Αυγουστίνος Καντιώτης



ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΓΙΟΣ (Καισαριος – 9 Μαρτιου)

ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΓΙΟΣ

(Καισάριος 9 Μαρτίου)

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

γιατρος αγ.Ζομε, γαπητοί μου, ζομε σέ μιά ποχή πού θά μποροσε κανείς μέ δάκρυα στά μάτια νά θρηνήση τή σημερινή θική καί θρησκευτική κατάστασι καί νά π τά προφητικά κενα λόγια: «Σσον μέ, Κύριε, τι κλέλοιπεν σιος, τι λιγώθησαν αλήθειαι πό τν υἱῶν τν νθρώπων».

εσεβής νθρωπος, νθρωπος δηλαδή κενος πού πιστεύει καί φοβται τόν Θεό καί κτελελα τά θρησκευτικά του καθήκοντα καί ενε συνεπής στή ζωή του, ενε σήμερα κάτι σπάνιο. Πιό εκολο ενε νά βρς διαμάντια, παρά νά συναντήσης εσεβνθρωπο. Ψευτιά, κατεργαριά, πονηριά καί δολιότης, κλεψιά, δικία, τιμία, πορνεία, μοιχεία, κμετάλλευσις, ψευδορκία, βλασφημία τν θείων καί ,τι λλο κακό κυριαρχε σήμέρα στόν κόσμο.

Μέσα σ’ να τέτοιο κόσμο, πού χάνονται τά χνη τς ρετς, τς καλωσύνης καί τς εσέβειας, ν ζοσε νας Διογένης, θά ναβε λυχνάρι καταμεσήμερο καί θά ψαχνε νά βρ μέσα στά πλήθη, στίς πολυάνθρωπες πόλεις, νθρωπο.

Μία ατία, κυριώτερη μπορομε νά πομε ατία, γιά τήν ποία σο περνον ο μέρες καί τά χρόνια λιγοστεύει ρετή καί σπανίζει εσέβεια, ενε λλειψις γωγς, χριστιανικς γωγς. Τά παιδιά δέν νατρέφονται πιά μέσα σέ εσεβές οκογενειακό περιβάλλον, λλά μέσα σ’ να λεεινό περιβάλλον, πού δημιουργον ο ασχρές καί γκληματικές ραδιοφωνικές καί τηλεοπτικές κπομπές. Ραδιόφωνο καί τηλεόρασις χουν γίνει ο «δάσκαλοι» καί «παιδαγωγοί» τςνθρωπότητος καί προπαντός τς νέας γενις.



Τί πηγή ελογίας γιά τόν κόσμο ενε μιά χριστιανική οκογένεια! Ατό, κτός τν λλων παραδειγμάτων, ποδεικνύει μιά οκογένεια τς ρχαίας νδόξου κκλησίας το τετάρτου αἰῶνος. Ενε πατρική οκογένεια τογίου Γρηγορίου το Ναζιανζηνο. ρχηγός τς οκογενείας νομαζόταν καί ατός Γρηγόριος. νθρωπος εσεβής καί νάρετος, πού, ν καί ταν γγαμος, εσεβής λαός τόν διάλεξε γιά πίσκοπο καί πολλά χρόνια λαμπρός ατός οκογενειάρχης ποίμαινε τό ποίμνιό του, παρέχοντας παράδειγμα ρετς τή δική του οκογένεια. Μητέρα καί σύζυγος ταν μιά γία γυναίκα, Νόννα. Θεος δέ ατς, πού εχε σχέσεις μέ τήν οκογένεια ατή, ταν νας λαμπρός χριστιανός τν καιρν κείνων, μφιλόχιος, πατέρας το γνωστογίου μφιλοχίου. λη οκογένεια εωδίαζε εσέβεια. Μόλις μπαινε κανείς στό ελογημένο ατό σπίτι ασθανόταν τι μπαίνει σέ κκλησία Θεο. Παιδιά δέ τς οκογενείας ατς, πού νατρέφονταν μέσα σέ να τέτοιο χριστιανικό περιβάλλον, ταν τρία. Τό να Γρηγόριος, τό δεύτερο Καισάριος, τό τρίτο Γοργονία. Καί τά τρία ατά παιδιά γίασαν καί δόξασαν τήν κκλησία καί τιμνται.

Στήν μιλία ατή, σύμφωνα μέ τό σκοπό πού χει τό βιβλίο τοτο, δέν θά μιλήσουμε γιά τόν γιο Γρηγόριο, οτε γιά τήν Γοργονία, λλά γιά τόν Καισάριο. Διότι ατός μεινε λαϊκός καί μέ τήν καλή του προαίρεσι καί τή χάρι το Θεο κατώρθωσε νά νικήση τόν παλαιό νθρωπο καί νά ναδειχθγιος. Τό πάγγελμά του ταν γιατρός.

Καίσαριος ταν ταν μικρός μαθε τά πρτα γράμματα στήν διαίτερη πατρίδα του. λλ’ πειδή εχε κλίσι στά γράμματα, πως καί δελφός του, δέν ρκέσθηκε στά λίγα γράμματα, λλά φρόντισε νά μορφωθσο τό δυνατόν περισσότερο. Γιά τό σκοπό ατό πγε στήν Καισάρεια, κατόπιν δέ στήν Ἀλεξάνδρεια, που καί σπούδασε μαθηματικά, στρονομία, φιλοσοφία καί ρητορική, λλά προπαντός σπούδασε τήν ατρική πιστήμη. Κατόπιν δέ ρθε καί στήν θήνα, που σπούδαζε καί δελφός του Γρηγόριος.

