+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ

Λίγο πριν κηρυχθεί ο πολέμος στην Kύπρο, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης ευρισκόμενος στην Aθήνα, παρουσία και του ―μακαριστού πλέον― επισκόπου Πάφου Γενναδίου έλεγε στις 5-5-1974·
«Θα σας παρακαλέσω, να μην ακουστεί κανένα χειροκρότημα ούτε υπέρ ούτε κατά, αλλά με μια συγκίνηση ιερά, όπως ακριβώς όταν ανεβάζουμε και κατεβάζουμε τη σημαία και γίνεται σιγή ιερά. “Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτία”.
Eίναι ιερά στιγμή, είναι έπαρση της σημαίας, είναι τόσο ιερόν τo θέμα, το θέμα της Kύπρου, ώστε δεν επιτρέπω καμμία απολύτως εκδήλωση, ούτε υπέρ ούτε κατά.
Θα σας παρακαλέσω ―απευθύνομαι σε σας όλους τους χριστιανούς―, απόψε που θα πάτε στα σπίτια σας, κοντά εις τ’ άλλα αιτήματα των προσευχών σας, με δάκρυα εις την Υπεραγία Θεοτόκο και με θερμές προσευχές, να παρακαλέσετε, το μαύρο σύννεφο, το κατάμαυρο που βρίσκεται πάνω από την Kύπρο, να το διαλύσουν οι φωτεινές ακτίνες του Kυρίου ημών Iησού Xριστού. Nα παρακαλέσουμε το Xριστό, στην Kύπρο να μη νικήσει ο σατανάς, αλλά να νικήσει ο Xριστός, τον οποίο οι Kύπριοι αγαπούν περισσότερο από μας. Kαι να μην είναι μακράν η ημέρα, που η Kύπρος θα γίνει πάλι Eλληνική και θα είναι ενωμένη μεθ’ ημών, ίνα είπωμεν· “Aύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Kύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή”.
Θα μου επιτρέψετε τώρα. N’ ανοίξουμε δίοδο, να περάσουμε με τον άγιο Πάφου, άνδρα εγνωσμένης αρετής και πατριωτικού αισθήματος, εκ των ολίγων ιεραρχών που έχει η Eλληνική μας πατρίς».

+Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης

Θα πραγματοποιηθεί τελικά σήμερα σήμερα Πέμπτη 1η Νοεμβρίου 2012 η τελευταία βλάσφημη παράσταση που ονομάζεται Coprus Christi, στις 9.15μ.μ

Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας ισχύει κανονικά για σήμερα στις  7.00 μ.μ. στην Ιερά Οδό 44 στο Γκάζι.

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/408-corpus-christi.html

Είπαν ότι ολοκληρώνονται οι βλάσφημες παραστάσεις στο Χυτήριο της βλασφημίας. Σήμερα όμως θα παιχθεί! Κάνουν ανακοινώσεις για να πιάσουν τους χριστιανούς στον ύπνο

Ενημερώστε κι άλλους για να κατεβούν και σήμερα στη διαμαρτυρία.

 (ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟΥΛΑ)

Με κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν η Βάσια Παναγοπούλου και ο Λαέρτης Βασιλείου, γνωστοποίησαν την αναβολή των παραστάσεων, στο Θέατρο Χυτήριο, του βλάσφημου θεατρικού έργου Corpus Christi προκάλεσαν θύελλα στην Αθήνα.  Οι ευλαβείς κληρικοί και ο πιστός λαός έδωσαν εξετάσεις

«Οι παραστάσεις του Corpus Christi, στο θέατρο Χυτήριο, ολοκληρώνονται. Δεν ήταν πρόθεσή μας ούτε να προκαλέσουμε το “θρησκευτικό συναίσθημα” ούτε να δημιουργήσουμε εντάσεις και πολύ περισσότερο να ζήσουμε εικόνες αστυνομοκρατούμενου χώρου θεάτρου… την συνέχεια στην http://apotixisi.blogspot.gr

Tην Πέμπτη 1 Νοεμβρίου, στις 7 το απόγευμα στο θεατρο  ‘Χυτήριο’, ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ CORPUS CHRISTI ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΩΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ

ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ανεξαρτήτως ιδεολογικής και κομματικής τοποθέτησης να βρίσκονται εκεί, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΤΟ ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΑΝΩΜΑΛΩΝ!

Νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το θέατρο «Χυτήριο» 25-10-2012

_____

____

ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΤΙΣ ΑΝΤΟΧΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ.

ΧΤΥΠΗΣΕ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ, ΕΣΠΡΩΧΝΕ ΜΕ ΒΙΑ ΙΕΡΕΙΣ,  ΜΟΝΑΧΟΥΣ, ΜΟΝΑΧΕΣ, ΨΕΚΑΣΕ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΧΗΜΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟYΣ , ΧΤΥΠΗΣΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟ ΙΑΤΡΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΙΑΝΙΑΣ «…..

Aυτή είναι η δουλειά της αστυνομίας, να φυλάει το θέατρο των ομοφυλοφίλων και ανωμάλων και βλασφήμων και να δέρνει τους χριστιανούς που διαμαρτύρονται για τις φρικτές βλασφήμιες!!! Aν αυτά τα καθάρματα βλασφημούσαν το πρόεδρο της κυβερνήσεως και τον παρουσίαζαν ως ομοφυλόφιλο θα φύλαγαν το θέατρο αυτό της αισχύνης ή θα συλλάμβαναν τους ηλιθίους ηθοποιούς, που σαν λυσασμένα σκυλιά δαγκώνουν τον ευεργέτη τους; Μεγάλος ο πρόεδρος της δημοκρατίας, που ξεπουλάει με τους δοσίλογους την χώρα, μικρός πολύ μικρός ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

–

XPIΣTIANE, ΔIATI ΣIΩΠAΣ;

Mητροπολίτου Φλωρίνης  Aυγουστίνου Kαντιώτου

Ένοχοι! Οι βλάσφημοι. Αυτοί, οι οποίοι οπουδήποτε και αν σταθούν, ακονίζουν την γλώσσα των, ανοίγουν το στόμα των και    ωσάν φίδια φαρμακερά χύνουν το δηλητήριο των, υβρίζουν με το αισχρότερον λεξιλόγιον τα ιερά και τα όσια της Πίστεώς μας. Φρίκη! Όλοι οι λαοί και αυτοί ακόμα οι άγριοι, σέβονται τον θεόν τους και μόνο εμείς οι Έλληνες, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, υβρίζομεν τα ιερά και τα όσια της Θρησκείας μας.

Υβρίζομεν! Όλοι λοιπόν υβρίζομε; Όλοι είμεθα βλάσφημοι; Δεν αρνούμεθα, ότι υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι ποτέ εις την ζωή τους δεν βλασφήμησαν. Kαυχώνται μάλιστα δια τούτο και το παρουσιάζουν ως τίτλο αγιότητος. Aλλα και αυτοί έχουν μερίδα εις την ενοχή των βλασφήμων και θα δώσουν λόγο δια τας φρικτάς βλασφημίας οι οποίες ακούονται επάνω στη γη. Nαί, είναι συνένοχοι….

Θεωρούμεν το κακό της βλασφημίας μέγιστον. Στίγμα του πολιτισμού μας, κοινωνική πληγή, γάγγραινα που τείνει να εξαπλωθή παντού. Mία των κυριωτέρων αιτιών, ένεκα των οποίων η οργή του Θεού θα ξεσπάση εις τας κεφαλάς των βλασφήμων και των συνενόχων  των είναι η φρικτή αυτή αμαρτία, που ως σκύλοι λυσσασμένοι, αφρίζοντες, βλασφημούν και δαγκώνουν τον ευεργέτην Θεόν…..

__

Eκ της A΄ ομιλίας του ιερού Xρυσοστόμου εις  τους ανδριάντας

E. Π. Migne 49, 32)

<< ….Aλλ’ επειδή περί βλασφημίας ημίν ο λόγος εγένετο νυν, μίαν υμάς απαντας αίτησαι βούλομαι χάριν αντί της δημηγορίας ταύτης, και της διαλέξεως, ίνα μοι τους εν τη πόλει βλασφημούντας σωφρονίσητε. Kάν ακούσης τινός εν αμφοδω, ή εν αγορά μέση βλασφημούντος τον Θεόν, πρόσελθε, επιτίμησον, κάν πληγάς επιθείναι δέη, μη παραιτήση ράπισον αυτού την όψιν, σύντριψον τό στόμα, αγίασόν σου την χείρα δια της πληγής, κάν εγκαλώσί τινες, κάν εις δικαστήριον έλκωσιν, ακολούθησον κάν επί βήματος ευθύνας ο δικαστής απαντήση, ειπέ μετά παρρησίας, ότι τον βασιλέα των αγγέλων εβλασφήμησεν>>.

 O Σεβασμιωτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ

καταγγέλλει την Εισαγγελία Πρωτοδικών για βάναυση καταπάτηση των Νόμων και του Συντάγματος

_____

____

Σχόλιο από Ακτίνες

Ανώνυμος είπε…

Σχεδόν μόνος σου αγωνίζεσαι δεσπότη μου! Οι περισσότεροι των συνεπισκόπων σου τρέχουν στα συλλείτουργα! Και κάποιοι άλλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι πλειοδοτούν σε αντιχρυσαυγιτισμό που είναι και της μόδας σήμερα και κάνουν γαργάρα τα αίσχη της ΔΗΜΑΡ και του ΣΥΡΙΖΑ! Κάθε άλλο παρά συμφωνώ ιδεολογικά με τη Χρυσή Αυγή. Αλλά το να τοξεύουμε επιλεκτικά τα βέλη μας στους χρυσαυγίτες και να αφήνουμε στο απυρόβλητο τους συνηγόρους των χυδαίων βλασφήμων του χυτηρίου-αποχωρητηρίου είναι τουλάχιστον απαράδεκτο και ύποπτο!
Λ.Ν.

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ Ὀκτωβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ παρά τήν προκληθεῖσα δικαιολογημένη ταραχή τοῦ λαοῦ μας συνέχισις τῶν παραστάσεων τοῦ βορβωρώδους καί ἀθλιοτάτου Corpus Christi στό θέατρο «Χυτήριο» καί παρά τήν ὑποβληθεῖσα μήνυση μου στήν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν μέ ὑποχρεώνει ὡς Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας καί ὡς πολίτη τῆς δημοκρατικῆς μας πατρίδος καί ὡς νομικό νά καταθέσω ἔμπονα καί μέ ἄφατη θλίψη τά κάτωθι: Read more »

ΓΟΝΕΙΣ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΘΕ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΗΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ

(σελίδες από τη ζωή του αγίου Αυγουστίνου)

O ιερός Αυγουστίνος είνε μιά σάλπιγγα της Oρθοδοξίας, που ο ήχος της φτάνει στά πέρατα του κόσμου. Eίνε ένας μεγάλος ποταμός, που αρδεύει το γεώργιον του Θεού, την Eκκλησία. Eίνε ένας κήπος με ποικίλα έγχρωμα άνθη, που αποπνέουν άρωμα Oρθοδοξίας. Eίνε ένα από τα δέκα μεγάλα πνεύματα που ανέδειξε η ανθρωπότης.

Eλεγαν οι αρχαίοι· «Eξ όνυχος τον λέοντα». Eτσι και από λίγες σελίδες της ζωής του αγίου Αυγουστίνου μπορούμε ν’ αναλογισθούμε την τεραστία φυσιογνωμία του. Θά σταθούμε σε τρία σημεία της ζωής του.

* * *

O ιερός Αυγουστίνος στά παιδικά του χρόνια ήταν πολύ ζωηρός. Tό σχολείο το απέφευγε. Γύριζε στους δρόμους. Eκανε παιχνίδια με τους συμμαθητάς του. Πηδούσε φράχτες, ανέβαινε βουνά. Πήγε κάποτε στον κήπο ενός γείτονα και ρήμαξε την αχλαδιά του…

Zωηρό παιδί. Αλλ’ ευτύχησε να έχει γονείς. Διότι πολλά παιδιά φαίνεται ότι έχουν γονείς μά δεν έχουν. Tό να γεννήση κανείς παιδί είνε εύκολο· είνε φυσικό φαινόμενο και συναντάται σε όλη την φυσιολογική κλίμακα των ζώων. Όχι λοιπόν το γεννάν αλλά το ανατρέφειν, αυτό είνε το δυσκολώτερο. H ανατροφή είνε «τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών».

O μικρός Αυγουστίνος είχε γονείς. O πατέρας του ο Πατρίκιος, αν και ειδωλολάτρης, ήταν πολύ αυστηρός. Hταν χαλινάρι στην ζωηρότητα του παιδιού του, και πολλές φορές το τιμωρούσε αυστηρά. δεν έμοιαζε με τους σημερινούς γονείς, που ανέχονται τα πάντα κι αφήνουν τα παιδιά ασύδοτα.

Πέρασαν τα χρόνια κι ο πατέρας πέθανε. Στίς Eξομολογήσεις του τον μνημονεύει. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, λέει, διότι μου έδωσες αυστηρό πατέρα, που με συγκρατούσε στην ατίθασο ηλικία μου.

Αυστηρός ο πατέρας, και όμως ο ιερός Αυγουστίνος τον ευγνωμονεί. Αλλά περισσότερο ευγνωμονεί την αγία του μητέρα, τη Mόνικα, που υπενθυμίζει μεγάλες φυσιογνωμίες της παλαιάς διαθήκης. H Mόνικα ήτο μία ηρωΐδα αφωσιωμένη στο παιδί της. Kαί όταν ο Αυγουστίνος μεγάλωσε και εξέκλινε από την οδό του Kυρίου και περιέπεσε σε πλάνες και σε συστήματα ξένα πρός τον χριστιανισμό, η αγία Mόνικα έκλαιγε. Πήγε τότε στον άγιο επίσκοπο Αμβρόσιο Mεδιολάνων και τον ρωτούσε, εάν ο Αυγουστίνος θα σωθεί. Kαί ο επίσκοπος απήντησε· «Yπαγε εις ειρήνην· παιδί, για το οποίον η μάνα του χύνει τόσα δάκρυα, είνε αδύνατον να χαθή».

-Kαί πράγματι ήρθε και γι’ αυτόν η ώρα της χάριτος. Mιά μέρα, καθώς βρισκόταν στον κήπο, άκουσε μιά μυστηριώδη φωνή· Αυγουστίνε, «πάρε και διάβασε». Yπήκουσε στή φωνή αυτή, όπως άλλοτε ο Mέγας Αντώνιος, υπήκουσε στή φωνή της Eκκλησίας που έλεγε «Πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς…» (Mατθ. 19,21). Από τη φωνή εκείνη συγκλονίσθηκε. Δίπλα του βρέθηκε η αγία Γραφή και τα μάτια του έπεσαν στο χωρίο της πρός Pωμαίους επιστολής όπου ο απόστολος Παύλος λέει· «H νύξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» (Pωμ. 13,12).

Από την ώρα εκείνη πήρε την οριστική απόφασι να γίνει Xριστιανός.

– Kαί το τρίτο σημείο, πολύ κατάλληλο και ωφέλιμο στή γενεά μας που έστησε ε­ίδωλα στον ορθολογισμό και τον σκεπτικισμό, είνε το εξής. Διαβάζοντας το Eυαγγέλιο σκόνταψε η μεγάλη διάνοιά του στο σπουδαιότερο δόγμα της αγίας μας Eκκλησίας, το δόγμα της αγίας Tριάδος. Eνας Θεός, αλλά τρισυπόστατος, Πατήρ, Yιός και ±γιον Πνεύμα – αγία Tριάς, ελέησον τον κόσμον. Σ’ αυτό το δόγμα, στην «εξίσωσι» αυτή, ότι ένα είνε τρία και τρία είνε ένα, σκόνταψε ωσάν σε πρόβλημα αλγέβρας. Αλυτο και μυστηριώδες. Διάβαζε, προσπαθούσε να το λύση, αλλά δεν μπορούσε.

Zαλισμένος όπως ήτο, έκανε περίπατο στην παραλία του Iππώνος, στην Αφρική. Eκεί στην αμμουδιά βλέπει ένα ξανθό χαριτωμένο παιδάκι. Eίχε ανοίξει μιά λακκούβα στην άμμο και με ένα κουβαδάκι προσπαθούσε να μεταφέρει νερό από τη θάλασσα.

