ΠΑΛΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΗ



ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ
ΕΤΟΣ ΞΑ΄ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2005 ― ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛ. 632
ΠΑΛΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΛΙΑΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ
[Έγινε στην Ιερά Μονή του οσίου Γερασίμου στην Κεφαλονιά. Ο διάκονος που χαστουκίζεται είναι ο αγωνιστής, σεβάσμιος γέροντας τώρα, ἀρχιμανδρίτης τῶν Πατρῶν Νικόδημος Πετρόπουλος και ο λαϊκός που διαμαρτύρεται είναι ο Γεώργιος Σαβόπουλος από την Κεφαλονιά]
«Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει σταθερὰ καὶ ἀταλάντευτα, ὅτι ἀπαγορεύεται ἡ συμπροσευχὴ τοῦ ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ μὲ αἱρετικούς. Ὄχι ἀσφαλῶς ἀπὸ μῖσος. Ἡ ῥήτρα αὐτὴ ἀποτελεῖ στοιχειῶδες μέτρο ἀσφαλείας γιὰ τὰ παιδιά της, ἀλλὰ καὶ ἕνα φιλάνθρωπο μήνυμα ἀφυπνίσεως γιὰ τοὺς ἄλλους. Ὑπάρχουν ἐπ᾿ αὐτοῦ καὶ θεόπνευστες ἐντολὲς τῆς ἁγίας Γραφῆς, καὶ παραδείγματα ἀποστόλων καὶ πατέρων, ἀλλὰ καὶ σχετικοὶ ἱεροὶ κανόνες ἁγίων Συνόδων. Αὐτὸ γνωρίζαμε καὶ αὐτὸ τηροῦμε οἱ ὀρθόδοξοι αἰῶνες τώρα.
Ἀλλὰ ἤδη κι αὐτὸς ὁ σωτήριος φραγμός, σύμφωνα μὲ ἄνωθεν ὁδηγίες, ἐπιχειρεῖται νὰ καταρριφθῇ. Γιατί; Διότι ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στοὺς σκοποὺς τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς νέας τάξεως, ποὺ θέλουν τὴν παγκοσμιοποίησι, καὶ ἑπομένως τὸ πλησίασμα, τὴ συναναστροφή, τὴν ἀπάμβλυνσι τῶν θρησκευτικῶν ἰδίως διαφορῶν, τὴ συναλοιφὴ ὅλων, τὸ θρησκειακὸ ἀνακάτεμα, μὲ μιὰ λέξι τὴν πανθρησκεία (ἕνα, κοινῶς, «ἱερὸ» ἀχταρμά). Καὶ ἤδη, μὲ τὶς ἐπανειλημμένες συμπροσευχές, ποὺ προβάλλουν κάθε τόσο τὰ μέσα ἐνημερώσεως, πολλοὶ κοντεύουν νὰ ξεχάσουν αὐτὰ ποὺ ἤξεραν.
Καὶ οἱ μὲν ἐκτὸς Ἐκκλησίας τὴ δουλειά τους κάνουν. Τὸ ἀνησυχητικὸ εἶνε, ὅτι στὰ σχέδιά τους παρασύρουν τὴν πνευματική μας ἡγεσία, ποὺ ἀρχίζει νὰ εἰσάγῃ νέες ἑρμηνεῖες καὶ νὰ νοθεύῃ τὴν καθαρὴ διδασκαλία της. Ἔτσι καὶ στὸ προκείμενο θέμα ἀκοῦμε τώρα νὰ λένε· «Ἡ συμπροσευχὴ ποὺ ἀπαγορεύεται δὲν εἶνε αὐτὴ ποὺ νομίζετε σεῖς οἱ ἀδαεῖς· εἶνε μόνο ἡ εὐχαριστιακή». Ἀπαγορεύεται δηλαδὴ ἡ συμπροσευχὴ μόνο σὲ θεία εὐχαριστία-λειτουργία. Ἐννοοῦν, ἔτσι, ὅτι οἱ ἄλλες συμπροσευχὲς ἐπιτρέπονται.
