«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»τοῦ 1961, φυλ. 237
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΓΗΡΑΣΚΟΜΕΝ…

Ἐθνικὰ προβλήματα

Χελώνη;

Ὡς γνωστὸν τὴν 19 Μαρτίου ἐ.ἔ. ἐγένετο γενικὴ ἀπογραφὴ τῆς Ἑλλάδος. Ποῖα τʼ ἀποτελέσματα αὐτῆς; Ὅλοι ἐνδιαφερόμεθα νὰ μάθωμεν, διότι οἱ ἐκ τῆς ἀπογραφῆς ἀριθμοί, ὡς καὶ εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθ. 235 γύλλον τῆς «Σπίθας» ἐσημειώσαμεν, εἶνε ἐνδεικτικοὶ βαθυτέρων καταστάσεων τοῦ Ἔθνους. Ἐγράφη, ὅτι, ὅταν μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἔθνους ἐκ τοῦ Τουρκικοῦ ζυγοῦ ἐγένετο ἡ πρώτη ἀπογραφὴ τοῦ νεοσυστάτου Κράτους, τὴν ἐπομένην τῆς ἀπογραφῆς ὅλοι ἐγνώριζον τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς. Τόσον ταχέως διενηργήθη ἡ ἀπογραφὴ ἐκείνη! Τίνες ἦσαν οἱ ἀπογραφεῖς; Ἐπιστήμονες εἰδικευθέντες εἰς τὸν κλάδον τῆς Στατιστικῆς; Ὄχι. Ἦσαν ἀπλοῖ ἱερεῖς. Καὶ σήμερον; Μὲ εἰδικὴν ὑπηρεσίαν, μὲ στρατιὰν ὁλόκληρον ἀπογραφέων, μὲ εἰδικὰ μηχανήματα διὰ τὴν ταχυτέραν ἀρίθμησιν, τʼ ἀποτελέσματα τῆς γενικῆς ἀπογραφῆς βραδύνουν. Τρίμηνον πλησιάζει καὶ ἀκόμη πλήρεις πίνακες δὲν ἐδημοσιεύθησαν. Τὶ ἆρά γε νὰ συμβαίνη; Δὲν ἐργάζονται οἱ ὑπάλληλοι τῆς στατιστικῆς ὑπηρεσίας; Ἐργάζονται! Ἀλλʼ ἔπεσαν οἱ ταλαίπωροι εἰς λαβύρινθον, τὸν ὁποῖον οἱ ἴδιοι ἐδημιούργησαν. «Ἔπλεξαν» μὲ πολλοὺς ἀριθμοὺς, εἶς ἐκ τῶν ὁποίων θὰ δεικνύη πόσα… καζανάκια ἔχει ἡ σύγχρονος Ἑλλάς. Ἀλλοίμονον, ἐὰν ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ λείψουν ὡρισμένα καζανάκια! Ὁ πολυτισμὸς τῆς πατρίδος μας θὰ φανῆ μειωμένος ἐνώπιον τῶν ξένων κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν παραλειφθέντων καζανακίων! Πῶς λοιπὸν νὰ μὴ ὑποστοῦν ζάλην οἱ ἐγκέφαλοι τῆς στατιστικῆς ὑπηρεσίας; Ἀλλʼ ὁ πολὺς λαός, ὁ ὁποῖος ἐνδιαφέρεται νὰ μάθη τὰ σπουδαιότερα στοιχεῖα καὶ ἐπὶ τῆ βάσει τούτων νὰ λύση ἐπειγούσης φύσεως ζητήματά του, ὡς εἶνε τὸ ζήτημα τῶν δημοτικῶν και βουλευτικῶν ἐκλογῶν, πιέζει διὰ τοῦ Τύπου τὴν στατιστικὴν ὑπηρεσίαν, ἵνα τὸ ταχύτερον ἐκδώση τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἀπογραφῆς. Ἀλλʼ ἡ στατιστικὴ ὑπηρεσία, μηχανῆς ἀκολουθοῦσα, κινεῖται ὡς χελώνη.

Ἡ ἀστυφιλία
Ἐξ ὅλων τῶν πινάκων τῆς ἀπογραφῆς ἐδόθησαν, ὑπὸ τὴν πίεσιν τῆς κοινῆς γνώμης, πρὸς δημοσίευσιν τρεῖς προχείρως πίνακες. Ὁ πρῶτος δεικνύει τὴν κατὰ νομοὺς πληθυσμόν, ὅστις συνολικῶς ἀνέρχεται εἰς τὰ 8.357.526. Ὁ δεύτερος δεικνύει τὸν πληθυσμὸν τῆς Πρωτευούσης καὶ τῶν 58 δορυφόρων της δήμων καὶ κοινοτήτων, ὅστις συνολικῶς ἀνέρχεται εἰς 1.837.041. Ἐὰν δὲ εἰς αὐτὸν προστεθοῦν καὶ οἱ 204.321 κάτοικοι τῆς ὑπολοίπου Ἀττικῆς, τότε ὅλος ὁ πληθυσμὸς τοῦ πολεοδομικοῦ συγκροτήματος τῆς Ἑλληνικῆς Πρωτευούσης καὶ τῶν περιχώρων αὐτῆς ὑπερβαίνει τὰ 2.000.000. Ὁ τρίτος δὲ πίναξ παρουσιάζει τὴν αὔξησιν τοῦ πληθυσμοῦ τῶν κυριοτέρων πόλεων τῆς Ἑλλάδος.
Οἱ πίνακες αὐτοί, ἰδίως οἱ δύο πρῶτοι, ὡς ἦτο ἐπόμενον προὐκάλεσαν ἀνησυχίαν. Διότι ὁ μὲν πίναξ ὁ ἐμφαίνων τὸν πληθυσμὸν τοῦ συγκροτήματος τῆς Ἑλληνικῆς Πρωτευούσης, ὡς καὶ δεκάδος που ἄλλων πόλεων τῆς Ἑλλάδος, ἀποδεικνύει ὅτι ἡ ἀστυφιλία, ὁ οὐρμπανισμός, ὡς θέλουν τινὲς μὲ ξενικὴν γλῶσσαν νὰ ὀνομάζουν τὴν νόσον ταύτην τῆς συγχρόνου κοινωνίας… κινδυνεύει νὰ πνίξη τὴν Ἑλλάδα. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»τοῦ 1961, φυλ. 237 (Ἀπόσπασμα)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

«…Θλιβερὰ εἶνε τὰ συμπεράσματα ἐκ τοῦ πίνακος τοῦ ἐμφαίνοντος τὸν πληθυσμὸν τῆς Ἑλληνικῆς Πρωτευούσης; Ἀλλʼ ἀκόμη θλιβερώτερα εἶνε τὰ ἐκ τοῦ ἄλλου πίνακος, τοῦ ἐμφαίνοντος τὸν πληθυσμὸν τῆς ὅλης χώρας, συμπεράσματα. Εἴμεθα, ὡς εἴδομεν, 8.357.526. Ἐὰν φυσιολογικῶς ἔβαινεν ἡ αὔξησις τοῦ πληθυσμοῦ, θὰ εἴχομεν φθάσει τὰ 10.000.000. Ἡ αὔξησις τοῦ πληθυσμοῦ μας ἐν συγκρίσει πρὸς τὴν αὔξησιν τῶν πληθυσμῶν γειτονικῶν, ὡς καὶ ἄλλων ἐθνῶν τῆς ὑφηλίου, εἶνε ἡ μικροτέρα. Ὡς ἐγράφη εἰς καθημερινὴν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν, ἐνῶ ὁ μέσος ὅρος ἐτησίας αὐξήσεως τοῦ πληθυσμοῦ εἰς ὅλον τὸν κόσμον εἶνε 1,5 – 2%, ἡ ἐτησία αὔξησις τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ ἀνέρχεται εἰς 0,91%. Καὶ ἐνῶ αὐξάνουν οἱ γάμοι, ἐλαττώνονται οἱ γεννήσεις. Περίεργον, θὰ εἴπητε. Νὰ αὐξάνωνται οἱ γάμοι καὶ νᾶ έλαττώνονται αἱ γεννήσεις; Τὸ φυσιολογικὸν θὰ ἦτο σὺν τῆ αὐξήσει τῶν γάμων νὰ παρετηρεῖτο καὶ αὔξησις γεννήσεων! Τὶ συμβαίνει λοιπόν; Ἐὰν κάμητε μίαν ἔρευναν εἰς τὰς ἀριστοκρατικὰς συνοικίας τῆς Πρωτευούσης, θὰ ἴδητε ὅτι τὰ παιδιὰ ἔχουν περιορισθῆ εἰς 1-2. Τὸ τρίτον εἶνε σπάνιον. Καὶ νὰ σκέπτεταί τις, ὅτι αἱ οἰκογένειαι αὐταὶ λόγω τοῦ πλούτου των θὰ ἠδύναντο νὰ θρέψουν πλῆθος παιδιῶν! Καὶ ἡ σατανικὴ αὐτὴ μόδα, ἡ ὁποία ἤρχισεν ἀπὸ τὰ ἀριστοκρατικὰ σπίτια, ἔχει μεταδοθῆ εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα. Δὲν ὑπάρχει συνοικισμός, εἰς τὸν ὁποῖον διὰ ποικίλων μέσων νὰ μὴ παρεμποδίζεται ἡ γέννησις παιδιῶν. Ὅταν ὡς ἱεροκήρυξ ὑπηρέτουν εἰς ἐπαρχιακὴν πόλιν ἔχουσαν πληθυσμὸν 4.000 περίπου κατοίκων, ἐκ τοῦ μητρῶου τῆς κοινότητος διεπίστωσα, ὅτι αἱ γεννήσεις ἐνῶ τὸ 1931 ἦσαν 120, κατὰ τὸ ἔτος 1950 εἶχον κατέλθει εἰς 45. Ἰατρὸς δὲ ἄπιστος ἐκαυχᾶτο ὅτι εὐηργέτει τὴν πόλιν διὰ τῶν ἀθρόων ἐκουσίων ἐκτρώσεων πλουσίων καὶ πτωχῶν μητέρων, αἱ ὁποῖαι προσέτρεχον εἰς τὸ ἰατρεῖον – γράφε σφαγεῖον. Πόσα τοιαῦτα ἰατρεῖα – σφαγεῖα λειτουργοῦν εἰς ὅλην τὴν Πατρίδαν μας! (Ἴδε ἡμέτερον βιβλίον «Ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός», Βόλος 1950 σελ. 59). Τὸ δὲ φρικιαστικώτερον, εἰς τὰ ὑπόγεια τούτου ἐντὸς φιαλῶν οἰνοπνεύματος ἐφυλάσσοντο τὰ ἔμβρυα ὡς σπουδαῖα ἐπιστημονικὰ εὑρήματα. Ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ἤνοιξα σφοδρὸν πόλεμον, διεμαρτυρήθην μὲ ὅλην τὴν δύναμιν τῆς ψυχῆς μου, μέγας σάλος ἠγέρθη ἐν τῆ πόλει καὶ ἐν τῆ ἐπαρχία, καὶ τὸ τέλος: μετάθεσις τοῦ ἱεροκήρυκος, λύπη τοῦ λαοῦ καὶ χαρὰ καὶ θρίαμβος τῶν δαιμόνων.
Ἡ ἐλάττωσις τῶν γεννήσεων εἶνε αἰσθητή, ἰδίως εἰς τὰ χωρία. Δημοτικὰ σχολεῖα, τὰ ὁποῖα εἶχον ἄλλοτε 300 μαθητάς, τώρα λόγω τῆς ἀστυφιλίας καὶ πρὸ παντὸς τῆς ἀποφυγῆς τεκνογονίας δὲν συγκεντρώνουν οὐδὲ τὸ 1/4 τῆς δυνάμεώς των. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»  1960
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΝΙΚΗ

Οἱ ὁπαδοὶ τοῦ καρναβαλικοῦ ὀργίου Πατρῶν ἐπὶ ἔτη τώρα μᾶς εἰρωνεύονται. Πρόχειρον στόμα των οἱ χρονογράφοι τῶν Ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων. «Παύσατε – μᾶς λέγουν – νὰ καταπολεμῆτε τὸν Καρνάβαλον. Δὲν βλέπετε, ὅτι δὲν κατορθώνετε τίποτε; Εἶσθε οἱ «πτωχοὶ τῶ πνεύματι», εἶσθε οἱ ἠλίθιοι, εἶσθε οἱ συγχρονοι Δὸν Κιχόται, οἱ ἐκστρατεύοντες κατὰ τῶν ἀνεμομύλων. Ἡττᾶσθε συνεχῶς. Ὁ Καρνάβαλος εἶνε ἀκατάβλητος. Ἔχετε γελοιοποιηθῆ. Ἡ κοινὴ γνώμη γελᾶ εἰς βάρος σας». Ταῦτα λέγουν καὶ γράφουν, ἐνῶ γνωρίζουν ὅτι χάρις εἰς τὸ δημοκρατικὸν πολίτευμά μας εἶμαι ὁ μόνος ἕλλην ποὺ κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς δὲν δύναμαι νὰ διέλθω τὸν Ἰσθμὸν καὶ μεταβῶ εἰς Πάτρας. Ταῦτα λέγουν καὶ γράφουν, ἐνῶ γνωρίζουν ὅτι ἔχομεν κάμει δήλωσιν, ὅτι οὐδὲν βίαιον μέτρον πρόκειται νὰ μετέλθωμεν, ἀλλʼ ὅτι μόνον διὰ μιᾶς ἔπὶ τόπου προφορικῆς, εὐρείας καὶ ζωηρὰς διαφωτίσεως τοῦ λαοῦ Πατρῶν ἐν συνεργασία μετὰ παντὸς πιστοῦ τέκνου τῆς Ὀρθοδοξίας, λαϊκῶν καὶ κληρικῶν, θὰ ἐπεδιώκομεν τὴν ἐξάλειψιν τοὺ αἴσχους, ποὺ μολύνει τὴν ἱερὰν πόλιν τοῦ Πρωτοκλήτου. Ἡ στάσις των αὐτὴ καὶ μόνη ἀπέναντί μας μαρτυρεῖ πόσον εὔθραυστον οἱ ἴδιοι θεωροῦν τὸ εἴδωλόν των, ἀφοῦ τρέμουν τὸ ῥάσον ἑνὸς ἱερομονάχου καὶ φυλάσσουν τὰς εἰσόδους τῆς πόλεως, μήπως εἰσέλθωμεν εἰς αὐτὴν καὶ διαταράξωμεν τὴν ἡσυχίαν τοῦ Καρναβάλου. Κύριοι, ἀφοῦ εἴμεθα τόσον ἀδύνατοι καὶ γελοῖοι, ὅπως νομίζετε, διατὶ δὲν ἀφήνετε καὶ ἡμᾶς ἐλευθέρους νὰ κινηθῶμεν, κηρύξωμεν καὶ ἐργασθῶμεν ὅσον τοὐλάχιστον κινοῦνται, κηρύττουν καὶ ἐργάζονται οἱ ἀντίθετοι ἡμῶν; Καὶ ἀφοῦ δὲν μᾶς ἀφήνετε νὰ ἀγωνισθῶμεν, πῶς λέγετε ὅτι ἡττώμεθα;
Ὁ Καρνάβαλος τῶν Πατρῶν, βλέπετε, διατελεῖ ὑπὸ τὴν ὑψηλήν, τὴν σκανδαλώδη προστασίαν τῶν χρονογράφων, τῶν κοσμικῶν κυριῶν καὶ δεσποινίδων, Δημοτικῶν Συμβούλων, Ὑπουργῶν καὶ ἐσχάτως καὶ τοῦ Τουρισμοῦ. Καὶ καθὼς καταγγέλει ἡ «Χριστιανικὴ Ἰσοπολιτεία», ἀποκαλεῖται ὑπὸ τῶν ὀπαδῶν του ἡ Α. Μεγαλειότης ὁ Καρνάβαλος! Ἐὰν ἡμεῖς τῶν προσφωνοῦσαμε ἔτσι, ἀσφαλῶς θὰ ἐμηνυόμεθα ἐπὶ ἐξευτελισμῶ τίτλου, ἀνήκοντος μόνω τῶ Βασιλεῖ τῆς Πατρίδος μας. Α. Μ. ὁ Κ.
Ἀλλʼ ἐνῶ πρὸς Νότον ὁ Καρνάβαλος βασιλεύει, πρὸς Βορρᾶν ἡττᾶται. Ἡττᾶται εἰς τὴν πρωτεύουσαν τοῦ Βορρᾶ, τὴν συμπρωτεύουσαν τῆς Ἑλλάδος. Διατί; Διότι ἄλλο ψυχολογικὸν κλῖμα ἐπικρατεῖ εἰς τὴν ὡραίαν πόλιν τοῦ Θερμαϊκοῦ. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» φυλ. 235, Μαρτιος 1961
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΔΕΝ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ;

«Βάδιζε, ἀρίθμησον τὸν Ἰσραὴλ καὶ τὸν Ἰούδαν…
καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν τοῦ λαοῦ»
(Β΄ Βασιλ. 24, 2-3)

