Αυγουστίνος Καντιώτης



Συναξ. των Δωδεκα αποστολων (Ματθ. 9,36–10,8) _ Νεοι αποστολοι_ «Ο μεν θερισμος πολυς, οι δε εργαται ολιγοι· δεηθητε ουν του κυριου του θερισμου οπως εκβαλη εργατας εις τον θερισμον αυτου» (Ματθ. 9,37-38)

date Ιούν 30th, 2022 | filed Filed under: εορτολογιο

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΘ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2486

Σύν. τῶν Δώδεκα ἀποστόλων (Ματθ. 9,36–10,8)
Πέμπτη 30 Ἰουνίου 2022
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Νέοι ἀπόστολοι (α΄)

«Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ» (Ματθ. 9,37-38)

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ιστΕἴδαμε, ἀγαπητοί μου, ποιοί ἦταν οἱ ἀπόστολοι πρὶν γνωρίσουν τὸ Χριστό, καὶ ποιοί ἔγιναν μετὰ τὴ γνωριμία, τὴν τριετῆ μαθητεία καὶ συναναστροφὴ μαζί του, πρὸ παντὸς δὲ μετὰ τὴν ἔλευσι σ᾽ αὐτοὺς τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἡ μεταβολή τους ἦταν καταπληκτικὴ καὶ τὸ ἔργο τους ἀσύγκριτο μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἀνθρώπινο ἔργο· ἔργο θεῖο, ὑπερφυσικό. Βρῆκαν μιὰ κοινωνία ποὺ κυλιόταν ἐπὶ αἰῶνες στὰ σκότη, σὲ δεισιδαιμονίες, εἰδωλολατρία καὶ διαφθορά, καὶ μέσα σὲ πολὺ σύντομο διάστημα δημιούργησαν νέα κοινωνία, μετέβαλαν κτηνώδεις ὑπάρξεις σὲ ἀγγελικές, τὶς ὡδήγησαν ἀπὸ τὸ παρὰ φύσιν στὸ ὑπὲρ φύσιν. Ποιοί; Οἱ ἀγράμματοι ἁλιεῖς τῆς Γαλιλαίας! Αὐτὸ δὲν εἶνε ἕνα ἐξαίσιο θαῦμα; Ὁ ἱ. Χρυσόστομος παρατηρεῖ, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο νίκησε διὰ τῶν ἀγραμμάτων, ἀσθενῶν καὶ ἀόπλων ἁλιέων, καὶ θαυμάζει· «Ἀπὸ ποῦ νίκησαν οἱ ἀσθενεῖς τοὺς ἰσχυρούς, οἱ δώδεκα τὴν οἰκουμένη, ὄχι διαθέτοντας τὰ ἴδια ὅπλα, ἀλλὰ μαχόμενοι γυμνοὶ ἐναντίον ἐνόπλων;» (βλ. ὁμ. γ΄ εἰς Α΄ Κορ.· P.G. 61,28).