Ἀλλοίμονο βέβαια ἂν ἡ ἐκκλησιαστικὴ διδασκαλία ἄλλαζε ἔτσι, μὲ τὴν ἐπινόησι μιᾶς νέας ἑρμηνείας. Τὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας διακρίνουν τὴν ὀρθὴ ἀπὸ τὴ νόθο ἑρμηνεία· γνωρίζουν, ὅτι πᾶσα συμπροσευχὴ μὲ ἑτεροδόξους ἀπαγορεύεται. Οἱ οἰκουμενισταὶ ὅμως συλλαμβάνονται καὶ ἐδῶ ἀπὸ τὰ λόγια τους. Διότι οὔτε καὶ μὲ τὴ νεόκοπη αὐτὴ ἑρμηνεία τους φαίνονται συνεπεῖς. Τελικὰ καὶ σὲ εὐχαριστιακὲς συμπροσευχὲς ἔχουν προχωρήσει, καὶ μάλιστα πρὸ πολλοῦ, ὅπως δείχνει τὸ ἄρθρο ―μὲ τὸ ἐκφραστικό του σκίτσο― ποὺ ἀκολουθεῖ. Ποιά νέα ἑρμηνεία θὰ ἐπινοήσουν τώρα οἱ ἡμέτεροι οἰκουμενισταί, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα;
Τὸ γεγονός, στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται τὸ ἄρθρο, εἶνε παλαιό, πρᾶγμα ποὺ δείχνει, ὅτι ἡ διάβρωσις ἔχει ἀρχίσει ἀπὸ πολὺ νωρίς. Ἡ πρώτη δημοσίευσις τοῦ κειμένου αὐτοῦ ἔγινε πρὸ 40 ἐτῶν στὴν «Σπίθα» ὑπὸ τὸν τίτλο «Γενναῖα τῆς Ὀρθοδοξίας τέκνα» (φ. 285/Ὀκτ. 1965, σσ. 2-3). Ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὅπως θὰ δοῦμε, ἐλέγχει ἐδῶ ἕνα φιλοπαπικὸ ἐπίσκοπο, μακαρίτη τώρα, καὶ ἐπαινεῖ δύο γενναίους μαχητὰς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν εἶνε καὶ κληρικός, τότε διάκονος καὶ σήμερα πρεσβύτερος-ἱερομόναχος. Πρόκειται γιὰ τὸν ἀγωνιστὴ ἀρχιμανδρίτη τῶν Πατρῶν Νικόδημο Πετρόπουλο.
Ἡ ἀναδημοσίευσις συμπίπτει μὲ τὴν ἐπίσκεψι στὴν Φλώρινα κατόπιν προσκλήσεως τοῦ παναγιωτάτου οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, στὸν ὁποῖο καὶ προσφέρεται, ὡς μία ὑπόμνησις ἐκ μέρους τοῦ γέροντος συντάκτου τῆς «Σπίθας» τοῦ αἰτήματος, νὰ συνεχίζῃ ἡ Ἐκκλησία τὴν πορεία της ἐν ἀσφαλείᾳ καὶ εἰρήνῃ, χωρὶς καινοτομίες καὶ ὑπερβάσεις τῶν ὁρίων ποὺ ἔθεσαν οἱ ἅγιοι πατέρες.
—
- Μὲ λύπην, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, μὲ λύπην ἀνέκφραστον λαμβάνω τὸν κάλαμον διὰ νὰ ἐλέγξω ἐπωνύμως ἐπίσκοπον τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας. Ἂς λέγουν τινὲς ὅτι ἀρεσκόμεθα εἰς τὸν ἔλεγχον. Ἡ καρδία μας αἱμάσσει, ὅταν ἡ ἀνάγκη μᾶς ἐπιβάλῃ τὸν ἔλεγχον. Δὲν θέλομεν νὰ ἐλέγχωμεν. Δὲν θέλομεν νὰ μᾶς δίδωνται ἀφορμαὶ νὰ στηλιτεύωμεν καὶ νὰ καυτηριάζωμεν τὰ κακῶς κείμενα ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ ὀργανισμῷ. Θὰ ἠθέλαμεν ἀντιθέτως