« … Ν ΥΝ  Υ Π Ε Ρ  Π Α Ν Τ Ω Ν  Α Γ Ω Ν ! »

(«Πέρσαι» τού Αισχύλου στ. 402-405)

Toῦ π. Ιωάννου Νικολοπούλου

«Ώ, παίδες Έλλήνων, ίτε, ελευθερούτε Πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, Θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε Προγόνων. Νύν υπέρ πάντων αγών!»
Μετάφραση: «΄Ω, τέκνα τών Έλλήνων, προχωρείτε. Έλευθερώστε την Πατρίδα, τούς παίδας, τάς γυναίκας, τούς ναούς τών πατρώων Θεών, τούς τάφους των Προγόνων. Τώρα υπέρ άνω όλων ό αγών!»

΄Υμνος, στρεφόμενος κατά τής δουλείας. Ό πιο υπέροχος ύμνος, προς την «Έλληνική Φιλοπατρία και Άρετή». Όμοιός του, δεν έχει ακουστεί ούτε έχει τονισθεί, διά μέσου των αιώνων. / Άς ανατρέξουμε πίσω στα ιστορικά γεγονότα.
Είναι Σεπτέμβρης τού τού 480 π.Χ. Ό Ξέρξης, έχει ήδη κάψει την Άθήνα, και με την περσική του άμαξα, χρυσοστολισμένος πάει να θρονιαστή περήφανος στο όρος Αιγάλεω για νά αποθαυμάση τη … βεβαία του (!) νίκη, τών (έστω 670 πού τού απέμειναν, από τά 1207 πού είχε, ένεκα των απωλειών πλοίων του).
Οί αντιπροσωπείες των Άθηναίων και των κατοίκων τών διαφόρων άλλων ελληνικών πόλεων, έφτασαν εσπευσμένα στο Μαντείο των Δελφών, για ν’ ακούσουν τον χρησμό τής Πυθείας, πώς «τά ξύλινα τείχη, δηλαδή τά πλοία, θα τούς έσωζαν».
Ό Θεμιστοκλής ό Άθηναίος, ό Κορίνθιος Στρατηγός ΄Αδείμαντος, καί ό Σπαρτιάτης Ναύαρχος Ευρυβιάδης, συσκέπτονται αγωνιωδώς, βεβιασμένα, για να καταλήξουν σέ μια κοινώς αποδεκτή από τούς τρείς απόφαση, περί τού πώς θα κινηθούν ώς προς την αντιμετώπιση τού περσικού στόλο, ό οποίος αριθμούσε (ώς ήδη είπομεν) 670 πλοία, έναντι (μόνον) 366 τής ελληνικής πλευράς (ώς καταγράφει ό Ίστορικός Ήρόδοτος, και ώς αναλυτικά θα υπομνήσω έν πίνακι, είς υποσημείωσιν τού κειμένου).
Την κρισιμοτάτην εκείνη στιγμήν, σέ λογομαχία καί επιμονήν τού Θεμιστοκλέους να εγκρίνουν τον δικό του σχεδιασμό οί άλλοι δύο, επειδή αντιμίλησε στον Άδείμαντο ό Θεμιστοκλής, ό συμπαρών Ευριβιάδης σήκωσε τη μαγκούρα του να χτυπήση τον Θεμιστοκλή, ό οποίος ψύχραιμα τού απήντησε με την παροιμιώδη εκείνη φράση (του): « Πάταξον μέν, άκουσον δέ»! Και, μετά την έκβασιν τής Ναυμαχίας, απεδείχθη πόσο δίκαιο είχε ό Θεμιστοκλής. Ευτυχώς, πού για μια φορά δυό Έλληνες, δεν τά κάναν (όπως σχεδόν πάντα) «μούσκεμα», μάλιστα μπροστά στη θάλασσα!! Τί καλά άν, όχι ή Πυθεία (σήμερον), αλλ’, έστω ό «Γεραμπής» (!), φώτιζε τον… τόσο Φιλλέληνα(!) Πατριάρχη μας Βαρθολομαίο, να τολμήση ν’ ανοίξη τον «τζενιέ» του, και να υποβάλη στο φίλο και πάτρωνά του ΄Ερντογκάν, κάποια, έστω την παραμικράν εισήγησίν του, υπέρ τής Όρθοδόξου -τής Κοιτίδος τού Πολιτισμού, καί Θεματοφύλακος των Πατρώων Παραδόσεων- Ίδανικών τής Πίστεως- Έλλάδος, ώς ιχνογράφημα και φαντασία τού γeναιόφρονος Θεμιστοκλή. « Οί καιροί ού μενετοί»! Δεν υπάρχουν περιθώρια αναβολής. Read more »

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ, ΔΕΝ Σ’ ΑΛΛΑΖΩ
ΣΑΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΩ !

Ποιημα τoῦ σεβάσμιου ἱερέως Ιωάννου Νικολοπούλου

Αφού μ’ εγκαταλείψανε Παπάδες και Δεσπότες,
πού από Γκεσέμια* γίνανε πανάθλιες, γκιόσες* κότες,
τού Αυγουστίνου έτρεξα τον τάφο να φιλήσω,
με τη δική του την ευχή, προβλήματα να λύσω.

Πρωτόειπα. Τίμιε Γέροντα, για πές μου, τί είχες κάνει
στή Ρούμελη, στα Γρεβενά, Φλώρινα και Κοζάνη
κι’ ή Μάνα μας ή Εκκλησιά, «Άγιο» δεν σ’ έχει κάνει;

Κι’ από το μνήμα ένιωσα μία φωνή να βγαίνη
και μέχρι τά μεσούρανα ψηλά να ανεβαίνη.

Παπά μου, δόξες και τιμές στον κόσμο δεν εζήτησα.
Γι’ αδικημένους και φτωχούς πάντοτε εξαγρύπνησα.
Ωσάν το φίδι απέφευγα πάντα κάθ’ αμαρτία*.
Την τυραννία απόδιωχνα, σκόρπαγα ελευθερία.
Δε συμβιβάστηκα ποτέ με την παρανομία,
Παρέμεινα αδιάλλακτος μέσα στην Κοινωνία.
Στα ιερά καθήκοντα ήμουν έν μετανοία.
Άρτον οκνόν δεν έφαγα*. Μακράν ή ακηδία*.

