Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ (Λουκ. 6,31-36)

Δύο ὁμιλίες τoῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf. Πατῆστε τὸν τίτλο για νὰ τὴν διαβάσετe

ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ

(ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΦΩΤΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΑΡΜΕΝΙΑΣ). pdf

ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ;

«Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. 6,31)

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ κατηγοροῦν συνεχῶς. Καὶ τί λένε; Μία ἀπὸ τὶς κατηγορίες εἶνε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀνταποκρίνεται στὶς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν, εἶνε ξένη στὶς ταλαιπω­ρίες τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου· ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὴν πέρα τοῦ τά­φου ζωὴ καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν παροῦσα· ὅτι μὲ τὰ κηρύγματα περὶ παραδείσου καὶ κολάσε­ως στρέφει τὸ νοῦ στὸ μεταφυσικὸ κόσμο καὶ ὑπνωτίζει τὸ λαό, ποὺ πέφτει θῦμα διαφόρων ἐκμεταλλευτῶν. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
Ἀπαντοῦμε. Ἡ Ἐκκλησία δὲ θὰ παύσῃ νὰ κη­ρύττῃ, ὅτι πέρα τοῦ τάφου ὑπάρχει ζωή, αἰώνι­­ος ζωή, κι ὅτι ἡ παροῦσα ζωὴ ἐν συγκρίσει μὲ τὴν αἰωνιότητα εἶνε μία σταγόνα τοῦ ὠκεανοῦ. Ἀλλ᾿ ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία δείχνει τὸν οὐρανὸ καὶ λέει ὅτι ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἡ αἰ­ωνιότης, ἐν τούτοις δὲν παύει νὰ ἐνδιαφέρεται καὶ γιὰ τὴν παροῦσα ζωή. Κηρύττει, ὅτι καν­είς δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ στὴν αἰώνιο ζωή, ἂν δὲν ζήσῃ ἐδῶ, τὰ λίγα αὐτὰ χρόνια ποὺ τοῦ ὥ­ρισε ὁ Μεγαλοδύναμος, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά του τὸ ἅγιο. Ἡ ἐπίγειος ζωὴ δίνει τὸ εἰσιτή­ριο γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Γι᾿ αὐτὸ ἡ πίστις μας κηρύττει τὴν ἀξία τῆς παρούσης ζωῆς.
Ζῇς σὰν κτῆνος; τότε εἶνε κλειστὲς οἱ πύλες τοῦ παραδείσου· ὅπως λέει κάπου ὁ ποιητὴς Δάντης, δὲν μποροῦν νὰ εἰσέλθουν ἐκεῖ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν βορβορώδη τὴν ψυχή. Ἕνα χοῖρο δὲν τὸν βάζεις στὸ σαλόνι, καὶ στὸ παλάτι τοῦ Θεοῦ, τὸ σαλόνι τῆς αἰωνιότητος, δὲν μπορεῖ νὰ εἰσέλθῃ μία ψυχὴ κτηνώδης καὶ ἀκάθαρτη. Πρέπει νὰ ζῇς σὰν ἄνθρωπος. «Ἀ­λήθεια, χαριτωμένο πλάσμα ὁ ἄνθρωπος, ὅ­ταν εἶνε ἄνθρωπος», ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος). Τὰ πόδια σου θὰ πατοῦν ἐ­δῶ στὴ γῆ, ἀλλὰ τὰ μάτια σου νὰ τά ᾿χῃς στραμμένα στὸν οὐρανό. Νὰ ζῇς ἀνεβαίνον­τας διαρκῶς τὴν κλίμακα τῆς τελειοποιήσεως, τῆς θεώσεως, ὥστε νὰ γίνῃς υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Θεὸς κατὰ χάριν.
Ἡ πίστι μας λοιπὸν δὲν περιφρονεῖ τὴν ἐπί­γειο ζωή. Γιὰ μᾶς ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶνε βάθρο τῆς αἰωνιότητος. Ἀπόδειξις ὅτι ὁ Χριστὸς δίνει με­γάλη σημασία στὴν ἐπίγειο ζωή, στὸ πῶς θὰ ζήσουμε, εἶνε τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Τί λέει; Read more »

Μετάστασις Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
26 Σεπτεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀπο το βιο και τη διδασκαλια του αγιου Ιωαννου του Θεολογου

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν πολλὲς θρησκεῖες στὸν κόσμο. Ὅπου νὰ πᾶμε, ὅλοι ἔχουν τὸ θεό τους. Δὲν ὑπῆρξε στὸ παρελθὸν ἐποχὴ οὔτε θὰ ὑπάρξῃ στὸ μέλλον κόσμος χωρὶς θρησκεία. Ἀλλ᾿ ἂν μὲ ρωτήσετε, ἀπ᾿ ὅλες αὐτὲς ποιά εἶνε ἡ ἀληθινή; θὰ σᾶς ἀπαντήσω· Ἡ πίστις μας, ἡ θρησκεία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὴ εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή. Ἔχουμε ἀποδείξις; Βεβαίως ἔχουμε. Καμμιά ἄλλη θρησκεία δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσῃ τόσα ντοκουμέντα, τόσα θαύματα, τόσες μαρτυρίες, τόσες ἀποδείξεις, ὅπως ἡ ἁγία μας θρησκεία. Μία ἀπόδειξι θὰ παρουσιάσουμε. Καὶ αὐτὴ εἶνε ἡ σημερινὴ ἑορτή.

