ANOIKTH EΠΙΣΤΟΛΗ

«Προς τον Επισκοπο Τυχικο – κανονικο Μητροπολιτη Παφου»

(Όχι απλά πίσω στους Πατέρες, αλλά εμπρός με τους Πατέρες)

            Σεβασμιώτατε

Στην άμεση πρακτική της μορφή η παρέμβασή μου (επιστολή) αποσκοπεί, πρώτα, στην σταθεροποίηση της υγείας σας, ψυχικής και σωματικής∙ δεύτερον αποσκοπεί, συνοδευόμενη υπό των προσευχών πλήθους πιστών, προς εκκλησιολογική ανάταξη της πνευματικής καρδιάς του επισκόπου και στην απάλειψη των συνεπειών αρνήσεώς σας του Ιερού 15^ου Κανόνα της πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Το ευσεβές ορθόδοξο πλήρωμα δεν επιθυμεί να καταλήξετε σε μία ενθαδική βιότευση προς όφελος του οικουμενισμού. Εάν ήτο εν ζωή γήινη ο μακαριστός – Άγιος επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, αποφεύγοντας τον έγκοπο λόγο, θα σας έλεγε: «Αρπάξατε και πάλιν το άροτρον και καλλιεργήσατε τας ψυχάς των παιδίων» (Βλέπε Εγκύκλιό του Αριθ. 6/ 7-10-67, με θέμα: «Το πρώτον έργον του Κληρικού»). Read more »

«Και εαν μη πιστευσητε, ουδε μη συνητε»

(Ησ. 7,9)

Πάρα πολλές φορές η νοητική δραστηριότητα του πιστού (εν ώρα προσευχής) καταμερίζεται, είτε σε εξέταση του συνειδησιακού βίου είτε σε επί μέρους λειτουργίες της καθημερινότητας, σε άμεσα ή έμμεσα δηλ. δεδομένα του εξωτερικού κόσμου. Πολλές φορές, επίσης, ο ψυχολογικός μηχανισμός υφίσταται δαιμονικές επιθέσεις προς κάθοδο της ψυχής σε κατώτερα πνευματικά επίπεδα ψυχισμού.

Κατανυκτικό μετασχηματισμό των πνευματικών συνθηκών στη προσευχή έχουμε μόνο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και την προσπάθεια προσοχής μας στα λόγια – νοήματα της προσευχής. Read more »

«Η Πίνδος, το Καλπάκι και τα φοβερά υψώματα 717, 731, 733, 1308 (Τρεμπεσίνας)»

(Είναι τα υψώματα – άνθη της PRIMAVERA – Άνοιξης 9-15/3/1940)

Καθώς το έτος 1940 πλησίαζε στο τέλος του, οι ναζί με φυσικό σύμμαχό τους τον Μουσολίνι, ωθούσαν την Ελλάδα (πατρίδα μας) στη νέα παγκόσμια σύγκρουση, μεγαλύτερη από την πρώτη.

Φασισμός – ναζισμός, μετά την αποικιοκρατία, είναι το πλέον εγκληματικό (τερατώδες) δημιούργημα της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Για «Ενωμένη Ευρώπη» μιλούσε το μεγάλο Ράιχ, μιας «και οι Γερμανοί είναι εκείνοι που θα προσφέρουν στην Ευρώπη την ηγετική της τάξη», όπως αυτό πίστευε! Read more »

«Η Μαρτυρία του ιερομονάχου π. Μάξιμου Καραβά ηγουμένου της Ι.Μ. Αγίας Παρασκευής – Πτολεμαΐδος» (Ως έκφραση ομολογίας πίστεως)

Σήμερα, οι Ομολογητές είναι δυσεύρετοι, και το Ομολογιακό βίωμά τους εκλαμβάνεται (πολλές φορές) ως αίρεση ή σχίσμα ή και ως ανυπακοή στην επίσημη εκκλησία, όταν υπάρχει ο κυριαρχικός πέπλος της άγνοιας στο Ορθόδοξο πλήρωμα.
Πολλοί κληρικοί – μοναχοί ή λαϊκοί, αφοσιώνονται στα νοήματα του Ευαγγελίου, αλλά λίγοι θα εκφρασθούν στο ύψος μιας συνολικής Ορθόδοξης ευθύνης, Ομολογίας.
Όταν «η Εκκλησία διεξήγε σφοδρό αγώνα εναντίον των αιρετικών, η ονομασία «πατέρες» απεδόθη στους επιφανείς εκείνουν άνδρες, οι οποίοι δίδαξαν ορθοδόξως και συμμετέσχον ενεργώς σε μεγάλες συνόδους. Αυτούς άλλωστε ονομάζει «Πατέρας» και το δοξαστικό της Κυριακής των αγίων πατέρων, αφιερωμένο στους 318 Πατέρας της Α΄ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου ως και στους Πατέρας των άλλων Οικουμενικών Συνόδων. Έτσι βλέπουμε ότι στους πατέρας βρίσκομε τη μαρτυρία της Ορθοδοξίας και την αυθεντία, οι οποίες αποτελούν θεμέλιο της πίστεώς μας. Read more »

