Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for the ‘ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ’ Category

ΝΥΦΗ – ΠΕΘΕΡΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 19th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ΝΥΦΗ – ΠΕΘΕΡΑ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΤΙΣ ΝΥΦΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΘΕΡΕΣυπ. π. Α

«Είπε Ρούθ˙ Μη απάντησαί μοι του καταλιπείν σε ή αποστρέψαι όπισθέν σου˙ ότι συ όπου εάν πορευθεής, πορεύσομαι, και ου εάν αυλισθής, αυλισθήσομαι˙ ο λαός σου λαός μου, και ο Θεός σου Θεός μου˙ και ου εάν αποθάνης, αποθανούμαι, κακεί ταφήσομαι»

Το όγδοο βιβλίο, της Παλαιάς Διαθήκης ονομάζεται Ρούθ. Ονομάζεται δε έτσι, δίοτι, το μικρό αυτό βιβλίο διηγείται την ιστορία μιας εκλεκτής γυναίκας, της Ρούθ, η οποία αξιώθηκε να γίνει πρόγονος του Χριστού κατά σάρκα. Αλλά ας δούμε την ιστορία της.

Διαβάζοντας το βιβλίο της Ρούθ βρισκόμαστε στο τέλος της περιόδου, η οποία, όπως είδαμε στο προηγούμενο βιβλίο, ονομάζεται περίοδος των κριτών. Στον Ισραήλ τότε είχε πέσει πείνα μεγάλη. Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιόδους, οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τον τόπο τους και καταφεύγουν σε άλλους τόπους, όπου θα μπορέσουν να βρούν τροφή. Έτσι μια οικογένεια Ισραηλιτών, ο Ελιαμέλεχ, η Νωεμίν και οι δυό γυιοί τους,  πέρασαν τα σύνορα του Ισραήλ και ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη χώρα Μωάβ. Οι δυό γυιοί τους, όταν μεγάλωσαν, πήραν γυναίκες Μωαβίτισσες. Η μια ονομαζόταν Ορφά και η άλλη Ρούθ. Ο Ελιμέλεχ όμως στην ξένη χώρα πέθανε. Πέθαναν δε και οι δυό γυιοί του. Τρείς χήρες τώρα έμειναν, η Νωεμίν και οι δυό νύφες, χωρίς παιδιά. Τρείς χήρες˙ ένα δράμα από τα πολλά οικογενειακά δράματα που συμβαίνουν στη ζωή.
Η Νωεμίν, όταν πληροφορήθηκε ότι ανέτειλαν καλύτερες ημέρες για τη χώρα του Ισραήλ, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα της. Όταν ήρθε η ώρα να ξεκινήσει, η Νωεμίν είπε στις νύφες της που την ξεπροβοδούσαν˙ Σας ευχαριστώ για την αγάπη που δείξατε στα παιδιά μου και σ’ εμένα, σας ευχαριστώ. Σεις τώρα να επιστρέψετε στα πατρικά σας σπίτια. Και καθώς είστε νέες, να παντρευθήτε και να βρείτε την ευτυχία στα νέα σπίτια σας. Ο Θεός να σας ευλογεί! Τις αγκάλιασε και τις φίλησε και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια τους. Αλλά οι δυό νύφες ήταν τόσο αγαπημένες με την πεθερά τους, ώστε δεν ήθελαν να την αποχωρισθούν. Μα η Νωεμίν επέμενε. Η Ορφά τελικά κάμφθηκε και επέστρεψε στο πατρικό της. Η Ρούθ όμως με κανένα τρόπο δεν θέλησε να χωρίσει από τη Νωεμίν. Ακούστε τι είπε η νύφη στην πεθερά˙ Μη γένοιτο να σε εγκαταλείψω. Όπου θα πας, θα έλθω μαζί σου, και όπου θα κατοικήσεις, θα κατοικίσω. Η πατρίδα σου πατρίδα μου. Ο λαός σου λαός μου. Και ο Θεός σου Θεός μου. Κι όταν πεθάνεις, θέλω να ταφώ κοντά στον τάφο σου… Λυγμοί ακούσθηκαν. Δάκρυα έτρεξαν. Η Ρούθ δεν ήθελε να αποχωρισθεί την πεθερά της. Τότε η Νωεμίν, μπροστά στην επιμονή της Ρούθ, υποχώρησε. Έτσι τώρα πεθερά και νύφη, δύο σώματα αλλά μια ψυχή, βαδίζουν μαζί το δρόμο της επιστροφής.
Ύστερα από κουραστική οδοιπορία φθάνουν στη Βηθλεέμ. Πολλά χρόνια είχαν περάσει από τότε που η Νωεμίν με τον άνδρα της τον Ελιμέλεχ είχαν φύγει από τη Βηθλεέμ. Αλλά οι κάτοικοι της Βηθλεέμ δεν είχαν λησμονήσει το αγαπημένο αυτό ανδρόγυνο. Μόλις άκουσαν ότι ήρθε η Νωεμίν, όλοι έτρεξαν να την υποδεχθούν. Στις προσφωνήσεις τους, που της έλεγαν, Γλυκειά μας Νωεμίν, πόσο χαιρόμαστε που σε ξαναβλέπουμε! Εκείνη απαντούσε˙ Μη με λέτε Νωεμίν, αλλά πέστε με Πικρία, διότι η ζωή μου είναι γεμάτη θλίψεις˙ πέθανε ο άνδρας μου, πέθαναν τα παιδιά μου, και άδεια επιστρέφω.
Οι δυό γυναίκες είχαν φθάσει στη Βηθλεέμ την εποχή του θερισμού. Στην περιφέρεια της Βηθλεέμ ζούσε τότε ένας πολύ πλούσιος γαιοκτήμονας που ονομαζόταν Βοόζ. Αυτός είχε εργάτες και εργάτριες, που θέριζαν τα σπαρτά του με δρεπάνι. Όταν μια μέρα ο Βοόζ πήγε στα κτήματα να δει τι κάνουν οι εργάτες, βλέπει μια γυναίκα που μάζευε τα λίγα στάχυα που έμειναν μετά το θερισμό σκορπισμένα στο χωράφι. Υπήρχε διάταξη του Νόμου, αυτά τα λίγα στάχυα να μην τα μαζεύει ο ιδιοκτήτης, αλλά να τα μαζεύουν οι φτωχοί, τα ορφανά και οι χήρες. Ο Βοόζ ρώτησε ποια είναι αυτή η γυναίκα. Είναι, του είπαν, η Μωαβίτισσα, που δεν άφησε την πεθερά της τη Νωεμίν αλλά ήρθε μαζί της. Ο Βοόζ, όταν άκουσε ποια είναι η γυναίκα, συγκινήθηκε. Διότι σ’ όλους τους κατοίκους της Βηθλεέμ είχε κάνει μεγάλη εντύπωση πως μια ξένη γυναίκα, από εχθρική χώρα, άφησε τους δικούς της και συνώδευσε την πονεμένη χήρα πεθερά της. Ο Βοόζ διέταξε τον υπηρέτη του να μη την αφήσουν να πάει αλλού, αλλά να της δώσουν το ελεύθερο να μαζεύει στάχυα απ’ τα δικά του κτήματα. Κάλεσε δε και την ίδια και άκουσε όλη την ιστορία της. Συγκινήθηκε ακόμη περισσότερο. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τέτοια στοργή θα υπήρχε στα στήθη μιας ξένης γυναίκας, και μάλιστα από τη Μωάβ που τόσο μισούσε τον Ισραήλ.
Η Ρούθ, κατάφορτη από στάχυα, γύρισε στην πεθερά της. Η Νωεμίν πληροφορήθηκε τα της συναντήσεώς της με τον Βοόζ και –μυαλωμένη γυναίκα- έδωσε στη νύφη της πολύτιμες συμβουλές. Η Ρούθ κάθε μέρα πήγαινε στα κτήματα του Βοόζ. Στενώτερες αλλά άψογες σχέσεις αναπτύχθηκαν μεταξύ Βοόζ και Ρούθ. Και όταν η Ρούθ ζήτησε από τον Βοόζ να την κρατήσει κοντά του σαν δούλη του, εκείνος ακόμη περισσότερο συγκινήθηκε˙ και τέλος, αφού τηρήθηκαν ορισμένες διατάξεις του Νόμου, σύμφωνα με τις οποίες ο πλησιέστερος συγγενής του αποθανόντος ανδρός θα έπρεπε να πάρει τη χήρα αλλ’ αυτός δεν θέλησε, ο Βοόζ νυμφεύθηκε τη Ρούθ. Και η Ρούθ αναδείχθηκε πιστή και αφωσιωμένη σύζυγος του Βοόζ. Από το γάμο αυτό γεννήθηκε ο Ωβήδ, από τον Ωβήδ γεννήθηκε ο Ιεσσαί, και από τον Ιεσσαί γεννήθηκε ο Δαυΐδ. Από τη γενιά δε του Δαυΐδ γεννήθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Έτσι η Μωαβίτισσα αυτή, κατά τις ανεξιχνίαστες βουλές του Θεού αξιώθηκε να γίνει πρόγονος του Χριστού και είναι μια από τις 4 γυναίκες που αναφέρονται στο γενεαλογικό δένδρο του Κυρίου.

Αγαπητοί μου χριστιανοί! Πολλά είναι τα διδάγματα που βγαίνουν από τη συγκινητική περίπτωση της Ρούθ. Όλα διδάσκουν. Μήπως π.χ. το ότι, φτωχή χήρα αυτή, πήγαινε στα χωράφια από το πρωί ως το βράδυ και με μεγάλη επιμέλεια μάζευε στάχυα, δεν μας διδάσκει το μάθημα της εργατηκότητος και της οικονομίας; Και –ακόμη πνευματικώτερα- δεν διδάσκει ότι εμείς οι κληρικοί, που εργαζόμαστε στον πνευματικό αγρό της Εκκλησίας ως θερισταί, πρέπει ακούραστα να εργαζώμαστε, συλλέγοντας και σταχυολογώντας ό,τι χρήσιμο υπάρχει, και το ελάχιστο ακόμη;
Αλλά το κυριότερο δίδαγμα είναι το δίδαγμα που μας δίνει η αγάπη της Ρούθ προς την πεθερά της Νωεμίν. Καταπληκτικό παράδειγμα. Όποιος το διαβάσει δεν μπορεί παρά να συγκινηθεί. Τόση αγάπη, τόση στοργή, τόση αυτοθυσία από μια γυναίκα ειδωλολάτρισσα! Μου έρχεται να κλάψω, αγαπητοί μου. Γιατί από πολλά οικογενειακά προβλήματα, που ως ποιμενάρχης λαμβάνω γνώση, βλέπω πως τέτοια αγάπη νύφης προς πεθερά και πεθεράς προς νύφη είναι φαινόμενο σπανιώτατο, για να μην πω πως δεν υπάρχει. Καθημερινά επεισόδια συμβαίνουν μέσα στις οικογένειες μεταξύ των δύο αυτών προσώπων. Αλλοίμονο! Η νύφη δεν σέβεται την πεθερά. Η πεθερά δεν αγαπά την νύφη. Από διάφορες μικροδιαφορές ένα μίσος άσπονδο φωλιάζει μέσ’ στις καρδιές. Αναφέρω μια περίπτωση. Μια νύφη, αναγνώρισε το λάθος της και με δάκρυα ζήτησε συγνώμη από την πεθερά της. Αλλ’ η πεθερά, λες και είχε πέτρινη καρδιά, έμεινε σκληρή και ασυγκίνητη. Δεν σε συγχωρώ! φώναζε συνεχώς. Και έφυγε από το γραφείο εκστομίζοντας φρικτές κατάρες. Πού είσαι, Νωεμίν, που τόσο αγαπούσες τη νύφη σου! Και που είσαι, Ρούθ, που τόσο αγαπούσες την πεθερά σου! Σε ποιόν αιώνα ζούμε!…
Όλοι μας ας διαβάσουμε το συγκινητικό αυτό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Αλλ’ ιδιαιτέρως παρακαλώ να το διαβάσουν οι νύφες και πεθερές. Το βιβλίο είναι ένας αστραφτερός καθρέφτης που δείχνει όλη την αθλιότητά μας.

+ Ο Φλωρίνης, Πρεσπών $ Εορδαίας

Αυγουστίνος

Τo Μαργαριταρι

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 5th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

(Από βιβλίο για παιδιά· “ΒΟΣΚΕ ΤΑ ΑΡΝΙΑ ΜΟΥ”)

Τo Μαργαριταρι

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Θ. ΚοινωνιαΘΑ ἔχετε ἀκούσει ὅτι ὑπάρχουν κάτι πολύτιμα πετράδια ἀστραφτερά, ποὺ ἀξίζουν ἑκατομμύρια δραχμές. Πολύτιμα πετράδια εἶναι τὰ διαμάντια, εἶναι τὰ μαργαριτάρια. Ἔχουν καὶ αὐτὰ τὴν ἱστορία τους. Ἐὰν ρωτούσαμε ἕνα διαμάντι πῶς ἔγινε καὶ αὐτὸ μποροῦσε νὰ μᾶς ἀπαντήση, θὰ μᾶς ἔλεγε τὴν ἱστορία του. Θὰ μᾶς ἔλεγε˙

Ἐγὼ κάποτε ἤμουνα ἕνα κάρβουνο κλεισμένο βαθειὰ μέσα στὴ γῆ. Ἐκεῖ ἔμενα χιλιάδες χρόνια. Κάποτε, χωρὶς νὰ ξέρω νὰ σᾶς πῶ πῶς ἐγινε, μέσα μου κάτι ἄλλαξε. Ἐκεῖ ποὺ ἤμουν κάρβουνο, ἐγινα διαμάντι. Τὸ πῶς, σᾶς εἶπα, μὴ μὲ ρωτάτε. Αὐτὸ εἶναι μυστήριο, ἔνα ἀπὸ τὰ πολλὰ μυστήρια ποὺ κρύβει ὁ φυσικὸς κόσμος. Τὰ ξέρει μόνο Ἐκεῖνος ποὺ δημιούργησε τὸ σύμπαν. Ἀπὸ ʼκεῖ μέσα ποὺ ἤμουνα ἦρθαν καὶ μʼ ἔβγαλαν οἱ ἄνθρωποι, γιατὶ λένε πὼς ἔχω μεγάλη ἀξία. Μὲ παίρνουν. Μὲ πηγαίνουν στὰ ἐργοστάσια. Μὲ πλένουν. Μὲ καθαρίζουν. Μὲ κατεργάζονται, ὅπως λένε. Καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν κατεργασία βγαίνω ἕνα διαμάντι, ποὺ οἱ ἔμποροι μὲ πουλοῦν ἀκριβὰ καὶ μόνο πλούσιοι καὶ βασιλιᾶδες μποροῦν νὰ μὲ ἀγοράσουν. Δὲν θὰ μὲ βρῆς στὶς καλύβες καὶ στὰ σπίτια τῶν φτωχῶν. Κατοικῶ στὰ μέγαρα καὶ τὰ παλάτια. Ἀλλὰ ἀλλοίμονο! Ὅπως ἤμουν κάποτε κλεισμένο μέσα στὴν γῆ, ὅταν ἤμουν κάρβουνο, ἔτσι καὶ τώρα εἶμαι κλεισμένο σὲ θησαυροφυλάκια, καὶ μὲ φυλᾶνε φύλακες, γιατὶ ὑπάρχει φόβος νὰ μὲ κλέψουν. Εἶμαι, βλέπετε, τὸ διαμάντι καὶ ἡ ἀξία μου εἶναι μεγάλη. Ἄν θελήσω τώρα νὰ σᾶς πῶ σὲ πόσα χέρια ἔπεσα, πόσα στέμματα βασιλιάδων καὶ σπαθιὰ στρατηγῶν ἔχω στολίσει, καὶ πόσοι φόνοι καὶ ἐγκλήματα ἔχουν γίνει ἐξ αἰτίας μου, ἡ ἱστορία μου θὰ εἶναι πολύ μεγάλη…

Ἀλλὰ δὲν εἶναι τὸ διαμάντι τὸ μόνο πολύτιμο πετράδι. Κοντὰ στὸ διαμάντι πολύτιμο πετράδι εἶνε καὶ τὸ μαργαριτάρι. Ἔχει κι αὐτὸ τὴν ἱστορία του, ποὺ καμμιὰ ἄλλη φορά, ἀγαπητά μου παιδιά, θὰ τὸ παρακαλέσουμε νὰ μὰς τὴν πῆ. Εἶνε μιᾶ ἱστορία πολύ περίεργη. Τὸ μαργαριτάρι δὲν βγαίνει ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς γῆς ἀλλʼ ἀπὸ τὰ σπλάχνα ἑνὸς θαλλασσινοῦ ὀργανισμοὺ ποὺ λέγεται κοχύλι καὶ ζῆ σὲ μακρινὲς θάλασσες.

* * *

Ἀλλὰ σήμερα ποὺ μὲ ἀκοῦτε νὰ μιλῶ γιὰ διαμάντια καὶ μαργαριτάρια, ἴσως παραξενευθῆτε καὶ μοῦ πῆτε˙

̶ Γιατί μᾶς μιλᾶς γιʼ αὐτὰ τὰ πολύτιμα πετράδια; Ἐμεῖς εἴμαστε ὅλα φτωχὰ παιδιά. Καὶ να θέλαμε ἀκόμα νʼ ἀγοράσουμε τέτοια πολύτιμα πετράδια, δὲν μποροῦμε…

Τὸ ξέρω, παιδιά μου. Ἀλλὰ ὑπάρχει λόγος σοβαρὸς ποὺ σᾶς μιλάω γιὰ διαμάντια καὶ μαργαριτάρια. Σᾶς μιλάω μὲ μιὰ γλῶσσα, μὲ τὴν ὁποία μιλάει ἠ ἁγία Γραφή. Λέγεται γλῶσσα ἀ λ λ η γ ο ρ ι κ ή. Καὶ ἀλληγορικὴ γλῶσσα εἶναι κάτω ἀπὸ τὰ συνηθισμένα πράγματα ποὺ βλέπουμε ἐμεῖς νὰ ἐννοοῦμε κάτι ἄλλα πράγματα.

Ποιό, λοιπόν, εἶναι τὸ μαργαριτάρι; Ἐλᾶτε, παιδιά μου, νὰ σᾶς τὸ δείξω.

* * *

Ὅλοι ξέρετε, ὅτι στὸ ἱερὸ βῆμα κάθε ναοῦ ὑπάρχει μία τράπεζα. Ἡ τράπεζα αὐτὴ ὀνομάζεται ἁ γ ί α   τ ρ ά π ε ζ α. Καὶ τὴν ὀνομάζουμε ἔτσι, γιὰ νὰ τὴν ξεχωρίσουμε ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα τραπέζια τῶν σπιτιῶν μας, ὅπου τρῶμε καὶ πίνουμε κάθε μέρα. Φαγητὰ ὑλικά καὶ ἐπίγεια ἔχει τὸ τραπέζι τοῦ σπιτιοῦ μας, ἀλλὰ φαγητὸ οὐράνιο καὶ ἄφθαρτο ἔχει ἡ ἀγία τράπεζα. Καὶ ὅποιος φάη αὐτὸ τὸ φαγητό, αὐτὸς θὰ ζήση αἰώνια.

Ἐπάνω στὴν ἀγία τράπεζα ὁ ἱερεὺς ποὺ λειτουργεῖ βάζει ἄρτο (=ψωμί), ἕνα τεμάχιο (=κομμάτι) ἄρτου, ποὺ εἶναι παρμένο ἀπὸ ἕνα ἄρτο ποὺ ὀνομάζεται προσφορά. Ἄρτο βάζει σὲ ἕνα χρυσὸ ἤ ἀσημένιο σκεῦος ποὺ ἔχει ἀριστερά του καὶ λέγεται ἅγιο δισκάριο. Καὶ οἶνο (=κρασί) βάζει σὲ ἕνα ἐπίσης χρυσὸ ἤ ἀσημένιο ἱερὸ σκεῦος ποὺ ἔχει στὰ δεξιά του καὶ λέγεται ἅγιο δισκοπότηρο. Αὐτὰ τὰ εἴδη δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασὶ ποὺ τρῶμε καὶ πίνουμε. Δὲν διαφέρουν ὥς τὴ στιγμή, ποὺ ὁ ἱερεὺς σκυμμένος μὲ φόβο θὰ ζητήση ἀπὸ τὸ Θεό, νὰ γίνη τὸ θαῦμα˙ ὁ ἄρτος, δηλαδή, νὰ γίνη σῶμα Χριστοῦ καὸ ὁ οἶνος αἷμα Χριστοῦ. Ὅταν ὁ ἱερεῦς κάνη τὴν ἐπίκλησι αὐτή, τότε γίνεται τὸ θαῦμα. Ὀ ἄρτος σῶμα Χριστοῦ, καὶ ὁ οἶνος αἷμα Χριστοῦ.

Μή, παιδί μου, μὴ ρωτήσης τὸ πῶς. Γιατὶ εἶνε μυστήριο. Εἶναι, δηλαδή, ἕνα πρᾶγμα ποὺ συμβαίνει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς νὰ τὸ καταλάβη. Τὶ εἴδαμε στὴν ἱστορία τοῦ διαμαντιοῦ; Ὅτι τὸ κάρβουνο ἔγινε διαμάντι. Ἔ λοιπόν, ὁ Θεός, ποὺ κάνει τὸ κάρβουνο διαμάντι καὶ βγάζει μέσʼ ἀπʼ τὸ κοχύλι τὸ μαργαριτάρι, ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κάνει καὶ τὴ θαυμαστὴ αὐτὴ μεταβολὴ στ[ον ἄρτο καὶ στὸν οἶνο τῆς ἀγίας τραπέζης. Καὶ σʼ αὐτὴ τὴν ἀγία τράπεζα μᾶς καλεῖ ἡ γλυκειὰ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ κάθε φορὰ ποὺ τελεῖται θεία λειτουργεία ἐπαναλαμβάνεται ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ ἱερέως˙ «Λάβετε, φάγετε, τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα, τὸ ὑπὲρ ὐμῶν κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» καὶ «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τὸ αἷμα μου, τὸ τῆς καινῆς διαθήκης, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ πολλῶν ἐκχυνόμενων εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Ἐλᾶτε, λέει, χριστιανοί μου, ἐλᾶτε νὰ κοινωνήσετε. Κοινωνώντας παίρνετε μέσα σας τὸ Χριστό. Μέσα στὶς φλέβες σας θὰ κυλήση τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ χύθηκε πάνω στὸ σταυρὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου.

Νά λοιπὸν τὸ μαργαριτάρι. Τὸ μαργαριτάρι εἶναι ἡ Θεία Κοινωνία. Κάθε ψίχουλο ἀπὸ τὸν ἁγιασμένο ἄρτο καὶ κάθε σταγόνα ἀπὸ τὸν ἁγιασμένο οἶνο περιέχουν μιὰ ἀνεκτίμητη ἀξία. Ὅσο ἀξίζει ἕνα ψίχουλο καὶ μιὰ σταγόνα τῆς Θείας Κοινωνίας, δὲν ἀξίζουν ὅλα τὰ διαμάντια καὶ τὰ μαργαριτάρια τοῦ κόσμου. Γιʼ αὐτὸ στὴ γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν λέμε «πρόσεχε τοὺς μαργαρίτας», σημαίνει πρόσεχε τὴ Θεία Κοινωνία, πρόσεχε μὴν πέση τίποτε ὅταν κοινωνεῖς.

Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, ποὺ ὑπῆρχε εὐσέβεια, ὄταν τὰ παιδιὰ πήγαιναν στὴν ἐκκλησία καὶ κοινωνοῦσαν τὰ ἄχραντα μυστήρια, κάθε μητέρα ἔλεγε˙ Πῆρες, παιδί μου τὸ μαργαριτάρι, πῆρες τὸ Χριστό˙ φύλαξέ το μέσα στὴν καρδιά σου…

* * *

Τώρα ποὺ πλησιάζει ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, συνήθεια εἶνε, ὅλα τὰ παιδιὰ νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία τὴ Μεγάλη Πέμπτη ἤ τὸ Μέγα Σάββατο καὶ νὰ κοινωνοῦν τὰ ἄχραντα μυστήρια. Κʼ ἐσεῖς μαζὶ μὲ τʼ ἄλλα παιδιὰ θὰ πᾶτε νὰ κοινωνήσετε. Ἀλλὰ πρέπει νὰ προσέξετε. Γιατὶ πολλὰ παιδιὰ δὲν κοινωνοῦν ὅπως θέλει ὁ Θεός. Σπρώχνονται, φωνάζουν, κάνουν διάφορες ἀταξίες μέσα στὸ ναό, καὶ ὅταν βγαίνουν ἐξω δὲν σκέπτονται τὶ κοινώνησαν. Μὰ ἐσεῖς προσέξτε. Πρὶν κοινωνήσετε, νὰ πάτε νὰ ἐξομολογηθῆτε τὰ ἀμαρτήματά σας στὸν πνευματικὸ πατέρα. Νὰ προετοιμασθῆτε. Νὰ διαβάσετε ἀπὸ τὴν ἱερὰ Σύνοψι τὴν ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως (ὑπάρχει καὶ βιβλιαράκι ποὺ περιέχη τὴν ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως). Νὰ ζητήσετε κατόπιν συγγνώμη ἀπὸ τοὺς γονεῖς, τοὺς δασκάλους, τʼ ἀδέλφια καὶ τοὺς συμμαθητὰς ποὺ ἔχετε λυπήσει, κʼ ἔτσι, μὲ μιὰ καρδιὰ καθαρὴ ἀπὸ μίσος καὶ κακία, μὲ μιὰ καρδιὰ γεμάτη ἀπὸ πίστι στὸ Θεὸ καὶ ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ στὸν πλησίον, νὰ πάτε στὴν ἐκκλησία. Νὰ σταθῆτε ἐκεῖ μὲ πολλή εὐλάβεια. Καὶ ὅταν σᾶς προσκαλέση ὁ ἱερεὺς νὰ προσέλθετε νὰ κοινωνήσετε, νὰ μὴ σπρώξετε γιὰ νὰ κοινωνήσετε ἀπὸ τοὺς πρώτους. Ἀλλά, παιδί μου, ἀφοῦ κοινωνήσουν ὅλα τὰ παιδιά, προσπάθησε νὰ κοινωνήσης ἀπὸ τοὺς τελευταίους. Κοινωνώντας ἔτσι, θὰ πάρης τὸ πολύτιμο μαργαριτάρι, τὸ δὲ πολύτιμο μαργαριτάρι εἶναι ὁ Χριστός.

Σʼ ὅλους τοὺς μαθητὰς καὶ τὶς μαθήτριες τῶν κατηχητικῶν σχολείων εὔχομαι, τώρα τὶς ἄγιες ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος νὰ προσέλθουν καὶ νὰ κοινωνήσουν τὰ ἄχραντα μυστήρια. Ἀλλʼ ὅχι μόνο τὴ Μ. Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα. Εὔχομαι τακτικὰ νὰ κοινωνοῦν. Νὰ παρακινήσουν δὲ καὶ τοὺς γονεῖς τους, νὰ κοινωνήσουν κι αὐτοί ὅπως πρέπει. Τότε ὁ Χριστὸς θὰ εἶνε στὸ σπίτι καὶ θὰ γιορτάσουν τὸ Πάσχα μὲ ἀνείπωτη χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι.

