«Και ανασταντα τη δευτερα ημερα
κατα τας κυβερνητικας εντολας»!
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ὁ ἀντίδικος διάβολος ἐπινοεῖ τὶς πιὸ ἀπίθανες διαβολὲς γιὰ νὰ συκοφαντήσει Χριστοῦ τὴν Ἀνάσταση καὶ νὰ ταράξει τὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν ὥστε νὰ μὴν χαροῦν τὸ πνευματικό, κατανυκτικὸ καὶ συνάμα πανηγυρικὸ κλῖμα τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου…
Πέρσι δὲν χρειάστηκε νὰ ἐπινοήσει τὰ συνήθη ψεύδη του, διότι τὸ ἔργο του τὸ ἀνέλαβε ἡ Κυβέρνηση τῆς πατρίδας μας κλείνοντας τοὺς Ναοὺς γιὰ τοὺς πιστούς… Οὔτε φέτος μπῆκε στὸν κόπο νὰ σερβίρει κάποιο ἄλλο ψέμα διότι ἡ Συνοδικὴ Ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερὰς Συνόδου τῆς 20.4.21 τάραξε τὶς συνειδήσεις ἀρχιερέων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ πιστῶν.
Διαβαστε εδω: https://trelogiannis.blogspot.com/2021/04/blog-post_105.html?m=1

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2373
Μεγάλη Τετάρτη βράδυ
28 Ἀπριλίου 2021
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Η προδοσια
«Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· Τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; Οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια» (Ματθ. 26,14-15)
Πινακοθήκη, ἀγαπητοί μου, μὲ εἰκόνες πολλῶν προσώπων, ὠνόμασαν κάποιοι τὴν ἁγία Γραφή. Δύο ὅμως μορφὲς ἀπὸ αὐτὲς παρουσιάζουν μεταξύ τους τὴν πιὸ ζωηρὴ ἀντίθεσι· ἡ μορφὴ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δίπλα της ἡ μορφὴ τοῦ Ἰούδα· δηλαδὴ τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι, ἡ ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, ἡ ἀπόλυτη ἀρετὴ δίπλα στὴ μεγαλύτερη κακία.
* * *
Ὁ Ἰούδας εἶνε ἡ πιὸ σκοτεινὴ μορφή, τὸ ὄνομά του προκαλεῖ φρίκη σὲ κάθε πιστό.
Ἀπὸ τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου αὐτὸς εἶνε ὁ μόνος ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἰουδαία, ἀπὸ τὴν Καριώθ, ἐξ οὗ καὶ Ἰσκαριώτης. Οἱ ἄλλοι μαθηταὶ ἦταν ἁπλοϊκοὶ Γαλιλαῖοι ψαρᾶδες, αὐτὸς πολὺ διαφορετικὸς χαρακτήρας.
Ὁ Κύριος κάλεσε καὶ αὐτὸν στὸ ἀποστολικὸ ἔργο. Στὴν ἀρχὴ ἦταν πιστός. Τ᾽ ἄφησε ὅλα κ᾽ ἔγινε μέλος τοῦ ἱεροῦ ὁμίλου. Τὸν ἐμπιστεύονταν ὅλοι· τοῦ εἶχαν παραδώσει τὸ «γλωσσόκομον» (Ἰω. 12,6· 13,29), τὸ κοινὸ ταμεῖο. Φαινόταν τίμιος, δὲν εἶχε δείξει τίποτα ὕποπτο.
Μὰ στὴν καρδιά του ἔβοσκε σκουλήκι, κρυβόταν κακία, ποὺ τελικὰ γιγαντώθηκε καὶ τὸν ἔπνιξε· ἦταν ἡ ἰδιοτέλεια, ποὺ ἐκδηλώθηκε ὡς φιλαργυρία. Καθὼς διαχειριζόταν χρήματα, ἑλκύστηκε, ἔγινε ἐραστὴς τοῦ χρήματος. Τοῦ ἦρθε πονηρὸς λογισμὸς – ἔτσι δὲν ἀρχίζουν ὅλα τὰ ἐγκλήματα; Ὁ λογισμὸς τοῦ ἔλεγε· Ὑπηρετεῖς ὅλους, κακὸ εἶνε νὰ κρατήσῃς κάτι γιὰ τὸν ἑαυτό σου;… Ὑπέκυψε στὸν πειρασμό, ἄρχισε νὰ κλέβῃ. Τὸ λέει τὸ Εὐαγγέλιο· «κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν» (ἔ.ἀ.).
Ἔκλεβε ὁ Ἰούδας κάθε μέρα. Καὶ ἡ συνήθεια ἔγινε πάθος, τὸν κυρίευσε. Καὶ ἡ φιλαργυρία μέρα μὲ τὴ μέρα σκλήρυνε τὴν καρδιά του.
Ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ τὸ πάθῃ αὐτό; Ποῦ βρισκόταν, παρακαλῶ; ἀνάμεσα σὲ ἐμπόρους καὶ χρηματιστάς; ἢ ἀνάμεσα σὲ ἀρχιερεῖς ποὺ ἐμπορεύονται τὴ θρησκεία; ἢ ἀνάμεσα σὲ φιλοσόφους ποὺ πουλᾶνε σοφία ἀντὶ ἀμοιβῆς; Ὄχι. Βρισκόταν μέσα σὲ περιβάλλον ποὺ ὅλα τὸν ἀπέτρεπαν ἀπ᾽ τὸ καταραμένο πάθος. Ἀπὸ τὸν Διδάσκαλό του ἄκουγε· «Μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον μηδὲ χαλκόν…» (Ματθ. 10,9). Read more »