____

Η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ»

Σήμερα δυστυχώς ζούμε σε αυτή την εποχή.

Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ THΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ

(Πασχαλινο βίντεο)

http://www.youtube.com/watch?v=mHDpUQp_DaY

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

+ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ. ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

ΕΥΧΕΤΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ,

ΤΟΥΣ ΠΛΗΣΙΟΝ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

ΠΑΣΧΑ 2013

Ὁ θρυλικὸς καὶ ἀνεπανάληπτος ἀείμνηστος Γέρων Αὐγουστῖνος μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν σημασία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ

τὰ καθήκοντα τῶν Χριστιανῶν
1. Ἐξ ἀφορμῆς τῆς κατωτέρω δημοσιευομένης ἐμπνευσμένης ὁμιλίας τοῦ θρυλικοῦ καὶ ἀνεπανάληπτου μακαρίτου Γέροντος Αὐγουστίνου Καντιώτη τὴν 10.4.1960 εἰς τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Μεταμορφώσεως Σωτῆρος/Μοσχάτο ἀναπτύσουμε μερικὲς πτωχὲς σκέψεις.
2. Πράγματι, εἶναι ὄντως θλιβερὴ ἡ εἰκόνα, ἀμέσως μετὰ τὸ ἐν μέσῳ ἀσεβεστάτης ὀχλαγωγίας «Χριστὸς Ἀνέστη» νὰ φεύγουν οἱ περισσότεροι, σὰν νὰ θέλουν νὰ ἐφαρμόσουν τὸ τοῦ στιχηροῦ τοῦ Πάσχα: «ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν» (Ψαλμὸς 67, 2) .
Δυστυχῶς, πολλοὶ δὲν πηγαίνομε μὲ τὴν καρδιά μας στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες ἀλλά, συνηθείας ἕνεκεν. Σωματικὰ παρόντες στὴν Ἐκκλησία εἴμαστε πνευματικὰ ἀπόντες καὶ σπεύδομε νὰ καταβροχθίσουμε τὴ «μαγειρίτσα» καὶ τὰ ἄλλα ἐδέσματα σὰν νὰ ἔχουμε νὰ φᾶμε ἀπὸ τὴν Κατοχή…
Καὶ αὐτὸ τὸ κάνουν κυρίως οἱ κακομαθημένοι καὶ οἱ μὴ νηστεύσαντες.
3. Αὐτοὶ ποὺ νύστευσαν, παρ΄ὅτι οἱ περισσότεροι εἶναι ὑπερήλικες καὶ ἔχουν πολλὲς ἀσθένεις, ἐν τούτοις δὲν ἐνδύουν στὸν πειρασμό, δὲν ὑποκύπτουν στὶς γαστριμαργικές τους ὀρέξεις. Ὁ ἐγκέφαλός τους δὲν δίνει ἐντολή νὰ ἀρχίσουν νὰ ρέουν τὰ γαστρικὰ ὑγρά. Μὲ τὴν βοήθεια του Θεοῦ κατωρθώνουν νὰ τὶς τιθασεύουν καὶ νὰ κυριαρχῇ τὸ πνεῦμα ἐπὶ τῆς ὕλης καὶ ὄχι ἡ ὕλη ἐπὶ τοῦ πνεύματος. Παραμένουν μέχρι τὸ τέλος καὶ ἀξιώνονται νὰ ἀνταμειφθοῦν, νὰ ἀκόσουν καὶ τὸν περίφημο και μεστὸ πνευματικῶν νοημάτων ἀναστάσιμο λόγο τοὺ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
4. Συμμετέχουν εἰς τὸ συμπόσιο τῶν συμποσίων, γευόμενοι τοῦ Σώματος καὶ Αἵματος ἀναστάντος Θεανθρώπου καὶ μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι ἐπιστρέφουν στὰ σπίτια τους, γιὰ νὰ ἀπολαύσουν τὰ διάφορα ὑλικὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Θεός.