Ό Άρχοντας τής Πίστης μου, «φωτιά ήρθε ν’ ανάψη»*,
Γι’ αυτό κι’ εγώ δε δίστασα, πλάϊ να έχω κάψει
ό,τι σαπρό εφύτρωνε, αντίθετο απ’ την τάξη,
το ήθος, τήν ευπρέπεια.
Έμπρακτα κάθε αρετή να είν’ έν παρατάξει.

Κανόνες κι’ Ευαγγέλιο είχα στην αγκαλιά μου.
Μ’ αυτά τά δυό -πνευματικά- έθρεψα «τά παιδιά μου»*.
Ποτέ δεν εκατάντησαν στα πόδια «πατητήρι»! Read more »

Τι λέει για τους κακούς ὲπισκόπους ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστινος
Διαβαστε: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=73574

«ΧΡΙΣΤΟ Η ΒΕΛΙΑΛ;»(Β´ Κορινθιους 6,15)

«Παρεθηκε σοι πυρ και υδωρ·
ου εαν θελης, εκτενεις την χειρα σου»(Σοφ. Σειρ. 15,16).

—- . —-

Τού Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Αν αυτό το λέν λατρεία. Αν αυτό είν’ προσευχή,
Και ‘γώ τά «Πρωτόκιά» μου τά πουλώ για μια φακή!
Δεν αντέχουνε τά μάτια. Δεν αντέχει ή ακοή,
Γιατί μέσα στους ναούς μας διάολος πλέον κατοικεί.

Παντού έχει εισχωρήσει ή ΤV με το γυαλί.
Για επίδειξη και σόου πλέον όλους προκαλεί.

Είν’ ή μίτρα στο κεφάλι ίσια και φανταχτερή;
Μην είναι στραβό το γένι; Διόρθωσέ το με το χτένι
Διάκε μου, τί καρτερείς;
Το ωμόφορο στο σβέρκο να το φτιάξης δε μπορείς;
Το μαντήλι στη ματσούκα ξέχασες για να το βάλης. Read more »

Δ Ι Π Λ Ο Υ Σ   Σ Κ Ο Π Ο Σ
ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

(Α΄ Κορ.14,19 – Πράξ.2,42)

Ίερέως Ίωάννου Νικολοπούλου
Έξομολογητικά προς Έπίσκοπον

Με κακό οδηγό, Ίουστίνε μου,
«επιβάτης» δε μένει κανένας.
Προσοχή λιγοστή, έστω, δείξε μου.
Έχετ’ άπαντες σώας τάς φρένας.

Τά φθεγγόμενα δεν είναι κηρύγματα
όταν μένουν’ «ηθικολογία».
Σάν, Χριστό δεν εγκλείουν για στήριγμα(;)
Αποβαίνουνε «μωρολογία»!

Ή ευθύνη βαρύνει Έσένανε.
Μη μάς στείλης ξανά Τροχαλάκη!
Έχορτάσαμ’ από «αλογόμυγες».
Άσχολήσου με μάς … λιγουλάκι! Read more »

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

«Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει;
τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη….(Παροιμ. 29, 10-31)

To ἄρθρο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό
https://agonasax.blogspot.com/2019/07/29-10-31.html

(ΜΕΡΟΣ Α΄)

Του Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Το βιβλίο τής Παλαιάς Διαθήκης «Παροιμίαι» ή «Σοφία», όπως το λέν οί αρχαιότεροι πατέρες, τελειώνει μ’ ένα ποίημα 22 στίχων, πού είναι αλφαβητάριο, δηλαδή αλφαβητική ακροστιχίδα όπως ό σήμερα λεγόμενος «Ακάθιστος Ύμνος».
Όπως ό Άκάθιστος αποτελείται από 24 στροφές, όσα είναι και τά γράμματα τού ελληνικκού αλφαβήτου, και κάθε στροφή του αρχίζει μ’ ένα γράμμα τού αλφαβήτου, από την πρώτη «Άγγελος πρωτοστάτης» μέχρι την εικοστή τετάρτη «Ώ πανύμνητε», έτσι και το έν λόγω βιβλικό ποίημα έχει 22 στίχους (πού σ’ εμάς φαίνονται σά δίστιχα), όσα είναι και τά γράμματα τού εβραϊκού αλφαβήτου, και κάθε στίχος αρχίζει μ’ ένα γράμμα κατ’ αλφαβητική σειρά. Βέβαια στη μετάφραση των Έβδομήκοντα, και σ’ όποια άλλη μετάφραση, ή αλφαβητική ακροστιχίδα έχει χαλάσει λόγω τής μεταφοράς σέ άλλη γλώσσα με άλλες λέξεις. Ύπάρχει μόνο στο εβραϊκό κείμενο.
Τέτοια αλφαβητάρια στην Π. Διαθήκη υπάρχουν πολλά, περιφημότερα δε είναι τρία. Ό Ψαλμός 118 πού είναι ό μεγαλύτερος και λέγεται σηνήθως «Άμωμος», το έν λόγω ποίημα στο τέλος των Παροιμιών, και οί «Θρήνοι» πού είναι ομάδα πέντε ακροστιχίδων με τη μεσαία τριπλή.
Το έν λόγω ποίημα των Παροιμιών είναι «το αλφαβητάριο τής άξιας γυναίκας». Περιγράφει με στοιχεία πρακτικής, και όχι με ορισμούς, την άξια γυναίκα, αυτή πού είναι το πρότυπο συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς, αυτή πού αξίζει να την παντρευτή ένας άντρας. Το ποίημα δηλαδή, καθώς είναι και αλφαβητάριο, έχει το εξής νόημα. «Το άλφα και το ωμέγα πού πρέπει να ξέρη ένας νέος, όταν ψάχνη κοπέλλα για να (την) παντρευτή, είναι όσα λέγονται σ’ αυτό το ποίημα. Αυτό το ποίημα είναι το προσπέκτους τής άξιας συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς, πού θα κάνη τον άντρα της ευτυχισμένο». Διότι αρχίζει με τά λόγια «Γυναίκα άξια ποιος μπορεί να βρή»; Και τελειώνει με τη φράση «Κι’ επαινέστε (παινέψτε, εγκωμιάστε) στις αγορές τον άντρα πού τη διάλεξε».
Στη συνέχεια παραθέτω μεταφρασμένο στη σημερινή μας γλώσσα το έκ των Ο΄ κείμενο. Στο τέλος σχολιάζω μερικές λέξεις και φράσεις και πράγματα, για να γίνη όσο το δυνατόν περισσότερο κατανοητό, και να το ξαναχαρούμε όλοι.

