Τι πρεπει να κανης οταν αρρωστησεις; τι λεει το Ευαγγελιο & η Εκκλησια; Να καλεσης το γιατρο· γιατι ο Θεος μας τους εδωσε. Να παρης τα φαρμακα που σου δινει. Διοτι κι αυτα του Θεου ειναι· απο χορταρια & τα βοτανα γινονται. (Τα νεα «εμβολια» χρησιμοποιουν εκτρωμενα νηπια, ας προσεξουμε). Να καλεσης τον παπα να κανη ευχελαιο· να εξομολογηθης & να κοινωνισης. Τωρα ξεφυγαμε, οι ελπιδες μας ειναι μονο σε φαρμακα & γιατρους. Πιστευουμε στον καθε απατεωνα· μονο στο Θεο δεν πιστευουμε. Οι παλιοι ειχαν μεγαλη παρηγορια στον Θεο· τωρα εμεις πιστευουμε μονο στη γη & οχι στον ουρανο.


Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
- 41 Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; Ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 Ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 Ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα.
52 Ἒκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. Ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 Καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 Αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 Καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. Ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2419
Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,41-56)
7 Νοεμβρίου 2021
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Η ασθενεια και ο θανατος
Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 8,41-56). Τί μᾶς λέει;
Διηγεῖται δύο θαύματα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Μπορεῖ ἴσως κάποιος νὰ μετρήσῃ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, τοὺς κόκκους τῆς ἄμμου τῆς θαλάσσης, τὰ φύλλα τῶν δέντρων ὅλων τῶν δασῶν, ἀλλὰ εἶνε ἀδύνατον νὰ μετρήσῃ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου. Δύο ἀπὸ αὐτὰ βλέπουμε σήμερα· τὸ ἕνα εἶνε θεραπεία ἀνίατης ἀσθένειας, τὸ ἄλλο –ἀκόμη μεγαλύτερο– εἶνε ἀνάστασι νεκροῦ κοριτσιοῦ.
Ἐμᾶς μᾶς ἐνδιαφέρουν καὶ τὰ δύο. Γιατὶ ποιός ἀπὸ μᾶς δὲν ἀρρώστησε ποτέ ἢ δὲν θ᾽ ἀρρωστήσῃ; καὶ ποιό σπίτι δὲν γνώρισε θάνατο στὸν κύκλο τῶν οἰκείων του; καὶ μήπως κ᾽ ἐμεῖς ὅλοι δὲν θὰ πεθάνουμε μιὰ μέρα; Θέλουμε λοιπὸν νὰ μάθουμε, τί ἐπάνω στὰ δύο αὐτὰ σπουδαῖα ζητήματα διδάσκει ὁ Κύριος.