείς, γιατί εσείς υπογράφετε τα μέτρα;
Έχετε δει τα ποσοστά γεννήσεων των Ελληνίδων;
Γνωρίζετε πόσοι συνάνθρωποί μας αυτοκτονούν καθημερινά;
Πού μας πάτε;
Έχετε αντιληφθεί ότι περίπου 1000 άνθρωποι κάθε μέρα περνούν στην ανεργία, δηλαδή στο περιθώριο, την ανέχεια και τη δυστυχία;
Έχετε καταλάβει ότι κάνατε καταθλιπτικούς τους Έλληνες;
Δεν θέλουμε το Ευρώ σας κύριοι!!! Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτό, όπως ζούσαμε τόσα χρόνια.
Το Ευρώ το θέλει το λόμπι των τραπεζιτών και το δικό σας σινάφι, που διαπλέκεται μαζί τους.
Ο λαός μας θέλει να ζήσει. Θέλει να συνεχίσει να υπάρχει η Ελλάδα όπως την γνωρίζαμε. Όχι «αυτό» που φτιάξατε. Όχι αυτή η αποικία χωρίς ψυχή που ετοιμάζεστε να δημιουργήσετε.
Κεντρική Επιτροπή πολιτικής παράταξης «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΠΟΙΪΑ ΤΟΥ ΄40

ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ ΠΑΙΟΝΙΑΣ

(ΚΥΡΙΑΚΗ 28-10-2012)

Συγκνητικές στιγμές ἔζησαν οἱ προσκυνητές τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου τήν Κυριακή 28-10-2012, ἡμέρα μνήμης τῆς ἐθνικῆς μας ἑορτῆς, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἑορτάζουμε ἐπίσης τήν Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, δηλαδή τήν προστασία πού πρόσφερε στό ἑλληνορθόδοξο Ἔθνος μας ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Στό Ἱερό Κοινόβιο, ἀμέσως μετά τήν θεία Λειτουργία καί τό καθιερωμένο κέρασμα, πραγματοποιήθηκε ὁμιλία ἀπό τόν κ.Ἀστέριο Πράτσα, ἀπόστρατο ἀξιωματικό τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας. Ὁ ὁμιλητής μᾶς μετέφερε 72 χρόνα πίσω, θυμίζοντάς μας ὅτι οἱ παππούδες μας πολέμησαν γιά τήν Πατρίδα ἐπάνω στά παγωμένα βουνά τῆς Βορείου Ἠπείρου, χωρίς ὑλικά ἐφόδια. Εἶχαν ὅμως ὡς ἰσχυρό ἐφόδιο μέσα στήν καρδιά τους τήν θέρμη τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς ἀγάπης πρός τόν Χριστό καί τήν Παναγία. Θυσιάστηκαν γιά νά ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι.

Ὁ ἀγαπητός ὁμιλητής μᾶς ὑπενθύμισε ὅτι τή νίκη ἐπί τῶν Ἰταλῶν ἀλλά καί τήν σθεναρή ἀντίσταση κατά τῶν Γερμανῶν Ναζί δέν τήν κατήγαγαν τά ὅπλα, ἀλλά ἡ δυνατή πίστη τῶν στρατιωτῶν. Περιέγραψε ἀκόμη μέ γλαφυρότητα τό πόση βοήθεια προσέφεραν καί οἱ γυναῖκες τῆς Ἠπείρου, αὐτά «τά ξαφνιάσματα τῆς φύσης» γιά νά θυμηθοῦμε τήν ἀείμνηστη Σοφία Βέμπο, πού κουβαλοῦσαν πολεμοφόδια, τρόφιμα, νερό καί ὅ,τι ἄλλο ἦταν ἀπαραίτητο ἐπάνω στά χιονισμένα βουνά. Read more »

MHNYMATA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 22nd, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΑΥΛΗΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΣ

ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ «CORPUS CHRISTI»

του Νικολάου Πανταζή, Μελβούρνη Αυστραλία

            Κόπτονται, οι κατά πάντα ύποπτοι και ανώμαλοι συντελεστές αλλά και αναίσχυντοι, στυγνοί εκτελεστές της απεχθούς, άκρας βλασφημίας, ότι οι σαχλές και ανίερες παραστάσεις τους τελικώς «ολοκληρώνονται». Κλείνει η διάτρητη και κατάπτυστη αυλαία. «Το παραμύθι πάει, τελείωσε».