΄Η  ά ξ ι α   γ υ ν α ί κ α

Γυναίκα άξια ποιος μπορεί να βρή;
Μια τέτοια γυναίκα είναι ακριβώτερη από τά πολύτιμα πετράδια.
Ή σκέψη τού αντρός της γι’ αυτήν είναι γεμάτη σιγουριά.
Μιάς τέτοιας γυναίκας δεν τής λείπει τίποτε χρήσιμο.
Σ’ όλη τη ζωή κάνει για τον άντρα της όλα τά καλά. Read more »

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ
—- . —-

Τοῦ Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μόλις είχε γίνει 30 ετών. Ένας άντρας ψηλός λεπτός αθλητικός και ιδιαίτερα τριχωτός, δρομέας ταχύτητος πού κάποτε ξεπέρασε στο τρέξιμο άλογα. Και ήταν πολύ αγνός κι’ απόλυτα πιστός στο Θεό. Και είναι ό πρώτος πού έμεινε άγαμος παρθένος.
Ό Θεός πρό Χριστού σέ δύο μόνο ανθρώπους «ώφθη», στο Μωϋσή και σ’ αυτόν.
Τον έθλιβε πολύ το γεγονός ότι οί πατριώτες του είχαν εξοκείλει σέ τέτοια διαφθορά διαστροφή και δυσσέβεια, πού πόρνευαν όλοι τελεστικά με ιέρειες πόρνες και ιερείς κιναίδους, και έκαιγαν τελεστικά τά κάτω των δώδεκα ετών παιδιά τους ζωντανά στην πυρά τού Βάαλ Μολόχ. Τούς έπειθαν να το κάνουν αυτό οί κίναιδοι ιερείς τού κιναιδικού αυτού ψευτοθεού. Διότι οί κίναιδοι φθονούν θανάσιμα τά μικρά παιδιά, και τούς αρέσει να τά βλέπουν να καίγωνται ζωντανά. Οί ανθρωποθυσίες και οί καννιβαλισμοί τής αρχαιότητος οφείλονται στον κιναιδισμό των εξωθούντων. Αυτό φαίνεται και στις Βάκχες τού Ευριπίδου. Ή ανθρωποθυσία και ό καννιβαλισμός είναι προεκτάσεις τού κιναιδισμού.
Και το Παλληκάρι αποφάσισε να ρισκάρη τά νιάτα του, το κεφάλι του, και τούς προκάλεσε σέ κρίση εκείνους τούς κιναίδους «προφήτας τής αισχύνης» και δολοφόνους των νηπίων για το τίνος ό Θεός είναι αληθινός, με στοίχημα τά κεφάλια τους. Όποιου ό Θεός θα ρίξη φωτιά από τον ουρανό στο θυσιαστήριό του, αυτός θα κόψη το κεφάλι τού άλλου. Ή (διαζευκτικό) εκείνοι να τού κόψουν το κεφάλι, ή αυτός να τούς κόψη τά κεφάλια. Read more »

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ (1904) «ΜΝΗΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕΤ’ ΕΓΚΩΜΙΩΝ»

Συνεργάτου μας ιερέως Ἱωάννου Νικολοπούλου

(Μέρος Α΄)

Ίσως, έκ πρώτης όψεως, θα φανή παράξενο, αλλά αλήθεια είναι, ότι μέχρι το 1904 ή Έκκλησία δεν χρησιμοποιούσε μιαν και την αυτήν κυκλοφόρησιν Αγιας Γραφῆς. Χρησιμοποιοῦσε κείμενα που ἐκτυπώνονταν σε τυπογραφεία τῆς Δύσης.

Το 1904 εξέδωσε την Καινή Διαθήκη από αρχαία χειρόγραφα ό Καθηγητής τής Θεολογικής Σχολής τής Χάλκης Βασίλειος Άντωνιάδης. Αυτή είναι ή πρώτη και μόνη Καινή Διαθήκη τής Έκκλησίας μας, που βρίσκεται ἐπάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα.
Το έργο τού Β. Άντωνιάδου ήταν πρωτοβουλία τού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κωνσταντίνου Ε΄ Βαλλιάδου, ό οποίος επισκόπευσε κάτι λιγώτερο από πέντε χρόνια (1897-1901). Τον εκθρόνισε ό έκπτωτος Πατριάρχης Ίωακείμ Γ΄ (1878-84 και 1901-12), ένας άπιστος πολιτικάντης μασόνος, που ή κάψα του ήταν να είναι «εθνικός ανήρ». Αυτός ό Ίωακείμ Γ΄ υπήρξε κι’ ό πρώτος Λατινόφρων και Παπόφιλος Πατριάρχης.
Ό Κωνσταντίνος Ε΄, πού ήταν Χριστιανός κι’ αγαπούσε την Έκκλησία και τη Βίβλο, μόλις έγινε Πατριάρχης, απαγόρευσε τά ψαλτικά τεριρέμ και τενενά, κήρυξε στη Χριστιανωσύνη τη μελέτη τής Βίβλου, ανέθεσε στον Άντωνιάδη να έκδώση την Καινή Διαθήκη από αρχαία χειρόγραφα, για να έχη ή Έκκλησία Καινή Διαθήκη δική της, και συγκρότησε τριμελή επιτροπή επισκόπων για τη λοιπή μέριμνα τής εκδόσεως. Επειδή δε, μόλις ό Άντωνιάδης άρχισε το έργο του, ό Κωνσταντίνος ό Ε΄ εκθρονίστηκε από τον αχρίστιανο Ίωακείμ Γ΄ και το κόμμα του, ό Κωνσταντίνος ώς σχολάζων πιά χρηματοδότησε την έκδοση τής Καινής Διαθήκης με δικά του χρήματα. Και, καθώς δεν είχε πιά κανένα εισόδημα, δαπάνησε για την Καινή Διαθήκη ό,τι είχε και δεν είχε, και πέθανε φτωχός. Ό δε Βασίλειος Άντωνιάδης έκανε όλο το έργο χωρίς καμμιά απολύτως αμοιβή. Ήταν μάλιστα και πολύ πονεμένος άνθρωπος. Πρό τής εκδόσεως πέθανε πρόωρα ένας γιός του, άλλος γιός του σκοτώθηκε στον πόλεμο ώς ανθυπολοχαγός τού ελληνικού στρατού μετά την έκδοση, κι’ ό ίδιος πέθανε φτωχός πρόσφυγας στην Άθήνα το 1932. Read more »

Ε Ρ Α Ν Ι Σ Μ Α

ΑΚΑΤΑΛΥΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ – ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ

Του συνεργάτου μας Κ.Θ.

