ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ 2ο μέρος
κ

ΠΟΙΑ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Απόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου

—————————–

——————————–

2) Ο Χριστος ξανασταυρωνεται… :

17 χρόνια κάθειρξη στον ηγούμενο της Ι. Μ. Εσφιγμένου γέροντα Μεθόδιο ως ηθικό αυτουργό για το πέταγμα της μολότοφ !

Η δικαιοσύνη λοιπόν «έλαμψε» και αυτή σήμερα με την υποκρισία της και τον ραγιαδισμό της.
Εκτελώντας φυσικά τις εντολές του παναιρετικού Βαρθολομαίου από το σβησμένο φανάρι και των μασωνικών στοών, καταδίκασε σήμερα σε 17 χρόνια κάθειρξη τον ηγούμενο της Ι. Μ. Εσφιγμένου γέροντα Μεθόδιο ως ηθικό αυτουργό για το πέταγμα της μολότοφ πριν μερικά χρόνια στο κονάκι της μονής στις Καρυές του Αγίου Όρους.
Την ίδια ποινή «έφαγε» και ο αυτουργός της πράξης μοναχός Αντύπας
και από 9,5 περίπου χρόνια άλλοι 6 μοναχοί για συνεργία.
Αυτές οι ποινές τώρα είναι τελεσίδικες και θα πρέπει βάση νόμου να εκτελεστούν, οπότε όπως καταλαβαίνετε τα πράγματα θα πάρουν άλλη τροπή τώρα γι αυτό αδερφοί και φίλοι της Ι. Μ. Εσφιγμένου θα πρέπει να είστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο….
https://ierosloxos2012.blogspot.com/2019/04/blog-post_18.html

3) Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

Κάθε φορά που ομιλούμε για την Εκκλησία και για την πνευματική ζωή όπως εκφράζεται και βιώνεται στην Ορθοδοξία θεωρούμε αυτονόητο ότι η πνευματική μας Κεφαλή και το κέντρο της ζωής μας, καθώς, και ο σκοπός όλου του πνευματικού μας αγώνα είναι η αληθινή κοινωνία μας με τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, αφού ο Θεός “αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ”(Εφ, 1,22)….
https://blogs.sch.gr/savvop-nik/

4) ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΡΕΜΠΕΛΙΟ

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Κατά γενική ὁμολογία, στίς ἡμέρες μας, τό οἰκοδόμημα τῆς τρισχιλιετοῦς πολιτισμικῆς μας κληρονομιᾶς ἔχει καταρρεύσει σχεδόν ὁλοσχερῶς. Ἀπανωτές «σεισμικές δονήσεις», μέ ἔμφαση τά τελευταῖα χρόνια, κατάφεραν νά μήν ἀφήσουν τίποτε ὄρθιο. Παιδεία, πολιτική, ἦθος, ἠθική, καλλιτεχνική δημιουργία, ἐκκλησιαστική διοίκηση, βιώνουν μιά παρακμή ἄνευ προηγουμένου…
https://fdathanasiou.wordpress.com/category/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%B7%CE%BB/

1) ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟY 1o μερος σε pdf

2) ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ 2ο μερος se pdf

5) «ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ….
………..ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ»

(1ο μέρος από τα 4)

Σε διαφορετική περίπτωση…..
«Ος αν εσθίη τον Άρτον , ή το Ποτήριον του Κυρίου , πίνη αναξίως, ένοχος έσται του Σώματος και Αίματος του Κυρίου…
Ούτω και όποιος ιερουργεί ,και μεταλαμβάνει αναξίως, τίποτε απ’εκείνο δεν μετέχει …Ο Ησαΐας λέγει, πως ουδέ τα Σεραφίμ δεν ετόλμησαν χωρίς Λαβίδα να πιάσουν τον άνθρακα..
Και ο Συμεών ο Θεοδόχος μίαν φοράν μόνον το είδε, και τον έπιασε».
Πώς τολμούμε επομένως, αναξίως αυτόν τον άνθρακα να τον βάζουμε στα σπλάχνα μας πιστεύοντας ότι θα μας φωτίσει, αγνοώντας του Ι.Χρυσοστ : «..κατάραν αντί ευλογίας παίρνομεν και σκότος κερδίζομεν αντί φωτός, και κατάκρισιν και κόλασιν απέραντον, αντί ευλογίας και μακαριότητος;»

« ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 101
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η ελπιδα σας στο Θεο

    Νὰ ἔχῃς πίστι στὸ Θεὸ καὶ νὰ κάνῃς προσευχή, καὶ ὁ Θεὸς θὰ βοηθήσῃ περισσότερο ἀπὸ δικηγόρους καὶ περισσότερο ἀπὸ ἀνθρώπους. Τοῦ κόσμου τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἔχῃς, ἅμα ὁ Θεὸς δὲν θέλῃ, δὲν γίνεται τίποτε.
    Ὅσα καὶ νὰ ποῦμε, χιλιάδες κηρύγματα ν᾿ ἀκούσετε, ἂν δὲν ἔρθῃ τὸ ἅγιο Πνεῦμα γιὰ νὰ μᾶς στερεώσῃ, νὰ μᾶς στηρίξῃ καὶ νὰ μᾶς βοηθήσῃ, ἂν δὲν ἔρθῃ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, τίποτε δὲν κάνουμε. Γι᾿ αὐτὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Aὐτὸς δὲ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι, παρακαλέσαι ὑμῶν τὰς καρδίας καd στηρίξαι ὑμᾶς ἐν παντὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀγαθῷ» (B΄ Θεσ. 2,16-17).
Σᾶς τὰ εἶπα αὐτά, λέει, καὶ παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ σᾶς στηρίξῃ, νὰ σᾶς δυναμώσῃ, νὰ σᾶς βοηθήσῃ, γιὰ νὰ μὴν πέσετε στὴν ἁμαρτία.
Πέτρος νά ᾿σαι, Παῦλος νά ᾿σαι, ἀσκητὴς Ἀντώνιος νά ᾿σαι, στὰ βουνὰ νὰ πᾷς, μὴν ἔχεις αὐτοπεποίθησι. Νὰ φοβᾶσαι τὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ μὴν τοῦ ἔχῃς ἐμπιστοσύνη. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας μας εἶνε ὁ ἑαυτός μας. Οἱ ἄλλοι δὲν μποροῦν τόσο νὰ σὲ βλάψουν, ὅσο μπορεῖς νὰ βλάψῃς ἐσὺ τὸν ἑαυτό σου, μὲ τὶς βλακεῖες σου, μὲ τὶς ἀνοησίες σου, μὲ τὰ ἐγκλήματά σου, μὲ τὶς ἀπατεωνίες σου καὶ μὲ τὰ σφάλματά σου. Ἐσύ λοιπὸν εἶσαι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρὸς τοῦ ἑαυτοῦ σου.
Na μὴν ἔχουμε ποτέ ἐμπστοσύνη στὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ γιὰ νὰ μᾶς στερεώσῃ στὴν πίστι. Γιατὶ ἂν ἔρθῃ κανένας διωγμὸς ἐδῶ πέρα ―καὶ προφητεύω ὅτι θὰ ἔρθῃ―, θὰ γίνουν φοβερὰ πράγματα· τότε θὰ πέσῃ τὸ κόσκινο τὸ μεγάλο. Καὶ θὰ εἴμεθα τότε εὐτυχεῖς, ἂν μείνουν μέσα στὴν πόλι 100 – 200 Χριστιανοί. Tοὺς ἄλλους θὰ τοὺς πάρῃ τὸ ῥεῦμα. Θὰ τοὺς σηκώσῃ ὡς ἄχυρο, ποὺ τὸ φυσᾷ, τὸ σηκώνει καὶ τὸ πετᾷ ὁ ἄνεμος. Ἔτσι θὰ τοὺς σηκώσῃ ὅλους αὐτὴ ἡ θύελλα τοῦ διαβόλου, αὐτὸς ὁ ἄνεμος. Kαὶ θὰ μείνουν μόνο τὰ βράχια. Ὅσοι εἶνε σταθεροί, μόνον αὐτοὶ θὰ μείνουν κοντὰ στὸ Θεό. Τοὺς ἄλλους θὰ τοὺς πάρῃ τὸ ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ καὶ θὰ τοὺς καταστρέψῃ καὶ θὰ τοὺς διαλύσῃ.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 30-35
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ

Παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ

Θέλετε ν᾿ ἀναφέρωμε παραδείγματα ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή; Σᾶς λέω τρία – τέσσερα.
Τὰ τροπάρια τῆς Τυρινῆς μιλοῦν περὶ παραδείσου. Ἄχ, λέει, χάσαμε τὸν παράδεισο!
Ἀδάμ, τί ἔκανες καὶ ἔχασες τὸν παράδεισο;
Ὁ Ἀδὰμ ζοῦσε μέσα στὸν παράδεισο. Πόσα χρόνια; Ἄλλοι λένε ὅτι ἔζησε ἑκατὸ χρόνια, ἄλλοι δέκα μῆνες, ἄλλοι μιὰ ἑβδομάδα· καὶ μετὰ ἄγγελος – ἀρχάγγελος μὲ πυρίνη ῥομφαία τὸν ἐξεδίωξε. Γιατί; Τί ἔκανε ὁ Ἀδὰμ καὶ τὸν ἐξεδίωξε; Σκότωσε, φόνευσε, πόρνευσε, ἔκανε ἐγκλήματα; Ὄχι. Παρέβη μιὰ μικρὰ ἐντολή.
Ἦταν βαρειὰ ἡ ἐντολὴ ποὺ τοῦ ζήτησε ὁ Θεὸς νὰ τηρήσῃ; Ὄχι, ἦταν μιὰ πολὺ μικρὰ ἐντολή.
Τί τοῦ εἶπε ὁ Θεός; Ὅτι ὅλο τὸ δάσος εἶνε δικό σου, ὅλα τὰ καρποφόρα δέντρα εἶνε στὴ διάθεσί σου. Ὅπου θέ᾿ς ἁπλώνεις τὸ χέρι σου καὶ ἁρπάζεις ὅποιον καρπὸ θέλεις καὶ τὸν γεύεσαι. Δικά σου εἶνε τὰ ποτάμια, δικά σου τὰ δέντρα, δικοί σου οἱ καρποί· ἕνα μόνο δέντρο, σὲ παρακαλῶ, μὴν τὸ πειράξῃς.
Ἦταν δύσκολη ἡ ἐντολή; Ὄχι.
Ἂν τοῦ ἔλεγε ὁ Θεός, ὅτι ἀπὸ ἕνα μόνο δέντρο θὰ τρῶς καὶ ἀπ᾿ τ᾿ ἄλλα δὲν θὰ τρῶς, θὰ ἦταν μιὰ δύσκολη ἐντολή. Ἀλλὰ δὲν εἶπε αὐτὸ ὁ Θεός· τοῦ ἔδωσε μιὰ μικρὰ ἐντολὴ καὶ εὔκολη.
Τί κάνει αὐτός; Πλησίασε τὸ δέντρο καὶ πιθανὸν νὰ εἶπε·
-Ἔ, καὶ τί εἶνε νὰ φάω ἕναν καρπό; Εἶνε τίποτα; Δὲ᾿ βαριέσαι, δὲν εἶνε τίποτα.
Κ᾿ ἔτσι ἔκοψε τὸν καρπό, παρέβη τὴν ἐντολή. Καὶ λόγῳ τῆς παραβάσεως, τῆς μικρᾶς καὶ ἀσημάντου ἐντολῆς, ἐξεβλήθη τοῦ παραδείσου. Καὶ κάθησε ὁ Ἀδὰμ ἀπέναντι τοῦ παραδείσου καὶ ἔκλαυσε πικρῶς. Μιὰ μικρὰ ἐντολὴ παρέβη ὁ Ἀδάμ καὶ ἔχασε τὸν παράδεισο.
Θέλετε ἄλλο παράδειγμα; Read more »

ΑΠΟΓΕΙΩΘΕΙΤΕ, ΞΕΚΟΛΛΗΣΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΣΠΗ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 23-25
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας», μιὰ προτροπὴ ποὺ ταιριάζει μὲ τὴν Ἀνάληψι. Σὰ᾿ νὰ μᾶς λέῃ ἡ Ἐκκλησία· Ἄνθρωποι, ἀπογειωθῆτε! Μὴ μένετε κολλημένοι στὰ γήινα ὅπως τὰ στρείδια στὸ βράχο. Ἡ γῆ αὐτὴ δὲν εἶνε πατρίδα σας. Πατρίδα σας εἶνε ὁ οὐρανός, ἐκεῖ ποὺ εἶνε ὁ Χριστός, οἱ ἄγγελοι, οἱ ψυχὲς καὶ τὰ πνεύματα τῶν προγόνων σας.

Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε τὴ σκέψι μας, τὰ αἰσθήματά μας καὶ τὴ βούλησί μας στραμμένα διαρκῶς στὰ χαμηλά. Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; Σὰν τὰ τετράποδα, ποὺ ἔχουν τὸ κεφάλι κάτω. Ἀλλ᾿ ὁ ἄνθρωπος εἶνε τὸ μόνο πλάσμα ποὺ στέκει ὀρθό. Γιατί μᾶς ἔκανε ὄρθιους ὁ Θεός; Γιὰ νὰ βλέπουμε τὸν οὐρανό. Κατὰ μία ἐτυμολογία αὐτὸ σημαίνει καὶ ἡ λέξι ἄνθρωπος. Ἐν τούτοις ἐμεῖς δὲν τιμοῦμε τὸν ἑαυτό μας. Τὸν ὑποβιβάζουμε στὴν τάξι τῶν ζῴων. Μοιάζουμε μὲ τοὺς χοίρους, ποὺ ἔχουν τὸ ῥύγχος καὶ τὰ μάτια συνεχῶς κάτω, στὴ λάσπη, καὶ ποτέ δὲν ὑψώνουν τὸ βλέμμα ἐπάνω παρὰ μόνο μιὰ φορά. Πότε; Ὅταν τοὺς πᾶνε στὸ σφαγεῖο καὶ τοὺς ἀναποδογυρίζουν γιὰ νὰ μπῇ τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό· τότε γιὰ πρώτη φορὰ τὰ μάτια τους ἀντικρύζουν οὐρανό. Ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς. Λησμονοῦμε ποιά εἶνε ἡ πατρίδα μας κι ὅτι ἐδῶ στὴ γῆ εἴμεθα πρόσκαιροι καὶ παρεπίδημοι· καὶ μόνο ὅταν πλέον ἔρθῃ ἡ μάχαιρα τοῦ ἀρχαγγέλου, τὴν τελευταία στιγμή, βλέπουμε ἔκπληκτοι ποιός ἦταν ὁ προορισμός μας. Μὰ τότε εἶνε ἀργά.
Ἄνθρωπος εἶνε αὐτὸς ποὺ βλέπει πρὸς τὰ ἄνω, αὐτὸς ποὺ σκέπτεται τὸ Θεό, αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾷ τὸν πλησίον, αὐτὸς ποὺ ἔχει εὐγενῆ αἰσθήματα· πίστι, ἐλπίδα, εὐσυνειδησία, στοργή, δικαιοσύνη, πατριωτισμό, αὐτοθυσία… Ὤ τί ὡραῖο πρᾶγμα εἶνε ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶνε πράγματι ἄνθρωπος! ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Τώρα ὅμως κατήντησε σὰν τὰ κτήνη καὶ χειρότερα, ἀφοῦ τὰ πάθη του τὸν ἀποκτηνώνουν, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΑ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 10442

Προηγιασμενη θεια λειτουργια

17 Ἀπριλίου 2019 (2004)

Νὰ εὐχαριστήσουμε, ἀγαπητοί μου, τὸ Θεὸ ποὺ μᾶς ἐλέησε νὰ γεννηθοῦμε μέσα στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, τὸ περιβόλι αὐτὸ ποὺ εἶνε γεμᾶτο λουλούδια πνευματικά. Ἕνα τέτοιο λουλούδι, ποὺ μόνο μέσα στὴ γλάστρα τῆς Ὀρθοδοξίας φυτρώνει, εἶνε ἡ προηγιασμένη λειτουργία. Γι᾽ αὐτὴν θὰ μιλήσουμε.

* * *

Ἡ λειτουργία αὐτὴ διαφέρει ἀπὸ τὶς λειτουργίες τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, τοῦ μεγάλου Βασιλείου καὶ τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Σὲ τί διαφέρει;

1. Τὴν πρώτη διαφορὰ τὴ λέει τὸ ὄνομά της· ὀνομάζεται προ-ηγιασμένη. Γιατί ὠνομάστηκε ἔτσι; Στὶς ἄλλες λειτουργίες, ποὺ εἴπαμε, ἐπάνω στὴν ἁγία τράπεζα εἶνε τὰ τίμια δῶρα, ὁ ἄρτος καὶ ὁ οἶνος, καὶ τὴν ἱερὰ ἐκείνη στι­γμὴ ποὺ ὁ ἱερεὺς λέει «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν…» ἔρ­χεται τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο καὶ κάνει τὸ ψωμὶ σῶμα καὶ τὸ κρασὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Εἶνε τὸ πιὸ μεγάλο θαῦμα. Στὴν προηγιασμένη ὅ­μως δὲν συμβαίνει αὐτό· τὰ δῶρα ἔχουν ἁ­γι­ασθῆ πρωτύτερα, σὲ ἄλλη λειτουργία ποὺ ἔ­χει κάνει προηγουμένως ὁ ἱερεύς. Φυλάσσον­ται στὸ ἅγιο ἀρτοφόριο καὶ ἐξάγονται τώρα· εἶνε ἤδη ἁγιασμένα, εἶνε σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ. Read more »

Το άγχος που βασανίζει σήμερα την ανθρωπότητα είνε μια συνέπεια της ζωής χωρίς Θεό

Ὰπό το βιβλίο «ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΠΛΗΓΑΙ», τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὺγουστίνου Καντιώτου

«Αλλά στις μέρες μας, κοντά στις άλλες μέριμνες και αγωνίες, προστέθηκε και μια άλλη αγωνία, παγκόσμια αγωνία. Είνε η αγωνία ενός πολέμου, που δεν θάνε σαν τους άλλους πολέμους.»
Η αθεοφοβία έφερε την παντοφοβία.

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Το θέμα, αγαπητοί, της ομιλίας αυτής είναι το άγχος. Γράφουμε σε απλή γλώσσα και γι’ αυτό θα παραξενευτούν πολλοί που ακούνε τη λέξι άγχος. Τί είνε άραγε το άγχος; Στη σύντομη ομιλία μας θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εικόνα του ανθρώπου, που κατέχεται από το άγχος.

* * *

Ζούμε, αγαπητοί μου, σε μια εποχή, που μπορεί να ονομαστή εποχή των νευροψυχικών νοσημάτων. Και στις ξένες χώρες και εδώ στην Ελλάδα οι νευρολογικές κλινικές έχουν αυξηθή. Πελατεία μεγάλη. Τα δημόσια ψυχιατρεία είνε γεμάτα. Άντρες και γυναίκες, νέοι και νέες τρέχουν σε ψυχιάτρους και ζητούν θεραπεία. Έχουν πονοκέφαλους, ίλιγγους, δυσφορία, αϋπνία, φοβία κι άλλες εκδηλώσεις. Καταλαβαίνουν ότι έχασαν την ισορροπία τους. Κι όπως ένα αυτοκίνητο, που χτυπήθηκε σοβαρά, χάνει την ισορροπία του, το «ζύγισμα» όπως λένε, κι ο σωφέρ δεν εξουσιάζει καλά το σύστημα τροχοπεδήσεως, έτσι και ο άνθρωπος, που κλονίστηκε το νευρικό του σύστημα κι ο ψυχικός του κόσμος, αισθάνεται πως παραπαίει και καταφεύγει σε ψυχιάτρους για θεραπεία. Ο ψυχοπαθής άνθρωπος φαίνεται πως χάνει τα φρένα της ζωής. Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 26-29
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ» (Ματθ. 3,2· 4,17). Ἡ μετάνοια σῴζει τὸν ἄνθρωπο. Ἀλλὰ ὅταν λέμε στὸν α΄ ἢ στὸν β΄ νὰ μετανοήσῃ, ἀπαντᾷ: Γιατί νὰ μετανοήσω; Ἐγὼ δὲ᾿ σκότωσα, δὲν ἔκλεψα· εἶμαι καλὸς ἄνθρωπος.
Ὅπως συνέβη κάποτε σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς Πίνδου. Εἶπα σὲ κάποιον γέροντα βοσκό…

Την συνέχεια εδω: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=51948#more-51948

Ποια εινε τα μικρα αμαρτηματα;

