Κυριακη ΙΒ΄ Λουκα (Κολ. 3,4-11) Ο ΠΑΛΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ (Ομιλια του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου



Περίοδος Α΄ – Ἔτος Α΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου …
Κυριακὴ ΙΒ΄ Λουκᾶ (Κολ. 3,4-11)
21 Ἰανουαρίου 2024 (1972)
Ὁ «παλαιος ανθρωπος»
«…Ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον» (Κολ. 3,9-10)
Στὴν ἀποστολικὴ περικοπή, ποὺ διαβάστηκε σήμερα σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (βλ. Κολ. 3,4-11), ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ δυὸ ἀνθρώπους· ὁ ἕνας εἶνε «ὁ παλαιός», ὁ ἄλλος εἶνε «ὁ νέος» (ἔ.ἀ. 3,9-10). Ἔτσι τοὺς ὀνομάζει. Μὲ ποιόν, παρακαλῶ, ἀπ᾽ τοὺς δύο μοιάζουμε, μὲ τὸν παλαιὸ ἢ μὲ τὸ νέο; Ἀλλὰ πρὶν ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα αὐτὸ πρέπει νὰ δώσουμε κάποια ἑρμηνεία σ᾽ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος.
«Παλαιὸς» – «νέος». Μὴ νομίσετε, ὅτι οἱ λέξεις αὐτὲς ἔχουν σχέσι μὲ τὴν ἡλικία. Μπορεῖ νὰ εἶνε ἕνας πολὺ ἡλικιωμένος, γέρος 80 ἢ 90 χρονῶν, κι ὅμως νὰ εἶνε νέος. Καὶ πάλι μπορεῖ ἕνας νὰ εἶνε νέος στὴν ἡλικία, πάνω σ᾽ ὅλη τὴν ἀκμὴ τῆς νεότητος, κι ὅμως νὰ εἶνε παλαιός. Τί εἶνε ἆραγε ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἕνα ἄνθρωπο τὸν κάνει παλαιό, καὶ τὸν ἄλλο τὸν κάνει νέο; Read more »