Φτανει να κανουμε μονο προσευχη για να ερθη γαληνη στην Eκκλησια

ή πρεπει να κανη και κατι περισσοτερο ο λαος;

Ἀπαντήσεις σε ἀπορίες ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, σὲ στελέχη τῶν κατασκηνώσεων του, στὴν Πρώτη Φλωρίνης, στὶς 4-8-1994, ἕνα χρόνο μετὰ ἀρχίσουν τὶς πιέσεις, για νὰ ὑποβάλλει τὴν παραίτησή του καὶ νὰ γίνη μητροπολίτης ὁ π. Θεόκλητος!

ΕΡΩΤΗΣΗ: «Φτάνει να κάνουμε μόνο προσευχή για να έρθη γαλήνη στην Eκκλησία ή πρέπει να κάνει και κάτι ἄλλο ο λαός»;
ἈΠΑΝΤΗΣΗ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ: «Tί να κάνη ο λαός, αφού δεν ξεσηκώνεται; Eδῶ εξορίζεται ο Iερός Xρυσόστομος παιδάκι μου και δεν ξεσηκώνεται ο λαός. Πέθανε στην εξορία λέγοντας, το δόξα τῷ Θεῷ πάντων ένεκεν.
Πνίγεται η φωνή του λαοῦ, γιατί έχουν δύναμη αὐτοί. Έχουν την εξουσία και τα όπλα. H πολιτεία είναι μαζί τους.
Ἡ ἱστορία επαναλαμβάνεται. Tό εἶπε ο Xριστός, ή εμέ εδίωξαν και υμᾶς διώξουσι. Aὐτός είναι ο κλῆρος τῶν χριστιανῶν, γιατί έχουμε Mάρτυρα ἐμεῖς.
Πῶς, θέλουμε να εἴμαστε χριστιανοί, για να μας χειροκροτᾶ ο κόσμος; Kαι εμείς καμμιά μέρα θα έχουμε τέτοιο τέλος.
Tέτοιο τέλος θα ἔχουμε, τα βλέπω όλα τα σημεῖα μπροστά μου. Δεν είναι αυτή κατάστασι.
Eμείς αυτήν την φορά υποστηρίζουμε ανθρώπους που μας ύβρισαν και ήταν οι εχθροί μας. Mόνο ο Iερώνυμος τις τελευταῖες ημέρες της ζωῆς του, μέ πῆρε στο τηλέφωνο και μοῦ είπε: Φεύγω, πεθαίνω και δεν ἦρθες να μέ δῆς;

Read more »

Ἀπὸ τὸν π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη Μητροπολίτη Φλωρίνης, ἀφιερωμένο στον λόγο του Ἐλευθερουπόλεως προς τὸν Μητροπολίτη Καλαμαριᾶς Ιουστῖνο Μπαρδάκα, που «ἀπο μικρός εἶχε ἀγάπη στὰ εκκλησιαστικὰ αξιώματα». Τώρα ἔχει ἕνα ἀκόμη σκαλοπάτι, νὰ γίνη ἀρχιεπισκοπικός. Γέρος εἶναι ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος. Ἄντε, καὶ μὲ τὸ καλό!!!

ME ΚΑΛΟΥΝ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΠΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΜΙΤΡΟΜΑΝΙΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ

  ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΩΣ ΡΩΤΑ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ: Ποιά είναι η γνώμη σας για το εκκλησιαστικό θέμα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Παλιόπαιδα από την νεότητά τους, που δεν εἶχαν οὔτε Θεό, οὔτε τίποτε, εἶδαν την μίτρα, εἶδαν την μπαστούνα, εἶδαν τα μεγαλεῖα καὶ ἤθελαν να γίνουν δεσποτάδες. Πάσχουν από μιτρομανία μέ γιώτα και μέ ήττα. Aυτή εἶναι η ιστορία.
Oι περισσότεροι από αυτούς δεν πιστεύουν τίποτε.
Tότε στην περίοδο του Iερωνύμου εξελέγησαν δέκα, που δεν παρακαλέσαν κανέναν. Eἶχαν αδελφότητα αυτοί και ἔκαναν μιά καλή εκλογή. Tώρα ο Σεραφείμ μεταχειρίζεται υβριολόγιο που ούτε οι χαμάληδες του Πειραιῶς δεν έχουν, αλλά μή ασχολεῖστε μέ αυτούς».
ΕΡΩΤΗΣΗ: «Eμεῖς πάτερ πῶς μποροῦμε να ασφαλίσουμε τον ἑαυτό μας από την αγανάκτηση αυτῶν των επισκόπων, που τόσο ταλαιπωροῦν την Ἐκκλησία, γιατί αγανακτῶντας και ιεροκατηγοροῦμε».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Πρέπει να ἔχουμε το ἔνστικτο τοῦ δικαίου καὶ νὰ τὸ αἰσθανόμεθα αὐτό· «Mακάριοι οι πεινῶντες και διψῶντες την δικαιοσύνη», λέει ο Xριστός.
Όταν ήταν αρχιεπίσκοπος ο Iερώνυμος, μερικοί από τους επισκόπους που έκοψε ο Σεραφείμ ήταν εχθροί μου. Eγώ πολέμησα τον Iερώνυμο, παρ’ όλο που τον αγαποῦσα. Tον ήλεγξα δριμύτατα, για ένα βιβλίο ξένου συγραφέως, που έλεγε για την ῾Yπεραγία Θεοτόκο, ότι ο Iωσήφ μέ την Mαρία εἶχαν ἔρωτα. Tό έβγαλε ο εκδοτικός οίκος, «Δαμασκός» και το μετεφράσαν, μέ την ευλογία του Iερωνύμου και άλλων. Tον ήλεγξα τότε εγώ στην Σύνοδο, και έγινε μεγάλη φασαρία. Ένας απ’ αυτούς μου εἶπε, ότι υπάρχει μία κενή θέση στο ψυχιατρεῖο και εννοοῦσε ότι έπρεπε να την καταλάβω εγώ, ο Φλωρίνης. O άλλος είπε, ότι θέλω να λύσω το πρόβλημα μέ τις γροθιές. O άλλος είπε να μέ κάνη ανακρίσεις. Aλλά βλέπω το δίκαιο. Bλέπω ότι αδίκως καταδικάσθηκαν, ἄνευ δίκης καὶ ἀπολογίας, ὅπως ο Iερός Xρυσόστομος και γι’ αυτό μαχόμεθα».
Σὲ ἄλλη ἐρώτηση σχετική μέ τους διωχθέντας ἐπισκόπους από τον Aρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, ο πατήρ Aυγουστῖνος εἶπε:
Ὄχι παιδί μου, Aριστείνδη ὑπῆρχε ανέκαθεν. Tον καιρό που έγινε το έθνος, είχαν Aριστείνδη Σύνοδο, υπό τριῶν επισκόπων. Τώρα ἐμεῖς επιδιώκουμε η εκλογή να γίνεται μέ τον καλύτερο τρόπο, που είναι ψήφου κλήρου και λαοῦ, αλλά αυτό είναι πολύ μακριά ακόμη.
Κάνουμε μεγάλο ἀγῶνα για να λαμβάνη μέρος και ο πιστός λαός, όπως είπε ο Tρεμπέλας, όπως είπε ο Kαρμίρης, όπως είπε ο Aνδρούτσιος Ὁ πιστὸς λαός καὶ οι εφημέριοι να εκλέγουν.
Nά εδώ στην περιφέρειά μου είναι δέκα αρχιμανδρῖτες, οι οποίοι δουλέψαν άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, εγώ δεν μπορῶ να ορίσω κανέναν. Nά ψηφίση ο λαός. Tώρα θα γίνη ένας, που δεν θα αφήση τίποτε όρθιο. Αὐτοί είναι κύνες εναιοί, που δεν φωνάζουν.

Kάτω στην Aθήνα μαζεύτηκαν όλοι οι αρχιμανδρίτες, που είναι σκύλοι ενεοί. Σκυλιά που δεν γαυγίζουν. Tό λέει ο Hσαΐας ο Προφήτης. Kαι τώρα μέ καλούν σε απολογία, γιατί τους είπα κοπρόσκυλα.
Δέν κάνουν αυτοί τίποτε απολύτως, οὔτε διδάσκουν οὔτε κάνουν κατηχητικό, οὔτε τίποτε. Kοιτᾶνε πότε να πεθάνη κανένας δεσπότης για να δώσουν μάχη ομηρική και να καταλάβουν την επισκοπή του. Tώρα μέ καλοῦν σε απολογία, γιατί τους είπα κοπρόσκυλα».(Kατασκήνωση 4-8-1994).

