Αυγουστίνος Καντιώτης



ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ – ΜΕΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (αποσπασμα βιβλιου Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου)

date Ιούν 16th, 2019 | filed Filed under: Αυτοκτονει η Ελλας

Απόσπασμα βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η μειωσις του πληθυσμου της Ελλαδος

αυτ. Ελλας

Θὰ μοῦ ἐπι­τρέψετε αἰδεσιμώτατοι ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, προσφιλεῖς ἀκροαταί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες ν’ ἀφήσω τὸν ἀπόστολο καὶ τὸ εὐαγγέλιο, καὶ ἀπὸ τὴν κο­ρυφὴν τοῦ Ὀλύμπου ἢ μᾶλλον τοῦ Θαβωρίου ὄρους, ὅπου κανεὶς καὶ εὐκόλως καὶ ἀνέτως καὶ ἐπιχαρίτως φιλοσοφεῖ καὶ θεολογεῖ, νὰ κατέλθω χαμηλότερα. Ἀπὸ τὴν κορυφὴν αὐτὴν τῆς θεωρίας ἐγὼ θὰ κατεβῶ πολὺ χαμηλά, θὰ κατεβῶ μέχρι τὴν κοινωνία, ἐκεῖ κάτω εἰς τὴν πεδιάδα καὶ εἰς τὸν κάμπο, ὅπου τὸ χῶμα τῆς γῆς ζυμώνεται μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ ἀνθρώπου. Θ᾿ ἀφήσω τὰ σύννεφα τὰ ὑψηλὰ καὶ θὰ κατέβω κάτω, λέγω, στὸν κάμπο ποὺ εἶνε ποτισμένος μὲ τὸν ἱδρῶτα τῶν παιδιῶν τοῦ λαοῦ, καὶ ἐκεῖ κάτω στὸν κάμπο θὰ προσπαθήσω νὰ βάλω τὸ αὐτί μου ν᾿ ἀκούσω τοὺς παλμοὺς τοῦ λαοῦ.

Δὲν εἶμαι ἄλλωστε ἄξιος νὰ εἶμαι ἐπάνω στὰ οὐράνια καὶ ν᾿ ἀκούω τοὺς ἀγγέλους. Κάτω ἐδῶ, μαζί σας, θὰ θελήσω νὰ ἀκούσω τί λέει ὁ λαός. Μὲ ἄλλα λόγια, θὰ κάνω κήρυγμα κοινωνικόν.
Κοινωνικὸν κήρυγμα; Ἀλλ᾿ ἀκούω ἐδῶ πέρα ἀντιλογίαν.

Ὄχι δημαγωγία

Τὸ ν᾿ ἀφήνῃ ὁ ἱεροκήρυκας τὸν ἀπόστολο καὶ τὸ εὐαγγέλιο καὶ νὰ καταπιάνεται μὲ τὰ ζωτικὰ προβλήματα τῆς κοινωνίας, αὐτὸ ―λένε μερικοὶ ποὺ κάθονται ἐπάνω στὴν κορυφὴ τοῦ Ὀλύμπου καὶ θεῶνται τὰ ἄστρα καὶ τοὺς οὐρανούς, καθ᾿ ἣν στιγμὴν κάτω εἰς τὰς ὑπωρείας σκληρὸς διεξάγεται ἀγὼν μὲ τὰς λεγεῶνας τῶν δαιμόνων, αὐτὸ λέγουν μερικοί, ὅτι― εἶνε μία εὔκολος δημαγωγία.
Εἶνε καὶ γραμμένο αὐτὸ κάπου, ὅτι τάχατες, ὅταν ἀφήνωμε τὰ συ­να­ξάρια, τοὺς βίους τῶν ἁγίων καὶ τοὺς ἀποστόλους καὶ τὰ εὐαγγέλια, καὶ ἀσχολούμεθα εἰς αὐτὰ τὰ θέματα τὰ κοινωνικά, τὰ φλέγοντα θέματα, ὅτι κάνουμε δημαγωγία ἐμεῖς.
Mὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς μου ἀποκρούω τὴν κατηγορίαν αὐ­τήν, ὅτι κάνομε δημαγωγία. Δὲν κάνομε δημαγωγία, διότι δὲν ἀποβλέπουμε νὰ καταλάβουμε κάποια ἐξουσία στὸ ἔθνος μας, οὔτε πολιτικὴ ἐξουσία οὔτε ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία. Δὲν ἔχομε τέτοια ἐλατήρια. Ἔ­πει­τα —τὸ κυριώτερο— ἐμεῖς ὡς ἱεροκήρυκες δὲν προσφέρομε εὐχάριστα πράγματα. Προσφέρομε φάρμακα δυσάρεστα. Τόσο δυσάρεστα ὅσο δυσάρεστα εἶνε τὰ φάρμακα, τὰ πικρὰ φάρμακα, ποὺ προσ­φέρει ὁ γιατρὸς στὸν ἄρρωστο· καὶ ποὺ ὅσο πικρότερα εἶνε τὰ φάρμακα, τόσο καλύτερα καὶ ἀποτελεσματικώτερα εἶνε. Σὲ πολλὰ σημεῖα ὁμιλοῦ­με σκληρὰ καὶ πηγαίνουμε κόντρα μὲ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ ὄχλου, τοῦ λαοῦ.