Ἐθνικὰ προβλήματα

Ἀπογραφὴ

Τὴν 19ην Μαρτίου ἐ.ἔ. εἰς ὅλην τὴν Πατρίδαν μας ἔγινεν ἀπογραφὴ τοῦ πληθυσμοῦ. Τὴν διενήργησεν ὄχι ἰδιωτική τις ἐπιχείρησις, ἀλλʼ ἐπίσημος ὀργανισμός, κρατικὴ ὑπηρεσία, ἡ ὁποῖα τιτλοφορεῖται Ἐθνικὴ Στατιστικὴ Ὑπηρεσία τῆς Ἑλλάδος, ἔχουσα ὑπεράνω τοῦ τίτλου τὸ έθνικὸν σῆμα, τὸν βασιλικὸν θυρεὸν μὲ τὸν τίμιον σταυρόν.
Ἡ ἀπογραφὴ αὕτη ἦλθε, κατὰ τρόπον ἀνέλπιστον, νʼ ἀποκαλύψη δημοσία τὴν νοοτροπίαν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι διέταξαν ταύτην.
«Ἀλλὰ διατὶ γράφετε ἔτσι; Εἶσθε κατὰ τῆς ἀπογραφῆς;» θὰ μᾶς εἴπουν ἐν θυμῶ οἱ θιασῶται τῶν ἀριθμῶν. «Δὲν γνωρίζετε, ὅτι ἡ ἀπογραφὴ εἶνε καθῆκον ἐπιβεβλημένον εἰς ἔθνος ποὺ θέλει νὰ ὀνομάζεται πολιτισμένον; Δὲν γνωρίζετε ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἀνήκει εἰς τὴν μεγάλην οἰκογένειαν τῶν Ἐθνῶν, ἡ ὁποία τιτλοφορεῖται Ὀργανισμὸς Ἠνωμένων Ἐθνῶν (ΟΗΕ), καὶ ἔχει ἀναλάβει ὡρισμένας ὑποχρεώσεις; Δὲν γνωρίζετε ὅτι ὁ ΟΗΕ θέλει νὰ ἔχη εἰς τὰ ἀρχεῖά του ἐνημερωμένους πίνακας τῆς ζωῆς καὶ τῆς κινήσεως τῶν λαῶν, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ὑπὸ τὴν αἰγίδα του; Ὅ,τι δὲ διατάσσει ὁ μέγας οὗτος Ὀργανισμός, δὲν εἶνε δυνατὸν παρὰ νὰ ἐκτελῆται παρʼ ὅλων; Ὁ δὲ ΟΗΕ παραπονεῖται διὰ τὴν καθυστέρησίν μας εἰς τὸν τομέα τῆς στατιστικῆς. Δὲν δίδομεν, λέγουν, ἐγκαίρως τὰ ζητούμενα στοιχεῖα. Ἐκτὸς ὅμως τούτου καὶ ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες θέλωμεν νὰ γνωρίζωμεν τὴν κατάστασιν τοῦ Ἔθνους μας, οἱ δὲ διάφοροι ἀριθμοί, οἱ ὁποῖοι θὰ προέλθουν ἐκ τῆς ἀπογραφῆς, θὰ εἶνει δεῖκται τοῦ πολιτισμοῦ μας, θὰ εἶνε λίαν χρήσιμοι διʼ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὴν εὐθύνην τῆς διακυβερνήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Πρέπει δὲ νὰ γνωρίζητε, ὅτι ἡ πρὸ ἡμερῶν διενεργηθεῖσα καθʼ ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα ἀπογραφὴ δὲν εἶνε ἡ πρώτη. Ταύτης προηγήθησαν 22 ἄλλαι ἀπογραφαί».
Ἡμεῖς, κύριοι, δὲν εἴμεθα κατὰ τῆς ἀπογραφῆς, κατὰ τῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας, ἡ ὁποία καλῶς λειτουργοῦσα ἔχει προορισμὸν νὰ διαφωτίζη τὸ Κράτος ἐπὶ τῶν διαφόρων στοιχείων, ποὺ συνθέτουν τὴν ζωὴν τοῦ Ἔθνους. Διότι ποῖος βοσκὸς δὲν ἀριθμεῖ τὰ πρόβατά του; Ποῖος γεωργὸς δὲν ὑπολογίζει τὸν καρπὸν ποὺ παράγουν τὰ κτήματά του; Ποῖος ἔμπορος δὲν κάμνει κατὰ περιόδους ἀπογραφὴν τοῦ ἐμπορεύματός του καὶ κατὰ τὸ τέλος τοῦ ἔτους ἀπολογισμὸν ἐσόδων καὶ ἐξόδων; Καὶ ποῖος στρατηγὸς δὲν πρέπει νὰ γνωρίζη τὰς δυνάμεις, τὰς ὁποίας διαθέτει, καὶ νὰ ἐξακριβώνη τὰς ἐλλείψεις της;
Ἀλλὰ τότε ποῦ εἶνε ἡ διαφωνία σας; θὰ μᾶς ἐρωτήσουν οἱ θιασῶται τῶν ἀριθμῶν. Περιμένετε ὀλίγον, κύριοι. Read more »

«Χριστιανικὴ Σπίθα» φυλ 234, Φεβρουάριος 1961 (Χωρὶς περικοπές)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ;

«Καὶ τῶ ἀγγέλω τῆς ἐν Σάρδεσιν Ἐκκλησίας γράψον˙ τάδε λέγει ὁ ἔχων τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἑπτὰ ἀστέρας˙ οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῆς καὶ νεκρὸς εἶ… Μνημόνευε οὖν πῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας, καὶ τήρει καὶ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΝ» (Ἀποκ. 3, 1-3)

Ἐπίκαιρα θέματα

Ἡ ἁμαρτωλότης τοῦ ἀνθρώπου

Ἐάν, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ἐὰν ὑπάρχη ἕν κήρυγμα, τὸ ὁποῖον εἰς οἱανδήποτε ἐποχὴν καὶ ἐὰν ζῆ ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐπίκαιρον, αὐτὸ εἶνε τὸ κήρυγμα τῆς μετανοίας. Διότι πότε ὁ ἄνθρωπος ἔπαυσε νὰ ὑποπίπτη εἰς ἠθικὰ σφάλματα, νὰ παραβαίνη τὰς μεγάλας ἤ τὰς μικρὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ; Καὶ τὶς τῶν ἀνθρώπων εἶνε δυνατὸν νὰ καυχηθῆ ὅτι εἶνε ἐντελῶς ἀμόλυντος ἐκ τῆς ἁμαρτίας; Ὤ! ἡ ἁμαρτία. Ὁπόσον ἐκτεταμένον εἶνε τὸ κράτος της ἐπὶ τῆς γῆς! Ἡ ἁμαρτία εἶνε ὡς ἡ λεπτὴ ἄμμος τῆς ἀφρικανικῆς ἐρήμου, ἡ ὁποία κατορθώνει νὰ διεισδύη καὶ διὰ τῶν ἐλαχίστων ἀκόμη σχισμῶν τῶν παραθύρων τῶν σιδηροδρομικῶν συρμῶν, ποὺ διέρχωνται διὰ τῆς ἐρήμου. Ἡ ἁμαρτία, ἵνα ἀναφέρωμεν εἰκόνα ἀσκητικοῦ πατρὸς τῆς Ἐκκλησίας, εἶνε ὡς ὁ ἄνεμος ὅστις φυσᾶ ἐντὸς τοὺ δάσους καὶ σείει ὅλα τὰ φύλλα τῶν δένδρων. Ἡ ἁμαρτία, κοινὸν γνώρισμαὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ὑπὸ τὸ κράτος αὐτῆς ἀναστενάζει ὁλόκληρον τὸ ἀνθρώπινον γένος καὶ συστενάζει καὶ συνωδίνει ὁλόκληρος ἡ ὁρατὴ δημιουργία. Ὁ ἄνθρωπος, καὶ εἰς τὸ μεγαλύτερον ἀκόμη ὕψος ἁγιότητος καὶ ἄν ἀνέλθη, ρίπτων ἕν βλέμμα εἰς τὸ εσωτερικὸν τῆς καρδίας του ἀνακαλύπτει σκιάς, μελανὰ σημεῖα, ἀδυναμίας, ἐλαττώματα, «ψεγάδια», ὡς ἀποκαλεῖ ταῦτα ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης, διὰ τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ταπεινώνεται καὶ νὰ θρηνῆ. Ὁ Ἰὼβ διακηρύττει ὅτι καὶ μία ἀκόμη ἡμέρα ἐὰν εἶνε ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς, δὲν θὰ εἶνε καθαρὰ ἐκ τοῦ ρύπου τῆς ἁμαρτίας. Ὁ δὲ Μ. Ἀντώνιος, ὅστις ἐπὶ 80 καὶ πλέον ἔτη ἠγωνίσθη ἐν τῆ ἐρήμω διὰ νʼ ἀποκτήση τὴν καθαρότητα τῆς καρδίας, βαθέως συνησθάνετο τὴν ἁμαρτωλότητά του καὶ ὀλίγον πρὶν παραδώση τὴν ψυχήν του εἰς τὸν Πλάστην, παρεκάλει τοὺς μαθητάς του, ἵνα προσεύχωνται πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα τῶ δώση μετάνοιαν. Ὄχι διότι διετέλει ἐκτὸς μετανοίας αὐτός, τοῦ ὁποίου ὁλόκληρος ἡ ζωὴ ἦτο κήρυγμα μετανοίας, ἀλλὰ διότι ἐπόθει νʼ ἀποκτήση μεγαλύτερον βαθμὸν μετανοίας˙ μεγαλύτερος δὲ βαθμὸς μετανοίας ἀντιστοιχεῖ καὶ εἰς μεγαλύτερον βαθμὸν τελειότητος. Καὶ ἀληθώς˙ ὅσον τις καθαρίζει τὴν πνευματικήν του ὅρασιν διὰ τῶν δακρύων τῆς μετανοίας, τόσον εὐκρινέστερον διακρίνει τὴν ἄβυσσον τῆς ἀνθρωπίνης ἀθλιότητος καὶ βλέπει ὁποία ἀπόστασις χωρίζει αὐτὸν ἀπὸ τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ. Read more »

ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
ΠΩΣ ΜΕΝΟΥΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ, ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΗΣ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», φυλ. 230, Σεπτέμβριο 1960

«ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ή ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ»

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ὡς κληρικός τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν φρικτὴν στιγμὴν τῆς χειροτονίας μου ἄκουσα καὶ ἐγώ· τὸ Λάβε τὴν Παρακαταθήκην καὶ φύλαξον ταύτην μέχρι τῆς δευτέρας τοῦ Χριστοῦ παρουσίας, θεωρῶ βαρὺ νὰ σιωπήσω ἐπὶ θέματος πίστεως.
Δειλὸν καὶ ἄναδρον καὶ προδότην θὰ μὲ κατηγορήση ἡ συνειδησίς μου ἐὰν σιωπήσω καὶ δὲν ὑπερασπίσω τὰ ὑψηλὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Καὶ τὸν ἔλεγχο τοῦτον τῆς συνειδήσεώς μου μὴ ἀνεχόμενος μετὰ πολλῆς συγκινήσεως γράφω τὸ παρόν, καὶ ἑλάχιστος ἐγὼ ἱερομόναχος, ὁ ὁποῖος ἀνιδιοτελῶς ὑπηρέτησα Πίστιν καὶ Πατρίδαν, διαμαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ τὴν σεπτὴν ἱεραρχία, ἡ ὁποῖα κατ᾽ αὐτὰς τὰς ἡμέρας θὰ συνεδριάση, ἱνα ἐπιληφθῆ τοῦ σπουδαιοτάτου τούτου θέματος καὶ ἐπιδιώξη συντόμως τὴν κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνας λύσιν τοῦ προβλήματος, μὴ ἐπηρεαζόμενη ἀπὸ τὰ σχόλια και τὶς κρίσεις τοῦ ψυχροῦ, ἀδιαφόρου καὶ ἀπίστου κόσμου, ὁ ὁποῖος τὰς ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως φωνὰς τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων ἀποκαλεῖ ἄκαρπον Βυζαντινολογίαν…
Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες! Ἄς σκεφθοῦμε τίνος εἴμεθα στρατιῶται, ὑπὸ ποίαν σημαίαν στρατευόμεθα, ποίους ἡρωϊκοὺς ἀγωνιστὰς εἴχε ἡ ἡμετέρα Ἐκκλησία, πῶς αὕτη ἐπολέμει καὶ ἐνίκα τὰς πλάνας καὶ τὰς αἰρέσεις καὶ ἐθριάμβευεν ἐπὶ πάντων, καὶ νὰ πράξωμεν ἀναλόγως. Ἀλλως θ᾽ἀποδειχθοῦμε ἀνάξιοι υἱοὶ καὶ θυγατέρες τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