5. Εἰς τὴν Κατοχὴ ἀλλὰ καὶ τώρα, στὰ χρόνια τῶν πολὺ καταστρεπτικῶν μνημονίων και τῆς λιτότητος, ἀκόμη κρεμμύδι καὶ ψωμὶ ἤ καὶ λίγο τυράκι νὰ ἔχῃ ὁ ἐνσυνείδητος χριστιανός, εὐχαριστεῖ τὸν Θεό. Ἅμα ὁ Θεὸς τὰ εὐλογήσῃ, εἶναι σὰν νὰ τρῶμε παντεσπάνια, χαβιάρια, ἀστακομακαρονάδες καὶ πολλὰ ἄλλα πολυτελέστατα φαγητὰ καὶ ποτά.
Ἄν ὅμως ὁ Θεὸς δὲν τὰ εὐλογήσῃ, τότε οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὰ καταναλώνουν, χωρὶς τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γίνονται δυστυχεῖς. Ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νὰ μετατραποῦν σὲ κακὲς ἀρρώστιες καὶ νὰ ἐπιφέρουν τὸν πνευματικὸ θάνατο, ποὺ ἔχουν οἱ ἄφρονες, οἱ ἀδίστακτοι, οἱ κοιλιόδουλοι, οἱ φιλοτομαριστὲς καὶ οἱ ἄπληστοι καὶ νὰ ἐπισπέυσουν καὶ τὸν σωματικὸ θάνατο.
6. Ἡ παπικὴ ἐκκλησία ὑπερτονίζει τὴν γέννησι τοῦ ἀνθρώπου. Τὰ προτεσταντικὰ δόγματα τὴν Σταύρωσι.
Ἡ ἀκραιφνής ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει τὴν γέννησι ὡς θεμέλιον, τὴν Σταύρωσιν ὡς τοὺς πυλῶνες καὶ τὴν Ἀνάστασιν ὡς τὸ ἐπιστέγασμα τοῦ ὅλου χριστιανικοῦ οἰκοδομήματος. Διότι καὶ οἱ ἄνθρωποι γεννῶνται, ὑποφέρουν ἀπὸ ἀτυχήματα, ἀρρώστιες καὶ βιαίους θανάτους ἤ καὶ τὰ γηρατειὰ καὶ πεθαίνουν.
Ἀλλὰ δὲν ἀνασταίνονται ἀπὸ μόνοι τους.
7. Ὁ Θεάνθρωπος ἐγεννήθηκε ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἀσπόρως, ἐταπείνωσε ἑαυτὸν μέχρι τὸν θάνατον, γιὰ νὰ σώσῃ τὸν πλανηθέντα ἄνθρωπο καὶ ἀνεστήθη ἀφ’ ἑαυτοῦ του.
Ὅλοι οἱ ἄλλοι ποὺ ἀνεστήθησαν ἤ θὰ ἀναστηθοῦμε, τοῦτο γίνεται ἀπὸ τὸν Θεανθρωπο Χριστὸν ἤ τοὺς Ἀποστόλους του-ἐκπροσώπους του ἐπὶ τῆς γῆς.
Καὶ ὁ πλέον ἁμαρτωλός ἄν μετανοήσῃ, πράξῃ καρποὺς μετανοίας καὶ ἐπικαλσθῆ τὸ θεῖον ἔλεος, δύναται, ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ, ἀκόμη καὶ νὰ ἀνασταίνῃ ἀνθρώπους.
8. Ὁ Χριστὸς δίνει στοὺς πιστούς του διάφορα χαρίσματα.
Ἕνας, ποὺ εἶχε τὸ χάρισμα νὰ ἀνασταίνῃ νεκροὐς, ἤθελε νὰ λάβῃ καὶ τὸ χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε κώλυμα, ὁ Μέγας Βασίλειος τὸν ἀπέτρεψε καὶ δὲν τὸν ἔκανε κληρικό.
9. Ὅμως δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ μακρυγορήσουμε περαιτέρω καὶ νὰ κουράσουμε, ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι νάνοι, τοὺς φίλους ἐπισκέπτες τῆς ἱστοσελίδας μας
Ἄς ἀφήσουμε τὸν γίγαντα ἀητὸ τοῦ πνεύματος, τὸν ἀνεπανάληπτο θρυλικὸ Γέροντα Αὐγουστῖνο, νὰ μᾶς ἀναπτύξῃ κατωτέρω τὸ νόημα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τὰ καθήκοντά μας.