Ή ανάγκη τού Θεού, είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη τού αέρα, είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη τού φαγητού. Κι’ αυτό, ξέρω πόσο παράξενο ακούγεται. Αλλά το μεγάλο λάθος είναι, ότι ακούγεται παράξενο, ενώ είναι αυτονόητο. Ό Θεός μάς λείπει!
«Βάλε (άσε) το νού σου στον άδη και μην απελπίζεσαι» (Γέρων Σιλουανός). Ή σωτηρία σου, ή αγιότητα και ή Χάρις, δεν είναι κατόρθωμα δικό σου. Είναι δώρο τού Θεού.
Ή πίστη είναι πολύ μεγάλο τηλεσκόπιο, βλέπει τά πάντα. Όλοι πιστεύουμε. Κανένας δεν είδε το μποζόνιο τού Higgs, τό οποίο δεν ανατρέπει και τίποτα το καημένο, υπάρχει, ό Θεός το έκανε.
Πίστις, και μετά ή απόδειξις.
Το μυστήριο τής Θείας Κοινωνίας, είναι κάτι πού υπερβαίνει την δυνατότητά μας να το κατανοήσουμε. Όπως είναι ή αγάπη τού Θεού, όπως είναι κάθε τί πού έχει να κάνη με τόν Θεό. Είναι θαύμα.
Ό πιο αμαρτωλός, ό πιο διεστραμμένος, κρύβει μέσα του σπόρο θεϊκής Χάρτιτος.
Ή αγιότητα και ή Χάρις τού Θεού δεν είναι κατόρθωμα.
Τί προτιμάς; Μορφωμένο πού μπορεί να σέ ζαλίση, ή άγιο πού μπορεί να σέ ξυπνήση;
Τί όμορφο όταν ή κοσμική γνώση, ζευγαρώνει με τη Σοφία του Θεού;!
Ή αλήθεια δεν εκφράζεται από αυτούς πού διατείνονται ότι είναι μισοί Μακεδόνες, αλλά από αυτούς πού αποδεικνύουν πώς είναι ολόκληροι Έλληνες.
Για να γίνη ψυχοσωματική ένωση, πρέπει να είναι συμπληρωματικοί οί άνθρωποι, όχι ίδιοι. Δέν ενώνονται δύο άνδρες μαζί, ούτε δύο γυναίκες. Συμπληρωματικοί ανατομικά , είναι ένας άνδρας και μία γυναίκα.
Ό αυθεντικός Χριστιανός ζητεί τη χαρά μέσα από την άσκηση, τη στέρηση, τή θυσία. Ζεί την ελπίδα μέσα από τόν πόνο, τήν ασθένεια, τη διακριτική επιβεβαίωση τής Χάριτος τού Θεού, τη συνεχή προσδοκία (αναμονή) τού σημείου, πού δεν το ζητεί, αλλά το περιμένει, και όταν έρχεται δεν τον ξαφνιάζει. Ζεί την ταπείνωση μέσα από τίς ευλογίες τού Θεού και τίς χαρές. Αυτά όλα στηρίζονται στην πίστη.
Πού είσαι Σεβαστιανέ (Κονίτσης); Πού είσαι Παπαφλέσσα; Πού είσαι Άγιε Μάρκε Ευγενικέ; Τώρα, πού σάς έχουμε τόσο ανάγκη; ; ; Read more »

Δ Ι Δ Α Χ Ε Σ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΜΕΡΟΣ Α΄

(Είσαγωγικόν)

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μέ τό πνευματικό μου σκάφανδρο, πρίν λίγο έκανα καταβύθιση ν’ απολαύσω τήν απεραντωσύνη καί τίς απροσμέτρητες ομορφιές τού ωκεανού τής Σοφίας καί τής Άγάπης τού Θεού. Τί μεγαλείο! Τί εναλασσόμενες εκπλήξεις! «Θαυμαστός, όντως, έν τοίς έργοις Αυτού»! «Πάντα έν σοφία εποίησεν»!

Τί κοράλλια! Τί μαργαριτάρια! Τί θεϊκή αύρα καί άρωμα σκορπά ό κυματισμός τών σελίδων τής, (ανά τούς αιώνας ταξιδευούσης, θαλασσοπόρου, παλεούσης ποτέ έν αυτοίς τοίς κύμασι, καί άλλοτε γαληνιαίως ποιούσης τήν εαυτής πορείαν, ακαταποντίστου Βίβλου! Έπί μακράν σειράν χιλιετιών δροσίζει αύτη καί ευφραίνει ψυχές καί καρδιές, πού θέλγονται, τρέφονται, ζωογονούνται καί αυξάνουν -σωματικά καί πνευματικά-, ροφώντας ικμάδα, νάματα καί άφθονη τή Χάρη Τού Θεού, πρός στηριγμόν, φιλαδελφείαν καί διαρκή εκδαπάνηση καί θυσία τών πάντων γιά «τίς εικόνες τού Θεού», τόν κάθε πλησίον αδιακρίτως, όπως Έκείνος εδίδαξε, καί ανάγλυφη αναδύεται έκ τού πυθμένος της (Βίβλου) ή αλήθεια αυτή καί προβάλει μπροστά στά μάτια μας, γιά νά μάς θυμίζει ότι, Θεός γιά μάς είναι ό συνάνθρωπος, ή χήρα, τό ορφανό. Καί όταν πρός αυτούς εκφράζεται πολυτρόπως ή αγάπη μας, ή από Τού Θεού δανεισθείσα (αύτη), είς τόν Θεόν μεταβαίνει-επιστρέφει (πάλιν) καί καταλήγει. Διά τού «πλησίον» πλησιάζομεν-εγγίζομεν Έκείνος, «Τόν αψαυστόν τε καί ακατάληπτον, Τόν ανεξιχνίαστον Τόν ανεξερεύνητον καί ακατάλυτον, παρ’ ώ (δοτική) πάσα σοφία, εξουσία τε καί δύναμις», ΄Οστις (καί πάλιν) μάς αντιπαρέχει πλουσιώτερες τίς ευεργεσίες Του, γιά νά μεθύσουμε πνευματικά μέ τό κρασί τής άπειρης αγάπης καί τών ευεργεσιών Του, ώστε, αενάως καί ακαταπαύστως ούτως εκδαπανώμενοι, νά φθάσωμεν είς «τό μέτρον ηλικίας τού πληρώματος Αυτού»(Έφες.4,13), θεούμενοι καθ’ ημέραν καί περισσότερον, έως ού εισέλθωμεν καί ήμείς, «έκεί πού Αυτός πρό ημών εισήλθε Πρόδρομος»(Έβρ.6,20) καί μάς αναμένει. Μάς αναμένει δέ, ώς νοήσαντας, ότι, πάντα τά έν τώ κόσμω είναι καί αποδεικνύονται καί αποβαίνουν «μάταια», όταν αυτά δέν δύνανται νά μάς συνοδεύσουν έν τή μεταβάσει ημών πρός τούς ουρανούς, είς τάς εκείσε μονάς πού μάς αναμένουν νά ζώμεν ατελευτήτως(Ίωάν.14,2). «΄Εχοντες τροφάς καί σκεπάσματα, αρκεσθήκαμε» σ’ αυτά(Α΄Τιμ.6,8), (κατά τήν γνώμην τού Παύλου, ήν ησπάσθησαν καί εφήρμοσαν έν τή ζωή των, οί πρό ημών αδελφοί τής είς Χριστόν πίστεως, οί Άγιοι τής Έκκλησίας μας. Δέν πλεονεκτήσαμεν. Ύπηρετήσαμεν τόν πλησίον, καί, «όλίγον κοπιάσαντες, μεγάλας δέ ευεργεσίας παρά Θεού λαβόντες»(Ίωάν.4,38), Read more »