            Δηλαδή μας κάνουν τη χάρι και μας αφήνουν ησύχους, λες και είμαστε εμείς οι παράλογοι ταραξίες και φωνάζουμε και χτυπιόμαστε για το τίποτα. Φαντασία μου πλανεύτρα, λάθος κατάλαβες, τα παρεξήγησες τα καϋμενα, τ΄απογυμνωμένα παιδάρια, ένας ασήμαντος θεατρινισμός και μια «καλλιτεχνική» σαπουνόσφουσκα και θιασώτικη «πουρδίτσα», τίποτα περισσότερο…

            Και για να το καταλάβουμε καλύτερα, και πιό παραστατικά, σαν να βρίσκομαι δηλαδή, σε μια Βασιλική Τράπεζα Πολιτικών και Επισήμων να γευματίζουν στο Προεδρικό Μέγαρο ας πούμε, και ΄γώ να βρίσκομαι στο κέντρο της πολυτελούς αυτής επισήμου τραπέζης, να κατεβάζω ξαφνικά τα πανταλόνια μου και να αδιάζω προκλητικά, βομβαρδιστικά αλλά και «καλλιτεχνικά» τον αφεδρώνα μου (για να ΄μαστε πιό ευγενικοί στις εκφράσεις μας) κατά πρόσωπο πάντων των επισήμων, Βασιλίσσης, Προέδρου Δημοκρατίας, Πρωθυπουργών και βάλε) καθώς και επάνω στα ιδιαίτερα πιάτα του καθενός, παρουσία μάλιστα δημοσιογράφων σε «ζωντανή αναμετάδοση αποκλειστικών πλάνων».

            Αφού βέβαια διαμαρτύρονται και γίνεται πανδαιμόνιο, πανζουρλισμός και φωνάζουν σεκιούριτι να με συλλάβουν, εγώ με εξωφρενική αθωότητα να φωνάζω: «Η παράστασή μου ολοκληρώνεται. Δεν είχα πρόθεση να προκαλέσω το γευστικό και ορεκτικό σας συναίσθημα ούτε να δημιουργήσω εντάσεις και πολύ περισσότερο να ζήσετε εικόνες αστυνομοκρατούμενου Προεδρικού χώρου.»

            Πρώτον, θα έπρεπε να γνωρίζετε καλά, «κύριοι» με ηθική κυριότητα καμία, πως όταν τολμάτε να ρίχνετε λάσπη και βρωμιά, απ΄αυτήν μάλιστα που έκδηλη και έντονα διοχετεύεται στον ψυχικό σας βόθρο, όχι απλά σε ασήμαντα πολιτικά πρόσωπα αλλά πάνω απ΄ όλα σε Ιερώτα, Ανώτατα Θεϊκά Πρόσωπα που αποτελούν παγκόσμιο, μέγιστο αντικείμενο αφοσιώσεως, αγάπης και λατρείας μυριάδων, τότε όχι μόνο θα «προκαλέσετε» αλλά θα εξοργίσετε ακόμη περισσότερο αν κάθεστε και λέτε αθλιότητες και ηλιθιότητες όπως το «δεν το θέλαμε».

            Και νομίζετε αυτό σας αμνηστεύει; Τώρα δηλαδή παριστάνετε τους μυρμηγκιένιους σας εαυτούληδες αμέτοχους τιμωρίας; Είστε αυτομάτως υπεράνω πάσης υποψίας και κατηγορίας, ενώ καταβλασφημήθηκε ο Προσωπικός Θεός υπεράνω του μισού πληθυσμού της γης, καταπατήθηκε και προσβλήθηκε το θρησκευτικό συναίσθημα ολοκλήρου της Ανθρωπότητος, ενώ καταπατήθηκε, διώχθηκε και «κατασκοτώθηκε» τόσος απλός, πιστός και αξιοσέβαστος κόσμος;

            «Δεν ήταν πρόθεσή μας» λένε, «να προκαλέσουμε το Θρησκευτικό συναίσθημα». Σαν να μας λένε: «Σόρυ, ατακτήσαμε μα δεν το θέλαμε, δεν θα το ξανακάνουμε. Κοιμηθείτε ήσυχοι…»

            Και όμως το κάνατε! Αποτολμήσατε επί χρήμασι να παραστήσετε την χοιρο-τέρα βλασφημία και να διαδραματίσετε επί σκηνής το βόρβορο της ακολασίας σας. Δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση η υποτιθέμενη αθωότητά σας και η πωρωμένη σας «ανυποψία», η οποία μάλιστα αποκαλύπτει ενδόμυχα τρομερή δόση φτήνειας, επάρατο επίπεδο προστυχιάς και σαχλότητος, υπερηφανείας και μυκτηρισμού.

            Δεν στέκει λογικώς να επικαλούνται το «δεν το ήθελαν», ειδικώς όταν πρόκειται για ένα τόσο σοβαρό θέμα βαναύσου παραποιήσεως της ιστορικής αληθείας και τόσου μεγάλης βλασφημίας που οπωσδήποτε, χωρίς καμία αμφιβολία, αυτοστιγμή θα προκαλέσει, θα προσβάλλει, θα πυροδοτήσει, θα ταράξει, θα δημιουργήσει τεράστιες εντάσεις και ενστάσεις σε παγκόσμιες εκτάσεις, κλονισμούς, διαμαρτυρίες μαζικές και φρικτά σκάνδαλα!

