Αυγουστίνος Καντιώτης



ΣYNΩΣΤΙΣΜΟΣ

date Σεπ 23rd, 2017 | filed Filed under: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΔ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. Φύλλου 2041

Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ (Λουκ. 5,1-11)
24 Σεπτεμβρίου 2017
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΣYNΩΣΤΙΣΜΟΣ

‘Εγένετο δε τω τον όχλον ‘επικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ…» (Λουκ. 5,1)

Καλεσμα copyΚόσμος πολύς, ἀγαπητοί μου, συνωστισμός. Ποῦ; στὴν ἐκ­κλησία; Ἔτσι θά ᾽πρεπε, ἀλλὰ δυστυχῶς στοὺς 100 Χριστιανοὺς 2 μό­νο ἐκ­κλησι­άζονται· οἱ ἄλλοι 98 ποῦ βρίσκονται;
� Καὶ ἐνῷ στὸ ναὸ τὸ ἐκκλησίασμα εἶ­νε τόσο ἀ­­ραιό, κάπου ἀλλοῦ ὑπάρχει κόσμος πο­λύς. Πήγαινε στὰ γήπεδα· δὲν ξέρω τί δαιμόνιο κατέ­λαβε τοὺς ἀν­θρώπους καὶ κάθονται ἐκεῖ ὧ­ρες ὁλόκληρες, εἴτε εἶνε καλοκαί­ρι κι ὁ ἥ­λιος λειώνει τὴν ἄσφαλτο εἴ­τε εἶνε χειμώνας καὶ βρέχει ἢ χιονίζει· συνωστισμός, ποιός νὰ μπῇ μέσα, καὶ τὰ εἰσιτήρια μαύρη ἀγορά.
� Συνωστισμὸς ποῦ ἀλλοῦ;