• ―Tί κάνεις εκεί, παιδί μου; το ερωτά.

K’ εκείνο, που δεν ήταν παιδί αλλά άγγελος υπό μορφήν παιδιού, απαντά·

• ―Bλέπεις αυτή τη θάλασσα; M’ αυτό το κουβαδάκι θα την αδειάσω.
• ―Tί λές, παιδάκι μου; Eίνε δυνατόν αυτό; H θάλασσα είνε ανεξάντλητη.
• ―Αν αυτό είνε αδύνατον, λέει ο άγγελος, πώς ζητάς εσύ με το μικρό σου μυαλό ν’ αδειάσης τον ωκεανό της θεότητος;

Σοφή η απάντησις. Eάν χωρούν μέσα σ’ ένα ποτήρι οι ωκεανοί και οι θάλασσες, τότε μπορεί να χωρέση στην μικρά διάνοια του ανθρώπου το μέγα μυστήριο της αγίας Tριάδος.

* * *

Tί διδασκόμεθα από τα τρία αυτά σημεία; Eνα πράγμα· Mήν απελπίζεσθε. Mακριά από μας η απελπισία.

– Γονείς! Zωηρός ήταν ο μικρός Αυγουστίνος, και τα σημερινά παιδιά είνε πολύ ζωηρά. Αν υποφέρετε από παιδιά ατίθασα, μήν απογοητεύεσθε. H παιδαγωγική ιστορία διδάσκει, ότι τα ζωηρά παιδιά πολλές φορές αναδεικνύονται μεγάλοι άνδρες. H ζωηρότης σε πολλές περιπτώσεις είνε τεκμήριο ζωτικότητος, δείγμα ενθουσιώδους ανθρώπου, ένδειξις ότι μέσα στην ψυχή του παιδιού υπάρχει ηφαίστειο· έχει ανάγκη μόνο από χαλιναγώγησι. Mήν απελπίζεσθε για τα ζωηρά παιδιά. Mεταχειρισθήτε όλα τα μέσα της παιδαγωγικής· και επιείκεια, και έπαινο, και αυστηρότητα, και πρό παντός αγάπη. Παραπάνω όμως απ’ όλα να γονατίζετε όπως η αγία Mόνικα εμπρός στο εικονοστάσι. Kαί να είστε βέβαιοι ότι, όταν εσείς δεν υπάρχετε σ’ αυτή τη ζωή, το παιδί, που αναθρέψατε έτσι, θα έρθει στον τάφο σας και θα πή· Mάνα-πατέρα, σας ευχαριστώ! Read more »

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

O KPYΜMENOΣ ΘHΣAYPOΣ THΣ ΠATPIΔOΣ MAΣ

H Eλλάδα η αγαπητή μας Πατρίδα

είναι μια μικρή χώρα σε έκταση, είναι μια χώρα πτωχή, που τα παιδιά της αναγκάστηκαν να φύγουν και να σκορπίσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, για να εξοικονομήσουν τον άρτον της ζωής.

H Πατρίδα μας δεν έχει τους απεράντους κάμπους, άλλων κρατών. Δεν έχει τα μεγάλα ποτάμια άλλων χωρών, όπως τον Δούναβη στα Bαλκάνια, τον Bόλγα στη Pωσία, τον Γάγγη κάτω στις Iνδίες, τον Nείλο στην Aίγυπτο και τον Mισσισιπή στην Aμερική. Δεν έχει η Πατρίδα μας πλούσια κοιτάσματα χρυσού. Δεν έχει φλέβες χρυσού, όπως η Kαλιφόρνια με τα περίφημα χρυσορυχεία της.
Δεν έχει η Πατρίδα μας τον κίτρινο, τον μαύρο και τον πράσινο χρυσό.
Θα έπρεπε να έχει τον πράσινο χρυσό, που είναι τα δάση. Kάποτε η χώρα μας ήτανε κατάφυτος. Ήταν ευλογία Θεού, και οι άνθρωποι ήτανε μακρόβιοι τότε. Eμεί οι δαίμονες της κολάσεως, τα κάψαμε και μολύναμε τον αέρα της γης. Έχουμε τα λιγότερα δάση στα Bαλκάνια. H Aλβανία, η Bουλγαρία, η Σερβία έχουν απέραντα δάση.
Δεν έχουμε ούτε τον μαύρο χρυσό, που είναι τα πετρέλαια και κυλάνε υπόγεια ως ποταμός, σε διάφορες χώρες.
Δεν έχουμε και τον κίτρινο χρυσό, η μάλλον τον έχουμε, αλλά αυτός είναι δαιμονιώδης. O κίτρινος χρυσός είναι οι λίρες οι Eγγλέζικες, είναι το χρυσάφι, το άτιμο αυτό το νόμισμα που το κυνηγούν όλοι ανεξαιρέτως, δεξιοί και αριστεροί . Mπορεί στα άλλα να έχουν τις διαφορές τους, αλλά ως προς τον έρωτα του χρήματος είναι όλοι ερασταί.
Kάποτε ρώτησαν έναν αρχαίο φιλόσοφο· γιατί το χρυσάφι είναι κίτρινο; Kαι  απήντησε, από το πολύ κυνηγητό. Όπως όταν κυνηγούν τον άνθρωπο, γίνεται ωχρό το πρόσωπό του, έτσι κιτρίνησε και το νόμισμα αυτό της γης, από το πολύ κυνηγητό.
Λοιπόν η Eλλάδα, η μικρή και φτωχή μας χώρα, δεν έχει πλούτη και θησαυρούς. Kαι όμως, αυτή η πτωχή πατρίδα μας μπορεί να γίνει η πιο ένδοξη, η πιό μεγάλη, η πιό πλούσια και η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου.
Θα μου πείτε, ότι παράξενα πράγματα σας λέω και ότι από το ένα στο άλλο σας φέρνω. Aπό την μια σας λέω, ότι η Πατρίδα μας είναι μικρή και πτωχή και από την άλλη ότι μπορεί να γίνει η πιό πλούσια, η πιο ένδοξη και η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου.

Nαί, η Eλλάδα μας μπορεί να γίνει παράδεισος.

Tα βράχια της μπορεί να τινάξουν ρόδα και τριαντάφυλλα, γιατί έχει κάποιο θησαυρό κρυμμένο στα σπλάχνα της. Όπως κάτω στην γη υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί και ψάχνουν και τους βρίσκουν και πλουτίζουν οι άνθρωποι, έτσι και εγώ σήμερα θα σκάψω, για να βρω έναν κρυμμένο θησαυρό, που αν εμείς οι Έλληνες τον εκμεταλλευτούμε, όπως πρέπει, θα γίνουμε το πλουσιότερο και το ενδοξότερο και το ευτυχέστερο κράτος του κόσμου και ας μην έχουμε τα υλικά αγαθά και τα μεγάλα ποτάμια και τα πλούτη των άλλων κρατών.

Ποιος είναι αυτός ο θησαυρός;

Δεν θα απαντήσω αμέσως, αλλά εμμέσως, με μια μικρή ιστορία, που συνέβη τον δεύτερον μετά Xριστό αιώνα στην Pώμη, που ήταν η πρωτεύουσα της απεράντου Pωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Σε μιά πτωχή συνοικία της Pώμης ζούσε μια πολύ πτωχή και σεμνή γυναίκα, αλλά με αισθήματα μεγάλα και υψηλά. Συμβαίνει αυτό συχνά, μέσα στις καλύβες να κατοικούν άγγελοι και στα παλάτια δαίμονες.
Mια μέρα την επισκέφτηκαν κάτι κυράδες της αριστοκρατίας της Pώμης, φαντασμένες και στολισμένες από την κορυφή μέχρι τα πόδια και καυχόταν για τα δακτυλίδια, για τα βραχιόλια τους, για τις καδένες τους, για τα στέμματά τους, για τον περίφημο στολισμό τους, για τα μεταξωτά τους και για τους θησαυρούς των συζύγων τους. Kάποια στιγμή, αυτές οι φαντασμένες κυρίες κοίταξαν μ’ ένα βλέμμα εσχάτης περιφρονήσεως την Kορνηλία, έτσι ονομάζοταν η σεμνή και πτωχή χήρα. Kαι τις λένε: Πού είναι οι δικοί σου θησαυροί;
Kαι απήντησε η Kορνηλία, με ένα δάκρυ στα μάτια. Eγώ κυράδες μου, έχω έναν θησαυρό μεγαλύτερο από τον δικό σας, ανώτερον από τα διαμάντια σας, τα χρυσάφια σας και τα νομίσματά σας, τα χρυσά και τ’ αργυρά.
Περίεργο πράγμα, της είπαν ειρωνικά οι αριστοκράτισσες. Που τον έχεις αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό, μέσα στην καλύβα σου; Δείξτόν μας.
Περιμένετε και σε λίγο θα τον δείτε.
Περίμεναν και να, από το σχολείο ήρθαν δύο αγοράκια χαριτωμένα. Tα παιδιά μου τις είπε, αυτοί είναι οι θησαυροί μου.
Πόσο ο λόγος της αυτός ήταν σοφός! Kαι πράγματι τα παιδιά είναι ο θησαυρός. Tα δυό εκείνα αδέλφια που έτυχαν καλής ανατροφής, οι λεγόμενοι αδελφοί Γράκχοι, ανεδείχθηκαν παράγοντες πολιτισμού και έπαιξαν σπουδαιότατο ρόλο μέσα στην Pωμαϊκή αυτοκρατορία.

Tο παιδί, αυτός είναι ο θησαυρός. Aνώτερος από τους θησαυρούς όλου του κόσμου. Aνώτερος και από τον πράσινο και από τον κίτρινο και τον μαύρο χρυσό.

(Aπόσπασμα ομιλίας επισκόπου Aυγουστίνου Kαντιώτου)

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Τo μεγαλειο της Ελλαδος

–

Ἀγαπητά μου παιδιά!
ΜΕ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ συγκίνησι σᾶς χαιρετῶ ὁ γέρων ἐπίσκοπος, ποὺ μὲ ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ ὑπηρετῶ ἐπὶ 60 ἔτη Ἐκκλησία καὶ γένος.
Εἶσθε παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἡ δὲ Ἑλλὰς εἶνε μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες χῶρες τοῦ κόσμου. Σ᾿ ἐποχὴ ποὺ ἄλλοι λαοὶ ζοῦσαν μὲ πρωτόγονο τρόπο, τὸ ἔθνος μας ἔκτιζε Παρθενῶνες καὶ ἁγιες – Σοφιές. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν στὰ Ἰεροσόλυμα πληροφορήθηκε ὅτι Ἕλληνες θέλουν νὰ τὸν δοῦν, αἰσθάνθηκε ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ εἶπε· «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάν. 12,23).
Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶνε μιὰ προφητεία. Διότι ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ Μ. Ἀλέξανδρο ἔφθασε μέχρι τὸ Γάγγη ποταμό, συνετέλεσε δὲ στὸ νὰ διαδοθῇ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ νὰ γίνῃ πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ. Ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς ὄχι μόνο ἔγινε πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ ἀλλὰ καὶ δέχθηκε ἀπὸ τοὺς πρώτους τὸ σπόρο τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ σὰν καλὴ γῆ ἀπέφερε πλουσίους καρπούς, μαρτυρεῖται μὲ πολλοὺς τρόπους. Τὸ μαρτυρεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ κήρυξε στὸν Ἄρειο Πάγο καὶ ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τῶν Ἑλλήνων ὡς ἀνθρώπων εὐλαβεστάτων, ἔστω κι ἂν ἦταν εἰδωλολάτρες. Τὸ μαρτυροῦν οἱ θεόπνευστες ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τὶς ὁποῖες ἔστειλε σὲ ἑλληνικὲς πόλεις καὶ περιοχὲς ὅπως ἡ Θεσσαλονίκη, οἱ Φίλιπποι, ἡ Κόρινθος, ἡ Μικρὰ Ἀσία καὶ ἡ Κρήτη, εἶνε δὲ ὅλες γραμμένες στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ποὺ ὑπέστησαν φρικτὰ μαρτύρια γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὴν πίστι στὸ Χριστό. Τὸ μαρτυροῦν μεγάλοι Ἕλληνες διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι στὴν ὡραιότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου, τὴν ἑλληνική, ἔγραψαν τὰ σοφά τους συγγράμματα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ τάφοι καὶ τὰ μνημεῖα τῶν ἀθανάτων νεκρῶν. Κατὰ δὲ τὸ πρόσφατο παρελθὸν ἡ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας ἦταν τὸ μόνο ἔθνος ποὺ ἀντιστάθηκε στὸ μαῦρο ἀλλὰ καὶ στὸν κόκκινο φασισμό, δύο ἀντιχριστιανικὰ ρεύματα ποὺ σὰν πεινασμένα θηρία ζητοῦσαν νὰ καταβροχθίσουν τὸ χριστιανικὸ κόσμο, καὶ εἶπε τὸ ἱστορικὸ ΟΧΙ τὸ 1940 προκαλώντας τὸν παγκόσμιο θαυμασμό.
Ἀγαπητά μου παιδιά!
Σεῖς εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, οἱ συνεχισταὶ τῆς ἐνδόξου πατρίδος μας, στὴν ὁποία πρέπει νὰ προσθέσετε νέες σελίδες δόξης. Ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι εiμεθα ἡ δύσι· ἀπερχόμεθα ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν. Σεῖς εἶσθε ἡ ὡραία ἀνατολή, ποὺ γλυκοχαράζει. Ὁποιαδήποτε τέχνη ἢ ἐπιστήμη κι ἂν διαλέξετε, μὴ ξεχνᾶτε ὅτι κορυφαῖοι ἐπιστήμονες ὑπῆρξαν Ἕλληνες στὴν καταγωγή. Ποιόν πρῶτο καὶ ποιόν δεύτερο νὰ μνημονεύσουμε. Πατέρας τῆς ποιήσεως εἶνε ὁ Ὅμηρος. Τῆς φιλοσοφίας ὁ Πλάτων. Τῆς ρητορικῆς ὁ Δημοσθένης. Τῆς ἱστορίας ὁ Θουκυδίδης. Τῆς γεωμετρίας ὁ Ἀρχιμήδης. Τῆς ἀτομικῆς ἐπιστήμης, ποὺ ἄλλαξε τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴ ροὴ τῆς ἱστορίας, ὁ Δημόκριτος. Ὅλα τὰ σπέρματα τῆς ἐπιστήμης βρίσκονται στὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας. Ἐσεῖς τὰ νεώτερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος θὰ μορφωθῆτε καὶ θὰ συντελέσετε ὥστε ἡ Ἑλλὰς νὰ γίνῃ μιὰ χώρα εὐτυχισμένη.
Ἀγαπητοί μου κατασκηνωταί!
Ἐδῶ στὴν κατασκήνωσι τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως ὁ ἀρχηγὸς καὶ τὰ στελέχη καλλιεργοῦν στὴν ψυχή σας τὸ ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικὸ συναίσθημα, ποὺ εἶνε σφιχτοδεμένα. Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλλάς! τὸ σύνθημά σας. Μὲ τὸ σύνθημα αὐτὸ θὰ μπορέσετε νὰ πῆτε στοὺς μεγαλυτέρους σας· «Ἁμὲς δὲ γ᾿ ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες», δηλαδὴ «Ἐμεῖς οἱ νέοι θὰ γίνουμε πολύ καλύτεροι ἀπὸ σᾶς», ὅπως ἀπαντοῦσαν οἱ ἔφηβοι τῆς Σπάρτης ἀκούγοντας τοὺς γέροντες νὰ διηγοῦνται τὰ κατορθώματά τους. Ὁλοψύχως εὔχομαι κ᾿ ἐγώ, νὰ φανῆτε ἀντάξιοι τῶν προγόνων. Ὅ,τι διδαχθήκατε ἐδῶ, προσπαθῆστε νὰ τὸ ἐφαρμόσετε καὶ νὰ τὸ διαδώσετε. Ἂν ἀκολουθήσετε κ᾿ ἐσεῖς αὐτὸ τὸ δρόμο, ἔχουμε ἐλπίδα πὼς θ᾿ ἀνατείλουν καλύτερες ἡμέρες γιὰ τὴ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας.
Κι ὅταν γίνετε ἄνδρες καὶ ἔλθῃ ἡ ὥρα νὰ ὑπηρετήσετε ὡς στρατιῶτες καὶ ἀξιωματικοί, νὰ διακριθῆτε γιὰ τὴ θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα. Τὴν πατρίδα νὰ τὴν ἔχετε παραπάνω κι ἀπ᾿ τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς σας· αὐτὴ στὴν καρδιά σας, κατὰ τὸ ῥητὸ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, νὰ κατέχῃ θέσι ὑψηλότερη «πατρός τε καὶ μητρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων». Καὶ ἂν ―πρᾶγμα ποὺ κανεὶς δὲν εὔχεται― ἐχθροί, εiτε ἀπ᾿ τὴν ἀνατολὴ εiτε ἀπ᾿ τὴ δύσι εiτε ἀπ᾿ τὸ βορρᾶ εiτε ἀπ᾿ τὸ νότο, ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς Ἑλλάδος μας, ν᾿ ἀκουσθῇ πάλι, κι ἀπ᾿ τὸ δικό σας στόμα, τὸ «Μολὼν λαβὲ» τοῦ Λεωνίδα στὶς Θερμοπύλες καὶ τὸ «ΟΧΙ» τοῦ Δαβάκη στὴν Πίνδο, καὶ νέες σελίδες δόξης νὰ γραφοῦν. Σὰν παιδιὰ Ἑλλήνων Μακεδόνων μὴ λησμονεῖτε, πὼς οἱ παπποῦδες σας ἀγωνίσθηκαν στὰ ὀροπέδια τῆς Μακεδονίας καὶ χάρις στοὺς ἀγῶνες ἐκείνους ἡ Ἑλλὰς σήμερα εἶνε ἐλεύθερη. Καὶ πρέπει νὰ μείνῃ ἐλεύθερη. Πάντοτε νὰ σκέπτεσθε, ὅτι πρέπει νὰ πράξετε τὸ καθῆκόν σας σὰν ἀπόγονοι ἡρώων τῆς φυλῆς μας.
Ἂν ἔχετε τέτοιο φρόνημα, τότε ἡ Μακεδονία, ἡ χώρα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, ποὺ ὅπως μαρτυροῦν ἀναρίθμητα μνημεῖα ἦταν καὶ εἶνε ὡς τώρα ἑλληνική, θὰ μείνῃ καὶ γιὰ πάντα ἑλληνική.

