ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ:

«H ΑΠΟΤΕΧΙΣΙΣ»

«Ο ΙΕ΄ Κανόνας, ως Θεωρία και Πράξη» Μέρος Α΄, Β΄ Γ΄,Δ΄

«Οι Εκκλησιολογικοί δρόμοι της Ελευθερίας»

MΕΡΟΣ Δ΄

Αναμφίβολα, οι Πατέρες είναι αυτοί που έχουν την άνωθεν οξύνοια∙ είναι οι ειλικρινείς συνομιλητές μας, οι δρόμοι (οδοδείκτες) της πνευματικής εν Χριστώ ελευθερίας, που ενδιαφέρονται για τη σωτηρία μας∙ το ότι διαβάζουμε τις διδασκαλίες τους είναι τιμή και κέρδος.

Η διδασκαλία των Πατέρων έχει έντονα πνευματικό – εκκλησιολογικό χαρακτήρα, αφού το έσχατο κοινό αγαθό στο οποίο αποβλέπουν είναι η Σωτηρία μας. Read more »

«H ΑΠΟΤΕΧΙΣΙΣ»

Μερος Α´

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=118520

«H ΑΠΟΤΕΧΙΣΙΣ»

«Της αιρέσεως αποσχιζόμενοι τη ευσεβεία δια παντός ενραπτόμεθα (ενούμεθα) – Γρηγ. Νύσσης, P.G. 44, 725»

MΕΡΟΣ B΄

Σε μια εποχή αιρέσεως, όπως σήμερα (οικουμενισμός), όπου οι ενέλεγκτες δυνάμεις της αιρέσεως και του φόβου προκαλούν τεράστια παλιρροϊκά ρεύματα – κύματα και ο πιστός νοιώθει αδύναμος, τότε η ψυχή του (η θέση του) ενδυναμώνεται από τα υψηλότερα πνεύματα της Εκκλησίας, από την μελέτη των Αγίων Πατέρων. Read more »

«H ΑΠΟΤΕΧΙΣΙΣ»

«Της αιρέσεως αποσχιζόμενοι τη ευσεβεία δια παντός ενραπτόμεθα (ενούμεθα) – Γρηγ. Νύσσης, P.G. 44, 725»

MΕΡΟΣ A΄

Aναμφίβολα, ζούμε σε εποχή που η ισχύς των αιρέσεων πολλαπλασιάσθηκε δια του οικουμενισμού∙ πολλαπλασίασε ο οικουμενισμός την ισχύ των αιρέσεων είκοσι (20) αιώνων! Γνωρίζουμε από το παρελθόν, ότι εν καιρώ εμφανίσεως – κηρυττομένης αιρέσεως στο χώρο της Εκκλησίας, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί κατέφευγαν στα τείχη της Εκκλησίας, στη διδασκαλία της∙ κατέφευγαν δηλ. στη διδασκαλία της Γραφής και των Πατέρων, χωριζόμενοι εκ των αιρετικών και προ Συνοδικής διαγνώσεως – καταδίκης της αιρέσεως. Τα γεγονότα (Κρήτη 2016, επίσκοπος Τυχικός κλπ.)ευνοούν τον ορθό, νηφάλιο, βαθύ, ορθόδοξο εκκλησιολογικό και θεολογικό στοχασμό περί Αποτειχίσεως.

Να υπογραμμίσω, με απόλυτη κατηγορηματικότητα, ότι ο 15^ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου είναι ομόλογος με τους πνευματικούς στόχους της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Read more »

ΠΟΙΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιώτου

——-

——-

π. Αυγουστινος Καντιωτης:

«Το γνωρισμα του δεσποτη και του παπα ειναι
η μαχητικοτης, η παρρησια» – Β Τιμ. 3,12

Σήμερα, που ο σκοταδισμός του οικουμενισμού απλώνεται και δημιουργεί άναστρη χειμωνιάτικη νύχτα, η βιωματική αντίληψη των Ορθοδόξων Χριστιανών, που δεν στέκονται σε μια ξερή έκφραση «ζήτω η Ορθοδοξία», ανατρέχει στον ποιμένα, Σταυραετό της Ορθοδοξίας, επίσκοπο π. Αυγουστίνο Καντιώτη, τον όντως στρατευμένο στη διακονία της Εκκλησίας.

