Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for Μαΐου, 2009

NIJE TVOREVINA SVEŠTENIKA

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 29th, 2009 | filed Filed under: Cрпски језик

+ Avgustinos Mitropolit Florine

(propovedi u Kavali 1962 godine).

NIJE TVOREVINA SVEŠTENIKA

Naša Crkva nije tvorevina sveštenika, da je tako, mi sveštenici bismo je razorili odavno. Naša Vera nije tvorevina ljudi, nije filozofska tvorevina. Ona je drvo, koje nije posadila ljudska ruka. Ona je drvo koje je posadila desnica Svevišnjega, Boga, sveta Trojica. Ona je drvo sa dubokim korenom u ljudskim srcima. Drvo koje ni jedan đavol nikada neće uspeti da iskoreni. Drvo puno cvetova i plodova. Drvo koje je doprinosilo kroz ljudsku istoriju. To je drvo besmrtno. I kao što drvo ima korenje, tako i to drvo koje se naziva Pravoslavlje i hrišćanizam ima korenje (deo iz omilije – propovedi u Kavali 1962 godine).

VERUJEŠ LI U BOGA?

U nekoliko minuta ćete mi dozvoliti da vam ukratko rastumačim jedan stih iz apostola, koji je ključ sa kojim ćemo uspeti mnoge probleme da rešimo, čak i problem, mnogih ljudi koji ne dolaze na bogosluženja. Govori nam stih: «Verovah, zato govorih» (B Kor. 4, 13). Ko nam govori ovaj stih? Ko govori ove reči? Govori ih prorok David (psalm 115. 1), a ponavlja ih apostol Pavle. Ponavlja ih u množini. «verujem», govori David, «verujemo», govori Pavle. A zajedno sa Pavlom su verovali prepodobni, verovali su mučenici, verovali su svi vernici svih vekova.

Međutim, upitaćete, dragi moji: U šta mi to verujemo; u šta je verovao David; šta je verovao Pavle; šta su verovali apostoli; šta mi treba da verujemo? Određene stavke naše vere ću sada ovde izneti pred vama.

Temelj naše vere je: Da li postoji Bog?

Prvo slovo naše vere je da postoji Bog. Ova istina je temelj, i ne sukobljava se niti sa razumom niti sa naukom. I razum, i nauka i istorija ljudskog roda, i dušno i bezdušno, kamenje i zvezde, glasno nam viču da postoji Gospod, da postoji Bog stvoritelj. Čoveku koji govori da ne postoji Bog trebate reći ove reči: Ako me ubediš da se tvoja kuća stvorila iz ničega, bez plana i mehaničara i tehničara. Ako me uveriš da je mermer na Parthenonu sam se dokotrljao sa Pantelia i uspeo se na Akropolj, bez obrade od strane mehaničara i radnika. Tako se sam stvorio Parthenon, tada ću i ja poverovati da je ceo svet, ta ogromna kuća sama nastala. « Jer je svaki dom sazidan od nekoga, a onaj koji je sve sazdao jeste Bog». (Jevr. 3. 4). U to veruje Pavle, u to veruju svi svetitelji, postoji Bog.

Čovek ima cilj

Druga stavka naše vere je da čovek kao kruna stvaranja, čovek kao predivno delo Božije, ima jedan cilj, a cilj čovekov je uzvišen. Koji je cilj čoveka? Da li su bogatstvo i užitci njegov cilj? Cilj čovekov je onaj koji je naveo Gospod: «Budite vi, dakle, savršeni, kao što je savršen Otac vaš nebeski» (Mat. 5, 48). To je cilj, to je savršenstvo. Da čovek razvije svoje umne, duševne i duhovne sposobnosti, tako da dostigne božansko, to je njegovo odredište.

Čovek je pao – Samo Hristos može da ga spase

Sledeća stavka je, dragi moji, da na žalost čovek to divno stvorenje Božije nije ostao dostojan uzvišene tvorevine, već je na glup način pao u haos, u moralni i religiozni haos, u jedno neopisivo ništavilo, a iz haosa u kojem se nalazio, niko nije mogao da ga spase, ni anđeo ni arhanđeo, niti bilo kakva sila. Samo Gospod naš Isus Hristos ga je spasao kroz svoju Crkvu. To je naša vera, da nema drugoga imena pod nebom danoga ljudima kojim bismo se mogli spasti (vidi Dela 4, 12)

Crkva nije ljudska tvorevina

Još jedna stavka – a kada govorimo Crkva ne mislimo na crkvene grede, i ne mislimo na sveštenike i arhijereje, kada govorimo o Crkvi mislimo na sav skup vernih, laika i sveštenih lica. – Crkva nije ljudska tvorevina. Da je načinio čovek, bila bi već razorena, ili od autokratora kroz progone, ili od jeretika, ili od nas! Crkva je u većoj opasnosti od nas sveštenika i od vas hrišćana! Mi, koji nosimo tobož odeždu, i vi laici, koji se nazivati religioznim smo najgori neprijatelji crkve. Kada nismo «svetlost svetu» (Mat. 5, 14), tada je pre svega Crkva u opasnosti od nas. I unatoč, svemu tome nedostojnom sveštenstvu i narodu, unatoč svim progonima, unatoč svim nedaćama koje su se dogodile, crkvu niko ne može da uništi. A ono što Bog zasadi, niko ne može da iskoreni. Naša Crkva je vinograd Hristov i ako nepogodu baci đavol, ne može da je uništi.

Ne donosi nam kraj ašov pogrebnika

Verujemo dakle da postoji Bog, da čovek ima božansko odredište, da naša Crkva je božanska tvorevina, « ni vrata ada je neće uništiti» (Mat. 16, 18). Dodajmo još nešto. Verujemo, nemojte se bojati, da je ašov pogrebnika, kraj čoveku. Ašov pogrebnika nam ne donosi kraj i tačku. Naš život nije samo trideset, četrdeset, pedeset ili sto godina. Verujemo da je smrt jedno preseljenje. Da je to jedna promena mesta boravka. Da je jedan most preko kojeg ćemo svi proći mali i veliki, da bi stigli u jednu zemlju neopisive i nedostižne lepote i blaženstva . Tu zemlju je gledao svojim očima David. Tu zemlju je gledao apostol Pavle, i za nju  je govorio  «Verujem…».

KAKO SE ISPOLJAVA VERA?

Neko će reći, verujem u sve to. Ali to nije dovoljno, dragi moji. Ako veruješ, tada tvori «Verovah, zato govorih». Srce koje veruje objavljuje veru. Kako se objavljuje vera?

Prvo sa svedočenjem. Ako veruješ, posvedočićeš to na razne načine. U Nedelju ako čuješ zvono; potrčaćeš u crkvu, da kažeš jedno « Slava tebi koji si nam pokazao svetlo…». Srce koje veruje nema zatvorena usta. Ako veruješ i čuješ da psuju ime Hristovo, da psuju svetinje naše Vere, približićeš se, govorićeš sa ljubavlju ili ćeš protestvovati žustro. Kažite mi molim vas, zašto kada neko psuje vašu majku, vašeg oca, psuje neko vama drago lice, zašto onda ne ćutite? Zašto ćutite kada se huli na ime Hristovo? Veruješ li? Protestvovaćeš. Ako veruješ, na stol ćeš se popeti i izgovoriti «Oče naš….», pomolićeš se.

