Απόσπασμα «Χριστιανικής Σπίθας» Απρίλιος 1958, αρ. φυλ. 204
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Η «Σπίθα» εκδόθηκε για να αντιμετωπίση ενα βλάσφημο βιβλίο

Η ΜΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ

Ζητήματα πίστεως

«—-Ἐκ τοῦ ὅλου περιεχομένου τοῦ βιβλίου εἰς τὸ παρὸν φύλλον διʼ ἔλλειψιν χώρου θὰ ἐξετάσωμεν μόνον τὸ μέρος ἐκεῖνο τοῦ βιβλίου, ποῦ ὁμιλεῖ περὶ τοῦ προοιμίου τοῦ θείου μυστηρίου τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως τοῦ Σωτῆρος, περὶ τῆς μνηστείας δηλ. τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας μετὰ τοῦ δικαίου Ἰωσήφ. Διὰ νὰ σχηματίσουν δὲ οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναγνῶσται ἀληθινὴν κρίσιν περὶ τῆς ἀξίας τοῦ βιβλίου, ἐὰν καὶ κατὰ πόσον συμβιβάζηται μὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, πρὶν ἤ ἀνοίξωμεν τὸ βιβλίον καὶ ἴδωμεν τὰ ἐν αὐτῶ γεγραμμένα, θὰ ἴδωμεν ὁποία ἐπʼ αὐτοῦ τοῦ θέματος εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος διδασκαλία, ἵνα ταύτην ἔχοντες ὡς κριτήριον κρίνουν τοῦ βιβλίου τὴν ἀξίαν ἤ ἀπαξίαν ἐξ ἐπόψεως τοῦ Ὀρθοδόξου.

* * *

Κατὰ τὰ ἐπίσημα βιβλία τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας ἡ Μαρία, ἡ σεπτὴ Μήτηρ τοῦ Κυρίου, ἧς τὴν καρδίαν ρομφαία δίστομος ἔπληξε κατὰ τὰ Πάθη τοῦ Υἱοῦ Της, ἡπῆρξε τὸ ἀκηλίδωτον κάτοπτρον, ὁ καθαρώτατος ναός, ἡ κιβωτὸς ἡ ἁγία, ἡ ἄσπιλος, ἡ ἀμόλυντος, ἡ ἄφθορος, ἡ ἄχραντος, ἡ ἀγνή, ἡ πανάμωμος, κατὰ τὸν προφήτην Ἡσαΐαν Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ, ἡ μόνη δηλαδή, ἡ μοναδικὴ Παρθένος, ἡ ἐνσαρκώνουσα τὸ ἰδεῶδες τῆς παρθενίας, ἡ πρὸ τοῦ τόκου, ἠ ἐν τῶ τόκω καὶ μετὰ τόκον Παρθένος, ἥν ἐκ τοῦ προπατορικοῦ ρύπου ἐκαθάρισεν, ἐλάμπρυνε καὶ ἐξωράισεν ἔτι μᾶλλον ἡ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ φωνή˙ «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ, καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι» (Λουκ. 1, 35).

Μέσα εἰς τὸ φωτεινὸν αὐτὸ πλαίσιον τῆς ἀσπίλου παρθενικῆς ζωῆς τῆς Θεοτόκου ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοποθετεῖ καὶ τὴν μνηστείαν αὐτῆς μετὰ τοῦ δικαίου Ἰωσήφ, ἥν ἑορτάζει τὴν πρώτην Κυριακὴν μετὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων.

Κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ μνηστεία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου δὲν ὁμοιάζει ποσῶς μὲ τὰς μνηστείας τὰς κοσμικάς, οὔτε ὡς πρὸς τὰς ἀφορμὰς καὶ τὰς αἰτίας, ποὺ κινοῦν δύο νεαράς ὑπάρξεις διὰ νὰ πλησιάσουν καὶ νὰ γνωρίσουν ἀλλήλας κατὰ τὴν περίοδον τῆς μνηστείας, οὔτε ὡς πρὸς τὸν σκοπὸν, πρὸς τὸν ὁποῖον τείνουν αἱ γνωριμίαι αὖται. Διότι τὶ εἶνε ἐκεῖνο, ὅπερ κινεῖ τοὺς νέους καὶ τὰς νέας εἰς μνηστείαν; Ὁ ἔρως, ὁ σαρκικὸς ἔρως, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐκτίμησιν τοῦ κάλλους τοῦ σώματος καὶ ψυχικοῦ ὡς τοιαῦτα ὑποκειμενικῶς βλέπουν οἱ ἐρῶντες. Καὶ ὁ σκοπός; Ὁ γάμος, ἡ κατὰ θεῖον Νόμον εἰς σάρκα μίαν ἕνωσις ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἐπὶ σκοπῶ παιδοποιΐας. Ἀλλʼ αἱ φυσικαὶ αὖται ἐπιθυμίαι, τὰ κοινὰ στοιχεῖα ποὺ παρατηροῦνται εἰς τὰς σχέσεις τῶν δύο φύλων, έρωτῶμεν˙ δύνανται ταῦτα νʼ ἀποδοθοῦν κατά τινα τρόπον καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς μνηστείας τῆς ἀειπαρθένου Κόρης τῆς Ναζαρέτ μετὰ τοῦ δικαίου Ἰωσήφ; Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Κατὰ τὴν διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδοξίας οὐδὲν κοσμικὸν ἐλατήριον ὤθησε τὸν δίκαιον Ἰωσήφ, ἵνα μνηστευθῆ τὴν Ἀειπάρθενον. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὅστις ἐκφράζει διαυγέστερον καὶ αὐθεντικώτερον παντὸς ἄλλου τὴν δογματικὴν διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, λέγει ὅτι μόνον διὰ λόγους προστασίας καὶ φυλάξεως τοῦ παρθενικοῦ τούτου θησαυροῦ ἐκλήθη ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ διὰ νὰ γίνη μνήστωρ. Ἰδοὺ ἐπὶ λέξει ἡ σχετικὴ περικοπή˙ «Ἐπειδὴ δὲ ἐπετήρει τὰς παρθένους ὁ τῆς ἡμῶν σωτηρίας ἐχθρός, διὰ τὴν Ἡσαΐου πρόρρησιν˙ Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, φήσαντος, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ˙ ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον, Μεθʼ ἡμῶν ὁ Θεός˙ ὡς ἄν δελεάση τὸν ἐν σοφία ἀεὶ ἁμβρυνόμενον, ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῆ πανουργία αὐτῶν, πρὸς μνηστείαν ἡ νεᾶνις τῶ Ἰωσὴφ ὑπὸ τῶν ἱερέων ἐκδίδοται ὁ καινὸς τόμος, τῶ γράμματα εἰδότι˙ ἡ δὲ μνηστεία, φυλακή τε τῆς Παρθένου ὑπῆρχε, καὶ τοῦ τὰς παρθένους ἐπιτηροῦντος ἀποβουκόλημα» (Ε. Π. Migne Τόμ. 94 σελ. 1160). Αὐτὸ δὲ τὸ φρόνημα ὡς πρὸς τὰ ἐλατήρια καὶ τὸν σκοπὸν τῆς μνηστείας τῆς Παρθένου βλέπομεν εἰς τοὺς ὡραίους ἰαμβικοὺς στίχους, τοὺς ὁποίους τὸ Μηναῖον τῆς Ἐκκλησίας προτάσσει τοῦ ἱστορικοῦ τῆς ἑορτῆς τοῦ Μνήστορος.

«Τιμῶ Ἰωσὴφ, Μνήστορα τῆς Παρθένου, Ὡς ἐκλεγέντα φύλακα ταύτης μόνον…».

Εἰς Ὠδὴν δὲ πρὸς τιμὴν τοῦ δικαίου Ἰωσὴφ συμπεριληφθεῖσαν καὶ ἐν τῶ Μηναίω τονίζεται ὅτι ὁ δίκαιος ἔλαβε τὴν Παρθένον κατόπιν θεϊκῆς προτροπῆς. «Ἔχων λογισμὸν ταῖς θεϊκαῖς ὑπείκοντα προστάξεσι, καὶ καθαρὸς ὅλος γενόμενος, τὴν μόνην ἐν γυναιξί, καθαρὰν καὶ ἄμωμον, μάκαρ Ἰωσὴφ σὺ ἐμνηστεύσω, τηρῶν Παρθένον ἀγνήν, πρὸς ὑποδοχὴν τοῦ Ποιήσαντος». Ὁ δὲ νεώτερος ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς Κ. Καλλίνικος, ὅστις λόγω τῆς μακρᾶς του παραμονῆς εἰς τὴν Δύσιν δὲν δύναται νὰ κατηγορηθῆ διʼ ἄκραν συντηρητικότητα καὶ «παλαιολιθικὰς ἀντιλήψεις», ὡς μᾶς κατηγορεῖ φιλομασονικὴ ἐφημερὶς τῶν Ἀθηνῶν, εἰς μίαν ἀνθοδέσμην ποιημάτων του ἀφιερωμένων εἰς τὴν Θεοτόκον ἔχει ποίημα ὑπὸ τὸν τίτλον «Μνηστεία». Εἰς αὐτὸ ὑποστηρίζεται ἐν ποιητικῆ γλώσση τὸ φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρώτων αἰώνων περὶ τοῦ εἴδους τῆς μνηστείας τῆς Θεοτόκου. Περιέλαβε μάλιστα ὁ Καλλίνικος εἰς τὸ ποίημα τοῦτο καὶ ὡραίαν τινα παράδοσιν, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ Ἰωσὴφ «ἔχων λογισμὸν», διστάζων νὰ γίνη μνήστωρ τῆς Κόρης ἐπείσθη τελικῶς, ὅταν μία ἐκ τῶν πολλῶν ράβδων, ποὺ ἐκράτουν τίμιοι πρεσβῦται, ἡ ἰδική του ράβδος, ἧτο ἐκείνη, ἡ ὁποία ἤνθισε ἄνθος ἐξαίσιον. Οὕτως ἐκ τοῦ ἑνὸς Ναοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον εὑρίσκετο μέχρι τῆς στιγμῆς ἐκείνης, εἰς ἕτερον Ναὸν μεταβαίνει, εἰς ναὸν καθαρὸν ὡς ἧτο ἡ οἰκεία τοῦ δικαίου Ἰωσήφ, ὅστις τοιοῦτον ἀναλαβὼν ἔργον, τὴν φύλαξιν καὶ προστασίαν τῆς Παρθένου, οὐδεμίαν ἔννοιαν ἧτο δυνατὸν νὰ συλλάβη ἐν τῆ διανοία αὐτοῦ. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ εἰρημένος συγγραφεὺς εἰς τὴν τελευταίαν στροφὴν λέγει ὅτι, μόλις ὁ Ἰωσὴφ ὡδήγησε τὴν Παρθένον εἰς τὴν οἰκίαν, δὲν ἐκάθισεν μετʼ αὐτῆς, ἵνα ἀρχίση ἐρωτικήν τινα γλυκεῖαν καὶ ἀτελεύτητον συνομιλίαν, ὡς συμβαίνει εἰς κοσμικὰς μνηστείας, ἀλλʼ ἀμέσως ἐπορεύθη εἰς τὴν ἐργασίαν αὐτοῦ (Ἴδε Κ. Καλλινίκου «ἡ Θεοτοκειὰς» Ἀλεξάνδρεια 1935 σελ. 13). Ἀλλʼ ἀκόμη σπουδαιότερα καὶ μεγαλοπρεπέστερα εἶνε τὰ ὅσα περὶ τῆς μνηστείας λέγει ὁ ἐσχάτως εἰς ἅγιον ἀνακηρυχθεὶς ὅσιος Νικόδημος Ἁγιορείτης εἰς τὸ περίφημον Ἑορτοδρόμιόν του, εἰς τὰς θεομητορικὰς ἑορτὰς τῆς Ὑπαπαντῆς καὶ Εὐαγγελισμοῦ, καὶ οἱ ἐμπνευσμένοι ἱεροκήρυκες κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς Τουρκοκρατίας Ἠλίας Μηνιάτης καὶ Νικηφόρος Θεοτόκης εἰς τὰς σχετικὰς ὁμιλίας των καὶ ἐρμηνείας τῶν κειμένων τῶν Ἁγίων Γραφῶν. Ταῦτα ἐκ τῶν ἱερῶν βιβλίων τῆς Ἐκκλησίας γνωρίζει περὶ τῆς μνηστείας τῆς Θεοτόκου ὁ Ὀρθόδοξος λαός μας. Διὰ τοῦτο εἰς μέγα ὕψος αἴρει τὴν Παρθένον, βλέπει αὐτὴν πλατυτέραν τῶν οὐρανῶν, τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφεὶμ καὶ ἐκ τῆς διανοίας του ἀποκλείει πάντα λογισμόν, ὅστις θὰ ἠδύνατο νὰ ταπεινώση καθʼ οἱονδήποτε τρόπον ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν του τὴν Ἀειπάρθενον….

ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: Βιβλιοθηκη πολυμεσων και κειμενων

TO MYΣΤΙΚΟ ΕΛΑΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕ Η ΕΛΛΑΣ!

     ΣΗΜΕΡΑ ΟΔΗΓΟΥΜΕΘΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ, ΓΙΑΤΙ  ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ.
ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΑΘΕΟΙ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΙ.
ΑΥΤΟΥΣ ΕΚΛΕΓΟΥΜΕ ΚΑΙ  ΜΕΤΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΡΟΚΟΠΗ!!!

Απόσπασμα από την «Χριστιανική Σπίθα», του Μητροπολίτου
Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Εκδόθηκε το 1958

«….Τὸ μυστικὸν ἐλατήριον, ποὺ μεγαλουργοῦσαν οι Ἕλληνες ἧτο ἡ πίστις, ἡ βαθεῖα πίστις, τὴν ὁποίαν ἐπὶ αἰῶνες καλλιεργοῦσαι εἰς τὶς καρδιές τῶν ὑποδούλων ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Αὕτη ὡς πνευματικὴ μήτηρ περιέθαλπεν εἰς τοὺς κόλπους της, ἐπαρηγόρει τὰ τέκνα της καὶ ἐνεστάλαζε τὴν ἐλπίδα, ὅτι ὁ δίκαιος Θεὸς θὰ τιμωρήση τοὺς βαρβάρους κατακτητὰς καὶ θὰ ἐλευθερώση τὸ ἔθνος. Ἄσβεστον διετήρει τὸν πόθον τῆς ἐλευθερίας…
Οἱ Ἕλληνες ἐπίστευαν, ὅτι ἡ δικαιοσύνη θὰ νικήση τὴν ἀδικίαν, ἡ ἀλήθεια τὸ ψεῦδος, ἡ ἐλευθερία τὴν δουλείαν, τὸ φῶς τὸ σκότος, ὁ Σταυρὸς τὴν ἡμισέληνον.
Καὶ ἡ πίστις αὕτη ἐξέλαμψε κατὰ τὰς ἡμέρας τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως. Ἄπειρα εἶνε τὰ δείγματα τῆς πίστεως τῶν ἀγωνιστῶν. Ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης τὴν 24ην Φεβρουαρίου 1821 διαβὰς τὸν Προῦθον ὑψώνει τὴν σημαίαν τῆς ἐπαναστάσεως καὶ εἰς τὴν προκήρυξίν του λέγει˙ «Ἡ Ἑλλὰς ἔπιασε τὰ ὅπλα διὰ νʼ ἀποτινάξη τὸν βαρὺν ζυγὸν τῶν βαρβάρων καὶ ἐνατενίζουσα εἰς τὸ μόνον νικητήριον ὅπλον τῶν Ὀρθοδόξων, τὸν Τίμιον καὶ Ζωοποιὸν Σταυρόν, κράζει μεγαλοφώνως: Ἐν τούτω τῶ σημείω νικῶμεν! Ζήτω ἡ Ἐλευθερία!». Τὸ πολεμικὸν ἆσμα τῶν ἀγωνιστῶν ἧτο:

«Γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστι τὴν ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία
γιʼ αὐτὰ τὰ δύο πολεμῶ, κιʼ ἄν δὲν τʼ ἀποκτήσω τὶ μʼ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;».

Διαβάσατε τὴν προκήρυξίν των; Ἀκούσατε τὸ πολεμικόν των ἆσμα; Ἴδετε τώρα καὶ τὰς σημαίας των. Οἱ Χειμαρριῶται εἶχον σημαίαν ἐπὶ τῆς ὁποίας εἶχον ἐζωγραφισμένους τοὺς ἀρχαγγέλους Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ μὲ τὰς πυρίνους ρομφαίας. Οἱ ἀρματωλοὶ καὶ κλέφται εἶχον σημαίαν ἐπὶ τῆς μιᾶς πλευρᾶς τῆς ὁποίας ἐζωγραφίζετο ὁ Σταυρός, ἐπὶ δὲ τῆς ἄλλης ἡ Ἀρχιστράτηγος, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Ὁ Λάμπρος Κατσώνης εἶχε σημαίαν μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου καὶ Ἐλένης. Ὁ Μάρκος Μπότσαρης λευκὴν σημαίαν μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ὁ Παπαφλέσας ἥνωσε λωρίδας ράσου καὶ φουστανέλλας καὶ ἔκαμε τὴν σημαίαν τῶν στρατευμάτων του. Ὁ Πλαπούτας ἔγραψεν εἰς τὴν σημαίαν τὰ γράμματα Ι. Χ. Ν. (Ἰησοῦς Χριστὸς ΝΙΚΑ). Καὶ ὁ Ἀθανάσιος Διᾶκος κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸν τὸ σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ἤ ΘΑΝΑΤΟΣ.

Τέτοια ἧτο ἡ πίστις τῶν ἀγωνιστῶν. Ναὶ διʼ αὐτῆς ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμω παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων. Διʼ αὐτῆς ἐγείρονται τρόπαια, διʼ αὐτῆς ἐχθροὶ καταπίπτουσιν.

Ἕν ἀκόμη χαρακτηριστικὸν γεγονός, ποὺ μαρτυρεῖ τὴν θερμότητα τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος, θʼ ἀναφέρωμεν. – Ἧτο ἡ πρώτη ἐπέτειος τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς, τῆς 25ης Μαρτίου, ποὺ ἐτελέσθη τῶ 1838 Read more »

  ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ

Τὸ θηρίον μὲ τοὺς ὀπαδούς του θὰ πολεμήση «τοὺς τηροῦνται τἀς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχοντες τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ». Ἀλλʼ οἱ πιστοὶ ὅσον ὀλίγοι καὶ ἐὰν εἶνε θὰ νικήσουν τὸ θηρίον.

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Ζoῦμε ἀναμφισβήτως εἰς πονηρὰς ἡμέρας, εἰς ἡμέρας Ἀποκαλύψεως! Ποιός δὲν τὸ αἰσθάνεται; Ἡ ἁμαρτία καλπάζει. Ὁ ὄφις, ὁ πύρρινος δράκος τῆς Ἀποκαλύψεως σφυρίζει, ἐξαπλώνει τοὺς πλοκάμους του παντοῦ καὶ περισφίγγει τὴν ὑδρόγειο σφαίρα. Τὰ θύματά του ἀναρίθμητα. Ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι λόγω μορφώσεως καὶ ἀποστολῆς θὰ ἔπρεπε νὰ εἶνε ἀμείλικτοι ἐχθροὶ τοῦ δράκοντος, συμμαχοῦν μ᾽αὐτόν. Μόνον συμμαχοῦν; Ἀστέρες αὐτοὶ (*) δένονται εἰς τὴν οὐρὰν τοῦ θηρίου ὡς εὐτελῆ τεμάχια λευκοσιδήρου καὶ μὲ τὸ ὄνομά των κάμνουν θόρυβο πολύ, γίνονται τὰ ἄθλια μεγάφωνα, οἱ συνήγοροι καὶ οἱ ἐγκωμιασταὶ τῶν ποικίλων ἐγκλημάτων, τὰ ὁποῖα ἐγκατασπείρει ὁ πυρρινος δράκων εἰς ὅλα τὰ σημεῖα τῆς οἰκουμένης.

Ἀλλὰ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ δὲν πρόκειται νὰ πέσουν εἰς τὴν παγίδα, οὔτε τοῦ δράκοντος, οὔτε οἱουδήποτε θηρίου τῆς ἀβύσσου ὑπὸ τὴ μορφὴ τοῦ ὁποίου παρουσιάζεται καὶ δρᾶ ἡ ἁμαρτία. Ὅπως ὁ ἀετὸς δὲν φοβάται τὸν ὄφιν, διότι ἐκεῖ – εἰς τὰ μεγάλα ὕψη ποὺ πετᾶ – δὲν μπορεί νὰ φθάση τὸ δηλητήριον ποὺ ἐξακοντίζει ἡ γλῶσσα τοῦ ὄφεως, ἔτσι καὶ ὁ πιστὸς Χριστιανὸς δὲν φοβεῖται τὴν ἕρπουσαν ἁμαρτίαν. Ἔχει μέσα παντοδύναμα, τὰ ὁποῖα δύναται νἀ μένη ἀπρόσβλητος ἀπὸ τὴν λυσσαλέαν ἐπίθεσιν τοῦ κακοῦ. Τὰ συνέστησεν ὁ Κύριος εἰπὼν ὅτι «τοῦτο τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῆ καὶ νηστεῖα» (Ματθ. 17, 21).

Ὦ Προσευχὴ καὶ Νηστεία! Πόσον εἶσθε περιφρονημέναι! Χριστιανοί! Ἰδοὺ τὰ ὄπλα μας. Ἰδοὺ οἱ πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου. Σεῖς μᾶς ὑψώνετε ὑπεράνω τῆς ὕλης, εἰς τὴν σφαίραν τοῦ Πνεύματος.

Ἀδελφοί! Τὸ θηρίον μὲ τοὺς ὀπαδούς του θὰ πολεμήση «τοὺς τηροῦνται τἀς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχοντες τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ». Ἀλλʼ οἱ πιστοὶ ὅσον ὀλίγοι καὶ ἐὰν εἶνε θὰ νικήσουν τὸ θηρίον. Αἱ κεφαλαὶ του θὰ κοποῦν, τὰ κέρατά του θὰ συντριβοῦν, ἡ οὐρά του θὰ κονιορτοποιηθῆ, τὰ διαδήματά του θὰ πωληθοῦν εἰς τὸ δημοπρατήριον, ἡ σημαία του θὰ γίνη ράκος καὶ ἡ γῆ θὰ πανηγυρίση τὴν δόξαν τοῦ Ἐσταυρωμένου.

Ἀλλὰ διὰ νὰ ἔλθη ἡ ἡμέρα αὐτὴ χρειάζονται ἀγῶνες. Καὶ πρὸς ἀγῶνας μᾶς καλοῦν αἱ σάλπιγγες τῆς Ἀποκαλύψεως. Ὅλοι εἰς τὰς θέσεις μας!

 Απόσπασμα από την ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ ΚΟΖΑΝΗ – Μαϊος 1949, αρ. Φυλ. 94
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, με θεμα· ΤΟ ΕΠΤΑΚΕΦΑΛΟΝ ΘΗΡΙΟΝ

______

   (*) Μήπως αυτοί είναι οι οικουμενισταί;
Η Εκκλησία μας μιλά για αστέρες που θα πέσουν («και αστέρες πεσούνται») και δεν εννοεί τα άστρα του ουρανού, αλλά τον υψηλόβαθμο κλήρο…

ΔΙΨΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

(Οι πάπες και σήμερα ίδιοι και χειρότεροι είναι. Για να πετύχουν τους σκοπούς τους, διακινούν μαύρο χρήμα. Βρίσκονται πίσω από την παγκόσμια μαφία με τα όπλα και τα ναρκωτικά που διακινούν. Είναι παιδεραστές ή φίλοι των παιδεραστών. Για να υποδουλώσουν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ συνεταιρίστηκαν με τους οικουμενιστάς επισκόπους, οι οποίοι παραδίδουν το ορθόδοξο ποίμνιο στα νύχια και στα δόντια των αιρετικών!).