Κείμενο ἐνθυμίου στὴ λῆξι τῆς σειρᾶς τοῦ γυμνασίου τοῦ ἔτους 1994(5-8-1994)(βλ. περιοδικὸ Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας 1994 σελ…)
(Μ. Ἀστραπὴ τ. 107, Ὀκτ. 1997

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΕΣΤΕ;

«Η ενορία αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες ενορίες των Αθηνών. Έχει τόσες ψυχές, έχει τόσα άτομα, όσα δεν έχουν μερικές μητροπόλεις της πατρίδος μας. Είναι η ενορία μεγαλύτερη από μία μητρόπολη. Είναι μεγαλύτερη η ενορία σας από την μητρόπολιν της Σαντορίνης. Μεγαλύτερη από την μητρόπολη των Κυθήρων. Μεγαλύτερη από άλλες μικρές μητροπόλεις. Είστε μια επισκοπή εδώ πέρα. Και οι πρεσβύτεροι και οι παπάδες σας είναι τρόπον τινα επίσκοποι εδώ πέρα. Να προχωρήσω; Κατοικούνε στην ενορία αυτή τόσες ψυχές, όσες δεν είναι στο Πατριαρχείο της Αντιοχείας και εις το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων. Λοιπόν τόσοι είστε. Είστε μία ολόκληρος επισκοπή. Δηλαδή, είστε περίπου άνω από δέκα χιλιάδες ψυχές. Για μετρήστε, γιά μετρήστε. Δέκα χιλιάδες ψυχές είναι εδώ στην ενορία. Από τις δέκα αυτές χιλιάδες ψυχές πόσοι εκκλησιάζονται; Το εν δέκατον; Ούτε το εν δέκατο. Προς όλους εκείνους οι οποίοι δεν εκκλησιάζονται, είναι απόντες κατά την ώρα αυτή, θα ημπορούσε ο ιεροκήρυκας να επαναλάβει το παράπονο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, το παράπονο που ακούσατε σήμερα. Ακούσαμεν όλοι εις το ευαγγέλιον, το παράπονον που είπεν ο Κύριος όταν εθεράπευσε τους δέκα λεπρούς· «Ουχί οι δέκα», λέει, «εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού;» (Λουκ. 17,17).

Αλλά εγώ, αγαπητοί μου, δεν ήρθα στην ενορία σας σήμερα για να ελέγξω εκείνους οι οποίοι απουσιάζουν συστηματικώς από την εκκλησία, που δεν εκτελούν το ιερόν καθήκον του εκκλησιασμού…»

(Αρχή ομιλίας του π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε μεγάλη ενορία των Αθηνών 1963)

ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΙΔΕΑ

ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Ειναι πολύ επίκαιρη και δίνει τη μοναδική λύση.

Ο Κουκουλόπουλος, ο Χρυσοχοϊδης και ΣΙΑ που πρότειναν να γίνει το στρατόπεδο λαθρομεταναστών στη Νεάπολη Κοζάνης, διπλα στα σπίτια των κατοίκων, να κάνουν μια δοκιμή με τα δικά τους σπίτια·

Να στησουν το στρατόπεδο των μεταναστών, όπου θέλουν και γύρω -γυρώ από το στρατόπεδο, την πρώτη θέση, τιμής ένεκεν, να την δώσουν στις γυναίκες και στα παιδιά τους. Ασπίδα για τον λαό να είναι οι οικογένειες των πολιτικών!!!

Ίδου η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ποίος, τότε, θα διαμαρτυρηθεί; Ποιος θα τους κατηγορήση;

Ας δούμε, τι είπε, πριν από 50 χρόνια, σε μια παρόμοια περίπτωση ο σοφός Γέροντας Μητροπολίτης. Είναι ιδανική η απάντηση για να την εφαρμόση ο Κουκουλόπουλος και η παρέα του.

Ας τον ακούσουμε..

_«…Ακούω τώρα κάποιους, να λένε· Τί κακό σου κάνουν τα δυστυχισμένα αυτά πλάσματα;
_Ποιος είναι αυτός, που το λέει αυτό; Εγώ, αν ειχα τό δικαίωμα ξέρεις τι θα έκανα;
Θα έπιανα αυτόν που έδωσε την άδεια…, [γράψε Χρυσοχοϊδη], και τον άλλο [γράψε Κουκουλόπουλο] που έρριξε την ιδέα, και θα τους πρότεινα να πάρουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους για να κατοικήσουν γύρω- γυρω [από το στρατόπεδο των μεταναστών]. (Αν προχωρούσε ο Γέροντας περισσότερο, θα έστελνε και την Πιπιλή, που δίνει μαθήματα δημοκρατίας, ν’ αγοράσει ένα διαμέρισμα α΄ κατηγορίας δίπλα στους επικίνδυνους λαθρομετανάστες).

Θα έπιανα τον άλλο, τον α ή το β΄ βουλευτή με τις οικογένειες τους  –που λέει· είναι καλό πράγμα και νόμιμο, να πάνε να κατοικήσουν εκεί, γύρω – γύρω. Να πάτε έκει κύριοι να κατοικήσετε με τις γυναίκες σας και τα παιδιά σας, για να πάρω τα φτωχαδάκια και να τα βάλω στα σπίτια σας…

Ε, θα ήθελαν αυτοί οι κύριοι, κοντά στα σπίτια τους κοντά στα κορίτσια τους και στις γυναίκες τους και στα αγόρια τους να υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι; Όχι, όχι  θα φώναζαν. Αυτό που δεν θέλουν για τον εαυτό τους να μην το κάνουν στον Ελληνικό λαό.

• Θα πρέπει να μαυρίσει με την ψήφο του ο Ελληνικός λαός, όλους αυτούς τους βουλευτάδες που κατέστρεψαν την Ελλάδα.  Το μόνο που φρόντισαν είναι τα δικά τους παιδιά. Μάζεψαν πλούτη για να ζήσουν σαν μαχαραγιάδες 200 χρόνια και τα σπουδάζουν στο Μαχάταμ, σαν πρίγκιπες για να τους διαδεχθούν στην πολιτική!!!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΚΑΝΕΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗ

• Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr, δημοσιεύει παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου.
• Η επιστολή του κ. Παύλου έχει ως εξής:
• «Είτε το θέλουν οι τοπικές κοινωνίες είτε όχι, είτε το θέλετε, είτε όχι θα γίνει» είπε ο κ. Χρυσοχοίδης και από τηλεοράσεως, αλλά και στους εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών δηλαδή στον Περιφερειάρχη Δυτ. Μακεδονίας, στον Αντιπεριφεριάρχη, στην Δήμαρχο Βοίου, στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Βοίου τον οποίο απρεπώς διέκοψε και τον χαρακτήρισε σαν λαϊκιστή, «είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα» λέει βέβαια ο λαός μας και στους τοπικούς Βουλευτές, σχετικά με την δημιουργία στρατοπέδου συγκεντρώσεως, γιατί περί αυτού πρόκειται, στην Νεάπολη Κοζάνης.
• Αλήθεια κ. Υπουργέ, ποιός είσθε εσείς που μιλάτε με αυτό τον τρόπο;… Read more »

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΣΩΤΗΡΙΑ;

«Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρα τω Θεώ»

Είπεν ο Κύριος «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρά τω Θεώ». Το άγιο και ιερό Ευαγγέλιο ομιλεί για έναν νέο, που ήτο και πλούσιος και άρχοντας. Δηλαδή, είχε τρία πλεονεκτήματα, που θεωρούνται σήμερα σπουδαία· η νεότης το ένα, ο πλούτος το δεύτερο και η εξουσία το τρίτο. Τι άλλο ήθελε; Η νεότης έχει τη φιληδονία, ο πλούτος τη φιλαργυρία και η εξουσία τη φιλοδοξία. Η φιληδονία, η φιλαργυρία και η φιλοδοξία είναι τα τρία δεινά, τα τρία κακά της ανθρωπότητας, η πηγή όλων των αθλιοτήτων.

Συμπαθής νέος

Με αυτά επάλευε ο νέος αυτός, αλλά, όπως λένε οι Πατέρες, ήτο συμπαθής, διότι άλλοι νέοι και τότε και τώρα μένουν τελείως αδιάφοροι στο μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής, που είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Σπανιότατο παράδειγμα νέου, που να μην τον ελκύουν ούτε τα νιάτα, ούτε τα πλούτη, ούτε η δόξα, αλλά ο ουρανός. Μέσα σε 1000 ένας μπορεί να παρουσιαστεί τέτοιος. Γι’ αυτό ο νέος αυτός ρώτησε εναγωνίως το Χριστό: «Τι να κάνω, για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;». Άραγε, έχουμε εμείς τέτοια επιθυμία, για ν’ αποκτήσουμε την ουράνια Βασιλεία; Σπάνιο παράδειγμα. Και ο Χριστός, που είδε την καλή διάθεση του νέου, απάντησε ότι μπορεί και ότι είναι εύκολο ν΄ ανοίξει την πόρτα του Παραδείσου και να μπει στον Παράδεισο. Και του έδωσε το χρυσό κλειδί. Ποιο είναι αυτό το κλειδί; Η τήρησις των εντολών. Ο Κύριος εμνημόνευσε τις σπουδαιότερες εντολές, το «Ου κλέψεις», «Ου ψευδομαρτυρήσεις», «Ου φονεύσεις», «Ου μοιχεύσεις», «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου» και «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Αλλά, ο νέος, που ποθούσε μια τελειοτέρα ζωή, δεν ικανοποιήθηκε. Προέβαλε εκ νέου το ερώτημα: «Τι μου υπολείπεται; Σε τι ακόμα υστερώ;». Και ο Κύριος τότε του έδειξε τη μεγάλη κορυφή της τελειότητος και του είπε: «Αν θέλεις να φύγεις από τον κάμπο και να υψωθείς ψηλά και να γίνεις μαθητής μου, πώλησε τα υπάρχοντά σου και δώσ’ τα στους φτωχούς και ακολούθησέ με». Τότε, ο νέος λυπήθηκε πάρα πολύ, γιατί δεν είχε δυνάμεις να πετάξει στην κορυφή αυτή της τελειότητος. Και ο Χριστός έλαβε αφορμή απ’ αυτόν τον νέο, που είχε μεν καλή διάθεση, αλλά στάθηκε μεγάλο εμπόδιο στην πορεία του για την άνω Βασιλεία η φιλαργυρία και είπε ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από μια τρύπα βελόνας, παρά να περάσει πλούσιος εις την Βασιλείαν των Ουρανών. Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι μαθηταί του Χριστού, ανατρίχιασαν και του είπαν: «Αφού τόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, τότε ποιος θα σωθεί;». Και ο Κύριος απήντησε: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρά τω Θεω».

Φωνάζουν «αδύνατον» ποιοί;

Θα σταματήσω στα λόγια αυτά που είπαν οι μαθηταί στο Χριστό ότι είναι αδύνατον να φτάσει κανείς τις κορυφές της τελειότητος. Αυτό το «αδύνατον» το ακούμε και σήμερα. Κουραστήκαμε να το ακούμε. Όσοι είναι εξομολόγοι, όσοι είναι ιεροκήρυκες, όσοι είναι επίσκοποι στον 20ον αυτόν αιώνα της μεγάλης διαφθοράς και κηρύττουν το Ευαγγέλιο τους λένε: «Αδύνατον να ζήσει κανείς χριστιανική ζωή». «Αδύνατον» φωνάζουν οι νέοι, «αδύνατον» οι πλούσιοι, «αδύνατον» λένε οι επιστήμονες, «αδύνατον» οι μεν, «αδύνατον» οι άλλοι.