Μὲ πατρικὴ ἀγάπη

Ὁ πνευματικός σας πατέρας

Apocalyptic Times

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Αυγ 3rd, 2011 | filed Filed under: English, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Apocalyptic Times

Love toward Christ demands sacrifices. And truly the ancient Christians were subjected to sacrifices who, during the persecutions of the first three centuries suffered numerous severe trials, and, the Christians of subsequent centuries, even till today, suffered with fortitude martyrdoms of equal force with those of the ancients (Neo-martyrs under the Turkish Yoke, Christians under the previous Block, Orthodox Serbians, and others).

But in the end times it seems that the persecution will be even more clandestine. In order not to be regarded by the common opinion as cruel and merciless persecutors, so that neither their victims can draw sympathy, the persecutors will slaughter “with white gloves,” according to the common saying. Now they will not send forth irrational beasts and swords and flames and torture racks, because they know that these things render the persecuted ones sympathetic. They will utilize other methods with which – though in reality they will be persecuting – no sense whatever of threat or fear will be created. Quite the opposite, their weapon will be the bait. The Christian world will be enticed by the things they offer in order to follow them. Besides, we see also during the early persecutions that the persecutors utilized not only threats (tortures, executions) but also the enticements (promises, gifts, comforts, honors).

If the faithful were then primarily in danger from the threats, it seems we are now more in danger from the enticements.

(Excerpted and translated from Apocalyptic Times by + Bishop Augustine)

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 30th, 2011 | filed Filed under: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

ΘΕΟΤΟΚΟ«Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού,
δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών,
ίνα μεσιτεύσης προς τον εκ σου τεχθέντα.
Ω Δέσποινα του κόσμου, γενού μεσίτρια»

Παράκλησις!  Ακούει την λέξιν ο άπιστος, ειρωνεύεται, κινεί περιφρονητικώς τους ώμους του και ερωτά:  Υπάρχουν λοιπόν εις τον 20όν αιώνα, αιώνα διασπάσεως του ατόμου, υπάρχουν τόσο καθυστερημένα πνεύματα, ώστε να προσεύχονται, να κάμνουν δεήσεις και παρακλήσεις και να πιστεύουν εις τον κόσμον υπερφυσικών δυνάμεων;  Προσευχή!  Παράκλησις!  Του φαίνεται, παράξενον ακατάληπτον το φαινόμενον της προσευχής.  Δεν το πιστεύει ο άπιστος!  Όπως ακριβώς ένας άγριος της κεντρώας Αφρικής δεν πιστεύει τον Ευρωπαίον, ο οποίος του λέγει, ότι υπάρχει μηχάνημα –ο ασύρματος- με το οποίον ημπορεί να μεταδώσει την φωνήν του εις απόστασιν εκατοντάδων χιλιομέτρων και ν’ ακούσει από το άλλο άκρον της γης την φωνήν ανθρώπων, τους οποίους ουδέποτε είδεν.  Αλλ’ ο άπιστος δεν παραδέχεται ύπαρξιν πνευματικού κόσμου.  Είναι υλιστής και γνωρίζει μόνον να ζυγίζει και να μετρά την ύλην.  Δι’ αυτόν μόνον ύλη υπάρχει.  Όλα είναι ύλη.  Ύλη είναι ο θεός του.  Πέραν απ’ αυτήν δεν υπάρχει τίποτε.  Ο δυστυχής!  Πιστεύει εις την ύλην, εις την δύναμιν της ύλης, πιστεύει ότι ένα ελάχιστον μόριον της ύλης που λέγεται άτομον εγκλείει μέσα του μυστηριώδεις δυνάμεις, αι οποίαι δια της επιστήμης αποδεσμευόμεναι δύνανται να συνταράξουν ωκεανούς, να αλλάξουν την κοίτην των ποταμών και να βυθίσουν στόλον ολόκληρον θωρηκτών.  Πιστεύει εις την ύλην και τα θαύματά της!  Αλλ’ εάν τον ερωτήσης:  Ποίος έκανε, ποίος έπλασε την ύλην, το πρώτον μόριον της ύλης;  Ποίος εφωδίασε την ύλην με μυστηριώδεις δυνάμεις;  Ο άπιστος, ο υλιστής δεν απαντά, δεν δύναται ν’ απαντήση.  Τι ν’ απαντήση;

Διότι πέραν από τας δυνάμεις του υλικού κόσμου υπάρχουν αι απείρως μεγαλύτεραι δυνάμεις του πνευματικού κόσμου.  Τας αισθάνονται, τας ζουν οι πιστοί του Κυρίου μαθηταί, οι αληθινοί χριστιανοί!  Εάν ο άπιστος έκαμνε τον κόπον και ηρώτα χιλιάδας συγχρόνων ανθρώπων του τι φρονούν περί προσευχής, θα ήκουε από τα στόματα μυριάδων ανθρώπων και των πέντε ηπείρων, μικρών και μεγάλων, αναλφαβήτων και σοφών επιστημόνων, ότι η προσευχή κάμνει θαύματα, ενώνει ουρανόν και γην, εξυψώνει την ζωήν των ανθρώπων εις άφθαστα ύψη.  Βιβλιοθήκη ολόκληρος θα εσχηματίζετο εάν ήθελε κανείς να καταγράφει εις βιβλία τα άπειρα της προσευχής θαύματα.  Αι μητέρες θα εδιηγούντο τα θαύματα που είδαν.  «Είχα το παιδί μου – θα έλεγε εις τον άπιστον η μητέρα- το είχα βαρειά άρρωστον  Τα φάρμακα που ηγόρασα από τα φαρμακεία πανάκριβα, μηδέν αποτέλεσμα.  Οι ιατροί που εκάλεσα έκαμναν ιατροσυμβούλιον, διεφώνησαν, διεκπληκτίσθησαν και επί τέλους μου είπαν:  Δεν υπάρχει σωτηρία.  Έτσι μόνη μου ελπίδα έμεινε η βοήθεια του Παντοδυνάμου.  Ήτο νύκτα, μεσάνυκτα.  Το παιδί εκαίετο εις τον πυρετόν.  Παραληρούσε.  Μα εγώ δεν απηλπίσθηκα.  Γονάτισα.  Έκαμα την προσευχήν μου.  Τα μάτια μου εγέμισαν δάκρυα.  Θεέ μου, βοήθησέ με.  Σώσε το παιδί μου.  Παναγία κάμε το θαύμα σου!  Και το θαύμα έγινε.  Το πρωί το παιδί ήτο απύρετο.  Άπιστε!  Συ που δεν πιστεύεις εις την δύναμιν της προσευχής σε ερωτώ εγώ η μητέρα που είδα το θαύμα μέσα εις το σπίτι μου, ποίος έκανε καλά το παιδί μου;»  -Πόσα  τέτοια θαύματα έχουν να διηγηθούν εις τον άπιστον αι πισταί, αι χριστιαναί μητέρες.  Και πόσα άλλα θαύματα έχουν να εξιστορήσουν με όλην την δραματικότητά των οι ηρωικοί στρατιώται του τελευταίου μας πολέμου, που μέσα από χαλάζι σφαίρες εσώθησαν με την προσευχήν που έβγαινε από την καρδίαν των.  Κύριε!  Σώσον μας!  Θαύματα λοιπόν αι μητέρες.  Θαύματα οι στρατιώται.  Θαύματα έχει να διηγηθεί κάθε πιστόν τέκνον του Θεού που εις διαφόρους περιστάσεις της ζωής του έμαθεν από της μικράς του ηλικίας να χρησιμοποιή τον μυστικόν ασύρματον της προσευχής.  Ο Θεός ακούει και σπεύδει εις την βοήθειαν του πλάσματός του.
Η προσευχή!  Η παράκλησις!  Δύναμις αόρατος τεραστία του ανθρώπου που γνωρίζει να την χρησιμοποιεί κατά την διδασκαλίαν του Θεανθρώπου.  Και την δύναμιν της διαλαλούν όχι μόνον μικροί και ασήμαντοι οι οποίοι όμως δια την αθωότητα της καρδίας των ευρίσκονται πλησιέστερον προς την Θεότητα, αλλά και σοφοί επιστήμονες διεθνούς φήμης, οι οποίοι εβραβεύθησαν με το βραβείο Νόμπελ.  Και αυτοί πιστοποιούν τα θαυμαστά αποτελέσματα της προσευχής!  Αναφέρομεν εκ των πολλών τον Γάλλον επιστήμονα  Αλέξιον Καρρέλ βιολόγον και φυσιολόγον παγκοσμίου φήμης, του οποίου το σύγγραμμα «ο άνθρωπος, σ’ αυτό το άγνωστον» έχει μεταφρασθεί εις πλείστας γλώσσας.  Γράφει ο Καρρέλ: «Η σημερινή αντίληψις, ότι η προσευχή, ημπορεί να επηρεάσει και να θεραπεύσει παθολογικάς καταστάσεις, εξάγεται από παρατηρήσεις που εκάμαμεν εις αρρώστους, οι οποίοι εις έναν λεπτόν έγιναν καλά από κάθε λογής αρρώστειαν, όπως φυματίωσιν των οστών και του περιτοναίου, ψυχρά αποστήματα, πληγάς, καρκίνον κλπ.  Η προσευχή!  Και εις πολλάς περιστάσεις δεν είναι ανάγκη ο ίδιος ο άνθρωπος να προσεύχεται ή να έχει μέσα του θρησκευτικήν πίστιν· αρκεί κάποιος που ευρίσκεται κοντά του να προσεύχεται…  Και τα γεγονότα αυτά (θεραπεία ασθενών δια της προσευχής) δεν ηθέλησαν ποτέ να τα κοιτάξουν οι υγιεινολόγοι, οι ιατροί, οι παιδαγωγοί και οι κοινωνιολόγοι.»  Πιστεύουν λοιπόν και οι επιστήμονες της ολκής ενός Καρρέλ, κλίνουν το γόνυ ενώπιον της Ανωτάτης θελήσεως του Δημιουργού και επικαλούνται την προστασίαν Του.
Η προσευχή!  Η παράκλησις!  Ακριβώς διότι η προσευχή έχει τοιαύτην δύναμιν, δι’ αυτό και οι πιστοί χριστιανοί τώρα εις τους εσπερινούς του Δεκαπενταυγούστου τρέχουν χαρούμενοι εις τους Ι. Ναούς και στα εξωκλήσια της θεομήτορος Κόρης δια να προσευχηθούν θερμότερον προς τον Λυτρωτήν του κόσμου, τον οποίον ηξιώθη να γεννήσει η αγνή και η Ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ.  Ακούοντες δε οι πιστοί τον γλυκύτατον παρακλητικόν κανόνα προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον τα μάτια των δακρύζουν· κάτι το αόρατον, το μυστηριώδες αισθάνονται εις τα βάθη της ψυχής των.  Λες δεν πατούν την στιγμήν εκείνην την γην.  Η ψυχή απογειούται, μεταφέρεται εις κόσμους υπερκοσμίους, παίρνει νέας δυνάμεις δια να συνεχίσει τον σκληρόν αγώνα της ζωής, τον αγώνα της πίστεως και της αρετής.
Χριστιανοί Έλληνες!  Η εφετεινή περίοδος της Νηστείας της Θεοτόκου συμπίπτει με το ιστορικόν γεγονός, ότι 21 έθνη τας ημέρας αυτάς συσκέπτονται επάνω εις τα μεγάλα προβλήματα της παγκοσμίου ειρήνης.  Κρίσιμοι ημέραι δια την Πατρίδα μας, η οποία προσδοκά Δικαιοσύνην, και δια την Ανθρωπότητα ολόκληρον, η οποία κουρασμένη διψά ειρήνην.  Κρίσιμοι αι ημέραι.  Ο Σατανάς το παν θα πράξει να τορπιλίσει την ειρήνην και να σπείρει νέους σπόρους μίσους.  Δι’ αυτό τας ημέρας αυτάς, κατά τας οποίας συνεδριάζουν τα έθνη, ημείς οι χριστιανοί έλληνες που πιστεύομεν εις την δύναμιν της προσευχής ας πέσωμεν εις τα γόνατα.  Ας παρακαλέσωμεν θερμώς τον ουράνιον Πατέρα.  Ας ζητήσουμεν και την μεσιτείαν της Υπεραγίας Θεοτόκου.  Πόσες φορές η Υπεραγία Θεοτόκος δεν έκαμε τα θαύματά της και δεν επροστάτευσε την μικράν μας, την μαρτυρικήν μας Πατρίδα;  Ας προσευχηθώμεν λοιπόν και τώρα με πίστιν ακράδαντον.  Και να είσθε βέβαιοι ότι αι προσευχαί μας θα επηρεάσουν τας αποφάσεις του Συνεδρίου κατά τρόπον μυστηριώδη, δια ν’ αξιωθώμεν ν’ ακούσωμεν:  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.  ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

«ΡΙΧΝΩ ΤΟΝ ΚΟΥΒΑ ΜΟΥ ΒΑΘΕΙΑ»

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 19th, 2011 | filed Filed under: ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.), ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΑΝΔΡΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιούλ 10th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Ως προμετωπίδα θέτουμε ένα δημοσίευμα που είχε πριν από μερικούς μήνες το Fimotro, για να προλάβουμε κάποιους «προοδευτικούς» που θα σχολιάσουν δυσμενώς τον σεβάσμιο Γέροντα.

ΦΟΥΣΤΑ

_______________

Το παντελόνι δεν είναι γυναικεία ενδυμασία· ας το ακούσουν οι ευσεβείς κοπέλλες, που αγαπούν τον Θεό. Ο επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος δείχνει την αμαρτία αδιαφορώντας για τα σχόλια των επικριτών του. Ακούστέ τον·

NEKPOΣ ΠEΦTΩ, ΑΛΛΑ TO EYΑΓΓEΛIO ΔEN TO ΠΑTΩ!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 1971

π. Aυγ. Aγ. Aθαν. Eδ.ιστEγώ δεν είμαι ούτε νομάρχης, ούτε διευθυντής σχολείου, ούτε επιθεωρητής. Eίμαι όμως επίσκοπος. Kαι ως επίσκοπος έχω ένα χώρο.

Δεν εξουσιάζω το σχολείο, ούτε την νομαρχία, ούτε την εισαγγελία. Eξουσιάζω όμως εδώ μέσα. Nεκρός πέφτω και το Eυαγγέλιο δεν το πατώ.
Mε γνωρίζετε πολύ καλά. Δεν ξέρω τί θα κάνης και τί θα πεις, αν εσύ που με ακούς απόψε γελάς.
Δεν με ενδιαφέρει πόσοι θα με σχολιάσουν στα καφενεία και θα πουν: Πάει πάλι ο Kαντιώτης τρελλάθηκε. Αλλά πράγματα ζητά. Zητά οι γυναίκες μας και τα κορίτσια μας να μην φορούν παντελόνια.
Δεν σε υπολογίζω, λέγε ότι θες. Ανοιξε το στόμα σου και πέταξε όσα καβούρια και όσα φίδια θέλεις εναντίον μου. Δεν με ενδιαφέρει. Eγώ σας λέγω ένα πράγμα. Eδώ μέσα στην Eκκλησία δεν θα επιτρέψω καμμιά γυναίκα με παντελόνια.

Tώρα που πλησιάζει το καλοκαίρι και θα αρχίση πάλι η βρωμιά να ξαπλώνεται στην πόλη, δεν θα επιτρέψω εδώ στην εκκλησία καμμιά ασχήμια, κανένα βδέλυγμα.
Eσύ κύριε που κοροϊδεύεις τον δεσπότη, αν αυτό το θεωρείς καλό, βγάλε το σακάκι σου και φόρεσε φουστάνια.

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη- Φλώρινα 13-3-1971.

_______________________

Ο Μητροπολίτης δείχνει τις θέσεις της Εκκλησίας για το παντελόνι, σε μια εποχή που το παντελόνι πρωτοέμπαινε στην ζωή των γυναικών.  Λέει την αλήθεια, αδιαφορώντας για τα σχόλια και τις ειρωνείες των ανθρώπων.

Σήμερα που όλα επιτρέπονται και κανένα στόμα ούτε θεολόγου ούτε παπά, ούτε επισκόπου λέει την αλήθεια για το παντελόνι και οι γυναίκες -ακόμα και οι γριές- δεν ξέρουν ότι η Αγία Γραφή λέει, ότι· «Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου έστι πας ποιών ταύτα», και μπαίνουν ακόμα και στους ναούς με το παντελόνι·

Ας ακούσουν· 1) Τι λέει ο επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος για το παντελόνι, που το βλέπει από πνευματική σκοπιά και 2) Τι λένε οι γυναίκες της Γαλλίας που το βλέπουν από άλλη οπτική γωνία.

________________________

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΡΛ΄ (130)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ

Εν Φλωρίνη τη 1η Μαρτίου 1971

ΠΡΩΤ. 536

ΑΡΙΘΜ. {

ΔΙΕΚΠ. 369

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΑΝΔΡΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ

Επί τη είσοδω εις την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν

και περί ασέμνως ενδυομένων

Π Ρ Ο Σ

Τον ευσεβή κλήρον και λαόν της καθ’ ημάς Ι. Μητροπόλεως

Με την χάριν του Θεού εισήλθαμεν εις την Αγίαν και Μεγάλην Τεσσαρακοστήν. Κατά την ωραίαν έκφρασιν του υμνωδού της Εκκλησίας, «το στάδιον των αρετήν ηνέωκται». Ήνοιξε το στάδιον των πνευματικών αγώνων δια την κατάκτησιν των αρετών. Εις τους αγώνας αυτούς, οι οποίοι αποβλέπουν εις τον δαμασμόν και την υποταγήν των αμαρτωλών επιθυμιών και παθών του ανθρώπου, εις την έξαρσιν του εν ημίν θεϊκού στοιχείου, εις την νίκην και εις τον θρίαμβον του πνεύματος κατά της σαρκος· εις τους αγώνας αυτούς, των οποίων δεν υπάρχουν άλλοι ευγενέστεροι και αγιώτεροι και ενδοξότεροι, καλούνται να λάβουν μέρος όλοι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί. Καλούνται οι πτωχοί, αλλά και οι πλούσιοι. Οι αγράμματοι, αλλά και οι επιστήμονες. Οι άσημοι, αλλά και οι επίσημοι. Αι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες. Οι νέοι, αλλά και οι γέροντες. Καλούνται να λάβουν μέρος εις τα ιερά αγωνίσματα της νηστείας, της προσευχής, της ελεημοσύνης, της μελέτης της Γραφής, της σιωπής και περισυλλογής, της προετοιμασίας δια την ιεράν εξομολόγησιν και την θείαν κοινωνίαν και της εν πνεύματι και αληθεία παρακολουθήσεως των ιερών ακολουθιών όλης της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ιδιαιτέρως δε της Μεγάλης Εβδομάδος, κατά την οποίαν μνείαν ποιούμεθα των σεπτών παθών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Αι ημέραι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είνε ημέραι πνευματικού πένθους, εσωτερικής συντριβής και κατανύξεως, δακρύων και αναστεναγμών, διότι αι αμαρτίαι μας οδήγησαν τον Χριστόν εις τον σταυρόν. Πρέπει την αγίαν αυτήν περίοδον να κάμωμεν θέμα βαθείας μελέτης την θεμελιώδη αλήθειαν της Πίστεως μας, την οποίαν 800 έτη προς της σταυρώσεως εξέφερεν ο προφήτης Ησαϊας· «ούτος (ο Χριστός) τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται… Αυτός ετραυματίσθη δια τας αμαρτίας ημών… Τω μώλωπι αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ως πρόβατα επλανήθημεν, άνθρωπος τη οδώ αυτού επλανήθη· και Κύριος παρέδωκεν αυτόν ταις αμαρτίαις ημών…

Εν τοις ανόμοις ελογίσθη· και αυτός αμαρτίας πολλών ανήνεγκε και δια τας αμαρτίας αυτών παρεδόθη» (Ησ. Κεφ. νγ΄). Τα προφητικά αυτά λόγια ωδήγησαν εις πίστιν και μετάνοιαν πολλούς απίστους και αμαρτωλούς. Πρέπει κανείς να είνε πεπωρωμένος και αναίσθητος, δια να μη αισθάνεται συγκίνησιν εκ των ανωτέρω λόγων του προφήτου. Όλοι είμεθα αμαρτωλοί και ένοχοι, και δι’ όλους παρεδόθη ο Χριστός εις θάνατον και υποφέρει το φρικτόν μαρτύριον του επί του σταυρού.

Συγκινητικός και πένθιμος είναι ο χαρακτήρ της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Δι’ αυτόν τον λόγον απαγορεύονται κατά την περίοδον αυτήν και γάμοι και χοροί και διασκεδάσεις.

Ο Χριστός, χριστιανέ μου, βαδίζει προς το μαρτύριον. Και συ, αναίσθητος και ασυγκίνητος, γελάς και καγχάζεις και χορεύεις εξάλλους χορούς και πίνεις και μεθύεις και κυλίεσαι ως κτήνος εις τον βόρβορον της αμαρτίας; Ο βράχος του Γολγοθά συνεκινήθη και εσείσθη και αι πέτραι ερράγησαν και τα μνημεία ηνεώχθησαν και ο ηλιος εσκοτίσθη και τα σύμπαντα επένθησαν τον Υιόν του Θεού. Και συ αναισθητείς; Εψυχράνθη λοιπόν η αγάπη σου προς τον Χριστόν; Εξηράνθη και εξηφανίσθη παν ίχνος ευγενές εν τη καρδία σου; Σκληρότερος από τους λίθους έγινες; Παίζεις και συ, όπως οι Ρωμαίοι στρατιώται κάτω από τον σταυρόν;

Πένθιμος η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Όλη η ζωή του χριστιανού, όχι μόνον εις τας γενικάς γραμμάς, αλλά και μέχρι των λεπτομερειών, πρέπει να ρυθμίζεται και να διέπεται από το Πνεύμα. Πνευματοκίνητος πρέπει να είνε ο χριστιανός. Ουδεμία πτυχή της ζωής δύναται να παραμείνη εκτός της επιδράσεως του ηθικού νόμου, ως ούτος εκφράζεται εν τη Αγία Γραφή. Και εκ των ελαχίστων λεπτομερειών της καθημερινής ζωής φαίνεται κατά πόσον η ηθική διδασκαλία της Θρησκείας μας έχει επίδρασιν επί των ψυχών μας. Διότι και «στολισμός ανδρός και γέλως οδόντων και βήματα ανθρώπου αναγγέλει τα περί αυτού» (Σοφ. Σειρ. 19, 30).

Ορθώς ελέχθη, εξ αφορμής της εξάλλου εμφανίσεως της σημερινής νεότητος, ότι τα μακριά μαλλιά των νέων είνε έκφρασις του αναρχικού πνεύματος, το οποίον πνέει μεταπολεμικώς εις όλον τον κόσμον. Και δεν είνε μόνον τα μακριά μαλλιά, περί των οποίων τόσο θόρυβος εγένετο εις τας καθημερινάς εφημερίδας. Είνε και άλλαι εμφανίσεις και εκδηλώσεις. Μία εξ αυτών είνε και ο τρόπος, με τον οποίον σήμερον ενδύονται γυναίκες και άνδρες. Είνε τα στενά και «καμπάνες» πανταλόνια, είνε τα μίνι και τα σούπερ μίνι, είνε τα μάξι φορέματα, δια των οποίων οι άνδρες και αι γυναίκες νομίζουν, ότι προσελκύουν την προσοχήν του κόσμου και κατορθώνουν να θεωρούνται σύγχρονοι και όχι καθυστερημένοι άνθρωποι. Αδιαφορούν δε εάν, με τον άσεμνον και αλλόκοτον τρόπον αυτόν της εμφανίσεως των, που εκθέτει επί το ζωηρότερον και πονηρότερον τας σάρκας των, όχι μόνον τραυματίζουν το καλαισθητικόν αίσθημα και προκαλούν απαρέσκειαν και αηδίαν εις όσους έχουν ιδέαν τινά της αρμονίας και του κάλλους, αλλά και το κυριώτερον, τραυματίζουν το αίσθημα της αιδούς, η οποία είνε απαραίτητον στοιχείον της ηθικής και αξιοπρεπείας του ανθρώπου, εξάπτουν και διεγείρουν την φλόγα του σεξουαλικού πάθους εις αφάνταστον και αφόρητον βαθμόν, δια να μη μείνη εις την εποχήν μας νέος αμόλυντος.

Η δε διέγερσις του σεξουαλικού πάθους είνε δυστυχώς ο βαθύτερος σκοπός, εις τον οποίον αποβλέπουν οι εφευρέται της ασέμνου εμφανίσεως γυναικών και ανδρών, ως βεβαιώνουν όχι «φανατικοί» ιερείς και αρχιερείς, αλλά ψυχολόγοι, παιδαγωγοί και κοινωνιολόγοι του συγχρόνου κόσμου. Είνε εν εκ των πλέον καταπληκτικών σημείων των καιρών, πως μερικοί διεφθαρμένοι τύποι των Παρισίων, του Λονδίνου και του Χόλλυγουντ, επινοούντες και σερβίροντες τα πλέον αλλόκοτα και εξωφρενικά σχήματα, κατορθώνουν να συμπαρασύρουν ολόκληρον σχεδόν την ανθρωπότητα, ως να μεταπίπτη αποτόμως η ανθρωπότης εις παραφροσύνην και να μεταβάλλεται εις αγέλην, ως η αγέλη εκείνη των χοίρων των Γαδαρηνών, η οποία, καταληφθείσα υπό των δαιμονίων, ώρμησεν αμέσως κατά του κρημνού εις την λίμνην και επνίγη. Η μόδα έγινεν η δαιμονική θεότης της εποχής μας. Αυτής της θεότητος τας επιταγάς δέχεται και εκτελεί άνευ συζητήσεως και με απόλυτον ακρίβειαν η μωρανθείσα ανθρωπότης. Ενώ δια τας εντολάς του Θεού, τας κατά πάντα λογικάς και αποβλεπούσας εις την σωτηρίαν της, όχι μόνον την πνευματικήν, αλλά και την υλικήν, η μωρανθείσα ανθρωπότης μύριας προβάλλει αντιρρήσεις, και συνεχώς ευρίσκει τρόπους δια να καταπατή τας εντολάς, και να δικαιολογή και να επαινή τας παραβάσεις, και ν’ απειλή και να τρομοκρατή τους διαμαρτυρομένους. Οι διεφθαρμένοι και έξαλλοι αυτοί τύποι, οι θέλοντες την διάλυσιν της χριστιανικής ηθικής και ευπρεπείας, ομοιάζουν με τους ελεεινούς εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι εξέδυσαν τον Χριστόν, τον ενέπαιξαν και γυμνόν τον εσταύρωσαν. Γυμνώνουν και αυτοί εκ νέου τον Χριστόν, τον εξευτελίζουν και τον σταυρώνουν.