__________________

_______________

 ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ;

‘Απαντᾶ ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἀκούστε τον:

«Δυστυχώς και μέσα στην Εκκλησία μπήκε η μασονία. Διαβάστε παλαιότερες «ΣΠΙΘΕΣ» και θα το δείτε. Εγώ κατήγγειλα επίσημα με στοιχεία ότι και επίσκοποι και μητροπολίται και πατριάρχαι είναι μασόνοι… Για να γίνεις δεσπότης ή πρέπει να περάσεις από τα σκαλοπάτια της μασονίας ή άμα δεν περάσεις, -γιατί δεν είναι όλοι οι δεσποτάδες μασόνοι-, όμως είναι γεγονός ότι υπάρχουν τέτοιοι ύποπτοι στην Εκκλησία. Δεν ανακοινώνουν τα ονόματά τους όσο ζουν, άμα πεθάνουν τότε τους φανερώνουν. Εμείς όμως τους ξέρουμε και τους παρακολουθούμε.
Για να γίνεις δεσπότης σήμερα ή πρέπει να κάνεις τούμπα μέσα στην στοά των μασόνων και να προσκυνήσεις τον διάβολο· Τι διαβολο-δεσπότης θα γίνεις; Ή θα επιτρέψει η μασονία να γίνεις εάν δεν την πολεμάς και έχεις ευγένεια απέναντί της. Γι’ αυτό βλέπεις όλοι αυτοί που είναι υποψήφιοι δεσποτάδες σιωπούν, κανείς τους δεν μιλά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Ξέρουν πολύ καλά ότι θα τους φάει το φίδι.
Μωρέ χίλιες φορές διάκονος, χίλιες φορές καλόγερος και να φωνάζω μέρα νύκτα ότι είστε σατανάδες, παρά να με δώστε μήτρες και μπαστούνες. Και αν με κάνετε δεσπότη, τί θα γίνει; Σας τα χαρίζω όλα βρε διαβόλοι. Read more »

«Χριστιανικὴ Σπίθα» φυλ 233, Μην. Ἰανουαρίου 1961

ΕΝΑΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ

«Ὥσπερ ὄρνεα πετάτε καὶ στρουθοί,
οὕτως ἀρὰ ματαία οὐκ ἐπελεύσεται οὐδενί»
(Παροιμ. 26, 2)

Ἐκκλησιατικὰ θέματα

Τὰ ὅπλα τῆς Ἐκκλησίας

Ἔχει, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ἔχει ὅπλα ἡ Ἐκκλησία μας. Διότι καὶ ἐχθροὺς ἔχει καὶ πόλεμον, τὸν ἐνδοξότερον ἐξ ὅλων τῶν πολέμων, τὸν περὶ ἀλήθειας πόλεμον, διεξάγει καὶ νικήτρια καὶ θριαμβεύουσα πρέπει νʼ ἀναδεικνύεται. Τὰ δὲ ὅπλα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἐκ τῆς φύσεως τῆς θείας ἀποστολῆς της, δὲν εἶνε ὅπλα ὑλικὰ καὶ φονικά, δὲν εἶνε ὡς τὰ ὅπλα τῶν ἐπιγείων βασιλέων καὶ ἀρχόντων, διὰ τῶν ὁποίων βιαίως ἐπιζητεῖται ἡ ὑποταγὴ τῶν ἀσθενεστέρων εἰς τοὺς ἰσχυροτέρους. Τὰ ὅπλα τῆς Ἐκκλησίας εἶνε ὅπλα καθαρῶς πνευματικά. Εἶνε ὅπλα, τὰ ὁποῖα μετεχειρίσθη ὁ Θεάνθρωπος πρὸς ἐγκαθίδρυσιν τῆς Βασιλείας Του. Εὑρεθεὶς ἐν μέσω ἐχθρικοῦ περιβάλλοντος, ὅπερ ἐμίσει θανασίμως καὶ τέλος ὕψωσεν αὐτὸν αἱμόφυρτον ἐπὶ τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ, ὡς μοναδικὸν ὅπλον κατὰ τῶν ἐχθρῶν του μετεχειρίσθη τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Διʼ αὐτοῦ διέλυε τὰ σκότη˙ διʼ αὐτοῦ διεφώτιζε τὰς συνειδήσεις˙ διʼ αὐτοῦ ἀπέκρουε τὰς ἀδίκους ἐπιθέσεις˙ διʼ αὐτοῦ ἀπεστόμωνε τοὺς ἰταμοὺς συζητητάς˙ διʼ αὐτοῦ ἤλεγχε τοὺς τὰ φαῦλα πράσσοντας καὶ ἐκαυτηρίαζε τοὺς ὑποκριτάς. Οἱ ὄχλοι ἤκουον καὶ ὡμολόγουν ὅτι «οὐδέποτε ἐλάλησεν ἄνθρωπος ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰωάν. 7, 46). Ὁ λόγος του ἦτο φῶς καὶ ζωή. Βίαν δὲν ἠθέλησε νὰ μεταχειρισθῆ. Ἀπηυθύνθη εἰς τὴν ἐλευθέραν θέλησιν τοῦ ἀνθρώπου. (Ἴδε Λουκ. 9, 55-56, Ματθ. 26, 52).
Τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, ἐν συνδυασμῶ μετὰ βίου φωτεινοῦ καὶ ἁγίου καὶ θαυμαστῶν σημείων, ὡς μέσον διαδόσεως τῆς νέας θρησκείας τοῦ Πνεύματος συνέστησεν εἰς τοὺς μαθητάς του ὁ Κύριος, δίδων τὸ ἐνταλτήριον τῆς θείας ἐν τῶ κόσμω ἀποστολῆς των˙ «Πορευθέντες, εἶπε κατὰ τὴν ἀλησμόνητον ἐκείνην ἡμέραν τῆς Ἀναλήψεώς του, μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν˙ καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθʼ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28, 19-20). Read more »

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ «ΦΑΚΕΛΩΜΑ»

• Ὁ λαός μας μπρὸς στὸ σπουδαιότατο αὐτό θέμα, φαίνεται ὡς ὑπνωτισμένος. Διότι δυστυχῶς ἡ ἔκδοσης τέτοιων ταυτοτήτων θεωρεῖται ὡς ἐπίτευγμα ἐπιστημονικῆς προόδου. Κάτω ὅμως ἀπὸ τὸ ἀπατηλὸ προσωπεῖο τῆς «προόδου» μποροῦν νὰ κρύβονται τ᾽ ἀπαισιώτερα σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τῶν ὁπαδῶν τοῦ Ἀντιχρίστου.

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἀπόσπασμα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», φυλ. 449, Δεκεμβ. 1986
Περιέχεται και στὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ», Γ΄ ἔκδοση, σελ. 43

«…ΑΛΛʼ ΕΠΙ ΤΩ ΑΚΟΥΣΜΑΤΙ ΤΟΥΤΩ θʼ ἀνακράξουν ἐξ ὀργῆς τινὲς ζητοῦντες καθʼ ἡμῶν ἀφορμὰς μομφῆς καὶ κατηγορίας καὶ θὰ σᾶς ἐρωτήσουν˙ «Ὥστε εἶσθε καὶ σεῖς ὑπὲρ τῆς ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων;».

Ὄχι, ἀπαντῶμεν εὐθέως καὶ εὐθαρσῶς. Εἰς τὶς νέες ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες ὑποκρύπτεται μέγας φόβος. Ὁ φόβος δὲ οὗτος βρίσκεται εἰς τοῦτο, ὅτι εἰς τὰς μυστικὰς αὐτὰς ταυτότητας θʼ ἀναγράφωνται ὅλες οἱ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν καὶ θὰ διαβάζονται μὲ ἀκτῖνες λέϊζερ ἀπὸ εἰδικὰ κρατικὰ ὄργανα, τὰ ὁποῖα θὰ εἶνε ἐφωδιασμένα μὲ εἰδικὸν ἠλεκτρονικὸν «μάτι». Φοβερὸν τὸ ἐπίτευγμα τοῦτο τῆς τεχνολογίας! Καὶ ἐὰν μὲν ἡ χώρα κυβερνᾶται δημοκρατικῶς, ὁ κίνδυνος τῆς ἠλεκτρονικῆς ἀστυνομεύσεως τῶν πολιτῶν μειώνεται αἰσθητῶς, διότι μία τοιαύτη δημοκρατικὴ κυβέρνησις δὲν θὰ διώξῃ ποτὲ ἄνθρωπον διὰ τὴν ὑπʼ αὐτοῦ ἐλευθέραν ἔκφρασιν τῶν σκέψεων καὶ ἰδεῶν του.