Θυμᾶμαι ἕνα χωρικὸ ἀπὸ τὰ μέρη τοῦ Ὀλύμπου ποὺ κατέβηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὴ Λάρισσα, εἶδε κόσμο ἔξω ἀπὸ ἕνα κινηματο­γράφο καὶ ἀ­συνήθιστος ὁ τσο­πᾶ­νος σὲ τέτοια θεάματα ρώτησε· Τί γίνεται ἐ­δῶ, καρβέ­λια μοιράζουνε;… (Στὰ χρόνια τῆς Κατο­χῆς ἔξω ἀπ᾽ τὰ ἀρτοποιεῖα οἱ ἄνθρωποι ἔκα­ναν οὐρὰ γιὰ νὰ πάρουν 20 μὲ 30 δρά­μια ψω­μά­κι κ᾽ οἱ ἐκκλησιὲς δὲν εἶχαν οὔτε γιὰ νὰ μοιράσουν ἀν­τίδωρο. Τότε καὶ οἱ φανατικοὶ καπνι­σταὶ ἔ­καναν οὐρὰ γιὰ νὰ πάρουν δυὸ τσιγά­ρα). Οὐ­ρὰ λοιπὸν ἔξω ἀπ᾽ τὸν κινηματο­γράφο κι ὁ τσο­πᾶ­νος ἀποροῦσε, γιατί τόσος κόσμος «μαν­τρί­ζε­ται» ἐκεῖ. Ποῦ νά ᾽ξερε τί ἀτιμί­­ες καὶ τί ἐγ­κλήματα βλέπουν στὴν ὀ­θόνη. (Ὅ­ταν ὁ ῾Ρῶ­σος Κροῦ­τσεφ ἐπισκέφθη­κε τὴν Ἀ­μερι­κὴ –δὲν ἀνήκω σὲ κόμμα­τα καὶ δὲν ἀ­σπάζομαι τὴν ἰδε­ολογία τοῦ κομμουνισμοῦ, ἀλ­λὰ πρέ­πει νὰ τὸ ἐκτι­μήσουμε– τὸν πῆγαν καὶ στὸ Χόλ­λυγουντ νὰ τοῦ δείξουν ταινία· καὶ τότε, αὐ­τὸς ὁ ἄθεος, τὸ θεώρη­σε ντροπὴ νὰ κοιτά­ζῃ τὰ γυμνὰ καὶ σκέ­πασε τὰ μάτια του· ἔτσι τὸν πῆρε ὁ φακός. Ἔρ­χονται δη­λαδὴ οἱ ἄ­­πιστοι νὰ μᾶς διδάξουν ἠθική, κ᾽ ἐσὺ ὁ Ἕλ­ληνας καὶ Χριστια­νὸς μὲ τὸ Εὐαγγέλιο τί κάνεις! Γι᾽ αὐτὸ ἐγὼ ὁ παπᾶς δὲν πρέπει νὰ σ᾽ ἀφήσω νὰ κοινωνήσῃς· δὲν μπορεῖ στὴν ἐκκλησιὰ νὰ βλέπῃς τὰ ἅγια τῶν ἁγί­ων καὶ μετὰ ἐκεῖ νὰ βλέπῃς τὰ αἴσχη).
� Οὐρὰ λοιπὸν στὸν κινηματογράφο. Θέλετε νὰ δῆτε κι ἄλλη οὐρά; Δὲν βγαίνετε βρα­δινὲς ὧρες νὰ δῆτε τί κόσμος πλημμυρίζει τὰ νυχτε­ρι­νὰ κέντρα διασκεδάσεως σὲ σημεῖο ποὺ νὰ μὴ βρίσκουν καρέκλα νὰ καθήσουν; Ἐκεῖ ξένοι διεφθαρ­μένοι τύποι, μαζὶ μὲ δικούς μας ἐκμεταλλευτάς, ἐμπορεύον­ται τὰ κατώτερα ἀνθρώπινα ἔνστικτα μὲ δέλεαρ ἀτίμου κέρδους τὶς ἐπαίσχυντες ἡδο­νές.
Ὡραῖα λοιπόν, Χριστιανέ! Οὐρὰ ἔξω ἀπὸ τὰ γήπεδα, τοὺς κινηματογράφους, τὰ κέντρα δι­ακεδάσεως, καὶ μόνο στὴν ἐκκλησιὰ οἱ θαμῶ­νες ἔμειναν λίγοι· κι αὐτοί, ἐνῷ περνᾶνε τὰ ἅ­για καὶ σείεται γῆ καὶ οὐρανός, δὲν ἔχουν συν­αίσθησι. Στὸν κινημα­τογράφο εἶνε προσηλωμέ­νοι μὲ ἄκρα σιγή, μὲ τὰ μάτια τεν­τωμένα ἕτοι­μα νὰ βγοῦν ἀπὸ τὶς κόγχες καὶ τ᾽ αὐτιά τους χωνὶ γιὰ ν᾽ ἀκούσουν τὰ αἴσχη, καὶ στὴν ἐκκλη­σία ὁ ἕνας χασμουριέται, ὁ ἄλλος κοιτάει τὸ ρολόι, κι ὁ ἄλλος κουβεντιάζει. Τί τὴν περάσα­με τὴν ἐκ­κλησία; «Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗ­τος» (Γέν. 28,17). Ἂν πιστεύουμε ὅτι ὄντως αὐτὸ τὸ τετρά­γωνο δὲν εἶνε τετράγωνο γῆς ἀλλὰ εἶνε κάτι οὐράνιο καὶ θεῖο, τότε νὰ μπαίνουμε στὴν ἐκ­κλησιά· εἰ δὲ μή, ἂν δὲν αἰσθάνεσαι ῥῖγος ἱε­ρὸ καὶ ἅγιο, ἀνατριχίλα στὸ κορμί σου, προτι­­μότερο νὰ κάθεσαι στὸ σπιτάκι σου.