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ, ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (ΤΗΣ ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΑΣ)

ή ΤΗΣ ΟΣΦΥΟΚΑΜΨΙΑΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΑΣ;

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

«Ημίν τοίς αμαρτωλοίς, τοίς αναξίοις δούλοις, ών εξέλιπον έν ματαιότητι αί ημέραι ημών, τοίς βεβυθισμένοις έν αμαρτίαις καί αγνοία καί ακηδία, τοίς παραδεχομένοις τήν ελάτωσιν τής ισχύος ένεκεν τού γήρως, τοίς ομολογούσι τήν πρός ασωτείαν απομάκρυνσιν καί ποθούσι τήν πρός τόν Πατέρα επιστροφήν, τοίς εγνωκόσι τό πλήθος τών πλημμελημάτων ημών, τοίς αιτούσιν ασφαλισθήναι τήν ζωήν τοίς αγίοις καί ιεροίς νόμοις Του αλλά πόρω απέχουσιν αυτών, τοίς βουλομένοις περιχαρακωθήναι τή αληθεία Του, τή Έκείνου πίστει μαθητεύσαι καί τή Άγία Τριάδι θεολογείν, πηγήν τε τής σωτηρίας καί τής χάριτος Αυτήν έχουσι, τοίς αγνοούσι (τώ πράγματι) τό πώς δεί, καί υπέρ ών (δεί) προσεύχεσθαι, τοίς βεβυθισμένοις (καί πάλιν) τώ αμετρήτω πελάγει τού πλήθους τών ανομιών, έν απογνώσει ψυχής ισταμένοις, οδόν έν ή δεί πορεύεσθαι μή ειδότες, τοίς επιποθούσι πνεύμα συνέσεως καί σοφίας παρασχεθήναι καί δωρηθήναι αυτοίς, Πνεύμα ευθές εγκαινισθήναι τοίς εγκάτοις, καί Πνεύματι ηγεμονικώ τό τής διανοίας ολισθηρόν στηριχθήναι, μή, παρά Σού καταλιπομένοις, τοίς φθειρομένοις τού κόσμου εναπατάσθαι τερπνοίς, τοίς Σοί μόνον αμαρτάνουσι, αλλά καί Σοί μόνον λατρεύουσι!!!!!

Μετά ταύτα καί άπειρα-αναρίθμητα άλλα. Ούκ οίδαμεν, Βαρθολομαίε, (ειπέ μετά παρρησίας), «Ούκ οίδαμεν προσκυνείν Θεώ αλλοτρίω, ουδέ διαπετάζειν πρός έτερον Θεόν τάς εαυτών (τάς ιδικάς μας) χείρας»(;), όπως πρός … Μωάμεθ! Βούδα! Βράχμαν! Ζωροάστρη! Βελίαλ! Βόδια! Φίδια! Μέγα Άρχιτέκτονα τού Σύμπαντος!, όλο τό κακό συναπάντημα καί δέ συμμαζεύεται;!! ή «οίδαμεν» καί (μάλιστα, κατά σήν γνώμην, παραγγελίαν, παρότρυνσιν καί υπόδειξιν) «δεί διαπετάζειν αυτοίς καί τούτοις»;!!! Νά συνεχίσωμε νά υψώνωμεν -άν όχι όσίας- αναξίους (έστω) χείρας, είς τό «λυτρούσθαι (καί είς τό εξής) ημάς από πάσης ταραχής καί δειλίας, τής έκ τού Διαβόλου ημίν προσγινομένης», ή νά παύσωμεν, ιστάμενοι ατενώς πλέον ενώπιον τού διαβόλου; «Ή αενάως βρύουσα ζωτική καί φωτιστική πηγή, ή συναϊδιος τού Πατρός δημιουργική δύναμις, Ό… Ό… Ό υπερκάλλως πληρώσας πάσαν τήν οικουμένην, Χριστός ό Θεός ημών, Read more »

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΟΝΕΙΔΙΣΤΟΥ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑΣ
ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

Tου συνεργάτου μας Κ.Θ.

—- . —-
Δώη σοι Κύριος νούν μεταμελούμενον, μετανοίας τε πόθου καί επιστροφής!

Πατριάρχα μου.
Έθελοτυφλών καί, ολίγου δείν, πείθων σχεδόν πάντας, επιμένεις καί ισχυρίζεσαι ότι κινείσαι ανοθεύτως, ασυγκεράστως καί άνευ τής παραμικράς ωσμώσεως, μόνον επί τή βάσει εκκλησιαστικών κριτηρίων καί, ακραιφνώς, εντός τής Όρθοδόξου Παραδόσεως, είς τά καθ’ ημέραν αναφυόμενα καί προκύπτοντα εκκλησιαστικά θέματα-ζητήματα;
Ίσχυρίζεσαι ότι τό Ουκρανικόν αντιμετώπισες ώς καθαρώς εκκλησιαστικόν γεγονός, καί δέν συνεπορεύθης συνδιαχειριζόμενος τούτο ώς «αξεσουάρ» τής πολιτικής;
Πώς τό προϊόν τής αγαπητικής καί ποιμαντικής μερίμνης τής Μητρός εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως πρός τόν χειμαζόμενον ευσεβή Ουκρανικόν λαόν, λόγω ποικίλων διασπάσεων, ήτοι -ή Αυτοκεφαλία τής Έκκλησίας τής Ουκρανίας- έγινε αιτία αποτελεσμάτων διασπάσεως, μίσους καί τόσων άλλων κακών; Πού στέκει καί χωράει τό … «αγαπητική»;!
Ή ανιστόρητη καί ύποκειμενική-Παπική ποιμαντική, ποιό ιστορικό καί ηθικό έρισμα, έκ τού ευαγγελίου αρυόμενα, στηρίζουν τοιαύτην ενέργειαν; ΄Ασοφος -χωρίς ίχνος φόβου Κυρίου-, ασεβής, ανιστόριτος συλλαμβάνεσαι-απαντάσαι καί αποδεικνύεσαι.
Ώς τά πρός τήν συνοδείαν τού Έπιφανίου. Read more »