«Ο ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ»

(Ένας Μάρτυρας της Ορθοδοξίας, ένας προφήτης του Γένους)

Αναμφίβολα, είναι τεράστιο το ιστορικό και πνευματικό στίγμα του Παπουλάκου, διότι ως λειτουργική σύνθεση Πατριωτικού-Εθνικού και Ορθοδόξου φρονήματος, ξεπέρασε την Ιστορική σχετικότητα και αποτελεί φράγμα στη σημερινή «σύγχρονη αναθεώρηση» των Ορθόδοξων αξιών. Ήταν ένας αληθινός και σεμνός μοναχός, που ομιλούσε (πάντα) με πάθος και ιερότητα για την ορθόδοξη πίστη και για την Ελλάδα. Read more »

«Παγκοσμιο Συμβουλιο Εκκλησιων – Π.Σ.Ε.»

(«παντι δογματι και λογω της αληθειας εχομενω, παραφυεται τι ψευδος»)

Η φράση ανήκει στον Απολογητή Αθηναγόρα (2^ος μ.Χ. αιώνας), στο «περί αναστάσεως των νεκρών» σύγγραμά του, δηλ. «δίπλα σε κάθε αλήθεια και σε κάθε καλό ξεφυτρώνει το ψεύδος και η παραφθορά».

Το Π.Σ.Ε., ως οργανισμός – πραγματικότητα, υπάγεται στον γενικότερο τρόπο οργάνωσης του Παγκόσμιου Κράτους (Παγκοσμιοποίηση).
Η «λογική» του γενεαλογία είναι η ακόλουθη:
«θνητή διάνοια – κράμα πλάνης, αιρέσεων και ψιχίων αληθείας».
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τόνισε (όταν ορθοτομούσε):
«στις συνάξεις του Π.Σ.Ε. υπάρχουν παγανιστικές, ανιμιστικές και ειδωλολατρικές αντιλήψεις περί Αγίου Πνεύματος». (Βλέπε: Μητροπολίτου Δημητριάδος Χριστοδούλου «Π.Σ.Ε. Λέσχη θρησκευόμενων ανθρώπων» – Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία, Αριθμ. 4, σελ. 588 – Μάρτιος ‘91). Read more »

«Και ο προσωπικος αριθμος «αριθμος γαρ ανθρωπου εστι» – Αποκ. 13, 18»

(Είναι απλή πολιτική πράξη ή κοινωνική φάση (process) ανάπτυξης της παγκόσμιας δικτατορίας – Αποκ. (13, 16-18) – και σε επίπεδο εξατομίκευσης;)

Κατά ορισμένους Ορθοδόξους Χριστιανούς, αδελφούς εν Χριστώ, το επίμαχο θέμα του Προσωπικού αριθμού αποτελεί απλή πολιτική, διοικητική πράξη. Την ιδιαιτερότητα αυτή (της απλής πολιτικής πράξης) την υποστηρίζουν και ορισμένα ιστολόγια Χριστιανικά, που εν πάσει περιπτώσει, ως καλλιεργούντα την Ιεροκανονική αποτείχιση, θα έπρεπε να εναρμονίζονται, να προσεγγίζουν περισσότερο την διδασκαλία της Γραφής περί του ρόλου των Εξουσιών (ιδίως σήμερα) στον κόσμο. Αυτό δεν συμβαίνει, δυστυχώς! Read more »

«Το Χαραγμα – Αποκαλυψις (13, 16-18)»

(Ο Ρολος των Εξουσιων στο Εσχατολογικο φως της Αποκαλυψεως)

Έγραψε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης (πριν από το 100 μ.Χ.):

