Τι ειναι το «εκκλητον» στον πατριαρχη, που ἐκανε ὁ Μητροπολιτης Παφου Τυχικος;

Θα βρη το δικαιο ἢ θα τον αποκαταστήση στην Μητροπολη του, με ορους που δεν θα του ἐπιτρέπει ἡ συνειδησή του;

Ἀπάντηση δίνει ὁ Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστίνος 

Τι θα πή «έκκλητον»; Ο πάπας, λέει, έχει το «έκκλητον». Απλά θα σας το πω.
Όταν υπάρχη διαφορά πολιτικής ή οικονομικής φύσεως μεταξύ δύο ανθρώπων, πάνε στο ειρηνοδικείο για να λύσουν τη διαφορά τους. Και όταν το ειρηνοδικείο δεν μπορή να λύση τη διαφορά, πάνε στο πρωτοδικείο· κάνουν έκκλησι. Και όταν και το πρωτοδικείο δεν μπορή, πάνε στο εφετείο. Και όταν και το εφετείο δεν μπορή να λύση τη διαφορά, φτάνουν μέχρι τον Άρειο Πάγο. Και εκεί στόπ. Το είπε ο Άρειος Πάγος· δεν υπάρχει άλλο.
Όπως λοιπόν για τάς διαφοράς υπάρχει η «έφεσις», δηλαδή από ένα μικρότερο δικαστήριο φτάνομε στο μεγαλύτερο, κατά παρόμοιον τρόπο είς τας θρησκευτικάς διαφοράς, μέσα στην Εκκλησία υπάρχει το «έκκλητον», η βαθμολογική αυτή κλίμαξ. Δηλαδή· όταν υπάρχη διαφορά, θα πάμε στον ιερέα. Όταν ο ιερεύς δεν μπορή να λύση τη διαφορά μας, πού θα είναι ζήτημα πάντως πνευματικής φύσεως (γάμου, διαζυγίου κ.λ.π.), θα πάμε στον επίσκοπο. Όταν ο επίσκοπος δεν μπορή να λύση τη διαφορά μας, θα πάμε στον αρχιεπίσκοπο. Εάν και ο αρχιεπίσκοπος δεν μπορή να λύση τη διαφορά μας, θα πάμε στην Ιερά Σύνοδο, που αποτελείται από 12 ή 15 ή 20 μέλη – αδιάφορος είναι ο αριθμός. Και όταν η Ιερά Σύνοδος δεν μπορή να λύση τη διαφορά μας, θα πάμε στην Τοπική Σύνοδο. Και όταν και η Τοπική Σύνοδος δεν μπορή να το λύση, τότε είναι η Οικουμενική Σύνοδος. Πέρα από την Οικουμενική Σύνοδο στόπ. Η Οικουμενική Σύνοδος είναι τρόπον τινά ο Άρειος Πάγος.

Τι λένε οι φράγκοι;

Ά, λένε· παραπάνω από την Οικουμενική Σύνοδο είναι ο πάπας! Αν δεν είναι ο πάπας μέσα στην Οικουμενική Σύνοδο; Δεν υπάρχει Οικουμενική Σύνοδος!
Παραπάνω από Τοπικές και Οικουμενικές Συνόδους έχουν τον πάπα.
Τοιούτον καθεστώς εμείς δεν το γνωρίζομε. Πού το στηρίζουν οι παπικοί αυτό; Πώς δώσανε σ’ έναν άνθρωπο τοιαύτην εξουσίαν; Τον εγκαταστήσανε τρόπον τινά Δαλαϊλάμα του χριστιανισμού».

Περισσότερα σε παλαιότερη ἀνάρτηση:
https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=6363

ΠΟΤΕ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Και τι λέει γι᾽᾽αυτό ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστῖνος;

ΠΗΓΗ ΑΝΩΜΑΛΙΩΝ ΤΟ «ΕΚΚΛΗΤΟΝ» ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΡΟΕΒΛΕΨΕ ΟΤΙ ΤΟ «ΕΚΚΛΗΤΟΝ» ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΑΝΩΜΑΛΙΩΝ, ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 1977 ΤΟ ΕΙΣΗΓΑΓΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ το 1977 ΚΑΙ ΠΩΣ  ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΤΟΤΕ:

Δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην «Χριστιανική Σπίθα»

«ETIAMSI OMNES, EGO NON»

(=ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΕΓΩ ΟΧΙ)