            Εχουν έπειτα την αισχροτάτη αναίδεια και το αηδιαστικό θράσος να λένε «λυπούμαστε που ξυλοκοπήθηκαν, προπηλακίστηκαν άνθρωποι». Και ο Ιούδας λυπήθηκε, μεταμελήθηκε αλλά δεν μετανόησε. Δεν ευχόμαστε βεβαίως, να «φουντάρουν» από τον υψηλό Πύργο της Βαβέλειας βλασφημίας τους. Αλλ΄ εμείς προσευχόμαστε για την μετάνοιά τους, ενώ αυτοί παραλλήλως σκοπεύουν να «ανεβάσουν» τον διαβολόσπορο αυτό θίασο «και εις ανώτερα», στην Ευρώπη «και ακόμη παραπέρα», λες και εκεί δεν υπάρχουν Χριστιανοί. Δηλαδή μας αποκαλούν ευθέως ανοήτους, οπισθοδρομικούς, απολιτίστους και μισαλλοδόξους.

            Πού και ποιόν λυπούνται; Με ποιόν ακριβώς τρόπο εκφράζουν την λύπη τους; Την εκφράζουν εμπράκτως ή σαν τον Πάπα που ζήτησε διπλωματική συγνώμη; Εάν όντως λυπούνται, να βγουν δημοσίως στα τηλεποτικά κανάλια και να ζητήσουν ειλικρινώς και συνεχώς συγνώμη από τον Ελληνικό Χριστεπώνυμο Λαό, να αναγνωρίσουν την μεγίστη και σχετικώς «ασυγχώρητη» αμαρτία τους που βλάπτουν την παναμώμητη φήμη του Παναγίου Πνεύματος του Χριστού και των Αποστόλων, να εξω-ομολογήσουν την βεβήλωσή τους, να ανακαλέσουν πάραυτα τη βλασφημία τους και να αποσύρουν οριστικώς οποιαδήποτε μελλοντική παράσταση όπου γης.

            Να κλάυσουν τον ξεπεσμό τους και να ικετέψουν τον Μακρόθυμο Θεό μας να τους συγχωρέσει και να μην «οργισθή ημίν σφόδρα». Διότι όταν πέφτει το χέρι του Θεού επί τους υιούς της απειθείας, της αρσενοκοιτίας και της βλασφημίας, πέφτει πάρα πολύ φρικτό και βαρύ, κι΄ όπου φύγει, φύγει. Είδαμε τη βαρύτητα της Θεομηνίας ως μένος = οργή Θεού στα Σόδομα. Και τι άλλες Θεομηνίες, καταστροφές και πολέμους, θα δούνε τα μάτια μας…

            Και συνεχίζουν οι μοχθηροί θιασώτες του ανηθίκου θράσους: «Μας προκάλεσε θλίψη το γεγονός ότι το Χυτήριο έκανε το γύρο του κόσμου με απαξιωτικά σχόλια για τη Δημοκρατία μας».

            Ωπα! Να΄το το μαργαριτάρι! Ω, της υποκρισίας! Η ψωροκώσταινα «Δημοκρατία μας», σας μάρανε, που χύσατε με το Χυτήριό σας την πιό επαίσχυντη και αισχροτάτη βρωμιά και δυσωδία που κανένας άλλος της Χριστιανικής Πίστεως εχθρός, άθεος ή αιρετικός, δεν τόλμησε να ξεστομίσει! Οϊμαί, τα δίστυχα, θλίβεστε για τα «απαξιωτικά σχόλια» (ά, τα κακόμοιρα παλιόπαιδα, τα στεναχωρέσαμε, να μη μας μαραθούν) και κλαίτε και θρηνείτε για τη Δημοκρατία. Δεν θα μας κάνετε εσείς, «τσίτσιδοι ντεντημπόϊδες και σαχλομπόμπιρες-βρωμόπαιδα», μαθήματα Δημοκρατίας, Τέχνης και Ελευθερίας, ούτε θα σας επιτρέψουμε ποτέ, ανώμαλοι υποκριτές και «πωρωμένοι τη καρδία», να μας κάνετε κηρύγματα ήθους και Ορθοδοξίας.

            Δημοκρατία και Ελευθερία. Αλληλένδετοι και συνυφασμένοι όροι που έχετε κατά το συμφέρον σας διαστρεβλώσει. Δεν μπορώ, δεν μου επιτρέπεται να βρίσω τη μάνα σας ως «ιερόδουλη» (για να διατηρούμε και πάλι την σεμνότητα που καθόλου δεν τους ταιριάζει) ή ως «κακιά μάγισσα, γυναίκα σατανική και δολοφόνος», αν και μπορώ να το κάνω εν ονόματι της ελευθερίας ως δυνατότητος.

            Η Δημοκρατία μου όμως μου εμπνέει και μου επιβάλλει απόλυτο σεβασμό σε οτιδήποτε ιερό που σέβεται ο διπλανός μου, έστω και εάν εγώ ο ίδιος το μισώ. Κρατεί καλά των Ορθοδόξων ο Δήμος, το κάλεσμα του Πιστού Λαού, η Χριστιανική συνάθροιση της πλειοψηφίας των Ελλήνων.