Στὴν ἱστορία τοῦ Χριστιανισμοῦ οἱ ἀπόστολοι ἀποτελοῦν ἰδιαίτερο κεφάλαιο. Εἶνε οἱ ζωντανὲς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τὰ θεμέλια τῆς θείας οἰκοδομῆς, οἱ οὐρανομήκεις στῦλοι ποὺ θαυμάζουν ἀκόμα καὶ ἐχθροί τους. –Μιὰ μικρὴ ψαρόβαρκα, συλλογίζονται, νὰ ξεκινάῃ ἀπὸ τὴν Τιβεριάδα, νὰ διασχίζῃ ἕναν ὠκεανό, νὰ παλεύῃ μὲ τὰ ἄγρια κύματα τῆς εἰδωλολατρίας, καὶ νὰ μὴ βουλιάζῃ; ἀναγνωρίζουμε τὸν ἡρωισμό τους.
Λέγοντας ὅμως αὐτὰ ἀμέσως ἀντεπιτίθενται· Σπουδαῖοι οἱ δώδεκα ἀπόστολοι, ναί, ἀξιοθαύμαστη ἡ ἐπιτυχία τους, ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ»· σήμερα τί; ὑπάρχουν τώρα τέτοιοι; Δεῖξτε μας ἕναν Παῦλο, ἕναν Πέτρο, ἕναν Ἰωάννη. Πῶς θέλετε νὰ πιστέψουμε, ὅταν στὶς θέσεις ἐκείνων βλέπουμε τελείως ἀντίθετα παραδείγματα;…
Ἀπαντώντας σ᾽ αὐτὸ λέμε τὰ ἑξῆς. Ὅπως ἐπάνω στὸ δέντρο δὲν βρίσκονται δύο φύλλα ἐντελῶς ὅμοια καὶ ὅπως μέσα στὸ σύμπαν δὲν ὑπάρχουν δύο οὐράνια σώματα ἀπολύτως ἴδια, ἔτσι καὶ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ἂν ἀληθεύῃ ὅτι κάθε πρόσωπο ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο εἶνε ἀνεπανάληπτο, πολὺ περισσότερο αὐτὸ ἰσχύει γιὰ τοὺς Δώδεκα ἀποστόλους, ποὺ εἶχαν μία μοναδικὴ ἀποστολὴ καὶ ἦταν ἐξ ὕψους, ἀπὸ τὸ Θεό, ὡπλισμένοι μὲ ἔκτακτη δύναμι· κανείς στὴν ἱστορία δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ τοὺς φτάσῃ. Μεταξὺ τῶν πιστῶν διὰ μέσου τῶν αἰώνων βρίσκουμε ὁμοιότητες, ὑπάρχουν ὅμως καὶ διαφορὲς ποὺ τοὺς κάνουν νὰ διακρίνωνται μεταξύ τους. «Ἀστέρι ἀπὸ ἀστέρι διαφέρει στὴ λάμψι» (Α΄ Κορ. 15,41).
Νέος ἀπόστολος Παῦλος λοιπόν, ἀπολύτως ὅμοιος, δὲν πρόκειται νὰ ἐμφανιστῇ· μιμηταὶ ὅμως ἐκείνου καθὼς καὶ τῶν ἄλλων ἀποστόλων μποροῦν νὰ ἐμφανιστοῦν, Χριστιανοὶ οἱ ὁποῖοι μὲ ἀγῶνες καὶ κόπους θὰ πλησιάζουν πρὸς τὰ ὑψηλὰ πρότυπα ἐκείνων. Σ᾽ αὐτὸ προτρέπει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας· «Μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ» (ἔ.ἀ. 11,1).
Ἐμεῖς βέβαια οὔτε τὴ σκιὰ τῶν ἀποστόλων δὲν φτάνουμε. Ἡ ἀπαίτησι ὅμως τοῦ κόσμου, νὰ βλέπῃ στοὺς Χριστιανοὺς καὶ μάλιστα στοὺς ποιμένες καὶ διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας τὰ γνωρίσματα τῆς ἀποστολικῆς ζωῆς καὶ δράσεως, εἶνε δικαιολογημένη. Καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν πρέπει αὐτοὶ ἁπλῶς νὰ ἐγκωμιάζουν τοὺς ἁγίους ἀποστόλους καὶ νὰ τοὺς προβάλλουν ὡς ἀπόδειξι τῆς θεϊκῆς προελεύσεως τῆς πίστεώς μας, ἀλλὰ πρέπει καὶ οἱ ἴδιοι νὰ προσπαθοῦν νὰ τοὺς μοιάσουν δείχνοντας ὅτι καὶ σήμερα ὁ Χριστὸς νικᾷ καὶ βασιλεύει. Ὑπ᾽ αὐτὴ τὴν ἔννοια ὅλοι ὅσοι μιμοῦνται καὶ βαδίζουν στὰ ἴχνη τῶν Δώδεκα ἀποστόλων μποροῦν νὰ ὀνομαστοῦν νέοι ἀπόστολοι. Ἔτσι δὲν ὠνόμασαν τὸν μέγα Ἀθανάσιο δέκατον τρίτον ἀπόστολον; Καὶ νέον ἀπόστολον δὲν ἐπευφημεῖ ἡ Ἐκκλησία τὸν ἱ. Χρυσόστομο; Καὶ ὡς ἰσαποστόλους δὲν ὑμνεῖ ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποὺ πορεύθηκαν μὲ κόπο σὲ τόπους μακρινοὺς κ᾽ ἐκεῖ κήρυξαν καὶ μαρτύρησαν, ὅπως π.