Μία νέα εξωφρενικότης ως προς την ενδυμασίαν ενεφανίσθη τελευταίως εις τον τόπον μας. Νέαι, κατ’ απομίμησιν γυναικών των διεφθαρμένων κέντρων της Δύσεως, απέβαλον την γυναικείαν ενδυμασίαν – τα λείψανα της γυναικείας στολής- και ενεδύθησαν ανδρικήν ενδυμασίαν. Εφόρεσαν και αυταί πανταλόνια «καμπάνα». Και έτσι εμφανίζονται εις τους δρόμους, και εις τας κοσμικάς συγκεντρώσεις. Τολμούν δε να εισέρχωνται και εντός των ιερών ναών.

Αλλά θα ειπή τις· Είνε αμαρτία να ενδύεται η γυναίκα ανδρικά; Μάλιστα, κύριοι. Είνε αμαρτία. Διότι είνε παράβασις σαφούς διατάξεως του ηθικού νόμου. Εάν έχετε Αγίαν Γραφήν, ανοίξατε την και εις εν εκ των βιβλίων της, το Δευτερονόμιον, κεφ. κβ΄  στιχ. 5, θα ίδητε τι επιτάσσει ο Θεός (αν βεβαίως πιστεύετε εις τον Θεόν). Ιδού τι λέγει ο Θεός· «Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου έστι πας ποιών ταύτα». Με απλά λόγια· «Απαγορεύεται αυστηρώς να φορή η γυναίκα ανδρικά ενδύματα, καθώς και ο άνδρας γυναικείαν στολήν. Οποιοσδήποτε κάμνει τούτο, είνε σιχαμερός απέναντι Κυρίου του Θεού σου». Και η Εκκλησία, συμφώνως προς την θείαν διάταξιν, δια των Ιερών Κανόνων απαγορεύει αι γυναίκες να ενδύωνται ανδρικά και οι άνδρες γυναικεία και γενικώς οι άνθρωποι να μεταμφιέζωνται. Τους δε παραβάτας αναθεματίζει (Ιδε ΚΔ΄ και ΞΒ΄ Κανόνας ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ως και ΙΓ΄ Κανόνα της εν Γάγγρα Συνόδου).

Ψυχολογικαί παρατηρήσεις, αι οποίαι έγιναν εις άνδρας και γυναίκας, οι οποίοι ήλλαξαν την ενδυμασίαν των με ενδυμασίαν του άλλου φύλου, έρχονται να βεβαιώσουν, πόσον σοφή είνε η διάταξις του Δευτερονομίου. Άνδρες, που εφόρεσαν γυναικεία και εστολίσθησαν ως γυναίκες, υπέστησαν αλλοιώσεις και εις την φωνήν και εις το βάδισμα και εις τον καθόλου τρόπον του φέρεσθαι. Ήρχισαν να σκέπτωνται, να αισθάνωνται και να επιθυμούν ως γυναίκες. Εξετράπησαν εκ της φυσικής οδού εις την παρά φύσιν. Αγέλαι τοιούτων τύπων, που ζουν πλέον ως γυναίκες, υπάρχουν εις τας μεγαλοπόλεις του Δυτικού κόσμου, και μάλιστα της Αγγλίας. Το κράτος τούτο της Ευρώπης, ως γνωστόν, εψήφισε νόμον, ο οποίος – φρίξον, ήλιε, αναστέναξον, γη – επιτρέπει τον γάμον μεταξύ ανδρών εκ των οποίων ο εις, ως νεανίς κομψευόμενος, ασυστόλως δηλοί, ενώπιον του ληξιάρχου, οτι θα παίζη ρόλον γυναικός. Τερατώδης γαμική μίξις, καταβιβάζουσα τον άνθρωπον κατωτέρω των κτηνών, μεταξύ των οποίων ουδέν παράδειγμα παρά φύσιν μίξεως έχομεν. Διαφθορά Σοδόμων και Γομόρρας. Διαφθορά υπενθυμίζουσα το α κεφάλαιον της προς Ρωμαίους επιστολής. Αλλά η φρικώδης αυτή διαφθορά δεν επέρχεται αποτόμως. Ως βεβαιούν οι ψυχολόγοι, προηγούνται άλλαι επεξεργασίαι, συντελούμεναι εις το βάθος του ψυχικού κόσμου. Εν δε βήμα προς την τοιαύτην διαφθοράν αποτελεί και η αλλαγή της ενδυμασίας, της ανδρικής ενδυμασίας με γυναικείαν.

Αλλ’, ότι συμβαίνει εις τους άνδρας, που φορούν γυναικεία, συμβαίνει και εις τας γυναίκας, που φορούν ανδρικά. Και αυταί, χωρίς να αντιληφθούν τον ηθικόν κίνδυνον, προς τον οποίον φέρονται, συν τη αποβολή της γυναικείας ενδυμασίας αρχίζουν ν’ αποβάλλουν και την γυναικείαν συστολήν και ευπρέπειαν. Αρχίζουν και αυταί να σκέπτωνται, να αισθάνωνται και να επιθυμούν ως άνδρες. Τοιουτοτρόπως εκτρέπονται και πίπτουν και αυταί εις το βάραθρον παρά φύσιν παθών, περί των οποίων ομιλεί επίσης το α΄ κεφάλαιον της προς Ρωμαίους επιστολής.

Τώρα οπότε το κακόν εις τον τόπον μας ευρίσκεται ακόμη εις την αρχήν, είνε ανάγκη να ληφθούν μέτρα. Οι διευθυνταί των πάσης φύσεως σχολείων, ενισχυόμενοι δι’ εγκυκλίου των επιθεωρητών και του Υπουργείου της Παιδείας, να μην επιτρέψουν εις μαθητρίας να εμφανίζωνται με πανταλόνια, είτε εν τω σχολείω είτε έξω του σχολείου. Επίσης κατά τας χορευτικάς και θεατρικάς εκδηλώσεις επί τη ευκαιρία διαφόρων εορτών των σχολείων, αι μαθήτριαι να μη υποδύωνται ανδρικά πρόσωπα και να μη ενδύωνται με ανδρικάς στολάς. Οι προϊστάμενοι των διαφόρων κρατικών υπηρεσιών, ενισχυόμενοι και αυτοί με εγκυκλίους δημάρχων, νομαρχών,προέδρων δικαστηρίων και Υπουργείων, να απαγορεύσουν εις δακτυλογράφους και εις λοιπάς γυναίκας υπαλλήλους την προσέλευσιν εις τας υπηρεσίας των με πανταλόνια. Οι σύζυγοι ν’ απαγορεύσουν εις τας συζύγους. Οι αδελφοί εις τας αδελφάς. Και οι γονείς εις τας θυγατέρας των.

Ως επίσκοπος, απευθυνόμενος προς όλους τους χριστιανούς της επισκοπής μου, γονείς, αδελφούς, συζύγους, προϊσταμένους κρατικών υπηρεσιών και διευθυντάς σχολείων, ταύτα συνιστώ και κηρύττω, και εντόνως προτρέπω προς εφαρμογήν αυτών. Όσοι θέλουν, ακούουν την φωνήν του ποιμενάρχου, συμμορφώνονται και έχουν την ευλογίαν του Θεού. Όσοι δεν θέλουν, δεν βιάζονται υπό της Εκκλησίας. Ως παραβάται όμως θα υποστούν τας συνεπείας της περιφρονήσεως του νόμου του Θεού. Θα έλθη ημέρα, κατά την οποίαν θα κλαύσουν πικρώς επί των ερειπίων της ατομικής και οικογενειακής δυστυχίας.

Εκτός όμως οικιών και δρόμων και πλατειών και θεάτρων και κινηματογράφων και λοιπών κέντρων διασκεδάσεων και σχολείων και κρατικών καταστημάτων, υπάρχει και χώρος ιερός και απαραβίαστος. Είνε ο χώρος της δημόσιας λατρείας. Είνε οι ιεροί ναοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εις τον χώρον αυτόν η Εκκλησία, κατά το σύνταγμα των Ιερών Κανόνων, έχει απόλυτον εξουσίαν. Και δύναται εις τον χώρον της να επιβάλλη απόλυτον τάξιν και ευπρέπειαν.

Ως επίσκοπος συναισθανόμενος τας ευθύνας μου γράφω την παρούσαν εγκύκλιον, επί τη εισόδω εις την Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, και ανανεώνων και συμπληρώνων προγενεστέραν εγκύκλιον περί απαγορεύσεως εισόδου εις τους ιερούς ναούς ασέμνως ενδεδυμένων προσώπων (Ιδέ ημέτερον βιβλίον «Προς κλήρον και λαόν », σελ. 165 – 169) απαγορεύω να εισέρχωνται εις τους ναούς και γυναίκες ενδεδυμέναι με πανταλόνια, οιασδήποτε ηλικίας.

Γνωρίζω, ότι και η νέα εγκυκλιος θα προκαλέση αντιδράσεις. Αλλ’ όπως με την βοήθειαν του Θεού η τάξις και η ευπρέπεια επεβληθή εις όλους τους ναούς της Μητροπόλεως και ουδεμία ασέμνως ενδεδυμένη τολμά να εισέλθη εις τους ναούς, ούτω και τώρα θα επιβληθή η τάξις και η ευπρέπεια. Ουδεμία πανταλονοφόρος εις τον φοβερόν τόπον της λατρείας! Βδελύγματα εστώτα εν τόπω αγίω δεν θα ανεχθή ο επίσκοπος.

Παρακαλώ να έχουν τούτο υπ’ όψιν των όλαι και όλοι, προς αποφυγήν παραξηγήσεων. Δι’ αυτό και τυπώνω την παρούσαν εγκύκλιον εις χιλιάδας αντιτύπων, ώστε να λάβουν γνώσιν άπαντες.

Οι αιδεσιμότατοι εφημέριοι παρακαλούνται να διαφωτίζουν τον λαόν και παρακολουθούν αγρύπνως την εφαρμογήν της εγκυκλίου, συμφώνως προς τας δοθείσας εις αυτούς προφορικώς οδηγίας. Όχι βαναύσως, αλλ’ ευγενώς και σταθερώς θα επιβάλλεται εις τους ιερούς ναούς η τάξις και η ευπρέπεια.

Επί τούτοις ευχόμεθα να διέλθωμεν κλήρος και λαός με πνευματικότητα την Μεγάλης Τεσσαρακοστήν και ν’ αξιωθώμεν της χαράς και της αγαλλιάσεως της Αναστάσεως.

Διαπυρός προς Κύριον ευχέτης

Ο Φλωρίνης, Πρεσπών & Εορδαίας

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΣΧΟΛΙΟ

  • Σας συγχαίρω για την παράθεση της μνημειώδους εγκυκλίου του μακαριστού π. Αυγουστίνου Καντιώτη αναφορικά με την ενδυμασία των γυναικών. Ο π.Αυγουστίνος δε μασούσε τα λόγια του για να φανεί αρεστός στο ψευτοπροοδευτικό κατεστημένο που λυμαίνεται τη δημόσια ζωή αλλά κήρυττε ανόθευτη την ευαγγελική και αγιοπατερική αλήθεια έναντι οιουδήποτε τιμήματος. Αψηφούσε τις ειρωνείες και τα σκώμματα των κοσμικών ανθρώπων και πρόβαλλε προς μίμηση ατόφιο το θέλημα του Θεού.Δυστυχώς στις μέρες μας οι ταγοί της Εκκλησίας μας αμιλλώνται αλλήλους σε ψευτοπροοδευτισμό και ανθρωπαρέσκεια όπως π.χ. μητροπολίτης της Πελοποννήσου που χρηματοδότησε με χρήματα της μητρόπολης σχολική εκδρομή στο εξωτερικό. Και να ήταν μόνο αυτό.Ποιος τολμά σήμερα να παρατηρήσει τα θρασύτατα γύναια για την αισχρότατη και χυδαία ενδυμασία τους ακόμη και μέσα στους ιερούς ναούς όπου τελεσιουργούνται μυστήρια; ΄Τρέμουν οι ποιμένες μας τις ειρωνείες και την απαξίωση των διεφθαρμένων συνανθρώπων μας και ποιούν την νήσσαν. Δειλοί και ανθρωπάρεσκοι. Ευτυχώς υπάρχουν και σήμερα κορίτσια με αξιοπρέπεια και πνευματικότητα που απορρίπτουν το δαιμονικό παντελόνι και την αισχρή μίνι φούστα και ομολογούν την πίστη τους στο Χριστό. Ναι, περί ομολογίας πρόκειται εν μέσω γενεάς μοιχαλίδος και διεστραμμένης. Και δυστυχώς σε κάποιες ενορίες που ποδηγετούνται από κοσμικόφρονες κληρικούς αμνηστεύονται τα πάντα εξ αιτίας του ψευτοπροοδευτικού κόμπλεξ. Ας δοξάσουμε το Θεό γιατί το συντηρητικό πνεύμα του π. Αυγουστίνου αποτελεί την κατευθυντήρια γραμμή πολλών κοριτσιών στη σημερινή ελεεινή εποχή.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ

Κανεις Ευτυχος

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 24th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ
  • ΑΠΟ BIBΛIO  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
  • π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Κανεις Ευτυχος

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ο π. Αυγ. συμβ. ιστΤΩΡΑ ποὺ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἀρχίζουν σʼ ὅλες τὶς ἐνορίες τῆς μητροπόλεώς μας τὰ μαθήματα τῶν κατηχητικῶν σχολείων, θέλω νὰ σᾶς διηγηθῶ μιὰ μικρὴ ἱστορία ποὺ ἐλπίζω ὅτι θὰ σᾶς διδάξη, ποιὰ πρέπει νὰ εἶνε ἡ συμπεριφορά σας στὸ κατηχητικὸ σχολεῖο.

* * *

Στὴν παραλία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, κοντά στὰ Δαρδανέλλια, ἦταν κτισμένη στὰ χρόνια τοῦ ἀποστόλου Παύλου μιὰ ἀρχαία πόλις ποὺ ὠνομαζόταν Τρωάς. Πιό μέσα, λίγα χιλιόμετρα ἀπό τὴν Τρωάδα, ἦταν ἄλλοτε μιὰ πολύ ἀρχαία πόλις, ξακουστὴ γιὰ τὰ πλούτη καὶ τὴ δόξα της, ἥ περίφημη Τροία. Στὰ μέρη αὐτὰ κατοικοῦσαν Ἕλληνες ποὺ εἶχαν ἀναπτύξει ἕνα σπουδαῖο πολιτισμό. Ἀλλά οἱ Ἕλληνες αὐτοὶ τῆς Τροίας ἦταν εἰδωλολάτρες.

Σʼ αὐτὰ τὰ μέρη περιώδευσε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Μὲ τὴ λαμπρή του διδασκαλία, μὲ τόν ἅγιό του βίο καὶ μὲ τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔπεισε ἀρκετοὺς εἰδωλολάτρες νʼ ἀφήσουν τὰ εἴδωλα καὶ νὰ πιστέψουν στὀ Χριστό. Αὐτό ἦταν ἕνα μεγάλο κατόρθωμα, ἔνα θαῦμα, γιατὶ δὲν ἦταν εὔκολο νʼ ἀφήσουν οἱ εἰδωλολάτρες τὴ θρησκεία τους, μιὰ θρησκεία ποὺ ἱκανοποιοῡσε ὅλες τὶς ἀμαρτωλὲς ἐπιθυμίες τους, νὰ πιστέψουν καὶ νʼ ἀκολουθήσουν τὀ Χριστό, ποὺ ζητάει ἀπʼ ὅλους μας νὰ ζοῦμε μιὰ ἀνώτερη ἠθικὴ ζωή.

Ἔτσι στὴν πόλι τῆς Τρωάδος σχηματίσθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ πίστεψαν στὸ Χριστὸ μιὰ κοινότητα, ὅπως καἰ ἄλλες τότε χριστιανικὲς κοινότητες, δὲν εἶχε εἰδικὰ κτήρια, ὄμορφες ἐκκλησίες, ὅπως ἐμεῑς σήμερα, γιὰ νὰ μαζεύωνται καὶ νὰ λατρεῦουν τὸ Θεό. Καὶ δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ κτίσουν τότε οἱ χριστιανοὶ τέτοια κτήρια, γιατὶ ὁ κόσμος ποὺ δὲν πίστευε στὸ Χριστὸ τοὺς μισοῦσε καὶ τοὺς καταδίωκε. Οἱ πιστοὶ ἔπρεπε νὰ ʼχουν θάρρος, νά ʼνε γενναῖοι, ἕτοιμοι νὰ μαρτυρήσουν γιὰ τὸ Χριστὸ ἄν τοὺς ἀνακάλυπταν. Ἥρωες ἦταν τότε οἱ χριστιανοί.

* * *

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἦταν πολύ ἀγαπητός στοὺς χριστιανοὺς τῆς Τρωάδος. Γιατὶ αὐτὸς πρῶτα, ὅπως εἴπαμε, κήρυξε τὸ Χριστὸ στὰ μέρη τους. Ἀλλὰ ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν ἔμενε πάντοτε σʼ ἕνα μέρος. Πήγαινε ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ κήρυττε τὸ Χριστό. Οἱ χριστιανοὶ ὅμως ποὺ τὸν εἶχαν ἀκούσει δὲν τὸν ξεχνοῦσαν, καὶ ἐπιθυμοῦσαν νὰ τὸν ξαναδοῦν καὶ νʼ ἀκούσουν τὴ θεϊκὴ διδασκαλία. Μὰ κι ὁ Παῦλος δὲν τοὺς ξεχνοῦσε. Τοὺς εἶχε μέσα στὴν καρδιά του. Γιʼ αὐτὸ στὴν τρίτη ἰεραποστολικὴ περιοδεία του ἐπισκέφθηκε καὶ πάλι τὴν Τρωάδα. Ἡ χαρὰ τῶν λίγων ἐκείνων χζριστιανῶν ἦταν μεγάλη. Καὶ ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρχε ναὸς γιὰ νὰ συγκεντρωθοῦν καὶ νὰ λατρεύσουν τὸν ἀληθινὸ Θεό, συγκεντρώθηκαν ὅλοι σʼ ἕνα τριώροφο σπίτι. Συνάχθηκαν στὸν τελευταῖο ὄροφο. Δὲν ἔλειπε κανένας.

Ἀνάμεσα σʼ αὐτοὺς ἦταν κʼ ἕνας ἔφηβος ἥλικίας 16-17 ἐτῶν. Τὸν ἔλεγαν Εὔτυχο. Ὀ Παῦλος ἄρχισε να κηρύττη. Ὅλοι τὸν ἄκουγαν μὲ προσοχή. Οἱ ὦρες περνοῦσαν. Ἔγιναν μεσάνυχτα. Πέρασαν τὰ μεσάνυχτα. Ἀλλὰ ὁ Παῦλος δὲν εἶχε κουραστῆ. Τί κάνει ὁ πόθος γιὰ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ! Ὑπάρχει πιὸ εὐχάριστη ὥρα ἀπὸ τὴν ὥρα τοῦ κηρύγματος;

Ὅλοι πρόσεχαν. Πρόσεχε κι ὁ Εὔτυχος. Καλοκαίρι καθὼς ἦταν, ὁ Εὔτυχος καθόταν κοντὰ σʼ ἕνα ἀνοιχτὸ παράθυρο. Ἀλλʼ ἐνῶ ὕπῆρχε τόση ἠσυχία καὶ μόνο ἡ φωὴ τοῦ Παῦλου ἀκουγόταν, ὁ σατανᾶς ἦρθε νὰ ταράξη τὴν ἠσυχία. Τί συνέβη; Ὁ Εὔτυχος, κουρασμένος ὅπως ἦταν, ἀρχισε νὰ νυστάζη. Προσπάθησε νὰ νικήση τὴ νύστα, ἀλλὰ δὲν τὸ κατόρθωσε. Τὸν πῆρε ὁ ὕπνος. Κʼ ἐκεῖ ποὺ καθόταν στὸ παράθυρο, ἔχασε τὴν ἰσορροπία του καὶ ἔπεσε κάτω ἀπʼ τὸ παράθυρο. Ἕνας κρότος ἀκούστηκε. Ὅλοι τρόμαξαν. Ἡ διδασκαλία γιὰ μιὰ στιγμὴ διακόπηκε. Ὁ Παῦλος δὲν ἔμεινε ἀδιάφορος γιὰ τὸ πάθημα τοῦ παιδιοῦ. Κατέβηκε κάτω. Καθὼς ἦταν χτυπημένο νεκρὸ πιά, τὸ πῆρε στὴν ἀγκαλιά του, καὶ τότε ἡ νεκρὴ καρδιά του ἄρχισε πάλι νὰ χτυπάη. Τὸ θαῦμα εἶχε γίνει. Ὁ Παῦλος διαβεβαίωσε ὅλους, πὼς ὁ Εὔτυχος ζῆ. Ξανάρχισε τὴ διδασκαλία ποὺ εἶχε διακοπῆ. Μίλησε μέχρι τὴν αὐγῆ. Καὶ τὴν αὐγῆ ἀνέβασαν τὸν Εὔτυχο στὴν αἴθουσα ποὺ γινόταν ἡ διδασκαλία. Κι ὅλοι χάρηκαν γιατὶ τὸν ξαναεἶδαν ζωντανό.

* * *

Αὐτή, ἀγαπητά μου παιδιά, εἶνε ἡ ἰστορία μὲ τὸν Εὔτυχο ποὺ εἶνε γραμμένη στὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων. Ἀνοίξτε, παρακαλῶ, τὸ 20ὸ (Κ΄) κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων καὶ διαβάστε τὴ σχετικὴ περικοπή.

Τί θαυμαστὴ ἰστορία! Δείχνει μὲ πόσο ζῆλο οἰ πρῶτοι χριστιανοὶ ἀκουγαν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Γιὰ σκεφθῆτε˙ ὧρες ὁλόκληρες, ὁλόκληρη νύχτα, οἰ χριστιανοὶ τῆς Τρωάδος δὲν κουράστηκαν νʼ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ ἀπʼ τὸ στόμα τοῦ μεγάλου ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν, τοῦ Παῦλου. Ἀπʼ ὅλο αὐτό τὸν κόσμο, ποὺ συνωστιζόταν μέσα στὸ ὕπερῶο τῆς Τρωάδος, μονάχα ὁ μικρὸς Εὔτυχος νύσταξε σὲ κάποια στιγμὴ καὶ ἔπεσε ἀπό τὸ παράθυρο.

Κʼ ἐσεῖς ἀγαπητά μου παιδιά, πρέπει νά ʼχετε φλογερὴ ἐπιθυμία νʼ ἀκοῦτε τὰ κατηχητικὰ μαθήματα. Ἀλλὰ θἀ μοῦ πῆτε ἴσως˙

̶ Στὴν Τρωάδα δίδασκε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐνῶ στὰ μαθήματαά μας διδάσκει ἕνας κατηχητὴς ποὺ δὲν εἶνε σὰν τὸν Παῦλο. Ἄς δίδασκε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, καὶ θὰ βλέπατε ἄν τὸν ἀκούγαμε ὧρες ὁλόκληρες…

Ἀπαντῶ. στὸ κατηχητικὸ σχολεῖο ἄς φαίνεται πὼς διδάσκει ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ δὲν μᾶς κάνει καὶ τόση ἐντύπωσι. Πίσω ἀπʼ τὸ διδάσκαλο αὐτό εἶνε ὁ Χριστός. Ναί, εῖνε ὁ Χριστός. Καὶ εῖνε ὁ Χριστός, γιατὶ τὰ ἀθάνατα λόγια τοῦ Χριστοῦ ἐξηγεῖ ὁ κατηχητὴς καὶ τὸν ἅγιο βίο διηγεῖται καὶ τὰ θαύματά Του ἐξιστορεῖ. Καὶ γιʼ αὐτὸ πρέπει νʼ ἀκοῦτε τὸν κατηχητή σας σὰν τὸ Χριστό. Ἐφʼ ὅσον ἐκτελεῖ τὸ καθήκον του μὲ πίστι καὶ ζῆλο, ὁ κατηχητὴς εἶνε τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἄν τὸν κατηχητή σας ἤ τὴν κατηχήτριά σας δὲν ἀκοῦτε, οὔτε τὸ Χριστό, ἄν σᾶς δίδασκε, θὰ τὸν ἀκούγατε. Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος˙ Ὅποιος ἀκούει αὐτοὺς ποὺ ἐγὼ στέλνω εἶνε σὰν νʼ ἀκούη ἐμένα. Καὶ ὅποιος δὲν ἀκούει τοὺς ἀπεσταλμένους μου, εῑνε σὰν νὰ μὴν ἀκούη ἐμένα τὸν ἴδιο˙ «Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ άθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ» (Λουκ. 10,16).

* * *

Προσοχὴ λοιπόν, ἀγαπητά μου παιδιά, τὴν ὥρα ποὺ διδάσκει “κατηχητής. Προσοχὴ μεγάλη. Καὶ ὅπως, ἄν κάποιος σᾶς ἔρριχνε χρυσᾶ νομίσματα, θὰ προσέχατε νὰ τὰ πιάσετε ὅλα καὶ νὰ μὴ χάσετε κανένα, ἔτσι καὶ τὴν ὥρα ποὺ διδάσκει ὁ κατηχητής σας νὰ προσέχετε, ὥστε κανένα ἀπʼ τὰ χρυσᾶ νομίσματα, ἀπʼ τὰ χρυσᾶ δηλαδὴ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας, νὰ μὴ χάσετε, ἀλλὰ ὅλα νὰ τὰ φυλάξετε μέσα στὴν καρδιά σας. Γιατὶ τὰ λόγια αὐτὰ θὰ εἶνε χρήσιμα γιὰ ὅλη σας τὴ ζωή. Μὲ τὰ χρυσᾶ νομίσματα ἀγοράζει κανεὶς πράγματα γήινα, ὑλικά, ποὺ φθείρονται καὶ καταστρέφονται. Ἐνῶ μὲ τὰ χρυσᾶ νομίσματα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἀγοράζει πράγματα ἄφθαρτα καὶ αἰώνια˙ ἀγοράζει τὸν οὐρανό.

Πόση λαχτάρα πρέπει νά ʼχετε γιὰ τὴν παρακολούθησι τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ! Καὶ γιὰ τὴν ἠλικία σας ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ προσφέρεται στὸ κατηχητικό. Ὄχι μονάχα δὲν πρέπει νὰ χάσετε μαθήματα τοῦ κατηχητικοῦ, ἀλλὰ καὶ πρέπει νὰ προσέχετε πολύ σʼ αὐτὰ ποὺ διδάσκονται. Προσοχὴ τὴν ὥρα τοῦ μαθήματος καὶ ἐφαρμογὴ ὅλων αὐτῶν τῶν ὡραίων πραγμάτων ποὺ ἀκοῦτε στὸ κατηχητικό.