ΣΤΙΣ 24 Αὐγούστου 1977 ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος ὑπέβαλε στὴν Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπόµνηµα, στὸ ὁποῖο ἐκφράζει τὸν πόνο τῆς καρδίας του γιὰ ὡρισµένες διατάξεις τοῦ νέου (τότε) Καταστατικοῦ Χάρτου (ν. 590/1977), ποὺ ὑπενθυµίζουν τὸ ἁµάρτηµα τοῦ Ἠσαῦ (ὁ ὁποῖος ἐπώλησε ὡς γνωστὸν τὰ πρωτοτόκιά του ἀντὶ πινακίου φακῆς). ∆ὲν διστάζει νὰ χαρακτηρίσῃ τὸν ἰσχύοντα αὐτὸν Καταστατικὸ Χάρτη ἐν πολλοῖς ὡς πηγὴ ἀνωµαλιῶν γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὰ λόγια του, ὄντως προφητικά, τὸν δικαιώνουν ὅταν ἡ Ἐκκλησία µας περιέρχεται σὲ ἀδιέξοδα. Ἀναδηµοσιεύουµε κατωτέρω τὶς σκέψεις τοῦ π. Αὐγουστίνου γιὰ τὸ ζήτηµα τοῦ «Ἐκκλήτου», διότι κατὰ τὰ φαινόµενα οἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριαρχείου πρόκειται νὰ κλυδωνισθοῦν ἐξ ἀφορµῆς του.

«Τὸ Ἔκκλητον. Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὸ ἔκκλητον πρὸς τὸ Οἰκουµενικὸν Πατριαρχεῖον, τὸ ὁποῖον διὰ πρώτην φορὰν θεσπίζεται ἐν τῷ νέῳ Καταστ. Χάρτῃ, ἔχοµεν νὰ παρατηρήσωµεν συντόµως τὰ ἑξῆς:

• Ἐφ᾽ ὅσον ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀποτελεῖ αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν, ἐξυπακούεται ὅτι αὕτη, µὴ διατελοῦσα πλέον ὑπὸ τὴν ἄµεσον κηδεµονίαν ἄλλης τινὸς Ἐκκλησίας, δύναται νὰ διοικῆται ἀφ᾽ ἑαυτῆς καὶ ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ἱερῶν Κανόνων νὰ ἐπιλύῃ τὰ διοικητικά της προβλήµατα, καὶ µόνον διὰ θέµατα πίστεως καὶ ἠθικῆς, ἀναγόµενα εἰς τὴν σφαῖραν τῆς Οἰκουµενικότητος, νὰ ἐπιζητῆται ἡ ἀπο κοινοῦ ἀντιµετώπισις τούτων.
• Τίθεται λοιπὸν ὠµὸν τὸ ἐρώτηµα: Εἶνε ἢ δὲν εἶνε αὐτοκέφαλος ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος; Ἐὰν ναί, τότε πρὸς τί τὸ ἔκκλητον διὰ θέµατα καθαρῶς διοικητικὰ καὶ δικαστικά; Πρὸς τί νὰ ἐµπλέκεται τὸ ἐµπερίστατον Πατριαρχεῖον εἰς ἡµέτερα διοικητικὰ θέµατα, δυνάµενα εὐχερῶς νὰ ἐπιλύωνται ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας µας, ὅταν ὑπάρχῃ πνεῦµα Χριστοῦ; Ἄλλαι αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι δὲν καταφεύγουν εἰς τὸ Οἰκουµενικὸν Πατριαρχεῖον διὰ θέµατα διοικητικῆς ἢ δικαστικῆς φύσεως. Ἔκκλητον καὶ αὐτοκέφαλον δὲν φαίνονται συµβιβαζόµενα. Μόνον ὡς δεῖγµα καταπτώσεως καὶ πνευµατικῆς χρεωκοπίας µας θὰ ἠδύνατο νὰ χαρακτηρισθῇ ἡ ἀδυναµία νὰ ἐπιλύωµεν ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ἐκκλησίας µας τὰς ἑκάστοτε ἀνακυπτούσας διαφοράς.
• Ἐὰν ὅµως δὲν εἴµεθα αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία, τότε θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπέλθουν καὶ ἄλλα σοβαραὶ µεταβολαὶ ἐν τῷ διοικητικῷ συστήµατι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁπότε θὰ ἠµφεσβητεῖτο πλέον ἰσχυρῶς ἐὰν καὶ κατὰ πόσον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν θὰ ἐδικαιοῦτο νὰ εἶνε ὁ πρῶτος τῆς Ἐκκλησίας καὶ πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
• Ἀλλὰ τὸ αὐτοκέφαλον στεντορείως διακηρύττουν ὅλα τὰ µετὰ τὸ 1850 Ἑλληνικὰ Συντάγµατα καὶ πέριξ τούτου διεξήχθησαν πείσµονες ἀγῶνες µεταξὺ Οἰκονόµου καὶ Φαρµακίδου. Διὰ ταῦτα φρονοῦµεν, ὅτι τόσον ἡ ἐπίσηµος θέσπισις τοῦ ἐκκλήτου ἐν τῷ Καταστατικῷ Χάρτῃ, εἰς ἡµέρας µάλιστα, καθ᾽ ἃς ἡ θέσις τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου καθίσταται δυσχερὴς λόγῳ τῆς λαίλαπος τοῦ Ἀττίλα, δηµιουργεῖ σοβαρὰ προβλήµατα νοµοκανονικῆς φύσεως, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν ἐφαρµογὴν τούτου θὰ αὐξηθοῦν καὶ θὰ περιπλέξουν τὰ πράγµατα ἔτι περισσότερον, θὰ προκαλέσουν δὲ σύγχυσιν Ἐξουσιῶν ἐπὶ ζηµίᾳ τῆς ἀγαστῆς συνεργασίας καὶ τοῦ γοήτρου ἀµφοτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν (βλεπε βιβλίο Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, «Ἀπολογισµὸς Γ΄ τετραετίας, Ἀθῆναι 1980, σελ. 339-340).