 Tην συνέχεια εδώ· http://www.fotgrammi.gr

Εφημερίδα » Μακεδονία της Κυριακής»: Αφιέρωμα, Το αναστάσιμο φως – Ζωηφόρος

http://www.zoiforos.gr/nea/item/8917-efimerida-makedonia-tis-kyriakis-afieroma-to-anastasimo-fos

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ;

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΜΗ ΟΜΟΝΟΟΥΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ;

Οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ καὶ «ἡ Ἀδελφότητα “τοῦ Σωτῆρα” ποὺ δὲν πιστεύει ὡς ὑποχρεωτικὸ τὸν ΙΕ’ Κανόνα» πλανᾶται καὶ ψευδοδιδασκαλεῖ; «Πλάκα μας κάνετε;» (Σχόλιο ἀνωνύμου)

Καὶ τὸ φετινὸ Πάσχα σκιάζει ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅσο κι ἂν θελήσουμε νὰἀπομακρύνουμε σήμερα παρόμοιες σκέψεις, ὅσο κι ἂν κάποιοι θὰ τὶς θεωρήσουν βέβηλες καὶ θὰ προτιμοῦσαν νὰ ἔχουν πνευματικότερες ἀναβάσεις καὶ οὐράνιες πτήσεις αὐτὲς τὶς Ἅγιες μέρες, ὅμως, ἡ συνειδητοποίηση ὅτι εἴμαστε βουτηγμένοι στὴν αἵρεση, ὅτι πολλοὶἀπὸἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους συνεορτάζουμε καὶ οἱὁποῖοι μᾶς εὐλογοῦν εἶναι ἀρχηγοὶ τῆς παναιρέσεως, ὅτι τὶς Ἀναστάσιμες Ἐγκυκλίους τους τὰ Μ.Μ.Ε. θὰ μᾶς προσφέρουν ὡς τὸ πιὸ «ὀρθόδοξο» ἐπίκαιρο ἄκουσμα καὶ θέαμα, μᾶς κάνει νὰ θεωροῦμε -λίγες ὧρες πρὶν εἰσέλθουμε στὸ Μ. Σάββατο- ἀναγκαία τὴν ἀναφορὰ στὸν Οἰκουμενισμό, μὲἀφορμὴ καὶἕνα σχόλιο ἀνώνυμου.

  Γιατί εἶναι ἰσχυρὴἡ αἴσθηση ὅτι ἑορτάζουμε τὸν ἴδιο Παθόντα καὶ Ἀναστάντα Χριστό, ἀλλὰ μὲ διαφορετικὴ ὁ καθένας τοποθέτηση σὲ θεμελιώση θέματα Πίστεως καὶ ποιμαντικῆς ἀντιμετώπισης τῆς αἱρέσεως.

 Κάθε Ἐπίσκοπος εἶναι (πρέπει νὰ εἶναι) ὁ ἐκφραστὴς τῆς Πίστεως. Ὅταν, ὅμως, ὁἘπίσκοπος ἐκφράζεται κακοδόξως, ὄχι ἐν τῇ ρύμῃ τοῦ λόγου, ἀλλὰ συνειδητὰ «δημοσίᾳ καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» (ΙΕ΄ Κανὼν ΑΒ Συνόδου), εἴτε γραπτά, εἴτε προφορικά, εἴτε δι’ ἄλλου μέσου καὶ τρόπου (π.χ. διὰ τοῦ ἔργου τῶν συμπροσευχῶν), ἐφ’ ὅσον δι’ ὅλων αὐτῶν τῶν τρόπων θίγονται καὶ ἀθετοῦνται κυρίως Εὐαγγελικὲς ἢ Ἀποστολικὲς Ἐντολές, ἀλλὰ καὶἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ οἱ Ἱ. Κανόνες (ποὺ διευκρινίζουν καὶ ἑρμηνεύουν τὴν Εὐαγγελικὴ διδασκαλία), τότε, ὁἘπίσκοπος αὐτὸς αἱρετίζει καὶ ὀνομάζεται ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τοὺς Ἱ. Κανόνες ψευδεπίσκοπος, ἔστω κι ἂν ἀκόμα δὲν ἔχει καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο.