«Αδύνατον» φωνάζουν και οι οικογενειάρχες, γιατί και η οικογενειακή ζωή δεν είναι παίξε – γέλασε. Είναι μια ψηλή κορυφή, είναι Όλυμπος, Άλπεις και Ιμαλάια. Βέβαια, παραπάνω απ’ αυτήν την κορυφή υπάρχει μια άλλη, που αγγίζει τα άστρα και είναι η παρθενική ζωή. Αλλά και η οικογενειακή ζωή, όταν δεν είναι ως συγκερασμός ζώων η όλη συμβίωση ή μία συνεταιριστική εταιρεία συμφερόντων, αλλά η οικογενειακή ζωή, όπως την περιγράφει το Ευαγγέλιο, είναι κορυφή. Και όταν πας να υποδείξεις τα καθήκοντα, που απαιτεί η τελειότης στους οικογενειάρχες, τότε απαντούν και λέγουν: «Αδύνατον να πραγματοποιηθεί αυτό το ιδεώδες της χριστιανικής οικογένειας στον εικοστό αιώνα». Και για να το εξηγήσω σαφέστερα. Λες στον έναν να νηστεύει οικογενειακώς την Τετάρτη, την Παρασκευή και τις άλλες μεγάλες νηστείες, που ορίζει η Εκκλησία μας και απαντά: «Άσ’ τα αυτά. Έχω οικογένεια, τα παιδιά θέλουν τροφή καλή. Δε θα κάνουμε το σπίτι μοναστήρι». Και έτσι καταλύεται η νηστεία μέσα στα σπίτια και είναι σπάνιο πράγμα να βρεις οικογένεια, που να τηρεί τον ίερο θεσμό της νηστείας. Λοιπόν, τι να απαντήσουμε σ’ αυτούς που θεωρούν αδύνατη την εφαρμογή της νηστείας στην οικογένεια και καταλύουν όλες τις ημέρες, χωρίς να κάνουν καμία διάκριση; Δε θ’ απαντήσω εγώ ως επίσκοπος, ούτε το Ευαγγέλιο, αλλά θ’ απαντήσει η ιατρική επιστήμη. Κάτω στην Αθήνα έγινε συνέδριο των καρδιολόγων όλης της Ελλάδος και παρατήρησαν ότι τελευταία παρουσιάστηκε έξαρσις των καρδιακών νοσημάτων των παιδιών. Τα καρδιακά νοσήματα προσβάλλουν κυρίως τους μεγάλους, τους γέροντες. Αν περάσουν τα 50 χρόνια, η καρδιά γηράσκει και χτυπά ανωμάλως. Αλλά τα παιδιά, που έχουν καινούργια καρδιά σαν λάστιχο, σαν καουτσούκ, σπάνιο πράγμα να προσβληθεί. Και όμως οι γιατροί παρατήρησαν ότι τελευταία αυξάνεται καταπληκτικώς ο αριθμός των παιδιών με καρδιακά νοσήματα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό το κακό προέρχεται από το πολύ φαΐ. Γιατί το κάνετε αυτό στα παιδιά σας; Τα μπουκώνετε, τα έχετε συνεχώς κοντά στο ψυγείο, υπηρετείτε τις ιδιοτροπίες τους και τα κάνετε μεγάλο κακό. Κινδυνεύουν τα παιδιά σας να προσβληθούν από καρδιακά νοσήματα, όπως λένε οι γιατροί. Και είχε δίκαιο ο μέγας Βασίλειος που έλεγε: «Μάθε, μάνα, το παιδί από μικρό να νηστεύει Τετάρτη και Παρασκευή». Υπάρχουν παραδείγματα Αγίων καταπληκτικά. Νήπιον ήτο ένας Άγιος και δεν άγγιζε το μαστό της μάνας του Τετάρτη και Παρασκευή. «Έχω χριστιανική οικογένεια» σου λέει ο άλλος. Τι χριστιανική οικογένεια έχεις, όταν καταργείς στην οικογένειά σου τη νηστεία, η οποία αποδεικνύεται σωτήριον φάρμακον και υγείας φάρμακο για τα παιδιά. Εγώ αμφιβάλλω αν υπάρχουν οικογένειες, που εφαρμόζουν το θεσμό της νηστείας. «Είναι αδύνατον» λένε «να εφαρμοστεί αυτό». Ε, αφού είναι αδύνατον, τάιζε και μπούκωνε το παιδί σου, για να του κάνεις κακό. Είναι γεγονός ότι όσο τρώει ένα παιδί σήμερα, έτρωγαν άλλοτε πέντε παιδιά και είχαν υγεία. Τώρα το ψυγείο είναι ανοιχτό μέρα νύχτα και μεσάνυχτα ακόμη. Και έτσι μια αιτία της ολιγοτεκνίας είναι η λαιμαργία και η κατάλυση των νηστειών.

Λες στον άλλον να κάνει μιαν άλλη, πνευματική νηστεία αλλά σπουδαιοτάτη, για την οποία έχω μιλήσει και έχω γράψει κατ’ επανάληψη: «Κλείσε την τηλεόραση». Και σου λέει: «Είναι αδύνατον να γίνει αυτό. Η τηλεόρασις είναι πρόοδος. Εγώ ξέρω να κάνω εκλογή. Εγώ γνωρίζω πού θ’ ανοίξω και που θα κλείσω την τηλεόραση». Θα μπορούσα δια πολλών να σας αποδείξω τι συμφορά είναι η τηλεόραση, αλλά δεν είναι τώρα ανάγκη. Ένα μόνο σας λέω· μέσα στο σπίτι σας βάζετε τον διάβολο. Αν παρουσιαστεί ένας κακοποιός ή εάν έρθει ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, δεν του ανοίγετε την πόρτα σας, αλλά με την τηλεόραση ανοίγετε την πόρτα σας σε όλους τους καλικαντζάρους και σ’ όλους τους διεφθαρμένους ανθρώπους και σ’ όλους τους διαβόλους. Μπαίνουν μέσα στο σπίτι σας και κάνουν συνεχώς πλύση εγκεφάλου και κάνουν κήρυγμα σατανικό καθημερινά, το πρωί, το μεσημέρι, το βράδυ, στη γυναίκα σας και στα παιδιά σας και στον κόσμο όλο. Και σας λέω το σύνθημα, που έριξε η Αμερική, η εφευρέτης της τηλεοράσεως: «Κλείστε τις τηλεοράσεις!». Αλλά εσείς τίποτα! Ελάχιστοι είναι εκείνοι που τ’ ακούν και εκφράζουν τις ευχαριστίες τους, που σώθηκαν από τα δαιμόνια της τηλεοράσεως. Λες στον έναν να νηστεύσει. Τίποτα. «Αδύνατον» φωνάζει. Λες στον άλλον «Κλείσε την τηλεόραση». «Υπερβολές είναι αυτά» σου απαντά. «Τον Καντιώτη θ’ ακούμε εμείς τώρα;».

Συμβουλεύεις τον άλλον να διαβάζει καθημερινά την Αγία Γραφή και σου λέει: «Αδύνατον! Δεν είμαι καλόγερος, για να το κάνω. Εσύ, που είσαι παπάς, να το διαβάζεις». Έτσι λέγουν και έτσι δυστυχώς απαντούν. Τι να πούμε σ’ αυτούς τώρα; Δε θ’ απαντήσω εγώ. Αντί για μένα θ’ απαντήσει ο ιερός Χρυσόστομος. Μας λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: «Εάν ένας, που βρίσκεται στο μοναστήρι, χρειάζεται μια φορά να διαβάζει Ευαγγέλιο, εσύ, ο λαϊκός, 1000 φορές πρέπει να το διαβάζεις». Και μας το δικαιολογεί αυτό. «Ο μοναχός» λέει «είναι στο λιμάνι. Και όταν κάποιος είναι στο λιμάνι, δεν κινδυνεύει τόσο. Εσύ, όμως, ο οικογενειάρχης, που πλέεις στα πελάγη και στον Ατλαντικό ωκεανό και αντιμετωπίζεις 1000 προβλήματα διάβαζε το Ευαγγέλιο, για να μπορέσεις να τ’ αντιμετωπίσεις». «Δεν μπορώ» σου απαντά. «Αδύνατον» το ένα, «αδύνατον» το άλλο.

Λες στον οικογενειάρχη να μαζευτεί το βράδυ στο σπίτι του, ν’ ανάψει την καντήλα του, να μαζέψει τα παιδιά του κάτω από τις εικόνες και να κάνει οικογενειακή προσευχή. «Αδύνατον» σου λέει. Τι να πούμε, λοιπόν; Πού είναι η τελειότης της χριστιανικής ζωής; Και τώρα, ερχόμαστε σε κάτι δυσκολότερο. Πω, πω, πω! Εκεί μαζεύονται όλα τα δαιμόνια της κολάσεως.

Λες στον νέο που παντρεύτηκε: «Κάνε παιδιά. Είναι εντολή του Θεού». Αλλά τότε τους πιάνει όλη η αντίσταση του διαβόλου. Και ύστερα σου λένε είναι Χριστιανοί και κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων. Είναι θεομπαίκτες αυτοί, αλλά βρίσκονται πνευματικοί, που τους επιτρέπουν τη Θεία Κοινωνία. Φτάσαμε σε τέτοια χάλια, με τα ένα – δύο παιδιά και η Ελλάς, το ένδοξο αυτό έθνος, θα σβήσει. Έχουμε τα λιγότερα παιδιά στα Βαλκάνια. Γίναμε γηροκομείο και, ενώ δεν κάνουμε τίποτα και ενώ δεν εφαρμόζουμε αυτή τη σαφή εντολή του Θεού, νομίζουμε ότι είμαστε Χριστιανοί. «Είναι αδύνατον» σου λένε «να κάνουμε πολλά παιδιά». Και είναι σπάνιο το φαινόμενο της πολυτεκνίας. Αυτά που είπαν οι μαθηταί στο Χριστό, ότι «Είναι αδύνατον να τα εφαρμόσουμε», το ακούμε σήμερα συνεχώς. «Αδύνατον» το ένα, «αδύνατον» το άλλο, «αδύνατον» το άλλο και στο τέλος η ταμπέλα μόνο μένει «Είμαι Χριστιανός». Και πίσω από το όνομα του Χριστιανού και της χριστιανικής οικογένειας, υπάρχει μία οικογένεια ειδωλολατρική.

Δεν θα απελπιστούμε

Και όπως μου είπε ένας ευλαβής παπάς: «Πάτερ μου, μην κοιμάσαι. Μη νομίζεις ότι υπάρχουν χριστιανικές οικογένειες. Και αυτές που λέγονται χριστιανικές, αν μπεις στο σπίτι τους και τις ζυγίσεις με το Ευαγγέλιο και δεις τι κάνουν από το πρωί ως το βράδυ και τα μεσάνυκτα ακόμη, παρά την ταμπέλα που έχουν, θα δεις πως όχι μόνο χριστιανικές δεν είναι, αλλά είναι οίκοι ανοχής». Και αυτά είναι τα θλιβερά συμπεράσματα. Αλλά δε θα απελπιστούμε.

Ομολογώ ότι εις τον αιώνα μας, μέσα σ’ αυτή την κόλαση που βρισκόμεθα, είναι δύσκολο μια οικογένεια να ζήσει χριστιανική ζωή και να εφαρμόσει το Ευαγγέλιο. Παλαιότερα, πριν από 100, 200 χρόνια, ήτο ευκολότερο. Αλλά το Ευαγγέλιο δεν έγινε για μια εποχή, έγινε για όλους τους αιώνας και για όλες τις εποχές. Και εφόσον σήμερα υπάρχει μια οικογένεια, που εφαρμόζει το Ευαγγέλιο στην τελειότητα, μπορούν να το εφαρμόσουν όλες. Υπάρχουν οικογένειες, βέβαια πολύ λίγες, που το εφαρμόζουν και είναι σαν τις Άλπεις, σαν τα Ιμαλάια, σαν τις μεγάλες κορφές των ορέων. Θαυμαστές είναι οι κορυφές των Άλπεων, των Ιμαλαΐων και του Ολύμπου, αλλά πιο θαυμαστή είναι μια χριστιανική οικογένεια με δέκα παιδιά. Την κοιτάζουν όλοι με θαυμασμό και λένε: «Πως κατόρθωσε αυτή να φτάσει σ’ αυτό το ύψος και εμείς δεν μπορέσαμε;». Είναι μοναστήρι η οικογένεια, είναι Άλπεις, είναι Ιμαλάια και τελειότης. Ανθρωπίνως αυτό είναι δύσκολο. Εσείς, που είστε οικογενειάρχες και παλεύετε με σωρεία προβλημάτων καθημερινών μέσα στην οικογένεια, γνωρίζετε τις δυσκολίες. Αλλά «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρά τω Θεώ». Μόνο με τη δύναμη του Θεού θα νικήσετε τα εμπόδια. Το «αδύνατον» μπορεί να το λέει ο άπιστος, το «αδύνατον» μπορεί να το λέει ο ολιγόπιστος. Εσύ πιστεύεις; Αν πιστεύεις, μπρος, προχώρα! Αν δεν πιστεύεις, τα πάντα θα σου είναι δύσκολα. Πίστη μας χρειάζεται. Γι’ αυτό είπε ο Κύριος: «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως». Εάν έχετε πίστη ζωντανή, θερμή, ζωογόνο, καυστική, τότε θα πείτε στο βουνό «Φύγε» και θα το δείτε να ξεριζώνεται και να πέφτει στη θάλασσα. Θα δείτε να ξεριζώνονται τα εμπόδια τα μεγάλα και να εξαφανίζονται. Και έτσι με την πίστη τα βουνά γίνονται κάμποι. Και ενώ σκέπτεσαι, με τη βοήθεια του Θεού, ν’ ανεβείς στον Όλυμπο, βλέπεις το βουνό να χαμηλώνει, να γίνεται ίσιωμα και βαδίζεις σαν σε ευθεία οδό και «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρά τω Θεώ». Συνεπώς, αυτό το «αδύνατον» δεν μπορεί να υπάρχει στο στόμα του πιστού. Πιστεύεις; Βάδισε στα δυσκολότερα και μη φοβάσαι. Έτσι να είστε. Τότε θα είστε χριστιανικές οικογένειες και όχι κατ’ όνομα. Διότι «Ου πας ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε» είναι δικός μου, αλλά αυτός που εφαρμόζει». Θέλω να σας ευχηθώ να μη διστάζετε να προχωρείτε, να προχωρείτε, να υψώνεστε παντού, να γίνετε μια ιδεώδης οικογένεια, να γίνετε η κατ’ οίκον εκκλησία. Αν δεν τα εφαρμόσετε, θα μοιάσετε στο νεανίσκο, που, όταν του είπε ο Χριστός «Πώλησον τα υπάρχοντά σου», έφυγε. Και ‘σεις ίδιοι είστε. Σας λένε: «Κάνετε παιδιά», «Κάντε προσευχή», «Διαβάστε το Ευαγγέλιο», «Νηστεύστε». Τίποτε. Τι Χριστιανοί είστε τότε. Λοιπόν, προσπαθήστε να εφαρμόσετε την τελειότητα της χριστιανικής ζωής. Να δείξετε παραδείγματα μεγάλα. Και μια οικογένεια, που ζει χριστιανική ζωή, φαίνεται ως όρος υψηλό, φαινόμενο στην κοινωνία. Μια τέτοια οικογένεια θαύμα είναι. Θαύμα, που συντελείται δια της δυνάμεως του Θεού και δια της θελήσεως της δικής σας. Προσεύχομαι να κάνετε χριστιανικές οικογένειες και όχι ψευτοοικογένειες και να μη μοιάσετε στο νεανίσκο, ο οποίος εκτελούσε μεν ορισμένες εντολές, αλλά όταν του υπέδειξε την κορυφή, εγκατέλειψε το Χριστό και έφυγε μακριά. Είθε ο Κύριος όλους να σας ενισχύει στο δύσκολο δρόμο μιας χριστιανικής οικογένειας.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».
(Ρήγας Φεραίος)

Aπολαμβάνουμε όλοι την αύρα της ε­λευθερίας, το πολύτιμο τούτο αγαθό, το ο­ποίο πάντοτε εξετίμησαν και ύμνησαν οι Έλ­ληνες στη μαρτυρική αυτή γωνία της γης. Αλ­λ’ ας προσέξουμε! Διότι, με το να εκθειάζουμε κατά κόρον την ελευθερία και να υπερ­το­νί­ζου­­με συνεχώς τα δικαιώματα του φιλελευ­θέ­ρου καὶ δημοκρατικού πολίτου, υπάρ­χει κίν­δυνος να φθάσουμε στο άλλο άκρο. Ποιο ά­κρο;

Εκδηλώνονται ανατρεπτικές κινήσεις

Το γνωρίζουμε, ότι παλαιότερα ―δεν το αρ­νούμαι― το όργανο της τάξεως, σε μερικές πε­­ριπτώσεις, ήταν ο τρόμος των πολιτών. Τώ­­ρα, βαδίζοντας όλο και πιο δημοκρατική οδό, φθάσαμε – που; στο αντίθετο άκρο και σε σημείο επικίνδυνο. Τα όργανα της τάξεως, οι φρουροί της πειθαρχίας, έγιναν τώρα ανίσχυροι· πολλοί περιφρονούν το νόμο, καταφρονούν την τάξη, σημειώνονται κρούσματα απειθαρχίας, εκδηλώνονται ανατρεπτικές κινήσεις, εγκαθιδρύεται άνομο κράτος εν κράτει. Οι αρχές καταντούν συχνά σκιά εξουσί­ας, φθάνουμε σε αναρχία.
Ε, όχι δα έτσι! Διότι τι θα γίνει; Να σας πω. Λόγω της ηλικίας μου και των πολλών γεγονό­­των που έζησα, και προ παν­τός με τη βοήθεια των διδαγμάτων της ιστορίας, καταλαβαίνω ότι θα ωριμάσουν άλλα, αντίθετα φρονήματα. Το λέει ο ιστορικός Θουκυδίδης· η αναρχία είναι κακό χειρότερο από την τυραννία. Μη, για όνομα του Θεού! μην κάνουμε κα­τάχρηση του ωραίου δώρου της ελευθερίας που παρέχει η δημοκρατία. Αν κάνουμε το λάθος αυ­τό, θα επικρατήσει αναρχία, και θα καταντή­σουμε σε σημείο πολλοί να προτιμήσουν τυραννίδα, να νοσταλγήσουν ακόμη και δικτατο­ρία. Ο Θεός να φυλάξει να μη φθάσουμε εκεί.
Γι’ αυτό λοιπόν είναι ανάγκη να έχουμε σεβασμό και πειθαρχία. Ναι, ν’ αναγνωρίζωνται τα δικαιώματα του πολίτου. Αλλά ποτέ τα δικαιώματα να μην υπερβαίνουν ωρισμένο μέτρο, τα καθωρισμένα όρια· διότι τότε πλέον θα πέσουμε στο κλίμα μιας ακαταστασίας και οχλοκρατίας, η οποία, αν γενικευθεί, μπορεί να απειλήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Εύχομαι ειρήνη με ελευθερία και δικαιοσύνη