* * *

Σήμερα ἑορτάζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής. Τί ἦταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης; Στοὺς Ἁγίους Τόπους ὑπῆρχε, καὶ ὑπάρχει καὶ σήμερα, μιὰ λίμνη χαριτωμένη ποὺ ὀνομάζεται Γεννησαρὲτ ἢ λίμνη τῆς Τιβεριάδος. Γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη αὐτὴ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ἦταν διάφορα χωριά. Σ᾿ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ κατοικοῦσε ὁ ἅγιος Ἰωάννης. Ἦταν ψαρᾶς στὸ ἐπάγγελμα. Ψαρᾶς αὐτός, ψαρᾶς ὁ ἀδερφός του, ψαρᾶς ὁ πατέρας του, ψαρᾶδες ὅλη ἡ οἰκογένεια. Εἴχανε μιὰ βάρκα, καὶ κάθε νύχτα ἔρριχναν τὰ δίχτυα τους στὴ λίμνη. Ψάρευαν ψάρια, τὰ πουλοῦσαν καὶ ζοῦσαν, ταπεινοὶ καὶ περιφρονημένοι.
Ἀλλά…, ἀλλά… ἦρθε καὶ γιὰ τὸν Ἰωάννη μιὰ κρίσιμη στιγμή. Στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὑπάρχει πάντα ἕνα «ἀλλά». Καὶ αὐτὸ ἔχει μεγάλη σημασία· ἢ θὰ πάῃ κανεὶς μὲ τὸ διάβολο ἢ θὰ πάῃ μὲ τὸ Θεό, μέση ὁδὸς δὲν ὑπάρχει. Ἦρθε λοιπὸν μιὰ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἰωάννης ἦτο ὑποχρεωμένος νὰ ἐκλέξῃ. Ἄκουσε μιὰ φωνή, φωνὴ ποὺ πάντοτε ἀκούγεται, σ᾿ ὅλες τὶς ἐποχὲς καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνες. Εἶνε φωνὴ τοῦ Χριστοῦ μας. Κ᾿ ἐδῶ τώρα ἀκούγεται. Πῶς ἀκούγεται; εἶνε ἐδῶ ὁ Χριστός; Εἶνε ἐδῶ. Πότε; Read more »

Τῆς ἁγίας καὶ ἰσαποστόλου Θέκλης

(AΠΟΛYTIKIO)

_______________________________________________

________________________________________

–

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

ΠΑΡΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ

ΕΟΡΤΑΖΕΙ, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία Θέκλα. Θὰ ποῦμε λίγα λόγια πρὸς τιμήν της. Καὶ μακάρι νὰ βρεθῇ κάποια γυναίκα ἢ κάποιο κορίτσι, ποὺ θὰ θελήσῃ ν᾿ ἀκολουθήσῃ τὸ παράδειγμά της. Γιατὶ ὁ σκοπὸς ποὺ ἡ Ἐκκλησία χτυπάει τὴν καμπάνα καὶ μᾶς μαζεύει εἶνε, νὰ προβάλῃ μπροστά μας τὰ μεγάλα αὐτὰ πρότυπα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ νὰ μᾶς καλέσῃ νὰ τὰ μιμηθοῦμε.

* * *

Ποιά ἦταν λοιπὸν ἡ ἁγία Θέκλα; Ἔζησε στὰ παλιὰ χρόνια, λίγο μετὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, στὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων, στὰ χρόνια τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Πατρίδα της ἦταν ἡ Μικρὰ Ἀσία ἡ ἀλησμόνητος. Καταγόταν ἀπὸ μιὰ ὡραία πόλι ποὺ λέγεται Ἰκόνιο. Ἐκεῖ, μέχρι τὸ 1922 ποὺ ἔγινε ἡ μεγάλη καταστροφή, ὑπῆρχαν ὄμορφες ἐκκλησιές, μητρόπολις, καὶ χιλιάδες Χριστιανοί, ἄντρες καὶ γυναῖκες, ποὺ πίστευαν ἀληθινὰ στὸ Θεό. Σήμερα στὸ Ἰκόνιο δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας Χριστιανός· οἱ Τοῦρκοι ἔκαναν τὶς ἐκκλησιὲς ἀχυρῶνες, καὶ ἔμειναν αὐτὰ σὰν μιὰ ἀνάμνησις τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ χριστιανισμοῦ.
Στὸ Ἰκόνιο λοιπὸν γεννήθηκε ἡ ἁγία Θέκλα. Ἡ οἰκογένειά της, λέει τὸ συναξάριο, ἦταν πλούσια, ἀπὸ τὶς ἐκλεκτές. Μητέρα της ἦταν ἡ εἰδωλολάτρισσα Θεόκλεια. Ἡ Θέκλα ἦταν ὄμορφη κοπέλλα καὶ μορφωμένη. Ὅταν ἦλθε σὲ κατάλληλη ἡλικία οἱ γονεῖς, κατὰ τὴ συνήθεια, τὴν ἀρραβώνιασαν μὲ ἕνα λαμπρὸ παλληκάρι ποὺ λεγόταν Θάμυρις. Ἀλλ᾿ ἐνῷ οἱ γονεῖς καὶ οἱ συγγενεῖς περίμεναν νά ᾿ρθῃ ἡ μέρα τοῦ γάμου, ξαφνικὰ ἡ Θέκλα ἄλλαξε γνώμη. Τί μεσολάβησε; Συνέβη τὸ ἑξῆς. Πῆγε στὸ Ἰκόνιο ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Χριστιανικὴ ἐκκλησία ἐκεῖ δὲν ὑπῆρχε. Οἱ λίγοι Χριστιανοί, ποὺ εἶχαν πιστέψει, κατεδιώκοντο. Καταδιωγμένος κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔφθασε στὸ Ἰκόνιο ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας (βλ. Πράξ. 13,51). Συγκέντρωνε τοὺς Χριστιανοὺς τὴ νύχτα σ᾿ ἕνα σπίτι γειτονικὸ μὲ τὸ ἀρχοντικὸ τῆς Θέκλας, στὸ σπίτι τοῦ Ὀνησιφόρου. Ἡ Θέκλα, 18 ἐτῶν τότε, τὸν ἄκουγε ἀπ᾿ τὸ παράθυρο. ῎ Ετσι γνώρισε τὴ χριστιανικὴ πίστι, ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Πρώτη φορὰ τὸν ἔβλεπε καὶ τὸν ἄκουγε.

Read more »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Φέρεται εις γνώσιν των ευσεβών χριστιανών ότι την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου και ώρα 6.00 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου «MΕTROPOL» (οδός Ρουσβελτ 14), στη Λάρισα, θα πραγματοποιηθεί ομιλία από τον Γέροντα Σάββα Λαυριώτη με θέμα: «Oι αποφάσεις της λεγομένης αγίας και μεγάλης συνόδου εν  Κολυμπαρίω και ο Οικουμενισμός».

Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
14 Σεπτεμβρίου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

O ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΛΥΚΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΙΚΡΙΑ

Ο μήνας αὐτός, ἀγαπητοί μου, ὁ Σεπτέμβριος, ἔχει πολλὲς ἑορτές. Σήμερα, δεκατέσσερις (14) Σεπτεμβρίου, οὐρανὸς καὶ γῆ ἑορτάζουν τὸν τίμιο σταυρό.
«Σταυρὸς ὑψοῦται σήμερον…». Τὸν σταυρὸ ὕψωσε πρῶτα – πρῶτα, ἐπάνω στὰ τιμημένα λάβαρά του, ὁ ἅγιος Κω᾿σταντῖνος μὲ τὸ «Ἐν τούτῳ νίκα». Κατόπιν τὸν τίμιο σταυρὸ ὕψωσε ἡ ἁγία Ἑλένη ἡ μητέρα του, ποὺ μετέβη στοὺς Ἁγίους Τόπους, ἔσκαψε καὶ τὸν βρῆκε μέσα στὰ σπλά᾿χνα τῆς γῆς, καὶ τὰ ἅγια χέρια τοῦ ἐπισκόπου Ἰεροσολύμων Μακαρίου τὸν ὕψωσαν, ἐνῷ ὅλος ὁ λαὸς ἔλεγε τὸ «Κύριε, ἐλέησον». Τὸν εἶδε ἔπειτα τὸν τίμιο σταυρὸ ὁ ἅγιος Εὐστάθιος ὁ Πλακίδας μέσα στὸ δάσος ―ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι· ἐμεῖς πιστεύουμε σὲ ὅλα τὰ θαύματα ποὺ λένε τὰ συναξάρια καὶ οἱ βίοι τῶν ἁγίων―· τὸν εἶδε ὅταν, ἄπιστος αὐτός, κυνηγώντας μέσα στὸ δάσος εἶδε ἐπάνω σ᾿ ἕνα ἐλάφι χαριτωμένο, ἀνάμεσα στὰ κέρατά του, ν᾿ ἀστράπτῃ ὁ τίμιος σταυρός. Τὸ σταυρὸ τὸν πῆραν μετὰ ἀσκηταὶ καὶ ἅγιοι. Τὸν πῆραν τέλος στὰ χέρια τους καὶ οἱ προπάτορές μας, οἱ ἥρωες ποὺ ἀνέστησαν τὸ ἔθνος. Τὸ σταυρὸ κρατοῦμε σήμερα κ᾿ ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι καὶ λέμε· «Σταυρὸς ὑψοῦται σήμερον καὶ κόσμος ἁγιάζεται…».
Καὶ μόνο ἡ θέα τοῦ σταυροῦ, ἀγαπητοί μου, γι᾿ αὐτὸν ποὺ πιστεύει, φτάνει γιὰ νὰ γεννήσῃ ὑψηλὰ φρονήματα, αἰσθήματα μεγάλα, νὰ κάνῃ τὸν ἄνθρωπο νὰ φτερουγίσῃ πάνω ἀπὸ τὴν ὕλη. Ποιά γλῶσσα θὰ μπορέσῃ νὰ ὑμνήσῃ τὸν τίμιο σταυρό; Τὸν ὕμνησαν πατέρες μεγάλοι, διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑμνογράφοι, οἱ ὁποῖοι ἔκαναν τὰ ὡραιότατα τροπάρια, ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε.
Read more »

Ὕψωσις τοῦ τιμίου Σταυροῦ
14 Σεπτεμβρίου
Ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ (1) ΣΕ pdf
Kανονικά τον Σταυρό (2) ἡχητικό
Τί συμβουλίζει ὁ Σταυρός (3)

1. Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 2. KANONIKA TON ΣTAYΡO MAΣ

——————-

——————

 3. ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ  Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, τὸ ὀδυνηρὸν ξύλον, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐν πολλῇ ἀτιμίᾳ ἐξέπνευσεν ὁ υἱὸς τῆς Παρθένου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, εἶνε τὸ ζωηρότερον ἔμβλημα τῆς αἰωνίου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ φύσει

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ! Βεβαίως οὐδέποτε ἔπαυσεν ὁ Θεὸς ν᾿ ἀγαπᾷ τὸν ἄνθρωπον. Ὁπουδήποτε καὶ ἐὰν σταθῶμεν καὶ στρέψωμεν τὰ βλέμματά μας πρὸς τὴν περὶ ἡμᾶς φύσιν, θὰ ἴδωμεν, ὡς ἐν πανοράματι, τὴν ἀγάπην τοῦ οὐρανίου Πατρός. Θὰ τὴν ἴδωμεν νὰ πλημμυρῇ τὸ ἄπειρον, ὅλον τὸ σύμπαν. Θεέ μου, ποῦ νὰ στραφῶμεν καὶ νὰ μὴ ἀντικρύσωμεν ἕνα δεῖγμα τῆς ἀγάπης σου! Τυφλοὶ καὶ κωφοὶ καὶ ἀναίσθητοι αὐτοὶ ποὺ δὲν τὴν βλέπουν, δὲν τὴν ἀκούουν, δὲν τὴν αἰσθάνονται.

Read more »

Τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μάμαντος
2 Σεπτεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;…» (Ῥωμ. 8,35)