            Η Τέχνη δεν είναι αυτόνομη, παράνομη, έχει και αυτή τα όρια της, διέπεται από τους δικούς της νόμους. Εχει ευχάριστο, σεμνό και «ηδυσμένο λόγο», όχι έκφυλο και αισχρό, βλάσφημο και αποκρουστικό, προσβλητικό και χυδαίο. «Μέγεθος εχούσης» όχι χρονικό αλλά ποιοτικό, ηθοποιητικό και πολύτιμο.

Η χιλιοπιπιλισμένη καραμέλα και βεβιασμένη πονηρή πρόφαση «Ποιητική Αδεία» έχει και αυτή όρια και Αρχές. Δεν είναι Αναρχική Αδεία που επιτρέπει την βλασφημία Θείων Προσώπων και την καταπάτηση ιστορικής αληθείας και ακριβείας, ούτε πάλι προωθεί την καταστρατήγηση ανθρωπίνων Θρησκευτικών δικαιωμάτων.

            Αν και μπορώ πολύ εύκολα, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ λόγω του απολύτου σεβασμού, της εντιμότητος και ευσυνειδησίας, μπορώ κάλιστα όμως, να γράψω ένα άριστο ποίημα (δεν υπερηφανεύομαι αλλά περί ποιήσεως ο λόγος, εφ΄ όσον τόσον πολύ υπεραμύνονται της υποτιθεμένης «ποιητικής αδείας» οι λογής αλεπούδες, κατεργάρηδες γαϊδάροι και βρωμόστομοι λύκοι) και να συνθέσω θεατρικό έργο περί του Ανωτάτου, Αιρετού ΄Αρχοντος της Ελλάδος, που να τον παρουσιάζει ας πούμε, (και ας μου το συγχωρέσει ο κατά πάντα σεβαστός και «a priori» αξιότιμος, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, εφ΄ όσον διατείνονται για Δημοκρατία) να τον «στολίζει» λογοτεχνικώς ως διεφθαρμένο, ανώμαλο, πρόστυχο και μαστρωπό, παιδεραστή και σχιζοφρενικό, υπνοβάτη γιατί όχι και…  κτηνοβάτη! Είπαμε, «ποιητική αδεία» όλα επιτρέπονται!

            Αφού θα είναι έντεχνο, ποιητικό Κείμενο, θα το μετατρέψουμε και σε Μουσικο-χορευτική Παράσταση και Καλλιτεχνικό Θέατρο, εν΄ ονόματι πάντοτε της «ελευθερίας της έκφρασης»! Εάν υπόκειται ο Θεάνθρωπος Χριστός στη διεφθαρμένη, παρά φύσιν σεξουαλική φαντασία του καθενός ατιμωρητί, τότε άλλο τόσο μάλλον και ένας άνθρωπος επίγειος, φθαρτός όπως ο Πρόεδρος ή ο Πρωθυπουργός.

            Θα μπορούσα λίαν ενδεικτικώς να σκιαγραφήσω κάποια πρόγευση αυτής της «καλλιτεχνίας», ποιητική αδεία, (ποιητική μάλλον αηδία) αλλά δεν μου το επιτρέπει η συνείδησίς μου, ο αυτοσεβασμός μου και η ηθική, ιεροπρεπή υποχρέωση να έχω, κατά το Ευαγγέλιον του Χριστού που βλασφημείται, τους τοιούτους εντίμους και αξιοσεβάστους! Δεν θα σας παραθέσω δείγμα λοιπόν τέτοιας τερατώδους παρα-ποιήσεως, διότι δεν θέλω να πέσω τόσον χαμηλά. Δεν το επιτρέπει ούτε η ίδια η Σάτιρα, της οποίας γίνεται ανεπίτρεπτη κατάχρηση σήμερα! Δεν αποτελεί «χιούμορ» η γελοιοποίηση του Χριστού «σα Τράγου» ή σαν «μεθύστακα, πόρνο και ελέφαντα» κατά τον Βλάσφημο (με κεφαλαίο) Καζαντζάκη, ούτε πάλι να παρουσιάζεται η Παναγία μας «αγελάδα» και «κοινή γυναίκα σε πασαρέλα» πράγματα τα οποία πράγματι ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ.

            Και έπειτα παρουσιάζονται Αρχιεπισκόποι, όπως ο Αυστραλίας, να θαυμάζουν δημοσίως και εντόνως τέτοια βλάσφημα έργα όπως «Ο Τελευταίος Πειρασμός» σε «Διαθρησκειακό Πάνελ» με αυστηρό, «σοφώτατο» ύφος δαχτυλοδείχνοντας τον ουρανό, υπεραμυνόμενος τις ως άνω βλασφημίες, λεγόμενες πάντοτε «ποιητική αδεία», ουχί εν Θεολογία.