Μὲ κάποιους τέτοιους Ἐπισκόπους ἀφήνονται οἱ πιστοὶ νὰ κάνουν Πάσχα κι ἐφέτος!

Ἐλπίζω νὰ μὴν ὑπάρχει ἀντίρρηση ὡς ἐδῶ ἀπὸ τὸν «ἀνώνυμο» ὑποστηριχτὴ τοῦ «Σωτῆρος», τὴν ἴδια τὴν Ἀδελφότητα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν κάποιο ἐνδιαφέρον ἀκόμα γιὰ τὴν διατήρηση ἀκεραίας τῆς Πίστεως.

Ἄρα, ὁ ψευδεπίσκοπος αὐτός, μὲ ὅσα λέγει καὶ πράττει, διαχωρίζει τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀποκόπτεται ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια καὶ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἂν καὶ δὲν ἔχει ἀκόμα ἐπίσημα καθαιρεθεῖ. Τὰ μυστήρια ποὺ τελεῖ εἶναι ἔγκυρα κατὰ θείαν Οἰκονομίαν, χάριν τοῦ ἀγνοοῦντος, ἀμφιβάλλοντος καὶ μὴ δυναμένου νὰ ξεχωρίσει τὰ πράγματα λαοῦ, ὁ ὁποῖος καθοδηγεῖται ἀκόμα ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα ψευδεπίσκοπον, ἀπὸ τοὺς ὀπαδούς του, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅσους ἀπὸ φόβο ἢ δειλία τὸν ὑπακούουν ἢ τὸν ἀνέχονται!

[Προσωπική μου ἄποψη εἶναι, ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ ὁ Κανόνας δὲν ὁρίζει ποινὲς κατὰ τῶν μὴ ἀποτειχιζομένων, εἶναι καὶ αὐτός: Πῶς δηλαδή, ἕνας ἐξαρτώμενος πιστὸς ἀπὸ τὸν πνευματικό του, ὁ ὁποῖος συνιστᾶ ὑπακοὴ στὸν Δεσπότη καὶ δὲν ἔχει ξεκαθαρίσει ἀκόμα τὸ «δέον γενέσθαι», πῶς αὐτὸς θὰ τιμωρηθεῖ;].

Ἐφ’ ὅσον, λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση θεωρεῖ «ψευδεπίσκοπον καὶ ψευδοδιδάσκαλον» τὸν συγκεκριμένον Ἐπίσκοπον, κατὰ ποίαν λογικὴν οἱ πιστοί ποὺ τὸ γνωρίζουν αὐτό, μποροῦν νὰ δέχονται τροφὴ πνευματική, εὐλογίες καὶ μάλιστα τὴν Θ. Εὐχαριστία ἀπὸ τὰ χέρια ἑνὸς τέτοιου ψευδοδιδασκάλου; Πῶς εἶναι δυνατόν, νὰ μὴ θεωροῦν ἄμεση προτεραιότητα τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ αὐτόν; Πῶς εἶναι δυνατόν, ἀνώνυμε συνήγορε τῆς Ἀδελφότητος τοῦ «Σωτῆρα», οἱ τῆς Ἀδελφότητος θεολόγοι καὶἈρχιμανδρῖτες –οἱὁποῖοι γνωρίζουνἄριστα τὶς κακοδοξίες τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων– νὰἔχουν προϊσταμένους «ψευδεπισκόπους καὶ ψευδοδιδασκάλους»; Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰἀνήκουν ὀργανικὰ σ’ αὐτούς, νὰ τοὺς ὑπακούουν, νὰ διεκπεραιώνουν ἐντολές τους, νὰ συγκοινωνοῦν καὶ νὰ συλλειτουργοῦν μὲ Οἰκουμενιστὲς ἡγέτες τῆς Παναιρέσεως, ὡς ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὁ Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας, ὁ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιος, ὁ Σύρου Δωρόθεος, ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος, ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββᾶτος; (Στοὺς δύο τελευταίους ὑπάγονται ἐκκλησιαστικὰ δύο ἀρχιμανδρῖτες τοῦ «Σωτῆρος»).