Ν᾿ ἀρχίσωμε;
Μιὰ λέξις. Τί εἶνε μιὰ λέξι; Ἀπ᾿ τὸ πρωῒ ὣς τὸ βράδυ λέμε ὅλοι χιλιάδες λέξεις. Ἂν ἔβγαινε μιὰ φορολογία γιὰ τὶς λέξεις ποὺ λέμε -μόνο αὐτὴ ἡ φορολογία δὲν βγῆκε-, ποὺ νὰ λέῃ· «Ὅσο περισσότερα θὰ λές, τόσο περισσότερα θὰ πληρώνῃς». Μακάρι νά ᾿βγαινε αὐτὴ ἡ φορολογία. Θὰ πλουτίζαμε, ἐμεῖς τὸ φλύαρο γένος τῶν Ἑλλήνων, θὰ πλουτίζαμε τὸ Ἑλληνικὸ κράτος. Φορολογία ἐπὶ τῶν λέξεων καὶ ἐπὶ τῶν φράσεων. Κάθε λέξι κ᾿ ἕνα φράγκο. «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου», λέει ὁ ψαλμός (Ψαλμ. 140,3).
Θέλετε παράδειγμα γιὰ νὰ δῆτε τί μπορεῖ νὰ κάνῃ μιὰ λέξι, τί μπορεῖ νὰ κάνῃ μιὰ κουβέντα ποὺ πετᾷς;
Ἦταν ἕνα ἀνδρόγυνο ποὺ εἶχε ἀγάπη καὶ ὁμόνοια. Πέρασαν 5-10 χρόνια μαζί. Καὶ ξαφνικὰ μιὰ μέρα ὁ ἄνδρας θύμωσε, ὠργίστηκε ἀπὸ τὸ τίποτε καὶ πάνω στὸ θυμό του πέταξε μιὰ λέξι πολὺ προσβλητικὴ γιὰ τὴ γυναῖκα του· δὲν τὴν πίστευε, ἀλλὰ ἔτσι πάνω στὸ θυμό του τὴν εἶπε. Καὶ ἡ γυναίκα τί ἔκανε – ἢ μᾶλλον ὁ σατανᾶς, ποὺ περίμενε τόσα χρόνια γιὰ νὰ τοὺς διαλύσῃ; Ἅρπαξε τὴ λέξι αὐτὴ καὶ τὴν κόλλησε μέσα στὸ μυαλὸ τῆς γυναικός. Χίλιες καλὲς λέξεις εἶχε πεῖ ὁ ἄντρας στὴ γυναῖκα του, χίλιες ἀποδείξεις εἶχε ἡ γυναίκα τῆς ἀγάπης τοῦ ἀνδρός· ἀλλὰ κατώρθωσε ὁ διάβολος, αὐτὴ τὴ λέξι ποὺ εἶπε ἐπάνω στὸ θυμό του ὁ ἄντρας νὰ τὴν κολλήσῃ μέσ᾿ στὸ μυαλό της. Ὅπως ὁ μαραγκὸς κολλάει τὰ σανίδια μὲ ψαρόκολλα, ἔτσι καὶ ὁ διάβολος ἐκόλλησε μέσα στὸ μυαλὸ τῆς γυναικὸς τὴ λέξι αὐτή.
Ἦρθε καὶ σ᾿ ἐμένα.
-Δὲν ἔπρεπε νὰ μοῦ τὴν πῇ αὐτὴ τὴ λέξι.
Τῆς λέω·
-Μόνο αὐτὴ τὴ λέξι σοῦ εἶπε; Δὲν σοῦ εἶπε ἄλλες λέξεις; Δὲν σοῦ εἶπε «ἄγγελέ μου», δὲν σοῦ εἶπε «χαρά μου», δὲν σοῦ εἶπε «ἀγάπη μου»;
-Μοῦ τὰ εἶπε, λέει. Ἀλλὰ ἐγὼ δὲν τὰ λαμβάνω αὐτὰ ὑπ᾿ ὄψι· αὐτὴ τὴ λέξι παίρνω.
-Εἶσαι ἄδικη, τῆς λέω.
-Ὄχι, μοῦ ἀπαντᾷ· αὐτὴ τὴ λέξι τὴν κρατάω μέσα στὴν καρδιά μου, δὲν τὴν ἀφήνω.
Τὴν εἶπε στὴ γειτονιά. Καὶ ἡ γειτονιά, ἀντὶ νὰ ῥίξῃ νερὸ νὰ σβήσῃ τὴ φωτιά, ἔρριξε πετρέλαιο. Γειτόνισσες, σατανᾶδες ὁλόκληροι, τὴ φούντωσαν τὴ γυναῖκα.
Ἔφτασε στοὺς δικηγόρους – ἄλλη δουλειὰ ποὺ δὲν θέλουν οἱ δικηγόροι. Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 18-23
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

7. Το μεγαλυτερο κακο

Κοντὰ σὲ μιὰ συντροφιὰ νέων, ποὺ διασκέδαζε, βρέθηκε κ᾿ ἕνας ἀσπρομάλλης γέρος. Τὴν ὥρα ἐκείνη ποὺ διασκεδάζανε ἔθεσε στοὺς νέους ἕνα πρόβλημα. Τοὺς ρώτησε νὰ τοῦ ποῦν·
-Ποιό εἶνε τὸ πιὸ μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο;
Ὁ ἕνας νέος εἶπε· Τὸ μεγαλύτερο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ φτώχεια. Ὁ ἄλλος εἶπε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε ἡ ἀσθένεια. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ πυρκαγιά. Ὁ ἄλλος εἶπε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε τὸ ναυάγιο στὸν ὠκεανό. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε ὁ σεισμός. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι εἶνε ὁ ἐμφύλιος πόλεμος, καὶ ὁ ἄλλος εἶπε ὁ παγκόσμιος πόλεμος.
Καὶ ὁ γέρος, ποὺ καθότανε ἐκεῖ στὴ γωνιὰ καὶ ἄκουγε, εἶπε·
Παιδιά μου, κακὰ εἶνε αὐτὰ ὅλα. Κακὸ εἶνε καὶ ἡ φτώχεια, κακὸ εἶνε καὶ ἡ ἀρρώστια, κακὸ εἶνε καὶ ἡ πυρκαγιά, κακὸ εἶνε καὶ τὸ ναυάγιο στοὺς ὠκεανούς, κακὸ εἶνε καὶ ὁ ἐμφύλιος πόλεμος. Κακὰ εἶνε ὅλα αὐτά· ἀλλὰ τὸ πιὸ μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ ἁμαρτία!
Ὤ ἡ ἁμαρτία! οἱ ἁμαρτίες μου, οἱ ἁμαρτίες σας, οἱ ἁμαρτίες μας!