Στὸ σπουδαῖο αὐτὸ ὑπόµνηµά του ὁ σεβαστὸς γέροντας κατακλείει µὲ τὴ λατινικὴ φράσι «Etiamsi omnes, ego non», ποὺ σηµαίνει «ἀκόµη καὶ ἂν ὅλοι σας χειροκροτεῖτε τὸν Καταστατικὸ Χάρτη, ἐγὼ ὄχι». Τὸ 1977 πολλοὶ ἀπὸ τοὺς σηµερινοὺς µητροπολῖτες κατεῖχαν ἐξουσία, ἀλλὰ ἐστερηµένην δυνάµεως, δὲν εἶχαν δηλαδὴ τὸ σθένος νὰ φέρουν ἀντιρρήσεις στὴν ψήφισί του. ∆υστυχῶς ἡ τρικυµία ἔρχεται ἀπὸ παλαιά…

________________________

Σχόλιο

• Αγαπητή κα Καπλάνογλου σας συγχαίρω για την παράθεση του θαυμάσιου κειμένου στο υπέροχο μπλογκ σας του πολιού γέροντος Αυγουστίνου αναφορικά με το έκκλητο. Ο γέροντας δικαιώθηκε όπως και σε τόσα μα τόσα θέματα. Αναδιφώντας κατά καιρούς τα αναφερόμενα σε διάφορα εκκλησιαστικά θέματα κείμενα του γέροντος ιδίως όπως αυτά αποτυπώνονται στη ΣΠΙΘΑ και τον ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ διαπίστωσα το μέγεθος της νομοκανονικής του κατάρτισης αλλά και του θάρρους του, της παρρησίας του και της ακάματης μαχητικότητάς του. Εκεί που συγκινούμαι ιδιαιτέρως είναι οι παρεμβάσεις του στο ζήτημα της έκπτωσης των 12 μητροπολιτών, των παρά πάσαν έννοιαν ηθικής και δικαίου εκβληθέντων των θρόνων των. Πόσο μα πόσο αγωνίστηκε ο γέρων Αυγουστίνος για την αποκατάσταση των 12 που συνιστά ταυτόχρονα αποκατάσταση της τόσο δεινώς τρωθείσης κανονικής τάξεως στην Ελλαδική Εκκλησία! Ειδικά σήμερα μας είναι τόσο επίκαιρα τα κατά καιρούς ηρωικά του δημοσιεύματα εν όψει της παράτασης της εκκρεμότητας στη μητρόπολη Αττικής εις βάρος του μαρτυρικού μητροπολίτη Νικοδήμου. Δυστυχώς ο Αυγουστίνος Καντιώτης δεν είναι πλέον μέλος της ιεραρχίας και  λίγοι μόνο επίσκοποι μετρημένοι στα δάχτυλα της μιας χειρός προσπαθούν να βαδίσουν στη γραμμή που εκείνος χάραξε. Οι πολλοί έχουν συμβιβαστεί! Δυστυχώς! Και πάλι σας συγχαίρω για την παράθεση του κειμένου για το έκκλητο και σας παρακαλώ να δημοσιεύετε κι άλλα τέτοια κείμενα-μνημεία.
• Λυκούργος  Νάνης