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΜΟΥ (ΤΟΥ) ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΣΥΡΜΟΥ

(…Σπιλώσεως υπολήψεων, ανεπιθυμήτων Αυτώ! …)
—- . —-

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Τό τρένο κύλαγε βαρύ πάνω στίς δύο ράγες
κι’ εγώ ξωπίσω γαύγιζα. Τί εκατώρθωνα ά-ραγες;
Αυτό, σάν τείχος αρραγές, απόρθητο καί συμπαγές,
τό δρόμο του τραβούσε,
κι’ εμέ, σά σκύλο αδύναμο, μέσ’ από τά βαγόνια του
κανείς δέ μέ ψηφούσε.

΄Ανοιξα … στή «ΡΟΜΦΑΙΑ» διά νά μάθω νέα.
Έκεί πληροφορήθηκα καί τότε αντιλήφθηκα, πώς τό ώς άνω τρένο
στό Μπαλουκλή κατέβασε τόν Πρώτο Πατριάρχη,
σ’ όλο τόν κόσμο πού άρχει,
τό Μήτσο Άρχοντώνη, τόν κόσμο πού ενώνει,
καί τ’ όνομά του γιόρταζε, όχι μέ παντελόνι,
αλλά μέ ράσα πλουμιστά, μέ άμφια αστραφτερά, κορώνα, πατερίτσα,
γιατ’ έχει πράϊτα λογικά στή στρούγκα πιά ν’ «αρμέγη»,
κι’ όχι μέ γκλίτσα ταπεινή στήν Ίμβρο πού γεννήθηκε,
αρνιά νά βγάζη στή βοσκή καί άγνωστος νά μένη.

Σά νεκροκάσα έμοιαζε ό θρόνος σου εφέτος!
Σέ πνίξανε στά λούλουδα όλα αυτά τά «μούσμουλα»
πού ήρθαν πανταχόθεν,
στόν τάφο νά σέ βάλουνε, ευθύς κι’ ανυπερθέτως!
Καί, άν στίς προσφωνήσεις τους & τίς φιλοφρονήσεις τους,
ξεκίναγαν μέ … «΄Οθεν»,
άλλα εκλείνανε στό νού, πούρχονταν .. αλλαχόθεν,
΄Οθεν, κι’ ό Χάρος στή γωνιά, πού βγήκε πάλι παγανιά
κάποιονε νά θερίση, εκεί στήν έχει στήσει. Read more »

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ
ΕΙΣ ΔΥΣΑΝΑΣΧΕΤΟΥΣΑΣ «ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥΣ»

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Κατ’ αυτάς, κάποιος Συνταγματολόγος Βουλευτής, πιστός στόν πανεπιστημιακόν του όρκον, αναγκαζόμενος -έκ λόγων πού δέν είμαι υποχρεωμένος νά γνωρίζω- ν’ αυτοαπομακρυνθή από τούδε καί στό εξής τής αιθούσης τής Έλληνικής Βουλής, εδήλωσεν ότι, άν καί απομακρύνεται, θά εξακολουθήση νά είναι «μάχημον καί ενεργόν μέλος τής Έλληνικής Κοινωνίας».
Ίερεύς, χειροτονηθείς Κανονικώς, «Λαβών τήν Παρακαταθήκην .. (ταύτην)- εκείνην», καί ορκισθείς «νά διαφυλάξω αυτήν μέχρι συντελείας τού αιώνος» (Άκολουθία Χειροτονίας είς Πρεσβύτερον). Ίερεύς -λέγω- 59 έτη φέρων επί τού τραχήλου μου (επιτραχήλιον) τήν ευθύνην έναντι τού όρκου μου ν’ αποδώσω λόγον πρός τόν Θεόν (Ματθ.12,36 : Ρωμ.14,12 : Έβρ.13,17) διά τάς εμπεπιστευθείσας μοι ψυχάς, τής τε «στρατευομένης καί θριαμβευούσης» Έκκλησίας. Έχω τό δικαίωμα νά κολοβώσω (Ματθ.24,22 : Μάρκ.13,20) αφ’ εαυτού τόν «μέχρι συντελείας τού αιώνος» (Ματθ.28,20) χρόνον, καί επιόρκως νά λιποτακτήσω, παύων νά είμαι -τουλάχιστον ώς ό άνω Συνταγματολόγος- «μάχημος στρατιώτης τής είς Χριστόν Πίστεως» μου (Β΄Τιμ.2,3), «δίδων λόγον παντί τώ αιτούντι» (Α΄ Πέτρ.3,15), καί οδηγών ψυχάς αθανάτους είς σωτηρίαν, μέσω τού «Ίερού Συντάγματος τού Ευαγγελίου -Παλαιάς καί Καινής Διαθήκης», τών «Ίερών Κανόνων -Πηδαλίου», καί τών Θεοφόρων Άγίων Πατέρων τής Μητρός, Μιάς Άγίας Καθολικής καί Άποστολικής, Έκκλησίας, τής -διά τήν κορυφήν(!), τόν Πατριάρχην(!) κ. Δημήτριον Άρχοντώνη- μιάς … « έξ όλων τών 348» έκκλησιών;!
Παρήλθεν από καιρού -καί ύπό πλείστων, όσων ετόλμησαν νά ορθώσουν φωνήν διαμαρτυρίας- τό «Μεταξύ σού καί αυτού μόνου» (Ματθ.18,15). Έξηντλήθη τό «μεθ’ ενός ή δύο μαρτύρων» (Ματθ.18,16). Παίζοντος τόν ρόλον τού «Παντοκράτορος ΆρχηΠάπα πάσης τής οίκουμένης», δέν αφήκε περιθώριον, χώρον προσπελάσεως καί εγγίσεως τού προσώπου του, ώς υψίστου υπευθύνου-ποιμένος, είς τό «ακούειν τήν εναγώνιον φωνήν τού ποιμνίου» (Ίωάν.10,3-27) πρός (καί δι’) ανατροπήν καί απόρριψιν τών αποβλήτων αιρετικών, αντικανονικών, αντιπατερικών καί αντορθοδόξων κακοδοξιών, ενεργειών καί πρωτοβουλιών του!!!;
Δυσθύμησάν τινες έξ αιτίας «ωμής» (Ίωάν.6,60) -ώς έκριναν αυτήν μονόπαντα- τοποθετήσεώς μου, γύρω από θέματα «οικολογικής ευαισθησίας» τού Πατριάρχου. Έπιπροσθέτων, απαντώ είς τήν «περθενικήν»(!), εξωπραγματικήν καί εθελοτυφλούσαν, μή αντικειμενικήν καί μή στοιχούσαν ταίς Γραφαίς, καί μή εχομένην ορθοδόξως, ευθιξίαν των, μήποτε, «γνώντες τήν αλήθειαν» (Ίωάν.8,32), ελευθερωθώσιν.
Δηλώνω χωριατόπαιδο. Read more »