Υπήρξαν – υπάρχουν άγιοι Ιεράρχες και ιερομόναχοι, που λάμπρυναν την εποχή τους, μα και πολλοί περιστασιακοί. Στους πρώτους ανήκει ο π. Αυγουστίνος, ενώ στη δεύτερη σειρά (σωρός) οι σημερινοί οικουμενιστές επίσκοποι και ιερείς. Read more »

ΠΩΣ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ!!!

Οἱ «συμπροσευχες» του πατριαρχη Βαρθολομαιου & των Οικουμενιστων με αιρετικους & αλλοθρησκους, που καταδικαζονται ἀπό την Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δεν ειναι προσευχες, αλλα επικληση δαιμονων. Το γνωρίζει καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος & οι οικουμενισται δεσποταδες. Παίζουν θέατρο με τις συμπροσευχές, ἐμπαίζοντας τον Θεό και παρασύροντας τους Ὀρθοδόξους  στην παναίρεση του Οἰκουμενισμου & τῆς πανθρησκειας του Ἀντιχρίστου.  Ἔκαναν πατητήρι τό Εὐαγγέλιο & τους Ἱερούς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας, για την δῆθεν ἀγάπη τους, ἐνῶ ἔσχισαν τον ἄραφο χιτῶνα του Χριστοῦ, ἔβαλαν φωτιές σε Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίας & διωκουν εὐλαβεῖς μοναχους, ἱερεῖς και ἐπισκόπους που ἀντιστεκονται.

«Διαθρησκειακες συναντησεις – συμπροσευχες»

(Ως ενεργοποίηση της λογικής της πανθρησκείας)

Νικ. Σακαλάκη, μαθηματικοῦ

Οικουμενισμός και πανθρησκεία είναι πολύ γνωστές λέξεις (σήμερα), που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην καθημερινότητα∙ δηλώνουν δρόμους αρνήσεως του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας∙ δρόμοι που αφαιρούν – αρνούνται τον ερμηνευτικό προσδιορισμό των λέξεων Ευαγγέλιο – Ορθοδοξία υπό των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων.
Πολλοί Πατριάρχες – Επίσκοποι (γενικά) με τη συμμετοχή τους στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και σε εκδηλώσεις πανθρησκείας και συμπροσευχών, όπως δείχνουν καθαρά οι εικόνες (video), μαρτυρούν με τη στάση τους ότι μεταξύ των «συμπροσευχομένων» υπάρχει κατοχή μιας συνεκτικής και ενιαίας αντίληψης γύρω από την «ενότητα» των θρησκειών, σ’ ένα κοινό ορίζοντα «θεϊκής αποκάλυψης» δια μέσου των θρησκειών, που θα έχει καταληκτική σύγκλιση μια θρησκεία, την «θρησκεία του Θεού». Read more »

Βολος: Ομιλια του κ. Κωνστ. Βαθιωτη

για τον Προσωπικο Αριθμο

——–

——

2. ANOIKTH EΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τον πολιτικό σχηματισμό «ΝΙΚΗ»

(κόμμα της Βουλής των Ελλήνων)

Του ΝΙΚΟΥ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

            Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί

Ξεκινήσατε ως νικηφόρα ιδεολογία (αρχές) στα όρια της έμπρακτης απολογητικής των αρχών του Ευαγγελίου και των προβολών τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι έναντι των κομμάτων του συντηρητισμού, του φιλελευθερισμού και της αριστερής ιδεολογίας, έναντι δηλ. πολλαπλής σύμμιξης εχθρότητας προς την Ορθοδοξία∙ πολιτικά φαινόμενα δηλ. που αντικειμενικά – αναγκαστικά υπάρχουν παράλληλα και προσδιορίζονται αμοιβαία στις συνεχώς αναπροσδιοριζόμενες αλλαγές (προς το χείρον) των ηθικών σχέσεων. Είναι κοινότοπη αλήθεια, ότι «πονούν» (παράδειγμα) για τις ψυχές – ζωές των Τεμπών (δεν αντιλέγουμε) ενώ σιωπούν στην συνεχή αιματηρή πραγματικότητα χιλιάδων εκτρώσεων αθώων εμβρύων. Read more »