Βλέπω, ἀνώνυμε, πὼς στὸ σχόλιό σας ἑστιάζετε τὸν ἀντίλογό σας στὸὑποχρεωτικὸἢ μὴ τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος, (μόνο καὶ μόνο «ἵνα μὴἀποσυνάγωγος γένῃ». Εἶναι σαφὲς ὅτι δὲν θέλετε νὰἀποτειχιστεῖτε ἐπίσημα. Ἂς δεχθοῦμε ὅτι ἐδῶὑπάρχει ἕνα θέμα ποὺ θέλει συζήτηση. Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν (καὶ μαζὶ μὲ σᾶς καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ πατέρες τῆς Ἀδελφότητος «Ὁ Σωτήρ»): Δὲν εἶναι αὐτονόητο, γιὰἀγωνιστὲς σὰν καὶ σᾶς καὶ τὰ μέλη τοῦ «Σωτῆρος», ποὺθεωρεῖτε τὸν Οἰκουμενισμὸὡς αἵρεση, νὰκατονομάσετε τουλάχιστον τοὺς αἱρετικούς; (Ἀλλιῶς πρὸς τί ἡ συζήτηση). Καὶ βέβαια, τουλάχιστον θεωρητικὰὁ «Σωτήρ», καὶ θεωρεῖὡς παναίρεση τὸν Οἰκουμενισμό, καὶἔχει ἀγωνιστεῖ θεωρητικὰἐναντίον του.

Στὴν περίπτωση, λοιπόν, ποὺ πράγματι θεωρεῖτε ὡς ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ τὸν Οἰκουμενισμό, θὰ πρέπει νὰ μᾶς πεῖτε:

1) Ποιὲς εἶναι οἱ αἱρέσεις ποὺ διδάσκει. (Αὐτὸ τὸ πρῶτο εἶναι εὔκολο).

2) Ἐπειδὴ οἱ αἱρέσεις δὲν φτιάχτηκαν μόνες τους, ἀλλὰ κατασκευάστηκαν (τῇἐμπνεύσει τοῦ διαβόλου) ἀπὸἀνθρώπους ποὺ τὶς δίδαξαν καὶ τὶς διδάσκουν, ἀπὸἀνθρώπους ποὺἐκφοβίζουν καὶ διώκουν ὅσους τὶς πολεμοῦν, εἶναι ΑΝΑΓΚΗ -κι ἐσεῖς κι ὁ «Σωτήρ» καὶ οἱἘπίσκοποι- νὰ μᾶς κατονομάσετε ποιοί εἶναι ἐκεῖνοι (οἱἘπίσκοποι κυρίως) ποὺ τὶς διδάσκουν καὶ τὶς προωθοῦν. Ποιοί Πατριάρχες, Μητροπολίτες, κληρικοί, μοναχοὶ καὶ θεολόγοι διδάσκουν αἱρετικὰ τὸν λαό, γιὰ νὰ γνωρίζουν οἱ πιστοὶ καὶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουν. (Τώρα, βέβαια, ἐδῶ γεννιέται ἕνα πρόβλημα: πῶς θὰ διδάσκετε τὸν λαὸ νὰ τοὺς ἀποφεύγει, ὅταν δὲν τοὺς ἀποφεύγετε ἐσεῖς;).

