ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΧΕΛΑΙΟΥ

Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν, και αεί, και εις τούς αιώνας των αιώνων.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Αμήν.

Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. [3]

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματος σου.

Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
ΙΕΡΕΥΣ: Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Αμήν. Κύριε ελέησον. (12)
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω Βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών.

Ψαλμός 142 Read more »

Τι τελειται τις ημερες της Μεγαλης Εβδομαδας;

Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».

Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ):

Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:

α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.

β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22):
Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.

Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):

Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές: Read more »

Read more »

Read more »

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.23,1-39]

«Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων· ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι· πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι (:Τότε ο Ιησούς μίλησε προς τα πλήθη του λαού και τους μαθητές Του και είπε: ‘’Πάνω στη διδασκαλική έδρα του Μωυσή κάθισαν οι νομοδιδάσκαλοι και οι Φαρισαίοι. Όλα λοιπόν όσα με βάση τον νόμο θα σας πουν αυτοί να τα τηρείτε, να τα τηρείτε και να τα κάνετε. Μην κάνετε όμως σύμφωνα με τα έργα τους και το παράδειγμά τους. Διότι λένε βέβαια και διδάσκουν την αλήθεια του νόμου, δεν πράττουν όμως σύμφωνα με αυτήν’’)»[Ματθ.23,1-3]. Read more »

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.22,23-33]

Όταν άκουσαν οι Φαρισαίοι την απάντηση του Κυρίου σχετικά με την καταβολή των φόρων στον Καίσαρα και την απόδοση τιμών στον Θεό, αποστομώθηκαν και θαύμασαν την σοφία Του[βλ. Ματθ. 22,22:«Καὶ ἀκούσαντες, ἐθαύμασαν(:και όταν άκουσαν την απάντηση, θαύμασαν)»]. Βέβαια έπρεπε να πιστέψουν και να εκπλαγούν από τα λόγια Του, καθόσον τους έδωσε δείγματα της θεότητάς Του και με το ότι τους απεκάλυψε τα μυστικά σχέδιά τους και με το ότι τους αποστόμωσε με επιείκεια. Τι λοιπόν; Πίστεψαν; Καθόλου· αλλά «ἀφέντες αὐτὸν, ἀπῆλθον(:Τον άφησαν τότε κι έφυγαν)»· και μετά από αυτούς Τον πλησίασαν οι Σαδουκκαίοι. Read more »

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ
ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[ Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ. 22,15 – 22]

«Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ(:τότε πήγαν οι Φαρισαίοι στον τόπο των συσκέψεών τους και συμφώνησαν να Τον παγιδεύσουν με ερωτήσεις)»[Ματθ.22,15].
«Τότε». Πότε δηλαδή; Όταν προπάντων έπρεπε να δείξουν κατάνυξη, όταν έπρεπε να εκπλαγούν από την φιλανθρωπία Του, όταν έπρεπε να φοβηθούν για τα μέλλοντα, όταν έπρεπε να πιστέψουν και για τα μέλλοντα, λαμβάνοντας αφορμή από τα παρόντα. Καθόσον τα όσα ειπώθηκαν, βροντοφώναζαν και για τα γεγονότα του μέλλοντος· διότι πράγματι τελώνες και πόρνες πίστεψαν, και προφήτες και δίκαιοι φονεύθηκαν, και έπρεπε από όλα αυτά να μην έχουν καμία αμφιβολία και για τη δική τους απώλεια, αλλά αντιθέτως έπρεπε και να πιστέψουν και να σωφρονίζονται. Αλλά όμως ούτε και εδώ τερματίζουν τα έργα της κακίας τους, αλλά αυτή αυξάνεται διαρκώς και προχωρούν ακόμη παραπέρα. Και επειδή δεν μπορούσαν να Τον συλλάβουν (διότι φοβόντουσαν τα πλήθη του λαού) μεταχειρίστηκαν άλλη οδό, θέλησαν δηλαδή να Τον παρουσιάσουν ως επικίνδυνο και ως υπεύθυνο δημόσιων αδικημάτων. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Μ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2551

Μεγάλη Τρίτη βράδυ
11 Ἀπριλίου 2023
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὁ ἐκφυλισμος δεν εινε πολιτισμος

«Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας» (δοξ. ἀποστ. αἴν. Μ. Τετ.)
Ἀπόψε, ἀγαπητοί μου, ψάλλεται τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς· σὲ ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρ­θοδοξίας συρρέει λαὸς καὶ πολλοὶ κρατοῦν τὰ ρολό­για. Ποῦ ἔγκειται ἡ ἀξία τοῦ τροπαρίου; Δὲν ἐξ­αρτᾶται ἀπὸ τὸ χρόνο ποὺ θὰ δι­αρκέσῃ τὸ ψάλσιμο· ἡ ἀξία του ἔγκειται στὰ νοήματα, στὴν κατανό­ησι, στὸ σκοπὸ γιὰ τὸν ὁ­ποῖο γράφτηκε· νὰ γίνῃ ψυχικό μας βίωμα! Τὰ ἄλλα, ποὺ εἶπα, εἶνε τὸ φλούδι. Ἔχει ἀξία καὶ τὸ φλούδι, ἀλλὰ προπαντὸς ἀξία ἔχει ὁ καρπός. Ὅσοι ἐνδιαφέρονται περισσότερο γιὰ τὴ μου­σι­­κή, νοιά­ζονται γιὰ τὸ φλούδι· γιὰ τὸν καρπό;
Θυμᾶμαι στὴν Ἀθήνα, ὅταν ἤμουν ἱεροκήρυ­κας, πῆγα σ᾽ ἕνα ναὸ καὶ ἔψαλλε ἕνας θαυμάσιος ὅμιλος. Μετὰ ἀπ᾽ ἔξω ἐγὼ μεταξὺ τῶν ἄλλων ῥωτοῦ­σα· τί λέει τὸ τροπάριο; Κανείς δὲν θυμόταν κάτι! ἁπλῶς τὸ αὐτὶ εὐχαριστεῖ­ται. Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖ­νος λέει· Ὅ­ποιος πάει στὴν ἐκκλησία μόνο γιὰ νὰ εὐ­χαριστηθῇ τὸ αὐτί του, ἁμαρτάνει. Δὲν εἶμαι κα­τὰ τῆς μουσι­κῆς, ἀλλὰ ἐφιστῶ τὴν προσοχὴ στὸ νό­ημα. Πολλοὶ ἔρχονται στὴν ἐκκλησία, χαίρεται ἡ ἀκοή τους, μὰ τὰ λόγια δὲν μπαίνουν στὴν καρδιά· λὲς καὶ εἶνε κινέζικα. Ἐσεῖς, ἐλπίζω, ἔχετε διάθεσι νὰ διδαχθῆτε ἀπὸ τὸ ὑπέροχο αὐτὸ τροπάριο. Read more »

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.22,1-14]

Αντιλήφθηκες και στην προηγούμενη παραβολή του υιού του νοικοκύρη εκείνου που, εκτός από τους απεσταλμένους δούλους του για τη συγκομιδή τω καρπών στο αμπέλι που τους εμπιστεύτηκε να καλλιεργούν, θανάτωσαν οι κακοί γεωργοί[βλ. Ματθ.21,33-46]και σε αυτήν εδώ την παραβολή του υιού και των απεσταλμένων δούλων, το ενδιάμεσο κεντρικό νόημα; Αντιλήφθηκες ότι υπάρχει βέβαια μεγάλη συγγένεια ανάμεσα στις δύο αυτές παραβολές, αλλά και πολύ μεγάλη διαφορά ταυτόχρονα; Καθόσον και αυτή δείχνει και του Θεού τη μεγάλη μακροθυμία και την πρόνοια, αλλά και την ιουδαϊκή αγνωμοσύνη. Read more »

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.25,14-30]

Εάν στον ευαγγελιστή Λουκά εκτίθεται με άλλον τρόπο η παραβολή των ταλάντων[Λουκ. 19,12-21], πρέπει να λεχθεί ως απάντηση το εξής, ότι άλλη είναι η παραβολή αυτή και άλλη εκείνη· διότι σε εκείνη μεν από το ίδιο κεφάλαιο προήλθαν διάφορα έσοδα· διότι από ένα χρυσό νόμισμα των εκατό δραχμών(μία «μνᾶ») ο μεν ένας παρουσίασε πέντε, ενώ ο άλλος δέκα, και γι’ αυτό και δεν αμείφτηκαν κατά τον ίδιο τρόπο. Εδώ όμως συνέβη το αντίθετο, γι’ αυτό και η βράβευση ήταν ίση· διότι εκείνος που έλαβε δύο τάλαντα, έδωσε δύο, και εκείνος που έλαβε τα πέντε τάλαντα πάλι το ίδιο. Ενώ εκεί, επειδή υπό τις ίδιες προϋποθέσεις ο μεν ένας παρουσίασε περισσότερα, ενώ ο άλλος λιγότερα έσοδα, ορθώς και στα έπαθλα δεν τιμώνται και οι δύο εξίσου. Read more »