   Tους 12 Mητροπολίτας τους κόψαν χωρίς δίκη, χωρίς ἀπολογία, χωρίς τίποτε. Έτσι, γιατί το ήθελε ο Σεραφείμ. Kαι εγώ θα είχα κοπή, αλλά ακολούθησε η καταστροφή της Kύπρου. Άλλαξε το πολίτευμα εκεῖνο και παρέμεινα. (Kατασκ. 19-8-1993)

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΙΝΑΙ

ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Mικρό ἀπόσπασμα ἀπὸ περιοδ. «Κιβωτός», τ. 17-18/Μάϊος 1953 του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὁ Θεὸς λοιπόν, ὁ ὕψιστος καὶ παντογνώστης, ὁ ὁρίζων χρόνους καὶ καιρούς, Αὐτὸς μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀπείρων πρὸς τὸν ἄνθρωπον εὐεργεσιῶν ἠθέλησε νʼ ἀποκαλύψη εἰς τὸν ἠγαπημένον μαθητὴν τοῦ Υἱοῦ Του, τὸν Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην, τὰ μέλλοντα συμβαίνειν. Ἡ ἀποκάλυψις αὕτη εἶνε εὐεργεσία. Διότι σκοπὸς αὐτῆς δὲν εἶνε ἡ ἱκανοποίησις τῆς περιεργείας τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ματαίως ἀνιχνεύοντος τὸ μέλλον, ἀλλʼ εἶνε ἡ ἐνίσχυσις τῶν ἐν παντὶ καιρῶ καὶ τόπω ἀγωνιζομένων χριστιανῶν ἐν τῆ πίστει, ὅτι παρʼ ὅλα τὰ λάθη, τὰς πλάνας, τὰ ἁμαρτήματα, τὰς προσωρινὰς ἥττας τῆς χριστιανικῆς παρατάξεως καὶ τὰς νίκας τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τὸ τέρμα τοῦ μεγαλειώδους ἀγῶνος μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, πίστεως καὶ ἀπιστίας, ἀγῶνος ποὺ θὰ συγκλονίση τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ καταχθόνια, τὸ τέρμα, λέγομεν, τοῦ ἀγῶνα θὰ εἶνε ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου τῆς Ἀποκαλύψεως.

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Απόσπασμα γραπτοῦ κηρύγματος τῆς Κατοχῆς +Η ΑΛΗΘΕΙΑ+, ἀρ. φυλ. 1, 12 Μαρτίου 1944

+Η ΑΛΗΘΕΙΑ+

Η ανθρώπινη ψυχή διψά την αλήθεια. Είναι έμφυτος η δίψα αυτή, βαθειά ριζωμένη μέσα μας. Είναι τόσον βαθειά, ώστε ο άνθρωπος ζητών και ερευνών να εύρη την αλήθεια παραμερίζει άλλας φυσικάς, επιτακτικάς ανάγκας που έχει το σώμα. Λησμονεί την τροφή, τον ύπνο, την ανάπαυσι και άϋπνος πιέζει τον εαυτόν του, εντείνει τὶς διανοητικὲς του δυνάμεις, αγωνίζεται να πλησιάσει να κατακτήσει την αλήθεια. Και όταν την βρει ή νομίσει ότι την βρῆκε, ώ! τότε ποίος μπορεί να περιγράψει την χαράν του; Σαν άλλος Αρχιμήδης γεμάτος χαρά είναι έτοιμος και αυτός να φωνάξει: Εύρον! Εύρον!
Αλλά η αλήθεια, όπως λέγει αρχαίον λόγιον, είναι δυσθήρατος, δηλαδή δύσκολα ανακαλύπτεται και συλλαμβάνεται. Η φωλεά της είναι κτισμένη εις το πανύψηλον της αρετής Όρος. Ποῖος δύναται να αναβεί; Εμπόδια φράσσουν την άνοδο, πυκνή ομίχλη σκεπάζει πολλάκις τας υπωρείας του Όρους, αυτοχειροτόνητοι οδηγοί παραπλανούν τους ερευνητάς. Τα μονοπάτια είναι πολλά και η μυστική οδός που οδηγεί εις την κορυφή της αληθείας είναι κρυμμένη από τους πολλούς. Γι’ αυτό ο άνθρωπος μόνος του ερευνών να λύσει τα ύψιστα προβλήματα περί Θεού, περί ανθρώπου, περί άλλης ζωής πέραν του τάφου, περιέπεσε και περιπίπτει εις λαβύρινθο αλληλοσυγκρουομένων γνωμών, θεωριών και υποθέσεων, ώστε ο μελετών την ιστορία της φιλοσοφίας αναγκάζεται πολλάκις να συμφωνήσει με την γνώμην εκείνου του σοφού, ὁ οποῖος είπεν ότι η ιστορία της φιλοσοφίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ιστορία των πλανών του ανθρωπίνου πνεύματος. Και εάν ακόμη παραδεχθοῦμεν ότι από την κοπώδη αυτή έρευνα βρίσκει ο άνθρωπος κάτι – τι, το κάτι αυτό το μεγαλοποιεί τόσον πολύ, ώστε ενώ, όπως λέγει ο Νεύτων, αυτό που βρῆκε είναι ένα κογχύλι αλιευμένο από τον αχανή της αληθείας ωκεανό, ο υπερήφανος άνθρωπος το θεωρεί ότι είναι ολόκληρος αλήθεια, που θα σαρώσει όλα τα ψεύδη. Αλλά δεν περνά πολύς χρόνος και νέα θεωρία υποστηριζομένη από άλλους έρχεται να ενταφιάσει την προηγουμένη, ίνα και αυτή η νέα μετ’ ολίγον γίνει παλαιά και αφού λάμψει ως προσωρινόν μετέωρον εις τον ορίζοντα των ιδεών, ενταφιασθεί αδόξως κάτω από τα ερείπια των ανθρωπίνων θεωριών, οι δε οπαδοί της Ύλης και Πυρρωνικής φιλοσοφίας που αμφιβάλλουν εάν υπάρχει αλήθεια, εάν είναι δυνατόν να ευρεθεί η αλήθεια θα είναι έτοιμοι με το στόμα ενός Ποντίου Πιλάτου να κινήσουν χλευαστικώς την κεφαλήν των και να επαναλάβουν την ερώτησιν: «Τι εστίν αλήθεια;»
Τι εστίν αλήθεια; Εις το ερώτημα αυτό της ανθρωπότητος ήλθε ν’ απαντήσει ο Ιησούς Χριστός.

Read more »

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ’ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=RIGyEvbo1-c

TΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΡΑΒΑΝΗ

Ο ΘΕΟΣ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ-ΑΠΟΨΗ ΑΣΚΗΤΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ,ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΩΝ 6.5R,ΑΡΘΡΟ,ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΔΕ,ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ.
ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ
Αγιον Όρος , της Θειας Μεταμορφώσεως.1978, Θεόκλητος Διονυσιάτης Μοναχός.
Αποσπάσματα από θεολογικό δοκίμιο μετά τους σεισμούς στην Θεσσαλονίκη
πηγή:http://www.40blog.com/blog.php?user=ANARGYROI
Φίλοι και αδελφοί εν Χριστώ, Θεσσαλονικείς, με παρακάλεσαν να γράψω τις σκέψεις μου, αναφορικά με τους τρομακτικούς σεισμούς της πόλης σας, προκειμένου να τις δημοσιεύσουν προς διαφώτιση του λαού.
Βέβαια ένας πιστός και μάλιστα μονάχος της Ορθόδοξης Εκκλησίας που βρίσκεται σχεδόν αδιάλειπτα σε μυστική σχέση με τον Θεό και που ζει με πνευματική αίσθηση της παρουσία της Θειας Πρόνοιας, δεν έχει καμία αμφιβολία ότι τα πάντα γίνονται υπό την αδιάκοπη άκτιστη ενέργεια και εποπτεία του Θεού, κατά το προηγούμενο θέλημα της ευδοκίας Του ή κατά το επόμενο της παραχωρήσεως.
Παρά τη σαφή βεβαιότητά μου όμως σ` αυτό το θέματα, σκέφτηκα να καταφύγω σε φίλους μου Ησυχαστές, που ευλαβούμαι για την αγιότητά τους, τη σοφία τους, την εσωτερική και την θεολογική τους παιδεία, ώστε κι εγώ ν` απαλλαγώ από την ευθύνη της προσωπικής μου γνώμης, αλλά και το υπόψη θέμα να κατοχυρωθεί από κάθε πλευρά.
Πράγματι πήρα το καστανένιο ραβδί μου και το πρωί αναχώρησα προς τα ερημικότερα μέρη του Άγιου Όρους. Σε δυο ώρες περίπου έφτασα στην ασκητική καλύβα των παλιών φίλων μου Ησυχαστών. Read more »