Πως να παρομοιασουμε την αμαρτια;

Ἡ ἁμαρτία δὲν εἶνε, ὅπως εἶπαν μερικοί, δημιούργημα τοῦ Θεοῦ – ἄπαγε τῆς βλασφημίας. Ὁ Θεὸς ἐποίησε ὅλα «καλὰ λίαν» (Γέν. 1,31), ὅλα ὡραῖα. Καὶ ὡς κορωνίδα τῆς δημιουργίας ἐποίησε τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος, τὸ ἀριστούργημα ὅλων τῶν δημιουργημάτων, προικίστηκε μὲ ἐξαίρετα δῶρα. Τὰ σπουδαιότερα ἀπὸ αὐτὰ εἶνε δύο· ὁ νοῦς καὶ ἡ ἐλευθέρα βούλησις. Ἐὰν ἔκανε καλὴ χρῆσι τῶν δώρων αὐτῶν, τότε κοντὰ στὸ «κατ᾿ εἰκόνα» θ᾿ ἀποκτοῦσε τὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν» (ἔ.ἀ. 1,26), θὰ ἀνερχόταν σὲ ὑψηλὲς βαθμῖδες, θὰ ἔφθανε στὴν θέωσι, θὰ ἐθεοῦτο. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔκανε καλὴ χρῆσι τῶν δώρων αὐτῶν. Δὲν ὑπήκουσε στὸ Θεό, παρέβη τὸ θέλημά του, ἔπεσε. Κι ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς πτώσεως, μέσα στὴν ψυχή του βλάστησε μία νοσηρὰ κατάστασις, ἡ ἁμαρτία, ποὺ δεσπόζει πλέον στὸν κόσμο. Μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, διὰ τῆς ἐπαναλήψεως καὶ τῆς ἕξεως, ἡ ἁμαρτία γιγαντώθηκε.
Πῶς νὰ παρομοιάσουμε τὴν ἁμαρτία; Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος λέει, ὅτι μοιάζει μὲ ῥεῦμα ποταμοῦ, ποὺ τὸ καλοκαίρι φαίνεται ἥσυχο καὶ τὸ διαβαίνεις εὔκολα, ἀλλὰ τὸ χειμῶνα ὀγκώνεται ξαφνικά, γκρεμίζει γεφύρια, πλημμυρίζει κάμπους, πνίγει ζῷα καὶ ἀνθρώπους, προκαλεῖ φόβο. Μικρὸ τὸ κακὸ ποὺ προξενοῦν οἱ ποταμοὶ μπροστὰ στὸν κατακλυσμὸ τῆς ἁμαρτίας.
Φιλόσοφοι προσπάθησαν ν᾿ ἀνακόψουν τὸ ῥεῦμα τῆς ἁμαρτίας, ὕψωσαν ἀναχώματα· εἶπαν καὶ ἔγραψαν πολλά. Ἀλλ’ ἡ ὁρμὴ τοῦ ῥεύματος τῶν παθῶν ἦταν τόση, ὥστε παρέσυρε τὰ πάντα, ὅπως τὸ κῦμα τὰ παιχνίδια τῶν παιδιῶν στὴν ἀκροθαλασσιά. Πανίσχυρη ἦταν ἡ ἁμαρτία, κι ὁ ἄνθρωπος ἀναστέναζε κάτω ἀπὸ τὸ κράτος της. Ἐκφραστὴς τοῦ πανανθρώπινου πόνου εἶνε στοὺς μὲν ἀρχαίους χρόνους ὁ ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει θεοπνεύστως τὸ δρᾶμα κι ἀναστενάζει·«Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος·τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (ἔ.ἀ. 7,24). Στοὺς δὲ νεωτέρους χρόνους ὁ ποιητὴς Σαίξπηρ· αὐτὸς στὰ δράματά του δὲν κάνει τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ περιγράφῃ τὴν ἐναγώνια πάλη, ποὺ ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ κάνῃ ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, καὶ τέλος τὴν ἄδοξη ἧττα του. Εἴτε βασιλιᾶς εἴτε αὐτοκράτωρ εἴτε φιλόσοφος, ὅλοι ὁμολογοῦν τὴ δυναστεία τῆς ἁμαρτίας. «Ἐβασίλευσεν», «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία» (ἔ.ἀ. 5,20-21), ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

8. Η αμαρτια το επτακεφαλο
θηριο της Αποκαλυψεως

Ἂν θέλετε νὰ δῆτε κάποια εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας, ν᾿ ἀνοίξετε τὴν Ἀποκάλυψι. Ἀνοῖξτε στὸ 12ο κεφάλαιο, κ᾿ ἐκεῖ θὰ δῆτε τὴν φοβερὰν εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας.
Πῶς εἶνε ἡ ἁμαρτία, πῶς παρουσιάζεται; Read more »

Ομιλία εις την Ε΄ Κυριακήν των Νηστειών (1965) – Οσίας Μαρίας της Αιγυπτία:

«Κυριε, προτου χαθω τελειως σωσε με» (του Αγ. Ιουστινου Ποποβιτς, 1965)

Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ιδού η πέμπτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Κυριακή [που σφραγίζει την εβδομάδα] των μεγάλων αγρυπνιών και των μεγάλων ασκήσεων, την εβδομάδα των μεγάλων θρήνων και αναστεναγμών, η Κυριακή της πιο μεγάλης μεταξύ των αγίων γυναικών Αγίας, της οσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας….
Συνέχεια: https://fdathanasiou.wordpress.com/2019/04/13/%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%84-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E/

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

(«..τή εννόμω εκκλησία επιλυθήσεται»Πραξ.19,39)
(«τοίς πάσι..τά πάντα,ίνα..σώσω.Ίνα συγκοινωνός Χριστού γένωμαι»Α΄Κορ.9,20-22)
Αίρέσεις-Σχίσματα-΄Ομολογίες-Θρησκεύματα-Σατανολατρεία κλπ.
τά (εκτός Αυτής) υπολοιπόμενα 347 (!)
Βαρθολομαίε, όχι λερναία ύδρα!
—- . —-

ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ (ΙΩΑΚΕΙΜ Δ΄)