«Μὴ τολμήσῃς καὶ πᾷς…»

Kάποιος μοῦ εἶπε· «Mὴ πᾷς, μὴ τολμήσῃς νὰ πᾷς…». Ποῦ; «Μὴ τολμήσῃς νὰ πᾷς στὴν Πάτρα· ἐκεῖ τὸ 99% τῶν κατοίκων εἶνε ἐναν­τίον σου, διότι εἶσαι ἐκπεφρασμένος ἐναντίον τοῦ αἰσχροῦ καρναβάλου. Μὴ πᾷς. Γιὰ τὸ καλό σου τὸ λέγω. Ἂν πᾷς, θὰ κινδυνεύσῃς· ἂν πᾷς, θὰ σὲ λυντσάρουν οἱ Πατρινοί. Τόσο μῖσος ἔχουν ἐναντίον σου…».
Ἄρα δὲν κάνομε δημαγωγικὸ κήρυγμα. Ἂν θέλαμε νὰ κάνωμε δημαγωγικὸ κήρυγμα, θὰ ἤμεθα κ᾿ ἐμεῖς μαζὶ μ᾿ ἐκείνους ποὺ ἐπιδοκιμάζουν κάθε ἀσχημία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ἐμεῖς, κι ἂν ἀκόμα ξέρομε ὅτι ἡ πόλις ὅλη εἶνε ἐναντίον μου, κι ἂν ἀκόμα ξέρω ὅτι ὅλη ἡ Ἑλλὰς εἶνε ἐναντίον μου, ὅταν ἐγὼ γνωρίζω ὅτι αὐτὸ ποὺ θὰ πῶ θὰ εἶνε ἀληθινό, ὅτι αὐτὸ ποὺ θὰ πῶ θὰ εἶνε ἡ ἔκφρασις τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, δὲν λαμβάνω ὑπ᾿ ὄψιν —παρακαλῶ τὸν Κύριόν μου νὰ μὴ λαμβάνω ὑπ᾿ ὄψιν— τί θέλει ὁ λαός. Διότι πολλὲς φορὲς ὁ λαὸς ζητεῖ πράγματα παράλογα καὶ ἀντιφατικά, ἔξω ἀπὸ τὸ συμφέρον του τὸ πνευματικό. Δὲν λαμβάνω, λέγω, ὑπ᾿ ὄψιν τί θέλει ὁ λαός, ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὸ τί θέλει ὁ λαὸς λαμβάνω ὑπ᾿ ὄψιν τί θέλει ὁ Θεός, τί διατάσσει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, τί λαλεῖ στὰ ὦτα τῆς Ἐκκλησίας ἡ πνοὴ τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Tί θέλει ὁ Θεός! Γιατὶ ὅλα τὰ χειροκροτήματά σας, ἂν ἐγὼ δὲν σᾶς κηρύξω τὴν ἀλήθεια, δὲν μὲ πηγαίνουν στὸν παράδεισο. Καὶ ὅλαι αἱ ἀποδοκιμασίαι καὶ τὰ σφυρί­γματά σας, ὅταν ἐγὼ σᾶς πῶ τὴν ἀλήθεια, δὲν μὲ φοβίζουν, διότι θὰ εἶμαι ἐν τάξει μὲ τὴ συνείδησίν μου.
Δὲν κάνομε, λοιπόν, κήρυγμα δημαγωγικό. Ὄχι.

Ὑπερβολικὸς ἱεροκήρυκας

Ἄλλοι πάλι μᾶς κατηγοροῦν, ὅτι αὐτὰ ποὺ λέμε, αὐτὰ ποὺ κηρύττομε, αὐτὰ ποὺ γράφομε, εἶνε ὑπερβολές.
«Οὐού, ὑπερβολικὸς ἱεροκήρυκας! Ὑπερβολές, ὅλο ὑπερβολὲς εἶνε. Ὑπερβολικὰ ζωγραφίζει τὴν κατάστασιν τῆς πατρίδος μας, ὑπερβολικῶς τονίζει τοὺς κινδύνους τοὺς ὁποίους διατρέχομε…».
Tί θ᾿ ἀπαντήσω στὴν κατηγορία αὐτή;
Mακάρι. Μακάρι αὐτὰ ποὺ λέγω νὰ ἦσαν ὑπερβολικά. Πιστεύσατέ με, ἀγαπητοί· ὁσάκις κατεβαίνω ἀπὸ τὸ βῆμα ἢ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα, πάν­τοτε μιὰ φωνὴ μοῦ λέγει· «Αὐγουστῖνε, εἶπες πολὺ ὀλίγα. Ἔπρεπε νὰ πῇς περισσότερα καὶ ζωηρότερα καὶ τολμηρότερα».
Συνεπῶς, δὲν κηρύττομε οὔτε ἀπὸ ἐλατήρια δημαγωγίας οὔτε ἐξ ἄλλων τινῶν ἐλατηρίων, ἀλλὰ κηρύττομεν ἐξ ἀγάπης πρὸς τὴν ἁγίαν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Xριστοῦ, ἐξ ἀγάπης πρὸς τὴν ὀρθόδοξον πίστιν μας, καὶ ἐξ ἀγάπης πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν καὶ ἐξ ἀγάπης πρὸς τὴν πατρίδα μα˜.
Kάτι κ᾿ ἐμεῖς οἱ ῥασοφόροι, μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι, προσεφέραμε στὸν τόπον αὐτόν, καὶ ἔχομε τὸ δικαίωμα νὰ λέγωμε τὴν ἀλήθεια στὸ λαό….

ΣYNEXIZETAI

     Add A Comment

You must be logged in to post a comment.