Τους Ἁγιους μας τους μιμουμεθα
ἤ τους τιμαμε μοναχα στα λογια;

Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἦταν ὑπηρέτρια σέ μιά Ἑβραία, σύζυγο ἀρχιστρατήγου τῆς Θεσσαλονίκης.
Ὅταν ἡ κυρία της πήγαινε στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων, τήν ἀκολουθοῦσε, ἀλλά ποτέ δέν ἔμπαινε μέσα. Γύριζε πίσω καί πήγαινε στήν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν.
Ἡ ἄρνηση τῆς Ματρῶνας νά ἀκολουθεῖ τήν κυρία της καί νά μπαίνει μαζί της μέσα στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων ἔγινε αἰτία νά κλειστεῖ στίς φυλακές δύο φορές καί νά ὑποστεῖ ἀνελέητους ξυλοδαρμούς καί κακοποιήσεις. Ἐξαντλημένη ἀπό τήν κακοπάθεια παρέδωσε τήν ψυχή της στά χέρια τοῦ Θεοῦ μέσα στίς φυλακές τῆς Θεσσαλονίκης. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στίς 27 Μαρτίου.
Συνηθίζουμε νά λέμε «μνήμη ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Στίς ἡμέρες μας τήν μιμούμεθα ἄραγε τήν ἁγία μάρτυρα Ματρῶνα;
Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ ἐπίσημες παρουσίες ἀρκετῶν ἐκκλησιατικῶν μας ἀξιωματούχων μέσα στίς Ἑβραϊκές συναγωγές; Πῶς ἀπολογοῦνται ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ἀλλά καί μπροστά στό μαρτύριο τῆς ἁγίας Ματρῶνας, ὅσοι ἐπίσκοποι καί πατριάρχες συμμετέχουν στό τελετουργικό τῶν Ἑβραίων ἀνάβοντας τήν ἑπτάφωτη λυχνία μέσα στίς συναγωγές τους;
Καί κάτι πιό ἐπίκαιρο: Τί θά ἔλεγε σήμερα ἡ Ἁγία Μάρτυς Ματρῶνα βλέποντας μητροπολίτες καί πατριάρχες νά μπαινοβγαίνουν σέ χώρους λατρείας αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων συμπροσευχόμενοι καί συνευωχούμενοι μαζί τους;
Τελικά τούς Ἁγίους μας τούς μιμούμεθα ἤ τούς τιμᾶμε μονάχα στά λόγια;  (Φ.Μ.)

«Οι καυχωμενοι εν τω σταυρω του Χριστου»

(Οι Άγιοι Κολλυβάδες)

ΝΙΚ. Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

MΕΡΟΣ I΄ Aναμφίβολα, από τη Χίο μέχρι κάτω την Πάτμο και από τη Σκιάθο μέχρι την Ικαρία, οι Άγιοι κολλυβάδες όργωσαν το Αιγαίο Πέλαγος με βίωμα βαθειάς ορθόδοξης πνευματικότητας, φέρνοντας στο φως την Πατερική, την Ασκητική και την Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, μέσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας: «Στο σκότος της Τουρκοκρατίας έλαμψε το καθαρά παραδοσιακό πνευματικό «κίνημα» των Κολλυβάδων. Το τι πρόσφερε αυτό στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, αρνούμενο τη στατικότητα της εποχής και την απλοϊκή αντίληψη περί παραδόσεως, και δυναμικά αναμοχλεύοντας τη λειτουργική πατερική παράδοση, είναι σ’ όλους γνωστό. Σ’ αυτό οφείλεται η προβολή του λησμονημένου αιτήματος της συχνής προσελεύσεως στη Θ. Κοινωνία, η έξαρση του νοήματος του εβδομαδιαίου Πάσχα, η συναφής προσπάθεια απαλλαγής της αναστάσιμης Κυριακής από τα νεκρώσιμα στοιχεία…» (Ι. Φουντούλης). Read more »