Συνέχεια του βιβλίου «ΠΑΠΙΚΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ»
του π. Χριστοφόρου Καλύβα, σελ. 24-25, έκδοση 1964

…Καὶ ἐνῷ ἡ παπωσύνη ὠργίαζε ἔτσι στη Δύση, ἀνέβαζε καὶ κατέβαζε τοὺς βασιλεῖς και αὐτοκράτορες, μὴ αποδίδουσα τὰ τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ, κατεχόμενη ἀπὸ δίψα κοσμοκρατορίας καὶ μιμούμενη κατὰ πάντα τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντες, δὲν περιώρισε την ἀντιχριστιανικὴ της δρᾶσι ἐκεῖ. Ἐκπληκτικὸν ἧτο καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι, τὸ ὄνειρο τῆς παγκόσμιας κοσμικῆς καὶ πνευματικῆς κυριαρχίας του. Ἀπὸ τὴν ταινία ποὺ προβάλεται συνεχῶς κάθε μέρα καὶ κάθε νύκτα στὰ μάτια του πάπα δεν ὑπάρχει ἄλλο θέμα ἀπὸ τὸ πῶς νὰ ὑποτάξῃ μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο καὶ μέσον ὅλο τὸν κόσμο. Εἶναι ἀδύνατον νὰ κοιμηθῇ εάν δὲν δῇ ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά, μορφωμένους καὶ ἀμόρφωτους, διακόνους, πρεσβυτέρους καὶ ἐπισκόπους νὰ φιλοῦν την παντόφλα του, στὴν ὁποῖα εἶναι κέντημένος λευκὸς σταυρός καὶ νὰ περιβάλλεται ἀπὸ λογχοφόρους καὶ αὐλικούς, ἀπὸ στρατιωτικὰ ἐπιτελεῖα καὶ διπλωματικὰ σώματα. Δεν μπορεῖ να κοιμηθῇ ἐὰν δὲν δῇ νὰ ὑποτάσσεται κάτω ἀπὸ τὰ πόδια του ἡ χριστιανικὴ ἀνατολή, ἡ Ὀρθοδοξία, τὴν ὁποῖα λιγουρεύεται ὅπως ὁ γάτος τὸ ψάρι, τὸ κυνηγητικὸ σκυλί τὸν λαγό, ὁ ποντικός τὸ τυρί, τὸ γεράκι τὸ περιστέρι, ὁ λύκος τὸ ἄκακο ἀρνί. Στὴν Δύση τοὺς ὑποτάσσει μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ ἀφορισμοῦ, μὲ τὶς ραδιουργίες, μὲ τὶς ἀλεπουδίσες πονηριές, μὲ τὴ «φωτιά καὶ τὸ σίδηρο». Ἀλλὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐλεύθερη ψυχὴ ποὺ πρέπει νὰ δεσμευθῇ. Εἶναι ἡ δημοκρατικὴ Ἐκκλησία τῶν ἀποστολικῶν χρόνων ποὺ ἐλέγχει καὶ ἀποτελεῖ ἐμπόδιο τρομακτικὸ εἰς τὰ κοσμικὰ κατακτητικά σχέδια τῶν παπῶν, ποὺ ἀποκαλοῦνται ἄμεσοι διάδοχοι τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ὁ ὁποῖος συνιστὰ νὰ προσέχουν τὶς παραδόσεις, τὶς ὁποῖες οἰ πάπες πέταξαν ως άχρηστες…

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

(Όταν τα πάντα σιγούσαν ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης ως στρατιωτικός ιεροκήρυκας (1949) είδε τον κίνδυνο που διέτρεχε η πατρίδα μας από το απαίσιο θηρίο της μασονίας και το πολέμησε)

Απόσπασμα από το ιστορικό, χριστιανικό, μηνιαίο αγωνιστικό φυλλάδιο «Χριστιανική Σπίθα»
Εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 1949, αριθμ. φυλ. 99

Σιγοῦν σήμερον αἱ θρησκευτικαὶ ὀργανώσεις. Σιγοῦν αἱ Θεολογικαί μας Σχολαὶ Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης! Σιγοῦν αἱ ἐφημερίδες καὶ τὰ περιοδικά. Σιγοῦν οἱ ἄμβωνες τῆς πρωτευούσης καὶ τῶν πόλεων εἰς τὰς ὁποίας δρᾶ ἡ μασονία. Σιγοῦν οἱ ἀρχιερατικοὶ θρόνοι. Καὶ ἐν μέσω τῆς ΕΝΟΧΟΥ ΣΙΓΗΣ τὸ θηρίον ἐξῆλθεν ἀφόβως ἐκ τῆς ἀβύσσου, προχωρεῖ, ἀνοίγει τὰς σιαγόνας του καὶ ἐτοιμάζεται νὰ καταβροχθίσει τὴν Ἐλλάδα μας…
Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί! Εἰς τὰ ὅπλα! Εἰς τὰ ὅπλα τοῦ Χριστοῦ!
Ἀλλὰ εἶναι λοιπὸν τόσος μέγας ὁ κίνδυνος ἐκ τῆς μασονίας; Δὲν βλέπετε ὅτι κινδυνεύομεν ἀπὸ τὸν ἄθεον κομμουνισμὸν καὶ σὺ ἀσχολεῖσαι μὲ τὰς ἀθώας περιστερὰς τῆς Στοᾶς;
Θὰ μᾶς ἐρωτήσουν ἴσως πολλοί! Ἀλλὰ διὰ νὰ ζυγίσωμεν πρεπόντως τὸν κίνδυνον τῆς ἐλληνικῆς φυλῆς ἐκ τῆς ἐξαπλώσεως τῆς μασονίας, άνάγκη διʼ ὀλίγων νὰ γνωρίσωμεν τὴν φύσιν τῆς μασονίας.

Η ΦΥΣΙΣ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

   Ἡ μασονία εἶναι πολύ ἐπικίνδυνη, διότι ἐνῶ τὸ σύστημα αὐτὸ ἔν τῆ ἐσχάτη ἀναλύσει του εἶναι ΣΑΤΑΝΑΣ, ἐν τούτοις ἀποκρύπτει τοῦς καταχθονίους σκοπούς του καὶ παρουσιάζεται ὡς ΑΓΓΕΛΟΣ ΦΩΤΟΣ. Ἡ μασονία φορεῖ προσωπεῖον ἀγγέλου, ἄψογος ἐμφανίζεται εἰς τὰς αἰθούσας τῶν ἰσχυρῶν, τῶν πλουσίων, τῶν τιτλούχων ἑνὸς κράτους καὶ λέγει: «Ἀξιότιμοι Κύριοι! Αἰσθάνομαι ἰδιαιτέραν χαρὰν ποὺ εὐρίσκομαι ὑμῶν τῶν ἐκλεκτῶν ἀνθρώπων. Ὁ λαὸς, ὁ ὄχλος δὲν δύναται νὰ μὲ ἐννοήση! Ἀκούει τὸ ὄνομά μου καὶ φρίσσει. Καὶ ἐγὼ φεύγω ἀπὸ τᾶς καλύβας τῶν πτωχῶν. Ἀγαπῶ τὰ ἀνάκτορα, τὰ μέγαρα, τἀ χρηματηστήρια, τὰ Πανεπιστήμια… καὶ ἐν γένει πᾶν πρόσωπον ὑψηλὸν ποὺ δύναται νὰ μὲ ἐννοήση. Κατέχω μεγάλα μυστικὰ. Εἶμαι ἡ ὑπέρτατος Σοφία. Ἀρχιτέκτων τῆς ἰδέας! Διαβήτην ὡς σύμβολον κρατῶ εἰς χεῖρας. Θαυμασίους κύκλους διαγράφω. Πρὸς τὰ ὕψη θέλω νὰ σᾶς ἀναβιβάσω. Ποῖος ἀπὸ σᾶς δὲν θὰ γίνη ὀπαδός μου; Ἀλλʼ ἀνάγκη νὰ μαθητεύσετε πλησίον μου. Τὸ πρῶτον μάθημα ποὺ σᾶς παραδίδω:ἀποβάλλετε κάθε κακὴν ἰδέαν ποὺ ἔχει περὶ ἐμοῦ ὁ χυδαίος κόσμος. Φιλανθρωπικὴ καὶ φιλοσοφικὴ ὀργάνωσις καλοῦμαι πρὸς δόξαν τοῦ Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος. Ὑπόσχομαι δὲ εἰς τοῦς πιστοὺς ὑπηκόους μου περισσοτέραν ἰσχύν, ἄφθονα πλούτη, μεγάλα ἀξιώματα, ἐπισήμους θέσεις διὰ τῶν ὁποίων θὰ πραγματοποιηθῆ ὁ σκοπὸς τῆς Ἐνώσεώς μας καὶ θὰ κυριαρχήσωμεν τῆς γῆς…».
Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ φθέγγεται ἡ μασονία. Ἀλλʼ εἶναι ὅπως παρουσιάζεται; Ἄς ἴδωμεν!
Λέγει ὅτι εἶναι φιλανθρωπικὴ ὀργάνωσις, ὅτι ἀγαπᾶ τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ μασόνοι, ἀγαπᾶτε πραγματικὰ τους ἀνθρώπους; «Ἴδε – σᾶς φωνάζει ὁ Πιλᾶτος – ἴδε ὁ ἄνθρωπος» ποὺ πρώτον ἐξ ὅλων τῶν ἄνθρώπων πρέπει νʼ ἀγαπᾶτε! Τὸν γνωρίζετε; Αὐτὸς εἶνε ὁ πρώτος ἄνθρωπος, ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ γενάρχης νέου κόσμου, ὅστις ὥς τὸ οὐράνιον τόξον συγκεντρώνει ὁλα τὰ χρώματα τῆς άρετῆς! Ἀλλὰ αὐτὸν τὸν ἰδανικὸν ἄνθρωπον, τὸν Θεάνθρωπον, τὸ πρότυπον παντὸς ἀνθρώπου, Αὐτὸν δὲν ἀγαπᾶτε! Τὸ ὄνομά Του δὲν ἀκούεται εἰς τὰς Στοάς εἰμὴ μόνον πρὸς ὕβριν καὶ ἐξευτελισμόν. Ἀρνεῖσθε τὴν Θεότητα Του. Καὶ ἀφοῦ τὸν Ἱησοῦν Χριστόν, τὸν τέλειον ἄνθρωπον καὶ Θεὸν δὲν άγαπᾶτε, ποῖον θὰ άγαπήσετε; Τοὺς ὀπαδούς Του; Ἀλλʼ οἱ ὀπαδοί Του ὅσοι ἔχουν βαπτισθῆ καὶ ἁγιασθῆ διὰ τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι διὰ σᾶς βέβηλοι ποὺ πρέπει νὰ καθαρισθοῦν συμφώνως μὲ τὸ τυπικὸν τῆς Στοᾶς.
Λέγετε ἐπίσης ὅτι ἡ ὀργάνωσίς σας ἔχει φιλοσοφικὸν χαρακτήρα ποὺ ἐμβαθύνει εἰς τὰ μυστήρια τῆς φύσεως. Ἀλλά, μασόνοι, ἡ φιλοσοφία ἀκμάζει ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει φῶς, ἐλευθερία δημοσίας συζητήσεως. Ἀνοίξατε τὸ σιδηροῦν παραπέτασμα τῆς Στοᾶς καὶ ἀφήσατέ μας νὰ εἰσέλθωμεν ἐντὸς αὐτῆς καὶ νὰ συζητήσωμεν ἐλευθέρως. Μιμηθήτε τὸν πρῶτον φιλόσοφον τῆς Πατρίδος μας. Ὁ Σωκράτης ἐπεριπάτει εἰς τοὺς δρόμους καὶ τὰς πλατείας τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὰ διδάγματά του ἦσαν ὑπὸ τὸν ἔλεγχο πάντων. Συμβαίνει τὸ ἴδιον μὲ σᾶς; Σᾶς ἐρωτῶμεν. Ποία ἡ φιλοσοφία σας; Ἐάν ἡ φιλοσοφία σας εἶναι τοιαύτη, ὥστε νὰ χύση φῶς εἰς τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς καὶ νὰ σώση τὴν ἀνθρωπότητα, διατὶ δὲν τὴν κηρύττετε δημοσία; Διατὶ κυλίεσθε εἰς τὰ σκότη; Οὐδέποτε ἐφέρατε εἰς τὸ φῶς τὸ σύστημά σας. Οὐδέποτε ἐδημοσιεύσατε βιβλίον διὰ νὰ εἴπητε˙ «αὐτὰ εἶναι ποὺ πιστεύομεν καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἀγωνιζόμεθα καὶ εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ πέσωμεν». Σκότος πυκνὸν καλύπτει τὰς συναθροίσεις σας. Μυστικότης ἀπόλυτος. Καὶ, ἀφοῦ ὡς ἀσπάλακες ἀγαπᾶτε νὰ διαμένετε εἰς τὸ σκότος, ἡ Στοᾶ εἰς τὴν ὁποίαν συχνάζετε δὲν ἀρμόζει νὰ ὀνομάζεται ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ, ἀλλὰ ὅπως εἴπεν ὁ ἀοίδιμος Μακράκης ΦΙΛΟ-ΖΟΦΙΚΗ, ὡς ἀγαπῶσα τὸ ζόφος, τὸ σκότος, τὸ ἀδιαπέραστον σκότος. Ἀλλὰ κάτω ἀπὸ ἕνα τοιοῦτον σκότος συμφέρον ἔχουν νὰ κρύπτωνται οἱ κακούργοι, οἱ λησταί, οἱ ἀπατεῶνες συμφώνως μὲ τὸ ἀψευδὲς ρῆμα τοῦ Κυρίου: «Πᾶς ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὸ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῆ τὰ ἔργα αὐτοῦ» (Ἰωάν. 3, 20).
Τὸ μίσος καὶ ὄχι ἡ ἀγάπην, τὸ ψεύδος καὶ ὄχι τὴν ἀλήθειαν ἔχετε, ὀπαδοὶ τῆς μασονίας.
Ἀλλὰ τέλος – λέγετε – ὅτι πιστεύετε εἰς Θεόν! Εἰς Θεὸν; Ἀλλὰ ποῖος, παρακαλῶ, εἶνε ὁ Θεὸς εἰς τὸν ὁποῖον πιστεύετε; Γνωστὸς ἡ ἄγνωστος; Διότι καὶ ὁ Παῦλος περιπατῶν ἔν μέσω τῆς ἀρχαίας πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, ἡ ὁποῖα ἦτο πλήρης εἰδώλων, εὖρε καὶ βωμόν, εἰς τὸν ὁποῖον ὑπῆρχεν ἐγκεχαραγμένη ἡ περίφημος ἐπιγραφή: «τῶ ἀγνώστω Θεῶ». Ὁ Θεὸς τὸν ὁποῖον πιστεύετε εἶνε ἄγνωστος; Ὄχι! Μᾶς ἀπαντᾶτε. Εἶνε ὁ ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος! Περίεργον ὄνομα. Ἀλλὰ ὀνόματα εἶχον καὶ οἱ πολυπληθεῖς ψευδεῖς Θεοὶ τῶν ἀρχαίων οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦντες τὸν ἀληθινὸν Θεὸν εἴχον θεοποιήσει τὴν φύσιν καὶ διʼ ἕκαστον φαινόμενον τῆς φύσεως ἀνύψωνον ἕνα βωμὸν ψευδοῦς θεότητος. Τὶς Θεὸς λοιπὸν εἶνε ὁ ἰδικός σας; Ἀφοῦ δὲν εἶνε ὁ ἐν Τριάδι Θεός, τὸν ὁποῖον ἀπεκάλυψεν ὁ Ιησοῦς Χριστὸς, μήπως κάτω ἀπὸ τὸ περίεργον ὄνομα κρύπτεται ἡ κεφαλὴ τοῦ Διός, τοῦ Ποσειδῶνος, τοῦ Βάκχου, τῆς Βάαλ, τῆς Ἀστάρτης; Ἤ μήπως κρύπτωνται αἱ διάφοροι θεότητες τῶν δρυμῶν, τῶν πηγῶν, τῶν σπηλαίων; Ἀπαντήσατέ μας εὐκρινῶς. Ἐρευνήσατε βαθέως τὸ σύστημά σας καὶ θὰ πεισθῆτε ὅτι δὲν εἴσθε λάτρεις τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ εἰδωλολάτραι τῆς χειροτέρας ἐκδόσεως.
Ἔτσι ἐρευνῶντες καὶ προχωροῦντες θὰ φθάσωμεν ἀπὸ τὴν περιφέρειαν εἰς τὸ κέντρον τοῦ συστήματος, εἰς δὲ τὸ κέντρον τοῦ μασονικοῦ συστήματος θὰ συναντήσωμεν τὸν Σατανᾶν, τὸν Ἑωσφόρον, ὅστις κρατεῖ τὰ νήματα τοῦ σατανικοῦ συστήματος. Ναί, εἰς τὸ κέντρον τῶν Στοῶν ἔχει τὴν ἔδραν του ὁ Ἑωσφόρος. Ἐάν εἴχομεν τὴν πνευματικὴν δύναμιν ἑνὸς Μ. Ἀντωνίου διὰ νὰ τὸν δεσμεύσωμεν καὶ νὰ τὸν ἐρωτήσωμεν: «Σατανᾶ! Τὶ εἶνε μασονία;». Ἐκείνος θὰ μᾶς ἀπαντοῦσε: «Λυποῦμαι διότι ενῶ ἐγὼ ἐκαμουφλαρίσθηκα καὶ ἐπαρουσιάσθηκα εἰς τὰς ἀνωτέρας τάξεις τῆς κοινωνίας ὡς ἄγγελος φωτός, σεῖς μὲ ἀνεκαλύψατε. Ἡ μασονία εἶνε ἰδικόν μου παιδί. Ὁ φθόνος μου, ἡ λύσσα ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τὸ ἐγέννησε. Σκοπός μου εἶνε μὲ τὸ σύστημα αὐτὸ νὰ κρημνίσω τὸν οἴκον τοῦ Θεοῦ, τὴν μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων αὐτῆς νὰ κτίσω τὸν ἰδικόν μου οἴκον ἐντὸς τοῦ ὁποῖου νὰ στεγάσεω ὅλα τὰ ἔθνη. Διο καὶ οἱ ὀπαδοί μου νὰ μὲ ὀνομάζουν ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος…».
Καὶ σὺ μὲν Σατανᾶ τὸ ἔργον σου πράττεις! Ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ ἐτάχθησαν φρουροὶ τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, τὶ πράττουν πρὸς διάλυσιν καὶ ματαίωσιν τῶν καταχθονίων σχεδίων τῆς μασονίας;
Τὸ 1929 ἠριθμοῦντο καθʼ ἅπασαν τὴν Ἐλλάδα 60 Στοαὶ μὲ 3.000 μέλη. Μετὰ μίαν εἰκοσαετίαν πόσαι εἶνε αἱ Στοαὶ καὶ τὰ μέλη ποὺ καθημερινῶς αὐξάνουν;

ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΕΡΙΧΝΑΝ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ;

Ε ΤΟΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΣΤΑΧΤΗ ΟΙ ΜΑΣΟΝΙΚΟΙ ΝΑΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΤΩΝ* !

http://theanthropinigonimopiisi.blogspot.gr

Διαβάσαμε τα πιό κάτω γραφθέντα απο Μασονικό ιστολόγιο, με τίτλο [1]:

Οι Γάλλοι μας εμπέδωσαν και μας επέβαλλαν τον τρισκατάρατον Μασονισμό, δια…ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ· ΕΩΣΦΟΡΙΣΜΟΣ= ΜΑΣΩΝΙΣΜΟΣ

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Μάρτιο 1958, φ.203
Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Ε Λ Λ Α Σ

ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ

«Διὰ πίστεως… ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμω, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλλοτρίων» (Ἑβρ. 11, 34)

Ἐπὶ τῆ ἐθνικὴ ἑορτῆ

… Αἱ ἡμέραι, οἱ μῆνες, τὰ ἔτη, οἱ αἰῶνες, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, φεύγουν μὲ ταχύτητα ἀστραπῆς, φεύγουν ἀνεπιστρεπτί, ὡς τὰ ὁρμητικὰ ρεύματα τῶν ποταμῶν, ποὺ δὲν ἐπιστρέφουν πλέον πρὸς τὰς πηγάς των. Τὶ δʼ ἐν χρόνω πράττουν οἱ ἄνθρωποι ἐπὶ τῆς γῆς; Ἕνας Ὅμηρος διὰ τὸ πλεῖστον ἐξ αὐτῶν θὰ ἔλεγεν ὅτι ἡ γῆ ἀναστενάζει διὰ τὸ ἄχρηστον βάρος των. Οἱ ἄνθρωποι «ἄχθη ἀρούρης». Μικρά, ἀσήμαντα, μηδαμινὰ τὰ ἔργα των. Οἱ πλεῖστοι ζοῦν μὲ τὸ πρόγραμμα μιᾶς ὑλιστικῆς ἀπολαυστικῆς ζωῆς τῶν αἰσθήσεων, μὲ τὸ γνωστὸν Ἐπικούρειον πρόγραμμα «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν». Ἀλλʼ εὐλογητὸς ὁ Θεός! Κατὰ τὴν διαρροὴν τοῦ χρόνου συμβαίνουν καὶ ἐξαιρετικὰ τινα, σπάνια γεγονότα, ποὺ ταράσσουν τὸ τέλμα τῆς ὑλιστικῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ἐξεγείρουν τὰ πνεύματα ἐκ τοῦ ληθάργου, κεντρίζουν συνειδήσεις, ἐπηρεάζουν τὴν ζωὴν τῶν ἀτόμων, τῶν λαῶν καὶ τῶν ἐθνῶν, γεγονότα, ποὺ θεωροῦνται ὡς ὁρόσημα καὶ ὡς ἀφετηρίαι διʼ ἔναρξιν νέου τρόπου ζωῆς τῶν ἀνθρώπων. Διʼ ἡμᾶς τοὺς νεωτέρους Ἕλληνας γεγονὸς ἐξαιρετικῆς σημασίας διὰ τὴν ζωὴν τοῦ ἔθνους εἶνε ἡ ἐπανάστασις τοῦ 1821, τῆς ὁποίας ἡ ἐπέτειος ὡρίσθη ἵνα συνεορτάζεται μὲ τὴν μεγάλην θρησκευτικὴν ἑορτήν, τὴν ἑορτὴν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅτε εἰς τοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας ψάλλεται «Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην˙ αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν». Κατὰ τὴν σεπτὴν ταύτην ἡμέραν καὶ τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων εὐαγγελίζεται τὸ μήνυμα τῆς πολιτικῆς του ἐλευθερίας.

Ἡ ἐπανάστασις τοῦ 1821 ὄχι μόνον ὑπὸ Ἑλλήνων ἱστορικῶν, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ ξένων συγγραφέων ἐχαρακτηρίσθη ὡς τὸ μέγιστον γεγονὸς τοῦ παρελθόντος αἰῶνος, τοῦ ὁποίου ἡ εὐεργετικὴ ἐπίδρασις ἧτο τόσον μεγάλη, ὥστε ἐξῆλθε τῶν ὁρίων τοῦ ἡμετέρου Ἔθνους, ἐξηπλώθη ὡς μία λάμψις, ὡς μία ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ ἀκτινοβολία καὶ ἐφώτισε τὰ Βαλκάνια, τὴν Ἀνατολήν, τὴν Εὐρώπην, ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα. Ἀλλʼ ἄς ἀφήσωμεν τὰς γενικὰς αὐτὰς ἐκφράσεις καὶ ἄς πλησιάσωμεν νοερῶς πρὸς τὸ γεγονὸς τοῦτο, πρὸς τὴν καιομένην βάτον, ἄς ἀκούσωμεν τὴν φωνὴν τῶν συγχρόνων μαρτύρων, ἄς ἴδωμεν τὰς μορφὰς τῶν ἡρώων καὶ πρὸ παντὸς ἄς θαυμάσωμεν τὰ κατορθώματά των, ποὺ προκάλεσαν τὸν παγκόσμιον θαυμασμόν.

* * *

Διὰ νὰ Read more »

Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 7,11-16)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

O ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΙΚΗΘΗΚΕ!

«…Ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκώς…» (Λουκ. 7,12)

ΥΠΑΡΧΕΙ, ἀγαπητοί μου, μία λέξις, ποὺ ὁ ἄνθρωπος ἅμα τὴν ἀκούσῃ λυπᾶται καὶ μελαγχολεῖ· εἶνε ἡ λέξι θάνατος. Ὅταν ἤμουν ἱεροκήρυκας ―καὶ ἤμουν πολὺ εὐτυχής, διότι μ᾿ ἀξίωνε ὁ Θεὸς νὰ γυρίζω καὶ νὰ κηρύττω τὸ Εὐαγγέλιο―, εἶχα πάει σ᾿ ἕνα χωριό. Ἦταν βράδυ. Φιλοξενήθηκα σ᾿ ἕνα σπίτι. Προτοῦ νὰ κοιμηθοῦμε είχαμε μιὰ συζήτησι μὲ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ σπιτιοῦ. Ἐκεῖ ποὺ συζητούσαμε εἶπα τὴ λέξι «θάνατος». Μόλις ἄκουσε ὁ νοικοκύρης τὴ λέξι «θάνατος», τρόμαξε καὶ χτύπησε ξύλο. ―Γιατί χτυπᾷς ξύλο; τοῦ λέω. ―Ἐδῶ, λέει, ἔχουμε αὐτὴ τὴ συνήθεια· νομίζουμε ὅτι ἔτσι φεύγει ὁ θάνατος…
Ἂν ἔφευγε ὁ θάνατος ἔτσι εὔκολα!… Τὸ παράδειγμα αὐτὸ δείχνει πόσο τρόμο προξενεῖ καὶ τὸ ἄκουσμα τῆς λέξεως «θάνατος», πολὺ δὲ περισσότερο ὅταν ὁ θάνατος ἐπισκεφθῇ τὸ σπίτι μας καὶ πεθάνῃ κάποιος ἀπὸ τοὺς οἰκείους.

* * *

Ἦταν κάποτε ἐποχή, ποὺ ὁ  θάνατος δὲν ὑπῆρχε. Περίεργο πρᾶγμα, δὲν ὑπῆρχε θάνατος; Ναί, δὲν ὑπῆρχε. Ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο ἀθάνατο. Ἀλλὰ ὑπὸ ἕνα ὅρο· νὰ ὑπακούῃ στὶς ἐντολές του. Τὸν προειδοποίησε μέσα στὸν κῆπο τοῦ παραδείσου, ὅτι ἂν παραβῇ τὴν ἐντολή του θὰ πεθάνῃ· «θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γέν. 2,17). Δυστυχῶς οἱ πρωτόπλαστοι δὲν ὑπήκουσαν στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Παρέβησαν τὴν ἐντολή του, ἁμάρτησαν, κι ἀπὸ τότε ὁ θάνατος μπῆκε στὴν ἀνθρωπότητα. Ἀθάνατος πρῶτα ὁ Ἀδάμ, θνητὸς κατόπιν. Θνητὸς ὁ Ἀδάμ, θνητὴ ἡ Εὔα, θνητοὶ ὅλοι ἐμεῖς, ἄντρες – γυναῖκες, ποὺ καταγόμεθα ἀπὸ ἐκείνους.
Κανένα ἄλλο πρᾶγμα δὲν εἶνε τόσο βέβαιο ὅσο ὁ θάνατος. Ὅλα τ᾿ ἄλλα μπορεῖ νὰ συμβοῦν – μπορεῖ νὰ μὴ συμβοῦν, ἔχουν κάποια πιθανότητα· ὁ θάνατος εἶνε τὸ πιὸ βέβαιο. Ἀλλ᾿ ἐνῷ εἶνε τὸ πιὸ βέβαιο, ἐν τούτοις εἶνε ἄγνωστη ἡ ὥρα του. Ὁ θάνατος ἔρχεται σὰν τὸν κλέφτη, «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί» (πρβλ. Α΄ Θεσ. 5,2). Ὁ κλέφτης δὲν προειδοποιεῖ τὸ νοικοκύρη ποιά ὥρα θὰ ᾿ρθῇ· ἔρχεται αἰφνιδίως καὶ κλέβει. Ἔτσι κι ὁ θάνατος. Ἔρχεται πρωΐ, ἔρχεται μεσημέρι, ἔρχεται βράδυ· ἔρχεται στὸ δρόμο, ἔρχεται στὴν πλατεῖα, ἔρχεται στὸ χωράφι, ἔρχεται στὸ αὐτοκίνητο ποὺ ταξιδεύεις, ἔρχεται στὸ πλοῖο, ἔρχεται στὸ σιδηρόδρομο, ἔρχεται στὸ ἀεροπλάνο. Παντοῦ καὶ πάντοτε ἔρχεται. Ἀκόμα καὶ στὶς στιγμὲς τῆς χαρᾶς, ἀκόμα καὶ τὴν ὥρα τοῦ γάμου· ἔχουμε παραδείγματα πού, ἐνῷ πήγαιναν γιὰ τὰ στέφανα, πέθαναν ὁ γαμπρὸς ἢ ἡ νύφη καὶ ὁ γάμος ἔγινε κηδεία. Ὦ Θεέ μου! παντοῦ ὁ θάνατος.
Κ᾿ εἶνε κουφὸς ὁ χάρος, δὲν ἀκούει κλάματα· καὶ τυφλός, δὲ βλέπει δάκρυα. Ἔτσι τὸν ζωγραφίζουν οἱ ζωγράφοι· μὲ τὰ μάτια κλειστά. Προχωρεῖ· παίρνει τὸν ἀσπρομάλλη γέρο, παίρνει καὶ τὸ μικρὸ παιδὶ ἀπ᾿ τὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας· μπαίνει στὴν καλύβα κι ἁρπάζει τὸ φτωχό, μπαίνει καὶ στὰ παλάτια κι ἁρπάζει βασιλιᾶδες καὶ στρατηγούς. Δὲν κάνει καμμία διάκρισι. Καὶ Μέγας Ἀλέξανδρος νὰ γίνῃς, ὁ θάνατος θὰ σὲ νικήσῃ. Ὅταν γίνωνται πολιτικὲς ἐκλογές, οἱ νικηταὶ θριαμβολογοῦν καὶ διασκεδάζουν, οἱ ἡττημένοι κατεβάζουν τὸ κεφάλι καὶ κρύβονται. Ἀλλὰ τόσο οἱ μὲν ὅσο καὶ οἱ δὲ μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια ποῦ θὰ εἶνε; Νικητὰς καὶ ἡττημένους, ὅλους θὰ τοὺς δεχθῇ ὁ τάφος. Ποιός θυμᾶται πρὶν ἑκατὸ χρόνια ποιός ἦταν πρωθυπουργὸς ἢ ἀρχηγὸς τοῦ τάδε κόμματος; Ἕνας τάφος τὰ καλύπτει ὅλα. «Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης» (Ἐκκλ. 1,2).
Ἦταν ἕνας βασιλιᾶς τῶν Περσῶν ποὺ τὸν ἔλεγαν Ξέρξη. Αὐτὸς ἐξεστράτευσε ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος τὸ 480 π.Χ.. Ἦρθε μὲ ἕνα ἑκατομμύριο στρατὸ στὶς Θερμοπύλες. Τὴν παραμονὴ τῆς μάχης παρέταξε ἐκεῖ τὶς δυνάμεις του. Καθὼς  ὅμως τὰ στρατεύματα παρήλαυναν κι αὐτὸς πάνω ἀπ᾿ τὴν ἐξέδρα τὰ ἐπιθεωροῦσε, σὲ μιὰ στιγμὴ δάκρυα ἔφυγαν ἀπ᾿ τὰ μάτια του. Οἱ ὑπασπισταὶ τὸ παρατήρησαν· ―Γιατί κλαῖς; Εἶσαι ὁ ἐνδοξότερος βασιλεύς, μυριάδες στρατὸς πειθαρχεῖ στὴν προσταγή σου… ―Μοῦ πέρασε μία σκέψι, λέει ὁ Ξέρξης. ―Τί σκέψι; ―Σκέφτηκα, ὅτι ὕστερα ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια ὅλοι αὐτοὶ θά ᾿χουν γίνει στάχτη· οὔτε ἕνας δὲ θὰ ὑπάρχῃ!… Φοβερὸς ὁ θάνατος, «πικρὸν τὸ μνημόσυνόν» του (Σ. Σειρ. 41,1), τρόμος καὶ φόβος τῆς ἀνθρωπότητος.

* * *

Ἀλλὰ ὅσοι τρέμουμε τὸ θάνατο, ὅσοι κλαῖμε ἐπάνω σὲ τάφους νεοσκαμμένους, ἂς ἀκούσουμε τώρα τὴν πιὸ εὐχάριστη είδησι. Ἡ πιὸ εὐχάριστη είδησις ποιά εἶνε; Δὲν εἶνε κάτι τετριμμένο, ὅτι λ.χ. νίκησε τὸ ἄλφα ἢ τὸ βῆτα κόμμα κ.τ.λ.. Εἶνε αὐτὸ ποὺ ἀκούγεται ἀπὸ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ. Εἶνε μιὰ φωνή, ἕνας νικητήριος παιάν, ποὺ σαλπίζει· Ὁ θάνατος νικήθηκε! Πῶς; ὁ κυρίαρχος καὶ ἀήττητος θάνατος νικήθηκε; Ναί. Ἐὰν εἶσαι Χριστιανός, θὰ τὸ πιστέψῃς· ἐὰν δὲν εἶσαι Χριστιανός, τότε μὴν τὸ πιστεύεις μήτε νά ᾿ρχεσαι στὴν ἐκκλησία. Αὐτὴ εἶνε ἡ μεγάλη είδησις, τὴν ὁποία μεταδίδει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μας. Νικήθηκε ὁ θάνατος!
Ποιός τὸν νίκησε; Ἕνας τὸν νίκησε, ἕνας καὶ μόνο· ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Τὸν νίκησε τέσσερις φορές.
Πρώτη φορὰ εἶνε αὐτὴ ποὺ ἀκούσαμε στὸ εὐαγγέλιο σήμερα. Καθὼς ὁ Χριστὸς Read more »

Οι μητροπολίτες από αστέρες κατάντησαν ουρές της παγκοσμιοποίησης. Συγκεντρώνονται στην Αθήνα όχι για τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τον Ελληνικό λαό, ούτε για να αντιδράσουν στο άθεο σύστημα που υποδουλώνει την Ορθόδοξη Εκκλησία και την Ελληνική πατρίδα, αλλά για να βγάλει δεσποτάδες, που δεν θα αντιδρούν στο σύστημα!!! Μόνο αυτό απασχολεί τους επισκόπους μας!!!

Μήπως ο άθεος κομμουνισμός επί σταλινικού καθεστώτος ήρθε τώρα στην Ελλάδα; Στη Ρωσία τότε επιτρέπαν τα πανηγύρια και τα συλλείτουργα, που τόσο αγαπούν οι μητροπολίτες μας, τίποτε άλλο δεν επιτρέπαν!!! Σ’ αυτά τα πλαίσια του Σταλινικού καθεστώτος κινούνται οι σημερινοί επίσκοποι!
Ε! αφού αυτοί είναι δειλοί και άνανδροι θα τους αποδοκιμάσει ο Θεός και θα τον εκπροσωπήσουν οι κληρικοί μας που δεν εμολύνθηκαν από την ψώρα της παγκοσμιοποίησης και τα μεγάλα αξιώματα! Ο κατώτερος κλήρος  θυσιάστηκε στη Ρωσία και νίκησε η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, αυτό θα γίνει και στην Ελλάδα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ

στον Μάκη Βραχιολίδη από τον ιερέα Ιωάννη Γκλιόγκο

_______

_______

 «ΠΟΡΤΑ» ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΡΩΣΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΟ ΣΙΝΑ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

 Μεγάλο εκνευρισμό προκάλεσε την Άγκυρα μόλις έγινε γνωστή η είδηση ότι το προγραμματισμένο για τον Νοέμβριο ταξίδι του Ρώσου προέδρου Βλαδιμήρ Πούτιν στην Τουρκία, αναβάλλεται επ’ αόριστο ενώ την ίδια χρονική περίοδο ο Ρώσος πρόεδρος θα επισκεφτεί, με ότι αυτό σημαίνει για τις στρατηγικές επιλογές της Ρωσίας, την Αίγυπτο του πρόεδρου Σίσι, που είναι το «κόκκινο πανί» για την Τουρκία του Ερντογάν

 Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Aydınlık, η προγραμματισμένη για τον ερχόμενο Νοέμβριο σύγκληση του Μεικτού Συμβουλίου Συνεργασίας Ρωσικής Ομοσπονδίας και Τουρκίας, με την συμμετοχή των προέδρων των δυο χωρών, κατόπιν ρώσικης πρωτοβουλίας αναβάλλεται επ’ αόριστο. Συνέπια αυτής της εξέλιξης είναι η αναβολή της σύναψης μιας σειράς οικονομικών και εμπορικών συμφωνιών μεταξύ των δυο χωρών. Εκεί όμως που «καίει» του Τούρκους, είναι πως ο Ρώσος πρόεδρος αναβάλλοντας την σύνοδο  έδειξε την περιφρόνηση του προς την Άγκυρα καθώς ακριβώς την ίδια περίοδο προγραμμάτισε επίσημη επίσκεψη στην Αίγυπτο, όπου θα έχει πολύ σημαντικές, όπως αναφέρεται, συνομιλίες με τον πρόεδρο της Αιγύπτου, Αμπντέλ Σίσι, για τον οποίο οι Τούρκοι και μόνο που ακούνε το όνομα του… βγάζουν σπυριά. Εκτός των άλλων υπάρχει και προσωπική διένεξη μεταξύ του Ερντογάν και του προέδρου της Αιγύπτου, γιατί καταδίωξε και έθεσε εκτός νόμου τους Αδελφούς Μουσουλμάνους που είναι αδελφό κόμμα με το κόμμα του Ερντογάν.