Σύνθημα ὁλων τῶν παιδιῶν, τῶν μαθητῶν καὶ μαθητριῶν τῶν κατηχητικῶν σχολεῖων ἄς εἶνε˙ Κανένας Εὔτυχος!

Μὲ πολλὴ ἀγάπη

Ὁ πνευματικός σας πατέρας

TΙ ΘΑ ΚΑΝΗΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 16th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ
  • ΑΠΟ BIBΛIO  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
  • π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

TΙ ΘΑ ΚΑΝΗΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ;

Bosk.-arnia1Ἀγαπητό μου παιδί,

ΤΟ κατηχητικὸ σχολεῖο ποὺ φοιτοῦσες ἔκανε τὸ τελευταῖο του μάθημα. Ὁ κατηχητὴς ἤ ἡ κατηχήτρια σᾶς ἀποχαιρέτισε. Δὲν ξέρω τί ἆραγε νὰ αἰσθανθήκατε ἀκούγοντας ὅτι τό κατηχητικὸ κλείνει. Ἐγὼ θά ʼθελα νὰ μὴν κλείση. Θά ʼθελα καὶ τώρα τὸ καλοκαίρι νὰ χτυπάη ἠ καμπάνα καὶ νὰ καλῆ τὰ χριστιανόπουλα στὸ κατηχητικὸ. Καμμιά Κυριακὴ χωρὶς κατηχητικὸ. Κι ἀκόμα περισσότερο˙ ὅπως δὲν περνάει μέρα χωρὶς φαγητό, ἔτσι δὲν πρέπει νὰ περνάη μέρα χωρὶς πνευματικὴ τροφή. Καὶ κατάλληλη πνευματικὴ τροφὴ γιὰ σᾶς τὰ παιδιὰ εἶνε τὰ μαθήματα τοῦ κατηχητικοῦ. Τροφὴ καθαρή, γάλα ἀγνό, μέλι καὶ βούτυρο, εἶνε ὅσα διδάσκει ἡ ἁγία Γραφή, ἀπʼ ὅπου παίρνουν τὰ μαθήματά τους οἱ κατηχηταί.

* * *

Κάθε κατηχητικὸ τώρα στὴ λῆξι ἔκανε μιὰ σεμνὴ τελετὴ καὶ κάθε παιδὶ πῆρε ἕνα ἐνθύμιο. Ἄν τὸ φυλάξη, μεθαύριο ποὺ θὰ μεγαλώση θὰ τοῦ θυμίζη τὶς ὄμορφες μέρες ποὺ πέρασε στὸ κατηχητικό, θὰ τοῦ θυμίζγ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Φύλαξέ το λοιπόν, παιδί μου, τὸ ἐνθύμιο.

Ἔκλεισε τὸ κατηχητικὸ, πότε θὰ ξανανοίξη νὰ δεχτῆ πάλι τὰ παιδιά; Τὸ Σεπτέμβριο ἄν θέλη ὁ Θεός. Ἀλλὰ μέχρι τότε θὰ περάσουν σχεδὸν 4 μῆνες. Ἐν τῶ μεταξὺ καὶ τὰ δημόσια σχολεῖα θὰ κλείσουν κι αὐτά.

Ὤ, τὶ ὄμορφα! Θὰ πῆ ὁ τεμπέλης μαθητὴς˙ πᾶνε πιὰ οἱ σκοτοῦρες˙ ξάπλα, φαΐ, μπάλλα καὶ μπάνιο!…

Ἀλλά σύ, ἀγαπητό μου παιδί, δὲν πιστεύω νὰ συμφωνῆς μὲ τὸ πρόγραμμα ἑνός τεμπέλη συμμαθητοῦ σου. Οἱ σιακοπές ἑνός παιδιοῠ τοῦ κατηχητικοῦ σχολείου πρέπει νὰ περάσουν πολύ διαφορετικὰ ἀπʼ ὅτι περνᾶνε οἱ διακοπὲς τῶν ἄλλων παιδιῶν. Μποροῦμε μάλιστα νὰ ποῦμε, ὅτι ἀπό τὸν τρόπο ποὺ θὰ περάσουν τὶς διακοπές τους τὰ παιδιὰ τοῦ κατηχητικοῦ, θʼ ἀποδειχθῆ ἄν εἶνε πραγματικὰ παιδιὰ τοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ἀλλὰ πῶς θὰ περάσουμε τὶς διακοπές; Ποιό πρόγραμμα θʼ ἀκολουθήσουμε; θὰ μὲ ρωτήσετε. Κʼ ἔγὼ σὰν πνευματικός σας πατέρας, ἀπαντώντας στὸ ἐρώτημα σας αὐτό, ἔχω νὰ σᾶς ὑποδείξω μερικὰ εὔκολα πράγματα, ποὺ καλοῦνται νὰ κάνουν τώρα τὶς διακοπὲς τὰ παιδιὰ τοῦ κατηχητικοῦ, καὶ ποὺ ἄν τὰ κάνουν θὰ ὠφεληθοῦν πολύ.

Ἄκουσε λοιπόν παιδί μου, τὸ πρόγραμματῶν διακοπῶν˙ ἕνα πρόγραμμα ὄχι ἀναγκαστικό, ὅπως εἶνε τὸ πρόγραμμα τῶν δημοσίων σχολείων, ἀλλά πρόγραμμα ποὺ καλεῖσαι νὰ τὸ ἐφαρμόσης ἄν θέλης.

1. Νὰ μὴν πετάξης τὰ σχολικά σου βιβλία σὲ κάποια γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλὰ κάθε μέρα νὰ τʼ ἀνοίγης καὶ νὰ μελετᾶς. Γιατὶ ἡ γνῶσι καὶ ἡ ἐπιστήμη θέλουν ἀδιάκοπη μελέτη. Ἄν ἀφήσης τὰ βιβλία, θὰ σʼ ἀφήσουν κι αὐτά. Καὶ τὸ Σεπτέμβριο, ποὺ θʼ ἀρχίσουν τὰ μαθήματα, θὰ δυσκολευτῆς πολύ. Ἀπʼ ὅλα δὲ τὰ βιβλία σοῦ συνιστῶ ἰδιαίτερα ἕνα βιβλίο, ποὺ εἶνε τὸ ἀνώτερο ἀπʼ ὅλα τὰ ἄλλα καὶ ὀνομάζεται «ὁ βασιλεὺς τῶν βιβλίων». Κιʼ αὐτό τὸ βιβλίο εἶνε ἡ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ. Ἄνοιγέ την, σὲ παρακαλῶ, καὶ διάβαζε τουλάχιστον ἕνα κεφάλαιο τὴν ἡμέρα. Θά ʼχης μεγάλη ὠφέλεια.

2. Νὰ προσφέρης τὶς μικρές σου ὑπηρεσίες μέσα στὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον. Τί ἐννοῶ;

Εἶνε ὁ πατέρας σου γεωργός; Τώρα τὸ καλοκαίρι ποὺ γίνεται ἡ συγκομιδὴ τῶν καρπῶν, μὴ τὸν ἀφήσης μόνο του, ἀλλὰ νὰ τὸν συντροφεύσης στοὺς κόπους ποὺ καταβάλλει γιὰ τή συντήρησι ὅλου τοῦ σπιτιοῦ. Μὴ μοιάσης μὲ κάτι παιδιὰ ἑνὸς χωριοῦ, ποὺ ὅταν ἡ συγκομιδὴ τῶν καρπῶν ἦταν στὴν ἀκμὴ καὶ τὰ χέρια δὲν ἔφταναν, οἱ γονεῖς φώναξαν τὰ παιδιὰ νὰ ʼρθουν νὰ τοὺς βοηθήσουν νὰ μαζέψουν τὰ ροδάκινα. Κʼ ἐκεῖνα; Γυμνασιόπαιδα, ἀπόφοιτοι λυκείου καὶ φοιτηταί, ἔδειξαν τέτοια ἀδιαφορία, ὥστε ἐξακολουθοῦσαν νὰ κάθωνται στὰ καφενεῖα καὶ στὰ κέντρα.

Σὲ ἄλλες χῶρες ὅλα τὰ παιδιὰ καὶ οἱ νέοι ποὺ σπουδάζουν, βοηθοῦν ὑποχρεωτικὰ τοὺς γονεῖς τους στὶς γεωργικὲς ἐργασίες. Αὐτὸ ποὺ κάνουν ἐκεῖνοι ὑποχρεωτικὰ, ἐσύ παιδί μου, νὰ τὸ κάνης ἑκούσια προσφορά σου ἔχει μεγαλύτερη ἠθικὴ ἀξία ἀπʼ τὴν ἐργασία – ἀγγαρεία.

Εἶσαι κορίτσι; Μὴν τὰ περιμένεις ὅλα ἀπὸ τὴ μάνα καὶ ἀπὸ τὴ γιαγιά. Δὲν εἶνε σωστὸ αὐτὲς νὰ κουράζονται ἀπʼ τὸ πρωῒ μέχρι τὸ βράδυ, κʼ ἐσὺ νʼ ἀδιαφορῆς. Αὐτὸ δὲν εἶνε χριστιανικὴ συμπεριφορά.

3. Προσπάθησε ἀκόμη νὰ κάνης κάθε μέρα κάποιο καλὸ. Γιατὶ ἄνθρωπος, ποὺ δὲν κάνει τὸ καλὸ, δὲν μπορεῖ νὰ ὀνομάζεται χριστιανός. Μὲ τὰ καλὰ ἔργα ποὺ θὰ κάνης, θʼ ἀποδείξης τὴν πίστι σου. Κάνε τὸ καλό. Μέσα στὸ διάστημα τῶν τεσσάρων μηνῶν θὰ παρουσιαστοῦν διάφορες εὐκαιρίες γιὰ νὰ κάνης τὀ καλό. Δὲν εἶνε πολὺς καιρὸς ποὺ δημοσίευσαν οἱ ἐφημερίδες τὴν εἴδησι, ὅτι ἕνα παιδί, καθὼς περπατοῦσε στὸ δρόμο, βρῆκε ἕνα πορτοφόλι. Ἔσκυψε, τὸ πῆρε, τὸ ἄνοιξε καὶ εἶδε νὰ ἔχη μέσα πολλές χιλιάδες δραχμές, ἀλλὰ δὲν κράτησε τίποτε. Ὅπως τὸ βρῆκε τὸ παρέδωσε στὴν ἀστυνομία, καὶ ἡ ἀστυνομία τὸ ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸ εἶχε χάσει. Χίλια «εὐχαριστῶ» εἶπε ὁ ἄνθρωπος αὐτός στὸ καλὸ παιδὶ ποὺ βρῆκε τὸ πορτοφόλι του.

4. Ἦ ρ θ ε ἥ Κ υ ρ ι α κ ή; Χτύπησε ἡ καμπάνα τῆς ἐνορίας σου; Μὴν κοιμᾶσαι˙ ξύπνα. Ἑτοιμάσου καὶ πήγαινε στὴν ἐκκλησία. Καὶ ὄχι μόνο ἐσὐ νἀ πᾶς, ἀλλὰ καὶ τοὺς μεγαλύτερους, ποὺ κάθονται μέσα στὸ σπίτι καὶ δὲν ἐκκλησιάζονται, προσπάθησε σύ, καλό μου παιδί, νὰ τοὺς παρακινήσης στὸν ἐκκλησιασμό. Γνώρισα παιδιὰ κατηχητικοῦ σχολείου, ποὺ μὲ τὴν καλή τους συμπεριφορὰ κατόρθωσαν νὰ πείσουν τοὺς ψυχροὺς καὶ ἀδιάφορους γονεῖς τους νὰ ἔκκλησιάζωνται.

5. Μὴν ξεχνᾶς κάθε μέρα πρωῒ καὶ βράδυ νὰ γονατίζης καὶ νὰ προσεύχεσαι γιὰ τοὺς γονεῖς σου, γιὰ τοὺς δασκάλους σου, γιὰ τοὺς ἱερεῖς, γιὰ τὸν ἑαυτό σου καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Νὰ δίνη ὁ Θεὸς εἰρήνη σʼ ὅλο τὸν κόσμο. Γιατὶ ἄν γίνη πόλεμος… Σὲ παρακαλῶ, παιδί μου, στὴν προσευχὴ νὰ προσεύχεσαι καὶ γιὰ τὸν ἐπίσκοπο σου˙ «Χριστέ, βοήθει ἐπίσκοπω Αὐγουστίνω».

Κάνε θερμὴ τὴν προσευχή σου, γιὰ νὰ προοδεύσης στὴν πνευματικὴ ζωή, στὴν πίστι καὶ στὴν ἀρετή. Ἀσφαλὴς προστασία σου εἶνε ὁ Χριστός. Ἐκεῖνος, μὲ τὸ φύλακα ἄγγελο ποὺ σοῦ ἔχει δώσει, σὲ προστατεύει ὅλες τὶς ὧρες, ἀκόμη κι ὅταν κοιμᾶσαι. Γιʼ αὐτὸ νὰ λές˙

«Πέφτω κάνω τὸ σταυρό μου

ἄγγελο ἔχω στὸ πλευρό μου».

6. Καὶ τώρα μία παράκλησι. Ὤ ἐάν μὲ ἀκούσης, πόσο θὰ χαρῶ! Θὰ ἔχης ἀκούσει ὅτι ἔστειλα ἐγκύκλιο σʼ ὅλες τὶς ἐνορίες καὶ κυκλοφόρησα εἰδικὸ φυλλάδιο, τἠ «Σπίθα», κατὰ τῆς τηλεοράσεως. Τὸ σύνθημά μας εἶνε «Κλεῖστε τὶς τηλεοράσεις». Γιατῖ ἡ καταστροφή, ὅπως ἀναπτύσσεται, εἶνε μεγάλη˙ καταστροφή ἠθικὴ καἰ θρησκευτική. Κʼ ἐσύ, παιδί μου, παιδὶ τοῦ κατηχητικοῦ σχολεῖου, ἄκουσε τὸν ἐπίσκοπό σου, κλεῖσε τὴν τηλεόραση, ἤ παρακάλεσε τὸν πατέρα σου νὰ τὴν κλείση, καὶ ἄν δὲν σὲ ἀκούση, σὺ μὴν κοιτάζης πιὰ τὸ γυαλί. Σοῦ συνιστῶ δὲ μιὰ ἄλλη τηλεόρασι. Καὶ αὐτὴ εἶνε ἡ ἁγία Γραφή, γιὰ τὴν ὁποία μιλήσαμε παραπάνω. Μέσα σʼ αὐτήν θὰ δῆς τὰ ὡραιότερα θεάματα.

7. Τέλος σὲ συμβουλεύω, τὸ καλοκαίρι νὰ ἔρθης στὴν κατασκήνωσι τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως. Ἐκεῖ, μαζὶ μὲ ἄλλα παιδιὰ τῆς Ἐκκλησῖας, θὰ ζήσης ὡραῖες στιγμὲς μέσα στὴ φύσι. Θὰ χαρῆς καὶ θὰ ὠφεληθῆς πολύ.

* * *

Ἕξι χιλιάδες περίπου μαθηταὶ καὶ μαθήτριες φοίτησαν στὰ κατηχητικὰ σχολεῖα ὄλων τῶν τύπων. Ὅλοι θὰ πάρουν μαζὶ μὲ τὸ ἐνθύμιο καὶ τὸ σύντομο τοῦτο γράμμα μου. Τὸ στέλνω σὲ ὄλα τὰ παιδιὰ καὶ τὸ συνοδεύω μὲ μιὰ προσευχὴ στὸ Χριστό˙

Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ! Σὲ παρακαλοῦμε, φώτιζε τὰ παιδιὰ τῶν κατηχητικῶν μας νὰ ἐφαρμόσουν ὅσα γράφουμε ἐδῶ γιὰ ττὴν ὠφέλειά τους. Ἄν ἐκτελέσουν τὸ θέλημά σου τὸ ἅγιο, μιὰ νέα κοινωνία θὰ βγῆ, κοινωνία χριστιανική, πρὸς δόξαν τοῦ ἁγίου ὀνόματός σου. Ἀμήν.

Μέ πολλή ἀγάπη

ὁ πνευματικός σου πατέρας

ΓΝΩΡΙΣΜΑTA ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Μαι 1st, 2011 | filed Filed under: ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΡΙΕΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΤΕΛΕΙΑΣ – ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ- ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

υπ. π. Α istΓνώρισμα του επιστήμονα είναι η συναίσθηση της ατελείας του και η συνεχής αναζήτηση.
Eρώτηση:
Γιατί δεν έχουμε νέους Έλληνες εφευρέτες;
Γιατί έκλεισαν τα βιβλία.

Zηλωτής επιστήμων ήτο ο Edison.
O φιλόσοφος Kαρτέσιος λέει, ότι το βάθος της επιστήμης είναι ο μεταφυσικός κόσμος.
Φτάνει ένα φύλλο να αποδείξει ότι υπάρχει Θεός.

Διαβάστε το βιβλίο· «Πίσω μου στέκει ο Θεός».

Eρώτηση: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αληθινού επιστήμονα;
―H ταπείνωσης, η έρευνα, η πίστη στην ύπαρξη του Θεού.
Λίγοι είναι οι αληθινοί επιστήμονες.

Πιστός ήτο ο επιστήμων που ανακάλυψε το χλωροφόρμιο.

Tο να πιστεύετε είναι λαχείο.

Kαι ένας να μείνεις θα νικήσεις.

Έχουμε ανάγκη συνειδητών χριστιανών.

(Απαντήσεις σε απορίες και συμβουλές του επισκόπου π. Aυγουστίνου Kαντιώτου σε στελέχη της Kατασκήνωσεως, στις 17-7-87 στην περίοδο των επιστημόνων)

ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 28th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ΦΛΩPINA 11-2-1976
ΑΠΟ KYKΛO ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ANΔPΩN ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

NA ΣYMBOYΛEYEIΣ ΠPΩTA TON EAYTOΝ ΣOY

Tον πρώτο που πρέπει να νουθετήσεις, να διδάξεις και να ελέγξεις, είναι ο εαυτός σου.
Nα καθίσεις το βράδυ στο δωμάτιό σου και να πεις·
«Έλα εδώ, τ’ όνομά σου, Γιώργο, Nίκο, Kώστα», πως σε λένε, «παλιάνθρωπε, τι έκανες σήμερα;». Φτύσε τον εαυτό σου, και πρέπει να τον φτύσεις. Γιατί ξέρεις πως έπρεπε να ήσουν και τι έκανες. Πες τον· «ου να χαθείς».
Πήγα στο Άγιον Όρος και θαύμασα. Περνούσα από μια χαράδρα και άκουσα ένα φοβερό βρισίδι, «κτήνος, ζώο, ρεμάλι».
Kαι λέω: Pε παιδί μου, οι καλόγεροι μαλώνουν στο Άγιο Όρος; Tι χάλια είναι αυτά. Πάω λοιπόν σιγά – σιγά και πλησιάζω προς το μέρος εκείνο. Δεν με πήρε χαμπάρι. Kαι τι βλέπω; Ένα γεροντάκο καθόταν και έλεγε: «Kύριε ελέησον, Kύριε ελέησον Kύριε ελέησον. O Θεός ιλάσθητι μοι τον αμαρτωλό». Kαι πάλι έβριζε τον εαυτό του. Πήγα τότε κοντά του, τον είδα και του φίλησα το χέρι του. Mίλησα μαζί του. Aμ, μου λέει, αυτό με σώζει  εμένα. Eγώ είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος εδώ πέρα. Eλέγχο τον εαυτό μου. Mαλώνω τον εαυτό μου.
Ποιος από σας το κάνει αυτό;
Tον πρώτο που πρέπει να συμβουλεύσουμε και να ελέγξουμε είναι ο εαυτός μας.
Έτσι πρέπει να φρονούμε.

Tώρα ποιον μπορείς να ελέγξεις;

Tώρα ποιον μπορείς να ελέγξεις; Aγριόγατοι είναι όλοι. Eγώ σου λέει, είμαι ο καλύτερος χριστιανός. E, το είπε αυτό τελείωσε. Δεν ξέρει και δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Δεν κάθισες ποτέ να ακτινογραφήσεις τον εαυτό σου. Δεν τον πέρασες στις ακτίνες.
Kάνεις, όπως έκανε ένας κάτω στην Aθήνα. Ήταν χονδρός, κεφάτος. A, έλεγε,  καλά είμαι εγώ. Kάπου αισθανόταν ένα πόνο και του έλεγε η γυναίκα του. Πάμε να βγάλουμε ακτίνες, πάμε στον γιατρό. Δεν έχω τίποτε επαναλάμβανε. Eγώ καλά είμαι. Kαι έπινε και έτρωγε χωρίς να δίνη σημασία. Ώσπου κάποτε πήγε στο γιατρό και έβγαλε ακτίνες. Kαι του βρήκαν ότι έχει καρκίνο.
Λοιπόν, πέρασε και εσύ τον εαυτό σου από τις ακτίνες της αγίας Γραφής. Για να δεις τι χαμπάρια, τι έχεις εδώ μέσα και τότε θα πεις και συ, πως είσαι ο πιο αμαρτωλός. Tότε θα πας να βρεις τον πνευματικό και με συντριβή θα του πεις, έκανα αυτό και αυτό και αυτό. Kαι θα πάρεις συγχώρεση και θα αισθανθείς ειρήνη βαθιά μέσα στην ψυχή σου. Kαι θ’ ακούσεις και συ, το «τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι».
Tο κάνουμε αυτό; Δεν το κάνουμε.

Συμβουλή για τον σύζυγο

Λοιπόν, τον πρώτο που πρέπει να νουθετήσουμε, είναι ο εαυτός μας. Kαι μετά την γυναίκα και τα παιδιά σας.
Πόσα, λέει, ο ιερός Xρυσόστομος οφείλετε στη γυναίκα σας; Πάρα πολλά, πρώτα πρώτα που σ’ έσωσε, λέει ο Xρυσόστομος, από την πορνεία. Στα χαμαιτυπεία θα πήγαινες και θα κυλιόσουν σαν τον χοίρο.
Aυτή τα παιδιά σου ανατρέφει και είναι λιμάνι. Aυτή κοπιάζει περισσότερο από σένα.
Διάβαζα προχθές ότι κάτω στη Pόδο έχουν ένα ωραίο έθιμο. H γυναίκα όσο είναι κοπέλα μέχρι να παντρευτεί και να γεννήσει το πρώτο παιδί, φοράει ένα ωραίο άσπρο μαντίλι. Mόλις γεννήσει το πρώτο παιδί της, πάει στην εκκλησιά, βγάζει το άσπρο μαντίλι το αφήνει εκεί και βάζει μαύρο. Γιατί ξέρει από την ώρα που θα γίνει μάνα όλο δάκρυα θα έχει. Aυτά είναι τα ωραία έθιμα της πατρίδος μας.
Πάρε, λοιπόν, την γυναίκα σου με τα ένα, δύο, τρία παιδιά και συμβούλευσέ την με το καλό και με αγάπη. Kαι μην την φέρνεσαι άγρια.
Mου ήρθε σήμερα στη Mητρόπολη μια γυναίκα και έκλαιγε. O άνδρας μου, έλεγε, με φωνάζει παλιογυναίκα του δρόμου. Eγώ δεν είμαι τέτοια, αλλά έτσι που με συμπεριφέρεται θα με κάνει τέτοια.
Δεν υπάρχει αγωγή και διδασκαλία.
Nα συμβουλεύσεις τα παιδιά σου. Δεν βλέπεις τι γίνεται στην Aθήνα. Ένα παιδάκι 15 χρονών με αγγελικό πρόσωπο, από χωρισμένους γονείς, πήγε και σκότωσε την μητέρα του. Έλειψε η νουθεσία έλειψε η συμβουλή.
Oύτε τον εαυτό μας, λέει ο Παύλος νουθετούμε, ούτε την κοινωνία, ούτε τα παιδιά, ούτε τίποτε. Kαι έτσι ζει ρεμαλοειδώς ο κόσμος.
Nουθετείτε, λέει ο Παύλος. Συνεχείς νουθεσία και συμβουλή.
Δεν μπορώ, λέει, να το κάνω σ’ όλους τους ανθρώπους εγώ αυτό. Mακάρι να μπορούσα.
Eγώ διδάσκω εσάς και εσείς μιλήστε στους άλλους.
O πατέρας, λέει ο ιερός Xρυσόστομος, να γίνει χελιδόνα. Mέσα στην φωλιά μένει η χελιδόνα και έχει τα παιδιά της, τ’ αυγά, δεν μπορεί να πάει για να μαζέψει καρπό. Πετάει τότε το αρσενικό χελιδόνι και βρίσκει σκουλήκια, βρίσκει σπόρους και δεν τους τρώει, αλλά τα πάει και τα δίνει στην χελιδόνα.
Έτσι, λέει ο ιερός Xρυσόστομος να γίνεις. Nα φέρνεις τη γυναίκα σου, όχι μόνο την υλική τροφή, αλλά και την πνευματική τροφή.
Nα την πιάνεις με το καλό, να την συμβουλεύεις με το καλό και μια τέτοια εκτεταμένη διδασκαλία θα έχει τ’ αποτελέσματά της και θα έλθει η ειρήνη του Θεού στην οικογένεια σου. Kαι με την ειρήνη  του Θεού τελειώνει την B΄ Θεσσαλονικείς επιστολή ο απόστολος Παύλος.

Mητροπολίτης Φλωρίνης
Aυγουστίνος N. Kαντιώτης

Το καλυτερο δωρο

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 25th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Απά το βιβλίο  του «ΒΟΣΚΕ ΤΑ ΑΡΝΙΑ ΜΟΥ/

Το καλυτερο δωρο

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ἀγαποῦν τά δῶρα. Δῶρα παίρνουν στή γιορτή τους, σ’ ἄλλες μεγάλες γιορτές, καί ἰδιαίτερα την πρωτοχρονιά. Πῶς τήν περιμένουν τή μέρα αὐτή τά παιδιά! Τόν ἅγιο Βασίλειο, τό μεγάλο αὐτό πατέρα καί διδάσκαλο της Ἐκκλησίας, τόν φαντάζονται πώς εἶναι φορτωμένος μέ δῶρα, ἔτοιμος νά τά μοιράση στά παιδιά μέ τό χέρι τοῦ πατέρα, τῆς μάνας, τῆς γιαγιᾶς και ἄλλων προσφιλῶν προσώπων. Δῶρα πολλά, πού στοιχίζουν ἐκατομμύρια και δισεκατομμύρια. Μπάλλες, ποδήλατα, αὐτοκινητάκια, καραβάκια, κοῦκλες, γλυκύσματα, καινούργια φορέματα, χρυσᾶ κοσμήματα, ρολόγια, ποικιλία ἀπό δῶρα.

Ἄραγε ποιό παιδί θἀ ’νε ἐκεῖνο, πού τήν πρωτοχρονιά θα πάρη τό πιό μεγάλο δῶρο; Καί ποιό φαντάζεστε ἐσεῖς, πώς θα ’νε τό πιό μεγάλο δῶρο; Μά πρίν νά ποῦμε ποιο εἶναι τό πιό μεγάλο δῶρο, ἄς δοῦμε τί δώρα ἔδωσαν σ’ ένα παιδί κάποιοι σοφοί ἄνθρωποι.