Ἀλλʼ ἐὰν ἡ διοίκησις τῆς χώρας περιέλθῃ εἰς ὁλοκληρωτικὴν κυβέρνησιν δεδηλωμένων ὑλιστῶν καὶ ἀθέων, ποὺ μισοῦν πᾶσαν ἰδέαν ἐλευθερίας, τότε οὐαὶ εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν τοιαύτας ταυτότητας. Ἡ ἀστυνόμευσίς των θὰ εἶνε πλήρης, ἡ δὲ τοιαύτη ἀστυνόμευσις θὰ ἐμπίπτῃ πλέον εἰς τὴν εἰρημένην προφητείαν τῆς Ἀποκαλύψεως, καθʼ ἥν μόνον οἱ ἔχοντες τὸ εἰδικὸν χάραγμα, ἐπὶ τῆς χειρὸς ἤ τοῦ μετώπου, θὰ δύνανται νὰ κινοῦνται ἐλευθέρως, νὰ πωλοῦν καὶ νʼ ἀγοράζουν. Ἐκ τῆς ἐπόψεως ταύτης καὶ μόνον κρινόμεναι αἱ ἠλεκτρονικαὶ ταὐτότητες πρέπει νʼ ἀπορριφθοῦν ἀσυζητητί. Ἀλλὰ δυστυχῶς καμμία ἔντονος διαμαρτυρία δὲν ἠκούσθη σχετικῶς ἐν μέσῳ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατὰ τῆς ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων.

Διʼ αὐτὸ μετὰ ψυχικῆς ἀνακουφίσεως ἀνεγνώσαμεν ἐσχάτως εἴδησιν εἰς τὰς ἐφημερίδας, ὅτι ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν κ. Γ. Παπαμιχαήλ, ὁμιλῶν εἰς ἐπιτροπὴν ὑπερασπίσεως τῶν δικαιωμάτων ἔναντι τῆς πολιτικῆς αὐθαιρεσίας, κατήγγειλε τὴν κυβέρνησιν διʼ ἀπόφασίν της νὰ προχωρήσῃ εἰς τὸ ἠλεκτρονικὸν «φακέλλωμα» μὲ τὸ ΕΚΑΜ. Καὶ ἐὰν ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἐξανίστατο ἄλλοτε ἐναντίον τῶν ἀτομικῶν φακέλλων τῆς ἀστυνομίας καὶ ἐζήτει τὴν δημοσίαν καῦσιν αὐτῶν ὡς λίαν ἐπικινδύνων διὰ τὴν έλευθερίαν τοῦ ἀτόμου, πολὺ περισσότερον θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεγερθῆ τώρα κατὰ τῆς ἐκδόσεως τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων. Ἀλλὰ περίεργον πρᾶγμα! Ὁ λαός μας ἐν προκειμένῳ, πρὸ τοῦ σπουδαιοτάτου τούτου θέματος, φαίνεται ὡς ὑπνωτισμένος. Διότι δυστυχῶς ἡ ἔκδοσις τοιούτων ταυτοτήτων θεωρεῖται ὡς ἐπίτευγμα ἐπιστημονικῆς προόδου. Κάτω ὅμως ἀπὸ τὸ ἀπατηλὸν προσωπεῖον τῆς «προόδου» δύνανται νʼ ἀποκρύπτωνται τὰ ἀπαισιώτερα σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τῶν ὁπαδῶν τοῦ Ἀντιχρίστου. Τὸ εἶπεν ἡ ἐπιστήμη; Πρέπει νὰ ὑπακούσωμεν, ἔστω καὶ ἄν θυσιάζωνται αἱ ἀτομικαί μας ἐλευθερίαι. Ἀλλὰ πρέπει κάποτε νʼ ἀφυπνισθῶμεν, διότι φακελλωνόμεθα ὄχι πλέον ἀστυνομικῶς, ἀλλʼ ἠλεκτρονικῶς, ὅπερ – δὲν ἀρνούμεθα – εἶνε προοίμιον μιᾶς φοβερᾶς σκλαβιᾶς, ἡ ὁποία ἔρχεται.

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»
Ἰανουάριος 1960, αρ. φυλ. 223
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΕΝΑ ΛΕΠΤΟΝ!

Ἐπὶ τῶ νέω ἔτει
Ἕν λεπτόν! Δὲν πρόκειται ἐδῶ περὶ χρήματος ἀλλὰ περὶ κάτι ἄλλου, τοῦ ὁποῖου ἡ ἀξία εἶνε ἀπείρως μεγαλυτέρα τοῦ χρήματος. Πρόκειται περὶ τοῦ χρόνου, περὶ τῆς ἐλαχίστης ἐκείνης ὑποδιαιρέσεως τῆς ὥρας, ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, ὑποδιαιρεῖται εἰς 60 πρῶτα λεπτά, καὶ ἕκαστον πρῶτον εἰς 60 δεύτερα.
Λεπτὸν καὶ λεπτόν! Λεπτὸν τοῦ χρήματος καὶ λεπτὸν τῆς ὥρας. Ποῖον ἀπὸ τὰ δύο προτιμᾶτε;
Ἕν πρῶτον λεπτὸν τῆς ὥρας! Αὐτὸ τὸ ἐλάχιστον μόριον τοῦ χρόνου ποίαν ἀξίαν ἔχει; Ὤ! ἀγαπητέ μου ἀναγνῶστα, ἐὰν μποροῦσες νὰ ἐννοήσης καὶ αἰσθανθῆς καὶ κάμης καλὴν χρῆσιν τοῦ ἑνὸς λεπτοῦ, τότε δὲν θὰ ὡμιλοῦσες μετὰ τόσης περιφρονήσεως περὶ τοὺ ἑνὸς αὐτοῦ λεπτοῦ τῆς ὥρας.
Θέλεις νὰ ἴδης τὴν ἀξίαν του; Πήγαινε, μὴ τρομάξης, πρὸς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν εἰς «τὸν κάτω κόσμον», εἰς τὸν Ἄδην. Ἐπισκέψου μὲ τὸν ποιητὴν Δάντην διὰ τῆς φαντασίας τὰς ψυχὰς τῶν κολασμένων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν. Μὴ εἴπης˙ δὲν ὑπάρχει κόλασις. Κόλασις αἰώνιος θὰ ἤθελον καὶ ἐγὼ – λέγει ἕνας διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας – νὰ μὴ ὑπῆρχε, διότι εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ φοβοῦμαι, ἀλλʼ ὑπάρχει. Ποίαν ἄλλην μεγαλυτέραν ἀπόδειξιν θέλετε περὶ τῆς κολάσεως ὑπὸ τὴν μαρτυρίαν αὐτοῦ τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου, ὁ ὁποῖος εἶπεν, ὅτι οἱ ἁμαρτωλοὶ πορεύσονται εἰς κόλασιν αἰώνιον; Εἰς τὴν κόλασιν λοιπόν! Νὰ περιγράψωμεν τὴν κατάστασιν τῶν κολασμένων; Ἐὰν ἧτο δυνατὸν νʼ ἀπευθύνης πρὸς ὅλας αὐτὰς τὰς ψυχὰς τὸ ἐρώτημα: Τὶ θὰ ἠθέλατε ἀπὸ τὸν «ἐπάνω κόσμον»; Ἀπὸ ὅλας τὰς ψυχὰς μία θὰ ἤρχετο ἀπάντησις ὡς βοὴ μεγάλη: Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»,  Σεπτέμβριος 1960, αρ. φ. 230
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

• (Στὸ ἄρθρο αὐτὸ τῆς «Σπίθας», ποὺ ἐγράφη τὸ 1960, π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης διαμαρτύρεται γιατί ἡ Φρειδερίκη ἡ βασίλισσα ἐκφράστηκε πανθεϊστή. Σήμερα, ποὺ ὄχι μια γυναῖκα, ἔστω καὶ ἐὰν αὐτὴ ὁνομάζονταν βασίλισσα τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ ὁ ἰδιος ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ οἱ παπόφιλοι ἐπίσκοποι μιλοῦν πανθεϊστη, τί θὰ τοὺς ἔγραφε;;;
  Ἡ Φρειδερίκη, ὅπως διαδόθηκε, ἦταν βουδίστρια, ὁ πατριάρχης καὶ οἱ ὅμοιοί του (ἐπίσκοποι, θεολόγοι καὶ λοιποί, ποὺ πληρώνονται ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Ὁρθοδόξου Ἐκκλησίας), σὲ ποιά ἆραγε θρησκεία ἀνήκουν καὶ μιλοῦν τὴν ἴδια μὲ τὴν Φρειδερίκη γλῶσσα;;;)

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Ἤ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ;

«Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα,
παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ και γῆς
ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων»