 Η βασική αιτία αυτής της σημαντικής εξέλιξης που μάλλον αλλάζει όλα τα στρατηγικά δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή, αποδίδεται, όπως ομολόγει το ίδιο το τουρκικό δημοσίευμα, στην πολιτική της Τουρκίας στο Συριακό και στην εμμονή του Ερντογάν στην ανατροπή του νόμιμου προέδρου της Συρίας, Μπασέρ Άσαντ. Η πολιτική αυτή της Άγκυρας σε συνδυασμό με τις προκλήσεις της Τουρκίας στην Κύπρο, έχει όπως φαίνεται εξοργίσει τον Ρώσο πρόεδρο. Ο Βλαδιμήρ Πούτιν Read more »

ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΥΜΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ & ΤΙΣ

 ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ;

ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΡΑΒΑΝΗ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΕΡΕΥΝΗΤΗ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΥΜΝΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ  .p.d.f

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ:

‘‘H KOINH ΑΓΟΡΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΟΡΝΕΙΟ’’

 ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ:   ΦΛΩΡΙΝΑ. – Νά σταματήση ἡ προσπάθεια ἐντάξεως τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή Κοινότητα, ζητάει ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης. Χαρακτηρίζει τὴν ΕΟΚ φωλιὰ ἀντιχριστιανισμοῦ καί ὑποστηρίζει ὅτι θά μετατρέψη τὴν Ἑλλάδα «σέ διεθνές πορνεῖο».

ΟΙ ΔΥΟ ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΙ ΛΙΘΟΙ

Δέν ἦταν λοιπόν τυχαία, οὔτε μικρᾶς σημασίας ἡ ἀναφορά τοῦ Ἐπισκόπου (τότες) γιά τήν ΕΟΚ.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟ ΛΙΘΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ, ἀλλά στηρίζεται στόν ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟ ΛΙΘΟ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ. Αὐτός ὁ τῆς πορνείας (ἀκρογωνιαῖος λίθος) εἶναι καί ἡ αἰτία τῶν συνεχῶν κατεδαφίσεων μας, αὐτός καί μία ἀπό τίς βασικές αἰτίες γιά τά μόνιμα ἐρείπια μας.

ΙΔΟΥ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ (παρακάτω)

Οίκος ανοχής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Οι οίκοι ανοχής στην Ελλάδα όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι νόμιμοι υπό προϋποθέσεις και φορολογούνται κανονικά όπως κάθε άλλη επιχείρηση. Βάσει του νόμου 2734/1999 οι εργαζόμενες πρέπει να έχουν άδεια από τις αρμόδιες αρχές προκειμένου να ασκήσουν το επάγγελμα της πόρνης (άρθ. 1), και βάσει της άδειας υποχρεούνται να υποβάλλονται ανά δεκαπέντε ημέρες σε ιατρικές εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (άρθ. 2). Είναι απαραίτητο να κατέχουν άδεια εγκατάστασης – χρήσης οικήματος (αρθ. 3) η οποία είναι προσωπική, έχει ισχύ δύο χρόνια και χορηγείται από την δημοτική αρχή της περιοχής της έδρας του οίκου ανοχής, ύστερα από σύμφωνη γνώμη ειδικής για την περίσταση επιτροπής.

Ἀκολουθοῦν, τά καλλιστεῖα, οἱ λέξεις καί εἰκόνες ἀνήθικου περιεχομένου μέσα ἀπό τό διαδίκτυο ἐλεύθερα, οἱ λέξεις καί εἰκόνες ἀνήθικου περιεχομένου μέσα ἀπό τήν τηλεόραση ὅπου ἐξυμνοῦν τίς προγαμιαῖες σχέσεις, κλπ, κλπ. Καί ὅλα ἐκεῖνα δίχως νά ἐπεμβαίνει ἕνας εἰσαγγελέας , ἕνας πρόεδρος τῆς δημοκρατίας, ἕνας πρωθυπουργός, μία διαμαρτυρία νά ἀκούγεται μέσα ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων, Πουθενά, τό κράτος καί οἱ ἁρμόδιοι ἐκπρόσωποι του ἀπουσιάζουν. Ὅλοι ἐκεῖνοι ἐν ἡμέρα τῆς κρίσεως δέν θά ἀπολογηθοῦν μόνον γιά ἐκεῖνα ὅπου ἔκαμαν, ἀλλά γιά ὅσα καί ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ.

ΕΔΩ (πρακάτω ) Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

Ἐρωτᾶ ὁ Χριστός τούς ἀπίστους Ἰουδαίους: «Ποτέ δέν διαβάσατε στίς Γραφές, ὅτι ὁ λίθος πού ἀπέρριψαν οἱ οἰκοδόμοι, ἔγινε ἀκρογωνιαῖος λίθος. Ἀπό τόν Κύριο ἔγινε αὐτό καί φαίνεται θαῦμα στά μάτια μας;» (Ψαλμός ριζ΄ 22). Τί σημαίνει ἡ ἀλληγορία αὐτή; Ὁ Χριστός παρομοιάζεται μέ πέτρα καί οἰκοδόμοι εἶναι οἱ Ἰουδαῖοι Ἀρχιερεῖς καί διδάσκαλοι. Ὁ Χριστός ἐρωτᾶ τούς πνευματικούς ἡγέτες τῶν Ἰουδαίων : «Ποτέ δέν διαβάσατε τήν προφητεία, ὅτι τήν πέτρα πού σεῖς θεωρήσατε ἄχρηστη ὁ Θεός τήν χρησιμοποίησε γιά νά θεμελιώσει ἕνα ἄλλο οἰκοδόμημα». Οὐσιαστικά τούς ἔλεγχε λέγοντας τους: «Ἐσεῖς μέ θεωρεῖται ἄχρηστο καί ἀπορίπτετε τήν διδασκαλία μου, τήν ζωή μου, τήν θυσία μου. Νά ξέρετε ὅμως ὅτι πάνω σέ μένα ὁ Θεός θά στηρίξει μία ἄλλη κοινωνία, τήν ἐκκλησία του».

Συμπέρασμα: Οὐδέποτε θά στερεωθεῖ τό ἑλληνικό κράτος σέ ἰσχυρό οἰκοδόμημα. Καί ἐάν κάποτε αὐτό ἀνορθωθεῖ, αὐτό θά εἶναι προσωρινό, θά εἶναι μία προσωρινή ἀνάπαυλα (ἐκ Θεοῦ) ὅπως μᾶς δοθεῖ ὁ χρόνος καί διορθώσουμε τά λάθη μας, καί ἀποχωρισθοῦμε ἀπό τίς πόρνες τῆς Βαβυλῶνος (ΕΟΚ, κλπ). Ἀποχώρηση λοιπόν ἀπό τούς πορνικούς οἴκους τῆς ἁμαρτίας (ΕΟΚ, ΜΑΣΟΝΙΑ, ΚΑΖΙΝΑ, ΚΕΝΤΡΑ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ, ( κακόφημα μπάρ, κλπ) καί εἰσέλθει τό ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ὅπως τά ὑποχρεωτικά μαθήματα ἀπό τήν Γ ! Γυμνασίου ἕως καί τήν Γ! λυκείου γιά: Ἀποφυγή προγαμιαίων σχέσεων γιά ὑγιεῖς οἰκογένειες, οἰκογένειες ὅπου εἶναι οἱ ἰσχυροί τετράγωνοι λίθοι γιά τήν οἰκοδόμηση τῆς χώρας μας, γιά τήν ἰσχυρή οἰκοδόμηση τῆς ΕΛΛΑΔΟΣ.

Οἱ σύλλογοι γονέων στή χώρα μας πρέπει…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟ ΣΕ PDF Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΓΥΜΝΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ.pdf

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Του Λαζάρου Αραβανη συγγραφέα, ερευνητή

Στό παρόν ἔντυπο θά τηρήσω τήν ἰδίαν γραμμή ὅπου μοῦ ἐνέπνευσαν τά συγγραφικά πονήματα τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη ὅταν τά συνδύαζε μέ τήν ἐπικαιρότητα. Δηλαδή θά γράψω περί ἑνός γεγονότος ὅπου ἐπέρασε χωρίς τήν δέουσα ὀρθόδοξη προσέγγιση τόσο ἀπό τά Μ.Μ.Ε. , ὅσο καί δέν ἔτυχε κάποιου ὠφέλιμου ὀρθόδοξου σχολιασμοῦ ἀπό πνευματικούς ἀνθρώπους στή χώραν μας. Σχολιάσθηκε περισσότερο ἀπό τό διαδίκτυο ὡς κάτι κωμικό, ὡς κάτι νά «χαλαρώσουμε» μειδιῶντας καί γελώντας, ἀκόμα καί μέ προσβλητικούς χαρακτηρισμούς γιά τόν ἰάπωνα πρωταγωνιστή τοῦ γεγονότος (εὐτυχῶς ὀλίγα). Ὅμως, ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, θά ἔπρεπε νά τό ἐρευνήσουμε μέσα ἀπό το: ‘’ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ’’, καί νά διερωτηθοῦμε ΕΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ τό «παράξενο» ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ.

Πρόκειται γιά τό γεγονός ὅπου ἀναφερθῆκαν τά Μ. Μ. Ε. μέ τόν ἰάπωνα ὅπου ἔκλαιγε μέ λυγμούς ἀπολογούμενος γιά κατάχρηση χρημάτων ἀπό τήν ἑταιρεία ὅπου ἐργαζόταν. Τό στοιχεῖο ὅπου διαπιστώνω καί παραθέτω ἐδῶ εἶναι ἕνα, ὅτι ἐκ τῆς χώρας αὐτῆς (Ἰαπωνία) ἐκλείπει τό ὀρθόδοξον: ‘’ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ’’ , γιά κάθε ἀναποδιά ὅπου τούς συμβαίνει, ὅπως ἐπίσης καί τό: ‘’ ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ’’ γιά κάθε πρόοδος ὅπου ἐπιτυγχάνουν οἱ φιλότιμα ἐργαζόμενοι ἐκείνης τῆς μακρινῆς χώρας. Ἐάν καί τά δυό (ἀναποδιές καί πρόοδοι) θά ἔπρεπε νά ἀναφέρονται ἐξίσου καί τά δυό, δηλαδή : 1) ‘’ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ‘’, ἀλλά καί το 2) ‘’ ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ’’., καί ἡ ταπεινοφροσύνη ἐκείνου τοῦ λαοῦ, ἐπειδή εἶναι ἰδιαίτερα ἀναπτυγμένη θά μποροῦσε νά τό προσεγγίσει, ἐναρμονίσει, καί ἐπιτύχει, ἀρκεῖ νά εἶχε ἡ χώρα τήν ἀληθινή πίστη (ὀρθόδοξη χριστιανοσύνη).

Τέλος, θά τολμήσω μία πρόταση στήν ἑλλαδική ἐκκλησία μας, καί κυρίως θά ἤθελα νά τήν προσέξει μέ τήν δέουσα σημασία…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ OΛO ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΣΕ pdf

ΕΔΩ: ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΕΛΑΙΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

_

ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔ/ΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Γραφεῖα: Ζήνωνος 3, 104-31 ΑΘΗΝΑ, τηλ. & fax: 210-5230.948, 6987 353063

e–mail.: btsoupras@gmail.com

Ἐν Ἀθήναις, τῇ 6ῃ Ὀκτωβρίου 2014

Ἀνακοίνωση-Πρόσκληση

Τὴν Κυριακὴ 19 Ὀκτωβρίου καὶ ὥρα 11π.μ. στὴν αἴθουσα «Ἐπάλξεις», Ζήνωνος 3, β’ ὄροφος, πλατεία Ὁμονοίας, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ τοῦ Ἕλληνος θὰ πραγματοποιηθῇ ἡμερίδα μὲ τὸ γενικὸ θέμα:

«Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἄλλοτε καὶ τώρα».