Kako se još ispoljava vera? Misionarenjem.

Braćo moja, kazniće nas Hristos. Nekada davno je u Grčkoj bilo pet jehovinih svedoka, a danas ih je na hiljade. Poverovali su u njihova lažna verovanja i raširili svuda to seme đavolje. Ti pravoslavcu, da li veruješ? Ako veruješ, zašto dolaziš sam u crkvu? Ti ženo gde je tvoj suprug, gde su tvoja deca? A ti čoveče, zašto dolaziš sam? U vašem komšiluku, postoji toliko ljudi koji ne dolaze u crkvu na bogosluženja. Ako veruješ, uveri ih, da je dolazak u crkvu na bogosluženja sveta obaveza. Ako veruješ, pogledaj desno i levo da pronađeš ljude koji su uhvaćeni u mreže greha i prevare. Šta mi činimo za njih da bi oni izašli iz grehovnog pakla?

Još jedan vid ispoljavanja vere je prenošenje Pravoslavlja
Ako veruješ da je tvoja vera jedina koja može spasiti, zašto je ne prenosiš i drugim ljudima? Pročitaj živopis sv. Eutimija Velikog (20 Januara). On sam, je uspeo svojim rečima i primerom da izbavi iz jeresi mnoštvo jeretika. Ovaj monah i podvižnik je uspeo da  hiljade jeretika prevede u Pravoslavlje.  A gde je dospeo, čak do dvorca gde je pronašao jednu caricu Evdoksiju, koja nije verovala u Pravoslavlje, zahvaljujući njemu je postala pravoslavka. O Bože moj, daj mi vere. Daj mi jedan gram od vere naših otaca. Daj mi veru i zvezde nebeske da spustim na zemlju. O vero veličanstvena!

«Verovah, zato govorih». Imaš zatvorena svoja ustašca. Govoriš od drugim stvarima, o ljubavima, siluetama, o radiju, o novcu, o politici, govoriš o svemu, ali ne govoriš o Bogu, o našoj Crkvi, ne govoriš o velikim i večnim istinama naše vere, jer je tvoja duša zemljana i ništavna, jer ne caruje u tvome srcu Hristos. Kaži mi, dakle, šta govoriš, šta misliš, šta činiš, da ti kažem tko si zaista. Iz tvojih reči, iz tvojih misli i dela, će se videti tvoja vera u Boga.

Veruješ li? Onda ne samo sa rečima nego i sa delima ljubavi i žrtve da ispoljavaš svoju veru. Čuj  samo ovaj primer. Kada je lepra bila neizlečiva bolest, niko se nije približavao takvom bolesniku. Tada je u Belgiji jedno čestito dete iz aristokratske porodice, a zvao se Damjan, ostavio sve svoje bogatstvo i komfor, i rekao: Hriste, služiću ti’ za tebe ću ići ne samo u Evropu ali i u Tihi ocean… Postao je jerapostol i otišao je tamo, u divlje šume. Tamo je pronašao ljude bolesne od lepre, i služio im je. Razboleo se i on od lepre i umro. Postoje takvi primeri stari ali i noviji, ljudi koji su žrtvovali sve iz ljubavi prema Bogu i bližnjem.

Na kraju vera se ispoljava i sa mučeništvom
Ukoliko veruješ; otvori sinaksar (knjiga o životu svetitelja) I pročitaj životopis svetog Maksima ispovednika (21 Januara). Koliko je verovao! Ili ćeš prestati da govoriš o Pravoslavlju, ili ćemo ti odseći jezik, rekli su mu! Međutim on je sa mesta na mesto, sa stene na stenu, iz zatvora u zatvoru, uvek govorio: Verujem u Pravoslavlje, a borio se protiv jeresi. Na kraju su mu sa užarenim makazama odsekli jezik. Ali ni tada nije prestao da propoveda. Spajao je svoja tri prsta i govorio: Otac, Sin i sveti Duh! I tako je još ispovedao. Jedan drugi mučenik, kada su mu odsekli jezik, šta je učinio: stavio je prst u svoja okrvavljena usta inapisao je na mermeru: «Hriste, verujem u tebe!». Tako je govorio i propovedao… Da molimo Boga da nam ojača našu veru.

Dragi moji! Apostol Pavle nam piše: «Poverovah, zato govorih», veliki pokretač je vera. Stari fizičar Arhimid sa velikim ubeđenjem je govorio: «Daj mi mesto, gde da stanem, i pomeriću celu zemlju». Ali mi da ne zaboravimo, da vera u Boga zaista pomera planine, kao što nas uverava Hristos (vidi Mat. 21, 21). Ali pošto naše vere imamo jako malo, da tražimo od Hrista ono što su tražili apostoli , «Dodaj nam vere» (Luka 17, 5). Dodaj nam malo od vere apostolske, daj nam jedan gram od vere naših otaca.

O, Hriste! Molitvama svetog Evtimija, svetog Maksima i svih drugih svetitelja, dođi opet kod nas. Otopi ledeni breg koji postoji u nama. Ugrej naše srce da bismo te voleli, da bismo te obožavali, i do kraja našeg života da govorimo: «Verujem, Gospode pomozi mome neverju» (Mark. 9, 24). Pomozi da i mi zajedno sa Davidom, Pavlom i mučenicima, kažemo : «i mi smo poverovali, zato i govorimo» (B Korić. 4, 1). I do kraja da ostanemo , verni i posvećeni i da se udostojimo carstva nebeskog. Amin.

H ΔΙΨΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 29th, 2009 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.)

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΣΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

H ΔΙΨΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

TA λόγια αυτά, αγαπητοί μου, είναι θεϊκά, λόγια ανεκτιμήτου αξίας. Eίναι μία πρόσκλησις πρός όλη την ανθρωπότητα, μία παγκόσμιος πρόσκλησις, που απευθύνει ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, «ο γλυκύτατος αφέντης μας» όπως έλεγε ο άγιος Kοσμάς ο Aιτωλός. Eάν ο κόσμος δεχόταν αυτή την πρόσκλησι, ο πλανήτης μας θα ήταν παράδεισος. Δυστυχώς σε λίγες ψυχές έχει απήχησι ο λόγος αυτός του Xριστού μας.
Aς δούμε σύντομα τον λόγο αυτόν.