Νικόλαος Κορυσουλούδης – Δημήτριος Αρχοντώνης

Τοῦ Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Ή Θεολογική Σχολή τής Χάλκης ιρύθη τό 1844. Πλάϊ από τόν Μ. Φώτιο προυπήρχε χτισμένη ή Ιερά Μονή τής Αγίας Τριάδος. Η Σχολή «έκλεισε» τό 1971. Καταβάλλονται εκατέρωθεν προσπάθειες γιά νά επαναλειτουργήση.
Έξ αυτής απεφοίτησε τό 1910 ό Αθηναγόρας. Επίσης έξ αυτής απεφοίτησε καί ό Βαρθολομαίος (1954-1961), ό κατά κόσμον Δημήτριος Αρχοντώνης τού Χρήστου, ό είς ΄Ιμβρον (ευρύτερα) γεννηθείς τό 1940, ός εγένετο Επίσκοπος τό 1973 καί Πατριάρχης τό 1991. Από τή Χάλκη ανεδείχθησας 15 (περίπου) Πατριάρχαι. Μετά τινας «παρεμβολάς καί απάρσεις»(Αριθ. 33,5-49), τό 1600 εγκατεστάθησαν είς τήν Ι.Μονή Αγίου Γεωργίου-Φαναρίου, όπου μέχρι σήμερον, μέ Πατριάρχην (τότε) τόν Ματθαίον τόν Β΄ .
Τήν Εκκλησίαν τής Κωνσταντινουπόλεως καί τών πέριξ ίδρυσε ό Πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας. Διάδοχός του, ό έκ τών εβδημήκοντα Αποστόλων, Στάχυς. Γνωστόν, ότι ιδρυτής τής Πόλεως είναι ό Ιουστινιανός ό Α΄ (5ος μ.Χ.αιών).
Υπ’ όψιν μιά λεπτομέρεια. Από τών αποφοιτησάντων έκ τής Σχολής τής Χάλκης, πρώτος αναρηθείς είς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον Κων/πόλεως τό 1884 μέχρι τό 1886 καί κάτι, (ούτε 2,5 χρόνια), ήτο ό έκ Χάλκης αποφοιτήσας τό 1860 Ιωακείμ ό Δ΄ , κατά κόσμον Νικόλαος Κρουσουλούδης τού Ιωάννου, έκ Καλλιμαθιάς Χίου, γεννηθείς εκείσε τήν 5.7.1837 καί αποβιώσας (έκ φιματιώσεως) τήν 15.2.1887, ταφείς είς τήν ιδιαιτέραν του γήν τής Καλλιμαθιάς-Χίου, τού μνημείου του φιλοτεχνηθέντος ύπό τού Κεφαλήνος Γλύπτου Γεωργίου Μπονάνου.
Ο ώς άνω Πατριάρχης Ιωακείμ ό Δ΄, ανιστορείται ώς β΄ εξάδελφος τού παπού τού είς Καλαμαριάν σήμερον εγκαταβιούντος Νικολάου Κρουσουλούδη, έκ Χάλκης καί αυτού προερχομένου, ευσεβούς Θεολόγου-Καθηγητού, συζύγου τής Εριτίμου Δημοδιδασκαλίσσης κ. Αργυρούς καί τών δύο τέκνων αυτών Χρήστου καί Σωτηρίου – Θεολόγων Καθηγητών επίσης, πολλαπλώς εκδαπανωμένων πάντων (οικογενειακώς), ώς σεβομένων τήν καταγωγήν των καί τιμώντων τήν μνήμην τού Σεβαστού Πρωθιεράρχου καί Πατριάρχου Κυρού Ιωακείμ τού Δ΄.
Είς αυτόν, τόν Ελλογιμώτατον κ. Νικόλαον Κρουσουλούδην, καί τόν Παναγιώτατον Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον, αφιερώ τούς κατωτέρω στίχους.

Είς «περί πλήθουσαν αγοράν», τό Νίκο Κρουσουλούδη
μιά μέρα απαντάμωσα, .. γερμένο πιά λουλούδι! Read more »

ΦΙΛΗ Η ΕΦΗΜΕΡΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΦΙΛΤΑΤΗ Η ΑΪΔΙΟΣ, ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΛΑΤΡΕΥΤΗ

ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Καθημερινά όλοι οί άνθρωποι ευρισκόμεθα ενώπιον τού προβλήματος της προκρίσεως. Τί άπ’ όλα, ή έκ των δύο θά προτιμήσωμεν; Ποίον εξ όλων η έκ των τριών ή τών δύο θά εκλέξωμεν; Πού θα εκτείνωμεν τήν χείρα, στό θερμό (νά κατακαούμε), ή στό ψυχρό (νά δροσιστούμε); «Τέθηκα ενώπιόν σου θερμόν καί ψυχρόν. Ού άν θέλης εκτενείς τήν χείρα σου»(Σοφ.Σειρ.15,16).

Ας κάνωμε μιά αναφορά καί αναγωγή στό βαθύτατο παρελθόν. Στήν απαρχή, τής Ενανθρωπίσεως τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ελπίζω ή .. περιήγησις νά αποδειχθή ευχάριστη, κατατοπιστική καί ανταμειφτική.
Σεβαστός Καθηγητής μου, πρό διλήμματος προκρίσεως προσώπου καί «αρχών» (αξιωμάτων τού βίου καί τού Πανεπιστημιακού του όρκου) απήντησε: «Φίλη ή Σεβασμιότης, Φιλτάτη ή Αλήθεια»!
Φιλέρευνος νούς καί ανήσυχον πνεύμα δέν υπνώττει! Τό «Αγρυπνείτε», ηχεί στά ώτα του πάντοτε, «καί προσεύχεσθε, ίνα μή εισέλθητε είς πειρασμόν»(Μαρκ.13,33). Read more »

Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν (Μᾶρκ. 10,32-45)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Μαθηται καθυστερημενοι;

«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…» (Μᾶρκ. 10,33)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶνε Πέμ­πτη (Ε΄) Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν. Εἶνε ἡ μνή­μη τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ποὺ ἔζησε ζωὴ αὐστηρῆς ἀσκήσεως σαράντα χρό­νια πέραν τοῦ Ἰορδάνου. Εἶνε ἐπίσης, μαζὶ μὲ τὴ μνήμη τῆς ὁσίας Μαρίας, καὶ ἡ μνημη τοῦ σπανίου ἐκείνου πνευματικοῦ, τοῦ ἐξομολόγου τῆς ὁσίας Μαρίας, τοῦ ἁγίου Ζωσιμᾶ, στὸν ὁποῖον ἡ ἴδια ἄφησε τὴν παραγγελία «Θάψον, Ζωσιμᾶ, τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτωλῆς Μαρίας». Σή­μερα εἶνε ἀκόμα τὸ προοίμιο τῶν σεπτῶν πα­θῶν τοῦ Κυρίου, τὸ προανάκρουσμα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Σήμερα ἀκοῦμε τὸ «Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…» (Μᾶρκ. 10,33).
–Μά, θὰ πῆτε, ἐγὼ εἶμαι φτωχαδάκι. Ἐγὼ δὲν ἔχω λεφτὰ νὰ κινηθῶ ἐντὸς τῆς πόλεως, καὶ θὰ πάω στὰ Ἰεροσόλυμα;
Μπορεῖ κάποιος νὰ εἶνε πλούσιος καὶ νὰ πη­γαίνῃ στὰ Ἰεροσόλυμα, καὶ ὅμως νὰ μένῃ ψυχικῶς μακριὰ ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα. Καὶ μπορεῖ ἐσὺ νὰ εἶσαι φτωχαδάκι καὶ νὰ μὴν ἔχῃς οὔτε τὰ εἰσιτήρια γιὰ τὴ δουλειά σου, καὶ ὅ­μως νὰ μεταφέρεσαι νοερῶς στὰ Ἰεροσόλυμα, νὰ κάνῃς τὴν καρδιά σου Ἰεροσόλυμα. Πῶς γίνεται αὐτό; Read more »

Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν (Ἑβρ. 9,11-14)
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ποιος θ᾽ απαλλαξη τη συνειδησι απο το αγχος;

«Τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ… καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι» (Ἑβρ. 9,14)