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ἀθήνα 7.6.1964

«…Ἔχε πίστι στὸ Θεό. Ἐξομολογεῖσαι; κοινωνεῖς τὰ ἄχραντα μυστήρια; διαβάζεις τὴν ἁγία Γραφή; κρατᾷς στὰ χέρια σου τὸν τίμιο σταυρό; ἔχεις ἀγάπη στὴν καρδιά σου; Τότε μὴ φο­­βᾶσαι. Ἀλλοίμονο, ἂν πιστέψουμε ὅτι ὁ δι­άβο­λος εἶνε πιὸ ἰσχυρός. Τρέμει. Τὸν καίει ὁ Χριστός, τὸν καίει ὁ σταυρός, τὸν καίει τὸ Εὐ­αγγέ­λιο, τὸν καίει ἡ θεία κοινωνία. Ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στὸς τί εἶπε· «Θὰ σᾶς δώσω τὴ δύναμι, νὰ πα­τᾶ­τε πάνω σὲ φίδια καὶ σκορπιούς…, καὶ νὰ μὴν παθαίνετε τίποτα» (Λουκ. 10,19). Ἔχε λοιπὸν κοντά σου τὸ Χριστὸ καὶ μὴ φοβᾶσαι κανένα. Αὐτὸν νὰ πιστεύῃς, αὐτὸν νὰ λατρεύῃς, αὐ­τὸν ν᾿ ἀ­γαπᾷς εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν».

Καποιοι ψαχνουν για ξεματιασματα στο διαδίκτυο! Ας προσέξουν, γιατί κοντά σε χριστανικές προσευχες εχουν και  λίγο  σολωμονική.

ΒΑΣΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ

Του συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μερικοί Χριστιανοί νομίζουν ότι υπάρχει μαγεία καί βασκανία, ότι δηλαδή τά «μάγεια» έχουν δύναμη καί οί άνθρωποι βασκαίνουν καί βασκαίνονται. Καί τήν ειδωλολατρική αυτή πλάνη τούς τήν ενισχύουν καί μερικοί ολιγογράμματοι κληρικοί καί μοναχοί κι’ όλοι αυτοί στηρίζονται στό ότι «ή εκκλησία έχει ευχή κατά τής βασκανίας».
Άν υπήρχαν μάγια καί βασκανία, άν υπήρχε δηλαδή ή δυνατότης οί άνθρωποι νά έχουν τό βλέμμα τους πιστόλι καί τό δάχτυλό τους καραμπίνα καί νά πυροβολούν μέ πιστολιές αόρατες κι αθόρυβες, κι από τήν αστυνομία ασύλληπτες, ό καθένας εκείνον πού δέν χωνεύει, ή νά μισθώνουν ειδικούς γι’ αυτή τή δουλειά πιστολάδες – μάγους καί πιστολάδες – βασκάνους, πρό πολλού ή ανθρωπότης θά είχε εξοντωθή ολόκληρη. Μάλλον πρίν από τόν κατακλυσμό. Ευτυχώς αυτά είναι μόνο ψέμματα καί άστοχες φοβίες μικρονοϊκών, καί ή ανθρωπότης εξακολουθεί νά ζή. Ή μαγεία καί ή βασκανία είναι πράγματα ανύπαρκτα καί δοξασίες τής πιό ξεπεσμένης ειδωλολατρίας, ή οποία από τήν επιστήμη λέγεται ανιμισμός καί ή οποία ευδοκιμεί σέ ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης ή στερημένους από κάθε παιδεία, σέ διανοητικά κατακάθια δηλαδή ή καί σέ νέγρους τής Κεντρικής Άφρικής ή σέ ημιαγρίους τής Ίνδονησίας, τής Ώκεανίας, καί τής Νοτίου Άμερικής. Ό διάβολος βεβαίως έχει μεγάλη δύναμη, άλλ’ έναντι τού Θεού είναι τελείως ανίσχυρο άχυρο. Αυτό σημαίνει ότι, άν ό άνθρωπος θέλη νά είναι τού Θεού, γιά τό διάβολο είναι απροσπέλαστος απλησίαστος κι απαραβίαστος, θά έλεγα παντοκράτωρ, επειδή είναι κάτω από τήν παντοκρατορία τού Θεού. ΄Αλλά καί γιά τούς ανθρώπους, πού προτιμούν τό διάβολο, επίσης δέν υπάρχει μαγεία καί βασκανία. Άλλιώς τούς λυμαίνεται ό διάβολος, αλλιώς τούς χρησιμοποιεί, αλλιώς τούς φθείρει, καί τό κακό πού θέλει νά τούς κάνη δέν είναι ακριβώς ή φυσική τους φθορά, αλλά τό νά κερδήση τήν προτίμησή τους. Read more »

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Του συνεργάτου μας Κ.Θ.