χ. ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός;
* * *
Νέους ἀποστόλους χρειάζεται κάθε γενεὰ καὶ ἐποχή. Ἡ παρουσία τους εἶνε εὐλογία, ἡ ἀπουσία τους εἶνε ἐγκατάλειψις, τιμωρία τοῦ Θεοῦ.
Καὶ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· ὑπάρχει σήμερα ἀποστολικὸ πνεῦμα; ὑπάρχουν ἀποστολικὲς μορφές; Πρὶν ἀπαντήσουμε ἂς ἀκούσουμε τί ἔλεγε γιὰ τὴ δική του ἐποχὴ ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Συγκρίνοντας τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο τῆς γενεᾶς του, ποὺ χρονικῶς δὲν ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ τὴ μαρτυρικὴ ἀποστολικὴ ἐποχή, ἔβλεπε ἤδη τότε μεγάλη διαφορά· λόγῳ χαλαρώσεως στὴ ζωὴ τῶν περισσοτέρων χριστιανῶν μετὰ τὴν παῦσι τῶν σκληρῶν διωγμῶν, οἱ εἰδωλολάτρες δὲν ἑλκύονταν πιὰ στὸν Χριστιανισμὸ ὅπως τὸν καιρὸ τῶν ἀποστόλων· γι᾽ αὐτὸ ὁ ἱερὸς πατὴρ ἔλεγε μὲ πόνο·
Κανένας εἰδωλολάτρης δὲν θὰ ὑπῆρχε, ἂν ἐμεῖς ἤμασταν συνεπεῖς Χριστιανοί. Ἂν ὅλοι μιμούμασταν τὸν Παῦλο, πόσους θὰ ἑλκύαμε στὸ Χριστό! Ἀλλὰ τώρα πῶς νὰ ἑλκύσουμε; Οἱ εἰδωλολάτρες βλέπουν νὰ κατέχουν ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς οἱ ἴδιες ἐπιθυμίες ποὺ κατέχουν καὶ αὐτούς. Θέλουμε νὰ ἄρχουμε καὶ νὰ ἐξουσιάζουμε, νὰ μᾶς τιμοῦν καὶ νὰ μᾶς δοξάζουν. Πῶς νὰ θαυμάσουν τὸν Χριστιανισμό; Βλέπουν βίους ἐπιλήψιμους, παραδείγματα ἁμαρτωλά, ψυχὲς γήινες. Ὅπως ἐκεῖνοι ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς τὸ χρῆμα θαυμάζουμε, τὸ θάνατο φοβόμαστε, τρέμουμε μὴ μᾶς λείψουν τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, στενοχωριόμαστε στὶς ἀσθένειες, μᾶς καίει ὁ ἔρωτας τῆς ματαιοδοξίας, ποθοῦμε ἀξιώματα, γινόμαστε κόλακες ἀπὸ φιλοδοξία καὶ φιλαργυρία. Ἀπὸ ποῦ νὰ πιστέψουν οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ τὰ θαύματα; μὰ θαύματα δὲν κάνουμε· ἀπὸ τὴν καλή μας διαγωγή; μὰ αὐτὴ δὲν ὑπάρχει· ἀπὸ τὴν ἀγάπη; μὰ δὲν ἔμεινε οὔτε ἴχνος της. Γι᾽ αὐτὸ οἱ Χριστιανοὶ θὰ δώσουμε λόγο καὶ γιὰ τὶς ἁμαρτίες ποὺ κάνουμε ἐμεῖς καὶ γιὰ τὸν σκανδαλισμὸ ποὺ προξενοῦμε στοὺς ἄλλους. Ἂς ξυπνήσουμε λοιπόν, ἂς δείξουμε ἐπάνω στὴ γῆ πολιτεία οὐράνια, σύμφωνα μὲ τὸ «Ἡμῶν τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλιπ. 3,20). Ἂς ἀγωνιστοῦμε γενναῖα γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτό…