Για ολους αυτους που λυσσομανουν
ἐναντιον της Πιστης μας

Ποίημα τοῦ πατρὸς Μαξίμου Καραβὰ

Γιατί;

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶν᾽ ἕνα «παραμύθι»,
γιατί ὁρμᾶτ᾽ ἐπάνω Του μ᾽ ἀκονισμένα ξίφη;

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶναι «ξεπερασμένα»,
τοῦ ἀντιχρίστου, ναί, γιατί ἀφήνιασε ἣ πέννα;

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶν᾽ «ὄπιο», «πανούκλα»,
γιατί ἡ ζωὴ χωρὶς Αὐτὸν κατήντησε σὰν ζούγκλα;  

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι «σκλαβιὰ», κατὰ τοὺς ἀρνητές Του.
πῶς γέμισαν οἱ φυλακὲς ἀπὸ τοὺς ὑβριστές Του;

Χίλιους θεούς, χίλιες θεές, πιστεύετε, λατρεύετε,
στὸν βρωμερό τους τὸν βωμό, τὰ νιάτα σας ξοδεύετε,
ὁ Ναζωραίε μοναχά, γιατί ἀπαγορεύεται;

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ«Προς την «Κρατικη (Εθνικη;) Πινακοθηκη»

Βόλος 20/03/25
Τοῦ Νικ. Σακελακη

Αναμφίβολα, κ.κ. υπεύθυνοι της Πινακοθήκης, σε πολλές κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές ενέργειες της «σύγχρονης κρατικής λογικής», έχει αποτυπωθεί ο νέο-ταξικός μετασχηματισμός της στην απόπειρά της να αλλοιώση, απωλέση μάλλον, την Ορθόδοξη πίστη του Έθνους στα Χριστιανικά αποθέματά του∙ παράδειγμα η ανάρτηση – προβολή των βλάσφημων πινάκων, που αφορούν τα πρόσωπα του Χριστού και της κυρίας Θεοτόκου.

Η αποξένωση από το Θεό ορισμένων «καλλιτεχνών» διοχετεύεται (έντεχνα) στο κοινωνικό σώμα προς ολοκληρωτική αποξένωση και απώλεια ψυχών. Read more »

«Οι καυχωμενοι εν τω σταυρω του Χριστου»

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν) (MΕΡΟΣ Α΄, Β΄, Γ, Δ’, Ε΄, ΣΤ΄ )

MΕΡΟΣ ΣΤ΄

Όλα όσα γράφουμε, συναντούν (σε κοινή πορεία) την διαχρονική φρυκτωρούσα εκκλησιαστική συνείδηση του μικρού ποιμνίου και όχι, ευτυχώς, τους σημερινούς φιλοοικουμενιστές «πιστούς» και οικουμενιστάς επισκόπους.
Ο σημερινός νέος (στην ηλικία) ορθόδοξος δεν είναι πληροφορημένος. Αντίθετα στην μονοσήμαντη πληροφόρηση των οικουμενιστών, που αναπηδά από τα Μ.Μ.Ε. και τα Μητροπολιτικά ραδιόφωνα, επιδιώκουμε την προβολή-ύφος του Ηρακλειτικού λόγου των Αγίων Πατέρων, που όποιος των εγκολπώνεται αυξάνει, κατά παράλληλη γνώμη του Εφεσίου, τον εαυτό του (τον εσώτατο), δηλ.: «ψυχής εστί λόγος εαυτόν αύξων» απ. 115.
Προς πληροφόρηση των νέων (κυρίως), να μνημονεύσουμε και την πολυθρύλητη στράτευση των Ζηλωτών – Αρσενιατών έναντι των Αντιορθοδόξων, Αντιπατριωτικών, Αντιλαϊκών και Αντι-Εκκλησιαστικών μεθόδων – πρακτικών του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ του Παλαιολόγου.
Ο «οραματισμός» του ήταν Φραγκοπαποδουλικός, διότι το 1274 δέχθηκε την υποδούλωση της Ορθοδοξίας από την ψευδοσύνοδο της Λυών. Read more »