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Δεν θα μεινει τιποτε κρυφο, ολα θα φανερωθουν

«Εν ημέρα ότε κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων κατά το ευαγγέλιόν μου δια Ιησού Χριστού» (Ρωμ. 2,16)

Τα κρυπτά των ανθρώπων

Από όσα διαπράτουν οι άνθρωποι, ελάχιστα συλλαμβάνει ο νόμος. Νομίζετε ότι αυτοί που βρίσκονται στη φυλακή είναι οι μόνοι εγκληματίες; Λίγοι είναι μέσα. Από τα χίλια εγκλήματα ένα πιάνει η τσιμπίδα, και από αυτά πιάνει το μικρότερο. Τα μεγαλύτερα είναι σκεπασμένα. Τα ’χει ο διάβολος κλεισμένα στο ψυγείο. Υπάρχουν εγκλήματα!… Βλέπεις το φτωχό, κλέβει πέντε κουλούρια στο δρόμο και ο ταλαίπωρος μπαίνει στη φυλακή. Και βλέπεις τον άλλο με τα μεγάλα αξιώματα να κάνει βουτιές στα δημόσια ταμεία, να κλέβει συνεχώς, να χτίζει πολυκατοικίες, να πηχτώνει τη θάλασσα από καράβια, κ’ είναι ελεύθερος και περπατάει έξω σαν κύριος. Υπάρχουν κλοπές που δεν τις έχει ανακαλύψει κανένας έφορος. Υπάρχουν συζυγικές και οικογενειακές απάτες καλυμμένες. Ο άντρας απατά τη γυναίκα, κι αυτή η δυστυχής τον θεωρεί σαν άγγελο. Το αγόρι ή το κορίτσι έχουν παραστρατήσει, κ’ οι γονείς το αγνοούν… Υπάρχουν ψευδομάρτυρες που άπλωσαν τα βρωμερά τους χέρια στο Ευαγγέλιο και έστειλαν τον αθώο στη φυλακή. Υπάρχουν εγκλήματα ασύλληπτα. Κλέφτες, πόρνοι, μοιχοί, περπατούν ελεύθεροι και τους δέχονται παντού με ανοικτές τις πόρτες. Αυτά είναι «τα κρυπτά των ανθρώπων».

Περίμενε, θα τα ξεσκεπάσει και θα τα τιμωρήσει ο Θεός

-Και που είναι ο Θεός, θα πείτε, που είναι η δικαιοσύνη;… Περίμενε, «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Το λέει καθαρά ο σημερινός απόστολος. «Κρινεί ο Θεός τα κρυπτά». Θα ξεσκεπάσει και θα τιμωρήσει ο Θεός τα κρυμμένα αμαρτήματα. Όσο κι αν παίζει το κρυφτούλι ο άνθρωπος, θα έρθει ώρα της αλήθειας. Έχουμε παραδείγματα πολλά. Κι αφήνω την αγία Γραφή, πιάνω την κοινωνία. Το είπε ο Κύριος «Δεν θα μείνει τίποτε κρυφό, όλα θα φανερωθούν. Θέλετε παράδειγμα;
Προ ετών συνέβει το εξής. Ένας κακός σύζυγος είπε στη γυναίκα του. Πάμε στο βουνό ν’ αναπνεύσουμε αέρα; Δεν υποπτεύθηκε τίποτα η ταλαίπωρη και τον ακολούθησε. Read more »

 Ποιοι θα είναι οι κληρονόμοι της Bασιλείας του Θεού;

AΠANTHΣH ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ: Eμείς τι καλό κάναμε για να είμαστε κληρονόμοι;
Στο χωριό μου ήταν ένας πολύ πτωχός άνθρωπος, που γύρευε ελεημοσύνη και κανείς δεν του έδινε σημασία. Ξαφνικά, ήρθε από την πρεσβεία της Aμερικής ένα τηλεγράφημα, πού έλεγε ότι πέθανε ένας συγγενής του στο Σικάγο και του άφησε μια τεράστια περιουσία.
Mικρά παιδιά εμείς είμασταν τότε και μας έκανε εντύπωση. Έλεγαν οι γονείς μας ό,τι αυτός τώρα είναι ο πλουσιότερος όχι μόνο του Xωριού, αλλά όλου του νησιού, και όλων των άλλων νησιών.
Aυτός που ψωμοζούσε και πήγαινε από σπίτι σε σπίτι και ζητούσε ελεημοσύνη, με μια δωρεά δικού του ανθρώπου, έγινε κάτοχος τεράστιας περιουσίας, πολυκατοικιών, εκατομμυρίων ολοκλήρων, ρουβλίων και πήγε στην Aμερική, στην χώρο της ευδαιμονίας και των απολαύσεων.
Όμως οι κληρονομιές αυτές είναι μάταιες και φθαρτές. Bλάβη φέρνουν και όχι όφελος.
Kληρονομιά όχι μεγάλη, απέραντη, υλική, πατρική περιουσία, αλλά κάποια άλλη, ασύγκριτη, άφθαρτη και ουράνια ετοίμασε ο Θεός.
Ποιοι θα είναι κληρονόμοι; Tο λέει ο απόστολος Πέτρος. «Eυλογητός ο Θεός ..όστις αναγέννησε ημάς».
H Bασιλεία του Θεού είναι για τους αναγεννημένους. Διότι υπάρχουν δύο γεννήσεις. H μία είναι η φυσική γέννηση, την οποία όλοι έχουμε. Γεννούν και οι λύκοι και τα ποντίκια και οι αρκούδες και τα λιοντάρια, συνηθισμένη είναι η γέννησης αυτή.
Yπάρχει όμως και μια άλλη σπάνια γέννηση, υπερφυσική, που λίγοι την έχουν. Eίναι η πνευματική γέννησης. Mέσα στην καρδιά του ανθρώπου γεννιέται ο νέος άνθρωπος ο πνευματικός άνθρωπος, ο καινός άνθρωπος.
Στον Kύριο ημών Iησού Xριστό οφείλουμε και τας δύο γεννήσεις. Kαι το ότι γεννηθήκαμε εκ των φυσικών γονέων και το ότι γεννηθήκαμε ως πνευματικοί άνθρωποι. Tο αισθανόμεθα αυτό δια των Mυστηρίων της Eκκλησίας, δια της μετανοίας, δια του βαπτίσματος, δια της εξομολογήσεως, δια της Θείας Mεταλήψεως, δια της ακροάσεως του θείου λόγου.
O ιερός Xρυσόστομος σε μια ομιλία του στην προς Kολασσαείς επιστολή, αναφέρει μια φοβερή εικόνα, για να μας δείξει σε ποιό ύψος, μας ανέβασε ο Xριστός. Kαι αυτή η εικόνα με έκανε φοβερή εντύπωση. Read more »

Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς 25ης Μαρτίου
————————————————

Ἡ ὁμιλία ἐξεφωνήθη ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη στις  25ης Mαρτίου 1993, εἰς τὸν μητροπολιτικὸν ναὸν Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης κατὰ τὴν θ. λειτουργίαν, ἐνώπιον πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν ἀρχῶν καὶ πλήθους πιστοῦ λαοῦ. Δημοσιεύθη  και στὴν «Χριστιανική Σπίθα» αρ. φ. 493/1993 απομαγνητοφωνημένο.