ὅλα ἐν τῇ ἡμετέρᾳ Ἐκκλησίᾳ νὰ εὑρίσκωνται ἐν τάξει καὶ ἀκριβείᾳ. Θὰ ἠθέλαμεν οἱ ἐπίσκοποί μας ὡς ὡρολόγια ἀκριβείας νὰ λειτουργοῦν, νὰ σημαίνουν τὰς ὥρας τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ δεικνύουν τὰ πρέποντα καὶ συμφέροντα, καὶ νὰ μὴ ἀναγκάζεται κλῆρος καὶ λαὸς νὰ ἀνακαλῇ αὐτοὺς εἰς τὸ καθῆκον, νὰ ἐπαναφέρῃ τοὺς δείκτας εἰς τὰς κανονικὰς θέσεις. Εἶνε λυπηρὸν ὅτι ἐκ τῶν πνευματικῶν τούτων ὡρολογίων ἄλλα μὲν ἔπαυσαν νὰ λειτουργοῦν καὶ κατήντησαν τελείως ἄχρηστα, ἄλλα δὲ ἔχουν σταματήσει καὶ ἀναμένουν χόρδισμα, ἄλλα δὲ ἔχουν χαλαρωμένα τὰ ἐλατήριά των καὶ δεικνύουν ἐσφαλμένως τὴν ὥραν. Οἱ δὲ πιστοὶ ἀπευθυνόμενοι πρὸς πνευματικοὺς ἡγέτας δὲν πληροφοροῦνται ἀκριβῶς τὴν ὥραν, ἵνα, συμφώνως πρὸς τὰ πνευματικὰ χρονόμετρα, ῥυθμίζουν καὶ αὐτοὶ τὴν ζωήν των. Ἄχρηστα, χαλασμένα, ξεχορδισμένα ὡρολόγια…
Ἀκούονται πανταχόθεν παράπονα. Εἰς τὰ γραφεῖα ἐκκλησιαστικῶν περιοδικῶν καταφθάνουν ἐπιστολαί. Καταγγέλλονται ἐνυπογράφως διάφορα θλιβερὰ περιστατικά, κατὰ τὰ ὁποῖα ἀνώτατοι τῆς Ἐκκλησίας ἀξιωματοῦχοι ἔπαυσαν νὰ βαδίζουν ἐπὶ τὰ ίχνη τοῦ ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ. Σκάνδαλα ἐπὶ σκανδάλων… Νὰ ἔλθουν ὅλα εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος; Δὲν συμφέρει τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἐξ ὅλων ἐκείνων, τὰ ὁποῖα πληροφορούμεθα ὅτι συμβαίνουν εἰς διαφόρους ἐπαρχίας τῆς Ἑλλάδος, μόνον τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα γίνονται ἐνώπιον πλήθους λαοῦ καὶ σκανδαλίζουν τὰς συνειδήσεις τῶν πιστῶν καὶ ἀποτελοῦν βοῶντα καὶ κράζοντα ἐγκλήματα, αὐτὰ καὶ μόνον ἐλέγχομεν κατὰ καθῆκον. Αὐτὴ εἶνε ἡ γραμμή, τὴν ὁποίαν ἀκολουθοῦμεν ἑπόμενοι τοῖς ῥήμασι τοῦ μεγάλου πατρὸς καὶ οἰκουμενικοῦ διδασκάλου, τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου· «Τὰ δημοσίως λεγόμενα καὶ πραττόμενα καὶ σκανδαλίζοντα τὸν λαόν, ταῦτα καὶ δημοσίως ἐλέγχομεν».
Ἓν τοιοῦτον γεγονός, ὅπερ πᾶς πιστὸς πρέπει νὰ ἐλέγξῃ καὶ νὰ ἀποδοκιμάσῃ, ἵνα μὴ τὸ κακὸν ἐξαπλώσῃ εἰς ὅλον τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ καταστῇ πλέον ἀθεράπευτος ἡ νόσος, εἶνε καὶ τὸ θλιβερὸν γεγονός, τὸ ὁποῖον συνέβη πρὸ ἡμερῶν εἰς μίαν τῶν νήσων τοῦ Ἰονίου πελάγους. Θὰ τὸ ἐκθέσωμεν ὡς τὸ ἐπληροφορήθημεν παρ᾿ αὐτοπτῶν μαρτύρων.
