Τους Ἁγιους μας τους μιμουμεθα
ἤ τους τιμαμε μοναχα στα λογια;

Ἡ ἁγία μάρτυς Ματρῶνα ἦταν ὑπηρέτρια σέ μιά Ἑβραία, σύζυγο ἀρχιστρατήγου τῆς Θεσσαλονίκης.
Ὅταν ἡ κυρία της πήγαινε στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων, τήν ἀκολουθοῦσε, ἀλλά ποτέ δέν ἔμπαινε μέσα. Γύριζε πίσω καί πήγαινε στήν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν.
Ἡ ἄρνηση τῆς Ματρῶνας νά ἀκολουθεῖ τήν κυρία της καί νά μπαίνει μαζί της μέσα στήν συναγωγή τῶν Ἑβραίων ἔγινε αἰτία νά κλειστεῖ στίς φυλακές δύο φορές καί νά ὑποστεῖ ἀνελέητους ξυλοδαρμούς καί κακοποιήσεις. Ἐξαντλημένη ἀπό τήν κακοπάθεια παρέδωσε τήν ψυχή της στά χέρια τοῦ Θεοῦ μέσα στίς φυλακές τῆς Θεσσαλονίκης. Ἡ μνήμη της τιμᾶται στίς 27 Μαρτίου.
Συνηθίζουμε νά λέμε «μνήμη ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Στίς ἡμέρες μας τήν μιμούμεθα ἄραγε τήν ἁγία μάρτυρα Ματρῶνα;
Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ ἐπίσημες παρουσίες ἀρκετῶν ἐκκλησιατικῶν μας ἀξιωματούχων μέσα στίς Ἑβραϊκές συναγωγές; Πῶς ἀπολογοῦνται ἐνώπιον τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, ἀλλά καί μπροστά στό μαρτύριο τῆς ἁγίας Ματρῶνας, ὅσοι ἐπίσκοποι καί πατριάρχες συμμετέχουν στό τελετουργικό τῶν Ἑβραίων ἀνάβοντας τήν ἑπτάφωτη λυχνία μέσα στίς συναγωγές τους;
Καί κάτι πιό ἐπίκαιρο: Τί θά ἔλεγε σήμερα ἡ Ἁγία Μάρτυς Ματρῶνα βλέποντας μητροπολίτες καί πατριάρχες νά μπαινοβγαίνουν σέ χώρους λατρείας αἱρετικῶν καί ἀλλοθρήσκων συμπροσευχόμενοι καί συνευωχούμενοι μαζί τους;
Τελικά τούς Ἁγίους μας τούς μιμούμεθα ἤ τούς τιμᾶμε μονάχα στά λόγια;  (Φ.Μ.)

«Οι καυχωμενοι εν τω σταυρω του Χριστου»

(Οι Άγιοι Κολλυβάδες)

ΝΙΚ. Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

MΕΡΟΣ I΄ Aναμφίβολα, από τη Χίο μέχρι κάτω την Πάτμο και από τη Σκιάθο μέχρι την Ικαρία, οι Άγιοι κολλυβάδες όργωσαν το Αιγαίο Πέλαγος με βίωμα βαθειάς ορθόδοξης πνευματικότητας, φέρνοντας στο φως την Πατερική, την Ασκητική και την Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, μέσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας: «Στο σκότος της Τουρκοκρατίας έλαμψε το καθαρά παραδοσιακό πνευματικό «κίνημα» των Κολλυβάδων. Το τι πρόσφερε αυτό στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, αρνούμενο τη στατικότητα της εποχής και την απλοϊκή αντίληψη περί παραδόσεως, και δυναμικά αναμοχλεύοντας τη λειτουργική πατερική παράδοση, είναι σ’ όλους γνωστό. Σ’ αυτό οφείλεται η προβολή του λησμονημένου αιτήματος της συχνής προσελεύσεως στη Θ. Κοινωνία, η έξαρση του νοήματος του εβδομαδιαίου Πάσχα, η συναφής προσπάθεια απαλλαγής της αναστάσιμης Κυριακής από τα νεκρώσιμα στοιχεία…» (Ι. Φουντούλης). Read more »