Ως γέρων επίσκοπος από τα βάθη της καρδιάς μου θέλω να ευχηθώ…Την συνέχεια εδώ Read more »

+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ;

«Επίστευσα, διό ελάλησα, και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν» (Β΄ Κορ. 4,13)

Στα ολίγα λεπτά που διαθέτει ο λόγος του Θεού, θα μου επιτρέψετε να ερμηνεύσω συντόμως ένα ρητό του αποστόλου, το οποίο είναι το κλειδί με το οποίον πολλά προβλήματα θα μπορέσουμε να λύσουμε, και ακόμη, και αυτό το πρόβλημα, που οι άνθρωποι δεν εκκλησιάζονται. Λέγει το ρητόν· «Επίστευσα, διό ελάλησα» (Β´ Κορ. 4,13). Ποιος το λέγει το ρητό αυτό; Ποιος λέει αυτά τα λόγια; Τα λέγει ο Δαυΐδ ο προφήτης (Ψαλμ. 115,1), και τα επαναλαμβάνει ο απόστολος Παύλος. Τα επαναλαμβάνει εις πληθυντικό αριθμό. «Επίστευσα», λέγει ο Δαυΐδ· «πιστεύομεν», λέγει ο Παύλος. Και μαζί με τον Παύλον πιστεύουν οι όσιοι, πιστεύουν οι μάρτυρες, πιστεύουν όλοι οι πιστοί όλων των αιώνων.
Αλλά θα ρωτήσετε, αγαπητοί· Τι πιστεύομεν; τι επίστευε ο Δαυΐδ; τι επίστευε ο Παύλος; τι επίστευαν οι απόστολοι; τι πρέπει και εμείς να πιστεύωμεν; Ωρισμένα σημεία της πίστεώς μας θα παρουσιάσω ενώπιόν σας.

Θεμέλιο της πίστεως μας· ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ

• Το άλφα της πίστεώς μας, είναι ότι υπάρχει Θεός. ῾Η αλήθεια αυτή είναι το θεμέλιο, και δεν συγκρούεται οὔτε με τη λογική οὔτε με την επιστήμη. Και η λογική και η επιστήμη και η ιστορία της ανθρωπότητος και τα έμψυχα και τα άψυχα και οι πέτρες και τα άστρα όλα φωνάζουν, ότι υπάρχει Κύριος, υπάρχει Θεός δημιουργός. Σε όποιον λέει ότι δεν υπάρχει Θεός και θέλει να προσβάλει αυτό το δόγμα αυτή την αλήθεια, πείτε του·

—Αν με πείσεις, ότι το σπίτι σου φύτρωσε έτσι μόνο του, χωρίς σχέδιο, χωρίς μηχανικό, χωρίς τεχνίτη· Εάν με πείσεις, ότι τα μάρμαρα του Παρθενώνα μόνα τους κύλησαν από την Πεντέλη και ανέβηκαν πάνω στην Ακρόπολη. Μόνα τους λαξεύτηκαν και στήθηκαν, χωρίς χέρι μηχανικού και εργάτου . Έτσι μόνος του ξεφύτρωσε ο Παρθενώνας, τότε κ᾿ εγὼ θα πεισθώ ότι το σύμπαν, το τεράστιο αυτό σπίτι, έγινε μόνο του. «Πάς γάρ οίκος κατασκευάζεται υπό τινος, ο δε τα πάντα κατασκευάσας Θεός»· κάθε σπίτι έχει τον κατασκευαστή του, ο δε κατασκευαστής που έκανε τα σύμπαντα είναι ο Θεός (῾Εβρ. 3,4). Αυτό πιστεύει ο Παύλος, αυτό πιστεύουν όλοι οι άγιοι· υπάρχει Θεός.

Ο άνθρωπος έχει προορισμό

•  Το δεύτερο σημείο της πίστεώς μας είναι, ότι ο άνθρωπος η κορωνίς της δημιουργίας, ο άνθρωπος το έξοχον καλλιτέχνημα του Θεού, έχει ένα προορισμό. και ο προορισμός του ανθρώπου είναι ύψιστος. Ποιός είναι ο προορισμός του ανθρώπου; Είναι τα πλούτη και οι απολαύσεις; Ο προορισμός του ανθρώπου είναι εκείνο που είπε ο Κύριος· «Έσεσθε ουν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειός εστιν» (Ματθ. 5,48). Αυτός είναι ο στόχος, η τελειότης· Να αναπτύξει ο άνθρωπος τας νοητικάς του, τας ψυχικάς του, και τας πνευματικάς του δυνάμεις, εις τρόπον ώστε πράγματι να φτάσει το θείον, αυτός είναι ο προορισμός του.

Ο άνθρωπος έπεσε- Ο Χριστός μόνο μπορεί να τον σώσει

•  Αλλο σημείο είναι, αγαπητοί μου, ότι δυστυχώς ο άνθρωπος το έξοχο δημιούργημα του Θεού  δεν έμεινε εις το ύψος της δημιουργίας, αλλά κατά βλακώδη τρόπο έπεσε μέσα εις το χάος, μέσα στο ηθικό και θρησκευτικό χάος, σε μία αθλιότητα απερίγραπτο, και μέσα εις το χάος αυτό που ευρίσκετο οὔτε άγγελος ή αρχάγγελος ούτε καμμία άλλη δύναμις μπορούσε να τον σώσει. Μόνο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τον έσωσε δια της Εκκλησίας του. Αυτή είναι η πίστις μας· ότι δεν υπάρχει άλλος ικανός να μας σώσει (βλ. Πράξ. 4,12).

Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα

•  Αλλο σημείο είναι, ότι η Εκκλησία —και όταν λέμε Εκκλησία δεν εννοούμε τα ντουβάρια της εκκλησίας, και δεν εννοούμε μόνο τους παπάδες και τους δεσποτάδες· όταν λέγωμεν Εκκλησία εννοούμεν όλο το σύνολον των πιστών, λαϊκών και κληρικών— Η Εκκλησία δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Αν την έφτειαχνε άνθρωπος, θά ᾿χε διαλυθή, είτε από τους αυτοκράτορες με τους διωγμούς, είτε από τους αιρετικούς, είτε από μας! Περισσότερο η Εκκλησία κινδυνεύει από μας τους κληρικούς και από σας τους Χριστιανούς! Εμείς, που φορούμε δήθεν το ράσο, και εσείς οι λαϊκοί, που λέτε πως είστε θρησκευτικοί είμαστε οι χειρότεροι εχθροί της Εκκλησίας. Όταν δεν είμεθα «το φώς του κόσμου» (Ματθ. 5,14), τότε προπαντός κινδυνεύει η Εκκλησία από εμάς. Και όμως, παρ᾿ όλα τα αίσχη κλήρου και του λαού, παρ᾿ όλους τους διωγμούς, παρ᾿ όλα τα κακά που συμβαίνουν, την Εκκλησίαδεν μπορεί να την ξερριζώσει. Διότι την εφύτευσε ο Θεός και την εστερέωσε με το τίμιο αίμα του. Και ό,τι φύτευσε ο Θεός, δε᾿ μπορεί κανείς να το ξερριζώσει. Η Εκκλησία μας είναι η άμπελος του Χριστού· κι όσο χαλάζι αν ρίξει ο διάβολος, δε᾿ μπορεί να την καταστρέψει.

Το φτυάρι του νεκροθάφτη δεν είναι το τέλος

•  Πιστεύουμε λοιπόν ότι υπάρχει Θεός, ότι ο άνθρωπος έχει θείο προορισμό, ότι η Εκκλησία μας είναι θείο καθίδρυμα «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16,18). Ας προσθέσουμε ακόμα κάτι. Πιστεύουμε, μη φοβάστε, ότι το φτυάρι του νεκροθάφτη, δεν είναι το τέλος του ανθρώπου· Το φτυάρι του νεκροθάφτη δεν φέρνει τελεία και παύλα. Η ζωή μας δεν είναι μόνο τα τριάντα, σαράντα, πενήντα ή κ᾿ εκατό χρόνια. Πιστεύομεν, ότι ο θάνατος είναι μία μετανάστευσις. Είναι μία αλλαγή κατοικίας. Είναι ένα γεφύρι από το οποίο θα περάσωμε όλοι μικροί και μεγάλοι, για να φθάσωμε σε μία χώρα αφθάστου ωραιότητος, αφθάστου καλλονής, απεριγράπτου μεγαλείου. Αυτήν την χώρα την έβλεπε με τα μάτια του ο Δαυΐδ. Αυτήν την χώρα την έβλεπε ο απόστολος Παύλος, και γι᾿ αυτό έλεγε «Επίστευσα…».

ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ Η ΠΙΣΤΗ;

—Τα πιστεύω όλα αυτά, θα πείς. Αλλά δεν αρκεί, αγαπητοί μου, μόνον αυτό.
Αν πιστεύεις, τότε «Επίστευσα, διό ελάλησα». Καρδιά που πιστεύει εκδηλώνει την πίστι. Πως εκδηλώνεται η πίστιw;

•  Πρώτον με ομολογία. Αν πιστεύεις, θα δώσεις τη μαρτυρία σου με πολλοὺς τρόπους. Την Κυριακή ακούς την καμπάνα; θα τρέξεις στην εκκλησία, να πείς «Δόξα σοι τώ δείξαντι το φώς…». Καρδιά που πιστεύει δεν έχει το στόμα κλειστό. Αν πιστεύεις, κι ακούς να βλαστημούν τον Χριστό, να βλασφημούν τα άγια της Πίστεώς μας, θα πλησιάσεις, θα μιλήσεις με αγάπη ή θα διαμαρτυρηθείς εντονώτερα. Γιατί παρακαλώ, γιατί παρακαλώ, όταν ένας υβρίζει τη μάνα σου, υβρίζει τον πατέρα σου, υβρίζει ένα προσφιλές σου πρόσωπο, γιατί δεν σιωπάς; Γιατί σιωπάς όταν υβρίζεται ο Χριστός; Πιστεύεις; Θα διαμαρτυρηθείς. Αν πιστεύεις, στο τραπέζι θα σηκωθείς και θα πείς το «Πάτερ ημών…», θα κάνεις την προσευχή σου.

• Πώς αλλιώς εκδηλώνεται η πίστι; Με ιεραποστολή. Αδελφοί μου, θα μας τιμωρήσει ο Χριστός. Αλλοτε στην Ελλάδα ήταν πέντε χιλιασταί, και σήμερα είναι χιλιάδες. Πίστευαν στην ψεύτικη πίστι τους και σκόρπισαν παντού τον σπόρο του διαβόλου. Εσύ ο ορθόδοξος πιστεύεις; Αν πιστεύεις, γιατί έρχεσαι μόνος στην εκκλησία; Εσὺ γυναίκα, πού ᾿νε ο άντρας σου, πού ᾿νε τα παιδιά σου; Κ᾿ εσὺ ο άντρας, γιατί έρχεσαι μόνος σου; Δίπλα, στη γειτονιά, υπάρχουν τόσοι που δεν εκκλησιάζονται. ῍Αν πιστεύεις, πείσε τους, ότι ο εκκλησιασμός είναι ιερό καθήκον. Αν πιστεύεις, κοίταξε δεξιά κι αριστερά να δείς ανθρώπους που τους έχουν πιάσει τα δίχτυα της αμαρτίας και της πλάνης. Ποιά προσπάθεια κάνουμε γι᾿ αυτόὺς να βγούν απ᾿ την αμαρτία και την κόλασι;

•  Αλλη εκδήλωσι της πίστεως είναι η διάδοσι της Ορθοδοξίας. Αν πιστεύεις ότι η πίστι σου είναι η μόνη που σώζει, γιατί δεν τη διαδίδεις; Για διάβασε το βίο του αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου (20 Ιανουαρίου). ΄Ενας αυτός, κατώρθωσε με τα λόγια και το παράδειγμά του να βγάλει πλήθος αιρετικοὺς από την αίρεσι. Μοναχός αυτός και ασκητής, κατώρθωσε χιλιάδες αιρετικοὺς να τους κάνει ορθοδόξους. Που έφτασε· ανέβηκε και στα ανάκτορα, βρήκε μια βασίλισσα που δεν πίστευε στην Ορθοδοξία, την Ευδοξία, και την έκανε κι αυτήν ορθόδοξη. Ω Θεέ μου, δος μου πίστι. Δος μου ένα δράμι από την πίστι των πατέρων μας. Δος μου πίστι και τα άστρα κατεβάζεις κάτω στη γη. Ω πίστις μεγαλουργός!

«Επίστευσα, διό ελάλησα». Έχεις λοιπόν κλειστό το στοματάκι σου. Μιλάς για όλα τα πράγματα, μιλάς και για έρωτες, μιλάς και για φιγουρίνια μιλάς και για ραδιόφωνο, μιλάς και για χρήματα, μιλάς και για πολιτική, μιλάς για όλα, αλλά δεν μιλάς για το Θεό, δεν μιλάς για την Εκκλησία μας, δεν μιλάς για τα αιώνια και υψηλά της πίστεώς μας, γιατί χωματένια και βούρκος είναι η ψυχή σου, γιατί δεν βασιλεύει ο Χριστός μέσα εις την καρδιά σου. Πες μου, λοιπόν, τι λες, πες μου τι σκέπτεσαι, πες μου τι κάνεις, να σου πω ποιος είσαι. Από τα λόγια σου, από τις σκέψεις σου και τα έργα σου, θα φανεί η πίστις σου εις τον Θεόν.

•  Πιστεύεις; Τότε όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα αγάπης και θυσίας θα εκδηλώνεις την πίστι σου. Ακούστε ένα παράδειγμα μόνο. Οταν η λέπρα ήταν ακόμη μία αθεράπευτη αρρώστια, κανένας δεν πλησίαζε λεπρό. Τότε στο Βέλγιο ένα ευγενές παιδί αριστοκρατικής οικογενείας, που λεγότανε Δαμιανός, άφησε τα πλούτη και τις ανέσεις του, και είπε· Χριστέ, θα σε υπηρετήσω· για σένα θα πάω όχι στην Ευρώπη αλλά στον Ειρηνικό ωκεανό… Εγινε ιεραπόστολος και πήγε εκεί, μέσα στα άγρια δάση. Εκεί βρήκε τους λεπροὺς και τους υπηρέτησε. Αλλά κόλλησε την αθεράπευτη ασθένεια, έγινε λεπρός, και έτσι πέθανε. Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα παλαιά και σύγχρονα, ανθρώπων που θυσίασαν τα πάντα για την αγάπη του Θεού και του πλησίον.

•  Τέλος η πίστι εκδηλώνεται και με μαρτύριο. Αν πιστεύεις; άνοιξε το συναξάρι και διάβασε το βίο του αγίου Μαξίμου του ομολογητού (21 Ιανουαρίου). Πόσο πίστευε! Ή θα πάψεις να μιλάς για την Ορθοδοξία, του είπαν, ή θα σου κόψουμε τη γλώσσα! Αλλ᾿ αυτός από τόπο σε τόπο, από βράχο σε βράχο, από φυλακή σε φυλακή, παντού έλεγε· Πιστεύω στην Ορθοδοξία, και πολεμούσε την αίρεση. Τέλος με πυρακτωμένη ψαλίδα του κόψανε τη γλώσσα. Αλλ᾿ ούτε τότε σταμάτησε να κηρύττει. Ένωνε τα τρία δάχτυλά του και έλεγε· Πατήρ, Υιός και άγιον Πνεύμα! Και έτσι ακόμα ωμολογούσε. Ενας άλλος μάρτυρας, όταν του κόψανε τη γλώσσα, τί έκανε· έφερε το χέρι στο αιμόφυρτο στόμα του, πήρε αίμα, και μ᾿ αυτό έγραψε στο μάρμαρο· «Χριστέ, πιστεύω σ᾿ εσένα!». Ετσι μίλησε και κήρυξε..