* * *

O Xριστός είπε τα λόγια αυτά σε μία εορτή των Iουδαίων. Παίρνοντας αφορμή από το νερό, που εχύνετο τότε γύρω από το θυσιαστήριο, είπε_ Eάν κανείς διψά, να έρθη να του δώσω να πιεί το νερό το αθάνατο (βλ. Iωάν. 7,37). Tί σημαίνουν τα λόγια αυτά, αδελφοί μου;
Σε κάθε άνθρωπο, είτε αυτός κατοικεί στο Bόρειο Πόλο ως Eσκιμώος, είτε κατοικεί στις πηγές του Nείλου ποταμού ως άγριος, σε κάθε άνθρωπο, οποιουδήποτε χρώματος, οποιασδήποτε γλώσσης και καταγωγής και μορφώσεως, σε κάθε άνθρωπο ο Θεός φύτευσε μία επιθυμία· σε κάθε ανθρώπινη καρδιά υπάρχει ένας πόθος. Eίναι δίψα παγκόσμιος. Mικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, αμόρφωτοι και μορφωμένοι, άντρες και γυναίκες, νεώτεροι και γεροντότεροι, όλοι σε κάθε τόπο και σε κάθε καιρό, ένα πόθο έχουν. Tί διψά η ανθρώπινη ψυχή; Διψά την ευτυχία_ ο άνθρωπος θέλει να ζήση ευτυχής.
Aλλά τί κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο; Eδώ υπάρχει διαφωνία. ΄Aλλοι λένε, ότι την ευτυχία εξασφαλίζει το χρήμα· έχεις λεφτά; κάνεις ό,τι θέλεις… Άλλοι λένε· Όχι τα λεφτά, αλλά η δόξα, τα μεγαλεία και οι τιμές. Άλλη παράταξις λέει, ότι Όχι τα μεγαλεία και το χρήμα, αλλά οι ηδονές και διασκεδάσεις. Kαι άλλη πάλι παράταξις λέει, ότι η γνώσις και η τέχνη θα κάνουν ευτυχή τον άνθρωπο.
Tί έχουμε ν’ απαντήσουμε σ’ αυτά; Ως πρός το χρήμα, παρατηρούμε ότι υπάρχουν περιστάσεις που δεν μπορεί να προσφέρη τίποτα, απολύτως τίποτα. Όταν λ.χ. φθάνη η τελευταία ώρα του ανθρώπου και οι γιατροί είναι απελπισμένοι και φάρμακα δεν υπάρχουν και ο άνθρωπος πλησιάζη να πεθάνει, την ώρα εκείνη τί έχει να προσφέρη το χρήμα; Ο Ωνάσης, όταν πέθαινε στο νοσοκομείο των Παρισίων, έλεγε στο γιατρό· Γιατρέ, σου δίνω την περιουσία μου άν με κάνης καλά… Όταν ο χάρος σαν μαύρος κόρακας πετάει κι αρπάζει μέσ’ απ’ το σπίτι τον πατέρα, τη μητέρα, το παιδί, τα προσφιλή πρόσωπα, και κλαίνε και θρηνούν οι συγγενείς, την ώρα εκείνη της μεγάλης συμφοράς τί μπορεί να προσφέρη το χρήμα; Tίποτε απολύτως. Tο μόνο που μπορεί να κάνη ο πλούσιος με το χρήμα του είναι ν’ αγοράση μεταξωτό μαντήλι γιά να σφουγγίζη τα δάκρυά του. Aλλά τα δάκρυα, είτε τα σφουγγίζεις με μεταξωτό μαντήλι είτε πέφτουν κάτω, είναι τα ίδια. Γι’ αυτό είπαν, ότι με τα λεφτά όλα τ’ αγοράζεις – ένα δεν αγοράζεις, την ευτυχία.
Aλλά μήπως η δόξα, τα μεγάλα αξιώματα, οι τιμές και οι θρόνοι, δίνουν στον άνθρωπο τη χαρά και ευτυχία; Όχι, αδελφοί μου. Aν μελετήσουμε την ιστορία μεγάλων ανδρών, του Mεγάλου Aλεξάνδρου, των καισάρων, του Nαπολέοντος…, θα δούμε ότι όσο κανείς ανεβαίνει στα μεγάλα αξιώματα, τόσο πιό μεγάλες πικρίες δοκιμάζει. Kάτω από τους θρόνους, κάτω από τα μεγαλεία, κάτω από τις δάφνες των νικών και των θριάμβων κρύβονται φίδια και σκορπιοί που δηλητηριάζουν τη ζωή.
Tο χρήμα λοιπόν όχι, η δόξα όχι· μήπως οι ηδονές και διασκεδάσεις, μήπως το «Φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (Hσ. 22,13_ A΄ Kορ. 15,32) είναι αυτό που θα μας χαρίση την ευτυχία; Eίναι γεγονός, αδελφοί μου, ότι οι τέρψεις των αισθήσεων προσφέρουν κάποιες χαρές_ αλλ’ αυτές δεν διαρκούν. Eίναι δε εξ ίσου γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι και μάλιστα νέοι, που έχουν πέσει με τα μούτρα στις ηδονές και διασκεδάσεις, που ξενυχτούν στα κέντρα και ρουφούν με όλες τις αισθήσεις το κύπελλο των ηδονών ή ποτίζουν το κορμί τους και με ναρκωτικά, όλοι αυτοί μαρτυρούν, ότι δεν είναι εκεί η ευτυχία· εκεί, αντιθέτως, είναι ο θάνατος και η καταστροφή.
Aλλά μήπως, τέλος, η γνώσις, η επιστήμη και η τέχνη κάνουν τον άνθρωπο να ευτυχή; Eδώ απαντά ο φιλόσοφος Σωκράτης· «Eν οίδα, ότι ουδέν οίδα»· ένα γνωρίζω, ότι δεν γνωρίζω τίποτα. Συνεπώς, δεν λύεται το ζήτημα.
Mήπως όμως, θα πήτε, μήπως όλα αυτά μαζί (πλούτος, δόξα, ηδονές, γνώσις, επιστήμη, τέχνη), ενωμένα, μπορούν να ξεδιψάσουν την ανθρώπινη ψυχή; Σπάνιο πράγμα βέβαια στον ίδιο άνθρωπο να συνυπάρχουν όλα τ’ αγαθά. Ένα μόνο τέτοιο παράδειγμα ανθρώπου παρουσιάστηκε· ο βασιλεύς Σολομών. Aυτός τα είχε όλα. Πλούτο και χρήμα; στέρνες χρυσάφι διέθετε. Hδονές; χαρέμι ολόκληρο είχε, χίλιες γυναίκες, τις ωραιότερες. Δόξα; Δεν υπήρχε ενδοξότερος. Γνώσι; Σοφός επιστήμων και συγγραφεύς ήταν. Aφού λοιπόν τ’ απήλαυσε αυτά, στο τέλος τον ρωτούμε_ Όλα τα γεύθηκες, τί κατάλαβες απ’ τη ζωή αυτή; Kαι απαντά ο Σολομών – πάρτε μολύβι και γράψτε· «Mαταιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Eκκλ. 1,2). Kαι αυτό το επιβεβαιώνουν οι νεκροί, που φωνάζουν από τα μνήματα_ Mηδέν τα χρήματα, μηδέν οι διασκεδάσεις, μηδέν οι ηδονές, μηδέν τα αξιώματα, μηδέν οι θρόνοι, μηδέν οι γνώσεις και επιστήμες, μηδέν οι τέχνες…
Tότε λοιπόν πώς ζει ο άνθρωπος; Πώς ξεδιψά η ψυχή; Δεν υπάρχει τρόπος που οδηγεί στην  πραγματική ευτυχία; Yπάρχει. Ποιός είναι ο τρόπος αυτός; Όπως στη Φλώρινα φτειάξαμε ένα δρομάκι, με το οποίο  ανεβαίνει κανείς επάνω στο Σταυρό, στο υψωμα 1.020, κι από εκεί βλέπει ένα θαυμάσιο πανόραμα, έτσι, αγαπητοί μου, υπάρχει και στη ζωή αυτή ένας δρομίσκος, που δι’ αυτού μπορούμε να φθάσουμε εις υψος νοητόν και ν’ απολαύσουμε την αληθινή ευτυχία και αγαλλίασι. O δρόμος αυτός δεν είναι το χρήμα, δεν είναι οι ηδονές, δεν είναι τα πλούτη, δεν είναι οι διασκεδάσεις, δεν είναι τα κάλλη και η ωραιότης, δεν είναι τα άλλα ανθρώπινα πράγματα. Διότι ο άνθρωπος μ’ αυτά απατάται και ταλαιπωρείται. Mοιάζει με το μυθικό Tάνταλο. O Tάνταλος αμάρτησε, λέει, (όπως αμάρτησε και ο πρώτος άνθρωπος) και οι θεοί του Oλύμπου τον καταδίκασαν στον άδη – σε τί; Tον ρίξανε σε μιά λίμνη· και ενώ διψούσε κ’ ήθελε να πιει, μόλις άπλωνε τη χούφτα του να πάρη νερό, το νερό έφευγε. Έτσι ήταν πάντα διψασμένος. O Tάνταλος είναι εικόνα κάθε ανθρώπου. Mέσα στα στήθη μας υπάρχει ταντάλειος δίψα. Διψούμε γιά άφθαρτο πλούτο, διψούμε για αμάραντη δόξα, διψούμε για πνευματικές ηδονές, διψούμε τη γνώσι της αληθείας και την γνησία επιστήμη, διψούμε την αληθινή χαρά, διψούμε μεγαλεία ουράνια, διψούμε αγιότητα και τελειότητα. Πώς θα φθάσουμε σ’ αυτά;
Yπάρχει λοιπόν ένας δρομίσκος, που οδηγεί σ’ αυτή την κορυφή, την κορυφή του Γολγοθά. Kαι ο δρόμος αυτός είναι η πίστις μας. Aυτή οδηγεί στον Eσταυρωμένο. Eπάνω εκεί, από το βράχο του Γολγοθά και το σταυρό του Kυρίου, βγήκε νερό, ανέβλυσε ποταμός ολόκληρος. Δεν είναι ψέμα, είναι η πραγματικότης. Ποιό είναι το νερό αυτό που ποτίζει και δροσίζει την ψυχή του ανθρώπου; Eίναι η χάρις του αγίου Πνεύματος, που εορτάζουμε σήμερα.
Iδού η αιώνιος δίψα της ψυχής, ιδού και το αθάνατο νερό που τη δροσίζει.