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ὁμιλια Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου)

———

——–

2. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ 16-1-2025

Πατηστε τον ὑπογραμισμένο τιτλο και διαβαστε την ανακοινωση

2) Δημήτριος Τσελεγγίδης:

3. «Αν φυγει ο Σταυρος παει περιπατο η μετανοια»

«Κάποιοι ιερείς που έβγαλαν τον Εσταυρωμένο από την Αγία Τράπεζα ισχυρίζονται ότι η εισαγωγή Του είχε γίνει μετά την Επανάσταση και στην ουσία ήταν νεωτερισμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ότι η Παράδοση είναι να μην υπάρχει ο Εσταυρωμένος. Πώς μπορεί να το αντικρούσουμε, και κατά πόσο επιτρέπεται ο πιστός να ελέγχει τους ιερείς;»…

https://tasthyras.wordpress.com/2025/01/05/%cece%bf-%cf%ce%b1/#more-107045

2. «Οι καυχωμενοι εν τω σταυρω του Χριστου»

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν)

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμό και «ουκ εσμέν αποσχισταί, αλλ’ Ορθόδοξοι και της Καθολικής Εκκλησίας τρόφιμοι – όσιος Θεοδ. Στουδίτης)

Νίκος Σακαλάκης, Μαθηματικός

MΕΡΟΣ Ε΄

Στο κάλεσμα της Ζωής, του Χριστού δηλ., οι λαϊκοί (γενικά) ανταποκρίθηκαν στις νέες ποιοτικές αλλαγές – εισηγήσεις της εν Χριστώ ζωής, που τους έφεραν σε σύγκρουση με τον ειδωλολατρικό κόσμο (διώξεις, μαρτύριο κλπ).

Στα παλιότερα χρόνια η Ορθοδοξία είχε ισχυρό έρεισμα και τον Μοναχισμό, ως φυσική – θεολογική αντίθεση στην αίρεση και στην ειδωλολατρεία∙ ως κατάφαση στο Αληθινό νόημα της ζωής που φανέρωσε ο Χριστός. Read more »

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν)

Αναμφίβολα, η αμεσότητα της Γλώσσας της Γραφής εξουδετερώνει την άβυσσο της φλυαρίας των οικουμενιστών.

Ο Λόγος του Ευαγγελίου αποτελεί το καθαρό μέσον της γνώσεως του θελήματος του Θεού∙ είναι αυτός που κοινοποιεί το πνευματικό περιεχόμενο της σωτηρίας μας. Εύστοχα ο Hamann (φιλόσοφος) τόνισε: «Η γλώσσα είναι η μητέρα του Λόγου και της Αποκάλυψης, το άλφα και το ωμέγα της».
Όπως βγαίνει το κρασί από τα σταφύλια, έτσι η γνώση της Γραφής αποδίδεται από τους Πατέρες, ως η ορθή κατοχή της (Ορθοδοξία).
Ο Μ. Βασίλειος στην ερμηνεία του εις τον ΜΔ (44) Ψαλμό, σε εισάγει στη θέα των νοημάτων του Εσταυρωμένου Χριστού. Γνώριζε ότι η Χάρις που είχε ο Απ. Παύλος προήρχετο από τον Κύριόν μας, Ιησούν Χριστόν, όταν (ο Παύλος) υπογράμμιζε: Read more »

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ: «Το καθεστώς Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1974-1998) και η καιρική εκκλησιαστική εικόνα του» ΜΕΡΟΣ ΙΑ΄, ΙΒ΄