* * *

Στά κάλαντα, στα τραγούδια πού τραγουδοῦν τά παιδιά τήν παραμονή καί τή νύχτα τῶν Χριστουγέννων ὅταν ἐπισκέπτονται τά σπίτια, «««`ὀ Χριστός ὑμνείται καί δοξάζεται σάν «βασιλεύς τῶν ὅλων». Καί εἶναι πράγματι ὁ Χριστός ὁ αληθινός βασιλιᾶς ὅλου τοῦ κόσμου. Εἴνε ὅμως βασιλιᾶς πολύ διαφορετικός ἀπό τούς ἄλλους βασιλιᾶδες καί ἄρχοντες τοῦ κόσμου. Οἱ βασιλιᾶδες γεννιῶνται μέσα σέ παλάτια, πού λάμπουν ἀπό πολυτέλεια. Μά ὁ Χριστός δέν γεννήθηκε μέσα σέ τέτοια παλάτια. Γεννήθηκε, ὅπως ξέρετε, μέσα σέ μιά ὐγρή σπηλιά, πού ἦταν ἕνα μαντρί. Στό μαντρί αὐτό ἔμεναν πρόβατα, βόδια και γαϊδουράκια. Ἐκεί, στό βρωμερό αὐτό σταῦλο, τό μόνο καθαρό μέρος πού ὐπῆρχε ἧταν ἡ φάτνη, τό παχνί, τό μέρος ἐκεῖνο ὅπου οἱ βοσκοί βάζουν τό χειμῶνα τό ξερό χορτάρι γιά νά φᾶνε τά ζῶα. Μιά τέτοια φάτνη ἔγινε ἡ πρόχειρη κούνια, ὅπου ἔβαλε τό μικρό Χριστό ἡ Παναγία μητέρα του.

Ποιός, βλέποντας τό Χριστό πάνω στά ἄχυρα καί ἔχοντας γύρω του συντροφιά τά ζῶα, ποιός μποροῦσε νά φαντασθῆ, πώς τό βρέφος αὐτό ἧταν «ὁ βασιλεύς τῶν ὅλων»; Ἄν τό ἤξεραν, πόσοι καί πόσοι δέν θά ἔρχονταν γιά νά προσκυνήσουν καί νά προσφέρουν τά δῶρα τους, κατά τή συνήθεια πού εἶχαν τήν ἀρχαία ἐποχή νά προσφέρουν δῶρα ὅταν γεννιώταν νέος βασιλιᾶς!

Ὁ Χριστός, ὅταν γεννήθηκε, ἦταν ἄγνωστος στόν ἀρχαίο εἰδωλολατρικό κόσμο. Ἀλλά νά· σέ μιά χώρα, πού ἀπεῖχε ἐκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά ἀπ᾽ τό σπήλαιο, μερικοί ἄνθρωποι πληροφοροῦνται πώς γεννήθηκε ὁ Χριστός. Αὐτοί ἦταν οἱ μάγοι, γιά τούς ὀποίους μιλάει ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Τά ὀνόματα τους δέν τά ἀναφέρει τό Εὐαγγέλιο, μά σύμφωνα μέ τήν ἀρχαία παράδοσι ὠνομάζονταν ὁ πρῶτος Γκασπάρ, ὁ δεύτερος Μελχιόρ καί ὁ τρίτος Βαλτάσαρ.

Ἀλλ’ ἐδῶ πρέπει νά δώσουμε μιά ἐξήγησι˙ οἱ μάγοι αὐτοί δέν ἦταν ὅπως οἱ γνωστοί σήμερα μάγοι καί μάγισσες, πού μέ διάφορα σατανικά μέσα καί τρόπους ἀπατοῦν καί ἐκμεταλλεύονται τούς ἀνοήτους ἀνθρώπους, λέγοντας τή «μοῖρα» τους. Ὄχι. Οἱ μάγοι, γιά τούς ὁποίους μιλάει ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος, ἧταν ἄνθρωποι ἐπιστήμονες, σοφοί. Οἱ μάγοι αὐτοί, οἱ ἀστρονόμοι τῆς Περσίας, ὅταν εἶδαν στόν οὐρανό ἕνα ἔκτακτο ἀστέρι, σύμφωνα μέ μιά ἀρχαία προφητεία, τό ἐρμήνευσαν σάν ἕνα σημάδι πού εἰδοποιοῦσε πώς γεννήθηκε ὀ Σωτήρας τοῦ κόσμου. Μιά ζωηρή ἐπιθυμία γεννήθηκε μέσα τους, νά πᾶνε νά δοῦν καί νά προσκυνήσουν τό Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Μέ ὁδηγό τό ἀστέρι ξεκίνησαν, καί ὕστερα ἀπό ἔνα μακρινό ταξίδι, πού βάσταξε μῆνες ὀλόκληρους, ἔφτασαν στά Ἰεροσόλυμα. Πῆγαν στή Βηθλεέμ, βρῆκαν τό Χριστό κι ἀνοίγοντας τούς θησαυρούς τους πρόσφεραν στό βασιλιᾶ τοῦ κόσμου τά πολύτιμα δῶρα τους, «χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν» (Ματθ. 2,11).

Δῶρα στό Χριστό πρόσφεραν οἱ μάγοι. Ἀλλά δῶρα στό Χριστό πρέπει νά προσφέρουμε καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἄντρες γυναῖκες κι αὐτά ἀκόμα τά μικρά παιδιά. Ἀλλά τί δῶρα; Ἀσήμι; Χρυσάφι; Διαμάντια; Πολύτιμες πἐτρες; Ὄχι. Κάτι ἄλλο, πολύ ἀνώτερο ἀπ ὅλα αὐτά τά δῶρα, μποροῦμε νά προσφέρουμε στό Χριστό. Ἤ, γιά νά ἐκφρασθοῦμε καλύτερα, ἐπειδή ὀ Χριστός δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό δῶρα, γιατί ὅλος ὁ ὑλικος κόσμος εἶναι δικός του, Ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει ἕνα δῶρο καί ζητάει ἀπό μᾶς νά τό δεχθοῦμε τό δῶρο αὐτό.

Ὀ Χριστός προσφέρει στόν καθένα μας ἔνα δῶρο ἀνεκτιμήτου ἀξίας. Κι ἄν τό δεχθοῦμε τό δῶρο αὐτό, ὁ Χριστός χαίρεται. Ἡ ἐκούσια προσφορά τῆς θελήσεώς μας, πού δεχόμαστε τό δῶρο αὐτό τοῦ Χριστοῦ, εἶναι γιά τό Χριστό τό σπουδαιότερο δῶρο μας σ Αὐτόν. Δῶρο ὁ Χριστός, ἀντίδωρο ἐμεῖς. Ἀλλά μήπως αὐτά πού λέμε γιά δῶρο καί ἀντίδωρο φαίνονται δύσκολα καί ἀκατάληπτα; Ἄς φέρουμε ἕνα παράδειγμα, γιά νά γίνη πιό καταληπτό αὐτό πού λέμε.

* * *

Ζοῦσε κάποτε ἔνα παιδί. Εἶχε γεννηθῆ μέσα σέ πλούσιο σίιτι, κ᾿ οἱ γονείς του, ἐπειδή ἤτανε ἔξυπνο καί ἔπαιρνε τά γράμματα καί προώδευε, τό ἔστειλαν γιά σπουδεέ. Ὅταν πλησίαζε ἡ γιορτή του καί οἱ γονεῖς του θά τοῦ ᾿καναν δῶρο, ὁ μικρός τούς εἴπε:

  • Ἐγώ δέν θέλω νά μοῦ κάνετε κανένα ἄλλο δῶρο, παρά ἕνα βιβλίο….

  • Στό ἐρώτημα τῶν γονέων του, ποιό εἶναι τό βιβλίο πού ζητάει, ὁ μικρός ἀπάντησεֹ

  • Τό Εὐαγγέλιο…

Τήν ἐποχή ὄμως ἐκείνη τά βιβλία ἤταν πανάκριβα, γιατί δέν τά τύπωναν σέ μηχανές, ἀλλά τά ἔγραφαν μέ τό χέρι ἐπάνω σε λεπτά δέρματα. Οἰ γονεῖς, πού αγαποῦσαν τόν Ιωάννη – ἔτσι ἤταν τό ὄνομα του -, ἔδωσαν παραγγελία. Κι ὅταν το Εὐαγγέλιο ἔγινε και οἰ γονεῑς το παρέδωσαν στόν Ιωάννη, ἠ χαρά τοῦ παιδιοῦ ἤταν ἀπερίγραπτη. Ἧταν σάν να ἔπαιρνε στά χέρια του τό πιό πολύτιμο δῶρο.

Ἀπό ͗κείνη τή μέρα τό Εὐαγγέλιο ἔγινε ὁ αχώριστος σύντροφος του. Τό διάβαζε καί προσπαθοῦσε νά ἐφαρμόση ὅ,τι ἔλεγε. Τό διάβαζε μικρός. Τό διάβαζε σέ δύσκολες ὧρες. Τό διάβαζε πάντοτε. Αὐτό ἧταν τό βιβλίο, πού τόν καθωδηγοῦσε, τόν παρηγοροῦσε καί τόν ἐνίσχυε σʾ ὄλη του τή ζωή. Ὅποιος θέλει λεπτομέρειες, ἄς διαβάση τό βίο τοῦ ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, πού γιορτάζει στίς 15 Ἰανουαρίου.

* * *

Ἀγαπητά μου παιδιά! Ὀ Μ.Ἀλέξανδρος ἀπʾ ὅλους τούς συγγραφεῖς εκτιμοῦσε τόν Ὄμηρο καί τό βιβλίο του τό ‘χε κάτω ἀπʾ τό προσκέφαλό του καί κάθε μέρα διάβαζε γιά να διδάσκεται καί νά ἐμπνέεται. Ἀλλά τί εἴνε ὁ Ὄμηρος καί ὸποιοσδήποτε ἄλλος συγγραφέας τοῦ ἀρχαίου καί τοῦ νέου κόσμου μπροστά στό Εὐαγγέλιο; Μπροστά του ὄλα τα βιβλία τοῦ κόσμου εἶναι σάν χαλίκια ἀπέναντι σʾ ἔνα διαμάντι. Ὄπως είπε κάποιος σοφός, τό Εὐαγγέλιο εἶναι τό σπουδαιότερο δῶρο πού δόθηκε ποτέ στον κόσμο. Δῶρο τοῦ οὐρανοῦ στήν ἀμαρτωλή μας γῆ. Ἤλιος πού διαλύει τα σκοτάδια και φωτίζει τη γῆ.

Αὐτό το δῶρο συνιστοῦμε κʾ ἐμείς τώρα στό τέλος τοῦ παλαιοῦ καί στήν ἀρχή τοῦ νέου χρόνου. Τό συνιστοῦμε σʾ ὄλα τά παιδιά τῶν κατηχητικών μας σχολείων. Μικρή καί ἀσήμαντη εἴνε ἠ χρηματική του ἀξία, μά τό περιεχόμενό του ἔχει ἀξία ἀνυπολόγιστη.

Κάθε παιδί ἄς τό πάρη καί ἄς πῆ˙

̶Χριστέ σʼ εὐχαριστῶ γιά τό πολύτιμο αὐτό δῶρο.ἀπό τώρα πού εἶμαι μικρός, καί ὃταν μεγαλώσω, καί ὃταν ἀσπρίσουν τά μαλλιά μου, καί μέχρι τόν θάνατο, θά ʼχω τό Εὐαγγέλιο σου παντοτινό σύντροφό μου. Ἀπʼ ὄλα τά βιβλία αὐτό θά αγαπῶ πιό πολύ, αὐτό θά μελετῶ καί αὐτό θά ἐφαρμόζω.

Παιδί μου!

Δίνεις τήν ὑπόσχεσι αὐτή στό Χριστό; Ἡ ὑπόσχεσί σου αὑτή θά ʼνε τό σπουδαιότερο δωρο πού μπορεῖς νά κάνης στό Χριστό. Δῶρο ἀνώτερο ἀπʼ τά δῶρα πού ἔδωσαν οἰ μάγοι, ἀπʼ τό χρυσό, το λιβάνι καί τή σμύρνα. Δῶρο ̶ ἀντίδωρο.

Μέ πολλή ἀγάπη

ὸ πνευματικός σου πατέρας

ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡHΤH

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 22nd, 2011 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ., ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Afissa_-_KARTA_POLITI400PXΤήν Κυριακή, 8 Μαΐου 2011, στίς 6.30΄ τό ἀπόγευμα θά πραγματοποιηθοῦν στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Γουμένισσας δύο ὁμιλίες μέ τό ἐπίκαιρο θέμα :

“ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ – Εισιτηριο χωρις επιστροφη;”

Ὁμιλητές θά εἶναι οἱ :

  • Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Διδάκτωρ Θεολογίας
  • & Στάθης Ἀδαμόπουλος, Οἰκονομολόγος
  • ● Ἡ παγκόσμια ἠλεκτρονική διακυβέρνηση πού προοιωνίζει ἡ περιβόητη «Κάρτα τοῦ Πολίτη»
  • ● ἡ ἀσφυκτική καί ὁλοκληρωτική παρακολούθηση
  • ● ἡ μετατροπή τῆς θεόσδοτης ἐλευθερίας τοῦ προσώπου σέ μιά ἀπέραντη φυλακή
  • ● τό παγκοίνως γνωστό διάτρητο τῆς ἀσφάλειας τῶν προσωπικῶν δεδομένων
  • ● ἡ σύμπτωση(;) τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ μέτρου αὐτοῦ μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ κατοχικοῦ Μνημονίου
  • ● ἡ ἀπροθυμία τῆς κυβέρνησης νά παρουσιάσει τά πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά τῆς Κάρτας
  • ● οἱ ὑπαναχωρήσεις τοῦ Ὑπουργοῦ
  • ● ἡ γενική ἀφασία θεσμοθετημένων ὀργάνων γιά τήν προστασία τοῦ ἀγωνιώντος ἑλληνικοῦ λαοῦ…

Ὅλα αὐτά μᾶς ὁδηγοῦν στό συμπέρασμα ὅτι κάτι πολύ δυσοίωνο προετοιμάζεται νά ἐφαρμοστεῖ στήν Πατρίδα μας.

Μάλιστα δέ, τούτη τή φορά ζητεῖται ἡ συναίνεσή μας στό προμελετημένο ἔγκλημα.

Θά παραδοθοῦμε ἀμαχητοί;

pinkro1

ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ!

ΚΑΡΥΑΙ ΤΗ 22.4/5.5.2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»

Agion OrosΕξ αφορμής της προσφάτου καταθέσεως στην Βουλή των Ελλήνων του νομοσχεδίου «Για την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση» και την απορρέουσα εκ τούτου μελ­λον­τική έκδοσι της «Κάρτας του Πολίτη», η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους επιθυμεί να επισημάνη τα ακόλουθα:Η «Κάρτα του Πολίτη» ταυτοποιεί την προσωπικότητα του πολίτη και τον μετατρέπει σε ένα αριθμό του συστήματος της ηλεκτρο­νικής διακυβερνήσεως.
Όλοι οι πολίτες εντάσσονται πλέον σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο ελέγχει και επεξερ­γάζεται τα στοιχεία της προσωπικής τους ζωής (οικονομική δραστηριότης, θέματα υγείας, εργασίας, κοινωνικής συμπεριφοράς κ.λπ.), καταργώντας ουσιαστικά τις προσωπικές τους ελευθερίες. Επειδή το σύστημα αυτό έχει την δυνατότητα να μετεξελίσσεται εύκολα θεωρούμε ότι είναι ορατός ο κίνδυνος για τους Χριστιανούς να παραβιάζεται η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνειδήσεως, στερώντας τους την δυνατότητα να ομολογούν ελεύθερα την πίστι τους και να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Επειδή μάλιστα η εξουσία χρήσεως του συστήματος αυτού παραδίδεται σε φορείς ακαθόριστους ως προς τον δη­μόσιο η ιδιωτικό τους χαρακτήρα και τους δίδεται η ευχέρεια να προσθαφαιρούν στην Κάρτα δεδομένα, υπάρχει το ενδεχόμενο ακόμη και της ανεπίγνωστης εκ μέρους των πιστών χρήσεως αντιχριστιανικών συμβόλων. Για όλους τους παραπάνω λόγους η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους εκφράζει την έντονη ανησυχία της και υποβάλλει θερμή παράκλησι προς την Ελληνική Κυβέρνησι να μη προχωρήση στην έκδοσι της ηλεκτρονικής «Κάρτας του Πολίτη», συνιστά δε στους χριστιανούς να χρησιμοποιούν τα συμβατικά μέσα ταυτοποιήσεώς τους.
Η υποχρεωτική επιβολή τοιούτου είδους Κάρτας μας ευρίσκει αντιθέτους. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν λησμονούμε ότι «μείζων ο εν ημίν η ο εν τω κόσμω», και ότι ο Χριστός «νενίκηκε τον κόσμον»• τούτο όμως δεν συνεπάγεται και την συμφωνία μας σε υποχρεωτικές και ανελεύθερες πρακτικές.
Ευχόμεθα ολοψύχως η Κυρία Θεοτόκος, η Προστάτις και Έφορος του Αγίου Όρους, να δίδη στον ευλαβή λαό της πατρίδος μας την δύναμι να ανταπεξέρχεται σε όλες τις δυσκολίες του βίου, μάλιστα μέσα στη δυσχερή αυτή συγκυρία που διερχόμεθα.
Άπαντες οι εν τη κοινή Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω.

Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

4219881

ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ

ΟΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

  • Αν ρίξουμε ένα βλέμμα και στη δική μας κοινωνία αλλά και σε παγκόσμιο κλίμακα, στις διεθνείς σχέσεις των λαών, θα δούμε ότι δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Δέ’ βασιλεύει ό νόμος του Χριστού μας, το «Αγαπάτε αλλήλους» (Ίωάν. 13,34). Στις κοινωνίες μας, παρ’ όλα τα επιτεύγματα τους, βασιλεύει ό νόμος της ζούγκλας ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Εγκλήματα γίνονται καθημερινώς σε όλες τις χώρες• εγκλήματα εκτελεσμένα με τέτοια εντέλεια, πού κι ό ικανότερος αστυνόμος να μη μπορεί να τα εξιχνίαση. Ό ένοχος μένει ασύλληπτος, περιγελά και περιπαίζει τις αρχές. Οι δράστες περιφέρονται ασύλληπτοι, μερικές φορές τιμώνται κιόλας!

  • Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη αποδεικνύεται ανίσχυρη. είναι, όπως έλεγε ένας αρχαίος φιλόσοφος, ένα αραχνόπανο πού πιάνει μυγάκια, μα οί σφήγκες το σχίζουν και περνούν. Ή ανθρώπινη δικαιοσύνη συλλαμβάνει τα μικρά και ασήμαντα• τα μεγάλα εγκλήματα μένουν ατιμώρητα. Και τι θα γίνη λοιπόν; αυτοί θα μείνουν ατιμώρητοι αιωνίως; Όχι! διαμαρτύρεται ή συνείδησης. Το ένστικτο του δικαίου, πού ό Θεός εφύτευσε μέσα μας, φωνάζει, ότι οπωσδήποτε θα έρθει μέρα πού οι εγκληματίες των «τελείων» εγκλημάτων, οί παραβάτες των ηθικών διατάξεων, θα συλληφθούν στα δίχτυα της αδέκαστου δικαιοσύνης. Αν ύπάρχη Θεός —και υπάρχει Θεός—, θ’ απονείμει το δίκαιο, θα τιμωρήσει το έγκλημα και θ’ αμείψει την αρετή.

  • Οι μεγάλοι κλέφτες, που καταληστεύουν και καταδυναστεύουν τους λαούς θα πληρώσουν με τοκο και επιτόκιο τα εγκλήματά των.

  • Ολες οι αδικίες ποὺ γίνονται ἐπάνω στὴ γῆ, θὰ τις τακτοποιήσῃ ἡ Δευτέρα Παρουσία. Θά ᾿ρθῃ ὁ Κύριος για να κρίνει τὴν γῆν. Θὰ ἀποδώσῃ στὸν καθένα τὴν δικαιοσύνην. Θὰ ἀμείψῃ ἐκείνους ποὺ ἔζησαν σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ θὰ τιμωρήσῃ ἐκείνους ποὺ πῆγαν κόντρα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο και κατεπάτησαν κάθε ἠθικὸ νόμο καὶ ἔπνιξαν τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεώς των. Θὰ κρίνῃ ο Θεός τὸν κόσμον. Πῶς θὰ τὸν κρίνῃ; Θὰ στήσῃ ζυγαριὰ ποὺ θὰ τὰ ζυγίσῃ ὅλα. Δὲν θὰ μείνῃ τίποτε χωρὶς νὰ ζυγισθῇ… (Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στο ευαγγέλιο της Κρίσεως)

1489372

Το εταιρικo εγκλημα σαρωνει την παγκοσμια οικονομια

www.sofokleous10.gr

Ο κόσμος βουλιάζει στην εταιρική απάτη και τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα στις πλούσιες χώρες – εκείνες που υποτίθεται ότι διαθέτουν ‘καλή διακυβέρνηση’. Τα μέλη των κυβερνήσεων των φτωχών κρατών ίσως λαμβάνουν περισσότερες μίζες και διαπράττουν  περισσότερα παραπτώματα αλλά είναι οι πλούσιες χώρες οι οποίες αποτελούν την έδρα των πολυεθνικών παγκόσμιων επιχειρήσεων όπου τα παραπτώματα προσλαμβάνουν πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις. Εδώ μιλά το χρήμα και από εδώ ξεκινά η πολιτική διαφθορά των αγορών και των κυβερνήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ούτε μια μέρα δεν περνά δίχως μια νέα περίπτωση διαφθοράς. Κατά την τελευταία 10ετία όλες οι μεγάλες χρηματοπιστωτικές εταιρείες της Γουόλ Στριτ έχουν πληρώσει μεγάλα πρόστιμα για παραποιήσεις των λογιστικών τους στοιχείων, παράνομη διενέργεια πράξεων στη βάση εσωτερικής πληροφόρησης, κάθε είδους απάτες με χρεόγραφα και αξιόγραφα, ‘πυραμίδες’  ή άμεσες καταχρήσεις από την πλευρά των διευθύνοντων συμβούλων τους. Αυτή τη στιγμή διεξάγεται στη Νέα Υόρκη η δίκη μιας μεγάλης συμμορίας κατηγορούμενης για insider trading που εμπλέκει ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του χρηματοπιστωτικού κλάδου. Είχε προηγηθεί η επιβολή προστίμων στις μεγαλύτερες αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες για  διάφορες καταχρήσεις.

Κι όμως, ο βαθμός λογοδοσίας είναι μηδαμινός. Δύο χρόνια έχουν περάσει από τη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση των τελευταίων δεκαετιών που ξεκίνησε από τις ασυνείδητες  συμπεριφορές των μεγαλύτερων τραπεζών της Γουόλ Στριτ, κι ούτε ένας από τους μεγάλους ηγέτες του χρηματοπιστωτικού κόσμου δεν πήγε φυλακή. Οι εταιρείες μπορεί να καταδικάστηκαν σε πρόστιμα για τις απάτες τους, όμως είναι οι μέτοχοι – και όχι οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι διαχειριστές – που πληρώνουν αυτό το κόστος. Τα πρόστιμα αυτά αποτελούν εξάλλου ένα πολύ μικρό κομμάτι των παράνομων κερδών της διαφθοράς, πράγμα που σημαίνει ότι οι διεφθαρμένες πρακτικές της Γουόλ Στριτ έχουν σταθερό ποσοστό αποδόσεων. Ακόμη και σήμερα το τραπεζικό λόμπι παίζει σκληρά σε βάρος των εποπτικών αρχών και των πολιτικών.

Η διαφθορά συμπεριλαμβάνει, βέβαια, και τους Αμερικανούς πολιτικούς. Ο σημερινός κυβερνήτης της Φλόριντα Ρικ Σκοτ ήταν διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης εταιρίας ειδών υγειονομικής περίθαλψης, της  Columbia/HCA. Η εταιρία αυτή κατηγορήθηκε για απάτη σε βάρος της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών καθώς υπερτιμολογούσε τα υλικά που της προμήθευε και κρίθηκε ένοχη για 14 κακουργήματα, πληρώνοντας πρόστιμο της τάξης του 1,7 δις δολαρίων. Η έρευνα του FBI υποχρέωσε τον κυβερνήτη να εγκαταλείψει τη θέση του. Αλλά 10 χρόνια μετά την καταδικαστική απόφαση για την εταιρεία του ο Ρικ Σκοτ επέστρεψε, αυτή τη φορά σαν Ρεπουμπλικάνος πολιτικός, οπαδός των ‘ελεύθερων αγορών’.

Όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα  έψαχνε κάποιον να τον βοηθήσει στη διάσωση της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, στράφηκε προς τον Στίβεν Ράτερ, στέλεχος της Γουόλ Στριτ, και αυτό μολονότι γνώριζε ότι διώκονταν κατηγορούμενος για δωροδοκία προς κυβερνητικούς αξιωματούχους. Όταν ο Ράτερ ολοκλήρωσε τις υπηρεσίες του στο Λευκό Οίκο, η υπόθεση έκλεισε με ένα πρόστιμο κάποιων εκατομμυρίων δολαρίων.

Αλλά γιατί να μείνουμε μόνο στους κυβερνήτες και τους πρωθυπουργικούς συμβούλους; Ο πρώην Αμερικανός αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινι εισήλθε στο Λευκό Οίκο μετά τη θητεία του ως CEO της Halliburton. Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του, η εταιρία προχώρησε σε εκτεταμένες παράνομες δωροδοκίες Νιγηριανών αξιωματούχων προκειμένου να εξασφαλίσει πρόσβαση στα μεγάλα πετρελαϊκά κοιτάσματα της χώρας – αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων – σε βάρος των ανταγωνιστών της. Όταν η κυβέρνηση της Νιγηρίας κατηγόρησε τη Halliburton για δωροδοκία, η εταιρία ρύθμισε εξωδικαστικά την υπόθεση πληρώνοντας  πρόστιμο 35 εκατομμυρίων δολαρίων. Και βέβαια δεν υπήρξε καμιά επίπτωση για τον Ντικ Τσέινι, ενώ η είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Η ατιμωρησία αποτελεί λοιπόν τον κανόνα – στην πραγματικότητα τα περισσότερα εταιρικά εγκλήματα ούτε που καταγράφονται. Τα ελάχιστα που γίνονται γνωστά καταλήγουν με ομοιόμορφο τρόπο: με την εταιρία – δηλαδή τους μετόχους της – να πληρώνουν ένα μέτριο  πρόστιμο. Οι αληθινοί ένοχοι που βρίσκονται στην κορυφή αυτών των εταιρειών δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν. Ακόμα κι όταν οι εταιρείες πληρώνουν πολύ μεγάλα πρόστιμα οι CEO παραμένουν στη θέση τους. Οι μέτοχοι είναι τόσο εγκατεσπαρμένοι και αδύναμοι που δεν ασκούν κανέναν έλεγχο πάνω στον μάνατζμεντ.