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ἐὰν ὑπάρχῃ κάτι ἄξιο θαυμασμοῦ, αὐτὸ εἶνε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.
Οὐρανὸς εἶνε ἡ Ἐκκλησία, πνευματικὸς οὐ­ρανός, ἀνώτερος ἀπὸ τὸν φυσικὸ οὐρανό. «Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα» (Ψαλμ. 18,1). Ἀλλ᾿ ἀσυγκρίτως περισσότερο δοξάζει τὸ Θεὸ ἡ Ἐκκλησία του, ἡ ὁποία στὰ ἱερὰ βιβλία ὀνομάζεται «οὐρανὸς πολύφωτος» (κοντ. 13ης Σεπτ.). Πολλὲς ὁμοιότητες ἔχει ὁ ἕνας οὐρανὸς μὲ τὸν ἄλλο. Στὸν φυσικὸ οὐρανὸ ὑπάρχει ὁ ἥ­λιος, ἡ σελήνη, τὰ δισεκατομμύρια ἀστέρια· ἀλ­­λὰ καὶ στὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας μας ὑ­πάρχει ἥλιος ἄδυτος, ὁ Χριστός· ὑπάρχει σελήνη – πανσέληνος, ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος· ὑ­πάρχουν ἀστέρια ποὺ λάμπουν, οἱ ἅγιοι (μάρτυρες, ὁμολογηταί, ἀσκηταί, διδάσκαλοι καὶ πατέρες)· λάμπουν τώρα μὲ τὸν βίο, τὴ διδασκαλία καὶ τὰ θαύματά τους, καὶ τὴν ἡμέρα ἐ­κείνη «ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν» (Ματθ. 13,43).
Ἂν ἀνοίξουμε σήμερα 2 Σεπτεμβρίου τὸ μη­ναῖο τῆς Ἐκκλησίας –παλαιὰ εὕρισκες στὰ σπί­τια ὡραῖα ἐκκλησιαστικὰ βιβλία, Ὡρολόγια καὶ Μηναῖα, δὲν ὑπῆρχαν τότε τηλεοράσεις καὶ ῥα­διόφωνα–, ἀνοίγοντας λοιπὸν σήμερα τὸ μηναῖο τί θὰ δοῦμε; Λάμπουν σὰν ἀστέρια εἴκοσι περίπου ἅγιοι. Ἀπ᾿ ὅλους αὐτοὺς ἕνας ἔχει ὄνομα σπάνιο, λέγεται Μάμας, ἅγιος Μάμας. Ὑπάρχει κανένα ἀγοράκι νὰ ὀνομάζεται ἔτσι; Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιός ἦταν ὁ ἅγιος αὐτός.

* * *

Ὁ ἅγιος Μάμας γεννήθηκε τὸν 3ον αἰῶνα. Πατρίδα του ἦταν ἡ Μικρὰ Ἀσία, ποὺ ὑπῆρξε τὸ λίκνο, ἡ ἅγια κούνια τοῦ χριστιανισμοῦ, ἡ χώ­ρα ποὺ γέννησε τοὺς περισσοτέρους ἁγίους, μάρτυρας καὶ διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας μας. Μικρασιᾶτες ἦταν ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ Πολύκαρπος Σμύρνης, οἱ Σαράντα μάρτυρες ποὺ κρυστάλλωσαν πάνω στὴ λίμνη τῆς Σεβαστείας, ὁ Ὑπάτιος ἐπίσκοπος Γαγγρῶν. Ἡ Γάγγρα ἦταν μία πόλις τῆς Παφλαγονίας ἔξω ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα, ποὺ κατοικεῖτο ἀπὸ Ἕλληνες Χριστιανοὺς μέχρι τὸ 1922. Ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴ Γάγγρα κατήγετο καὶ ὁ ἅγιος Μάμας. Ἐκεῖ γεννήθηκε τὸ 260 μ.Χ..
Γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς ἁγίους, ἀπὸ μάνα καὶ πατέρα μάρτυρες. Τὸ δέντρο φαίνεται ἀ­πὸ τὸν καρπό του (βλ. Λουκ. 6,43). Τέτοιοι γονεῖς σήμε­ρα εἶνε σπάνιοι. Read more »

Ἀποτομὴ κεφαλῆς τιμίου Προδρόμου (29 Αὐγούστου)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

OI ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΣΥΜΒΙΩΣΕΙΣ

«Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο. Πῶς ἀρχίζει; «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ…». Ἔχει σημασία ἡ ἀρχὴ αὐτή. Σημαίνει, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶνε παραμύθι, ἀλλὰ μιὰ πραγματικότης. Σημαίνει, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἱστορεῖ τὸ Εὐαγγέλιο συνέβη σὲ ὡρισμένο χρόνο.
Καὶ τὸ γεγονός, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα, συνέβη σὲ κάποιο χρόνο. Σὲ ποιό χρόνο; «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ»· ὅταν αὐτοκράτωρ στὴ Ῥώμη ἦταν ὁ Τιβέριος· ὅταν ἀρχιερεῖς στὰ Ἰεροσόλυμα ἦταν ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας· ὅταν στὴ Γαλιλαία βασίλευε ὁ Ἡρώδης.
Ποιός Ἡρώδης εἶνε αὐτός; Εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ἔσφαξε τὰ νήπια στὴ Βηθλεέμ; Ὄχι. Ὁ Ἡρώδης ποὺ λέει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ὁ υἱὸς ἐκείνου. Αὐτὸς εἶνε ὁ Ἡρώδης ὁ Ἀντύπας.
Αὐτὸς διοικοῦσε τὸ βασίλειό του, τὴ Γαλιλαία, δικτατορικῶς. Δὲν εἶχε οὔτε δικαστὰς οὔτε δικαστήρια. Αὐτός ἔκρινε ποιός εἶνε ἔνοχος, αὐτός ἔκλεινε στὶς φυλακές. Μόνος του δίκαζε καὶ κατεδίκαζε εἰς θάνατον. Ἔκανε ὅ,τι ἤθελε.
Καὶ ποιόν ἔκλεισε στὴ φυλακή; ποιόν κατεδίκασε εἰς θάνατον; Ὁ Μωσαϊκὸς νόμος ἐπέβαλλε θανατικὴ ποινὴ στοὺς βλασφήμους, στὰ παιδιὰ ποὺ τολμοῦσαν νὰ χτυπήσουν τὴ μάνα ἢ τὸν πατέρα τους, στοὺς πόρνους, στοὺς μοιχούς, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ χωρίζανε τὰ ἀνδρόγυνα, στοὺς μάγους καὶ στὶς μάγισσες. Μὲ λίγα λόγια, ἡ ἐσχάτη αὐτὴ τῶν ποινῶν ἦταν γι᾿ αὐτοὺς ποὺ διέπρατταν μεγάλα ἐγκλήματα.
Ὁ Ἡρώδης ὅμως κατεδίκασε εἰς θάνατον τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο. Τί κακὸ ἔκανε ὁ Ἰωάννης; Βλαστήμησε τὸ Θεό; Ἐπόρνευσε, ἐμοίχευσε, ἔκανε μαγεῖες; Τίποτε ἀπὸ αὐτά. Ἤτανε ἀθῷος. Καὶ τότε πῶς στὸν ἀθῷο αὐτὸν ὁ Ἡρώδης ὥρισε τὴν ἐσχάτη τῶν ποινῶν, τὸν θάνατο; Read more »

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 ΕΞΑΕΤΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Στην Ἱερά Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης τὴν Παρασκευή 26.8.2016 στὶς 8 μ.μ. θὰ γίνη ὁ ἐσπερινός καὶ θὰ ἀκολουθήση ἡ ἀγρυπνία ἐπι τῆ μνήμη τῆς κοιμήσεως τοῦ π. Αὐγουστίνου.