«Και ποιεί πάντας τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, ίνα δώσιν αυτοίς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ειμή ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Ώδε η σοφία εστίν∙ ο έχων νούν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου∙ ο αριθμός γαρ ανθρώπου εστί και ο αριθμός αυτού χξς΄».
Στα εδάφια (13, 16-18) παρουσιάζεται η διμελής επεξήγηση του χαράγματος, οι δύο όψεις του, που είναι «το όνομα του θηρίου» ή «ο αριθμός ονόματος χξς΄», ως ισοδύναμα χαράγματα του Αντιχρίστου.
Στο ιερό κείμενο (13, 16-18) παρουσιάζεται μια εικόνα της παγκοσμιοποίησης, σύνθετης εικόνας, με πολιτική και πνευματική βάση∙ βάση όχι μόνο πολιτική αλλά και οικονομική.
Παρουσιάζεται δηλ. η κοινωνική πραγματικότητα ως ενιαία οργάνωση του κόσμου. Read more »

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ:

«H ΑΠΟΤΕΧΙΣΙΣ»

«Ο ΙΕ΄ Κανόνας, ως Θεωρία και Πράξη» Μέρος Α΄, Β΄ Γ΄,Δ΄

«Οι Εκκλησιολογικοί δρόμοι της Ελευθερίας»

MΕΡΟΣ Δ΄

Αναμφίβολα, οι Πατέρες είναι αυτοί που έχουν την άνωθεν οξύνοια∙ είναι οι ειλικρινείς συνομιλητές μας, οι δρόμοι (οδοδείκτες) της πνευματικής εν Χριστώ ελευθερίας, που ενδιαφέρονται για τη σωτηρία μας∙ το ότι διαβάζουμε τις διδασκαλίες τους είναι τιμή και κέρδος.

Η διδασκαλία των Πατέρων έχει έντονα πνευματικό – εκκλησιολογικό χαρακτήρα, αφού το έσχατο κοινό αγαθό στο οποίο αποβλέπουν είναι η Σωτηρία μας. Read more »

«H ΑΠΟΤΕΧΙΣΙΣ»

Μερος Α´

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=118520

«H ΑΠΟΤΕΧΙΣΙΣ»

«Της αιρέσεως αποσχιζόμενοι τη ευσεβεία δια παντός ενραπτόμεθα (ενούμεθα) – Γρηγ. Νύσσης, P.G. 44, 725»

MΕΡΟΣ B΄

Σε μια εποχή αιρέσεως, όπως σήμερα (οικουμενισμός), όπου οι ενέλεγκτες δυνάμεις της αιρέσεως και του φόβου προκαλούν τεράστια παλιρροϊκά ρεύματα – κύματα και ο πιστός νοιώθει αδύναμος, τότε η ψυχή του (η θέση του) ενδυναμώνεται από τα υψηλότερα πνεύματα της Εκκλησίας, από την μελέτη των Αγίων Πατέρων. Read more »

«H ΑΠΟΤΕΧΙΣΙΣ»

«Της αιρέσεως αποσχιζόμενοι τη ευσεβεία δια παντός ενραπτόμεθα (ενούμεθα) – Γρηγ. Νύσσης, P.G. 44, 725»

MΕΡΟΣ A΄

Aναμφίβολα, ζούμε σε εποχή που η ισχύς των αιρέσεων πολλαπλασιάσθηκε δια του οικουμενισμού∙ πολλαπλασίασε ο οικουμενισμός την ισχύ των αιρέσεων είκοσι (20) αιώνων! Γνωρίζουμε από το παρελθόν, ότι εν καιρώ εμφανίσεως – κηρυττομένης αιρέσεως στο χώρο της Εκκλησίας, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί κατέφευγαν στα τείχη της Εκκλησίας, στη διδασκαλία της∙ κατέφευγαν δηλ. στη διδασκαλία της Γραφής και των Πατέρων, χωριζόμενοι εκ των αιρετικών και προ Συνοδικής διαγνώσεως – καταδίκης της αιρέσεως. Τα γεγονότα (Κρήτη 2016, επίσκοπος Τυχικός κλπ.)ευνοούν τον ορθό, νηφάλιο, βαθύ, ορθόδοξο εκκλησιολογικό και θεολογικό στοχασμό περί Αποτειχίσεως.