            Διατηρώ υπό την κατοχή μου εκπομπές βιντεογραφημένες όπως αυτή του Καναλιού SBS όπου μάλιστα, ένας ταπεινός και δυναμικός (από την σκοπιά του) αιρετικός, ξένος της αληθούς Θεολογίας, ο Fred Niles, βάζει τον δικό μας «Ορθόδοξο» Αρχιεπίσκοπο κυριολεκτικώς «στη θέση του» και τον κεραυνοβολεί στον αέρα λέγοντας παταγωδώς πως «ΔΕΝ σου επιτρέπεται, μίστερ Στυλιάνος (ο τονισμός δικός του, στο «ά») να θαυμάζεις, να επιτρέπεις και να προωθείς την παραποίηση της ιστορικής αληθείας του Προσώπου του Ιησού Χριστού και Θεού μας εν ονόματι δήθεν της Ποιητική Αδείας»…

            Και έρχεται έπειτα το γνησιότερο τέκνο του Αγίου Γέροντος Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου, ο δυναμικότερος και ιερότερος κάτοχος της Ποιμαντικής Επιστήμης και Αντιαιρετικώτατος, χαρισματικότατος Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, να ελέγξει σφοδρώς και αφόβως αυτές τις βλάσφημες θέσεις του Αυστραλίας Στυλιανού. Εν τούτοις, ο Πατριάρχης μας «κ.» Βαρθολομαίος, αντί να τον επαινέσει και να τον καταστήσει Επίσημο Θεολόγο και Πρόεδρο του Οικουμενικού Θρόνου στο Τμήμα Παραθρησκειών και Αιρέσεων και Αντιαιρετικού Αγώνα, τον αφορίζει αδίκως με «Υπερτελή Σύνοδο», ως χάριν αντίτιμον και δώρον συμβολικόν, στον τότε προσφιλή του Αρχιεπίσκοπο, νυν δε…. σφοδρό κατήγορο με αντιπαραθέσεις.

            Με το ίδιο «ελαφρύ», ανώριμο και αξιοθρήνητο πνεύμα, έρχεται τώρα και ο Σιατίστης Παύλος να κατηγορήσει αδίκως και να καταδικάσει με τα χειόρτερα λόγια τους όντως Σεβασμιωτάτους και αληθώς Θεοπροβλήτους διαμαρτυρομένους Χριστιανούς για την βλάσφημη Θεατρική παράσταση… Αντί να τους ευλογήσει και να τους παρασημοφορήσει, δε χάνει ευκαιρία ο Ανθιμος Θεσσαλονίκης να «κολλά τα ένσημα φιλοφροσύνης» στους στυγνούς υπερασπιστές των Βλασφήμων Παραστάσεων, «κεκλεισμένων των Θυρών», αποκλεισμένων των Χριστιανών…

            Και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος; Ουδέ μιλιά! Σταλαγματιά την καίει… Και ο περισπούδαστος Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαίος, πού τόσο αγωνιά και θλίβεται και υπερασπίζεται το οικολογικό περιβάλλον; «Εστώς και θερμαινόμενος» από τις ζεστές και ορθάνοιχτες Παπικές αγκάλες της επιστροφής μας, συγκινούμενος από τα κροκοδείλια δάκρυα και τον Ορχηστρικό Χορό της Διαθρησκειακής Σαλώμης, δε συγκινείται; Δεν οδύρεται; Δεν αφορίζει; Δεν συγκροτεί «Υπερτελή Σύνοδον» να αποκόψει το καρκίνωμα από τα υγιή μέλη;  Δεν διαθέτει Αγιογραφικήν Παρρησία να επισημάνει πως «ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται.. βασιλείαν Θεού ού κληρονομήσουσι; (Α΄ Κορ. 6, 9). Ηταν τέτοιοι, ο Χριστός και οι Απόστολοι; Εάν ανέβαζαν παρομοία Θεατρική Παράσταση για τον σαρκικό πατέρα του Πατριάρχου ή των Αρχιερέων που σιωπούν στο φρικτό αυτό μέγεθος της καταραμένης βλασφημίας, τί θα γινόταν; Γιατί τώρα συλλογικώς σιωπούν;

            Ο ΄Αγιος Κοσμάς εβόησε σαν τον Μέγα Πρόδρομο το «ούκ έξεστι, να βλασφημείς τον Χριστό μου και την Παναγία μου, και εάν το κάνεις, δεν έχω μάτια να σε δω!» Εμείς με τί μάτια θα κοιτάξουμε κατάματα τον πιστό Λαό που υποτίθεται εκπροσωπούμε; Τον ρωτούμε ποτέ τον Λαόν του Θεού τι αισθάνεται; Στην Εκκλησιαστική Ιστορία των Οικουμενικών Συνόδων, υπήρχαν παρόντες ακόμη και λαϊκοί, και «νεοκόροι» που δεν είναι καθόλου ασήμαντοι ή μηδαμινοί. Ακόμη και ένας απλός χωρικός τσοπάνης, μπορεί ευθαρσώς να ομολογήσει την αγνή του Πίστη και δυναμικώς να δογματίσει, σε ερώτηση αθέου: «Εσύ, τί πιστεύεις;»  Και να κοπανήσει με τη γκλίτσα του το τοίχος της Εκκλησίας λέγοντας: «ό,τι πιστεύει αυτή!» – «Και τί πιστεύει αυτή;»  Και να χτυπήσει πάλι με τη γκλίτσα του το στήθος του, και να πει: «Ο,τι πιστεύω κι΄ εγώ!».