* * *

Σήμερα ὅμως βλέπω συνωστισμὸ εὐλογημένο. Τὸν βλέπω ὄχι μὲ τὴν ὅρασι ἀλλὰ μὲ τὴν πνευματικὴ θεωρία. Θέλετε νὰ τὸν δῆτε κ᾽ ἐ­σεῖς; Στὰ σπίτια σας βάλτε φωτιὰ καὶ κάψτε βρώμικα περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες, πάρτε στὰ χέρια σας τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο –ν᾽ ἁ­γιάσετε κ᾽ ἐσεῖς καὶ τὰ παιδιά σας κι ὅλο τὸ σπί­τι σας– κι ἀνοῖξτε νὰ διαβάσετε ἀπὸ τὸ κα­τὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιο τὴν περικοπὴ κεφάλαιο 5ο, στίχους 1 – 11 (Λουκ. 5,1-11)· εἶνε τὸ σημερινὸ εὐαγ­γέ­λιο. Ἐκεῖ θὰ δῆτε ἕναν ἅγιο συνωστισμό. Ποιόν;
Ἄκουσαν, λέει, ὅτι κάπου θὰ μιλοῦσε ἕνας δάσκαλος, ἕνας ἱεροκήρυκας. Μὰ τί ἦταν αὐ­τός! ὅσοι αἰῶνες κι ἂν περάσουν, δὲν θὰ παρουσιαστῇ στὸν κόσμο ἄλλος σὰν αὐτόν· ἦταν – ποιός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἐδίδασκε, κι ὅπως τὸ μελίσσι τρέχει στὸν ἀνθὸ ν᾽ ἀπομυζήσῃ τὸ νέκταρ, ὅπως τὸ βρέφος ζητάει τὸ μαστὸ τῆς μάνας γιὰ νὰ θηλάσῃ τὸ γάλα, ὅ­πως ἡ διψασμένη γῆ ῥουφάει τὸ νερό, ἔτσι κ᾽ ἐ­κεῖ οἱ ἁπλοϊκὲς ψυχές, ποὺ δὲν εἶχαν τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν ὑπερηφάνεια τῶν φαρισαίων καὶ τῶν σαδδουκαίων, ἔτρεξαν ὅλοι κον­τά του. Ὁ Θεῖος διδάσκαλος δὲν δίδασκε σὲ καμμιὰ ἐκ­κλη­σία μὲ μάρμαρα καὶ πολυελέους, οὔτε σὲ καμ­μιὰ ἐπίσημη αἴθουσα· τόπος διδασκαλίας γιὰ τὸ Χριστὸ ἔγινε τὸ ἀκρογιάλι· ἐκεῖ στὴν ἀμ­μουδιά – ἐ­κεῖ ποὺ συχνὰ σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἁ­μαρτάνουν, ἐκεῖ βρισκόταν ὁ Χριστὸς καὶ γύ­ρω του μα­ζεύτηκε κόσμος «πατεῖς με – πατῶ σε». Κ᾽ ἐκεῖ­νος ἔκανε ἄμβωνα τὸ πλοιάριο· ἀ­νέβηκε σ᾽ αὐ­τό, ζήτησε νὰ τ᾽ ἀπομακρύνουν λίγο ἀπ᾽ τὴ ἀ­κτή, κι ἀπὸ ᾽κεῖ ἔκανε τὴ διδασκαλία. Κ᾽ ἦταν τέτοια ἡ χάρι τοῦ λόγου του, ὥστε μικροὶ – μεγάλοι ἄκουγαν ὅλοι ἀφωσιωμένοι τὰ λόγια του.
Συνωστισμὸς λοιπὸν ἐκεῖ, εὐλογημένος συ­ν­ωστισμός. Καὶ τώρα νὰ ἔλθουμε σ᾽ ἐμᾶς.