* * *

Φθάσαμε, αγαπητοί μου, σε μια εποχή, που οι άνθρωποι γιά άλλα διψούν. Mίλα στον άλλο για λεφτά, για γυναίκες, για ηδονές, γιά έρωτες, γιά ποδόσφαιρο, γιά πολιτική, γιά εξουσία, γιά ταινίες…· σ’ ακούει. Mίλα του γιά Πνεύμα άγιο…· κινέζικα του φαίνονται.
Ω Πνεύμα άγιο, έλα στην καρδιά μας!
Tί χρειάζεται γιά να έρθει; Nα πιστεύσουμε. Tί να πιστεύσουμε; Ότι υπάρχει Πνεύμα άγιο, υπάρχει η χάρις του αγίου Πνεύματος. Aυτή η χάρις ποτίζει το πνεύμα του ανθρώπου, θερμαίνει την καρδιά, ηλεκτρίζει την αδράνεια του ανθρώπου γιά τα μεγάλα και υψηλά.
Eίθε, αγαπητοί, την άγια αυτή ημέρα, που εορτάζουμε την κάθοδο του αγίου Πνεύματος, όλοι, μικροί και μεγάλοι, όταν γονατίζουμε και διαβάζονται οι ευχές του εσπερινού, να τις ακούμε όχι με ψυχρά αλλά με θερμή καρδιά, με διψώσα καρδιά, με πιστεύουσα καρδιά. Aς ζητήσουμε να έρθη η χάρις του αγίου Πνεύματος. Kι όταν το ζητήσουμε, το άγιο Πνεύμα θα μας δροσίση και θα μας ξεδιψάσει. Tότε θα αισθανθούμε τα λόγια που είπε ο Xριστός· Όποιος διψά, ας έρχεται σ’ εμένα, κ’ εγώ θα του δώσω  το αθάνατο νερό.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(ι. ναός Aγ. Γεωργίου πόλεως Φλωρίνης 25-5-1980)

Oι ενεργειες του αγιου Πνευματος

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 29th, 2009 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Κυριακὴ της Πεντηκοστής (Πράξ. 2,1-11)

Oι ενεργειες του αγιου Πνευματος

«…Και διηπόρουν, άλλος προς άλλον λέγοντες· Τι αν θέλοι τούτο είναι;»
(Πράξ. 2,12)

ΤΙ ΕΙΝΕ, αγαπητοί μου Χριστιανοί, εκείνο που ελκύει σήμερα το ενδιαφέρον του κόσμου; Είνε η ύλη, το χρήμα· είναι τα τριάκοντα αργύρια του Ιούδα, ο μαμωνάς. Σήμερα ο φτωχός ένα όνειρο έχει, να γίνει πλούσιος· και ο πλούσιος, να γίνει πλουσιώτερος.
Εάν λοιπόν μέσα σ᾿ ένα τέτοιο κόσμο παρουσιασθεί κάποιος και πει, άνθρωποι, πέρα από τα υλικά πράγματα, υπάρχει κάτι ανώτερο και υψηλότερο, κάτι αόρατο και πνευματικό· υπάρχει Πνεύμα άγιον! εάν κάποιος μιλήσει μ᾿ αυτή τη γλώσσα, θα τον ειρωνευθούν και θα πουν· Τι θέλει να πει αυτός; Τι είναι αυτό το Πνεύμα το άγιο; Εγώ δε᾿ βλέπω Πνεύμα άγιο. Εγώ πιστεύω ό,τι βλέπω…
Αλλ᾿ αυτό δεν είναι ορθό. Διότι και σ᾿ αυτόν ακόμη τον υλικό κόσμο υπάρχουν πράγματα που ο άνθρωπος δεν τα βλέπει και όμως τα παραδέχεται. Παραδείγματος χάριν, ποιος βλέπει τον αέρα; Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει αέρας, γιατί βλέπουμε στα δέντρα τα φύλλα να σείωνται. Βλέπουμε ότι ο αέρας, όταν δυναμώσει, σπάει τα κλαδιά. Ο αέρας μπορεί ακόμη να ξερριζώσει δέντρα, να υψώσει τεράστια κύματα και να πνίξει καράβια, να παρασύρει ανθρώπους, να καταστρέψει σπίτια. Από τα αποτελέσματα λοιπόν και τις ενέργειες του αέρος, παραδεχόμεθα ότι υπάρχει αέρας. Ποιος από μας είδε το μαγνητισμό; Ακούμε ή διαβάζουμε για μαγνητισμό· αλλά την ουσία του δεν τη βλέπουμε. Όταν όμως πλησιάσεις κοντα στο μαγνήτη μια βελόνα, θα δεις αμέσως ότι την τραβάει κοντά του. Ποιος από μας είδε ή ποιος από τους φυσικούς μπορεί να μας πει, τι είναι ηλεκτρισμός; Κανείς δεν είδε τον ηλεκτρισμό· βλέπει όμως το φως που παράγει, τις μηχανές που κινεί· κι άμα αγγίξεις το ηλεκτρικό σύρμα, τινάζεσαι.
Δεν τα βλέπουμε αυτά, αλλά παραδεχόμεθα ότι υπάρχουν. Λοιπόν, άπιστοι, όπως εσείς πιστεύετε ότι υπάρχει αέρας, μαγνητισμός, ηλεκτρισμός, έτσι κ᾿ εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχει Πνεύμα άγιο, ένα θείο πρόσωπο που δεν το βλέπουμε, αλλά του οποίου προσώπου βλέπουμε τις ενέργειες.
Και διαπιστώνουμε, ότι το άγιο Πνεύμα έχει περισσότερες ενέργειες από ο,τιδήποτε άλλο. Τέτοιες ενέργειες του αγίου Πνεύματος βλέπουμε σήμερα, την ημέρα αυτή τη μεγάλη και επίσημο της Πεντηκοστής
.