            «Η Ιεραρχία δε εσιώπα»…  Ευθαρσώς φιλούμε τον Πάπα, και παρασημοφορούμε τους αθέους και μασόνους πολιτικούς; «Και σύ, Σεβασμιώτατε, φιλήματι παραδίδεις τον αναμάρτητον Διδάσκαλον;» Πλήν ελαχίστων, εξαιρέτων εξαιρέσεων, αυτή η Ιεραρχική κατάντεια, αποτελεί ομολογουμένως σημείο των αντιχρίστων καιρών που ζούμε και αλοίμονο, χειρότερα θα δούμε, αρκεί να μην κανδαλιστούμε αλλά να μείνουμε σταθεροί και ακλόνητοι στην Αγία Ορθόδοξη Πίστη των Πατέρων μας ως αναντικατάστατη, υψίστη ταυτότητα και Ιεροτάτη Κληρονομία στη ζωή μας.

            Η αφυπνηστική και αθάνατη ΑγιοΠατερική φωνή του πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνου, άσβεστη θα ηχεί και αντιλαλεί στις ψυχές και τις ζωές μας, άχρι Δευτέρας Παρουσίας! «Χριστός και Ελλάδα! Ορθοδοξία και Ορθοπραξία!»

            Εν τέλει, η κωμικοτραγική, εξευτελιστική και λίαν προκλητική ανακοίνωση των συντελεστών της παραστάσεως, κλείνει με το κύκνειο άσμα της ακόρεστης βλακείας και το άκρον άωτον της υποκρισίας: «βάζοντας πάνω απ’ όλα το καθήκον μας ως Έλληνες πολίτες να προστατέψουμε τη φήμη της χώρας μας αλλά και τη βαθιά πίστη μας στην Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό που είναι η πίστη της αγάπης και της αποδοχής…»

            Εδώ γελούμε. Εδώ κλαίμε και θρηνούμε την ανείπωτη κατάντεια της νεοεποχίτικης Νεο-λέρας που γυμνή, ανώμαλη και αυτόκλητη προσκαλείται να «προστατέψει τη φήμη της Χώρας μας!» Θα μας συνθέσουν σε λίγο και νέο Εθνικό Υμνο: «Σε γνωρίζω από τη φήμη, αυτή του γκέιη και τραβεστί, σε γνωρίζω από τη μνήμη της αρχαίας διαφθοράς.» Και όταν η διαφθορά και το αίσχος σταφανώνεται, όταν δεν υπάρχει πια ντροπή και το θράσος δεν έχει όρια, η κοροϊδία φτάνει στα άκρα κι΄ η βλασφημία στα περιθώρια, τότε «αλλάζουν τροπάρι, μη τους πάρουμε χαμπάρι» ενώ ο Δημοσιογραφικός κόσμος το ΄χει τούμπανο, αυτοί φανερό πια καμάρι, υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη μας και σχιζοφρενικώς προσποιούνται, έτσι γιατί τους βολεύει, τους βαθειά θρησκευομένους! «Τη βαθιά μας πίστη» σου λέει!

            Πού πάτε κύριοι, μας παρεξηγήσατε, εμείς είμαστε καλοί γάτοι με γραβάτα, παρα-ποιητές και θεατρίνοι της ανωμαλίας! Πιστοί καλλιτεχνίσκοι και νεοταξίτες πονηροί. Πάμε και Εκκλησία κάθε Κυριακή πρωί. Αλλά πάμε όπως θέλουμε εμείς, και πιστεύουμε όπως νομίζουμε εμείς. Με τον τρόπο μας. Εχουμε μάλιστα δικό μας Ευαγγέλιο, το Κατά Χυτήριον Ευαγγέλιον. Χύνουμε το δηλητήριό μας, τη βρωμιά και τη ψυχοσωματική μας μπόχα, και όποιο πάρει ο χάρος! Βέβαια, και για να μην αμφιβάλλετε, κάνουμε στη χάρι σας και σας αφιερώνουμε ειδικό, πρωτοποριακό προσδιορισμό του Χριστιανισμού: «Η πίστη της αγάπης και της αποδοχής».