* * *

Δὲν θά ᾽πρεπε, ἀγαπητοί μου, μὲ τέτοια προ­­­θυμία ὅπως τότε στὴν παραλία τῆς Γεννη­σαρέτ, νὰ τρέχουμε κ᾽ ἐμεῖς τώρα στὴν ἐκκλησία;
Μὰ ἀκούω ἀντιρρήσεις·
⃞ Ἂν ζούσαμε στὶς μέρες τοῦ Χριστοῦ –ἔ­τσι λένε πολλοί–, ἀσφαλῶς θὰ τρέχαμε κ᾽ ἐ­μεῖς κοντά του νὰ τὸν ἀκούσουμε…
Λάθος κάνετε. Ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ ἀκούγε­­ται καὶ σήμερα. Πέρασαν ἀπὸ τότε καὶ θὰ περάσουν ἀκόμα πολλὰ χρόνια· ἀλλὰ ἕως ὅ­του θὰ ὑπάρχουν ἄστρα καὶ ἥλιος καὶ κῦμα καὶ ὀ­ξυγόνο, ἕως ὅτου ὑπάρχει ἡ γῆ ποὺ πατοῦμε, ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θὰ ἀ­κούγεται. Ποῦ θὰ ἀκούγεται; Μέσα στὴν ἐκ­κλησία τὴν ὥρα τῆς λατρείας. Ἂν πιστεύῃς, τὰ τροπάρια, ὁ ἀπόστολος, τὸ εὐ­αγγέλιο, οἱ εὐχές, ὅλα αὐτὰ εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου.
⃞ Εἶνε ἀλήθεια ὅτι κ᾽ ἐγὼ ὁ ἴδιος πῆγα σὲ μιὰ ἐκκλησία στὴν Ἀθήνα καὶ εἶδα μόνο δέκα ἀν­θρώπους. Ἀφοῦ ἐκήρυξα, βγῆκα ἔξω λυπημέ­νος. Φωνάζω ἕνα γέρο καὶ τοῦ λέω· Τί ἄνθρωποι κατοικοῦν ἐδῶ; –Πῶς, πάτερ, νὰ ἐρχώμαστε στὴν ἐκκλησία; ὁ νεωκόρος βλαστημάει, οἱ ψαλ­τάδες τραγουδοῦν καὶ σὲ νυχτερινὰ κέν­τρα, ἀπ᾽ τὸ λαρύγγι τους βγαίνει κι ὁ Θεὸς βγαίνει κι ὁ διάβολος, οἱ ἐπίτροποι κλέβουν, οἱ παπᾶ­δες δὲν πιστεύουν· διῶξε τους αὐτοὺς ἂν μπο­ρῇς, φέρε ἄλλους, καὶ τότε θὰ δῇς…
Τί νομίζετε, τὸν δικαιολόγησα; Τὸν ἄφησα νὰ μιλήσῃ καὶ μετὰ εἶ­πα· –Δὲ μοῦ λές, γέρον­τα· ἂν οἱ ἐνορῖτες ἀ­κούσουν, ὅτι ἐδῶ τὴν ἄλλη Κυ­ριακὴ θὰ ἔρθῃ κάποιος πλούσιος καὶ θὰ μοιράσῃ σ᾽ ὅλους ἀπὸ μιὰ λίρα, τί θὰ κάνουν; –Ὤ, λέει, θὰ σηκωθοῦν καὶ θὰ ᾽ρθοῦν ὅλοι, καὶ οἱ γριὲς καὶ οἱ λεχῶνες. –Κι ἂν αὐτὸς ποὺ θὰ μοι­ράζῃ τὶς λίρες, λέω, εἶνε ἄ­σχημος ἢ κοντὸς ἢ ψηλὸς ἢ μαῦρος ἢ κίτρινος ἢ πληγιασμένος ἢ λεπρός, ἐσὺ θὰ τὴν πάρῃς; –Τί μ᾽ ἐνδιαφέρει, λέει· ἐγὼ τὴ λίρα θέλω, ἀστειεύεσαι;…
«Ὁ μῦθος δηλοῖ». Δὲν ξέρω τί εἶν᾽ ὁ παπᾶς ἔ­ξω· μπῆκε στὴν ἐκκλησιά, φόρεσε τὰ ἄμ­φια, τελεῖ τὴ θεία λειτουργία; Ἂς εἶνε καὶ λε­πρός, κρατάει καὶ μοιράζει λίρες πνευματικές, λόγια χρυσᾶ. Ὁ Δαυῒδ λέει· Ἀγάπησα τὸ λόγο σου, Κύριε, «ὑπὲρ χρυσίον», παραπάνω κι ἀπ᾽ τὸ χρυσάφι (Ψαλμ. 118,127). Τὰ λόγια τῆς Ἐκκλησίας εἶνε λόγια Χριστοῦ σωτήρια, μὴν κοιτᾷς τί εἶνε ἀ­πὸ ἀπόψεως ἠθικῆς αὐτὸς ποὺ τὰ προφέρει.