Εἰσηγητὲς:

α) Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος: «Ἡ ἑνότητα καὶ ἡ διαχρονικότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας».
β) Κουρταλίδης Ἀθανάσιος, φιλόλογος, πρώην σχολικὸς σύμβουλος : «Χρήση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας ἀπὸ ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας».
γ) Βέννης Χρῆστος, δικηγόρος–πρόεδρος τοῦ συλλόγου Φίλων τῶν Ἑλληνοφώνων τοῦ Ἐξωτερικοῦ: «Φύλακες τοῦ Ἑλληνισμοῦ σήμερα».
δ) Βασίλειος Τσούπρας, θεολόγος‒φιλόλογος: «Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ ὁ ἔρως τοῦ Ἕλληνος λόγου».
Θὰ ἐπακολουθήσῃ συζήτηση καὶ θὰ ἐξαχθοῦν πορίσματα.

Εἴσοδος ἐλεύθερη
Σᾶς προσκαλοῦμε νὰ παρευρεθῆτε στὴν σύσκεψη αὐτή, ὥστε νὰ ἐξετάσωμε ὅλοι μαζὶ τὶς δυνατότητες προόδου τῆς γλωσσικῆς μας κληρονομιᾶς, διὰ τῆς ὁποίας κατεγράφη ἡ θεία καὶ ὑψηλὴ ἀνθρώπινη σοφία καὶ ἡ ὁποία μπορεῖ καὶ σήμερα νὰ συμβάλῃ στὴν συνεννόηση καὶ στὴν εἰρήνευση τῶν λαῶν.

Γιὰ τὶς Ἐπάλξεις
Μαγδαληνὴ Κόκκορη

Αλβανοί τζιχαντιστές τραυμάτισαν Έλληνες: «Θα σας κάψουμε Χριστιανοί!»

http://www.tribune.gr_

Aλβανοί τζιχαντιστές κήρυξαν τον πόλεμο στους Έλληνες της μειονότητας.
Αργά το βράδυ εισέβαλαν στο μειονοτικό χωριό Δερβιτσάνη στην Βόρειο Ήπειρο προκαλώντας επεισόδια κατά των ομογενών κατοίκων.
Το περιστατικό συνέβη, μετά το τέλος του επίμαχου αγώνα Σερβίας – Αλβανίας στο Βελιγράδι, όταν κομβόι αυτοκινήτων με Αλβανούς που κρατούσαν σημαίες και λάβαρα, μπήκε στο χωριό φωνάζοντας συνθήματα κατά των Ελλήνων και της Ελλάδας.ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΥ

ΚΑΙ …..ΤΟΥ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ

ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ  ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ  

  ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΕΙΡΗΝΗΣ!

______________________

ΜΙΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ!

______________Η είδηση μας έρχεται από τη Νέα Υόρκη! Μας την απέστειλε ο εκλεκτός ερευνητής των Internet Media  κλπ., συγχρόνως δε και αγαπητός φίλος κ Στ. Πολ., και σας την γνωστοποιούμε. Ας μας συγχωρήσουν οι καλοί αδελφοί μας δημοσογράφοι, που υπηρετούν εντίμως την ελληνική δημοσιογραφία! Ασφαλώς και δεν είναι όλοι τους έτσι, όπως περιγράφει το έργο του δημοσιογράφου ο αποχωρήσας Αρχισυντάκτης της Εφημερίδος New York Times κ.Τζόν Σουϊτον!

«Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον  επιούσιο.. Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων, που βρίσκονται στο  παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες…..»

__________Λόγια πολύ σκληρά! Τα λέγει όμως ένας δημοσιογράφος μιάς… OΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

Το φλέγον αλυτρωτικόν Βορειοηπειρώτικον ζήτημα

ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ

ΤΟ ΦΛΕΓΟΝ ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΟΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ

Δόξα τῷ Θεῷ, ποτέ δέν θά παύσουν νά ὑπάρχουν οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τόν Χριστόν καί τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἀλλά ταυτοχρόνως ἀγαποῦν καί πονοῦν τήν Πατρίδα μας. Τοῦτο δέ τό διαπιστώνει κανείς σήμερον, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί ἀπό τάς παρεμβάσεις πού λαμβάνουν χώραν εἰς θέματα καθαρῶς ἐθνικά, καί μάλιστα διά τό Κυπριακόν, τό Θρακικόν, ἀλλά καί δι᾽ αὐτό τοῦτο τό δύσμοιρον τό Βορειοηπειρωτικόν.

Βεβαίως, τό Βορειοηπειρωτικόν, ἕως καί πρίν μίαν περίπου εἰκοσαετίαν, εὑρίσκετο εἰς τό ζενίθ τῆς ἐπικαιρότητος καί τοῦ ἐνδιαφέροντος. Τότε δηλαδή, πού ἐζοῦσε ὁ ἀείμνηστος καί ἀνεπανάληπτος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης, ὁ ἀτρόμητος Σεβαστιανός. Ὁ ἄνδρας αὐτός, ὁ ὁποῖος ὤργωνε ὁλόκληρον τήν Ἑλλάδα καί διετράνωνε τά δίκαια τοῦ σκλαβωμένου ποιμνίου του. Ὁ ἡγέτης αὐτός, πού ἔφθασε ἕως τήν Εὐρώπη καί ὡμίλησε καί εἰς αὐτό ἀκόμη τό Κονγκρέσσο τῶν ΗΠΑ, διά νά γνωρίσῃ ὁ ἐλεύθερος κόσμος τό δρᾶμα τῆς Βορείου Ἠπείρου καί τῶν Ἑλλήνων Βορειοηπειρωτῶν, ἀλλά καί διά νά ἀφυπνισθοῦν οἱ ὑπνώττουσες συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Ἐποχές ὄντως ἡρωϊκές δι᾽ ὅσους εἶχαν τήν εὐλογίαν νά ζήσουν καί νά παρακολουθήσουν τόν Ποιμένα «Πάσης Βορείου Ἠπείρου».

Ἀπό τότε, ὅμως, «κύλισε πολύ νερό στό ποτάμι», ὅπως λέγει καί ὁ λαός μας. Καί ναί μέν….

Tην συνεχεια http://impantokratoros.gr

Μπορεί να σβήσει ο Ελληνισμός; Απάντηση από ένα γάλλο συγγραφέα!

– Mund të shuhet Helenizmi? Përgjigjia nga një shkrimtar Francez!

(Από την ιστοσελίδα www.pelasgoskoritsas.com της Κορυτσας)

O EYAΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΛΟΥΚΑΣ
18 Ὀκτωβρίου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Ο ΙΑΤΡΟΣ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ»

«Ἀσπάζεται ὑμᾶς Λουκᾶς ὁ ἰατρὸς ὁ  ἀγαπητός» (Κολ. 4,14)

   ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ  πανήγυρις. Ἑορτάζει ἕνας ἀπὸ τοὺς  ἀστέρες ποὺ σελαγίζουν στὸν οὐρανὸ τῆς  ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Λουκᾶς.
Τί ἦταν ὁ ἅγιος Λουκᾶς; Δὲν ἀρκεῖ ν᾿  ἀκοῦμε τὸ ὄνομα καὶ νὰ πανηγυρίζουμε τὴ  μνήμη ἑνὸς ἁγίου. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε  τὸν βίο του καὶ πρὸ παντὸς νὰ μιμούμεθα  τὶς ἀρετές του. Ὅπως εἶπε ὁ ἱερὸς  Χρυσόστομος, ἑορτὴ ἁγίου εἶνε μίμησις  τοῦ ἁγίου. Γι᾿ αὐτὸ κ᾿ ἐγὼ θὰ πῶ λίγες  λέξεις γιὰ τὸν ἅγιο αὐτόν.

* * *

Λουκᾶς! Καὶ μόνο τὸ ὄνομά του κάτι  φανερώνει· ἔχει σημασία. Ἡ λέξι  Λουκᾶς, ὅπως λένε οἱ φιλόλογοι,  προέρχεται ἀπὸ τὴ ῥίζα λοὺξ τῆς  λατινικῆς γλώσσης (lux) ποὺ σημαίνει φῶς.  Ἀπὸ αὐτὴν παράγονται καὶ ἄλλες λέξεις.  Λόγου χάριν ἡ λέξι λύκειο· ἔχει  σχέσι ἡ λέξι λύκειο μὲ τὴ λέξι Λουκᾶς.  Λύκειο σημαίνει τὸ σχολειὸ ποὺ φωτίζει  – κι ἀλλοίμονο ἂν δὲ φωτίζῃ ἀλλὰ  σκοτίζῃ. Λύκειο = σχολεῖο ποὺ φωτίζει,  καὶ Λουκᾶς = φωτεινός. Αὐτό θὰ πῇ  Λουκᾶς, φωτεινὸς – λαμπρός.
Δὲν ἦταν βέβαια ἐξ ἀρχῆς φωτεινός.  Διότι ἀρχικὰ ἦταν εἰδωλολάτρης.  Γεννήθηκε τότε ποὺ ὅλοι λάτρευαν τὰ  κτίσματα καὶ τὰ ἔκαναν θεούς. Ἦταν  Ἕλλην στὴν καταγωγή. Πατρίδα του ἦταν  ἡ Ἀντιόχεια, μεγάλο κέντρο τοῦ  Ἑλληνισμοῦ στὴν Ἀνατολή. Αὐτὸς εἶνε ὁ  βίος του πρὸ Χριστοῦ, μέχρι νὰ πιστέψῃ.
Τὸ ἐπάγγελμά του ἦταν ἰατρός (ὑπῆρχε  τότε ἰατρικὴ σχολὴ στὴν Τύρο). Ἀκόμα,  κατὰ τὴν παράδοσι, εἶχε καὶ τὸ τάλαντο νὰ  ζωγραφίζῃ εἰκόνες. Ἀσκῶν τὴν ἰατρικὴ  βρέθηκε στὰς Θήβας τῆς Βοιωτίας, καὶ  τότε ἄκουσε τὸν ἀπόστολο Παῦλο,  γνωρίστηκε μαζί του, πίστεψε στὸ  Χριστό, βαπτίσθηκε Χριστιανός, καὶ  ὠνομάσθηκε πλέον Λουκᾶς – φωτεινός.
Στὸ ἑξῆς ἀκολούθησε τὸν ἀπόστολο Παῦλο.  Ἡ ζωὴ τοῦ Παύλου ὅμως δὲν ἦταν σὰν τὴ ζωὴ  τῶν σημερινῶν παπάδων καὶ δεσποτάδων,  ποὺ περνοῦμε ἐν ἡσυχίᾳ καὶ σχετικῇ  ἀνέσει· ἦταν ζωὴ σκληρά· εἶχε φτώχεια,  ταλαιπωρία, διωγμούς, ναυάγια,  μαρτύριο, σταυρό. Πόσες φορὲς δὲν  κατεδιώχθη, δὲν συνελήφθη, δὲν  ἐμαστιγώθη, δὲν ἐφυλακίσθη, δὲν  ἐλιθοβολήθη, ἀπὸ ἰουδαίους καὶ  εἰδωλολάτρες καὶ Ῥωμαίους  αὐτοκράτορες; Καὶ τέλος ἀπεκεφαλίσθη  στὶς φυλακὲς τῆς Ῥώμης.
Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπέτειες ὁ Λουκᾶς  δὲν ἐγκατέλειψε τὸν Παῦλο. Ἔμεινε  κοντά του· κοντά του στὶς περιοδεῖες,  κοντά του στὶς ἀσθένειες, κοντά του σ᾿  ὅλες τὶς θλίψεις, μέχρι τέλους τῆς  ζωῆς του. Μεταξὺ τῶν συνεργατῶν τοῦ  Παύλου κορυφαία θέσι ἔχει ὁ Λουκᾶς,  γιὰ τὸν ὁποῖο λέει· «Λουκᾶς ὁ ἰατρός, ὁ  ἀγαπητός» (Κολ. 4,14). Τὸν ὀνομάζει ἰατρό,  γιατὶ Read more »

ΜΕΓΙΣΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΘΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ EINAI

TO ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

ΕΙΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ

Απόσπασμα· «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ» του Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αυγουστίνου Καντιώτου, Δεκέμβριο 1950, αριθμ. φυλ. 112
Oλόκληρη η «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» ΕΔΩ

«…Μέσα εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν τῆς χλιαρότητος, τῆς ἀδιαφορίας, τῆς ἀπιστίας, τοῦ ἀκράτου ὑλισμοῦ οἱ ὀλίγοι συνειδητοὶ χριστιανοὶ ποὺ γνωρίζουν εἰς τί πιστεύουν, ἔχουν νὰ παίξουν ρόλον τεράστιον. Ὅλα τʼ ἄλλα πρέπει νὰ γίνουν πάρεργα, ἕν δὲ τὸ ἔργον των, ἡ ὕψιστη φροντίς, τὸ μέγιστον καθῆκον των: ἡ σωτηρία τῶν ἄλλων, ἡ ἐπιστροφὴ τῶν συνανθρώπων των εἰς τὸν Χριστόν.