Κάθε φορά, ἀγαπητοί μου, ποὺ γίνεται θεία λειτουργία, διαβάζονται δύο περικοπὲς ἀ­πὸ τὴν ἁγία Γραφή· μία τὸ εὐ­αγγέλιο καὶ μία ὁ ἀπόστολος. Τὸ εἴπαμε καὶ τὸ ξαναλέμε, δὲν ὑ­πάρχει ἄλλο βι­βλίο ἀνώτερο ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή. Χιλιάδες βιβλία νὰ διαβάσῃς, ἂν δὲν διαβάσῃς τὴν ἁγία Γραφή, τίπο­τα δὲν ἔκανες.
Ἡ ἁγία Γρα­φὴ εἶνε ἀναγκαία. Τόσο ἀναγκαία ὅσο καὶ ἡ θεία κοινωνία. Ὅ­πως ἐὰν κάποιος δὲν κοινωνῇ, δὲν μπορεῖ νὰ εἶνε Χριστιανός, ἔτσι καὶ ἂν δὲν διαβάζῃ ἢ δὲν ἀ­κούῃ τὴν ἁγία Γραφή. Προτιμότερο νὰ μὴν ἔ­χῃς ψωμὶ νὰ φᾷς παρὰ νὰ μὴν ἔχῃς ἁγία Γρα­φὴ νὰ μελετᾷς· Ἡμέρα χωρὶς ψωμὶ νὰ περνάῃ, ἡμέρα χωρὶς ἁγία Γραφὴ νὰ μὴν περνάῃ.
Ἡ ἁγία Γραφὴ εἶνε προστασία. Ὁ ἱερὸς Χρυ­σόστομος λέει ὅτι ὅπου ὑπάρχει Εὐαγγέλιο, ἐ­κεῖ διάβολος δὲν πατάει· ὅπου ὑπάρχει Εὐ­αγ­­γέλιο, δηλαδὴ ἀνάγνωσις ἢ ἀκρόασις καὶ ἐφαρ­μογή του καὶ προσπάθεια νὰ μεταδοθῇ καὶ σὲ ἄλλους τὸ φῶς του, ἐκεῖ διάβολος δὲν πατάει.
Ἀλλὰ στὰ σημερινὰ χρόνια ἐλάχιστα εἶνε τὰ σπίτια ποὺ κάθε βράδυ προτοῦ νὰ κοιμηθοῦν διαβάζουν οἰκογενειακῶς τὴν ἁγία Γρα­φή. Κλείσαμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἀπ᾽ αὐτὸ προ­­έρχονται ὅλα τὰ κακά. Δῶστε μου ἕνα σπίτι ποὺ διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ προσπαθοῦν ὅλοι νὰ ἐφαρμόσουν τὰ διδάγματά του· τὸ σπίτι αὐ­τό, καὶ καλύβα ἂν εἶνε, θὰ λάμπῃ σὰν παράδεισος. Δῶστε μου κ᾽ ἕνα σπίτι ποὺ δὲν διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο· σ᾽ αὐτό, ἔστω κι ἂν εἶνε μέγαρο καὶ ἀνάκτορο, θὰ εἶνε κόλασις.
Δὲν διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ἔκλεισαν· καὶ τί ἄνοιξαν, τὴν τηλεόρασι. Μιὰ ὥρα, δυὸ ὧ­ρες, τρεῖς ὧρες τηλεόρασι, ποὺ σκορπίζει τὰ «κόπριά» της καὶ διδάσκει τὰ πιὸ αἰσχρὰ καὶ ἀκατονόμαστα. Ἡ τηλεόρασι, ὅπως εἶπε ὁ ἅγι­ος Κοσμᾶς, εἶνε τὸ κουτὶ ποὺ βρῆκε ὁ διάβολος γιὰ νὰ ἐκφαυλίσῃ ὅλους, τὸ χαζοκούτι.
Ἀκούσατε λοιπὸν τὸ εὐαγγέλιο, ἀκούσατε καὶ τὸν ἀπόστολο. Δὲν μποροῦμε νὰ ἑρμηνεύ­σουμε καὶ τὰ δύο. Θὰ πῶ λίγα λόγια ἐπάνω στὸν ἀπόστολο. Τὸν ἀκούσατε, ἀλλὰ τὰ λόγια του φαίνονται σὰν κινέζικα. Ἄλλοτε τὰ καταλάβαιναν οἱ πιστοὶ καὶ τὰ ἤξεραν ἀπ᾽ ἔξω. Τώρα δυστυχῶς δὲν διαβάζουμε. Καὶ οἱ μόνοι ποὺ φαίνεται νὰ διαβάζουν εἶνε οἱ χιλιασταί. Ἀλλ᾽ αὐτοὶ διαστρεβλώνουν τὸ ἱερὸ κείμενο· ἄλλα ἐννοεῖ καὶ ἄλλα λένε αὐτοί. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2175
Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν
14 Ἀπριλίου 2019 πρωὶ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ας μετανοησουμε

Σήμερα, ἀδελφοί μου, διδάσκαλός μας δὲν θὰ εἶνε οὔτε κάποιος προφήτης οὔτε κάποιος ἀπόστολος οὔτε κάποιος ἀσκητὴς οὔ­τε κάποιος ἄλλος διδάσκαλος τῆς Ἐκ­­κλησί­ας· σήμερα διδάσκαλός μας θὰ γίνῃ μία ἁ­μαρ­­τωλὴ γυναίκα. –Μιὰ ἁμαρτωλὴ γυναίκα; θὰ πῆ­τε· καὶ τί ἔχει νὰ διδάξῃ στὴν Ἐκ­κλησία μιὰ ἁμαρ­τωλὴ γυναίκα; Ἔχετε, ἀγαπητοί μου, λίγη ὑ­πομονὴ καὶ ἡ ἀ­πορία σας θὰ λυθῇ. Γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίζεται πάντως κανείς, σᾶς λέω ἀπὸ τώρα, ὅτι ἡ γυναί­κα αὐτὴ δὲν ἔμεινε γιὰ πάν­­τα στὴν ἁ­μαρτία· ἦρθε μιὰ εὐλογημένη μέρα ποὺ ἔ­παυσε ν᾽ ἁμαρτάνῃ, ἄλλαξε ζωή, πῆρε τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἁγίασε καὶ ἑορτάζει σήμερα· εἶνε ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, τῆς ὁποίας τὴ μνήμη τιμᾷ ἡ Ἐκκλησία δύο φορὲς τὸ ἔτος· τὴν 1η Ἀπριλίου καὶ τὴν Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστει­ῶν. Ἀντὶ λοιπὸν νὰ σᾶς ἑρμηνεύσω σήμερα τὸ εὐαγγέλιο ἢ τὸν ἀπόστολο, ἔ­κρινα καλὸ νὰ ποῦμε λίγες λέξεις γιὰ τὴν ἁγία αὐτή.