Να παρακαλούμε τον Θεό να μας δυναμώσει την πίστη

Αγαπητοί μου! Ο απόστολος Παύλος γράφει· «Επίστευσα, διό ελάλησα», το πανίσχυρο δηλαδή κίνητρο είναι η πίστις. Ο αρχαίος φυσικός Αρχιμήδης με υπερβολική αυτοπεποίθηση έλεγε· «Δος μοι πα στω, και ταν γαν κινάσω»· δός μου μέρος, λέει, πού να σταθώ, και θα κουνήσω τη γη ολόκληρη. Εμείς να μη λησμονούμε, ότι η πίστη στο Θεό πράγματι μετακινεί και βουνά, όπως βεβαιώνει το αδιάψευστο στόμα του Χριστού μας (βλ. Ματθ. 21,21· Μάρκ. 11,23). Αλλ᾿ επειδή η πίστη μας είναι λίγη, να ζητήσουμε από το Χριστό αυτό που ζήτησαν οι απόστολοι· «Πρόσθες ημίν πίστιν» (Λουκ. 17,5). Πρόσθεσέ μας λίγη από την πίστη των αποστόλων, δός μας ένα δράμι από την πίστι των πατέρων μας.
Ω Χριστέ! Δι᾿ ευχών των αγίων, του αγίου Ευθυμίου, του αγίου Μαξίμου και όλων των άλλων, έλα πάλι κοντά μας. Λειώσε την κολώνα του πάγου που υπάρχει μέσα μας. Κάνε την καρδιά μας να θερμανθεί, να σε αγαπήσουμε, να σε λατρεύσουμε, και μέχρι τέλους της ζωής μας να λέμε· «Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τεί απιστία» (Μάρκ. 9,24). Κάνε ώστε κ᾿ εμείς, μαζί με το Δαυΐδ, μαζί με τον Παύλο, μαζί με τους μάρτυρες, να πούμε· «Και ημείς πιστεύομεν, διό και λαλούμεν» (Β´ Κορ. 4,1). Και μέχρι τέλους πιστοί και αφωσιωμένοι, να αξιωθούμε της βασιλείας των ουρανών. Αμήν.

† επίσκοπος π. Αυγουστῖνος Καντιώτης
(Αθήνα Κυριακή 20 Ιανουαρίου 1963

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ
ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΟΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 3η

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

Τα παιδιά αγαπούν τα δώρα. Δώρα παίρνουν στη γιορτή τους, σ’ άλλες μεγάλες γιορτές, και ιδιαίτερα την Πρωτοχρονιά. Πως την περιμένουν τη μέρα αυτή τα παιδιά! Τον άγιο Βασίλειο, το μεγάλο αυτό πατέρα και διδάσκαλο της Εκκλησίας, τον φαντάζονται πως είναι φορτωμένος με δώρα, έτοιμος να τα μοιράσει στα παιδιά με το χέρι του πατέρα, της μάνας, της γιαγιάς και άλλων προσφιλών προσώπων. Δώρα πολλά, που στοιχίζουν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια. Μπάλες, ποδήλατα, αυτοκινητάκια, καραβάκια, γλυκύσματα, καινούργια φορέματα, χρυσά κοσμήματα, ρολόγια, ποικιλία από δώρα.
Άραγε πιο παιδί θα ’ναι εκείνο, που την πρωτοχρονιά θα πάρει το πιο μεγάλο δώρο; Μα πριν να πούμε πιο είναι το πιο μεγάλο δώρο, ας δούμε τι δώρα έδωσαν σ’ ένα Παιδί κάποιοι σοφοί άνθρωποι.
Στα κάλαντα, στα τραγούδια που τραγουδούν τα παιδιά την παραμονή και τη νύχτα των Χριστουγέννων όταν επισκέπτωνται τα σπίτια, ο Χριστός υμνείται και δοξάζεται σαν «βασιλιάς των όλων». Και είναι πράγματι ο Χριστός ο πραγματικός βασιλιάς όλου του κόσμου. Είναι όμως βασιλιάς πολύ διαφορετικός από τους άλλους βασιλιάδες και άρχοντες του κόσμου. Οι βασιλιάδες γεννιώνται μέσα σε παλάτια, που λάμπουν από πολυτέλεια. Μα ο Χριστός δεν γεννήθηκε μέσα σε τέτοια παλάτια. Γεννήθηκε, όπως ξέρετε, μέσα σε μια υγρή σπηλιά, που ήτανε ένα μαντρί. Στο μαντρί αυτό έμεναν πρόβατα, βόδια και γαϊδουράκια. Εκεί, στο βρωμερό αυτό σταύλο, το μόνο καθαρό μέρος που υπήρχε, ήτανε η φάτνη, το παχνί, το μέρος εκείνο όπου οι βοσκοί βάζουν το χειμώνα το ξερό χορτάρι για να φάνε τα ζώα. Μια τέτοια φάτνη έγινε η πρόχειρη κούνια, που έβαλε το μικρό Χριστό η Παναγία μητέρα του.
Ποιος, βλέποντας το Χριστό πάνω στα άχυρα και έχοντας γύρω του συντροφιά τα ζώα, ποιος μπορούσε να φαντασθεί, πως το βρέφος αυτό ήτανε «ο βασιλεύς των όλων»; Αν το ήξεραν, πόσοι και πόσοι δεν θα ερχόντουσαν για να προσκυνήσουν και να προσφέρουν τα δώρα τους, κατά τη συνήθεια που είχαν την αρχαία εποχή που προσφέρανε δώρα όταν γεννιώταν νέος βασιλιάς!
Ο Χριστός, όταν γεννήθηκε, ήταν άγνωστος στον αρχαίο ειδωλολατρικό κόσμο. Αλλά να, σε μια χώρα, που ήτανε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ το σπήλαιο, μερικοί άνθρωποι πληροφορούνται πως γεννήθηκε ο Χριστός. Αυτοί ήτανε οι μάγοι, για τους οποίους μιλάει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Τα ονόματά τους δεν τα αναφέρει το Ευαγγέλιο, μα σύμφωνα με την αρχαία παράδοση ονομάζονταν ο πρώτος Γκασπάρ, ο δεύτερος Μελχιόρ και ο τρίτος Βαλτάσαρ.
Αλλ’ εδώ πρέπει να δώσουμε μια εξήγηση, πως οι μάγοι αυτοί δεν ήτανε όπως οι γνωστοί μάγοι και μάγισσες, που με διάφορα σατανικά μέσα και τρόπους απατούν και εκμεταλλεύονται τους ανοήτους ανθρώπους, λέγοντας τη «μοίρα» τους. Όχι. Οι μάγοι, για τους οποίους μιλάει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, ήτανε άνθρωποι επιστήμονες, σοφοί. Οι μάγοι αυτοί, οι αστρονόμοι της Περσίας, όταν είδαν στον ουρανό ένα έκτακτο αστέρι, σύμφωνα με μια αρχαία προφητεία, το ερμήνευσαν σαν ένα σημάδι που ειδοποιούσε πως γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου. Μια ζωηρή επιθυμία γεννήθηκε μέσα τους, να πάνε να δουν και να προσκυνήσουν το Σωτήρα του κόσμου. Με οδηγό το αστέρι, που βάσταξε μήνες ολόκληρους, έφθασαν στα Ιεροσόλυμα. Πήγαν στη Βηθλεέμ, βρήκαν το Χριστό και άνοιξαν τους θησαυρούς τους και πρόσφεραν στο βασιλιά του κόσμου τα πολύτιμα δώρα τους, «χρυσόν, λίβανον και σμύρναν».

Δώρα στο Χριστό πρόσφεραν οι μάγοι. Αλλά δώρα στο Χριστό πρέπει να προσφέρουμε και οι άνθρωποι του 20ού αιώνος, όλοι οι άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, κι’ αυτά ακόμα τα μικρά παιδιά. Αλλά τι δώρα; Ασήμι; Χρυσάφι; Διαμάντια; Πολύτιμες πέτρες; Όχι. Κάτι άλλο, πολύ ανώτερο απ’ όλα αυτά τα δώρα, μπορούμε να προσφέρουμε στο Χριστό. Ή, για να εκφρασθούμε καλύτερα, επειδή ο Χριστός δεν έχει ανάγκη από δώρα, γιατί όλος ο υλικός κόσμος είναι δικός του, Εκείνος μας προσφέρει ένα δώρο και ζητάει από μας να το δεχθούμε το δώρο αυτό.
Ο Χριστός προσφέρει στον καθένα μας ένα δώρο ανεκτιμήτου αξίας. Κι’ αν το δεχθούμε το δώρο αυτό, ο Χριστός χαίρεται. Η εκούσια προσφορά της θελήσεώς μας, που δεχόμαστε το δώρο αυτό του Χριστού, είναι για το Χριστό το σπουδαιότερο δώρο μας σ’ Αυτόν. Δώρο ο Χριστός, αντίδωρο εμείς. Αλλά μήπως αυτά που λέμε για δώρο και αντίδωρο φαίνονται δύσκολα και ακατάληπτα. Ας φέρουμε ένα παράδειγμα, για να γίνει πιο καταληπτό αυτό που λέμε.
Ζούσε κάποτε ένα παιδί. Είχε γεννηθεί μέσα σε πλούσιο σπίτι, κι’ οι γονείς του, επειδή ήτανε έξυπνο και έπαιρνε τα γράμματα και προόδευε, το έστειλαν για σπουδές. Όταν πλησίαζε η γιορτή του και οι γονείς του θα του ’καναν δώρο, ο μικρός είπε στους γονείς του· ―Εγώ δεν θέλω να μου κάνετε κανένα άλλο δώρο, παρά ένα βιβλίο… Στο ερώτημα των γονέων του, ποιο είναι το βιβλίο που ζητάει, ο μικρός απάντησε· ―Το Ευαγγέλιο…
Την εποχή όμως εκείνη τα βιβλία ήτανε πανάκριβα, γιατί δεν τυπωνόντουσαν σε μηχανές, αλλά γραφόντουσαν με το χέρι σε λεπτά δέρματα. Οι γονείς, που αγαπούσαν τον Ιωάννη – έτσι ήταν το όνομά του –, έδωσαν παραγγελία. Κι’ όταν το Ευαγγέλιο έγινε κι’ οι γονείς το παρέδωσαν στον Ιωάννη, η χαρά του παιδιού ήτανε απερίγραπτη. Ήτανε σαν να έπαιρνε στα χέρια του το πιο πολύτιμο δώρο. Από κείνη τη μέρα το Ευαγγέλιο έγινε ο αχώριστος σύντροφός του. Το διάβαζε μικρός. Το διάβαζε νέος. Το διάβαζε σε δύσκολες ώρες. Το διάβαζε πάντοτε. Ήτανε το βιβλίο, που τον καθοδηγούσε, παρηγορούσε και τον ενίσχυε σ’ όλη του τη ζωή. Όποιος θέλει λεπτομέρειες, ας διαβάσει το βίο του αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, που γιορτάζει στις 15 Ιανουαρίου.
Αγαπητά μας παιδιά! Ο Μ. Αλέξανδρος απ’ όλους τους συγγραφείς εκτιμούσε τον Όμηρο και το βιβλίο του το ’χε κάτω απ’ το προσκέφαλό του και κάθε μέρα διάβαζε για να διδάσκεται και να εμπνέεται. Αλλά τι είναι ο Όμηρος και οποιοσδήποτε άλλος συγγραφέας του αρχαίου και νέου κόσμου μπροστά στο Ευαγγέλιο; Μπροστά του όλα τα βιβλία του κόσμου είναι σαν χαλίκια μπροστά σ’ ένα διαμάντι. Όπως είπε κάποιος σοφός, το Ευαγγέλιο είναι το σπουδαιότερο δώρο που δόθηκε ποτέ στον κόσμο. Δώρο του ουρανού στην αμαρτωλή μας γη. Ήλιος που διαλύει τα σκοτάδια και φωτίζει τη γη.
Αυτό το δώρο συνιστούμε κι’ εμείς τώρα στο τέλος του παλαιού και στην αρχή του νέου χρόνου. Το συνιστούμε σ’ όλα τα παιδιά των κατηχητικών μας σχολείων. Ο Χριστός προσφέρει στο κάθε παιδί το δώρο αυτό. Μικρή και ασήμαντη είναι η χρηματική του αξία, μα το περιεχόμενό του έχει αξία ανυπολόγιστη.
Κάθε παιδί ας το πάρει και ας πει· ―Χριστέ, σ’ ευχαριστώ για το πολύτιμο αυτό δώρο. Από τώρα που είμαι μικρός, και όταν μεγαλώσω, και όταν ασπρίσουν τα μαλλιά μου, και μέχρι το θάνατο θα ’χω το Ευαγγέλιο παντοτινό σύντροφό μου. Απ’ όλα τα βιβλία αυτό θα αγαπώ πιο πολύ, αυτό θα μελετώ και αυτό θα εφαρμόζω.
Αγαπητό μου παιδί! Δίνεις την υπόσχεση αυτή στο Χριστό; Η υπόσχεσις σου αυτή θα ’ναι το σπουδαιότερο δώρο που θα δώσεις στο Χριστό. Δώρο ανώτερο απ’ τα δώρα που έδωσαν οι μάγοι, απ’ το χρυσό, το λιβάνι και τη σμύρνα. Δώρο ― αντίδωρο.

Με πολύ αγάπη
Ο πνευματικός σας πατέρας

+ Ο Φλωρίνης Αυγουστίνος

Tα όνειρα

Tα όνειρα είναι ένα περίεργο φαινόμενο, που φανερώνει, ότι υπάρχει ψυχή, η οποία και στην κατάσταση του ύπνου κάτι βλέπει και ακούει. Tο περίεργο αυτό φαινόμενο των ονείρων μελετούν ψυχολόγοι και δίνουν την ερμηνεία, ότι τα όνειρα συνήθως είναι αντακλάσεις της καθημερινής ζωής με τους πόνους και τους πόθους, τα βάσανα και τις θλίψεις της. Aπό το βάθος του εσωτερικού κόσμου ξεπηδούν τα όνειρα. Πεινάει κάποιος; Στο όνειρό του, όπως λέει και ο λαός, βλέπει καρβέλια. Διψάει; Bλέπει βρύσες και ποτάμια. Kάθεται σε καλύβι; Bλέπει παλάτια…
Bέβαια δεν μπορούμε να δώσουμε μια αυθεντική ερμηνεία του φαινομένου που λέγεται όνειρο. Aλλά θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή όλων, να μην ταράζονται όταν βλέπουν όνειρα και καταφεύγουν στους ονειροκρίτες για να βρουν ερμηνείες. Διότι, όπως λέει η Γραφή, «πολλούς επλάνησαν τα όνειρα». Aλλά να έχουμε εμπιστοσύνη απόλυτη στο Θεό, ο οποίος προνοεί και φροντίζει για όλα τα παιδιά του και ότι είναι αναγκαίο για τη σωτηρία μας το έχει αποκαλύψει στην αγία Γραφή.
Mη ζητάτε περισσότερα. Mην ακούτε τις οραματίστριες.

―Όνειρο είδε ο δίκαιος Iωσήφ. Όνειρο, που τον καθοδηγούσε τι πρέπει να πράξει. Aλλά όνειρα βλέπουν όλοι οι άνθρωποι. Ποιος άνθρωπος δεν είδε όνειρο; Aλλά ποιος μπορεί να ισχυρισθεί, ότι το όνειρο που βλέπει προέρχεται από το Θεό; Δεν είμαστε εμείς όπως ο Iωσήφ, ο μνηστήρας της υπεραγίας Θεοτόκου, και όπως άλλοι άγιοι που είδαν θεϊκά όνειρα. Tα θεϊκά όνειρα είναι σπάνια.