* * *
- Ὡς γνωστόν, εἰς τὴν νῆσον τῆς Κεφαλληνίας ὑπάρχει ἡ ἱ. μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, ὅπου εὑρίσκεται τὸ λείψανον τοῦ ἁγίου. Ἡ μονὴ ἔχει γίνει ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα προσκυνήματα τῆς Ἑλλάδος. Μυριάδες εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου λαοῦ καὶ ἐκ τῶν νήσων καὶ ἐκ τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ ἁγίου συρρέουν διὰ νὰ προσκυνήσουν. Ὅπως δὲ πάντοτε, οὕτω καὶ ἐφέτος, τὴν 20ὴν Ὀκτωβρίου καθ᾿ ἣν ἑορτάζεται ὁ ἅγιος, ἐν τῷ καθεδρικῷ ναῷ τῆς μονῆς ἐτελέσθη μεγαλοπρεπῶς ἀρχιερατικὴ λειτουργία. Λειτουργῶν ἀρχιερεὺς ἦτο ὁ σεβασμ. μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Ἀλέξιος, τοποτηρητὴς τῆς χειρευούσης Μητροπόλεως Κεφαλληνίας. Κύματα εὐσεβοῦς λαοῦ ἐπλημμύρουν τὸν ναὸν καὶ παρηκολούθουν μετὰ κατανύξεως τὴν θείαν λειτουργίαν. Ἀλλ᾿ αίφνης ἡ γαλήνη τοῦ ἐκκλησιάσματος ἐταράχθη ἐκ θλιβεροῦ γεγονότος ἢ μᾶλλον σειρᾶς-ἁλύσεως γεγονότων, τῶν ὁποίων τὸ ἓν θλιβερώτερον τοῦ προηγουμένου. Καὶ ἐξηγούμεθα.
Εἰς τὸ πυκνὸν ἐκκλησίασμα, τὸ ὁποῖον ἀπετελεῖτο ἀποκλειστικῶς ἀπὸ ὀρθοδόξους, παρεισέδυσε καὶ ἕνας ἱερεὺς τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας. Κακῶς ἐπετράπη εἰς τὸν παπικὸν ἱερέα ἡ είσοδος εἰς τὸν ναόν. Διότι, συμφώνως πρὸς τοὺς ἱ. κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀπαγορεύεται ἡ είσοδος αἱρετικῶν εἰς τοὺς ἱ. ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ δὲν ἦτο τοῦτο ἡ μόνη κανονικὴ παράβασις. Ἐπηκολούθησε καὶ ἄλλη, σοβαρωτέρα. Ὁ παπικὸς ἱερεὺς δὲν ἔμεινε καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς θείας λειτουργίας μεταξὺ τοῦ πλήθους τῶν πιστῶν. Μετὰ τὸν καθαγιασμὸν τῶν τιμίων δώρων ὁ λειτουργῶν ἀρχιερεὺς ἐκάλεσε τὸν ἔξω τοῦ θυσιαστηρίου ἱστάμενον παπικὸν ἱερέα νὰ εἰσέλθῃ ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ. Οὗτος, δεχθεὶς μίαν τοιαύτην τιμητικὴν πρόσκλησιν, εἰσῆλθεν εἰς τὸ ἱερὸν βῆμα καὶ ἐπλησίασε πρὸς τὴν ἁγίαν τράπεζαν διὰ νὰ λάβῃ ἀντίδωρον παρὰ τοῦ ἀρχιερέως. Ἀλλ᾿ ἐκείνην τὴν στιγμήν, καθ᾿ ἣν ὁ παπικὸς ἱερεὺς ἡτοιμάζετο νὰ λάβῃ τὸ ἀντίδωρον, πίπτει κεραυνὸς ποὺ ἐτάραξε τοὺς πάντας. Κεραυνὸς Ὀρθοδοξίας. Για την συνεχεια εδώ· Read more »
Θερμά συγχαρητήρια στον κ.Γεγάκη για τη θαυμάσια συλλογιστική του.
Αναφορικά με τη δήθεν «συγγνώμη» του μακαριστού Αυγουστίνου, καλό θα είναι, όποιοι διαδίδουν τέτοιες φαιδρότητες,με πρώτον και καλύτερον το μητροπολίτη Προικοννήσου, να έχουν υπόψιν ότι ο αοιίδιμος γέρων σκεπτόταν σοβαρά να διακόψει το μνημόσυνο και του νυν πατριάρχη Βαρθολομαίου όπως διαφαίνεται από επιστολές του προς αυτόν (τουτέστιν τον πατριάρχη). Ο αείμνηστος ιεράρχης σεβόταν μεν το θεσμό του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αλλά σε θέματα πίστεως δε χαριζόταν σε πρόσωπα. Γνώριζε να διακρίνει το θεσμό απ τα πρόσωπα που τον εκπροσωπούν (μακάρι να ευπροσωπούσαν κι όλας)! Λίγο περισσότερος σεβασμός στην ιερά του μνήμη δε θα έβλαπτε!
Λ.Ν.