Κυριακὴ Ε΄ Mατθαίου (Mατθ. 8,28 – 9,1)
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

«Ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν»
(Ματθ. 8,28)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Τί εἶνε τὸ εὐαγγέλιο σήμερα; Εἶνε μία φωτογραφία τῆς συγχρόνου κοινωνίας. Ἀλλὰ πῶς εἶνε φωτογραφία τῆς κοινωνίας μας; Αὐτὸ θὰ προσπαθήσω νὰ ἐξηγήσω.
Στοὺς Ἁγίους Τόπους ὑπάρχει μία λίμνη ποὺ λέγεται Γεννησαρέτ. Σὲ ἕνα χωριὸ πρὸς τὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τῆς λίμνης ζούσανε δύο νέοι ἐργατικοί, ποὺ ἦταν ἡ χαρὰ τῶν γονέων τους. Ἀλλὰ αφνης συνέβη κάτι τρομερό. Μέσα στὴν ὕπαρξί τους μπῆκαν δαιμόνια. Ἂς μὴν τὸ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς τὸ πιστεύουμε. Ὅσο εἶνε βέβαιο ὅτι ὑπάρχει νύχτα, τόσο βέβαιο εἶνε καὶ ὅτι ὑπάρχουν δαίμονες καὶ δαιμονιζόμενοι. Ἀπὸ τὴν ὥρα λοιπὸν ποὺ μπῆκαν τὰ δαιμόνια, τὰ δύο αὐτὰ παιδιὰ ἄλλαξαν τελείως χαρακτῆρα. Δὲν ἐξουσίαζαν πλέον τὸν ἑαυτό τους, ἔχασαν τὸν ἔλεγχό τους. Ὅ,τι ἐσκέπτοντο, ὅ,τι αἰσθάνοντο, ὅ, τι ἐνεργοῦσαν, δὲν ἦταν δικό τους. Ἔκαναν τώρα παράξενα πράγματα. Πέταξαν ὅλα τὰ ροῦχα τους καὶ τελείως γυμνοὶ γύριζαν ἀδιάντροπα. Οἱ δικοί τους προσπαθοῦσαν νὰ τοὺς πιάσουν, νὰ τοὺς δέσουν, νὰ τοὺς ντύσουν. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ εἶχαν ἀποκτήσει τεραστία δαιμονικὴ δύναμι καί, ἐνῷ τοὺς δένανε μὲ ἁλυσίδες, αὐτοὶ ἔσπαζαν τὶς ἁλυσίδες σὰν κλωστές. Κι ὅταν βράδιαζε καὶ βγαίνανε τὰ ἄστρα, δὲν πήγαιναν στὸ σπίτι νὰ κοιμηθοῦνε· πήγαιναν στὰ μνήματα, καὶ ὅλη νύχτα μένανε ἐκεῖ. Φόβος καὶ τρόμος εἶχαν καταντήσει· κανείς δὲν τολμοῦσε νὰ περάσῃ ἀπὸ τὸ μέρος ἐκεῖνο.
Οἱ δαιμονιζόμενοι αὐτοὶ δὲν πῆγαν στὸ Χριστό· πῆγε ὁ Χριστὸς στοὺς δαιμονιζομένους, καὶ εἶνε αὐτὸ ἄξιο παρατηρήσεως. Κι ὅταν ὁ Χριστὸς πῆγε κοντά τους, τρόμαξαν. Κατάλαβαν, ὅτι μέσα σ᾿ ἐκεῖνον κατοικεῖ μεγάλη δύναμις. Κι ὅπως τρέμουν τὰ φύλλα ὅταν φυσάει ὁ ἄνεμος, ἔτσι σείσθηκαν κι αὐτοὶ καὶ εἶπαν· «Γιατί ἦρθες νὰ μᾶς βασανίσῃς;» (Ματθ. 8,29). Τέλος ὁ Χριστὸς διέταξε καὶ ἔφυγαν τὰ δαιμόνια καὶ οἱ δύο νέοι ἀπηλλάγησαν.

* * *

Αὐτοὶ εἶνε οἱ δαιμονιζόμενοι τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ποὺ χωρὶς ὑπερβολὴ εἶνε μιὰ φωτογραφία τῆς σημερινῆς κοινωνίας. Διότι καὶ ἡ κοινωνία μας δίδει ἀκριβῶς εἰκόνα δαιμονιζομένων. Ὀνομάζεται χριστιανικὴ κοινωνία, ἀλλὰ κυριαρχεῖται ἀπὸ δαιμόνια. Ὅταν ὁ Χριστὸς ρώτησε στὸ μέρος ἐκεῖνο κάποιον ἄλλο δαιμονιζόμενο, Ποιό εἶνε τὸ ὄνομά σου; ὁ δαίμονας ποὺ ἤτανε μέσα του ἀπήντησε· «Λεγεών» (Μᾶρκ. 5,9· Λουκ. 8,30). Ἡ δὲ λεγεὼν ἦτο σῶμα στρατοῦ ἀπὸ ἕξι χιλιάδες ἄνδρες, ὅπως σήμερα ἡ μεραρχία. «Λεγεὼν» λοιπὸν σήμαινε, πλῆθος δαιμονίων.
Ἕνας διάσημος συγγραφεύς, ὁ Ῥῶσος Ντοστογιέφσκυ, προφήτευσε ὅτι θὰ ἔρθῃ μιὰ δαιμονικὴ ἐποχή. Ἔγραψε ἕνα σπουδαῖο βιβλίο μὲ τίτλο «Οἱ δαιμονισμένοι»· συνιστῶ στοὺς νεωτέρους νὰ τὸ διαβάσουν. Ἐκεῖ περιγράφει ὅλους μὲ διαφόρους χαρακτηρισμούς. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» , φυλ. 246-247, Μαρτιος- Ἀπριλιος 1962
(Το κίνημα των φοιτητών της Θεολογίας)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ανήφθη;» (Ο ΚΥΡΙΟΣ)

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

«Ὁ πραΰς ἔστω μαχητὴς» (Ἰωὴλ 4, 11)

Ἐξέγερσις
Ἐκ τῶν ἐφημερίδων ὁ εὐσεβὴς Ἑλληνικὸς λαὸς ἐπληροφορήθη τὴν ἐξέγερσιν τῶν φοιτητῶν τῶν δύο Θεολογικῶν Σχολῶν μας, Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης. Μετὰ λύπης ἀνέγνωσε τὰ σοβαρὰ ἐπεισόδια ποὺ ἔλαβον χώραν εἰς τὸν πρὸ τοῦ Πανεπιστημίου χῶρον, ὅταν χίλιοι περίπου φοιτηταὶ τῆς Θεολογίας ἐπεχείρησαν νὰ κάμουν εἰρηνικὴν διαδήλωσιν καὶ μὲ πλακὰτ νὰ φθάσουν μέχρι Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Ἀρχιεπισκοπῆς καὶ νὰ διαμαρτυρηθοῦν ἐντόνως διὰ τὰς ἀντιθρησκευτικὰς ἐκδηλώσεις τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ Θεολόγοι ὅμως εὑρέθησαν πρὸ τείχους Ἀστυνομικῶν δυνάμεων. Ἐπῆλθε σὐγκρουσις καὶ αἷμα ἔβαψε τὰ προπύλαια τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου. Εἰς τὰς ἐφημερίδας καὶ τὰ ἔκτακτα παραρτήματα ποὺ ἐξεδόθησαν λεπτομερῶς ἐξετέθησαν τὰ γεγονότα καὶ ἐδημοσιεύθησαν φωτογραφίαι τῶν τραυματισθέντων. Ἐν τῆ Βουλῆ ἐξ ἀφορμῆς τῶν γεγονότων σφοδρὰ διεξήχθη συζήτησις. Ὡμίλησεν ὁ Ὑπουργὸς τῆς Παιδείας, οἱ Ἀρχηγοὶ τῶν κομμάτων καὶ αὐτὸς ὁ Πρωθυπουργός.
Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατάπληκτος ἀκούων καὶ πληροφορούμενος ταῦτα διερωτᾶται: Διατὶ ἡ μεγάλη αὐτὴ ἐξέγερσις καὶ διαταραχὴ τῶν πνευμάτων; Οἱ Θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι θεωροῦνται ὡς τὰ συντηρητικώτερα καὶ ἠρεμώτερα στοιχεῖα τοῦ φοιτητικοῦ κόσμου, τὶ ἔπαθον, ὥστε νὰ ἐξεγερθοῦν τόσον σφοδρῶς, νὰ κλείσουν τὰς Σχολὰς καὶ νὰ μὴ ἐννοοῦν νὰ ἐπανέλθουν εἰς τὰ μαθήματά των; Τίνα τὰ ἐλατήρια καὶ οἱ σκοποὶ τῆς πρωτοφανοῦς ταύτης ἐξεγέρσεως;
Οἱ πολλοὶ ἐπιπολαίως βλέπουν καὶ κρίνουν τὰ πράγματα. «Ψωμάκι ζητοῦν καὶ αὐτοί», εἶπον οἱ ὑλιστικώτερον σκεπτόμενοι. «Πολιτικὰ ἐλατήρια εἶνε ἐκεῖνα ποὺ ὑποδαυλίζουν τὴν πυράν», εἶπον οἱ κυβερνητικοὶ παράγοντες. Κυβερνητικὴ δὲ ἐφημερίς, ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων, μὴ δυνάμενη νὰ ἐμβαθύνη εἰς τὴν οὐσίαν τοῦ ἀγῶνος τῶν φοιτητῶν, ἔγραψεν, ὅτι πρόκειται, ὡς συνήθως, περὶ ἐξεγέρσεως θερμοαίμων νέων, τοὺς ὁποίους ὀλίγον ψυχρὸν ὕδωρ ὑδραντλίας ἤ ὀλίγαι ὥραι κρατήσεως εἰς τὰ Ἀστυνομικὰ κρατητήρια ἀρκοῦν διὰ τὸν κατευνασμὸν τῶν νεύρων των.
Ἀλλὰ πόσον πλανῶνται οἱ οὕτω πως ἑρμηνεύοντες τὴν ἐξέγερσιν τῶν Θεολόγων!
Ἡ ἐξέγερσις αὕτη δὲν προέρχεται ἐκ πολιτικῶν ἐλατηρίων. Οὔτε εἰς τὸ θερμόαιμων τῶν νέων πρέπει νʼ ἀποδοθῆ. Οὔτε εἰς τοὺς νυγμοὺς τοῦ στομάχου. Τὰ ἐλατήρια, ποὺ τὴν στιγμὴν αὐτὴν κινοῦν τὴν φάλαγγα τῶν 1000 τούτων νέων τῆς Ἑλλάδος, εἶνε βαθύτερα. Οἱ σκοποί των μεγάλοι καὶ ὑψηλοί, ποὺ κάμνουν ὥστε ἡ ἐξέγερσίς των νὰ διαφέρη οὐσιωδῶς ἀπὸ τὰς ἐξεγέρσεις τῶν φοιτητῶν τῶν ἄλλων Σχολῶν, τῶν ὁποίων τὰ αἰτήματα ἀποβλέπουν μόνον εἰς τὴν οἰκονομικὴν διευκόλυνσιν τῶν σπουδῶν των καὶ εἰς τὴν ἐπαγγελματικήν των ἀποκατάστασιν. Οἱ ἐκλεκτοὶ νέοι, οἱ ὁποῖοι ἡγοῦνται τοῦ Θεολογικοῦ ἀγῶνος καὶ τῶν ὁποίων τὰς ἀρχὰς ἐπικροτεῖ ἐνθουσιωδῶς ὅλη ἡ παράταξις τῶν σπουδαστῶν τῆς Θελογίας, δονοῦνται ἀπὸ βαθέα συναισθήματα. Αἱ κεραῖαι τῶν νεανικῶν των ψυχῶν, εὐαίσθητοι ὅπως εἶνε, συλλαμβάνουν τὰ μηνύματα τῶν καιρῶν. Αἱ καρδιαί των ἔχουν πικρανθῆ πολὺ ἀπὸ τὴν ἄδικον μεταχείρισιν τοῦ κόσμου, ἀπὸ τὴν σύγχρονον κοινωνικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν κατάστασιν τοῦ τόπου μας. Ζοῦν τὴν ἀγωνίαν τῆς ἰδικῆς των Γεθσημανῆ, πίνουν καὶ αὐτοὶ τὸ πικρὸν ποτήριον ποὺ τοὺς προσφέρει ὁ ἀποστάτης κόσμος.
Τὴν πικρίαν, μὲ τὴν ὁποίαν τώρα εἰς τὰ νεανικά τους χρόνια ποτίζονται οἱ νεαροὶ βλαστοὶ τῆς Θεολογίας. Θὰ προσπαθήσωμεν νὰ ἀναλύσωμεν καὶ νἀ εἰσέλθωμεν οὕτω εἰς τὸ βαθύτερον νόημα τῆς ἐξεγέρσεως των. Read more »

«ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»

Προτροπή τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου, Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου· «ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ». Αὐτὴ τὴν συνάντηση μὲ τὸν ΚΥΡΙΟ, μὲ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, μὲ ὅλους τοὺς ἀγίους καὶ μὲ τὸν σεβαστό μας Γέροντα καὶ τοὺς ἀδελφούς, θὰ πρέπη νὰ τὴν ἐπιδιώκουμε, γιὰ νὰ μείνουμε ζωντανοὶ χριστιανοί, νὰ εὐλογήση ὁ Θεός τὸν ἀγώνα μας καὶ νὰ προστατεύση καὶ τὴν Πατρίδα μας, ποὺ βάλλετε ἀπὸ πανταχόθεν.

Καὶ σὲ συνεργάτη του στὶς 22.9.1946 ἔγραφε· «Ὁ οὐρανὸς γεμίζει σύννεφα πολύ μαῦρα καὶ ἀπαίσια.
Ἀλλά ὁ ἥλιος – Χριστός θὰ νικήση τὰ σύννεφα. Ἀνάγκη συχνότερα τὰς ἡμέρας αὐτὰς νὰ κρούωμε τὸν κώδωνα τῆς προσευχῆς πρὸς τὸν Κύριο…»
Καὶ στὶς 9.7.1950 ἔγραφε· «Θέλω νὰ προσεύχεσθε πολύ. Διότι θ’ ἀρχίση σφοδροτέρα ἡ μάχη καὶ αἱ δυνάμεις εἶναι τόσον ὀλίγαι καὶ οἱ χριστιανοί ὅλοι εἴμεθα τόσο χλιαροί. Ὁ Θεὸς ἄς δώση πνεῦμα ἀνδρείας καὶ σωφρονισμοῦ εἰς τὸν κόσμο. Διότι ἄλλως ἀπολλύμεθα..».

ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ 6.8.2016

Διαβᾶστε ἐδῶ:

http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-tama/1115-21716——–682016

Ἐκκληση πρός το Ορθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, ἀπό ἀγιορείτες Πατέρες

Έν Αγίω Όρει 8/21 Ιουλίου 2016,

Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου, Θεοφίλου Μυροβλήτου Αγιορείτου.

Έκκληση προς το Ορθόδοξο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, .
Παρακαλούμε όπως εντείνεται τις προσευχές σας υπέρ του γέροντος Σάββα Λαυριώτου προϊσταμένου διότι σήμερα Πέμπτη από 20.00 μ.μ. Καλείται είς δίκην από τόν καθηγούμενο αρχιμανδρίτη Πρόδρομο και τούς προϊσταμένους τής συνάξεως της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους καθ`ότι ορθώνει το Ορθόδοξο φρόνημα του κατά τής Παναιρέσεως του οικουμενισμού και των αιρετικών αποφάσεων της λεγόμενης «Αγίας και μεγάλης συνόδου » Κρήτης .
Ό διωγμός εντείνεται κατά των Αγιορειτών Πατέρων αρχομένου από την Ἱερά Μονή Χιλανδαρίου ( σερβικό ), Πρός το παρόν 8 Αγιορείτες Πατέρες έχουν εκδιωχθεί.

Συνεργάτης τῆς ἰστοσελίδος ποὺ ἀγαπᾶ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Πατρίδα ἔστειλε τὸ μήνυμα γιὰ προσευχή καὶ τὸ δημοσιεύουμε·

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

ΓΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΜΑΛΙΩΝ ΣΤΑ ΑΓΑΘΑ ΜΑΣ

Κύριε, Σέ Εὐχαριστῶ γιά τήν Ζωήν πού μοῦ ἔδωσες, καί σήμερα εὑρίσκομαι εἰς αὐτόν τόν κόσμο μέ τό ὕψιστο ἀξίωμα, ἐάν τό θελήσω, στό νά ἐπιλέξω νά ὑπερασπισθῶ μέ τήν βοήθεια Σου τήν δικαιοσύνην Σου, καί νά ἀγωνισθῶ ἐνάντια στίς πονηρές δυνάμεις τοῦ κόσμου. Σέ Εὐχαριστῶ Κύριε γιά τήν καλήν ὑγείαν, ἐργασίαν, καί τήν γέννησιν μου εἰς μίαν ὀρθόδοξη χώραν, τήν Ἑλλάδα. Μίαν χώραν μέ πλουσίαν κληρονομίαν ἀπό ἀέρος, γῆν καί θάλασσαν. Κύριε, γνωρίζεις ὅτι ὡς Ἕλλην δικαιοῦμαι μέρος τῆς ἐθνικῆς κληρονομίας τῶν δικῶν Σου θαυμασίων καί ἀγαθῶν τῆς Δημιουργίας Σου, ἐθνικῆς καί δημόσιας περιουσίας πού ἔχω χρέος νά τήν διαφυλάξω, περιουσίας καί πού μοῦ ἀναλογεῖ ἐπίσης. Γνωρίζεις Κύριε ὅτι εἶμαι καί ἐγώ ὁ ἐπίγειος κληρονόμος αὐτῆς, ὅπως γνωρίζεις Κύριε, καί μᾶς δίδαξες, ὅτι καί ἡ Δική Σου Βασιλεία εἶναι κληρονομιά τῶν δικῶν Σου παιδιῶν ˙ παιδιῶν πού θά ἀγωνισθοῦν σέ αὐτήν τήν Ζωήν πού μᾶς χάρισες γιά τήν δικαιοσύνη Σου. Κύριε, ἡ καλή ἐθνική καί καλή δημόσια περιουσία τῆς πατρίδος μου εἶναι δικά Σου ἀγαθά, εἶναι περιουσία διαφυλαττόμενη μέ τήν βοήθειαν Σου ἐκ τῶν προγόνων ἡρώων, ἁγίων καί μαρτύρων, πού ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά νά τήν ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα , ὡς οἱ νεώτεραι γενεαί, γιά νά τήν διαφυλάττουμε καί τήν ἀπολαμβάνουμε ἐλεύθεροι. Ὅμως, Κύριε, αὐτή τήν περιουσίαν τήν καταλαμβάνουν οἱ ἐχθροί Σου, καί ἐχθροί τῆς ἐπίγειας πατρίδος ὅπου μᾶς ἐχάρισες. Read more »

ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΜΑΣΟΝΟΙ ΚΑΙ ΡΟΤΑΡΙΑΝΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ

ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Χριστιανική Σπίθα τοῦ 1962
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Διαμαρτυρία Φοιτητῶν τῆς Θεολογίας στὸν ροταριανό ὑπουργό παιδείας