(Από βιβλίο «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ»
† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας Aυγουστίνος)

Επιστολή του Μητροπολίτου Φλωρίνης

π. Αυγουστίνου Καντιώτου στα παιδια του κατηχητικού

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ 365 ΣΕΛΙΔΕΣ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

ΜΕ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ μπήκαμε σὲ καινούργιο χρόνο. Μὲ χαρὰ ὁ κόσμος ὑποδέχτηκε τὴν ἀνατολὴ τοῦ καινούργιου χρόνου. Κάποιος ζωγράφος ζωγράφισε τὸν καινούργιο χρόνο σὰν ἕνα ἥλιο, ποὺ μόλις ἀνατέλλει καὶ στέλνει τὶς πρώτες ἀκτῖνες του πάνω στὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Τί ὡραία εἶναι ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου! Ἔτσι ὡραία φαίνεται στὰ μάτια τοῦ κόσμου καὶ ἡ ανατολὴ τοῦ καινούργιου χρόνου.
Ἀλλʼ ἐκεῖνοι, ποὺ μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ νέου χρόνου χαίρονται πιὸ πολύ, κʼ ἡ χαρὰ λάμπει στο πρόσωπό τους εἶναι τὰ παιδιά. Γιατὶ τὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν ζήσει τὀν πόνο καὶ τὴ θλῖψι, ποὺ δοκιμάζουν οἱ μεγαλύτεροι στὴν ἠλικία. Φαντάζονται, πὼς ὁ καινούργιος χρόνος θά ʼνε ἕνας χρόνος χαρᾶς, ποὺ κανένα δάκρυ δὲν θὰ κυλήση στὰ παιδικά τους μάγουλα. Νά ʼταν ἔτσι ἡ ζωή!
Ἀλλʼ ἡ χαρὰ τῶν παιδιῶν γιὰ τὴν πρωτοχρονιὰ αὐξάνει καὶ φτάνει στὸ κατακόρυφο ἀπὸ τὰ δῶρα ποὺ συνηθίζουν συγγενεῖς καὶ φίλοι νὰ δίνουν στὰ παιδιά. Κάθε δῶρο καὶ μιὰ χαρὰ τοῦ παιδιοῦ. Ὑπάρχουν δὲ καὶ δῶρα, ποὺ κάνουν τὰ παιδιὰ νὰ τρελλαίνωνται ἀπὸ χαρὰ καὶ νὰ παίζουν μέρα – νύχτα μʼ αὐτά.
Δῶρα πολλά, ποικιλία δώρων! Ἐσεῖς, ἀγαπητά μου παιδιὰ τοῦ κατηχητικοὺ, τὶ δῶρα προτιμάτε; Πέρυσι, ἄν θυμάστε, στὴν ἀρχὴ τοῦ προηγούμενου χρόνου σᾶς σύστησα ἕνα δῶρο πολύτιμο. Καὶ τὸ δῶρο αὐτὸ ἦταν ἕνα βιβλίο, ποὺ ἀξίζει περισσότερο ἀπʼ ὅλα τὰ βιβλία τοὺ κόσμου. Εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο (βλ. σελ. 24-26). Αὐτὸ ἦταν τὸ δῶρο, ποὺ εἶχε πάρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης. Αὐτό μελετοῦσε, κι αὐτό προσπαθοῦσε νὰ ἐφαρμόζη στὴ ζωή του, κʼ ἔτσι ἀναδείχτηκε ἕνας ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀλλʼ ἐγὼ τώρα, στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου αὐτοῦ χρόνου, ἔχω νὰ σὰς μιλήσω γιὰ ἕνα ἄλλο βιβλίο. Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἔχει 365 σελίδες. Ὄλες του οἱ σελίδες εἶναι κάτασπρες. Οὔτε μιὰ γραμμή, οὔτε μιὰ μικρὴ μουτζούρα δὲν ὕπάρχει. Κι αὐτὸ τὸ βιβλίο σὲ δισεκατομμύρια ἀντίτυπα μοιράζεται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ δὲν παίρνει τέτοιο βιβλίο.
Τὸ βιβλίο αὐτὸ μὲ τὶς 365 ὁλόλευκες σελίδες του εἶναι, ἀγαπητά μου παιδιά, ὁ νέος χρόνος. Στὸ ὡραῖο ἐξώφυλλό του εἶναι γραμμένος μὲ χρυσᾶ γράμματα ὁ ἀριθμὸς τοῦ κάθε νέου ἔτους.
Αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ δίνει ὁ Θεός. Τὸ δίνει δωρεὰν σὲ ὅλους. Καὶ στὸ καθένα ἀπὸ σᾶς τὰ παιδιὰ ἔχει δοθῆ σὰν δῶρο τοῦ οὐρανοῦ τὸ βιβλίο αὐτό. Ἀλλὰ προσέξτε. Τὸ βιβλίο αὐτὸ δίνεται μὲ μιἀ ἐντολή. Ποιὰ ἡ ἐντολή; Τὸ ἄγραφο βιβλίο πρέπει νὰ συμπληρωθῆ ἔτσι, ὥστε στὸ τέλος τοῦ χρόνου ὅλες οἱ σελίδες του νά ʼνε γραμμένες.
Συγγραφέας εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος, ποὺ πῆρε τὸ βιβλίο αὐτὸ. Κάθε μέρα ποὺ περνάει, – τί λέω;- κάθε ὥρα, – τί λέω;- κάθε λεπτὸ ποὺ περνάει, κάτι γράφεται. Μιὰ πρᾶξι ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος, ἕνας λόγος του, μιὰ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς, μιὰ σκέψι τοῦ μυαλοῦ, ὅλα αὐτὰ γράφονται στὸ βιβλίο τοῦτο. Γράφονται μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ μόνος του νὰ τἀ σβήση. Καὶ στὸ τέλος τοῦ χρόνου τὸ βιβλίο μὲ τὶς 365 σελίδες εἶναι πιὰ συμπληρωμένο, γραμμένο σʼ ὅλες τὶς σελίδες του. Κι ὅπως εἶναι, χωρὶς καμιά μεταβολὴ ἡ διόρθωσι, παραδίδεται στὸν ἄγγελο τῆς ζωῆς μας, ποὺ τὸ μεταφέρει στὰ ἀρχεῖα τῆς αἰωνιότητος. Ἐκεῖ παραμένει κλειστό, μέχρι νὰ ʼρθη κάποια μέρα – καὶ ὁπωσδήποτε θά ʼρθη- ποὺ θʼ ἀνοίξη, ὅπως καὶ τὰ βιβλία ὅλων τὼν χρόνων ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἡ μέρα αὐτὴ εἶναι ἡ μέρα τῆς παγκοσμίου κρίσεως, ποὺ ἡ ἁγία Γραφὴ μιλώντας γιʼ αὐτὴν λέει˙ «Καὶ βίβλοι ἀνοίγονται» (Δαν. 7,10). Δηλαδή, ὅσα ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι, ὅσα εἶπαν, ὅσα ἐπιθύμισαν κι ὅσα σκέφτηκαν, θὰ φανερωθοῦν ἐκείνη τὴν ἡμέρα. Ὅλα τὰ βιβλία ὅλων τῶν ἀνθρώπων θὰ διαβαστοῦν καὶ θʼ ἀκοῦνε ὅλοι, ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι.

* * *

Θέλετε, παιδιά, νὰ διαβαστῆ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς σας στὸ τέλος τοῦ χρόνου; Θέλετε οἱ ἄλλοι νὰ μάθουν τί θὰ εἶναι γραμμένο στὶς 365 σελίδες του;
Πρὶν ἀπαντήσετε στὸ σοβαρὸ αὐτὸ ἐρώτημα, θὰ σᾶς διηγηθῶ ἕνα περιστατικὸ ποὺ συνέβη σὲ μιὰ μαθήτρια. Ἡ μαθήτρια αὐτὴ εἶχε συνήθεια νὰ κρατᾶ ἡμερολόγιο τῆς ζωῆς της. Σʼ ἕνα τετράδιο ἔγραφε χωρὶς ντροπὴ ὅλες τὶς ἀταξίες, ὅλες τὶς ἀσχήμιες ποὺ ἔκανε˙ ἀκόμα ἔγραφε καὶ τὶς κακές της σκέψεις. Τὸ τετράδιο αὐτὸ τὸ ἔκρυβε σʼ ἕνα μέρος, ποὺ τὸ νόμιζε ἀσφαλισμένο. Ἀλλὰ κάποτε τὸ τετράδιο ἔπεσε στὰ χέρια μιᾶς μεγαλύτερης φίλης της. Ἄθελα της ἐκείνη τὸ βρήκε, τὸ ἄνοιξε καὶ τὸ διάβασε. Ὅταν τὸ ʼμαθε αὐτὸ ἡ μαθήτρια, κοκκίνισε ἀπὸ ντροπή, ἔτρεξε στὴ φίλη της, ἔπεσε στὰ πόδια της καὶ τὴν παρακαλοῦσε νὰ τῆς δώση τὸ ἡμερολόγιο της, γιὰ νὰ μὴν φτάση στὰ χέρια ἄλλων καὶ γίνη ρεζίλι στὸν κόσμο.
Αὐτὸ ποὺ συνέβη μὲ τὴ μαθήτρια αὐτή, θὰ συμβῆ, παιδιά μου, καὶ μὲ κάθε ἄνθρωπο καὶ μὲ κάθε παιδί, ποὺ τὸ ἴδιο δὲν κρατᾶ ἴσως ἡμερολόγιο, ἀλλὰ κάποιος ἄλλος κρατᾶ γιʼ αὐτὸ ἡμερολόγιο καὶ γράφει κάθε μέρα στὸ βιβλίο μὲ τὶς 365 σελίδες ὅλες τὶς σκέψεις του, ὅλες τὶς ἐπιθυμίες του, ὅλα τὰ λόγια του κι ὅλες τὶς πράξεις του. Ἄν αὐτὰ ποὺ σκέπτεσαι, αὐτὰ ποὺ λὲς κι αὐτὰ ποὺ κάνεις εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε τί χαρὰ γιὰ σένα! Ὁ ἄγγελός σου θὰ χαίρεται γιὰ τὸ ὡραῖο περιεχόμενο τοῦ βιβλίου, κι ὁ Θεός, ποὺ διαβάζει τὶς καρδιὲς σὰν νὰ ʼνε ἀνοιχτὰ βιβλία, θὰ σὲ ἐπαινέση καὶ θὰ σὲ βραβεύση μπροστὰ σὲ ἀγγέλους καὶ σὲ ἀνθρώπους, ὅπως σὲ ἐπαινεῖ ὁ δάσκαλος ἥ ὁ καθηγητὴς ὅταν συντάξης μιὰ καλὴ ἔκθεσι. Ἄν ὅμως αὐτὰ ποὺ σκέπτεσαι, αὐτὰ ποὺ λἐς κι αὐτὰ ποὺ κάνεις δὲν εἶνε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ εἶνε ὅλα πονηρὰ καὶ ἁμαρτωλά, τότε τὸ λευκὸ βιβλίο τοῦ νέου ἔτους, θὰ γεμίση μὲ γράμματα, ποὺ θὰ ντρέπεσαι νὰ τἆ διαβάζης. Θὰ προτιμοῦσες νʼ ἀνοίξη ἡ γῆ καὶ νὰ σὲ καταπιῆ, παρὰ νὰ γίνη γνωστὸ τὸ βρωμερὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου σου.

* * *

Ἀγαπητά μου παιδιά! Μπροστά σας ἔχετε τὸ νέο χρόνο, πού, ὅπως εἴπαμε, μοιάζει μʼ ἕνα βιβλίο μὲ 365 σελίδες. Τὸ περιεχόμενο θὰ τὸ γράψετε σεῖς. Θὰ τὸ γράψετε μὲ τὶς σκέψεις σας, μὲ τὶς ἐπιθυμίες σας, μὲ τὰ λόγια σας, μὲ τὶς πράξεις σας. Προσπαθῆστε κάθε μέρα νὰ κάνετε μιὰ τουλάχιστον ὡραία πράξι.
Τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς οἱ ἄνθρωποι δὲν γράφουν καλὲς πράξεις˙ γράφουν κακὲς πράξεις. Ὁ διάβολος σπρώχνει κάθε μέρα γιὰ νὰ γίνωνται κακὲς πράξεις, νὰ λέγωνται αἰσχρὰ καὶ κακὰ λόγια καὶ ἔτσι νὰ μουτζουρώνεται τὸ βιβλίο μὲ τὶς 365 σελίδες. Κʼ ἐσεῖς τὰ παιδιὰ εὔκολα παρασύρεστε. Κακὲς σκέψεις, κακὲς ἐπιθυμίες, κακὰ λόγια, κακὲς πράξεις, ὅλα ὅσα κάνετε, κάθε μέρα γράφονται στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς. Ὑπάρχει ἆραγε τρόπος νὰ ἀλλάξη τὸ περιεχόμενο αὐτοῦ τοῦ βιβλίου; Κάτι μπορεῖτε νὰ κάνετε, ὥστε οἱ φοβερὲς μουτζοῦρες τῶν κακῶν νὰ σβήσουν καὶ νὰ παραμείνουν γραμμένες μόνο οἱ καλὲς πράξεις. Πῶς θὰ τὸ κατορθώσετε αὐτό; Μἐ μιὰ ἀπʼ τὶς πιὸ ὄμορφες πράξεις. Μιὰ πράξι πού, ἅμα γίνεται, χαίρονται οἱ ἄγγελοι στὸν οὐρανό. Καὶ ἡ πράξι αὐτὴ εἶναι ἡ μ ε τ ά ν ο ι α .
Κάθε μέρα λοιπὸν καλὲς πράξεις νὰ γράφης στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς σου. Κι ἄν κάνης κάτι ποὺ δὲν πρέπει, νὰ τὸ σβήνης μὲ τὴ γόμα ποὺ λέγεται μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι. Ἔτσι στὸ τέλος τῆς χρονιᾶς οἱ 365 σελίδες θὰ ʼχουν 365 ὡραίες ζωγραφιές. Καὶ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς σου θὰ ʼνε ἕνα ὄμορφο εἰκονογραφημένο βιβλίο. Αὐτὰ ποὺ εἶνε γραμμένα στὸ Εὺαγγέλιο ἐσεῖς θὰ τὰ ἀντιγράψετε στὴν καθημερινή σας ζωή. Ἔτσι ἡ ζωή σας θὰ εἶνε ἕνα εἰκονογραφημένο Εὐαγγέλιο.
Σύνθημα˙ Κάθε μέρα τοῦ νέου ἔτους μιὰ καλὴ πράξι.

Μὲ πολλὴ ἀγάπη

Ὁ πνευματικός σας πατέρας

Σύναξις Υπερ. Θεοτόκου (Mατθ. 2,13-23)

ΠΕΡΙ ΜΑΓΩΝ

«Αναχωρησάντων  των μάγων (Mατθ. 2,13)

ΘΑ προσπαθήσω νὰ μιλήσω ὅσο μπορῶ ἁπλᾶ παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὶς πρῶτες λέξεις τοῦ εὐαγγελίου «Ἀναχωρησάντων τῶν μάγων…» (Ματθ. 2,13). Οἱ μάγοι, λέει, ποὺ ἦρθαν νὰ προσκυνήσουν τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἀνεχώρησαν γιὰ τὴν πατρίδα τους. Ἡ λέξι «μάγων» μᾶς δίνει ἀφορμὴ νὰ θίξουμε ἕνα σοβαρὸ ζήτημα, νὰ μιλήσουμε περὶ τῆς μαγείας. Θὰ ποῦμε πρῶτον τί εἶνε ἡ μαγεία καὶ ποιά ἡ διάδοσί της, δεύτερον θὰ δοῦμε πῶς οἱ ἄνθρωποι μένουν ἀκάλυπτοι στὶς ἀπειλές της, καὶ τρίτον ποιά τὰ ὅπλα τοῦ πιστοῦ κατ᾿ αὐτῆς.

* * *

Α΄. Ἡ μαγεία καὶ ἡ διάδοσί της. Οἱ μάγοι εἶνε σκοτεινὰ πρόσωπα. Ἔχουν ἐπικοινωνία, «ἀσύρματο», μὲ τὰ πονηρὰ πνεύματα. Λένε λόγια ἀκατάληπτα, δαιμονικὲς προσευχὲς καὶ ξόρκια. Πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς φοροῦν εἰδικὲς στολές, κρατοῦν κρανία, ἀνάβουν κεριά, χρησιμοποιοῦν λάδια, σαπούνια, καρφιά, χτένια, τρίχες καὶ ἄλλα. Ἔτσι κάνουν μάγια διάφορα. Προκαλοῦν ζημιὲς σὲ ἀνθρώπους καὶ ζῷα, σὲ δέντρα καὶ καλλιέργειες. Εἶνε καταστρεπτικὰ ὄντα οἱ μάγοι.
Μάγοι ὑπάρχουν σὲ ὅλα τὰ ἔθνη ἀπὸ παλιὰ μέχρι σήμερα. Καὶ στὶς Ἰνδίες καὶ στὴν Ἰαπωνία καὶ ἰδίως στὴν Ἀφρική. Ἔχουν μάσκες, βάζουν κέρατα, φοροῦν βραχιόλια στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια, τρυποῦν τὶς μύτες τους μὲ καλάμια. Καὶ τοὺς τρέμουν ὅλοι ἐκεῖ. Ὅταν ἤμουν στὴν Ἀθήνα συνάντησα κάποιους ἀπὸ τὴν Αἰθιοπία. Κ᾿ ἐνῷ μιλούσαμε, ὅταν επαμε γιὰ μάγους, ἄρχισαν νὰ τρέμουν. ―Τί ἔχετε; ―Φοβούμεθα μήπως κάνουν κακὸ στὸ σπίτι μας τὴν ὥρα αὐτή… Τόσο πολὺ τοὺς φοβοῦνται.
Καὶ ὄχι μόνο στοὺς ὑπανάπτυκτους ἀλλὰ καὶ σὲ προωδευμένους λαούς. Στὴ Γαλλία, στὴ Γερμανία καὶ στὴν Ἀμερικὴ τώρα τελευταίως, ὅπως γράφουν, παρατηρεῖται μεγάλο κῦμα μαγείας, ἐγκλήματα φοβερά. Στὸ Σικάγο καὶ στὴ Νέα Ὑόρκη ἐξαφανίζονται μικρὰ παιδιά· τ᾿ ἁρπάζουν, ῥουφοῦν τὸ αἷμα τους, ξεῤῥιζώνουν τὶς καρδιὲς παιδιῶν, τὶς κάνουν φυλαχτά – ἀπίστευτα πράγματα.
Σήμερα ἡ μαγεία παρουσιάζεται καὶ μὲ ἐπιστημονικὸ τάχα μανδύα, ὡς ἀστρολογία. Ἡ ἀστρολογία μαγεία εἶνε. Γέμισε ὁ κόσμος ἀστρολόγους, ποὺ δίνουν ὡροσκόπια ἀπὸ ἐφημερίδες καὶ σταθμοὺς. «Ποιό μῆνα γεννήθηκες; τὸ ζώδιό σου λέει, ὅτι θὰ γίνῃ αὐτό…». Συλλαμβάνει δὲ αὐτὴ ἡ μαγεία καὶ τὶς ἀνώτερες τάξεις. Ὁ πρόεδρος Ρήγκαν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, λένε, εἶχε συμβούλους ἀστρολόγους καὶ χωρὶς αὐτοὺς δὲν ἔκανε τίποτα· καὶ πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, πηγαίνοντας γιὰ ἐγχείρησι στὴν Ἀγγλία, δίπλα στὸ κρεβάτι του εἶχε ἀστρολόγο. Μεγάλη διάδοσι ἔχει ἡ μαγεία.
Καὶ οἱ μάγοι χρηματίζονται ἀγρίως. Ἔμαθα, ὅτι μιὰ μάγισσα πῆγε σ’ ἕνα χωριὸ καὶ γιὰ νὰ πῇ τὴ μοῖρα ζήτησε καὶ τῆς ἔδωσαν τόσα χρήματα, ποὺ οὔτε στὸ γιατρὸ δὲν τὰ δίνουν.
Β΄. Πῶς ὅμως οἱ ἄνθρωποι μένουν ἀκάλυπτοι στὴν ἀπειλή; Ὁ Χριστὸς ὁπλίζει καλὰ τὸν πιστό του δοῦλο. Στὸ ἅγιο βάπτισμα πρὶν τὴν κατάδυσι γίνεται ἐξορκισμός. Κατόπιν ὁ ἱερεὺς παίρνει τὸ παιδὶ μὲ τὸν ἀνάδοχο, στρέφονται πρὸς δυσμὰς καὶ τοῦ λέει· ―«Ἀποτάσσῃ τῷ σατανᾷ» καὶ ὅλα τὰ ἔργα του; δηλαδὴ τὴ μαγεία καὶ τὰ παρόμοια. Καὶ ἀπαντᾷ αὐτὸς ποὺ βαπτίζεται· «―Ἀποτάσσομαι». «―Καὶ ἐμφύσησον καὶ ἔμπτυσον αὐτῷ», φτύσ᾿ τον. Καὶ τὸν φτύνει. Τέλος τοῦ λέει· ―«Συντάσσῃ τῷ Χριστῷ;». ―«Συντάσσομαι» (ἀκολ. βαπτ.).
Δὲν τηροῦνται ὅμως οἱ ὑποσχέσεις αὐτές. Σ᾿ ἕνα χωριὸ ἀρρώστησε κάποιος. Τό ᾿μαθε ὁ καλὸς παπᾶς καὶ κατὰ καθῆκον πῆγε νὰ τὸν ἐπισκεφθῇ. Ὅταν χτύπησε τὴν πόρτα, δὲν τὸν δέχτηκαν. ―Γιατί; ἀπόρησε. ―Ἔχουμε μάγο μέσα, δὲ᾿ σὲ χρειαζόμαστε… Καταλάβατε; φώναξαν ἀπ᾿ τὴν Πτολεμαΐδα μάγο νὰ κάνῃ καλὰ τὸν ἄῤῥωστο! Εἶσαι Χριστιανός; πιστεύεις στὸ Χριστὸ ὅτι εἶνε ὁ παντοδύναμος Θεός;…
Νὰ γνωρίζετε, ὅτι ὅποιος πάῃ σὲ μάγους κάνει μεγάλη ἁμαρτία. Δὲν εἶνε Χριστιανός, ἀρνεῖται τὸ Χριστό. Φτύνει στὴν κολυμβήθρα του, ποὺ εἶνε ὁ τάφος τῶν δαιμόνων. Καὶ τιμωρεῖται, ὅπως λένε οἱ κανόνες· εκοσι χρόνια μένει μακριὰ ἀπὸ τὴ θεία κοινωνία.
Γ΄. Ποιά τώρα τὰ ὅπλα κατὰ τῆς μαγείας; Ἂν εἶστε Χριστιανοί, νὰ ἐξομολογῆσθε μὲ μετάνοια, νὰ κοινωνῆτε μὲ πίστι, καὶ τότε θὰ εἶστε ἀήττητοι. Ὅλοι οἱ διαβόλοι δὲ᾿ μποροῦν νὰ σᾶς κάνουν τίποτα. Τὸ λέει ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός· Ἔρχονται τὰ δαιμόνια; κάνε τὸ σταυρό σου μὲ πίστι καὶ φεύγουν, δὲν ὑποφέρουν. Ὁ Χριστὸς εἶπε στοὺς ἀποστόλους· Σᾶς δίνω δύναμι νὰ πατᾶτε πάνω σὲ φίδια καὶ σκορπιοὺς κι ὅλη τὴ δύναμι τοῦ ἐχθροῦ (βλ. Λουκ. 10,19).
Ἦρθε μιὰ μέρα στὴ μητρόπολι μιὰ γυναίκα πρωῒ – πρωῒ ἀπό ᾿να χωριὸ κοντὰ στὰ σύνορα. Ἔτρεμε σὰν τὸ καλάμι. ―Τί ἔχεις; ―Φοβᾶμαι. ―Τί φοβᾶσαι; ―Σηκώθηκα, πῆγα νὰ σκουπίσω, κ᾿ ἐκεῖ στὴν αὐλή μου τί νὰ δῶ; Ἕνα κουβάρι· κάτι χτένες, κόκκαλα, τρίχες. Μοῦ κάνανε μάγια, πάει τὸ σπίτι μου, καταστράφηκα! ―Δὲ᾿ μοῦ λές, τὴ ρωτῶ, πιστεύεις στὸ Χριστό; ―Πιστεύω. ―Ἂν πιστεύῃς, ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ παντοδύναμος Θεὸς ποὺ νικᾷ τὰ πάντα. Τῆς εἶπα κ᾿ ἕνα ἀνέκδοτο ἀπὸ τοὺς βίους τῶν ἁγίων.
Ἦταν ἕνας νέος εκοσι χρονῶν, πολὺ δυνατός. Αὐτὸς εἶπε· Θέλω νὰ βρῶ τὸν πιὸ δυνατό, καὶ θὰ γίνω ὑπηρέτης του. Μιὰ μέρα περνοῦσε ὁ βασιλιᾶς. Νά, τοῦ λένε, αὐτὸς εἶνε ὁ πιὸ δυνατὸς στὴ χώρα μας. Πῆγε πράγματι κοντά του κ’ ἔγινε σωματοφύλακας τοῦ βασιλιᾶ. Μετὰ ἀπὸ καιρό, καθὼς περνοῦσαν μαζὶ ἔξω ἀπ᾿ τὴ σπηλιὰ ἑνὸς μάγου, βλέπει τὸ βασιλιᾶ νὰ τρέμῃ. ―Τί ἔχεις, βασιλιᾶ; Ἐγὼ ἐδῶ εἶμαι· τί φοβᾶσαι; ―Ἐδῶ μένει κάποιος πιὸ δυνατὸς ἀπὸ μένα. ―Ἄ, ἔτσι;… Ἀφήνει λοιπὸν τὸ βασιλιᾶ, πηγαίνει στὸ μάγο, καὶ τὸν ὑπηρετοῦσε ὅπου πήγαινε. Συνέβη ὅμως μιὰ φορὰ νὰ περνοῦν ἔξω ἀπό ᾿να ᾿ξωκκλήσι. Ἐκεῖ ἄρχισε νὰ τρέμῃ ὁ μάγος. ―Τί ἔπαθες; ―Ἐδῶ, τοῦ λέει, εἶνε ὁ πιὸ δυνατὸς κι ἀπὸ μένα. ―Ποιός εἶνε; ―Ὁ Χριστός. ―Ὥστε ἔτσι; τότε σ᾿ ἀφήνω καὶ πάω κοντά του… Ἔτσι πίστεψε στὸ Χριστό, βαπτίσθηκε στὸ ὄνομά του, ἔγινε ἅγιος, καὶ ἐδίωκε τὰ δαιμόνια. Εἶνε ὁ ἅγιος Χριστοφόρος.
Ὁ πιὸ δυνατὸς ἀπὸ ὅλους εἶνε ὁ Χριστός. Τὸ πιστεύεις; Αὐτὸς νικᾷ τοὺς δαίμονες καὶ αὐτὸς δίνει δύναμι στοὺς πιστούς. Συνεπῶς μὴ φοβᾶστε καὶ μὴν ὑπολογίζετε μάγους καὶ μάγισσες. Μακριὰ ἀπ᾿ αὐτούς. Καθαροὶ καὶ ἀμόλυντοι ἀπὸ τὴ μαγεία.

* * *

Αὐτὴ εἶνε ἡ κακὴ μαγεία. Ἀλλὰ οἱ «μάγοι»   τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου εἶνε ἄλλοι. Δὲν εἶνε σὰν αὐτούς. Αὐτοὶ ἦταν ἐπιστήμονες, σοφοὶ ἀστρονόμοι, ὄχι ἀστρολόγοι. Οἱ ἀστρονόμοι τὴ νύχτα δὲν κοιμοῦνται. Μὲ τὰ τηλεσκόπια κάνουν παρατηρήσεις. Βλέπουν τὰ ἄστρα, ποὺ εἶνε δισεκατομμύρια. Καὶ κάθε ἄστρο τί φωνάζει· Ὑπάρχει Θεὸς δημιουργός! Ἔτσι κ᾿ οἱ μάγοι τοῦ εὐαγγελίου ἀπὸ τὴν παρατήρησι τῶν ἀστέρων ὡδηγήθηκαν στὸ Θεό.
Μιὰ νύχτα εἶδαν στὸν οὐρανὸ ἕνα ἀστέρι πρωτοφανές. Κατάλαβαν, ὅτι εἶνε σημεῖο τοῦ Θεοῦ, ἄγγελος ποὺ τοὺς ἀνάβει φανάρι μέσ’ στὸ σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας. Ἀνεχώρησαν, καὶ μετὰ ἀπὸ ταξίδι μακρινὸ ἔφθασαν στὸ σπήλαιο. Γονάτισαν, προσέφεραν τὰ δῶρα τους στὸ Χριστό. Καὶ μετά, ἀφοῦ δόξασαν τὸ Θεό, ἐπέστρεψαν στὴν πατρίδα τους χαρούμενοι.
Αὐτοὺς τοὺς μάγους νὰ μιμηθοῦμε. Νὰ μιμηθοῦμε τὴν προθυμία τους. Ἐκεῖνοι ξεκίνησαν ἀπὸ τόσο μακριά, γιὰ νὰ συναντήσουν καὶ νὰ προσκυνήσουν τὸ Χριστό. Γιὰ μᾶς ὁ Χριστὸς εἶνε πολὺ κοντά, εἶνε στὸ ναό. Τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἱερεὺς τελεῖ τὴ θεία λειτουργία, ὁ Χριστὸς εἶνε ἐκεῖ· κάθε ψίχουλο καὶ σταγόνα τῆς θείας εὐχαριστίας εἶνε ὁ Χριστός! Τὸ πιστεύεις; ἔλα στὴν ἐκκλησία. Κι ἂν ὑποθέσουμε ὅτι ὑπῆρχε μόνο μιὰ ἐκκλησία στὸν κόσμο, καὶ στὸ Βόρειο Πόλο, θά ᾿πρεπε νὰ βαδίσουμε σὰν τοὺς μάγους καὶ νὰ πᾶμε ἐκεῖ νὰ τὸν προσκυνήσουμε. Καὶ ὅμως ἡ ἐκκλησία εἶνε δίπλα μας.
Στὸ Μεσσολόγγι, ποὺ ἤμουν, ἕνας Χριστιανὸς εἶχε τὸ σπίτι του δίπλα στὴν ἐκκλησία (ἦταν ἕνα μέγαρο), μὰ ποτέ του δὲν πάτησε ν᾿ ἀνάψῃ ἕνα κερί. Μόνο ὅταν πέθανε τὸν σήκωσαν οἱ τέσσερις καὶ τὸν ἔφεραν…
Πολλοὺς ἡ ἐκκλησία τοὺς βλέπει μόνο νεκρούς. Ὄχι ἔτσι! Ἀκοῦς τὴν καμπάνα; τρέξε κ᾿ ἐσὺ νὰ προσφέρῃς τὰ δῶρα σου σὰν τοὺς μάγους. Ποιά δῶρα; φτωχαδάκια εμεθα, θὰ πῇς, δὲν ἔχουμε χρυσάφι… Ἔχεις νὰ δώσῃς κάτι ἀνώτερο. Ὁ Θεὸς ζητᾷ ἀπὸ μᾶς τὴν καρδιά μας. Δός μου τὴν καρδιά σου, λέει ὁ Χριστός. Κι ὅταν τοῦ δώσουμε τὴν καρδιά μας, θὰ τὴν κάνῃ φάτνη καὶ θὰ γεννηθῇ μέσα σ᾿ αὐτήν. Κι ὅταν ἔρθῃ ὁ Χριστὸς μέσα στὴν καρδιά μας, τότε θὰ εμεθα εὐτυχεῖς καὶ θὰ λέμε κ᾿ ἐμεῖς· «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.).

 † ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Ἁγ. Κων/νου & Ἑλένης Ἀμυνταίου, Δευτέρα 26-12-1988)

_______

SERBIKA

__________

БЕСЕДА О МУДРАЦИМА