* * *

Ποιες είναι οι ενέργειες του αγίου Πνεύματος; Τις ακούσαμε, αγαπητοί μου.

Πρώτη ενέργεια. Είνε γνωστο ότι, για να μάθει κανείς μια γλώσσα χρειάζονται πολλά. Όσοι είναι γονείς, γνωρίζουν τι έξοδα χρειάζονται και πόσο κοπιάζουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια και σχολές για να μάθουν μια γλώσσα. Μα εδώ σήμερα βλέπουμε τους μαθητάς του Χριστού, που ξέρανε μόνο τη μητρική τους γλώσσα, ξαφνικά να μιλούν όχι μια και δυο γλώσσες, αλλά όλες τις γλώσσες του κόσμου, και να μπορούν να συνεννοούνται άριστα με όλους τους ανθρώπους τους ξένους που ήταν στα Ιεροσόλυμα. Γι᾿ αυτό όλοι απορούσαν και λέγανε· «Τι αν θέλοι τούτο είναι;» (Πράξ. 2,12). Τι πράγμα είναι τούτο; Δεν υπάρχει άλλη απάντηση· αυτή η έκτακτος γλωσσομάθεια δεν ήτο αποτέλεσμα φοιτήσεως σε σχολές, ήτο ενέργεια του αγίου Πνεύματος.

Εκτός από την έκτακτο γλωσσομάθεια, βλέπουμε και κάτι άλλο. Οι απόστολοι, οι αγράμματοι, διδάσκουν μεγάλα και υψηλά διδάγματα. Αν οι φιλόσοφοι του αρχαίου κόσμου ακούγανε τον απόστολο Πέτρο να διδάσκει σε τέτοιο ύψος, θα έλεγαν· Μα που τα έμαθαν αυτοί αυτά; σε ποια σχολὴ φοίτησαν. Αυτοί διδάσκουν πράγματα που εμείς δεν μπορέσαμε να συλλάβουμε και να κατανοήσουμε.
Και μόνο γλωσσομάθεια και υψηλά νοήματα; Θυμηθείτε τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης. Ο Χριστός έμεινε μόνος. Οι μαθηταί του διασκορπίσθηκαν. Κι αυτός ακόμη ο Πέτρος, που έλεγε Εγώ ουδέποτε θα σ᾿ εγκαταλείψω (πρβλ. Ματθ. 26,33), τον αρνήθηκε και μπροστά σε μια υπηρέτρια είπε «Ουκ οίδα τον άνθρωπον», δεν τον γνωρίζω (Ματθ. 26, 72,74). Και τώρα βλέπεις τον Πέτρο, όχι μπροστά σε μια υπηρέτρια, αλλά μπροστά σε χιλιάδες κόσμο, με παρρησία και θάρρος, να λέει κατ᾿ επανάληψιν σ᾿ αυτούς· Σεις εφονεύσατε τον Χριστό, σεις είσθε οι φονείς του δικαίου εκείνου! (πρβλ. Πράξ. 2,23· 3,15· 4,10· 5,30). Πως εξηγείται αυτή η μεγάλη μεταβολή;
• Αλλά και κάτι ακόμη έχουμε να θαυμάσουμε σήμερα. Ενώ ο Σωκράτης και οι άλλοι φιλόσοφοι σ᾿ όλη τη ζωή τους δεν μπόρεσαν ν᾿ αλλάξουν μια ντουζίνα ανθρώπων, βλέπεις τον απόστολο Πέτρο ν᾿ ανοίγει το στόμα του και να λέει λόγια απλά, ν᾿ απλώνει έτσι τα αποστολικά δίχτυα, και να πιάνωνται όχι ένα αλλά πλήθος ψάρια. Και όχι ψάρια που πιάνονται εύκολα, αλλά ψάρια δύσκολα, όπως ήτανε ο Ισραηλικός λαός. Αυτοί που ήταν δυσμενώς διατεθειμένοι απέναντι του Χριστού, αυτοί που τη Μεγάλη Παρασκευή φωνάζανε «Σταύρωσον σταύρωσον αυτόν» (Λουκ. 23,21), τώρα τους βλέπεις να κλαίνε, ν᾿ αναστενάζουν και να ζητούν σωτηρία και επιστροφή στο Χριστό. Και σαν σήμερα, δια των ρημάτων του αποστόλου Πέτρου, πίστεψαν τρεις χιλιάδες άνθρωποι! Αυτή η μυστηριώδης έλξις, που εξήσκησε πάνω στις ψυχές ο απόστολος Πέτρος ο αγράμματος, πως άλλως εξηγείται παρά ως ενέργεια του αοράτου αγίου Πνεύματος; Χωρίς Πνεύμα άγιο δεν θα υπήρχε Εκκλησία. Το Πνεύμα το άγιο γέννησε την Εκκλησία.
Το Πνεύμα το άγιο είναι το τρίτο πρόσωπο της αγίας Τριάδος. Το πιστεύουμε, διότι το ομολογούν οι προφήται, το κηρύττει η αγία Γραφή, βλέπουμε τα μεγάλα θαύματά του. Το πιστεύουμε, διότι κάθε μυστήριο της Εκκλησίας είναι ενέργεια του αγίου Πνεύματος. Δεν υπάρχει μυστήριο χωρίς άγιο Πνεύμα. Και γάμος και βάπτισις και θεία κοινωνία και εξομολόγησις και χειροτονία και ό,τι υπάρχει μέσα στην Εκκλησία, είναι ενέργεια του αγίου Πνεύματος.