Τὴν Κυριακὴ 28 Αὐγούστου, τὸ ἀπόγευμα 6 μ.μ.-8,30 μ.μ. θὰ τελεσθῆ πανυχίδα του μνημοσύνου μετὰ τὸν ἐσπερινό, καὶ τρισάγιο στὸ μνήμα του

ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

«Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πράξ. 1,8)
«Κύριε, ὅπως ἐσὺ ἔχυσες τὸ αἷμα σου γιὰ μένα, ἀξίωσέ με νὰ χύσω καὶ ἐγὼ τὸ αἷμα μου γιὰ σένα» (προσευχὴ ἁγ. Κοσμᾶ)

Χθές, ἀγαπητοί μου, εἴχαμε κήρυγμα ἐδῶ στὸν ἑσπερινό. Ὡς θέμα τῆς ὁμιλίας μας εἴχαμε τὸ ὅτι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὑπῆρξε προφήτης. Εἶχε τὸ ἐξαίρετο χάρισμα τοῦ ἁγίου Πνεύματος νὰ προβλέπῃ αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν στὸν κόσμο. Ἀπὸ τὶς ἑκατὸ καὶ πλέον προφητεῖες, ποὺ εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ἀναφέραμε δώδεκα προφητεῖες· προφητεῖες ποὺ ἀναφέροντο σὲ διάφορα γεγονότα, ποὺ συνέβησαν εἰς τὸν αἰῶνα μας.
Θέλω ἀπ᾿ ὅλες αὐτὲς τὶς προφητεῖες νὰ προσέξετε μία προφητεία, ποὺ ἔχει μεγάλη σημασία διὰ τὸν σύγχρονον κόσμον, καὶ ἡ προφητεία [αὐτή,] ἡ ὁποία ἀποδίδεται στὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, εἶνε αὐτὴ ποὺ ἀφορᾷ τὶς τηλεοράσεις, ποὺ ἔγιναν ἡ μανία τῆς ἀνθρωπότητος. Εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς –τὸ ἐπαναλαμβάνω–, ὅτι μιὰ ἡμέρα «ὁ διάβολος θὰ βγάλῃ ἕνα κουτί, ποὺ θὰ τρελλάνῃ τὴν ἀνθρωπότητα». Τὸ κουτὶ αὐτό, ποὺ ὁ κόσμος τὸ λέει «χαζοκούτι», εἶνε ἡ τηλεόρασις. Ὧρες ὁλόκληρες τρῶνε στὴν τηλεόρασι καὶ στὸ ῥαδιόφωνο. Νὰ ἔρθῃ μιὰ ὥρα ἐδῶ στὴν ἐκκλησία, τὸ σκέπτεται, τὸ συλλογίζεται, δὲν βλέπει τὴν ὥρα πότε νὰ τελειώσῃ ἡ θεία λειτουργία· ὅταν πρόκειται γιὰ ῥαδιόφωνο καὶ τηλεόρασι, ὧρες ὁλόκληρες κάθεται σὰν χαζός, γιὰ νὰ ἀκούῃ τὰ ἀνόητα τοῦ κόσμου.
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ὑπῆρξε λοιπὸν προφήτης.
Σήμερον στὴν σύντομον ὁμιλία μας θὰ ὁμιλήσωμεν δι᾿ ἄλλην πλευρὰν τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Διότι, ὅπως εἶπα καὶ χθές, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς εἶνε ἕνας πολύεδρος ἀδάμας, τοῦ ὁποίου ἑκάστη πλευρὰ ἀκτινοβολεῖ τὸ θεῖον φῶς τῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς. Σήμερον θὰ ποῦμε, ὅτι

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὑπῆρξε μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Read more »

Ἀπόδοσις Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου
23 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἐννέα ἡμέρες ἀπὸ τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου, ἡ Ἐκ­κλησία μας τελεῖ τὴν ἀ­πόδοσι τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς. Εἶνε τὰ ἐνιάμερα τῆς Παναγίας. Καὶ ἡ ἡ­μέρα αὐτή, κατὰ τὴν ὁποία ὁλοκληρώνεται ὁ ἑορτασμὸς τῆς Κοιμήσεως, μᾶς δίνει πάλι ἀ­φορμὴ νὰ τιμήσουμε τὸ πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ἡ Παναγία δὲν εἶνε μιὰ γυναίκα ὅπως οἱ ἄλλες. Ἑκατομμύ­ρια καὶ δισεκατομμύρια γυναῖκες γεννήθηκαν πάνω στὴ γῆ. Ἀλλ᾽ ὅπως τὸ διαμάντι διαφέρει ἀπὸ τὶς πέτρες, ἔτσι καὶ ἡ Παναγία μας διαφέρει ἀπ᾽ ὅλες τὶς ἄλλες γυ­ναῖκες. Ὑπάρχουν σπουδαῖες γυναῖκες ποὺ γέν­νησαν βασιλιᾶδες, αὐτοκράτορες, στρατη­γούς, σο­φούς. Ἡ Παναγία ὅμως γέννησε ὄ­χι ἁπλῶς ἄνθρωπο, γέννησε αὐτὸν τὸν Θεό. Γι᾽ αὐτὸ δὲν λέγεται Χριστοτόκος· λέγεται Θεοτόκος. Read more »

Κοίμησις Θεοτόκου (Λκ. 10,38-42· 11,27-28)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ. 11,28)

Εορτή, ἀγαπητοί μου, μεγάλη· ἑορτὴ τῆς ὑ­­περαγίας Θεοτόκου. Ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι σὲ κάθε γενεὰ ὑμνοῦν «τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατά­ρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου» (μεγαλυν. παρακλ. καν.). Κ᾽ ἐγὼ τιμῶ καὶ ὑμνῶ τὴν Παναγία μας μὲ ἐγκωμι­αστικὰ κηρύγματα κάθε χρόνο. Σήμερα ὅ­μως ἂς προσέξουμε τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀ­κούστη­κε· ἔχει μεγάλα νοήματα. Θὰ ἐξηγήσουμε μόνο τὸν τελευταῖο στίχο, τὸν ὁποῖο προέταξα.