* * *

Ἡ ὁσία Μαρία, ὅπως γράφουν τὰ βιβλία, ἔ­ζησε τὸν ἕκτον (Στ΄) αἰῶνα, στὰ χρόνια τοῦ αὐ­το­κρά­τορος Ἰουστινιανοῦ (527-565 μ.Χ.). Γεννή­θηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια, τὴ μεγάλη πόλι τῆς Αἰγύπτου, κέντρο ἐμπορίου, πλούτου καὶ γραμμά­των, ἀλλὰ καὶ μεγάλης διαφθορᾶς. Οἱ γονεῖς της ὅμως, ποὺ δὲν γνωρίζουμε τὰ ὀνόματά τους, ἔ­δειξαν ἀσυγχώρη­τη ἀμέλεια στὴν ἀνα­τροφὴ τοῦ παιδιοῦ τους, μὲ ἀ­ποτέλεσμα τὸ μι­κρὸ κορίτσι νὰ ξεφύγῃ ἀπὸ τὴν ἐπιτήρησί τους καὶ νὰ πάρῃ ἀπὸ νω­ρὶς τὸ δρόμο τὸν κακό.

Δὲν χάρη­κε ἐπὶ πολὺ τὴν παιδικὴ ἀθῳ­ότητα· ζώντας στὴ με­γαλούπολι τῆς Ἀλεξανδρείας μολύνθη­κε γρήγορα ἀπὸ τὴ διαφθορὰ τοῦ πε­ρι­­βάλλον­τος καὶ σὲ ἡλικία 12 ἐτῶν ἐξώκειλε πο­­λὺ στὴν ἁ­μαρτία. Ἀπὸ τότε καὶ ἐπὶ 17 ὁλόκλη­­ρα χρόνια ἐθήτευε στὴν ἀκολασία. Ζοῦσε ἀπὸ «μι­­σθώματα πορνείας», ὅπως λέει ὁ προφήτης (Μιχ. 1,7). Προσείλκυε πλῆθος ἐραστάς, ἐμ­πο­ρευ­όταν τὴ σάρκα της, κέρδιζε πλούτη πολ­λά, ἀλλὰ πλούτη ἐπαίσχυντα. Εἶχε γίνει φοβερὴ παγίδα καὶ δίχτυ ἁμαρτίας γιὰ θύματα. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΙΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 856
Xαιρετισμοὶ τῆς Θεοτόκου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ο Ακαθιστος και το κοντακιo του

«Τη υπερμαχω στρατηγω τα νικητηρια…»

ΤΙ ΕΙΝΕ, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος; Εἶνε τὸ τραγούδι τῆς Παναγίας, ποὺ ὅλοι ἐμεῖς νὰ μαζευτοῦμε, δεσποτάδες παπᾶδες καὶ θεολόγοι, δὲ᾿ μποροῦμε νὰ φτειάξουμε οὔτε ἕνα γράμμα του. Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο ἐνέπνευσε τὸν ποιητή του νὰ τὸ συνθέσῃ.
Tί εἶνε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος; Μοιάζει σὰν ἕνα σπίτι μὲ 4 ὀρόφους ἢ στάσεις καὶ 24 δωμάτια ἢ οκους. Καὶ σὲ κάθε δωμάτιο κατοικοῦν ἄγγελοι, ποὺ μὲ χρυσὲς κιθάρες ψάλλουν καὶ ἐπαναλαμβάνουν 144 φορὲς τὸ «χαῖρε».
Τί εἶνε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος; Ἕνα ποιητικὸ ἀλφάβητο. Διότι τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠμέγα, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος ὅλης τῆς δημιουργίας, εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μονογενὴς Υἱὸς τῆς Παρθένου.
Τί εἶνε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος; Εἶνε ἕνας κύκλος 24 ὕμνων, ὅσες καὶ οἱ ὧρες τοῦ ἡμερονυκτίου. Ὅπως ὁ ἥλιος βγαίνει τὸ πρωΐ, βασιλεύει τὸ βράδυ καὶ πάλι ἀνατέλλει, ἔτσι καὶ ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἔχει ἀνατολή, δύσι καὶ πάλι ἀνατολή. Ἡ ἀνατολή, ἡ ἀρχή του, εἶνε ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ κατέβηκε γοργόφτερος στὴν καλύβα ἑνὸς ταπεινοῦ χωριοῦ, ὅπου κατοικοῦσε μιὰ ἁγία παρθένος καθαρὴ σὰν τὸ χιόνι καὶ λαμπρὴ σὰν τὸν ἥλιο, γιὰ νὰ τῆς πῇ τὸ χαρμόσυνο μήνυμα, ὅτι αὐτὴ θὰ γεννήσῃ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ἀπὸ ᾿κεῖ λοιπὸν ἀρχίζει· «Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε». Ψάλλει τὸν ἀρχάγγελο. Καὶ μόνο τὸν ἀρχάγγελο; Ψάλλει τοὺς βοσκούς, ποὺ τὴ νύχτα ἐκείνη ἄκουσαν τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). Ψάλλει τοὺς μάγους, ποὺ ἦρθαν ἀπὸ μακρινὴ χώρα καὶ προσέφεραν στὸ Χριστὸ τὰ πολύτιμα δῶρα. Ψάλλει τὸν Συμεών, ποὺ κατὰ τὴν Ὑπαπαντὴ ἐδέχθη στὴν ἀγκάλη του τὸ Χριστό. Ὅλα τὰ μυστήρια τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ ψάλλει. Καὶ στὸ τέλος τί λέει; Ἐκφράζει τὴν εὐχαριστία στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ πρὸ παντὸς στὸ Θεὸ τὸν δοτῆρα παντὸς ἀγαθοῦ. Ὅσα τραγούδια καὶ νὰ φτειάξουμε, λέει, καὶ σὰν τὴν ἄμμο τῆς θαλάσσης ἀκόμα νὰ γίνουν τὰ τραγούδια μας, καὶ πάλι δὲν μποροῦμε νὰ ἐκφράσουμε τὸ εὐχαριστῶ ποὺ ὀφείλουμε. Read more »

Παπας Φραγκισκος:«Δεν χρειαζεται να μιλατε για τον Χριστο.
Αγκαλιαστε τις αλλες θρησκειες

AΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ: Ματθ. 28,19 πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

https://www.youtube.com/watch?v=Hawtuh-iH6Q

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

• Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: Ο Οικουµενισµός είναι ένας δούρειος ίππος, ο οποίος κουβαλά τον Αντίχριστο. Ναι, ναι! Και όµως το σύνθηµα, παρακαλώ, του Οἰκουµενισµού είναι: αγάπη! αγάπη!

Αν με ρωτήσετε όμως· σε τί θα μας χρησίμευε αυτή ακριβώς η περιγραφή του θηρίου, του Αντιχρίστου; Μα είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Η αστυνομία όταν αναζητεί κάποιον, κάποιον κακοποιόν, δίνει σ΄ όλους τους χωροφύλακες από μία φωτογραφία αν υποτεθεί ότι έχει τη φωτογραφία του, αν ήταν δυνατόν θα έδινε και στους πολίτες τη φωτογραφία του κακοποιού, ώστε, ή δημοσιεύεται η φωτογραφία, ώστε να δουν τα χαρακτηριστικά ο ι άνθρωποι και όπου τυχόν συναντήσουν να τον συλλάβουν. Αυτό σημαίνει · πρέπει να ξέρουμε μετ’ ακριβείας τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου ώστε όταν θα εμφανιστεί να μην μας πλανήσει αλλά να γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο Αντίχριστος. Read more »