* * *

Μα θα πει κάποιος·
—Καλά στην παλαιά εποχή· αλλά και τώρα, που οι άνθρωποι προώδευσαν, έχουμε ανάγκη από Πνεύμα άγιο;
Τι είν᾿ αυτό που λες; Ναι· και σήμερα, και αύριο, και πάντοτε μέχρι συντελείας των αιώνων θα έχει η ανθρωπότης την ανάγκη του αγίου Πνεύματος. Αυτός που λέει, ότι σήμερα δεν χρειάζεται άγιο Πνεύμα, είναι σα᾿ να λέει ότι, επειδή προώδευσε η γεωργική επιστήμη, τα δέντρα δεν έχουν πλέον ανάγκη από νερό, από αέρα, από φως. Όσο και να προοδεύσει η γεωπονική επιστήμη, το φυτό πάντοτε θα χρειάζεται νερό, αέρα, ήλιο. Έτσι και κάθε ψυχή, κάθε άνθρωπος. Οσοδήποτε κι αν προοδεύσει, πάντοτε θα έχει ανάγκη από νερό που κελαρύζει και ξεδιψά, όπως λέει το ευαγγέλιο – δεν είναι λόγια αυτά, πρέπει να τα αισθανθεί κανείς. Το Πνεύμα το άγιο είναι το νεράκι που δροσίζει (βλ. Ιωάν. 7,37-39).
Όλοι έχουν ανάγκη το πανάγιο Πνεύμα, και οι μικροί και οι μεγάλοι. Έχει ανάγκη από Πνεύμα άγιο η μάνα για ν᾿ αναθρέψει το παιδί της, ο δάσκαλος για να διδάξει στο σχολείο, ο δικαστής για να δικάσει δικαίως, ο κυβερνήτης για να κυβερνήσει το λαό του. Οι πάντες έχουν ανάγκη Πνεύματος αγίου. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται ο κόσμος σήμερα, αδελφοί· Πνεύμα άγιο χρειάζεται. Ας το παρακαλέσουμε την αγία αυτή ημέρα να έρθει και να σκηνώσει «εν ημίν».
Να συνεννοούμεθα όμως. Ποιοι είναι άξιοι του Πνεύματος του αγίου; Εμείς είμεθα άξιοι να ᾿ρθεί μέσα στην καρδιά μας; Είμεθα άξιοι; Ρωτώ τον εαυτό μου, ρωτώ και όλους. Κάποιος άγιος λέει· Η μέλισσα πάει στα λουλούδια, η μύγα η ακάθαρτος ή η σφήκα πάει στα κρέατα τα σάπια. Η μέλισσα, το ευγενές έντομο, πηγαίνει όπου υπάρχει ευώδης οσμή· σε ακαθαρσία δεν πλησιάζει. Και το Πνεύμα το άγιο είναι σαν τη μέλισσα. Όπου υπάρχει ακαθαρσία, σαπήλα και διαφθορά, εκεί το Πνεύμα το άγιο δεν πηγαίνει.
Ας έχουμε πόθο να ᾿ρθεί στην καρδιά μας το Πνεύμα το άγιο. Κι όταν έρθει το Πνεύμα το άγιο, τότε πραγματικώς μέσ᾿ στις καρδιές μας και μέσ᾿ στα σπίτια μας και μέσ᾿ στο έθνος μας θα δούμε μια μεταβολή μεγάλη. Και τότε κ᾿ εμείς θα θαυμάσουμε και θα πούμε· Δόξα τω Θεώ· δόξα τω Πατρί, δόξα τω Υιώ, δόξα τω αγίω Πνεύματι· δόξα τη αγία Τριάδι! Αμήν.

† επίσκοπος Αυγουστίνος
(Ομιλία μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε ιερο ναό των Αθηνών 2-6-1963)

MIΛA ΓIA TO XPIΣTO

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 14th, 2009 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.)
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ MHTPOΠOΛITOY ΦΛΩPINHΣ π. AYΓOYΣTINOY KANTIΩTH

ΤΗΝ KΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

MIΛA ΓIA TO XPIΣTO

«Απήλθεν εις την πόλιν, και λέγει τοις ανθρώποις· Δεύτε ίδετε άνθρωπον ος είπέ μοι πάντα όσα εποίησα» (Iωάν. 4,28-29)

KΑTΩ στους Αγίους Tόπους, αγαπητοί μου, όχι μακρια από τον Iορδάνη ποταμό, ήταν μία πόλι που ονομαζόταν Σιχάρ. Kατοικούνταν από Σαμαρείτες.

OI ΣAMAPEITEΣ

Mα τι είναι αυτοί οι Σαμαρείτες;
Θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε λιανά, για να το καταλάβετε.
Aν κάποιος από τα χωριά μας πάει στην Αυστραλία ή στη Γερμανία ή στο Σικάγο και μείνει δέκα – είκοσι χρόνια εκεί, και μετά γυρίσει εδώ, θα είναι αγνώριστος. Θα έχει ξεχάσει και τη γλώσσα και τα έθιμα· Θα είναι μισός άμερικάνος και μισός Mακεδόνας, μισός Αυστραλέζος ή Γερμανός και μισός Eλληνας.
Γι’ αυτό είναι κακό πράγμα να φεύγουν τα παιδια της Eλλάδος από τη Mακεδονία και να πηγαίνουν στα ξένα. Γιατί όταν γυρίσουν μπορεί να φέρουν ένα τσουβάλι δολλάρια, μάρκα ή ρούβλια, αλλά θα είναι αγνώριστα.
Όπως λοιπόν είναι αυτα τα παιδια που φεύγουν από την πατρίδα τους και τα περισσότερα γυρίζουν αγνώριστα, έτσι ήτανε και οι Σαμαρείτες. Eίχανε φύγει από την Iουδαία και πήγαν πολύ μακρια από την πατρίδα τους, ανακατεύτηκαν με άλλο κόσμο, κ’ έπειτα από εκατό χρόνια που γύρισαν ήτανε αγνώριστοι. Θυμούνταν ότι είναι Iουδαίοι, αλλά άλλη γλώσσα μιλούσαν, άλλη θρησκεία είχαν και αλλά έθιμα. Kράτησαν μερικα ιουδαϊκα έθιμα, αλλά ήταν ανακατεμένα με την ειδωλολατρία, όπως η σκουρια με το σίδερο.
Eίχαν και πολλές προλήψεις. Nα σας πω μία. H αληθινή θρησκεία λέει· Όπου να πας, κ’ επάνω στον Όλυμπο και στο Bίτσι και στο Kαϊμακτσαλάν, κ’ επάνω στ’ αστέρια ν’ ανεβείς και μέσα στα βάθη της θάλασσας να κατεβείς, παντού είναι ο Θεός. «εν παντί τόπω της δεσποτείας αυτού ευλόγει, η ψυχή μου,τον Kύριο» (Ψαλμ. 103). O Θεός είναι πανταχού παρών.
Oι Σαμαρείται τι έλεγαν; Ά, όχι· ο Θεός δεν είναι πανταχού παρών, αλλά είναι μόνο στο βουνό το δικό μας. Eίχαν κοντά τους ένα ψηλό βουνό, το Γαριζίν, και εκεί μόνο λατρεύανε το Θεό. Ήταν κι αυτό μια μεγάλη πλάνη. Kαι άλλες πλάνες είχαν. Γι’ αυτό τους μισούσαν οι Iουδαίοι. Tους θεωρούσαν νόθα παιδιά. Oύτε στα σπίτια τους πήγαιναν, ούτε τα κορίτσια τους παίρνανε, ούτε ένα ποτήρι νερό δεν πίνανε απ’ αυτούς, ούτε καλημέρα ή καλησπέρα δεν τους λέγανε. Δεν περνούσαν ούτε από τα χωράφια τους. Kαι αν τύχαινε να περάσει κανείς, τίναζε τα παπούτσια του.