«Μνημονευτέον μάλλον τού Θεού καί Προσευχητέον Αυτώ,  ή αναπνευστέον»
(Γρηγόριος ό Θεολόγος)

Εισαγωγικά τινα: Άν δέν αγαπούμε τόν Θεό καί τόν άνθρωπο, καλύτερα νά μήν τολμούμε νά προσευχώμεθα. «Ή βασιλεία τού Θεού ούκ έρχεται μετά παρατηρήσεως»(Λουκ.17,20) – εδώ, εκεί, παραπέρα, μέ κάμερες βιντεοληψίας, θορυβωδώς, μέ εντυπωσιασμούς, φρού φρού, γυρλάντες, περικοκλάδες, μπλά μπλά, μπάντες, τυμπανοκρουσίες, επαίνους, εξάρσεις, επιδείξεις, αυτοπροβολές, αλληλοφιλοφρονήσεις, δευτερολογίες, ανταλλαγές δώρων, σιμωνιακές αναρριχήσεις, ανθρώπινες αξιολογήσεις, ανάξιες προωθήσεις, κουφότητες, ριχότητες, υψαυχενότητες καί αλαζονικές επάρσεις – , αλλά «εντός ημών εστι» (Λουκ. 17, 20-21), καί, «έν τοίς ταμιείοις» (Ματθ. 6,6), «έν τώ κρυπτώ», «έν τή λεπτή αύρα αυξάνει»(Γ΄ Βασ. 19,12 :Ιώβ.4,16: Ψαλ.106,29: Ίεζ. 8,2), καί «έν τή ταπεινώσει καί πτωχεία τού πνεύματος»(Ματθ. 5,3) διατηρείται. Καί κάποια λεπτομέρεια, πού μάς διαφεύγει τελείως. ΄Η βασιλεία τού Θεού, εγγίζουσα «ούκ ερίσει ουδέ κραυγάσει» μέν (Ματθ. 12,19), αλλά …κατ’ αντιδιαστολήν «είκή»(=αναιτίως) δέν θά οργισθής κατά τού πλησίον(Παροιμ.28,25: Ματθ.5,22: Ρωμ.13,4: Γαλ.3,4: Κολ.2,18). ΄Αν υπάρξη αποχρών λόγος, τότε καί «ουαί» (Ματθ. 23,14-29 : Λουκ. 11,42-52), καί «μίσος» (Μαλαχ. 2,13) τέλειον (Ψαλμός 138,22) μάλιστα, καί μάχαιρα(Ματθ.10,34: Δευτ.20,13:, καί πύρ (Λουκ. 12,49)… καί «διχάσαι»(Ματθ.10,34)!! ΄Οχι μόνον έν τή Παλαιά Διαθήκη, αλλά καί έν τή Καινή ώς διά χωρίων τής Βίβλου έν τοίς προσημειουμένοις στηρίζω-διαβεβαιώ τόν λόγον. Αυθαιρέτως ό Προφήτης Ήλίας κατέκαυσε διά πυρός έξ ουρανού τούς δύο Πεντηκοντάρχους (51+51=102)(Δ΄Βας.1,9-12), καί κατέσφαξεν «διά μαχαίρας εντολή Θεού»(Γ΄Βας.18,40) τούς 400 «Ιερείς(προφήτας) τών ΄Αλσών»(Γ΄Βασιλ.18,19) καί άλλους 450 «Ιερείς τού Βάαλ»(αυτόθι) στό ΄Ορος Κάρμηλος, ήτοι σύνολον φονευθέντων 952(;!!) καί ανήκει είς τάς τάξεις τών κορυφαίων Άγίων τής ΄Εκκλησίας μας;! ΄Αν δέν τό έκανε, τί επίχειρα θά είχε ό ίδιος; Τί λέγει ό λόγος τού Θεού στόν 105ον Ψαλμό, στίχοι 34 έως 43: «επειδή εφείσθης(τούς λυπήθηκες) καί πάντρεψες τά αγόρια καί τίς θυγατέρες τού Ίσραήλ μέ τά αντίστοιχα (τέκνα) τών ειδωλολατρών… τά επίχειρα σέ σένα Ήλία, καί σέ καθένα!». Σήμερον; Ναί, καί σήμερον!

Δέν είναι παραμύθια αυτά στό Λόγο τού Θεού! «Ώρισε τάς οροθεσίας (σύνορα) τών εθνών, κατοικείν επί πάν τό πρόσωπον τής γής» (Πράξ.17,26). «Μή μέταιρε όρια(σύνορα) αιώνια προγόνων σου» (Παροιμ.22,28). «Πολεμήσης έως θανάτου … καί Κύριος συμπολεμήση σοι» (Σοφ.Σειρ.4,28). «Ωσεί πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι=συμπολεμώντας θά ρίχνει χαλάζι σάν μεγάλες πέτρες κατά τού εχθρού»(Σοφ. Σολ.5,22: Ίεζεκ.13,11-13). Μάς «παραμυθιάζουν» οί αγωνισταί τού 1940 στήν Πίνδο; Τά «ευχαριστήρια στήν Υπέρμαχο Στρατηγό» (Άκολ. Άκαθίστου ΄Υμνου) νά παύσουν έν τή Έκκλησία τών Όρθοδόξων; Κι’ αυτό ίσως τό δούμε μέ τίς «Παπο-Λυκοφιλίες». «Οί άρχοντες ούχ είκή (ματαίως-χωρίς λόγο-αναιτίως) φέρουσι τήν μάχαιραν»(Ρωμ.13,4). Ό Κύριος, ανακόλουθος ευρίσκεται, μή στρέψας καί τήν άλλην σιαγόνα, στόν αχάριστο, θεραπευθέντα υπ’ Αυτού, δούλο; (Ίωάν. 18,23). Μήπως μελετάμε τόν Λόγο τού Θεού ανάποδα καί έξω απ’ τά εξώφυλλα, καί πρέπει νά συμφωνήσουμε μέ τούς ψευδομάρτυρες τού Ίεχωβά, νά μή παίρνουμε όπλο καί νά μή στρατευώμεθα, άλλά «διά τής πλαγίας καί παρακαμπτηρίου οδού» νά γραφώμαστε στά Μοναχολόγια τών Ίερών Μονών, καί έν πολλή όσιότητι(!) «ανοσιουργούντες» συστρατευόμενοι μετά τών Μοναχικών Τάξεων ώς δήθεν «Ζηλωταί τού Χριστού», άς στέργωμεν νά σκοτώνωνται διά τήν «αφρατοσύνη» καί «Κοινοβιακή αβροδιαιτητότητά» μας (Ευχή επτά παίδων καί είς μή υπνούντα) … τά κορόϊδα!!! Γιατί νά κάνουν πολέμους; «Σφάξεμε, ΄Αγάμ, ν΄ αγιάσω»! Ή «Πνευματική κεφαλή», Read more »