ΦΑΡΜΑΚΟ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Καὶ ποιό εἶνε τὸ ἰατρεῖο τοῦ Χριστοῦ;

«Τίς ὀδυνώμενος καὶ προσπίπτων τῷ ἰατρείῳ τούτῳ οὐ θεραπεύεται;».

Ἡ Ἐκκλησία εἶνε τὸ Ἰατρεῖο. Ἐδῶ εἴμεθα.
Ὅλοι ἐμεῖς εἴμεθα ἀσθενεῖς. Ἂν ὑπάρχῃ κάποιος ἄγγελος, ἂν ὑπάρχῃ κάποιος ἀναμάρτητος, ἂς βγῇ ἀπὸ τὸ ναό. Εἴμεθα ὅλοι ἁμαρτωλοί, ὅλοι ἀσθενεῖς, τῷ σώματι καὶ τῷ πνεύματι.
Τὰ φάρμακά του; Ὤ τὰ φαρμακά του! Δὲν ἔχω καιρὸ διὰ νὰ σᾶς ἀνοίξω τὰ φάρμακα τοῦ Χριστοῦ. Ἔχει φάρμακα ὑπέροχα. Ἔχει φάρμακα δοκιμασμένα, γιὰ κάθε ἀρρώστια. Καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ φάρμακα αὐτά, τὸ δραστικώτερο, τὸ γενικώτερο, τὸ ῥωμαλεότερο, τὸ ὁποῖο δημιουργεῖ σεισμὸν μέσα στὸν ἄνθρωπο καὶ ἐξυγιαίνει τὸν ἄνθρωπο μέχρι τελευταίων ἰνῶν τῆς ὑπάρξεως του.
Τὸ φάρμακο αὐτό, κύριοι, ὁσοδήποτε δυσάρεστο καὶ νὰ εἶνε καὶ γνωρίζετε πολὺ καλά, ὅτι τὰ πικρὰ φάρμακα εἶνε καὶ δυσάρεστα. Τὸ φάρμακο αὐτό, ποὺ προσφέρει ὁ Κύριος, εἶνε ἡ λέξις «μετάνοια», τὸ «Μετανοεῖτε». Μόνο διὰ μετανοίας θὰ σωθῇ ὁ κόσμος.
Ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ λίγες ἀκόμη λέξεις καὶ νὰ τελειώσω τὸ πτωχὸ αὐτὸ κήρυγμα.
Τί εἶνε ἡ μετάνοια; Read more »

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΓΩΝΙΑ

Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀγωνία ἔχει καταλάβει τὸν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας καὶ ἐνῶ εἶνε ὑγιὴς, τὰ μάτια του, τὰ ἀφτιά του, τὸ στομάχι του, ἡ καρδιά του, εἶνε καλά, αὐτὸς νιώθει ἄρρωστος καὶ τρέχει στοὺς γιατρούς. Ἒχει ἐφιάλτες, παίρνει ὑπνωτικὰ τὴν νύχτα. Ἀγωνιᾷ γιὰ τὸν ἄνδρα, γιὰ τὸ παιδί, γιὰ τὸ κορίτσι, γιὰ τὴν ὑγεία του, ἀγωνιᾷ γιὰ ὅλα. Αὐτὴν τὴν ἀγωνία οἱ ἐπιστήμονες τὴν ὀνομάζουν ἄγχος. Ἀλλὰ ὅποιο ὄνομα καὶ ἂν τῆς δώσουμε τὸ σαράκι ποὺ τρώει τὰ σπλάχνα τῆς ἀνθρωπότητος εἶνε τὸ ἴδιο.

Στὶς μέρες μας αὐξήθηκαν οἱ ψυχίατροι. Ψυχιατρεῖα ἀνοίγουν σ᾿ ὅλον τὸν κόσμο καὶ τρέχουν οἱ ἄνθρωποι, μολονότι εἶνε ὑγιεῖς, γιὰ νὰ θεραπεύσουν κάποια ἀνωμαλία, κάποια ταραχὴ ποὺ ἔχουν μέσα στὴν καρδιά τους. Κάνουν θεραπεῖες, παίρνουν φάρμακα καὶ θεραπεία οὐσιαστικὴ δὲν βρίσκουν.
Ἂν ἀνοίξουμε τὶς καρδιὲς τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων, θὰ δοῦμε ὅτι εἶνε γεμάτες ἀγωνία, ἀνησυχία καὶ φόβο.
Γιὰ πολλὰ ἀγωνιοῦν οἱ ἂνθρωποι καὶ γίνονται δυστυχισμένοι, ἀλλὰ ἡ σπουδαιότερη ἀγωνία ποὺ τοὺς καταλαμβάνει, εἶνε ἡ σκέψι γιὰ τὸ μέλλον. Καὶ τὴν ἀγωνία αὐτὴ ζωγραφίζει τὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ ἄξιο προσοχῆς εἶνε ὅτι οἱ πλούσιοι ἀγωνιοῦν περισσότερο ἀπὸ τοὺς πτωχούς.
Ἀγωνιοῦν οὶ ἑκατομμυριοῦχοι. Ἀγωνιοῦν αὐτοὶ ποὺ δὲν ξέρουν πόσα χρήματα ἔχουν. Ἐργάζονται σὰν μυρμήγκια καὶ μαζεύουν πλούτη. Καὶ μετὰ κάνουν σὰν τὸν ἄφρονα πλούσιο τῆς παραβολῆς. Δὲν κοιμοῦνται, στριφογυρίζουν στὰ κρεββάτια τους. Σκέπτονται ποῦ νὰ βάλλουν τ᾿ ἀγαθά τους. Πῶς ν᾿ ἀσφαλίσουν καλύτερα τὰ χρήματά τους.
Νὰ τὰ κρύψουν στὸ σπίτι, ὑπάρχει κίνδυνος νὰ τὰ βροῦν οἱ κλέπτες.
Νὰ τὰ βάλλουν στὶς τράπεζες, ὑπάρχει κίνδυνος μιὰ μέρα νὰ χρεωκοπήσουν καὶ νὰ τὰ χάσουν. Read more »