            Τσοντάρουν τώρα και την αίρεση της αγαπολογίας. ΄Εχει η ομοφυλοφιλική Μαστρωπεία και τη μαστοριά της! Ξεπουλά την πίστη και τα πάντα στο βωμό της ακορέστου ηδονής. Εξ΄ αιτίας αυτής της πονηράς αγάπης και αποδοχής της προτροπής του Αρχεκάκου ΄Οφεως, έπεσαν ο Αδάμ και η Εϋα. Επάνω σε αυτήν ακριβώς την παμπόνηρη «αγάπη και αποδοχή» στηρίζεται ο Έκφυλος Οικουμενισμός, το Άρμα του Αντιχρίστου. «Ελάτε, να αγαπηθούμε ντάρλιγκς! Ας ενωθούμε στου Οικουμενισμού την καλόστρωτη και ανθοστόλιστη κοίτη! Ας περιφρονήσουμε τις διαφορές μας και ας εστιάσουμε στις ομοιότητές μας».

            Ερχεται τώρα αυτό το αδέσποτο «τσούρμο» της Ιεζάβελ, υπό την ανοχή της Δεσποτοκρατίας, να μας κηρύξει την «Χριστιανική Ομοφυλοφιλική Αγάπη και αποδοχή». Αλήθεια, υπάρχει και «Χριστιανική Μαγεία» και «Χριστιανική Μασονία;» Η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος διατυμπανίζει πως «αποδέχεται» όλα τα μέλη «ανεξαρτήτου δόγματος» εις κοινήν επιδίωξιν (γράφε «Λατρείαν») της σοφίας και γνώσεως (γράφε του Σατανά Μ.Α.Τ.Σ.).

            Και επιθυμεί να μας καθησυχάσει η αμαρτωλή ομήγυρις. Μη λυποθυμάτε. Τα μαλιά σας μη τραβάτε. Μας τραβάνε στα κανάλια και στα δικαστήρια, για τα Σοδομικά μας κόπλεξ και τα απύθμενα κολαστήρια, μα εμείς τα τσεπώσαμε τα τριάκοντα αργύρια και αποκομίσαμε τα θερμά συγχαρητήρια. Φάγαμε καλά. Κάτσαμε καλύτερα, δεν ξέραμε νωρίτερα, να ξεραθούμε! Δεν ξέραμε, δε ρωτάγαμε;; Θα μας έλεγαν τότε για τα καλά, τι πάει να πει Ορθοδοξία. Θα μαθαίναμε από πρώτο χέρι, τι εστί Χριστός και ποιοί οι Απόστολοί Του.

            Η δική μας αποστολή, πιστέψτε μας, «ολοκληρώθηκε». Τώρα που εμείς, τα «λαγνομανή νιάνιαρα» βρήκαμε τη ψυχοσωματική μας ολοκλήρωση, ας πάμε στα σπίτια μας χοροπηδώντας σαν ανυπάκουα κατσικάκια, «νοσηρά τσογλάνια» της θεατρινίστικης ψωρομαγκιάς που λέγεται «ελευθερία ήθους και ποιητική αδεία», ας πάμε χορωδία-τερατωδία, χορεύοντας αδερφικά και μαλθακά της ασχημοσύνης το ανώμαλο και έκφυλο μπαλέτο.

            Με ένα σκέτο «δεν το ήθελα, δεν θα το ξανακάνω» άντε και αντίο νεοέλληνες, αδερφο-κουλτουριάρηδες της ποιητικής αηδίας. Φτού. (το φτύσιμό μου αναφέρεται στην βλασφημία και όχι στα πρόσωπα). Και να με συγχωράτε.

Δεν της δινουν πανεπιστημιακό τιτλο αν δεν αρνηθει τις χριστιανικες της θεσεις περί ομοφυλοφιλίας

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 22nd, 2012 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Δεν της δίνουν πανεπιστημιακό τίτλο αν δεν αρνηθεί τις χριστιανικές της θέσεις περί ομοφυλοφιλίας

Το Πανεπιστήμιο της Georgia των ΗΠΑ αρνείται να δώσει στην Jennifer Keeton πανεπιστημιακό τίτλο επειδή εκείνη υποστηρίζει «ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό, και ότι το κάθε ένα έχει δοθεί στο κάθε άτομο κατά την δημιουργία του, και δεν πιστεύει ότι το φύλο είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα ή μία ατομική επιλογή που υπόκειται σε αλλαγές από το άτομο που δημιουργήθηκε έτσι»……
Μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Georgia των ΗΠΑ μηνύει το Πανεπιστήμιό της, που την υποχρέωσε να υποβληθεί σε πρόγραμμα «αποκατάστασης», λόγω των θρησκευτικών της πεποιθήσεων, σχετικά με την ομοφυλοφιλία και τα άτομα που εγχειρίζονται για να αλλάξουν φύλο.
Η 24χρονη Jennifer Keeton, έχει ήδη αποκτήσει μεταπτυχιακό δίπλωμα στην παροχή συμβουλών (η παροχή συμβουλών είναι ειδικότητα της ψυχολογίας. Ο σύμβουλος είναι πολύ διαδεδομένος στις ΗΠΑ) στο Πανεπιστήμιο Augusta State University από το 2009, αλλά οι αρμόδιοι της Σχολής της, της είπαν ότι θα απορριφθεί από το Πρόγραμμα εκτός εάν δεν μεταβάλλει «τις βασικές θρησκευτικές της πεποιθήσεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά,» σύμφωνα με μια Αγωγή που υπέβαλε την περασμένη εβδομάδα.
«Η Σχολή έχει υποσχεθεί ότι θα διώξει την δεσποινίς Keeton από το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Αποφοίτησης Συμβούλων, όχι λόγω της κακής ακαδημαϊκής της παρουσίας ή της απόδειξης ότι έχει ελλείψεις σε κλινικές επιδόσεις, αλλά απλά και μόνο επειδή έχει ανακοινώσει τόσο εντός όσο και εκτός της αίθουσας διδασκαλίας ότι αποδέχεται την χριστιανική ηθική σε θέματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και της ταυτότητας του φύλου «, αναφέρει η 43σέλιδη Αγωγή…Tη συνέχεια http://www.tideon.org