Βέβαια, ὑπάρχει περίπτωση τὸ περιοδικὸ τοῦ «Σωτῆρος» νὰἐπιμείνει στὸν ἀντιφατικὸ καὶ στρουθοκαμηλιστικὸἰσχυρισμό του, ποὺ προέβαλε στὸ τεῦχος 2065 (15/4/2013), ὅταν, ἀφοῦἤλεγχε καὶ κατηγοροῦσε τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ἐπειδὴ παρέστη στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα, ταυτόχρονα ἔγραψε τὸἀμίμητο: «Δὲν ἐλέγχουμε (τὸν Πατριάρχη). Ποιοί εἴμαστε ἄλλωστε; Μόνο πονοῦμε»! Σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, θὰἀναγκαστοῦμε νὰἀναφέρουμε πλεῖστες ὅσες δημοσιεύσεις ἀπὸ τὶς «Ἀπόψεις καὶ Κρίσεις» τοῦ «Σωτῆρος», μὲ τὶς ὁποῖες κρίνει καὶἐλέγχει συγκεκριμένα πρόσωπα ποὺ αἱρετίζουν ἢἀσεβοῦν περὶ τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν πίστη. Ἴσως γιατὶ αὐτοὶ δὲν ἔχουν τὴν δύναμη νὰ «κλείσουν» τὴν Ἀδελφότητα.

4) Ἂν δὲν τολμήσετε νὰ πεῖτε ἔστω αὐτό, τότε τί συζητᾶμε γιὰὑποχρεωτικὸἢ δυνητικό τοῦἹ. Κανόνος; Διότι, γιὰ νὰἀπομακρυνθεῖ κάποιος ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του, πρέπει ὁἘπίσκοπος ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀποτειχίζεται, νὰἔχει διαπιστώσει ὅτι εἶναι πράγματι ψευδεπίσκοπος, αἱρετικός.

Λοιπόν, θὰ τολμήσει ὁ «ΣΩΤΗΡ» σας, ὅπως ἔχει κατὰ καιροὺς ἐλέγξει ἄλλες καὶἄλλες περιπτώσεις, κι ἔχει κατονομάσει ἄλλους καὶἄλλους αἱρετικοὺς (φυσικὰ χωρὶς κάποια Οἰκουμ. Σύνοδος νὰ τοὺς ἔχει καταδικάσει) νὰὀνομάσει αἱρετικὸ τὸν Πατρ. Βαρθολομαῖο, καθόσον ἐπιμένει στὴν αἵρεση τῆς Βαπτισματικῆς θεολογίας, καθόσον θεωρεῖἘκκλησία τὸν Παπισμὸ καὶ τοὺς Προτεστάντες, παρὰ τὴν ρητὴὁμολογία στὸ «Πιστεύω» περὶ «Μίας» Ἐκκλησίας καὶἑνὸς βαπτίσματος; Ἔτσι, θὰ προφυλάξει τοὺς πιστούς, καὶ θὰἀγωνιστεῖἔμπρακτα, ὥστε κάποιοι Μητροπολίτες ποὺ φανερὰἐπηρεάζονται ἀπ’ αὐτόν, νὰ μὴ δέχονται τὸν Πατριάρχη μετὰ βαΐων καὶ κλάδων. Θὰ τολμήσει νὰ κατονομάσει ὡς αἱρετικὸ τὸν Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ὁὁποῖος δίδαξε περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας, ἀρνούμενος νὰἀποσύρει τὴν διδασκαλία του ποὺ κατεδαφίζει τὸ 9ο καὶ 10ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως; Θὰ θελήσει νὰἀποσύρει ἀπὸ αὐτὸν καὶἀπὸὅσους ἄλλους αἱρετίζοντες Μητροπολίτες, τοὺς θεολόγους της καὶ τοὺς Ἀρχιμανδρῖτες της;

Καὶἐπειδὴἡἀναφορά μας στὸν «Σωτῆρα», γίνεται μὲἀφορμὴ τὸ σχόλιο τοῦ «ἀνώνυμου», θὰ τολμήσουν γενικότερα οἱἀντι-οικουμενιστὲς πατέρες νὰ κατονομάσουν τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Θὰἀποδεχθοῦν τὴν θέση τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση, ὅτι ἡἀπόκρυψη τῶν ὀνομάτων τῶν αἱρετικῶν συνιστᾶ τὴν αἵρεση τοῦ«ὀνοματοκρυπτισμοῦ», ἀφοῦ μὲ τὴν ἀπόκρυψη τῶν ὀνομάτων, ἀφήνονται ἐλεύθεροι οἱ αἱρετικοὶ νὰἐπεκτείνουν τὴν αἵρεσή τους;

Διαβάσαμε πρὸὀλίγων μόλις ὡρῶν κείμενο στὸἱστολόγιο «Ἀμέθυστος», ποὺ παρακολουθεῖἀνύσταχτα τὰ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας τεκταινόμενα ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές ψευδεπισκόπους:

Αὐτὸ τὸ Πάσχα, γράφει, «ἴσως νὰ εἶναι καὶ τὸ τελευταῖο Ὀρθόδοξο, ἐνόψει τῆς νίκης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ θεωρεῖται βέβαιη πλέον, καθότι δὲν ἔχει ἀντίπαλο. Οὔτε ἄμεσο, οὔτε ἔμμεσο. Ἔμμεσο διότι σήμερα διαγράφεται τὸἐκπληκτικὸ φαινόμενο, μπρὸς στὰ μάτια μας, νὰ διψοῦν οἱ Χριστιανοὶ νὰἀκούσουν τὶς ποιμαντορικὲς ἐγκυκλίους ποὺἐκδίδουν οἱἘπίσκοποι ἐν ὄψει τοῦ Πάσχα, ἐνῶ γνωρίζουν ὅτι δὲν εἶναι πλέον μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ».

Δὲν γνωρίζω ἂν ἀποδειχθεῖ προφητικό τὸ κείμενό του αὐτό. Ἕνα εἶναι βέβαιο. Ὅτι ἡ εὐθύνη μας εἶναι τεράστια, ὅταν παραμένουμε στὴν αἵρεση, ὅταν κοινωνοῦμε μὲ τοὺς «ἀκοινώνητους» αἱρετικούς, ὅταν θὰ προσέλθουμε στὴν Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία μὴὁμονοοῦντες μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ποὺ απὸ συμφώνου διδάσκουν:

«Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳἀκοινώνητος ἔσται».

Ἂς μᾶς ξεκαθαρίσουν οἱ πνευματικοὶἡγέτες:

Ἀποδέχονται τὸ τοῦ Μ. Ἀθανασίου; «Ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν… Εἰ δέ τις προσποιεῖται μὲν ὁμολογεῖν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲκοινωνῶνἐκείνοις, τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιαύτης συνηθείας· καὶἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφόν· ἐὰν δὲ φιλονείκως ἐπιμένῃ, τὸν τοιοῦτον παραιτεῖσθε. Οὕτω γὰρ διατελοῦντες καθαρὰν τὴν πίστιν διατηρήσετε» (P.G. 26,1188Β). Συμφωνεῖτε ἢἀποστρέφεσθε τὸ φρόνημα τοῦ πατρ. Βαρθολομαίου καὶ τῶν ὁμοίων του; Ναί ἢ οὔ; Τὸν προτρέψατε κι ἐσεῖς καὶἄλλοι πολλοὶ νὰ σταματήσει τὸν οἰκουμενιστικὸ κατήφορο. Αὐτὸς συνεχίζει ἀπτόητος. Γιατί δὲν ἀπομακρύνεσθε απ’ αὐτόν;

Ἀποδέχονται οἱ πνευματικοὶ τὸ τοῦ Μ. Βασιλείου; «Οὐδ’ ἂν πρὸς ὥραν (οὔτε κἂν μιὰὥρα) αὐτῶν ἐπεδεξάμεθα τὴν συνάφειαν, εἰ σκάζοντας (χωλαίνοντας) περὶ τὴν Πίστιν εὕρομεν» (P.G. 32,992-994). Καὶ τὸν ἄλλον λόγον του; «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτουςἔχειν, ἀλλὰμηδὲἀδελφοὺς ὀνομάζειν»; (Εἰς ἁγ. Μάρκου Ἐφέσου, Ὁμολογία, CFDS, Ser. A. τόμ. Χ, fasc. II, σελ. 133 (24-28).