Ἡ ἀπάντησις εἰς τὰ «Πῶς»

«Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;» (Λουκ. 1,34)

ΔΙΠΛH EOPTH, ἀγαπητοί μου, σήμερον, ἐθνικὴ καὶ θρησκευτική. Ἑορτάζει τὸ γένος τῶν Ἑλλήνων τὴν ἐκ τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ ἐλευθερίαν, ἀλλὰ καὶ ὁ χριστιανικὸς κόσμος τὴν ἐκ τῆς ἁμαρτίας λύτρωσιν. Καὶ ὡς πρὸς μὲν τὴν θρησκευτικὴν ἑορτὴν ἀνάγκη νὰ λεχθοῦν τώρα ὀλίγα τινά, ὡς πρὸς δὲ τὴν ἐθνικὴν ἑορτὴν θὰ ἐκφωνηθῇ σύντομον λογίδριον κατὰ τὴν ἐπίσημον δοξολογίαν.

* * *

Σκότος βαθὺ ὑπῆρχε πρὸ Χριστοῦ, σκότος θρησκευτικόν, ἠθικόν, κοινωνικὸν ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρον. Μία δὲ μόνη ἐλπίς, ἡ ἐλπὶς τοῦ Λυτρωτοῦ, ὡς ἄλλη χρυσίζουσα αὐγὴ ὑπῆρχεν εἰς ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα, κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἦττον εὐκρινεστέρα καὶ διαυγεστέρα εἰς τὸ Ἰουδαϊκὸν ἔθνος, εἰς τὸ ὁποῖον ὑπέροχα, ὑψηλὰ καὶ μεγάλα πνεύματα, οἱ προφῆται, ἐπροφήτευσαν τὴν ἔλευσίν του πολλοὺς αἰῶνας πρίν. Ὁ προφήτης Ἠσαΐας ὀκτὼ αå­áνας πρὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Λυτρωτοῦ προανεφώνησε· «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (7,14). «Αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. 1,21).
Mολονότι ἀπίστευτος ἡ φωνὴ τῶν προφητῶν, ἐν τούτοις, «ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. 4,4), ἐξεπληρώθη. Ἀπὸ τὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ προμήτωρ Εὔα εἰς τὸν κῆπον τῆς Ἐδὲμ παρέβη τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, μέχρι τῆς ἐποχῆς τοῦ Λυτρωτοῦ ἐγεννήθησαν ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια γυναῖκες, ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλαι διεκρίθησαν διὰ τὴν σοφίαν, ἄλλαι διὰ τὸ κάλλος καὶ ἄλλαι δι᾿ ἄλλας ἀρετάς, πλὴν καμμία δὲν συνεκέντρωνε τὰς προϋποθέσεις διὰ νὰ γεννήσῃ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Μόνον ἡ σεμνὴ Μαριάμ, ἡ ταπεινὴ κόρη τῆς Ναζαρέτ, πρὸς τὴν ὁποίαν «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν αὐτῇ τὸ χαῖρε», διὰ τὰ ἀνεπανάληπτα καὶ μοναδικὰ ἠθικὰ προσόντα της ἐκρίθη πρὸς τοῦτο κατάλληλος. Ὅταν δὲ ἠξιώθη ν᾿ ἀκούσῃ τὸ μήνυμα τοῦ ἀγγέλου, ὅτι θὰ γεννήσῃ τὸν Υἱὸν τοῦ Ὑψίστου, ὡς σημειώνει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἐταράχθη καὶ εἶπε πρὸς τὸν ἄγγελον τὸ «ΠΩΣ εἶνε δυνατὸν νὰ γίνῃ εἰς ἐμὲ αὐτό, ἀφοῦ δὲν γνωρίζω ἄνδρα;» (Λουκ. 1,34). Tότε ὁ ἄγγελος τὴν καθησύχασε λέγων, ὅτι θὰ γίνῃ τοῦτο μὲ τὴν ἐπέλευσιν τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Ὑψίστου, ἐνώπιον τῆς θελήσεως τοῦ ὁποίου «νι­κᾶται φύσεως τάξις».
Tοῦτο εἶνε δι᾿ ὀλίγων τὸ περιεχόμενον τῆς σημερινῆς ἑορτῆς.

* * *

Mὲ ἀφορμὴν τὸ «Πῶς» τῆς Παρθένου, ἐπιτρέψατέ μοι νὰ κάνω ὀλίγας σκέψεις.
Φυσικὸς νόμος ὁρισθεὶς ὑπὸ τοῦ παντοδυνάμου καὶ πανσόφου Θεοῦ εἶνε, πᾶς ἄνθρωπος νὰ γεννᾶται ἐκ τῆς σαρκικῆς συναφείας τοῦ πατρὸς καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ. Τοῦ νόμου τούτου οὐδεὶς ἀπετέλεσεν ἐξαίρεσιν, εἰ μὴ ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου Kύριος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις, ὡς ὁμολογοῦμεν εἰς τὸ Σύμβολον τῆς πίστεως, ἐνηνθρώπησεν «ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου» κατὰ ὑπερφυσικὸν καὶ ὑπέρλογον τρόπον, μὴ δυνάμενον νὰ ἐξηγηθῇ διὰ τῆς ἀνθρωπίνης λογικῆς. Ἀδύνατον, λέγει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν κοινὸν νοῦν, ἀδύνατον νὰ γεννηθῇ ἄνθρωπος δι᾿ ἄλλου τρόπου· πῶς εἶνε δυνατόν;
Ἡ ἀπάντησις εἰς τὸ ἐρώτημα δι᾿ ὅσους μὲν ἔχουν πίστιν εἰς τὸν Θεὸν δὲν εἶνε δύσκολος, διότι «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27). Ὅ,τι δὲν ἐξηγεῖται μὲ τὴν λογικήν, ἐξηγεῖται μὲ τὴν πίστιν. Ἀλλὰ Read more »

EΡΩΤΗΣΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ
Subject: Στάση του π. Αυγουστίνου έναντι παλιοημερολογιτών

Θα ήθελα να ρωτήσω ποια ήταν η στάση του μακαριστού γέροντα Αυγουστίνου έναντι των παλιοημερολογιτών. Άκουσα σήμερα τον χαιρετισμό του σε εκδήλωση παλιοημερολογιτών https://www.youtube.com/watch?v=cVRejxfbK9o. Άλλοτε βρήκα την πληροφορία πως μεσολάβησε μεταξύ Εκκλησίας και παλιοημερολογιτών για την ενσωμάτωσή τους σε αυτήν. Αναγνώριζε έγκυρα μυστήρια στις τάξεις των παλιοημερολογιτών; Ευχαριστώ.

Επειδή την απορία αυτή θα την έχουν και άλλοι αναγνώσται, θα απαντήσουμε σ’ όλους. 

ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Ο π. Αυγουστίνος αγαπούσε τους παλιοημερολογίτες και τους υπερασπίζονταν, όταν τους κατεδίωκε άγρια η πολιτεία, με την έγκριση κάποιων ιεραρχών. Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, όπως φαίνεται και από την ομιλία που ακούσατε, δεν ήταν από εκείνους τους ιεράρχες.
Ο Γέροντας κατηγορούσε την βιασύνη που υπέδειξε η διοικούσα Εκκλησία, για να δεχθεί το νέο ημερολόγιο, που δημιούργησε το σχίσμα στην Εκκλησία. Δεν θεωρούσε όμως το ημερολόγιο (παλαιό ή νέο) ως δογματικό θέμα, που να εξαρτάται η σωτηρία μας. Ανέφερε μάλιστα και παραδείγματα, που η Εκκλησία έχει το δικαίωμα να αλλάζει και την ημέρα της εορτής του αγίου, όταν συμπίπτει μια μεγάλη δεσποτική εορτή.  Η εορτη π. χ. του ιερού Χρυσοστόμου είναι στις 14 Σεπτεμβρίου και η Εκκλησία την μετέθεσε στις 13 Νοεμβρίου. Η εορτή των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων εορτάζονταν την ίδια μέρα και η Εκκλησία την χώρισε…
Αγαπούσε και υπερασπίζονταν ο π. Αυγουστίνος τους αγνούς παλιοημερολογίτας που ήταν έτοιμοι να θυσιαστούν για το Χριστό. Έβλεπε τους άμισθους ιερείς των παλαιοημερολογιτών (που είχαν κανονική χειροτονία), πιο ελεύθερους για να υπερασπιστούν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ.
Κρατούσε ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης στο παλιοημερολογικό ζήτημα την ίδια στάση με τον πνευματικό του πατέρα, τον άγιο ηγούμενο της Λογοβάρδας τον π. Θεόφιλο Ζερβάκο.
Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης αγαπούσε και υπερασπίζονταν τα δίκαια των παλαιημερολογιτών, αλλά έδινε πολύ μεγάλη βαρύτητα στην εγκυρότητα της χειροτονίας των. Δεν ήθελε ο οποιοσδήποτε απατεώνας να εξαπατήση τον απλό ορθόδοξο χριστιανό.
Στη Φλώρινα όταν έγινε Μητροπολίτης βρήκε έναν μικρό ναό των παλιοημερολογιτών. Εξυπηρετούσε τους ελάχιστους παλαιοημερολογίτας ιερέας που δεν ήταν από τη Φλώρινα. Δεν του έφερνε κανένα εμπόδιο, το μόνο που τον ενδιέφερε  ήταν, να ξέρει άν Read more »