«…Ἱδοῦ μία ἐπιτροπὴ φοιτητῶν Θεολογίας ἐπισκέπτεται τὸν νῦν Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων διὰ νὰ διαμαρτυρηθῆ διὰ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Ἀνωτάτου Συμβουλίου Ἐκπαιδευτικοῦ Προγραμματισμοῦ (Α.Σ.Ε.Π.), ὅπως περιορίση τὴν διδασκαλίαν τῶν Θρησκευτικῶν εἰς 1 ὥραν ἑβδομαδιαίως. Μία ὥρα=καμμία ἐν τῆ πραγματικότητι, διότι τὴν ὥραν αὐτὴν κάποια ἐκδρομή, κάποια ἐπίσκεψις ὑψηλοῦ ξένου καὶ εἴ τι ἄλλο ἔκτακτον γεγονὸς ἐν τῆ ζωῆ τοῦ σχολείου θὰ τὴν καταβροχθίση πρὸς δόξαν τοῦ ἑλληνο-χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ! Οἱ φοιτηταὶ διὰ τὴν περικοπὴν αὐτὴν ἤθελον νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ ἐπʼ εὐκαιρία νὰ ἐκθέσουν τὰ αἰτήματά των. Δὲν γνωρίζομεν προσωπικῶς τὸν κ. Ὑπουργόν. Ἀκούσαμεν ὅμως, ὅτι εἶνε λίαν μορφωμένος, ὅτι γνωρίζει γλώσσας, ὅτι εἶνε γνώστης τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων κ.λ.π. Πολὺ καλῶς. Ἀλλʼ ἀκριβῶς διʼ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος μας πρέπει νὰ εἶνε αὐστηρότερος.
Ἀξιότιμε κ. Ὑπουργὲ τῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων! Ἐνώπιόν σας εἴχατε ἐκλεκτοὺς νέους τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι ἐχρειάσθησαν πολὺν ἡρωισμὸν διὰ νʼ ἀκολουθήσουν τὴν Θεολογίαν. Ἐὰν εἶσθε πιστός, ὅπως λέγετε, ἐπὶ τῆ θέα τῶν νέων αὐτῶν θὰ ἔπρεπε νὰ συγκινηθῆτε βαθύτατα. Θὰ ἔπρεπε νὰ ὑποκλιθῆτε πρὸ τῶν ἡρώων τούτων τοῦ πνεύματος καὶ νὰ εἴπητε: Παιδιά, σᾶς συγχαίρω μὲ ὅλην μου τὴν καρδίαν, διότι εἰς ἐποχὴν ἀκράτου ὑλισμοῦ, ἠκολουθήσατε τὴν Θεολογίαν, ἡ ὁποία δὲν σᾶς προσφέρει ὑλικὰς ἀπολαυάς, ἀλλὰ μυκτηρισμὸν καὶ χλεύην ἐκ μέρους τῶν ἀπίστων καὶ ἀθέων. Εἰς τὴν χώραν μας, τῆς ὁποίας ἀπʼ ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς οἱ ἄνθρωποι διακρίνονται διὰ τὴν εὐσέβειάν των, ἡ Θεολογία πρέπει νὰ τιμᾶται ὡς ἡ πρώτη ἐπιστήμη, ὡς αὕτη εἰκονίζεται εἰς τὴν πρόσοψιν τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου… Read more »

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ «ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ»
ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Στὴν περίπτωσι αὐτή, πού «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» κηρύττει διδασκαλίες ἀντορθόδοξες, δὲν ἀπαιτεῖται προηγουμένως ἀπόφασι καθαιρέσεως ἀπὸ ἁρμόδιο συνοδικὸ δικαστήριο· ἡ καθαίρεσις ἐπέρχεται αὐτομάτως κατὰ τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τὸν ὁποῖο καὶ ἐγὼ ὡς ἱεροκῆρυξ εἶχα μνημονεύσει καὶ εἶχα ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Β. Ἑλλάδος νὰ τὸν ἐφαρμόσουν καὶ νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη
Πως φθασαμε στην διακοπη τοῦ μνημοσύνου του πατριαρχου Αθηναγορα το 1970

Τί προηγήθηκε (Φεβρ. 1970). Μόλις ἔγινα ἐπίσκοπος ὡρισμένοι παλαιοημερολογῖται μὲ κατηγοροῦσαν, ὅτι δὲν ἔπαυσα τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ποὺ δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας, καὶ δὲν τὸν ἀπεκήρυξα ὡς αἱρετικό.
Τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου στὴν θ. λειτουργία, τὸ «Ἐν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε, … ὃν χάρισαι ταῖς ἁγίαις σου ἐκκλησίαις ἐν εἰρήνῃ, σῷον, ἔντιμον, ὑγιᾶ, μακροημερεύοντα καὶ ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας», ὅπως παρατηρεῖ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, δὲν ἔχει τὴν ἔννοια βεβαιώσεως ὅλων αὐτῶν· ἐκφράζει εὐχή, ὁ Κύριος νὰ χαρίζῃ στὸν ἐπίσκοπο ἢ στὸν πατριάρχη ψυχικὴ εἰρήνη, σωματικὴ ὑγεία, ἀγαθὴ φήμη, καὶ διδασκαλία κατὰ πάντα ὀρθόδοξη.
Ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας χωρὶς ἀμφιβολία εἶχε προβῆ σὲ ἐνέργειες, ποὺ τὸν ἔφεραν μακριὰ ἀπὸ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα· μοῦ ζητοῦσαν λοιπὸν νὰ τὸν κηρύξω γι᾿ αὐτὲς αἱρετικό, νὰ τὸν διαγράψω ἀπὸ τὰ δίπτυχα καὶ νὰ παύσω τὸ μνημόσυνό του.
Τοὺς ἀπήντησα, ὅτι ὡρισμένες ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου ἦταν παραβάσεις ἱ. κανόνων πού, ἂν ἀποδειχθοῦν ἀληθινές, συνεπάγονται καθαίρεσι. Ἀλλὰ ποιός θὰ τοῦ ἐπιβάλῃ τὴν καθαίρεσι; Τὸ ἁρμόδιο ὄργανο γιὰ κληρικοὺς εἶνε ἡ Σύνοδος, καὶ γιὰ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη ἡ Ἱεραρχία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν κατέστη ὑπόδικος ἐνώπιον αὐτῆς, καὶ ἔτσι παρέμενε στὸ θρόνο.
Ὅπως ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης ὁ ἀρχιεπίσκοπος τῶν παλαιοημερολογιτῶν, ἡ καθαίρεσι καὶ ὁ ἀφορισμὸς διακρίνονται σὲ «δυνάμει» καὶ σὲ «ἐνεργείᾳ». Κληρικὸς ποὺ ξέφυγε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, μέχρις ὅτου κριθῇ ἀπὸ Σύνοδο, μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ δυνάμει καθῃρημένος· ἐνεργείᾳ καθῃρημένος καθίσταται μόνο μετὰ ἀπὸ συνοδικὴ κρίσι. Τὸ ίδιο λέει καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Πηδάλιο (Ἀθῆναι 19829, σ. 4-5).
Αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου. Γιὰ παραβάσεις δηλαδὴ ἱ. κανόνων ἐθεωρεῖτο δυνάμει καθῃρημένος, δὲν ἦταν ὅμως καὶ ἐνεργείᾳ. Ἀλλ᾿ ὑπῆρχαν καὶ ἐνέργειές του ποὺ ἔθιγαν δόγματα. Καὶ στὴν περίπτωσι αὐτή, ἀφοῦ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» κηρύττει διδασκαλίες ἀντορθόδοξες, δὲν ἀπαιτεῖται προηγουμένως ἀπόφασι καθαιρέσεως ἀπὸ ἁρμόδιο συνοδικὸ δικαστήριο· ἡ καθαίρεσις ἐπέρχεται αὐτομάτως κατὰ τὸν ΙΕ΄ κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, τὸν ὁποῖο καὶ ἐγὼ ὡς ἱεροκῆρυξ εἶχα μνημονεύσει καὶ εἶχα ζητήσει ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς τῆς Β. Ἑλλάδος νὰ τὸν ἐφαρμόσουν καὶ νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν οἰκουμενικὸ πατριάρχη. Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ, Φ.243, Δεκ. 1961
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

ΚΑΤΕΡΙΝΗ

«Ὑμεῖς γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα,
ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν»
(Α΄ Πέτρου 2,9)

Ἐθνικὰ προβλήματα

Ὀρθόδοξον Βασίλειον;
Ἡ Ἑλλάς, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ἡ Ἑλλάς, ἡ προσφιλής μας πατρὶς εἶνε χώρα Ὀρθόδοξος. Μύρια στόματα διαλαλοῦν τοῦτο. Ἐν πρώτοις τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα διαπρυσίως κηρύττει τὴν πίστιν τῶν Ἑλλήνων μὲ τὴν συγκινητικὴν ἐπικεφαλίδα του˙ «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος». Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ εἶνε οἱ βασιλεὶς τῆς χώρας μας καὶ ὅλα τὰ μέλη τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας πρέπει νὰ σκέπτωνται καὶ νὰ ἐνεργοῦν κατὰ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν. Σταυρὸς εἰς τὴν σημαίαν μας. Ἐσταυρωμένος εἰς τὰ σχολεῖά μας. Εὐαγγέλιον εἰς τὰς ἕδρας των δικαστηρίων μας. Ἐπίσημος Θρησκεία τοῦ Κράτους ἡ Ὀρθοδοξία. Ὀρθοδοξίαν φωνάζουν τὰ ὀνόματά μας, ὀνόματα τὰ ὁποῖα ἔφερον καὶ ἐτίμησαν ἥρωες τῆς πίστεώς μας. Ὀρθοδοξίας τὸ ἔνδοξον παρελθὸν ὑπενθυμίζουν πολλαὶ τοπωνυμίαι τῆς χώρας μας. Βουνὰ καὶ νάπαι ἀπὸ τὰ ὀνόματα τῶν ἐξωκκλησίων, ποὺ εἶνε ἐκτισμένα ἐπʼ αὐτῶν, ἔχουν λάβει τὰς ὀνομασίας των. Πλοῖα μικρὰ καὶ μεγάλα ποντοποροῦντα εἰς θάλασσας καὶ ὠκεανοὺς φέρουν καὶ αὐτὰ ὀνόματα ἁγίων. Συνοικισμοί, χωρία, κωμοπόλεις, πόλεις καὶ νῆσοι τιμῶνται ἐπʼ ὀνόματι ἁγίων ἤ ἔχουν ὡς πολιοῦχον ἕνα ἐκ τῶν διαλαμψάντων ἁγίων προσώπων τῆς πίστεώς μας. Μεγαλοπρεπεῖς δὲ ἑορταὶ καὶ πανήγυρεις, συνεγείρουσαι ὁλόκληρον τὸν πληθυσμόν, τελοῦνται κατὰ τὴν ἐπέτειον μνήμην τῶν ἁγίων.
Ὅλα ἐδῶ φωνάζουν Ὀρθοδοξία! Ἀλλʼ ἐν τῆ ἰδιωτικῆ καὶ δημοσία ζωῆ μας ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι τιμῶμεν πράγματι τὴν Ὀρθοδοξίαν; Εἴμεθα ὁποῖοι φαινόμεθα; Συμφωνεῖ ἡ καθημερινὴ ζωὴ τῶν ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων πρὸς τὴν Ὀρθόδοξο πίστιν; Ἤ μήπως – ἀλλοίμονον! – μόνον τὰ ὀνόματα ἔχουν ἀπομείνει, ἐν δὲ τῆ πράξει ζῶμεν ἀντιθέτως πρὸς τὸ ὑψηλὸν κήρυγμα τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἔχομεν τὴν Ὀρθοδοξίαν. Ἀλλʼ ἔχομεν καὶ τὴν Ὀρθοπραξίαν; Ἐὰν ὄχι, τότε ἡμεῖς εἴμεθα οἱ χειρότεροι διαφημισταὶ τοῦ μεγαλείου τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἰδοὺ ἐρωτήματα σοβαρά, τὰ ὁποῖα ἡ μικρὰ αὕτη ἐφημερὶς δὲν παύει νʼ ἀπευθύνη πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν καὶ νὰ καλῆ αὐτὸν σὲ αὐτοέλεγχον, διότι εἶνε φοβερὸν τὸ ἔθνος νὰ βαδίζη κατὰ κρημνὸν καὶ ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι νὰ ζῶμεν μὲ τὴν αὐταπάτην, ὅτι τὰ πάντα βαίνουν καλῶς εἰς τὸν τόπον μας.
Ἐξ ἀφορμῆς ἐπισκέψεώς μας εἰς μίαν πόλιν, ἐξ ὅσων εἴδομεν καὶ ἠκούσαμεν ἐν αὐτῆ, θʼ ἀνασύρωμεν μίαν πτυχὴν τῆς ἠθικῆς καὶ κοινωνικῆς ζωῆς τῆς Πατρίδος μας καὶ πάλιν ἐν τῶ μέτρω τῶν δυνάμεών μας θὰ κρούσωμεν διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου. «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω».
Μία ὡραία πόλις Read more »