Ὄχι! Δὲν εἶναι μόνον ἔργον τῶν ἱεροκηρύκων καὶ θεολόγων ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ κόσμου εἰς τὸν Χριστόν. «Μὴ περιμένετε ὅλα ἀπʼ ἐμὲ – ἐφώναζε ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ὁ ἀθάνατος Χρυσόστομος. – Τὶ θὰ δυνηθῶ μόνος μου νὰ κάμω;Ἐδῶ χιλιάδες ἁμαρτωλῶν, πλανεμένων ἀδελφῶν ἀναστενάζουν». Ἄς μοιρασθώμεν τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας των. Σεῖς οἱ πιστοὶ τὶ κάθεσθε; Ἐξέλθετε μετὰ γυναικῶν καὶ παίδων, ἐξέλθετε ἐπὶ ἄγραν καὶ θύραν καὶ ἀποσπάσετε ἀπὸ τὸν Διάβολον τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐκεῖνος μὲ τόσην τέχνην συνέλαβεν. Εὗρες ἁμαρτωλόν; Συμβούλευσέ τον. Δὲν τὸν ἔπεισες μὲ τὰς συμβουλάς σου; Δάκρυσον, στέναξων πικρῶς, προσευχήσου καὶ εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴ αἰσθανθῆ τύψεις συνειδήσεως καὶ νʼ ἀνακράξη ἐκ βάθους καρδίας «ἡμάρτησα τῶ Κυρίω». Οὕτω πράττων ἐκέρδισες μίαν ὡραίαν νίκην, κατέβαλες τὸν Σατανᾶν, ηὔξησες τὸν ἀριθμὸν τῶν πιστῶν, ἔδωκες χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν εἰς τὰ τάγματα τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ἐδόξασες τὸν Χριστόν, ὅστις διὰ σοῦ ἐξακολουθεῖ νὰ σώζη ψυχὰς ἁμαρτωλάς. Τὸ στόμα σου ἔγινε στόμα Χριστοῦ καὶ ἔχουν καὶ ἐν σοὶ ἐφαρμογὴν οἱ τελευταῖοι θεῖοι λόγοι τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἰακώβου: «Ἀδελφοί, ἐὰν τις ὑμῖν πλανηθῆ ἀπὸ τῆς ἀληθεῖας, καὶ ἐπιστρέψη τις αὐτόν, γινώσκετω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν».

Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται τῆς Σπίθας. Ἐὰν εἶσθε πιστοί, τότε θὰ αἰσθάνεσθε λύπην, ὅταν τὴν Κυριακὴν πηγαίνετε εἰς τὸν Ἱ. Ναὸν τῆς ἐνορίας σας καὶ βλέπετε τὸ ἐκκλησίασμα αραιότατον, ὀλίγους ἄνδρας καὶ γυναῖκας καὶ τούτους ἀδιαφόρους εἰς τὸ τελούμενον μυστήριον. Ἀλλὰ ἡ ψυχρὰ αὐτὴ κατάστασις πρέπει νὰ μεταβληθῆ οἱ πάγοι νὰ διαλυθοῦν, ἡ ἐκκλησία μας νʼ ἀποκτήση θερμά, συνειδητὰ μέλη, ποὺ νὰ ζοῦν καὶ νʼ ἀναπνέουν τὸν Χριστόν. Ποῖον τὸ μέσον; Γίνου, σὺ ἀδελφέ, γίνου θερμὸς συνειδητὸς χριστιανὸς καὶ τότε μία ἐσωτερικὴ δύναμις θὰ σὲ ὠθῆ νὰ λέγης καὶ σὺ πρὸς τὸν Κύριον τὴν ὑπόσχεσιν ταύτην: «Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς Σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ Σὲ ἐπιστρέφουσιν». Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ εἶσαι θεολόγος διὰ νὰ κηρύξης τὸν Κύριον. Ἀρκεῖ νὰ εἶσαι πιστός, νʼ ἀκούης τὸ ὄνομα Του καὶ νὰ δακρύζης. Τότε πῦρ θὰ ἐκπέμπη ἡ καρδία σου, ποὺ θὰ θερμαίνη καὶ ἄλλους καὶ θὰ φέρη πλησίον τοῦ Χριστοῦ.

Καὶ τὸ συμπέρασμα τοῦ ἄρθρου; Εἶναι…10 οἱ πιστοὶ μιᾶς πόλεως; Ἄς γίνουν κατὰ τὸ τέλος τοῦ ἔτους 20. Εἶναι 100; Ἄς γίνουν 200. Ἡ στασιμότης εἶναι νέκρα, διὰ τὴν θυσίαν ὅλοι θὰ δώσωμεν λόγον εἰς τὸν Κύριον. Ἄς γίνη λοιπὸν σύνθημα ὅλων τῶν πιστῶν, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ παιδίων τῆς ἀγαπητῆς μας Πατρίδος τὸ σύνθημα τῶν κατακομβῶν: ΕΙΣ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΕΙΣ ΧΡΙΣΤΟΝ.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥΣ

και βγάλτε τα συμπεράσματά σας

ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ;

Ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς κατέστρεψαν την Ελλάδα κάνοντας τ’ αντίθετα από εκείνα που υπόσχονταν στον Ελληνικό λαό! Θα δοκιμάσουμε και τον άθεο Τσίπρα, που σαν παπαγάλος επαναλαμβάνει τα λόγια τους; Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης έλεγε· Τον άθεο μη τον εμπιστεύεστε και μη τον βάζετε στο σπίτι σας, ο άπιστος στο Θεό θα είναι και άπιστος και σε σας. Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, λέει το γνωμικό. Και ο γαϊδαρος αν πέσει μια φορά σ’ έναν  λάκκο τον σημαδεύει και δεύτερη φορά δεν ξαναπέφτει. Εμείς πέσαμε μια φορά στο λάκκο και μπήκαμε στα μνημόνια. Πέσαμε δεύτερη φορά και μας έδεσαν χειροπόδαρα. Θα πέσουμε και τρίτη φορά, δίνοντας εμπιστοσύνη στα λόγια ενός αθέου! 

_______

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ- ΣΑΜΑΡΑΣ

_

__

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Ιουλίου 1957, φ.196
Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

(Ύψος της Ιερωσύνης και κατάπτωση κάποιων κληρικών, που φιλούν στις μέρες μας τα χέρια και τις ποδιές των μασόνων, για να μπουν άπο τους φράχτες στην μάνδρα του ανωτέρου κλήρου και να αλώσουν την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ).

–

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΕΥΣ ΤΙ;

Ἐκκλησιαστικὰ θέματα

Ἡ εἰκών, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ἡ εἰκών, τὴν ὁποίαν βλέπετε εἰς τὴν σελίδα αὐτὴν τοῦ παρόντος φύλλου, εἶνε δίπτυχος, ὡς ἀποτελούμενη ἐκ δύο εἰκόνων. Ἡ μία εἰκὼν Νο 1 δεικνύει τὸ ὕψος τῆς ἱερωσύνης, ἡ δὲ ἄλλη Νο 2 φέρει ἐπικεφαλῆς ἕνα ἐρωτηματικὸν καὶ ἀφήνει τοὺς φίλους ἀναγνώστας, ἀφοῦ μελετήσουν καὶ ὅλον τὸ ἄρθρον, νὰ ἐξαγάγουν τὰς κρίσεις, τὰ συμπεράσματά των καὶ νὰ ἀπαντήσουν ποίαν ἐκ τῶν δύο εἰκόνων προτιμοῦν νὰ βλέπουν κυριαρχοῦσαν ἐν τῶ ἔθνει ἡμῶν.

Ἡ πρώτη εἰκών, ὡς θὰ ἐνθυμοῦνται οἱ παλαιότεροι ἀναγνῶσται διὰ πρώτην φορὰν ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 98)1949 φύλλον τῆς Σπίθας, εἶνε δʼ ἐμπνευσμένη ἀπὸ μίαν ὁμιλίαν τοῦ ἀποστολικοῦ ἱεροκήρυκος, τοῦ νεομάρτυρος, τοῦ μεγάλου τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους Διδασκάλου καὶ Εὐεργέτου, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (1714-1779). Ὁ Ἅγιος οὗτος, βλέπων ὅτι εἰς τινα μέρη ἐξ ἐπιρροῆς ἑτεροδιδασκαλιῶν τῆς Δύσεως ὑπῆρχε τάσις περιφρονήσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ τοῦ ἱερέως ὡς παράγοντος τῆς ἐκκλησιαστικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ, ἐστηλίτευε τὴν τάσιν ταύτην καὶ ἐκήρυττε μεγαλοφώνως, ὅτι δὲν βλέπει οὐδεμίαν ἄλλην ἐξουσίαν ἀνωτέραν ἀπὸ τὴν ἐξουσίαν ἐκείνην, τὴν ὁποίαν θεόθεν ἔχει διὰ τὴν διαποίμανσιν τῶν ψυχῶν ὁ ἱερεύς. Μὲ ἀπλᾶ λόγια, ποὺ ἐφυτεύοντο εὐθὺς ἀμέσως εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀκροατῶν του ὁ Ἅγιος ἐξύψωνε τὴν ἱερωσύνην. Ἰδοὺ μία θαυμασία περικοπὴ ὁμιλίας του: «Νὰ προσέχετε, ἀδελφοί μου, οἱ κοσμικοὶ νὰ μὴ κατηγορῆτε τοὺς παπάδες σας, νὰ μὴ τοὺς ὑβρίζετε, καὶ νὰ μὴ τοὺς παραμελῆτε, διότι βάνετε φωτιὰ καὶ καίεσθε˙ διότι οἱ παπάδες σας εἶνε ἀνώτεροι καὶ ἀπὸ ἀγγέλους καὶ ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς. Ἐγώ, ἀδελφοί μου, ἡ γνώμη μου ἔτσι μὲ λέγει νὰ κάμω, ἐὰν ἀπαντῶ ἕνα παπᾶ καὶ ἕνα βασιλέα, μοῦ φαίνεται εὔλογον τὸν παπᾶ νὰ βάλω νὰ καθίση ὑψηλότερα ἀπὸ τὸν βασιλέα˙ καὶ ἐὰν ἀπαντήσω ἕνα παπᾶ καὶ ἕνα ἄγγελον, πρῶτα θὰ χαιρετήσω τὸν παπᾶ καὶ ἔπειτα τὸν ἄγγελον» (Ἴδε καὶ ἡμέτερον βιβλίον Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς – Βόλος 1950 σελ. 51).

Ἀλλʼ ἡ εἰκὼν Νο 1, ἡ ὁποία ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου δεικνύει τὸ ὕψος τῆς ἱερωσύνης, ἐξαφανίζεται ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας καὶ παρουσιάζεται ἐνώπιον τοῦ Πανελληνίου ἡ εἰκὼν Νο 2, ὁ ὑπὲρ τὸν βασιλέα καὶ ἄγγελον ἱερεὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑποκάτω πάντων. Σᾶς φαίνεται ὑπερβολικὴ ἡ εἰκὼν αὐτή; Ἀλλὰ μήπως κατὰ τὰς ἡμέρας τῆς ἐπισκέψεως εἰς νήσον τοῦ Ἰονίου πελάγους τοῦ Read more »