Ἀλλὰ ἔχουμε, λέμε στοὺς κατηγόρους μας, νὰ σᾶς δείξουμε μεγάλους ἄνδρες ποὺ ἔζησαν στὸ παρελθόν. –Ναί, λέει ὁ εἰδωλολάτρης, ἀλλ᾽ ἀπὸ ποῦ ἐγὼ νὰ πιστέψω, ἀπὸ τὸ παρελθόν; δὲν βλέπω νὰ πράττετε ἐσεῖς οἱ χριστιανοὶ ἐκεῖνα ποὺ ἔπρατταν ἐκεῖνοι. Δεῖξτε μας ἕναν ἄλλο Παῦλο καὶ Ἰωάννη. Μὰ δὲν ἔχουμε. Ἐκεῖνοι εἶχαν ἀνιδιοτέλεια καὶ αὐταπάρνησι, ἐνῷ ἐμεῖς γιὰ ἕναν ὀβολὸ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ σκοτωθοῦμε καὶ νὰ σκοτώσουμε· γιὰ μιὰ φούχτα χῶμα τρέχουμε στὰ δικαστήρια· γιὰ νὰ μὴν πεθάνῃ τὸ παιδάκι μεταχειριζόμαστε τὰ πάντα, καταφεύγουμε σὲ ὅλα τὰ σατανικὰ μέσα, καὶ τὸν διάβολο προσκυνᾶμε. Κι ὅλα αὐτὰ τὰ φοβερὰ τὰ τολμοῦμε – πότε; μετὰ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. Τί μᾶς ἀπομένει; Τίποτε ἄλλο, παρὰ τὰ θρηνήσουμε γιὰ τὴν πνευματικὴ αὐτὴ συμφορά μας. Ἐλάχιστο ποσοστὸ τῆς ἀνθρωπότητος σῴζεται (βλ. ὁμιλ. Ι΄ εἰς Α΄ Τιμ.· P.G. 62,551-552).
* * *
Τότε οἱ Χριστιανοὶ ἦταν τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ καί, ἐνῷ ἔπεσαν ἀνάμεσα σὲ ἀγέλη λύκων, στὴν ἄγρια καὶ διεφθαρμένη κοινωνία, νίκησαν τοὺς λύκους, τοὺς μετέβαλαν σὲ πρόβατα, πράους καὶ εὐγενικοὺς καὶ εὐεργετικούς, ἐνῷ τώρα τὰ πρόβατα, ὄχι μόνο τὰ πρόβατα ἀλλὰ καὶ πρὶν ἀπὸ τὰ πρόβατα οἱ ποιμένες, ὑπέστησαν μεγάλη διαφθορὰ τῶν ἠθῶν, ἄλλαξαν φύσι, μεταβλήθηκαν σὲ λύκους, κατασπαράζουν τὴν ἱερὰ ποίμνη καὶ προξενοῦν μεγάλη ζημιὰ καὶ φθορὰ στὴν κοινωνία. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ χριστιανικὴ παράταξι στὶς μέρες μας νικᾶται, ἐπειδὴ στερεῖται τὴν εὐλογία τοῦ Καλοῦ Ποιμένος. Ἄοπλοι οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων νίκησαν τὸν ὡπλισμένο εἰδωλολατρικὸ κόσμο καὶ ἔστησαν τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ στὴν Πνύκα τῶν Ἀθηνῶν καὶ στὸ Καπιτώλιο τῆς ῾Ρώμης. Ἐνῷ κατόπιν τί ἀντιστροφὴ τοῦ ἀποστολικοῦ πνεύματος παρατηρήθηκε! Ἰσχυρὰ κράτη τῆς Εὐρώπης, ποὺ καυχόνταν γιὰ τὸ χριστιανικὸ πολιτισμό τους κ᾽ ἔχουν στὶς σημαῖες τους τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, κατὰ τοὺς τελευταίους αἰῶνες ἐξώρμησαν στὶς χῶρες τῶν λεγομένων ἀγρίων ἀπολιτίστων λαῶν, νίκησαν διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου τὴν ἀντίστασί τους, καὶ μετέβαλαν τὶς χῶρες τους σὲ ἀποικίες, τὶς ὁποῖες ἐκμεταλλεύονταν ἐπὶ αἰῶνες. Ποῦ ἴχνος ἀγάπης; ποῦ ἴχνος χριστιανοσύνης; Σοφὸς ἡγέτης τῶν Ἰνδιῶν, κρίνοντας τοὺς Εὐρωπαίους χριστιανοὺς μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ἔλεγε· «Καλὸς ὁ Χριστιανισμός, ἀλλὰ φεύγετε μακριὰ ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς χριστιανούς, γιατὶ τίποτα ἀπ᾽ ὅσα ὁρίζει τὸ Εὐαγγέλιο δὲν ἐφαρμόζουν».