Για ολους αυτους που λυσσομανουν
ἐναντιον της Πιστης μας

Ποίημα τοῦ πατρὸς Μαξίμου Καραβὰ

Γιατί;

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶν᾽ ἕνα «παραμύθι»,
γιατί ὁρμᾶτ᾽ ἐπάνω Του μ᾽ ἀκονισμένα ξίφη;

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶναι «ξεπερασμένα»,
τοῦ ἀντιχρίστου, ναί, γιατί ἀφήνιασε ἣ πέννα;

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς κι ὁ Νόμος Του, εἶν᾽ «ὄπιο», «πανούκλα»,
γιατί ἡ ζωὴ χωρὶς Αὐτὸν κατήντησε σὰν ζούγκλα;  

Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι «σκλαβιὰ», κατὰ τοὺς ἀρνητές Του.
πῶς γέμισαν οἱ φυλακὲς ἀπὸ τοὺς ὑβριστές Του;

Χίλιους θεούς, χίλιες θεές, πιστεύετε, λατρεύετε,
στὸν βρωμερό τους τὸν βωμό, τὰ νιάτα σας ξοδεύετε,
ὁ Ναζωραίε μοναχά, γιατί ἀπαγορεύεται;

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ«Προς την «Κρατικη (Εθνικη;) Πινακοθηκη»

Βόλος 20/03/25
Τοῦ Νικ. Σακελακη

Αναμφίβολα, κ.κ. υπεύθυνοι της Πινακοθήκης, σε πολλές κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές ενέργειες της «σύγχρονης κρατικής λογικής», έχει αποτυπωθεί ο νέο-ταξικός μετασχηματισμός της στην απόπειρά της να αλλοιώση, απωλέση μάλλον, την Ορθόδοξη πίστη του Έθνους στα Χριστιανικά αποθέματά του∙ παράδειγμα η ανάρτηση – προβολή των βλάσφημων πινάκων, που αφορούν τα πρόσωπα του Χριστού και της κυρίας Θεοτόκου.

Η αποξένωση από το Θεό ορισμένων «καλλιτεχνών» διοχετεύεται (έντεχνα) στο κοινωνικό σώμα προς ολοκληρωτική αποξένωση και απώλεια ψυχών. Read more »

«Οι καυχωμενοι εν τω σταυρω του Χριστου»

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν) (MΕΡΟΣ Α΄, Β΄, Γ, Δ’, Ε΄, ΣΤ΄ )

MΕΡΟΣ ΣΤ΄

Όλα όσα γράφουμε, συναντούν (σε κοινή πορεία) την διαχρονική φρυκτωρούσα εκκλησιαστική συνείδηση του μικρού ποιμνίου και όχι, ευτυχώς, τους σημερινούς φιλοοικουμενιστές «πιστούς» και οικουμενιστάς επισκόπους.
Ο σημερινός νέος (στην ηλικία) ορθόδοξος δεν είναι πληροφορημένος. Αντίθετα στην μονοσήμαντη πληροφόρηση των οικουμενιστών, που αναπηδά από τα Μ.Μ.Ε. και τα Μητροπολιτικά ραδιόφωνα, επιδιώκουμε την προβολή-ύφος του Ηρακλειτικού λόγου των Αγίων Πατέρων, που όποιος των εγκολπώνεται αυξάνει, κατά παράλληλη γνώμη του Εφεσίου, τον εαυτό του (τον εσώτατο), δηλ.: «ψυχής εστί λόγος εαυτόν αύξων» απ. 115.
Προς πληροφόρηση των νέων (κυρίως), να μνημονεύσουμε και την πολυθρύλητη στράτευση των Ζηλωτών – Αρσενιατών έναντι των Αντιορθοδόξων, Αντιπατριωτικών, Αντιλαϊκών και Αντι-Εκκλησιαστικών μεθόδων – πρακτικών του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ του Παλαιολόγου.
Ο «οραματισμός» του ήταν Φραγκοπαποδουλικός, διότι το 1274 δέχθηκε την υποδούλωση της Ορθοδοξίας από την ψευδοσύνοδο της Λυών. Read more »