Να υπογραμμίσω, με απόλυτη κατηγορηματικότητα, ότι ο 15^ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου είναι ομόλογος με τους πνευματικούς στόχους της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Read more »

ΠΟΙΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιώτου

——-

——-

π. Αυγουστινος Καντιωτης:

«Το γνωρισμα του δεσποτη και του παπα ειναι
η μαχητικοτης, η παρρησια» – Β Τιμ. 3,12

Σήμερα, που ο σκοταδισμός του οικουμενισμού απλώνεται και δημιουργεί άναστρη χειμωνιάτικη νύχτα, η βιωματική αντίληψη των Ορθοδόξων Χριστιανών, που δεν στέκονται σε μια ξερή έκφραση «ζήτω η Ορθοδοξία», ανατρέχει στον ποιμένα, Σταυραετό της Ορθοδοξίας, επίσκοπο π. Αυγουστίνο Καντιώτη, τον όντως στρατευμένο στη διακονία της Εκκλησίας.

Υπήρξαν – υπάρχουν άγιοι Ιεράρχες και ιερομόναχοι, που λάμπρυναν την εποχή τους, μα και πολλοί περιστασιακοί. Στους πρώτους ανήκει ο π. Αυγουστίνος, ενώ στη δεύτερη σειρά (σωρός) οι σημερινοί οικουμενιστές επίσκοποι και ιερείς. Read more »

ΠΩΣ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ!!!

Οἱ «συμπροσευχες» του πατριαρχη Βαρθολομαιου & των Οικουμενιστων με αιρετικους & αλλοθρησκους, που καταδικαζονται ἀπό την Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δεν ειναι προσευχες, αλλα επικληση δαιμονων. Το γνωρίζει καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος & οι οικουμενισται δεσποταδες. Παίζουν θέατρο με τις συμπροσευχές, ἐμπαίζοντας τον Θεό και παρασύροντας τους Ὀρθοδόξους  στην παναίρεση του Οἰκουμενισμου & τῆς πανθρησκειας του Ἀντιχρίστου.  Ἔκαναν πατητήρι τό Εὐαγγέλιο & τους Ἱερούς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας, για την δῆθεν ἀγάπη τους, ἐνῶ ἔσχισαν τον ἄραφο χιτῶνα του Χριστοῦ, ἔβαλαν φωτιές σε Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίας & διωκουν εὐλαβεῖς μοναχους, ἱερεῖς και ἐπισκόπους που ἀντιστεκονται.

«Διαθρησκειακες συναντησεις – συμπροσευχες»

(Ως ενεργοποίηση της λογικής της πανθρησκείας)

Νικ. Σακαλάκη, μαθηματικοῦ

Οικουμενισμός και πανθρησκεία είναι πολύ γνωστές λέξεις (σήμερα), που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην καθημερινότητα∙ δηλώνουν δρόμους αρνήσεως του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας∙ δρόμοι που αφαιρούν – αρνούνται τον ερμηνευτικό προσδιορισμό των λέξεων Ευαγγέλιο – Ορθοδοξία υπό των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων.
Πολλοί Πατριάρχες – Επίσκοποι (γενικά) με τη συμμετοχή τους στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και σε εκδηλώσεις πανθρησκείας και συμπροσευχών, όπως δείχνουν καθαρά οι εικόνες (video), μαρτυρούν με τη στάση τους ότι μεταξύ των «συμπροσευχομένων» υπάρχει κατοχή μιας συνεκτικής και ενιαίας αντίληψης γύρω από την «ενότητα» των θρησκειών, σ’ ένα κοινό ορίζοντα «θεϊκής αποκάλυψης» δια μέσου των θρησκειών, που θα έχει καταληκτική σύγκλιση μια θρησκεία, την «θρησκεία του Θεού». Read more »

Βολος: Ομιλια του κ. Κωνστ. Βαθιωτη

για τον Προσωπικο Αριθμο

——–

——

2. ANOIKTH EΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τον πολιτικό σχηματισμό «ΝΙΚΗ»

(κόμμα της Βουλής των Ελλήνων)

Του ΝΙΚΟΥ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

            Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί

Ξεκινήσατε ως νικηφόρα ιδεολογία (αρχές) στα όρια της έμπρακτης απολογητικής των αρχών του Ευαγγελίου και των προβολών τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι έναντι των κομμάτων του συντηρητισμού, του φιλελευθερισμού και της αριστερής ιδεολογίας, έναντι δηλ. πολλαπλής σύμμιξης εχθρότητας προς την Ορθοδοξία∙ πολιτικά φαινόμενα δηλ. που αντικειμενικά – αναγκαστικά υπάρχουν παράλληλα και προσδιορίζονται αμοιβαία στις συνεχώς αναπροσδιοριζόμενες αλλαγές (προς το χείρον) των ηθικών σχέσεων. Είναι κοινότοπη αλήθεια, ότι «πονούν» (παράδειγμα) για τις ψυχές – ζωές των Τεμπών (δεν αντιλέγουμε) ενώ σιωπούν στην συνεχή αιματηρή πραγματικότητα χιλιάδων εκτρώσεων αθώων εμβρύων. Read more »