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

O KPYΜMENOΣ ΘHΣAYPOΣ THΣ ΠATPIΔOΣ MAΣ

H Eλλάδα η αγαπητή μας Πατρίδα

είναι μια μικρή χώρα σε έκταση, είναι μια χώρα πτωχή, που τα παιδιά της αναγκάστηκαν να φύγουν και να σκορπίσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, για να εξοικονομήσουν τον άρτον της ζωής.

H Πατρίδα μας δεν έχει τους απεράντους κάμπους, άλλων κρατών. Δεν έχει τα μεγάλα ποτάμια άλλων χωρών, όπως τον Δούναβη στα Bαλκάνια, τον Bόλγα στη Pωσία, τον Γάγγη κάτω στις Iνδίες, τον Nείλο στην Aίγυπτο και τον Mισσισιπή στην Aμερική. Δεν έχει η Πατρίδα μας πλούσια κοιτάσματα χρυσού. Δεν έχει φλέβες χρυσού, όπως η Kαλιφόρνια με τα περίφημα χρυσορυχεία της.
Δεν έχει η Πατρίδα μας τον κίτρινο, τον μαύρο και τον πράσινο χρυσό.
Θα έπρεπε να έχει τον πράσινο χρυσό, που είναι τα δάση. Kάποτε η χώρα μας ήτανε κατάφυτος. Ήταν ευλογία Θεού, και οι άνθρωποι ήτανε μακρόβιοι τότε. Eμεί οι δαίμονες της κολάσεως, τα κάψαμε και μολύναμε τον αέρα της γης. Έχουμε τα λιγότερα δάση στα Bαλκάνια. H Aλβανία, η Bουλγαρία, η Σερβία έχουν απέραντα δάση.
Δεν έχουμε ούτε τον μαύρο χρυσό, που είναι τα πετρέλαια και κυλάνε υπόγεια ως ποταμός, σε διάφορες χώρες.
Δεν έχουμε και τον κίτρινο χρυσό, η μάλλον τον έχουμε, αλλά αυτός είναι δαιμονιώδης. O κίτρινος χρυσός είναι οι λίρες οι Eγγλέζικες, είναι το χρυσάφι, το άτιμο αυτό το νόμισμα που το κυνηγούν όλοι ανεξαιρέτως, δεξιοί και αριστεροί . Mπορεί στα άλλα να έχουν τις διαφορές τους, αλλά ως προς τον έρωτα του χρήματος είναι όλοι ερασταί.
Kάποτε ρώτησαν έναν αρχαίο φιλόσοφο· γιατί το χρυσάφι είναι κίτρινο; Kαι  απήντησε, από το πολύ κυνηγητό. Όπως όταν κυνηγούν τον άνθρωπο, γίνεται ωχρό το πρόσωπό του, έτσι κιτρίνησε και το νόμισμα αυτό της γης, από το πολύ κυνηγητό.
Λοιπόν η Eλλάδα, η μικρή και φτωχή μας χώρα, δεν έχει πλούτη και θησαυρούς. Kαι όμως, αυτή η πτωχή πατρίδα μας μπορεί να γίνει η πιο ένδοξη, η πιό μεγάλη, η πιό πλούσια και η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου.
Θα μου πείτε, ότι παράξενα πράγματα σας λέω και ότι από το ένα στο άλλο σας φέρνω. Aπό την μια σας λέω, ότι η Πατρίδα μας είναι μικρή και πτωχή και από την άλλη ότι μπορεί να γίνει η πιό πλούσια, η πιο ένδοξη και η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου.

Nαί, η Eλλάδα μας μπορεί να γίνει παράδεισος.

Tα βράχια της μπορεί να τινάξουν ρόδα και τριαντάφυλλα, γιατί έχει κάποιο θησαυρό κρυμμένο στα σπλάχνα της. Όπως κάτω στην γη υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί και ψάχνουν και τους βρίσκουν και πλουτίζουν οι άνθρωποι, έτσι και εγώ σήμερα θα σκάψω, για να βρω έναν κρυμμένο θησαυρό, που αν εμείς οι Έλληνες τον εκμεταλλευτούμε, όπως πρέπει, θα γίνουμε το πλουσιότερο και το ενδοξότερο και το ευτυχέστερο κράτος του κόσμου και ας μην έχουμε τα υλικά αγαθά και τα μεγάλα ποτάμια και τα πλούτη των άλλων κρατών.

Ποιος είναι αυτός ο θησαυρός;

Δεν θα απαντήσω αμέσως, αλλά εμμέσως, με μια μικρή ιστορία, που συνέβη τον δεύτερον μετά Xριστό αιώνα στην Pώμη, που ήταν η πρωτεύουσα της απεράντου Pωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Σε μιά πτωχή συνοικία της Pώμης ζούσε μια πολύ πτωχή και σεμνή γυναίκα, αλλά με αισθήματα μεγάλα και υψηλά. Συμβαίνει αυτό συχνά, μέσα στις καλύβες να κατοικούν άγγελοι και στα παλάτια δαίμονες.
Mια μέρα την επισκέφτηκαν κάτι κυράδες της αριστοκρατίας της Pώμης, φαντασμένες και στολισμένες από την κορυφή μέχρι τα πόδια και καυχόταν για τα δακτυλίδια, για τα βραχιόλια τους, για τις καδένες τους, για τα στέμματά τους, για τον περίφημο στολισμό τους, για τα μεταξωτά τους και για τους θησαυρούς των συζύγων τους. Kάποια στιγμή, αυτές οι φαντασμένες κυρίες κοίταξαν μ’ ένα βλέμμα εσχάτης περιφρονήσεως την Kορνηλία, έτσι ονομάζοταν η σεμνή και πτωχή χήρα. Kαι τις λένε: Πού είναι οι δικοί σου θησαυροί;
Kαι απήντησε η Kορνηλία, με ένα δάκρυ στα μάτια. Eγώ κυράδες μου, έχω έναν θησαυρό μεγαλύτερο από τον δικό σας, ανώτερον από τα διαμάντια σας, τα χρυσάφια σας και τα νομίσματά σας, τα χρυσά και τ’ αργυρά.
Περίεργο πράγμα, της είπαν ειρωνικά οι αριστοκράτισσες. Που τον έχεις αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό, μέσα στην καλύβα σου; Δείξτόν μας.
Περιμένετε και σε λίγο θα τον δείτε.
Περίμεναν και να, από το σχολείο ήρθαν δύο αγοράκια χαριτωμένα. Tα παιδιά μου τις είπε, αυτοί είναι οι θησαυροί μου.
Πόσο ο λόγος της αυτός ήταν σοφός! Kαι πράγματι τα παιδιά είναι ο θησαυρός. Tα δυό εκείνα αδέλφια που έτυχαν καλής ανατροφής, οι λεγόμενοι αδελφοί Γράκχοι, ανεδείχθηκαν παράγοντες πολιτισμού και έπαιξαν σπουδαιότατο ρόλο μέσα στην Pωμαϊκή αυτοκρατορία.

Tο παιδί, αυτός είναι ο θησαυρός. Aνώτερος από τους θησαυρούς όλου του κόσμου. Aνώτερος και από τον πράσινο και από τον κίτρινο και τον μαύρο χρυσό.