Τοῦ προφήτου Ἠλιοὺ
20 Ἰουλίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 TA ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους ἁγίους τῆς πίστεώς μας, ὁ ἔνδοξος προφήτης Ἠλίας. Ἔζησε πρὸ Χριστοῦ, ἀλλὰ εἶνε καὶ «ὁ δεύτερος πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ» (ἀπολυτ.). Εἶνε ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον δημοφιλεῖς ἁγίους· πολλοὶ φέρουν τὸ ὄνομά του, σὲ πολλὲς κορυφὲς εἶνε κτισμένα ἐκκλησάκια ἐπ᾿ ὀνόματί του, καὶ πολλὰ χωριὰ ἑορτάζουν τὴ μνήμη του.
Νὰ διηγηθοῦμε τὸν βίο του; Χρειάζεται ὥρα κ᾿ ἐσεῖς δὲν ἔχετε τώρα πολλὴ ἀντοχή. Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράζω, θὰ πῶ μερικὰ πράγματα οὐσιώδη ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ προφήτου Ἠλιού. Θ᾿ ἀναφέρω τρία θαύματα, ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔκανε.

* * *

  Τὸ ἕνα εἶνε, ὅτι κάποτε μὲ τὴν προσευχή του ἔγινε ἀνομβρία κ᾿ ἔπεσε πεῖνα στὴν Ἰουδαία. Πείνασε κι ὁ διος – γιατὶ καὶ οἱ ἅγιοι πεινοῦν. Πῆγε σ᾿ ἕνα χωριὸ καὶ τοῦ ἔκλεισαν ὅλοι τὶς πόρτες. Μόνο ἕνα σπίτι, μιὰ καλύβα, ἄνοιξε. Ποιός ἔμενε ἐκεῖ, κανένας πλούσιος; Μιὰ φτωχιὰ χήρα μὲ τὰ παιδιά της. Αὐτὴ τὸν δέχτηκε. Δὲν εἶχε τίποτα νὰ τὸν φιλοξενήσῃ· μόνο μιὰ φούχτα ἀλεύρι καὶ λίγο λάδι. Ἐν τούτοις δὲν ἀρνήθηκε. Μόλις τὸν εἶδε ―καὶ δὲν ἤξερε ποιός εἶνε αὐτὸς ὁ γεροντάκος―, λέει· Πέρασε μέσα, γέροντα. Ἀμέσως πῆρε τὸ ἀλεύρι, τὸ ζύμωσε, ἔκανε πίττα καὶ τοῦ ἔδωσε νὰ φάῃ, ποὺ ἦταν κουρασμένος ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία. Αὐτὰ ἔγιναν στὰ Σαρεπτὰ τῆς Σιδωνίας. Κι ἀπὸ τότε ―ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, δικαίωμά τους, ἐμεῖς πιστεύουμε―, ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη πλέον στὸ σπίτι τῆς χήρας δὲν ἔλειψε τὸ ἀλεύρι καὶ τὸ λάδι (βλ. Γ΄ Βασ. 17,8-16).
Τί σημαίνει αὐτό; Ὅπου εἶνε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, τὰ πάντα εἶνε πλούσια. Μπορεῖ νὰ ἔχῃς ἀπέραντα χωράφια, ἀμπέλια καὶ ἐλαιοστάσια, μπορεῖ νά ᾿χῃς σακκιὰ ἀπὸ λίρες καὶ ἀργύρια, μπορεῖ νὰ τά ᾿χῃς ὅλα, καὶ νὰ πεθάνῃς ἀπὸ τὴν πεῖνα· καὶ μπορεῖ νά ᾿χῃς μιὰ φούχτα ἀλεύρι, λίγη γῆ, μιὰ γλάστρα χῶμα, κι αὐτὸ νὰ σὲ θρέψῃ, ἀρκεῖ νὰ εὐλογήσῃ ὁ Κύριος. Αὐτὰ δὲν εἶνε λόγια, εἶνε γεγονότα. Γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει· «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33,11 καὶ ἀρτοκλ.). Τὸ πᾶν λοιπὸν εἶνε ἡ εὐλογία. Μερικοὶ ὑπερεκτιμοῦν τὴν ἐργασία· ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τὴν ἐργασία εἶνε ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Read more »

Τῆς ὁσίας Μακρίνης
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
19 Ἰουλίου

ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ἡ ἁγία Μακρίνα, ἀγαπητοί μου, ἔζησε τὸν τέταρτο (Δ΄) αἰῶνα σὲ μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Γεννήθηκε τὸ 327 μ.Χ.. Ἀνῆκε σὲ πολύτεκνη οἰκογένεια καὶ ἦταν τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο παιδί. Ἡ μητέρα της, ἡ ἁγία Ἐμμέλεια, εἶχε σύζυγο τὸν Βασίλειο, καὶ ἀπὸ τὸ γάμο τους ἀπέκτησαν δέκα παιδιά, τέσσερα ἀγόρια – ἕξι κορίτσια. Ἡ οἰκογένεια αὐτὴ εἶνε ὑπόδειγμα οἰκογενείας.
Ἡ ἁγία Μακρίνα, ὡς μεγαλύτερη, ἀναδείχθηκε δεύτερη μάνα τοῦ σπιτοῦ. Φρόντιζε μὲ στοργὴ γιὰ τ᾿ ἀδέρφια της καὶ συνέβαλε στὴν διαπαιδαγώγησί τους. Τρεῖς ἔγιναν ἐπίσκοποι· ὁ ἕνας εἶνε ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ δεύτερος εἶνε ὁ Γρηγόριος Νύσσης, ὁ τρίτος εἶνε ὁ Πέτρος ἐπίσκοπος Σεβαστείας· τὸ τέταρτο ἀγόρι, ὁ Ναυκράτιος, ἔγινε μοναχός. Εἶχε δὲ καὶ πέντε ἀδελφές. Ὁ πρῶτος ἀπὸ τὰ ἀγόρια, ὁ Μέγας Βασίλειος, εἶνε καύχημα τῆς Ἐκκλησίας· σοφὸς ἱεράρχης, ποὺ σπούδασε τὴν ἑλ­ληνικὴ σοφία στὴν Ἀθήνα, μετὰ ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του, καὶ τέλος ἔγινε ἐπίσκοπος Καισαρείας. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ἀρχὴ εἶχε κλίσι στὸ δικηγορικὸ ἐπάγγελμα καὶ διέπρεπε σ᾿ αὐτό. Ἀλλὰ ἡ ἁγία Μακρίνα ἐπέδρα­σε στὸν χαρακτῆρα του καὶ τὸν ἔστρεψε σὲ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ μελέτες, κα­θὼς καὶ τὰ ἄλλα μικρότερα ἀδέρφια της. Ὑ­πάρχει μία ὡραία εἰκόνα, ποὺ παριστάνει τὴν ἁγία Μακρίνα νὰ περιποιῆται τὸ μικρότερο ἀδελφό της τὸν Πέτρο.
Ἡ Μακρίνα διακρινόταν γιὰ τὸ κάλλος της, τὸ σωματικὸ καὶ τὸ ψυχικό. Ἀπὸ μικρὴ διδάχθηκε τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως, τὶς ὁποῖες ἐφύλαττε μὲ ζῆλο. Ἦταν ἀρκετὰ μορφωμένη. Σὲ νεαρὰ ἡλικία μνηστεύθηκε ἕναν ἐκλεκτὸ νέο τῆς Καισαρείας. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ γίνῃ ὁ γάμος ὁ μνηστήρας της ἀπεβίωσε ἐνῷ βρισκό­ταν σὲ ταξίδι γιὰ τὴν συλλογὴ δημοσίων φόρων. Ἐν συνεχείᾳ, μολονότι πολλοὶ τὴ ζητοῦσαν νὰ τὴν πάρουν σύζυγο, ἐκείνη δὲν θέ­λησε πλέον ἄλλο γάμο. Ἔμεινε στὸ σπίτι. Προτίμησε τὴ χηρεία παρ᾿ ὅλες τὶς δυσκολίες της. Ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ κάθε κοσμικὴ συν­αναστροφὴ καὶ ἀφωσιώθηκε στὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Συγχρόνως βοηθοῦσε τὴ μητέρα της στὴν ἀνατροφὴ τῶν μικροτέρων ἀδελφῶν της. Read more »

 ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

 «ΩΣ ΑΚΡΙΤΑΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΘΕΩΡΩ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ ΝΑ ΘΕΣΩ ΥΠ’ ΟΨΙΝ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ [Στη συνεδρια της 7-9-1988] ΤΟ ΦΛΕΓΟΝ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»
__________________

_________________

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
«ΣΥΝΟΔΙΚΑ», σελ. 23-26

 ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ – ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
(Στὴν Διαρκή Ἱερά Σύνοδο)

(Συνεδρία τῆς 7-9-1988)
ΩΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ἀκριτικῆς περιοχῆς τῆς μαρτυρικῆς μας πατρίδος, ἐναντίον τῆς ὁποίας ἰδιαιτέρως βάλλει ἡ προπαγάνδα τῶν Σκοπίων, διʼ ἧς πλαστογραφεῖται ἡ ἱστορία τῆς Μακεδονίας, θεωρῶ καθῆκον νὰ θέσω ὑπʼ ὄψιν τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου τὸ φλέγον τοῦτο θέμα.
Βεβαίως τὸ θέμα εἶνε κυρίως ἐθνικὸν καὶ κατὰ πρῶτον λόγον ἀπασχολεῖ τοὺς ἁρμοδίου κυβερνητικοὺς παράγοντας. Ἐν τούτοις συνδέεται καὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξον Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, καθʼ ὅσον ὅσοι ἐμπλέκωνται εἰς τὰ δίκτυα τῆς προπαγάνδας τῶν Σκοπίων, ὄχι μόνον διακόπτουν σχέσεις μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ καταντοῦν θανάσιμοι ἐχθροὶ αὐτῆς, ἀλλʼ ἀπομακρύνονται καὶ ἐκ τῶν κόλπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Σχηματίζουν δὲ οὗτοι εἰς τὸν ἀπόδημον Ἑλληνισμόν, ἰδίως εἰς τὴν Αὐστραλίαν ὅπου εἶνε ἡ ἔδρα των ἰδιαιτέρας ἐκκλησίας -παρασυναγωγάς, αἱ ὁποῖαι ἐξαρτῶνται πλέον ἀπὸ τὴν διοίκησιν τῆς ψευδοεκκλησίας τῶν Σκοπίων, τὴν ὁποίαν ὡς γνωστὸν οὐδὲν Πατριαρχεῖον ἤ Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναγνωρίζει. Ὅσοι δὲ ἐξ αὐτῶν ἐπισκέπτονται τὴν Μακεδονίαν μας, βάλλουν καταιγιστικῶς κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ κλήρου καὶ προπαγανδίζουν ἀγρίως ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων.
Ἰδοὺ γιατὶ τὸ ἐθνικὸν τοῦτο θέμα συνδέεται καὶ μὲ τὴν ἡμετέραν Ἐκκλησίαν καὶ κατὰ συνέπειαν θὰ πρέπη νʼ ἀπασχολήση καὶ ἡμᾶς ὡς ὑπευθύνους κυρίως διὰ τὴν θρησκευτικὴν ἐνότητα.
Χθές, 6-9-1988, εἰς τὴν καθημερινὴν ἐφημερίδα «Ἐστία» ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν πρώτην σελίδα ἐμπεριστατωμένον ἄρθρον ἐπὶ τοῦ φλέγοντος τούτου θέματος, τὸ ὁποῖον ἀξίζει νὰ τύχη τοῦ ἐνδιαφέροντός μας. Ἀποκρούων ὁ συντάκτης ὅτι οἱ Μακεδόνες ἀποτελοῦν ἰδιαιτέραν ἐθνότητα, διακρινομένην τῆς ὑπολοίπου Ἑλλάδος, ὡς ἀναντίρρητον ἀπόδειξιν περὶ τοῦ ψεύδους τῶν Σκοπίων φέρει τὴν κατὰ τὸ ἔτος 1904 ὑπὸ τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν ἀπογραφὴν τοῦ πληθυσμοῦ τῆς ὀθωμανικῆς Εὐρώπης.

Read more »

ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΕΙΘΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΗ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΣ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

 Ζούμε είς ημέρας κατά τάς οποίας συντελείται, όπως ανέπτυξα είς τα εσπερινά κηρύγματα και είς τάς ποικίλας συναντήσεις τάς οποίας κάνουμε μεταξύ μας, συντελείται μία προδοσία της Ορθοδόξου ημών πίστεως μέσα είς τους κόλπους της Εκκλησίας έκ μέρους επισκόπων, έκ μέρους ιεροκήρυκων, έκ μέρους θεολόγων, έκ μέρους εκείνων οι οποίοι θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι φύλακες της ιεράς ημών παρακαταθήκης.
Να είμεθα έν επιφυλακή. Και εάν παραστεί ανάγκη σκληρότερων αγώνων, να τους διεξάγωμε , διότι τώρα είναι απλώς τα προοίμια μίας τοιαύτης συγκρούσεως εάν παρουσιαστεί ανάγκη-δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει ο Κύριος-, εάν παρουσιαστεί τοιαύτη περίπτωσις, είθε ο Κύριος να αναστήσει νέους αγωνιστάς της Ορθοδόξου ημών πίστεως.
Καθένας από μας και ιδίως σείς οι νεαρώτεροι, άς προσπαθήσετε να γίνεται μικροί Αθανάσιοι, μικροί Φώτιοι, μικροί Μάρκοι Ευγενικοί, έτοιμοι να σηκώσετε ψηλά την σημαίαν και το λάβαρο της Ορθοδόξου μας πίστεως.

 *  *  *

Kyriaki – Sunday Sermonette
Issue No. 1851

The Necessity Of The Moral (Canon) Law

ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΟΔΗΓΟΙ. pdf

The memory of the holy fathers, which we are celebrating, and certain conventions which are taking place as of late by theologians with the disposition of undervaluing so much the holy fathers (“metapatristic” theology) as much, also, the sacred canons (“codification”), give us the opportunity to remind ourselves again certain teachings of father Augustinos with diachronic timeliness.

A few years ago, my beloved, there was an attempt made to write off from the (Hellenic) Constitution and the bylaws of the Church the sacred canons which were compiled by the holy fathers with the breath of the holy Spirit for the governance of the Church.
This expulsion evoked, as was natural, the indignation of every orthodox Christian, and there were heard even on the part of hierarchs robust voices of protest.
The sacred canons are indissolubly connected with the god-bearing fathers, just as rivers with their sources. Either you accept the sacred canons and with them you also accept the fathers, or you reject the canons and together with them also reject the fathers of the Church. The “out with the canons” is identifiable with the saying “out with the fathers”. Whoever honors the canons also honors the fathers and whoever dishonors the canons also dishonors the fathers. How true this is, is proved by the fact that those clerics and lay-people who are followers of ecumenism, in trying to shake the validity of the sacred canons, speak overtly or covertly even about the fathers with disdain. Read more »

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης και ο καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης σε oρθόδοξη συνάντηση στη Μολδαβία για τη Σύνοδο της Κρήτης

————–

————-

Κυρ. Πατέρων Δ΄ Οἰκ. Συνόδου (Τίτ. 3,8-15)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου

Ἡ στaσι μας εναντι των αιρετικων

«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰ­δὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. 3,10-11)

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε, ἀγαπητοί μου, ἡ πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν 11η Ἰουλίου, ἡ σημερινὴ δηλαδή, νὰ εἶνε ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῶν πατέρων τῆς Τετάρτης (Δ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Σήμερα ἑορτάζουν ὄχι ἕνας ἢ δύο ἀλλὰ 630 πατέρες, 630 «ἀστέρια» ὅπως λέει τὸ δοξαστικό. Συνῆλθαν στὴ Χαλκηδόνα τῆς Μι­κρᾶς Ἀσίας τὸ 451 μ.Χ., στερέωσαν τὴν ὀρθόδοξο πίστι, καὶ κατεδίκασαν τοὺς τότε αἱ­ρετικούς, τὸν Εὐτυχῆ καὶ τὸν Διόσκουρο, ποὺ προσέβαλλαν τὸ δόγμα τῆς θεαν­δρικότητος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἂν θέλουμε ν᾽ ἀ­ναλύσουμε τί δί­δαξε ἡ Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύν­οδος, δὲν θὰ γίνουμε καταληπτοί. Ἔπα­ψε πιὰ ὁ κόσμος νὰ ἐν­διαφέ­ρεται γιὰ τὰ ἐκ­κλησιαστικά. Ἐνῷ τότε οἱ πιστοὶ παρακολουθοῦσαν μὲ ἐνδιαφέρον.
Στὴν Τετάρτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο οἱ ἅγιοι πατέρες κατεδίκασαν τὴν αἵρεσι ποὺ προσέβαλλε τὴ θεανδρικὴ ὑπόστασι τοῦ Χριστοῦ καὶ δίδαξαν πῶς ἑνώθηκαν οἱ δύο φύσεις στὸ πρό­σωπό του· ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε τέλειος ἄνθρωπος ἀλλὰ συγχρόνως καὶ τέλειος Θεός· ὅτι ἐν τῷ Χριστῷ ὑπάρχουν δύο φύσεις, ἡ ἀνθρωπί­νη καὶ ἡ θεία, κι αὐτὲς εἶνε ἑνωμένες «ἀχωρίστως» καὶ «ἀδιαιρέτως», «ἀ­τρέπτως» καὶ «ἀ­συγχύτως». Ὅ­πως στὸν ἄνθρωπο εἶνε μυστή­ριο πῶς ἔχει σμίξει τὸ κορμὶ καὶ ἡ ψυχή, ἡ ὕλη καὶ τὸ ἄ­υλο, κατὰ παρόμοιο καὶ ἀκόμη πιὸ ἀν­εξήγη­το τρόπο εἶ­νε μυστήριο πῶς ἐν τῷ Χριστῷ ὑπάρχει Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. Ἡ θεία καὶ ἡ ἀν­θρωπίνη φύσις ἑνώθηκαν «ἀτρέπτως» καὶ «ἀ­συγχύτως». Δηλαδή; Οἱ πατέρες χρησιμοποιοῦν ἕνα βοηθητικὸ παράδει­γμα. Ἂν πάρῃς ἕνα κομμάτι σίδερο καὶ τὸ βά­λῃς μέσα στὴ φω­τιά, θὰ γίνῃ κατακόκκινο, θὰ πάρῃ τὴ φωτιὰ ὅλη ἐπάνω του. Τὸ σίδερο ὅμως δὲν παύει νὰ εἶνε σίδε­ρο, οὔτε ἡ φωτιὰ παύει νὰ εἶνε φωτιά· κρατοῦν καθένα τὴν ἰδιότητά του. Κάπως ἔτσι μποροῦμε νὰ νοήσου­με πῶς στὸν Χριστὸ τὸ ἀνθρώπινο ἑνώθηκε μὲ τὸ θεῖο. Αὐτὴ τὴ μεγά­λη ἀλήθεια δίδαξε ἡ Τετάρτη Οἰ­κουμενικὴ Σύν­οδος ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν.
Ὅλη ἡ ἀκολουθία σήμερα ψάλλει τὸ ἐγκώμιο τῶν πατέρων. Ἀπ᾽ ὅλα ὅμως αὐτὰ θέλω, ἀ­γαπητοί μου, νὰ προσέξετε τὸ θε­όπνευστο ῥη­τὸ τοῦ ἀποστόλου «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευ­τέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξ­έστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. 3,10-11). Τί μᾶς συμβουλεύει; Μᾶς λέει, ποιά πρέπει νά ᾽νε ἡ συμ­­περιφορά μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς. Read more »