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων: Ματθ.25,1-13]

«Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου(:Τότε, όταν δηλαδή έλθει ο Μεσσίας κατά τη δευτέρα Του παρουσία, η έλευση αυτής της ουράνιας βασιλείας Του και όσα θα συμβούν τότε, θα μοιάζουν με ό,τι έγινε σε δέκα παρθένες. Αυτές λοιπόν, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, βγήκαν να υποδεχτούν τον γαμπρό, που θα ερχόταν τη νύχτα να παραλάβει τη νύφη)».πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί(:πέντε όμως απ’ αυτές ήταν φρόνιμες και μυαλωμένες, ενώ οι πέντε άλλες ήταν ασυλλόγιστες και ανόητες),αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον(:και οι ανόητες αυτές, όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους και λάδι)·αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν(:οι φρόνιμες όμως μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους πήραν και λάδι στα ειδικά δοχεία τους)». Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον(:επειδή όμως αργούσε τη νύχτα να έλθει ο γαμπρός, νύσταξαν όλες και κοιμούνταν)»[Ματθ.25,1-5]. Read more »

Μεγ. Δευτέρα βράδυ (Ματθ. 22,15–23,39)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τα οκτω «ουαι» (Ματθ. 23,13-35)

Πρίν, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ μιὰ μεγάλη μάχη συμβαίνει πολλὲς φορὲς τὰ δύο ἀντίπαλα στρατόπεδα νὰ ἔρχωνται μεταξύ τους σὲ μικρὲς συγκρούσεις, σὲ ἁψιμαχίες ὅπως λέγον­ται. Οἱ ἁψιμαχίες εἶνε προανάκρουσμα τῆς με­γάλης συγκρούσεως ποὺ θὰ ἐπακολουθήσῃ.
Κάτι παρόμοιο βλέπουμε νὰ περιγράφεται στὸ εὐαγγέλιο ποὺ διαβάστηκε πρὸ ὀλίγου. Καθὼς ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα προχωρεῖ, πλησι­άζει ἡ ὥρα ποὺ θὰ γίνῃ ἡ μεγάλη σύγκρουσις, ἡ μεγαλύτερη στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἡ δὲ μεγαλύτερη σύγκρουσις τῆς ἱστορίας εἶ­νε ἡ μάχη τοῦ Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ τὸ φῶς θὰ συγ­κρουσθῇ μὲ τὸ σκοτάδι, ἡ ἀγαθότης μὲ τὴν κακία, ὁ Θεὸς μὲ τὸν διάβολο. Πρὶν λοιπὸν ἀ­πὸ τὴν τελικὴ ἐκείνη ἀναμέτρησι τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, προτοῦ ὁ Χριστὸς ἀντιμετωπίσῃ τὸν ἐχθρὸ στῆθος μὲ στῆθος, προηγοῦνται, τρόπον τινὰ ὡς ἁψιμαχίες, λεκτικοὶ δι­αξιφισμοὶ μὲ τὰ ὄργανα τοῦ ἐχθροῦ. Ἁψιμα­χίες εἶνε οἱ πονηρὲς ἐρωτήσεις τῶν Ἡρῳδι­ανῶν, τῶν Σαδδουκαίων καὶ τῶν Φαρισαίων, τὶς ὁποῖες ὁ Χριστὸς ἀμυνόμενος ἀντικρούει μὲ ἀποστομωτικὲς ἀπαντήσεις. Read more »

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ

ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Κατά Ματθαίον, κεφάλαιο ΚΑ΄, εδάφια 18-46

18 Πρωΐας δὲ ἐπανάγων εἰς τὴν πόλιν ἐπείνασε· 19 καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. Καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. 20 Καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες· πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ; 21 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται· 22 καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε. Read more »

ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ[:Ματθ.21,18-43]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ

[Μέρος τέταρτο: Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.21,33-42]

«Ἂλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν(:Ακούστε και άλλη παραβολή: ένας άνθρωπος οικοδεσπότης φύτεψε αμπέλι και ύψωσε γύρω από αυτό ένα φράκτη και έσκαψε μέσα σε αυτό ένα πατητήρι και μία δεξαμενή και έκτισε πύργο, για να μένουν οι εργάτες και οι φύλακες· εμπιστεύτηκε αυτό σε κάποιους γεωργούς και αναχώρησε σε άλλη χώρα). Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος Μ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2550

Μεγάλη Δευτέρα
10 Ἀπριλίου 2023 βράδυ

Ἡ φιλαργυρια του Ἰουδα

Τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων, ἀγαπητοί μου, ἄν­τρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, ἀκούσαμε στὸ ναὸ τὸ ἔξοχο τροπάριο «Τὰ πάθη τὰ σεπτὰ ἡ παροῦσα ἡμέρα, ὡς φῶτα σωστικὰ ἀνατέλλει τῷ κόσμῳ…» (Μ. Δευτ. ὄρθρ., κάθ.). Τὴν ἑβδομάδα αὐ­τὴ ὄντως, ὅπως ὁ ἥλιος ἀπὸ μακρινὴ ἀπόστασι φωτίζει, θερμαίνει καὶ ζωογονεῖ τὴν πλά­σι, ἔτσι τὰ γεγονότα τῶν σεπτῶν παθῶν τοῦ Χριστοῦ σὰν ἥλιος φωτίζουν τὸν κόσμο.
Ἀπόψε θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ μιλήσω πάλι, γιατὶ ἀκούω ἕνα λόγο ποὺ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία –δὲν ξέρω ἂν τὰ προσέχετε–, ἕναν ὕμνο ποὺ λέει· «Μὴ κρύπτε λόγον Θεοῦ» (ὄρθρ. Μ. Τρίτ., δοξ. αἴν.)· ἐσύ, λέει, ποὺ εἶ­σαι ἐπίσκοπος ἢ ἱεροκήρυκας, «μὴν κρύβεις τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ», ἀλλὰ νὰ τὸν κηρύττῃς, ἔστω καὶ ἂν δὲν ὑπάρχουν αὐτιὰ νὰ σ᾽ ἀκούσουν. Καὶ ἕνας μόνο ν᾽ ἀκούσῃ, ἀρκεῖ· τὸ καλὸ εἶνε μεγάλο.

* * *

Τὰ πρόσωπα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἀ­δελφοί μου, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸν Ἰησοῦ τὸ Ναζωραῖο, εἶνε πολλά. Τὸ πιὸ δραματικὸ ὅμως, τὸ πιὸ σκοτεινὸ πρόσωπο, εἶνε ἀσφαλῶς ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης.
Ὑπῆρξε μαθητὴς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δύσκολο νὰ εἰσδύσῃ κανεὶς στὴν ψυ­χοσύνθεσί του. Ποιός μπορεῖ νὰ τὸν περιγρά­ψῃ; Κάθε ἄνθρωπος, εἶνε μυστή­ριο· κ᾽ ἐμεῖς, ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς, ἀποτελεῖ ἕ­να μυστήριο. Ὁ Ἰ­ούδας, λοιπόν, ἔζησε τὸν πειρασμὸ τῆς ἀποστασίας, τὸ μυστήριο τῆς ἁμαρτίας.
Ἄκουσε τὸ Χριστό, ἑλκύστηκε ἀπὸ τὰ λόγια του, τὸν ἀ­κο­­λούθησε, κατα­τάχθηκε στὴν χορεία τῶν δώ­δεκα ἀποστόλων. Εἶχε ὅλη τὴν ἀγάπη καὶ φροντίδα τοῦ Κυρίου, εἶχε τὴν ἐμ­πιστοσύνη τῶν συμμαθη­τῶν του· εἶχε ἀκόμη στὰ χέρια του καὶ τὸ ταμεῖο τῆς ἀδελφότητος, μὲ τὸ ὁποῖο ἀγόραζαν τ᾽ ἀναγκαῖα γιὰ νὰ τραφοῦν οἱ ἀ­δελφοί, καὶ ἔ­καναν ἐλεημοσύνες σὲ φτωχούς. Δὲν ὑπῆρχε καν­ένα παράπονο ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ.
Πῶς μπορεῖ νὰ ἐξηγηθῇ ἡ μεταβολή του; Read more »