_

ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Οκτ 22nd, 2012 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.), ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΓΩΝΙΣΘΕΙΤΕ

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Αθήνα 30-1-1962

_____

___

Επίκαιρη. Δίνει απαντήσεις για την θέση των Τριών μεγάλων Ιεραρχών στο θέμα της καθάρσεως της Εκκλησίας.

«Ακούω φωνή· Εσείς δεν ακούτε; Από την Καισάρεια…ακούεται η βροντερά φωνή του Μεγάλου Βασιλείου· Ακούω την σάλπιγγα του ιερού Χρυσοστόμου. Ακούω την απαστράπτουσα φωνή του Γρηγορίου· Εσείς δεν ακούτε; Σάλπιγγες είναι. Τι  μας λένε; «Αγωνισθείτε για την Εκκλησία του Χριστού μας. Αγωνιστείτε για να καθαριστεί η Εκκλησία από τα ανάξια στελέχη της, για να έρθει η Εκκλησία στο ύψος των Πατέρων… Γιατί τα λέω αυτά;…

Δυστυχώς υπάρχει μία εσφαλμένη γραμμη των πνευματικών πατέρων και εξομολόγων. Τί λέγουν; «Εμείς την ψυχούλα μας να κοιτάξουμε. Τί κάνει ο διάκος στην εκκλησία, τι κάνει ο παπάς, τι κάνει ο δεσπότης; (κάνει με το χέρι σιωπή)

ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΑΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ;

Το θεωρώ σατανικό το ρήμα τούτο.

Την ψυχούλα μας να κοιτάξουμε και να αφήσουμε την Εκκλησία τουυ Χριστού στα χέρια των καθαρμάτων και των Γεροντίων και των εκφύλων; Ετσι λέτε; Πολύ καλά.

  • Είναι σαν να λένε· Να καίγεται το σπίτι και την ψυχούλα σου κοιτάξε· να μην σβήσεις την φωτιά.
  • Να μπούν στο κατάστημά σου κλέφται και διαρρήκται και να σου λέει· Μη κουνηθείς, να μη ειδοποιήσεις την αστυνομία, την ψυχούλα σου να κοιτάζεις.
  • Σαν να λένε· Να έχεις μαντρί με πρόβατα και να μην ενδιαφέρεσαι να διώξεις τους λύκους.
  • Σαν να λένε· Να έχεις ωραίο αμπέλι με σταφύλια και ν’ αφήσεις  τ’ αγριογούρουνα να πάνε με τις μουτσούνες τους να το καταστρέψουν. Υπάρχει γεωργός που αδιαφορεί για το γεώργιό του; Υπάρχει αμπελουργός, που  αδιαφορεί για την άμπελόν του; Υπάρχει ποιμήν που αδιαφορεί για τα πρόβατά του; Υπάρχει αξιωματικός, που αδιαφορεί για το στράτευμά του; Δεν μπορεί αδελφοί μου να γίνει αυτό.

Εάν είσαι χριστιανός και πονείς την Εκκλησία του Χριστού· πρέπει κοντά στον άλλο αγώνα που κάνεις για τον εαυτό σου, ν’ αγωνιστείς για την Εκκλησία του Χριστού. Η ανοχή αυτή που δεικνύουμε για την Εκκλησία του Χριστού είναι ενοχή και έγκλημα, είναι αμαρτία…. Την ψυχούλα μας να κοιτάξουμε και να αφήσουμε την Εκκλησία να περιέλθει στα καθάρματα και τα αποφώλια τέρατα και στους Γεροντίους και στην συνοματαξία αυτών; Την ψυχούλα μας να κοιτάξουμε. Το βιολί αυτό των πνευματικών πατέρων που ευνούχισαν τον ευσεβήν Ελληνικόν λαόν.…..(τη συνέχεια ακούστέ την στο βίντεο)