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ὁμιλια Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου)

———

——–

2. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ 16-1-2025

Πατηστε τον ὑπογραμισμένο τιτλο και διαβαστε την ανακοινωση

2) Δημήτριος Τσελεγγίδης:

3. «Αν φυγει ο Σταυρος παει περιπατο η μετανοια»

«Κάποιοι ιερείς που έβγαλαν τον Εσταυρωμένο από την Αγία Τράπεζα ισχυρίζονται ότι η εισαγωγή Του είχε γίνει μετά την Επανάσταση και στην ουσία ήταν νεωτερισμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ότι η Παράδοση είναι να μην υπάρχει ο Εσταυρωμένος. Πώς μπορεί να το αντικρούσουμε, και κατά πόσο επιτρέπεται ο πιστός να ελέγχει τους ιερείς;»…

https://tasthyras.wordpress.com/2025/01/05/%cece%bf-%cf%ce%b1/#more-107045

2. «Οι καυχωμενοι εν τω σταυρω του Χριστου»

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν)

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμό και «ουκ εσμέν αποσχισταί, αλλ’ Ορθόδοξοι και της Καθολικής Εκκλησίας τρόφιμοι – όσιος Θεοδ. Στουδίτης)

Νίκος Σακαλάκης, Μαθηματικός

MΕΡΟΣ Ε΄

Στο κάλεσμα της Ζωής, του Χριστού δηλ., οι λαϊκοί (γενικά) ανταποκρίθηκαν στις νέες ποιοτικές αλλαγές – εισηγήσεις της εν Χριστώ ζωής, που τους έφεραν σε σύγκρουση με τον ειδωλολατρικό κόσμο (διώξεις, μαρτύριο κλπ).

Στα παλιότερα χρόνια η Ορθοδοξία είχε ισχυρό έρεισμα και τον Μοναχισμό, ως φυσική – θεολογική αντίθεση στην αίρεση και στην ειδωλολατρεία∙ ως κατάφαση στο Αληθινό νόημα της ζωής που φανέρωσε ο Χριστός. Read more »

(Μ. Βασίλειος – Εις τον ΜΔ Ψαλμόν)

Αναμφίβολα, η αμεσότητα της Γλώσσας της Γραφής εξουδετερώνει την άβυσσο της φλυαρίας των οικουμενιστών.

Ο Λόγος του Ευαγγελίου αποτελεί το καθαρό μέσον της γνώσεως του θελήματος του Θεού∙ είναι αυτός που κοινοποιεί το πνευματικό περιεχόμενο της σωτηρίας μας. Εύστοχα ο Hamann (φιλόσοφος) τόνισε: «Η γλώσσα είναι η μητέρα του Λόγου και της Αποκάλυψης, το άλφα και το ωμέγα της».
Όπως βγαίνει το κρασί από τα σταφύλια, έτσι η γνώση της Γραφής αποδίδεται από τους Πατέρες, ως η ορθή κατοχή της (Ορθοδοξία).
Ο Μ. Βασίλειος στην ερμηνεία του εις τον ΜΔ (44) Ψαλμό, σε εισάγει στη θέα των νοημάτων του Εσταυρωμένου Χριστού. Γνώριζε ότι η Χάρις που είχε ο Απ. Παύλος προήρχετο από τον Κύριόν μας, Ιησούν Χριστόν, όταν (ο Παύλος) υπογράμμιζε: Read more »

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ: «Το καθεστώς Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (1974-1998) και η καιρική εκκλησιαστική εικόνα του» ΜΕΡΟΣ ΙΑ΄, ΙΒ΄