Κυριακὴ Πατέρων Δ΄ Οἰκ. Συν. (Ματθ. 5,14-19)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

OI AΓIOI ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ

«Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. 5,14)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾷ τοὺς ἁγίους πατέρας. Ἐξηγήσαμε ἄλλοτε τὴν ἔννοια ποὺ ἔχει ἡ λέξις πατήρ. Εἴπαμε, ὅτι Πατὴρ μὲ πῖ κεφαλαῖο εἶνε ἕνας, ὁ Θεός. Κατόπιν, πατέρες εἶνε ὅσοι μὲ τὸν εὐλογημένο γάμο δημιούργησαν οἰκογένεια καὶ ἔφεραν στὸν κόσμο παιδιά. Ἔπειτα πατέρες λέγονται ἐκεῖνοι ποὺ τροφοδοτοῦν πνευματικῶς τὸν κόσμο, ὅπως εἶνε οἱ διδάσκαλοι, καθηγηταὶ καὶ πνευματικοὶ ἡγέται τῆς ἀνθρωπότητος. Τέλος, στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα, πατέρες λέγονται ἐκεῖνοι ποὺ μὲ λόγους καὶ ἔργα τίμησαν, δόξασαν καὶ στερέωσαν τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία, τὴν Ὀρθοδοξία.
Τέτοιων πατέρων, μὲ τὴν τελευταία ἔννοια, ἑορτάζουμε τὴ μνήμη σήμερα. Ἑορτάζουμε εἰδικώτερα τὴ μνήμη τῶν πατέρων ποὺ συγκρότησαν τὴν Τετάρτη (Δ΄) Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ 451 στὴ Χαλκηδόνα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

* * *

Συνεκλήθη τότε Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Ποιά ἡ αἰτία; Μία αἵρεσις. Σὲ ἕνα μικρὸ τεῦχος ἀναπτύσσω «Τί εἶνε αἵρεσις» καὶ αἱρετικός. Αἱρετικὸς εἶνε ἐκεῖνος ποὺ πηγαίνει κόντρα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, διδάσκει ξένα πρὸς τὰ δόγματα καὶ τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας. Ξέρεις πῶς μοιάζει ὁ αἱρετικός; Εἶνε σὰν αὐτὸν ποὺ δηλητηριάζει τὸ γάλα, ποὺ νοθεύει τὸ φάρμακο, πού ἀφήνει ἀφρούρητο κάτι ποὺ τὸν ἔβαλαν νὰ φυλάξῃ, ποὺ παραχαράσσει τὸ νόμισμα, ποὺ παραποιεῖ τὸ τέλειο, ποὺ παρεκκλίνει ἀπ᾿ τὸ σωστό. Πίνετε γάλα νερωμένο; Δέχεστε φάρμακο νοθευμένο; Συναλλάσσεσθε μὲ κίβδηλα νομίσματα; Ἔ, κάτι τέτοιο εἶνε ἡ αἵρεσις. Καὶ ὅπως αὐτὸς ποὺ κάνει τέτοιες δολιοφθορὲς εἶνε ὑπόδικος καὶ καλεῖται ν᾿ ἀπολογηθῇ, ἔτσι καὶ ὁ αἱρετικὸς καλεῖται ν᾿ ἀπολογηθῇ ἐνώπιον τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Διότι αὐτὸς φαρμακώνει τὸ γάλα, κυκλοφορεῖ νόμισμα κίβδηλο, νοθεύει τὰ φάρμακα τῆς Ἐκκλησίας, ἀνακατεύοντας διδασκαλίες τῆς ἁγίας Γραφῆς μὲ δικές του.
Αἱρετικός, ἐξ αιτίας τοῦ ὁποίου συνεκλήθη ἡ Τετάρτη (Δ΄) Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἦτο ἕνας ποὺ ὠνομάζετο Εὐτυχής. Ἦταν μοναχός, καλόγερος, ἀρχιμανδρίτης. Εὐτυχὴς στὸ ὄνομα, ἀλλὰ δυστυχέστατος στὴν πραγματικότητα. Διότι δίδαξε πράγματα ἀντίθετα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Θὰ μιλήσουμε κάπως θεολογικὰ ἐδῶ, καὶ παρακαλῶ νὰ προσέξετε.
Πολλὲς εἶνε οἱ ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας. Ἀλλ᾿ ὅπως τὸ σπίτι ἔχει θεμέλιο κι ὅπως τὸ δέντρο ἔχει ῥίζα, ἔτσι καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας θεμελιώδης ἀλήθεια, ἐπὶ τῆς ὁποίας στηρίζεται ὅλο τὸ οἰκοδόμημά της, εἶνε μία· ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἕνα θεανδρικὸ πρόσωπο. Τί θὰ πῇ αὐτό; Ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε, σὲ ἕνα πρόσωπο, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος – πλὴν τῆς ἁμαρτίας. Τὸ δόγμα αὐτὸ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας λάμπει μέσα στὰ Εὐαγγέλια. Ἐκεῖ θὰ δῆτε τὸ Χριστὸ ἄλλοτε ὡς ἄνθρωπο καὶ ἄλλοτε ὡς Θεό. Ἄλλοτε νὰ πεινάῃ, νὰ διψάῃ, νὰ κοιμᾶται, νὰ κουράζεται, νὰ ἱδρώνῃ, ν᾿ ἀγωνιᾷ, νὰ δακρύζη, ν᾿ ἀναστενάζῃ (αὐτὰ ποὺ δείχνουν ὅτι εἶνε τέλειος ἄνθρωπος), κι ἄλλοτε νὰ διδάσκῃ λόγια ποὺ δὲν ξανακούστηκαν, νὰ περπατάῃ πάνω στὰ κύματα, νὰ λέῃ στὸν ἄνεμο «Σιώπα, πεφίμωσο» (Μᾶρκ. 4,39) κι ἀμέσως ἡ θάλασσα νὰ γαληνεύῃ, νὰ βγάζῃ δαιμόνια μὲ μιὰ προσταγή, νὰ πηγαίνῃ στὸ μνῆμα νὰ λέῃ «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰωάν. 11,43) κι ὁ νεκρὸς νὰ βγαίνῃ ζωντανός, καὶ πρὸ παντὸς ν᾿ ἀνασταίνεται ὁ διος ἀπ᾿ τὸν τάφο καὶ ν᾿ ἀναλαμβάνεται στοὺς οὐρανούς (αὐτὰ ποὺ δείχνουν ὅτι εἶνε Θεός).
Τέλειος ἄνθρωπος καὶ τέλειος Θεός. Αὐτὸ δὲν τὸ παραδέχονται οἱ αἱρετικοί. Read more »

ΘΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΤΟΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ;

ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ· «…ΕΙΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ; ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ… ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ. ΣΗΜΕΙΩΣΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ…»

Ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ οἱ ἄπιστοι δεσποτάδες ποὺ σέρνονται ἀπό πίσω του, συμμάχhσαν μὲ τὶς σκοτεινές δυνάμεις καὶ μᾶς κλέβουν τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ μας καὶ ἐμεῖς κοιμόμαστε. Τὰ φοβερά λόγια τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, θὰ πρέπει νὰ μᾶς βάλλουν σὲ ἀνησυχία, γιατί πραγματοποιοῦνται στὶς μέρες μας!

Σήμερα που ο πατριάρχης Βαρθολομαῖος δεν ἄφησε τίποτε ορθιο στὴν Ὀρθοδοξία· θα βρεθούν ἄραγε ορθόδοξοι ἐπίσκοποι μὲ συνείδηση σαν τον Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιο, τον Φλωρίνης π. Αὐγουστίνο και τον Παραμυθίας Παῦλο για να κόψουν το μνημόσυνο του αιρεσιάρχου πατριάρχου, ὡς μη ὀρθοτομούντα τον λόγο της ἀληθείας;

Ἐφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ» 24-3-1970

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΕΙ ΕΦ’ ΕΞΗΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΗΔΗ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΘΕΜΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗ 24-

“Ο μητροπολίτης ‘Ελευθερουπόλεως σε ἐφαρμογή του ΙΕ´ κανόνα της πρωτοδευτέρας συνόδου, ἔπαυσε να μνημονεύη τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρα, σὲ ἔνδειξη διαμαρτυρίας και ἀγανακτήσεως κατά των δηλώσεών του ὅσον ἀφορᾶ τον γάμο τῶν κληρικῶν κ.λ.π. Ὁ μητροπολίτης Ἐλευθεροπόλεως ἀπέστειλε πρός την Ἱερά Σύνοδο τηλεγράφημα, στό ὁποῖο ἀφοῦ ἀναφέρεται στόν μητροπολίτη Χαλκηδόνος γιά τίς γνωστές δηλώσεις του περί καρναβάλου, καταλήγει ὡς ἑξῆς:

«Κατόπιν, λοιπόν, των δημοσιευθεισῶν δηλώσεων του πατριάρχου δι’ ὥν οὐτός φέρεται προσχωρών ἀνεπιφυλάκτως εἰς αἴρεσιν, ἐξαντληθείσης τῆς ὑπομονῆς μου και μή ὑπάρχοντος περαιτέρω περιθωρίου ἀναμονῆς, ἔπαυσα ἀπό σήμερον μνημοσύνου τούτου, κατ᾽ ἐφαρμογἠν ΙΕ´ κανόνος πρωτοδευτέρας συνόδου. Του λοιπού θα μνημονεύωμεν ἁγίας και ἱερᾶς ἡμῶν συνόδου, ἐπιφυλασσόμενος ἐπαναλάβω μνημόσυνον αὐτοῦ, εὐθύς ὡς οὖτος ἀποδοκιμάση ἢ διαψεύση ἀντορθοδόξους δηλώσεις τοῦ καθ᾽ἀς αἱ ἐκθεμελιωτικαί της ὀρθοδόξου πίστεως και σατανικῆς ἐμπνεύσεως αἱρέσεις Πρωτείου και Ἀλάθητου ἀποτελοῦν ἁπλά ἐκκλησιαστικά ἔθιμα και ασημάντους διαφορές. Σήμερον σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία γεραίει τήν μνήμην τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, προχθές ἑόρτασε τήν ἱεράν μνήμην τοῦ μεγάλου Φωτίου και πρό τινων ἡμερῶν ἐπανηγύρησεν ἐπί τη ἑορτή τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.

Ἐὰν συνταχθῶμεν τούς ἀντορθοδόξους φρονήμασι του πατριάρχου Ἀθηναγόρα, θὰ πρέπει ἀμέσως νὰ διαγραφοῦν ἀπὸ τὸ ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οὐ μόνον τὰ ὀνόματα τῶν διαληφθέντων ἁγίων ἀλλὰ καὶ ἀπάντων τῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀγωνισαμένων καὶ ἀναιρεθέντων μαρτύρων.

Λυποῦμαι βαθύτατά διὰ τὴν ἥν ἔλαβον αὐστηρὰν θέσιν ἐναντι ἀνακύψαντος σοβαροτάτου ζητήματος. Ἡ ἀρχιερατική μου συνείδησις μὲ ὑποχρεώνει ἵνα μὴ σιωπήσω περαιτέρω. Καιρός ὅπως ὑψωθούν φραγμοί ἰσχυροί καὶ ἀνυπέρβατοι κατὰ τοῦ παπικοῦ δεσποτισμοῦ καὶ ἐπεκτατικών αὐτοῦ σχεδίων, ταπεινός ὑπηρέτης τῶν ὁποίων ἀνεδείχθη -ἀτυχῶς- ὁ οικουμενικός πατριάρχης καὶ οἱ συν αὐτῶ ἀσθενεῖς τῆ Ὀρθοδόξω πίστει οἰκουμενισταί. Πιστεύομεν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐλλαδικῆς Ἐκκλησίας οὐ μόνον θὰ κατανοήση ἀπόφασίν μου, εἰς ἥν μὲ ὁδηγεῖ ἐπιταγὴ συνειδήσεώς μου, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐφαρμόση ἔναντι δογματικώς ἐκτροχιασθέντος πατριάρχου, ό,τι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ὑποδεικνύουν καὶ ἐπιτάσσουν».

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΗΤΑΝ

«…Οὐδεμία Σύνοδος ἠγνόησε μέχρι τώρα τὸν λαόν. Οὐδεμία Σύνοδος ἠγνοήθη ὑπὸ τοῦ λαοῦ. Οὐδέποτε οἱ Πατέρες συνεδρίασαν μυστικῶς, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἠθέλησαν νὰ ἐπιβάλουν τὰς ληφθείσας ἀποφάσεις ἐπὶ τοῦ λαοῦ…»
                

                     (Ἀπόσπασμα ἀπο την εἰσηγηση τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου στὴν συνεδρία τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς 6-9-1988)
«…Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία συμφώνως πρὸς τοὺς ἱ. κανόνας, δὲν διοικεῖται δικτατορικῶς καὶ ἀπολυταρχικῶς ὡς ὁ παπισμός, ἀλλʼ ἐν γνησίω δημοκρατικῶ πνεύματι, ὅπερ εἶνε τὸ ἀκραιφνὲς χριστιανικόν, ὑπὸ τὸν φωτισμὸν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τοῦ προεδεύοντος οὐσιαστικῶς καὶ ἀοράτως κατὰ τὰς ἱ. συνάξεις καὶ ἐξασφαλίζοντος ἐλευθέραν συζήτησιν καὶ ἀβίαστον λῆψιν ἀποφάσεων. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὡς παρατηρεῖ σοφὸς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἶνε Ἐκκλησία τῶν Συνόδων. «Οὐδεμία Σύνοδος» γράφει, «ἠγνόησε μέχρι τώρα τὸν λαόν. Οὐδεμία Σύνοδος ἠγνοήθη ὑπὸ τοῦ λαοῦ. Οὐδέποτε οἱ Πατέρες συνεδρίασαν μυστικῶς, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἠθέλησαν νὰ ἐπιβάλουν τὰς ληφθείσας ἀποφάσεις ἐπὶ τοῦ λαοῦ. Ἀρκεῖ νὰ ένθυμηθῶμεν πόσον ἀκριβὰ ἐπλήρωσε τὴν παράβασιν τοῦ χρυσοῦ τούτου κανόνος ἡ βεβιασμένη ἐν Φλωρεντία Σύνοδος, ἐπειδὴ ἐκώφευσεν εἰς τὰς διαμαρτυρίας καὶ περιεφρόνησε τὴν ἀντίδρασιν τοῦ λαοῦ τοῦ Βυζαντίου. Τὸ τέλος της ἦτο νʼ ἀποδοκιμασθῆ καὶ νὰ συναντήση τὴν μῆνιν καὶ τὴν ἀγανάκτησιν. Διὰ τοῦτο ἀπέτυχε καὶ αἱ ἀποφάσεις της ναυαγήσασαι οὐδὲν κῦρος ἀπέκτησαν» (βλ. ἐπισκόπου Μελόης Αἰμιλιανοῦ, «Ἐκκλησία τῶν Συνόδων», Ἀθῆναι 1963, σελ. 7).

ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΡΩΣΗ, ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΦΕΝΤΗ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΚΛΗΡΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ. ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑ, ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΘΕΟΥΣ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ!

ΤΑΛΑΙΠΩΡΕ, ΚΑΚΕ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΕ ΔΟΥΛΕ, ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΗ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ;

ΔΕΝ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΟΥ

 ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ….. ΣΟΒΑΡΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ , ΛΟΥΚΑ, ΟΝΟΥΦΡΙΟ , ΔΑΜΙΑΝΟ , ΔΑΝΙΗΛ , ΤΗΣ Ι.ΜΟΝΗ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ ΠΟΥ ΕΚΔΙΩΧΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΙΣΤΕΩΣ….. ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ…. ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ , ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ , ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ…

http://neataksi.blogspot.gr/

ΦΡΙΞΟΝ ΗΛΙΕ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΞΟΝ ΓΗ με αυτά που συμβαίνουν στο περιβόλι της Παναγίας , στο ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ-ΑΘΩ από τους Οικουμενιστές λυκοποιμένες , οι οποίοι μετά και την ψευδοσύνοδο στο Κολυμπάρι της Κρήτης ξεκίνησαν να διώκουν με μανία όσους ομολογούν την αλήθεια , και προχωράνε στην διακοπή της μνημόνευσης του αρχιαιρεσιάρχη οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου.

ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ….
Πριν λίγες μέρες από την Ι.Μονή Χιλανδαρίου εκδίωξαν τρείς μοναχούς από την Σερβία , και έναν μοναχό από Βουλγαρία επειδή μετά τα όσα έγιναν στην ψευδοσύνοδο στο Κολυμπάρι της Κρήτης , σταμάτησαν να κατεβαίνουν στις λειτουργίες , δηλώνοντας ότι δεν αναπαύονται πλέον άλλο με το να μνημονεύουν τον οικουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαίο γιατί είναι αιρετικός.
Η εντολή από τον καθηγούμενο της μονής προς τους μοναχούς ήταν άμεση…. “ Αν δεν κατεβαίνετε στις λειτουργίες μαζέψτε τα και φύγετε “ και μάλιστα δίνοντάς τους περιθώριο μόνο 2-3 μέρες , και χωρίς το δικαίωμα της απολογίας . Αν δεν φύγουνε στο χρονικό περιθώριο που τους δίνουνε , τους παίρνουνε τα κλειδιά από τα κελιά τους .
Κανένα ενδιαφέρον από τα εκτελεστικά όργανα του Βαρθολομαίου που το παίζουνε και ορθόδοξοι για το που θα βρούνε να πάνε οι μοναχοί μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που τους δίνουνε για να φύγουνε από την μονή.
Η μνημονεύεις τον αιρετικό πατριάρχη, η πέθανε, πείνασε, μείνε στον δρόμο, βγες στον κόσμο, δεν μας ενδιαφέρει για την σωτηρία της ψυχής σου. Αυτοί είναι οι οικουμενιστές του Πάπα, εχθροί του Χριστού που διώκουν τα παιδιά του από το περιβόλι της Παναγίας.
Κάτι άλλο πραγματικά εξοργιστικό που μάθαμε από τους μοναχούς, ήταν ότι τους ζήτησαν από την Ιερά Μονή Χιλανδαρίου να παραδώσουν τις ταυτοτητές τους , κάτι που εκτός από απαράδεκτο, είναι και παράνομο.
Τόσο μίσος έχουν οι λυκοποιμένες οικουμενιστές προς τους ορθοδόξους μοναχούς. Να τους πάρουν και τις ταυτότητες για να έχουνε και πρόβλημα όταν κυκλοφορούνε έξω και να ταλαιπωρηθούν ώστε να έρθουνε σε μεγάλη δυσκολία, πιστεύοντας έτσι οι λυκοποιμένες οικουμενιστές , ότι θα γυρίσουν οι μοναχοί πίσω και θα τους παρακαλάνε.
Και κάτι ακόμα που μάθαμε είναι πως απευθύνθηκαν στην Ι.Μονή του Αγίου Παντελέημωνα (Ρωσική ) για να τους δεχτεί , αλλά η απάντηση ήταν ΟΧΙ….ΦΥΓΕΤΕ.
ΑΛΛΑ ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ , και δεν αφήνει τα παιδιά του που τον αγαπούν και ομολογούν και μαρτυρούν για να κρατήσουν την Ορθόδοξη πίστη. ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΥΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΟΝΑΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Ι.ΜΟΝΗ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΚΌΨΑΝΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΩΚΤΗ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ , ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ:
1) ΜΟΝΑΧΟΣ ΛΟΥΚΑΣ – ΣΕΡΒΙΑ
2) ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ( ΔΟΚΙΜΟΣ ) – ΣΕΡΒΙΑ
3) ΜΟΝΑΧΟΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ – ΣΕΡΒΙΑ
4) ΜΟΝΑΧΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ – ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ`

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ .

ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ , ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΦΛΟΓΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ , ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
«ΣΥΝΟΔΙΚΑ», σελ. 13

Μέρος Α΄

•   H Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, ὡς θεσμὸς ἐπιβληθεὶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ βαυαροκρατίας, μὲ σκοπὸν τὴν εὐκολωτέραν ὑποδούλωσιν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ κράτος καί δὲν εἶνε σύμφωνος πρὸς τὴν ἀρχαία παράδοσι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
  

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ – ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

1. ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ
ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

(Συνεδρία τῆς 6-9-1988)
ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ πρόεδρε, σεβασμιώτατοι σύνεδροι,
Ὡς μέλος καὶ ἐγὼ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς νέας περιόδου 1988-89, αἰσθάνομαι ἐν πρώτοις τὴν ψυχικὴν ἀνάγκην νὰ εὐχαριστήσω ἐκ βάθους καρδίας τὸν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅστις ἐν τῆ ἀπείρω αὐτοῦ ἐλέει, ὕστερον ἀπὸ περιπέτειαν ὀδυνηρᾶς ἀσθενείας, μὲ ἠξίωσε νὰ εὑρίσκωμαι ὑγιὴς ἐν μέσω ὑμῶν. Ἐπιτραπήτω δὲ εἰς ἐμὲ κατὰ τὴν πρώτην αὐτὴν ἐμφάνισίν μου ἐνώπιόν σας μὲ γλῶσσαν ὡμῆς εἰλικρινείας, ὡς συνηθίζω νὰ ὁμιλῶ καὶ νὰ γράφω, νὰ εἴπω τὰ δέοντα, ἐλπίζων ὅτι θὰ μὲ ἀκούσετε μὲ ὑπομονήν.

* * *

Εὑρισκόμην εἰς περιοδίαν τῶν χωρίων τῆς παραμεθορίου περιοχῆς τῶν Πρεσπῶν, ὅτε ἔλαβον τὴν πρόσκλησιν του μακαριωτάτου προέδρου περὶ συμμετοχῆς μου εἰς τὴν σύνθεσιν τὴς νέας Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ εἰς τὰς έργασίας αὐτῆς. Ὁμολογῶ ὅτι πάλη τις παρετηρήθη εἰς τὸ βάθος τοῦ ἐσωτερικοῦ μου κόσμου. Διηρωτώμην τὶ ἔπρεπε νὰ πράξω˙ νὰ ἀποδεχθῶ τὴν πρόσκλησιν ἤ νὰ ἀρνηθῶ τὴν συμμετοχήν μου εἰς αὐτήν; Εἶνε γεγονός, ὅτι εἰς τὰ σύνορα τῆς φιλτάτης μας πατρίδος, εἰς τὴν Μακεδονίαν, οἱ ἀκρῖταί μας μὲ πολλὴν προθυμίαν καὶ μεγάλην συγκίνησιν ἀκούουν τοὺς λόγους τοῦ γέροντος ἐπισκόπου, καὶ θεωρῶ τὸν ἑαυτόν μου ἐκ τῆς ἐπόψεως αὐτῆς εὐτυχῆ. Ἀλλʼ ἐδῶ εἰς τὴν αἴθουσαν τῶν συνεδριάσεων τῆς ἱ. Συνόδου οἱ λόγοι μου, ὡς ἀπέδειξε τὸ ἐγγὺς καὶ τὸ ἀπώτερο παρελθόν, – διατὶ νὰ τὸ ἀποκρύψω; – εἶνε τὸ ὀλιγώτερον δυσπαράδεκτοι, καὶ συχνὰ γίνονται ἀφορμὴ δυσαρεσκειῶν, ἐρίδων καὶ διαπληκτισμών ἀκόμη. Ὡς ἔχων προσωπικὴν πεῖραν τοῦ παελθόντος, ἔκλινα μᾶλλον πρὸς τὴν ἀπόφασιν νὰ μιμηθῶ τὸ παράδειγμα ἀειμνήστου ἱεράρχου τῶν Νέων Χωρῶν, ὅστις καλούμενος ὡς μέλος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου δὲν ἀπεδέχετο τὴν πρόσκληση καὶ δὲν κατήρχετο εἰς Ἀθήνας, προτιμῶν νὰ παραμένη πλησίον τοῦ ποιμνίου του παρὰ νὰ εὑρίσκεται εἰς τὸ κλεινὸν ἄστυ. Τὰς σκέψεις μου δὲ ταύτας ἐξεμυστηρεύθην εἰς φίλους καὶ σεβαστὰ πρόσωπα, οἱ ὁποῖοι ὅμως μοῦ συνέστησαν νʼ ἀποδεχθῶ τὴν πρόσκλησιν. Καὶ ἰδοὺ ὁ ὑποφαινόμενος, ὁ γηραιότερος τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εὑρίσκομαι ἐν μέσω ὑμῶν κατὰ τὴν πρώτην αὐτὴν συνεδρίαν. Ἐπιθυμῶ λοιπὸν νὰ παρατηρήσω τὰ ἐξῆς.

1. Ἐν πρώτοις, ὡς καὶ ἄλλοτε προφορικῶς καὶ γραπτῶς ὑπεστήριξα, ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, ὡς θεσμὸς ἐπιβληθεὶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ βαυαροκρατίας, μὲ σκοπὸν τὴν εὐκολωτέραν ὑποδούλωσιν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ κράτος, δὲν εἶνε σύμφωνος πρὸς τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Διότι αὕτη, διὰ τοπικῶν καὶ οἰκουμενικῶς Συνόδων, ὥρισεν ἵνα οἱ ἱεράρχαι τοπικῆς τινος ἐκκλησίας συνέρχωνται εἰς σύνοδον δὶς τοῦ ἔτους, ἄνοιξιν καὶ φθινόπωρον, καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίω ἐπιλύουν τὰ ἑκάστοτε ἀνακύπτοντα ζητήματα (βλέπε ἱ. κανόνας˙ ΛΖ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, Ε΄ τῆς Α΄, ΙΘ΄ τῆς Β΄, Η΄ τῆς Πενθέκτης, ΣΤ΄ τῆς Ζ΄ οἰκουμενικῶν Συνόδων, καὶ Μ΄ τῆς ἐν Λαοδικεία, ΙΗ΄ τῆς ἐν Καρθαγένη τοπικῶν Συνόδων, ὡς καὶ ἀξιόλογον ὑπόμνημα ὑπεβληθὲν ὑπὸ της Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατὰ τὸ ἔτος 1930 εἰς τὸν τότε πρωθυπουργὸν τῆς χώρας ἀείμνηστον Ἐλ. Βενιζέλον και γνωμοδότησιν τοῦ εισαγγελέως τοῦ Ἀρειου Πάγου Δημ. Τζιβανοπούλου εἰς τὸ περιοδικὸν «Ἐκκλησία», τόμ. 1930, σελ. 1-8).
Ἡ Ὀρθόδοξος λοιπὸν Ἐκκλησία συμφώνως πρὸς τοὺς ἀνωτέρω ἱ. κανόνας, δὲν διοικεῖται δικτατορικῶς καὶ ἀπολυταρχικῶς ὡς ὁ παπισμός, ἀλλʼ ἐν γνησίω δημοκρατικῶ πνεύματι, ὅπερ εἶνε τὸ ἀκραιφνὲς χριστιανικόν, ὑπὸ τὸν φωτισμὸν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τοῦ προεδεύοντος οὐσιαστικῶς καὶ ἀοράτως κατὰ τὰς ἱ. συνάξεις καὶ ἐξασφαλίζοντος ἐλευθέραν συζήτησιν καὶ ἀβίαστον λῆψιν ἀποφάσεων. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὡς παρατηρεῖ σοφὸς ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, εἶνε Ἐκκλησία τῶν Συνόδων. «Οὐδεμία Σύνοδος» γράφει, «ἠγνόησε μέχρι τώρα τὸν λαόν. Οὐδεμία Σύνοδος ἠγνοήθη ὑπὸ τοῦ λαοῦ. Οὐδέποτε οἱ Πατέρες συνεδρίασαν μυστικῶς, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ἠθέλησαν νὰ ἐπιβάλουν τὰς ληφθείσας ἀποφάσεις ἐπὶ τοῦ λαοῦ. Ἀρκεῖ νὰ ένθυμηθῶμεν πόσον ἀκριβὰ ἐπλήρωσε τὴν παράβασιν τοῦ χρυσοῦ τούτου κανόνος ἡ βεβιασμένη ἐν Φλωρεντία Σύνοδος, ἐπειδὴ ἐκώφευσεν εἰς τὰς διαμαρτυρίας καὶ περιεφρόνησε τὴν ἀντίδρασιν τοῦ λαοῦ τοῦ Βυζαντίου. Τὸ τέλος της ἦτο νʼ ἀποδοκιμασθῆ καὶ νὰ συναντήση τὴν μῆνιν καὶ τὴν ἀγανάκτησιν. Διὰ τοῦτο ἀπέτυχε καὶ αἱ ἀποφάσεις της ναυαγήσασαι οὐδὲν κῦρος ἀπέκτησαν» (βλ. ἐπισκόπου Μελόης Αἰμιλιανοῦ, «Ἐκκλησία τῶν Συνόδων», Ἀθῆναι 1963, σελ. 7). Read more »