* * *

Ὁ Χριστὸς δίδασκε παντοῦ· στὸ ναὸ τοῦ Σο­λο­μῶντος καὶ σὲ δρόμους, στὴν ἀκρογιαλιὰ καὶ ἐπὶ τοῦ ὄρους, σὲ πόλεις καὶ στὴν ἔρημο. Κύριο ἔρ­γο του ἦταν νὰ διδάσκῃ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ποιοί τὸν ἄκουγαν; Οἱ ἄρχοντες; Αὐτοὶ τὸν μισοῦσαν καὶ τὸν χλεύαζαν ἀπὸ φθόνο. Τὸν ἄ­κουγε ἕνας ταπεινὸς λαός –ὅπως καὶ σήμερα–· κάτι ἀθῷα παιδιά, ἁπλοϊκὲς γυναῖ­κες, ἄ­κακοι ψαρᾶδες, ταπεινοὶ γεωργοί. Αὐτοὶ τὸν ἄ­κουγαν μὲ προθυμία καὶ εὐφραίνον­ταν, ὅπως ἡ διψασμένη γῆ ῥουφάει τὸ νερό, ὅ­πως ἡ μέλισσα συλλέγει τὸ νέκταρ ἀπὸ τὸ ἄνθος.
Μιὰ φορὰ λοιπόν, ἐνῷ ὁ Χριστὸς δίδασκε, μιὰ γυναίκα μέσ᾽ ἀπ᾽ τὸ πλῆθος ὕψωσε αὐθόρμητα τὴ φωνή της καὶ εἶπε· Εὐτυχισμένη ἡ μά­να ποὺ σὲ γέννησε! «μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστά­σασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας», εὐλογημένη ἡ κοιλιὰ ποὺ σὲ κυοφόρησε καὶ οἱ μαστοὶ ποὺ σὲ θήλασαν (Λουκ. 11,27). Ἡ γυναίκα δηλαδὴ αὐ­τὴ ξέσπασε σὲ ὕμνο τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Καὶ σήμερα, ὅταν ἕνα παιδὶ προοδεύῃ κ᾽ εὐ­ερ­­γετῇ τὸν κόσμο, λένε· Χαρὰ στὴ μάνα ποὺ τὸ γέννησε! Ἀντιθέτως, ὅταν γίνεται κα­κὸς κ᾽ ἐγκληματῇ, ὁ λα­ὸς λέει· Ἀνάθεμα στὴ μάνα ποὺ τὸν γέννησε! Ἔχετε σοβαρὸ ῥό­λο ὅσες εἶστε μητέρες. Τὸ νὰ γεννήσετε παι­διὰ εἶνε εὔκολο· τὸ σπου­δαῖο εἶνε νὰ τὰ δι­απαιδαγωγήσετε ὥστε μιὰ μέρα νὰ εὐεργετή­σουν τὸν πλησίον. Τότε, κι ὅταν ἀκόμα ἐ­σεῖς θά ᾽χετε πεθά­νει, οἱ ἄνθρωποι θὰ λέ­νε· Θεὸς σχωρέσ᾽ τὴ μάνα ποὺ τὸν γέννησε! Read more »

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου (15 Αὐγούστου)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΝΤΙΛΗΨΙ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, μὲ ἰδιαιτέρα συγκίνησι ἔρχομαι ν᾿ ἀποδώσω εὐχαριστία στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ὁποία σέβομαι καὶ ἀγαπῶ ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία. Διότι εἶμαι ἀπὸ ἕνα νησὶ τοῦ Αἰγαίου, ἀπὸ τὴν Πάρο, ὅπου, ὕστερα ἀπὸ τὴν Τῆνο, ἡ Θεοτόκος τιμᾶται ὅλως ἰδιαιτέρως καὶ ἔχει εἰκόνα ἱστορική, τῆς Παναγίας τῆς Ἑκατονταπυλιανῆς.
Τί νὰ ποῦμε; Νὰ ὑμνήσουμε τὴν Παναγία; Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ μᾶς. Τὴν ὕμνησαν ἄγγελοι, ὑμνογράφοι, πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τί νὰ προσθέσουμε ἐμεῖς; Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ δὲν πρέπει νὰ γίνεται ἀκολουθία χωρὶς κήρυγμα, ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε ἐκκλησία ζῶσα, θὰ τολμήσω νὰ πῶ λίγες λέξεις πρὸς τιμήν της.
Θ᾿ ἀπαντήσω στὸ ἐρώτημα· τί εἶνε ἡ Παναγία; Αὐτὸ σχετίζεται μὲ ἕνα ἄλλο θεμελιῶδες ἐρώτημα, ποὺ ἔθεσε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητάς του· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;» (Ματθ. 16,13), τί ἰδέα ἔχουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ μένα; Διότι ἡ ἰδέα ποὺ ἔχει κανεὶς γιὰ τὴν Παναγία εἶνε σχετικὴ μὲ τὴν ἰδέα ποὺ ἔχει γιὰ τὸ Χριστό. Μεγάλα φρονεῖς γιὰ τὸ Χριστό; μεγάλα θὰ φρονῇς καὶ γιὰ τὴν Παναγία· μικρὴ ἰδέα ἔχεις γιὰ τὸ Χριστό; μικρὴ θὰ ἔχῃς καὶ γιὰ τὴν Παναγία. Ἀντανάκλασις τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἡ Θεοτόκος. Τί εἶνε λοιπὸν ἡ Παναγία; Read more »

Κοίμησις τῆς Θεοτόκου (15 Αὐγούστου)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανήγυρις μεγάλη. Στὴν καρδιὰ τοῦ καλοκαιριοῦ, ἔρχεται ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ εἶνε σὰν ἕνα μικρὸ Πάσχα, πάσχα τοῦ θέρους. Κι ὅπως χαιρόμεθα διότι ἀνεστήθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, χαιρόμεθα σήμερα διότι καὶ ἡ κυρία Θεοτόκος μετέστη ἐκ τῶν ἐπιγείων στὰ ἐπουράνια.