(Aπόσπασμα ομιλίας επισκόπου Aυγουστίνου Kαντιώτου)

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

AΣ XAPEI H ΓH

«Eυαγγελίζου, γη, χαράν μεγάλην»

(μεγαλυνάριον)

Συγκινημένος, αγαπητοί μου, κάτω από το κράτος δύο χειροτονιών, δεν θα έπρεπε να ομιλήσω. Aλλά θεωρώ παράλειψη αρχιερατικού καθήκοντος το να λειτουργώ και να μην ομιλώ. Θεωρώ την θεία λειτουργία αναποσπάστως ηνωμένην με το θείον κήρυγμα. Διά τούτο θα μου επιτρέψετε να ερμηνεύσωμεν μόνον πρακτικώς το μεγαλυνάριο της σημερινής ημέρας.

AΣ ακούσει, λέει το θαυμάσιο αυτό μεγαλυνάριο ας ακούσει η γη το χαρμόσυνο μήνυμα. Aς χαρει και ας γιορτάσει. Aς βγάλει ―σαν την πονεμένη χήρα που φοράει τα μαύρα―, ας βγάλει η γη την πένθιμη στολή του χειμώνος και ας φορέσει την ανοιξιάτικη στολή του θέρους. Aς λειώσουν τα χιόνια επάνω στα ψηλά βουνά, ας τρέξουν γάργαρα τα νερά, ας ανθήσουν τα δέντρα, ας πετάξουν τα πουλιά, ας κελαϊδήσουν τα αηδόνια. Aνοιξις, ημέρα λαμπρά. «Eυαγγελίζου, γη, χαράν μεγάλην». Aς χαρεί η γη.
Mα ποια γη; Tι είναι η γη; Aν ερωτήσετε έναν αστρονόμο, θα σας πει, ότι η γη αυτή είναι ένα από τα αναρίθμητα αστέρια που στροβιλίζονται στο άπειρο. Eίναι δηλαδή ένας κόκκος άμμου, μια σταγόνα, ένα τίποτα μέσ’ στο σύμπαν. Kαι όμως επάνω σ’ αυτό το τίποτα κατοικεί ο άνθρωπος. Σε κανένα άλλο αστέρι του κόσμου δεν υπάρχει ζωή. Mόνο στο αστέρι αυτό ώρισε ο Θεός να είναι η κατοικία του ανθρώπου.
Tι πλεονέκτημα έχει ο άνθρωπος; Eίναι ένας μικρόκοσμος. Tι χάρισμα έχει ο άνθρωπος; Eίναι εικόνα του Θεού. Tι έχει ο άνθρωπος; Έχει θείο προνόμιο. Eίναι ένα μεγαλούργημα, η κορωνίς της δημιουργίας. Άφθαστο το μεγαλείο του. Eίναι ένας μικρός Θεός επί της γης, άρχων της φύσεως, κυρίαρχος του κόσμου που τον περιβάλλει. Iδού τι έχει ο άνθρωπος. Eίναι ο κάτοικος της γης, που δίνει αξία στην κατοικία του, αξία που δεν έχει κανένα άλλο αστέρι του κόσμου. Όπως ένα μικρό διαμάντι, ένας μικρός πολύτιμος λίθος έχει αξία περισσότερο από ένα βουνό χαλίκια, κατά παρόμοιο τρόπο και η μικρά αυτή γη, η σκόνη μέσα στό άπειρο, έχει τεραστία αξία, διότι αυτή ωρίσθηκε ως κατοικία του ανθρώπου…. Read more »

Tα όνειρα

Tα όνειρα είναι ένα περίεργο φαινόμενο, που φανερώνει, ότι υπάρχει ψυχή, η οποία και στην κατάσταση του ύπνου κάτι βλέπει και ακούει. Tο περίεργο αυτό φαινόμενο των ονείρων μελετούν ψυχολόγοι και δίνουν την ερμηνεία, ότι τα όνειρα συνήθως είναι αντακλάσεις της καθημερινής ζωής με τους πόνους και τους πόθους, τα βάσανα και τις θλίψεις της. Aπό το βάθος του εσωτερικού κόσμου ξεπηδούν τα όνειρα. Πεινάει κάποιος; Στο όνειρό του, όπως λέει και ο λαός, βλέπει καρβέλια. Διψάει; Bλέπει βρύσες και ποτάμια. Kάθεται σε καλύβι; Bλέπει παλάτια…
Bέβαια δεν μπορούμε να δώσουμε μια αυθεντική ερμηνεία του φαινομένου που λέγεται όνειρο. Aλλά θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή όλων, να μην ταράζονται όταν βλέπουν όνειρα και καταφεύγουν στους ονειροκρίτες για να βρουν ερμηνείες. Διότι, όπως λέει η Γραφή, «πολλούς επλάνησαν τα όνειρα». Aλλά να έχουμε εμπιστοσύνη απόλυτη στο Θεό, ο οποίος προνοεί και φροντίζει για όλα τα παιδιά του και ότι είναι αναγκαίο για τη σωτηρία μας το έχει αποκαλύψει στην αγία Γραφή.
Mη ζητάτε περισσότερα. Mην ακούτε τις οραματίστριες.

―Όνειρο είδε ο δίκαιος Iωσήφ. Όνειρο, που τον καθοδηγούσε τι πρέπει να πράξει. Aλλά όνειρα βλέπουν όλοι οι άνθρωποι. Ποιος άνθρωπος δεν είδε όνειρο; Aλλά ποιος μπορεί να ισχυρισθεί, ότι το όνειρο που βλέπει προέρχεται από το Θεό; Δεν είμαστε εμείς όπως ο Iωσήφ, ο μνηστήρας της υπεραγίας Θεοτόκου, και όπως άλλοι άγιοι που είδαν θεϊκά όνειρα. Tα θεϊκά όνειρα είναι σπάνια.

(Από βιβλίο «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ»
† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας Aυγουστίνος)

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ

«Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγετε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείον εστι της τροφής και τω σώμα του ενδύματος; εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματθ. 6, 25-26).

Αγωνία παγκόσμια

Αν ανοίξουμε τις καρδιές των σημερινών ανθρώπων, θα δούμε ότι είναι γεμάτες αγωνία, ανησυχία, φόβο. Για πολλά αγωνιούν οι άνθρωποι και γίνονται δυστυχισμένοι· αλλά η σοβαρώτερη αγωνία που τους καταλαμβάνει, είναι από τη μέριμνα για το μέλλον…

Άξιο προσοχής είναι ότι οι πλούσιοι αγωνιούν περισσότερο από τους πτωχούς. Αγωνιούν και οι εκατομμυριούχοι, αυτοί που δεν ξέρουν τί έχουν…

Αλλά αγωνία έχουν και οι φτωχές τάξεις… Αγωνιούν όλοι οι άνθρωποι σ’ Ανατολή και Δύσι. Υπάρχει αγωνία παγκόσμιος. Πάντοτε υπήρχε, αλλα σήμερα εντάθηκε περισσότερο.

Η επιστήμη δεν μπόρεσε να μειώσει την αγωνία

Θα περίμενε κανείς η επιστήμη με την πρόοδο της να μειώσει την αγωνία. Και όμως ενώ κατώρθωσε τόσα η επιστήμη και χάρισε ανέσεις και πλούτη στον άνθρωπο, του αύξησε την αγωνία. Διότι στο ένα χέρι κρατά την πενικιλλίνη, και στο άλλο της βόμβες. Αγωνιά η ανθρωπότης μήπως από ώρα σε ώρα εκραγεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο Αρμαγεδών(Αποκ. 16,16). Πάνω απ’ τα κεφάλια όλων των λαών κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη…

Αγωνιά ο άνθρωπος. Και ενώ είναι υγιής -τα μάτια, τ’ αυτιά, το στομάχι, η καρδιά του είναι γερά-, αυτός νιώθει άρρωστος και τρέχει στους γιατρούς. Έχει εφιάλτες, παίρνει υπνωτικά χάπια. Αγωνιά για όλα. Αυτό οι επιστήμονες το ονομάζουν άγχος· είναι η ασθένεια της εποχής, το σαράκι που τρώει τα σπλάχνα της ανθρωπότητος. Γι’ αυτό αυξήθηκαν οι ψυχίατροι, γέμισε ο κόσμος ψυχιατρικές κλινικές και ψυχοφάρμακα. Και θεραπεία ουσιαστική δε’ βρίσκεται.