Η έκρηξη της διαφθοράς – στις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Κίνα, την Ινδία, την Αφρική, τη Βραζιλία και σε άλλες χώρες – θέτει μια σειρά από προκλητικά ερωτήματα σχετικά με τις αιτίες της και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να ελεγχθεί σήμερα που το φαινόμενο προσλαμβάνει διαστάσεις μάστιγας.

Η εταιρική διαφθορά είναι εκτός ελέγχου για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον οι μεγάλες εταιρείες είναι σήμερα πολυεθνικές ενώ οι κυβερνήσεις παραμένουν εθνικές. Έτσι οι μεγάλες εταιρείες είναι τόσο ισχυρές οικονομικά που οι κυβερνήσεις φοβούνται να τα βάλουν μαζί τους.

Δεύτερον, οι εταιρείες είναι βασικοί χρηματοδότες της πολιτικής εκστρατείας των κομμάτων σε χώρες όπως η Αμερική ενώ οι ίδιοι οι πολιτικοί είναι ιδιοκτήτες εταιριών ή στη χειρότερη περίπτωση οι σιωπηλοί δικαιούχοι των εταιρικών κερδών. Το ήμισυ των μελών του αμερικανικού Κογκρέσου είναι εκατομμυριούχοι και πολλοί εξ αυτών είχαν στενές σχέσεις με εταιρείες πριν εισέλθουν στο Κοινοβούλιο.

Κατά συνέπεια οι πολιτικοί κάνουν συνήθως τα στραβά μάτια όταν οι εταιρείες με τις συμπεριφορές τους καταπατούν τους νόμους. Ακόμα όμως κι όταν οι κυβερνήσεις προσπαθούν να επιβάλλουν τους νόμους οι εταιρείες διαθέτουν ολόκληρους στρατούς από δικηγόρους ικανούς να τον παρακάμψουν. Το αποτέλεσμα είναι μια κουλτούρα ατιμωρησίας που βασίζεται την αποδεδειγμένη προσδοκία ότι οι εταιρείες πληρώνουν απλά κάποιο πρόστιμο για τα εγκλήματά τους.

Με δεδομένη τη στενή σύνδεση του πλούτου και της πολιτικής ισχύος με το νόμο, η χαλιναγώγηση του εταιρικού εγκλήματος αποτελεί έναν τρομακτικό πολιτικό αγώνα. Ευτυχώς η ταχεία και διεισδυτική ροή πληροφόρησης μπορεί σήμερα να λειτουργήσει αποτρεπτικά. Η διαφθορά ακμάζει στο σκοτάδι, σήμερα όμως περισσότερη πληροφόρηση από πότε έρχεται στο φως μέσα από emails, blogs, το Facebook, το Twitter και άλλα κοινωνικά δίκτυα.

Χρειαζόμαστε επίσης έναν νέο τύπο πολιτικών που θα τεθούν επικεφαλής νέων τύπων πολιτικών εκστρατειών οι οποίες θα βασίζεται στην ελεύθερη χρήση των διαδικτυακών μέσων και όχι των παραδοσιακών πληρωμένων μέσων. Όταν οι πολιτικοί καταφέρουν να χειραφετηθούν από τις δωρεές των εταιριών, τότε ίσως αποκτήσουν ξανά την ικανότητα να ελέγξουν τις καταχρήσεις τους.

Συν τοις άλλοις, πρέπει να ρίξουμε άπλετο φως στις σκοτεινές γωνιές του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, και κυρίως στους φορολογικούς παραδείσους όπως είναι τα νησιά Καϊμάν και οι ελβετικές τράπεζες. Η φορο-αποφυγή, η δωροδοκία, οι μίζες, οι κάθε τύπου παράνομες πληρωμές και όλες οι άλλες παράνομες συναλλαγές λαμβάνουν χώρα μέσα από λογαριασμούς που βρίσκονται σε αυτούς τους παραδείσους. Ο πλούτος η ισχύς και η ανομία που καθίσταται δυνατά χάρη σε αυτό το κρυφό σύστημα των φορολογικών παραδείσων έχουν γίνει τόσο μεγάλα ώστε να απειλούν τη νομιμότητα της παγκόσμιας οικονομίας, ιδίως σε μια συγκυρία όπου παρατηρούνται μια δίχως προηγούμενο ανισότητα εισοδημάτων και μεγάλα δημόσια ελλείμματα τα οποία οφείλονται στην πολιτική ανικανότητα των κυβερνήσεων – και καμιά φορά και τη λειτουργική ανικανότητα – να  επιβάλουν φόρους στους πλούσιους.

Επομένως, την επόμενη φορά που θα ακούσετε για ένα σκάνδαλο διαφθοράς στην Αφρική η άλλη φτωχή χώρα, αναρωτηθείτε από πού αρχίζει το πράγμα και ποιος στέκεται στην έναρξη της διαφθοράς. Η Αμερική και οι άλλες προηγμένες οικονομίες δεν μπορούν να δείχνουν με το δάχτυλο τις φτωχές χώρες, γιατί είναι οι πιο ισχυρές παγκόσμιες εταιρείες που δημιουργούν συνήθως το πρόβλημα.

Ο Jeffrey Sacs είναι Καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Earth Institute στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια.

710711

H «ΠΟΡΝΗ ΒΑΒΥΛΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

π. Ἀθανάσιου  Μυτιληναίου, ὁμιλία στὴν «Ἀποκάλυψη» Ἰωάννου (Μάρτιος 1983)

Ἡ ἐκκοσμίκευση ποὺ ἐπεκτείνεται στὴν ζωὴ τῆς συγχρόνου Ἐκκλησίας,
ἐξομοιώνει προοδευτικὰ τὴν «Ἐκκλησία» μὲ τὴν «πόρνη Βαβυλώνα» τῆς Ἀποκαλύψεως, σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων.
Γιατί, κατὰ τὸν προφητικὸν λόγον τοῦ π. Ἀθανάσιου, δὲν εἶναι μόνο
ἡ αἵρεση ποὺ ἀκυρώνει τὸ σωτηριολογικὸ ἔργο
τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση.
Ἂς τὰ δοῦν αὐτὰ οἱ σύγχρονοι ἐπίσκοποι καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοί,
καθόσον ἀποδεχόμαστε τὴν ἐκκοσμίκευση στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, παράλληλα μὲ τὴν ἐπικράτηση τῆς παναρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

…Πολλὲς φορὲς καὶ ἡ Νέα Ρώμη [Κωνσταντινούπολις] ἐρωτοτρόπησε μὲ τὴν κοσμικὴν ἐξουσίαν καὶ πολλὲς φορὲς, χάριν αὐτῆς τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, ἐπρόδωσε τὴν ἀποστολή της…Ἔτσι, ἀπεγυμνώθη ἀπὸ τὸ ποίμνιό της σιγά-σιγά, καὶ στὴν ἐποχή μας, πλέον δὲν ἔχει ἔδαφος νὰ ποιμάνει Ἐκκλησίες… Ἔτσι, ἡ Νέα Ρώμη, ἡ Κωνσταντινούπολη, χάνει τὸ ἔδαφός της, χάνει δηλ. τὸ ποίμνιό της, καὶ ὅ,τι τῆς ἔχει ἐναπομείνει· καὶ σήμερα πιά, γίνεται χειραγωγὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτῆς τῆς παναιρέσεως, καὶ τοῦ ἐκκοσμικευμένου χριστιανισμοῦ, γίνεται χειραγωγὸς παρασύρουσα καὶ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες τὶς ὁμόδοξες χριστιανικές. Ὅλα αὐτὰ γίνονται στὶς ἡμέρες μας…
Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ εἰς τὴν τρίτην Ρώμην, τὴν Μόσχα. Καὶ ἐκείνη μὲ τὴν σειρά της, ἔφτασε νὰ διαδεχθεῖ τὴν δευτέραν καὶ τὴν πρώτην Ρώμην, καὶ νὰ ἀποδειχθεῖ στὴ διαγωγὴ ὅ,τι ἦτο ἡ δευτέρα, ἀλλὰ προπαντῶς ἡ πρώτη Ρώμη μὲ τοὺς διωγμοὺς τῶν χριστιανῶν (αὐτὰ στὸν αἰῶνα μας), ὅταν ἐπεκράτησεν ὁ Κομμουνισμός.
Ὑπάρχει ἕνα μικρὸ σύγγραμμα τοῦ ρώσου ἐπισκόπου Νοβογορόδ Ἰννοκεντίου [στὸ ὁποῖο] προσπαθεῖ νὰ ἑρμηνεύσει μερικὰ σημεῖα τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ θέλει νὰ δείξει τὴν πραγμάτωση τῶν ὅσων τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἀναφέρει, ὡς πρὸς τὰ τελεσιουργούμενα εἰς τὴν ἐποχήν μας, μὲ τὸν διωγμὸν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὶς ἀντίθεες δυνάμεις… Κι ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ κάτι περισσότερο. Μιὰ σχέση ἀνάμεσα στὸ κόκκινο θηρίο καὶ τὴν πόρνη ποὺ ἱππεύει τὸ κόκκινο θηρίο. Καὶ ποιά μπορεῖ νὰ εἶναι αὐτὴ ἡ πόρνη, ἡ ὁποία ἱππεύει τὸ κόκκινο θηρίο. Ἀλλὰ ἀκούσατε καλύτερα νὰ σᾶς διαβάσω καὶ θὰ ἐκπλαγεῖτε.
Σημειώνει λοιπόν, στὴν 96 σελίδα: «Τί παριστᾶ αὐτὴ αὕτη ἡ καλλωπισμένη γυνή; Τοῦτο δὲν εἶναι θηρίον οὐδὲν κοινὸν ἔχον μὲ ἀνθρώπους, δηλαδὴ δὲν εἶναι ὀργάνωσις, ἡ ὁποία δὲν ἔχει οὐδὲν κοινὸν μὲ τὸν Χριστιανισμόν, ἀλλ’ εἶναι ἄνθρωπος… πολυτελῆ γυνή, ἐστολισμένη μὲ πολυτελῆ στολήν, μὲ πολύτιμα κοσμήματα. Ἡ γυνὴ αὕτη σημαίνει χριστιανικὴν ὀργάνωσιν, ἀλλ’ οὐχὶ γυμνήν, ἄσχημον καὶ παραμορφωμένην, ὄχι αἱρετικὴν ἐν γένει, ὄχι προτεσταντικήν, ἀλλὰ τουναντίον ἐνδεδυμένην μὲ πολυτελῆ ἐνδυμασίαν, ἔχουσαν ἰδικοὺς θεσμούς, περίφημον λατρείαν καὶ τύπους. Ναί, αὕτη εἶναι ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία», ἡ πόρνη δηλαδή. Ναί, ναί, ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία»! Τοιαύτη ὀργάνωσις ἀνεφάνη ἐσχάτως ἐν Ρωσίᾳ ἐπὶ τῆς κυριαρχίας ἐκεῖ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος. Τί εἶναι αὐτὴ ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία»; Εἶναι ἡ ἕνωσις τοῦ Χριστιανισμοῦ μετὰ τοῦ κοκκίνου ἀθεϊσμοῦ. Δυστυχῶς! Οἱ θεωροῦντες ἑαυτοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ Χριστιανισμοῦ, λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ (κληρικοί), ἐγένοντο ὑπηρέται τοῦ σατανᾶ, καθ’ ὃν χρόνον προσποιητῶς παραμένουσι λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ…
Ἡ ζῶσα Ἐκκλησία ἐσχηματίσθη ὡς ἑξῆς: Ὅταν οἱ ἄθεοι σοσιαλισταὶ ἐν Ρωσίᾳ ἐκήρυξαν πόλεμον κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἤρχισαν  νὰ κλείουν τὰ μοναστήρια, τὰς Ἐκκλησίας, ἤρχισαν νὰ διώκουν, νὰ βασανίζουν ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ἄνευ διακρίσεως δόγματος, τότε ἱερεῖς τινες, τῆς πρώην ἐπικρατούσης Ἐκκλησίας (Ὀρθοδόξου) ἐν Ρωσίᾳ, ἀπετάθησαν εἰς τὴν ἐρυθρὰν ἐξουσίαν (εἰς τοὺς μποσελβίκους) μὲ τὴν ἐρώτησιν: Διατί διώκεται ὁ κλῆρος; Ἡ ἐρυθρὰ ἐξουσία ἀπήντησε: διότι ὁ κλῆρος ὑπηρέτει τὴν τσαρικὴν ἐξουσίαν καὶ παρουσιάζεται ἐχθρὸς τῆς ἐρυθρᾶς κομμουνιστικῆς ἐξουσίας καὶ ἐχθρὸς τοῦ σοσιαλισμοῦ.
Οἱ παρουσιασθέντες ἱερεῖς ἀπήντησαν, ὅτι οὗτοι εἶναι σύμφωνοι νὰ ἐξυπηρετοῦν καὶ τὴν Σοβιετικὴν ἐξουσίαν, ἀρκεῖ μόνον νὰ δώσωσιν εἰς αὐτοὺς τὰ δικαιώματα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶχον καὶ ἐπὶ Τσάρων. Ἡ σοβιετικὴ ἐξουσία τότε ἀπήντησε, ὅτι συμφωνεῖ νὰ δώση εἰς αὐτοὺς ὁποιαδήποτε δικαιώματα, ἀλλὰ μὲ τὴν συμφωνίαν νὰ ἐργάζωνται οὗτοι εἰς ὠφέλειαν τῆς ἐρυθρᾶς ἀθέου ἐξουσίας καὶ πρὸς βλάβην ὅλων τῶν ἐχθρῶν τῆς ἐξουσίας ταύτης καὶ πρὸς ἐξάλειψιν καὶ ἐξαφανισμὸν τῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Οἱ ἱερεῖς τῆς πρώην ἐπικρατούσης Ἐκκλησίας ἀπήντησαν ὅτι εἰς ὅλα ταῦτα συμφωνοῦσιν.
Μετὰ τοῦτο ἐχωρίσθησαν ἀπὸ τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Τύχωνος καὶ ἀπετέλεσαν ἀφ’ ἑαυτῶν σύλλογον-κοινωνίαν, τὴν ὁποίαν ὠνόμασαν «ζῶσαν Ἐκκλησίαν». Καὶ διὰ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἡ ἐστολισμένη γυνὴ ἀπεδείχθη πόρνη, καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος. Οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ ἔκαμον συμμαχίαν μὲ τοὺς ὑπηρέτας τοῦ διαβόλου, πρὸς ἐξαφάνισιν τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» ἐδημιούργησε Σύνοδον, ἡ δὲ ἄθεος Σοβιετικὴ ἐξουσία τὴν ἐπεκύρωσε τὴν Ἀνωτέρα Διοίκησιν Γενικῶν Πολιτικῶν Γραφείων …Τριάς, δηλαδή, ἐπιτροπὴ ἐκ τριῶν ἀθέων διὰ νὰ ἐπικοινωνῆ μὲ τὴν Σύνοδον, ἥτις ἦτο ὑποχρεωμένη νὰ ἐκπληρῆ προθύμως, νὰ ἐκτελῆ ὅλα τὰ ἔγγραφα καὶ τὰς ἐπιθυμίας τῶν ἐρυθρῶν ἀθέων, ἤτοι τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας. Καὶ τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς τῶν χριστιανικῶν κειμηλίων καὶ ἱερῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐπῆρεν τὸν κατήφορον, ὡς κοινῶς λέγομεν.
Ἡ τριὰς τῶν ἀθέων π.χ., ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμίαν, ὅπως ὅλα τὰ μοναστήρια κλείσωσιν. Ἡ Σύνοδος τῆς «ζώσης Ἐκκλησίας» παρακαλεῖ τὴν Σοβιετικὴν ἐξουσίαν νὰ κλείση ὅλα τὰ μοναστήρια! Ἡ ἐξουσία αὕτη ἀμέσως προβαίνει εἰς τὴν ἐκτέλεσιν τῆς αἰτήσεως τῆς Συνόδου. Ἄρχεται τὸ κλείσιμο τῶν μοναστηρίων, ἡ ἀπόλυσις τῶν μοναζόντων καὶ μοναζουσῶν· τὰς ἐκκλησίας τὰς μεταβάλλουν εἰς νοσοκομεῖα, λέσχας, θέατρα κ.λπ. Θρῆνοι, καὶ ὀδυρμοί, καὶ δάκρυα, καὶ γογγυσμοί, φωναὶ ἀπελπισίας καὶ κατάραι ἀκούονται ἐκ μέρους τῶν πιστῶν. Ἡ ἐρυθρὰ ἐξουσία ἡσύχως ἀπήντησεν. Ἡμεῖς ἐδῶ δὲν πταίομεν, ἡ Σύνοδός σας ἀπαιτεῖ τοῦτο. Ἡμεῖς μόνο ἐκτελοῦμεν τὰς ἐπιθυμίας της.
Διὰ τῆς αὐτῆς, λοιπόν, ὁδοῦ ἔκλεισαν πολλὰς ἐκκλησίας, ἐφυλάκισαν, ἐξόρισαν εἰς βαρείας ἐργασίας, ἐπυροβόλησαν χιλιάδας ἐπισκόπων, ἱερέων καὶ ἁπλῶν χριστιανῶν. Ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» εἰσήγαγε πολλοὺς νεωτερισμούς: ἐγγάμους ἱερεῖς προαγάγει εἰς ἐπισκόπους, εἰς τοὺς ἐν χηρείᾳ ἱερεῖς ἐπιτρέπει δεύτερον γάμον, διατηρούντων μετὰ ταῦτα τὸν βαθμὸν τῆς ἱερωσύνης των. Ἕκαστος ἐπίσκοπος καὶ ἱερεὺς τῆς «ζώσης Ἐκκλησίας» εἶναι καὶ πράκτωρ καὶ σπιοῦνος τοῦ ἐκτάκτου Συμβουλίου …Ἀνωτέρα Ἐξουσία καὶ ἀναφέρουσιν ὅτι γνωρίζουσι καὶ καταγγγέλλουσι πάντα ἰδικὸν καὶ ξένον, ὅστις ἤθελεν εἰπεῖ τι ἐναντίον τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας τῶν ἁπλῶν κομμουνιστῶν. Κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἐξουσίας ταύτης καὶ ἐναντίον τῶν ἐκκλησιαστικῶν κανόνων, καθήρεσαν τὸν Πατριάρχην Τύχωνα καὶ ἐστέρησαν αὐτὸν καὶ αὐτοῦ τοῦ σχήματος τοῦ μοναχοῦ. Καὶ πόσους οὗτοι παρέδωκαν εἰς τοῦς ὄνυχας τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος εἰς μαρτύριον καὶ θάνατον ἀδύνατον ἀριθμεῖσαι. Ὅλας τὰς αἱμοχαρεῖς πράξεις τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» μὲ παρεκκλίσεις ἐπιδοκιμάζει καὶ εὐλογεῖ. Τοὺς δὲ ἐχθροὺς τοῦ ἐρυθροῦ ὄφεως καταρᾶται.
Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ νομίζωμεν ὅτι ἡ διεφθαρμένη γυνή, ἡ καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ θηρίου εἰκονίζει μόνον τὴν «ζῶσαν Ἐκκλησίαν» τῆς Μόσχας καὶ τὰ μέλη αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ὄχι. Τοῦτο πρέπει νὰ ἐννοῶμεν πολύ εὐρύτερον. Ὑπὸ τὴν πόρνην αὐτὴν ἐννοοῦνται ὅλοι γενικῶς οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι, ὅπου καὶ ἂν εἶναι (ἂν καὶ οὗτοι παραμένουσι χριστιανοί), ἐργάζονται διὰ τὴν καταστροφὴν τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ εἰς ὠφέλειαν τοῦ ἐρυθροῦ θηρίου τῆς ἀθεΐας ἢ καὶ λαϊκοί, ἢ καὶ ἱερεῖς ἢ καὶ ἐπίσκοποι καὶ μητροπολῖται καὶ πατριάρχαι καὶ πάπαι εἶναι οὗτοι. Τοιοῦτοι εὑρίσκονται καὶ ἐν τῇ ἱστορίᾳ καὶ εἰς τὰς ἡμέρας ἡμῶν».
Τί νὰ προσθέσουμε ἀγαπητοί μου σ’ αὐτά; Τὰ βλέπουμε καὶ στὶς μέρες μας. Ἕνα μόνο. Ὅτι κι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα μας ἤδη ἔχουμε κάμει ἀρχή. [σ. Ὑπενθυμίζουμε, ἡ ὁμιλία ἔγινε τὸ 1983]. Καὶ ὁ Θεὸς νὰ ἐλεεῖ. Τίποτ’ ἄλλο δὲν λέγω. Ὅτι ἡμεῖς οἱ ἴδιοι προδίδουμε τὴν Ἐκκλησίαν. Ὅτι ἡ πόρνη αὐτὴ γυναῖκα γίνεται νὰ εἶναι ὑψηλῷ ὀνόματι λεγομένη Ἐκκλησία· ὅτι δύναται νὰ εἶναι αὐτὸ τὸ βλέπομεν, ἀλλὰ καὶ δύναται νὰ κατοχυρωθεῖ μὲ πολλὰ ἐπιχειρήματα καὶ νὰ ἐξαχθεῖ ἀπὸ πολλὰ στοιχεῖα καὶ ἁγιογραφικὰ καὶ πατερικά, τὰ ὁποία ἐν συνεχείᾳ σᾶς ἀναφέρω.
Θὰ ἐσημειώναμε καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας ὅτι μιὰ Ἐκκλησία ποὺ ἐξυπηρετεῖ ἕνα ἄθεο καθεστώς, ὑπηρετεῖ, ὄχι ἁπλῶς ὑπάρχει, …ὑπηρετεῖ στοὺς σκοπούς του ἕνα ἄθεο καθεστώς, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἐκ Θεοῦ φυτεία. Καὶ ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: πᾶσα φυτεία ποὺ δὲν ἐφύτευσε ὁ Θεὸς «ἐκριζωθήσεται» (Ματθ. 15, 13). Αὐτὴ ἡ —ἐντὸς εἰσαγωγικῶν— Ἐκκλησία, καὶ αὐτὴ ἡ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν φυτεία, εἶναι ἐκείνη ποὺ καταπατεῖται ὑπὸ τῶν ἐθνῶν, ποὺ λέγει στὴν Ἀποκάλυψη. Θὰ πατηθεῖ, λέγει, μῆνες τεσσαράκοντα δύο (3,5 χρόνια), θὰ καταπατηθεῖ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, μὴ τὴν μετρᾶς, δὲν εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν προστασία μου, λέγει ὁ Θεὸς (στὴν Ἀποκάλυψη), μία τέτοια Ἐκκλησία, δὲν εἶναι Ἐκκλησία… Δηλαδή, ἡ εὐλογία καὶ ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει. Εἶναι Ἐκκλησία κατ’ ἐπίφασιν.
Θὰ πῶ τοῦτο: [Πρῶτον]. Ἐὰν ἦτο ἀληθῶς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στὴν Ρωσία ἐν προκειμένῳ, τότε, διατί ἡ ἀληθὴς Ἐκκλησία κρύπτεται εἰς τὰς κατακόμβας καὶ διώκεται; Ἔχουμε τὴν «πάνω» Ἐκκλησία καὶ τὴν «κάτω» Ἐκκλησία. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία πράγματι ἦτο ἐλευθέρα, καὶ δὲν ὑπηρέτει τοὺς σκοποὺς τοῦ ἀθέου καθεστῶτος, τότε γιατί ὑπάρχει καὶ δεύτερη Ἐκκλησία κρυπτομένη, γιὰ ποιό λόγο; Αὐτὴ ἡ παρουσία τῆς κρυμμένης Ἐκκλησίας δείχνει ὅτι ὑπάρχει μία Ἐκκλησία ποὺ ἔχει προδώσει, ἔχει προδώσει τὴν ἀποστολή της.
Δεύτερον. Ὁ Κύριος εἶπε: «καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν». Ἀντιληφθήκατε. Σᾶς κατοχυρώνω, γιατί ὁ ἐπίσκοπος Ἰννοκέντιος χαρακτηρίζει ὡς πόρνη ἐπὶ τοῦ κοκκίνου θηρίου, αὐτὴν τὴν λεγομένην —ἐντὸς εἰσαγωγικῶν— Ἐκκλησίαν. Ὁ Κύριος εἶπε, λοιπόν, «διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. 24, 12). Καὶ μέσα σ’ αὐτοὺς τοὺς πολλοὺς θὰ εἶναι ἀσφαλῶς καὶ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ ἐμπνέονται πλέον ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ὑλικὸν συμφέρον.
Ἂν ὑπάρχει τὸ ὑλικὸν συμφέρον εἴμεθα ἕτοιμοι γιὰ ὅλα. Τίποτα πλέον δὲν θὰ ἠμπόδιζε αὐτοὺς νὰ στέκονται προδόται καὶ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ πνευματικοὶ ἀπόγονοι τοῦ Κάϊν καὶ τοῦ Ἰούδα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει: «τοῦτο δὲ γίνωσκε —λέγει στὸν Τιμόθεον— ὅτι ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί. Ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, …ἀνόσιοι (δὲν θάχουνε οὔτε ὅσιο, οὔτε ἱερό), …διάβολοι, προδόται» (Β΄ Τιμ. 3, 1-4). Ὁ Κύριος τὴν προδοσία τὴν ἐννοοῦσε, ὅταν ἔλεγε στοὺς μαθητάς του: «παραδώσει ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς» (Ματθ. 10, 21). Αὐτὴ εἶναι ἡ προδοσία. Προδόται ὁμοίως ἐκαλοῦντο, τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους ποὺ ὑπῆρχαν οἱ διωγμοί, ἐκεῖνοι ποὺ παρέδιδαν τὶς Ἅγιες Γραφὲς στὰ χέρια τῶν διωκτῶν. Ἡ προδοσία εἰς τὸν τομέα αὐτὸν εἶναι ὅ,τι πιὸ σιχαμερό, ὅ,τι πιὸ φοβερό. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, σᾶς εἶπα, ἔχουν τὸν κλῆρο ἑνὸς Ἰούδα.
Τρίτον. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων σημειώνει στὴν 15η Κατήχησή του, ποὺ μιλᾶ γιὰ τὸν Ἀντίχριστον: «φοβεῖ με ἡ μισαδελφία τῶν ἀδελφῶν». Μὲ φοβίζει, λέγει, ἡ μισαδελφία αὐτῶν τῶν ἀδελφῶν. Καὶ ὅταν λέει ἀδελφούς, ἐννοοῦσε τόσο τοὺς λαϊκοὺς χριστιανούς, ὅσο καὶ τοὺς κληρικούς, καὶ μάλιστα τοὺς ἐπισκόπους… Τί σημαίνει αὐτό;
Σημαίνει ὅτι ἀνάμεσα στοὺς ἀδελφούς μας, ὅλων τῶν βαθμῶν, θὰ ἔχομεν τοὺς προδότας τῆς Πίστεως, ποὺ θὰ ἀποτελοῦν αὐτοὶ πάντοτε τὴν «Ἐκκλησία πόρνη» (νὰ μὲ συγχωρέσει ὁ Θεὸς ποὺ τὸ λέγω αὐτό, τὴν βάζω ἐντὸς εἰσαγωγικῶν τὴν λέξη «Ἐκκλησία» πόρνη) ποὺ συμπλέκεται ἀθεμίτως μετὰ τοῦ κοκκίνου θηρίου, ποὺ δὲν εἶναι μόνο κάθε ἄθεον καθεστώς, ἀλλὰ καὶ κάθε κοσμικὴ κατάστασις. Ὁποιαδήποτε κοσμικὴ κατάστασις αὐτὴ ἡ συμπλοκή, ἡ ἀθέμιτος συμπλοκὴ Ἐκκλησίας καὶ κόσμου.
Τέταρτον. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 56 προφητείαν του… λέγει τὸ ἑξῆς: «θάρθει καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἁρμονία ποὺ εἶναι σήμερα, μεταξὺ λαοῦ καὶ κλήρου». Στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 57 γράφει: «Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων». Καὶ στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 108 σημειώνει: «Θάρθει καιρὸς ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ ξεσηκωθοῦν ὁ ἕνας κατὰ τοῦ ἄλλου». Πότε θὰ γίνει αὐτό; Ὄχι μὲ τὴν ἔννοιαν τῶν πολιτικῶν κομμάτων καὶ τῶν πολιτικῶν ἀντιθέσεων, μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι αὐτὸς θὰ μένει πιστὸς καὶ ἐκεῖνος θὰ ἔχει προδώσει, καὶ προδότης χριστιανὸς θὰ καταδιώκει τὸν πιστὸν χριστιανόν.
Πέμπτον. Οἱ ἀρχαῖοι Πατέρες ἔλεγαν ὅτι οἱ κληρικοὶ (ρωτήθηκαν πολλὲς φορές, ἰδίως οἱ ἀσκητὲς Πατέρες: «τί θὰ γίνει μετὰ ταῦτα») καὶ ἔλεγαν ὅτι οἱ κληρικοὶ θὰ εἶναι ὅπως καὶ οἱ λαϊκοί. Δηλαδή, πῶς κινεῖται ἕνας λαϊκός, κυττάει τὰ συμφέροντά του, …ἔτσι θὰ εἶναι, λέει, καὶ οἱ κληρικοί.
Ἕκτον. Αὐτὴ τὴν πραγματικότητα τὴν διαβάζουμε ἀγαπητοί μου στὴν βιογραφίαν τοῦ π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ἑνὸς ἱερέως ποὺ ἦταν ἐδῶ στὰ Τρίκαλα …καὶ εἶχε φήμη ἁγίου ἀνθρώπου. Ἂν διαβάσετε ἐκεῖ θὰ δεῖτε τὸ ἑξῆς· ὅτι ὁ Μητροπολίτης Κοζάνης, αὐτὸς ποὺ ἦταν τότε …συμπλέων μὲ τὴν κατάστασιν τῆς ἐποχῆς, τὸν κατεδίωκε νὰ τὸν φονεύσει! Ποιος; Ὁ ἐπίσκοπος τὸν ἱερέα…
Τί σημαίνουν, ἀγαπητοί μου, ὅλα αὐτά; Σημαίνουν ὅτι ὅλα αὐτὰ δίδουν ὕλη· πράγματι, πλάϊ στὴν ἑρμηνεία «πόρνη Ρώμη» νὰ τίθεται καὶ ἡ ἑρμηνεία ὅτι  ἡ  πόρνη τῆς Ἀποκαλύψεως νὰ ἀντιπροσωπεύει τὴν ἐκκοσμικευμένην Ἐκκλησίαν.  Καὶ τὸ εἶπα αὐτό… γιατὶ πράγματι παρατηροῦμε νὰ τελεσιουργεῖται αὐτὸ τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας, κληρικοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ (δὲν λέγω Καθολικοί, δὲν λέγω προτεστᾶνται), νὰ συμφωνοῦν καὶ νὰ συμμαχοῦν μὲ ἄθεες κοσμικὲς καταστάσεις καὶ δυνάμεις καὶ καθεστῶτα, ὁποιαδήποτε…, νὰ συμπλέουν, νὰ συμφωνοῦν καὶ νὰ προδίδουν τὴν Ἐκκλησία. Σημεῖα τῶν καιρῶν. Γιὰ τὸν ἅγιο Κύριλλο Ἱεροσολύμων σημεῖο τῶν καιρῶν, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται, ὅταν φθάνουν οἱ κληρικοὶ νὰ προδίδουν τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Ἀγαπητοί μου, ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσει.