⃞ Μπᾶ, ὡραῖες θεωρίες λέτε ἐσεῖς οἱ παπᾶδες γιὰ νὰ σκεπάσετε τὰ σκάνδαλά σας. Καὶ τὰ λὲς ἐσὺ ὁ παπ᾽-Αὐγουστῖνος, ὁ γνωστὸς γιὰ τοὺς ἀγῶνες σου ὑπὲρ καθάρσεως τῆς Ἐκκλησίας;
Μάλιστα, ἀγαπητοί μου, ἐγὼ τὰ λέω. Γιατὶ πρέπει νὰ ἀγωνιζώμεθα ν᾽ ἀνεβῇ ψηλὰ ἡ Ἐκ­κλησία μας, νὰ εἶνε ἀστερισμὸς Ὠρίωνος ποὺ θὰ φωτίζῃ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι, ἀλλὰ δὲν εἶνε τὰ σκάνδαλα ὁ βαθύτερος λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔρχονται στὴν ἐκκλησιά. Κι ἂν ἀκόμη κάνουμε παπᾶδες σὰν τὸν ἅγιο Χαράλαμπο καὶ δεσποτάδες σὰν τὸ μέγα Βασίλειο, κι ἂν ἡ Ἐκκλησία μας γεμίσῃ ἀπὸ ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους, αὐτὸς πού ἔχει μέσα του τὸν διάβολο καὶ τότε δὲν θὰ πατήσῃ.
Γιατί; Γιατὶ βρισκόμαστε σὲ χρόνους χαλεπούς, ποὺ προφήτευσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, χρόνια ἀπιστίας καὶ δι­αφθορᾶς, χρόνια ποὺ προφήτευσε καὶ ὁ ἅγι­ος Κοσμᾶς λέγοντας· «Θά ᾽ρθουν μέρες ποὺ θ᾽ ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησιές, κι ὅταν ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησιὲς θὰ γεμίσουν οἱ φυλακές». Σ᾽ αὐτὲς τὶς ἡμέρες φτάσαμε.

* * *

Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, νὰ προσπαθήσουμε μὲ σύνθημα· ἂν ὁ διάβολος ζητάῃ νὰ διώξῃ τοὺς Χριστιανοὺς ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, ἐμεῖς μὲ φιλό­τιμο, μὲ ὄρεξι, μὲ ἐνθουσιασμὸ ν᾽ ἀγωνιστοῦ­με νὰ γεμίσουν πάλι οἱ ἐκκλησιές, νὰ ἀ­δειάσουν τὰ κέντρα τῆς διαφθορᾶς καὶ οἱ κινηματογρά­φοι, νὰ γίνῃ πάλι ἡ Ἑλλὰς ὀρθόδοξο βασίλειο πρὸς δόξαν τῆς ἁγίας Τριάδος· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Ἀνδρέα Πετραλώνων – Ἀθηνῶν τὴν 25-9-1966 πρωί. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 22-8-2017.
Τὴν ὁμιλία αὐτὴ μπορεῖτε νὰ τὴν ἀκούσετε χωρὶς περικοπὲς στὸ cd 143β΄Α τῆς σειρᾶς «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ» (πληροφορίες στὸ τηλέφωνο 23850-28868).

     Add A Comment

You must be logged in to post a comment.