Ζητήματα πίστεως
Ὁ ἄνθρωπος, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ὁ ἄνθρωπος εἶνε ὄν κατʼ ἐξοχὴν θρησκευτικόν. Καί, ἵνα διʼ εἰκόνος ἀρχαίου τινὸς φιλοσόφου τῆς Πατρίδος μας ὁμιλήσωμεν, ὁ ἄνθρωπος εἶνε δένδρον, τοῦ ὁποίου αἱ ῥίζαι τῆς ὑπάρξεως βυθίζονται εἰς τὸν οὐράνιον, τὸν μεταφυσικὸν κόσμον. Ἐκείθεν ἀντλεῖ τοὺς χυμοὺς διὰ νʼ ἀνθῆ καὶ νὰ καρποφορῆ. Ἐὰν αἱ ῥίζαι του διʼ οἱονδήποτε λόγον κοποῦν, τὸ οὐράνιον τοῦτο δένδρον, ὁ ἄνθρωπος, μαραίνεται, ξηραίνεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. Διὰ τοῦτο ὁ ἄνθρωπος πρὸς τὰ ἄνω ἔλκεται. Πρὸς τὸν ούρανὸν στρέφει τὰ βλέμματά του. Πρὸς τὸν Θεόν, τὸν Δημιουργόν, τὴν πηγὴν παντὸς ἀγαθοῦ κατευθύνεται.
Ἀλλὰ ποιός ὁ Θεός, πρὸς τὸν ὁποῖον φέρεται ὁ ἄνθρωπος; Οἱ λαοί, καὶ οἱ πλέον πρωτόγονοι, οἱ εἰς τὰ σπήλαια καὶ τὰς καλύβας τῶν ποταμῶν καὶ τῶν λιμνῶν κατοικοῦντες, ἔμφυτον ἔχοντες τὴν ἰδέαν τοῦ θείου, ὁρμεμφύτως κλίνουν τὸ γόνυ πρὸ τοῦ Ὑπερτάτου Ὄντος. Αἱ διάνοιαι τῶν φιλοσόφων ἀνιχνεύουν τὸ μυστήριον καὶ ζητοῦν νὰ συλλάβουν καθαρώτερον τὴν ἔννοιαν. Ἱδρυταὶ τῶν θρησκειῶν διὰ τῆς διδασκαλίας των τὴν ἰδέαν τοῦ Θεοῦ ζητοῦν νὰ ἀναπτύξουν εἰς τὰς διανοίας καὶ τὰς καρδίας τῶν ὁπαδῶν του, καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης ἐννοίας, ὡς ἀπὸ κέντρου, ἐξαρτοῦν ὅλας τὰς ἄλλας θρησκευτικὰς καὶ ήθικὰς ίδέας, ὅλα τὰ καθήκοντα τῶν πιστῶν. Οὕτω μελετῶντες τὴν ἱστορίαν τοῦ άνθρωπίνου γένους ἐξ ἐπόψεως θρησκείας, βλέπομεν ὅτι ἡ ἰδέα τὴν ὁποίαν περὶ τοῦ Θεοῦ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι εἶνε ποικίλη. Ὑφίσταται ἀμφιταλαντεύσεις. Ἀνέρχεται καὶ κατέρχεται. Λόγω τῆς ἁμαρτίας, ἥτις ἐπέφερε σύγχυσιν τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας, ἡ ἰδέα τοῦ Θεοῦ συνεσκοτίσθη, ἠμαυρώθη, κατέπεσε μέχρι τοιούτου σημείου ὥστε, καθὼς λέγει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ Παῦλος, οἱ ἄνθρωποι «ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν» (Ρωμ. 1, 23).
Θέλετε νὰ ἴδητε, ἐρωτᾶ σοφός τις, ὁποία ἐκ τῶν θρησκειῶν εἶνε ἀληθής; Δύνασθε νὰ τὸ ἐξακριβώσητε ἐὰν ἀνοίξητε τὰ βιβλία τῶν θρησκειῶν καὶ ἐρευνήσητε, τὶ περὶ τοῦ Θεοῦ μία ἑκάστη ἐξ αὐτῶν διδάσκει. Ἐκ τῆς ἐννοίας, τὴν ὁποίαν δίδουν αἱ διάφοροι θρησκεῖαι περὶ Θεοῦ, ἐὰν δὲν εἶσθε προκατειλημμένος, δὲν θʼ ἀργήσητε νʼ ἀντιληφθῆτε ὁποία θρησκεία ἔχει θείαν τὴν προέλευσιν. Βεβαίως ὅλαι αἱ θρησκείαι περὶ Θεοῦ ὁμιλοῦν. Διότι θρησκεία ἄνευ Θεοῦ δὲν νοεῖται. Ποῖα ὅμως ἐξ αὐτῶν ἔχει τὴν καθαρωτέραν περὶ Θεοῦ ἔννοιαν; Ἀναμφισβήτως ἡ θρησκεία τοῦ Σταυροῦ. Ὁποία διαφορὰ παρουσιάζεται μεταξὺ αὐτῆς καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν! Ὅσον τὸ φῶς, ὅπερ ἐκπέμπει ἐν μεσημβρία ὁ ἥλιος, διαφέρει ἀπὸ τὸ φῶς ὅπερ ἐκπέμπουν οἱ ἀστέρες ἐν νυκτί, τόσον τὸ πνευματικὸν φῶς, ὅπερ ἔρριψεν ἐπὶ τῆς ἰδέας τοῦ Θεοῦ ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, διαφέρει ἀπὸ τὸ φῶς, ὅπερ παρέχουν καὶ αἱ λαμπρότεραι διδασκαλίαι τῶν μεγαλυτέρων φιλοσόφων τοῦ ἀρχαίου κόσμου. Διʼ ὁλίγων λέξεων μεστῶν ὑψίστων νοημάτων δίδει τὴν ἰδέαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡ Καινὴ Διαθήκη. Ἐν δὲ τῆ γνώσει τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, διεκήρυξεν ὁ Θεάνθρωπος, ἔγκειται τὸ μυστικὸν τῆς εὐτυχίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἰδοὺ οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου: «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν» (Ἰωάν. 17, 3). Ὀρθῶς παρετηρήθη ὅτι παῖς ἀναγινώσκων τὸ Εὐαγγέλιον ἤθελεν ἐκπλήξει καὶ Πλάτωνας ἀκόμη καὶ Ἀριστοτέλας μὲ τὰς ἀπαντήσεις του ἐπὶ τῶν ὑψίστων θεμάτων τῆς θρησκείας. Εἰς τὴν ἐρώτησίν των διατὶ εὑρίσκεται εἰς τὸν κόσμον, ἤθελον λάβει τὴν ἀπάντησιν: «Διὰ νὰ γνωρίσω τὸν Θεὸν καὶ ἀγαπήσω καὶ δουλεύσω αὐτὸν καὶ ἀπολαύσω τὴν αἰώνιον ζωήν».
Δὲν εἶνε λοιπὸν ἄσχετος πρὸς τὴν σωτηρίαν, πρὸς τὴν ἀληθινὴν θρησκευτικὴν ζωὴν ἡ ἰδέα, τὴν ὁποίαν περὶ τοῦ Θεοῦ ἔχει ὁ ἄνθρωπος. Ἡ ἰδέα περὶ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἔχει ὁ ἄνθρωπος. Ἡ ἰδέα περὶ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ εἶνε ὡς ὁ ἥλιος, ὅστις φωτίζει καὶ θερμαίνει ὁλόκληρον τὸν θρησκευτικὸν καὶ ἠθικὸ κόσμον τοῦ ἀνθρώπου. Εἶνε το κέντρον τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Διὰ τοῦτο καὶ ἡ Ἐκκλησία ἡ ὁποία φυλάσσει ἀγρύπνως τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην, τὴν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου, δὲν ἔμεινεν ἀδιάφορος πρὸς ἑτεροδιδασκαλίας, αἱ ὁποῖαι ὑπούλως εἰσέδυον διὰ νὰ νοθεύσουν τὴν περὶ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἰδέαν, ὡς αὕτη ἀπεκαλύφθη ἐν τῶ Ἰησοῦ Χριστῶ. Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς δὲν δυνάμεθα νὰ μείνωμεν ἀδιάφοροι πρὸς διδασκαλίαν, ἡ ὁποία ἐσχάτως ὡς νεόκοπον λάμπον νόμισμα ἤρχισε νὰ κυκλοφορῆ μεταξὺ τῶν ἀνωτάτων στρωμάτων τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Θὰ φθάση ἄράγε εἰς τὰς καλύβας τῶν χωρικῶν μας ἤ θὰ μείνη ὡς τὸ νόμισμα τῆς ἀριστοκρατίας;
Ἀλλὰ πρὶν ἴδωμεν τὶς ἡ ξένη αὕτη διδασκαλία, ἡ νοθεύουσα τὸ Εὐαγγελικὸν κήρυγμα, ἄς ἴδωμεν ὁποία κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας εἶνε ἡ περὶ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἔννοια. Read more »

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Μάρτιος 1959, αρ.φ. 214
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΠΑΤΡΩΝ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ;

Καὶ πάλιν, αγαπητοί μας κάτοικοι τῶν Πατρῶν, μὲ τὸ φύλλον τοῦτο δίδομεν τὸ «παρὼν», ἔστω καὶ ἐὰν ἡ φωνή μας, μικρᾶ καὶ ἀσθενής, συμπνίγεται ἀπὸ τὸν δαιμονιώδη θόρυβον τῶν Καρναβαλικῶν ἑορτῶν.
Πρὸ ἑπταετίας ἐδημοσιεύσαμεν καὶ ἐκυκλοφορήσαμεν εἰς τὴν πόλιν σας τὸ πρῶτον κατὰ τοῦ Καρναβάλου ἄρθρον. Ὑβρίσθημεν χυδαίως ὑπὸ τῶν κοσμικῶν κύκλων τῆς πόλεώς σας καὶ τῶν Ἀθηνῶν. Χρονογράφοι μᾶς ἐπετέθησαν διὰ τὰς καλογηρικάς μας ἀντιλήψεις, διὰ τὴν καθυστέρησίν μας εἰς τὸν αἰῶνα τοῦτον τῆς προόδου καὶ τῆς πυρηνιῆς ἐνεργείας… Καὶ ὅταν ἠθελήσαμεν νὰ κατέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν ἵνα διʼ εἰρηνικῶν ὅπλων, διὰ τῶν ὅπλων τοῦ φωτός, καταπολεμήσωμεν τὸ καρναβαλικὸν ὄργιον, ἔκπληκτοι εἴδομεν ὅτι ἡ Α. Μ. ὁ Καρνάβαλος διετέλει ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Ἐπισήμου Κράτους. Ἐχαρακτηρίσθημεν ὡς ἐπικίνδυνοι εἰς τὴν δημοσίαν ἀσφάλειαν, συνελήφθημεν ἔξω τῶν Πατρῶν καὶ ἐξετοπίσθημεν μακρὰν τῆς πόλεως. Ἕνας Ἕλλην κληρικὸς ποὺ ὑπηρέτησε Πίστιν καὶ Πατρίδα δὲν δύναται νὰ κινηθῆ ἐλευθέρως εἰς τὴν πόλιν σας. Ἔχουν ὅμως κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς θέσιν, ἄδειαν κυκλοφορίας, ὅλοι οἱ δανδῆδες, αἱ πόρναι καὶ αἱ παλλακίδες, αἱ ἱέρειαι τῆς ἡδονῆς τῶν Ἀθηνῶν, ποὺ ἔρχονται διὰ νὰ θύσουν καὶ νὰ ἀπολέσουν… Read more »

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΗΣ

ΑΝΑΚΩΧΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΓΕΙΟ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ

• (ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΟΙ ΕΚΑΝΑΝ -ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (ΛΟΥΚΑ ια, 24-25)- ΑΝΑΚΩΧΗ ΚΑΙ: «῞Οταν τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ μὴ εὑρίσκον λέγει· ὑποστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων» (ΔΕΝ ΕΞΗΓΗΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ).