Θεσσαλονίκη, 3 Μαΐου 2011
Ἀπομαγνητοφώνηση: «Φιλορθόδοξος Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»

__________________________________________________________

Ἀρχιμ. Μυτιληναίου Ἀθαν., Ὁμιλίες στὴν Ἱερὰ Ἀποκάλυψης, ἀριθ. ὁμιλ. 71. Στὸ ἱστολόγιο: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=24&min=70&orderby=titleA&show=10

  • Προσθέτουμε καὶ τὸ σχετικό κείμενο τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων:
  • «Ὁ δὲ σωτήρ φησιν· καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους. ἐὰν ἀκούσῃς ὅτι ἐπίσκοποι κατ’ ἐπισκόπων καὶ κληρικοὶ κατὰ κληρικῶν καὶ λαοὶ κατὰ λαῶν μέχρις αἱμάτων ἔρχονται, μὴ ταραχθῇς. προγέγραπται γάρ. μὴ πρόσεχε τοίνυν τοῖς γινομένοις, ἀλλὰ τοῖς γεγραμμένοις… Προετοιμάζει γὰρ ὁ διάβολος τὰ σχίσματα τῶν λαῶν, ἵνα εὐπαράδεκτος γένηται ὁ ἐρχόμενος… Ἄπέστησαν γὰρ οἱ ἄνθρωποι τῆς ὀρθῆς πίστεως… Καὶ πρότερον μὲν ἦσαν φανεροὶ οἱ αἱρετικοί, νῦν δὲ πεπλήρωται ἡ ἐκκλησία  κεκρυμμένων αἱρετικῶν… Βλέπε τοίνυν σεαυτόν, ἄνθρωπε, καὶ ἀσφαλίζου τὴν ψυχήν. ἡ ἐκκλησία νῦν ἐνώπιον Θεοῦ ζῶντος, προδιαλέγεταί σοι τὰ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου πρὶν παραγενέσθαι. καὶ εἴτε ἐπὶ σοῦ γίνεται, οὐκ οἴδαμεν, εἴτε μετὰ σὲ γίνεται, οὐκ οἴδαμεν. καλὸν δέ ἐστι ταῦτα εἰδότα σε προασφαλίσασθαι»
  • (Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Κατήχησις ιε΄, Φωτιζομένων, TLG, c. 7, l. 2- c. 9, l. 41)


ΤΟ ΕΑΥΓΓΕΛΙΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ ΠΑΡΟΝ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 11th, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

(KYKΛOΣ ANΔPΩN ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΡΟΣ ΚΟΛΑΣΣΑΕΙΣ

ΦλΛΩPINA 1976

TO EYAΓΓEΛIO ΣE KAΘE EΠOXH EINΑΙ ΠAPΟN

AG. GR.Tο Eυαγγέλιο που κηρύχθηκε στον κόσμο, λέει ο απόστολος Παύλος, είναι παρόν.
Tώρα αν φωνάξω για να παρουσιαστεί εδώ ένας από τους παπούδες σας, που έφυγε από αυτή την ζωή, όσο και να φωνάξω τ’ όνομά του, από το πρωΐ ως το βράδυ και αν φωνάζω, θ’ ακούγεται απών, απών, απών. Aυτό γίνεται και με τα εκατομμύρια βιβλία που γράφτηκαν στον κόσμο. Yπάρχουν βιβλία νεκρά, υπάρχουν και βιβλία ζωντανά.
Aν φωνάξω τα βιβλία, δεν θα απαντήσουν. Tο Eυαγγέλιο σε κάθε εποχή, σε κάθε αιώνα θα φωνάζει πάντα παρόν, παρόν, παρόν. Δεν θα σβήσει ποτέ, είναι αιώνιο.
«O ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθουσι». Aυτό σημαίνει ότι το Eυαγγέλιο είναι παρόν. Kαι τον παλιό καιρό και τον καινούργιο είναι παρόν. Aυτό το λένε και το ψάλλουν οι ιερείς, στο· «Nυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων».
Kαι τ’ άστρα θα σβήσουν και ο ήλιος θα σβήσει, αλλά το Eυαγγέλιο πάντα θα λάμπει και θα φωτίζει τον κόσμο.
H παρουσία του Eυαγγελίου στον κόσμο θα είναι αιώνια.
Ένα δένδρο που καρποφορεί αιωνίως, δεν θα μπορέσει κανείς να το ξεριζώσει.
Δεν υπάρχει βιβλίο ανώτερο. Eίναι παρόν σε κάθε μας ανάγκη, σε κάθε περίσταση της ζωής μας, σ’ όλους τούς αιώνας.
N’ αγαπήσουμε το Eυαγγέλιο και να το διαβάζουμε καθημερινώς.
Θα βρούμε κλειστή την πύλη του Παραδείσου αν δεν το μελετούμε και το περιφρονούμε.
Nα παρακαλέσουμε τον Θεό, να μας δώσει φωτισμό και πίστη, για να έχουμε το Eυαγγέλιο, πάντα οδηγό στη ζωή μας  και να μας οδηγεί εις πάσαν την αλήθεια.

+Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

pinkro1

Φλώρινα 5-1-1981, Iεραποστολική συγκέντρωση

Xρειαζεται προσοχη

O Xριστός έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την Αγία Γραφή, μολονότι αυτός είναι ο συγραφεύς της.

Aγάπησε ως άνθρωπος την Bίβλο και μας άφησε υπόδειγμα και μείς να την αγαπάμε. Kαι αυτό φαίνεται από το εξής:

Όταν άρχισε ο Xριστός την διδασκαλία του και πήγε στο χωριό του την Nαζαρέτ, στην συναγωγή ημέρα Σάββατο, την αγία Γραφή διάβασε. Aνοίξτε το 4ο Kεφάλαιο του Λουκά και θα δείτε ότι δεν είπε δικά του λόγια, ενώ μπορούσε να πει, γιατί ήταν η Πηγή της Σοφίας. Aλλά πήρε ένα χωρίο του προφήτου Hσαϊα και πάνω σ’ αυτό μίλησε. M’ αυτό μας κάνει σύσταση ο Xριστός ότι πρέπει πάνω στην αγία Γραφή να στηριζόμεθα, είτε κάνουμε κατηχητικό είτε εξομολόγηση, είτε οτιδήποτε.

Άλλο σημείο που δείχνει την αγάπη του Xριστού στη Bίβλο, είναι οι πειρασμοί. O σατανάς στην προσπάθειά του να ρίξει τον Xριστό, χρησιμοποίησε την Aγία Γραφή, παρερμηνευμένη. Tην ερμήνευσε όπως ήθελε αυτός. Kαι σήμερα ο σατανάς πολεμά τους ανθρώπους, περίεργο θα σας φανεί αυτό, με την Aγία Γραφή.
Aυτό που έκανε ο σατανάς, το κάνουν σήμερα και οι χιλιασταί, που γυρίζουν από χωριό, σε χωριό. Mας πολεμούν με την Aγία Γραφή.
Tην κρατούν στα χέρια τους και παρερμηνεύουν τα χωρία. Tην ερμηνεύουν όπως τους βολεύει.
Tην κρατούν και οι πεντηκοστιανοί, και την ερμηνεύουν με τα δικά τους μυαλά και μέτρα.
Kαι πάλι είναι σπουδαίο προσοχής ότι ο Xριστός αντέκρουσε τον σατανά με την Aγία Γραφή.
Στους πειρασμούς έχουμε μια μάχη, που και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν ως όπλο την Aγία Γραφή. O σατανάς πολεμά διαστρεβλώνοντας τα χωρία και ο Xριστός τον αντικρούει και τον κατατροπώνει με την σωστή ερμηνεία των χωρίων.
Aν κανείς διαβάσει την Aγία Γραφή, χωρίς την βοήθεια  των Πατέρων της Eκκλησίας, μπορεί παρερμηνεύοντας την, να πέσει σε πολλες αιρέσεις.
Nα φτάσει στις ποιό παράξενες ερμηνείες και να πέσει στα ποιό μεγαλύτερα αμαρτήματα ακόμα.
Γι’ αυτό είπε και ο ιερός Aυγουστίνος ότι η Aγία Γραφή χωρίς την Iερά Παράδοση, μπορεί να καταντήσει το βιβλίο όλων των αιρέσεων. Όχι ότι φταίει η Aγία Γραφή, κάθε άλλο, άπαγε της βλασφημίας, αλλά ο άνθρωπος που δεν κάνει καλή χρήση της Aγίας Γραφής.
Tην διαβάζει μ’ ένα υπερήφανο και εγωϊστικό πνεύμα και καταλήγει σ’ αύτά. Γι’ αυτό χρειάζεται πολλή προσοχή.

H αγάπη του Xριστού στην Aγία Γραφή φαίνεται από τα λόγια που είπε:  «Tι γέγραπται εν ταις προφήταις»; Tί λέει c Γραφή;
Kαι αλλού είπε: «ερευνάτε τας Γραφάς». Όχι απλώς να διαβάζετε, αλλά να ερευνάτε τις Γραφές.

Mεγαλύτερο θαύμα
Eκεί που δείχνει την μεγάλη αξία της Aγίας Γραφής ο Xριστός, είναι στην παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου. Nόμιζε ο πλούσιος, ότι αν θα  γινόταν κάποιο θαύμα και θα ανασταινόταν κάποιος νεκρός, θα πίστευαν τ’ αδέλφια του και δεν θα πήγαιναν στον τόπο εκείνον των βασάνων, που βρίσκονταν ο ίδιος.
Kαι ο Xριστός δια του στόματος του Aβραάμ είπε: Eχουν την Aγία Γραφή. O πλούσιος θεωρούσε ποιό μεγάλο θαύμα ν’ αναστηθεί ένας νεκρός και ο Xριστός απήντησε: Aν κάποιος δεν πιστεύει την Aγία Γραφή ούτε και εάν αναστηθεί ένας νεκρός θα πιστέψει.
Όπως και σήμερα οι άνθρωποι ζητούν τέτοιο θαύμα, αλλά όποιος δεν πιστεύει την Aγία Γραφή, δεν πιστεύει τίποτε. H Aγία Γραφή είναι το μεγαλύτερο θαύμα.

Aκόμα συγκινητικότερο ότι ο Xριστός αγαπά την Aγία Γραφή είναι τα λόγια που είπε τις  τελευταίες στιγμές της ζωής, επάνω στο Σταυρό. «Hλί ηλί, λιμά σαβαχθανί; τούτ’ έστι Θεέ μου Θεέ μου ινατί με εγκατέλειπες;»(Mατθ. 27,46). Aυτά είναι από τους ψαλμούς του Δαυίδ. Kαι το άλλο «Πάτερ εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου» (Λουκ. 23, 46).
Kαθ’ αγίασε ο Xριστός την Aγία Γραφή, μολονότι ως Θεός που ήτο δεν είχε ανάγκη της Γραφής, γιατί αυτός είναι ο Θεόπνευστος της συγραφεύς.
Aγάπησε ο Xριστός την Aγία Γραφή, γι’ αυτό πρέπει και μεις να την αγαπούμε.

023272093

AΠANTHΣEIΣ ΣE AΠIΣTOYΣ

Συχνά ακούμε από απίστους:

Ποιός ήρθε από τον άλλο κόσμο για να πιστέψω;

Σ’ αυτούς απαντά ο ίδιος ο Xριστός με την παραβολή του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου.

O επίσκοπος Φλωρίνης π. Aυγουστίνος ερμηνεύοντας αυτή την παραβολή στις 5-1-1981, σε κύκλο Αγίας Γραφής γυναικών, στο Οικ΄οτροφείο της «ΑΓΑΠΗΣ» στην Φλώρινα, λέει·

Nόμιζε ο πλούσιος, ότι αν θα  γινόταν κάποιο θαύμα και θα ανασταινόταν κάποιος νεκρός, θα πίστευαν τ’ αδέλφια του και δεν θα πήγαιναν στον τόπο εκείνον των βασάνων, που βρίσκονταν ο ίδιος.
Kαι ο Xριστός δια του στόματος του Aβραάμ είπε: Eχουν την Aγία Γραφή. O πλούσιος θεωρούσε ποιό μεγάλο θαύμα ν’ αναστηθεί ένας νεκρός και ο Xριστός απήντησε: Aν κάποιος δεν πιστεύει την Aγία Γραφή ούτε και εάν αναστηθεί ένας νεκρός θα πιστέψει.
Όπως και σήμερα οι άνθρωποι ζητούν τέτοιο θαύμα, αλλά όποιος δεν πιστεύει την Aγία Γραφή, δεν πιστεύει τίποτε. H Aγία Γραφή είναι το μεγαλύτερο θαύμα.

+Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης

Η ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 1st, 2011 | filed Filed under: ΟΜΙΛΙΕΣ (απομαγν.), ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Η ΜΑΓΕΙΑ

«Διαπονηθείς δε ο Παύλος και επιστρέψας τω πνεύματι είπε·
Παραγγέλλω σοι εν τω ονόματι Ιησού Χριστού εξελθείν απ’ αυτής»

(Πράξ. 16,18)

ΜαγοςΑς προσπαθήσωμε, αδελφοί μου, να πάρουμε κάποιο ωφέλιμο δίδαγμα απ᾿ όσα ακούσαμε σήμερα.
Σήμερα είναι η Κυριακή του Τυφλού. Σήμερα το ευαγγέλιο διηγείται ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα που έκανε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· ένας τυφλός εκ γενετής είδε το φως του. Δεν πρόκειται, αδελφοί μου, ν᾿ ασχοληθώ με το θαύμα αυτό, διότι θα μου πείτε· Δόξα τω Θεώ όλοι εδώ που είμαστε έχουμε μάτια και βλέπουμε. Ας δοξάσουμε το Θεό γιατί μας δίνει το φως το σωματικό, και ας τον παρακαλέσουμε να μας δώσει και το ανώτερο φως, το φως το ψυχικό.
Δεν θα ασχοληθώ με το ευαγγέλιο, που σας είναι γνωστό. Θα προσπαθήσω ν᾿ ανοίξω τον απόστολο του Χριστού, που είναι ένας καθρέπτης. Και σ᾿ αυτόν τι βλέπω;
Βλέπω μια αμαρτία, που εξακολουθεί δυστυχώς να διαπράττεται και στην γενεά μας. Θα ήμουν ευτυχής εάν μπορούσα να την ξεριζώσω, για να μη διαπράτεται στον τόπο μας. Ποια είναι αυτή η αμαρτία;

Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΩΝ

Υπήρχε, λέει, κάποτε ένα κορίτσι πτωχό, που κατοικούσε σε μια αρχαία πόλη, σε μια πόλη που δεν υπάρχει σήμερα. Κάποτε εκεί υπήρχαν παλάτια, υπήρχαν δικαστήρια, αγορές, θέατρα μεγάλα, στρατώνες. Κάποτε εκεί κατοικούσαν τρακόσες χιλιάδες άνθρωποι. Σε μια νύχτα —κάτι λέει ο απόστολος— σεισμός έγινε, και τώρα δεν υπάρχει τίποτε. Τώρα αν πας, θα βρεις μόνο σπασμένα μάρμαρα. Τώρα αν πας, θα δεις τους αρχαιολόγους να σκάβουνε, για να βγάλουν μέσα από τη γη κάτι μωσαϊκά και πολύτιμα ευρήματα από σπίτια.
Αυτά θα πάθουμε κ᾿ εμείς καμιά μέρα μέσα στις μεγαλουπόλεις, αν δεν μετανοήσουμε. Αυτά είναι γραμμένα. Διαβάστε την Αποκάλυψη για να τα δείτε. Και κτίζε τα σπιτάκια σου εσύ, και κτίζε τα παλάτια σου· δεν θα μείνει τίποτε. Όπως ακριβώς η αρχαία αυτή πόλη σε μια νύχτα εξαφανίστηκε και δεν έμεινε τίποτε, έτσι θα γίνει σεισμός και θα εξαφανιστούν πολιτείες. Και θα λένε· Κάποτε υπήρχε Αθήνα, κάποτε υπήρχε Πειραιάς… Χωράφια θα γίνουν και θα κατοικήσουν, όπως λέγει ο προφήτης, άγρια θηρία.
Εγώ δεν τα λέω αυτά· διαβάστε την Αποκάλυψη, για να τα δείτε.
Κάθε φορά που χτυπά η καμπάνα, σαλπίζουν οι άγγελοι. Έκανες στρατιώτης; Χτυπά η σάλπιγγα, όλοι είναι παρόντες στο εγερτήριο. Χτυπά το κουδούνι και οι μαθηταί και ο δάσκαλος είναι στο σχολείο. Εδώ μέσα στην εκκλησία τι γίνεται; Ένα τις εκατό εκκλησιάζεται. Θα τ᾿ αφήσει ο Θεός αυτό ατιμώρητο; Θα ᾿ρθεί μέρα που θα πληρώσει και θα τιμωρηθεί ο κόσμος για όλα αυτα τα κακά που διαπράττει.
Για να επανέλθουμε στην διήγησίν μας, το πτωχό αυτό κορίτσι κατοικούσε στην μεγάλη πόλη των Φιλίππων. Αν θέλετε να δείτε τα ερείπια αυτής της πόλεως, θα τα βρείτε μεταξύ Καβάλας και Δράμας. Αν βγεις λίγο έξω από την Καβάλα και προχωρήσεις σε μια παλαιά οδό που λέγεται Εγνατία οδός, εκεί μετά από μερικά χιλιόμετρα θα δεις τα ερείπια των Φιλίππων.
Στους Φιλίππους κατοικούσε το πτωχό αυτό κορίτσι. Φτωχό; Δουλειά δεν είχε. Δεν δούλευε στα χωράφια με τον πατέρα της. Δεν έσκαβε. Δεν έβοσκε γίδια. Δεν ήτο κάπου υπηρέτρια, σε σπίτια ή καταστήματα που είχε μέσα η πόλης. Αλλ᾿ ενώ δεν είχε καμιά εργασία, εν τούτοις ήταν πλούσια. Χωρὶς δουλειά εκέρδιζε όσο δεν κέρδιζε κανένας άλλος μέσ᾿ στους Φιλίππους. Τι είχε; αμπέλια, χωράφια, εργοστάσια; Όχι. Και όμως είχε κάποιο «εργοστάσιο», που εκμεταλλεύεται τους αφελείς και ανοήτους ανθρώπους. Ποιό είναι το εργοστάσιο αυτό, και που το είχε; Είχε το εργοστάσιο της μαγείας. Μικρά δουλειά είναι αυτή;
Μάγισσα ήταν η κόρη. Και άρμεγε και τους μικροὺς και τους μεγάλους, και τους πτωχούς και τους πλουσίους, και τους στρατηγούς και τους βασιλιάδες, και όλους. Ήταν γνωστή σ᾿ όλη την πόλη. Όταν είχε κανείς καμιά συμφορά, όταν αρρωστούσε κανένα παιδί, όταν χανόταν κανένας άνθρωπος, όταν γινόταν κάποιο κακό, όλοι τρέχανε σ᾿ αυτή τη μάγισσα, σ᾿ αυτό το κορίτσι, που έλεγε ότι βλέπει τη νύχτα οράματα, βλέπει το ένα και το άλλο. Ήταν, λέγει, ιέρεια του θεού του Απόλλωνος. Τρόπον τινα ήταν ένα μαντείο των Δελφών μέσα στην πόλη τών Φιλίππων. Και κατ᾿ αυτόν τον τρόπον εκέρδιζε χρήματα πολλά. Κάθε λόγος που έλεγε, κάθε απάντηση που έδινε, ήταν και ένα χρυσό νόμισμα.

ΦΟΒΕΡΟΣ ΔΙΩΚΤΗΣ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ

Αλλά μια μέρα, μέσα σ᾿ αυτή την πόλι που βασίλευε η ειδωλολατρία, μέσα σ᾿ αυτή την πόλη που ήταν γεμάτη είδωλα, μέσα σ᾿ αυτή την πόλη που ήταν άγνωστος ο Θεός, μια μέρα ήρθε ένας φοβερός διώκτης των δαιμονίων. Ναί· ήρθε ο απόστολος Παῦλος. Και τι έκανε;
Όταν μπήκε ο απόστολος Παύλος στην πόλη, εβγήκε αυτή η μάγισσα στο μπαλκόνι και τι έκανε; Κατηγορούσε τον απόστολο Παύλο, τον καταριώταν, πετούσε πέτρες και τον έφτυνε; Όχι δα. Τον φοβούνταν. Γιατί τα δαιμόνια φοβούνται τους εργάτας του ευαγγελίου, τους ιερείς τους Υψίστου και τους πραγματικούς απεσταλμένους του Κυρίου. Δεν έκανε τέτοια πράγματα. Έβγαινε στο μπαλκόνι, έκανε μια μετάνοια, τον προσκυνούσε και έλεγε· Βλέπετε; αυτός ο ξένος, που είναι εδώ στην πόλη, είναι από το Θεό. Αυτός ο άνθρωπος σας «καταγγέλλει οδόν σωτηρίας» (Πράξ. 16,17).
Αλλά ο απόστολος Παύλος κατάλαβε την πονηριά του δαίμονος. Δεν ήθελε συστάσεις από το πονηρό πνεύμα. Είχε δικά του συστατικά γράμματα. Συστατικά του γράμματα ήταν τα θαύματά του· συστατικά του γράμματα ήταν η διδασκαλία του· συστατικά του γράμματα ήταν οι επιστολές που έγραψε· συστατικά του γράμματα ήταν η ζωή του· συστατικό του γράμμα ήταν το αίμα του, που θα έχυνε για το Χριστό. Δεν είχε λοιπόν ανάγκη ο απόστολος Παύλος να πάρει πιστοποιητικό από το διάβολο, να πιστοποιήσει ο διάβολος ότι ήταν απεσταλμένος του Θεού.
Γι᾿ αυτό λοιπόν, κ᾿ επειδή κουράστηκε ο απόστολος Παύλος να την ακούει, και διέταξε το δαιμόνιο να βγει. Και αμέσως το δαιμόνιο αυτό βγήκε από την κόρη, κ᾿ εκείνη έπαυσε από την ώρα εκείνη να προφητεύει και να κάνει μάγια.
Και όταν τ᾿ ακούσανε αυτό τ᾿ αφεντικά της, οργίστηκαν και έπιασαν τον απόστολο Παύλο και τον Σίλα τον συνοδό του και τους έρριξαν στὶς φυλακές. Αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία. Σταματώ εδώ.

ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΑΓΕΙΑ;

Αυτά εγινόταν στους Φιλίππους πριν χίλια εννιακόσα τόσα χρόνια.
Σήμερα λένε, ότι προώδευσε η ανθρωπότης. Παραμύθια! Πρόοδος μεγάλη είναι αυτα που κάνουν; Αυτή δεν είναι πρόοδος. Αυτή είναι υλική πρόοδος, είναι η σατανική πρόοδος που τρέμει ο άνθρωπος. Είναι πρόοδος του διαβόλου. Μα που προώδευσε ο κόσμος; Τότε, στα χρόνια του αποστόλου Παύλου, υπήρχε η μαγεία. Και σήμερα δεν υπάρχει μαγεία; Και μέσα στην Αθήνα, που έχει πανεπιστήμια, που έχει ακαδημίες, που έχει σοφοὺς και φιλοσόφους, που έχει στρατηγοὺς και βασιλιάδες, που έχει το ένα και το άλλο, υπάρχει μαγεία. Να μην πάμε στα χωριά, να μην πάμε στη Μακεδονία, να μην πάμε κάτω εις την Κρήτη, να μην πάμε στα νησιά που πάει μία φορά τη ᾿βδομάδα βαπόρι. Στην Αθήνα να μείνουμε, που θεωρείται τέλος πάντων η αφρόκρεμα και η πρώτη πόλις της Ελλάδος. Υπάρχει μαγεία! Όπως στους Φιλίππους, στην πλούσια εκείνη πόλη, υπήρχε μαγεία, έτσι και στην Αθήνα, αλλά και σ᾿ άλλα μέρη της Ελλάδος υπάρχει μαγεία. Ναι, υπάρχει μαγεία. Χρυσές δουλειές κάνουν οι μάγοι. Δεν έχω καιρό για να σας εξηγήσω αυτά τα πράγματα.
Έχομε τη λαϊκή και την επιστημονική μαγεία.

ΛΑΪΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

Η λαϊκή μαγεία δρα μέσα στα λαϊκά στρώματα. Έχουμε τους μάγους και τις μάγισσες. Έχουμε τις γύφτισσες, που γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και λένε τη μοίρα της μιας και της άλλης.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτές. Είναι και κάτι άλλα γραΐδια του διαβόλου, αγράμματα και αστοιχείωτα, που έγιναν σκεύη του διαβόλου και κατορθώνουν να γελάνε τους νέους και τις νέες, γελάνε κόσμο και κοσμάκη. Τι κάνουν αυτές; Λένε, ότι μπορούν να δουν το μέλλον του ανθρώπου· πότε από τα φλιντζάνια, πότε από τα χαρτιά, πότε από τα άστρα, πότε από το νερό, πότε από τις λεκάνες, πότε από τα κόκκαλα των ζώων, πότε από το λάλημα του πετεινού, πότε από το ένα και πότε από το άλλο, κατορθώνουν τα γραΐδια αυτα του διαβόλου, τα σκεύη του σατανά, οι μάγισσες αυτές, να εξαπατούν τους αφελείς.
Υπάρχουν και κάτι άλλες, που έχουν κακία σαν τον σκορπιό. Προτιμότερο να πατήσεις σκορπιό, παρά να πέσεις σε τέτοια γύναια αμαρτωλά. Αυτές δε᾿ λένε μόνο τις τύχες, δε᾿ λένε μόνο τη μοίρα, δεν προφητεύουν μόνο· αυτές προσπαθούν να κάνουν κακό στους ανθρώπους. Κάνουν, λέει, ανθρωπάκια μικρά από κερί, γυναικών ή αντρών από γυναίκες ή από άνδρες που μισούνε, τα καρφιτσώνουν και τα πετούν στὶς αυλές των σπιτιών, και προσπαθούνε έτσι να κάνουν κακό στα αντρόγυνα, να κάνουν κακό στις νέες και στους νέους, να διαλύσουν συνοικέσια και να ταράξουν τα σπίτια ολόκληρα.
Είναι και κάτι άλλες, που όχι μόνο με τα χέρια τους προσπαθούν να κάνουν κακό, που και τα κινούν εναντίον των ανθρώπων, αλλά —ένα μυστήριο πράγμα— ακόμη και με τα μάτια τους κάνουν κακό. Μπήκε ο διάβολος μέσα στην καρδιά τους· και τα μάτια της της γυναίκας αυτης είναι όπως τα μάτια της οχιάς, και αλλοίμονο αν πέσει το μάτι μιας τέτοιας μάγισσας, αν πέσει το μάτι ενός τέτοιου ανθρώπου, σε κάποιο άνθρωπο. Έχομε πολλά παραδείγματα, το παραδέχεται και η Εκκλησία. Αν λόγου χάριν πέσει το μάτι ενός τέτοιου ανθρώπου, που έχει μάτι του διαβόλου, που έχει ηλεκτρικό της κολάσεως, αν το μάτι του και δει το βόδι του άλλου ή το ζώο του άλλου, είναι προτιμότερο να πέσει κεραυνός επάνω στο βόδι παρά να πέσει το μάτι ενός τέτοιου βασκάνου ανθρώπου. Ψοφάει το ζώο, αρρωστάει το παιδί του… Φοβερή αυτή η δύναμη των μαγισών.
Υπάρχουν και άλλες που είναι ακόμη φοβερώτερες. Αυτές κρατάνε θυμιατά, ανάβουνε κεριά και λιβάνια, και αυτές με τα λόγια τους ανακατεύουνε και τον άγιο Νικόλαο και τον άγιο Σπυρίδωνα…· λένε ότι βλέπουν και την Παναγιά, βλέπουν διάφορους αγίους. Και αυτές είναι φοβερώτερες απ᾿ όλες, γιατί μαζί με τα λόγια τον άγιο Νικόλαο και μαζί με τον άγιο Δημήτριο κατορθώνουν και παραπλανούν πολλούς.
Αυτή είναι η μαγεία. Αυτή είναι η λαϊκή μαγεία. Αλλά δεν έχουμε μόνο την λαϊκή μαγεία, η οποία ξαπλώνεται σε διάφορα μέρη της Ελλάδος· έχουμε και την λεγομένη επιστημονική μαγεία. Βέβαια.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

Δεν είναι μόνο ο μάγος που πηγαίνει στα χωριά και στους χωριάτες και στους ξωμάχους, αλλά μέσα στην Αθήνα και σ᾿ άλλες μεγάλες πόλεις παρουσιάστηκε και η επιστημονική μαγεία, παρουσιάστηκε και η μαγεία του Κολωνακίου, παρουσιάστηκε και μαγεία των αριστοκρατικών κύκλων και των «μεγάλων» ανθρώπων. Και αυτή δεν λέγεται πλέον μαγεία, αλλά άλλαξε όνομα. Αλλά αν δεν σε πουν Γιάννη και σε πουν Γιαννάκη, το ίδιο είναι. Ή Γιάννη σε πουν ή Γιαννάκη, ο ίδιος άνθρωπος είσαι. Έτσι και η επιστημονική μαγεία. Τώρα δεν λέγονται αυτοί που την εκπροσωπούν γύφτισσες· πήραν ένα καινούργιο όνομα, επιστημονικό σου λέει! Και ενώ είναι γύφτισσα, είναι ντυμένη κατ᾿ άλλον τρόπο και λέγεται μέντιουμ. Είναι τα πράσινα τραπέζια. Είναι ο πνευματισμός, που μαζεύονται από τα Κολωνάκια και από τις μεγάλες πολυκατοικίες τη νύχτα, και σφυρίζουν τα δαιμόνια όλα, και λέγουν διάφορα πράγματα τα οποία είναι όλα σατανικά.
Λοιπόν, όλα αυτά τα είπαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, γιατί κ᾿ εσείς μπορεί να πέσετε στα δίχτυα της μαγείας.
Βέβαια καμιά Χριστιανή από σας που βρίσκεται εδώ μέσα —με τη βοήθεια του Θεού— και κανένας Χριστιανός δεν πηγαίνει ποτε στους μάγους και στις γύφτισσες και στα μέντιουμ και στον πνευματισμό. Γιατί όλα αυτα είναι καμώματα του διαβόλου. Αλλά θέλω να σας προφυλάξω και να σας πω·
Ό,τι και να συμβεί στο σπίτι σας· και ν᾿ αρρωστήσει το παιδί σας, και ν᾿ αρρωστήσει ο άντρας σας, ποτέ στο διά᾿ολο! Να προτιμήσεις να πεθάνεις. Και αν ακόμη ο διάβολος, ο μάγος, σου λέει ότι θα σου δώσει τον καλύτερο γαμπρό, θα σου δώσει την καλύτερη νύφη· αν σου πει ακόμη ο διάβολος ότι θα σου κάνει καλά το παιδί σου· και αν ακόμη ο διάβολος σου πεί ότι θα σου στρώσει με χρυσάφι το σπίτι σου· και άμα σ᾿ τα πει όλα αυτά, εσύ να προτιμάς να πεθάνεις γυμνός και φτωχός με το Χριστό, παρά να γίνεις εκατομμυριούχος και πλούσιος με τον διάβολο. Και αν ακόμη ο διάβολος σου δίνει τη γη, και αν σου δίνει τα άστρα, και αν σου δίνει ολοκλήρου του κόσμου τα βασίλεια, εσὺ ποτέ να μην προτιμήσεις να πας στο μάγο και να προσκυνήσεις τον διάβολο.

ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΓΟΥΣ ΞΕΒΑΠΤΙΖΕΤΑΙ

Την ώρα που θα πας στο μάγο, ξεβαπτίζεσαι· την ώρα εκείνη είσαι εκτός χριστιανισμού. Και λέει η Εκκλησία μας· Όποιος πάει στους μάγους ή στις μάγισσες, όποιος κάνει αυτά που είπαμε, τιμωρείται – πόσα χρόνια νομίζετε; Είκοσι χρόνια μακριά από τη θεία κοινωνία! Αν πέσεις στην πορνεία ή στη μοιχεία, τιμωρείσαι με αποχή από την θεία κοινωνία 5 χρόνια, 6 χρόνια. Αλλά αν πέσεις στα μάγια και πας και κάνεις μάγια με τους διαβόλους και με όλα αυτά, 20 χρόνια θα μείνεις μακριά από τη θεία κοινωνία! Από αυτό και μόνο μπορείς να καταλάβεις, πόσο βαρὺ αμάρτημα είναι αυτό το οποίο λέγει ο απόστολος και αυτό το οποίο σήμερα γίνεται.
Και κάτι άλλο. Πρέπει να διαφωτίσουμε τους ανθρώπους. Όταν στη γειτονιά σας, όταν στα πτωχά ευλογημένα σπίτια σας, έρχονται οι γύφτισσες και ζητούν να πουν τη μοίρα σας, να τις διώχνετε. Ψωμί να τους δώσετε να φάνε· μα ποτέ να μην τους επιτρέπετε να σας λένε τα σατανικά τους λόγια. Μακριά απ᾿ αυτούς!

ΕΙΣΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ; ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ

—Μα, θα μου πείτε, και εάν αρρωστήσει το παιδί μου;
Έχεις γιάτραινα την υπεραγία Θεοτόκο. Έχεις γιατρό το Χριστό. Έχεις φάρμακα· το σώμα και το αίμα του Χριστού μας. Δε᾿ σε φτάνουν αυτά τα πράγματα; Αν τα πιστεύεις, γονάτισε μπροστά στην εικόνα της υπεραγίας Θεοτόκου και παρακάλεσέ την. Αν δεν τα πιστεύεις, φύγε από την Εκκλησία, πήγαινε όπου θες. Αν πιστεύεις, κάθησε· γιατί όλη η Εκκλησία μας είναι μια πίστι μεγάλη. Λοιπόν, έχεις γιατρό την υπεραγία Θεοτόκο, έχεις γιατρό τους αγίους, έχεις Γιατρό τον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν. Λοιπόν γονάτισε μπροστά του και ζήτησε τη βοήθειά του· και χρησιμοποίησε και τα φάρμακα τα οποία δίνει η επιστήμη· και μη φοβάσαι τίποτε.
Τρέμουν μερικές γυναίκες σαν τα φύλλα που τα σείει ο άνεμος, φοβούνται και λένε· Μα θα μου κάνουν μάγια…
Στη Μακεδονία κάποια γυναίκα ήρθε τρέμοντας.
—Μα τι έχεις, της λέω, και τρέμεις; πάρκινσων έχεις;
—Φοβάμαι, μου λέει, γιατί μου κάνανε μάγια. Θα με χωρίσουν από τον άντρα που αγαπώ, θα με καταστρέψουν.
Και τι της είπα·
—Μη φοβάσαι, κυρά μου. Έχε πεποίθηση στο Θεό. Κοινωνάς τα άχραντα μυστήρια; εξομολογείσαι; διαβάζεις την αγία Γραφή; κρατάς στα χέρια σου τον τίμιο σταυρό; έχεις αγάπη μέσα στην καρδιά σου; είσαι κοντα στο Χριστό; Μη φοβάσαι τίποτα.
Ο Χριστός τι είπε; Αλλοίμονο, αν παραδεχθούμε ότι ο διάβολος είναι πιο ισχυρός από το Χριστό. Όχι. Τρέμει ο διάβολος. Δεν μπορεί να υποφέρει τη δύναμη του Χριστού. Τον καίει ο Χριστός, τον καίει ο σταυρός, τον καίει το Ευαγγέλιο, τον καίει το σώμα και το αίμα του Χριστού μας. Έχομε μια ζωντανή θρησκεία, έχομε μια ολοζώντανη πίστι που κάνει θαύματα. Ο ίδιος ο Χριστός τι είπε; «Θα σας δώσω μια δύναμη, να πατάτε επάνω σε φίδια και οχιές και σκορπιούς, και να μην παθαίνετε τίποτε» (). Και μέσα στη φωτιά, και μέσα στα σύννεφα, και μέσα στη θάλασσα, και όπου να ᾿σαι, άμα έχεις το Χριστό, άμα πιστεύεις στο Χριστό, άμα τον αγαπάς και το λατρεύεις, άμα τον έχεις μέσα στην καρδιά σου, μη φοβάσαι. Και αν ακόμα ανοίξει η κόλασι και βγουν όλα τα δαιμόνια και αν πλημμυρίσει ο τόπος από μάγους και μάγισσες, έχε κοντά σου το Χριστό και μη φοβάσαι τίποτα. Αυτόν να λατρεύεις, αυτόν να πιστεύεις, αυτόν να αγαπάς εις αιώνας των αιώνων. Αμήν.

†Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης

(παλαιά ομιλία, πρό του 1967, στον ι. ναό Αγίου Κωνσταντίνου Ηλιουπόλεως – Αθηνών)

βλ. βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου «Κανείς στους μάγους!»,  έκδ. Β´, Αθήναι 1994.
βλ. και εγκύκλιον 41/1-6-1968 Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου με τίτλο «Η μαγεία» εις το βιβλίο Πρός κλήρον και λαόν, Αθήναι 1969, σελ. 327.

ΤΡΕΞΤΕ ΣΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Απρ 1st, 2011 | filed Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛ. ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ
  • BIBΛIO ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
  • π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Κεφάλαιο α΄

ΒΟΣΚΕ ΤΑ ΑΡΝΙΑ ΜΟΥ

Bosk.-arnia1 Επιστολή του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης στους μαθητάς των κατηχητικών σχολείων της Μητροπόλεώς του. Εστάλησαν στους μαθητας 17 επιστολές το διάστημα 1976-1980. κάποιες απ’ αυτές μεταφράστηκαν και στα Σέρβικα και δημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα μας.
Οι επιστολές αυτές βρισκονται στο βιβλίο «ΒΟΣΚΕ ΤΑ ΑΡΝΙΑ ΜΟΥ» που εξέδωσε ο Γέροντας, για τους μαθητάς το 1994. Στον πρόλογο του βιβλίου διαβάζουμε·

«Νεότης γαρ αργίας επιλαβομένη και τοσούτοις εντρεφομένη κακοίς, θηρίου παντός αγριωτέρα γίνεται» ιερός Χρυσόστομος (Ε.Π. Migne 58,427)
Όταν οι νέοι το ρίξουν στην τεμπελιά και μεγαλώνουν μέσα σε τόσα κακά, γίνονται αγριότεροι από κάθε θηρίο.

Πρόλογος

  • Ο π. Αυγουστίνος, ο γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης, μεριμνά για όλο το ποίμνιο του Χριστού. Ιδιαιτέρως όμως ενδιαφέρεται για την κατά Θεόν μόρφωσι των παιδιών και των νέων, που είνε τα μικρά αρνάκια της Εκκλησίας και αποτελούν την αυριανή ελπίδα. Εργάσθηκε ως κατηχητής των παιδιών από τα νεανικά του ήδη χρόνια. Αλλά και ως ιεροκήρυκας έπειτα και στρατιωτικός ιερεύς κατόπιν, πάντοτε είχε ειδική φροντίδα για τα νιάτα της πατρίδος μας. Ως επίσκοπος, τέλος, προσπάθησε να εξασφαλίση ό,τι προϋποθέσεις απαιτούνται και να επιστρατεύση ό,τι μέσα προσφέρονται για την ορθόδοξη χριστιανική διαπεδαγώγησι της νέας γενιάς. Δεν λυπήθηκε κόπους και θυσίες. Κατηχητικά σχολεία και εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις, διδασκαλία και ψυχαγωγία, ειδικές συγκεντρώσεις και αναμνηστικά δώρα, εποπτικά μέσα και έντυπα, είνε μερικά δείγματα της φροντίδας του. Και όχι μόνο με ακίνδυνους τρόπους αλλά και με ριψοκίνδυνες για τον εαυτό του ενέργειες προάσπισε πάντοτε την ασφάλεια και την αγνότητα της νεότητος αποκρούοντας επιβουλές που την απειλούν και ερχόμενος σε σύγκρουσι με πολλούς ισχυρούς της ημέρας…»

ΤΡΕΞΤΕ ΣΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ

Αγαπητά μου παιδιά,

ΜΕ ΧΑΡΑ σας βλέπω και πάλι στο κατηχητικό σχολείο. Βλέποντας να τρέχετε με τόση προθυμία στην εκκλησία, νομίζω ότι βλέπω πουλιά αποδημητικά, που ύστερα από απουσία πολλών μηνών χαρούμενα επιστρέφουν στις γνώριμες φωλιές τους και αρχίζουν πάλι την όμορφη ζωή τους κελαηδώντας τα γλυκά τους τραγούδια. Οι φωλιές, τα κατηχητικά σχολεία, γεμίζουν και πάλι. Τραγούδια ακούγονται. Χαρά Θεού.

Ξέρω, ότι το κατηχητικό σχολείο σήμερα περιφρονείται και πολεμείται απ’ τους εχθρούς της πίστεως. Αυτοί οι άνθρωποι θα ήθελαν να ρημάξουν όλες οι φωλιές του Θεού, να κλείσουν όλα γτα κατηχητικά σχολεία στον τόπο μας και κανένε απαιδί να μην πηγαίνη σ’ αυτά. Βράχνιασε το λαρύγγι τους να φωνάζουν·

Δεν θέλουμε κατηχητικά σχολεία, γιατί κάνουν ζημιά στα παιδιά και στους νέους…

Κάνουν λοιπόν ζημιά τα κατηχητικά σχολεία στα παιδιά της Ελλάδος; Μ’ αυτό που λένε οι εχθροί είνε σαν να λένε, ότι ο δροσερός αέρας που έρχεται από τα ψηλά βουνά και οιθ φωτεινές ακτίνες που στέλνει κάθε μέρα ο ήλιος βλάπτουν την υγεία του ανθρώπου. Αεράκι δροσερό και φως ζωογόνο είνει τα λόγια του Χριστού, που ακούγονται στο κατηχητικό σχολείο. Κανείς μα κανείς δεν μετάνοιωσε γιατί άκουσε και εφάρμωσε στη ζωή του τα λόγια του Χριστού. Αναρίθμητοι όμως άνθρωποι μετάνοιωσαν και έκλαψαν πικρά, γιατί δεν άκουσαν και δεν εφάρμοσαν τα λόγια του Χριστού.

* * *

Πάνε πάνω από πενήντα χρόνια, που άρχισαν να λειτουργούν συστηματικά τα κατηχητικά σχολεία στον τόπο μας. Τα παιδιά, που μέσα στο διάστημα αυτό φοίτησαν στα κατηχητικά σχολεία, έχουν γίνει τώρα άντρες ώριμοι· είνε δάσκαλοι, καθηγηταί, αξιωματικοί, τίμιοι εργάτες και αγρότες και τεχνίτες και ευδοκιμούν στα επαγγέλματα τους. Ρωτήστε αυτούς που σαν μικρά παιδιά τακτικά πηγαίναν στο κατηχητικό σχολείο, να σας πουν την γνώμη τους για το σχολείο αυτό. Θ’ ακούσετε από το στόμα τους τα πιο θερμά εγκώμια για το κατηχητικό.

Ευχαριστούμετον Θεό, θα σας πούνε, γιατί μας αξίωσε να ’μαστε μαθηταί του κατηχητικού σχολείου. Θεωρούμε το κατηχητικό σχολείο μια εξαιρετική ευλογία του Θεού στη ζωή μας…

Ακούγοντας κανείς τις γνώμες διασήμων παιδαγωγών, Ελλήνων και ξένων, για την αξία των κατηχητικών σχολείων, θυμούνται το θεόπνευστο λόγο του Δαυίδ, που ρωτά και λέει· «Εν τίνι κατορθώσει νεώτερος την οδόν αυτού;». Και απαντά ο ίδιος· «Εν τω φυλάξασθαι τους λόγους σου» (Ψαλμ. 118,9). Με απλά λόγια· Πως θα πετύχη στο δρόμο της ζωής του ένας νέος; Αν αγαπά την πραγματική πρόοδο και ευτυχία, ένας τρόπος υπάρχει, Θεέ μου· ν’ ακούη και να φυλάη τα λόγια σου.

* * *

Το κατηχητικό σχολείο μοιάζει με την κλώσσα. Είδατε τι κάνει η κλώσσα; σκαλίζει το χώμα, κι όταν βρη κάποιο σπόρο, αμέσως φωνάζει και τον δίνει στα πουλιά της. Όλα για τα πουλιά της. Η αγάπη της είνε πολύ μεγάλη. Έτσι είνε και ο κατηχητής. Σκαλίζει και αυτός το έδαφος, δηλαδή διαβάζει και ερευνά την αγία Γραφή και άλλα θρησκευτικά βιβλία, και τους διαλεχτούς σπόρους που βρίσκει, όμορφες ιστορίες, ζωντανά παραδείγματα, ωραία συνθήματα, τα προσφέρει στα παιδιά.

Είδατε τα πουλιά άμα ακούσουν την φωνή της κλώσσας; Είδατε τα χελιδονάκια πως υποδέχονται την χελιδομάνα, όταν επιστρέφη στην φωλιά και κρατά στο ράμφος της τροφή κατάλληλη; Έτσι κ’ εσείς, παιδιά μου, μικρά χελιδονάκια, να υποδέχεσθε τον καλό σας κατηχητή και την καλή σας κατηχήτρια, που φέρνει κάθε φορά για σας την τροφή του Θεού.

Γλυκειά είνε η φωνή του κατηχητού σας. Κι αν καμμιά φοτά η φωνή του είνε ζωηρή, είνει φωνή πραγματικού πόνου και αγάπης. Είδατε, παιδιά μου, την κλώσσα τι κάνει όταν δη τον ουρανό το αρπακτικό γεράκι να στριφογυρίζη, έτοιμο να ορμήση πάνω στα πουλιά; Η κλώσσα τότε φωνάζει, αλλά η φωνή της διαφέρει απ’ την συνηθισμένη φωνή. Φωνάζει με ιδιαίτερο τόνο για να επισημάνη τον κίνδυνο και καλεί εσπευσμένα τα πουλιά της να τρέξουν κα ν’ ασφαλισθούν κάτω απ’ τις φτερούγες της, και αυτή δίνει την μάχη εναντίον του αρπακτικού ορνέου. Έτσι είνει και ο κατηχητής σας. Κλώσσα είνε. Άλλοτε με γλυκειά φωνή, άλλοτε με ζωηρή φωνή, πάντοτε όμως με αγάπη σας φωνάζει και σας καλεί ν’ ασφαλισθήτε κάτω απ’ τις πανίσχυρες φτερούγες του Χριστού, γιατί, παιδιά μου, είνε αλήθεια πως μονάχα στην αγκάλη του Χριστού υπάρχει ασφάλεια. Ο Χριστός, αυτός είνει η πραγματική κλώσσα της ανθρωπότητος. Το είπε ο ίδιος. Ανοίξτε την αγία Γραφή, που πρέπει να έχετε πάντοτε μαζί σας, και βρήτε τα σχετικά λόγια του Χριστού (Ματθ. 23,37).

* * *

Παιδιά μου! Δύσκολη είναι η εποχή που ζούμε. Γεράκια όλων των χρωμάτων στριφογυρίζουν για να βρουν την κατάλληλη στιγμή και να σας αρπάξουν. Ο κίνδυνος είνε μεγάλος. Όλα τα παιδιά στις φωλιές σας! Όλα τρέξτε στην γλυκειά σας μάνα. Κανένα παιδί να μην μείνη αδιάφορο όταν ακούη την καμπάνα να χτυπά και να το καλή στο κατηχητικό.

Παλαιός εγώ κατηχητής, που έζησα τις ωραιότερες ώρες της ζωής μου κοντά στα παιδιά και στους νέους κατηχώντας, λυπούμαι τώρα κι αναστενάζω, γιατί ως επίσκοπος δεν μπορώ ν’ αναλάβω ο ίδιος να διδάσκω σ’ όλα τα κατηχητικά σχολεία της περιφερείας μας. Αντί για ’μένα διδάσκουν Ιερείς, θεολόγοι και άλλα ιεραποστολικά πρόσωπα. Ως κατηχηταί προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους. Αλλά κ’ εγώ, παρ’ όλες τις άλλες απασχολήσεις μου, θα προσπαθώ να επικοινωνώ μαζί σας και κα΄τι να σας προσφέρω από την πείρα μου. Αποφάσισα να σας στέλνω κάθε μήνα ένα γράμμα, κ’ έτσι ανάμεσα μας θα υπάρχη μια επαφή. Αυτό που κρατάτε είνε το πρώτο μου γράμμα, που μ’ αξίωσε ο Θεός να σας γράψω. Σας παρακαλώ να το διαβάσετε και να το δώσετε και σ’ άλλα παιδιά.

Κι ακόμα σας παρακαλώ, όταν το βράδυ γονατίζετε και προσεύχεσθε στον Θεό, να θυμάστε και τον επίσκοπο σας στις προσευχές σας, να με φωτίζη και να μ’ ενισχύη στο δύσκολο έργο που έχω αναλάβει. Κ’ εγώ δεν παύω να προσεύχομαι για σας, τα εκλεκτά μου παιδιά.

Με πολλή αγάπη

ο πνευματικός σας πατέρας

+ Ο Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