Τους Ἁγιους μας τους μιμουμεθα
ἤ τους τιμαμε μοναχα στα λογια;

Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἦταν ὑπηρέτρια σέ μιά Ἑβραία, σύζυγο ἀρχιστρατήγου τῆς Θεσσαλονίκης.
Ὅταν ἡ κυρία της πήγαινε στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων, τήν ἀκολουθοῦσε, ἀλλά ποτέ δέν ἔμπαινε μέσα. Γύριζε πίσω καί πήγαινε στήν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν.
Ἡ ἄρνηση τῆς Ματρῶνας νά ἀκολουθεῖ τήν κυρία της καί νά μπαίνει μαζί της μέσα στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων ἔγινε αἰτία νά κλειστεῖ στίς φυλακές δύο φορές καί νά ὑποστεῖ ἀνελέητους ξυλοδαρμούς καί κακοποιήσεις. Ἐξαντλημένη ἀπό τήν κακοπάθεια παρέδωσε τήν ψυχή της στά χέρια τοῦ Θεοῦ μέσα στίς φυλακές τῆς Θεσσαλονίκης. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στίς 27 Μαρτίου.
Συνηθίζουμε νά λέμε «μνήμη ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Στίς ἡμέρες μας τήν μιμούμεθα ἄραγε τήν ἁγία μάρτυρα Ματρῶνα;
Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ ἐπίσημες παρουσίες ἀρκετῶν ἐκκλησιατικῶν μας ἀξιωματούχων μέσα στίς Ἑβραϊκές συναγωγές; Πῶς ἀπολογοῦνται ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ἀλλά καί μπροστά στό μαρτύριο τῆς ἁγίας Ματρῶνας, ὅσοι ἐπίσκοποι καί πατριάρχες συμμετέχουν στό τελετουργικό τῶν Ἑβραίων ἀνάβοντας τήν ἑπτάφωτη λυχνία μέσα στίς συναγωγές τους;
Καί κάτι πιό ἐπίκαιρο: Τί θά ἔλεγε σήμερα ἡ Ἁγία Μάρτυς Ματρῶνα βλέποντας μητροπολίτες καί πατριάρχες νά μπαινοβγαίνουν σέ χώρους λατρείας αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων συμπροσευχόμενοι καί συνευωχούμενοι μαζί τους;
Τελικά τούς Ἁγίους μας τούς μιμούμεθα ἤ τούς τιμᾶμε μονάχα στά λόγια;  (Φ.Μ.)

«Οι καυχωμενοι εν τω σταυρω του Χριστου»

(Οι Άγιοι Κολλυβάδες)

ΝΙΚ. Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

MΕΡΟΣ I΄ Aναμφίβολα, από τη Χίο μέχρι κάτω την Πάτμο και από τη Σκιάθο μέχρι την Ικαρία, οι Άγιοι κολλυβάδες όργωσαν το Αιγαίο Πέλαγος με βίωμα βαθειάς ορθόδοξης πνευματικότητας, φέρνοντας στο φως την Πατερική, την Ασκητική και την Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, μέσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας: «Στο σκότος της Τουρκοκρατίας έλαμψε το καθαρά παραδοσιακό πνευματικό «κίνημα» των Κολλυβάδων. Το τι πρόσφερε αυτό στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, αρνούμενο τη στατικότητα της εποχής και την απλοϊκή αντίληψη περί παραδόσεως, και δυναμικά αναμοχλεύοντας τη λειτουργική πατερική παράδοση, είναι σ’ όλους γνωστό. Σ’ αυτό οφείλεται η προβολή του λησμονημένου αιτήματος της συχνής προσελεύσεως στη Θ. Κοινωνία, η έξαρση του νοήματος του εβδομαδιαίου Πάσχα, η συναφής προσπάθεια απαλλαγής της αναστάσιμης Κυριακής από τα νεκρώσιμα στοιχεία…» (Ι. Φουντούλης). Read more »