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

TOY MHTΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ (Β΄)

Ὁ πνευματικὸς ἀγών, πρὸς ὑποταγὴν τῶν παθῶν καὶ κάθαρσιν τοῦ ἐσωτερικοῦ κόσμου καὶ ἐκ τῶν ὡς ἐλαχίστων θεωρουμένων ἁμαρτημάτων, εἶνε ἀγὼν ἰσόβιος, τὸν ὁποῖον πρέπει ν᾿ ἀγωνίζεται πᾶς πιστὸς ἐπιθυμῶν τὴν σωτηρίαν του. Καθὼς ἐκήρυττεν ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, οὐδέποτε ἔχομεν ἐκκεχυρίαν τοῦ πολέμου τούτου, οὐδέποτε ἔχομεν ἀνακωχὴν κατὰ τὸν παρόντα βίον, ἀλλὰ «διηνεκὴς ὁ ἀγὼν, ἵνα καὶ λαμπρὸς στέφανος γένηται. Διὰ τοῦτο ἀεὶ ἡμᾶς Παῦλος καθοπλίζει, ἐπειδὴ ἀεὶ πολέμου καιρός, ἐπειδὴ ἀεὶ γρηγορεῖ ἐχθρός» (Ἑ.Π. Μ 60,677). Ἄνευ τοῦ ἀγῶνος πρὸς ἀγιασμόν, «οὐδείς ὄψεται τὸν Κύριον» (Ἑβρ. 12, 14). Ὁ ἀγὼν οὗτος εἶνε ὁ ἀναγκαιότερος, ἀλλὰ καὶ ὁ εὐγενέστερος καὶ ὑψηλότερος ὅλων τῶν ἀγώνων. Εἶνε ἀγὼν θεώσεως.

Ὁ Χριστιανός, ὅστις πολεμεῖ καὶ νικᾷ καὶ συνεχῶς προοδεύει εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ ἁγιασμοῦ, ἐνδομύχως αἰσθάνεται χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, οἵαν δὲν ᾐσθάνθη καὶ ὁ μεγαλύτερος ἐκ τῶν δορυκτητόρων τοῦ κόσμου, νικῶν καὶ ὑποτάσσων ὑπὸ τὸ σκῆπτρον αὐτοῦ ἔθνη καὶ αὐτοκρατορίας τοῦ κόσμου τούτου. Διὰ τῆς χαρᾶς, ἡ ὁποία συνοδεύει τοὺς νικηφόρους ἀγῶνας, ἀπὸ τοῦ νῦν ὁ πιστὸς προγεύεται τῆς ἀνεκφράστου ἐκείνης εὐφροσύνης ἣν ἐκ περισσοῦ θὰ ἀπολαύσουν οἱ νικηταὶ ἐν τῇ μελλούσῃ ζωῇ καὶ βασιλείᾳ· «Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὅ ἐστιν ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ μου» (Ἀπ. 2,7). Ἀλλ᾿ ὁ πιστὸς δὲν περιορίζεται μόνον εἰς τὴν νίκην, τὴν ὁποίαν κερδίζει πολεμῶν τὰ ἑαυτοῦ πάθη καὶ προαγόμενος εἰς τὴν σφαῖραν τοῦ ἁγιασμοῦ. Λυτρωθεὶς διὰ τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀπολαύων ἐν ἑαυτῷ τῶν πνευματικῶν εὐλογιῶν τῆς ἐν Χριστῷ νίκης, ῥίπτει βλέμμα καὶ εἰς τὸν πέριξ αὐτοῦ κόσμον καὶ βλέπει αὐτὸν ἀλύτρωτον ἠθικῶς καὶ πνευματικῶς, δεδεμένον δι᾿ ἁλύσεων, τὰς ὁποίας χαλκεύουν τὰ πάθη, στενάζοντα καὶ προσπαθοῦντα διὰ διαφόρων μέσων ν᾿ ἀπαλλαγῇ τῶν συνεχόντων αὐτὸν κακῶν. Διὰ τοῦτο ὁ πιστός, ὅστις ἐξ ἰδίας πείρας ἐγνώρισε τὸ μέσον τῆς λυτρώσεως, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην νὰ μεταφέρῃ τὸ μήνυμα τοῦ Λυτρωτοῦ, εἰ δυνατὸν εἰς ὅλον τὸν κόσμον, κηρύττων ὅ,τι ἐν φλογερᾷ καρδίᾳ ἐκήρυττεν ὁ ἀπόστολος Πέτρος· «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ͺὧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4,12). Read more »

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η λέξις ἀγὼν σημαίνει ἐπίμονη προσπάθεια πρὸς ἐπίτευξιν κάποιου σκοποῦ. Εἰς τὴν γενικὴν αὔτην ἔννοια συμπεριλαμβάνονται παντὸς εἴδους ἀγῶνες. Ὄχι μόνον εἰς τὰ γυμναστήρια και εἰς τὰ στάδια ἀθλητικοὶ ἀγῶνες, οἱ ὁποῖοι προκαλοῦν ζωηρὸν τὸ ἐνδιαφέρον τῆς συγχρόνου γενεᾶς, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι ἀγῶνες, εἰς τοὺς ὁποίους ἀπ᾿ ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς ἀποδύονται οἱ ἄνθρωποι, μὴ στέργοντες νὰ παραμένουν εἰς ἣν κατάστασιν εὑρίσκονται, ἀλλὰ τὴν συνεχῆ πρόοδον καὶ βελτίωσιν τῶν ὅρων τῆς ζωῆς ἐπιδιώκοντες. Τὸ ἐλατήριον τῆς προόδου, ἀκοίμητον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ, ὠθεῖ πρὸς κίνησιν, ἐργασίαν, δραστηριότητα, ἀγῶνας. Ὁποῖοι ἀγῶνες ἐχρειάσθησαν, ἵνα ἡ ἀνθρωπότης ἐκ τῆς πρωτογόνου ζωῆς τῶν καλυβῶν καὶ τῶν σπηλαίων φθάσῃ εἰς τὰ σημερινὰ ὕψη τοῦ πολιτισμοῦ! Ἡ ἀγρία φύσις προέβαλλε μυρίας δυσκολίας εἰς τὸν ἄνθρωπον. Ἡ γῆ ἔπρεπε νὰ καλλιεργηθῇ. Δρόμοι ἔπρεπε νὰ διανοιχθοῦν διὰ τὴν συγκοινωνίαν. Ποταμοὶ ἔπρεπε νὰ ζευχθοῦν διὰ γεφυρῶν. Θάλασσαι καὶ ὠκεανοὶ ἔπρεπε νὰ διαπλευσθοῦν. Ἡ φύσις ἐν γένει ἔπρεπε νὰ ἐξημερωθῇ καὶ νὰ ὑποταχθῇ εἰς τὸν ἄνθρωπον. Διὰ τὸν σκοπὸν αὐτὸν ὁπόσοι ποταμοὶ ἱδρώτων ἐχύθησαν, ὁπόσοι ἀγῶνες ἐχρειάσθησαν! Καὶ δὲν ἦσαν οἱ ἀγῶνες αὐτοὶ οἱ μόνοι ἀγῶνες, εἰς οὓς ἀπεδύθη ἡ ἀνθρωπότης. Ἔχομεν ἀγῶνας πρὸς καταπολέμησιν ἀσθενειῶν, πρὸς ἐξάλειψιν προλήψεων καὶ δεισιδαιμονιῶν, πρὸς κατάλυσιν ἀπολυταρχικῶν καὶ τυραννικῶν καθεστώτων, πρὸς ἀπόκρουσιν βαρβαρικῶν ἐπιδρομῶν, πρὸς ἀπελευθέρωσιν ὑποδούλων λαῶν. Ἐσχάτως ἔχομεν καὶ ἀγῶνας πρὸς κατάκτησιν ὄχι πλέον τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ τοῦ διαστήματος…

Ὁ χριστιανισμός, χωρὶς νὰ ὑποτιμᾷ τοὺς ἀνωτέρω ἀγῶνας, διὰ τῶν ὁποίων ἐπιδιώκεται ἡ πρόοδος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, στρέφει κυρίως τὴν προσοχὴν τοῦ ἀνθρώπου πρὸς ἕνα ἄλλον ἀγῶνα, ὁ ὅποιος λόγῳ τῆς ἰδιαιτέρας φύσεως, τῶν μέσων καὶ τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ, διακρίνεται ὅλων τῶν ἄλλων ἀγώνων καὶ ὀνομάζεται χριστιανικὸς ἀγών.
Ὁ ἀγὼν αὐτὸς συνιστᾶται ὑπὸ τῶν λόγων τοῦ Κυρίου λέγοντος· «Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πολλοί, λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν» (Λουκ. 13,24). Κηρύττεται δὲ καὶ ὑπὸ τῶν συγγραφέων τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐν τοῖς ἑξῆς κυρίως χωρίοις· «δι᾿ ὑπομονῆς τρέχομεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. 12,1), «ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως» (Α΄ Τιμ. 6,12), Read more »