«Προσέχετε παρακαλῶ σ᾽ αὐτὰ ποὺ λέμε», φωνάζει ἱερὸς πατὴρ τῆς ἀρχαίας ἐκκλησίας· «θέλω νὰ σᾶς ἀποδείξω καὶ νὰ σᾶς ἐνημερώσω ἀπὸ τὶς ἅγιες Γραφές, ὅτι δὲν εἶνε Χριστιανοὶ ὅλοι οἱ λεγόμενοι Χριστιανοί, ἀλλά, μὲ τὸ νὰ λέγωνται Χριστιανοὶ μόνο στὸ ὄνομα, ξεγελιῶνται ἀπὸ τὴ γυμνὴ ὀνομασία. Στὰ λόγια εἶνε Χριστιανοὶ πολλοί, ἀλλὰ στὴν πρᾶξι λίγοι καὶ σπάνιοι· στὴν ἐμφάνισι φαίνονται σὰν Χριστιανοὶ καὶ σὰν μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ, στὴν πρᾶξι ὅμως εἶνε προδότες· μὲ τὰ λόγια εὐσεβεῖς καὶ εὔσπλαχνοι, μὲ τὴν πρᾶξι ἀσεβεῖς καὶ ἄσπλαχνοι· στὴν ὀνομασία Χριστιανοί, στὴν πρᾶξι ὅμως εἰδωλολάτρες, ὅπως προεῖπε ὁ προφήτης Δαυΐδ· “Ἀνακατεύτηκαν μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ ἔμαθαν τὶς συνήθειές τους” (Ψαλμ. 105,35). Καὶ πράγματι σ᾽ ἐμᾶς ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία αὐτή. Ἀπὸ ποῦ εἶνε Χριστιανοὶ ὅσοι πιστεύουν σὲ ἰουδαϊκοὺς καὶ εἰδωλολατρικοὺς μύθους, καὶ σὲ γενεαλογίες καὶ μαντεῖες καὶ ἀστρολογίες καὶ μαγεῖες καὶ σὲ φυλαχτά; καὶ σὲ παρατηρήσεις ἡμερῶν καὶ χρόνων, σὲ κληδονισμοὺς καὶ ὄνειρα καὶ σὲ λαλήματα πουλιῶν;… Πῶς θὰ θεωρηθοῦν Χριστιανοὶ αὐτοὶ ποὺ κάνουν τέτοια; Καὶ μὲ ποιό θάρρος τολμοῦν νὰ αὐτοονομάζωνται Χριστιανοί; Καὶ πῶς μάλιστα τολμοῦν νὰ προσέλθουν στὰ θεῖα μυστήρια αὐτοὶ ποὺ εἶνε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες;» (P.G. 59,561).
Νά γιατί οἱ ἱεραποστολὲς τῆς Δύσεως, παρ᾽ ὅλες τὶς ἀξιοθαύμαστες προσπάθειές τους, ἐλάχιστα ἀποτελέσματα ἔχουν νὰ δείξουν. Ὁ ἀντιχριστιανικὸς βίος τῶν λεγομένων χριστιανικῶν κρατῶν ἔγινε ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐμπόδια στὴν ἐξάπλωσι τοῦ Χριστιανισμοῦ. Δὲν λέμε ὅτι εἶνε τὸ μόνο. Γιατὶ ὑπάρχουν δυστυχῶς καὶ ἄλλα, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ ἀθεϊστικὸ καὶ ἀντιχριστιανικὸ πνεῦμα τῶν καιρῶν μας, καὶ ἰδίως ἀπὸ τὴν καταραμένη διαίρεσι τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου σὲ ποικίλες αἱρέσεις καὶ σχίσματα.
Ποταμοὶ δακρύων καὶ αἱμάτων θὰ χρειαστοῦν γιὰ νὰ ἀνακτηθοῦν τὰ χαμένα πνευματικὰ ἐδάφη καὶ νὰ πάψουν οἱ πέννες τῶν ἀντιχρίστων νὰ γράφουν, ἐξ αἰτίας τῶν ἀναξίων σημερινῶν χριστιανῶν, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς ψυχορραγεῖ. Ὁ Κύριος ἐκ λίθων νὰ ἐγείρῃ νέους χριστιανικοὺς λαούς…

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Περιληπτικὴ μεταφορὰ σὲ μεταγλώττισι στὴν ὁμιλουμένη σήμερα μέρους (1ο, σσ. 433-441) μεγάλου κεφαλαίου τοῦ βιβλίου «Ἀκολούθει μοι», Ἀθῆναι (1965) 19893, σσ. 433-462. Τριμερὴς διαίρεσις 8-5-2022.

     Add A Comment

You must be logged in to post a comment.