ταν Καισάριος βρισκόταν στήν λεξάνδρεια ζοσαν καί διέπρεπαν κενδρες λαμπροί, πού δόξασαν τήν κκλησία. Ατοί ταν, νάμεσα στούς λλους, Μέγας θανάσιος, ρωας τςρθοδοξίας, καί Μέγας ντώνιος, ρωας τςρήμου. Μ’ ατούς γνωρίστηκε νεαρός Καισάριος. Κι πως μέλισσα πετώντας πό λουλούδι σέ λουλούδι μαζεύει τή γύρι καί κάνει τό γλυκύτατο μέλι, τσι κι Καισάριος πό τήν πίσκεψι καί τή διδασκαλία τν γίων ατν νθρώπων συνέλεξε τό γλυκύ μέλι τς γνώσεως καί τς σοφίας το Χριστο. Ἀπό τήν λεξάνδρεια Καισάριος πγε στήν Κωνσταντινούπολι κι κε βασιλις Κωνστάντιος, πού τόν κτιμοσε διαίτερα γιά τή σοφία του καί τήν ατρική του πιστήμη, τόν προσέλαβε ς γιατρό τν νακτόρων.

Μετά τό θάνατο το βασιλι Κωνσταντίου (361) βασιλις γινε περιβόητος ουλιανός. Ατός, πειδή ρνήθηκε τό Χριστιανισμό καί ποστήριξε μέ φανατισμό τήν εδωλολατρία, νομάστηκε παραβάτης καί δέν εχε καλό τέλος. ταν Ιουλιανός νέλαβε τήν ξουσία, διωξε πό τά νάκτορα λους τούς χριστιανούς ξιωματικούς καί παλλήλους, λλά – περίεργο πράγμα – κράτησε κοντά του τόν Καισάριο, καί μάλιστα τόν προήγαγε καί τόν κανε ρχίατρο καί τονέθεσε τή διοίκησι το δημοσίου ταμείου.

λλά ο τιμές ατές, πού δωσε νας παραβάτης βασιλις στόν Καισάριο, πως ταν πόμενο, προκάλεσαν σέ πολλούς, πού δέν ξεραν τόν δαμάντινο χαρακτρα το Καισαρίου, σκανδαλισμό. Πς νας χριστιανός παραμένει στήν πηρεσία νός βασιλι πού καταδιώκει τούς χριστιανούς; Κι ατή κόμη καλή του οκογένεια λυπήθηκε γιά τά σχόλια πού κούγονταν ες βάρος το Καισαρίου. δελφός του μάλιστα, γιος Γρηγόριος Ναζιανζηνός, τοστειλε πιστολή καί μέ λόγια πολύ συγκινητικά τόν συμβουλεύει νά μήν πηρεασθπό τίς τιμές καί τά μεγαλεα νός πίστου βασιλι, πό τά πλούτη καί τούς θησαυρούς, λλά νά μείνη πιστός στό Χριστό, στε λοι μας – λεγε -, καί πρό παντός γέροντας πατέρας μας, νά μή ντρέπεται γιά τό παιδί του, λλά νά καυχιέται ν Κυρί, καί τά στόματα τν διαβολέων καί συκοφαντν νά κλείσουν διαπαντός.

ουλιανός πό σκοπο τόν τιμοσε τόν Καισάριο. Καί μιά μέρα το μίλησε καθαρά καί το επε,τι καιρός ενε ν’ ρνηθ τό Χριστό καί νά γίνη εδωλολάτρης, καί τι ν πακούση θά τόν νεβάση σέ κόμη μεγαλύτερα ξιώματα. λλά Καισάριος, πού εχε βαθειά τήν πίστι ριζωμένη μέσα του πό τήν παιδική λικία, δέν δέχτηκε τίς προτάσεις του. Προτίμησε νά τά χάση λα παρά νά χάση τήν πίστι του. φυγε, λοιπόν, πό τά νάκτορα καί ρθε στήν πατρίδα του τήν ριανζό καί μενε μαζί μέ τό γέροντα πατέρα του καί κανε τό γιατρό καί πρόσφερε τίς πηρεσίες του στούς φτωχούς καί πόρους τς παρχίας. Δέν μεινε μως πολύ καιρό στήν πατρίδα του. στερα πό τό θάνατο τοουλιανο ζητήθηκε σάν γιατρός πό τόν βασιλι τς Κωνσταντινουπόλεως οβιανό καί σάν γιατρός τν νακτόρων ξυπηρετοσε πολύ καί τίς φτωχές οκογένειες τς πόλεως. Δέν πέρασε πολύς καιρός καί πό τούς κόπους, τίς θυσίες καί τήν σκητική ζωή πού ζοσε ρρώστησε καί, νέος κόμα, πέθανε. διαθήκη του ταν σύντομη: «λα σα χω, νά δοθον στούς φτωχούς». Τόν κλαψε λαός πολύς. δελφός του Γρηγόριος ξεφώνησε μπροστά στούς γονες του περίφημο πικήδειο λόγο.



δού, γαπητοί μου, νας πιστήμονας γιατρός, πού, παρ’ λο τό πιστο καί διεφθαρμένο περιβάλλον τοουλιανο το παραβάτου που ζοσε, διατήρησε κέραια τήν εσέβειά του, μιά εσέβεια πού εχε τίς ρίζες της μέσα στό λαμπρό περιβάλλον το σπιτιο του.

Μακάρι καί στή σύγχρονη νεοειδωλολατρική ποχή μας νά πάρξουν εσεβες οκογένειες, π’ τίς ποες θά προέλθουν εσεβες πιστήμονες, μιμηταί τογίου Καισαρίου.

 

 

     Add A Comment

You must be logged in to post a comment.