* * *

Ἐξαιρετικὴ τιμὴ ἀπονέμει ἡ Ἐκκλησία μας στὴν Θεοτόκο. Αὐτὸ φαίνεται κι ἀπὸ τὸ ὅτι τὴν ὀνομάζει Παναγία. Ἅγιος! Ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶνε νὰ γίνουμε ἅγιοι. Τί θὰ πῇ ἅγιος; Καθαρός. Εἶνε σὰν τὸ χρυσάφι ποὺ δὲν ἔχει μέσα ἄλλες κατώτερες ὗλες, ἀλλ᾿ εἶνε ἄμικτο· αὐτὸ οἱ χρυσοχόοι λένε ὅτι εἶνε «εἰκοσιτεσσάρων καρατίων», χρυσὸς πεντακάθαρος. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ ἅγιος, εἶνε καθαρὸς ἀπὸ ἁμαρτίες.
―Μά, θὰ πῆτε, ἡ Γραφὴ λέει ὅτι, καὶ μία μέρα ἀκόμη νὰ ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος πάνω στὴ γῆ, θ᾿ ἁμαρτήσῃ (βλ. Ἰὼβ 14,4-5). Πῶς λοιπὸν λές, ὅτι ὁ ἅγιος εἶνε ὁ καθαρός; Εἶνε δυνατὸν νὰ γίνῃς ἅγιος; Πῶς γίνεται κανεὶς ἅγιος; Read more »

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος (6 Αὐγούστου)
Δύο ὁμιλίες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου (ἡ πρώτη εἶναι σὲ pdf)

1. «ΚΑΛΟΝ ΕΣΤΙΝ ΗΜΑΣ ΩΔΕ ΕΙΝΑΙ…»

 *  *  *

2. Η ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

«Αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. 17,5)

Ἂς ἀνεβοῦμε, ἀδελφοί μου, ἂς ἀνεβοῦμε κ᾿ ἐμεῖς σήμερα στὸ ὄρος Θαβώρ. Ὄχι σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς· ἂς ἀνεβοῦμε νοερῶς, διὰ τῆς πίστεως. Καὶ τότε μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως θὰ δοῦμε τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Ὡραία εἶνε ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου· ἀλλὰ πιὸ ὡραῖα εἶνε ὅταν ἀνατέλλει στὸν κόσμο ὁ Χριστὸς καὶ φέγγει τὸ γλυκύ του φῶς. Ὡραῖα εἶ­νε τὰ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ· ἀλλὰ πιὸ ὡραῖα εἶνε τὰ πνευματικὰ ἀστέρια. Καὶ σήμερα κον­τὰ στὸν πνευματικὸ ἥλιο, τὸ Χριστό, παρουσι­άστηκαν πέντε ἄστρα. Τρία ἄστρα εἶνε οἱ μαθηταί· ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης. Αὐτοὶ οἱ τρεῖς, ὅπως λένε οἱ πατέρες, ἐκπροσωποῦν τὴν στρατευομένη Ἐκκλησία. Τὰ ἄλ­λα δύο ἄστρα εἶνε ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, ποὺ εἶχαν φύγει πρὶν πολλὰ χρόνια ἀπὸ τὴ ζωή. Ἡ παρουσία τους ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ ἄν­θρωπος δὲν πεθαίνει. Ὁ Μωυσῆς εἶχε ζήσει 1.500 χρό­νια, ὁ δὲ Ἠλίας 850 χρόνια πρὸ Χριστοῦ. Καὶ ὅμως βλέπουμε σήμερα στὸ θαῦμα τῆς Μεταμορφώσεως νὰ συνομιλοῦν αὐτοὶ οἱ δύο μὲ τὸν Κύριο. Ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἠλίας ἐκ­προσωποῦν τὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.
Στρατευομένη καὶ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία βρίσκεται ἐπάνω στὴν κορυφὴ τοῦ Θαβώρ. Ἐκεῖ, λέει τὸ εὐαγγέλιο, ἔλαμψε τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου «ὡς ὁ ἥλιος», καὶ τὰ «ἱμάτια αὐ­τοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς» (Ματθ. 17,2). Καὶ μέσα ἀπὸ τὴ νεφέλη τὴ φωτεινή, ποὺ τοὺς ἐπισκίασε, ἀκούστηκε κάποια γνώριμη φωνή. Ἡ φωνή, ποὺ κατὰ τὴ βάπτισι εἶχε ἀκουστῆ στὸν Ἰορδάνη ποταμό, ἐπαναλαμβάνεται τώρα στὸ Θαβώρ· «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (ἔ.ἀ. 17,5). Εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ Πατρός.
Τί μᾶς συνιστᾷ ἡ φωνὴ αὐτὴ τοῦ Θεοῦ; Νὰ ἔχουμε τὰ αὐτιά μας ἀνοιχτὰ γιὰ νὰ ἀκοῦμε τὸν Χριστό. Διότι ὁ Χριστὸς εἶνε ὄχι ἁπλῶς ἄν­θρωπος, ἀλλὰ Θεός. Εἶνε τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πρόσωπα τῆς ἁγίας Τριάδος.
Ἐφ᾿ ὅσον λοιπὸν ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός, πρώ­τη ὑποχρέωσί μας εἶνε νὰ τὸν προσκυνοῦμε. «Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ τῷ βασιλεῖ ἡμῶν Θεῷ». Δευτέρα δὲ καὶ σπουδαιοτέρα ὑποχρέωσί μας εἶνε νὰ ἐκ­τελοῦμε στὴ ζωή μας κατὰ γράμμα καὶ νὰ ἐ­φαρμόζουμε ὅλες τὶς ἐντολές του, μικρὲς καὶ μεγάλες.
Κλεῖστε πρὸς στιγμὴν τὰ μάτια σας καὶ φαν­ταστῆτε. Μπορεῖτε νὰ συλλάβετε, τί θὰ ἦταν αὐτὸς ὁ κόσμος, ἐὰν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι στὴ γῆ ἐφάρμοζαν τὴν ἐντολὴ τοῦ οὐρανοῦ «Αὐτοῦ ἀκούετε» (ἔ.ἀ.); Πώ – πώ τί θὰ ἦταν αὐτὸς ὁ κόσμος· παράδεισος θὰ ἦταν! Read more »

Τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος
27 Ἰουλίου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

OI ΠΙΣΤΟΙ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ

«Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου…» (Λουκ. 21,17)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, αὐτὰ τὰ λόγια; Εἶνε προφητεία, ποὺ εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ὅ,τι εἶπε ἐκεῖνος, ἔγινε, καὶ γίνεται, καὶ θὰ γίνεται μέχρι κεραίας. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Ἀκοῦμε λοιπὸν τὸν Κύριο νὰ λέῃ· «Καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου» (Λουκ. 21,17).
Σὲ ποιούς λέει τὰ λόγια αὐτά; Τὰ λέει στοὺς μαθητάς του στὴν ἀρχὴ τῆς δημοσίας δράσεώς του. Τί ἀντίθεσι μὲ τὸ Μωάμεθ, τὸν ἱδρυτὴ τῆς θρησκείας τῶν μουσουλμάνων! Αὐτὸς μὲ ἄλλο τρόπο μάζεψε ὀπαδούς. Ἐλᾶτε κοντά μου, λέει, καὶ θά ᾿χετε πλούτη, θά ᾿χετε ἀργύριον καὶ χρυσίον, θά ᾿χετε ἠδονὰς καὶ ἀπολαύσεις, θά ᾿χετε χαρέμια, θά ᾿χετε ὅλα τὰ ἐπίγεια ἀγαθά. Ἀντιθέτως ὁ Κύριος· δὲν ὑπεσχέθη οὔτε δόξες, οὔτε χρῆμα, οὔτε ἡδονάς, ἀλλὰ τί; Διωγμό! Θὰ διωχθῆτε, εἶπε, ἀπὸ μικροὺς καὶ μεγάλους, ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ φίλους, «καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου». Καὶ πράγματι εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ἀπὸ τὴ γέννησί του, ὁ χριστιανισμὸς ἐγνώρισε τὸν διωγμό.
Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριος, τὸ βλέπουμε νὰ ἐκπληρώνεται μέσα στὴν ἱστορία. Τὸ βλέπουμε ἐν πρώτοις στὴν ἱστορία τῶν δώδεκα ἀποστόλων. Ποιός ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶχε τέλος εἰρηνικό; Read more »

Τῆς ἁγίας Παρασκευῆς
26 Ἰουλίου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΕΜΝΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

ΕΟΡΤΗ. Ἑορτάζουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου, τὴν ἑορτὴ τῆς μεγαλομάρτυρος ἁγί­ας Παρασκευῆς. Ἀλλὰ πῶς ἑορτάζουμε; Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγάλο θέμα. Διότι λέει κάπου στὴ Γραφὴ ὁ Θεός· «Μισῶ τὶς ἑορτὲς καὶ πανηγύ­ρεις σας» (βλ. Ἀμ. 5,21· Ἠσ. 1,14). Γιατί; Διότι ὑπάρχουν δύο τρόποι ἑορτασμοῦ· ὁ εὔκολος καὶ ὁ δύσκολος. Ὁ εὔκολος εἶνε, νὰ ’ρθοῦμε ν᾽ ἀ­νά­ψουμε τὸ κερί μας καὶ νὰ προσ­κυνήσουμε τὴν εἰκόνα. Κανείς δὲν τὰ κατηγορεῖ αὐτά· δὲν εἴμεθα προτεστάνται καὶ χιλιασταί. Δὲν πρέπει ὅμως νὰ περιοριστοῦμε σ᾽ αὐτὸ τὸν εὔκολο ἑορτασμό. Ὁ ἄλλος, ὁ δύσκολος ἑορτασμός, ποιός εἶνε; Γιατί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τοὺς ἁγίους; Τοὺς παρουσιάζει ἐνώπιόν μας ὡς πρότυπα, ὡς μοντέλλα. Διότι οἱ ἅγιοι ἀπέδειξαν, ὅτι αὐτὰ ποὺ διδάσκει ὁ Χριστός, δὲν εἶνε θεωρία, δὲν εἶνε οὐτοπία, δὲν εἶνε ἀπραγματοποίητα. «Καὶ ποιός τὰ κάνει!…», ἀκοῦμε συνήθως. Οἱ ἅγιοι διαψεύδουν αὐτὸ τὸν ἰσχυρισμό· διότι ἀπέδειξαν μὲ τὴ ζωή τους, μὲ τὸ κήρυγμά τους καὶ μὲ τὸ αἷ­μα τους, ὅτι αὐτὰ μποροῦν νὰ ἐκτελεσθοῦν. Ἀπέδειξαν, ὅτι ὁ Χριστὸς ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς αἰῶνας αἰώνων στὸ πρόσωπο τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων.
Καὶ ὄχι μόνο στὴν παλαιὰ ἐποχή. Καὶ σήμε­ρα ὑπάρχουν ἅγιοι, στὸν αἰῶνα αὐτόν, ὅπως λ.χ. ὁ ἅγιος Νεκτάριος ποὺ ἔζησε στὶς ἡμέρες μας καὶ οἱ ἅγιοι τῶν χωρῶν ὅπου ὑπάρχει ἀθεΐα. Δὲν ὑπάρχει ἐποχὴ χωρὶς νὰ ἔχῃ τοὺς ἁγίους καὶ μάρτυράς της.
Δὲν εἶνε ἕνας καὶ δύο· εἶνε ἀναρίθμητοι, ἕνας ἀστερισμός, ἕ­νας γαλαξίας. Ἕνα ἀστέρι ἀπὸ τὸν γαλαξία αὐτόν, ἀ­στέρι πρώτου μεγέθους, εἶνε καὶ ἡ ἁγία Παρασκευή.
Δὲν θὰ διηγηθῶ τὸν βίο της. Θὰ σᾶς δώσω μὲ λίγες γραμμὲς μία εἰκόνα της. Read more »