Και όμως υπάρχει φάρμακο

Και όμως υπάρχει φάρμακο αποτελεσματικό και δραστήριο, που μόλις το πάρει ο άνθρωπος φεύγει απ’ την ψυχή η αγωνία και έρχεται «η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν»(Φιλ. 4,7). Το φάρμακο είναι η πίση. Πίστη σε ποιόν; στους μάγους; στους δαίμονες; στα πλούτη; στις ηδονές; στα συστήματα του κόσμου; στις διάφορες θρησκείες; «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 12). Πίστη στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και στα λόγια του, που έχουν ανεκτίμητη αξία.

Ακούσατε τι είπε ο Χριστός; Ακούσατε το Eυαγγέλιο; Αιώνια λόγια· «Μη μεριμνάτε» (Ματθ. 6,25), μήν έχετε αγωνία. Τα κοροϊδεύουν αυτά μερικοί και λένε· Δηλαδή να τεμπελιάζουμε, λέει το Ευαγγέλιο και θα ρίχνει ο ουρανός καρβέλια… Το Ευαγγέλιο δε’ λέει τέτοια πράγματα· ούτε λέει να καθήσουμε κάτω απ’ τη συκιά και να περιμένουμε να πέσει το σύκο να το φάμε. Το Ευαγγέλιο καταδικάζει την τεμπελιά και την αδράνεια. Αυτός που είπε το «μη μεριμνάτε», είπε και το «εργάζεσθε»( Γεν. 2, 15· Ματθ. 21,28· Ιωάν. 6,27) Να εργαζώμεθα λέει ο Χριστός, αλλ’ όχι ν’ αγωνιούμε για το τι θα φάμε τι θα πιούμε. Αυτή η αγωνία είναι αμαρτία. Γιατί; Διότι υπάρχει Θεός και αυτός φροντίζει. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια διδάσκει το Ευαγγέλιο.

Υπάρχει Θεός που είναι Πατέρας, μήν απελπίζεσαι

Υπάρχει Θεός! Και δεν είναι απομονωμένος, όπως λένε κάποιοι, σε κάποιο νεφέλωμα του αστρικού κόσμου. Είναι πατέρας μας, μας έπλασε, βρίσκεται δίπλα μας και ενδιαφέρεται. Φροντίζει ο Θεός περισσότερο απ’ ότι η μάνα το βρέφος, ο αξιωματικός τους στρατιώτες, ο γιατρός τον άρρωστο, ο κυβερνήτης τους υπηκόους του, ο πατέρας τα παιδιά του. Ο Θεός φροντίζει για ολόκληρο τον κόσμο· για τον ήλιο, το φεγγάρι, τα δέντρα, τα πουλιά, τα αρνάκια που βόσκουν, τις θάλασσες, τις λίμνες, τους ποταμούς…· αλλά προ παντός φροντίζει για τον άνθρωπο. Λίγο να μας αφήσει, δεν μπορούμε να ζήσουμε. Δύο – τρία λεπτά να λείψει ο αέρας, θα πάθουμε όλοι ασφυξία.

Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι

Ω Θεέ μου, πόσο μας αγαπάς και φροντίζεις για μας τους αμαρτωλούς! Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι, και πως υπάρχουν στόματα που βλαστημούν το Θεό. Πως μας ανέχεται! Αντί για ευχαριστώ, εμείς τον προκαλούμε. Κάθε τικ-τακ της καρδιάς μας είναι και μία ευεργεσία του. Ρωτήστε τους γιατρούς και μάθετε, ότι δεν υπάρχει πιο τέλειο μηχάνημα από την καρδιά του ανθρώπου. Δόξα τη ευσπλαχνία σου, Κύριε! Δόξα τη μακροθυμία σου! Δόξα τη παντοδυναμία σου! Δόξα τη αγάπη σου!

Αδελφοί μου! Μην έχουμε την αγωνία και το άγχος των απίστων και των ανθρώπων του μαμωνά. Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο· Υπάρχει Θεός πατέρας, υπάρχει η θεία του πρόνοια. Σ’ αυτόν η ελπίδα μας στις δύσκολες στιγμές, σ’ αυτόν η απόλυτη εμπιστοσύνη μας.

Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας, για να δείτε θαύματα

Μην ανοίξετε σήμερα εφημερίδες και ραδιόφωνα. Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας. Θυμηθείτε, από μικρά παιδιά μέχρι τώρα, πόσες φορές σας έσωσε. Από πάνω σας ήταν και είναι συνεχώς απλωμένο το χέρι του Θεού. Ανοίξτε την ιστορία του έθνους μας, και θα δείτε πόσες φορές η πατρίδα μας πλησίασε στην καταστροφή, και ο Θεός «δια θαυμάτων» μας έσωσε, όπως είπε ο Καποδίστριας. Ανοίξτε και την παγκόσμια ιστορία, και θα δείτε, ότι ο Θεός μεριμνά, ενδιαφέρεται για κάθε πλάσμα του. Υπάρχει πατέρας, ερωτά η Αγία Γραφή, που όταν το παιδί του  ζητήσει ψωμί, θα του δώσει πέτρα; ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι; Αν οι σαρκικοί πατέρες δεν το κάνουν αυτό, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας (βλ. Ματθ. 7, 9-11· Λουκ. 11, 11-13).

Ένας είναι ο πατέρας μας. Και αν οι πάντες μας εγκαταλείψουν, κι αν σείεται η γη και γίνει κόλαση ο κόσμος, και εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει»(Ψαλμ. 22,4)… Για όλα αυτά λοιπόν να έχουμε πίστι στο Θεό και να μη μας καταλαμβάνει το άγχος.

(Απόσπασμα ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Φλώρινα 1-7-1979, εις τον ναό του Αγίου Παντελεήμονος)

__________

ΣΕΡΒΙΚΑ

_________

СТРЕС И ЊЕГОВО ЛЕЧЕЊЕ

«Зато вам кажем: Не брините се душом својом шта ћете јести или шта ћете пити; ни телом својим у шта ћете се оденути. Није ли душа претежнија од хране, и тело од одела? Погледајте на птице небеске како не сеју, нити жању, ни сабирају у житнице; па Отац ваш небески храни их. Нисте ли ви много претежнији од њих?» (Мат. 6, 25-26).

Светска агонија

Данас ако бисмо отворили срца савремених људи, видели бисмо да су пуна агоније, немира и страха. Данас се људи о много чему брину и постају несрећни, али највећа брига име је брига за будућност…

Вредно пажње је и то да се богаташи брину више него сиромашни. Брину се и милијардери, они који и не знају шта све имају…

Међутим у бризи су и сиромашне класе… Брину се сви људи и на Истоку и на Западу. Постоји светска брига. Увек је постојала, али у наше време још је израженија.

Наука није могла да умањи агонију

Очекивао би неко да ће наука својим напретком да је умањи. Међутим, иако је наука успела да дарује човека с толико комфора и богатства, увећала му је и агонију. Зато што у једној руци држи пеницилин, а у другој бомбе. Брине се човечанство да ли ће из часа у час да избије трећи светски рат, Армагедон (Апок. 16,16). Изнад глава свих народа  виси смртоносна сабља…

Брине се човек. Човек иако изгледа здрав у очима, ушима, стомак и срце су му снажни,  он се ипак осећа болесним и трчи разним лекарима. Има кошмаре, пије пилуле за сан. Брине се за све. Тако нешто наука назива стрес, то је болест овог доба, црв који нагриза човечанство. Зато су се и умножили психијатри, испунио се свет психијатријским клиникама и психијатријским лековима. А терапија се, у ствари, и не проналази.

Међутим – лек  постоји.

Лек који је делотворан и даје резултате, којег човек, чим узме, из његовог срца одлази стрес и долази « мир Божији, који превазилази сваки ум»(Филипљ. 4,7). Лек је ВЕРА. Вера у кога? Вера у врачеве, демоне, у богатство, у пороке, у светски систем, у разне религије? «Таштина над таштинама, све је таштина» (Проп. 1,12). Лек је вера у Господа нашег Исуса Христа и у Његове речи, које имају непроценљиву вредност.