Ἀποδέχονται τὴν ἐπιστολήν τῶν Ἁγιορειτῶν ποὺ λέγει: «Καί ἐν ἑνί τοῦὀρθοῦἔκπτωσις καί ἀνατροπή; ὁ γάρ αἱρετικόν δεχόμενος, τοῖς αὐτοῦὑπόκειταιἐγκλήμασι· καί ὁἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, ἀκοινώνητός ἐστιν, ὡς συγχέων τόν Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας» (Ἐπιστολή ἁγιορειτῶν πρός τόν Βασιλέα Μιχαήλ τόν Παλαιολόγον, Δοκίμιον Ἱστορικόν Μοναχοῦ Καλλίστου Βλαστοῦ, ἐκδ. 1896, σελ. 97-107).

Ἀποδέχονται τὸ τοῦἁγ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου: «Ὅσοι κοινωνοῦν μαζὶ μὲ τοὺς Αἱρετικούς, αὐτοὶὡς ἀληθῶς ἀποσχίζονται τῆς Ἐκκλησίας»; (P.G. 99, 1065CD).

Ἀποδέχονται τὸ τοῦἁγ. Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, ὁὁποῖος πρὸτῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐνίσχυε τοὺς ἔχοντας διακόψει τὸ μνημόσυνο τοῦ μὴ καταδικασμένου ἀκόμα Πατριάρχη Νεστορίου, τὸν ὁποῖον ὀνόμαζε «λύκο», καὶ προέτρεπε τὸὈρθόδοξο Ποίμνιο τῆς Κωνσταντινουπόλεως: «Ἀσπίλους καὶἀμώμους ἑαυτοὺς τηρήσατε, μήτε κοινωνοῦντες τῷ μνημονευθέντι (Νεστορίῳ), μήτε μὴν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες, εἰ μένει λύκος ἀντὶ ποιμένος»; (P.G. 77,1258). Μήπως ὁ διάδοχός τοῦ Νεστορίου, ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος, δὲν εἶναι ἐξίσου «λύκος»; Λάβετε ὑπ’ ὄψιν μάλιστα, ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ Νεστορίου δὲν εἶχε ἀκόμα καταδικασθεῖἀπὸ Σύνοδο, ἦταν ἀκατάγνωστη» συνοδικά, ἐνῶ πολλὲς ἀπὸ τὶς αἱρέσεις ποὺ περικλείει στὴν «μάνδρα» του ὁ Οἰκουμενισμός, εἶναι «κατεγνωσμένες»!

Ἀποδέχονται τὸ τοῦἸωσὴφ Βρυεννίου: «Ὁ τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος· καὶ εἴ τις ἀκοινωνήτῳ, κἂν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, καὶ οὗτος ἀφοριζέσθω”» (Τὰ Εὑρεθέντα, τόμος Β΄, σελ. 28).

 Εἶναι, λοιπόν, γιὰ σᾶς, Σεβασμιώτατοι, πατέρες καὶἀδελφοί, «λύκος» ὁ Βαρθολομαῖος, οἱ συνοδοιπόροι του καὶὅλη ἡἄλλη οἰκουμενιστικὴ κομπανία;

Ἂν ὄχι, πῶς ὀνομάζετε παναίρεση τὸν Οἰκουμενισμό; Ποιοί εἶναι οἱ Οἰκουμενιστές;

Ἂν ναί, πῶς θὰ κάνετε Ἀνάσταση παρέα μὲ τοὺς αἱρετικούς; Ὁμονοοῦντες μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἔχουμε «ὁμόνοια», ἑνότητα μὲ τοὺς Ἁγίους;

Παρά ταῦτα ἡ εὐχὴ γιὰὀρθόδοξο Πάσχα εἶναι ἐπίκαιρη. Εὐχή, νὰ εἶναι τὸ τελευταῖο Πάσχα ποὺ «συνεορτάζουν οἱὀρθόδοξοι μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἵνα ὁμόνοια γένηται εἰς τὰ τῆς πίστεως.

Καλὴ Ἀνάσταση

Σημάτης Παναγιώτης