ΕΣΤΙΑ, ἀρ. φυλ. 15, Κοζάνη 1945
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑ ΕΘΝΗ

Σὲ ἐρωτῶ. Εἰς ποίαν θρησκείαν ανήκεις; Άθεος δεν πιστεύω να είσαι. Μόνον παράφρονες ημπορούν να είπουν, Θεός δεν υπάρχει. Συ πιστεύεις, ότι υπάρχει κάποια ανωτέρα Δύναμις. Λέγεις, ότι ανήκεις εις την Χριστιανικήν θρησκείαν, εκτελείς κάποτε – κάποτε τυπικώς μερικά θρησκευτικά καθήκοντα, εμφανίζεσαι ως κομμήτης τρεις ή τέσσερες φοράς τον χρόνον εις την εκκλησίαν, και αρέσκεσαι να ακούης τον Ακάθιστον Ύμνον, το τροπάριον της Κασσιανής, Επιτάφιον Θρήνον, το «Χριστός ανέστη»!
Τί; Να σε ονομάσω τώρα Χριστιανόν; Αλλά Χριστιανός είναι όνομα τιμημένον, υπούργημα μεγάλο, αποστολή υψίστη. Χριστιανός=ακόλουθος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μέχρι θανάτου. Ο Χριστιανός αρχηγόν έχει τον Χριστόν. Απ’ αυτόν λαμβάνει διαταγάς, από αυτόν εξαρτάται και κατευθύνεται.
Αλλ’ οι περισσότεροι που λέγονται σήμερον Χριστιανοί, τον Χριστόν ή τον αγνοούν ή τον έχουν τρομερά παρεξηγήσει και έχουν πλάσει έναν ιδικόν τους Χριστόν σύμφωνα με τας επιθυμίας των, ή και το χειρότερον τον έχουν προδώσει. Ναι, τον αγνοούν. Ποιος είναι ο Χριστός; Ποια είναι η διδασκαλία του; Ποια τα έργα του; Δεν ηθέλησαν να το μάθουν. Δεν ήνοιξαν ποτέ το Ευαγγέλιον, την αγίαν Γραφήν, όπου εις κάθε σελίδα της ακτινοβολεί το πρόσωπον του Ιησού. Δυστυχώς οι άνθρωποι του αιώνος τούτου εφρόντισαν και έμαθαν πολλά πράγματα, εμπλούτισαν τον εγκέφαλόν των με γνώσεις, ως επί το πλείστον αχρήστους, προσεκολλήθησαν σαν στρείδια εις διάφορα συστήματα, αλλ’ έχουν μεσάνυκτα ως προς την γνώσιν του Χριστού. Αγνοούν τα στοιχεία της Χριστιανική πίστεως, δεν γνωρίζουν καν το αλφαβητάριον του Χριστιανισμού. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», Μαϊος 1960, ἀρ. φυλ.227
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΑΝΑΞΙΟΣ»

«Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις»
(Ἀπ. Παῦλος – Α΄Τιμ. 5, 22)

Ἐκκλησιαστικὰ θέματα

Εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν τῆς Ἑλληνικῆς Πρωτευούσης συνέβησαν θλιβερὰ γεγονότα, ὁποῖα ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς λειτουργίας τοῦ ναοῦ τούτου, πρὸ αἰῶνος περίπου, δὲν εἶχον συμβῆ. Σημεῖα καὶ ταῦτα τῶν καιρῶν! Κατὰ τὰς τελευταίας χειρονομίας ἐπισκόπων ἠκούσθησαν βροντώδεις φωναὶ ἀποδοκιμασίας «ΑΝΑΞΙΟΣ». Αἱ φωναὶ αὐταί, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, διὰ τοῦ Τύπου καὶ τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ μεταδοθεῖσαι, ἐγνώσθησαν εἰς εὐρύτατα στρώματα λαοῦ. Εἰς πόλεις καὶ χωρία, εἰς οἰκίας καὶ δημόσια καταστήματα, εἰς σχολεῖα καὶ στρατῶνας ζωηραὶ ἐγένοντο συζητήσεις πέριξ τοῦ θέματος τούτου. Οὕτω τὸ ἐκκλησιαστικὸν ἐνδιαφέρον ἀφυπνίσθη. Αἱ φωναὶ τῶν διαμαρτυρομένων ὡς λίθοι τινὲς αἰφνιδίως ἐκσφενδονισθέντες ἔπεσον εἰς τὸ τέλμα. Τὸ τέλμα ἐταράχθη. Οἱ βάτραχοι ἀνησύχησαν. Διέκοψαν τὴν μονότονον συναυλίαν των. Ἔπαυσαν τὸ κοάξ-κοάξ. Τὶ κρῖμα! Πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ἀνεπήδησαν, ἐξῆλθον ἐκ τῶν χλιαρῶν ὑδάτων, ἀνῆλθον εἰς τοὺς παρακειμένους βράχους, ἀνωρθώθησαν ἐπὶ τῶν ὀπισθίων ποδῶν των καὶ προσεπάθουν νὰ κατοπτεύσουν τὸν ὁρίζοντα. Περιδεεῖς διηρωτῶντο˙ Πόθεν οἱ λίθοι; Πόθεν αἱ φωναί; Εἶνε αὐθόρμητοι ἐκδηλώσεις ἤ ἑτερόρμητοι; Εἶνε τὰ ἐπεισόδια μεμονωμένα γεγονότα, ποὺ δὲν πρόκειται νὰ ἔχουν συνέχειαν, ἤ ἀποτελοῦν τὰ προμηνύματα ἐπερχομένης θυέλλης; Εἶνε ἀναμεμιγμένοι εἰς τὴν κίνησιν αὐτὴν ἀρχιερεῖς, ἱεροκήρυκες, θεολόγοι, θρησκευτικοὶ σύλλογοι; Τὰ περισκόπια ἐρευνοῦν. Ἡ Ἀστυνομία κατʼ ἀνωτέραν ἐντολὴν ἀνακρίνει. Καὶ ἐὰν ἐπικρατήσει ἡ ἀντίληψις ὅτι ἡ διαμαρτυρία τοῦ λαοῦ ἀποτελεῖ ἔγκλημα, τότε ἡ ὑπόθεσις θὰ ἀχθῆ εἰς τὸ Δικαστήριον, καὶ ἐκεῖ πλέον θὰ δοθῆ ἡ μάχη.
Ἀλλʼ ἄς ἀφήσωμεν τὸν περὶ βατράχων λόγον, ὑφʼ ὅν κατὰ τὴν Ἀποκάλυψιν νοοῦνται οἱ διαρκῶς φλυαροῦντες καὶ μηδὲν γενναῖον ἔργον, μηδὲν εἰς τὸ ὑγιὲς πράττοντες. Ἄς ἀφήσωμεν τὰς ἀστυνομικὰς καὶ δικαστικὰς ἀρχὰς νὰ ἐρευνοῦν. Ἀς ἀφήσωμεν τὴν Ἱεραρχίαν εἰς προσευχὴ αὐτῆς Σύναξιν νʼ ἀκούση τὸ ἐλεγκτικὸν ἔργον, ἐὰν ἐν ἑαυτὴ ἐγκλείη δύναμιν αὐτοελέγχου. Ἄς ἀφήσωμεν τὸν ἱστορικὸν τοῦ μέλλοντος νὰ κρίνη μὲ ἀμεροληψίαν τὰ σύγχρονα ἐκκλησιαστικὰ γεγονότα, ποὺ συνταράσσουν τὸ πανελλήνιον. Ἡμεῖς ὡς ἱεροκήρυκες ἐν τῆ ἐπιθυμία μας ὅπως ἑκάστοτε κατὰ δύναμιν διαφωτίζωμεν τὸν λαὸν ἐπὶ φλεγόντων ἐκκλησιαστικῶν καὶ θρησκευτικῶν θεμάτων, θὰ προσπαθήσωμεν εἰς τὸ παρὸν φύλλον νʼ ἀπαντήσωμεν εἰς τὰ ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα ἐξ ἁφορμῆς τῶν ἐπεισοδίων μας ἀπευθύνουν οἱ ἀκροαταὶ καὶ ἀναγνῶσται μας. Καὶ τὰ ἐρωτήματα ταῦτα συγκεκριμένως εἶνε: Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὴν χειροτονίαν αναξίου κληρικοῦ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ διαμαρτυρηθῆ; Ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ φωνάξη «ἀνάξιος»; Καὶ τὶ πρέπει νὰ πράξουν οἱ χειροτονοῦντες ὅταν εἰς τὰ ὦτά των φθάση φωνὴ «ἀνάξιος»; Καὶ ποίας συνεπείας διὰ τε τὸν χειροτονούμενον καὶ τοὺς χειροτονοῦντας ἔχει ἡ τυχὸν συνέχισις τῆς χειροτονίας κάτω ἀπὸ τὰς κραυγὰς «ἀνάξιος»; Ἰδοὺ τὰ ἐρωτήματα. Ἐπʼ αὐτῶν πᾶς πιστός, ἔστω καὶ ἄν δὲν εἶνε ἐπίσκοπος, δύναται νὰ ἐκφράση ἐλευθέρως τὴν γνώμην του. Καὶ ἡμεῖς ἐκφράζομεν ἐδῶ ἐλευθέρως τὴν γνώμην μας, ἔχοντες ὁδηγὸν τὰς Γραφὰς καὶ τοὺς Πατέρας, τὴν θεωρίαν καὶ τὴν πρᾶξιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

* * *

Read more »