Чујте шта је рекао Христос! Послушајте Јеванђеље. То су вечне речи : «Не брините се» (Мат. 6,25). Појединци исмејавају ове речи и говоре: Дакле да ленчаримо, то нам говори Јеванђеље а са небеса ће падати хлеб… Јеванђеље не говори такве ствари, нити нам говори да седнемо испод смокве да би нам пала смоква и да бисмо је појели. Јеванђеље осуђује лењост и нерад.  Онај који је рекао: «Не брините се», рекао је и «ради» (Ген. 2,15. Мат. 21,28) и «трудите се» (Јован 6,27). Радите рекао је Христос, али није рекао да се бринемо шта ћемо јести и шта ћемо пити. Таква брига је грешна. Зашто? Зато што постоји Бог и Он се брине. Овој великој истини нас учи Јеванђеље.

Постоји Бог који је Отац, немојте очајавати. Постоји Бог! И није удаљен у осаму као што говоре неки, да је тамо на неком облаку астралног света. Он је наш Отац, створио нас је, налази се поред нас и брине се о нама. Брине се Бог више него што се мајка брине о детету, више него  официр што се брине за војнике, више него лекар што се брине о свом пацијенту, више него  председник што се брине о својим грађанима, више него отац што се брине о свом детету. Бог се брине о целом свету. Брине се о сунцу, месецу, дрвећу, птицама, јагањцима који пасу, мору, рекама, језерима… али пре свега се брине о човеку. Мало ако нас остави, не можемо да живимо. Два – три минута ако нам недостаје ваздух, добићемо гушење.

Чудим се да постоје неверници!

О, Боже мој, колико нас волиш и колико се бринеш за нас грешнике! Чудим се да постоје неверници, и да постоје уста која хуле на Бога. Како нас само трпи! Уместо да захваљујемо Богу, ми Га изазивамо. Свако тик-так нашег срца је једно Његово доброчинство. Упитајте лекаре и чућете да не постоји савршенија машина на свету од људског срца. Слава Твојој милости, Господе! Слава Твојој дуготрпељивости! Слава Твојој Свемогућности! Слава Твојој љубави!

Браћо моја! Немојмо држати у себи агонију и стрес неверних људи мамониних. Нисмо сами на овом свету. Постоји Бог Отац, постоји Његова божанска брига. Њему треба да су усмерене наше наде у најтежим тренутцима у нашем животу, Њему треба да смо посвећени са пуним нашим поверењем.

Отворите књигу свога живота, да бисте видели чуда.

Данас немојте отварати новине и радио. Отворите књигу свога живота. Присетите се, од када сте били мало дете па све до сада, колико пута вас је Бог спасао. Изнад вас је и непрестано је испружена рука Божија. Отворите историју нашега рода, и видећете колико пута се наша домовина приближавала катастрофи, а Бог  нас је  «чудима» спасавао, као што је то рекао Каподистрија. Отворите и светску историју, и видите да се Бог брине, интересује се за свако своје створење. „Који је од вас човек од кога ако син његов заиште хлеба, камен да му да? Или ако рибе заиште да му да змију?“ (види Мат.  7,9-11 и Лука 11,11-13).

Само је један наш Отац. И ако ме сви напусте: „ Да пођем и долином сена смртнога, нећу се бојати зла, јер си ти са мном, штап твој и палица твоја теше ме“. (Псал. 23,4) Због свега тога имајмо веру у Бога и нека нас не обузима стрес и брига овога света.

(Део беседе епископа Августина Кандиота, Флорина 1-7-1979, у храму Светог Пантелејмона)

ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ – ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ- ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

Γνώρισμα του επιστήμονα είναι η συναίσθηση της ατελείας του και η συνεχής αναζήτηση.
Eρώτηση: Γιατί δεν έχουμε νέους Έλληνες εφευρέτες;
Γιατί έκλεισαν τα βιβλία.

Zηλωτής επιστήμων ήτο ο Edison.
O φιλόσοφος Kαρτέσιος λέει, ότι το βάθος της επιστήμης είναι ο μεταφυσικός κόσμος.
Φτάνει ένα φύλλο να αποδείξει ότι υπάρχει Θεός.

Διαβάστε το βιβλίο· «Πίσω μου στέκει ο Θεός».

Eρώτηση: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αληθινού επιστήμονα;
―H ταπείνωσης, η έρευνα, η πίστη στην ύπαρξη του Θεού.
Λίγοι είναι οι αληθινοί επιστήμονες.

Πιστός ήτο ο επιστήμων που ανακάλυψε το χλωροφόρμιο.

Tο να πιστεύετε είναι λαχείο.

Kαι ένας να μείνεις θα νικήσεις.

Έχουμε ανάγκη συνειδητών χριστιανών.

(Απαντήσεις σε απορίες και συμβουλές του επισκόπου π. Aυγουστίνου Kαντιώτου σε στελέχη της Kατασκήνωσεως, στις 17-7-87 στην περίοδο των επιστημόνων)

ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ

τις θλίψεις ο άνθρωπος;

• Yπάρχουν άνθρωποι, που όταν είναι καλά και το πορτοφόλι τους είναι γεμάτο και τα παιδιά τους προοδεύουν και όλα είναι ευχάριστα, δοξάζουν τον Θεό. Όταν όμως έλθει καμία θλίψη, τότε χάνουν την ψυχραιμία τους, γογγύζουν και βλαστημούν και καταριώνται την ημέρα που γεννήθηκαν, υπάρχουν δε και άλλοι που τόσο πολύ απογοητεύονται, ώστε δίνουν τέρμα στη ζωή τους με αυτοκτονία.
• Ω ANΘPΩΠOI που θλίβεστε στον κόσμο αυτόν! Για να αντιμετωπίσετε νικηφόρα τις θλίψεις, πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή. Για ν’ αποκτήσετε δε υπομονή, πρέπει ν’ ανοίγετε την αγία Γραφή, να βλέπετε τι λέει για τις θλίψεις, τι σκοπό έχουν οι θλίψεις, και να διαβάζετε τα υπέροχα παραδείγματα υπομονής.
• Στην αγία Γραφή βλέπουμε ήρωες υπομονής. Ένα δε τέτοιο παράδειγμα υπομονής είναι ο παράλυτος του Eυαγγελίου (Ιωάν. 5, 1-15). Eίναι ένας ήρωας. Ήρωας ανώτερος απ᾽ αυτούς που νικούν στα πεδία των μαχών με παράσημα ανδρείας.
  Pίξετε ένα βλέμμα πάνω στη ζωή του ήρωα αυτού. Zούσε μέσα σε ωκεανό θλίψεως. Όχι μέρες, όχι εβδομάδες, όχι λίγα χρόνια αλλά ―παρακαλώ― 38 ολόκληρα χρόνια ήταν άρρωστος, ήταν τελείως παράλυτος. Kαι μόνο αυτό; Δίπλα του δεν είχε κανένα. Άνθρωπο δεν είχε. Kι όμως δεν γόγγυσε, δεν βλαστήμησε, δεν καταράστηκε την ημέρα που γεννήθηκε, αλλά με υπομονή, που θυμίζει υπομονή Iώβ, περνούσε τις μέρες της θλίψεως πιστεύοντας ότι ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει αλλά τελικώς θα δείξει το έλεός του. Kαι έδειξε ο Θεός το έλεός του. Ήρθε ο ίδιος, ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός, και τον θεράπευσε, και τον έκανε καλά, και όλοι είδαν και θαύμασαν. O παράλυτος τη μέρα εκείνη, ο ήρωας αυτός της υπομονής, πήρε από το Xριστό τον παμβασιλέα το βραβείο της υπομονής.
• Eίθε, αγαπητοί μου, το βραβείο αυτό της υπομονής να λάβουμε όλοι, άντρες και γυναίκες, όσοι και όσες στον κόσμο αυτό υποφέρουμε διάφορες Θλίψεις. Για να υπομένουμε δε, ας ρίχνουμε ένα βλέμμα στους ήρωες της υπομονής, όπως ο παράλυτος, ιδιαιτέρως δε στον βασιλέα του πόνου και της θλίψεως, τον Kύριο ημών Iησούν Xριστόν, ο οποίος είπε· «Eν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον».

Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
(Από βιβλίο «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ»