Ἀπαντήσεις σὲ ἀπορίες τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου.
(Ἀριθμός ἀπαντήσεων 243)

Τελεση των αγιων Μυστηριων σε εκτακτες περιπτωσεις

Ζουμε σε χρονια διωγμων της Ἐκκλησίας. Ἀπαγορευεται, ἐδῶ καὶ ἕνα χρόνο, ἡ προσέλευση τῶν πιστῶν στὴν Θεία Λειτουργία, ἐν ονόματι του κορωνοϊου! Τὸ μέγα Μυστήριο τῆς Θείας εὐχαριστία πολεμεῖται μὲ λύσσα!!! Ἡ Θεία Λειτουργία διακόπτεται βιαίως, ἀπὸ τὴν δῆθεν «δημοκρατική» κυβέρνηση!!! Οἱ ἀστυνομικοί βροντοῦν τὶς πόρτες τοῦ ναοῦ, για νὰ δοῦν ἂν ὑπάρχουν μέσα πιστοί! Συλλαμβάνεται ἐπ᾽αὐτοφόρο ὁ εὐλαβής ἱερέας. Ὁ π. Ἀθανασιος Μυτιληναιος ἀπαντα σὲ ἀπορία: Τί πρέπει νὰ κάνει ὁ ἱερέας, ἂν ἔχει 5 λεπτα διορία, πριν παραβιαστουν οἱ πορτες του ναου;

Αναγκη αεροβαπτισματος

Ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἀνάγκη νὰ βαπτίσουμε στὸν ἀέρα κάποιο νήπιο· Λέμε τρεῖς φορές «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἰοῦ καὶ τοῦ Αγίου Πνεύματος και ἕνα ποτηρι νερὸ κάπου θὰ βροῦμε γιὰ νὰ το ραντίσουμε. Τὸ βάπτισμα ἔγινε. Τὸ παιδὶ ἐὰν πεθάνει λέμε «βαπτίστηκε», ἀλλὰ ὁ ἀτελὴς τρόπος μὲ τὸν Ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία μας τὸ θέλει πλαισιωμένο μὲ τὶς εὐχές. Γι᾽᾽αὐτὸ ἁμαρτάνει μὲ τὸν ὁποῖον μποροῦμε νὰ κάνουμε τὴν βάπτιση εἶναι ἐφάμαρτος. Πιστεύω νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεστε. Αὐτὸ ἰσχύει, ἂν θέλετε καὶ γιὰ τὸν γάμο, ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν Θεία Λειτουργία.

Σὲ περίοδο διωγμῶν, τί πρέπει νὰ κάνει ὁ ἱερέας,
ἂν ἔχει 5 λεπτα διορία, πριν παραβιαστουν οἱ πορτες του ναου;

Ἂν ὑποτεθῆ ὅτι γιὰ κάποιον λόγο δὲν ἔχουμε δυνατότητα νὰ τελέσωμε τὴν θεία Λειτουργία καὶ δὲν μᾶς μένουν παρὰ μόνο πέντε λεπτά, γιατί ἤδη κάποιοι ἐχθροί ἐδῶ μέσα, εἴμαστε ἐδῶ πιστοί, κλείσαμε τὶς πόρτες, χτυποῦν μὲ τὰ ποδάρια τους, μὲ τὶς ἀρβύλες τους, μὲ τὰ κοντάκια τῶν ὅπλων κ.τ.λ. ν᾽ἀνοίξουν τὶς πόρτες. Δὲν ἔχομε δυνατότητα. Δὲν ἔχομε καὶ ἄμφια. Ξέρετε ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ λειτουργήση κανείς χωρίς ἄμφια. Read more »

ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ, ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
Ματθ. 16, 13-19

ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ

«Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι
εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;»
(Ματθ. 16, 13)

Ο ΚΥΡΙΟΣ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, κατὰ τὸ τριετὲς διάστημα τῆς δημοσίας του δράσεως, ἐργαζόταν συνεχῶς. Ἕνας πόθος φλογερὸς ἔφλεγε τὴν καρδιά του. Καὶ ὁ πόθος αὐτὸς ἦτανε ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Πῶς, δηλαδή, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πιστέψουν στὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα ποὺ ἔφερε στὴ γῆ καὶ μία νέα τάξις πραγμάτων στὶς σχέσεις ἀνθρώπου πρὸς ἄνθρωπο καὶ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεὸ θὰ ἐπικρατοῦσε.
Τὸ ἄγγελμα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἔφερε στὴ γῆ ὁ Χριστός. Γιὰ τὴ βασιλεία ἐργαζόταν συνεχῶς. Δίδασκε καθημερινῶς. Δίαδασκε στὰ σπίτια, στὶς συναγωγές, στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες, στὰ ἀκρογιάλια τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, στὴν ἔρημο, στὸν ναὸ τοῦ Σολομῶντος, δίδασκε παντοῦ. Καὶ μόνο δίδασκε; Θεράπευε καὶ ἀρρώστους ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ διάφορες ἀσθένειες, ἀσθένειες ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ θεραπεύση κανεὶς γιατρὸς τοῦ κόσμου τούτου. Read more »

Γιατι ο Χριστος διαλεξε ψα­ραδες; Δεν μπορουσε να διαλεξη αλλους;

Θε­ὸς παντο­δύναμος εἶνε· μπο­ροῦσε ὡς μαθη­τὰς καὶ συν­ερ­γάτες του νὰ πά­ρῃ βασιλιᾶδες, στρα­τηγούς, πλουσίους, ἐπι­στήμονες. Δὲν πῆ­ρε ἀπ᾽ αὐτούς. Διά­λεξε ψαρᾶδες. Γιατί; Ἄχ αὐτὴ ἡ θρησκεία μας τί μεγαλεῖο ἔχει! Ἂν ὁ Χριστὸς διάλεγε βασιλιᾶδες, οἱ ἄνθρωποι θά ᾽λε­γαν· Ἡ Ἐκκλησία δι­αδόθηκε μὲ στρατοὺς καὶ ὅ­πλα. Ἂν διάλεγε πλουσίους, θά ᾽λεγαν· Τὸ χρῆ­μα ἦταν ποὺ τράβηξε τὰ πλήθη. Κι ἂν διάλεγε ἐπιστήμονες, θά ᾽λε­γαν· Μὲ τὴ δύναμι τῆς γνώσεως ἐπι­κράτησε. Διάλεξε ψαρᾶ­δες, κι αὐ­τὸ ἦ­ταν τὸ μεγάλο θαῦ­μα· δώδεκα ἀ­δύναμοι ἄν­θρωποι ἀποδείχθηκαν ἀ­νώτεροι ἀπ᾽ ὅλο τὸν κόσμο. Πῶς; Μὲ τὴ δύνα­μι ποὺ πῆ­ραν ἀπὸ τὸ Χριστό, δύναμι ὑπερφυσική.

Αὐτὸ ἀποδεικνύει, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινὴ ἑκατὸ τοῖς ἑκατό. Δὲν ξεκίνησε ἀπὸ βασιλικὰ ἀνάκτορα, ἀπὸ ῥητορικὲς σχολές, ἀπὸ φιλοσοφικὲς στοὲς καὶ ἀκαδημίες· ξεκίνησε ἀπὸ ψαρᾶδες. Γι᾽ αὐτὸ εἶνε ζωντανή. Εἶ­νε δέντρο μὲ τόσο βαθειὲς ῥίζες, ποὺ κανένας σατανᾶς δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξερριζώσῃ.
Ἂς τ᾿ ἀκούσουν αὐτὸ οἱ ἄθεοι, ποὺ περιμέ­νουν ὅτι σήμερα – αὔριο ἡ Ἐκκλησία σβήνει καὶ κάνουν διάφορα σχέδια. Ἄλλοι ἀπὸ αὐτοὺς θέ­λουν νὰ τὴν ἀπογυμνώσουν ἀπὸ κάθε περιουσία, ἄλλοι νὰ πάψουν νὰ χτυποῦν οἱ καμ­πάνες γιατὶ τάχα ἐνοχλοῦν, ἄλλοι νὰ ἐξοντώσουν τοὺς κληρικούς, ἄλλοι νὰ τὴν κάνουν ἀνυπόληπτη στὸ λαὸ διδάσκοντας ἀθεΐα καὶ στὰ μικρὰ παιδιά. Ἂς γνωρίζουν πώς, ὅ,τι κι ἂν κάνουν, κι ὅλοι οἱ δαίμονες νὰ βγοῦν ἀπ᾽ τὸν ᾅδη, δὲν θὰ μπορέσουν νὰ νικήσουν τὴν Ἐκκλησία. Τὴν φύτευσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ διαβεβαίωσε· «Πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18).

(Ἀπό ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παρασκευῆς Φούφα – Ἑορδαίας τὴν 10-7-1983

ΤΙ ΟΦΕΛΟΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου Ἀμύνταιο 21.4.2020

——–

——–

«…Μαντρὶ εἶνε ἡ Ἐκκλησία, τσομπάνος εἶνε ὁ Χριστός, πρόβατα εἴμαστε ἐμεῖς. Ὅσοι φύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, θὰ τοὺς φάῃ ὁ «λύκος», οἱ αἱρέσεις καὶ τὰ ποικίλα ἄλλα θηρία.
Ἐδῶ λοιπὸν στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νὰ εἴμαστε. Νὰ μὴν ἀπουσιάζουμε κ᾿ ἐμεῖς ποτέ ἀπὸ τὴν ἱερὰ σύναξι, ἀλλὰ νὰ εἴμαστε πάν­τοτε παρόντες, γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε κ᾿ ἐμεῖς· «Ἑ­ωράκαμεν τὸν Κύριον». Νὰ ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς σὰν τὸ Θωμᾶ· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου».

ΠΟΙΟΣ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ;

————

———-

Μικρο απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Έγινε στη Φλώρινα στις 31-10-1971, στην Παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟΡΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ

Ζητω την πνευματικην βοηθεια σας

ΕΡΩΤΗΣΗ π. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ:
Ὁ ἀρχιμανδρίτης Νικόδημος Πετρόπουλος, με ἐπιστολή του στον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου, στις 25.5.1992, ἐρωτᾶ:

• «Στο βιβλίο «Ἡ τέχνη τῆς εἰκόνας», τοῦ π. Εὐδοκίμωφ, ἐκδοσις Π. Πουρνᾶρα Θεσ/νικη 1980, γράφει: «Μία φορά τὸ ἔτος, τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ Ἐκκλησία προσεύχεται ἀκόμη γιὰ τοὺς αὐτοκτόνους…».
  Εἶναι ἔτσι;…
  Θὰ παρακαλοῦσα νὰ εἴχα τὴν ἄποψιν σας. Θὰ τὸ θεωροῦσα μεγάλη μου τιμή & ἰδιαιτέρα εὐλογία. Ζητῶ τὴν πνευματικὴν βοήθεια σας.
  Ἀν δύνασθε φωτίσατέ μου τὸ σκότος. Ὁμοίως & ἐπὶ τῆς τόσο παραξηγημένης φράσεως «Ἡ τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες· ὁ μόσχος πολύς μηδείς ἐξέλθη πεινῶν»…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
Ἀν Φλωρίνη τῇ 22.7.1992

• Ἀγαπητέ μοι π. Νικόδημε,
  Ἔλάβομεν τὴν ἐπιστολήν σας καὶ ἐχάρημεν, διότι παρ᾽᾽ὅλας τὰς ἀσχολίας σας ὡς ἐφημερίου καὶ ἱεροκήρυκος, εὕρατε χρόνον νὰ γράψητε γράμμα πρὸς ἡμᾶς, τὸ ὁποῖον μᾶς ὑπενθυμίζει παλαιούς χρόνους, καθὼς ὡς φοιτητήν ζηλωτὴν σᾶς ἐγνωρίσαμεν ἐν Ἀθήναις.
  Χαίρομεν διότι, καθὼς βλέπομεν, ἐπιτελεῖτε τὰ καθήκοντάς σας μετὰ ζήλου.
  Ὡς πρὸς δέ τὸ ζήτημα, ἐὰν ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς εὔχεται ὑπέρ τῶν αὐτοκτόνων, πρώτην φορὰν ἀκούω τὸ τοιοῦτον. Δὲν φρονῶ ὅτι οἱ ταῦτα γράφοντες φρονοῦν ὀρθῶς. Ἡ αὐτοκτονία κατὰ τὴν κρίσιν τῶν πατέρων εἶνε ἔγκλημα ἀπαίσιον καὶ δὲν ἐπιτρέπεται κηδεία, ἀλλ᾽οὔτε καὶ εὐχὴ ὑπέρ αὐτῶν.
  Ὡς πρὸς τὴν φράσιν «Ἡ τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες· ὁ μόσχος πολύς μηδείς ἐξέλθῃ πεινῶν», φρονῶ ὅτι πρέπει νὰ ἐννοηθῆ ὡς ἔκφρασις ὑπερβαλλούσης χαρᾶς, ὄχι διὰ τὴν ὑλικὴν τροφὴν ἀλλὰ διὰ τὴν πνευματικὴν τροφήν, τουτέστιν τὴν μετάληψιν τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Read more »

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Εν Φλωρίνη 25.4.1977

Ἀπαντῶντες εὶς τό ὲρώτημά σας, γνωρίζομεν ότι ὁ Αντίχριστος δέν είνε ὁ ίδιος ὁ Διάβολος, αλλά ὸργανον τοῦ Διαβόλου ποὺ θά παρουσιασθῆ εις εποχήν διαλύσεως καί καταπτώσεως τῆς κοινωνίας. Ὲπί πλέον δε αντιχριστοι εἶνε και όσοι παρουσιάζονται με τό όνομα τοῦ Χριστοῦ, ὡς ὰρνία, αλλά από μέσα εἶνε λύκοι και δροῦν ὲναντιον τοῦ Χριστοῦ. Περισσότερα ὲπί τοῦ θέματος τούτου δύνασθε να ευρητε εις σχετικά βιβλία των κ. Δελήμπαση, κ. Θεοδώρου και π. Βασιλόπουλου.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ:

Καβάλα 18 Ὰπριλίου 1977

Σεβασμιώτατε Φλωρίνης ὰσπάζομαι την δεξιάν σας.
Εἶμαι ἕνας ταπεινὸς χριστιανός…
Λαμβάνω τό θάρρος νά σᾶς γράψω διότι γνωρίζω πῶς μόνον ἐσεῖς θά μοῦ δώσετε τὴν σωστὴ ἀπάντηση γύρω ἀπό τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀντιχρίστου ποὺ ἀναφέρει ἡ Ἱερα Ὰποκάλυψη τοῦ Ιωάννου στά κεφαλαιά ικ´, ιθ, και κ´. Πολύ σᾶς παρακαλῶ γράψτε μου:
Τί είναι ὁ Αντίχριστος; Read more »

Ἐν Φλωρίνῃ τῆ 27 Μαΐου 1977

Ἀπαντῶντες εἰς τὴν ὑμετέραν ἐπιστολήν, σας γνωρίζομε, ὅτι κατά τό Κανονικό Δίκαιο τῆς Ὲκκλησίας μας ἡ γυναῖκα δέν ἐπιτρέπεται νὰ ὰσκῇ καθήκοντα ἱεροψάλτου εἰς τοὺς ναούς, πλήν μόνον ὅταν πρόκηται περί Ναῶν γυναικείων μοναστηρίων, ὅπου τοῦτο ἐπιτρέπεται κατ᾽ ἄκραν συγκατάβασιν, ὡς και εἰς ἐξωκκλήσια, ὅπου τό ἐκκλησίασμα ἀποτελεῖται κυρίως ἀπό γυκαῖκας. Ὰλλά οἱ γυναῖκες, οἱ ὁποῖες εἰς τις περιπτώσεις αὐτές ἀναλαμβάνουν καθήκοντα ἱεροψάλτου, πρέπει νά εἶνε ὑποδείγματα χριστιανικῶν γυναικῶν.

Μετ’ ἐγκαρδίων εὺχῶν

+Ο Φλωρίνης Πρεσπῶν και Εορδαίας

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

Σε προφορική ἐρώτηση ἂν σε κάποιο χωριό δὲν ὑπάρχει ψάλτης, μπορεῖ νὰ ψάλλει γυναικα;
Ἀπάντηση: Ναι, κατὰ ἄκρα συγκατάβαση.

Κάποιες γυναῖκες ἀνεβαίνουν στό ψαλτήρι, ἑνῶ ὑπάρχουν ψάλτες. Αὐτὸ δέν ἐπιτρέπεται.

Μεντιουμ «ευλογει»

τον αρτι αναγνωρισθεντα απο τον Βαρθολομαιο

σχισματικο «πατριαρχη» Φιλαρετο Ντενισενκο!

ΑΠ’ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΑΤΑΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΜΑΚΡΙΑ

Πατήστε εδω: http://trelogiannis.blogspot.com/2018/10/blog-post_781.html

ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, ΠΟΤΕ;

ΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

«Πειθεσθε τοις ηγουμενοις υμων και υπεικετε» (Ἑβρ. 13,17)

ΘΑ λάβουμε ἀφορμὴ ἀπὸ μία λέξι τοῦ ἀποστόλου ποὺ ἀκούσαμε. Εἶνε ἡ λέξις «ὑπείκετε» (Ἑβρ. 13,17). Δὲν εἶνε κινέζικα. Εἶνε λέξις, ῥῆμα, τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης, ποὺ σήμερα δὲ᾿ διδάσκεται δυστυχῶς στὰ σχολεῖα ὅπως πρῶτα. Προδώσαμε τὴν παρακαταθήκη, γίναμε νεκροθάφτες τῆς γλώσσης μας… Τί θὰ πῇ «ὑπείκετε»; «Ὑπακούετε», «κάντε ὑπακοή».

* * *

Ὑπακοή. Ἡ λέξις αὐτὴ ἀκούγεται περίεργα σήμερα, σ᾿ ἕνα κόσμο ὑπερήφανο, ὅπου κανείς δὲν ἀναγνωρίζει ἄλλον ἀνώτερό του, ἀλλ᾿ ὑψώνει τὸ μπαϊράκι του. Ἔχει σβήσει ἡ λέξις «ὑπακοὴ» ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο.
Πολλὰ είδη ὑπακοῆς ὑπάρχουν. Ἀλλὰ τὸ ἀνώτερο εἶδος εἶνε· Ὑπακούετε στὸ Θεό, τὸν δημιουργό, συντηρητὴ καὶ κυβερνήτη ὅλου τοῦ κόσμου, ὑλικοῦ καὶ πνευματικοῦ.
Πῶς κυβερνᾷ ὁ Θεὸς τὸν ὑλικὸ κόσμο; Μὲ τοὺς φυσικοὺς νόμους. Ὅλα τὰ δημιουργήματα συμμορφώνονται μὲ τὶς ἐπιταγές του… καὶ φωναζουν Ἄνθρωποι, ὑπακούετε κ᾿ ἐσεῖς στὸ Θεό!….
Ἐκεῖ ὅμως ποὺ ἐκδηλώνεται ἡ πιὸ μεγάλη ἀνυπακοὴ καὶ θρασύτης ―σημεῖο τῶν καιρῶν―, εἶνε στοὺς ἱερεῖς, στὸν ἐπίσκοπο, στὸν κλῆρο, ποὺ περιφρονοῦνται καὶ χλευάζονται.
Εἶμαι κ᾿ ἐγὼ τόσα χρόνια ἐπίσκοπος, καὶ ὁμιλῶ. Δὲ᾿ σᾶς λέω δικά μου λόγια· εἶμαι κήρυκας τῶν αἰωνίων ἀληθειῶν τοῦ Χριστοῦ. Τὸ εἶπα ἄλλοτε, τὸ λέγω καὶ τώρα· Ἂν ἔρθῃ μέρα ποὺ δὲν ξέρω τί πάθω καὶ σᾶς διδάξω ἄλλα λόγια, λόγια ποὺ δὲν εἶπε ὁ Χριστὸς καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ πατέρες καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, τότε ἔχετε τὸ δικαίωμα ὄχι μόνο νὰ μὴν ὑπακούσετε ἀλλὰ καὶ νὰ διαλύσετε τὶς καρέκλες καὶ νὰ μὲ κυνηγήσετε μέχρι τὸν Ἁλιάκμονα. Ἐὰν ὅμως σᾶς συμβουλεύω τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας, ὀφείλετε νὰ ὑπακούσετε, ἂν θέλετε νὰ εἶστε Χριστιανοί. Διότι ὁ Χριστὸς εἶπε στοὺς ἀποστόλους· «Σᾶς στέλνω νὰ κηρύξετε τὸ εὐαγγέλιο. Ὅποιος σᾶς περιφρονεῖ, περιφρονεῖ ἐμένα· κι ὅποιος περιφρονεῖ ἐμένα, περιφρονεῖ τὸν οὐράνιο Πατέρα ποὺ μὲ ἔστειλε» (βλ. Λουκ. 10,16). Γι᾿ αὐτὸ θὰ πληρώσουν ἀκριβά, μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο, οἱ ἀνυπάκουοι καὶ αὐθάδεις. Ἐνώπιον ἄλλων στέκονται κλαρῖνο· ἐνώπιον τοῦ κληρικοῦ, ποὺ ὁμιλεῖ ἐν ὀνόματι Κυρίου καὶ ὑποδεικνύει τὰ πρέποντα, ὑψώνουν τὸ σπιθαμιαῖο ἀνάστημά τους καὶ ἐναντιώνονται.

Υπαρχει πνευμα πλανης στoν κoσμο

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 134

Ζοῦμε σ᾿ ἕνα τεράστιο παγκόσμιο ῥεῦμα πλάνης, ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τὰ μικρότερα καὶ φθάνει ἕως τὰ μεγαλύτερα. Θὰ πέσουν, λέει ἐδῶ ὁ ἀπόστολος, στὰ δίχτυα τοῦ ἀντιχρίστου ὄχι ὅλοι, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν καλὴ διάθεσι. Αὐτοὶ ποὺ τεντώνουν τ᾿ αὐτιά τους πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ.
Θυμᾶμαι, ἦταν στὴν Ἀθήνα κάποιος σοβαρὸς ἀλλὰ ὄχι πνευματικὸς ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε μιὰ ὑπόθεσι. Πῆγε σὲ δέκα πνευματικούς. Ὁ πρῶτος τοῦ ἄνοιξε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοῦ εἶπε· Παιδάκι μου, ἔτσι νὰ κάνῃς. Δὲν τοῦ ἄρεσε. Πῆγε σὲ ἄλλον, κ᾿ ἐκεῖνος τοῦ εἶπε τὰ ἴδια. Πῆγε καὶ σὲ τρίτο, καὶ σὲ τέταρτο, καὶ σὲ πέμπτο, καὶ σὲ ἕκτο, καὶ σὲ ἕβδομο, καὶ σὲ ὄγδοο, καὶ σὲ ἔνατο, καὶ τοῦ εἶπαν τὰ ἴδια. Πῆγε καὶ στὸν δέκατο. Κ᾿ ἐκεῖνος τοῦ λέει· Δὲν εἶνε τίποτε αὐτό… Τότε εὐχαριστήθηκε αὐτὸς καὶ εἶπε· Ἆ, ἐσύ εἶσαι καλὸς πνευματικός, ἐσύ μοῦ εἶπες τὴν ἀλήθεια! Εἴδατε; μὲ τὸν τελευταῖο, τὸ «μασκαρᾶ», συμφώνησε, ποὺ εἶχε τὸ πνεῦμα του, καὶ αὐτόν ἄκουσε. Τοὺς ἄλλους ἐννιά, ποὺ ἐξέφραζαν τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, δὲν τοὺς ἄκουσε. Καὶ τώρα κάτω στὴν Ἀθήνα αὐτοί οἱ πνευματικοὶ ἔχουν πέρασι. Ἔ, σοῦ λέει, δὲν εἶνε τίποτε αὐτά, ὅλος ὁ κόσμος τὰ κάνει.
Δὲν εἴδατε τί ἔγινε στὴν Ἀθήνα; Καθηγηταί, ἀνώτεροι ἄνθρωποι, μαζεύτηκαν γιὰ νὰ ἐπισημάνουν τὰ κακὰ τοῦ σέξ. Καὶ μαζεύτηκαν στὴ διάλεξι χιλιάδες νέοι, καὶ φώναζαν καὶ ὠρύοντο· Κάτω ἡ παρθενία, ζήτω ὁ αὐνανισμὸς καὶ ἡ μαλακία… Φρικτὴ εἶνε ἡ κατάστασι. Πνεῦμα πλάνης ἐξαπλώνεται μὲ καταπληκτικὸ ῥυθμό. Δὲν εἶνε τίποτε, σοῦ λέει, ἡ μοιχεία· δὲν εἶνε τίποτε ἡ πορνεία· δὲν εἶνε κακὰ πράγματα αὐτά. Τί κάθεσαι καὶ μοῦ λὲς ἐσύ;…
Τὸ προφήτευσε αὐτὸ ἡ ἁγία Γραφή. Ἔλεγε, ὅτι θὰ ἔρθῃ ἡμέρα, ποὺ οἱ ἄνθρωποι, ἐνῷ θὰ πορνεύωνται καὶ θὰ κάνουν τὰ αἴσχη, θὰ τὸ θεωροῦν κάτι ἀθῷο, σὰν νὰ πίνουν ἕνα ποτήρι νερό, ἕνα γλυκὸ πιοτό («ἐβδελυγμένος καὶ ἀκάθαρτος ἀνήρ, πίνων ἀδικίας ἴσα ποτῷ» Ἰὼβ 15,16). Αὐτὸ εἶνε τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ποὺ θὰ ἔχῃ τεραστία διάδοσι. Καὶ αὐτὰ μὲν θὰ συμβαίνουν στὸν κόσμο, ποὺ θὰ πέφτῃ στὰ δίχτυα ποὺ ἁπλώνει ἡ ἁμαρτία.

ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΝ

Του π. Αθανασίου Μυτηλιναίου

——————–

—————————

ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΘΑ ΤΑ ΒΡΗΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=21617

• 

  Σας συγχαίρω για την παράθεση της μνημειώδους εγκυκλίου του μακαριστού π. Αυγουστίνου Καντιώτη αναφορικά με την ενδυμασία των γυναικών. Ο π.Αυγουστίνος δε μασούσε τα λόγια του για να φανεί αρεστός στο ψευτοπροοδευτικό κατεστημένο που λυμαίνεται τη δημόσια ζωή αλλά κήρυττε ανόθευτη την ευαγγελική και αγιοπατερική αλήθεια έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Αψηφούσε τις ειρωνείες και τα σκώμματα των κοσμικών ανθρώπων και πρόβαλλε προς μίμηση ατόφιο το θέλημα του Θεού.Δυστυχώς στις μέρες μας οι ταγοί της Εκκλησίας μας αμιλλώνται αλλήλους σε ψευτοπροοδευτισμό και ανθρωπαρέσκεια όπως π.χ. μητροπολίτης της Πελοποννήσου που χρηματοδότησε με χρήματα της μητρόπολης σχολική εκδρομή στο εξωτερικό. Και να ήταν μόνο αυτό.Ποιος τολμά σήμερα να παρατηρήσει τα θρασύτατα γύναια για την αισχρότατη και χυδαία ενδυμασία τους ακόμη και μέσα στους ιερούς ναούς όπου τελεσιουργούνται μυστήρια; ΄Τρέμουν οι ποιμένες μας τις ειρωνείες και την απαξίωση των διεφθαρμένων συνανθρώπων μας και ποιούν την νήσσαν. Δειλοί και ανθρωπάρεσκοι. Ευτυχώς υπάρχουν και σήμερα κορίτσια με αξιοπρέπεια και πνευματικότητα που απορρίπτουν το δαιμονικό παντελόνι και την αισχρή μίνι φούστα και ομολογούν την πίστη τους στο Χριστό. Ναι, περί ομολογίας πρόκειται εν μέσω γενεάς μοιχαλίδος και διεστραμμένης. Και δυστυχώς σε κάποιες ενορίες που ποδηγετούνται από κοσμικόφρονες κληρικούς αμνηστεύονται τα πάντα εξ αιτίας του ψευτοπροοδευτικού κόμπλεξ. Ας δοξάσουμε το Θεό γιατί το συντηρητικό πνεύμα του π. Αυγουστίνου αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή πολλών κοριτσιών στη σημερινή ελεεινή εποχή.
                                                                                                      ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΡΛ΄ (130)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ
Εν Φλωρίνη τη 1η Μαρτίου 1971
ΠΡΩΤ. 536 ΑΡΙΘΜ. {ΔΙΕΚΠ. 369

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΑΝΔΡΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

Π Ρ Ο Σ

Τον ευσεβή κλήρον και λαόν της καθ’ ημάς Ι. Μητροπόλεως

Τελευταιο απόσπασμα της ἐγκυκλιου

«……..Ορθώς ελέχθη, εξ αφορμής της εξάλλου εμφανίσεως της σημερινής νεότητος, ότι τα μακριά μαλλιά των νέων είνε έκφρασις του αναρχικού πνεύματος, το οποίον πνέει μεταπολεμικώς εις όλον τον κόσμον. Και δεν είνε μόνον τα μακριά μαλλιά, περί των οποίων τόσο θόρυβος εγένετο εις τας καθημερινάς εφημερίδας. Είνε και άλλαι εμφανίσεις και εκδηλώσεις. Μία εξ αυτών είνε και ο τρόπος, με τον οποίον σήμερον ενδύονται γυναίκες και άνδρες. Είνε τα στενά και «καμπάνες» πανταλόνια, είνε τα μίνι και τα σούπερ μίνι, είνε τα μάξι φορέματα, δια των οποίων οι άνδρες και αι γυναίκες νομίζουν, ότι προσελκύουν την προσοχήν του κόσμου και κατορθώνουν να θεωρούνται σύγχρονοι και όχι καθυστερημένοι άνθρωποι. Αδιαφορούν δε εάν, με τον άσεμνον και αλλόκοτον τρόπον αυτόν της εμφανίσεως των, που εκθέτει επί το ζωηρότερον και πονηρότερον τας σάρκας των, όχι μόνον τραυματίζουν το καλαισθητικόν αίσθημα και προκαλούν απαρέσκειαν και αηδίαν εις όσους έχουν ιδέαν τινά της αρμονίας και του κάλλους, αλλά και το κυριώτερον, τραυματίζουν το αίσθημα της αιδούς, η οποία είνε απαραίτητον στοιχείον της ηθικής και αξιοπρεπείας του ανθρώπου, εξάπτουν και διεγείρουν την φλόγα του σεξουαλικού πάθους εις αφάνταστον και αφόρητον βαθμόν, δια να μη μείνη εις την εποχήν μας νέος αμόλυντος.

Η δε διέγερσις του σεξουαλικού πάθους είνε δυστυχώς ο βαθύτερος σκοπός, εις τον οποίον αποβλέπουν οι εφευρέται της ασέμνου εμφανίσεως γυναικών και ανδρών, ως βεβαιώνουν όχι «φανατικοί» ιερείς και αρχιερείς, αλλά ψυχολόγοι, παιδαγωγοί και κοινωνιολόγοι του συγχρόνου κόσμου. Είνε εν εκ των πλέον καταπληκτικών σημείων των καιρών, πως μερικοί διεφθαρμένοι τύποι των Παρισίων, του Λονδίνου και του Χόλλυγουντ, επινοούντες και σερβίροντες τα πλέον αλλόκοτα και εξωφρενικά σχήματα, κατορθώνουν να συμπαρασύρουν ολόκληρον σχεδόν την ανθρωπότητα, ως να μεταπίπτη αποτόμως η ανθρωπότης εις παραφροσύνην και να μεταβάλλεται εις αγέλην, ως η αγέλη εκείνη των χοίρων των Γαδαρηνών, η οποία, καταληφθείσα υπό των δαιμονίων, ώρμησεν αμέσως κατά του κρημνού εις την λίμνην και επνίγη. Η μόδα έγινεν η δαιμονική θεότης της εποχής μας. Αυτής της θεότητος τας επιταγάς δέχεται και εκτελεί άνευ συζητήσεως και με απόλυτον ακρίβειαν η μωρανθείσα ανθρωπότης. Ενώ δια τας εντολάς του Θεού, τας κατά πάντα λογικάς και αποβλεπούσας εις την σωτηρίαν της, όχι μόνον την πνευματικήν, αλλά και την υλικήν, η μωρανθείσα ανθρωπότης μύριας προβάλλει αντιρρήσεις, και συνεχώς ευρίσκει τρόπους δια να καταπατή τας εντολάς, και να δικαιολογή και να επαινή τας παραβάσεις, και ν’ απειλή και να τρομοκρατή τους διαμαρτυρομένους. Οι διεφθαρμένοι και έξαλλοι αυτοί τύποι, οι θέλοντες την διάλυσιν της χριστιανικής ηθικής και ευπρεπείας, ομοιάζουν με τους ελεεινούς εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι εξέδυσαν τον Χριστόν, τον ενέπαιξαν και γυμνόν τον εσταύρωσαν. Γυμνώνουν και αυτοί εκ νέου τον Χριστόν, τον εξευτελίζουν και τον σταυρώνουν.

Μία νέα εξωφρενικότης ως προς την ενδυμασίαν ενεφανίσθη τελευταίως εις τον τόπον μας. Νέαι, κατ’ απομίμησιν γυναικών των διεφθαρμένων κέντρων της Δύσεως, απέβαλον την γυναικείαν ενδυμασίαν – τα λείψανα της γυναικείας στολής- και ενεδύθησαν ανδρικήν ενδυμασίαν. Εφόρεσαν και αυταί πανταλόνια. Και έτσι εμφανίζονται εις τους δρόμους, και εις τας κοσμικάς συγκεντρώσεις. Τολμούν δε να εισέρχωνται και εντός των ιερών ναών.

Αλλά θα πῆ κάποιος· Είνε αμαρτία να ενδύεται η γυναίκα ανδρικά; Μάλιστα, κύριοι. Είνε αμαρτία. Διότι είνε παράβασις σαφούς διατάξεως του ηθικού νόμου. Εάν έχετε Αγίαν Γραφήν, ανοίξατε την και εις εν εκ των βιβλίων της, το Δευτερονόμιον, κεφ. κβ΄ στιχ. 5, θα ίδητε τι επιτάσσει ο Θεός (αν βεβαίως πιστεύετε εις τον Θεόν). Ιδού τι λέγει ο Θεός· Read more »

Φτανει να κανουμε μονο προσευχη για να ερθη γαληνη στην Eκκλησια

ή πρεπει να κανη και κατι περισσοτερο ο λαος;

Ἀπαντήσεις σε ἀπορίες ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, σὲ στελέχη τῶν κατασκηνώσεων του, στὴν Πρώτη Φλωρίνης, στὶς 4-8-1994, ἕνα χρόνο μετὰ ἀρχίσουν τὶς πιέσεις, για νὰ ὑποβάλλει τὴν παραίτησή του καὶ νὰ γίνη μητροπολίτης ὁ π. Θεόκλητος!

ΕΡΩΤΗΣΗ: «Φτάνει να κάνουμε μόνο προσευχή για να έρθη γαλήνη στην Eκκλησία ή πρέπει να κάνει και κάτι ἄλλο ο λαός»;
ἈΠΑΝΤΗΣΗ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ: «Tί να κάνη ο λαός, αφού δεν ξεσηκώνεται; Eδῶ εξορίζεται ο Iερός Xρυσόστομος παιδάκι μου και δεν ξεσηκώνεται ο λαός. Πέθανε στην εξορία λέγοντας, το δόξα τῷ Θεῷ πάντων ένεκεν.
Πνίγεται η φωνή του λαοῦ, γιατί έχουν δύναμη αὐτοί. Έχουν την εξουσία και τα όπλα. H πολιτεία είναι μαζί τους.
Ἡ ἱστορία επαναλαμβάνεται. Tό εἶπε ο Xριστός, ή εμέ εδίωξαν και υμᾶς διώξουσι. Aὐτός είναι ο κλῆρος τῶν χριστιανῶν, γιατί έχουμε Mάρτυρα ἐμεῖς.
Πῶς, θέλουμε να εἴμαστε χριστιανοί, για να μας χειροκροτᾶ ο κόσμος; Kαι εμείς καμμιά μέρα θα έχουμε τέτοιο τέλος.
Tέτοιο τέλος θα ἔχουμε, τα βλέπω όλα τα σημεῖα μπροστά μου. Δεν είναι αυτή κατάστασι.
Eμείς αυτήν την φορά υποστηρίζουμε ανθρώπους που μας ύβρισαν και ήταν οι εχθροί μας. Mόνο ο Iερώνυμος τις τελευταῖες ημέρες της ζωῆς του, μέ πῆρε στο τηλέφωνο και μοῦ είπε: Φεύγω, πεθαίνω και δεν ἦρθες να μέ δῆς;

Read more »

Ἀπὸ τὸν π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη Μητροπολίτη Φλωρίνης, ἀφιερωμένο στον λόγο του Ἐλευθερουπόλεως προς τὸν Μητροπολίτη Καλαμαριᾶς Ιουστῖνο Μπαρδάκα, που «ἀπο μικρός εἶχε ἀγάπη στὰ εκκλησιαστικὰ αξιώματα». Τώρα ἔχει ἕνα ἀκόμη σκαλοπάτι, νὰ γίνη ἀρχιεπισκοπικός. Γέρος εἶναι ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος. Ἄντε, καὶ μὲ τὸ καλό!!!

ME ΚΑΛΟΥΝ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΜΙΤΡΟΜΑΝΙΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ

  ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΩΣ ΡΩΤΑ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ: Ποιά είναι η γνώμη σας για το εκκλησιαστικό θέμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Παλιόπαιδα από την νεότητά τους, που δεν εἶχαν οὔτε Θεό, οὔτε τίποτε, εἶδαν την μίτρα, εἶδαν την μπαστούνα, εἶδαν τα μεγαλεῖα καὶ ἤθελαν να γίνουν δεσποτάδες. Πάσχουν από μιτρομανία μέ γιώτα και μέ ήττα. Aυτή εἶναι η ιστορία.
Oι περισσότεροι από αυτούς δεν πιστεύουν τίποτε.
Tότε στην περίοδο του Iερωνύμου εξελέγησαν δέκα, που δεν παρακαλέσαν κανέναν. Eἶχαν αδελφότητα αυτοί και ἔκαναν μιά καλή εκλογή. Tώρα ο Σεραφείμ μεταχειρίζεται υβριολόγιο που ούτε οι χαμάληδες του Πειραιῶς δεν έχουν, αλλά μή ασχολεῖστε μέ αυτούς».
ΕΡΩΤΗΣΗ: «Eμεῖς πάτερ πῶς μποροῦμε να ασφαλίσουμε τον ἑαυτό μας από την αγανάκτηση αυτῶν των επισκόπων, που τόσο ταλαιπωροῦν την Ἐκκλησία, γιατί αγανακτῶντας και ιεροκατηγοροῦμε».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Πρέπει να ἔχουμε το ἔνστικτο τοῦ δικαίου καὶ νὰ τὸ αἰσθανόμεθα αὐτό· «Mακάριοι οι πεινῶντες και διψῶντες την δικαιοσύνη», λέει ο Xριστός.
Όταν ήταν αρχιεπίσκοπος ο Iερώνυμος, μερικοί από τους επισκόπους που έκοψε ο Σεραφείμ ήταν εχθροί μου. Eγώ πολέμησα τον Iερώνυμο, παρ’ όλο που τον αγαποῦσα. Tον ήλεγξα δριμύτατα, για ένα βιβλίο ξένου συγραφέως, που έλεγε για την ῾Yπεραγία Θεοτόκο, ότι ο Iωσήφ μέ την Mαρία εἶχαν ἔρωτα. Tό έβγαλε ο εκδοτικός οίκος, «Δαμασκός» και το μετεφράσαν, μέ την ευλογία του Iερωνύμου και άλλων. Tον ήλεγξα τότε εγώ στην Σύνοδο, και έγινε μεγάλη φασαρία. Ένας απ’ αυτούς μου εἶπε, ότι υπάρχει μία κενή θέση στο ψυχιατρεῖο και εννοοῦσε ότι έπρεπε να την καταλάβω εγώ, ο Φλωρίνης. O άλλος είπε, ότι θέλω να λύσω το πρόβλημα μέ τις γροθιές. O άλλος είπε να μέ κάνη ανακρίσεις. Aλλά βλέπω το δίκαιο. Bλέπω ότι αδίκως καταδικάσθηκαν, ἄνευ δίκης καὶ ἀπολογίας, ὅπως ο Iερός Xρυσόστομος και γι’ αυτό μαχόμεθα».
Σὲ ἄλλη ἐρώτηση σχετική μέ τους διωχθέντας ἐπισκόπους από τον Aρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ο πατήρ Aυγουστῖνος εἶπε:
Ὄχι παιδί μου, Aριστείνδη ὑπῆρχε ανέκαθεν. Tον καιρό που έγινε το έθνος, είχαν Aριστείνδη Σύνοδο, υπό τριῶν επισκόπων. Τώρα ἐμεῖς επιδιώκουμε η εκλογή να γίνεται μέ τον καλύτερο τρόπο, που είναι ψήφου κλήρου και λαοῦ, αλλά αυτό είναι πολύ μακριά ακόμη.
Κάνουμε μεγάλο ἀγῶνα για να λαμβάνη μέρος και ο πιστός λαός, όπως είπε ο Tρεμπέλας, όπως είπε ο Kαρμίρης, όπως είπε ο Aνδρούτσιος Ὁ πιστὸς λαός καὶ οι εφημέριοι να εκλέγουν.
Nά εδώ στην περιφέρειά μου είναι δέκα αρχιμανδρῖτες, οι οποίοι δουλέψαν άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, εγώ δεν μπορῶ να ορίσω κανέναν. Nά ψηφίση ο λαός. Tώρα θα γίνη ένας, που δεν θα αφήση τίποτε όρθιο. Αὐτοί είναι κύνες εναιοί, που δεν φωνάζουν.

Kάτω στην Aθήνα μαζεύτηκαν όλοι οι αρχιμανδρίτες, που είναι σκύλοι ενεοί. Σκυλιά που δεν γαυγίζουν. Tό λέει ο Hσαΐας ο Προφήτης. Kαι τώρα μέ καλούν σε απολογία, γιατί τους είπα κοπρόσκυλα.
Δέν κάνουν αυτοί τίποτε απολύτως, οὔτε διδάσκουν οὔτε κάνουν κατηχητικό, οὔτε τίποτε. Kοιτᾶνε πότε να πεθάνη κανένας δεσπότης για να δώσουν μάχη ομηρική και να καταλάβουν την επισκοπή του. Tώρα μέ καλοῦν σε απολογία, γιατί τους είπα κοπρόσκυλα».(Kατασκήνωση 4-8-1994).

   Tους 12 Mητροπολίτας τους κόψαν χωρίς δίκη, χωρίς ἀπολογία, χωρίς τίποτε. Έτσι, γιατί το ήθελε ο Σεραφείμ. Kαι εγώ θα είχα κοπή, αλλά ακολούθησε η καταστροφή της Kύπρου. Άλλαξε το πολίτευμα εκεῖνο και παρέμεινα. (Kατασκ. 19-8-1993)

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΙΝΑΙ

ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Mικρό ἀπόσπασμα ἀπὸ περιοδ. «Κιβωτός», τ. 17-18/Μάϊος 1953 του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὁ Θεὸς λοιπόν, ὁ ὕψιστος καὶ παντογνώστης, ὁ ὁρίζων χρόνους καὶ καιρούς, Αὐτὸς μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀπείρων πρὸς τὸν ἄνθρωπον εὐεργεσιῶν ἠθέλησε νʼ ἀποκαλύψη εἰς τὸν ἠγαπημένον μαθητὴν τοῦ Υἱοῦ Του, τὸν Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην, τὰ μέλλοντα συμβαίνειν. Ἡ ἀποκάλυψις αὕτη εἶνε εὐεργεσία. Διότι σκοπὸς αὐτῆς δὲν εἶνε ἡ ἱκανοποίησις τῆς περιεργείας τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ματαίως ἀνιχνεύοντος τὸ μέλλον, ἀλλʼ εἶνε ἡ ἐνίσχυσις τῶν ἐν παντὶ καιρῶ καὶ τόπω ἀγωνιζομένων χριστιανῶν ἐν τῆ πίστει, ὅτι παρʼ ὅλα τὰ λάθη, τὰς πλάνας, τὰ ἁμαρτήματα, τὰς προσωρινὰς ἥττας τῆς χριστιανικῆς παρατάξεως καὶ τὰς νίκας τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τὸ τέρμα τοῦ μεγαλειώδους ἀγῶνος μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, πίστεως καὶ ἀπιστίας, ἀγῶνος ποὺ θὰ συγκλονίση τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ καταχθόνια, τὸ τέρμα, λέγομεν, τοῦ ἀγῶνα θὰ εἶνε ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου τῆς Ἀποκαλύψεως.

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Απόσπασμα γραπτοῦ κηρύγματος τῆς Κατοχῆς +Η ΑΛΗΘΕΙΑ+, ἀρ. φυλ. 1, 12 Μαρτίου 1944

+Η ΑΛΗΘΕΙΑ+

Η ανθρώπινη ψυχή διψά την αλήθεια. Είναι έμφυτος η δίψα αυτή, βαθειά ριζωμένη μέσα μας. Είναι τόσον βαθειά, ώστε ο άνθρωπος ζητών και ερευνών να εύρη την αλήθεια παραμερίζει άλλας φυσικάς, επιτακτικάς ανάγκας που έχει το σώμα. Λησμονεί την τροφή, τον ύπνο, την ανάπαυσι και άϋπνος πιέζει τον εαυτόν του, εντείνει τὶς διανοητικὲς του δυνάμεις, αγωνίζεται να πλησιάσει να κατακτήσει την αλήθεια. Και όταν την βρει ή νομίσει ότι την βρῆκε, ώ! τότε ποίος μπορεί να περιγράψει την χαράν του; Σαν άλλος Αρχιμήδης γεμάτος χαρά είναι έτοιμος και αυτός να φωνάξει: Εύρον! Εύρον!
Αλλά η αλήθεια, όπως λέγει αρχαίον λόγιον, είναι δυσθήρατος, δηλαδή δύσκολα ανακαλύπτεται και συλλαμβάνεται. Η φωλεά της είναι κτισμένη εις το πανύψηλον της αρετής Όρος. Ποῖος δύναται να αναβεί; Εμπόδια φράσσουν την άνοδο, πυκνή ομίχλη σκεπάζει πολλάκις τας υπωρείας του Όρους, αυτοχειροτόνητοι οδηγοί παραπλανούν τους ερευνητάς. Τα μονοπάτια είναι πολλά και η μυστική οδός που οδηγεί εις την κορυφή της αληθείας είναι κρυμμένη από τους πολλούς. Γι’ αυτό ο άνθρωπος μόνος του ερευνών να λύσει τα ύψιστα προβλήματα περί Θεού, περί ανθρώπου, περί άλλης ζωής πέραν του τάφου, περιέπεσε και περιπίπτει εις λαβύρινθο αλληλοσυγκρουομένων γνωμών, θεωριών και υποθέσεων, ώστε ο μελετών την ιστορία της φιλοσοφίας αναγκάζεται πολλάκις να συμφωνήσει με την γνώμην εκείνου του σοφού, ὁ οποῖος είπεν ότι η ιστορία της φιλοσοφίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ιστορία των πλανών του ανθρωπίνου πνεύματος. Και εάν ακόμη παραδεχθοῦμεν ότι από την κοπώδη αυτή έρευνα βρίσκει ο άνθρωπος κάτι – τι, το κάτι αυτό το μεγαλοποιεί τόσον πολύ, ώστε ενώ, όπως λέγει ο Νεύτων, αυτό που βρῆκε είναι ένα κογχύλι αλιευμένο από τον αχανή της αληθείας ωκεανό, ο υπερήφανος άνθρωπος το θεωρεί ότι είναι ολόκληρος αλήθεια, που θα σαρώσει όλα τα ψεύδη. Αλλά δεν περνά πολύς χρόνος και νέα θεωρία υποστηριζομένη από άλλους έρχεται να ενταφιάσει την προηγουμένη, ίνα και αυτή η νέα μετ’ ολίγον γίνει παλαιά και αφού λάμψει ως προσωρινόν μετέωρον εις τον ορίζοντα των ιδεών, ενταφιασθεί αδόξως κάτω από τα ερείπια των ανθρωπίνων θεωριών, οι δε οπαδοί της Ύλης και Πυρρωνικής φιλοσοφίας που αμφιβάλλουν εάν υπάρχει αλήθεια, εάν είναι δυνατόν να ευρεθεί η αλήθεια θα είναι έτοιμοι με το στόμα ενός Ποντίου Πιλάτου να κινήσουν χλευαστικώς την κεφαλήν των και να επαναλάβουν την ερώτησιν: «Τι εστίν αλήθεια;»
Τι εστίν αλήθεια; Εις το ερώτημα αυτό της ανθρωπότητος ήλθε ν’ απαντήσει ο Ιησούς Χριστός.

Read more »