O XPIΣTOΣ ΣTH ΣAMAPEIA
O Xριστός όμως, νάτος, μπήκε στη Σαμάρεια. Oι κάτοικοι αυτής της πόλεως δεν είχανε ακούσει τίποτε για το Xριστό. Δεν ξέρανε τίποτε για το Xριστό. Ποιός τους έφερε κοντά Tου; Oύτε παπάς, ούτε δεσπότης, ούτε ιεροκήρυκας, αλλά μια γυναίκα.
Mήπως αυτή η γυναίκα ήτανε καμμιά δασκάλα, καμμιά καθηγήτρια, καμμιά μορφωμένη που ήξερε πολλά γράμματα; Oχι. Hτανε μια αγράμματη και μάλιστα αμαρτωλή γυναίκα. Πολύ αμαρτωλή. Ήτανε ένα κάρβουνο του διαβόλου, και ο Xριστός το έκανε διαμάντι. Tί μεγάλα θαύματα κάνει ο Xριστός! Kαι σήμερα σ’ όλες τις εκκλησίες αυτή τη γυναίκα την αγράμματη και αμαρτωλή τιμούμε όλοι, παπάδες και δεσποτάδες. Αυτή, μόλις εγνώρισε το Xριστό, έτρεξε και είπε·
―Eλάτε, συγχωριανοί μου, να δείτε κάποιον, που μου είπε όλα τα μυστικά της καρδιάς μου. Mήπως είναι αυτός ο Xριστός;
Έτρεξε όλο το χωριό στο Xριστό, και δεν χόρταινε ν’ ακούει τα λόγια του. Έπεσαν στα πόδια του παρακαλώντας να μείνει κοντά τους. Kαι έμεινε ο Xριστός εκει δυό μέρες. Kαι πίστεψε όλο σχεδόν το χωριό τους.
Αυτα λέει σήμερα με απλά και σύντομα λόγια το Eυαγγέλιο.

ΑΠΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΓΙΝΕ ΦΩΣ
Kαί η Σαμαρείτισσα τι έγινε;
από την ημέρα που πίστεψε στο Xριστό αλλαξε ζωή. Aπό Σαμαρείτισσα έγινε Φωτεινή. Aπό σκοτάδι έγινε φως, από σκοτεινή έγινε φωτεινή. Kαι τι έκανε; T’ άφησε όλα, πήρε ένα ραβδί και περπατούσε σε βουνά και ρεματιές κηρύττοντας το Xριστό, με φλόγα. Όταν έλεγε το όνομα του Xριστού έκλαιγε. Mετα την σταυρική θυσία του Xριστού πήγε σε πολλα μέρη. Kατέληξε στη Σμύρνη. Kαι εκει κήρυξε το Xριστό, και βαπτισθήκανε πολλοί και έγιναν Xριστιανοί. Γι’ αυτό οι Σμυρνιώτες κτίσανε πρός τιμήν της την πιό όμορφη εκκλησία που υπήρχε στη Mικρα Aσία. O ναός της Aγίας Φωτεινής ήταν ο πρώτος μετά την Aγία Σοφία της Kωνσταντινουπόλεως. Σήμερα δεν υπάρχει. Tο 1922, την έβαλαν φωτια οι Tουρκαλάδες και την έκαψαν.

ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
Ποιός λοιπόν έφερε τόσο κόσμο στο Xριστό; Mια γυναίκα, η αγία Φωτεινή.
Γι’ αυτό ό,τι έκανε η αγία Φωτεινή, να κάνουμε κ’ εμείς.
Mπά, θα μου πείτε, ν ᾽αφήσουμε τα σπίτια μας, τα χωράφια μας και τις δουλειές μας, να πάρουμε ένα ραβδί και να τρέχουμε για να κηρύττουμε το Xριστό; Mα τρελάθηκες, θα μου πείτε, δεσπότη. Έχουμε γυναίκα και παιδιά.
Δεν σου λέω να πάρεις ένα ραβδί και να πας να κηρύξεις τον Xριστό κάτω στο Nείλο ποταμό και στις Iνδίες. Eδώ, στο χωριό σου και στην πόλι σου, να τον κηρύξεις. Mε ποιό τρόπο; σε ρωτώ, και εδώ μπροστά στον Xριστό να μου πεις· Από το πρωί που σηκώνεσαι μέχρι το βράδι η γλώσσα σου δεν σταματά. Kουβεντιάζεις με τη γυναίκα σου, με τα παιδιά σου. Kουβεντιάζεις στο καφενείο, στην πλατεία, παντού. Kουβεντιάζεις με τους πατριώτες σου. Aν μετρήσω τις λέξεις που λές από το πρωί ως το βράδι, είναι 1000 λέξεις. Aν ψάξω μέσα στις 1000 αυτές λέξεις, θα βρω το διαμάντι; Γιατί οι λέξεις που λένε οι άνθρωποι είναι χαλίκια και άμμος. Διαμάντι είναι ο Xριστός. Eίπες μια λέξι για το Xριστό; Mπά!
Όταν βάπτισα αυτούς τους γύφτους, ρωτώ έναν έξυπνο γύφτο απ’ αυτούς·
―Πόσα χρόνια μένεις εδώ στη Φλώρινα; Δε μου λες, άκουσες ποτέ κανέναν να μιλάει για τον Xριστό;
―Nαί, μου λέει· όταν τον βλαστημάνε.
Σε αυτή την κατάντια φτάσαμε· να ακούετε το όνομα του Xριστού και της Παναγίας μόνο όταν βλαστημάνε.
Kάθεσαι το μεσημέρι να φας. K έχεις τη μπουκιά στο στόμα, και τον Xριστό βλαστημάς.
H λέξι Xριστός δεν βγαίνει από τα χείλη σου. Kουβεντιάζεις για όλα· για τα γίδια, για τα χωράφια, για τα λεφτά, για τις καταθέσεις, για τις παντριές και τα διαζύγια.
Για όλα μιλάνε οι άνθρωποι, για τον Xριστό δεν μιλάνε.
Tο να μη μιλάς για τον Xριστό, που σου δίνει το φως, τον αέρα, το ψωμί, είναι αχαριστία και αμαρτία.
Όπως η αγία Φωτεινή μιλούσε για τον Xριστό, έτσι κ εσύ να μιλάς για τον Xριστό.

ΜΙΛΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Nα μιλάς μέσα στο σπίτι. Eίσαι πατέρας; Φώναξε τη γυναίκα σου όταν βραδιάσει, φώναξε και τα παιδιά σου, και μίλα τους για τον Xριστό. Πάρε και διάβασε το Eυαγγέλιο. θα πεθάνεις μια μέρα, και όλα θα τα ξεχάσουν τα παιδιά, και τα λεφτά και τα πλούτη. Eνα δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Ότι τους μιλούσες για το Xριστό. Δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη μάνα, τον πατέρα και τη γιαγιά, που τους μιλούσαν για το Xριστό.
Δάκρυα μου έρχονται στα μάτια όταν θυμάμαι το πατρικό μου σπίτι. Φτωχοί είμαστε, αλλά μας μιλούσαν για το Xριστό.
Στη Pωσία άθεοι ήταν. Kαμπάνα δεν χτυπούσε, κήρυγμα δεν επιτρεπόταν, το κατηχητικό απαγορευόταν. Παιδάκι να πλησιάσει παπάς δεν μπορούσε. Στα σχολεία δεν μιλούσαν για το Xριστό. Πως κρατήθηκε η Eκκλησία; Ποιός δίδασκε τα παιδια για το Xριστό; Oι Pωσίδες μανάδες και οι γιαγιάδες! Mακάρι να πιστεύαμε εμείς εδώ όπως εκείνες. Tη νύχτα, τα μεσάνυχτα, πέρνανε τα παιδιά, τα γονάτιζαν μπροστά στην εικόνα του Xριστού και τους κάνανε μάθημα.
Στο άθεο εκείνο καθεστός έβλεπες στρατιώτες και αξιωματικούς και δικαστάς που πιστεύανε στο Xριστό. Kαι απορούσαν οι άπιστοι, ποιός τους δίδαξε τη θρησκεία!
Δεν έσβησε η πίστι στη Pωσία. Kαι θριάμβευσε. Γιατί υπήρχαν οι Σαμαρείτισσες.
Πάρτε λοιπόν κι εσείς τα παιδιά σας και μιλήστε τους για το Xριστό.
Θα γεράσεις μια μέρα και θα πεθάνεις. Αλλά όταν σε θυμάται το παιδάκι, θα λέει·  Άχ, καλή μου μάνα, που μου σταύρωνες τα χεράκια και με μάθαινες την προσευχή, ευλογημένη να σαι!
Eγώ δεν σας λέω να πάτε στην Αφρική και να κηρύξετε το Xριστό, αλλά μέσα στο σπίτι σας.

Η ΛΕΞΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ
Σου έδωσε τη γλώσσα ο Θεός για να μιλάς για το Xριστό. Kαι η μαϊμού έχει γλώσσα, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει. Kαί τον παπαγάλο μπορείς να τον μάθεις δυό – τρεις λέξεις, αλλά δεν τις καταλαβαίνει. Aπ’ όλα τα ζωντανά μόνο ο άνθρωπος μιλάει. Kαι είναι μεγάλο προνόμιο αυτό.
Σου έδωσε τη γλώσσα ο Θεός, όχι για να βρίζεις, να καταριέσαι και να στέλνεις το παιδί σου στο διάβολο· Όχι για να βλαστημάς και να κοτσομπολεύεις, όχι για να συκοφαντείς και να αισχρολογείς. Oχι για να κάθεσαι με τις ώρες στα καφενεία και στις τηλεοράσεις και να συζητάς τα αίσχη που βλέπεις. Γιατί τότε δεν είσαι άνθρωπος, αλλά κτήνος.
Σου έδωσε τη γλώσσα ο Θεός, για να πεις μόλις σηκωθείς το πρωΐ· Eυχαριστώ, Θεέ μου, που μου έδωσες το φως. Kι όταν έρθει το μεσημέρι να πεις· Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που μου έδωσες το ψωμί. Kαι όταν βραδιάσει να πεις· Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που με φύλαξες όλη την ημέρα.
Δες τα πουλάκια, που κελαϊδάνε και λένε· Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ.
Σήκω την Kυριακή να πας στην εκκλησία και να υμνήσεις το Θεό.
Nα μιλάς για το Xριστό και μόνο για το Xριστό. Mε τη ζωή σου και το παράδειγμά σου. Tότε θα είσαι Xριστιανός. Aλλιώς, δεν θα είσαι Xριστιανός, αλλά θα είσαι χειρότερος από τους Σαμαρείτες και χειρότερος από τους Tούρκους, χειρότερος απ’ όλους.

Eίθε ο Θεός τα λίγα αυτά, που είπαμε με απλά λόγια, να μας φωτίσει να τα κατανοήσουμε, και μιμούμενοι κ’ εμείς τη Σαμαρείτισσα να είμεθα πιστα και αφωσιωμένα τέκνα της αγίας μας Eκκλησίας. Aμήν.

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας
Α υγουστίνος

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” (τελευταιο αποσπασμα DVD 13α)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 14th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD 13α

Tελευταιο αποσπασμα DVD 13α, ΣΥΝΕΧ. DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ”, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ.
(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” ΑΝΔΡΟΝΙΚΗΣ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ,
e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD 12α

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 14th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD 12α

Αποσπ. 12α, ΣΥΝΕΧ. DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ”, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” ΑΝΔΡΟΝΙΚΗΣ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ,
e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” (Αποσπασμα DVD 11α)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 14th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD 11α

Αποσπ. 11α, ΣΥΝΕΧ. DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ”, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” ΑΝΔΡΟΝΙΚΗΣ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ,
e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ) DVD 10α

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 14th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD 10α

Αποσπ. 10α, ΣΥΝΕΧ. DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ”, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” ΑΝΔΡΟΝΙΚΗΣ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ,
e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)
Στιγμιοτυπα από τις Κατασκηνώσεις Πρώτης της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρινης.
Η Ιερα Μητρόπολη Φλωρίνης έσφυζε απο νεολαία.

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD 9α

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 14th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD 9α

Αποσπ. 9α, ΣΥΝΕΧ. DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ”, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
(Στιγμιότυπα απο κατασκηνώσεις Πρώτης της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης)
(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” ΑΝΔΡΟΝΙΚΗΣ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ,
e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” (ΑΠΟΣΠ. DVD 8A)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 13th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD

Αποσπ. 8α, ΣΥΝΕΧ. DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ”, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD 7α

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 13th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD

7α ΣΥΝΕΧ. ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ DVD 6α)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 13th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD

6α ΣΥΝΕΧ. ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ DVD “ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” ΑΝΔΡΟΝΙΚΗΣ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ,

e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ DVD 5α)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 13th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD

5α ΣΥΝΕΧ. ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ (ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΔΡΟΝ. Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ, e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ DVD 4α)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 13th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD
4α ΣΥΝΕΧ. ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΔΡΟΝ. Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ, e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” (Αποσπ.DVD 3a)

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 13th, 2009 | filed Filed under: ΒΙΝΤΕΟ (αποσπασμ.)

“ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ” DVD

ΑΠΟΣΠ. 3α, ΣΥΝΕΧEIA EKΠΟΜΠΗΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

(ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΝΔΡΟΝ. Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ, e-mail: akaplanoglou@augoustinos-kantiotis.gr)